Δροσος Γεωργιος

Πρώτη Προπόνηση ISS-50/51-TPK "Soyuz MS-03" Στις 2 Νοεμβρίου 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας των πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-03" για την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τα πληρώματα είχαν την πρώτη προπόνηση τους στο «Σογιούζ-03 MS." Κοσμοναύτες και αστροναύτες έχουν περάσει μια εισαγωγική ενημέρωση για τα μέτρα ασφάλειας και εχουν εξοικειωθεί με την εντολες εργασίας: Ελέγξαν τη λειτουργία των συστημάτων ραδιοεπικοινωνίας, γνωριμία με την τοποθέτηση των προϊόντων και τα κοστούμια με ελέγχο για διαρροές. Το εφεδρικό πλήρωμα - ο κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν Roscosmos, ο αστροναύτης της NASA Jack Fisher και ο αστροναύτης της ESA Paolo Nespoli. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί στις 17 Νοεμβρίου στις 23:20 MSK από την πλατφόρμα №1 ( «Αρχή του Gagarin») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22845/ «Σογιούζ-03 MS» http://www.roscosmos.ru/22854/

35 χρόνια πτήσης της «Αφροδίτης-14" Ακριβώς πριν από 35 χρόνια, στις 4 Νοεμβρίου 1981 από το Μπαϊκονούρ με τη βοήθεια του πυραύλου φορέα "Proton" ξεκίνησε το "Venera-14" - αυτόματος διαπλανητικός σταθμός (AWS) για να μελετήσει την Αφροδίτη. Ο σταθμός εφτασε στον πλανήτη στις 5 Μαρτίου 1982 - τέσσερις μήνες αργότερα. Το AMC Lander διαχωρίζεται από την τροχιακή μονάδα και εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η μονάδα καθοδου είναι ένα ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου και τρεις δεκάδες επιστημονικά όργανα. Όταν η επιφάνεια της Αφροδίτης ήταν 60 χιλιόμετρα, άνοιξε ένα αλεξίπτωτο και κέρδισε μεγάλα μέσα για την ατμοσφαιρική έρευνα. Μετά από μια ομαλή προσγείωση στα ανατολικά της περιοχής Φοίβη το Lander "Venus-14" που μεταδίδει με το χρώμα της Γης πανοραμικές εικόνες της Αφροδίτης και μελέτες των νεφών, την αιολική, την ηλιακή ακτινοβολία και την αξιολόγηση της σεισμικής δραστηριότητας. Με το αυτόματο τρυπάνι παιρνει δείγματα εδάφους , στη συνέχεια εξετάζονται σε ειδικό θάλαμο. Τα πειράματα διεξήχθησαν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες: η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Αφροδίτης 466 ° C, μία πίεση 95 ατμοσφαιρών όταν λιώσει ο κασσίτερος και ο μόλυβδος, το αλουμίνιο και τα κράματα χάνουν την αντοχή τους. Η διαστημοσυσκευή λειτουργεί για 57 λεπτά. Με το "Venus-14», εγιναν μια σειρά από τις πιο σύνθετες μελέτες στην ιστορία της μελέτης του πλανήτη. Εγινε μια σημαντική συμβολή στη βελτίωση της τεχνολογίας και την ανάπτυξη των διαπλανητικών πτήσεων. Συγκριτική πλανητολογία - επιστημονική κατεύθυνση, η οποία διαμορφώνεται με βάση την αστροφυσική, τη γεωλογία, γεωφυσική και γεωχημεία. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_11-04.html

Σχετικά με την ανίχνευση των αξιονίων. Καλά νέα, κακά νέα στην αναζήτηση της «σκοτεινής ύλης» Χάρη σε εξελιγμένους αλγόριθμους που έτρεξαν σε υπερυπολογιστή, ευρωπαίοι ερευνητές υπολόγισαν τη μάζα που μπορεί να έχει το «αξιόνιο», ένα υποθετικό συστατικό της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, η οποία αντιστοιχεί στο 85% της μάζας του Σύμπαντος. Μόνο που ο μεγαλύτερος ανιχνευτής για την ανίχνευση αξιονίων δεν είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί σε αυτό το εύρος μάζας. Εδώ και δεκαετίες οι αστρονόμοι πασχίζουν να ανακαλύψουν από τι είδους σωματίδια αποτελείται η σκοτεινή ύλη, της οποίας η ύπαρξη είναι απολύτως απαραίτητη προκειμένου να εξηγηθεί το πώς περιστρέφονται οι γαλαξίες: αν η μόνη ύλη που υπήρχε στους γαλαξίες είναι αυτή που βλέπουμε, τα άστρα των γαλαξιών θα εκτινάσσονταν προς όλες τις κατευθύνσεις αντί να κινούνται σε τροχιά. Για να εξηγηθεί η κίνησή τους απαιτείται η ύπαρξη πολύ περισσότερης μάζας, η οποία όμως παραμένει άφαντη παρόλο που βρίσκεται παντού γύρω μας. Το αξιόνιο είναι ένα από τα σωματίδια που έχουν προταθεί ως συστατικά αυτού του μυστηριώδους υλικού. Οι φυσικοί το αναζητούν από το 1977 χωρίς αποτέλεσμά μέχρι σήμερα (η ανακάλυψή του όχι μόνο θα έλυνε το μυστήριο της σκοτεινής ύλης, αλλά θα εξηγούσε και ένα δεύτερο φαινόμενο που αφορά την ισχυρή πυρηνική δύναμη, την ύλη και την αντιύλη). Το μεγαλύτερο πείραμα που έχει υλοποιηθεί ως σήμερα για την ανίχνευση αξιονίων είναι ο ανιχνευτής ADMX, σχεδιασμένος να μετατρέπει τα υποθετικά σωματίδια σε ανιχνεύσιμα φωτόνια. Η προσπάθεια ξεκίνησε το Εθνικό Εργαστήριο «Λόρενς Λίβερμορ» στην Καλιφόρνια το 1996 και μετακόμισε το 2010 στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σιάτλ. Το πρόβλημα είναι ότι οχεδιασμός του πειράματος βασίστηκε σε υπολογισμούς που έδειχναν ότι η μάζα του αξιόνιου είναι μικρή, της τάξης των 5 microelectronvolt (μeV), ή 100 δισεκατομμύριο φορές μικρότερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου. Τώρα, όλα ανατρέπονται από μελέτη στο Nature που υπολογίζει ότι η μάζα του αξιόνιου πρέπει να είναι στην πραγματικότητα 100 φορές μεγαλύτερη, κάτι που μάλλον υπερβαίνει τις δυνατότητες του ADMX, όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού. http://www.nature.com/news/axion-alert-exotic-particle-detector-may-miss-out-on-dark-matter-1.20925#/b1 Η μελέτη βασίστηκε σε σύνθετες προσομοιώσεις του νεαρού Σύμπαντος, οι οποίες έτρεξαν στο Υπερυπολογιστικό Κέντρο «Γιούλιχ» στη Γερμανία. Σε συνοδευτικό άρθρο σχολιασμού στο ίδιο τεύχος του Nature, η Μαρία Πάολο Λομπάρντο του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής στην Ιταλία επαινεί την «πρωτοφανή ακρίβεια» που προσφέρει η μελέτη. Τονίζει επίσης ότι η νέα εκτίμηση για τη μάζα του αξιονίου είναι πολύτιμη στις προσπάθειες ανίχνευσής του. «Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα προκειμένου να κατανοήσουμε τις ιδιότητες αυτού του μυστηριώδους σωματιδίου και να διαμορφώσουμε στρατηγικές για την ανίχνευσή του» γράφει. Ακόμα και για το πείραμα ADMX, όμως, δεν έχουν τελειώσει όλα: θεωρητικά, η μάζα του αξιονίου θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη από ό,τι θέλει η τελευταία μελέτη, αρκεί το σωματίδιο να εμφανίστηκε λίγο πιο νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος, πριν από μια φάση απότομης διόγκωσης που ονομάζεται πληθωρισμός. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ακόμα ανοιχτά. Ακόμα και το ενδεχόμενο να αποδειχθεί το αξιόνιο ανύπαρκτο. http://physicsgg.me/2016/11/03/%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd/

Ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Πριν από περίπου 20 χρόνια, επιστήμονες ξεκίνησαν τη συναρμολόγηση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb Telescope (JWST), το οποίο προοριζόταν για «διάδοχος» του Hubble. Μόλις χθες, οι τεχνικοί της NASA ανακοίνωσαν πως τελείωσαν την κατασκευή του JWST, ώστε να ξεκινήσουν οι δοκιμές πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευσή του, τον Οκτώβριο του 2018. «Γιορτάζουμε την ολοκλήρωση του τηλεσκοπίου και είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε πως λειτουργεί», ανέφερε ο Τζον Μάθερ, αστροφυσικός και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του τηλεσκοπίου, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η NASA χθες στο Διαστημικό Κέντρο Goddard. «Έπειτα από 20 χρόνια καινοτομίας και σκληρής δουλειάς, ανοίγουμε ένα νέο πεδίο στην αστρονομία». Η ολοκλήρωση της κατασκευής του τηλεσκοπίου σηματοδοτείται από τη συναρμολόγηση των 18 επιμέρους τμημάτων από τα οποία αποτελείται το κύριο κάτοπτρό του, όπως επίσης και των υπόλοιπων οπτικών μερών του James Webb. Πλέον, η «καρδιά» του τηλεσκοπίου θα πρέπει να δοκιμασθεί στους κραδασμούς, για να αποδειχθεί ότι θα παραμείνει ανέπαφο όταν εκτοξευθεί από τη γαλλική Γουιάνα, με έναν πύραυλο Ariane. Μόλις ολοκληρωθούν τα τεστ, θα προστεθεί ο «σκελετός» του τηλεσκοπίου, όπου θα βρίσκονται εγκαταστημένοι οι υπολογιστές και τα συστήματα επικοινωνίας. Επίσης, θα ενσωματωθεί το τεράστιο σκίαστρο, το οποίο θα εμποδίζει το φως του ήλιου να φτάσει στο κάτοπτρο του James Webb. Το James Webb κατασκευάστηκε σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή και την καναδική διαστημική υπηρεσία, ενώ θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από το Hubble. Κι αυτό γιατί το κάτοπτρό του έχει διάμετρο 6,5 μέτρα, σχεδόν τριπλάσια από τον «προκάτοχό» του. Επίσης, εκτός από το ότι η φωτοσυλλεκτική του ικανότητα θα είναι 70πλάσια από του Hubble, το JWST θα «βλέπει» στο υπέρυθρο φάσμα. Κάτι που θα του επιτρέψει να καταγράψει ουράνια σώματα τα οποία βρίσκονται σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις. Έτσι, προορίζεται να γίνει το καλύτερο «παράθυρο» στο σύμπαν που διάθεταν ποτέ οι αστρονόμοι, ώστε να μελετήσουν ακόμη πιο μακρινές περιοχές στο διάστημα και, επομένως, ακόμη πιο πρώιμα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Με την υπέρυθρη «όρασή» του, αναμένεται να παρατηρήσει τους πρώτους αστέρες και γαλαξίες που φώτισαν το νεαρό σύμπαν, πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Παράλληλα, θα επεκτείνει την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, μελετώντας πλανήτες σε μακρινά ηλιακά συστήματα, οι οποίοι κινούνται γύρω από τη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, με συνέπεια να έχουν ήπιες θερμοκρασίες. http://www.naftemporiki.gr/story/1167146/oloklirothike-i-sunarmologisi-tou-diastimikou-tileskopiou-James-webb

Γαλαξιακό τροχαίο αφήνει μαύρη τρύπα μόνη και γυμνή. «Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο» λένε οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν τα θλιβερά αποτελέσματα ενός κοσμικού δυστυχήματος: μια μαύρη τρύπα που απέμεινε μονάχη στο Διάστημα μετά τη σύγκρουση του γαλαξία της με έναν πολύ μεγαλύτερο γαλαξία. Σχεδόν όλοι οι γαλαξίες πιστεύεται ότι κρύβουν στο κέντρο τους μαύρες τρύπες, οι οποίες ρουφούν διαρκώς υλικό και σταδιακά φτάνουν σε ακραίες μάζες, εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου. Όταν δύο γαλαξίες τύχει να συγκρουστούν και να συγχωνευτούν, οι μαύρες τρύπες στα κέντρα τους συχνά πλησιάζουν η μία την άλλη και τελικά συγχωνεύονται κι αυτές, σχηματίζοντας μια νέα, βαρύτερη μαύρη τρύπα. Όπως φαίνεται, όμως, οι μαύρες τρύπες ενίοτε γλιτώνουν τη συγχώνευση. Οι ερευνητές που υπογράφουν τη νέα μελέτη στο Astrophysical Journal χρησιμοποίησαν το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο VLBA για να αναζητήσουν μαύρες τρύπες που κινούνται σπειροειδώς η μία γύρω από την άλλη λίγο πριν τελικά ενωθούν -αυτό θα αποτελούσε μαρτυρία μιας γαλαξιακής συγχώνευσης στα τελικά στάδιά της. «Αντί για αυτό, βρήκαμε αυτή τη μαύρη τρύπα να απομακρύνεται από έναν μεγάλο γαλαξία αφήνοντας ένα ίχνος από συντρίμμια πίσω της» λέει ο Τζέιμς Κόντον του αμερικανικού Εθνικού Παρατηρητηρίου Ραδιοαστρονομίας. «Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο» επισημαίνει. Η εικόνα που προκύπτει είναι ότι η μαύρη τρύπα βρισκόταν στο κέντρο ενός μικρού γαλαξία που έτυχε την ατυχία να πλησιάσει έναν πολύ μεγαλύτερος. Η βαρύτητα του μεγάλου γαλαξία τράβηξε και ρούφηξε τα άστρα του μικρού γαλαξία στον μεγάλο. Η μαύρη τρύπα, μαζί με λιγοστά άστρα, είναι πια ό,τι απέμεινε από τον άτυχο μικρό γαλαξία. Ακόμα και τα άστρα αυτά, εκτιμούν οι ερευνητές, θα σβήσουν σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η μαύρη τρύπα, πάλι, θα συνεχίσει για πάντα στο ταξίδι της, απομακρυνόμενη από τον ένοχο του φονικού με ταχύτητα 3.200 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500112414

Πρώτη Προπόνηση ISS-50/51-TPK "Soyuz MS-03" Στις 2 Νοεμβρίου 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας των πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-03" για την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τα πληρώματα είχαν την πρώτη προπόνηση τους στο «Σογιούζ-03 MS." Κοσμοναύτες και αστροναύτες έχουν περάσει μια εισαγωγική ενημέρωση για τα μέτρα ασφάλειας και εχουν εξοικειωθεί με την εντολες εργασίας: Ελέγξαν τη λειτουργία των συστημάτων ραδιοεπικοινωνίας, γνωριμία με την τοποθέτηση των προϊόντων και τα κοστούμια με ελέγχο για διαρροές. Το κύριο πλήρωμα - ο κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky Roscosmos,ο αστροναύτης της ESA Thomas Sands και ο αστροναύτης της NASA Πέγκυ Whitson. http://www.roscosmos.ru/22845/ Οι ISS-50/51 παρακολούθησαν την τελετή έναρξης της σημαίας ευαισθητοποίησης. Στις 3 Νοεμβρίου 2016 στη 17ο τελετή στο Μπαϊκονούρ υψώνουν τη σημαία των χωρών που συμμετέχουν στην εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-03 MS" για τη μεγάλη εκστρατεία στον ISS. Η παραδοσιακή εκδήλωση, η οποία συμβολίζει την επίσημη έναρξη του τελικού σταδίου της προετοιμασίας των αστροναυτών για την επανδρωμένη εκτόξευση παρακολούθησαν τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα της 50/51-δεύτερη αποστολή μακράς διάρκειας στον ISS. Οι αστροναύτες έθεσαν τις σημαίες της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Καζακστάν. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς "Soyuz-03 MS" έχει προγραμματιστεί στις 17 Νοεμβρίου στις 23:20 MSK από την τοποθεσία №1 ( "Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22848/ Εκτοξεύθηκε ο δορυφόρος Himawari 9, το «ηλιοτρόπιο» της Ιαπωνίας. Η εκτόξευση έγινε από το Διαστημικό Κέντρο του Τανεγκασίμα, στα νησιά Οσούμι και ήταν προγραμματισμένη για τις 6 το πρωί. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου τύπου, ο Himawari 9 είναι ο δεύτερος από τους δύο τρίτης γενιάς δορυφόρους της Ιαπωνίας που χρησιμεύουν σε μετεωρολογικά θέματα. Μαζί με τον Himawari 8, που σημαίνει «ηλιοτρόπιο», ο οποίος λανσαρίστηκε τον Οκτώβριο του 2014, ο εν λόγω δορυφόρος θέλει να παρέχει στην Ιαπωνική μετεωρολογική υπηρεσία πληροφορίες για τα μετεωρολογικά φαινόμενα μέχρι το 2020. http://www.kathimerini.gr/881702/article/epikairothta/kosmos/ekto3ey8hke-o-doryforos-himawari-9-to-hliotropio-ths-iapwnias-binteo

Το ρόβερ Curiosity ανακάλυψε έναν περίεργο σιδερένιο μετεωρίτη στον Aρη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι το ρομποτικό ρόβερ Curiosity ανακάλυψε ένα μεταλλικό μετεωρίτη με περίεργη εμφάνιση, ο οποίος αποτελείται κυρίως από σίδηρο, όπως δείχνουν οι πρώτες αναλύσεις με τα όργανα του ρόβερ. Ο σκούρος γυαλιστερός σφαιρικός μικρός μετεωρίτης έχει μέγεθος όσο μισή μπάλα του γκολφ και οι επιστήμονες τον βάφτισαν «αυγό». Τέτοιου είδους μεταλλικοί μετεωρίτες δεν είναι ασυνήθιστοι στο διάστημα και έχουν κατά καιρούς βρεθεί στη Γη. Στο παρελθόν είχαν παρατηρηθεί ξανά τέτοιοι διαστημικοί βράχοι στον ‘Αρη, αλλά ποτέ έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί φασματοσκοπικά με τη βοήθεια των οργάνων του ρόβερ. Οι πρώτες αναλύσεις δείχνουν ότι περιέχει επίσης νικέλιο και φώσφορο. Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης μπορεί να έπεσε στον ‘Αρη πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια. Το Curiosity (Περιέργεια) έφθασε στον γειτονικό πλανήτη τον Αύγουστο του 2012 και έκτοτε μελετά τα πετρώματά του. Παραμένει σε καλή κατάσταση, παρόλο που έχει ξεπεράσει κατά πολύ την αρχική διάρκεια της αποστολής του. Από τα δέκα επιστημονικά όργανά του, μόνο δύο άρχισαν πρόσφατα να εμφανίζουν ενδείξεις μειωμένης λειτουργικότητας. https://www.youtube.com/watch?v=crYOCgB2fiI http://physicsgg.me/2016/11/03/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%81%ce%ad%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7/

Ένα απειλητικό σέλας πάνω από την Ισλανδία. Αυτή η περιστρεφόμενη, στροβιλιζόμενη ουράνια θέα είναι μία εντυπωσιακή και κάπως απειλητική εικόνα - μία τέλεια Διαστημική Εικόνα της Εβδομάδας για τη γιορτή του Halloween. http://www.esa.int/spaceinimages/Sets/Space_Science_image_of_the_week Οδοντωτές λωρίδες σε αποχρώσεις σκούρου και ανοιχτού πράσινου, μπλέκονται με φωτεινά κομμάτια άσπρου, δημιουργώντας μία σπείρα που θυμίζει κάπως ένα ουράνιο ερπετό που κουλουριάζεται στον ουρανό, παραμονεύοντας απειλητικά πάνω από την κοιμώμενη πόλη. Μπορεί να φαίνεται ταιριαστά τρομακτικό και απόκοσμο, αλλά αυτή η εικόνα δείχνει κάτι που είναι σύνηθες φαινόμενο στα βορειότερα και νοτιότερα γεωγραφικά πλάτη της Γης. Οι λάμψεις πράσινου στον ουρανό είναι ένα σέλας, το οποίο είναι ορατό όταν μεγάλες ριπές ενεργητικών ατομικών σωματιδίων που φεύγουν από τον Ήλιο και «χτυπούν» την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτά τα σωματίδια φιλτράρονται μέσα από τα προστατευτικά επίπεδα που περικλείουν την Γή-όπως η μαγνητόσφαιρα, η περιοχή του διαστήματος που κυριαρχείται από το μαγνητικό πεδίο- και αλληλεπιδρούν με τα σωματίδια του αέρα που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Cluster/Earth_s_magnetosphere_behaves_like_a_sieve Τμήματα της ατμόσφαιρας ακολούθως ακτινοβολούν φωτεινά και τρομακτικά, γεμίζοντας τους ουρανούς μας με εκπληκτικούς κυματισμούς και λάμψεις χρωμάτων. Το σέλας συχνά αναφέρεται ως «τα βόρεια φώτα» (aurora borealis), αλλά λαμβάνει χώρα τακτικά και σε νοτιότερα μήκη (aurora australis). Καλύτερα φαίνονται από περιοχές όπως η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ανταρκτική και η Νότια Αμερική για τα νοτιότερα μήκη και ο Καναδάς, η Αλάσκα, η Σκανδιναβία και Ισλανδία (βόρεια). Το φαινόμενο είναι ορατό μόνο σε γεωγραφικά μήκη στους πόλους και κοντά σε αυτούς, επειδή τα φορτισμένα σωματιδία ταξιδεύουν προς τη Γη μέσα από γραμμές του μαγνητικού πεδίου που συναντούν τον πλανήτη μας στους πόλους. Το σέλας είναι το πιο ορατό σημάδι της επιρροής του Ήλιου στην Γη. Από το 2000, το κουαρτέτο των Cluster δορυφόρων της ESA ερευνούν την πολύπλοκη σχέση Ήλιου-Γης και ξετυλίγουν το γρίφο του πώς και γιατί σχηματίζεται το σέλας. Η εικόνα δείχνει το Selfoss, μία πόλη στην νότια Ισλανδία, στον ποταμό Ölfusá (ορατός στο προσκήνιο). Τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Davide Necchi στις 27 Αυγούστου 2015. Αυτό το συγκεκριμένο σέλας συνδέεται με μία ηλιακή καταιγίδα, που προκάλεσε μία ιδιαιτέρως μεγάλη και ξαφνική έκρηξη σωματιδίων στην ατμόσφαιρα μας. Σαν αποτέλεσμα, οι λάμψεις ήταν έντονες και ασυνήθιστα φωτεινές, εμφανιζόμενες απότομα στον εσπερινό ουρανό πριν γίνει τελείως σκοτεινός. Πράγματι, το σέλας ήταν τόσο φωτεινό που ο Davide επέλεξε ένα σχετικά μικρό χρόνο έκθεσης του φακού (exposure time) διάρκειας τριών δευτερολέπτων, έχοντας την επίγνωση ότι μεγαλύτερος χρόνος ίσως έκανε τα φωτεινότερα μέρη της φωτογραφίας να «καούν» ή να «σβήσουν», χάνοντας έτσι λεπτομέρεια. Ο Necchi χρησιμοποίησε μία Canon 5D Mark II φωτογραφική μηχανή με 14mm f2.8 φακούς. Η συγκεκριμένη εικόνα έχει ISO 1600, και κανένα φίλτρο δεν έχει εφαρμοστεί. Η φωτεινή και γεμάτη Σελήνη είναι επίσης ορατή στο πλάνο, πίσω από ένα στρώμα νέφους. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2016/11/Hena_apeiletikho_shelas_phano_apho_ten_Islandhia

Αστεροειδής πέρασε κοντά από τη Γη. Ένας μικρός αστεροειδής, ο "2016 VA", πέρασε σε απόσταση μόλις 77.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας χθες, όπως έγινε γνωστό από το Κέντρο Μικρών Πλανητών της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στις ΗΠΑ. Η απόσταση αυτή είναι μόλις το ένα πέμπτο της απόστασης Γης-Σελήνης (περίπου 385.000 χλμ.). Ο διαστημικός βράχος, που εκτιμάται ότι είχε μήκος επτά έως 22 μέτρων και ταξίδευε με ταχύτητα 77.000 χιλιομέτρων την ώρα,, έγινε αντιληπτός λίγες μόνο ώρες νωρίτερα από αστρονόμους στην Αριζόνα, σύμφωνα με το Space.com. Τέτοιες εκπλήξεις δεν είναι ασυνήθιστες, καθώς εκατομμύρια αστεροειδείς γυροφέρνουν τον Ήλιο και από αυτούς που πλησιάζουν περισσότερο τη Γη, έχουν ανακαλυφθεί μόνο 15.000 περίπου. Υπενθυμίζεται ότι το αντικείμενο που εξερράγη πάνω από το Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2013, είχε διαστάσεις περίπου 20 μέτρων. Για να απειλήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό, ένας αστεροειδής πρέπει να έχει μήκος τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου, όμως πολύ μικρότερα σώματα, αν πέσουν στην πλανήτη μας, μπορούν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές. Οι πρώτοι υπολογισμοί δείχνουν ότι ο "2016 VA" διαγράφει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 10,5 μήνες, ακολουθώντας μια τροχιά που είναι πιο ελλειπτική από της Γης. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/asteroeidis_perase_konta_apo_ti_gi-64625224/

Τα πληρωματα του «Soyuz MS-03."έφτασαν στο Μπαϊκονούρ. Το κύριο πλήρωμα περιλαμβάνει τον διοικητή του «MS-03 Soyuz»,πτηση ISS-50/51 Oleg Novitsky (Roscosmos), τον ιπτάμενο μηχανικό , ISS-50/51 Τομ SAND (ESA), και το μηχανικό πτήσης του πλοίου, ISS-50, ISS διοικητή -51 Πέγκυ Whitson (NASA). Το εφεδρικό πλήρωμα - τον κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν Roscosmos, τον αστροναύτη της NASA Jack Fisher και τον αστροναύτη της ESA Paolo Nespoli. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-03 MS" έχει προγραμματιστεί για τις 17 Νοεμ 2016 στις 23:20 MSK από την τοποθεσία №1 ( "Start Γκαγκάριν»). http://www.roscosmos.ru/22836/ Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σύμφωνα με την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) στις 2 Νοεμβρίου του 2016 πραγματοποιηθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Για τη διεξαγωγή των ελιγμών την 6:22 MSK λειτουργησαν οι μηχανές της ενότητας «Zvezda» του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο χρόνος λειτουργίας του κινητήρα ήταν 96 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπηρεσίας πλοήγησης της Mission Control Center (MCC), το μέσο ύψος της πτήσης του σταθμού μετά από την διόρθωση έχει αυξηθεί κατά 2 χιλιόμετρα και 450 m και ανήλθε σε 406,1 χιλιόμετρα. Οι προσαρμογές πραγματοποιούνται προκειμένου να δημιουργηθούν οι βαλλιστικες προϋποθέσεις για το Σογιούζ-03 MS , που η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 17 Νοέμ, 2016. http://www.roscosmos.ru/22839/ Ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. 2000 - Η πρώτη αποστολή στον ISS. Πριν από 16 χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου 2000, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) άρχισε τις εργασίες του στην επανδρωμένη λειτουργία. Το διαστημόπλοιο "Soyuz TM-31" με το πλήρωμα της πρώτης μεγάλης εκστρατείας ελλιμενίστηκε στην ενότητα "Zvezda". Οι Ρώσοι κοσμοναύτες περιλαμβάνονται ο Γιούρι Gidzenko ISS-1 και ο Σεργκέι Krikalev και ο αστροναύτης της ΗΠΑ William Shepherd. Στις 31η Οκτωβρίου 2000 το διαστημόπλοιο «Σογιούζ TM-31" πήγε στο "ξεκίνημα του Gagarin» στον ίδιο χώρο εκτόξευσης από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο οποίο το 1961 ξεκίνησε ο Γιούρι Γκαγκάριν. Το πρωί της 2ας Νοεμβρίου, το πλοίο ελλιμενίστηκε στο ΔΔΣ. Η σύγκλιση του πλοίου με το σταθμό διεξήχθη στο πλαίσιο του καθεστώτος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την πτήση προς το σταθμό "Mir". Ενενήντα λεπτά μετά την σύνδεση άνοιξε η καταπακτη και το πλήρωμα του ISS-1 για πρώτη φορά πάτησε το πόδι του στον ΔΔΣ. Φτάνοντας στο ISS, οι αστροναύτες πραγματοποίησαν επανεισοδο,ρυθμιση του εξοπλισμου και τη ρύθμιση των συστημάτων της ενότητας "Zvezda", Юнити και "Zarya" και καθιέρωσαν επαφή με το Mission Control Center στο Korolev κοντά στη Μόσχα και το Χιούστον. Επιπλέον, η ομάδα ISS-1 εκανε σύνδεση με το φορτηγο διαστημικό σκάφος «Progress Μ1-4» (Νοέμβριος 2000), "Progress M-44" (Φεβρουάριος 2001) και τα US λεωφορεία το Endeavour ( "Endeavour", Δεκέμβριος 2000) , Atlantis ( «Ατλαντίς», Φεβρουάριος 2001), το Discovery ( «Discovery» Μάρτιος 2001) και την εκφόρτωση των. Επίσης, το Φεβρουάριο του 2001, η ομάδα ενσωματωσε το εργαστήριο "Destiny" του ISS. Στις 21 Μάρτη 2001 το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο "Discovery", παραδίδει στον ISS το πλήρωμα της δεύτερης αποστολής, και η πρώτη μακροχρόνια ομάδα της αποστολής επέστρεψαν στη Γη. Ο τόπος προσγείωσης ήταν το Διαστημικό Κέντρο. JF Kennedy, Φλώριδα, ΗΠΑ. Σήμερα ο ISS αποτελεί κοινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει τις διαστημικές υπηρεσίες των χωρών: Roscosmos (Ρωσία), της NASA (ΗΠΑ), JAXA (Ιαπωνία), CSA (Καναδά) και ESA (Ευρωπαϊκές χώρες). Με τη δημιουργία του ISS δοθηκε η ευκαιρία για την εκτέλεση επιστημονικών πειραμάτων στο μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας, κενού, και υπό την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας. Κύριους τομείς της έρευνας - βιολογία, φυσική και επιστήμη των υλικών. Το κύριο αποτέλεσμα του ISS - μια μοναδική εμπειρία της διεθνούς συνεργασίας και της αμοιβαίας υποστήριξης κατασκευής και λειτουργίας σε χαμηλή γήινη τροχιά ενός μεγάλου τεχνικου έργου, που είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ανθρωπότητας. Σχόλιο:Τα 16 χρονια συνεχους λειτουργιας εδειξαν τη δυνατότητα του ανθρώπου οταν θελει οτι μπορει να φτιαχνει και να υποστηρίζει τεραστια εργα.Ο σταθμός βρίσκεται σε τροχιά σε ύψος περίπου 410 χιλιόμετρα. Η συνολική του μάζα είναι περίπου 450,000kg και έχει χώρο διαβίωσης περίπου ισοδύναμο με ένα σπίτι πέντε υπνοδωματίων. Ολοκληρώνει μια τροχιά της Γης κάθε 92,91 λεπτά ενώ κινείται με 27.600 χιλιόμετρα ανά ώρα. Βίντεο για τον ΔΔΣ. http://www.roscosmos.ru/22840/

Ενα ιγκλού για να ζουν οι άνθρωποι στον Αρη. Το National Geographic ετοίμασε μια νέα σειρά τηλεοπτικών εκπομπών για τον Αρη επικεντρωμένο στην πιθανή παρουσία των ανθρώπων εκεί. Στο πλαίσιο της καμπάνιας προώθησης των εκπομπών που ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα το National Geographic συνεργάστηκε με τη βρετανική εταιρεία Wild Creations για την κατασκευή μιας κατοικίας στον Κόκκινο Πλανήτη. Οι παραγωγοί της εκπομπής ζήτησαν από την εταιρεία αυτό το κατάλυμα να αποτελείται από υλικά που να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντινά σε αυτά που υπάρχουν στον Αρη. Η εταιρεία δημιούργησε ένα κτίσμα που μοιάζει με ιγκλού το οποίο φυσικά δεν αποτελείται από πάγο αλλά από ρεγκόλιθο. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο χαλαρό στρώμα μεταξύ του εδάφους και του μητρικού πετρώματος που ονομάζεται μανδύας αποσάθρωσης ή ρεγκόλιθος και αποτελείται από θραύσματα πετρωμάτων, ορυκτών και γυαλιού. Ρεγκόλιθος υπάρχει στη Γη, στη Σελήνη και τον Αρη. Τα τοιχώματα του κτίσματος έχουν πάχος περίπου τριών μέτρων έτσι ώστε να προσφέρει την μέγιστη δυνατή προστασία από τις μη φιλικές για τον άνθρωπο συνθήκες του αρειανού περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό εκτός από ρεγκόλιθο οι κατοικίες αυτές θα κατασκευάζονται και από διάφορα μέρη διαστημικών σκαφών όπως για παράδειγμα, η είσοδος. Το… αρειανό ιγκλού βρίσκεται στο αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο και θα είναι προσβάσιμο στο κοινό από τις 10-16 Νοεμβρίου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=841016

Φαράγγια γεμάτα με υγρό μεθάνιο ανακαλύφθηκαν στον Τιτάνα. Παρόλο που ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, καλύπτεται από πυκνή ατμόσφαιρα, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Cornell ανακάλυψαν πως στην επιφάνειά του υπάρχουν απότομα φαράγγια, τα οποία είναι γεμάτα με μεθάνιο σε υγρή μορφή. Αν και ήταν ήδη γνωστό πως στον δορυφόρο υπάρχουν ρυάκια μεθανίου, χάρις στις εικόνες που είχε αποτυπώσει το διαστημόπλοιο Cassini, οι νέες παρατηρήσεις βασίσθηκαν στις μετρήσεις ύψους από το ραντάρ του σκάφους. Έτσι, οι ερευνητές διαπίστωσαν την ύπαρξη φαραγγιών, με βάθος εκατοντάδων μέτρων. Μάλιστα, εντόπισαν ανακλάσεις φωτός από τη βάση των φαραγγιών. Κάτι που αποδεικνύει για πρώτη φορά πως είναι γεμάτα με υγρές μάζες. «Η Γη είναι θερμή και βραχώδης, με ποτάμια νερού. Από την άλλη, ο Τιτάνας καλύπτεται με πάγο και διαθέτει ποτάμια με μεθάνιο. Είναι εντυπωσιακή αυτή η αναλογία ανάμεσα στους δύο “κόσμους”», σημειώνει στην ιστοσελίδα Phys.org ο Άλεξ Χέις, αναπληρωτής καθηγητής αστρονομίας στο πανεπιστήμιο. «Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προξενούν τα φαράγγια που βρέθηκαν στις νότιες περιοχές του Τιτάνα, αφού δεν έχουμε ιδέα για το πώς δημιουργήθηκαν. Το μεγάλο βάθος τους και το γεγονός ότι είναι στενά υποδεικνύουν πως σχηματίσθηκαν μέσω ταχείας διάβρωσης. Αυτό το σενάριο εγείρει με τη σειρά του αρκετά νέα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα το τι απέγινε το υλικό που διαβρώθηκε», συμπληρώνει. Με βάση τα δεδομένα του Cassini, τα φαράγγια έχουν βάθος 250 έως 650 μέτρα, ενώ βρίσκονται ανάμεσα σε απότομες πλαγιές. «Πιθανότατα στον σχηματισμό τους έπαιξαν ρόλο αρκετές γεωφυσικές διεργασίες, αν και προς το παρόν δεν μπορεί να δοθεί απάντηση», παρατηρεί ο Βαλέριο Ποτζιάλι, επίσης μέλος της ομάδας. «Αυτό που είναι ξεκάθαρο πάντως είναι πως οποιαδήποτε περιγραφή της γεωλογικής εξέλιξης του Τιτάνα θα πρέπει να μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία τους». http://www.naftemporiki.gr/story/1166126/faraggia-gemata-me-ugro-methanio-anakalufthikan-ston-titana

Tο Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT) Όταν επιτέλους ολοκληρωθεί, το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT) θα είναι μακράν το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο του κόσμου, πολύ ισχυρότερο από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Μόνο που οι ιθαγενείς της Χαβάης αντιδρούν στην κατασκευή του στο «ιερό» βουνό του Μάουνα Κέα, και οι υπεύθυνοι του προγράμματος σκέφτονται τώρα να το μετακομίσουν στα Κανάρια Νησιά. Παρόλο που το Μάουνα Κέα φιλοξενεί ήδη 13 τηλεσκόπια, οι ιθαγενείς της Χαβάης διαμαρτύρονται ότι η κατασκευή του TMT στην ίδια κορυφή θα συνέχιζε τη «βεβήλωση» του ιερού χώρου. Στις 31 Οκτωβρίου, το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Παρατηρητηρίου TMT ανακοίνωσε ότι επέλεξε το νησί Λα Πάλμα των Κανάριων Νησιών ως εναλλακτική τοποθεσία. http://www.tmt.org/news-center/statement-regarding-selection-alternate-site-tmt Τον Απρίλιο του 2015, ακτιβιστές μπλόκαραν τα έργα στην κορυφή του Μάουνα Κέα, και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους το ανώτατο πολιτειακό δικαστήριο της Χαβάης ακύρωσε την άδεια υλοποίησης του έργου. Οι αξιωματούχοι του TMT ζήτησαν νέα άδεια από το Γραφείο Χερσαίων και Φυσικών Πόρων, και ένας νέος γύρος δικαστικών ακροάσεων ξεκίνησε τον περασμένο μήνα. Όποια κι αν είναι η απόφαση του γραφείου, η άσκηση έφεσης θεωρείται σχεδόν βέβαιη, οπότε η νομική διαδικασία θα παρατεινόταν για πολλούς ακόμα μήνες. «Θα παρακολουθούμε προσεκτικά την κατάσταση στη Χαβάη, ελπίζοντας ότι η διαδικασία θα προχωρήσει. Η επιτυχία ή μη αυτών των προσπαθειών θα καθορίσει το εάν μπορούμε να κατασκευάσουμε το τηλεσκόπιο στη Χαβάη» ανέφερε στο δικτυακό τόπο του Nature η Φιόνα Χάρισον του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech), μέλος του διοικητικού συμβουλίου. http://www.nature.com/news/embattled-mega-telescope-gets-back-up-site-in-canary-islands-1.20903 Το σίγουρο πάντως είναι ότι το Μάουνα Κέα είναι καλύτερη τοποθεσία για την κατασκευή του γιγάντιου οργάνου, δεδομένου ότι η κορυφή του έχει ύψος 4.050 μέτρα, συγκριτικά με μόλις 2.250 μέτρα στην κορυφή του Λα Πάλμα. Αυτό σημαίνει ότι ένα τηλεσκόπιο στο Λα Πάλμα πρέπει να κοιτά τον ουρανό μέσα από δύο επιπλέον χιλιόμετρα αέρα. Επιπλέον, η υγρασία στο Λα Πάλμας είναι υψηλότερη, κάτι που θα περιόριζε τις παρατηρήσεις στο μέσο του υπέρυθρου φάσματος. Οι παρατηρήσεις αυτές θα επέτρεπαν στο τηλεσκόπιο να διακρίνει κέντρα γαλαξιών και άλλα αντικείμενα που κρύβονται μέσα σε σύννεφα σκόνης. Παρά τα προβλήματα με το TMT, πάντως, η κοινότητα της αστρονομίας έχει να ελπίζει σε δύο άλλες σημαντικές εξελίξεις: Στη Χιλή βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η κατασκευή του Γιγάντιου Τηλεσκόπιου του Μαγγελάνου, το οποίο θα έχει κάτοπτρο 24,5 μέτρα και θα προσφέρει δέκα φορές τη διακριτική ικανότητα του Hubble, ενώ ένα διαφορετικό όρος της Χιλής επελέγη για το Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο, ένα τέρας με κάτοπτρο 39 μέτρων. http://physicsgg.me/2016/11/01/t%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%cf%89%ce%bd-tmt/

Επανδρωμένο διαστημικό σκαφος νέας γενιάς (PTC)«Ομοσπονδία» Οι ειδικοί της "Ενέργεια" και οι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων για τον εργονομικό σχεδιασμό του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (PTC) νέας γενιάς «Ομοσπονδία» και διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις με μη αυτόματα χειριστήρια. Ο επικεφαλής της πτήσης-δοκιμής του τμήματος RSC "Energia" Mark Serov: «Το έργο πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εργονομικου σχεδιασμου του πληρώματος για τους χώρους εργασίας. Το επανδρωμένο πλοίο μεταφοράς νέας γενιάς είναι σχεδιασμένο για τη μεταφορά ανθρώπων και φορτίων στο φεγγάρι και στον τροχιακό σταθμό στην τροχιά της Γης. Το πλοίο είναι μιας χρήσεως, για να δημιουργήθει χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας που μερικές φορές δεν έχουν ανάλογα στον κόσμο της Κοσμοναυτικής. Τα ηλεκτρονικά συστήματα σύγχρονης αεροπορίας θα αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά το πρόβλημα της προσέγγισης και σύνδεσης, για να αυξηθει η ασφάλεια των πληρωμάτων στα στάδια της εκτόξευσης και καθόδου στη Γη. Ο αριθμός των μελών του πληρώματος PTC θα είναι έως και τέσσερα άτομα. Σε αυτόνομη λειτουργία πτήσης, το πλοίο μπορεί να πεταει μέχρι 30 ημέρες, κατά τη διάρκεια της πτήσης σαν μέρους του διαστημικού σταθμού - έως 1 έτος. Το συνολικό βάρος του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης προς το διαστημικό σταθμό θα είναι ίση με 14,4 τόνους (19 τόνοι κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη Σελήνη), η μάζα του οχήματος ανάκαμψης - 9 τόνους. Το μήκος του πλοίου - 6,1 μέτρα. Βαθμολογήθηκε με υπερφόρτωση κατά την κάθοδο - 3 g. http://www.roscosmos.ru/22830/ Διαγωνισμός λογοτύπου για το πλήρωμα του (TPC) «Soyuz MS-05" Τον Μάιο του 2017 ξεκινά η επόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και ο καθένας μπορεί να πάρει μέρος στην προετοιμασία της! Το διαστημικό σκάφος επανδρωμένων μεταφορών (TPC) «Soyuz MS-05" - με Διοικητή τον Σεργκέι RJaZANSKIJj (Roscosmos) και με μηχανικους πτήσης τον Randolph Breznik (NASA) και τον Paolo Nespoli (ΕΣΛ) - αποφάσισε να ανακοινώσει έναν ανοικτό διαγωνισμό για την δημιουργία του εμβλήματος σκίτσο του πλοίου "MS-05 Soyuz" . Περιμένουμε το σκίτσο έμβλημα σας από το πλήρωμα του πλοίου «MS-05 Συμμαχίας" - να το περάσετε στο σύνδεσμο στην ιστοσελίδα της Roskosmos (http://www.roscosmos.ru/22488/) και να συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα. Κοσμοναύτης Σεργκέι RJaZANSKIJj "Το λογότυπο πρέπει να περιλαμβάνει το όνομα του διαστημόπλοιου και τα ονόματα των μελών του πληρώματος. Κατά την ανάπτυξη του σκίτσου μπορούν επίσης να ληφθούν υπόψη, το διακριτικό κλήσης μας - "Borey». Όσο για τα υπόλοιπα, στηριζόμαστε στη δημιουργικότητά σας. Τι θα μπορούσε να σας εμπνεύσει περισσότερο από το χώρο σας;! ". Ο νικητής θα λάβει ένα δώρο με το λογότυπο κοστούμι "MS-05 Soyuz" μετά την επιστροφή του από τη διαστημική αποστολή και πολύτιμα δώρα από την Roscosmos. Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Νοέμβρη του 2016. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 1 Δεκεμβρίου, 2016. http://www.roscosmos.ru/22829/

Ο πλανήτης με τις «βροχές του τρόμου»! Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνητές των πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη στον εξωπλανήτη HD 189733b που βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από εμάς. Ο πλανήτης εντοπίστηκε το 2005 και πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου στον οποίο επικρατούν ακραίες συνθήκες. Η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη αγγίζει τους τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου και οι άνεμοι κατά μέσο όρο έχουν ταχύτητα χίλια χλμ/ώρα. Όμως οι ερευνητές εντόπισαν ένα πραγματικά εξωτικό φαινόμενο που συμβαίνει στον HD 189733b. Στον πλανήτη εκδηλώνονται τρομερές καταιγίδες στις οποίες βρέχει… γυαλί με ταχύτητες που αγγίζουν τα 9 χιλιάδες χλμ/ώρα! Οι ερευνητές περιέγραψαν το ακραίο αυτό φαινόμενο με τον όρο «βροχές του τρόμου». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=841003

Νέες εικόνες από το σημείο συντριβής του Schiaparelli στον Άρη. Νέες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, από τον δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, δείχνουν το Schiaparelli στο σημείο συντριβής του. Το σκάφος διακρίνεται με τη μεγαλύτερη έως σήμερα λεπτομέρεια, να βρίσκεται ακίνητο μέσα στην περιοχή όπου θα έπρεπε να προσεδαφισθεί, προφανώς όμως κατεστραμμένο. Οι εικόνες ενδεχομένως να δώσουν στους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) σημαντικές πληροφορίες για την αιτία που δεν εξελίχθηκε σωστά η διαδικασία καθόδου του σκάφους. Σε αυτές φαίνεται μία σκοτεινή περιοχή γύρω από την κάψουλα, κάτι που ίσως σημαίνει πως εξερράγη η δεξαμενή καυσίμων του σκάφους. Επίσης, φαίνεται πως με την πρόσκρουση δημιουργήθηκε ένα όρυγμα βάθους μισού μέτρου. Στο πλαίσιο της κοινής αποστολής της ESA με τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos), στόχος της προσεδάφισης του Schiaparelli στον Κόκκινο Πλανήτη ήταν να δοκιμασθούν τεχνολογίες που θα επιτρέψουν το 2020 να φθάσει με ασφάλεια στον Άρη το ρομποτικό όχημα Mars rover, το οποίο θα αναζητήσει ίχνη μικροβιακής ζωής. Η απώλεια του σκάφους εγείρει δύσκολα ερωτήματα σχετικά με το ρίσκο αποστολής του ρομπότ, το οποίο όπως και το Schiaparelli θα χρησιμοποιήσει μία θερμική «ασπίδα», ένα αλεξίπτωτο για να μειώσει την ταχύτητα καθόδου, καθώς και προωθητήρες στο τελικό στάδιο προσέγγισης, ώστε να αγγίξει το έδαφος με πολύ μικρή ταχύτητα. Το σκάφος έχασε την επικοινωνία του με το Κέντρο Ελέγχου, κατά το τελευταίο λεπτό της προσεδάφισης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των υπευθύνων της αποστολής, αντί να προσεγγίσει απαλά το έδαφος, προσέκρουσε με ταχύτητα περίπου 300 χλμ./ώρα. Όπως όλα δείχνουν, το αλεξίπτωτο ξεδιπλώθηκε νωρίτερα απ’ ό,τι έπρεπε. Επίσης, αν και οι προωθητήρες θα έπρεπε να παραμείνουν σε λειτουργία για 30 δευτερόλεπτα, πυροδοτήθηκαν για 3-4 δευτερόλεπτα. Έτσι, στα τελευταία 2-4 χιλιόμετρα της καθόδου του, το σκάφος ουσιαστικά εκτέλεσε ελεύθερη πτώση. Κάνοντας τον απολογισμό της αποστολής, ο διευθυντής της ESA Γιάν Βέρνερ τη χαρακτήρισε πετυχημένη, αφού το σκάφος μετέδωσε δεδομένα κατά τη διάρκεια των 5-6 λεπτών της καθόδου του. Έτσι, εξασφάλισε στους επιστήμονες χρήσιμα δεδομένα, για να ανακαλύψουν τι ακριβώς δεν πήγε καλά. Επίσης, το «μητρικό» διαστημόπλοιο του Schiaparelli, το Trace Gas Orbiter, κατάφερε να τεθεί με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Επομένως, θα μπορέσε να μελετήσει την αμτόσφαιρα του πλανήτη για ίχνη μεθανίου, όπως είχε σχεδιασθεί. Λίγο μετά την αποτυχημένη κάθοδο του σκάφους, το Mars Reconnaissance Orbiter είχε φωτογραφήσει τη ζώνη προσεδάφισης, στέλνοντας στη Γη εικόνες στις οποίες το σκάφος αποτυπωνόταν με τη μορφή μίας μαύρης κουκίδας, ενώ το αλεξίπτωτο διακρινόταν σαν ένα μικρό λευκό αποτύπωμα. Αυτή τη φορά, ο δορυφόρος της NASA χρησιμοποίησε την πιο ισχυρή κάμερα HiRise, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη ανάλυση. Κατά τραγική ειρωνεία, ο ίδιος δορυφόρος είχε εντοπίσει το Beagle-2, το πρώτο σκάφος της ESA που αποπειράθηκε να προσεδαφισθεί στον Κόκκινο Πλανήτη, και πάλι χωρίς επιτυχία. Όπως αποκάλυψαν τον Ιανουάριο του 2015 εικόνες από Mars Reconnaissance Orbiter, το Beagle-2 δεν είχε συντριβεί στον Άρη, αλλά δεν κατάφερε να αναπτύξει και τα τέσσερα ηλιακά του πάνελ. Έτσι, δεν μπόρεσε ποτέ να τεθεί σε λειτουργία η αντένα του, για να στείλει και να λάβει ραδιοσήματα από τη Γη. http://www.naftemporiki.gr/story/1164623/nees-eikones-apo-to-simeio-suntribis-tou-schiaparelli-ston-ari

SMASH: η θεωρία που λύνει 5 από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φυσικής. Πέντε από τους πιο σημαντικούς και «επίμονους» γρίφους της φυσικής θα λύσει μία καινούρια προτεινόμενη θεωρία, στην περίπτωση που επαληθευτεί πειραματικά. Διατυπωμένο από ερευνητές από πανεπιστήμιο και ινστιτούτα στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Αγγλία, το καινούριο μοντέλο υπόσχεται να δώσει απάντηση στους «γρίφους» της φύσης της σκοτεινής ύλης, του μηχανισμού πίσω από τον πληθωρισμό του σύμπαντος, της επικράτησης της ύλης έναντι της αντιύλης, των ταλαντώσεων των νετρίνων και το πρόβλημα της μη παραβίασης της συμμετρίας CP από την ισχυρή πυρηνική δύναμη [unifying inflation with the axion, dark matter, baryogenesis and the seesaw mechanism]. https://arxiv.org/pdf/1608.05414v1.pdf Η θεωρία ονομάζεται SMASH και βασίζεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής, με ορισμένες προτεινόμενες τροποποιήσεις. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιγράφει όλα τα «δομικά συστατικά» της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Αν και έχει επιβεβαιωθεί από όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να εξηγήσει ορισμένα φαινόμενα που παρατηρούνται στη φύση. Για παράδειγμα, δεν βοηθά τους φυσικούς να καταλάβουν ποια είναι η φύση της σκοτεινής ύλης, δηλαδή αυτού του μυστηριώδους υλικού που αντιστοιχεί στο 84% της μάζας του σύμπαντος. Επίσης, δεν εξηγεί γιατί η ύλη επικράτησε της αντιύλης, αλλά και γιατί στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του, το σύμπαν πέρασε από μία φάση απότομης διαστολής, η οποία έχει ονομασθεί πληθωρισμός. Από τέτοια αναπάντητα ερωτηματικά, οι φυσικοί είναι πεπεισμένοι πως το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι ατελές. «Πιθανότατα υπάρχουν και άλλα σωματίδια», λέει στο περιοδικό New Scientist o Μίκαελ Σαπόσνικοφ από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο στη Λοζάνη. «Το ερώτημα είναι πόσα νέα σωματίδια χρειαζόμαστε». Μερικά προτεινόμενα μοντέλα, όπως η υπερσυμμετρία, προβλέπουν τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό σωματιδίων από το Καθιερωμένο Πρότυπο, από τα οποία κανένα δεν έχει ανιχνευτεί πειραματικά σε διατάξεις όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Από την άλλη, το SMASH προβλέπει μόλις 4 νέα σωμάτια καθώς και ένα πεδίο το οποίο εκδηλώνεται με τη δράση δύο ακόμη σωματιδίων. Από τα σωματίδια αυτά, το πρώτο αποτελεί το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης. Το δεύτερο κρύβεται θεωρητικά πίσω από την εποχή του πληθωρισμού του σύμπαντος. «Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της συγκεκριμένης θεωρίας είναι πως θα μπορεί να ελεγχθεί μέσα στα επόμενα 10 χρόνια περίπου», σημειώνει στο περιοδικό ο Αντρέας Ρίνγκβαλντ, μέλος της ομάδας από το γερμανικό ερευνητικό κέντρο DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron) στο Αμβρούργο. «Μπορείς πάντα να επινοείς καινούριες θεωρίες, αν όμως για αυτές η δυνατότητα ελέγχου θα δοθεί σε 100 χρόνια, ή και ακόμη και ποτέ, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για αληθινή επιστήμη». Η θεωρία προβλέπει ότι το ένα από τα προτεινόμενα σωματίδια θα πρέπει να είναι 10 δισ. φορές ελαφρύτερο από το ηλεκτρόνιο. Σωματίδια με τέτοια μάζα θα μπορούσαν να ανιχνευθούν από το πείραμα CULTASK που πραγματοποιείται στη Νότια Κορέα ή να ανιχνευθούν στο μέλλον από το πείραμα MADMAX που σχεδιάζεται να ξεκινήσει στη Γερμανία. Βέβαια, όσο οι πειραματικοί φυσικοί θα προσπαθούν να βρουν πειραματικά δεδομένα τα οποία θα επιβεβαιώσουν ή θα καταρρίψουν τη θεωρία, αυτό δεν σημαίνει πως στην πορεία δεν είναι πιθανόν να προκύψει ένα ακόμη καλύτερο μοντέλο. «Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά», παραδέχεται στο περιοδικό ο Ρίνγκβαλντ. http://physicsgg.me/2016/11/01/smash-%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bb%cf%8d%ce%bd%ce%b5%ce%b9-5-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1/

Ηλιακή καταιγίδα άνοιξε επικίνδυνη τρύπα στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Στις 21 Ιουνίου 2015, δορυφόρος της NASA κατέγραψε μια μάζα από δισεκατομμύρια τόνους ιονισμένου αερίου να εκτινάσσεται από την επιφάνεια του Ήλιου κατευθείαν προς τη Γη. Σχεδόν δυο μέρες αργότερα, το σύννεφο πλάσματος προκάλεσε διακοπές στις ραδιοεπικοινωνίες και έκανε το βόρειο σέλας να κατέβει νότια μέχρι το Τέξας. Μελέτη που δημοσιεύεται τώρα στην έγκριτη επιθεώρηση Physical Review Letters αποκαλύπτει ότι η ηλιακή καταιγίδα του 2015 άνοιξε μια παροδική «τρύπα» στο γήινο μαγνητικό πεδίο, η οποία επέτρεψε σε επικίνδυνα σωματίδια να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη. http://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.117.171101 Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science, όλα ξεκίνησαν όταν ο αμερικανικός δορυφόρος SOHO (Ηλιακό και Ηλιοσφαιρικό Παρατηρητήριο) κατέγραψε μια «εκτίναξη στεμματικού υλικού», ή CME, μια έκρηξη στην επιφάνεια του Ήλιου που εκτινάσσει στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες πλάσματος. http://www.sciencemag.org/news/2016/10/solar-storms-can-weaken-earth-s-magnetic-field Κινούμενο με ταχύτητα 1.300 χιλιομέτρων ανά ώρα, το σύννεφο έφτασε στη Γη περίπου 40 ώρες αργότερα, τυλιγμένο στο δικό του μαγνητικό πεδίο. Το πεδίο αυτό έτυχε να έχει αντίθετο προσανατολισμό, ή πολικότητα, σε σχέση με το μαγνητικό πεδίο της Γης, κάτι που έκανε τα δύο πεδία να έλκονται. «Είναι σαν να φέρνεις δύο μαγνήτες κοντά τον ένα στον άλλο» εξηγεί ο Σούνι Γκούπτα του Ινστιτούτου Θεμελιώδους Έρευνας «Τάτα» στο Μουμπάι της Ινδίας, πρώτος συγγραφέας της μελέτης. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στα δύο μαγνητικά πεδία μετέτρεψε ένα μέρος της μαγνητικής τους ενέργειας σε κινητική ενέργεια. Ως αποτέλεσμα, πρωτόνια και άλλα φορτισμένα σωματίδια εκτινάχθηκαν μέσα στο γήινο μαγνητικό πεδίο και έφτασαν μέχρι το έδαφος. Στην πενταβάθμια κλίμακα της αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), η γεωμαγνητική καταιγίδα που προκάλεσε η εκτίναξη στεμματικού υλικού βαθμολογήθηκε με 4. Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες ισχυρές καταιγίδες μπορούν να προκαλέσουν διακοπή των ραδιοεπικοινωνιών, όπως συνέβη εξάλλου και σε αυτήν την περίπτωση, καθώς και μπλακάουτ στο σύστημα GPS και εκτεταμένες διακοπές ηλεκτροδότησης (λόγω της εμφάνισης επαγωγικών ρευμάτων στο δίκτυο). Η νέα μελέτη δείχνει ότι οι εκτινάξεις στεμματικού υλικού μπορούν επιπλέον να προκαλέσουν παροδικές βλάβες στο γήινο μαγνητικό πεδίο, αφήνοντας ένα μέρος του ηλιακού πλάσματος να πλησιάσει τη Γη και να εισέλθει στην ατμόσφαιρα. Επιπλέον, η παροδική «τρύπα» στο μαγνητικό πεδίο αφήνει τον πλανήτη ευάλωτο στις λεγόμενες κοσμικές ακτίνες, φορτισμένα σωματίδια υψηλής ενέργειας που καταστρέφουν το DNA και μπορούν δυνητικά να προκαλέσουν καρκίνο. Οι αστροναύτες και οι επιβάτες πτήσεων που περνούν κοντά από τους πόλους είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε αυτήν την εισερχόμενη ακτινοβολία. Η «τρύπα» που δημιουργήθηκε στο γήινο μαγνητικό πεδίο το καλοκαίρι του 2015 έγινε αντιληπτή ακριβώς λόγω της αύξησης των κοσμικών ακτίνων που φτάνουν μέχρι την επιφάνεια -ο Δρ Γκούπτα και οι συνεργάτες του ανίχνευσαν αυξημένη ροή μυονίων, σωματιδίων που σχηματίζονται όταν οι κοσμικές ακτίνες βομβαρδίζουν την ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, οι ανιχνευτές μυονίων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για γεωμαγνητικές καταιγίδες -μια άποψη που αφήνει πάντως δύσπιστους άλλους ερευνητές. Σε κάθε περίπτωση, η μελέτη αναδεικνύει τους κινδύνους των γεωμαγνητικών καταιγίδων, οι οποίες, σύμφωνα με την αμερικανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών, μπορούν να προκαλέσουν ζημίες αρκετών τρισεκατομμυρίων δολαρίων στη χειρότερη περίπτωση Νωρίτερα τον Οκτώβριο, εξάλλου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα υπέγραψε διάταγμα που υποχρεώνει την κυβέρνηση να βρει τρόπο «να περιορίσει τις επιδράσεις των γεωμαγνητικών διαταραχών στο δίκτυο ηλεκτροδότησης και να δημιουργήσει σύστημα προειδοποίησης για συμβάντα ακραίου διαστημικού καιρού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500111632

Άστρα σε σχήμα κολοκύθας. Οι φωτισμένες κολοκύθες αποτελούν το σήμα κατατεθέν του Halloween, που γιορτάζεται στη Βόρειο Αμερική κάθε βράδυ στις 31 Οκτωβρίου. To Halloween προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων All-Hallow-even, που σημαίνει το βράδυ πριν από την ημέρα των Αγίων Πάντων (πριν από την 1η Νοεμβρίου). Παραμονές λοιπόν του Halloween, η NASA έκανε μια ανακοίνωση σχετική με τα άστρα-κολοκύθες! Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των διαστημικών τηλεσκοπίων Kepler και Swift δεν είναι όλα τα άστρα σφαιρικά όπως ο ήλιος μας. Αυτά τα άστρα περιστρέφονται τόσο γρήγορα που συμπιέζονται στους πόλους, αποκτώντας το σχήμα κολοκύθας. Ταυτόχρονα παράγουν ακτίνες Χ, ξεπερνώντας κατά πολύ την αντίστοιχη παραγωγή από τον ήλιο μας. Τα άστρα – κολοκύθες θεωρούνται ότι είναι προϊόντα συγχώνευσης ζεύγους άστρων που αποτελούσαν δυαδικά συστήματα. Βρέθηκαν 18 τέτοια άστρα που χρειάζονται λίγες μέρες για μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά τους, ενώ ο ήλιος χρειάζεται περίπου ένα μήνα. Η πιο ακραία περίπτωση είναι το άστρο Ksw 71, ένας πορτοκαλί γίγαντας, με μέγεθος δεκαπλάσιο από τον Ήλιο, που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του σε 5,5 μέρες, ενώ οι εκπομπή ακτίνων Χ είναι 4.000 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας. Δείτε το σχετικό βίντεο: http://physicsgg.me/2016/10/31/%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%87%ce%ae%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%cf%8d%ce%b8%ce%b1%cf%82/

Οι κομήτες δεν «γκρεμίζουν» μόνο αλλά και «χτίζουν» τη ζωή. Πριν από λίγες εβδομάδες παρουσιάτηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα νέα θεωρία για την εμφάνιση του ανθρώπου. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους επέτρεψε στα θηλαστικά να βγουν από τις τρύπες στις οποίες ζούσαν ως τότε και να αρχίσουν να αυξάνονται και να εξελίσσονται. Νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι μερικά εκατομμύρια έτη μετά την πτώση του αστεροειδούς έπεσε στη Γη ένας ανάλογου μεγέθους κομήτης δημιουργώντας κλιματικές συνθήκες τέτοιες που να επιτρέψουν στα θηλαστικά να κυριαρχήσουν στον πλανήτη και να ανοίξει έτσι ο δρόμος στην ανθρωπότητα. Λίγους μήνες νωρίτερα οι επιτελείς της αποστολής «Rosetta» είχαν κάνει μια ακόμη πιο εντυπωσιακή ανακοίνωση αναφέροντας ότι στον κομήτη 67P που ακολουθούσε και μελετούσε επί μήνες το σκάφος της αποστολής εντοπίστηκαν χημικές ουσίες ζωτικές για την εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής στη Γη. Μεταξύ αυτών των ουσιών ήταν το αμινοξύ γλυκίνη και ο φώσφορος, που αποτελούν βασικά συστατικά του DNA και των κυτταρικών μεμβρανών. Η ανακάλυψη ενισχύει τη θεωρία ότι οι κομήτες ήταν αυτοί που πέφτοντας κάποτε στον πλανήτη μας τον «έσπειραν» με τα πολύτιμα βιομόρια, τα οποία αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους της ζωής. Η ιδέα αυτή αντιμάχεται τη θεωρία ότι η ζωή στη Γη είχε καθαρά γήινη προέλευση, πιθανώς υποθαλάσσια. Μολονότι πάνω από 100 μόρια έχουν ως σήμερα ανιχνευθεί σε νέφη αερίων και σκόνης του Γαλαξία, γνωστά και ως μοριακά νέφη, η γλυκίνη δεν ήταν ανάμεσα σε αυτά. Επίσης το οργανικό αυτό μόριο δεν είχε βρεθεί στα πάνω από 25 μόρια που είχαν ως τώρα ανιχνευθεί στην ατμόσφαιρα γύρω από τους κομήτες. Τα όργανα του «Rosetta» ανίχνευσαν τη γλυκίνη στο νέφος αερίων και σκόνης που συνεχώς περιβάλλει τον 67Ρ. Το εν λόγω απλό αμινοξύ χρησιμοποιείται από τους ζωντανούς οργανισμούς για τη δημιουργία των πρωτεϊνών. Ανιχνεύθηκαν επίσης τα πρόδρομα οργανικά μόρια μεθυλαμίνη και αιθυλαμίνη, από τα οποία δημιουργείται η γλυκίνη. Ο Αρχοντας των... κομητών Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αστρικά συστήματα που γνωρίζουμε και βρίσκεται μάλιστα στη διαστημική γειτονιά μας. Το σύστημα ανήκει στον αστερισμό του Νότιου Ιχθύος και έχει λάβει την ονομασία Fomalhaut που στα αραβικά σημαίνει «το στόμα του ψαριού». Αποτελείται από τρία αστέρια και έχουν εντοπιστεί εκεί πλανήτες αλλά και εντυπωσιακά δαχτυλίδια με κομήτες. Το Fomalhaut A είναι ο... βασιλιάς του συστήματος. Βρίσκεται σε απόσταση 25 ετών φωτός από τη Γη και είναι ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια του ουράνιου θόλου. Το Fomalhaut Α είναι ένα πολύ νεαρό άστρο, η ηλικία του οποίου υπολογίζεται σε 100-300 εκατομμύρια έτη. Εχει περίπου διπλάσια διάμετρο και μάζα από τον Ηλιο και είναι 16 φορές πιο φωτεινό από το μητρικό μας άστρο. Ωστόσο οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το άστρο αυτό θα σβήσει σχετικά σύντομα, αφού υπολογίζουν ότι η διάρκεια της ζωής του δεν θα ξεπεράσει το 1 δισ. έτη. Από τη δεκαετία του 1980 οι αστρονόμοι είχαν εντοπίσει ενδείξεις για την ύπαρξη ενός πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο. Υστερα από περίπου 30 έτη διαφωνιών στην επιστημονική κοινότητα στα τέλη του 2012 ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ και τον Καναδά επιβεβαίωσε την ύπαρξη του πλανήτη που έλαβε την ονομασία Fomalhaut b. Πιστεύεται ότι είναι ένας πλανήτης αερίων περίπου δύο φορές μικρότερος από τον Δία. Το δεύτερο άστρο του συστήματος είναι το Fomalhaut B και το τρίτο και μικρότερο σε μέγεθος το Fomalhaut C. Στο Fomalhaut A είχε εντοπιστεί η ύπαρξη ενός εντυπωσιακού δαχτυλιδιού που δεν αποτελείται από «παγάκια» όπως αυτά του Κρόνου αλλά από... κομήτες. Διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel ανακάλυψε ότι και το Fomalhaut C φιλοξενεί ένα εξίσου εντυπωσιακό δαχτυλίδι κομητών. Η ανακάλυψη σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να φωτίσει κάποια κοσμικά φαινόμενα για τα οποία οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να βρουν απαντήσεις. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=840819

Το "Soyuz MS" επέστρεψε στη Γη. Το Lander με τον κοσμοναύτη Ανατόλι Ivanishin ROSKOSMOS και τους αστροναύτες Takuya Onishi (JAXA) και Kathleen Rubins (NASA) προσγειώθηκε στο Καζακστάν στις 30ης Οκτωβρίου 2016 στις 6:58 MSK. http://www.roscosmos.ru/22820/

Είναι συνεπής η θεωρία του πληθωριστικού σύμπαντος; Ο Paul Steinhardt πριν από ένα μήνα έδωσε μια ενδιαφέρουσα διάλεξη σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Fermilab (Simplicity II). Στην ομιλία του με τίτλο «Simply Wrong vs. Simple», υποστηρίζει ότι η θεωρία του πληθωριστικού σύμπαντος αποτυγχάνει ως επιστημονική θεωρία. Κι όταν το λέει αυτό ο Steinhardt που υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της πληθωριστικής κοσμολογίας έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Το βίντεο της διάλεξης (διάρκειας 85 λεπτών) http://vms.fnal.gov/asset/detail?recid=1944338 https://physicsgg.me/2016/10/29/%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%80%ce%ae%cf%82-%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%b8%cf%89%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9/ Τελικά ολα ειναι υπο συζητηση!!!

Εγκριθηκαν οι κοσμοναυτες-αστροναυτες για την επάνδρωση του ISS για το 2017. Οι κύριες αποστολές των πληρωμάτων στον ISS που εγκρίθηκαν με την ακόλουθη σύνθεση ISS-51/52: ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ Fedor - ISS-51, ISS-52 διοικητή, ο διοικητής της WPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Jack Fischer (Fischer, Jack) - ISS-51, ISS-52 της πτήσης μηχανικός-1 TPK "MS Ένωση» (NASA). ISS-52/53: RJaZANSKIJj Sergey - ISS-52, ISS-53 διοικητής του WPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Breznik Randolph (BRESNIK, Randolph) - ISS-52 διοικητής του ISS-53 Πτήση Μηχανικός-1 TPK "MS Ένωση» (NASA)? Paolo Nespoli (Nespoli, Paolo) - ISS-52, ISS-53 Πτήση Μηχανικός-2 TPK "MS Ένωση» (ESA). ISS-53/54: Misurkin Αλέξανδρος - ISS-53, ISS-54 διοικητή, ο διοικητής της WPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Wanda HI Mark (VANDE HEY, Mark) - ISS-53, ISS-54 της πτήσης μηχανικός-1 TPK "MS Ένωση» (NASA). ISS-54/55: Αλέξανδρος Skvortsov - ISS-54, ISS-55 διοικητή, ο διοικητής της WPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Scott Tingley (κνησμό, Scott) - ISS-54, ISS-55 της πτήσης μηχανικός-1 TPK "MS Ένωση» (NASA)? Kanai, Norishige (Kanai, Norishige) - ISS-54, ISS-55 Πτήση Μηχανικός-2 TPK "MS Ένωση» (JAXA). Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας των πληρωμάτων εγκρίθηκαν με την ακόλουθη σύνθεση ISS-51/52: RJaZANSKIJj Σεργκέι - ISS διοικητής TPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Breznik Randolph (BRESNIK, Randolph) - ISS, μηχανικός πτήσης-1 TPK "MS Ένωση» (NASA). ISS-52/53: Misurkin Αλέξανδρος - ISS διοικητής TPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Wanda HI Mark (VANDE HEY, Mark) - ISS, μηχανικός πτήσης-1 TPK "MS Ένωση» (NASA)? Kanai, Norishige (Kanai, Norishige) - ISS μηχανικός πτήσης -2 TPK "MS Ένωση» (JAXA). ISS-53/54: Αλέξανδρος Skvortsov - ISS διοικητής TPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Scott Tingley (, Scott) - ISS, μηχανικός πτήσης-1 TPK "MS Ένωση» (NASA). ISS-54/55: Shkaplerov Anton Nikolaevich - ISS διοικητής TPK "MS Ένωση» (Roscosmos)? Αλέξανδρος Gerst (Gerst, Αλέξανδρος) - ISS μηχανικός πτήσης TPK "MS Ένωση» (ESA)? Jeannette Epps - (ΕΞΥΠΠ, Janet) - ISS, μηχανικός πτήσης-2 TPK "MS Ένωση» (NASA). http://www.roscosmos.ru/22817/ ΝΕΜ Η ΝΕΜ έχει σχεδιαστεί για να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια στο ρωσικό τομέα ISS, να διευρύνει τη βάση των επιστημονικών πειραμάτων, τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την εξασφαλιση του σταθμού με πρόσθετους ελέγχους. Η ΝΕΜ θα είναι η βάση του ρωσικού τροχιακού σταθμού μετά την ολοκλήρωση της εκμετάλλευσης του ΔΔΣ. Με απόφαση της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος η ΝΕΜ μπορεί να εξοπλιστεί με: ένα ανεξάρτητο σύστημα ελέγχου με θαλαμο επιβατών, που υπόσχεται στοιχεία του συστήματος υποστήριξης της ζωής. Σημειωτεον η Ρωσία σκεφτεται μετα το τέλος του ΔΔΣ να συνεχίσει με δικο της Διαστημικό Σταθμο με το ρωσικό τμημα του υπαρχοντος ΔΔΣ. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_10-27_1.html

Σε κανονική λειτουργία επανήλθε το σκάφος Juno στον Δία. Λίγες μέρες αφότου το σκάφος Juno τέθηκε αυτόματα σε κατάσταση αναμονής λόγω αδιευκρίνιστου τεχνικού προβλήματος, η NASA ανακοίνωσε ότι όλα τα συστήματα της αποστολής επανήλθαν σε κανονική λειτουργία. Η εντολή με την οποία το Juno βγήκε από την κατάσταση ασφαλούς λειτουργίας, κατά την οποία όλα τα επιστημονικά όργανα μένουν απενεργοποιημένα, στάλθηκε από τη Γη την περασμένη Δευτέρα, ανακοίνωσε την Πέμπτη η αμερικανική υπηρεσία. «Το Juno είναι υγιές και ανταποκρίνεται σε όλες τις εντολές μας» δήλωσε ο Ρικ Ναϊμπάκεν του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, το οποίο έχει αναλάβει τη διαχείριση της αποστολής. H αποστολή Juno, κόστους 1,1 δισ. δολαρίων, εκτοξεύτηκε τον Αύγουστο του 2011, τέθηκε σε τροχιά τον φετινό Ιούλιο, και προγραμματίζεται να τερματιστεί με μια βουτιά αυτοκτονίας στον Δία το 2018. Το σκάφος θα μπορούσε να αποκαλύψει αν ο γιγάντιος αέριος πλανήτης σχηματίστηκε στη σημερινή του θέση ή όχι, κάτι που θα βοηθήσει στην κατανόηση του σχηματισμού ολόκληρου του Ηλιακού Συστήματος. Αναμένεται επίσης να αποκαλύψει πώς παράγεται το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και αν στο κέντρο του υπάρχει στερεός πυρήνας. Το σκάφος κινείται σε μια έντονη ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Δία και θα πραγματοποιήσει το δεύτερο κοντινό πέρασμα από τον πλανήτη τον προσεχή Δεκέμβριο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500111107

Οι αστρονόμοι επιβεβαιώνουν! 15000 αστεροειδείς βρίσκονται κοντά στη γη. Ο αριθμός των γνωστών αστεροειδών που βρίσκονται κοντά στην Γη έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία τρία χρόνια όπου οι αστεροειδείς ήταν 10.000. Οι «Κοντά στη Γη αντικείμενα», (Near-Earth objects, NEOs), είναι αστεροειδείς ή κομήτες με μεγέθη που κυμαίνονται από αρκετά μέτρα έως δεκάδες χιλιόμετρα των οποίων οι τροχιές τους είναι πολύ κοντά στη Γη μας, κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να βρεθούν σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Οι NEOs αποτελούν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού αντικειμένων, άνω των 700 000 γνωστών αστεροειδών στο Ηλιακό μας σύστημα, σύμφωνα με το dailygalaxy. «Ο ρυθμός ανακάλυψης ήταν υψηλός κατά τα τελευταία χρόνια, και ομάδες αστρονόμων σε όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν κατά μέσο όρο 30 νέα αντικείμενα κάθε εβδομάδα», λέει ο Ettore Perozzi,διευθυντής του Κέντρου Συντονισμού NEOς του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στη Ρώμη. «Λίγες δεκαετίες πίσω, 30 τέτοια αντικείμενα ανακαλύπτονταν σε ένα έτος, αλλά τα τελευταία χρόνια χάρις και στην τεχνολογική πρόοδο, οι διεθνείς προσπάθειες αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς. Πιστεύουμε ότι έχουμε ανακαλύψει σε ποσοστό 90% τα αντικείμενα που έχουν μέγεθος μεγαλύτερο από 1000 μέτρα, αλλά ακόμα και με το πρόσφατο ορόσημο, έχουμε βρει μόνο το 10%όσων είναι περίπου 100 μέτρων, ενώ λιγότερο του 1% αυτών που είναι 40 μέτρα». Η διεθνής προσπάθεια για την ανακάλυψη τους, την επιβεβαίωση και την εγγραφή τους στον κατάλογο των αστεροειδών που αποτελούν απειλή για τον πλανήτη μας, έχει φτάσει στον αριθμό ορόσημο: 15 000 νεοανακαλυφθέντες NEOs – με πολλούς ακόμα να αναμένουμε. Σήμερα, οι δύο κύριες ομάδες έρευνας βρίσκονται στις ΗΠΑ: το Catalina Sky Survey στην Αριζόνα, και το Pan-STARRS στη Χαβάη, που από κοινού αντιπροσωπεύουν περίπου το 90% των νέων διαστημικών σωμάτων που βρέθηκαν. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος συμβάλλει μέσω του προγράμματος Space Situational Awareness, στη δημιουργία του κέντρου στην Ιταλία συνδυάζοντας τα νέα δεδομένα που καταγράφει το τηλεσκόπιο και να υποστηρίξει ένα νέο δίκτυο για τη διανομή των πληροφοριών. Η ESA τώρα αναπτύσσει νέα τηλεσκόπια που θα μπορούν να εκτελούν αυτοματοποιημένες νυχτερινές έρευνες σε πολύ μεγάλες περιοχές του ουράνιου θόλου. Αυτά αναμένονται να μπουν σε λειτουργία το 2018. Το Μεγάλο Συνοπτικό Τηλεσκόπιο που κατασκευάζεται στη Χιλή,θα ξεκινήσει το «κυνήγι» διαστημικών βράχων στο εγγύς μέλλον. Αυτά τα τηλεσκόπια θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε όσο περισσότερους δυνητικά απειλητικούς αστεροειδείς και να προετοιμαστούμε κατάλληλα πριν αυτοί γίνουν πραγματικά επικίνδυνοι για τον πλανήτη μας. http://www.pronews.gr/portal/20161027/genika/diastima/49/oi-astronomoi-epivevaionoyn-15000-asteroeideis-vriskontai-konta-sti-gi