Δροσος Γεωργιος

CERN: Ελπίδες για νέες ανακαλύψεις από το «σωματίδιο του Θεού» Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN έχει γράψει ήδη ιστορία, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη του «σωματιδίου του Θεού» μισό αιώνα μετά τη θεωρητική πρόβλεψη του σωματιδίου. Ωστόσο, το επιστημονικό επιτελείο στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών ελπίζει πως το σωματίδιο θα συμβάλει σε ακόμη περισσότερες ανακαλύψεις για τη φυσική και τη δομή της ύλης. Με τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς, ουσιαστικά επαληθεύτηκε ο τελευταίος «κρίκος» του Καθιερωμένου Προτύπου, δηλαδή του μοντέλου που περιγράφει το σύνολο των γνωστών σωματιδίων και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός της βαρύτητας. Με δεδομένο όμως πως το συγκεκριμένο μποζόνιο προσδίδει μάζα στα υπόλοιπα σωματίδια, αρκετές θεωρίες υποθέτουν πως βρίσκεται επίσης πίσω από άλλα φυσικά φαινόμενα, που δεν έχουν εξηγηθεί έως τώρα. Μία τέτοια θεωρία συνδέει το «σωματίδιο του Θεού» με τη σκοτεινή ύλη, η οποία έχει άγνωστη φύση και αντιστοιχεί στο 27% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος. Έτσι, ορισμένοι επιστήμονες υποθέτουν πως το μποζόνιο Χιγκς μετατρέπεται σε σκοτεινή ύλη ή παίζει κάποιο ρόλο στη συμπεριφορά αυτού του «εξωτικού» υλικού. Οι ανιχνευτές του LHC παρακολουθούν τις συγκρούσεις στον επιταχυντή, μετρώντας τις ενέργειες των σωματιδίων που παράγονται. Αν φαίνεται πως λείπει ένα ποσοστό της ενέργειας από αυτά τα προϊόντα, τότε αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη εμφάνισης σκοτεινής ύλης. Το «σωματίδιο του Θεού» ενδεχομένως είναι επίσης το κλειδί για να εξηγηθεί η ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη, χάρις στην οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε, όπου η αντιύλη σπανίζει. Γι’ αυτό τον σκοπό, το επιτελείο του CERN σχεδιάζει να μελετήσει τη «συνάντηση» δύο μποζονίων Χιγκς μέσα στον επιταχυντή. Επιπλέον, ορισμένοι φυσικοί θεωρούν πιθανό πως θα βρεθούν ακόμη περισσότερα μποζόνια Χιγκς. Σύμφωνα με μία θεωρία, εξάλλου, αντί για ένας τύπος «σωματιδίου του Θεού», υπάρχουν πέντε. Ο λόγος που δεν έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα από τον LHC είναι γιατί έχουν μεγαλύτερη μάζα από το όριο των ενεργειών που μπορούσε να φτάσει ο επιταχυντής στην πρώτη φάση του. Εκτός από τις παραπάνω θεωρίες, υπάρχει και το ενδεχόμενο από τη μελέτη του «σωματιδίου του Θεού» να προκύψουν απροσδόκητα αποτελέσματα. Η μάζα του μποζονίου μετρήθηκε να είναι ύποπτα συμβατή με έναν μεγάλο αριθμό αλληλεπιδράσεων άλλων σωματιδίων. Αν αυτό δεν είναι σύμπτωση, τότε μπορεί να οδηγήσει σε μία υποκείμενη αρχή που είναι άγνωστη προς στιγμήν στους φυσικούς. http://www.naftemporiki.gr/story/1036998/cern-elpides-gia-nees-anakalupseis-apo-to-somatidio-tou-theou Το κινεζικό «αντίπαλον δέος» του LHC του CERN. Τον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο σχεδιάζουν να κατασκευάσουν Κινέζοι επιστήμονες: Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της China Daily, η πρώτη φάση της κατασκευής του αναμένεται να αρχίσει μεταξύ του 2020 και του 2025, καθώς έχει ολοκληρωθεί η αρχική, conceptual σχεδιαστική φάση. Σύμφωνα με την China Daily, θα πρόκειται για τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον πλανήτη, ανώτερο ακόμα και του διάστημου LHC (Large Hadron Collider) του CERN. Ο τελικός conceptual σχεδιασμός αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί κατά τα τέλη του 2016, δήλωσε σχετικά ο Γουάνγκ Γιφάνγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλής Ενέργειας, της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Το Ινστιτούτο λειτουργεί σειρά από προγράμματα φυσικής υψηλής ενέργειας στην Κίνα - και ο σχεδιαζόμενος επιταχυντής θα έχει επτά φορές το ενεργειακό επίπεδο του LHC στην Ευρώπη. Ο LHC, μήκους 27 χλμ, έχει οδηγήσει στον εντοπισμό εκατοντάδων μποζονίων- ενώ ο κινεζικός (CEPC- Circular Electron Positron Collider), 50-100χλμ, αναμένεται να παράγει πολύ περισσότερα, επιτρέποντας πολύ πιο ενδελεχή μελέτη και κατανόηση. Ωστόσο, πρόκειται μόνο για το πρώτο βήμα, καθώς θα ακολουθήσει σε δεύτερη φάση το SPPC (Super Proton-Protoc Collider), που θα αποτελεί μία πλήρως αναβαθμισμένη έκδοση του LHC. H δεύτερη αυτή φάση αναμένεται να λάβει χώρα το 2040. http://www.naftemporiki.gr/story/1036497/to-kineziko-antipalon-deos-tou-lhc-tou-cern

Μαύρη τρύπα καταπίνει άστρο. Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο στο κέντρο του γαλαξία PGS 43234 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 300 εκ. ετών φωτός από εμάς. Μια γιγάντια μελανή οπή έχει «συλλάβει» και… καταβροχθίζει ένα μεγάλο άστρο. Η κοσμική διεργασία έχει ως αποτέλεσμα η μαύρη τρύπα να εκτοξεύει στο Διάστημα πίδακες ιονισμένου αερίου (πλάσμα). Σύμφωνα με τους ερευνητές η θερμική ενέργεια των πιδάκων του πλάσματος είναι ίση με την ενέργεια που παράγει ο Ηλιος σε διάστημα δέκα εκ. ετών. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που δεν είναι σπάνιο αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν εφικτός ο εντοπισμός και η παρατήρηση του επειδή δεν υπάρχουν τα απαραίτητα τεχνικά μέσα. Οι ερευνητές που δημοσιεύουν την ανακάλυψη τους στην επιθεώρηση «Science» χρησιμοποίησαν πολλά νέας γενιάς ισχυρά τηλεσκόπια (οπτικά και ραδιοτηλεσκόπια) για να δουν τι συμβαίνει στο κέντρο του μακρινού γαλαξία. Οπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη αυξάνει τις γνώσεις μας για τους μηχανισμούς των μελανών οπών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=758202

Πίνοντας καφέ στο διάστημα. Η πρώτη μηχανή εσπρέσο στο Διάστημα έγινε είδηση το 2014 όταν εκτοξεύτηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Μέχρι σήμερα, όμως, οι αστροναύτες ήταν αναγκασμένοι να ρουφούν τον καφέ τους από σακουλάκια, αφού τα ανοιχτά δοχεία με υγρά θεωρούνται επικίνδυνα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τώρα, ένα περίτεχνο «φλιτζάνι» που κατασκευάστηκε από εκτυπωτή τριών διαστάσεων επιτρέπει στο πλήρωμα να απολαμβάνει -και να μυρίζει- το ρόφημα περίπου όπως στη Γη. Τα συμβατικά φλιτζάνια που γνωρίζουμε ουσιαστικά λειτουργούν με τη δύναμη της βαρύτητας: όταν ο χρήστης τα γείρει προς το μέρος του, το υγρό απλά χύνεται μόνο του στο στόμα. Αυτό, βέβαια, δεν συμβαίνει σε τροχιά, και οι αστροναύτες θα κινδύνευαν να πιτσιλίσουν με καφέ τον ευαίσθητο εξοπλισμό του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου. Το διαστημικό φλιτζάνι, αντίθετα, βασίζεται στο τριχοειδές φαινόμενο: την τάση των υγρών να κινούνται μέσα σε στενούς χώρους χωρίς τη βοήθεια εξωτερικών δυνάμεων. Μπορεί κανείς να το παρατηρήσει αν βυθίσει στο νερό την άκρη ενός πολύ λεπτού (τριχοειδούς) σωλήνα: το υγρό θα ανέβει μέσα του ως διά μαγείας, κινούμενο αντίθετα στη δύναμη της βαρύτητας. Το τριχοειδές φαινόμενο είναι εν πολλοίς συνέπεια της επιφανειακής τάσης των υγρών, της τάσης των μορίων του υγρού να παραμένουν ενωμένα μεταξύ τους και να καταλαμβάνουν τη μικρότερη δυνατή επιφάνεια -αυτός είναι ο λόγος που μια μικρή σταγόνα νερού πάνω στην επιφάνεια του νιπτήρα διατηρεί το σφαιρικό της σχήμα και δεν απλώνεται σαν πίτα. Το διαστημικό φλιτζάνι αποτελείται από ένα κλειστό δοχείο που συνδέεται μέσω ενός σωλήνα με ένα δεύτερο δοχείο που έχει ανοιχτό χείλος. Όταν ο χρήστης ρουφήξει το υγρό από το χείλος, η επιφανειακή τάση αναγκάζει το υγρό να ρέει. «Οι συνθήκες διαβροχής και η ειδική γεωμετρία της κούπας δημιουργούν μια κλίση τριχοειδούς πίεσης που οδηγεί το υγρό προς το πρόσωπο του χρήστη» λέει ο Μαρκ Βάισλογκελ, καθηγητής Μηχανολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ, μέλος της ομάδας που σχεδίασε το σύστημα. Η διαστημική κούπα είναι τόσο αποτελεσματική ώστε οι αστροναύτες μπορούν να την αναποδογυρίζουν, ακόμα και να την πετούν πέρα-δώθε, χωρίς να πιτσιλίζονται. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο χρήστης μπορεί να μυρίζει τον καφέ καθώς πλησιάζει τη μύτη στο ανοιχτό χείλος -μια σπάνια πολυτέλεια στο Διάστημα, όπου τα ροφήματα σερβίρονταν μέχρι σήμερα σε κλειστές σακούλες με καλαμάκι. Οι σχεδιαστές της κούπας ελπίζουν τώρα να αξιοποιήσουν τις νέες γνώσεις τους για τα τριχοειδή φαινόμενα στο Διάστημα προκειμένου να σχεδιάσουν καλύτερες σωληνώσεις για τα συστήματα του ISS. Το φλιτζάνι παρουσιάστηκε στις 23 Νοεμβρίου σε συνέδριο Μηχανικής Ρευστών της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας. http://physicsgg.me/2015/11/27/%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%86%ce%ad-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Η ημέρα των Ευχαριστιών στο Διάστημα. Ένα βίντεο διαστημικής… μαγειρικής, το οποίο δημιούργησαν οι αμερικανοί αστροναύτες Σκοτ Κέλι και Κγιέλ Λίντγκρεν που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), έδωσε στη δημοσιότητα χθες η NASA. Με αφορμή την ημέρα των Ευχαριστιών, οι δύο αστροναύτες αποκαλύπτουν πώς μπορεί κανείς να ετοιμάσει ένα γεύμα στο Διάστημα. Σε πρώτη φάση, όπως δείχνει το βίντεο, το «αποξηραμένο» και αεροστεγώς κλεισμένο γεύμα με κοτόπουλο και ζυμαρικά τοποθετείται στο ειδικό μηχάνημα για την ενυδάτωσή του. Μετά την προσθήκη νερού μέσα στο ανοιγμένο πλέον σακουλάκι, εκείνο τοποθετείται στον ειδικό «χαρτοφύλακα» ο οποίος σε ρόλο θερμοφόρας ζεσταίνει το περιεχόμενό του. Το βίντεο κλείνει με τις ευχές των δύο αστροναυτών για «Happy Thanksgiving» και μια ταυτόχρονη τούμπα σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Σύμφωνα με την NASA, η ημέρα των Ευχαριστιών (26.10) είναι αργία και στο Διάστημα. Έτσι, οι αστροναύτες που βρίσκονται σε τροχιά θα περνούσαν τη μέρα τους παρακολουθώντας ποδόσφαιρο και απολαμβάνοντας το εορταστικό τους γεύμα αποτελούμενο από καπνιστή γαλοπούλα, καραμελωμένες γλυκοπατάτες, πατάτες ογκρατέν και καλαμπόκι. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=757323 Τα 5 τραγικότερα διαστημικά δυστυχήματα: Άγνωστες πτυχές τραγωδιών με αστροναύτες και κοσμοναύτες Τα δυστυχήματα στη Γη (αεροπορικές τραγωδίες, τροχαία, σιδηροδρομικά κλπ) αποτελούν σαφώς τραγικά συμβάντα- ωστόσο, τα δυστυχήματα στο Διάστημα ή σε μεγάλα βάθη των ωκεανών (όπως για παράδειγμα η περίπτωση του υποβρυχίου «Κουρσκ») αποτελούν πραγματικά άλλες κατηγορίες, καθώς το γεγονός ότι τα θύματά τους είχαν να κάνουν με αφιλόξενους, «σκληρούς» κόσμους που δεν έχουν πρακτικά καμία σχέση με τον δικό μας, σίγουρα προσδίδει επιπλέον τραγικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, το κανάλι Dark 5 του YouTube συνέταξε μια λίστα με τα 5 τραγικότερα διαστημικά δυστυχήματα που έχουν σημειωθεί: Πρόκειται για τα διαστημικά λεωφορεία Columbia και Challenger, το Soyuz 11, το Αpollo 1, και το Soyuz 1 (Βλάντιμιρ Κομάροφ). Σημειώνεται ότι οι Γκεόργκι Ντομπροβόλσκι, Βλαντισλάβ Βολκόφ και Βίκτορ Πατσάγεφ (του Soyuz 11) θεωρείται ότι είναι οι μόνοι άνθρωποι που έχουν πεθάνει στο «πραγματικό» Διάστημα, πέρα από τα όρια της ατμόσφαιρας της Γης (στις άλλες περιπτώσεις επρόκειτο για δυστυχήματα τα οποία έλαβαν χώρα κατά την εκτόξευση, την επιστροφή ή (Apollo 1) κατά τη διάρκεια δοκιμής. http://www.prisonplanet.gr/διεθνη/98912-τα-5-τραγικότερα-διαστημικά-δυστυχήματα-άγνωστες-πτυχές-τραγωδιών-με-αστροναύτες-και-κοσμοναύτες

Αστρο πραγματική... κόλαση. Ομάδα αστρονόμων από τα πανεπιστήμια του Τίμπιγκεν και του Πότσνταμ στη Γερμανία μελέτησαν ένα πολύ λαμπρό άστρο που εντοπίστηκε πριν από 20 χρόνια στις παρυφές του γαλαξία μας. Διαπίστωσαν ότι στην επιφάνεια του αναπτύσσονται θερμοκρασίες 42 φορές μεγαλύτερες από εκείνες στον Ηλιο και είναι το πιο καυτό άστρο που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική εκτός των άλλων επειδή πρόκειται για ένα λευκό νάνο, μια κατηγορία άστρων που μέχρι τώρα δεν είχε διαπιστωθεί ότι μπορεί να αναπτύσσονται σε αυτά τόσο υψηλές θερμοκρασίες. Το άστρο που ονομάζεται RX J0439.8-6809 και είναι τόσο λαμπρό που μέχρι πρόσφατα οι αστρονόμοι πίστευαν ότι ανήκει στο Μικρό Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό γαλαξία. Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αρχικά διαπίστωσαν ότι το άστρο απομακρύνεται από τον γαλαξία μας με ταχύτητα περίπου 800 χιλιάδων χλμ/ώρα. Η δεύτερη και πιο σημαντική ανακάλυψη είναι ότι στην επιφάνεια του άστρου αναπτύσσονται θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 250 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του Ηλιου δεν ξεπερνούν τους έξι χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Μάλιστα οι ερευνητές εκτιμούν ότι μόλις πριν από χίλια έτη οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του λευκού νάνου έφταναν τους 400 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Η υψηλότερη θερμοκρασία που είχε καταγραφεί μέχρι σήμερα στην επιφάνεια ενός άστρου του Σύμπαντος ήταν 200 χιλιάδες βαθμοί Κελσίου. Οπως είναι ευνόητο τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Astronomy&Astrophysics» προσφέρουν νέα δεδομένα στους επιστήμονες για τους μηχανισμούς των άστρων. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=757559

Ο Sentinel-3A καθ'οδόν για εκτόξευση. Ο τελευταίος δορυφόρος για το περιβαλλοντικό πρόγραμμα Copernicus της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έφυγε από τη Γαλλία με προορισμό το σημείο εκτόξευσης του, το Πλεσέτσκ στη Ρωσία για να εκτοξευθεί στα τέλη του επόμενου μήνα. Μεταφέροντας μια σειρά από state-of-the-art όργανα, ο Sentinel-3Α έχει οριστεί να παρέχει μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη στον τομέα των θαλάσσιων, χερσαίων, ατμοσφαιρικών υπηρεσιών και υπηρεσιών που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγής. Ο δορυφόρος ξεκίνησε το διήμερο ταξίδι του από την Thales Alenia Space στις Κάννες για το αεροδρόμιο της Νίκαιας με φορτηγό κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ένα αεροσκάφος Antonov θα μεταφέρει τώρα το πολύτιμο φορτίο προς το Αρχάγγελσκ στη Ρωσία μετά από μια ενδιάμεση στάση στη Μόσχα για την ολοκλήρωση των γραφειοκρατικών θεμάτων. Στο Αρχάγγελσκ, ο Sentinel και ο υποστηρικτικός εξοπλισμός του θα τοποθετηθεί σε φορτηγά πριν φτάσει στο κοσμοδρόμιο σιδηροδρομικώς. Στηριζόμενος στους πρωτοποριακούς δορυφόρους Envisat και CryoSat, οι αισθητήρες του Sentinel-3A θα μετρήσουν χαρακτηριστικά των ωκεανών, όπως αλλαγές στη θερμοκρασία του νερού και το ύψος της επιφάνειας - πληροφορίες που απαιτούνται για την πρόγνωση των ωκεανών και τη θαλάσσια ασφάλεια. Γύρω από τις ακτές, αυτό είναι επίσης σημαντικό για την πρόβλεψη ακραίων φαινομένων, όπως καταιγίδες και πλημμύρες. Παρακολουθώντας την ποιότητα και τη ρύπανση του θαλασσινού νερού, αυτός ο πολυτάλαντος δορυφόρος θα βοηθήσει επίσης στη χαρτογράφηση της τοπογραφίας και της έκτασης των πάγων, και στην παρακολούθηση του ύψους των λιμνών και των ποταμών. Πάνω από τη γη, οι χρήσεις του περιλαμβάνουν την ανίχνευση πυρκαγιών και τη χαρτογράφηση. Μόλις ο δορυφόρος βρεθεί στο cleanroom στο Πλεσέτσκ, θα ελεγχθεί για να διασφαλιστεί ότι όλα είναι καλά μετά το ταξίδι, πριν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για την εκτόξευση. Ο Sentinel-3A έχει προγραμματιστεί για απογείωση σε ένα εκτοξευτή Rockot στο τέλος του Δεκεμβρίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Sentinel-3A_kath_odhon_gia_ekthoxeyse ESA Euronews: Τα συμπεράσματα των διαστημικών μετρήσεων για το κλίμα στη Γη. Αυτόν τον μήνα το Space βρέθηκε στις γαλλικές Άλπεις, για να εξετάσει πώς οι επιστήμονες χρησιμοποιούν πληροφορίες από τους δορυφόρους και από περιοχές σαν και αυτήν, προκειμένου να ανακαλύψουν τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα με το κλίμα μας, εν έτει 2015. Είναι Νοέμβριος και ένα λεπτό στρώμα χιονιού έχει ήδη καλύψει τις βουνοκορφές της μεγαλύτερη οροσειρά της Ευρώπης, καθώς μπαίνουμε στον χειμώνα. Εδώ, σε υψόμετρο 3.200 μέτρων, κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο «Les Deux Alpes», καταγράφεται διαρκώς από επιστήμονες όπως ο Ζαν Πιερ Ντεντιέ το μέγεθος και η ένταση της κλιματικής αλλαγής. Ο ίδιος τονίζει: «Εδώ στις Άλπεις δεν αμφισβητείται ότι το κλίμα αλλάζει. Υπάρχει πραγματικά μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με τις συνθήκες ήμασταν σε θέση να παρατηρήσουμε μόλις 20 χρόνια πριν. Αυτή αφορά το χιόνι, οι παγετώνες χάνουν την έκταση και τον όγκο τους. Για αυτό και πρέπει να παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς το φαινόμενο αλλά και με τους δορυφόρους, δεδομένου ότι αυτοί μπορούν να μας δώσουν περισσότερα στοιχεία από τις επίγειες μετρήσεις, οι οποίες είναι σποραδικές». Το μέγεθος της αλλαγής επιβεβαιώνεται από τις δορυφορικές εικόνες του 1985 και του 2015, που δείχνουν ανάγλυφα πόσο έχει συρρικνωθεί ο παγετώνας. Ο ένοχος είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ένα γράφημα των τελευταίων 2.000 ετών δείχνει πως η παρουσία του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ακολούθησε μια σχετικά σταθερή πορεία μέχρι την βιομηχανική επανάσταση, αλλά στη συνέχεια εκτοξεύθηκε στο σημερινό ρεκόρ των 400ppm (μερών ανά εκατομμύριο), το υψηλότερο μέγεθος εδώ και τρία εκατ. χρόνια. Οι επιστήμονες εργάζονται πυρετωδώς, εκμεταλλευόμενοι τα στοιχεία των δορυφόρων και των επίγειων μετρήσεων. Καταγράφουν την θερμοκρασία, την πυκνότητα, το μέγεθος των νιφάδων. Οι μετρήσεις γίνονται κάθε εβδομάδα και όποτε υπάρχει δορυφορικό πέρασμα, οι επιστήμονες προσπαθούν να κάνουν τις μετρήσεις ώστε να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τώρα έχουμε λιγότερες και μικρότερης έντασης χιονοπτώσεις εδώ, ενώ οι καλοκαιρινές θερμοκρασίες είναι υψηλότερες. Επομένως, τι συμβαίνει; Ο Ζαν Πιερ Ντεντιέ εξηγεί: «Η Γη είναι ένα κλειστό σύστημα, το νερό δεν πηγαίνει έξω, στο διάστημα. Παραμένει, αλλά πέφτει σε άλλες περιοχές και με έναν πολύ πιο έντονο τρόπο, για αυτό έχουμε ολοένα και πιο πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα, με κυκλώνες και καταιγίδες σε περιοχές του κόσμου όπου δεν ήταν σύνηθες να τα έχουμε αυτά τόσο συχνά όσο σήμερα». Η εκτόξευση δορυφόρων όπως ο Sentinel-1 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και οι πρόγονοί του ERS και Envisat, βοηθούν τους επιστήμονες να μπορούν να παρακολουθούν ακόμα και τα λιγότερο προσβάσιμα μέρη του πλανήτη. Έτσι οι ερευνητές, όπως η Φανί Μπρουν μπορούν να χρησιμοποιήσουν οπτικά και δορυφορικά δεδομένα για να δουν πως ανταποκρίνονται για παράδειγμα τα Ιμαλάια στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Η ίδια επισημαίνει: «Την τελευταία δεκαετία οι παγετώνες των Ιμαλαϊων έχουν χάσει μεγάλο μέρος της μάζας τους. Με αυτόν τον νέο δορυφόρο μπορούμε να δούμε ότι έχουμε μια πολύ υψηλότερη ανάλυση. Έτσι, δεν χρειάζεται μόνο να μετρήσουμε ξανά την μάζα του παγετώνα αλλά μπορούμε να δούμε με λεπτομέρεια τις περιοχές όπου ο παγετώνας γίνεται πιο λεπτός και υποχωρεί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς, γιατί μπορούμε να κατανοήσουμε την διαδικασία πίσω από αυτό που φαίνεται». Υπάρχουν σε τροχιά δεκάδες δορυφόροι παρατήρησης της Γης. Κάνουν μετρήσεις για πράγματα όπως η υγρασία του εδάφους, η αποψίλωση των δασών, το πάχος του πάγου, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η αλατότητα των ωκεανών. Από το 1993 μετρούν επίσης το ύψος της στάθμης της θάλασσας. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, αυξάνεται μεν αλλά απειροελάχιστα, μόλις 3,3 χιλιοστά τον χρόνο. Το euronews συνάντησε την ειδική σε θέματα δορυφορικής υψομετρίας Ανυ Καζνέβ, στο γαλλικό λιμάνι Κογιούρ, στα νότια της χώρας. Η ίδια επισημαίνει: «Η στάθμη της θάλασσας συνεχίζει να αυξάνεται και αυτό μπορούμε να το δούμε χάρη στα δορυφορικά δεδομένα. Επομένως είμαστε σίγουροι τώρα για την εκτίμησή μας για 3.3 χιλιοστά τον χρόνο. Στην Μεσόγειο και ιδίως εδώ, στην Κογιούρ, η αύξηση είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με τον μέσο όρο». Τρεις παράγοντες συμβάλουν για να αναδειχθεί αυτός ο μέσος όρος των 3,3 μιλιμετρ ανά έτος. Το 10% είναι το υπόγειο νερό που αντλείται για άρδευση, το 30% αφορά ύδατα που επεκτείνονται σε όγκο λόγω της θερμότητας και το 60% προέρχεται από τους παγετώνες και τα παγόβουνα που λιώνουν. Όμως τα 3.3 χιλιοστά είναι ένας μέσος όρος. Σε ορισμένες περιοχές η αύξηση της στάθμης της θάλασσας είναι πολύ υψηλότερη και η Ανυ Καζνέβ επισημαίνει: «Ενας χάρτης δείχνει την διακύμανση της στάθμης της θάλασσας κατά τα τελευταία 23 χρόνια. Όταν υπάρχει πορτοκαλί και κόκκινο χρώμα, αυτό σημαίνει ότι η στάθμη της θάλασσας αυξάνεται ταχύτερα από τον μέσο όρο. Είναι ουσιαστικά λόγω του τρόπου που εγκλωβίζεται η θερμότητα, καθώς δεν είναι ομοιόμορφη αλλά αλλάζει από την μια περιοχή στην άλλη. Για παράδειγμα, στον δυτικό Ειρηνικό, η στάθμη της θάλασσας έχει αυξηθεί έως και τέσσερις φορές πιο γρήγορα σε σχέση με τον μέσο όρο. Ο μέσος όρος αντικατοπτρίζεται στις κίτρινες περιοχές». Είναι σαφές ότι οι διαστημικές τεχνολογίες έχουν ενισχύσει την ικανότητά μας να συλλέγουμε δεδομένα σχετικά με ένα τεράστιο φάσμα παραμέτρων για τον πλανήτη μας. Όμως τι μας δείχνουν όλα αυτά τα στοιχεία σήμερα, Νοέμβριο του 2015; Ο Ζαν Πιερ Ντενιέ απαντά: «Τώρα, εν έτει 2015, αντιμετωπίζουμε τις ευθύνες μας. Και αυτές οι ευθύνες είναι αρκετά εμφανείς. Οι επιστήμονες προσπαθούν το καλύτερο δυνατό για να παρουσιάσουν με τον πιο ειλικρινή τρόπο μια διάγνωση, όπως κάνουν οι γιατροί στο κρεβάτι του ασθενούς». Η Ανυ Καζνέβ προσθέτει: «Όλες οι παρατηρήσεις είναι κατηγορηματικές, το κλίμα αλλάζει. Το μέγα ερώτημα είναι: θα μπορούσαμε να φοβόμαστε μια ξαφνική αλλαγή στις επόμενες δεκαετίες; Και ως προς αυτό το θέμα, οφείλω να πω ότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πραγματικά». Ο Ζαν Πιερ Ντενιέ καταλήγει: «Έχουν υπάρξει μεγαλύτερες ή μικρότερες διακυμάνσεις στο κλίμα από καταβολής κόσμου. Το πρόβλημα που μας προκαλεί ανησυχίες αυτήν την στιγμή είναι ότι αυτό συμβαίνει εδώ και μια πολύ σύντομη περίοδο όπως είναι αυτή της ζωής του ανθρώπου». Περισσότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, υψηλότεροι μέσοι όροι θερμοκρασιών, αύξηση της στάθμης της θάλασσας και λιώσιμο των πάγων.... Αυτή είναι η κατάσταση στο κλίμα του πλανήτη Γη το 2015. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/11/ESA_Euronews_Space_for_Earth http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Ta_symperhasmata_ton_diastemikhon_metrheseon_gia_to_klhima_ste_Ge

Θα αντιστραφεί το μαγνητικό πεδίο της Γης; Τους τελευταίους δύο αιώνες το μαγνητικό πεδίο της Γης εξασθενεί όλο και περισσότερο, και ορισμένοι ερευνητές ανησυχούν ότι σύντομα θα μηδενιστεί και τελικά θα αντιστραφεί, με το βόρειο και το νότιο μαγνητικό πόλο να ανταλλάσσουν θέσεις. Το αναποδογύρισμα όμως μάλλον θα αργήσει, καθησυχάζει νέα μελέτη του MIT. Το μαγνητικό πεδίο της Γης, το οποίο λειτουργεί σαν ασπίδα και προστατεύει τους ζωντανούς οργανισμούς από φορτισμένα σωματίδια της ηλιακής και κοσμικής ακτινοβολίας, δημιουργείται από την κίνηση ρευστού σιδήρου στον πυρήνα της Γης (ο σίδηρος είναι μαγνητικό υλικό). Οι γεωλόγοι πίστευαν κάποτε ότι το μαγνητικό πεδίο είναι σταθερό και οι μαγνητικοί πόλοι παραμένουν ακίνητοι στις σημερινές θέσεις τους. Η έκπληξη ήρθε τον 20ό αιώνα από τη χαρτογράφηση μαγνητικών βράχων στο βυθό του Ατλαντικού, οι οποίοι αποκάλυψαν ότι το πεδίο περιστασιακά αντιστρέφεται. Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει άγνωστος, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιστροφές με ακρίβεια. «Κάποιες φορές δεν υπάρχει αναποδογύρισμα για 40 εκατομμύρια χρόνια· άλλες φορές συμβαίνουν δέκα αντιστροφές σε ένα εκατομμύριο χρόνια» λέει ο Χουαπέι Γουάνγκ του ΜΙΤ, πρώτος συγγραφέας της μελέτης στην επιθεώρηση PNAS. Η πιο πρόσφατη αντιστροφή συνέβη πριν από περίπου 780.000 χρόνια, όταν ο βόρειος μαγνητικός πόλος βρισκόταν στην Ανταρκτική και ο νότιος στην Αρκτική. Και το αναποδογύρισμα συνέβη απότομα, πιθανώς σε λιγότερο από 100 χρόνια. Τα τελευταία 200 χρόνια η ένταση του πεδίου έχει μειωθεί κατά 15%, και ορισμένοι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα μηδενιστεί σε 1.000 με 2.000 χρόνια, πριν τελικά αντιστραφεί και σταθεροποιηθεί σε ανάποδη πολικότητα. Η νέα μελέτη δείχνει να διαψεύδει τις ανησυχίες: διαπιστώνει ότι, παρά την εξασθένιση, η ένταση του πεδίου είναι σήμερα διπλάσια από τον μέσο όρο των τελευταίων πέντε εκατομμυρίων ετών. Και αυτό σημαίνει ότι η ένταση έχει ακόμα πολύ να πέσει μέχρι να φτάσει σε ασταθή επίπεδα και να οδηγήσει σε αντιστροφή. «Οι σημερινές τιμές [της έντασης] είναι ασυνήθιστα υψηλές, οπότε ακόμα κι αν πέφτουν, πέφτουν προς τον μέσο όρο, και όχι από τον μέσο όρο προς το μηδέν» λέει ο Γουάνγκ. Όπως και οι προηγούμενες έρευνες, η νέα μελέτη βασίστηκε στην ανάλυση αρχαίων πετρωμάτων, τα οποία περιέχουν μικρές ποσότητες μαγνητικών υλικών όπως ο σίδηρος, και καταγράφουν έτσι την ένταση και την πολικότητα του πεδίου όταν τα πετρώματα σχηματίστηκαν από τη στερεοποίηση λάβας. Συγκριμένα, οι ερευνητές εξέτασαν το μαγνητισμό αρχαίων πετρωμάτων από την Ανταρκτική και από τα ηφαίστεια του αρχιπελάγους των Γκαλάπαγκος στη ζώνη του ισημερινού. Όπως υποστηρίζουν, αυτό επέτρεψε πιο ακριβείς υπολογισμούς σε σχέση με προηγούμενες έρευνες, οι οποίες βασίστηκαν σε πετρώματα από διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη. Ο λόγος είναι ότι η ένταση του πεδίου στον ισημερινό είναι η μισή από ό,τι στους πόλους, ενώ ο υπολογισμός της τιμής της σε ενδιάμεσες τοποθεσίες είναι πιο δύσκολος. Ο μέσος όρος της έντασης του πεδίου τα τελευταία πέντε εκατομμύρια χρόνια υπολογίστηκε στα 15 microtesla στον ισημερινό και στα 30 microtesla στους πόλους. Οι σημερινές τιμές είναι διπλάσιες και στις δύο περιπτώσεις. Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος λόγος που οι προηγούμενες έρευνες ήταν αναξιόπιστες, υποστηρίζουν οι ερευνητές, είναι ότι δεν ερμήνευαν σωστά το πώς τα πετρώματα καταγράφουν το μαγνητικό πεδίο: τα μεγάλα σωματίδια μαγνητικών υλικών μπορούν να μαγνητίζονται ανομοιόμορφα, λένε. Παραδέχονται πάντως ότι δεν έχουν απάντηση για το πότε ακριβώς οι πόλοι του πλανήτη θα αναποδογυρίσουν. Όπως λέει ο Γουάνγκ, «το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, αν παραμείνει σταθερός ρυθμός μείωσης, θα περάσουν ακόμα 1.000 χρόνια μέχρι να πέσει η ένταση του πεδίου στο μακροπρόθεσμο μέσο όρο». «Από εκεί και πέρα, η ένταση μπορεί να αρχίσει και πάλι να ανεβαίνει. Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε τι θα συμβεί, δεδομένης της τυχαίας φύσης της διαδικασίας». http://physicsgg.me/2015/11/25/%ce%b8%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82/ Η IBM προσομοιώνει τον γήινο μανδύα και τις τεκτονικές πλάκες. Χρησιμοποιώντας έναν από τους ισχυρότερους υπολογιστές του κόσμου για να λύσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια εξισώσεις, ερευνητές της IBM βραβεύτηκαν για μια ρεαλιστική προσομοίωση των δυνάμεων που ασκούνται στον γήινο μανδύα και της κίνησης των τεκτονικών πλακών. Το μοντέλο υπόσχεται τώρα καλύτερη κατανόηση των σεισμών και της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η μελέτη, μια συνεργασία της ΙΒΜ και διαφόρων αμερικανικών πανεπιστημίων, παρουσιάστηκε σε διεθνές συνέδριο υπερυπολογιστών και βραβεύτηκε με το Βραβείο «Γκόρντον Μπελ», το σημαντικότερο στο χώρο των υπολογιστικών συστημάτων υψηλής απόδοσης. Οι τεκτονικές πλάκες του γήινου φλοιού ουσιαστικά επιπλέουν πάνω στον μανδύα, ένα παχύ στρώμα από στερεά αλλά εύκαμπτα πετρώματα που κινούνται περίπου σαν πλαστελίνη. Οι θεμελιώδεις αρχές της κίνησης των ρευμάτων του μανδύα παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες στους γεωλόγους και, όπως επισημαίνει η ΙΒΜ, έχουν χαρακτηριστεί «ένα από τα δέκα μεγάλα ερωτήματα στις γεωεπιστήμες» από τις Εθνικές Ακαδημίες των ΗΠΑ. Μετρήσεις από σεισμογράφους σε όλο τον κόσμο συνδυάστηκαν με τα επικρατέστερα μοντέλα της σύγχρονης Γεωλογίας και τροφοδοτήθηκαν στον υπερυπολογιστή Sequoia του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Λίβερμορ» στην Καλιφόρνια, o οποίος είναι σήμερα ο τρίτος ισχυρότερος του κόσμου. Η προσομοίωση έσπασε το ρεκόρ τρέχοντας 600 δισεκατομμύρια μη γραμμικές εξισώσεις, αναφέρει η IBM. Επιπλέον, η προσομοίωση πέτυχε αποδοτικότητα 97% στην αξιοποίηση 1,6 εκατομμυρίων πυρήνων στους επεξεργαστές POWER του γιγάντιου συστήματος. «Οι εξελίξεις αυτές ανοίγουν το δρόμο για την απάντηση θεμελιωδών ερωτημάτων όπως το ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις των τεκτονικών μετατοπίσεων και το ποιες είναι οι βασικές διεργασίες της γέννησης μεγάλων σεισμών» σχολίασε ο Μάικλ Γκέρνις, καθηγητής Σεισμολογίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και μέλος της ερευνητικής ομάδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500041892

Σπάνιο σεληνιακό ουράνιο τόξο στην Ισλανδία. Ένα σπάνιο σεληνιακό ουράνιο τόξο - ή «moonbow» - έδωσε λίγο χρώμα στον νυχτερινό ουρανό πάνω από τη δυτική Ισλανδία την Κυριακή. Το αχνό ουράνιο τόξο, το οποίο γίνεται ορατό χάρη στο φως που αντανακλάται από την επιφάνεια του φεγγαριού, κατέγραψε με τον φακό του κοντά στη μικρή πόλη Stykkisholmur ο φωτογράφος Vidir Bjornsson. «Οδηγούσα ενώ έβρεχε δυνατά και φυσούσε πολύ, και σταμάτησα το αυτοκίνητο γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα», ανέφερε ο φωτογράφος μιλώντας στο BBC. «Πρώτα σκέφτηκα ότι ήταν κάποια αντανάκλαση από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου» συνέχισε ο φωτογράφος, ενώ έκανε λόγο για ένα δεύτερο, πιο δυσδιάκριτο ουράνιο τόξο. Τα σεληνιακά ουράνια τόξα σχηματίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και «κλασικά» ουράνια τόξα, μόνο που τα δεύτερα δημιουργούνται χάρη στο φως του ήλιου, ενώ τα πρώτα σχηματίζονται με το σεληνόφως. Το γεγονός πως το φως που αντανακλάται στην επιφάνεια της σελήνης δεν είναι ιδιαίτερα δυνατό, καθώς και ο σκοτεινός ουρανός, κάνουν δυσκολότερη και σπανιότερη τη θέαση σεληνιακών ουράνιων τόξων. Τα χρώματά τους είναι επίσης συνήθως αρκετά αχνά, ενώ κάποιες φορές φαίνονται λευκά. Σύμφωνα με το BBC, οι πιθανότητες να δει κάποιος ένα moonbow αυξάνονται στην Πανσέληνο, όταν και η φωτεινότητα του φεγγαριού είναι μεγαλύτερη. Για να εμφανιστεί στον ουρανό ένα σεληνιακό ουράνιο τόξο, το φεγγάρι πρέπει να είναι χαμηλά στον ουρανό και ο υπόλοιπος ουρανός να είναι αρκετά σκοτεινός. Συνεπώς, είναι πιο εύκολα ορατό 2-3 ώρες πριν ανατολή ή μετά τη δύση του ηλίου. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει ομίχλη ή βροχή που να πέφτει απέναντι από το φεγγάρι. Αυτός ο συνδυασμός προϋποθέσεων είναι που καθιστά σπάνια την εμφάνιση ενός σεληνιακού ουράνιου τόξου. Και στην Αθηνα προχθες το βράδυ υπηρχε ενας θαυμάσιος φωτεινός κύκλος απο την Σελήνη! Δεν ξερω αν καποιός φίλος κατάφερε να τον φωτογραφίσει!!! http://www.naftemporiki.gr/story/1034782/spanio-seliniako-ouranio-tokso-stin-islandia

Πρώτος πύραυλος που επιστρέφει στη Γη μετά την εκτόξευση. Η εταιρεία Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, ιδρυτή της Amazon.com και ιδιοκτήτη της Washington Post, καμαρώνει για μια παγκόσμια πρωτιά: εκτόξευσε έναν πύραυλο στο όριο του Διαστήματος και κατάφερε να τον προσεδαφίσει ομαλά ώστε να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Στο μέλλον, ο πύραυλος θα μεταφέρει τουρίστες σε σύντομες υποτροχιακές πτήσεις. Έχοντας τοποθετημένη στην κορυφή του μια κάψουλα σχεδιασμένη να μεταφέρει έξι επιβάτες, ο πύραυλος New Shepard εκτοξεύτηκε από το δυτικό Τέξας, έφτασε σε ύψος 100 χιλιομέτρων -το επίσημο όριο του Διαστήματος- και προσεδαφίστηκε κατακόρυφα στην εξέδρα εκτόξευσης οκτώ λεπτά αργότερα. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας ώρα Ελλάδας, όμως η μάλλον μυστικοπαθής Blue Origin ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της δοκιμής την Τρίτη. Επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους που μειώνουν το κόστος δοκιμάζει επίσης η SpaceX, μια εταιρεία του επιχειρηματία Έλον Μασκ που ήδη ανεφοδιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για λογαριασμό της NASA. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν τα έχει καταφέρει. Με ανάρτησή του στο Twitter ο Μασκ συνεχάρη τον Μπέζος και την Blue Origin, διευκρίνισε όμως ότι η υποτροχιακή πτήση της Δευτέρας διαφέρει από τις πτήσεις σε τροχιά. Στις υποτροχιακές πτήσεις το σκάφος δεν κινείται αρκετά γρήγορα για να δραπετεύσει από το βαρυτικό πεδίο της Γης, οπότε επιστρέφει στο έδαφος σαν βαλλιστικός πύραυλος. Οι πτήσεις αυτές απαιτούν ταχύτητα γύρω στα Mach 3 (τρεις φορές η ταχύτητα του ήχου), ενώ οι τροχιακές πτήσεις απαιτούν ταχύτητα Mach 30, επισήμανε ο Μασκ. Στο μέλλον, το σκάφος της Blue Origin θα επιτρέπει στους επιβάτες να απολαμβάνουν μερικά λεπτά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας πριν αρχίσουν να πέφτουν ξανά προς τη Γη. Η κάψουλα αποχωρίζεται από τον πύραυλο σε μεγάλο ύψος και επιστρέφει με αλεξίπτωτο, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκ νέου όπως και ο ίδιος ο πύραυλος. Θα περάσουν πάντως αρκετά χρόνια δοκιμών πριν αρχίσουν οι πτήσεις αναψυχής στο όριο του Διαστήματος. Ένα διαφορετικό σκάφος που σχεδιάστηκε για τουριστικές υποτροχιακές πτήσεις, το SpaceShip Two του ομίλου Virgin, καταστράφηκε εν πτήσει το 2014 με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο ένας από τους δύο πιλότους. Εκτός από το New Shepard, η Blue Origin συνεργάζεται με την αμερικανική United Launch Alliance (κοινοπραξία της Boeing και της Lockheed Martin) για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα για αμερικανικές αποστολές στο Διάστημα. Ο κινητήρας θα αντικαταστήσει το ρωσικό κινητήρα RD-180 που χρησιμοποιούνταν μέχρι πρόσφατα στους πυραύλους της United Launch Alliance. Το αμερικανικό Κογκρέσο απαγόρευσε πέρυσι τη χρήση του RD-180 σε εκτοξεύσεις στρατιωτικών φορτίων, ως αντίποινα για την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500041652

Σμήνος κομητών… αναβοσβήνει ένα άστρο. Το άστρο KIC 8462852 στον αστερισμό του Κύκνου είναι αντικείμενο παρατήρησης από τους αστρονόμους τα τελευταία τέσσερα έτη. Πριν από ένα μήνα το άστρο συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητα όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%. Μια από τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν είναι ότι το φως του άστρου κρύβει ένα μεγάλο σμήνος κομητών που κινούνται γύρω από αυτό. Νέα μελέτη στηρίζει αυτή τη θεωρία και όχι εκείνη που θέλει το φως να κρύβουν γιγάντιες εξωγήινες κατασκευές! Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852. Κάποιοι, ανάμεσα τους και ορισμένοι επιστήμονες, έριξαν στο τραπέζι το ενδεχόμενο το φως του άστρου κρύβουν γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το άστρο και παράγουν ενέργεια. Η δημοσιότητα που πήρε αυτό το ενδεχόμενο υποχρέωσε τους επιστήμονες να εξετάσουν αυτή την πιθανότητα. Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του Ινστιτούτου αναζήτησης εξωγήινης ζωής SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο. Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI. To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο. Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη. Ο Μάσιμο Μαρένγκο, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αιόβα μελετώντας δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer υποστηρίζει ότι πιθανότερη αιτία για τις διακυμάνσεις του φωτός του άστρου είναι ένα σμήνος κομητών που περνούν μπροστά από αυτό. «Πρόκειται για ένα πολύ παράξενο άστρο. Μου θυμίζει την εποχή που οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα άστρα νετρονίου. Εξέπεμπαν παράξενα σήματα που κανείς δεν είχε δει προηγουμένως και μάλιστα το πρώτο άστρο νετρονίου που εντοπίστηκε ονομάστηκε LGM-1 (Little Green Men – Μικρά Πράσινα Ανθρωπάκια). Τελικά τα σήματα του LGM-1 αποδείχτηκαν ότι είναι απλά ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τι συμβαίνει στο KIC 8462852 για αυτό και το κάνει τόσο ενδιαφέρον» αναφέρει ο Μαρένγκο. Η μελέτη του δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=756868

Πρώτη παραγγελία της NASA για αποστολή αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με σκάφος της SpaceX. Στην πρώτη «παραγγελία αποστολής» στην SpaceX του Έλον Μασκ προέβη την Παρασκευή η NASA, με σκοπό την αποστολή αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πρόκειται για τη δεύτερη από μια σειρά τεσσάρων εγγυημένων παραγγελιών από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, στο πλαίσιο των συμβολαίων CCtCap (Commercial Crew Transportation Capability- την άλλη παραγγελία έχει λάβει η Boeing από τον Μάιο). Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη για τη NASA, η οποία, όπως υπενθυμίζεται, δεν έχει τη δυνατότητα αποστολής αστροναυτών στο Διάστημα από την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων και μετά – και ως εκ τούτου βασίζεται σε ρωσικές αποστολές και σκάφη. Αποστολές τέτοιου είδους, με σκάφη ιδιωτικών εταιρειών (CST -100 Starliner της Boeing και Dragon της SpaceX) αναμένεται να επαναφέρουν τις δυνατότητες επανδρωμένων αποστολών της NASA στα παλιά επίπεδα και να αυξήσουν τον χρόνο που αφιερώνεται σε επιστημονική έρευνα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το «πακέτο» της SpaceX περιλαμβάνει το Crew Dragon (η έκδοση του Dragon για επανδρωμένες αποστολές) και τον πύραυλο Falcon 9. Μια τέτοια αποστολή θα μεταφέρει μέχρι 4 αστροναύτες της NASA συν περίπου 100 κιλά φορτίου. Το διαστημόπλοιο θα μπορεί να παραμένει στον σταθμό για μέχρι 210 ημέρες, εκτελώντας χρέη σκάφους έκτακτης διαφυγής στο συγκεκριμένο διάστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1034248/proti-paraggelia-tis-nasa-gia-apostoli-astronauton-ston-diethni-diastimiko-stathmo-me-skafos-tis-spacex Η Γη μέσα από τον διεθνή διαστημικό σταθμό! [βίντεο] Ένα εκπληκτικό timelapse βίντεο που δείχνει την γη από το διάστημα , και το μεγαλείο του πλανήτη μας. http://www.pronews.gr/portal/20151123/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

«Τριχωτή» σκοτεινή ύλη περιβάλλει τη Γη. Ο Γκάρι Πρεζό, στέλεχος του περίφημου εργαστηρίου αεριώθησης (JPL) της NASA υποστηρίζει ότι στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης και μάλιστα σχηματίζει μεγάλα μακριά νήματα. Σύμφωνα με τον Πρεζό πρόκειται για ένα είδος «τριχωτής» σκοτεινής ύλης η οποία περιβάλλει και τη Γη. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης με τη βαρύτητα σχηματίζει κολοσσιαία ρεύματα όπου τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης κινούνται με ενιαίο τρόπο πέριξ αλλά και εντός των γαλαξιών. Οι προσομοιώσεις που έκανε ο Πρεζό έδειξαν πώς όταν ένα ρεύμα σκοτεινής ύλης περάσει από τον πυρήνα ενός πλανήτη σχηματίζονται καινούργια υπέρπυκνα νήματα που ο ερευνητής χαρακτηρίζει «τριχωτά». Ο Πρεζό στο άρθρο του που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» θεωρεί πιθανό να έχουν σχηματιστεί γύρω από τη Γη τέτοια τριχωτά νήματα σκοτεινής ύλης. Εκτιμά ότι αν καταφέρουν οι επιστήμονες να εντοπίσουν αυτά τα νήματα και στη συνέχεια εντοπίσουν τις… ρίζες τους θα ανακαλύψουν εκεί ένα πραγματικό θησαυρό δεδομένων για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των κοσμολόγων το Σύμπαν αποτελείται από τη συμβατική ύλη (την ορατή ύλη) σε ποσοστό μόλις περίπου 5% ενώ η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 27%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αντιστοιχεί στην επίσης μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Ως σήμερα έχει καταστεί αδύνατο να εντοπίσουμε τη σκοτεινή ύλη. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετές για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί και ορισμένες «εξωτικές» θεωρίες για τη σκοτεινή ύλη. Κάποιες από αυτές υποστηρίζουν ότι αποτελεί ένα κβαντικό ελάττωμα που απέμεινε μετά τη γέννηση του Σύμπαντος, ότι διαθέτει μάζα σε άλλες διαστάσεις ή ότι συνιστά μια τροποποιημένη μορφή της βαρύτητας. Οι επιστήμονες αρχίζουν επίσης να υποψιάζονται ότι ο όρος «σκοτεινή» ύλη είναι παραπλανητικός και ότι ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τον όρο «διαφανής» ύλη ή απλώς «άγνωστη» ύλη (materia incognita). http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=756621

Στα... χνάρια του Κρόνου ο Αρης: Ετοιμάζεται να φορέσει «δαχτυλίδι» Σε 20 έως 40 εκατομμύρια χρόνια ο μεγαλύτερος δορυφόρος του 'Αρη, ο Φόβος, θα αποσυντεθεί και τα απομεινάρια του θα δημιουργήσουν έναν δακτύλιο γύρω από τον «κόκκινο» πλανήτη, σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων. Ετσι, ο Άρης θα γίνει ο πέμπτος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με δακτύλιο, μετά τον Κρόνο, (που έχει πολλούς και εντυπωσιακούς δακτυλίους), τον Δία, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Υπό την αυξανόμενη βαρυτική έλξη του 'Αρη, η τροχιά του Φόβου σταδιακά συγκλίνει προς τον μητρικό πλανήτη του. Κάποια στιγμή, ο δορυφόρος θα διαλυθεί, αφήνοντας στη θέση του έναν τεράστιο όγκο σκόνης και μεγαλύτερων θραυσμάτων. Η διαδικασία δημιουργίας του δακτυλίου δεν θα διαρκέσει πάνω από λίγες εβδομάδες. Ο γεμάτος κρατήρες Φόβος έχει διάμετρο 22 χιλιομέτρων και διαγράφει τρεις πλήρεις περιφορές γύρω από τον 'Αρη στο διάστημα μιας μέρας, σε απόσταση μόνο 6.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του πλανήτη. Ο δεύτερος δορυφόρος, ο Δείμος (το άλλο παιδί του θεού 'Αρη στην μυθολογία), έχει περίπου το μισό μέγεθος του Φόβου και κινείται πολύ μακρύτερα από τον 'Αρη. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, με επικεφαλής τον Μπένζαμιν Μπλακ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience", σύμφωνα με το "Nature" και το "Science", υπολόγισαν ότι ο Φόβος πλησιάζει τον 'Αρη περίπου δύο εκατοστά κάθε χρόνο. http://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/full/ngeo2583.html Με αυτό τον ρυθμό, θα συναντήσει την ατμόσφαιρα του τελευταίου σε 20 έως 40 εκατ. χρόνια, πράγμα που θα σημάνει και το πρόωρο τέλος του στο διάστημα, προτού προλάβει να πέσει πάνω στον πλανήτη. Αφότου δημιουργηθεί ο δακτύλιος γύρω από τον 'Αρη, εκτιμάται ότι θα διαρκέσει από ένα έως εκατό εκατομμύρια χρόνια. Επειδή όμως ο Φόβος αποτελείται από σκούρα υλικά που δεν αντανακλούν καλά το ηλιακό φως, ο μελλοντικός δακτύλιος θα είναι δύσκολο να γίνει ορατός από τη Γη. Αρχικά ο δακτύλιος θα είναι πυκνός όπως του Κρόνου, αλλά σταδιακά θα αραιώνει, ώσπου θα εξαφανισθεί τελείως. Εκτός από τον Φόβο, κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί με τον δορυφόρο Τρίτωνα του Ποσειδώνα, ο οποίος επίσης σταδιακά τείνει να πέσει πάνω στον πλανήτη του και άρα να διαλυθεί κι αυτός. Οι θεαματικοί δακτύλιοι του Κρόνου μπορεί να σχηματίσθηκαν με παρόμοιο τρόπο στο παρελθόν. Μελλοντικές αποστολές στον ίδιο τον Φόβο, που θα μελετήσουν επί τόπου τη γεωλογική σύνθεση, την πυκνότητά και άρα την ανθεκτικότητά του, θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν κατά πόσο είναι σωστές οι προβλέψεις των επιστημόνων για την τύχη του. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64292464

Τριαντάφυλλα cyborg με ελληνική συμμετοχή. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Λινκέπινγκ στη Σουηδία, ανάμεσα στους οποίους και η μεταδιδακτορική ερευνήτρια Ελένη Σταυρινίδου, κατάφεραν να δημιουργήσουν αναλογικά και ψηφιακά κυκλώματα σε ζωντανά τριαντάφυλλα. Γι’ αυτό τον σκοπό, οι ερευνητές αξιοποίησαν το αγγειακό σύστημα των φυτών, δηλαδή τους σωληνίσκους που αναλαμβάνουν να διακινήσουν μεταξύ άλλων το νερό σε όλη την έκτασή τους. Όπως περιγράφει η ομάδα σε άρθρο της στο περιοδικό Science Advances, με τη συγκεκριμένη μέθοδο μπόρεσαν να κατασκευάσουν στα τριαντάφυλλα αγωγούς και ψηφιακές λογικές πύλες. Το επίτευγμα αυτό ανοίγει τον δρόμο για βιονικά φυτά, τα οποία θα συνδυάζουν βιολογικά και ηλεκτρονικά μέρη, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία στη γεωπονία ή σε εφαρμογές οργανικών ηλεκτρονικών. Τα φυτά είναι περίπλοκοι οργανισμοί, που βασίζονται στη μεταφορά ιόντων και ορμονών για να φέρουν σε πέρας ορισμένες απαραίτητες λειτουργίες. Ωστόσο, οι λειτουργίες αυτές γίνονται πολύ αργά, με συνέπεια να είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να τα μελετήσουν και να επηρεάσουν την ανάπτυξή τους. Έτσι, το «πάντρεμα» της έμβιας ύλης με ηλεκτρονικά κυκλώματα θα δώσει τη δυνατότητα στους ερευνητές να επέμβουν στις χημικές διεργασίες των φυτών με ηλεκτρικά σήματα. Χάρις σε αυτή τη δυνατότητα, θα μπορούσαν για παράδειγμα να δημιουργηθούν φυτικά «εργοστάσια» για την παραγωγή καυσίμων με φωτοσύνθεση ή ακόμη και φυτά τα οποία θα μεγαλώνουν κατά παραγγελία. «Μέχρι τώρα, δεν είχαμε αποτελεσματικά εργαλεία για να μετρήσουμε τις συγκεντρώσεις διάφορων μορίων στο εσωτερικό των ζωντανών φυτών. Από εδώ και πέρα, θα μπορούσε να ρυθμίσουμε τη συγκέντρωση διάφορων ουσιών που καθορίζουν την ανάπτυξή τους. Επομένως, δημιουργούνται μεγάλες προοπτικές για να μάθουμε περισσότερο για τον φυτικό κόσμο», σημειώνει ο Όβε Νίλσον, καθηγητής και μέλος της ομάδας. Η ιδέα ενσωμάτωσης ηλεκτρονικών σε δέντρα, τα οποία προορίζονται για τη χαρτοβιομηχανία, χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η ομάδα από το πανεπιστήμιο Λινκέπινγκ δοκίμασε πολλούς τρόπους για να καταφέρει να εισαγάγει αγώγιμες πολυμερείς ενώσεις στον βλαστό τριαντάφυλλων. Μόνο ένα πολυμερές, με όνομα PEDOT-S, μπόρεσε να πάρει τη μορφή μικρών αγώγιμων καλωδίων στο εσωτερικό του αγγειακού συστήματος. Η Σταυρινίδου χρησιμοποίησε αυτό το υλικό για να δημιουργήσει καλώδια μήκους 10 εκατοστών μέσα στα τριαντάφυλλα και, συνδυάζοντάς τα με έναν ηλεκτρολύτη, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ηλεκτροχημικό τρανζίστορ, δηλαδή μία διάταξη που μετατρέπει τα χημικά σήματα σε ηλεκτρονικά. Με αυτά τα τρανζίστορ, απέδειξε πως μπορούν να δημιουργηθούν λογικές πύλες. Άλλος επιστήμονας της ερευνητικής ομάδας μπόρεσε να ενσωματώσει στα φύλλα των τριαντάφυλλων μία παραλλαγή του πολυμερούς PEDOT-S. Όταν εφαρμοσθεί ηλεκτρική τάση, το πολυμερές αυτό αλληλεπιδρά με τα ιόντα στα φύλλα, με συνέπεια να αλλάζει χρώμα. Η συγκεκριμένη έρευνα ανοίγει τον δρόμο για εφαρμογές στον τομέα της ενέργειας, αλλά και νέους τρόπους για την παρέμβαση στα φυτά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, έρχεται ένα βήμα πιο κοντά η εποχή όπου θα μπορούν να ενσωματώνουν αισθητήρα στα φύλλα και να χρησιμοποιούν την ενέργεια που παράγεται μέσω της χλωροφύλλης, ή να παράγουν εντελώς καινούρια υλικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1034437/triantafulla-cyborg-me-elliniki-summetoxi

Βίκυ Καλογερά: Διδάσκει Αστρονομία στους Αμερικανούς. Η Βίκυ Καλογερά είναι καθηγήτρια Φυσικής και Αστρονομίας και διευθύντρια του Κέντρου Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Northwestern των ΗΠΑ. Το 2016 θα τιμηθεί με το Βραβείο «Χανς Μπέτε» της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς βραβεία στον τομέα της Αστροφυσικής και της Πυρηνικής Φυσικής. Το ερευνητικό έργο της επικεντρώνεται στα άστρα-λευκούς νάνους, στους αστέρες νετρονίων και στις μαύρες τρύπες. Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανη ως Ελληνίδα; Φέτος, όταν άκουσα ότι µια οµάδα Ελλήνων εφήβων σκακιστών πήρε το πρώτο βραβείο σε παγκόσµιο διαγωνισµό. Επίσης πρόσφατα, όταν διάβασα ότι οι Ελληνες, οι απλοί πολίτες, φροντίζουν τους πρόσφυγες από Συρία και Αφρική, σε αριθµό κατά πολύ µεγαλύτερο από ό,τι µας αναλογεί βάσει του πληθυσµού. Σε τι σας έκανε καλύτερη η διεθνής εµπειρία σας; Σε σοβαρότητα και σεµνότητα. Η άποψη ότι µόνο εµείς οι Ελληνες και ο πολιτισµός µας αξίζουµε µας κάνει κακό στον τρόπο που αντιµετωπίζουµε διεθνείς καταστάσεις. Εχοντας πλέον ζήσει στο εξωτερικό πιο πολλά χρόνια απ’ όσα στην Ελλάδα, έχω καταλήξει στο ότι κάθε λαός και πολιτισµός έχουν πολλά καλά κι άλλα τόσα άσχηµα. Η νοοτροπία ότι όλος ο κόσµος µάς χρωστάει δεν µας βοηθάει σε τίποτα. Τι πιο πολύτιµο σας έδωσε η ελληνική παιδεία; Τον τρόπο σκέψης, τη συνειδητοποίηση ότι, εάν αναπτύξω την ικανότητα να σκέφτοµαι µε λογική και καταλαβαίνω τα βασικά, τότε µπορώ να µάθω περισσότερα και να βρω λύσεις. Είχα υπέροχους δασκάλους, που µου δίδαξαν πώς να σκέφτοµαι. Πού υπερέχουµε και σε τι υστερούµε ως Ελληνες; Οταν αποφασίσουµε ότι αγαπάµε κάποιον ή κάτι, δίνουµε τα πάντα, κάνουµε κάθε θυσία. Υστερούµε στο ότι δεν συνειδητοποιούµε ότι το καλό του γείτονα, του συµπολίτη, είναι και δικό µας καλό. Και ότι η κρατική περιουσία και οι επενδύσεις είναι δική µας περιουσία και των παιδιών µας, οπότε, εάν κλέβουµε από το κράτος ή τεµπελιάζουµε στη δουλειά µας, εν τέλει οι ίδιοι την πληρώνουµε, κι ας νοµίζουµε ότι ξεγελάσαµε τον κόσµο και περνάµε καλά... Υστερούµε ακόµη στο ότι είµαστε διατεθειµένοι να ανεχτούµε παραβάσεις και παρανοµίες. Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήµιο; Καθηγητές χωρίς ερευνητικό έργο πρέπει είτε να βγουν στη σύνταξη είτε να «δοθούν» περισσότερο στη διδασκαλία. Οι νέες προσλήψεις να είναι όλες για ξεκάθαρα επιτυχηµένους ερευνητές και όχι µε µέσο, αλλά αξιοκρατικά. Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτοµία; Υγιείς διαγωνισµούς για χρηµατοδότηση προγραµµάτων και ιδεών µε αξιολόγηση και αντικειµενικές επιλογές, όπως και µια σωστή χρησιµοποίηση των πόρων. Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα; Στην καθηµερινή ζωή. Στο να κάνουµε το καλύτερο που µπορούµε στη δουλειά και στις σχέσεις µας. Τι ουσιαστικό µπορούν να δώσουν στη χώρα οι διακεκριµένοι του εξωτερικού; Να πούµε την ιστορία µας, να δώσουµε το παράδειγµα στα νέα παιδιά και να περάσουµε το µήνυµα ότι η επιτυχία είναι δυνατή. Τι θα συµβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραµένει και βιώνει την ελληνική πραγµατικότητα; Ακαδηµαϊκό; «∆ιατήρησε τις διασυνδέσεις σου µε το εξωτερικό και µε συναδέλφους που είναι δραστήριοι και αναγνωρίζουν την αξία». Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση - και ποιο είναι; Να αποφασίσουµε να µη δεχόµαστε τα ψέµατα και να προτιµάµε την αξιοκρατία, ακόµη κι εάν αυτό δεν µας εξυπηρετεί πάντα. Να µη δεχτούµε άλλο τα βολέµατα. Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα; Για διακοπές µόνο και ίσως στα γεράµατα... Τα παιδιά µου, ο σύζυγός µου, η ζωή µου είναι πλέον εδώ. Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε; Κρασάκι και ούζο µε το φαγητό. Και κρατώ τις κολλητές µου φιλίες πολύ υψηλά στη σκέψη µου. Ο Ελληνας ήρωάς σας. Ο Καβάφης. Παιχνίδι με τις λέξεις Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα. Την ελληνική μουσική. Το πρόσωπο που νοσταλγώ. Δεν είναι ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά, μεταφορικά, αυτό της θάλασσας. Η γεύση που συχνά ανακαλώ. Τα ελληνικά γλυκά. Η πιο ελληνική μου λέξη. Μεράκι. Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας απ’ την Ελλάδα. Αναμνήσεις και αγκαλιές! Σταθμοί στη ζωή της 1971 Γεννήθηκε στις Σέρρες. 1992 Πτυχίο Φυσικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 1997 Διδακτορικό Αστρονομίας από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στην Ουρμπάνα. 1998 Μεταδιδακτορική ερευνήτρια από το ’97 στο Κέντρο Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. 2001 Επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern και από το 2009 καθηγήτρια, κάτοχος της έδρας Haven.

Ιρανικό ανδροειδές από το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Στα αποκαλυπτήρια του ανδροειδούς (ανθρωποειδές ρομπότ) SURENA III προχώρησε το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης τη Δευτέρα. Το εν λόγω ανδροειδές αποκαλύφθηκε σε ειδική τελετή και έχει ύψος 190 εκατοστά και βάρος 98 κιλά. Αποτελεί καρπό ενός προγράμματος που άρχισε το 2012, από το Κέντρο Προηγμένων Συστημάτων και Τεχνολογιών του πανεπιστημίου. Πρόκειται για την τρίτη γενιά του «εθνικού ιρανικού ανθρωποειδούς ρομπότ», υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αγκίλ Γιουσέφι Κόμα, με χρηματοδότηση του Οργανισμού Βιομηχανικής Ανάπτυξης και Ανανέωσης του Ιράν (IDRO). Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του πανεπιστημίου, μέσα σε τέσσερα χρόνια έρευνας και ανάπτυξης, 70 άτομα ενεπλάκησαν στο πρόγραμμα, το 14% εκ των οποίων προέρχονταν από έξι διαφορετικά πανεπιστήμια. Το ρομπότ έχει 31 DOFs (degrees of freedom), 6 σε κάθε πόδι, 7 σε κάθε βραχίονα, 1 σε κάθε χέρι, 1 στον κορμό και 2 στον λαιμό. Μπορεί να αλληλεπιδρά με ανθρώπους μέσω όρασης, αναγνώρισης φωνής και ομιλίας, ενώ το λογισμικό του επιτρέπει επικοινωνία με το περιβάλλον, διαχείριση συμπεριφοράς, παρακολούθηση αισθητήρων και εντοπισμό σφαλμάτων συστήματος. Όπως υποστηρίζεται σχετικά, είναι ικανό για σειρά εργασιών, όπως την πορεία σε ευθεία ή μη γραμμή, το ανέβασμα και κατέβασμα σε σκάλες, η κίνηση σε ανώμαλο έδαφος, η προσαρμογή σε ανώμαλες επιφάνειες και το πιάσιμο αντικειμένων. Επίσης, είναι ικανό και για διάφορες άλλες ενέργειες, όπως η αναγνώριση αντικειμένων και προσώπων, η μίμηση ανθρώπινης κίνησης και η αναγνώριση φωνών (στα περσικά). Υπάρχει πρόθεση για εκτόξευση του πειραματικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1033414/iraniko-androeides-apo-to-panepistimio-tis-texeranis

Λειτουργεί ο εγκέφαλος ως κβαντικός υπολογιστής; Αν ναι, τότε πρέπει να διαθέτει κβαντικά bit. Ο θεωρητικός φυσικός Roger Penrose στο βιβλίο του με τίτλο «The Emperor’s New Mind» (1989), έθετε το ερώτημα εάν η κλασική φυσική και τα υποκεφάλαιά της – οι βιολογικές επιστήμες, μπορούν να ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα δώσουν απάντηση σε ερωτήματα όπως π.χ. πώς δημιουργούνται οι ιδέες, η έμπνευση ή η κατανόηση της αλήθειας μιας μαθηματικής απόδειξης. Ο Penrose επιχείρησε να δείξει ότι καμία από τις σημερινές τεχνολογικές προσπάθειες εξομοίωσης του εγκεφάλου με κλασικό υπολογιστή δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει μηχανές με πραγματική συνείδηση. Βασίζοντας τα επιχειρήματατά του πάνω στη μαθηματική ιδέα της υπολογιστικής μηχανής Turing, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συνείδηση είναι μία εκδήλωση της κβαντικής φύσης του εγκεφάλου, ως πηγή της οποίας πρότεινε τα μικροσωληνίδια των εγκεφαλικών νευρώνων. (Επιπλέον ανέπτυξε την ιδέα ότι ακόμα και οι βασικοί νόμοι της φυσικής πρέπει να αναθεωρηθούν και μόνο όταν υπάρξει μια θεωρία κβαντικής βαρύτητας θα μπορέσουν οι φυσικοί και βιολόγοι να καταλάβουν επαρκώς τη λειτουργία του νου ώστε να μπορέσουν να τον μιμηθούν). Λειτουργεί ο εγκέφαλος ως κβαντικός υπολογιστής; Στους κβαντικούς υπολογιστές η βασική μονάδα εγγραφής και επεξεργασίας της πληροφορίας είναι ένα κβαντικό σύστημα. Τέτοιο σύστημα είναι για παράδειγμα το άτομο του υδρογόνου στη θεμελιώδη κατάστασή του: το 0 αντιπροσωπεύεται από την ηλεκτρονιακή κατάσταση με σπιν πάνω και το 1 από την κατάσταση με σπιν κάτω. Οι δυο καταστάσεις συμβολίζονται με |0> και |1>, αντίστοιχα. Όμως ένα κβαντικό σύστημα, εκτός από τις δυο αυτές καταστάσεις, |0> και |1>, μπορεί να βρεθεί και σε οποιοδήποτε γραμμικό συνδυασμό των δυο αυτών καταστάσεων της μορφής: |ψ> =α |0> + b |1>, όπου α|2+|b|2=1. Aυτή είναι και η θεμελιώδης διαφορά των κβαντικών υπολογιστών από τους κλασικούς υπολογιστές. Ενώ στους κοινούς υπολογιστές η βασική μονάδα μνήμης μπορεί να παίρνει μόνο τις τιμές 0 και 1, στους κβαντικούς υπολογιστές μπορεί να βρίσκεται σε κάθε δυνατή επαλληλία τους. Στην περίπτωση του κβαντικού υπολογιστή το bit (το ελάχιστο κομμάτι μνήμης) ως φυσικό αντικείμενο είναι ένα κβαντικό σύστημα και ονομάζεται quantum bit ή qubit. (Διαβάστε μια στοιχειώδη εισαγωγή στους κβαντικούς υπολογιστές ΕΔΩ) http://www.cup.gr/Files/files/chapters/kbanto_II_kef_15.pdf Για να δουλέψει ένας κβαντικός υπολογιστής θα πρέπει να μπορεί να διατηρεί τη συμφωνία φάσης στις καταστάσεις επαλληλίας των qubit, τουλάχιστον για τόσο χρονικό διάστημα όσο διαρκεί ο υπολογισμός. Όμως ο χρόνος που μπορεί οποιοδήποτε αντικείμενο να βρίσκεται σε κατάσταση επαλληλίας είναι αντιστρόφως ανάλογος με τη μάζα του αντικειμένου και τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται. Αυτή η αποσυμφώνηση (decoherence) λόγω σύμπλεξης με το περιβάλλον είναι και η αχίλλειος πτέρνα του κβαντικού υπολογιστή. Γι αυτό οι προσπάθειες κατασκευής κβαντικών υπολογιστών έχουν επικεντρωθεί σε ατομικά συστήματα χαμηλής θερμοκρασίας. Εκτός από τους επιστήμονες που προσπαθούν να λύσουν αυτά τα προβλήματα των κβαντικών υπολογιστών, κάποιοι άλλοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι τα κβαντικά bit και κβαντικοί υπολογιστές υπάρχουν ήδη στην φύση και λειτουργούν σε θερμοκρασία δωματίου. Για παράδειγμα, η ηλεκτρική διπολική της πρωτείνης τουμπουλίνης των μικροσωληνίσκων, στις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό ενός ζωντανού κυττάρου, μπορεί να βρίσκεται σε επαλληλία δύο καταστάσεων και προτάθηκε για τον ρόλο του qubit. (βλέπε π.χ. «Θεωρία και Πειράματα στον Κβαντικό Νου», Ανδρέας Μέρσιν και ∆ημήτρης Β. Νανόπουλος ) http://arxiv.org/ftp/physics/papers/0505/0505096.pdf O Matthew P. A. Fisher σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε πριν από μερικούς μήνες [Quantum Cognition: The possibility of processing with nuclear spins in the brain] υποστηρίζει ότι ο μόνος πιθανός φορέας (αποθήκευση) της κβαντικής πληροφορίας στον εγκέφαλο είναι το πυρηνικό σπιν των ιόντων του φώσφορου-31. http://arxiv.org/pdf/1508.05929v2.pdf Για να μπορεί να παίξει ρόλο η κβαντική πληροφορία στη λειτουργία του εγκεφάλου πρέπει να υπάρχουν τρόποι ώστε: 1.η κβαντική πληροφορία να αποθηκεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα 2.η κβαντική πληροφορία να μεταφέρεται 3.να δημιουργείται κβαντική σύμπλεξη 4.η σύμπλεξη να επηρεάζει την λειτουργία των νευρώνων Το σπιν των πυρήνων του φώσφορου-31 σύμφωνα με τον Fisher θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις παραπάνω απαιτήσεις. Και τούτο διότι αυτοί οι πυρήνες έχουν σπιν 1/2, δεν έχουν ηλεκτρικές τετραπολικές ροπές και επομένως μπορεί να διατηρεί τη συμφωνία φάσης στις καταστάσεις επαλληλίας των qubit για μεγάλο χρονικό διάστημα – της τάξης του 1 δευτερολέπτου. Αυτό μπορεί να μην είναι αρκετά μεγάλο, μπορεί όμως να φτάσει τις εβδομάδες ή και περισσότερο αν τα φωσφορικά ιόντα συνδεθούν με τα ιόντα ασβεστίου, ως Ca9(PO4)6 (Posner clusters), που το καθένα περιέχει 6 πυρήνες P-31. Στο σύμπλεγμα Ca9(PO4)6 τα νευρικά qubits από φωσφόρο «προστατεύονται» για ικανό χρονικό διάστημα ώστε να μπορούν να παίξουν το ρόλο της κβαντικής μνήμης. Να λοιπόν κι άλλος υποψήφιος για τα κβαντικά bit του εγκεφάλου, αν βέβαια αυτός λειτουργεί ως κβαντικός υπολογιστής … Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Preskill (και τα σχόλια) «Wouldn’t you like to know what’s going on in my mind?« http://quantumfrontiers.com/2015/11/06/wouldnt-you-like-to-know-whats-going-on-in-my-mind/

Νέες καθυστερήσεις για τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα. Θα περάσουν τουλάχιστον δέκα ακόμα χρόνια πριν μάθουμε αν το όνειρο της καθαρής, ανεξάντλητης ενέργειας μπορεί να γίνει πραγματικότητα: οι διεθνείς εταίροι του ΙΤER, του Διεθνούς Πειραματικού Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα, δεν ελπίζουν να βάλουν το γιγάντιο μηχάνημα στην πρίζα πριν από το 2025, εννέα χρόνια αργότερα από τον αρχικό σχεδιασμό. Σε συνάντηση του διοικητικού συμβουλίου την Πέμπτη στη Γαλλία, οι επτά εταίροι του προγράμματος -ΕΕ, ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Νότιος Κορέα και Ρωσία- ενημερώθηκαν ότι η κατασκευή της εγκατάστασης θα καθυστερήσει σημαντικά και θα χρειαστεί νέα κονδύλια. Το τελικό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του έργου θα αποφασιστεί σε νέα συνάντηση τον Ιούνιο του 2016, όλοι όμως δείχνουν να αναγνωρίζουν ότι η λειτουργία του δεν θα ξεκινήσει σε λιγότερο από μια δεκαετία, αναφέρει ο δικτυακός τόπος του Science. Όταν το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2006, το συνολικό κόστος είχε εκτιμηθεί στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που σύντομα εκτινάχθηκε σε τουλάχιστον 15 δισ., καθιστώντας τον ITER ένα από τα ακριβότερα διεθνή επιστημονικά προγράμματα. Περίπου ένα εκατομμύριο εξαρτήματα θα πρέπει να συναρμολογηθούν τα επόμενα χρόνια στο Κανταράς της Προβηγκίας, όπου έχει ήδη ξεκινήσει η κατασκευή του κτηρίου που θα στεγάσει τον αντιδραστήρα. Εδώ και δεκαετίες, η πυρηνική σύντηξη -η αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα- υπόσχεται την παραγωγή ανεξάντλητης καθαρής ενέργειας από ισότοπα υδρογόνου που υπάρχουν σε σχετική αφθονία στο θαλασσινό νερό. Όμως οι ακραίες συνθήκες που απαιτούν οι αντιδράσεις σύντηξης θέτουν σχεδόν ανυπέρβλητα τεχνικά εμπόδια -στα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα, η ενέργεια που απαιτείται για λίγα μόνο δευτερόλεπτα πυρηνικής σύντηξης είναι περισσότερη από αυτή που τελικά παράγεται από την αντίδραση. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με τον ITER, ο οποίος είναι σχεδιασμένος να προσφέρει ισχύ 500 Megawatt, δέκα φορές υψηλότερη από την ισχύ που θα καταναλώνει. Το κτήριο στο Κανταράς, μεγαλύτερο από γήπεδο ποδοσφαίρου, θα στεγάσει έναν αντιδραστήρα σύντηξης βασισμένο στο σχεδιασμό tokamak. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θωρακισμένο κάνιστρο σε σχήμα ντόνατ, χωρητικότητας 840 κυβικών μέτρων, το οποίο θα χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να συγκρατεί μετέωρο ένα σύννεφο από ιόντα υδρογόνου σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Οι τεχνικές προδιαγραφές για μια τέτοια διάταξη είναι εξαιρετικά υψηλές: το μαγνητικό πεδίο πρέπει να συγκρατεί το υπέρθερμο πλάσμα μακριά από τα τοιχώματα του αντιδραστήρα, και κάθε ατέλεια θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική για το πείραμα. Οι απαιτήσεις αυτές, σε συνδυασμό με διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια, τα οποία αφορούν για παράδειγμα την εισαγωγή εξαρτημάτων και τους δασμούς, είναι η βασική αιτία για τις μεγάλες καθυστερήσεις. Ακόμα και αν τα πειράματα ξεκινήσουν το 2025 και δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, η αξιοποίηση της σύντηξης σε εμπορική κλίμακα πιστεύεται ότι θα απαιτούσε μερικές ακόμα δεκαετίες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500040849

Οι Ρώσοι είχαν ανακαλύψει εξωγήινη ζωή στην Αφροδίτη από το 1982; Σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της ανθρωπότητας φαίνεται πως απαντούν Ρώσοι επιστήμονες οι οποίοι υποστηρίζουν πως από το 1982, έχουν απαθανατίσει «αντικείμενα» στην επιφάνεια του πλανήτη Αφροδίτη, που βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Russian Solar System Research, Ρώσοι επιστήμονες κατάφεραν να «τραβήξουν» φωτογραφίες εξωγήινης ζωής στη Αφροδίτη από το 1982. Το άρθρο, που υπογράφει ο Leonid Ksanfomaliti από Διαστημικό Ερευνητικό Κέντρο της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, παρουσιάζει ένα αναλυτικό πανοραμικό βίντεο 126 λεπτών. «Χωρίς να απορρίψουμε ότι ζωή είναι αδύνατη στην Αφροδίτη, δεδομένου των συνθηκών που επικρατούν στον πλανήτη, με βάση τις εικόνες που ελήφθησαν παρατηρούμε κάποια μορφολογικά χαρακτηριστικά που μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι κάποια αντικείμενα που κατεγράφησαν διαθέτουν ιδιότητες έμβιων όντων», τονίζει ο ερευνητής. Επίσης, στο άρθρο αναφέρεται πως έχουν εντοπιστεί τρία αντικείμενα τα οποία είναι μεταξύ 0,1-0,5 μέτρα, τα οποία ήταν συνέχεια σε κίνηση. Αυτό που κάνει εντύπωση στους επιστήμονες είναι η εμφάνιση ενός αντικειμένου που μοιάζει με σκορπιό, οι κινήσεις του οποίου κατεγράφησαν για 26 λεπτά και μετά χάθηκε. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Αφροδίτης ανέρχεται στους 460 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που αποκλείει την ανάπτυξη ζωής. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151121/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-1982-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα Γενικής Σχετικότητας. ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛ.Ε.Σ.Β.Κ. ΓΙΑ ΤΑ 100 ΤΗΣ ΓΘΣ. Η Ελληνική Εταιρεία Σχετικότητας, Βαρύτητας και Κοσμολογίας(ΕΛ.Ε.Σ.Β.Κ.), διοργανώνει την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. ημερίδα στην Ακαδημία Αθηνών για να γιορτάσει τη συμπλήρωση 100 χρόνων ακριβώς από την 25η Νοεμβρίου 1915 που ο Albert Einstein απέστειλε προς δημοσίευση την τελική διατύπωση της Γενικής Θεωρίας Σχετικότητας (ΓΘΣ). Η εκδήλωση εντάσσεται και στα πλαίσια του εορτασμού του 2015 ως «Διεθνές Έτος Φωτός» από την UNESCO http://www.light2015.org. Θέλουμε να σας προσκαλέσουμε σε αυτή την ημερίδα. Η προσέλευση του κοινού θα γίνει στις 6:45 μ.μ. Το πρόγραμμα της εκδήλωσης θα αρχίσει στις 7 μ.μ. με σύντομους χαιρετισμούς και θα ακολουθήσουν οι εξής ομιλίες (ημίωρης διάρκειας η καθεμία): «Οι εξισώσεις Einstein της Γενικής Θεωρίας Σχετικότητας από τις 25 Νοεμβρίου 1915 έως και σήμερα» Καθηγητής Μιχάλης Δαφέρμος, Έδρα Αστρονομίας και Γεωμετρίας Lowndean Πανεπιστημίου Cambridge και Έδρα Μαθηματικής Φυσικής Thomas D. Jones Πανεπιστημίου Princeton «Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα Γενικής Θεωρίας Σχετικότητας που άλλαξαν την αντίληψή μας για τον κόσμο» Καθηγητής Κώστας Κόκκοτας, Έδρα Θεωρητικής Αστροφυσικής Πανεπιστημίου Tübingen «Η Κοσμολογία 100 χρόνια μετά τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας» Δρ. Σπύρος Βασιλάκος, Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών Η εκδήλωση θα λήξει στις 9 μ.μ. Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν στην ιστοσελίδα της ΕΛ.Ε.Σ.Β.Κ. http://www.hsrgc.gr καθώς και στην ιστοσελίδα www.facebook.com/hsrgc. http://physicsgg.me/2015/11/21/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b9-%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b9%ce%ac-%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b5%cf%81%cf%8c%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd/ Πως ακριβώς γεννήθηκε η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Στις 25 Νοεμβρίου του 1915 ο Αλμπερτ Αϊνστάιν παρουσίασε στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών τις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας (ΓΘΣ). Τα Πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης δημοσιεύθηκαν με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου και από τότε αρχίζει η ιστορία και η εξέλιξη μιας θεωρίας που έμελλε να αλλάξει για πάντα τις έννοιες και τον τρόπο σκέψης στην επιστήμη της Φυσικής. Στο σημαντικότατο αυτό έργο η βασική ιδέα ανήκει αναμφισβήτητα στον Αϊνστάιν, έναν από τους μεγαλύτερους επιστήμονες όλων των εποχών, η συνεισφορά όμως μιας πλειάδας άλλων επιστημόνων δεν ήταν αμελητέα. Κοινά με τον Αριστοτέλη Η βαρύτητα είναι σίγουρα ένα φυσικό φαινόμενο που κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή μας. Σίγουρα πολλοί σοφοί στο παρελθόν προσπάθησαν να την ερμηνεύσουν, η πρώτη καταγεγραμμένη όμως πλήρης θεωρία ανήκει στον Αριστοτέλη. Κατά τη θεωρία αυτή τα σώματα κινούνται όταν αφεθούν ελεύθερα, επειδή τείνουν να καταλάβουν τη φυσική θέση τους στο Σύμπαν (που εκείνη την εποχή ήταν μόνο η Γη). Πιο κοντά στο κέντρο της Γης θα έπρεπε να βρίσκονται τα στερεά, πάνω από αυτά τα υγρά, πάνω από τα υγρά τα αέρια και πάνω απ’ όλα η φωτιά. Σήμερα η θεωρία αυτή φαίνεται εντελώς αβάσιμη σ’ εμάς, που έχουμε μεγαλώσει με τη βαρύτητα του Νεύτωνα, αλλά – όσο κι αν φαίνεται παράδοξο – η θεωρία του Αριστοτέλη έχει κοινά σημεία με τη ΓΘΣ του Αϊνστάιν: και οι δύο πρεσβεύουν ότι ο χώρος γύρω μας είναι εφοδιασμένος με μια ιδιότητα που «οδηγεί» την κίνηση των σωμάτων. Στη θεωρία του Αϊνστάιν αυτή η ιδιότητα είναι η καμπύλωση του χώρου, έτσι ώστε τα σώματα κινούνται πάντα «ευθύγραμμα», αλλά οι «ευθείες» που ακολουθούν έχουν παραμορφωθεί από την παρουσία της μάζας του Ηλίου, της Γης και των άλλων σωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο παρακάμπτεται η «αδυναμία» της θεωρίας του Νεύτωνα, για το πώς η Γη «γνωρίζει» προς τα πού βρίσκεται ο Ηλιος, έτσι ώστε να «νιώσει» μια δύναμη με το σωστό μέγεθος και προς τη σωστή κατεύθυνση. Η ιδέα της ΓΘΣ ήρθε στον Αϊνστάιν το 1907, ως συνέχεια της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας (ΕΘΣ) που ο ίδιος είχε παρουσιάσει το 1905. Η ΕΘΣ ξεκινάει από την αρχή ότι οι νόμοι της Φυσικής είναι ίδιοι για όλα τα σώματα που κινούνται με σταθερή ταχύτητα. Η νέα ιδέα του Αϊνστάιν ήταν ότι το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει ακόμη και για σώματα που επιταχύνονται το ένα ως προς το άλλο. Αλλά η αρχή της ισοδυναμίας, σύμφωνα με την οποία δεν μπορούμε με πειράματα να αντιληφθούμε αν εμείς επιταχυνόμαστε ή αν επιδρά σ’ εμάς κάποιο πεδίο βαρύτητας, ήταν ήδη καλά καθιερωμένη. Ετσι, αν ήθελε ο Αϊνστάιν να επεκτείνει τη Σχετικότητα και σε επιταχυνόμενα σώματα, θα έπρεπε η νέα θεωρία του να συμπεριλαμβάνει και τη βαρύτητα, οπότε θα μπορούσε, ίσως, να ερμηνεύσει και κάποια ανωμαλία στην κίνηση του Ερμή που είχαν εντοπίσει ήδη οι αστρονόμοι. Οι τανυστές και ο Γκρόσμαν Ο Αϊνστάιν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η νέα θεωρία θα πρέπει να εκφράζεται με τη βοήθεια μιας νέας μαθηματικής οντότητας, των τανυστών, που είναι η γενίκευση των διανυσμάτων, ποσοτήτων που χαρακτηρίζονται από μέγεθος και διεύθυνση (όπως π.χ. η δύναμη). Οι τανυστές ήταν τα μοντέρνα μαθηματικά της εποχής, μια και είχαν εισαχθεί μόλις το 1900 από τον ιταλό μαθηματικό Γκρεγκόριο Ρίτσι-Κουρμπάστρο (Gregorio Ricci-Curbastro). Ο Αϊνστάιν άρχισε να εργάζεται πάνω στη νέα θεωρία από το 1909, χρονιά που παραιτήθηκε από τη δουλειά του στο γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της Ζυρίχης για μια θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης – και αργότερα της Πράγας. Η σημαντική πρόοδος όμως έγινε αισθητή από το 1912, οπότε πήρε μια θέση καθηγητή στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) και άρχισε να συνεργάζεται με τον παλιό συμφοιτητή του, και βαθύτερο γνώστη της θεωρίας των τανυστών, Μαρσέλ Γκρόσμαν (Marcel Grossmann). Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν μια κοινή δημοσίευση το 1913, η οποία έχει μείνει στην Ιστορία ως το «προσχέδιο» (Entwurf) της νέας θεωρίας και βασιζόταν σε προγενέστερα αποτελέσματα του αυστριακού φυσικού Φρίντριχ Κότλερ (Friedrich Kottler). Η βασική διαφορά του «προσχεδίου» με την «τελική» δημοσίευση της 25ης Νοεμβρίου 1915 είναι η μορφή των εξισώσεων της νέας θεωρίας, η οποία στη νεότερη εργασία παραμένει η ίδια σε οποιοδήποτε σύστημα συντεταγμένων. Το πείραμα του Εντινγκτον Το καλοκαίρι του 1913, όταν είχε πια ολοκληρωθεί το «προσχέδιο», ο Αϊνστάιν συνεργάστηκε με τον φινλανδό φυσικό Γκούναρ Νόρντστρεμ (Gunnar Nordstr&oumlm), ο οποίος είχε δημοσιεύσει ήδη μια θεωρία της βαρύτητας, στο πλαίσιο όμως της ΕΘΣ. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, σε μια διάλεξη που έδωσε στη Βιέννη, ο Αϊνστάιν πρότεινε ένα πείραμα που θα επιβεβαίωνε τη μία ή την άλλη θεωρία: η δική του προέβλεπε ότι η βαρύτητα καμπυλώνει τις φωτεινές ακτίνες, ενώ αυτή του Νόρντστρεμ όχι. Αυτό το πείραμα έγινε το 1919 από τον βρετανό αστρονόμο Αρθουρ Εντινγκτον (Arthur Eddington), ο οποίος επιβεβαίωσε την καμπύλωση που προέβλεπε η ΓΘΣ. Το ίδιο καλοκαίρι ο Αϊνστάιν συνεργάστηκε και με έναν άλλο παλιό συμφοιτητή του, τον Μισέλ Μπεσό (Michele Besso), για να ελέγξει αν το «προσχέδιο» μπορούσε να ερμηνεύσει την ανωμαλία στην τροχιά του Ερμή, με αρνητικό όμως αποτέλεσμα. Επίσης διαπίστωσαν ότι το «προσχέδιο» δεν ίσχυε σε περιστρεφόμενα συστήματα συντεταγμένων. Η θεωρία ήθελε βελτίωση… Ο Χίλμπερτ και το λάθος Οι εξελίξεις στη θεωρία του Αϊνστάιν άρχισαν να αποκτούν φρενήρη ρυθμό το καλοκαίρι του 1915. Τότε ο μεγάλος γερμανός μαθηματικός Ντάβιντ Χίλμπερτ (David Hilbert) είχε προσκαλέσει τον Αϊνστάιν για μια σειρά διαλέξεων, με θέμα την πρόοδο της νέας θεωρίας, στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν (G&oumlttingen). Εκεί ο Αϊνστάιν άρχισε να συνειδητοποιεί, ύστερα και από οξυδερκείς παρατηρήσεις του Χίλμπερτ, ποια ήταν τα προβλήματα της θεωρίας του και πώς θα μπορούσαν να ξεπεραστούν. Με τον φόβο ότι ο Χίλμπερτ, ο οποίος είχε αρχίσει ήδη να εργάζεται ερευνητικά στο ίδιο αντικείμενο, θα τον προλάβαινε, ο Αϊνστάιν έσπευσε να παρουσιάσει στη συνεδρίαση της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών της 4ης Νοεμβρίου 1915 ένα νέο σύστημα εξισώσεων της θεωρίας του. Στη συνεδρίαση της επόμενης εβδομάδας όμως, στις 11 Νοεμβρίου, αναγκάστηκε να διορθώσει ένα λάθος. Στη συνεδρίαση της 18ης Νοεμβρίου έδειξε ότι η νέα θεωρία μπορούσε να ερμηνεύσει πολύ ικανοποιητικά την ανωμαλία της τροχιάς του Ερμή και, τελικά, στη συνεδρίαση της 25ης Νοεμβρίου παρουσίασε την οριστική μορφή των εξισώσεων της ΓΘΣ. Επειτα από πολλές συνεργασίες, αλλαγές και συμπληρώσεις, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ήταν πια γεγονός. http://physicsgg.me/2015/11/23/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%b2%cf%8e%cf%82-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84/

Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS)-17 χρόνια σε τροχιά. Πριν από 17 χρόνια, στις 20 Νοεμβρίου 1998, άρχισε η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εκτοξευτηκε με επιτυχία ο "Proton" με τη Λειτουργική Μονάδα Cargo Block (FGB) "Αυγή". Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός - αποτελεί το μεγαλύτερο επιστημονικό και τεχνικό έργο,με συνδυασμό πνευματικών και οικονομικών πόρων πολλών χωρών. Οι εργασίες για τον καθορισμό της διαμόρφωσης του ΔΔΣ με τη Ρωσία ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1993. Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1993, υπεγραφη μια διακυβερνητική συμφωνία για τη συμμετοχή της Ρωσίας στη δημιουργία του ISS και τη συμμετοχή των ΗΠΑ στο πρόγραμμα του ρωσικου «Mir». Τον Σεπτέμβριο του 1993, μια ομάδα της NASA και βιομηχανικών επιχειρήσεων επισκέφθηκε το Κέντρο Khrunichev για να εξοικειωθούν με τις δυνατότητές της για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα του ΔΔΣ. Στις 4η Οκτωβρίου 1993 στο ρωσικό Οργανισμό Διαστήματος (RSA) πραγματοποίηθηκε συνάντηση με τους εκπροσώπους της Khrunichev. MV Khrunichev, RSC «Energia», της NASA και της εταιρείας Boeing, όπου αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ενότητα του ISS η ""Αυγή" - ένα ανάλογο των βαρέων πλοίων μεταφοράς που δημιουργήθηκε στο Κέντρο Khrunichev πριν περισσότερο από 20 χρόνια. Ο κύριος του έργου και κατασκευαστής της ενότητας "Αυγή"ήταν η Khrunichev . Συνολικά συμμετείχαν στη δημιουργία της περίπου 240 ρωσικές εταιρείες. Με τα χρόνια, μετα την κατασκευή του διαστημικού σταθμού με την FGB "Αυγή" συνδεθηκε η αμερικανική μονάδα Unity (1998) και η ρωσική μονάδα «Zvezda» (2000). Το 2001, στον ΔΔΣ συνδέθηκαν: εργαστηριακή μονάδα Destiny, αεροσφράγιση Quest και το διαμέρισμα docking "Pirs". Στη συνέχεια, προστίθεται στο ISS η αμερικανική μονάδα Harmony (2007), η Ευρωπαϊκή μονάδα Columbus (2008) και η Ιαπωνική Kibo (2008). Η MV Khrunichev εχει ένα μεγάλο μέρος της εργασίας για να επεκταθει η διάρκεια ζωής του ISS μέχρι το 2024. Η MV Khrunichev συμμετέχει στο τελικό στάδιο της δημιουργίας της τρίτης ενότητας του ρωσικού τμήματος του ISS - «Наука»ενα πολυδύναμο εργαστήριο. http://www.federalspace.ru/21844/ Η NASA στέλνει ανδροειδή στο... πανεπιστήμιο. Τα ανδροειδή (ρομπότ με ανθρωποειδή εμφάνιση) θεωρείται ότι θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στις μελλοντικές αποστολές στον Άρη- και ως εκ τούτου η NASA δώρισε δύο πρωτότυπα σε δύο πανεπιστήμια για έρευνες πάνω στον τομέα. Ειδικότερα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ενδιαφέρεται για ανδροειδή επειδή θα είναι σε θέση να βοηθήσουν, ή ακόμα και να αντικαταστήσουν αστροναύτες που εργάζονται σε «ακραία» περιβάλλοντα. Μοντέλα όπως το R5 θα είναι χρήσιμα σε μελλοντικές αποστολές, είτε ως προπομποί, πραγματοποιώντας εργασίες και αποστολές πριν καταφθάσουν οι άνθρωποι, είτε ως συνεργάτες, δουλεύοντας μαζί με το ανθρώπινο πλήρωμα. Το R5 σε πρώτη φάση είχε σχεδιαστεί για εργασίες σε περιοχές που έχουν πληγεί από καταστροφές, ωστόσο ο απώτερος στόχος του είναι οι αποστολές στο Βαθύ Διάστημα. Όπως υπογραμμίζει ο Στιβ Τζούρτσικ, στέλεχος του STMD (Space Technology Mission Directorate) της NASA, η πρόοδος στη ρομποτική είναι κρίσιμης σημασίας για την αποστολή και εξερεύνηση του «Κόκκινου Πλανήτη». Οι δύο πανεπιστημιακές προτάσεις που επελέγησαν/ εγκρίθηκαν είναι η Robust Autonomy for Extreme Space Environments (ΜΙΤ) και η Accessible Testing on Humanoid Robot-R5 and Evaluation of NASA Administered (ATHENA) Space Robotics Challenge (Northeastern University). Τα δύο πανεπιστήμια επελέησαν από μια λίστα που υποβλήθηκε στο πλαίσιο της DARPA Robotics Challenge. Θα λάβουν χρηματοδότηση 250.000 δολάρια ανά έτος για δύο έτη και θα έχουν πρόσβαση σε στήριξη από τη NASA. http://www.naftemporiki.gr/story/1032840/i-nasa-stelnei-androeidi-sto-panepistimio

Μίνι άστρο παράγει σούπερ καταιγίδες. Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν χρησιμοποίησαν τη συστοιχία τηλεσκοπίων του αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή για να παρατηρήσουν το άστρο TVLM 513-46546, ένα ερυθρό νάνο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 35 ετών φωτός από εμάς. Το άστρο ήταν γνωστό στους επιστήμονες αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν αποκαλυφθεί κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά του. Οι παρατηρήσεις αποκαλύπτουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες όσο και εντυπωσιακές πληροφορίες για αυτό το άστρο. Είναι πολύ μικρό αλλά… πανίσχυρο! Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το άστρο έχει μάζα δέκα φορές μικρότερη από αυτή του Ηλιου και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε μόλις δύο ώρες. Η πιο ενδιαφέρουσα όσο και εντυπωσιακή ανακάλυψη όμως είναι ότι το άστρο έχει μαγνητικό πεδίο εκατοντάδες φορές ισχυρότερο από αυτό του Ηλιου. Αυτό έχει αποτέλεσμα το άστρο να παράγει εκλάμψεις (βίαιες εκρήξεις στην ατμόσφαιρα του) δέκα χιλιάδες φορές πιο ισχυρές από αυτές του Ηλιου! Ανάμεσα στα άλλα οι ηλιακές εκλάμψεις δημιουργούν τους ηλιακούς ανέμους (γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων) οι οποίοι παράγουν διάφορα φαινόμενα (π.χ σέλας) ενώ επίσης προκαλούν βλάβες στους δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα. Αυτή η υπερδραστηριότητα του άστρου καθιστά πρακτικά αδύνατη την ανάπτυξη συνθηκών φιλικών στη ζωή σε πλανήτες που τυχόν υπάρχουν εκεί και βρίσκονται σε κοντινή ή ακόμη και μέση απόσταση από αυτό. Για αυτό και οι νέες παρατηρήσεις θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που αναπτύσσονται σε πλανήτες που βρίσκονται σε συστήματα με τέτοιου είδους άστρα. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=755552

Τέσλα: Στο σύμπαν υπάρχει όλο το πεδίο γνώσης. Ο Νίκολα Τέσλα πίστευε πως στο σύμπαν υπάρχει όλο το πεδίο γνώσης. Εκεί, κατάφερνε να έχει πρόσβαση όποτε το επιθυμούσε, μέσω του ανθρώπινου εγκεφάλου. Βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=tAwks_04otU http://www.defencenet.gr/defence/20151119/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%AD%CF%83%CE%BB%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BF-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ένα σκίτσο για τον Αϊνστάιν και τη Γενική Σχετικότητα. Πριν από έναν αιώνα, τον Νοέμβριο του 1915, ο Albert Einstein δημοσίευσε την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η θεωρία-ορόσημο συνήθως παρουσιάζεται ως το έργο μιας και μοναδικής ιδιοφυίας, του Αϊνστάιν. Στην πραγματικότητα είχε πολύ μεγάλη βοήθεια από φίλους και συνεργάτες, οι περισσότεροι από τους οποίους παρέμειναν άγνωστοι. Ιδιαίτερη συνεισφορά είχαν δυο φίλοι του Αϊνστάιν από τα φοιτητικά χρόνια, οι Marcel Grossmann και Michele Besso. Ο Grossmann ήταν ένας ταλαντούχος μαθηματικός, πολύ οργανωτικός, που βοήθησε τον ιδιόρρυθμο και οραματιστή Αϊνστάιν σε κρίσιμες στιγμές. Ο Besso ήταν μηχανικός, ευρηματικός αλλά κάπως ανοργάνωτος, και αδερφικός φίλος του Αϊνστάιν. Στην φωτογραφία ο Marcel Grossmann (αριστερά) και ο Michele Besso (δεξιά) Μπορείτε να διαβάσετε τις σχετικές λεπτομέρειες στο άρθρο των Michel Janssen και Jürgen Renn με τίτλο: «Einstein was no lone genius» , που δημοσιεύεται στο Nature. http://www.nature.com/news/history-einstein-was-no-lone-genius-1.18793?WT.mc_id=TWT_NatureNews Στο άρθρο περιέχεται και το παρακάτω σκίτσο του Laurent Taudin, που σχεδιάστηκε «με τον τρόπο» του Albert Uderzo (ο σκιτσογράφος του Αστερίξ) και περιλαμβάνει τα βασικά πρόσωπα που επηρέασαν τον Αϊνστάιν καθώς εκείνος επιχειρούσε την διατύπωση της Γενικής Σχετικότητας. H ελίτ των φυσικών του Βερολίνου (Fritz Haber, Walther Nernst, Heinrich Rubens, Max Planck), η παλιά και η νέα οικογένεια του Einstein (Mileva Einstein-Marić με τους γιούς της Eduard και Hans Albert, και η Elsa Einstein-Loumlwenthal με τις κόρες της Ilse και Margot) παρακολουθούν καθώς ο Einstein «προσπαθεί να ισορροπήσει» τη νέα θεωρία του για την βαρύτητα, επιμένοντας στη γενίκευση της αρχής της σχετικότητας, ενώ στηρίζεται στους ώμους γιγάντων φυσικών και μαθηματικών (Isaac Newton, James Clerk Maxwell, Carl Friedrich Gauss, Bernhard Riemann), αλλά και σε επιστήμονες μικρότερου βεληνεκούς (Marcel Grossmann, Gunnar Nordstroumlm, Erwin Finlay Freundlich, Michele Besso). http://physicsgg.me/2015/11/18/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%af%cf%84%cf%83%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9/

"Buran" Στις 15 Νοέμβρη 1988 στις 06:00 απο την εξέδρα εκτόξευσης του κοσμοδρομιου του Μπαϊκονούρ 110 για πρώτη φορά στην ιστορία της ρωσικής Κοσμοναυτικής ξεκίνησε το επαναχρησιμοποιήσιμο σύστημα μεταφορών "Ενέργεια-Buran". Το 2015, η σημαντική αυτή εκτόξευση γιορτάζει 27 χρόνια. Έχοντας κάνει δύο περιστροφές γύρω από τη Γη, το "Buran" μετά από 205 λεπτά, στις 9:25,εκανε προσγείωση στο αεροδρόμιο του διαδρόμου «Ιωβηλαίου». Για πρώτη φορά στον κόσμο πραγματοποιήθηκε προσγείωση του Διαστημικού Λεωφορείου στην αυτόματη λειτουργία. Η διαφορά του προγράμματος στο χρόνο ήταν ένα δευτερόλεπτο, και η απόκλιση του οχήματος από τον άξονα της προσγείωσης - μόνο 1,5 μέτρα. Η αποστολή του μόνο τον Νοέμβριο του 1988 και η κάθοδος στη Γη αυτόματα σε λειτουργία υπολογιστή ταξιδιού μπήκε στο "Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες." Το "Buran" θα μπορούσε να παραδώσει αστροναύτες και ωφέλιμα φορτία βάρους μέχρι 30 τόνους, καθώς και την επισκευή και συντήρηση του διαστημικού οχήματος άμεσα σε τροχιά. Στη δημιουργία του επαναχρησιμοποιήσιμου σύστηματος "Ενέργεια-Buran" παρακολούθησαν περισσότεροι από 1.200 επιχειρήσεις και οργανισμοι και σχεδόν 70 υπουργεία. Στα 18 χρόνια του προγράμματος συμμετειχαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, οι συνολικές δαπάνες ανήλθαν σε πάνω από 16 δισεκατομμύρια ρούβλια (πάνω από $ 10 δισεκατομμύρια σε ποσοστό τις αρχές του 1980). Η δεύτερη εκτόξευση του πυραύλου φορέα «Ενέργεια» ήταν η τελευταία. Το 1993, το πρόγραμμα "Ενέργεια-Buran" λόγω έλλειψης χρηματοδότησης έχει κλείσει. Περισσότερα για την τύχη του "Ενέργεια-Buran". http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1395 Σελίδα 94-Ημερ.19/06/2015 http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_11-16.html

Κβαντικός κώδικας σε πυρίτιο: Νέα βήματα προς την κατεύθυνση του κβαντικού υπολογιστή. Αυστραλοί ερευνητές έδειξαν ότι είναι δυνατή η εγγραφή μιας κβαντικής εκδοχής κώδικα υπολογιστή σε μικροτσίπ με το μεγαλύτερο επίπεδο ακρίβειας που έχει καταγραφεί ποτέ. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Guardian, οι κβαντικοί υπολογιστές χρησιμοποιούν άτομα αντί για τρανζίστορ ως μονάδες επεξεργασίας, επιτρέποντας την ταυτόχρονη διεξαγωγή πολλαπλών σύνθετων υπολογισμών, σε μεγάλη ταχύτητα. Στην κούρσα για τον πρώτο πραγματικό κβαντικό υπολογιστή, επιστήμονες υπολογιστών ανά τον κόσμο προσπαθούν να γράψουν κβαντικό κώδικα σε μια σειρά υλικών (διαμάντι, καίσιο, αλουμίνιο κ.α.). Ερευνητές του University of New South Wales (Αυστραλία) βασίζουν τη δουλειά τους στο πυρίτιο, που, ως γνωστόν, αποτελεί τον βασικό πυλώνα της σύγχρονης τεχνολογίας ηλεκτρονικών συσκευών και ως εκ τούτου κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε τα πράγματα. Για πρώτη φορά ήταν εφικτή η διεμπλοκή ενός ζεύγους κβαντικών bits (qubits- μονάδων κβαντικής πληροφορίας) σε πυρίτιο. Τα qubits επιτρέπουν στους υπολογιστές να έχουν πρόσβαση σε κώδικα πολύ «πλουσιότερο» από αυτούς που χρησιμοποιούνται σε κανονικούς υπολογιστές- κάτι που με τη σειρά του καθιστά ανώτερους τους κβαντικούς υπολογιστές. Μέσω της διεμπλοκής των δύο qubits – ενός ηλεκτρονίου και του πυρήνα ενός ατόμου φωσφόρου- οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δύο σωματίδια παρέμεναν συνδεδεμένα, ακόμα και όταν βρίσκονταν χωριστά, με τις ενέργειες που λάμβαναν χώρα στο ένα να επηρεάζουν το άλλο. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Αντρέα Μορέλο, που ηγήθηκε της έρευνας, τα qubits είναι φυσικά αντικείμενα που έχουν δύο τυπικές καταστάσεις, οπότε φανταστείτε μια περιστροφική ένδειξη που θα μπορεί να δείχνει προς τον βορρά ή τον νότο, ή ένα κύκλωμα όπου το ρεύμα μπορεί να κινείται με τη φορά του ρολογιού ή αντίθετά της, όλες οι δυαδικές πιθανότητες. Αλλά εάν εμπλέξεις δύο μαζί, έχεις μια “υπερκατάσταση” των διαφορετικών συνδυασμών δυαδικής επιλογής, οπότε μια ένδειξη μπορεί να δείχνει τώρα ταυτόχρονα βορρά και νότο και το ρεύμα μπορεί να κινείται με τη φορά του ρολογιού και αντίθετά της. Δύο δυαδικά πράγματα που συμβαίνουν ταυτόχρονα». Αυτή η διεμπλοκή συνεπάγεται μια κβαντική γλώσσα προγραμματισμού/ κώδικα πολύ πλουσιότερη από ό,τι χρησιμοποιείται στους σημερινούς υπολογιστές, τονίζει. «Σκεφτείτε το σαν έξτρα λεξιλόγιο...όταν μιλάτε έχετε 26 γράμματα και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις στη διάθεσή σας. Σε έναν κλασικό υπολογιστή, το λεξιλόγιο είναι συνδυασμός των 0 και των 1 που απαρτίζουν τον κώδικά του. Σε έναν κβαντικό υπολογιστή, φανταστείτε ότι έχετε τα ίδια 0 και 1, αλλά επειδή η διεμπλοκή των qubits επιτρέπει τον συνδυασμό τους με τρόπο αδύνατο για τους κανονικούς υπολογιστές, θα ήταν το ανάλογο του να έχει κανείς ένα δισεκατομμύριο νέες γλώσσες διαθέσιμες, με τα ίδια 26 γράμματα». Η έρευνα πέρασε σχετικό τεστ (Bells Test) με το υψηλότερο σκορ που έχει καταγραφεί ποτέ σε πείραμα. Τα αποτελέσματά της δημοσιεύθηκαν στο Nature Nanotechnology. http://www.naftemporiki.gr/story/1032238/kbantikos-kodikas-se-puritio-nea-bimata-pros-tin-kateuthunsi-tou-kbantikou-upologisti