Δροσος Γεωργιος

Πεθανε ο Clim Ιβάνοβιτς Churyumov Στο 80ο έτος της ζωής του πέθανε ο παγκοσμίου φήμης Σοβιετικος αστρονόμος και εξερευνητής, Αντεπιστέλλον Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας, καθηγητής Klim Ιβάνοβιτς Churyumov. Ανάμεσα στα αλλα ο Klim Ivanovich ανακάλυψε του κομήτη Churyumov-Gerasimenko, που μελετήθηκε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ευρωπαϊκής αποστολής «Rosetta» στον κομήτη Churyumov-Solodovnikova Ο Klim Churyumov γεννήθηκε 19 Φλεβάρη του 1937 στο Nikolaev (Ουκρανία). Το 1955 γράφτηκε στο Τμήμα Φυσικής του Κιέβου (ειδικότητα «Φυσική-Αστρονομία»). Το 1962 άρχισε να εργάζεται στο εργοστάσιο της «Arsenal», όπου συμμετείχε στην ανάπτυξη του εξοπλισμού αστρο-πλοήγησης για τις εκτόξευσεις που δοκιμάσθηκαν στο Μπαϊκονούρ και Πλεσέτσκ. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδων του σαν απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστημίου του Κιέβου ήταν επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Αστρονομίας του KSU. Το 1969 μαζί με τον μεταπτυχιακό φοιτητή Svetlana Gerasimenko βλέποντας το Comas-Sola ανακαλύψαν τυχαία σε μία από τις εικόνες ενα ουράνιο σώμα άγνωστο κομήτη, που τελικά ονομάστηκε μετά απο τους εξερευνητές ". Comet Churyumov-Gerasimenko"Μετά από 17 χρόνια, μαζί με τον Βλαντιμίρ Churyumov Solodovnikova (από το Αστροφυσικό Ινστιτούτο της Fesenkov, Καζακστάν) ανακαλυψαν δεύτερο κομήτη, που ονομάστηκε "Comet Churyumov-Solodovnikova". Ο Klim Ιβάνοβιτς Churyumov δημοσιεύσε περισσότερες από 800 επιστημονικές εργασίες, ήταν ο πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής, που διοργάνωσε το δεκαπένταμελες διεθνές αστρονομικό συνέδριο. Στο όνομα του Klim Ivanovich Churyumov ονομάσθηκε ένας μικρός πλανήτης (2627) Churyumov http://www.roscosmos.ru/22753/

Αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν 234 εξωγήινους πολιτισμούς. Αν έχουν δίκιο, σίγουρα θα είναι η ανακάλυψη του αιώνα: περίεργες, περιοδικές λάμψεις που καταγράφηκαν σε 234 μακρινά άστρα είναι στην πραγματικότητα μηνύματα εξωγήινων πολιτισμών, υποστηρίζουν δύο ερευνητές στον Καναδά. Άλλοι, πάντως, εκτιμούν ότι πρόκειται όχι για την ανακάλυψη, αλλά για τη μπαρούφα του αιώνα. Το 2012, υπενθυμίζει το περιοδικό New Scientist, https://www.newscientist.com/article/2109139-strange-signals-from-234-stars-could-be-et-or-human-error/ ο Ερμάνο Μπόρα του Πανεπιστημίου του Λάβαλ στο Κεμπέκ διατύπωσε την υπόθεση ότι ένας εξωγήινος πολιτισμός που θα ήθελε να γνωστοποιήσει την παρουσία του θα μπορούσε να στρέψει προς τη Γη ένα ισχυρό λέιζερ που αναβοσβήνει με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό θα δημιουργούσε περιοδικές διακυμάνσεις στην ακτινοβολία του μητρικού τους άστρου, τις οποίες θα μπορούσαμε θεωρητικά να ανιχνεύσουμε με μαθηματική ανάλυση της ακτινοβολίας. Βέβαιος ότι η υπόθεσή του είναι λογική, ο Μπόρα ζήτησε από τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Έρικ Τρότιερ να αναζητήσει τέτοια σήματα σε 2,5 εκατομμύρια άστρα που έχουν μελετηθεί στο πλάισιο του Sloan Digital Sky Survey, μιας μεγάλης προσπάθειας για την απογραφή των άστρων στον ουρανό. Πράγματι, παλμοί ακτινοβολίας που επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, περίπου κάθε 1,65 picosecond (10-12 δευτερόλεπτα) καταγράφηκαν όχι σε ένα αλλά σε 234 άστρα. Τα περισσότερα από αυτά έχουν παρόμοια φασματική υπογραφή με τον Ήλιο, κάτι που σύμφωνα με τον Μπόρα ενισχύει την υπόθεση ότι πρόκειται για σήματα εξωγήινων. Το ερευνητικό δίδυμο διαβεβαιώνει ότι απέκλεισε κάθε άλλη εξήγηση, όπως περιορικές μεταβολές στα ίδια τα άστρα, και εμφανίζεται σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για σπουδαία ανακάλυψη. «Έχω την έντονη υποψία ότι πρόκειται για σήμα εξωγήινων πολιτισμών» λέει ενθουσιασμένος ο Μπόρα, ο οποίος δημοσιεύει τους υπολογισμούς του στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1610/1610.03031.pdf Μόνο που δεν συμμερίζονται όλοι τον ενθουσιασμό του: ανεξάρτητοι ερευνητές που κλήθηκαν να σχολιάσουν το θέμα στο New Scientist δήλωσαν ότι η επίμαχη μελέτη δεν εξαντλεί όλα τα πιθανά ενδεχόμενα και πηδά σε βεβιασμένα συμπεράσματα. Ένας τόσο προκλητικός ισχυρισμός, εξάλλου, θα έπρεπε να συνοδεύεται από ατράνταχτες αποδείξεις. Παρόλα αυτά, ο ισχυρισμός του Μπόρα θα μπει στο μικροσκόπιο, ή μάλλον στο τηλεσκόπιο, του Breakthrough Listen, ενός προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης με επικεφαλής τον Άντριου Σιέμιον του Ερευνητικού Κέντρου SETI στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Σύμφωνα πάντως με ανακοίνωση του προγράμματος, τα επίμαχα σήματα που ανίχνευσε ο Μπόρα είναι πολύ πιθανό να προέρχονται από λάθη στο καλιμπράρισμα οργάνων ή από σφάλματα κατά την ανάλυση των δεδομένων. https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1610/1610.03031.pdf Στην κλίμακα που χρησιμοποιεί το Breakthrough Listen, τα «εξωγήινα» σήματα βαθμολογήθηκαν μεταξύ του 0 και του 1, κάτι που σημαίνει ότι θεωρούνται μάλλον ασήμαντα. Εκτός αν στο μέλλον αποδειχθούν άκρως σημαντικά... http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500108436

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» http://www.roscosmos.ru/22750/

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» Το κύριο πλήρωμα των κοσμοναυτών της Roscosmos Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο αστροναύτης της NASA Robert Shane Kimbrough και το πληρωμα ασφαλείας οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξάντερ Misurkin και Νικολάι Tikhonov και ο αστροναύτης της NASA Mark Vanden HI ετοιμαζονται καταλληλα. http://www.roscosmos.ru/22747/

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» Στις 13η Οκτωβρίου 2016 στο Μπαϊκονούρ το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφορας « Soyuz MS-02 », ως μέρος της κεντρικής μονάδας μεταφέρεται στο συγκρότημα του πύραυλου "Soyuz FG".Η μεταφορά πραγματοποιείται σιδηροδρομικώς. http://www.roscosmos.ru/22743/ "Progress MS-02" Η ομάδα της αποσύνδεσης εδωσε εντολή στις 12:37 MSK και μισό λεπτά αργότερα, υπήρξε ο φυσικός διαχωρισμός του πλοίου απο τον σταθμό. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπηρεσίας πλοήγησης το DRM "Progress MS-02" η κύρια πέδηση από τον κινητήρα του πλοίου έχει προγραμματιστεί στις 14η Οκτωβρίου 2016 στις 15:50 MSK, και τότε το πλοίο μεταφοράς θα κατέβει από την τροχιά του και θα συνεχίσει να μειώνεται στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τo άκαυτο μέρος της δομής του πλοίου-φορτίου θα βυθιστεί περίπου στις 16:39 MSK σε μια δεδομένη περιοχή του Ειρηνικού. To THC "Πρόοδος MS-02» ήταν μέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού από τις 2 Απριλίου του 2016. Κατά τη διάρκεια της πτήσης του πλοίου μεταφοράς ως τμήμα του σταθμού με τη βοήθεια των κινητήρων του, διεξήχθησαν 4 προγραμματισμένες διορθωσεις της τροχιάς του ΔΔΣ. http://www.roscosmos.ru/22745/ Διεθνής πρωτοβουλία δημιουργεί «νέο έθνος στο Διάστημα» Αν θέλετε μια δεύτερη «εξωτική» υπηκοότητα, εκτός από την ελληνική, ίσως θα έπρεπε να εξετάσετε την πιθανότητα να γίνεται...ασγκαρντιανός. Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, μηχανικών, νομικών και επιχειρηματιών ανακοίνωσε τη δημιουργία του πρώτου «έθνους» στο διάστημα, της Asgardia (Ασγκάρντια). Η ονομασία παραπέμπει στην ονομασία της ουράνιας πόλης του θεού Οντίν της σκανδιναβικής μυθολογίας. Προς το παρόν, η νέα «χώρα» δεν έχει κάποια εδαφική επικράτεια, αλλά ήδη προσελκύει ενδιαφερόμενους πολίτες που θέλουν τη σχετική υπηκοότητα. Την πρωτοβουλία για την Ασγκάρντια είχε ο Ρώσος διαστημικός επιστήμονας Ιγκόρ Ασουρμπέϊλι. Στόχος είναι κατ' αρχήν η δημιουργία ενός νέου νομικού πλαισίου για την ειρηνική αξιοποίηση του διαστήματος, χωρίς την εμπλοκή και τον έλεγχο από τις κυβερνήσεις της Γης. Η πρώτη «επικράτεια» της Ασγκάρντια θα είναι ένας δορυφόρος που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2017. Ανάμεσα στους υπερφιλόδοξους στόχους της είναι «να αποτελέσει μια υπερσύγχρονη προστατευτική ασπίδα όλης της ανθρωπότητας και της ζωής στη Γη από κοσμικές, ανθρωπογενείς και φυσικές απειλές, όπως διαστημικά σκουπίδια, εκρήξεις στεμματικής μάζας του Ήλιου και πτώσεις αστεροειδών». Είναι όμως επιεικώς αμφίβολο αν οι ιδρυτές και υποστηρικτές της Ασγκάρντια, που παρουσίασαν σε συνέντευξη Τύπου το εγχείρημα τους, έχουν τις τεχνικές και οικονομικές δυνατότητες για κάτι τέτοιο. Η πρωτοβουλία φαίνεται να έρχεται σε σκόπιμη αντίθεση με τη Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών για το Εξώτερο Διάστημα, η οποία αναθέτει στα κράτη την εποπτεία των όποιων διαστημικών δραστηριοτήτων, οι οποίες ξεκινούν από το έδαφός τους, είτε πρόκειται για δημόσιες είτε για ιδιωτικές δραστηριότητες. Γι' αυτό, άλλωστε, κάθε κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τυχόν καταστροφές που θα προκαλέσει ένας δορυφόρος ή άλλο διαστημικό σκάφος που απογειώθηκε από την επικράτειά της. Εννοείται ότι μέχρι στιγμής καμία κυβέρνηση, ούτε ο ΟΗΕ, έχουν αναγνωρίσει την Ασγκάρντια, ενώ είναι και ασαφές από πού θα εκτοξευθεί ο δορυφόρος της. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μη γίνει κανείς (και) ασγκαρντιανός. Όποιος ενδιαφέρεται να κάνει αίτηση, ας απευθυνθεί στη διεύθυνση http://asgardia.space/. Μέχρι σήμερα σχεδόν 28.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο το έχουν κάνει. Όταν ο αριθμός φθάσει τους 100.000, η «χώρα» θα κάνει αίτηση στον ΟΗΕ για να γίνει μέλος με τη σημαία και τον εθνικό ύμνο της. «Είναι τρελό;», αναρωτήθηκε ο ίδιος ο Ασουρμπέϊλι. «Μόνο ο χρόνος θα δείξει...» http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107797

Εθελοντές «κυνηγούν» νέα ίχνη βαρυτικών κυμάτων. Παραμορφώσεις 10.000 μικρότερες από τη διάμετρο ενός πρωτονίου έπρεπε να ανιχνεύσει το πείραμα LIGO για να εντοπίσει για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα, αποδεικνύοντας έτσι την τελευταία πρόβλεψη της Γενικής Σχετικότητας που δεν είχε επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα, έναν αιώνα μετά τη διατύπωση της θεωρίας από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, θα έπρεπε το πείραμα να έχει ασύλληπτη ευαισθησία. Θα έπρεπε επίσης να μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο τα σήματα που καταγράφονται να είναι απλώς δονήσεις από διερχόμενα οχήματα, ασθενείς σεισμοί ή «λάθη» από τα ηλεκτρονικά κυκλώματα – ώστε να είναι όντως σίγουρο πως πρόκειται για «ίχνη» βαρυτικών κυμάτων. Γι΄ αυτό τον σκοπό, το LIGO περιλαμβάνει δύο πανομοιότυπες ανιχνευτικές διατάξεις, μία στη Λουιζιάνα και μία στην Ουάσιγκτον, μία λύση που θα λειτουργούσε ως «αντίδοτο» ως τέτοιες περιπτώσεις. Κάτι που φάνηκε να λειτουργεί, όπως αποδεικνύει ο εντοπισμός βαρυτικών κυμάτων τον περασμένο Φεβρουάριο, ο οποίος επαναλήφθηκε λίγο καιρό αργότερα. Ακόμη κι έτσι όμως, δεν αποκλείονται τα πειραματικά σφάλματα, αφού δεν λείπουν οι περιπτώσεις που σήματα... γήινης προέλευσης εμφανίζονται σχεδόν ταυτόχρονα στους δύο ανιχνευτές, δίνοντας επομένως την εντύπωση πως πρόκειται για πιθανά «αποτύπωματα» βαρυτικών κυμάτων. Έτσι, για τον έλεγχό τους, μία ομάδα από τους επιστήμονες του πειράματος έχει ζητήσει τη βοήθεια εθελοντών, δηλαδή απλών πολιτών οι οποίοι αναλαμβάνουν να ελέγχουν αυτό τον «θόρυβο». Το πρότζεκτ έχει ονομασθεί Gravity Spy και «τρέχει» μέσα από την πλατφόρμα Zooniverse, ενώ σε αυτό συμμετέχουν 1.400 εθελοντές. Για την ανάλυση, οι πληροφορίες μετατρέπονται σε ένα είδος εικόνας που ονομάζεται φασματογράφημα, με κατάλληλα σχήματα τα οποία υποδεικνύουν τον χρόνο και τη συχνότητα του «θορύβου». Έτσι, αποχρώσεις του γαλάζιου, του κίτρινου και του πράσινου αναπαριστούν την ένταση του σήματος, δηλαδή τον βαθμό στον οποίο παραμορφώθηκε ο ανιχνευτής, παράγοντας το συγκεκριμένο σήμα. Με δεδομένο τον πολύ μεγάλο όγκο των μετρήσεων που παράγουν οι ανιχνευτές, τα σήματα που αντιστοιχούν σε «θόρυβο» δεν είναι λίγα. Αν και ορισμένα από αυτά εντοπίζονται από τους υπολογιστές, κάποια δεν αναγνωρίζονται από το λογισμικό. Αντίθετα, ο άνθρωπος είναι πολύ καλύτερος στο να εντοπίζει νέα μοτίβα στις εικόνες. Επομένως, στους εθελοντές προωθούνται τα πιο δύσκολα αναγνωρίσιμα σήματα. Στη συνέχεια, οι αναλύσεις τους διαβιβάζονται στο λογισμικό, ώστε να «εκπαιδεύεται» και να βελτιώνεται η ικανότητά του στον εντοπισμό του «θορύβου». Το Gravity Spy βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πιλοτικό στάδιο. Όταν αυτό ολοκληρωθεί, τότε οι εθελοντές θα κληθούν να αναλύσουν νέες εικόνες, οι οποίες θα προκύψουν από τη δεύτερη φάση λειτουργίας του πειράματος Το πρότζεκτ χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ, ενώ οργανώθηκε από το Νοτιοδυτικό πανεπιστήμιο, το πανεπιστήμιο Σίρακιουζ και το πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. http://www.naftemporiki.gr/story/1159399/ethelontes-kunigoun-nea-ixni-barutikon-kumaton

Πόσοι γαλαξίες περιέχονται στο σύμπαν; Οι αστρονόμοι κατέληξαν στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι υπάρχουν τουλάχιστον 10 φορές περισσότεροι γαλαξίες στο παρατηρήσιμο σύμπαν από ότι θεωρείτο μέχρι σήμερα. «My God, it’s full of stars!» Ξαφνικά το σύμπαν έγινε πολύ πιο πυκνοκατοικημένο! Οι αστρονόμοι έκαναν τον αναπάντεχο υπολογισμό ότι στο ορατό σύμπαν υπάρχουν τουλάχιστον δέκα φορές περισσότεροι γαλαξίες από ό,τι πίστευαν έως τώρα. Ο συνολικός αριθμός τους στο σύμπαν (στο ορατό και μη ορατό από τη Γη) μπορεί να φθάνει τα δύο τρισεκατομμύρια, δηλαδή είναι 20πλάσιος έναντι της προηγούμενης εκτίμησης, που ήταν περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Οι «φουσκωμένες» εκτιμήσεις βασίζονται σε μια νέα ανάλυση των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και άλλα τηλεσκόπια. Η σχετική διεθνής δημοσίευση, με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφερ Κονσελάις, του βρετανικού πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, έγινε στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal». Η νέα μελέτη δείχνει ότι όσο το σύμπαν εξελισσόταν στην πορεία των 13,7 δισεκατομμυρίων ετών που υπάρχει, τόσο μειωνόταν ο αριθμός των γαλαξιών μέσω συγχωνεύσεων. Όμως οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν πλέον, ότι μόνο στο ορατό σύμπαν -δηλαδή στο τμήμα εκείνο που είναι παρατηρήσιμο από τη Γη- ένα 90% των γαλαξιών είναι υπερβολικά αχνοί και πολύ μακρινοί για να γίνουν αντιληπτοί από τα υπάρχοντα τηλεσκόπια. Το υπό κατασκευή ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ο διάδοχος του Hubble, θα μπορεί να δει περισσότερους γαλαξίες από ό,τι τώρα βλέπει το Hubble. http://physicsgg.me/2016/10/13/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ad%cf%87%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1/

Κομήτης χτύπησε τη Γη πριν από 56 εκατομμύρια χρόνια. Για πρώτη φορά ορισμένοι επιστήμονες -αν και όχι όλοι- πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τα γεωλογικά «αποτυπώματα» μιας πρόσκρουσης κομήτη στον πλανήτη μας πριν από περίπου 56 εκατομμύρια χρόνια, δέκα εκατομμύρια χρόνια μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων εξαιτίας της πτώσης ενός αστεροειδούς διαμέτρου περίπου δέκα χιλιομέτρων. Η δεύτερη πρόσκρουση, που πιθανώς συνέβη στην περιοχή του σημερινού Ατλαντικού ωκεανού - αν και δεν έχει βρεθεί κάποιος κρατήρας- και η οποία ίσως αφορούσε ένα κομήτη εξίσου μεγάλο, μπορεί να βοήθησε τα θηλαστικά να εμπεδώσουν την κυριαρχία τους στη Γη, αφού η προηγούμενη πρόσκρουση είχε «καθαρίσει» τον πλανήτη από τους δεινόσαυρους. Η εποχή εκείνη πριν από περίπου 55 έως 56 εκατ. χρόνια ονομάζεται Θερμικό Μέγιστο Παλαιοκαίνου-Ηωκαίνου (γνωστό διεθνώς ως ΡΕΤΜ) και υπήρξε μια περίοδος μεγάλης και απότομης ανόδου της θερμοκρασίας στη Γη -κατά πέντε έως οκτώ βαθμούς Κελσίου μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια- για λόγους που εδώ και χρόνια αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής διαμάχης. Οι ενδείξεις για την πτώση ενός ουράνιου σώματος -αν επαληθευθούν- δίνουν μια νέα διάσταση στο ζήτημα. Οι επιστήμονες μελετούν εκείνο το θερμικό μέγιστο -που διήρκεσε γύρω στα 200.000 χρόνια- και εμφανίζει ομοιότητες με την εποχή μας, προκειμένου να βγάλουν συμπεράσματα σχετικά με την σημερινή κλιματική αλλαγή. Μεταξύ των πιθανών αιτιών για εκείνη την εκτόξευση της θερμοκρασίας έχουν προταθεί μια μαζική ηφαιστειακή δραστηριότητα που αύξησε κατακόρυφα τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, ή μια πτώση ουρανίου σώματος που είχε αλυσιδωτές επιπτώσεις στο κλίμα, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία. Έλιωσαν έτσι σχεδόν τελείως οι πάγοι της Γης και διευκολύνθηκε η γρήγορη εξάπλωση των θηλαστικών, ενώ τότε εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά και τα πρωτεύοντα, από όπου προέκυψαν οι πίθηκοι και ο άνθρωπος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Μόργκαν Σάλερ, επίκουρο καθηγητή γεωεπιστημών του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Ρενσελάερ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανακάλυψαν στο βυθό του Ατλαντικού, στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ και στο υπέδαφος του Νιού Τζέρσι, μικροσκοπικά πυριτικά σφαιρίδια υάλου με διακριτή μορφολογία (μικροτηκτίτες και μικροκρύσταλλοι). Αυτά θεωρούνται η «υπογραφή» εκείνων των σπάνιων υλικών του εδάφους, τα οποία λιώνουν από την τεράστια θερμοκρασία λόγω της πρόσκρουσης του αστεροειδούς ή του κομήτη, εκτινάσσονται από το έδαφος και μετά στερεοποιούνται στον αέρα, προτού ξαναπέσουν στη γη. Η θερμοκρασία και η πίεση στο ηφαιστειακό μάγμα δεν θεωρούνται ικανές να παράγουν τέτοια υλικά, παρά μόνο μια εξ ουρανού πρόσκρουση κατακλυσμικών διαστάσεων. Τα εν λόγω μικροσφαιρίδια βρέθηκαν σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές που απέχουν έως 1.000 χιλιόμετρα μεταξύ τους και οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι προέρχονται από το ίδιο συμβάν. Προς το παρόν, παραμένει πάντως ασαφές πού ακριβώς έγινε η πρόσκρουση και ποιες ήσαν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της. Και επίσης, δεν φαίνεται να συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες ότι όντως συνέβη μια τέτοια πρόσκρουση εκείνη την εποχή και, αν έγινε, κατά πόσο επρόκειτο για κομήτη ή για αστεροειδή. Οι κομήτες διαθέτουν λιγότερα συμπαγή πετρώματα και περισσότερο πάγο σε σχέση με τους αστεροειδείς, είναι όμως έως τρεις φορές ταχύτεροι σε σχέση με τους τελευταίους, οπότε και η πρόσκρουση ενός κομήτη είναι πιο σφοδρή και καταστροφική. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/komitis_xtypise_ti_gi_prin_apo_56_ekatommyria_xronia-64572121/

Ευρωπαϊκή Βραδιά Ερευνητή 2016 : Έρευνα και Επιστήμη. Η Βραδιά του Ερευνητή για το 2016 πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, από αρκετούς φορείς σε δέκα πόλεις της Ελλάδας με κεντρικό σύνθημα «Γίνε κι εσύ Ερευνητής». Ο θεσμός αυτός, που ξεκίνησε πριν 11 χρόνια και διοργανώνει εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, συνεχίστηκε και φέτος στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Ξάνθη, Ρόδος, Ρέθυμνο, Κόρινθος, Πύλος φιλοξένησαν εκδηλώσεις τις οποίες τόσο οι μικροί όσο και οι μεγάλοι φίλοι της Επιστήμης τίμησαν με την αθρόα παρουσία τους. Μέσα από μια πληθώρα διαφορετικών εκδηλώσεων, το κοινό της Βραδιάς του Ερευνητή είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει και να συμμετέχει ενεργά στις διάφορες δραστηριότητες που είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές, συνομιλώντας με ανθρώπους της Επιστήμης, αποκτώντας έτσι μια εγγύτερη γνωριμία με την Επιστημονική και Τεχνολογική Έρευνα. Ειδικά, στο ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» στην Αγία Παρασκευή, από τις απογευματινές ώρες έως και τα μεσάνυχτα, το κοινό είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει ομιλίες από Έλληνες ερευνητές, αλλά και να παρευρεθεί σε εργαστηριακά πειράματα, δράσεις και διαγωνισμούς που σχεδιάσθηκαν για μαθητές αλλά και γονείς και εκπαιδευτικούς, στους χώρους του ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» όπου υποδέχθηκαν τη φετινή Βραδιά του Ερευνητή. Άλλωστε, με σύνθημα «Γίνε Εθελοντής», οι οργανωτές της εκδήλωσης έδωσαν τη δυνατότητα σε όσους ήθελαν να βοηθήσουν, να γίνουν εθελοντές συμμετέχοντας πιο ενεργά και συνεισφέροντας στην επιτυχίας της εκδήλωσης που αναμενόταν να προσελκύσει περισσότερα από 7000 επισκέπτες. Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος Στο χώρο του ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», έλαβαν χώρα και οι εκδηλώσεις που αφορούσαν το διάστημα με την συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Το κοινό ενημερώθηκε για τη δράση του Οργανισμού μέσα από ομιλίες διακεκριμένων ερευνητών και επιστημόνων, παρουσιάσεις εντυπωσιακών εικόνων και βίντεο από τη Γη και το Διάστημα, διαδραστικά παιχνίδια και κατασκευές. Οι επισκέπτες, μικροί και μεγάλοι, γνώρισαν μία διαφορετική πλευρά του πλανήτη μας, «ξεφεύγοντας» για λίγο από την επιφάνεια της Γης και ταξιδεύοντας στο αχανές Διάστημα, βλέποντας πλέον τον πλανήτη μας από μία άλλη οπτική πλευρά: σαν ένα κομμάτι του συνόλου που λέγεται Ηλιακό Σύστημα. Ειδικά, τα παιδιά υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τις νέες τους γνώσεις, καθώς οι ορίζοντες τους άνοιξαν είτε μέσα από ταξίδια στο Διάστημα και περιπλανήσεις στον πλανήτη Άρη είτε ερευνώντας πώς φτιάχνονται οι κομήτες. Επιπλέον, η ενεργή συμμετοχή τους στις δραστηριότητες έκανε τους νεαρούς μας φίλους να νιώσουν και αυτοί μέλη της επιστημονικής έρευνας, ακολουθώντας πιστά το σύνθημα της βραδιάς «Γίνε κι εσύ Ερευνητής!». Η ομάδα ερευνητών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος αποτελούνταν από τους : - Δρ. Γεωργία Δοξάνη, ειδική σε θέματα τηλεπισκόπησης και ερευνήτρια στο Επίγειο Τμήμα Λειτουργίας των Αποστολών στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN, ESA - MSc Εμμανουήλ (Μάνος) Λαγουδάκης, ερευνητής στο Επίγειο Τμήμα Λειτουργίας των Αποστολών στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN, ESA - MSc Παντελής Πουλάκης, ερευνητής στο ESTEC, ESA και υπεύθυνος μηχανικός για το σύστημα κίνησης του ExoMars Rover Την πολύτιμη βοήθεια τους στην ομάδα της ESA προσέφεραν και οι: - Μαρίνα Γεωργίου, Υποψήφια Διδάκτωρ, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Αφροδίτη Νάση, προπτυχιακή φοιτήτρια, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Παναγιώτης Ευαγγελόπουλος, μεταπτυχιακός φοιτητής ,Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Η Γεωργία Δοξάνη, με την ομιλία της με θέμα «Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος: Επιτεύγματα και Προοπτικές» παρουσίασε στους επισκέπτες της εκδήλωσης τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency - ESA), την ιστορία του και τις δραστηριότητες του. Η ESA, με έδρα την πόλη του Παρισιού, έχει πλέον 41 χρόνια λειτουργίας (ιδρύθηκε το 1975) και αποτελείται από 22 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων φυσικά και η Ελλάδα. Απασχολεί 2000 εργαζόμενους, με τους περισσότερους να είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες και μηχανικοί αλλά και διοικητικό/οργανωτικό προσωπικό. Η κα. Δοξάνη έδειξε, μεταξύ άλλων, διάφορες φωτογραφίες από τον Ελλαδικό χώρο, τραβηγμένες από δορυφόρους της ESA, όπως το ζεύγος δορυφόρων Sentinel-1. Υπάρχει ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη; Ο μηχανικός της ESA Π. Πουλάκης σε μία πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση, έδωσε μια γενική εικόνα της διπλής αποστολής ExoMars του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Το πρόγραμμα αυτό έχει ως στόχο να απαντήσει σε μία από τις πιο σημαντικές επιστημονικές ερωτήσεις της εποχής μας: υπήρξε ποτέ ανάπτυξη ζωής στον Άρη; Η ύπαρξη δύο αποστολών προς τον πλανήτη Άρη αποτελεί ένα φιλόδοξο σχέδιο, που σκοπεύει να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται στην απάντηση αυτής της ερώτησης. Με τη χρήση της τεχνολογίας και της επιστήμης, θα γίνει προσπάθεια ενδελεχούς μελέτης της επιφάνειας του Άρη, αναλύοντας τις συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα, στην επιφάνεια αλλά και κάτω από αυτήν. Σκοπός είναι να ληφθούν δεδομένα σχετικά με την ύπαρξη προηγούμενης ή υπάρχουσας ζωής στον πλανήτη, την ποικιλομορφία στο γεωχημικό περιβάλλον, τα αέρια της ατμόσφαιρας και τις πηγές τους. Η πρώτη αποστολή ExoMars Trace Gas Orbiter ξεκίνησε στις 14 Μαρτίου, όταν εκτοξεύτηκε το ειδικό σύστημα που αποτελείται από ένα δορυφόρο τροχιάς (TGO) και ένα όχημα προσγείωσης (Schiaparelli), με τα δύο αυτά μέρη να είναι προγραμματισμένο να χωριστούν στις 16 Οκτωβρίου. Ο Έλληνας μηχανικός είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του υποσυστήματος κίνησης του ρομποτικού οχήματος που θα εκτοξευθεί με την δεύτερη αποστολή τον Ιούλιο του 2020. Το κοινό είχε τη δυνατότητα να ενημερωθεί από έναν νέο και διακεκριμένο επιστήμονα όπως ο κ. Πουλάκης για τις δύο αποστολές του ExoMars, και πιο συγκεκριμένα για τις τεχνολογικές προκλήσεις και καινοτομίες που εισήγαγε ο Ευρωπαϊκός Διαστημικός Οργανισμός για το σύστημα κίνησης τους ρομποτικού οχήματος. Παραδείγματα τέτοιων τεχνολογικών προκλήσεων και καινοτομιών είναι το τρυπάνι που θα συλλέξει δείγματα από το υπεδαφος, το σύστημα επεξεργασίας και ανάλυσης τως δειγμάτων, το υποσύστημα κίνησης και οδήγησης και τα εξελιγμένα επιστημονικά όργανα. Επιπλέον, το ρομποτικό όχημα θα είναι κατασκευασμένο από ανθεκτικά υλικά με σκοπό να αντέχει στις ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες που παρατηρούνται στην επιφάνεια του Άρη. Μαγειρεύοντας έναν κομήτη. Οι κομήτες θεωρούνται ότι είναι «χρονοκάψουλες» που περιέχουν πληροφορία για παρελθοντικές συνθήκες του Ηλιακού μας Συστήματος. Για να κατανοήσουμε τι είναι οι κομήτες, από πού προέρχονται και πώς επηρεάζουν την εξέλιξη του πλανήτη μας, είναι απαραίτητο να ανακαλύψουμε τι υλικό περιέχουν. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Βραδιάς του Ερευνητή, παρουσιάστηκε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ‘Μαγειρεύοντας ένα κομήτη’, όπου μέσω μιας πειραματικής διαδικασίας, αποκτάμε μια διαίσθηση για τα χημικά συστατικά των κομητών. Η Μαρίνα Γεωργίου και η Αφροδίτη Νάση, υποδύθηκαν τους «σεφ» και μαζί με τους μικρούς μας φίλους «μαγείρεψαν» κομήτες, χρησιμοποιώντας απλά και καθημερινά υλικά όπως νερό, κρασί, σάλτσα σόγιας, χώμα και ξηρό πάγο. Η εκτέλεση της πρωτότυπης αυτής «συνταγής» ήταν εντυπωσιακή και οι νεαροί ερευνητές ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα της διαδικασίας και ειδικά από τους «μαγικούς» ατμούς που δημιούργησε η προσθήκη του ξηρού πάγου. Μέσα από μία ημίωρη παρουσίαση, οι επισκέπτες έλαβαν μέρος σε ένα διαδραστικό παιχνίδι με τους ερευνητές του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού. Η Γεωργία Δοξάνη μαζί με τον ερευνητή Μάνο Λαγουδάκη, παρουσίασαν δορυφορικές εικόνες και έκαναν αρκετές ερωτήσεις στο κοινό σχετικά με το περιεχόμενο των εικόνων: Πώς φαίνεται η Ελλάδα από το διάστημα; Ποια αντικείμενα μπορούμε να αναγνωρίσουμε στην επιφάνεια της Γης παρατηρώντας μια δορυφορική εικόνα; Γιατί δεν είναι όλες οι εικόνες έγχρωμες; Μέσα από αυτό το παιχνίδι ερωταπαντήσεων, το κοινό ενημερώθηκε για τους δορυφόρους του Οργανισμού που είναι ήδη σε τροχιά, όπως ο Sentinel-1, για τις κατηγορίες δορυφορικών εικόνων, τη χρησιμότητα τους. Η αλληλεπίδραση μεταξύ κοινού και ερευνητών ήταν άκρως ικανοποιητική και ειδικά τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τις λεπτομέρειες που μπόρεσαν να διακρίνουν στην επιφάνεια του Πλανήτη μας και κυρίως στην Ελλάδα, μέσα από εικόνες τραβηγμένες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Σε ρόλο συντονιστή της Ευρωπαϊκής Βραδιάς του Ερευνητή 2016 , το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» (Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»), σε συνεργασία με πολλούς φορείς και οργανισμούς όπως το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ, ΚΑΠΕ, British Council, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Ένωση Ελλήνων Χημικών, Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, κ.α. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/06/Earth_from_Space_Mediterranean_wonders http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Eyropaikhe_Vradiha_Ereynethe_2016_Hereyna_kai_Epistheme "Μπαϊκονούρ EAST. Πάνω από 8000 χιλιόμετρα από τη Μόσχα και 180 χιλιόμετρα από το Blagoveshchensk στην περιοχή των 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ρωσική διαστημική ερευνα το διαστημοδρόμιο - EAST. Η πρώτη εκτόξευση απο το διαστημοδρόμιο Vostochny - ένα σημείο εκκίνησης στην ιστορία της σύγχρονης ρωσικής Κοσμοναυτικής. Το EAST ειναι σήμερα - η καλύτερη τοποθεσία εκτόξευσης στον κόσμο. "Νομίζω ότι είναι απίθανο ότι η διαστημική βιομηχανία σε άλλες χώρες θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει αυτό», - θεωρεί ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Rogozin. Ισχυροι οι άνθρωποι που πήγαν να ζήσουν και να εργαστούν στην Άπω Ανατολή. Και με τις οικογένειές τους. Πριν απο την τοποθεσία εκτόξευσης - είναι, πάνω απ 'όλα, οι άνθρωποι, και μετα η τεχνολογία. "Με αυτούς τους ανθρώπους, εγώ, για παράδειγμα, θα είχα πάει σε εξερεύνηση!" - Δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του Corporation "Roskosmos" Ιγκόρ Komarov. Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία της Ανατολης και η πρώτη εκτόξευση του πυραύλου φορέα, τις ζωές των ανθρώπων που έχουν κάνει το όνειρο της πρώτου ρωσικου πολιτικου διαστημικου κέντρου πραγματικότητα. ΑΝΑΤΟΛΗ - μια νέα φιλοσοφία του χώρου. http://www.roscosmos.ru/22737/

Η Ευρώπη σε φιλόδοξη απόπειρα προσεδάφισης στον Άρη. Πυρετός προετοιμασιών στην ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA: την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, ο δορυφόρος της αποστολής ExoMars 2016 θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, ενώ την ίδια μέρα το ρομπότ Schiaparelli της αποστολής θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί, ένα εγχείρημα χωρίς εγγυημένη επιτυχία. Η αποστολή ExoMars, μια συνεργασία ανάμεσα στην ESA και τη ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, xωρίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη, το ΕxoMars 2016, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, και αναμένεται να στρώσει το δρόμο για την αποστολή του τροχοφόρου ρομπότ ExoMars 2020. Το πρώτο σκέλος της αποστολής αποτελείται από τον δορυφόρο TGO που εκτοξεύτηκε το 2016 μεταφέροντας μαζί του και το μικρό ρομπότ Schiaparelli (παίρνει το όνομα του Ιταλού αστρονόμου Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, ο οποίος μελέτησε τον Άρη στα τέλη του 19ου αιώνα). Ο δορυφόρος θα μελετήσει τα αέρια της αρειανής ατμόσφαιρας και ειδικά το ατμοσφαιρικό μεθάνιο, το οποίο δεν αποκλείεται να έχει βιολογική προέλευση. Το στατικό ρομπότ Schiaparelli θα πραγματοποιήσει σχετικά λίγες μετρήσεις στην επιφάνεια, δεδομένου ότι κύρια αποστολή του είναι να προβάρει τις τεχνολογίες που απαιτούνται για την προσεδάφιση του μεγαλύτερου, τροχοφόρου ρομπότ ExoMars 2020. Το Schiaparelli θα αποσυνδεθεί από τον δορυφόρο TGO στις 16 Οκτωβρίου και προγραμματίζεται να αγγίξει την επιφάνεια στις 17.48 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου. Στη διάρκεια της καθόδου, το ρομπότ θα αποτινάξει τις θερμικές ασπίδες στο μπροστινό και πίσω μέρος του, θα αναπτύξει ένα μεγάλο αλεξίπτωτο και τελικά θα πυροδοτήσει πυραυλοκινητήρες υδραζίνης για να επιβραδύνει την πορεία του. Θα παραμείνει για λίγο μετέωρο σε ύψος 2 μέτρων, και τελικά θα πέσει ελεύθερο στην πεδιάδα του Meridiani Planum. Θα είναι μόλις η δεύτερη φορά που ένα ευρωπαϊκό σκάφος επιχειρεί προσεδάφιση στον Κόκκινο Πλανήτη, μετά την αποτυχία του βρετανικού ρομπότ Beagle το 2003. Από όλες τις απόπειρες προσεδάφισης στον Άρη που έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα ΗΠΑ και Ρωσία, περίπου τα δύο τρίτα έχουν αποτύχει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107329

H απίθανη σχέση της Μεγάλης Έκρηξης με τις κουτσουλιές. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν δύο αστρονόμοι στις ΗΠΑ προσπαθούσαν να μετρήσουν πόσο φωτεινός είναι στην πραγματικότητα ο «μαύρος» νυχτερινός ουρανός. Αυτό που τελικά θα ανακάλυπταν ήταν η πρώτη άμεση επιβεβαίωση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Στην αρχή, όμως, οι δύο ερευνητές νόμιζαν ότι το σήμα ερχόταν από τις κουτσουλιές δύο ανεπιθύμητων εισβολέων. Ο Ρόμπερτ Ουίλσον και ο Άρνο Πένζιας, μετέπειτα νομπελίστες, εργάζονταν στο Νιου Τζέρσεϊ με μια γιγάντια κεραία σε σχήμα κέρατου, σχεδιασμένη να καταγράφει μικροκύματα από τον ουρανό. Το 1964, το ερευνητικό δίδυμο άκουσε για πρώτη φορά το περίεργο σήμα, υπέθεσε όμως ότι επρόκειτο για παρεμβολές από επίγειες πηγές μικροκυμάτων. Μήπως ήταν ραδιοκύματα από τη Νέα Υόρκη; Ίσως ο απόηχος κάποιας πυρηνικής δοκιμής; Μήπως προερχόταν από τις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλεν που περιβάλλουν τη Γη; «Είχα μεγάλη εμπειρία στην επίλυση πρακτικών προβλημάτων σε ραδιοτηλεσκόπια» λέει ο Ουίλσον σε άρθρο του Smithsonian.com. «Αρχίσαμε να ψάχνουμε αν υπήρχε κάτι στον εξοπλισμό ή στο περιβάλλον που θα μπορούσε να προκαλεί τον [ηλεκτρομαγνητικό] θόρυβο». http://www.smithsonianmag.com/smithsonian-institution/how-scientists-confirmed-big-bang-theory-owe-it-all-to-a-pigeon-trap-180949741/?no-ist Και τότε, οι δύο αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν νέο ύποπτο. Ή μάλλον δύο: ένα ζευγάρι περιστέρια είχε φωλιάσει μέσα στην κεραία και την είχε γεμίσει κουτσουλιές, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν σχέση με τον περίεργο θόρυβο. Οι δύο καταληψίες τελικά συνελήφθησαν με ειδική παγίδα και εστάλησαν σε έναν εκτροφέα περιστεριών μακριά από το εργαστήριο, ενώ η ίδια η κεραία καθαρίστηκε προσεκτικά από τις κουτσουλιές. Έτσι, αφού έπιασαν τα περιστέρια, τα έστειλαν στα εργαστήρια Bell. Εκεί απελευθερώθηκαν, αλλά αυτά ξαναγύρισαν σπίτι τους, στον λαιμό της κεραίας! Μερικές μέρες αργότερα, πιάστηκαν πάλι και τελικά εμποδίστηκαν να «επαναγκατασταθούν» στην κεραία με πιο «αποφασιστικό τρόπο» (Ο Max Tegmark, αναφέρει στο βιβλίο του «Our Mathematical Universe: My Quest for the Ultimate Nature of Reality», ότι μετά από μερικά ποτήρια κρασί ο Arno Penzias του εκμυστηρεύτηκε πως όταν τα περιστέρια επέστρεψαν χρησιμοποιήθηκε όπλο …) Κι όμως, τα περίεργα σήματα δεν σταμάτησαν. Και αφού πέρασαν ένα χρόνο αποκλείοντας κάθε πιθανή πηγή παρεμβολών, οι αστρονόμοι κατάλαβαν τι ήταν στην πραγματικότητα το περίεργο σήμα: ήταν κατά κάποιο τρόπο η ηχώς του «Μπιγκ Μπανγκ». Οι κοσμολόγοι είχαν βάλει στο τραπέζι την ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης όταν συνειδητοποίησαν ότι το Σύμπαν διαστέλλεται -κάτι που υποδείκνυε ότι όλα πρέπει να ξεκίνησαν στο παρελθόν από ένα σημείο. Την εποχή που εργάζονταν στο Νιου Τζέρσεϊ οι δύο αστρονόμοι, ο αμερικανός φυσικός Ρόμπερτ Ντικ διατύπωσε τη θεωρία ότι, αν το Σύμπαν είχε γεννηθεί όντως σε μια Μεγάλη Έκρηξη, η έκρηξη αυτή θα είχε αφήσει ένα ίχνος, έναν ψίθυρο από το μακρινό παρελθόν, που θα παρέμενε ορατό μέχρι σήμερα. Το ίχνος αυτό είναι η λεγόμενη Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου, ή CMB, την οποία είχαν καταγράψει για πρώτη φορά οι Ουίλσον και Πένζιας. Η ακτινοβολία αυτή, η οποία καταφθάνει διαρκώς στη Γη από ολόκληρο τον ουράνιο θόλο, είναι ουσιαστικά το απόφωτο μιας λάμψης που γέμισε τα πάντα όταν το Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές περίπου 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τελικά ο μικροκυματικός θόρυβος που συνέχιζε να καταγράφει η κεραία ήταν το «ελάχιστο κομμάτι μουσικής που αντέχει ανάμεσα σε γαλαξίες και νεφελώματα να δίνει σήμα και να κυματίζει», η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, το αρχαιότερο απομεινάρι από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Robert Wilson, που τιμήθηκε με Νόμπελ φυσικής το 1978, θυμάται το ζευγάρι των περιστεριών που «εμπόδιζαν» μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 20ου αιώνα: Το 1978, οι Ουίλσον και Πένζιας τιμήθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής για τη μεγάλη ανακάλυψη, η οποία έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης κοσμολογίας. Σήμερα, η γιγάντια κεραία που χρησιμοποίησαν οι δύο αστρονόμοι παραμένει στη θέση της στο Χόλμντελ Ρόουντ του Νιου Τζέρσεϊ. Λόγω της ιστορικής αξίας της, η παγίδα με την οποία συνελήφθησαν τα δύο περιστέρια εκτίθεται στον πρώτο όροφο του Μουσείο Αέρος και Διαστήματος του Ιδρύματος Smithsonian στην Ουάσινγκτον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107606

Τεχνητή Νοημοσύνη συνθέτει πρωτότυπη μουσική σε οποιουδήποτε στυλ, ακόμα και των Beatles. Στο ερευνητικό εργαστήριο της SONY (Computer Science Laboratory), ο François Pachet, δημιούργησε την Flow Machine, μια «έξυπνη μηχανή» που συνθέτει πρωτότυπη μουσική! Πως γίνεται αυτό; Το λογισμικό της Flow Machine μαθαίνει τα διάφορα είδη μουσικής από μια τεράστια βάση δεδομένων τραγουδιών. Αναλύει το ύφος και τα χαρακτηριστικά της μουσικής ορισμένων συνθετών και στη συνέχεια δημιουργεί νέες συνθέσεις με παρόμοιο στυλ. Η μηχανή δεν αλλάζει απλά το μουσικό ύφος μιας μουσικής σύνθεσης, αλλά συνθέτει ένα εντελώς καινούργιο μουσικό κομμάτι, έχοντας αφομοιώσει το ύφος κάποιων συνθετών. Για παράδειγμα, έτσι προέκυψε το τραγούδι «Daddy’s Car», το οποίο ακολουθεί το στυλ του ποπ τραγουδιού «Because» των Beatles: http://physicsgg.me/2016/10/12/%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ae-%ce%bd%ce%bf%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%cf%8c%cf%84%cf%85%cf%80/

Διαστημικό τηλεσκόπιο σε μέγεθος πλυντηρίου. Αστρονόμοι και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί στις ΗΠΑ ξεκίνησαν – με ιδιωτική πρωτοβουλία και χωρίς κρατική υποστήριξη – ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για να δημιουργήσουν ένα μικρό διαστημικό τηλεσκόπιο, σε μέγεθος πλυντηρίου. Ο βασικός στόχος είναι να τραβήξουν τις πρώτες φωτογραφίες του πιο κοντινού «γήινου» εξωπλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Πρόκειται για τον πλανήτη Proxima b γύρω από το άστρο Εγγύτατος του Κενταύρου, το κοντινότερο στη Γη και ένα από τα δύο άστρα που απαρτίζουν τον ‘Αλφα του Κενταύρου. Έως σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη άνω των 3.000 εξωπλανητών, όμως σε όλες τις περιπτώσεις ο εντοπισμός έχει γίνει έμμεσα και ποτέ έως τώρα δεν έχει τραβηχτεί μια φωτογραφία ενός τέτοιου μακρινού κόσμου. Η νέα αποστολή με την ονομασία «Project Blue» θα βασιστεί στο διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA καθώς και σε άλλα επιστημονικά όργανα που έως τώρα έχουν εντοπίσει εξωπλανήτες. Την πρωτοβουλία έχουν το Ινστιτούτο BoldlyGo, που διευθύνεται από τον πρώην διευθυντή αστροφυσικής της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας Γιον Μόρσε, καθώς και ο επίσης ιδιωτικός οργανισμός Mission Centaur. Το σχέδιο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει επιτυχή κατάληξη, καθώς ο ‘Αλφα του Κενταύρου -ένα διπλό αστρικό σύστημα- απέχει «μόνο» 4,4 έτη έως 4,2 φωτός ή περίπου 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το -πλάτους μισού μέτρου- δορυφορικό τηλεσκόπιο θα πρέπει να ενσωματώσει τις κατάλληλες τεχνολογίες για να καταφέρει να «δει» έναν εξωπλανήτη που δεν έχει δικό του φως. Το κόστος του τηλεσκοπίου, που θα έχει κάτοπτρο 20 ιντσών, εκτιμάται σε 25 έως 50 εκατομμύρια δολάρια – όχι πάρα πολλά, αλλά όχι εύκολο να βρεθούν από ιδιώτες μόνο. Αν όλα πάνε καλά και το τηλεσκόπιο κατασκευασθεί έως το τέλος της δεκαετίας με βάση τον αρχικό προγραμματισμό, θα παρατηρεί συνεχώς το σύστημα του ‘Αλφα του Κενταύρου, με την ελπίδα ότι θα εντοπίσει κάποιον εξωπλανήτη και θα τον φωτογραφήσει. Σε εξέλιξη βρίσκεται και μια παλαιότερη παράλληλη προσπάθεια, από την ομάδα ACESat, που έχουν ξεκινήσει ερευνητές του Κέντρου Ερευνών Ames της NASA (αλλά χωρίς την υποστήριξη της τελευταίας), για την κατασκευή ενός παρεμφερούς τηλεσκοπίου, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και τη βρετανική «Γκάρντιαν». Εξάλλου, μια νέα έρευνα από αστρονόμους του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, αποκαλύπτει για πρώτη φορά ότι ο Εγγύτατος του Κενταύρου τελικά έχει περισσότερες ομοιότητες με τον Ήλιο μας, καθώς διαθέτει έναν τακτικό περιοδικό κύκλο από αστρικές (ηλιακές) κηλίδες. Στον Ήλιο ο κύκλος (το χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο μέγιστα κηλίδων) είναι 11ετής, ενώ στον Εγγύτατο επταετής. Κατά τα άλλα, πρόκειται για ένα μικρό, αχνό ερυθρό νάνο, με μάζα μόνο το ένα δέκατο του Ήλιου μας και φωτεινότητα μόλις το ένα χιλιοστό. Κατά πόσο ο εξωπλανήτης του (Proxima b) που πρόσφατα ανακαλύφθηκε, είναι όντως βραχώδης και υδάτινος, μένει να επιβεβαιωθεί. Αρκεί να τον τραβήξουμε μια φωτογραφία! http://physicsgg.me/2016/10/12/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b5%ce%b8%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bb%cf%85/

Βραδιές αστρονομίας από το Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο Αθήνας. Το Γεροσταθοπούλειο Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο του Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνει για μια ακόμα χρονιά τις «Βραδιές Κοινού-Αστρονομία για όλους» την περίοδο Οκτωβρίου 2016 - Ιανουαρίου 2017. Οι διαλέξεις από αστρονόμους, αστροφυσικούς και άλλους επιστήμονες θα γίνονται στο αμφιθέατρο «Αρίσταρχος» του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου. Μετά τις διαλέξεις θα ακολουθεί επίσκεψη στο Αστεροσκοπείο, επίδειξη της λειτουργίας του τηλεσκοπίου και νυχτερινή παρατήρηση (για ομάδες άνω των πέντε ατόμων). Αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. http://observatory.phys.uoa.gr/Pagefiles/News-Events/Open_Nights_2016B.pdf http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500107609

Η Γη ανατέλλει και δύει στη Σελήνη. Η αποστολή Selene της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος (JAXA) μελέτησε την Σελήνη από το 2007 ως το 2009. Η αποστολή αποτελούνταν από τρία σκάφη. Η JAXA αποφάσισε πριν από λίγα 24ωρα να δώσει στη δημοσιότητα περί τις 600 εικόνες και βίντεο που τράβηξε η κάμερα 2,2 megapixel HDTV ενός εκ των τριών σκαφών της αποστολής, του Kaguya. Πρόκειται για κοντινές εικόνες υψηλής ανάλυσης και ευκρίνειας από την επιφάνεια της Σελήνης. Ένα από τα βίντεο που έχει κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας είναι αυτό που καταγράφει εικόνες από τον Νότιο Πόλο της Σελήνης και σε αυτό κάνει την εμφάνιση της η Γη που εμφανίζεται ξαφνικά και στη συνέχεια… εξαφανίζεται πίσω από τον φυσικό μας δορυφόρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107526 Η Σελήνη κάνει πλήρες «λίφτινγκ προσώπου» κάθε 80.000 χρόνια. Το φεγγάρι μας βομβαρδίζεται πολύ συχνότερα από μετεωρίτες και μικροσκοπικά μετέωρα, με συνέπεια να δημιουργούνται κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφάνειά του με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες έως τώρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει ένα πλήρες «λίφτινγκ προσώπου» κάθε 80.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009. Οι συνεχείς πτώσεις μετεώρων ανασκάπτουν συνεχώς το επιφανειακό σαθρό στρώμα (κυρίως σκόνης) του δορυφόρου της Γης, τον ρεγκόλιθο, σε βάθος έως δύο εκατοστών, με ρυθμό τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Παράλληλα, αν και οι περισσότεροι κρατήρες είναι πολύ παλιοί, οι αστεροειδείς που πέφτουν, δημιουργούν κάθε χρόνο στη Σελήνη κατά μέσο όρο 180 νέους κρατήρες διαμέτρου τουλάχιστον δέκα μέτρων. Ο ρυθμός δημιουργίας νέων κρατήρων είναι κατά 33% μεγαλύτερος από τον έως τώρα εκτιμώμενο. Υπολογίζεται ότι κατά την τελευταία επταετία έχουν δημιουργηθεί στη Σελήνη τουλάχιστον 222 νέοι κρατήρες (ο μεγαλύτερος πρόσφατος που εντοπίσθηκε, έχει διάμετρο 43 μέτρων). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Έμερσον Σπέγιερερ του Πολιτιακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", συνέκριναν πάνω από 14.000 ζεύγη φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης των ίδιων περιοχών του φεγγαριού, που τράβηξε ο δορυφόρος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και οι οποίες κάλυπταν σχεδόν το 7% της συνολικής σεληνιακής επιφάνειας. Η Γη δέχεται ένα παρόμοιο βομβαρδισμό από μικροσκοπικά μετέωρα, αλλά προστατεύεται από την πυκνή ατμόσφαιρά της. Αντίθετα, η Σελήνη που έχει μια υπερβολικά αραιή ατμόσφαιρα, δέχεται απανωτά «πλήγματα». Η γήινη ατμόσφαιρα μπορεί να διαλύσει ακόμη και μετεωρίτες διαμέτρου 25 μέτρων, που αλλιώς θα έπεφταν στον πλανήτη μας, ενώ τώρα διαλύονται με έκρηξη σε μεγάλο ή καμιά φορά μικρότερο ύψος (όπως στο Τσελιάμπινσκ). Η ανακάλυψη ότι η Σελήνη δέχεται συχνότερα «χτυπήματα» άνωθεν από μετέωρα που ταξιδεύουν με ταχύτητα 500 μέτρων το δευτερόλεπτο, δημιουργεί αυξημένες ανησυχίες για τους κινδύνους των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στο δορυφόρο μας, καθώς και των φιλόδοξων σχεδίων για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης ή «χωριού». http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_selini_kanei_plires_liftingk_prosopou_kathe_80_000_xronia-64569978/

Ο ακριβέστερος τρισδιάστατος χάρτης της Γης έχει μέγεθος 2,6 petabyte. Χάρη σε ένα ζευγάρι πανομοιότυπων δορυφόρων που σαρώνουν τη Γη με ραντάρ, οι επιστήμονες διαθέτουν πλέον έναν τοπογραφικό χάρτη του πλανήτη που προσφέρει ακρίβεια ενός μόλις μέτρου, τόσο μεγάλη ώστε θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ένα μεγάλο κύμα που σκάει στην ακτή οπουδήποτε στον κόσμο. Από άποψη μεγέθους, ο χάρτης της Γερμανικής Αεροδιαστημικής Υπηρεσίας (DLR) είναι πραγματικό τέρας, αφού περιλαμβάνει 2,6 petabyte δεδομένων, ή 2,6 εκατομμύρια gigabyte -ένας ωκεανός πληροφοριών στον οποίο θα έχουν ελεύθερα πρόσβαση ερευνητές από όλο τον κόσμο. Ο παγκόσμιος υψομετρικός χάρτης θα έχει πολλές και σημαντικές εφαρμογές: οι Αρχές θα μπορούν να παρακολουθούν καλύτερα τις φυσικές καταστροφές, οι εταιρείες κινητής θα εγκαθιστούν κεραίες με μεγαλύτερη ακρίβεια, τα στρατιωτικά αεροσκάφη θα πετούν σε χαμηλότερα ύψη και τα αεροδρόμια θα ελέγχουν καλύτερα την εναέρια κυκλοφορία. Τα δεδομένα καλύπτουν όλη την ξηρά του πλανήτη, με συνολική έκταση 150 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Συλλέχθηκαν την τελευταία πενταετία από τους πανομοιότυπους δορυφόρους Tandem-X και TerraSAR-X, οι οποίοι πετούν σε σχηματισμό, με τη μεταξύ τους απόσταση να ελέγχεται με ακρίβεια χιλιοστού. Τα ραντάρ των δύο δορυφόρων βλέπουν την επιφάνεια της Γης υπό ελαφρώς διαφορετικές γωνίες, κάτι που επέτρεψε την αύξηση της ακρίβειας του χάρτη στο ένα μόλις μέτρο. «Είμαστε ενθουσιασμένοι με τα προκαταρκτικά ευρήματα» λέει ο Ρίτσαρντ Μπάλμερ της DLR σε δελτίο Τύπου. «Χρησιμοποιώντας το νέο υψομετρικό μοντέλο, διαπιστώσαμε ότι σε ορισμένες περιοχές της Γης το πάχος των παγετώνων μειώνεται έως και κατά 30 μέτρα το χρόνο» αναφέρει. Οι δίδυμοι δορυφόροι σχεδιάστηκαν να λειτουργήσουν για μια πενταετία, διαθέτουν όμως αρκετό προωθητικό αέριο για να παραμείνουν σε τροχιά ακόμα πέντε χρόνια. Στο μέλλον, λένε οι ερευνητές, πιο προηγμένα δορυφορικά ραντάρ θα μπορούσαν να παρακολουθούν διαρκώς το ανάγλυφο του πλανήτη και να προσφέρουν έτσι στοιχεία για δυναμικές γεωλογικές διαδικασίες. Στην φωτογραφία εικονική πτήση στο Εθνικό Πάρκο Ναμίμπ-Νάουκλουφτ στη Ναμίμπια. Η μικρότερη υψομετρική διαφορά που διακρίνεται στον χάρτη είναι μόλις ένα μέτρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107573

Δύο άστρα, τρεις δίσκοι Oι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά δύο άστρα, τα οποία περιβάλλονται όχι από δύο πρωτοπλανητικούς δίσκους (όπως θα περίμενε κανείς), αλλά από τρεις. Οι δίσκοι αυτοί αερίων και σκόνης είναι τα «μαιευτήρια» όπου σταδιακά γεννιούνται οι νέοι πλανήτες. Το «εξωτικό» διπλό αστρικό σύστημα με την ονομασία IRS 43 ανακαλύφθηκε από Δανούς, Βρετανούς και Ολλανδούς ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Κρίστιαν Μπριντς του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters». Ο εντοπισμός έγινε με το μεγάλο τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη βόρεια Χιλή, ένα ραδιοτηλεσκόπιο (στην πραγματικότητα μια διάταξη 66 συνδεδεμένων κεραιών) που κάνει παρατηρήσει στο φάσμα των μικροκυμάτων. Και τα δύο άστρα στο IRS 43 -σε απόσταση 400 ετών φωτός από τη Γη- είναι πολύ νεαρά, ηλικίας μόνο 100.000 έως 200.000 ετών, έχοντας περίπου το μέγεθος του Ήλιου μας. Κάθε άστρο περιβάλλεται από τον πρωτοπλανητικό δίσκο του και ένας τρίτος μεγαλύτερος δίσκος περιβάλλει και τα δύο άστρα. http://physicsgg.me/2016/10/12/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των προπαρασκευαστικών εργασιών για την επόμενη εβδομάδα έχει προγραμματιστεί η μεταφορά της κεντρικής μονάδας του TPK "Soyuz MS-02" και η συναρμολόγηση και δοκιμή του πυραύλου "Soyuz-FG". Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς "Soyuz-02 MS" έχει προγραμματιστεί στις 19 Οκτωβρίου απο την θεση 31η του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22734/ Ζημιές εκατομμυρίων δολαρίων στο Διαστημικό Κέντρο της NASA από τον τυφώνα Μάθιου. Ο τυφώνας Μάθιου που έπληξε τα νοτιοανατολικά παράλια των Ηνωμένων Πολιτειών την περασμένη εβδομάδα δεν προκάλεσε ζημιές στις πλατφόρμες και το υλικό εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, επέφερε ωστόσο ζημιές εκατομμυρίων σε κτίρια της NASA, είπε ο διευθυντής της χθες. Καθώς το "μάτι" του τυφώνα περνούσε 32-40 χιλιόμετρα ανατολικά του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του διαστημικού κέντρου, αρκετές οροφές κτιρίων υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν. Το κέντρο άνοιξε ξανά χθες. Οι καταστροφές επέτρεψαν στο νερό των καταρρακτωδών βροχών που έφερε ο τυφώνας να πλημμυρίσει χώρους με εξοπλισμούς και έπιπλα, είπε ο διευθυντής της NASA Ρόμπερτ Καμπάνα, ο οποίος υπολόγισε τις ζημιές σε εκατομμύρια. "Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα", είπε όμως σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης. Στην πλατφόρμα εκτόξευσης 39Α, την οποία η NASA νοικιάζει στην εταιρεία SpaceX του τεχνοκράτη δισεκατομμυριούχου Ήλον Μάσκ, οι άνεμοι έφτασαν ταχύτητες 217 χλμ/ώρα 30 μέτρα από το έδαφος και μέχρι 138 χλμ/ώρα στο έδαφος. Η πλατφόρμα 39Α όμως και η παραπλήσια 39Β άντεξαν. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/zimies_ekatommyrion_dolarion_sto_diastimiko_kentro_tis_nasa_apo_ton_tyfona_mathiou-64567007/

Οι πρώτοι αστροναύτες στον Άρη «θα επιστρέψουν με άνοια» Οι αστροναύτες της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη μπορεί να επιστρέψουν στη Γη χωρίς να θυμούνται και πολλά: ο βομβαρδισμός του πληρώματος από την κοσμική ακτινοβολία θα προκαλούσε εγκεφαλικές βλάβες που πιθανότατα θα οδηγούσαν σε απώλεια μνήμης και τελικά σε άνοια, δείχνει μελέτη σε πειραματόζωα. Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ο οποίος κινείται σε ύψος περίπου 400 χιλιομέτρων, παραμένει προστατευμένο από την κοσμική ακτινοβολία χάρη στο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. Μια διαπλανητική αποστολή, αντίθετα, θα ήταν μονίμως εκτεθειμένη στην κοσμική ακτινοβολία, μια διαρκή βροχή από σωματίδια που εισβάλλουν στο Ηλιακό Σύστημα κινούμενα σε ακραία υψηλές ταχύτητες. Τα σωματίδια αυτά, κυρίως πρωτόνια και πυρήνες ατόμων, καταστρέφουν όποιο μόριο συναντούν μπροστά τους καθώς διαπερνούν το ανθρώπινο σώμα. Ο κίνδυνος θα παρέμενε ακόμα και μετά την άφιξη της αποστολής στον Άρη, δεδομένου ότι ο γειτονικός πλανήτης δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο ώστε να εκτρέπει τα εισερχόμενα σωματίδια. Μια εικόνα για τις βλάβες που προκαλούν οι κοσμικές ακτίνες δίνει τώρα η μελέτη του Τσαρλς Λιμόλι, ογκολόγου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Άιρβινγκ. Στο Εργαστήριο Διαστημικής Ακτινοβολίας της NASA στη Νέα Υόρκη, η ομάδα του Λιμόλι βομβάρδισε τρωκτικά με πυρήνες οξυγόνου και τιτανίου, σωματίδια που υπάρχουν στις κοσμικές ακτίνες. Έξι μήνες μετά την έκθεση, τα τρωκτικά βρέθηκαν να έχουν υποστεί φλεγμονή του εγκεφάλου και βλάβες στους δενδρίτες και τους νευράξονες των νευρικών κυττάρων, βλάβες που περιορίζουν τη μεταξύ τους επικοινωνία. Επιπλέον, τα πειραματόζωα υποβλήθηκαν σε συμπεριφορικά τεστ, τα οποία έδειξαν πεσμένες επιδόσεις όσον αφορά την ικανότητα μνήμης και μάθησης. Παρουσιάζοντας τα ευρήματα στην επιθεώρηση Scientific Reports του ομίλου Nature, η ερευνητική ομάδα προειδοποιεί ότι οι βλάβες στο κεντρικό σύστημα λόγω της κοσμικής ακτινοβολίας μπορούν να οδηγήσουν σε έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών, προβλήματα στη λήψη αποφάσεων, ακόμα και σε άγχος και κατάθλιψη. Δεδομένου μάλιστα ότι μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια, οι εγκεφαλικές βλάβες των αστροναυτών θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερες από ό,τι στα πειραματόζωα. Η άνοια θα ερχόταν έτσι να προστεθεί σε άλλα προβλήματα υγείας που είναι γνωστό ότι προκαλεί η διαβίωση σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας: απώλεια οστικής μάζας, ατροφία των μυών, διόγκωση της καρδιάς, καταρράκτες και άλλες βλάβες στα μάτια, μεταξύ άλλων. Όπως φαίνεται, η κατάκτηση του Άρη θα είναι μια ιστορική, αλλά άκρως ανθυγιεινή περιπέτεια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107030 Ομπάμα: Οι ΗΠΑ θα στείλουν ανθρώπους στον Αρη μέχρι το 2030. Μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη στα επόμενα 14 χρόνια οραματίζεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, υποσχόμενος τη δημιουργία «νέων οικοσυστημάτων», με τη συνεργασία του ιδιωτικού τομέα, για τη συντήρηση και τη μεταφορά αστροναυτών σε αποστολές μακράς διάρκειας στο Διάστημα. «Έχουμε θέσει ένα σαφή στόχο ζωτικής σημασίας για το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας της Αμερικής στο Διάστημα: την αποστολή ανθρώπων στον Αρη έως τη δεκαετία του 2030 και την επιστροφή τους με ασφάλεια στη Γη, με απώτερη φιλοδοξία μία ημέρα να παραμένουν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα» γράφει ο Ομπάμα σε άρθρο του στο CNN. O Αμερικανός πρόεδρος σημειώνει ότι η αποστολή στον Αρη θα απαιτήσει τη συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης και ιδιωτικών φορέων. «Eίμαστε ήδη σε καλό δρόμο. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, οι ιδιωτικές εταιρείες θα έχουν στείλει για πρώτη φορά αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό» πρόσθεσε. «Το επόμενο βήμα είναι πέρα από τα όρια της γήινης τροχιάς. Είμαι χαρούμενος να ανακοινώσω ότι συνεργαζόμαστε με τους εμπορικούς εταίρους μας για την κατασκευή νέων οικοσυστημάτων που μπορούν να συντηρήσουν και να μεταφέρουν αστροναύτες σε αποστολές μακράς διάρκειας στο βαθύ Διάστημα. Αυτές οι αποστολές θα μας διδάξουν πώς οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μακριά από τη Γη -κάτι που θα χρειαστείτε για το μακρύ ταξίδι στον Άρη» πρόσθεσε ο Ομπάμα. Παράλληλα με τον Μπαράκ Ομπάμα, ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν ανέβασε στο ιστολόγιο της αμερικανικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας μία ανάρτηση με την οποία σχολίασε το όραμα του αμερικανού προέδρου για τον Αρη και ανέπτυσσε δύο από τις πρωτοβουλίες της NASA που το υποστηρίζουν, με τη συνεργασία δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Η πρώτη πρωτοβουλία είναι το πρόγραμμα «NextSTEP» το οποίο φιλοδοξεί να θέσει τα θεμέλια για αποστολές μακράς διάρκειας στο Διάστημα, ζητώντας από ιδιωτικές εταιρείες να σχεδιάσουν διαστημικές κατοικίες ελεγχόμενου περιβάλλοντος. Η δεύτερη πρωτοβουλία αφορά την προαγωγή της καινοτομίας γύρω από τη μοναδική, μέχρι στιγμής, βάση όπου ζουν άνθρωποι -έστω για περιορισμένο χρονικό διάστημα- εκτός της επιφάνειας της Γης: Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η NASA έχει προσκαλέσει τον ιδιωτικό τομέα να χρησιμοποιήσει το τροχιακό εργαστήριο, ενώ δεσμεύτηκε να στηρίξει τον ISS έως το 2024. H συζήτηση γίνεται λίγες ημέρες πριν (13 Οκτωβρίου) από ένα μεγάλο συνέδριο στο Πίτσμπεγκ, όπου ο Λευκός Οίκος έχει προσκαλέσει κορυφαίους επιστήμονες, μηχανικούς και σπουδαστές για να συζητήσουν τρόπους ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας και της καινοτομίας γύρω από το Διάστημα, προκειμένου να διερευνηθούν «τα νέα σύνορα». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107411

H Ήρα κρυφακούει τον απόκοσμο μονόλογο του Δία. Ακούγεται περισσότερο σαν σάουντρακ ταινίας τρόμου, παρά σαν κάτι που έχει σχέση με την επιστήμη: λίγο μετά την άφιξή της στο σύστημα του Δία, η αποστολή Juno («Ήρα») της NASA κατέγραψε μια ανατριχιαστική κραυγή να βγαίνει από το τερατώδες σέλας του πλανήτη. Το ηχητικό αρχείο στο παραπάνω βίντεο αντιστοιχεί σε ραδιοκύματα που καταγράφηκαν με το σκάφος κατά το πρώτο, κοντινό πέρασμα από τον γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος τον περασμένο Αύγουστο. Οι καταγραφές μετατράπηκαν στη συνέχεια σε ήχους που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αφτί. «Εμάς μας αρέσει να το ακούμε. Σκεφτήκαμε ότι, αφού αρέσει σε εμάς, μπορεί να αρέσει και σε άλλους» λέει ο Μπιλ Κουρθ του Πανεπιστημίου της Άιοβα στις ΗΠΑ. Ο Κουρθ και οι συνεργάτες του σχεδίασαν το όργανο Waves με το οποίο το καταγράφηκαν οι απόκοσμες ραδιοεκπομπές του Δία. Όπως συμβαίνει και στη Γη, το σέλας που τυλίγει τους πόλους του Δία παράγεται από φορτισμένα σωματίδια -κυρίως ηλεκτρόνια και πρωτόνια- που παρασύρονται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και συγκρούονται τελικά με την ατμόσφαιρα σε μεγάλο ύψος, παράγοντας λάμψεις σε διάφορα χρώματα. Παρόλο όμως που ο μηχανισμός είναι ο ίδιος, το βόρειο και νότιο σέλας του Δία είναι πολλές τάξεις μεγέθους πιο ισχυρά από ό,τι γνωρίζουμε στη Γη. Τα φορτισμένα σωματίδια σχηματίζουν ένα αραιό πλάσμα (ιονισμένο αέριο) που εκπέμπει ισχυρά ραδιοκύματα καθώς επιταχύνεται κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου. Ο Κουρθ το παρομοιάζει με έγχορδο όργανο: «αν χτυπήσεις τη χορδή ενός βιολιού, η χορδή δονείται. Η δονούμενη χορδή είναι σαν το πλάσμα. Και μέσα στο πλάσμα κινούνται φορτισμένα σωματίδια» λέει. Τα ίδια τα ραδιοκύματα, βέβαια, δεν γίνονται αντιληπτά στην ακοή. Για να μετατρέψουν τις καταγραφές σε ηχητικό αρχείο, οι ερευνητές μείωσαν τεχνητά τις συχνότητες ώστε να πέσουν εντός των ορίων της ανθρώπινης ακοής, και επιπλέον τις επιτάχυναν έτσι ώστε οι πολλές ώρες δειγματοληψίας να συμπυκνωθούν σε ένα σύντομο «σάουντρακ». Το Juno κατέγραψε τις ραδιοεκπομπές στις 27 Αυγούστου, όταν ολοκλήρωσε το πρώτο και πιο κοντινό πέρασμά της από τον Δία. Το σκάφος συνεχίζει τώρα να σταθεροποιεί την τροχιά του, και οι ερευνητές της NASA περιμένουν να λάβουν τις πιο θεαματικές εικόνες που έχουμε δει ποτέ από τον βασιλιά του Ηλιακού Συστήματος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107249

Άνοιξε ο δρόμος για τον πιο ευαίσθητο ανιχνευτή σκοτεινής ύλης. Το «πράσινο φως» για να ξεκινήσουν οι μετρήσεις το 2020, οι οποίες ίσως βοηθήσουν να εξιχνιασθεί το «μυστήριο» της σκοτεινής ύλης, έδωσε η απόφαση του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας να εγκρίνει τον προϋπολογισμό και το χρονοδιάγραμμα κατασκευής του ανιχνευτή LUX-ZEPLIN (LZ). Ο LUX-ZEPLIN θα έχει 100πλάσια ευαισθησία από οποιονδήποτε άλλο ανάλογο ανιχνευτή που υπήρξε στο παρελθόν, με σκοπό να αναζητήσει ίχνη από ένα υποθετικό είδος σωματίων που ονομάζονται «ασθενώς αλληλεπιδρώντα βαρέων σωματιδίων» (WIMP). Καθώς τα WIMP θεωρούνται ένα από τα βασικότερα υποψήφια «συστατικά» της σκοτεινής ύλης, αν τυχόν εντοπισθούν από τον ανιχνευτή, τότε θα έχει εξηγηθεί η φύση αυτού του «εξωτικού» υλικού που κατακλύζει το σύμπαν. Αν και η σκοτεινή ύλη αναλογεί στο 85% περίπου της ύλης στο σύμπαν, επειδή δεν εκπέμπει ούτε απορροφά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως για παράδειγμα φως, είναι δύσκολο να εντοπισθεί. Ωστόσο, η παρουσία της «προδίδεται» από την επίδραση που ασκεί μέσω της βαρύτητάς της στη συμβατική ύλη και σε κοσμικές δομές όπως τα σμήνη γαλαξιών, που δεν κινούνται όπως ακριβώς προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ο ανιχνευτής θα εγκατασταθεί στην Υπόγεια Ερευνητική Εγκατάσταση του Σάνφορντ στο Σαν Ντιέγκο, η οποία πήρε τη θέση ενός παλιού χρυσωρυχείου, σε βάθος σχεδόν 1.500 μέτρων. Ο λόγος είναι πως το υπερκείμενο στρώμα βράχων και χώματος θα λειτουργεί ως «ασπίδα», απορροφώντας τις κοσμικές ακτίνες ώστε να μην επηρεάζουν τις μετρήσεις του. Εκεί, για την ανίχνευση των WIMP, η διάταξη θα περιλαμβάνει ένα θάλαμο 10 κυβικών μέτρων από υγροποιημένο ξένο, ένα από τα πιο σπάνια στοιχεία στον πλανήτη. «Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί κανένα πειστικό “ίχνος” αλληλεπίδρασης σκοτεινής ύλης με συμβατική ύλη, γεγονός που κάνει το πείραμα LZ πιο σημαντικό από ποτέ», σημειώνει στην ιστοσελίδα του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley ο Μέρντοκ Γκίλχριζ, φυσικός και διευθυντής του πρότζεκτ. Εκτός από το αμερικανικό εργαστήριο, στο πρότζεκτ συμμετέχουν αρκετά ακόμη αμερικανικά και ευρωπαϊκά ιδρύματα, όπως το Εργαστήριο Εθνικού Επιταχυντή Fermi και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. «Η φύση της σκοτεινής ύλης αποτελεί ένα από πιο περίπλοκα μυστήρια της σύγχρονης επιστήμης», αναφέρει ο Χάρι Νέλσον, φυσικός και εκπρόσωπος Τύπου του πειράματος. «Όπως η επιστήμη διαλεύκανε τη φύση της συμβατικής ύλης –ξεκινώντας από τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων και τα υποατομικά σωματίδια, και καταλήγοντας πιο πρόσφατα στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs– το πρότζεκτ LZ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον έλεγχο μίας από τις πλέον υποσχόμενες υποθέσεις για τη φύση της σκοτεινής ύλης», προσθέτει. Το πρότζεκτ πήρε το όνομά του από δύο προγενέστερα πειράματα ανίχνευσης της σκοτεινής ύλης, το LUX (Large Underground Xenon experiment) και το ZEPLIN (ZonEd Proportional scintillation in Liquid Noble gases experiment). http://www.naftemporiki.gr/story/1158041/anoikse-o-dromos-gia-ton-pio-euaisthito-anixneuti-skoteinis-ulis

Ανακαλύφθηκε νέος νάνος πλανήτης και διπλό αστρικό σύστημα με τρεις πρωτοπλανητικούς δίσκους. Η παρέα του Πλούτωνα φαίνεται ότι μεγάλωσε: ένα νέο σώμα που ανακαλύφθηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος είναι πιθανό να αναγνωριστεί επίσημα ως ο έκτος πλανήτης νάνος. Το μάλλον μικρό αντικείμενο έχει διάμετρο 530 χιλιομέτρων και βρίσκεται σε απόσταση 13,8 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο -τόσο μακριά ώστε χρειάζεται μια χιλιετία και έναν αιώνα για να συμπληρώσει μια περιφορά. Συγκριτικά, ο πλανήτης νάνος Πλούτωνας έχει διάμετρο 2.370 χιλιόμετρα και το έτος του διαρκεί 248 γήινα χρόνια. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στο NPR.org από τον Ντέιβιντ Γκέρντες, αστρονόμο του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ο οποίος χρειάστηκε δύο χρόνια για να επιβεβαιώσει ότι όντως εντόπισε ένα νέο σώμα. http://www.npr.org/sections/thetwo-way/2016/10/11/497071139/a-friend-for-pluto-astronomers-find-new-dwarf-planet-in-our-solar-system Το δημοσίευμα δεν διευκρινίζει αν η μελέτη έχει υποβληθεί για δημοσίευση στον επιστημονικό Τύπο, ωστόσο η ανακάλυψη του αντικειμένου, με την ονομασία 2014 UZ224, έχει επιβεβαιωθεί από το αρμόδιο Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών (MPC). http://www.minorplanetcenter.net/mpec/K16/K16TA4.html Το αντικείμενο εντοπίστηκε ως αμυδρή κουκκίδα που μετακινούνταν στον ουρανό μπροστά στο φόντο των ακίνητων άστρων. Οι παρατηρήσεις προήλθαν από την «Κάμερα Σκοτεινής Ενέργειας», ή DEC, ένα όργανο που λειτουργεί συνδεδεμένο με τηλεσκόπιο στη Χιλή και χαρτογραφεί μακρινά άστρα για να μετρήσει τη διαστολή του Σύμπαντος. Σύμφωνα με τον ορισμό της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, πλανήτες νάνοι είναι τα σώματα που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, είναι αρκετά μεγάλα ώστε να έχουν αποκτήσει σφαιρικό σχήμα, δεν έχουν καθαρίσει όμως την τροχιά τους από άλλα, μικρότερα αντικείμενα. Βάσει αυτού του ορισμού, εξάλλου, ο μικρός Πλούτωνας εκδιώχθηκε το 2006 από τη λίστα των πλανητών και εξέπεσε στη νέα κατηγορία. Εκτός από τον Πλούτωνα, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αναγνωρίζει ακόμα τέσσερις πλανήτες νάνους: Δήμητρα, Χαουμέια, Μακεμάκε και Έριδα. Από τα σώματα αυτά, μόνο η Δήμητρα κινείται στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Δία και του Κρόνου, ενώ όλα τα υπόλοιπα ανακαλύφθηκαν σχετικά πρόσφατα στη γειτονιά του Πλούτωνα, τη μακρινή και παγωμένη Ζώνη του Κάιπερ. Εκτός από τους αναγνωρισμένους πλανήτες νάνους, πάντως, υπάρχουν δεκάδες άλλα υποψήφια σώματα σε αυτήν την κατηγορία. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CE%BF%CE%B9_%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82_%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9 Υπάρχουν εξάλλου υποψίες και για ολόκληρους άγνωστους πλανήτες: έγκριτοι αστρονόμοι πρότειναν φέτος τη θεωρία ότι ένας πλανήτης με μάζα δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης παραμένει κρυμμένος στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα -τόσο μακριά ώστε το έτος του μπορεί να διαρκεί 10 με 20 χιλιάδες γήινα χρόνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107547

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» http://www.roscosmos.ru/22729/

ExoMars 2016 - προετοιμασίες για την άφιξη στον Κόκκινο Πλανήτη. Πολύ σύντομα, 16 Οκτωβριου 2016 (περίπου στις 17:42 MSK) προγραμματίζεται η μονάδα προσγείωσης Schiaparelli ( "Schiaparelli») και η κυκλική μονάδα TGO (Trace Gas Orbiter - η τροχιακή μονάδα) της αποστολής "ExoMars-2016" για την προσέγγιση στον τελικό στόχο στον Άρη. Πριν από αυτό, σε λίγες μέρες η ενότητα Schiaparelli θα επικεντρωθεί στον ήλιο για να δώσει την απαραίτητη θερμότητα για την εξοικονόμηση ενέργειας, προκειμένου να διατηρηθεί η θερμοκρασία λειτουργίας μετά το χωρισμό από την TGO. Η ημέρα πριν από το διαχωρισμό του συνόλου του συστήματος Schiaparelli δοκιμάζεται απο ειδικούς της Mission Control Center που θα προετοιμάσει και θα φορτώσει τη λειτουργική μονάδα με τον κώδικα-πρόγραμμα για την αυτόνομη λειτουργία του Lander κατά τη διάρκεια της τριήμερης παθητικής πτήσης του και για τα επόμενα έξι λεπτά προσγείωσης. Στις 17 Οκτώβριου περίπου 12 ώρες μετά το Schiaparelli η ενότητα "ExoMars 2016» TGO θα αναλάβει έναν ελιγμό για να εισέλθει στην τροχιά του Άρη. Επίσης ο Schiaparelli με τη σειρά του, θα κυκλοφορήσει στην ελάχιστη απόσταση από τον πλανήτη και θα συλληφθεί από τη βαρύτητα του Άρη. Το TGO θα ξεκινήσει την επιστημονική αποστολή του στα τέλη του 2017, μετά από ένα έτος δύσκολο με ελιγμούς φρεναρίσματος και τη μετάβαση σε μια κυκλική τροχιά. Αργότερα, ο ίδιος θα ενεργεί επίσης ως ρελέ σήματων που θα μεταδίδονται από το rover, η οποία θα είναι μέρος της επόμενης αποστολής - «ExoMars 2020". Η προσεδάφιση του Schiaparelli θα δοκιμάσει μια σειρά από τεχνολογίες που παρέχουν μια ελεγχόμενη κάθοδο και την προσγείωση στον Άρη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές αποστολές. Επί του σκάφους η μονάδα έχει ένα πακέτο του επιστημονικού εξοπλισμού που θα καταγράψει την ταχύτητα του ανέμου, υγρασία, την πίεση και τη θερμοκρασία κατά τη στιγμή της προσγείωσης. Επίσης, ο εξοπλισμός θα λάβει τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα για τα ηλεκτρικά πεδία στην επιφάνεια του Αρη, η οποία, σε συνδυασμό με τη συγκέντρωση της έρευνας της ατμοσφαιρικής σκόνης, παρέχει μια νέα κατανόηση του ρόλου του ηλεκτρικού ρεύματος κατά τη διαδικασία της εμφάνιση θυελλων σκόνης. Αν η αποσύνδεση θα πραγματοποιηθεί στις 16 Οκτωβρίου και τοποθετήθη σε τροχιά στις 17 Οκτωβρίου θα υλοποιηθεί όπως έχει προγραμματιστεί, η προσγείωση Schiaparelli στον Άρη 19 Οκτωβρίου, 2016. Πριν από την προσγείωση μια ομάδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διαστημικών Επιχειρήσεων θα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την κατάσταση του πλοίου. Η Ρωσο-ευρωπαϊκή αποστολή "ExoMars 2016" ξεκίνησε 14 Μαρ 2016 με εκτόξευση από το Μπαϊκονούρ με τον πυραύλο φορέα «Proton-M» με το διαστημικό σκάφος στην τροχιακή μονάδα που αποτελείται από TGO και επίδειξης της ενότητας κάθοδο Schiaparelli. Επιστημονικοί στόχοι της αποστολής «ExoMars 2016": Η σύνθεση της ατμόσφαιρας και το κλίμα του πλανήτη από την τροχιά, συμπεριλαμβανομένου της απάντησης στο ερώτημα, πόσο μεθάνιο περιέχεται στην ατμόσφαιρα και πώς κατανέμεται? Διερεύνηση της δυνατότητας ηφαιστειακής δραστηριοτητας του Άρη από την τροχιά με τη μέτρηση της περιεκτικότητας του σε ηφαιστειακά αέρια στην ατμόσφαιρα? Για τη μελέτη του επιπολασμού από την τροχιά του νερού στο υπέδαφος? Για να μελετήσουν την εσωτερική δομή και το κλίμα του Άρη από την επιφάνεια του? Για να καθοριστεί εάν οι συνθήκες στην επιφάνεια του Άρη είναι θεωρητικά κατάλληλα για ύπαρξη ζωής? Προσκοπισμός περιοχές προσγείωσης? Για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος ακτινοβολίας στο δρόμο προς τον Άρη, σε τροχιά, και στην επιφάνεια του πλανήτη? http://www.roscosmos.ru/22728/ http://www.roscosmos.ru/22728/

Η NASA αποκαλύπτει το μυστικό της Κασσιόπης. Χάρη στις νέες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble επιστήμονες της NASA κατάλαβαν γιατί οι περιφερειακές περιοχές των σπειροειδών βραχιόνων του γαλαξία NGC 278, παραμένουν «νεκρά», σύμφωνα με την ιστοσελίδα του τηλεσκοπίου . Ο γαλαξίας NGC 278 είναι ένα μεγάλο σφαιρωτό σμήνος αστέρων στις παρυφές του Γαλαξία μας. Βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης, 40 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, και ανακαλύφθηκε το 1786 από τον βρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ. Βλέποντας αυτόν τον γαλαξία από πάνω, μπορούμε να διακρίνουμε τους σπειροειδείς βραχιόνες και τον πυρήνα του. Το μπλε χρώμα στο εσωτερικό αυτών των σπειρών του οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στον NGC 278 δημιουργούνται αστέρια με γοργούς ρυθμούς, λένε στη NASA. Αλλά τα νέα αστέρια εμφανίζονται μόνο στο εσωτερικό των σπειροειδών βραχιόνων, σε μια απόσταση που είναι μικρότερη από 10.000 έτη φωτός από το κέντρο. Στα περιφερειακά τμήματα, τα οποία είναι σκοτεινά δεν παρατηρείται η εμφάνιση νέων άστρων. Οι λόγοι που προκαλούν αυτή τη διαδικασία ήταν άγνωστοι μέχρι τώρα. Με τις νέες φωτογραφίες του γαλαξία NGC 278, που ελήφθησαν από την κάμερα WFPC2, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το μυστικό της Κασσιόπης. Αυτές οι εικόνες δείχνουν ότι ο NGC 278 συγκρούστηκε με ένα μικρό γαλαξία, ο οποίος είχε μεγάλα αποθέματα ουδέτερου αερίου. Η σύγκρουση προκάλεσε ανάφλεξη στο κεντρικό τμήμα του NGC 278. Την ίδια στιγμή, η σκόνη του νεκρού γαλαξία πήγαν στις απομακρυσμένες περιοχές των βραχιόνων του NGC 278. Έτσι έγιναν πιο σκούρα απ’ ό,τι ήταν πριν. Με τον τρόπο αυτό εξηγείται το μυστήριο του γαλαξία. Πρέπει να τονιστεί ότι η διαδικασία της εμφάνισης τόσο ενεργών άστρων παρατηρείται πολύ σπάνια σε γαλαξίες, όπως ο NGC 278, οι οποίοι έχουν τη λεγόμενη «γέφυρα», ένα επίμηκες σύμπλεγμα των άστρων στο κέντρο των πυρήνων των γαλαξιών. Το γεγονός αυτό κάνει τον NGC 278 ελκυστικό για τους αστροφυσικούς. http://www.pronews.gr/portal/20161010/genika/diastima/49/i-nasa-apokalyptei-mystiko-tis-kassiopis