Δροσος Γεωργιος

Βρετανία: Ερευνητές κατάφεραν την αποθήκευση δεδομένων σε κρυστάλλους για δισεκατομμύρια χρόνια. Ερευνητές στη Βρετανία ανέπτυξαν τρόπο με τον οποίο θα μπορούν να αποθηκεύσουν ψηφιακά δεδομένα σε μικρούς κρυστάλλους. Η νέα τεχνολογία είναι τόσο σταθερή και ασφαλής που θα μπορούσε να φιλοξενήσει αυτά τα δεδομένα για δισεκατομμύρια έτη, σύμφωνα με επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Southampton. Δυστυχώς, οι νέες συσκευές αποθήκευσης των ερευνητών δεν θυμίζουν τους... κρυστάλλους που είχε ο Σούπερμαν στο καταφύγιό του. Αντίθετα, έχουν το σχήμα μικρών γυάλινων δίσκων που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί για να αποθηκεύσουν ιστορικά ντοκουμέντα, όπως η Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, και η Βίβλος. Ο Peter Kazansky, καθηγητής του εν λόγω πανεπιστημίου, ανέφερε πως "αυτή η τεχνολογία μπορεί να εξασφαλίσει τα τελευταία στοιχεία της ανθρωπότητας". Κάθε δίσκος έχει χωρητικότητα 360 terabytes δεδομένων, κάτι που ισοδυναμεί με 22.500 βασικά μοντέλα iPhone. Η "μαγεία" που κρύβεται πίσω από την τεχνολογία είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ένα πολύ εξειδικευμένο laser για την κωδικοποίηση των δεδομένων σε νανοδομές μέσα σε χαλαζία. Οι δομές αυτές μετατρέπουν τον τρόπο με τον οποίο το φως διαθλάται μέσα στο γυαλί, επιτρέποντας στα δεδομένα να "διαβαστούν" από ειδικές οπτικές συσκευές. Οι ερευνητές αποκαλούν την μέθοδο αποθήκευσης αυτής "5D" αφού οι πληροφορίες αποκωδικοποιούνται σε πέντε διαστάσεις μέσα στις νανοδομές: το ύψος, το μήκος, το πλάτος, η κατεύθυνση και η θέση τους. Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου θα παρουσιάσουν την νέα τεχνολογία στο Σαν Φρανσίσκο την Τετάρτη, ελπίζοντας να βρουν επενδυτές για την μαζική παραγωγή και πώλησή τους. http://www.pronews.gr/portal/20160516/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1

Σρινιβάσα Ραμανουτζάν, ο αυτοδίδακτος. Σύμφωνα με τον S. P. Snow η ανακάλυψη του Ραμανουτζάν από τον μεγάλο μαθηματικό Χάρντι (G. H. Hardy) ήταν «το ένα και μόνο ρομαντικό περιστατικό της ζωής του. … Ένα πρωινό στις αρχές του 1913, βρήκε μαζί με την υπόλοιπη πρωινή του αλληλογραφία, έναν μεγάλο ακατάστατο φάκελο που είχε πάνω του Ινδικό γραμματόσημο. Όταν τον άνοιξε, βρήκε σελίδες κακής ποιότητας χαρτιού στις οποίες ήταν γραμμένα, με άτσαλο γραφικό χαρακτήρα, σειρές επί σειρές συμβόλων». Η επιστολή ξεκινούσε ως εξής: «Αγαπητέ κύριε, Eπιτρέψτε μου να σας συστηθώ: είμαι υπάλληλος στο Τμήμα Λογαριασμών στα Γραφεία του Πορτ Τραστ στο Μαντράς με ένα μισθό μόλις 20 λίρες το χρόνο. Είμαι περίπου 23 ετών. Δεν έχω λάβει πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά έχω ολοκληρώσει τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Αφού τέλειωσα το σχολείο, αφιέρωσα τον ελεύθερο χρόνο μου στη μελέτη των μαθηματικών. Δεν ακολούθησα τη συμβατική οδό του πανεπιστημίου και των συνήθων προγραμμάτων σπουδών, αλλά χάραξα ένα νέο μονοπάτι για τον εαυτό μου. Οι μαθηματικοί εδώ χαρακτηρίζουν τα αποτελέσματα από ειδική έρευνα που έχω διεξαγάγει στις αποκλίνουσες σειρές εν γένει με τον όρο «εκπληκτικά». Θα σας ήμουν ευγνώμων αν ρίχνατε μια ματιά στις επισυναπτόμενες εργασίες. Καθότι δεν έχω πόρους, θα επιθυμούσα να δημοσιευτούν τα θεωρήματά μου, αν βρείτε κάτι αξιόλογο σε αυτά. Δεν παραθέτω βήμα – βήμα τη συλλογιστική που ακολούθησα, ούτε τις επιμέρους εκφράσεις, αλλά υποδεικνύω τις γενικές γραμμές της όλης πορείας. Καθότι άπειρος, θα θεωρούσα ανεκτίμητη οποιαδήποτε συμβουλή μου παρείχατε. Παρακαλώ θερμά μα με συγχωρήσετε για την ενόχληση που σας προκάλεσα. μετά τιμής Σ. Ραμανουτζάν» Ακολουθούσαν άλλες εννέα σελίδες που περιείχαν (χωρίς αποδείξεις) πολλά αποτελέσματα της εργασίας του αυτοδίδακτου Ινδού μαθηματικού όπως: … αλλά και κάποια «απαράδεκτα» αθροίσματα όπως: (διαβάστε σχετικά: «Να δείξετε ότι: 1 + 2 + 3 + 4 + 5 + … = -1/12«) Ο Hardy έριξε μια γρήγορη ματιά στη χειρόγραφη επιστολή, γραμμένη σε χείριστα Αγγλικά, χωρίς ενθουσιασμό. Ήταν την εποχή εκείνη, στην ηλικία των τριάντα έξι ετών, παγκοσμίου φήμης μαθηματικός. Οι παγκοσμίου φήμης μαθηματικοί, όπως είχε ήδη ανακαλύψει, βρισκόντουσαν συχνά στο έλεος περιθωριακών ατόμων. Είχε συνηθίσει να λαμβάνει χειρόγραφα από αγνώστους, που αποδείκνυαν την προφητική σοφία της Μεγάλης Πυραμίδας, τις αποκαλύψεις των Σοφών της Σιών, ή τα κρυπτογράμματα που είχε παρεμβάλλει ο Bacon στα έργα του υποτιθέμενου Σαίξπηρ. Το χειρόγραφο έμοιαζε να περιέχει θεωρήματα, τα περισσότερα από τα οποία ήσαν τερατώδη ή εξωτικά, κανα-δυο ήδη πολύ γνωστά, διατυπωμένα ως πρωτότυπα. Δεν υπήρχαν καθόλου αποδείξεις. Ο Χάρντι όχι μόνο δεν θέλησε να ασχοληθεί, αλλά και δυσανασχέτησε. Έμοιαζε με περίεργη φάρσα. Παραμέρισε το χειρόγραφο και συνέχισε την συνηθισμένη του καθημερινή ρουτίνα…. Όμως το χειρόγραφο του Ινδού, παρενοχλούσε την αταραξία του με τα έξαλλα θεωρήματά του. Θεωρήματα που δεν είχε ξαναδεί, ούτε καν φανταστεί. Έτσι, το βράδυ ίδιας ημέρας, με τον στενό συνεργάτη του Λίτλγουντ εξέτασαν λεπτομερώς το χειρόγραφο του Ραμανουτζάν. Αποτιμώντας τη δουλειά του Ραμανουτζάν, ο Χάρντι προέβη σε μια άτυπη διαίρεσή της σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: σε αποτελέσματα ήδη γνωστά ή που παράγονται εύκολα από ήδη γνωστά θεωρήματα· σε αποτελέσματα περίεργα, ίσως ακόμη και δυσνόητα, αλλά όχι τρομερά σημαντικά· και σε αποτελέσματα που το δίχως άλλο θα αποδεικνύονταν πραγματικά σπουδαία, αν συνοδεύονταν και από μια απόδειξή τους. Στο μυαλό του Χάρντι, ξεκάθαρα, η τρίτη αυτή κατηγορία βάραινε περισσότερο. Όχι όμως στο μυαλό του Ραμανουτζάν. Την επόμενη μέρα ο Χάρντι μπήκε σε δράση. Αποφάσισε να φέρει τον Ραμάνουτζαν στην Αγγλία. Έτσι ξεκίνησε η πιο διάσημη συνεργασία στην ιστορία των μαθηματικών. Δεν υπάρχει ανάλογή της σε κανέναν επιστημονικό κλάδο. Μαζί παρήγαγαν σχεδόν εκατό δημοσιεύσεις πρωτότυπης έρευνας… Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά για τον κορυφαίο Ινδό μαθηματικό θα βρείτε στην ομιλία του μαθηματικού και συγγραφέα Τεύκρου Μιχαηλίδη που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ, με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας «Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο» ΕΔΩ: https://vimeo.com/166651134 «Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο» Σκηνοθεσία: Ματ Μπράουν Ηθοποιοί: Ντεβ Πατέλ, Τζέρεμι Άιρονς, Στίβεν Φράι, Τόμπι Τζόουνς, Τζέρεμι Νόρθαμ πηγές 1. ΡΑΜΑΝΟΥΤΖΑΝ, Ο Ινδός Μαθηματικός, Robert Kanigel, εκδόσεις Τραυλός http://travlosbooks.com/book/ramanoutzan/ 2. Η απολογία ενός μαθηματικού, G. H. Hardy, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. http://www.cup.gr/Η-ΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΕΝΟΣ-ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ_p-264437.aspx?LangId=1 http://physicsgg.me/2016/05/16/%cf%83%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%b1-%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%b6%ce%ac%ce%bd-%ce%bf-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%af%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf/

Πέντε εντυπωσιακά πειράματα για το «σωματίδιο-φάντασμα» Τα βιβλία φυσικής περιγράφουν συνήθως το νετρίνο ως ένα σωματίδιο με απειροελάχιστη μάζα και μηδενικό φορτίο, το οποίο προβλέφθηκε θεωρητικά το 1931, από τον διάσημο φυσικό Βόλφγκανγκ Πάολι. Παρ’ όλα αυτά, στην επιστημονική κοινότητα είναι επίσης γνωστό με το παρατσούκλι «σωματίδιο-φάντασμα», αφού είναι τόσο δύσκολο να παρατηρηθεί, που χρειάσθηκαν τρεις περίπου δεκαετίες για να επιβεβαιωθεί πειραματικά η ύπαρξή του. Ο λόγος είναι πως τα νετρίνα αλληλεπιδρούν πολύ σπάνια με την ύλη, αφού για παράδειγμα ένα «σωματίδιο-φάντασμα» μπορεί να διαπεράσει ανενόχλητο ολόκληρη τη Γη. Επομένως, αν και αφθονούν στο διάστημα και στον πλανήτη μας, καθώς π.χ. κάθε δευτερόλεπτο δισεκατομμύρια τέτοια «φευγαλέα» σωματίδια περνούν μέσα από το σώμα μας, η ανίχνευσή τους κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, τα νετρίνα υπόσχονται να προσφέρουν πληροφορίες για βίαια κοσμικά φαινόμενα, ενώ είναι επίσης πιθανό να δώσουν απαντήσεις σε μερικούς από τους πιο επίμονους «γρίφους» της φυσικής – μεταξύ άλλων, σε ερωτήματα όπως γιατί στο σύμπαν σπανίζει η αντιύλη ή ποια είναι η φύση της σκοτεινής ύλης. Έτσι, αρκετά πειράματα για τη μελέτη του σωματιδίου βρίσκονται σε εξέλιξη σε όλον τον πλανήτη, κατά κανόνα με τη βοήθεια εντυπωσιακών ανιχνευτών που είναι θαμμένοι αρκετές εκατοντάδες μέτρα κάτω από το έδαφος, ώστε οι μετρήσεις τους να μην επηρεάζονται από την κοσμική ακτινοβολία GERDA, Ιταλία Στο Εθνικό Εργαστήριο Γκραν Σάσσο στην Ιταλία, το οποίο βρίσκεται 1.400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του όρους Γκραν Σάσσο, 120 χιλιόμετρα έξω από τη Ρώμη, ο ανιχνευτής GERDA (GERmanium Detector Array) αναζητά νετρίνα μετρώντας τα ηλεκτρικά σήματα που παράγονται στο εσωτερικό κρυστάλλων από καθαρό γερμάνιο. Οι επιστήμονες του GERDA ελπίζουν πως θα εντοπίσουν μία σπάνια ραδιενεργό διάσπαση, ώστε να εξηγήσουν γιατί στο «νεαρό» σύμπαν η ύλη επικράτησε της αντιύλης, παρόλο που θεωρητικά και οι δύο είχαν παραχθεί σε ίσες ποσότητες. SNO, Καναδάς. Τα νετρίνα διακρίνονται σε τρία είδη, ή αλλιώς «γεύσεις». Μαζί με μία ανάλογη διάταξη στην Ιαπωνία, το «τηλεσκόπιο νετρίνων» SNO (Sudbury Neutrino Observatory), το οποίο βρίσκεται στο Οντάριο του Καναδά, απέδειξε ότι τα σωματίδια μπορούν να αλλάζουν «γεύσεις». Στην πρώτη φάση του, το SNO λειτούργησε από το 1999 έως το 2006, ενώ σύντομα αναμένεται να ολοκληρωθεί η αναβάθμιση του ανιχνευτή, ώστε να αρχίσει ξανά τις μετρήσεις. Η «καρδιά» του ανιχνευτή είναι μία τεράστια πλαστική σφαίρα, γεμάτη με 800 τόνους από ένα ειδικό υγρό, η οποία περιβάλλεται από στρώμα νερού. Περνώντας μέσα από τον ανιχνευτή, τα νετρίνα παράγουν σήματα φωτός, τα οποία καταγράφονται με τη βοήθεια 1.000 ειδικών αισθητήρων που βρίσκονται περιμετρικά της σφαίρας. Daya Bay Neutrino Experiment, Κίνα Στον κόλπο Ντάγια, περίπου 52 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Χονγκ Κονγκ, η διάταξη του πειράματος Daya Bay Neutrino Experiment περιλαμβάνει έξι κυλινδρικούς ανιχνευτές, κάθε ένας από τους οποίους περιέχει ειδικό υγρό, ώστε με τη διέλευση των σωματιδίων να παράγονται φωτεινά σήματα. Στο «στόχαστρο» του πειράματος βρίσκονται τα αντινετρίνα, δηλαδή τα αντισωματίδια των νετρίνων. Τα αντινετρίνα προέρχονται από έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες, οι βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και παράγουν κάθε δευτερόλεπτο τρισεκατομμύρια αντισωματίδια. Σκοπός του Daya Bay Neutrino Experiment είναι να μελετήσει τις ταλαντώσεις των αντινετρίνων, δηλαδή τις αυθόρμητες αλλαγές «γεύσεων» των αντισωματίδιων των νετρίνων. Super Kamiokande, Ιαπωνία Θαμμένο σε βάθος περίπου 900 μέτρων, το «τηλεσκόπιο νετρίνων» Super-Kamiokande (Super K) στη δυτική Ιαπωνία περιέχει 50.000 τόνους καθαρού νερού, ενώ περιβάλλεται από περίπου 11.000 αισθητήρες φωτονίων. Μαζί με το πείραμα SNO στον Καναδά, στο Super K οφείλεται η πειραματική απόδειξη ταλάντωσης των νετρίνων. Η ανίχνευση των νετρονίων βασίζεται στο γεγονός ότι, όταν τα νετρίνα αλληλεπιδράσουν με τα μόρια νερού, παράγουν μία στιγμιαία λάμψη γαλάζιου χρώματος, γνωστή ως ακτινοβολία Τσερένκοφ. Το πείραμα συνεχίζεται, με σκοπό την ακόμη πληρέστερη μελέτη των ταλαντώσεων. IceCube, Νότιος Πόλος Το IceCube είναι ο μεγαλύτερος ανιχνευτής νετρίνων στον κόσμο, μελετώντας από τον νότιο Πόλο «σωματίδια-φαντάσματα» υψηλής ενέργειας, τα οποία έχουν παραχθεί από βίαια κοσμικά φαινόμενα, όπως αστρικές εκρήξεις. Γι’ αυτό τον σκοπό, η διάταξη περιλαμβάνει 5.160 αισθητήρες, που βρίσκονται εγκατεστημένοι σε μία έκταση πάγου δισεκατομμυρίων τόνων. Έτσι, όταν τα νετρίνα αλληλεπιδράσουν με τα μόρια νερού του πάγου, παράγουν ακτινοβολία Τσερένκοφ. Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες προσπαθούν να προσδιορίσουν την τροχιά των νετρίνω, ώστε να βρουν την πηγή προέλευσής τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1103988/pente-entuposiaka-peiramata-gia-to-somatidio-fantasma

Ανακαλύφθηκαν ίχνη τεράστιου αστεροειδούς που χτύπησε τη Γη πριν από δισ. χρόνια! Επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις στη βορειοδυτική Αυστραλία για έναν τεράστιο αστεροειδή διαμέτρου 20 έως 30 χιλιομέτρων, ο οποίος, όπως εκτιμούν, έπεσε στη Γη πριν από περίπου 3,46 δισεκατομμύρια χρόνια και θα άνοιξε έναν κρατήρα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Είναι ο δεύτερος -γνωστός- αρχαιότερος αστεροειδής που χτύπησε τον πλανήτη μας και ένας από τους μεγαλύτερους. Ο δρ 'Αντριου Γκλίκσον του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και ο δρ 'Αρθουρ Χίκμαν της Γεωλογικής Υπηρεσίας της Δυτικής Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Precambrian Research», ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν σε ιζήματα του βυθού μικροσκοπικά σφαιρίδια υάλου, τα οποία σχηματίσθηκαν από την κατακλυσμιαία πρόσκρουση. «Η πτώση θα πυροδότησε σεισμούς πολύ μεγαλύτερους από τους σημερινούς, θα προκάλεσε πελώρια τσουνάμι και θα έκανε βουνοπλαγιές να καταρρεύσουν. Τα υλικά από την πρόσκρουση θα εξαπλώθηκαν σε όλη τη Γη, όπως αυτά που βρέθηκαν στο βυθό», δήλωσε ο Γκλίκσον. Η ακριβής τοποθεσία πρόσκρουσης του γιγάντιου αστεροειδούς παραμένει ακόμη άγνωστη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν θα είναι εύκολο να εντοπισθεί, επειδή στο μεταξύ η έντονη ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα θα έχει σβήσει τον κρατήρα. Τα ίχνη πρόσκρουσης με την μορφή σφαιριδίων βρέθηκαν σε γεώτρηση σε ένα από τα αρχαιότερα ιζηματογενή πετρώματα στη Γη. Το εν λόγω γεωλογικό στρώμα έχει διατηρηθεί ανάμεσα σε δύο ηφαιστειακά στρώματα και είναι δυνατή η ακριβής χρονολόγησή του προ 3,46 δισ. ετών. Οι αναλύσεις των σφαιριδίων υάλου έδειξαν την ύπαρξη πλατίνας, νικελίου, χρωμίου και άλλων χημικών στοιχείων αντίστοιχων αυτών που έχουν βρεθεί σε αστεροειδείς. Όπως είπε ο Γκλίκσον, πιθανότατα έχουν υπάρξει πολλές περισσότερς προσκρούσεις αστεροειδών για τις οποίες δεν έχουν ανακαλυφθεί ίχνη έως τώρα - ή δεν θα βρεθούν ποτέ. «Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου», όπως είπε. «Έχουμε βρει στοιχεία μόνο για 17 προσκρούσεις παλαιότερες των 2,5 δισεκατομμυρίων ετών, αλλά πρέπει να υπήρξαν εκατοντάδες. Τα χτυπήματα αυτά θα επέδρασαν καθοριστικά στον τρόπο που η Γη εξελίχθηκε». http://www.pronews.gr/portal/20160517/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CF%83-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1

Αστρονόμοι αναδημιουργούν τον μελαγχολικό ουρανό της Σαπφούς. Μια έναστρη νύχτα πριν από δυόμισι χιλιάδες και πλέον χρόνια, μια ποιήτρια που έμελλε να μείνει στην ιστορία είδε τις Πλειάδες να δύουν και θυμήθηκε ξανά τη μοναξιά της. Πρέπει να ήταν τέλη χειμώνα ή αρχές άνοιξης όταν η Σαπφώ έγραψε το ποίημα, υπολογίζουν τώρα αμερικανοί αστρονόμοι και φυσικοί, αν και η εκτίμησή τους είναι ουσιαστικά αδύνατο να αποδεiχθεί. Μελέτη που δημοσιεύεται στο Journal of Astronomical History http://www.narit.or.th/en/files/2016JAHHvol19/2016JAHH...19...18C.pdf επιχειρεί να χρονολογήσει ένα ποίημα της μεγάλης λυρικής ποιήτριας που έχει γίνει γνωστό με τον τίτλο Γρήγορα η ώρα πέρασε. Στο ποίημα, η Σαπφώ θυμάται την μοναξιά της τα μεσάνυχτα, αφού έχουν δύσει το φεγγάρι και το αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστό και ως Πούλια. Δέδυκε μεν ἀ σελάννα καὶ Πληΐαδες, μέσαι δὲ νύκτες πάρα δ᾽ ἔρχετ᾽ ὤρα, ἔγω δὲ μόνα κατεύδω Ή, σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη: Γρήγορα η ώρα πέρασε, μεσάνυχτα κοντεύουν, πάει το φεγγάρι πάει κι η Πούλια βασιλέψανε – και μόνο εγώ κείτομαι δω μονάχη Τρεις ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Άρλινγκτον, οι δύο αστρονόμοι και ο ένας φυσικός, βασίστηκαν στην υπόθεση ότι το ποίημα γράφτηκε το 570 π.Χ. στη Λέσβο, γενέτειρα της Σαπφούς. Χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους το αστρονομικό λογισμικό Starry Night 7.3 προκειμένου να υπολογίσουν ποιες ημερομηνίες θα έδυαν οι Πλειάδες πριν από τα μεσάνυχτα στον ουρανό της Λέσβου το συγκεκριμένο έτος. Το πρόγραμμα έδειξε ότι, το 570 π.Χ., οι Πλειάδες έδυσαν μεσάνυχτα στις 25 Ιανουαρίου, ενώ από την ημερομηνία αυτή και μετά έδυαν όλο και νωρίτερα κάθε βράδυ. «Το ερώτημα της χρονολόγησης είναι περίπλοκο, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή δεν είχαν ακριβή μηχανικά ρολόγια, ίσως να είχαν μόνο ρολόγια νερού» λέει ο Μάνφρεντ Κουνζ, καθηγητής Φυσικής και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Για το λόγο αυτό, υπολογίσαμε και την τελευταία ημερομηνία κατά την οποία οι Πλειάδες θα ήταν ορατές για την Σαπφώ κάποια στιγμή το απόγευμα» προσθέτει. Η τελευταία μέρα που συνέβη αυτό το 570 π.Χ. ήταν η 31η Μαρτίου, έδειξε το λογισμικό. «Από εκεί μπορέσαμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την εποχή του έτους από τα μέσα του χειμώνα μέχρι τις αρχές της άνοιξης» λέει ο Κρουζ. Πράγματι, το συμπέρασμα της μελέτης του βρίσκεται σε συμφωνία με προηγούμενη εκτίμηση των Χέρσερ και Μέμπιους το 1990, σύμφωνα με την οποία το ποίημα γράφτηκε τέλος χειμώνα ή αρχές άνοιξης. Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος: η νέα μελέτη βασίστηκε στην υπόθεση ότι το ποίημα γράφτηκε το 570 π.Χ., κατά προσέγγιση το έτος που πέθανε η Σαπφώ. Η πραγματική χρονιά κατά την οποία γράφτηκε θα παραμείνει άγνωστη για πάντα, και η παραδοχή στην οποία βασίστηκαν οι ερευνητές είναι ουσιαστικά αυθαίρετη. Η μελέτη, επομένως, είναι στην πραγματικότητα μια απλή άσκηση που φέρνει σε επαφή την αστρονομία και την ποίηση. Είναι εξάλλου ένας συνδυασμός που ενθουσίαζε και την ίδια τη Σαπφώ. Όπως λέει ο Δρ Κουνζ, «η Σαπφώ θα έπρεπε να θεωρείται άτυπος συντελεστής της πρώιμης ελληνικής αστρονομίας. Δεν υπάρχουν πολλοί αρχαίοι ποιητές που αναφέρονται σε αστρονομικές παρατηρήσεις τόσο ξεκάθαρα». Νυχτωδία – Σαπφώ (Μιχάλης Τερζής – Νένα Βενετσάνου): http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500077321 Η Ρωσία κατασκευάζει διαστημικό... ιπτάμενο δίσκο! - Έχει δοκιμάσει κινητήρα αντι-βαρύτητας Στη Ρωσία, οπως αναφέρουν πληροφορίες βρίσκεται στο τελικό στάδιο κατασκευής ενός μεγάλου σκάφους αντιβαρύτητας (AGC), που είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί σαν... διαστημικό ιπτάμενο αεροπλανοφόρο. Μέχρι στιγμής έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και είναι έτοιμος προς χρήση ένας κινητήρας αντι-βαρύτητας Leonov! Ο Βλαντιμίρ Leonov, δήλωσε πως αυτός είναι ένας δρόμος ανάπτυξης της Ρωσίας προς μια σημαντική τεχνική και επιστημονική πρόοδο, σύμφωνα με το newsone. http://www.pronews.gr/portal/20160516/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1

Η NASA ανακάλυψε οξυγόνο στον πλανήτη Άρη Σε έρευνά της στον πλανήτη Άρη, η διαστημική υπηρεσία ανακάλυψε ατομικά μόρια οξυγόνου, μετά από 40 χρόνια εξερεύνησης του πλανήτη. Η αποκάλυψη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική από την διαστημική υπηρεσία, της οποίας ο στόχος είναι να στείλει ανθρώπους στον κόκκινο πλανήτη, το 2030. Το μοριακό στοιχείο βρέθηκε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη, κοινώς γνωστή και ως μεσόσφαιρα. «Η ποσότητα του οξυγόνου στον Άρη, είναι ακόμα δύσκολο να μετρηθεί», αναφέρει η επιστήμονας Πάμελα Μάρκουμ (Pamela Marcum). Για δεκαετίες, οι ερευνητές δυσκολεύονταν να δουν με ακρίβεια το σύμπαν, λόγω της πυκνότητας και της υγρασίας των ουρανών, σύμφωνα με το RT. «Για να παρατηρήσουμε τα μήκη κύματος του ατομικού οξυγόνου, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εξαιρετικά ευαίσθητα όργανα, στην προκειμένη περίπτωση ένα φασματόμετρο», αναφέρει η Μάρκουμ. Οι ερευνητές της NASA, δεν έχουν δώσει ακόμα ακριβή στοιχεία, σχετικά με το πόσο ατομικό οξυγόνο βρίσκεται στην Αρειανή μεσόσφαιρα, αλλά πιστεύουν ότι ήταν περίπου το μισό από αυτό που περιμένουν. Ωστόσο, αυτή η ποσότητα, θεωρείται ότι θα μπορούσε να προκαλέσει μεταβολές στην ατμόσφαιρα. http://www.pronews.gr/portal/20160514/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-nasa-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B5-%CE%BF%CE%BE%CF%85%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Η μαγνητική επανασύνδεση στη μαγνητόσφαιρα της Γης. Οι επιστήμονες έχουν πλέον στα χέρια τους περισσότερα στοιχεία για να καταλάβουν τον διαστημικό «καιρό» και να προβλέπουν στο μέλλον τις επικίνδυνες γεωμαγνητικές καταιγίδες. Για πρώτη φορά οι δορυφόροι μελέτησαν από κοντά ένα σημαντικό και μυστηριώδες φαινόμενο της μαγνητόσφαιρας που περιβάλλει τη Γη, τη λεγόμενη «μαγνητική επανασύνδεση». Πρόκειται για μια εκρηκτική διαδικασία, που συμβαίνει όταν οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας συγκρούονται με το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και διασυνδέονται μεταξύ τους προσωρινά. Οι τέσσερις πανομοιότυποι δορυφόροι της αποστολής Magnetospheric Multiscale Mission (MMS) της NASA, οι οποίοι εκτοξεύθηκαν τον Μάρτιο του 2015, για πρώτη φορά ταξίδεψαν κατ’ ευθείαν στο επίκεντρο της μαγνητικής επανασύνδεσης και την κατέγραψαν με τα όργανά τους. Οι επιστήμονες από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Τζέιμς Μπερτς του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Τέξας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Science». Η Γη περιβάλλεται από τη μαγνητόσφαιρα, που την προστατεύει από την επιβλαβή διαστημική ακτινοβολία. Όταν οι δυναμικές γραμμές του γήινου μαγνητικού πεδίο συναντούν τις αντίστοιχες δυναμικές γραμμές του πολύ μεγαλύτερου μαγνητικού πεδίου του Ήλιου, οι οποίες έχουν αντίθετο προσανατολισμό από τις γήινες, τότε -με εκρηκτικό τρόπο- συμβαίνει η μαγνητική επανασύνδεση των γήινων και των ηλιακών γραμμών. Αυτό το φυσικό φαινόμενο -το οποίο διοχετεύει ενέργεια από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου στο αντίστοιχο της Γης- προκαλεί γεωμαγνητικές καταιγίδες που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στη λειτουργία των δορυφορικών και των επίγειων επικοινωνιών. Σχετίζεται επίσης με δημιουργία του θεαματικού σέλαος στο Βόρειο και στο Νότιο Πόλο. Στην «καρδιά» της μαγνητικής επανασύνδεσης βρίσκεται μια διαδικασία αστραπιαίας εκπομπής πρωτονίων και ηλεκτρονίων, την οποία παρατήρησε από κοντά ο σχηματισμός των δορυφόρων MMS, οι οποίοι πετούν σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων μεταξύ τους. Το «κουαρτέτο» έκανε πάνω από 4.000 ταξίδια στα όρια της μαγνητόσφαιρας της Γης, συλλέγοντας κάθε φορά νέα στοιχεία. Διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι η μαγνητική επανασύνδεση δεν είναι πάντα εκρηκτική, ενώ, όταν συμβαίνει, παράγει θερμότητα ανάλογη με όση παράγουν δέκα εκατομμύρια φωτοβολταϊκά πάνελ των 200 βατ το καθένα. Η αποστολή MMS βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να φέρει νέα στοιχεία για τη μαγνητόσφαιρα στο φως. http://physicsgg.me/2016/05/13/%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%cf%8c/

Βίντεο: η απεικόνιση των σωματιδίων στο CERN Ένα βίντεο που μας δείχνει την εξέλιξη της απεικόνισης των σωματιδίων στα πειράματα του CERN με την πάροδο του χρόνου και την αντίστοιχη τεχνολογική εξέλιξη των ανιχνευτών. Όταν πραγματοποιείται πείραμα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, έχετε τη δυνατότητα να βλέπετε live την απεικόνιση των ανιχνευόμενων σωματιδίων από το πείραμα ATLAS πατώντας ΕΔΩ: http://atlas-live.cern.ch http://physicsgg.me/2016/05/14/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84/

Ανιχνευτής ψάχνει για ενδείξεις ύπαρξης ενός «γειτονικού» παράλληλου σύμπαντος. Σημάδια που θα «πρόδιδαν» την παρουσία ενός «γειτονικού» παράλληλου σύμπαντος, αναζητούν φυσικοί από το βελγικό Πανεπιστήμιο της Ναμίρ, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ στη Γαλλία. Γι’ αυτό τον σκοπό, η ομάδα έχει εγκαταστήσει στην Γκρενόμπλ έναν ανιχνευτή νετρονίων, ο οποίος από τις ιδιότητες αυτών των στοιχειωδών σωματιδίων θα μπορούσε να επαληθεύσει, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, την ύπαρξη του παράλληλου «κόσμου» που βρίσκεται πλησιέστερα στο δικό μας σύμπαν. Στο «στόχαστρο» της ομάδας βρίσκεται η κοσμολογική υπόθεση που προέκυψε από τη Θεωρία-Μ, μία θεωρία που προσπαθεί να «συμφιλιώσει» την κβαντομηχανική με τη Γενική Σχετικότητα υποστηρίζοντας πως υπάρχουν περισσότερες διαστάσεις από τις τέσσερις για τον χώρο και τη μία για τον χρόνο, με τις οποίες είμαστε όλοι εξοικειωμένοι. Από τη Θεωρία-Μ προκύπτει πως το ίδιο το σύμπαν μας ίσως είναι μία τετραδιάστατη οντότητα («βράνη») που «επιπλέει» σε έναν πενταδιάστατο υπερχώρο, με τον ίδιο τρόπο που στην καθημερινότητά μας ένα δισδιάστατο φύλλο χαρτιού υπάρχει στον τρισδιάστατο συμβατικό χώρο. Και μάλιστα, σε αυτό τον υπερχώρο «συγκατοικεί» με άλλες ανάλογες τετραδιάστες οντότητες («βράνες»), δηλαδή παράλληλα σύμπαντα. Με βάση το παραπάνω μοντέλο, τα παράλληλα σύμπαντα απέχουν κατά μια συγκεκριμένη απόσταση μέσα σε αυτόν τον υπερχώρο, ενώ δεν ανταλλάσσουν σωματίδια, αφού αυτά δεν μπορούν να κινηθούν στην πέμπτη διάσταση. Επομένως, ο μόνος τρόπος που αλληλεπιδρούν οι βράνες είναι η βαρύτητα, η οποία δρα στον υπερχώρο. Όμως η γαλλοβελγική ομάδα υποστηρίζει πως, αν και όντως τα σωματίδια μίας βράνης είναι κατά κανόνα εγκλωβισμένα σε αυτήν, λόγω ενός φαινομένου της κβαντομηχανικής («φαινόμενο σήραγγας»), ένας πολύ μικρός αριθμός θα πρέπει να μπορούν να «διαφύγουν» από το σύμπαν τους στην πλησιέστερη βράνη. Μάλιστα, πρώτα σε αυτές τις «αποδράσεις» είναι τα νετρόνια, τα οποία δεν έχουν φορτίο και επομένως δεν υπόκεινται σε ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Ο ανιχνευτής του πειράματος βρίσκεται λίγα μέτρα από τον ερευνητικό πυρηνικό αντιδραστήρα του Ινστιτούτου Laue-Langevin (ILL) στην Γκρενόμπλ, καταγράφοντας τα νετρόνια που παράγονται από τις πυρηνικές διασπάσεις. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα περισσότερα νετρόνια παραμένουν παγιδευμένα στη «βράνη» μας, ξεκινώντας από τον αντιδραστήρα και καταλήγοντας στον ανιχνευτή. Ωστόσο, με βάση την υπόθεσή τους, ένας πολύ μικρός αριθμός των σωματιδίων του αντιδραστήρα «δραπετεύουν» στο πλησιέστερο παράλληλο σύμπαν και μετά επιστρέφουν ξανά στον «κόσμο» μας. Έτσι αυτή η πρόσκαιρη «απόδραση» θα επηρεάσει την κυματοσυνάρτησή τους και επομένως τις ιδιότητές τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1103379/anixneutis-psaxnei-gia-endeikseis-uparksis-enos-geitonikou-parallilou-sumpantos

Κάψουλα Dragon επιστρέφει από τον ISS με επιστημονικό υλικό. Φορτωμένo με σχεδόν δύο τόνους επιστημονικού και άλλου υλικού, μη επανδρωμένο σκάφος Dragon της εταιρείας SpaceX επέστρεψε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) πέφτοντας με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό Ωκεανό το απόγευμα της Τετάρτης. Η κάψουλα περισυνελέγη από πλοίο περίπου 400 χιλιόμετρα από το Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, όπου επρόκειτο να μεταφερθεί για το ξεφόρτωμα του περιεχομένου της. Θα επιστρέψει στη συνέχεια στις εγκαταστάσεις της SpaceX, μιας από τις δύο αμερικανικές εταιρείες που έχουν αναλάβει τον ανεφοδιασμό του σταθμού για λογαριασμό της NASA, λειτουργώντας συμπληρωματικά στα ρωσικά σκάφη Soyuz. Το Dragon προσφέρει μεγαλύτερη χωρητικότητα από τα υπόλοιπα μη επανδρωμένα σκάφη που εξυπηρετούν το τροχιακό εργαστήριο. Όπως αναφέρει η NASA, το φορτίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων πρωτεΐνες που κρυσταλλώθηκαν σε συνθήκες μικροβαρύτητας προκειμένου να προσδιοριστεί η τρισδιάστατη δομή τους. Περιλαμβάνει επίσης δείγματα βιολογικών υλικών που προσέφερε ο αστροναύτης Σκοτ Κέλι στον ένα χρόνο που παρέμεινε στον ISS, προκειμένου να μελετηθούν οι επιπτώσεις της παρατεταμένης παραμονής στο Διάστημα. Στην κάψουλα βρίσκεται επίσης μια ελαττωματική διαστημική στολή από την οποία διέρρευσε νερό μέσα στην κάσκα του αστροναύτη Τιμ Κόρπα στη διάρκεια διαστημικού περιπάτου. Το Dragon είχε φτάσει στον σταθμό στις 10 Απριλίου μεταφέροντας περίπου 3,5 τόνους προμηθειών και εξοπλισμού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500076692 Έτοιμος ως το 2022 ο κινεζικός διαστημικός σταθμός Tiangong 3. Νέα στοιχεία για τον διαστημικό σταθμό Tiangong 3, ο οποίος προορίζεται να είναι έτοιμος να τεθεί σε ενεργό υπηρεσία το 2022, δημοσιοποίησε η κινεζική διαστημική υπηρεσία, υπό τη μορφή διαφανειών Powerpoint. Όπως αναφέρται σε δημοσίευμα του Popular Science, ο σταθμός θα δέχεται τακτικά επανδρωμένα σκάφη Shenzhou και μη επανδρωμένα σκάφη ανεφοδιασμού Tianzhou. Το βασικό κομμάτι, Tianhe 1, 22 τόνων, που μπορεί να φιλοξενήσει ένα πλήρωμα τριών κοσμοναυτών («ταϊκοναυτών») για 40 ημέρες, θα εκτοξευθεί το 2018, με τα δύο συνοδευτικά επιστημονικά τμήματα να αναμένεται να τεθούν σε τροχιά μέσα στα επόμενα τέσσερα έτη. To Tianhe 1 θα έχει πέντε σημεία πρόσβασης/ πρόσδεσης και έναν ρομποτικό βραχίονα. Ακόμη, θα περιέχει ένα εργαστήριο με ειδικά τμήματα για αποθήκευση επιστημονικού εξοπλισμού και πειραμάτων. Ο Tiangong 3 μπορεί στο μέλλον να επεκταθεί μέσω πρόσθεσης επιπλέον τμημάτων Tianhe. Τα επιστημονικά τμήματα θα έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος με το Tianhe 1, περίπου 20 τόνων το καθένα. Το πρώτο, Wengtian, θα έχει επίσης τον δικό του ρομποτικό βραχίονα για να βοηθά τους ταϊκοναύτες σε πειράματα στο διάστημα. Το δεύτερο, Mengtian, θα έχει ένα σημείο πρόσβασης/ πρόσδεσης για αλληλεπίδραση με διαστημόπλοια, κάτι που θα του επιτρέπει να υποστηρίζει άλλα τμήματα και σκάφη για σκοπούς συντήρησης, επισκευών κ.α. Σημειώνεται ότι «συντροφιά» στον διαστημικό σταθμό θα κρατά το διαστημικό τηλεσκόπιο Xuntian, που διαθέτει ειδικό σημείο πρόσδεσης στο πίσω μέρος- κάτι που σημαίνει ότι θα μπορείται να μετακινείται (είτε με τους δικούς του προωθητήρες είτε μέσω διαστημικού ρυμουλκού) κοντά στον Tiangong 3 και να δένει σε αυτόν, ώστε οι ταϊκοναύτες να μπορούν να έχουν εύκολη πρόσβαση στο εσωτερικό του. Κλειδί για τα κινεζικά σχέδια είναι η παρθενική πτήση του πυραύλου Long March 5 φέτος, που θα έχει τη δυνατότητα να αποστείλει τα τμήματα σε τροχιά. Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ των επιδιώξεων της Κίνας είναι η αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη ως το 2030, η αποστολή οχήματος στον Άρη και η εκτόξευση/ πτήση του πανίσχυρου πυραύλου Long March 9. http://www.naftemporiki.gr/story/1102739/etoimos-os-to-2022-o-kinezikos-diastimikos-stathmostiangong-3 Έκθεση «Ρωσική Διαστημική" Απο τις 18 Μαΐου 2016 η Roscosmos και το Μουσείο Τέχνης της Μόσχας Πολυμέσων (Mamm) θα παρουσιάσουν στους κατοικους και τους επισκέπτες την έκθεση «Ρωσική Διαστημική», η οποία θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Έτους Gagarin και το πρόγραμμα «Gagarin. Πάμε! "Για την 55η επέτειο από την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διάστημα. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου 2016. Ανάμεσα στα πολλά μοναδικά εκθέματα μια κεντρική θέση παίρνει το διαστημόπλοιο «Βοστόκ-1» του Γιούρι Γκαγκάριν. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_05-12.html

Κοσμική σκόνη απoκαλύπτει την αρχέγονη ατμόσφαιρα της Γης. Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 3.000 τόνοι σκόνης από το Διάστημα εισέρχονται στην ατμόσφαιρα με χαμηλή ταχύτητα και φτάνουν μέχρι το έδαφος. Αναλύοντας τέτοια κοσμικά σωματίδια που βρέθηκαν παγιδευμένα σε πετρώματα 2,7 δισ. ετών, γεωλόγοι διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι η ατμόσφαιρα της νεαρής Γης περιείχε οξυγόνο στα ανώτερα στρώματά της. Η διαπίστωση δείχνει να έρχεται σε αντίθεση με πολυάριθμες προηγούμενες μελέτες, οι οποίες έχουν δείξει σχεδόν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η κατώτερη ατμόσφαιρα της Γης δεν περιείχε καθόλου οξυγόνο εκείνη την εποχή. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η ατμόσφαιρα άρχισε να εμπλουτίζεται με οξυγόνο στη διάρκεια του «Μεγάλου Οξειδωτικού Συμβάντος» πριν από 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι συντάκτες της νέας μελέτης, η οποία δημοσιεύεται στο έγκριτο περιοδικό Nature, δεν διαφωνούν με τη θεωρία -ούτε οι ίδιοι εξάλλου δεν περίμεναν την ανακάλυψή τους. Το πιθανότερο, λένε, είναι ότι οξυγόνο υπήρχε μόνο στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και όχι στα κατώτερα: σε μεγάλο ύψος, εξηγούν, η υπεριώδης ακτινοβολία του Ήλιου διασπά το διοξείδιο του άνθρακα και δίνει μονοξείδιο του άνθρακα και οξυγόνο. Με επικεφαλής τον Δρ Άντριου Τόμκινς του Πανεπιστημίου Μόνας στην Αυστραλία, η ερευνητική ομάδα εξέτασε σπάνια πετρώματα, ηλικίας 2,7 δισ. ετών, από την περιοχή Πιλμπάρα της Δυτικής Αυστραλίας. Μέσα στα πετρώματα βρέθηκαν δεκάδες εγκλωβισμένοι μικρομετεωρίτες, ουσιαστικά σωματίδια εξωγήινης σκόνης. Για να φτάσουν μέχρι το έδαφος, αντί να καούν στην ατμόσφαιρα, τα σωματίδια αυτά πρέπει να κινούνται με ταχύτητα το πολύ 70 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, εξηγούν οι ερευνητές. Ακόμα κι έτσι, όμως, λιώνουν από τη θερμότητα της τριβής με τον αέρα και στερεοποιούνται ξανά όταν επιβραδύνουν. Αρκετοί από τους μικρομετεωρίτες που εξετάστηκαν βρέθηκαν να αποτελούνται από οξείδια του σιδήρου, ουσιαστικά σκουριά. Πολλοί μετεωρίτες είναι γνωστό ότι αποτελούνται κυρίως από σίδηρο, ο οποίος με κάποιον τρόπο οξειδώθηκε απότομα και μετατράπηκε σε σκουριά καθώς το αντικείμενο έπεφτε με τη Γη. Αυτό, λένε οι ερευνητές, θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε μεγάλο ύψος, όταν τα εισερχόμενα σωματίδια είναι ακόμα αρκετά θερμά για να αντιδράσουν γρήγορα με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο. Η μόνη εξήγηση που προκύπτει είναι ότι τα σωματίδια συνάντησαν ένα στρώμα οξυγόνου καθώς περνούσαν από την ανώτερη ατμόσφαιρα. «Είναι ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα, δεδομένου ότι είναι η πρώτη φορά που κάποιος βρίσκει τρόπο να μελετήσει τη χημεία στην αρχαία ανώτερη ατμόσφαιρας» σχολιάζει υπερήφανος ο Δρ Τόμκινς. Διατυπώνει επίσης τη θεωρία ότι το οξυγόνο δεν μπορούσε να κατέβει σε χαμηλότερο ύψος λόγω ενός ενδιάμεσου στρώματος μεθανίου, το οποίο θα εμπόδιζε την ανάμειξη του αέρα. Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να εντοπίσουν σωματίδια κοσμικής σκόνης που έπεσαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, προκειμένου να αποκαλύψουν πώς η χημεία της ατμόσφαιρας άλλαξε στην πορεία του γεωλογικού χρόνου. Όπως φαίνεται η κοσμική σκόνη έχει πολλά ακόμα να μας πει. http://physicsgg.me/2016/05/12/%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80o%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ad%ce%b3%ce%bf%ce%bd/

Σαν σήμερα το 1883 γεννήθηκε ο Γεώργιος Παπανικολάου. Έλληνας γιατρός και ερευνητής με παγκόσμια αναγνώριση. Είναι περισσότερο γνωστός για τη μέθοδο πρώιμης διάγνωσης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, που φέρει το όνομά του («Τεστ Παπανικολάου» ή «Τεστ Παπ») και έχει σώσει τη ζωή χιλιάδων γυναικών. Ο Γεώργιος Παπανικολάου γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1883 στην Κύμη Ευβοίας. Ήταν γιος του γιατρού και πολιτικού Νικόλαου Παπανικολάου, που διετέλεσε δήμαρχος Κύμης και βουλευτής Ευβοίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κύμη, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και κατόπιν οι γονείς του τον έστειλαν στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές του. Το 1898, σε ηλικία 15 ετών, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1904 με άριστα. Ανήσυχο πνεύμα, μελέτησε φιλοσοφία (Νίτσε, Σοπεγχάουερ), μυήθηκε στη μουσική και την ποίηση, έμαθε Γαλλικά και Γερμανικά, και γενικά απέκτησε μια πολύπλευρη μόρφωση και εσωτερική καλλιέργεια. Το 1907 μετέβη στη Γερμανία για μετεκπαίδευση, παρά την επιθυμία του πατέρα του, που ήθελε να ασκήσει μαζί του την ιατρική στην Ελλάδα. Τρία χρόνια αργότερα ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Φυσικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου με την εργασία «Περί των συνθηκών της διαφοροποιήσεως του φύλου των δαφνιδών». Αμέσως μετά επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου νυμφεύτηκε τη μυκονιάτισσα Μαρία-Ανδρομάχη Μαυρογένους, απόγονο της ηρωίδας του '21 Μαντούς Μαυρογένους και συμμετείχε ως γιατρός στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913. Το 1913 μεταναστεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες και αρχικά ασχολείται με εξωιατρικές εργασίες μαζί με τη σύζυγό του για τα προς το ζην. Εκεί τον ανακαλύπτει ο διάσημος εκείνη την εποχή γενετιστής Τ. Μόργκαν, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει στο έργο του τα πορίσματα της διδακτορικής διατριβής του νεαρού Παπανικολάου και μεσολαβεί για την πρόσληψή του στο παθολογοανατομικό εργαστήριο του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης. Από εκεί βρέθηκε στο ανατομικό εργαστήριο του ονομαστού πανεπιστημίου Κορνέλ και επιδόθηκε απερίσπαστος στο ερευνητικό του έργο. Το 1917 μελέτησε το κολπικό επίχρισμα των κατώτερων θηλαστικών και συσχέτισε τη μορφολογία του με τον ορμονικό κύκλο και τις ανάλογες μεταβολές στη μήτρα και τις ωοθήκες των ζώων. Στη συνέχεια πραγματοποίησε κλινικές και εργαστηριακές μελέτες για τη διαγνωστική αξία της εξέτασης των κυττάρων του κολπικού επιχρίσματος στον άνθρωπο, με πρώτο «πειραματόζωο» τη γυναίκα του. Η έρευνά του επεκτάθηκε αργότερα σε γυναίκες του «Women’s Hospital» της Νέας Υόρκης και αποτέλεσε τη βάση για τη θεμελίωση της μεθόδου του για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου. Το 1928 έκανε την πρώτη του ανακοίνωση με τίτλο «Νέα διάγνωση του καρκίνου», η οποία αρχικά αντιμετώπισε τη δυσπιστία του ιατρικού κόσμου των ΗΠΑ. Ο ίδιος, όμως, ήταν απολύτως βέβαιος για την αξία της μεθόδου του για την κυτταρολογική διάγνωση του καρκίνου της μήτρας και συνέχισε με μεγαλύτερο ζήλο τις έρευνές του. Στη μακρόχρονη επιστημονική του σταδιοδρομία ανήλθε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, με αποκορύφωμα τον τίτλο του καθηγητή της Κλινικής Ανατομικής (1947-1957). Το 1961 εγκαταστάθηκε στο Μαϊάμι, όπου ανέλαβε την οργάνωση του Καρκινολογικού Ινστιτούτου, το οποίο μετά τον θάνατό του στις 19 Φεβρουαρίου του 1962, μετονομάσθηκε σε Καρκινολογικό Ινστιτούτο «Γεώργιος Παπανικολάου». Παρότι δεν τιμήθηκε με Νόμπελ, για το οποίο είχε προταθεί δύο φορές, του απονεμήθηκαν πολλά αμερικάνικα ιατρικά βραβεία και μεταθανατίως το Βραβείο του ΟΗΕ. Το 1932 έγινε το πρώτο επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1949 η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τον ονόμασε επίτιμο διδάκτορα. Το 1954 εξέδωσε τον «Ατλαντα της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας», που αποτελεί την ολοκλήρωση και την επισφράγιση του έργου του. Σήμερα το «Τεστ Παπ» χρησιμοποιείται παγκοσμίως για τη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, επί της προκαρκινικής δυσπλασίας και άλλων κυτταρολογικών ασθενειών του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. http://www.pronews.gr/portal/20160513/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF-1883-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85

Blue Origin: Το σύστημα διαστημικών πτήσεων για ιδιώτες που χρηματοδοτεί ο ιδρυτής της Amazon. Η Blue Origin είναι μια ακόμη ιδιωτική προσπάθεια για την πραγματοποίηση τροχιακών και υποτροχιακών πτήσεων για ιδιώτες. Η εταιρεία έχει δημιουργηθεί από τον Τζέφ Μπέζος τον ιδρυτή της Amazon.com. Το σύστημα υποτροχιακής πτήσης που αναπτύσσει και δοκιμάζει η εταιρεία ονομάζεται New Shepard και αποτελείται δύο οχήματα: Την κάψουλα πληρώματος, η οποία θα μπορεί να δεχθεί από τρεις έως και εννέα άτομα και το πύραυλο εκτόξευσης. Η κάψουλα πληρώματος εκτοξεύεται μαζί με τον προωθητικό πύραυλο. Στη συνέχεια και μόλις φτάσουν σε ικανό ύψος τα δύο αυτά αποχωρίζονται μεταξύ τους με τον προωθητικό πύραυλο να πραγματοποιεί ελεγχόμενη κάθετη προσγείωση με τη βοήθεια ανασχετικών πύραυλων και την κάψουλα να προσγειώνεται με την βοήθεια αλεξιπτώτων. Στα βίντεο μπορείτε να δείτε την επιτυχημένη δοκιμή του συστήματος που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο. Στο πρώτο από αυτά δείτε την ελεγχόμενη προσγείωση του πυραυλικού φορέα. http://www.pronews.gr/portal/20160511/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/blue-origin-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%BF-%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82 Η ΛΕΣΒΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ SENTINEL-2 Η ιδιαίτερα όμορφη Λέσβος, ένα από τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου, δεσπόζει εντυπωσιακά στην εικόνα αυτή. Στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, κτισμένη πάνω σε επτά λόφους, βρίσκεται η πρωτεύουσα Μυτιλήνη. Πρόκειται για μια εικόνα υψηλής ανάλυσης που έχει ληφθεί από το όργανο οπτικής απεικόνισης του δορυφόρου Sentinel-2, MultiSpectral Instrument (MSI), στις 8 Φεβρουαρίου 2016. Χρησιμοποιώντας μέρος της συνολικής πληροφορίας που μας δίνει το όργανο, και συγκεκριμένα τα κανάλια-κομμάτια του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που αναλογούν στο κόκκινο, πράσινο και μπλε όπως τα αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι, φτάνουμε στο φωτορεαλιστικο αποτέλεσμα που βλέπουμε. Όπως φαίνεται και στην εικόνα, το νησί βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Τουρκίας, από το στενό Μουσελίμ, στα Βόρεια και από το στενό της Μυτιλήνης, στα Ανατολικά. Εκτός από τουριστικό προορισμό τους καλοκαιρινούς μήνες, η Λέσβος είναι γνωστή και για τα παραδοσιακά προϊόντα και τα ιστορικά μνημεία της. Λόγω της εξέχουσας και ιδιαίτερης γεωλογική κληρονομιάς της, ολόκληρο το νησί της Λέσβου έχει ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO από το 2012. Τον τελευταίο καιρό το νησί ήρθε στο προσκήνιο της ειδησεογραφίας καθώς αποτελεί πέρασμα για πολλούς πρόσφυγες στο ταξίδι τους από την Ασία προς την Ευρώπη. Η εικόνα αυτή δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από το λογαριασμό της @ESA_Hellas στο Twitter στις 10 Μαΐου 2016, για να ευχαριστήσει το κοινό της που ξεπέρασε τους πρώτους 1000 ακολούθους. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2016/05/E_LESVOS_APO_TON_SENTINEL-2

Παίρνοντας τα μέτρα ενός μυστηριώδους πλανήτη νάνου. Ομάδα ερευνητών στην Ουγγαρία έκανε νέες παρατηρήσεις στον πιο μυστηριώδη πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος αποκαλύπτοντας νέα στοιχεία για αυτόν. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως ο νάνος πλανήτης 2007 OR10 -ο οποίος ακόμη δεν έχει «βαφτιστεί»- είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πλανήτης νάνος του ηλιακού μας συστήματος μετά τον Πλούτωνα και την Έριδα. Ακολουθούν σε μέγεθος οι πλανήτες νάνοι Μακεμάκε και Χαουμέα. Με την εξαίρεση της Δήμητρας, που βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, όλοι οι άλλοι πλανήτες νάνοι κινούνται πέρα από τον Ποσειδώνα. Πρόκειται για μακρινούς, μικρούς και παγωμένους κόσμους, δύσκολο να παρατηρηθούν με τα τηλεσκόπια, γι' αυτό, άλλωστε, οι περισσότεροι έχουν ανακαλυφθεί μόλις την τελευταία δεκαετία. Οι νέες παρατηρήσεις από τα διαστημικά τηλεσκόπια Kepler και Herschel δείχνουν ότι ο 2007 OR10 έχει διάμετρο 1.535 χιλιομέτρων (η προηγούμενη εκτίμηση ήταν 1.280 χλμ.), περίπου 100 χλμ. μεγαλύτερη από τον Μακεμάκε και κατά το ένα τρίτο μικρότερη από τον Πλούτωνα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Aντρας Παλ του Κέντρου Ερευνών Αστρονομίας της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal». Σε αντίθεση με τους άλλους νάνους πλανήτες που είναι πολύ πιο φωτεινοί, ο 2007 OR10 είναι αρκετά σκούρος έχοντας μια ερυθρωπή απόχρωση, πράγμα που πιθανώς οφείλεται στο ότι καλύπτεται από πάγους μεθανίου, μονοξειδίου του άνθρακα και αζώτου. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του πιο αργά σχεδόν από κάθε άλλο ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος, καθώς χρειάζεται περίπου 45 ώρες για μια πλήρη περιστροφή (η διάρκεια της μέρας του). Κινείται σε ελλειπτική τροχιά, που τον φέρνει τόσο κοντά στον Ήλιο όσο ο Ποσειδώνας, ενώ σήμερα βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από το μητρικό μας άστρο από τον Πλούτωνα. Ο 2007 OR10 ανακαλύφθηκε το 2007 από τους αστρονόμους Μεγκ Σβαμπ, Μάικ Μπράουν και Ντέηβιντ Ραμπίνοβιτς οι οποίοι θα έχουν και την τιμή να «βαφτίσουν» τον νάνο πλανήτη σύντομα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500076610

Διακρίσεις Ελλήνων μαθητών στην 33η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα. Στη διοργάνωση συμμετείχαν 11 ομάδες από χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης με παράδοση στα μαθηματικά, καθώς και εννέα φιλοξενούμενες χώρες από την Ευρώπη και την Ασία, μεταξύ των οποίων η Ιταλία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι μαθητές που διακρίθηκαν είναι οι: Τσιάμης Ραφαήλ - Αργυρό Μετάλλιο Γαβριλόπουλος Γεώργιος - Αργυρό Μετάλλιο Μελάς Δημήτριος - Χάλκινο Μετάλλιο Γεωργιάδης Βασίλειος - Χάλκινο Μετάλλιο Μισιακός Παναγιώτης - Χάλκινο Μετάλλιο Κοτσόβολης Γεώργιος - Χάλκινο Μετάλλιο Σε ανακοίνωσή της, η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία συγχαίρει την ελληνική αποστολή και τονίζει ότι τα αποτελέσματα αυτά δικαιώνουν τις προσπάθειές της για την αναβάθμιση της Μαθηματικής Παιδείας στη χώρα μας, δείχνουν τις δυνατότητες των Ελλήνων μαθητών και ενισχύουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μεγάλος Χορηγός της Ελληνικής Ομάδας ήταν το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. http://www.pronews.gr/portal/20160512/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-33%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Δεμένη κάμερα GoPro σ’ έναν πύραυλο για το διάστημα και το θέαμα είναι εκπληκτικό. Η UP Aerospace Inc. εκτόξευσε έναν πύραυλο SL-10 μήκους 6 μέτρων, ο οποίος έφτασε σε υψόμετρο 396.000 πόδια (120.700 μέτρα) πάνω από την Γη αναπτύσσοντας ταχύτητα που άγγιξε τα 5.5 Mach (6.115 χλμ/ώρα). Δείτε το απίστευτο υλικό που κατέγραψε μια GoPro κάμερα που ήταν τοποθετημένη πάνω του! http://www.pronews.gr/portal/20160510/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B4%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-gopro-%CF%83%E2%80%99-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C Εκδήλωση των επιστημόνων του Δημόκριτου για το σύμπαν Τη διαδικασία σύνθεσης των στοιχείων στο σύμπαν και τα αστροφυσικά σενάρια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, πραγματεύεται η επόμενη ομιλία του Δ' κύκλου εκδηλώσεων του καινοτόμου θεσμού Cafe Scientifique, η οποία θα περιλαμβάνει και ξενάγηση στο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος και ειδικότερα, στον επιταχυντή Tandem του Ινστιτούτου Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής. Η εκδήλωση, η οποία είναι ανοικτή για το κοινό, με ελεύθερη είσοδο, θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 12 Μαΐου, στις 6μμ, με ομιλητή τον κ. Σωτήριο Χαρισόπουλο, Διευθυντή του Ινστιτούτου Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής (ΙΠΣΦ) του Εθνικού Κέντρου Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος», και Επικεφαλής του Εργαστηρίου Επιταχυντή Tandem. Ειδικά για το Μάιο, το Cafe Scientifique θα διεξαχθεί στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος (Πατρ. Γρηγορίου Ε' & Νεαπόλεως 27, 153 41, Αγία Παρασκευή, 210-6503040, 210-6503002, μετρό Νομισματοκοπείο). http://www.pronews.gr/portal/20160510/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD «Ι.Χ» αεροσκάφη με δυνατότητα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης. Φιλόδοξη startup σε πρόγραμμα business incubator της ESA αναπτύσσει ένα πρωτοποριακό, προσωπικής χρήσης αεροσκάφος με δυνατότητα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης (VTOL). Το συγκεκριμένο ηλεκτρικό διθέσιο αεροσκάφος, υπό την ονομασία Lilium, αναμένεται να ανοίξει τον δρόμο για μια νέα κατηγορία απλών, σχετικά αθόρυβων και φιλικών προς το περιβάλλον αεροσκαφών, τα οποία θα αρχίσουν να είναι διαθέσιμα από το 2018 - φέρνοντας στο νου τα ιπτάμενα αυτοκίνητα τα οποία προέβλεπαν οι συγγραφείς ιστοριών επιστημονικής φαντασίας για τον 21ο αιώνα. «Ο στόχος μας είναι η ανάπτυξη αεροσκαφών για χρήση στην καθημερινή ζωή» εξηγεί ο Ντάνιελ Βίγκαντ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας και ένας εκ των τεσσάρων ιδρυτών της. «Θέλουμε ένα αεροπλάνο που μπορεί να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα, και δεν χρειάζεται τις πολύπλοκες και ακριβές υποδομές ενός αεροδρομίου. Για τη μείωση του θορύβου και της μόλυνσης, χρησιμοποιούμε ηλεκτρικούς κινητήρες έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιείται επίσης και κοντά σε αστικές ζώνες». Η εταιρεία ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2015 από τέσσερις μηχανικούς και διδακτορικούς φοιτητές του Technische Universität Μünchen και ήδη το cοncept έχει αποδειχτεί λειτουργικό σε κλίμακα, μέσω δοκιμών σε μοντέλα των 25 κιλών. Ήδη είναι υπό ανάπτυξη το πρώτο υπερελαφρύ αεροσκάφος, με δυνατότητα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης. Το Lilium συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των ελικοπτέρων και των αεροσκαφών σταθερών πτερύγων, αποφεύγοντας τα μειονεκτήματά τους: Θα μπορεί να προσγειώνεται και να απογειώνεται σχεδόν οπουδήποτε, καθώς απαιτείται μόνο μια ανοικτή επίπεδη περιοχή περίπου 15x15 μέτρων. Όσον αφορά στις επιδόσεις του, μπορεί να πιάσει ταχύτητα 400 χλμ/ ώρα, ενώ χάρη στους ηλεκτρικούς κινητήρες του είναι αρκετά αθόρυβο. Η άδεια χρήσης του απαιτεί τουλάχιστον 20 ώρες εκπαίδευσης- σαν άδεια οδήγησης αυτοκινήτου. Προορίζεται για ψυχαγωγική χρήση κατά την ημέρα, με καλές καιρικές συνθήκες, και σε εναέριο χώρο στο οποίο δεν υπάρχει κίνηση, σε ύψη μέχρι τριών χιλιομέτρων. http://www.naftemporiki.gr/story/1101459/ix-aeroskafi-me-dunatotita-kathetis-apogeiosis-kai-prosgeiosis

Πρώτο βίντεο από τη διάβαση του Ερμή. Σαν μυγάκι που πετά μπροστά από έναν γλόμπο του δρόμου, ο μικρός Ερμής διασχίζει τον πυρακτωμένο γίγαντα που γύρω του περιφέρονται όλα: η NASA δημοσιοποίησε το πρώτο βίντεο από τη διάβαση του Ερμή στις 9 Μαΐου, ένα σπάνιο φαινόμενο που βοηθά τους αστρονόμους εδώ και αιώνες. Αν και ο Ερμής ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 88 ημέρες, σπάνια τυχαίνει να ευθυγραμμιστεί με τον Ήλιο και τη Γη: ο μικρότερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος κινείται σε ελαφρώς διαφορετικό επίπεδο από ό,τι η Γη, συνήθως περνά πάνω ή κάτω από τον ηλιακό δίσκο. Ως αποτέλεσμα, οι διαβάσεις του Ερμή συμβαίνουν περίπου 13 φορές κάθε αιώνα. Στις 7,5 ώρες που χρειάστηκε ο πλανήτης να διασχίσει τον ηλιακό δίσκο, τα διαστημικά παρατηρητήρια SDO και SOHO της NASA, καθώς και το Hinode της ιαπωνικής JAXA, παρέμειναν στραμμένα στο φαινόμενο και μετέδωσαν εικόνες που θα ήταν αδύνατο να ληφθούν από τη Γη. Το πρώτο βίντεο είναι ένα timelapse που δημιουργήθηκε από εικόνες του SDO (Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής) που τραβήχτηκαν σε διάφορα μήκη κύματος, τα οποία εμφανίζονται με διαφορετικά χρώματα και δίνουν διαφορετικές όψεις στον Ήλιο. Όπως επισημαίνει η NASA, οι διαβάσεις του Ερμή και της Αφροδίτης -τους μόνους πλανήτες που βρίσκονται πλησιέστερα στον Ήλιο από τη Γη και προσφέρουν ορατές διαβάσεις- προσφέρουν βοήθεια κρίσιμης σημασίας εδώ και αιώνες: η πρώτη παρατήρηση διάβασης του Ερμή το 1631 επέτρεψε στους αστρονόμους να μετρήσουν το φαινόμενο μέγεθος του Ερμή και να εκτιμήσουν την απόσταση της Γης από τον Ήλιο. Η διάβαση της 9ης Μαρτίου θα επιτρέψει στους υπεύθυνους του SDO να στοχεύσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα όργανα του διαστημικού παρατηρητηρίου: δεδομένου ότι η θέση του Ερμή σε σχέση με τον Ήλιο μπορεί να υπολογιστεί με μεγάλη ακρίβεια, οι αστρονόμοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον πλανήτη ως δείκτη για τη στόχευση των οργάνων. Επιπλέον, η σκοτεινή φιγούρα του Ερμή καθώς κινείται μπροστά από το άστρο βοηθά τους μηχανικούς να εκτιμήσουν την ποσότητα του διάχυτου φωτός που μπαίνει στα όργανα και να προχωρήσουν σε διορθώσεις ώστε να το αντισταθμίσουν. Χρήσιμες θα είναι εξάλλου και οι παρατηρήσεις της διάβασης με το SOHO (Ηλιακό και Ηλιοσφαιρικό Παρατηρητήριο), επισημαίνει ο επιστημονικός διευθυντής του οργάνου Τζόζεφ Γκέρμαν. «Τα όργανα του SDO και του SOHO χρησιμοποιούν διαφορετικές φασματικές γραμμές και μήκη κύματος και έχουν ελαφρώς διαφορετικές οπτικές ιδιότητες για τη μελέτη των ηλιακών ταλαντώσεων». »Οι μετρήσεις της διάβασης θα μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε καλύτερα τον άξονα περιστροφής του Ήλιου». Βίντεο. Η προηγούμενη διάβαση του Ερμή, το Νοέμβριο του 2009, όπως καταγράφηκε από το SOHO.Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500076067 Η NASA μας δείχνει πώς είναι ο Ερμής. Πριν από λίγες μέρες, η NASA δημοσίευσε ένα πλήρες ψηφιακό μοντέλο που παρουσιάζει τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά του μικρότερου πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος. Το έργο των επιστημόνων της αμερικανικής υπηρεσίας παρουσιάζει την παραμικρή λεπτομέρεια για τον Ερμή, αποκαλύπτοντας ένα πολύ μεγάλο μέρος από το γεωλογικό του παρελθόν. Τα στοιχεία για την δημιουργία του χάρτη συλλέχθηκαν από το διαστημικό σκάφος MESSENGER της NASA, το οποίο ήταν σε τροχιά γύρω από τον Ερμή από το 2011 μέχρι και το 2015. Στο διάστημα αυτό, το ρομποτικό σκάφος τράβηξε έναν τεράστιο αριθμό φωτογραφιών, με τους επιστήμονες να χρησιμοποιούν περισσότερες από 100.000 για να καταλήξουν στην χαρτογράφηση του πλανήτη. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η ανάλυση των τοπογραφικών χαρακτηριστικών του Ερμή πρόκειται να οδηγήσει σε πολύ σημαντικές ανακαλύψεις μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Αυτό φαντάζει λογικό, αφού πλέον οι ερευνητές έχουν στα χέρια τους ένα πληρέστατο χάρτη, με όλα τα δεδομένα που χρειάζονται για να μελετήσουν εις βάθος της περιοχές του πλανήτη. «Εχουμε στα χέρια μας έναν θησαυρό από στοιχεία για τον Ερμη, χάρις στην επιτυχημένη αποστολή του MESSENGER. Αυτό έχει ήδη οδηγήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις, ενώ τα επόμενα χρόνια αναμένονται ακόμα πιο σπουδαίες μελέτες γύρω από τον πλανήτη» τόνισε η Susan Ensor, από το τμήμα της εφαρμοσμένης φυσικής του πανεπιστημίου John Hopkins. Στα στοιχεία που παρουσίασε η NASA υπάρχουν πολλές σημαντικές πληροφορίες για τον Ερμή, όπως το υψηλότερο και το χαμηλότερο σημείο του. Η υψηλότερη κορυφή του βρίσκεται στα 4.48 χιλιόμετρα πάνω από το μέσο υψόμετρο, ενώ το βαθύτερο σημείο του είναι «βυθισμένο» στα 5.38 χιλιόμετρα. Μάλιστα εκτιμάται ότι στη τελευταία περιοχή συνέβησαν κάποιες από τις πιο πρόσφατες ηφαιστειακές δραστηριότητες στον πλανήτη. Παρότι πολλές περιοχές εμφανίζονταν πολύ σκοτεινές, λόγω της κοντινής απόστασης του πλανήτη από τον Ηλιο, το MESSENGER μετά από πολύ προσπάθεια και αμέτρητες φωτογραφίες κατάφερε να συλλέξει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την εκτενή ανάλυση των γεωλογικών χαρακτηριστικών του Ερμή. http://www.pronews.gr/portal/20160510/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-nasa-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η Ύδρα, ο μικρός δορυφόρος του Πλούτωνα καλύπτεται με πάγο από πεντακάθαρο νερό. Η Ύδρα, ένας από τους δορυφόρους του Πλούτωνα, είναι σχεδόν πλήρως καλυμμένος με πάγο από σχεδόν «παρθένο» νερό, όπως ανακοίνωσαν επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Η εκτίμηση προέρχεται από την ανάλυση των στοιχείων που έστειλε το σκάφος «Νέοι Ορίζοντες», το οποίο πέρασε κοντά από τον Πλούτωνα πέρυσι το καλοκαίρι. Ο πάγος της Ύδρας είναι πολύ πιο καθαρός από τους πάγους στα άλλα φεγγάρια του νάνου πλανήτη, όπως του πολύ μεγαλύτερου και σκοτεινότερου Χάροντα, γι' αυτό άλλωστε η Ύδρα αντανακλά στο ηλιακό φως σαν λαμπερή χιονόμπαλα. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Σάιμον Πόρτερ του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Κολοράντο έκαναν λόγο για «απίστευτη καθαρότητα» στο παγωμένο κρυστάλλινο νερό της Ύδρας, χωρίς να γνωρίζουν γιατί αυτό συμβαίνει. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο συγκεκριμένος δορυφόρος, ο πιο μακρινός από τον Πλούτωνα, δημιουργήθηκε από θραύσματα πάγου που εκτινάχθηκαν στο διάστημα, όταν μια σύγκρουση δύο ουράνιων σωμάτων πριν από περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια δημιούργησε το σύστημα Πλούτωνα-Χάροντα και των μικρότερων φεγγαριών. Η Ύδρα έχει διάμετρο περίπου 50 χιλιομέτρων, ενώ ο Χάροντας 1.210 χλμ. Το σκάφος New Horizons συνεχίζει το ταξίδι του, απομακρυνόμενο συνεχώς από τη «γειτονιά» του Πλούτωνα. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_ydra_o_mikros_doryforos_tou_ploutona_kalyptetai_me_pago_apo_pentakatharo_nero-64373952/

Πόση ήταν η ατμοσφαιρική πίεση πριν από 3 δισ. χρόνια; Τα αέρια έχουν μικρή πυκνότητα σε σχέση με τα υγρά. Έτσι 1 m3 νερού ζυγίζει 1000 kg, ενώ 1 m3 αέρα ζυγίζει μόνο ~1,2 kg. Η μικρή πυκνότητα των αερίων οφείλεται στη μεγάλη σχετικά απόσταση των μορίων μεταξύ των. Λόγω της μεγάλης απόστασης, οι μεταξύ των μορίων δυνάμεις είναι μικρές και ως εκ τούτου τα αέρια δεν σχηματίζουν επιφάνειες, αλλά τείνουν να καταλάβουν διαρκώς μεγαλύτερο όγκο. Τα μόρια των αερίων κινούνται άτακτα προς όλες τις διευθύνσεις και συγκρουόμενα με τα τοιχώματα των δοχείων που τα περιέχουν εξασκούν σ’ αυτά πίεση. Συνεπώς. η πίεση των αερίων οφείλεται σε εντελώς διαφορετικό λόγο σε σχέση με τα υγρά. Στα υγρά η πίεση οφείλεται στη βαρύτητα ή και σε άλλες εξωτερικές τυχόν δυνάμεις, ενώ η πίεση των αερίων οφείλεται στη θερμική κίνηση των μορίων τους. Όπως στην υδροστατική, έτσι και στην αεροστατική κατά τη μελέτη της πίεσης πρέπει να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ δυο ακραίων περιπτώσεων: 1) το αέριο να βρίσκεται εκτός πεδίου βαρύτητας 2) η πίεση να οφείλεται αποκλειστικά στο πεδίο βαρύτητας. Στην πρώτη περίπτωση ισχύει η αρχή του Pascal: «Εφ’ όσον σε ένα αέριο που ηρεμεί δεν επιδρά το πεδίο βαρύτητας, η πίεση είναι σε όλη την έκτασή του σταθερή». Στη δεύτερη περίπτωση η πίεση δεν είναι η ίδια σε όλη την έκταση του αερίου, αλλά εξαρτάται από το υψόμετρο h του θεωρούμενου σημείου σύμφωνα με την βαρομετρική εξίσωση: ph=p0·e–c·h (1) Στην εξίσωση αυτή με ph παριστάνεται η πίεση σε υψόμετρο h, και με p0 την πίεση στην επιφάνεια της Γης και c μια σταθερά (c=ρ0·g/p0, ρ0 η πυκνότητα του αερίου σε υψόμετρο h=0). Ενώ η πίεση στα υγρά μεταβάλλεται γραμμικά με το h, στα αέρια μεταβάλλεται εκθετικά. Αυτό οφείλεται στο ότι τα μεν υγρά θεωρούνται ασυμπίεστα (πυκνότητα σταθερή, ανεξάρτητη του βάθους), ενώ τα αέρια είναι συμπιεστά (η πυκνότητα μεταβάλλεται με την πίεση). Ο αέρας που περιβάλλει τη Γη βρίσκεται λόγω του πεδίου βαρύτητας υπό πίεση, την ατμοσφαιρική πίεση, η οποία μεταβάλλεται με το ύψος από την επιφάνεια της Γης, σύμφωνα με την εξίσωση (1). Το γνωστό πείραμα του Torricelli αποδεικνύει την ύπαρξη της ατμοσφαιρικής πίεσης, και επιπλέον επιτρέπει τη μέτρησή της. Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας (h=0) και σε θερμοκρασία 25oC, είναι p0~100.000 Pa = 1 bar. Πόση ήταν η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της Γης πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια; Η έως τώρα πεποίθηση ότι, στα νιάτα της, η Γη είχε πυκνότερη ατμόσφαιρα, άρα και μεγαλύτερη ατμοσφαιρική πίεση αποδεικνύεται λανθασμένη. Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία μελέτησαν φυσαλίδες αέρα παγιδευμένες σε πετρώματα ηλικίας 2,7 δισεκατομμυρίων ετών και συμπέραναν ότι εκείνη την εποχή ο αέρας ασκούσε το πολύ το ήμισυ της πίεσης που ασκεί σήμερα η ατμόσφαιρα πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Ουάσιγκτον και Δυτικής Αυστραλίας, με επικεφαλής τους Σαντζόι Σομ και Τιμ Μπλέικ αντίστοιχα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience». Τα νέα ευρήματα ανατρέπουν την ευρέως αποδεκτή πεποίθηση πως η νεαρή Γη είχε πυκνότερη ατμόσφαιρα από ό,τι τώρα. Αυτή η ανακάλυψη οδηγεί επίσης σε νέες εκτιμήσεις για το ποιά και πόσα αέρια υπήρχαν στην αρχαία ατμόσφαιρα και πώς το κλίμα και η βιολογία τότε αλληλοεπηρέαζαν τον πλανήτη μας. Η νέα εκτίμηση βασίζεται στην χρησιμοποίηση ως «παλαιοβαρομέτρου» των φυσαλίδων αέρα που παγιδεύθηκαν σε στερεοποιημένη βασαλτική λάβα στην περιοχή Πιλμπάρα της δυτικής Αυστραλίας. Με τον τρόπο αυτό, υπολογίσθηκε το βάρος, άρα και η πίεση, της ατμόσφαιρας πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι η πίεση ήταν το 25% έως 50% της σημερινής, λίγο μεγαλύτερη από αυτήν πάνω από το όρος Έβερεστ. www.researchgate.net Πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια, στη Γη ζούσαν μόνο μονοκύτταροι οργανισμοί, η ηλιακή ακτινοβολία στον πλανήτη μας ήταν περίπου κατά 20% έως 30% πιο ασθενής, ενώ η γήινη ατμόσφαιρα δεν περιείχε καθόλου οξυγόνο. Αντίθετα, περιλάμβανε περισσότερα «αέρια του θερμοκηπίου» (μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα) και λιγότερο άζωτο από το σημερινό 80%, καθώς το απορροφούσαν μαζικά τα βακτήρια και το αφαιρούσαν συνεχώς από τον αέρα. Η αραιότερη ατμόσφαιρα, μεταξύ άλλων, θα επηρέαζε την ισχύ των ανέμων, ακόμη και το σημείο βρασμού των υγρών πάνω στη Γη. Η μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, έχει συνέπειες και για την αστροβιολογία, καθώς φωτίζει περισσότερο τις συνθήκες που μπορεί να επικρατούν σε άλλους εξωπλανήτες με αραιή ατμόσφαιρα. Η πίεση του αέρα είναι σημαντική για την ύπαρξη ζωής, καθώς βοηθά την ατμόσφαιρα να διακρατήσει υδρατμούς, παγιδεύει τη θερμότητα του Ήλιου (ή όποιου άλλου άστρου), ενώ επιδρά στις βιοχημικές αντιδράσεις των οργανισμών. http://physicsgg.me/2016/05/11/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%b7-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7-%ce%b1%cf%84%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%ce%af%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%b1%cf%80/

Το μικρό Λουξεμβούργο επενδύει σε διαστημικά ορυχεία. Λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση ότι σκοπεύει να δημιουργήσει νομικό πλαίσιο για εξορυκτική δραστηριότητα στο Διάστημα, το Λουξεμβούργο ξεκινά συνεργασία με αμερικανική εταιρεία για την ανάπτυξη των απαιτούμενων τεχνολογιών. Η Deep Space Industries, με έδρα την Καλιφόρνια, ανακοίνωσε ότι συνεργάζεται με την κυβέρνηση του Λουξεμβούργου και την κρατική επενδυτική τράπεζα SNCI «για τη συγχρηματοδότηση σχετικών προγραμμάτων Έρευνας και Ανάπτυξης που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη που απαιτείται για την εξόρυξη πόρων από αστεροειδείς και την υλοποίηση εφοδιαστικής αλυσίδας πολύτιμων πόρων στο Διάστημα». https://deepspaceindustries.com/prospector-x-an-international-mission-to-test-technologies-for-asteroid-mining/ Η συνεργασία, η οποία εντάσσεται στην πρωτοβουλία SpaceResources.lu της μικρής ευρωπαϊκής χώρας «αναδεικνύει την ισχυρή δέσμευση της λουξεμβουργιανής κυβέρνησης να υποστηρίξει την εξερεύνηση και μελλοντική χρήση των διαστημικών πόρων» δήλωσε η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας Ετιέν Σνάιντερ. Τον περασμένο Φεβρουάριο, το Λουξεμβούργο έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που ανακοίνωσε την πρόθεσή της για τη δημιουργία νομικού και ρυθμιστικού πλαίσιο για τη δημιουργία ορυχείων στο Διάστημα. Οι ΗΠΑ είχαν προχωρήσει πέρυσι ένα βήμα παραπέρα ψηφίζοντας τη νομοθεσία Space Act για την ιδιωτική πρωτοβουλία στο Διάστημα, η οποία μεταξύ άλλων δίνει σε ιδιωτικές εταιρείας δικαιώματα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων που εξορύσσονται από αστεροειδείς. Η ιδέα της αξιοποίησης των φυσικών πόρων του Διαστήματος υπάρχει εξάλλου εδώ και καιρό: πολλοί αστεροειδείς αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από σίδερο και νικέλιο, άλλοι περιέχουν χρυσό, πλατίνα και δυσεύρετα στοιχεία που ονομάζονται σπάνιες γαίες και χρησιμοποιούνται σήμερα ευρέως στις ηλεκτρονικές συσκευές. Πολλοί αστεροειδείς περιέχουν επίσης μεγάλες ποσότητες νερού, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή καυσίμων και τον ανεφοδιασμό μεγάλων διαστημικών αποστολών. Η συμφωνία του Λουξεμβούργου με την DSI αφορά την ανάπτυξη και την εκτόξευση του Prospector X, ενός πειραματικού σκάφους αποτελούμενου από τρεις ενωμένους κύβους, το οποίο θα δοκιμάσει στην πράξη έναν «ηλεκτροθερμικό κινητήρα» που λειτουργεί με νερό, καθώς και κάμερες για τον εντοπισμό και την παρατήρηση υποσχόμενων στόχων. Το Prospector Χ προγραμματίζεται να εκτοξευτεί «στο προσεχές μέλλον». Εφόσον οι δοκιμές είναι ικανοποιητικές, η DSI σχεδιάζει να προχωρήσει μια τετραετία αργότερα στην εκτόξευση του πρώτου σκάφους Prospector 1, το οποίο θα προσδιορίζει τη σύσταση υποσχόμενων αστεροειδών. Το Λουξεμβούργο έχει εξάλλου γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να συνεργαστεί και με άλλους, λέγοντας ότι «βρίσκονται σε εξέλιξη ξεχωριστές διαπραγματεύσεις για την οριστικοποίηση της σχέσης μας με άλλες εταιρείες». Μια από αυτές λέγεται ότι θα μπορούσε να είναι η Planetary Resources, μια νεοσύστατη εταιρεία που δημιουργήθηκε με τη στήριξη της Google και του σκηνοθέτη Τζέιμς Κάμερον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500076093

Το τηλεσκόπιο Kepler ανακάλυψε άλλους 1.284 εξωπλανήτες. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA ανακάλυψε 1.284 εξωπλανήτες χάρη στο τηλεσκόπιο Κέπλερ, διπλασιάζοντας τον αριθμό των επιβεβαιωμένων πλανητών εκτός του ηλιακού συστήματός μας. «Αυτό μας κάνει να ελπίζουμε ότι κάπου, σε τροχιά γύρω από ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο μας, θα βρούμε τελικά έναν αδελφό πλανήτη της Γης», είπε η Έλέν Στόφαν, η επιστημονική υπεύθυνη της NASA. Οι αστρονόμοι είναι βέβαιοι σε ποσοστό 99% ότι αυτοί οι 1.284 εξωπλανήτες είναι πραγματικά πλανήτες και όχι άλλα ουράνια σώματα. Το τηλεσκόπιο Κέπλερ έχει επίσης εντοπίσει άλλα 1.327 αντικείμενα που θα μπορούσαν να είναι πλανήτες, όμως θα χρειαστούν επιπρόσθετες μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτή η εικασία. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί περίπου 5.000 «επίδοξοι» εξωπλανήτες και οι 2.325 από αυτούς βρέθηκαν χάρη στο Κέπλερ. «Πριν από την εκτόξευση του Κέπλερ δεν ξέραμε αν οι εξωπλανήτες είναι σπάνιοι ή άφθονοι και τώρα φαίνεται ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότεροι πλανήτες παρά άστρα» είπε ο Πολ Χερτζ, ο διευθυντής του τμήματος αστροφυσικής της NASA. «Οι πληροφορίες αυτές θα καθοδηγήσουν τις μελλοντικές αποστολές μας για να μάθουμε αν είμαστε μόνοι ή όχι στο σύμπαν», πρόσθεσε. Το Κέπλερ, που εκτοξεύτηκε το 2009, έχει εξετάσει εξονυχιστικά 150.000 άστρα για να βρει ενδείξεις πλανητών σε τροχιά γύρω από αυτά και κυρίως πλανήτες που βρίσκονται σε απόσταση τέτοια που θα μπορούσαν να έχουν νερό σε υγρή κατάσταση, κάτι που θα επέτρεπε ενδεχομένως την εμφάνιση ζωής. http://physicsgg.me/2016/05/10/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-kepler-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b5-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-1-284-%ce%b5%ce%be%cf%89/

Πέθανε ο Ελληνοαμερικανός μαθηματικός Tom Apostol- To έργο που άφησε. Σε ηλικία 93 χρονών, μετά από μια σπουδαία επιστημονική σταδιοδρομία, ο Ελληνοαμερικανός μαθηματικός Tom Apostol απεβίωσε στις 8 Μαϊου, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο. Ενας από τους σημαντικότερους καθηγητές στο Ινστιτούτο της Καλιφόρνια. Ενας μαθηματικός που στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο γνωστός, όμως στην άλλη μεριά του Ατλαντικού δημιούργησε ένα τεράστιο επιστημονικό έργο. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και στο Wikipedia, την ώρα που υπάρχει αρκετά εκτενής αναφορά στο πρόσωπο του στα αγγλικά, δεν υπάρχει αντίστοιχο ελληνικό κομμάτι. Αυτό φυσικά δικαιολογείται, καθότι ο Apostol δεν έζησε στην Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή η σχέση του με τα πανεπιστήμια της χώρας μας είχε περισσότερο «τιμητικό» χαρακτήρα. Οι γονείς του Ελληνοαμερικανού μαθηματικού, πριν αυτός ακόμα γεννηθεί, μετανάστευσαν στο Helter της πολιτείας του Utah. Μόλις πήραν την ιθαγένεια, το επώνυμο της οικογενείας «κόπηκε» από Αποστολόπουλος σε Apostol. Ετσι, όταν ο Tom γεννήθηκε το 1923, κληρονόμησε το ανανεωμένο επίθετο. Σε ηλικία μόλις 21 ετών, ο νεαρός έγινε πτυχιούχος χημικός μηχανικός, ενώ δύο χρόνια αργότερα απέκτησε το μεταπτυχιακό του πάνω στα μαθηματικά, από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Το 1946, ο Apostol μετακομίζει από την Ουάσιγκτον στην Καλιφόρνια, όπου κάνει το διδακτορικό του, εμπλουτίζονας ακόμα παραπάνω τις μαθηματικές του γνώσεις. Το 1948 τελειώνει το διδακτορικό του και το 1950 τον περιμένει η πρώτη καρέκλα καθηγητή, ως επίκουρος στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Εκεί πραγματοποιεί μια πολυετή πορεία, αφήνοντας πίσω του τεράστιο έργο. Επί πέντε δεκαετίες, το πανεπιστήμιο χρησιμοποιεί τα δικά του βιβλία για το μάθημα της ανάλυσης στο προπτυχιακό επίπεδο. Οι δύο τόμοι που έγραψε ο Apostol, συχνά αναφέρονται από φοιτητές του Caltech ως «Tommy 1» και «Tommy 2». Εκτός αυτών των βιβλίων, ο Ελληνοαμερικάνος μαθηματικός έγραψε πολλά ακόμα, εστιάζοντας περισσότερο στον Απειροστικό Λογισμό και την Αριθμητική Ανάλυση. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πάνω από 10 γλώσσες (ανάμεσα τους και η ελληνική). «Ο Tom ήταν ένας σπουδαίος επιστήμονας, αλλά και αγαπημένος καθηγητής και μέντορας. Πολλές γενιές στο Caltech επωφελήθηκαν από τις γνώσεις του, το πάθος του και την αφοσίωση του» τόνισαν κάποιοι από τους σημαντικότερους καθηγητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια. Το έργο του Apostol όμως δεν περιοριζόταν μόνο μέσα στους τέσσερις τοίχους των αμφιθεάτρων. Ο καθηγητής, που πέραν του Caltech ήταν μέλος του διδακτικού προσωπικού στο MIT και στο πανεπιστήμιο του Berkeley, δημιούργησε μια σειρά από βιντεοδιαλέξεις με όνομα «ProjectMATHEMATICS!» η οποία απευθυνόταν σε παιδιά λυκείου, με στόχο να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον στα μαθηματικά. Η προσπάθεια του στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, με τα βίντεο να αποκτούν περισσότερες από 10 εκατομμύρια προβολές. Μάλιστα, ο Apostol αργότερα βραβεύτηκε για αυτή του την επιτυχία. Από την δεκαετία του '80 και έπειτα, ακολούθησε η... εποχή των βραβεύσεων. Τιμήθηκε από το Caltech για την συνεισφορά του (από το 1992 έγινε επίτιμος καθηγητής), ενώ απέσπασε 3 φορές το βραβείο Lester R. Ford Award, λόγω των πολύτιμων επιστημονικών του συγγραμμάτων. Το 2012 έγινε μέλος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρίας, η οποία τον τίμησε για την μεγάλη του διδακτική συνεισφορά. Οσον αφορά την σχέση του με την Ελλάδα, ο Apostol υπήρξε για τέσσερις μόλις μήνες καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Πάτρας, το 1978, ενώ το 2001 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. http://www.pronews.gr/portal/20160510/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-tom-apostol-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8Cvid

Μαθητές Λυκείου επισκέπτονται το ESRIN και πρωταγωνιστούν. Το κέντρο ESRIN του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στη Ρώμη, Ιταλία, αποτελεί για μια ακόμα χρονιά πόλο έλξης για Έλληνες μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που θέλουν να έρθουν πιο κοντά με τις επιστήμες του διαστήματος. Φέτος 55 μαθητές του 5ου ΓΕΛ Κατερίνης με τους καθηγητές τους επισκέφθηκαν το ESRIN όπου έμαθαν από πρώτο χέρι πολλά για τους δορυφόρους, την παρατήρηση της Γης και άλλα διαστημικά θέματα. Γεμάτοι δίψα για γνώση και όρεξη για δουλειά μαθητές και μαθήτριες της Β τάξης του 5ου ΓΕΛ Κατερίνης συμμετείχαν εθελοντικά στο σχολικό Εκπαιδευτικό Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα «Αναζητώντας τις γραμμές των οριζόντων…», στο πλαίσιο του οποίου ανέπτυξαν μεταξύ άλλων τις εργασίες «Δορυφόροι και Τηλεπισκόπηση» και «Μαγειρεύοντας έναν κομήτη» θέματα που επιλέχθηκαν σε συνεργασία με την ESA μετά από την περσινή επίσκεψη τους στο ESRIN. Αυτή είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που το σχολείο επισκέπτεται το κέντρο ESRIN με τους μαθητές να πρωτανιστούν, καθώς παρουσίασαν την εργασία τους «Δορυφόροι και Τηλεπισκόπηση». Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί χωρίς τις πολλές ώρες δουλειάς εντός και εκτός σχολικού ωραρίου εκ μέρους των μαθητών και των καθηγητών τους αλλά και την αμέριστη συμπαράσταση των δεύτερων που ήταν δίπλα στους μαθητές, πίστεψαν στις δυνατότητές τους και έκαναν πραγματικότητα αυτή την εμπειρία ζωής. «Αισθανόμαστε ευγνώμονες, καθώς είχαμε την ευκαιρία ως σχολείο να παρουσιάσουμε την δική μας εργασία για την τηλεπισκόπηση και τους δορυφόρους, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και κίνητρο για ευρύτερη ακαδημαϊκή εξέλιξη» είπαν οι μαθήτριες της Β Λυκείου Χριστίνα Ντόβα και Ελισάβετ Νικολοπούλου που συμμετείχαν στην εργασία. Για αυτή την ξεχωριστή ημέρα για το σχολείο, οι επιστήμονες και η υπεύθυνη Επικοινωνίας της ESA/ESRIN, είχαν ετοιμάσει ένα πλούσιο πρόγραμμα δράσεων. Η Γεωργία Δοξάνη, ο Εμμανουήλ Λαγουδάκης, και ο Μιχάλης Φουμέλης, ερευνητές στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN/ESA, παρουσίασαν δορυφορικές εικόνες που απεικονίζουν ιδιαίτερους και ενδιαφέροντες, φυσικούς και τεχνητούς σχηματισμούς πάνω στην επιφάνεια της Γης. Μέσα από το διαδραστικό παιχνίδι που ακολούθησε, οι μαθητές απέδειξαν ότι κατανόησαν βασικές αρχές των διαφορετικών συστημάτων δορυφορικών αισθητήρων εκπλήσσοντας ευχάριστα τους διοργανωτές με τις απορίες και τα σχόλια τους. Από το πρόγραμμα δεν έλειψε και φέτος η 3D παρουσίαση ενδιαφερόντων διαστημικών θεμάτων. Ο συνεργάτης της ESA, Massimo Cuomo παρουσίασε βίντεο σχετικά με τις θέσεις και τις τροχιές των δορυφόρων γύρω από τη γη καθώς και τη ζωή και την εργασία των αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ένα θέμα που ενθουσίασε τους μαθητές. Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με την διαδικτυακή επικοινωνία με τον Αδριανό Γολέμη, ιατρό που συμμετείχε σε πρόγραμμα της ESA στην Ανταρκτική, ο οποίος μίλησε στους μαθητές για την ζωή και τα πειράματα που εκτέλεσε στην απομακρυσμένη βάση Κονκόρντια της Ανταρκτικής και «άφησε την γεύση μιας μοναδικής εμπειρίας» όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν οι μαθήτριες της Β Λυκείου Χριστίνα Ντόβα και Ελισάβετ Νικολοπούλου. «Κινητήρια δύναμη για να συμμετάσχω, αλλά και να υλοποιήσω την εργασία του προγράμματος, αποτέλεσε για εμένα η κατάκτηση της γνώσης στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας. Η επίσκεψη στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, η διαδραστική παρουσίαση των ερευνητών, καθώς επίσης και η γνωριμία μου με τους Έλληνες και ξένους επιστήμονες, θα μείνει για πολλά χρόνια χαραγμένη στη μνήμη μου ως μία ιδιαίτερη εμπειρία ζωής και φυσικά το κορυφαίο γεγονός της ευρύτερης δράσης» επισημαίνει ο μαθητής της Β Λυκείου Νικολόπουλος Κωνσταντίνος που εργάστηκε και συμμετείχε στην παρουσίαση του θέματος «Δορυφόροι και Τηλεπισκόπηση». «Το γεγονός ότι ήρθα σε επαφή με αξιόλογους επιτυχημένους επιστήμονες μου δίνει κίνητρο και ελπίδα αφού και αυτοί κάποτε ήταν σαν εμάς» είπε για την εμπειρία ο Χατζημπάρμπας Πέτρος της Β Λυκείου, μέλος της ομάδας «Δορυφόροι και Τηλεπισκόπηση». «Οι πολύ θετικές εντυπώσεις τους, αλλά και οι περιγραφές των καθηγητών και καθηγητριών με ώθησαν να σκεφτώ τη συμμετοχή μου στη φετινή επίσκεψη. Τώρα μπορώ να εκφράσω τη χαρά μου που το σχολείο μας έχει μια τόσο γόνιμη αλληλεπίδραση με τον σημαντικό αυτό Οργανισμό. Εντυπωσιάστηκα από την απλότητα, την αμεσότητα και καλή παιδαγωγική επίδραση των επιστημόνων στους μαθητές και μαθήτριές μας» καταλήγει για την εμπειρία ο Διευθυντής του 5ου ΓΕΛ Κατερίνης, Αλέξανδρος Παπαργυρίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Mathethes_Lykehioy_episkheptontai_to_ESRIN_kai_protagonistohun

Που βρίσκεται τώρα το διαστημικό σκάφος Juno; Το διαστημικό σκάφος Juno βρίσκεται σε απόσταση 724 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Ένα ραδιοσήμα του Juno χρειάζεται περίπου 40 λεπτά για να φτάσει στη Γη. Το Juno κινείται ως προς τη Γη με ταχύτητα 26.8 km/s χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, ως προς τον Ήλιο με ταχύτητα 6,7 km/s και με ταχύτητα 6 km/s. Το διαστημικό σκάφος από την εκτόξευσή του μέχρι στις 6 Μαΐου 2016 διάνυσε 2,8 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (ή 18,73 αστρονομικές μονάδες) και θα διανύσει 31 εκατομμύρια χιλιόμετρα (ή 0,2 αστρονομικές μονάδες) πριν μπει σε τροχιά γύρω από τον Δία. Το διαστημικό σκάφος Juno βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και αναμένεται να φτάσει στο Δία στις 4 Ιουλίου 2016. http://physicsgg.me/2016/05/09/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86/

«Η αναστροφή του Γήινου Μαγνητικού Πεδίου» Μετακινούνται οι Μαγνητικοί και όχι οι Γεωγραφικοί πόλοι της Γης. Η διαφορά μεταξύ Γεωγραφικού και Μαγνητικού πόλου της Γης οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα τους αναγνώστες διάφορων θεωριών . Όπως όλοι γνωρίζουμε ο πλανήτης μας συμπεριφέρεται σαν ένας τεράστιος μαγνήτης δημιουργώντας γύρω του ένα μαγνητικό πεδίο. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι πόλοι αυτού του μαγνήτη δεν ταυτίζονται με τους γεωγραφικούς πόλους της Γης αλλά βρίσκονται 11,5 μοίρες περίπου μακρύτερα από αυτούς Σήμερα πιστεύουμε ότι το αίτιο δημιουργίας αυτού του μαγνητικού πεδίου είναι η διαφορετική περιστροφή των εξωτερικών στερεών στρωμάτων της Γης σε σχέση με τα πιο εσωτερικά, που είναι θερμότερα και ρευστά. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευση στο περιοδικό Σάιενς, κάθε 900 χρόνια, ο πυρήνας της Γης συμπληρώνει μια επιπλέον πλήρη περιστροφή σε σχέση με τον φλοιό της. Αυτό σημαίνει ότι ο πυρήνας της Γης προτρέχει του φλοιού κατά 0,009 δευτερόλεπτα ανά έτος. Το γεγονός αυτό σημειώθηκε για πρώτη φορά το 1996 από τον Δρ Ζιαοντόνγκ Σονγκ, του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, και τον Πολ Ρίτσαρντς, του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Οι δύο επιστήμονες, προκειμένου να μελετήσουν τη κίνηση του πυρήνα της Γης, μέτρησαν τον χρόνο που χρειάστηκαν τα σεισμικά κύματα από διάφορους σεισμούς για να μεταδοθούν από ένα σημείο της Γης σε ένα άλλο. Επειδή όμως τόσο στον πυρήνα της Γης όσο και στα εξωτερικά του στρώματα κυκλοφορούν ηλεκτρικά φορτία, οι δύο αυτές περιοχές μοιάζουν σαν τα δύο στοιχεία ενός ηλεκτρικού πηνίου, εκ των οποίων το ένα κινείται με διαφορετική ταχύτητα σε σχέση με το άλλο. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας κίνησης, όπως ξέρουμε από το λύκειο, είναι η δημιουργία ενός μαγνητικού πεδίου. Το μαγνητικό αυτό πεδίο είναι ένας αναγκαίος παράγοντας δημιουργίας και συντήρησης της ζωής πάνω στον πλανήτη μας, εφόσον αποτελεί την τεράστια ασπίδα της Γης απέναντι στα φορτισμένα σωμάτια που εκπέμπονται από τον Ήλιο και βομβαρδίζουν ανελέητα τη Γη μας, με μεταβαλλόμενη ένταση. Ο βομβαρδισμός αυτός γίνεται ανελέητος στις περιόδους που η ένταση των ηλιακών φαινόμενων είναι μεγάλη. Τα τεράστιας ενέργειας ηλιακά αυτά σωματίδια, στην κίνησή τους, με τη μορφή ενός ηλιακού ανέμου, απομακρύνονται από τον Ήλο μεταφέροντας μέχρι τη Γη ένα κομμάτι από το μαγνητικό του πεδίο. Εκεί τα δύο μαγνητικά πεδία συγκρούονται και συμπιέζονται, ενώ το μαγνητικό πεδίο της Γης αναγκάζει τα φορτισμένα σωματίδια και το μαγνητικό πεδίο τους να αλλάξουν τροχιά και έτσι να μην πέσουν πάνω στη Γη καταστρέφοντας τις συνθήκες ύπαρξης ζωής σε αυτήν. Μεταβολή της έντασης του μαγνητικού πεδίου της Γης. Όπως έχουμε παρατηρήσει τα προηγούμενα 150 χρόνια, η ένταση του γήινου μαγνητικού πεδίου, που προφυλάσει τη Γη, έχει μειωθεί κατά 10%. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με κάποια μαθηματικά μοντέλα, αν συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, αυξάνει την πιθανότητα, στο μακρινό μέλλον, να καταρρεύσει και αργότερα να αντιστραφεί, το μαγνητικό πεδίο της Γης με τρόπο ώστε ο βόρειος μαγνητικός πόλος να γίνει Νότιος και το αντίστροφο. Μια τέτοια αναστροφή δεν είναι ένα απίθανο γεγονός, εφόσον γνωρίζουμε ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο έχει αντιστραφεί εκατοντάδες φορές κατά τα προηγούμενα 400 εκατομμύρια χρόνια. Όπως υπολογίζεται, η προηγούμενη αναστροφή έγινε πριν 800.000 χιλιάδες χρόνια. Με αυτόν το ρυθμό μείωσης, όπως αναφέρει ο Τζέρεμυ Μπλόξαμ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, το μαγνητικό πεδίο θα μπορούσε να εξαφανιστεί θεωρητικά σε 1.500 έως 2.000 περίπου χρόνια. Ήδη, μετρήσεις των δορυφόρων έδειξαν ότι πάνω από το Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, η συνεχής εξασθένιση του μαγνητικού πεδίου της Γης έχει ελαττώσει την προστατευτική επίδραση του μαγνητικού πεδίου της Γης από τη ηλιακή ακτινοβολία, με τρόπο που να επηρεάζεται η λειτουργία των τεχνητών δορυφόρων. Η περιοχή αυτή ονομάζεται από τους επιστήμονες «Νότια Ατλαντική ανωμαλία». Μεταξύ των δορυφόρων που έχουν πέσει θύματα στα βλαβερά αποτελέσματα της ακτινοβολίας ήταν ένας δορυφόρος της Δανίας που είχε σκοπό, κατά ειρωνικό τρόπο, να μετρήσει το γήινο μαγνητικό πεδίο. Όπως αναφέρει ο Τσαλς Τζάκμαν του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NAΣA, η αποδυνάμωση μπορεί στο μέλλον να έχει επιπτώσεις και στη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας. Εκτός όλων των προηγουμένων πρέπει να σημειώσουμε και ένα άλλο φαινόμενο. Εδώ και 800.000 χρόνια, όπως ήδη έχουμε πει, οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου της Γης βγαίνουν από το Νότιο Πόλο και μπαίνουν από το Βόρειο, δημιουργώντας ένα γιγάντιο μαγνητικό δίπολο. Αλλά τώρα, σύμφωνα με δεδομένα των δορυφόρων, στη νοτιοανατολική πλευρά της Αφρικής έχει δημιουργηθεί ένα μαγνητικό πεδίο αντίθετης φοράς με το μαγνητικό δίπολο της Γης. Παράλληλα, το μαγνητικό πεδίο του Βόρειου και του Νότιου πόλου έχουν εξασθενήσει κατά 10%. Εάν το μαγνητικό πεδίο της Αφρικής συνεχίσει να δυναμώνει, σε αντίθεση με αυτό των δύο πόλων μέσα στην επόμενη χιλιετία οι τωρινοί μαγνητικοί πόλοι μπορεί να μετατοπιστούν ή και να αντιστραφούν κι έτσι οι μαγνητικές γραμμές να βγαίνουν από τον Βόρειο πόλο και να μπαίνουν από τον νότιο. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη αναστροφή στην πολικότητα του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας Σήμερα δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι κάποτε σταμάτησε πλήρως να υπάρχει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Αντίθετα, υπάρχουν στοιχεία ότι πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια ήταν ήδη σχηματισμένο. Εάν το μαγνητικό πεδίο ξαφνικά σταματούσε να λειτουργεί, η γενετική ίσως να άλλαζε επειδή κάποια μόρια που έρχονται από τον Ήλιο ισοδυναμούν με ραδιενεργά μόρια και επιδρούν στο DNA των οργανισμών. Τα όντα θα επιβίωναν, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Θα προσαρμόζονταν στις νέες συνθήκες. Στην πραγματικότητα οι μαγνητικοί πόλοι προσπαθούν να αλλάξουν πολικότητα δέκα φορές περισσότερες, από αυτές που τελικά τα καταφέρνουν. Η τελευταία αλλαγή στην πολικότητα της Γης έγινε πριν 800.000 χρόνια, όταν ήδη οι άνθρωποι υπήρχαν, αλλά όχι με τη σημερινή μορφή τους. Γενικά, δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι το μαγνητικό πεδίο αντιστρέφεται ή ότι υπάρχει κίνηση ρευστών στον πυρήνα της Γης, αλλά το πώς αυτή η κίνηση προκαλεί μια μετατόπιση του πεδίου. Αυτό είναι κάτι που δεν το έχει εξηγήσει η σύγχρονη επιστήμη! Το επιστημονικό λοιπόν γεγονός είναι η μείωση της έντασης του μαγνητικού πεδίου της Γης. Ο φόβος, που αναδύεται μέσα από θεωρητικά μοντέλα, είναι μήπως κάποια στιγμή μηδενιστεί η έντασή του και τελικά δημιουργηθεί μια αναστροφή των πόλων του μαγνητικού πεδίου της Γης. Σε μια τέτοια περίπτωση, η μαγνητική ασπίδα του πλανήτη μας θα καταστραφεί και για χιλιάδες χρόνια δεν θα προστατεύει τη ζωή πάνω στη Γη από την καταστροφική ακτινοβολία του Ήλιου. Στην περίπτωση αυτή, αυτό θα είναι και το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης στον πλανήτη μας. Όλα τα προηγούμενα καταστροφικά σενάρια που έχουν τρομάξει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, έχουν διατυπωθεί μεν, αλλά όλα έχουν ξεπεραστεί από νέες παρατηρήσεις και μαθηματικές αναλύσεις, αφού ουσιαστικά βασίζονται σε μαθηματικά μοντέλα. Ας δούμε λοιπόν τι προβλέπουμε ότι θα συμβεί στην περίπτωση ελαχιστοποίησης του μαγνητικού πεδίου της Γης. Σε μια δημοσίευση, στο περιοδικό Astronomy and Astrophysics, ο Γκουίντο Μπερκ και ο Χάραλντ Λες του Πανεπιστημίου του Μονάχου, καθώς και ο Κρίστινα Κονζ του Ινστιτούτου Mαξ Πλανκ παρουσίασαν τα αποτελέσματα μιας έρευνάς τους που είχε ως στόχο της να διαπιστωθεί τι ακριβώς συμβαίνει όταν το γήινο μαγνητικό πεδίο μειώνεται δραστικά ή όταν εξαφανίζεται ολοκληρωτικά. Οι προσομοιώσεις τους δείχνουν κάτι πραγματικά εκπληκτικό. Αρχικά υπάρχει ο ηλιακός άνεμος, το ρεύμα δηλαδή των πυρήνων υδρογόνου και ηλίου που προέρχεται από τον Ήλιο μας και βομβαρδίζει τη Γη με σωματίδια ταχύτητας εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Οι έρευνες έδειξαν ότι την περίοδο ελαχίστων τιμών του γήινου μαγνητικού πεδίου, το ρεύμα αυτό περιτυλίγει ολόκληρη τη Γη, με τρόπο που προκαλεί τη δημιουργία ενός νέου μαγνητικού πεδίου στη γήινη ιονόσφαιρα τόσο ισχυρό όσο και το αρχικό. Το νέο αυτό μαγνητικό πεδίο, αποτελεί μια προσφορά προστασίας του βασιλιά Ήλιου, στη γήινη βιολογία που αυτός δημιούργησε και συντηρεί. Εκτός της προηγούμενης μελέτης ο Gary Γκλατζμάγιερ (Gary Glatzmaier) καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και ο συνάδελφος του Paul Roberts χρησιμοποιώντας τις εξισώσεις της μαγνητοϋδροδυναμικής, ενός κλάδου της φυσικής που εξετάζει τα αγώγιμα ρευστά και τα μαγνητικά πεδία, κατέληξαν σε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας των δύο επιστημόνων οι αντιστροφές των μαγνητικών πόλων της Γης χρειάζονται πολλές χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρωθούν, και κατά τη διάρκεια αυτής της αντιστροφής -- αντίθετα με τη λαϊκή πεποίθηση -- το μαγνητικό πεδίο δεν εξαφανίζεται. Όπως εξηγεί ο Γκλατζμάγιερ την περίοδο εκείνη, απλώς το μαγνητικό πεδίο της γης γίνεται πιο περίπλοκο. Οι μαγνητικές γραμμές του πεδίου κοντά στη γήινη επιφάνεια γίνονται πιο στριφτές και μπλεγμένες, και οι μαγνητικοί πόλοι εμφανίζονται σε ασυνήθιστες θέσεις. Ένας νότιος μαγνητικός πόλος μπορεί να προκύψει πάνω από την Αφρική, παραδείγματος χάριν, ή ένας Βόρειος πόλος πάνω από την Ταϊτή. (σχήμα 1) Σε γενικές γραμμές το φαινόμενο αυτό δεν φαντάζει παράδοξο. Όταν μιλάμε, προς χάρη ευκολίας, για ένα γενικό μαγνητικό πεδίο γύρω από ένα ουράνιο σώμα, δεν πρέπει να έχουμε στο νου μας έναν απλό ραβδόμορφο μαγνήτη. Το γενικό μαγνητικό πεδίο δεν είναι παρά η σύνθεση όλων των τοπικών μαγνητικών πεδίων που δημιουργούνται πάνω στην επιφάνεια του ουράνιου σώματος. Σαν παράδειγμα αναφέρουμε τον Ήλιο μας. Το γενικό μαγνητικό πεδίο που μετράμε γύρω του δεν ξεπερνάει τα 1 έως 2 Γκάους. Παρ’ όλα αυτά πάνω στην επιφάνεια του μπορούμε να μετρήσουμε μαγνητικά πεδία χιλιάδων Γκάους. Με τον ίδιο τρόπο κατά τη διάρκεια μελλοντικών αναστροφών του γήινου μαγνητικού πεδίου τα δημιουργούμενα ισχυρά τοπικά μαγνητικά πεδία θα προστατέψουν τη Γη από τη διαστημική ακτινοβολία και τις ηλιακές καταιγίδες. Το ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι αν η παρατηρούμενη μείωση της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου οφείλεται σε μια μελλοντική αναστροφή της πολικότητας του ή σε κάποιο άλλο φαινόμενο. Μια πιθανή ερμηνεία είναι η μετακίνηση των μαγνητικών πόλων της γης σε σχέση με τη θέση των γήινων πόλων περιστροφής της, ένα γεγονός που έχει διαπιστωθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η μετακίνηση του Βόρειου μαγνητικού πόλου Οι επιστήμονες από καιρό ξέρουν ότι οι μαγνητικοί πόλοι μετακινούνται. Ο James Ross εντόπισε το Βόρειο Πόλο για πρώτη φορά το 1831 μετά από ένα εξαντλητικό αρκτικό ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου το σκάφος του είχε κολλήσει στον πάγο για τέσσερα χρόνια. Κανένας άλλος δεν ξαναπήγε εκεί κατά τον 19ο αιώνα. Το 1904, ο Ρόαλνρ Αμούνδσεν (Roald Amundsen) έφτασε στον Βόρειο Πόλο αλλά ανακάλυψε ότι είχε μετακινηθεί τουλάχιστον 50 km από την αντίστοιχη εποχή του Ross. Ο Βόρειος Πόλος συνέχισε να κινείται, κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, με μέση ταχύτητα 10 km ετησίως. Πρόσφατα επιταχύνθηκε και έφτασε τα 40 km ετησίως. Με αυτό το ρυθμό σε λίγο θα αφήσει τη Βόρεια Αμερική και σε μερικές δεκαετίες θα φθάσει στη Σιβηρία.(σχήμα 2) Η παρακολούθηση της κίνησης του Βόρειου μαγνητικού πόλου έχει ανατεθεί στον Larry Newitt της Γεωλογικής Έρευνας του Καναδά Η αντήχηση Σούμαν (Η θεωρία της συρρίκνωσης ή της μείωσης της ταχύτητας περιστροφής της Γης) Όπως δεχόμαστε σήμερα, η Γη συμπεριφέρεται σαν ένα τεράστιο ηλεκτρικό κύκλωμα και η ατμόσφαιρα της αποτελεί έναν αδύνατο αγωγό που συνδέει την περιοχή μεταξύ της επιφάνειας της γης και την εσωτερική άκρη της ιονόσφαιρας που βρίσκεται 55 χιλιόμετρα πιο πάνω. Συνήθως το φορτίο της περιοχής αυτής είναι περίπου 500.000 Κουλόμπ. Μέσα σε αυτή την περιοχή δημιουργείται μια ροή φορτίων μεταξύ του εδάφους και της ιονόσφαιρας με τη μορφή κυμάτων. Από τα κύματα αυτά ένα είναι το βασικό, με συχνότητα περίπου 7,8 Χερτζ, που ονομάζεται «αντήχηση Σούμαν». Η συχνότητα αυτή, σε μια πρώτη προσέγγιση, υπολογίζεται ως το πηλίκο της διαίρεσης της ταχύτητα διάδοσης του κύματος, δηλαδή της ταχύτητα του φωτός που φτάνει τα 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, με το μήκος της περιφέρειας της Γης που είναι περίπου 40.000 χιλιόμετρα. Τα αλλά κύματα είναι συνοδευτικά και παρουσιάζουν αρμονικές συχνότητες μεταξύ 6 και 50 κύκλων ανά δευτερόλεπτο και συγκεκριμένα βρίσκονται στα 7.8, 14, 20, 26, 33, 39 και 45 Χερτζ, με μια καθημερινή απόκλιση περίπου +/- 0,5 Χερτζ. Τα κύματα αυτά προκειμένου να παρατηρηθούν πρέπει να διεγερθεί το «μέσο» μέσα από το οποίο διαδίδονται. Όπως έχει αποδειχθεί, το αίτιο της δημιουργίας τους δεν είναι κάποιο γεγονός που προέρχεται από το εσωτερικό, ή την επιφάνεια της Γης, αλλά από την ηλεκτρική δραστηριότητα στην ατμόσφαιρά της, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του φαινομένου των αστραπών. Όπως είναι φανερό, αν οι ιδιότητες της γήινης ηλεκτρομαγνητικής περιοχής, μεταξύ της επιφάνειας της Γης και της ιονόσφαιρας, παραμείνουν σταθερές, τότε και οι συχνότητες αντήχησης θα παραμείνουν οι ίδιες. Πιθανότατα οι αντηχήσεις αυτές να παρουσιάζουν κάποιες μεταβολές, λόγω των αλλαγών που υφίσταται η ιονόσφαιρα κατά τη διάρκεια των περιόδων της ηλιακής δραστηριότητας. Την ύπαρξη αυτών των κυμάτων την προέβλεψε αρχικά ο Τέσλα, αλλά η ονομασία τους προέρχεται τον γερμανικό φυσικό Βάλτερ Σούμαν. Ο Σούμαν τα ανίχνευσε μαζί με τον Κένιγκ το 1954. Η πρώτη φασματική απεικόνιση αυτού του φαινόμενου έγινε από τους Μπάλσερ και Βάγκνερ το 1960. Τα τελευταία 20 χρόνια ένα μεγάλο μέρος της έρευνας πάνω στην «αντήχηση Σούμαν» έχει πραγματοποιηθεί από το αμερικανικό ναυτικό στο πλαίσιο της μελέτης εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων επικοινωνίας με τα υποβρύχια. Αναφέρουμε ενδεικτικά το «Εγχειρίδιο της ατμοσφαιρικής ηλεκτροδυναμικής, εντάσεις Ι», γραμμένο από τον Χανς Βόλλαντ, το1995. Το κεφάλαιο 11, σ’ αυτό το βιβλίο, αναφέρεται εξ ολοκλήρου στις αντηχήσεις Σούμαν. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν το 1983 όταν παρουσιάστηκαν εργασίες στις οποίες αναφέρονταν μετρήσεις όπου η «αντήχηση Σούμαν» είχε μεταβληθεί και η συχνότητά της αντί 7.8 Χερτζ ήταν πλέον κάτι λιγότερο από 13 Χερτζ. Οι μετρήσεις αυτές αμφισβητήθηκαν αμέσως, αφού η μεταβολή αυτή θα σήμαινε ή τη μεταβολή της ταχύτητας του φωτός ή τη σημαντική συρρίκνωση της γήινης διαμέτρου, γεγονότα τα οποία όμως δεν είχαν συμβεί. Όπως πιστεύεται σήμερα δεν υπάρχει κάποια αύξηση της αντήχησης Σούμαν, αλλά ένα λάθος στις μετρήσεις. Πιστεύεται δηλαδή ότι λόγω των μεγάλων δυσκολιών οργάνωσης της πειραματικής διάταξης, από τα όργανα δεν μετρήθηκε η «αντήχηση Σούμαν», αλλά με κάποιο σφάλμα η πρώτη αρμονική της, που όπως είπαμε φτάνει περίπου τα 14 Her. Εξάλλου αν η αντήχηση Σούμαν φτάσει ακριβώς τα 13 Χερτζ, όπως υπολογίζεται, η διάρκεια της ημέρας θα ήταν μόλις 16 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα αν υπολειπόμαστε λίγο από τα 13 Χερτζ η διάρκεια της ημέρας θα έπρεπε να ήταν πολλές ώρες μικρότερη, γεγονός που θα μπορούσαμε να το διακρίνουμε μέσω της χρήσης οργάνων χρόνου που η λειτουργία τους δεν εξαρτάται από τις μεταβολές της αντήχηση Σούμαν. Υπενθυμίζουμε ότι ένα τέτοιο όργανο μέτρησης του χρόνου είναι ο ίδιος ο ουρανός. http://www.pronews.gr/portal/20160507/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%BC%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B7%CF%82-%C2%AB%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85%C2%BB