Δροσος Γεωργιος

100 χρόνια Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Νοέμβριος 1915 – Νοέμβριος 2015 Διάλεξη του καθηγητή Robbert Dijkgraaf http://physicsgg.me/2015/11/14/100-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/

Ο πλανήτης του… Αιόλου. Το 2005 εντοπίστηκε σε απόσταση 63 ετών φωτός από εμάς ένας ακόμη εξωπλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία HD 189733b. Ηταν ένας γίγαντας αερίου ο οποίος παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον για αυτό και οι επιστήμονες τον παρατηρούν συνέχεια. Εχει αποδειχθεί ότι έχει γαλάζιο χρώμα όπως και η Γη αλλά και μια σειρά από εντυπωσιακά ατμοσφαιρικά φαινόμενα. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι στον HD 189733b πνέουν πολύ ισχυροί άνεμοι. Ομάδα ερευνητών από το βρετανικό Πανεπιστήμιο Warwick διαπίστωσε ότι στον εξωπλανήτη δημιουργούνται άνεμοι που κινούνται με ταχύτητες περίπου εννέα χιλιάδων χλμ/λεπτό! Η νέα ανακάλυψη έγινε με τη χρήση του τηλεσκοπίου Harps στη Χιλή και προστίθεται στις υπόλοιπες στον HD 189733b ο οποίος είναι πλέον ο πρώτος εξωπλανήτης στον οποίο έχουν οι επιστήμονες καταφέρει να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα καιρικών συνθηκών σε ένα εξωπλανήτη. Το γαλάζιο χρώμα είναι όπως φαίνεται η μόνη ομοιότητα ανάμεσα στη Γη και τον HD 189733b. Ο εξωπλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» -γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Λόγω της πολύ μικρής απόστασης, η περίοδος περιφοράς του HD 189733b είναι ίδια με την περίοδο περιστροφής -με άλλα λόγια, μία μέρα σε αυτόν τον παράξενο πλανήτη διαρκεί όσο ένα έτος. Και αυτό σημαίνει ότι η μία πλευρά του πλανήτη κοιτάζει μόνιμα προς το άστρο, και ψήνεται στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, ενώ η άλλη πλευρά παραμένει βυθισμένη στην αιώνια, παγωμένη νύχτα. Η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια είναι αυτή σύμφωνα με τους επιστήμονες που προκαλεί τους... υπερηχητικούς ανέμους. Ψηλά στην ταραγμένη ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη οι επιστήμονες εκτιμούν ότι σωματίδια πυριτίου λιώνουν από τη ζέστη και σχηματίζουν σταγονίδια γυαλιού, τα οποία πέφτουν προς τα κάτω υπό τη μορφή μιας βίαιης θύελλας. Τα σταγονίδια γυαλιού σκεδάζουν το γαλάζιο χρώμα περισσότερο από ό,τι το κόκκινο, δίνοντας έτσι στον πλανήτη το χαρακτηριστικό του χρώμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=754331

Το νέο σπίτι της Apple θα είναι ένα... «διαστημόπλοιο» Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτονται εικόνες από το υπό κατασκευή νέο στρατηγείο της Apple. Όμως, τη φορά αυτή ο Ντάνκαν Σίνφιλντ κατάφερε χρησιμοποιώντας ένα DJI Inspire 1 drone να δώσει μια καλύτερη αίσθηση του μεγέθους του. Το αποκαλούμενο και «διαστημόπλοιο», λόγω του στρογγυλού, φουτουριστικού σχήματός του θα περιλαμβάνει εγκαταστάσεις έκτασης 260.128 τετραγωνικών μέτρων και θα φιλοξενεί περισσότερους από 12.000 εργαζόμενους. Στο κέντρο του προβλέπεται η δημιουργία μεγάλου χώρου πρασίνου. To campus 2 της Apple βρίσκεται επίσης στο Κουπερτίνο της Καλιφόρνια, σε απόσταση περίπου ενάμιση χιλιομέτρου από τα σημερινά γραφεία της εταιρείας. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2012 και βάσει χρονοδιαγράμματος θα έχει ολοκληρωθεί πριν από το τέλος του 2017. Τα σχέδια κατασκευής του είχε παρουσιάσει ενώπιον του δημοτικού συμβουλίου της πόλης ο εκλιπών Στιβ Τζομπς, τον Ιούνιο του 2011, σε μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του, μερικές εβδομάδες προτού αφήσει τη θέση του στον Τιμ Κουκ. Γνωστός για την τελειομανία του, ο Τζομπς είχε επιμείνει στο στρογγυλό σχήμα του όλου οικοδομήματος και την επένδυσή του με τους μεγαλύτερους μονοκόμματους κυρτούς υαλοπίνακες που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Είχε πει μάλιστα ότι η Apple θα αξιοποιήσει την τεχνογνωσία που έχει αποκομίσει στην κατασκευή μεγάλων γυάλινων επιφανειών μέσα από τα καταστήματά της σε όλο τον κόσμο. Στην τελική του μορφή το κτίριο θα έχει ύψος μόλις τεσσάρων ορόφων και μεγάλα υπόγεια πάρκινγκ, τόσο κάτω από το κεντρικό οικοδόμημα, όσο και περιμετρικά. Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει μια μονάδα παραγωγής ενέργειας από εναλλακτικά καύσιμα και ένα μεγάλο αμφιθέατρο, όπου θα γίνονται οι μελλοντικές παρουσιάσεις των προϊόντων της Apple. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/20151112/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-apple-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%C2%AB%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF%C2%BB-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF Flaming Star: Η απόκοσμη διαστημική φωτογραφία της Nasa Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, η NASA, βράβευσε ως «διαστημική φωτογραφία της ημέρας«, την εικόνα που τράβηξε από το «βαθύ διάστημα» ένα ζευγάρι Ισπανών στην περιοχή του Puerto Real. Πρόκειται για το νεφέλωμα αστέρων «ΑΕ Aurigae,» γνωστό και ως «Flaming Star«, καθώς τα αέρια μέσα στο νεφέλωμα, το κάνουν να δείχνει σαν να έχει πάρει φωτιά. Το συγκεκριμένο νεφέλωμα είναι περίπου 1.500 έτη φωτός μακριά. Φωτογράφοι είναι ο Jesus Manuel Vargas Ruiz και η Ρoyal Maritxu Viudez που φωτογραφίζουν επί 10 χρόνια το βάθος του νυχτερινού ουρανού από διάφορα μέρη της Ισπανίας. Πριν από 4 χρόνια η διαστημική υπηρεσία της NASA είχε ονομάσει και πάλι «φωτογραφία της ημέρας», μία φωτογραφία τους από το Νεφέλωμα του Ωρίωνα. Οι δυο φωτογράφοι χρησιμοποίησαν διοπτρικό τηλεσκόπιο και μια κάμερα CCD μέσω ειδικών φίλτρων που συλλαμβάνει το φως που εκπέμπουν τα αέρια από τα ουράνια αντικείμενα στον βαθύ ουρανό. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/flaming-star-%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa

Η Κοσμική Βροχή των Λεοντιδών. Από τις αρχές του μήνα, τις πρώτες πρωινές ώρες, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ετήσια επίσκεψη μιας ροής σωματιδίων που σχηματίζουν την «Βροχή των Λεοντιδών», η οποία αναμένεται να φτάσει σ’ έξαρση στις 17 προς 18 Νοεμβρίου όταν 15 περίπου φωτεινά πεφταστέρια θα στολίζουν τον ουρανό κάθε ώρα. Συγχρόνως μπορείτε επίσης να παρατηρήσετε τους δύο λαμπρούς πλανήτες Αφροδίτη και Δία στην ανατολική πλευρά του ουρανού. Παρόλα αυτά να έχετε υπόψη σας ότι ακόμη πιο πλούσια φέτος θα είναι μία άλλη βροχή διαττόντων, οι «Διδυμίδες», που θα εμφανιστεί στον ουρανό το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου. Η «βροχή των Λεοντιδών» πήρε την ονομασία της από τα μετέωρα που φαίνονται να προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα. Όπως όλες οι «βροχές διαττόντων» οφείλονται στα σωματίδια σκόνης που αφήνουν πίσω τους οι διάφοροι κομήτες, έτσι και οι «Λεοντίδες» οφείλονται στα σωματίδια του κομήτη Τεμπλ-Τατλ. Κατά την διέλευσή τους από τη Γη οι κομήτες αφήνουν πίσω τους διάφορα μικρά σωματίδια σκόνης τα οποία είναι σχετικά μαζεμένα σε ομάδες και τέμνουν πολλές φορές την τροχιά της Γης. Όταν η Γη συναντάει μια τέτοια ομάδα σωματιδίων τα έλκει και τότε αυτά εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας με ρυθμό 40 έως 70 αντικειμένων την ώρα. Σε εξαιρετικές όμως περιπτώσεις ο ρυθμός αυτός μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα χίλια μετέωρα την ώρα, οπότε λέμε ότι έχουμε μια «καταιγίδα διαττόντων». Φυσικά από αυτά τα μετέωρα δεν καταφέρνει κανένα να φτάσει στην επιφάνεια της Γης γιατί είναι μικρότερα και από κόκκους άμμου. Αυτό που συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι η Γη μας περιφέρεται στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο με μια ταχύτητα 110.000 χιλιομέτρων την ώρα, οπότε πέφτει ακάθεκτη πάνω στα σύννεφα των σωματιδίων που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια με βάρος μικρότερο του ενός γραμμαρίου χτυπάνε τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς μας σε ύψος 100 περίπου χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή ιονίζει τα γύρω στρώματα της ατμόσφαιρας σχηματίζοντας έτσι μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα βλέπουμε από τη Γη και την ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο ή «πεφταστέρι». Κάθε ημέρα που περνάει πάνω από 100 τόνοι λεπτής διαστημικής σκόνης πέφτει πάνω στην επιφάνεια της Γης χωρίς καν να το καταλάβουμε. Η μεγαλύτερη Καταιγίδα Διαττόντων που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η Καταιγίδα των Λεοντιδών στις 12 προς 13η Νοεμβρίου του 1833 όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μία ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες. Ένας ιστορικός μάλιστα το 1878 την θεώρησε ως ένα από τα 100 πιo σημαντικά γεγονότα των ΗΠΑ. Πολλές ξυλογραφίες έχουν απεικονίσει το γεγονός με μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί μάλιστα κοινωνιολόγοι αποδίδουν στο ουράνιο αυτό φαινόμενο την εξάπλωση της θρησκομανίας που επηρέασε τα επόμενα μερικά χρόνια την όλη κοινωνική εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα των ΗΠΑ. Το 1799 η βροχή αυτή είχε παρατηρηθεί από τον Πρώσσο επιστήμονα Αλεξάντερ φον Χούμπολτ που βρίσκονταν στην Βενεζουέλα. Σύμφωνα με την περιγραφή του ολόκληρος σχεδόν ο ουρανός καλύφτηκε από φωτεινά μετέωρα που απείχαν μεταξύ τους όσο το διπλάσιο μέγεθος της Πανσελήνου. Σύμφωνα μάλιστα με τις αφηγήσεις των Νοτιοαμερικανών ιθαγενών το ίδιο φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και το 1766. Άλλες προηγούμενες αναφορές εντοπίστηκαν το 1863 από τον Χιούμπερτ Νιούτον, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέηλ, με ενδείξεις για ιδιαίτερα μεγάλες καταιγίδες διαττόντων τα έτη 902, 934, 967, 1037, 1202, 1366, και 1533 μ.Χ. Η εμφάνιση των Λεοντιδών το 1866 έφτασε τους 5.000 διάττοντες την ώρα ενώ το 1867 ο ρυθμός έπεσε στους 1.000 την ώρα. Αντίθετα το 1899 η βροχή των Λεοντιδών ήταν απογοητευτική, όταν ξαφνικά τον επόμενο χρόνο (15-16 Νοεμβρίου 1900) ο ρυθμός ανέβηκε και πάλι στους 1.000 διάττοντες την ώρα. Τα επόμενα χρόνια χάθηκαν τα ίχνη του κομήτη Τέμπλ-Τάτλ και θεωρήθηκε ότι είχε μάλλον διαλυθεί μέχρις ότου ανακαλύφτηκε και πάλι το 1965 όταν προσπέρασε τη τροχιά της Γης σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη απ’ αυτήν της Σελήνης. Ένα χρόνο αργότερα στις 17 Νοεμβρίου 1966 στις κεντρικές και δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες δεκάδες χιλιάδες διάττοντες στόλισαν και πάλι τον νυχτερινό ουρανό γιά είκοσι τουλάχιστον λεπτά με ρυθμό 200.000 (55 το δευτερόλεπτο) έως 1.000.000 (280 το δευτερόλεπτο) διαττόντων κάθε ώρα. Μία προσεκτική ανάλυση το 1994 υπολόγισε ότι ο πραγματικός ρυθμός δεν υπερέβη τους 15.000 διάττοντες την ώρα (5 το δευτερόλεπτο) οι οποίοι όμως συγκρούονταν με τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο 255.000 χιλιόμετρα την ώρα). http://www.naftemporiki.gr/story/1030221/i-kosmiki-broxi-ton-leontidon

Εγκαίνια για τον κυνηγό της σκοτεινής ύλης. Ο μεγαλύτερος και πιο ευαίσθητος ανιχνευτής για τον εντοπισμό της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης μόλις εγκαινιάσθηκε στην κεντρική Ιταλία. Το πείραμα ΧΕΝΟΝ1Τ, που διεξάγεται σε βάθος 1.400 μέτρων στο Εθνικό Εργαστήριο κάτω από το όρος Γκραν Σάσο, ασφαλώς θα γράψει ιστορία, αν πετύχει τον φιλόδοξο στόχο του. Αν όμως αποτύχει, όπως έχουν αποτύχει έως τώρα και άλλα ανάλογα πειράματα, τότε οι επιστήμονες θα πρέπει μάλλον να ξεγράψουν μία από τις προσφιλείς επιστημονικές θεωρίες τους: ότι πιθανώς η σκοτεινή ύλη - που αποτελεί περίπου το 85% της ύλης του σύμπαντος - αποτελείται από τα λεγόμενα «ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια με μάζα» (WIMPs), τα οποία προβλέπονται από την θεωρία της υπερσυμμετρίας, την κυριότερη -αλλά αναπόδεικτη ακόμη- πρόταση για να συμπληρωθεί το «Κυρίαρχο Πρότυπο» της σωματιδιακής Φυσικής. 'Αρα μια αποτυχία για τη σκοτεινή ύλη θα αποτελεί αποτυχία και για την υπερσυμμετρία γενικότερα. Η προσπάθεια εντοπισμού αυτών των υποθετικών υπερσυμμετρικών σωματιδίων της σκοτεινής ύλης γίνεται επίσης στο CERN, καθώς και σε δύο υπόγεια ορυχεία στη Νότια Ντακότα των ΗΠΑ (πείραμα LUX - το πιο ευαίσθητο πείραμα μέχρι σήμερα) και στη Μινεσότα (πείραμα CoGeNT). Υπάρχουν και άλλα παρεμφερή πειράματα σε εξέλιξη, όπως τα CRESST-II και DAMA/LIBRA επίσης κάτω από το Γκραν Σάσο, το XMASS-I σε ορυχείο της Ιαπωνίας και το PICO-60 σε ορυχείο του Καναδά. Ο ανιχνευτής ΧΕΝΟΝ1Τ αναμένεται να είναι έτοιμος να συλλέξει δεδομένα τον Μάρτιο του 2016, σύμφωνα με την επιθεώρηση «Nature». Οι 125 ερευνητές της διεθνούς κοινοπραξίας ΧΕΝΟΝ θα παρακολουθούν 3,5 τόνους υγρού ξένον, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα παρατηρήσουν την ασθενή αλληλεπίδραση του υγρού με τα προερχόμενα από το διάστημα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, τα οποία αναμένεται να αφήσουν ένα αμυδρό φωτεινό ίχνος. Το υγρόν ξένον θα βρίσκεται σε θερμοκρασία μείον 100 βαθμών Κελσίου και θα περιβάλλεται από μια δεξαμενή με 700 τόνους καθαρού νερού, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η επίδραση της φυσικής ραδιενέργειας από τα βάθη της Γης. Η σκοτεινή ύλη ούτε εκπέμπει, ούτε απορροφά το φως, γι' αυτό λέγεται και «σκοτεινή». Όμως ασκεί βαρυτικές επιδράσεις στα άστρα και στους γαλαξίες, πράγμα που την καθιστά έτσι έμμεσα αντιληπτή. Το θέμα είναι πλέον να παρατηρηθεί και άμεσα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753512

Εντοπίστηκε ο «πιο σημαντικός εξωπλανήτης» Οι «κυνηγοί» των εξωπλανητών ανακοίνωσαν ότι έκαναν μία από τις σημαντικότερες έως σήμερα ανακαλύψεις τους: βρήκαν έναν βραχώδη καυτό πλανήτη με ατμόσφαιρα, ο οποίος φαίνεται να μοιάζει πολύ με την Αφροδίτη και βρίσκεται σε απόσταση 39 ετών φωτός από τη Γη (περίπου 370 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα). Πρόκειται για τον κοντινότερο εξωπλανήτη που έχει ποτέ ανακαλυφθεί στο μέγεθος περίπου της Γης, καθώς έχει διάμετρο 14.800 χιλιομέτρων, έναντι 12.700 χιλιομέτρων της Γης και 12.100 χλμ. της Αφροδίτης. Ο έως τώρα πιο «γήινος» εξωπλανήτης ανακαλύφθηκε φέτος τον Ιούλιο, απέχει 1.400 έτη φωτός απο τη Γη. Από την άλλη, ο εξωπλανήτης HD 219134b, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και απέχει μόλις 21 έτη φωτός, δηλαδή είναι ακόμη πιο κοντινός, είναι πολύ μεγαλύτερος (4,5 φορές) από τη Γη. Όμως ο νέος εξωπλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία GJ 1132b είναι αφενός σχεδόν ίδιου μεγέθους με τον δικό μας πλανήτη (έχει μόνο 1,2 φορές μεγαλύτερη διάμετρο και 60% μεγαλύτερη μάζα) και αφετέρου είναι αρκετά κοντά, ώστε τα υπό κατασκευή μεγάλα τηλεσκόπια επόμενης γενιάς, όπως το διαστημικό James Webb ή το επίγειο GMT, να μπορέσουν να μελετήσουν την ατμόσφαιρά του με μεγαλύτερη λεπτομέρεια σε λίγα χρόνια. Όμως ασφαλώς δεν είναι τόσο κοντά, ώστε να μπορεί να τον επισκεφθεί κάποιο διαστημόπλοιο. Επειδή ο εξωπλανήτης κινείται πολύ κοντά στο άστρο του, τον Gliese1132, έναν ερυθρό νάνο πολύ πιο κρύο και μικρότερο από τον Ήλιο μας (το ένα πέμπτο σε μέγεθος), έχει υψηλή θερμοκρασία της τάξης των 135 έως 304 βαθμών Κελσίου. Συνεπώς δεν αναμένεται να έχει υγρό νερό, άρα δεν θεωρείται κατοικήσιμος. Έχει πάντως αισθητά μικρότερη θερμοκρασία από κάθε άλλον επιβεβαιωμένο βραχώδη εξωπλανήτη μέχρι σήμερα. Eρευνητική ομάδα από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον αστρονόμο του Πανεπιστημίου ΜΙΤ Ζάκορι Μπέρτα-Τόμσον, έκαναν την ανακάλυψή τους με τη συστοιχία ρομποτικών τηλεσκοπίων MΕarth-South στη Χιλή. «Ο απώτερος στόχος μας είναι να βρούμε μια δίδυμη Γη, αλλά στην πορεία βρήκαμε μια δίδυμη Αφροδίτη», δήλωσε ο αστρονόμος Ντέηβιντ Σαρμπονό του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν. Μάλιστα, δίπλα στον GJ 1132b υπάρχουν και άλλοι εξωπλανήτες, οι οποίοι πρόκειται να μελετηθούν στο μέλλον. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση στην οποία γίνεται σύγκριση του Ηλιου και της Γης με το νέο εξωπλανήτη και το δικό του μητρικό άστρο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753485

Βρέθηκαν τα αρχαιότερα άστρα του γαλαξία μας. Ομάδα αστρονόμων ισχυρίζεται ότι ανακάλυψαν τα αρχαιότερα άστρα που έχουν ποτέ παρατηρήσει στον γαλαξία μας. Χρονολογούνται από την εποχή που το σύμπαν είχε ηλικία μόνο 300 εκατομμυρίων ετών, όταν ακόμη ο γαλαξίας μας δεν είχε καν σχηματισθεί. Τα εννέα άστρα βρίσκονται κοντά στο κέντρο του γαλαξία μας και είναι από τα αρχαιότερα που επιζούν σε όλο το σύμπαν, ενώ είναι πολύ «φτωχά» σε βαριά μέταλλα (βαρύτερα από το ήλιον), κάτι αναμενόμενο για τόσο παλαιά άστρα. Ερευνητές με επικεφαλής τη Λουζί Χάουζ της Σχολής Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου έγινε με το αυστραλιανό τηλεσκόπιο SkyMapper. Ακολούθησαν λεπτομερέστερες παρατηρήσεις με το Αγγλο-Αυστραλιανό Τηλεσκόπιο επίσης στην Αυστραλία και με το Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο στη Χιλή. Ο καθηγητής Μάρτιν Ασπλουντ του ίδιου πανεπιστημίου δήλωσε ότι ο εντοπισμός των σπάνιων πανάρχαιων άστρων, ανάμεσα σε δισεκατομμύρια άστρα που βρίσκονται στο κέντρο του γαλαξία μας, ήταν «σα να βρίσκει κανείς βελόνα στα άχυρα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Πριν από λίγα 24ωρα η πρόεδρος της Χιλής Μισέλ Μπασελέτ έβαλε τον θεμέλιο λίθο του Γιγάντιου Μαγγελανικού Τηλεσκοπίου (GMT), που θα είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο και αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2021. Το νέο τηλεσκόπιο θα βοηθήσει τους αστρονόμους να μελετήσουν, μεταξύ άλλων, καλύτερα την «καρδιά» του γαλαξία μας και να βρουν άλλα πολύ πρώιμα άστρα. Το τηλεσκόπιο θα κοστίσει μισό δισεκατομμύριο δολάρια και θα έχει επτά κάτοπτρα διαμέτρου 8,4 μέτρων το καθένα, δημιουργώντας έτσι ένα ενιαίο τηλεσκόπιο διαμέτρου 25 μέτρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753519

Η πρώτη ακτίνα γ από άλλο γαλαξία. Ομάδα ερευνητών στη Γαλλία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi εντόπισε μια παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας γ σε άλλο γαλαξία. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτού του είδους η ακτινοβολία έξω από τον γαλαξία μας και είναι φυσικά η πιο μακρινή που γνωρίζουμε. Η ακτινοβολία εντοπίστηκε στις παρυφές του νεφελώματος της Ταραντούλας σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Το νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων. Έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός ότι οι επιστήμονες που το βάφτισαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη. Ονομάζεται επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα. Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753539

Rosetta και Philae: ένας χρόνος από την προσγείωση σε έναν κομήτη. Ένα χρόνο από τότε που το Philae έκανε την ιστορική προσγείωση σε έναν κομήτη, οι ομάδες της αποστολής παραμένουν αισιόδοξες για την ανανέωση της επαφής με το όχημα προσεδάφισης, ενώ κοιτούν μπροστά στο επόμενο έτος για το μεγάλο φινάλε: όπου θα γίνει μια ελεγχόμενη σύγκρουση του οχήματος σε τροχιά Rosetta πάνω στον κομήτη. Η Rosetta έφτασε στο κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko στις 6 Αυγούστου 2014 και μετά από μια αρχική έρευνα και την επιλογή του χώρου προσγείωσης, το Philae παραδόθηκε στην επιφάνεια στις 12 Νοεμβρίου. Μετά την επαφή κάτω με την επιφάνεια του κομήτη στην περιοχή Agilkia όπως έχει προγραμματιστεί, το Philae δεν ασφαλίστηκε στον κομήτη και αναπήδησε σε μια νέα θέση, την Άβυδο. Η πτήση του σε όλη την επιφάνεια απεικονίζεται σε ένα νέο επεισόδιο κινουμένων σχεδίων, χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από τη Rosetta και το Philae ώστε να ανακατασκευαστούν η περιστροφή και η θέση του οχήματος προσεδάφισης. Κατά το έτος που ακολούθησε μετά την προσγείωση μια διεξοδική ανάλυση έχει διεξαχθεί σχετικά με το γιατί το Philae αναπήδησε. Υπήρχαν τρεις μέθοδοι για να ασφαλιστεί στην επιφάνεια του κομήτη μετά την προσγείωση: τρυπάνια πάγου, καμάκια και ένας μικρός προωθητήρας. Τα τρυπάνια πάγου είχαν σχεδιαστεί έχοντας κατά νου ένα σχετικά μαλακό υλικό αλλά η Agilkia κατέληξε να είναι πολύ σκληρή και δεν διαπέρασαν την επιφάνεια. Τα καμάκια ήταν σε θέση να λειτουργήσουν τόσο σε ένα μαλακό όσο και σε ένα σκληρότερο υλικό. Θα έπρεπε να εκτοξευθούν με την επαφή και να κλειδώσουν το Philae στην επιφάνεια, ενώ ένας προωθητήρας στην κορυφή του οχήματος προσεδάφισης θα έπρεπε να το σπρώξει προς τα κάτω για να εξουδετερώσει την ανάκρουση από τα καμάκια. Οι προσπάθειες οπλισμού του προωθητήρα το προηγούμενο βράδυ απέτυχαν: πιστεύεται ότι η σφράγιση δεν ανοίξε, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί και μια αστοχία του αισθητήρα. Στη συνέχεια, κατά την προσεδάφιση, τα ίδια τα καμάκια δεν εκτοξεύθηκαν. "Φαίνεται ότι το πρόβλημα ήταν, είτε με τα τέσσερα «σύρματα γέφυρα» που λάμβαναν ρεύμα για να ανάψει το εκρηκτικό που πυροδοτούσε τα καμάκια, ή το ίδιο το εκρηκτικό, που μπορεί να είχε υποβαθμιστεί με την πάροδο του χρόνου", εξηγεί ο Stephan Ulamec, διευθυντής του οχήματος προσεδάφισης Philae στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής DLR. "Σε κάθε περίπτωση, αν μπορούμε να ανακτήσουμε την επαφή με το Philae, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο μιας προσπάθειας να επαναλάβουμε την εκτόξευση." Ο λόγος είναι επιστημονικός: τα καμάκια περιέχουν αισθητήρες που θα μπορούσαν να μετρήσουν τη θερμοκρασία κάτω από την επιφάνεια. Παρά την απρογραμμάτιστη αναπήδηση, το Philae ολοκλήρωσε το 80% της προγραμματισμένης πρώτης επιστημονικής ακολουθίας πριν πέσει σε αδρανοποίηση τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Νοεμβρίου, όταν η κύρια μπαταρία εξαντλήθηκε. Δεν υπήρχε αρκετό ηλιακό φως στην τελική θέση του Philae στην Άβυδο ώστε να φορτίσει τις δευτερεύουσες μπαταρίες και να συνεχίσει τις επιστημονικές μετρήσεις. Η ελπίδα ήταν ότι καθώς ο κομήτης θα πλησίαζε τον Ήλιο, οδεύοντας προς την πλησιέστερη προσέγγιση τον Αύγουστο, θα υπήρχε αρκετή ενέργεια για να επανενεργοποιήσει το Philae. Πράγματι, υπήρξε επαφή με το όχημα προσεδάφισης στις 13 Ιουνίου, αλλά μόνο οκτώ διαλείπουσες επαφές έγιναν μέχρι τις 9 Ιουλίου. Το πρόβλημα ήταν ότι η αυξανόμενη ηλιοφάνεια οδήγησε επίσης σε αύξηση της δραστηριότητας στον κομήτη, αναγκάζοντας τη Rosetta να υποχωρήσει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα για να παραμείνει ασφαλής πολύ εκτός του εύρους επικοινωνίας με το Philae. Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες, με τη δραστηριότητα του κομήτη τώρα να υποχωρεί, η Rosetta έχει αρχίσει να προσεγγίζει ξανά τον κομήτη. Αυτή την εβδομάδα έφθασε τα 200 χλμ, το όριο για μια καλή επαφή με το Philae, και σήμερα βυθίζεται μέσα στα 170 χιλιόμετρα. Εν τω μεταξύ, οι ομάδες προσεδάφισης συνέχισαν την ανάλυση των δεδομένων που επιστράφησαν κατά τη διάρκεια των επαφών του Ιουνίου και του Ιουλίου, ελπίζοντας να κατανοήσουν την κατάσταση του Philae όταν εκείνο ξύπνησε για πρώτη φορά από την αδρανοποίηση. “Είχαμε ήδη διαπιστώσει ότι ένας από τους δύο δέκτες του Philae και ένας από τους δύο πομπούς ήταν πιθανό να μη λειτουργούν πια", λέει ο Koen Geurts, τεχνικός διευθυντής του Philae στο Κέντρο Ελέγχου του Οχήματος Προσεδάφισης στο DLR στην Κολωνία, Γερμανία, "και τώρα φαίνεται ότι ο άλλος πομπός πάσχει. Μερικές φορές δεν είχε ενεργοποιηθεί όπως αναμενόταν, ή είχε απενεργοποιηθεί πολύ νωρίς, πράγμα που σημαίνει ότι θα χάσαμε πιθανότατα κάποιες δυνατές επαφές." Η ομάδα λαμβάνει υπόψη αυτά τα νέα στοιχεία ώστε να προσδιορίσει την πλέον υποσχόμενη στρατηγική για να ανακτήσει τακτική επαφή. Αλλά είναι ένας αγώνας δρόμου ενάντια στο χρόνο: με το κομήτη τώρα να οδεύει έξω πέρα ​​από την τροχιά του Άρη, οι θερμοκρασίες πέφτουν. "Πιστεύουμε ότι έχουμε μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, πριν η εσωτερική θερμοκρασία του οχήματος προσεδάφισης παίρνει πάρα πολύ κρύο για να λειτουργήσει: δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτω από τους -51C", προσθέτει ο Koen. Εν τω μεταξύ, η Rosetta συνεχίζει να επιστρέφει μοναδικά δεδομένα με την σουίτα των οργάνων που διαθέτει, αναλύοντας τις αλλαγές στην επιφάνεια, την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον του πλάσματος του κομήτη με απίστευτη λεπτομέρεια. "Γιορτάσαμε πρόσφατα την πρώτη μας χρονιά στον κομήτη και ανυπομονούμε για τις επιστημονικές ανακαλύψεις που θα φέρει το επόμενο έτος", λέει ο Matt Taylor, επιστήμονας του έργου Rosetta της ESA. "Το επόμενο έτος, σχεδιάζουμε να κάνουμε άλλη μια μακριά εκδρομή, αυτή τη φορά μέσα από την ουρά του κομήτη και έξω στα 2000 χιλιόμετρα. Για να συμπληρωθεί αυτό ελπίζουμε να κάνουμε κάποιες πολύ κοντινές προσεγγίσεις προς το τέλος της αποστολής, καθώς προετοιμαζόμαστε να τοποθετήσουμε το όχημα σε τροχιά κάτω στον κομήτη." Το σχέδιο είναι να τελειώσει η αποστολή με μια «ελεγχόμενη σύγκρουση» της Rosetta στην επιφάνεια του κομήτη. Αυτή η ιδέα προέκυψε πριν από περίπου έξι μήνες, όταν ανακοινώθηκε η επέκταση των δραστηριοτήτων από τον Δεκέμβριο του 2015 ως τον Σεπτέμβριο του 2016. Η τροφοδοτούμενη με ηλιακή ενέργεια Rosetta θα λαμβάνει πλέον αρκετό ηλιακό φως για να λειτουργήσει καθώς ο κομήτης απομακρύνεται από τον Ήλιο, πέρα από την τροχιά του Δία στην 6,5 χρόνων διαδρομή του. Θα ταξιδέψει ακόμη μακρύτερα από οτι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 31 μηνών της διαστημικής αδρανοποίησης που έληξε τον Ιανουάριο 2014. Επιπλέον, όπως φαίνεται από τη Γη τον προσεχή Σεπτέμβριο, η Rosetta και ο κομήτης θα είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, καθιστώντας τη μετάδοση των επιστημονικών δεδομένων και των εντολών πολύ δύσκολη. Οι ομάδες της Rosetta ερευνούν τώρα τους ελιγμούς που απαιτούνται για τη λειτουργία κοντά στον κομήτη κατά τις εβδομάδες που θα προηγηθούν του δραματικού φινάλε της αποστολής. "Ακόμα συζητάμε για το τι θα περιλαμβάνει ακριβώς το τελικό σενάριο του τέλους της αποστολής," λέει ο Sylvain Lodiot, διευθυντής επιχειρήσεων του διαστημικού σκάφους Rosetta της ESA. "Είναι πολύ περίπλοκο και δύσκολο, ακόμη περισσότερο ακόμα και από την πορεία παράδοσης της διαστημοσυσκευής που οι ομάδες δυναμικής πτήσης έπρεπε να προγραμματίσουν για την παράδοση του Philae. "Το χρονοδιάγραμμα που κοιτάζουμε θα περιλαμβάνει αρχικά μια κίνηση σε εξαιρετικά ελλειπτικές τροχιές - ίσως τόσο χαμηλά όσο 1 χιλιόμετρο - τον Αύγουστο, πριν από τη μετάβαση από ένα πιο μακρινό σημείο για την τελική προσέγγιση, που θα θέσει τη Rosetta σε μια αργή πορεία σύγκρουσης με τον κομήτη στα τέλη του Σεπτεμβρίου." Αναμένεται ότι οι επιστημονικές παρατηρήσεις θα συνεχιστούν καθ 'όλη τη διάρκεια και σχεδόν μέχρι το τέλος της αποστολής, επιτρέποντας στα όργανα της Rosetta να συγκεντρώσουν μοναδικά δεδομένα σε άνευ προηγουμένου κοντινές αποστάσεις. "Θα ελέγχουμε τη Rosetta σε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος, αλλά όταν βρεθεί στην επιφάνεια θα είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα είμαστε σε θέση να «μιλήσουμε» με αυτή πια», προσθέτει ο Sylvain. "Η προσγείωση της Rosetta σε έναν κομήτη θα είναι ένα ταιριαστό τέλος σε αυτή την απίστευτη αποστολή," λέει ο Patrick Martin, διευθυντής της αποστολής Rosetta της ESA. Σχετικά με τη Rosetta Η Rosetta είναι μια αποστολή της ESA με συνεισφορές των Κρατών Μελών της και της NASA. Το Philae είναι η διαστημοσυσκευή της Rosetta που παρέχεται από μια κοινοπραξία υπό την ηγεσία του DLR, του MPS, του CNES και της ASI. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/11/Reconstructing_Philae_s_flight http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/09/Philae_s_descent_The_director_s_cut http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Rosetta_kai_Philae_henas_chrhonos_apho_ten_prosgehiose_se_henan_komhete

Η ισχυρότερη έκρηξη στο Σύμπαν μετά το Big Bang! Αστρονόμοι εντόπισαν το 2005 τη λάμψη ενός βίαιου κοσμικού φαινομένου σε απόσταση 2.6 δισ. ετών φωτός από εμάς. Νέες παρατηρήσεις στην περιοχή αποκαλύπτουν ότι η λάμψη αυτή προέρχεται σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν τα δεδομένα από την ισχυρότερη έκρηξη που έχει συμβεί στο Σύμπαν μετά τη Μεγάλη Εκρηξη! Η λάμψη προέρχεται από το γαλαξιακό σμήνος MS 0735.6+7421 που βρίσκεται στον Αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης και διεθνής ομάδα ερευνητών μελέτησε εικόνες και δεδομένα που συλλέξει από την περιοχή το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η λάμψη αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας έκρηξης. Σύμφωνα με τους ερευνητές η έκρηξη αυτή είναι προϊόν της δράσης μιας υπερμεγέθους μελανής οπής που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξιακού σμήνους. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μαύρη τρύπα έχει «συλλάβει» και καταπίνει ποσότητα ύλης ίση με εκείνη που περιέχουν 300 εκ. άστρα σαν τον Ηλιο! Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα την παραπάνω εικόνα που αποτελεί σύνθεση πολλών φωτογραφιών που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Σε αυτή εικονίζεται με γαλαζωπό χρώμα καυτό αέριο που περιβάλλει το γαλαξιακό σμήνος MS 0735.6+7421. Οι κοιλότητες που φαίνονται στην εικόνα είναι... τρύπες στο πέπλο αερίων οι οποίες δημιουργήθηκαν από ραδιοκύματα τα οποία δημιουργήθηκαν από την τρομερή έκρηξη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753143

Μυστηριώδη αντικείμενα... που "περπατούν" στον Άρη! - Η NASA προσπαθεί να καταλάβει τι είναι! Οι εικόνες έχουν διαπιστωθεί από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA και βρίσκονται κοντά στην περιοχή Nili Fossae, του πλανήτη Άρη. Οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να δώσουν μια επίσημη ερμηνεία και όλη η ομάδα από το resppnsabile Reconnaissance Orbiter της NASA, αναλύει ακόμη τις φωτογραφίες. Έτσι, η μυστηριώδης εικόνα του κόκκινου πλανήτη έχει δημιουργήσει πολλές διαφωνίες στο Διαδίκτυο, αλλά προφανώς δεν είναι η μόνη «τρελή» εικόνα που έχουμε από τον Άρη. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι τα ίχνη ενός αλλοδαπού άγνωστου πλάσματος που ζει στον πλανήτη. Οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα έχουν πει ότι αν η ανάλυση της εικόνας είναι 25 εκατοστά ανά pixel και το άγνωστο πλάσμα θα μπορούσε σύμφωνα με τις μετρήσεις τους να είναι τέσσερα μέτρα περίπου. Άλλοι λένε, όπως αναφέρει το sahiel, ότι η προέλευση της γραμμής είναι από ανεμοστρόβιλους στον πλανήτη Άρη, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η γραμμή είναι τόσο ευθύγραμμη και στενή, ενώ στη συνέχεια περισσότερες γραμμές έχουν ασυνεχή δομή σε ίσα διαστήματα κατά το μήκος τους. Η σύνθεση των αυλάκων ώθησε ερευνητές της NASA για να προωθήσουν αυτήν την υπόθεση, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί και να οφείλεται σε μια κλίση σε αυτό το τμήμα του Άρη, όπου μεγάλες πέτρες ενδέχεται να γλιστρούν και να σχηματίζουν αυτά τα κανάλια σαν να ήταν «ράγες». Πολλοί πάντως εμπειρογνώμονες έχουν αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ερευνάς τους στο περιοδικό «New Scientist». Εν τω μεταξύ, ο αστρονόμος Phil Plait, ο δημιουργός του ιστολογίου Bad Astronomy, επισημαίνει ότι δεν είναι σαφές τι ακριβώς ώθησε τα βράχια να μεταναστεύσουν με αυτόν τον τρόπο. «Θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθεί μια σειρά από ψηφιακές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης (HD), ώστε να δημιουργήσουν ένα τρισδιάστατο χάρτη του βράχου και να μπορούμε μέσω των φωτογραφιών να καταλάβουμε τι είναι. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B7-nasa-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1

Η βαρυτική έλξη του πλανήτη Άρη καταστρέφει σιγά σιγά τον Φόβο. Οι μακριές, ρηχές αυλακώσεις που καλύπτουν την επιφάνεια του Φόβου, πιθανόν να είναι τα πρώτα σημάδια της δομικής κατάρρευσης του, που ίσως οδηγήσουν σε καταστροφή το μεγαλύτερο φεγγάρι του πλανήτη Άρη. Με τροχιά 6000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη, ο Φόβος είναι το πιο κοντινό φεγγάρι σε πλανήτη του από οποιοδήποτε άλλο δορυφόρο στο Ηλιακό μας σύστημα. Έτσι η βαρύτητα του κόκκινου πλανήτη είναι αρκετά ισχυρή, ώστε έλκει τον Φόβο 2 μέτρα κάθε εκατό χρόνια. Οι επιστήμονες αναμένουν το φεγγάρι να καταστραφεί από τις βαρυτικές έλξεις του πλανήτη Άρη στα επόμενα 30 με 50 εκατομμύρια χρόνια. «Πιστεύουμε ότι ο Φόβος έχει ήδη αρχίσει να καταρρέει, και το πρώτο σημάδι αυτής της πτώσης είναι η παραγωγή αυτών των αυλακιών,» είπε ο Terry Hurford του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης στο Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. Τα ευρήματα του Hurford και των συναδέλφων του παρουσιάστηκαν την 10η του Νοέμβρη 2015, κατά την ετήσια συνεδρίαση του τμήματος πλανητικών επιστημών της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Μέριλαντ. «Είναι πολύ πιθανό τα κατάγματα στην επιφάνεια του Φόβου να προκλήθηκαν από τη σύγκρουση που σχημάτισε τον κρατήρα Stickney» είπε ο Hurford. Αυτή σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή, που παραλίγο να διαλύσει τον Φόβο. Ωστόσο, οι επιστήμονες τελικά διαπίστωσαν ότι οι αυλακώσεις δεν ανοίγονται προς τα έξω από τον κρατήρα, αλλά από ένα σημείο σε κοντινή απόσταση. Πρόσφατα, οι ερευνητές είχαν προτείνει ότι οι αυλακώσεις μπορεί να συμβούν από υλικό που εκτινάσσεται από τον Άρη. Αλλά νέα μοντέλα του Hurford και των συνεργατών του υποστηρίζουν την άποψη ότι τα αυλάκια είναι περισσότερο σαν «ραγάδες» που εμφανίζονται όταν το Φόβος παραμορφώνεται από παλιρροϊκές δυνάμεις. Η βαρυτική έλξη μεταξύ του πλανήτη Άρη και τον Φόβο παράγει αυτές τις παλιρροϊκές δυνάμεις. Ακριβώς όπως η Γη και η Σελήνη έλκουν το ένα το άλλο, παράγοντας παλίρροιες στους ωκεανούς του πλανήτη μας και το φεγγάρι να έχει ελαφρώς σχήμα αυγού και όχι ολοστρόγγυλο. Την ίδια εξήγηση προτάθηκε για τις αυλακώσεις πριν από δεκαετίες, αφού το διαστημόπλοιο Viking έστειλε τις πρώτες εικόνες του Φόβου στη Γη. Εκείνη την εποχή, όμως, ο Φόβος πιστευόταν ότι είχε περισσότερο σταθερή τροχιά. Όταν υπολογίστηκαν και οι παλιρροϊκές δυνάμεις, οι ελκτικές τάσεις ήταν πολύ αδύναμες για να σπάσουν ένα στερεό φεγγάρι αυτού του μεγέθους. Ωστόσο, οι επιστήμονες λένε τώρα ότι το εσωτερικό του Φόβου θα μπορούσε να είναι ένας σωρός ερειπίων, που περιβάλλεται από ένα στρώμα σε μορφή σκόνης εδαφικό κάλυμμα περίπου 100 μέτρα πάχος. «Το αστείο πράγμα σχετικά με το αποτέλεσμα των ερευνών είναι ότι δείχνει η επιφάνεια του Φόβου να έχει ένα είδος συνεκτικής σκόνης σαν ένα εξωτερικό ύφασμα,» δήλωσε ο Erik Asphaug της Σχολής της Γης και της Εξερεύνησης του Διαστήματος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και συν-ερευνητής της μελέτης. Το εσωτερικό έχει πολύ λίγη δύναμη και έτσι αναγκάζεται το εξωτερικό στρώμα να ταλαντώνεται από τις βαρυτικές παλιρροϊκές δυνάμεις του πλανήτη Άρη. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η εξωτερική στιβάδα του Φόβου συμπεριφέρεται ελαστικά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις που ενεργούν στον Φόβο μπορούν σε κάποια στιγμή να σπάσουν την επιφάνεια του, με καταστροφικά αποτελέσματα. Την ίδια τύχη μπορεί να έχει και το φεγγάρι του Ποσειδώνα ο Τρίτων, ο οποίος επίσης έλκεται σιγά-σιγά προς τα μέσα και έχει παρόμοια κατάγματα στην επιφάνεια του. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και σε εξωηλιακούς πλανήτες, σύμφωνα με τους ερευνητές. «Δεν έχουμε εικόνα γι αυτούς τους μακρινούς πλανήτες, αλλά αυτό που συμβαίνει στον Φόβο, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτά τα συστήματα, επειδή κάθε είδος πλανήτη που βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του θα μπορούσε να σκίζεται με τον ίδιο τρόπο», κατέληξε ο Hurford. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BB%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%AC-%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF

«Thermonuclear Art» Το βίντεο υψηλής ευκρίνειας της NASA υπό τον τίτλο «Thermonuclear Art» μας δείχνει όλα όσα δεν γνωρίζαμε για τον Ήλιο. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-nasa-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD-video

Ο περιοδικός πίνακας της πυρηνοσύνθεσης. Που δημιουργήθηκαν οι πυρήνες των ατόμων που περιέχει ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων; Το Υδρογόνο και το Ήλιο (πορτοκαλί χρώμα) δημιουργήθηκαν λίγα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τα στοιχεία Λίθιο, Βηρύλλιο και Βόριο (πράσινο χρώμα) προκύπτουν κυρίως με θρυμματισμό από κοσμικές ακτίνες. Τα στοιχεία στο μωβ χρώμα δημιουργούνται από την σύντηξη στο εσωτερικό μικρών αλλά και μεγάλων άστρων, με κίτρινο χρώμα στο εσωτερικό κυρίως μεγάλων μεγάλων άστρων, με κόκκινο χρώμα στο εσωτερικό μεγάλων άστρων αλλά και κατά την έκρηξη των σουπερνόβα. Τα στοιχεία με μπλε χρώμα σχηματίζονται κατά την έκρηξη των σουπερνόβα. Τα στοιχεία με λευκό χρώμα κατασκευάστηκαν (-ζονται) από τους επιστήμονες στους επιταχυντές σωματιδίων. Κατεβάστε τον πίνακα σε PDF http://www.texample.net/media/tikz/examples/PDF/periodic-table-of-chemical-elements.pdf http://physicsgg.me/2015/11/11/%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5/

Μύθοι και πραγματικότητες για τις μαύρες τρύπες. 1. Ο όγκος μιας μαύρης τρύπας είναι τεράστιος. Μύθος Πραγματικότητα 2. Οι μαύρες τρύπες δεν έχουν μάζα. Μύθος Πραγματικότητα 3. Μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας Μύθος Πραγματικότητα 4. Ο Ήλιος μας θα γίνει τελικά μαύρη τρύπα. Μύθος Πραγματικότητα 5. Το φως δεν μπορεί να διαφύγει από μια μαύρη τρύπα. Μύθος Πραγματικότητα 6. Οι μαύρες τρύπες θα καταβροχθίσουν το περιεχόμενο του σύμπαντος και έτσι τελικά θα καταστραφεί. Μύθος Πραγματικότητα 7. Η NASA έστειλε ένα διαστημικό σκάφος σε μια μαύρη τρύπα. Μύθος Πραγματικότητα 8. Οι αστρονόμοι έχουν δεδομένα που επιβεβαιώνουν ότι οι συνηθισμένες μαύρες τρύπες είναι χωροχρονικές σήραγγες (σκουληκότρυπες). Μύθος Πραγματικότητα http://amazing-space.stsci.edu/resources/explorations/blackholes/lesson/whatisit/myths.html Τέσσερις δημοφιλείς μύθοι για τις μαύρες τρύπες. Εκτός από τα επιστημονικά άρθρα και πειράματα, οι μαύρες τρύπες έχουν γίνει συχνά πρωταγωνιστές σε βιβλία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αναλαμβάνοντας συνήθως τον ρόλο είτε της πύλης σε άλλους “κόσμους”, είτε του κοσμικού “τέρατος” που εξαφανίζει ό,τι βρεθεί στη “γειτονιά” του. Επομένως, ακόμη κι όποιος δεν έχει καμία επαφή με τη φυσική και την αστρονομία, γνωρίζει πως πρόκειται για ουράνια σώματα που έχουν τεράστια συγκέντρωση μάζας , ώστε από το βαρυτικό τους πεδίο να μην μπορεί να “δραπετεύσει” τίποτε, ακόμη κι αν κινείται με την ταχύτητα του φωτός. Η παρενέργεια, όμως, είναι πως οι μαύρες τρύπες έχουν πέσει… θύματα της δημοφιλίας τους, με συνέπεια να έχουν διαδοθεί αρκετοί μύθοι για τις ιδιότητές τους, από έργα που έγειραν την πλάστιγγα περισσότερο στη “φαντασία” και λιγότερο στο “επιστημονική”. 1ος Μύθος: Ο Ήλιος μας θα γίνει μαύρη τρύπα όταν “πεθάνει” Η μάζα του Ήλιου είναι αρκετά μικρή για να εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα. Αντίθετα, σε περίπου 6 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, θα μετατραπεί σε έναν τεράστιο κόκκινο γίγαντα, με διάμετρο που ενδεχομένως θα είναι μεγαλύτερη από την ακτίνα της τροχιάς της Γης. Στη συνέχεια, θα χάσει τα εξωτερικά στρώματα αερίων που θα τον περιβάλλουν και θα “μεταμορφωθεί” σε λευκό νάνο. 2ος Μύθος: Οι μαύρες τρύπες λειτουργούν σαν χωροχρονικές σήραγγες Αν και δεν μπορεί να αποκλεισθεί από μαθηματικής άποψης, αυτό το ενδεχόμενο είναι αρκετά προβληματικό. Είναι αλήθεια πως υπάρχουν όντως λύσεις των εξισώσεων της Γενικής Σχετικότητας, οι οποίες υποδεικνύουν ότι μια τέτοια κοσμική δομή θα μπορούσε να συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία στο σύμπαν ή δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ωστόσο, οι λύσεις αυτές παύουν να ισχύουν αν η μαύρη τρύπα περιστρέφεται ή διαταραχθεί, για παράδειγμα όταν απορροφήσει κάποιο αντικείμενο. Ακόμη χειρότερα, είναι απίθανο να καταφέρουμε ποτέ να ελέγξουμε στην πράξη κατά πόσο λειτουργεί όντως σαν χωροχρονική σήραγγα. Ο λόγος είναι πως οι επιστήμονες δεν μπορούν να κρατήσουν επικοινωνία με όποιο αντικείμενο βρεθεί μέσα σε μία μαύρη τρύπα. Κι αυτό γιατί τα σήματά του δεν είναι δυνατόν να “δραπετεύσουν” από το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο, ακόμη κι αν κινούνται με την ταχύτητα του φωτός. 3ος Μύθος: Η ύπαρξή τους δεν έχει επιβεβαιωθεί με παρατηρήσεις Παρόλο που δεν εκπέμπουν φως, και επομένως δεν μπορούν να εντοπισθούν άμεσα, οι αστρονόμοι έχουν ανιχνεύσει μαύρες τρύπες παρατηρώντας φαινόμενα που αυτές προκαλούν στη “γειτονιά” τους. Μάλιστα, μελετώντας με σύγχρονα τηλεσκόπια πώς επηρεάζονται οι τροχιές των πλησιέστερων αστέρων, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τη μάζα μιας μαύρης τρύπας. Με αυτό τον τρόπο, έχει βρεθεί για παράδειγμα ότι στο κέντρο του γαλαξία μας βρίσκεται ένα ουράνιο σώμα, το οποίο και έχει 4 εκατομμύρια φορές περίπου μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο, καταλαμβάνοντας όμως πολύ μικρό χώρο. Αυτό σημαίνει πως έχει τεράστια συγκέντρωση και, με δεδομένο ότι δεν εκπέμπει καθόλου φως, η μόνη εύλογη ερμηνεία είναι πως πρόκειται για μαύρη τρύπα. Οι αστρονόμοι την έχουν ονομάσει Τοξότης Α*. 4ος Μύθος: Θα “καταβροχθίσουν” τελικά όλη την ύλη του σύμπαντος Όχι γιατί όλες οι μαύρες τρύπες θα “πεθάνουν” τελικά, παρόλο που ο χρόνος “ζωής” τους είναι μεγάλος. Πιο συγκεκριμένα, στο μακρινό μέλλον του σύμπαντος, οι μαύρες τρύπες θα επιβιώσουν ακόμη κι αφότου σταματήσουν να δημιουργούνται καινούριοι αστέρες, απορροφώντας ύλη και ενέργεια που θα βρεθεί στην εμβέλειά τους. Ωστόσο, ούτε και αυτές είναι αιώνιες. Ο λόγος είναι πως εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία ονομάζεται ακτινοβολία Χόκινγκ από το όνομα του γνωστού Βρετανού φυσικού που ανακάλυψε τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει πως συρρικνώνονται αργά αλλά σταθερά, με συνέπεια σε τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυριών χρόνια από σήμερα να έχουν “εξατμισθεί” όλες. Τότε, το σύμπαν θα είναι ένας τεράστιος κενός χώρος, με μόνους “κατοίκους” του στοιχειώδη σωματίδια τα οποία θα κινούνται τυχαία. http://physicsgg.me/2015/11/11/%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d/

Οι δορυφόροι Galileo θα πραγματοποιήσουν ετήσιο πείραμα για τη θεωρία του Αϊνστάιν. Ο πέμπτος και έκτος Ευρωπαϊκοί δορυφόροι Galileo – οι οποίοι υπόκεινται σε περίπλοκους ελιγμούς διάσωσης μετά από την εκτόξευσή τους σε εσφαλμένες τροχιές το περασμένο έτος - θα βοηθήσουν στην εκτέλεση ενός φιλόδοξου πειράματος της διασημότερης θεωρίας του Αϊνστάιν που θα διαρκέσει ένα έτος. Οι Galileos 5 και 6 εκτοξεύθυηκαν μαζί σε έναν πύραυλο Soyuz, στις 22 Αυγούστου 2014. Όμως, το ελαττωματικό ανώτερο στάδιο τους εγκλώβισε σε επιμήκεις τροχιές που μπλόκαραν τη χρήση τους για την πλοήγηση. Οι ειδικοί της ESA ανέλαβαν δράση και επέβλεψαν ένα απαιτητικό σύνολο ελιγμών ώστε να ανυψωθούν τα χαμηλά σημεία των τροχιών των δορυφόρων για να γίνουν πιο κυκλικές. "Οι δορυφόροι μπορούν πλέον να λειτουργούν συνεχώς, αξιόπιστα τα ωφέλιμα φορτία πλοήγησης τους, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την υποστήριξη της ESA εξετάζει την ενδεχόμενη επιχειρησιακή χρήση τους", εξηγεί ο ανώτερος σύμβουλος satnav της ESA, Javier Ventura-Traveset. "Εν τω μεταξύ, οι δορυφόροι έχουν γίνει κατά λάθος εξαιρετικά χρήσιμοι επιστημονικά, ως εργαλεία για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν μετρώντας με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ τον τρόπο που η βαρύτητα επηρεάζει το πέρασμα του χρόνου." Παρά το γεγονός ότι οι τροχιές των δορυφόρων έχουν προσαρμοστεί, παραμένουν ελλειπτικές, με κάθε δορυφόρο να ανεβαίνει και να κατεβαίνει περίπου οκτώ χιλιάδες πεντακόσια χιλιόμετρα δύο φορές ημερησίως. Είναι αυτές οι τακτικές αλλαγές στο ύψος, και ως εκ τούτου τα επίπεδα της βαρύτητας, που είναι πολύτιμα για τους ερευνητές. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν προέβλεψε πριν από έναν αιώνα πως ο χρόνος θα κυλούσε πιο αργά κοντά σε ένα ογκώδες αντικείμενο. Έχει αποδειχθεί πειραματικά, με σημαντικότερο το πείραμα του 1976, όταν ένα ατομικό ρολόι μέιζερ υδρογόνου εκτοξεύθηκε στο Gravity Probe A 10 000 χιλιόμετρα στο διάστημα, επιβεβαιώνοντας την πρόβλεψη στα 140 μέρη ανά εκατομμύριο. Τα ατομικά ρολόγια στους δορυφόρους πλοήγησης πρέπει να λάβουν υπόψη τους πως τρέχουν πιο γρήγορα σε τροχιά από οτι εαν βρίσκονταν στο έδαφος - λίγα δέκατα του μικροδευτερόλεπτα ανά ημέρα, τα οποία ωστόσο θα μας δώσουν σφάλματα πλοήγησης περίπου 10 χιλιομέτρων ανά ημέρα. "Τώρα, για πρώτη φορά μετά τον Gravity Probe Α, έχουμε τη δυνατότητα να βελτιώσουμε την ακρίβεια και να επιβεβαιώσουμε τη θεωρία του Αϊνστάιν σε μεγαλύτερο βαθμό", σχολιάζει ο Javier. Αυτή η νέα προσπάθεια εκμεταλλεύεται το παθητικό ατομικό ρολόι μέιζερ υδρογόνου πάνω σε κάθε Galileo, τις επιμήκεις τροχιές που δημιουργούν διαφορετική χρονική διαστολή, και τη συνεχή παρακολούθηση χάρη στο παγκόσμιο δίκτυο επίγειων σταθμών. "Επιπλέον, ενώ το πείραμα του Gravity Probe A ενέπλεκε μια μοναδική τροχιά της Γης, θα είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε εκατοντάδες τροχιές κατά τη διάρκεια ενός έτους," εξηγεί ο Javier. "Αυτό ανοίγει την προοπτική του σταδιακού ξεκαθαρίσματος των μετρήσεων μας με τον εντοπισμό και την απομάκρυνση των συστηματικών σφαλμάτων. Η εξάλειψη αυτών των σφαλμάτων είναι πράγματι μία από τις μεγάλες προκλήσεις. "Για αυτό βασιζόμαστε στην υποστήριξη των καλύτερων εμπειρογνωμόνων της Ευρώπης καθώς και την ακριβή παρακολούθηση από τη Διεθνή Υπηρεσία Συστήματος Παγκόσμιας Δορυφορικής Πλοήγησης, μαζί με τον εντοπισμό με ακρίβεια εκατοστού από το λέιζερ." Τα αποτελέσματα αναμένονται σε περίπου ένα χρόνο και προβλέπεται να τετραπλασιάσουν την ακρίβεια των αποτελεσμάτων του Gravity Probe Α. Οι δύο ομάδες που εκπονούν τα πειράματα είναι το κέντρο ZARM Center of Applied Space Technology and Microgravity στη Γερμανία, και το Γαλλικό SYRTE Systegravemes de Reacutefeacuterence Temps-Espace, με εξειδίκευση και τα δύο στην έρευνα της θεμελιώδους φυσικής. Το επικείμενο πείραμα Atomic Clock Ensemble in Space, που έχει προγραμματιστεί να πετάξει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2017, θα ελέγξει τη θεωρία του Αϊνστάιν στα 2-3 μέρη ανά εκατομμύριο. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με: Javier Ventura-Traveset ESA Global Navigation Satellite Systems Senior Advisor Email: Javier.ventura-traveset@esa.int Pacocircme Delva SYRTE, Observatoire de Paris Email: pacome.delva@obspm.fr Sven Hermann ZARM Center of Applied Space Technology and Microgravity Email: sven.herrmann@zarm.uni-bremen.de Γυναίκα που πολέμησε στο Ιράκ διάλεξε ο Μπράνσον για να τον πάει στο διάστημα. Η πρώτη γυναίκα που έγινε πιλότος δοκιμών για την NASA «μετεγγράφηκε» στην Virgin Galactic για να καθοδηγήσει την εταιρεία του δισεκατομμυριούχου Ρίτσαρντ Μπράνσον στο διάστημα, με το Space Ship Two. Η Κέλι Λάτιμερ, αποστρατευμένη αντισμήναρχος της αμερικανικής αεροπορίας, έχει εργαστεί σε μεγάλα πρότζεκτ όπως η κατασκευή και ο χειρισμός του Boeing 747 που μετέφερε τα διαστημικά λεωφορεία, αλλά και η ανάπτυξη του ιπτάμενου δεξαμενόπλοιου KC-46/767, με πάνω από 6.000 ώρες πτήσεις και 1.000 ώρες δοκιμών με πάνω από 30 αεροσκάφη, στη NASA, την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αλλά και την Boeing. Μεταξύ άλλων, υπήρξε εκπαιδεύτρια στην βάση Εντουαρντς της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, αλλά και υψηλόβαθμη σύμβουλος της ιρακινής αεροπορίας. Παράλληλα, δεν της λείπει και η πολεμική εμπειρία, καθώς έχει εκτελέσει πάνω από 90 αποστολές στο Ιράκ και υπήρξε διοικητής του 418ου σμήνους δοκιμών. «Ηθελα να πάω στο διάστημα από τότε που θυμάμαι να κάνω ο,τιδήποτε ... Η πτήση είναι η κορυφή του παγόβουνου: Από τις πιο ουσιώδεις παραμέτρους της δουλειάς που θα κάνω είναι να συμμετέχω στην ομάδα της Virgin Galactic και την απίστευτη εμπειρία και οργάνωσή τους, για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός του οχήματος, ο έλεγχος και η συγκρότηση των διαδικασιών πριν την πρώτη πτήση», ανέφερε στην ανακοίνωση της εταιρείας η Λάτιμερ. «Η εντυπωσιακή ηγετική θέση της Κέλι στα προτζεκτ και η εμπειρία με βαριά αεροσκάφη και σε πτήσεις δοκιμών την καθιστούν κατάλληλη για την επερχόμενη επιστροφή μας στις πτήσεις ... Προσβλέπουμε στην συμβολή της και σε μία πολυάσχολη και γεμάτη ενδιαφέρον χρονιά που έρχεται», ανέφερε από την πλευρά του ο Μάικ Μόουζες, αντιπρόεδρος της εταιρείας. Η προσθήκη της Λάτιμερ στην ομάδα της Virgin Atlantic ανακοινώνεται ένα χρόνο μετά το τραγικό συμβάν στην έρημο Μοχάβε, όταν το πρωτότυπο Space Ship Two διαλύθηκε στον αέρα και συνετρίβη, σκοτώνοντας τον συγκυβερνήτη του Μάικλ Αλσμπουρι και τραυματίζοντας σοβαρά τον πιλότο, Πίτερ Ζίμπολτ. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64285705 Ένα διαστημικό σκουπίδι θα πέσει την Παρασκευή στα ανοιχτά της Σρι Λάνκα. Ένα διαστημικό "σκουπίδι", απομεινάρι προφανώς κάποιου σεληνιακού πυραύλου, θα μπει την Παρασκευή στην ατμόσφαιρα της Γης και θα διαλυθεί πάνω από τη Σρι Λάνκα, ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) που ελπίζει ότι θα μπορέσει να μελετήσει το φαινόμενο. Η ESA υπογράμμισε ότι ο κίνδυνος για τους κατοίκους της περιοχής είναι "πολύ μικρός" όμως οι επιστήμονες θα μπορέσουν να καταλάβουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο τα αντικείμενα --φυσικά ή κατασκευασμένα από τον άνθρωπο-- αντιδρούν όταν έρχονται σε επαφή με τη γήινη ατμόσφαιρα. Το "σκουπίδι", που φέρει το όνομα WT1190F και έχει διάμετρο "μερικά μέτρα", θα διαλυθεί στην ατμόσφαιρα γύρω στις 08.18 (ώρα Ελλάδας), δηλαδή στις 11.48 τοπική ώρα, διευκρίνισε ο αστρονόμος Ζερεμί Βομπαγιόν. Το μεγαλύτερο μέρος του WT1190F θα καεί στην ατμόσφαιρα. Ό,τι απομείνει, θα πέσει στον ωκεανό, σε απόσταση περίπου 65 χιλιομέτρων από τα νότια παράλια της Σρι Λάνκα. "Το μέγεθός του δεν είναι τέτοιο που να αποτελεί κίνδυνο για την περιοχή, όμως το θέαμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό γιατί για μερικά δευτερόλεπτα το αντικείμενο θα εμφανίζεται πολύ λαμπερό στον ουρανό", υπογράμμισε η ESA. Ο Βομπαγιόν διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για όσους βρίσκονται στην ξηρά, αφού τα υπολείμματα θα πέσουν στη θάλασσα, αλλά προειδοποίησε τους αλιείς να αποφύγουν την περιοχή γύρω στο μεσημέρι γιατί τότε θα παρατηρηθεί μια "βροχή από μικρά σκουπίδια". Το WT1190F εντοπίστηκε το 2013 και αρχικά οι αστρονόμοι νόμιζαν ότι ήταν ένας αστεροειδής, μέχρι που αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για ένα διαστημικό σκουπίδι. Καθώς πολλαπλασιάζονταν οι διαστημικές αποστολές, τα προηγούμενα χρόνια, άφηναν πίσω τους τέτοιου είδους "σκουπίδια". Όμως το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα: "Έρχεται από πολύ μακριά και η τροχιά του είναι χαοτική. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για τον τρίτο όροφο κάποιου σεληνιακού διαστημοπλοίου, όμως δεν ξέρουμε ποιας χώρας", είπε ο Βομπαγιόν. "Η τροχιά του είναι μαθηματικά αδύνατον να προβλεφθεί. Για αυτό και εξεπλάγησαν οι αστρονόμοι", εξήγησε. Το Αστεροσκοπείο του Παρισιού θα στείλει δύο επιστήμονες στη Σρι Λάνκα για να τραβήξουν φωτογραφίες από την επιστροφή του WT1190F στη Γη. Ειδικοί της ESA θα παρακολουθούν το φαινόμενο από ένα αεροπλάνο, κάτι που θα τους διασφαλίσει ότι θα έχουν καλή ορατότητα όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν στην περιοχή. Το Πολεμικό Ναυτικό της Σρι Λάνκα σκοπεύει εξάλλου να στείλει ένα πλοίο στην περιοχή για να περισυλλέξει τα συντρίμμια. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5309888/ena-diasthmiko-skoypidi-tha-pesei-thn-paraskeyh-sta-anoixta-ths-sri-lanka/

«V774104»: Εντοπίσθηκε το πιο μακρινό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Το πιο μακρινό αντικείμενο που έχουν ποτέ βρει στο ηλιακό μας σύστημα ανακάλυψαν οι αστρονόμοι. Πρόκειται για έναν παγωμένο βραχώδη κόσμο, πιθανότατα έναν νάνο πλανήτη, σε απόσταση 103 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο από ό,τι η Γη και τρεις φορές πιο μακριά από ό,τι είναι ο Πλούτων. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν από το 2005 ο νάνος πλανήτης Έρις, σε απόσταση 97 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον πλανήτη μας. Η σχετική ανακοίνωση από τον αστρονόμο Σκοτ Σέπαρντ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον έγινε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, σύμφωνα με το "Science", το «Nature» και το "New Scientist". Η ανακάλυψη έγινε με το διαμέτρου οκτώ μέτρων τηλεσκόπιο «Σουμπαρού» στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης. To εν λόγω αντικείμενο, με την ονομασία V774104, βρίσκεται πέρα από τη Ζώνη του Κάιπερ, όπου κινούνται ο Πλούτων και η Έρις, πιθανώς στα σύνορα του Νέφους του Όορτ, στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος. Μέχρι στιγμής, μόνο δύο σώματα είναι γνωστά στο Νέφος του Όορτ, η Σέντνα (ανακαλύφθηκε το 2003) και το αντικείμενο 2012 VP113 (ανακαλύφθηκε το 2012). Τα σώματα στο Νέφος του Όορτ, από όπου πιστεύεται ότι προέρχονται και πολλοί κομήτες που επισκέπτονται περιοδικά την «γειτονιά» της Γης, θεωρούνται μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, επειδή, καθώς βρίσκονται έξω από τη βαρυτική επίδραση του Ποσειδώνα, έχουν τροχιές πιθανώς αδιατάρακτες από την πρώιμη εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος πριν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, μερικοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται κάποιος κρυμμένος μεγάλος πλανήτης και η ανακάλυψη του νέου σώματος V774104 μπορεί να φέρει νέα στοιχεία και για την πιθανή ύπαρξή του «αγνώστου Χ». Οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν την ακριβή τροχιά του νέου νάνου πλανήτη, κάτι που θα γίνει εντός του 2016. Όσον αφορά τις διαστάσεις του, η διάμετρός του εκτιμάται σε 500 έως 1.000 χιλιόμετρα, δηλαδή μικρότερη από τον μισό Πλούτωνα. Περισσότερες παρατηρήσεις θα γίνουν με τα Μαγγελανικά Τηλεσκόπια στη Χιλή την επόμενη εβδομάδα. Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον το V774104 κινείται προς το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος από τη σημερινή του θέση, όπως κάνει η Ερις, ή προς το εξωτερικό, όπως το 2012VP113 και η Σέντνα. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64286038

Τερατώδεις δίνες μαστίζουν την Αφροδίτη. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες που έστειλε από την Αφροδίτη το σκάφος Venus Express που έφτασε στον πλανήτη το 2006 και τον εξερεύνησε για οκτώ έτη. Οι εικόνες απαθανατίζουν δίνες πάνω από τους πόλους του πλανήτη οι οποίες έχουν διάμετρο τεσσάρων χιλιάδων χιλιομέτρων και ταχύτητα 400 χλμ/ώρα. H Αφροδίτη θεωρείται ξαδέρφη της Γης, αφού διαθέτει ανάλογο μέγεθος και μάζα με τον πλανήτη μας και επιπλέον οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια είχε περιβάλλον ανάλογο με αυτό της Γης. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπήρχαν ωκεανοί και άρα συνθήκες ικανές για την ανάπτυξη ζωής. Στη συνέχεια όμως η Αφροδίτη για κάποιον λόγο πλησίασε περισσότερο προς τον Ήλιο και η ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας αποξήρανε τον πλανήτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500038391

Τα βουνά στον Πλούτωνα ήταν ηφαίστεια πάγου. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πιθανά ηφαίστεια που εκτόξευαν πάγο αντί για λάβα στην επιφάνεια του πλανήτη Πλούτωνα, εγείροντας ερωτηματικά για το πώς αυτός ο μικροσκοπικός, απόμακρος κόσμος μπόρεσε να είναι τόσο γεωλογικά ενεργός, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν χθες. Οι διαπιστώσεις, που δημοσιοποιήθηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Νάσιοναλ Χάρμπορ, στην πολιτεία Μέριλαντ, δίνουν μια πολύ πιο σύνθετη εικόνα για τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του από αυτήν που περίμεναν να δουν οι επιστήμονες. «Το σύστημα του Πλούτωνα μας έχει δημιουργήσει άκρα αμηχανία,» είπε ο ερευνητής πλανητών Άλαν Στερν του Ινστιτούτου Νοτιοδυτικής Έρευνας στο Μπόλντερ του Κολοράντο, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου μέσω του διαδικτύου. Ο Στερν είναι επικεφαλής της ομάδας στη NASA, του κέντρου διαστημικής έρευνας, η οποία ασχολείται με το διαστημόπλοιο New Horizons, που πέρασε από τον πλανήτη στις 14 Ιουλίου, ένα πρωτοφανές γεγονός στην διαστημική ιστορία. Οι φωτογραφίες και μετρήσεις που έλαβε από το ταξίδι του συνεχίζουν να μεταδίδονται στη Γη. Μεταξύ των 50 ερευνών που θα παρουσιάσουν στη συνάντησή τους οι επιστήμονες και οι οποίες αφορούν πληροφορίες από το διαστημόπλοιο, υπάρχουν αναπάντεχα στοιχεία για δύο βουνά στον Πλούτωνα, καθένα από τα οποία έχει 161 χιλιόμετρα διάμετρο και αρκετά χιλιόμετρα ύψος. Οι κορυφές τους παρουσιάζουν κοιλότητες που μοιάζουν με αυτές των ηφαιστείων του Άρη και της Γης. «Δεν έχει βρεθεί τίποτα παρόμοιο στο εξώτερο ηλιακό σύστημα,» δήλωσε ο Όλιβερ Ουάιτ, επιστήμονας της NASA στο ερευνητικό κέντρο Έιμς στο Μόφετ Φίλντ στην Καλιφόρνια. Αντί να βγάζουν λάβα, τα ηφαίστεια στον Πλούτωνα φαίνεται ότι εκτόξευαν παγωμένο νερό και άλλα, όπως παγωμένο άζωτο, αμμωνία ή μεθάνιο. Ο Ουάιτ ομολογεί πως η ιδέα ότι υπάρχουν ηφαίστεια στον πλανήτη αυτόν, που απέχει από τον Ήλιο περίπου 30 φορές πιο μακριά από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, ακούγεται παράλογη, «αλλά είναι το λιγότερο τρελλό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε» ως ερμηνεία για την ύπαρξη των βουνών αυτών. «‘Ο,τι και νά ΄ναι, είναι πολύ περίεργα,» είπε. Το New Horizons έστειλε και στοιχεία επίσης για πολλές βαθιές ρωγμές στην επιφάνεια του Πλούτωνα, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει μήκος 322 χιλιομέτρων. Η κορυφή της ρωγμής βρίσκεται υψομετρικά περίπου 4 χιλιόμετρα ψηλότερα από τη βάση της – δηλαδή πάνω από δύο φορές το ύψος των τοιχωμάτων του φαραγγιού Grand Canyon στις ΗΠΑ. «Το γεγονός ότι βρίσκονται τόσο μεγάλες ρωγμές στο τμήμα αυτό του Πλούτωνα σημαίνει ότι ο φλοιός του πλανήτη πέρασε φάση μεγάλης επέκτασης κάποια στιγμή στην ιστορία του,» είπε ο Ουάιτ. Μεταξύ άλλων, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διάσπαση των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων στον πυρήνα του πλανήτη ήταν η πηγή θέρμανσης για τη μεταμόρφωσή του. http://physicsgg.me/2015/11/10/%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1/

Βίντεο: Ζώντας με έναν κομήτη. Μια φορά κι έναν καιρό Το διαστημικό σκάφος Rosetta μας εξιστορεί όσα έμαθε για τον κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko … https://www.youtube.com/watch?v=Ibo3ppiv8Zk http://physicsgg.me/2015/11/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7/

Μοναδική Λήψη!!! Δεν πρόκειται για οπτική παραίσθηση, αλλά για μία ευτυχή, όσο και σπάνια συγκυρία, η οποία προσφέρει τη δυνατότητα στους επιστήμονες, αλλά και στους λάτρεις του διαστήματος, να παρατηρήσουν έναν από τους δορυφόρους του Κρόνου, τον Επιμηθέα. Σύμφωνα με τη NASA, το συγκεκριμένο φεγγάρι, όπως και τα άλλα τρία που περιστοιχίζουν τον μεγάλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, δεν διαχωρίζεται από τους δακτύλιους σε καμία περίπτωση. Πρόκειται για στιγμιαία λήψη της κάμερας, η οποία απαθανάτισε τη μοναδική αυτή συγκυρία. Τα φεγγάρια αυτά είναι εγκλωβισμένα στη μαγνητική έλξη του Κρόνου και θεωρείται ότι ήταν ουράνια σώματα με τυχαία πορεία, τα οποία «πιάστηκαν στο δίχτυ», όπως εξάλλου και τα υπόλοιπα υλικά που συνθέτους τους β δακτυλίους του εντυπωσιακού πλανήτη. Η λήψη που βλέπετε στη φωτογραφία είναι από απόσταση 800.000 χιλιομέτρων.

Ορυχεία σε αστεροειδείς: Φθηνότερα από κάποιες εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Γη. H προοπτική της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς, κάποτε προϊόν αποκλειστικά της Επιστημονικής Φαντασίας, εξετάζεται όλο και περισσότερο ως βιώσιμη και πιθανή δραστηριότητα, με εταιρείες όπως η Planetary Resources να δραστηριοποιούνται στο αντικείμενο. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg, η δημιουργία και έναρξη λειτουργίας ενός ορυχείου στη Σελήνη ή σε αστεροειδείς θα κόστιζε λιγότερο από την κατασκευή των μεγαλύτερων τερματικών φυσικού αερίου στη Γη, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε σε forum στελεχών εταιρειών και επιστημόνων της NASA. Μια αποστολή στη Δήμητρα, πλανήτη- νάνο σε απόσταση 257 εκατ. μιλίων από τον Ήλιο, στο μέγεθος του Τέξας, ενδεχομένως να κόστιζε 27 δισ. δολάρια: κόστος που περιλαμβάνει εκτοξεύσεις πυραύλων για τη μεταφορά εξοπλισμού, την εξόρυξη μετάλλων και νερού και την κατασκευή εγκατάστασης σε τροχιά για την επεξεργασία πρώτων υλών. Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από τη δουλειά τελειόφοιτων του αυστραλιανού University of New South Wales, που σε συνεργασία με τη NASA πάνω στην οικονομία του «space mining». Συγκριτικά, το μεγαλύτερο έργο ανάπτυξης όσον αφορά σε πόρους της Αυστραλίας – η εγκατάσταση Gorgon της Chevron, για υγροποιημένο φυσικό αέριο- έχει κόστος 54 δισ. δολάρια. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη απόσταση ακόμα στο να πειστούν οι επενδυτές να βάλουν τα λεφτά τους σε ένα εγχείρημα που φαντάζει τόσο παράτολμο. «Οι επενδυτές είναι εκεί έξω, αλλά πρέπει να ξέρουν ποιο θα είναι το ρίσκο και η ανταπόδοση» δήλωσε ο Ρενέ Φραντέ, διευθυντής του γραφείου μηχανολογίας και επιστήμης του JPL της NASA και ομιλητής στο πρόσφατο Off-Earth Mining Forum, που έλαβε χώρα στο Σίδνεϊ. Βασικό κεφάλαιο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο κύριος στόχος δεν θα είναι η αποστολή μετάλλων στη Γη, αλλά η παροχή υλικών από βιομηχανίες που θα επιχειρούν στο Διάστημα, για να υποστηριχθεί η εξερεύνηση και ο αποικισμός του Ηλιακού Συστήματος. Η εξόρυξη στη Σελήνη θα είναι σχετικά οικονομική, με κεφαλαιουχικές δαπάνες περίπου 9 δισ. σύμφωνα με την έρευνα. Επίσης, η «αιχμαλώτιση» αστεροειδών που βρίσκονται κοντά στη Γη για να αρχίσει εξορυκτική δραστηριότητα μπορεί να έχει κόστος «μόλις» 492 εκατ. δολαρίων. Οι υπέρμαχοι των εγχειρημάτων αυτών εκτιμούν πως το «space mining» θα εξελιχθεί σε μια βιομηχανία τρισεκατομμυρίων, παρέχοντας μέταλλα και νερό σε οικισμούς στο Διάστημα, καθώς και καύσιμα για διαστημόπλοια, σε μια αγορά στην οποία σε αρχική φάση θα κυριαρχούν προγράμματα εξερεύνησης και διαχειριστές δορυφόρων. Σύμφωνα με τον Τζεφ Κόλτον, λέκτορα της Σχολής Λογιστικής του UNSW (από όπου προήλθαν οι φοιτητές που έκαναν αυτές τις εκτιμήσεις) δεν πρόκειται ακόμα για μια επικερδή δραστηριότητα, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μέσα 20 -30 -50 χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/1028646/oruxeia-se-asteroeideis-fthinotera-apo-kapoies-egkatastaseis-fusikou-aeriou-sti-gi

Απονομή των επιστημονικών βραβείων Breakthrough στην Καλιφόρνια. Τα Νόμπελ έχουν τη δόξα, αλλά τα βραβεία Breakthrough, γνωστά και ως «Όσκαρ της επιστήμης», έχουν το χρήμα. Μερικοί ακόμη τυχεροί επιστήμονες έγιναν κατά πολύ πλουσιότεροι, καθώς τιμήθηκαν με τα φετινά βραβεία Breakthrough, τα πιο γενναιόδωρα στον κόσμο, καθώς συνοδεύονται από 3 εκατ. δολάρια για κάθε επιστήμονα (το Νόμπελ συνοδεύεται από ποσό σχεδόν 1 εκατ. δολ.). Τα βραβεία χρηματοδοτούνται από τον Ρώσο δισεκατομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ, ο οποίος είχε την αρχική ιδέα, καθώς και από μερικά διάσημα «ονόματα» της Σίλικον Βάλεϊ της Καλιφόρνια (όπου έγινε και η τελετή απονομής), όπως ο συνιδρυτής του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ και ο συνιδρυτής της Google Σεργκέι Μπριν. Αρχισαν να απονέμονται το 2012 και φέτος μοίρασαν συνολικά σχεδόν 22 εκατομμύρια δολάρια σε πολλούς επιστήμονες. Συνολικά, από τότε που καθιερώθηκαν, έχουν μοιράσει πάνω από 160 εκατ. δολάρια σε επιστήμονες. Οι βραβευθέντες για το 2015 είναι: Επιστήμες της Ζωής (πέντε βραβεία από 3 εκατ. δολ.): στους Έντουαρντ Μπόιντεν (ΜΙΤ), Καρλ Ντάϊσεροθ (Στάνφορντ), Τζον Χάρντι (University College Λονδίνου), Έλεν Χομπς (Πανεπιστήμιο Τέξας) και Σβάντε Πάαμπο (Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ). Φυσική (ένα βραβείο 3 εκατ. δολ.): θα το μοιρασθούν εξίσου πάνω από 1.300 επιστήμονες που ανήκουν σε πέντε ερευνητικές κοινοπραξίες, οι οποίες μελετούν τα νετρίνα. Πρόκειται για τις πειραματικές ομάδες Daya Bay (Κίνα), KamLAND (Ιαπωνία), Κ2Κ/Τ2Κ (Ιαπωνία), Sudbury Netrino Observatory (Καναδάς) και Super-Kamiokande (Ιαπωνία). Είναι η πρώτη φορά που ένα μεγάλο επιστημονικό βραβείο απονέμεται σε τόσους πολλούς (1370)επιστήμονες. Κάθε μία ομάδα θα πάρει από 600.000 δολάρια. Ο επικεφαλής κάθε πειράματος θα πάρει τα δύο τρίτα του ποσού και το υπόλοιπο ένα τρίτο θα μοιρασθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του. Υπενθυμίζεται ότι το φετινό Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε σε δύο μόνο επιστήμονες, επίσης για την έρευνα σε νετρίνα. Μαθηματικά (3 εκατ. δολ.): στον Ίαν 'Αγκολ (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ). Δόθηκαν επίσης σε νεότερους επιστήμονες εννέα βραβεία, συνοδευόμενα από 100.000 δολάρια το καθένα. Ένας από αυτούς, ο νεαρός γερμανός μαθηματικός Πέτερ Σόλτσε, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο. «Προκαλώντας τη συμβατική σκέψη και επεκτείνοντας τις γνώσεις μακροπρόθεσμα, οι επιστήμονες μπορούν να λύσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας», δήλωσε ο Ζάκερμπεργκ. H τελετή απονομής θύμιζε Χόλιγουντ, με τους επιστήμονες να τυγχάνουν αντιμετώπισης...ροκ σταρ. Γνωστοί ηθοποιοί όπως ο Ράσελ Κρόου και η Χίλαρι Σουάνκ, καθώς και άλλες προσωπικότητες από τον χώρο του θεάματος, συμμετείχαν στο «σόου», το οποίο για πρώτη φορά μεταδόθηκε απευθείας από το τηλεοπτικό κανάλι του "National Geographic", αν και ασφαλώς δεν απέπνεε την βασιλική μεγαλοπρέπεια της τελετής απονομής των Νόμπελ. Νωρίτερα φέτος, ο εμπνευστής των βραβείων Γιούρι Μίλερ ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει 100 εκατ. δολάρια στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500013752 Βίντεο. http://www.kathimerini.gr/838018/article/epikairothta/episthmh/aponomh-twn-episthmonikwn-vraveiwn-breakthrough-sthn-kalifornia

Σχετικότητα και βαρυτικά κύματα. Σ​​τις 25 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 100 έτη από την ημέρα που ο Albert Einstein παρουσίασε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών. Τέσσερα έτη μετά ο Αγγλος αστρονόμος Arthur Eddington σε ομιλία που έκανε στη Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας στις 6 Νοεμβρίου 1919 επιβεβαίωσε την πρόβλεψη της γενικής σχετικότητας για την εκτροπή του αστρικού φωτός από τον Ηλιο, την οποία είχε παρατηρήσει στη διάρκεια της ολικής έκλειψης του Ηλιου μερικούς μήνες νωρίτερα, στις 29 Μαΐου 1919. Την επομένη η εφημερίδα The Times του Λονδίνου με έναν τεράστιο τίτλο στην πρώτη σελίδα διακήρυσσε: «Επανάσταση στην Επιστήμη, Νέα Θεωρία του Σύμπαντος, Ανατρέπονται οι Νευτώνειες Ιδέες». Κι έτσι, μ’ αυτό το έργο ο Einstein έδωσε πραγματικά μία διαφορετική τροπή στην εξέλιξη των ιδεών μας για τον χώρο, τον χρόνο και τη βαρύτητα. Τα τελευταία 100 έτη, η βαρυτική αυτή θεωρία του Einstein έχει γίνει αποδεκτή ως η πιο ικανοποιητική απ’ όλες τις άλλες. Επιπλέον η θεωρία αυτή περιλαμβάνει με τον καλύτερο τρόπο όλα όσα γνωρίζουν σήμερα οι επιστήμονες για τη βαρύτητα. Παρ’ όλα αυτά κι αυτή αφήνει ορισμένα βασικά ερωτήματα αναπάντητα, όπως: η παραμόρφωση του χωρόχρονου συμβαίνει «αστραπιαία» ή μήπως μεταδίδεται με τη μορφή κυμάτων; Η αναζήτηση του Einstein για μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, τον οδήγησε σε μία εκπληκτική εκτίμηση: ακριβώς όπως υπάρχουν κύματα φωτός που μεταφέρουν ενέργεια από μέρος σε μέρος, έτσι θα πρέπει να υπάρχουν και βαρυτικά κύματα, τα οποία μεταφέρουν ενέργεια από τόπο σε τόπο. Θεώρησε δηλαδή ότι οι βαρυτικές δυνάμεις ακτινοβολούνται προς τα έξω σαν τα κύματα που δημιουργούνται από την πτώση μιας πέτρας στο νερό μιας λίμνης. Από πού όμως θα προέρχονταν τέτοια κύματα βαρύτητας; Ο Einstein υπέθεσε ότι τα κύματα αυτά θα εκπέμπονταν από διάφορα σώματα με τεράστιες μάζες που θα υφίσταντο βίαιες μεταβολές στο Διάστημα. Καταστροφικά κοσμικά φαινόμενα, όπως η εκρηκτική κατάρρευση ενός ετοιμοθάνατου γιγάντιου άστρου, ή η σπειροειδής σύμπτυξη ενός αστρικού ζεύγους θα πρέπει να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας στο Διάστημα με ταχύτητα ίση με την ταχύτητα του φωτός. Καθώς τα ταχυκίνητα αυτά κύματα έρχονται σε επαφή με διάφορα σωματίδια ύλης στο Διάστημα, η ταχύτητα των σωματιδίων αυτών θα πρέπει να μεταβάλλεται έτσι ώστε και τα σωματίδια αυτά να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας. Ακόμη όμως και μ’ αυτή την αλυσιδωτή βαρυτική αντίδραση, ο Einstein πίστευε ότι τα κύματα βαρύτητας ήταν τόσο αδύναμα ώστε να μην μπορέσουν να γίνουν ποτέ αντιληπτά. Γι’ αυτό και δεν έχουν εντοπιστεί έως τώρα, κι έτσι η θεωρία του Einstein για τα βαρυτικά κύματα παρέμενε χωρίς αποδείξεις. Τα τελευταία έτη, όμως, διάφορες ερευνητικές ομάδες ασχολούνται με τη διερεύνηση του εντοπισμού των βαρυτικών κυμάτων. Η μία από τις τρεις πειραματικές ομάδες του Ν. Πόλου, που ανήκει στο Σμιθσόνιαν Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ, ανακοίνωσε στις 17 Μαρτίου 2014 ότι ύστερα από παρατηρήσεις εννέα ετών εντόπισε την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων με τη μορφή ρυτιδώσεων στο χωρόχρονο, που προέρχονταν από τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της γέννησης του Σύμπαντος πριν από 13,82 δισ. έτη. Δυστυχώς δέκα μήνες μετά αποδείχτηκε ότι ο εντοπισμός οφειλόταν σε άλλα άσχετα φαινόμενα. Παρ’ όλα αυτά, οι ενδείξεις που συγκεντρώνονται σήμερα οδηγούν τους επιστήμονες να συμπεράνουν ότι ο Einstein είχε για άλλη μια φορά δίκιο στους υπολογισμούς του για το Σύμπαν. Υπάρχουν, δηλαδή, ορισμένες ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων με βάση την ανακάλυψη ενός συστήματος δύο πάλσαρ που έγινε το 1974 από τους Αμερικανούς αστροφυσικούς Russel Hulse και Joseph Taylor, οι οποίοι για την ανακάλυψή τους αυτή τιμήθηκαν το 1993 με το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής. Ως γνωστόν, τα πάλσαρ είναι ταχύτατα περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων με πανίσχυρα μαγνητικά πεδία που εκπέμπουν ακτινοβολίες, όπως ένας φάρος. Το αστρικό σύστημα των Hulse-Taylor έχει βοηθήσει στον έλεγχο αρκετών προβλέψεων της Γενικής Σχετικότητας. Γιατί, καθώς τα δύο άστρα νετρονίων στροβιλίζονται όλο και πιο κοντά το ένα στο άλλο, υπολογίζεται ότι θα συγκρουστούν σε περίπου 300 εκατ. έτη, αφού σύμφωνα με τον Einstein όταν ένα τέτοιο διπλό αστρικό σύστημα εκπέμπει βαρυτικά κύματα η περίοδος της τροχιάς του μειώνεται. Παρόλο που οι μεταβολές είναι πάρα πολύ μικρές, εντούτοις αντιστοιχούν με μεγάλη ακρίβεια στις τιμές που προβλέπει η Γενική Σχετικότητα, γεγονός που αποτελεί μια έμμεση ένδειξη ότι τα βαρυτικά κύματα που προέβλεψε ο Einstein πρέπει να υπάρχουν, αν και χωρίς την πειραματική τους επιβεβαίωση τίποτα δεν είναι σίγουρο. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο Richard Feynman: «Δεν έχει καμιά σημασία πόσο όμορφη είναι μια θεωρία, ή πόσο έξυπνος είναι αυτός που την διαμόρφωσε, ή πιο είναι το όνομά του. Αν διαφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα, είναι σίγουρα λάθος. Τελεία και παύλα». http://physicsgg.me/2015/11/08/%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/

Πρωτοπόρος στο DNA. Τώρα από τη Silicon Valley έρχεται στην Αθήνα και μετέχει στη μεγάλη εκδήλωση την οποία διοργανώνει το TedxAcademy σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής. Ανάμεσα και σε άλλους διακεκριμένους ομιλητές, η Φαίη Χριστοδούλου, μοριακή βιολόγος, θα παρουσιάσει τη μεθοδολογία που αναπτύχθηκε μέσα από έναν βιοχημικό μηχανισμό. Αφού ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας, με θέμα τον εξελικτικό ρόλο των μικρών RNA (τα μη κωδικοποιημένα μόρια), η κ. Χριστοδούλου συνέχισε την έρευνά της στο Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Αντικείμενο της μελέτης ήταν ο ρόλος των RNA στην καρκινογένεση του θυρεοειδούς. Η κ. Χριστοδούλου πάλεψε με τις δυσκολίες των καιρών και τα εργασιακά αδιέξοδα των ταλαντούχων επιστημόνων και βρέθηκε στην Κοιλάδα της Σιλικόνης στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών στο Singularity University. Η πρωτοπορία του εν λόγω πανεπιστημίου είναι ότι δημιουργεί ένα διεθνές δίκτυο επιστημόνων και επιχειρήσεων προκειμένου να αξιοποιήσουν τη νέα τεχνολογία για να λύσουν πρακτικά προβλήματα της ανθρωπότητας. Παράλληλα, φέρνει σε επαφή με το εταιρικό περιβάλλον τους νέους επιστήμονες, οι οποίοι αποκτούν αίσθηση της επιχειρηματικότητας. Αυτό το περιβάλλον λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης και η νεαρή επιστήμων συνίδρυσε τη νεοφυή επιχείρηση Miroculus με έδρα τη Σίλικον Βάλεϊ. Στόχος της start up είναι η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου και άλλων ασθενειών με την αξιοποίηση τεχνολογιών. Η πρωτοποριακή συσκευή Miriam που κατασκεύασαν επιτρέπει με ένα μικρό δείγμα αίματος την εύκολη και οικονομική ανίχνευση των μικρών RNA στο αίμα, η συγκέντρωση των οποίων σχετίζεται με διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Το πλέον ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για μια «απλοποιημένη» διεργασία με ελάχιστο κόστος, κάτι που θα διευκολύνει τη διάγνωση και θα την καταστήσει προσβάσιμη για μεγάλα τμήματα πληθυσμού. Η εκδήλωση του TedxAcademy το μεσημέρι στο Μέγαρο Μουσικής έχει ως κεντρικό θέμα την Εξέλιξη. Ανάμεσα σε διακεκριμένους ομιλητές συγκαταλέγονται ο Γιάννης Ιωαννίδης, διευθυντής Διδακτορικού Προγράμματος στην Επιδημιολογία και την Κλινική Ερευνα στο Πανεπιστήμιο Stanford, ο Νίκος Πασσάς, καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Northeastern, ο Τζόναθαν Τρεντ, βιομηχανικός της ΝΑΣΑ, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Λουκάς Τσούκαλης και ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. http://www.prisonplanet.gr/υγεια/97832-πρωτοπόρος-στο-dna Εντυπωσιακές εφευρέσεις από ομάδες αριστείας. Ρούχα με μικροσκοπικούς αισθητήρες για τη μέτρηση και βελτίωση αθλητικών επιδόσεων, μη επανδρωμένα ελικόπτερα για ναυαγοσώστες, αυτοκινητάκια που κινούνται μόνα τους και μικροσκοπικοί σταθμοί μέτρησης της ρύπανσης ή μικροκλιμάτων. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις εφαρμογές και τις εφευρέσεις που θα παρουσιαστούν στην ετήσια συνάντηση των κοινοτήτων του ανοικτού και ελεύθερου λογισμικού στο ΤΕΙ Αθηνών από σήμερα, και έχουν δύο σημαντικές ιδιαιτερότητες σε σχέση με αντίστοιχες εφευρέσεις που παρουσιάζονται κατά καιρούς: οι περισσότερες έρχονται από τις μονάδες αριστείας των πανεπιστημίων ή υλοποιούνται από φοιτητές και επαγγελματίες οι οποίοι δεν επιχειρούν να αναπτύξουν απλώς πρωτότυπες τεχνολογίες, αλλά εφαρμογές με εμπορικό ή κοινωνικό ενδιαφέρον, και έπειτα να τις διαθέσουν δωρεάν στο Διαδίκτυο ώστε να αναπτυχθούν από αυτές προϊόντα και υπηρεσίες. «Η ελεύθερη διάθεση τεχνολογικών ιδεών οδηγεί στη δημιουργία κοινοτήτων που εργάζονται πάνω σε αυτές και οι οποίες με τη σειρά τους ωθούν την καινοτομία. Εχουμε παρατηρήσει ότι οι προγραμματιστές μας μαθαίνουν περισσότερα σε αυτά τα πρότζεκτ από ό,τι στα αυστηρά ακαδημαϊκά ή εταιρικά προγράμματα» λέει ο κ. Νεκτάριος Κοζύρης, καθηγητής Πληροφορικής στο ΕΜΠ. Η συνάντηση των κοινοτήτων διοργανώνεται από εθελοντές για 8η συνεχή χρονιά, όμως φέτος φιλοξενείται στη Μονάδα Αριστείας του ΤΕΙ Αθηνών. Οι μονάδες αριστείας έχουν ωθήσει μερικές από τις ενδιαφέρουσες προτάσεις στην ωρίμανση, με προοπτική ανάπτυξής τους σε εταιρείες. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα wearable arduino, ένα σύστημα δώδεκα αισθητήρων που τοποθετούνται στα ρούχα ενός αθλητή του τένις με σκοπό να μετρήσουν τις επιδόσεις του και να βοηθήσουν στη βελτίωσή του. «Οταν ξεκινήσαμε, θέλαμε να φτιάξουμε ένα παιχνίδι 3D για την τηλεόραση με πολύ φτηνά υλικά. Στη μονάδα έστρεψαν την προσοχή μας στην προσπάθεια να λύσουμε κάποιο πραγματικό πρόβλημα», λέει ο κ. Απόστολος Αναγνωστόπουλος, τεχνικός Πληροφορικής του ΤΕΙ. Ο ίδιος και μια ομάδα φοιτητών και επαγγελματιών που εργάζονται εθελοντικά στο θέμα απευθύνθηκαν σε προπονητές τένις στο ΟΑΚΑ και ξεκίνησαν μια συνεργασία, η οποία απέδωσε την εφεύρεση. «Δεν θα μπορούσαμε μόνοι μας να σκεφτούμε ότι τους αθλητές τένις απασχολούν οι δρασκελιές με τις οποίες μπορούν να φτάσουν στο φιλέ ή κινήσεις των χεριών που επαναλαμβάνουν, όμως οι προπονητές μάς βοήθησαν να καταλάβουμε την ανάγκη και να φτιάξουμε κάτι χρήσιμο», εξηγεί ο ίδιος. Αφού ολοκληρώθηκε η φάση του προγραμματισμού, η ερευνητική ομάδα ετοιμάζεται για τις δοκιμές στον χώρο του γηπέδου τένις, αλλά και για τη συνεργασία με προπονητές άλλων αθλημάτων, όπως του ακοντίου, για την προσαρμογή της εφεύρεσης. Το droneLifeguard, αντίστοιχα, προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της ταχύτητας διάσωσης. Σε μια μεγάλη παραλία (ή σε ένα ναυάγιο), ο διασώστης δεν κινείται με μεγάλη ταχύτητα, όμως τηλεκατευθυνόμενα ελικόπτερα με κιτ επιβίωσης, όπως σωσίβια, μπορούν να προπορευθούν και να εξοικονομήσουν πολύτιμο χρόνο για τη διάσωση μιας ζωής. Κι εδώ η τεχνολογία του drone συνδυάζεται με τον ανοικτό προγραμματισμό, καλώντας την κοινότητα να συμμετάσχει στον σχεδιασμό μιας χρήσιμης τεχνολογίας. Μια άλλη ομάδα, η SciFy, αναπτύσσει το DemocracIT, μια πλατφόρμα πολιτικής διαβούλευσης πάνω στο opengov, που μένει αναξιοποίητο. «Οι διαβουλεύσεις στο opengov ενισχύουν τη διαφάνεια, αλλά όχι τη συμμετοχή. Οταν έχεις εκατοντάδες σχόλια, το ένα κάτω από το άλλο, απλώς δεν μπορεί να γίνει διάλογος και το αποτέλεσμα δεν είναι χρήσιμο για κανέναν», εξηγεί ο κ. Βασίλης Γιαννακόπουλος, εκ μέρους της ομάδας. Το DemocracIT δίνει τη δυνατότητα δημοσίευσης σχολίων σε επιμέρους εδάφια και συντάσσει μια έκθεση στο τέλος, με στατιστικά για τα πιο συζητημένα θέματα και στοιχεία που μπορεί να είναι χρήσιμα σε έναν πολιτικό. Εναν χρόνο μετά την έναρξή τους, οι μονάδες αριστείας των ελληνικών πανεπιστημίων στον χώρο του λογισμικού έχουν ήδη μερικά πολύ θετικά αποτελέσματα να παρουσιάσουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εταιρείας Ανοικτού Λογισμικού (ΕΕΛΛΑΚ), έχουν αναπτυχθεί 75 διαφορετικά έργα από 1.179 μέλη, έχει παραχθεί ελεύθερο εκπαιδευτικό υλικό σε 246 αρχεία και 269 βίντεο. Οι περιοχές δραστηριοποίησης αρχίζουν από τον τουρισμό και την ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης κρατήσεων ή μια πλατφόρμα προώθησης της μαστίχας στο εξωτερικό έως την ανάπτυξη λογισμικού για τις μεταφορές και τη ναυτιλία. «Στην Ελλάδα έχουμε πολλά μαθηματικά μυαλά και αυτό το βλέπει κανείς στις διακρίσεις που έρχονται. Αυτές οι συναντήσεις βοηθούν στην παραγωγή τεχνογνωσίας», εξηγεί ο κ. Κοζύρης, εκ μέρους της ΕΕΛΛΑΚ. http://www.prisonplanet.gr/sci-tech/97843-εντυπωσιακές-εφευρέσεις-από-ομάδες-αριστείας