Δροσος Γεωργιος

Νέοι ανιχνευτές ελαφρών σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Η Γη, οι πλανήτες, τα άστρα και οι γαλαξίες αποτελούν το μόνο ορατό μέρος της ύλης στο σύμπαν, όμως το μεγαλυτερο ποσοστό της ύλης του σύμπαντος είναι η αορατη «σκοτεινή ύλη». Οι επιστήμονες συνεχίζουν να ψάχνουν για τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης με πολυάριθμα πειράματα – αλλά μάταια μέχρι τώρα. Με το πείραμα CRESST (Cryogenic Rare Event Search with Superconducting Thermometers), η ακτίνα αναζήτησης μπορεί πλέον να διευρυνθεί σημαντικά: Οι αναβαθμισμένοι ανιχνευτές CRESST είναι σε θέση να ανιχνεύσουν σωματίδια των οποίων η μάζα βρίσκεται κάτω από το μέχρι τώρα εύρος μετρήσεων. Ως εκ τούτου, η πιθανότητα εντοπισμού της σκοτεινής ύλης αυξάνεται. Θεωρητικά μοντέλα και αστροφυσικές παρατηρήσεις δεν αφήνουν σχεδόν καμιά αμφιβολία ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει, και μάλιστα είναι πέντε φορές περισσότερη από την ορατή ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές του πειράματος CRESST, «μέχρι στιγμής πιθανός υποψήφιος για το σωματίδιο σκοτεινής ύλης πιστεύεται ότι είναι ένα βαρύ σωματίδιο, το αποκαλούμενο WIMP (Weakly Interacting Massive Particle)». Έτσι τα περισσότερα από τα σημερινά πειράματα ψάχνουν σε ένα εύρος μαζών από 10 και 1000 GeV/c2. Το τωρινό κατώτατο όριο των 10 GeV/c2 αντιστοιχεί περίπου στη μάζα ενός ατόμου άνθρακα. Όμως πρόσφατα, διατυπώθηκαν νέα θεωρητικά μοντέλα που λύνουν διάφορα προβλήματα που προέκυπταν στις προσομοιώσεις σκοτεινής ύλης στους γαλαξίες. Πολλά από αυτά τα μοντέλα υπαινίσσονται υποψήφια σωματίδια σκοτεινής ύλης με μικρότερη μάζα από τα παραδοσιακά WIMPs. Τώρα με το πείραμα CRESST επιτυγχάνεται ένα σημαντικό βήμα προς τον εντοπισμό πιθανών ελαφρύτερων σωματιδίων σκοτεινής ύλης: οι ερευνητές του πέτυχαν ένα κατώφλι ενέργειας 307 eV. Ο ανιχνευτής αυτός διαθέτει πολύ μεγάλη ευαισθησία και είναι ο καταλληλότερος για μετρήσεις μεταξύ 0,5 και 4 GeV/c2. Έτσι, είναι δυνατή η ανίχνευση σωματιδίων πολύ ελαφρύτερων σωματιδίων σε σχέση με τα WIMPs, όπως για παράδειγμα πιθανά σωματίδια σκοτεινής ύλης με μάζα της τάξης του πρωτονίου, 0,94 GeV/c2. Οι επιστήμονες του CRESST θα εξοπλίσουν το πείραμα με νέους ανιχνευτές και ο επόμενος κύκλος μετρήσεων αναμένεται να ξεκινήσει στα τέλη του 2015 και θα διαρκέσει από ένα έως δύο χρόνια. Το κεντρικό τμήμα όλων των ανιχνευτών CRESST είναι ένας κρύσταλλος από βολφραμικό άλας του ασβεστίου, CaWO4. Όταν ένα σωματίδιο χτυπήσει κάποιο από τα άτομα που αποτελούν τον κρύσταλλο (ασβέστιο, βολφράμιο ή οξυγόνο), οι ανιχνευτές μετρούν ταυτόχρονα την ενέργεια και τα φωτεινά σήματα που παράγονται από την σύγκρουση, παρέχοντας έτσι πληροφορίες σχετικά με τη φύση του σωματιδίου πρόσκρουσης. Για μεγαλύτερη απόδοση οι μονάδες του ανιχνευτή ψύχονται σχεδόν μέχρι το απόλυτο μηδέν (-273,15 βαθμούς C) και για την εξάλειψη των ενοχλητικών γεγονότων υποβάθρου, οι επιστήμονες του CRESST χρησιμοποίησαν υλικά με μικρή φυσική ραδιενέργεια. Επιπλέον, το πείραμα βρίσκεται σε μεγαλύτερο υπόγειο εργαστήριο του κόσμου, στο Gran Sasso στην Ιταλία, και ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα προστατευμένο από τις κοσμικές ακτίνες. Το πείραμα CRESST θα λειτουργήσει στο μέλλον με μικρότερους και – σε σύγκριση με τα υλικά που διατίθενται στο εμπόριο – υπερκαθαρούς κρυστάλλους. Με το μειωμένο μέγεθος μπορεί να επιτευχθεί ένα χαμηλότερο κατώφλι ενέργειας. Αυτοί οι κρύσταλλοι αναπτύσσονται στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και εμφανίζουν εξαιρετικά χαμηλή φυσική ραδιενέργεια, καθιστώντας το πείραμα πιο ευαίσθητο. Η ακρίβεια των φωτοανιχνευτών έχει βελτιστοποιηθεί, έτσι ώστε οι συγκρούσεις των ήδη γνωστών σωματιδίων να διακρίνονται σαφέστερα από τις συγκρούσεις των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης. http://physicsgg.me/2015/09/09/%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%cf%81%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83/

Επένδυση 50 εκατ. δολαρίων από την Intel στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών. Δεκαετή συνεργασία με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Delft και τον Ολλανδικό Οργανισμό Εφαρμοσμένης Έρευνας ανακοίνωσε η Intel, με στόχο να επιταχύνει την πρόοδο στο πεδίο των κβαντικών υπολογιστών. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η Intel θα επενδύσει 50 εκατομμύρια δολάρια και θα παράσχει σημαντικούς πόρους, τόσο στα ερευνητικά κέντρα, όσο και εντός της Intel, καθώς και τεχνική υποστήριξη. Οι κβαντικοί υπολογιστές αποτελούν το «Άγιο Δισκοπότηρο» της παρούσας επιστήμης υπολογιστών, καθώς υπόσχονται να λύσουν ανυπέρβλητα για τα σημερινά δεδομένα προβλήματα, όπως πολυσχιδείς προσομοιώσεις, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την ανάλυση μεγάλης κλίμακας οικονομικών συστημάτων ή την πιο αποτελεσματική ανάπτυξη φαρμακευτικών ουσιών. «Ένας πλήρως λειτουργικός κβαντικός υπολογιστής θα αργήσει, για μια τουλάχιστον δεκαετία, ωστόσο οι πρακτικές και θεωρητικές ερευνητικές προσπάθειες, τις οποίες ανακοινώνουμε σήμερα, αποτελούν ένα σημαντικό ορόσημο σε αυτήν την πορεία και φέρνουν το στόχο μας πλησιέστερα στην πραγματικότητα,» δήλωσε ο Μάικ Μέιμπερι, ανώτερο στέλεχος των Intel Labs. Στόχος της Intel είναι η επέκταση της εξειδίκευσης του πανεπιστημίου σε ότι αφορά στην έρευνα για τη φυσική και τις διάφορες πτυχές των κβαντικών υπολογιστών, συνεισφέροντας στον τομέα των προηγμένων διαδικασιών κατασκευής, των ηλεκτρονικών και της μικροαρχιτεκτονικής. Οι κβαντικοί υπολογιστές χρησιμοποιούν κβαντικά bits (quantum bits – qubits), σε αντίθεση με τους ψηφιακούς υπολογιστές, που χρησιμοποιούμε σήμερα και οι οποίοι είναι βασισμένοι σε τρανζίστορ - και στους οποίους, τα δεδομένα πρέπει να κωδικοποιούνται σε δυαδικά bits (binary digits – bits). Τα qubits μπορούν να υφίστανται σε πολλαπλές καταστάσεις ταυτόχρονα, παρέχοντας τη δυνατότητα να εκτελείται μεγάλος όγκος υπολογισμών παράλληλα, επιταχύνοντας, έτσι, την επίλυση προβλημάτων. http://www.naftemporiki.gr/story/1000960/ependusi-50-ekat-dolarion-apo-tin-intel-stin-anaptuksi-kbantikon-upologiston

Zoom στις μυστηριώδεις κηλίδες της Δήμητρας. Οταν πλησίασε το «Dawn» στη Δήμητρα εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα, διαμέτρου 98 χλμ. Η φύση τους παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Αλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Πριν από λίγες εβδομάδες διαπιστώθηκε ότι στον κρατήρα σχηματίζεται τακτικά ομίχλη η παρουσία της οποίας σύμφωνα με τους ειδικούς ενισχύει το σενάριο της παρουσίας πάγου σε αυτόν. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες πιο κοντινές και λεπτομερείς εικόνες αυτών των κηλίδων, εικόνες που ίσως επιτρέψουν στους επιστήμονες να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=736271

Βρήκαν τι «βάφει» κόκκινο τον βόρειο πόλο του Χάροντα. Τα δεδομένα που καταφτάνουν καθημερινά από το New Horizons από την εξερεύνηση του Πλούτωνα και των δορυφόρων του αποκαλύπτουν συνεχώς νέα άκρως ενδιαφέροντα δεδομένα που φωτίζουν αυτόν τον σκοτεινό, παγωμένο κόσμο στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. Τα τελευταία δεδομένα ρίχνουν φως στον Χάροντα, ένα από τους πέντε δορυφόρους του Πλούτωνα, ο οποίος έχει ένα βόρειο πόλο ερυθρής απόχρωσης εξαιτίας σύνθετων γεωατμοσφαιρικών διεργασιών. Ο αμερικανός αστροφυσικός και κοσμολόγος Καρλ Σάγκαν άφησε ανεξίτηλα την σφραγίδα του τόσο στην έρευνα του Διαστήματος όσο και στην μετάδοση των νέων ανακαλύψεων και γνώσεων στον τομέα του σε απλή κατανοητή γλώσσα στο ευρύ κοινό μέσα από βιβλία και τηλεοπτικές εκπομπές. Κάποια στιγμή ο Σαγκάν είχε ενδιαφερθεί ιδιαίτερα για τον Τιτάνα, τον μεγάλο δορυφόρο του Κρόνου, και τα πυκνά νέφη του. Ο Σαγκάν προσπάθησε να αναπαραγάγει στο εργαστήριο τις συνθήκες που πιθανώς επικρατούν στην επιφάνειά του. Ήδη, πειράματα από τη δεκαετία του 1950 είχαν αποκαλύψει ότι το φως και οι ηλεκτρικές εκκενώσεις σε παρόμοιο περιβάλλον μετέτρεπαν τα απλά μόρια σε περίπλοκες οργανικές ενώσεις, σχετικές με τη ζωή. Το αποτέλεσμα στο εργαστήριο του Σάγκαν ήταν ένα σκούρο οργανικό υλικό, που ο επιστήμονας ονόμασε θολίνη. Τα νέα δεδομένα που έστειλε το New Horizons αποκαλύπτουν ότι ο βόρειος πόλος του Χάροντα κυριαρχείται από θολίνη. Η θολίνη δεν έχει σταθερή απόχρωση η οποία μεταβάλλεται από μια σειρά παράγοντες στους οποίους εκτίθεται όπως η θερμοκρασία, ατμοσφαιρικά αέρια, ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία κ.α. Προηγούμενες παρατηρήσεις σε συνδυασμό με τα νέα δεδομένα επιτρέπουν στους επιστήμονες να συνθέσουν τώρα το παζλ της ύπαρξης του κόκκινου βόρειου πόλου του Χάροντα. Εχει διαπιστωθεί ότι μέρος της λεπτής ατμόσφαιρας του Πλούτωνα εγκαταλείπει τον πλανήτη νάνο και η βαρύτητα του Χάροντα την παγιδεύει για ένα μικρό διάστημα αλλά στη συνέχεια η ατμόσφαιρα ξεφεύγει και από τον δορυφόρο και καταλήγει στο διαστημικό κενό. Οι πολικές περιοχές του Χάροντα έχουν θερμοκρασίες που πλησιάζουν το απόλυτο μηδέν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών οι θερμοκρασίες στους πόλους του Χάροντα κυμαίνονται από -258 ως -213 βαθμούς Κελσίου. Οι θερμοκρασίες αυτές σε συνδυασμό με τη λεπτή ατμόσφαιρα που υπάρχει στον Χάροντα δεν επιτρέπουν την παρουσία υγρών και τα ατμοσφαιρικά αέρια παγιδεύονται στους πάγους. Κάποια στιγμή το ηλιακό φως πέφτει πάνω στον Χάροντα εξαχνώνοντας τους πάγους απελευθερώνοντας έτσι την παγιδευμένη ατμόσφαιρα για να συνεχίσει το ταξίδι της στο Διάστημα. Ομως κατά τη διάρκεια αυτών των διεργασιών και πριν τα αέρια ξεφύγουν η ηλιακή ακτινοβολία υποχρεώνουν τους πάγους μέσα στους οποίους βρίσκονται να παράγουν θολίνη. Οι συνθήκες του Χάροντα δημιουργούν θολίνη ερυθρής απόχρωσης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=736264

Στην Ελλάδα οι 7 «Σοφοί» της Κοσμολογίας. «Πώς ξεκίνησε το σύμπαν; Από πού προήλθαμε; Ποιο είναι το μέλλον του κόσμου;» στα ερωτήματα αυτά θα επιχειρήσουν να απαντήσουν οι 7 σύγχρονοι σοφοί, ανάμεσα τους τρεις κάτοχοι του βραβείου Νόμπελ Φυσικής και τέσσερις κορυφαίοι αστροφυσικοί. Την Κοσμολογία θα έχει ως θέμα το «2ο Συμπόσιο των 7 Σοφών του Κόσμου», που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην Μεσσηνία, από τις 2 έως τις 4 Οκτωβρίου. Συγκεκριμένα, οι επτά «σοφοί» που θα έλθουν στην Ελλάδα, είναι οι: 1. Τζέημς Κρόνιν (James Cronin): Κάτοχος Νόμπελ Φυσικής 1980, ομότιμος καθηγητής αστρονομίας και αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγου. 2. Γεώργιος Ευσταθίου (George Efstathiou): Καθηγητής αστροφυσικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ, εταίρος της Βασιλικής Ακαδημίας της Βρετανίας. 3. Ντέηβιντ Γκρος (David Gross): Κάτοχος Νόμπελ Φυσικής 2004, καθηγητής θεωρητικής φυσικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. 4. Γιουτζίν Πάρκερ (Eugene Parker): Ομότιμος καθηγητής φυσικής, αστρονομίας και αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγου και του Ινστιτούτου Ενρίκο Φέρμι των ΗΠΑ. 5. Τζορτζ Σμουτ (George Smoot): Κάτοχος Νόμπελ Φυσικής 2006, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. 6. Αλεξέι Σταρομπίνσκι (Alexei Starobinsky): Κοσμολόγος-αστροφυσικός. κάτοχος βραβείου Kavli στην Αστροφυσική 2014, ερευνητής στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Λαντάου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. 7. Γκαμπριέλε Βενετσιάνο (Gabriele Veneziano): Θεωρητικός φυσικός, καθηγητής του Κολλεγίου της Γαλλίας στην έδρα Στοιχειωδών Σωματιδίων, Βαρύτητας και Κοσμολογίας. «Στόχος της εκδήλωσης είναι η αναβίωση του Συμποσίου των 7 Σοφών της Αρχαιότητας, που αναφέρεται από τον Πλούταρχο, με θέμα τις τελευταίες εξελίξεις στην Κοσμολογία», ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ο Ακαδημαϊκός κ. Σταμάτης Κριμιζής, Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου και Ομότιμος Διευθυντής Διοίκησης Διαστήματος του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, στο Συμπόσιο είχαν συμμετάσχει ο Περίανδρος ο Κορίνθιος, ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ο Βίας ο Πριήνιος, και ο Σόλων ο Αθηναίος. Αυτή τη φορά, τη θέση τους θα πάρουν 7 από τους πλέον διακεκριμένους φυσικούς και αστροφυσικούς στον κόσμο, από τους οποίους μάλιστα οι τρεις είναι Νομπελίστες. Οι επτά Σοφοί θα βρεθούν στις 2 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μία επιστημονική ημερίδα όπου οι ομιλίες τους θα πλαισιωθούν με την ενεργό συμμετοχή αριστούχων μαθητών και φοιτητών από τη χώρα μας. Το ίδιο απόγευμα, σε εκδήλωση στο Megaron Plus θα βραβευτούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ενώ στη συνέχεια θα συμμετάσχουν σε μία ανοικτή συζήτηση, με θέμα τον ρόλο της κοσμολογίας στη πορεία της ανθρωπότητας. Η είσοδος στις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη, με δελτία προτεραιότητας. Επίσης, θα υπάρξει απευθείας αναμετάδοσή τους μέσω ίντερνετ. «Το πρόγραμμα έχει σχεδιασθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούν να το παρακολουθήσουν και μη ειδικοί, όπως μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί ή το ευρύτερο κοινό», πρόσθεσε ο κ. Κριμιζής. Στις 3 Οκτωβρίου το απόγευμα, το Συμπόσιο θα μεταφερθεί στη Μεσσηνία, με την ξενάγηση των επτά επιστημόνων στο Περιβαλλοντικό Παρατηρητήριο του ξενοδοχείου Costa Navarino. Την επόμενη ημέρα, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στην Καλαμάτα για μαθητές, από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών. Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών και το Costa Navarino. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά αναβίωσης του Συμποσίου στη σύγχρονη εποχή, αφού το 2007 είχε διεξαχθεί το Συμπόσιο των 7 Σοφών στην Καρδιοχειρουργική. «Με την επιστροφή του αρχαίου θεσμού στη βάση των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων, στόχος μεταξύ άλλων είναι να αναδειχθεί η αξία της επιστήμης και η σημασία της στις σύγχρονες κοινωνίες, η επαφή του ελληνικού κοινού με διακεκριμένους παγκοσμίως επιστήμονες, αλλά και η μετάδοση στη νεολαία των αξιών της αριστείας και της αξιοκρατίας», σημείωσε ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής. Όσον αφορά την επιλογή της κοσμολογίας για το δεύτερο Συμπόσιο, σύμφωνα με τον κ. Κριμιζή ένας σημαντικός λόγος ήταν ότι αποτελεί έναν σημαντικότατο και ιστορικό κλάδο της αστροφυσικής, αφού είναι ο πρώτος που «γεννήθηκε» – μάλιστα, στην Ελλάδα. «Επιπλέον, από την αστρονομία και την αστροφυσική ξεκίνησε η επιστήμη, και με αυτές συνεχίζει να εξελίσσεται ο πολιτισμός μας», πρόσθεσε. Παρών στη συνέντευξή Τύπου ήταν ο εμπνευστής της ιδέας Δρ Χρήστος Λόλας, ο οποίος ήταν ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Πρώτου Συνεδρίου. «Για να προσαρμοσθούν στις ραγδαίες αλλαγές που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση, οι πολίτες των σύγχρονων κοινωνιών πρέπει να επιστρατεύσουν τη σοφία, ένα έμφυτο ένστικτο του ανθρώπου», δήλωσε. Ο κ. Λόλας αποκάλυψε πως στόχος είναι το Συμπόσιο να εξελιχθεί σε μόνιμο θεσμό, που θα διεξάγεται στην Ελλάδα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. «Σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα μας εποχή, μια τέτοια διοργάνωση θα προσδώσει στην Ελλάδα διεθνή ακτινοβολία, επανακαθιερώνοντάς την στο παγκόσμιο γίνγεσθαι», κατέληξε. Ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννης Μάνος πρότεινε να θεσμοθετηθούν τα Συμπόσια των Επτά σοφών και να διοργανώνονται στο Μέγαρο Μουσικής ανά διετία. Πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του συμποσίου είναι ο καθηγητής Ιωάννης Ηλιόπουλος της Ecole Normale Superieure του Παρισιού. http://www.naftemporiki.gr/story/1000133/stin-ellada-oi-7-sofoi-tis-kosmologias Νέοι κόσμοι στο Διάστημα μέσω της τεχνολογίας αφής. Ενα πρωτοπόρο πείραμα, που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ονειρεύεται την οικοδόμηση νέων κόσμων στο Διάστημα, πραγματοποίησε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος με τη συνεργασία ενός αστροναύτη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ο οποίος καθοδήγησε εξ αποστάσεως ένα ρομπότ στη Γη με τη δύναμη της αφής. Ευρισκόμενος σε τροχιά τετρακόσια χιλιόμετρα πάνω από τον πλανήτη μας, ο Δανός αστροναύτης Αντρέας Μόγκεσεν έλεγξε το ρομπότ Interact Centaur, το οποίο είναι εξοπλισμένο με βραχίονες που προορίζονται για κατασκευές μεγάλης ακρίβειας. Ο χειρισμός του μπλε και άσπρου ρομπότ από φάιμπεργκλας βασίζεται σε ένα περίπλοκο σύστημα δορυφόρων που λειτουργούν σε απόλυτο συγχρονισμό και ακολουθούν τα σήματα που στέλνουν οι κινήσεις του αστροναύτη. Αποστολή του μοναδικού τεχνολογικού δημιουργήματος και του διαστημικού χειριστή του ήταν η τοποθέτηση μιας μεταλλικής καρφίτσας μέσα σε μια στενή τρύπα. Ο Μόγκεσεν μπορούσε να αισθανθεί την καρφίτσα να χτυπάει τα τοιχώματα της υποδοχής μέσω ενός χειριστηρίου τύπου τζόιστικ από όπου έστελνε και ο ίδιος τις εντολές στο ρομπότ αξίας διακοσίων χιλιάδων ευρώ. Οι παρατηρητές του πειράματος ξέσπασαν σε επευφημίες μόλις το ρομπότ κατόρθωσε να τοποθετήσει με επιτυχία την καρφίτσα στη θέση της. Επιστήμονες και μηχανικοί πιστεύουν ότι η τεχνολογία αφής μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τα ρομπότ για «λεπτές δουλειές». Σε προχωρημένο στάδιο, η ανθρώπινη παρουσία θα μπορεί να μεταφέρεται με αυτόν τον τρόπο στην επιφάνεια ενός πλανήτη, αφού τα εξελιγμένα μηχανήματα θα πραγματοποιούν ανθρώπινες δραστηριότητες, σύμφωνα με τον επικεφαλής του εργαστηρίου τηλερομποτικής και απτικών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, Αντρε Σίλε. Με τις ελπίδες των διαστημανθρώπων για ένα ταξίδι στον Αρη να αυξάνονται, πρέπει να υπάρχουν οι υποδομές στον πλανήτη που θα τους υποδεχθεί για να εξασφαλισθεί η επιστροφή τους. Τα ρομπότ σαν το Interact Centaur μπορούν να αξιοποιηθούν, ώστε να χτίσουν τους απαραίτητους διαστημικούς σταθμούς και τις πλατφόρμες. Ο Σίλε διευκρίνισε πως η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να είναι χρήσιμη σε μέρη όπου δεν μπορεί να εργαστεί ο άνθρωπος. «Τα ρομπότ αφής θα μπορούσαν να είχαν σταλεί στον Κόλπο του Μεξικού για να αντιμετωπιστεί η πετρελαιοκηλίδα του 2010 ή θα μπορούσαν να είχαν συμβάλει στο σφράγισμα των πυρηνικών αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα», πρόσθεσε ο ίδιος. Το πρότζεκτ που διήρκεσε 18 μήνες ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και φοιτητών του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Ντελφτ. http://www.kathimerini.gr/830132/article/epikairothta/episthmh/neoi-kosmoi-sto-diasthma-mesw-ths-texnologias-afhs

Εντοπίστηκε ο αρχαιότερος γαλαξίας «ηλικίας» 13,2 δισ. ετών. Τον αρχαιότερο και πιο απομακρυσμένο γαλαξία που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα, βρήκαν ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech), χρησιμοποιώντας το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη. Οι επιστήμονες ονόμασαν τον γαλαξία EGS8p7, ενώ εκτιμούν πως δημιουργήθηκε πριν από 13,2 δισεκατομμύρια χρόνια. Το νούμερο αυτό είναι εντυπωσιακό, αν λάβει κανείς υπόψη του πως η «ηλικία» του σύμπαντος είναι 13,8 δισεκατομμύρια έτη. Κάτι που σημαίνει πως ο EGS8p7 σχηματίσθηκε μόλις 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και την κοσμική δημιουργία. Η ομάδα έχει επικεφαλής τους Άντι Ζίτριν και Ρίτσαρντ Έλις, ερευνητή της NASA και καθηγητή αστροφυσικής στο Caltech, ενώ παρουσίασε την ανακάλυψή της σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Astrophysical Journal Letters. Ήδη η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει συμπεριλάβει τον EGS8p7 σε ένα από τα υποψήφια σώματα για περαιτέρω μελέτη, με δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Hubble. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το όργανο MOSFIRE από το Παρατηρητήριο Keck, ώστε να μετρήσουν ένα μέγεθος που ονομάζεται μετατόπιση προς το ερυθρό (redshift) και, από αυτό, την απόσταση του γαλαξία. Καθώς ένας γαλαξίας ή ένας αστέρας απομακρύνεται, λόγω της διαστολής του σύμπαντος, μεταβάλλεται προς το ερυθρό φάσμα η συχνότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπει, και επομένως φθάνει στη Γη. Από τη φασματική ανάλυση της ακτινοβολίας, οι επιστήμονες μπορούν να μετρήσουν αυτή τη μεταβολή και συνεπώς να εκτιμήσουν πόσο μακριά βρίσκεται το αντίστοιχο ουράνιο σώμα από τον πλανήτη μας. Αν και η μετατόπιση προς το ερυθρό αποτελεί βασικό αστρονομικό «εργαλείο», η μέτρησή της είναι δύσκολη στην περίπτωση των αρχαιότερων και πιο απομακρυσμένων σωμάτων, όπως ο EGS8p7. Ωστόσο, από τη φασματική ανάλυση του εν λόγω γαλαξία, όχι μόνο προέκυψε η απόστασή του, αλλά και μία αναπάντεχη ανακάλυψη που ενδεχομένως θα αλλάξει την εικόνα των κοσμολόγων για το πρώιμο σύμπαν. Πιο συγκεκριμένα, η ερευνητική ομάδα εντόπισε επίσης τη φασματική «υπογραφή» ιονισμένου υδρογόνου, το οποίο δεν αναμενόταν με δεδομένη την «ηλικία» του EGS8p7. Ο λόγος είναι πως, την εποχή που δημιουργήθηκε ο συγκεκριμένος γαλαξίας, η μεγαλύτερη ποσότητα υδρογόνου στο σύμπαν παρέμενε σε ουδέτερη μορφή, αφού η «Εποχή του Επανιονισμού» βρισκόταν σε εξέλιξη. Η «Εποχή του Επανιονισμού» αναφέρεται σε ένα διάστημα όπου το σύμπαν είχε «ηλικία» από 500 εκατομμύρια χρόνια έως 1 δισεκατομμύριο, και περιγράφει τη μετατροπή του ουδέτερου έως τότε υδρογόνου σε ιονισμένο αέριο. Με βάση ότι ο EGS8p7 δημιουργήθηκε περίπου 800 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν δηλαδή ακόμη το σύμπαν κατακλυζόταν από ουδέτερο υδρογόνο, το αέριο θα έπρεπε να είχε απορροφήσει τη μεγαλύτερη ποσότητα της ακτινοβολίας του γαλαξία. Ωστόσο, οι επιστήμονες όχι μόνο ανίχνευσαν την ακτινοβολία του EGS8p7, αλλά βρήκαν σε αυτή και «ίχνη» ιονισμένου υδρογόνου. Κάτι που σημαίνει πως ίσως η «Εποχή του Επανιονισμού» δεν εξελίχθηκε με συνεχή τρόπο, όπως πιστεύουν σήμερα οι κοσμολόγοι, αλλά ήταν μία διαδικασία με ενδιάμεσα κενά χρονικά διαστήματα. Από την άλλη μεριά, η ασυμφωνία των παρατηρήσεων με τη θεωρία ενδεχομένως να οφείλεται στην ιδιαιτερότητα του EGS8p7. Σύμφωνα με ένα τέτοιο πιθανό σενάριο, πιθανώς οι αστέρες του γαλαξία να ήταν ασυνήθιστα θερμοί και επομένως δημιούργησαν μία «φυσαλίδα» από ιονισμένο υδρογόνο που τον περιέβαλλε, πολύ νωρίτερα πριν οι υπόλοιποι γαλαξίες ξεκινήσουν κι αυτοί να ιονίζουν ξανά το υδρογόνο στο σύμπαν. http://www.naftemporiki.gr/story/1000446/entopistike-o-arxaioteros-galaksias-ilikias-132-dis-eton

Ο διαστημικός σκαντζόχοιρος της NASA. Καθώς η NASA στρέφει το ενδιαφέρον της προς την εξερεύνηση άλλων πλανητών, διερευνώνται νέες ιδέες και προτάσεις στον τομέα των ρομποτικών οχημάτων εδάφους, που θα μπορούν να λειτουργήσουν ακόμα και σε μέρη όπου «συμβατικά» ρόβερ δεν θα τα κατάφερναν. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και ο «Σκαντζόχοιρος» (Hedgehog) που αναπτύσσουν ερευνητές του Jet Propulsion Laboratory, του Stanford University και του ΜΙΤ. Πρόκειται για ένα ρομπότ το οποίο μπορεί να κινείται σαν μπάλα σε μια επιφάνεια, κάτι που συνιστά σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα κανονικά οχήματα, καθώς προσφέρεται για κίνηση στην ανώμαλη επιφάνεια μικρών σωμάτων (π.χ αστεροειδών). Στην ουσία πρόκειται για έναν κύβο με καρφιά, που κινείται και φρενάρει ελέγχοντας την περιστροφή εσωτερικών τμημάτων. Επίσης, τα καρφιά έχουν το επιπλέον πλεονέκτημα ότι προστατεύουν το κύριο σώμα του οχήματος, καθώς αποφεύγεται η επαφή με το έδαφος- στην ουσία λειτουργούν ως «πόδια», ενώ παράλληλα μπορούν να φέρουν όργανα για μετρήσεις στην επιφάνεια του προορισμού. Δύο πρωτότυπα δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφος C-9 της NASA για έρευνες πάνω σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας τον Ιούνιο. Όπως αποδείχθηκε, ήταν σε θέση να πραγματοποιήσουν ελεγχόμενα δύσκολους ελιγμούς, σε μια ποικιλία επιφανειών, από αμμώδη μέχρι παγωμένη κ.α. Όταν το όχημα πρέπει να διανύσει μια απόσταση, στην ουσία κάνει είτε μεγάλα άλματα είτε περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας πολλά μικρότερα.Ακόμη, είναι σε θέση να κάνει ελιγμό «κυκλώνα», στον οποίον περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα για να εκτιναχθεί από την επιφάνεια, κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο για διαφυγή από επικίνδυνα τερέν. Το βάρος του πρωτοτύπου του JPL (το δεύτερο είναι του Stanford) είναι 5 κιλά και διαθέτει οκτώ καρφιά, ενώ το άλλο είναι μικρότερο και ελαφρύτερο, με πιο κοντά καρφιά. Επί της παρούσης οι ερευνητές δουλεύουν πάνω στην αυτονομία των οχημάτων, προσπαθώντας να αυξήσουν αυτά που ένα τέτοιο όχημα θα μπορεί να κάνει μόνο του, χωρίς οδηγίες από τη Γη. Η ιδέα είναι ότι ο «Σκαντζόχοιρος» θα συνεργάζεται με ένα μητρικό σκάφος, που θα λειτουργεί ως ενδιάμεσος σταθμός επικοινωνίας με τη Γη. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/09/09/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b6%cf%8c%cf%87%ce%bf%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84/

Νέα διαμάχη για την καταγωγή της Σελήνης. Δύο νέες μελέτες ρίχνουν φρέσκο νερό στον μύλο της αντιπαράθεσης των επιστημόνων για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη. Μετά από πολυετείς έρευνες και αντιπαραθέσεις οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο φυσικός μας δορυφόρος είναι προϊόν της σύγκρουσης με τη Γη ενός γιγάντιου διαστημικού σώματος. Εντούτοις η μελέτη της Σελήνης αποκαλύπτει συνεχώς νέα ευρήματα τα οποία δημιουργούν κενά στο παζλ που προσπαθούν να φτιάξουν οι επιστήμονες για το πώς φτιάχτηκε. Οι δύο νέες μελέτες καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα για το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη. Προτού προχωρήσουμε στην παρουσίαση των νέων θεωριών για τη δημιουργία της Σελήνης θα πρέπει πάντως να πούμε ότι η ανακάλυψη της προέλευσής της είναι ιδιαίτερα σημαντική για πολλούς λόγους. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε και οι συνθήκες δεν θα ήταν καθόλου ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα περιστρεφόταν πολύ ταχύτερα, η διάρκεια της ημέρας θα ήταν μικρότερη και οι κλιματικές συνθήκες θα ήταν ακραίες και πιθανώς χαοτικές. Η θεωρία στην οποία φαίνεται ότι συγκλίνουν οι περισσότεροι επιστήμονες και την οποία στηρίζουν τα περισσότερα ευρήματα των επιστημονικών ερευνών τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτή της σύγκρουσης της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που διατυπώθηκε σε ένα συνέδριο το 1975, η Γη συγκρούστηκε με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του... Αρη! Η σύγκρουση, όπως είναι ευνόητο, ήταν κατακλυσμική εκτοξεύοντας στο Διάστημα τεράστια «θραύσματα», ένα εκ των οποίων παρέμεινε κοντά στη Γη και μετατράπηκε σε φυσικό δορυφόρο της. Μάλιστα οι θιασώτες αυτής της θεωρίας ονόμασαν το διαστημικό σώμα που έπεσε στη Γη Θεία, από τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης. Κρίσιμος παράγοντας επιβεβαίωσης της στενής συγγενικής σχέσης Γης και Σελήνης είναι ότι η σύνθεση της Σελήνης σε σημαντικό ποσοστό έχει κοινά στοιχεία με εκείνη της Γης. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει υπάρξει κάποια μελέτη που να εξηγεί χωρίς να αφήνει καμία σκιά την ακριβή διαδικασία σχηματισμού της Σελήνης. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στη μελέτη που πραγματοποίησαν υποστηρίζουν την εκδοχή του «κοκτέιλ» που δημιουργήθηκε από τη τρομερή σύγκρουση Γης και Θείας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση εκτίναξε στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες υλικών και των δύο σωμάτων (περισσότερων της Γης) τα οποία αναμίχθηκαν. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές αυτό το κοκτέιλ Γης και Θείας σχημάτισε τη Σελήνη ενώ παράλληλα σημαντικό μέρος του επέστρεψε πίσω στον «τραυματισμένο» πλανήτη μας. Ετσι εξηγούνται όπως εκτιμούν τα κοινά γεωλογικά χαρακτηριστικά Γης και Σελήνης Διαφορετική εκτίμηση κάνουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ που υποστηρίζουν ότι η Θεία είχε παρόμοια σύνθεση με αυτή της Γης και έτσι τα… μπάζα που προέκυψαν από τη σύγκρουση και έφτιαξαν τη Σελήνη είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Οι δύο μελέτες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15559&postdays=0&postorder=asc&start=165 Πέμπτη 09/04/2015 και ώρα 13:20

Μια Ελληνίδα έτοιμη για το διάστημα. Μια Ελληνίδα βρίσκεται ανάμεσα στους τριάντα φιναλίστ παγκοσμίως για ένα ταξίδι στο διάστημα, στο πλαίσιο του διαγωνισμού "Rising Star Programme" για νέους ηγέτες από ολόκληρο τον κόσμο. Και αν ο ανταγωνισμός με άλλους συνυποψήφιους σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αρκετά σκληρός, η εμπειρία δεν είναι πρωτόγνωρη για την 26χρονη τοπογράφο μηχανικό και ακτιβίστρια από τη Θεσσαλονίκη, Ιωάννα Φωτοπούλου, η οποία το 2013 επιλέχθηκε ως ένα από τα 40 άτομα που μίλησαν στο παγκόσμιο συνέδριο της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης "One Young World" στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής και το 2014 ως ένα από τα 18 άτομα που απευθύνθηκαν στο κοινό στην αντίστοιχη διοργάνωση στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. "Στην περίπτωση του διαγωνισμού του 'Rising Star Programme', προσκλήσεις για την υποβολή αίτησης εστάλησαν παγκοσμίως σε 20.000 εγγεγραμμένους μέσω του 'One Young World', όπου έχει ενταχθεί η 'Kruger Cowne', η εταιρεία μάνατζερ που διοργανώνει τον διαγωνισμό" επισημαίνει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η νεαρή τοπογράφος και ακτιβίστρια. Όπως εξηγεί, οι διοργανωτές θα επιλέξουν ένα άτομο προκειμένου να ταξιδέψει στο διάστημα με το διθέσιο διαστημικό λεωφορείο XCOR Lynx®, για να μεταφέρει το μήνυμα, ότι το διάστημα δεν είναι πλέον τόσο μακριά αλλά και να μετατρέψει σε πρότυπο ένα νέο άτομο που διαθέτει χαρακτηριστικά ηγέτη στην προσωπικότητά του και φέρει ήδη στο ενεργητικό του κάποια ξεχωριστή δράση, είτε στον κοινωνικό χώρο, είτε στην πολιτική, είτε σε οποιονδήποτε άλλο χώρο. Και γιατί η Ιωάννα; Η δράση της μέχρι τώρα, εδώ και οκτώ χρόνια, αναπτύχθηκε στο χώρο της κοινωνίας των πολιτών. Στο ενεργητικό της, εκτός από τα παραπάνω, συγκαταλέγεται η ενεργός συμμετοχή της σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τα προβλήματα των Ρομά σε Βαλκανικές χώρες, το οποίο παρουσιάστηκε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η δημιουργία της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης "Οι ακτιβιστές" ("The Activests") με παραρτήματα σε Βαλκανικές χώρες και σκοπό την ενημέρωση του κόσμου σε ζητήματα διαφθοράς και η δημιουργία του δικτύου "yourule", μέσω του οποίου πολίτες επισημαίνουν καθημερινά προβλήματα και προτείνουν λύσεις για την επίλυσή τους. Παραδείγματα πρωτοβουλιών που έχουν μέχρι στιγμής αναληφθεί μέσω του "yourule" είναι η συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης και η διανομή τους σε αστέγους, η αποκατάσταση του οδοστρώματος σε διάφορα σημεία, μετά από συνεννόηση με δήμους και η θετική ανταπόκριση οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης από όλη την Ελλάδα για τη συμμετοχή τους στο δίκτυο με σκοπό τον εντοπισμό προβλημάτων της καθημερινότητας. Όσο για το στίγμα της υποψηφιότητάς της αλλά και της διεκδίκησης της πρωτιάς, δεν είναι άλλο από την Ελλάδα. "Έχω πει και στο παρελθόν ότι οι νέοι της Ελλάδας μπορούμε να γίνουμε ένα brand για τη χώρα μας. Προφανώς μέσα από την υποψηφιότητά μου επιδιώκω να κάνω θέμα του project μου την Ελλάδα. Επιδιώκω να μεταφέρω στον κόσμο το μήνυμα ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως παρουσιάζονται, ότι μπορεί να περνάμε δύσκολα και να παρουσιαζόμαστε ως κλέφτες και τεμπέληδες αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μπορεί να βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης, αλλά οι Έλληνες δεν το βάζουμε κάτω. Πιστεύω ότι αυτό το μότο που χρησιμοποίησα ως τώρα ήταν ο λόγος για τον οποίο η υποψηφιότητά μου μπήκε στις τριάντα φιναλίστ" σχολιάζει και προσθέτει ότι χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης για να βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα μας. Για τις υπόλοιπες 29 υποψηφιότητες επισημαίνει ότι καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος θεματολογίας καθώς, όπως αναφέρει, κάποιοι επιδιώκουν να αναδείξουν την ήπειρο από την οποία προέρχονται, για παράδειγμα την Αφρική, κάποιοι άλλοι ασχολούνται με το διάστημα λόγω σπουδών και κάποιοι προσπαθούν να κάνουν γνωστά ζητήματα που σχετίζονται με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι. Σε επίπεδο διαγωνισμού, από τους τριάντα που έχουν επιλεγεί ως τώρα, θα προκύψουν τρεις που θα ταξιδέψουν στις 2 Οκτωβρίου στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης για να συμμετέχουν στη συνάντηση του "One Young World". Εκεί θα μιλήσουν στο κοινό για 15 λεπτά για όσα τους εμπνέουν και για τα μηνύματα που θέλουν να μεταδώσουν στον κόσμο και θα κριθούν από μια κριτική επιτροπή. Η επιλογή του τελικού νικητή θα γίνει τον Νοέμβριο και εκείνος που θα κερδίσει θα παρακολουθήσει ειδική εκπαίδευση για τη συμμετοχή στο διαστημικό ταξίδι και θα υπογράψει συμβόλαιο με την "Kruger Cowne" για τρία χρόνια. "Και καθώς η εταιρεία παρέχει συμβουλευτική σε άτομα άνω των 18 που δραστηριοποιούνται στο χώρο των επιχειρήσεων, της τέχνης, του αθλητισμού, της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, των δημιουργικών επιχειρήσεων κα., τα οφέλη από την τριετή συνεργασία μαζί της αναμένεται να είναι πολλά για το άτομο που θα κερδίσει τον διαγωνισμό και θα προβάλλει παγκοσμίως τους στόχους και τα όνειρα της ζωής του" σχολιάζει η Ιωάννα Φωτοπούλου. Η υποψηφιότητά της προβάλλεται ήδη διαδικτυακά στον ιστότοπο του διαγωνισμού που είναι αφιερωμένος σε εκείνην http://www.krugercowne.com/risingstar/shortlist/ioanna-fotopoulou/ . Σημαντικό, άλλωστε, ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα θα διαδραματίσει και η υποστήριξη που μπορεί να λάβει από το κοινό μέσω της κοινοποίησης του προφίλ της (share) στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης Facebook, Twitter, LinkedIn και Google+. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64246227 Δορυφόροι από την Gazprom. Η Gazprom θα δραστηριοποιηθεί στο … διάστημα. Μέχρι το 2030, η θυγατρική εταιρεία του ρωσικού μονοπωλίου φυσικού αερίου, Gazprom Space Systems, θα κατασκευάσει και θα πουλήσει κυρίως στην Ασία και τη Λατινική Αμερική 44 διαστημικές συσκευές αξίας 6,5 δις. δολαρίων. Τη δική της παραγωγή δορυφόρων, αναμένεται να ξεκινήσει η εταιρεία Gazprom Space Systems («GSS») μέχρι το 2018. Οι επενδύσεις για το πρόγραμμα εκτιμάται ότι θα αγγίξουν τα 252 εκατομμύρια δολάρια (17 δισεκατομμύρια ρούβλια) και η παραγωγική δυνατότητα του εργοστασίου είναι σχεδιασμένη ώστε να κατασκευάζει τέσσερις διαστημικές συσκευές το χρόνο, δήλωσε στη RBC ο εκπρόσωπος της «GSS», Ίγκορ Κοτ. Πρόκειται για συσκευές επικοινωνίας και τεχνητούς δορυφόρους τηλεπισκόπησης. Η αξία κάθε ενός τέτοιου δορυφόρου θα είναι περίπου 150 εκατομμύρια δολάρια, διευκρίνισε το ανώτερο στέλεχος της «GSS». Η Gazprom Space Systems, ιδρύθηκε το 1992 με κύριο αντικείμενο την παρακολούθηση (monitoring) του δικτύου αγωγών φυσικού αερίου. Σήμερα, η εταιρεία αποτελεί το δεύτερο εθνικό φορέα εκμετάλλευσης δορυφόρων μετά την ομοσπονδιακή κρατική ενιαία επιχείρηση «Κοσμίτσεσκαγια Σβιάζ» («Δορυφορικές Επικοινωνίες»). Το μερίδιό της θυγατρικής της Gazprom στην αγορά παροχής υπηρεσιών επικοινωνιών μέσω τεχνητών δορυφόρων, σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρείας, είναι περίπου 30%. Στη «GSS» ανήκει το σύστημα δορυφορικής επικοινωνίας «Yamal», που αποτελείται από τέσσερις μονάδες. Κάτι περισσότερο από το 10%, των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών της εταιρείας παρέχονται προς τη Gazprom, το υπόλοιπο προσφέρεται σε ρωσικούς φορείς, κυβερνητικές υπηρεσίες, καθώς και σε ξένες εταιρείες (περίπου το 30% των υπηρεσιών). Η θυγατρική της Gazprom δεν είχε τη δική της παραγωγή δορυφόρων. Όλες τις διαστημικές συσκευές που χρησιμοποιούσε, τις αγόραζε από το μονοπώλιο κατασκευής δορυφόρων «Δορυφορικά Συστήματα Πληροφοριών» («ISS-Reshetnev») . Στο τέλος του 2013 η Gazprom Space Systems, υπέγραψε επίσης συμβόλαιο για την ανάπτυξη της μονάδας «Yamal-601» με τη γαλλική Thales Alenia Space. Η Gazprom Space Systems αποφάσισε να προχωρήσει στην ανάπτυξη των δικών της δορυφόρων για να μειώσει το κόστος και το χρόνο παραγωγής τους, εξηγεί ο Κοτ. Η εταιρεία υπολογίζει ότι, με τη μείωση του ποσοστού των ξένων στοιχείων στην κατασκευή τους, οι δορυφόροι της Gazprom θα είναι περίπου κατά 30% φθηνότεροι απ’ ότι οι υφιστάμενοι ανάλογοί τους και ο χρόνος κατασκευής τους μπορεί να μειωθεί σχεδόν στο μισό (μέχρι 24-30 μήνες), λέει ο ίδιος. Η απόφαση της Gazprom να ξεκινήσει τη δική της παραγωγή δορυφόρων, ίσως να έχει επηρεαστεί και από τις Δυτικές κυρώσεις, λένε οι ειδικοί. Η εταιρεία θα πρέπει να προστατευθεί έγκαιρα από τους κινδύνους, λέει ο γενικός διευθυντής της Infomost, Μπορίς Ριμπάκ. Σήμερα, κάθε χρόνο εκτοξεύονται περίπου 50 δορυφόροι επικοινωνιών και 30 διαστημικές συσκευές τηλεπισκόπησης παγκοσμίως. Λαμβάνοντας υπόψη τις παραγωγικές δυνατότητες της εταιρείας, η «GSS» μπορεί να υπολογίζει στην απόκτηση του 5% της παγκόσμιας αγοράς δορυφόρων. Η αγορά των βαρέων δορυφόρων έχει μοιραστεί κυρίως μεταξύ των πέντε μεγάλων παικτών: Των αμερικανικών εταιρειών Lochheed Martin, Boeing και Loral και των ευρωπαϊκών γιγάντων Thales Alenia Space και Airbus Defence and Space, είπε ο εμπειρογνώμονας της εταιρείας «Roel Consulting» Αντρέι Ιόνιν. Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει χώρος στην αγορά των μεσαίων και μικρών δορυφόρων. Σύμφωνα με τον ίδιο, η θυγατρική της Gazprom θα πρέπει να προσπαθήσει να ξεκινήσει την κατάκτηση των ξένων αγορών από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι δορυφόροι της Gazprom, όταν εμφανιστούν στην εγχώρια αγορά, θα έχουν επίσης ζήτηση, λέει ο Ριμπάκ. «Μετά από κάθε αποτυχία να τεθεί κάποιος δορυφόρος σε τροχιά, πρέπει να περιμένουμε για τις νέες συσκευές περισσότερο από ένα χρόνο», λέει. Οι δορυφόροι της Gazprom θα μπορούν να καλύψουν ένα μέρος αυτού του «ελλείμματος». http://gr.rbth.com/tecnology/2015/09/08/doryforoi-apo-tin-gazprom_394199

Κοσμικά σύννεφα. Σε αυτή την εικόνα από το δορυφόρο Planck της ESA απεικονίζονται τα δύο Νέφη του Μαγγελάνου, που είναι από τους πλησιέστερους συντρόφους του Γαλαξία μας. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά, είναι η μεγάλη κόκκινη και πορτοκαλί κηλίδα κοντά στο κέντρο της εικόνας. Το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, περίπου 200.000 έτη φωτός από εμάς, είναι το αόριστα τριγωνικό αντικείμενο κάτω αριστερά. Γύρω στις δέκα και επτά δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας, αντίστοιχα, αυτοί χαρακτηρίζονται ως νάνοι γαλαξίες. Ως σύγκριση, ο Γαλαξίας μας και ένας άλλος γείτονάς του, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, διαθέτουν μάζες μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ο κάθε ένας. Τα Νέφη του Μαγγελάνου δεν είναι ορατά από υψηλά βόρεια γεωγραφικά πλάτη και εισήχθησαν στην Ευρωπαϊκή αστρονομία στα τέλη του 16ου αιώνα. Ωστόσο, ήταν γνωστά πολύ πριν από πολλούς πολιτισμούς στο νότιο ημισφαίριο, καθώς και από τους αστρονόμους της Μέσης Ανατολής. Το Planck ανίχνευσε τη σκόνη μεταξύ των αστεριών που διαπερνά τα Νέφη του Μαγγελάνου, καθώς παρακολουθούσε τον ουρανό για να μελετήσει την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου - το αρχαιότερο φως στο Σύμπαν - με πρωτοφανή λεπτομέρεια. Στην πραγματικότητα, το Planck ανίχνευσε εκπομπές από πρακτικώς οτιδήποτε έλαμπε ανάμεσα σε αυτό και την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου στις συχνότητες ευαισθησίας του. Αυτές οι νέες συνεισφορές προσκηνίου περιλαμβάνουν πολλούς γαλαξίες, κοντά και μακριά, καθώς και διαστρικό υλικό στον Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι πρέπει να τις αφαιρέσουν προκειμένου να έχουν πρόσβαση στον πλούτο των κοσμικών πληροφοριών που περιέχονται στο αρχαίο φως. Όμως, ως μπόνους, θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις παρατηρήσεις προσκηνίου για να μάθουν περισσότερα για το πώς τα αστέρια σχηματίζονται σε γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας. Διαστρική σκόνη από το διάχυτο μέσο που διαπερνά τον Γαλαξία μας μπορεί να φανεί ως το μίγμα των κόκκινων, πορτοκαλί και κίτρινων σύννεφων στο πάνω μέρος αυτής της εικόνας, που ανήκει σε ένα μεγάλο συγκρότημα σχηματισμού άστρων στο νότιο αστερισμό, Χαμαιλέων. Επιπλέον, ένα νήμα φαίνεται να εκτείνεται μέσα από τα πυκνά σύννεφα του Χαμαιλέοντα, πάνω αριστερά, προς την αντίθετη γωνία της εικόνας. Προφανώς βρίσκεται μεταξύ των δύο Νεφών του Μαγγελάνου, όπως φαίνεται από το Planck, αυτό το σκονισμένο νήμα είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο κοντά μας, μόνο περίπου 300 έτη φωτός μακριά. Η εικόνα δείχνει πόσο καλά αυτή η δομή είναι ευθυγραμμισμένη με το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία, που παρουσιάζεται ως η υφή της εικόνας και εκτιμήθηκε από τις μετρήσεις του Planck. Με τη σύγκριση της δομής του μαγνητικού πεδίου και της κατανομής της διαστρικής σκόνης στο Γαλαξία μας, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν τη σχετική κατανομή των διαστρικών νεφών και το μαγνητικό πεδίο του περιβάλλοντος. Ενώ στην περίπτωση του νηματώδους σύννεφου που απεικονίζεται σε αυτή την εικόνα, η δομή είναι ευθυγραμμισμένη με την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου, στα πυκνότερα σύννεφα όπου τα αστέρια σχηματίζουν νημάτια έχουν την τάση να είναι κάθετα προς το διαστρικό μαγνητικό πεδίο. Το κάτω δεξιά μέρος της εικόνας είναι ένα μια από τις πιο εξασθενημένες περιοχές του ουρανού στις συχνότητες του Planck, με τις αποχρώσεις του μπλε να υποδηλώνουν πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις κοσμικής σκόνης. Ομοίως, η δομή της υφής που μοιάζει με δίνη προκαλείται κυρίως από θόρυβο του οργάνου και όχι τόσο από πραγματικά χαρακτηριστικά στο μαγνητικό πεδίο. Η εκπομπή από τη σκόνη υπολογίζεται από έναν συνδυασμό παρατηρήσεων του Planck στα 353, 545 και 857 GHz, ενώ η κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου βασίζεται σε δεδομένα πόλωσης του Planck στα 353 GHz. Η εικόνα εκτείνεται σε περίπου 40°. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kosmikha_shunnepha

Οι καυτές στήλες του μανδύα της Γης. Ένας τρισδιάστατος χάρτης του γήινου μανδύα, ο οποίος δημιουργήθηκε με προσομοιώσεις και ανάλυση σεισμικών δεδομένων, επιβεβαιώνει την κρατούσα θεωρία για τις στήλες καυτού βράχου που αναβλύζουν από βάθος 2.900 χιλιομέτρων και συχνά γεννούν ηφαίστεια στην επιφάνεια. Το εσωτερικό της Γης μοιάζει με κρεμμύδι: ο εξωτερικός φλοιός, ο οποίος περιέχει τους ωκεανούς και τις ηπείρους, καλύπτει έναν παχύ μανδύα από θερμό αλλά στέρεο βράχο. Κάτω από τον μανδύα βρίσκεται ο εξώτερος πυρήνας, αποτελούμενος από λιωμένο σίδηρο και νικέλιο, κάτω από τον οποίο κρύβεται ο εσώτερος μανδύας, μια γιγάντια σφαίρα από συμπαγή σίδηρο. Η θερμότητα του πυρήνα αναγκάζει τα πετρώματα του μανδύα να ανεβαίνουν μέχρι τον φλοιό όπου ψύχονται και αρχίζουν να ξαναπέφτουν προς το κέντρο -το ίδιο συμβαίνει για παράδειγμα με το νερό που θερμαίνεται στη βάση μιας κατσαρόλας. Το 1971, ο αμερικανός γεωφυσικός Τζέισον Μόργκαν πρότεινε τη θεωρία ότι οι τεκτονικές πλάκες του φλοιού επιπλέουν πάνω από στατικές, ανοδικές στήλες καυτού βράχου, οι οποίες αναβλύζουν από το όριο ανάμεσα στον μανδύα και τον φλοιό. Σε αντίθεση με τις τεκτονικές πλάκες που διαρκώς μετακινούνται, αυτές οι στήλες, γνωστές και ως λοφία, παραμένουν στη θέση τους για εκατομμύρια χρόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα λοφία διαπερνούν τον υπερκείμενο φλοιό που κινείται και δημιουργούν έτσι αλυσίδες ηφαιστειακών νησιών όπως το αρχιπέλαγος της Χαβάης. Μέχρι σήμερα, επισημαίνουν οι συντάκτες της νέας μελέτης, οι ενδείξεις για την ύπαρξη αυτών των στηλών παρέμεναν ανεπαρκείς. Η νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature , δείχνει τώρα να επιβεβαιώνει τη θεωρία. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ ανέλυσαν την πορεία των σεισμικών κυμάτων από 273 ισχυρούς σεισμούς την τελευταία εικοσαετία. Η ταχύτητα και η πορεία των κυμάτων αυτών επηρεάζεται από μεταβολές της πυκνότητας, επιτρέποντας στους ερευνητές να υπολογίσουν τη δομή ολόκληρου του μανδύα. Το υπολογιστικό μοντέλο που προέκυψε δείχνει δεκάδες λοφία καυτού βράχου να κοχλάζουν κάτω από τον φλοιό. «Μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε δει αυτά τα κιονοειδή αντικείμενα που συνεχίζονται από τη βάση του μανδύα μέχρι το ανώτερο τμήμα του» υπερηφανεύεται ο Σκοτ Φρεντς, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Το εντυπωσιακό είναι πως όλα τα λοφία δείχνουν να πηγάζουν από δύο θερμές περιοχές στη βάση του μανδύα, διαμέτρου 5.000 χιλιομέτρων η καθεμία, οι οποίες βρίσκονται σε αντιδιαμετρικές θέσεις κάτω από την Αφρική και τον Ειρηνικό. Το υπολογιστικό μοντέλο δείχνει δεκάδες στήλες καυτών πετρωμάτων να αναβλύζουν από τη βάση του μανδύα. Σε βάθος 1.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια, τα λοφία έχουν διάμετρο 600 έως 1.000 χιλιόμετρα. Πάνω από αυτό το βάθος αρχίζουν να απλώνονται σαν τα δέλτα των ποταμών. Σε αυτές της περιοχές του φλοιού υπάρχουν συχνά ηφαίστεια, έστω κι αν δεν βρίσκονται ακριβώς πάνω από το λοφίο. Τα λοφία είναι τουλάχιστον 400 βαθμούς Κελσίου πιο θερμά από τον υπόλοιπο μανδύα και πιθανότατα έχουν ελαφρώς διαφορετική χημική σύσταση, κάτι που αποτυπώνεται και στη σύσταση των ηφαιστείων πάνω από τα λοφία. Τα λοφία εκτιμάται ότι παραμένουν ενεργά και στάσιμα για πολλά εκατομμύρια χρόνια. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι δύο γιγάντιες θερμές περιοχές από όπου αναβλύζουν τα λοφία εκτιμάται ότι παραμένουν στη θέση τους, κάτω από την Αφρική και τον Ειρηνικό, εδώ και 250 εκατομμύρια χρόνια. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/09/07/%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bb%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%8d%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b7%cf%82/

Ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης πλάτους 250 ετών φωτός. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, το γιγάντιο Νεφέλωμα της Γαρίδας λειτουργεί ταυτόχρονα ως γηροκομείο και ως μαιευτήριο: τα άστρα που πεθαίνουν δίνουν τροφή για την επόμενη γενιά αστέρων. Στην υπέροχη εικόνα που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο, τα αέρια του νεφελώματος φωτίζονται από τα άστρα που γεννήθηκαν μέσα του. Βαθιά μέσα στο νεφέλωμα κρύβονται τρεις ομάδες νεαρών, θερμών άστρων που φωτίζουν στο φάσμα του υπεριώδους και ιονίζουν τα αέρια κάνοντάς τα να λάμπουν. Όταν τα άστρα γεράσουν, θα αποτινάξουν ένα μέρος του υλικού τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα εκραγούν σε σουπερνόβα, σκορπίζοντας βίαια τα σωθικά τους μέσα στο νεφέλωμα. Ένα μέρος αυτού του αστρικού υλικού είναι βαριά στοιχεία που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυρηνικά καύσιμα από άλλα άστρα. Τα ετοιμοθάνατα άστρα απελευθερώνουν όμως και το αέριο υδρογόνο που δεν κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν -υδρογόνο που τελικά θα συμπυκνωθεί και θα σχηματίσει νέα άστρα. Το Nεφέλωμα της Γαρίδας, γνωστό επίσημα ως Gum 56, βρίσκεται κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Είναι αρκετά μεγάλο, με διάμετρο γύρω στα 250 έτη φωτός, και απέχει από τη γη 6.000 έτη φωτός. Αν θέλετε να το θαυμάσετε, στρέψτε το τηλεσκόπιο στον αστερισμό του Σκορπιού, και θα το δείτε να καταλαμβάνει έκταση τέσσερις φορές μεγαλύτερη από ό,τι το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης. Το βίντεο ξεκινά με μια ευρυγώνια άποψη του κέντρου του γαλαξία και τελικά ζουμάρει στο Νεφέλωμα της Γαρίδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500023745

Αλμπερτ Αϊνστάιν: Ο δάσκαλος που ήρθε απο το μέλλον. «Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο προς ανακάλυψη στη Φυσική σήμερα, το μόνο που απομένει είναι περισσότερες και ακριβέστερες μετρήσεις» διαβεβαίωνε τους ακροατές του σε μια επίσημη διάλεξή του στη Βρετανική Εταιρεία για την Προαγωγή της Φυσικής το 1900 ο λόρδος Κέλβιν, καταξιωμένος φυσικός. Δυστυχώς για αυτόν, ένας 26χρονος υπάλληλος του Ελβετικού Γραφείου Ευρεσιτεχνιών σκεφτόταν διαφορετικά. «Τι κάνεις, μωρή κατεψυγμένη φάλαινα, καπνιστή, αποξηραμένη, κονσερβοποιημένη ψυχή; Γιατί δεν μου έστειλες ακόμη τη διπλωματική εργασία σου; Σου υπόσχομαι σε αντάλλαγμα τέσσερα άρθρα. Το πρώτο ασχολείται με την ακτινοβολία και τις ενεργειακές ιδιότητες του φωτός και είναι λίαν επαναστατικό. (...) Το τέταρτο είναι ακόμη σε στάδιο προσχεδίου και έχει να κάνει με την ηλεκτροδυναμική των κινούμενων σωμάτων, χρησιμοποιώντας μια τροποποίηση της θεωρίας του χώρου και του χρόνου». Η ανεπίσημη επιστολή του Αλμπερτ Αϊνστάιν προς τον φίλο του, Κόνραντ Χάμπιχτ, το 1905, ήταν το προανάκρουσμα της ριζικής επιστημονικής ανατροπής που θα αποκαθήλωνε τη νευτώνεια Φυσική εντός του έτους, εγκαθιδρύοντας στη θέση της μια δραστικά αναμορφωμένη όψη του Σύμπαντος, πρώτα με την Ειδική και δέκα χρόνια αργότερα, το 1915, με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Με αφορμή τη συμπλήρωση, τον εφετινό Νοέμβριο, ενός αιώνα από τη διατύπωσή της, εορτάζεται σε πλήθος συνεδρίων, εκδηλώσεων και αφιερωμάτων, από το Διεθνές Ετος Φωτός που τρέχει υπό την εποπτεία του ΟΗΕ από τις αρχές Ιανουαρίου, ως το ειδικό τεύχος που κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο το περιοδικό «Scientific American». Μέτρο κάποτε της «αδυναμίας κατανόησης της σύγχρονης κατάστασης πραγμάτων - της πτώσης των μοναρχιών, της διαταραχής της κοινωνικής τάξης, όλων των αναταράξεων του 20ού αιώνα», όπως έγραφε ο ιστορικός της επιστήμης Ντέιβιντ Κάσιντι, η σκέψη του Αϊνστάιν συμβολίζει σήμερα περισσότερο τη δυνατότητα της ριζικής αναθεώρησης των ιδεών μας, όπως και της συνειδητοποίησης ότι το Σύμπαν υπακούει όχι στην ωρολογιακή, μηχανική ακρίβεια του Νεύτωνα, αλλά στην παράδοξη, εκ πρώτης όψεως, σύλληψη ενός τετρασδιάστατου καμπυλωμένου χωροχρόνου. Το «πρόσωπο του αιώνα», όπως τον χαρακτήρισε το «Time» το 1999, γεννήθηκε στην Ουλμ της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στις 14 Μαρτίου 1879. Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν υπήρξε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα που απεχθανόταν την αυστηρότητα των κοινωνικών ηθών και τη συμβατικότητα των κοινωνικών σχέσεων της εποχής του - τάσεις που επέδειξε ήδη από νεανική ηλικία: μέτριος μαθητής στο καταπιεστικό Γυμνάσιο του Μονάχου όπου φοιτούσε, διέπρεψε στο φιλελεύθερο Λύκειο του Ααράου στη Ζυρίχη, όπου ολοκλήρωσε τη γενική του παιδεία. Σπούδασε Φυσική στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης, γνώρισε τη σερβικής καταγωγής συμφοιτήτριά του Μιλέβα Μάριτς και την παντρεύτηκε παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του το 1903. Προετοιμάζοντας τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, αναζήτησε μάταια μια πανεπιστημιακή θέση, για να συμβιβαστεί το 1902 με εκείνη του τριτοβάθμιου τεχνικού εμπειρογνώμονα της Ελβετικής Υπηρεσίας Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη. Η απόκτηση του διδακτορικού του διπλώματος, το 1905, ήρθε σε μια χρονική στιγμή που ο νέος επιστήμονας ετοιμαζόταν να κλονίσει πεποιθήσεις και βεβαιότητες αιώνων αναφορικά με την τάξη του κόσμου. Η μετέπειτα ακαδημαϊκή πορεία του ήταν μια θριαμβευτική αναγνώριση των επιτευγμάτων του: Ζυρίχη, Πράγα, βραβείο Νομπέλ το 1921, σχεδόν 20 χρόνια στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου προτού εγκαταλείψει τη χιτλερική Γερμανία το 1933, 22 χρόνια στο ονομαστό Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών του Πρίνστον έως τον θάνατό του, το 1955. Ο Αϊνστάιν ως επιστήμονας είναι ταυτισμένος σήμερα με την κομψότερη ίσως εξίσωση της επιστήμης (E=mc2), τόσο περιληπτική, ώστε μοιάζει φτιαγμένη για να καταστεί το δημοφιλέστατο Τ-shirt που έγινε στην πορεία, με τον κοσμικό άγιο που βγάζει γλώσσα στο κοινό προκειμένου να αυτοσαρκαστεί και ταυτόχρονα να υποσκάψει τη σοβαροφάνεια των ομοίων του. Πράγματι, στο περιθώριο της δουλειάς του μπορούσε να είναι ο ασεβής χιουμορίστας της επιστολής του 1905 προς τον Χάμπιχτ. Εντός των γραμμών του τετραδίου ή του πλαισίου του μαυροπίνακα, όμως, δεν χωρούσαν χωρατά: το εμμονικό κυνήγι των παραμέτρων της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας το 1915 έγινε σε ένα «ερημικό» διαμέρισμα όπου επικρατούσε «ατμόσφαιρα εκκλησίας», όπως έγραφε σε ένα γράμμα εκείνης της περιόδου. Και η ομορφιά και η συμμετρία των παραγόμενων μαθηματικών τύπων επανέρχονται διαρκώς στον λόγο του, σχεδόν ως εγγενείς ιδιότητες, ως αναγκαία και ικανή συνθήκη επιστημονικής εγκυρότητας, σε βαθμό που να μοιάζει πρόθυμος να αναθεωρήσει οποιαδήποτε λύση που δεν θα πληρούσε παρόμοια κριτήρια. Γι' αυτό, παρά τον συσχετισμό του με την κατεδάφιση της κατεστημένης όψης της πραγματικότητας, ο Αϊνστάιν δεν ήταν οπαδός του σχετικισμού ούτε στην επιστήμη ούτε στη ζωή. Ως προσφιλές ανάγνωσμα μνημόνευε τις βιογραφίες μεγάλων επιστημόνων σε μια συνέντευξή του στο «Scientific American» το 1955, δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, και όχι τον λογοτεχνικό μοντερνισμό. Οι μουσικές προτιμήσεις του ευνοούσαν τον Μπαχ και τον Μότσαρτ, δεν έφταναν ως τον Στραβίνσκι ή τον Μάλερ. Η κβαντομηχανική και η βασική «αρχή της απροσδιοριστίας» της τον προβλημάτιζαν τόσο ώστε αναζητούσε τον προσδιορισμό τους σε «λανθάνουσες παραμέτρους» που θα επανέφεραν τη βεβαιότητα από το παράθυρο. Απορρίπτοντας τη στατικότητα του μηχανικού Σύμπαντος του Νεύτωνα, ήθελε στη θέση της μια νέα σταθερότητα, εξ ου και εισήγαγε στις εξισώσεις του την «κοσμολογική σταθερά» που θα εξασφάλιζε έναν αναλλοίωτο κόσμο, πέρα από διαστολές και συστολές. Δεν μπόρεσε ποτέ να συμφιλιωθεί με την ιδέα της «μαύρης τρύπας» όπου η ύλη χάνεται σε μια συμπαντική ανωμαλία. Από τις πιο διάσημες φράσεις του, η αποστροφή «ο Θεός δεν παίζει ζάρια» έχει δύο προϋποθέσεις: πρώτον, ότι η φυσική τάξη είναι αυστηρά καθορισμένη, χωρίς κατά προσέγγιση λύσεις ή εξωτικές απαιτήσεις, και, δεύτερον, ότι ως τέτοια μπορεί να γίνει πλήρως γνωστή από τον άνθρωπο. Ποιος ήταν, όμως, ο Αϊνστάιν ως άνθρωπος; «Ο Αϊνστάιν ήταν πολίτης του κόσμου, χωρίς σπουδαίους δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω του, ανεξάρτητος από τον συναισθηματικό περίγυρο της κοινωνίας στην οποία ζούσε» έλεγε ο συνάδελφός του, επίσης φυσικός, επίσης νομπελίστας, Μαξ Μπορν. Ακριβής και ταυτόχρονα απλουστευτική, η περιγραφή του δεν αρκούσε για να δώσει το στίγμα ενός τόσο πολύπλοκου χαρακτήρα. Η απόσταση του επιστήμονα από τα πράγματα ήταν εμφανής στην επίμονη αναζήτηση μιας θεωρίας για την ερμηνεία του κόσμου εν μέσω μιας σύρραξης, του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που αρκετοί σύγχρονοί του έβλεπαν ως «το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού». Η απόσταση του εξόριστου Εβραίου από τους ηθικούς πανικούς της κοινωνίας των ΗΠΑ ήταν ορατή στην παρρησία με την οποία επέκρινε την καπιταλιστική κοινωνία («μια αρπακτική φάση της ανθρώπινης εξέλιξης»). Και αν η πρώτη ήταν η απαρχή της παγκόσμιας αναγνώρισης, η τελευταία εξελίχθηκε σε αίτιο ψυχροπολεμικής απαξίωσης: ο φάκελός του στο FBI αριθμούσε 1.427 σελίδες και το περιοδικό «Life», θεσμός της αμερικανικής δημοσιογραφίας, τον ενέταξε σε μια λίστα με «50 εξέχοντες αχυρανθρώπους και συνοδοιπόρους του κομμουνισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες». Την ίδια στιγμή, ο Αϊνστάιν των υψηλών αρχών μπορούσε, όπως έκανε μετά τον «Μεγάλο Πόλεμο» τη δεκαετία του '20, να γίνει ο Αϊνστάιν των ερωτικών απολαύσεων, ο κυνηγός θηλυκών θηραμάτων, με τέτοιο πλήθος απιστιών προς τη δεύτερη σύζυγο (και πρώτη του εξαδέλφη), Ελσα Λέβενταλ, στο ενεργητικό του, ώστε εκείνη να καταφύγει στη συναίνεση της αποδοχής μίας από τις ερωμένες προκειμένου να απαλλαγεί από το φάσμα των υπολοίπων. Αν και τα περισσότερα γράμματα προς τους δύο γιους του από την πρώτη του σύζυγο αποκαλύπτουν έναν θεωρητικά στοργικό πατέρα, έστω και μονίμως διχασμένο ανάμεσα σε άλλες επιταγές και στο καθήκον προς την οικογένειά του, το γεγονός είναι ότι μετά το 1933 δεν ξαναείδε ποτέ τον μικρότερο γιο του, Εντουαρντ, ο οποίος είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια από την ηλικία των 20 ετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυθόρμητα ο Αϊνστάιν χαρακτήριζε με τις ίδιες λέξεις, ως «μεγαλύτερο λάθος» του, μια επιστημονική αβλεψία, την κοσμολογική σταθερά, και την πρωτοβουλία του να υπογράψει μαζί με τον φίλο του φυσικό Λέο Σίλαρντ μια επιστολή προς τον πρόεδρο Φράνκλιν Ρούζβελτ στις 2 Αυγούστου 1939, με την οποία καλούσε την αμερικανική κυβέρνηση να κατασκευάσει την ατομική βόμβα. Το τίμημα της απομάκρυνσης από τα διακηρυγμένα ειρηνιστικά ιδεώδη του ήταν οι χρόνιες ενοχές για τις προεκτάσεις της θεωρίας του μετά τη Χιροσίμα και η δημόσια καταδίκη των πυρηνικών όπλων: «Δεν γνωρίζω με ποια όπλα θα διεξαχθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι ο Τέταρτος θα γίνει με πέτρες». Οι επίγονοι των μεγάλων της Φυσικής του 20ού αιώνα είναι είτε παιδιά του Αϊνστάιν είτε παιδιά του Νιλς Μπορ - ακόλουθοι δηλαδή των εξελίξεων είτε της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας είτε της Κβαντικής Θεωρίας, στην πρωτοπορία της οποίας βρέθηκε ο μεγάλος δανός επιστήμονας. Συχνά είναι τέκνα και των δύο θεωριών στην παράδοση του ίδιου του Αϊνστάιν, ο οποίος αφιέρωσε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στην αναίρεση του δυϊσμού μεταξύ κβαντικών και βαρυτικών φαινομένων, προκειμένου να συνδυάσει όλες τις δυνάμεις της φύσης σε μία, πλήρη, περιεκτική και πάντοτε μαθηματικά καλαίσθητη ενοποιημένη θεωρία πεδίου - «Tης θεωρίας των πάντων», κατά τον τίτλο της περυσινής βιογραφικής ταινίας για τον Στίβεν Χόκινγκ. Ο Χόκινγκ, άλλωστε, υπήρξε στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο πιο πολλά υποσχόμενος διάδοχος του Αϊνστάιν στην προσπάθεια να διαβάσει «το μυαλό του Θεού». Το ότι δεν τα κατάφερε, όπως και κανείς άλλος έως σήμερα, δεν σημαίνει ότι τα πράγματα έμειναν στάσιμα: από τον ρώσο μαθηματικό Αλεξάντρ Φρίντμαν και την έννοια του διαστελλόμενου Σύμπαντος, ως τον Πίτερ Χιγκς και το σωματίδιό του που ανακαλύφθηκε το 2012 στο CERN, διά ονομάτων όπως αυτά των Ρίτσαρντ Φάινμαν, Στίβεν Γουάινμπεργκ, Τζον Στιούαρτ Μπελ, Κιπ Θορν, Εντουαρντ Γουίτεν, και πολλών άλλων, το πλήθος των προσώπων και των επιτευγμάτων δείχνει τόσο τις τεράστιες εκτάσεις που άνοιξε ο εμπνευστής της σχετικότητας για τον ανθρώπινο νου όσο και τα ζητήματα που άφησε ανοιχτά. Καταμετρώντας τους μαθητές του στο επετειακό του τεύχος, το «Scientific American» βρίσκει μια σειρά από επιστήμονες με εντυπωσιακές συλλήψεις και εντυπωσιακότερα πειράματα. Στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ο Λέσλι Ρόμπερτσον αναζητεί τα «αξιόνια», υποθετικά σωματίδια-φορείς της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης», η οποία υπολογίζεται στο 26,8% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος χωρίς να διακρίνεται στο ελάχιστο. Ερευνώντας συχνότητα προς συχνότητα την μπάντα των μικροκυμάτων για να ακούσει την ηχώ των αξιονίων, ο Ρόμπερτσον ελπίζει σε μια οριστική απόδειξη (η οποία, παρεμπιπτόντως, θα στηρίζει αποφασιστικά και την πρόταση του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα ως συνέπεια της καμπύλωσης του χωροχρόνου) έως το 2018. Την ίδια χρονική στιγμή αναμένει την ολοκλήρωση και του δικού του πρότζεκτ ο Τζόσουα Φρίμαν, του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Η δική του ομάδα χρησιμοποιεί ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 4 μ. στη Χιλή και την πιο προηγμένη κάμερα της σημερινής τεχνολογίας για να φωτογραφίσει 300 εκατομμύρια γαλαξίες και 4.000 υπερκαινοφανείς αστέρες ψάχνοντας ίχνη της «σκοτεινής ενέργειας» - πιο άπιαστης και πιο διαδεδομένης από τη σκοτεινή ύλη, εφόσον αυτή αποτελεί το 68,3% του παντός. Αν βρεθεί, λέει ο Φρίμαν, η ερμηνεία της, θα απαιτήσει την τροποποίηση της Θεωρίας της Σχετικότητας. Ο Κρεγκ Χόγκαν, διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντή Φέρμι, πειραματίζεται με κάτι ακόμη εξωτικότερο, το «Ολόμετρο». Η συσκευή του Χόγκαν πραγματοποιεί μετρήσεις σε ελάχιστα επίπεδα της κλίμακας (10-18 του μέτρου) διερευνώντας την ιδέα το τρισδιάστατο Σύμπαν να προέρχεται από μια δισδιάστατη υποκείμενη πραγματικότητα (την ονομαζόμενη «ολογραφική αρχή»), πιθανότητα που δεν θα καθιστά πια τα κβαντικά φαινόμενα και τη βαρύτητα της σχετικότητας αλληλοαποκλειόμενες εξηγήσεις του κόσμου. Επειτα από τέτοιες προτάσεις, οι θεωρίες των χορδών που εξηγεί στον αρθρογράφο Κόρι Πάουελ ο Λέοναρντ Ζίσκιντ του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ ή η πεισματική υπεράσπιση της υπεροχής της σχετικότητας έναντι της Κβαντικής Θεωρίας από τον Λι Σμόλιν του Περιμετρικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του Οντάριο, ακούγονται σχεδόν μπανάλ. Ολα όμως αποτελούν το μέτρο της καταλυτικής επιρροής του Αϊνστάιν ως δασκάλου, του πώς το μυαλό του, όπως γράφει ο Πάουελ, εκατό χρόνια μετά την πιο ανατρεπτική σύλληψη στα επιστημονικά χρονικά, «αφήνει ακόμη ένα διακριτό αποτύπωμα στους σύγχρονους ερευνητές». Οσο για τους υπόλοιπους, αρκεί να θυμηθεί κανείς το πρόσφατο «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν: τα παράδοξα του χωροχρόνου και τα παιχνίδια της βαρύτητας σε μια ταινία προορισμένη για δεκάδες εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο δείχνουν πόσο οι κατηγορίες του έχουν ενσωματωθεί στην καθημερινότητα, πόσο είμαστε όλοι παιδιά του Αϊνστάιν. Είτε επισφραγίζει τη δική του αναγνωρισμένη αφηγηματική ικανότητα είτε υποδηλώνει τη δική μας τάση ως αναγνωστών να υπογραμμίζουμε εκ των υστέρων ακολουθίες γεγονότων, οι ανακαλύψεις του Αϊνστάιν συνοδεύονται σχεδόν πάντα από ένα κινηματογραφικό στοιχείο. Ο ίδιος διηγούνταν ότι η Ειδική Σχετικότητα οφείλεται σε ένα πείραμα σκέψης που γεννήθηκε ξαφνικά στον νου του: «Ενας άνθρωπος σε ελεύθερη πτώση δεν αισθάνεται το βάρος του». Η αρχική σκέψη του στη συνέχεια φιλοτεχνήθηκε. Ο άνδρας σε ελεύθερη πτώση τοποθετήθηκε σε έναν θάλαμο, σε έναν ανελκυστήρα, ας πούμε. Ο ανελκυστήρας άρχισε να επιταχύνεται. Από τα τοιχώματά του μπήκε μία ακτίνα φωτός. Κάθε προσθήκη έθετε ένα νέο πρόβλημα, η απάντηση στο οποίο τοποθετούσε νέες ψηφίδες στο πορτρέτο που σε βάθος χρόνου θα εξελισσόταν στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Οταν έφτασε κοντά στην άρθρωσή της, δέκα χρόνια μετά, οι διαλέξεις του στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών τον Νοέμβριο του 1915 έγιναν, όπως αποκαλύπτεται από την αλληλογραφία του, ενώ στο παρασκήνιο έτρεχε ένας αγώνας δρόμου με τον μεγάλο μαθηματικό Ντάβιντ Χίλμπερτ για το ποιος θα διατυπώσει πρώτος τις εξισώσεις πεδίου της θεωρίας. Οι τύποι στους οποίους κατέληξε δεν εντυπώνονται τόσο εύκολα στο μυαλό όσο η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, γράφει ο Γουόλτερ Αϊζακσον στην εξαιρετική βιογραφία του «Αϊνστάιν: Η ζωή του και το Σύμπαν» (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί). Ωστόσο, το ουσιώδες μέρος τους, ο λεγόμενος «τανυστής του Αϊνστάιν» είναι «αρκούντως συμπαγής ώστε να φιγουράρει σε μπλουζάκια σχεδιασμένα για φοιτητές Φυσικής». Η αριστερή πλευρά μίας από τις πολλές μορφές της εξίσωσης της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, όπως παραθέτει στο βιβλίο του ο Αϊζακσον «συμπυκνώνει όλη την πληροφορία αναφορικά με το πώς η γεωμετρία του χωροχρόνου καμπυλώνεται από τα αντικείμενα. Η δεξιά πλευρά περιγράφει την κίνηση της ύλης εντός του βαρυτικού πεδίου». Και τα δύο τμήματα μαζί, χωρίς να χρειαστεί κανείς να μπει στην περιπέτεια της εξήγησης των συμβόλων, συνιστούν φόρο τιμής σε έναν ρηξικέλευθο νου, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρώπινη νόηση: Rμν – ½gμν R=8 Tμν http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=734773

Ελευθέριος Γουλιελμάκης: O ευρηματικός φυσικός του Μax Planck. Ο Ελευθέριος Γουλιελμάκης είναι φυσικός, επικεφαλής της ομάδας Αττοηλεκτρονικής στο Ινστιτούτο Κβαντικής Οπτικής Max Planck στο Μόναχο της Γερμανίας. Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Ελληνας; Πολύ συχνά. Κάθε φορά που συναντώ μια ελληνική λέξη στην επιστήμη μου, την αισθάνομαι δική μου, όχι επειδή είναι μια λέξη των αρχαίων Ελλήνων, αλλά επειδή την καταλαβαίνω λόγω της ελληνικής μου παιδείας. Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας; Στο να συνειδητοποιήσω ότι οι υψηλοί στόχοι στην επιστήμη, όσο δύσκολα κι αν είναι τα μονοπάτια που οδηγούν σε αυτούς, είναι εφικτοί με σκληρή δουλειά, με πάθος και επαρκή οργάνωση. Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία; Μόρφωση ισάξια των ευρωπαϊκών και διεθνών προτύπων και την πανίσχυρη ελληνική γλώσσα. Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως Ελληνες; Ως λαός είμαστε ευρηματικοί και κάνουμε πράγματα με πάθος. Ομως, παράλληλα, πάσχουμε από μια αδικαιολόγητη ηττοπάθεια: ότι οι άλλοι μπορούν, αλλά εμείς όχι, ότι είμαστε μια μικρή χώρα και άρα οι πρωτιές, η καινοτομία, η επιστήμη της πρώτης γραμμής είναι για τις μεγαλύτερες και οικονομικά εύρωστες χώρες - αυτό δεν είναι αλήθεια. Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο; Θα πρέπει να επαναδομηθεί σε νέα, αξιοκρατικά πλαίσια, να ξεφύγει από τα στερεότυπα του παρελθόντος και να αποκτήσει επαρκή ανεξαρτησία από κρατικούς φορείς. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε νέους τρόπους για να το κάνουμε αυτό. Ηδη υπάρχουν τα διεθνή και καλά δοκιμασμένα πρότυπα βάσει των οποίων τα πανεπιστήμια λειτουργούν με επιτυχία, είτε είναι δημόσια είτε ιδιωτικά. Οπως και στην επιστήμη, αφού υιοθετούμε εύκολα το σωστό και δοκιμασμένο, επικεντρώνουμε την ενέργειά μας στο καινούργιο και καινοτόμο. Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία; Χρειάζεται ενθάρρυνση από την πολιτεία, αλλά και από ιδιωτικά και κοινωφελή ιδρύματα. Τα τελευταία, ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη στιγμή, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο εάν αποφασίσουν να επιβραβεύσουν την καινοτομία σε σημαντικούς τομείς, της έρευνας, της τεχνολογίας και της ενέργειας. Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα; Δυστυχώς, εκφράζεται ελάχιστα κι έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε σε αυτόν τον τομέα. Τι ουσιαστικό μπορούν να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού; Οι Ελληνες που έχουν επιτύχει διεθνώς, αλλά και που παράλληλα κατανοούν την ελληνική πραγματικότητα, μπορούν να λειτουργήσουν και στους δύο -αρκετά διαφορετικούς- κόσμους, γεφυρώνοντάς τους και συνεισφέροντας έτσι ο καθένας από όπου μπορεί καλύτερα. Τι θα συμβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα; Αισιοδοξία. Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση - και ποιο είναι; Οχι προς το παρόν. Ομως, όλες οι μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία, την επιστήμη, την οικονομία ξεπήδησαν μέσα από μια κρίση - οπότε είμαι αισιόδοξος ότι θα αδράξουμε την ευκαιρία. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται από όλους μια ισχυρή δόση αυτοκριτικής. Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα; Ο Καβάφης λέει ότι αξία έχει ο δρόμος και όχι η Ιθάκη. Και αυτός ο δρόμος μπορεί κάποια μέρα να με φέρει πίσω στην πατρίδα. Δεν το θεωρώ σωστό να θέτει κανείς προϋποθέσεις, πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε για να οικοδομήσουμε τις βάσεις που θα οδηγήσουν την επιστήμη στη χώρα μας στην πρώτη γραμμή. Δεν είναι λίγοι οι συμπατριώτες μας που άφησαν επιτυχημένες καριέρες στο εξωτερικό για να γυρίσουν και να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο εδώ, στον τόπο μας. Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε; Κερνάω στα καφενεία και μιλάω μεγαλόφωνα. Ο Ελληνας ήρωάς σας. Ο Καποδίστριας, ένας Ελληνας που γύρισε χωρίς προϋποθέσεις. Παιχνίδι με τις λέξεις Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα. Το παστέλι. Το πρόσωπο που νοσταλγώ. Τη μητέρα μου, που μας άφησε νωρίς. Η γεύση που συχνά ανακαλώ. Πορτοκάλι από την αυλή του πατρικού μου. Η πιο ελληνική μου λέξη. Θάλασσα. Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας απ’ την Ελλάδα. Θυμαρίσιο μέλι. Σταθμοί στη ζωή του 1975: Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. 2000: Παίρνει πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. 2005: Μετά από μεταπτυχιακές σπουδές σε Αυστρία και Γερμανία αποκτά το διδακτορικό δίπλωμά του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Eρευνητής στο Ινστιτούτο Κβαντικής Οπτικής Max Planck, όπου ίδρυσε την ερευνητική ομάδα «Αττοηλεκτρονική». 2010: Διευθύνει την Ομάδα Αττοηλεκτρονικής στο Max Planck, εστιάζοντας την ερευνά του στη μελέτη της κίνησης των ηλεκτρονίων μέσα στην ύλη με ακτίνες λέιζερ, και φιλοδοξεί να θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που θα λειτουργούν με φως. 2012: Κερδίζει το βραβείο Gustav Hertz από τη Γερμανική Φυσική Εταιρεία (DPG) για τη συμβολή του στον τομέα της Αττοφυσικής και πιο συγκεκριμένα για την έρευνά του που αφορά στον έλεγχο των κυμάτων του φωτός. http://www.kathimerini.gr/829913/article/proswpa/synentey3eis/eley8erios-goylielmakhs-o-eyrhmatikos-fysikos-toy-max-planck

ISS διόρθωση της τροχιάς. Στις 7 Σεπτεμβρίου στις 7:00 και 25 λεπτά ώρα Μόσχας άρχισε η ρύθμιση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για να σχηματίστει μια τροχιά εργασίας για την προετοιμασία για την προσγείωση του «Soyuz TMA-16M». Αλλάζοντας την τροχιά της καλωδίωσης του κινητήρα TGK "Progress M-28Μ". Ως αποτέλεσμα των προσαρμογών το υψόμετρο θα πρέπει να αυξηθεί κατά 950 μέτρα και η μέση τιμή περίπου 402 χιλιόμετρα. Οι κινητήρες λειτούργησαν 550 δευτερόλεπτα. Η προσγείωση του WPK «Soyuz TMA-16M» έχει προγραμματιστεί για τις 12 Σεπτεμβρίου, 2015. http://www.federalspace.ru/21704/ Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen ξεκινά την πολυάσχολη περιήγηση του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen έφτασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά από μια διήμερη πτήση με τον κυβερνήτη του διαστημικού σκάφους Soyuz Sergei Volkov και τον κοσμοναύτη του Καζακστάν Aidyn Aimbetov. Η πτήση τους προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-18M ξεκίνησε στις 4:37 GMT (7:37 ώρα Ελλάδος, 10:37 τοπική ώρα), στις 2 Σεπτεμβρίου, καθώς έμπαιναν σε τροχιά από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Μετά από δύο μέρες περιστροφής γύρω από τον πλανήτη, το διαστημικό σκάφος προσδέθηκε στις 7:39 GMT (10:39 ώρα Ελλάδος) σήμερα το πρωί, 4 Σεπτεμβρίου. Η αυτοματοποιημένη ακολουθία ραντεβού άρχισε περίπου δύο ώρες πριν τη σύνδεση, με το πλήρωμα έτοιμο να αναλάβει εάν χρειαστεί, χειροκίνητα. Το τρίο άνοιξε την καταπακτή του διαστημικού σκάφους στις 10:15 GMT (13:15 ώρα Ελλάδος) για να συναντήσουν τους έξι αστροναύτες που βρίσκονται ήδη στο διάστημα, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των ανθρώπων στο σταθμό σε εννέα, για πρώτη φορά από το 2013. Η αποστολή της ESA ‘iriss’ που έχει αναλάβει ο Andreas διαρκεί δέκα ημέρες και ο ίδιος θα αφιερώσει το χρόνο του στο διάστημα για να δοκιμάσει νέες τεχνολογίες και τη βελτίωση των επιχειρήσεων στο διάστημα. Οι δραστηριότητές του περιλαμβάνουν τη δοκιμή μιας νέας μεμβράνης καθαρισμού του νερού που μιμείται τη φύση, γυαλιά hands-free για να βοηθούν τις πολύπλοκες εργασίες, ένα εφαρμοστό κοστούμι για να ανακουφίσει τον πόνο στην πλάτη κοινό πρόβλημα στους αστροναύτες και την οδήγηση τριών διαφορετικών οχημάτων στη Γη στην προετοιμασία τους για αποστολές μακρύτερα στο Ηλιακό μας Σύστημα. Η αποστολή iriss επινοήθηκε, σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε από την ESA, με τον έλεγχο της αποστολής να εργάζεται 24/7 στο Κέντρο Ελέγχου Columbus, που βρίσκεται στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής DLR, στο Ομπερπφαφενχόφεν, Γερμανία. Όλα τα πειράματα του Andreas χρησιμοποιούν το ευρωπαϊκό διαστημικό εργαστήριο Columbus ή το Ευρωπαϊκό παράθυρο παρατηρητήριο Cupola. Ο κυβερνήτης του Soyuz Sergei Volkov θα παραμείνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για πέντε μήνες, ενώ ο Andreas και ο Aidyn επιστρέφουν με τον κοσμοναύτη Gennady Padalka στο όχημα Soyuz TMA-16M. Η αλλαγή του διαστημικού σκάφους είναι μέρος της αποστολής του μαραθωνίου για τον αστροναύτη της NASA Scott Kelly και του κοσμοναύτη Mikhail Korniyenko, οι οποίοι θα διαμείνουν στο Σταθμό για 11 μήνες. Τα διαστημικά σκάφη Soyuz είναι σχεδιασμένα για να μένουν στο διάστημα για περίπου έξι μήνες, έτσι το όχημα του πληρώματος μακράς διαμονής θα πρέπει να αντικατασταθεί με την ευγενική προσφορά των Sergei, Andreas και Aidyn. Ο Andreas θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την ανταλλαγή διαστημικού σκάφους, βοηθώντας τους δύο κυβερνήτες του Soyuz σε κάθε πτήση στο ρόλο του ως μηχανικός πτήσης, ή ως δεύτερος στην ιεραρχία. Η ESA θα παρέχει συνεχείς ενημερώσεις των δραστηριοτήτων του Andreas απευθείας από τον έλεγχο της αποστολής μέσω του iriss blog και του Twitter. Η πτήση της επιστροφής τους έχει προγραμματιστεί για τις 12 Σεπτεμβρίου. Θα προσγειωθεί στη στέπα του Καζακστάν με τον Andreas να επιστρέφει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών στην Κολωνία της Γερμανίας για απολογισμό. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/09/iriss_mission_docking http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_astronahutes_tes_ESA_Andreas_Mogensen_xekinha_ten_polyhaschole_perihegese_toy_ston_Diethnhe_Diastemikho_Stathmho Η Boeing εγκαινιάζει εγκατάσταση εμπορικών διαστημοπλοίων. Και το όνομα αυτού Starliner: Με ευκαιρία τα εγκαίνια ενός υποστέγου συναρμολόγησης στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, η Boeing ανακοίνωσε το όνομα του νέου σκάφους που αναπτύσσει για εμπορικές επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα. Γνωστό μέχρι σήμερα με την ονομασία CST-100, το Starliner της Boeing αναπτύχθηκε στο πλαίσιο συμβολαίου με τη NASA για τη μεταφορά πληρωμάτων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά τον παροπλισμό των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων το 2011, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα που μπορούν να μεταφέρουν αστροναύτες. Η εξάρτηση από τη Ρωσία προγραμματίζεται να τερματιστεί το 2017 με τις παρθενικές πτήσεις του Starliner και του Dragon Crew, ενός παρόμοιου σκάφους που αναπτύσσεται για τη NASA από την εταιρεία SpaceX του επιχειρηματία Έλον Μασκ. Και τα δύο σκάφη θα μπορούν να μεταφέρουν επτά άτομα ή ένα συνδυασμό φορτίου και επιβατών. Τα Starliner θα συναρμολογούνται και θα προετοιμάζονται σε ένα παλιό στέγαστρο των διαστημικών λεωφορείων που ενοικίασε και ανακαίνισε η Boeing στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Η Boeing, η οποία χρηματοδοτείται με 4,2 δισ. δολάρια για την ανάπτυξη του νέου σκάφους, έχει δηλώσει ότι η εμπορική επιτυχία του Starliner θα εξαρτηθεί από την προσέλκυση κι άλλων πελατών πέρα από τη NASA. Η SpaceX, όπως και μια δεύτερη εταιρεία με την ονομασία Orbital Sciences, έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια της NASA για τη μεταφορά φορτίων στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500023456

Γαλαξιακός «ανεμοστρόβιλος» Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία. Αυτή τη φορά φωτογράφησε τον γαλαξία NGC 3368 που είναι γνωστός επίσης και ως Μ96. Πρόκειται για ένα γαλαξία σε απόσταση περίπου 32 εκ. έτη φωτός στον αστερισμό του Λέοντα. Είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας του σμήνους στο οποίο ανήκει. Η λαμπρότερη κεντρική περιοχή έχει διάμετρο 65.000 έτη φωτός. Οπως αναφέρει στην ανακοίνωση της δημοσίευσης της φωτογραφίας o Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ο γαλαξίας μοιάζει με ένα κολοσσιαίο κοσμικό ανεμοστρόβιλο από έντονης λάμψης αέρια. Ο NGC 3368 έχει την ίδια μάζα και μέγεθος με τον δικό μας γαλαξία. Η νέα εικόνα αναμένεται να επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα και βάθος τον γαλαξία NGC 3368 και τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=735273

Μια νύχτα στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δεν υπάρχει πιο γλυκιά ανάμνηση. Να παρατηρεί κανείς τα αστέρια από την ασφάλεια που προσφέρουν οι μητρικές και πατρικές αγκαλιές, κάπου μεταξύ ουρανού και γης. Κάθε επαφή με την αστρονομία μάς γυρίζει πίσω, σε εκείνον τον εαυτό που διψούσε να ανακαλύψει τον κόσμο και τα όριά του. Με αυτό το συναίσθημα του παιδικού ενθουσιασμού, ανηφορίσαμε, ένα γλυκό καλοκαιρινό βράδυ του Αυγούστου, τον δρόμο που οδηγεί στο Αστεροσκοπείο του Θησείου. Στην κορυφή του βραχώδους λόφου των Νυμφών, με προνομιακή θέα προς τον Παρθενώνα, το υπέροχο κτίριο του Θεόφιλου Χάνσεν κρύβει μικρούς θησαυρούς. Λίγο παραπέρα, στην πρόσφατα επισκευασμένη Θόλο, ένα τηλεσκόπιο του 1902 μάς βάζει σε μια ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν «Ο περίπλους της Σελήνης». Ιδού ένα από τα πιο καλά φυλαγμένα μυστικά της Αθήνας, το οποίο γίνεται σιγά σιγά γνωστό στο εξωσχολικό κοινό χάρις σε ειδικά προγράμματα ξεναγήσεων που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια, σε μια προσπάθεια εξωστρέφειας του φορέα. Πριν από 169 χρόνια... Στη σιδερένια πόρτα της εισόδου μάς υποδέχεται το προσωπικό του Εθνικού Αστεροσκοπείου, στο οποίο συμμετέχει ο φυσικός του Διαστήματος Δημήτρης Τσιμπίδας. Είναι ένας συμπαθέστατος τριαντάρης που, μαζί με μερικούς ακόμα νέους σε ηλικία επιστήμονες, αναλαμβάνει να παρουσιάσει στους επισκέπτες τον χώρο, τα κτίρια και τα αστρονομικά όργανα. Με τα μαλακά χρώματα του δειλινού και τον ήχο των τζιτζικιών, μας διηγείται την ιστορία του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Οπως υποψιάζεται κανείς, η ίδρυσή του ταυτίζεται με την περίοδο που ακολούθησε τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, αλλά και την επιθυμία των εθνικών ευεργετών να δημιουργήσουν στην πρωτεύουσα θεσμούς αντίστοιχους με εκείνους που υπήρχαν στην Ευρώπη. Στην πρόσοψη υπάρχει η επιγραφή Servare Intaminatum (Να μείνει ανέπαφο) και ο θυρεός της οικογένειας Σίνα. Ο νεαρός αστροφυσικός μάς εξηγεί: «Γύρω στο 1840, ο βαρώνος Γεώργιος Σίνας, τότε πρόξενος της Ελλάδας στη Βιέννη, εκδήλωσε την πρόθεση να κάνει μια δωρεά για την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας. Ζήτησε τη συμβουλή του φίλου του κ. Prokesh-Osten, πρεσβευτή της Αυστρίας στην Ελλάδα, του οποίου γραμματέας τότε ήταν ο φυσικός και αστρονόμος, καθηγητής Γεώργιος Βούρης. Με τη δική τους προτροπή αποφασίζει να δωρίσει στο ελληνικό κράτος 500.000 δραχμές για την ίδρυση και τον εξοπλισμό του Αστεροσκοπείου στην Αθήνα. Είναι το πρώτο ερευνητικό ίδρυμα της χώρας μας, το οποίο θεμελιώθηκε το 1842, στις 26 Ιουνίου (8 Ιουλίου με το νέο ημερολόγιο), κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου. Τα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν ακριβώς πριν από 169 χρόνια στις 9 Σεπτεμβρίου/21 Σεπτεμβρίου του 1846». Αστρονομία και ναυτιλία «Ο πρώτος σκοπός του ιδρύματος ήταν να μετράμε την ώρα και να γίνεται επίσης καταγραφή των μετεωρολογικών δεδομένων. Ο σημερινός πρόεδρος του Αστεροσκοπείου, καθηγητής Αστροφυσικής Κανάρης Τσίγκανος, πιστεύει πως ο Σίνας και ο Βούρης είχαν τη διορατικότητα να αντιληφθούν πως η ναυτιλία θα είναι ένας από τους πιο στιβαρούς πυλώνες της ανάπτυξης του νεογέννητου κράτους. Εδωσαν έμφαση στον υπολογισμό της ακριβούς ώρας, διότι χωρίς αυτήν ένα καράβι που έφευγε από τον Πειραιά εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να υπολογίσει σωστά το στίγμα του στη θάλασσα με τα ναυτικά χρονόμετρα. Η εθνική ώρα υπολογιζόταν εδώ και διαδιδόταν σε όλη την Ελλάδα». Προτού επισκεφθούμε το εσωτερικό του κτιρίου απολαμβάνουμε την υπέροχη θέα του Ιερού Βράχου από την πίσω πλευρά του κτιρίου που βρίσκεται ακριβώς στην ευθεία του βλέμματος. Στον προαύλιο χώρο υπάρχει μάλιστα και το σημείο μηδέν, όπου υπολογίζονται όλες οι χιλιομετρικές αποστάσεις της Αθήνας με τις πόλεις της περιφέρειας και του εξωτερικού. Περνώντας το κατώφλι του ιστορικού κτιρίου Σίνα, αντιλαμβάνεται κανείς τη σπουδαιότητα που είχαν αυτά τα πρώτα κτίρια του ελληνικού κράτους για τη δημιουργία της εθνικής ταυτότητας. Επιβλητικά, δωρικά, με κομψό διάκοσμο, έθεταν τα μέτρα της αισθητικής μέσα από τον νεοκλασικισμό. Η συντήρηση του οικοδομήματος έχει γίνει με άψογο τρόπο στο παρελθόν από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Στο εσωτερικό του κτιρίου του Χάνσεν υπάρχουν διάφορες αίθουσες με αστρονομικά όργανα αλλά και μια βιβλιοθήκη που έχει ζηλευτά αποκτήματα. Πού αξίζει να σταθεί κανείς; Στην τεράστια προσφορά ενός από τους διαπρεπείς διευθυντές του ιδρύματος, του Γερμανού Ιουλίου Σμιτ, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία το 1858. Εμπλούτισε τη βιβλιοθήκη, τον εξοπλισμό, αλλά έμεινε στην ιστορία της επιστήμης για έναν μοναδικό χάρτη. Οι επισκέψεις στο Αστεροσκοπείο ξεκίνησαν το 2008. Ομως, από τη δεκαετία του 1980 το τηλεσκόπιο Δωρίδη σταμάτησε να λειτουργεί και παρουσίασε βλάβες στους μηχανισμούς (όχι στον φακό), όπως και στη Θόλο που δεν λειτουργούσε. Ο επικεφαλής του ομίλου ΟΤΕ, Μιχάλης Τσαμάζ, έτυχε να ξεναγηθεί στον χώρο το 2014 και, διαπιστώνοντας τις δυσκολίες, αποφάσισε να βοηθήσει: εξειδικευμένο τεχνικό κλιμάκιο του ΟΤΕ πραγματοποίησε ειδική μελέτη και αποκατάσταση των ηλεκτρικών και μηχανολογικών προβλημάτων στο ιστορικό τηλεσκόπιο και τη Θόλο. Παράλληλα, έγιναν εργασίες συντήρησης και στεγανοποίησης στο κτίριο, ενώ ολοκληρώθηκε και ο ηλεκτροφωτισμός του μονοπατιού για να είναι εύκολη η πρόσβαση στους επισκέπτες. Ο επικεφαλής του κλιμακίου Γιώργος Κλαδούχας λέει στην «Κ» για τις εργασίες που κράτησαν ένα δίμηνο: «Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να μπορέσουμε να επιδιορθώσουμε τις βλάβες και ήταν μια μοναδική εμπειρία για εμάς, τους τεχνικούς του ΟΤΕ που συντηρούμε δίκτυα και συσκευές, να δούμε πρώτοι την υπέροχη θέα των πλανητών. Ηταν κάτι που χαράχθηκε στη μνήμη μας. Οσο για τους ηλεκτροφωτισμούς των μονοπατιών, έγιναν τόσο σωστά που μας έχει ζητηθεί να κάνουμε το ίδιο και στην Πνύκα...».​​ Από τον Ιούλιο Βερν στον Ιούλιο Σμιτ και από την Ακρόπολη στο άπειρο Ο Γερμανός που διαδέχθηκε τον Βούρη κατάφερε να ολοκληρώσει τον μνημειακό τοπογραφικό χάρτη της Σελήνης χάρις στην καλή ορατότητα του αττικού ουρανού. Στην τελική του μορφή έχει διάμετρο δύο μέτρα και αποτελείται από 25 τμήματα που στο σύνολό τους απεικονίζουν την ορατή από τη Γη επιφάνεια της Σελήνης. Σχεδιάστηκε με τη βοήθεια του διοπτρικού τηλεσκοπίου Ploessl και συμπεριλαμβάνει πάνω από 32.000 λεπτομέρειες. «Αν και έγινε στα τέλη του 19ου αιώνα είναι χρήσιμος ακόμα και σήμερα», μας λέει ο Δημήτρης Τσιμπίδας. «Ηταν γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο και στην αρχική γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν “Ο περίπλους της Σελήνης” υπάρχει αναφορά σε αυτόν». Αντίγραφο βρίσκεται στο μουσείο και πράγματι εντυπωσιάζει για τις λεπτομέρειές του. Και αν θέλει να δει κανείς το τηλεσκόπιο, μέσα από τον φακό του οποίου ο Ιούλιος Σμιτ ολοκλήρωσε το κοπιώδες έργο του, δεν έχει παρά να ανεβεί έναν όροφο πιο πάνω. Δυστυχώς δεν είναι σε λειτουργία όπως και η Θόλος στην οροφή. Το τηλεσκόπιο Δωρίδη Αφήνοντας πίσω μας το κτίριο Σίνα, παίρνουμε ακόμα ένα μονοπάτι που είναι διακριτικά φωτισμένο και που μας οδηγεί στο πιο ενδιαφέρον τμήμα της ξενάγησης. Σε μια ξεχωριστή Θόλο που βρίσκεται λίγο μακρύτερα, θα δούμε από κοντά το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη του 1902. «Ο Δωρίδης είχε γεννηθεί και ανατραφεί στη Γαλλία», μας εξηγεί ο αστροφυσικός. «Δεν είχε επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα και ζούσε έναν μονήρη βίο στο Βουκουρέστι. Ντυνόταν φτωχικά και δεν έβγαινε ποτέ έξω. Οταν πέθανε, το 1866, διαπιστώθηκε πως η περιουσία του ήταν 12.000 φλουριά, τα οποία έκανε δωρεά υπέρ των σκοπών των ελληνικών δημοσίων ιδρυμάτων. Μερικές δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα χρήματα τελικά διατέθηκαν στην Ακαδημία Αθηνών, η οποία προίκισε το Αστεροσκοπείο με αυτό το θαυμάσιο τηλεσκόπιο». Είναι διοπτρικό τηλεσκόπιο με φακό 40 εκατοστών και εστιακή απόσταση 5 μέτρων. Στον άξονά του έχει σημάδια από σφαίρες από τις συγκρούσεις των Δεκεμβριανών του 1944. Ο νεαρός επιστήμονας ανοίγει τη Θόλο με το πάτημα ενός διακόπτη και έτσι αποκαλύπτεται ένα τμήμα του καλοκαιρινού ουρανού. Υστερα, με επιδέξιες κινήσεις -καθώς ο μηχανισμός είναι χειροκίνητος- φέρνει το τηλεσκόπιο απέναντι από τη Σελήνη. Για να μπορέσει κανείς να εφαρμόσει το μάτι του στον φακό, πρέπει να ανεβεί μια σκάλα. Το πλάνο ενός τμήματος του δορυφόρου μας φαίνεται ολοκάθαρα. Η συγκίνηση είναι αναπόφευκτη. Αυτός είναι και ο επίλογος της επίσκεψης, σε ένα από τα μικρά και άγνωστα «διαμάντια» της πρωτεύουσας που συνδέει την Ακρόπολη με το άπειρο... Οποιος θέλει να επισκεφθεί το Αστεροσκοπείο δεν έχει παρά να δει τις ημερομηνίες των ξεναγήσεων από τον ιστότοπο www.noa.gr και να κλείσει θέση στα γκρουπ, καθώς η προσέλευση είναι μεγάλη. Η γενική είσοδος είναι πέντε ευρώ και το μειωμένο εισιτήριο 2,5. http://www.kathimerini.gr/829443/article/epikairothta/episthmh/mia-nyxta-sto-asteroskopeio-a8hnwn

Πιθανό σημάδι ζωής η λάμψη εξωγήινων ωκεανών. Η φωτεινή αντανάκλαση των ωκεανών, που μπορεί να εντοπισθεί από πολύ μεγάλη απόσταση, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό «οδηγό» για τον εντοπισμό εξωπλανητών που ενδεχομένως φιλοξενούν ζωή. Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες από το ερευνητικό κέντρο Ames της NASA, με επικεφαλής τον Τάιλερ Ρόμπινσον, ερευνητή του κέντρου και ειδικό στη διαστημική επιστήμη και την αστροβιολογία. Συμπέρασμα που βασίζεται στα «σημάδια» τα οποία κατέληξαν πως θα έδινε και η ίδια η Γη σε έναν μακρινό παρατηρητή σχετικά με την ύπαρξή της. Σύμφωνα με τους ερευνητές, καθώς ο πλανήτης μας κινείται γύρω από τον Ήλιο, για έναν μακρινό παρατηρητή η εικόνα της θα μεταβάλλεται όπως συμβαίνει με τη Σελήνη. Μάλιστα, όταν μοιάζει να καλύπτεται ένα μέρος της από τη σκιά του Ήλιου, τότε ανακλά ένα μεγάλο ποσοστό από το φως που πέφτει πάνω στην επιφάνειά της. Κάτι που θα ισχύει και με τους εξωπλανήτες, όπως υποστηρίζουν οι Αμερικανοί επιστήμονες. Παρόλο που αρκετοί δορυφόροι «παρακολουθούν» τη Γη, λίγοι από αυτούς απεικονίζουν το σύνολο του πλανήτη μας. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επιστήμονες που ασχολούνται με την αναζήτηση μακρινών «κόσμων» στρέφονται σε μοντέλα για να καταλάβουν πώς θα φαινόταν η Γη από μεγάλη απόσταση. Εντούτοις, η ακρίβεια αυτών των μοντέλων είναι δύσκολο να εξακριβωθεί από τα παρατηρησιακά δεδομένα. Ορισμένες ερευνητικές ομάδες έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Το 1993, για παράδειγμα, ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν, μαζί με συναδέλφους του, χρησιμοποίησαν δεδομένα από τον δορυφόρο Galileo, ο οποίος μελετούσε τον Δία, για να εξακριβώσουν ποια είναι τα «ίχνη» που προδίδουν πως η Γη είναι κατοικήσιμος πλανήτης. Το 2009, η αποστολή LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite), η οποία πραγματοποιήθηκε για τη μελέτη της Σελήνης, αξιοποίησε τη Γη ως παρατηρησιακό «στόχο» για να ελεγχθεί η ακρίβεια των οργάνων του σκάφους. Τότε, ο Τάιλερ Ρόμπινσον και η ομάδα του ανέλυσαν τα δεδομένα και βρήκαν πως οι μετρήσεις του φωτός της Γης στο υπέρυθρο, το υπεριώδες και το ορατό αποτελούσαν μία καλή προσέγγιση για το πώς φαίνεται ο πλανήτης μας από μεγάλες αποστάσεις. Η μελέτη που έκανε με τους συναδέλφους του δημοσιεύτηκε το 2014 στο περιοδικό The Astrophysical Journal. «Αν και στην αποστολή LCROSS τα δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο των οργάνων, αποδείχθηκαν επίσης σημαντικά και για το συγκεκριμένο ερευνητικό αντικείμενο», λέει τώρα. Αυτά τα δεδομένα έδειξαν πως, παρόλο που η επιφάνεια της Γης ήταν λιγότερο ορατή όταν ένα μέρος της καλυπτόταν από τη σκιά του Ήλιου, σε αυτές τις φάσεις η φωτεινότητά της ήταν αυξημένη. Κάτι που οφειλόταν στην ανάκλαση από τους ωκεανούς. Έτσι, στο ορατό φάσμα, η ανάκλαση αύξανε τη φωτεινότητα της Γης κατά 40%. Στο υπέρυθρο, μάλιστα, το ανακλώμενο φως ήταν σχεδόν 80% μεγαλύτερο. Με την ομάδα του, ο Ρόμπινσον μελέτησε την ανάκλαση της Γης δύο φορές ακόμη, το 2005 και το 2010, χρησιμοποιώντας δεδομένα από την αποστολή Deep Impact της NASA. Αν και αυτά τα δεδομένα ήταν λιγότερο ακριβή, με βάση το μοντέλο που δημιούργησαν τώρα συμφωνούν με αυτά από την αποστολή LCROSS. Πάντως, όπως προειδοποιεί, παρόμοιες μετρήσεις από έναν εξωπλανήτη δεν είναι απαραίτητο πως θα προέρχονται από ωκεανούς, αφού τόσο τα νέφη όσο και ο πάγος μεταβάλλουν επίσης τη φωτεινότητα. Έτσι, θα χρειαστούν περαιτέρω μελέτες της ατμόσφαιράς του, για να αποκλεισθεί αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, ακόμη και μία τέτοια υπόνοια ανάκλασης θα είναι ένα εντυπωσιακό εύρημα. Μια εικόνα της Γης, που λήφθηκε από τον δορυφόρο τξς NASA, LCROSS, που δείχνει τον πλανήτη σαν «ημισέληνο». Το μικρότερο φως προς τα αριστερά είναι η Σελήνη. http://physicsgg.me/2015/09/04/%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ac%ce%b4%ce%b9-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b7-%ce%bb%ce%ac%ce%bc%cf%88%ce%b7-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%89/

Στο «στόχαστρο» του CERN η επικράτηση της ύλης στο πρώιμο σύμπαν. Πώς έμοιαζε το σύμπαν λίγες μόλις στιγμές μετά τη γέννησή του και για ποιον λόγο «γεννήθηκε» η ύλη που μας περιβάλλει, αφού τα πρώτα σωματίδια που δημιουργήθηκαν τότε θα έπρεπε να αλληλοεξουδετερωθούν πλήρως με τα αντισωματίδια που σχηματίσθηκαν παράλληλα; Αυτό το ερώτημα βρίσκεται στο επίκεντρο του πειράματος ALICE, το οποίο διεξάγεται στο CERN της Γενεύης, όπου παράλληλα πραγματοποιούνται πολλές ακόμη έρευνες στην κοσμολογία και τη σωματιδιακή φυσική. Στον ισχυρότερο αυτή τη στιγμή επιταχυντή στον κόσμο, τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, οι ερευνητές του CERN αναγκάζουν σε βίαιες συγκρούσεις πρωτόνια και πυρήνες μολύβδου. Οι θερμοκρασίες στο εσωτερικό του επιταχυντή είναι 100.000 φορές μεγαλύτερες από αυτές στον Ήλιο. «Έτσι, αναπαράγουμε συνθήκες που είναι αρκετά παρεμφερείς με ό,τι συνέβαινε λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη», λέει η Λόρα Φαμπιέτι, καθηγήτρια φυσικής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μαζί με τον Τόμστεντ Τόμας, η Φαμπιέτι είναι επικεφαλής των δύο ερευνητικών ομάδων του ALICE από το Μόναχο. Αυτό που αναπαράγεται στο εργαστήριο είναι πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων, το οποίο είχε σχηματισθεί ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η ποσότητα τεχνητού πλάσματος κουάρκ-γκλουονίων παραμένει σταθερή για λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Αν και αυτό το διάστημα είναι πολύ σύντομο, δίνει τη δυνατότητα στους ερευνητές να ανατρέξουν πίσω στον χρόνο, και στην εποχή όπου το σύμπαν είχε εξαιρετικά μικρή «ηλικία». Το πείραμα ALICE φιλοδοξεί να γράψει στην προσπάθεια να διελευκάνει ένα από τα σημαντικότερα συμπαντικά μυστήρια. Σύμφωνα με το θεώρημα CPT (φορτίο, ομοτιμία, χρόνος), υπάρχει μία θεμελιώδης συμμετρία ανάμεσα στα σωματίδια και τα αντισωματίδια του σύμπαντος. Ειδικότερα, δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο σύμπαν μας και ένα σύμπαν όπου αντισωματίδια είχαν πάρει τη θέση όλων των σωματιδίων, και το αντίστροφο. Ωστόσο, είναι αποδεδειγμένο πως υπάρχει κάποια διαφορά, επειδή σύμφωνα με τη θεωρία της κοσμικής δημιουργίας, αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη θα πρέπει να δημιουργήθηκαν ίσες ποσότητες σωματιδίων και αντισωματιδίων. Επιπλέον, όταν σωματίδια συγκρούονται με αντισωματίδια, τότε αλληλοεξουδετερώνονται. Ωστόσο, αν και αυτό θα σήμαινε πως δεν θα έπρεπε σήμερα να υπάρχει το παραμικρό «δομικό στοιχείο» ύλης και αντιύλης, ξέρουμε πως η ύλη κατακλύζει το σύμπαν και η αντιύλη είναι σχεδόν ολοκληρωτικά απούσα. Κάτι που σημαίνει πως, στην αρχή της κοσμικής δημιουργίας, τα σωματίδια έστω και ελαφρώς υπερτερούσαν των αντισωματιδίων. Επομένως, οι φυσικοί ψάχνουν για κάποια παραβίαση του θεωρήματος CPT, το οποίο θα μπορούσε να εξηγήσει την ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη. «Το πείραμα ALICE προσπαθεί να βρει ίχνη αυτής της παραβίασης, μετρώντας με υψηλή ακρίβεια τις ιδιότητες των σωματιδίων και των αντισωματιδίων που παράγονται με τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του επιταχυντή», εξηγεί η επιστήμονας. Στην πρόσφατη μελέτη των επιστημόνων, ερεύνησαν την αναλογία μάζας-φορτίου σε πυρήνες του ηλίου-3 και δευτέριου, όπως και των αντισωματιδίων τους. Το φορτίο και η μάζα υπολογίζονται μέσα σε έναν ανιχνευτή αερίων, ονόματι TPC (Time Projection Chamber). Το TPC είναι επομένως η «καρδιά» του πειράματος ALICE. Τα αποτελέσματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Nature Physics» είναι τα ακριβέστερα που έχουν γίνει έως σήμερα και επιβεβαιώνουν το θεώρημα συμμετρία. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν ήδη στα σκαριά βελτιώσεις στους ανιχνευτές ALICE, με σκοπό να αυξήσουν ακόμη περισσότερο την ακρίβεια των δεδομένων και να προσεγγίσουν την απάντηση. «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να καταγράφουμε 500 συγκρούσεις ανά δευτερόλεπτο», εξηγεί η Φαμπιέτι. «Σύντομα θα ανεβάσουμε αυτό το νούμερο στις 50.000 συγκρούσεις ανά δευτερόλεπτό». Η εγκατάσταση των νέων ανιχνευτών σχεδιάζεται για το 2018. http://www.naftemporiki.gr/story/999443/sto-stoxastro-tou-cern-i-epikratisi-tis-ulis-sto-proimo-sumpan

«Σογιούζ TMA-18M" Στις 4 Σεπτέμβρη στις 10:39 ώρα Μόσχας, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η πρόσδεση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz TMA-18M» με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το TPK «Soyuz TMA-18M" συνδέθηκε στην μικρή ερευνητική μονάδα (MRM2) «Поиск»-"αναζήτηση" του ρωσικού τομέα (RS) του ISS. Η διαδικασία σύγκλισης πραγματοποιήθηκε στην αυτόματη λειτουργία με ειδικο έλεγχο της Mission Control Κέντρο FSUE TsNIIMash, με το πλήρωμα του Soyuz -"Ένωσης" τον διοικητή κοσμοναύτη της Roscosmos Σεργκέι Volkov, τον ιπτάμενο μηχανικό - Ανδρέας Mogensen (ESA) και τον Αϊδινίου Aimbetova (Kazkosmos), καθώς και με βοήθεια του διοικητή του ISS αστροναύτης της Roscosmos Gennady Padalka . Μετά το άνοιγμα της καταπακτής μεταφοράς μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του σταθμού προς το ΔΔΣ θα ξεκινήσει το πλήρωμα που αποτελείται από 9 μέλη: κυβερνήτης Γκενάντι Padalka (Roscosmos), οι μηχανικοί πτήσης, οι κοσμοναύτες Roscosmos Mikhail Kornienko, Όλεγκ Κονονένκο και Σεργκέι Volkov, κοσμοναύτης Kazkosmos Aydin Aimbetova, οι αστροναύτες της NASA Scott Kelly και Τσέλα Λίντγκρεν και JAXA αστροναύτης Kimii και ο αστροναύτης της ESA Ανδρέας Mogensen. Σύμφωνα με το προγραμμα του Διεθνή Διαστημικου Σταθμού στις 12 Σεπτεμβρίου είναι προγραμματισμένη η αποσύνδεση του "Soyuz TMA-16M» με πλήρωμα Gennady Padalka, Ανδρέας Mogensen και Αϊδινίου Aimbetova. http://www.federalspace.ru/21701/ Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen εκτοξεύθηκε στον Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen, ο κυβερνήτης Sergei Volkov και ο Aidyn Aimbetov εκτοξεύθηκαν στο διάστημα το πρωί στις 4:38 GMT (7:38 ώρα Ελλάδος) από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Η εκτόξευση σηματοδοτεί την έναρξη της 10 ήμερης αποστολής της ESA «iriss» που εστιάζει στην πειραματική εφαρμογή νέων τεχνολογιών και στους τρόπους υλοποίησης πολύπλοκων διαστημικών αποστολών. Το διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-18M τέθηκε σε τροχιά, όπως έχει προγραμματιστεί, επιταχύνοντας 50 χλμ/ώρα κάθε δευτερόλεπτο για τα πρώτα εννέα λεπτά. Το διαστημικό σκάφος που διαχωρίστηκε από τον εκτοξευτή Soyuz στις 4:46 GMT και το τρίο περιστρέφεται γύρω από τη Γη με 28.800 χλμ/ώρα. Θα περάσει τις επόμενες τρεις ημέρες, ή 36 τροχιές του πλανήτη μας φτάνοντας τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.(Συνδέθηκε Στις 4 Σεπτέμβρη στις 10:39 ώρα Μόσχας) Η σύνδεση τους είναι προγραμματισμένη στις 4 Σεπτεμβρίου στις 7:42 GMT (10:42 ώρα Ελλάδος), αλλά δεν θα μπουν στο νέο σπίτι τους στο διάστημα έως ότου οι αστροναύτες και στις δύο πλευρές της καταπακτής του διαστημικού σκάφους διασφαλίσουν ότι δεν υπάρχουν διαρροές. Για τον Andreas και τους συνεργάτες του, ο χρόνος για τη μετάβαση στο Σταθμό θα είναι σχετικά ήρεμος, με το διαστημόπλοιο να ταξιδεύει ως επί το πλείστον αυτόματα. Μόλις φτάσουν στον προορισμό τους το πρόγραμμα του Andreas είναι γεμάτο με πειράματα για τη σύντομης διάρκειας αλλά έντονη παραμονή του στο διάστημα. Ο Andreas θα ελέγχει τρία οχήματα από το διάστημα σε δύο πειράματα, θα κυνηγήσει απατηλά «ξωτικά» κατά τη διάρκεια καταιγίδων, θα καθαρίσει νερό με μια νέα μεμβράνη νανοτεχνολογίας που μιμείται τα κύτταρα που βρίσκονται σε κάθε ζωντανό ον στη Γη, θα φορέσει ένα χειροποίητο SkinSuit για να ανακουφίσει τα προβλήματα της πλάτης και θα χρησιμοποιήσει ένα κινητό ακουστικό που θα επιτρέπει στον έλεγχο εδάφους να ρίχνει μια ματιά καθώς εργάζεται. Μόλις οκτώ ημέρες μετά την άφιξη, ο Andreas και ο Aidyn θα επιστρέψουν στη Γη με έναν διαφορετικό κυβερνήτη και σε ένα διαφορετικό διαστημόπλοιο. Θα πετάξει στο Soyuz TMA-16M υπό τις διαταγές του Gennady Padalka, ο οποίος έχει περάσει περισσότερο χρόνο στο διάστημα από οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον. Ακολουθήστε ολόκληρη την αποστολή iriss στο Twitter μέσω του @esaoperations και στο μπλογκ της αποστολής iriss mission blog. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/09/iriss_mission_liftoff http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_astronahutes_tes_ESA_Andreas_Mogensen_ektoxehutheke_ston_Diastemikho_Stathmho Ασανσέρ ύψους 20 χλμ! Η Καναδέζικη εταιρεία ανάπτυξης διαστημικής τεχνολογίας Thoth Technology έλαβε έγκριση στην αίτηση ευρεσιτεχνίας που κατέθεσε στις αρμόδιες αμερικανικές Αρχές για ένα… διαστημικό ανελκυστήρα. Πρόκειται για ένα ασανσέρ που η είσοδος του θα είναι στην επιφάνεια της γης και η έξοδος του θα βρίσκεται σε ύψος 20χλμ! Στην οροφή του ανελκυστήρα θα βρίσκεται μια πλατφόρμα από την οποία θα ξεκινούν το ταξίδι τους διαστημικά σκάφη. Θεωρητικώς η εκκίνηση ενός διαστημικού σκάφους από ένα τέτοιο ύψος θα κάνει πιο εύκολη, πιο ασφαλή και με σημαντικά χαμηλότερο κόστος την εκτόξευση ενός διαστημικού σκάφους. Ο TothX Tower όπως ονομάζεται αυτή η κατασκευή θα αποτελείται από ένα εξωτερικό σύνολο φουσκωτών τμημάτων κατασκευασμένων από ειδικά ενισχυμένα υλικά. Στο εσωτερικό θα βρίσκεται μια κατασκευή, ο ανελκυστήρας, που θα λειτουργεί με ένα μηχανισμό πεπιεσμένου αέρα. Την σταθερότητα της γιγάντιας κατασκευής θα παρέχουν μεγάλοι σφόνδυλοι. Ο σφόνδυλος είναι ένας πολύ «βαρύς» τροχός που συνήθως προσαρμόζεται σε μία μηχανή για να εξομαλύνει την κίνησή της. Σφόνδυλοι χρησιμοποιούνται ανάμεσα στα άλλα στα αυτοκίνητα. Οι σφόνδυλοι θα λειτουργούν ως συμπιεστές για να δημιουργείται η απαραίτητη ατμοσφαιρική πίεση για να λειτουργεί ο μηχανισμός του ανελκυστήρα. Εκτός από τη χρήση του ως εξέδρα εκτόξευσης διαστημικών σκαφών ο πύργος αυτός θα μπορεί να παρέχει τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, να παράγει αιολική ενέργεια και φυσικά να αποτελέσει τουριστικό αξιοθέατο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=734600

Οι συγγενείς της Γης. Τα φώτα της δημοσιότητας σε παγκόσμιο επίπεδο συγκέντρωσε πρόσφατα η ανακοίνωση της ανακάλυψης του πιο συγγενικού προς τη Γη εξωπλανήτη από τους περίπου δύο χιλιάδες που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα στον Γαλαξία μας. Ο πλανήτης ονομάζεται Kepler-452b και οι επιστήμονες της NASA τον χαρακτήρισαν «εξαδέλφη της Γης». Βρίσκεται σε απόσταση 1.400 ετών φωτός από εμάς και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε 385 ημέρες. Εχει διάμετρο 60% μεγαλύτερη από αυτήν της Γης. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τη μάζα του ούτε τη σύστασή του, αν και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι μάλλον είναι βραχώδης, γεγονός που θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες να διαθέτει ή να διέθετε στο παρελθόν συνθήκες ευνοϊκές στην παρουσία της ζωής. Υπολογίζοντας την ηλιοφάνεια, τη θερμοκρασία και την ακτινοβολία που δέχεται από το μητρικό του άστρο οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι συνθήκες στον Kepler-452b ευνοούν τα μέγιστα την ανάπτυξη χλωρίδας. Με απλά λόγια, ο πλανήτης πιθανώς να είναι ένας παράδεισος φυτών. Ας ρίξουμε μια ματιά και σε μερικούς ακόμη συγγενικούς προς τη Γη εξωπλανήτες και πιο συγκεκριμένα στους πέντε πιο κοντινούς σε χαρακτηριστικά με τον δικό μας από όσους γνωρίζουμε. Gliese 667Cc Ανακαλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο στη Χιλή και είναι ο πιο κοντινός στη Γη, σε απόσταση μόλις 22 ετών φωτός. Εχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας και δεν είναι βέβαιον αν είναι βραχώδης. Βρίσκεται υπερβολικά κοντά στο άστρο του, που είναι όμως ένας αχνός ερυθρός νάνος πολύ πιο κρύος από τον δικό μας Ηλιο. Συνεπώς ο εξωπλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη αλλά δεν αποκλείεται και να «ψήνεται» από το άστρο του. Kepler-22b Σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος εξωπλανήτης που βρέθηκε στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου. Είναι 2,4 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και δεν είναι βέβαιον αν είναι βραχώδης ή αέριος. Kepler-69c Μακρινός εξωπλανήτης, σε απόσταση 2.700 ετών φωτός, περίπου 70% μεγαλύτερος από τη Γη, παραμένει επίσης ασαφές αν είναι βραχώδης. Απέχει από το άστρο του όσο η Αφροδίτη από τον Ηλιο, αλλά επειδή το άστρο του είναι κατά 20% λιγότερο λαμπρό από τον Ηλιο, ο εξωπλανήτης μπορεί να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη. Kepler-62f Σε απόσταση 1.200 ετών φωτός, είναι περίπου 40% μεγαλύτερος από τη Γη. Αν και το άστρο του είναι πιο πολύ κρύο από τον Ηλιο, ο πλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη. Kepler-186f Σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη, είναι σχεδόν στο μέγεθος της Γης (το πολύ 10% μεγαλύτερος) και φαίνεται να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του, που είναι ένας ερυθρός νάνος. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=734445

Γιγάντιοι «κόκκινοι κεραυνοί» φωτογραφήθηκαν από το Διάστημα. Ένα θεαματικό ηλεκτρικό φαινόμενο ψηλά στην ατμόσφαιρα, το οποίο έχει παρατηρηθεί ελάχιστες φορές μέχρι σήμερα, απαθανατίστηκε από το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Στη διάρκεια δύο μεγάλων καταιγίδων πάνω από την αμερικανική ήπειρο, οι αστροναύτες του τροχιακού εργαστηρίου πρόλαβαν να φωτογραφήσουν δύο ηλεκτρικές εκκενώσεις γνωστές ως red sprites ή «κόκκινα ξωτικά» σε ελεύθερη απόδοση. Το φαινόμενο πιστεύεται ότι είναι σύνηθες, σπάνια όμως γίνεται αντιληπτό από το έδαφος, αφού διαρκεί μόνο 20 χιλιοστά του δευτερολέπτου και εκτυλίσσεται σε ύψος δεκάδων χιλιομέτρων. Τα κόκκινα ξωτικά είναι ουσιαστικά ηλεκτρικές εκκενώσεις παρόμοιες με τους κεραυνούς. Εμφανίζονται συνήθως πάνω από μεγάλες καταιγίδες και πιστεύεται ότι προκαλούνται από τη συσσώρευση ηλεκτρικών φορτίων. Όπως συμβαίνει και με τους κεραυνούς, οι εκκενώσεις των κόκκινων ξωτικών κινούνται από πάνω προς τα κάτω. Η διαφορά είναι ότι οι κεραυνοί δημιουργούν ακραία υψηλές θερμοκρασίες, ενώ τα ξωτικά είναι σχετικά ψυχρά φαινόμενα που σχετίζονται με κρύο πλάσμα ή ιονισμένο αέριο. Το φαινόμενο φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μόλις το 1989. http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=78487 Η πρώτη από τις δύο εικόνες που δημοσιοποίησε η NASA δείχνει ένα ξωτικό πάνω από την περιοχή του Μιζούρι και του Ίλινοϊ στις 10 Αυγούστου, φωτογραφημένο από απόσταση 2.200 χιλιομέτρων. Μόλις 2 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα αργότερα, ο ISS περνούσε πάνω από το Ακαπούλκο του Μεξικό, όταν ένα δεύτερο ξωτικό εκδηλώθηκε πάνω από μια καταιγίδα έξω από τις ακτές του Ελ Σαλβαδόρ. Και στις δύο περιπτώσεις, οι εκκενώσεις έφτασαν σε ύψος τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500020985 Ο ιπτάμενος «Σπαρτιάτης» που φιλοδοξεί να πάει την Αυστραλία στο Διάστημα. Καθώς εντείνεται παγκοσμίως το ενδιαφέρον όσον αφορά στο πώς θα μπορούσαν οι εκτοξεύσεις δορυφόρων στο Διάστημα να γίνουν ευκολότερες και φθηνότερες, μία πρόταση από την Αυστραλία έχει ελληνικό «χρώμα». Ερευνητές του University of Queensland (Centre for Hypersonics) δουλεύουν πάνω στο «SPARTAN»: ένα πολυμορφικό διαστημικό πρόγραμμα/ σύστημα τριών επιπέδων, με στόχο την αποστολή σε τροχιά δορυφόρων μέχρι και 500 κιλών σε τροχιά. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Σμαρτ (Hypersonic Propulsion), το πρόγραμμα έχει στόχο να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες που δείχνουν να επικρατούν λόγω της σημαντικής ανάπτυξης στην αγορά των μικρών δορυφόρων – ανοίγοντας τον δρόμο για την αυστραλιανή αεροδιαστημική βιομηχανία. Στόχος, όπως εξηγεί, είναι η μείωση του κόστους, ώστε να γίνει οικονομικά πιο βιώσιμο για μικρότερες χώρες και οργανισμούς να εκτοξεύουν τους δικούς τους δορυφόρους και να παρακολουθούν/ επιβλέπουν τη διαστημική τους δραστηριότητα, μέσω της ανάπτυξης επαναχρησιμοποιούμενων συστημάτων εκτόξευσης. Το πρώτο στάδιο του συστήματος αποτελείται από το ALV (Austral Launch Vehicle), ένα επαναχρησιμοποιούμενο σκάφος/πύραυλος που θα ανεβάζει τα ανώτερα επίπεδα του οχήματος σε ταχύτητα όπου μπορεί να αναλάβει το scramjet (5 Μαχ), πριν επιστρέψει στη βάση χρησιμοποιώντας φτερά και έλικες. Το σκάφος απογειώνεται σαν αεροπλάνο, «κλείνει» τα φτερά του και μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τα ανοίγει ξανά για την επιστροφή. Το επόμενο στάδιο είναι το scramjet (SPARTAN), που επιτρέπει στο όχημα να πιάσει ταχύτητα 10 Μαχ, ώστε να φτάσει σε σημείο όπου μπορεί να αφεθεί ελεύθερος ο δορυφόρος. Ακολούθως, το σκάφος επιστρέφει στη βάση. Συνολικά, ο συνδυασμός αυτός (ALV-SPARTAN) θα επιτρέπει επαναχρησιμοποίηση του 95% του υλικού, με τα τεράστια πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται από οικονομικής πλευράς. Η ομάδα του πανεπιστημίου αναπτύσει εκδόσεις σε κλίμακα του ALV και του SPARTAN για επίδειξη/ δοκιμές τεχνολογίας, σε συνεργασία με την Heliaq Advanced Engineering. Θεωρείται πως το ALV-0, με άνοιγμα φτερών τριών μέτρων, θα είναι έτοιμο και θα πραγματοποιήσει πτήση κατά τα τέλη του 2015. http://www.naftemporiki.gr/story/995440/o-iptamenos-spartiatis-pou-filodoksei-na-paei-tin-australia-sto-diastima

Ολόκληρο το ιστορικό πέρασμα του New Horizons από τον Πλούτωνα. Ενάμισι μήνα μετά την πρώτη, ιστορική επίσκεψη της ανθρωπότητας στον Πλούτωνα, η NASA παρουσιάζει ένα βίντεο με ό,τι είδε η αποστολή New Horizons περνώντας βιαστικά δίπλα από τον πλανήτη νάνο. Στις 14 Ιουλίου, το New Horizons πλησίασε τον Πλούτωνα στην ελάχιστη απόσταση των 12.500 χιλιομέτρων, κινούμενο με ταχύτητα 14 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Λόγω της μεγάλης ταχύτητας και της ασθενούς βαρύτητας του Πλούτωνα, η οποία δεν θα μπορούσε να αιχμαλωτίσει το σκάφος σε τροχιά, το New Horizons δεν είχε τρόπο να επιβραδύνει και προσπέρασε τον Πλούτωνα με μεγάλη ταχύτητα. Τον Οκτώβριο, το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Πανεπιστήμιο «Τζονς Χόπκινς» του Μέριλαντ θα δώσει εντολή στο σκάφος θα ξεκινήσει νέες μανούβρες που θα το φέρουν σε πορεία για έναν νέο προορισμό: ένα ακόμα μέλος της λεγόμενης Ζώνης του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από παγωμένα σώματα πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Έχοντας χάσει πια τον τίτλο του πλανήτη, ο Πλούτωνας θεωρείται πλέον το μεγαλύτερο σε όγκο σώμα αυτής της γειτονιάς. Ένα βασικό εύρημα της αποστολής είναι ότι ο Πλούτωνας, του οποίου η επιφάνεια αποτελείται από πάγους αζώτου και μεθανίου στους -240 βαθμούς, διαθέτει πιθανότατα θερμό πυρήνα και παραμένει γεωλογικά ενεργός. Αν και εντυπωσιακά, τα ευρήματα που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής η NASA είναι μόνο η αρχή -η μετάδοση των δεδομένων που συλλέχθηκαν κατά τη σύντομη επίσκεψη θα απαιτήσει ούτε λίγο ούτε πολύ 16 μήνες. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500022590

Λέιζερ θα καταστρέφει αστεροειδείς. Ο Φίλιπ Λιούμπιν φυσικός του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Μπάρμπαρα και ο Γκάρι Χιούζ του Πολυτεχνικού Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ανέπτυξαν πριν από δύο χρόνια μια ιδέα για ένα σύστημα λέιζερ που θα μπορεί να καταστρέφει επικίνδυνους αστεροειδείς. Τώρα ξεκίνησαν τα πρώτα πειράματα αυτού του συστήματος το οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές που τα πραγματοποιούν μπορεί επίσης να προωθεί διαστημικά σκάφη με ταχύτητες κοντά σε αυτές του φωτός! Η ιδέα των Λιούμπιν και Χιούζ ήταν ένα σύστημα που θα βρίσκεται στο Διάστημα και θα καταστρέφει απειλητικά για τη Γη αντικείμενα. Το DE-STAR (Directed Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation) όπως ονομάστηκε το σύστημα αυτό σύμφωνα με τον σχεδιασμό των δύο επιστημόνων θα αποτελείται από μηχανισμούς οι οποίοι θα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και θα μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ακτίνες λέιζερ. Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν το σχέδιο υποστηρίζουν ότι το DE-STAR θα μπορεί όχι απλά να διαλύσει σε μικρότερα κομμάτια έναν αστεροειδή αλλά κυριολεκτικά να τον εξαϋλώσει. Οπως αναφέρουν, το DE-STAR θα μπορεί να εντοπίζει τον απειλητικό αστεροειδή όταν αυτός βρίσκεται σε πολύ μακρινή απόσταση από τη Γη - παρόμοια με εκείνη που έχει ο Ηλιος από τον πλανήτη μας. Το σύστημα θα αρχίζει να χτυπά τον αστεροειδή με τις ακτίνες λέιζερ από εκείνη την απόσταση με στόχο την καταστροφή του πολύ πριν φθάσει στη Γη. Ενας άλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια- Σάντα Μπάρμπαρα ο Τράβις Μπρασίερς βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την ιδέα του του DE-STAR και μαζί με φοιτητές του ξεκίνησαν πειράματα για να δοκιμάσουν αν και τι είδους μεγάλες δέσμες λέιζερ μπορούν να καταστρέψουν αστεροειδείς. Οι ερευνητές προσομοιώνουν στο εργαστήριο τις συνθήκες του διαστήματος και χτυπούν με ισχυρές δέσμες λέιζερ αντικείμενα που αποτελούνται από συστατικά που αποτελούνται και οι αστεροειδείς. Οι ερευνητές μελετούν τις αλλοιώσεις που επέρχονται στα αντικείμενα και στη συνέχεια εξετάζουν αν αυτές οι αλλοιώσεις θα μπορούσαν σε περίπτωση που γίνονταν σε ένα διαστημικό αντικείμενο, σε ένα αστεροειδή, είτε να τον καταστρέψουν, είτε να τον επιβραδύνουν ή να του αλλάξουν τροχιά. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=734279

Εννέα Κοσμοναύτες-Αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό!!! Στις 2 Σεπτεμβρίου στις 7:37 ώρα Μόσχας από την πλατφόρμας №1 («Gagarin αρχή») στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ πραγματοποιηθηκε η 500η εκτόξευση πυραύλων με "εκκίνηση του Gagarin» - για τον ΔΔΣ το " Soyuz-FG "που μεταφερει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο« Σογιούζ TMA-18M ». Μετά από 528 δευτερολέπτα πτήσης το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-18M" καθαρά διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και μπαινει στην υπολογισμένη τροχιά. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-18M" θα είναι πιο κοντά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) με 2 ημερήσιο πρόγραμμα. Ο ελλιμενισμός του WPK «Soyuz TMA-18M» με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 4 Σεπτέμβρη στις 10:42 ώρα Μόσχας. Δημιουργειται μια πραγματικά μοναδική κατάσταση στο ΔΔΣ που θα λειτουργει με εννέα άτομα που αντιπροσωπεύουν πέντε χώρες!!! Επί του σκάφους ο WPK "Soyuz TMA-18M» θα παραδοσει στον ISS περίπου 170 κιλά διαφόρων φορτίων. Το πλοίο θα είναι πιο κοντά στο σταθμό σε ένα κύκλωμα δύο ημερών, και θα ελλιμενίσθει στην μικρή ερευνητική μονάδα "Poisk» (MRM2) στις 10:42 MSK στις 4 Σεπτεμβρίου (Παρασκευή) στην 35η στροφή της πτήσης. «Θα συνεργαστούμε στα επιστημονικά προγράμματα της Ευρώπης, της Ρωσίας και του Καζακστάν. Συνολικά έχουν προγραμματιστεί να γίνουν 75 επιστημονικά πειράματα και θα συνεχίσουμε τις μελέτες που έχουν ήδη αρχίσει», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Σεργκέι Φολκόφ, που είναι ο κυβερνήτης στην πτήση αυτή. Βίντεο. http://www.energia.ru/ru/iss/iss45/photo_09-02.html Σκοτ Κέλι: Ο φιλέλληνας αστροναύτης. Στις 12 Ιουλίου, κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας Συνόδου Κορυφής,ο Κέλι είχε φωτογραφίσει την Αττική από το Διάστημα και είχε γράψει «Αθήνα, Ελλάδα, καλημέρα από το Διάστημα. Ευχές για το καλύτερο» Δεν είναι διόλου παράδοξο το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ασχολούνται εκτενώς με την αποστολή τoυ αστροναύτη της NASA Σκοτ Κέλι, και του ρώσου κοσμοναύτη Μιχαήλ Κορνιένκο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με σκοπό να παραμείνουν εκεί επί σχεδόν ένα ημερολογιακό έτος. Στόχος της αποστολής, γνωστής ως Expedition 44, είναι να πραγματοποιηθούν πειράματα προκειμένου να διαπιστωθούν οι αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος κατά τη μακρά παραμονή του εκτός γήινης ατμόσφαιρας. Οι άνθρωποι είχαν πάντοτε το βλέμμα στραμμένο πέρα από τον πλανήτη τους, τουλάχιστον από τότε που η εξερεύνηση του Διαστήματος κατέστη ρεαλιστικό ζητούμενο, έπειτα από τις πρώτες αποστολές κατά τη δεκαετία του '60. Κάθε φορά, σε κάθε εποχή, οι εξελίξεις περιβάλλονταν από το εκάστοτε πλαίσιο. Αλλοτε ήταν ο ανταγωνισμός του Ψυχρού Πολέμου και σήμερα είναι ο εντυπωσιασμός, στην εποχή του Τwitter και του Instagram. Η ιστορία του 51χρονου Κέλι, ιδωμένη τόσο από την επιστημονική όσο και από την ποπ πλευρά της, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Σκοτ Τζόζεφ Κέλι, αστροναύτης, μηχανικός και συνταξιούχος πλοίαρχος του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, προτού επιλεγεί για την Αποστολή 44 είχε συμμετάσχει σε τρεις ακόμη διαστημικές αποστολές. Η πρώτη πτήση του Κέλι ήταν με την ιδιότητα του πιλότου του διαστημικού λεωφορείου Discovery τον Δεκέμβριο του 1999, ενώ έγινε μέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τον Οκτώβριο του 2010 και σήμερα είναι επικεφαλής των επιχειρήσεων εκεί. Σήμερα, ο Κέλι έχει διανύσει 156 ημέρες στο Διάστημα, βρίσκεται περίπου στα μισά της αποστολής του. Μαζί του στον διαστημικό σταθμό βρίσκονται ακόμη πέντε άτομα, αλλά μόνον εκείνος και ο Κορνιένκο έχουν αποστολή να περάσουν έναν ολόκληρο χρόνο εκεί. Στόχος τους είναι να εξετάσουν το πώς επιδρά η μακρά παραμονή στο Διάστημα στο ανθρώπινο σώμα - στοιχεία αναγκαία για ένα μελλοντικό ταξίδι στον Αρη. Την ώρα που ο Κέλι αιωρείται στο Διάστημα, ο δίδυμος αδελφός του - ο βετεράνος αστροναύτης Μαρκ Κέλι - βρίσκεται στη Γη, συμμετέχοντας σε ένα πείραμα το οποίο μελετά το πώς οι δύο άνδρες θα αλλάξουν κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου. Ο Σκοτ Κέλι δήλωσε χαρούμενος που αυτός είναι ο ένοικος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, και το μόνο που θα αντάλλασσε με τον αδελφό του θα ήταν η «γήινη» διατροφή: «Καμιά φορά μού στέλνει φωτογραφίες τού τι τρώει και τότε, καθώς τρώω ένα καφετί πράγμα κλεισμένο σε μια σακούλα, ζηλεύω την μπριζόλα που τρώει» έχει δηλώσει. Ο Σκοτ και ο Μαρκ Κέλι είναι τα μόνα αδέλφια που έχουν ταξιδέψει στο Διάστημα. Πώς περνά μια ημέρα στο Διάστημα; Πρόκειται για μια πολύ συχνή ερώτηση, όπως φαίνεται από μια σειρά συνεντεύξεων που έχει παραχωρήσει ο αστροναύτης τον τελευταίο καιρό. Πριν από δύο εβδομάδες ο Κέλι συνομίλησε με τον Λάρι Κινγκ για το σόου του, «Larry King Now», και με την Κέιτι Κούρικ από την υπηρεσία ειδήσεων του Yahoo!. Και οι δύο δημοσιογράφοι τον ρώτησαν ακριβώς αυτό: Πώς περνάει μία ημέρα στο Διάστημα; «Ολες οι ημέρες είναι διαφορετικές, πράγμα που τις κάνει ενδιαφέρουσες» απάντησε ο Σκοτ Κέλι. «Κάποιες ημέρες αφιερώνονται εξ ολοκλήρου σε επιστημονικά πειράματα» περιέγραψε και σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια της ετήσιας παραμονής του στο Διάστημα θα διενεργηθούν περισσότερα από 400 επιστημονικά πειράματα. «Κάποιες φορές επιδιορθώνεις πράγματα» είπε ο Κέλι. «Το σύστημα απομάκρυνσης του διοξειδίου του άνθρακα ήταν ένα μεγάλο πρότζεκτ με το οποίο είχαμε ασχοληθεί εδώ και μήνες. Αυτές τις ημέρες αναμένουμε ένα φορτίο από την Ιαπωνία, οπότε θα πρέπει να το παραλάβουμε. Γενικώς, είναι ένας συνδυασμός επιστήμης, συντήρησης και γενικών εργασιών του "νοικοκυριού". Και έπειτα, περιστασιακά, εργασίες ρομποτικής ή μια βόλτα στο Διάστημα». Υπάρχει άραγε χρόνος για ξεκούραση; Ο ίδιος απάντησε ότι μαζεύονται με τα υπόλοιπα πέντε μέλη της αποστολής και παρακολουθούν ταινίες τα Σαββατοκύριακα. Στο μεταξύ, είπε ότι εκείνος και ο αστροναύτης της NASA Κίελ Λίντγκρεν παρακολουθούν ξανά την τηλεοπτική σειρά «Breaking Bad» και έχουν επίσης «μυήσει» στο δημοφιλές σίριαλ και τον ιάπωνα αστροναύτη Κιμίγια Γιούι. «Δεν έχουμε πλυντήριο ρούχων, επειδή αυτό απαιτεί πολύ νερό και το νερό είναι πολύτιμο εδώ πάνω. Επιπλέον, θα ήταν αρκετά δύσκολο να κατασκευαστεί ένα διαστημικό πλυντήριο, αν και δεν το θεωρώ απίθανο. Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό, απλώς πετάμε τα ρούχα μας. Νομίζω ότι φοράω το συγκεκριμένο παντελόνι εδώ και δύο μήνες. Δεν θα σας πω για πόσο φοράω τα υπόλοιπα». Ο Κέλι σημείωσε επίσης ότι καμιά φορά αισθάνεται ότι ονειρεύεται ενόσω βρίσκεται σε τροχιά. Είχε προσπαθήσει να καταγράψει τα όνειρά του, αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε λόγω έλλειψης χρόνου. «Στις αρχές του ταξιδιού μου, τα όνειρα που εκτυλίσσονταν στο Διάστημα ήταν σπάνια. Και τώρα που κλείνω σχεδόν 150 ημέρες, είναι σπάνια τα όνειρα που εκτυλίσσονται στη Γη» καταλήγει. Σε καθημερινή βάση ο Κέλι αναρτά στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram φωτογραφίες της καταπληκτικής θέας από το «υπνοδωμάτιό» του. Οι εκατοντάδες ακόλουθοί του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν την ευκαιρία να αντικρίσουν μια σειρά μαγικών φωτογραφιών. Στις 6 το πρωί της 20ής Αυγούστου, ο Κέλι ανάρτησε μια εντυπωσιακή φωτογραφία του τυφώνα Ντάνι, του πρώτου τυφώνα στον Ατλαντικό για το 2015. Στο στιγμιότυπο διακρίνεται και το καναδικής κατασκευής ρομποτικό χέρι, το οποίο χρησιμοποιείται για να «γραπώσει» τα κάθε λογής φορτία που αποστέλλονται στον σταθμό. Ο Κέλι έχει επιπλέον ανεβάσει δύο αντίστοιχες φωτογραφίες της Ελλάδας από το Διάστημα, καθώς η χώρα απασχολεί την παγκόσμια επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες. Η πρώτη είχε δημοσιευτεί στις 12 Ιουλίου, στο Τwitter, κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας Συνόδου Κορυφής. Την ώρα που όλος ο πλανήτης ήταν online, ο Κέλι είχε φωτογραφίσει την Αττική από το Διάστημα και είχε γράψει «Αθήνα, Ελλάδα, καλημέρα από το Διάστημα. Ευχές για το καλύτερο». Το Σάββατο 8 Αυγούστου, όταν βρέθηκε και πάλι πάνω από την Ελλάδα, έγραψε: «Στους καλούς μου φίλους στην Ελλάδα. Σας σκέφτομαι και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο βράδυ». Μάλιστα, ως συνεπής χρήστης του Τwitter, έχει και τις ανάλογες συζητήσεις με τους υπόλοιπους χρήστες. Η ηθοποιός Τζούλια Λούις-Ντρέιφους έστειλε ένα tweet στον Κέλι ρωτώντας τον αν παρακολουθεί το σίριαλ όπου πρωταγωνιστεί, το «Veep», το οποίο προβάλλεται από το αμερικανικό κανάλι HBO. Ο Κέλι απάντησε ότι του αρέσει πολύ η σειρά, όμως δεν την παρακολουθεί στον σταθμό. Ωστόσο, βλέπει ένα άλλο σίριαλ στο οποίο συμμετέχει η Ντρέιφους, το «Seinfeld». Πέρα από την αποστολή του Κέλι, οι ειδήσεις σχετικά με το Διάστημα δεν σταματούν να έρχονται. Την προηγούμενη εβδομάδα, η NanoRacks, μια εταιρεία με έδρα το Χιούστον του Τέξας, η οποία μεσολαβεί υπέρ επιχειρήσεων προκειμένου εκείνες να χρησιμοποιήσουν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υπέγραψε μια ιστορική συμφωνία με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Πεκίνου προκειμένου το εκπαιδευτικό ίδρυμα να αποστείλει δείγματα γονιδιώματος στο διαστημικό εργαστήριο κατά την επόμενη χρονιά. Οι ειδικοί στα θέματα περί του Διαστήματος θεωρούν τη συμφωνία ένα σημαντικό βήμα για τη μελλοντική συνεργασία μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ (η αμερικανική NASA μαζί με τις αντίστοιχες υπηρεσίες Διαστήματος της Ρωσίας, της Ιαπωνίας, του Καναδά και της Ευρώπης αποτελούν τους συγκατοίκους του Διαστημικού Σταθμού). Ο Σκοτ Κέλι με τον Μπαράκ Ομπάμα στις 20 Ιανουαρίου 2015, λίγες εβδομάδες προτού ξεκινήσει η διαστημική αποστολή του. Την 1η Αυγούστου οι δυο τους αντάλλαξαν και tweets: «Πανικοβάλλεσαι ποτέ όταν κοιτάζεις έξω από το παράθυρο;» ρώτησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. «Μόνο όταν δέχομαι μια ερώτηση από εσάς» απάντησε ο Κέλι. Δεν πρόκειται για την πρώτη περίπτωση σινοαμερικανικής προσέγγισης που έχει ως αφετηρία διαστημικά θέματα. Τον Ιούλιο του 1969, όταν επέστρεψε η αποστολή Apollo 11 από τη Σελήνη, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον έφυγε για παγκόσμια περιοδεία μαζί με το ενδεκαμελές πλήρωμά της. Ηταν τότε μόνο και με αφορμή αυτό το γεγονός που του επετράπη να συναντήσει τον τότε πρόεδρο της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου, τον οποίο το διπλωματικό επιτελείο των ΗΠΑ προσπαθούσε επί μήνες να προσεγγίσει. Ο Νίξον, αναφερόμενος στην επίτευξη της συνάντησης, φέρεται να έχει πει στο πλήρωμα ότι «και μόνο για αυτό, το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα έχει βγάλει τα χρήματά του». Η επαφή του με τον Τσαουσέσκου θεωρείται απαρχή της επαφής του με τον κομμουνιστικό κόσμο και πρόδρομος της ιστορικής επίσκεψής του στην Κίνα. Μπορεί η «διπλωματία του Διαστήματος» να έχει ατονήσει, ωστόσο το Διάστημα εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τους πάντες με τον ίδιο παιδικό τρόπο. Πρόσφατα το νεανικό γκρουπ One Direction κυκλοφόρησε το βιντεοκλίπ του για το τραγούδι «Drag Μe Down», που γυρίστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA και το οποίο ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια views! Μια φωτογραφία στο Instagram, ένα κλιπ στο YouTube και δύο-τρεις κουβέντες για τη ζωή σε «έναν γαλαξία πολύ πολύ μακρινό» μάλλον αρκούν ακόμη προκειμένου να μας συνεπάρουν όλους. http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=733495