Δροσος Γεωργιος

«Διαδικτυώνοντας» τη Γη. Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι η εταιρεία OneWeb ανέθεσε στην Airbus την κατασκευή ενός τεράστιου στόλου δορυφόρων με τους οποίους θα παρέχεται εύκολη πρόσβαση στο Internet σε κάθε περιοχή της Γης, όσο απομακρυσμένη ή απομονωμένη και αν είναι. Ο γίγαντας της αεροναυπηγικής βιομηχανίας θα κατασκευάσει 900 δορυφόρους που θα μπορούν, εκτός των άλλων, να παρέχουν πρόσβαση στο Internet σε περιοχές στις οποίες εξαιτίας φυσικών ή άλλων καταστροφών έχουν υποστεί ζημιές τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Το ίδιο ακριβώς εγχείρημα προσπαθεί να υλοποιήσει και η εταιρεία κατασκευής πυραύλων και διαστημικών οχημάτων SpaceX. Η αμερικανική εταιρεία κατασκευάζει έναν στόλο δορυφόρων παροχής ιντερνετικών υπηρεσιών για λογαριασμό της Google. Δεν είναι όμως μόνο το θέμα της πρόσβασης στο Διαδίκτυο που απασχολεί την παγκόσμια βιομηχανία. Είναι και το θέμα των μέσων (δια)δικτύωσης αλλά και των ταχυτήτων. Ετσι και σε αυτούς τους τομείς γίνονται εντυπωσιακά βήματα προόδου. Βρετανική εταιρεία δημιούργησε ένα τσιπ το οποίο, όπως υποστηρίζει, μπορεί να μετατρέπει κάθε ηλεκτρική ή ηλεκτρονική συσκευή σε ιντερνετική. Το Flycatcher μπορεί να συνδέει οικιακές συσκευές, φωτεινούς σηματοδότες, παρκόμετρα, ιατρικά εργαλεία και οποιαδήποτε άλλη συσκευή ή σύστημα με το Διαδίκτυο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το τσιπάκι μπορεί να συνδέει στο Internet ακόμη και αισθητήρες συλλογής δεδομένων που τοποθετούνται σε δάση όπως ο Αμαζόνιος. To Flycatcher είναι ένα χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας τσιπ το οποίο δημιούργησαν ερευνητές της βρετανικής εταιρείας κατασκευής ημιαγωγών Arm Holdings, η οποία ειδικεύεται στην ανάπτυξη ημιαγωγών χαμηλής ενέργειας. Στόχος της εταιρείας είναι να εισέλθει στις αναπτυσσόμενες αγορές των κινητών τηλεφώνων νέας γενιάς και των ταμπλετών. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του το Flycatcher (το οποίο είναι το όνομα ενός μικρού πτηνού) έχει απεριόριστες εφαρμογές. Υποστηρίζουν ότι η σύνδεση των φαναριών των δρόμων στο Internet και ο έλεγχός τους από εκεί θα οδηγήσουν σε καλύτερη διαχείριση της κίνησης αλλά και στην αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών όπως π.χ. είναι η διευκόλυνση της πορείας ενός ασθενοφόρου. Ανάλογη δράση θα έχει το τσιπάκι στον έλεγχο οικιακών συσκευών όπως ψυγεία, θερμοσίφωνες, φωτισμοί, συναγερμοί κ.τ.λ., με τον κάτοικο να έχει τον πλήρη έλεγχό τους από όπου βρίσκεται. Η χρήση του Flycatcher σε ιατρικά εργαλεία ή μηχανήματα (στηθοσκόπια, συσκευές μέτρησης πίεσης, σακχάρου κ.τ.λ.) θα επιτρέψει την άμεση μετάδοση των σχετικών δεδομένων στους γιατρούς. Το τσιπάκι θα μπορεί επίσης να συνδέει με το Internet αισθητήρες συλλογής δεδομένων σαν αυτούς που τοποθετούνται σε δέντρα δασών όπως του Αμαζονίου, όπου γίνεται παρακολούθηση των κλιματικών συνθηκών. Ομάδα ερευνητών των βρετανικών πανεπιστημίων Μάντσεστερ και Κέιμπριτζ, στην οποία μετέχουν οι δύο νομπελίστες που ανακάλυψαν το γραφένιο, βρήκε έναν τρόπο να βελτιώσει τις δυνατότητες απορρόφησης του φωτός από το σούπερ υλικό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων προηγμένων συστημάτων στον χώρο των τηλεπικοινωνιών οπτικής τεχνολογίας που θα έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέες συσκευές και συστήματα που θα αυξήσουν εκθετικά τις ταχύτητες στο Διαδίκτυο, πιθανώς και σε άλλες μορφές επικοινωνίας. Στα πειράματα που κάνουν οι ερευνητές κατάφεραν να αυξήσουν τις δυνατότητες απορρόφησης του φωτός από το γραφένιο κατά 20 φορές. Οπως εκτιμούν, στο τέλος των ερευνών η βελτίωση που θα έχει επιτευχθεί στις φωτοαπορροφητικές ικανότητες του γραφενίου θα οδηγήσει στη δημιουργία συνδέσεων του Internet που θα είναι όχι μερικές δεκάδες αλλά μερικές εκατοντάδες φορές πιο γρήγορες από τις σημερινές. Οι ερευνητές προσπαθούν να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ξεχωριστές ιδιότητες των ηλεκτρονίων του γραφενίου που διαθέτουν υψηλή κινητικότητα και ταχύτητα. Αποφάσισαν να πειραματιστούν με το γραφένιο και μια κατηγορία μεταλλικών νανοδομών που ονομάζονται «πλασμονικές». Αυτές οι νανοδομές εκτοξεύουν κυριολεκτικά την ικανότητα απορρόφησης του φωτός από το γραφένιο ενισχύοντας παράλληλα την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ο συνδυασμός οπτικών και ηλεκτρονικών ιδιοτήτων του γραφενίου και η συνεχής βελτίωση της αποδοτικότητάς τους θα οδηγήσει στην ανάπτυξη των νέων τηλεπικοινωνιακών δικτύων που θα μεταφέρουν δεδομένα σε χρόνο dt. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Communications». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=716319

Οι μαύρες τρύπες «εργαστήρια» για τη μελέτη της σκοτεινής ύλης; Ενδείξεις ότι οι μαύρες τρύπες μπορούν να βοηθήσουν στη μελέτη της σκοτεινής ύλης, προέκυψαν από μία υπολογιστική προσομοίωση που δημιούργησε το Τμήμα Αστροφυσικής του Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της ΝΑΣΑ. Σύμφωνα με την προσομοίωση, τα σωματίδια σκοτεινής ύλης που συγκρούονται υπό την επίδραση του ισχυρού βαρυτικού πεδίου μιας μαύρης τρύπας παράγουν ακτίνες γ με χαρακτηριστική συχνότητα. Από την προσομοίωση προέκυψε επίσης πως οι ακτίνες θα μπορούσαν να καταγραφούν από τη «γειτονιά» της Γης. Επομένως, συγκεντρώνουν αρκετές πιθανότητες να αποτελέσουν ένα καινούριο πολύτιμο εργαλείο για την κατανόηση της σκοτεινής ύλης, η οποία αν και κατακλύζει το σύμπαν, παραμένει αίνιγμα για τους επιστήμονες. «Παρόλο που δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι η σκοτεινή ύλη, γνωρίζουμε ότι αλληλεπιδρά με τις κοσμικές δομές μέσω της βαρύτητας, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να συσσωρεύεται γύρω από τις μαύρες τρύπες», αναφέρει στο δελτίο του Τμήματος της ΝΑΣΑ ο Τζέρεμι Σνίτμαν, αστροφυσικός στη διαστημική υπηρεσία και δημιουργός της προσομοίωσης. «Λόγω της ισχυρής βαρυτικής έλξης, μια μαύρη τρύπα αυξάνει την ενέργεια και τον αριθμό των συγκρούσεων, που με τη σειρά τους φαίνεται πως παράγουν αξιοποιήσιμες ακτίνες γ». Ο αστροφυσικός περιγράφει τα συμπεράσματα από την προσομοίωση σε πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό The Astrophysical Journal. Σε αυτό, αναφέρει πως η ακτινοβολία «δραπετεύει» με ενέργειες πολύ μεγαλύτερες από τις τιμές που εκτιμούνταν μέχρι σήμερα ως θεωρητικά τους όρια. Η υπόθεση πίσω από το υπολογιστικό μοντέλο είναι πως η σκοτεινή ενέργεια αποτελείται από τα λεγόμενα WIMPs (Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα), τα οποία είναι από τους επικρατέστερους υποψήφιους για «συστατικά» της σκοτεινής ύλης. Έτσι, όταν ένα WIMP συγκρούεται με ένα άλλο αντίστοιχο σωματίδιο, τότε εξαϋλώνονται και παράγεται ακτινοβολία γ. Αυτές οι συγκρούσεις είναι αρκετά σπάνιες, υπό κανονικές συνθήκες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ορισμένοι θεωρητικοί φυσικοί υποπτεύονται πως οι μαύρες τρύπες λειτουργούν σαν «συσσωρευτές» ύλης, ενισχύοντας τη συχνότητα του φαινομένου. Η ιδέα είναι ουσιαστικά μία παραλλαγή του μηχανισμού Πένροουζ, που πρότεινε το 1969 ο Βρετανός φυσικός Ροτζερ Πένροουζ, υποστηρίζοντας πως από τις περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες μπορεί να εκπεμφθεί ενέργεια, η οποία μάλιστα γίνεται μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα περιστροφής. Η διαδικασία λαμβάνει χώρα έξω από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, δηλαδή το όριο της περιοχής από την οποία τίποτε δεν μπορεί να διαφύγει. Ο χώρος δράσης της είναι η εργόσφαιρα, μια περιοχή όπου αν βρεθεί ένα σωματίδιο και διασπαστεί, τότε ένα τμήμα του θα «απορροφηθεί» από τη μαύρη τρύπα, ενώ το άλλο κομμάτι θα διαφύγει έχοντας νέα κινητική ενέργεια πολύ μεγαλύτερη της αρχικής. Μάλιστα, όσο πιο γρήγορα περιστρέφεται μια μαύρη τρύπα, τόσο πιο διευρυμένη είναι η εργόσφαιρά της. Προηγούμενες μελέτες έδειχναν πως, στην περίπτωση των συγκρούσεων των WIMPs, η αύξηση της ενέργειας των παραγόμενων ακτίνων κυμαινόταν στο 30%, όπως και ότι ένα μικρό μόνο ποσοστό τους καταφέρνει να διαφύγει στο διάστημα. Η νέα όμως προσομοίωση αναπαριστά το φαινόμενο με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, αφού για παράδειγμα μελετά τη συμπεριφορά εκατοντάδων εκατομμυρίων σωματιδίων, μέσα στην εργόσφαιρα μιας μαύρης τρύπας. Επομένως, δείχνει πως ένα ποσοστό των ακτίνων γ αποκτά έως και 14πλάσια ενέργεια από αυτή των αρχικών σωματιδίων, ενώ παράγεται σε σημεία αυτής της στατικής περιοχής για τα οποία η πιθανότητα διαφυγής είναι μεγαλύτερη. Όπως είναι φυσικό, η προσομοίωση θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από πραγματικές παρατηρήσεις. «Αυτό που μας λέει το μοντέλο είναι πως υπάρχουν ενδιαφέροντα σήματα, τα οποία θα μπορούν να ανιχνευθούν στο άμεσο μέλλον, με την εξέλιξη των τηλεσκοπίων ακτίνων γ», συμπληρώνει ο ερευνητής. «Το επόμενο βήμα είναι να δημιουργηθεί ένα δίκτυο από υπάρχοντα παρατηρητήρια, στο οποίο σύντομα θα συμπεριληφθούν και τηλεσκόπια που βρίσκονται ήδη στα σκαριά, με σκοπό να αναζητηθούν αυτά τα σήματα». http://www.naftemporiki.gr/story/970139/oi-maures-trupes-ergastiria-gia-ti-meleti-tis-skoteinis-ulis

Η ταινία «Interstellar» ως μάθημα στα σχολεία. Η ταινία Interstellar που προβαλλόταν πριν από μερικούς μήνες στις κινηματογραφικές αίθουσες και χαρακτηρίζεται από την επιστημονική της ακρίβεια, θα μπορούσε να διδάσκεται στα πλαίσια του μαθήματος της φυσικής στα σχολεία. Και για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, αυτά συζητούνται στη Μεγάλη Βρετανία. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, δυστυχώς, παρακαλάμε να ξαναμπεί ο Ηλεκτρομαγνητισμός (τα θεμέλια του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού) στην διδακτέα ύλη της φυσικής λυκείου ή να επανέλθει το μάθημα της Αστρονομίας που εδώ και χρόνια δεν διδάσκεται πλέον στα ελληνικά σχολεία. Η ταινία Interstellar διαδραματίζεται σε μια εποχή όπου το περιβάλλον της Γης σιγά-σιγά καταστρέφεται και το μέλλον των ανθρώπων είναι ζοφερό (… μάλιστα σύμφωνα με το σενάριο η επίσημη κυβερνητική προπαγάνδα είναι ότι ο άνθρωπος δεν ταξίδεψε ποτέ στο διάστημα και στη Σελήνη). Παρόλα αυτά σε μια μυστική βάση μια ομάδα επιστημόνων προσπαθεί να οργανώσει την διάσωση της ανθρωπότητας δια της φυγής προς τα άστρα.Στην ταινία βλέπουμε την επιστημονική «απεικόνιση» μια μαύρης τρύπας αλλά και την «ρεαλιστική» απόδοση της κίνησης διαμέσου μιας σκουληκότρυπας, που φέρουν την υπογραφή του θεωρητικού φυσικού Kip Thorne. Υπάρχουν επίσης αναφορές σε διάφορα θέματα αστροβιολογίας, αστροφυσικής, σχετικότητας (χωροχρόνος, διαστολή του χρόνου …), κβαντικής θεωρίας κ.λπ. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Christopher Nolan, δήλωσε στο BBC, «ότι ο τελικός μας στόχος ήταν να εμπνεύσουμε τη νέα γενιά έτσι ώστε να στρέψει το βλέμα της προς τα άστρα .. ελπίζαμε ότι μέσα από την θεαματική δραματοποίηση της επιστήμης θα μπορούσαμε να εμπνεύσουμε μερικούς από τους αυριανούς αστροναύτες …». Και ο David Jackson, editor του περιοδικού American Journal of Physics στο οποίο δημοσιεύθηκε το άρθρο των Kip Thorne et al, “Visualizing Interstellar’s Wormhole”, δήλωσε ότι η εργασία αυτή προτρέπει τους καθηγητές φυσικής να προβάλλουν το φιλμ στους μαθητές τους εισάγοντάς τους στις έννοιες της γενικής σχετικότητας. Πράγματι, στα συμπεράσματα της εργασίας οι ερευνητές αναφέρονται στις εκπαιδευτικές ευκαιρίες που δίνει η ταινία «Interstellar», κυρίως σε προπτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς φοιτητές που διδάσκονται το μάθημα της γενικής σχετικότητας. Υπενθυμίζεται ότι η ταινία συνοδεύεται πλέον και από το αντίστοιχο εγχειρίδιο. Το βιβλίο που εξέδωσε ο Kip Thorne: «Τhe science of interstellar». http://www.amazon.com/The-Science-Interstellar-Kip-Thorne/dp/1494559390 http://physicsgg.me/2015/06/24/%ce%b7-%cf%84%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%af%ce%b1-interstellar-%cf%89%cf%82-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1/

Ο Ηλιος θα «δροσίσει» αλλά θα είναι πλέον… αργά. Είναι πιθανό κάποια στιγμή τις προσεχείς δεκαετίες να υποχωρήσει η ηλιακή δραστηριότητα και να πέσουν οι θερμοκρασίες αλλά, σύμφωνα με ειδικούς, το φαινόμενο αυτό δεν θα προλάβει να εμποδίσει την καταστροφή που έχει επιφέρει και συνεχίζει να επιφέρει η υπερθέρμανση του πλανήτη μας. Εχει διαπιστωθεί ότι η ηλιακή δραστηριότητα παρουσιάζει διάφορες διακυμάνσεις σε έναν κύκλο που διαρκεί περίπου 11 έτη κάθε φορά. Στη διάρκεια αυτού του κύκλου η δραστηριότητα του μητρικού μας άστρου φτάνει σε μάξιμουμ αλλά και μίνιμουμ δραστηριότητα. Το τελευταίο διάστημα έχουμε εισέλθει σε φάση μάξιμουμ δραστηριότητας, για αυτό και υπάρχουν έντονα ηλιακά φαινόμενα. Εκτός από αυτόν τον 11ετη κύκλο έχει διαπιστωθεί ότι ο Ηλιος έχει και άλλους κύκλους δραστηριότητας. Ενας από αυτούς ονομάζεται «μέγα ηλιακό ελάχιστο». Όταν ο Ηλιος βρίσκεται σε αυτή τη φάση οι υψηλές θερμοκρασίες υποχωρούν και, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, σε εκείνη τη φάση το άστρο παράγει περισσότερη… δροσιά. Μια τέτοια φάση πέρασε ο Ηλιος πριν από περίπου 350 χρόνια με αποτέλεσμα η Ευρώπη και η Βόρειος Αμερική να ζήσουν μια μίνι εποχή παγετώνων. Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Reading στη Βρετανία ο Ηλιος οδηγείται και πάλι σε αυτή την κατάσταση. Οι επιστήμονες που μελετούν το φαινόμενο δεν είναι σε θέση να πουν με ακρίβεια πότε θα κάνει την εμφάνισή της η ηλιακή ύφεση. Εκτιμούν ότι υπάρχει πιθανότητα 20% να συμβεί τα επόμενα 50 χρόνια και 50% μέχρι το τέλος του αιώνα. Σπεύδουν πάντως να σημειώσουν ότι αυτή η υποχώρηση της θερμοκρασίας (αν τελικά συμβεί) θα έρθει πολύ αργά αφού οι επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας θα έχουν προλάβει να προκαλέσουν παγκόσμια οικολογική καταστροφή. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=716217

Ο πρώτος πλανητοκομήτης! Διεθνής ερευνητική ομάδα με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble εντόπισε ένα ακόμη εξωπλανήτη. Όμως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο πλανήτη αφού διαθέτει μια τεράστια ουρά παρόμοια με εκείνη των κομητών. Η ουρά αυτή δημιουργείται από τη σταδιακή απώλεια της ατμόσφαιράς του. Είναι ο πρώτος πλανήτης που εντοπίζεται με αυτό το χαρακτηριστικό. Ευρωπαίοι και αμερικανοί αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Έρενράιχ του Αστεροσκοπείου του Πανεπιστημίου της Γενεύης έστρεψαν το Hubble σε απόσταση περίπου 33 ετών φωτός από τη Γη όπου βρίσκεται ο Gliese 436, ένα άστρο που ανήκει στην κατηγορία των ερυθρών νάνων. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία ενός πλανήτη σε πολύ κοντινή απόσταση από το άστρο. Ο GJ 436b όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης βρίσκεται 33 φορές πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι η Γη και 13 φορές πιο κοντά από ό,τι ο Ερμής. Πρόκειται για ένα μεγάλο σε μέγεθος πλανήτη, παρόμοιο με τον Ποσειδώνα, και φυσικά λόγω της απόστασης του από το άστρο του οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτόν είναι πολύ μεγάλες και δεν είναι βέβαια φιλικός στη ζωη. Εκείνο όμως που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι ο GJ 436b δεχόμενος την καυτή ανάσα και πολύ κοντινή ακτινοβολία του μητρικού του άστρου χάνει συνεχώς μόρια υδρογόνου από την ατμόσφαιρά του. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται μια τεράστια και… θεαματική ουρά, που εκτείνεται εκατοντάδες χιλιόμετρα πίσω από τον πλανήτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ατμόσφαιρα του GJ 436b ήδη έχει μειωθεί κατά 10% σε σχέση με το αρχικό μέγεθός της, καθώς περίπου 1.000 τόνοι αερίων εκτοξεύονται στο διάστημα ανά δευτερόλεπτο. Η σφαιρική «κεφαλή» του νέφους αερίων (κυρίως υδρογόνου) έχει διάμετρο περίπου 3 εκατ. χλμ., ενώ το μήκος της ουράς μπορεί να φθάνει τα 15 εκατ. χλμ. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα βρουν χιλιάδες ακόμη πλανήτες -κομήτες τα επόμενα χρόνια. Μάλιστα δεν αποκλείουν ότι κάποτε η ίδια η Γη μπορεί να είχε και εκείνη ουρά κομήτη, όσο έχανε ένα μέρος από την πλούσια σε υδρογόνο ατμόσφαιρά της. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=716451

Ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος. Ενα ακόμη εντυπωσιακό φαινόμενο κατέγραψαν με τις φωτογραφικές κάμερες τους οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η έντονη δραστηριότητα που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα ο Ηλιος είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν αλλεπάλληλες εκλάμψεις. Αυτές οι εκλάμψεις δημιουργούν τις λεγόμενες ηλιακές καταιγίδες οι οποίες εκτοξεύουν στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων. Οταν αυτά τα σωματίδια φτάνουν στη Γη προκαλούν το φαινόμενο του σέλαος ενώ ταυτόχρονα προκαλούν προβλήματα στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα. Η έντονη δραστηριότητα του μητρικού μας άστρου των τελευταίων ημερών είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν πολλές καταιγίδες τρεις εκ των οποίων «ταξίδεψαν» μέχρι τη Γη και λίγο πριν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας ενώθηκαν με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα σπάνιο σέλας που είχε έντονο ερυθρό χρώμα. Το φαινόμενο συνεχίζεται και σύμφωνα με τους ειδικούς θα είναι ορατό το βράδυ της Τετάρτης σε πολλούς ευρωπαϊκούς ουρανούς αλλά και στις συνοριακές περιοχές ΗΠΑ-Καναδά. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=716162 Ο πλανήτης μας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εικόνες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που λήφθηκαν στο χρονικό διάστημα Ιανουαρίου – Μαΐου 2015 (Expeditions 42-43) Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=iXYImr08HXs http://physicsgg.me/2015/06/23/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8/ Η μαγνητική πολυπλοκότητα αρχίζει να ξεμπερδεύεται. Μετά από ένα χρόνο σε τροχιά, οι τρεις δορυφόροι Swarm έδωσαν μια πρώτη ματιά στο εσωτερικό της Γης και άρχισαν να ρίχνουν νέο φως στη δυναμική της ανώτερης ατμόσφαιρας - από την ιονόσφαιρα περίπου 100 χιλιόμετρα πάνω, έως τα εξωτερικά όρια της προστατευτικής μαγνητικής ασπίδας μας. Μια σειρά επιστημονικών άρθρων που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Geophysical Research Letters και συλλέχθηκαν σε ένα ειδικό τεύχος, επιβεβαιώνει τη σημαντική δυναμική αυτής της μοναδικής αποστολής. Ο Rune Floberghagen, ο Διευθυντή της αποστολής Swarm της ESA, είπε, "Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι όλη η σχολαστική προσπάθεια που κατέστησε το Swarm την καλύτερη αποστολή διαστημικής μαγνητομετρίας όλων των εποχών αποδίδει καρπούς." Η αποστολή Swarm είναι επιφορτισμένη με τη μέτρηση και το «ξεμπέρδεμα» των διαφόρων μαγνητικών σημάτων που προέρχονται από τον πυρήνα της Γης, τον μανδύα, το φλοιό, τους ωκεανούς, την ιονόσφαιρα και τη μαγνητόσφαιρα - μια επιχείρηση που θα διαρκέσει τουλάχιστον τέσσερα χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Με τον τρόπο αυτό, η αποστολή θα παρέχει πληροφορίες για πολλές φυσικές διεργασίες, από εκείνες που συμβαίνουν βαθιά μέσα στον πλανήτη έως τις καιρικές συνθήκες στο διάστημα που προκαλούνται από την ηλιακή δραστηριότητα. Με τη σειρά τους, αυτές οι πληροφορίες θα δώσουν μια καλύτερη κατανόηση του γιατί το μαγνητικό πεδίο εξασθενεί. Οι τρεις δορυφόροι μπορεί να είναι πανομοιότυποι, ωστόσο για τη βελτιστοποίηση της δειγματοληψίας στο χώρο και το χρόνο οι τροχιές τους είναι διαφορετικές και αλλάζουν με την πάροδο της ζωής της αποστολής – γεγονός που αποτελεί μια βασική πτυχή της αποστολής. To Swarm είναι η πρώτη αποστολή που επωφελείται από τη «μαγνητική κλισιομετρία», η οποία επιτυγχάνεται με δύο από τους δορυφόρους να βρίσκονται σε τροχιά πλάι πλαί σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων. Αυτό χρησιμοποιείται για να διαλευκάνουν τις λεπτομέρειες του μαγνητικού πεδίου που παράγεται από μαγνητισμένους βράχους στο φλοιό της Γης. Ο Nils Olsen από την DTU Space στη Δανία, δήλωσε, "Είμαστε εξαιρετικά ικανοποιημένοι με αυτά τα προκαταρκτικά αποτελέσματα. "Όχι μόνο επικυρώνουν την έννοια της κλισιομετρίας, αλλά επιβεβαιώνουν επίσης την αξιοσημείωτη ακρίβεια των απόλυτων μαγνητικών μετρήσεων των δορυφόρων. Ο σχηματισμός Swarm καθιστά πολύ πιο εύκολη την παρακολούθηση των αλλαγών που συμβαίνουν στο κύριο πεδίο που παράγεται στον πυρήνα της Γης, το οποίο μας προστατεύει από τα βλαβερά φορτισμένα κοσμικά σωματίδια. Ένας από τους τρεις επικεφαλής προτείνοντες της αποστολής Swarm, ο Gauthier Hulot από το IPG Paris, πρόσθεσε, «το μαγνητικό πεδίο μας δημιουργείται σε μεγάλο βαθμό από τον εξωτερικό πυρήνα της Γης. Ο σχηματισμός παρέχει λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο που το πεδίο αλλάζει και συνεπώς αποδυναμώνει την ασπίδα προστασίας μας. "Αυτό είναι που θα καταστήσει δυνατό να προβλεφθεί ο τρόπος που αυτό το πεδίο θα εξελιχθεί κατά τις επόμενες δεκαετίες." Πολύ νωρίς στην αποστολή, όταν οι τρεις δορυφόροι ήταν σε τροχιά πολύ πιο κοντά ο ένας με τον άλλον, πρώτα σαν πέρλες περασμένες σε ένα νήμα και αργότερα πλάι πλάι, με ένα δορυφόρο να φθάνει προοδευτικά σε ελαφρώς υψηλότερη τροχιά και να διαχωρίζεται από το κάτω ζεύγος, πολλά πλεονεκτήματα θα μπορούσαν να ληφθούν από τους δέκτες GPS, τα συστήματα απεικόνισης θερμικών-ιόντων και τους διαστημικούς βολιστήρες Langmuir, που συμπληρώνουν τα μαγνητόμετρα για κάθε δορυφόρο. Κατά συνέπεια, τα περισσότερα από τα πρώτα αποτελέσματα επικεντρώνονται σε σήματα που παράγονται από τα δυναμικά ηλεκτρικά ρεύματα κοντά στη Γη. Αυτό ρίχνει νέο φως στην συμπεριφορά των πολλών ρευμάτων που ρέουν μέσα στην ιονόσφαιρα και κατά μήκος των συνδέσεων προς τη μαγνητόσφαιρα. Οδηγεί επίσης σε καλύτερη κατανόηση της δυναμικής των δομών μικρής κλίμακας του ιονοσφαιρικού πλάσματος, ακριβώς το είδος των φαινομένων που σχετίζονται με τις διαστημικές καιρικές συνθήκες που περιορίζουν τον εντοπισμό θέσης GPS και τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις. Όλα αυτά, ωστόσο, είναι μόνο τα πρώτα σε ό,τι είναι πιθανό να είναι μια μακρά λίστα αποτελεσμάτων. Ο Roger Haagmans, επιστήμονας της αποστολής Swarm της ESA, είπε," Οι δορυφόροι Swarm θα είναι σε τροχιά για άλλα τρία χρόνια τουλάχιστον. Ενώ τα στοιχεία συσσωρεύονται, οι επιστήμονες θα βρουν χωρίς αμφιβολία κι άλλους πρωτότυπους τρόπους για να επωφεληθούν τα μέγιστα από την αποστολή. "Νέα επιστήμη έχει ήδη προκύψει, για παράδειγμα, μια κοινή ανάλυση των δεδομένων από το Swarm και την αποστολή Space Science Cluster της ESA έχει δημοσιευθεί." "Προς το παρόν, προτεραιότητα είναι να βεβαιωθούμε ότι η επιστημονική κοινότητα μπορεί να επωφεληθεί από τα πρώτα αποτελέσματα της αποστολής," παρατηρεί ο Nils Olsen, ο οποίος ηγείται του Swarm Satellite Constellation Application and Research Facility, μια κοινοπραξία Ευρωπαϊκών, Αμερικάνικων και Καναδικών ιδρυμάτων που είναι επιφορτισμένες με την παραγωγή προηγμένων μοντέλων των διαφόρων πηγών του γεωμαγνητικού πεδίου από τα δεδομένα Swarm. Όλα αυτά τα αποτελέσματα θα παρουσιαστούν στο 26th General Assembly of the International Union of Geodesy and Geophysics στις 22 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου στην Πράγα, Δημοκρατία της Τσεχίας. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2012/09/Swarm_orbit_with_a_difference http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_magnetikhe_polyplokhoteta_archhizei_na_xemperdehuetai

Ένα τριπλό μισοφέγγαρο στον Κρόνο. Ο ουρανός μπορεί να γίνει πληθωρικός από τα δεκάδες φεγγάρια που γυροφέρνουν τον Κρόνο. Η αποστολή Cassini της NASA, η οποία εξερευνά το σύστημα του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» από το 2004, απαθανάτισε ένα τριπλό μισοφέγγαρο που σχηματίζουν ο Τιτάνας (δεξιά), η Ρέα (πάνω) και Μίμας (κάτω). Από τους 150 γνωστούς δορυφόρους του Κρόνου, μόνο οι 53 είναι αρκετά μεγάλοι για να αποκτήσουν επίσημα ονόματα, κυρίως ονόματα από τους Τιτάνες της ελληνικής μυθολογίας. Ο Τιτάνας, μακράν ο μεγαλύτερος δορυφόρος με διάμετρο 5.150 χιλιόμετρα, έχει τριπλάσιο όγκο σε σχέση με τη Σελήνη. Στην παραπάνω εικόνα, το περίγραμμά του εμφανίζεται θολό λόγω της πυκνής, πορτοκαλί ατμόσφαιρας που κρύβει την επιφάνεια. Το ραντάρ του Cassini διαπέρασε για πρώτη φορά το αέρινο πέπλο και αποκάλυψε ένα παγωμένο τοπίο που θυμίζει τη Γη, γεμάτο λίμνες και αμμόλοφους. Αντί για νερό, όμως, οι λίμνες του Τιτάνα περιέχουν υγροποιημένο μεθάνιο, το οποίο εξατμίζεται και ξαναπέφτει στο έδαφος σαν βροχή. Η Ρέα, το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, έχει πιο ανώμαλη επιφάνεια λόγω των πολυάριθμων κρατήρων που καλύπτουν την παγωμένη επιφάνεια. Εξίσου σκληρό, λόγω της δικιάς του βίαιης ιστορίας, είναι το πρόσωπο του μικρού Μίμα, με διάμετρο μόλις 396 χιλιόμετρα. Κάτω από το κάλυμμα πάγου του Μίμα ίσως κρύβεται ένας υπόγειος ωκεανός, όπως συμβαίνει πιθανότατα και στον Εγκέλαδο, έναν μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που δεν αποκλείεται μάλιστα να φιλοξενεί ζωή. Η εικόνα ελήφθη στο ορατό τμήμα του φάσματος στις 25 Μαρτίου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500007001

Η αποστολή Rosetta παρατάθηκε. Η περιπέτεια συνεχίζεται: η ESA επιβεβαίωσε σήμερα ότι η αποστολή της Rosetta θα παραταθεί μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη του 2016, τότε που το διαστημόπλοιο πιθανότατα θα προσγειωθεί στην επιφάνεια του κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko. Η Rosetta εκτοξεύθηκε το 2004 και έφτασε στον κομήτη, τον Αύγουστο του 2014, όπου έχει μελετήσει τον πυρήνα και το περιβάλλον του καθώς ο κομήτης κινείται κατά μήκος της 6,5 ετών τροχιάς του πιο κοντά στον Ήλιο. Μετά από λεπτομερή έρευνα, η Rosetta απελευθέρωσε το όχημα προσεδάφισης, Philae, στην επιφάνεια στις 12 Νοεμβρίου. Το Philae αδρανοποιήθηκε 57 ώρες μετά από τις αρχικές επιστημονικές δραστηριότητες του, αλλά πρόσφατα ξύπνησε και ήρθε σε επαφή με τη Rosetta και πάλι. Η αποστολή Rosetta είχε χρηματοδοτηθεί αρχικά μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου 2015, αλλά σε μια συνάντηση σήμερα, η επιτροπή Science Programme Committee της ESA έδωσε επίσημη έγκριση να συνεχιστεί η αποστολή για επιπλέον εννέα μήνες. Σε εκείνο το σημείο, καθώς ο κομήτης κινείται μακριά από τον Ήλιο ξανά, δεν θα υπάρχει αρκετή ηλιακή ενέργεια για να λειτουργήσει το σύνολο των επιστημονικών οργάνων της Rosetta αποτελεσματικά. "Αυτό είναι μια φανταστική είδηση για την επιστήμη," λέει ο Matt Taylor, Επιστήμονας του έργου Rosetta της ESA. "Θα είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε την μείωση της δραστηριότητας στον κομήτη καθώς απομακρυνόμαστε από τον Ήλιο και πάλι, και θα έχουμε την ευκαιρία να πετάξουμε πιο κοντά στον κομήτη συνεχίζοντας να συλλέγουμε περισσότερα μοναδικά δεδομένα. Συγκρίνοντας λεπτομερώς τα δεδομένα «πριν και μετά», θα έχουμε μια πολύ καλύτερη κατανόηση του πώς οι κομήτες εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους." Ο κομήτης 67P/Churyumov-Gerasimenko θα κάνει την πλησιέστερη προσέγγιση του στον Ήλιο στις 13 Αυγούστου ενώ η Rosetta παρακολουθεί την αύξηση της δραστηριότητα του κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους. Συνεχίζοντας τη μελέτη του κομήτη κατά το έτος μετά το περιήλιο, θα δώσει στους επιστήμονες μια πληρέστερη εικόνα για το πώς η δραστηριότητα ενός κομήτη αυξάνεται και πέφτει κατά μήκος της τροχιάς του. Οι επιπλέον παρατηρήσεις που συλλέγονται από τη Rosetta θα παρέχουν επίσης πρόσθετο πλαίσιο για συμπληρωματικές επίγειες παρατηρήσεις του κομήτη. Προς το παρόν, ο κομήτης βρίσκεται κοντά στον οπτικό ορίζοντα του Ήλιου, καθιστώντας δύσκολες τις επίγειες παρατηρήσεις. Καθώς η δραστηριότητα μειώνεται μετά το περιήλιο, θα πρέπει να είναι δυνατόν να κινηθεί το όχημα σε τροχιά πιο κοντά στον πυρήνα του κομήτη και πάλι, για να προβεί σε λεπτομερή έρευνα των αλλαγών στις ιδιότητες του κομήτη κατά τη διάρκεια του σύντομου «καλοκαιριού» του. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχει μια ευκαιρία για να γίνει μια οριστική οπτική αναγνώριση του Philae. Παρά το γεγονός ότι εμφανίζονται υποψήφιοι σε εικόνες που αποκτήθηκαν από απόσταση 20 χιλιομέτρων, εικόνες που θα ληφθούν από τα 10 χιλιόμετρα ή λιγότερο μετά το περιήλιο θα μπορούσαν να αποτελέσουν την πιο αδιάσιστη επιβεβαίωση. Κατά τη διάρκεια της παράτασης της αποστολής, η ομάδα θα χρησιμοποιήσει την εμπειρία που αποκτήθηκε κατά την επιχείρηση της Rosetta στο δύσκολο περιβάλλον του κομήτη να πραγματοποιήσει κάποιες νέες και ενδεχομένως ελαφρώς πιο επικίνδυνες έρευνες, συμπεριλαμβανομένων πτήσεων στην πλευρά του κομήτη που επικρατεί νύχτα ώστε να παρατηρήσουν τις αλληλεπιδράσεις του πλάσματος, της σκόνης, και του φυσικού αερίου σε αυτή την περιοχή, και για τη συλλογή δειγμάτων σκόνης που εκτινάσσεται κοντά στον πυρήνα. Καθώς ο κομήτης απομακρύνεται από τον Ήλιο, το διαστημικό σκάφος που επιχειρεί βασισμένο στην ηλιακή ενέργεια θα λαμβάνει πλέον αρκετό ηλιακό φως για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και με ασφάλεια, που ισοδυναμεί με την κατάσταση του Ιούνιο του 2011, όταν το διαστημικό σκάφος είχε τεθεί σε κατάσταση αδρανοποίησης για 31 μήνες για το πιο μακρινό σκέλος του ταξιδιού του έξω προς την τροχιά του Δία. Επιπλέον, η Rosetta και ο κομήτης θα είναι και πάλι κοντά στον Ήλιο όπως φαίνεται από τη Γη, τον Οκτώβριο του 2016 καθιστώντας δυσχερείς τις επιχειρήσεις μέχρι τότε. Ωστόσο, με τα καύσιμα κίνησης της Rosetta να έχουν σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί μέχρι εκείνη την ώρα, δεν έχει νόημα να τοποθετηθεί το διαστημικό σκάφος και πάλι σε αδρανοποίηση. "Αυτή τη φορά, καθώς ταξιδεύουμε μαζί δίπλα στον κομήτη, ο πιο λογικός τρόπος για να τερματιστεί η αποστολή είναι να τοποθετηθεί η Rosetta κάτω στην επιφάνεια», λέει ο Patrick Martin, Διευθυντής της αποστολής Rosetta. "Ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλά να κάνουμε για να επιβεβαιώσουμε ότι αυτό το σενάριο στο τέλος της αποστολής θα είναι δυνατό. Θα πρέπει πρώτα να δούμε ποια είναι η κατάσταση του διαστημικού οχήματος μετά το περιήλιο και το πόσο καλά αποδίδει κοντά στον κομήτη, και στη συνέχεια θα πρέπει να προσπαθήσουμε και να προσδιορίσουμε που στην επιφάνεια μπορούμε να έχουμε μια προσγείωση." Αν αυτό το σενάριο δεν ευδοκιμήσει, τότε θα δοθεί εντολή ώστε το διαστημόπλοιο να περιελιχθεί προς τα κάτω στον κομήτη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου περίπου τριών μηνών. Αναμένεται ότι οι επιστημονικές επιχειρήσεις θα συνεχιστούν καθ 'όλη αυτή την περίοδο και θα είναι εφικτές μέχρι πολύ κοντά στο τέλος της αποστολής, επιτρέποντας στα όργανα της Rosetta να συγκεντρώσουν μοναδικά δεδομένα σε άνευ προηγουμένου κοντινές αποστάσεις. Μόλις το τροχιακό σκάφος προσγειωθεί στην επιφάνεια - ωστόσο, είναι εξαιρετικά απίθανο να είναι σε θέση να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του και να μεταδίδει δεδομένα πίσω στη Γη - θα τερματιστεί μία από τις πιο επιτυχημένες αποστολές εξερεύνησης του διαστήματος όλων των εποχών. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_apostolhe_Rosetta_parathatheke

Εντοπίσθηκαν εκατοντάδες μυστηριώδεις γαλαξίες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Stony Brook στη Νέα Υόρκη χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Εντόπισαν 854 άγνωστους μέχρι σήμερα γαλαξίες που βρίσκονται σε απόσταση περίπου 300 εκ. ετών φωτός και ανήκουν σε ένα μεγάλο γαλαξιακό σμήνος που έχει ονομαστεί Σμήνος της Κόμης επειδή βρίσκεται στον αστερισμό της Κόμης της Βερενικής. Οι 854 γαλαξίες ανήκουν σε ένα σπάνιο και μυστηριώδες είδος - έχουν πολύ χαμηλή πυκνότητα και είναι εξαιρετικά σκοτεινοί. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι... σπάνιοι γαλαξίες περιβάλλονται από μια άγνωστη δύναμη που συγκρατεί τα «εύθραυστα» αστρικά συστήματα τα οποία βρίσκονται σε αυτούς. Οι ερευνητές εικάζουν ότι αυτή η αγνωστη δύναμη μπορεί να αφορά γιγάντιες ποσότητες της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης. Οπως και έχει πάντως, οι ερευνητές τονίζουν ότι η ανακάλυψή τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» θα προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των γαλαξιών και ειδικά για την εξέλιξη της φωτεινότητάς τους. Στην εικόνα μέσα στους κύκλους με τις κωδικές ονομασίες σημειώνονται δύο από τους μυστηριώδεις γαλαξίες που εντοπίστηκαν στο Σμήνος της Κόμης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=715910

Κοσμικό ουράνιο τόξο. Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν ένα σπάνιο και ιδιαίτερα εντυπωσιακό όσο και χρήσιμο κοσμικό φαινόμενο το οποίο οι ειδικοί ονομάζουν «κοσμικό ουράνιο τόξο». Ένα από τα αποτελέσματα μιας έκρηξης σουπερνόβα είναι ο σχηματισμός σωμάτων υψηλής πυκνότητας τα οποία ονομάστηκαν άστρα νετρονίου ή «πάλσαρ». Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους». Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν έστρεψαν τα τηλεσκόπια σε μια περιοχή του γαλαξία σε απόσταση 30.700 ετών φωτός από εμάς. Εκεί βρίσκεται ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από ένα γιγάντιο άστρο γύρω από το οποίο βρίσκεται σε τροχιά το πάλσαρ Circinus X-1. Το πάλσαρ περιβάλλουν πυκνά νέφη διαστρικών αερίων και σκόνης. Η παρουσία νεφών κοσμικής ύλης κοντά σε πάλσαρ παράγουν διάφορα φαινόμενα εξαιτίας της δραστηριότητας των άστρων νετρονίου. Οι ακτίνες Χ που εκπέμπονται από ένα πάλσαρ πέφτοντας πάνω σε τέτοια νέφη παράγουν εντυπωσιακούς δακτυλίους. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Circinus X-1. Οι ακτίνες Χ του πάλσαρ πέφτοντας πάνω στα νέφη δημιούργησαν τους δακτυλίους μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δημιούργησαν τους μεγαλύτερους και πιο λαμπρούς δακτυλίους αυτού του είδους. Οι δακτύλιοι αυτοί επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν με ακρίβεια την απόσταση του Circinus X-1 από τη Γη. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=716190

"Прогресс М-28М" http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/progress_m-28m/photo_06-23.html Ο δεύτερος περιβαλλοντικός δορυφόρος του Copernicus βρίσκεται με ασφάλεια σε τροχιά. Ο δορυφόρος Sentinel που ανέπτυξε η ESA - ο Sentinel-2A – εκτοξεύθηκε σήμερα, προσθέτοντας στο σύστημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης Copernicus την ικανότητα οπτικής απεικόνισης υψηλής ανάλυσης. Ο δορυφόρος βάρους 1,1 τόνου μεταφέρθηκε μέσα σε έναν πύραυλο Vega από το κοσμοδρόμιο της Ευρώπης στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας στις 1:52 GMT, στις 23 Ιουνίου (4:52 ώρα Ελλάδος, 22:52 τοπική ώρα, 22 Ιουνίου). Το πρώτο στάδιο διαχωρίστηκε 1 λεπτό 52 δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του, ακολουθούμενο από το δεύτερο στάδιο και το προστατευτικό κάλυμα στα 3 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα, και 3 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα, και το τρίτο στάδιο στα 6 λεπτά και 32 δευτ. Μετά από μια πρώτη ανάφλεξη, 7 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα μετά από την εκτόξευση, που ακολουθήθηκε από δύο επιπλέον αναφλέξεις, το ανώτερο στάδιο του Vega παρέδωσε τον Sentinel-2A στην Ηλιο-σύγχρονη τροχιά στόχο του. Ο δορυφόρος διαχωρίστηκε από το στάδιο στα 54 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα κατά την πτήση. Οι συνδέσεις τηλεμετρίας και ελέγχου του προσανατολισμού εδραιώθηκαν εν συνεχεία από τους ελεγκτές στο κέντρο επιχειρήσεων της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας, επιτρέποντας την ενεργοποίηση των συστημάτων του Sentinel. Το ηλιακό πάνελ του δορυφόρου είχε ήδη αναπτυχθεί. Μετά από αυτή την πρώτη φάση, η οποία συνήθως διαρκεί τρεις ημέρες, οι ελεγκτές θα αρχίσουν τον έλεγχο και τη βαθμονόμηση των οργάνων ώστε να θέσουν σε λειτουργία το δορυφόρο. Η αποστολή αναμένεται να αρχίσει τις επιχειρήσεις της σε τρεις ή τέσσερις μήνες. Έξι οικογένειες των δορυφόρων Sentinel θα αποτελούν τον πυρήνα του Copernicus δικτύου περιβαλλοντικής παρακολούθησης της ΕΕ. Μια εμβληματική διαστημική πρωτοβουλία της ΕΕ, το Copernicus θα παρέχει επιχειρησιακές πληροφορίες σχετικά με την επιφάνεια του εδάφους σε όλο τον κόσμο, τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα για την υποστήριξη χάραξης πολιτικής για το περιβάλλον και την ασφάλεια, και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών και των φορέων παροχής υπηρεσιών. "Ο Sentinel-2 είναι ο δεύτερος δορυφόρος ενός σχηματισμού 20 δορυφόρων, οι οποίοι θα μελετούν εξονυχιστικά τον πλανήτη Γη και θα βελτιώσουν σημαντικά την ικανότητα του Copernicus να παρέχει στους Ευρωπαίους πολίτες την πληρέστερη συλλογή δεδομένων για εφαρμογές σχετικά με το περιβάλλον και την ασφάλεια που είναι διαθέσιμες οπουδήποτε στον κόσμο", σημείωσε ο Γενικός Διευθυντής της ESA Jean-Jacques Dordain. Ο Sentinel-2A θα συμπληρώσει την παντός καιρού, μέρας και νύχτας εικόνες απεικόνιση ραντάρ που παρέχεται από τον πρώτο δορυφόρου του στόλου, Sentinel-1A, που εκτοξεύτηκε την 3η Απριλίου 2014. Ο Sentinel-2Α, με την οπτική κάμερα του, αποτελεί συμπλήρωμα στις εικόνες ραντάρ από τον Sentinel-1A", δήλωσε ο Volker Liebig, Διευθυντή Προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA. "Θα υποστηρίξει σημαντικούς τομείς προς όφελος της κοινωνίας, όπως η ασφάλεια των τροφίμων και η παρακολούθηση των δασών. "Ο συνδυασμός των ευρείων λωρίδων σάρωσης και το σύντομο χρονικό διάστημα νέας επίσκεψης θα επιτρέψει στους χρήστες να βλέπουν την αλλαγή χρήσης της γης και την ανάπτυξη της βλάστησης με πρωτοφανή ακρίβεια. "Επισκέπτοντας εκ νέου τις περιοχές, θα επιτρέψει μια νέα γενιά επιχειρησιακών προϊόντων, από χάρτες κάλυψης της γης και εντοπισμού αλλαγών, χάρτες καταστροφής και δείκτη φυλλικής επιφάνειας έως την περιεκτικότητα σε χλωροφύλλη και άλλες βιο-γεωφυσικές μεταβλητές." Τα δεδομένα θα παρέχονται σε μια δωρεάν και ανοικτή βάση. Τα πρωτογενή δεδομένα θα αναλυθούν, θα επεξεργαστούν και θα εναρμονιστούν από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών. Ο Sentinel-2Β, ο δίδυμος δορυφόρος του, έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στα μέσα του 2016. 14 δορυφόροι Sentinel έχουν επί του παρόντος προγραμματιστεί για να πλαισιώσουν το σχηματισμό. Επιπλέον, οι Sentinel-4 και Sentinel-5 θα μεταφέρονται ως φορτίο σε έξι μετεωρολογικούς δορυφόρους. Βίντεο. Η εκτόξευση του Sentinel-2A http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/06/Sentinel-2A_liftoff Η ανάπτυξη του ηλιακού πάνελ. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/06/Solar_array_deployment http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_dehuteros_perivallontikhos_doryphhoros_toy_Copernicus_vrhisketai_me_asphhaleia_se_trochiha

Πυραμίδα στον Αρη. Οι περίεργες εικόνες από το Curiosity της NASA στον Άρη έχουν ήδη δώσει αφορμή για πολλές συζητήσεις και διάφορα σενάρια. Σύμφωνα με τη Mirror, αρκετοί κάνουν λόγο για ένα περίεργο αντικείμενο, σε σχήμα πυραμίδας στον Άρη. Το αντικείμενο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, έχει μέγεθος όσο περίπου ένα αυτοκίνητο και πολλοί πιστεύουν ότι απλά πρόκειται για πετρώματα. Κάποιοι, όμως, κάνουν λόγο για ένα «τέλειο σχήμα», που θυμίζει αρκετά τις πυραμίδες που υπάρχουν στη Γη και μπορεί να αποτελεί δείγμα κάποιου εξωγήινου πολιτισμού! Μάλιστα, υποστηρίζουν ότι μπορεί απλά να πρόκειται για την κορυφή ενός πολύ μεγαλύτερου αντικειμένου... Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που φωτογραφίες της NASA τροφοδοτούν τη φαντασία του κόσμου. Σχόλιο.Πυραμίδα βρεθηκε πρόσφατα και στην Δήμητρα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=20503 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-curiosity-rover-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1

Εξοπλισμός στο CERN για τη μελέτη της ύλης αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Μία νέα μετρητική διάταξη με όνομα Θερμιδόμετρο Di-Jet συγκαταλέγεται στον εξοπλισμό που απέκτησε ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN της Γενεύης, με σκοπό τη μελέτη της κατάστασης της ύλης αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η διάταξη θα αξιοποιηθεί στα πλαίσια των συγκρούσεων ιόντων μολύβδου, οι οποίες γίνονται στο εσωτερικό του επιταχυντή και με τις οποίες δημιουργείται ένα μίγμα στοιχειωδών σωματίδιων σε ενεργειακές πυκνότητες ανάλογες με αυτές που επικρατούσαν όταν το σύμπαν είχε «ηλικία» μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου. Σε αυτές τις πυκνότητες, η ύλη διασπάται στα «συστατικά» της, δημιουργώντας έτσι πλάσμα κουάρκ γλουονίων, σε θερμοκρασία 100.000 και πλέον φορές μεγαλύτερη από αυτήν που επικρατεί στο κέντρο του ήλιου. Έτσι, με την εγκατάστασή του στον ανιχνευτή ALICE του LHC, το Θερμιδόμετρο Di-Jet θα «παρακολουθήσει» το πλάσμα καθώς αυτό διαστέλλεται και ψύχεται. Με σκοπό να παράσχει καινούριες πληροφορίες για τη φύση του σύμπαντος. Οι πυρήνες των ατόμων αποτελούνται από πρωτόνια και νετρόνια, τα οποία με τη σειρά τους συγκροτούνται από κουάρκ που συνδέονται μεταξύ τους μέσω των γλουονίων. Με τις συγκρούσεις στον επιταχυντή αίρεται ο μηχανισμός συνοχής των κουάρκ, με συνέπεια να σχηματίζεται το «βραχύβιο» πλάσμα κουάρκ γλουονίων. Σε αντίθεση με την προηγούμενη αντίστοιχη συσκευή, το Θερμιδόμετρο Di-Jet θα επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν σε όλη την έκτασή του το σχηματιζόμενο πλάσμα. Έτσι, θα τους παράσχει ένα εργαλείο για τον καλύτερο χαρακτηρισμό της ύλης που παράγεται από τις συγκρούσεις υψηλής ενέργειας και με αυτό τον τρόπο να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα αναφορά με τη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων. Με τον LHC, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις της ύλης χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, έναν ανιχνευτή βαρέων ιόντων που ονομάζεται ALICE (A Large Ion Collider Experiment). Η προσθήκη του Θερμιδόμετρου Di-Jet αυξάνει το «οπτικό πεδίο» του ανιχνευτή. Η κατασκευή της συσκευής ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014, δύο εβδομάδες νωρίτερα από τον αρχικό προγραμματισμό, ενώ η εγκατάστασή της ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα. Για την προσθήκη της διάταξης, χρειάσθηκε να επανασχεδιασθεί η στήριξη του ALICE, αλλά και να αποκτήσουν άλλη διάταξη ορισμένα υποσυστήματα του ανιχνευτή. Γι’ αυτό και, εκτός από τους επιστήμονες από το πείραμα ALICE, στην εγκατάστασή του Θερμιδόμετρου συμμετείχαν επίσης ομάδες τεχνικών από τη Γαλλία, την Κίνα και την Ιαπωνία. http://www.naftemporiki.gr/story/969170/eksoplismos-sto-cern-gia-ti-meleti-tis-ulis-amesos-meta-ti-megali-ekriksi

Αυτοψία στο εργαστήριο των διαστημικών πυραύλων. Χρειάζονται χρόνια για να δημιουργήσεις έναν πύραυλο, μα λίγα δευτερόλεπτα για να εκτοξευθεί. Πρόκειται για μια συναρπαστική στιγμή, που δεν σηκώνει λάθη και παραλείψεις. «Για να φτάσεις στο διάστημα, χρειάζεσαι πολλή δύναμη. Για να υπερνικήσουμε τη βαρύτητα της Γης χρειαζόμαστε σημαντική ποσότητα ενέργειας» δήλωσε, στην κάμερα του euronews o διευθυντής εκτοξευτών της ESA, Γκάελ Γουίντερς. Η δύναμη που βάζει αστροναύτες και δορυφόρους σε τροχιά, προέρχεται από τις μηχανές πυραύλων που καίνε στερεά ή υγρά καύσιμα, ή και τα δύο στην περίπτωση του Ariane 5. Οτιδήποτε πρόκειται να απογειωθεί, περνάει πρώτα από την έδρα της εταιρείας πυραύλων «Snecma», ενός εργοστασίου που βρίσκεται στα δάση της Νορμανδίας, κοντά στην πόλη του Βέρνον. Τρεις κινητήρες πυραύλων κατασκευάζονται σε αυτό το εργοστάσιο. Το vulcain 2 προορίζεται για την κεντρική σκηνή του Ariane 5, ο μικρότερος HM7B που χρησιμοποιείται στο ανώτερο τμήμα του Ariane 5 και το νεότερο Vinci που ακόμη αναπτύσσεται. Αυτά τα ακριβά μηχανήματα πρέπει να προσαρμόζονται σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και οι τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/06/ESA_Euronews_It_s_rocket_science http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Aytopshia_sto_ergastherio_ton_diastemikhon_pyrahulon Συλλογή εικόνων του πλανήτη μας. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-iss-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1

Σέντνα. Τον Νοέμβριο του 2003 ομάδα αστρονόμων ανακάλυψαν ένα μεγάλο παγωμένο βράχο στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, πολύ πιο μακριά από τον Πλούτωνα. Πρόκειται για ένα πλανητοειδές σώμα που ονομάστηκε Σέντνα (Sedna) από το όνομά μιας θεάς των ωκεανών και πιο συγκεκριμένα μιας θεότητας των Εσκιμώων, η οποία σύμφωνα με τον μύθο δημιούργησε τα θαλάσσια πλάσματα της Αρκτικής. Πρόκειται για το πιο παγωμένο και μακρινό γνωστό αντικείμενο που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ηλιο. Η παρουσία της Σέντνα στο ηλιακό μας σύστημα πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για την ύπαρξη της. Μια νέα θεωρία αναφέρει ότι η Σέντνα ανήκε σε ένα άστρο που κάποτε πέρασε από τη διαστημική μας γειτονιά με τον Ηλιο να καταφέρνει να την αρπάξει και να την τοποθετεί στην θέση που βρίσκεται σήμερα. Ο παγωμένος αυτός βράχος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 13 δισ. χλμ. από τον Ηλιο ενώ ο Πλούτωνας βρίσκεται σε απόσταση περίπου 4 δισ. χλμ. από το μητρικό μας άστρο. Η Σέντνα έχει ελαφρώς μικρότερο μέγεθος από τον Πλούτωνα και το μισό μέγεθος από τη Σελήνη, η διάμετρός του εκτιμάται ότι είναι στα 3/4 αυτής του Πλούτωνα. H θερμοκρασία στη Σέντνα βρίσκεται μόνιμα χαμηλότερα από τους -240 βαθμούς Κελσίου. Η Σέντνα βρίσκεται στη ζώνη Κάιπερ, μια περιοχή στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος με αμέτρητους μικρότερους και μεγαλύτερους παγωμένους βράχους. Θεωρείται η δεύτερη μεγάλη ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος μετά από εκείνη που βρίσκεται ανάμεσα στον Δία και τον Αρη. Πρόκειται για σώματα που οι ειδικοί πιστεύουν ότι αποτελούν απομεινάρια από την διαδικασία σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος. Στη ζώνη Κάιπερ υπάρχουν ορισμένα σώματα όπως η Σέντνα η τροχιακή κίνηση των οποίων δεν εξηγείται με τα συμβατικά πλανητικά μοντέλα. Ετσι οι ειδικοί άρχισαν να ρίχνουν στο τραπέζι διάφορες ιδέες. Μια από αυτές ήταν ότι αυτά τα σώματα βρίσκονταν στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος αλλά το καθένα εξ αυτών μπλέχτηκε στις βαρυτικές δυνάμεις ενός πλανήτη που το… εξόρισε στη ζώνη Κάιπερ. Μπορεί για κάποια από αυτά τα σώματα η θεωρία αυτή να ταιριάζει όχι όμως και στην περίπτωση της Σέντνα. Κάποιοι επιστήμονες έριξαν στο τραπέζι μια πιο προωθημένη θεωρία σύμφωνα με την οποία η Σέλντα που βρισκόταν κάπου στο ηλιακό μας σύστημα μπλέχτηκε στις πανίσχυρες βαρυτικές δυνάμεις ενός άστρου που πέρασε κοντά από τη διαστημική μας γειτονιά πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη με αποτέλεσμα να καταλήξει στη ζώνη Κάιπερ έχοντας αυτή την παράξενη τροχιά. Τώρα ομάδα ερευνητών στο Αστεροσκοπείο Leiden στην Ολλανδία προχωρά σε μια ακόμη πιο προωθημένη άποψη υποστηρίζοντας ότι η Σέντα δεν ανήκε στο δικό μας σύστημα αλλά ήταν ένα από τα κοσμικά σώματα που συνόδευαν εκείνο το άστρο που πέρασε από κοντά μας. Σύμφωνα με τη θεωρία που ανέπτυξαν οι ερευνητές το άστρο κατά το πέρασμα του ήρθε σε ένα βαρυτικό μπραντεφέρ με τον Ηλιο. Το περαστικό άστρο τράβηξε κοντά του πολλά σώματα από τη ζώνη Κάιπερ αλλά το ίδιο έκανε και ο Ηλιος αντικαθιστώντας τις απώλειες από τη ζώνη Κάιπερ με σώματα που εκείνος άρπαξε από το περαστικό άστρο. Ένα από τα σώματα που άρπαξε ο Ηλιος ήταν και η Σέντνα σύμφωνα με τους ερευνητές που δημοσιεύουν τη θεωρία τους στο στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων «arXiv.org». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=715519

Διαστημικός «κυνηγός» της σκοτεινής ύλης από την Κίνα. Ένας δορυφόρος που θα αναζητήσει πληροφορίες για τη σκοτεινή ύλη στο σύμπαν, συγκαταλέγεται στα πέντε ερευνητικά πρότζεκτ τα οποία ανακοίνωσε επίσημα η Κίνα στις αρχές του μήνα. Με όνομα Dark Matter Particle Explorer (DAMPE), ο δορυφόρος αναμένεται να είναι έτοιμος μέχρι το τέλος της φετινής χρονιάς, για να εκτοξευθεί στο διάστημα. Από εκεί, θα επιχειρήσει να εξερευνήσει τη σκοτεινή ύλη, μελετώντας τη διεύθυνση, την ενέργεια και το ηλεκτρικό φορτίο των σωματιδίων υψηλής ενέργειας από τα οποία αποτελούνται οι κοσμικές ακτίνες. Μάλιστα, θα «σαρώσει» την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία τους και θα μετρήσει την ενέργειά τους με μεγαλύτερη ακρίβεια από οποιονδήποτε άλλο δορυφόρο, όπως δήλωσε ο Τσανγκ Τζιν, επιστημονικός επικεφαλής του πρότζεκτ από το Κέντρο Μηχανικής Μικροδορυφόρων της Σαγκάης (SECM), το οποίο ανέλαβε να το υλοποιήσει. Μέχρι αυτή τη στιγμή έχει ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο ποσοστό του εξοπλισμού του DAMPE, το οποίο έχει επίσης δοκιμασθεί με επιτυχία στο εργαστήριο. Στόχος του SECM είναι όλος αυτός ο εξοπλισμός και ο δορυφόρος να μείνουν σε λειτουργία για τρία χρόνια. Με βάση τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 90% της ύλης του σύμπαντος, αν και δεν έχει ποτέ μέχρι σήμερα ανιχνευθεί άμεσα. Αντίθετα, η παρουσία της «προδίδεται» από την αλληλεπίδρασή της με τη συμβατική ύλη. Έτσι, μεταξύ άλλων, θεωρείται η αιτία που οι επιταχυνόμενοι γαλαξίες διατηρούν τη συνοχή τους, όπως επίσης και η εξήγηση για την ταχύτητα που έχουν τα πιο απομακρυσμένα τμήματα των σπειροειδών γαλαξιών. Εκτός από το διάστημα, τα κινεζικά επιστημονικά ιδρύματα θα επιχειρήσουν να διαλευκάνουν το «μυστήριο» της σκοτεινής ύλης και στα έγκατα της Γης. Γι’ αυτό τον σκοπό, στην επαρχία Σιτσουάν ετοιμάζεται ένα από τα βαθύτερα ερευνητικά εργαστήρια στον κόσμο. Η φύση της σκοτεινής ύλης δεν μπορεί να εξηγηθεί από το Καθιερωμένο Πρότυπο, το οποίο περιγράφει τα είδη των στοιχειωδών σωματιδίων που συγκροτούν το σύμπαν και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Ορισμένοι θεωρητικοί φυσικοί υποστηρίζουν πως η απάντηση «κρύβεται» στην υπερσυμμετρία, μία θεωρία που προβλέπει για κάθε ένα γνωστό σωματίδιο έναν υπερσυμμετρικό του «εταίρο», εκτιμώντας πως το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης είναι κάποιο από τα ελαφρύτερα υπερσυμμετρικά σωμάτια. Η αποστολή του DAMPE, πάντως, αναμένεται να δώσει περισσότερα στοιχεία και για την προέλευση των κοσμικών ακτίνων. Η Κίνα έχει επίσης στα σκαριά άλλους τρεις δορυφόρους, οι οποίοι θα εκτοξευθούν μέσα στην επόμενη διετία. Ανάμεσα σε άλλα, οι δορυφόροι θα χρησιμοποιηθούν για την πραγματοποίηση κβαντικών πειραμάτων στο διάστημα, αλλά και για τη μελέτη των μελανών οπών και των αστέρων νετρονίων. http://www.naftemporiki.gr/story/968247/diastimikos-kunigos-tis-skoteinis-ulis-apo-tin-kina

Η Γη ξαναζεί τις τελευταίες μέρες των δεινοσαύρων. Ακόμα και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, δεν χωράει πλέον αμφιβολία ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε μια περίοδο μαζικής εξαφάνισης ειδών, η οποία δεν έχει προηγούμενο από τότε που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι εδώ και 65 εκατομμύρια χρόνια, προειδοποιεί ακόμα μια μελέτη. Μεταξύ των οικολόγων και των παλαιοντολόγων υπάρχει σήμερα μια γενική ομοφωνία ότι ο άνθρωπος σπρώχνει τον πλανήτη στο έκτο κύμα μαζικής εξαφάνισης ειδών. Η νέα μελέτη επιχειρεί να πείσει όσους αμφιβάλλουν για το φαινόμενο ότι δεν πρόκειται για σενάριο καταστροφολογίας που βασίζεται σε υπερβολικές εκτιμήσεις. Τα ανησυχητικά ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Science Advances, «δείχνουν χωρίς σημαντικό περιθώριο αμφιβολίας ότι περνάμε σήμερα στο έκτο συμβάν μαζικής εξαφάνισης» λέει ο Πολ Έρλικ, καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Η ανάλυση της ομάδας του δείχνει ότι ο ρυθμός εξαφάνισης ειδών είναι σήμερα τουλάχιστον 100 φορές μεγαλύτερος από ό,τι θα ήταν χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς τον μέσο ρυθμό εξαφάνισης ειδών στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια της ιστορίας της Γης, δεδομένου ότι το μόνο που γνωρίζουμε προέρχεται από το αρχείο των απολιθωμάτων, το οποίο μπορεί να είναι αποσπασματικό. Οι συντάκτες της νέας μελέτης βασίστηκαν εσκεμμένα σε μια εκτίμηση για τον μέσο ρυθμό εξαφάνισης που αφορά τα σπονδυλωτά ζώα -τα ζώα με ραχοκοκαλιά- και υπερβαίνει κατά δύο φορές άλλες εκτιμήσεις. Η εκτίμηση προέρχεται από προηγούμενη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2011 στο περιοδικό Nature και έδειχνε ότι, σε κανονικές συνθήκες, περίπου δύο εξαφανίσεις ειδών συμβαίνουν ανά 10.000 είδη σπονδυλωτών ανά αιώνα. Για να υπολογίσουν τον τρέχοντα ρυθμό εξαφάνισης, οι ερευνητές αξιοποίησαν δεδομένα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), τον οργανισμό που εκδίδει την επίσημη Κόκκινη Λίστα των απειλούμενων ειδών. Τα στοιχεία δείχνουν ότι, από το 1900 έως σήμερα έχουν εξαφανιστεί σχεδόν 500 σπονδυλόζωα, συγκριτικά με τα εννέα που θα περίμενε κανείς με βάση τον μέσο όρο. Και οι απώλειες είναι συγκρίσιμες με αυτές που εκτιμώνται για τα πέντε προηγούμενα κύματα μαζικής εξαφάνισης, από τα οποία το τελευταίο ήταν αυτό που τερμάτισε το βασίλειο των δεινοσαύρων. «Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν παραδείγματα ζώων που είναι ουσιαστικά ζωντανοί νεκροί» σχολιάζει ο Δρ Έρλικ. «Θέλουμε να τονίσουμε ότι οι υπολογισμοί μας πιθανότατα υποτιμούν τη σοβαρότητα της κρίσης, αφού στόχος μας ήταν να θέσουμε ένα ρεαλιστικό κατώτατο όριο για τις επιπτώσεις του ανθρώπου στη βιοποικιλότητα» τονίζει η ομάδα του. Πράγματι, έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2014 στο Science και εξέταζε και τα αγγειόσπερμα και κωνοφόρα φυτά εκτός από τα σπονδυλόζωα κατέληγε στην εκτίμηση ότι ο σημερινός ρυθμός εξαφάνισης είναι 1.000 φορές πάνω από το κανονικό. Η νέα, πιο συντηρητική μελέτη αναγνωρίζει πάντως ότι υπάρχουν περιθώρια να ανακοπεί η επικείμενη καταστροφή, αρκεί να υπάρξουν «ταχείες και ενισχυμένες προσπάθειες για την προστασία των ήδη απειλούμενων ειδών και την ελάφρυνση των πιέσεων στους πληθυσμούς τους, και ιδιαίτερα την απώλεια βιοτόπων, την υπερεκμετάλλευση με στόχο το οικονομικό όφελος και την κλιματική αλλαγή». Σχόλιο.Αλήθεια εμείς κανουμε κατι για αυτό.Ας αναρωτηθουμε πραγματικά και να μην κλείνουμε τα ματια γιατι ολα αυτά γινονται γύρω μας!!! http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500006509

Ψηφιοποιούνται 20.000 χειρόγραφα του Grothendieck. Μια αρκετά ενδιαφέρουσα είδηση για τον κορυφαίο μαθηματικό Alexander Grothendieck, «τον καταραμένο ποιητή των μαθηματικών» όπως τον αποκαλεί η γαλλική εφημερίδα Le Monde, δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της ίδιας εφημερίδας. Το Πανεπιστήμιο του Montpellier ανακοίνωσε ότι πρόκειται να ψηφιοποιήσει περίπου 20.000 χειρόγραφά του, τα οποία ξεκίνησε να γράφει από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 μέχρι και τη δεκαετία του ’80. Τα χειρόγραφα αποτελούνται από μαθηματικά κείμενα, επιστολές, λογοτεχνικά και φιλοσοφικά κείμενα, ορισμένα από αυτά με μυστικιστικές αποχρώσεις. Η απόφαση του γαλλικού πανεπιστημίου έχει στόχο να διαφυλάξει, με αυτή την απόφαση, το σημαντικό έργο του Grothendieck, αλλά και να επιτρέψει στην επιστημονική κοινότητα να το μελετήσει και σε αρκετές περιπτώσεις να το αποκρυπτογραφήσει. Ο σπουδαίος μαθηματικός, με τον μυθιστορηματικό βίο, που επηρέασε όσο λίγοι τη μαθηματική σκέψη με τις ρηξικέλευθες έρευνές του στην αλγεβρική γεωμετρία, πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του 2014 σε ηλικία 86 ετών στο νοσοκομείο Saint-Girons, στην περιοχή Ariege της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Εκεί κοντά, στο χωριό Lassere, βρισκόταν το καταφύγιό του, το μυστικό ερημητήριο που διάλεξε για να αποσυρθεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Παρά την καθολική αναγνώριση του έργου του, ο ίδιος διάλεξε, τελικά, το δρόμο του αναχωρητισμού και της απομόνωσης. Το 1966 τιμήθηκε με την ύψιστη μαθηματική διάκριση, το βραβείο Fields, το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει, επειδή δεν ήθελε να ταξιδέψει στη Μόσχα για πολιτικούς λόγους. Ο ριζοσπαστικός τρόπος με τον οποίο υπερασπίστηκε τις πεποιθήσεις του είχε την ίδια ένταση σε όλη τη διάρκεια της ζωής του: από τα τέλη της δεκαετίας του 60 άρχισε να απομακρύνεται σταδιακά από τους κύκλους της επιστημονικής κοινότητας και από τους θεσμούς της. Παρακολουθήστε ΕΔΩ την εκδήλωση που διοργάνωσε η ομάδα ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ για τον Alexander Grothendieck την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη. http://thalesandfriends.org/el/2015/02/16/video-tis-ekdilosis-gia-ton-alexander-gkrothentik-sto-mouseio-benaki/ http://physicsgg.me/2015/06/19/%cf%88%ce%b7%cf%86%ce%b9%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-20-000-%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%cf%8c%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-grothendieck/

Το CERN από το άλφα ώς το ωμέγα. «Ο Οργανισμός θα παρέχει συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών στην πυρηνική έρευνα με ένα καθαρό, επιστημονικό και θεμελιώδη χαρακτήρα καθώς και στην έρευνα και τις επεκτάσεις της που συνδέονται ουσιαστικά με την αρχική. Ο Οργανισμός δεν θα έχει καμία σχέση με εργασία για στρατιωτικές απαιτήσεις και τα αποτελέσματα της πειραματικής και θεωρητικής εργασίας θα δημοσιεύονται ή αλλιώς θα καθίστανται γενικώς διαθέσιμα». Αρθρο ΙΙ, Παράγραφος 1, ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΕΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ, Παρίσι 1η Ιουλίου 1953. Αυτή είναι η γέννηση του CERN, του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Σωματιδιακής Φυσικής, που αναπτύχθηκε ως το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο στον κόσμο. Το CERN, μια από τις πρώτες κοινές ευρωπαϊκές προσπάθειες ανάπτυξης της βασικής έρευνας και καινοτομίας στη πυρηνική και σωματιδιακή φυσική, ένα πρότυπο ευρωπαϊκής συνεργασίας, εκκίνησε πριν από λίγες μέρες τη λειτουργία του Μεγάλου Αδρονικού Επιταχυντή (LHC), μετά από δύο χρόνια αναβάθμισης. Γράφονται και λέγονται πολλά, το CERN μοιάζει να είναι στα χείλη όλων τα τελευταία χρόνια χάρη στα επιτεύγματά του, τι ακριβώς ξέρουμε όμως για τους σκοπούς και τους στόχους του; Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε «όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε για το CERN», ξεκινώντας από τα βασικά και μιλώντας με κορυφαίους επιστήμονες. Σε αυτό το πρώτο μέρος του αφιερώματός μας στο CERN θα συνοψίσουμε την ιστορία, τη δομή και τον τεράστιο ρόλο που παίζει στην επιστημονική έρευνα αιχμής του 21ου αιώνα. – Τι είναι το CERN; – Ενας ζωντανός επιστημονικός οργανισμός με 21 κράτη-μέλη (μεταξύ τους και η Ελλάδα), 2.300 εργαζόμενους και 11.500 επισκέπτες επιστήμονες (πάνω από το 50% του παγκόσμιου επιστημονικού δυναμικού στον τομέα των στοιχειωδών σωματιδίων) που προέρχονται από περίπου 700 πανεπιστήμια και ινστιτούτα σε 113 χώρες σε όλο τον κόσμο, ένα μοναδικό κοινωνικο-οικονομικό φαινόμενο συνεργασίας μεταξύ ερευνητών ανεξαρτήτως φύλου, γλώσσας, θρησκείας, εθνικότητας. «Το πάθος και η αφοσίωση των ερευνητών να εκπληρώσουν τους στόχους τους και να συμμετέχουν ισότιμα με όλους τους άλλους, είναι μοναδικό φαινόμενο κοινωνικής συνεργασίας που έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από ΟΗΕ και ΟΑΣΑ. Η προσφορά του CERN στο παγκόσμιο κοινωνικό και επιστημονικό γίγνεσθαι, αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ, και το CERN προσκλήθηκε να έχει μόνιμη θέση Παρατηρητή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ από το 2013», λέει ο Ευάγγελος Γαζής, Καθηγητής Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΜΠ, Εθνικός Εκπρόσωπος Διασύνδεσης της Βιομηχανίας με το CERN και μέλος της Οικονομικής Επιτροπής του Συμβουλίου του CERN. – Πού εστιάζουν τα πειράματα του CERN; – Τα πειράματα του CERN εστιάζουν στη θεμελιώδη έρευνα της φυσικής για τη δομή της ύλης με συμπεράσματα που οδηγούν στη διαδικασία της δημιουργίας του σύμπαντος. Δημιουργούν συνθήκες της ύλης αντίστοιχες με εκείνες που επικρατούσαν κλάσματα του πρώτου δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Ερωτήματα όπως, από τι είναι φτιαγμένο το Σύμπαν, από πού προέρχεται η ύλη και πώς συγκρατείται για να σχηματίσει τις κοσμικές δομές που αναγνωρίζουμε σήμερα (πλανήτες, άστρα, γαλαξίες), βρίσκονται στο κέντρο των ερευνών που διεξάγονται στο CERN. Οι φυσικοί αναγνωρίζουν ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται η γενικά αποδεκτή φυσική θεωρία που συνοψίζει τις γνώσεις μας για τη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, αν και έχει επιβεβαιωθεί σε όλους τους πειραματικούς ελέγχους τα τελευταία 50 χρόνια, αφήνει αρκετά αναπάντητα ερωτήματα: γιατί στο Σύμπαν επικράτησε η ύλη αντί για την αντι-ύλη, από τι είναι φτιαγμένη η σκοτεινή ύλη και κατ’ επέκταση η σκοτεινή ενέργεια, και το «Αγιο Δισκοπότηρο» της Φυσικής, η αναζήτηση μιας ενοποιημένης περιγραφής όλων των θεμελιωδών αλληλεπιδράσεων της φύσης. – Ακούμε συχνά να μιλούν για τον Επιταχυντή LHC του CERN. Τι είναι αυτό; – Μια διαδοχή επιταχυντών χρησιμοποιείται για να ενισχύσει προοδευτικά τις δέσμες πρωτονίων σε όλο και υψηλότερες ενέργειες, καταλήγοντας στον LHC που είναι η τελευταία παγκόσμια τεχνολογική κατάκτηση αυτής της αλυσίδας επιταχυντών, όπου τα πρωτόνια επιταχύνονται ως τη μοναδική ενέργεια των 6.5 TeV (1 τρισεκατομύριο Ηλεκτρονιοβόλτ) ανά δέσμη. Οι περισσότεροι από τους άλλους επιταχυντές της αλυσίδας έχουν επιπλέον τους δικούς τους πειραματικούς θαλάμους, όπου οι δέσμες σωματιδίων χρησιμοποιούνται για πειράματα σε χαμηλότερες ενέργειες. Ο επιταχυντής LHC χρησιμοποιεί μία σήραγγα περιφέρειας 27 χιλιομέτρων και μερικούς από τους ισχυρότερους δίπολους και τετράπολους μαγνήτες και κοιλότητες ραδιοσυχνοτήτων, όλα από υπεραγώγιμο υλικό (NbTi) που λειτουργούν σε θερμοκρασία -271.1 oC. Η σήραγγα βρίσκεται σε μέσο βάθος 100 μέτρων, γιατί ο φλοιός της Γης παρέχει καλή θωράκιση από την εξωτερική ακτινοβολία και δεν εμποδίζει τις τωρινές ή μελλοντικές πολιτικές δράσεις στην περιοχή (υπόγειες σήραγγες ύδρευσης, παροχής ενέργειας, συγκοινωνία μετρό κ.λπ.). Δέσμες αδρονίων (πρωτονίων ή ιόντων Μολύβδου 208Pb) ταξιδεύουν σε αντίθετες κατευθύνσεις στο εσωτερικό δύο δακτυλίων για πολλές ώρες, καλύπτοντας απόσταση μεγαλύτερη από 10 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (αρκετή για να πάει κανείς στον πλανήτη Ποσειδώνα και να επιστρέψει), πριν οδηγηθούν σε σύγκρουση στα τέσσερα σημεία τομής των δακτυλίων όπου βρίσκονται οι ανιχνευτές των τεσσάρων μεγάλων πειραμάτων ALICE, ATLAS, CMS και LHCb. Από την αλληλεπίδραση των δεσμών του LHC στα σημεία σύγκρουσης των πειραμάτων δημιουργούνται ως και 800 εκατομμύρια συγκρούσεις σωματιδίων το δευτερόλεπτο. – Τι έχει καταφέρει έως σήμερα ο LHC; – Ο LHC χρειάστηκε περίπου 10 χρόνια για να κατασκευαστεί και να τεθεί σε λειτουργία (μαζί με τα 4 βασικά πειράματα) και θα λειτουργήσει μέχρι περίπου το 2030. Η πρώτη φάση λειτουργίας του ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2009, σημειώνοντας πολλές επιτυχίες με αποκορύφωμα την ανακοίνωση, στις 4 Ιουλίου 2012, της ανακάλυψης του μποζονίου Higgs από τα πειράματα ATLAS και CMS. Στις αρχές του 2013 ο LHC απενεργοποιήθηκε για να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη συντήρηση και αναβάθμισή του και την 3η Ιουνίου 2015 ξεκίνησε τη δεύτερη περίοδο λειτουργίας του παρέχοντας τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα στη σχεδόν διπλάσια ενέργεια-ρεκόρ των 13 TeV. Μελλοντικά σχέδια προβλέπουν την κατασκευή ενός γραμμικού επιταχυντή επόμενης γενιάς όπως ο επιταχυντής συγκρουόμενων ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων CLIC στον οποίο έχουν επενδυθεί περισσότερα από 20 χρόνια έρευνας και ανάπτυξης νέων τεχνολογιών, ή ενός κυκλικού επιταχυντή – διάδοχου του LHC που θα φτάνει ενέργειες ώς και 100 TeV με αντίστοιχη περίμετρο 80 ή 100 χμ! Είναι φανερό ότι η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να φτάσει πια σε ενέργειες που μέχρι πρόσφατα συναντούσαμε μόνο στη Φύση. – Πώς όμως συνδέονται όσα γίνονται στο CERN με την καθημερινότητά μας; – Η τεχνολογία είναι θα έλεγε κανείς το μέσο με το οποίο η κοινωνία και η καθημερινότητά μας μπολιάζεται με την επιστήμη. Η φυσική υψηλών ενεργειών απαιτεί τεχνολογία αιχμής που δεν υπάρχει ακόμη στη βιομηχανία. «Εξήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του, το CERN αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο παγκόσμιο διεθνή ερευνητικό οργανισμό με σπουδαία επιτεύγματα όχι μόνο στον τομέα της βασικής έρευνας αλλά και με πολλαπλά οφέλη τεχνολογικών και καινοτομικών ανακαλύψεων. Από την επιστήμη των υλικών, μέχρι τους υπολογιστές, την ιατρική, την ενέργεια και το περιβάλλον, οι τεχνολογίες αιχμής που αναπτύχθηκαν στο CERN μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας βελτιώνοντας την καθημερινότητά μας» λέει ο καθηγ. Ε. Γαζής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάπτυξη του Παγκόσμιου Ιστού (του γνωστού μας world wide web) που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1989 από το CERN και είναι πια αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας, αλλάζοντας για πάντα την συμπεριφορά και λειτουργία του σύγχρονου ανθρώπου και των κοινωνιών. – Ποιες μπορεί να είναι οι εφαρμογές των επιταχυντών στη ζωή μας; – Η τεχνολογία που αναπτύχθηκε για τις ανάγκες της φυσικής υψηλών ενεργειών έχει παίξει σπουδαίο ρόλο σε καινοτομίες στο πεδίο των εναλλακτικών μορφών ενέργειας όπως η ηλιακή, ή στην ασφαλέστερη παραγωγή πυρηνικής ενέργειας και τη διαχείριση των επικίνδυνων πυρηνικών αποβλήτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ενισχυτής Ενέργειας που προτάθηκε πριν από λίγα χρόνια από τον νομπελίστα ερευνητή του CERN Carlo Rubbia. Με βάση την ιδέα αυτή οργανώθηκε και λειτουργεί η συνεργασία N_TOF, στην οποία συμμετέχει το ΕΜΠ, το Παν/μιο Ιωαννίνων και το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος». Αλλά και οι βιομηχανικές εφαρμογές των επιταχυντών είναι πολλές: επεξεργασία προϊόντων, αποστείρωση ιατρικού εξοπλισμού και τροφών, κατασκευή ημιαγωγών των ηλεκτρονικών υπολογιστών, μικροηλεκτρονική, βελτίωση της αντοχής βιομηχανικών προϊόντων, έλεγχος και εντοπισμός φθορών κινητήρων, έλεγχος λαθρεμπορίου σε λιμάνια και αεροδρόμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 30.000 και πλέον επιταχυντές που λειτουργούν παγκοσμίως μόνον οι 200 αφορούν τη βασική έρευνα, ενώ οι υπόλοιποι χρησιμοποιούνται σε ποικίλες (βιομηχανικές και ιατρικές) εφαρμογές. – Υπάρχει κάποιος συσχετισμός του CERN με την ιατρική; – Οι ανιχνευτές ακριβείας, οι επιταχυντές και οι τεχνολογίες δεσμών βρίσκουν σπουδαίες ιατρικές (διαγνωστικές και θεραπευτικές) εφαρμογές: ιατρική απεικόνιση (τομογραφία SPECT, PET, MRI), αναίμακτη θεραπεία καρκίνου με αδρόνια (περισσότεροι από 60.000 ασθενείς έχουν θεραπευθεί παγκοσμίως), ιατρικά ραδιο-ισότοπα για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, βραχυθεραπεία καρκίνου. Πάνω από το 50% των επιταχυντών που λειτουργούν παγκοσμίως χρησιμοποιούνται στην ιατρική. Οι ιατρικές εφαρμογές, περισσότερο ίσως από τους υπόλοιπους τομείς, είναι η επιτομή της συνεργασίας μεταξύ επιστημονικών πεδίων και ερευνητών από πολύ διαφορετικούς κλάδους (φυσικοί, γιατροί, ραδιοβιολόγοι, μηχανικοί, προγραμματιστές, βιομηχανικός κόσμος) αποδεικνύοντας ότι βασική και εφαρμοσμένη επιστήμη μπορούν να συμβαδίζουν προωθώντας η μια την άλλη σε νέες καινοτόμες τεχνολογίες με πολλαπλά οφέλη για την ανθρωπότητα. Eίναι ασφαλή τα πειράματα; «Συγκρούσεις τόσο μεγάλης ενέργειας μπορεί να καταστρέψουν τον πλανήτη μας»: Ολα αυτά τα φαινόμενα του μικρόκοσμου, αφορούν αλληλεπιδράσεις σωματιδίων με απειροελάχιστες μάζες, των οποίων οι τεράστιες ενέργειες δεν απειλούν τον άνθρωπο και τη γη. Η πολύ πιο επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία που διαπερνάει το Σύμπαν, βομβαρδίζει καθημερινά τον πλανήτη μας χωρίς να έχει οδηγήσει σε καταστροφή. «Τα πειράματα στον LHC μπορεί να δημιουργήσουν επικίνδυνα σωματίδια, τα λεγόμενα strangelets, που θα αποσταθεροποιήσουν τους πυρήνες της κανονικής ύλης μετατρέποντάς τους σε μια περίεργη μορφή ύλης που αποτελείται από έναν ασυνήθιστο συνδυασμό κουάρκ»: Η υπόθεση αυτή οφείλεται σε μία θεωρία που δεν έχει επαληθευτεί πειραματικά, ούτε προβλέπεται από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Η δημιουργία strangelets στις υψηλές ενέργειες που επικρατούν στον LHC είναι απίθανη, εξάλλου για να διατηρηθούν θα χρειάζονταν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Είναι πιο πιθανό να δημιουργηθεί πάγος σε νερό που βράζει παρά strangelets στον LHC. «Τα πειράματα του CERN μπορεί να δημιουργήσουν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες που θα καταπιούν τον πλανήτη μας»: Αυτό το σενάριο «έπαιξε» πάρα πολύ το 2009 για να μην αρχίσει η λειτουργία του LHC, αλλά έξι χρόνια μετά την ακίνδυνη λειτουργία του LHC σταμάτησε να ακούγεται. Οι υποτιθέμενες μαύρες τρύπες, αν ποτέ δημιουργηθούν, θα είναι ακίνδυνες, αφού θα συρρικνωθούν και θα εξατμισθούν στιγμιαία λόγω της ακτινοβολίας Hawking που εκπέμπουν. Λειτουργεί στους -271.1 oC • Τα πρωτόνια που επιταχύνονται στον LHC προέρχονται από απλή φιάλη με συνηθισμένο υδρογόνο, όπου 2 νανογραμμάρια αρκούν για μια ημέρα δουλειάς στον LHC. Για να επιταχυνθούν όλα τα πρωτόνια που προέρχονται από 1 γραμμάριο υδρογόνου θα χρειάζονταν 1 εκατ. χρόνια λειτουργίας του LHC. • Κάθε μία από τις 6.000-9.000 υπεραγώγιμες ίνες κράματος Νιοβίου-Τιτανίου στο καλώδιο των μαγνητών του LHC έχει πάχος 0,007 χιλιοστά, περίπου 10 φορές λεπτότερο από μια ανθρώπινη τρίχα. Εάν προσθέσουμε όλες τις ίνες μαζί, το μήκος τους αντιστοιχεί σε 6 ταξίδια μετ’ επιστροφής στον Ηλιο και 150 ταξίδια στη Σελήνη. • Το κεντρικό τμήμα του LHC είναι το μεγαλύτερο ψυγείο του Σύμπαντος, λειτουργεί σε θερμοκρασία -271.1 βαθμών Κελσίου, ψυχρότερο και από το μακρινό Διάστημα. Στο εσωτερικό των αγωγών που μεταφέρουν τις δέσμες επικρατεί υπερυψηλό κενό, με πίεση 10 φορές μικρότερη εκείνης που επικρατεί στη Σελήνη. Τα πρωτόνια που επιταχύνονται στον LHC στην υψηλότερη ενέργεια, ταξιδεύουν με ταχύτητα 0.999999991 εκείνης του φωτός, διατρέχοντας τον δακτύλιο περιμέτρου 27 χλμ. 11.000 φορές το δευτερόλεπτο. • Το CERN εκτός από επιταχυντές διαθέτει και έναν επιβραδυντή αντιπρωτονίων που δίνει στους ερευνητές τη δυνατότητα να κάνουν πειράματα για να μελετήσουν τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά της αντιύλης. • Τα δεδομένα που συλλέγονται από κάθε μεγάλο πείραμα του LHC στη διάρκεια ενός έτους γεμίζουν 100.000 DVD διπλής επίστρωσης, που αν μπουν σε μια στοίβα θα ξεπεράσουν την υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, το Λευκό Ορος (4.810 μέτρα). – Πόση ενέργεια καταναλώνει ο LHC; – Ο LHC καταναλώνει περίπου 120 MW (230 MW για όλο το CERN) και αντιστοιχεί λίγο-πολύ στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας όλων των νοικοκυριών στο καντόνι της Γενεύης. Υποθέτοντας ένα μέσο όρο 270 εργάσιμων ημερών του επιταχυντή, η εκτιμώμενη ετήσια κατανάλωση ενέργειας είναι περίπου 800.000 MWh, ανεβάζοντας το συνολικό ετήσιο κόστος για τη λειτουργία του LHC στα 19 εκατομμύρια ευρώ. «Το κόστος λειτουργίας για 10 χρόνια του LHC ισοδυναμεί με τα έξοδα 3 ημερών ενός τοπικού πολέμου (π.χ. Ιράκ), ενώ αν προσθέσουμε και το κόστος κατασκευής του (περίπου 6 δισ. ευρώ), ισοδυναμεί με το κόστος ενός αεροπλανοφόρου» (Καθηγητής ΕΜΠ Νίκος Τράκας). http://physicsgg.me/2015/06/21/%cf%84%ce%bf-cern-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%cf%86%ce%b1-%cf%8e%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b1/

Δημητρα-Πυραμίδα! Νέα ευρήματα έρχονται να περιπλέξουν ακόμη περισσότερο την υπόθεση του μικροπλανήτη Δήμητρα (Ceres) ο οποίος κινείται μεταξύ των τροχιών του πλανήτη Άρη και του Δία. Μετά τα περίεργα φώτα στην επιφάνειά του τώρα το διαστημόπλοιο της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την Δήμητρα σε απόσταση 4 300 χλμ. περίπου έκανε λήψη εικόνων στις οποίες εικονίζεται μια πυραμοειδής κατασκευή στην επιφάνεια του μικροπλανήτη. Σύμφωνα με τις πρώτες αναλύσεις των εικόνων που έστειλε το Dawn οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το όρος αυτό έχει μέγεθος παρόμοιο με το Λευκό Όρος των Αλπεων, έχει δηλαδή ύψος περίπου πέντε χιλιάδων μέτρων. Το όρος αυτό βρίσκεται σε μια μεγάλη επίπεδη περιοχή για αυτό και ξεπροβάλει με ιδιαίτερα εντυπωσιακό τρόπο. Οι εικόνες της μυστήριας αυτής προεξοχής ελήφθησαν στις 6 Ιουνίου και δημοσιοποιήθηκαν στις 16 Ιουνίου. Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κάποια εξήγηση για την συγκεκριμένη εδαφική προεξοχή στη Δήμητρα και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Το Dawn βρίσκεται αυτό το διάστημα σε ύψος περίπου 4 χιλιάδων χλμ. από την επιφάνεια της Δήμητρας, Το Δεκέμβριο όμως θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 360 χλμ. από την επιφάνεια του πλανήτη νάνου. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%B2%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%8D%CF%88%CE%BF%CF%85%CF%82-4500-%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD

Προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σύμφωνα με το πρόγραμμα βαλλιστικης υποστήριξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), στις 18 Ιουνίου 2015, εγινε διόρθωση τροχιας για την πτήση του "Soyuz TMA-17M». Κινητήρες του TGK "Progress M-26M" στις 13:59 εργάστηκαν για 248 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα του ελιγμού το μέσο ύψος του σταθμού πτήσης αυξήθηκε κατά 0,8 km. http://www.federalspace.ru/21542/ Συνεργασία Ρωσίας με το κέντρο επιστήμης και τεχνολογίας της Σαουδικής Αραβίας. Στις 18η του Ιουνίου στο SPIEF-2015, ο επικεφαλής της Roscosmos, Igor Komarov, και Πρόεδρος του Κέντρου Επιστήμης και Τεχνολογίας Βασιλιάς Αμπντούλ-Αζίζ (KACST) πρίγκιπας Τουρκί Saud bin Mohammed Al Saud (Σαουδική Αραβία) υπέγραψαν δήλωση προθέσεων στο πεδίο της εξερεύνησης και χρήσης του διαστήματος για ειρηνικούς σκοπούς. Η Σαουδική Αραβία ενδιαφέρεται για τη συμμετοχή της Ρωσίας στο να τεθούν τα θεμέλια του Βασιλείου της διαστημικής βιομηχανίας και τη δημιουργία ενός εθνικού διαστημικού προγράμματος. Roskosmos και KACST θα αναπτύξει τη διμερή συνεργασία για την εφαρμογή της επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας και χρήσης του διαστήματος. Οι εταίροι σχεδιάζουν κοινά σχέδια στον τομέα των επανδρωμένων και μη επανδρωμένων διαστημικών προγραμμάτων στην προετοιμασία των αστροναυτών στις υπηρεσίες εκτόξευσης στην ανάπτυξη των συστημάτων δορυφορικής πλοήγησης. Η Ρωσία πραγματοποιεί εκτοξεύσεις διαστημοπλοίων (SC) του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας από το 2000: 2000 - 2004: Τέθηκαν επιτυχώς σε τροχία έξι δορυφόροι στο πλαίσιο του προγράμματος του Δνείπερου. Νοέμβριος 2006: Χρησιμοποιώντας Proton ξεκίνησε με επιτυχία το διαστημόπλοιο «Arabsat-4Β». Απρίλιος 2007: εφαρμοστηκε με επιτυχία η ταυτόχρονη εκτόξευση έξι Σαουδικών δορυφόρων στο πλαίσιο του προγράμματος του Δνείπερου. Ιούνιος 2010: με τη βοήθεια ενός πυραύλου Proton-M ξεκινήσε με επιτυχία ο δορυφόρος "Arabsat-5B». Ιούνιος 2014: ξεκίνησε με επιτυχία το διαστημόπλοιο «Saudisat-4" σχετικά με το πρόγραμμα του Δνείπερου. http://www.federalspace.ru/21543/ Τα θλιβερά απομεινάρια του σοβιετικού διαστημικού λεωφορείου. H Σοβιετική Ένωση, και αργότερα η Ρωσία, αφιέρωσαν 20 χρόνια και δισεκατομμύρια ρούβλια στην ανάπτυξη του Buran, ενός σκάφους που θα ανταγωνιζόταν τα αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία. Δύο και πλέον δεκαετίες μετά, ένας ρώσος φωτογράφος κατάφερε να τρυπώσει σε ένα εγκαταλειμμένο στέγαστρο γεμάτο μνήμες και ερείπια. Το πρόγραμμα Buran (Χιονοθύελλα) εγκαινιάστηκε το 1974 και τερματίστηκε το 1993, δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, λόγω έλλειψης κονδυλίων και πολιτικής αναταραχής. H εμφάνιση των σοβιετικών λεωφορείων θυμίζει έντονα τα αντίστοιχα αμερικανικά σκάφη, οι ομοιότητες όμως είναι επιφανειακές -μεταξύ άλλων, τα Buran δεν ήταν σχεδιασμένα να χρησιμοποιούν τους κινητήρες τους κατά την εκτόξευση, και βασίζονταν στους κινητήρες του γιγάντιου πυραύλου Energia που μετέφεραν τα σκάφη. Ένα από τα τρία σκάφη Buran που κατασκευάστηκαν πραγματοποίησε μια μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση το 1988. Δεν ξαναπέταξε ποτέ και καταστράφηκε το 2002 όταν κατέρρευσε ένα στέγαστρο στο Μπαϊκονούρ, το κοσμοδρόμιο που νοικιάζει η Ρωσία στο Καζακστάν. Ο ρώσος φωτογράφος Ραλφ Μίρεμπς παρουσιάζει τώρα φωτογραφίες δύο άλλων Buran που παραμένουν εγκαταλειμμένα στο Μπαϊκονούρ. http://ralphmirebs.livejournal.com/219949.html Το γιγάντιο στέγαστρο είχε κατασκευαστεί για τη συναρμολόγηση πυραύλων και για τη σύνδεση των Buran στους εξωτερικούς πυραύλους Energia. Ένα από τα διαστημικά λεωφορεία που σαπίζουν στο στέγαστρο είναι το OK-1K2, γνωστό και με το παρατσούκλι Πτίτσκα («Πουλάκι»), το οποίο ήταν σχεδόν έτοιμο για εκτόξευση το 1992. Το δεύτερο είναι το ΟΚ-Μ, ένα στατικό μοντέλο πλήρους κλίμακας για επίγειες δοκιμές. Το φωτορεπορτάζ του Μίρεμπς είναι ίσως το πιο θλιβερό στα χρονικά της διαστημικής εξερεύνησης. Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον τα δύο Buran σώθηκαν και εκτίθενται σήμερα σε καλή κατάσταση. Το ένα βρίσκεται στο Ραμενσκόγιε της Ρωσίας και το δεύτερο είναι το μοντέλο για αεροδυναμικές δοκιμές που μεταφέρθηκε στη Γερμανία το 2008. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500005955 Διαστημικός Big Brother! Μια νέα εντυπωσιακή αλλά και με… γκρίζες αποχρώσεις υπηρεσία θα κάνει εκκίνηση τον Ιούλιο, όπως έκανε γνωστό η καναδέζικη εταιρεία UrtheCast που βρίσκεται πίσω από τη λειτουργία της. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχουν ήδη τοποθετηθεί ειδικές κάμερες παρατήρησης και βιντεοσκόπησης της Γης που παρέχουν βίντεο υψηλής ευκρίνειας. Οι χρήστες της υπηρεσίας, ιδιωτικές εταιρείες ή ακόμη και μεμονωμένοι χρήστες θα μπορούν όχι απλά να έχουν πρόσβαση στο τι καταγράφουν οι κάμερες αλλά και να τις ελέγχουν! Οι κάμερες έχουν τη δυνατότητα να ζουμάρουν σε οποιοδήποτε σημείο και να δείχνουν με μεγάλη ευκρίνεια τι υπάρχει εκεί. Θα μπορεί έτσι κάποιος να δει τι συμβαίνει στους δρόμους (π.χ την κίνηση των αυτοκινήτων ή τη συγκέντρωση κάποιου πλήθους) ή πού βρίσκεται για παράδειγμα, ένα κοπάδι ζώων. Μεγάλες επιχειρήσεις θα μπορούν να ελέγχουν τις εγκαταστάσεις τους ενώ δημόσιες υπηρεσίες θα μπορούν να παρακολουθούν την κίνηση στους δρόμους ή την εξέλιξη μιας πυρκαγιάς. Περιβαλλοντικές οργανώσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την υπηρεσία για να παρακολουθούν ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση. Ανάλογη υπηρεσία θα προσφέρει και η αμερικανική εταιρεία Skybox Imaging η οποία όμως χρησιμοποιεί δικούς της δορυφόρους οι οποίοι με τις κάμερες τους βιντεοσκοπούν τη Γη. Η Skybox Imaging σχεδιάζει να θέσει σε τροχιά 24 παρόμοιους δορυφόρους μέχρι το 2017, ώστε με το σμήνος της να βιντεοσκοπεί οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη αρκετές φορές ανά 24ωρο. Προς αποφυγή κακόβουλων προθέσεων και σκέψεων οι δύο εταιρείες έχουν ανακοινώσει ότι οι κάμερές τους δεν θα μπορούν να δουν λεπτομέρειες σε απόσταση μικρότερη από ένα μέτρο στην καλύτερη περίπτωση. Οπως επισημαίνουν οι δύο επιχειρήσεις, στα βίντεο δεν θα διακρίνονται τόσο λεπτομερή χαρακτηριστικά ώστε να μπορούν να προκύψουν θέματα παραβίασης του ιδιωτικού απορρήτου – όπως τα πρόσωπα των περαστικών, οι μάρκες των αυτοκινήτων ή ακόμη και οι πινακίδες τους. Ακόμη και έτσι όμως υπάρχουν ζητήματα παραβιάσεων αφού θα μπορεί για παράδειγμα, μια εταιρεία να παρακολουθεί τι συμβαίνει στις εγκαταστάσεις μιας ανταγωνίστριας κ.ο.κ http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=714462

Η Αφροδίτη… βρυχάται. Η Αφροδίτη, ο κοντινότερος πλανήτης στη Γη, κατά πάσα πιθανότητα είναι ακόμη ενεργή ηφαιστειακά, σύμφωνα με νέα επιστημονικά στοιχεία. Η Αφροδίτη είναι καλυμμένη από ένα πυκνό νέφος, με συνέπεια οι αστρονόμοι να δυσκολεύονται να κάνουν άμεσες παρατηρήσεις και έτσι να βασίζουν τα δεδομένα τους κυρίως σε στοιχεία από ραντάρ και άλλα μήκη κύματος πέρα από το ορατό φως. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν ενδείξεις για ροές λάβας στην επιφάνεια του πλανήτη. Τώρα, οι επιστήμονες έχουν σαφέστερες από ποτέ ενδείξεις ότι υπάρχουν μέχρι σήμερα ενεργά ηφαίστεια στην Αφροδίτη, καθώς εντόπισαν ορισμένα καυτά σημεία, όπου παρατηρούνται μεγάλες αλλαγές θερμοκρασίας σε διάστημα λίγων μόνο ημερών. Εκτιμάται ότι οι θερμοκρασιακές μεταβολές οφείλονται στη συνεχιζόμενη ηφαιστειακή δραστηριότητα. Η ανάλυση των στοιχείων από το σκάφος Venus Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), στο υπέρυθρο μήκος κύματος που μπορεί να διαπεράσει το νέφος πάνω από την επιφάνεια, δείχνει ότι αυτά τα εφήμερα καυτά σημεία καλύπτουν έκταση από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο έως 200 χλμ., με την θερμοκρασία τους περιοδικά να ξεπερνά τους 825 βαθμούς Κελσίου, πολύ πάνω από τον μέσο όρο των 480 βαθμών για τον πλανήτη. Όταν η λάβα (εφόσον όντως πρόκειται για λάβα) κρυώνει κάπως, τότε η θερμοκρασία επανέρχεται στα συνήθη επίπεδα. Η σχετική διεθνής μελέτη, με επικεφαλής τον Ε.Β.Σαλίγκιν του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Γερμανίας, παρουσιάσθηκε στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=714727

Cryobots: Ρομποτικοί εξερευνητές για τα παγωμένα φεγγάρια του Ηλιακού Συστήματος. Η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία, καθώς και άλλα παρεμφερή παγωμένα φεγγάρια, αποτελούν προορισμούς εξαιρετικά υψηλού ενδιαφέροντος, τόσο για τη NASA, όσο και για τις άλλες διαστημικές υπηρεσίες του κόσμου, καθώς θεωρείται πιθανόν να φιλοξενούν ζωή. Ωστόσο, τα δεδομένα είναι διαφορετικά σε σχέση με αυτά (τα λίγα) που γνωρίζουμε σήμερα για αποστολές σε άλλους κόσμους, και ως εκ τούτου είναι σε εξέλιξη η τεχνολογική έρευνα για μέσα που θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις τέτοιων αποστολών. Σε αυτό το πλαίσιο, στον προϋπολογισμό της NASA για το 2016 περιλαμβάνονται 30 εκατ. δολάρια για την ανάπτυξη του Europa Clipper concept, για την αναζήτηση ιχνών ζωής. Ωστόσο, δεν θα φέρει μαζί του σκάφος προσεδάφισης, οπότε και η επόμενη αποστολή (αυτή του Europa Clipper αναμένεται κατά το 2025) θα είναι πιο εξερευνητικού χαρακτήρα, καθώς θα πρέπει να τρυπήσει τον πάγο και να κινηθεί από κάτω του. Κι εδώ υπεισέρχονται τα αποκαλούμενα «cryobots», που θα μπορούν να ανοίξουν τούνελ μήκους 20 με 30 χιλιομέτρων στον πάγο, διατηρώντας την επικοινωνία με την επιφάνεια παράλληλα και αντέχοντας τις τεράστιες πιέσεις κάτω από τον πάγο. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του space.com, σε αυτό το πλαίσιο κινείται η δουλειά του Μπιλ Στόουν και της εταιρείας του, Stone Aerospace, δοκιμάζοντας το πλέον ανεπτυγμένο cryobot στον κόσμο, με την ονομασία VALKYRIE (Βαλκυρία)- Very deep Autonomous Laser-powered Kilowatt-class Yo-yoing Robotic Ice Explorer- με την χρηματοδότηση του προγράμματος ASTEP της NASA. H «Βαλκυρία» χρησιμοποιεί λέιζερ και άλλες προηγμένες μεθόδους για να ανοίξει δρόμο στον πάγο- όπως αναφέρει ο ίδιος ο Στόουν, το ρομπότ αυτό λειτουργεί. Το 2003 η εταιρεία έλαβε χρηματοδότηση από τη NASA για το DEPTHX (Deep Phreatic Thermal eXplorer), ένα αυτόνομο ρομπότ για την εξερεύνηση των βυθών, με το βλέμμα κάποια στιγμή προς την εξερεύνηση της Ευρώπης. Το VALKYRIE αποτελεί εξέλιξη του ρομπότ εκείνου, με τη δυνατότητα να αφήνει την πηγή ενέργειάς του στην επιφάνεια και να μεταδίδει την ενέργεια μέσω λέιζερ, περνώντας από μία οπτική ίνα πλάτους μερικών microns. Επί της παρούσης, το VALKYRIE διαθέτει ένα λέιζερ μόλις των 5 kilowatt, ωστόσο για τα δεδομένα του παγωμένου δορυφόρου του Δία απαιτούνται ανάμεσα σε 250 kilowatts και ένα megawatt. To cryobot χρησιμοποιεί την ενέργεια του λέιζερ για να θερμαίνει νερό, λιώνοντας τον πάγο μπροστά, ενώ το νερό από πίσω παγώνει πάλι γύρω από την ίνα, επιτρέποντας διατήρηση της ροής ενέργειας και δεδομένων. Το 2014 κατάφερε να κατεβεί σε βάθος 31 μέτρων στον παγετώνα Ματανούσκα, αλλά κατά τον Στόουν οι δυνατότητές του είναι πολύ μεγαλύτερες. Πέρα από τη διάτρηση του πάγου, υπάρχει και το θέμα της κίνησης στον παγωμένο ωκεανό: εκεί την αποστολή θα αναλάβει το DEPTHX και ένα νέο αυτόνομο υποβρύχιο ρομπότ, το ΑRTEMIS (Autonomous Rover/ airborne – radar Transects of the Environment Beneath the McMurdo Ice Shelf), που θα είναι σε θέση να λειτουργεί ως «μητρικό σκάφος» αποστέλλοντας μικρότερα drones σε περιοχές ενδιαφέροντος. http://www.naftemporiki.gr/story/967678/cryobots-rompotikoi-eksereunites-gia-ta-pagomena-feggaria-tou-iliakou-sustimatos

Το νέφος σκόνης που περιβάλλει τη Σελήνη. Η Σελήνη περιβάλλεται από ένα μόνιμο νέφος σκόνης, το οποίο πιθανότατα προκαλείται από τα σωματίδια που έχουν εκτιναχθεί μετά από τις συχνές προσκρούσεις σωματιδίων κομητών στην επιφάνεια της Σελήνης. Κάθε σωματίδιο κομήτη που πέφτει με μεγάλη ταχύτητα στη σεληνιακή επιφάνεια, σηκώνει ψηλά χιλιάδες άλλα μικρότερα σωματίδια της ίδιας της επιφάνειας. Αυτό ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες, οι οποίοι ανέλυσαν στοιχεία που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος LADEE, που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον δορυφόρο της Γης. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Μιχάλι Χοράνιι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», διευκρίνισαν ότι το εν λόγω νέφος είναι διαφορετικό από εκείνο που πιθανότατα παρατήρησαν οι αστροναύτες των διαστημικών αποστολών «Απόλλων» 15 και 17. Το νέφος που τώρα ανακαλύφθηκε, περιέχει μεγαλύτερα σωματίδια και είναι πιο αραιό από εκείνο που είχε παλαιότερα εντοπισθεί και προερχόταν μάλλον από λεπτότερη σκόνη της σεληνιακής επιφάνειας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι παρόμοια νέφη, προκαλούμενα από πτώσεις κομητών και αστεροειδών, μπορεί να τυλίγουν και άλλους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι όταν υπάρχουν «βροχές» διαττόντων αστέρων («πεφταστέρια») στη Γη, τότε το ίδιο φαινόμενο επηρεάζει και τη Σελήνη, καθώς αυτά τα ρεύματα διαπλανητικής σκόνης, που αποτελούν απομεινάρια από ουρές κομητών, «βομβαρδίζουν» και το φεγγάρι, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο έντονο το νέφος των σωματιδίων γύρω της. http://physicsgg.me/2015/06/18/%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%b2%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae/

Αρχαίος γαλαξίας αποκαλύπτει έναν χαμένο κρίκο της αστρικής δημιουργίας. Αστρονόμοι ανακοίνωσαν την Τετάρτη πως, σε έναν γαλαξία πολύ μεγάλης ηλικίας, ανακάλυψαν σώματα από την εξαφανισμένη «γενιά» των τεράστιων αστέρων που φώτισαν για πρώτη φορά το σύμπαν. Πριν χαθούν για πάντα, αυτοί οι αστέρες ξεκίνησαν επίσης τη δημιουργία των χημικών στοιχείων που ήταν απαραίτητα για τη δημιουργία των πλανητών και της ζωής. Αν και τα νεότερα άστρα όπως ο Ήλιος μας περιέχουν ποσότητες και από βαριά χημικά στοιχεία, γνωστά ως μέταλλα, στην απαρχή του σύμπαντος η διαθέσιμη αστρική «πρώτη ύλη» ήταν μόνο υδρογόνο, ήλιο και ίχνη λιθίου. Οι υπολογισμοί δείχνουν επίσης ότι αυτά τα άστρα των πρώτων γενιών ήταν εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές μεγαλύτερα από τον Ήλιο μας και πως «πέθαναν» πολύ γρήγορα, μόλις 200 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η ανακάλυψη έγινε από αστρονόμους της Λισαβόνας, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Σόμπραλ, και το Παρατηρητήριο Λάιντεν στην Ολλανδία. Όπως περιγράφουν σε άρθρο τους στο περιοδικό The Astrophysical Journal, τα άστρα εντοπίσθηκαν στον γαλαξία CR7, που επίσης βρέθηκε πρόσφατα και ο οποίος δημιουργήθηκε όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόλις 800 εκατομμυρίων ετών. Το φως από τον γαλαξία χρειάσθηκε 12,9 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσει στη Γη. Για την έρευνά τους, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή, το Παρατηρητήριο Κεκ στη Χαβάη, αλλά και άλλα επίγεια τηλεσκόπια, ώστε να «σαρώσουν» το διάστημα και να εντοπίσουν γαλαξίες με νέφη σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο, δηλαδή τη σύσταση που είχε το «νεαρό» σύμπαν. Οι σύγχρονοι αστέρες όπως ο Ήλιος μας, οι οποίοι έχουν μεγάλες ποσότητες στοιχείων βαρύτερων από το ήλιο, ανήκουν στον Πληθυσμό Ι. Συνήθως βρίσκονται στις σπείρες των γαλαξιών, όπως στην περίπτωση του Γαλαξία μας. Στην πορεία βρέθηκαν άστρα με μεγαλύτερη ηλικία και με λιγότερα μέταλλα, τα οποία συγκαταλέγονται στον Πληθυσμό ΙΙ. Με τη διατύπωση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, οι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν ότι οι πρώτοι αστέρες που σχηματίσθηκαν δεν θα πρέπει να έχουν καθόλου μέταλλα, κατατάσσοντάς τους στον Πληθυσμό ΙΙΙ. Σύμφωνα με το άρθρο στο The Astrophysical Journal, πιθανότατα στον CR7 υπάρχουν και άστρα από τους Πληθυσμούς ΙΙ και ΙΙΙ. Ενώ το διαστρικό νέφος δεν περιέχει καθόλου μέταλλα, με βάση τα φασματοσκοπικά δεδομένα, η ακτινοβολία του υπόλοιπου γαλαξία υποδεικνύει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της μάζας του αποτελείται από πιο εξελιγμένους αστέρες. Το γεγονός αυτό, γράφουν, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο τα άστρα Πληθυσμού ΙΙΙ να σχηματίσθηκαν από τα απομεινάρια «αρχέγονου» υλικού του γαλαξία. Η μόνη εναλλακτική εξήγηση είναι ένα εντυπωσιακό και θεωρητικό σενάριο, αφού οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν αν όντως συνέβη ποτέ: ένα αρχέγονο νέφος να παρέκαμψε το στάδιο της αστρικής εξέλιξης και να μετατράπηκε απευθείας σε μαύρη τρύπα. Παρόλο που δεν είναι δυνατόν να απορριφθεί αυτή η εκδοχή, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν μέσα από ποια ακριβώς βήματα θα μπορούσε να έχει υλοποιηθεί. Πάντως, με παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, και πολύ περισσότερο από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα το διαδεχθεί, ελπίζουν πως θα μπορέσουν να διαλευκάνουν την απάντηση. http://www.naftemporiki.gr/story/967804/arxaios-galaksias-apokaluptei-enan-xameno-kriko-tis-astrikis-dimiourgias