Δροσος Γεωργιος

Οι άνεμοι μαύρης τρύπας "απενεργοποιούν" τη δημιουργία των άστρων. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, έχουν διαπιστώσει ότι οι άνεμοι που πνέουν από μια τεράστια μαύρη τρύπα παρασύρουν μακριά το απόθεμα πρώτης ύλης σχηματισμού αστεριών του γαλαξία που την φιλοξενεί. Βρίσκονται στις καρδιές των περισσότερων γαλαξιών, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είναι εξαιρετικά πυκνά και συμπαγή αντικείμενα με μάζες ανάμεσα σε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από τον Ήλιο μας. Πολλές είναι σχετικά παθητικές, όπως αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ωστόσο, ορισμένες από αυτές καταβροχθίζουν το περιβάλλον τους με μεγάλη όρεξη. Αυτές οι ενεργές μαύρες τρύπες όχι μόνο τρέφονται με κοντινό αέριο, αλλά και αποβάλλουν μέρος του με τη μορφή ισχυρών ανέμων και πιδάκων. Οι αστρονόμοι έχουν υποψιαστεί εδώ και καιρό πως οι εκροές αυτές είναι υπεύθυνες για την αποστράγγιση των γαλαξιών από το διαστρικό τους αέριο, ιδίως εκείνα τα μόρια του αερίου από το οποίο γεννιούνται τα αστέρια. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τελικά τη δραστηριότητα σχηματισμού άστρων ενός γαλαξία, την επιβράδυνση ή, ενδεχομένως, και την πλήρη απόσβεση της. Μέχρι τώρα, δεν είχε καταστεί δυνατό να συλληφθεί μια πλήρης εικόνα αυτής της διαδικασίας. Ενώ οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν ανέμους πολύ κοντά στις μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια ακτίνων Χ, καθώς και να εντοπίσουν πολύ μεγαλύτερες γαλαξιακές εκροές μορίων αερίου μέσω υπέρυθρων παρατηρήσεων, δεν είχαν καταφέρει να βρουν και τα δύο στον ίδιο γαλαξία. Μια νέα μελέτη άλλαξε το σκηνικό, ανιχνεύοντας ανέμους που οδηγούνται από μια συγκεκριμένη μαύρη τρύπα από μικρότερες σε μεγαλύτερες κλίμακες. "Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα σε δράση, φυσώντας μακριά το απόθεμα αερίου δημιουργίας των άστρων του γαλαξία", εξηγεί ο Francesco Tombesi από το Goddard Space Flight Center της NASA και του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, ΗΠΑ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature. Συνδυάζοντας παρατηρήσεις στο υπέρυθρο από το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, με νέα στοιχεία από τον Ιαπωνικό / ΗΠΑ δορυφόρο Suzaku X-ray, οι αστρονόμοι ανίχνευσαν τους ανέμους κοντά στην κεντρική μαύρη τρύπα, καθώς και την καθολική επίδρασή τους στην απομάκρυνση του γαλαξιακού αερίου μακριά σε έναν γαλαξία γνωστό ως IRAS F11119 +3257. Οι άνεμοι αρχίζουν μικροί και γρήγοροι, με ριπές κατά περίπου το 25% της ταχύτητας του φωτός κοντά στη μαύρη τρύπα και φυσούν μακριά μάζα περίπου όσο το ισοδύναμο μιας ηλιακής μάζας αερίου κάθε χρόνο. Καθώς προχωρούν προς τα έξω, οι άνεμοι επιβραδύνονται αλλά σαρώνουν επιπλέον μερικές εκατοντάδες ηλιακές μάζες μορίων του αερίου ανά έτος και τις σπρώχνουν έξω από τον γαλαξία. Αυτή είναι η πρώτη έμπρακτη απόδειξη ότι οι άνεμοι των μαύρων τρυπών είναι η απογύμνωση των γαλαξιών που τους φιλοξενούν από το αέριο τους από την κινητοποιώντας εκροές μεγάλης κλίμακας. Το νέο εύρημα ενισχύει την άποψη ότι οι μαύρες τρύπες μπορεί να σταματήσουν τελικά τα αστέρια που σχηματίζονται σε γαλαξίες που τις φιλοξενούν. "Το Herschel έχει ήδη φέρει επανάσταση την κατανόησή μας για το πώς γεννιούνται τα αστέρια. Αυτό το νέο αποτέλεσμα τώρα θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το γιατί και το πώς ο σχηματισμός αστέρων σε ορισμένους γαλαξίες μπορεί να επηρεαστεί ακόμη και σε καθολικό επίπεδο και να απενεργοποιηθεί εντελώς", λέει ο Göran Pilbratt, επιστήμονας του έργου Herschel της ESA. "Ο ένοχος αυτής της κοσμικής 'ιστορίας μυστηρίου' έχει βρεθεί. Όπως πολλοί υποπτεύονταν, μια κεντρική μαύρη τρύπα μπορεί να τροφοδοτήσει εκροές αερίου μεγάλης κλίμακας, αποσβένοντας το σχηματισμό των άστρων". “Wind from the black-hole accretion disk driving a molecular outflow in an active galaxy,” από τους F. Tombesi, κι άλλους, δημοσιεύτηκε στις 26 Μαρτίου 2015 στο τεύχος του περιοδικού Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v519/n7544/full/nature14261.html Η μελέτη αυτή βασίζεται σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με το επιστημονικό όργανο Photoconductor Array Camera and Spectrometer (PACS) στο διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, καθώς και από δεδομένα από την αποστολή Ιαπωνία/ΗΠΑ, Suzaku. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_hanemoi_mahures_trhupas_apenergopoiohun_te_demioyrghia_ton_hastron

Η συνάντηση της κρατικής επιτροπής. Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ η συνάντηση της Κρατικής Επιτροπής ενέκρινε τα κύρια και τα εφεδρικά πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» και επιβεβαίωσε την ετοιμότητα του συγκροτήματος πυραύλων για την εκτόξευση. Ο κύριος διοικητής του πληρώματος TPK "Soyuz TMA-16M» θα είναι ο Gennady Padalka (Roscosmos, Ρωσία)- Μηχανικός πτήσης 1 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Μιχαήλ Korniyenko (Roscosmos, Ρωσία) και Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Scott Kelly (NASA, ΗΠΑ). Εφεδρικά πληρώματα ασφαλείας: διοικητής της WPK "Soyuz TMA-16M» ο Αλεξέι Ovchinin (Roscosmos, Ρωσία) Μηχανικός πτήσης 1 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Σεργκέι Volkov (Roscosmos, Ρωσία) και Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Jeffrey Νελς Williams (NASA, ΗΠΑ). Τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα αναφεραν την ετοιμότητα τους για την πτήση. Η εκτόξευση του διαστημικού πυραυλου "Soyuz-FG" με το "Soyuz TMA-16M» στον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Μαρτίου του 2015 στις 22:42 ώρα Μόσχας. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-26.html Άρχισε η «ανέγερση» του «διαστημικού φράχτη» της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Η επίσημη έναρξη των εργασιών στην ατόλη Κβατζαλέιν στον Ειρηνικό, πάνω από 2.100 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Χονολουλού, με σκοπό την κατασκευή του νέου συστήματος Space Fence (διαστημικός φράχτης) ήταν το αντικείμενο τελετής που έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο. Το εν λόγω S-band σύστημα επίγειου ραντάρ, από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και τη Lockheed Martin, προορίζεται να αντικαταστήσει το Air Force Space Surveillance System όσον αφορά στην παρακολούθηση αντικειμένων σε τροχιά και την πρόληψη συγκρούσεων στο Διάστημα. «Ο αριθμός μικρών δορυφόρων και διαχειριστών δορυφόρων ανά τον κόσμο εκτοξεύονται, με αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο συνωστισμό ενός περιβάλλοντος που ήδη είναι συνωστισμένο, με πάνω από 17.000 κομμάτια διαστημικών απορριμμάτων που είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε σήμερα» αναφέρει ο Στιβ Μπρους, στέλεχος του τμήματος Advanced Systems- Mission Systems and Training της Lockheed Martin. «Εν συγκρίσει, όταν ενεργοποιηθεί το 2018, το Space Fence θα επιτρέψει στην Πολεμική Αεροπορία να εντοπίζει και να παρακολουθεί εκατοντάδες χιλιάδες αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ άλλοτε, για να βοηθήσει στη μείωση του ενδεχομένου συγκρούσεων για τις σημαντικές διαστημικές υποδομές μας». Πέρα από τις εγκαταστάσεις ραντάρ, οι εγκαταστάσεις στο Κβατζαλέιν θα περιλαμβάνουν ένα κέντρο επιχειρήσεων και ένα ειδικό παράρτημα στον σταθμό παραγωγής ενέργειας του νησιού, που θα διασφαλίζουν ότι το σύστημα θα έχει όλα όσα χρειάζεται για να παρέχει συνεχή κάλυψη του Διαστήματος. Η εταιρεία κέρδισε το συμβόλαιο, ύψους 915 εκατ. Δολαρίων, τον Ιούνιο του 2014, για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την ανάπτυξη του συστήματος ραντάρ Space Fence. Η συνολική αξία του συμβολαίου θεωρείται ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 1,5 δισ. Δολάρια, μέσα σε ένα διάστημα οκτώ ετών. http://www.naftemporiki.gr/story/931811/arxise-i-anegersi-tou-diastimikou-fraxti-tis-amerikanikis-polemikis-aeroporias

Γαλαξιακές συγκρούσεις αποκαλύπτουν ένα αόρατο Σύμπαν. Αν η σκοτεινή ύλη του σύμπαντος ήταν μια φορά μυστηριώδης, τώρα έγινε ακόμη περισσότερο, καθώς μια νέα μεγάλη έρευνα σε 72 συγκρούσεις μεγάλων σμηνών γαλαξιών κατέληξε στη σκοτεινή διαπίστωση ότι αυτή η αινιγματική μορφή της ύλης προτιμά να μένει στην μοναξιά της. Όχι μόνο δεν αλληλεπιδρά ιδιαίτερα με την κανονική ορατή ύλη, αλλά ούτε και με άλλη σκοτεινή ύλη. Είναι τόσο «αντικοινωνική», που δεν μιλάει καν με τον εαυτό της! Οπως αναφέρουν οι ειδικοί οι νέες παρατηρήσεις αποκαλύπτουν την ύπαρξη ενός αόρατου Σύμπαντος που λειτουργεί παράλληλα με το ορατό. Ομάδα αστρονόμων από την Ελβετία και τη Βρετανία, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Χάρβεϊ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EFPL), ανέλυσαν μια σειρά από παρατηρήσεις που έγιναν με τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra Στόχος τους ήταν να μελετήσουν πώς ακριβώς συμπεριφέρεται και αντιδρά η σκοτεινή ύλη, όταν συγκρούονται σμήνη γαλαξιών μεταξύ τους. Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν φαίνεται να αντιδρά καθόλου, πράγμα που συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την ήδη μυστηριώδη φύση της. Το 85 έως 90% της ύλης του σύμπαντος και πάνω από το 25% της ενέργειάς του αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Αν και στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερο σκοτεινή ύλη από ό,τι ορατή, είναι αόρατη, επειδή ούτε απορροφά, ούτε αντανακλά το φως. Ουσιαστικά γίνεται μόνο έμμεσα αντιληπτή, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στο ορατό σύμπαν. Οι γαλαξίες αποτελούνται από τρία βασικά συστατικά: άστρα, νέφη αερίων (κυρίως υδρογόνου) και σκοτεινή ύλη. Επειδή τα σμήνη γαλαξιών, που περιέχουν εκατοντάδες γαλαξίες το καθένα, αποτελούνται κατά 90% από σκοτεινή ύλη, θεωρούνται ιδανικό μέσο για να μελετηθεί η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης, κάθε φορά που αυτά τα σμήνη συγκρούονται. Οι νέες παρατηρήσεις όμως έδειξαν ότι ενώ τα άστρα και κυρίως τα αέρια επηρεάζονται λίγο - πολύ από τις συγκρούσεις των γαλαξιών, η σκοτεινή ύλη συμπεριφέρεται σαν μη συνέβη καμία σύγκρουση και δεν εμφανίζει την παραμικρή επιβράδυνση. Η μία σκοτεινή ύλη είναι σαν να περνά μέσα από την άλλη, όπως ένα φάντασμα μέσα από ένα τοίχο. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο η σκοτεινή ύλη δεν αλληλεπιδρά με τα σωματίδια της ορατής ύλης, αλλά δεν αλληλεπιδρά ούτε με άλλη σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι ξύνουν (ξανά) το κεφάλι τους για το τι σημαίνει αυτό και πώς θα έπρεπε να το ερμηνεύσουν. Ένα πιθανό συμπέρασμα είναι ότι θα έπρεπε να αποκλειστεί πλέον η θεωρία πως η σκοτεινή ύλη διαθέτει τα δικά της υποατομικά σωματίδια (π.χ. υπερσυμμετρικά), που υποτίθεται πως δεν έχουν βρεθεί ακόμη. Άλλες πιο εξωτικές θεωρίες για τη σκοτεινή ύλη υποστηρίζουν ότι αποτελεί ένα κβαντικό ελάττωμα που απέμεινε μετά τη γέννηση του σύμπαντος, ότι διαθέτει μάζα σε άλλες διαστάσεις ή ότι συνιστά μια τροποποιημένη μορφή της βαρύτητας. Οι επιστήμονες αρχίζουν επίσης να υποψιάζονται ότι ο όρος «σκοτεινή» ύλη είναι παραπλανητικός και ότι ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τον όρο «διαφανής» ύλη ή απλώς «άγνωστη» ύλη (materia incognita). Τα ευρήματα των νέων παρατηρήσεων δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=689444

Στους John Nash κ’ Louis Nirenberg το «Νόμπελ των Μαθηματικών» Το θεωρούμενο ως «Nόμπελ» των Μαθηματικών Βραβείο Abel 2015 θα δοθεί από κοινού στους αμερικανούς John Nash και Louis Nirenberg για το έργο τους στις μη γραμμικές μερικές διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται τόσο στα καθαρά μαθηματικά, ιδίως στη γεωμετρική ανάλυση, όσο και στην περιγραφή ποικίλων φυσικών φαινομένων. Ο 86χρονος μαθηματικός του Πανεπιστημίου Πρίνστον Τζον Νας, ο οποίος έγινε διάσημος από τη βιογραφική ταινία του 2001 «Ένας υπέροχος άνθρωπος» (A beautiful mind) με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου και από το ομώνυμο βιβλίο, έχει ήδη βραβευτεί το 1994 με το νόμπελ Οικονομικών για το πρωτοποριακό έργο του στη θεωρία των παιγνίων. Είναι ο πρώτος επιστήμονας που κερδίζει και τα δύο βραβεία Νόμπελ και Abel. Η συμβολή του Νας στις διαφορικές εξισώσεις ανέκαθεν θεωρείτο στους επιστημονικούς κύκλους πιο σημαντική και από το έργο του πάνω στα οικονομικά παίγνια. Τα ψυχιατρικής φύσης προβλήματα που τον βασάνιζαν επί δεκαετίες, τον εμπόδισαν να επεκτείνει την έρευνά του περαιτέρω. Ο καναδικής καταγωγής Λιούις Νίρενμπεργκ είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών Courant του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Οι δύο τους -που ποτέ δεν έγραψαν μαζί μια επιστημονική εργασία, αλλά συνεργάστηκαν άτυπα στη δεκαετία του ΄50 – θα μοιραστούν το βραβείο ύψους περίπου 765.000 δολαρίων, όπως ανακοίνωσε χθες η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων. Οι μερικές διαφορικές εξισώσεις θεωρούνται το θεμέλιο πολλών επιστημονικών περιοχών, από τη γεωμετρία έως τη φυσική και έχουν μια πληθώρα εφαρμογών. Το έργο των Νας και Νίρενμπεργκ έχει τεράστια επίδραση σε πολλά πεδία. Το 2012, μια ομάδα Γάλλων μαθηματικών χρησιμοποίησαν τις τεχνικές των Νας και Νίρενμπεργκ για να λύσουν ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, του πώς ένα τετράγωνο μπορεί να μετατραπεί σε ένα ντόνατ, και το 2003, ο Πέρελμαν τις χρησιμοποίησε για να αποδείξει την εικασία Poincaré. Το βραβείο ‘Αμπελ, που φέρει το όνομα του νορβηγού μαθηματικού Νιλς Χέντρικ ‘Αμπελ, έχει ύψος 6 εκατ. νορβηγικών κορωνών και θα απονεμηθεί σε ειδική τελετή στο Όσλο τον Μάιο. http://physicsgg.me/2015/03/26/%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-john-nash-%ce%ba-louis-nirenberg-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e/

Βραβείο συνολικής προσφοράς στον Σταμάτιο Κριμιζή. Mε το βραβείο «Συνολικής Προσφοράς» (Lifetime Achievement Trophy),τιμήθηκε από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ ο διακεκριμένος Έλληνας αστροφυσικός Σταμάτιος Κριμιζής. Η απονομή του βραβείου έγινε χθες, σε ειδική τελετή στην Ουάσινγκτον. Το συγκεκριμένο βραβείο, που θεσμοθετήθηκε το 1985, απονέμεται σε αναγνώριση των εξαιρετικών επιτευγμάτων στο χώρο της αεροδιαστημικής επιστήμης και τεχνολογίας. Ο J.R. Dailey, εκ των διευθυντών του Μουσείου,δήλωσε ότι ο δρ. Κριμιζής «έχει συμβάλει όσο λίγοι άνθρωποι στη γνώση μας για το ηλιακό σύστημα». Mε το ίδιο βραβείο έχουν τιμήθηκαν στο παρελθόν ο μέντορας του Κριμιζή, James Van Allen (2006), καθώς και οι αστροναύτες John Glenn (2001) και Neil Armstrong (2004). Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Σταμάτιος Σταμάτιος Κριμιζής, έχει θεμελιώδη συνεισφορά στη διαστημική επιστήμη και εξερεύνηση. Είναι ο μοναδικός επιστήμονας στον κόσμο που έχει ηγηθεί, ή συμμετάσχει, σε πειράματα διαστημικής φυσικής, που έχουν αποσταλεί και στους οκτώ πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Έχει, επίσης, πραγματοποιήσει αξιόλογες ανακαλύψεις στη φυσική του ηλιακού ανέμου και της μαγνητόσφαιρας, που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα. Ο δρ. Σταμάτιος Κριμιζής γεννήθηκε στον Βροντάδο της Χίου το 1938, όπου και αποφοίτησε από το τοπικό Γυμνάσιο Αρρένων το 1956. Το ίδιο έτος πήγε στις ΗΠΑ και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου ολοκλήρωσε τη μεταπτυχιακή εξειδίκευσή του και τη διδακτορική του διατριβή. Εργάστηκε ως ερευνητής καθηγητής της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, ενώ το 1968 ηγήθηκε της Ομάδας Διαστημικής Φυσικής και Διαστημικών Οργάνων στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. Μέγιστη είναι η συμβολή του Κριμιζή στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ. Διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της διαστημικής εξερεύνησης, ως εισηγητής του προγράμματος διαστημικών αποστολών Discovery της NASA και ως επικεφαλής του τμήματος Διαστημικής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στη δημιουργία των αποστολών NEAR, Shoemaker, MESSENGER και New Horizons. Σήμερα, συμμετέχει σε αποστολές στον Ερμή, τον Κρόνο, τον Πλούτωνα, και την Ηλιόσφαιρα, καθώς και σε πρωτοποριακές μελέτες για την κατανόηση της μεταβατικής ζώνης προς τον μεσοαστρικό χώρο. Προς τιμήν του, το 1999, η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU) ονόμασε με το όνομά του τον αστεροειδή 8323 Krimigis (1979 UH). Το 2005 εξελέγη ακαδημαϊκός στην Ακαδημία Αθηνών στη νεοϊδρυθείσα έδρα «Επιστήμη του Διαστήματος» και έγινε πρόεδρος της Τάξεως Θετικών Επιστημών για το 2007. Από τον Δεκέμβριο 2006 έχει αναλάβει εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Η Ενωση Ελλήνων Φυσικών θα τιμήσει τον κ. Κριμιζή, για το συνολικό έργο του, στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών στις 6 Απριλίου. http://physicsgg.me/2015/03/26/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b1/

Στα «πρόθυρα» κατάρρευσης το σύμπαν, σύμφωνα με νέα θεωρία. Φυσικοί προτείνουν ένα νέο μηχανισμό «κοσμολογικής κατάρρευσης», σύμφωνα με τον οποίο το σύμπαν σύντομα θα σταματήσει να διαστέλλεται και θα αρχίσει να συρρικνώνεται, καταστρέφοντας τελικά όλη την ύλη που περιέχει. Μάλιστα, οι υπολογισμοί τους δείχνουν πως, για τα κοσμολογικά δεδομένα, η κατάρρευση θα συμβεί «άμεσα» – δηλαδή σε μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια. Όπως αναφέρουν στο άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review Letters οι Νεμάνια Κάλοπερ από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και Αντόνιο Παντίλα από το πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, ο μηχανισμός αυτός οφείλεται στη δράση της σκοτεινής ενέργειας και απαντά σε μερικά από τα συμπαντικά «μυστήρια». Έτσι, δίνει μία ερμηνεία για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και εξηγεί γιατί αυτή τη στιγμή το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι δύο φυσικοί υποστηρίζουν πως το σύμπαν δημιουργήθηκε με τέτοιες αρχικές συνθήκες που, αν και σε πρώτη φάση είχαν σαν αποτέλεσμα τη διαστολή του, στη συνέχεια θα προκαλέσουν τη συρρίκνωσή του. Επομένως, η «μοίρα» του είναι να καταρρεύσει στο τέλος. Η «χρονοκαθυστέρηση» στην ενεργοποίηση του μηχανισμού κοσμολογικής συστολής, την οποία περιλαμβάνει το μοντέλο των δύο επιστημόνων, σημαίνει πως το σύμπαν εξελίσσεται με αργό ρυθμό, όπως δείχνουν και τα μέχρι σήμερα παρατηρησιακά δεδομένα για την «ιστορία» του. Ωστόσο, οι επιστήμονες τονίζουν πως αυτή η «χρονοκαθυστέρηση» δεν ορίσθηκε αυθαίρετα στο μοντέλο τους, ακριβώς για να συμφωνεί με την έως τώρα παρατηρούμενη εξέλιξή του, αλλά είναι «φυσιολογική» από τεχνικής πλευράς, αφού προκύπτει από τη συμμετρία της θεωρίας. Οι φυσικοί σπεύδουν να συμπληρώσουν πως στόχος τους είναι να εξελίξουν περαιτέρω τη θεωρία τους. «Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παντίλα στο σάιτ Phys.org. «Αυτή την εποχή ψάχνουμε έναν τρόπο διατύπωσης της θεωρίας που θα την εναρμονίζει ακόμη περισσότερο με τις βασικές αρχές της κβαντομηχανικής. Θέλουμε επίσης να βρούμε και άλλους τρόπους για τον έλεγχό της, από την πλευρά τόσο της κοσμολογίας όσο και της αστροφυσικής». «Σε δεύτερη φάση, στοχεύουμε να ψάξουμε με ποιον τρόπο το μοντέλο θα μπορούσε να προκύψει από μία πιο θεμελιώδη θεωρία, όπως η θεωρία των χορδών», συμπληρώνει ο επιστήμονας. http://www.naftemporiki.gr/story/931365/sta-prothura-katarreusis-to-sumpan-sumfona-me-nea-theoria

TPK "Soyuz TMA-16M» Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-24.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-25.html Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αυξήσουν τον αριθμό των κοινών πειραμάτων στον ISS. Το σύνολο των κοινών πειραμάτων Roscosmos και NASA στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) θα αυξηθεί σημαντικά λόγω της έναρξης της ετήσιας πτήσης του Ρώσου κοσμοναύτη Mikhail Kornienko και του αμερικανου αστροναύτη Σκοτ ​​Κέλι. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της ετήσιας πτήσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 27 Μαρτίου 2015 εως 3 Μαρτίου 2016 ο Ρώσος κοσμοναύτης και ο Αμερικάνος αστροναύτης θα εκτελέσουν 19 βιοϊατρικα πειράματα. Συγκεκριμένα, ο Μιχαήλ Kornienko θα εκτελέσει 14 ρωσικά πειράματα που διατίθενται για τη διαστημική ιατρική και τη φυσιολογία. Αυτά τα πειράματα "Algometriya", "Αλληλεπίδραση-2", "Dan", "Kardiovektor", "Περιεχόμενα", "διόρθωση", "MORZE" "Motokard" "Neyroimmunitet" "Parodont-2", "κίνηση των υγρών" "Pilot-Τ", "SPLANH" και "Τσαλαπετεινός". Σε αυτό το πείραμα, "Moving υγρά" ("μεταβολές των υγρών») παραπέμπει στην κοινή έρευνα επιστημόνων από τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα πρέπει να γίνει με τα δύο μέλη της ετήσιας πτήσης χρησιμοποιώντας επιστημονικό εξοπλισμό των Ρώσων και Αμερικανών στα τμήματα του ΔΔΣ. Ο Ρώσος κοσμοναύτης συμφώνησε επίσης να λάβει μέρος στην υλοποίηση των πέντε αμερικανικων πειράματων: «λεπτές κινητικές δεξιότητες", "υγεία του οφθαλμού", "Self-Test Αντίδραση", "Παρακολούθηση Sleep", "Cognition". Ο αμερικάνος αστροναύτης Σκοτ ​​Κέλι, με τη σειρά του, συμφώνησε να συμμετάσχει σε δύο ρωσικά πειράματα "Pilot-T" και "Αλληλεπίδραση-2". Ο Αριθμός των κοινών πειραμάτων θα αυξηθούν κατά την περίοδο του ΔΔΣ-43, με το οποίο αρχίζει η ετήσια πτήση.Τα προγραμματισμένα ως μέρος της εκστρατείας του ΔΔΣ-43 (από 12 Μάρτιου έως 14 Μάιος, 2015) ρωσο-αμερικανικα πειράματα να είναι περίπου το ένα δέκατο του συνόλου των μελετών και τα περισσότερα από αυτα θα πρέπει να συνδέονται με την εργασία στον τομέα της διαστημικης ιατρικής. Από 12 έως 28 Μάρτ. σε τροχιά θα είναι το τριμελές πλήρωμα, που αποτελείται από τον κοσμοναύτη Άντον Shkaplerova Roscosmos και τους αστροναύτες της NASA Terry Vёrtsa και Σαμάνθα Cristoforetti. Στη συνέχεια θα ενώθουν με τα μέλη του πληρώματος του WPK "Soyuz TMA-16M" Ρώσους Γκενάντι Padalka, Mikhail Kornienko και τον Αμερικανο Σκοτ ​​Κέλι. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) "Soyuz TMA-16M» με τους Ρώσους κοσμοναύτες Γκενάντι Padalka και Mikhail Kornienko και τον αμερικανο αστροναύτη Σκοτ ​​Κέλι έχει προγραμματιστεί για τις 27 Μαρτίου 2015. http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_03-25.html Roscosmos: 75 δορυφόρους θα έχει σε τροχιά η Ρωσία έως το 2020. Στην υπερδιπλασίαση των τηλεπικοινωνιακών, μετεωρολογικών και ερευνητικών δορυφόρων στοχεύει η Ρωσία μέχρι το 2020. Σύμφωνα με δήλωση του προέδρου του τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας (Roscosmos) Γιούρι Κόπτεφ, πρόκειται αναπτυχθούν 43 νέοι δορυφόροι, αυξάνοντας το συνολικό αριθμό στους 75. Σήμερα η Ρωσία διαθέτει 24 τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους, 4 τηλεσκοπικούς, 2 μετεωρολογικούς και 2 ερευνητικούς. «Τα σχέδια για τους νέους δορυφόρους παραμένουν μέσα στο σχέδιο του ομοσπονδιακού διαστημικού προγράμματος για την περίοδο 2016-2025» υπογράμμισε ο Κόπτεφ. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Roscosmos, μέχρι το 2020 η Ρωσία θα διαθέτει συνολικά 45 τηλεπικοινωνιακούς και τηλεοπτικούς δορυφόρους, 10 τηλεσκοπικούς, 11 μετεωρολογικούς, καθώς και 9 ερευνητικά διαστημικά σκάφη. http://gr.rbth.com/news/2015/03/25/roscosmos_75_doryforoy_tha_thesei_se_troxia_i_rosia_eo_to_20120_36165.html

Μια «τεχνητή Σελήνη» στη… Σελήνη από τη NASA. Τον πρώτο της δορυφόρο θα αποκτήσει στις αρχές της δεκαετίας του 2030 η Σελήνη, καθώς η NASA θα τοποθετήσει τότε σε σταθερή τροχιά γύρω από το φεγγάρι ένα μεγάλο βράχο από αστεροειδή, ώστε στη συνέχεια να τον επισκεφθούν αστροναύτες για να τον μελετήσουν. Η αφαίρεση του βράχου και η μεταφορά του στη «γειτονιά» της Σελήνης θα γίνει από ένα ρομποτικό σκάφος, στα πλαίσια της αποστολής Asteroid Redirect Mission (ARM). Αν και στη σχεδίαση της ARM η NASA εξέταζε επίσης το ενδεχόμενο να μεταφέρει στο φεγγάρι έναν ολόκληρο αστεροειδή, με διάμετρο μέχρι 10 μέτρα, η υπηρεσία κατέληξε χθες στο συμπέρασμα ότι η αφαίρεση ενός μεγάλου τμήματος από κάποιον αστεροειδή θα της δώσει περισσότερες επιλογές όσον αφορά το ουράνιο αντικείμενο που θα μελετήσει. Το τμήμα αυτό θα μπορούσε να έχει διάμετρο έως και 4 μέτρα, από το οποίο λίγο αργότερα οι αστροναύτες θα συλλέξουν δείγματα τα οποία θα φέρουν πίσω στη Γη. Σε χθεσινή τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος της NASA Ρόμπερτ Λάιτφουτ ανέφερε πως με την αφαίρεση ενός βράχου η υπηρεσία θα μπορέσει να δοκιμάσει στην πράξη αρκετές τεχνολογίες που θα είναι χρήσιμες και για άλλες μελλοντικές αποστολές, όπως για παράδειγμα ο εξοπλισμός που θα επιτρέψει στο ρομποτικό σκάφος να προσεδαφισθεί με ασφάλεια πάνω στον αστεροειδή και να παγιδεύσει τον βράχο που θα αφαιρέσει. «Τέτοιες λύσεις είναι απαραίτητες αν αργότερα θελήσουμε να φέρουμε δείγματα στη Γη από άλλα ουράνια σώματα», είπε χαρακτηριστικά. Παρόλο που η υπηρεσία δεν έχει ακόμη καταλήξει από ποιον αστεροειδή θα προέλθει ο βράχος, για τις εκτιμήσεις του κόστους της ARM και τις άλλες προκαταρκτικές μελέτες χρησιμοποίησε τον 2008 EV5, ο οποίος έχει διάμετρο 400 μέτρα και είναι πάντως ένας από τους πιθανότερους υποψήφιους. Με δεδομένο πως το ρομπότ αναμένεται να εκτοξευθεί τον Δεκέμβριο του 2020, σύμφωνα με τον Λάιτφουτ η NASA έχει περιθώριο μέχρι τα τέλη του 2019, για να επιλέξει τον προορισμό του. Σύμφωνα πάντως με το γενικό χρονοδιάγραμμα της ARM, το μη επανδρωμένο σκάφος θα χρειασθεί μία διετία περίπου για να φτάσει στον στόχο του, όπου θα παραμείνει περίπου 400 ημέρες πριν βάλει «πλώρη» για τη Σελήνη. Ο λόγος είναι πως, εκτός από την αφαίρεση του βράχου, θα πραγματοποιήσει αρκετές μελέτες στον αστεροειδή. Επίσης, θα δοκιμάσει κατά πόσο μπορεί με τη βαρύτητά του να εκτρέψει ελαφρώς τον αστεροειδή από την πορεία του. Μία ιδέα που, αν αποδειχθεί ότι λειτουργεί στην πράξη, ίσως στο μέλλον αποδειχθεί σωτήρια για να προστατευθεί η ανθρωπότητα από κάποιο ουράνιο σώμα που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. Η Σελήνη αναμένεται να αποκτήσει τον τεχνητό της δορυφόρο στα τέλη του 2025, ενώ η «επίσκεψη» των αστροναυτών θα γίνει με την κάψουλα Orion, που έχει ήδη αναπτύξει η NASA. Αν και ακόμη πρέπει να διευκρινισθούν πολλές λεπτομέρειες ώστε η ARM να γίνει πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Λάιτφουτ ήδη η αποστολή έχει κερδίσει πολύ θετικά σχόλια από κάθε υπηρεσία και φορέα στον κόσμο, που ασχολείται με το διάστημα. Από την πλευρά της, η αμερικανική υπηρεσία τη θεωρεί ένα από τα σημαντικότερα ενδιάμεσα βήματα για τον απώτερο σκοπό της, δηλαδή την κατάκτηση του πλανήτη Άρη. «Θα μας δώσει πραγματικά τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε την τεχνογνωσία που θα χρειασθεί για να επισκεφθούμε τελικά τον Άρη», καταλήγει ο Λάιτφουτ. http://www.naftemporiki.gr/story/931733/mia-texniti-selini-sti-selini-apo-ti-nasa

Ο Δίας και το ασυνήθιστο ηλιακό μας σύστημα. Ο Δίας της ελληνικής μυθολογίας ήταν ένας μάλλον ιδιόρρυθμος θεός, με πολλά «σούρτα-φέρτα» και ενίοτε εκδικητικός. Ο Δίας της αστρονομίας πιθανότατα δεν πήγαινε πίσω και στις καταστροφικές παραξενιές του οφείλεται το ότι το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται να είναι τόσο ασυνήθιστο σε σχέση με τα άλλα που έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια. Νέες εκτιμήσεις και προσομοιώσεις σε υπολογιστή Αμερικανών επιστημόνων θεωρούν πολύ πιθανό, ότι κάποτε ο Δίας, με τον τεράστιο όγκο του, εισέβαλε στα ενδότερα του ηλιακού μας συστήματος και, ως ταύρος εν υαλοπωλείω, «καθάρισε» ό,τι έβρισκε μπροστά του. Κατέστρεψε έτσι την πρώτη γενιά των πλανητών, προτού ηρεμήσει και, απομακρυνόμενος, καταλήξει στην τωρινή τροχιά του. Αυτό σημαίνει, ότι κάποτε στο ηλιακό μας σύστημα υπήρχαν πλανήτες που σήμερα δεν υπάρχουν πια. Ο καθηγητής αστρονομίας Γκρέγκορι Λάφλιν του Πανεπιστημίου Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνια και ο επίκουρος καθηγητής πλανητικής επιστήμης Κονσταντίν Μπατίγκιν του Πανεπιστημίου Caltech της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στα «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών» (PNAS) των ΗΠΑ, http://www.pnas.org/content/early/2015/03/18/1423252112 πιστεύουν ότι αυτό το σενάριο του «επιθετικού Δία» εξηγεί γιατί σήμερα το ηλιακό μας σύστημα διαφέρει τόσο πολύ από εκατοντάδες άλλα συστήματα εξωπλανητών που έχουν ανακαλυφθεί με τη βοήθεια διαστημικών (όπως το «Κέπλερ») και επίγειων τηλεσκοπίων. Εκτιμάται ότι περίπου τα μισά άστρα σαν τον Ήλιο στον γαλαξία μας έχουν πλανήτες γύρω τους. Η βασική διαφορά όμως είναι ότι στο δικό μας ηλιακό σύστημα δεν υπάρχουν πλανήτες σε τροχιά πιο κοντινή στον Ήλιο από ό,τι ο Ερμής. Σε άλλα συστήματα, αντίθετα, είναι συνηθισμένο φαινόμενο να ανακαλύπτονται πλανήτες μεγαλύτεροι από τη Γη (οι λεγόμενες σούπερ Γαίες) σε απόσταση πολύ πιο κοντά στο άστρο τους. Το σενάριο του περιπλανώμενου Δία που σπέρνει την καταστροφή στο διάβα του, είχε προταθεί για πρώτη φορά το 2001 από μια άλλη ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου, είχε επαναληφθεί από επιστήμονες του Αστεροσκοπείου της Νίκαιας στη Γαλλία το 2011 και τώρα ενισχύεται με τους νέους υπολογισμούς στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, κατά τα πρώτα λίγα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του ηλιακού συστήματος, ο Δίας διείσδυσε επιθετικά στην περιοχή κοντά στον νεαρό ακόμη Ήλιο, έως ότου στη συνέχεια σχηματίστηκε ο Κρόνος, γεγονός που ανάγκασε (λόγω των ισχυρών βαρυτικών αλληλεπιδράσεων) τον Δία να ανακρούσει πρύμναν και να μεταναστεύσει ξανά προς τα έξω, στη σημερινή πιο απομακρυσμένη από τον Ήλιο τροχιά του. Οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν, ότι είναι πιθανό πως στις απαρχές του, το ηλιακό μας σύστημα ακολούθησε μια φάση κοινή στον γαλαξία μας, δημιουργώντας βραχώδεις πλανήτες με πυκνή ατμόσφαιρα πολύ κοντά στον ήλιο (καυτές σούπερ Γαίες), όπως τόσοι άλλοι εξωπλανήτες γύρω από τα μητρικά άστρα τους. Όμως, ο γιγάντιος Δίας «καθάρισε» αυτή την αρχική ″φουρνιά″ πρωτοπλανητών, προκαλώντας -λόγω της βαρύτητάς του- ένα φοβερό ντόμινο συγκρούσεων, που θα θύμιζαν κοσμικό μπιλιάρδο, με τελικό αποτέλεσμα οι πρώτοι πλανήτες να καταλήξουν κομμάτια και θρύψαλα. Ένα μέρος από αυτά τα απομεινάρια (γύρω στο 10% των αρχικών πρωτοπλανητών) σχημάτισαν εν καιρώ τη δεύτερη γενιά των πλανητών, μεταξύ των οποίων η Γη μας. Αν αυτό πράγματι συνέβη, τότε οι εσωτερικοί και μικρότεροι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρης, είναι νεότεροι σε ηλικία σε σχέση με τους εξωτερικούς και πιο μεγάλους. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη άνω των 1.000 εξωπλανητών στον γαλαξία μας. Σχεδόν 500 ηλιακά συστήματα έχουν βρεθεί να έχουν πάνω από έναν πλανήτη. Το τυπικό σύστημα φαίνεται να περιλαμβάνει καυτές σούπερ Γαίες, που έχουν μάζα μερικές φορές μεγαλύτερη της Γης, σε τροχιές πολύ πιο κοντινές στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής σε σχέση με τον Ήλιο. Αλλά και στα άλλα συστήματα που διαθέτουν γιγάντιους πλανήτες ίδιους ή μεγαλύτερους από τον Δία, αυτοί είναι επίσης πολύ πιο κοντά στο άστρο τους, από ό,τι ο Δίας και ο Κρόνος σε σχέση με τον Ήλιο. Στον γαλαξία μας, ο σχηματισμός πλανητών σαν τον Δία είναι κάπως σπάνιος, όταν όμως συμβαίνει, τότε ο γιγάντιος εξωπλανήτης συνήθως βρίσκεται σε απόσταση από το άστρο του όσο η Γη από τον Ήλιο. http://physicsgg.me/2015/03/24/%ce%bf-%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%8d%cf%83/

Τεχνικό πρόβλημα στον LHC. Με καθυστέρηση λίγων έως αρκετών εβδομάδων θα επαναλειτουργήσει ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Κυριολεκτικά στο παρά πέντε, λίγο πριν δοθεί το σήμα για να πάρει μπρος το μεγαλύτερο μηχάνημα στον κόσμο, διαπιστώθηκε ένα τεχνικό πρόβλημα. Συγκεκριμένα, υπήρξε ένα βραχυκύκλωμα στην ηλεκτρική καλωδίωση ενός από τους μεγάλους και ισχυρούς μαγνήτες, οι οποίοι καθοδηγούν τις δέσμες των συγκρουόμενων σωματιδίων και επιτρέπουν την ψύξη του επιταχυντή σε θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (μείον 273 βαθμούς Κελσίου). Το συμβάν ξύπνησε μνήμες από το 2008, όταν λίγο μετά την πανηγυρική έναρξη λειτουργίας του, μια σοβαρή τεχνική βλάβη είχε οδηγήσει σε μακράς διάρκειας διακοπή των εργασιών του, εως ότου αποκατασταθεί το πρόβλημα. Τώρα, τουλάχιστον, η ζημιά έγινε έγκαιρα αντιληπτή. Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, στα μέσα αυτής της εβδομάδας επρόκειτο -μετά από σχεδόν δύο χρόνια διακοπής για τεχνική συντήρηση και αναβάθμιση του εξοπλισμού- να κυκλοφορήσουν ξανά οι πρώτες δέσμες σωματιδίων (πρωτονίων) μέσα στον υπόγειο επιταχυντή μήκους 27 χιλιομέτρων, ο οποίος βρίσκεται κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Αφού ολοκληρωθεί η τεχνική αξιολόγηση της βλάβης, το CERN θα ανακοινώσει τη νέα ημερομηνία επαναλειτουργίας του επιταχυντή. Διαβεβαίωσε πάντως ότι η επίπτωση δεν θα είναι σοβαρή για τις εργασίες και τους φιλόδοξους στόχους του κατά τη νέα περίοδο 2015-2018. «Όλες οι ενδείξεις είναι καλές για μια σπουδαία δεύτερη περίοδο. Βλέποντας την ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων, μια καθυστέρηση λίγων εβδομάδων στην αναζήτηση της ανθρωπότητας για την κατανόηση του σύμπαντος, δεν είναι παρά ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού», δήλωσε ο γενικός διευθυντής του CERN, φυσικός Ρολφ Χόγιερ. Από την πλευρά τους πάντως, πολλοί επιστήμονες του CERN δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους για την αναπάντεχη καθυστέρηση. http://physicsgg.me/2015/03/25/%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-lhc/

Φουσκωτο «διαμερίσμα» θα αποκτήσει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες η κατασκευή του πρώτου φουσκωτού «διαμερίσματος» που θα αποκτήσει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Η ανάπτυξή του έγινε από αμερικανική εταιρεία Bigelow Aerospace για λογαριασμό της NASA, αφού η διαστημική υπηρεσία θέλει να ελέγξει την ιδέα των φουσκωτών καταλυμάτων σε πραγματικές συνθήκες. Γι’ αυτό τον σκοπό, θα προστεθεί στον Διαστημικό Σταθμό από τον επόμενο Σεπτέμβριο, ώστε να υποβληθεί σε εξονυχιστικές δοκιμές. Το διαμέρισμα έχει ονομασθεί Bigelow Expandable Activity Module (BEAM) και μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα χάρις σε νέα, ελαφριά και ανθεκτικά υλικά, τα οποία υπόσχονται να καταργήσουν τους σταθερούς μεταλλικούς σκελετούς που διαθέτουν οι υπόλοιποι θάλαμοι του Σταθμού. Έτσι, η διάμετρός του δεν θα ξεπερνά τα 2,4 μέτρα μέσα στον πύραυλο Falcon 9 της SpaceX, ο οποίος σε έξι μήνες θα αναλάβει να τον μεταφέρει στον Σταθμό. Εκεί, θα συνδεθεί στον θάλαμο Tranquility και φουσκώνοντας θα αποκτήσει το τελικό του σχήμα, ώστε να αυξήσει κατά 16 κυβικά μέτρα τους χώρους του «διαστημικού εργαστηρίου». Εξάλλου, τα φουσκωτά καταλύματα θεωρούνται από τη NASA μία πολλά υποσχόμενη λύση, ώστε να αυξηθούν οι χώροι που έχουν στη διάθεσή τους οι αστροναύτες στις διαστημικές αποστολές, με την ίδια προστασία από την ακτινοβολία και τους μικρομετεωρίτες που προσφέρουν στα σημερινά σκάφη. Επομένως, η αμερικανική υπηρεσία υποστηρίζει πως είναι πολύ πιθανό με αυτό τον τρόπο να προστεθεί μία ακόμη ιδέα στις διαθέσιμες επιλογές, για να γίνουν πραγματικότητα τα σχέδια κατάκτησης «κόσμων» που βρίσκονται μακρύτερα από τη Σελήνη. Μέσα στην επόμενη δεκαετία, η NASA σχεδιάζει να επεκτείνει το πρόγραμμα επανδρωμένων αποστολών, με «ταξίδια» περίπου έως το μισό της απόστασης που χωρίζει τη Γη από τη Σελήνη. Στόχος των «ταξιδιών» θα είναι να δοκιμασθούν τεχνολογίες και εξοπλισμός για μελλοντικές πτήσεις στον πλανήτη Άρη ή σε άλλους μακρινούς προορισμούς. Πριν όμως από αυτά, η αμερικανική υπηρεσία θα χρησιμοποιήσει σαν αρχική πλατφόρμα δοκιμών τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Είμαστε τυχεροί που, χάρις στον Σταθμό, μπορούμε να ελέγξουμε ιδέες όπως ο ΒΕΑΜ», ανέφερε στην ιστοσελίδα της NASA ο Τσέισον Κρούζαν, διευθυντής του τμήματος Προηγμένων Συστημάτων Εξερεύνησης, με την ευκαιρία ολοκλήρωσης της βασικής φάσης κατασκευής του πειραματικού φουσκωτού θαλάμου. «Με αυτό τον τρόπο, έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε ένα περιβάλλον σε συνθήκες μικροβαρύτητας, με μόνιμη ανθρώπινη παρουσία». Το ΒΕΑΜ θα παραμείνει συνδεδεμένο στον Σταθμό για τουλάχιστον μια διετία, κατά τη διάρκεια της οποίας οι αστροναύτες σε τακτά χρονικά διαστήματα θα μετρούν διάφορες παραμέτρους σχετικά με την αντοχή του στην ακτινοβολία και τους μικρομετεωρίτες που το «βομβαρδίσουν». Από αυτές τις μετρήσεις, οι επιστήμονες ελπίζουν πως θα αποκτήσουν σημαντικά στοιχεία για την ανάπτυξη μελλοντικών διαστημικών «καταλυμάτων», τα οποία θα είναι απόλυτα ασφαλή για τους «κατοίκους» τους. Από την πλευρά της, η Bigelow Aerospace δηλώνει βέβαιη πως το ΒΕΑΜ θα… περάσει χωρίς προβλήματα το τεστ, με δεδομένο ότι δύο πρωτότυπα φουσκωτά σκάφη της, τα Genesis I και Genesis II, έχουν ήδη δοκιμασθεί με επιτυχία στο διάστημα. Στα μελλοντικά πλάνα της εταιρείας είναι ένα πολύ μεγαλύτερο φουσκωτό σύστημα το οποίο θα περιφέρεται γύρω από τη Γη, με εσωτερικούς χώρους 330 κυβικών μέτρων που θα μπορούν να φιλοξενήσουν έως και 6 αστροναύτες – από διαστημικούς «τουρίστες», μέχρι ανθρώπους από εταιρείες που αναπτύσσουν διαστημικές εφαρμογές. Επίσης, έχει στα σκαριά ένα ακόμη μεγαλύτερο «συγκρότημα» θαλάμων, συνολικού όγκου 2.250 κυβικών μέτρων. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BA%CF%89%CF%84%CF%8C-%C2%AB%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%C2%BB-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82 Συντελεστή Γεωγραφικής Επιστροφής. Σημαντική βελτίωση του λεγομένου Συντελεστή Γεωγραφικής Επιστροφής για την ελληνική συμμετοχή στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), πέτυχε η χώρα μας. Αυτό πρακτικά «μεταφράζεται» στην εξασφάλιση περισσότερων συμβολαίων για τις ελληνικές εταιρείες και ερευνητικούς φορείς στο πλαίσιο διαστημικών προγραμμάτων της ESA, πράγμα σημαντικό σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, με τα αντίστοιχα προβλήματα για την ελληνική βιομηχανία. Η Επιτροπή Βιομηχανικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ - ESA) ανακοίνωσε τη νέα κατάσταση του συντελεστή γεωγραφικής επιστροφής των κρατών-μελών του οργανισμού, όπως διαμορφώθηκε στο τέλος του 2014. Η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει εξαιρετική βελτίωση χάρη στην -χωρίς προηγούμενο- επίτευξη υψηλότερης του 1 τιμής γεωγραφικής επιστροφής. Σε επίπεδο χρηματοδότησης, η τιμή αυτή «μεταφράζεται» σε περίπου 2,5 εκατ. ευρώ επιπλέον του ποσού συμβολαίων που αντιστοιχεί σε συντελεστή 1 (41 εκατ. ευρώ). Ο συντελεστής Γεωγραφικής Επιστροφής για την Ελλάδα ανά έτος κατά την τελευταία πενταετία ήταν: 0,54 (2009), 0,51 (2010), 0,77 (2011), 0,99 (2012), 0,90 (2013) και 1,06 (2014). Η επιτυχία αυτή, σύμφωνα με τη ΓΓΕΤ, οφείλεται στις συνεχείς διαπραγματεύσεις της, τόσο με τα στελέχη της ESA, όσο και με εκπροσώπους άλλων αντιπροσωπειών και μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών στον τομέα του Διαστήματος. Επίσης, θετικά «μέτρησαν» οι διαρκώς αυξανόμενες δυνατότητες και προοπτικές των ελληνικών φορέων (διαστημική βιομηχανία, ΑΕΙ, ερευνητικά κέντρα), έτσι ώστε η ESA να αποφασίσει να δεσμεύσει για την Ελλάδα αυξημένα κονδύλια χρηματοδότησης. Σημαντικοί αρωγοί στην παραπάνω προσπάθεια, όπως επισημαίνει η ΓΓΕΤ, στάθηκαν ειδικά οι αντιπροσωπείες των δύο μεγαλύτερων χρηματοδοτικών κρατών-μελών της ESA, της Γερμανίας και της Γαλλίας. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CE%BE%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

TPK "Soyuz TMA-16M» Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-23_2.html Μη επανδρωμένη έκδοση του «διαστημικού ταξί», Dream Chaser Μία νέα έκδοση του «διαστημικού ταξί» της, Dream Chaser αποκάλυψε η Sierra Nevada Corporation (SNC). Τα χαρακτηριστικά του Dream Chaser Cargo System περιλαμβάνουν ένα πρωτοποριακό σύστημα αναδιπλούμενων φτερών, που επιτρέπει στο σκάφος να χωράει σε μια ποικιλία οχημάτων εκτόξευσης, τη δυνατότητα να καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις για αποστολές φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υψηλά επίπεδα επαναχρησιμοποίησης, «φιλικό», μη τοξικό σύστημα προώθησης και δυνατότητα προσγείωσης σε αεροδιάδρομο σε χαμηλές ταχύτητες. Επίσης, έχει δυνατότητα αυτόνομης/ μη επανδρωμένης πτήσης. «Η SNC είναι περήφανη που μπορεί να προσφέρει στη ΝΑSA ένα ολοκληρωμένο σύστημα το οποίο υπερβαίνει όλα τα κριτήρια που έχουν τεθεί από τη NASA» αναφέρει ο Μαρκ Ν. Σιράντζελο, εταιρικός αντιπρόεδρος και επικεφαλής της SNC Space Systems. «Το αυτόνομο και αναβαθμισμένο Dream Chaser Cargo System αποτελεί παραλλαγή του Dream Chaser Space System, του οποίου η “κληρονομιά” περιλαμβάνει πάνω από δέκα χρόνια ανάπτυξης και “ωρίμανσης”, τα τελευταία πέντε εκ των οποίων ήταν στο πλαίσιο συνεργασίας με τη NASA. Το Dream Chaser Cargo System παρέχει ασύγκριτες δυνατότητες μεταφοράς φορτίου υπό πίεση και μη, περιλαμβανομένης της επιταχυμένης επιστροφής φορτίου και σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων σε κάθε αποστολή. Επίσης, επιτρέπει ένα ευρύ φάσμα άλλων δυνατοτήτων εξερεύνησης του διαστήματος, περιλαμβανομένου του service/ συντήρησης μελλοντικών διαστημικών σταθμών και δορυφόρων, καθώς και της ανάκτησης/ απομάκρυνσης διαστημικών σκουπιδιών». Σημειώνεται πως το αρχικό Dream Chaser ήταν προτεινόμενο για το Commercial Crew Program της NASA, για ένα επαναχρησιμοποιούμενο σκάφος για μεταφορά φορτίων και αστροναυτών από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αν και ξεχώριζε από τους ανταγωνιστές του από άποψης σχεδιασμού (καθώς οι «αντίπαλοι» ήταν πιο συμβατικών/ αναχρονιστικών σχεδίων), έχασε εν τέλει από τα Dragon και CST-100 της SpaceX και της Boeing αντίστοιχα. http://www.naftemporiki.gr/story/930828/mi-epandromeni-ekdosi-tou-diastimikou-taksi-dream-chaser Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος έρχεται στην Αθήνα. Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος (European Space Expo) “Ανακαλύψτε τα οφέλη των διαστημικών εφαρμογών στην καθημερινότητά σας” θα φιλοξενηθεί στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα μεταξύ 28 Μαρτίου έως 5 Απριλίου. Η έκθεση είναι ελεύθερη για όλους και προσφέρει συναρπαστικές πληροφορίες για το πώς οι διαστημικές δραστηριότητες και εφαρμογές επηρεάζουν άμεσα την καθημερινή μας ζωή, καθώς και για άλλες δραστηριότητες που αφορούν το διάστημα. Η Αθήνα θα είναι η 24η στάση της έκθεσης την οποία έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα πάνω από 500.000 Ευρωπαίοι πολίτες σε όλη την Ευρώπη. Μέσω των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων δορυφορικής πλοήγησης Galileo και EGNOS, και του προγράμματος γεωσκόπησης Copernicus, οι Ευρωπαίοι πολίτες θα επωφεληθούν από τις πολλές υπηρεσίες και εφαρμογές, οι οποίες αναμένεται να δημιουργήσουν παγκόσμιες ευκαιρίες στην παγκόσμια αγορά και να συμβάλουν στην υποστήριξη της δημιουργίας θέσεων εργασίας και την οικονομική ανάπτυξη. Μετά από τη μεγάλη επιτυχία της σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις η έκθεση συνεχίζει το ταξίδι της σε όλη την Ευρώπη. Επόμενη στάση είναι η Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος. Χάρη στο πλούσιο και διαδραστικό οπτικοακουστικό υλικό, επισκέπτες όλων των ηλικιών μπορούν να δουν, να αγγίξουν και να βιώσουν το ευρύ φάσμα των τεχνολογιών και καινοτόμων υπηρεσιών που προσφέρονται από το διάστημα. Περιλαμβάνει αντίγραφα των δορυφόρων παρατήρησης της Γης και της δορυφορικής πλοήγησης, και μια διαδραστική υδρόγειο σφαίρα για την οπτικοποίηση των πληροφοριών που παρέχουν. Μάθετε για το πώς η Ελλάδα μπορεί να επωφεληθεί από τα ελεύθερα και ανοιχτά δεδομένα από τα ευρωπαϊκά διαστημικά προγράμματα και πώς ελληνικές επιχειρήσεις, πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα εξελίσσουν τη διαστημική επιστήμη και δημιουργούν εφαρμογές και υπηρεσίες που προέρχονται από τη διαστημική τεχνολογία. Με αφορμή την εκτόξευση του ζεύγους των δορυφόρων Galileo που έχει οριστεί για τις 27 Μαρτίου, ακριβώς μια μέρα πριν την έναρξη της έκθεσης, στις 28 Μαρτίου θα επισκεφθεί την έκθεση μια ξεχωριστή καλεσμένη. Η Αναστασία Παναγιωτακοπούλου ήταν η νικήτρια του Διαγωνισμού Ζωγραφιάς Galileo της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη χώρα μας, και ο ένας από τους δύο δορυφόρους Galileo που είναι προγραμματισμένοι να εκτοξευθούν στις 27 Μαρτίου φέρει το όνομα της. Η Αναστασία είχε βραβευθεί το 2012 για την καλύτερη ζωγραφιά στο θέμα «Διάστημα και Αεροναυπηγική». Ο διαγωνισμός είχε διεξαχθεί σε κάθε ένα από τα 27 Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια κριτική επιτροπή εθνικών προσωπικοτήτων επέλεξε τον νικητή της κάθε χώρας που ένας από τους δορυφόρους του προγράμματος Galileo φέρει το όνομά του. Σχολεία και ομάδες θα πρέπει να εξασφαλίσουν την ξενάγηση τους κάνοντας εγγραφή στην ιστοσελίδα κρατήσεων. Η συμμετοχή στην έκθεση και όλα τα παραπάνω είναι δωρεάν. Η Έκθεση θα διαρκέσει από τις 28 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου και θα είναι ανοιχτή: Δευτέρα – Πέμπτη: 09:00-20:00 Παρασκευή και Σάββατο: 10:00-21:00 Κυριακή: 10:00-20:00 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Eyropaikhe_Hekthese_Diasthematos_herchetai_sten_Athhena

Προστατεύοντας τη Γη από τον διαστημικό καιρό. Οι θεαματικές λαμπερές εκδηλώσεις του σέλαος αυτής της εβδομάδας στο νυχτερινό ουρανό νοτιότερα από το συνηθισμένο επισήμαναν την επίδραση που μπορεί να έχει ο «διαστημικός καιρός» πάνω στη Γη. Μια ισχυρή ηλιακή έκλαμψη εντοπίστηκε στον Ήλιο την περασμένη Κυριακή, ένα γεγονός που σχετίζεται γενικά με ισχυρές εκτινάξεις μάζας και καταιγίδες ηλιακής ακτινοβολίας. Η ροή των σωματιδίων που έρχονται από από το πλησιέστερο άστρο μας - ο ηλιακός άνεμος - εντοπίστηκε μέσω δορυφόρου, να επιταχύνεται. Οι επίγειοι αισθητήρες κατέγραψαν ένα μαγνητικό ερέθισμα τη στιγμή που το κρουστικό κύμα από τον ήλιο πέρασε δίπλα από τον πλανήτη μας. Αυτό προκάλεσε μια γεωμαγνητική καταιγίδα, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό Σέλας που ήταν ορατό από χιλιάδες ανθρώπους σχετικά χαμηλά μέχρι τα νοτιότερα τμήματα της Σκανδιναβίας και την Ουαλία. Ένα παρόμοιο γεγονός στις 10 Σεπτέμβρη 2014 προκάλεσε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης για το πώς ο διαστημικός καιρός επηρεάζει τη Γη. Την ημέρα εκείνη, μια ισχυρή ηλιακή έκλαμψη εντοπίστηκε από τον δορυφόρο της ESA Proba-2 και μια σχετικά γρήγορη εκτίναξη μάζας βρέθηκε από τον δορυφόρο SOHO αμέσως μετά. Πολυάριθμοι επίγειοι τομείς ενδέχεται να επηρεαστούν από τον καιρό του διαστήματος στην σημερινή οικονομία της Ευρώπης. Ο τομέας της ενέργειας είναι ένας δυνητικά σημαντικός πελάτης της υπηρεσίας διαστημικού καιρού που αναπτύσσεται από το πρόγραμμα ευαισθητοποίησης της κατάστασης στο διάστημα της ESA (Space Situational Awareness programme). Οι επιπτώσεις στο έδαφος μπορεί να περιλαμβάνουν ζημιά και αποδιοργάνωση στα δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, αυξημένη διάβρωση του αγωγού, και υποβάθμιση των ραδιοεπικοινωνιών. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Prostatehuontas_te_Ge_apho_ton_diastemikho_kairho

Δελφίνι ή πιγκουίνος? Τι βλέπετε σε αυτή την εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA: ένα δελφίνι ή έναν πιγκουίνο; Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι έδωσαν το παρατσούκλι αυτό το όμορφο γαλαξιακό ζευγάρι από τα δύο αυτά πλάσματα - την χαριτωμένη καμπύλη ενός δελφινιού ή φώκαινας μπορεί να δει κανείς με το μπλε-κόκκινο σχήμα προς το κάτω μέρος της εικόνας, που όταν συνδυάζεται με τη χλωμή, λαμπερή σφαίρα ακριβώς κάτω από αυτό, το δίδυμο αποκτά εντυπωσιακή ομοιότητα με πουλί ή πιγκουίνο που φυλά ένα αυγό. Η μορφή του ίδιου του πιγκουίνου αποτελείται από ένα μόνο γαλαξία που είναι στριμμένος, παραμορφωμένος και σκισμένος. Ο γαλαξίας αυτός, που ονομάζεται NGC 2936, ήταν κάποτε μια κανονική σπείρα όπως ο Γαλαξίας μας, μέχρι τα άκρα του να διασκορπιστούν για να σχηματίσουν το μείγμα των ηλεκτρικών μπλε ραβδώσεων, του λαμπερού αερίου και τα καμπυλωτά νήματα του κόκκινου υλικού που φαίνονται σε αυτή την εικόνα. Αυτό που κάποτε ήταν το φωτεινό γαλαξιακό κέντρο αποτελεί πλέον το «μάτι» του πιγκουίνου. Ο NGC 2936 είναι τόσο παραμορφωμένος διότι αλληλεπιδρά με τον αυγοειδή γείτονά του, έναν ελλειπτικό γαλαξία που ονομάζεται NGC 2937. Μαζί αυτοί οι δύο γαλαξίες αποτελούν ένα ζευγάρι που ονομάστηκε Arp 142. Ο NGC 2937 μπορεί να φαίνεται μικρός σε σύγκριση με τον NGC 2936, αλλά η βαρυτική επίδραση του είναι ισχυρή. Το δίδυμο τραβάει το ένα το άλλο και αλληλεπιδρούν, με αποτέλεσμα να αλλάζει σιγά-σιγά η εμφάνισή τους και να διαταράσσεται το φυσικό αέριο, η σκόνη και τα αστέρια τους. Σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια αυτοί οι δύο μπορεί να ενωθούν για να σχηματίσουν έναν ενιαίο γαλαξία, και η διαδικασία της συγχώνευσης θα ολοκληρωθεί. Ορατό προς την κορυφή της εικόνας είναι ένα φωτεινό αστέρι που περιβάλλεται από απαστράπτον μπλε χρώμα, αλλά αυτό είναι άλλη μια οπτική ψευδαίσθηση. Το αστέρι είναι πολύ πιο κοντά στην κάμερα από το κομματάκι του μπλε υλικού, το οποίο αποτελεί έναν πολύ πιο μακρινό γαλαξία. Αυτή η εικόνα συνδυάζει ορατό και το υπέρυθρο φως από την κάμερα Wide Field Planetary Camera 3 του Hubble. Η εικόνα έχει δημοσιευθεί και παλαιότερα τον Ιούνιο του 2013. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Delphhini_he_pigkoyhinos

Εφαρμογή λογισμικού για τον εντοπισμό αστεροειδών. Μία εφαρμογή λογισμικού βασισμένη σε αλγόριθμο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού της NASA έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τον αριθμό των νέων εντοπισμών αστεροειδών από ερασιτέχνες αστρονόμους. Η ανάλυση εικόνων των αστεροειδών που βρίσκονται στη ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος, μεταξύ του Άρη και του Δία, μέσω του αλγορίθμου, έδειξαν αύξηση της τάξης του 15% στην κατάδειξη/ ταυτοποίηση νέων αστεροειδών. Σε πάνελ στο φεστιβάλ South by Southwest στο Όστιν του Τέξας, εκπρόσωποι της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας συζήτησαν πώς οι «πολίτες- επιστήμονες» (citizen scientists) έχουν κάνει τη διαφορά στο κυνήγι αστεροειδών. Επίσης, ανακοίνωσαν την κυκλοφορία μιας εφαρμογής για desktop που αναπτύχθηκε από τη NASA σε συνεργασία με την Planetary Resources. Η εφαρμογή βασίζεται σε έναν αλγόριθμό Asteroid Data Hunter, που αναλύει εικόνες για πιθανούς αστεροειδείς. Το εργαλείο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ερασιτέχνες αστρονόμους και citizen scientists. Το Asteroid Data Hunter challenge εντασσόταν στο πλαίσιο της Asteroid Grand Challenge της NASA, και είχε ανακοινωθεί μέσα στο 2014, για να ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο. Τα δεδομένα του διαγωνισμού προέρχονταν από το Harvard- Smithsonian Center for Astrophysics και το Catalina Sky Survey, πρόγραμμα του University of Arizona. Οι αστρονόμοι εντοπίζουν αστεροειδείς τραβώντας εικόνες του ίδιου σημείου στον ουρανό και αναζητώντας αντικείμενα που κινούνται μεταξύ των frames, τεχνική που χρησιμοποιείται από την ανακάλυψη του Πλούτωνα το 1930. Με όλο και περισσότερα τηλεσκόπια να εξερευνούν τον ουρανό, γίνονται όλο και πιο δύσκολη η επιβεβαίωση κάθε εντοπισμού «χειροκίνητα». Η νέα αυτή εφαρμογή δίνει στους αστρονόμους τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν υπολογιστές για την αυτόνομη και ταχεία μελέτη των εικόνων, προκειμένου να διαπιστώνεται ποια αντικείμενα προσφέρονται προς παρακολούθηση και περαιτέρω έρευνα. Η εφαρμογή είναι δωρεάν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε desktop ή laptop υπολογιστή, ενώ οι ερασιτέχνες αστρονόμοι μπορούν να τραβήξουν εικόνες από τα τηλεσκόπιά τους και να τις αναλύσουν μέσω αυτής. Η εφαρμογή πληροφορεί τον χρήστη εάν υπάρχει αντίστοιχο αρχείο αστεροειδούς και να παρέχει έναν νέο τρόπο αναφοράς των ευρημάτων στο Minor Planet Center, που επιβεβαιώνει και καταχωρεί νέες ανακαλύψεις. Μπορείτε να την βρείτε εδώ. http://www.topcoder.com/asteroids/ http://physicsgg.me/2015/03/23/%ce%b5%cf%86%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%bf%ce%b3%ce%ae-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%bc/ Η μεγαλύτερη πρόσκρουση αστεροειδή στη Γη έγινε στην Αυστραλία. Επιστήμονες ανακάλυψαν στην κεντρική Αυστραλία τα ίχνη της μεγαλύτερης πρόσκρουσης αστεροειδούς που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη μας. Αν και δεν έχει διασωθεί κρατήρας, το πεδίο της πρόσκρουσης, που εντοπίστηκε βαθιά θαμμένο πλέον στον φλοιό της Γης, έχει πλάτος 400 χιλιομέτρων. Η πρόσκρουση, που συνέβη πριν από τουλάχιστον 300 εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα «δίδυμη», καθώς έχουν ανιχνευθεί δύο διακριτές περιοχές πρόσκρουσης δίπλα-δίπλα. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μάλλον επρόκειτο για ένα διπλό πλήγμα εξ ουρανού από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Μάλλον επρόκειτο για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή, ο οποίος έσπασε στα δύο λίγο πριν την πρόσκρουση. Κάθε ένα από τα τμήματά του πρέπει να είχε διάμετρο άνω των δέκα χιλιομέτρων. Οι ερευνητές του Εθνικού Αυστραλιανού Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Γκλίκσον της Σχολής Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής "Tectonophysics", ανακοίνωσαν ότι η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στο πλαίσιο γεωθερμικής έρευνας και γεώτρησης στο υπέδαφος, σε βάθος δύο χιλιομέτρων, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο. Το γεωτρύπανο έφερε στο φως πετρώματα που είχαν μετατραπεί σε γυαλί λόγω άσκησης υπερβολικών πιέσεων και θερμοκρασιών, κάτι που συμβαίνει σε περίπτωση πτώσης αστεροειδούς. Η περαιτέρω έρευνα του γήινου φλοιού αποκάλυψε τα γεωλογικά «αποτυπώματα» της διπλής πρόσκρουσης, κάθε ένα από τα οποία έχει μήκος σχεδόν 200 και βάθος 30 χιλιομέτρων. Οι γεωλογικές ανακατάξεις που μεσολάβησαν μετά την εποχή της πρόσκρουσης, εξαφάνισαν σταδιακά τα ίχνη της από την επιφάνεια του πλανήτη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν συνδέσει το συμβάν, που πρέπει να είχε πολύ καταστροφικές επιπτώσεις, με κάποια γνωστή μαζική εξαφάνιση ειδών. «Είναι ένα μυστήριο. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο συμβάν που να ταιριάζει με αυτές τις προσκρούσεις», δήλωσε ο Άντριου Γκλίκσον, ο οποίος, όπως είπε, υποψιάζεται ότι η διπλή πρόσκρουση μπορεί τελικά να συνέβη αρκετά νωρίτερα από 300 εκατ. χρόνια, καθώς τα πετρώματα γύρω από το σημείο πρόσκρουσης έχουν ηλικία 300 έως 600 εκατ. ετών. Υπενθυμίζεται ότι μια ανάλογη πρόσκρουση στην κεντρική Αμερική, στη χερσόνησο Γιουκατάν του σημερινού Μεξικό, πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64161103

TPK "Soyuz TMA-16M» Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-20.html Τα πληρώματα του "Soyuz TMA-16M" συνεχίζουν τις προετοιμασίες για την πτήση. Στο συγκρότημα κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν το Κέντρο Εκπαίδευσης στο Μπαϊκονούρ πραγματοποιήθηκε η «Ημέρα του Τύπου." Το κύριο πλήρωμα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M" (Gennady Padalka, Mikhail Kornienko, Scott Kelly) και το αναπληρωματικό (Sergey Volkov, Alexey OVCHININ και ο Jeffrey Williams) προέβη σε ανοικτή προπόνηση για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η «Ημέρα Ενημέρωσης» για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι επειδή οι δημοσιογράφοι έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν όχι μόνο την εκπαίδευση, αλλά και να έχουν μια συνομιλία με τα μέλη της πτήσης. Για τα πληρώματα αυτή η μέρα είναι γεμάτη με την καθημερινή σκληρή δουλειά: θεωρία, πρακτική και σωματική άσκηση. http://www.federalspace.ru/21382/

Υπόγειες στοές στη Σελήνη «περιμένουν να κατοικηθούν» Υπόγειες σήραγγες που ενδέχεται να ανοίχτηκαν από αρχαία ποτάμια λάβας στο φεγγάρι θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν με ασφάλεια τις μελλοντικές ανθρώπινες αποικίες, προτείνουν αμερικανοί ερευνητές. Η ύπαρξη αυτών των «σηράγγων λάβας» δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, ωστόσο αρκετά στόμια σπηλαίων που έχουν εντοπιστεί στη Σελήνη θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι είσοδοι σε τέτοιες φυσικές στοές. Σήραγγες λάβας υπάρχουν εξάλλου και στη Γη, είναι όμως μικρότερες από τις στοές που θα μπορούσαν να υπάρχουν στο φεγγάρι λόγω της ισχυρότερης βαρύτητας του πλανήτη. Η ιδέα της δημιουργίας βάσεων σε σεληνιακές στοές προτάθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου «Περντιού» της Ιντιάνα, οι οποίοι παρουσίασαν τη μελέτη τους στο 46ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που πραγματοποιείται στο Τέξας. Όπως αναφέρει ο απεσταλμένος του BBC, η ερευνητική ομάδα υπολόγισε τη στατικότητα αυτών των υποθετικών στοών, και εκτιμά ότι τα τούνελ με μήκος 1 έως 5 χιλιόμετρα θα ήταν αρκετά σταθερά για να φιλοξενήσουν ανθρώπους. Το πόστερ που παρουσιάστηκε το συνέδριο έδειχνε την πόλη της Φιλαδέλφειας, από την οποία κατάγεται ο επικεφαλής της μελέτης Ντέιβιντ Μπλερ, να χωράει άνετα μέσα σε μια στοά μήκους 5 χιλιομέτρων. Σήμερα, η Σελήνη είναι γεωλογικά νεκρή. Στα αρχικά στάδια της ζωής της όμως, ηφαίστεια απελευθέρωσαν μεγάλες ποσότητες λάβας. Όταν η επιφάνεια αυτού του ρευστού υλικού κρύωσε και στερεοποιήθηκε, ποτάμια λάβας δεν αποκλείεται να συνέχισαν να κυλούν στο υπέδαφος. Όταν τελικά στραγγίστηκαν, μπορεί να άφησαν πίσω τους άδειους σωλήνες. Εφόσον υπάρχουν, οι σήραγγες λάβας θα μπορούσαν να προστατεύουν τις αποικίες από τις εχθρικές συνθήκες της σεληνιακής επιφάνειας. Λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας και μαγνητικού πεδίου, η Σελήνη εκτίθεται σε ακραίες διακυμάνσεις θερμοκρασίας και βομβαρδίζεται διαρκώς από σωματίδια υψηλής ενέργειας. Οι υπόγειες στοές θα προσέφεραν πιο σταθερές και ασφαλείς συνθήκες. Στην φωτογραφία σήραγγα λάβας στο Εθνικό Μνημείο Λάβα Μπεντς στην Καλιφόρνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231394401

Ζώντας στην επιφάνεια της Τιτάνιας. Η Τιτάνια είναι ο μεγαλύτερος από τους 27 φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού και ο όγδοος, κατά σειρά μεγέθους, δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Ανακαλύφθηκε από τον Ουίλιαμ Χέρσελ το 1787 και πήρε το όνομά του από την βασίλισσα των ξωτικών στο έργο του Σαίξπηρ «Όνειρο Θερινής Νυκτός». Η Τιτάνια αποτελείται από πάγο και πετρώματα, και είναι πιθανό να διακρίνεται σε έναν βραχώδη πυρήνα και ένα παγωμένο μανδύα. Ενώ μπορεί και ένα στρώμα νερού να είναι παρόν στο όριο πυρήνα – μανδύα. Η επιφάνεια της Τιτάνιας η οποία είναι σχετικά σκοτεινή και με ελαφρώς κόκκινο χρώμα, φαίνεται να έχει διαμορφωθεί και από συγκρούσεις αλλά και από ενδογενείς διεργασίες. Είναι καλυμμένη με πολλούς κρατήρες που φθάνουν έως και τα 326 χιλιόμετρα σε διάμετρο. Υπέρυθρη φασματοσκοπία που διεξήχθη από το 2001 έως το 2005 αποκάλυψε την παρουσία παγωμένου νερού καθώς και παγωμένου διοξείδιο του άνθρακα στην επιφάνειά της το οποίο με τη σειρά του υποδηλώνει ότι η Τιτάνια μπορεί να διαθέτει μια ελάχιστη ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα. Μέχρι το 2013, το σύστημα του Ουρανού έχει μελετηθεί από κοντά μόνο μία φορά, από το διαστημικό σκάφος Βόγιατζερ 2 τον Ιανουάριο του 1986. http://physicsgg.me/2015/03/22/%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1%cf%82/

100 ετών η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ήταν Νοέμβριος του 2015, όταν ο Αλβέρτος Αϊνστάιν εκμυστηρευόταν σε φίλο του πως είχε κάνει μια ανακάλυψη που για ημέρες τού είχε προκαλέσει τέτοιο ενθουσιασμό, ώστε να νιώθει την καρδιά του να «φτερουγίζει». Ο ενθουσιασμός του αφορούσε μια απειροελάχιστη μετακίνηση της τροχιάς του πλανήτη Ερμή, η οποία ήταν αδύνατον να εξηγηθεί στο πλαίσιο της νευτώνειας φυσικής, αλλά έβρισκε απάντηση από μια νέα θεωρία που είχε στα σκαριά ο γερμανοεβραϊκής καταγωγής φυσικός. Η θεωρία αυτή πήρε το όνομα Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και «γεννήθηκε» επίσημα στις 2 Δεκεμβρίου 1915, με τη δημοσίευση ενός άρθρου μόλις τεσσάρων σελίδων, με το οποίο ουσιαστικά άνοιξαν καινούργιοι δρόμοι για τη θεωρητική φυσική, την κοσμολογία και την αστρονομία. Μετά την Ειδική Σχετικότητα που διατύπωσε το 1905, η Γενική Σχετικότητα είναι η δεύτερη ανεξίτηλη «σφραγίδα» που άφησε ο Αϊνστάιν στην ιστορία της επιστήμης. Φέτος κλείνει 100 χρόνια «ζωής», συνεχίζοντας να αποτελεί για την επιστημονική κοινότητα την καθιερωμένη θεωρία για την περιγραφή του τρόπου με τον οποίο δρα η βαρύτητα. «Η βασική ιδέα της είναι πως η γεωμετρία του χωροχρόνου καθορίζει την επίδραση της βαρύτητας, με συνέπεια κάθε μάζα να παραμορφώνει τοπικά τη γεωμετρία του χωροχρόνου και να επηρεάζει τις τροχιές των σωματιδίων σε σχετικά μικρές αποστάσεις», λέει στην «Κ» ο κ. Λέανδρος Περιβολαρόπουλος, καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Καμπύλωση χωροχρόνου Ετσι, για παράδειγμα, ένα άστρο καμπυλώνει το χωροχρονικό συνεχές με τον ίδιο τρόπο που αν τοποθετούσαμε μια μπάλα πάνω σε ένα τεντωμένο σεντόνι, αυτή θα έκανε το σεντόνι να «βουλιάξει» στη συγκεκριμένη περιοχή. Επομένως, στην περίπτωση που μια ακτίνα φωτός περάσει κοντά από το άστρο, τότε θα διαγράψει καμπύλη πορεία, ακολουθώντας την καμπύλωση του χωροχρόνου. «Τέτοιες προβλέψεις άλλαξαν τη ροή της φυσικής και μας έδωσαν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο μας και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύμπαν σε μεγάλες αποστάσεις», προσθέτει ο καθηγητής. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν χρειάστηκε να περάσει περισσότερο από ένας μήνας από το άρθρο του Αϊνστάιν για να δημοσιευθεί μια μαθηματική λύση των εξισώσεων της Γενικής Σχετικότητας, η οποία για πρώτη φορά περιέγραφε θεωρητικά τις μαύρες τρύπες. Με ανάλογο τρόπο, χάρις στη Γενική Σχετικότητα μπόρεσαν στην πορεία να εξηγηθούν οι ιδιότητες των αστέρων νετρονίων ή των πάλσαρ. «Η θεωρία έγινε επίσης η βάση πάνω στην οποία αναπτύχθηκε η κοσμολογία, περιγράφοντας τη λειτουργία του διαστελλόμενου σύμπαντος και εδραιώνοντας την κοσμική δημιουργία μέσω της Μεγάλης Εκρηξης, η οποία προκύπτει από τις εξισώσεις της», σημειώνει ο κ. Μιχάλης Τσαμπαρλής, αναπληρωτής καθηγητής στο Φυσικό Τμήμα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Στον ένα αιώνα που μεσολάβησε από το 1915, πολλά πειράματα και αστρονομικές παρατηρήσεις έχουν επιβεβαιώσει τη Γενική Σχετικότητα―ξεκινώντας ήδη από το 1919 και την αποστολή στο νησί Πρίνσιπε ανοιχτά της Αφρικής, η οποία κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης κατέγραψε μετρήσεις που συμφωνούσαν με την καμπύλωση του φωτός. Μια από τις πιο εντυπωσιακές επιβεβαιώσεις έγινε με τη μελέτη ενός ζεύγους αστέρων νετρονίων, η οποία επαλήθευσε έμμεσα την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων―των διαταραχών που προκαλεί η κίνηση σωμάτων με πολύ μεγάλες μάζες και τα οποία διαδίδονται στον χωροχρόνο όπως «ταξιδεύουν» τα μικρά κύματα σε μια λίμνη όταν πετάξουμε μια πέτρα. «Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί κανένα φαινόμενο που να είναι ασύμβατο με τη θεωρία, παρά μάλιστα τη θεαματική αύξηση της ακρίβειας των αστρονομικών μετρήσεων», επισημαίνει ο κ. Περιβολαρόπουλος. Την ίδια στιγμή που η αστρονομία προσέφερε τη δυνατότητα ελέγχου της Γενικής Σχετικότητας, η Γενική Σχετικότητα προσέφερε νέα εργαλεία για τη μελέτη του σύμπαντος, όπως τους βαρυτικούς φακούς ή τη βαρυτική μετατόπιση του φωτός προς το ερυθρό. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των βαρυτικών κυμάτων, τα οποία ελπίζουν να ανιχνεύσουν επιστήμονες σε πειράματα που γίνονται σήμερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. «Ετσι, αν εντοπισθεί άμεσα βαρυτική ακτινοβολία, από τις ιδιότητές της θα καταφέρουμε να εξακριβώσουμε ακόμη καλύτερα αν όντως ισχύει και αυτή η πρόβλεψη της θεωρίας», υπογραμμίζει ο καθηγητής από τα Ιωάννινα. Από την άλλη μεριά, χάρις στα βαρυτικά κύματα, οι αστρονόμοι θα καταφέρουν να «δουν» πιο πίσω στον χρόνο απ’ ό,τι μπορούν σήμερα με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αποκτώντας πληροφορίες για το σύμπαν σε ακόμη πιο «νεαρή» ηλικία από τα 380.000 χρόνια. Το μυστήριο της «σκοτεινής» ύλης Σύμφωνα με τον κ. Τσαμπαρλή από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, η Γενική Σχετικότητα έχει και πρακτικές εφαρμογές, με κυριότερη τη διόρθωση που γίνεται στα συστήματα GPS με βάση ένα σχετικιστικό φαινόμενο, ώστε οποιαδήποτε συσκευή πλοήγησης ή smartphone να μπορεί να βρει με ακρίβεια τη γεωγραφική του θέση. «Παράλληλα, γίνονται έρευνες με σκοπό την αξιοποίηση φαινομένων που προβλέπει η θεωρία σε νέες τεχνολογίες για τον εντοπισμό από το Διάστημα μετάλλων στο γήινο υπέδαφος», συμπληρώνει. Πάντως, σε αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες από τις τροχιές που διαγράφουν οι δορυφόροι GPS, η θεωρία του Αϊνστάιν έχει ανοίξει επίσης ένα «παράθυρο» σε έναν άγνωστο κόσμο, μπροστά στον οποίο μάλιστα η ορατή ύλη μοιάζει να παίζει αρκετά υποδεέστερο ρόλο. Κι αυτό, γιατί ολοένα και περισσότερες παρατηρήσεις, οι οποίες ερμηνεύονται με τη Γενική Σχετικότητα, δείχνουν πως το 27% του σύμπαντος καταλαμβάνεται από σκοτεινή ύλη, έναν άγνωστο τύπο ύλης που επιδρά βαρυτικά σε δομές όπως οι γαλαξίες, ενώ το 68% από σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδη μορφή απωστικής ενέργειας η οποία είναι υπεύθυνη για την επιταχυνόμενη συμπαντική διαστολή. Στον αντίποδα, η ορατή ύλη αντιστοιχεί μόλις στο 5%. Η φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης είναι γρίφος στον οποίο οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να απαντήσουν. Την ίδια στιγμή, πάντως, όσο επιτυχημένη κι αν έχει αποδειχθεί η θεωρία στις προβλέψεις της, είναι βέβαιο πως δεν αποτελεί την τελευταία λέξη της φυσικής στην περιγραφή της βαρύτητας. «Γνωρίζουμε πως η Γενική Σχετικότητα είναι ατελής, αφού προβλέπει απειρισμούς μεγεθών όπως η καμπυλότητα της γεωμετρίας του χωροχρόνου στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας―και οι απειρισμοί είναι μια μαθηματική έννοια που δεν υπάρχει στη φύση. Επομένως, θα πρέπει να βρούμε μια καινούργια θεωρία που δεν θα εμφανίζει αυτό το πρόβλημα», σημειώνει ο κ. Περιβολαρόπουλος από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. http://physicsgg.me/2015/03/21/100-%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd-%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/

Aπό το CERN «περνά» η απόδειξη για την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων; Παρόλο που η ιδέα των παράλληλων συμπάντων βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές στην επιστημονική κοινότητα, αφού λύνει αρκετούς «γρίφους» της φυσικής, μέχρι σήμερα φαινόταν σχεδόν αδύνατον να υπάρξει κάποιο πείραμα που θα μπορεί να ελέγξει στην πράξη την ύπαρξή τους. Τώρα όμως, μια ομάδα θεωρητικών φυσικών υποστηρίζει πως, αν όντως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, τότε θα φανερώσουν την παρουσία τους στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, στη δεύτερη φάση της λειτουργίας του, η οποία είναι έτοιμη να ξεκινήσει. Οι φυσικοί προέρχονται από τα πανεπιστήμια της Φλόριντα στις ΗΠΑ, της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο και του Οντάριο στον Καναδά, ενώ όπως εξηγούν σε άρθρο τους στο περιοδικό Physics Letters B, το «κλειδί» είναι η ανίχνευση μικροσκοπικών μαύρων τρυπών στον επιταχυντή, σε συγκεκριμένα ενεργειακά επίπεδα. Στην περίπτωση που αυτές εντοπισθούν, αυτό θα υποδείκνυε την ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων, η οποία με τη σειρά της θα ενίσχυε τα θεωρητικά μοντέλα στα πλαίσια της θεωρία χορδών που προβλέπουν τα παράλληλα σύμπαντα. «Συνήθως η ιδέα των πολλαπλών συμπάντων συνδέεται με την ερμηνεία των πολλαπλών κόσμων της κβαντομηχανικής», λέει στο σάιτ Phys.org ο Μιρ Φαϊζάλ, από το πανεπιστήμιο του Οντάριο και μέλος της επιστημονικής ομάδας. «Αυτό όμως που εμείς εννοούμε είναι πραγματικά παράλληλα σύμπαντα, σε επιπλέον διαστάσεις. Με δεδομένο ότι η βαρύτητα “διαρρέει” από το σύμπαν μας στις έξτρα διαστάσεις, ο έλεγχος του μοντέλου μας συνδέεται με το κατά πόσο θα ανιχνευθούν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες στον LHC». Αν αυτό συμβεί, στις ενέργειες που έχουν υπολογίσει οι επιστήμονες, τότε θα ξέρουν πως το μοντέλο ισχύει στην πράξη. Στην περίπτωση που το χωροχρονικό συνεχές διαθέτει μόνο τέσσερις διαστάσεις, τότε δεν αναμένεται να ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στον LHC, αφού η δημιουργία τους θα απαιτούσε μεγαλύτερες ενέργειες από αυτές που μπορεί να παράγει ο επιταχυντής. Όπως όμως εξηγεί ο Φαϊζάλ, στην περίπτωση που όντως υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, τότε η ενέργεια για την παραγωγή μικροσκοπικών μαύρων τρυπών είναι αρκετά μικρότερη, μέσα στα ενεργειακά επίπεδα που θα πετύχει ο επιταχυντής. Βέβαια, μέχρι τώρα ο LHC φαίνεται να διαψεύδει το παραπάνω επιχείρημα, αφού το γεγονός ότι δεν εμφανίσθηκαν μαύρες τρύπες μέχρι την αναβάθμισή του υποδηλώνει πως δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις και, ως συνέπεια, τεκμήρια που να ενισχύουν το μοντέλο των παράλληλων συμπάντων. Σύμφωνα όμως με τους επιστήμονες, αυτό συνέβη γιατί οι ενέργειες στην πρώτη φάση λειτουργίας του επιταχυντή δεν έφτασαν τις απαιτούμενες τιμές. Ο λόγος είναι πως η επικρατούσα θεωρία για τον υπολογισμό των ενεργειών εμφάνισης των μαύρων τρυπών δεν είναι απόλυτα ακριβής, επειδή δεν λαμβάνει υπόψη της τα κβαντικά φαινόμενα. Έτσι, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, δεν θα ήταν δυνατόν να παραχθούν μαύρες τρύπες στο πρώτο στάδιο των πειραμάτων στον LHC, όπως προέβλεπε η επικρατούσα θεωρία. Αντίθετα, σύμφωνα με το δικό τους μοντέλο, η γεωμετρία του χωρόχρονου και επομένως οι ιδιότητες της βαρύτητας μεταβάλλεται σε απειροελάχιστες διαστάσεις, τη λεγόμενη Κλίμακα Πλανκ. Μέχρι σήμερα, ο επιταχυντής έχει φτάσει σε ενέργειες 5,3 TeV, ενώ το μοντέλο προβλέπει πως οι πρώτες μαύρες τρύπες θα εμφανισθούν στα 9,5 TeV, αν υπάρχουν 6 διαστάσεις, και στα 11,9 TeV για 10 διαστάσεις. Ενέργειες που καλύπτονται και με το παραπάνω από τις «επιδόσεις» του επιταχυντή μετά την αναβάθμισή του, μέσω της οποίας οι συγκρούσεις στο εσωτερικό του θα αγγίξουν τα 14 TeV. Όπως είναι φυσικό, στην περίπτωση που ακόμη και η δεύτερη φάση των πειραμάτων ολοκληρωθεί χωρίς κανένα «ίχνος» από μαύρες τρύπες στο εσωτερικό του επιταχυντή, οι επιστήμονες θα πρέπει να αναθεωρήσουν το μοντέλο τους. «Αν δεν ανιχνευθεί τίποτα στα ενεργειακά επίπεδα που προβλέπουμε, τότε αυτό θα σημαίνει πως είτε δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις είτε είναι μικρότερες απ’ ό,τι αναμενόταν. Μία ακόμη εναλλακτική εκδοχή είναι πως χρειάζεται να τροποποιηθούν οι παράμετροι διαφοροποίησης της βαρύτητας στην Κλίμακα Πλανκ», σημειώνει στο Phys.org o Μοχάμεντ Χαλίλ από το πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας, ο οποίος συμμετείχε επίσης στην ανάπτυξη του μοντέλου. http://www.naftemporiki.gr/story/929795/apo-to-cern-perna-i-apodeiksi-gia-tin-uparksi-parallilon-sumpanton Ταξίδι στο άγνωστο με «φτιαγμένη» μηχανή. Υστερα από «ύπνο» δύο ετών το τέρας ξυπνά και επιστρέφει πιο δυνατό και πιο γρήγορο από ποτέ. Μετά το κλείσιμό του για αναβάθμιση στις αρχές του 2013, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC), ο ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων του κόσμου, είναι πλέον έτοιμος να αρχίσει ξανά τη λειτουργία του. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, πρόκειται να ανοίξει τις πύλες του εντός του Μαρτίου ενώ, όπως ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN), οι πρώτες συγκρούσεις σωματιδίων θα ξεκινήσουν ως τον ερχόμενο Μάιο. Οι συγκρούσεις αυτές, οι οποίες θα γίνονται σε πρωτοφανείς ενέργειες και συχνότητες, αναμένονται εναγωνίως από τους φυσικούς σε όλον τον πλανήτη. Αυτό γιατί ο αναβαθμισμένος LHC μπορεί να μας πάει πολύ μακριά – πέρα από τα πεδία της γνωστής φυσικής, σε ανεξερεύνητα εδάφη όπου ενδέχεται να συναντήσουμε καινούργια σωματίδια ή ακόμη και το «κλειδί» για τη θεωρία των πάντων. Περισσότερα. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=687813

Παρατηρώντας τη Γη, σώζονται ζωές. Μια high-speed κάμερα για την παρακολούθηση της βλάστησης από το διάστημα και την καταπολέμηση της πείνας στην Αφρική προσαρμόστηκε ώστε να βρίσκει αλλαγές στα ανθρώπινα κύτταρα του δέρματος, αόρατα με γυμνό μάτι, για να βοηθήσει στη διάγνωση δερματικών παθήσεων, όπως ο καρκίνος. Στην πραγματικότητα, ο εκπληκτικός ψηφιακός αισθητήρας υπερύθρων από τον δορυφόρο σάρωσης της βλάστησης Proba-V της ESA προσαρμόστηκε για διάφορες μη διαστημικές εφαρμογές. Τοποθετημένος σε έναν τυπικό ιατρικό σαρωτή, ο διαστημικός αισθητήρας μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να εξετάσουν βαθύτερα ανθρώπινους ιστούς για την ανίχνευση ασθενειών του δέρματος σε προγενέστερο χρόνο. Επίσης, έχει ένα λαμπρό μέλλον στη βιομηχανία: έχει ήδη αποδειχθεί ότι βελτιώνει την παραγωγή ηλιακών κυττάρων, καθώς και τον εντοπισμό ελαττωματικών στοιχείων στις γραμμές παραγωγής. Η κάμερα του Proba-V έχει ένα τόσο μοναδικό ευρύ οπτικό πεδίο που επιτρέπει στο μικρό δορυφόρο να κατασκευάζει μια νέα εικόνα της χλωρίδας σε ολόκληρο τον πλανήτη μας κάθε δύο ημέρες. Η κάμερα που αναπτύχθηκε για την ESA από τη βελγική εταιρεία Xenics, βλέπει φως που εμείς δεν μπορούμε κοιτάζοντας στην μικρού μήκους κύματος υπέρυθρη περιοχή του φάσματος. "Για τους ανθρώπους, δύο πράσινα δέντρα θα μπορούσαν να φαίνονται όμοια. Αλλά με αυτή την κάμερα θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε ότι κάποιο μεγαλώνει καλά και το άλλο είναι άρρωστο," εξηγεί ο Michael Francois της ESA. Στον Proba-V, οι φρέσκοι χάρτες που είναι διαθέσιμοι σε τακτική βάση από τον αισθητήρα της Xenics, μπορούν για παράδειγμα να παρακολουθούν το τροπικό δάσος της Νότιας Αμερικής ή να δώσουν στους αγρότες στην Αφρική τη δυνατότητα να προβλέψουν την απόδοση των καλλιεργειών. "Με βάση την εμπειρία των προηγούμενων ετών, μπορείτε να καθορίσετε κατά πόσον η αύξηση των καλλιεργειών είναι εντός του χρονοδιαγράμματος ή πίσω, και μπορείτε να πάρετε έγκαιρα πληροφορίες σχετικά με το αν θα υπάρχουν επαρκή τρόφιμα," επισημαίνει ο Koen Van der Zanden από την Xenics. Η σκληρότητα του διαστήματος είναι δύναμη καινοτομίας στη Γη. Η ικανότητα του Proba-V να 'βλέπει το μη ορατό' καθώς η Γη τρέχει από κάτω του, έκανε την εμπορευματοποίηση της κάμερας ένα φυσικό επακόλουθο. Με στήριξη από την ESA και το βελγικό Space Technology Transfer Programme, η ομάδα της Xenics δημιούργησε τις «Vision Machine», τις ενσωματωμένες κάμερες σε συστήματα επιθεώρησης που ψάχνουν για ατέλειες. Όργανο για την ανίχνευση της βλάστησης"Η ανάλυση υψηλής ταχύτητας των ‘line-scan’ καμερών μας, τις καθιστά ιδανικά για την ανίχνευση κρυμμένων ελαττωμάτων σε γραμμές παραγωγής γρήγορης κίνησης, όπως η κατασκευή μπουκαλιών ή η διαλογή διαφόρων τύπων πλαστικού για ανακύκλωση - τα οποία όλα μοιάζουν παρόμοια στο ανθρώπινο μάτι ," εξηγεί ο Koen. "Τα αντικείμενα κινούνται γρήγορα, ακριβώς όπως η Γη γυρίζει κάτω από τον δορυφόρο, έτσι σαρώνοντας μια πλήρη γραμμή τη φορά μπορούμε να καλύψουμε γρήγορα το σύνολο της περιοχής." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Paraterhontas_te_Ge_shozontai_zohes Πρωτοποριακό, εύκαμπτο υλικό για προστασία στρατιωτών και αστροναυτών. Ένα επαναστατικό υλικό που παρουσιάζεται ιδιαίτερα ανθεκτικό όσον αφορά στην αντίστασή του στη διάτρηση, διατηρώντας παράλληλα την ευκαμψία του ανέπτυξαν ερευνητές του ΜΙΤ και του Technion-Israel Institute of Technology. Η βάση/ έμπνευση είναι τα λέπια των ψαριών, και το υλικό αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία αλεξίσφαιρων ρούχων για τον στρατό, καθώς και για διαστημικές στολές, οι οποίες ενδείκνυνται ακόμα και για διαστημικούς περιπάτους, προστατεύοντας από μικρομετεωρίτες και ακτινοβολία. Paper στο οποίο περιγράφονται τα χαρακτηριστικά, τα αποτελέσματα των δοκιμών και οι εφαρμογές του νέου υλικού δημοσιεύτηκε στις 20 Φεβρουαρίου από το τεχνολογικό journal Soft Matter, της Royal Society of Chemistry. Της έρευνας ηγήθηκε ο επίκουρος καθηγητής Στεφάν Ρουντίχ, του Mechanics of Soft Materials Laboratory του ισραηλινού ινστιτούτου. «Πολλά είδη ψαριών είναι εύκαμπτα, αλλά προστατεύονται επίσης από σκληρές φολίδες» σημειώνει σχετικά. «Εμπνεόμενοι από τη Φύση, προσπαθήσαμε να αναπαράγουμε αυτή την προστατευτική ευκαμψία, συνδυάζοντας δύο στρώματα υλικών – ένα μαλακό για ευκαμψία και ένα άλλο με φολίδες θωράκισης. Το μυστικό πίσω από αυτό το υλικό είναι ο συνδυασμός και ο σχεδιασμός των σκληρών φολίδων πάνω με μαλακό, εύκαμπτο ιστό κάτω». Γενικότερα η αντοχή και η ευκαμψία είναι δύο έννοιες οι οποίες έρχονται σε αντίθεση, εξηγεί ο καθηγητής Ρουντίχ. Ωστόσο, η ομάδα των ερευνητών βρήκε έναν τρόπο μεγάλης αύξησης της αντοχής στη διάτρηση ο οποίος παράλληλα διασφάλιζε την μικρή μείωση της ευκαμψίας. Εάν η εφαρμογή είναι, για παράδειγμα, μια στρατιωτική στολή μάχης, μπορεί να «ενσωματωθεί» μεγαλύτερη ευκαμψία στους τομείς που απαιτούν ευκαμψία, όπως τα γόνατα και οι αγκώνες, ενώ οι τομείς που απαιτούν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα θα ενισχύονται με περαιτέρω θωράκιση. Όπως εξηγεί ο Ρουντίχ, το υλικό μπορεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα του σώματος του χρήστη και του περιβάλλοντος. Η όλη εργασία εντάσσεται στο πλαίσιο μιας επανάστασης στα υλικά, σημειώνει: «Μόλις αποκτήσουμε τον έλεγχο των μικρο-ιδιοτήτων ενός υλικού, μέσω 3D printing μπορούμε να δημιουργήσουμε υλικά τελείως διαφορετικού τύπου, το καθένα με τη δυνατότητα να προσαρμόζεται για να ταιριάζει σε αυτόν που το φοράει, στις ανάγκες και το περιβάλλον». Οι ερευνητές έχουν ολοκληρώσει τις αρχικές δοκιμές στο υλικό και προχωρούν σε δυναμικά τεστ, με ταχέως κινούμενα βλήματα, από σφαίρες μέχρι μικροσκοπικά σωματίδια, ελέγχοντας παράλληλα και την ευκαμψία υπό συνθήκες πίεσης. http://www.naftemporiki.gr/story/928596/protoporiako-eukampto-uliko-gia-prostasia-stratioton-kai-astronauton «Κρυμμένο Σύμπαν» στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Τον τίτλο «Κρυμμένο Σύμπαν» φέρει η νέα ταινία θόλου η οποία παρουσιάζεται την Δευτέρα 23 Μαρτίου στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν τρεις παραστάσεις (ώρες 18:30, 19:30 και 20:30), με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Πώς εξελίσσεται και τι αλλάζει; Ποιες είναι οι πιθανότητες ύπαρξης ζωής εκεί έξω; Κορυφαίοι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, εξερευνούν στα πέρατα του σύμπαντος αναζητώντας τις απαντήσεις. Η νέα ταινία θόλου του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου, η δημιουργία της οποίας ξεπέρασε τα δύο χρόνια, παρουσιάζει πολλές από αυτές. Η ταινία θόλου «Κρυμμένο Σύμπαν» μεταφέρει το κοινό σε ένα ασυνήθιστο ταξίδι στα βάθη του διαστήματος, με ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό μέσο. Οι Εσχατιές του σύμπαντος έρχονται κοντά μας με πρωτοφανή σαφήνεια μέσω πραγματικών εικόνων που συλλαμβάνονται από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια στον κόσμο και προβάλλονται στην οθόνη για πρώτη φορά. Εκπληκτικές εικόνες του Διαστήματος, υψηλής ανάλυσης,επιτρέπουν στους θεατές να εξερευνήσουν τους πρώτους Γαλαξίες, να δουν Άστρα που γεννιούνται μέσα σε λαμπρά νέφη αερίου και σκόνης, να περιηγηθούν στην επιφάνεια του Άρη και να θαυμάσουν εικόνες μακρινών ουράνιων δομών, μαζί με εκπληκτικές όψεις του Ήλιου. Η σκηνοθετική προσαρμογή και η ελληνική μεταγλώττιση της ταινίας έχει γίνει από την Μαρία Ζερβού. Για την αφήγηση χάρισε την φωνή της η γνωστή ηθοποιός Πέμη Ζούνη, ενώ συμμετέχουν ο Γιώργος Φραντζεσκάκης και ο Δημήτρης Μενούνος Σημειώνεται ότι η παράσταση «Κρυμμένο Σύμπαν - Hidden Universe» θα ενταχθεί στο τρέχον πρόγραμμα του Πλανηταρίου από τις 25 Μαρτίου, με τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ για τους ενήλικες και 5 ευρώ για τα παιδιά. Ίδρυμα Ευγενίδου: λεωφ. Συγγρού 387 (είσοδος από Πεντέλης 11) - Π. Φάληρο, τηλ.: 210 9469670. Απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 την Δευτέρα 23 Μαρτίου. Οι χώροι είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με αναπηρία και εμποδιζόμενα άτομα. Σε όλους τους ορόφους των κτηριακών εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι εφικτή η μετακίνηση χρηστών/χρηστριών αναπηρικού αμαξιδίου. Υπάρχει δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eugenfound.edu.gr, ενώ οι σκύλοι - οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. http://www.naftemporiki.gr/story/928966/krummeno-sumpan-sto-planitario-tou-idrumatos-eugenidou

Υπεριώδες «Βόρειο Σέλας» ανιχνεύθηκε στον Άρη. Δορυφόρος της NASA που μελετά το γεωλογικό παρελθόν του Άρη ανίχνευσε δύο δυσεξήγητα φαινόμενα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη: ένα μυστηριώδες σύννεφο σκόνης σε μεγάλο υψόμετρο και ένα σέλας που φτάνει βαθιά στην ατμόσφαιρα και λάμπει στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος. Το μυστηριώδες σύννεφο που ανακαλύφθηκε από το σκάφος Maven αποτελείται από σωματίδια σκόνης που κινούνται σε ύψος 150 έως 300 χιλιομέτρων. Η προέλευσή τους παραμένει άγνωστη, ωστόσο οι ερευνητές της NASA προτείνουν τέσσερις πιθανές εξηγήσεις: μπορεί να είναι σκόνη που παρασύρθηκε από την επιφάνεια μέσω άγνωστου μηχανισμού· σκόνη που προέρχεται από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, τον Φόβο και τον Δήμο· σωματίδια που αποσπάστηκαν από κομήτες· ή διαπλανητική σκόνη που μεταφέρθηκε στον Άρη από τον ηλιακό άνεμο. Το δεύτερο δυσεξήγητο φαινόμενο είναι το σέλας που καταγράφηκε από τις 20 έως τις 25 Δεκεμβρίου σε μεγάλο τμήμα του βόρειου ημισφαιρίου. Σέλας έχει ανιχνευτεί στον Άρη και παλαιότερα, όχι όμως σε τόσο μικρή απόσταση από την επιφάνεια. Το σέλας, τόσο στη Γη όσο και σε άλλους πλανήτες, είναι λάμψεις που προέρχονται από τη σύγκρουση φορτισμένων σωματιδίων με μόρια της ατμόσφαιρας. Στην περίπτωση της Γης, το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη εκτρέπει αυτά τα σωματίδια προς τους πόλους, οπότε το σέλας εμφανίζεται μόνο στις περιοχές του βόρειου και του νότιου πόλου. Ο Άρης, αντίθετα, έχει χάσει το μαγνητικό πεδίο του, οπότε τα εισερχόμενα σωματίδια βομβαρδίζουν ολόκληρη την ατμόσφαιρα και μπορούν να δημιουργούν σέλας σε μεγάλο τμήμα του πλανήτη. Το γεγονός ότι τα σωματίδια χτυπούν απευθείας την ατμόσφαιρα ίσως εξηγεί το χαμηλό ύψος του αρειανού σέλατος. Οι τελευταίες παρατηρήσεις του Maven παρουσιάστηκαν στο 46ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που πραγματοποιείται στο Τέξας. Η αποστολή εκτοξεύτηκε το 2013 με στόχο να διερευνήσει πώς ο Άρης έχασε τις θάλασσες και το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιράς του. Στην φωτογραφία χάρτης των λάμψεων του σέλατος στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη (Πηγή: University of Colorado) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231394074

Εντοπίστηκε νεφέλωμα στο οποίο βρίσκονται υπό δημιουργία περισσότερα από ένα εκατομμύριο άστρα. Μια εκπληκτική ανακάλυψη έκανε διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποιώντας τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων Submillimeter Array που βρίσκεται στη Χαβάη. Οι επιστήμονες εντόπισαν σε έναν από τους μικρότερους γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους στο οποίο ανήκει και ο δικός μας γαλαξίας, ένα σούπερ αστρικό μαιευτήριο. Πρόκειται για ένα νεφέλωμα στον γαλαξία NGC 5253 που βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα μυστηριώδες νέφος που αποτελείται από υψηλής θερμοκρασίας αέρια μέσα στο οποίο γεννιούνται με τρομερή ταχύτητα νέα άστρα. Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι στο νεφέλωμα που ονομάστηκε Cloud D βρίσκονται υπό διαδικασία σχηματισμού περισσότερα από ένα εκ. άστρα! Το νεφέλωμα έχει ένα δισ. φορές μεγαλύτερη φωτεινότητα από τον Ηλιο. Η γέννηση ενός άστρου παράγει μια σειρά από κοσμικά φαινόμενα και, όπως είναι ευνόητο, στο εν λόγω νεφέλωμα οι επιστήμονες μπορούν να τα παρατηρήσουν να εξελίσσονται... μαζικά. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Οι ερευνητές έδωσαν την παραπάνω φωτογραφία στη δημοσιότητα. Στο γαλάζιο φόντο είναι ο γαλαξίας NGC 5253 όπως τον έχει φωτογραφίσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Μέσα στην εικόνα του Hubble με ερυθρό και κίτρινο χρώμα απεικονίζονται αέρια τα οποία εντόπισε η συστοιχία Submillimeter Array. Η λαμπρή περιοχή που ξεχωρίζει είναι το νεφέλωμα Cloud D μέσα στο οποίο γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=687236

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σήμερα, 19 Μαρτίου, στις 02 ώρα και 45 λεπτά χρόνου Μόσχας πραγματοποιήθηκε τροχιακή διορθώση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να ερθει σε τροχιά εργασίας για τη σύνδεση του TPK "Soyuz TMA-16M» με το ΔΔΣ. Η αλλαγή της τροχιάς εγινε με τους κινητήρες του TGC "Progress M-26M». Το ύψος πτήσης αυξήθηκε κατά 1 km και μέση ταχύτητα ήταν 401,08 χιλιόμετρα, και η ταχύτητα του ISS αυξήθηκε κατά 0,58 m / s. Η εκτόξευση του διαστημόπλοιου "Soyuz TMA-16M» έχει προγραμματιστεί για τις 27 Μαρτίου του 2015. Στο ΔΔΣ θα πάνε οι κοσμοναύτες Gennady Padalka και Mikhail Kornienko και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly. Ο Mikhail Kornienko και Scott Kelly θα μεινουν στον Δ.Δ.Σ. περίπου ένα έτος. http://www.federalspace.ru/21377/ Για τα πληρώματα τουTPK "Soyuz TMA-16M» ξεκίνησε η τελική φάση της προετοιμασίας τους. Για τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του ΔΔΣ-43/44 ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας τους. Οι Gennady Padalka (Roscosmos, Ρωσία), Μιχαήλ Korniyenko (Roscosmos, Ρωσία), Scott Kelly (NASA, ΗΠΑ), Αλεξέι Ovchinin (Roscosmos, Ρωσία), Σεργκέι Volkov (Roscosmos, Ρωσία) και Jeffrey Νελς Williams (NASA , ΗΠΑ) διεξήγαγαν προπόνηση στο σκάφος, με αποστασιόμετρο λέιζερ και ένα δορυφορικό τηλέφωνο, είδαν την τεκμηρίωση του σκάφους και τη σύνθεση της παραγωγής αγαθών και φόρεσαν τα σκάφανδρα "Sokol-KV" και ελεγξαν τα ατομικα κάθισματα. Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να εκτοξευτει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-15.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-17.html Ο έκτος δορυφόρος Galileo φτάνει στην διορθωμένη τροχιά. Ο έκτος δορυφόρος Galileo του Ευρωπαϊκού συστήματος πλοήγησης τέθηκε πλέον στην διορθωμένη τροχιά-στόχο του, η οποία θα επιτρέψει τον λεπτομερή έλεγχο για την αξιολόγηση της απόδοσης του ωφέλιμου φορτίου πλοήγησης. Εκτοξεύθηκε μαζί με τον πέμπτο Galileo τον περασμένο Αύγουστο, η αρχική επιμηκυμένη τροχιά του τον ταξίδεψε τόσο ψηλά όσο 25 900 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη και κάτω έως ένα χαμηλό σημείο στα 13 713 χιλιόμετρα - μπερδεύοντας τον αισθητήρα της Γη που χρησιμοποιείται για να προσανατολίσει τις κεραίες πλοήγησης του στο έδαφος. Ένα σχέδιο ανάκαμψης επινοήθηκε ανάμεσα στην ομάδα Galileo της ESA, τους ειδικούς δυναμικής πτήσης στο κέντρο επιχειρήσεων ESOC της ESA και της Γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας CNES, καθώς και του διαχειριστικού φορέα του δορυφόρου SpaceOpal και της εταιρείας κατασκευής ΟΗΒ. Αυτό περιλάμβανε σταδιακή αύξηση του χαμηλότερου σημείου της τροχιάς των δορυφόρων άνω των 3.500 χιλιομέτρων, καθιστώντας τις επίσης πιο κυκλικές. Ο πέμπτος δορυφόρος Galileo εισήλθε στην διορθωμένη τροχιά του στα τέλη του Νοεμβρίου 2014. Τόσο η πλοήγηση και όσο και τα ωφέλιμα φορτία αναζήτησης και διάσωσης ήταν ενεργοποιημένα τον επόμενο μήνα για να ξεκινήσουν τις δοκιμές. Τώρα και ο έκτος δορυφόρος έχει φτάσει την ίδια τροχιά. Αυτή η τελευταία επιχείρηση διάσωσης ξεκίνησε στα μέσα Ιανουαρίου και ολοκληρώθηκε έξι εβδομάδες αργότερα, με περίπου 14 ελιγμούς που εκτελέστηκαν συνολικά. Η διορθωμένη θέση του είναι ουσιαστικά ένα κατοπτρικό είδωλο του πέμπτου δορυφόρου, τοποθετώντας το ζεύγος στις αντίθετες πλευρές του πλανήτη. Η έκθεση των δύο στην επιβλαβή ακτινοβολία Van Allen Belt έχει μειωθεί σημαντικά, βοηθώντας να διασφαλιστεί η μελλοντική αξιοπιστία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διορθωμένη τροχιά σημαίνει ότι θα υπερίπτανται της ίδιας θέσης στο έδαφος κάθε 20 ημέρες. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με ένα πρότυπο επαναληπτικό μοτίβο των Galileo κάθε 10 ημέρες, βοηθώντας να συγχρονίσουν τις επίγειες ανιχνεύσεις τους με τον υπόλοιπο αστερισμό. Τα αποτελέσματα των δοκιμών από τον Galileo 5 αποδείχτηκαν θετικά, με την ίδια διαδικασία δοκιμών για το έκτο δορυφόρου να αναμένεται να ξεκινήσει σύντομα, εποπτευόμενη από το κέντρο Redu της ESA στο Βέλγιο. Η διαμέτρου 20 μέτρων κεραία θα μελετήσει την ένταση και το σχήμα των σημάτων πλοήγησης σε υψηλή ανάλυση. "Είμαι πολύ περήφανος για ό, τι έχουν καταφέρει οι ομάδες μας στην ESA και τη βιομηχανία", λέει ο Marco Falcone, επικεφαλής του γραφείου του συστήματος Galileo. "Η πρόθεσή μας ήταν να ανακτηθεί αυτή η αποστολή από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά την τοποθέτηση της σε λάθος τροχιά. Αυτό είναι για το οποίο είμαστε φτιαγμένοι εδώ στην ESA". Η απόφαση για το αν θα χρησιμοποιηθούν οι δύο δορυφόροι για σκοπούς πλοήγησης, και αναζήτησης και διάσωσης θα ληφθεί τελικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως ιδιοκτήτης του συστήματος, με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών σε τροχιά και την ικανότητα του συστήματος να παρέχει δεδομένα πλοήγησης από τις βελτιωμένες τροχιές. Το επόμενο ζεύγος των δορυφόρων έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στις 27 Μαρτίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_hektos_doryphhoros_Galileo_phthanei_sten_diorthomhene_trochiha Ο Galileo συναντά τον Galileo καθώς η εκτόξευση πλησιάζει. Ο έβδομος και όγδοος δορυφόροι Galileo, που είναι προγραμματισμένο να εκτοξευθούν μαζί σε εννέα ημέρες, τοποθετήθηκαν μαζί επάνω στο διανομέα που θα τους μεταφέρει κατά τη διάρκεια της πτήσης τους προς την τροχιά. Ο εφοδιασμός με καύσιμα των δύο δορυφόρων ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, αφήνοντας τους έτοιμους να τοποθετηθούν σε διάταξη εκτόξευσης. Είχε προσεκτικά χαμηλώθει η θέση τους και στη συνέχεια συνδέθηκαν με τον διανομέα. Η επιχείρηση κύλησε ομαλά, οι δύο δορυφόροι είχαν περάσει προηγουμένως από ξεχωριστούς «ελέγχους εφαρμογής» με το διανομέα πριν από τον εφοδιασμό με καύσιμα. Ο ειδικά σχεδιασμένος ‘φορέας’ θα κρατήσει τους δορυφόρους στη θέση τους κατά τη διάρκεια της τετράωρης πτήσης τους προς την τροχιά περίπου 22 300 χιλιόμετρα πάνω από τον πλανήτη μας. Στη συνέχεια, στο σωστό ύψος, οι δύο δορυφόροι θα ξεπηδήσουν μακριά σε αντίθετες κατευθύνσεις. Στη συνέχεια, ο διανομέας και οι δορυφόροι θα τοποθετηθούν επί του Fregat, το ανώτερο στάδιο του εκτοξευτή τους Soyuz ST-Β. Όσο ένα διαστημόπλοιο ως ένα στάδιο εκτόξευσης, το επαναφλεγόμενο Fregat θα μεταφέρει τους δορυφόρους Galileo κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομή μέχρι το τελικό τροχιακό ύψος τους, όταν τα τρία πρώτα στάδια του Soyuz θα τους έχουν μεταφέρει μέχρι την αρχική τους τροχιά. Παρατηρήστε τα προστατευτικά μεταλλικά φύλλα που καλύπτουν τα ηλιακά φτερά διπλωμένα έναντι των πλευρών των δορυφόρων Galileo. Προστατεύοντας αυτές τις ευαίσθητες ηλιακές συστοιχίες κατά τον προσεκτικό χειρισμό τους στο έδαφος, αυτά τα φύλλα θα πρέπει να αφαιρεθούν πριν την εκτόξευση. Η εκτόξευση του έβδομου και του όγδοου δορυφόρων Galileo έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 27 Μαρτίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Galileo_synantha_ton_Galileo_kathhos_e_ekthoxeyse_plesihazei

Οπτικές ίνες για υπολογιστές που «σκέφτονται» σαν άνθρωποι. Υπολογιστές που λειτουργούν σαν τον ανθρώπινο εγκέφαλο ίσως να αποτελέσουν σύντομα πραγματικότητα, χάρη σε νέες έρευνες που γίνονται πάνω σε οπτικές ίνες από ειδικό γυαλί. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Advance Optical Materials και έχει τη δυνατότητα να ανοίξει τον δρόμο για ταχύτερους και πιο έξυπνους οπτικούς υπολογιστές, ικανούς να «μαθαίνουν» και να εξελίσσονται. Ειδικότερα, επιστήμονες από το Optoelectronics Research Centre (ORC) του University of Southampton και του Centre for Disruptive Photonic Technologies (CDPT) στο Nanyang Technological University (NTU) της Σιγκαπούρης επέδειξαν πώς είναι δυνατή η αναπαραγωγή νευρικών δικτύων και συνάψεων στον εγκέφαλο, με οπτικούς παλμούς σαν φορείς πληροφοριών, και ειδικές ίνες από φωτοευαίσθητα γυαλιά, γνωστά ως «χαλκογονίδια». Το project χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του προγράμματος Advanced Optics in Engineering της Α*STAR (η υπηρεσία επιστημών, τεχνολογίας και έρευνας της Σιγκαπούρης). Όπως σημειώνει ο καθηγητής Νταν Χιούακ, του ORC, από την αυγή της εποχής των υπολογιστών, οι επιστήμονες αναζητούσαν τρόπους μίμησης της «συμπεριφοράς» του ανθρώπινου εγκεφάλου, αντικαθιστώντας τους νευρώνες και το νευρικό σύστημα με ηλεκτρονικούς «διακόπτες» και μνήμες. «Τώρα, αντί για ηλεκτρόνια, φως και οπτικές ίνες επίσης δείχνουν πολλά υποσχόμενα για τη δημιουργία ενός “εγκεφαλοειδούς” υπολογιστή». Εν συγκρίσει με τα «βιολογικά συστήματα», οι υπολογιστές υστερούν πολύ, καθώς η εξομοίωση πέντε δευτερολέπτων εγκεφαλικής δραστηριότητας απαιτεί 500 δευτερόλεπτα και 1,4 MW ισχύος, εν συγκρίσει με τις λίγες θερμίδες που καίει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Μέσω της χρήσης συμβατικών τεχνικών, μπορούν να παραχθούν μικροΐνες από χαλκογονίδια (γυαλί βασισμένο σε θείο) που διαθέτουν μια σειρά χρήσιμων ιδιοτήτων. Οι ιδιότητες αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν για μια σειρά υπολογιστικών εφαρμογών «νέας γενιάς», που θα είναι ικανές για επεξεργασία τεράστιων όγκων δεδομένων και θα είναι παράλληλα οικονομικές από πλευράς κατανάλωσης ενέργειας. Εκμεταλλευόμενη τις ιδιότητες των ινών χαλκογονιδίων, η ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Τσέζαρε Σότσι του NTU, επέδειξε μια ευρεία γκάμα των οπτικών αντίστοιχων των εγκεφαλικών λειτουργιών. Αυτές περιλαμβάνουν τη διατήρηση μιας νευρικής κατάστασης ηρεμίας και την εξομοίωση των αλλαγών στην ηλεκτρική δραστηριότητα σε ένα νευρικό κύτταρο καθώς αυτό ερεθίζεται. Στην προτεινόμενη οπτική εκδοχή αυτής της εγκεφαλικής λειτουργίας, οι μεταβαλλόμενες ιδιότητες του γυαλικού λειτουργούν ως η ποικιλόμορφη ηλεκτρική δραστηριότητα σε ένα νευρικό κύτταρο, με το φως να παρέχει το ερέθισμα που απαιτείται για την αλλαγή αυτών των ιδιοτήτων. Αυτό επιτρέπει την εκπομπή/ ενεργοποίηση ενός σήματος φωτός, που είναι το αντίστοιχο της «πυροδότησης» ενός νευρικού κυττάρου. http://www.naftemporiki.gr/story/929076/optikes-ines-gia-upologistes-pou-skeftontai-san-anthropoi