Δροσος Γεωργιος

Σε πλήρη λειτουργία από την Τετάρτη ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN) ανακοίνωσε ότι από το πρωί της Τετάρτης ξεκινά η επαναλειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) σε πλήρη ισχύ. Έπειτα από δύο χρόνια επισκευών και αναβαθμίσεων και αφού έγιναν δοκιμαστικές συγκρούσεις πρωτονίων με χαμηλή ενέργεια, οι κανονικές συγκρούσεις σωματιδίων ξεκινούν, με τον επιταχυντή να φθάνει σταδιακά στο μέγιστο της ενεργειακής ισχύος του, δηλαδή στα 6,5 τεραηλεκτρονιοβόλτ (TeV) ανά ακτίνα ή 13 TeV συνολικά. Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί των τεσσάρων ανιχνευτών (ATLAS, CMS, ALICE, LHCb), κατά μήκος του επιταχυντή, βρίσκονται προσβλέπουν σε νέες σημαντικές ανακαλύψεις, μετά την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς το 2012, οι οποίες πιθανώς θα ανοίξουν νέους ορίζοντες στη Φυσική και στην κατανόηση της ύλης και του σύμπαντος. Μερικά ερωτήματα που ελπίζεται να απαντηθούν, είναι αν το σωματίδιο Χιγκς είναι μοναδικό ή μέλος μιας ευρύτερης οικογένειας συναφών σωματιδίων (που δίνουν μάζα στα άλλα σωματίδια), αν θα βρεθούν υπερσυμμετρικά σωματίδια (επιβεβαιώνοντας έτσι τη θεωρία της υπερσυμμετρίας) και αν θα βρεθεί επιτέλους κάποιο σωματίδιο που σχετίζεται με την σκοτεινή ύλη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500001869 Μίγμα ύλης και αντιύλης λύνει ένα «αίνιγμα» της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων. Ένα «κοκτέιλ» από σωματίδια και αντισωματίδια επιστράτευσαν Αμερικανοί επιστήμονες για να βρουν την απάντηση σε ένα «γρίφο» της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων, ο οποίος παρέμενε αναπάντητος εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία. Το ερώτημα, το οποίο αφορούσε την εσωτερική δομή του πρωτονίου, είχε εξελιχθεί όλα αυτά τα χρόνια σε «πονοκέφαλο» για τους φυσικούς, αφού τα σχετικά πειράματα έδιναν αντιφατικά αποτελέσματα. Αν και ήδη από τη δεκαετία του 1960 οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το πρωτόνιο δεν είναι στοιχειώδες σωμάτιο, αλλά ότι αποτελείται από μικρότερα σωματίδια που ονομάζονται κουάρκ, δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν την ακριβή διάταξη αυτών των «δομικών λίθων». Η εν λόγω πληροφορία «κρύβεται» σε ένα μέγεθος που ονομάζεται ηλεκτρικός παράγοντας μορφής του πρωτονίου, και το οποίο περιγράφει την κατανομή των κουάρκ μέσα στο πρωτόνιο, «χαρτογραφώντας» το φορτίο τους. Οι πυρηνικοί φυσικοί χρησιμοποιούσαν όλα αυτά τα χρόνια δύο διαφορετικές μεθόδους για τη μέτρηση του παράγοντα μορφής. Όσο όμως μεγάλωνε η ακρίβεια των αντίστοιχων πειραμάτων, τόσο απέκλιναν τα αποτελέσματα από τις δύο μεθόδους. Εν τέλει, οι μετρήσεις με τη μία τεχνική κατέληξαν να είναι πέντε φορές μεγαλύτερες συγκριτικά με τη δεύτερη, μία διαφορά που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όποια πειραματικά σφάλματα. Με ένα μίγμα όμως ύλης με αντιύλη, οι Αμερικανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Παλιάς Επικρατείας της Βιρτζίνια και το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα επιβεβαίωσαν πως, στην ανάλυση των μετρήσεων που προκύπτουν από τη μία τεχνική, θα πρέπει να συνυπολογισθεί ένας μηχανισμός ο οποίος μέχρι σήμερα δεν λαμβανόταν υπόψη. Τότε, όπως έδειξαν, τα αποτελέσματα από τις δύο κατηγορίες πειραμάτων έρχονται σε συμφωνία μεταξύ τους. Ο μηχανισμός αυτός ενεργοποιείται από τον τρόπο με τον οποίο μελετάται πειραματικά το πρωτόνιο. Γι’ αυτό τον σκοπό, το σωμάτιο «βομβαρδίζεται» με ηλεκτρόνια μεγάλης ενέργειας, καταγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν με αυτό. Κατά κανόνα, η αλληλεπίδραση γίνεται με την ανταλλαγή ενός εικονικού φωτονίου ανάμεσα στα δύο σωματίδια – με το εικονικό φωτόνιο να είναι ένα «πακέτο» ενέργειας που το ηλεκτρόνιο μεταβιβάζει στο πρωτόνιο. Αντίθετα όμως με τον παραπάνω κανόνα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου το ηλεκτρόνιο μεταβιβάζει δύο εικονικά φωτόνια. «Κατά τη σύγκρουση ενός ηλεκτρονίου με ένα πρωτόνιο, η μεταβίβαση ενός εικονικού φωτονίου είναι αρκετή για να εξασφαλίσει ότι τα δύο σωμάτια θα απωθηθούν. Αυτό που υποθέσαμε είναι πως ορισμένες φορές μεταβιβάζεται κι ένα δεύτερο εικονικό φωτόνιο – κάτι που, μολονότι συμβαίνει πολύ σπάνια, η συχνότητά του θα μπορούσε να εξηγήσει την ασυμφωνία των αποτελεσμάτων», αναφέρει στο σάιτ του Πανεπιστημίου Παλιάς Επικρατείας της Βιρτζίνια ο Λάρι Ουάινσταιν, καθηγητής φυσικής στο ακαδημαϊκό ίδρυμα . Για να επιβεβαιώσουν την υπόθεσή τους, οι επιστήμονες έπρεπε να βρουν έναν τρόπο ώστε να βρουν πειραματικά αυτή τη συχνότητα. Ωστόσο, όχι μόνο μέχρι σήμερα δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ άλλοτε ανάλογες μετρήσεις, αλλά χρειαζόταν επίσης ένα επίπεδο ακρίβειας στην πραγματοποίησή τους, το οποίο θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί λόγω της περιπλοκότητας της δομής του φωτονίου. Για να ξεπεράσει τα δύο εμπόδια, η ομάδα χρησιμοποίησε ένα μίγμα ύλης με αντιύλη. Έτσι, παρόλο που δεν μέτρησαν απευθείας πόσες φορές ανταλλάσσονται δύο φωτόνια, κατάφεραν να προσδιορίζουν έμμεσα αυτό το νούμερο – μετρώντας τη συχνότητα που ένα ηλεκτρόνιο αλληλεπιδρά με ένα πρωτόνιο, και συγκρίνοντάς την με την αντίστοιχη συχνότητα αλληλεπίδρασης του πρωτονίου με τα ποζιτρόνια, τα αντισωμάτια του ηλεκτρονίου. Επομένως, μπόρεσαν να εκτιμήσουν σε πόσες περιπτώσεις ανταλλάσσονται δύο φωτόνια και, κατά συνέπεια, σε ποιον βαθμό αυτός ο μηχανισμός εμπλέκεται στα πειράματα για τον παράγοντα μορφής. Από τη σύλληψη της ιδέας, μέχρι την ανάλυση των δεδομένων και την επιβεβαίωση της υπόθεσής του, οι επιστήμονες χρειάσθηκαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τώρα όμως, που έλυσαν το αίνιγμα την κατανομή των κουάρκ μέσα στο πρωτόνιο, σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν την ίδια τεχνική για να μελετήσουν πιο διεξοδικά απ’ ό,τι μέχρι σήμερα και τον μαγνητικό παράγοντα μορφής, ο οποίος με τη σειρά του θα αποκαλύψει περισσότερα στοιχεία για τον τρόπο κίνησης των κουάρκ μέσα στο πρωτόνιο. http://www.naftemporiki.gr/story/960656/migma-ulis-kai-antiulis-lunei-ena-ainigma-tis-fusikis-stoixeiodon-somatidion

Αθηνά Κουστένη: Θα αργήσουμε να βρούμε εξωγήινη ζωή. Η εύρεση ιχνών κάποιας μορφής ζωής εκτός της Γης θα πάρει πολύ ακόμη χρόνο, δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διακεκριμένη Ελληνίδα αστροφυσικός και πλανητολόγος του Αστεροσκοπείου Μεντόν του Παρισιού, Αθηνά Κουστένη, η οποία πάντως δεν αποκλείει σημαντικές μελλοντικές ανακαλύψεις στους δορυφόρους του Δία και του Κρόνου. Παράλληλα, όμως, προειδοποιεί ότι, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η Γη κινδυνεύει να καταντήσει κάποτε ακατάλληλη για ζωή, σαν την Αφροδίτη και τον Τιτάνα. Η Αθηνά Κουστένη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961 και το 1980 πήγε για σπουδές στο Παρίσι, όπου το 1989 έλαβε διδακτορικό στην αστροφυσική από το Πανεπιστήμιο 7 «Π. & Μ.Κιουρί». Σήμερα είναι διευθύντρια ερευνών (πρώτης τάξης) στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας (CNRS) και στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού. Έχει κατ’ επανάληψη συνεργασθεί ερευνητικά και συμβουλευτικά με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Η έρευνά της, που ξεκίνησε με τον Τιτάνα και την ενεργή συμμετοχή της στη διαστημική αποστολή Cassini/Huygens, εστιάζεται στις ατμόσφαιρες και επιφάνειες των πλανητών και δορυφόρων του ηλιακού μας συστήματος, ιδίως όσων έχουν αστροβιολογικό ενδιαφέρον λόγω πιθανής ύπαρξης ζωής. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία, ενώ, μεταξύ άλλων, είναι η νέα πρόεδρος (2015-2017) της διαστημικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Επιστημών και πρόεδρος (2011-2015) της Διεθνούς Επιτροπής για την Ατμόσφαιρα και την Μετεωρολογία. Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης: ΕΡ: H επικεφαλής επιστήμων της NASΑ Έλεν Στόφαν δήλωσε προ μηνός ότι έως το 2025 θα έχουν βρεθεί ενδείξεις εξωγήινης ζωής και σε 20-30 χρόνια οριστικές αποδείξεις. Συμμερίζεσθε αυτή την εκτίμηση και πού είναι πιθανότερο να βρεθούν αυτά τα ίχνη; ΑΠ: Παρ’ ότι η Έλεν Στόφαν είναι μία καλή μου φίλη, θα διαφωνήσω μαζί της, όπως και στις συζητήσεις που κάνουμε μαζί. Εγώ πιστεύω ότι η εξερεύνηση του διαστήματος είναι στις αρχές της και ότι θα χρειαστούμε πολύ χρόνο ακόμα μέχρις ότου φτάσουμε σε ενδείξεις ή αποδείξεις ζωής. Η βασική ερώτηση είναι τι ψάχνουμε και πού. Εγώ προσωπικά και η ομάδα μου δεν ψάχνουμε τη ζωή, αλλά ενδείξεις για «βιώσιμα» περιβάλλοντα, δηλαδή μέρη όπου οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, είτε για εμφάνιση εξωγήινης ζωής ή για μελλοντική αποίκηση της γήινης ζωής. Δηλαδή μέρη που έχουν υγρό νερό, πηγές ενέργειας, οργανική χημεία (που οδηγεί στα μόρια που μας τροφοδοτούν) και τα οποία είναι σταθερά στον χρόνο. Γι’ αυτό το θέμα, έχουμε σήμερα τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε εκ βάθους το ηλιακό μας σύστημα με διαστημικές αποστολές και η επιστήμη της Αστροβιολογίας που ασχολείται με αυτού του είδους τις μελέτες, είναι σε πλήρη εξέλιξη, όπως το περιγράφω στο τελευταίο μου βιβλίο. Τα σώματα που θεωρώ τα πλέον ενδιαφέροντα γι’ αυτού του είδους την εξερεύνηση, είναι οι δορυφόροι των γιγαντιαίων πλανητών Δία και Κρόνου, όπως Γανυμήδης, Ευρώπη, Τιτάνας και Εγκέλαδος, γιατί πλέον ψάχνουμε για φιλικά περιβάλλοντα με νερό, ενέργεια και θρεπτικά συστατικά κάτω από την επιφάνεια και όχι πάνω στην επιφάνεια. Για την αναζήτηση ζωής, είμαστε προς το παρόν «εγκλωβισμένοι», για λόγους τεχνολογικούς, στην εξερεύνηση μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά μπορεί και στο διάστημα εκτός του πλανητικού μας συστήματος, να υπάρχουν «βιώσιμες» συνθήκες σε κάποιους από τους λεγόμενους εξωπλανήτες. Σε αυτήν την περίπτωση όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε επιτόπου ανίχνευση ούτε τώρα ούτε στο κοντινό μέλλον, γιατί οι αποστάσεις είναι τεράστιες, ξεπερνούν την φαντασία και δεν επιτρέπουν διαστημικές αποστολές, που είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε οριστικές αποδείξεις. Οπότε, όχι μόνο δεν μπορώ να αναφερθώ σε μία ημερομηνία για πιθανή εύρεση εξωγήινης ζωής, αλλά και δεν βλέπω καν προς το παρόν πώς μπορεί κανείς, είτε επιστήμων είτε όχι, να φανταστεί τον τρόπο για να πλησιάσουμε σε ένα συμπέρασμα σχετικά με την ύπαρξη ή όχι ζωής έξω από το πλανητικό σύστημα. ΕΡ: Ο διάσημος φυσικός και συγγραφέας Πολ Ντέιβις έχει κάνει λόγο για την απόκοσμη και αλλόκοτη σιωπή που περιβάλλει τη Γη. Αν οι προϋποθέσεις για την εμφάνιση ζωής φαίνεται να είναι τόσο διαδεδομένες στο σύμπαν (νερό, οργανικά μόρια κ.α.), γιατί άραγε όπου κι αν έχουμε ψάξει, δεν βλέπουμε το παραμικρό σημάδι ζωής, ιδίως νοήμονος; ΑΠ: Μα δεν έχουμε «ψάξει» ακόμα σχεδόν τίποτα! Έχουμε «στήσει αυτί» προς ένα εξαιρετικά μικρό κομμάτι του σύμπαντος και δεν έχουμε ακούσει τίποτα, το οποίο, άλλωστε, μού φαίνεται πολύ φυσιολογικό. Είτε γιατί δεν υπάρχει τίποτα να ακούσουμε, επειδή εκλείπει η εξωγήινη ζωή, είτε γιατί δεν έχουμε την ικανότητα, προς το παρόν, να λάβουμε τα μηνύματα, είτε γιατί δεν θέλουν ή δεν μπορούν οι τυχόν υπάρχοντες εξωγήινοι να επικοινωνήσουν μαζί μας. Όσον αφορά το «ψάξιμο», είμαστε πολύ μακριά ακόμα από την τεχνολογική εξέλιξη, που θα μας επέτρεπε κάτι τέτοιο. Καλό θα ήταν όμως να κρατούμε τα αυτιά μας ανοιχτά… ΕΡ: Είχατε δηλώσει σε συνέδριο του Βατικανού για τη ζωή στο σύμπαν, ότι «στην αστροβιολογία συνειδητοποιούμε κάθε μέρα πως η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία». Έως πού τελικά φθάνει η δική σας φαντασία; Ξεπερνάει και εκείνη του Καρλ Σέιγκαν, ο οποίος φαντάσθηκε κάποια στιγμή να κάνουμε «Επαφή» με έναν εξωγήινο πολιτισμό; ΑΠ: Το πιο καταπληκτικό ατού της Αστροφυσικής είναι ότι σαν επιστήμονες μάς πληρώνουν για να έχουμε φαντασία και να την βάλουμε σε εφαρμογή! Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τη μελέτη του Τιτάνα, δορυφόρου του Κρόνου, που μοιάζει με τον πλανήτη μας από διάφορες πλευρές, δεν τολμούσα να κάνω κάτι παραπάνω από το να μελετώ τα σπάνια στοιχεία που είχαμε και να φτιάχνω πολύ συνετά μοντέλα. Αυτά, με τον καιρό όμως, γίνονταν όλο και πιο τολμηρά, καθώς ανακαλύπταμε έναν κόσμο που μας δελέαζε με φανταστικές δυνατότητες. Παρ’ όλα αυτά, όταν προσγειωθήκαμε με το «Huygens» του Cassini και αντικρύσαμε τις πρώτες εικόνες της επιφάνειας, τα ρυάκια και τους αμμολόφους, τα βουνά, τις λίμνες και τις ακτές και τα πετραδάκια στην κοίτη του ποταμού, μείναμε όλοι με το στόμα ανοιχτό. Πάνε δέκα χρόνια τώρα, που προσπαθούμε ακόμα να εξηγήσουμε τι βλέπουμε. Όπως μαζί με τον αείμνηστο και εξαιρετικό επιστήμονα Carl Sagan, έτσι και τώρα με άλλους συναδέλφους μου, όπως οι Έλληνες Σταμάτης Κριμιτζής, Γιάννης Δάνδουρας, Χριστίνα Πλαϊνάκη και Ανεζίνα Σολωμονίδου, ζούμε καθημερινά ένα όνειρο, που θρέφει τον ενθουσιασμό που μας προκαλεί η δουλειά μας και που μας ζητάει να βρισκόμαστε πάντα ακόμα πιο μπροστά στην περιέργεια και στη φαντασία. Εγώ φαντάζομαι, τώρα τελευταία, τις ανακαλύψεις που θα κάνουμε με την αποστολή JUICE (Jupiter Icy moons Explorer), που θα εξερευνήσει τους δορυφόρους του Δία το 2030. Πίδακες στην Ευρώπη; Υπόγειους ωκεανούς στην Ευρώπη και στον Γανυμήδη; Και, γιατί όχι, ενδείξεις προβιωτικής χημείας που ίσως να φτάνει επίπεδα πρωτόγονης ζωής! ΕΡ: Έχετε μελετήσει το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» στην Αφροδίτη, στον Τιτάνα και αλλού. Πιστεύετε ότι η Γη κάποια μέρα μπορεί να έχει την τύχη τους και να καταντήσει μια ακατοίκητη κόλαση; ΑΠ: Αυτό είναι θέμα επικαιρότητας που μας καίει. Ο πλανήτης μας, μέχρι στιγμής, μάς προσφέρει ένα περιβάλλον ιδανικό για την ανάπτυξη της ζωής. Αυτό ίσως να είναι μοναδικό, τουλάχιστον στο ηλιακό μας σύστημα. Αν δεν προσέξουμε όμως, μπορεί να καταλήξουμε άσχημα. Γνωρίζουμε πως στην Αφροδίτη και στον ‘Αρη, παλιά θα υπήρχαν πιθανότατα ωκεανοί νερού στην επιφάνεια, οι οποίοι δυστυχώς εξαφανίστηκαν λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου, που αυξάνει την θερμοκρασία και αναγκάζει το υγρό να εξατμιστεί. Έτσι, στην Αφροδίτη έχουμε ένα παράδειγμα καταστροφικής εξέλιξης της ατμόσφαιρας, που κάποτε ήταν σαν την δική μας και που μας προστατεύει εδώ στη Γη. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου συμβαίνει σε όλους τους πλανήτες και στη Γη υπάρχουν τεράστιες ποσότητες αερίων, όπως το διοξείδιο του άνθρακος και ο υδρατμός, που ευτυχώς, προς το παρόν, είναι συγκεντρωμένα στα πετρώματα του εδάφους και στους ωκεανούς. Αν τα φέρουμε στην ατμόσφαιρα, θα ανεβάσουμε τη θερμοκρασία του εδάφους στους εκατοντάδες βαθμούς και την πίεση επίσης, που θα γίνει 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα. Στον Τιτάνα, που μελετώ ιδιαίτερα, επίσης υπάρχει τέτοιο φαινόμενο, με αποτέλεσμα όλο το υγρό να έχει συγκεντρωθεί στου πόλους και να έχει ξεραθεί όλο το έδαφος αλλού. Η μελέτη της ατμοσφαιρικής δομής του Τιτάνα, λοιπόν, δεδομένου των ομοιοτήτων της με τη γήινη, καθώς και των άλλων πλανητών, συμβάλλει στην παγκόσμια έρευνα για την κλιματική αλλαγή και για τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη μας. To μέλλον της Γης, λοιπόν, μπορεί να είναι η Αφροδίτη ή ο Τιτάνας. Αν καταστρέψουμε την προστατευτική ασπίδα του όζοντος κι αν επιτρέψουμε στο φαινόμενο του θερμοκηπίου να εξελιχθεί, αυξάνοντας τη θερμοκρασία του πλανήτη μας, τότε η Γη είτε θα χάσει την ατμόσφαιρά της, είτε θα υπερθερμανθεί, οπότε θα γίνει ακατάλληλη για τη ζωή, όπως ο ‘Αρης ή η Αφροδίτη. Προσοχή λοιπόν! ΕΡ: Ως Ελληνίδα επιστήμων της διασποράς, πώς βιώσατε την κρίση της χώρας μας όλα αυτά τα χρόνια; Πόσο επηρέασε το εγχώριο ερευνητικό δυναμικό της και την εικόνα της επιστημονικής Ελλάδας στο εξωτερικό; ΑΠ: Πάντα αισιοδοξώ. Η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν αποδείξει πολλάκις ότι διαθέτουν τη δύναμη και την αντοχή για να σηκωθούν, όταν πέσουν και να πολεμήσουν, όταν η μάχη φαίνεται χαμένη, ώστε να μην καταβληθούν. ‘Αλλωστε, η ιστορία μας το έχει αποδείξει περίτρανα αυτό. Επίσης, στο εξωτερικό η εικόνα της Ελλάδας παραμένει ως επί το πλείστον θετική. Ο κόσμος, ιδιαίτερα στη Γαλλία, μάς συμμερίζεται και μάς συμπαραστέκεται. Δεν είμαστε οι μόνοι σε δύσκολη θέση και δεν πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός φταίει για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας σήμερα. Αλλά έχω εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό για να ορθοποδήσει. ΕΡ: Εν κατακλείδι, θα συμβουλεύατε ένα νεαρό κορίτσι να προσπαθήσει να ακολουθήσει μια ανάλογη επιστημονική καριέρα ή το τίμημα, ιδίως στην προσωπική ζωή του, θα είναι υψηλό; ΑΠ: Σε ένα νέο κορίτσι, ή σε ένα νέο αγόρι, θα πω το ίδιο πράγμα: Να ακολουθήσετε πάντα το όνειρό σας, αλλά έχοντας βάλει πρώτα σε τάξη τις προτεραιότητες που ζητάτε στη ζωή σας και έχοντας καλή γνώση των αντοχών σας. Η επιστήμη που ακολούθησα εγώ, μου απαίτησε δέκα χρόνια σπουδές και κόπους, μετά το σχολείο, για πάρω το διδακτορικό και το μετα-διδακτορικό στη Γαλλία, μία χώρα που δεν «χαρίζεται». Δεν υπάρχει κάποιος σε αυτή τη δουλειά, που να το κάνει για «τα λεφτά». Αν ένας νέος άνθρωπος θέλει να βρει γρήγορα επαγγελματική και επικερδή αναγνώριση, συνιστώ να ψάξει αλλού… http://physicsgg.me/2015/05/29/%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%ce%ac-%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%b8%ce%b1-%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5/

Το Σύμπαν είναι μια φέτα κοσμικής φρατζόλας! Ο βρετανός δημοσιογράφος και γραφίστας θεμάτων επιστήμης Μπεν Γκίλιαρντ συγκέντρωσε μια σειρά από ιδιαίτερα ενδιαφέροντα όσο και εντυπωσιακά κοσμολογικά δεδομένα και τα παρουσιάζει σε ένα βιβλίο που μόλις εξέδωσε. Το βιβλίο τιτλοφορείται «Επιστήμη αλλά όχι όπως τη γνωρίζουμε» και περιέχει μελέτες, θεωρίες και στοιχεία που πραγματικά κεντρίζουν το ενδιαφέρον αλλά και τη φαντασία. Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου έχει να κάνει με την παρουσίαση της λεγόμενης θεωρίας Μ η οποία δεν συνιστά θεωρία με την καθιερωμένη έννοια του όρου αλλά αποτελεί μια ολόκληρη οικογένεια διαφορετικών θεωριών. Σύμφωνα με αυτήν υπάρχουν αμέτρητα παράλληλα σύμπαντα που συνωστίζονται σε μια δομή που χαρακτηρίζεται ως ένα «κοσμικό καρβέλι». Κάθε φέτα αυτού του καρβελιού αποτελεί και ένα σύμπαν. Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που παρουσιάζει το βιβλίο αναφέρει ότι «σώνεται» το υδρογόνο στο Σύμπαν και ότι το 95% των άστρων που θα μπορούσαν με βάση τις διαθέσιμες ποσότητες υδρογόνου να δημιουργηθούν έχουν ήδη γεννηθεί. Ο Ηλιος μετατρέπει 655 εκ. τόνους υδρογόνου σε 650 εκ. τόνους ηλίου κάθε δευτερόλεπτο. Στη Γη πέφτει ένας αστεροειδής με μέγεθος όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κάθε περίπου δύο χιλιάδες έτη. Αν ένας άνθρωπος βρισκόταν σε ένα άστρο νετρονίου (πάλσαρ) θα ζύγιζε επτά δισ. τόνους! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=709449

Από τον Κοσμολογικό Πληθωρισμό/Αρχή τού Σύμπαντος στον LHC Στις 10 Ιουνίου από 17:00 έως 18:30, θα γίνει το 5ο και τελευταίο μάθημα Κοσμολογίας από τον Δημήτρη Νανόπουλο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε πατώντας ΕΔΩ: https://diavlos.grnet.gr/event/e544 http://physicsgg.me/2015/05/30/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%b8%cf%89%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%cf%84/

Ο Κων/νος Δασκαλάκης για τον Τζον Νας. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο νεαρός Νορβηγός μαθηματικός Νιλς Χένρικ Άμπελ ολοκλήρωνε ένα από τα σημαντικότερα θεωρήματα των μαθηματικών στο πεδίο των εξισώσεων. Η συνεισφορά του στα μαθηματικά αναγνωρίστηκε μετά τον πρόωρο θάνατό του από φυματίωση, ενώ από το 2003 απονέμεται ετησίως το ομώνυμο βραβείο που αποτελεί το «Νομπέλ» των μαθηματικών. Το φετινό Βραβείο Αμπελ απονεμήθηκε στον Τζον Νας για τη συνεισφορά του στον τομέα των διαφορικών εξισώσεων. Λίγες μέρες μετά τη βράβευση, ο Νας και η σύζυγος του Αλίσια έχασαν τη ζωή τους σε αυτοκινητικό δυστύχημα. «Στενοχωρήθηκα πολύ για το τραγικό τέλος του μεγάλου επιστήμονα και του βασανισμένου, υπέροχου ανθρώπου. Τι τραγική που ήταν τελικά η μοίρα των δύο μεγάλων μαθηματικών. Γαλήνεψα μόνο με τη σκέψη ότι το πνεύμα του Νας, όπως και του Αμπελ, θα ζήσει στη συνείδηση της ανθρωπότητας για πολλούς αιώνες», μας λέει ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης από τη Νέα Υόρκη. Ο καθηγητής του ΜΙΤ, ένα από τα λαμπρότερα μαθηματικά μυαλά της εποχής μας, που «συνδέθηκε» με το έργο του Τζον Νας όταν στα 27 του έλυσε τον λεγόμενο «γρίφο του Νας», με τον οποίο «μονομαχούσαν» οι μαθηματικοί από το 1950, μίλησε στην «Κ» για τον νομπελίστα μαθηματικό. Το παγκόσμιο συνέδριο «GAMES» της Game Theory Society, η οποία έχει ως αποστολή την έρευνα πάνω στη Θεωρία των Παιγνίων, διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Στη διοργάνωση του 2008 ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο Χρίστος Παπαδημητρίου και ο Πολ Γκόλντμπεργκ βραβεύτηκαν για την εργασία τους πάνω στην υπολογιστική πολυπλοκότητα της «Ισορροπίας Νας». Στην αίθουσα Jacobs του Kellogg School of Management ο κ. Δασκαλάκης ξεκινούσε την παρουσίαση της έρευνάς του, όταν προς μεγάλη του έκπληξη εισήλθε ένας ηλικιωμένος κύριος για να ακούσει την ομιλία του, που δεν ήταν άλλος από τον Τζον Νας. «Είχα την τιμή να παρουσιάσω τη δουλειά του διδακτορικού μου μπροστά στον άνθρωπο που έδωσε το όνομά του στην Ισορροπία Νας», σημειώνει ο κ. Δασκαλάκης. Τα σημάδια της περιπέτειας που πέρασε λόγω της ασθένειάς του ήταν φανερά, αλλά η εξυπνάδα και η καθαρότητα του νου του ήταν εντυπωσιακή, εξηγεί ο κ. Δασκαλάκης. «Στη δουλειά μου έχω το προνόμιο να αλληλεπιδρώ με εξαιρετικά έξυπνους και ταλαντούχους ανθρώπους, και η συνομιλία μου με τον Νας ήταν από τις πιο συναρπαστικές», σημειώνει. Κατά τη μακρά εκείνη συνομιλία ο κ. Δασκαλάκης συζήτησε με τον Νας για την έρευνά του, η οποία ρίχνει μια «σκιά» στην εφαρμογή της Ισορροπίας Νας. «Ο σκοπός της Ισορροπίας Νας είναι η πρόβλεψη του τι συμβαίνει σε μια στρατηγική αλληλεπίδραση, είτε αυτή είναι ένα παιχνίδι, είτε ένα οικονομικό, κοινωνικό, ή βιολογικό σύστημα. Η έρευνά μου έδειξε ότι υπάρχουν συστήματα που είναι τόσο πολύπλοκα που μπορεί να πάρει αιώνες ώσπου να βρεθούν σε κατάσταση ισορροπίας, ακόμα και αν οι συμμετέχοντες έχουν τη βοήθεια υπερ-υπολογιστών για να βελτιστοποιήσουν τους υπολογισμούς τους. Αν μπορεί να πάρει τόσο χρόνο για να βρεθεί ένα σύστημα σε ισορροπία, γιατί να έχει νόημα να μελετάμε τις ιδιότητες των ισορροπιών του συστήματος;», εξηγεί ο κ. Δασκαλάκης. Η ανταπόκριση του Νας στο πρόβλημα που προέκυπτε ήταν ανάλογη του μεγέθους του. «Συμφώνησε με γενναιοδωρία στην ύπαρξη υπολογιστικού προβλήματος στη θεωρία του και ενδιαφέρθηκε για το πώς το πρόβλημα μπορεί να υπερπηδηθεί. Θα θυμάμαι πάντα την εντυπωσιακή του διαύγεια, την έλλειψη προϊδεασμών και προκαταλήψεων και την προσήλωσή του στη μαθηματική αλήθεια», σημειώνει ο καθηγητής του ΜΙΤ. Ο Τζον Φορμπς Νας Τζιούνορ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1928 στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ο νεαρός Τζον γρήγορα έδειξε την ιδιαίτερη κλίση του στα μαθηματικά και αρνούμενος μια υποτροφία του Χάρβαρντ επέλεξε το Πανεπιστήμιο Πρίνστον για να δουλέψει στην έρευνά του πάνω στο θεώρημα της ισορροπίας που αργότερα θα έπαιρνε το όνομά του. «Η Ισορροπία Νας έθεσε τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίχθηκε το οικοδόμημα της Θεωρίας των Παιγνίων. Και δεν είναι μόνο το μαθηματικό εργαλείο αυτό καθεαυτό, αλλά μια ολόκληρη αισθητική που το συνοδεύει, αυτή της ισορροπίας». Το θεώρημα του Νας παρείχε μια «διέξοδο» στην επιστημονική κοινότητα, εξηγεί ο Ελληνας καθηγητής, που προσπαθούσε μάταια να προσδιορίσει τη δυναμική συμπεριφορά των οικονομικών συστημάτων. «Αυτό που μας λέει είναι ότι τα οικονομικά συστήματα δεν χρειάζεται να έχουν τελεολογία, κάποια τάση να ελαχιστοποιούν την ενέργειά τους, που συχνά συναντάμε στη Φυσική, για να μπορούμε να τα αναλύσουμε. Παρ’ όλα αυτά δύνανται πάντα να φτάσουν σε σταθερή κατάσταση. Οι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν όχι το πώς αλλά το πού ισορροπεί ένα οικονομικό σύστημα», σημειώνει, ενώ η «αισθητική της ισορροπίας», υποστηρίζει ο κ. Δασκαλάκης, καθόρισε την εξέλιξη και άλλων επιστημών, όπως της εξελικτικής βιολογίας από τα μέσα του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης ήταν στο μέσο των σπουδών στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όταν είδε την ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος» (A Beautiful Mind), με τον Ράσελ Κρόου να υποδύεται τον Τζον Νας που σταδιακά «βυθίζεται» στη σχιζοφρένεια. Αν και οι περισσότεροι ίσως θυμόμαστε την κινηματογραφική σκηνή της «μεγάλης ανακάλυψης», με την ξανθιά κοπέλα και τις μελαχρινές φίλες της στο μπαρ, για τον κ. Δασκαλάκη η πιο συγκινητική στιγμή του φιλμ είναι άλλη: «Είναι η τραγική σκηνή όπου η Αλίσια ανακαλύπτει το σπιτάκι στην αυλή τους με τα αμέτρητα αποκόμματα εφημερίδων που μελετάει ο Νας προσπαθώντας να βρει μοτίβα συνωμοσίας, ενώ ο ίδιος έχει αναλάβει να κάνει μπάνιο το μωρό τους και αφηρημένος παραλίγο να το αφήσει να πνιγεί». Αν και έχει ασκηθεί κριτική στην ταινία ότι έχει «λειάνει» τις σκοτεινές γωνίες του Νας, η πορεία του στον κόσμο των παραισθήσεων είναι χαρακτηριστική. Για τουλάχιστον δύο δεκαετίες ο μεγάλος μαθηματικός του 20ού αιώνα μπήκε σε έναν νοητικό λαβύρινθο όπου έβλεπε παντού θεωρίες συνωμοσίας και ανθρώπους που ήθελαν να τον βλάψουν και κατάφερε να βρει την έξοδο με σημαντικές προσωπικές και επαγγελματικές απώλειες. «Ξανασυνάντησα τον Νας και άκουσα ομιλίες του αργότερα σε διάφορες ευκαιρίες όπου διέκρινα τα σκαμπανεβάσματα του νου του», επισημαίνει ο κ. Δασκαλάκης. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης γεννήθηκε το 1981 και έλκει την καταγωγή του από την Κρήτη. Την αγάπη του για τα μαθηματικά ίσως την κληρονόμησε, όπως λέει, από τον μαθηματικό πατέρα του, ενώ τις «μεγάλες ιδέες» που είναι χρήσιμες στην έρευνα τις χρωστάει στη φιλόλογο μητέρα του. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ. Ξεκίνησε τις σπουδές του από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ. Αυτή την περίοδο ερευνά τον σχεδιασμό οικονομικών μηχανισμών και δημοπρασιών, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα τη σχετική εργασία του νομπελίστα Ρότζερ Μάιερσον. «Οι δημοπρασίες χρησιμοποιούνται εκτενώς στο Ιντερνετ, όπου για παράδειγμα είναι η κατ’ εξοχήν πηγή εσόδων για την Google, αλλά και από κυβερνήσεις. Η οικονομική θεωρία δεν έχει λύσει το πρόβλημα του πώς ένας δημοπράτης στήνει μια δημοπρασία πολλαπλών αντικειμένων βέλτιστα, καθώς η θεωρία του Μάιερσον σταματά στον σχεδιασμό βέλτιστων μηχανισμών ενός αντικειμένου. Οι μαθητές μου στο ΜΙΤ κι εγώ πρόσφατα απαντήσαμε σε αυτό το πρόβλημα, συνδυάζοντας οικονομικά και αλγοριθμικά εργαλεία», επισημαίνει. Με τον θεσμό της Αντίδοσης του νομοθέτη Σόλωνα οι επιλεγμένοι πλούσιοι Αθηναίοι χορηγοί των εξόδων της πόλης μπορούσαν να επικαλεστούν την «Αντίδοση» και να κατονομάσουν έναν άλλον πολίτη που ήταν κατά τη γνώμη τους πλουσιότερος. Ο δεύτερος είτε πλήρωνε ή όχι, και τότε ο πρώτος πολίτης πρότεινε την ανταλλαγή περιουσιών με τον δεύτερο. Εάν ο δεύτερος αρνιόταν την ανταλλαγή, τη διαφορά έλυνε το δικαστήριο και στο τέλος ο πλουσιότερος πλήρωνε τη χορηγία. Η Αντίδοση είναι ένα πρώιμο παράδειγμα οικονομικής στρατηγικής και μηχανισμών που έστηναν οι πολιτικοί της εποχής, εξηγεί ο κ. Δασκαλάκης, πολύ πριν από το Θεώρημα του Νας, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Η επιστήμη μπαίνει στο «παιχνίδι» όταν οι μεταβλητές αυξάνονται και οι «παίκτες» δεν είναι μόνο μεμονωμένα άτομα, αλλά χώρες και κυβερνήσεις. «Στην οικονομική πολιτική, για παράδειγμα, η ικανότητα να κάνουμε προβλέψεις είναι ταυτόσημη με την ικανότητα να κάνουμε οικονομική πολιτική. Θα υποστηρίζαμε μια αλλαγή στο φορολογικό σύστημα αν δεν είχαμε προβλέψεις ότι η αλλαγή θα είναι ωφέλιμη;», σημειώνει. Μπορούμε όμως να τα προβλέπουμε όλα; «Θα ήμασταν κακομαθημένοι αν θεωρούσαμε ότι μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις που δεν ενέχουν στοιχείο τυχαιότητας. Εξάλλου η κβαντομηχανική μάς λέει ότι ο κόσμος είναι εγγενώς τυχαίος», καταλήγει. Τον ρωτάμε εάν οι επιστημονικές θεωρίες και προσεγγίσεις μπορούν να λύσουν τον ελληνικό γρίφο της κρίσης, αλλά η απάντησή του είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι επιστημονικό. «Υπάρχει τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ πραγματικότητας από τη μια και ορθολογισμού και ηθικής από την άλλη, που δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος ότι η επιστημονική προσέγγιση θα φέρει λύση στο ζήτημα αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας», σημειώνει. Είναι χαρακτηριστική η άποψή του για τις προωθούμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: «Πολύ επιεικώς, δεν έχω ακούσει καμία αλλαγή που να με βρίσκει σύμφωνο. Ο,τι άκουσα μας γυρνάει πίσω». http://physicsgg.me/2015/06/02/%ce%bf-%ce%ba%cf%89%ce%bd%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b6%ce%bf%ce%bd-%ce%bd%ce%b1%cf%82/

Αναδιαμόρφωση του Διαστημικού Σταθμού. Το Permanent Multipurpose Module (Μόνιμος Θαλαμίσκος Πολλαπλών Χρήσεων) του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αποσυνδέθηκε και μετακινήθηκε από τον κύριο ρομποτικό βραχίονα σε μια άλλη θέση στο τροχιακό εργαστήριο, προχθές. Αυτή η λεπτεπίλεπτη επιχείρηση απαιτούσε μετακίνηση και περιστροφή της 10 τόνων μονάδας Leonardo από τον κόμβο Unity στον κόμβο Tranquility. Οι αστροναύτες της NASA, Τέρυ Βιρτς και Σκοτ Κέλι ολοκλήρωσαν την αποδέσμευση της μονάδας, έκλεισαν την καταπακτή και έλεγξαν για διαρροές πριν από τη μετακίνηση. Θα ανοίξει πάλι την καταπακτή στη νέα του θέση στον Tranquility έπειτα από περισσότερους ελέγχους διαρροής. Η αλλαγή είναι μέρος μιας μακράς σειράς εργασιών για να επιτραπεί στον Σταθμό να δεσμεύσει περισσότερα διαστημόπλοια επισκέπτες – η μετακίνηση του Leonardo ελευθερώνει μια θύρα σύνδεσης. Οι αστροναύτες θα εγκαταστήσουν διεθνείς αντάπτορες σύνδεσης εντός του τρέχοντος έτους κατά τη διάρκεια των διαστημικών περιπάτων για να καλωσορίσουν τους νέους τύπους σκαφών των αστροναυτών και φορτίων. Ο μήκους 16 μέτρων ρομποτικός βραχίονας δεχόταν εντολές από τη Γη από τους ελεγκτές της αποστολής στο Κεμπέκ, στον Καναδά και το Χιούστον, ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης τριών ωρών. Το Leonardo κατασκευάστηκε και σχεδιάστηκε από την διαστημική υπηρεσία της Ιταλίας, ASI, για τη μεταφορά φορτίου και τον εξοπλισμό του διαστημικού σταθμού μέσα στο Space Shuttle της NASA. Τροποποιημένο για να βελτιώνει τη θωράκιση και την ορατότητα του από τα επισκεπτόμενα σκάφη, ήταν μόνιμα συνδεδεμένο στο σταθμό το 2011, αφού είχε ήδη επισκεφτεί το φυλάκιο επτά φορές. Το Leonardo χρησιμοποιείται για την αποθήκευση των αποσκευών φορτίου, ανταλλακτικών και τροφίμων. Μια βάση φορτίου προορίζεται για τους αστροναύτες να το χρησιμοποιούν ως ένα προσωπικό ντουλάπι για τα ρούχα τους, το υλικό προσωπικής υγιεινής και άλλα αντικείμενα. Ως αντάλλαγμα για την παροχή του Leonardo, η NASA συμφώνησε ότι η ASI θα μπορούσε να στείλει αστροναύτες στο σταθμό. Μία από αυτές τις πτήσεις είχε τώρα και την Σαμάνθα Κριστοφορέτι της ESA. Το πλήρωμα μπορεί να χρειαστεί κάποιο χρόνο για να αναπροσανατολιστεί με τη νέα διάταξη. Μία από τις εργασίες για την αναδιαμόρφωση είναι να κολλήσουν νέα σήματα στους τοίχους του τμήματος για να αντανακλούν τη νέα ρύθμιση. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Anadiamhorphose_toy_Diastemikohu_Stathmohu H ζωή στο Διάστημα «βλάπτει το δέρμα» Πείραμα με ποντίκια που ταξίδεψαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό δείχνει να εξηγεί γιατί ορισμένοι αστροναύτες παραπονούνται για ξηρότητα και ερεθισμούς στο δέρμα: η έλλειψη βαρύτητας όντως λεπταίνει το δέρμα και αυξάνει την τριχοφυΐα. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι τα τρωκτικά είναι καλό μοντέλο για τη μελέτη των επιδράσεων της ζωής στο Διάστημα, καθώς παρουσιάζουν τις ίδιες παρενέργειες με τον άνθρωπο, όπως απώλεια οστικής και μυϊκής μάζας. Η τελευταία μελέτη εξετάζει ποντίκια που πέρασαν 91 μέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2009 -ήταν η μεγαλύτερη αποστολή τρωκτικών που έχει πραγματοποιηθεί ως σήμερα. Δεδομένου ότι τα ποντίκια δεν ζουν πάνω από δύο χρόνια, οι τρεις μήνες που διήρκεσε το πείραμα θα αντιστοιχούσαν σε περίπου επτά ανθρώπινα χρόνια. Τρία από τα πειραματόζωα απεβίωσαν στη διάρκεια του πειράματος, και οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι τα τρία που απέμειναν είναι μικρό δείγμα για μια τέτοια μελέτη. «Αν τα πειράματα είχαν γίνει στη Γη [η έρευνα] δεν θα είχε γίνει ποτέ δεκτή για δημοσίευση επειδή είχαμε μόνο τρία ποντίκια. Πρόκειται όμως για ένα μοναδικό πείραμα» σχολιάζει η Δρ Μπέτι Νάσγκενς του Πανεπιστημίου της Λιέγης στο Βέλγιο. Η ομάδα της δημοσιεύει τα αποτελέσματα στo NPJ Microgravity, μια νέα επιθεώρηση του ομίλου Nature αφιερωμένη στις επιδράσεις της μικροβαρύτητας στη ανθρώπινη φυσιολογία. Η σύγκριση δειγμάτων δέρματος με αντίστοιχα δείγματα από ποντίκια που έμειναν στη Γη σε πανομοιότυπες συνθήκες έδειξε ότι τα διαστημικά τρωκτικά είχαν λεπτότερο δέρμα, περισσότερη τριχοφυΐα και ταχύτερο κύκλο παραγωγής και διάσπασης της κερατίνης. Αλλαγές βρέθηκαν μάλιστα και σε επίπεδο DNA, RNA και παραγωγής πρωτεϊνών του δέρματος και των τριχών. Η ερευνητική ομάδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ατροφία και η κυτταρική διαταραχή που παρατηρήθηκε εξηγούν τα συμπτώματα που εμφανίζονται ενίοτε στο δέρμα των αστροναυτών. Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει άγνωστος, φαίνεται όμως ότι η έλλειψη βαρύτητας διαταράσσει τον κύκλο πολλαπλασιασμού των δερματικών κυττάρων. Εφόσον το φαινόμενο επιβεβαιωθεί με επόμενες μελέτες, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπο να το εξουδετερώσουν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500000918 Διαστημικό ιστιοφόρο ναυάγησε σε τροχιά. Πειραματικό διαστημικό σκάφος σχεδιασμένο να κινείται με τη δύναμη της λιακάδας σταμάτησε να λειτουργεί σε χαμηλή γήινη τροχιά, πιθανότατα λόγω σφάλματος του λογισμικού. Το LightSail, ένας μικρός δορυφόρος της σειράς CubeSat, εκτοξεύτηκε την περασμένη εβδομάδα με τον ίδιο πύραυλο που έθεσε σε τροχιά το μυστηριώδες διαστημικό σκάφος του αμερικανικού στρατού X-37B. Δύο ημέρες αργότερα, την περασμένη Παρασκευή, οι υπεύθυνοι της δοκιμαστικής αποστολής έχασαν την επικοινωνία. «Το LightSail πιθανότατα πάγωσε, όπως συμβαίνει στους υπολογιστές όταν ξαφνικά σταματούν να λειτουργούν» ανέφερε την Τετάρτη ο Τζον Ντέιβις της Planetary Society, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για την προώθηση της διαστημικής εξερεύνησης. Όπως εξήγησε, η απώλεια επικοινωνιών πιθανότατα προκλήθηκε από το λογισμικό του σκάφους, το οποίο καταχωρεί σε ένα αρχείο πληροφορίες σχετικά με τα δεδομένα που μεταδίδονται στη Γη. Λόγω ατέλειας του λογισμικού, ο υπολογιστής του σκάφους παγώνει όταν το μέγεθος του αρχείου φτάσει τα 32 megabyte. O κατασκευαστής του λογισμικού είχε διορθώσει το πρόβλημα, ωστόσο η ενημέρωση δεν είχε εγκατασταθεί στο LightSail. Οι μηχανικοί δεν μπορούν να ανεβάσουν την ενημέρωση στο LightSail αφού το σκάφος δεν επικοινωνεί. Η μόνη λύση θα ήταν να χτυπηθεί κοσμικές ακτίνες που θα ανάγκαζαν τον υπολογιστή να προχωρήσει σε επανεκκίνηση. Χρονικό περιθώριο για τη σωτηρία της αποστολής υπάρχει, αφού το μικρό σκάφος αναμένεται να παραμείνει σε τροχιά για περίπου έξι μήνες. Το LightSail έχει μέγεθος κουτιού παπουτσιών, επρόκειτο όμως να αναπτύξει τέσσερις δοκούς, μήκους σχεδόν τεσσάρων μέτρων, από τις οποίες θα ξεδιπλώνονταν τέσσερα τριγωνικά «πανιά» από το ανθεκτικό συνθετικό υλικό Mylar. Οι μεμβράνες έχουν πάχος πολύ μικρότερο από μια σελίδα χαρτί, σε πλήρη ανάπτυξη όμως θα είχε συνολική επιφάνεια 32 τετραγωνικών μέτρων. Οι μεμβράνες θα λειτουργούσαν σαν «ιστίο» που θα προωθούσε το σκάφος εκμεταλλευόμενο δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλιακής ακτινοβολίας (τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, όμως έχουν ορμή). Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Η αποστολή του LightSail 1 έχει στόχο να ελέγξει αν θα λειτουργήσει σωστά το σύστημα ανάπτυξης των ιστίων. Το σκάφος όμως δεν σχεδιάστηκε να ταξιδέψει μακριά, αφού κινείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και η αντίσταση του αραιού αέρα θα το ρίξει πίσω στη Γη σε διάστημα μερικών ημερών μετά την ανάπτυξη του ιστίου. Το 2015, όμως, η Planetary Society σχεδιάζει να εκτοξεύσει ένα δεύτερο πειραματικό σκάφος, το LightSail 2, το οποίο θα αναπτύξει το ιστίο του σε ύψος των 700 χιλιομέτρων. Τα ιστιοφόρα της Planetary Society δεν είναι τα πρώτα που εκτοξεύονται στο Διάστημα. Τη δεκαετία του 1970, η NASA εξέτασε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει ηλιακά ιστία στην αποστολή που επισκέφθηκε τον κομήτη του Χάλεϊ το 1986. Το ιστίο όμως θα έπρεπε να έχει μήκος από ενάμιση μέχρι 6 χιλιόμετρα, και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε για χάρη πιο ώριμων τεχνολογιών. Μια επιτυχής δοκιμή ήρθε το 2005, όταν η Planetary Society συνεργάστηκε με ρώσους επιστήμονες για το Cosmos 1, το οποίο τέθηκε σε τροχιά για μερικές εβδομάδες. Μέχρι σήμερα, όμως, η μόνη διαπλανητική αποστολή που έχει χρησιμοποιήσει ηλιακά ιστία είναι το Ikaros, ένα ιαπωνικό σκάφος που εκτοξεύτηκε το 2010 και προσπέρασε το ίδιο έτος την Αφροδίτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500000861

Πόσο απέχει το New Horizons από τον Πλούτωνα; Το διαστημικό σκάφος New Horizons πλησιάζει τον νάνο πλανήτη με ταχύτητα 13,8 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (ως προς τον Πλούτωνα) και σήμερα, 28 Μαΐου απέχει απ’ αυτόν απόσταση 55,5 περίπου εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η τελευταία εικόνα που έχουμε είναι η παρακάτω και λήφθηκε στις 12 Μαΐου: http://physicsgg.me/2015/05/28/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-new-horizons-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1/

Πλέκοντας τον Γαλαξία μας. Αυτές οι τρεις νέες εικόνες των τεράστιων νηματοειδεών δομών αερίου και σκόνης από το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, αποκαλύπτουν το πώς η ύλη είναι κατανεμημένη σε όλο τον γαλαξία μας, τον Milky Way. Μακριά και αραχνοΰφαντα νήματα που προκύπτουν από ένα στριμμένο μείγμα υλικών, παίρνουν πολύπλοκα σχήματα καθώς το φυσικό αέριο και η σκόνη μέσα τους γίνονται πυκνότερα και πιο δροσερά. Δύο από αυτά παρουσιάζουν ακόμα ένα «κεφάλι» - μια φωτεινότερη μάζα ύλης στην άκρη του ψιλού νήματος. Με μάζες από χιλιάδες έως μερικές δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από αυτή του Ήλιου μας, αυτά είναι από τα πιο γνωστά νήματα που παρατηρήθηκαν ποτέ στον Γαλαξία. Μακρύτερα από 100 έτη φωτός, είναι το πολύ 10 έτη φωτός πλατιά, αναπαράγοντας ακόμα και σε αυτές τις πολύ μεγάλες κλίμακες τη νηματώδη κατανομή της ύλης που παρατήρησε το Herschel λεπτομερώς σε κοντινές περιοχές σχηματισμού άστρων στον Γαλαξία μας. Ενώ η σκόνη είναι μόνο ένα δευτερεύον συστατικό σε αυτό το κοσμικό μείγμα, λάμπει φωτεινά στο βαθύ υπέρυθρο και στα μήκη κύματος υποχιλιοστών που εξετάζονται από Herschel. Αυτό επέτρεψε στους αστρονόμους να αποκαλύψουν για πρώτη φορά τα πιο ψυχρά και πιο πυκνά τμήματα σε αυτό το κουβάρι, ορατά με κόκκινο και κίτρινο σε αυτές τις ψευδοχρωματισμένες εικόνες. Τα νήματα είναι διάστικτα με φωτεινότερες μάζες: αυτά είναι κοσμικές θερμοκοιτίδες, όπου οι σπόροι της νέας γενιάς αστεριών παίρνουν σάρκα και οστά. Η μπλε και μοβ λάμψη των ασαφών κηλίδων που στολίζουν τα νήματα αποκαλύπτει τσέπες θερμότερου υλικού, που πυρπολείται από την άγρια ​​ακτινοβολία που απελευθερώνεται από τα νεογέννητα άστρα που είναι ακόμα ενσωματωμένα μέσα τους. Πριν το Herschel, μόνο δύο γιγαντιαία νήματα όπως αυτά ήταν γνωστά, αλλά οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τώρα δεδομένα από το παρατηρητήριο ώστε να αποκαλύψουν αρκετά νέα όπως αυτά πλέκουν το δρόμο τους μέσα από τους σπειροειδείς βραχίονες του Γαλαξία μας. Πιστεύουν ότι αυτές είναι οι πρώτες δομές που σχηματίστηκαν καθώς η διαστρική ύλη άρχιζε να ενώνεται, οδηγώντας τελικά στο σχηματισμό των άστρων. Διαβάστε περισσότερα για την ανακάλυψη του Herschel για τα νήματα. http://sci.esa.int/herschel/55942-herschels-hunt-for-filaments-in-the-milky-way/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Plhekontas_ton_Galaxhia_mas

Άστρα «μαθουσάλες» από τις απαρχές του σύμπαντος. Τρεις ήλιους οι οποίοι ανήκουν στις πρώτες γενιές άστρων που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν, έφεραν στο «φως» ερευνητές από το Κέντρο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης (ΖΑΗ), σε συνεργασία με συναδέλφους τους από τη Γαλλία και την Ιταλία. Τα τρία ουράνια σώματα υπολογίζεται πως έχουν ηλικία περίπου 13 δισεκατομμυρίων ετών, κάτι που σημαίνει πως σχηματίσθηκαν λίγο μετά την κοσμική «σκοτεινή εποχή». Με δεδομένο πως τέτοια άστρα «μαθουσάλες» εντοπίζονται εξαιρετικά σπάνια, η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν καλύτερα τον μηχανισμό που οδήγησε στην αστρική δημιουργία. Μάλιστα, οι πρώτες παρατηρήσεις της ερευνητικής ομάδας φαίνεται να αντικρούουν την έως σήμερα καθιερωμένη άποψη, σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι ήλιοι στο σύμπαν είχαν πολύ μεγάλη μάζα και φωτεινότητα. Αντίθετα, το σχετικά μικρό μέγεθος και η ασθενής ακτινοβολία των τριών σωμάτων υποδεικνύει πως, πίσω από αυτό τον μηχανισμό, κρύβονται φαινόμενα που ακόμη είναι άγνωστα στους επιστήμονες. Το σύμπαν «γεννήθηκε» πριν από περίπου 13,8 δισ. χρόνια, μέσω της Μεγάλης Έκρηξης. Καθώς διαστελλόταν προοδευτικά, άρχισε να ψύχεται το εξαιρετικά θερμό μίγμα αερίων από το οποίο αποτελούνταν αρχικά. Μέχρι εκείνη τη φάση, δεν είχε σχηματισθεί κανένας αστέρας, κάτι που οι επιστήμονες αποδίδουν με τον χαρακτηρισμό «σκοτεινή εποχή» του σύμπαντος. Ωστόσο, 400 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η μείωση της θερμοκρασίας έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας των πρώτων αστεριών. Λόγω της χημικής σύστασης αυτού του πρωταρχικού μίγματος αερίων, στο οποίο κυριαρχούσαν το υδρογόνο και το ήλιο, με μικρές ποσότητες λιθίου, τα άστρα θα πρέπει να είχαν 10 έως 100 μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο, και επομένως πολύ μεγάλη φωτεινότητα. Καθώς τα πυρηνικά τους «καύσιμα» εξαντλήθηκαν γρήγορα, έσβησαν μέσα σε λίγα εκατομμύρια χρόνια. Τότε, αποσυντέθηκαν με τεράστιες εκρήξεις, χάρις στις οποίες απελευθέρωσαν στο διάστημα βαρύτερα χημικά στοιχεία, τα οποία συμμετείχαν στον σχηματισμό της επόμενης γενιάς αστεριών. Έτσι, ο προσδιορισμός της χημικής ανάλυσης που είχε αυτή η δεύτερη γενιά μπορεί να δώσει σημαντικές πληροφορίες για τα πρώτα άστρα που γεννήθηκαν στο σύμπαν. Τα τρία άστρα ανακαλύφθηκαν μέσα από παρατηρήσεις του αστεροσκοπείου του Παρισιού και, για τον προσδιορισμό της χημικής τους ανάλυσης, χρησιμοποιήθηκε ειδικό λογισμικό που προσομοιώνει τις ατμόσφαιρές του. Έτσι, βρέθηκε πως περιέχουν υδρογόνο, ήλιο, ίχνη άλλων χημικών στοιχείων και, προς έκπληξη των επιστημόνων, σημαντική ποσότητα άνθρακα. Επομένως, η ερευνητική ομάδα υποθέτει πως ανήκουν σε μία ειδική, και εντελώς άγνωστη έως σήμερα, κατηγορία αρχικών αστέρων. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η παρουσία άνθρακα υποδηλώνει πως το συγκεκριμένο χημικό στοιχείο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο νεαρό σύμπαν, ως «ψυκτικό» που συνέβαλε στη συμπύκνωση του μίγματος αερίων για τη γέννηση των πρώτων άστρων. Συνεπώς, όσο μεγαλύτερη ήταν η μείωση της θερμοκρασίας, τόσο μικρότερο μέγεθος είχε ο ήλιος που σχηματιζόταν. Ωστόσο, ακόμη και με την «παρέμβαση» του άνθρακα, τα πρώτα άστρα θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον 10 φορές μικρότερη μάζα απ’ ό,τι τα τρία σώματα που ανακαλύφθηκαν. Κάτι που κάνει την ομάδα να υποπτεύεται πως πιθανότατα και η σκόνη έπαιξε παρόμοιο ρόλο. Οι εκπλήξεις από τη συγκεκριμένη ανακάλυψη δεν σταματούν όμως εδώ, αφού δείχνει επίσης πως οι πρώτοι αστέρες σχηματίσθηκαν σε ομάδες και ότι, αν και όντως εξερράγησαν πριν από λίγα εκατομμύρια χρόνια, οι εκρήξεις δεν πρέπει να ήταν τόσο βίαιες όσο πίστευαν οι αστρονόμοι μέχρι σήμερα. Εξίσου εντυπωσιακό είναι πως από τα τρία άστρα φαίνεται να απουσιάζει το λίθιο, παρόλο που το συγκεκριμένο χημικό στοιχείο υπήρχε στο αρχικό υπέρθερμο αέριο. Ένα ακόμη «μυστήριο» που, σύμφωνα με την ομάδα, πρέπει πλέον να εξερευνηθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/959572/astra-mathousales-apo-tis-aparxes-tou-sumpantos

Η δεύτερη εκτόξευση του Ariane 5 για το 2015. Ένας πύραυλος Ariane 5 εκτοξεύθηκε χθες το βράδυ από το Ευρωπαϊκό Διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας και παρέδωσε δύο δορυφόρους τηλεπικοινωνιών στις προγραμματισμένες τροχιές τους. Η εκτόξευση της πτήσης VA223 πραγματοποιήθηκε στις 27 Μαΐου στις 21:16 GMT (00:16 ώρα Ελλάδος, 18:16 τοπική ώρα). Ο Directv-15, με μάζα περίπου 6.200 κιλά και τοποθετημένος στην ανώτερη θέση στην κορυφή Sylda του μεταφορέα διπλού ωφέλιμου φορτίου του Ariane, ήταν ο πρώτος που απελευθερώθηκε περίπου στα 28 λεπτά της αποστολής. Μετά από μια σειρά καύσεων που ελέγχονται από τον υπολογιστή του Ariane, η δομή Sylda που έφερε τον Sky Mexico-1 των 2.960 κιλών τέθηκε σε αχρηστία. Ο Sky Mexico-1 απελευθερώθηκε στη δική του τροχιά μεταφοράς περίπου 10 λεπτά μετά από τον πρώτο δορυφόρο. Ο Directv-15, που ανήκει και λειτουργεί από την Directv, μπορεί να επιχειρεί από μέχρει πέντε διαφορετικές τροχιακές θέσεις μεταξύ 99°W έως 119°W σε γεωστατική τροχιά. Θα παρέχει τηλεπικοινωνίες Ku-band και Ka-band για HD και 4K UHD απευθείας λήψης υπηρεσίες τηλεοπτικής μετάδοσης στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες, την Αλάσκα, τη Χαβάη και το Πόρτο Ρίκο. Ο δορυφόρος έχει σχεδιαστική διάρκεια ζωής περίπου 15 χρόνια. Ο Sky Mexico-1, που ανήκει και λειτουργεί από τη Sky Mexico, θα τοποθετηθεί στις 78,8 ° W σε γεωστατική τροχιά ώστε να παρέχει υψηλής ευκρίνειας απευθείας τηλεοπτική μετάδοση για το Μεξικό, την Κεντρική Αμερική και την Καραϊβική. Έχει μια σχεδιαστική διάρκεια ζωής 15 ετών. Η μάζα του ωφέλιμου φορτίου για αυτή την εκτόξευση ήταν 10.130 κιλά. Οι δορυφόροι ανήλθαν σε περίπου 9.170 κιλά, με τους προσαρμογείς ωφέλιμου φορτίου και τις δομές μεταφοράς να αποτελούν το υπόλοιπο. Η πτήση VA223 ήταν η 79η αποστολή Ariane 5. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_dehutere_ekthoxeyse_toy_Ariane_5_gia_to_2015 ΗΠΑ: Άδεια στη SpaceX για εκτοξεύσεις στρατιωτικών φορτίων. Έπειτα από τα επικερδή συμβόλαια που συνήψε με τη NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, η εταιρεία SpaceX του φιλόδοξου επιχειρηματία Έλον Μασκ έλαβε άδεια από την αμερικανική πολεμική αεροπορία για εκτόξευση στρατιωτικών δορυφόρων. Η εξέλιξη βάζει έτσι τέλος στο δεκαετές μονοπώλιο της United Launch Alliance, κοινοπραξίας της Boeing και της Lockheed Martin. O ρεπουμπλιανός Τζον ΜακΚέιν, επικεφαλής της Επιτροπής Ένοπλων Δυνάμεων στη Γερουσία, δήλωσε αισιόδοξος ότι η πιστοποίηση της SpaceΧ αφενός θα μειώσει το «αδικαιολόγητα υψηλό» κόστος των εκτοξεύσεων, αφετέρου θα τερματίσει την εξάρτηση των ΗΠΑ από τους ρωσικούς κινητήρες RD-180 που χρησιμοποιεί ο πύραυλος Atlas 5 της ULΑ. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, το Κογκρέσο απαγόρευσε από το 2019 τη χρήση ρωσικών κινητήρων σε εκτοξεύσεις φορτίων εθνικής ασφάλειας. Ο Έλον Μασκ, ιδρυτής της SpaceX και της Tesla Motors και παλαιότερα του PayPal, δήλωσε από την πλευρά του ότι η πιστοποίηση της εταιρείας του «είναι ένα σημαντικό βήμα προκειμένου να υπάρξει ανταγωνισμός στις εκτοξεύσεις εθνικής ασφάλειας». Με στόχο τη δραστική μείωση του κόστους, η SpaceX επενδύει στην τεχνολογία των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων, σχεδιασμένων να προσεδαφίζονται κατακόρυφα όταν ολοκληρώσουν την αποστολή. Μέχρι σήμερα πάντως καμία από τις δοκιμές δεν έχει ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία. Η SpaceX έχει στο μεταξύ εξασφαλίσει συμβόλαιο της NASA, ύψους 1,6 δισ. δολαρίων, για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) με τον πύραυλο Falcon και την κάψουλα Dragon. Μια επανδρωμένη έκδοση του Dragon θα μπορούσε να αναλάβει και τις μεταφορές αστροναυτών από το 2017. Συμβόλαιο για τον ανεφοδιασμό του ISS έχει επίσης εξασφαλίσει η εταιρεία Orbital Sciences, ενώ η Boeing αναπτύσσει για λογαριασμό της NASA το σκάφος CST-100 για επανδρωμένες αποστολές. Η πρώτη ευκαιρία της SpaceX να ανταγωνιστεί την ULA θα έρθει τον Ιούλιο, οπότε αναμένεται να ξεκινήσει διαγωνισμός της πολεμικής αεροπορίας για εκτοξεύσεις νέων δορυφόρων του συστήματος GPS. Τον Απρίλιο του 2014 η SpaceX είχε σοκάρει αξιωματούχους της αεροπορίας καταθέτοντας αγωγή εναντίον της απόφασης να ανατεθούν στη ULA 36 εκτοξεύσεις και να αναβληθούν οι διαγωνισμοί για 14 συμβόλαια που υποτίθεται ότι θα ήταν ανοιχτά στον ανταγωνισμό. Η αγωγή αποσύρθηκε τον Ιανουάριο έπειτα από συμφωνία των δύο πλευρών. Η διαδικασία πιστοποίησης της SpaceX κράτησε δύο χρόνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500000583

Ρωσία και Κίνα ετοιμάζουν προσγείωση στο φεγγάρι. Τη συνεργασία στη διαστημική έρευνα και τη διεξαγωγή κοινών επανδρωμένων διαστημικών αποστολών σχεδιάζουν να ενισχύσουν Μόσχα και Πεκίνο. Οι ΗΠΑ δεν εμπιστεύονται τα σχέδια αυτά, υπό τον φόβο ότι η Κίνα και η Ρωσία θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ένα αντιδορυφορικό όπλο. Η Κίνα και η Ρωσία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια συμμαχία στην αεροδιαστημική βιομηχανία και διεξάγουν κοινές διαστημικές αποστολές στη Σελήνη, ανέφερε η εφημερίδα DWN. Η πρωτοβουλία αποσκοπεί στη θέσπιση κοινών ενιαίων προτύπων που θα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή της τεχνολογίας διαστημικών ταξιδιών. Συγκεκριμένα, πρόκειται για συσκευές σύνδεσης και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, έγραψε η εφημερίδα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Κίνα το περασμένο έτος, ο Ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός, Ντμίτρι Ρογκόζιν δήλωσε ότι η Μόσχα και το Πεκίνο ήταν έτοιμες να πραγματοποιήσουν κοινά διαστημικά προγράμματα επανδρωμένων για την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος «χέρι με χέρι». Αυτά θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει μια κοινή επανδρωμένη πτήση στο φεγγάρι, είπε ο ίδιος . Νωρίτερα, ο διοικητικής της Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ, Τζον Ε. Χάιτεν ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ έχουν περισσότερες από 500 δορυφόρους στο διάστημα και είναι εκτεθειμένοι σε μια μεγάλη απειλή, όπως οι δραστηριότητες της Κίνας και της Ρωσίας στον τομέα του διαστήματος που έχουν δήθεν στόχο την ανάπτυξη ενός αντιδορυφορικού όπλου. Σχόλιο.Ειναι γνωστο οτι η Ρωσία εκτος απο την συμμετοχή της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενδιαφέρεται να κατασκευάσει νεο Ρωσικό Διαστημικό Σταθμό μαλλον μετα το 2018 και μαλλον υπάρχει η σκεψη να συνδεθει με τον υπάρχοντα μικρο Διαστημικό Σταθμο που εχει σε τροχιά η Κινα.Αυτη η εξελιξη θα δυναμώσει την διαστημική τους συνεργασία και ειναι σίγουρο οτι θα συμμετάσχουν και οι χωρες BRICS δηλαδή ακόμα η Ινδία η Βραζιλία και η Νοτιος Αφρική.Αυτο θα δημιουργήσει την δυνατότητα για το επόμενο βήμα που θα ειναι αναμφισβητητα η Σελήνη.Το ερώτημα ειναι τι θα κανει η NASA η ESA η JAXA ο Καναδας και η Νοτια Κορεα που ειναι ουσιαστικά οι (δυτικες) διαστημικές δυνάμεις.Γνωστη ειναι η αντιφατική πολιτική Ομπαμα που μια μιλάει για την προσελκυση αστεροειδη κοντα στην Σελήνη μετα θυμαται τον Αρη και ξαφνικά το Κογκρέσο μιλάει για την Σελήνη. http://gr.rbth.com/news/2015/05/28/rosia_kai_kina_etoimazoyn_prosgeiosi_sto_feggari_37317.html

Τα επιστημονικά όργανα της ΝΑSA για την εξερεύνηση της Ευρώπης. Εννιά επιστημονικά όργανα για μια αποστολή στην Ευρώπη, φεγγάρι του Δία, επέλεξε η NASA, προκειμένου να διερευνηθεί το αν το μυστηριώδες παγωμένο φεγγάρι έχει συνθήκες που θα υποστήριζαν την παρουσία ζωής. Η αποστολή Galileo παρείχε ισχυρές ενδείξεις ότι η Ευρώπη, που έχει διαστάσεις αντίστοιχες αυτών της Σελήνης, έχει έναν ωκεανό κάτω από έναν άγνωστου πάχους παγετώνα. Εάν αποδειχθεί ότι υπάρχει όντως, αυτός ο ωκεανός, που θα «έπιανε» όλο το φεγγάρι, θα μπορούσε να περιλαμβάνει σχεδόν διπλάσιο νερό από όλη τη Γη. Με τεράστια αποθέματα αλμυρού νερού, βραχώδη πυθμένα και ενέργεια και χημική δραστηριότητα από παλιρροϊκή θέρμανση, η Ευρώπη θα μπορούσε να είναι το καλύτερο μέρος για να αναζητήσει κανείς ζωή στο Ηλιακό Σύστημα, πέρα από τη Γη. Ο προϋπολογισμός της NASA για το 2016 περιλαμβάνει 30 εκατ. δολάρια για μια αποστολή στην Ευρώπη, η οποία θα έστελνε ένα διαστημόπλοιο που κινείται με ηλιακή ενέργεια σε τροχιά γύρω από τον Δία, προκειμένου να πραγματοποιήσει χαμηλές πτήσεις πάνω από την Ευρώπη, μέσα σε διάστημα τριών ετών. Συνολικά, η αποστολή θα πραγματοποιούσε 45 υπερπτήσεις σε ύψη από 25 μέχρι 2.700 χιλιομέτρων. Τα όργανα που επελέγησαν είναι τα εξής: - Plasma Instrument for Magnetic Sounding (PIMS): για τον καθορισμό του πάχους του παγετώνα, του βάθους του ωκεανού και της αλμυρότητας. - Interior Characterization of Europa using Magnetometry (ICEMAG): μαγνητόμετρο για τη μέτρηση του μαγνητικού πεδίου κοντά στην Ευρώπη. - Mapping Imaging Spectrometer for Europa (MISE): για τη διερεύνηση της σύνθεσης του φεγγαριού. - Europa Imaging System (EIS): για τη χαρτογράφηση της Ευρώπης σε ανάλυση 50 μέτρων. - Radar for Europa Assessment and Sounding: Ocean to Near-surface (REASON): για τη διερεύνηση του παγωμένου «κελύφους» και την αποκάλυψη της κρυμμένης δομής του, καθώς και το νερού που πιθανώς κρύβεται από κάτω. - Europa Thermal Emission Imaging System (E-THEMIS): ανιχνευτής θερμότητας για τον εντοπισμό ενεργών ζωνών. - MAss SPectrometer for Planetary EXploration/Europa (MASPEX): για τον καθορισμό της σύστασης της επιφάνειας του κρυμμένου ωκεανού, μέσω μετρήσεων στην ατμόσφαιρα. - Ultraviolet Spectrograph/Europa (UVS): βασιζόμενο στις ίδιες αρχές με το Hubble, το όργανο αυτό θα έχει σκοπό τον εντοπισμό της πιθανής παρουσίας πιδάκων νερού που εκτοξεύονται από την επιφάνεια της Ευρώπης. - SUrface Dust Mass Analyzer (SUDA): για τη διερεύνηση της σύνθεσης μικρών, στέρεων σωματιδίων που εκτοξεύονται από την Ευρώπη.http://www.naftemporiki.gr/story/958601/ta-epistimonika-organa-tis-nasa-gia-tin-eksereunisi-tis-europis

Η εγκυκλοπαίδεια των εξωπλανητών. Εξωπλανήτες (ή εξωηλιακοί πλανήτες) είναι πλανήτες που δεν ανήκουν στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αλλά περιστρέφονται γύρω από άλλα άστρα σαν τον ήλιο μας. Η εγκυκλοπαίδεια των εξωπλανητών είναι ένας ιστότοπος που δημιούργησε ο Jean Schneider το 1995 και περιέχει όλα όσα γνωρίζουμε για τους εξωπλανήτες που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που άρχισαν να ανακαλύπτονται εξωπλανήτες μέχρι σήμερα ο αριθμός τους έχει αυξηθεί πάρα πολύ. Η «εγκυκλοπαίδεια» περιέχει όλες τις πληροφορίες για 1924 εξωηλιακούς πλανήτες, διαδραστικά διαγράμματα και ίσως όλη την μέχρι σήμερα δημοσιευμένη βιβλιογραφία σχετικά με τους εξωηλιακούς πλανήτες. Επισκεφτείτε τον ιστότοπο. http://exoplanet.eu/ http://physicsgg.me/2015/05/27/%ce%b7-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%cf%85%ce%ba%ce%bb%ce%bf%cf%80%ce%b1%ce%af%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd/

Στον ημιτελικό του MIT πέρασαν 25 ελληνικές startups. «Ενα βροχερό απόγευμα του Μαρτίου, 25 ομάδες από νεοφυείς επιχειρήσεις (startups) συστήθηκαν σε ένα υψηλού προφίλ πάνελ από κριτές, μέντορες, επιχειρηματίες και επενδυτές. Το γεγονός γέμισε το κτίριο με διαλόγους και ενθουσιασμό, καθώς οι εκπρόσωποι των startups παρουσίασαν τις δικές τους τεχνολογίες και συνδέθηκαν με άλλα μέλη της αναπτυσσόμενης τεχνολογικής κοινότητας της Ελλάδας. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια τέτοια εκδήλωση έγινε στην ίδια Ελλάδα που καλύπτεται από τα διεθνή δελτία ειδήσεων. Ομως, αυτές οι ομάδες, οι οποίες προκρίθηκαν στα ημιτελικά του MIT Enterprise Forum Greece (MITEF Greece), ανυπομονούν να δείξουν μια πιο θετική εικόνα του μέλλοντος της Ελλάδας». Με αυτά τα λόγια ξεκινά το αφιέρωμα του MIT Technology Review, με τίτλο «Οι ελληνικές startups σε τροχιά ανάπτυξης». Αξίζει να σημειωθεί ότι το περιοδικό έχει πάνω από 1,5 εκατ. αναγνώστες, στους οποίους περιλαμβάνονται εκπρόσωποι της αγοράς, στελέχη επιχειρήσεων, επιστήμονες, ερευνητές, οικονομολόγοι, επενδυτές, αλλά και απόφοιτοι του ΜΙΤ (Massachusetts Institute of Technology). Σημειώνεται πως την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου, οι δέκα επικρατέστερες ομάδες θα προκριθούν στην επόμενη και τελική φάση του διαγωνισμού, προκειμένου να αναδειχθούν οι τρεις νικητές. Τα έπαθλα είναι χρηματικά, ενώ ταυτόχρονα θα τους παρασχεθούν νομικές υπηρεσίες στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, οικονομικές υπηρεσίες, αλλά και δωρεάν επαγγελματική στέγη. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι νικητές θα έχουν τη μοναδική ευκαιρία να κερδίσουν αναγνώριση μέσω του παγκόσμιου δικτύου του MITEF, καθώς και μέσω του MIT Technology Review. Η τελετή ανάδειξης των νικητών και η απονομή των επάθλων θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιουλίου 2015, στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος». Στο αφιέρωμα του περιοδικού, το οποίο δημοσιεύθηκε στις 19 Μαΐου 2015, φιλοξενούνται δηλώσεις των ιδρυτών των startups, αλλά και ανθρώπων που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη της καινοτόμου και νεανικής επιχειρηματικότητας. «Η κρίση ώθησε τους νέους στην Ελλάδα να αλλάξουν νοοτροπία και να αναζητήσουν ένα νέο μοντέλο», αναφέρει χαρακτηριστικά στο άρθρο η κ. Μαρέβα Γκραμπόφσκι, η οποία ίδρυσε την Endeavor Greece. Αυτό αποδεικνύεται και από τους αριθμούς. Ο αριθμός των ελληνικών νεοφυών επιχειρήσεων δεκαπλασιάστηκε την περίοδο 2010-2013, ενώ τα κεφάλαια που επενδύθηκαν σε αυτές, από 500.000 ευρώ στην αρχή, έχουν φτάσει τα 42 εκατ. ευρώ. http://www.kathimerini.gr/817185/article/oikonomia/epixeirhseis/ston-hmiteliko-toy-mit-perasan-25-ellhnikes-startups

«Πράσινο φως» στην SpaceX για στρατιωτικού χαρακτήρα αποστολές στο Διάστημα. Την πιστοποίηση του Falcon 9 της SpaceX του Έλον Μασκ για χρήση σε αποστολές που έχουν να κάνουν με την εθνική ασφάλεια ανακοίνωσε ο υποπτέραρχος Σάμιουελ Γκριβς, επικεφαλής του Space and Missile Systems Center (SMC) της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Αυτό σημαίνει ότι η SpaceX πλέον μπορεί να αναλαμβάνει αποστολές στο Διάστημα στρατιωτικού χαρακτήρα, ως ένας από δύο πιστοποιημένους παρόχους υπηρεσιών εκτόξευσης. Η πρώτη ευκαιρία για κάτι τέτοιο έρχεται τον Ιούνιο, όταν η πολεμική αεροπορία αναμένεται να εκδώσει μία Request for Proposal για υπηρεσίες εκτόξευσης GPS III. Σύμφωνα με ανακοίνωση της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, πρόκειται για το αποκορύφωμα μιας διετούς προσπάθειας από πλευράς της και της SpaceX για την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την επανεισαγωγή του ανταγωνισμού στο πρόγραμμα Evolved Expendable Launch Vehicle (EELV). Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ έχει επενδύσει πάνω από 60 εκατ. δολάρια, και 150 άτομα σε αυτή την προσπάθεια πιστοποίησης, που περιελάμβανε 125 κριτήρια, πάνω αό 2.800 ξεχωριστές εργασίες/ αποστολές κ.α. Από πλευράς του, ο Έλον Μασκ δήλωσε ότι πρόκειται για ένα σημαντικό τμήμα προς την κατεύθυνση του ανταγωνισμού στις εκτοξεύσεις που εντάσσονται στη σφαίρα της εθνικής ασφάλειας και ευχαρίστησε την αμερικανική πολεμική αεροπορία. http://www.naftemporiki.gr/story/958564/prasino-fos-stin-spacex-gia-stratiotikou-xaraktira-apostoles-sto-diastima Apollo-Saturn V. Βίντεο με εξαιρετικές λήψεις από την εκτόξευση τριών αποστολών του προγράμματος Apollo. Στο βίντεο διακρίνεται η τεράστια ισχύ των πυραυλοκινήσεων του πυραυλικού φορέα Saturn V. Η πρώτη εκτόξευση αφορά την αποστολή Apollo 8 με την εκτόξευση να γίνεται στις 21 Δεκεμβρίου του 1968. Ήταν η πρώτη φορά που ένα διαστημόπλοιο άφηνε την τροχιά της Γης έμπαινε σε τροχιά γύρω από τη σελήνη και επέστρεφε με ασφάλειας πίσω στον πλανήτη μας. Η δεύτερη εκτόξευση που διακρίνεται στο βίντεο είναι αυτή της αποστολής Apollo 11 στις 20 Ιουλίου του 1969 όπου αποτέλεσε και την πρώτη προσεδάφιση στη Σελήνη και η Τρίτη αποστολή η Apollo 12 στις 14 Νοεμβρίου του 1969 τέσσερις μήνες μόλις μετά την ιστορική πρώτη του Apollo11. https://www.youtube.com/watch?v=LOVkbpN4Gmw http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-apollo-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%82-saturn-v

Αντίστροφη μέτρηση για την εκκίνηση του εθνικού υπερυπολογιστή. Η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της λειτουργίας του εθνικού υπερυπολογιστή γράφει πλέον μειωθεί στις 4 ημέρες. Στο Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, με πρωτοβουλία του Τομέα Έρευνας και Καινοτομίας, ολοκληρώνεται στο κεντρικό του κτίριο στο Μαρούσι, η εγκατάσταση του ελληνικού HPC, με τη συνδρομή του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας. Όπως διευκρινίζει στο tech.in.gr, η εκπρόσωπος του ΕΔΕΤ κα Δ.Κωτσοκάλη, η αντίστροφη μέτρηση σηματοδοτεί την έναρξη της πιλοτικής λειτουργίας του συστήματος, κατά τη διάρκεια της οποίας θα πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες δοκιμές, για την αντιμετώπιση τυχόν τεχνικών θεμάτων πριν τεθεί σε πλήρη παραγωγική λειτουργία. Σημειώνεται πως, η λειτουργία του HPC αναμενόταν πριν το τέλος του 2014. Απαντώντας σχετικά, το ΕΔΕΤ αποδίδει την καθυστέρηση στην έναρξη λειτουργίας του συστήματος «καθαρά σε χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που σχετίζονται με τον χώρο φιλοξενίας της υποδομής». Η παρουσίαση του εθνικού υπερυπολογιστή θα γίνει την Πέμπτη 4 Ιουνίου στο 7ο συνέδριο "Τhe Green Connected World" στην Αθήνα. Συγκεκριμένα, θα γίνει παρουσίαση της εθνικής υπερυπολογιστικής υποδομής από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΔΕΤ Α.Ε., καθ. Παναγιώτη Τσανάκα. Τα βασικά σημεία που θα παρουσιαστούν είναι ο σκοπός της επένδυσης αυτής για την Ερευνητική και Εκπαιδευτική κοινότητα, τα αναμενόμενα αποτελέσματα και οι προοπτικές που προσφέρονται. ~180 Tflop/s, 426 κόμβοι, 8520 Intel Xeon E5-2680 v2 cores, 1 Petabyte Η υπολογιστική ισχύς του νέου συστήματος φτάνει τα 180 TFlops (τρισεκατομμύρια πράξεις κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο). Διαθέτοντας 426 υπολογιστικούς κόμβους, προσφέρει συνολικά πάνω από 8500 επεξεργαστικούς πυρήνες (CPU cores) διασυνδεμένους σε δίκτυο FDR Infiniband, μια τεχνολογία διασύνδεσης που προσφέρει πολύ χαμηλή καθυστέρηση (low latency) και υψηλό εύρος ζώνης (high bandwidth). Σύμφωνα με την κατάταξη Top500 (Νοέμβριος 2014) και τα TFlop/sec, ο ελληνικός υπερυπολογιστής θα μπορούσε να βρεθεί στην 366η θέση της κατάταξης (με βάση μετρήσεις από το LINPACK). Ο τομέας Έρευνας και Καινοτομίας του ΥΠΟΠΑΙΘ φιλοδοξεί να συμπεριληφθεί το ελληνικό HPC στους 300 ισχυρότερους υπολογιστές του κόσμου, και να ενισχύσει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην πανευρωπαϊκή υποδομή PRACE (Partnership for Advanced Computing in Europe). Το σύστημα θα διαθέτει και σύγχρονα εργαλεία λογισμικού για την ανάπτυξη εφαρμογών όπως μεταγλωττιστές, επιστημονικές βιβλιοθήκες και δημοφιλείς σουίτες επιστημονικών εφαρμογών. Οι δυνατότητές του θα χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη επιστημονικών και τεχνολογικών εφαρμογών μεγάλης κλίμακας. Η Υπολογιστική Χημεία, η Φυσική, η Βιολογία, η Βιοϊατρική, η Μετεωρολογία, η Σεισμολογία, η Υπολογιστική Μηχανή, οι Επιστήμες Υλικών και οι Κοινωνικές Επιστήμες είναι ενδεικτικά επιστημονικά πεδία που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην αξιοποίηση σύγχρονων υπερ-υπολογιστικών υποδομών. Μετά την διεξαγωγή των δοκιμών τον Ιούνιο, θα έχουν πρόσβαση σε αυτό όλοι οι ερευνητές από όλα τα Πανεπιστήμια, τα ΤΕΙ και τα Ερευνητικά Κέντρα, μέσω του πανελλαδικού οπτικού δικτύου νέας γενιάς ΕΔΕΤ. Η ΕΔΕΤ Α.Ε. με την τεχνογνωσία που διαθέτει, θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία της υποδομής και θα παρέχει συστηματική υποστήριξη στους χρήστες. Ο τομέας Έρευνας και Καινοτομίας του ΥΠΟΠΑΙΘ επιδιώκει το υπερσύγχρονο αυτό σύστημα να παίξει σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω ανάπτυξη και προαγωγή της επιστημονικής έρευνας και γνώσης στη χώρα και ευρύτερα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η προμήθεια και εγκατάσταση του συστήματος υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του έργου «PRACE-GR - Ανάπτυξη Εθνικής Υπερυπολογιστικής Υποδομής και Παροχής Συναφών Υπηρεσιών στην Ελληνική Ερευνητική και Ακαδημαϊκή Κοινότητα», το οποίο συγχρηματοδοτείται από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική», Άξονας Προτεραιότητας «03 – Ενίσχυση της Ανταγωνιστικότητας της Καινοτομίας και της Ψηφιακής Σύγκλισης» και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ). http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500000303

Υπό εκκόλαψη πλανητικό σύστημα σαν το δικό μας. Διεθνής ομάδα αστρονόμων έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή εντόπισαν ένα υπό διαμόρφωση πλανητικό σύστημα που μοιάζει… πιστό αντίγραφο του δικού μας Το σύστημα δημιουργείται γύρω από ένα άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 360 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Κενταύρου. Η κωδική ονομασία του άστρου είναι HD 115600 και αποτελεί μέλος μιας ομάδας περίπου έξι χιλιάδων άστρων που έχει λάβει την ονομασία «άστρα Σκορπιού-Κενταύρου». Το HD 115600 είναι ένα νεαρό άστρο ηλικίας 15 εκ. ετών με μάζα λίγο μικρότερη από αυτή του Ηλιου. Επίσης το άστρο έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα του μητρικού μας άστρου όταν αυτό βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η σκόνη του δίσκου ύλης που έχει σχηματιστεί γύρω από το άστρο έχει παρόμοια σύσταση με τη σκόνη στη ζώνη αστεροειδών Κάϊπερ του ηλιακού μας συστήματος. Ετσι οι ερευνητές θεωρούν ότι το σύστημα που εντόπισαν είναι ένα αντίγραφο του δικού μας όταν αυτό βρισκόταν στην ίδια ηλικία και φάση διαμόρφωσης. Οι ερευνητές δεν κατάφεραν να εντοπίσουν κάποιον πλανήτη αλλά θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι έχει ήδη σχηματιστεί τουλάχιστον ένας. Οπως είναι ευνόητο το σύστημα αυτό θα αποτελέσει από εδώ και πέρα στόχο των αστρονόμων που θα το παρατηρούν για να ανακαλύπτουν στοιχεία για την ιστορία και την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Η ανακάλυψη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=707885

Νέα ιδιωτική πρωτοβουλία για τον εποικισμό του Άρη. Μια ακόμη διεθνής κοινοπραξία έβαλε στο «στόχαστρο» τον Άρη, προγραμματίζοντας να εγκαταστήσει γύρω στο 2029 την πρώτη της αποικία στον Κόκκινο Πλανήτη. Με μέλη ειδικούς από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Ουκρανία, την Πολωνία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η κοινοπραξία ονομάζεται MarsPolar και προορίζει την αποικία της για έναν από τους δύο πόλους του Άρη, όπου όλα τα στοιχεία δείχνουν πως υπάρχει παγωμένο νερό. Το σχέδιο είναι οι κάτοικοι της αποικίας να αυξάνονται με 4-6 αστροναύτες ανά 2 χρόνια, ενώ ακόμη παραμένει ανοικτό το κατά πόσο θα επιστρέψουν στη Γη, έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της MarsPolar, η αποστολή τους θα μπορούσε να γίνει με τα διαστημόπλοια της ιδιωτικής εταιρείας SpaceX. Πριν όμως καταφθάσουν οι πρώτοι άποικοι, θα έχουν προηγηθεί αρκετά «ταξίδια», για τη μεταφορά προμηθειών και των υλικών από τα οποία θα κατασκευασθεί η βάση. Επίσης, στα πλάνα περιλαμβάνεται και η αποστολή ενός τροχοφόρου οχήματος. Με βάση το χρονοδιάγραμμα της κοινοπραξίας, μέχρι το 2020 αναμένεται να είναι έτοιμο το Όχημα Μεταφοράς στον Άρη (MTV), για να εκτοξευθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη, μεταφέροντας 35 τόνους φορτίου. Το φορτίο αυτό θα αποτελείται από τρόφιμα, νερό, οξυγόνο, αλλά και απαραίτητο εξοπλισμό – όπως ηλιακά πάνελ, μονάδες παραγωγής νερού και διαστημικές στολές. Έναν μήνα αφότου το MTV αρχίσει να περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη μας, θα απογειωθεί ένα ακόμη σκάφος, με ακόμη 40 τόνους προμηθειών, που θα προσδεθεί στο MTV ώστε το διαστημόπλοιο να αποκτήσει και δεύτερο κινητήρα. Στη συνέχεια, το διαστημόπλοιο θα βάλει «πλώρη» για τον πλανήτη, χωρίς αστροναύτες, όπου θα προσεδαφισθεί με τη βοήθεια ενός αλεξίπτωτου. Όπως αναφέρεται στο σάιτ της MarsPolar, θα εγκατασταθεί αυτόματα η πρώτη μονάδα της βάσης, ενώ θα τεθούν σε λειτουργία τα συστήματα υποστήριξης ζωής και παραγωγής νερού, ώστε το πρώτο πλήρωμα που θα φτάσει στον Άρη, με την τρίτη κατά σειρά αποστολή, να μπορεί να αναπνεύσει μέσα στο κατάλυμα χωρίς να χρειάζεται σκάφανδρα. Οι επανδρωμένες αποστολές θα συνεχισθούν με συχνότητα 2 ετών. Μάλιστα, αν και η κοινοπραξία δεν έχει καταλήξει στα κριτήρια επιλογής, υποστηρίζει πως οι εθελοντές θα μπορούν σύντομα να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής στο πρότζεκτ, ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για την εκπαίδευσή τους. Η κοινοπραξία θέλει επίσης να ξεκινήσει άμεσα την κατασκευή της βάσης της, του MarsPolar Space Center, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αν και η MarsPolar είναι η δεύτερη ιδιωτική εταιρεία που ανακοινώνει τα σχέδιά της για εποικισμό του Άρη, αφού η ολλανδική εταιρεία Mars One έχει ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες για την αποστολή εθελοντών στον Κόκκινο Πλανήτη, η κοινοπραξία δηλώνει πως η δική της απόπειρα διαφέρει τόσο στον τρόπο προετοιμασίας της αποικίας όσο και στο κόστους του εγχειρήματος, το οποίο υπολογίζει πως θα είναι αρκετά μικρότερο. Επίσης, παρόλο που ίσως και οι αστροναύτες της MarsPolar θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στον Άρη, όπως θα συμβεί και με τους αστροναύτες της Mars One, η κοινοπραξία αφήνει το ενδεχόμενο να κατασκευάσει ένα διαστημόπλοιο για την επιστροφή στη Γη. Όσον αφορά τη χρηματοδότησή της, η κοινοπραξία θα στηριχθεί σε δωρεές και σε επενδυτές που θα θελήσουν να αξιοποιήσουν εμπορικά τις τεχνολογίες που θα αναπτύξει. http://www.naftemporiki.gr/story/958318/nea-idiotiki-protoboulia-gia-ton-epoikismo-tou-ari Εκστρατεία της VMC για Σχολεία. Αυτό είναι ένα κολάζ εικόνων από την Οπτική Κάμερα Παρακολούθησης (Visual Monitoring Camera - VMC) που αποκτήθηκαν στις 25 Μαΐου και να κατέβηκαν στη Γη νωρίς στις 26 Μαΐου 2015. Είναι μέσα στις πρώτες ανάμεσα σε μια σειρά πάνω από 2.000 εικόνες που λήφθηκαν από το Mars Express για την υποστήριξη της Εκστρατείας της VMC για Σχολεία. Τον Μάρτιο του 2015, η ESA κάλεσε σχολεία, επιστημονικά σωματεία και ομάδες νέων να υποβάλουν προτάσεις για απεικόνιση του Άρη με τη χρήση της VMC - την «Mars Webcam» - που βρίσκεται επί του σκάφους Mars Express. Η κάμερα VMC είναι μια απλή, χαμηλής ανάλυσης συσκευή που αρχικά προοριζόταν μόνο για να παρέχει οπτική επιβεβαίωση του διαχωρισμού του οχήματος προσεδάφισης Beagle. Από το 2007, έχει προσφέρει μοναδικές εικόνες του Άρη, περιλαμβάνοντας και απόψεις ημισελήνου του πλανήτη που δεν μπορεί να ληφθούν από τη Γη, οι οποίες μοιράζονται συνήθως μέσω ενός blog και στο Flickr. Από τις πάνω από 50 απαντήσεις που ελήφθησαν από όλο τον κόσμο, 25 προτάσεις από 12 χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Γερμανία, Εσθονία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ελλάδα, Ιταλία, Λετονία, Πολωνία, Πορτογαλία, ΗΠΑ) επιλέχθηκαν για να λάβουν εικόνες των επιθυμητών στόχων τους. Οι στόχοι περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά της Αρειανής επιφάνειας που κυμαίνονται από το Olympus Mons και το Meridani Planum έως τον κρατήρα Phillips Crater και τον Νότιο Πόλο. Κάθε ομάδα έχει υποσχεθεί να ολοκληρώσει ένα εκπαιδευτικό ή καλλιτεχνικό έργο / δραστηριότητα χρησιμοποιώντας τις εικόνες τους, τα οποία θα δημοσιευτούν αργότερα από την ESA. Το Mars Express διεξήγαγε τρεις τροχιές απεικόνισης, στις 25 και 26 Μαΐου που ήταν αφιερωμένες στην εκστρατεία, και το πλήρες σύνολο εικόνων αναμένεται να κατέβει πριν από το τέλος Μαΐου και θα διανεμηθεί στους συμμετέχοντες λίγο αργότερα. Ακολουθήστε την Εκστρατεία της VMC για Σχολεία (VMC Schools Campaign) https://mobile.twitter.com/search?src=typd&lang=en&q=%23vmcschools μέσω του Mars Express blog. http://blogs.esa.int/mex/ http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2015/05/VMC_kolhaz_eikhonon

Μεσα σε μια μαυρη τρύπα!!! Επειδή ακούμε κατά καιρούς τους κινδύνους που κρύβουν οι μαύρες τρύπες, που σκεπάζονται από πέπλο μυστηρίου τόσο για τη σύστασή τους όσο για το τι συμβαίνει αν κάποιος εισέλθει σε αυτές, οι επιστήμονες προσπάθησαν να εξηγήσουν τα ερωτήματα που μας απασχολούν εδώ και πολλά χρόνια. Η φαντασία και τα σενάρια για το ποια είναι η μοίρα όσων έχουν την ατυχία να εξαφανιστούν σε μια τέτοια τρύπα δίνουν και παίρνουν. Άλλοι υποστηρίζουν πως τους "τρώει" το μαύρο σκοτάδι, άλλοι μιλούν για άγνωστες τρομακτικές μορφές ζωής και άλλοι υποστηρίζουν πως κομματιάζονται λόγω της έλλειψης οξυγόνου. Μια ομάδα επιστημόνων επιχείρησε εξετάζοντας όλα τα ενδεχόμενα να δώσει απαντήσεις στο αρχέγονο αυτό ερώτημα. Έτσι, ξεκινούν από το γεγονός ότι οι νόμοι της φυσικής, όπως τους γνωρίζουμε, σε μια μαύρη τρύπα ανατρέπονται. O Αϊνστάιν μας δίδαξε ότι η βαρύτητα είναι αυτή που περιβάλλει το διάστημα, με αποτέλεσμα να δημιουργεί καμπύλες. Όταν ένα αστέρι σβήσει μπορεί να δημιουργήσει ένα σημείο στο διάστημα με υπερβολική πυκνότητα, αλλάζοντας τη "μορφολογία" του διαστήματος και τις ισορροπίες που επικρατούν. Έτσι, υποστηρίζουν πως δημιουργούνται κενά στον χωροχρόνο και το βαρυτικό πεδίο σε αυτά τα κενά είναι τόσο ισχυρό που το φως απορροφάται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι μαύρες τρύπες. Επομένως, οι επιστήμονες εικάζουν πως προχωρώντας βαθύτερα στη μαύρη τρύπα η καμπύλη που δημιουργείται από την ισχυρή της βαρύτητα όλο και συγκλίνει μέχρι το κέντρο της. Μάλιστα, τονίζουν πως στο εσωτερικό της ο χρόνο παγώνει και δεν ισχύει κανένας νόμος της φυσικής. Επομένως, αν κάποιος εισέλθει σε μια μαύρη τρύπα ο χρόνος που θα χρειαστεί για να το καταφέρει είναι πολλαπλάσιος του ταξιδιού στο διάστημα, αυτό επειδή, όπως προαναφέρθηκε, ο χρόνος στο εσωτερικό της παγώνει. Έτσι, σε αντίθεση με τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, που οι ήρωες χάνονται στην αχανή έκταση των μαύρων τρυπών με ταχύτητα φωτός, στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο. Παράλληλα, υποστηρίζουν πως όταν ο άνθρωπος ή το αντικείμενο όταν πλησιάζουν στον ορίζοντα της τρύπας "παγώνουν", μένουν ακίνητοι για αρκετή ώρα, μέχρι που η υψηλή θερμοκρασία τα μετατρέπει σε τέφρα και τα ενσωματώνει στη μαύρη τρύπα. Τέλος, τονίζουν πως όταν εισέλθει κάποιος ή κάτι σε μια μαύρη τρύπα είναι αδύνατο να διασωθεί, παρά την απελπιστικά χαμηλή ταχύτητα εισόδου, χάρη στην ισχυρή βαρυτική της δύναμη. Παράλληλα, τονίζεται πως η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του New Jersey συνεχίζει τις έρευνες, ενώ ζητά τη συνδρομή της NASA, προκειμένου να χυθεί φως στη μυστηριώδη ύπαρξη των μαύρων τρυπών. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B7-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1

Ο Τζον Νας και το πόκερ του Ψυχρού Πολέμου Οι θεωρίες αλλά και η σκοτεινή πλευρά ενός … Υπέροχου Ανθρώπου Μαθηματικός γίγαντας της Θεωρίας των Παιγνίων, ο Τζον Νας έγινε ευρέως γνωστός ως «Υπέροχος Άνθρωπος». Πράγματι, οι ιδέες που ξεπήδησαν από το ταραγμένο μυαλό του εφαρμόζονται παντού γύρω μας, από τα οικονομικά μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη και την πολεμική στρατηγική. Η αλήθεια όμως είναι ότι το κινηματογραφικό πορτρέτο του Νας δεν ασχολήθηκε με τη σκοτεινή πλευρά του. Ο 86χρονος Νας σκοτώθηκε μαζί με τη σύζυγό του το Σάββατο σε ένα φρικτό τροχαίο ατύχημα στο Νιου Τζέρσι. Το ηλικιωμένο ζευγάρι, το οποίο είχε χωρίσει το 1963 για να ξαναπαντρευτεί το 2001, εκτινάχθηκε από ένα ταξί όταν ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και προσέκρουσε σε κιγκλίδωμα. Ο Νας διέπρεψε στη Θεωρία των Παιγνίων, τον κλάδο των μαθηματικών που μελετά τη στρατηγική λήψη αποφάσεων. Παίρνει το όνομά της από παιχνίδια σαν το πόκερ, στα οποία οι παίκτες λειτουργούν λογικά αλλά εγωιστικά και προσπαθούν να προβλέψουν τις κινήσεις των συμπεκτών τους. Αυτού του είδους οι στρατηγικές αλληλεπιδράσεις χαρακτηρίζουν πολλές λειτουργίες της οικονομίας. Το 1964, ο Νας μοιράστηκε με δύο ακόμα μαθηματικούς το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών για την ιδέα της «ισορροπίας σε μη συνεργατικά παιχνίδια», καθώς έδειξε ότι σε τέτοιου είδους αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε εγωιστικούς παίκτες υπάρχει πάντα μια λύση που αφήνει τους πάντες ικανοποιημένους. Τα μαθηματικά του Νας αποτελούν σήμερα στάνταρτ εργαλεία των οικονομολόγων, και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της αμερικανικής στρατηγικής της περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, όταν το παιχνίδι ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση ακολουθούσε τη λογική του «εάν επιχειρήσεις να με εξαφανίσεις θα προλάβω να σε εξαφανίσω κι εγώ». Όμως η ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι παίκτες που λαμβάνουν αποφάσεις με αποκλειστικά εγωιστικά κίνητρα ήταν ως βαθμό επηρεασμένη από την παρανοϊκή σχιζοφρένεια που διαγνώστηκε στον Νας το 1959, σε ηλικία 31 ετών. Ο ιδιοφυής μαθηματικός πίστευε ότι ήταν στόχος κομουνιστικής συνωμοσίας και φανταζόταν ότι κάθε άνδρας που φορά γραβάτα, ακόμα και συνάδελφοί του, ήταν κομουνιστές που τον παρακολουθούσαν. Λόγω της παρανοϊκής καχυποψίας του, πίστευε πως όλοι οι άνθρωποι είναι καχύποπτα, εγωιστικά πλάσματα που μονίμως μηχανορραφούν προς όφελός τους. Αυτό ήταν εξάλλου η κεντρική ιδέα στο διαβόητο παιχνίδι Fuck Your Buddy, ή Γάμα τον Φίλο σου, που είχε αναπτύξει ο Νας (σήμερα είναι γνωστό και με τον λιγότερο προκλητικό τίτλο So Long Sucker ή Αντίο Κορόιδο). Ό μόνος τρόπος να κερδίσει κανείς σε αυτό το παιχνίδι είναι να προδώσει τους συντρόφους του. Όμως οι παίκτες δεν έπαιζαν πάντα με την εγωιστική στρατηγική που περίμενε ο Νας. Αναλυτές της RAND, μεγάλου αμερικανικού ψυχροπολεμικού think tank, λέγεται πως ζήτησαν από τις γραμματείς τους να παίξουν το παιχνίδι, και διαπίστωσαν με έκπληξη ότι οι παίκτριες επέλεγαν να συνεργαστούν αντί να «μαχαιρώσουν πισώπλατα» η μία την άλλη. Ο Νας παρέμεινε μόνο για λίγο σύμβουλος της RAND, καθώς απολύθηκε μετά τη σύλληψή του το 1954 σε στέκι ομοφυλόφιλων. Η σύλληψη, η απόλυση, το προκλητικό Γάμα τον Φίλο σου απουσίαζαν από το κινηματογραφικό πορτρέτο του καθηγητή. Η ταινία Ένας Υπέροχος Άνθρωπος με τον Ράσελ Κρόου γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία, δέχθηκε όμως επικρίσεις για απόκρυψη αρνητικών πτυχών του Νας, κυρίως το γεγονός ότι ο μαθηματικός είχε εγκαταλείψει τη νοσοκόμα σύντροφό του όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο καθηγητής παραδέχτηκε τελικά το λάθος του για την ανθρώπινη φύση όταν τα συμπτώματα σχιζοφρένειας υποχώρησαν. Είχαν προηγηθεί αρκετές νοσηλείες, ενάντια στη θέλησή του όπως δήλωνε ο ίδιος, και μάλιστα χωρίς τη συστηματική λήψη αντιψυσωσικών φαρμάκων. Το 2007, ο καθηγητής εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά The Trap του BBC και παραδέχτηκε ότι οι άνθρωποι δεν λειτουργούν πάντα με εγωιστικά κίνητρα. http://physicsgg.me/2015/05/25/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b6%ce%bf%ce%bd-%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7/

«Αξονική τομογραφία» στην Ευρώπη. Λίγες μόλις μέρες μετά την έγκριση του νέου προϋπολογισμού της NASA από το Κογκρέσο το οποίο ζήτησε να οργανωθεί άμεσα μια αποστολή στην Ευρώπη η αμερικανική υπηρεσία ανακοίνωσε της λεπτομέρειες μιας αποστολής εξερεύνησης στον παγωμένο δορυφόρο του Δία ο οποίος πιθανότατα διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA κατασκευάζεται ένα διαστημόπλοιο που θα λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια το οποίο θα ταξιδέψει στον Δία και θα μελετήσει για διάστημα τουλάχιστον τριών ετών τον γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος και τους κοντινούς του δορυφόρους. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της αποστολής το σκάφος αυτό θα πραγματοποιήσει 45 επισκέψεις στην Ευρώπη. Οπως έγινε γνωστό κατασκευάζονται διάφορα νέα προηγμένα όργανα καταγραφής, παρατήρησης και συλλογής δεδομένων ειδικά για την εξερεύνηση της Ευρώπης. Σε αυτά περιλαμβάνεται μια κάμερα υψηλής ανάλυσης για την λεπτομερή χαρτογράφηση της επιφάνειας του δορυφόρου, ένα μαγνητόμετρο και ένα ραντάρ που θα μπορεί να διεισδύσει κάτω από την παγωμένη επιφάνεια. Το μαγνητόμετρο και το ραντάρ θα μελετήσουν τη δομή των παγετώνων της Ευρώπης ενώ θα αναζητήσουν δεδομένα για τον ωκεανό που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι βρίσκεται σε βάθος δεκάδων ή και εκατοντάδων χλμ κάτω από την επιφάνεια της. Οι επιτελείς της αποστολής αναφέρουν ότι ακόμη και αν δεν υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός στην Ευρώπη μπορεί να υπάρχουν υπόγειες λίμνες παρόμοιες με αυτές που έχουν εντοπιστεί στο υπέδαφος της Ανταρκτικής. Οπως σημειώνουν αν υπάρχουν τέτοιες λίμνες τα όργανα αυτά θα τις εντοπίσουν. Η αποστολή θα αναζητήσει επίσης πίδακες που εκτοξεύουν ύλη από το εσωτερικό του δορυφόρου ίχνη των οποίων έχει εντοπίσει στον νότιο πόλο της Ευρώπης το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η αποστολή αυτή θα αποτελέσει τον προπομπό μιας επόμενης η οποία σε περίπτωση που εντοπιστεί ο ωκεανός ή κάποιες λίμνες στην Ευρώπη θα ταξιδέψει σε αυτή με στόχο να διεισδύσει στο εσωτερικό της κάποιο σύστημα ή συσκευή που θα εξερευνήσει τα υπόγεια νερά της. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=707854

Μίνι δορυφόροι σε διαπλανητικές αποστολές. Η νέα «μόδα» στους δορυφόρους είναι αναμφίβολα οι «cubesats»: μία νέα κλάση, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι το πολύ μικρό μέγεθος (σε γενικές γραμμές αντίστοιχο ενός κουτιού παπουτσιών), που επιτρέπει μεγάλες οικονομίες όσον αφορά στα έξοδα διαστημικών αποστολών. Συνήθως οι cubesats χρησιμοποιούνται σε χαμηλή τροχιά, για συγκέντρωση δεδομένων, και μέχρι τώρα δεν έχουν αναλάβει αποστολές πέρα από τη Γη. Ωστόσο, αυτό το ενδεχόμενο εξετάζει η NASA, με τον Τζέιμι Έσπερ και την ομάδα του στο Goddard Space Flight Center να δουλεύουν πάνω σε μία κατηγορία cubesats για διαπλανητικές αποστολές. Το συγκεκριμένο concept, υπό την ονομασία CAPE (Cubesat Application for Planetary Entry Missions), περιλαμβάνει την ανάπτυξη δύο τμημάτων: ενός που θα προωθεί το σκάφος στον προορισμό του και ενός που θα μπορεί να διασφαλίσει την επιβίωση από μια «βουτιά» μέσα στην ατμόσφαιρα ενός μακρινού πλανήτη, συλλέγοντας παράλληλα πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα. Το πρωτότυπο του προγράμματος (MIRCA- Micro-Reentry Capsule) αναμένεται να δοκιμαστεί όσον αφορά στη σταθερότητά του αυτό το καλοκαίρι σε πτήση στο Φορτ Σάμνερ στο Νέο Μεξικό. Κατά τον Έσπερ, το CAPE/MIRCA είναι εντελώς διαφορετικό από κάθε άλλη αποστολή CubeSat. «Πάει παραπέρα, παρέχοντας ένα πλήρες διαστημόπλοιο για τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών. Είμαστε οι μόνοι ερευνητές που δουλεύουν πάνω σε ένα τέτοιο concept» λέει σχετικά. Το σκάφος θα ζυγίζει μόλις πέντε κιλά και θα έχει πλάτος μόλις 10,1 εκατοστά. Μετά την εκτόξευσή του από το μητρικό σκάφος, θα αναπτύσσει τα μικροσκοπικά ηλιακά πάνελ του ή θα χρησιμοποιεί την ενέργεια από μπαταρία για να ταξιδέψει στον προορισμό του. Μόλις φτάσει εκεί, θα αποχωρίζεται από το τμήμα προώθησης (service module) και θα αρχίζει την κάθοδο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, μεταδίδοντας στοιχεία για ατμοσφαιρική πίεση, θερμοκρασία, σύνθεση κ.α. Η πολυπλευρότητα χρήσης είναι το βασικό πλεονέκτημα των cubesats: καθώς η κατασκευή και η ανάπτυξή τους κοστίζει πολύ λίγο, θα είναι δυνατή η εκτόξευση μεγάλων αριθμών για λήψη στοιχείων από πολλαπλά σημεία- κάτι που δεν είναι δυνατό με τα σημερινά εξερευνητικά σκάφη που χρησιμοποιεί η NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες. Η γκάμα του εξοπλισμού θα ποικίλλει, ανάλογα με τον «στόχο». Σε πρώτη φάση ωστόσο, πρέπει να επιδειχθεί η βιωσιμότητα του concept: το καλοκαίρι η πρωτότυπη κάψουλα θα ριφθεί από αερόστατο που θα βρίσκεται σε ύψος 30 χιλιομέτρων, για να δοκιμαστεί η αεροδυναμική σταθερότητα και η λειτουργικότητά του. Κατά την κάθοδό του, το MIRCA αναμένεται να πιάσει ταχύτητες της τάξης του ενός Μαχ, δηλαδή την ταχύτητα του ήχου. Επίσης, ο Έσπερ αναφέρει ότι θα ήταν επιθυμητό το σκάφος να ριφθεί από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά το 2016. http://www.naftemporiki.gr/story/958023/mini-doruforoi-se-diaplanitikes-apostoles Δοκιμή εγκατάλειψης Dragon. Η φιλόδοξη ιδιωτική διαστημική εταιρεία SpaceX κυκλοφόρησε πλάνα του 6ης δοκιμής εκτίναξης μελών της ομάδας του διαστημικού της σκάφους Dragon. Το βίντεο γυρίστηκε από το point-of-view του αστροναύτη στο εσωτερικό του πυραύλου. Εμφανίζει τον πύραυλο να επιταχύνει από το 0 στα 100 mph σε 1,2 δευτερόλεπτα. Η SpaceX πραγματοποιούσε δοκιμές της διαδικασίας εκτίναξης μελών του πληρώματος από το διαστημόπλοιο αν κάτι δεν πάει καλά κατά τη διάρκεια της απογείωσης. Τελευταία έχουν κυκλοφορήσει αρκετά βίντεο τις εταιρείας που εμφανίζουν αποτυχημένες δοκιμές εκτόξευσης, αλλά σύμφωνα με την SpaceΧ, η συγκεκριμένη δοκιμή ήταν επιτυχημένη, όπως μπορείτε να δείτε και σεις στο βίντεο που ακολουθεί. Σύμφωνα με την SpaceΧ, το διαστημικό σκάφος Dragon επί του παρόντος διαθέτει χώρο μόνο για φορτίο, και η πρώτη επανδρωμένη πτήση της αναμένεται να πραγματοποιηθεί σε δύο με τρία χρόνια. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AE-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%82-dragon-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

«Αιωνόβιο» λογισμικό. Καθώς τα σύγχρονα συστήματα λογισμικού γίνονται όλο και πιο πολύπλοκα και αποκτούν αυξημένες δυνατότητες, οι χρήστες έχουν συνηθίσει στο «έθιμο» του τακτικού update/ upgrade προκειμένου το software τους να μην περνά σε αχρηστία- ωστόσο αυτό πολύ συχνά είναι εκνευριστικό, όπως γνωρίζουν όλοι οι χρήστες υπολογιστή. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των ενόπλων δυνάμεων, με τη διαφορά ότι εκεί τα πράγματα είναι πιο «δύσκολα», καθώς πρόκειται για συστήματα που έχουν να κάνουν με θέματα εθνικής ασφαλείας. Σε αυτό το πλαίσιο, η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου ξεκινά ένα φιλόδοξο τετραετές ερευνητικό πρόγραμμα για την διερεύνηση των θεμελιωδών υπολογιστικών και αλγοριθμικών απαιτήσεων που θα είχαν συστήματα λογισμικού και δεδομένων που θα ήταν σε θέση να παραμένουν σταθερά και λειτουργικά για διαστήματα άνω των 100 ετών. Το πρόγραμμα BRASS (Building Resource Adaptive Software Systems) επιδιώκει την υλοποίηση επιτευγμάτων και εξελίξεων προς την κατεύθυνση των «μακρόβιων» συστημάτων λογισμικού, που θα μπορούν να προσαρμόζονται σε μεταβολές στους πόρους στους οποίους βασίζονται και στα περιβάλλοντα στα οποία λειτουργούν. Τέτοιου είδους εξελίξεις θα καθιστούν απαραίτητη την ανάπτυξη τεχνολογιών και μεθόδων που θα αντιλαμβάνονται αλλαγές στο ευρύτερο περιβάλλον, αλλά και συστήματα που θα παρακολουθούν τις μεταβολές στο γύρω ψηφιακό «οικοσύστημα». Το εν λόγω project αναμένεται να οδηγήσει σε σημαντικά επιτεύγματα στον τομέα της «αντοχής», αξιοπιστίας και συντήρησης software. «Η τεχνολογία αναπόφευκτα εξελίσσεται, αλλά πολύ συχνά συνεπακόλουθες αλλαγέςσε libraries, data formats, πρωτόκολλα κ.α σε ένα οικοσύστημα λογισμικού υπονομεύουν την “συμπεριφορά” των εφαρμογών. Η ανικανότητα ομαλής προσαρμογής σε νέες λειτουργικές συνθήκες υπονομεύει την παραγωγικότητα, εμποδίζει την ανάπτυξη ασφαλούς – από κυβερνητικής άποψης- υποδομής και δημιουργεί τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο η πρόσβαση σε σημαντικό ψηφιακό υλικό να χαθεί καθώς το λογισμικό που παράγει και ερμηνεύει υλικό καταστεί παρωχημένο» αναφέρει ο Σουρές Τζαγκανάθαν, υπεύθυνος προγράμματος της DARPA. H αρχή στην οποία βασίζεται το BRASS είναι ότι απαιτείται μία εντελώς νέα προσέγγιση στον σχεδιασμό λογισμικού, την σύνθεσή του και τις δυνατότητες προσαρμογής του. Κατά τον Τζαγκανάθαν, το BRASS θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία «οικογενειών»προγραμμάτων, όλων ικανών να διατηρήσουν υψηλού επιπέδου λειτουργικότητα, αλλά με διαφορετικές εφαρμογές, προσαρμοσμένες σε διαφορετικά σετ διαθέσιμων πόρων, ανοίγοντας παράλληλα επιλογές για μείωση κόστους. http://www.naftemporiki.gr/story/958068/aionobio-logismiko

Οταν η Γη μετατράπηκε σε θερμή πηγή. Ενα άγνωστο μέχρι σήμερα, εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακό κεφάλαιο στην ιστορία της Γης αποκαλύπτει μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ. Υποστηρίζουν ότι πριν από μερικά δισ. έτη ένα μπαράζ συγκρούσεων γιγάντιων αστεροειδών με τη Γη την μετέτρεψε σε μια… θερμή πηγή. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. έτη. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ένα δισ. έτη αργότερα ο πλανήτης μας είχε αρχίσει να διαμορφώνεται γεωλογικά και ατμοσφαιρικά στην βιοσφαίρα που γνωρίζουμε σήμερα. Είχαν παραδείγματος χάριν κάνει την εμφάνιση τους οι πρώτοι ωκεανοί. Εκείνη την περίοδο βέβαια η Γη βομβαρδιζόταν από γιγάντιους αστεροειδείς διαμέτρου από 20-100 χλμ οι οποίοι προκαλούσαν μικρότερου και μεγαλύτερου εύρους καταστροφές και μεταβολές στον πλανήτη. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη πριν από περίπου από 3,3 δισ. έτη στη Γη έπεσαν δύο (μπορεί και περισσότεροι) γιγάντιοι αστεροειδείς με τα αποτελέσματα της σύγκρουσης να είναι κατακλυσμιαία. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι ερευνητές η συγκεκριμένη σύγκρουση είχε ως αποτέλεσμα η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα της Γης να αυξηθεί τόσο ώστε η επιφάνεια των ωκεανών να βράσει και να εξατμιστούν τεράστιες ποσότητες θαλασσινού νερού στην ατμόσφαιρα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η θερμοκρασία στον πλανήτη εκτοξεύτηκε στους 500 βαθμούς Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή διατηρήθηκε για μερικές εβδομάδες και στη συνέχεια η θερμοκρασία σταθεροποιήθηκε για διάστημα δώδεκα μηνών στους 100 βαθμούς Κελσίου. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές «οι ωκεανοί σε εκείνο το διάστημα είχαν μετατραπεί στην ουσία σε μια γιγάντια θερμή πηγή». Εκτιμούν μάλιστα ότι αυτή η εξέλιξη επηρέασε την ανάπτυξη και σταθερότητα του φλοιού της Γης ο οποίος μόλις είχε αρχίσει να δημιουργείται. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geology». http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=707516

Η ανεκτίμητη προσφορά του Τζον Νας στην επιστήμη. Η είδηση του θανάτου του κορυφαίου Αμερικανού μαθηματικού Τζον Νας (1928-2015), το περασμένο Σάββατο σε τροχαίο που έγινε στο New Jersey των ΗΠΑ, προκάλεσε την παγκόσμια συγκίνηση. Ο Νας υπήρξε ο πρώτος επιστήμονας που έχει βραβευτεί με δύο κορυφαία Βραβεία, το Άμπελ φέτος, για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη της θεωρίας των μη-γραμμικών, μερικών διαφορικών εξισώσεων με εφαρμογές στη γεωμετρική ανάλυση, και το Νόμπελ Οικονομικών το 1994, για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της θεωρίας παιγνίων. Ο Νας σκοτώθηκε μαζί με τη γυναίκα του Αλίσια, όταν ο οδηγός του ταξί στο οποίο επέβαιναν έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, το οποίο και έπεσε πάνω σε προστατευτικό κιγκλίδωμα. Το ζευγάρι επέστρεφε στο σπίτι του από το αεροδρόμιο, ύστερα από το ταξίδι τους στη Νορβηγία όπου ο Νας παρέλαβε, μαζί με τον μαθηματικό Λιούις Νίρενμπεργκ, το Βραβείο Άμπελ από την Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων. «Τα αξιοθαύμαστα επιτεύγματα του Τζον Νας ενέπνευσαν γενιές μαθηματικών, οικονομολόγων και επιστημόνων», δήλωσε στους New York Times ο Christopher L. Eisgruber, πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Princeton στο οποίο ο Νας υπήρξε καθηγητής. «Η ιστορία της ζωής του με την Αλίσια», συμπλήρωσε ο Eisgruber, «συγκίνησε, επίσης, εκατομμύρια αναγνωστών αλλά και θεατών του κινηματογράφου, οι οποίοι θαύμασαν τη γενναιότητα του ζευγαριού που βρέθηκε αντιμέτωπο με τόσες προκλήσεις». H ζωή του Τζον Νας έγινε ευρύτερα γνωστή από την ταινία του Ρον Χάουαρντ, Ένας υπέροχος άνθρωπος (2001) με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου, στην οποία παρουσιάζεται η προσπάθειά του μαθηματικού και οικονομολόγου να υπερβεί τα προβλήματα ψυχιατρικής φύσης που τον απασχόλησαν περισσότερο από 30 χρόνια. Η θεωρία του του Νας για τα μη-συνεργατικά παίγνια, η οποία δημοσιεύθηκε το 1950 και έγινε γνωστή ως Ισορροπία Νας, παρέχει ένα εννοιολογικά απλό, αλλά ισχυρό μαθηματικό εργαλείο για την ανάλυση ενός ευρέου φάσματος ανταγωνιστικών καταστάσεων : από τις εταιρικές αντιπαλότητες μέχρι τη λήψη νομοθετικών αποφάσεων. Η προσέγγιση του Νας είναι σήμερα ευρύτατα διαδεδομένη στο πεδίο της οικονομικής επιστήμης και σε ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικών επιστημών, ενώ έχει βρει εφαρμογές σε αρκετά ακόμα πεδία, όπως εκείνο της εξελικτικής βιολογίας. O καθηγητής των Μαθηματικών στο Princeton, Harold W. Kuhn, ο οποίος πέθανε το 2014 και υπήρξε παλιός φίλος και συνάδελφός του Νας, είχε πει για εκείνον : «νομίζω, ειλικρινά ότι στον 20ο αιώνα δεν υπήρξαν αρκετές μεγάλες ιδέες στον τομέα της οικονομίας. Ανάμεσα στις δέκα κορυφαίες ιδέες αυτού του πεδίου βρίσκεται, σίγουρα, η Ισορροπία Νας». Ο οικονομολόγος από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο Roger Myerson προχώρησε ακόμη περισσότερο, συγκρίνοντας τον αντίκτυπο της Ισορροπίας Νας στην οικονομία με την ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA στις βιολογικές επιστήμες. Αρκετοί μαθηματικοί θεωρούν, επίσης, ότι η συνεισφορά του Νας στην εξέλιξη των καθαρών μαθηματικών υπήρξε σημαντικότερη από το έργο του στη θεωρία παιγνίων για το οποίο τιμήθηκε με Νόμπελ, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία που είχε για την επιστήμη των μαθηματικών η προσφορά του Νας στη λύση του δύσκολου προβλήματος διαφορικής γεωμετρίας που προέρχεται από το έργο του μαθηματικού του 19ου αιώνα Μπέρναρντ Ρίμαν. «Η Τζέιν Όστεν έγραψε έξι μυθιστορήματα», τόνισε στην εφημερίδα New York Times ο καθηγητής μαθηματικών στο Harvard Barry Mazur,ο οποίος όταν ήταν νέος στο ΜΙΤ ο Νας δίδασκε εκεί. «Νομίζω ότι η προσφορά του Νας στα καθαρά μαθηματικά είναι ανάλογου επιπέδου. Έγραψε πάρα πολύ λίγα πράγματα πάνω σε διαφορετικά θέματα, τα οποία όμως είχαν τεράστιο αντίκτυπο στην επιστήμη. Δεν μπορείς να βρεις αρκετούς μαθηματικούς σήμερα που να προσεγγίζουν την επιστήμη και τα σημαντικά προβλήματά της με αυτόν τον τρόπο». Βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=S9LK1U3_lcw http://physicsgg.me/2015/05/25/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b6%ce%bf%ce%bd-%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7/