Δροσος Γεωργιος

Πρωτοποριακός αισθητήρας βλέπει πιο μακριά από το Hubble. Νέος φασματογράφος που εγκαταστάθηκε σε ένα ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο στη Χιλή χρειάστηκε μόλις 27 ώρες για να ολοκληρώσει μια απογραφή των γαλαξιών στις εσχατιές του Σύμπαντος, βλέποντας αντικείμενα αόρατα ακόμα και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το 1995, το Hubble έστρεψε το φακό του για δέκα συνεχόμενες μέρες σε μια μικρή περιοχή του ουρανού στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Τα δεδομένα που συγκέντρωσε, γνωστά ως «Βαθύ Πεδίο» (Hubble Deep Field) έφεραν επανάσταση στην κοσμολογία, καθώς αποκάλυψαν μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν. Αργότερα, το 1998, το διαστημικό τηλεσκόπιο πραγματοποίησε μια ανάλογη απογραφή των μακρινών γαλαξιών στον ουρανό του νότιου ημισφαιρίου, το λεγόμενο «Βαθύ Πεδίο του Νότου» ή HDF-S. Σε μια επίδειξη της τεχνολογικής προόδου που έχει σημειωθεί έκτοτε, ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) παρουσιάζουν μια νέα, λεπτομερέστερη εκδοχή του HDF-S. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics. http://www.aanda.org/articles/aa/abs/2015/03/aa25419-14/aa25419-14.html Κλειδί για το επίτευγμα ήταν ο «Φασματογραφικός Εξερευνητής Πολλαπλών Μονάδων», ή MUSE, ένας αισθητήρες που εγκαταστάθηκε σε ένα από τα τέσσερα επιμέρους τηλεσκόπια που συνιστούν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του ESO στο όρος Παρανάλ της Χιλής. Σε αντίθεση με άλλους αισθητήρες, οι οποίοι καταγράφουν μόνο την ένταση του φωτός σε κάθε εικονοστοιχείο (pixel), το MUSE καταγράφει 24 επιμέρους μήκη κύματος σε κάθε εικονοστοιχείο. Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science, τα επιπλέον δεδομένα επιτρέπουν στους αστρονόμους να υπολογίσουν άμεσα την απόσταση και τη σύσταση κάθε αντικειμένου, ακόμα και την εσωτερική κίνηση ορισμένων γαλαξιών. Με το Hubble, αντίθετα, οι αστρονόμοι έπρεπε να χρησιμοποιούν διαφορετικά όργανα για να αποκτήσουν το πλήρες φάσμα κάθε αντικειμένου που είχε δει νωρίτερα το διαστημικό τηλεσκόπιο. Το Muse ανακάλυψε 20 εξαιρετικά αμυδρά αντικείμενα που παρέμεναν αόρατα στο Hubble. Μέτρησε επίσης τις αποστάσεις 189 γαλαξιών στο οπτικό πεδίο του, δέκα φορές περισσότερους γαλαξίες από ό,τι είχαν μετρηθεί ως τώρα. Οι ενθουσιασμένοι ερευνητές του ESO ελπίζουν τώρα ότι το MUSE θα μπορέσει να δει τον λεγόμενο κοσμικό ιστό: αχανή νήματα πάνω στα οποία συγκεντρώνονται όλοι οι γαλαξίες του Σύμπαντος, αφήνοντας ανάμεσά τους άδειες εκτάσεις σαν τις τρύπες ενός σφουγγαριού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388894

Μυστικά για όλο το ηλιακό σύστημα ίσως κρύβει το δεύτερο «φεγγάρι» της Γης. Νέες αποκαλύψεις για την ιστορία και την εξέλιξη του ηλιακού συστήματος υπόσχεται ο 3753 Cruithne, ο δεύτερος φυσικός δορυφόρος που ανακαλύφθηκε να περιφέρεται στη «γειτονιά» της Γης, μαζί με το φεγγάρι. Σε αντίθεση όμως με τη Σελήνη, η οποία είναι συνεχώς ορατή από τον πλανήτη μας, η ύπαρξη του 3753 Cruithne ήρθε στο φως μόλις πρόσφατα, και πιο συγκεκριμένα το 1997. Ο λόγος είναι πως δεν ακολουθεί μία ομαλή ελλειπτική γύρω από τον πλανήτη μας, σαν τη Σελήνη, αλλά κινείται με τέτοιο τρόπο που η πορεία διαγράφει ένα περίπλοκο πεταλοειδές σχήμα. Έτσι, χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες ως ημι-τροχιακός δορυφόρος της Γης. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο σάιτ The Conversation o Ντάνκαν Φόρκαν, αστροφυσικός στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους, ακριβώς λόγω της πεταλοειδούς τροχιάς του, ο 3753 Cruithne είναι ιδανικός υποψήφιος για να κατανοηθεί πώς εξελίχθηκε το ηλιακό σύστημα υπό την επίδραση της βαρύτητας. Ο Φόρκαν προσθέτει επίσης πως, μαζί με τους αστεροειδείς και τους κομήτες, ο Cruithne μπορεί να αποκαλύψει επίσης σημαντικά στοιχεία για τη διαδικασία σχηματισμού των πλανητών. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, για να καταλάβει κανείς πώς περίπου μοιάζει μια τέτοια περίπλοκη τροχιά, αρκεί να φανταστεί ότι κινείται μαζί με τη Γη γύρω από τον Ήλιο. Τότε, ένα σώμα που διαγράφει απλή πεταλοειδή πορεία φαίνεται από τη φαινομενικά στατική Γη να προσεγγίζει τον πλανήτη μας και στη συνέχεια να απομακρύνεται από αυτόν, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το ίδιο μοτίβο. Πεταλοειδείς τροχιές ακολουθούν επίσης «φεγγάρια» σε άλλους πλανήτες, όπως στον Κρόνο, αλλά επίσης και άλλοι φυσικοί δορυφόροι της Γης, οι οποίοι ανακαλύφθηκαν μετά τον 3753 Cruithne. Αυτό που είναι ιδιαίτερο στην περίπτωσή του είναι ότι οι διαδοχικές θέσεις του σχηματίζουν έναν περίπλοκο δακτύλιο γύρω από τη γήινη τροχιά, ο οποίος είναι τόσο εκτεταμένος που φθάνει μέχρι τα όρια της Αφροδίτης και του Άρη. Μυστικά για όλο το ηλιακό σύστημα ίσως κρύβει το δεύτερο «φεγγάρι» της Γης Ο εντοπισμός του δεύτερου «φεγγαριού» της Γης, και στη συνέχεια άλλων σωμάτων που εκτελούν ανάλογες περίπλοκες αλλά σταθερές κινήσεις, σύμφωνα με τον Φόρκαν δείχνει πως τέτοιες αλληλεπιδράσεις θα πρέπει να συμβαίνουν από την εποχή που σχηματιζόταν το ηλιακό μας σύστημα. «Επειδή πιστεύουμε πως οι γήινοι πλανήτες δημιουργήθηκαν από τις συγκρούσεις σωμάτων με μέγεθος τουλάχιστον όσο ο 3753 Cruithne, αποτελούν μία νέα παράμετρο που πρέπει να λάβουμε υπόψη», σημειώνει χαρακτηριστικά. Την ίδια στιγμή, οι επιστήμονες γνωρίζουν σχετικά λίγα για τον 3753 Cruithne, αν και μπορούν να διαβεβαιώσουν με σχετική ασφάλεια ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο μεσαίου μεγέθους ανάμεσα στα μη πλανητικά σώματα του ηλιακού συστήματος. Η διάμετρός του είναι μόλις 5 χιλιόμετρα, περίπου όσο και ο κομήτης 67Ρ Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Κάτι που σημαίνει πως για τη μελέτη του θα χρειαζόταν ένα μη επανδρωμένο σκάφος παρόμοιο με το διαστημόπλοιο Ροζέτα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στον κομήτη 67Ρ. Σύμφωνα πάντως με τον αστροφυσικό από το πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους, ο 3753 Cruithne δεν έχει μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον, αφού θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κάλλιστα για τη δοκιμή τεχνολογιών που κάποια μέρα θα επιτρέψουν σε αστροναύτες να ερευνήσουν επιτόπου αστεροειδείς. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=lRaqYClJ154#t=26 http://www.naftemporiki.gr/story/920966/mustika-gia-olo-to-iliako-sustima-isos-krubei-to-deutero-feggari-tis-gis

Πρόσκρουση αστεροειδή δημιούργησε λίμνη στη Σουηδία. Έπειτα από δύο αιώνες αναζήτησης, η επιστήμη δείχνει να επιβεβαιώνει ότι η λίμνη Χούμελν στη νότια Σουηδία είναι στην πραγματικότητα ένας πλημμυρισμένος κρατήρας πρόσκρουσης. Το σχεδόν κυκλικό σχήμα της λίμνης προσέλκυσε για πρώτη φορά το επιστημονικό ενδιαφέρον τη δεκαετία του 1820, και για πολύ καιρό θεωρούνταν κρατήρας ανενεργού ηφαιστείου, αναφέρει το LiveScience.com. Νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geology, επιβεβαιώνει τις υποψίες που διατυπώθηκαν το 1960 ότι η λίμνη Χούμελν, η οποία έχει διάμετρο 1,2 χιλιομέτρων και βάθος 160 μέτρα, σχηματίστηκε από πρόσκρουση διαστημικού αντικειμένου, πιθανότατα αστεροειδή. Ο Καρλ Άλβμαρκ του Πανεπιστημίου της Λουντ στη Σουηδία εντόπισε στην περιοχή της λίμνης μικρούς κρυστάλλους χαλαζία που έφεραν ίχνη απότομης συμπίεσης. Οι σχηματισμοί αυτοί μπορούν να δημιουργηθούν μόνο από τις ακραίες πιέσεις μιας κοσμικής σύγκρουσης, αναφέρει ο ερευνητής στην επιθεώρηση Geology. Η λίμνη χρονολογείται γύρω στα 470 εκατομμύρια χρόνια, στα τέλη της Ορδοβίκιας Περιόδου. Εκείνη την εποχή, η Γη δεχόταν καταιγισμό από τα συντρίμμια μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο μεγάλα σώματα στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στη διάρκεια του βομβαρδισμού οι προσκρούσεις μετεωριτών ήταν 100 φορές συχνότερες από ό,τι σήμερα. Η χρονολόγηση της λίμνης ήταν εφικτή επειδή στα τέλη της Ορδοβίκιας Περιόδου μεγάλου μέρος του πλανήτη καλυπτόταν από ρηχές θάλασσες. Απολιθώματα ψαριών στα ιζήματα της λίμνης επέτρεψαν στους ερευνητές να προσδιορίσουν με ακρίβεια την ηλικία της. Όπως επισημαίνει ο Άλβμαρκ, ο βομβαρδισμός που δέχτηκε ο πλανήτης πριν από περίπου 470 εκατομμύρια χρόνια δεν αποκλείεται να ήταν τόσο έντονος ώστε να επηρέασε την εξέλιξη της ζωής. Το αντικείμενο που δημιούργησε τον κρατήρα του Χούμελν εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 100 με 150 μέτρα. Συγκριτικά, το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013, τραυματίζοντας περίπου 1.500 άτομα, είχε διάμετρο γύρω στα 20 μέτρα. Το αντικείμενο που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιόμετρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388913

Το αρχαιότερο σύστημα πλανητών Τον πιο ηλικιωμένο πρόγονο του ηλιακού μας συστήματος έφερε στο φως η πρόσφατη «αρχαιολογική» ανακάλυψη του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ: ένα αστέρι που μοιάζει με τον Ηλιο, γύρω του πέντε πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με αυτό της Γης, ένα σύστημα όμως επτά δισεκατομμυρίων ετών γηραιότερο από το ηλιακό μας σύστημα. «Οταν σχηματίστηκε η Γη, αυτοί οι πέντε πλανήτες και ο αστέρας τους ήταν ήδη μεγαλύτεροι σε ηλικία από τη σημερινή ηλικία της Γης» λέει στην «Κ» ο Τιάγκο Καμπάντε, ερευνητής αστεροσεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και επικεφαλής της μεγάλης έρευνας στην οποία συμμετείχαν επιστήμονες από δεκάδες ερευνητικά κέντρα της Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Δανίας, της Πορτογαλίας, της Αυστραλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας. Ο αστέρας Κέπλερ-444, όπως ονομάστηκε, σχηματίστηκε πριν από 11,2 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το σύμπαν, 13,8 δισεκατομμυρίων ετών σήμερα, ήταν ακόμα στη νεότητά του, ανακοίνωσε σε δημοσίευσή της η διεθνής ερευνητική ομάδα σε τεύχος του Φεβρουαρίου του επιστημονικού περιοδικού The Astrophysical Journal. «Είναι το αρχαιότερο σύστημα με πλανήτες σαν τη Γη, που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα» λέει ο δρ Παναγιώτης Νιάρχος, καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διαστημική αποστολή Κέπλερ έχει φέρει στο φως μέχρι σήμερα πάνω από 1.000 εξωπλανήτες, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο των διαβάσεων, δηλαδή την παρατήρηση του περάσματος του πλανήτη μπροστά από τον αστέρα του. Αυτές οι διαβάσεις των πλανητών μπροστά από τα αστέρια τους προκαλούν απειροελάχιστες διακυμάνσεις στη λαμπρότητα των αστέρων και, παρατηρώντας αυτή την πτώση στη φωτεινότητα, οι επιστήμονες μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα τόσο για τους πλανήτες, όσο και για τους ίδιους τους αστέρες. «Είναι σαν να προσπαθούμε να δούμε ένα κουνούπι να περνάει μπροστά από ένα φάρο και να μετρήσουμε τη μεταβολή του φωτός του φάρου λόγω του περάσματος του κουνουπιού. Μιλάμε για τέτοιας κλίμακας διακυμάνσεις» εξηγεί ο δρ Αλέξιος Λιάκος, ερευνητής στον τομέα της παρατηρησιακής αστροφυσικής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Τα εξελιγμένα τεχνολογικά και ευαίσθητα όργανα του Κέπλερ χρησιμοποιούνται από τους επιστήμονες για να μετρήσουν και άλλες διακυμάνσεις του φωτός, που οφείλονται στις αναπάλσεις του ίδιου του αστέρα, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο αυτός φουσκώνει και ξεφουσκώνει σε συνάρτηση με τον χρόνο. Η μελέτη αυτών των αναπάλσεων απασχολεί ένα συναρπαστικό τομέα της αστρονομίας που ονομάζεται αστεροσεισμολογία. «Οπως η συχνότητα με την οποία τρέμει ένα μπαλόνι γεμάτο με νερό προδίδει το περιεχόμενό του, έτσι και η παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο πάλλονται εξωτερικά τα αστέρια αποκαλύπτει τι κρύβουν στο εσωτερικό τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε έμμεσα σεισμολογία, βλέπουμε δηλαδή το υπέδαφος του αστεριού», συμπληρώνει ο δρ Κοσμάς Γαζέας, Λέκτορας Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος σε ένα μεγάλο μέρος της έρευνάς του χρησιμοποιεί τις μεθόδους της αστεροσεισμολογίας. Αυτές οι αναπάλσεις, οι οποίες στην περίπτωση του αστέρα Κέπλερ-444 είναι της τάξης των λίγων λεπτών, δημιουργούν αυξομειώσεις στη λαμπρότητα του αστέρα, που όταν παρατηρηθούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και αναλυθούν με τη βοήθεια μαθηματικών μοντέλων, βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν το εσωτερικό των αστέρων. «Από την ανάλυση αυτών των δεδομένων μπορούμε να συλλέξουμε πληροφορίες για την πυκνότητα του αστέρα, την επιφανειακή του βαρύτητα, τη μάζα, την ακτίνα, αλλά το σημαντικότερο, να υπολογίσουμε την ηλικία του» λέει ο δρ Νιάρχος, ο οποίος με την ερευνητική του ομάδα εφαρμόζει τη μέθοδο της αστεροσεισμολογίας σε δεδομένα που συλλέγει από γήινα τηλεσκόπια. Αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό ενός αστέρα και επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν την ηλικία του και την εξελικτική του κατάσταση, σχετίζεται με αλλαγές στην πυκνότητά του, δηλαδή στο πόσο συμπαγής είναι. «Πάρε για παράδειγμα τον Ηλιο, του οποίου η ηλικία είναι μικρότερη από 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Εάν τον μελετήσουμε σήμερα και μετά από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, θα παρατηρήσουμε πτώση στην πυκνότητά του, διότι ενώ θα έχει μεγαλύτερο μέγεθος, θα έχει διατηρήσει την ίδια μάζα» λέει ο δρ Καμπάντε. «Η επιβεβαίωση της τόσο μεγάλης ηλικίας του Κέπλερ-444 βοηθά να καθοριστεί η αρχή της εποχής σχηματισμού των πλανητών» τονίζει στην «Κ» ο δρ Νιάρχος. Πράγματι, οι επιστήμονες μέχρι πολύ πρόσφατα δεν θεωρούσαν δυνατό γύρω από τόσο γηραιά αστέρια, των οποίων η σύσταση ήταν φτωχή σε βαρέα μέταλλα, να μπορούν να σχηματιστούν πλανήτες του μεγέθους της Γης. «Aυτή η ανακάλυψη μας κάνει να αναθεωρήσουμε σχετικά με τα στενά όρια ηλικίας των πλανητών, τα οποία πιστεύαμε ότι ήταν κοντά στη δημιουργία του δικού μας πλανήτη. Μαθαίνουμε επίσης ότι και στο παρελθόν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία πλανητών μεγέθους ανάλογου με αυτού της Γης» λέει ο δρ Γαζέας. Η έρευνα όμως στον τομέα των εξωπλανητών δεν έχει ως μοναδικό στόχο τη μελέτη των ουράνιων σωμάτων και της ιστορίας του γαλαξία, αλλά ξυπνά την έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων για εύρεση απαντήσεων σε ερωτήματα όπως ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε, πού οδηγούμαστε, είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Παρότι βέβαια κανείς από τους πέντε πλανήτες του Κέπλερ-444 δεν είναι καλός υποψήφιος για την ύπαρξη ζωής – διότι περιφέρονται σε τροχιές πολύ κοντά στο αστέρι τους, όπου οι θερμοκρασίες είναι υπερβολικά υψηλές «το γεγονός ότι βρέθηκαν μικροί σε μέγεθος πλανήτες ηλικίας 11 δισεκατομμυρίων ετών, αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες να ανακαλυφθούν και άλλοι πλανήτες σαν τη Γη», επισημαίνει ο δρ Γαζέας. «Η ελπίδα αυτή τροφοδοτεί τη συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη πολιτισμών αρχαιότερων και πολύ πιο εξελιγμένων από τον δικό μας» προσθέτει. Ακόμα και εάν υπάρχει όμως εξελιγμένη τεχνολογικά αρχαία ζωή στον γαλαξία μας, σύμφωνα με τον δρα Καμπάντε, θα είναι πέρα από τα όρια της φαντασίας μας να τη συλλάβουμε. «Οταν εμείς οι άνθρωποι υπάρχουμε πάνω στη Γη εδώ και λιγότερα από 200.000 χρόνια, η πιθανότητα να αντιληφθούμε την ύπαρξη ενός πολιτισμού κάπου στο γαλαξία που είναι μερικά δισεκατομμύρια χρόνια παλιότερος από τον δικό μας, είναι μηδαμινή» λέει ο ίδιος. «Πάρε για παράδειγμα μία μυρμηγκοφωλιά που βρίσκεται δίπλα σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Πώς είναι ποτέ δυνατό να εξηγήσουμε στα μυρμήγκια τι είναι ο αυτοκινητόδρομος; Είναι κάτι τελείως εκτός της κατανόησής τους» προσθέτει. «Σήμερα, εμείς οι άνθρωποι, μπορεί να είμαστε αυτά τα μυρμήγκια στην άκρη του δρόμου...». http://www.kathimerini.gr/805538/article/epikairothta/episthmh/idoy-to-arxaiotero-systhma-planhtwn

Η NASA αποχαιρέτισε με ένα tweet τον Λέοναρντ Νιμόι. «Τόσοι πολλοί από εμάς εμπνεύστηκαν από το Star Trek» γράφει το tweet με το οποίο η NASA αποχαιρέτισε τον Σποκ της θρυλικής σειράς επιστημονικής φαντασίας, Λέοναρντ Νιμόι, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 83 του χρόνια. Η φωτογραφία με την οποία συνοδεύει την ανάρτησή της η NASA είναι του 1976, από τα αποκαλυπτήρια του πρώτου διαστημικού λεωφορείου. Διακρίνονται τα βασικά μέλη του καστ, μεταξύ των οποίων (στο κέντρο) ο Λέοναρντ Νιμόι, καθώς και ο δημιουργός του Star Trek ΤΖιν Ροντενμπέρι. Το πρώτο διαστημικό λεωφορείο ονομάστηκε Enterprise... RIP Leonard Nimoy. So many of us at NASA were inspired by Star Trek. Boldly go... http://t.co/qpeH5BTzQc pic.twitter.com/nMmFMKYv1L — NASA (@NASA) February 27, 2015 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231389036 «Πολύ πριν οι σπασίκλες γίνουν μόδα, υπήρχε ο Λέοναρντ Νίμοϊ» Φόρο τιμής στον ηθοποιό Λέοναρντ Νίμοϊ, τον Σποκ της θρυλικής σειράς επιστημονικής φαντασίας «Star Trek», ο οποίος πέθανε την Παρασκευή στα 83 του χρόνια, απέτισε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. «Λάτρευα τον Σποκ... Πολύ πριν το να είσαι νέρντ (σ.σ. σπασίκλας) ήταν της μόδας, υπήρχε ο Λέοναρντ Νίμοϊ... Ο Λέοναρντ ήταν διά βίου εραστής των τεχνών και των ανθρωπιστικών επιστημών, ένας υποστηρικτής των επιστημών, γενναιόδωρος με τον χρόνο και τα ταλέντα του» έγραψε ο Μπαράκ Ομπάμα στο Twitter. «Και φυσικά, ο Λέοναρντ ήταν Σποκ. Άνετος, λογικός, με μεγάλα αφτιά και ψύχραιμος, το κέντρο του αισιόδοξου, χωρίς αποκλεισμούς οράματος του Σταρ Τρεκ για το μέλλον της ανθρωπότητας» πρόσθεσε ο αμερικανός πρόεδρος. "Long before being nerdy was cool, there was Leonard Nimoy." —President Obama #LLAP — Barack Obama (@BarackObama) February 27, 2015 Ο ένας μετά τον άλλον άνθρωποι της πολιτικής αλλά και της εποποιίας του Διαστήματος αποχαιρέτησαν τον Λέοναρντ Νίμοϊ. Από τους πιο χαρακτηριστικούς αποχαιρετισμούς αυτός του αστροναύτη Τέρι Βιρτς, μέλους της αποστολής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που ανήρτησε μια φωτογραφία με το σήμα του χαιρετισμού του πλανήτη Βάλκαν, απ όπου καταγόταν ο ήρωας Σποκ, με φόντο τη Γη. http://www.tanea.gr/news/culture/article/5214228/o-ompama-apotinei-foro-timhs-ston-spok-poly-prin-oi-spasikles-ginoyn-moda-yphrxe-o-leonarnt-nimoi/ «Η ζωή είναι σαν ένας κήπος» - Tο τελευταίο tweet του Λέοναρντ Νιμόι «Η ζωή είναι σαν ένας κήπος. Μπορεί να υπάρχουν τέλειες στιγμές, αλλά δεν μπορούν να διατηρηθούν παρά μόνο στη μνήμη. LLAP». Αυτό ήταν το τελευταίο tweet του Λέοναρντ Νιμόι πριν από μερικές ημέρες (και συγκεκριμένα στις 23 Φεβρουαρίου). A life is like a garden. Perfect moments can be had, but not preserved, except in memory. LLAP — Leonard Nimoy (@TheRealNimoy) February 23, 2015 Ο γνωστός ηθοποιός που μένει στη δική μας μνήμη ως Σποκ και όχι μόνο, αναρτούσε συχνά φωτογραφίες, αποσπάσματα από ποιήματά του, σκέψεις για στιγμές της ζωής του στο Twitter. Κάθε του ανάρτηση τη συνόδευε με το LLAP (Live Long and Prosper), τη χαρακτηριστική φράση του Σποκ στο Star Trek. http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231389011

Διεθνες Ετος Φωτος. Με μία εκδήλωση για μικρούς και μεγάλους ξεκινά η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος Ευγενίδου το αφιέρωμά της στο Διεθνές Έτος Φωτός. Το απόγευμα της Τετάρτης 4 Μαρτίου, οι επισκέπτες θα συμμετάσχουν σε διαδραστικά παιχνίδια με θέμα το φως, θα παρακολουθήσουν εντυπωσιακές επιδείξεις πειραμάτων για το φως και τις οπτικές ψευδαισθήσεις, θα ακολουθήσουν ειδική διαδρομή στα διαδραστικά εκθέματα και θα φωτογραφηθούν με τρόπο μοναδικό, ανακαλύπτοντας τις ιδιότητες του φωτός. Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη για το κοινό και το πρόγραμμα περιλαμβάνει: 18:00, 19:00 και 20:00 Διαδραστικό Παιχνίδι: «Το παιχνίδι του φωτός» Μικροί και μεγάλοι συμμετέχουν σε ένα διασκεδαστικό διαδραστικό παιχνίδι με θέμα το φως και εξοικειώνονται με τον τρόπο διάδοσής του. Ποια πορεία ακολουθεί το φως; Τι θα μπορούσε να την αλλάξει; Οι επισκέπτες παίρνουν θέσεις στο ταμπλό, μαθαίνουν να κινούνται όπως μία φωτεινή ακτίνα και το παιχνίδι ξεκινά... 18:30, 19:30 και 20:30 Επίδειξη πειραμάτων «Επιστήμη… στο φως!» Λέιζερ, πρίσματα και φακοί είναι οι πρωταγωνιστές σε ένα μαγικό ταξίδι στα μυστικά του φωτός. «Χημικές» και «ηλεκτρομαγνητικές» εκπλήξεις κλέβουν την παράσταση. 18:00 έως 21:00 Διαδραστικό Έκθεμα: «Οι πολύχρωμες σκιές σου!» Η Διαδραστική Έκθεση παρουσιάζει το νέο της έκθεμα με τίτλο «Οι πολύχρωμες σκιές σου». Στο έκθεμα αυτό οι επισκέπτες ανακαλύπτουν πώς γίνεται η σύνθεση του λευκού φωτός, συμμετέχουν με ολόκληρο το σώμα τους και πειραματίζονται με τα χρώματα των σκιών που μπορούν να δημιουργήσουν. Το έκθεμα προσφέρεται για διάδραση και αναμνηστικές φωτογραφίες. 18:00 έως 21:00 Φωτογραφίες: «Γιορτάζοντας το Διεθνές Έτος Φωτός!» Ειδικά για την εκδήλωση, η Διαδραστική Έκθεση δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να αποκτήσει αναμνηστικές φωτογραφίες για το έτος φωτός. Για τις φωτογραφίες συνδυάζονται μεγάλος χρόνος έκθεσης του αισθητήρα στο φως και ένα μηχανικό στροβοσκόπιο. Το αποτέλεσμα εκπλήσσει. 18:00 έως 21:00 Διαδρομή για παιδιά από 8 έως 12 ετών: «Τι έχετε να πείτε… για το φως κ. Νεύτωνα;» Σε αυτή την ειδικά σχεδιασμένη διαδρομή, οι γονείς γίνονται ξεναγοί και μαζί με τα παιδιά ανακαλύπτουν τις βασικές ιδιότητες του φωτός. Επίσημος καλεσμένος της παρέας είναι ο Ισαάκ Νεύτωνας. Παράλληλα, από τις 7 Μαρτίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας θα έχει αφιέρωμα στο Διεθνές Έτος Φωτός. Οι επισκέπτες θα μπορούν να παρακολουθήσουν πολλές σχετικές δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνουν επίδειξη πειραμάτων για το φως και τις οπτικές ψευδαισθήσεις, εργαστήρι για παιδιά, διαδραστική αφήγηση, διαδρομή για γονείς και παιδιά 8 έως 12 ετών και ένα νέο έκθεμα έκπληξη. Πληροφορίες: Ίδρυμα Ευγενίδου: Λ. Συγγρού 387 Π.Φάληρο, Τηλ: 210 9469600 * Για τις δραστηριότητες αυτές δεν γίνεται κράτηση. Σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Οι χώροι είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με αναπηρία και εμποδιζόμενα άτομα (είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Υπάρχει δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση rd@eugenfound.edu.gr, ενώ οι σκύλοι-οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231388527 Η πρώτη φωτογραφία της Γης από το Διάστημα. Το πρώτο πορτρέτο της Γης από το Διάστημα τραβήχτηκε από έναν πύραυλο ναζιστικής τεχνολογίας. Η ασπρόμαυρη, μάλλον θολή εικόνα ελήφθη σε ύψος άνω των 100 χιλιομέτρων από έναν αμερικανικό πύραυλο V-2, ο οποίος εκτοξεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου 1946 από την βάση του Γουάιτ Σαντς στο Νιου Μέξικο των ΗΠΑ. Η φωτογραφική μηχανή των 35 χιλιοστών ανακτήθηκε μετά τη συντριβή του πυραύλου στο έδαφος, αναφέρει το περιοδικό New Scientist. Η πρωτότυπη εκτύπωση της ιστορικής εικόνας δημοπρατήθηκε την Πέμπτη από τον οίκο Dreweatts & Bloomsbury στο Λονδίνο, στην τιμή των 1.400 λιρών. Οι διαβόητοι πύραυλοι V-2 αναπτύχθηκαν στη ναζιστική Γερμανία από τον φυσικό και μηχανικό Βέρνερ φον Μπράουν, ο οποίος παρά την κακή φήμη του θεωρείται σήμερα πρωτοπόρος της διαστημικής εποχής. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B5%CF%81_%CF%86%CE%BF%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD Ο V-2, ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος μεγάλου βεληνεκούς, σχεδιάστηκε ειδικά για τον βομβαρδισμό Συμμαχικών στόχων, κυρίως του Λονδίνου, ως αντίποινα για το βομβαρδισμό γερμανικών πόλεων τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τη λήξη του πολέμου, ο Βέρνερ φον Μπράουν στρατολογήθηκε στο πυραυλικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, όπου εργάστηκε μέχρι το 1972. Επέβλεψε μάλιστα την ανάπτυξη του πυραύλου Saturn που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη το 1969. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388634 To 2016 στο διάστημα ο πύραυλος Angara A5. Για το 2016 προγραμματίζεται η επόμενη εκτόξευση του νεότερου βαρέως πυραύλου φιλικού προς το περιβάλλουν Angara A5 από την Ρωσία. Η επόμενη εκτόξευση έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί το 2016, σύμφωνα με τον επικεφαλής του Κρατικού Ερευνητικού Κέντρου Κρουνιτσεφ και του Κέντρου Διαστημικής Παραγωγής, Αντρέι Καλινόφσκι. «Ο πύραυλος θα είναι έτοιμος φέτος και η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για το 2016», είπε στους δημοσιογράφους ο Αντρέι Καλινόφσκι. Η πρώτη εκτόξευση του Angara Α5 πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2014. Ο πύραυλος έθεσε σε τροχιά με επιτυχία ένα εικονικό φορτίο. Η οικογένεια των διαστημικών πυραύλων Angara έχει σχεδιαστεί για να παρέχει δυνατότητες άρσης φορτίων μεταξύ 4 και 35 μετρικών τόνων, οι οποίοι μπορούν να εκτοξευθούν σε χαμηλές τροχιές της Γης. Σύμφωνα με την Διαστημικό Κέντρο Κρουνιτσεφ το σύστημα Angara θα παρέχει στη Ρωσία δυνατότητες εκτόξευσης κάθε τύπου διαστημικού οχήματος από την περιοχή της και θα διασφαλίσει την ανεξάρτητη πρόσβαση της Ρωσίας στο διάστημα. http://gr.rbth.com/news/2015/02/26/to_2016_sto_diastima_o_pyraylo_angara_a5_35599.html

Νέα θεωρία εξηγεί την προέλευση της ύλης στο σύμπαν. Την αιτία που ενδεχομένως κρύβεται πίσω από το γεγονός ότι η ύλη υπερίσχυσε της αντιύλης στα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας, με συνέπεια το σύμπαν σήμερα να κατακλύζεται από σωματίδια, διατυπώνουν Αμερικανοί φυσικοί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες σε άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review Letters, η ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη στο «νεαρό» σύμπαν σχετίζεται με το μποζόνιο Χιγκς, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε το 2012 από μετρήσεις στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN. Με βάση τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, όταν το σύμπαν είχε «ηλικία» μόλις 10-32 δευτερόλεπτα, ένα μέρος των φωτονίων που είχαν δημιουργηθεί άρχισε να μετατρέπεται σε ύλη, με τη μορφή ζευγών από σωματίδια και αντισωματίδια. Μόλις δημιουργούνταν, τα ζεύγη αυτά συγκρούονταν και αλληλοεξουδετερώνονταν, παράγοντας πάλι ακτινοβολία. Ωστόσο, δεν εξαϋλώθηκαν όλα τα σωματίδια αφού, έστω και σε απειρολάχιστο βαθμό, τα σωματίδια υπερείχαν αριθμητικά των αντισωματιδίων – για κάθε 1 δισεκατομμύριο αντισωματίδια υπήρχαν 1 δισεκατομμύρια και 1 αντισωματίδια. Μια ασυμμετρία στην οποία «χρωστάμε» το γεγονός ότι προέκυψαν τα πρώτα σταθερά υποατομικά σωματίδια, και εν τέλει το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Αν και αυτή η απειροελάχιστη υπεροχή είναι η αιτία που οι αστέρες και οι πλανήτες αποτελούνται από ύλη, με την αντιύλη να σπανίζει στο σύμπαν, συνιστά γρίφο για τους κοσμολόγους επειδή δεν μπορεί να εξηγηθεί με τους νόμους της φυσικής, οι νόμοι δεν κάνουν «διακρίσεις» ανάμεσα στα σωματίδια και τα αντισωματίδια. Σύμφωνα όμως με την ομάδα από το UCLA, πιθανόν οφείλεται στη συμπεριφορά του μποζονίου Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη και την αντιύλη. Πιο συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα, η ανισοκατανομή προήλθε από την κίνηση του πεδίου Χιγκς, το οποίο σχετίζεται με το μποζόνιο, η οποία είχε σαν συνέπεια σε εκείνο το στάδιο της κοσμικής δημιουργίας οι μάζες των σωματιδίων και των αντισωματιδίων να είναι παροδικά άνισες. Η εξήγηση αυτή βασίζεται στην υπόθεση πως, στις πρώτες φάσεις της Μεγάλης Έκρηξης, η ένταση του πεδίου ήταν πολύ μεγαλύτερη από την «τιμή ισορροπίας» που έχει σήμερα. Γεγονός που με τη σειρά του επέτρεψε στα σωματίδια να «κυριαρχήσουν» στα αντισωματίδια. Το σωματίδιο Χιγκς προτάθηκε το 1964 από τον Βρετανό Πίτερ Χιγκς και τον Γάλλο Φρανσουά Ανγκλέρ, ως ο μηχανισμός απόκτησης μάζας που συμπλήρωνε και την τελευταία «ψηφίδα» στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Το σωματίδιο κέρδισε τα φώτα της δημοσιότητας το 2012, όταν δύο ανεξάρτητα πειράματα στον επιταχυντή του CERN ανακοίνωσαν την πειραματική επαλήθευσή του. Την επόμενη χρονιά, οι δύο επιστήμονες απέσπασαν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την πρόβλεψή τους. http://www.naftemporiki.gr/story/920545/nea-theoria-eksigei-tin-proeleusi-tis-ulis-sto-sumpan

Φωτεινές πηγές Ένας πλανήτης νάνος εκπέμπει δύο φωτεινά σήματα σε ένα σκάφος της NASA το οποίο κατευθύνεται προς αυτόν και οι επιστήμονες δεν ξέρουν πραγματικά με τι έχουν να κάνουν. Όσο και παράξενο και αν ακούγεται αυτή είναι η κατάσταση που περιγράφεται με τον πλανήτη νάνο Δήμητρα (Ceres) το μεγαλύτερο σε διαστάσεις σώμα που βρίσκεται στην ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία. Το διαστημόπλοιο της NASA DAWN πλησιάζει τον πλανήτη πριν το «ραντεβού» της 6ης Μαρτίου. Η φωτογραφία που μπορείτε να δείτε ελήφθη στις 19 Φεβρουαρίου και σε απόσταση 46.000 χλμ. και δείχνει δύο έντονες φωτεινές πηγές στο έδαφος του μικρο-πλανήτη. Προηγούμενες φωτογραφίες της Δήμητρας από μεγαλύτερη απόσταση έδειχναν μια πηγή φωτός και ήταν εξίσου αινιγματικό. Στη συνέχεια το μυστήριο μεγάλωσε καθώς οι πηγές φωτός έγιναν δύο. «Πρόκειται για κάτι απρόβλεπτο και ακόμη παραμένει μυστήριο για εμάς», εξηγεί ο Andreas Nathues επικεφαλής της ομάδας που διαχειρίζεται τα δεδομένα της κάμερας στο ινστιτούτο Max Planck της Γερμανίας: «Το φωτεινότερο σημείο από τα δύο πάντως εξακολουθεί να είναι πολύ μικρό για να το αναλύσουμε με βάση τις φωτογραφίες, αλλά εκτός από το μέγεθός του είναι το φωτεινότερο σημείο στην επιφάνεια του μικρο-πλανήτη» συμπληρώνει. Τι μπορεί να είναι τότε αυτό που προκαλεί την αντανάκλαση αυτή του φωτός; Η πλέον προφανής εξήγηση είναι αυτή του πάγου αν και ο πάγος θα αντανακλούσε πολύ περισσότερο φως. Οι επιστήμονες έχουν προηγουμένως παρατηρήσει υδρατμούς να βγαίνουν από την επιφάνεια της Δήμητρας κάνοντας έτσι το σχηματισμό πάγου την πιο προφανή αιτία. Υπάρχουν όμως και άλλες εξηγήσεις. Πολλοί εκτιμούν πως πρόκειται για κομμάτια άλατος. Η μικρή απόσταση όμως των δύο αυτών σημείων συνιστούν για τους επιστήμονες ότι πιθανότατα πρόκειται για κάτι που σχετίζεται με ηφαιστειακή δραστηριότητα και πάγου δηλαδή που σχηματίζεται σε δύο κρατήρες ηφαιστείων. Πάντως σε ότι και να οφείλεται η φωτεινή αυτή διαταραχή στην επιφάνεια της Δήμητρας σύντομα θα μάθουμε καθώς το διαστημόπλοιο Dawn βρίσκεται λίγες ημέρες πριν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη και για τους επόμενους 16 μήνες θα αποστέλλει φωτογραφίες σε πολύ μεγαλύτερη ανάλυση. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9

Τελευταία ματιά στον Sentinel-2A. Πριν ο Sentinel-2Α συσκευαστεί και σταλεί στη Γαλλική Γουιάνα για εκτόξευση που στόχος είναι να πραγματοποιηθεί στις 12 Ιουνίου, εκπρόσωποι των ΜΜΕ και ειδικοί έριξαν μια τελευταία ματιά στον δεύτερο δορυφόρο του Ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus. Σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο IABG στο Μόναχο - όπου ο δορυφόρος υποβάλλεται σε δοκιμές από τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους - οι διαχειριστές του έργου ενημέρωσαν σχετικά με την κατάσταση του δορυφόρου. "Έχω ένα χαμόγελο στα μάτια μου, επειδή είμαστε πολύ κοντά στην ολοκλήρωση όλων των δοκιμών του Sentinel-2Α," δήλωσε ο Michael Menking από την Airbus Defence and Space, κύριο ανάδοχο που ηγείται της βιομηχανικής κοινοπραξίας που κατασκεύασε το δορυφόρο. "Όλες οι δοκιμές έχουν αποδείξει ότι ο δορυφόρος κάνει ό,τι χτίστηκε να κάνει. Είμαστε πολύ κοντά στην προετοιμασία του για αποστολή - μόνο δύο δοκιμές απομένουν" Προσφέροντας 'έγχρωμη όραση' για το πρόγραμμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης Copernicus της Ευρώπης, ο Sentinel-2A συνδυάζει υψηλή ανάλυση και καινοτόμες πολυφασματικές δυνατότητες - πρώτη φορά για την ESA. Με 290 χιλιόμετρα εύρος κάλυψης και συχνές επαναληπτικές επισκέψεις, ο Sentinel-2 θα παραδώσει απόψεις των μεταβαλλόμενων χερσαίων εκτάσεων της Γης με πρωτοφανή λεπτομέρεια και ακρίβεια. Οι πληροφορίες από αυτή την τελευταία αποστολή θα συμβάλουν στη βελτίωση των γεωργικών πρακτικών, την παρακολούθηση των δασών του κόσμου, την ανίχνευση της ρύπανσης σε λίμνες και παράκτια ύδατα, ενώ θα συμβάλλουν στη χαρτογράφηση καταστροφών και πολλά άλλα. "Ο Sentinel-2 είναι κατάλληλος για σημαντικές κοινωνικές προκλήσεις, όπως η ασφάλεια στα τρόφιμα για έναν αυξανόμενο πληθυσμό και η κλιματική αλλαγή", δήλωσε ο Volker Liebig, Διευθυντής των προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA. Αναφερόμενος στην ποικιλία των υπηρεσιών του Copernicus που θα υποστηριχθούν από τους Sentinels, ο Reinhard Schulte-Braucks από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις εφαρμογές στον τομέα της υγείας. "Είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε μέτρα για την καταπολέμηση της ελονοσίας στην Αφρική, και ελπίζω αυτό να γίνει ακόμα καλύτερα με τα δεδομένα Sentinel-2", είπε ο κος Schulte-Braucks. Ενώ συνέχισε παρέχοντας παραδείγματα για το πώς ο δορυφόρος θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τον αριθμό και του κύκλου αναπαραγωγής των κουνουπιών, οδηγώντας σε βελτιωμένη πρόβλεψη για τις περιοχές που κινδυνεύουν από ελονοσία. Ο Markus Probeck από τη γερμανική geo-information technology consultancy GAF-AG υπογράμμισε την βελτιωμένη κάλυψη που θα παρέχει ο Sentinel-2 - ιδιαίτερα χρήσιμη πάνω από τα τροπικά δάση όπου η νεφοκάλυψη είναι επίμονη. Θα επωφεληθούν επίσης οι επίγειες υπηρεσίες παρακολούθησης, όπως η επέκταση των οικισμών και προβλέψεις για την απόδοση των καλλιεργειών, όπου χρειάζονται συχνές ενημερώσεις. "Στα προηγούμενα έργα, μου πήρε επτά χρόνια για να έχω την πλήρη, σχετικά χωρίς σύννεφα κάλυψη της Γκαμπόν", είπε. "Αλλά με τον Sentinel-2, θα περιμένουμε να πάρουμε κάλυψη χωρίς σύννεφα μέσα σε ένα ή δύο χρόνια - ίσως και πιο σύντομα" Ο Sentinel-2A πρέπει ακόμη να υποβληθεί στις τελικές δοκιμές επικύρωσης πριν το Συμβούλιο Qualification and Acceptance Review Board επιτρέψει την αποστολή του στο διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας, που έχει προγραμματιστεί για τις 19 Απριλίου. Η ημερομηνία - στόχος για την εκτόξευση είναι στις 12 Ιουνίου. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/02/Colour_vision_for_Copernicus http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Teleytahia_matiha_ston_Sentinel-2A Ρωσικός Διαστημικός Σταθμός!!! Ο «Πόλεμος στο Διάστημα» για ΗΠΑ-Ρωσία και Κίνα συνεχίζεται με τις δύο τελευταίες να σχεδιάζουν τη δημιουργία των δικών τους σταθμών, με στόχο να εξερευνήσουν τον «άγνωστο» εξωγήινο κόσμο. Σε ρεπορτάζ του, το RT αποκαλύπτει ότι η Ρωσία και η εθνική της διαστημική υπηρεσία (σ.σ. Roscosmos), προτίθενται να δημιουργήσουν έναν σταθμό στο Διάστημα έως το έτος 2024. Αυτό θα αποτελέσει τον προπομπό μιας δικής της – εξωπλανητικής- βάσης. Εάν επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος, επανδρωμένες αποστολές εκτιμάται ότι θα γίνουν το 2030. Ο εμπνευστής της δημιουργίας ενός ρωσικού διαστημικού σταθμού, ο επικεφαλής του Roscosmos, κ. Oleg Ostapenko, ανέφερε σε δηλώσεις του ότι η εξέλιξη αυτή θα αποτελέσει «ένα βήμα μπροστά» για τη Ρωσία το οποίο θα μπορέσει να «εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%8C-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE Φωτογραφίες της NASA. Τουλάχιστον 700 φωτογραφίες από τη «χρυσή» εποχή της NASA στην εξερεύνηση του διαστήματος πωλούνται από την Bloomsbury Auctions στο Λονδίνο σήμερα, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης selfie που τραβήχτηκε στο διάστημα και μια σπάνια εικόνα του πρώτου αστροναύτη που πάτησε στη Σελήνη, Νιλ Άρμστρονγκ. Οι φωτογραφίες που βγαίνουν στο «σφυρί» αναμένεται να πωληθούν σε μέσες τιμές οι οποίες κυμαίνονται μεταξύ 300 και 10.000 στερλινών -και συνολικά πάνω από 500.000. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%AB%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%86%CF%85%CF%81%CE%AF%C2%BB-700-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Οι μυστηριώδεις «μαγνητικές εκρήξεις» στο στόχαστρο της NASA. Ο Ήλιος, ο διαστημικός καιρός, ακόμη και η συμπεριφορά της ύλης γύρω από τις μαύρες τρύπες θα βρεθούν σύντομα στο «μικροσκόπιο» της ΝΑΣΑ, με την αποστολή Magnetospheric Multiscale (MMS), η οποία αναμένεται να εκτοξευθεί μέσα στον επόμενο μήνα. Στα πλαίσια της MMS, τέσσερις μη επανδρωμένοι δορυφόροι θα τεθούν για τουλάχιστον δύο χρόνια σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, πετώντας σε σχηματισμό πυραμίδας. Από εκεί, θα προσφέρουν πολύτιμα στοιχεία για να μελετηθεί ένα φαινόμενο που κρύβει ακόμη πολλά μυστήρια για τους επιστήμονες, αν και επιδρά σημαντικά στην ηλιακή δραστηριότητα, ενώ παράλληλα μπορεί να επηρεάσει ανθρώπινες δραστηριότητες όπως τις αεροπορικές πτήσεις ή τις τηλεπικοινωνίες. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μαγνητική επανασύνδεση και βρίσκεται πίσω από τις ηλιακές εκλάμψεις, τις εκτοξεύσεις ηλιακής στεμματικής μάζας και τις γεωμαγνητικές καταιγίδες – οι οποίες είναι πιθανόν να είναι τόσο ισχυρές που να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους, να θέσουν εκτός λειτουργίας τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, αλλά και να έχουν σαν αποτέλεσμα πολύωρα μπλακάουτ. Η μαγνητική επανασύνδεση οφείλεται στην τοπική συσσώρευση ενέργειας σε μαγνητικά πεδία, η οποία απελευθερώνονται απότομα με «μαγνητικές εκρήξεις», δηλαδή με την επιτάχυνση φορτισμένων σωματιδίων σε ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Μία από τις πιο ακραίες περιπτώσεις που το φαινόμενο έκανε αισθητή την «παρουσία» του στη Γη συνέβη τον Οκτώβριο του 2003, με παρεμβολές στο δίκτυο GPS και αύξηση της ραδιενέργειας πάνω από τους πόλους, η οποία ανάγκασε για πρώτη φορά την αμερικανική Πολιτική Αεροπορία να εκδώσει προειδοποίηση στις αεροπορικές εταιρείες, ζητώντας να αποφεύγουν τα μεγάλα υψόμετρα. Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχαν καταγραφεί βίαιες ηλιακές εκλάμψεις, οι οποίες «βομβάρδισαν» όλο το ηλιακό σύστημα με ακτίνες Χ. Παράλληλα, από τον ήλιο ξεπήδησαν σε πίδακες τεράστια νέφη ύλης, τα οποία ονομάζονται εκτοξεύσεις ηλιακής στεμματικής μάζας και μετέφεραν φορτισμένα σωματίδια και ενέργεια στη γήινη μαγνητόσφαιρα, με συνέπεια να δημιουργηθεί μια έντονη γεωμαγνητική καταιγίδα. Σε όλη αυτή την «αλυσίδα» γεγονότων, κοινός παρανομαστής είναι η μαγνητική επανασύνδεση, για την οποία είναι περισσότερο γνωστές οι συνέπειές της, παρά πώς ακριβώς προκαλείται, αφού μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί μόνο με πειράματα κάτω στη Γη. Έτσι, η αποστολή MMS θα είναι η πρώτη που θα παρατηρήσει το φαινόμενο «σε δράση», περνώντας από περιοχές όπου εξελίσσεται. Οι επιστήμονες θέλουν να εξακριβώσουν με λεπτομέρεια τις συνθήκες που δημιουργούν τη μαγνητική επανασύνδεση, αποκτώντας έτσι καλύτερη εικόνα για το φαινόμενο από όσα έχουν γίνει γνωστά από θεωρητικές μελέτες, υπολογιστικά μοντέλα και πειράματα. Επειδή το φαινόμενο είναι τοπικό, τα τέσσερα σκάφη θα περνούν μέσα από μία τέτοια περιοχή σε μόλις ένα δευτερόλεπτο. Ωστόσο, οι αισθητήρες έχουν κατασκευασθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να λαμβάνουν μετρήσεις με εντυπωσιακή ταχύτητα. Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα, οι επιστήμονες θα έχουν για πρώτη φορά την ευκαιρία να μελετήσουν το φαινόμενο στην εξέλιξή του και ίσως να βρουν έτσι τρόπους προστασίας της Γης. Ένα φαινόμενο που πάντως δεν αφορά μόνο το ηλιακό μας σύστημα, αφού στο 99% του σύμπαντος καταλαμβάνεται από πλάσμα, δηλαδή το ιονισμένο αέριο που αποτελεί την προϋπόθεση για να εκδηλωθεί η μαγνητική επανασύνδεση. Έτσι, για παράδειγμα, αναμένεται να έρθουν στο «φως» νέα στοιχεία για τη συμπεριφορά των δίσκων ύλης που στροβιλίζονται γύρω από τις μαύρες τρύπες. http://www.naftemporiki.gr/story/920288/oi-mustiriodeis-magnitikes-ekrikseis-sto-stoxastro-tis-nasa

Ανακαλύφθηκε στο πρώιμο σύμπαν η μεγαλύτερη και λαμπερότερη μαύρη τρύπα-κβάζαρ. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια πανάρχαια και αδιανόητα μεγάλη μαύρη τρύπα, τόσο υπερμεγέθη που οι επιστήμονες μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις έως τώρα θεωρίες τους για το πως αναπτύσσεται μια μαύρη τρύπα. Η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, σε απόσταση 12,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, είναι η μεγαλύτερη και πιο λαμπερή που έχει ποτέ βρεθεί στις απαρχές του σύμπαντος, καθώς «γεννήθηκε» μόλις 900 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ). Έχει μάζα όσο 12 δισεκατομμύρια Ήλιοι, υπερδιπλάσια από τη μάζα άλλων μαύρων οπών παρόμοιας ηλικίας. Συγκριτικά, η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, έχει μάζα μόνο 4 έως 5 εκατ. φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Οι επιστήμονες, δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, με την ονομασία J0100+2802, που βρίσκεται σε ένα μακρινό κβάζαρ (ενεργό γαλαξιακό πυρήνα), μεγάλωσε τόσο γρήγορα. Μια πιθανότητα είναι ότι δύο μεγάλες μαύρες τρύπες στο νεαρό σύμπαν συγκρούστηκαν και συγχωνεύτηκαν σε μια ακόμη μεγαλύτερη. Τα κβάζαρ, που ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1963, είναι τα πιο λαμπερά αντικείμενα στο σύμπαν και βρίσκονται στο κέντρο μακρινών γαλαξιών. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί πάνω από 200.000 κβάζαρ. Αποτελούνται από υπερβολικά φωτεινά νέφη υλικών, στη διαδικασία απορρόφησής τους από μια τερατώδη μαύρη τρύπα. Η μαύρη τρύπα που μόλις εντοπίστηκε, δεν είναι μόνο το πιο μεγάλο κβάζαρ που έχει ποτέ ανακαλυφθεί, αλλά και το πιο φωτεινό, με λάμψη περίπου 420 εκατομμύρια φορές πιο έντονη από τον Ήλιο μας και επτά φορές πιο λαμπρή από το πιο μακρινό ήδη γνωστό κβάζαρ. Η ανακάλυψη από διεθνή ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον κινέζο καθηγητή Χούε Μπινγκ Γου του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature". http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64146574

Διεθνή Master Class στα στοιχειώδη σωματίδια για μαθητές Λυκείου. Κάθε χρόνο, την άνοιξη, ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο προσκαλούν μαθητές Λυκείου σε μια ημερίδα με σκοπό να γνωρίσουν την πρώτη γραμμή της βασικής έρευνας. Αυτές οι διεθνείς ημερίδες Master Classes δίνουν στους μαθητές την ευκαιρία να γίνουν ερευνητές στον τομέα των στοιχειωδών σωματιδίων για μια μέρα,αναλύοντας πραγματικά δεδομένα από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider, LHC) στο CERN. Φέτος, οι ημερίδες αυτές οργανώνονται από τις 24 Φεβρουαρίου ως τις 2 Απριλίου και θα συμμετάσχουν μαθητές από 42 χώρες από όλο τον κόσμο. Η φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ανερχόμενους τομείς στην επιστήμη. Η ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs το καλοκαίρι του 2012 οδήγησε σε μια μεγάλη μιντιακή έκρηξη και αντίστοιχο δημόσιο ενδιαφέρον. Οι ημερίδες παρακολουθούν αυτό το ενδιαφέρον και προσφέρουν σε μαθητές την ευκαιρία να ανακαλύψουν τον συγκεκριμένο τομέα της προηγμένης έρευνα. και να ασχοληθούν με πρόσφατα δεδομένα από τα πειράματα στον επιταχυντή LHC. Η βασική ιδέα αυτού του ετήσιου προγράμματος είναι να επιτρέψει σε μαθητές να εργαστούν ως πραγματικοί επιστήμονες. “Οι μαθητές ανακαλύπτουν την πραγματικότητα της επιστήμης δουλεύοντας μαζί με ερευνητές. Στα Διεθνή παίρνουν μια γεύση πώς ακριβώς δουλεύει η μοντέρνα έρευνα στη φυσική”, αναφέρει ο Michael Kobel, καθηγητής στον Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δρέσδης και Γενικός Συντονιστής του Προγράμματος. Τα τέσσερα πειράματα - ATLAS, CMS, ALICE και LHCb – έχουν προσφέρει δεδομένα για χρήση στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Οι μαθητές ελέγχουν τα αποτελέσματα των συγκρούσεων ανάμεσα σε στοιχειώδη σωματίδια που καθοδηγούνται στο 27 χιλιομέτρων επιταχυντή με ταχύτητες κοντά σε αυτήν του φωτός. Ένα μεγάλο φάσμα επεξεργασιών είναι διαθέσιμο. Για παράδειγμα, οι μαθητές ξανα-ανακαλύπτουν το σωματίδιο Ζ ή την δομή του πρωτονίου, ανακατασκευάζουν τα λεγόμενα “παράξενα” σωματίδια και μετράνε τον χρόνο ζωής του σωματιδίου D 0 ή ακόμα κυνηγάνε το σωματίδιο Higgs. Τα πειράματα ATLAS και CMS προσφέρουν πραγματικά υποψήφια για παραγωγή Higgs γεγονότα απ' όπου οι μαθητές θα προσπαθήσουν να ανιχνεύσουν αυτό το πολύ βραχύβιο και φευγαλέο σωματίδιο. Η Ελλάδα συμμετέχει στα Διεθνή Master Classes με ημερίδες στα Πανεπιστήμια Αθήνας (26 Φεβρουαρίου, 60 μαθητές), Θεσσαλονίκης (4 Μαρτίου, 100 μαθητές) και Κρήτης (14 Μαρτίου, 70 μαθητές), στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος (16 Μαρτίου, 40 μαθητές) και στο ΕΜΠ (4 Μαρτίου, 120 μαθητές), το οποίο διοργανώνει και ημερίδα για καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης (21 Μαρτίου, 50 καθηγητές). Τα Διεθνή Master Classes συντονίζουν το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Δρέσδης και το QuarkNet (ΗΠΑ) σε στενή συνεργασία με τη Διεθνή Ομάδα Εκλαΐκευσης Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων (International Particle Physics Outreach Group, IPPOG). Η IPPOG είναι μια ανεξάρτητη ομάδα από εκλαϊκευτές αντιπροσώπους από χώρες που συμμετέχουν στην έρευνα που γίνεται στο CERN και σε άλλα αντίστοιχα ερευνητικά κέντρα. Ο κύριος σκοπός της ομάδας είναι να κάνει την σωματιδιακή φυσική προσιτή στο ευρύ κοινό. Έλληνας εκπρόσωπος στην IPPOG και συντονιστής των Ελληνικών Master Classes είναι ο Νίκος Τράκας, Θεωρητικός Φυσικός, Καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών ΕΜΠ. Για περισσότερες πληροφορίες: Η σελίδα των Ελληνικών Master Classes http://www.physics.ntua.gr/MC_2015 http://www.kathimerini.gr/805030/article/epikairothta/episthmh/die8nh-master-class-sta-stoixeiwdh-swmatidia-gia-ma8htes-lykeioy

Οι «χαρταετοί» του Διαστήματος. Τη Δευτέρα οι ελληνικοί ουρανοί γεμίσαν από μικρούς και μεγάλους χαρταετούς οι οποίοι θα προσπαθούν να... αγγίξουν τα σύννεφα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι «χαρταετοί» που πετάνε πολύ πιο πάνω από τα σύννεφα. Πρόκειται για μια νέα γενιά επαναστατικών σκαφών και δορυφόρων που δεν κινούνται με αιολική αλλά με ηλιακή ενέργεια και έχουν ως αποστολή την εξερεύνηση του Διαστήματος. Η Ιαπωνική Υπηρεσία Διαστήματος JΑΧΑ δημιούργησε το επαναστατικό σκάφος ΙΚΑRΟS, το όνομα του οποίου παραπέμπει στον «ιπτάμενο» μυθικό ήρωα, αλλά ταυτόχρονα είναι και τα αρχικά της αποστολής (Ιnterplanetary Κitecraft Αccelerated by Radiation Οf the Sun) που σημαίνουν «Διαπλανητικός Χαρταετός-Σκάφος Κινούμενος με Ηλιακή Ακτινοβολία». Το ΙΚΑRΟS είναι στην ουσία ένα διαστημικό ιστιοφόρο με ένα μεγάλο «πανί» με διαγώνιο 20 μέτρων που διαθέτει ηλιακές κυψέλες οι οποίες συλλέγουν την ηλιακή ακτινοβολία και τη μετατρέπουν σε ενέργεια. Το σκάφος διαθέτει και συμβατικό κινητήρα προώθησης. Το IΚAROS έχει πετάξει στο Διάστημα σε αποστολές που ως στόχο έχουν το να διαπιστωθεί αν και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ταξιδέψει ένα σκάφος στο Διάστημα με τη χρήση ηλιακής ενέργειας. Το IΚAROS έχει καταφέρει να ταξιδέψει ως την Αφροδίτη. Αν διαπιστωθεί ότι τα διαστημικά ταξίδια με ηλιακή ενέργεια είναι εφικτά, θα ανοίξει μια νέα σελίδα στη διαστημική εξερεύνηση. Ελπίζοντας να αντικαταστήσει τους κινητήρες των διαστημικών σκαφών με τη δύναμη της λιακάδας, η Planetary Society, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για την προώθηση της διαστημικής εξερεύνησης, ανέπτυξε και δοκιμάζει ένα πειραματικό σκάφος με ηλιακό ιστίο. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι (τα ηλιακά ιστία) θα μπορούσαν να γίνουν σημαντικό εργαλείο για το μέλλον των διαπλανητικών αποστολών» ανέφερε ο Μπιλ Νάι, εκτελεστικός διευθυντής της Planetary Society και γνωστός εκλαϊκευτής της επιστήμης στην αμερικανική τηλεόραση. Το σκάφος LightSail 1 έχει σχήμα κουτιού με διαστάσεις 10 επί 10 επί 30 εκατοστά. Οταν εισέρχεται σε τροχιά, το σκάφος αναπτύσσει τέσσερις δοκούς μήκους σχεδόν τεσσάρων μέτρων, από τις οποίες ξεδιπλώνονται τέσσερα τριγωνικά «πανιά» από το ανθεκτικό συνθετικό Mylar. Οι μεμβράνες έχουν πάχος πολύ μικρότερο από μια σελίδα χαρτί αλλά διαθέτουν συνολική επιφάνεια 32 τετραγωνικών μέτρων. Το «ιστίο» αυτό προωθεί το σκάφος εκμεταλλευόμενο δύο δυνάμεις: η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλιακής ακτινοβολίας που δεν έχουν μάζα αλλά διαθέτουν ορμή. Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ηλιο προς το εξώτερο Διάστημα. Εχουν ήδη γίνει δοκιμαστικές πτήσεις του LightSail 1 στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Planetary Society, μέσα στο 2015 ένα δεύτερο πειραματικό σκάφος, το LightSail 2, θα εκτοξευτεί με πύραυλο της εταιρείας SpaceX σε μεγαλύτερο ύψος για να δοκιμαστεί σε καινούργιο περιβάλλον. Η NASA έχει κατασκευάσει έναν νανοδορυφόρο, που ονομάζεται ΝanoSailD, και διαθέτει ένα ηλιακό πανί περίπου 9 τετραγωνικών μέτρων το οποίο είναι φτιαγμένο από ειδικό πολυμερές. Η υπηρεσία έχει ήδη πραγματοποιήσει δοκιμαστικές πτήσεις του δορυφόρου σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη οι οποίες ήταν πετυχημένες. Ο δορυφόρος επικοινώνησε χωρίς προβλήματα με το κέντρο ελέγχου των αποστολών και μετέδιδε τα δεδομένα που ήταν προγραμματισμένος να μεταδώσει. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=679137 Roscosmos: νέες προοπτικές για τη διεθνή συνεργασία. Στις 20 Φεβρουαρίου εγινε συνάντηση του επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Igor Komarov με τον Γενικό Διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Διαστημικών Μελετών (CNES) της Γαλλίας, Jean-Yves Le Gall. Οι αρχηγοί των Οργανισμων συζήτησαν την κατάσταση και τις προοπτικές της διμερούς συνεργασίας στον τομέα του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής της "Ένωσης" στο Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας, "στην ιστορία του οποίου οι εργασίες θα μετρήσουν για περισσότερα από 15 χρόνια. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε μια σειρά από ρωσικά μακροπρόθεσμα προγράμματα επιστημονικής και εφαρμοσμένης τεχνικής.. Μετά τη συνάντηση, οι επικεφαλής των οργανισμών υπέγραψαν μια δήλωση προθέσεων για τη μακροπρόθεσμη συνεργασία στον τομέα της διαστημικής έρευνας. Γεγονός, το οποίο θα είναι η ενσάρκωση της μακροπρόθεσμης αμοιβαίας επωφελους συνεργασίας και θα γιορτάσουν την 50η επέτειο της ρωσο-γαλλικής συνεργασίας στο διάστημα το 2016. http://www.federalspace.ru/21318/

Μήπως το Curiosity καταστρέφει τα ίχνη αρειανής ζωής στα δείγματα που αναλύει; Μπορεί το ρομπότ Curiosity της ΝΑΣΑ να περιπλανιέται στον Άρη από το 2012 αναζητώντας οργανικές ενώσεις που θα «πρόδιδαν» την ύπαρξη μικροοργανισμών στον Κόκκινο Πλανήτη, ωστόσο ακόμη κι αν υπάρχουν τέτοιες ενώσεις στα δείγματα που μελετά, είναι πιθανό να τις καταστρέφει το ίδιο, εξαιτίας του τρόπου επεξεργασίας που χρησιμοποιεί. Αυτό υποστηρίζουν Βρετανοί επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, οι οποίοι θεωρούν ότι ενδεχομένως τα αποτελέσματα των αναλύσεων του ρομπότ αλλοιώνονται λόγω της σύστασης του εδάφους του Άρη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πρόβλημα προκύπτει από το ότι το Curiosity αναλύει τα δείγματα θερμαίνοντάς τα, τη στιγμή που υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις πως στο έδαφος του Κόκκινου Πλανήτη υπάρχει ένα ορυκτό το οποίο ονομάζεται ιαροσίτης. Έτσι, στην περίπτωση που το ρομπότ θερμάνει ένα δείγμα στο οποίο μαζί με τις οργανικές ενώσεις υπάρχει και ιαροσίτης, τότε το ορυκτό θα προκαλέσει τη διάσπαση των οργανικών μορίων. Επομένως, το ίδιο το Curiosity θα εξαφανίσει τα πιθανά ίχνη ζωής, πριν μπορέσει να τα ανιχνεύσει. Για τη μελέτη τους, οι ερευνητές αναπαρήγαγαν στο εργαστήριο τη διαδικασία ανάλυσης των αρειανών δειγμάτων που ακολουθεί το Curiosity με το όργανο SAM (Sample Analysis at Mars). Έτσι, θέρμαναν πετρώματα πλούσια σε ιαροσίτη και οργανικές ενώσεις από τους 400 έως τους 1000 βαθμούς Κελσίου, αυξάνοντας τη θερμοκρασία ανά 100 βαθμούς Κελσίου κάθε φορά, ώστε να προσδιορίσουν τη χημική σύσταση των προϊόντων που παράγονταν. «Αυτό που είδαμε είναι πως σε καμία περίπτωση δεν ανιχνεύθηκαν τα οργανικά μόρια που γνωρίζαμε πως υπήρχαν στα πετρώματα», λέει στο περιοδικό New Scientist ο Τζέιμς Λιούις από το Imperial College, ο οποίος πήρε μέρος στην έρευνα. Αντίθετα, οι χημικές ενώσεις που παράγονταν ήταν αυτές που αναμένονταν στην περίπτωση που ο ιεροσίτης αντιδρά με τα οργανικά μόρια, και τα διασπά σε απλούστερες ανθρακικές ενώσεις. «Αν τα πειράματα του Curiosity γίνονται σε παρόμοιες συνθήκες στον Άρη, σε μείγματα ιεροσίτη και οργανικών μορίων, τότε το ρομπότ δεν μπορεί να ανιχνεύσει τα οργανικά μόρια», προσθέτει. Η ενδεχόμενη αλλοίωση των αποτελεσμάτων από την ιεροσίτη οφείλεται στο γεγονός ότι, όταν θερμανθεί, απελευθερώνει οξυγόνο. Παλιότερες αποστολές μη επανδρωμένων διαστημοπλοίων και ρομποτικών οχημάτων εξερεύνησης έχουν εντοπίσει το ορυκτό σε διάφορες περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη. Μάλιστα, μόλις στις αρχές Φεβρουαρίου, η προκαταρκτική ανάλυση δειγμάτων που ανέλυσε το Curiosity από το όρος Sharp έδειξε πως το ορυκτό είναι παρόν και στο συγκεκριμένο σημείο. Η μελέτη των Βρετανών ερευνητών δεν έχει συνέπειες μόνο για την αποστολή του Curiosity, το οποίο προσεδαφίσθηκε στον πλανήτη πριν από τρία χρόνια, για να τον εξερευνήσει. Αντίθετα, αφορά και το ρομπότ ExoMars της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, το οποίο θα εκτοξευθεί το 2018 και θα χρησιμοποιήσει πάλι μία μέθοδο θέρμανσης για να αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης ζωής στον Άρη, είτε σήμερα είτε στο παρελθόν. Πάντως, όπως επισημαίνει ο Λιούις, η συγκεκριμένη μελέτη δεν σημαίνει πως οι τεχνικές θέρμανσης των δειγμάτων είναι εντελώς αναποτελεσματικές, κατ’ αρχάς γιατί ο ιεροσίτης και άλλα ανάλογα ορυκτά εμφανίζονται σε αρκετές παραλλαγές, από τις οποίες ορισμένες διασπώνται σε πολύ μεγαλύτερες θερμοκρασίες. Επομένως, προσθέτει, το κλειδί είναι να επιλεγούν τα σωστά δείγματα για ανάλυση. Επιπλέον, ο επιστήμονας από το Imperial College υποστηρίζει πως ενδεχομένως μπορεί να βρεθεί ένας τρόπος ερμηνείας των αποτελεσμάτων ώστε, από τα προϊόντα της διάσπασης, να μπορεί να εκτιμηθεί κατά πόσο υπήρχαν ή όχι οργανικές ενώσεις στο δείγμα, πριν αυτό θερμανθεί. http://physicsgg.me/2015/02/24/%ce%bc%ce%ae%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%bf-curiosity-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%b1%ce%bd/

Εξερευνώντας τα χρώματα στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου. Οι αστρονομικές εικόνες συχνά μοιάζουν με έργα τέχνης. Αυτή η εικόνα ενός από τους κοντινότερους γειτονικούς γαλαξίες μας, το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (Small Magellanic Cloud - SMC), σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση! Η σκηνή είναι πραγματικά μια συνεργασία μεταξύ δύο κοσμικών καλλιτεχνών - του διαστημικού παρατηρητηρίου Herschel της ESA και του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της NASA. Η εικόνα θυμίζει καλλιτεχνικό πίνακα από στίγματα ή πουαντιγιστικής τεχνοτροπίας, με πολλές μικρές, διακριτές κουκκίδες που συνδυάζονται μαζί για να δημιουργήσουν μια εντυπωσιακή όψη μεγάλης κλίμακας. Τα χρώματα εντός αυτής της εικόνας παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τη θερμοκρασία της σκόνης αναμιγνύεται με το αέριο σε όλο το γαλαξία. Η μικρή πράσινη απόχρωση που εκτείνεται προς τα αριστερά του πλαισίου και η κόκκινη απόχρωση του κυρίως σώματος του γαλαξία είναι από τις παρατηρήσεις του Herschel, που τονίζουν το κρύο υλικό, που βρίσκεται στην ψυχρή θερμοκρασία των -260 βαθμών Κελσίου. Τα φωτεινότερα μέρη του μπλε συνελήφθησαν από το Spitzer. Αυτές οι περιοχές αποτελούνται από ‘θερμότερο’ -περίπου -150 βαθμούς Κελσίου - αέριο και σκόνη, και μέσα σε μερικές από αυτές τις περιοχές γεννιούνται νέα αστέρια. Αυτά τα νεογέννητα άστρα με τη σειρά τους ζεσταίνουν το περιβάλλον τους, με αποτέλεσμα τις έντονες μάζες θερμαινόμενου αερίου και σκόνης μέσα στο γαλαξία. Αυτές οι μάζες εμφανίζονται φωτεινά σε αυτή την εικόνα, ιχνογραφώντας με σαφήνεια το σχήμα του γαλαξία - το SMC αποτελείται από μια κεντρική «γραμμή» σχηματισμού αστέρων, ορατή από την δεξιά πλευρά, και στη συνέχεια ένα πιο εκτεταμένη «φτερό», που εκτείνεται έξω προς τα αριστερά του καρέ. Συνολικά, το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου είναι περίπου το 1/20ο του μεγέθους του Γαλαξία μας. Μπορεί να το δει κανείς να λάμπει στον νυχτερινό ουρανό στο νότιο ημισφαίριο, και οι φωτεινότερες περιοχές του είναι εύκολα ορατές με γυμνό μάτι. Είναι ένας γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας - σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας, μαζί με τον μεγαλύτερο σύντροφο του, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Αυτοί οι δύο γαλαξίες έχουν μελετηθεί εκτενώς λόγω της εγγύτητάς τους σε εμάς; οι αστρονόμοι μπορούν να τους παρατηρούν σχετικά εύκολα για να διερευνήσουν πώς λειτουργεί ο σχηματισμός αστέρων και η γαλαξιακή εξέλιξη σε γαλαξίες εκτός από τον δικό μας. Τα δεδομένα σε αυτή την εικόνα είναι από τα όργανα: Spectral and Photometric Imaging Receiver (SPIRE), Photodetector Array Camera and Spectrometer (PACS) του Herschel, και το Multiband Imaging Photometer (MIPS) του Spitzer. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Exereynhontas_ta_chrhomata_sto_Mikrho_Nhephos_toy_Maggelhanoy

Από το Α έως το Ω: Δημήτρης Νανόπουλος. Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν» και τάσσεται απερίφραστα κατά της δήλωσης του Υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά «η αριστεία είναι ρετσινιά» ως «επαίσχυντη» και «ακυρωτική». Σήμερα, μπορείτε να τον παρακολουθήσετε στην ομιλία του στο Εθνικό Θέατρο «Ελπίζοντας στην αβεβαιότητα -Η παράλληλη ανατροπή στη φυσική, στις τέχνες και στο θέατρο». Περισσότερα: http://www.kathimerini.gr/804853/article/proswpa/synentey3eis/apo-to-a-ews-to-w-dhmhtrhs-nanopoylos

«Είμαι πολύ περήφανος για σένα»: Συγχαρητήρια και δάκρυα από τον Στίβεν Χόκινγκ για την ερμηνεία του Εντι Ρεντμέιν. Συγχαρητήρια στον Εντι Ρεντμέιν, που κέρδισε το Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου υποδυόμενος τον Στίβεν Χόκινγκ, έστειλε και ο ίδιος ο Χόκινγκ. «Πολύ καλή δουλειά, Εντι. Είμαι πολύ περήφανος για σένα», διεμήνυσε στον βρετανό ηθοποιό μέσω Facebook. Ο 33χρονος Ρεντμέιν από την πλευρά του, παραλαμβάνοντας το χρυσό αγαλματίδιο, δήλωσε «πολύ τυχερός» και αφιέρωσε το βραβείο σε όλους όσοι, όπως ο Χόκινγκ, ζουν με τη Νόσο του Κινητικού Νευρώνα. «Η Θεωρία των Πάντων» ξετυλίγει το κουβάρι της περίπλοκης ζωής του βρετανού θεωρητικού φυσικού, καθώς και όλο τον αγώνα του με την εκφυλιστική νόσο. Επικεντρώνεται επίσης στη σχέση του με την πρώην σύζυγό Τζέιν Γουάιλντ, την οποία υποδύεται η Φελίσιτι Τζόουνς. Σε προηγούμενη δήλωσή του, ο Χόκινγκ είχε παραδεχθεί ότι ο Ρεντμέιν ήταν τόσο καλός στον ρόλο του, που ακόμη και ο ίδιος αισθάνθηκε ότι έβλεπε τον εαυτό του όταν παρακολούθησε για πρώτη φορά την ταινία. «Πιστεύω ότι ο Ρεντμέιν με έκανε πολύ καλά», είχε πει συγκεκριμένα ο Χόκινγκ και είχε εκμυστηρευθεί ότι είχε δακρύσει. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/culture/article/5212341/eimai-poly-perhfanos-gia-sena-sygxarhthria-kai-dakrya-apo-ton-stiben-xokingk-gia-thn-ermhneia-toy-enti-rentmein/

Οι πλανήτες «οφθαλμοί» είναι κατοικήσιμοι. Στο Σύμπαν υπάρχουν πολλά είδη πλανητών ορισμένα εκ των οποίων δεν τα γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα. Η πρόοδος στις επιστημονικές μεθόδους εξερεύνησης του Σύμπαντος και η συνεχής αναβάθμιση των δυνατοτήτων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πλανήτες ανάμεσα τους ορισμένοι εκ των οποίων ανήκουν σε αυτά τα άγνωστα είδη. Ανάμεσα στα νέα είδη πλανητών που εντοπίστηκαν πρόσφατα είναι και ένας περίεργος τύπος πλανήτη που οι ειδικοί ονόμασαν «πλανήτης οφθαλμός». Πρόκειται για πλανήτες που μόνο η μια τους πλευρά «βλέπει» το μητρικό τους άστρο. Αρχικά οι επιστήμονες έκριναν ότι αυτοί οι πλανήτες είναι αφιλόξενοι για την ζωή. Όμως μια μελέτη που έγινε πριν από ένα χρόνο από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια ανέφερε ότι οι πλανήτες οφθαλμοί όχι μόνο είναι φιλόξενοι για τη ζωή αλλά κατοικήσιμοι ακόμη και για τον άνθρωπο. Μια νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την θεωρία. Οι πλανήτες οφθαλμοί, εξαιτίας ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούνται επάνω τους, στρέφουν μόνο τη μία πλευρά της επιφάνειάς τους προς το μητρικό τους άστρο. Ετσι η μια πλευρά τους είναι μονίμως φωτεινή και σε αυτήν αναπτύσσονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ενώ η άλλη πλευρά είναι μονίμως σκοτεινή και ψυχρή. Η όψη αλλά και τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών «θύμισε» στους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν μαζί τους τους οφθαλμούς του ματιού, για αυτόν τον λόγο και τους προσέδωσαν το συγκεκριμένο «παρατσούκλι». Μέχρι στιγμής τέτοιοι πλανήτες έχουν εντοπιστεί να κινούνται μόνο γύρω από κόκκινους νάνους που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο τύπος πλανητών που κυριαρχεί στον γαλαξία μας αφού αντιστοιχεί περίπου στο 80% των άστρων που υπάρχουν σε αυτόν. Οι πρώτες μελέτες για τους πλανήτες οφθαλμούς ανέφεραν ότι οι συνθήκες για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής δεν είναι ευνοϊκές σε αυτούς. Στη μια πλευρά που «βλέπει» συνεχώς το μητρικό άστρο αναπτύσσονται τέτοιες θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή - στοιχείο απαραίτητο (με βάση τα όσα γνωρίζουμε) για τη δημιουργία και επιβίωση της ζωής. Η άλλη μόνιμα παγωμένη πλευρά επίσης δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής. Πριν από ένα χρόνο αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ υποστήριξαν ότι υπάρχει μια περιοχή σε αυτούς τους πλανήτες όπου υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στις δύο πλευρές αυτών των πλανητών. Κατά τη θεωρία των αστρονόμων του Κολούμπια, στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να υπάρχει μια στενή ζώνη όπου οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε το νερό ούτε να εξατμίζεται ούτε να παγώνει και να παραμένει μόνιμα σε υγρή μορφή. Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή συνδέεται άμεσα και με την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή. Οι αστρονόμοι που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία αναφέρουν μάλιστα ότι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη ζώνη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν πιθανότατα να υποστηρίξουν την παρουσία του ανθρώπου. Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nautilus» ο Σον Ρειμόντ, αστρονόμος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Μπορντό της Γαλλίας, αναφέρει ότι πράγματι στα σύνορα των δύο πλευρών στους πλανήτες οφθαλμούς αναπτύσσονται συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Αν τελικά τα πράγματα είναι έτσι τότε αυξάνονται τα πιθανά «σπίτια» στα οποία θα μπορούσε να αποικήσει ο άνθρωπος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=679856

Αναβάθμιση στον ISS για την υποδοχή νέων διαστημικών ταξί. Η NASA ξεκίνησε εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης για την υποδοχή δύο νέων μισθωμένων σκαφών εντός της δεκαετίας. Οι εργασίες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη μετακίνηση μιας υπομονάδας του σταθμού σε νέα θέση -τη μεγαλύτερη αλλαγή στη διάταξη του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου, του οποίου η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 2011 με κόστος άνω των 100 δισ. δολαρίων. Όταν η συναρμολόγηση του ISS ολοκληρώθηκε, η NASA παρόπλισε τα διαστημικά λεωφορεία της και ανέθεσε στη Ρωσία τη μεταφορά των αστροναυτών της από και προς τον σταθμό, μια υπηρεσία που χρεώνεται περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση. Με στόχο να τερματίσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία εντός του 2017, η NASA σύναψε συμβόλαια με δύο αμερικανικές εταιρείες, την Boeing και τη SpaceX, για την ανάπτυξη νέων διαστημικών ταξί για επανδρωμένες αποστολές στον ISS. Αυτό εκτιμάται ότι θα ρίξει το κόστος των μισθωμένων πτήσεων στα 58 εκατ. δολάρια ανά άτομο. Δύο αμερικανοί αστροναύτες πραγματοποίησαν το Σάββατο τον πρώτο από τους επτά διαστημικούς περιπάτους που προγραμματίζονται για φέτος εν όψει της άφιξης των νέων σκαφών το 2017. Μέχρι το Μάρτιο θα πρέπει να έχουν εγκατασταθεί συνολικά 233 μέτρα νέας καλωδίωσης, καθώς και συστήματα επικοινωνιών για την κάψουλα CST-100 της Boeing και το Dragon V2 της SpaceX. H μεγαλύτερη αλλαγή θα είναι όμως η μετακίνηση της υπομονάδας Leonardo του σταθμού από την υπομονάδα Unity στην υπομονάδα Tranquility -μια περίπλοκη εργασία που θα πραγματοποιηθεί με ρομποτικό βραχίονα που θα ελέγχεται σε πραγματικό χρόνο από τη Γη. Η αλλαγή της διαμόρφωσης του σταθμού απελευθερώνει χώρο προκειμένου να εγκατασταθούν δύο νέοι «Διεθνείς Αντάπτορες Πρόσδεσης», στους οποίους θα συνδέονται τα νέα σκάφη. Η μία θύρα θα βρίσκεται στην άκρη της υπομονάδας Harmony, εκεί όπου προσδένονταν τα διαστημικά λεωφορεία, η δεύτερη θα βρίσκεται στην πάνω πλευρά της ίδιας υπομονάδας. Τα νέα διαστημικά ταξί θα μπορούν να μεταφέρουν τέσσερα άτομα, ένα περισσότερο από ό,τι τα ρωσικά Soyuz. Αυτό θα επιτρέψει στο πλήρωμα του ISS να επεκταθεί από τα έξι στα επτά μέλη. Η SpaceΧ εκτιμά ότι η κάψουλα Dragon V2, μια αναβαθμισμένη βερσιόν του μη επανδρωμένου σκάφους Dragon που χρησιμοποιείται ήδη για τον ανεφοδιασμό του ISS, θα είναι έτοιμη για την πρώτη, μη επανδρωμένη πτήση στα τέλη του 2016. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή θα μπορούσε να ακολουθήσει στις αρχές του 2017. Η Boeing από την πλευρά της σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την πρώτη μη επανδρωμένη πτήση του CST-100 τον Απρίλιο του 2017 και την πρώτη επανδρωμένη αποστολή τον Ιούλιο του ίδιου έτους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231387594 Οι ομάδες που επιλέχθηκαν για την έκτη καμπάνια Spin Your Thesis της ESA. Τέσσερις ομάδες φοιτητών πανεπιστημίου επιλέχθηκαν να αναπτύξουν και να υλοποιήσουν τα πειράματα υπερβαρύτητας τους κατά τη διάρκεια της έκτης καμπάνιας 'Spin Your Thesis!' της ESA, που θα πραγματοποιηθεί στις 7-18 Σεπτέμβρη 2015. Η καμπάνια θα πραγματοποιηθεί στις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας της ESA (ESTEC) στο Νόρντβαικ της Ολλανδίας. Δύο ομάδες θα χρησιμοποιήσουν τον εξοπλισμό φυγοκέντρισης την πρώτη εβδομάδα, και θα ακολουθήσουν οι άλλες ομάδες τη δεύτερη εβδομάδα. Οι ομάδες που επιλέχθηκαν είναι: Dynamics: Μια ομάδα από 2 διδακτορικούς φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης (Ηνωμένο Βασίλειο) με σπουδές στην μηχανολογία και την χημεία. Στόχος τους είναι να προσδιοριστεί η επίδραση της βαρύτητας στις γεωτρήσεις σε κοκκώδες υλικό. Σε αυτό το πείραμα, η ομάδα θα μελετήσει τις συνθήκες υπερηχητικής δόνησης που απαιτείται για να διαπεραστεί κοκκώδες υλικό με μειωμένη δύναμη. HyperMed: Η ομάδα αποτελείται από 2 υποψήφιους διδάκτορες και 1 μεταπτυχιακό φοιτητή από το Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου / NILPRP (Ρουμανία) με σπουδές στις φυσικές και τις χημικές επιστήμες. Ο κύριος στόχος είναι να μελετήσουν την επίδραση της βαρύτητας στην ικανότητα διαβροχής των επιφανειών από όγκο διαλυμάτων ιατρικών φαρμάκων ή σταγονίδια. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και την τροποποίηση των επιφανειών ώστε να αποφεύγονται οι μεγάλες επιμολύνσεις μέσα σε ένα διαστημόπλοιο. LINVenus: Η ομάδα αποτελείται από 2 διδακτορικούς φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (Ιταλία) με σπουδές στη φυσιολογία των φυτών και τις γεωργικές επιστήμες. Θα μελετήσουν την ηλεκτρική δραστηριότητα και το ρόλο των καναλιών μεμβράνης στο μηχανισμό κλεισίματος των σαρκοφάγων φυτών Venus, καθώς και την επίδραση της βαρύτητας σε αυτή τη συμπεριφορά. MAH: Μια ομάδα από 3 διδακτορικούς φοιτητές από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Ελλάδα) που σπουδάζουν προγνωστική μικροβιολογία και επεξεργασία τροφίμων. Θα μελετήσουν το πώς οι μικροοργανισμοί επηρεάζονται από την έκθεση στην υπερβαρύτητα και τη θερμική καταπόνηση. Τα αποτελέσματά τους θα βοηθήσουν στη βελτίωση της γνώσης των χαρακτηριστικών των μικροοργανισμών και στην τροποποίηση των διαδικασιών αποστείρωσης, με πιθανή εμπλοκή στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινα περιβάλλοντα. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των πειραμάτων τους, οι φοιτητές θα υποστηρίζονται από το Γραφείο Εκπαίδευσης και από εμπειρογνώμονες που είναι υπεύθυνοι για τις εγκαταστάσεις του LCD. Τα μέλη του Ευρωπαϊκού συνδέσμου European Low Gravity Research Association (ELGRA) θα είναι επίσης σε ετοιμότητα για να παράσχουν συμβουλές και εμπειρογνωμοσύνη σε ότι αφορά στην μικροβαρύτητα και την έρευνα της υπερβαρύτητας. Η ESA θα προσφέρει οικονομική στήριξη στις ομάδες που επιλέχθηκαν για την κάλυψη μέρους του κόστους του πειραματικού υλικού,του ταξιδιού και της διαμονής. Αν θέλετε να δείτε πως είναι αυτές οι καμπάνιες μπορείτε να παρακολουθήσετε τα βίντεο: Spin Your Thesis! http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_omhades_poy_epilhechthekan_gia_ten_hekte_kamphania_Spin_Your_Thesis_tes_ESA Δυο βραβεία Όσκαρ στη φυσική. Ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ 2015. Μπορεί η ταινία «Birdman ή Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας» να κέρδισε τα σημαντικότερα βραβεία: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας και πρωτότυπου σεναρίου, όμως δυο από τα υπόλοιπα βραβεία είχαν άμεση σχέση με τη φυσική. Το βραβείο Α΄ Ανδρικού ρόλου κέρδισε ο Eddie Redmayne που υποδύεται τον Stephen Hawking στην ταινία «Θεωρία των Πάντων», ενώ το βραβείο καλύτερων ειδικών εφέ δόθηκε, όπως αναμενόταν, στην ταινία «Interstellar». http://physicsgg.me/2015/02/23/%ce%b4%cf%85%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%8c%cf%83%ce%ba%ce%b1%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Νέα στοιχεία για την εξέλιξη και τις ιδιότητες του σύμπαντος. Ένας καινούργιος χάρτης του γαλαξία μας και νέα στοιχεία για την εξέλιξη και τις ιδιότητες του σύμπαντος προέκυψαν από την πρόσφατη επεξεργασία από Ευρωπαίους, Αμερικανούς και Καναδούς επιστήμονες δεδομένων που προέκυψαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο εκτοξεύθηκε το 2009 και, στα 4,5 χρόνια που διήρκεσε η αποστολή του, κατέγραψε με ακρίβεια την ακτινοβολία που απέμεινε από τα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Έτσι, από τις μετρήσεις του Planck, η διεθνής επιστημονική ομάδα που είναι υπεύθυνη για την ανάλυσή τους ανακαλύπτει ακόμη και σήμερα άγνωστες πτυχές για την ιστορία του σύμπαντος, όπως και για συστήματα σαν τον γαλαξία μας που αυτό «φιλοξενεί». Αυτό το αρχέγονο φως ονομάζεται Μικροκυματική Κοσμική Ακτινοβολία Υποβάθρου (CMB) και δημιουργήθηκε στο «νεαρό» σύμπαν, μόλις 370.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Τότε, η ύλη έπαψε να είναι ιονισμένη, με συνέπεια η ακτινοβολία να αποδεσμευθεί και να αρχίσει να διαδίδεται. Αυτό σημαίνει πως, από τα δεδομένα του δορυφόρου, οι επιστήμονες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για την κατανομή της ύλης σε εκείνη την πρώιμη φάση. Παράλληλα όμως, λόγω της αλληλεπίδρασης της ακτινοβολίας με τη σκόνη, τα αέρια και τις κοσμικές δομές που δημιουργούνταν στην πορεία, δίνει πληροφορίες και για τις ιδιότητες του σύμπαντος καθώς αυτό εξελισσόταν. Μία από αυτές τις ιδιότητες που αναθεωρεί η τελευταία ανάλυση των επιστημόνων είναι η διάρκεια της Σκοτεινής Εποχής, δηλαδή της περιόδου από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτοι αστέρες. Παλαιότερες αναλύσεις με δεδομένα από άλλα τηλεσκόπια, όπως το WMAP της ΝΑSΑ, υποδείκνυαν πως η Σκοτεινή Εποχή ολοκληρώθηκε 300-400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Τώρα, όμως, οι μετρήσεις του Planck ανεβάζουν αυτό το νούμερο στα 550 εκατομμύρια χρόνια. Η αποτύπωση της CMB από το δορυφορικό τηλεσκόπιο είναι επίσης σημαντική στη μέτρηση της μάζας που περιλαμβάνουν απομακρυσμένα σμήνη γαλαξιών. Με την καινούργια μελέτη, οι επιστήμονες καταλογογράφησαν 1.000 τέτοια σμήνη, προσδιορίζοντας για τα 400 από αυτά πως έχουν μάζες από 100 έως 1.000 φορές μεγαλύτερη από τον γαλαξία μας. Νούμερα, που η ομάδα μπόρεσε να υπολογίσει μελετώντας τις μεταβολές που υπέστη η μικροκυματική ακτινοβολία, περνώντας μέσα από αυτά τα συστήματα. Τα δεδομένα ενισχύουν επίσης την υπόθεση μιας μυστηριώδους δύναμης, γνωστής ως σκοτεινής ενέργειας, η οποία έχει αντίθετη δράση από τη βαρύτητα και ευθύνεται για την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Ορισμένοι κοσμολόγοι υποστηρίζουν πως η σκοτεινή ενέργεια δεν υπάρχει και ότι η επιταχυνόμενη διαστολή οφείλεται στη διαφορετική συμπεριφορά που έχει η βαρύτητα σε συμπαντικές διαστάσεις, την οποία δεν μπορεί να περιγράψει η γενική θεωρία της σχετικότητας στη σημερινή μορφή της. Ωστόσο, η ανάλυση των μετρήσεων του Planck δείχνει πως, τουλάχιστον προς το παρόν, η θεωρία του Αϊνστάιν εξακολουθεί να συμφωνεί με τις παρατηρήσεις. Κάτι που σημαίνει πως δεν δικαιολογείται μια τροποποίησή της, η οποία να κάνει περιττή την υπόθεση της σκοτεινής ενέργειας. http://physicsgg.me/2015/02/21/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%be%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b9%ce%b4/

Τα πληρώματα της αποστολής 43/44 στον ΔΔΣ άρχισαν να περνούν τις απαραίτητες εξετάσεις. Το κύριο πλήρωμα: οι κοσμοναύτες Gennady Padalka και Mikhail Kornienko της Roscosmos και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly και το εφεδρικό πλήρωμα: οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξέι Ovchinin και Σεργκέι Volkov και ο αστροναύτης της NASA Τζέφρι Ουίλιαμς εκπαιδευονται! Ο Διοικητής του πληρώματος Gennady Padalka και ο Alexei Ovchinin πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις στον προσομοιωτή «Телеоператор» ("εικονολήπτης"). Ο προσομοιωτής έχει σχεδιαστεί για να εκπαιδεύσει τα πληρώματα των μακροπρόθεσμων αποστολων στην χειροκίνητη λειτουργία του τηλεχειριστηρίου.Σε περίπτωση κατάστασης έκτακτης ανάγκης θα πρέπει οι κοσμοναυτες να είναι σε θέση να δέσουν το διαστημοπλοιο χειροκίνητα! Αυτή την εβδομάδα, τα πληρώματα της κύριας και εφεδρικής πτησης ξεκίνησαν εκπαίδευση στον προσομοιωτή «Дон-Союз». («Δον Ένωση).Στις 18 Φεβρουαρίου ο Gennady Padalka και ο Mikhail Kornienko κατέδειξαν τις υψηλές δεξιότητες τους για την σύνδεση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου στον σταθμό. Και στις 17 Φεβρουαρίου η ίδια δοκιμή ολοκληρωθηκε με επιτυχία και απο τα ρωσικα μέλη του εφεδρικου πληρώματος του ΔΔΣ-43/44. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας εξέταστηκαν οι κοσμοναύτες Alexei Ovchinin και Σεργκέι Volkov σε ειδικό προσομοιωτή σε φυγόκεντρο CF-7. Μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες μετά τη δοκιμή του εφεδρικου πληρώματος στον προσομοιωτή θα αρχίσουν εκπαίδευση τα κύρια μέλη του πληρώματος - Gennady Padalka και Mikhail Kornienko. http://www.federalspace.ru/21301/ «Εξερευνώντας» με πύραυλο το Βόρειο Σέλας. Το Βόρειο Σέλας αποτελεί ένα από τα πιο θαυμαστά φαινόμενα στον πλανήτη- ωστόσο ο συνδυασμός του με «σύννεφα» ηλεκτρονίων από την Αμερική δημιουργεί προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες των βορείων περιοχών. Η διερεύνηση αυτών, με στόχο την καλύτερη πρόβλεψη του καιρού στο Διάστημα, ήταν ο στόχος του πυραύλου ICI4, ο οποίος εκτοξεύτηκε το βράδυ της Πέμπτης, κατά τη διάρκεια ενός φαινομένου δραστηριότητας σέλαος. Η εκτόξευση (στιγμή/ τροχιά) καθορίστηκε βάσει μιας σειράς επίγειων οργάνων, περιλαμβανομένων ραντάρ στο Σβάλμπαρντ και τη βόρεια Νορβηγία, τα οποία επιβεβαίωσαν πως ο πύραυλος κατευθύνθηκε προς ένα τέτοιο φαινόμενο,όπως ήταν σκοπός του. Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του Όσλο, επρόκειτο για έναν πολύ γρήγορο «στόχο» (1.000 χλμ/ δευτερόλεπτο) και απαιτείται ανάλυση των δεδομένων για να εξαχθεί το συμπέρασμα εάν «αναχαιτίστηκε» επιτυχώς το επιλεχθέν φαινόμενο διαστημικού καιρού. Οι ηλιακές εκλάμψεις (solar flares) παράγουν πολλά παραπάνω από το Βόρειο Σέλας: το ηλιακό φως αποσπά ηλεκτρόνια από την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό «συννέφων» που κινούνται κατά μήκος της Αρκτικής. Τα σύννεφα αυτά είναι αόρατα στο μάτι, αλλά εμφανίζονται σε οθόνες ραντάρ και υπερευαίσθητες κάμερες. Όταν νυχτώνει στη Νορβηγία, σύννεφα ηλεκτρονίων σχηματίζονται στη Βόρεια Αμερική. Μετά από λίγες ώρες, φτάνουν στη Νορβηγία, καθώς «έλκονται» από τις πολικές περιοχές από το νυχτερινό Βόρειο Σέλας. «Όμορφο να το βλέπει κανείς, αλλά συνεπάγεται προβλήματα για συστήματα πλοήγησης και επικοινωνίας» σημειώνεται σχετικά στην ανακοίνωση του πανεπιστημίου – οι ερευνητές του οποίου διαπίστωσαν ότι τα σημαντικότερα προβλήματα/ παρεμβολές λαμβάνουν χώρα όταν τα σύννεφα ηλεκτρονίων συμπίπτουν με το Βόρειο Σέλας. Για τη διερεύνηση αυτού του φαινομένου θα αξιοποιηθούν τα δεδομένα από τον πύραυλο. Αν και δεν υπάρχει τεχνολογία η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος, θεωρείται πως ο πύραυλοςICI-4 θα βοηθήσει στην αύξηση της γνώσης πάνω στο συγκεκριμένο πεδίο. Σημειώνεται ότι ο πύραυλος ήταν σε στάση αναμονής από τις 9 Φεβρουαρίου, στο διαστημικό κέντρο της Αντόγια. http://www.naftemporiki.gr/story/918528/eksereunontas-me-puraulo-to-boreio-selas

Ίσως η σκοτεινή ύλη να μην είναι εντελώς σκοτεινή. Η σκοτεινή ύλη που αποτελεί το 85% της μάζας του σύμπαντος, παραμένει ακόμα αόρατη για τα τηλεσκόπια. Αυτό σημαίνει ότι η σκοτεινή δεν αλληλεπιδρά με το φως; Ερευνητές εξέτασαν το ενδεχόμενο η σκοτεινή ύλη να σκεδάζει το φως των άστρων, παράγοντας ένα ανιχνεύσιμο φωτεινό φαινόμενο γύρω από τους γαλαξίες. Παρότι δεν βρήκαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο ενός τέτοιου φαινομένου, ισχυρίζονται όμως ότι επιπλέον παρατηρήσεις, σε μεγαλύτερο εύρος μηκών κύματος, θα μπορούσε να μας δώσει την ευκαιρία να «δούμε» την σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης από την κίνηση των γαλαξιών. Περιστρεφόμενοι γαλαξίες, για παράδειγμα, θα έπρεπε να διαλυθούν αν – μαζί με την γνωστή ύλη – δεν υπήρχε η σκοτεινή ύλη να συγκρατεί βαρυτικά τις φυγόκεντρες τάσεις. Η κοινή παραδοχή είναι ότι τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης δεν αλληλεπιδρούν με το φως, αλλά κάποια θεωρητικά μοντέλα υποθέτουν ότι η σκοτεινή ύλη μπορεί να εκπέμψει φωτόνια ή να σκεδάζει τα φωτόνια σε σπάνιες περιπτώσεις. Οι Jonathan Davis και Joseph Silk, από το Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Παρισιού, ερευνούν το ενδεχόμενο να είναι παρατηρήσιμο το σκεδαζόμενο φως από την σκοτεινή ύλη. Παίρνουν ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον γαλαξία Μ101, γνωστό ως γαλαξίας ακιδωτός τροχός, που απέχει από μας 21 εκατομμύρια έτη φωτός. Αν το φως αλληλεπιδρά με την σκοτεινή ύλη, τότε σύμφωνα με τους ερευνητές, το φως που εξέρχεται από τον γαλαξία θα έπρεπε να σκεδάζεται προς την εξωτερική περιφέρειά του, δημιουργώντας μια λάμψη παρόμοια με το φως μιας λάμπας που περιβάλλεται από ομίχλη. Ένα τέτοιο φαινόμενο παρατηρείται ήδη στα ορατά μήκη κύματος από την διάταξη του τηλεσκοπίου Dragonfly. Όμως, επειδή θα μπορούσε να προέρχεται και από άλλες πηγές, όπως διαστρική σκόνη και απομονωμένα άστρα, προς το παρόν δεν υπάρχει τρόπος που να πιστοποιεί ότι η σκοτεινή ύλη συνεισφέρει στο φαινόμενο. Ωστόσο, οι Davis and Silk δείχνουν ότι οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να έχουν μια καλύτερη πιθανότητα ανίχνευσης του σκεδαζόμενου φωτός από την σκοτεινή ύλη σε υπέρυθρα μήκη κύματος, όπου το υπόβαθρο είναι μικρότερο. Τέτοιες παρατηρήσεις, με την απαραίτητη ακρίβεια, δεν έχουν γίνει ακόμα … Διαβάστε περισσότερα: http://physics.aps.org/synopsis-for/10.1103/PhysRevLett.114.051303 – http://arxiv.org/abs/1410.5423 http://physicsgg.me/2015/02/20/%ce%af%cf%83%cf%89%cf%82-%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%cf%8e/ Η σκοτεινή ύλη «ηθικός αυτουργός» της εξόντωσης των δεινοσαύρων. Η κρατούσα θεωρία για τη μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν για περίπου 150 εκ. έτη στη Γη υποδεικνύει ως υπεύθυνες τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που προκλήθηκαν από την πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς στη αμερικανική ήπειρο πριν από περίπου 65 εκ. έτη. Ο Μάικλ Ραμπίνο καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης υποστηρίζει ότι η πτώση του αστεροειδή ήταν επίσης αποτέλεσμα μιας αλυσίδας γεγονότων αυτή τη φορά κοσμικών. Ευρήματα των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης στα κέντρα των γαλαξιών κάτι που συμβαίνει και στο δικό μας γαλαξία. Η σκοτεινή ύλη σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Η Γη κατά την τροχιακή της κίνηση ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον γαλαξιακό δίσκο κάθε 250 εκ. έτη. Κάθε 30 εκ. έτη η Γη κατά την κίνηση της αυτή πλησιάζει το κέντρο του Γαλαξία. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, δηλ. κάθε 30 εκ. έτη, η Γη βιώνει εκτεταμένες καταστροφές και μαζικές εξαφανίσεις της ζωής. Ο Ραμπίνο υπολόγισε ότι την εποχή που εκτιμάται ότι έπεσε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους η Γη βρισκόταν κοντά στο γαλαξιακό κέντρο. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο η Γη κάθε φορά που πλησιάζει το γαλαξιακό κέντρο εισέρχεται σε ένα περιβάλλον πολύ ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων και βαρυτικών αλληλεπιδράσεων εξαιτίας της έντονης παρουσίας σκοτεινής ύλης. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις αλλάζουν τις τροχιές των αστεροειδών και των κομητών στέλνοντας κάποιους εξ αυτών κατευθείαν πάνω στη Γη. Αυτό συνέβη σύμφωνα με τον Ραμπίνο και πριν από 65 εκ.έτη. Επίσης ο Ραμπίνο υποστηρίζει ότι η έκθεση της Γης σε αυξημένες ποσότητες σκοτεινής ύλης θερμαίνει τον πυρήνα της με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα στον πλανήτη γεγονός που οδηγεί και αυτό σε μαζικές εξαφανίσεις ειδών. Η νέα θεωρία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=678971

Οι λόφοι του Άρη κρύβουν παγωμένο παρελθόν. Ένα περίπλοκο δίκτυο απομονωμένων λόφων, κορυφογραμμών και μικρών λεκανών που εκτείνονται σε 1.400 χιλιομέτρα στον Άρη θεωρείται ότι κρύβει μεγάλες ποσότητες νερού-πάγου. Τα Όρη της Φλέγκρας (Phlegra Montes) εκτείνονται από την ηφαιστειακή περιοχή Elysium περίπου 30ºN και βαθιά μέσα στα βόρεια πεδινά στα περίπου 50°Ν, και είναι ένα προϊόν των αρχαίων τεκτονικών δυνάμεων. Η ηλικία τους υπολογίζεται να είναι στα 3,65-3,91 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Mars Express της ESA απεικόνισε το τμήμα του Phlegra Montes που φαίνεται εδώ στις 8 Οκτωβρίου 2014. Συνέλαβε το νοτιότερο άκρο της σειράς με επίκεντρο σε συντεταγμένες 31ºN /160ºE. Με βάση τα δεδομένα ραντάρ από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA σε συνδυασμό με τις γεωλογικές μελέτες της περιοχής από τα άλλα διαστημικά οχήματα σε τροχιά, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκτεταμένοι παγετώνες κάλυπταν αυτή την περιοχή αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν. Και πιστεύεται ότι ο πάγος βρίσκεται ακόμα εκεί έως σήμερα, ίσως μόνο 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Η κλίση του πολικού άξονα του πλανήτη πιστεύεται ότι μεταβάλλεται σημαντικά με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να αλλάζει σημαντικά τις κλιματολογικές συνθήκες. Αυτό επέτρεψε την ανάπτυξη των παγετώνων σε ό,τι είναι σήμερα τα μέσα γεωγραφικά πλάτη του Άρη. Τα χαρακτηριστικά που είναι ορατά στην οροσειρά Phlegra Montes ποικίλουν, παρέχοντας ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για παγετωνική δραστηριότητα περιλαμβάνουν μικρές περιοχές από βραχώδη συντρίμμια γύρω από πολλούς από τους λόφους. Παρόμοια χαρακτηριστικά εμφανίζονται σε παγετώδεις περιοχές στη Γη όπου το υλικό έχει σταδιακά υποχωρήσει προς τα κάτω μέσα από την παρουσία του πάγου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια. Πρόσθετα χαρακτηριστικά της περιοχής περιλαμβάνουν μικρές κοιλάδες που περνούν μέσα από τους λόφους και φαίνεται να ρέουν σε περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο, ιδίως προς το κέντρο της εικόνας. Το λοφώδες έδαφος δίνει μια πλήρη αντίθεση στο τοπίο με τις ομαλές πεδιάδες που κυριαρχούν στο άνω μέρος αυτής της εικόνας. Το υλικό εδώ είναι πιστεύεται ότι είναι ηφαιστειακής προέλευσης, ίσως προέρχεται από το ηφαίστειο Hecates Tholus που βρίσκεται στην περιοχή Elysium περίπου 450 χιλιόμετρα προς τα δυτικά, και δημιουργήθηκε κάποια στιγμή μετά το σχηματισμό του Phlegra Montes. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, μπορεί κανείς να δει τις ριτιδιασμένες κορυφογραμμές στην πεδιάδα της λάβας. Αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν από την ψύξη και τη συστολή της λάβας λόγω των τεκτονικών δυνάμεων που τη συμπίεσαν μετά από την έκρηξη της επάνω στην επιφάνεια. Αυτή η περιοχή του Phlegra Montes και του τοπικού περιβάλλοντος απεικονίζουν μερικές από τις βασικές γεωλογικές διεργασίες που έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση του Κόκκινου Πλανήτη στην πάροδο του χρόνου, από τις αρχαίες τεκτονικές δυνάμεις, στην παγετωνοποίηση και την ηφαιστειακή δραστηριότητα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_lhophoi_toy_Hare_krhuvoyn_pagomheno_parelthhon

Στιγμιότυπα δύο δορυφόρων του Πλούτωνα από το New Horizons. Καθοδόν προς τη «γειτονιά» του Πλούτωνα, στην οποία θα φτάσει στις 14 Ιουλίου, το μη επανδρωμένο σκάφος New Horizons έστειλε πίσω στη Γη τις πρώτες ευκρινείς εικόνες από δύο δορυφόρους του νάνου πλανήτη. Στα στιγμιότυπα απεικονίζονται η Νιξ και η Ύδρα, δύο από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα, σε απόσταση από 201 έως 186 εκατομμύρια χιλιόμετρα, όπως αναφέρει η ΝΑΣΑ. Το υλικό δημοσιεύθηκε από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία χθες, Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου, 85 ακριβώς χρόνια αφότου ο Πλούτωνας ανακαλύφθηκε από τον Πέρσιβαλ Λόουελ, ιδρυτή του αστεροσκοπείου του Φλάγκσταφ της Αριζόνα. «Είναι εντυπωσιακό ότι ανακύπτουν ολοένα περισσότερες λεπτομέρειες, καθώς πλησιάζουμε στο “ραντεβού” της 14ης Ιουλίου», αναφέρει στη σχετική ανακοίνωση ο Τζον Σπένσερ, επικεφαλής του επιστημονικού επιτελείου της αποστολής της ΝΑΣΑ. «Σε αυτή τη διαδρομή, τα στιγμιότυπα των δύο δορυφόρων αποτελούν ένα ακόμη ορόσημο». Η Νιξ και η Ύδρα ανακαλύφθηκαν από την ομάδα του New Horizons το 2005, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Οι επιστήμονες εκτιμούν πως οι δύο δορυφόροι έχουν διάμετρο από 40 έως 153 χιλιόμετρα. Ακριβέστεροι υπολογισμοί θα προκύψουν από το διαστημόπλοιο αυτό το καλοκαίρι, όταν βρεθεί κοντά στον νάνο πλανήτη και τα «φεγγάρια» του. Από τους γνωστούς δορυφόρους, η τροχιά της Ύδρας έχει τη μεγαλύτερη ακτίνα, με τον δορυφόρο να ολοκληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον νάνο πλανήτη κάθε 38 ημέρες, σε απόσταση 64.700 χιλιομέτρων. Η Νιξ βρίσκεται 48.700 χιλιόμετρα από τον Πλούτωνα και ολοκληρώνει την τροχιά της ανά 25 ημέρες. Δύο ακόμη δορυφόροι του Πλούτωνα, η Στύγα και ο Κέρβερος, έχουν πιο περιορισμένο μέγεθος απ’ ό,τι η Νιξ και η Ύδρα και μικρότερη φωτεινότητα, με συνέπεια να μην διακρίνονται στις εικόνες. Το στίγμα του άλλου «φεγγαριού» του νάνου πλανήτη, του Χάροντα, συγχέεται στα στιγμιότυπα με το είδωλο του Πλούτωνα. Ο Χάρων έχει διάμετρο 1.200 χιλιόμετρα, περίπου τη μισή από τον νάνο πλανήτη. Η αποστολή του New Horizons κόστισε 700 εκατομμύρια και απογειώθηκε τον Ιανουάριο του 2006, με σκοπό να απαντήσει σε πολλές από τις απορίες που υπάρχουν για τον νάνο πλανήτη. Στις 14 Ιουλίου, θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 13.600 χιλιομέτρων από την επιφάνειά του. Μάλιστα, η διέλευσή του από τον Πλούτωνα ίσως δεν είναι το τέλος της περιπλάνησης του διαστημόπλοιου στις παρυφές του ηλιακού συστήματος, αφού η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να επαναπρογραμματίσει στη συνέχεια την τροχιά του, ώστε να βάλει «πλώρη» προς ένα άλλο ουράνιο σώμα στη Ζώνη του Κόιπερ. Αν υλοποιηθεί αυτό το σενάριο, τότε η δεύτερη «επίσκεψη» του διαστημοπλοίου θα γίνει το 2009. http://www.naftemporiki.gr/story/918395/stigmiotupa-duo-doruforon-tou-ploutona-apo-to-new-horizons

Στίβεν Χόκινγκ: Απαραίτητος ο εποικισμός του διαστήματος για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Η διαστημική εξερεύνηση, και η ανάπτυξη τεχνολογιών που θα ανοίξουν τον δρόμο για τη δημιουργία αποικιών σε άλλους πλανήτες, είναι απαραίτητες για να διασφαλισθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτό ανέφερε χθες ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, προσθέτοντας πως το μεγαλύτερο μειονέκτημα του ανθρώπινου είδους είναι η επιθετικότητα, η οποία με τα πυρηνικά οπλοστάσια θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του πολιτισμού μας. Οι δηλώσεις του 73χρονου επιστήμονα έγιναν στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου, στο οποίο ξενάγησε χθες την Άνταϊζ Ουγιάνουα, νικήτρια του διαγωνισμού «Guest of Honour». Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, η 24χρονη Αμερικανίδα ρώτησε τον Χόκινγκ ποιο είναι το πιο αρνητικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης προσωπικότητας και, αντίθετα, ποιο χαρακτηριστικό του είδους μας θα ενίσχυε αν μπορούσε. Όπως απάντησε, αυτό που θα ήθελε να εξαλειφθεί είναι η επιθετικότητα. «Μπορεί να αποτέλεσε πλεονέκτημα για τον άνθρωπο των σπηλαίων, ώστε να διεκδικήσει περισσότερη τροφή και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο, σήμερα όμως απειλεί να μας καταστρέψει όλους. Ένας πυρηνικός πόλεμος ευρείας κλίμακας θα μπορούσε να καταστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό και, ακόμη χειρότερα, το είδος μας», σημείωσε χαρακτηριστικά. Στον αντίποδα, υποστήριξε πως το θετικότερο γνώρισμα του ανθρώπου είναι η ενσυναίσθηση, δηλαδή η ικανότητα να κατανοούμε και να ταυτιζόμαστε συναισθηματικά με τους γύρω μας. Ο καθηγητής πρόσθεσε πως θα πρέπει να συνεχισθεί με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς η εξερεύνηση του διαστήματος, αφού είναι η «ασφάλεια ζωής» που εγγυάται πως ο άνθρωπος θα συνεχίσει να υπάρχει. «Οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη άλλαξαν το μέλλον του είδους μας με τρόπους που προς το παρόν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει», δήλωσε. «Μπορεί να μην έλυσαν κάποιο άμεσο πρόβλημα εδώ στον πλανήτη Γη, ωστόσο άνοιξαν νέους δρόμους για την επίλυσή τους και δημιούργησαν νέες προοπτικές. Πιστεύω πως το απώτερο μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στο διάστημα. Κι αυτό γιατί ο εποικισμός άλλων πλανητών είναι μια σημαντική “ασφάλεια ζωής”, που θα μπορούσε να αποτρέψει την εξαφάνιση της ανθρωπότητας». Ο διαγωνισμός «Guest of Honour» διοργανώθηκε από το σάιτ VisitLondon.com, με σκοπό την τουριστική προβολή της βρετανικής πρωτεύουσας. Η 24χρονη Αμερικανίδα αναδείχθηκε νικήτρια ανάμεσα σε περισσότερες από 10.000 συμμετοχές. Το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου δεν είναι, πάντως, η μόνη απειλή για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με τον Χόκινγκ. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο φυσικός υποστήριξε πως αυτό το μέλλον του ανθρώπου κινδυνεύει επίσης και από την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης. Ο λόγος είναι πως η ανάπτυξη εξελιγμένων «σκεπτόμενων» μηχανών, που θα έχουν τη δυνατότητα να αυτενεργούν, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του είδους μας. Μάλιστα, ένα μήνα αργότερα ο Χόκινγκ συνυπέγραψε με άλλους επιστήμονες και επιχειρηματίες όπως ο Έλον Μασκ μία ανοικτή επιστολή, ζητώντας να τεθούν κατευθυντήριες αρχές στην έρευνα, οι οποίες θα εξασφαλίζουν πως η τεχνητή νοημοσύνη θα συνεχίζει να εξελίσσεται προς όφελος της κοινωνίας. http://www.naftemporiki.gr/story/918451/stiben-xokingk-aparaititos-o-epoikismos-tou-diastimatos-gia-tin-epibiosi-tis-anthropotitas