Δροσος Γεωργιος

Σταμάτης Κριμιζής: Ο Ελληνας που πήγε βόλτα στον Πλούτωνα. Μήπως ο παραλογισμός της Ελλάδας των capital controls μπορεί να κατευναστεί από λίγη έλλογη κοσμική σκόνη; Το διαστημικό σκάφος Νew Horizons συνεχίζει να σαγηνεύει τη Γη αποστέλλοντας έγχρωμες φωτογραφίες (στις αποχρώσεις του καφέ και του κόκκινου) από τον Πλούτωνα. Ο διακεκριμένος αστροφυσικός της NASA Σταμάτης («Τομ») Κριμιζής, ο «νονός» του παρθενικού στην Ιστορία περάσματος από τον Πλούτωνα (στις 14 Ιουλίου 2015) αλλά και ο μοναδικός επιστήμονας που επισκέφθηκε (μέσα από τα όργανα και τα διαστημικά οχήματα που κατασκεύασε) και τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, μιλάει στο BΗΜΑgazino για το τελευταίο μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας στην κατάκτηση του Διαστήματος. Ο 77χρονος ακαδημαϊκός, που συνέδεσε το όνομά του με τα πιο σημαντικά προγράμματα της NASA (όπως οι θρυλικές αποστολές των Voyager 1 και 2) ενώ προ μηνών τού απονεμήθηκε το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ (διάκριση που έχουν λάβει οι πιο μεγάλοι αμερικανοί ήρωες του Διαστήματος όπως οι Νιλ Αρμστρονγκ, Τζον Γκλεν κ.ο.κ.), εξηγεί ακόμη γιατί ποσώς ζηλεύει τους αστροναύτες, γιατί ο Κόκκινος Πλανήτης συνεχίζει να γοητεύει τους γήινους, αλλά και το ενδεχόμενο να σκοντάψουμε σε έναν εξωγήινο πολιτισμό. Μιλάει βέβαια και για το δικό του πολυτάραχο ταξίδι από τον Βροντάδο της Χίου στην άβυσσο του αεροδιαστήματος. Επειτα από μισό αιώνα διαγαλαξιακών περιπετειών, ο επικεφαλής από το 1991 των διαστημικών προγραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ των ΗΠΑ ετοιμάζεται ήδη για την επόμενη αποστολή του. Είναι η προγραμματισμένη για την 31η Ιουλίου 2018 εκτόξευση του Solar Probe Plus: «Αγωνίζομαι γι' αυτό τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αν με ρωτούσατε ποιο κομμάτι του Σύμπαντος θα ήθελα να ατενίσω, θα σας έλεγα δίχως σκέψη τον Ηλιο». Κύριε καθηγητά, πώς βιώνετε στα 77 σας χρόνια το ιστορικό ταξίδι του New Horizons στον Πλούτωνα;Διαφέρει από τους επιστημονικούς θριάμβους της νιότης σας; «Εχει ομολογουμένως άλλη γεύση δεδομένου ότι βρισκόμαστε στην εποχή των social media και το ενδιαφέρον του κόσμου είναι πρωτόγνωρο. Στην ιστοσελίδα της NASA είχαμε 5 δισ. "χτυπήματα". Εδώ στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε την ιστοσελίδα έξω από το campus για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Αρκεί να σας πω ότι στις 14 Ιουλίου 2015 είχαμε 250 εκατ. "χτυπήματα"! Να δείτε πόσα νέα παιδιά ήρθαν εδώ στο εργαστήριό μας! Οι αποστολές των Voyager 1 και 2 (1977), στις οποίες ήμουν επικεφαλής ερευνητής, δεν είχαν επ' ουδενί λόγω τέτοια προβολή και απήχηση». Η αποστολή του New Horizons πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Η κυβέρνηση Μπους παρ' ολίγον να την «παγώσει», ενώ και πρόσφατα, ύστερα από εννιάμισι ανέφελα χρόνια ταξιδιού, βιώσατε τον φόβο της ολικής κατάρρευσης, εξαιτίας μιας βλάβης στο διαστημικό σκάφος. Πώς είναι να αναμετριέσαι διαρκώς με αχαρτογράφητα νερά; «Να σας θυμίσω μόνο ότι για εμένα προσωπικά αυτό το πολυτάραχο "ταξίδι" ξεκίνησε το 1965 με τον Αρη. Υπήρχαν βέβαια εδώ επιπλέον προβλήματα, καθότι ακόμη και η NASA δεν ήταν για πολλά χρόνια ώριμη για τον Πλούτωνα. Θα ήταν η πιο μακρινή αποστολή που είχε γίνει ποτέ και σχεδόν οι περισσότεροι ήταν πεπεισμένοι ότι θα αποτύχουμε. Θυμάμαι, στις 19 Ιανουαρίου 2006, όταν βρέθηκα στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ για την εκτόξευση του New Horizons, ο τότε διευθυντής των διαστημικών προγραμμάτων της NASA, Εντουαρντ Γουάιλερ, αναφώνησε: "Δεν το πιστεύω ότι τα καταφέρατε!". Σε κάθε "ταξίδι" ζεις με την αγωνία μέχρι το τελευταίο λεπτό, όπως π.χ. με τη βλάβη της 4ης Ιουλίου στο New Horizons. Εμεινε ξαφνικά βουβό και κληθήκαμε μέσα σε μιάμιση ώρα να επαναφέρουμε ένα διαστημόπλοιο στην κανονική του ρουτίνα. Πέρα από το επιστημονικό και ψυχικό σθένος που καλείσαι να επιδείξεις, χρειάζεται να έχεις "περάσει" σε όλα τα μέλη της ομάδας σου, που μένουν συχνά μερόνυχτα ξάγρυπνα στο Κέντρο Ελέγχου, ότι φέρουν εις πέρας μια ξεχωριστή αποστολή, ότι δημιουργούν Ιστορία». Τα αποτελέσματα του ελληνικού δημοψηφίσματος σας βρήκαν και εσάς στο Κέντρο Ελέγχου. Πώς είναι, αλήθεια, να περιδινείσαι θριαμβευτής στο Διάστημα όταν η χώρα σου περιδινείται στο χάος; «Δύσκολα, οφείλω να ομολογήσω. Το μυαλό μου έτρεχε διαρκώς στη χώρα που αγαπώ. Οι συνεργάτες μου στη NASA δεν σταματούσαν να με ρωτούν πώς ερμηνεύω τις εξελίξεις. Ηταν δύσκολο να το αποφύγω, τη στιγμή που η Ελλάδα ήταν συνεχώς πρώτο θέμα στα διεθνή μέσα. Εχουμε γίνει ρεζίλι σε όλον τον κόσμο για ανοησίες, κομπασμούς, πράγματα αδιανόητα στις άλλες χώρες... Αλλά όταν αντικρίζεις την πρώτη εικόνα από έναν κόσμο που ήταν για την ανθρωπότητα μια κουκκίδα φωτός, τα ξεχνάς όλα για λίγο. Αρχίζεις να διακρίνεις τις λεπτομέρειες, τον φλοιό του πλανήτη, τα χρώματα, τους παγετώνες, βιώνεις μια πρωτόγνωρη συναισθηματική διέγερση, αυτή υποθέτω που βίωσε ο Κολόμβος όταν αντίκρισε τις ακτές του Νέου Κόσμου. Είναι σαν να είσαι επάνω στο διαστημόπλοιο και με μάτια ανοιχτά διάπλατα να καταγράφεις έναν νέο κόσμο που αποκαλύπτεται». Τους αστροναύτες τούς έχετε ζηλέψει; «Οχι. Ο άνθρωπος είναι πολύ περιορισμένος, βλέπει με τα μάτια του ένα ορισμένο μήκος των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που βρίσκεται στο οπτικό του πεδίο. Ομως τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα επεκτείνονται πολύ περισσότερο από όσο μπορούμε να δούμε. Τα δικά μου μάτια είναι σε κάθε (μη επανδρωμένη) αποστολή επάνω στο διαστημόπλοιο, με αποτέλεσμα να βλέπω πολύ περισσότερα από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να διακρίνω ως επιβάτης. Τα ρομποτικά διαστημόπλοια αφενός μεν έχουν όργανα που ξεπερνούν τις αισθήσεις των ανθρώπων, αφετέρου φτάνουν σε προορισμούς απροσπέλαστους στον άνθρωπο. Δεν πρόκειται π.χ. να έχουμε αποστολές με ανθρώπινα πληρώματα στον Δία, στον Κρόνο, στον Ουρανό ή στον Πλούτωνα». Με άλλα λόγια, εσείς βρίσκεστε όσο πιο κοντά μπορεί να φτάσει κανείς σε αυτά τα σώματα; «Για αυτόν τον αιώνα σίγουρα. Δεν πρόκειται να φτάσουν τόσο μακριά ανθρώπινα πληρώματα». Σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η αποστολή του New Horizons; «Σε πρώτη φάση το διαστημόπλοιο θα συνεχίσει μέχρι τα τέλη Αυγούστου να στέλνει στη Γη συμπιεσμένα ηλεκτρονικά δεδομένα (compressed data). Σε δεύτερη φάση θα γίνει η μεταφορά των ασυμπίεστων δεδομένων (decompressed data), που θα διαρκέσει έναν χρόνο». Είναι αλήθεια ότι το New Horizons έφερε μία ακόμη πρωτιά: το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών σε αποστολή της NASA. «Ναι. Από τους εβδομήντα που έλαβαν μέρος από διάφορα εργαστήρια και πανεπιστήμια της Αμερικής, τουλάχιστον οι τριάντα ήταν γυναίκες». Ωστόσο δεν έχουν βρει ακόμη την ισότιμη θέση τους στην επιστήμη. Σας θυμίζω τον σάλο που προκάλεσε το πρόσφατο σεξιστικό σχόλιο του 72χρονου νομπελίστα της Ιατρικής Τιμ Χαντ ότι οι γυναίκες στο εργαστήριο είναι μπελάς... «Η αλήθεια είναι ότι χωρίς ποτέ να ομολογείται, πάντα επικρατεί μια προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες στην επιστήμη. Εχοντας διατελέσει επί 14 χρόνια διευθυντής διαστημικών προγραμμάτων εδώ στο Τζονς Χόπκινς, μπορώ να υπερηφανεύομαι που διόρισα την πρώτη γυναίκα επικεφαλής σε ένα διαστημικό πρόγραμμα το 1992. Είχα τότε 600 άτομα στη Διοίκηση Διαστήματος. Στο τέλος της θητείας μου, το μόλις 8% των γυναικών που "παρέλαβα" είχε φτάσει το 35%. Στις ΗΠΑ, πάντως, ο νόμος κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας έχει επιβάλει ένα καθεστώς θετικής "διάκρισης": όταν έχεις απέναντί σου έναν άνδρα και μια γυναίκα με τα ίδια προσόντα, προσλαμβάνεις τη γυναίκα». Εμείς, πάντως, στην Ελλάδα απέχουμε πολύ από οποιαδήποτε μορφή ισοτιμίας και αξιοκρατίας... «Το γνωρίζω και το έχω καταδικάσει επανειλημμένως. Οι πολιτικοί που απορρίπτουν την αξιοκρατία και έχουν συμβάλει στη δημιουργία μιας κουλτούρας αποδοχής των διακρίσεων θα έπρεπε να ντρέπονται. Αποτελούν την καταστροφή της χώρας. Αυτή η λογική δυστυχώς διέπει όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας. Φεύγοντας από την Ελλάδα θεωρείς όαση μια χώρα η οποία είναι οργανωμένη, χρησιμοποιεί τη λογική, έχει αξιοκρατία, τιμά τους ανθρώπους της. Νιώθεις ανακούφιση από τον παραλογισμό». Υποθέτω ότι θα έχετε σκεφτεί πολλές φορές το ενδεχόμενο ύπαρξης ενός εξωγήινου πολιτισμού και ότι σας συναρπάζει και εσάς όσο και εμάς... «Μας συναρπάζει πάντα αναμφίβολα. Εκτιμάμε ότι η βιολογική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στη Γη είναι κατά πάσα πιθανότητα ένα φαινόμενο κοινό σε όλον τον Γαλαξία. Σύμφωνα δε με τη διατριβή του νέου επιστήμονα Ερικ Πετίγκουρα στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 40 δισεκατομμύρια πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη των ηλιακών συστημάτων του Γαλαξία μας, δηλαδή 1 στους 5 ήλιους. Οσον αφορά όμως την αντικειμενική γνώση δεν υπάρχουν στοιχεία. Και βέβαια όλα αυτά που λέγονται για εξωγήινους, "ανεξήγητα φαινόμενα" κ.ο.κ. ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας ή αποδεικνύονται οπτικές απάτες». Και η περίφημη νέα «Γη» που αποκάλυψε προ ημερών το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ της ΝASA; Λέγεται ότι αυτός ο πλανήτης μοιάζει περισσότερο με τον δικό μας από όλους όσοι έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. «Ο Kέπλερ-452b, όπως έχει ονομαστεί, είναι απλώς ένας από αυτούς τους πλανήτες που έτυχε να υπάρχει στο μικρό κομμάτι της ουράνιας σφαίρας που εξερευνά το διαστημόπλοιο Kέπλερ. Το γεγονός ότι ο ήλιος εκεί είναι κάπως πιο λαμπερός και αρχαιότερος κατά 2 δισ. χρόνια από τον δικό μας μπορεί να σημαίνει ότι ο πλανήτης έχει ήδη υποστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αλλά αυτά είναι εικασίες, δίχως πραγματικά δεδομένα. Στο μέλλον θα είναι δυνατόν να μπορούμε να μετρήσουμε τα συστατικά και τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας αυτού του πλανήτη, καθώς και άλλων, και θα έχουμε καλύτερα μοντέλα». Υπάρχει ακόμη στην Καλιφόρνια η SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence), η ειδική επιστημονική ομάδα που διεξάγει την έρευνα για τη λήψη σημάτων από το Διάστημα; «Υπάρχει και εξακολουθεί να παράγει επιστημονική δουλειά. Χρησιμοποιεί ραδιοδέκτες αναζητώντας κάποιο σήμα στον Γαλαξία που προέρχεται από μη φυσικές πηγές. Ωστόσο, ενώ αυτή η προσπάθεια συνεχίζεται και διευρύνεται, μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει κάποιο αποτέλεσμα». Εχετε εξετάσει ποτέ την πιθανότητα ένας προηγμένος πολιτισμός να υπήρξε στο παρελθόν του δικού μας πλανήτη; «Οπωσδήποτε όχι. Από τα απολιθώματα κ.ο.κ. οι ειδικοί είναι σε θέση να παρατηρήσουν όλους τους κρίκους που στηρίζουν τη θεωρία της εξέλιξης. Αν είχαν υπάρξει τέτοια ίχνη, θα είχαν βρεθεί». Πώς εξηγείτε ότι το σχέδιο αποίκισης του Αρη, που προωθεί η ολλανδική εταιρεία Mars One, θέλγει χιλιάδες εθελοντές ανά τον κόσμο; «Ο Αρης δεν έχει πάψει να γοητεύει. Θα σας πω ένα περιστατικό. Ημουν με μια παρέα από αστροναύτες στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον και κουβεντιάζαμε το ενδεχόμενο ενός απλού "ταξιδιού" στον Κόκκινο Πλανήτη (και όχι του εποικισμού του). Ενας γύρισε και είπε: "Εγώ θα πήγαινα, δεν με νοιάζει αν θα γύριζα ζωντανός". Μου έκανε εντύπωση πόσο αποφασισμένος ήταν. Επιθυμούσε διακαώς να μείνει στην Ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που πέρασε σε άλλον πλανήτη, πέραν της Σελήνης. Και επρόκειτο για έναν νοήμονα άνθρωπο, μορφωμένο, αν και οι περισσότεροι από τους αστροναύτες έχουν διατελέσει πιλότοι δοκιμών, άρα έχουν τον κίνδυνο μέσα τους. Και υπάρχει, ξέρετε, πολύς τέτοιος κόσμος. Οσον αφορά τους ιδρυτές της Mars One, υπογραμμίζω ότι ήταν μη τεχνικοί. Το έκαναν αποκλειστικά για λόγους δημοσιότητας. Εμειναν κατάπληκτοι όταν είδαν την ανταπόκριση. Ηταν χιλιάδες οι αιτήσεις... Και από την Ελλάδα ακόμη». Λέγεται ότι το πρότζεκτ έχει πλέον τη συνδρομή σοβαρών επιστημονικών συμβούλων, ανθρώπων που... «Κοιτάξτε, υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι» (γελάει). Λέτε δηλαδή ότι η εποίκιση του Αρη δεν είναι εφικτή με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα... «Με τα σημερινά δεδομένα, όχι, δεν είναι. Πρόκειται για μια μεγάλη πρόκληση για την ανθρωπότητα. Οπωσδήποτε θα λάβει χώρα τα επόμενα τριάντα χρόνια...». Το λέτε με απόλυτη βεβαιότητα! «Μοιραζόμαστε την πεποίθηση ότι πρέπει να στραφούμε στον πιο κοντινό μας πλανήτη. Είμαι πρόεδρος του Συμβουλίου της Διεθνούς Διαστημικής Υπηρεσίας. Πέρυσι πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον μια συνάντηση των διοικητών όλων των διαστημικών υπηρεσιών (από σαράντα κράτη) με αυτό ακριβώς το αντικείμενο: τη συνεργασία για μια αποστολή στον Αρη. Βέβαια, δεν έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο του προγραμματισμού, διότι αφενός μεν το κόστος θα είναι αστρονομικό, αφετέρου η οργάνωση μιας τέτοιας αποστολής είναι εξαιρετικά σύνθετη. Το Apollo (σ.σ.: το περίφημο επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα της NASA για την εξερεύνηση της Σελήνης) θα ωχριά μπροστά στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μια αποστολή στον Αρη! Για ποιον λόγο; «Υπάρχουν επιπλέον και ορισμένα άλυτα προβλήματα που αφορούν τα ανθρώπινα πληρώματα που ενδέχεται να ταξιδέψουν στον Αρη. Εκτός από τις ηλιακές εκρήξεις που μπορούν να σκοτώσουν το πλήρωμα μέσω της ακτινοβολίας των πρωτονίων, υφίστανται και οι φυσιολογικές, μη αναστρέψιμες αλλαγές που συντελούνται στον ανθρώπινο οργανισμό, όπως π.χ. η απώλεια οστικής μάζας. Υπάρχουν αστροναύτες που όταν προσεδαφιστούν ύστερα από πολύμηνη παραμονή στον διαστημικό σταθμό, εμφανίζουν δυσκολία στο περπάτημα. Μέχρι σήμερα, λοιπόν, δεν έχουν ανακαλυφθεί οι θεραπείες που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν και τις βλάβες από την ακτινοβολία και από την απώλεια οστικής μάζας». Η σαγήνη που μας ασκεί το Διάστημα μοιάζει, πάντως, ανεξάντλητη... «Μα μεγαλώνουμε με αυτήν! Σκεφθείτε πως όλοι μας από παιδιά ατενίζουμε τα άστρα στον νυχτερινό ουρανό (εγώ το έκανα στον Βροντάδο της Χίου!) και αναρωτιόμαστε τι κρύβεται πίσω από αυτές τις δισεκατομμύρια πηγές φωτός, γιατί βρίσκονται εκεί κ.ο.κ. Πρόκειται για ερωτήματα που σχετίζονται με τη Θεωρία της Εξέλιξης, βρίσκονται εγγεγραμμένα στην ανθρώπινη ψυχή ή, αν θέλετε, στον "σκληρό δίσκο" μας. Δεν πρόκειται να σβηστούν γρήγορα ή εύκολα». Η δική σας ενασχόληση με τα μυστικά του Σύμπαντος, εδώ και μισό αιώνα, σας έδωσε, σε προσωπικό πλέον επίπεδο, απαντήσεις σε θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα; «Ξέρετε, όταν ζεις με απτά δεδομένα, με στοιχεία που προκύπτουν από τη διενέργεια πειραμάτων, γίνεσαι υπέρμετρα αντικειμενικός. Θα σας έλεγα, λοιπόν, ότι οι απαντήσεις σε αυτά τα αιώνια ερωτήματα είναι απλά άφθαστες σε μία ζωή. Τα βήματά μας είναι στην πραγματικότητα μηδαμινά, η γνώση απέραντη. Θα σας έλεγα ότι έχουμε βουτήξει τα πόδια μας στην ακροθαλασσιά αλλά δεν έχουμε πάει πολύ βαθιά μέσα στον ωκεανό. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Τo διαστημόπλοιο Voyager (που ταξιδεύει 38 χρόνια και έχει περάσει στο διαστρικό κενό) βρίσκεται τώρα σε απόσταση 20 δισ. χλμ. από τη Γη, τη στιγμή που το πιο κοντινό σε εμάς αστέρι, το Αλφα Κενταύρου, απέχει 43 τρισεκατομμύρια χλμ.! Λοιπόν, το σήμα από το Voyager παίρνει 18 ώρες και 30 λεπτά για να φτάσει στη Γη, με την ταχύτητα του φωτός (300.000 χλμ. το δευτερόλεπτο). Ομως το Αλφα Κενταύρου βρίσκεται 4,3 έτη φωτός μακριά! Σκεφθείτε, λοιπόν, τι σημαίνει να φτάσει κανείς ακόμη και στον πιο κοντινό μας γείτονα στον Γαλαξία. Οταν λοιπόν "συνδιαλέγεσαι" με τέτοιες αποστάσεις, δεν μπορείς να πιστεύεις ή να επινοείς θεωρίες που δεν στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, ούτε βέβαια να κομπορρημονείς ότι είσαι με βεβαιότητα σε θέση να απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα: πώς γεννηθήκαμε, πού πάμε, υπάρχει ζωή κάπου αλλού κ.ο.κ. Σε προσωπικό επίπεδο, βέβαια, έχω και εγώ τις ίδιες πανανθρώπινες απορίες». Δεν διαθέτετε όμως μια επιπλέον διαίσθηση από τον μέσο άνθρωπο; «Διαίσθηση, πιθανώς ναι. Παρ' όλα αυτά, σας το ξαναλέω, όταν είσαι επιστήμονας εστιάζεις πρωτίστως στο εφικτό. Τι σημαίνει αυτό που κάνω τώρα; Οι παρατηρήσεις στον Πλούτωνα, η ομορφιά του, τα χρώματα και το κλίμα του, η πιθανή ύπαρξη υπόγειας λίμνης στο βάθος του πλανήτη, όχι από νερό αλλά π.χ. από υγρό άζωτο. Αυτές είναι ερωτήσεις απτές, που μπορούμε πλέον να τις απαντήσουμε με δεδομένα». Ποιο περιστατικό της ζωής σας άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση σε αυτό που τελικά γίνατε; «Η συνάντησή μου με τον μέντορά μου, τον Τζέιμς Βαν Αλεν (σ.σ.: ο οποίος κατασκεύασε τον πρώτο αμερικανικό δορυφόρο). Τον γνώρισα όταν ήμουν 21 ετών. Και όταν ως μεταπτυχιακός φοιτητής έφτασα σε ένα εργαστήριο στη Σχολή Φυσικής της Αϊόβα, όπου τρία χρόνια νωρίτερα είχαν ανακαλυφθεί οι "Ζώνες Βαν Αλεν" (σ.σ.: οι ζώνες ακτινοβολίας που περιβάλλουν τη Γη) και πραγματοποιούνταν πειράματα που διάνοιγαν δρόμους σε μεγάλες ανακαλύψεις, έγινα ένας άλλος. Ο Βαν Αλεν ήταν εκείνος ο οποίος από έναν συνηθισμένο φυσικό με μετέτρεψε σε έναν άνθρωπο που ονειρεύεται πώς λειτουργεί η φύση, πώς λειτουργούν οι πλανήτες, τι υπάρχει στο ηλιακό μας σύστημα, πώς ενεργοποιείται η ύλη, πώς αντιδρούν τα μαγνητικά πεδία. Ενα από τα βασικά πιστεύω του ήταν: "You have to give yourself the chance to get lucκy" ("Πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να σταθείς τυχερός"). Πολλοί αυτό το αποκαλούν "τύχη". Ομως κατ' ουσίαν σημαίνει ότι κατέχεις τη γνώση και την επάρκεια να αναγνωρίσεις το καινούργιο. Τίποτα δεν επαφίεται στην τύχη. "Τυχαίνει" το ίδιο πράγμα σε πολλούς, πόσοι όμως, όταν "σκοντάψουν στο καινούργιο", το αντιλαμβάνονται;». Στη δική σας, πάντως, πορεία έπαιξε ρόλο και το τάιμινγκ. Η εκτόξευση του ρωσικού πυραύλου Σπούτνικ (1957), γνωστή και ως «δεύτερο Περλ Χάρμπορ», σας βρήκε σε ηλικία 19 ετών να ξεκινάτε σπουδές στις ΗΠΑ, τη στιγμή ακριβώς που οι Αμερικανοί μπαίνουν ορμητικά στην κούρσα για την κατάκτηση του Διαστήματος... «Είναι αυτό που λέμε "Πρέπει να είσαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή". Ετυχε να ζήσω σε μια δεκαετία που η ανθρωπότητα στρεφόταν προς μια καινούργια εποχή. Μην ξεχνάτε ότι τότε ζούσαμε μέσα στον φόβο για το ξέσπασμα ενός πυρηνικού πολέμου, κατασκευάζονταν καταφύγια κ.ο.κ. Αυτό ήταν ένα τεράστιο υπαρξιακό σοκ για την αμερικανική κοινωνία. Και αυτό ακριβώς το σοκ έδωσε τρομερή ώθηση στην έρευνα, στην τεχνολογία, στην εκπαίδευση, στις θετικές επιστήμες. Ολα αυτά ήταν ευεργετικά για τη δική μου πορεία». Αυτό το Grand Tour σας στο Διάστημα είχε προσωπικό κόστος; «Δεν μπορεί κανείς να επιτύχει υψηλούς σκοπούς χωρίς θυσίες. Στις 5 Ιουλίου που πήγα στο Κέντρο Ελέγχου για την "επιπλοκή" που είχαμε με το Νew Horizons, η επικεφαλής Αλις Μπάουμαν έμεινε 48 ώρες ξάγρυπνη. Και στη δική μου περίπτωση, η προσωπική ζωή ήρθε δεύτερη... Αν και κρατούσα μια ισορροπία με τη βοήθεια του οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Τα καλοκαίρια π.χ. που εγώ έλειπα ή ταξίδευα, έστελνα τα τρία αγόρια μου στην αδελφή μου στη Χίο. Ετσι άλλωστε έμαθαν και πολύ καλά ελληνικά. Και οι τρεις ήταν πιο συνετοί από εμένα. Ο ένας τους είναι γιατρός, ο άλλος οικονομολόγος, ο τρίτος δουλεύει σε μια μεγάλη τράπεζα». Να υποθέσω ότι ο δικός σας ύπνος κατακλύζεται από διαστημικά όνειρα; «Να σας πω την αλήθεια, έχω ξυπνήσει κάθιδρος από εφιάλτες με διαστημικά οχήματα που παθαίνουν βλάβες. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια που ταξιδεύω αρκετά, ο χειρότερος εφιάλτης μου είναι ότι χάνω το laptop μου στο αεροδρόμιο». http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=726625

Το δέρμα των αστροναυτών... λεπταίνει. Μια πολυαναμενόμενη... ανθρώπινη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη βρίσκεται ακόμη μακριά, καθώς η NASA σχεδιάζει το πρώτο επανδρωμένο ταξίδι στον Αρη τη δεκαετία του 2030. Σε κάθε περίπτωση, όταν φθάσει εκείνη η ώρα, και μόνο η απόσταση των περισσότερων από 55 εκατομμυρίων χιλιομέτρων που θα έχουν να διανύσουν οι αστροναύτες επί τουλάχιστον μισό χρόνο προκειμένου να φθάσουν στον Αρη (χωρίς να αναφερθούμε και στο ταξίδι του γυρισμού) δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις. Μεταξύ του πλήθους των εμποδίων που πρέπει να ξεπεραστούν για ένα τέτοιο μακρινό ταξίδι, η υγεία των αστροναυτών κατά τη διάρκεια μιας τόσο μακράς περιόδου στο Διάστημα κρίνεται υψίστης σημασίας. Επιστήμονες στη Γερμανία χρησιμοποιούν προηγμένες απεικονιστικές τεχνικές προσπαθώντας να κατανοήσουν το εξής περίεργο φαινόμενο: για ποιον λόγο το δέρμα των αστροναυτών γίνεται πιο λεπτό όσο βρίσκονται στο Διάστημα. Οι ερευνητές με επικεφαλής τον καθηγητή Κάρστεν Κένιγκ από το Τμήμα Βιοφωτονικής και Τεχνολογίας Λέιζερ στο Πανεπιστήμιο Σάαρλαντ χρησιμοποιούν τομογραφίες του δέρματος υψηλής ανάλυσης προκειμένου να διερευνήσουν σε βάθος τα δερματικά κύτταρα αστροναυτών πριν και μετά το ταξίδι τους στο Διάστημα. Οι ειδικοί που ανέπτυξαν την προηγμένη τεχνολογία λέιζερ αναφέρουν ότι η χωρική ανάλυσή της (η ικανότητα εστίασης) είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με εκείνη των συσκευών υπερήχων. Αυτή η τεχνολογία έχει μάλιστα την ικανότητα, σύμφωνα με τον καθηγητή Κένιγκ, να φέρει επανάσταση και στη διάγνωση εντός των νοσοκομείων. «Χρησιμοποιούμε παλμούς λέιζερ femtosecond. Σκανάρουμε το δέρμα και λαμβάνουμε σήματα από αυτό, ιδίως φθορίζοντα, καθώς και ένα άλλο σήμα που ονομάζεται δεύτερη αρμονική συχνότητα. Ετσι με αυτά τα δύο σήματα μπορούμε να "χτίσουμε" εικόνες και να δούμε το δέρμα σε υψηλή ανάλυση. Η ανάλυση αυτή είναι χίλιες φορές καλύτερη από εκείνη των υπερήχων. Ετσι μπορούμε πλέον να λαμβάνουμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε χωρίς τη διενέργεια βιοψίας, μέσα σε δευτερόλεπτα και με φανταστική ανάλυση» τόνισε ο Κένιγκ προσθέτοντας ότι οι εφαρμογές της μεθόδου περιλαμβάνουν από την ιστολογική ανάλυση για την πρώιμη διάγνωση του καρκίνου ως τον προσδιορισμό των επιδράσεων της γήρανσης του δέρματος. Τον δρα Κένιγκ, ο οποίος είναι επίσης διευθυντής της γερμανικής εταιρείας JenLab, προσέγγισε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency, ESA) προκειμένου να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία femtosecond λέιζερ για το πρόγραμμα «Skin B», το οποίο στοχεύει στην κατανόηση «μηχανισμών γήρανσης του δέρματος που είναι πολύ αργοί στη Γη (με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατη η αποτελεσματική μελέτη τους) αλλά επιταχύνονται σημαντικά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας». Οπως λέει ο καθηγητής, «τόσο η ESA όσο και η NASA ήρθαν και μας ζήτησαν, αν είναι δυνατόν, να μελετήσουμε το δέρμα των αστροναυτών. Και αυτό διότι ήθελαν να γνωρίζουν αν λαμβάνει χώρα κάποια ταχεία διαδικασία γήρανσης του δέρματος στο Διάστημα και ποιες ακριβώς αλλαγές παρατηρούνται στους αστροναύτες, καθώς εργάζονται επί έξι μήνες μακριά από τη Γη. Και αυτό διότι πολλοί αστροναύτες παραπονιούνται για δερματικά προβλήματα». Μέχρι στιγμής η ερευνητική ομάδα έχει «σαρώσει» το δέρμα τριών αστροναυτών πριν και μετά το ταξίδι τους στο Διάστημα: πρόκειται για τους Ιταλούς Λούκα Παρμιτάνο και Σαμάνθα Κριστοφορέτι καθώς και τον Γερμανό Αλεξάντερ Γκερστ. Η Κριστοφορέτι της ESA εξετάστηκε πριν από το ταξίδι της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) τον Νοέμβριο του 2014. Οταν επέστρεψε στη Γη ύστερα από 199 ημέρες, στις 11 Ιουνίου του 2015, έγινε κάτοχος ενός νέου ρεκόρ παραμονής μιας μόνο γυναίκας στο Διάστημα (το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε η Σουνίτα Γουίλιαμς της NASA με 195 ημέρες παραμονής στο Διάστημα το 2006-2007). Τα δερματικά κύτταρα της Κριστοφορέτι εξετάστηκαν από τον δρα Κένιγκ με χρήση του πανίσχυρου λέιζερ μετά την επιστροφή της, οδηγώντας σε αναπάντεχα αποτελέσματα «Εχουμε ήδη ενδιαφέροντα αποτελέσματα από τους τρεις αστροναύτες που έχουμε μελετήσει ως τώρα. Φαίνεται ότι στο Διάστημα λαμβάνει χώρα μεγάλη παραγωγή κολλαγόνου. Ξαφνικά οι αστροναύτες έχουν περισσότερο κολλαγόνο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιου είδους αντιγηραντική επίδραση, τουλάχιστον στο κατώτερο τμήμα του δέρματος, τη δερμίδα. Συγχρόνως ανακαλύψαμε ότι η επιδερμίδα, κυρίως το τμήμα των ζώντων κυττάρων, συρρικνώνεται, οπότε το δέρμα γίνεται πιο λεπτό» εξήγησε ο καθηγητής Κένιγκ. Συμπλήρωσε ότι δεν υπάρχει ακόμη εξήγηση για το φαινόμενο. Η ερευνητική ομάδα αναμένει να εξετάσει και άλλους αστροναύτες ώστε να καταλάβει τι συμβαίνει και έτσι να προστατεύσει τους ταξιδιώτες του Διαστήματος από τη... συρρίκνωση της επιδερμίδας τους. «Είδαμε ότι η επιδερμίδα λεπταίνει κατά σχεδόν 20% και μέχρι στιγμής δεν έχουμε εξήγηση για αυτό. Ωστόσο αυτό συνέβη μέσα σε έξι μήνες. Το ερώτημα είναι αν κάποιος πάει στον Αρη - το ταξίδι αυτό απαιτεί ένα-δύο χρόνια ή και παραπάνω - τι θα γίνει με την επιδερμίδα του. Διότι δεν είναι προφανώς καλό να λεπταίνει συνεχώς». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=726544

Internet από αέρος θα προσφέρει το Facebook. Το Facebook κατασκεύασε και ετοιμάζεται να δοκιμάσει σε πραγματικές συνθήκες ένα τεράστιο αυτόνομο αεροπλάνο (drone), το οποίο θα πετά σε απομονωμένα μέρη της Γης και θα παρέχει στους κατοίκους δυνατότητα σύνδεσης στο Διαδίκτυο. Το μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο έχει πλέον αγγίξει τους 1,5 δισεκατομμύρια χρήστες, αλλά έχει φιλόδοξα σχέδια να επεκτείνει περαιτέρω την «πελατεία» του στις πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη, όπου ζει περίπου το ένα δέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού και είναι δύσκολη ή μη οικονομικά βιώσιμη η κατασκευή επίγειων δικτυακών υποδομών (οπτικών ινών κ.α.). Το μη επανδρωμένο drone, με την ονομασία Aquila, που έχει άνοιγμα φτερών 42 μέτρων, όσο ένα αεροπλάνο Μπόινγκ 737, θα πετά σε ύψος 20 έως 30 χιλομέτρων, πάνω από τους αεροδιαδρόμους των κανονικών αεροπλάνων, αλλά και από τις καταιγίδες. Θα μπορεί να μένει στον αέρα, χωρίς ανεφοδιασμό, για 90 συνεχόμενες μέρες. Το αεροπλάνο θα δίνει στους επίγειους χρήστες τη δυνατότητα να έχουν Ίντερνετ με την πολύ υψηλή ταχύτητα των 10 Gigabit το δευτερόλεπτο, χάρη σε μια ειδική νέα τεχνολογία οπτικού λέιζερ, που θα μεταφέρει τα δεδομένα από τον ουρανό στο έδαφος και αντίστροφα. Κάθε drone θα διαγράφει στον αέρα έναν κύκλο διαμέτρου τριών χιλομέτρων και εκτιμάται ότι θα παρέχει διαδικτυακή πρόσβαση στο έδαφος σε μια περιοχή ακτίνας περίπου 50 χιλιομέτρων. Τα αεροσκάφη -που δεν προρίζονται προς πώληση, αλλά για ιδία χρήση μόνο του Facebook- θα μεταδίδουν επίσης σήματα μεταξύ τους. Προγραμματίζεται να χρησιμοποιηθούν εκατοντάδες τέτοια drones, τα οποία θα συνεργάζονται με δορυφόρους του Facebook, που θα βρίσκονται σε ακόμη μεγαλύτερο υψόμετρο. Το αεροσκάφος κινείται με την ηλιακή ενέργεια, ζυγίζει περίπου 400 κιλά, ενώ σχεδιάσθηκε και κατασκευάσθηκε εντός 14 μηνών στη Βρετανία από την ειδική αεροδιαστημική ομάδα Ascenta του Facebook. H πρώτη πιλοτική πτήση του θα γίνει στις ΗΠΑ σύντομα. Σε παρόμοια κατεύθυνση κινείται και η Google, η οποία πειραματίζεται επίσης με drones, δορυφόρους και μπαλόνια σε μεγάλο υψόμετρο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=726653

Η «σκοτεινή εποχή» του σύμπαντος στο στόχαστρο νέου ραδιοτηλεσκοπίου. Η μελέτη των αρχικών σταδίων εξέλιξης του σύμπαντος, ώστε να εξακριβωθεί ποια ήταν τα πρώτα ουράνια σώματα που δημιουργήθηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, είναι ένας από τους στόχους του ραδιοτηλεσκοπίου Square Kilometre Array (SKA), το οποίο θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται το 2018. Με προδιαγραφές που θα το καταστήσουν το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο που έγινε ποτέ, το SKA θα διαθέτει κεραίες στην Αυστραλία και τη Νότια Αφρική, χάρις στις οποίες η συνολική επιφάνεια συλλογής ραδιοκυμάτων θα αγγίζει το 1 τετραγωνικό χιλιόμετρο. Όταν θα ξεκινήσει να λειτουργεί, κάτι που αναμένεται να γίνει το 2020, θα μπορεί επιπλέον να καταγράφει σήματα σε ένα πολύ μεγάλο φάσμα συχνοτήτων. Έτσι, εκτιμάται πως θα έχει 50 φορές μεγαλύτερη ευαισθησία από οποιοδήποτε ανάλογο αστρονομικό όργανο έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Η ευαισθησία αυτή είναι απαραίτητη για να καταφέρει να προσφέρει στους επιστήμονες νέα στοιχεία σχετικά με τη «σκοτεινή εποχή» του σύμπαντος, όταν δηλαδή ο κόσμος δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας «ωκεανός» αερίων, χωρίς να έχουν σχηματισθούν οι πρώτοι αστέρες και να τον πλημμυρίσουν με φως. Σε εκείνη τη φάση της κοσμικής δημιουργίας, η ύλη είχε αρχίσει να συμπυκνώνεται για τον σχηματισμό των πρώτων ουράνιων σωμάτων, χωρίς όμως να είναι γνωστό τις είδους σώματα ήταν αυτά. Σύμφωνα με ένα σενάριο, τα πρώτα ουράνια σώματα ήταν αστέρες, οι οποίοι στη συνέχεια υπό την επίδραση της βαρύτητας δημιούργησαν γαλαξίες. Μια εναλλακτική θεωρία είναι πως ο «ωκεανός» αερίων διαχωρίστηκε σε επιμέρους νέφη, στο κέντρο καθενός «γεννήθηκε» πρώτα μία μαύρη τρύπα, πριν ξεκινήσει η «γέννηση» αστέρων. Το SKA θα «ταξιδέψει» τους αστρονόμους σε αυτήν την εποχή, αποκαλύπτοντας πώς ακριβώς εξελίχθηκε η συγκεκριμένη διαδικασία. Ωστόσο, το ραδιοτηλεσκόπιο δεν θα περιορισθεί σε αυτό, αφού επιπλέον θα ελέγξει κατά πόσο χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα νέο μοντέλο για την περιγραφή της βαρύτητας. Παράλληλα, θα ψάξει για «δομικούς λίθους» της ζωής έξω από τον πλανήτη μας. Για τη μελέτη της βαρύτητας, θα βασισθεί στους πάλσαρ, δηλαδή αστέρες νετρονίων που εκπέμπουν ραδιοκύματα με εξαιρετικά σταθερή συχνότητα. Οι αστέρες νετρονίων είναι υπολείμματα αστεριών που, όταν εξαντλήθηκαν τα «καύσιμά» τους, κατέρρευσαν υπό την επίδραση της βαρύτητάς τους. Έχουν ασύλληπτα μεγάλη πυκνότητα, αφού ένα τέτοιο σώμα διαμέτρου 15-20 χιλιόμετρα, μπορεί να έχει ίση μάζα με τον ήλιο. Το ισχυρό βαρυτικό πεδίο που δημιουργείται στην περιοχή ενός πάλσαρ αποτελεί ιδανική περίπτωση για να ελεγχθεί η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, η περιγραφή της βαρύτητας που διατύπωσε πριν από 100 χρόνια ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως με αυτό τον τρόπο θα βρουν αδυναμίες της θεωρίας, που θα ανοίξουν τον δρόμο στη βαθύτερη κατανόηση της βαρύτητας. Το SKA θα πραγματοποιήσει όμως και βιολογικές μελέτες, στη γραμμή των ανακαλύψεων που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό από ρομποτικά σκάφη όπως το Rosetta της ESA, οι οποίες δείχνουν πως οι μοριακές «πρώτες ύλες» για τον σχηματισμό ζωής είναι διάσπαρτες στο σύμπαν. Με την πρωτόγνωρη ευαισθησία του, το ραδιοτηλεσκόπιο θα χαρτογραφήσει τις περιοχές που υπάρχουν τέτοια μόρια, ενώ θα ψάξει για πιο σπάνια, και ακόμη πιο περίπλοκα παραδείγματα. Έτσι, θα βάλει στο στόχαστρο τα αμινοξέα, από τα οποία δημιουργούνται οι πρωτεΐνες. Βίντεο: http://physicsgg.me/2015/07/31/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-ska/

Αγνωστα αντικειμένα κοντά στον Ήλιο. Και νέα εμφάνιση άγνωστών αντικειμένων κοντά στον Ήλιο, ύστερα από ακόμη μια εμφάνιση πρόσφατα, http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF επιμένει ότι ανακάλυψε ένα χρήστης του διαδικτύου. Παρατηρώντας φωτογραφίες των δορυφόρων ηλιοσκόπησης της NASA (SOHO-Lasco) σε μια από αυτές διακρίνονται τρία ομοιότυπα αντικείμενα τα οποία μάλιστα βρίσκονται και σε κάποιο είδος σχηματισμού. Δείτε το βίντεο και δείτε την αυθεντική φωτογραφία της NASA εδώ http://sohowww.nascom.nasa.gov//data/REPROCESSING/Completed/2015/c3/20150727/20150727_1554_c3_1024.jpg http://www.defencenet.gr/defence/20150730/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-ufo-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF

Ποια είναι η ηλικία του μαγνητικού πεδίου της Γης; Οι επιστήμονες πίστευαν έως τώρα ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο είναι 3,45 δισεκατομμυρίων ετών, αλλά μια νέα μελέτη ανεβάζει την ηλικία του στα 4 έως 4,2 δισεκατομμύρια έτη, δηλαδή περίπου 500 έως 750 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Μια πρόωρη εμφάνιση του μαγνητικού πεδίου σημαίνει ότι η κίνηση των τεκτονικών πλακών ξεκίνησε νωρίτερα. Επίσης η ύπαρξη μαγνητικού πεδίου αποτελεί μια αόρατη ‘ασπίδα’ προστασίας για την ατμόσφαιρα από τον ηλιακό «άνεμο» (τα ρεύματα φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων που «βομβαρδίζουν» συνεχώς τη Γη), συνεπώς θα διευκόλυνε καθοριστικά την πρόωρη ανάπτυξη ζωής στον πλανήτη μας, ο οποίος αλλιώς θα ήταν γυμνός σαν τον ‘Αρη. Το μαγνητικό πεδίο δημιουργείται στο κέντρο της Γης, στο εξωτερικό τμήμα του πυρήνα, που αποτελείται από λιωμένο ρευστό σίδηρο. Αυτό το «γεωδυναμό», για να λειτουργήσει, χρειάζεται περιοδική απελευθέρωση θερμότητας από τον πλανήτη, κάτι για το οποίο βοηθάει η κίνηση των τεκτονικών πλακών, η οποία μεταφέρει θερμότητα από τα έγκατα του πλανήτη προς την επιφάνειά του. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν έχουν συμφωνήσει πότε ακριβώς ξεκίνησε η κίνηση των τεκτονικών πλακών και σε ποιό χρονικό σημείο η νεαρή Γη, που σχηματίσθηκε πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, απέκτησε μαγνητικό πεδίο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωφυσικό Τζον Ταρντούνο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», μελέτησαν μικροσκοπικούς κρυστάλλους ζιρκονίων σε πανάρχαια πετρώματα από τη δυτική Αυστραλία. Οι κρύσταλλοι αυτοί περιέχουν μαγνητίτη, ένα ορυκτό που διατηρεί ένα μαγνητικό «αρχείο» του μακρινού παρελθόντος. Μετά από γεωχημικές μετρήσεις και με τη βοήθεια μαγνητόμετρου ακριβείας, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι πιθανώς η τεκτονική των πλακών ξεκίνησε πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια και το μαγνητικό πεδίο πριν τουλάχιστον 4 δισ. χρόνια. Σήμερα μόνο δύο βραχώδεις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, η Γη και ο Ερμής, διαθέτουν μαγνητικό πεδίο. Ο Άρης έχασε το δικό του πριν περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια και μαζί με αυτό χάθηκαν στο διάστημα η ατμόσφαιρά και το περισσότερο νερό του. http://physicsgg.me/2015/07/31/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%b5%ce%b4/

Παρατηρήθηκε τερατώδες σέλας σε καφέ νάνο. Οι αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη φορά ένα σέλας εκτός του ηλιακού μας συστήματος και μάλιστα το φαινόμενο είναι πολύ πιο εντυπωσιακό, καθώς εκτιμάται ότι είναι δεκάδες χιλιάδες, ίσως κι ένα εκατομμύριο φορές πιο λαμπερό από ό,τι στη Γη. Το θεαματικό σέλας, που είναι περισσότερο κόκκινο παρά πράσινο-μπλε, όπως στον πλανήτη μας, εντοπίσθηκε όχι πάνω από έναν εξωπλανήτη, αλλά γύρω από ένα καφέ νάνο μεγάλο όσο ο Δίας, σε απόσταση 18 ετών φωτός, στον αστερισμό της Λύρας. Οι καφέ νάνοι είναι σώματα που θεωρούνται άστρα, καθώς σχηματίζονται στο κέντρο πλανητικών συστημάτων από τη συμπύκνωση γιγάντιων σύννεφων υδρογόνου. Τα περισσότερα άστρα έχουν τόσο μεγάλη μάζα ώστε η πίεση στο εσωτερικό τους είναι αρκετή για να πυροδοτήσει αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης. Οι καφέ νάνοι, αντίθετα, δεν έχουν αρκετή μάζα για να λάμπουν και εκπέμπουν μόνο ένα αμυδρό κοκκινωπό φως ή υπέρυθρη ακτινοβολία για αυτό και αποκαλούνται συχνά «αποτυχημένα άστρα». Επιστήμονες από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή αστρονομίας Γκρεγκ Χάλιναν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), που έκαναν την ανακάλυψη με επίγεια οπτικά τηλεσκόπια και ραδιοτηλεσκόπια δήλωσαν ότι αποτελεί αίνιγμα με ποιο τρόπο παράγεται σέλας στον καφέ νάνο που έλαβε την κωδική ονομασία LSR J1835. Το φαινόμενο του σέλαος στη Γη -και σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος- δημιουργείται, όταν φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο αλληλεπιδρούν ορμητικά με την πλανητική μαγνητόσφαιρα και ατμόσφαιρα. Το γήινο μαγνητικό πεδίο παγιδεύει τα σωματίδια του Ήλιου και τα επιταχύνει, υποχρεώνοντας τα ηλεκτρόνιά τους να πέσουν σαν «βροχή» στην ατμόσφαιρα, με συνέπεια να συγκρούονται με τα μόρια των χημικών στοιχείων και να τα υποχρεώνουν να εκπέμψουν φωτεινή ακτινοβολία. Στη Γη το σέλας είναι κυρίως πρασινωπό, επειδή τα ηλιακά ηλεκτρόνια συγκρούονται με τα άφθονα άτομα οξυγόνου της γήινης ατμόσφαιρας, ενώ στην περίπτωση του καφέ νάνου LSR J1835 είναι ερυθρωπό, επειδή η ατμόσφαιρά του περιέχει κυρίως υδρογόνο. Επειδή όμως το LSR J1835 δεν έχει άλλα άστρα κοντά του για να το «βομβαρδίζουν» με ακτινοβολία, παραμένει ερωτηματικό μέσω ποιου μηχανισμού παράγεται το σέλας του. Από την άλλη, επειδή συνεχίζεται η διαμάχη κατά πόσο οι καφέ νάνοι είναι παρ’ ολίγον κανονικά άστρα ή παρ’ ολίγον μεγάλοι πλανήτες, η νέα ανακάλυψη φαίνεται να ενισχύει τη δεύτερη εκδοχή. Εφόσον έχουν ήδη εντοπισθεί νέφη στην ατμόσφαιρα τέτοιων ουρανίων σωμάτων και τώρα παρατηρείται και σέλας, η «ζυγαριά», όσον αφορά τη φύση τους, γέρνει μάλλον προς την πλευρά των πλανητών. Οι αστρονόμοι αισιοδοξούν ότι σύντομα θα είναι σε θέση να παρατηρήσουν το φαινόμενο του σέλαος και σε κανονικούς εξωπλανήτες. Μέχρι σήμερα το πιο λαμπρό σέλας έχει εντοπισθεί στον Δία, ο οποίος διαθέτει το πιο ισχυρό μαγνητικό πεδίο στο ηλιακό μας σύστημα. Το σέλας του LSR J1835 είναι τουλάχιστον 200 φορές πιο φωτεινό από εκείνο του Δία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://physicsgg.me/2015/07/30/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%b4%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%ad%ce%bb%ce%b1%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80/

Ο κομήτης του Rosetta «κουβαλά» τις βάσεις της ζωής. Μία απρόσμενη πληθώρα οργανικών στοιχείων, που αποτελούν θεμέλιους λίθους της ζωής, ανακάλυψαν οι επιστήμονες αναλύοντας τα δεδομένα που συνέλεξαν τα δέκα όργανα του ρομπότ Philae στον κομήτη Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο 67Ρ, γνωστό και ως κομήτη του Rosetta, του μητρικού σκάφους του Philae. Η ανακάλυψη ενισχύει την πιθανότητα ότι κάποτε οι κομήτες μετέφεραν τους σπόρους της ζωής στη Γη και κάτι ανάλογο μπορεί κάλλιστα να έχουν ήδη κάνει οπουδήποτε αλλού στο σύμπαν. Τα νέα στοιχεία παρουσιάσθηκαν από διάφορες επιστημονικές ομάδες σε μια σειρά επτά δημοσιεύσεων στην επιθεώρηση «Science». Τέσσερα από τα οργανικά χημικά στοιχεία (με βάση τον άνθρακα) δεν έχουν ποτέ έως τώρα ανιχνευθεί σε κομήτες. Οι επιστήμονες χαρακτήρισαν όλα αυτά τα στοιχεία πάνω στον παγωμένο κομήτη έως μια «πρωταρχική παγωμένη σούπα», από την οποία, υπό κατάλληλες συνθήκες, θα μπορούσε να ξεπηδήσει η ζωή. Πάντως καμία από τις επιστημονικές εργασίες δεν αναφέρει ότι ανιχνεύθηκαν πιο πολύπλοκα μόρια πρόδρομα της ζωής, όπως τα αμινοξέα (από όπου προέρχονται οι πρωτεΐνες), αλλά μελλοντικές αναλύσεις μπορεί να τα εντοπίσουν κι αυτά. Μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ότι το έδαφος του κομήτη είναι πολύ πιο σκληρό από όσο θα έπρεπε. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι από το εσωτερικό του κομήτη εκτοξεύεται ύλη και σωματίδια ορισμένα από τα οποία ταξιδεύουν στο Διάστημα και άλλα επιστρέφουν στην επιφάνεια του κομήτη δημιουργώντας ένα σκληρό παγωμένο στρώμα. «Πρόκειται για ένα στρώμα παρόμοιο με ένα είδος στρώματος αρχαίου στερεού πάγου που υπάρχει σε διάφορες περιοχές της Γης το οποίο εξατμίζεται και παγώνει εκ νέου» αναφέρει ο Τίμαν Σπον, ερευνητής του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστήματος. Ερώτημα παραμένει αν τα οργανικά συστατικά δημιουργήθηκαν πάνω στον ίδιο τον κομήτη ή κάπου αλλού στο διάστημα και μετά ενσωματώθηκαν σε αυτόν. Πιθανότατα πάντως, οι κομήτες αποτελούν κοσμικά εργαστήρια για τη «συναρμολόγηση» των αρχικών συστατικών της ζωής. Παραμένει αβέβαιο κατά πόσο το Philae θα μπορέσει να στείλει άλλα επιστημονικά δεδομένα, καθώς μετά από την μακρόχρονη νάρκη του, «ξύπνησε» μεν στις 13 Ιουνίου, αλλά η επαφή του με τη Γη ήταν στη συνέχεια σποραδική και προβληματική. Η τελευταία επικοινωνία του έγινε στις 9 Ιουλίου και έκτοτε έχει σιγήσει πάλι, όμως δεν θεωρείται ακόμη «νεκρό». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726644

Εντοπίστηκε μοναδικό πλανητικό σύστημα. Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε στον αστερισμό της Κασσιόπης, σε απόσταση μόλις 21 ετών φωτός, ένα εντυπωσιακό πλανητικό σύστημα που περιλαμβάνει τρεις βραχώδεις εξωπλανήτες που ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γαίας και ένα γιγάντιο πλανήτη αερίων. Ενας από τους πλανήτες είναι ο κοντινότερος στη Γη επιβεβαιωμένος βραχώδης πλανήτης που έχει ανακαλυφθεί και αναμένεται να μελετηθεί εξονυχιστικά τα επόμενα χρόνια. Στο παρελθόν είχε βρεθεί και ένας ακόμη πιο κοντινός εξωπλανήτης, ο GJ674b, σε απόσταση 14,8 ετών φωτός, αλλά η σύνθεσή του είναι άγνωστη, σύμφωνα με τη NASA, συνεπώς δεν είναι σίγουρο ότι είναι βραχώδης. Το 2012 εξάλλου είχε ανακοινωθεί η ανακάλυψη ενός βραχώδους εξωπλανήτη πέριξ του 'Αλφα του Κενταύρου, σε απόσταση μόνο 4,3 ετών φωτός από τη Γη, αλλά δεν έχει υπάρξει ακόμη επιβεβαίωση. Η νέα ανακάλυψη έγινε με το τηλεσκόπιο «Γαλιλαίος» στα ισπανικά Κανάρια Νησιά, καθώς και με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της NASA, από διεθνή επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον αστρονόμο Ατι Μοταλέμπι του Πανεπιστημίου της Γενεύης και θα παρουσιασθεί στο περιοδικό στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics». To άστρο γύρω από το οποίο περιφέρονται οι εξωπλανήτες, είναι το HD219134, ένας καφέ νάνος πιο κρύος και μικρότερος από τον Ήλιο μας. Ο κοντινός βραχώδης εξωπλανήτης είναι ο HD219134b, ο οποίος έχει μάζα 4,5 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και διάμετρο 1,6 φορές μεγαλύτερη. Η μέση πυκνότητά του (έξι γραμμάτια ανά κυβικό εκατοστό) είναι περίπου αντίστοιχη της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανώς έχει παρόμοια σύνθεση. Είναι τόσο κοντά στο άστρο του, που χρειάζεται μόνο τρεις μέρες για μια πλήρη περιφορά (το ‘έτος' του), έχοντας επιφανειακή θερμοκρασία περίπου 427 βαθμών Κελσίου. Συνεπώς είναι υπερβολικά καυτός για να φιλοξενεί ζωή, τουλάχιστον όπως την ξέρουμε, καθώς δεν βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του και είναι απίθανο να διαθέτει νερό. Οι άλλοι δύο βραχώδεις εξωπλανήτες έχουν μάζες 2,7 και 8,7 φορές μεγαλύτερες από της Γης, ενώ ο αέριος γίγαντας έχει 62 φορές μεγαλύτερη μάζα και χρειάζεται 1.190 γήινες μέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του. Το σύστημα είναι τόσο κοντά στη Γη, που το μητρικό άστρο είναι ορατό με γυμνά μάτια, όταν ο ουρανός στη Γη είναι σκοτεινός. Οι αστρονόμοι ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν να φωτογραφίσουν τους εξωπλανήτες του, όταν θα έχουν πλέον κατασκευασθεί τα νέα πολύ μεγάλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια μέσα την επόμενη δεκαετία, όπως το «James Webb» της NASA. Το νέο σύστημα μοιάζει επίσης με το ηλιακό μας σύστημα, επειδή οι τρεις μικροί βραχώδεις εξωπλανήτες του είναι εσωτερικοί (κοντύτερα στο άστρο τους), όπως ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο 'Αρης, ενώ ο μεγάλος αέριος εξωπλανήτης του είναι εξωτερικός, ακολουθώντας πιο μακρινή τροχιά, όπως συμβαίνει με τον Δία και τον Κρόνο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726633

Εντοπίστηκαν μυστηριώδη πετρώματα που ίσως περιέχουν ίχνη οργανικής ύλης. Το ρομπότ Curiosity της NASA που εξερευνά τον Αρη από το 2012 εντόπισε δύο πολύ διαφορετικά σε εμφάνιση και σύσταση πετρώματα από εκείνα που υπάρχουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα δύο πετρώματα, επειδή θυμίζουν κέρατα ελαφιού, έλαβαν τις ονομασίες «Elk» και «Moose» που είναι ονομασίες κάποιων ειδών ελαφιών. Οπως δείχνουν οι πρώτες αναλύσεις, τα πετρώματα αυτά περιέχουν υψηλά επίπεδα διοξειδίου του πυριτίου. Το διοξείδιο του πυριτίου είναι ένωση του πυριτίου με οξυγόνο πολύ διαδεδομένη στη φύση σε κρυσταλλική ή άμορφη κατάσταση. Η κοινή θαλάσσια άμμος αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του πυριτίου. Η κρυσταλλική μορφή της ονομάζεται «χαλαζίας» ενώ η άμορφη «άμμος». Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική επειδή το διοξείδιο του πυριτίου θεωρείται ιδανικό για τη διατήρηση των ιχνών οργανικής ύλης τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν ενδείξεις της παρουσίας κάποιων αρχαίων μορφών ζωής. Σύμφωνα με ειδικούς της NASA, αυτά τα πετρώματα μπορεί να λειτουργούν ως οι αρειανές εκδοχές των κεχριμπαριών της Γης διατηρώντας μέσα τους οργανικές ύλες που παραπέμπουν σε μορφές ζωής -πολλές φορές πιθανότατα να κρύβουν και διάφορους αρχαίους οργανισμούς. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726396

Σε ανθρώπινο λάθος αποδίδεται η καταστροφή του SpaceShip Two της Virginl Galactic. Σε ανθρώπινο λάθος αποδίδει η NTSB (National Transportation Safety Board) την καταστροφική συντριβή του SpaceShip Two της Virgin Galactic του Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον το 2014, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός εκ των χειριστών. Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, το πιθανότερο αίτιο για τη συντριβή ήταν η πρόωρη ενεργοποίηση/ ξεκλείδωμα του feather lock system του σκάφους- στην ουσία ενός συστήματος φρένων που είναι σχεδιασμένο για την ασφαλή επιστροφή του διαστημοπλάνου από το Διάστημα. Αναλυτικότερα, το σύστημα αυτό αλλάζει την κατεύθυνση των φτερών του σκάφους, προκειμένου να επιβραδυνθεί κατά την κάθοδό του. Καθώς το διαστημοπλάνο είχε ακόμα σε λειτουργία τους κινητήρες του, εκτιμάται ότι το αποτέλεσμα ήταν η διάσπαση του σκάφους. Το ζήτημα της πρόωρης ενεργοποίησής του βρισκόταν στο επίκεντρο της έρευνας. Σύμφωνα με την NTSB, οι πιλότοι ήταν ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι για να διαχειριστούν προβλήματα τα οποία σχετίζονταν με το εν λόγω σύστημα. Επίσης, στην αναφορά γίνεται λόγος για «αποτυχία της Scaled Composites να παρέχει προστασία απέναντι στο ενδεχόμενο ενός μεμονωμένου ανθρώπινου λάθους». Η Scaled Composites, που υπάγεται στη Northrop Grumman, είναι η εταιρεία αεροδιαστημικής με την οποία η Virgin Galactic συνεργάστηκε για την κατασκευή και δοκιμή του σκάφους πριν την πτήση. Των συμπερασμάτων αυτών προηγήθηκε εννεάμηνη έρευνα. Όπως είχε διαπιστωθεί νωρίτερα, ο χειριστής ο οποίος σκοτώθηκε, Μάικλ Άλσμπουρι, είχε χειροκίνητα «ξεκλειδώσει» ένα κινητό τμήμα της ουράς του σκάφους. Η θέση της Scaled Composites είναι ότι η ασφάλεια αποτελούσε πάντοτε σημαντικό τμήμα της «κουλτούρας» της εταιρείας. Αν και δεν συνεργάζεται πλέον άμεσα με την Virgin Galactic, παρέχει ακόμα συμβουλευτικές υπηρεσίες, καθώς η εταιρεία του Μπράνσον σκοπεύει να κατασκευάσει και άλλα σκάφη στο πρότυπο του SpaceShip Two. Υπενθυμίζεται ότι η Virgin Galactic σχεδιάζει πτήσεις οι οποίες θα μεταφέρουν επιβάτες άνω των 62 μιλίων πάνω από τη Γη, στα όρια του Διαστήματος, Το εισιτήριο κοστίζει πάνω από 250.000 ευρώ, με «αντάλλαγμα» κάποιες στιγμές έλλειψης βαρύτητας. Μεταξύ αυτών που έχουν αγοράσει εισιτήρια, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του CNN, είναι ο Μπραντ Πιτ, η Αντζελίνα Τζολί, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο και ο Στίβεν Χόκινγκ. Συνολικά, πάνω από 500 άτομα έχουν αγοράσει εισιτήρια, και μόνο λίγοι εξ αυτών τα ακύρωσαν μετά την τραγωδία. http://www.naftemporiki.gr/story/983663/se-anthropino-lathos-apodidetai-i-katastrofi-tou-spaceship-two-tis-virginl-galactic

Υπερσυμμετρία και LHC. Αν και τα προηγούμενα χρόνια είχαν εκφρασθεί ελπίδες πως ένα σπάνιο υποατομικό φαινόμενο θα μπορούσε να εξηγηθεί από τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, αποτελώντας έτσι μια βάσιμη ένδειξη για την ισχύ του συγκεκριμένου φυσικού μοντέλου, νέες μετρήσεις έρχονται να διαψεύσουν αυτές τις προσδοκίες. Οι μετρήσεις προήλθαν από τον Μεγάλο επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και είναι εντελώς συμβατές με το Καθιερωμένο Πρότυπο, με συνέπεια να μην χρειάζονται κάποια εναλλακτική φυσική θεωρία για να ερμηνευθούν. Το φαινόμενο αφορά τα κουάρκ, δηλαδή τους βασικούς τύπους των στοιχειωδών σωματιδίων της ύλης, και πιο συγκεκριμένα τη σπάνια διάσπαση του χαμηλού (bottom) κουάρκ σε άνω (up) κουάρκ. Καθώς τα έως τώρα δεδομένα ήταν αντικρουόμενα, ορισμένοι επιστήμονες είχαν προτείνει μία εξήγηση πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο – στα πλαίσια της υπερσυμμετρίας. Ωστόσο, οι τελευταίες παρατηρήσεις «είναι απολύτως συνεπείς με το Καθιερωμένο Πρότυπο και καθιστούν άχρηστη την ανάγκη μίας τέτοιας υπόθεσης», αναφέρει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γκάι Γουίλκινσον, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας πίσω από το πείραμα στον LHC. «Βέβαια, δεν μπορώ να αρνηθώ πως θα ήταν συναρπαστικό αν δείχναμε πως κάτι δεν πάει καλά με το Καθιερωμένο Πρότυπο», πρόσθεσε. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιγράφει όλα τα στοιχειώδη σωμάτια που συγκροτούν την ύλη, όπως και τις δυνάμεις, πλην της βαρύτητας, με τις οποίες αυτά αλληλεπιδρούν. Ωστόσο, πέρα από το ότι δεν περιγράφει τη βαρύτητα, έχει αρκετές ακόμη αδυναμίες – με κυριότερη πως δεν εξηγεί τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, που αποτελούν το 95% του σύμπαντος. Γνωστή και ως SUSY, η υπερσυμμετρία αποτελεί μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί και δίνουν «απάντηση» σε αυτές τις αδυναμίες. Γι’ αυτό τον σκοπό, υποθέτει πως για κάθε γνωστό σωματίδιο υπάρχει ένας υπερσυμμετρικός του «εταίρος». Ορισμένοι επιστήμονες αξιοποιούν τη θεωρία για την εξήγηση της σκοτεινής ύλης, υποθέτοντας πως αποτελείται από το ελαφρύτερο υπερσυμμετρικό σωματίδιο. Από την άλλη πλευρά, όμως, μέχρι σήμερα δεν έχει προκύψει καμία πειραματική ένδειξη για την ύπαρξη κάποιου υπερσυμμετρικού σωματιδίου – και μάλιστα ούτε καν στην πρώτη φάση λειτουργίας του LHC, κάτι που αναμενόταν από πολλούς υπέρμαχους της θεωρίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Γουίλκινσον λέει πως «είναι πολύ νωρίς» για να ξεγράψουμε την υπερσυμμετρία. «Είναι δύσκολο να “πεθάνει” η υπερσυμμετρία: μοιάζει σαν τέρας με πολλά κεφάλια», ανέφερε. Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί συμμερίζονται και οι περισσότεροι ειδικοί στη στοιχειώδη φυσική, υποστηρίζοντας πως η δεύτερη φάση λειτουργίας του LHC, που ξεκίνησε τον Απρίλιο, μπορεί κάλλιστα να κρύβει εκπλήξεις. Κι αυτό γιατί η μέγιστη ισχύς των συγκρούσεων στο εσωτερικό του θα αγγίξει τα 13 TeV. Μια απόδοση που όχι μόνο υπερβαίνει τα 8 TeV της πρώτης φάσης, αλλά και που για πρώτη φορά θα έχουν στη διάθεσή τους όσοι επιστήμονες μελετούν τα «μυστήρια» του υποατομικού κόσμου. Εντούτοις, σύμφωνα με τον καθηγητή του πανεπιστήμιου της Οξφόρδης, τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι κρίσιμα για την υπερσυμμετρία. «Αν δεν υπάρξει κάποια ανακάλυψη μέσα στην επόμενη διετία, τότε η θεωρία θα περιέλθει σε ακόμη δεινότερη θέση. Ο αριθμός των υποστηρικτών της είναι σίγουρο πως θα μειωθεί». Η υπερσυμμετρία βασίζεται στην ένωση σε μια οικογένεια των δυο μεγάλων ομάδων σωματιδίων που το καθιερωμένο πρότυπο θεωρεί πολύ διαφορετικές μεταξύ τους: των μποζονίων (φορείς αλληλεπιδράσεων) και των φερμιονίων (ύλη). Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτού του είδους τα μεν μετατρέπονται στα δε αλλάζοντας ρόλους. Κάθε γνωστό σωματίδιο έχει έναν «υπερσυμμετρικό σύντροφο». Τα κουάρκ τα s-κουάρκ, το φωτόνιο το φωτίνο κ.ο.κ. Κάθε μποζόνιο διαθέτει το υπερσυμμετρικό του σωματίδιο, το οποίο είναι ένα φερμιόνιο και αντίστοιχα κάθε φερμιόνιο διαθέτει το υπερσυμμετρικό του σωματίδιο, το οποίο είναι ένα μποζόνιο. Όμως τα συνήθη μποζόνια δεν είναι τα υπερσυμμετρικά σωματίδια των συνήθων φερμιονίων και το αντίθετο. http://physicsgg.me/2015/07/29/%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-lhc/

ROSCOSMOS: Το πρόγραμμα Αυγούστου-Οκτωβρίου 2015. - TPK «Soyuz TMA-18M" - 2 του Σεπτέμβρη, 2015. - TGC "Progress M-29M" - 1η Οκτωβρίου του 2015. Εγκαινιάζεται το "Soyuz-ST" από το Κουρού (Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας) - Galileo - 11 Σεπ, 2015. http://www.federalspace.ru/21613/ ROSCOSMOS:Η επόμενη εκτόξευση του "Proton-M" θα πραγματοποιηθεί στις 28 Αύγ 2015. Μετά την εφαρμογή απο την Khrunichev μετρων για την εξάλειψη των αιτίων της βλάβης του κινητήρα του τρίτου σταδίου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την 16η Μαΐου, 2015 μια βλάβη του οχήματος εκτόξευσης (LV) "Proton-M" με τον δορυφόρο "MekSat-1", αποφάσισε να επαναλάβει της εκτοξεύσεις πυραύλων. Η επόμενη εκτόξευση του «Proton-M» με το Ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Inmarsat-5F3 θα πραγματοποιηθεί 28 Αυγούστου του 2015. Η Διυπηρεσιακή επιτροπή για να διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος του"Proton-M" στις 16 Μάη 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία της μη φυσιολογικής διακοπής της πτήσης ήταν η αποτυχία της τρίτης φάσης του κινητήρα λόγω της αυξημένης vibronagruzok που προκαλείται από την αύξηση της ανισορροπίας της μονάδας στροβιλοκίνητης ρότορα (TPU). http://www.federalspace.ru/21614/ Επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημοπλοίων. Πριν από 15 χρόνια ο βρετανός εφευρέτης Ρότζερ Σόγιερ παρουσίασε την ιδέα του για ένα επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημικών σκαφών ονόματι EM Drive. Σύμφωνα με τον Σόγιερ το σύστημα αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει στα διαστημικά σκάφη να μετακινούνται με εκπληκτική ταχύτητα στο Διάστημα. O επιστημονικός κόσμος χωρίστηκε εκείνη την εποχή σε εκείνους που ειρωνεύτηκαν την ιδέα αυτή και σε εκείνους που δεν την ειρωνεύτηκαν αλλά υποστήριξαν ότι απλά είναι επιστημονικά αδύνατο να λειτουργήσει αυτό το σύστημα. Η NASA αποφάσισε να ξεκινήσει πριν από λίγο καιρό ερευνητικά προγράμματα πάνω σε αυτή την τεχνολογία και τώρα ένας διακεκριμένος γερμανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι πραγματοποίησε πειράματα στα οποία αποδείχθηκε η λειτουργικότητα της. Το σύστημα βασίζεται σε έναν ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα που μετατρέπει την ηλεκτρική ενέργεια σε ώθηση χωρίς την παρουσία κάποιου καυσίμου. Ο κινητήρας ονομάζεται EM Drive και «πυρήνας» του είναι ένα κλωβός μέσα στον οποίο αναπηδούν μικροκύματα. Οι μηχανισμοί των άστρων παράγουν ενέργεια που με τη σειρά τους παρέχει ηλεκτρισμό για τα μικροκύματα. Οι ειδικοί όμως υποστήριζαν μέχρι σήμερα ότι αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να επιτευχθεί στις συνθήκες του διαστημικού κενού. Σύμφωνα με την NASA, οι δοκιμές του EM Drive δείχνουν ότι δεν είναι άπιαστο όνειρο η κατασκευή ενός σκάφους που θα μπορεί να πιάνει ταχύτητες δίνης. Αναφέρουν μάλιστα ότι από τις δοκιμές προκύπτει ότι μπορεί να κατασκευαστεί ένας κινητήρας που θα επιτρέπει σε ένα σκάφος να μεταφέρει επιβάτες και φορτία στη Σελήνη σε 4 ώρες ενώ θα μπορεί να μειώσει τον χρόνο μετάβασης στον Αρη από τους έξι μήνες (με τα σημερινά τεχνικά μέσα) σε 70 μέρες. Επίσης ένα σκάφος με κινητήρα EM Drive θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι στο Αλφα του Κενταύρου (που με τη σημερινή τεχνολογία απαιτεί ταξίδι χιλιάδων ετών) σε περίπου εκατό έτη. Η θεωρία Αν και η ταχύτητα του φωτός θεωρείται, από τον Αϊνστάιν και μετά, το ανώτατο όριο ταχύτητας, το 1994, ένας μεξικανός φυσικός, ο Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, παρουσίασε μια θεωρία σχετικά με το πώς μπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός χωρίς να παρουσιάζεται κάποια αντίθεση στις θεωρίες του Αϊνστάιν. Κλειδί της θεωρίας του Αλκουμπιέρε ήταν η «τιθάσευση» της διαστολής και της συστολής του Διαστήματος. Ενα διαστημόπλοιο δεν θα ξεπερνούσε την ταχύτητα του φωτός σε μία περιοχή του Διαστήματος, αλλά ένα υποθετικό σύστημα προώθησης θα μπορούσε να επέμβει στον χωροχρόνο δημιουργώντας μία «φούσκα», η οποία θα διαστέλλει το Διάστημα από τη μία κατεύθυνση, ενώ θα το συστέλλει από την άλλη. «Με αυτόν τον τρόπο, το διαστημόπλοιο θα απομακρυνθεί από τη Γη και θα κινηθεί προς ένα μακρινό άστρο χάρη στον ίδιο τον χωροχρόνο» είχε αναφέρει ο Αλκουμπιέρε. Περισσότερα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1365 Διαστημική Εξερεύνηση-Σελ.92- 29/04/2015. Ο καθηγητής Μάρτιν Τάτζμαρ επικεφαλής του τμήματος Διαστημικών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Δρέσδης παρουσίασε την Τρίτη σε συνέδριο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αεροναυτικής και Αστροναυτικής Προώθησης και Ενέργειας μια μελέτη στην οποία καταγράφονται οι έρευνες και τα πειράματα που πραγματοποίησαν αυτός και η ομάδα του πάνω στο σύστημα EM Drive. Σύμφωνα με τον Τάτζμαρ το σύστημα παράγει την απαραίτητη ώθηση για να κινούνται διαστημικά σκάφη με εκπληκτικές ταχύτητες. «Οι έρευνες και οι μετρήσεις που κάναμε δείχνουν ότι παράγεται η υποσχόμενη ώθηση και αν τελικά αυτό επιβεβαιωθεί από επόμενες μελέτες και πειράματα αυτό σίγουρα θα σημάνει μια πραγματική επανάσταση στην μετακίνηση στο Διάστημα» ανέφερε ο Τάτζμαρ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726126

Η χρήση δορυφορικών δεδομένων μπορεί να προστατεύσει τη βιοποικιλότητα. Η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ επιστημόνων, περιβαλλοντολόγων και υπηρεσιών διαστήματος όπως η NASA και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με πρόσβαση σε δορυφορικά δεδομένα μπορεί να βοηθήσει την καλύτερη προστασία της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, σύμφωνα με διεθνή ερευνητική ομάδα. Η χρήση δορυφορικών εικόνων μπορεί να αποκαλύψει γρήγορα την απώλεια βιοποικιλότητας, καθώς η παραγωγικότητα της βλάστησης ή η κάλυψη των φύλλων μπορεί να μετρηθεί από το διάστημα, αναφέρει η δημοσίευση του Άντριου Σκίντμορ του Πανεπιστημίου του Τβέντε και της Νάταλι Πεττορέλλι του Ζωολογικού Συνδέσμου του Λονδίνου. Η NASA και η ESA δημοσιεύουν τα δεδομένα που συλλέγονται από τους δορυφόρους τους, αλλά η έλλειψη συμφωνίας μεταξύ περιβαλλοντολόγων και των διαστημικών οργανισμών σχετικά με το πώς καθορίζονται οι μεταβλητές για την παρακολούθηση της βιοποικιλότητας και πώς τα δεδομένα μπορούν να μεταφραστούν με ακρίβεια, σημαίνει ότι οι πληροφορίες μέχρι στιγμής έχουν απομείνει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες. «Οι δορυφορικές εικόνες από τις μεγάλες διαστημικές υπηρεσίες γίνονται όλο και πιο προσβάσιμες, και οι εικόνες έχουν πολύ υψηλότερη ανάλυση από ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Η φιλοδοξία μας για την παρακολούθηση της βιοποικιλότητας από το διάστημα τώρα μπορεί να εκπληρωθεί από τις σύγχρονες τεχνικές δυνατότητες. Οι δορυφόροι τελευταίας τεχνολογίας μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της βιοποικιλότητας παρακολουθώντας τις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών πολιτικών σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Σκίντμορ. Με τη σειρά της η Πιττορέλλι εξήγησε ότι υπάρχει πιεστική ανάγκη να βρεθεί μια χρήση για τα δορυφορικά δεδομένα, καθώς τα επίπεδα πληθυσμού των άγριων ζώων έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/983548/i-xrisi-doruforikon-dedomenon-mporei-na-prostateusei-ti-biopoikilotita

Οργανικά υλικά από τον αστεροειδή Bennu ελπίζει πως θα συλλέξει η NASA. Ποσότητες οργανικών μορίων θα περιέχει το υλικό που θα φέρει πίσω στη Γη το μη επανδρωμένο σκάφος OSIRIS-REx από τον αστεροειδή Bennu. Αυτή τη βεβαιότητα εκφράζει ο Ντάντε Λορέτα, πλανητικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της ομώνυμης αποστολής, η οποία είναι η πρώτη που σχεδίασε ποτέ η αμερικανική διαστημική υπηρεσία για τη συλλογή δειγμάτων από έναν αστεροειδή. Το σκάφος αναμένεται να εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ με βάση το χρονοδιάγραμμα θα φτάσει στον Bennu μια πενταετία αργότερα. Τότε, με τα επιστημονικά του όργανα, σε πρώτη φάση θα χαρτογραφήσει τον διαστημικό βράχο, συγκεντρώνοντας στη συνέχεια υλικό που, το 2023, θα μεταφέρει πίσω στον πλανήτη μας. Έτσι, οι επιστήμονες θα έχουν στη διάθεσή τους δείγματα συνολικού βάρους τουλάχιστον 60 γραμμαρίων για να μελετήσουν. Με δεδομένο πως οι αστεροειδείς είναι απομεινάρια της διαδικασίας σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από αυτές τις μελέτες θα προκύψουν νέα στοιχεία για την ιστορία του ήλιου και των πλανητών. Ωστόσο, μαζί με το υπόλοιπο επιστημονικό επιτελείο της αποστολής, ο Λορέτα είναι βέβαιος πως στα δείγματα θα υπάρχουν και οργανικά μόρια, όπως αμινοξέα, τα οποία θα προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την προέλευση της ζωής στη Γη, αλλά και για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής σε άλλα σημεία του ηλιακού συστήματος. Για την επιτόπια μελέτη του Bennu, ένα από τα όργανα που θα επιστρατεύσει το διαστημόπλοιο είναι το OSIRIS-REx Visible and Infrared Spectrometer (OVIRS), το οποίο έχει σχεδιασθεί ώστε να αναλύσει την ορατή και υπέρυθρη ακτινοβολία από τον αστεροειδή, για να ταυτοποιήσει τη χημική του σύσταση. Σύσταση που, σύμφωνα με τον Λορέτα, θα περιλαμβάνει και οργανικές ενώσεις. «Είμαστε πεπεισμένοι πως θα βρούμε οργανικά μόρια στον Bennu, και δουλειά του OVIRS θα είναι να τα εντοπίσει και να τα αναγνωρίσει», λέει χαρακτηριστικά ο επιστήμονας στο σάιτ Phys.org. Πλούσιος σε άνθρακα, ο Bennu σχηματίσθηκε πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η σύνθεσή του δεν έχει μεταβληθεί από τότε, κάτι που σημαίνει πως θα τους ανοίξει ένα «παράθυρο» για να κατανοήσουν καλύτερα σε ποια κατάσταση βρισκόταν τότε η διαδικασία δημιουργίας του ηλιακού συστήματος. Σε αντίθεση πάντως με την ύπαρξη οργανικών μορίων, ο Λορέτα θεωρεί πως είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν ίχνη ζωής στον αστεροειδή. «Είμαστε επίσης πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει μικροβιακή ζωή στον Bennu. Ένα σώμα με το μέγεθός του, διαθέτει υποτυπώδη ατμόσφαιρα και βαρύτητα, για να καταφέρει να προστατέψει οποιουδήποτε είδους μικροοργανισμούς από τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στο διάστημα», αναφέρει. Οι μετρήσεις του OVIRS θα χρησιμοποιηθούν ως «οδηγός» για να επιλεχθούν τα σημεία στον αστεροειδή από τα οποία θα ληφθούν τα δείγματα. Για τη μελέτη και τη φωτογράφηση του βράχου, το διαστημόπλοιο θα αξιοποιήσει τέσσερα ακόμη επιστημονικά όργανα, η κατασκευή των οποίων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Έτσι, μέχρι το φθινόπωρο θα έχουν όλα εγκατασταθεί στο διαστημόπλοιο, ώστε τον επόμενο Μάιο να μεταφερθεί στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, από όπου θα γίνει η εκτόξευσή του. http://www.naftemporiki.gr/story/983411/organika-ulika-apo-ton-asteroeidi-bennu-elpizei-pos-tha-sulleksei-i-nasa

Θερμα Συγχαρητήρια!!! Για μια Ελλαδα που προσπαθεί και επιτυγχάνει!!!

Πράσινο φως για τον σούπερ πύραυλο της NASA. Ονομάζεται Space Launch System και θα είναι ένας πύραυλος υγρών καυσίμων που θα μεταφέρει πιο μακριά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα προώθησης επανδρωμένα σκάφη και φορτία. Επιπλέον ο SLS θα μπορεί να μεταφέρει πολύ μεγαλύτερο βάρος άρα μεγαλύτερα σκάφη και μεγαλύτερα φορτία. H NASA έχει ήδη ξεκινήσει την κατασκευή του SLS αλλά παράλληλα ειδικοί της αμερικανικής υπηρεσίας μελετούσαν κάθε πτυχή της λειτουργίας και χρησιμότητας του. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και το πόρισμα που βρίσκεται στα χέρια των επιτελών της NASA δίνει το πράσινο φως για την χρήση του SLS. Η δυνατότητα εκτόξευσης όσο το δυνατόν μεγαλύτερων σκαφών και φορτίων σε όσο το δυνατόν πιο μακρινή απόσταση από τη Γη προσφέρει νέες δυνατότητες στη διαστημική εξερεύνηση. Ένας πολύ ισχυρός πύραυλος θα διευκολύνει, παραδείγματος χάριν, μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη ή σε ένα αστεροειδή. Ο SLS, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του, θα έχει ύψος 128 μέτρα και σύμφωνα με τους κατασκευαστές του θα μπορεί να μεταφέρει στο Διάστημα φορτία βάρους πέριξ των 150 τόνων. Ο SLS θα λαμβάνει ισχύ από τέσσερις μηχανές RS-25. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι δοκιμές της μηχανής και αν όλα πάνε καλά σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA η κατασκευή του πυραύλου θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2018 και θα γίνει τότε και η πρώτη πτήση του. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA στην πρώτη του αποστολή ο SLS θα μεταφέρει στο Διάστημα το επίσης νέο διαστημικό σκάφος Orion με το οποίο θα πραγματοποιούνται επανδρωμένες αποστολές. Η NASA ευελπιστεί ότι την επόμενη τριετία θα πραγματοποιηθεί το παράτολμο σχέδιο της να αρπάξει ένα μικρό αστεροειδή και να τον τοποθετήσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και στην πρώτη πτήση του ο SLS θα μεταφέρει μια επανδρωμένη αποστολή σε αυτόν τον αστεροειδή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500015441 Ο αστροβιολογικός περιοδικός πίνακας στοιχείων. Ο αστροβιολόγος Charles Cockell http://www.ph.ed.ac.uk/people/charles-cockell παρουσιάζει μια εναλλακτική μορφή του περιοδικού πίνακα στοιχείων, όπου αναδεικνύεται η αστροφυσική προέλευση του κάθε στοιχείου και η βιολογική χρησιμότητά του. Κλικ για μεγεθυνση! http://physicsgg.me/2015/07/28/%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1/

Στίβεν Χόκινγκ, Έλον Μασκ και άλλοι 1.000 ειδικοί κατά της στρατιωτικής τεχνητής νοημοσύνης. Πάνω από 1.000 ειδικοί του χώρου της Τεχνητής Νοημοσύνης και μη, μεταξύ των οποίων «τρανταχτά» ονόματα, όπως ο Στίβεν Χόκινγκ, ο Έλον Μασκ, ο Στιβ Βόσνιακ (Apple) και ο Ντέμης Χασάμπης (Google Deepmind), έβαλαν τις υπογραφές τους σε ανοικτή επιστολή όπου προειδοποιούν για τον κίνδυνο μιας κούρσας στρατιωτικών εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης και ζητούν την απαγόρευση των «επιθετικών αυτόνομων όπλων». Η επιστολή παρουσιάστηκε στην International Joint Conference on Artificial Intelligence στο Μπουένος Άιρες. Όπως αναφέρεται σε αυτήν, «η τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου η ανάπτυξη αυτόνομων όπλων είναι – πρακτικά, αν όχι νομικά- εφικτή εντός ετών, όχι δεκαετιών, και διακυβεύονται πολλά: τα αυτόνομα όπλα έχουν περιγραφεί ως η τρίτη επανάσταση στον πόλεμο, μετά την πυρίτιδα και τα πυρηνικά όπλα». Όπως υποστηρίζουν, η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνει το πεδίο μάχης ασφαλέστερο για το στρατιωτικό προσωπικό, αλλά επιθετικά όπλα που λειτουργούν μόνα τους θα μείωναν θα «διευκόλυναν» την προσφυγή στην ένοπλη αναμέτρηση και θα είχαν ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Εάν μία δύναμη άρχιζε την ανάπτυξη συστημάτων ικανών να επιλέγουν στόχους και να επιχειρούν αυτόνομα, χωρίς άμεσο έλεγχο από ανθρώπους, θα άρχιζε μια κούρσα εξοπλισμών παρόμοια με αυτήν της ατομικής βόμβας, υποστηρίζεται. Ωστόσο, εν αντιθέσει με τα πυρηνικά όπλα, η ΑΙ δεν απαιτεί συγκεκριμένα, δύσκολο να αποκτηθούν, υλικά, και θα είναι επίσης δύσκολο να παρακολουθείται/ επιβλέπεται. «Η κατάληξη αυτής της τεχνολογικής πορείας είναι προφανής: τα αυτόνομα όπλα θα γίνουν τα Καλάσνικοφ του αύριο. Η ερώτηση- κλειδί για την ανθρωπότητα σήμερα είναι εάν θα αρχίσουμε μία παγκόσμα κούρσα εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης ή αν θα εμποδίσουμε να συμβεί αυτό» συμπληρώνεται. Σημειώνεται πως ο Μασκ και ο Χόκινγκ έχουν προειδοποιήσει ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι η μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή για τον άνθρωπο, και ότι η ανάπτυξη μιας πλήρους Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους. Ωστόσο άλλοι, περιλαμβανομένου του Βόσνιακ, άλλαξαν πρόσφατα τις απόψεις τους, με τον συνιδρυτή της Apple να λέει ότι τα ρομπότ θα ήταν καλά για τους ανθρώπους, καθώς θα γίνουν «κατοικίδια». http://www.naftemporiki.gr/printStory/983065

«Το Σύμπαν πάντοτε επιφυλάσσει εκπλήξεις» Εχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που οι αστρονόμοι, μέσα από τις παρατηρήσεις τους, υποστήριζαν ότι το Σύμπαν που μας φιλοξενεί διαστέλλεται, και ότι ξεκίνησε ως... ένα μοναδικό και εξαιρετικά πυκνό σημείο. Ετσι γεννήθηκε η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης, παρότι ο συγκεκριμένος όρος επινοήθηκε δύο δεκαετίες αργότερα. Για τον επόμενο μισό αιώνα, η συμβατική θεωρία για το «τι συνέβη μετά» τη Μεγάλη Εκρηξη υπαγόρευε ότι το Σύμπαν συνέχισε να διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο ρυθμό, κάτι που εξηγούνταν από την επίδραση της δύναμης της βαρύτητας. To 1988 ο Αμερικανός αστροφυσικός Σολ Περλμάτερ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, ξεκίνησε μία έρευνα με σκοπό να μετρήσει τον ρυθμό με τον οποίο επιβραδύνεται η διαστολή του Σύμπαντος. Δεν ήταν ο μόνος. Μία δεύτερη ομάδα με επικεφαλής τον Αυστραλό Μπράιαν Σμιντ, μετά λίγα χρόνια, έβαλε το ίδιο στοίχημα, χρησιμοποιώντας μάλιστα και την ίδια μέθοδο: την παρατήρηση του φωτός αστέρων που εκρήγνυνται, γνωστoί ως Υπερκαινοφανείς αστέρες ή Σουπερνόβα. Το φως για να ταξιδέψει χρειάζεται χρόνο. Ενα μακρινό Σουπερνόβα μπορεί να απέχει έως και δέκα δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, έχει δηλαδή τα 2/3 της ηλικίας του Σύμπαντος. Η φωτεινότητα του Σουπερνόβα αποκαλύπτει την ηλικία του. Για παράδειγμα, όσο πιο αχνό είναι το φως του, τόσο πιο μακριά μας βρίσκεται και τόσο πιο παλιά πραγματοποιήθηκε η έκρηξη. Το φως αυτό ταξιδεύει σε εμάς μέσα σε ένα διαστελλόμενο Σύμπαν. Το πόσο λοιπόν έχει διασταλεί αυτό το φως μαρτυρά το πόσο έχει διασταλεί και το Σύμπαν. Οι παρατηρήσεις τους έδειξαν ότι πράγματι η διαστολή του Σύμπαντος πραγματοποιούνταν με επιβραδυνόμενο ρυθμό μέχρι τα μισά της ζωής του, όμως στο πιο πρόσφατο μισό της ζωής του αυτό άρχισε να επιταχύνεται, και από όσα γνωρίζουν έως σήμερα οι επιστήμονες, θα συνεχίσει να επιταχύνεται. «Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ένα δραματικά διαφορετικό Σύμπαν. Ηταν μία μεγάλη έκπληξη» είπε ο νομπελίστας πλέον Σολ Περλμάτερ, στην ομιλία του στο πλαίσιο της 65ης Συνάντησης νομπελιστών με νέους επιστήμονες στο Λίνταου της Γερμανίας, τον περασμένο μήνα. «Αλλαγή πλεύσης» Ποιος ευθύνεται όμως γι’ αυτή την «αλλαγή πλεύσης» του Σύμπαντος; «Μία πιθανή εξήγηση αφορά την ύπαρξη μιας νέας μορφής ενέργειας που δεσπόζει σε ολόκληρο το Σύμπαν, την οποία όμως δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να ανακαλύψουμε» είπε ο κ. Περλμάτερ. «Αυτή την ενέργεια την έχουμε ονομάσει Σκοτεινή Ενέργεια (Dark Energy), ένα όνομα που περιγράφει την άγνοιά μας γι’ αυτήν, και δεν έχει καμία σχέση με το χρώμα της» σχολίασε αστειευόμενος. Είναι ελάχιστα αυτά που γνωρίζουν οι επιστήμονες για τη Σκοτεινή Ενέργεια, και όπως τόνισε ο κ. Περλμάτερ, για να αρχίσουν οι αστροφυσικοί να ξεδιπλώνουν τα μυστικά των ιδιοτήτων της χρειάζεται οι μετρήσεις τους να αποκτήσουν 20 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια. «Κάθε φορά που καταφέρνουμε να κάνουμε πιο ακριβείς μετρήσεις της ιστορίας του Σύμπαντος επιφυλάσσονται και εκπλήξεις», είπε. Παράλληλα όμως με την εξιχνίαση του μυστηρίου της Σκοτεινής Ενέργειας, ο κ. Περλμάτερ, καταστρώνει και άλλα σχέδια: να ανακαλύψει μία μέθοδο διδασκαλίας του τρόπου σκέψης των επιστημόνων, την οποία θεωρεί απαραίτητο εφόδιο, όχι μόνο για τους επιστήμονες, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. – Πώς μπορεί η εργαλειοθήκη της επιστήμης να μας μάθει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας; – Το σημαντικότερο που μας διδάσκει η επιστήμη είναι ότι καταφέρνουμε περισσότερα όταν είμαστε ανοιχτοί στο να κάνουμε λάθος. Ενα από τα προβλήματα του σήμερα, είναι ότι η άσκηση πολιτικής έχει απομακρυνθεί από τη λογική της ορθολογικής αντιπαράθεσης, ενώ έχει επικρατήσει το «έχω τις απόψεις μου και παραμένω πιστός σε αυτές». Αντίθετα, στην επιστήμη κυνηγάμε τα ίδια μας τα λάθη, ψάχνουμε να βρούμε εάν υπάρχει κάτι διαφορετικό στο κόσμο που δεν το περιμέναμε. Ετσι οδηγούμαστε συχνά σε εκπλήξεις και είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε γνώμη, να δοκιμάσουμε δηλαδή μία διαφορετική πολιτική, και ακόμα και εάν κάνουμε λάθος, συνεχίζουμε να πειραματιζόμαστε. Για κάποιο λόγο αυτό το τόσο επιτυχημένο μάθημα από την επιστήμη δεν έχει μεταδοθεί με επιτυχία στις μεγαλύτερες κοινωνίες και στο πολιτικό σύστημα. Η επιστήμη προσφέρει επίσης μία πιθανολογική κατανόηση του κόσμου. Δεν γνωρίζουμε με απόλυτη σιγουριά τις απαντήσεις κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά είμαστε ικανοί να ποσοτικοποιήσουμε πόσο σίγουροι είμαστε. Και αυτό είναι το δυνατό μας σημείο, η ικανότητά μας να είμαστε ευέλικτοι και να γνωρίζουμε πότε να ακολουθούμε τις πιθανότητες και πότε υπάρχει χώρος για ελιγμούς. – Στην πολιτική, τι εμποδίζει την αλλαγή γνώμης; – Από τον τρόπο που λειτουργεί η επιστήμη, η αίσθησή μου είναι ότι εάν καταπιαστείς με ένα δύσκολο πρόβλημα πρέπει να υποθέσεις ότι τα πρώτα δύο ή τρία πράγματα που θα δοκιμάσεις δεν θα λειτουργήσουν. Οπως και να έχει, όμως, χρειάζεται να τα δοκιμάσεις, γιατί μόνο έτσι θα διαπιστώσεις γιατί δεν λειτουργούν. Ομολογώ ότι είμαι σοκαρισμένος που κανένας δεν βλέπει τα κοινωνικά ή τα οικονομικά προβλήματα με τον ίδιο τρόπο. Εάν δεν δοκιμάσουμε, δεν είναι ότι αποφεύγουμε τα λάθη, κάνουμε απλά λάθη χωρίς να το ξέρουμε. Και μη γνωρίζοντας έναν εύκολο τρόπο να τα διορθώσουμε, παντρευόμαστε μία συγκεκριμένη οπτική. Ο ρόλος της ομάδας. Για κάποιους δεν υπάρχει χώρος για αλλαγή γνώμης, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι παραδέχονται ότι ολόκληρη η πλατφόρμα τους δεν βγάζει νόημα και ότι ο κόσμος θα πρέπει να ψηφίσει τον αντίπαλο. Αντίθετα, εάν ο τρόπος που κάνει κάποιος πολιτική βασίζεται σε μία διαδικασία, κατά την οποία λέει «προσπαθούμε να διαπιστώσουμε πώς να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, και εάν συνεχίσετε να ψηφίζετε γι’ αυτή τη διαδικασία, θα τα καταφέρουμε καλύτερα μαζί», δίνεται χώρος για να εκμεταλλευτούμε καλύτερα τις ευκαιρίες και να διαπιστώσουμε τι μπορούμε να κάνουμε μαζί, σαν ομάδα. – Τι μας διδάσκει η συνεργατική φύση της επιστημονικής έρευνας; – Η κατανόηση του πώς λειτουργούν οι άνθρωποι είναι εξίσου σημαντική με την κατανόηση της λειτουργίας του κόσμου. Μία συζήτηση ανθρώπων, στην οποία ο καθένας φέρνει στο τραπέζι τη δική του διαφορετική γνώση, μπορεί να οδηγήσει είτε στη συνένωση της γνώσης, είτε στην απομόνωσή της. Οι διαδικτυακές συζητήσεις για παράδειγμα είναι φρικτές. Διαβάζεις ένα άρθρο και μετά βλέπεις μία λίστα σχολίων, τα οποία γίνονται όλο και πιο επιθετικά. Σε αυτές τις συζητήσεις δεν υπάρχει ίχνος του: «ας διαχωρίσουμε τα ζητήματα, ας διαπιστώσουμε τι καταλαβαίνουμε και τι όχι, ας δούμε πού έχουμε πληθώρα αποδείξεων και πού όχι». Δεν υφίσταται κάποιος τρόπος οργάνωσης της συζήτησης ώστε οι άνθρωποι να σκεφτούν σοβαρά τα προβλήματα. Σαν αποτέλεσμα, εκείνος που ακούγεται πιο απόλυτα βέβαιος για τον εαυτό του, είναι εκείνος που παίρνει τελικά τον έλεγχο της συζήτησης. – Ποια είναι τα αποτελέσματα τέτοιων συζητήσεων; – Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι δύο. Το πρώτο είναι ότι δημιουργείται πόλωση. Οι άνθρωποι καταλήγουν να συζητούν μόνο με τη δική τους ομάδα και να συμφωνούν όλο και πιο βίαια με τους ομοϊδεάτες τους. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν γεννιούνται ενδιαφέρουσες νέες ιδέες, γιατί ο ένας παγιδεύεται στο «νησί» των δικών του ιδεών και ο άλλος στο διαφορετικό δικό του νησί. Ισως όμως να υπάρχει ένα άλλο, σπουδαίο νησί, σε κάποιο άλλο μέρος, το οποίο, εάν γίνει κάποια συζήτηση μεταξύ των δύο, να μπορέσουν τελικά να το ανακαλύψουν. Ισως στην πραγματικότητα να υπάρχει μία καλύτερη λύση που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα. http://www.kathimerini.gr/825082/article/epikairothta/episthmh/to-sympan-pantote-epifylassei-ekplh3eis

Νέα θεωρία για τη φύση της σκοτεινής ύλης. Μια παραλλαγή ενός σωματιδίου γνώριμου στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες είναι το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης, σύμφωνα με Αμερικανούς φυσικούς από το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και το Κονρέλ στη Νέα Υόρκη. Οι επιστήμονες περιγράφουν τη θεωρία τους σε άρθρο στο περιοδικό Physical Review Letters, εξηγώντας πώς η συμπεριφορά του «σκοτεινού πιονίου», όπως έχουν ονομάσει το σωμάτιο, θα μπορούσε να εξηγήσει συμπαντικά φαινόμενα, όπως την πυκνότητα ορισμένων γαλαξιών-νάνων. Σύμφωνα με τους κοσμολόγους, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 85% της συνολικής ύλης του σύμπαντος, ενώ η φύση της παραμένει ακόμη άγνωστη αφού ούτε απορροφά ούτε εκπέμπει φως, με συνέπεια να μην μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα. Η ύπαρξή της, όπως το ποσοστό με το οποίο «συμμετέχει» στη σύσταση του σύμπαντος, προκύπτει από τη βαρυτική της επίδραση σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Με βάση την καινούρια θεωρία, η σκοτεινή ύλη αποτελείται από μία άγνωστη έως σήμερα παραλλαγή των πιονίων, μιας κατηγορίας υποατομικών σωματιδίων που συντίθενται από κουάρκ και αντικουάρκ και τα οποία έχουν ανακαλυφθεί από τη δεκαετία του 1930. Σε αντίθεση με άλλες θεωρίες για τη φύση της σκοτεινής ύλης, οι Αμερικανοί φυσικοί υποστηρίζουν πως αυτά τα «σκοτεινά πιόνια» αλληλεπιδρούν ισχυρά μεταξύ τους, ώστε όταν έρχονται σε επαφή να αλληλοεξουδετερώνονται εν μέρει και έτσι να παράγεται συμβατική ύλη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να συγκρουσθούν τρία «σκοτεινά πιόνια». Τότε, ένα ποσοστό από τα κουάρκ τους αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μετατρέπονται σε συμβατική ύλη, ενώ η υπόλοιπη σκοτεινή ύλη παραμένει ανεπηρέαστη. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός, σύμφωνα με τους Αμερικανούς φυσικούς, είναι η αιτία που οι αναλογίες σκοτεινής και συμβατικής ύλης στο σύμπαν είναι αυτές που παρατηρούνται σήμερα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν επίσης πως, στο «νεαρό» σύμπαν, η σύγκρουση των «σκοτεινών πιονίων» μείωσε την ποσότητα της σκοτεινής ύλης. Καθώς όμως το σύμπαν διαστελλόταν, ο αριθμός των συγκρούσεων περιοριζόταν ολοένα περισσότερο, φθάνοντας στη σημερινή κατάσταση, όπου η αραιή χωρική κατανομή των σωματιδίων έχει ελαττώσει δραστικά τη συχνότητα εμφάνισης του μηχανισμού. Ο συγκεκριμένος τρόπος αλληλεπίδρασης παραπέμπει στο αποτέλεσμα της σύγκρουσης τριών θετικά φορτισμένων πιονίων, δηλαδή σε ένα φαινόμενο που διαπιστωμένα συμβαίνει στη φύση. Ωστόσο, για να ισχύει η θεωρία, τα «σκοτεινά πιόνια» θα πρέπει να μην αποτελούνται από συμβατικά κουάρκ, όπως τα συμβατικά πιόνια, αφού σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης. Αντίθετα, προσθέτουν οι Αμερικανοί φυσικοί, τα «σκοτεινά πιόνια» αποτελούνται από κουάρκ σκοτεινής ύλης, δηλαδή στοιχειώδη σωμάτια τα οποία δεν είναι ίδια με τα συμβατικά κουάρκ. Επίσης, κρατούνται ενωμένα από γλουόνια σκοτεινής ύλης που, σε αντίθεση με τα συμβατικά γλουόνια, έχουν μάζα. Αν και η υπόθεση της επιστημονικής ομάδας ανοίγει τον δρόμο για έναν καινούριο «κόσμο» στοιχειωδών σωματιδίων, οι ίδιοι υποστηρίζουν πως αυτή καταφέρνει να εξηγήσει πιο αποτελεσματικά την πυκνότητα ορισμένων γαλαξιών-νάνων. Κι αυτό γιατί οι υπολογιστικές προσομοιώσεις που «επιστρατεύουν» εναλλακτικές θεωρίες για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης, καταλήγουν στην αναπαράσταση των κοσμικών δομών με πολύ μεγαλύτερη πυκνότητα στο κέντρο τους, από αυτήν που προκύπτει από τις αστρονομικές παρατηρήσεις. Καθώς όμως αυτό το στοιχείο αποτελεί απλώς ένδειξη για την ισχύ της θεωρίας, και όχι απόδειξη, η ερευνητική ομάδα εκτιμά πως πιο αδιάσειστα στοιχεία μπορεί να προκύψουν κατά τη δεύτερη φάση λειτουργίας του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN στη Γενεύη. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί με το πείραμα LUX (Large Underground Xenon), το οποίο λαμβάνει χώρα σε ένα ορυχείο 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στη Νότια Ντακότα των ΗΠΑ και βρίσκεται σε διαδικασία αναβάθμισης, για την αύξηση της ευαισθησίας του. Παράλληλα, οι επιστήμονες μελετούν τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους τα «σκοτεινά πιόνια» αλληλεπιδρούν με τη συμβατική ύλη. Έτσι, αισιοδοξούν πως θα καταλήξουν στα είδη των παρατηρήσεων που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους. http://www.naftemporiki.gr/story/983157/nea-theoria-gia-ti-fusi-tis-skoteinis-ulis

Ενα ταξιδι στο Ηλιακο μας Συστημα με την ταχυτητα του φωτος! http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-video

Φίλε zoran. Μαλλον η συζήτηση γινεται για διαφορετικό εξωπλανήτη! Τον Kepler 452b http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=231851#231851 Δημοσίευση Παρασκευή 24/07/2015

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ Στις 26 Ιουλίου 2015 η MCC Roscosmos εκανε μια εξαιρετική διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με το σκοπό την διαφυγή από τα συντρίμμια - ένος διαστημικού σκάφους των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα βαλλιστικά στοιχεία πλοήγησης οι μηχανές υποστήριξης του TGK "Progress M-26M» ξεκίνησαν στις 6:00:48 λεπτά και εργάστηκαν για 252 δευτερόλεπτα, δίνοντας ώθηση στον ΔΔΣ 0,5 m / s για την αύξηση της τροχιάς. Ως αποτέλεσμα του ελιγμού το μέσο ύψος του σταθμού αυξήθηκε κατά 0,9 χιλιόμετρα και ανήλθε στα 402,21 χιλιόμετρα. Παραμέτροι της τροχιάς ως αποτέλεσμα της διόρθωσης: Το ελάχιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 402,8 χιλιόμετρα. Το μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 420,07 χιλιόμετρα. Η τροχιακή περίοδο - 92,55 λεπτά. Κλίση - 51.66 μοίρες. http://www.federalspace.ru/21610/ Οκτώ νέα μέλη στο δυναμικό του si-Cluster Η πρωτοβουλία για τον κλάδο των διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών στη χώρα, το si-Cluster, συνεχίζει την πορεία ανάπτυξής του, προσθέτοντας στο δυναμικό του οκτώ νέα επιχειρηματικά μέλη. Το si-Cluster, που συντονίζει το Corallia [www.corallia.org], αριθμεί πλέον συνολικά 48 μέλη, με σημαντική επέκταση σε νέους εξειδικευμένους τομείς της διαστημικής βιομηχανίας ενισχύοντας την ελληνική αλυσίδα αξίας. Η σημαντική διεύρυνση του οικοσυστήματος, τόσο ως προς τα ποιοτικά όσο και ως προς τα ποσοτικά της χαρακτηριστικά, επιτρέπει την ακόμα πιο ισχυρή εκπροσώπηση της Ελλάδας σε ένα αρκετά σημαντικό τμήμα της αλυσίδας αξίας των διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών. Οι τεχνολογικοί πόλοι στους οποίους εστιάζει το si-Cluster, και στους οποίους ειδικεύονται συνολικά πλέον τα μέλη του, αναλύονται σήμερα στους εξής πέντε εξειδικευμένους τομείς: Μικροηλεκτρονική, Προηγμένα Υλικά και Δομές, Ρομποτική, Λειτουργία Διαστημικών Υποδομών και Εφαρμογές Τηλεπισκόπησης. Προκειμένου οι τομείς αυτοί να ισχυροποιηθούν περισσότερο, έχουν δημιουργηθεί 13 ομάδες εργασίας (Special Interest Groups) οι οποίες καλύπτουν το σύνολο σχεδόν των θεματικών ενοτήτων της διαστημικής. Οι ομάδες αυτές μελλοντικά θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων τομέων ειδίκευσης για το si-Cluster, καλύπτοντας σταδιακά το σύνολο της Αλυσίδας Αξίας Διαστήματος. Προσφέροντας μεγάλο φάσμα upstream, midstream και downstream τεχνολογιών για το Διάστημα, τα μέλη του si-Cluster λειτουργούν σε ένα δομημένο πλαίσιο ισχυρών ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων, όπου ενεργοποιείται η Τριπλή Έλικα προς όφελος του συνολικού οικοσυστήματος διαστημικής της χώρας, με τη συνεργασία της βιομηχανίας, της ακαδημαϊκής, της ερευνητικής κοινότητας και δημόσιων/θεσμικών φορέων. Αναλυτικά οι νέες εταιρείες-μέλη είναι οι εξής: •Akronic: νεοφυής εταιρεία, υψηλής τεχνολογίας, που προσφέρει υπηρεσίες μικροηλεκτρονικής σχεδίασης για την ανάπτυξη ολοκληρωμένων κυκλωμάτων ειδικού σκοπού, που συνδυάζουν υψηλή ποιότητα, υψηλή απόδοση, χαμηλή ισχύ και χαμηλό κόστος. •FEAC Engineering: δραστήρια εταιρεία μηχανικών, που ειδικεύεται στην ανάπτυξη προϊόντων και κατασκευών μέσω της ηλεκτρο-μηχανολογικής προσομοίωσης (multi-physics simulations), η οποία εκκολάφθηκε από το πρόγραμμα επιχειρηματικής επιτάχυνσης egg-enter•grow•go, που υλοποιεί η Eurobank σε συνεργασία με το Corallia. •Geomatics: ταχύτατα αναπτυσσόμενη εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης εφαρμογών η οποία προσφέρει ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, που καλύπτει τους τομείς συλλογής, επεξεργασίας και διαχείρισης γεωχωρικών πληροφοριών. •GET: δραστηριοποιείται με επιτυχία στην ανάπτυξη και παροχή προϊόντων, εφαρμογών και υπηρεσιών γεωπληροφορικής με πελάτες σε όλο τον κόσμο, με σημαντική εξειδίκευση στα συστήματα διαχείρισης και διάχυσης δορυφορικών και γεωγραφικών δεδομένων βασισμένα σε λύσεις ανοικτού κώδικα. •Innora: εξειδικευμένη εταιρεία ρομποτικής και αυτοματισμών, με ιστορικό υλοποίησης εξαιρετικά σύνθετων και απαιτητικών έργων ρομποτικής σε αντίξοες συνθήκες (υποθαλάσσιες εφαρμογές, πυρηνικοί αντιδραστήρες, κ.λπ.). •I.S.T: παρέχει προηγμένες υπηρεσίες σχεδιασμού, βιομηχανοποίησης, παραγωγής, εργαστηριακών ελέγχων και δοκιμών καινοτόμων προϊόντων, με ειδίκευση στις μεταλλικές κατασκευές και στον εξοπλισμό MGSE (Mechanical Ground Support Equipment) για αεροδιαστημικές εφαρμογές. •NoesisTechnologies: εστιάζει στον τομέα της μικροηλεκτρονικής, με πρωταρχική αποστολή τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη προϊόντων πυριτίου πνευματικής ιδιοκτησίας, τα λεγόμενα Silicon IP Cores, ειδικά για τηλεπικοινωνιακές εφαρμογές και με εμπειρία στο χώρο της Διαστημικής. •Weasic Microelectronics: νεοσύστατη εταιρεία με κύριο σκοπό την υλοποίηση και εμπορική εκμετάλλευση τεχνολογικών καινοτομιών και ερευνητικών αποτελεσμάτων στην περιοχή των αναλογικών ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, με έμφαση στις τηλεπικοινωνίες και στην πλοήγηση, για τη βιομηχανία επίγειων και διαστημικών τηλεπικοινωνιών, αυτοκινήτων και των αεροσκαφών. Περισσότερα στο http://www.si-cluster.gr/el/si-members/member-profiles.html http://www.pestaola.gr/oktw-nea-melh-sto-dynamiko-tou-si-cluster/

Ο... ομιχλώδης Πλούτωνας αποκαλύπτεται σε νέες φωτογραφίες της NASA. Ένας παγωμένος «κόσμος θαυμάτων» αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια των επιστημόνων. Ο πλανήτης Πλούτωνας συναρπάζει με κάθε νέα φωτογραφία από το New Horizons που δίνει στη δημοσιότητα η NASA. Οι τελευταίες αποκαλύπτουν έναν... ομιχλώδη Πλούτωνα, καθώς και επιφάνειες πάγου που επιπλέουν. «Γνωρίζαμε ότι μία αποστολή στον Πλούτωνα θα έκρυβε ορισμένες εκπλήξεις» σημειώνει ο Τζον Γκρούνσφελντ της NASA. Με τις οροσειρές, τα κομμάτια πάγου που επιπλέουν και την εκτεταμένη ομίχλη, ο Πλούτωνας επιδεικνύει μία συναρπαστική γεωλογική ποικιλομορφία. Οι νέες εικόνες που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA αποκάλυψαν ομίχλη σε απόσταση 160 χλμ. από την επιφάνεια -απόσταση πολύ μεγαλύτερη από αυτή που ανέμεναν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσε να παρατηρηθεί ένα τέτοιο φαινόμενο. Παράλληλα, οι επιφάνειες πάγου του Πλούτωνα -που αποτελούνται από άζωτο, μονοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο- φαίνεται ότι μπορούν να κινούνται όπως οι παγετώνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500015088 Γύρω από τον Πλούτωνα. Eξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμφανίζεται η επιφάνεια του πλανήτη – νάνου Πλούτωνα, καθώς, εκτός από θεόρατα βουνά πάγου, διαθέτει επίπεδες πεδιάδες, οι οποίες διασχίζονται από αινιγματικά φαράγγια ή καλύτερα ορύγματα. Αυτά, τουλάχιστον, τα άκρως ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά απεικονίζονται στις πιο πρόσφατες φωτογραφίες που απέστειλε στη γη το διαστημικό σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες). «Οταν είδα, για πρώτη φορά, αυτή τη φωτογραφία αποφάσισα ότι θα έπρεπε να δεχθούμε ότι η επιφάνεια του νάνου πλανήτη Πλούτωνα δεν αποκρυπτογραφείται με τόση ευκολία» εξηγεί ο Τζέφρι Μουρ, επικεφαλής της ομάδας γεωλογίας, γεωφυσικής και απεικονίσεων του προγράμματος «Nέοι Ορίζοντες», του μικρού διαστημικού σκάφους της NASA, που προσέγγισε τον Πλούτωνα πριν από μερικές ημέρες. «Είναι προφανές ότι ανακαλύψαμε μία τεράστια πεδιάδα χωρίς κρατήρες. Προφανώς αυτή η γεωλογική δομή έχει σίγουρα να μας διηγηθεί μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία». Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που δόθηκε πριν από περίπου μία εβδομάδα, ο δρ Μουρ και οι συνεργάτες του αναφέρθηκαν και σε ορισμένες άλλες πληροφορίες που έστειλε στο κέντρο ελέγχου το μικρό διαστημόπλοιο. «Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος, αλλά πιστεύω ότι το ηλιακό μας σύστημα μας φύλαγε το τελευταίο για καλύτερο» επισημαίνει ο Αλαν Στερν, επιστημονικός επικεφαλής του προγράμματος. Επειτα από ένα ταξίδι που διήρκεσε επί 9,5 χρόνια, και αφού το διαστημόπλοιο διάνυσε 4,8 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, οι Νέοι Ορίζοντες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μία διέλευση σε απόσταση 12.500 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του πλανήτη την περασμένη Πέμπτη. Καθώς το μικρό διαστημικό σκάφος κινείτο με υπερβολικά μεγάλη ταχύτητα δεν τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Πλούτωνα αλλά πέρασε απλά σε πολύ μικρή απόσταση. Σήμερα ήδη βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Όταν το διαστημικό σκάφος ολοκληρώσει τις παρατηρήσεις και τις καταγραφές του, κάτι που υπολογίζεται ότι θα συμβεί στα τέλη του μήνα, η «κάρτα μνήμης» του θα διαθέτει περί τα 50 δισεκατομμύρια πληροφορίες και δεδομένα. Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι η επικοινωνία είναι ιδιαίτερα αργή στις αχανείς εκτάσεις του Διαστήματος που κινείται το μικρό διαστημόπλοιο και έτσι μόλις ένα 2% αυτών των στοιχείων που συγκέντρωσε έχουν σταλεί πίσω στη Γη. Το πρώτο «κοντινό» πορτρέτο του Πλούτωνα δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα και δείχνει τεράστια βουνά, τα οποία φτάνουν σε ύψος 3.600 μέτρων και αποτελούνται, όχι από πετρώματα αλλά από υδάτινο πάγο. Μία ακόμα μεγάλη έκπληξη ήταν και το γεγονός ότι δεν εντοπίστηκαν σε αυτή την τοποθεσία του Πλούτωνα κρατήρες που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι σήμα κατατεθέν πολλών ουράνιων σωμάτων. Κι αυτή η απουσία αφορά μία μεγάλη έκταση 240 χιλιόμετρα επί 240 χιλιόμετρα. Η απουσία αυτών των γεωλογικών σχηματισμών υποδεικνύει ότι η επιφάνεια του Πλούτωνα πρέπει να «έσβησε» τέτοια σημάδια εξαιτίας της διάβρωσης ή της τεκτονικής δραστηριότητας στο εγγύτερο γεωλογικό παρελθόν, μέσα, δηλαδή, στα τελευταία εκατό εκατομμύρια χρόνια. «Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο σε αυτό το ουράνιο σώμα» δήλωσε ο δρ Στερν, στέλεχος του προγράμματος Νέοι Ορίζοντες. Οι επιστήμονες, εξάλλου, αναφέρουν ότι ανιχνεύθηκαν και άτομα αζώτου, τα οποία παλιότερα ανήκαν στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, δεκάδες χιλιάδες μίλια από την αρχική τους τοποθεσία, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί από τους ηλιακούς ανέμους. Με την αδύναμη βαρύτητα, τα πρότυπα ηλεκτρονικού υπολογιστή υποδεικνύουν ότι ο Πλούτωνας χάνει 500 τόνους της ατμόσφαιράς του κάθε ώρα, πολύ γρηγορότερα δηλαδή από τον Αρη που χάνει ένα τόνο ανά ώρα. Βέβαια αυτή η διαπίστωση γεννά πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να εξακολουθεί να έχει ατμόσφαιρα ο πλανήτης νάνος. Όλες αυτές οι σημαντικές ανακαλύψεις ακολουθήθηκαν από πολύ δυσάρεστα νέα για τους εξερευνητές του Διαστήματος. Κατά τα μέσα της περασμένης εβδομάδας έγινε γνωστό ότι το διαστημικό σκάφος «Φίλαι» της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, που μελετά κομήτες δεν έχει αποστείλει νέα επιστημονικά στοιχεία επί ημέρες. Ο δρ Μουρ υποστηρίζει ότι τα ορύγματα που φαίνεται να «σκάβουν» τις πεδιάδες, σε ακανόνιστα σχήματα, με διαστάσεις από 19,2 χιλιόμετρα ώς 32 χιλιόμετρα (στη διάμετρο) θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί από τη μεταφορά πάγων μονοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και αζώτου στο υπέδαφος. «Αυτοί οι πάγοι δημιουργούν τα ίδια σχήματα με αυτά που κανείς αντικρίζει αν κοιτάξει μία κατσαρόλα βρώμης που βράζει ή τα κομμάτια που μπορεί κανείς να δει στο εσωτερικό μιας λάμπας με λάβα» εξηγεί ο δρ Μουρ. Αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί είναι, ταυτόχρονα, παρόμοιοι με τις χαρακιές που βλέπει κανείς στην ξεραμένη λάσπη στη Γη που δημιουργούνται όταν το χώμα ξηραίνεται και διαστέλλεται. Τα σχήματα, πάντως, θυμίζουν πολύ αυτά που κάποιος παρατηρεί κοντά στον βόρειο πόλο του Αρη αλλά είναι πολύ νωρίς να πει κανείς ποιες γεωλογικές διαδικασίες οδήγησαν στον σχηματισμό τους. Σε κάποιες από τις πεδιάδες εμφανίζονται και κάποιου είδους λακκούβες σαν στίγματα, σαν το έδαφος να πάσχει από κάποια δερματική ασθένεια. Ο δρ Μουρ τόνισε ότι επί του παρόντος παραμένει άγνωστο κατά πόσο αυτοί οι σχηματισμοί είναι πραγματικοί ή πρόκειται για «οπτικά παιχνίδια» τα οποία εντάχθηκαν στις φωτογραφίες όταν αυτές συμπιέστηκαν. Εικόνες με μεγαλύτερη ευκρίνεια πρόκειται να αποσταλούν μελλοντικά. Αν, τελικά, αυτές οι γεωλογικές δομές είναι πραγματικές, τότε πιθανώς να δημιουργήθηκαν από τη διάβρωση όταν ο πάγος μετατράπηκε σε ατμό. Επιπροσθέτως, κάποια από τα ορύγματα φαίνεται να είναι γεμάτα με σκουρόχρωμο υλικό, ενώ άλλα διαθέτουν στο εσωτερικό τους ομάδες από σκουρόχρωμους λοφίσκους. Αυτοί μπορεί να είναι φτιαγμένοι από υλικό το οποίο ξεπήδησε από τα σωθικά του νάνου πλανήτη ή άλλο υλικό που άντεξε παρά τη διάβρωση της επιφάνειας. Επισήμως, οι επιστήμονες βάφτισαν την πεδιάδα Σπούτνικ, προς τιμήν του πρώτου διαστημικού δορυφόρου που εκτοξεύτηκε το 1957. Τόσο τα όρη όσο και οι πεδιάδες αποτελούν μέρος μιας μεγάλης δομής σε σχήμα καρδιάς που οι επιστήμονες ονόμασαν Περιοχή Τομπό προς τιμήν του Κλάιντ Τομπό, που ανακάλυψε τον Πλούτωνα στα 1930. Ενα εργαλείο που μπορεί να αναγνωρίσει κάποια μόρια ανίχνευσε υψηλή συγκέντρωση παγωμένου μονοξειδίου του άνθρακα στο δυτικό μισό της καρδιάς, της γεωλογικής δομής που θυμίζει ανθρώπινη καρδιά, αλλά όχι στο ανατολικό ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο αυτής της πλευράς του Πλούτωνα. http://physicsgg.me/2015/07/25/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf/ βίντεο. Προσομοίωση πτήσης αρχικά πάνω από την περιοχή του Πλούτωνα που ονομάζεται Σπούτνικ (από το όνομα του πρώτου τεχνητού δορυφόρου που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, το 1957) και στη συνέχεια πάνω από τα όρη Hillary (όνομα προς τιμήν του Sir Edmund Hillary, από τους πρώτους που πάτησαν στην κορυφή του Έβερεστ το 1953). Οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν για την προσομοίωση λήφθηκαν από το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» στις 14 Ιουλίου 2015, από απόσταση 77.000 χιλιόμετρα. Διακρίνονται χαρακτηριστικά του Πλούτωνα με εύρος 1 χιλιομέτρου. http://physicsgg.me/2015/07/25/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf/

Paul Erdos: «Το μυαλό μου είναι ανοικτό…» Ο Πολ Έρντος, ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς του 20ού αιώνα, και αναμφιβόλως ο πιο εκκεντρικός, μέχρι τα δεκαεπτά του είχε ήδη αναγνωριστεί διεθνώς ως παιδί-θαύμα. Το νόημα της ζωής του ήταν η διατύπωση μαθηματικών εικασιών και η επίλυση μαθηματικών προβλημάτων. Χάρη στο εκπληκτικό έργο του στη Συνδυαστική, τη Θεωρία Γραφημάτων, τη Θεωρία Αριθμών, τη Θεωρία Πιθανοτήτων και τη Θεωρία Συνόλων, απέκτησε τον τίτλο του πιο παραγωγικού μαθηματικού που έζησε ποτέ. Ο Μπρους Σέχτερ σηκώνει το πέπλο της πιο σουρεαλιστικής κλειστής λέσχης και αποκαλύπτει την παράξενη ζωή του πιο γόνιμου μαθηματικού του κόσμου. Σελίδα τη σελίδα, δενόμαστε τόσο πολύ με αυτόν τον χαρισματικό κύριο, ώστε, στο τέλος του βιβλίου, νιώθουμε άτυχοι που δεν τον συναντήσαμε». Το βιβλίο «Το Μυαλό μου Είναι Ανοιχτό», πνευματώδες και γεμάτο μαθηματικούς γρίφους που γοήτευαν τον Έρντος –και συνεχίζουν να συναρπάζουν μέχρι σήμερα τους μαθηματικούς– αφηγείται την ιστορία μιας παράξενης ιδιοφυΐας. Ως και το 1996 διάφοροι επιφανείς μαθηματικοί ανά τον κόσμο ήξεραν ότι το κουδούνι του σπιτιού τους μπορούσε να χτυπήσει ξαφνικά μέσα στη νύχτα. Δεν ανησυχούσαν. Ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι ανοίγοντας την πόρτα θα έβλεπαν μπροστά τους έναν κοντόσωμο άνδρα με χοντρά γυαλιά και παλιό, φθαρμένο κοστούμι που κρατούσε στο ένα χέρι μια βαλίτσα και στο άλλο μια πλαστική σακούλα γεμάτη χαρτιά. «Το μυαλό μου είναι ανοιχτό» θα τους έλεγε χαμογελώντας και θα άρχιζε να εκθέτει μια απίθανη μαθηματική ιδέα. Ήταν ο Πολ Έρντος, ο «περιπατητικός μαθηματικός», ένας από τους μεγαλύτερους του 20ού αιώνα. Στη βαλίτσα είχε όλα τα υπάρχοντά του. Στη σακούλα τις σημειώσεις από τις πρόσφατες μελέτες του. Αεικίνητος, ο Έρντος δεν στεκόταν ποτέ σε ένα μέρος. Θεωρούσε ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από αποκτήματα και χρήματα. «Δεν θέλησα ποτέ υλικά αγαθά»δήλωνε. «Ένα παλιό ελληνικό ρητό λέει ότι ο σοφός άνθρωπος δεν έχει τίποτε που να μην μπορεί να κουβαλήσει στα χέρια του». Όλα του τα αγαθά τα είχε λοιπόν στα δυο του χέρια. Και μέσα στο μυαλό του. Πίστευε πως «η ιδιοκτησία είναι μεγάλος μπελάς», δεν είχε μόνιμη κατοικία, ούτε αυτοκίνητο. Δεν χρειαζόταν να «κόβει» επιταγές, ούτε να πληρώνει φόρους εισοδήματος. Ο εκκεντρικός Πολ Έρντος ήταν ένας νομάδας στη χώρα των μαθηματικών. Του οφείλουμε την επίλυση πολυάριθμων μαθηματικών προβλημάτων, κυρίως στη θεωρία των αριθμών και στη συνδυαστική. Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από εβραίους μαθηματικούς γονείς, οι οποίοι όμως δεν ασκούσαν την εβραϊκή θρησκεία. Ήταν «παιδί-θαύμα» και στα 17 του παρουσίασε μια μαθηματική απόδειξη που τον έκανε γνωστό έξω από την πατρίδα του. Στα 21 του πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης- κατ΄ εξαίρεση, εφόσον οι εβραίοι δεν γίνονταν δεκτοί εκείνη την εποχή στα ουγγρικά πανεπιστήμια- και αμέσως μετά, λόγω της καταγωγής του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Αρχικά πήγε στη Βρετανία, στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, και στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, το οποίο τον βρήκε υπερβολικά«αντισυμβατικό» για να τον κρατήσει σε μόνιμη βάση. Τι πιστεύετε για τον Καρλ Μαρξ; Τα επόμενα χρόνια δίδαξε σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια δίνοντας παράλληλα διαλέξεις στο εξωτερικό. Οι συχνές επαφές του με την Ουγγαρία- εκεί ζούσαν η μητέρα του και οι συγγενείς του- και η αλληλογραφία του με μαθηματικούς από κομμουνιστικά κράτη προκάλεσαν τις υποψίες των αμερικανικών αρχών. Το 1956, όταν δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ, στο Σαόυθ Μπέντ της Ιντιάνα, «ανακρίθηκε» από έναν υπάλληλο της Υπηρεσίας Μεταναστών ο οποίος τον ρώτησε, μεταξύ άλλων, «Τι πιστεύετε για τον Καρλ Μαρξ;» Ο Έρντος παραδέχτηκε ότι είχε διαβάσει μόνο το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, επομένως δεν ήταν «ικανός να εκφράσει μια κρίση. Αλλά αναμφιβόλως ήταν σπουδαίος άνθρωπος». Η απάντηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα, οι αρχές να του στερήσουν την βίζα επανεισόδου στη χώρα και βρέθηκε σε δίλημμα: ή θα έμενε στο Νοτρ Νταμ και δεν θα ταξίδευε πια ή θα έφευγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Διάλεξε το δεύτερο και έκτοτε δεν έμεινε ποτέ «στάσιμος» διδάσκοντας σε διάφορα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο (η είσοδος στην Αμερική τού επετράπη ξανά το 1963), δίνοντας διαλέξεις, μετέχοντας σε συνέδρια και εργαστήρια, συζητώντας με άλλους μαθηματικούς. Τα χρήματα που συγκέντρωνε από τις αμοιβές του τα χάριζε σε συναδέλφους και φοιτητές που τα είχαν ανάγκη ή τα χρησιμοποιούσε για να χρηματοδοτήσει έρευνες γύρω από μαθηματικά προβλήματα. To 1984 κέρδισε το περίφημο βραβείο Βολφ, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 50.000 δολαρίων – δίχως άλλο, το μεγαλύτερο ποσό που είχε εισπράξει ποτέ. Διέθεσε 30.000 δολάρια για να χρηματοδοτήσει μια μεταδιδακτορική υποτροφία, με το όνομα των γονέων του στο ΙνστιτούτοΤέκνιον του Ισραήλ, και χρησιμοποίησε τα υπόλοιπα για να βοηθήσει συγγενείς, μεταπτυχιακούς φοιτητές και συναδέλφους του. «Κράτησα μόνο 720 δολάρια», θυμόταν αργότερα. Εφόσον είχε υπάρξει και ο ίδιος παιδί-θαύμα, ενδιαφερόταν ιδιαιτέρως να συναντά νέους μαθηματικούς και να βοηθά στην ανάπτυξη του ταλέντου τους. Πολλοί κορυφαίοι μαθηματικοί ανά τον κόσμο, οφείλουν τη σταδιοδρομία τους σε μαι πρώιμη γνωριμία με τον Έρντος. Ο Terence Tao τότε ήταν 10 ετών, ένα παιδί-θαύμα και θυμάται πως ο Erdos του μιλούσε σαν ίσος προς ίσο. Ο Τao είναι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς. Ο Έρντος αποτελεί τον ορισμό του εκκεντρικού μαθηματικού, χάρη όμως στον χαρούμενο και καλοσυνάτο χαρακτήρα του- και φυσικά στην ιδιοφυΐα του- όσοι τον γνώριζαν του συγχωρούσαν τις ιδιορρυθμίες του. Ηταν πολύ αγαπητός και, παρά το γεγονός ότι απέφευγε τις δεσμεύσεις για να μπορεί να αφοσιωθεί στα μαθηματικά, την κύρια εμμονή του, ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τους συναδέλφους του με κάθε τρόπο. Δεν του άρεσε όμως να τον αγκαλιάζουν και να τον αγγίζουν και έπλενε διαρκώς τα χέρια του- κατάλοιπα ίσως από το γεγονός ότι οι γονείς του τον μεγάλωσαν υπερπροστατευμένο μέσα στο σπίτι ύστερα από τον θάνατο των δύο αδελφών του από οστρακιά. Εθισμένος στον καφέ και τις αμφεταμίνες, υπερδραστήριος, με σκέψη κρυστάλλινης διαύγειας, ιδιοφυής και χιουμορίστας, αδημονούσε να μοιραστεί απλόχερα τις πρωτοποριακές ιδέες του με όποιον ήταν πρόθυμος να του προσφέρει λίγο χώρο και είχε όρεξη να ιντριγκάρει τον νου του. Ένα διανοητικό ταξίδι στο μαθηματικό σύμπαν του Έρντος, εκτός από δραστηριότητα πλήρους απόλαυσης, αποτελούσε, για όλους, πρώτης γραμμής ενημέρωση σε ό,τι αφορούσε νέα θεωρήματα και αποδείξεις. Δεν είχε καμία επαφή με τα πρακτικά ζητήματα, όπως το να πληρώσει λογαριασμούς ή να ετοιμάσει έστω και ένα απλό φαγητό.«Μπορώ να φτιάξω εξαιρετικά κρύα δημητριακά» έλεγε«και ίσως θα μπορούσα να βράσω ένα αβγό,δεν έχω όμως προσπαθήσει ποτέ». Χρησιμοποιούσε ένα εντελώς δικό του λεξιλόγιο: τα παιδιά ήταν«έψιλον», από το «ε» που συμβολίζει τις μικρές ποσότητες στα μαθηματικά, οι γυναίκες «αφεντικά»,οι άντρες«δούλοι», η μουσική«θόρυβος»και τα αλκοολούχα ποτά«δηλητήριο». Το παροιμιώδες μνημονικό του και οι γνώσεις του σε πλήθος μαθηματικών πεδίων, έκαναν τον Πολ ανεξάντλητη πηγή εξειδικευμένης πληροφορίας. «Στα χρόνια πριν από το διαδίκτυο, υπήρχε ο Έρντος», έλεγαν όσοι φίλοι του φρόντιζαν, γενναιόδωρα, για τη συντήρηση αυτής της αλησμόνητης, αξιαγάπητης μαθηματικής φυσιογνωμίας που ανακάλυπτε – σαν κρυμμένους θησαυρούς– καθολικές ιδέες και ταύτιζε τις λαμπρές αποδείξεις με την ποίηση. Το μυαλό του ήταν γεμάτο με τα πιο πρόσφατα κουτσομπολιά, ενώ αποτελούσε ταυτοχρόνως μια εκπληκτική βάση δεδομένων του κόσμου των μαθηματικών. Γνώριζε τους πάντες, ήξερε τι τους ενδιέφερε, ποια εικασία είχαν διατυπώσει, τι είχαν αποδείξει, ή τι επιχειρούσαν να αποδείξουν, τους αριθμούς τηλεφώνων τους, τα ονόματα και τις ηλικίες των συζύγων, των παιδιών και των κατοικιδίων τους ∙ και πολύ περισσότερα. Μπορούσε από μνήμης να πει σε ποια σελίδα κάποιου δυσεύρετου ρωσικού περιοδικού του 1922 αποδεικνυόταν ένα θεώρημα παρόμοιο με αυτό στο οποίο εργαζόταν κάποιος. Αν, λόγου χάρη, συναντούσε έναν μαθηματικό στη Βαρσοβία, συνέχιζε αμέσως τη συζήτηση που είχαν αφήσει στη μέση πριν από δυο χρόνια. Υπέρτατος φασίστας Δεν πίστευε στον Θεό αλλά στο «Βιβλίο»με τις μαθηματικές αλήθειες. Ο Θεός, αν υπήρχε, ήταν ο «Υ.Φ.» – ο Υπέρτατος Φασίστας – που του έκρυβε τις κάλτσες και το διαβατήριό του και κρατούσε πεισματικά για τον εαυτό του τις περισσότερες αποδείξεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Έρντος δεν βρήκε αποδείξεις, κάθε άλλο: ως τον θάνατό του, το 1996, σε ηλικία 83 ετών, έγραψε περίπου 1.475 εργασίες, «κατόρθωμα» το οποίο τον τοποθετεί στη θέση του δεύτερου παραγωγικότερου μαθηματικού μετά τον Όϊλερ. Οι μαθηματικοί, αν και θετικοί άνθρωποι, έχουν και αυτοί τις «δοξασίες» τους. Μία από αυτές είναι ο περίφημος Αριθμός Έρντος, ο οποίος «βαθμολογεί» τους συναδέλφους τους ανάλογα με τη σχέση τους με τον μεγάλο ούγγρο μαθηματικό. Ξεκίνησε ως αστείο, όλοι όμως ομολογούν ότι ασυναίσθητα τον κοιτάζουν όταν πρόκειται να αξιολογήσουν έναν συνεργάτη και ότι εντυπωσιάζονται όταν είναι πολύ μικρός. Το σύστημα έχει ως εξής. Ο Πολ Έρντος- και μόνον αυτός- έχει τον αριθμό 0. Όλοι οι υπόλοιποι βαθμολογούνται με βάση τη «στενότητα» της σχέσης τους μαζί του. Όποιος έχει συνυπογράψει μια εργασία με τον Έρντος βαθμολογείται με 1, όποιος έχει συνυπογράψει μια εργασία με κάποιον συνυπογράψαν τα του Έρντος βαθμολογείται με 2 και ούτω καθ΄ εξής. Ο Αϊνστάιν έχει τον αριθμό 2: δεν είχε συνεργαστεί ποτέ με τον Έρντος, συνέγραψε όμως εργασίες με ορισμένους από τους συνεργάτες του. Το νόημα της ζωής, έλεγε συχνά ο Έρντος, είναι να αποδεικνύεις και να διατυπώνεις εικασίες. Η απόδειξη και η εικασία είναι τα εργαλεία με τα οποία οι μαθηματικοί εξερευνούν το πλατωνικό σύμπαν της καθαρής μορφής, ένα σύμπαν που για πολλούς απ’ αυτούς είναι εξίσου πραγματικό με το Σύμπαν στο οποίο πρέπει απρόθυμα να κατοικήσουν και να ζήσουν, και πολύ πιο όμορφο. «Αν δεν είναι όμορφοι οι αριθμοί, τότε δεν ξέρω τι είναι όμορφο», επαναλάμβανε συχνά ο Έρντος…. Στην φωτογραφία ο Paul Erdős, αριστερά, και ο Terence Tao συζητούν μαθηματικά προβλήματα το 1985. http://www.korfiatisbooks.gr/index.php?page=shop.product_details&category_id=4&flypage=flypage.tpl&product_id=2218&option=com_virtuemart&Itemid=4 Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/07/26/paul-erdos-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%ce%b1%ce%bb%cf%8c-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%8c/