Δροσος Γεωργιος

«Μαύρη» θύελλα μπορεί να στειρώσει γαλαξίες! Μια πραγματικά εντυπωσιακή από κάθε άποψη ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια XMM-Newton και NuSTAR. Τα δύο τηλεσκόπια κάνουν παρατηρήσεις σε διαφορετικά φάσματα φωτός των ακτίνων Χ και ο συνδυασμός των παρατηρήσεων τους αποκάλυψε ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο. Σε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση δύο δισ. ετών φωτός από εμάς υπάρχει μια κολοσσιαία μελανή οπή η οποία έχει λάβει την ονομασία PDS 456. Οι ερευνητές εντόπισαν τους ανέμους που δημιουργούνται από τη δράση αυτής της μαύρης τρύπας. Πρόκειται σύμφωνα με τους ερευνητές για τους ισχυρότερους ανέμους που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι συγκεκριμένοι άνεμοι μεταφέρουν κάθε δευτερόλεπτο ενέργεια μεγαλύτερη από εκείνη που εκπέμπουν μαζί ένα τρισ. άστρα σαν τον Ηλιο! Οπως αναφέρουν οι ερευνητές αν αυτή η τρομερή κοσμική θύελλα χτυπούσε ένα γαλαξία θα εξαφάνιζε όλα εκείνα τα συστατικά (αέρια, σκόνη) που είναι απαραίτητα για την παραγωγή άστρων. Με απλά λόγια ο γαλαξίας αυτός θα γινόταν άγονος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=678933

Μπαϊκονούρ:το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-16M» δοκιμάζεται σε ένα θάλαμο πίεσης. Η Rocket and Space Corporation "Energia" παρέδωσε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-16M» στο χώρο 2b, όπου υπάρχει το συγκρότημα του θαλάμου πίεσης και θα διεξαχθεί δοκιμή στο σώμα του «Σογιούζ TMA-16M» για έλεγχο διαρροών του. Οι δοκιμές θα συνεχιστούν μέχρι το Σαββατοκύριακο. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» έχει προγραμματιστεί για τις 27 Μαρ 2015. Σε αυτό το πλήρωμα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα ταξιδέψουν για μια "ετήσια" μακρά εκστρατεία ο Ρώσος κοσμοναύτης Mikhail Kornienko και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly. Διοικητής του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» θα είναι ο Γκενάντι Padalka, γι 'αυτόν θα είναι η πεμπτη διαστημική πτήση του. http://www.federalspace.ru/21297/

Η σκοτεινή ύλη «ρυθμιστής» της ανάπτυξης μελανών οπών στους γαλαξίες. Νέα στοιχεία για τη σχέση ανάμεσα στο μέγεθος ενός ελλειπτικού γαλαξία και της μάζας της μαύρης τρύπας που αυτός «φιλοξενεί» στο κέντρο του, αποκαλύπτει έρευνα επιστημόνων το Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian (CfA). Σύμφωνα με τους ερευνητές, αν στους μεγαλύτερους γαλαξίες αναλογούν και οι μεγαλύτερες μαύρες τρύπες, αυτό οφείλεται στον τρόπο που η σκοτεινή ύλη που περιλαμβάνουν οι συγκεκριμένες κοσμικές δομές επηρεάζει την ανάπτυξή τους. «Φαίνεται πως υπάρχει μια ισχυρή συνάφεια ανάμεσα στην ποσότητα σκοτεινής ύλης ενός γαλαξία και του μεγέθους της μαύρης τρύπας στο κέντρο του, παρόλο που οι τιμές των δύο μεγεθών κινούνται σε εντελώς διαφορετικές κλίμακες», αναφέρει ο Άκος Μπογκτάν από το CfA και επικεφαλής της έρευνας. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με σκοπό να λυθεί ένας «γρίφος» που είχε προκύψει από την παρατήρηση των ελλειπτικών γαλαξιών. Μετρήσεις στο παρελθόν είχαν δείξει μία σχέση ανάμεσα στη μάζα της κεντρικής μαύρης τρύπας και στη συνολική μάζα των αστεριών ενός ελλειπτικού γαλαξία. Πιο πρόσφατες όμως έρευνες έδειξαν μια άμεση συνάφεια ανάμεσα στη μάζα της μαύρης τρύπας και τον δακτύλιο σκοτεινής ύλης περιμετρικά του γαλαξία. Έτσι, δεν ήταν ξεκάθαρο ποια σχέση ήταν η κυρίαρχη. Αν και οι επιστήμονες συνάγουν την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης από τη βαρυτική της δράση, έχουν συμπεράνει πως κάθε γαλαξίας περιβάλλεται από έναν δακτύλιο σκοτεινής ύλης, ο οποίος έχει μάζα ίση έως και 1 τρισεκατομμυρίου αστέρων και επεκτείνεται σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιάδων ετών φωτός. Για να διερευνήσουν τη σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους δακτύλιους και τις μαύρες τρύποες, ο Μπογκτάν και οι συνάδελφοί του μελέτησαν περισσότερους από 3.000 γαλαξίες. Στην ανάλυσή τους, χρησιμοποίησαν τις κινήσεις άστρων για τον υπολογισμό της μάζας των μαύρων τρυπών, και δεδομένα σχετικά με το θερμό αέριο που περιβάλλει έναν γαλαξία, για ην εκτίμηση της μάζας των δακτυλίου του από σκοτεινή ύλη. Έτσι, βρήκαν μία άμεση συσχέτιση ανάμεσα στα δύο μεγέθη, η οποία είναι βασικότερη από την αναλογία της μαύρης τρύπας με την αστρική μάζα του γαλαξία. Όπως υποστηρίζουν, η συσχέτιση αυτή πιθανότατα οφείλεται στον τρόπο εξέλιξης των ελλειπτικών γαλαξιών, οι οποίοι σχηματίζονται από τη συγχώνευση μικρότερων γαλαξιών, με συνέπεια να προστίθενται και οι ποσότητες από σκοτεινή ύλη που περιλαμβάνει καθένας τους. Η σκοτεινή ύλη όμως υπερτερεί από τη συμβατική ύλη που προκύπτει – με δεδομένο, άλλωστε, πως αποτελεί περίπου το 27% του σύμπαντος, συγκριτικά με το μόλις 4,9% της συμβατικής ύλης. Έτσι, παραμένει το κυρίαρχο συστατικό στον γαλαξία που προκύπτει, λειτουργώντας ουσιαστικά σαν ένα «κοσμικό καλούπι», που ρυθμίζει την εξέλιξή του. «Στην πραγματικότητα, δημιουργεί ένα βαρυτικό “προσχέδιο”, το οποίο θα ακολουθήσουν οι αστέρες και η μαύρη τρύπα που θα σχηματισθούν στην πορεία», εξηγεί ο Μπογκτάν. Η έρευνα του Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian πρόκειται να δημοσιευθεί σε επόμενη έκδοση του περιοδικού Astrophysical Journal. http://www.naftemporiki.gr/story/917872/i-skoteini-uli-ruthmistis-tis-anaptuksis-melanon-opon-stous-galaksies

Ζώντας στην επιφάνεια της Αφροδίτης. Η δίδυμη αδελφή της Γης είναι ο πλανήτης από την κόλαση: κρυμμένη κάτω από πυκνά σύννεφα θειικού οξέος, η επιφάνεια της Αφροδίτης σιγοβράζει μέρα και νύχτα σε θερμοκρασία αρκετά υψηλή για να λιώσει μολύβι. Οι επανδρωμένες αποστολές αποκλείονται, ωστόσο οι πλανητολόγοι έχουν μια ιδέα για το πώς θα ήταν η ζωή στον γειτονικό πλανήτη. Η Αφροδίτη και η Γη αποκαλούνται συχνά δίδυμοι πλανήτες επειδή έχουν περίπου την ίδια μάζα και σύσταση. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα έχουν σταλεί στον πλανήτη πάνω από 40 σκάφη. Το τελευταίο ήταν ο δορυφόρος Venus Express της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, ο οποίος εκτοξεύτηκε το 2005 και ολοκλήρωσε πρόσφατα την αποστολή του. «Η επιφάνεια της Αφροδίτης διαφέρει πολύ σε σχέση άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος» αναφέρει στο Space.com ο Χέκεν Σβέλντεμ, ερευνητής της αποστολής Venus Express. Δεδομένου όμως ότι ο πλανήτης καλύπτεται από ένα αδιαφανές πέπλο, η επιφάνειά του είναι ορατή μόνο με ραντάρ. Τη δεκαετία του 1990, η αποστολή Magellan της NASA χαρτογράφησε την Αφροδίτη με ραντάρ και αποκάλυψε μοναδικά γεωλογικά χαρακτηριστικά: βουνά και πολυάριθμα γιγάντια ηφαίστεια, από τα οποία ρέουν ποτάμια λάβας με μήκος μέχρι 5.000 χιλιόμετρα. Όμως τα τρία τέταρτα του πλανήτη καταλαμβάνονται από απέραντες πεδιάδες -ίσως η πιο κατάλληλη τοποθεσία για μόνιμη εγκατάσταση. Το να περπατά όμως κανείς εκεί δεν θα ήταν ευχάριστη εμπειρία. Η πυκνή ατμόσφαιρα, αποτελούμενη κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, δημιουργεί ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που ανεβάζει τη θερμοκρασία της επιφάνειας στους 462 βαθμούς. Η βαρύτητα του πλανήτη είναι περίπου 10% πιο ασθενής από τη γήινη, οπότε τα αντικείμενα θα φαίνονταν ελαφρότερα και τα άλματα θα έφταναν λίγο ψηλότερα. «Πιθανότατα δεν θα παρατηρούσατε τη διαφορά στη βαρύτητα, αυτό όμως που σίγουρα θα προσέχατε είναι η πυκνή ατμόσφαιρα» λέει ο Σβέλντεμ. «Ο αέρας είναι τόσο πυκνός ώστε θα νιώθατε αντίσταση αν προσπαθούσατε να κουνήσετε γρήγορα το χέρι σας. Θα ήταν σχεδόν σαν να βρίσκεστε μέσα σε νερό» περιγράφει. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που δύσκολα θα διέφευγε της προσοχής είναι η ατμοσφαιρική πίεση, 92 φορές υψηλότερη από την ατμοσφαιρική πίεση στη Γη. Για να φτάσει κανείς αυτά τα επίπεδα, θα έπρεπε να καταδυθεί στη θάλασσα σε βάθος σχεδόν ενός χιλιομέτρου. Λόγω της ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, η προσεδάφιση στην Αφροδίτη μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Μόνο οι σοβιετικές αποστολές Venera, που ολοκληρώθηκαν το 1984, κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια και να μεταδώσουν εικόνες. Αν είστε διατεθειμένοι να υποστείτε το μαρτύριο για να θαυμάσετε την ανατολή ή το ηλιοβασίλεμα, προσέξτε σε ποια κατεύθυνση κοιτάζετε: η Αφροδίτη περιστρέφεται ανάποδα από τους υπόλοιπους πλανήτες, με κατεύθυνση δεξιόστροφη. Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος ανατέλλει στη δύση και δύει στην ανατολή. Η Αφροδίτη χρειάζεται 225 γήινες μέρες για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο, και 243 γήινες μέρες για να συμπληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό της. Επειδή όμως περιστρέφεται ανάποδα, η διάρκεια της ημέρας είναι 117 γήινες μέρες, επισημαίνει ο Σβέντεμ. Ακόμα και το μεσημέρι, όμως, ο Ήλιος δεν θα φαινόταν καθαρά στον ουρανό. Λόγω της πυκνής ατμόσφαιρας, θα γινόταν ορατός ως διάχυτη λάμψη πίσω από τα σύννεφα. Τη νύχτα, πάλι, ο ουρανός είναι κατάμαυρος χωρίς κανένα άστρο. Και, σε αντίθεση με τον γαλάζιο ουρανό της Γης, ο ουρανός της Αφροδίτης έχει ένα μουντό πορτοκαλί χρώμα λόγω της σκέδασης [εκτροπής] του ηλιακού φωτός από τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα. Η επιφάνεια του πλανήτη είναι καυτή, τουλάχιστον όμως δεν πλήττεται από κακοκαιρία. Τα σύννεφα θειικού οξέος βρέχουν βιτριόλι, ωστόσο λόγω της υψηλής θερμοκρασίας οι σταγόνες της βροχής εξατμίζονται σε ύψος 25 χιλιομέτρων και δεν φτάνουν ποτέ στο έδαφος. Ακόμα, οι άνεμοι στην επιφάνεια δεν υπερβαίνουν σε ταχύτητα τα 3 χιλιόμετρα την ώρα, παρόλο που η ταχύτητά τους ψηλά στην ατμόσφαιρα μπορεί να φτάσει τα 400 χιλιόμετρα την ώρα. Αν δεν πτοείστε από όλα αυτά και επιμένετε να μετακομίσετε στην Αφροδίτη, ένας τελευταίος παράγοντας που πρέπει να λάβετε υπόψη είναι οι καθυστερήσεις στην επικοινωνία σας με τους φίλους σας στη Γη. Όταν η Αφροδίτη βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή της από τη Γη, το μήνυμα θα χρειαζόταν μερικά λεπτά για να φτάσει στον προορισμό του. Όταν πάλι οι δύο πλανήτες βρίσκονται στη μέγιστη απόσταση, με τον Ήλιο ακριβώς ανάμεσά τους, η καθυστέρηση θα ξεπερνούσε τα 15 λεπτά. http://physicsgg.me/2015/02/18/%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82/

Μετέωρο στον ουρανό των ΗΠΑ έγινε πιο λαμπρό από την Πανσέληνο. Ένας αστεροειδής βάρους 250 κιλών εισήλθε στην ατμόσφαιρα πάνω από τις ανατολικές ΗΠΑ και καταγράφηκε από κάμερες της NASA καθώς πετούσε πάνω από το Οχάιο, την Πενσιλβάνια και το Πίτσμπουργκ. Σύμφωνα με το Γραφείο Περιβάλλοντος Μετεωροειδών της NASA, ο διαστημικός βράχος, διαμέτρου περίπου 60 εκατοστών, καταγράφηκε τη στιγμή που κινούνταν με ταχύτητα 72.000 χιλιομέτρων την ώρα. Λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα, το αντικείμενο έγινε για λίγο πιο λαμπρό από τη Σελήνη, ανακοίνωσε ο ερευνητής της υπηρεσίας Μπιλ Κουκ. «Οι κάμερες το έχασαν όταν βρισκόταν σε ύψος 13 μιλίων [21 χλμ] πάνω από το Κίτανινγκ» είπε ο Κουκ, αναφερόμενος σε περιοχή της Πενσιλβάνια. Εκτίμησε ότι μικρά θραύσματα από το μετέωρο ενδέχεται να έπεσαν ως μετεωρίτες στην Πενσιλβάνια. Η πτώση του καταγράφηκε από ευρυγώνιες κάμερες της NASA που λειτουργούν σε δημόσιους χώρους και παρακολουθούν τον ουρανό για μετέωρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231386691

Ο θάνατος του Ήλιου ίσως θα είναι εκρηκτικός. Ο Ήλιος δεν έχει αρκετή μάζα για να εκραγεί σε σουπερνόβα όταν πεθάνει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν πυροτεχνήματα. Παρατηρήσεις σε ένα ετοιμοθάνατο άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο υποδεικνύουν ότι το μητρικό μας αστέρι θα έχει εκρηκτικό τέλος. Δεν θα είμαστε όμως εδώ για να το δούμε, αφού η Γη θα έχει καταστραφεί πολύ νωρίτερα. Σε περίπου 5,4 δισεκατομμύρια, το υδρογόνο στον πυρήνα του Ήλιου θα αρχίσει να εξαντλείται, οπότε οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης υδρογόνου θα μεταφερθούν σε ένα στρώμα που περιβάλλει τον πυρήνα. Λόγω αύξησης της θερμοκρασίας σε αυτό το στάδιο, ο Ήλιος θα αρχίσει να διογκώνεται και θα μετατραπεί τελικά σε «ερυθρό γίγαντα», με διάμετρο περίπου 250 φορές μεγαλύτερη από τη σημερινή. Η Γη είτε θα χαθεί μέσα στον γιγάντιο ερυθρό γίγαντα, είτε θα επιβιώσει οριακά και καψαλισμένη, ανίκανη να συντηρήσει οποιαδήποτε μορφή ζωής. Στην τελευταία φάση της ζωής του, ο Ήλιος θα αποτινάξει τα εξωτερικά του στρώματα, των οποίων το υλικό θα απλωθεί στο Διάστημα και θα σχηματίσει ένα γιγάντιο σύννεφο που ονομάζεται πλανητικό νεφέλωμα. Στο κέντρο του νεφελώματος θα βρίσκεται το απομεινάρι του Ήλιου, ένα εξαιρετικά πυκνό σώμα γνωστό ως λευκός νάνος. Οι αστροφυσικοί πιστεύουν γενικά ότι η μετάβαση από το στάδιο του ερυθρού γίγαντα στο τελικό στάδιο του λευκού νάνου είναι μια σχετικά ήπια διαδικασία. Αντίθετα, τα άστρα μεγαλύτερης μάζας πεθαίνουν με βίαιες εκρήξεις που ονομάζονται υπερκαινοφανείς αστέρες ή σουπερνόβα. Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο The Astrophysical Journal, υποδεικνύει ότι ακόμα και τα μικρότερα άστρα όπως ο Ήλιος πεθαίνουν κι αυτά με βίαιο τρόπο, αν και όχι τόσο βίαιο όσο τα σουπερνόβα. Διεθνής ομάδα ερευνητών εστιάστηκε στο άστρο IRAS 15103-575, ένα ετοιμοθάνατο άστρο που βρίσεται στο στάδιο της μετάβασης από ερυθρό γίγαντα σε πλανητικό νεφέλωμα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του IRAS 15103-575 είναι ένας πίδακας ακτινοβολίας που παράγεται από τη διέγερση μορίων νερού λόγω της αστρικής ακτινοβολίας. Η ύπαρξη του πίδακα επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν την ταχύτητα του υλικού που αποβάλλεται από το άστρο και εκτινάσσεται στο Διάστημα, όπου δημιουργεί το πλανητικό νεφέλωμα. «Στο IRAS 15103-575 βλέπουμε για πρώτη φορά πίδακες με ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο τη μεταμόρφωση ενός άστρου σε πλανητικό νεφέλωμα» λέει ο Χοσέ Φρανθίσκο Γκόμεθ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Οι υψηλές ταχύτητες μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο με μια έκρηξη» επισημαίνει ο ερευνητής. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι, αντίθετα με τις πιο διαδομένες θεωρίες, μια τεράστια έκρηξη, σύντομη αλλά με πολύ υψηλή ενέργεια, συμβαίνει όταν ένα άστρο μετατρέπεται σε πλανητικό νεφέλωμα. Τα ευρήματα, λέει η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν να γίνει κατανοητό πώς η εσωτερική δομή των άστρων αλλάζει απότομα λίγο πριν το τέλος. Και αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να εξηγήσει γιατί υπάρχει μια τόσο μεγάλη ποικιλία σχημάτων στα πλανητικά νεφελώματα που γνωρίζουμε. Προκειμένου πάντως να επιβεβαιωθούν τα συμπεράσματα της μελέτης, οι αστρονόμοι θα πρέπει να εντοπίσουν και να παρατηρήσουν και άλλους κόκκινους γίγαντες που ετοιμάζονται να μετατραπούν σε νεφελώματα. Εικόνα του ετοιμοθάνατου άστρο IRAS 15103-575 στο φάσμα του υπέρυθρου φωτός και των ραδιοκυμάτων. Τα χρώματα δείχνουν την ταχύτητα του εκτινασσόμενου υλικού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231386665

Το "Progress M-26M" ελλιμενίζεται στον ΔΔΣ! Η προσέγγιση του "Progress M-26M" με το σταθμό εγινε αυτόματα μετα τους πρώτους τέσσερις κυκλους της πτήσης στον πέμπτο κύκλο. Η ενωση με τον σταθμό σύνδεσης "Zvezda" Ρωσικό τμήμα (RS), πραγματοποιήθηκε στις 19:57 ώρα Μόσχας. Το πλήρωμα του ISS Expedition 42/43 που εργάζονται πάνω στο σταθμό, παρακολουθουσαν τις διαδικασιες σύνδεσης. Όλες οι εργασίες έγιναν κάτω από την επίβλεψη του ελέγχου πτήσης (LOCT) που λειτουργούν σε MCC-Μ. Οι εργασίες διεξάγονται υπό την άμεση επίβλεψη της Τεχνικής Διαχείρισης για τις πτητικές δοκιμές των επανδρωμένων διαστημικών συστημάτων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της τηλεμετρίας και τις εκθέσεις από το πλήρωμα των συστημάτων του σταθμού ISS και των διαστημοπλοίων λειτουργούν κανονικα. Το πλοίο θα παραδώση στο σταθμό περίπου 2,4 τόνους φορτίου. Αυτά περιλαμβάνουν: την προμήθεια καυσίμων, νερού, αέρα, οξυγόνο, τρόφιμα (συμπεριλαμβανομένων των φρέσκων τροφίμων) ειδών υγιεινής, επιστημονικών οργάνων και εξοπλισμού για τα συστήματα και τα στοιχεία του ΔΔΣ , βίντεο και φωτογραφικού εξοπλισμού, και αμερικανικά αγαθά για το ρωσικό πλήρωμα. Αυτη την στιγμή στον Δ.Δ.Σ. βρίσκονται τα επανδρωμένα διαστημόπλοια «Σογιούζ TMA-14M» και «Soyuz TMA 15M "και τα φορτηγά πλοία Progress M-25M» και «Πρόοδος M-26M». Το πληρωμα του ISS : οι Ρώσοι κοσμοναύτες Αλεξάντερ Samokutyaev, Έλενα Σερώφ, Anton Shkaplerov, ΗΠΑ αστροναύτης Barry Wilmore και ο Terry Вертс και η Ευρωπαϊα αστροναύτης Samantha Cristoforetti. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-17_2.html

Η σκοτεινή ύλη είναι… fit. Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των κοσμολόγων το Σύμπαν αποτελείται από τη συμβατική ύλη (την ορατή ύλη) σε ποσοστό μόλις περίπου 5% ενώ η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 27%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αντιστοιχεί στην επίσης μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Ως σήμερα έχει καταστεί αδύνατο να εντοπίσουμε τη σκοτεινή ύλη. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανέπτυξε μια νέα θεωρία σύμφωνα με την οποία τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης είναι ελαφρύτερα από όσο πιστεύαμε και για αυτό δεν μπορούμε να τα εντοπίσουμε. Οι ερευνητές προτείνουν την ύπαρξη ενός νέου (υποθετικού) σωματιδίου με μάζα μόλις 0,02% της μάζας του ηλεκτρονίου, ρίχνοντας στο τραπέζι την ιδέα ότι η σκοτεινή ύλη αποτελείται από αυτό το σούπερ ελαφρύ σωματίδιο. «Η ύπαρξη του σωματιδίου που προτείνουμε ακούγεται ίσως κάπως τρελή αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα δεδομένα, παρατηρήσεις ή κάποια άλλη απτή απόδειξη που να αποκλείει την ύπαρξή του» αναφέρει ο καθηγητής Τζέιμς Μπέιτμαν, μέλος της ερευνητικής ομάδας, η θεωρία της οποίας δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports». Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι η θεωρία τους θα τύχει αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα σε βαθμό τέτοιο ώστε να οργανωθεί μια προσπάθεια εντοπισμού του σωματιδίου που προτείνουν. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετές για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Μια γιγάντια δεξαμενή κατεψυγμένου αερίου, κρυμμένη σε βάθος ενάμισι χιλιομέτρου μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο χρυσωρυχείο στη Νότια Ντακότα στις ΗΠΑ, συγκεντρώνει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των επιστημόνων που αναζητούν τη σκοτεινή ύλη. Τα πρώτα πειράματα που έγιναν εκεί δεν κατάφεραν να εντοπίσουν την παρουσία ή έστω τα ίχνη της, αλλά τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα νέο πείραμα που είναι και το πιο φιλόδοξο από όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε ό,τι αφορά την αναζήτηση της σκοτεινής ύλης. Ο Μεγάλος Υπόγειος Ανιχνευτής Ξένου (ή LUX) είναι ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης και σχεδιάστηκε για την αναζήτηση υποθετικών σωματιδίων που ονομάζονται WIMP (ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια μεγάλης μάζας, σε ελεύθερη απόδοση), από τα οποία ενδέχεται να αποτελείται η λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Ενας δακτύλιος σκοτεινής ύλης είναι πιθανό να περιβάλλει τον πλανήτη μας Αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι τη Γη περιβάλλει ένας δακτύλιος σκοτεινής ύλης η παρουσία του οποίου προσθέτει... κιλά στην κοσμική ζυγαριά και αυξάνει το βάρος του πλανήτη μας. Ο Μπεν Χάρις, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας, μελέτησε δεδομένα που έχουν συλλέξει δορυφόροι καταγραφής και εντοπισμού στίγματος (GPS). Αυτοί οι δορυφόροι αποτελούν πηγές καταγραφής των βαρυτικών δυνάμεων και βαρυτικών αλληλεπιδράσεων της Γης. Αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιούνται ανάμεσα στα άλλα και για τον υπολογισμό της μάζας του πλανήτη μας. Ο Χάρις υπολόγισε ότι η Γη είναι 0,005%-0,008% βαρύτερη από όσο αναφέρει η επίσημη τιμή που έχει καθιερώσει η Διεθνής Αστρονομική Ενωση. Σύμφωνα με τη ΔΑΕ το βάρος της Γης είναι 5,972,000,000,000,000,000,000,000 κιλά. Ο καθηγητής εκτιμά ότι η διαφορά αυτή στο βάρος είναι συμβατή με την παρουσία ενός δακτυλίου σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τον ισημερινό του πλανήτη μας. Ο δακτύλιος αυτός, σύμφωνα με τον Χάρις, έχει διάμετρο 70 χιλιάδες χλμ., πάχος 191 χλμ. και επηρεάζοντας τη βαρύτητα της Γης επηρεάζει και τη μάζα της. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=678083

Ο SMOS για το οξύ. Με τις θεμελιώδεις αλλαγές που συμβαίνουν στην χημεία των ωκεανών του κόσμου, οι πληροφορίες για την αλατότητα από την αποστολή της ESA, SMOS, χρησιμοποιούνται με άλλα δεδομένα παρατήρησης της Γης για να πάρουμε πληροφορίες σχετικά με το 'άλλο πρόβλημα του διοξειδίου του άνθρακα' - την οξίνιση των ωκεανών Το νέο αυτό βήμα έχει οριστεί να προωθήσει τον τρόπο που οι βιολόγοι των ωκεανών και οι κλιματολόγοι μελετούν τους ωκεανούς. Περισσότερο από το ένα τέταρτο του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο απορροφάται από τους ωκεανούς. Αρχικά, αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι καλό, μετριάζοντας την υπερθέρμανση του πλανήτη, ωστόσο υπάρχει ένα μειονέκτημα. Καθώς όλο και περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα διαλύεται στους ωκεανούς, τόσο πιο όξινο γίνεται το θαλασσινό νερό - με πολύ αρνητικές επιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα, η οξίνιση των ωκεανών έχει τη δυνατότητα να αλλάξει πολλά θαλάσσια οικοσυστήματα, έτσι ώστε να επηρρεαστεί η θαλάσσια ζωή καθώς και η αλιεία - μια βασική πηγή τροφής στην οποία βασίζονται πολλοί. Η προσεκτική αξιολόγηση των μεταβολών στην οξύτητα των ωκεανών είναι απαραίτητη, και ιδιαίτερα επειδή αυτές οι αλλαγές δεν είναι ομοιόμορφες σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τώρα, οι πληροφορίες αυτές ήταν διαθέσιμες μόνο από μετρήσεις που λαμβάνονται από τα ερευνητικά σκάφη και τα εργαστηριακά πειράματα, που είναι σαφώς περιορισμένες. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, το Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ, το Ifremer, η ESA και μια ομάδα διεθνών συνεργατών αναπτύσσσουν νέες μεθόδους που επιτρέπουν να ποσοτικοποιηθεί η οξύτητα των ωκεανών σε όλο τον κόσμο με τη χρήση δορυφορικών μετρήσεων. Συναρμολογώντας τα δεδομένα αλατότητας από τον SMOS με μετρήσεις θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας μέσω δορυφόρου και πρόσθετα βοηθητικά δεδομένα, είναι δυνατόν να αντιληφθούμε το pH του θαλασσινού νερού και ως εκ τούτου να πάρουμε ακριβείς πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του αυξανόμενου προβλήματος της οξίνισης των ωκεανών. Ο Roberto Sabia, μηχανικός επεξεργασίας δεδομένων παρατήρησης της Γης στην ESA, εξηγεί, "Με την ενοποίηση διαφόρων προσπαθειών, για πρώτη φορά, είμαστε τώρα σε θέση να χρησιμοποιούμε δορυφόρους για να προσδιοριστεί συστηματικά το pH των επιφανειακών θαλάσσιων υδάτων. "Ειδικότερα, με την αξιοποίηση των μετρήσεων αλατότητας από τον SMOS, έχουμε ως στόχο να δημιουργήσουμε μια νέα ρουτίνα προϊόντων προστιθέμενης αξίας από τα δεδομένα: Έναν παγκόσμιο άτλαντα του pH της επιφάνειας του ωκεανού." Ο Jamie Shutler από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, ο οποίος ηγείται της έρευνας, πρόσθεσε, "Οι δορυφόροι είναι πιθανό να γίνουν όλο και πιο σημαντικοί για την παρακολούθηση της οξύτητας των ωκεανών, ιδίως σε απομακρυσμένα νερά. "Είμαστε πρωτοπόροι αυτής της προσέγγισης συγχώνευσης δεδομένων, έτσι ώστε να μπορούμε να παρατηρούμε μεγάλες περιοχές των ωκεανών της Γης, που μας επιτρέπει γρήγορα και εύκολα να εντοπίσουμε τις περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο από την αύξηση της οξίνισης." Η έρευνα, η οποία διεξάγεται μέσω του Earth Observation Support to Science Element (STSE) της ESA, δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Environmental Science and Technology. Ο επικεφαλής συγγραφέας Peter Land, από το Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ, είπε, "Είναι πλέον καιρός να αξιολογήσουμε πώς να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τους δορυφόρους και τα in situ δεδομένα για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την οξίνιση των ωκεανών, καθώς και να προσδιοριστεί πού τα δεδομένα τηλεπισκόπησης μπορεί να συνεισφέρουν καλύτερα". http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_SMOS_gia_to_oxhu

Το άστρο που πέρασε πιο κοντά από τη «γειτονιά» μας. Οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα άστρο που πιστεύουν ότι έχει περάσει κοντύτερα από τη «γειτονιά» μας από οποιοδήποτε άλλο. Πρόκειται για ένα αχνό άστρο που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και διέσχισε το γεμάτο κομήτες Νέφος του Όορτ πριν από περίπου 70.000 χρόνια. Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες, με επικεφαλής τον Έρικ Μάματζεκ του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters» [ΤΗE CLOSEST KNOWN FLYBY OF A STAR TO THE SOLAR SYSTEM], http://iopscience.iop.org/2041-8205/800/1/L17/ ανέφεραν ότι κανένα άλλο άστρο δεν έχει ποτέ πλησιάσει τόσο πολύ το ηλιακό μας σύστημα. Το λεγόμενο «άστρο του Σολτς» (ονομάστηκε έτσι επειδή ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αστρονόμο Ραλφ-Ντίτερ Σολτς του Ινστιτούτου Αστροφυσικής «Λάϊμπνιτς» του Πότσνταμ το 2013) υπολογίζεται ότι πέρασε σε απόσταση περίπου 52.000 αστρονομικών μονάδων ή 0,8 ετών φωτός (σχεδόν 8 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων). Το εν λόγω άστρο πλησίασε πέντε φορές πιο κοντά από ό,τι το κοντινότερο σήμερα άστρο στον Ήλιο μας, ο Εγγύς του Κενταύρου, που απέχει 4,2 έτη φωτός. Το άστρο του Σολτς στον αστερισμό του Μονόκερου, στην ουσία είναι ένα δυαδικό σύστημα ενός ερυθρού νάνου και του συνοδού του, ενός καφέ νάνου. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε πέρασε μέσα από το Νέφος του Όορτ, μια περιοχή στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, που είναι γεμάτη από τρισεκατομμύρια παγωμένους κομήτες, μερικοί από τους οποίους ακολουθούν τροχιές που τους φέρνουν κοντά στον Ήλιο και στη Γη. Το άστρο του Σολτς απομακρύνεται πλέον με μεγάλη ταχύτητα από το ηλιακό μας σύστημα και σήμερα απέχει γύρω στα 20 έτη φωτός. Μέχρι σήμερα, το άστρο που θεωρείτο ότι είχε κάνει το κοντινότερο πέρασμα, ήταν το ΗΙΡ 85605, το οποίο εκτιμάται ότι άγγιξε το ηλιακό μας σύστημα πριν από 240.000 έως 470.000 χρόνια. Σήμερα απέχει 200 έτη φωτός από τη Γη. Τέτοια πλησιάσματα είναι δυνητικά επικίνδυνα, επειδή τα άστρα ασκούν ισχυρές βαρυτικές επιδράσεις σε άλλα σώματα γύρω τους, όπως στους κομήτες, με συνέπεια να τους ωθήσουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας. Η νέα αποστολή «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα μετρήσει τις αποστάσεις και ταχύτητες ενός δισεκατομμυρίων άστρων, ώστε οι επιστήμονες να έχουν καλύτερη εικόνα για το ποιά άλλα άστρα μπορεί κάποτε να πέρασαν κοντά από τη Γη – ή μπορεί να περάσουν στο μέλλον. http://physicsgg.me/2015/02/18/%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b5/

Ο πρώτος δορυφόρος για τη μελέτη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών. Πολύτιμα στοιχεία για τη χημεία, τον σχηματισμό και την εξέλιξη των πλανητών που έχουν εντοπισθεί σε άλλα ηλιακά συστήματα, αναμένεται να προσφέρει ο νέος δορυφόρος Twinkle από το 2019, όταν θα τεθεί σε τροχιά. Κατασκευασμένος από μια ομάδα Βρετανών επιστημόνων και τεχνικών, με επικεφαλής το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL) και την εταιρεία Surrey Satellite Technology, ο Twinkle θα παραμείνει σε λειτουργία για τουλάχιστον τρία χρόνια, μελετώντας αποκλειστικά τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών. «Πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη αποστολή», αναφέρει η Τζιοβάνα Τινέτι, καθηγήτρια στο UCL. «Αν και μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί σχεδόν 2.000 εξωπλανήτες, στην πραγματικότητα οι γνώσεις μας για αυτούς τους ξένους κόσμους είναι πολύ λίγες. Ξέρουμε τη μάζα, την πυκνότητα και την απόσταση από τον μητρικό τους αστέρα. Από αυτά τα στοιχεία, έχουμε συμπεράνει πως κάποιοι είναι παγωμένοι, άλλοι τόσο θερμοί που η επιφάνειά τους είναι ρευστή, ορισμένοι ότι είναι τεράστιες “μπάλες” αερίων, και λίγοι με βραχώδες ανάγλυφο, σαν τη Γη. Πέρα όμως από αυτά, δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο… Έτσι, ο Twinkle θα μας επιτρέψει για πρώτη φορά να αναλύσουμε την ατμόσφαιρά τους, αποκτώντας μια εντελώς νέα εικόνα για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται». Όταν ένας εξωπλανήτης περνά μπροστά από τον μητρικό του Ήλιο, ένα μικρό ποσοστό από το αστρικό φως φιλτράρεται από τα μόρια και τα νέφη στην ατμόσφαιρά του. Ο δορυφόρος θα καταγράψει αυτό το φως και θα προσδιορίσει τις φασματικές «υπογραφές» που φανερώνουν τη σύσταση της ατμόσφαιρας – για παράδειγμα, αν περιέχει υδρατμούς ή διοξείδιο του άνθρακα. Με τη σειρά της, η χημική σύσταση θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να καταλαβαίνουν αν ένας εξωπλανήτης «γεννήθηκε» στην τροχιά που κινείται σήμερα ή βρέθηκε εκεί από κάποια άλλη θέση του πλανητικού του συστήματος. Επίσης, η χημική σύνθεση επηρεάζεται από διάφορα φαινόμενα και διεργασίες – όπως την πρόσκρουση μετεωριτών ή αστεροειδών, την ηφαιστειακή δραστηριότητα, ή ακόμη και την ύπαρξη ζωντανών μικροοργανισμών. Συνεπώς, αποκαλύπτει και την εξέλιξη ενός εξωπλανήτη. Ο Twinkle θα αναλύσει με τον υπέρυθρο φασματογράφο του τουλάχιστον 100 εξωπλανήτες στον Γαλαξία μας, στους οποίους θα περιλαμβάνονται μια μεγάλη ποικιλία ουράνιων σωμάτων – από «υπεργαίες» με διάμετρο έως και 10 φορές μεγαλύτερη από της Γης, έως υπέρθερμους αέριους γίγαντες που περιφέρονται πολύ κοντά από τον μητρικό τους αστέρα. Για τους μεγαλύτερους εξωπλανήτες, ο δορυφόρος θα μπορέσει επίσης να χαρτογραφήσει τα νέφη τους και να προσδιορίσει τη θερμοκρασιακή κατανομή τους. «Το φως που φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη είναι μόλις το 0,01% της ακτινοβολίας που εκπέμπει το μητρικό του άστρο», προσθέτει η Τινέτι. «Επομένως, για τις μετρήσεις χρειάζονται πολύ αξιόπιστα όργανα, τα οποία θα βρίσκονται έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα και τις αλλοιώσεις που αυτή θα προκαλούσε». Η κατασκευή του εξοπλισμού θα γίνει από τη Surrey Satellite Technology, ο οποίος μαζί με την εκτόξευση και τη λειτουργία του δορυφόρου, θα στοιχίζει περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό, το οποίο θα προέλθει από κρατικά και ιδιωτικά κεφάλαια, είναι περίπου το 1/10 του προϋπολογισμού ανάλογων διαστημικών αποστολών που έχουν αναπτυχθεί από διεθνή προγράμματα διαστημικών υπηρεσιών. Γεγονός που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι τα περισσότερα εξαρτήματα θα είναι hardware που πωλείται ήδη στο εμπόριο. Το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η «ζωή» του δορυφόρου να επεκταθεί για δύο ακόμη χρόνια ή και περισσότερο. http://www.naftemporiki.gr/story/917431/o-protos-doruforos-gia-ti-meleti-tis-atmosfairas-ton-eksoplaniton

Αδιευκρίνιστη η προέλευση του αστεροειδoύς που πριν δύο χρόνια έπληξε τη Ρωσία. Μπορεί να πέρασαν δύο χρόνια από την έκρηξη του αστεροειδούς πάνω από την πόλη Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, ωστόσο η προέλευσή του εξακολουθεί να προβληματίζει τους επιστήμονες. Ο αστεροειδής είχε διάμετρο 20 μέτρων και μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης στις 15 Φεβρουαρίου 2013, με συνέπεια να εκραγεί σε υψόμετρο 30 περίπου χιλιομέτρων πάνω από τη ρωσική πόλη, δημιουργώντας ένα ωστικό κύμα που προκάλεσε τον τραυματισμό περισσότερων από 1.200 κατοίκων. Οι πρώτες μελέτες υποδείκνυαν πως το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, όπως ονομάστηκε, προήλθε από τον 1999 NC43, έναν αστεροειδούς με διάμετρο 2 χιλιομέτρων και αποκολλήθηκε από αυτόν στη φάση κατά την περιφορά του στη «γειτονιά» της Γης. Πρόσφατη ωστόσο έρευνα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης, το οποίο βρίσκεται στην Αριζόνα των ΗΠΑ, αμφισβητεί αυτό το συμπέρασμα. Κι αυτό γιατί, όπως αναφέρουν σε άρθρο τους στο περιοδικό Icarus, η αντιπαραβολή της τροχιάς και της σύστασης των δύο σωμάτων έφερε στο «φως» αξιοσημείωτες διαφορές. «Οι αρχικές έρευνες όντως υποδείκνυαν πως τα δύο σώματα είχαν αρκετές ομοιότητες», αναφέρει σε δελτίο Τύπου ο Βίσνου Ρέντι, επιστήμονας από το Ινστιτούτο και επικεφαλής της έρευνας. «Ωστόσο, η εξέταση του τμήματος που βρέθηκε μετά την έκρηξη έδειξε πως η σύστασή του ταιριάζει με μια κατηγορία μετεωριτών που ονομάζονται χονδρίτες τύπου LL και δεν συμφωνεί με αυτή του αστεροειδούς». Παράλληλα, ο Ρέντι με τους συναδέλφους του υποστηρίζουν στο άρθρο τους πως είναι απίθανο να προβλεφθεί από ποιους αστεροειδείς θα μπορούσε να αποκολληθεί ένα βράχους, ο οποίος να καταλήξει τελικά στη Γη. Επειδή οι περισσότεροι αστεροειδείς είναι μικροί και οι τροχιές τους χαοτικές, όπως αναφέρουν, είναι δύσκολο να γίνει μια τέτοια εκτίμηση. Η έκρηξη του μετέωρου του Τσελιάμπινσκ είχε ισχύ 30 και πλέον φορές μεγαλύτερη από αυτή της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα. Με δεδομένο ότι ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο αντικείμενο που διαλύθηκε βίαια στην γήινη ατμόσφαιρα, μετά την Έκρηξη στην Τουνγκούσκα το 1908, έκανε πιο έντονο το ενδιαφέρον για τον εντοπισμό αστεροειδών που θα μπορούσαν να καταλήξουν στον πλανήτη μας. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή διαστημική Υπηρεσία (ESA) ίδρυσε ένα Κέντρο για την παρακολούθηση των αστεροειδών. Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα B612 Foundation εξέδωσε μία ανακοίνωση, καλώντας τις υπηρεσίες όλων των χωρών να εντείνουν τις προσπάθειές τους για τον εντοπισμό ακόμη και σχετικά μικρών ουράνιων σωμάτων, με διάμετρο μικρότερη από 1 χιλιόμετρο. Παρόλο που τέτοια σώματα δεν θα αφάνιζαν τη ζωή από τη Γη, θα μπορούσαν να καταστρέψουν ολόκληρες περιοχές του πλανήτη. Το ίδρυμα, το οποίο προσπαθεί να προωθήσει τις σχετικές έρευνες, ελπίζει πως θα συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια, ώστε το 2018 να εκτοξεύσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel, το οποίο θα μπορεί να εντοπίσει βράχους με διάμετρο μεγαλύτερη των 140 μέτρων. «Σε αντίθεση με άλλες φυσικές απειλές, στην περίπτωση των αστεροειδών η λύση είναι καθαρά τεχνική και μπορεί να επιτευχθεί με σχετικά μικρό κόστος», αναφέρει στην ανακοίνωση ο δρ Εντ Λου, πρώην αστροναύτης της ΝΑΣΑ και συνιδρυτής του B612 Foundation. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/917415/adieukrinisti-i-proeleusi-tou-asteroeidous-pou-prin-duo-xronia-eplikse-ti-rosia

Οι εκτυπωτές 3D μπήκαν σε... διαστημική τροχιά. Από «παιχνίδι» υψηλής τεχνολογίας, οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές εξελίσσονται σε απαραίτητο εργαλείο της βαριάς βιομηχανίας, που οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα φέρει την επόμενη τεχνολογική επανάσταση. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες οι αστροναύτες στον διαστημικό σταθμό ISS είχαν στα χέρια τους τα πρώτα εκτυπωμένα ανταλλακτικά. Τα σχέδια εστάλησαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και μέσα σε λίγα λεπτά ο αστροναύτης Μπάρι Γουίλμορ, 400 χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, είχε στα χέρια του το πρώτο εργαλείο, εκτυπωμένο από τον τρισδιάστατο εκτυπωτή. Στη συνέχεια εκτύπωσε τα πλέον απαραίτητα: ανταλλακτικά για τον ίδιο τον εκτυπωτή. Η τεχνολογία των 3D εκτυπώσεων έχει ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία και στην ιατρική, όμως πλέον διαφαίνεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε μαζική παραγωγή. Εταιρείες όπως η Siemens και η Airbus επενδύουν στους τρισδιάστατους εκτυπωτές, κυρίως για δύο λόγους: αφενός τα απαιτούμενα ανταλλακτικά για τα μηχανήματα μπορούν να παραχθούν επιτόπου, κοντά στον πελάτη που τα χρειάζεται και άρα να μην υπάρχει λόγος για χρονοβόρα κατασκευή, αποθήκευση και αποστολή τους. Οπως υπολογίζουν στη Siemens, ο χρόνος επισκευής μίας συσκευής μπορεί να μειωθεί κατ' αυτόν τον τρόπο κατά 90%, ενώ το επισκευαστικό κόστος κατά 30%. Ηδη η γερμανική πολυεθνική εκτυπώνει ανταλλακτικά για ορισμένες τουρμπίνες. Αφετέρου ο τρισδιάστατος εκτυπωτής είναι το όνειρο κάθε σχεδιαστή, καθώς μπορούν να κατασκευαστούν σχήματα και φόρμες οι οποίες δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εύκολα από το ανθρώπινο χέρι ή το κόστος κατασκευής τους θα ήταν πολύ υψηλό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το άνοιγμα εξαερισμού στο μη επανδρωμένο αεροσκάφος Atlante της Airbus, το οποίο κατά δήλωση των τεχνικών της εταιρείας «δεν θα μπορούσε να παραχθεί με τις συμβατικές τεχνικές». Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα δούμε σε μαζική παραγωγή σχήματα και υλικά τα οποία μέχρι τώρα υπήρχαν μόνο σε φουτουριστικές ταινίες στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές μπορούσαν να εξυπηρετήσουν μόνο την παραγωγή μεμονωμένων αντικειμένων, ωστόσο η τεχνολογία προχωρά και πλέον υπάρχουν τεράστια μηχανήματα που μπορούν να δημιουργήσουν κατασκευές μεγάλου ύψους. Η General Electric, η μεγαλύτερη κατασκευάστρια τουρμπινών για αεροσκάφη, αγόρασε μεγάλο μερίδιο σε δύο εταιρείες κατασκευής 3D εκτυπωτών, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι σε λίγα χρόνια δεν θα εκτυπώνονται μόνο ανταλλακτικά, αλλά ολόκληρες τουρμπίνες. Το υλικό αποτελούσε ακόμη ένα εμπόδιο, καθώς οι πρώτες εκτυπώσεις ήταν αποκλειστικά από πλαστικό, γεγονός που καθιστούσε απαγορευτική τη χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας σε πολλούς τομείς. Σήμερα οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν σκόνη από σύνθετα υλικά, τα οποία είναι πολύ ανθεκτικά, όπως διάφορα πολυμερή, τιτάνιο, ακόμη και χρυσό και ασήμι. Μέχρι το τέλος του 2015, δε, αναμένεται ότι θα κατασκευάζονται με απόλυτη ασφάλεια ανταλλακτικά από τιτάνιο, τα οποία θα πληρούν τις αυστηρές προδιαγραφές των αεροσκαφών. Αυτήν τη στιγμή γίνονται δοκιμές με μείγματα από τιτάνιο, αλουμίνιο, νικέλιο και πλαστικό, τα οποία ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί σε μικρά τμήματα του τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου Atlantic Bird 7. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64141675 Ιππότες Τζεντάι για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Με ένα ξεχωριστό τρόπο θέλησε η αποστολή υπ αριθμόν 45 για τον διεθνή διαστημικό σταθμό να ανακοινώσει την επερχόμενη πτήση τους τον Σεπτέμβριο του 2015. Έτσι τα 6 μέλη της αποστολής φρόντισαν να εμφανιστούν ως… ιππότες Τζεντάι κρατώντας φωτόσπαθα από τη γνωστή ταινία ο πόλεμος των άστρων. Στην αποστολή συμμετέχουν 6 άτομα εκ των οποίων δύο ο Αμερικανός Scott Kelly και ο Ρώσος Mikhail Korniyenko πρόκειται να παραμείνουν στον ISS για ένα χρόνο φέρνοντας σε δοκιμασία τον ανθρώπινο οργανισμό σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%E2%80%A6-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82-45-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-iss Ο Μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-U" με το TGC "Progress M-26M» εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Στις 17 Φεβρουαρίου στις 14:00 MSK εκτοξεύτηκε απο το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ το "Soyuz-U» για τη μεταφορά του φορτηγου οχήματος (THC) «Πρόοδος M-26M" . Στις 14:09 το MSK "Progress M-26M" καθαρά διαχωρίστηκε από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και εισήλθε στην τροχιά. Το διαστημικό σκάφος τέθηκε σε τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους: κλίση του 51,65 μοίρες, το ελάχιστο ύψος των 192,70 χιλιόμετρα, κατ 'ανώτατο όριο - 246,30 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,58 λεπτά. Η σύνδεσης του με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 19:59 MSK στις 17 του Φλεβάρη 2015 στο διαμέρισμα της Ενότητας "Zvezda". Το TGC "Progress M-26M" θα παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό περίπου 2,3 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού για επιστημονικά πειράματα οπως "Η κατάσταση", "Parodont-2", "Αναγέννηση-1", "βιοφίλμ", "Cascade" "βιοαποικοδόμηση", "BAR" και καύσιμα για τη διατήρηση της τροχιάς του ΔΔΣ, καθως δεμάτων με τρόφιμα για τους κοσμοναύτες και αστροναύτες και τα δώρα που προορίζονται για τα μέλη του πληρώματος για τις επικείμενες διακοπές. http://www.federalspace.ru/21293/

Μυστηριώδες νέφος καλύπτει την επιφάνεια του Αρη. Οι αστρονόμοι ξύνουν το κεφάλι τους, αδυνατώντας να δώσουν εξήγηση για ένα εκτεταμένο μυστηριώδες «νέφος» που εμφανίστηκε πρόσκαιρα πάνω από την επιφάνεια του Άρη. Το τεράστιο νέφος, αρχικά εντοπίστηκε από ερασιτέχνες αστρονόμους το 2012 πάνω από το νότιο ημισφαίριο του γειτονικού πλανήτη. Διήρκεσε περίπου δέκα μέρες, χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε στην ίδια περιοχή μετά από ένα μήνα, πάλι επί ένα δεκαήμερο, προτού τελικά εξαφανιστεί. Από τότε, δεν έχει κάνει ξανά την εμφάνισή του. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον ισπανό αστρονόμο Αγκουστίν Σάντσεζ Λαβέγα του βασκικού Πανεπιστημίου του Μπιλμπάο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature ", http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature14162.html σύμφωνα με το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και το "New Scientist", ανέλυσαν τις σχετικές εικόνες και εκτίμησαν ότι το νέφος ξεπέρασε σε έκταση τα 1.000 χιλιόμετρα, μεγαλύτερο από κάθε άλλο που έχει ποτέ παρατηρηθεί στον «κόκκινο πλανήτη». Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι πρόκειται για ένα νέφος διοξειδίου του άνθρακα και υδρατμών. Όμως, το νέφος παρατηρήθηκε σε μεγάλο υψόμετρο 200 έως 250 χιλιομέτρων, διπλάσιο από ό,τι τα κοινά σύννεφα του Άρη που φθάνουν έως τα 100 χιλιόμετρα. Ούτε στη Γη υπάρχουν νέφη που φθάνουν τόσο ψηλά, γι' αυτό ορισμένοι πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για νέφος. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν το αινιγματικό «νέφος» να είναι τελικά ένα υπερβολικά φωτεινό σέλας (έως 1.000 φορές πιο έντονο από το γήινο σέλας), αν και αγνοούν πώς μπορεί να σχηματίστηκε στην αρειανή ανώτερη ατμόσφαιρα. "Προκύπτουν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις», δήλωσε ο ερευνητής Γκαρθία Μουνιόθ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Μερικοί έριξαν στο τραπέζι την ιδέα της βιολογικής προέλευσης (μήπως και των εξωγήινων, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί το παραμικρό ίχνος ζωής στον Άρη. Για να λυθεί το μυστήριο, θα πρέπει να επανεμφανιστεί το φαινόμενο και να μελετηθεί προσεκτικά. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64141773

Η τελευταία επανείσοδος του ATV αφήνει παρακαταθήκη για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος. Το πέμπτο αυτοματοποιημένο όχημα της ESA ολοκλήρωσε την αποστολή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σήμερα, όταν ξαναμπήκε στην ατμόσφαιρα και κάηκε με ασφάλεια πάνω σε μια ακατοίκητη περιοχή του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Το τέλος της αποστολής, καθώς το σκάφος έσπασε όπως έχει προγραμματιστεί περίπου στις 20:04 ώρα Ελλάδας σηματοδοτεί το τέλος του προγράμματος Automated Transfer Vehicle - ATV (Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς στα Ελληνικά). Το πρόγραμμα έχει υπηρετήσει το Σταθμό με το πιο πολύπλοκο διαστημικό όχημα που αναπτύχθηκε ποτέ στην Ευρώπη, επιτυγχάνοντας πέντε εκτοξεύσεις σε έξι χρόνια μετά το ντεμπούτο του το 2008. Τα ATVs έχουν παραδώσει περισσότερα από 31.500 κιλά προμηθειών κατά τη διάρκεια των πέντε αποστολών τους. Έδωσαν ώθηση στο σταθμό για να ανυψώσει την τροχιά του πολλές φορές και ομοίως τον μετακίνησαν έξω από το δρόμο των διαστημικών αποβλήτων. Τα οχήματα απέδειξαν την Ευρωπαϊκή τελειοποίηση στην αυτοματοποιημένη σύνδεση, μια τεχνολογία που είναι ζωτικής σημασίας για την περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος. Αυτό το τελευταίο ATV, Georges Lematre, έθεσε το ρεκόρ για την βαρύτερη εκτόξευση ενός Ariane 5, όταν ανέβηκε στο διάστημα από το διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στη γαλλική Γουιάνα στις 29 Ιουλίου 2014. Πριν από την αποσύνδεση, το πλήρωμα του Σταθμού το φόρτωσε με άχρηστα υλικά, ελευθερώνοντας χώρο στο ερευνητικό κέντρο όπου απουσιάζει η βαρύτητα. Το Ευρωπαϊκό φορτηγό όχημα αποσυνδέθηκε στις 14 Φεβρουαρίου στις 15:40 ώρα Ελλάδας και πραγματοποίησε μόνο του ελιγμούς προς μια ασφαλή τροχιά κατάβασης. Το ATV επινοήθηκε το 1987, όταν οι ιδέες για έναν διεθνή διαστημικό σταθμό για να διαδεχθεί το συγκρότημα της Ρωσίας Mir είχαν αρχίσει να βγαίνουν στην επιφάνεια. Το 1994, η ESA και η Ρωσία συζήτησαν τη δυνατότητα χρήσης του οχήματος για ένα νέο σταθμό. Η απόφαση για την κατασκευή ελήφθη τον Οκτώβριο του 1995 και ξεκίνησε την ανάπτυξη το επόμενο έτος. Το πρόγραμμα ATV ήταν μέρος μιας συμφωνίας ανταλλαγής μεταξύ της ESA και των διεθνών εταίρων της, μέσω του οποίου η ESA πληρώνει το μερίδιό της για τα έξοδα λειτουργίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με την παροχή ζωτικής σημασίας εξοπλισμού και συστημάτων. Το διαστημικό σκάφος αποτελούσε μέρος του στόλου της τροφοδότησης του Σταθμού, παράλληλα με την πρόοδο της Ρωσίας και του Σογιούζ, της Ιαπωνίας και του οχήματος μεταφοράς HII και των φορτηγών οχημάτων Dragon και Cygnus της Αμερικής. Η γνώση που αποκτήθηκε από την ESA και την ευρωπαϊκή βιομηχανία μέσα από το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία των πολύπλοκων αποστολών ATV υπήρξε καθοριστική για τη συμμετοχή της ESA στο διαστημικό σκάφος Orion της NASA που θα μεταφέρει αστροναύτες στη Σελήνη και ακόμα παραπέρα. Οι βιομηχανικοί εταίροι της ESA ήδη κατασκευάζουν το European Service Module, τεχνολογικά τον διάδοχο του ATV, μια σημαντική μονάδα για το Orion που θα παρέχει ισχύ, αέρα και πρόωση κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής πτήσης το 2017. "Είναι με ένα αίσθημα υπερηφάνειας που κοιτάζουμε πίσω στο επιτεύγματά μας σχετικά με το πρόγραμμα ATV," λέει ο Thomas Reiter, Διευθυντής Επανδρωμένων Διαστημικών Πτήσεων και Επιχειρήσεων. "Ανυπομονούμε να εφαρμόσουμε την εμπειρία και τη γνώση που αποκτήθηκε από το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία των πέντε διαστημοπλοίων ATV με άριστα αποτελέσματα σε μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης χρησιμοποιώντας τον διάδοχο του European Service Module του οχήματος Orion." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_teleytahia_epanehisodos_toy_ATV_aphhenei_parakatathheke_gia_te_mellontikhe_exerehunese_toy_diasthematos Εκτοξεύοντας πυραύλους στο Διάστημα από ανεμόπτερα και μαχητικά. Την επιτυχή δοκιμή ενός πρωτότυπου ρυμουλκούμενου ανεμοπτέρου με δύο ατράκτους, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκτόξευση πυραύλων στο Διάστημα από μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε μεγάλα υψόμετρα, πραγματοποίησε η NASA τον περασμένο Οκτώβριο- ενώ παράλληλα η DARPA του Πενταγώνου σημειώνει πρόοδο στην κατεύθυνση του προγράμματος ALASA, για εκτόξευση δορυφόρων από μαχητικά αεροσκάφη. Τέτοιες μέθοδοι θα μείωναν δραστικά το κόστος και θα καθιστούσε αποδοτικότερη την όλη υπόθεση της εκτόξευσης μικρών δορυφόρων σε τροχιά. Το ρυμουλκούμενο ανεμόπτερο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του concept υπό την ονομασία Towed Glider Air-Launch System (TGALS). Ερευνητές τουNASA Armstrong δουλεύουν πάνω στο πρόγραμμα, το οποίο χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του προγράμματος Game Changing Development του Space Technology Mission Directorate. Το ανεμόπτερο δοκιμών, ανοίγματος φτερών οκτώ μέτρων, ρυμουλκήθηκε από το Dryden Remotely Operated Integrated Drone (DROID), ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος, στους ουρανούς πάνω από την αεροπορική βάση Έντουαρντς. Μετά την «απελευθέρωσή» του, πέταξε και προσγειώθηκε με ασφάλεια. Στη δεύτερη πτήση οι επιδόσεις ήταν επίσης καλές. Σκοπός αυτών των δοκιμών είναι να αποδειχτεί η αξιοπιστία του σκάφους πριν γίνει δοκιμή με το βασικό φορτίο- έναν πειραματικό πύραυλο, που θα εκτοξευτεί εν πτήσει. Εάν όλα πάνε καλά, το τελικό αποτέλεσμα πιθανώς να είναι ένα αρκετά χαμηλού κόστους μη επανδρωμένο (ή προαιρετικά επανδρωμένο) ανεμόπτερο που θα ρυμουλκείται σε μεγάλο ύψος από μεταγωγικά αεροσκάφη, θα αφήνεται ελεύθερο και θα εκτοξεύει πύραυλο περίπου σε ύψος 40.000 ποδών, στη βέλτιστη δυνατή τροχιά έτσι ώστε να τεθεί σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Παρεμφερούς χαρακτήρα είναι και το πρόγραμμα ALASA (Airborne Launch Assist Space Access) της DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, γύρω από την εκτόξευση πυραύλων με δορυφόρους από «συμβατικές» σημερινές πλατφόρμες, όπως μαχητικά αεροσκάφη. Το αεροσκάφος – φορέας (όπως για παράδειγμα ένα μαχητικό F-15) θα πετάει σε μεγάλο ύψος και θα «απελευθερώνει» το όχημα εκτόξευσης/ πύραυλο, που θα αρχίζει την πτήση από εκεί και θα θέτει σε τροχιά τον δορυφόρο. Η Phase 1 του προγράμματος έχει ολοκληρωθεί, με τη Boeing να έχει υπογράψει συμβόλαιο για τη Phase 2, που θα περιλαμβάνει 12 δοκιμαστικές εκτοξεύσεις. Απώτερος στόχος είναι η δυνατότητα εκτόξευσης δορυφόρων μέσα σε διάστημα 24 ωρών από το σχετικό αίτημα/ εντολή, με κόστος κάτω του ενός εκατ. ανά εκτόξευση. Το αεροσκάφος – φορέας (όπως για παράδειγμα ένα μαχητικό F-15) θα πετάει σε μεγάλο ύψος και θα «απελευθερώνει» το όχημα εκτόξευσης/ πύραυλο, που θα αρχίζει την πτήση από εκεί και θα θέτει σε τροχιά τον δορυφόρο. http://www.naftemporiki.gr/story/916666/ektokseuontas-puraulous-sto-diastima-apo-anemoptera-kai-maxitika Προετοιμασίες του «Progress M-26M" για να εκτοξευτει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Υλοποιήθηκε η μεταφορά του «Σογιούζ» από το Μηχανισμό συναρμολόγησης και δοκιμής στην εξέδρα εκτοξευσης. Ο πύραυλος "Soyuz-U" και το διαστημόπλοιο "Progress M-26M" έχουν τοποθετηθεί στη θέση εκκίνησης. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-15.html

Οι δημιουργοί του Interstellar δημοσιεύουν μελέτη για τις μαύρες τρύπες. Όταν η επιστήμη συναντά την τέχνη, ακόμα και οι μαύρες τρύπες χρειάζονται λίγο μακιγιάζ. Στην πολυαναμενόμενη επιστημονική μελέτη τους, οι δημιουργοί του Interstellar παραδέχονται ότι έκαναν συμβιβασμούς στην εμφάνιση της μαύρης τρύπας τους. Η μελέτη για το πώς οι μαύρες τρύπες επηρεάζουν το φως γύρω τους δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Classical and Quantum Gravity από την ομάδα ειδικών εφέ της ταινίας και τον επιστημονικό σύμβουλό της, τον Κιπ Θορν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Η μαύρη τρύπα του Interstellar δημιουργήθηκε από τον Θορν και το στούντιο ειδικών εφέ Double Negative, χρησιμοποιώντας τις εξισώσεις του Άλμπερτ Άινσταϊν για τη Γενική Σχετικότητα. Ο πρώτος συμβιβασμός που αναγκάστηκε να κάνει ομάδα ήταν ότι προσομοίωσε δέσμες φωτός και όχι μεμονωμένες ακτίνες, οι οποίες θα έκαναν την εικόνα να τρεμοπαίζει. Περισσότερες παραχωρήσεις έγιναν στον δίσκο συσσώρευσης, έναν δίσκο αερίου που περιβάλλει τη μαύρη τρύπα και περιδινίζεται γύρω της. Στην αρχική, πιο ρεαλιστική προσομοίωση, η μαύρη τρύπα φαινόταν συμπιεσμένη στη μία πλευρά. Αυτό οφείλονταν στην μεγάλη ταχύτητα περιστροφής της, η οποία την έκανε να παρασύρει το φως προς τη μία πλευρά. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Κρίστοφερ Νόλαν πίστευε ότι οι θεατές δεν μπερδεύονταν από την ασυμμετρία, οπότε ζήτησε να μειωθεί η ταχύτητα περιστροφής. Ένα άλλο μη ρεαλιστικό στοιχείο στην ταινία είναι ότι ο δίσκος συσσώρευσης εμφανίζεται πιο φωτεινός και πιο κοκκινωπός από ό,τι θα ήταν στην πραγματικότητα. Στην αρχική προσομοίωση, η περιστροφή της μαύρης τρύπας έκανε τη διάπυρη ύλη του δίσκου να φαίνεται γαλάζια, λόγω του φαινομένου Ντόπλερ που μειώνει το μήκος κύματος του φωτός όταν η πηγή του πλησιάζει τον παρατηρητή με μεγάλη ταχύτητα. Επιπλέον, η περιστροφή της μελανής οπής έκανε τη μία πλευρά του δίσκου να φαίνεται υπερβολικά αμυδρή, σχεδόν αόρατη. Και σε αυτή την περίπτωση, ο Νόλαν προτίμησε να απλοποιήσει την κατάσταση και να εξαλείψει το φαινόμενο Ντόπλερ. «Όταν είδα την ταινία, παρατήρησα αμέσως ότι η μαύρη τρύπα δεν φαινόταν όπως θα περίμενε κανείς για μια μαύρη τρύπα με μεγάλη ταχύτητα περιστροφής» σχολιάζει στο περιοδικό New Scientist o Άντριου Χάμιλτον του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ. Η νέα μελέτη, όμως, του άλλαξε γνώμη και τον έπεισε για την αναγκαιότητα των συμβιβασμών. «Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο προσεκτική ήταν η ομάδα του Interstellar στους υπολογισμούς» λέει τώρα ο Χάμιλτον. Πέρα όμως από το ελαφρύ «ρετουσάρισμα» της μαύρης τρύπας, οι εξισώσεις που χρησιμοποίησαν οι δημιουργοί της ταινίας ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα. Είναι μάλιστα τόσο ρεαλιστικές ώστε η NASA ζήτησε τη βοήθεια της ομάδας προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα ίδια μαθηματικά μοντέλα στη μελέτη των περιστρεφόμενων άστρων νετρονίων. Στις φωτογραφίες η αρχική, ρεαλιστική βερσιόν και η «ρετουσαρισμένη» στην ταινία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231385525

Ασυνήθιστοι λαμπροι σουπερνόβα. Μερικά από τα φωτεινότερα και πιο παράξενα αντικείμενα που κοσμούν τον ουρανό είναι μέλη μιας νέας κατηγορίας σουπερνόβα. Το πώς ακριβώς διαμορφώνονται αυτά τα κοσμικά λείψανα παραμένει ένα μυστήριο, αλλά η λάμψη τους θα διευκολύνει την παρατήρηση των αμυδρών γαλαξιών που τους φιλοξενούν. Τις σουπερνόβα τις συναντάμε σε διάφορες ποικιλίες. Οι υπερκαινοφανείς εκρήξεις τύπου Ια, για παράδειγμα, δεν δείχνουν υδρογόνο στα φάσματα τους, και συμβαίνουν όταν η ‘στάχτη’ ενός νεκρού άστρου απορροφά πάρα πολύ υλικό από ένα συνοδό άστρο. Οι εκρήξεις τύπου II, που έχουν υδρογόνο, συμβαίνουν όταν ο πυρήνας από ένα τεράστιο αστέρι καταρρέει. Τώρα, ο Robert Quimby του CalTech και οι συνεργάτες του δημοσιεύουν για έξι υπερκαινοφανείς που δεν ταιριάζουν στο καλούπι του κάθε γνωστού τύπου σουπερνόβα. Αυτοί οι έξι περιέχουν οξυγόνο, αλλά καθόλου υδρογόνο, και λάμπουν με 10-πλάσια ένταση από τις εκρήξεις τύπου Ια. Επιπλέον, παραμένουν καυτά για εβδομάδες ή και μήνες – περισσότερο από άλλες σουπερνόβες. "Η μέγιστη φωτεινότητα και το συνολικό ποσό της ενέργειας που απελευθερώνεται είναι άκρως ασυνήθιστα”, λέει ο Quimby. "Είναι σαν να αλλάξουμε τις λάμπες των 100 Watt στο σπίτι μας με 1000 Watt." Και συνεχίζει: “Αυτό που ξέρουμε γι ‘αυτά είναι ότι είναι φωτεινά και καυτά – 10.000 έως 20.000 βαθμούς Κέλβιν, που διαστέλλονται πολύ γρήγορα με μια ταχύτητα 10.000 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, ότι παρουσιάζουν έλλειψη υδρογόνου και ότι θέλουν περίπου 50 ημέρες για να εξασθενίσουν, δηλαδή πολύ περισσότερο από τις περισσότερες σουπερνόβα, των οποίων η φωτεινότητα συχνά τροφοδοτείται από τη ραδιενεργό διάσπαση”. Η δημιουργία της νέας κατηγορίας υπαγορεύθηκε από την ανακάλυψη τεσσάρων ασυνήθιστων υπερκαινοφανών το 2009 και το 2010. «Γνωρίζαμε ότι αυτοί ήταν παράξενοι, αλλά είχα την αίσθηση ότι τις είχα δει κάπου πριν», λέει ο Quimby. Κοίταξε λοιπόν πίσω στα φάσματα των δύο αντικειμένων που στο παρελθόν είχαν μείνει άναυδοι οι αστρονόμοι: μία σουπερνόβα που παρατηρήθηκε το 2005 και είχε το ρεκόρ της φωτεινότητας και ένα άλλο περίεργο αντικείμενο που φώτιζε αμυδρά για τρεις μήνες προτού ξεθωριάσει το φως του το 2006. “Ήμουν εντελώς εκστατικός όταν είδα το ταίριασμα," συμπληρώνει. Πώς όμως προκύπτουν οι σπάνιες αυτές εκρήξεις; Μια δυνατότητα είναι ότι αυτές κατάγονται από ένα αστέρι βαρέων βαρών, που ζυγίζει μέχρι και 130 φορές τον ήλιο μας. Τέτοια αστέρια υφίστανται βίαιες δονήσεις στο τέλος της ζωής τους, ενώ αποβάλουν τα εξωτερικά κελύφη τους περιοδικά, σαν δακτύλιοι καπνού, επί μήνες ή ακόμα και δεκαετίες πριν οι πυρήνες τους εκραγούν. Το εξωτερικό κέλυφος από υδρογόνο είναι το πρώτο που πρέπει να απομακρυνθεί, έτσι το υδρογόνο θα βρεθεί πολύ μακριά από τη στιγμή που εκραγεί βίαια ο πυρήνας του άστρου. Τα συντρίμμια από την έκρηξη φυσικά θα είναι πλούσια σε άλλα πιο βαριά στοιχεία, όπως το οξυγόνο, ενώ η καυτή θερμοκρασία τους τα αναγκάζει να λάμπουν. Εάν το κέλυφος του υδρογόνου είχε απομακρυνθεί αρκετά μακριά προς τα έξω, δεν θα μπορούμε να το εντοπίσουμε, λέει ο Stan Woosley, ένας θεωρητικός των σουπερνόβα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ. Καταγωγή από ένα άστρο νετρονίων Ένα άλλο σενάριο ξεκινά με ένα κανονικό σουπερνόβα φτωχό σε υδρογόνου. Αντί να αφήσουν πίσω τους ένα τυπικό αστέρι νετρονίων που περιστρέφεται ταχύτατα μέσα σε ένα διαστελλόμενο νέφος από συντρίμμια, όπως συνήθως κάνει μια τέτοια σουπερνόβα, γεννάει ένα άκρως μαγνητισμένο αστέρι νετρονίων που ονομάζεται μάγναστρο. Το έντονο όμως μαγνητικό πεδίο του άστρου αποτελεί τροχοπέδη, που επιβραδύνει την περιστροφή του σε ένα διάστημα λίγων μηνών. Η ενέργεια που ελευθερώνεται θερμαίνει τα περιβάλλοντα συντρίμμια της σουπερνόβας, δημιουργώντας έτσι την λάμψη. "Το μάγναστρο απελευθερώνει ένα τεράστιο ποσό ενέργειας που το επιβραδύνει", λέει ο Quimby. Ο Woosley θεωρεί καλύτερη την εξήγηση με τα παλλόμενα κελύφη, αλλά νομίζει ότι και τα δύο μοντέλα μπορούν να εξηγήσουν την ένταση και τη διάρκεια των αντικειμένων: "Είναι το φωτεινότερο σουπερνόβα στο σύμπαν και μένει φωτεινά για μήνες, αντί των λίγων εβδομάδων" Και τα δύο μοντέλα βασίζονται σε σπάνιες πηγές – είτε πολύ μεγάλα αστέρια είτε ισχυρά μάγναστρα (magnetars), εξηγώντας έτσι γιατί έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής τόσο λίγα αντικείμενα αυτής της νέας κατηγορίας. Ο Quimby εκτιμά ότι στην κοσμική γειτονιά μας, μπορεί να υπάρχουν 1.000 έως 10.000 συνήθεις υπερκαινοφανείς για κάθε ένα υπερφωτεινό σουπερνόβα. "Αλλά μπορούμε να τις δούμε σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις," λέει. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να τους κάνει χρήσιμους για τη μελέτη του περιβάλλοντος τους. Όλα τα φωτεινά νέα σουπερνόβα έχουν βρεθεί σε αμυδρούς νάνους γαλαξίες, οι οποίες είναι συνήθως δύσκολο να μελετηθούν. "Όταν ένα υπερφωτεινό σουπερνόβα εκρήγνυται, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως πηγή οπίσθιου (στο υπόβαθρο) φωτός για να μελετήσουμε το αέριο στον γαλαξία υποδοχής", εξηγεί ο Quimby. "Κι αυτό μπορεί να μας πληροφορήσει για το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες. Στην φωτογραφία κατάλοιπα του υπερκαινοφανούς N63A. http://physicsgg.me/2011/06/09/%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%8c%ce%b2%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%cf%89%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-10-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ad/

Νέα εποχή στη Φυσική υπόσχεται ο αναβαθμισμένος LHC. Ενα νέο «σούπερ» υποατομικό σωματίδιο, το οποίο θα είναι ακόμη πιο σημαντικό από το μποζόνιο του Χιγκς και θα ανοίξει μια νέα εποχή στη Φυσική, είναι πολύ πιθανό να ανακαλυφθεί εντός του 2015, λίγους μήνες μετά την επαναλειτουργία του μεγάλου επιταχυντή του CERN τον Μάρτιο. Αυτό δήλωσαν επιστήμονες στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) στην Καλιφόρνια. Ο επιταχυντής του CERN πιάνει «δουλειά» μετά από διετή ανάπαυλα, η οποία του επέτρεψε να συντηρηθεί και να αναβαθμιστεί, έτσι ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί πλέον συγκρούσεις σωματιδίων με την μέγιστη δυνατή ενέργεια, διπλάσια από ό,τι στο παρελθόν. Η ελπίδα των επιστημόνων είναι, όπως δήλωσε η Μπεάτε Χάινεμαν, καθηγήτρια φυσικής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και εκπρόσωπος της ομάδας ATLAS του CERN, ότι επιτέλους θα βρεθεί το πρώτο υπερσυμμετρικό σωματίδιο, επιβεβαιώνοντας έτσι την θεωρία της υπερσυμμετρίας, σύμφωνα με την οποία κάθε γνωστό σωματίδιο ύλης έχει ένα (άγνωστο μέχρι σήμερα) βαρύτερο συμμετρικό του σωματίδιο. Για παράδειγμα, το φωτόνιο και το κουάρκ θεωρείται ότι έχουν ως υπερσυμμετρικά σωματίδια το φωτίνο και το σκουάρκ αντίστοιχα. «Αν είμαστε πραγματικά τυχεροί, η ανακάλυψη μπορεί να γίνει φέτος κιόλας, έως το τέλος του καλοκαιριού. Ίσως βρούμε πλέον την υπερσυμμετρική ύλη. Για μένα, αυτό θα είναι πιο συναρπαστικό και από την ανακάλυψη του (σωματιδίου) Χιγκς», δήλωσε η Μπεάτε Χάινεμαν. Η υπερσυμμετρία -γνωστή και ως SUSY στους επιστημονικούς κύκλους- φιλοδοξεί να συμπληρώσει το τωρινό «κυρίαρχο πρότυπο» της σωματιδιακής φύσης και να κλείσει τα κενά που αυτό ακόμη έχει, όσον αφορά την κατανόηση της ύλης και του σύμπαντος. Το σωματίδιο του Χιγκς, που ανακαλύφθηκε το 2013 και χάρισε στον βρετανό φυσικό Πίτερ Χιγκς το Νόμπελ Φυσικής, εξηγεί γιατί τα αντικείμενα έχουν μάζα. Όμως παραμένουν ακόμη κρίσιμα ερωτήματα, όπως γιατί υπάρχει «σκοτεινή» ύλη, στα οποία φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις η υπερσυμμετρία. Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, με τους περισσότερους να «ποντάρουν» ότι, από τα πολλά πιθανά υπερσυμμετρικά σωματίδια, πρώτο θα ανακαλυφθεί το γκλουίνο, το κατοπτρικό «αδελφάκι» του γκλουόνιου, το οποίο «συγκολλά» μεταξύ τους τα κουάρκ, στο εσωτερικό των πρωτονίων και των νετρονίων. Ακόμη πιο σημαντικό όμως θα είναι αν ανακαλυφθεί το (προς το παρόν υποθετικό) νετραλίνο, το πιο ελαφρύ και σταθερό υπερσυμμετρικό σωματίδιο, από το οποίο μπορεί να αποτελείται η «σκοτεινή» ύλη. «Αυτό θα συντάραζε τον κόσμο» δήλωσε η Χάινεμαν. Θα είναι σαν η ανθρωπότητα να ανοίγει κυριολεκτικά την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=677556

Ο δορυφόρος του Αλ Γκορ θα παρακολουθεί τον διαστημικό καιρό. Ο λεγόμενος «δορυφόρος του Αλ Γκορ», ο οποίος κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1990 αλλά μπήκε στη ναφθαλίνη για μια δεκαετία, εκτοξεύτηκε τελικά την Πέμπτη σε μια ελαφρώς τροποποιημένη αποστολή, την παρακολούθηση των ηλιακών καταιγίδων και τη μέτρηση του ισοζυγίου ενέργειας της Γης. Το Παρατηρητήριο Κλίματος Βαθέος Διαστήματος, ή DSCOVR (προφέρεται «ντισκάβερ» όπως εξερευνώ), εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, τοποθετημένο στην κορυφή ενός ασυνήθιστου πυραύλου Falcon 9 της εταιρείας SpaceX. Ταξιδεύει τώρα προς την τελική του θέση, σε απόσταση ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη, σχεδόν τέσσερις φορές πιο μακριά από τη Σελήνη, και θα γίνει έτσι ο πρώτος αμερικανικός δορυφόρος στο βαθύ διάστημα. Στη θέση αυτή, γνωστή ως σημείο Λανγκράνζ 1 (L1), η βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Γης σχεδόν αλληλοεξουδετερώνονται, επιτρέποντας στον δορυφόρο να παραμένει σε σταθερή θέση ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη. Το DSCOVR έχει δύο βασικούς αντικειμενικούς στόχους. O πρώτος είναι η παρακολούθηση του λεγόμενου διαστημικού καιρού με όργανα που διαχειρίζεται η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Τα όργανα αυτά θα καταγράφουν τις καταιγίδες που ξεσπούν στο Διάστημα όταν ο Ήλιος εκτοξεύει γιγάντια σύννεφα ιονισμένου αερίου, γνωστά ως εκτινάξεις στεμματικού υλικού ή CME. Ο καταιγισμός σωματιδίων μπορεί να απειλήσουν τις τηλεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτροδότησης και το σύστημα GPS. Το DSCOVR θα καταγράφει αυτές τα σύννεφα καθώς περνούν από μπροστά του και θα προειδοποιεί τη Γη 15 με 60 λεπτά πριν από το χτύπημα. Ο νέος δορυφόρος αντικαθιστά έτσι τον γερασμένο δορυφόρο ACE, o oποίος έχει περάσει προ πολλού την ονομαστική διάρκεια ζωής του και θα μπορούσε να πάψει να λειτουργεί ανά πάσα στιγμή. Τον δεύτερο στόχο της αποστολής αναλαμβάνει το όργανo NISTAR του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας, το οποίο θα μετρά την ηλιακή ακτινοβολία που ανακλάται στη Γη, καθώς και τη θερμική ακτινοβολία που εκπέμπει ο ίδιος ο πλανήτης. Αυτό θα επιτρέψει τον ακριβέστερο υπολογισμό του λεγόμενου ενεργειακού ισοζυγίου της Γης: η διαφορά ανάμεσα στην ηλιακή ακτινοβολία που δέχεται η Γη και την ακτινοβολία που εκπέμπεται πίσω στο Διάστημα αντιστοιχεί ουσιαστικά στη θέρμανση του πλανήτη λόγω της κλιματικής αλλαγής. Ακόμα, το DSCOVR διαθέτει μια κάμερα που βλέπει σε δέκα διαφορετικά μήκη κύματος και επιτρέπει τη μέτρηση των αερολυμάτων και του ύψους των νεφών. Από τα δεδομένα της κάμερας θα παράγονται καθημερινά έξι πορτρέτα ολόκληρης της Γης σε πραγματικό χρώμα. Η βιντεοσκόπηση της Γης από αυτή τη μεγάλη απόσταση ήταν εξάλλου ο αρχικός στόχος της αποστολής, η οποία είχε σχεδιαστεί τη δεκαετία του 1990 με τη στήριξη του Αλ Γκορ - ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήλπιζε ότι οι ζωντανές εικόνες του πλανήτη μας θα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για το καλό της ανθρωπότητας. Ο δορυφόρος κατασκευάστηκε το 1998 και πήρε την ονομασία Triana, αν και έγινε περισσότερο γνωστός ως GoreSat, ή «δορυφόρος του Γκορ». To σχέδιο όμως ακυρώθηκε όταν ο ρεπουμπλικανός Τζορζ Μπους ανήλθε στην εξουσία το 2000, και το σκάφος μπήκε στην αποθήκη μέχρι το 2012. Η NASA συνειδητοποίησε τότε ότι η αναβάθμιση του παλιού δορυφόρου θα ήταν πιο φθηνή από την κατασκευή ενός νέου. Ήταν μια αίσια κατάληξη σε μια οδύσσεια 17 ετών για τον GoreSat. H SpaceX, η εταιρεία ανέλαβε την εκτόξευση του DSCOVR, σκόπευε την Πέμπτη να δοκιμάσει μια νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε στο κατώτερο στάδιο του πυραύλου Falcon 9 να επιστρέψει σε μια πλωτή εξέδρα προσεδάφισης προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθεί. Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προσεδάφιση στην πλωτή, ρομποτική εξέδρα ακυρώθηκε. Ο πύραυλος πάντως κατάφερε να επιστρέψει σε κατακόρυφη θέση και μετεωρίστηκε για λίγο πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό στη θέση όπου κανονικά θα βρισκόταν η εξέδρα. Ο Έλον Μασκ, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της SpaceX, της Tesla Motors και της PayPal δήλωσε ότι η επιχείρηση ήταν επιτυχής και δείχνει ότι ο πύραυλος θα μπορούσε να προσεδαφιστεί κανονικά κάτω από κατάλληλες καιρικές συνθήκες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231385132 SETI: Ηρθε η ώρα να γνωρίσουμε εξωγήινους. Αποφασισμένοι να κάνουν κινήσεις που θα τους φέρουν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς στο σύμπαν δηλώνουν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) της Καλιφόρνιας. Άλλοι επιστήμονες ωστόσο συνεχίζουν να εμφανίζονται επιφυλακτικοί για κάτι τέτοιο, θεωρώντας ότι μπορεί να υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι για τη Γη αν «προδώσει» την ύπαρξή της. Μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), που εκδίδει και το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Science», σύμφωνα με το BBC, την Guardian και την Independent, ο διευθυντής του SETI δρ Σεθ Σόστακ ανέφερε ότι, μετά την αποτυχία να εντοπιστούν εξωγήινα ραδιοσήματα, παρά την επίμονη προσπάθεια άνω των 50 ετών, ήλθε η ώρα η σχετική έρευνα να αναβαθμιστεί και να γίνει πιο ενεργή, στρεφόμενη σε εξωπλανήτες που φαίνονται να έχουν συνθήκες φιλικές για τη ζωή (πιθανώς και νοήμονα όντα). «Μερικοί από εμάς στο Ινστιτούτο ενδιαφερόμαστε για ένα 'ενεργό SETΙ', που δεν θα ακούει μόνο παθητικά, αλλά θα εκπέμπει κάτι στα γειτονικά άστρα, καθώς εκεί υπάρχει μια πιθανότητα να πάρουμε απάντηση από κάποιον», ανέφερε ο Σόστακ. Ήδη συζητείται τι θα μπορούσε να περιέχει αυτό το μήνυμα προς τους εξωγήινους από τα ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια της Γης, όπως το Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Αστρονόμοι, ανθρωπολόγοι, κοινωνικοί και άλλοι επιστήμονες πρόκειται να εξετάσουν το ζήτημα, ώστε να κάνουν μια πιο συγκεκριμένη πρόταση προς το ευρύ κοινό και τις κυβερνήσεις. Ο Σόστακ απέρριψε ως υπερβολικούς ή και παρανοϊκούς τους φόβους κάποιων (μεταξύ των οποίων ο διάσημος βρετανός κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ) για το τι μπορεί να βρίσκεται «εκεί έξω». «Δεν βλέπω γιατί οι εξωγήινοι θα είχαν οποιοδήποτε κίνητρο για να εξαφανίσουν τον πλανήτη», όπως είπε. Δεν βλέπουν όμως το ζήτημα όλοι το ίδιο χαλαρά. «Οι ιστορικοί θα σας πουν ότι η πρώτη επαφή ανάμεσα στους βιομηχανικούς πολιτισμούς και στους ιθαγενείς δεν πήγε καθόλου καλά», επισήμανε ο διαστημικός επιστήμονας και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ντέηβιντ Μπριν. Αν και, όπως είπε, θεωρεί μάλλον απίθανη μια εξωγήινη επίθεση τύπου Χόλιγουντ, παρόλα αυτά οι πιθανοί κίνδυνοι δεν παύουν να είναι υπερβολικά μεγάλοι, γι' αυτό χρειάζεται πολλή περίσκεψη και ευρεία δημόσια διαβούλευση, προτού η ανθρωπότητα αρχίσει να στέλνει μηνύματα σε δυνητικά κατοικήσιμους κόσμους. Την άποψη αυτή συμμερίζονται πολλοί επιστήμονες. Ο διεθνούς φήμης εξελικτικός παλαιοβιολόγος Σάιμον Κονγουέι Μόρις έχει προειδοποιήσει τις κυβερνήσεις του πλανήτη να προετοιμάζονται για το χειρότερο, επειδή οι εξωγήινοι μπορεί κάλλιστα να είναι βίαιοι και άπληστοι όπως οι άνθρωποι - ή πολύ χειρότεροι... Οι οπαδοί όμως του SETI αντιτείνουν ότι είναι πολύ αργά πια για τέτοιους φόβους, αφού η ανθρωπότητα ήδη από τον μεσοπόλεμο έχει κάνει γνωστή την παρουσία της στο διάστημα, εκπέμποντας τα σήματα όλων των ραδιοφωνικών, τηλεοπτικών και άλλων εκπομπών της. Επιπλέον, τα κάθε είδους ραντάρ, αλλά και τα φώτα της Γης μπορεί να έχουν γίνει αντιληπτά όλο αυτόν τον καιρό. Σύμφωνα με τον ερευνητή Ντάγκλας Βάκοχ του SETI, ένας τεχνολογικός πολιτισμός μόνο 300 χρόνια πιο μπροστά από τον δικό μας, θα μπορούσε να ανιχνεύσει τα γήινα τηλεοπτικά σήματα από απόσταση 500 ετών φωτός. Υπενθυμίζεται ότι στη δεκαετία του ΄70, οι διαστημοσυσκευές Pioneer (πρωτοπόρος) είχαν εφοδιασθεί με πλάκες που απεικόνιζαν διάφορα σύμβολα και γήινες σκηνές, όπως ένα γυμνό ζευγάρι. Τα επόμενα χρόνια μέσω των ραδιοτηλεσκοπίων στάλθηκαν κατά καιρούς διάφορα μεμονωμένα μηνύματα, όπως η εικόνα της διπλής έλικας του DNA ή ένα τραγούδι των Μπιτλς για το σύμπαν. Και ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το νέο μήνυμα, που θα στελνόταν πλέον επί εκατοντάδες χρόνια; Μερικοί υποστηρίζουν ότι καλύτερα θα ήταν να κρύψουμε τις -ουκ ολίγες- άσχημες πλευρές μας και να στείλουμε με εξωραϊσμένη εικόνα μας, που θα αναδεικνύει μόνο τις θετικές όψεις της ανθρωπότητας για τις οποίες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε. Όμως ο Σόστακ διαφωνεί και πιστεύει ότι, για να «κερδίσουμε» τους εξωγήινους, πρέπει να είμαστε οι εαυτοί μας. «Η προσωπική μου προτίμηση είναι να στείλουμε το Διαδίκτυο, να το στείλουμε όλο», όπως είπε. Είναι άραγε καλή ιδέα, αν π.χ. σκεφτεί κανείς πόσο πορνό περιέχει το Ίντερνετ; http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64139508 Τροχιακή ενότητα του "Soyuz-U" με TGC "Progress M-26M" Προετοιμασίες μεταφοράς του φορτηγου διαστημόπλοιου «Progress M-26M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η τροχιακή μονάδα του πυραύλου φορέα "Soyuz-U" και το διαστημόπλοιο "Progress M-26M" ξεκίνησαν τη συναρμολόγηση και τη δοκιμή του διαστημικού σκάφους για την συνολική συναρμολόγηση. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-13.html

Στην τελική ευθεία η κατασκευή του μεγαλύτερου ηλιακού τηλεσκοπίου. Η ολοκλήρωση του μεγαλύτερου ηλιακού τηλεσκοπίου στον κόσμο, ώστε να ξεκινήσει να λειτουργεί από το 2019, ήρθε ένα βήμα πιο κοντά χθες, με την ανακοίνωση της κοινοπραξίας που θα κατασκευάσει τις κάμερές του. Το αστρονομικό όργανο, το οποίο θα ονομασθεί Ηλιακό Τηλεσκόπιο Daniel K Inouye (DKIST) προς τιμή του αμερικανού γερουσιαστή Daniel Inouye, θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ερευνήσουν με πρωτόγνωρη λεπτομέρεια την επιφάνεια του Ήλιου – αφού η «όρασή» του είναι τόσο καλή που θα μπορούσε να μελετήσει ένα κέρμα από απόσταση 100 χιλιομέτρων. Όπως έγινε γνωστό, επικεφαλής της κοινοπραξίας που θα κατασκευάσει τις κάμερες θα είναι το πανεπιστήμιο Queen στο Μπέλφαστ, ενώ σε αυτήν θα συμμετέχουν οκτώ ακόμη βρετανικά πανεπιστήμια, αλλά και αγγλικές και βρετανικές επιχειρήσεις. Το συνολικό κόστος του τηλεσκόπιου θα αγγίξει τα 344 εκατ. δολάρια και θα εγκατασταθεί στη Χαβάη, στις εγκαταστάσεις που έχει το αμερικανικό Εθνικό Ηλιακό Αστεροσκοπείο στο νησιωτικό σύμπλεγμα. Εκεί, από το 2019 θα ξεκινήσει να μελετά τον Ήλιο τόσο εξονυχιστικά όσο ποτέ άλλοτε, χάρις στο κύριο κάτοπτρο με διάμετρο 4 μέτρων που θα διαθέτει. Όπως ελπίζουν οι υπεύθυνοι του Αστεροσκοπείου, θα ανοίξει τον δρόμο για να απαντηθούν σημαντικά ερωτήματα της ηλιακής φυσικής, τα οποία παραμένουν άλυτα έως σήμερα. Γι’ αυτό τον σκοπό το DKIST θα επιστρατεύσει επίσης και μια μεγάλη ποικιλία αισθητήρων, ώστε να συλλέγει φασματοσκοπικά και μαγνητικά δεδομένα από την ηλιακή φωτόσφαιρα, τη χρωμόσφαιρα και το στέμμα. Εξάλλου, ο Ήλιος είναι το πιο σημαντικό ουράνιο σώμα για την ανθρωπότητα, αφού η δραστηριότητά του ρυθμίζει τον διαστημικό καιρό, που με τη σειρά του επηρεάζει το κλίμα του πλανήτη αλλά και τις τηλεπικοινωνίες. «Για να καταλάβουμε αυτή τη δραστηριότητα, θα πρέπει να παρατηρήσουμε και να μοντελοποιήσουμε τις φυσικές διεργασίες στην ηλιακή ατμόσφαιρα. Τότε, ένα από τα οφέλη θα είναι πως θα μπορούμε να προβλέψουμε πολύ πιο αξιόπιστα τις μεταβολές της ηλιακής ακτινοβολίας», αναφέρει στο σάιτ του πανεπιστημίου ο Μιχάλης Μαθιουδάκης, καθηγητής στο Ερευνητικό Κέντρο Αστροφυσικής του ιδρύματος και επιστημονικός επικεφαλής της κοινοπραξίας. http://www.naftemporiki.gr/story/915526/stin-teliki-eutheia-i-kataskeui-tou-megaluterou-iliakou-tileskopiou

Το διαστημοπλάνο της ESA ολοκλήρωσε την ερευνητική πτήση του. Ένα πειραματικό όχημα για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής ικανότητας αυτόνομης επανεισόδου για μελλοντικές επαναχρησιμοποιήσιμες διαστημικές μεταφορές έχει ολοκληρώσει την αποστολή του. Το Intermediate eXperimental Vehicle (ενδιάμεσο πειραματικό όχημα) της ESA πραγματοποίησε μια άψογη επαναφορά και βούτηξε στον Ειρηνικό Ωκεανό στα δυτικά των νησιών Γκαλαπάγκος. Το διαστημικό σκάφος IXV εκτοξεύθηκε στις 13:40 GMT (15:40 ώρα Ελλάδος, 10:40 τοπική ώρα) στις 11 Φεβρουαρίου από το διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στο Κούρου της Γαλλικής Γουϊάνας στην κορυφή ενός πυραύλου Vega. Διαχωρίστηκε από τον Vega σε υψόμετρο 340 χιλιομέτρων και συνέχισε μέχρι τα 412 χιλιόμετρα. Καθώς εισερχόταν ξανά από αυτή την υποτροχιακή πορεία, συνέλεξε μια τεράστια ποσότητα δεδομένων από περισσότερους από 300 προηγμένους και συμβατικούς αισθητήρες. Κατά την κάθοδο του, το σκάφος μήκους πέντε μέτρων και βάρους δύο τόνων, ελίχθηκε ώστε να επιβραδυνθεί από υπερ-υπερηχητική σε υπερηχητική ταχύτητα. Η ταχύτητα εισόδου 7,5 χλμ / δευτ σε ύψος 120 χιλιομέτρων δημιούργησαν τις ίδιες προϋποθέσεις με εκείνες για ένα όχημα που επιστρέφει από χαμηλή γήινη τροχιά. Το IXV γλίστρησε μέσα από την ατμόσφαιρα πριν αναπτυχθούν τα αλεξίπτωτα για να επιβραδυνθεί περαιτέρω η κάθοδος του ώστε να εκτελέσει μια ασφαλή προσθαλάσσωση στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Advanced Logistics Technology Engineering Centre, ALTEC, στο Τορίνο της Ιταλίας, παρακολουθούσε στενά το IXV κατά τη διάρκεια της αποστολής, λάμβανε τα δεδομένα της πτήσης και των οργάνων του IXV, από όλο το επίγειο δίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των σταθερών επίγειων σταθμών στη Λιμπρεβίλ (Γκαμπόν) και στο Μαλίντι (Κένυα), και του σταθμού στο πλοίο ανάκτησης Nos Aries στον Ειρηνικό. Τα μπαλόνια βοήθησαν το IXV να επιπλεύσει, ενώ το σκάφος ανάκτησης έσπευσε να το μαζέψει. Θα επιστρέψει στην Ευρώπη για λεπτομερή ανάλυση στο τεχνικό κέντρο της ESA, ESTEC, στην Ολλανδία. Η τελειοποίηση της επανεισόδου θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για την ESA. Μια τέτοια δυνατότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για επαναχρησιμοποιήσιμα επίπεδα εκτοξευτή, επιστροφής δειγμάτων από άλλους πλανήτες και την επιστροφή του πληρώματος από το διάστημα, καθώς και για το μέλλον της παρατήρησης της Γης, την έρευνα της μικροβαρύτητας, τη δορυφορική συντήρηση και τις αποστολές αποκομιδής. Τα πρώτα αποτελέσματα από την πτήση αναμένεται να κυκλοφορήσουν σε περίπου έξι εβδομάδες. Τα αποτελέσματα θα τροφοδοτήσουν το πρόγραμμα της Ευρώπης για Επαναχρησιμοποιούμενα Συστήματα Επίδειξης Σε Τροχιά, ή Pride (Programme for Reusable In-Orbit Demonstrator for Europe), η οποία μελετάται στο πλαίσιο της χρηματοδότησης που αποφασίστηκε στα δύο τελευταία Υπουργικά Συμβούλια της ESA. Το επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημικό σκάφος Pride θα εκτοξευθεί με έναν ευρωπαϊκό ελαφρύ πύραυλο Vega, θα μπει σε τροχιά και θα προσγειωθεί αυτόματα σε έναν διάδρομο. "Το IXV άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την ESA όσον αφορά τις δυνατότητες επαναφοράς και επαναχρησιμοποίησης", εξηγεί ο Jean-Jacques Dordain, Γενικός Διευθυντής της ESA. Το IXV ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την ESA"H ESA και τα Κράτη Μέλη της, μαζί με την ευρωπαϊκή διαστημική βιομηχανία, είναι τώρα έτοιμη να αναλάβει νέες προκλήσεις σε διάφορους τομείς: των διαστημικών μεταφορών, τους εκτοξευτές του μέλλοντος, τη ρομποτική εξερεύνηση ή των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων." "Η αποστολή αυτή θα μας διδάξει πολλά σχετικά με τις τεχνολογίες που πρέπει να εφαρμόσουμε στα νέα συστήματα εκτόξευσης, ιδίως όταν σκεφτόμαστε τα επαναχρησιμοποιήσιμα συστήματα," σημειώνει ο Gaele Winters, Διευθυντή Εκτοξευτών της ESA. "Αυτή ήταν μια σύντομη αποστολή με μεγάλο αντίκτυπο», σημειώνει ο Giorgio Tumino, διαχειριστής του έργου IXV. "Η τεχνολογία αιχμής που επικυρώνεται σήμερα, καθώς και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τους αισθητήρες πάνω στο IXV, θα ανοίξει πολλές ευκαιρίες για την Ευρώπη να αναπτύξει φιλόδοξα σχέδια στον τομέα της διαστημικής μεταφοράς για μια πληθώρα εφαρμογών." Η ESA θα παρέχει πλάνα της ανάκτησης, όταν θα είναι διαθέσιμα από το πλοίο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Σταθερές εικόνες θα είναι διαθέσιμες εδώ: http://www.esa.int/spaceinimages/Missions/IXV Τα highlights της εκτόξευσης θα είναι διαθέσιμα στον ESA TV FTP server Server: tvdownload.esa.int
 Login: esa
 Password:ftp4esa Αποστολή ορόσημο για τον Vega Η εκτόξευση επέτρεψε επίσης στο νέο πύραυλος Vega να δείξει τις εντυπωσιακές δυνατότητες του και να επιβεβαιώσει την ευελιξία του για ένα ευρύ φάσμα αποστολών. Από την εισαγωγή του το 2012, ο εκτοξευτής έχει μειώσει τις λειτουργικές δαπάνες και παρέδωσε τους πρώτους εμπορικούς πελάτες του σε τροχιά, ενώ επέδειξε πολλές δυνατότητες, όπως διπλό ωφέλιμο φορτίο και διαφορετικές τροχιές. Η σημερινή αποστολή ήταν το πρώτο ωφέλιμο φορτίο του Vega που απαιτούσε την ισημερινή τροχιά εκτόξευσης, αντί να ταξιδέψει προς τα βόρεια όπως σε προηγούμενες αποστολές. Ήταν επίσης το βαρύτερο φορτίο μέχρι στιγμής. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_diastemoplhano_tes_ESA_oloklherose_ten_ereynetikhe_pthese_toy TGC "Progress M-26M» Συνεχίζονται οι προετοιμασίες του διαστημοπλοιου μεταφοράς φορτίου «Progress M-26M" για την εκτοξευσή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πραγματοποιήθηκε φέρινγκ του οχήματος εκτόξευσης στο διαστημικό σκάφος. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-12.html

Οι γαρίδες της Ευρώπης του... Δία. Ειδικοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (JPL) μελετούν ένα είδος γαρίδας με μοναδικές ιδιότητες που ανακαλύφθηκε το 2012. Πρόκειται για τις γαρίδες Rimicaris hybiase που ζουν στον πυθμένα των θαλάσσιων περιοχών της Καραϊβικής και ειδικότερα γύρω από υδροθερμικές «καμινάδες» από τις οποίες διαρρέονται στο νερό διάφορα στοιχεία (μέταλλα, αέρια κ.α). Μάλιστα μια από τις δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στην Γη αναφέρει ότι οι αυτές οι καμινάδες δημιούργησαν το κατάλληλο περιβάλλον για να κάνει την εμφάνιση της η ζωή και παράλληλα παρείχαν το περιβάλλον εκείνο για να μπορέσει η ζωή να εξελιχθεί στα πρώτα της στάδια. Οι γαρίδες R.hybiase ζουν μακριά από το φως του Ηλιου γύρω από καμινάδες που εκτός των άλλων διαρρέουν και θειικό οξύ με το οποίο οι γαρίδες τρέφονται! Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές οι γαρίδες αυτές διαθέτουν στο στόμα τους και τα βράγχια τους κάποια βακτήρια που μετατρέπουν το... βιτριόλι σε βρώσιμη οργανική ύλη. Αυτές οι ακραίες συνθήκες (έλλειψη φωτός, τοξικά υλικά) είναι πιθανό να επικρατούν και στον υπόγειο ωκεανό που βρίσκεται δεκάδες χλμ κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης, ενός εκ των μεγαλύτερων δορυφόρων του Δία. Σύμφωνα με τους ερευνητές αν έχουν αναπτυχθεί κάποιες σύνθετες μορφές ζωής εκεί αυτές να είναι γαρίδες σαν τις R.hybiase. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=676395

Ενδείξεις σκοτεινής ύλης στο εσωτερικό του Γαλαξία. Η πιο λεπτομερής ανάλυση ως σήμερα επιβεβαιώνει ότι το κεντρικό τμήμα του Γαλαξία μας, το οποίο περιλαμβάνει και το Ηλιακό Σύστημα, πρέπει να βρίθει από σκοτεινή ύλη, αυτό το αόρατο, μυστηριώδες συστατικό που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μέρος της ύλης του Σύμπαντος. Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έγινε αντιληπτή τη δεκαετία του 1970, όταν οι αστρονόμοι παρατήρησαν ότι τα άστρα που βρίσκονται στην εξωτερική ζώνη των σπειροειδών γαλαξιών, μακριά από το κέντρο, κινούνται ταχύτερα από ό,τι θα έπρεπε. Η μόνη εξήγηση είναι οι γαλαξίες περιβάλλονται από ένα στεφάνι σκοτεινής ύλης, η οποία επιδρά στην κίνηση των άστρων μέσω της βαρυτικής έλξης της. Το υλικό αυτό είναι ουσιαστικά αόρατο αφού δεν εκπέμπει και δεν απορροφά το φως. Μέχρι σήμερα, όμως, παρέμενε ασαφές αν το ίδιο μυστηριώδες συστατικό υπάρχει και στα κέντρα των γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας Γαλαξία. Ο βασικός λόγος είναι ότι η θέση στην οποία βρίσκεται η Γη εμποδίζει την ακριβή εκτίμηση της ταχύτητας με την οποία περιστρέφονται τα άστρα γύρω από το γαλαξιακό κέντρο. Στην τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Physics, http://www.nature.com/nphys/journal/vaop/ncurrent/full/nphys3237.html διεθνής ομάδα ερευνητών αναλύει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για τις ταχύτητες περιστροφής των άστρων στην κεντρική περιοχή του γαλαξία, και εξέτασαν πώς η ταχύτητα ποικίλει ανάλογα με την απόσταση κάθε άστρου από το κέντρο. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν τις καλύτερες διαθέσιμες εκτιμήσεις για το περιεχόμενο του Γαλαξία σε κανονική ύλη και υπολόγισαν ποιες θα ήταν οι ταχύτητες περιστροφής των άστρων αν δέχονταν τη βαρυτική επίδραση μόνο αυτής της κανονικής ύλης. Η ανάλυση αποκάλυψε διαφορές ανάμεσα στις παρατηρούμενες και τις εκτιμώμενες ταχύτητες. «Η παρατηρούμενη περιστροφή δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο εάν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες σκοτεινής ύλης γύρω μας και ανάμεσα σε εμάς και το γαλαξιακό κέντρο» λέει ο Μιγκέλ Πάτο του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Η μέθοδός μας», λέει, «θα επιτρέψει περαιτέρω αστρονομικές παρατηρήσεις για την μέτρηση της κατανομής της σκοτεινής ύλης στον Γαλαξία με πρωτοφανή ακρίβεια. Αυτό θα μας επιτρέψει να τελειοποιήσουμε τις γνώσεις μας για τη δομή και την εξέλιξη του Γαλαξία». Όπως φαίνεται, οι αστρονόμοι έχουν πλέον μια καλή εικόνα για την κατανομή της σκοτεινής ύλης στο Σύμπαν και το ρόλο της στο σχηματισμό και τη συμπεριφορά των γαλαξιών. Δεν έχουν όμως ιδέα, και μόνο υποθέσεις μπορούν να κάνουν, για τη σύσταση αυτού του μυστηριώδους υλικού, το οποίο εκτιμάται ότι υπάρχει στο Σύμπαν σε ποσότητες πενταπλάσιες από την κανονική ύλη. Ένα μεγάλο μέρος του Σύμπαντος παραμένει ουσιαστικά αγνοούμενο. http://physicsgg.me/2015/02/11/%ce%b5%ce%bd%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9/

Επιστήμονες παρακολουθούν τη «γέννηση» ενός συστήματος αστεριών. Για πρώτη φορά, αστρονόμοι εντόπισαν ένα πολλαπλό σύστημα αστεριών στην αρχική φάση σχηματισμού του, μία ανακάλυψη που «φωτίζει» τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργούνται τέτοιες δομές στο σύμπαν. Το σύστημα θα προκύψει από ένα νέφος αερίων 800 έτη φωτός μακριά από τη Γη, όπου ήδη έχει σχηματισθεί ένας πρωτοαστέρας, ενώ σε 40.000 χρόνια θα «γεννηθούν» άλλα τρία άστρα. Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας στη Ζυρίχη και επιστήμονες από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Χιλή, ενώ περιγράφεται σε άρθρο της ομάδας στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nature. Σύμφωνα με το άρθρο, από τα άστρα που θα δημιουργηθούν, θα σχηματισθεί ένα σταθερό τριπλό σύστημα, ενώ ο τέταρτος αστέρας θα διαφύγει. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το Very Large Array (VLA), μια διάταξη 27 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκεται στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, και το τηλεσκόπιο Green Bank στη Δυτική Βιρτζίνια. Σε συνδυασμό με το τηλεσκόπιο James Clerk Maxwell στη Χαβάη, «σάρωσαν» έναν πυκνό «πυρήνα» αερίου που ονομάζεται Barnard 5 (B5) και βρίσκεται στον αστερισμό του Περσέα. Αν και στην περιοχή αυτή ήταν ήδη γνωστό πως υπάρχει ένας πρωτοαστέρας, με την ανάλυση των ραδιοσημάτων από τα μόρια μεθανίου με τη βοήθεια του VLA, βρήκαν πως τα «νημάτια» που σχηματίζουν τα αέρια έχουν κατακερματισθεί σε τέσσερα σημεία, στα οποία έχουν ξεκινήσει να σχηματίζονται ισάριθμα άστρα. «Ξέρουμε ότι αυτοί οι αστέρες θα δημιουργήσουν ένα πολλαπλό σύστημα, επειδή οι συμπυκνώσεις των αερίων συγκρατούνται μεταξύ τους μέσω των βαρυτικών τους αλληλεπιδράσεων – κάτι που επίσης παρατηρείται για πρώτη φορά», λέει ο Τζέιμι Πινέδα, από το Ινστιτούτο Αστρονομίας του ΕΤΗ. Επιπλέον, η ανακάλυψη αποδεικνύει πως ο κατακερματισμός των νηματίων που σχηματίζουν τα αέρια αποτελεί μία διαδικασία παραγωγής πολλαπλών αστρικών συστημάτων. Άλλες εξηγήσεις που έχουν προταθεί μέχρι σήμερα είναι ο διαχωρισμός ενός μέρους του κύριου «πυρήνα» του αερίου ή η συμπύκνωση ύλης από τον δίσκο που περιβάλλει τον πρωτοαστέρα. «Τώρα μπορούμε με βεβαιότητα να προσθέσουμε και τον μηχανισμό που παρατηρήσαμε», προσθέτει ο Πινέδα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ομάδας, από τις συμπυκνώσεις στην περιοχή Β5 θα προκύψουν αστέρες με μάζα από 1/10 έως 1/3 του Ήλιου μας. Επίσης, οι αποστάσεις τους θα είναι από 3.000 έως 11.000 φορές μεγαλύτερες από την απόσταση Ήλιου-Γης. http://www.naftemporiki.gr/story/915359/epistimones-parakolouthoun-ti-gennisi-enos-sustimatos-asterion

Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory) Σήμερα, 11 Φεβρουαρίου, το δορυφορικό Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory) της NASA, κλείνει τα πέντε χρόνια παρατήρησης του μητρικού μας άστρου. Και για να γιορτάσει το γεγονός η NASA έδωσε στην δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό βίντεο με στιγμιότυπα από την πενταετή παραμονή του στο διάστημα. Το SDO παρέχει απίστευτα λεπτομερείς εικόνες του Ηλίου 24 ώρες το 24ώρο, βοηθώντας τους επιστήμονες στην κατανόηση τόσο του μητρικού μας άστρου αλλά τόσο και την επίδραση του στον πλανήτη μας. Bίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-nasa-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1-5-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-sdo-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF