Δροσος Γεωργιος

Βλάβη στο"PROGRESS Μ-27Μ" που θα ανεφοδίαζε τον ΔΔΣ. Άγνωστο παραμένει αν το μη επανδρωμένο ρωσικό σκάφος Progress που εκτοξεύτηκε το πρωί της Τρίτης θα καταφέρει τελικά να συνδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για την παράδοση προμηθειών. Λόγω βλάβης που εμφανίστηκε λίγο μετά την εκτόξευση, η πρόσδεση του ρομποτικού φορτηγού αναβλήθηκε για τουλάχιστον 48 ώρες. Το σκάφος Progress Μ-27Μ εκτοξεύτηκε με πύραυλο Soyuz από το κοσμοδρόμιο που νοικιάζει η Ρωσία στο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν και προγραμματιζόταν να φτάσει στον ISS έξι ώρες αργότερα, γύρω στις 16.00 ώρα Ελλάδας. Όλα κύλησαν ομαλά μέχρι που το σκάφος αποσυνδέθηκε από τον πυραυλοφορέα. Οι ηλιακοί συλλέκτες του Progress αναπτύχθηκαν κανονικά, δεν συνέβη όμως το ίδιο με ορισμένες κεραίες πλοήγησης που κατευθύνουν τη σύνδεση του σκάφους με τον σταθμό. Σύμφωνα με το Associated Press, ρωσικά μέσα μεταδίδουν ακόμα ότι το Progress δεν κατάφερε να ανέβει στην προκαθορισμένη τροχιά του. Αναφορές υπάρχουν επίσης για προβλήματα στις επικοινωνίες. Λόγω της βλάβης, το Κέντρο Ελέγχου της αποστολής έξω από τη Μόσχα αποφάσισε να αλλάξει το δρομολόγιο του Progress και να παρατείνει το ταξίδι κατά δύο ήμερες ή κατά 32 πλήρεις περιφορές γύρω από τη Γη. Το διαστημικό μεταγωγικό μεταφέρει περισσότερους από 2,5 τόνους εξοπλισμού και προμηθειών για το εξαμελές πλήρωμα του πολυεθνικού εργαστηρίου. Μεταφέρει επίσης ένα αντίγραφο της Σημαίας της Νίκης, την οποία ύψωσαν οι σοβιετικοί στρατιώτες πάνω στο Ράιχσταντ του Βερολίνου μετά τη νίκη τους το 1945. Το ρωσικό Progress είναι ένα από τα τέσσερα μη επανδρωμένα σκάφη που μεταφέρουν φορτία στον ISS. Τα υπόλοιπα είναι τα ιαπωνικά ATV Η-ΙΙ, το Dragon της αμερικανικής εταιρείας SpaceX και το Cygnus της Orbital Sciences. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=698965 Στα σκαριά σκάφανδρο διάσωσης αστροναυτών. Μια μοναδική συσκευή για τη διάσωση των αστροναυτών που πραγματοποιούν διαστημικούς περιπάτους, κατάφεραν να δημιουργήσουν Ρώσοι επιστήμονες. Αυτή η συσκευή είναι συμπλήρωμα για το σκάφανδρο, το οποίο είναι σε θέση να επιστρέψει ανεξάρτητα αστροναύτες στο πλοίο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αυτό δήλωσε στα ΜΜΕ ο Σεργκέι Ποζντνιακόφ, ο οποίος ηγείται σήμερα του γραφείού σχεδιασμού, που έχει αναπτύξει το σκάφανδρο διάσωσης. Ο επιστήμονας στη δήλωσή του ανέφερε το παράδειγμα από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, στην οποία ο αστροναύτης πετάει στο ανοιχτό διάστημα. Για λίγα δευτερόλεπτα έπρεπε να βρει μια διέξοδο, αλλά ήταν αδύνατο. Αυτή η ιστορία έχει εμπνεύσει τους Ρώσους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα σκάφανδρο διάσωσης. Με ένα τέτοιο σκάφανδρο, ο αστροναύτης χρειάζεται να πατήσει μόνο το κατάλληλο κουμπί για να τον φέρει το σκάφανδρο πίσω στο πλοίο. Τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει μία συσκευή, η οποία έχει εμφάνιση ενός κανονικού σακιδιού. Η συσκευή είναι εξοπλισμένη με 16 μικροεπεξεργαστές και έναν πίνακα ελέγχου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τον επόμενο μήνα το σκάφανδρο θα οδηγηθεί για δοκιμές. http://gr.rbth.com/news/2015/04/28/sta_skaria_skafandro_diasosi_astronayton_36847.html Στρέβλωση της φυσαλίδας του χωροχρόνου. Οι επιστήμονες ερευνουν επειδή η NASA μπορεί να έχει τυχαία ανακαλύψει ένα στρεβλό πεδίο, μια λεωφόρο στην οποία τα διαστημόπλοια μπορούν να ταξιδέψουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός - κάτι που, μέχρι σήμερα, υπήρχε μόνο στην επιστημονική φαντασία. Στη δεκαετία του 1990, ο φυσικός Μιγκέλ Alcubierre πρότεινε την ιδέα ενός κύματος που θα μπορούσε να προκαλέσει συστολή στο χώρο μπροστά από ένα διαστημόπλοιο, ενώ ο χώρος πίσω από αυτό να επεκτείνεται. Αυτή η παραμόρφωση θα δημιουργούσε μια φυσαλίδα στρέβλωσης, στην οποία ένα πλοίο θα ταξίδευε, ενώ το ίδιο θα παρέμενε στάσιμο. Η τεράστια ποσότητα ενέργειας που απαιτείτο όμως έκανε αδύνατο να γίνει το όνειρο του Alcubierre πραγματικότητα. Με βάση τις θεωρίες του προκατόχου του, ο Harold "Sonny" White του Johnson Space Center της NASA έκανε αλλαγές που θα μειώσουν σημαντικά τις ενεργειακές ανάγκες. Εν τω μεταξύ, στο εργαστήριο, η NASA και άλλα διαστημικά προγράμματα πειραματίζονταν με την EmDrive, μια μηχανή ώθησης που θα είναι σε θέση να κινηθεί στο χώρο, χωρίς την ανάγκη για καύσιμα. Σύμφωνα με δημοσιεύσεις στο NASASpaceFlight.com, μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στη μηχανική πλευρά των ειδήσεων του διαστήματος, όταν δέσμες λέιζερ εκτοξεύθηκαν μέσω του θαλάμου συντονισμού της EmDrive, ορισμένες από τις δέσμες φάνηκαν να ταξιδεύουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Αν αυτό είναι αλήθεια, αυτό θα σήμαινε ότι η EmDrive παράγει ένα στρεβλό πεδίο ή φούσκα. Το «Μυστηριώδεις Σύμπαν» εντόπισε το ακόλουθο σχόλιο από ένα φόρουμ μετά τις δοκιμές: "Αυτή είναι η μεγάλη έκπληξη. Αυτή η υπογραφή (το σχέδιο παρέμβασης) στο EmDrive μοιάζει ακριβώς σαν μια στρεβλωμένη φούσκα. Και τα μαθηματικά πίσω από τη στρεβλωμένη φούσκα ταιριάζουν προφανώς στο σχέδιο παρέμβασης που βρέθηκε στο EmDrive. " Τι περισσότερο, από το ότι η ανακάλυψη ήταν τυχαία, καθώς αυτό το σχόλιο επισημαίνει: "Φαίνεται να είχαν μια τυχαία σύνδεση. Αναρωτιούνταν από πού θα μπορούσε να προέρχεται αυτή η «ώθηση». Ένας επιστήμονας πρότεινε ότι ίσως είναι μια στρέβλωση της φυσαλίδας του χωροχρόνου, η οποία προκαλεί την ώθηση." Για να αποδείξουν ότι η επίδραση της στρέβλωσης δεν προκλήθηκε από την ατμοσφαιρική θέρμανση, οι επιστήμονες θα πρέπει να επαναλάβουν τη δοκιμή στο κενό. Εάν επιτύχουν τα ίδια αποτελέσματα, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η EmDrive παράγει ένα πεδίο στρέβλωσης, το οποίο θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας κίνησης μέσω στρέβλωσης. http://www.prisonplanet.gr/sci-tech/85525-μήπως-η-nasa-έφτιαξε-κατά-λάθος-ένα-πεδίο-στρέβλωσης Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=270 18/12/2009-Σελ.19

Ζούμε σε ένα ολόγραμμα; Διεθνής ομάδα ερευνητών υποστηρίζει ότι είναι πιθανό το Σύμπαν να είναι ένα ολόγραμμα. Οτι είναι μια τρισδιάστατη «προβολή» ενός κόσμου δύο διαστάσεων. Στη δεκαετία του 1980 ορισμένοι επιστήμονες άρχισαν να ασχολούνται με μια νέα επαναστατική ιδέα που έκανε εκείνη την περίοδο την εμφάνισή της. Διατυπώθηκε η θεωρία ότι είναι πιθανό ο τρισδιάστατος κόσμος στον οποίο ζούμε να είναι στην πραγματικότητα ένα ολόγραμμα, ένα είδωλο της πραγματικότητας κωδικοποιημένο πάνω σε μια μακρινή δισδιάστατη επιφάνεια. Ο φυσικός Χουάν Μαλντασένα το 1997 παρουσίασε κάποιες εξισώσεις σύμφωνα με τις οποίες η πιθανότητα το Σύμπαν να είναι ένα ολόγραμμα ήταν μεγάλες. Ωστόσο οι εξισώσεις του ίσχυαν μόνο σε «εξωτικά» μοντέλα χώρου, τα οποία συγκρούονταν με τις κυρίαρχες θεωρίες για το Σύμπαν. Πάντως, η επιστημονική κοινότητα βρήκε αρκετά ενδιαφέρουσα τη θεωρία του ολογραφικού σύμπαντος και οι έρευνες συνεχίστηκαν με πιο σημαντικά τα πειράματα που έγιναν στο διάσημο εργαστήριο Fermilab στις ΗΠΑ. Επιστήμονες από την Αυστρία, την Ινδία και την Ιαπωνία, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Γκρούμιλερ του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Βιέννης πιστεύουν ότι, από μαθηματική άποψη, το Σύμπαν μπορεί να εξηγηθεί με μόνο δύο διαστάσεις, συνεπώς δεν είναι κατ' ανάγκη τρισδιάστατο, όπως μαρτυρούν οι αισθήσεις μας. Ετσι είναι πιθανό να αποτελεί τελικά ένα ολόγραμμα. Οι ερευνητές φρόντισαν πάντως να διευκρινίσουν ότι «δεν υπάρχουν ακόμη αποδείξεις πως ζούμε μέσα σε ένα ολόγραμμα». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ύπαρξη λιγότερων διαστάσεων στο Σύμπαν δεν είναι μόνο ένα μαθηματικό «τρυκ», αλλά πιθανώς ένα θεμελιώδες γνώρισμα του ίδιου του χώρου. Μία δισδιάστατη επιφάνεια μπορεί να περιέχει όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για ένα τρισδιάστατο αντικείμενο. Αυτό συμβαίνει στο τσιπάκι ασφαλείας μιας πιστωτικής κάρτας. Έτσι, ένα σύμπαν δύο διαστάσεων μπορεί να «προβάλλεται» σε τρεις διαστάσεις. Με άλλα λόγια, το σύμπαν (μας) μπορεί να είναι επίπεδο, αλλά στα μάτια μας να αποκτά μια ακόμη διάσταση. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Physical Review Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=698851

Ο πιο λεπτομερής χάρτης του σύμπαντος. Πολύτιμη βοήθεια για την καλύτερη κατανόηση της κατανομής της ύλης στο διάστημα, αλλά και της συμπεριφοράς της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, αναμένεται να δώσει στους επιστήμονες ο χάρτης που δημιούργησαν αστροφυσικοί από το πανεπιστήμιο του Βατερλό στον Καναδά και το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Κι αυτό γιατί στον συγκεκριμένο τρισδιάστατο χάρτη απεικονίζονται με τη μεγαλύτερη έως σήμερα λεπτομέρεια οι θέσεις των γαλαξιών στη «γειτονιά» μας στο σύμπαν, σε μία απόσταση μέχρι και 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη. «Η κατανομή των γαλαξιών δεν είναι ομοιόμορφη και δεν ακολουθεί κάποιο μοτίβο. Κάτι που περιμέναμε, από τη στιγμή που αυτές οι δομές μεγάλης κλίμακας προέκυψαν από κβαντικές διακυμάνσεις στο πρώιμο σύμπαν», αναφέρει στο δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου το Βατερλό ο Μάικ Χάντσον, καθηγητής στο ίδρυμα και ένας από τους δημιουργούς του χάρτη. Η ερευνητική δουλειά των αστρονόμων δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society», ενός από τα εγκυρότερα διεθνώς επιστημονικά περιοδικά αστρονομίας και αστροφυσικής. Τα σχήματα που είναι χρωματισμένα με λευκό και ανοικτό γαλάζιο αντιπροσωπεύουν περιοχές με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις γαλαξιών. Η κόκκινη περιοχή είναι το υπερσμήνος Shapley, η μεγαλύτερη συγκέντρωση γαλαξιών στο κοντινό μας σύμπαν. Οι ανεξερεύνητες περιοχές αποδίδονται με πιο σκούρο μπλε χρώμα. Γνωρίζοντας τη θέση και την κίνηση της ύλης στο αχανές διάστημα, οι αστροφυσικοί απέκτησαν ένα σημαντικό εργαλείο για να προβλέψουν την εξέλιξη της συμπαντικής διαστολής, όπως επίσης και πού υπάρχει σκοτεινή ύλη και με ποιον τρόπο αυτή δρα. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πως οι γαλαξίες κινούνται με διαφορετική ταχύτητα, λόγω των βαρυτικών επιδράσεων των κοσμικών δομών στην ταχύτητα της συμπαντικής διαστολής. Η διαταραχή αυτή ονομάζεται σχετική ταχύτητα, έχοντας ως συνέπεια ο γειτονικός μας γαλαξίας της Ανδρομέδας να διανύει 2 εκατομμύρια χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Τη στιγμή που παλιότερα μοντέλα δεν λάμβαναν πλήρως υπόψη τους αυτό το φαινόμενο, η επιστημονική ομάδα που δημιούργησε τον χάρτη ήθελε να ανακαλύψει ποιες δομές είναι υπεύθυνες για τις σχετικές ταχύτητες. Αυτές οι διαταραχές είναι εξαιρετικά χρήσιμες για τον προσδιορισμό της κατανομής τόσο της συμβατικής όσο και της σκοτεινής ύλης σε μεγάλες κλίμακες. Η σκοτεινή ύλη αντιπροσωπεύει το 84,5% της συνολικής ύλης του σύμπαντος, ενώ όσον αφορά τις ιδιότητές της, το μόνο που γνωρίζουν με βεβαιότητα οι επιστήμονες είναι πως δεν ανακλά ούτε απορροφά ακτινοβολία, με συνέπεια να μην μπορούν να την ανιχνεύσουν ή να τη μετρήσουν. Η ύπαρξη και ο τρόπος δράσης της προκύπτει μόνο από τον τρόπο που με τη βαρύτητά της επιδρά στη συμβατική ύλη και το φως. «Η καλύτερη κατανόηση της σκοτεινής ύλης έχει κεντρικό ρόλο στην κατανόηση της διαδικασίας σχηματισμού των γαλαξιών και των δομών στις οποίες αυτοί ανήκουν, όπως τα σμήνη και τα υπερσμήνη», σημειώνει ο Χάντσον. Το επόμενο βήμα για τους επιστήμονες θα είναι να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τον χάρτη, αξιοποιώντας πιο αναλυτικά στοιχεία για τις σχετικές κινήσεις των γαλαξιών. Γι αυτό τον σκοπό θα συνεργασθούν με ερευνητές από την Αυστραλία. http://www.naftemporiki.gr/story/945925/o-pio-leptomeris-xartis-tou-sumpantos

Διαστημικό σκάφος θεωρήθηκε νέο φεγγάρι της Γης. Για περισσότερες από δέκα ώρες την Δευτέρα 26 Απριλίου, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι η Γη είχε έναν ακόμα φυσικό δορυφόρο. Τελικά, όμως, αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο. Το απατηλό φεγγάρι εντοπίστηκε από το Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών της Διεθνούς Ένωσης Αστρονομίας, στη Μασαχουσέτη, το οποίο παρακολουθεί τους αστεροειδείς που πλησιάζουν τον πλανήτη. Το πρωί της Δευτέρας το κέντρο δημοσίευσε την περιγραφή του αστεροειδή 2015 HP116, ο οποίος εντοπίστηκε από τηλεσκόπιο στη Χαβάη να να περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η αρχική ανάλυση υπέδειξε ότι ο «βράχος» θα παρέμενε σε γεωκεντρική τροχιά από τον Οκτώβριο του 2014 έως τον Μάρτιο του 2019 -θα ήταν επομένως ένας από τους αστεροειδείς που μετατρέπονται σε παροδικούς φυσικούς δορυφόρους. Τέτοια αντικείμενα είναι γνωστό ότι υπάρχουν, και οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι ο αριθμός τους μπορεί να φτάνει τις εκατοντάδες. «Αυτά τα αντικείμενα όντως υπάρχουν, δυστυχώς όμως [το 2015 HP116] δεν είναι ένα από αυτά» λέει στο περιοδικό New Scientist ο Γκάρεθ Ουίλιαμς, ο ερευνητής που έκανε τη γκάφα. Τελικά το υποτιθέμενο φεγγάρι αποδείχθηκε πως ήταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, μια φιλόδοξη αποστολή που χαρτογραφεί ένα εκατομμύριο άστρα του Γαλαξία. Δεκατρείς ώρες μετά την αρχική ανακοίνωση, το Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών την ανακάλεσε. Πάντως το ατυχές περιστατικό δεν ήταν το πρώτο. Το 2007, το Κέντρο προειδοποίησε ότι το διαστημικό αντικείμενο 2007 VN 84 θα περνούσε ξυστά από τη Γη. Τελικά αποδείχθηκε πως ήταν το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta, το οποίο περνούσε από τη Γη για να αυξήσει ταχύτητα και να φτάσει τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231403536

Ουράνια πυροτεχνήματα γιορτάζουν την 25η επέτειο του Hubble. Αυτός ο λαμπερός πίνακας των νεαρών άστρων που εκρήγνυνται σε ζωή σε μια δραματική εκδήλωση με πυροτεχνήματα κυκλοφόρησε στις 23 Απριλίου για να γιορτάσει τα 25 απίστευτα χρόνια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το Hubble της σύμπραξης NASA / ESA εκτοξεύθηκε σε τροχιά από το Space Shuttle, στις 24 Απριλίου 1990. Ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο του είδους του, και έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, παρέχοντας για ένα τέταρτο του αιώνα ανακαλύψεις, εκπληκτικές εικόνες και εξαιρετική επιστήμη. Η επετειακή εικόνα είναι γεμάτη με ασημί επετειακά πυροτεχνήματα, παρουσιάζοντας ένα γιγάντιο νεαρό αστρικό σμήνος γνωστό ως Westerlund 2, που λαμπυρίζει με το φως των περίπου 3000 αστεριών. Το σμήνος βρίσκεται στο παραγωγικό αστρικό βρεφοκομείο που ονομάζεται Gum 29, περίπου 20 000 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Carina. Το αστρικό βρεφοκομείο είναι δύσκολο να παρατηρηθεί επειδή περιβάλλεται από σκόνη, αλλά συνδυάζοντας εικόνες από την προηγμένη κάμερα του Hubble Advanced Camera for Surveys στο ορατό και την κάμερα Wide Field Camera 3 στο εγγύς υπέρυθρα μήκη κύματος, οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να κοιτάξουν μέσα από το σκονισμένο πέπλο και να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα του σμήνους. Η οξεία όραση του Hubble επιλύει την πυκνή συγκέντρωση άστρων στο κεντρικό σμήνος το οποίο μετρά μόνο περίπου 10 έτη φωτός. Το γιγάντιο σμήνος αστεριών είναι μόνο περίπου δύο εκατομμυρίων ετών, αλλά περιέχει μερικές από τα πιο λαμπρά, πιο ζεστά και πιο ογκώδη αστέρια που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί. Μερικά από αυτές σκάλισαν βαθιές κοιλότητες στο περιβάλλον υλικό μέσω του έντονου υπεριώδους φωτός τους και των υψηλής ταχύτητας φορτισμένων σωματιδίων που περιέχονται στους αστρικούς ανέμους τους. Αυτά χάραξαν το νέφος αερίου υδρογόνου που περιβάλει το σμήνος, στο οποίο γεννήθηκαν τα αστέρια, με αποτέλεσμα ένα φαντασμαγορικό τοπίο με πυλώνες, κορυφογραμμές και κοιλάδες. Οι πυλώνες, που αποτελούνται από πυκνό αέριο και σκόνη, αντιστέκονται στη διάβρωση από την άγρια ακτινοβολία και τους ισχυρούς ανέμους. Αυτοί οι μονόλιθοι αερίου είναι μερικά έτη φωτός ψηλοί και δείχνουν προς το κεντρικό σμήνος. Κι άλλες πυκνές περιοχές περιβάλλουν τους πυλώνες, συμπεριλαμβανομένων των σκοτεινών ινών σκόνης και αερίου. Εκτός από τη σμίλευση του αερίου περιβάλλοντος, τα λαμπρά αστέρια μπορεί επίσης να βοηθήσουν στη δημιουργία της επόμενης γενιάς απογόνων. Όταν οι αστρικοί άνεμοι πλήττουν πυκνά τοιχώματα φυσικού αερίου, δημιουργούν κλυδωνισμούς, οι οποίοι μπορεί να δημιουργήσουν ένα νέο κύμα γέννησης αστέρων κατά μήκος του τοιχώματος της κοιλότητας. Πολλές από τις κόκκινες κουκκίδες που είναι διάσπαρτες σε όλο το τοπίο είναι πρόσφατα σχηματισμένα αστέρια που είναι ακόμη τυλιγμένα στα κουκούλια τους από αέριο και σκόνη. Αυτά τα αστρικά έμβρυα δεν έχουν ακόμα αναφλέξει το υδρογόνο στον πυρήνα τους ώστε να λάμψουν ως αστέρια. Ωστόσο, η εγγύς υπέρυθρη όραση του Hubble επιτρέπει στους αστρονόμους να προσδιορίσουν αυτά τα νεογνά. Εν τω μεταξύ, τα λαμπρά μπλε αστέρια που φαίνονται σε όλη την εικόνα είναι ως επί το πλείστον στο προσκήνιο. Αυτή η εικόνα είναι μια απόδειξη για την δύναμη της παρατήρησης του Hubble και δείχνει ότι, ακόμη και με 25 χρόνια λειτουργίας στο ενεργητικό του, η ιστορία του είναι κάθε άλλο παρά τελειωμένη. Το Hubble έχει θέσει τη βάση για το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Space Telescope - προγραμματισμένο για εκτόξευση το 2018 - αλλά δεν θα αντικατασταθεί άμεσα από το εν λόγω παρατηρητήριο επόμενης γενιάς, αλλά θα εργάζεται παράλληλα με αυτό. Τώρα, 25 χρόνια μετά την εκτόξευση, είναι η ώρα να γιορτάσουμε τις μελλοντικές δυνατότητες του Hubble καθώς και την αξιοσημείωτη ιστορία του. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oyrhania_pyrotechnhemata_giorthazoyn_ten_25e_epheteio_toy_Hubble

Το φεγγάρι του Κρόνου που μοιάζει με σφουγγάρι. Το αντικείμενο αυτής της εικόνας μοιάζει εκπληκτικά με ένα πορώδες θαλάσσιο σφουγγάρι, που επιπλέει στο κατάμαυρο περιβάλλον της βαθιάς θάλασσας. Πράγματι, το κρύο, εχθρικό και μοναχικό περιβάλλον των βαθέων υδάτων δεν είναι πολύ μακριά από το βαθύ διάστημα, το πραγματικό περιβάλλον αυτής της εικόνας στην οποία ένα από τα εξωτερικά φεγγάρια του Κρόνου, ο Υπερίων, μπορεί φανεί σε απίστευτη λεπτομέρεια. Αυτή η εικόνα λήφθηκε από το Cassini, όταν το διαστημικό σκάφος πραγματοποίησε flyby (κοντινή διέλευση) στο μικρό φεγγάρι στις 26 Σεπτεμβρίου 2005. Κατά τη διάρκεια της flyby, το Cassini πήρε περισσότερο από ό, τι περιμέναμε καθώς ο Υπερίων εξαπέλυσε μια έκρηξη φορτισμένων σωματιδίων προς το διαστημικό σκάφος, δίνοντας ένα τεράστιο ηλεκτρικό σοκ των 200-volt. Φαίνεται ότι η επιφάνεια του Υπερίωνος γίνεται ηλεκτροστατικά φορτισμένη καθώς λούζεται από φορτισμένα σωματίδια - τόσο εκείνα που συνεχώς ρέουν στο διάστημα από τον Ήλιο όσο και τα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη που φιλοξενεί το φεγγάρι, τον Κρόνο. Ενώ οι αστρονόμοι περίμεναν πως πολλά σώματα σε όλο το Ηλιακό Σύστημα είναι φορτισμένα, τα δεδομένα από την flyby του Cassini αντιπροσωπεύουν την πρώτη έως σήμερα εμπειρία ενός φορτισμένου φυσικού αντικειμένου στο διάστημα εκτός από το δικό μας φεγγάρι. Το σχήμα του Υπερίωνος μοιάζει λίγο με πατάτα και, με διαστάσεις 410 x 260 x 220 χιλιόμετρα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα που είναι γνωστό ότι είναι τόσο ακανόνιστα. Η παράξενη, σχεδόν «αφρώδης» εμφάνιση, μπορεί να αποδοθεί στο ότι έχει πολύ χαμηλή πυκνότητα για το μέγεθός του. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων ολόκληρο το φεγγάρι είναι πορώδες, σαν σφουγγάρι, με καλοδιατηρημένους κρατήρες όλων των σχημάτων και μεγεθών που συσκευάζονται μαζί σε όλη την επιφάνειά του. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η σελήνη αποτελείται κυρίως από πάγο νερού με μικρές ποσότητες βράχου. Οι εικόνες που λήφθηκαν χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες, φίλτρα πράσινης και υπεριώδους ακτινοβολίας ενώθηκαν για να δημιουργήσουν αυτή την άποψη. Η φυσική ερυθρότητα της επιφάνειας του Υπερίων μετριάστηκε σε αυτή την ψευδοχρωματισμένη εικόνα για να ενισχύσει την προβολή των χαρακτηριστικών της επιφάνειας του φεγγαριού. Το Cassini ήταν περίπου 62 000 χλμ από τον Υπερίωνα, όταν λήφθηκε η εικόνα, και η κλίμακα της εικόνας είναι 362 μέτρα ανά εικονοστοιχείο (pixel). Η αποστολή Cassini-Huygens είναι ένα πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ της NASA, ESA και της Ιταλικής διαστημικής υπηρεσίας ASI. Αυτή η εικόνα που είχε δημοσιευτεί προηγουμένως στο αρχείο εικόνων JPL photojournal το Σεπτέμβριο του 2005. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_phegghari_toy_Krhonoy_poy_moihazei_me_sphoygghari

"PROGRESS Μ-27Μ" Εγινε η εκτόξευση του «Σογιούζ-2.1a" για τη μεταφορα του οχήματος (THC) «Πρόοδος M-27M» απο την 31 θέση του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ στις 10:09:50 MSK. Συνολικά θα παραδόθουν φορτία 2359 kg, συμπεριλαμβανομένων των 1395 kg ξηρού φορτίου, καυσίμων 494 κιλά, 420 κιλά νερό και 50 κιλά τα συμπιεσμένα αέρια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της βαλλιστικής θα φτασει στο χώρο υποδοχής (CO) "Pierce" ISS στις 16:07 MSK. Το φορτηγό πλοίο "Progress M-27M" ήταν το δεύτερο πλοίο μεταφοράς, που ξεκίνησε από έναν πύραυλο «Σογιούζ-2.1α." http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-28.html ESA Euronews: Δορυφόροι αποκαλύπτουν τα μυστικά των ωκεανών. Kαλώς ήλθατε στην εκπομπή Space. Βρισκόμαστε στο καταστρώματα του ερευνητικού σκάφους Plymouth Quest. Εδώ στην Μάγχη θα δούμε πώς οι δορυφόροι χρησιμοποιούν τις μετρήσεις που γίνονται στην επιφάνεια της θάλασσας, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τους ωκεανούς. Ας ρίξουμε όμως πρώτα μία ματιά σε μερικές άλλες ειδήσεις που αφορούν το διάστημα. Tο Curiosity εντόπισε στοιχεία που δείχνουν ότι υπάρχει αρμυρό νερό στο έδαφος του ’ρη. Εντούτοις, ο κόκκινος πλανήτης εξακολουθεί προς το παρόν να θεωρείται "εχθρικός" για κάθε μορφή ζωής. Οι επιστήμονες της Rosetta δήλωσαν πως το Philae δεν έχει εντοπίσει στοιχεία μαγνητικών πεδίων στο κομήτη 67Ρ. Ένα στοιχείο που καταρρίπτει πολλούς μύθους. Η Αμερικανική εταιρεία διαστήματος ULA αποκάλυψε τα σχέδια της για την κατασκευή πυραύλων Vulcan. Θα χρησιμοποιεί Αμερικάνικους κινητήρες και όχι Ρωσικούς, όπως γινόταν στις προηγούμενες αποστολές. Επιστρέφουμε στο βασικό μας θέμα. Οι ωκεανοί καλύπτουν το 70% της επιφάνειας της γης. Πόσα όμως γνωρίζουμε για αυτούς; Το Πλίμουθ ένα από τα ιστορικότερα λιμάνια της Αγγλίας, είναι ένα μέρος από το οποίο χιλιάδες ναύτες και στρατιώτες ξεκινούσαν τα ταξίδια τους . Σήμερα δεν έχει αλλάξει πολύ καθώς μία ομάδα από το Εργαστήριο Θαλασσίων Ερευνών του Πλίμουθ, κατευθύνεται στον ερευνητικό σταθμό, που έχει στηθεί στο Κανάλι της Μάγχης, O ωκεανολόγος Τζέιμς Φισγουικ μας εξηγεί: "Σήμερα θα προσπαθήσουμε να συλλέξουμε δείγματα νερού και να χρησιμοποιήσουμε μερικούς ηλεκτρονικούς αισθητήρες ώστε να μπορέσουμε να μελετήσουμε το οικοσύστημα και να καταγράψουμε σημαντικά για εμάς στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με το νερό, ώστε να τα μεταφέρουμε στο σταθμό." Μεταξύ των επιστημόνων της αποστολής είναι και ο Ισπανός Victor Martinez Vicente, εξειδικευμένος σε θέματα σύγκρισης στοιχείων που συγκεντρώνονται από διαστημικούς δορυφόρους αλλά και την επιφάνεια της θάλασσας. "Συλλέγουμε δείγματα νερού από συγκεκριμένα βάθη, τα τοποθετούμε σε ειδικά φιαλίδια και εν συνεχεία τα πηγαίνουμε στα εργαστήρια" Αυτά τα δείγματα είναι πολύτιμα για τους ωκεανολόγους, καθώς δίνουν σημαντικές πληροφορίες, ώστε να δημιουργήσουμε μία μεγάλη εικόνα για το πως εξελίχθηκαν οι ωκεανοί. Σήμερα, στα δείγματα που έχουμε, θα εξετάσουμε το χρώμα καθώς αυτό δίνει πληροφορίες στους επιστήμονες για το φυτοπλαγκτόν- και τα μικροσκοπικά φύκια που είναι η βάση της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών, τα οποία παράγουν το μισό οξυγόνο στον πλανήτη Γη. Τα αποτελέσματα του Βίκτορ θα χρησιμοποιηθούν συμπληρωματικά, για να βελτιωθεί η ακρίβεια των πληροφοριών από τους δορυφόρους. "Σε αυτό το μικρό φιαλίδιο, συγκεντρώνονται εκατοντάδες χιλιάδες κύτταρα φυτοπλαγκτόν τα οποία μπαίνουν σε διαδικασία φωτοσύνθεσης, όπως κάνουν τα βακτήρια και άλλα σωματίδια. Μπορείς έτσι να τα εντοπίσεις χρησιμοποιώντας εργαστηριακές μεθόδους που καταγράφουν τα κύτταρα. Ένας από τους λόγους που το κάνουμε αυτό είναι για να συσχετίσουμε τα ευρήματα των δορυφόρων με εκείνα από το νερό", προσθέτει ο Βίκτορ. Μέσα στο χρόνο αυτό, ο δορυφόρος της ESA, Sentinel-3, θα συμμετάσχει στο στρατό Earth observers, που βρίσκεται ήδη σε τροχιά. Είναι μέρος του Ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus και εγκαινιάζει μία νέα εποχή στην έρευνα των ωκεανών, προσφέροντας μία τεράστια αλυσίδα πληροφοριών από γρήγορη πολική τροχιά. Γνωρίζαμε εδώ και χρόνια ότι οι ωκεανοί παίζουν καταλυτικό ρόλο στο κλίμα και την διαμόρφωση των κλιματικών συνθηκών. Όμως τώρα, έχοντας υπόψιν τα όσα ξέρουμε από τους δορυφόρους, έχουμε μία ευρύτερη προσέγγιση του τι συμβαίνει. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από το διάστημα, αλλά πάντα υπάρχει η ανάγκη να διασταυρώνουμε τα στοιχεία. Ένα από τα εργαλεία που υπάρχουν στο σκάφος είναι μία νέα συσκευή που αυτόματα μετράει το φως του ήλιου. Αυτή η παράμετρος, το χρώμα του ωκεανού δηλαδή μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά για τον πλανήτη. Συγκεκριμένα μας δείχνει πως οι ωκεανοί προσαρμόζονται στις αλλαγές. Η επανάσταση των δορυφόρων στην ωκεανολογία σημαίνει ότι όλες οι παράμετροι μπορούν να ερευνηθούν, να καταγραφούν και να αποτελέσουν πρότυπο σε παγκόσμια κλίμακα. Οι επιστήμονες καταγράφουν σημάδια αλληλεπίδρασης , μεταξύ του χρώματος του ωκεανού του βάθους και της θερμοκρασίας του. Με τόσες πληροφορίες στην διάθεση των επιστημόνων, από τόσες πολλές πηγές, από την θάλασσα και το διάστημα, αργά αλλά σταθερά έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε τα μυστικά των ωκεανών. Βιντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/04/ESA_Euronews_A_satellite_revolution_in_oceanography http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Doryphhoroi_apokalhuptoyn_ta_mystikha_ton_okeanhon Νέα πτήση για το «μίνι» διαστημικό λεωφορείο X-37B Σε μια τέταρτη αποστολή θα εκτοξευθεί το ρομποτικό διαστημοπλάνο της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, Χ-37Β, μέσα στον επόμενο μήνα. Το X-37B- το οποίο μοιάζει με ένα «μίνι» διαστημικό λεωφορείο θα εκτοξευτεί με πύραυλο Atlas V από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στις 20 Μαΐου. Σημειώνεται ότι το εν λόγω διαστημικό όχημα χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο πέπλο μυστικότητας όσον αφορά στα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις αποστολές του, ενώ κατέχει και ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα (675 ημέρες για το ένα από τα δύο σκάφη του τύπου, στο πλαίσιο της αποστολήςOTV-3). Μετά τις επιτυχείς, όπως χαρακτηρίζονται, πρώτες τρεις αποστολές, το σκάφος περνά στο στάδιο δοκιμών πειραματικών φορτίων τα οποία ωστόσο, όπως και οι δραστηριότητές του, είναι απόρρητα. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, ένας από τους σκοπούς της τέταρτης αποστολής θα είναι η δοκιμή ενός πειραματικού συστήματος προώθησης, καθώς και η μελέτη της αντοχής διαφόρων υλικών σε περιβάλλον διαστήματος. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ διαθέτει δύο X-37B, που έχουν κατασκευαστεί από την Phantom Works της Boeing. Χρησιμοποιούν ηλιακή ενέργεια και έχουν διαστάσεις 8,8 x 2,9 μέτρα, με άνοιγμα φτερών 4,6 μέτρα. Εκτοξεύονται κάθετα με πύραυλο και προσγειώνονται σε αεροδιάδρομο, όπως το διαστημικό λεωφορείο. Δεν έχει γνωστοποιηθεί ακόμα πιο από τα δύο σκάφη θα χρησιμοποιηθεί για την αποστολήλ OTV-4, ούτε το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα παραμείνει στο Διάστημα. Το σκάφος είναι σχεδιασμένο για παραμονή 270 ημερών σε τροχιά, ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και σε πολύ πιο μακροχρόνιες περιόδους. Το πέπλο μυστικότητας που χαρακτηρίζει το πρόγραμμα έχει πυροδοτήσει φημολογία περί δοκιμών του ως πλατφόρμας διαστημικών όπλων, ωστόσο η πολεμική αεροπορία απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς, υποστηρίζοντας ότι οι βασικοί του στόχοι είναι η ανάπτυξη και δοκιμή τεχνολογιών για επαναχρησιμοποιούμενα διαστημόπλοια και η διενέργεια πειραμάτων που θα επιστρέφουν στη Γη. http://physicsgg.me/2015/04/27/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%af%ce%bd%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bb%ce%b5%cf%89/

Κοσμικό τσουνάμι ξυπνά κωματώδεις γαλαξίες. Πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, δύο γιγάντια σμήνη γαλαξιών συγκρούστηκαν και ενώθηκαν εις σάρκα μίαν. Ακόμα και σήμερα, το ωστικό κύμα της σύγκρουσης σαρώνει τους γαλαξίες αυτής της γειτονιάς και προκαλεί τη γέννηση νέων άστρων. Η μελέτη που καταγράφει το φαινόμενο αφορά το γαλαξιακό σμήνος «Λουκάνικο», επισήμως γνωστό ως CIZA J2242.8+5301, μια από τις μεγαλύτερες ομάδες γαλαξιών που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Το φως του χρειάστηκε 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μέχρι τη Γη. Δημιουργήθηκε από συγχώνευση δύο μικρότερων γαλαξιακών σμηνών, τα οποία απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας κατά τη σύγκρουσή τους. Χρησιμοποιώντας μια ποικιλία επίγειων τηλεσκοπίων, διεθνής ερευνητική ομάδα κατάφερε να απαθανατίσει το ωστικό κύμα της σύγκρουσης, το οποίο διαδίδεται μέσα στο αέριο που περιέχει το σμήνος με ταχύτητα 9 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ανά ώρα. Το ταξίδι του κύματος συνεχίζεται εδώ και ένα δισεκατομμύριο χρόνια, αναφέρουν οι ερευνητές στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Οι δύο δημοσιεύσεις τους είναι διαθέσιμες εδώ και εδώ. http://mnras.oxfordjournals.org/content/450/1/646 http://mnras.oxfordjournals.org/content/450/1/630 Το σημαντικό είναι ωστικό κύμα κάνει τους γερασμένους γαλαξίες του σμήνους να λάμπουν σαν νέοι. Ουσιαστικά αναταράσσει το διάχυτο αέριο υδρογόνο του σμήνους, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται σταδιακά πυκνά, ψυχρά σύννεφα. Τα σύννεφα αυτά καταρρέουν τελικά υπό το ίδιο το βάρος τους και σχηματίζουν νέα άστρα. Τα άστρα αυτά είναι γιγάντια αλλά βραχύβια. Μερικές εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό τους, εξαντλούν τα πυρηνικά τους καύσιμα και εκρήγνυνται σε σουπερνόβα. Αυτό σημαίνει ότι το γιγάντιο ωστικό κύμα δίνει μόνο μια μικρή ανάσα ζωής στους ετοιμοθάνατους γαλαξίες: όταν τα νεογέννητα άστρα πεθάνουν, ο γαλαξίας επιστρέφει σε κωματώδη κατάσταση, γεμάτος παλιά, κοκκινωπά άστρα. Δεδομένου ότι το όλο φαινόμενο είναι σύντομο στην κλίμακα του κοσμικού χρόνου, οι ερευνητές ήταν πραγματικά τυχεροί που είχαν την ευκαιρία να το δουν να φωτίζει το σμήνος του Λουκάνικου Ελπίζουν τώρα να το ξαναδούν σε άλλα γαλαξιακά σμήνη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231403217 Εντοπίστηκαν γαλαξίες δραπέτες. Μια πολύ σημαντική ανακάλυψη έκαναν αστρονόμοι στη Ρωσία. Τα τελευταία χρόνια τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια επιτρέπουν στους επιστήμονες να δουν άστρα τα οποία διάφορα κοσμικά φαινόμενα απομακρύνουν από τη θέση όπου βρίσκονται και κυριολεκτικά τα εκτοξεύουν έξω από τον γαλαξία τους. Αυτά τα άστρα έχουν ονομαστεί «άστρα δραπέτες». Για πρώτη φορά εντοπίζονται και γαλαξίες δραπέτες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μόσχας έκαναν την ανακάλυψη μελετώντας δεδομένα του Sloan Digital Sky Survey, μιας ευρείας ερευνητικής προσπάθειας για την ψηφιακή χαρτογράφηση του ουρανού, και του διαστημικού παρατηρητηρίου GALEX. Οι ερευνητές εντόπισαν 11 γαλαξίες που έχουν απομακρυνθεί από το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκαν και κινούνται στο διαγαλαξιακό κενό του Διαστήματος. «Αυτοί οι γαλαξίες είναι αντιμέτωποι με ένα μοναχικό μέλλον, εξόριστοι από τα γαλαξιακά σμήνη στα οποία βρίσκονταν» αναφέρει ο Ιγκόρ Τσιλινγκάριαν, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψή της στην επιθεώρηση «Science». Οι ερευνητές θέλησαν να εντοπίσουν καινούργια, άγνωστα σε εμάς, μέλη μιας σπάνιας κατηγορίας γαλαξιών που έχουν λάβει την ονομασία «συμπυκνωμένοι ελλειπτικοί». Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια κοσμική δομή που περιέχει διάφορα σμήνη άστρων αλλά έχει μικρή έκταση - συνήθως μερικών εκατοντάδων ετών φωτός. Ο γαλαξίας μας που είναι από τους μεσαίου μεγέθους γαλαξίες έχει έκταση 100 χιλιάδων ετών φωτός. Μέχρι σήμερα είχαν εντοπιστεί μόλις 30 συμπυκνωμένοι γαλαξίες. Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν περίπου 200 νέους τέτοιους γαλαξίες και έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι 11 από αυτούς είναι δραπέτες. Κατάφεραν μάλιστα να ανακαλύψουν τον μηχανισμό που απομακρύνει έναν τέτοιο γαλαξία από το σμήνος του. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κάποιες φορές ένας συμπυκνωμένος ελλειπτικός γαλαξίας έρχεται κοντά με έναν μεγαλύτερο ο οποίος αρχίζει να του αποσπά την ύλη και τα άστρα. Οταν ένας τρίτος γαλαξίας πλησιάζει το γαλαξιακό ζεύγος προκαλούνται μια σειρά από κοσμικά φαινόμενα που έχουν ως αποτέλεσμα ο ελλειπτικός γαλαξίας να ξεφύγει από τα «σαγόνια» του μεγαλύτερου γαλαξία και να αρχίσει να τρέχει με ταχύτητα έξω από το σμήνος. Ο γαλαξίας «εισβολέας» στη συνέχεια τιμωρείται από τον μεγάλο γαλαξία αφού υποχρεώνεται να συγχωνευθεί μαζί του. Στην πρώτη εικόνα (από αριστερά) ένας σπειροειδής γαλαξίας πλησιάζει προς το κέντρο του σμήνους του όπου βρίσκεται ένας πολύ μεγάλος γαλαξίας ο οποίος «τρώει» έναν συμπυκνωμένο ελλειπτικό. Στη δεύτερη εικόνα καθώς ο σπειροειδής γαλαξίας πλησιάζει προς το γαλαξιακό ζευγάρι φαίνεται ότι αρχίζει να χάνει ύλη. Στην τρίτη εικόνα ο σπειροειδής γαλαξίας έχει εξαφανιστεί αφού τον έχει απορροφήσει ο μεγάλος γαλαξίας ενώ ο συμπυκνωμένος γαλαξίας έχει απελευθερωθεί και αρχίζει να εγκαταλείπει το σμήνος. Credit: (ESA/Hubble. Artwork by Andrey Zolotov) http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=698498

«Συμμαχία» αστρονόμων για την αναζήτηση πλανητών φιλόξενων στη ζωή. Αμερικανοί επιστήμονες από τα μεγαλύτερα ερευνητικά ιδρύματα στις ΗΠΑ, ανάμεσά τους το πανεπιστήμιο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ, ενώνουν τις δυνάμεις τους στο «κυνήγι» εξωπλανητών όπου επικρατούν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών ή, ακόμη περισσότερο, φιλοξενούν ήδη εξωγήινες μορφές ζωής. Η πρωτοβουλία χρηματοδοτείται από τη NASA και περιλαμβάνει 16 διαφορετικά πρότζεκτ που, αν και έχουν τον ίδιο στόχο, το κάθε ένα θα επιστρατεύσει και μία διαφορετική μέθοδο αναζήτησης. Έτσι, στα πλαίσια ενός από τα πρότζεκτ, οι αστρονόμοι θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν νέους εξωπλανήτες, ανιχνεύοντας τις απειροελάχιστες μεταβολές που προκαλούν αυτά στη θέση ή τη φωτεινότητα του «μητρικού» τους αστέρα. Ένα άλλο ερευνητικό έργο θα αξιοποιήσει το Gemini Planet Imager (GPI), ένα όργανο στο τηλεσκόπιο του παρατηρητηρίου Gemini South στη Χιλή, για να αποτυπώσει τις εικόνες των εξωπλανητών από τη θερμότητα που αυτοί εκπέμπουν. Το έργο ονομάζεται «Exoplanets Unveiled» και σε αυτό συμμετέχουν το πανεπιστήμιο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ. «Συνδυάζοντας διάφορες τεχνικές, θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε άγνωστες λεπτομέρειες για τη διαδικασία σχηματισμού των εξωπλανητών και τις ιδιότητές τους, όπως επίσης και να διαπιστώσουμε ποιο είδος είναι το πιο διαδεδομένο στο σύμπαν. Ο απώτερος στόχος είναι να βρούμε γήινους πλανήτες και περιβάλλοντα ευνοϊκά στην ανάπτυξη ζωής», λέει στο σάιτ του Μπέρκλεϊ ο Τζέιμς Γκράχαμ, καθηγητής αστρονομίας και υπεύθυνος του «Exoplanets Unveiled». Η βασική διαφορά του «Exoplanets Unveiled» από τα υπόλοιπα 15 πρότζεκτ είναι πως θα χρησιμοποιήσει το Gemini Planet Imager, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2014. Το συγκεκριμένο έργο ανήκει στο NExSS (Nexus for Exoplanet System Science), μια πρωτοβουλία της NASA για τη συνεργασία των «καλύτερων και πιο καταξιωμένων» αστρονόμων, όπως αναφέρει στο δελτίο Τύπου της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Στο NExSS συμμετέχουν ερευνητές από 10 αμερικανικά πανεπιστήμια, 3 ερευνητικά κέντρα της NASA και 3 ινστιτούτα, με ένας από τους βασικούς στόχους να κατανοηθεί καλύτερα με ποιον τρόπο η αλληλεπίδραση ενός εξωπλανήτη με τον «μητρικό» του αστέρα επηρεάζει την ανάπτυξη ζωής. Η βασική διαφορά του «Exoplanets Unveiled» από τα υπόλοιπα 15 πρότζεκτ είναι πως θα χρησιμοποιήσει το Gemini Planet Imager, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2014. Το όργανο έχει ήδη απεικονίσει δύο γνωστούς εξωπλανήτες, όπως και δίσκους σκόνης και αερίων γύρω από «νεαρά» αστέρια, όπου «γεννήθηκαν» πρόσφατα καινούριοι εξωπλανήτες. Στο πλαίσιο του «Exoplanets Unveiled», οι επιστήμονες θα αξιοποιήσουν επίσης τα δίδυμα τηλεσκόπια Keck στη Χαβάη και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT), το οποίο προγραμματίζεται να κατασκευασθεί επίσης στη Χαβάη και να αρχίσει να λειτουργεί από το 2024. Όσον αφορά πάντως το Gemini Planet Imager, το όργανο θα μπορεί να «δει» μόνο θερμούς εξωπλανήτες, με μέγεθος μεγαλύτερο από του Δία. Ο λόγος είναι πως οι εξωπλανήτες αυτοί εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία μεγάλης έντασης, που μπορεί να ανιχνευθεί από το Gemini Planet Imager. Αντίθετα, δεν θα μπορεί να απεικονίσει γήινους εξωπλανήτες, αφού η ακτινοβολία που ανακλούν είναι μικρότερη από τη διακριτική του ικανότητα. Μάλιστα, σύμφωνα με τους αστρονόμους, θα χρειασθεί τουλάχιστον μία δεκαετία για να κατασκευασθεί ένας «διάδοχος» του Gemini Planet Imager που θα έχει τόσο ευαίσθητη «όραση». «Οι τεχνολογίες και τα εξαρτήματα που αναπτύχθηκαν για το όργανο θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές προσπάθειες της NASA για την αναζήτηση εξωπλανητών, όπως στο διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων Wide-Field Infrared Survey Telescope (WFIRST)», λέει ο Μπρους Ντίκινσον από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο «Exoplanets Unveiled». Το WFIRST δεν αναμένεται να εκτοξευθεί πριν από μία δεκαετία, «σαρώνοντας» το σύμπαν στο εγγύς του υπέρυθρου φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, με σκοπό να μελετήσει τη σκοτεινή ενέργεια και να συμβάλει στην έρευνα για εξωπλανήτες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στα δεδομένα του συγκεκριμένου τηλεσκόπιου είναι πιθανό να εντοπίσουν μετρήσεις που είναι χαρακτηριστικές «υπογραφές» έμβιων διαδικασιών. Μια προοπτική που δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν δεν είχει υπάρξει το Gemini Planet Imager. http://www.naftemporiki.gr/story/945268/summaxia-astronomon-gia-tin-anazitisi-planiton-filoksenon-sti-zoi

Ζηστε στο Διαστημα ή θα πεθάνετε. Ο πολυβραβευμένος κορυφαίος Φυσικός προειδοποιεί πως ο άνθρωπος πρέπει να κατοικήσει στο Διάστημα εντός των επόμενων 1.000 ετών Οι «προφητείες» του πολυβραβευμένου Βρετανού Φυσικού Στίβεν Χόκινγκ προκαλούν πάντα αίσθηση και παγκόσμιο ενδιαφέρον. Για μία ακόμα φορά, λοιπόν, ο 73χρονος επιστήμονας που βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και επικοινωνεί μέσω υπολογιστή προειδοποιεί την ανθρωπότητα ότι το τέλος στον πλανήτη Γη πλησιάζει. Σύμφωνα με παρέμβασή του στην επιβλητική Όπερα του Σίδνεϊ ο άνθρωπος εντός των επόμενων 1.000 ετών θα πρέπει ήδη να κατοικεί στο Διάστημα, διαφορετικά κινδυνεύει με θάνατο. «Πρέπει να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στο Διάστημα για το μέλλον της ανθρωπότητας», τόνισε ο Χόκινγκ, προειδοποιώντας: «Δεν πιστεύω ότι θα επιζήσουμε 1.000 ακόμα χρόνια χωρίς να βρούμε καταφύγιο εκτός του εύθραυστου πλανήτη μας». Ο 73χρονος Φυσικός μίλησε στην κατάμεστη αίθουσα της Όπερας από το γραφείο του στο Κέμπριτζ μέσω ολογράμματος κατά τη διάρκεια μίας από τις δύο προγραμματισμένες παρεμβάσεις του. Όπως αναφέρει ο Independent στο τέλος της ομιλίας του, ο Χόκινγκ ενθάρρυνε το κοινό να «κοιτάζει τα αστέρια και όχι χαμηλά στα πόδια του». Κάλεσε, μάλιστα, τους δεκάδες ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν για να τον ακούσουν να αναζητήσουν την σημασία όσων βλέπουν και να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που κάνει το Σύμπαν να υπάρχει. «Να είστε περίεργοι και όσο και η ζωή μοιάζει δύσκολη, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείτε να κάνετε και να πετύχετε. Σημασία έχει να μην τα παρατήσετε», τόνισε ο Χόκινγκ από το αναπηρικό καροτσάκι του, στο οποίο βρίσκεται καθηλωμένος από νεαρή ηλικία εξαιτίας της αμυοτροφικής πλάγιας σκλήρυνσης, ασθένεια που έχει πλήξει τους κινητικούς νευρώνες του. Εξάλλου, ο ίδιος έχει πει αρκετές φορές ότι παρά τις δυσκολίες που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει, το καροτσάκι δεν έχει περιορίσει τη ζωή του. Την ίδια ώρα, προειδοποίησε για τους κινδύνους που ενδέχεται να συναντήσει η ανθρωπότητα στο μέλλον, ως αποτέλεσμα της αύξησης της τεχνητής νοημοσύνης και τους κινδύνους από την βαρβαρότητα και την ανθρώπινη επιθετικότητα. Τον περασμένο Φεβρουάριο, άλλωστε, είχε δηλώσει πως πρέπει να δημιουργηθούν αποικίες στο Διάστημα ως «ασφάλεια ζωής» για το ανθρώπινο είδος, καθώς όπως είχε τονίσει ίσως αποτελέσει τον μοναδικό τρόπο να εξακολουθήσει να υπάρχει ο άνθρωπος. Εντούτοις, ο σπουδαίος επιστήμονας δεν περιορίστηκε στα θαύματα του σύμπαντος, αλλά απέδειξε για μία ακόμα την αίσθηση χιούμορ που διαθέτει. Όταν, λοιπόν, μία γυναίκα από το κοινό του έθεσε ερώτημα για την αποχώρηση του... Ζέιν Μαλίκ από το συγκρότημα «One Direction», ο Χόκινγκ απάντησε αναλόγως. «Ποιες οι κοσμολογικές επιπτώσεις από την αποχώρηση του Ζέιν από τους One Direction που ράγισε την καρδιά εκατομμυρίων κοριτσιών σε ολόκληρο τον κόσμο;», ρώτησε η νεαρή για να λάβει την απάντηση ότι ίσως αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλου σύμπαντος. «Σε ένα από αυτά ο Ζέιν είναι ακόμα μέλος του συγκροτήματος και στο δεύτερο έχει παντρευτεί με την κοπέλα που έθεσε το ερώτημα», είπε ο Χόκινγκ ενθουσιάζοντας το κοινό. Στο τέλος της ομιλίας του, μάλιστα, έκανε αναφορά στην ταινία «Star Trek» και με την ατάκα «beam me up Scotty» εξαφανίστηκε από την οθόνη... http://www.prisonplanet.gr/διεθνη/85645-τελεσίγραφο-χόκινγκ-στην-ανθρωπότητα-ζήστε-στο-διάστημα-ή-θα-πεθάνετε

"PROGRESS Μ-27Μ" Η Τροχιακη μονάδα Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Progress M-27M ετοιμο για εκτοξευση. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-26.html Το Φορτηγό πλοίο "Progress M-25M" βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το (THC) «Πρόοδος M-25M" την Κυριακή σταμάτησε την αυτόνομη πτήση και βυθίστηκε στον Ειρηνικό ωκεανό. Η αποσύνδεση του TGC "Progress M-25M» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έγινε στις 25η Απριλίου του 2015 στην κανονική λειτουργία. Ο φυσικός διαχωρισμός του φορτηγού από τον χώρο "Pirs" του ISS συνέβη στις 9:41 MSK. Μετά από αυτό, το πλοίο ήταν περισσότερο από μια ημέρα σε ελεύθερη πτήση. Στο 15:08 MSK στις 26, Απρ το "Πρόοδος" έδωσε ώθηση στο φρενάρισμα. Το σύστημα πρόωσης λειτούργησε 189 δευτερόλεπτα και εκανε το πλοίο μεταφοράς να μειώσει την ταχυτητα σε 100,9 m / s. Περίπου στις 16:00 MSK τα δομικά στοιχεία του πλοίου που δεν ειχαν καεί στην ατμόσφαιρα ειχαν φτάσει στην επιφάνεια του Ειρηνικού Ωκεανού. Η εκτόξευση του TGC "Progress M-25M» διεξήχθη στις 29 Οκτώβρη 2014 από το όχημα εκτόξευσης "Soyuz-2.1a." Αυτό ο πύραυλος φορέας χρησιμοποιείται για πρώτη φορά. Πριν από αυτό ηταν ο πύραυλος "Soyuz-U". http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_04-27.html Πριβέ προβολή του Gravity για... τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) έχουν αποδεδειγμένα αίσθηση του χιούμορ: Σε διάλειμμα από τα καθηκόντά τους, επέλεξαν να... χαλαρώσουν βλέποντας την ταινία Gravity στην οθόνη που χρησιμοποιούν για τις τηλεδιασκέψεις με τη Γη. Η ταινία, που είχε κερδίσει μεταξύ άλλων επτά βραβεία Όσκαρ, διαδραματίζεται αρχικά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος και διαλύεται -η πρωταγωνίστρια καταφέρνει να πατήσει στη Γη αφού έχει μεσολαβήσει η καταστροφή σειράς άλλων επανδρωμένων και μη μέσων που βρίσκονται σε τροχιά. Ο αμερικανός Σκοτ Κέλι, που έχει κλείσει μόλις έναν μήνα στον ISS, δοκίμασε τη νέα οθόνη υψηλής ευκρίνειας στον Σταθμό παίζοντας την ταινία και, επειδή προφανώς η επιλογή ήταν εσκεμμένη, δεν παρέλειψε να ενημερώσει και στο twitter. Για του λόγου το αληθές, και να αναδείξει και τη... συνάφεια, φρόντισε μάλιστα το καρέ από την ταινία που να είναι το ίδιο με το σημείο που βρίσκεται η οθόνη στον Σταθμό. http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231403038 1ο Thessaloniki Science Festival. Ελάτε στο Περίπτερο 8 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και στον Πολυχώρο Αθλητισμού και Πολιτισμού WE από την Πέμπτη 14 έως την Κυριακή 17 Μαïου 2015, και ανακαλύψτε τον συναρπαστικό κόσμο της επιστήμης, στο 1ο Thessaloniki Science Festival. Tέσσερις ημέρες, γεμάτες εκδηλώσεις και δράσεις για όλες τις ηλικίες, που θα ξεδιπλώσουν τις άγνωστες πτυχές της επιστήμης στην καθημερινότητά μας με τον πιο πρωτότυπο και διασκεδαστικό τρόπο. Εντυπωσιακά πειράματα, εργαστήρια, διαδραστικές εκθέσεις και διαγωνισμοί, καθώς επίσης και ενδιαφέρουσες ομιλίες, συζητήσεις, παραστάσεις και προβολές ταινιών θα συνθέσουν, μεταξύ άλλων το πρόγραμμα του Φεστιβάλ, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αυτών ημερών. Οι ενότητες που καλύπτει το Φεστιβάλ περιλαμβάνουν: Φυσική / Χημεία / Βιολογία - Βιοεπιστήμες / Γεωλογία / Μαθηματικά / Επιστήμες Περιβάλλοντος / Αειφόρος Ανάπτυξη / Επιστήμες Υγείας / Διατροφή / Αστρονομία και Διάστημα / Καινοτομία και Επιχειρηματικότητα / Επιστήμη Υλικών / Ρομποτική / Ψηφιακή Τεχνολογία και Πληροφορική / Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης / Επιστήμη και Τέχνη. Το Thessaloniki Science Festival διοργανώνεται από το British Council και τον Εκπαιδευτικό Οργανισμό «Επιστήμη Επικοινωνία ‐ SciCo» σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, την HELEXPO-ΔΕΘ, τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας και τον Πολυχώρο Αθλητισμού και Πολιτισμού WE υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας. Συμμετέχει επίσης η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Πανεπιστημιακά Ιδρυμάτα, Εκπαιδευτικοί Οργανισμοί, Ερευνητικά και Τεχνολογικά Ινστιτούτα καθώς και οι μεγαλύτεροι Δημόσιοι και Ιδιωτικοί φορείς της Θεσσαλονίκης. Επισκεφτείτε την σελίδα του Φεστιβάλ: www.thessalonikisciencefestival.gr. http://www.kathimerini.gr/812937/article/epikairothta/episthmh/1o-thessaloniki-science-festival

Εκδήλωση στο Ίδρυμα Ευγενίδου για τα 25α γενέθλια του Hubble. Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble και η επιστημονική κοινότητα γιορτάζει και τιμά ένα από τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας! Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την γιορτή αυτή της επιστήμης, και προσκαλεί το κοινό σε μια μοναδική εκδήλωση την Δευτέρα 27 Απριλίου 2015, εκδήλωση η οποία περιλαμβάνει την προβολή της επετειακής παράστασης «Το Σύμπαν του Hubble». Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές (ώρες 20:00 και 21:00) με ελεύθερη είσοδο. Απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 19:30 της ίδιας ημέρας. Ο χώρος είναι προσβάσιμος και φιλικός σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ σκύλοι συνοδοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Την ημέρα αυτή θα υπάρχει διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα. Η παράσταση «Το Σύμπαν του Hubble» περιγράφει το ταξίδι του Hubble από τις παρυφές του Ηλιακού μας συστήματος μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος και στο απώτερο παρελθόν του, πλησιάζοντας μάλιστα, όσο ποτέ άλλοτε, την ίδια τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Η μεγαλύτερη ίσως κληρονομιά του Hubble είναι το ότι μας άνοιξε τα μάτια στις εκπληκτικής ομορφιάς εικόνες αστρογένεσης και αστρικών θανάτων καθώς και στα απόμακρα σμήνη γαλαξιών. Γιατί το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble είναι μέρος της συνεχιζόμενης αναζήτησής μας να κατανοήσουμε το Σύμπαν, αφού τα μάτια του Hubble είναι τα μάτια ολάκερης της ανθρωπότητας: αιώνες ονείρων, δεκαετίες σχεδιασμών και μια παγκόσμια επιστημονική και τεχνολογική προσπάθεια επιτρέπουν σʼ όλα αυτά τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα. 25 χρόνια Hubble Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble αποτελεί προϊόν συνεργασίας της ΝΑSΑ και ΕSA. Αναπτύχθηκε στα πλαίσια του προγράμματος μεγάλων παρατηρητηρίων, και τέθηκε σε τροχιά από το αμερικανικό Διαστημικό Λεωφορείο Ντισκάβερι στις 24 Απριλίου του 1990, έχοντας πάρει το όνομά του από τον αστρονόμο Έντγουιν Χαμπλ. Αν και δεν ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, ήταν ένα από τα πιο ευέλικτα και έδωσε σημαντικά αποτελέσματα με εικόνες που δεν ήταν εφικτό να ληφθούν από τα επίγεια τηλεσκόπια. Το Hubble συνεχίζει να προσφέρει σημαντικά στην εξερεύνηση νέων κόσμων. Όχι μόνο έχει ανακαλύψει εξωηλιακούς πλανήτες αλλά έχει βοηθήσει στην επιβεβαίωση της ύπαρξης εξωπλανητών που έχουν βρεθεί από άλλα τηλεσκόπια. Η διάρκεια, η σταθερότητα και η οργανική ευαισθησία του, το καθιστούν μοναδικό κομμάτι των διαστημικών τηλεσκοπίων. http://www.kathimerini.gr/812934/article/epikairothta/episthmh/ekdhlwsh-sto-idryma-eygenidoy-gia-ta-25a-gene8lia-toy-hubble

"PROGRESS Μ-27Μ" Συνεχίζεται η συνδεση της Τροχιακης μονάδας Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Progress M-27M. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-24.html Ένα πείραμα που διαρκεί 84 χρόνια. Το 2005 «βραβεύθηκε» με το Ig Nobel Φυσικής και φυσικά έχει κατέχει το ρεκόρ Guinness στην κατηγορία «πείραμα μεγαλύτερης διάρκειας» ! Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει μέσα σε 27 δευτερόλεπτα την ολοκλήρωση πτώσης της σταγόνας του πειράματος η οποία τελική πτώση στην πραγματικότητα διαρκεί δύο χρόνια. Το μακροβιότερο εργαστηριακό πείραμα του κόσμου, το οποίο τρέχει εδώ και 84 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, έφτασε σε στιγμή κορύφωσης όταν οι ερευνητές είδαν μια σταγόνα πίσσας να πέφτει. Η πειραματική διάταξη, σε συνεχή λειτουργία από το 1930 μέσα σε μια σφραγισμένη γυάλινη καμπάνα, αποτελείται από ένα χωνί γεμάτο πίσσα που καταλήγει σε ένα γυάλινο δοχείο. Το πείραμα στήθηκε από τον φυσικό Τόμας Πάρνελ προκειμένου να δείξει ότι, σε βάθος χρόνου, τα στερεά υλικά όπως η πίσσα ρέουν σαν υγρά. Η σταγόνα που κατέγραψαν οι βιντεοκάμερες που παρακολουθούν το πείραμα ήταν η ένατη που πέφτει από το χωνί. Η προηγούμενη είχε στάξει το 2000, χρειάστηκε όμως σχεδόν 13 χρόνια για να ξεκολλήσει από την έβδομη σταγόνα και να πέσει στον πυθμένα του δοχείου. Μέχρι σήμερα, όμως, κανείς δεν έχει δει με τα μάτια του μια σταγόνα να πέφτει. Ο επιστήμονας που επέβλεπε το πείραμα για 50 χρόνια, Τζον Μέινστοουν, πέθανε τον περασμένο Αύγουστο, είχε μια σειρά από ατυχίες στο ενεργητικό του: έχασε το πέσιμο της σταγόνας κατά μία μέρα το 1977 και κατά μόλις πέντε λεπτά το 1988. Η ατυχία συνεχίστηκε το 2000, όταν η κάμερα που παρακολουθούσε το πείραμα έχασε το συμβάν στη διάρκεια 20λεπτης διακοπής ρεύματος. To πείραμα παρακολουθείται πλέον από τρεις βιντεοκάμερες, και σχεδόν 25.000 άτομα από 158 χώρες είχαν δηλώσει συμμετοχή για την παρακολούθηση της ένατης σταγόνας στο theninthwatch.com. experiment «Είμαστε ανυπόμονοι να δούμε τι θα συμβεί στην ένατη σταγόνα» λέει ο νέος επιβλέπων του πειράματος, ο καθηγητής ’ντριου Γουάιτ. «Μπορεί να πέσει γρήγορα ή μπορεί να κάνει χρόνια να ξεκολλήσει από την επικείμενη δέκατη σταγόνα». Το πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ είναι το μακροβιότερο στον κόσμο, δεν είναι όμως το μόνο στο είδος του. Στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, οι ερευνητές παρακολουθούν ένα χωνί με πίσσα από τη δεκαετία του 1940. Η τελευταία σταγόνα έπεσε το 2013 και ήταν η πρώτη που βιντεοσκοπήθηκε. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/04/23/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%af-84-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5/

Νεώτερα από το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο. Νεώτερα αποτελέσματα από το πείραμα AMS (Alpha Magnetic Spectrometer) σχετικά με την κατανόηση της προέλευσης των κοσμικών ακτίνων και την πιθανή σχέση τους με την σκοτεινή ύλη, παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια των «ημερών AMS», μιας επιστημονικής συνάντησης που διεξήχθη στο CERN στις 15-17 Απριλίου, 2015 με την παρουσία φυσικών και ερευνητών από όλο τον κόσμο. Το πείραμα AMS που διεξάγεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καταγράφει το ηλεκτρικό φορτίο, την ενέργεια και την ορμή των κοσμικών ακτίνων. Η πειραματική διάταξη του πειράματος συναρμολογήθηκε στο CERN στη Γενεύη, όπου έγιναν και όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι. Τα τμήματα του ανιχνευτή κατασκευάστηκαν σε διάφορα πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο. Δεκαπέντε χώρες της Ευρώπης, Ασίας και Αμερικής συμμετείχαν στην κατασκευή του AMS (Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Κίνα, Κορέα, Μεξικό, Πορτογαλία, Ρωσία, Ταιβάν, Τουρκία, Φινλανδία). Το AMS εκτοξεύθηκε από τη NASA στον Διαστημικό Σταθμό με το τελευταίο διαστημικό λεωφορείο Endeavour στις 16 Μαίου 2011. Μόλις εγκαταστάθηκε το AMS άρχισε αμέσως να λειτουργεί συλλέγοντας δεδομένα τα οποία διαβιβάζονται στο Payload Operations Control Center (POCC) που βρίσκεται στο CERN. Το πείραμα καθοδηγείται από τον βραβευμένο με νόμπελ φυσικής Ting Samuel. Ένας από τους επιστημονικούς στόχους του AMS είναι η διερεύνηση ενδείξεων ύπαρξης σκοτεινής ύλης. Η σκοτεινή ύλη, που είναι πέντε φορές περισσότερη από την συνηθισμένη ύλη στο σύμπαν, είναι αόρατη και προς το παρόν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή της μόνο διαμέσου των βαρυτικών μακροσκοπικών αλληλεπιδράσεων με την συνηθισμένη ύλη. Αν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης συγκρουόμενα μεταξύ τους είτε διασπώμενα παρήγαγαν γνωστά σωματίδια (πρωτόνια, ηλεκτρόνια, αντιπρωτόνια, ποζιτρόνια κλπ), τότε οι κοσμικές ακτίνες που ανιχνεύει το AMS θα περιείχαν τέτοια σωματίδια με «σκοτεινή» προέλευση. Η θεωρία προβλέπει ότι τα σωματίδια αυτά θα είχαν συγκεκριμένες υψηλές ενέργειες. Ήδη έχουν γίνει πολλές μετρήσεις του λόγου ηλεκτονίων- ποζιτρονίων. Τα συμβατικά θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν ότι σε υψηλότερες ενέργειες, η ποσότητα της αντιύλης στις κοσμικές ακτίνες θα μειώνεται γρηγορότερα απ ότι το ποσό της ύλης στις κοσμικές ακτίνες. Τα μοντέλα που παίρνουν υπόψη τους και αλληλεπιδράσεις της σκοτεινής ύλης προβλέπουν περίσσεια αντισωματιδίων. Στην προαναφερθείσα επιστημονική συνάντηση, παρουσιάστηκαν δεδομένα που δείχνουν τον λόγο αντιπρωτονίων πρωτονίων σε ένα μεγάλο εύρος ενεργειών να παραμένει σχεδόν σταθερός, καθώς επίσης και δεδομένα που δείχνουν ότι ο λόγος ορμής φορτίου για πρωτόνια και πυρήνες ηλίου είναι υψηλότερος απ΄ ότι αναμενόταν στις υψηλότερες ενέργειες. Σύμφωνα με τον John Ellis, θεωρητικό φυσικό υψηλών ενεργειών στο CERN: «τα δεδομένα αυτά είναι περισσότερο ακριβή σε σχέση με τα προηγούμενα και θα μπορούσαν να μας δώσουν τη δυνατότητα ελέγχου των θεωρητικών μοντέλων παραγωγής αντιπρωτονίων πρωτονίων στο σύμπαν». Ο Γενικός Διευθυντής του CERN Rolf Heuer δηλώνει ότι: «τα ανεξήγητα αποτελέσματα στην επιστήμη συχνά αποτελούν ερέθισμα και πρόκληση στην επιστημονική κοινότητα, ανεξαρτήτως του αν είναι κανείς θεωρητικός ή πειραματικός φυσικός. Ίσως να υποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι κάποιας μεγάλης ανακάλυψης ή ενός νέου μυστηρίου». Για να διακρίνουμε εάν τα νέα φαινόμενα σχετίζονται με τη σκοτεινή ύλη ήδη διεξάγονται εκ νέου μετρήσεις στο AMS. Οι συζητήσεις ανάμεσα στους επικεφαλής ερευνητές των πειραμάτων IceCube, Pierre Auger Observatory, Fermi-LAT, H.E.S.S. και CTA, των Telescope Array, JEM-EUSO και ISS-CREAM και μερικούς από τους σημαντικότερους παγκοσμίως θεωρητικούς φυσικούς, ίσως υποδείξουν τις νέες κατευθύνσεις που θα πρέπει να ακολουθήσει μελλοντικά η έρευνα στο πεδίο των κοσμικών ακτίνων. Το AMS είναι το μόνο σημαντικό πείραμα φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων που διεξάγεται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (International Space Station). Στα πρώτα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται σε τροχιά, το AMS συγκέντρωσε περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια γεγονότα κοσμικών ακτίνων (ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, πρωτόνια, αντιπρωτόνια και πυρήνες ηλίου, λιθίου, βορίου, άνθρακα, οξυγόνου) σε ενέργειες που φθάνουν τα TeV. http://physicsgg.me/2015/04/24/%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%cf%86%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%8c/

Το 2018 η εκτόξευση του ισχυρότερου διαστημικού τηλεσκοπίου. Μπορεί σήμερα να είναι τα 25α «γενέθλια» του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, αφού ολοκληρώνονται δυόμισι δεκαετίες από την εκτόξευσή του, ωστόσο μία ανάρτηση της NASA για μία κρίσιμη δοκιμή που ξεκινά στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον στο Χιούστον υπενθυμίζει πως προχωρά η κατασκευή του James Webb (JWST), ώστε να πάρει τα «σκήπτρα» από το Hubble τον Οκτώβριο του 2018. Η δοκιμή αφορά την ευθυγράμμιση των δύο πρώτων από τα 18 επιμέρους τμήματα από τα οποία θα αποτελείται το κύριο κάτοπτρο του James Webb. Χάρις σε αυτό το κάτοπτρο, το καινούριο διαστημικό τηλεσκόπιο θα γίνει το καλύτερο «παράθυρο» στο σύμπαν που διάθεταν ποτέ οι αστρονόμοι, ώστε να μελετήσουν ακόμη πιο μακρινές περιοχές στο διάστημα και, επομένως, ακόμη πιο πρώιμα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Το James Webb κατασκευάζεται σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή και την καναδική διαστημική υπηρεσία, ενώ θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από το Hubble. Έτσι, θα μπορεί να «δει» ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, φθάνοντας έως και 200 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. «Θα είναι μια πανίσχυρη χρονομηχανή με υπέρυθρη όραση, η οποία θα παρατηρήσει τους πρώτους αστέρες και γαλαξίες που φώτισαν το νεαρό σύμπαν, πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η NASA στην ιστοσελίδα του James Webb. Το κόστος του πρότζεκτ αγγίζει σήμερα τα 8,8 δισ. δολάρια, από 3,5 δισ. που ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός. Επίσης, πρόσφατα ανέκυψαν τεχνικά προβλήματα στην κατασκευή ενός βασικού υποσυστήματος του τηλεσκοπίου, εγείροντας φόβους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πως το τηλεσκόπιο ίσως να μην έχει ολοκληρωθεί στον προβλεπόμενο χρόνο. Ωστόσο, σε συνάντηση που είχαν στα τέλη Μαρτίου με την αρμόδια επιτροπή του αμερικανικού Κογκρέσου, ανώτερα στελέχη της NASA διαβεβαίωσαν πως δεν θα υπάρξει καμία καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα. Το τηλεσκόπιο θα ζυγίζει 6,4 τόνους, ενώ το κύριο κάτοπτρό του θα έχει διάμετρο 6,5 μέτρα, σχεδόν τριπλάσια απ ό,τι το Hubble. «Επίσης, θα μας επιτρέψει να μελετήσουμε πολύ σκοτεινές περιοχές του σύμπαντος, όπου γεννιούνται νέα άστρα», δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μαρκ Κλάμπιν, μέλος του επιστημονικού επιτελείου του James Webb. Το JWST θα «βλέπει» στο υπέρυθρο φάσμα, γεγονός που θα επιτρέψει να καταγράψει ουράνια σώματα τα οποία βρίσκονται σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις. «Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η φωτοσυλλεκτική του ικανότητα θα είναι 70πλασια από του Hubble, θα μας επιτρέψει να παρατηρήσουμε ακόμη προγενέστερες εποχές της ιστορίας του σύμπαντος», αναφέρει ο Ματ Γκρινχάουζ, μέλος της ομάδας που είναι υπεύθυνη για τον επιστημονικό εξοπλισμό του τηλεσκοπίου. Επιπλέον, το JWST θα επεκτείνει την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, ερευνώντας πλανήτες σε μακρινά ηλιακά συστήματα, οι οποίοι δεν έχουν εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς οι τροχιές τους γύρω από τους «μητρικούς» τους αστέρες συγκαταλέγονται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη. «Το τηλεσκόπιο έχει πολλές πιθανότητες να εντοπίσει σε τέτοιους εξωπλανήτες βιολογικές υπογραφές, δηλαδή ενδείξεις ζωής», ο Γκρινχάουζ προσθέτει «Θα είναι εξοπλισμένο με όργανα που θα μας επιτρέψουν να μελετήσουμε φασματοσκοπικά την ατμόσφαιρα των εξωπλανητών. Έτσι, θα μπορούμε να ανακαλύψουμε τη σύστασή τους, κάτι που μεταφράζεται σε ένα μεγάλο βήμα προόδου για την αναζήτηση ζωής», συμπληρώνει. http://www.naftemporiki.gr/story/944487/to-2018-i-ektokseusi-tou-isxuroterou-diastimikou-tileskopiou

"PROGRESS Μ-27Μ" Η Τροχιακη μονάδα Soyuz-2.1a συνδεθηκε με το διαστημόπλοιο Progress M-27M. http://www.energia.ru/en/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-23.html

Το Hubble στα 25: Οι πέντε σημαντικότερες ανακαλύψεις. Από την ημέρα που ο Γαλιλαίος αποφάσισε να στρέψει το τηλεσκόπιό του στον ουρανό στις αρχές του 17ου αιώνα, κανένα επιστημονικό όργανο δεν έχει μεταμορφώσει την Αστρονομία όσο το Hubble, το οποίο γιορτάζει τα 25 χρόνια λειτουργίας του την Παρασκευή 24 Απριλίου. Ακόμα και για το ευρύ κοινό, οι θεαματικές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου έφεραν νέα διαύγεια στην εικόνα μας για το Σύμπαν. Το Hubble εκτοξεύτηκε το 1990 σε μια από τις σημαντικότερες αποστολές του διαστημικού λεωφορείου Discovery. To Hubble, με κάτοπτρο 2,4 μέτρων και μήκος 13 μέτρα, κινείται σε τροχιά ύψους 569 χιλιομέτρων (Πηγή: NASA) Λίγο αφότου τέθηκε σε τροχιά, οι σχεδιαστές του ανακάλυψαν έντρομοι ότι το πολύτιμο όργανο, του οποίου η κατασκευή κόστισε 2,5 δισ. δολάρια, ήταν μυωπικό και έδινε θολές εικόνες. Η λύση δόθηκε με την αναβάθμιση του τηλεσκοπίου το 1990, στην πρώτη από συνολικά πέντε αποστολές επισκευής και αναβάθμισης, από τις οποίες η τελευταία πραγματοποιήθηκε το 2009. Σήμερα, οι διαχειριστές του οργάνου στο Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη δίνουν στο Hubble περίπου πέντε χρόνια ζωής. Πέντε σημαντικές ανακαλύψεις: Επιταχυνόμενη διαστολή: Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 το Hubble βοήθησε τους αστρονόμους να αντιληφθούν ότι η διαστολή του Σύμπαντος όχι μόνο δεν επιβραδύνεται αλλά αντίθετα επιταχύνεται. Η ανακάλυψη ήρθε περίπου έξι δεκαετίες αφότου ο αμερικανός αστρονόμος Έντουιν Χαμπλ, προς τιμήν του οποίου βαφτίστηκε το τηλεσκόπιο, διαπίστωσε ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά διαστέλλεται. Τρία μέλη της ομάδας που δημοσίευσε την ανακάλυψη έχουν να ευχαριστούν το Hubble για το Νόμπελ Φυσικής με το οποίο τιμήθηκαν. Η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος αποδίδεται σήμερα στη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδη δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα. Η φύση της παραμένει εντελώς άγνωστη. Η ηλικία του Σύμπαντος: Η μέτρηση του ρυθμού διαστολής και άλλων κοσμολογικών παραμέτρων επέτρεψε για πρώτη φορά τον ακριβή υπολογισμό της ηλικίας του Σύμπαντος: περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Μαύρες τρύπες: Ήδη από τη δεκαετία του 1960, οι θεωρητικοί φυσικοί υποψιάζονταν ότι ορισμένοι γαλαξίες πρέπει να κρύβουν μαύρες τρύπες στην καρδιά τους. Το Hubble επιβεβαίωσε τις υποψίες και με το παραπάνω -μαύρες τρύπες πιστεύεται σήμερα ότι κρύβονται στα κέντρα σχεδόν όλων των γαλαξιών. Επιπλέον, το Hubble έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γαλαξιών και η μάζα τους σχετίζεται με βασικές γαλαξιακές ιδιότητες. Χτύπημα στον Δία: Το 1994, λίγους μόνο μήνες μετά την πρώτη αναβάθμιση του Hubble, το τροχιακό τηλεσκόπιο είδε κομμάτια του κομήτη Shoemaker-Levy 9 να πέφτουν στον Δία και να αφήνουν γιγάντια σημάδια. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια σύγκρουση καταγραφόταν σε πραγματικό χρόνο, και κατέστησε σαφές ότι η Γη δεν είναι ασφαλής. Βαθύ Πεδίο: Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Hubble μετέδωσε μια σειρά ιστορικών εικόνων αυτού που που οι αστρονόμοι ονομάζουν «Βαθύ Πεδίο». Για δέκα συνεχόμενες μέρες, το τηλεσκόπιο μελέτησε μια πολύ μικρή, φαινομενικά άδεια περιοχή του ουρανού στη Μεγάλη Άρκτο. Κοίταξε έτσι πιο μακριά από ποτέ στο χώρο και το χρόνο και εντόπισε 3.000 αντικείμενα, ορισμένα από τα οποία ήταν οι γηραιότεροι και πιο μακρινοί γαλαξίες που γνωρίζαμε ως τότε. Έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί κι άλλες τέτοιες μελέτες, στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος Frontiers Field. H αλήθεια είναι ότι τα καλύτερα από τα σημερινά επίγεια τηλεσκόπια, με κάτοπτρα διαμέτρου γύρω στα 8 μέτρα, ξεπερνούν το Hubble σε αρκετούς ερευνητικούς τομείς. Όμως το Hubble παραμένει ασυναγώνιστο στο να κοιτά μακριά, και ίσως επιτρέψει στους αστρονόμους να δουν μέχρι τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Και μερικά στατιστικά στοιχεία. Από την εκτόξευσή του ως σήμερα, το Hubble έχει ολοκληρώσει περισσότερες από 1,2 εκατομμύρια παρατηρήσεις που αφορούν περισσότερα από 38.000 ουράνια σώματα. Έχει επίσης ολοκληρώσει 137.000 περιφορές γύρω από τη Γη διανύοντας συνολική απόσταση 3,4 δισ. χιλιομέτρων. Κάθε μήνα, 829 gigabyte δεδομένων προστίθενται στο αρχείο των παρατηρήσεων. Συνολικά έχουν συγκεντρωθεί 100 terabyte δεδομένων, τα οποία θα συνεχίσουν να αναλύουν οι αστρονόμοι για αρκετά ακόμα χρόνια Οι παρατηρήσεις του Hubble έχουν οδηγήσει σε περισσότερες από 12.800 επιστημονικές δημοσιεύσεις. Κατά μέσο όρο, κάθε δημοσίευση που βασίζεται σε δεδομένα του Hubble συγκεντρώνει διπλάσιες παραπομπές σε σχέση με άλλες μελέτες Από τις 200 αστρονομικές μελέτες που συγκεντρώνουν τις περισσότερες παραπομπές κάθε χρόνο, περίπου το 10% βασίζεται σε δεδομένα του Hubble O διάδοχός του Hubble, το διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Ουέμπ, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2018. Το κάτοπτρό του, με επιφάνεια διπλάσια σε σχέση με το Hubble, θα προσφέρει πρωτοφανή ανάλυση και θα κοιτάξει ακόμα πιο μακριά στο Σύμπαν. Οι εικόνες του όμως δεν θα είναι τόσο θεαματικές, αφού θα καλύπτουν κυρίως το υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, σε αντίθεση με το Hubble που βλέπει στο υπεριώδες, το ορατό και το υπέρυθρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231402392

Για πρώτη φορά, τηλεσκόπιο βλέπει το φως εξωπλανήτη. Πριν από ακριβώς 20 χρόνια, ο εξωπλανήτης 51 Pegasi b πέρασε στην ιστορία ως ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε γύρω από ένα κανονικό άστρο σαν τον Ήλιο. Είκοσι χρόνια μετά, γίνεται ο πρώτος εξωπλανήτης του οποίου το φως καταφέρνουν να ανιχνεύσουν οι αστρονόμοι. Από τους σχεδόν 2.000 εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, ελάχιστα έγιναν άμεσα ορατοί -οι περισσότεροι απλά χάνονται μέσα στη λάμψη των μητρικών τους άστρων. Η ύπαρξη του 51 Pegasi b, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1995 σε απόσταση περίπου 50 ετών φωτός στον αστερισμό του Πηγάσου, μπορεί να γίνει μόνο έμμεσα αντιληπτή: ο εξωπλανήτης προκαλεί με τη βαρύτητά του χαρακτηριστικές ταλαντώσεις στην κίνηση του μητρικού άστρου του Στη νέα μελέτη, όμως, οι ερευνητές κατάφεραν να ανιχνεύσουν ορατό φως που εκπέμπεται από τη μητρικό άστρο και ανακλάται στην ατμόσφαιρα του 51 Pegasi b πριν φτάσει τελικά στη Γη -ακριβώς όπως το ηλιακό φως ανακλάται στη Σελήνη και κάνει έτσι το δορυφόρο ορατό. Μέχρι σήμερα, η κύρια μέθοδος για τη μελέτη της ατμόσφαιρας εξωπλανητών ήταν η παρατήρηση του αστρικού φωτός που φιλτράρεται μέσα από την ατμόσφαιρα όταν ο πλανήτης τύχει να βρεθεί ανάμεσα στο άστρο του και τη Γη. Η νέα τεχνική υπερτερεί, αφού δεν απαιτεί το πέρασμα του πλανήτη ακριβώς μπροστά από το μητρικό άστρο του. Κλειδί ήταν το όργανο HARPS, το οποίο λειτουργεί συνδεδεμένο σε ένα τηλεσκόπιο 3,6 μέτρων που διαχειρίζεται το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO) στη Χιλή. Το HARPS, ένας από τους πλέον πετυχημένους κυνηγούς εξωπλανητών, είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει εξωπλανήτες από τις ταλαντώσεις που προκαλούν στα μητρικά άστρα τους. Καθώς το άστρο ταλαντώνεται ουσιαστικά πλησιάζει και μετά απομακρύνεται από τη Γη. Λόγω του φαινομένου Ντόπλερ, το φάσμα της ακτινοβολίας του άστρου μετατοπίζεται τη μία προς το ερυθρό (όταν το άστρο απομακρύνεται) και την άλλη προς το γαλάζιο (όταν το άστρο πλησιάζει). Στην περίπτωση του 51 Pegasi b, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πόρτο στην Πορτογαλία κατάφεραν να ανιχνεύσουν και μια δεύτερη ταλάντωση του φάσματος. Η δεύτερη αυτή ταλάντωση ήταν πιο αμυδρή, ωστόσο οι μετατοπίσεις προς το ερυθρό και το μπλε ήταν πιο έντονες. Οι ταλαντώσεις αυτές αντιστοιχούν σε αστρικό φως που ανακλάται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη πριν φτάσει στη Γη. Έχει μεγαλύτερες μετατοπίσεις επειδή ο πλανήτης κινείται πολύ γρήγορα σε σχέση με τους κλυδωνισμούς του άστρου. Η ανίχνευση αυτής της ταλάντωσης του φάσματος είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση -σαν να προσπαθεί να ανιχνεύσει το φως που ανακλάται σε μια μύγα καθώς περιφέρεται γύρω από έναν γλόμπο μακριά στον ορίζοντα. Παρόλα αυτά, τα δεδομένα του HARPS επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν με νέα ακρίβεια δύο βασικά χαρακτηριστικά του 51 Pegasi b: τη μάζα του, που είναι περίπου το ήμισυ της μάζας του Δία, και την κλίση της τροχιάς του, που είναι 9 μοίρες σε σχέση με τη Γη. Πολύ ακριβέστερες μετρήσεις θα είναι δυνατές όταν ένας νέος φασματογραφικός ανιχνευτής, με την ονομασία Espresso, εγκατασταθεί στο «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) του ESO στη Χιλή, και αργότερα με την ολοκλήρωση του «Ευρωπαϊκού Εξαιρετικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου» (E-ELT), επίσης στο ESO. Οι μετρήσεις των οργάνων αυτών θα επιτρέψουν στους αστρονόμους να μετρούν χαρακτηριστικά όπως η ανακλαστικότητα των εξωπλανητών, η οποία με τη σειρά της μπορεί να αποκαλύψει στοιχεία για την σύσταση της επιφάνειας και της ατμόσφαιρας Η μελέτη δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231402285

Βίντεο: πόσο μεγάλος είναι ο ήλιος; http://physicsgg.me/2015/04/24/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%ae%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82/

100 εκατ. φορές φωτεινότερα από τον Ήλιο τα πρώτα αστρικά σμήνη. Περισσότερα στοιχεία για τις ιδιότητες των πρώτων άστρων που δημιουργήθηκαν στο «νεαρό» σύμπαν, λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννησή του, ανακάλυψαν δύο Καναδοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του δυτικού Οντάριο. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές σε άρθρο τους στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, οι αστέρες αυτοί σχημάτιζαν σμήνη με εντυπωσιακά μεγάλη φωτεινότητα, η οποία σε ορισμένες φάσεις ξεπερνούσε έως και 100 εκατομμύρια φορές την ένταση του φωτός του Ήλιου. Τα πρώτα άστρα σηματοδότησαν το τέλος της κοσμικής «σκοτεινής εποχής» και δημιουργήθηκαν περίπου εκατό εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Για τη μελέτη τους, οι Αλεξάντερ Ντε Σόουζα και Σάντανου Μπασού από το Οντάριο δημιούργησαν ένα μοντέλο σε υπολογιστή, προσομοιώνοντας τη βαρυτική κατάρρευση δίσκων από αέρια, η οποία οδήγησε στον σχηματισμό τους. Με βάση την προσομοίωση, η διαδικασία ήταν χαοτική, με τα συσσωματώματα ύλης που δημιουργούνταν από τη βαρύτητα να στροβιλίζονται προς το κέντρο των δίσκων και να γίνονται έτσι οι «δομικοί λίθοι» των πρώτων άστρων. Μάλιστα, η φωτεινότητα των σωμάτων vα ήταν μεγαλύτερη όσο βρίσκονταν σε φάση πρωτοαστέρων, δηλαδή όσο συνεχιζόταν να αυξάνει η μάζα τους με τη βαρυτική κατάρρευση επιπλέον αερίων. Έτσι, ακόμη και ένα μικρό σμήνος με 10 ή 20 πρωτοαστέρες εξέπεμπε φως εξαιρετικά μεγάλης έντασης, για αρκετά εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Ενδεικτικά, η προσομοίωση έδειξε πως η φωτεινότητα ενός σχηματισμού από 16 πρωτοαστέρες αυξανόταν περιοδικά έως και 1.000 φορές, ξεπερνώντας έως και 100 εκατομμύρια φορές τη φωτεινότητα του Ήλιου. Όπως είναι γνωστό από την κοσμολογία, τα αρχικά άστρα είχαν πολύ μικρό χρόνο «ζωής». Ωστόσο, πρόλαβαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του σύμπαντος, αφού παρήγαγαν τα πρώτα βαρέα στοιχεία, όπως άνθρακα και οξυγόνο, στα οποία βασίσθηκε αργότερα η ανάπτυξη ζωής. Το φως από αυτά τα αστέρια χρειάσθηκε να διανύσει σχεδόν 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει στον πλανήτη μας, επομένως είναι πολύ αμυδρό για να παρατηρηθεί άμεσα από τους αστρονόμους στη Γη. Με βάση πάντως την προσομοίωση, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ο «διάδοχος» του Hubble που θα τεθεί σε τροχιά το 2018, θα μπορεί να ανιχνεύσει τα «υπολείμματα» του φωτός που εξέπεμψαν τα σμήνη πρωτοαστέρων. Συνεπώς, θα εξασφαλίσει στους επιστήμονες πολύτιμες πληροφορίες για ένα ακόμη πιο πρώιμο στάδιο της κοσμικής ιστορίας. http://www.naftemporiki.gr/story/943985/100-ekat-fores-foteinotera-apo-ton-ilio-ta-prota-astrika-smini

Διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα την «έγχρωμη όραση» Με αφορμή την εκτόξευση του Sentinel-2Α, η ESA σας προσκαλεί να πάρετε μέρος σε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα την «έγχρωμη όραση». Η συμμετοχή σας μπορεί να σας δώσει την ευκαιρία να κερδίσετε ένα ταξίδι στο κέντρο επιχειρήσεων της ESA για την εκδήλωση εκτόξευσης του δορυφόρου. Οι Sentinels είναι ένας στόλος δορυφόρων που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να παρέχουν μια πληθώρα δεδομένων και εικόνων που αποτελούν κεντρικό άξονα του προγράμματος Copernicus της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτό το μοναδικό πρόγραμμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης κάνει μια ριζική αλλαγή στον τρόπο που διαχειριζόμαστε το περιβάλλον μας, το πώς αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και ακόμα και τη διαφύλαξη της καθημερινής μας ζωής. Ο Sentinel-2 μεταφέρει ένα καινοτόμο όργανο πολυφασματικής απεικόνισης με 13 φασματικές ζώνες υψηλής ανάλυσης, για μια νέα προοπτική της γης και της βλάστησης. Η αποστολή αποτελείται από δύο δορυφόρους, με τον πρώτο - Sentinel-2A να έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στις 12 Ιουνίου. Πριν από την εκτόξευση, η ESA καλεί τους φωτογράφους να λάβουν μέρος σε έναν διαγωνισμό με θέμα «έγχρωμη όραση». Οι κριτές θα αναζητήσουν μια εικόνα που θα εκφράζει όχι μόνο αυτό το θέμα, αλλά θα συνδέεται επίσης με τομείς εφαρμογής της αποστολής (δείτε παρακάτω για συμβουλές). Δίνεται η μοναδική ευκαιρία να επισκεφθείτε το ESOC, κέντρο επιχειρήσεων της ESA στο Ντάρμσταντ, Γερμανία, ως επισκέπτης στη VIP εκδήλωση το βράδυ της εκτόξευσης. Τέσσερις επιλαχόντες θα λάβουν δώρο-πακέτα μέσω του ταχυδρομείου. Οι φωτογραφίες θα πρέπει να είναι η δική σας καλλιτεχνική ερμηνεία του θέματος «έγχρωμη όραση» μαζί με μια ή περισσότερες από τους τομείς εφαρμογής του Sentinel-2. Οι τομείς εφαρμογής περιλαμβάνουν τη βλάστηση (ή την έλλειψη της), τη γεωργία, την εναλλαγή τοπίου και τα εσωτερικά και παράκτια ύδατα. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει φωτογραφίες από ένα συνονθύλευμα από χωράφια, κοντινά πλάνα που δείχνουν τις περίπλοκες λεπτομέρειες ενός φύλλου, το φως του ήλιου που γλιστρά μέσα από τα δέντρα, η άκρη ενός αποψιλωμένου δάσους, τα μπλε και πράσινα χρώματα των κυμάτων σε μια παραλία ή τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος που αντανακλούν σε μια λίμνη. Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να συλλάβετε μια εικόνα του πώς η έγχρωμη όραση του Sentinel-2 εφαρμόζεται για τη δική σας γειτονιά. Να είστε δημιουργικοί - οι δυνατότητες είναι ατελείωτες! Πως να λάβετε μέρος: Οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφορτωθούν μέσω του blog http://blogs.esa.int/eolaunches/2015/04/13/competition-application-form/ Ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός τώρα και θα δέχεται συμμετοχές μέχρι τις 09:00 CEST (10:00 π.μ ώρα Ελλάδας) στις 18 Μαΐου 2015. Παρακαλούμε βεβαιωθείτε ότι έχετε διαβάσει τους κανόνες του διαγωνισμού και τους όρους και τις προϋποθέσεις για πλήρεις οδηγίες σχετικά με το πώς να συμμετέχετε, τις λεπτομέρειες σχετικά με την επιλεξιμότητα και πληροφορίες σχετικά με τα βραβεία. Μη διστάσετε να μοιραστείτε τις φωτογραφίες σας στο Twitter χρησιμοποιώντας το hashtag #colourvision στη δημοσίευση. Ακολουθήστε το @ESA_EO για την ανακοίνωση του νικητή, τους επιλαχόντες και τις τιμητικές διακρίσεις. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Diagonismhos_photographhias Πλάτωνας στον «Φαίδρο». Με ένα ρητό του μέγιστου Έλληνος φιλοσόφου ξεκινάει το εκπληκτικό timelapse βίντεο του Διεθνούς διαστημικού Σταθμού (ISS) ο οποίος περιστρέφεται σε τροχιά γύρω από την Γη. Το βίντεο δείχνει την ομορφιά του πλανήτη μας από εκεί που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Δηλαδή στην τροχιά της Γης. Αυτό όμως που μας τιμά και εμάς ως Έλληνες και αποδεικνύει την τεράστια επιρροή που έχουν ακόμα οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι ένα ρητό του Σωκράτουςγια το πως φαίνεται ο πλανήτης μας αν κάποιος βρεθεί ψηλά στο διάστημα και παρατηρήσει την Γη! Ο διάλογος με το επίμαχο ρητό είναι από το έργο του Πλάτωνος τον «Φαίδρο». Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=Dr_IsCQkd0s http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF-iss-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CE%B7%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%89%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF Δεκαοκτώ χιλιάδες ευρώ για 70 ημέρες. Δεκαοκτώ χιλιάδες ευρώ δίνει η NASA σε όποιον αποφασίσει να μείνει ξαπλωμένος στο κρεβάτι επί 70 ημέρες. Η αμερικάνικη υπηρεσία διαστήματος βάζει γερά το χέρι στην τσέπη για ερευνητικούς σκοπούς. Σκοπός της έρευνας είναι να μελετηθεί ο τρόπος αντίδρασης του ανθρώπινου οργανισμού σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Για όσους ενδιαφέρονται, ο υποψήφιος θα αναγκαστεί να είναι ξαπλωμένος με τη μεριά του κεφαλιού προς τα κάτω με μία κλίση έξι μοιρών για δύο μήνες και κάτι. «Όταν κάποιος είναι ξαπλωμένος σε κλίση έξι μοιρών, το αίμα του ανεβαίνει στο... κεφάλι, όπως συμβαίνει και σε συνθήκες διαστήματος», υποστηρίζει αξιωματούχος της NASA. Σύμφωνα με τα αμερικανικά δίκτυα, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να πληρούν κάποιες προυποθέσεις, όπως το να είναι υγιείς, με μεγάλη αντοχή, καθώς θα κληθούν να περάσουν σκληρές δοκιμασίες και να αποδείξουν ότι έχουν άριστη φυσική κατάσταση. Η έρευνα θα γίνει στο Flight Analog Research Unit του Χιούστον, προκειμένου να μελετηθούν οι επιπτώσεις της βαρύτητας στο ανθρώπινο σώμα. Η NASA θέλει να βρει τρόπους με τους οποίους οι αστροναύτες θα μπορούν να προσαρμοστούν καλύτερα όταν επιστρέψουν στη Γη. Κατά την παρατεταμένη διαμονή τους στο διάστημα, οι μύες των αστροναυτών ατροφούν καθώς, λόγω της έλλειψης βαρύτητας, όλες οι κινήσεις είναι εύκολες. Για όσους δεχτούν να συμμετάσχουν στην έρευνα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να κουνήσουν ούτε το δάκτυλό τους για δύο μήνες και κάτι. Σύμφωνα με αξιωματούχους της ΝASA, o εθελοντής που θα δεχτεί να παραμείνει καθηλωμένος στο κρεβάτι για 70 μέρες, θα μπορεί να σηκωθεί ορισμένες φορές μόνο και για να υποβληθεί σε συγκεκριμένες εξετάσεις. http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-18000-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E-%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CF%87%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-70-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BE%CE%B1%CF%80%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82

"PROGRESS Μ-27Μ" http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-22.html 200 Ελληνες μαθητες καλουν την Σαμανθα στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο. Δεν έχει κανείς κάθε μέρα την ευκαιρία να συνομιλήσει με έναν αστροναύτη για την υγιεινή διατροφή. Η Σαμάνθα Κριστοφορέτι, αστροναύτης της ESA, θα συνομιλήσει αύριο το απόγευμα ζωντανά από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου βρίσκεται, με εκατοντάδες μαθητές στην Ελλάδα, το Βέλγιο και τη Σουηδία. Για να επιβιώσουν στο βαθύ διάστημα οι άνθρωποι θα χρειάζονται μια συνεχή παροχή οξυγόνου, πόσιμο νερό και θρεπτικά τρόφιμα. Μια επιλογή είναι να επιτραπεί σε ένα βρώσιμο φυτό να φωτοσυνθέσει χρησιμοποιώντας φως και το διοξείδιο του άνθρακα από την εκπνοή της αναπνοής για να παραχθούν τόσο τρόφιμα (βιομάζα) όσο και αέριο οξυγόνο. Αυτή τη δυνατότητα ερευνά και η αστροναύτης της ESA, Σαμάνθα κατά την εξάμηνη παραμονή της στον Σταθμό στα πλαίσια της επιστημονικής αποστολής της Futura. Η Σαμάνθα διεξάγει μεταξύ άλλων ερευνητικά πειράματα για τη βιολογία και τη φυσιολογία του ανθρώπου χρησιμοποιώντας το out-of-this-world (έξω από αυτόν τον κόσμο) εργαστήριο με στόχο να βελτιώσει τη ζωή στη Γη ή να προετοιμάσει την περαιτέρω ανθρώπινη εξερεύνηση του ηλιακού μας συστήματος. Μέσα από ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη διατροφή θα προτρέψει τα παιδιά να τρώνε καλά και να ζήσουν ακολουθώντας έναν πιο υγιή τρόπο ζωής. Η ζωντανή μετάδοση θα ξεκινήσει στις 14:30 ώρα Ελλάδος και η σύνδεση με τη Σαμάνθα που βρίσκεται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα γίνει στις 15:00, και μπορείτε να την παρακολουθήσετε ζωντανά: Η εκπαιδευτική δραστηριότητα της ESA, "Food from Spirulina", βασίζεται στο έργο MELiSSA (Micro-Ecological Life Support System Alternative) της ESA, o στόχος του οποίου είναι να αναπτύξει την τεχνολογία που απαιτείται για ένα μελλοντικό σύστημα βιολογικής υποστήριξης της ζωής που θα απαιτείται για μακροπρόθεσμες πτήσεις του ανθρώπου στο διάστημα. Το 1ο ΕΚΦΕ Ηρακλείου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης συμμετέχει στο "Food from Spirulina". Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 2 μέρη. Στο 1ο μέρος πραγματοποιήθηκε πείραμα εκτίμησης παραγωγής οξυγόνου από καλλιέργεια σπιρουλίνας από 90 πενταμελής ομάδες μαθητών από 20 σχολεία της Κρήτης με τη χρήση ειδικής πειραματικής διάταξης που προμήθευσε η ESA, ενώ το 2ο μέρος περιλαμβάνει τη διενέργεια ημερίδας, που θα πραγματοποιηθεί στην Πανεπιστημιούπολη Βουτών Ηρακλείου αύριο Πέμπτη, 23 Απριλίου και θα περιλαμβάνει ζωντανή σύνδεση εν πτήση (In Flight Call) με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), όπου οι μαθητές θα μιλήσουν ζωντανά με την αστροναύτη της ESA, Σαμάνθα Κριστοφορέτι, η οποία θα απαντήσει σε ερωτήσεις τους. Εκτός από τους 200 μαθητές από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στην εκδήλωση θα συμμετέχουν και εκατοντάδες μαθητές που θα βρίσκονται σε ακόμη δύο προεπιλεγμένες τοποθεσίες, το Belgian Nuclear Research Center (SCK-CEN), Βέλγιο και το Framtidsmuseet, Σουηδία. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ESA στοχεύει ώστε τα παιδιά να κατανοήσουν τον μηχανισμό της φωτοσύνθεσης, ιδίως τo ρόλο της κάθε ουσίας στην παραγωγή τροφίμων (υδατάνθρακες) και οξυγόνο, καθώς επίσης και την κατανόηση των δυνατοτήτων για την ανακύκλωση στοιχείων σε κλειστά συστήματα, όπως είναι ο πλανήτης Γη, και να κάνουν μια σύνδεση με το περιβάλλον ενός διαστημικού σταθμού. Το ξεχωριστό σπίτι της Σαμάνθα για έξι μήνες της επιτρέπει να εμπνέει την επόμενη γενιά μηχανικών και επιστημόνων, καθώς μοιράζεται το ταξίδι της με τους νέους στη Γη και μέσα από το ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη διατροφή θα προτρέψει τα παιδιά να τρώνε σωστά και να ζήσουν ακολουθώντας έναν πιο υγιή τρόπο ζωής. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/200_Hellenes_mathethes_kalohun_te_Samhantha_sto_Diethnhe_Diastemikho_Stathmho Ατομικό ρολόι δεν «χάνει» ούτε ένα δευτερόλεπτο σε 15 δισ. χρόνια. Το ρεκόρ ακρίβειας κατέρριψε ένα πειραματικό ατομικό ρολόι στροντίου μετά την αναβάθμισή του, αφού πλέον δεν «χάνει» ούτε ένα δευτερόλεπτο σε 15 δισεκατομμύρια χρόνια δηλαδή περίπου όσο είναι και η ηλικία του σύμπαντος. Το ρολόι αναβαθμίσθηκε από ερευνητές του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Μέτρων, Σταθμών και Τεχνολογίας και του πανεπιστημίου του Κολοράντο, καθώς ανήκει στο κοινό ινστιτούτο των δύο ιδρυμάτων. Έτσι, όπως περιγράφουν οι ερευνητές σε online άρθρο τους στο περιοδικό Nature Communications, μπόρεσαν να τριπλασιάσουν την ακρίβειά του. Η βελτίωση σημαίνει πως μπορεί να αξιοποιηθεί για τη μέτρηση των απειροελάχιστων διαφορών στη ροή του χρόνου ανάμεσα σε σημεία στα οποία είναι διαφορετική η ένταση του βαρυτικού πεδίου. Το φαινόμενο αυτό έχει προβλεφθεί από τον Αϊνστάιν στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και ονομάζεται βαρυτική διαστολή του χρόνου. Σημαίνει πως, με την αύξηση του ύψους και επομένως την εξασθένηση της γήινης βαρύτητας, ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα. Κάτι που λαμβάνεται υπόψη στα συστήματα GPS, για τον σωστό προσδιορισμό των γεωγραφικών συντεταγμένων. «Χάρις στις επιδόσεις του ρολογιού, μπορούμε να μετρήσουμε την επίδραση της βαρυτικής διαστολής του χρόνου ακόμη και σε ύψος μόλις 2 εκατοστών από την επιφάνεια του εδάφους. Επομένως, είμαστε κοντά στο να κάνουμε πράξη τη σχετικιστική γεωδαισία», αναφέρει στο σάιτ του Εθνικού Ινστιτούτου Μέτρων, Σταθμών και Τεχνολογίας ο Γιουν Γιε, ερευνητής στο ίδρυμα. Στόχος της σχετικιστικής γεωδαισίας είναι η αξιοποίηση ενός δικτύου ρολογιών ως βαρυτικών αισθητήρων, για την τρισδιάστατη μέτρηση του σχήματος της Γης με πρωτόγνωρη ακρίβεια. Όπως ο Γιε, έτσι και άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα όταν κατασκευασθούν ατομικά ρολόγια που θα μπορούν να «αντιληφθούν» τη βαρυτική διαστολή του χρόνου σε ύψος 1 εκατοστό. Η «καρδιά» του ρολογιού είναι μία στήλη 30 x 30 εκατοστών όπου, με τη βοήθεια ενός ισχυρού λέιζερ, λίγες χιλιάδες άτομα στροντίου διατηρούνται σε μια ειδική διάταξη που αποκαλείται οπτικό πλέγμα. Η αναβάθμιση του ρολογιού είχε να κάνει κυρίως με τη μείωση των σφαλμάτων που οφείλονται στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Γι αυτό τον σκοπό, οι ερευνητές κατασκεύασαν μία «ασπίδα» που περιβάλλει τον θάλαμο κενού όπου βρίσκονται τα άτομα, ώστε η διάταξη να μπορεί πλέον να λειτουργήσει σε θερμοκρασία δωματίου, και όχι μόνο σε ακραία χαμηλή θερμοκρασία, όπως συνέβαινε προηγουμένως. http://www.naftemporiki.gr/story/943444/atomiko-roloi-den-xanei-oute-ena-deuterolepto-se-15-dis-xronia

Η Rosetta κατέγραψε την εκτόξευση ύλης από το εσωτερικό του διαστημικού βράχου. Καθώς ο κομήτης 67P πλησιάζει προς τον Ηλιο φαίνεται ότι προκαλούνται διάφορα φαινόμενα σε αυτόν. Ενα από αυτά κατέγραψε το σκάφος Rosetta που εδώ και μήνες έχει τεθεί σε τροχιά γύρω του και τον παρατηρεί. Από το εσωτερικό του κομήτη εκτοξεύτηκαν ποσότητες ύλης γεγονός που το Rosetta κατάφερε να καταγράψει με την κάμερα Osiris. Η ΕSA έδωσε στη δημοσιότητα ένα animation του φαινομένου το οποίο οι επιστήμονες δεν είχαν προβλέψει και προσπαθούν τώρα να βρουν εξήγηση για αυτό. Μια πρώτη εικασία είναι ότι ο ο πίδακας ύλης δημιουργήθηκε από το λιώσιμο του πάγου που βρίσκεται παγιδευμένος στο εσωτερικό του κόμητη καθώς αυτός πλησιάζει τον Ηλιο. Αυτό που προβληματίζει τους ειδικούς είναι ότι ο πίδακας δημιουργήθηκε στην πλευρά του κομήτη που δεν ήταν εκτεθειμένη το συγκεκριμένο χρονικό σημείο στον Ηλιο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=696986

Τηλεσκόπια συνδέονται σε παγκόσμιο αστεροσκοπείο. Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ξεκίνησαν την προσπάθεια δημιουργίας του Event Horizon Telescope (EHT). Δεν πρόκειται για ένα νέο τηλεσκόπιο αλλά για τη σύνδεση όλων των ισχυρών επίγειων τηλεσκόπιων δημιουργώντας ένα υπερ-τηλεσκόπιο. Στόχος είναι να μπορέσουν οι αστρονόμοι να διεισδύσουν με το EHT στο κέντρο του γαλαξία μας και να παρατηρήσουν τη γιγάντια μελανή οπή που βρίσκεται εκεί. Οι επιτελείς αυτής της προσπάθειας ευελπιστούν ότι με το EHT θα έχουν τη μέχρι σήμερα πιο «καθαρή» θέα του κέντρου του Γαλαξία και των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα εκεί. Αν αυτή η σύνδεση των ισχυρών τηλεσκοπίων του πλανήτη επιτευχθεί θα δημιουργηθεί ένα όργανο με δυνατότητες και ισχύ χίλιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Ήδη έχουν συνδεθεί το τηλεσκόπιο SPT στον Νότιο Πόλο με το τηλεσκόπιο Pathfinder Experiment στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή και το τηλεσκόπιο Large Millimeter Telescope στο Μεξικό. Όταν η σύνδεση ολοκληρωθεί το σούπερ τηλεσκόπιο που θα έχει δημιουργηθεί θα στοχεύσει τη μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία μας που έχει λάβει την ονομασία Τοξότης Α*. Η μαύρη τρύπα του Γαλαξία απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Οι ερευνητές που θα συμμετέχουν στις παρατηρήσεις θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν τον περίφημο «ορίζοντα γεγονότων». Πρόκειται για το σημείο μιας μαύρης τρύπας είναι το «σημείο χωρίς επιστροφή», δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Με απλά λόγια όταν η ύλη σε οποιαδήποτε μορφή της (άστρα, αέρια ακόμη και το φως) βρεθεί στον ορίζοντα των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη, θα τη ρουφήξει η μαύρη τρύπα. Μέχρι σήμερα υπάρχουν οι θεωρητικές αναφορές για την ύπαρξη του ορίζοντα γεγονότων και κάποια έμμεσα ίχνη του. Οι επιστήμονες αναζητούν εδώ και χρόνια κάποιες απτές αποδείξεις της παρουσίας του ορίζοντα γεγονότων και το EHT ίσως να καταφέρει να τις εντοπίσει. Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να συλλέξουν νέα δεδομένα με τα οποία θα ελέγξουν τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν αλλά και τη συμπεριφορά των μελανών οπών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231401898

Κατασκοπεύοντας τις ραδιοεκπομπές ενός μοναχικού ηλεκτρονίου. Για πρώτη φορά, ερευνητές του MIT κατάφεραν να ανιχνεύσουν τα ραδιοκύματα ενός μεμονωμένου ηλεκτρονίου -ένα εντυπωσιακό επίτευγμα που ίσως ανοίγει το δρόμο για την απάντηση ενός κρίσιμου ερωτήματος για τα φευγαλέα σωματίδια νετρίνα. Οι φυσικοί γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι τα φορτισμένα σωματίδια όπως τα ηλεκτρόνια ακολουθούν σπειροειδείς τροχιές και εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία -ραδιοκύματα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το φαινόμενο ονομάζεται ακτινοβολία κύκλοτρου και αξιοποιείται σήμερα σε πολλές εφαρμογές όπως η παραγωγή ακτίνων Χ. Καθώς εκπέμπουν ακτινοβολία, τα σωματίδια σταδιακά χάνουν ενέργεια και κινούνται σε ολοένα και πιο κλειστές τροχιές. Παράλληλα, η συχνότητα της ακτινοβολίας αυξάνεται. Οι ερευνητές του προγράμματος «Project 8» στο MIT μελέτησαν ηλεκτρόνια που παράγονται όταν το μέταλλο ρουβίδιο-83 υφίσταται ραδιενεργή διάσπαση και μετατρέπεται σε αέριο κρυπτό-83. Κατά την απελευθέρωσή τους τα ηλεκτρόνια έχουν συγκεκριμένη ενέργεια, και οι ερευνητές γνώριζαν πως, αν τα οδηγούσαν σε ένα μαγνητικό πεδίο, τα ραδιοκύματά των ηλεκτρονίων θα είχαν συγκεκριμένη συχνότητα. «Είναι η ίδια συχνότητα που χρησιμοποιείται στις στρατιωτικές επικοινωνίες -26 gigahertz» σχολιάζει ο Τζο Φορμάτζιο, επίκουρος καθηγητής Φυσικής στο MIT και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Τα ηλεκτρόνια που προέκυψαν από τη διάσπαση του ρουβιδίου οδηγήθηκαν σε έναν μικρό θάλαμο εκτεθειμένο σε ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Ο ανιχνευτής που συναρμολόγησαν οι ερευνητές μπόρεσε να καταγράψει τις ραδιοεκπομπές μεμονωμένων ηλεκτρονίων για χρονικό διάστημα αρκετών millisecond, αρκετά για να δει τη συχνότητα της ακτινοβολίας να αυξάνεται καθώς τα ηλεκτρόνια κινούνταν στις σπειροειδείς, όλο και πιο κλειστές, τροχιές τους. Είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα, καθώς η ισχύς της ακτινοβολίας που ανιχνεύθηκε ήταν της τάξης του ενός τετράκις εκατομμυριοστού του watt. Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στην έγκριτη επιθεώρηση Physical Review Letters. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231401967 H αλήθεια είναι ότι η ενέργεια μεμονωμένων ηλεκτρονίων έχει μετρηθεί και στο παρελθόν, όπως επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως τα ηλεκτρόνια ουσιαστικά απορροφούνταν, ενώ με τη νέα τεχνική δεν καταστρέφονται στη διαδικασία. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους, η νέα τεχνική θα μπορούσε να επιτρέψει στους φυσικούς να απαντήσουν σε ένα ερώτημα που τους βασανίζει εδώ και δεκαετίες: ποια είναι η μάζα των νετρίνων; Δισεκατομμύρια νετρίνα περνούν κάθε δευτερόλεπτο μέσα από το σώμα μας και διαπερνούν τη Γη χωρίς να γίνονται αντιληπτά, καθώς δεν καταδέχονται να αλληλεπιδράσουν με την κανονική ύλη. Τα νετρίνα έρχονται σε διάφορες ποικιλίες, ή «γεύσεις», οι οποίες μπορούν μυστηριωδώς να μεταμορφώνονται η μία στην άλλη. Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να εφαρμόσουν την ίδια τεχνική στο τρίτιο, ένα ισότοπο του υδρογόνου του οποίου ο πυρήνας περιέχει ένα πρωτόνιο και δύο νετρόνια. Το τρίτιο υφίσταται βήτα ραδιενεργή διάσπαση, κατά την οποία το ένα νετρόνιο μεταμορφώνεται σε πρωτόνιο και εκπέμπει ταυτόχρονα ένα ηλεκτρόνιο και ένα νετρίνο. Το άθροισμα της ενέργειας του νετρίνου και του ηλεκτρονίου πρέπει να ισούται με τη συνολική ενέργεια που απελευθερώθηκε κατά τη ραδιενεργό διάσπαση. Και αυτό σημαίνει ότι, αν οι ερευνητές καταφέρουν να μετρήσουν την ενέργεια του ηλεκτρονίου κρυφακούγοντας τις ραδιοεκπομπές του μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο, θα μπορέσουν επιτέλους να υπολογίσουν την ενέργεια, και επομένως τη μάζα, των νετρίνων. Αυτός είναι εξάλλου ο στόχος ενός διαφορετικού ερευνητικού προγράμματος που ξεκινά στην Καρλσρούη της Γερμανίας, βασισμένο στον ανιχνευτή Katrin, ο οποίος θα απορροφά τα ηλεκτρόνια. Παραμένει άγνωστο ποιο πείραμα, το Katrin ή το Project 8, θα απαντήσει πρώτο στο ερώτημα. Μια βασική διαφορά είναι πάντως ότι ο ανιχνευτής Katrin καταλαμβάνει ένα ολόκληρο εργαστήριο, ενώ ο ανιχνευτής ραδιοκυμάτων χωράει στον πάγκο του εργαστηρίου. Οι δύο ερευνητικές ομάδες συνεργάζονται τώρα για την επιτάχυνση των μελετών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231401967