Δροσος Γεωργιος

Από το διάστημα η «σπίθα» για την ανάπτυξη ζωής στη Γη; Οι μετεωρίτες έπαιξαν τον ρόλο καταλύτη για την εμφάνιση έμβιων οργανισμών στη Γη, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Τζόρτζια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι διαστημικοί βράχοι μετέφεραν στον πλανήτη μας ένα εξωγήινο ορυκτό το οποίο, καθώς διαβρώθηκε από το νερό, λειτούργησε σαν “χημική σπίθα” για την ανάπτυξη ζωής. Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα, το ορυκτό αυτό είναι ο σρεϊβερσίτης, το οποίο υπάρχει στους μετεωρίτες με πυρήνα σιδήρου - νικελίου. Με την επαφή του με το νερό, ο σρεϊβερσίτης παρήγαγε φωσφορικά ιόντα, τα οποία ήταν απαραίτητα για την εμφάνιση των προβιοτικών μορίων. Όπως περιγράφουν οι ερευνητές σε πρόσφατο άρθρο τους στο περιοδικό Scientific Reports, με τα πειράματα που πραγματοποίησαν θέλησαν να καταλάβουν καλύτερα με ποιον τρόπο θα μπορούσε από το ορυκτό να προέλθουν τα φωσφορικά ιόντα. «Περίπου το 10% της ποσότητας κρυσταλλικού φωσφορικού άλατος φαίνεται να έχει δημιουργηθεί από σρεϊβερσίτη», σημειώνει ο Μάθιου Πάσεκ, αναπληρωτής καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα. «Μάλιστα, πιθανότατα το ίδιο να συμβαίνει και στον Άρη», σημπληρώνει. Αυτό που χρειαζόταν να προσδιορίσουν οι επιστήμονες είναι πώς ακριβώς συμπεριφέρθηκε ο σρεϊβερσίτης στο υδατικό περιβάλλον της Γης και ποια ήταν τα προϊόντα των αντιδράσεων. Γι' αυτό τον σκοπό, δημιούργησαν στο εργαστήριο μία προσομοίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών που επικρατούσαν στις πρώιμες φάσεις του πλανήτη μας, εκθέτοντας σε αυτές ένα δείγμα με τόση περιεκτικότητα σε σρεϊβερσίτη όση και στους μετεωρίτες. Οι αντιδράσεις που αναπαράχθηκαν έτσι στο εργαστήριο έμοιαζαν να είναι ίδιες με εκείνες που οδήγησαν στην εμφάνιση των μεταβολικών βιομορίων στη Γη. Ανάμεσά τους, της τριφωσφορικής αδενοσίνης (ΑΤΡ), ενός βιομορίου που λειτουργεί ως βραχυπρόθεσμη «βιολογική μπαταρία», η οποία αποθηκεύει ενέργεια μέχρι αυτή να χρειασθεί σε διάφορες βιολογικές διεργασίες, όπως η μετάδοση νευρικών παλμών και η συστολή των μυών. Επομένως, τα πειράματα έδειξαν πως προβιοτικά μόρια πιθανότατα υπήρχαν στις πρώιμες φάσεις της Γης, για τον σχηματισμό των οποίων πιθανότατα υπήρξε απαραίτητος ο βομβαρδσμός του πλανήτη από μετεωρίτες. http://www.naftemporiki.gr/story/1046288/apo-to-diastima-i-spitha-gia-tin-anaptuksi-zois-sti-gi

ΗΠΑ: Ξανάρχισε η παραγωγή πλουτωνίου για διαστημικές αποστολές. Έπειτα από προειδοποίηση της NASA για έλλειψη καυσίμων που απειλεί σημαντικές διαστημικές αποστολές, το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας ετοιμάζεται να παραδώσει την πρώτη ποσότητα πλουτωνίου-238 που παράγεται στις ΗΠΑ εδώ και 26 χρόνια. Σε αποστολές που φτάνουν σε μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο, εκεί όπου οι ηλιακοί συλλέκτες δεν επαρκούν, η μόνη ικανοποιητική πηγή ενέργειας είναι οι λεγόμενες «θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων», ή RTG. Τα συστήματα αυτά περιέχουν πλουτώνιο -238, το οποίο διασπάται αυθόρμητα και εκπέμπει θερμότητα για ολόκληρες δεκαετίες. Η θερμότητα αυτή αφενός διατηρεί ζεστά τα ηλεκτρονικά συστήματα του διαστημικού σκάφους, αφετέρου μπορεί να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια για τη λειτουργία τους. Από τις αποστολές Viking στον Άρη, μέχρι το ρομπότ Curiosity και το σκάφος New Horizons στον Πλούτωνα, συνολικά 27 διαστημικές αποστολές της NASA έχουν βασιστεί σε RTG. Οι θερμοηλεκτρικές γεννήτριες των αποστολών Voyager της δεκαετίας του 1970 συνεχίζουν ακόμα να λειτουργούν, επιτρέποντας στα ιστορικά σκάφη να επικοινωνούν με τη Γη από τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. To πλουτώνιο-238 είναι ιδανικό ισότοπο για αυτή τη χρήση, καθώς απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας (περίπου 1 watt ανά γραμμάριο) και δεν εκπέμπει ακτινοβολία που μπορεί να διαπεράσει ευαίσθητα υλικά σε μεγάλο βάθος, όπως συμβαίνει με άλλα ισότοπα του πλουτωνίου. Το πλουτώνιο δεν υπάρχει στη Γη σε φυσική μορφή, και μπορεί να παραχθεί μόνο σε πυρηνικούς αντιδραστήρες. Οι ΗΠΑ σταμάτησαν την παραγωγή πλουτωνίου-238 το 1988, και μέχρι πρόσφατα αγόραζαν από τη Ρωσία το πλουτώνιο-238 που χρειαζόταν η NASA και η πολεμική αεροπορία. Με αίτημα της NASA, η παραγωγή ξανάρχισε πριν από δύο χρόνια στο Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ, το οποίο υπάγεται στο αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας. Όπως αναφέρει τώρα το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, η παραγωγή έχει φτάσει μέχρι στιγμής τα 50 γραμμάρια διοξειδίου του πλουτωνίου-238. «Αυτό το σημαντικό επίτευγμα σηματοδοτεί μια νέα Αναγέννηση στην εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος» δήλωσε ο Τζον Γκράνσφελντ, υποδιευθυντής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA. Τα 50 γραμμάρια, πάντως, σίγουρα δεν επαρκούν, αν σκεφτεί κανείς ότι η θερμοηλεκτρική γεννήτρια του ρομπότ Curiosity στον Άρη περιέχει 4,8 κιλά και δίνει μόλις 110 watt ηλεκτρικής ισχύος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231138816 Το υπουργείο Ενέργειας σκοπεύει πάντως να αυξήσει την παραγωγή στο 1,5 κιλό το χρόνο. Στη διάθεση του υπουργείου παραμένουν σήμερα 35 κιλά πλουτωνίου-238, όμως μόνο το μισό έχει αρκετά μικρή ηλικία ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά -το συγκεκριμένο ισότοπο έχει χρόνο ημιζωής μόλις 87,7 ετών. Η χρήση ραδιενεργών υλικών σε διαστημικές αποστολές είχε παλαιότερα προκαλέσει αντιδράσεις στις ΗΠΑ, όμως το πλουτώνιο-238 έχει άψογο ιστορικό ασφάλειας. Η NASA διαβεβαιώνει μάλιστα ότι, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση, η πιθανότητα διαρροής του ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα θα ήταν μόνο μία στις δέκα. http://www.nasa.gov/pdf/604332main_APP%20MSL%20Launch%20Nuclear%20Safety%20FS%203-2-11.pdf Στην φωτογραφια η γεννήτρια πλουτωνίου του ρομπότ Curiosity που εξερευνά τον Άρη (Πηγή: NASA) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500047943 Εξήντα χρόνια διαστημικών σκουπιδιών. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρατάνε τα σκουπίδια τους όπου βρουν -και αυτό ισχύει ακόμα και στο Διάστημα. Η ακαταστασία που επικρατεί εκεί έξω γίνεται εμφανής σε αυτό το animation, το οποίο συνοψίζει έξι δεκαετίες συσσώρευσης διαστημικών σκουπιδιών σε ένα λεπτό. Το βίντεο δημιουργήθηκε για λογαριασμό της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας από τον Στούαρτ Γκρέι, λέκτορα του University College London, ο οποίος άντλησε δεδομένα από την υπηρεσία Space-track.org, η οποία χαρτογραφεί τα διαστημικά σκουπίδια διαμέτρου άνω των 10 εκατοστών. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του Science, http://news.sciencemag.org/space/2015/12/video-watch-60-years-space-junk-accumulate-1-minute το πρώτο σκουπίδι στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων ήταν ένα κομμάτι του πυραύλου με τον οποίο εκτοξεύτηκε το 1957 ο σοβιετικός Sputnik, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος. Μέχρι την εκτόξευση του σοβιετικού κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν το 1961, τα αδέσποτα αντικείμενα σε γήινη τροχιά είχαν αυξηθεί στα 200. Περίπου 9.000 διαστημικά σκουπίδια γυρόφερναν τη Γη μέχρι το 2007, όταν η Κίνα προχώρησε στη δοκιμή ενός βαλλιστικού πυραύλου που καταστρέφει δορυφόρους, χτυπώντας έναν δικό της ανενεργό δορυφόρο που έσπασε σε 2.000 κομμάτια. http://news.in.gr/world/article/?aid=771339 Ακόμα 2.000 νέα αντικείμενα δημιουργήθηκαν το 2009 στην πρωτοφανή σύγκρουση ενός τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου της Iridium με ανενεργό ρωσικό δορυφόρο. http://news.in.gr/world/article/?aid=985532 Δεδομένου ότι όλα αυτά τα θραύσματα κινούνται με ταχύτητες πολλών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ο κίνδυνος για τις διαστημικές αποστολές γίνεται όλο και μεγαλύτερος. Η κατάσταση είναι πλέον ανησυχητική, δεδομένου ότι τεχνολογία καθαρισμού της διαστημικής χωματερής ακόμα δεν υπάρχει. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500047873

Μεγάλος αστεροειδής περνά κοντά σήμερα από τη Γη. Θα μπορούσε να ονομασθεί και «αστεροειδής των Χριστουγέννων», καθώς η τροχιά του τον φέρνει σχετικά κοντά στη Γη σήμερα. Πρόκειται για τον «2003 SD220», έναν αρκετά μεγάλο αστεροειδή, μήκους δύο χιλιομέτρων, ο οποίος περνά σε απόσταση περίπου 10,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας (σχεδόν 28 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης) την παραμονή των Χριστουγέννων. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) διαβεβαίωσε ότι ο αστεροειδής, που θεωρείται «δυνητικά επικίνδυνος», δεν συνιστά απειλή τουλάχιστον για τα επόμενα 200 χρόνια, σύμφωνα με τους υπολογισμούς για την τροχιά του. Ο αστεροειδής, που μοιάζει με επιμήκη πατάτα, ανακαλύφθηκε το 2003 και η πορεία του μελετήθηκε από το Αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Τα επόμενα 12 χρόνια ο εν λόγω αστεροειδής, που δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, θα κάνει άλλα τέσσερα κοντινά περάσματα από τη Γη. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64307378

Το Φορτηγό πλοίο "Πρόοδος MS-01" ελλιμενίζεται στον ΔΔΣ Το Φορτηγό πλοίο (THC) «Πρόοδος MS-01" συνδέθηκε επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) στις 23 Δεκεμβρίου 2015 στις 13:27 MSK. Το ραντεβού του οχήματος με το ΔΔΣ και η σύνδεση στο χώρο υποδοχής "Pierce" (DC1) στην 34η στροφή της πτήσης εγινε αυτόματα υπό την επίβλεψη των ειδικών της PCO Επικεφαλής Επιχειρησιακού Κλιμάκιου Ελέγχου του ρωσικου τμήματος του ISS και τους Ρώσους μέλη του πληρώματος του ISS Sergei Volkov και Γιούρι Malenchenko. Με το TGK "Πρόοδος MS-01" παραδόθηκαν στον ISS 2436 κιλά διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των συστατικών του καυσίμου, το νερό και τα αποθέματα φυσικού αερίου απαραίτητα για τη φυσιολογική λειτουργία του σταθμού. Το πλοίο «Πρόοδος MS-01» ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου 2015 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.federalspace.ru/21918/ H SpaceX τα κατάφερε: Εκτόξευση πυραύλου στο Διάστημα, επιστροφή και κάθετη προσγείωσή του. H SpaceX τα κατάφερε: Εκτόξευση πυραύλου στο Διάστημα, επιστροφή και κάθετη προσγείωσή του Νέοι ορίζοντες ανοίγουν για τις διαστημικές αποστολές από ιδιωτικές εταιρείες στο Διάστημα, με το επίτευγμα της SpaceX του Έλον Μασκ: Η εταιρεία κατάφερε να πετύχει έναν από τους μεγάλους στόχους της: Την επιτυχή εκτόξευση στο Διάστημα, επιστροφή και κάθετη προσγείωση πυραύλου, με δυνατή την επαναχρησιμοποίησή του. H SpaceX τα κατάφερε μετά από μια κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες, και ως εκ τούτου ο Έλον Μασκ προέβη σε ξέφρενους πανηγυρισμούς μέσω Twitter, 11 satellites deployed to target orbit and Falcon has landed back at Cape Canaveral. Headed to LZ-1. Welcome back, baby! — Elon Musk (@elonmusk) December 22, 2015 There and back again pic.twitter.com/Ll7wg2hL1G — Elon Musk (@elonmusk) December 22, 2015 Falcon 9 standing on LZ-1 at Cape Canaveral pic.twitter.com/RZdfcH0exW — Elon Musk (@elonmusk) December 22, 2015 Αναλυτικότερα, ο πύραυλος Falcon 9 εκτοξεύτηκε με επιτυχία, έθεσε σε τροχιά 11 δορυφόρους τηλεπικοινωνιών, επέστρεψε στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ και προσγειώθηκε κάθετα, σε ένα επίτευγμα- ορόσημο για τις διαστημικές αποστολές, έναν τομέα στον οποίο επιζητάται η εξοικονόμηση πόρων μέσω επαναχρησιμοποίησης πυραύλων. Σημειώνεται ότι πρόκειται για μια σημαντικότατη ιστορική πρωτιά για την εταιρεία, λόγω του ύψους πτήσης και της επιτυχούς αποστολής εν γένει- αν και αν τα εύσημα για την πρώτη επιτυχή κάθετη προσγείωση πυραύλου μετά από εκτόξευση (αν και δεν έφτασε σε τέτοιο ύψος, δεν ολοκλήρωσε τέτοια αποστολή, ούτε πρόκειται για πυραύλους ίδιων διαστάσεων και ίδιων ταχυτήτων- επίσης, η SpaceX τα κατάφερε ως «δευτερεύοντα» στόχο, στο πλαίσιο μιας κανονικής, κατά τα άλλα εμπορικού χαρακτήρα αποστολής) τα κατέχει η Blue Origins του Τζεφ Μπέζος (κάτι που έσπευσε να επισημάνει ο ιδρυτής της Amazon στο Twitter δίνοντας συγχαρητήρια συνοδευόμενα από...σπόντα). Congrats @SpaceX on landing Falcon's suborbital booster stage. Welcome to the club! — Jeff Bezos (@JeffBezos) December 22, 2015 H συγκεκριμένη εκτόξευση ήταν η πρώτη που πραγματοποίησε η εταιρεία μετά την αποτυχία του Ιουνίου, όταν ο πύραυλος εξερράγη λεπτά μετά την εκτόξευση από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, κατά τη διάρκεια αποστολής μεταφοράς φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σημειώνεται πως η SpaceX έχει συμβόλαιο 1,6 δισ. με τη NASA για αποστολή προμηθειών στον ISS. Ο πύραυλος εκτοξεύτηκε από το Κανάβεραλ με το κύριο επίπεδο (main stage) του να επιστρέφει σε βάση προσγείωσης μετά από 10 λεπτά, σε σημείο 9,65 χλμ από το σημείο εκτόξευσης (ενώ το ανώτερο επίπεδο – upper stage- συνέχισε την αποστολή του). Γενικότερα, η επαναχρησιμοποίηση πυραύλων για διαστημικές αποστολές θα μειώσει δραστικά τα κόστη λειτουργίας της SpaceX στον έντονα ανταγωνιστικό ανερχόμενο τομέα των ιδιωτικών διαστημικών εταιρειών. Σε όλο τον κόσμο, αναλυτές και σχολιαστές είναι ενθουσιασμένοι, καθώς η όλη διαδικασία εξελίχθηκε ομαλά- και άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε, πρόκειται για μια πολύ σημαντική πρωτιά, καθώς το Falcon 9 έφτασε σε ύψος 200 χλμ, από τα οποία και επέστρεψε πίσω στη Γη. Οι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν για λογαριασμό της ORBCOMM και, όπως προαναφέρθηκε, η αποστολή αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη για την SpaceX, η οποία χρειαζόταν επειγόντως μια επιτυχία στον συγκεκριμένο τομέα – μετά την ανεπιτυχή αποστολή του Ιουνίου. Σημειώνεται πάντως ότι ο συγκεκριμένος πύραυλος μάλλον δεν θα χρησιμοποιηθεί ξανά, καθώς η εταιρεία σκοπεύει να τον κάνει «φύλλο και φτερό» προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι όλα πραγματικά εξελίχθηκαν όπως έπρεπε να εξελιχθούν. Έχοντας πια αποδείξει ότι η ιδέα των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων είναι πια εφικτή, ο Έλον Μασκ θεωρεί πως βρίσκεται σε καλό δρόμο για τον απώτατο στόχο του: η εκτόξευση της Τρίτης, δήλωσε, «ήταν ένα κρίσιμο βήμα προκειμένου να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια πόλη στον Άρη». «Όλα γι' αυτό γίνονται» είπε στους δημοσιογράφους. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1045511/h-spacex-ta-katafere-ektokseusi-puraulou-sto-diastima-epistrofi-kai-katheti-prosgeiosi-tou NASA: Ένα βήμα πιο κοντά στους εκτυπωμένους κινητήρες πυραύλων. Μια δοκιμή που έφερε ένα βήμα πιο κοντά την αξιοποίηση της τρισδιάστατης εκτύπωσης στην εξερεύνηση του διαστήματος, ολοκλήρωσαν πριν από λίγα 24ωρα επιστήμονες της NASA, στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας «εκτύπωσε» και συναρμολόγησε τα βασικά εξαρτήματα ενός κινητήρα πυραύλων, τον οποίο στη συνέχεια πυροδότησε με επιτυχία. Καταναλώνοντας για καύσιμα υγρό οξυγόνο και υδρογόνο, ο κινητήρας κατάφερε να παραγάγει το μέγιστο της προωθητικής δύναμης που προέβλεπαν οι προδιαγραφές του, χωρίς να παρουσιάσει κανένα πρόβλημα. Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες της NASA έδειξαν πως στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμοποιούνται «εκτυπωμένοι» κινητήρες τόσο σε νέα διαστημόπλοια όσο και σε σκάφη προσεδάφισης σε άλλους πλανήτες. Μία προοπτική που υπόσχεται όχι μόνο να αυξήσει τις δυνατότητες σχεδίασης καινούριων σκαφών, αλλά και να μειώσει σημαντικά το κόστος των διαστημικών αποστολών. «Κατασκευάσαμε και δοκιμάσαμε περίπου το 75% των εξαρτημάτων που θα διαθέτει ένας πλήρως λειτουργικός κινητήρας», αναφέρει στο σάιτ της NASA η Ελίζαμπεθ Ρόμπερτσον, επικεφαλής του πρότζεκτ. «Έτσι, αποδείξαμε πως η εκτύπωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια μεγάλη γκάμα απο εφαρμογές». Τα τελευταία τρία χρόνια, οι επιστήμονες «εκτύπωσαν» τα βασικότερα εξαρτήματα ενός κινητήρα, τα οποία δοκίμασαν ανεξάρτητα. Αυτή τη φορά συναρμολόγησαν τα εξαρτήματα, για να διαπιστώσουν πώς συμπεριφέρονται σαν σύνολο. Μάλιστα, η δοκιμή έγινε σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, όσο κι αυτές που αναπτύσσονται σε έναν συμβατικό κινητήρα. Αν και για το «κρας τεστ» χρησιμοποιήθηκε για καύσιμο ένα μείγμα υγρού υδρογόνου και οξυγόνου, το οποίο χρησιμοποιείται και στα συμβατικά συστήματα προώθησης των διαστημικών σκαφών, οι επιστήμονες σχεδιάζουν να επαναλάβουν τη δοκιμή, ανεφοδιάζοντας τον κινητήρα με μεθάνιο και υγρό οξυγόνο. Ο λόγος είναι πως τα δύο αυτά στοιχεία πιθανότατα υπάρχουν σε σχετική αφθονία στον Άρη, κάτι που θα σήμαινε πως μία διαστημική αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη θα μπορούσε να παράγει επίτοπου τα καύσιμα για την επιστροφή της. Όπως συμβαίνει και με την «εκτύπωση» οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου, για κάθε εξάρτημα δημιουργήθηκε το ηλεκτρονικό του σχέδιο, το οποίο ανέλαβε να κατασκευάσει ο εκτυπωτής, τοποθετώντας διαδοχικές στρώσεις από σκόνη μετάλλου, τις οποίες ένωνε μεταξύ τους με τη βοήθεια ενός λέιζερ. Χάρις στη συγκεκριμένη τεχνολογία, οι επιστήμονες μπόρεσαν σε ορισμένα εξαρτήματα να προσδώσουν χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν τα αντίστοιχα μέρη των συμβατικών πυραύλων. Επίσης, μείωσαν δραστικά τον χρόνο κατασκευής: περίπλοκα εξαρτήματα όπως οι βαλβίδες ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, τη στιγμή που με τη συμβατική τεχνική θα χρειαζόταν ένας χρόνος για να δημιουργηθούν. Στόχος της ομάδας από το Marshall είναι να συνεχίσει τις δοκιμές του κινητήρα, προσθέτοντας επιπλέον εξαρτήματα. Βιντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1045603/nasa-ena-bima-pio-konta-stous-ektupomenous-kinitires-puraulon Δύο δορυφόρους αγόρασε αμερικανική εταιρεία από την Ρωσία. Δύο δορυφόρους θα πουλήσει η ρωσική εταιρεία Dauria Aerospace σε αμερικανική εταιρεία έγινε γνωστό από ρωσικά ΜΜΕ. «Είμαστε χαρούμενοι που ολοκληρώσαμε το πρώτο μας ιδιωτικό συμβόλαιο. Είναι μια ιδιαίτερα επικερδής συμφωνία για εμάς», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το γραφείο του γενικού διευθυντή Sergei Ivanov της εταιρείας. Πρόκειται για δύο δορυφόρους Perseus-M οι οποίοι βρίσκονται ήδη σε τροχιά ενώ μαζί με τους δορυφόρους πωλήθηκαν και οι απαραίτητες άδειες για χρησιμοποίηση της τεχνολογίας. Η συνολική τιμή της συμφωνίας ανέρχεται μεταξύ 4,35 εκατ. και 6 εκατ. $ ανάλογα με την διακύμανση των τιμών των αδειών. Η Dauria Aerospace ιδρύθηκε το 2012 από τον ιδιοκτήτη της εταιρείας ηλεκτρονικών Technosila, Mikhail Kokorich ενώ εκτόξευσε τους δύο δορυφόρους το Ιούνιο του 2014. Η αμερικανική εταιρεία στην οποία πωλήθηκαν οι δορυφόροι είναι η Aquila Space η οποία παρέχει διαφάνειες πολυφασματικής επισκόπησης της Γης. http://www.pronews.gr/portal/20151222/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1

Αναβλήθηκε επ’ αόριστον η επόμενη επιστημονική αποστολή InSight της NASA στον Αρη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι υποχρεώθηκε να αναβάλει επί μακρόν την εκτόξευση της επιστημονικής αποστολής InSight στον 'Αρη, η οποία προγραμματιζόταν για τις αρχές του 2016, λόγω τεχνικού προβλήματος στο βασικό επιστημονικό όργανο. Το επόμενο «παράθυρο» για την εκτόξευση (ευνοϊκός συνδυασμός τροχιών Γης - 'Αρη) δεν θα συμβεί πριν την άνοιξη του 2018, πράγμα που σημαίνει ότι έως τότε η αποστολή μπορεί τελικά να ματαιωθεί. Το InSight (Ιnterior Exploration using Seismic Investigations Geodesy and Heat Transport), που κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Lockheed Martin, προγραμματιζόταν να «καθήσει» στην επιφάνεια του «κόκκινου» πλανήτη και να κάνει αναλύσεις στο υπέδαφός του. Κάτι τέτοιο αποτελεί διακαή πόθο των επιστημόνων, προκειμένου να ανακαλύψουν τα γεωλογικά μυστικά του γειτονικού πλανήτη, αλλά επίσης για να εξάγουν γενικότερα συμπεράσματα σχετικά με ον σχηματισμό των βραχωδών πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. Το προβληματικό -λόγω μιας διαρροής- όργανο που «φρέναρε» την εκτόξευση, είναι ένας υπερευαίσθητος σεισμογράφος, που έχει κατασκευάσει το γαλλικό διαστημικό κέντρο CNES στην Τουλούζη και ο οποίος μπορεί να καταγράψει κινήσεις του εδάφους τόσο ανεπαίσθητες όσο η διάμετρος ενός ατόμου. Για «βαρύ πλήγμα» έκανε λόγο ο πρόεδρος του CNES Ζαν-Ιβ Λε Γκολ. «Ευτυχώς ανακαλύψαμε το πρόβλημα όσο το όργανο βρισκόταν ακόμη στη Γη», πρόσθεσε. «Είναι η πρώτη φορά που ένα τόσο ευαίσθητο όργανο κατασκευάσθηκε, όμως συνέβη μια ανωμαλία που απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Οι ομάδες μας θα βρουν μια λύση για να το διορθώσουν, όχι όμως έγκαιρα για να γίνει η εκτόξευση εντός του 2016», δήλωσε ο Μαρκ Πιρσέρ, διευθυντής του CNES. Η NASA ήδη συνεργάζεται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό διαστήματος (ESA) για τρεις μελλοντικές αποστολές στον 'Αρη (ExoMars). Σχεδιάζει να στείλει ένα ακόμη ρομποτικό ρόβερ την επόμενη δεκαετία, ενώ το αποκορύφωμα θα είναι πρώτη επανδρωμένη αποστολή στην μεθεπόμενη δεκαετία (μετά το 2030). http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64306913 Μέχρι και... πατάτες από τον Άρη σχεδιάζει η ΝΑSΑ! Στον «Αρειανό», το κινηματογραφικό δράμα του Ridley Scott, ο πρωταγωνιστής Matt Damon για να επιζήσει στον Άρη αναγκάζεται να καλλιεργήσει πατάτες στον πλανήτη. Τώρα οι επιστήμονες σκοπεύουν να κάνουν την... επιστημονική φαντασία πραγματικότητα. Η ΝΑΣΑ, σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Κέντρο Πατάτας στο Περού, έχει σκοπό ξεκινήσει να καλλιεργεί πατάτες στην Γη, σε συνθήκες αντίστοιχες με αυτές στον «Κόκκινο Πλανήτη». Σε εργαστηριακό περιβάλλον το οποίο θα μιμείται τις συνθήκες ατμόσφαιρας αλλά και το έδαφος του Άρη, θα καλλιεργηθούν στην έρημο La Joya πατάτες. Στην ατμόσφαιρα του Άρη υπάρχει 95% διοξείδιο, αναφέρει το Διεθνές Κέντρο Πατάτας. Αν το πείραμα πετύχει, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για διαστημικές φάρμες όχι μόνο στο Άρη αλλά και την Σελήνη και άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Σύμφωνα με τον Joel Ranck του διεθνούς κέντρου, αν οι επιστήμονες κατορθώσουν να καλλιεργήσουν πατάτες στις ακραίες συνθήκες του διαστήματος, τότε σίγουρα θα σώσουν πολλές ζωές και στην Γη. Η έναρξη της καλλιέργειας της πατάτας πηγαίνει πίσω στο 2.500 π.Χ. στο Περού, ενώ όπως σημειώνεται είναι γνωστό που η πατάτα μπορεί να επιβιώσει σε ακραίες συνθήκες. http://www.pronews.gr/portal/20151223/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B1

Νέες εικόνες της Δήμητρας από την «Αυγή» Tο διαστημικό σκάφος Dawn (Αυγή) της NASΑ που βρίσκεται πλέον στην τελική και χαμηλότερη από κάθε άλλη φορά τροχιά του γύρω από τη Δήμητρα (Ceres), έστειλε τις καλύτερες έως τώρα εικόνες του μεγαλύτερου νάνου πλανήτη μεταξύ 'Αρη και Δία. Οι εικόνες -από υψόμετρο 385 χιλιομέτρων- αποκαλύπτουν ένα τοπίο γεμάτο ρωγμές και κρατήρες πάνω στην επιφάνεια του διαμέτρου 940 χιλιομέτρων σώματος. Η «Αυγή» θα παραμείνει σε αυτό το ύψος πάνω από τη Δήμητρα για πάντα. Η «Αυγή», πέρα από τις δύο κάμερες, έχει θέσει σε λειτουργία και άλλα επιστημονικά όργανα, μελετώντας τη Δήμητρα και το υπέδαφός της. Πριν φθάσει στη Δήμητρα τον Μάρτιο του 2015, το διαστημικό σκάφος είχε επισκεφθεί τον πρωτοπλανήτη Εστία το 2011-12. Η «Αυγή» είναι η πρώτη αποστολή σε έναν νάνο πλανήτη. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64306913

Ανακαλύφθηκε νέο είδος πετρώματος στη Σελήνη. Τελικά έχουμε να μάθουμε ακόμη πολλά για το φεγγάρι μας. Το κινεζικό ρόβερ «Γιουτού» ανακάλυψε ένα νέο είδος πετρώματος, άγνωστο έως τώρα, πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια. Η ανακάλυψη δείχνει ότι ο δορυφόρος της Γης έχει πιο πολύπλοκη γεωλογική σύσταση από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες. Το μικρό ρόβερ αποτελεί μέρος της μη επανδρωμένης αποστολής «Τσανγκ'ε» της Κίνας, που προσεληνώθηκε το Δεκέμβριο του 2013 (η πρώτη μετά από 40 περίπου χρόνια). Το ρομποτικό όχημα κινήθηκε στην «Μάρε Ίμπριουμ», μια μεγάλη περιοχή του βορείου σεληνιακού ημισφαιρίου, η οποία πιστεύεται ότι σχηματίσθηκε πριν από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια, όταν λάβα πλημμύρισε έναν γιγάντιο κρατήρα. Μία πρόσφατη πρόσκρουση έφερε στην επιφάνεια το αρχαίο βασαλτικό πέτρωμα, που είχε σχηματισθεί όταν η λάβα κρύωσε, και έτσι επέτρεψε στο «Γιουτού» (που στα κινεζικά σημαίνει «σμαραγδένιος λαγός») να «κοιτάξει» πίσω στον χρόνο, αναλύοντας γεωλογικά δείγματα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζονγκτσένγκ Λινγκ του Πανεπιστημίου Σαντόνγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", ανέλυσαν τα δείγματα του σεληνιακού βασάλτη και βρήκαν ότι περιέχουν συγκεντρώσεις ορυκτών διαφορετικές από εκείνες που περιέχουν τα πρώτα δείγματα, τα οποία είχαν συλλέξει οι αμερικανικές αποστολές «Απόλλων» και οι ρωσικές «Λούνα» στις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70. Όπως είπε ο Λινγκ, αυτό σημαίνει ότι το κινεζικό ρόβερ έπεσε πάνω σε ένα διαφορετικό είδος σεληνιακού πετρώματος. Το «Γιουτού», παρόλο που πλέον δεν μπορεί να κινηθεί, συνεχίζει τις γεωχημικές αναλύσεις του και ελπίζεται να κάνει κι άλλες ανακαλύψεις. Το «μητρικό» σκάφος «Τσανγκ'ε» (που σημαίνει «πορφυρό παλάτι») επίσης συνεχίζει να λειτουργεί, μελετώντας τη σεληνιακή επιφάνεια με το μόνο τηλεσκόπιο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται πάνω στο φεγγάρι. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64306915

Απειλή για τη Γη αποτελούν οι μακρινοί κομήτες "Κένταυροι" του διαστήματος! Γιγαντιαίοι κομήτες που κινούνται στα πέρατα του διαστήματος και αποκαλούνται από την επιστημονική κοινότητα «Κένταυροι», αλλά και κοντινοί αστεροειδείς, συνιστούν απειλή για τη Γη, σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με νεώτερη έκθεση επιστημόνων. Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακαλυφθεί εκατοντάδες τεράστιοι κομήτες στα απώτατα όρια του ηλιακού συστήματός μας, επισημαίνουν οι επιστήμονες στη μελέτη τους, που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Astronomy & Geophysics. Οι κομήτες αυτοί, που έχουν ονομαστεί «Κένταυροι», ακολουθούν ασταθείς τροχιές και ορισμένες φορές διασταυρώνονται με την πορεία των μεγάλων πλανητών, του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι συνθέτουν μία φυσική «ασπίδα» για τον πλανήτη μας. Ωστόσο, λόγω της βαρυτικής έλξης των πλανητών αυτών, οι κομήτες μπορεί καμιά φορά να αλλάξουν πορεία και να βρεθούν στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα που περιλαμβάνει τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη, τον Άρη και τη ζώνη των αστεροειδών. Ο κίνδυνος ένας κομήτης διαμέτρου 100 χιλιομέτρων να διασταυρωθεί με την τροχιά της Γης, υπολογίστηκε από τον Μπιλ Νάπιερ του Πανεπιστημίου του Μπάκιγχαμ: αυτό μπορεί να συμβεί 1 φορά κάθε 40.000-100.000 χρόνια. http://www.pronews.gr/portal/20151222/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82

Ιδιωτική αμερικανική εταιρεία εκτόξευσε πύραυλο στο διάστημα. Την πρώτη του επιτυχή πτήση έκανε σήμερα ο πύραυλος της ιδιωτικής αμερικανικής εταιρείας, SpaceX, μεταφέροντας 11 δορυφόρους στο διάστημα για τον πελάτη της εταιρείας ORBCOMM. Το βασικό επαναχρησιμοποιούμενο τμήμα του πυραύλου έκανε στροφή και επέστρεψε στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, προσγειωνόμενο άψογα κατακόρυφα στην αεροπορική βάση. Η εταιρεία είχε προσπαθήσει να στείλει στο διάστημα άλλο υλικό τον Ιούνιο, αλλά απέτυχε, ενώ το φορτίο, που προοριζόταν για τον Διεθνή Αεροδιαστημικό Σταθμό, καταστράφηκε. Ο νέος πύραυλος, με ύψος ανάλογο 23 ορόφων, εκτοξεύτηκε από την αεροπορική βάση του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ στις 03:29 ώρα Ελλάδας, με τη βάση του πυραύλου να επιστρέφει λίγα λεπτά αργότερα και να προσγειώνεται 9,6 χιλιόμετρα (6 μίλια) από το σημείο εκτόξευσης. Το συμβάν αποτελεί επιτυχία της εταιρείας Space Exploration Technologies (SpaceX), με έδρα την Καλιφόρνια και διευθυντή τον επιχειρηματία και εφευρέτη Ίλον Μασκ. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1045361/idiotiki-amerikaniki-etaireia-ektokseuse-puraulo-sto-diastima

Άρης: ρυάκια από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα. Τα διάσημα πλέον ρυάκια που αυλακώνουν την επιφάνεια του ‘Αρη, δεν έχουν κατ’ ανάγκη δημιουργηθεί από τρεχούμενο νερό, αλλά μπορεί να προέρχονται από «ξηρό πάγο», δηλαδή από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα, σύμφωνα με μια εναλλακτική εξήγηση γάλλων επιστημόνων. Τα αινιγματικά ρυάκια είναι σχετικά νέα από γεωλογική άποψη, μόνο λίγων εκατομμυρίων ετών, και μερικά από αυτά φαίνονται να σχηματίζονται ακόμη και σήμερα, πράγμα που έχει ενισχύσει τη θεωρία ότι περιοδικά στον κόκκινο πλανήτη τρέχει νερό. Όμως οι ερευνητές Σεντρίκ Πιλορζέ και Φρανσουά Φορζέ των πανεπιστημίων του Παρισιού Sud και Κιουρί αντίστοιχα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωπιστημών «Nature Geoscience«, http://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/full/ngeo2619.html πιστεύουν ότι κάλλιστα μπορεί να υπάρχει και άλλη εξήγηση. Σύμφωνα με τη δική τους θεωρία (που προς το παρόν δεν έχει αποδειχθεί), τμήματα ξηρού πάγου που έχουν εγκλωβιστεί κάτω από την επιφάνεια του ‘Αρη, καθώς ξεπαγώνουν στο τέλος του χειμώνα, μετατρεπονται -μέσω της διαδικασίας της εξάχνωσης- σε αέριο διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό ασκεί αυξημένη πίεση στο επιφανειακό στρώμα από πάνω του, προκαλώντας έτσι κατολισθήσεις άμμου, οι οποίες δημιουργούν τα ρυάκια στις πλαγιές των λόφων. Η θεωρία δεν είναι τελείως νέα, αλλά οι γάλλοι επιστήμονες την υποστηρίζουν με νέα επιχειρήματα. Το μοντέλο τους σε υπολογιστή δείχνει με αριθμητικά στοιχεία ότι είναι δυνατό να ισχύει στην πραγματικότητα. Όπως εκτιμούν, τα περισσότερα ρυάκια – αλλά όχι κατ’ ανάγκη όλα- μπορούν να δημιουργηθούν μέσω μιας γεωλογικής διαδικασίας που δεν απαιτεί καθόλου νερό σε υγρή μορφή. «Οι διαδικασίες του ξηρού πάγου φαίνεται πως έχουν παίξει σημαντικότερο ρόλο στην εξέλιξη της αρειανής επιφάνειας από ό,τι προηγουμένως πιστεύαμε. Συνεπώς ο ρόλος του υγρού νερού στη δημιουργία ρυακιών πρέπει να αναθεωρηθεί, εγείροντας έτσι το ερώτημα κατά πόσο αυτό ήταν σημαντικό στο πρόσφατο παρελθόν του ‘Αρη», ανέφεραν οι γάλλοι γεωεπιστήμονες. Ο πλανητικός επιστήμονας Κόλιν Ντάντας της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ δήλωσε ότι η γαλλική θεωρία είναι ενδιαφέρουσα, αλλά το πιο πιθανό είναι πως στον ‘Αρη βρίσκονται σε εξέλιξη ταχυτόχρονα πολλές γεωλογικές διαδικασίες. «Θα ήταν απρόσμενο, αν μόνο μια διαδικασία εμπλεκόταν στη δημιουργία των ρυακιών», τόνισε. http://physicsgg.me/2015/12/22/%ce%ac%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%81%cf%85%ce%ac%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%80%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%be%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf/

«Αντίο, Εγκέλαδε»! Το διαστημικό σκάφος «Cassini» από το 2004 εξερευνά το σύστημα του Κρόνου. Το 2005 το «Cassini» έφτασε στον Εγκέλαδο, έναν μικρό παγωμένο δορυφόρο του πλανήτη. Το «Cassini» ανακάλυψε ότι από το νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου πίδακες υλικού ξεπηδούσαν με ορμή στο Διάστημα. Εκτοτε το «Cassini» συνέχισε να κάνει τακτικές επισκέψεις στον Εγκέλαδο αποκαλύπτοντας την παρουσία γκέιζερ που λειτουργούν με τρόπο παρόμοιο με τα γκέιζερ της Γης. Εχουν εντοπιστεί ως σήμερα περισσότερα από 100 γκέιζερ στο νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου τα οποία το «Cassini» χαρτογράφησε. Τα γκέιζερ υποδείκνυαν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του Εγκέλαδου. Σειρά μελετών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πράγματι στο εσωτερικό του Εγκέλαδου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή που με κάποιον τρόπο ανεβαίνει στην επιφάνεια και εκτοξεύεται στο Διάστημα μέσα από τα γκέιζερ. Στις 19 Δεκεμβρίου το «Cassini» πλησίασε τον Εγκέλαδο σε απόσταση περίπου 4 χιλιάδων χλμ. Οπως ανακοίνωσε η NASA, το «Cassini» δεν θα επισκεφτεί ξανά τον Εγκέλαδο. Τα κοντινότερα περάσματα του σκάφους από τον Εγκέλαδο θα γίνουν από εδώ και πέρα σε απόσταση το λιγότερο 16 χιλιάδων χλμ. μακριά από αυτόν. Στο τελευταίο του κοντινό πέρασμα το «Cassini» συνέλεξε δεδομένα από την επιφάνεια του Νότιου Πόλου και πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τη ροή θερμότητας σε εκείνες τις περιοχές. Πριν από λίγο καιρό ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon μελέτησαν τα δεδομένα που αφορούν το νερό που εκτοξεύεται από τα γκέιζερ του Εγκέλαδου και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έχει pH 11 ή 12. Το pH είναι ένας δείκτης που αποκαλύπτει πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι ένα υδατικό διάλυμα. Το pH του νερού του Εγκέλαδου είναι φιλικό για την παρουσία μικροβιακής ζωής παρόμοιας με εκείνης που υπάρχει στους ωκεανούς της Γης. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι το νερό του Εγκέλαδου έχει παρόμοια επίπεδα αλατότητας με εκείνα των ωκεανών της Γης. Το νερό του Εγκέλαδου περιέχει επίσης ποσότητες ανθρακικού νατρίου (σόδα), για αυτό και οι ερευνητές έσπευσαν να τον ονομάσουν «ωκεανό σόδας». Σύμφωνα με τους ερευνητές η χημική σύσταση του ωκεανού του Εγκέλαδου είναι παρόμοια με εκείνη της λίμνης Mono στην Καλιφόρνια και της λίμνης Magadi στην Κένυα. Δεν είναι όμως ο Εγκέλαδος το μοναδικό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα στο οποίο υπάρχει ένας υπόγειος ωκεανός. Το πρώτο σώμα στο οποίο οι επιστήμονες ανίχνευσαν την ύπαρξη υπόγειου ωκεανού ήταν η Ευρώπη, το παγωμένο φεγγάρι του Δία. Τα δεδομένα που έστειλε από τον Πλούτωνα η αποστολή του «New Horizons» οδήγησαν κάποιους επιστήμονες στην εκτίμηση ότι και στον μακρινό πλανήτη νάνο είναι πιθανό να υπάρχει ένας υπόγειος ωκεανός. Εδώ και πολλά χρόνια οι διαστημικές υπηρεσίες εξετάζουν το ενδεχόμενο οργάνωσης μιας αποστολής εξερεύνησης των υπόγειων ωκεανών αφού σε ένα τέτοιο περιβάλλον υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να έχουν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής, έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Βασικό εμπόδιο στην εξερεύνηση των υπόγειων ωκεανών, τόσο στον Εγκέλαδο όσο και σε άλλους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος, είναι ότι αυτοί βρίσκονται σε βάθη πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων χλμ. κάτω από την παγωμένη τους επιφάνεια. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι πρέπει να κατασκευαστεί ένα σύνθετο προηγμένο σύστημα που θα περιλαμβάνει ένα πανίσχυρο τρυπάνι το οποίο θα καταφέρει να τρυπήσει την επιφάνεια και να διεισδύσει ως τον ωκεανό αλλά και ένα σκάφος ή κάποιο άλλο όργανο που θα τον εξερευνήσει. Ενα τέτοιο σύστημα δεν υπάρχει ακόμη και δεν είναι γνωστό αν υπάρχει διαθέσιμη τεχνολογία για να ξεκινήσει η κατασκευή του. Πάντως πριν από λίγους μήνες η NASA ανακοίνωσε ότι προκρίνει την οργάνωση μιας αποστολής στην Ευρώπη και ότι θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός επαναστατικού ρομπότ εξερεύνησης του ωκεανού της. Το ρομπότ αυτό θα έχει το σχήμα καλαμαριού και το πιο εντυπωσιακό του χαρακτηριστικό είναι ότι θα διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα που θα του επιτρέπει να λειτουργεί μετατρέποντας σε ενέργεια τα μεταβαλλόμενα μαγνητικά πεδία του δορυφόρου. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έσπευσε να σημειώσει ότι θέλει να οργανώσει και μια αποστολή στον Εγκέλαδο. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=763848

Εκτοξευτηκε το "Soyuz-2.1A" με το THC "ΠΡΟΟΔΟΣ MS-01» Ο μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-2.1a" με ένα νέο πλοίο μεταφοράς φορτίου το "Πρόοδος MS-01» εγκαινιάστηκε με επιτυχία από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 21 του Δεκέμβρη 2015 στις 11:44 MSK. Μετά από 9 λεπτά απο την εκτόξευση, στις 11:53 MSK το TGK "Πρόοδος MS-01" καθαρά διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και άρχισε το πρόγραμμα πτήσεων για 2 ημέρες σύγκλισης με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο ελλιμενισμός με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 23 Δεκέμβρη, 2015 στις 13:31 MSK. Το ραντεβού του οχήματος με το ΔΔΣ και η σύνδεση στο χώρο υποδοχής "Pierce" (DC1) έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί με αυτόματο τρόπο, υπό την επίβλεψη των ειδικών της DRM LOCT ISS RS και τα ρωσικά μέλη του πληρώματος του ΔΔΣ. Το TGK "MS Πρόοδος» θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένων των συστατικών του καυσίμου, το νερό και τα αποθέματα φυσικού αερίου απαραίτητα για τη φυσιολογική λειτουργία του σταθμού και για το πλήρωμα. Το Cargo διαστημικό σκάφος ειναι νέα τροποποίηση και το "Πρόοδος MS" είναι σχεδιασμένο απο την JSC "RSC" Energia " SP Korolev "και είναι το αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού του πλοίου" Progress M ". Το πλοίο διαθέτει ένα νέο σύστημα χειρισμού και εκ των υστέρων εξοπλισμού τηλεμετρίας στα ηλεκτρονικά σύγκλισης το σύστημα "Kurs-NA" protivometeoroidnoy επιπλέον προστασία και ψηφιακό έλεγχο στις μονάδες ελλιμενισμού και τον προσανατολισμό του πλοίου μεταφοράς. Οι περισσότερες από τις τεχνικές λύσεις που ενσωματώνονται στο σχεδιασμό του «Πρόοδος MS" θα χρησιμοποιηθουν για να δημιουργηθει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφορών (PTC) της νέας γενιάς, το οποίο αναπτύσσεται RSC «Energia». http://www.federalspace.ru/21911/ Το TGK "Progress M-28Μ" βυθίστηκε στον Ειρηνικό. Το TGK "Progress M-28Μ» ήταν μέρος του διαστημικού σταθμού απο τις 5, Ιούλη 2015. Μετά την ολοκλήρωση της κύριας αποστολής της παράδοσης των αγαθών των αναγκαίων για τη λειτουργία του ISS με τη βοήθεια των μηχανών έγινε συντρίμμια στον Ειρηνικό ωκεανό. http://www.federalspace.ru/21908/ Η ανθρωπότητα… ακούει το Σύμπαν. Όταν στις αρχές Δεκεμβρίου το διαστημόπλοιο LISA Pathfinder άφηνε πίσω του τη Γη για να διακριβώσει το πώς μια μελλοντική αποστολή θα μπορούσε να ερευνήσει για βαρυτικά κύματα – μια από τις πιο εντυπωσιακές προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας που «κλείνει» φέτος τα 100 χρόνια- ο Άλμπερτ Αϊνστάιν θα χαμογελούσε σίγουρα με ικανοποίηση. Όπως μαρτυρά και το όνομά της, η αποστολή LISA Pathfinder έχει σκοπό να ανοίξει τον δρόμο για την αποστολή eLISA, η οποία αναμένεται να ξεκινήσει το ταξίδι της σε περίπου 20 χρόνια. Είναι ασυνήθιστο να γίνεται μια δοκιμαστική αποστολή στο Διάστημα, όμως ασυνήθιστες έρευνες απαιτούν και ασυνήθιστες προσεγγίσεις. Σε περίπου δύο μήνες, όταν το διαστημόπλοιο θα έχει φτάσει σε απόσταση 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη προς την κατεύθυνση του Ηλιου οι επιστήμονες, πρώτα της ESA και μετά της NASA, θα είναι σε «συναγερμό». Μόλις 90 ημέρες θα έχει η κάθε Υπηρεσία στη διάθεσή της για να πραγματοποιήσει τα πειράματά της και να συγκεντρώσει τα απαραίτητα δεδομένα ώστε να αξιολογήσει τελικά εάν είναι δυνατό μια αποστολή σχεδιασμένη κατ’ αυτόν τον τρόπο να φέρει αποτελέσματα, ανιχνεύοντας βαρυτικά κύματα. Ο δρ Μάρτιν Χέγουιτσον, αστροφυσικός και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας ανάλυσης δεδομένων του LISA Pathfinder, μιλάει στην «Κ» για τον σχεδιασμό αυτής της πρωτοπόρας δοκιμαστικής αποστολής και τις ελπίδες των επιστημόνων για το μέλλον. – Γιατί ήταν απαραίτητη μια διαστημική αποστολή και δεν αρκούσαν τα πειράματα στο έδαφος; – Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες δεν μπορούν να δοκιμαστούν τα πάντα στο έδαφος. Ομως, όταν έχεις να κάνεις με τη βαρύτητα, τότε πρέπει σίγουρα να βγεις στο Διάστημα. Η γενική ιδέα της αποστολής είναι να διαπιστωθεί εάν κάποιες συγκεκριμένες τεχνολογίες, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη δημιουργία ενός διαστημικού παρατηρητηρίου βαρυτικών κυμάτων, λειτουργούν και πώς μπορούν να βελτιωθούν. Συγκεκριμένα θα εξετάσουμε την ικανότητά μας να θέσουμε δύο δοκιμαστικές μάζες σε ελεύθερη πτώση. Είναι ένα πρωτοπόρο εγχείρημα. Είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα επιχειρεί να φτιάξει ένα εργαστήριο φυσικής στο Διάστημα. – Πώς μπορούν δύο δοκιμαστικές μάζες να ανιχνεύσουν βαρυτικά κύματα; – Για να γίνει αυτό, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να μετρήσουμε της αλλαγές στον χωρόχρονο, δηλαδή την ακριβή απόσταση μεταξύ δύο απομακρυσμένων αντικειμένων και στη συνέχεια την αλλαγή που προκαλεί σε αυτή την απόσταση το πέρασμα ενός βαρυτικού κύματος ανάμεσά τους. Συγκεκριμένα, μέσα στο LISA Pathfinder μεταφέρουμε δύο δοκιμαστικές μάζες σε σχήμα κύβου, βάρους δύο κιλών και πλευράς τεσσάρων εκατοστών, φτιαγμένες από χρυσό και πλατίνα. Οι μάζες αιωρούνται η κάθε μια μέσα σε ένα προστατευτικό κέλυφος όπου υπάρχουν ανιχνευτές που καταγράφουν ανά πάσα στιγμή την παραμικρή μετακίνηση που αυτές υφίστανται. Σκοπός μας είναι να διασφαλίσουμε ότι δεν ασκείται κανενός είδους δύναμη πάνω στις μάζες, ώστε πράγματι να είναι σαν να αιωρούνται στο Διάστημα. Αυτό το κουτί ίσως να αποτελεί το πιο ήσυχο μέρος του ηλιακού μας συστήματος. – Η προσπάθεια να ανιχνευτούν βαρυτικά κύματα από τη Γη έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, αλλά δεν έχει στεφθεί με επιτυχία. Τι ελπίδες προσφέρει μια διαστημική αποστολή; – Δύο πράγματα συμβαίνουν όταν βγαίνει κανείς στο Διάστημα. Πρώτον απομακρύνεσαι από τη Γη, της οποίας το βαρυτικό πεδίο σείεται συνεχώς εξαιτίας της κίνησης των πλανητικών μαζών. Δεύτερον, στο Διάστημα έχει κανείς στη διάθεσή του μεγαλύτερο χώρο για να φτιάξει μακρύτερους ανιχνευτές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται το όργανo να είναι τόσο ακριβές στις μετρήσεις του, διότι μεγαλώνοντας την απόσταση μεταξύ των μαζών το σήμα ενισχύεται. – Ποιος είναι ο σχεδιασμός του παρατηρητηρίου eLISA; – Στο τελικό όργανο LISA θα υπάρχουν τρεις δοκιμαστικές μάζες σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων η μια από την άλλη, σχηματίζοντας ένα τρίγωνο. Κάθε μια από αυτές τις μάζες θα είναι συνδεδεμένη με ένα δορυφόρο εξοπλισμένο με τεχνολογία λέιζερ, με τον οποίο θα μετρείται συνεχώς η σχετική απόσταση μεταξύ των τριών μαζών και οι αλλαγές που προκαλούνται σε αυτή την απόσταση από την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων. Αυτή είναι η πληροφορία που προσπαθούμε να εξαγάγουμε. – Ποιες είναι οι πηγές των βαρυτικών κυμάτων που ελπίζετε να ανιχνεύσετε με το eLISA; – Τα βαρυτικά κύματα που ελπίζουμε ότι θα εντοπίσουμε προέρχονται από μεγάλα αστροφυσικά γεγονότα του σύμπαντος. Η πιο κλασική πηγή από την οποία περιμένουμε να λάβουμε ένα μεγάλο και καθαρό σήμα είναι η συγχώνευση τεράστιων μαύρων τρυπών στα κέντρα των γαλαξιών. Επίσης, μεγάλα και συμπαγή αντικείμενα που περιστρέφονται γύρω από μια μαύρη τρύπα στο κέντρο ενός γαλαξία – όπως στην περίπτωση του δικού μας γαλαξία- παράγουν, επίσης, σήματα που ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε στο μέλλον. Υπάρχουν επιστήμονες που εξετάζουν ακόμα και το ενδεχόμενο να «δούμε» απομεινάρια από την πολύ νεαρή ηλικία του σύμπαντος. Υπάρχει μια ολόκληρη ζούγκλα τέτοιων αστροφυσικών συστημάτων που θα περίμενε κανείς να ανιχνεύσει με ένα τέτοιο διαστημικό παρατηρητήριο. – Τι θα αλλάξει στην αστρονομία από την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων; – Θα υπάρξει επανάσταση στην αστρονομία, όμοια με εκείνη που έφερε η εφεύρεση του τηλεσκοπίου. Γνωρίζουμε ότι ένα μόνο πολύ μικρό κομμάτι του σύμπαντος είναι ορατό, όλο το υπόλοιπο βρίσκεται στο σκοτάδι. Ολη αυτή η αόρατη σκοτεινή ύλη, την οποία δεν μπορούμε να δούμε σήμερα, θα μας φανερωθεί με τη βοήθεια των βαρυτικών κυμάτων. Με το φως κοιτάζουμε το σύμπαν, με τα βαρυτικά κύματα θα το ακούμε. Θα αποκτήσουμε δηλαδή μια εντελώς καινούργια αίσθηση στην κατανόηση του σύμπαντος. Οπως μου είπε πρόσφατα ένας συνάδελφός μου, θα είναι σαν να κοιτάς την εικόνα ενός τροπικού δάσους βροχής, και ξαφνικά να ανοίγεις τον ήχο και να ακούς όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα σε αυτό. Ο δρ Μάρτιν Χέγουιτσον είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck για τη Βαρυτική Φυσική (Ινστιτούτο Αλμπερτ Αϊνστάιν) και στο Πανεπιστήμιο Λάιμπνιτς του Αννόβερου. http://physicsgg.me/2015/12/20/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/

Κίνα: Εκτόξευσε τον πρώτο δορυφόρο- εξερευνητή σωματιδίων σκοτεινής ύλης! Η Κίνα είναι ο νέος «παίκτης» στο κυνήγι της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, καθώς εκτόξευσε με επιτυχία και έθεσε σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη τον πρώτο της δορυφόρο Dark Matter Particle Explorer-DAMPE (Εξερευνητής Σωματιδίων Σκοτεινής Ύλης), πιο γνωστό στους Κινέζους ως «Γουκόνγκ» ή «Βασιλιάς-μαϊμού». Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε πάνω σε έναν κινεζικό πύραυλο "Long March 2D" και κατασκευάσθηκε από μηχανικούς και επιστήμονες του Κέντρου Μηχανικής Μικροδορυφόρων της Σαγκάης, σύμφωνα με το «Nature». O DAMPE θα μελετά τα σωματίδια υψηλής ενέργειας στο διάστημα, διαθέτοντας ευαίσθητους ανιχνευτές για ηλεκτρόνια, φωτόνια, ακτίνες γάμμα και κοσμική ακτινοβολία. Παρόμοιοι ανιχνευτές, αλλά μικρότερης ευαισθησίας, υπάρχουν κάτω από τη Γη και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (πείραμα Alpha Magnetic Spectrometer-AMS). Ο δορυφόρος θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει την προέλευση αυτών των σωματιδίων, ορισμένα από τα οποία μπορεί να προέρχονται από συγκρούσεις σωματιδίων σκοτεινής ύλης (αν όντως υπάρχουν τέτοια σωματίδια). Η σκοτεινή ύλη εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 85% της ύλης του σύμπαντος αλλά δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα άμεσα, παρά μόνο έμμεσα, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στην κανονική ύλη. Ο DAMPE είναι ο πρώτος από μια νέα γενιά πέντε φιλόδοξων κινεζικών επιστημονικών δορυφόρων, που από το 2011 προωθεί η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών. Το καλοκαίρι του 2016 η Κίνα θα εκτοξεύσει τον πρώτο στον κόσμο πειραματικό δορυφόρο κβαντικών τηλεπικοινωνιών, που θα μελετήσει το αινιγματικό φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής (της εξ αποστάσεως ακαριαίας αλληλεπίδρασης αντικειμένων όπως των σωματιδίων), με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός διεθνούς κβαντικού τηλεπικοινωνιακού δικτύου και διαδικτύου. Θα ακολουθήσει αργότερα εντός του επόμενου έτους, η εκτόξευση ενός τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ (του Hard X-Ray Modulation Telescope ή HXMT), που θα αναζητά μαύρες τρύπες από την ακτινοβολία τους. Οι άλλες δύο επιστημονικές διαστημικές αποστολές θα αφορούν ένα δορυφόρο πειραμάτων μικροβαρύτητας και βιολογίας, καθώς κι ένα δορυφόρο μελέτης του διαστημικού καιρού. Για τα διαστημικά προγράμματά της η Κίνα συχνά συνεργάζεται με τον πρόθυμο Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), καθώς οι ΗΠΑ από το 2011 - με νόμο του Κογκρέσου- έχουν θέσει φραγμούς στη διαστημική συνεργασία τους με τους Κινέζους, με εξαιρέσεις σε σπάνιες περιπτώσεις. Έτσι, και ο «κυνηγός» της σκοτεινής ύλης DAMPE αναπτύχθηκε σε συνεργασία με την Ιταλία και την Ελβετία, αν και οι κινέζοι επιστήμονες θα ήθελαν να έχουν περισσότερες επαφές και με τους αμερικανούς συναδέλφους τους. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151221/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%C2%AB%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B3%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE «Euclid» και «James Webb»: Σημαντικά βήματα για δύο από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα της ESA Το στάδιο της εξέτασης προκαταρκτικού σχεδιασμού (preliminary design review) πέρασε η αποστολή «Euclid» (Ευκλείδης) της ESA, με σκοπό τη διευρεύνηση της «Σκοτεινής Πλευράς» του Σύμπαντος (δηλαδή τη Σκοτεινή Ύλη και Ενέργεια). Όπως είπε ο Τζιουζέπε Ράκα, project manager του «Euclid», όλα τα στοιχεία έχουν αξιολογηθεί. «Ξέρουμε τώρα ότι η αποστολή είναι εφικτή και ότι μπορούμε να ασχοληθούμε με το επιστημονικό κομμάτι». Η αποστολή είχε προταθεί το 2007, με τον «Ευκλείδη» να επιλέγεται ως η δεύτερη μέσης κατηγορίας αποστολή στο πλαίσιο του προγράμματος Cosmic Vision τον Οκτώβριο του 2011. Έκτοτε το πρόγραμμα μελετάται και εξελίσσεται, ανοίγοντας τον δρόμο για την έναρξη της κατασκευής του σκάφους. Ο «Ευκλείδης» έχει σκοπό να παρέχει πολύτιμες νέες ματιές στη «Σκοτεινή Πλευρά του Σύμπαντος», δηλαδή την Σκοτεινή Ύλη και τη Σκοτεινή Ενέργεια, που αποτελούν βασικά τμήματα του υπάρχοντος μοντέλου που είναι αποδεκτό όσον αφορά τη δημιουργία και εξέλιξη του σύμπαντος. Υπενθυμίζεται πως παρατηρήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν αποκαλύψει ότι λιγότερο από το 5% της ύλης του σύμπαντος είναι υπό τη μορφή κανονικών ατόμων, ενώ μια πολύ μεγαλύτερη ποσότητα Σκοτεινής Ύλης φαίνεται να υπάρχει, όπως προκύπτει/συμπεραίνεται βάσει παρατηρήσεων και μετρήσεων (όπως στην ταχύτητα περιστροφής των γαλαξιών). Η ύλη αυτή δρα μέσω της βαρύτητας, αλλά είναι αόρατη. Από την άλλη πλευρά, οι επιστήμονες επικαλούνται τη Σκοτεινή Ενέργεια για να εξηγηθεί η επιτάχυνση της διαστολής του Σύμπαντος. Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο, η Σκοτεινή Ύλη και η Σκοτεινή Ενέργεια είναι αόρατες. Ο «Ευκλείδης» αναμένεται να παράσχει επιπλέον δεδομένα στους αστρονόμους χαρτογραφώντας τα σχήματα, τις θέσεις και τις κινήσεις δύο δισ. γαλαξιών, επιτρέποντας μια ακριβέστερη ματιά στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της Σκοτεινής Ύλης και της Σκοτεινής Ενέργειας. Η εκτόξευσή του αναμένεται τον Δεκέμβριο του 2020 από το Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας. Όσον αφορά το James Webb Space Telescope, η ESA υπέγραψε συμβόλαιο με την Arianespace για την εκτόξευσή του από το Κουρού τον Οκτώβριο του 2018. Στους «στόχους» του διαστημικού τηλεσκοπίου, διαμέτρου 6,5 μέτρων, περιλαμβάνεται ο εντοπισμός των πρώτων γαλαξιών του Σύμπαντος και η παρακολούθηση της εξέλιξής τους, καθώς και η μελέτη της γένεσης νέων άστρων και πλανητικών συστημάτων. Σε πιο «κοντινό» επίπεδο, θα μελετηθούν και οι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος- αλλά και γύρω από άλλα άστρα. http://www.naftemporiki.gr/story/1044300/euclid-kai-James-webb-simantika-bimata-gia-duo-apo-ta-pio-filodoksa-programmata-tis-esa

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα την ανατολή της Γης από τη Σελήνη Η Νasa έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα της Ανατολής της Γης πάνω από τη Σελήνη. Το διαστημικό σκάφος LRO κατέγραψε την εικόνα του πλανήτη, όπως φαίνεται από την επιφάνεια του φεγγαριού. «Τα χρώματα στην φωτογραφία απεικονίζουν μόνο κατά προσέγγιση αυτό που θα έβλεπε ένας ατρόμητος εξερευνητής από τη Σελήνη», γράφουν οι ερευνητές σε ένα blog post Αrizona State, «επειδή το ανθρώπινο μάτι είναι πλήρως ευαίσθητο σε όλα τα χρώματα του ορατού φάσματος, ενώ η [ευρυγώνια κάμερα] βλέπει μέσα από μια σειρά από φίλτρα στενής ζώνης». Η ομάδα των ερευνητών, παραδέχεται ότι η σύνθεση και διόρθωση του χρώματος μπορεί να είναι παραπλανητική, από μια καθαρά επιστημονική άποψη, αλλά τονίζουν ότι όλα γίνονται προκειμένου να δημιουργηθεί μια φωτογραφία που αντιπροσωπεύει καλύτερα αυτό που θα έβλεπε κανείς αν ήταν επιβάτης στο διαστημικό σκάφος. http://www.pronews.gr/portal/20151219/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%B7-nasa-%CE%AD%CE%B4%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Τι υπήρχε πριν από την Μεγάλη Έκρηξη; Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Alan Lightman με τίτλο «What Came Before the Big Bang?» παρουσιάζονται οι απόψεις των «κβαντικών κοσμολόγων» (Alexander Vilenkin, Stephen Hawking, Andrei Linde, James Hartle, Sean Carroll, Lawrence Krauss, Don Page) σχετικά με το τι συνέβη τη στιγμή που δημιουργήθηκε το σύμπαν, αν υπήρχε κάτι άλλο πριν από αυτό και πως εξελίχθηκε από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα. Το πρόβλημα με την περιγραφή της γέννησης του σύμπαντος είναι ότι πρόκειται για ένα γεγονός που συνέβη μόνο μια φορά (και δεν υπήρχε κανείς για να κάνει παρατηρήσεις-μετρήσεις…), αλλά και το ότι δεν υπάρχει μια πλήρης θεωρία κβαντικής βαρύτητας για την περιγραφή του χωροχρόνου στις εξαιρετικά τεράστιες πυκνότητες ύλης-ενέργειας που κυριαρχούσαν όταν πραγματοποιήθηκε το Big Bang. Οι περισσότεροι φυσικοί θεωρούν ότι σ’ αυτή την «εποχή της κβαντικής βαρύτητας» το σύμπαν ήταν περίπου 1024 φορές μικρότερο από ένα άτομο και είχε θερμοκρασία περί τους 1032 βαθμούς Κέλβιν. Σ’ αυτές τις συνθήκες ο χώρος και ο χρόνος συμπεριφέρεται σαν το νερό που βράζει. Σίγουρα, αυτές τις καταστάσεις είναι αδύνατον να τις φανταστεί κανείς. Κι όμως υπάρχουν θεωρητικοί φυσικοί προσπαθούν να τις περιγράψουν με τα μαθηματικά. Με κάποιο τρόπο, ο χρόνος όπως τον ξέρουμε αναδύθηκε από την κατάσταση της σχεδόν άπειρης πυκνότητας που επικρατούσε. Ή μπορεί ο χρόνος να υπήρχε ήδη και αυτό που αναδύθηκε ήταν το «βέλος» του χρόνου, που δείχνει προς το μέλλον. Οι φυσικοί ελπίζουν ότι μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια (, η θεωρία των χορδών ή μια άλλη νέα θεωρία θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε το πως δημιουργήθηκε το σύμπαν. Στο άρθρο του Alan Lightman αναφέρεται η θεωρία του δικέφαλου χρόνου που ανέπτυξαν οι Sean Carrol και Alan Guth. Σ’ αυτό το μοντέλο του σύμπαντος ο χρόνος υπήρχε πάντα. Αλλά σε αντίθεση με το στατικό μοντέλο του σύμπαντος που οραματίστηκαν οι Αριστοτέλης, ο Νεύτωνας και Αϊνστάιν, αυτό το σύμπαν αλλάζει καθώς οι αιώνες διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Η εξέλιξη του σύμπαντος είναι συμμετρική ως προς τον χρόνο, έτσι ώστε η συμπεριφορά του σύμπαντος πριν από την Μεγάλη Έκρηξη να είναι μια κατοπτρική εικόνα της εξέλιξής του μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Το σύμπαν συστελλόταν μέχρι να φτάσει σε ένα ελάχιστο μέγεθος στην Μεγάλη Έκρηξη, σ’ αυτό που ονομάζουμε t=0, και στη συνέχεια διαστέλλεται (κι άλλοι κοσμολόγοι έχουν προτείνει παρόμοια μοντέλα). Eίναι σαν ένα ελατήριο που πέφτει στο πάτωμα, φτάνει στο μέγιστο της συμπίεσής του και στη συνέχεια αναπηδά αυξάνοντας το μέγεθός του. Λόγω των αναπόφευκτων τυχαίων διακυμάνσεων που εμπεριέχονται στην κβαντική φυσική, το συστελλόμενο σύμπαν δεν είναι το ακριβές το είδωλο του διαστελλόμενου. Στην εικόνα Carroll–Guth η τάξη του σύμπαντος έχει τη μέγιστη τιμή της κατά την Μεγάλη Έκρηξη. Η αταξία αυξάνεται και πριν και μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Έτσι το μέλλον προχωρά από την Μεγάλη Έκρηξη προς δυο κατευθύνσεις. Ένας παρατηρητής που ζει στο συστελλόμενο σύμπαν βλέπει την Μεγάλη Έκρηξη στο παρελθόν του όπως ακριβώς κι εμείς. Το γεγονός ότι θυμόμαστε το παρελθόν μας κι όχι το μέλλον μας σχετίζεται με τις συνθήκες του Big Bang. Σύμφωνα με τους Carroll και Guth, η θεωρία του δικέφαλου χρόνου μπορεί συνδυαστεί με τον αιώνιο πληθωρισμό – μια ιδέα που αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 – που οδηγεί σε μια διαδικασία αναπαραγωγής πολλών νέων συμπάντων… Το άρθρο του Lightman προφανώς αναφέρεται και στις θεωρίες (Alexander Vilenkin, Stephen Hawking …) σύμφωνα με τις οποίες το σύμπαν και ο χρόνος δεν υπήρχε πριν από την Μεγάλη Έκρηξη. Όπου το σύμπαν δημιουργήθηκε κυριολεκτικά από το τίποτα, σε ένα ελάχιστο αλλά πεπερασμένο μέγεθος, και στη συνέχεια επεκτάθηκε. Δεν υπάρχουν στιγμές πριν την στιγμή του ελάχιστου μεγέθους, γιατί δεν υπήρχε το «πριν». Έτσι, δεν υπάρχει «δημιουργία» του σύμπαντος, δεδομένου ότι η έννοια αυτή απαιτεί δράση στο χρόνο. Αλλά για τις θεωρίες αυτές έχουμε αναφερθεί και σε παλαιότερες αναρτήσεις (π.χ. «Η δημιουργία του σύμπαντος από το απόλυτο τίποτα» – «Τι συνέβη πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη» – «Ένα σύμπαν από το τίποτε» ). http://physicsgg.me/2011/05/02/η-δημιουργία-του-σύμπαντος-από-το-από/ Κι ενώ θα περίμενε κανείς όλοι οι κβαντικοί κοσμολόγοι να είναι άθεοι, ο Don Page κάνει την έκπληξη δηλώνοντας την πίστη του στο θεό: «Ως χριστιανός, πιστεύω ότι υπάρχει ένα ανώτερο ον έξω από το σύμπαν που δημιούργησε το σύμπαν και κατευθύνει τα πράγματα. Ο θεός είναι ο αληθινός δημιουργός» … Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: harpers.org http://harpers.org/archive/2016/01/what-came-before-the-big-bang/?single=1 http://physicsgg.me/2015/12/20/%cf%84%ce%b9-%cf%85%cf%80%ce%ae%cf%81%cf%87%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7/

Η γέννηση άστρου εντός του γαλαξία μας έτσι όπως το κατέγραψε το τηλεσκόπιο Hubble Το Σύμπαν κρύβει αμέτρητα μυστικά. Καθένα από αυτά είναι εξίσου εντυπωσιακό. Η γέννηση ενός άστρου, όμως, αποτελεί μία σπάνια στιγμή για κάθε ανθρώπινη γενιά, πολύ δε περισσότερο όταν η εικόνα του «αιχμαλωτίζεται» στην κάμερα του τηλεσκοπίου, μεταφέροντας εκπληκτικά στοιχεία. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο με την εικόνα ενός νεογέννητου άστρου μέσα στον γαλαξία μας, το οποίο κατέγραψε το τηλεσκόπιο Hubble. Η εικόνα μάλιστα, παραπέμπει σε εκείνη του… Star Wars, της σειράς που κυκλοφόρησε η 7η συνέχεια, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους φανατικούς και όχι μόνο θαυμαστές της. Η NASA δείχνει τους διπλούς πίδακες από την εκτόξευση των αερίων που δημιουργήθηκαν κατά τη γέννησή του, μέσα στον Milky Way. Το άστρο βρίσκεται… μόλις 1.350 έτη φωτός απόσταση από τη Γη. Οι επιστήμονες που χειρίζονται το τηλεσκόπιο Hubble εξήγησαν με ενθουσιασμό την εντυπωσιακή εικόνα, λέγοντας πως οι πίδακες δημιουργήθηκαν από τα αέρια περιβάλλονται από έναν δίσκο με βροχές από κάτω και σκόνη από πάνω, επισκιάζοντας το πρωτοάστρο και προκαλώντας τη διόγκωσή του. Με αυτόν τον τρόπο το υλικό υπερθερμαίνεται και εκτοξεύεται σε δύο κατευθύνσεις, αναζητώντας διόδο διαφυγής. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151219/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-hubble Η αρχαιότερη καταγραφή μεταβλητού αστέρα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι όχι μόνο γνώριζαν το άστρο Αλγκόλ, αλλά κατέγραφαν και τις περιοδικές εκλείψεις του, σύμφωνα με μια νέα φινλανδική επιστημονική μελέτη, η οποία πάντως είναι αμφίβολο κατά πόσο θα πείσει τους πάντες σχετικά με τις προχωρημένες αστρονομικές ικανότητες των Αιγυπτίων πριν χιλιάδες χρόνια. Ο Αλγκόλ (βήτα Περσέα), που απέχει περίπου 93 έτη φωτός από τον πλανήτη μας, είναι ένας διπλός εκλειπτικός αστέρας στον αστερισμό του Περσέα, που είναι μεταβλητός (μεταβαλλόμενης λαμπρότητας). Στην ουσία πρόκειται για δύο άστρα σε κοντινή τροχιά το ένα με το άλλο, γι’ αυτό, όταν ευθυγραμμίζονται με τη Γη, προκαλούνται και οι περιοδικές εκλείψεις για έναν επίγειο παρατηρητή. Το όνομα του σημαίνει «Δαίμονας» στα αραβικά και, καθόλου τυχαία, το «άστρο του Δαίμονα» έχει ταυτισθεί με την μαγεία ανά τους αιώνες. Στο παρελθόν ερευνητές είχαν υποστηρίξει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι παρακολουθούσαν τον Αλγκόλ και τις εκλείψεις του, αλλά ήταν δύσκολο να το αποδείξουν. Μια νέα ανάλυση του αρχαίου αιγυπτιακού ημερολογίου παρέχει νέα επιχειρήματα γι’ αυτόν τον ισχυρισμό. Το λεγόμενο «Ημερολόγιο του Καϊρου», που χρονολογείται μεταξύ 1244 – 1163 π.Χ., περιέχει πληροφορίες για τις θεότητες, που ταυτίζονται με συγκεκριμένα άστρα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, με επικεφαλής τον Σεμπάστιαν Πορσέντου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One», http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0144140 έδειξαν ότι ο Αλγκόλ ταυτίζεται με τον μυθικό Ώρο και ότι οι κινήσεις αυτού του θεού, όπως καταγράφονται στα αρχαία κείμενα, σχετίζονται με τις περιοδικές αλλαγές στη φωτεινότητα του εν λόγω άστρου. Ανάλογα με τις αυξομειώσεις του φωτός του, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι η τύχη τους θα είναι καλή ή κακή. Οι φινλανδοί ερευνητές επισημαίνουν ότι, με βάση τις αρχαίες περιγραφές, το ‘Ημερολόγιο του Καϊρου’ αποτελεί την παλαιότερη στον κόσμο καταγραφή της ανακάλυψης ενός μεταβλητού αστέρα. «Θα είχα σοβαρές αμφιβολίες αν κάποιος, για παράδειγμα, ισχυριζόταν πως η Βίβλος περιέχει πληροφορίες για ύπαρξη νερού στον ‘Αρη. Όμως τα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα όντως περιέχουν αστροφυσικές πληροφορίες για τον Αλγκόλ. Δεν αποτελεί έκπληξη πάντως που υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν τόσοι σκεπτικιστές περί αυτού», δήλωσε ο ερευνητής Λάουρι Γιέτσου. http://physicsgg.me/2015/12/18/%ce%b7-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%ae-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b2%ce%bb%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%cf%83/

Μαύρες τρύπες μεγάλες όσο 50 δισεκατομμύρια Ηλιοι. Οι μαύρες τρύπες στην «καρδιά» των γαλαξιών μπορούν να γίνουν μεγάλες. Αλλά πόσο μεγάλες τελικά; Όσο 50 δισεκατομμύρια Ήλιοι, είναι η απάντηση Βρετανών αστροφυσικών. Μάλιστα, παρόλο που οι ίδιες είναι κατάμαυρες, επειδή παγιδεύουν ακόμη και το ίδιο το φως, μπορούν να είναι ιδιαίτερα λαμπερές, καθώς γύρω τους παράγουν ακτινοβολία. Ο καθηγητής 'Αντριου Κινγκ του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Λέστερ, που κάνει τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, αναφέρει, ότι οι μαύρες τρύπες παύουν να μεγαλώνουν, όταν σταδιακά εξαντλείται ο τεράστιος δίσκος αερίων που τις περιβάλλει και τις «τρέφει». Τα αέρια αυτά πέφτουν σταδιακά μέσα στην μαύρη τρύπα και από την όλη διαδικασία παράγεται ακτινοβολία, με αποτέλεσμα η μαύρη τρύπα να λάμπει σαν κβάζαρ (ενεργός γαλαξιακός πυρήνας). Όμως κάποια στιγμή όλος ο δίσκος των αερίων καταρρέει. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, χωρίς έναν τέτοιο δίσκο, μια μαύρη τρύπα δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερη από 50 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες. Ο μόνος τρόπος να περάσει αυτό το φυσικό όριο, είναι να πέσει ένα ολόκληρο άστρο μέσα της (πράγμα σπάνιο) ή να συγχωνευθεί με κάποια άλλη μαύρη τρύπα. Όμως σε αυτή την περίπτωση, κατά τον Κίνγκ, δεν θα παραγόταν φως από την μαύρη τρύπα, καθώς δεν θα υπήρχε δίσκος αερίων γύρω της, συνεπώς δεν θα μπορούσε να λάμπει εκτυφλωτικά στο διάστημα σαν κβάζαρ. Παρόλα αυτά, η γιγάντια μαύρη τρύπα θα ήταν δυνατό να ανιχνευθεί με άλλους τρόπους, όπως καμπυλώνοντας το φως που περνά κοντά της (το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού») ή μέσω των -ακόμη θεωρητικών- βαρυτικών κυμάτων που εκπέμπει στο σύμπαν, σύμφωνα με τη γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64305773 Η Γενική Σχετικότητα σε δράση γύρω από μία μαύρη τρύπα. Την πιο λεπτομερή μέχρι σήμερα εικόνα για τον τρόπο λειτουργίας ενός φαινομένου που προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, και το οποίο είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί, αποτυπώνει μελέτη φυσικών από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Το φαινόμενο ονομάζεται βαρυτομαγνητισμός (frame dragging) και, σύμφωνα με αυτό, οποιοδήποτε ουράνιο σώμα περιστρέφεται «παρασύρει» στην ίδια κίνηση και τον χωρόχρονο, συστρέφοντάς τον τοπικά. Ο βαθμός της παραμόρφωσης εξαρτάται από τη μάζα του σώματος, γι’ αυτό και η ομάδα από την Ολλανδία επέλεξε να μελετήσει τον βαρυτομαγνητισμό σε μία από τις πιο ακραίες του εκδοχές. Έτσι, μελέτησε πώς παρασύρει τον χωρόχρονο στην περιστροφική της κίνηση μία μαύρη τρύπα του Γαλαξία μας η οποία βρίσκεται 28.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες έβαλαν στο «μικροσκόπιο» τον δίσκο ύλης που περιβάλλει τη μαύρη τρύπα H1743-322 και ο οποίος συστρέφεται μαζί με τον χωρόχρονο. Μια κίνηση που αφήνει το «αποτύπωμά» της στις ακτίνες Χ που εκπέμπει ο δίσκος. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, μεγάλα σώματα όπως η Γη στρεβλώνουν τον χωρόχρονο μέσα στον οποίο βρίσκονται. Επομένως, για παράδειγμα, ο πλανήτης μας «βουλιάζει» τοπικά το χωροχρονικό συνεχές, όπως μια βαριά σφαίρα βουλιάζει το λαστιχένιο σεντόνι πάνω στο οποίο βρίσκεται. Ο βαρυτομαγνητισμός αναφέρεται στην περίπτωση όπου ένα τέτοιο σώμα περιστρέφεται, με συνέπεια να «τραβά» και επομένως να συστρέφει τον χώρο και τον χρόνο γύρω του. Μάλιστα, το φαινόμενο μελετήθηκε για πρώτη φορά πειραματικά την προηγούμενη δεκαετία, με τη μέτρηση της παραμόρφωσης από την περιστροφή της Γης από τα δεδομένα που συγκέντρωσε το διαστημόπλοιο Gravity Probe B. Οι επιστήμονες από την Ολλανδία θέλησαν να μελετήσουν το φαινόμενο σε μία περίπτωση όπου εκδηλώνεται με μεγάλη ένταση, επιλέγοντας για αυτό τον σκοπό ένα ουράνιο σώμα με μεγάλη συγκέντρωση μάζας. Αν και σε αυτή την περίπτωση δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν δεδομένα από κάποιο διαστημόπλοιο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα, ανέλυσαν την επίδραση που έχει ο βαρυτομαγνητισμός στην ύλη που υπάρχει γύρω της. Η ύλη προέρχεται από έναν γειτονικό αστέρα και σχηματίζει έναν δίσκο που περιβάλλει τη H1743-322. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton, οι ερευνητές εξέτασαν τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν τα ιόντα σιδήρου από τον δίσκο. Αυτά τα ιόντα εκπέμπουν ακτινοβολία σε μια συγκεκριμένη συχνότητα, η οποία όμως εμφανίζει μικρές διακυμάνσεις με τη μεταβολή της διεύθυνσης κίνησής τους ως προς έναν παρατηρητή. Έτσι, καταγράφοντας πώς αυξομειώνεται η συχνότητα με την πάροδο του χρόνου, η ομάδα μπόρεσε να «χαρτογραφήσει» την κίνηση των ιόντων μέσα στον δίσκο. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως ο δίσκος συστρέφεται, ακολουθώντας την τοπική παραμόρφωση του χωρόχρονου. Μάλιστα, στις πιο κοντινές στη μαύρη τρύπα ζώνες του δίσκου, η ένταση του φαινομένου είναι 100 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον βαρυτομαγνητισμό που προκαλεί η Γη. Σύμφωνα με τους Ολλανδούς φυσικούς, η έρευνά τους δείχνει επίσης ότι η ακτινοβολία των ιόντων σιδήρου αποτελεί ένα «αποτύπωμα» που μπορεί να δώσει σημαντικά στοιχεία για το τι συμβαίνει στη «γειτονιά» σωμάτων όπως η H1743-322. Επομένως, δίνει τη δυνατότητα να μελετηθούν ακόμη καλύτερα οι μαύρες τρύπες. http://www.naftemporiki.gr/story/1044763/i-geniki-sxetikotita-se-drasi-guro-apo-mia-mauri-trupa

Εκτοξεύτηκε το "Soyuz-ST-B» με ανώτερο στάδιο "Fregat-MT" και δύο ευρωπαϊκούς Δορυφόρους GALILEO FOC συσκευές Μ4. Στις 17 Δεκεμβρίου του 2015 στις 14:51 ωρα MSK από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (MOC, Γαλλική Γουιάνα) εκτοξεύτηκε ο ρωσικος πυραύλος "Soyuz-ST-B» με ανώτερο στάδιο "Fregat-MT" και δύο ευρωπαϊκους δορυφόρους GALILEO FOC συσκευές Μ4. Στις 17 Δεκεμβρίου του 2015 στις 18:39 ωρα MSK τα δύο ευρωπαϊκα διαστημικα σκάφη Γαλιλαίος FOC Μ4 διαχωρίζονται από το ανώτερο στάδιο "Fregat-ΜΤ."Τα διαστημόπλοια περνουν στη διαχείριση του πελάτη και είναι σε τροχιά στόχου. http://www.federalspace.ru/21899/ http://www.federalspace.ru/21903/ Nature: Οι δέκα σημαντικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη το 2015. Στον παραδοσιακό, ετήσιο απολογισμό του, το κορυφαίο περιοδικό Nature παρουσιάζει τις δέκα σημαντικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη για την χρονιά που φεύγει και τιμά τα πρόσωπα που αναδείχτηκαν πρωταγωνιστές στο χώρο τους. Το Top10 της Επιστήμης για το 2015 είναι: Η συμφωνία για το κλίμα στη Σύνοδο του Παρισιού. Το ταξίδι της αμερικανικής αποστολής New Horizons στον Πλούτωνα. Η αξιοποίηση της νέας, ευέλικτης τεχνικής CRISPR-Cas9 για γενετικές παρεμβάσεις ακριβείας Η ανάπτυξη εμβολίων για τον ιό Έμπολα και την ελονοσία. Η πειραματική επιβεβαίωση του φαινομένου της κβαντικής διεμπλοκής, στο οποίο δύο σωματίδια αλληλεπιδρούν ακαριαία ακόμα και από μεγάλες αποστάσεις. Η επιβεβαίωση ότι οι υπόγειες δραστηριότητες των εταιρειών πετρελαίου μπορούν να προκαλέσουν τεχνητούς σεισμούς. Η επιβεβαίωση ότι ένα μεγάλο μέρος των επιστημονικών έχουν μειωμένη αξιοπιστία και δεν μπορούν να αναπαραχθούν από άλλους ερευνητές. Η διαπίστωση ότι κορυφαίοι επιστήμονες (ακόμη και νομπελίστες όπως ο βρετανός βιολόγος Τιμ Χαντ) διακατέχονται από σεξιστικές αντιλήψεις για τις γυναίκες συναδέλφους τους. Το «πάγωμα» των μορίων του σώματος με τη νέα τεχνική της κρυο-ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, που επιτρέπει την απεικόνισή τους με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ. Η πρόοδος στο μέτωπο της εξατομικευμένης ιατρικής χάρη σε βελτιωμένες μεθόδους γενετικής ανάλυσης. Και το Top10 των επιστημόνων για το 2015: Ο κινέζος βιολόγος Γιουνγιού Χουάνγκ του Πανεπιστημίου Σουν Γιατ-σεν, ο οποίος εφάρμοσε για πρώτη φορά την τεχνική CRISPR-Cas9 σε ανθρώπινο έμβρυο. Η κοσταρικανή Κριστιάνα Φιγκέρες, εκτελεστική γραμματέας της Συμφωνίας-Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC), η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα στη Σύνοδο του Παρισιού. Ο πλανητικός επιστήμονας Άλαν Στερν του Southwest Research Institute στο Κολοράντο, επιστημονικός διευθυντής της αποστολής New Horizons στον Πλούτωνα. H χημικός μηχανικός Ζενάν Μπάο του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, η οποία δημιούργησε τεχνητό δέρμα με αίσθηση αφής χάρη σε ενσωματωμένους ηλεκτρονικούς αισθητήρες από νανοσωλήνες άνθρακα. Ο ρωσικής καταγωγής φυσικός Μιχαήλ Έρεμετς του γερμανικού Ινστιτούτου Χημείας Μαξ Πλανκ, ο οποίος ανακάλυψε τη «ζεστή» υπεραγωγιμότητα στο υδρόθειο. Ο πυρηνικός μηχανικός Αλί Αμπάρ Σαλεχί, επικεφαλής του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας του Ιράν, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην ιστορική συμφωνία της χώρας του με τη Δύση. Η συνθετική βιολόγος Κριστίνα Σμόλκε του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, η οποία τροποποίησε γενετικά ένα στέλεχος μύκητα ώστε να παράγει ισχυρά οπιοειδή αναλγητικά. Ο γενετιστής Ντέιβιντ Ράιχ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για την μαζική ανάλυση αρχαίων γονιδιωμάτων, τα οποία φωτίζουν την ανθρώπινη προϊστορία Ο ψυχολόγος Μπράιαν Νόουζεκ που αποκάλυψε ότι πολλές έρευνες στο πεδίο της Ψυχολογίας είναι αδύνατο να αναπαραχθούν και περιέχουν λάθη. H ηλιακός φυσικός Τζόαν Σμελτς που ενθάρρυνε τις γυναίκες αστρονόμους να μιλήσουν ανοιχτά για τα προβλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης στη δουλειά τους. Πρόσωπα-κλειδιά για το 2016 Σύμφωνα με το Nature, πέντε πρόσωπα είναι πιθανό να βρεθούν του χρόνου στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας Φαμπιόλα Τζιανότι: Η ιταλίδα φυσικός που την 1η Ιανουαρίου αναλαμβάνει νέα γενική διευθύντρια του CERN. Γκαμπριέλα Γκονσάλες: Εκπρόσωπος του πειράματος Advanced LIGO για την αναζήτηση βαρυτικών κυμάτων. Κάθι Νιάκαν: Βιολόγος βλαστοκυττάρων στο βρετανικό Ινστιτούτο Φράνσις Κρικ, η οποία σκοπεύει να εφαρμόσει την τεχνική γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR σε ανθρώπινα έμβρυα. Ντέμης Χασάμπης: Ο βρετανο-κύπριος συνιδρυτής της εταιρείας DeepMind, η οποία εξαγοράστηκε από τη Google και εργάζεται μυστικά πάνω στη συγχώνευση της νευροεπιστήμης με την επιστήμη των υπολογιστών. Γιανγκ Γουέι: Επικεφαλής του Εθνικού Ιδρύματος Φυσικών Επιστημών της Κίνας, το οποίο έχει ένα φιλόδοξο πενταετές πλάνο χρηματοδότησης ερευνών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500046698

Πώς οι αστρονόμοι είδαν την ίδια έκρηξη σουπερνόβα ξανά και ξανά. Φανταστείτε να βλέπατε το ίδιο συμβάν να επαναλαμβάνεται μπροστά στα μάτια σας ξανά και ξανά, σαν να παίζει κανείς με τη ροή του χρόνου. Κι όμως, αυτό ακριβώς κατάφερε μια ομάδα αστρονόμων, η οποία προέβλεψε πού και πότε θα μπορούσε να ξαναδεί την έκρηξη του ίδιου σουπερνόβα στον ουρανό. Η ιστορία ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2014, όταν η διεθνής ερευνητική ομάδα κατέγραψε για πρώτη φορά τον υπερκαινοφανή αστέρα (μια άλλη ονομασία των σουπερνόβα, γερασμένων άστρων που πεθαίνουν σε θεαματικές εκρήξεις) καθώς εμφανιζόταν σε έναν μακρινό γαλαξία, αρκετά δισεκατομμύρια έτη φωτός να φτάσει στη Γη. http://www.spacetelescope.org/news/heic1505/ Ήταν μια εντυπωσιακή παρατήρηση, δεδομένου ότι το σουπερνόβα εμφανιζόταν ταυτόχρονα σε τέσσερις διαφορετικές θέσεις της ίδιας εικόνας, σχηματίζοντας έναν σταυρό γύρω από έναν γαλαξία. Το φαινόμενο, ένα είδος κοσμικής οφθαλμαπάτης, είναι γνωστό στους αστρονόμους ως «σταυρός του Αϊνστάιν». Όπως είχε προβλέψει ο μεγάλος γερμανός φυσικός, τα αντικείμενα μεγάλης μάζας όπως οι γαλαξίες εκτρέπουν το φως από την πορεία του και το αναγκάζουν να κινηθεί σε καμπύλη διαδρομή. Καθώς ταξίδευε προς τη Γη, το φως του σουπερνόβα συνάντησε έναν γαλαξία, αναγκάστηκε να καμπυλωθεί γύρω του και ακολούθησε τέσσερις διαφορετικές διαδρομές μέχρι να φτάσει το τηλεσκόπιο, σχηματίζοντας τελικά τέσσερα διαφορετικά είδωλα που εμφανίζονταν ταυτόχρονα στην ίδια εικόνα. Το φαινόμενο του σταυρού του Αϊνστάιν ήταν εντυπωσιακό από μόνο του, όμως τα κόλπα του φωτός δεν σταμάτησαν εκεί. Οι ερευνητές σκέφτηκαν ότι το φως του σουπερνόβα θα μπορούσε να είχε εκτραπεί και από άλλους γαλαξίες ώστε να ακολουθήσει περισσότερες εναλλακτικές διαδρομές. Ορισμένες από αυτές τις διαδρομές θα ήταν μεγαλύτερες από ό,τι άλλες, οπότε το φως θα χρειαζόταν περισσότερο χρόνο για να τις διανύσει και θα έφτανε αργότερα στη Γη. Για να μπορέσουν να προβλέψουν πότε θα μπορούσε να συμβεί αυτό, οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα της ύλης μέσα και γύρω από τους γαλαξίες στην περιοχή ενδιαφέροντος. Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι το σουπερνόβα πρέπει να είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στη Γη το 1998, όμως κανένα τηλεσκόπιο δεν κοίταζε τότε αυτήν την περιοχή του ουρανού. Όμως η πιο συναρπαστική πρόβλεψη ήταν ότι η κοσμική έκρηξη θα έκανε ακόμα μια εμφάνιση: στις 11 Δεκεμβρίου 2015, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είδε ξανά το σουπερνόβα να εμφανίζεται σε ελαφρώς διαφορετική θέση. Ήταν μια συναρπαστική επιτυχία, η οποία απέδειξε ότι οι αστρονόμοι μπορούν να προβλέπουν με ακρίβεια την αλληλεπίδραση του φωτός με την ύλη. Και ποιος ξέρει; Ίσως το ίδιο σουπερνόβα εμφανιστεί και τέταρτη φορά για χάρη των γοητευμένων γήινων. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500046636 http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=235680#235680

Πρώτη κατάδυση στα έγκατα όπου γεννιούνται οι σεισμοί. Δεν κατάφεραν να φτάσουν την ίδια την κοιτίδα του Εγκέλαδου, πλησίασαν όμως σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων: διεθνής ερευνητική ομάδα άνοιξε γεώτρηση σε ένα σεισμικό ρήγμα της Νέας Ζηλανδίας όπου αναμένεται ισχυρός σεισμός. Συμπέρασμα πρώτο, το ρήγμα είναι αναπάντεχα καυτό. Αρκετές ακόμα ερευνητικές ομάδες έχουν προσπαθήσει να φτάσουν σε ενεργά σεισμικά ρήγματα σε ΗΠΑ, Κίνα, Ταϊβάν και Ιαπωνία, επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature. Όμως, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι γεωτρήσεις ανοίχτηκαν μετά την εκδήλωση σεισμών. Στο νησί Σάουθ Άιλαντ της Νέας Ζηλανδίας, ο στόχος ήταν πιο φιλόδοξος. Σχεδόν 90 επιστήμονες από 12 χώρες προσπάθησαν να μελετήσουν το εσωτερικό του ρήγματος πριν έρθει το επόμενο χτύπημα. Το συγκεκριμένο ρήγμα σημαδεύει την περιοχή όπου η τεκτονική πλάκα του Ειρηνικού τρίβεται με την ινδο-αυστραλιανή πλάκα. Οι δύο πλάκες παραμένουν κλειδωμένες στη θέση τους από τον τελευταίο ισχυρό σεισμό του 1717, και οι γεωλόγοι εκτιμούν ότι η επόμενη δόνηση έχει ήδη καθυστερήσει. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι η γεώτρηση θα έφτανε μέχρι το ίδιο το ρήγμα σε βάθος 1.300 μέτρων. Το γεωτρύπανο έφτασε στα 893 μέτρα, οπότε ένας ατσάλινος σωλήνας που εισήχθη στο φρεάτιο για να σταθεροποιήσει τα τοιχώματά του έσπασε και έφραξε την τρύπα, αναγκάζοντας τους ερευνητές να σταματήσουν την προσπάθεια. Κατάφεραν όμως να συλλέξουν δείγματα πετρωμάτων και να εισάγουν στο φρεάτιο ένα καλώδιο οπτικών ινών που λειτουργεί ως θερμόμετρο και σεισμόμετρο. Η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι έφτασε σε απόσταση μόλις 100 - 200 μέτρων από το ρήγμα, ένα επίτευγμα που τους άφησε όλους ικανοποιημένους. Το σημαντικότερο εύρημα είναι ότι η θερμοκρασία των πετρωμάτων σε βάθος 830 μέτρων έφτανε τους 110 βαθμούς Κελσίου. Η μέτρηση ήταν μη αναμενόμενη, δεδομένου ότι η θερμοκρασία του υπεδάφους κανονικά ανεβαίνει μόλις 30 βαθμούς για κάθε χιλιόμετρο καθόδου. Το πιθανότερο είναι ότι η θερμότητα είτε αναβλύζει από μεγαλύτερα βάθη ή παράγεται στο ρήγμα λόγω τριβής των πετρωμάτων. «Είναι πραγματικά ένα αξιοθαύμαστο εύρημα που κανείς δεν είχε προβλέψει» σχολίασε ο Ρούπερτ Σάδερλαντ, επικεφαλής της διεθνούς προσπάθειας. Στο μέλλον, νέες γεωτρήσεις στο ίδιο ρήγμα θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το ίδιο το ρήγμα. Όπως λέει ο Σάδερλαντ, «κύριος στόχος είναι να κατανοήσουμε την κατάσταση ενός μεγάλου ρήγματος πριν εκδηλωθεί σεισμός». Τα ευρήματα θα μπορούσαν να προσφέρουν νέα στοιχεία για τους μηχανισμούς του Εγκέλαδου και ίσως επιτρέψουν μια μέρα την πρόγνωση μεγάλων σεισμών. Ας ελπίσουμε ότι το ρήγμα του Σάουθ Άιλαντ δεν θα ξυπνήσει πριν προλάβουν οι γεωλόγοι να το φτάσουν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500046660

Προσεδάφιση στην Ευρώπη, το φεγγάρι του Δία, σχεδιάζει η ΝASA. Τον Νοέμβριο, σε δημοσίευμά του, το Ars Technica είχε αποκαλύψει λεπτομέρειες σχετικά με τα σχέδια αποστολής της NASA στην Ευρώπη, φεγγάρι του Δία. Η πρόταση προϋπολογισμού του Κογκρέσου για τη χρηματοδότηση της υπηρεσίας το 2016 περιλαμβάνει 1,63 δισ. για πλανητικές επιστήμες, εκ των οποίων 175 εκατ. προορίζονται για την «Jupiter Europa clipper mission», με προοπτική εκτόξευσης το 2022. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται σε νέο δημοσίευμα, το σχέδιο του προϋπολογισμού πάει ακόμα παραπέρα, αναφέροντας ότι η αποστολή θα περιλαμβάνει ένα σκάφος σε τροχιά με σκάφος προσεδάφισης (lander) – κάτι που, όπως υπογραμμίζει το Ars Technica, σημαίνει ότι...είναι παράνομο να πάει σκάφος στην Ευρώπη χωρίς να έχει μαζί του σκάφος προσεδάφισης. Ο συνολικός προϋπολογισμός για τη ΝΑSA παρέχει 19,2 δισ. μέσα στο οικονομικό έτος 2016, περίπου 700 εκατ. παραπάνω από όσα ζήτησε ο πρόεδρος Ομπάμα, σε μια πρωτοφανή «ψήφο εμπιστοσύνης» από το Κογκρέσο στην αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Μπορεί η αποστολή στον Άρη να αποτελεί βασική προτεραιότητα για τη NASA, ωστόσο στο Κογκρέσο υπάρχουν στελέχη, όπως ο Τζον Κάλμπερσον, επικεφαλής της αρμόδιας υποεπιτροπής για τη διαστημική υπηρεσία, που θεωρούν ότι το παγωμένο φεγγάρι του Δία έχει ιδιαίτερη σημασία και στηρίζουν τη συγκεκριμένη προοπτική. Η NASA άρχισε πρόγραμμα για την Ευρώπη μέσα στο οικονομικό έτος 2015. Αξίζει να σημειωθεί πως η υπηρεσία ζήτησε για το 2016 30 εκατ. δολάρια για το πρόγραμμα αυτό, για να λάβει το εξαπλάσιο ποσό. Όπως εξηγεί στο Ars ο διοικητής της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, ο λόγος που η NASA εμφανίζεται κάπως επιφυλακτική όσον αφορά στην Ευρώπη είναι ότι χρειάζεται πρώτα να γίνει έρευνα με μια πρώτη αποστολή πριν αποφασιστεί εάν είναι καλή ιδέα η αποστολή οχήματος προσεδάφισης ή όχι. http://www.naftemporiki.gr/story/1043794/prosedafisi-stin-europi-apo-ti-nasa-problepei-o-neos-proupologismos-ton-ipa

Space Training Course: Το διάστημα εμπνέει τη νέα γένια στην Ελλάδα. Tο πρώτο Space Training Course που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Πάνω από 30 σχολεία από όλη την Ελλάδα και 30 φοιτητές παρακολούθησαν τα εκπαιδευτικά σεμινάρια. Τα πρωινά σεμινάρια απευθύνονταν σε μαθητές των Ελληνικών σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. Εκεί ο Fabiano Costantini επιστήμονας στο ESRIN/ESA, εισήγαγε τους μαθητές στην έννοια της τηλεπισκόπησης και τη σημασία θέματα που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας όπως η παρατήρηση των επιπτώσεων των φυσικών καταστροφών, η προστασία του περιβάλλοντος και άλλα. Οι μαθητές συζητώντας απευθείας με έναν επιστήμονα της παρατήρησης της Γης είχαν την ευκαιρία μέσα από πραγματικές δορυφορικές εικόνες να μάθουν πως δημιουργείται μια δορυφορική εικόνα και πως εκμεταλλευόμενοι όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, μπορούμε να πάρουμε διαφορετικές πληροφορίες για μια πληθώρα εφαρμογών αναλόγως του μήκους κύματος που αντιλαμβάνεται κάθε δορυφόρος. Ιδιαίτερος ενθουσιασμός προκλήθηκε τη στιγμή που όλοι είδαν τους εαυτούς τους και όλα τα αντικείμενα στην αίθουσα μέσα από τα μάτια της θερμικής κάμερας. Ο κος Costantini με μια ειδική θερμική κάμερα συνδεδεμένη με την οθόνη προβολής, σήκωσε μια μαθήτρια και έδειξε πως διακρίνονται οι διαφορετικές θερμοκρασίες στο πρόσωπο μας. Έπειτα σε ένα δεύτερο πείραμα, έριξε ζεστό νερό σε μια λεκάνη που ήδη περιείχε κρύο νερό και έδειξε με την κάμερα το αποτέλεσμα. Το νερό φάνηκε να έχει διαφορετικά χρώματα, υποδηλώνοντας έτσι τα θερμά και ψυχρά ρεύματα που δημιουργήθηκαν μέσα στη λεκάνη. Μέσω του παραδείγματος της θερμικής κάμερας οι μαθητές πήραν εμπειρικά μια γεύση για την αρχή λειτουργίας των δορυφόρων παρατήρησης της Γης. Στη συνέχεια οι μαθητές μαζί με τους καθηγητές τους ενημερώθηκαν για τις δραστηριότητες της ESA στην παρατήρηση της Γης μέσα από εκπαιδευτικά animation, με εκτοξεύσεις των τελευταίων σχετικών αποστολών και τις διαφορετικές δορυφορικές τεχνολογίες. Ενημερώθηκαν ακόμα για το εκπαιδευτικό υλικό σχετικά με την παρατήρηση της Γης που παρέχεται δωρεάν στον ιστότοπο Eduspace της ESA και μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην τάξη αλλά και στο σπίτι για μια πρώτη επαφή με δεδομένα διαστημικών εικόνων και ένα ευρύ πεδίο εφαρμογών παρατήρησης της Γης για μάθηση και εξάσκηση. Οι μαθητές που συμμετείχαν στα μαθήματα είχαν κληθεί νωρίτερα να παίξουν ένα κουΐζ αντιστοίχισης δορυφορικών εικόνων με τις πόλεις του κόσμου που απεικονίζουν. Στο τέλος των παρουσιάσεων, οι πέντε νικητές κάθε σχολείου βραβεύονταν με μια αφίσα, εικόνα της Αθήνας από τον δορυφόρο Sentinel-1 της ESA. "Ενθουσιάστηκα που κέρδισα στο κουίζ και πήρα την αφίσα του Sentinel. Μου έκαναν εντύπωση τα animation των δορυφόρων και πως υπάρχουν διαφορετικές κάμερες για όλα τα μήκη κύματος, αλλά και το ότι βλέπουμε τόσο άμεσα τα αποτελέσματα τους. Ωστόσο, μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το ραντάρ", είπε για την εμπειρία ο Βασίλης Ανανιάδης Α’ Γυμνασίου στο Γυμνάσιο Παλλάδειο-Κοραής Βάρης. "Με εντυπωσίασε η χρήση της θερμικής κάμερας, ιδιαίτερα για την κίνηση των θαλάσσιων ρευμάτων" είπε η μαθήτρια του 1ου Γενικού Λυκείου (ΓΕΛ ) Πετρούπολης, Κοστενκο Αλεξάνδρα, ενώ η συμμαθήτριά της Κωνσταντίνα Αυγερινού βρήκε πως "όλες οι εφαρμογές των δορυφόρων ήταν πολύ ενδιαφέρουσες." "Το σεμινάριο μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Δεν ήξερα πως η Ελλάδα δραστηριοποιείται σε τέτοια θέματα σχετικά με το διάστημα," δήλωσε στη συνέχεια ο καθηγητής Φυσικής, Γιώργος Νούλας από το Γυμνάσιο Παλλάδειο-Κοραής Βάρης. Και συνεχίζει λέγοντας πως: "Στα παιδιά κεντρίζει το ενδιαφέρον για την επιστήμη αλλά το σημαντικότερο είναι πως βλέπουν πως χρησιμοποιούνται οι διαστημικές τεχνολογίες προς όφελος της Γης" "Όλα τα παιδιά που βρίσκονται σήμερα εδώ δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για το διάστημα όπως φαίνεται από τις ερωτήσεις τους μέσα στην τάξη. Οι περισσότεροι μαθητές συμμετέχουν στο σχολικό πρόγραμμα “Space Robotics” που αφορά τη διαστημική επιστήμη. Τα παιδιά χωρισμένα σε μικρές ομάδες έχουν αναλάβει να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν εργασίες αναλόγως με τα ενδιαφέροντα τους. Το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί είναι κυρίως το δωρεάν διαθέσιμο εκπαιδευτικό υλικό της ESA από το Eduspace, εκπαιδευτικό υλικό της Rosetta, ενώ είναι πολύ πιθανό να συμμετάσχουμε και στον διαγωνισμό Cansat. Κατόπιν επιθυμίας των μαθητών, προετοιμάζουμε επίσης και μια εκπαιδευτική επίσκεψη στο κέντρο ESRIN της ESA στην Ιταλία", είπε o καθηγητής Βιολογίας στο 1ο ΓΕΛ Πετρούπολης, Γιώργος Βίλλιας. "Η συμμετοχή μας στο σεμινάριο ήταν μια μοναδική ευκαιρία να ενημερωθούμε πάνω σε θέματα τηλεμετρίας και παρακολούθησης του διαστήματος. Μας αποκάλυψε την ύπαρξη ενός ενδιαφέροντος επαγγελματικού κλάδου που μέχρι τώρα αγνοούσαμε!" είπαν οι μαθητές από το 1ο ΓΕΛ Πετρούπολης. Σεμινάρια του si-cluster για νέους επιστήμονες στο Corallia. Παράλληλα, κάθε απόγευμα φοιτητές και νέοι επιστήμονες, παρακολούθησαν διαλέξεις από έγκριτους επιστήμονες στον τομέα της τηλεπισκόπησης στις εγκαταστάσεις του Corallia. Ο Chris Stewart, Remote Sensing Applications Consultant της ESA και ο Steffen Kuntz της Airbus Defence and Space, μέσα από τετράωρες διαλέξεις εισήγαγαν τους νέους στις έννοιες της τηλεπισκόπησης, κάνοντας μια εισαγωγή στα δορυφορικά δεδομένα SAR (όπως του Sentinel-1) και τα οπτικά δεδομένα (όπως αυτά του Sentinel-2) αντίστοιχα. Η θεωρία συνδυάστηκε και στις δύο περιπτώσεις με τετράωρα εργαστήρια όπου οι σπουδαστές εξασκήθηκαν σε βασικές διαδικασίες για τη λήψη και την επεξεργασία δορυφορικών εικόνων, με τη βοήθεια των εργαλείων λογισμικού της ESA που διατίθενται online. Φωτογραφίες από το σεμινάριο και τις εναρκτήριες ομιλίες μπορείτε να βρείτε στο Flickr εδώ. https://www.flickr.com/browser/upgrade/?continue=%2Fphotos%2Fesa_events%2Fsets%2F72157661731065929 Το Space Training Course διοργανώθηκε με αφορμή τον εορτασμό της 10ης επετείου της συμμετοχής της Ελλάδας ως πλήρες Κράτος Μέλος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (European Space Agency - ESA) και την παγκόσμια εβδομάδα διαστήματος, από τον πρώτο ελληνικό συνεργατικό σχηματισμό si-cluster και το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, με την χορηγία της ESA και της Terra Spatium. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Space_Training_Course_To_dihastema_empnheei_te_nhea_ghenia_sten_Ellhada Πυραυλος «Σογιούζ-2.1" με THC "Прогресс-МС" http://www.energia.ru/ru/iss/iss46/progress_ms/photo_12-17.html

Ενα υποβρύχιο ρομπότ στον ελληνικό βυθό!- Διεθνής διάκριση για το ΤΕΙ Κρήτης Ένα υποβρύχιο ρομπότ δημιούργησε ομάδα επιστημόνων του Εργαστηρίου Συστημάτων Ελέγχου και Ρομποτικής του ΤΕΙ Κρήτης και έλαβε μία διεθνής διάκριση στο συνέδριο IEEE/RSJ International Conference on Intelligent Robots and Systems (IROS 2015). Η ερευνητική αυτή εργασία επιλέχθηκε και βραβεύτηκε ως μία από τις τέσσερις υποψήφιες για το βραβείο Best Conference Paper Award του Συνεδρίου, ανάμεσα σε 970 εργασίες που παρουσιάστηκαν στο Συνέδριο. Σύμφωνα με κρητική ιστοσελίδα, η επιλογή αυτή αποτελεί από μόνη της μία πολύ τιμητική διάκριση, καθώς το IROS είναι ένα από τα δύο σημαντικότερα Διεθνή Συνέδρια στον τομέα της Ρομποτικής, με πολύ μεγάλη απήχηση και δημοσιότητα. Αυτό γίνεται αντιληπτό λαμβάνοντας υπόψη ότι οι τέσσερις καλύτερες εργασίες προέρχονται από τα Ιδρύματα: The Robotics Institute, Carnegie Mellon University, USΑ The Center for Design Research – Stanford University – Stanford, USA Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory, Massachusetts Institute of Technology (ΜΙΤ), USA Control Systems and Robotics Laboratory, Technological Educational Institute of Crete, Heraklion, Greece Η ομάδα εργασίας. Η συντακτική ομάδα της εργασίας απαρτίζεται από τα ακόλουθα μέλη του Εργαστηρίου Συστημάτων Ελέγχου και Ρομποτικής του ΤΕΙ Κρήτης: Δρ. Σφακιωτάκη Μιχάλη (Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Τ.Ε.) Δρ. Φασουλά Ιωάννη (Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών Τ.Ε.) Γκλίβα Ρόζα (μεταπτυχιακή φοιτήτρια του ΔΠΜΣ “Προηγμένα Συστήματα Παραγωγής Αυτοματισμού και Ρομποτικής” του Τ.Ε.Ι. Κρήτης). Το ρομπότ. Στην εργασία παρουσιάζονται ερευνητικά αποτελέσματα του Υποέργου 27 «Ανάπτυξη βιομιμητικού υποβρύχιου ρομπότ με σύστημα πρόωσης πτερυγίων κυματοειδούς κίνησης» (επιστημονικός υπεύθυνος: Δρ. Μ. Σφακιωτάκης), που υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης Αρχιμήδης ΙΙΙ – Ενίσχυση Ερευνητικών Ομάδων στο ΤΕΙ Κρήτης του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση». Αντικείμενο του Υποέργου 27 είναι η ανάπτυξη ενός καινοτόμου βιομιμητικού συστήματος πρόωσης για υποβρύχια ρομποτικά οχήματα, το οποίο βασίζεται στους μηχανισμούς κίνησης που απαντώνται σε θαλάσσιους οργανισμούς όπως οι σουπιές και τα σαλάχια. Τα είδη αυτά μετακινούνται με καταπληκτική ευελιξία στο υδάτινο περιβάλλον χρησιμοποιώντας κυματώσεις των εύκαμπτων πτερυγίων που φέρουν πλευρικά κατά μήκος του σώματός τους. Αντλώντας έμπνευση από το μηχανισμό αυτό μετακίνησης, το αρχικό στάδιο της έρευνας εστιάστηκε στη θεωρητική μελέτη, τη σχεδίαση και την υλοποίηση μιας σειράς από πρωτότυπα ρομποτικών πτερυγίων κυματοειδούς κίνησης. Τα πρωτότυπα απαρτίζονται από σειριακά διατεταγμένες και ενεργά οδηγούμενες (μέσω ηλεκτρικών σερβοκινητήρων) ακτίνες, οι οποίες διασυνδέονται μεταξύ τους με μια ελαστική μεμβράνη. Μέσω εκτενούς πειραματικής διερεύνησης, μελετήθηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά παραγωγής πρόωσης των ρομποτικών πτερυγίων συναρτήσει των κινηματικών παραμέτρων του οδεύοντος κύματος και αποτιμήθηκε η ακρίβεια των μαθηματικών μοντέλων που αναπτύχθηκαν για την ανάλυση της δυναμικής τους και τη σύνθεση στρατηγικών για τον έλεγχο της κίνησής τους. Στη συνέχεια, τα αποτελέσματα αυτά αξιοποιήθηκαν για τη σχεδίαση και κατασκευή ένα αυτόνομου υποβρύχιου ρομποτικού οχήματος που είναι εξοπλισμένο με ένα ζεύγος πλευρικά τοποθετημένων πτερυγίων κυματοειδούς κίνησης. Το πρωτότυπο διαθέτει επίσης αδρανειακό σύστημα προσδιορισμού προσανατολισμού (μονάδα IMU/AHRS) για την πλοήγησή του στο χώρο, μονάδα ασύρματης επικοινωνίας για την αποστολή δεδομένων τηλεμετρίας, και μία κάμερα για τη λήψη υποβρύχιων πλάνων. Αποτελεί επομένως μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων και των προοπτικών πρακτικής εφαρμογής του καινοτόμου αυτού συστήματος σε υποβρύχια οχήματα για την πρόωση και την εκτέλεση ελιγμών ακριβείας. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151216/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%8D%CF%87%CE%B9%CE%BF-%CF%81%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B2%CF%85%CE%B8%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ο αστεροειδής-τέρας την παραμονή Χριστουγέννων. Επί ποδός βρίσκονται οι υπηρεσίες διαστήματος που εκφράζουν ανοικτά φόβους για τον αστεροειδή-τέρας που θα περάσει μία ανάσα από τη Γη την παραμονή των Χριστουγέννων. Πιο συγκεκριμένα, ο κολοσσιαίος αστεροειδής, ο οποίος σύμφωνα με τους ειδικούς ενδέχεται να είναι ακόμα μεγαλύτερος από ό, τι υπολογίζουν, καθώς μέρος της μάζας του ίσως περιβάλλεται από σκοτάδι, θα πλησιάσει τη Γη σε πολύ κοντινή απόσταση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα η βαρυτική έλξη του να είναι ανάλογη του μεγέθους και να «πυροδοτήσει» την εκδήλωση φυσικών φαινομένων, όπως μεγάλων σεισμών και εκρήξεων ηφαιστείων. Σύμφωνα πάντα με στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες, ο διαστημικός βράχος, πλάτους περίπου 2,5 χιλιομέτρων θα μπορούσε να εξαφανίσει μια ολόκληρη ήπειρο εφόσον τη χτυπήσει, ενώ είναι ένας από τους 17 που παρακολουθείται από τη NASA λόγω αυξημένης επικινδυνότητας για τον πλανήτη μας. Όπως ήταν... αναμενόμενο, δεν είναι λίγοι οι κασταστροφολόγοι που αναφέρουν ότι «επίσκεψή» του αστεροειδούς ίσως σηματοδοτήσει και το «τέλος του κόσμου». Υπολογίζεται ότι ο αστεροειδής θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη των 10 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Όμως, λόγω ενός φαινομένου γνωστού ως Yarkovsky, οι επιστήμονες (φοβούνται ακόμα περισσότερο) ότι υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει τροχιά. http://www.pronews.gr/portal/20151216/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

O κοντινότερος δυνητικά κατοικήσιμος εξωπλανήτης. Αυστραλοί αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τον κοντινότερο στη Γη δυνητικά κατοικήσιμο βραχώδη εξωπλανήτη, σε απόσταση μόνο 14 ετών φωτός. Ο πλανήτης, που κινείται γύρω από ένα άστρο ερυθρό νάνο, τον Wolf 1061, έχει υπερτετραπλάσια μάζα σε σχέση με τη μάζα του δικού μας πλανήτη. Γύρω από αυτό το άστρο ανακαλύφθηκαν συνολικά τρεις εξωπλανήτες, από τους οποίους ο ένας βρίσκεται σε τροχιά πιο φιλική για την ανάπτυξη ζωής. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, με επικεφαλής τον δρ. Ντάνκαν Ράιτ πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Λα Σίλα της Χιλής. «Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, επειδή και οι τρεις εξωπλανήτες έχουν σχετικά μικρή μάζα, ώστε δυνητικά να είναι βραχώδεις και να έχουν στερεή επιφάνεια, ενώ ο μεσαίος πλανήτης, ο Wolf 1061c, βρίσκεται στην ‘κατοικήσιμη' ζώνη, όπου θα μπορούσε να έχει υγρό νερό και ίσως ζωή» δήλωσε ο Ράιτ. Οι τρεις εξωπλανήτες ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά (το έτος τους) γύρω από το μικρό σχετικά ψυχρό και σταθερό άστρο τους κάθε πέντε, 18 και 67 μέρες αντίστοιχα, ενώ οι μάζες τους είναι 1,4, 4,3 και 5,2 φορές μεγαλύτερες από της Γης. Αν και έχουν βρεθεί μερικοί εξωπλανήτες πιο κοντά στη Γη, κανείς δεν θεωρείται τόσο δυνητικά κατοικήσιμος όσο ο Wolf 1061c, όπως είπε ο Ράιτ. Οι μικροί βραχώδεις εξωπλανήτες όπως ο δικός μας φαίνεται πως αφθονούν στον γαλαξία μας, όμως οι περισσότεροι που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, απέχουν εκατοντάδες ή χιλιάδες έτη φωτός. Εξαίρεση αποτελεί ο Gliese 667Cc, που απέχει 22 έτη φωτός από τη Γη, κινείται επίσης γύρω από έναν ερυθρό νάνο και έχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη του δικού μας πλανήτη. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Αstrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=762704