Δροσος Γεωργιος

Πως θα μπορουσαμε να φτάσουμε στην (ΓΗ 2.0) Η είδηση της ανακάλυψης του Kepler-452b από τη NASA προκάλεσε ενθουσιασμό παγκοσμίως, καθώς πρόκειται για έναν πλανήτη ο οποίος θεωρείται ότι αποτελεί πρακτικά «εξάδελφο» της Γης μας, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να φιλοξενεί (ή να έχει φιλοξενήσει στο παρελθόν) ζωή- ίσως και παρεμφερή με τη γήινη. Ωστόσο, με όλο τον ενθουσιασμό, η απόσταση που μας χωρίζει από την αποκαλούμενη «Γη 2.0» είναι...αρκούντως υπολογίσιμη, καθώς είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, 1.400 έτη φωτός: Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και ένα διαστημόπλοιο που θα ήταν σε θέση να κινείται με την ταχύτητα του φωτός (299.792,458 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο στο κενό), τη μεγαλύτερη/ οριακή ταχύτητα που υπάρχει στη φύση (σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν), και πάλι θα χρειάζονταν 1.400 χρόνια για να φτάσει κανείς εκεί. Και ακόμα και αν θεωρηθεί «βιώσιμο» από άποψης ταξιδιού ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, και πάλι υπεισέρχονται στην «εξίσωση» δύσκολες «μεταβλητές», όπως η «παραμόρφωση» του χρόνου: σε γενικές γραμμές, ο χρόνος κυλάει διαφορετικά (πιο αργά) για αυτούς που βρίσκονται στο σκάφος και για αυτούς που βρίσκονται στη Γη, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει διάφορες επιπλέον «επιπλοκές» όσον αφορά σε μια αποστολή σε έναν τόσο μακρινό προορισμό. Γενικότερα, ο επιστημονικός κόσμος (πέρα από τα παλιά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, που «έβλεπαν» σκάφη τα οποία κινούνται «άμεσα» με υπερφωτονικές/υπερφωτεινές ταχύτητες), έχει μάλλον απορρίψει το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός τέτοιου κινητήρα/ διαστημοπλοίου, για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υπάρχουν απροσπέλαστα εμπόδια από άποψης Φυσικής: Βάση της θεωρίας της Σχετικότητας, όταν ένα σώμα πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός, η μάζα εξαρτάται από την ταχύτητα: κοινώς, η μάζα αυξάνει όσο αυξάνει η ταχύτητά του, και αυτό συνεπάγεται ότι τόσο πιο πολύ πλησιάζει το σκάφος την ταχύτητα του φωτός, τόσο πιο δύσκολη είναι η προώθηση από τους κινητήρες- και αυτό δυσκολεύει όλο και περισσότερο όσο πλησιάζει ένα σκάφος στην ταχύτητα του φωτός, με τελικό αποτέλεσμα η μάζα του να γίνεται άπειρη εάν, ακόμα και αν (με κάποιον τρόπο παραγωγής ενέργειας/ απόδοσης κινητήρων που θα μπορούσε να συμβαδίσει) το σκάφος «έπιανε» την (ανώτατη/ οριακή) ταχύτητα του φωτός. Και φυσικά υπάρχουν και επιπλέον, λιγότερο «φυσικής» φύσης ζητήματα, όπως οι επιπτώσεις σε ένα πλήρωμα από την επιτάχυνση, η παραμόρφωση του χρόνου, οι κίνδυνοι πλοήγησης (σε ακραίες ταχύτητες ακόμα και η σύγκρουση με έναν κόκκο σκόνης μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες) κ.α. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, ακόμα και με ένα σκάφος που (με κάποιον τρόπο επιστημονικής φαντασίας) «πιάνει» την ταχύτητα του φωτός, θα επρόκειτο για «δώρο άδωρο», καθώς και πάλι οι αποστάσεις μεταξύ των άστρων είναι τεράστιες: Ακόμα και με τεχνολογία που θα επέτρεπε σε ένα σκάφος να κινηθεί με την ταχύτητα του φωτός, θα χρειάζονταν και πάλι 1.400 χρόνια για να φτάσουμε στη «Γη 2.0». Για τους άνωθεν λόγους, θεωρείται ότι η ταχύτητα του φωτός αποτελεί ένα όριο απροσπέλαστο, και πάνω από όλα (ακόμα και αν «έσπαγε»), μη πρακτικό. Οπότε, πλέον τα οράματα της επιστημονικής φαντασίας στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις, οι οποίες επιδιώκουν να «παρακάμψουν» ή να αποδεχτούν/ συμβιβαστούν με τη Σχετικότητα, αξιοποιώντας πιο «συμβατικές» μεθόδους. Ακολουθούν τέσσερις τεχνολογικές «φιλοσοφίες» που (δεδομένων βέβαια τεράστιων τεχνολογικών αλμάτων, σε κάθε περίπτωση, πρακτικού χαρακτήρα) θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για τα άστρα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Σκάφος με ταξιδιώτες σε νάρκη Η κρυονική αποτελεί ένα από αυτά τα «όνειρα» της επιστημονικής φαντασίας που μοιάζουν να βρίσκονται πάντα «τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά». Η κεντρική ιδέα είναι το «πάγωμα»/ νάρκη του πληρώματος, το οποίο παραμένει σε αυτή την κατάσταση καθ'όλη τη μακροχρόνια διάρκεια του διαστημικού ταξιδιού. Οι επιβάτες ξυπνούν όταν το σκάφος -που κινείται με «συμβατική» (από άποψης Φυσικής, επειδή και πάλι, εν συγκρίσει με τα σημερινά δεδομένα, θα απαιτούνται καινοτόμες τεχνολογίες προώθησης, όπως η πυρηνική προώθηση, τα ηλιακά ιστία κ.α.- καθώς και φυσικά αντίστοιχες πηγές ενέργειας, όπως η πυρηνική σύντηξη) προώθηση έχει φτάσει στον προορισμό του. Τα αποκαλούμενα «sleeper ships» αποτελούν ένα δημοφιλές μοτίβο της επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση του Kepler-452B ωστόσο, η κρυονική τεχνολογία θα έπρεπε να είναι αρκετά επαρκής και αξιόπιστη για να μπορέσει να κρατήσει ζωντανούς εν υπνώσει τους επιβάτες του για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (ας μην ξεχνάμε ότι ο πλανήτης απέχει 1.400 έτη φωτός, και το σκάφος δεν θα κινείται με ταχύτητα του φωτός, ακόμη και λαμβάνοντας υπόψιν την παραμόρφωση του χρόνου). Μέσα σε αυτό το διάστημα, κάποιος θα πρέπει να αναλαμβάνει τη συντήρηση του σκάφους: είτε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης/ ρομποτικής, είτε ένα επίλεκτο πλήρωμα το οποίο θα ξυπνά τακτικά για να ελέγχει τα πράγματα, ή που θα είναι ταγμένο να παραμένει «ξύπνιο» για πολλές διαφορετικές γενεές, όσο διαρκεί το ταξίδι. Και αυτό οδηγεί στο επόμενο σενάριο. Σκάφη γενεών (generation ships) Είναι ακόμα πιο «συμβατικού» χαρακτήρα από ό,τι τα sleeper ships, αλλά, με τον τρόπο του, είναι πιο φιλόδοξων/ επικών διαστάσεων. Η κεντρική ιδέα είναι ότι δεν θα είναι οι αρχικοί επιβάτες που θα φτάσουν στον προορισμό, αλλά οι απόγονοί τους. Το «generation ship», το οποίο κινείται με ταχύτητα μικρότερη του φωτός στο Διάστημα (ακόμα και αν την πλησιάζει) αποτελεί ένα κλειστό, αυτάρκες οικοσύστημα- μια ζωντανή, λειτουργούσα αποικία, με έναν πληθυσμό ο οποίος ζει εκεί, εξελίσσεται, αναπαράγεται για χρόνια, ίσως και για αιώνες και για χιλιετίες: Φανταστείτε μία πόλη σε ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει στο Διάστημα. Οι κάτοικοί της έχουν την καθημερινή ζωή τους, κάνουν παιδιά, γερνούν, πεθαίνουν και κάποια στιγμή, μια από τις επόμενες γενεές, οι απόγονοί τους, θα φτάσουν στον προορισμό τους. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγαλόπνοο όραμα, το οποίο μπορεί να μην «σκοντάφτει» στη Φυσική, αλλά έχει τεράστιες τεχνολογικές απαιτήσεις. Το πλοίο θα πρέπει να είναι γιγαντιαίων διαστάσεων, προκειμένου να μπορεί να φιλοξενεί και συντηρεί ένα πλήρες, αυτόνομο και ανανεούμενο οικοσύστημα (αέρας, νερό, γεωργία, κτηνοτροφία, ενέργεια), που με τη σειρά του θα μπορεί να συντηρεί έναν πληθυσμό επαρκούς μεγέθους ώστε να διασφαλιστεί (από γενετικής, αλλά και κοινωνικής άποψης) η υγιής εξέλιξη και επιβίωσή του ανά τους αιώνες που θα διαρκέσει το ταξίδι. Κινητήρας στρέβλωσης ή δίνης (Warp Drive) Μπαίνοντας στο «βασίλειο» αυτών που προσπαθούν να παρακάμψουν τη Σχετικότητα, οι φίλοι του Star Trek γνωρίζουν σίγουρα την έννοια του Warp Drive (ελληνιστί, κινητήρας στρέβλωσης ή δίνης) – ή, βάσει των ιδεών του Μεξικανού φυσικού Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, Alcubierre drive. Η κεντρική ιδέα είναι ότι, αντί το διαστημόπλοιο να επιταχύνει το ίδιο τον εαυτό του σε υψηλές ταχύτητες για να κινηθεί στον χώρο...αλλάζει τον χώρο, προκειμένου, τρόπον τινά, να «κόψει δρόμο». Στην ουσία, το διαστημόπλοιο (μέσω κάποιου είδους κινητήρων/ γεννητριών παραγωγής βαρύτητας), στρεβλώνει τον χωροχρόνο γύρω του (φέρνει πιο μπροστά το «εμπρός» και στέλνει πιο μακριά το «πίσω»), φέρνοντας πιο κοντά το σημείο προορισμού. Γύρω από το σκάφος δημιουργείται μια «φυσαλίδα», μέσα στην οποία οι αποστάσεις είναι «μικρότερες»: φανταστείτε δύο σημεία πάνω σε ένα φύλλο χαρτί, τα οποία, όταν το χαρτί είναι απλωμένο σε ένα τραπέζι, έχουν μια απόσταση μεταξύ τους. Εάν το φύλλο διπλωθεί, τότε η απόσταση μεταξύ τους μειώνεται. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Warp Drive, και έχει το ευφυές χαρακτηριστικό ότι δεν παραβιάζει τη σχετικότητα, αλλά την παρακάμπτει. Το σκάφος, όσον αφορά στον εαυτό του και τη «φυσαλίδα», δεν κινείται με την ταχύτητα του φωτός- αλλά, όσον αφορά σε έναν εξωτερικό παρατηρητή (εκτός σκάφους και «φυσαλίδας»), το σκάφος κινείται με ταχύτητες κατά πολύ μεγαλύτερες του φωτός. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγο καιρό είχαν προκύψει φήμες περί πειραμάτων της NASA πάνω σε κάτι αντίστοιχο του Warp Drive, προκαλώντας ενθουσιασμό. Ωστόσο, η ίδια η αμερικανική διαστημική υπηρεσία διευκρίνισε ότι διερευνώνται διάφορες τεχνικές προώθησης, και μεταξύ αυτών και το EmDrive (το οποίο δεν απαιτεί μάζα αντίδρασης ή κάποιο προωθητικό), χωρίς ωστόσο απτά αποτελέσματα. Περισσότερα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1365 Διαστημική Εξερεύνηση-Σελ.92- 29/04/2015. Σκουληκότρυπες/ «πύλες» (wormholes) Τρία γνωστά franchises επιστημονικής φαντασίας όπου υπήρχε η έννοια των «πυλών» (με διαφορετικούς τρόπους) είναι το Star Trek: DS9, το Stargate: SG1 και το Babylon 5. Η «σκουληκότρυπα» είναι μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου: Ένα «τούνελ» το οποίο συνδέει δύο συγκεκριμένα σημεία του, επιτρέποντας σε ένα σκάφος να «κόψει δρόμο», παρακάμπτοντας την «κανονική» απόσταση- φανταστείτε, χάριν ευκολίας ένα βουνό. Εάν θέλετε να πάτε από ένα σημείο στη μία πλευρά σε ένα σημείο στην άλλη, τότε πρέπει να περπατήσετε/ σκαρφαλώσετε όλη την απόσταση πάνω στην επιφάνειά του...ή να βρείτε ένα τούνελ το οποίο συνδέει απευθείας τα δύο σημεία. Μέχρι τώρα, δεν έχουν βρεθεί παρατηρησιακές αποδείξεις για την ύπαρξη σκουληκοτρύπων (Einstein-Rosen Bridge), αλλά οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας αφήνουν «περιθώρια» για την ύπαρξή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι σκουληκότρυπες Scwarzschild, το Casimir effect κ.α. Σημειώνεται ότι η Γενική Σχετικότητα προβλέπει ότι, εάν υπάρχουν σκουληκότρυπες μέσα από τις οποίες είναι δυνατόν να περάσει ένα σκάφος, θα επιτρέπουν και ταξίδι στο χρόνο. Κάποιες θεωρίες «θέλουν» τις σκουληκότρυπες και ως πύλες προς διαφορετικά σύμπαντα. http://www.huffingtonpost.gr/2015/07/24/texnologies-diasthmiko-taxidi_n_7863364.html

Ο μπαμπάς πάει ταξίδι στο ...διάστημα! Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονένκο πίσω από γυάλινο διαχωριστικό στην τρυφερή αποχαιρετιστήρια συνάντηση με τα παιδιά του, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν στις 21 Ιουλίου 2015. Ο Κονονένκο μαζί με τους αστροναύτες συναδέλφους του- τον Ιάπωνα Κιμίγια Γιουί, και τον Αμερικανό Κζελ Νόργουντ Λίντγκριν- αποτελούν το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Σογιούζ TMA-17M, το οποίο εκτοξευστηκε στις 23 Ιουλίου, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://gr.rbth.com/2015/07/22/o-mpampas-paei-taxidi-sto-diastima_327211 Ένα δροσερό καλοκαίρι ενισχύει τους πάγους της Αρκτικής. Μετρήσεις από τον δορυφόρο CryoSat της ESA δείχνουν ότι ο όγκος των πάγων της Αρκτικής θάλασσας αυξήθηκε κατά ένα τρίτο μετά το ασυνήθιστα δροσερό καλοκαίρι του 2013. Αυτό το νέο εύρημα υποδεικνύει ότι ο πάγος στο βόρειο ημισφαίριο είναι πιο ευαίσθητος στις αλλαγές της καλοκαιρινής τήξης από ό, τι είναι στην ψύξη του χειμώνα. Επιστήμονες από το University College του Λονδίνου (UCL) και το Πανεπιστήμιο του Leeds στο Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποίησαν 88 εκατομμύρια μετρήσεις του πάχους του θαλάσσιου πάγου που λήφθηκαν από τον CryoSat μεταξύ 2010 και 2014. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 20 Ιουλίου στο περιοδικό Nature Geoscience, δείχνει μια μείωση κατά 14% του όγκου του θαλάσσιου πάγου το καλοκαίρι μεταξύ του 2010 και του 2012, αλλά ο όγκος του πάγου αυξήθηκε κατά 41% το 2013, όταν το καλοκαίρι ήταν κατά 5% ψυχρότερο από εκείνο του προηγούμενου έτους. Η επικεφαλής συγγραφέας Rachel Tilling, από το Κέντρο Πολικής Παρατήρηση και Μοντελοποίησης (Centre for Polar Observation and Modelling - CPOM) στο UCL, είπε, "Το καλοκαίρι του 2013 ήταν πολύ πιο ψυχρό από ό, τι τα τελευταία χρόνια, με θερμοκρασίες που χαρακτηρίζουν αυτές που παρατηρήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990. "Αυτό επέτρεψε στον παχύ θαλάσσιο πάγο να παραμείνει βορειοδυτικά της Γροιλανδίας, διότι υπήρχαν λιγότερες ημέρες που θα μπορούσε να λιώσει. Παρά το γεγονός ότι τα μοντέλα έχουν δείξει ότι ο όγκος των πάγων της Αρκτικής θάλασσας είναι σε μακροχρόνια παρακμή, γνωρίζουμε τώρα ότι μπορεί να ανακτηθεί κατά ένα σημαντικό ποσό εάν η περίοδος τήξης συντομευθεί." Εκτοξευμένος το 2010, ο CryoSat μετρά το ύψος των πάγων - και εκείνων που επιπλέουν στους πολικούς ωκεανούς και των τεράστιων καλυμμάτων πάγου που καλύπτουν την Γροιλανδία και την Ανταρκτική. Οι πληροφορίες αυτές είναι απαραίτητες για την έρευνα του πάχους του πάγου και το πώς αλλάζει και, τελικά, πως ο όγκος του πάγου της Γης επηρεάζεται από το κλίμα. Ο όγκος των πάγων της Αρκτικής είχε σταθερή πτώση από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά ήταν δύσκολο να εκτιμηθεί με ακρίβεια πριν τον CryoSat. Η Rachel πρόσθεσε: "Μέχρι να εκτοξευθεί ο CryoSat, ήταν δύσκολο να μετρηθεί ο όγκος των πάγων της Αρκτικής θάλασσας καθώς δεν μπορούσαν να ληφθούν δεδομένα για τις μετατοπίσεις και μετρήσεις σε όλη την περιοχή. "Μαζί με τους χάρτες της έκτασης του θαλάσσιου πάγου, οι μετρήσεις μας για το πάχος του πάγου στη θάλασσα ολοκληρώνουν τώρα την εικόνα, επειδή αποκαλύπτουν τι συμβαίνει κάτω από το νερό, όπου συμβαίνει το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητας." Η ομάδα λέει, αν και τα πρώτα πέντε χρόνια του CryoSat οι μετρήσεις αποκαλύψαν σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, το ιστορικό είναι ακόμα μικρό για να θεσπιστεί μια μακροπρόθεσμη τάση. Ο καθηγητής Andrew Shepherd, διευθυντής του CPOM, δήλωσε, "Η κατανόηση του τι ελέγχει το ποσό των πάγων της Αρκτικής θάλασσας μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματοποίηση αξιόπιστων προβλέψεων του πόσο καιρό θα διαρκέσει, που είναι σημαντικό, διότι αποτελεί βασική συνιστώσα του κλιματικού συστήματος της Γης. "Παρά το γεγονός ότι το άλμα του όγκου σημαίνει ότι η περιοχή είναι απίθανο να είναι ελεύθερη από πάγους αυτό το καλοκαίρι, ακόμα περιμένουμε οι θερμοκρασίες να αυξηθούν στο μέλλον, και έτσι τα γεγονότα του 2013, θα έχουν απλά γυρίσει το ρολόι πίσω κατά λίγα χρόνια στο μακροπρόθεσμο πρώτυπο της πτώσης. "Στόχος μας είναι να βεβαιωθούμε ότι δεν θα χάσουμε αυτή τη μοναδική δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τους πάγους της Αρκτικής θάλασσας όταν τελειώσει η αποστολή." Η ομάδα τώρα σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τις μετρήσεις του CryoSat για την αλλαγή του πάχους του θαλάσσιου πάγου για να βοηθήσει στη βελτίωση των μοντέλων που χρησιμοποιούνται για να προβλέψουν τη μελλοντική αλλαγή του κλίματος, καθώς επίσης και να βοηθήσει τις θαλάσσιες δραστηριότητες στην περιοχή της Αρκτικής, που μπορεί να είναι επικίνδυνή και δαπανηρή για να περιηγηθεί κανείς. Ο Tommaso Parrinello, Διευθυντής του έργου CryoSat της ESA, είπε, "ο CryoSat έχει τεθεί σε τροχιά για πάνω από πέντε χρόνια και συνεχίζει να αποδεικνύει αριστεία παρέχοντας τα ακριβή στοιχεία που χρειάζονται οι επιστήμονες ώστε να προχωρήσουν την πολική επιστήμη - παραμένουμε πολύ περήφανοι για τον δορυφόρο μας." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Hena_droserho_kalokahiri_enischhuei_toys_phagoys_tes_Arktikhes

«Ρομπότ του ανέμου» για τους ουρανούς του μακρινού Δία. Καθώς η NASA στρέφει την προσοχή της ξανά στην εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, όλο και περισσότερο, φιλόδοξα projects βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με έμφαση σε τεχνολογίες οι οποίες «κοιτούν» προς την πλευρά του Άρη- και ακόμα παραπέρα. Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάζονται και «εξωτικές» ιδέες, για ρομπότ που κινούνται με τον άνεμο, ή με τα κύματα της θάλασσας. Παρόμοια φιλοσοφία εξετάζεται και για διαστημικές αποστολές, και μάλιστα σε πλανήτες οι οποίοι θα μπορούσαν να «υποστηρίξουν» τέτοιου είδους «μηχανισμούς». Προσφάτως ομάδα μηχανικών στο JPL της NASA (Πασαντένα, Καλιφόρνια) άρχισε να εξετάζει την ιδέα ενός σκάφους που θα μπορούσε να ίπταται στους ουρανούς της Γης ή σε γίγαντες αερίων, όπως ο Δίας. Η έρευνα πάνω στο αντικείμενο έγινε εφικτή στο πλαίσιο μελέτης με χρηματοδότηση ενός έτους, ύψους 100.000 δολαρίων, από το πρόγραμμα NIAC (NASA's Innovative Advanced Concepts). Στην ουσία, διερευνάται η ανάπτυξη ενός «ρομπότ του ανέμου» (windbot), σχεδιασμένου να παραμένει ιπτάμενο στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη χωρίς καν φτερά ή κάποιου είδους μπαλόνι με θερμό αέρα. Η συγκεκριμένη έρευνα θα διερευνήσει συστηματικά το πώς διαστημόπλοια του μέλλοντος θα μπορούν να παραμένουν εν πτήσει και να συλλέγουν ενέργεια. Αν και επί της παρούσης δεν έχει προγραμματιστεί κάποια αποστολή τέτοιου είδους, που θα χρησιμοποιεί windbots, ελπίζεται ότι η μελέτη θα ανοίξει νέους ορίζοντες για την εξερεύνηση γιγάντων αερίων, μέσω της χρήσης ευκίνητων ρομποτικών εξερευνητικών διαστημοπλοίων. Για να παραμένει ιπτάμενο ένα windbot, πρότυπο σχεδιασμού θεωρείται το «design» του σπόρου της πικραλίδας, που περιστρέφεται ενώ πέφτει, «παράγοντας» ανύψωση. Επίσης, απαιτείται η δυνατότητα συλλογής ενέργειας από την ατμόσφαιρα, η οποία μπορεί να μην είναι ηλιακή- καθώς το σκάφος θα μπορούσε να βρεθεί στη σκοτεινή πλευρά κάποιου πλανήτη. Πηγές πυρηνικής ενέργειας θεωρείται πως θα ήταν προβληματικές, λόγω του βάρους τους. Αλλά η αιολική ενέργεια, οι αυξομειώσεις στη θερμοκρασία και ακόμα και το μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη θα μπορούσαν να τροφοδοτούν ένα τέτοιο σκάφος. Σε πρώτη φάση, εξετάζονται μέθοδοι συλλογής ενέργειας από τις δονήσεις, καθώς και η φύση των ανέμων μεταξύ των νεφών του Δία, για να διαπιστωθεί σε ποια μέρη θα ήταν καλύτερο να αποσταλεί ένα windbot και να καθοριστούν κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά στον σχεδιασμό του. http://www.naftemporiki.gr/story/982136/rompot-tou-anemou-gia-tous-ouranous-tou-makrinou-dia

Kepler 452b: ένας εξωπλανήτης που μοιάζει με τη Γη. Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν νέο εξωπλανήτη, τον πιο παρόμοιο με τη Γη που έχει παρατηρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα, ανακοίνωσε η NASA. Ο πλανήτης αυτός, που εντοπίστηκε χάρη στο τηλεσκόπιο Κέπλερ, είναι κατά περίπου 60% μεγαλύτερος από τη Γη, απέχει 1.400 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου, ανακοίνωσαν οι επιστήμονες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν. Απέχει επίσης από το άστρο του ίση απόσταση με αυτήν που βρίσκεται η Γη από τον Ήλιο. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατό να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή, κάτι που θα επέτρεπε την ύπαρξη ζωής. Ο εξωπλανήτης, που βαφτίστηκε Kepler 452b, περιφέρεται γύρω από ένα άστρο με χαρακτηριστικά επίσης παρόμοια με του Ήλιου. Το άστρο αυτό είναι μόνο 4% μεγαλύτερο και 10% φωτεινότερο από τον Ήλιο αλλά και 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια γηραιότερο από αυτόν. Μια πλήρης περιφορά του Kepler 452b γύρω από το άστρο του διαρκεί 385 ημέρες. Με την ανακάλυψη αυτή οι επιστήμονες «πετυχαίνουν πρόοδο όσον αφορά τις γνώσεις τους για τον αριθμό των (δυνητικά) κατοικήσιμων πλανητών που θα μπορούσαν να υπάρχουν» στον γαλαξία μας, είπε ο Τζόζεφ Τουίκεν, ο επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής Κέπλερ και ερευνητής στο SETI, το Ινστιτούτο Ερευνών Εξωγήινης Νοημοσύνης. Ο Kepler 452b έχει ακτίνα 60% μεγαλύτερη από εκείνην της Γης και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να πρόκειται για έναν βραχώδη πλανήτη με πυκνή ατμόσφαιρα και μεγάλη ποσότητα νερού. Ενδέχεται επίσης, σύμφωνα πάντα με τους αστρονόμους, να έχει και ηφαιστειακή δραστηριότητα. Ο Kepler 452b είναι ένας από τους δώδεκα νέους εξωπλανήτες που περιλαμβάνονται στον κατάλογο με τις ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου Κέπλερ. Για να παραμείνουν σ’ αυτόν, οι εξωπλανήτες θα πρέπει να διαθέτουν διάμετρο κατά δύο φορές μικρότερη από εκείνη της Γης και να βρίσκονται σε τροχιά στην «κατοικήσιμη ζώνη» ενός αστεριού—δηλαδή ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από αυτό ώστε να μην είναι πολύ θερμοί ή πολύ ψυχροί για να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους. «Η συνέχιση της μελέτης των άλλων εξωπλανητών αυτού του καταλόγου και η τελική εξέταση των άλλων επιστημονικών δεδομένων που μετέδωσε το Κέπλερ θα μας βοηθήσει να βρούμε τους μικρότερους και πιο ενδιαφέροντες πλανήτες», εξήγησε ο Τζόζεφ Τουίκεν. «Αυτό θα μας επιτρέψει επίσης να κάνουμε μια καλύτερη εκτίμηση για τη συχνότητα αυτών των κατοικήσιμων κόσμων» στο ηλιακό μας σύστημα, πρόσθεσε. Το γεγονός ότι το αστέρι γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο Kepler 452b είναι 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια γηραιότερο από τον ήλιο -με τον οποίο κατά τα άλλα έχει πολλά κοινά στοιχεία- μπορεί να δώσει μια ιδέα στους επιστήμονες του ποιο θα μπορούσε να είναι το μακρινό μέλλον της Γης. «Ο Kepler 452b μπορεί να υφίσταται σήμερα αυτό που θα πάθει η Γη σε περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο χρόνια, όταν ο Ήλιος μας θα γεράσει και θα γίνει πιο φωτεινός», εξήγησε ο αστρονόμος του SETI Νταγκ Κάλντγουελ. Μέχρι σήμερα, ο κατάλογος που έχει συντάξει η NASA με τις ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου Κέπλερ περιλαμβάνει συνολικά 4.696 εξωπλανήτες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο παρουσίασε βλάβη στα μέσα του 2013, όταν δύο από τα γυροσκόπιά του σταμάτησαν να λειτουργούν. Οι εξωπλανήτες αυτοί παρατηρήθηκαν πριν διαπιστωθεί η βλάβη στο Κέπλερ. http://physicsgg.me/2015/07/24/kepler-452b-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b3/

Εκτοξευτηκε το "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz TMA-17M» Στις 23 Ιουλίου στις 00:02:44 ώρα Μόσχας από το συγκρότημα της πλατφόρμας №1 («Gagarin start") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εγινε η εκτόξευση του πυραύλου φορέα "Soyuz-FG" με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-17M". Μετά από 528 δευτερόλεπτα πτήσης το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-17M" διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και μπαίνει στην υπολογισμένη τροχιά. Ο ελλιμενισμός του WPK «Soyuz TMA-17M» με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 5:46 ώρα Μόσχας στην ενότητα "Rassvet" (MRM1) στο Ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ. Το εν λόγω διαστημόπλοιο, μετέφερε τον ρώσο βετεράνο κοσμοναύτη Όλεγκ Κονονένκο, 51 ετών και δύο νέους αστροναύτες, τον 42χρονο Αμερικανό Κιέλ Λίντγκρεν και τον 45χρονο Ιάπωνα Κιμίγια Γιούι και προσδέθηκε επιτυχώς στον ΔΔΣ στις 5.46' ώρα Ελλάδας. Η διαδικασία σύγκλισης πραγματοποιήθηκε με αυτόματη λειτουργία υπό τον έλεγχο των ειδικών του κέντρου ελέγχου αποστολής και το πλήρωμα του διαστημοπλοίου. Ο ένας από τους ηλιακούς συλλέκτες του διαστημοπλοίου δεν αναπτύχθηκε εγκαίρως, ωστόσο αυτό δεν επηρέασε την πτήση του διαστημικού σκάφους, καθώς οι άλλοι συλλέκτες λειτούργησαν, ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Αυτή η πτήση αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον μετά το ατύχημα του Progress M-27M, το οποίο εξαιτίας μιας βλάβης του εκτοξευτήρα, κάηκε στην ατμόσφαιρα και διαλύθηκε εντελώς στις 8 Μαΐου αφού οι ρώσοι χειριστές του έχασαν τον έλεγχό του, λίγη ώρα μετά την εκτόξευσή του στις 28 Απριλίου. Το Progress μετέφερε επιστημονικό υλικό και είδη πρώτης ανάγκης, όπως νερό και τρόφιμα και, επρόκειτο να προσδεθεί στον ΔΔΣ για να τον ανεφοδιάσει. Η προβλεπόμενη διάρκεια των μελών της πτήσης της αποστολής του ΔΔΣ-44/45 θα ανέλθει σε 163 ημέρες. Με το διαστημοπλοίο παραδόθηκαν επίσης στο ΔΔΣ περίπου 170 κιλά διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των μέσων διαβίωσης, αξεσουάρ για τη φωτογραφία και βίντεο εξοπλισμού και μέσων για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων και προσωπικά αντικείμενα των αστροναυτών. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στον ΔΔΣ, οι τρεις αστροναύτες θα πραγματοποιήσουν διάφορα επιστημονικά πειράματα, κυρίως σε σχέση με τον έλεγχο ρομπότ από απόσταση. Οι αστροναύτες θα συναντήσουν εκεί τους Ρώσους Γκενάντι Παντάλκα, 57 ετών και Μιχαήλ Κορνιένκο, 55 ετών, καθώς και τον αστροναύτη της NASA Σκοτ Κέλι, 51 ετών. Από την πλευρά του, ο Όλεγκ Κονονένκο υποσχέθηκε να μελετήσει κυρίως "τη συμπεριφορά των σαπουνόφουσκων" για να ικανοποιήσει αίτημα που έχουν θέσει νεαροί λάτρεις του διαστήματος. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/photo_07-23.html http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5260650/eftasan-oi-treis-astronaytes-ston-diethnh-diasthmiko-stathmo-meta-thn-epityxh-ektokseysh-diasthmoploioy-sogioyz/

Η «λευκή ατμόσφαιρα» της Δήμητρας. Από τον περασμένο Μάρτιο το διαστημικό σκάφος Dawn βρίσκεται στη Δήμητρα, ένα πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος, και την εξερευνά. Οταν πλησίασε το «Dawn» στη Δήμητρα εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα, διαμέτρου 98 χλμ. Η φύση τους παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Αλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει το Dawn κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στον κρατήρα που ονομάστηκε Occator δημιουργείται πολύ συχνά μια ομίχλη. Πρόκειται σύμφωνα με τους ερευνητές για ένα τοπικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο στον πλανήτη. Αν ο ισχυρισμός των ερευνητών επιβεβαιωθεί ταυτόχρονα λύνεται και το μυστήριο της ταυτότητας των λαμπερών κηλίδων αφού η ύπαρξη τέτοιας ατμοσφαιρικής δραστηριότητας μπορεί να συνδέεται με την παρουσία πάγου και όχι αλάτων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=724656

Εξερευνώντας τη «σκοτεινή πλευρά» του μποζονίου Higgs Παρόλο που ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN έγραψε ιστορία το 2012, επιβεβαιώνοντας πειραματικά ότι το μποζόνιο Χιγκς όντως υπάρχει, αυτό το επίτευγμα κάθε άλλο παρά σημαίνει πως το λεγόμενο «σωματίδιο του Θεού» δεν συνεχίζει από αρκετές απόψεις να αποτελεί ερωτηματικό για τους επιστήμονες. Έτσι, με την έναρξη της επαναλειτουργίας του LHC τον περασμένο μήνα, μετά την αναβάθμιση η οποία σχεδόν θα διπλασιάσει την ενέργεια των συγκρούσεων στο εσωτερικό του, οι φυσικοί που συμμετέχουν στο «πείραμα του αιώνα» ελπίζουν πως ανάμεσα σε άλλα θα μπορέσουν να ανακαλύψουν πολύ περισσότερα στοιχεία για τη φύση του σωματιδίου. Το «σωματίδιο του Θεού» αποτελούσε τον «χαμένο κρίκο» στο Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το μοντέλο που περιγράφει τα «συστατικά» της ύλης και τους τρόπους που αυτά αλληλεπιδρούν. Με την επιβεβαίωση της ύπαρξής του, ουσιαστικά επαληθεύτηκε πειραματικά ο μηχανισμός που προσδίδει μάζα στην ύλη – και ο οποίος, μέχρι το 2012, ήταν απλώς μία θεωρητική υπόθεση. Έτσι, όπως λέει χαρακτηριστικά στο σάιτ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης η Ντανιέλα Μπορτολέτο, καθηγήτρια στο τμήμα φυσικής του Ιδρύματος, η ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς ήταν ένα γεγονός-ορόσημο για τη φυσική. Τώρα όμως, συμπληρώνει, θα πρέπει και να κατανοηθούν οι ιδιότητές του. «Το σωματίδιο είναι πραγματικά εντυπωσιακό», σημειώνει. Για να το εξηγήσει, αναφέρει σαν παράδειγμα το σπιν του. Γνωστό στα ελληνικά και ως ιδιοστροφορμή, το σπιν είναι μία κβαντομηχανική ιδιότητα που έχουν όλα τα σωματίδια. «Το σπιν εξηγεί τη συμπεριφορά των στοιχειωδών σωματιδίων: σωματίδια που έχουν μάζα, όπως το ηλεκτρόνιο, έχουν σπιν 1/2. Επομένως, δύο ηλεκτρόνια δεν μπορούν να βρίσκονται στην ίδια κβαντική κατάσταση». «Από την άλλη μεριά, φορείς των δυνάμεων, όπως το φωτόνιο που είναι υπεύθυνο για τις ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις, έχουν σπιν 1. Έτσι, με δεδομένο πως το μποζόνιο Χιγκς έχει σπιν 0, διαθέτοντας ωστόσο μάζα, δεν ανήκει σε καμία από τις δύο κατηγορίες». Λόγω της φύσης του, το «σωματίδιο του Θεού» ενδεχομένως να δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να κατανοήσουν τον κοσμικό πληθωρισμό, δηλαδή την απότομη διαστολή που γνώρισε το σύμπαν, σχεδόν αμέσως μετά τη «γέννησή» του. «Χάρις στο Χιγκς, αποκτούν μάζα τα ηλεκτρόνια, σχηματίζονται τα άτομα, και τελικά υπάρχουμε κι εμείς οι ίδιοι. Εντούτοις, γιατί τα στοιχειώδη σωμάτια έχουν τόσο διαφορετικές μάζες;», αναρωτιέται η φυσικός. «Τα δεδομένα από τη δεύτερη φάση λειτουργίας του επιταχυντή θα μας επιτρέψουν να μελετήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις διασπάσεις του μποζονίου Χιγκς, με τις οποίες για παράδειγμα παράγονται ζεύγη κουάρκ. Θα μας δώσουν επίσης τη δυνατότητα να αναζητήσουμε για άλλα σωματίδια με ιδιότητες παρόμοιες με αυτό, αλλά και να εξετάσουμε μήπως το μποζόνιο διασπάται σε σκοτεινή ύλη». Μαζί με άλλους συναδέλφους της και φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η Μπορτολέτο συμμετέχει στην ομάδα που χρησιμοποιεί τον ανιχνευτή ATLAS στον LHC. Πέρα από τη μελέτη του μποζονίου Χιγκς, οι πρωτόγνωρες ενέργειες που θα πετύχει στη δεύτερη φάση του ο επιταχυντής, σύμφωνα με την ερευνήτρια οδηγούν τη φυσική σε «αχαρτογράφητα νερά». «Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε από εδώ και πέρα, κάτι που κάνει τη νέα φάση των πειραμάτων ακόμη πιο συναρπαστική». «Ελπίζουμε πως θα μπορέσουμε να βρούμε μερικές “ρωγμές” στο Καθιερωμένο Πρότυπο, καθώς υπάρχουν αρκετοί ακόμη γρίφοι για το σύμπαν μας, που δεν μπορούμε να απαντήσουμε». http://physicsgg.me/2015/07/22/%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%85%ce%bd%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%bf/

TPK "Soyuz TMA-17M" Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της προετοιμασίας για την πτήση της κύριας και εφεδρικής ομάδας τα πληρώματα των επανδρωμένων διαστημικών σκαφών (TPC) «Soyuz TMA-17M», η Κρατική Επιτροπή τα έχει εγκρινεί ως εξης: Το κύριο πλήρωμα: Oleg Kononenko - ο διοικητής της WPK «Soyuz TMA-17M" (Roscosmos)? Kimia Υυί - Πτήση Μηχανικός-1 TPK «Soyuz TMA-17M" (JAXA)? Chell Lindgren - Πτήση Μηχανικός 2 TPK "Soyuz TMA-17M" (NASA). Το εφεδρικό πλήρωμα: Γιούρι Malenchenko - ο διοικητής της WPK «Soyuz TMA-17M" (Roscosmos)? Timothy Kopra - Πτήση Μηχανικός-1 TPK «Soyuz TMA-17M" (NASA)? Timothy Peak - Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-17M" (ESA). Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-17M» έχει προγραμματιστεί στις 23 Ιουλίου 00:02 ωρα MSK απο την "εξεδρα του Gagarin» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Στις 21 Ιούλ 2015, τα πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-17M" αποστολή 44/45 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πραγματοποιησαν μια τελική συνέντευξη τύπου στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Τα μέλη του πληρώματος επιβεβαιώσαν την ανάγκη για τη συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στην εξερεύνηση του διαστήματος. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο Όλεγκ Κονονένκο, δήλωσε ότι το ατύχημα στο φορτηγό "Πρόοδος", τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους οδήγησε σε προσαρμογές, όχι μόνο στην εκπαίδευση των αστροναυτών, αλλά και στο έργο των υπηρεσιών εδάφους. "Οι λόγοι αποτυχίας διευκρίνισε, έκανε αναγκαιες τις απαραίτητες αλλαγές στη λειτουργία των συστημάτων που είναι επιφορτισμένες με την ασφάλεια μας. Εδώ, στο Μπαϊκονούρ, έχουμε εκπαιδεύθει δύο φορές στην «Ένωση» και δεν έχουν προβλήματα που να έχουν εντοπιστεί. Νομίζω ότι όλα θα είναι κανονικά "- είπε ο Kononenko. Ο Αμερικανός αστροναύτης LINDGREN Chell σημειωθεί ότι πρόσφατα γιόρτασε την επέτειο της αποστολής της χώρας μας των «Σογιούζ-Απόλλων». «Ελπίζω ότι τα επόμενα 40 χρόνια θα είμαστε σε στενη συνεργασία με τη Ρωσία», - δήλωσε ο Chell LINDGREN. Σύμφωνα με τον ίδιο, δύο και ήμισυ έτη προ πτήσης κατάρτιση η Ρωσία έγινε το δεύτερο σπίτι του. http://www.federalspace.ru/21598/ http://www.federalspace.ru/21597/ Για τη φήμη ενός έθνους βάζουν πλώρη για τον Αρη. Παρότι είναι μόλις 32 ετών, ο Ομράν Σαράφ από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα φέρει την ευθύνη ενός εξαιρετικά φιλόδοξου σχεδίου από το οποίο «εξαρτάται η φήμη του έθνους». Αν όλα πάνε καλά, ως το 2021 τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα έχουν θέσει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Αρη ένα διαστημικό όχημα, το πρώτο στην Ιστορία από μια χώρα της διαρκώς χειμαζόμενης από τοπικές συγκρούσεις Μέσης Ανατολής. Παρ' όλο που τα ζητήματα τα οποία καλείται να διευθετήσει ο επικεφαλής της Emirates Mars Mission, της πρώτης αποστολής των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στον Κόκκινο Πλανήτη, είναι πολλά, ο Σαράφ δηλώνει στον «Guardian» πως «αν καταφέρουμε να φτάσουμε στον Αρη, τότε καμία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το έθνος δεν θα πρέπει να θεωρείται ανυπέρβλητη». Οι προκαταρκτικές μελέτες για τη βιωσιμότητα του προγράμματος ξεκίνησαν στα τέλη του 2013, ενώ η επίσημη παρουσίασή του πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2014 από τον σεΐχη Μοχάμεντ Μπιν Ρασίντ, κυβερνήτη του Ντουμπάι και αντιπροέδρου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό της αποστολής, η εκτόξευση του μη επανδρωμένου διαστημικού οχήματος πρόκειται να πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο του 2020 - μισόν αιώνα μετά την ίδρυση της χώρας, μιας ένωσης επτά εμιράτων στον Περσικό Κόλπο - ενώ αναμένεται να προσεγγίσει τον δεύτερο πλησιέστερο πλανήτη στη Γη έπειτα από ένα ταξίδι διάρκειας επτά μηνών και έχοντας διανύσει 60 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο επιστημονικός στόχος της αποστολής είναι η κατανόηση της διαδικασίας μέσω της οποίας ο Αρης, ένας πλανήτης στις εσχατιές της ζώνης «Γκόλντιλοκς» του ηλιακού συστήματος, στον οποίο κάποτε υπήρχε τρεχούμενο νερό, εξελίχθηκε σε έναν τόπο άγονο και ξηρό. Τόσο ο Ομράν Σαράφ όσο και η Σάρα Αμίρι, η 29χρονη επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της αποστολής, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, θεωρούνται ήδη βετεράνοι του διαστημικού προγράμματος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων καθώς συμμετείχαν αμφότεροι στο πρόγραμμα εκτόξευσης των DubaiSat 1 και DubaiSat 2, των πρώτων δορυφόρων του Ντουμπάι, οι οποίοι ωστόσο σχεδιάστηκαν και εκτοξεύθηκαν από κοινού με τη Νότια Κορέα. Ο πρώτος δορυφόρος ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου επίτευγμα των Νοτιοκορεατών, με τους επιστήμονες και τους μηχανικούς του Ντουμπάι κυρίως να μαθαίνουν από τους ασιάτες εταίρους τους, ενώ η κατασκευή και η εκτόξευση του δεύτερου δορυφόρου αποτέλεσαν καρπό συλλογικής προσπάθειας, με την ομάδα των Εμιράτων να φέρει την ευθύνη για το ήμισυ του προγράμματος. Ο KhalifaSat, o τρίτος δορυφόρος του πιο γνωστού από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, κατασκευάζεται από ημεδαπούς μηχανικούς στο Διαστημικό Κέντρο Μοχάμεντ Μπιν Ρασίντ, ενώ η εκτόξευσή του, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις αρχές του 2018, θα είναι το τελευταίο τεστ πριν από την πολυαναμενόμενη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη. Παρότι το Ντουμπάι κατέληξε να αποτελεί συνώνυμο της υπερβολής και της ματαιοδοξίας εξαιτίας της υλοποίησης φαραωνικών πρότζεκτ - εκεί βρίσκεται το Μπουρτζ Χαλίφα, ο ψηλότερος ουρανοξύστης στον κόσμο, ενώ όλοι όσοι ταξιδεύουν στο εμιράτο, καθώς προσεγγίζουν από αέρος το διεθνές αεροδρόμιό του, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, μπορούν να διακρίνουν τεχνητά νησιωτικά συμπλέγματα σε σχήμα φοινίκων -, η ομάδα της Αποστολής στον Αρη υποστηρίζει πως ο απώτερος σκοπός της είναι κάθε άλλο παρά υπερβολικός και μάταιος, κάνοντας λόγο για έναν ζωτικής σημασίας εθνικό, και όχι μόνο, στόχο. «Αυτά είναι φιλόδοξα προγράμματα. Είναι απαραίτητο να εξελιχθούμε και να φτάσουμε τον υπόλοιπο κόσμο μέσα σε μία πεντηκονταετία. Είναι απαραίτητοι αυτοί οι μεγάλοι, φιλόδοξοι στόχοι για να πάμε μπροστά» δηλώνει η Αμίρι, ενώ ο Σαράφ προσδιορίζει πως σκοπός της αποστολής δεν είναι τόσο η κατάκτηση του Αρη όσο η έμπνευση μιας ολόκληρης γενιάς και η μετάλλαξη του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται η νεολαία όχι μόνο στο Ντουμπάι αλλά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. «Στόχος μας είναι η ελπίδα, για την ανθρωπότητα, για την περιοχή, για τους νέους και τις νέες σε χώρες με πολλές συγκρούσεις» εξηγεί. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=724237

Έως και 10.000 φορές πιο γρήγοροι οι μελλοντικοί σκληροί δίσκοι. Το Πανεπιστήμιο του La Sapienza, στην Ρώμη, με τη συνεργασία του Πολυτεχνείου του Μιλάνο και του Radbound University του Nijmegen, έκανε -σύμφωνα με το Forbes- μία πειραματική δοκιμή συνδυάζοντας την κβαντική με την κλασική φυσική προκειμένου να δει εάν μπορεί η εγγραφή δεδομένων να γίνει ταχύτερη. Οι ερευνητές θεωρούσαν μέχρι σήμερα ότι η ταχύτητα εγγραφής σε έναν σκληρό δίσκο, με τον μαγνητικό τρόπο δεν μπορεί να πέσει κάτω από το όριο του 1 nanosecond. Στην διάρκεια των ερευνών, μια σειρά από νέες εκδοχές εξερεύνησης των ιδιοτήτων του μαγνητισμού έχουν δημιουργηθεί, όπως είναι το λεγόμενο Femtomagnetism, που μελετά την exchange energy, δηλαδή τη συνεισφορά στο ηλεκτροστατικό φορτίο από τον προσανατολισμό του μαγνητικού πεδίου ενός ατόμου. Η μελέτη αυτού του φαινομένου ξεπερνά τα όρια της κλασικής Φυσικής και περνά στον χώρο της κβαντικής μηχανικής. Με ειδική χρήση lasers, οι επιστήμονες κατάφεραν να αλλάζουν τον προσανατολισμό των μαγνητικών πεδίων του κάθε ατόμου, με την εγγραφή να διαρκεί όσο ένας παλμός του laser, στοιχείο που μπορεί, σε τελική ανάλυση, να μειώσει δραματικά την ταχύτητα εγγραφής δεδομένων σε ένα αποθηκευτικό μέσο. Η τεχνική αυτή βρίσκεται σε θεωρητικό επίπεδο και απέχει πολύ από την εμπορική εφαρμογή, αλλά είναι ένα δείγμα του τι μπορεί να δούμε στο μέλλον. http://www.pestaola.gr/10-000-fores-pio-grigora-ta-hdd-drives/

Οι «Νέοι Ορίζοντες» είδαν τη Νύχτα και την Ύδρα. Πέντε είναι οι γνωστοί δορυφόροι του Πλούτωνα: Ο Χάροντας, η Στυξ, η Νύχτα, ο Κέρβερος και η Ύδρα. Η Νύχτα και η Ύδρα είναι ο δεύτερος και τρίτος κατά σειρά δορυφόρος που ανακαλύφθηκαν μετά τον Χάροντα. Μπορεί να έχουν το ίδιο μέγεθος αλλά η ομοιότητες τελειώνουν εκεί. Το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» μας έστειλε την πρώτη έγχρωμη φωτογραφία της Νύχτας. Στην εικόνα αυτή αναδεικνύεται μια περίεργη περιοχή σε σχήμα φασολιού, με μέγεθος 42×36 χιλιόμετρα. Όσον αφορά την Ύδρα, στην πιο καθαρή εικόνα που μας έστειλε το «New Horizons», φαίνεται να έχει ακανόνιστο σχήμα που μοιάζει με την πολιτεία του Michigan. Η εικόνα αυτή λήφθηκε στις 14 Ιουλίου 2015 από απόσταση 231,000 χιλιομέτρων και στην επιφάνεια του δορυφόρου φαίνονται δυο μεγάλοι κρατήρες. Οι επιστήμονες εκτιμούν από την φωτογραφία ότι οι διαστάσεις της Ύδρας είναι 55 χιλιόμετρα μήκος και 40 χιλιόμετρα πλάτος. Φωτογραφίες των δορυφόρων Κέρβερος και Στυξ – που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα το 2005 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble – αναμένεται φτάσουν στη Γη το αργότερο μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. http://physicsgg.me/2015/07/21/%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b7-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84/ Και άλλη παγωμένη οροσειρά στον Πλούτωνα. Συνεχίζει να εντυπωσιάζει τους επιστήμονες ο Πλούτωνας αφού είναι πολύ πιο ενδιαφέρον κόσμος από όσο πίστευαν οι επιστήμονες. Το σκάφος New Horizons που βρίσκεται από τις 14 Ιουλίου στο σύστημα του πλανήτη νάνου του ηλιακού μας μεταδίδει εικόνες και δεδομένα που αποκαλύπτουν συνεχώς νέα και «απρόσμενα» χαρακτηριστικά του Πλούτωνα. Πριν από λίγες μέρες το New Horizons εντόπισε στον πλανήτη νάνο μια οροσειρά τα βουνά της οποίας αποτελούνται από πάγο. Η ανακάλυψη προκάλεσε αίσθηση αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται… παγόβουνα πάνω στην επιφάνεια ενός σώματος στο ηλιακό μας σύστημα. Οι νέες εικόνες που έστειλε το New Horizons αποκάλυψαν την ύπαρξη άλλης μιας παγωμένης οροσειράς στον Πλούτωνα. Σύμφωνα με τα μέλη της αποστολής του New Horizons η οροσειρά αυτή βρίσκεται σε απόσταση περίπου 110 χλμ από την άλλη και οι κορυφές τους βρίσκονται σε ύψη που κυμαίνονται από χίλια ως χιλιαεξακόσια μέτρα. Εκτός από την νέα οροσειρά το New Horizons έστειλε και νέες εικόνες των δορυφόρων του Πλούτωνα. Αυτό το νέο πακέτο εικόνων έφθασε στο κέντρο της αποστολής στις 20 Ιουλίου και όπως ανακοίνωσε η NASA νέες εικόνες αναμένονται να φθάσουν την Παρασκευή οπότε πιθανώς να έχουμε ανακοινώσεις για κάποια νέα ανακάλυψη στον παγωμένο κόσμο στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=724314 Πως η ΝΑΣΑ εστειλε δεδομενα απο τον Πλουτωνα στη Γη. Θα απαιτηθούν περίπου 16 μήνες μέχρι το διαστημικό σκάφος να στείλει πίσω στη Γη όλα τα δεδομένα που έχει αποθηκεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια. Χρειάστηκαν περίπου δέκα χρόνια και τρία δισεκατομμύρια μίλια, αλλά το New Horizons της NASA έφτασε τελικά στον Πλούτωνα την Τρίτη. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι η NASA αποκαλεί την αποστολή επιτυχία επειδή είναι το πρώτο διαστημικό πρόγραμμα που έχει στείλει ένα όχημα για να εξερευνήσει έναν κόσμο τόσο μακριά από τη Γη. Οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το διαστημόπλοιο για να μάθουν περισσότερα για το μυστηριώδη πλανήτη-νάνο Πλούτωνα και τα φεγγάρια του. Όμως, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Πλούτωνας απέχει τόσο πολύ από τη Γη, θα απαιτηθεί χρόνος πριν οι επιστήμονες αρχίσουν να μελετούν τις εικόνες, τα ατμοσφαιρικά δεδομένα και τις λοιπές πληροφορίες που θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα τον πλανήτη. Τώρα αρχίζει το παιχνίδι της αναμονής. Θα απαιτηθούν περίπου 16 μήνες μέχρι το διαστημικό σκάφος να στείλει πίσω στη Γη όλα τα δεδομένα που έχει αποθηκεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια, σύμφωνα με τη NASA. Ο Τζεφ Μουρ, ερευνητής και πλανητικός γεωλόγος στο NASA Ames Research Center στο Μάουντεν Βιού της Καλιφόρνια αναμένει ότι ο κύριος όγκος των δεδομένων που θέλει να μελετήσει δε θα φτάσει στη Γη πριν το τέλος του φθινοπώρου ή τις αρχές του επόμενου έτους. Ο Μουρ είναι επικεφαλής της ομάδας γεωλογικής και γεωφυσικής απεικόνισης του New Horizons, της οποίας η δουλειά είναι να μελετήσει την επιφάνεια του Πλούτωνα για να μάθει πώς διαμορφώθηκε το έδαφος του πλανήτη-νάνου. Η πρώτη ομάδα εικόνων και δεδομένων που απεστάλησαν στη Γη προκάλεσαν ενθουσιασμό στην ομάδα και ο Μουρ λέει ότι δείχνουν ήδη μια «τεράστια ποικιλία γεωλογικών γεωμορφών στην επιφάνεια». Από τα στοιχεία που συλλέγει το New Horizons, η ομάδα του Μουρ θα συμπεράνει το αν ορισμένες υψομετρικές διαφορές υποδηλώνουν αμμόλοφους ή κάποιον άλλο τύπο κορυφογραμμής. Για την ανάλυση των εικόνων, η ομάδα του θα χρησιμοποιήσει ένα πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας που ονομάζεται ISIS, που αναπτύχθηκε από το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο και χρησιμοποιείται για τη μελέτη εικόνων από το διάστημα από το 1992. Το λογισμικό χρησιμοποιείται για την επεξεργασία διαφόρων εικόνων της NASA, συμπεριλαμβανομένων των εικόνων που λαμβάνονται από το Mars Reconnaissance Orbiter και το Lunar Reconnaissance Orbiter. Μπορείτε να φανταστείτε το ISIS, που τα αρχικά του σημαίνουν Ολοκληρωμένο Σύστημα Καμερών και Φασματόμετρων (Integrated System for Imagers and Spectrometers), σαν μια πιο σύνθετη έκδοση του προγράμματος Adobe Photoshop προσαρμοσμένη για το διάστημα και για πλανητικές εικόνες. Το διαστημικό σκάφος είναι εφοδιασμένο με δύο solid state σκληρούς δίσκους χωρητικότητας 8 gigabyte για την αποθήκευση δεδομένων και περιέχει ένα ενσωματωμένο επεξεργαστή που μπορεί να συμπιέσει, να διαμορφώσει και να ταξινομήσει τις πληροφορίες, σύμφωνα με το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, που βοήθησε στην ανάπτυξη και την κατασκευή του διαστημικού σκάφους. Οι δύο solid state σκληροί δίσκοι που βρίσκονται στο διαστημικό σκάφος περιέχουν περίπου όσο χώρο αποθήκευσης έχουν δύο iPod. Ωστόσο, όλα αυτά τα αποθηκευμένα δεδομένα «στέλνονται στη γη με την ίδια ταχύτητα που έχει ένα τηλέφωνο μόντεμ του 1990» δήλωσε ο Μουρ, λόγω των μικρών κεραιών που χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση των πληροφοριών. Η NASA επέλεξε τις κεραίες λόγω των περιορισμών στον προϋπολογισμό του έργου. Οι κεραίες στέλνουν πίσω υψηλής ποιότητας εικόνες και πληροφορίες στο κέντρο δεδομένων του Jet Propulsion Laboratory της NASA και στη συνέχεια στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, όπου η NASA διατηρεί κάποιες βάσεις δεδομένων. Και ενώ η ταχύτητα που απαιτείται για να αποσταλούν τα δεδομένα από το διάστημα στη Γη μπορεί να μην είναι αρκετά γρήγορη για στιγμιαία ικανοποίηση, είναι αρκετή για να εργαστεί η ομάδα του Μουρ. «Μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας με τα διαθέσιμα δεδομένα», δήλωσε ο Μουρ σχετικά με το πεδίο εφαρμογής του έργου της ομάδας του. «Έχοντας συμμετάσχει σε αυτήν την αποστολή από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, μπορώ να περιμένω μερικούς μήνες ακόμη». http://news247.gr/eidiseis/Fortunegreece

Φθηνότερος του αναμενομένου ο αποικισμός της Σελήνης. Μπορεί η Σελήνη μετά το «Space Race» και την ιστορική πτήση του «Απόλλων 11» σε μεγάλο βαθμό να εγκαταλείφθηκε, ωστόσο τα τελευταια χρόνια το ενδιαφέρον έχει αναζωπυρωθεί, και να εξετάζεται σοβαρά πλέον το ενδεχόμενο της κατασκευής μιας μόνιμης βάσης στο φεγγάρι. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται έρευνα που ζητήθηκε από τη NASA και πραγματοποιήθηκε από την National Space Society και το Space Frontier Foundation, σύμφωνα με την οποία η επιστροφή στη Σελήνη θα ήταν κατά 90% φθηνότερη του αναμενομένου- δηλαδή 10 δισ. δολάρια αντί για 100 δισ. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Science, μια τέτοια εξέλιξη είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη NASA, καθώς σημαίνει ότι θα μπορούσε να την «αντέξει» ο παρών προϋπολογισμός της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας όσον αφορά στις επανδρωμένες πτήσεις στο βαθύ Διάστημα. Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τις δύο μη κερδοσκοπικές οργανώσεις – που τάσσονται υπέρ της κατασκευής οικισμών εκτός Γης- εξετάστηκε από ανεξάρτητη ομάδα, που περιελάμβανε πρώην στελέχη της NASA, αστροναύτες και ειδικούς σε θέματα διαστημικής πολιτικής. Σε αυτήν υπογραμμίζεται πως η υπηρεσία θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες συνεργασίας με ιδιωτικές εταιρείες και φορείς από άλλες χώρες, όπως την ESA. Επίσης, οι εκτιμήσεις αυτές λαμβάνουν υπόψιν μια συνεργασία μεταξύ της Boeing και της SpaceX του Έλον Μασκ (σημειώνεται ότι η SpaceX δαπάνησε μόλις 443 εκατ. δολάρια στην ανάπτυξη του πυραύλου Falcon 9 και της κάψουλας Dragon, τη στιγμή που το κόστος για τη NASA εκτιμάται πως θα ήταν γύρω στα 4 δισ.). Επίσης, οι συντάκτες της μελέτης ελπίζουν ότι η μεγάλη αυτή μείωση του κόστους θα «επεκτείνεται» και πέρα από τη γήινη τροχιά. Σημειώνεται ακόμη ότι μια απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη βιώσιμων επαναχρησιμοποιούμενων σεληνακάτων- πάντα για τη μείωση του κόστους. Ένας άλλος παράγοντας που θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά είναι η χρήση υλών από την επιφάνεια της Σελήνης (νερό που βρίσκεται εκεί σε μορφή πάγου, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή υδρογόνου- καυσίμου για πυραύλους- και οξυγόνου). Στα οράματα της αναφοράς περιλαμβάνεται η κατασκευή μιας σεληνιακής βιομηχανικής βάσης εξόρυξης νερού από τον σεληνιακό ρεγόλιθο, που θα το επεξεργάζεται και θα στέλνει υδρογόνο σε τροχιά έτσι ώστε σκάφη που κατευθύνονται προς τον Άρη θα μπορούν να ανεφοδιάζονται. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε ακόμη μεγαλύτερη μείωση κόστους ανά έτος (της τάξης των 10 δισ.) όσον αφορά σε αποστολές στον «Κόκκινο Πλανήτη». Ένα τέτοιο εγχείρημα θα περιελάμβανε μόνιμο πλήρωμα τεσσάρων αστροναυτών και μέσα σε 12 χρόνια από τις αρχικές προσεληνώσεις θα παρείχε 200 μεγατόνους προωθητικού, με κόστος 40 δισ. δολάρια. http://www.naftemporiki.gr/story/981168/fthinoteros-tou-anamenomenou-o-apoikismos-tis-selinis Καμπάνια για τη διάσωση της στολής του Neil Armstrong. To Μουσείο Smithsonian σε συνεργασία με την πλατφόρμα Crowdfunding, Kickstarter, επιδιώκουν να διασώσουν την διαστημική στολή του Neil Armstrong. Η στολή του Neil Armstrong είναι ένα βασικό κειμήλιο της ιστορίας της διαστημικής εξερεύνησης και με την αφορμή της 46ης επετείου από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στην Σελήνη, το Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος Smithsonian, στην Ουάσινγκτον, στρέφεται στο κοινό μέσω του Kickstarter για μία καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων διαφορετική από όλες τις άλλες. Ο σκοπός είναι να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα χρήματα για την διατήρηση και προετοιμασία της στολής του Neil Armstrong έτσι ώστε να μπορέσει να εκτεθεί στην 50η επέτειο από την αποστολή του Apollo 11 στη Σελήνη. Αυτό είναι προγραμματισμένο να γίνει το 2019. Μετά, η στολή θα γίνει μέρος της έκθεσης Destination Moon στο Μουσείο. Μπορεί να προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ένα τόσο διάσημο μουσείο όπως το Smithsonian στρέφεται στο κοινό για την άντληση κεφαλαίων, αλλά είναι γεγονός ότι η χρηματοδότησή του δεν επαρκεί για τέτοιου τύπου εργασίες συντήρησης, όπως σημειώνει το CNET. Η αναπαλαίωση της στολής περιλαμβάνει εργασίες καθαρισμού και χημικής ανάλυσης, καθώς και ψηφιακής αποτύπωσης που κάνουν το κόστος να εκτοξεύεται σε ύψη που φτάνουν τα 500.000 δολάρια. Μέχρι τη στιγμή που το CNET αναφέρθηκε στο θέμα, είχαν συγκεντρωθεί μόλις 23.500 δολάρια για το σκοπό αυτό. http://www.pestaola.gr/kampania-gia-th-stolh-toy-neil-armstrong/

H Rosetta στέλνει software patch στο Philae. Οι προσπάθειες για την αποκατάσταση της επικοινωνίας της Rosetta με το Philae πάνω στον κομήτη 67P συνεχίζονται, καθώς επιχειρούνται διορθώσεις μέσω software. Το τελευταίο σήμα επικοινωνίας από το Philae ήρθε στις 9 Ιουλίου, κάτι που οδηγεί στην ομάδα χειρισμού του Philae από την βάση της Κολωνίας να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι ενδέχεται να υπάρχει πρόβλημα στους δύο πομπούς του Philae, καθώς και στον δέκτη του. Ένα πακέτο διορθώσεων λογισμικού ανέβηκε από τη Γη προς τη Rosetta με σκοπό να αποσταλεί στο Philae, προκειμένου το ρομποτικό σκάφος να συνεχίσει να λειτουργεί μόνο με έναν πομπό. Η ομάδα χειρισμού του Philae θέλει να ενεργοποιήσει μία σειρά εντολών στο λογισμικό του, έτσι ώστε να συνεχίσει να εκτελεί μια σειρά επιστημονικών μετρήσεων και πειραμάτων πάνω στον κομήτη. Ο σκοπός είναι να μην γίνει χρήση εργαλείων που απαιτούν μηχανικές κινήσεις, καθώς δεν έχει γίνει σαφές ακόμα το εάν έχουν υποστεί ζημιές τα εν λόγω υποσυστήματα. Όλα τα στοιχεία που θα συλλέξει το Philae θα σταλούν στη Rosetta και μέσω αυτής θα ταξιδέψουν πίσω στη Γη. Οι επιστήμονες της ESA προσπαθούν ακόμα να καθορίσουν την ακριβή θέση του Philae πάνω στον κομήτη 67P, ενώ υπάρχει η υποψία ότι το ρομποτικό σκάφος έχει μετακινήσει ελαφρώς την κεραία του. Η συναρπαστική περιπέτεια του Philae και της Rosetta στον διαστημικό βράχο συνεχίζεται… http://www.pestaola.gr/h-rosetta-stelnei-software-patch-sto-philae/

Στις 23 Ιουλίου η εκτόξευση του Σογιούζ TMA-17M Το διαστημικό σκάφος Σογιούζ TMA-17M διακρίνεται στην εξέδρα εκτόξευσης του κοσμοδρομίου Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Το σκάφος πρόκειται να εκτοξευθεί στις 23 Ιουλίου με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μεταφέροντας τα μέλη της αποστολής 44/45: το Ρώσο κοσμοναύτη Όλεγκ Κονονένκο, τον Ιάπωνα αστροναύτη Κιμίγια Γιουί, και τον Αμερικανό αστροναύτη Κζελ Νόργουντ Λίντγκριν http://gr.rbth.com/2015/07/21/stis-23-ioylioy-i-ektoxeysi-toy-sogioyz-tma-17m_301127 Ο Στίβεν Χόκινγκ σύμβουλος σε νέα προσπάθεια για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Τη συνεργασία του με τον ρωσικής καταγωγής δισεκατομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ ανακοίνωσε ο Στίβεν Χόκινγκ, σε μία καινούρια προσπάθεια για τον εντοπισμό πολιτισμών σε άλλους πλανήτες. Το πρότζεκτ ονομάζεται Breakthrough Listen και έχει προϋπολογισμό 100 εκατ. δολάρια, ενώ σε αυτό ο διάσημος Βρετανός θα αναλάβει ρόλο επιστημονικού συμβούλου. Κατά την παρουσίαση του Breakthrough Listen, το οποίο θα διαρκέσει 10 χρόνια, ο Χόκινγκ επισήμανε τη σημασία που έχει η αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης. «Για να καταλάβουμε το σύμπαν, πρέπει να γνωρίζουμε τις ιδιότητες των ατόμων, των δυνάμεων που τα ενώνουν, τη γέννηση και τον θάνατο των αστέρων, τον χορό των γαλαξιών ή τα μυστικά των μελανών οπών. Ωστόσο, δεν είναι αρκετό, αφού αυτές οι ιδέες δεν εξηγούν τα πάντα. Μπορούν να εξηγήσουν το φως των άστρων, όχι όμως και το φως που εκπέμπουμε από τη Γη». «Πιστεύουμε πως η ζωή δημιουργήθηκε αυθόρμητα στον πλανήτη μας, επομένως σε ένα άπειρο σύμπαν, πρέπει να έχει εμφανισθεί και αλλού. Συνεπώς, κάπου στον κόσμο, ίσως υπάρχει κάποια νοήμων μορφή ζωής, η οποία να βλέπει το φως μας και να ξέρει τι σημαίνει.Ή μήπως το φως αυτό περιπλανιέται σε έναν κόσμο χωρίς ζωή, κάτι που σημαίνει πως στον βράχο μας ανακάλυψε το σύμπαν την ύπαρξή του; Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ερώτημα». Οι επιστήμονες θα επιχειρήσουν να βρουν εξωγήινους πολιτισμούς, εξελιγμένους σε τέτοιο βαθμό που να χρησιμοποιούν ραδιοτηλεπικοινωνίες. Ετσι, στα πλαίσια του Breakthrough Listen, θα συλλέξουν ραδιοσήματα από μία μεγάλη περιοχή της «γειτονιάς» μας στο σύμπαν και θα τα αναλύσουν, ψάχνοντας για τεχνητές εκπομπές. Χορηγός του πρότζεκτ είναι ο Γιούρι Μίλνερ, ο οποίος σπούδασε φυσικός και εγκατέλειψε το διδακτορικό που είχε ξεκινήσει στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, σπουδάζοντας στη συνέχεια οικονομικά στις ΗΠΑ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μίλνερ κατάφερε να γίνει δισεκατομμυριούχος, κυρίως μέσω επενδύσεων σε startup που εξελίχθηκαν σε ιντερνετικούς κολοσσούς – όπως Facebook, το Twitter και το Groupon. Η προοπτική αναζήτησης εξωγήινης ζωής τον είχε συναρπάζει ήδη από τότε που ήταν 10 ετών, διαβάζοντας ένα βιβλίο του Καρλ Σαγκάν. «Είναι το πιο ενδιαφέρον ερώτημα της εποχής μας», ανέφερε σε συνέντευξή του στο Reuters. Χάρις στα 100 εκατ. δολάρια της χρηματοδότησής του, ο προϋπολογισμός του Breakthrough Listen υπερβαίνει κατά πολύ αυτόν του SETI (Search for ExtraTerrestrial Intelligence) – της μεγαλύτερης μέχρι σήμερα προσπάθειας για τον εντοπισμό εξωγήινων ραδιοσημάτων. Το SETI, το διάσημο πρόγραμμα που προσπαθεί να αφουγκραστεί τις ραδιοεπικοινωνίες εξωγήινων πολιτισμών από τη δεκαετία του 1960, χρηματοδοτείται με λιγότερο από 2 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, και η προσπάθεια πρέπει επιτέλους να επιταχυνθεί, επισήμανε ο Μίλνερ παρουσιάζοντας το σχέδιό του στο Λονδίνο. Χάρη στο δεκαετίες πρόγραμμα Breakthrough Listen του Μίλνερ, οι ερευνητές θα μπορούν να αγοράζουν περισσότερο χρόνο παρατήρησης σε μεγάλα ραδιοτηλεσκόπια όπως το Αστεροσκοπείο Παρκς στη Νέα Νότια Ουαλία. Θα έχουν επίσης πρόσβαση στους υπολογιστικούς πόρους που απαιτούνται για την ανάλυση των σημάτων. Χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας, ελπίζει ο ρώσος μεγιστάνας, οι ερευνητές θα μπορούν να αναλύουν αρκετά δισεκατομμύρια σήματα ταυτόχρονα, αντί για μερικά εκατομμύρια, και θα σαρώνουν δέκα φορές περισσότερο ουρανό από ό,τι τη δεκαετία του 1990. Στην ομάδα συμμετέχουν αναγνωρισμένοι επιστήμονες όπως ο Πίτερ Ουόρντεν, μέχρι πρότινος διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA, καθώς και ο Φρανκ Ντρέικ, επίτιμος πρόεδρος του SETI. Συμβουλευτικό ρόλο θα έχει ο βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος επανέλαβε στην εκδήλωση την προειδοποίησή του ότι η ανθρωπότητα δεν πρέπει να προσπαθήσει να έλθει επαφή με προηγμένους εξωγήινους πολιτισμούς. Παρόλα αυτά, ο Μίλνερ χρηματοδοτεί και ένα δεύτερο πρόγραμμα, με την ονομασία Breakthrough Message, το οποίο έχει στόχο τη σύνταξη ενός μηνύματος που θα μπορούσαν να μεταδώσουν οι γήινοι στο Διάστημα. Ο ρώσος επιχειρηματίας ήταν ήδη γνωστός για τη θεσμοθέτηση και τη χρηματοδότηση των επιστημονικών βραβείων Breakthrough, τα οποία συνοδεύονται από χρηματικό έπαθλο πολύ μεγαλύτερο από των βραβείων Νόμπελ. Οι επιστήμονες αναφέρουν πως ο στόχος του πρότζεκτ δεν είναι τόσο να αναλύσουν και να κατανοήσουν τα σήματα, όσο να πιστοποιήσουν κατά πόσο αυτά οφείλονται σε κάποιο φυσικό φαινόμενο ή προέρχονται από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό. Ακόμη πάντως κι αν η προσπάθειά τους ολοκληρωθεί χωρίς κάποιο θετικό αποτέλεσμα, ο Μίλνερ υποστηρίζει πως και αυτή η γνώση θα είναι σημαντική. http://www.naftemporiki.gr/story/980750/o-stiben-xokingk-sumboulos-se-nea-prospatheia-gia-tin-anazitisi-eksogiinis-zois http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500013752 Πύραυλος που κινείται με μικροκύματα. Τις επιτυχείς δοκιμές του πρωτοποριακού συστήματος εκτόξευσής της που κινείται μέσω της στοχευμένης εκπομπής ενέργειας μικροκυμάτων, ανακοίνωσε η Escape Dynamics. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της εταιρείας, τη στιγμή που οι επιδόσεις των συμβατικών χημικών ρουκετών ανέρχονται στα 640 δευτερόλεπτα Isp (Specific Impulse) το δικό της σύστημα επέδειξε Isp άνω των 500 δευτερολέπτων, μέσω της χρήσης ηλίου- τη στιγμή που, αν είχε χρησιμοποιηθεί υδρογόνο, εκτιμάται πως θα υπερέβαιναν τα 600. Η εν λόγω τεχνολογία απευθύνεται κυρίως σε επαναχρησιμοποιούμενα διαστημοπλάνα, που θα λειτουργούν ως αεροπλάνα σε τροχιά, δραστικά μειώνοντας το κόστος πρόσβασης στο Διάστημα. Από την αυγή της διαστημικής εποχής μέχρι σήμερα, το βασικό μέσον είναι η χρήση κλασικών χημικών πυραύλων μίας χρήσης. Η πρόταση της Escape Dynamics είναι η χρήση ενέργειας μικροκυμάτων, που εκπέμπεται ασύρματα σε έναν «μετασχηματιστή» θερμότητας κατά την άνοδο, μέσω ενός συστήματος/ διάταξης κεραιών μικροκυμάτων που βρίσκονται στο έδαφος. Αντί για χημική καύση, το σκάφος της Escape Dynamics θα κινείται μέσω της έκλυσης υδρογόνου, που θα έχει θερμανθεί με την ενέργεια από τα μικροκύματα, παράγοντας ώθηση. Αφού φτάσει σε τροχιά και αφήσει το φορτίο του, το διαστημοπλάνο θα ίπταται και θα επιστρέφει στη βάση του, για να ετοιμαστεί για την επόμενη πτήση του. Το φιλόδοξο εγχείρημα έχει προκαλέσει ενθουσιασμό στη διαστημική βιομηχανία, με τον Γουΐλ Μάρσαλ της Planet Labs να σχολιάζει ότι επί της παρούσης το κόστος μικρών φορτίων δορυφόρων είναι περίπου 25.000-50.000 δολάρια το κιλό για την εκτόξευση, και υπάρχει και η ανάγκη διαμοιρασμού χώρου με άλλους δορυφόρους. «Η Escape Dynamics αναπτύσσει μια ριζοσπαστική τεχνολογία- μία που θεωρώ πως θεμελιωδώς αποτελεί καλή ιδέα- η οποία θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τα κόστη μικρών φορτίων δορυφόρων». Οι πρόσφατες δοκιμές επέδειξαν μία πλήρη ακολουθία λειτουργίας ενός τέτοιου συστήματος, που τραβούσε ενέργεια εξωτερικά. Η ενέργεια αντλείται από το δίκτυο ηλεκτροδότησης, μετατρέπεται σε μικροκύματα και εκτοξεύεται προς των προωθητήρα. Ο ειδικός μετασχηματιστής είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να πιάνει το 90% (και άνω) της εισερχόμενης ενέργειας μικροκυμάτων και να θερμαίνει το προωθητικό, που φεύγει από την «εξάτμιση». http://www.naftemporiki.gr/story/980682/puraulos-pou-kineitai-me-mikrokumata

Ολόφρεσκο πορτρέτο της Γης! O γαλάζιος βόλος, όπως οι ειδικοί ονόμασαν τη Γη όταν άρχισαν να φθάνουν εικόνες του πλανήτη από το Διάστημα, είναι πιο εντυπωσιακός από όσο ποτέ πριν σε μια νέα εικόνα που έστειλε ο αμερικανικός δορυφόρος Deep Space Climate Observatory. Η κάμερα του δορυφόρου φωτογράφησε τη φωτεινή πλευρά του πλανήτη μας πριν από λίγα 24ωρα από απόσταση 1,6 εκ. χλμ. H Υπηρεσία Ατμόσφαιρας και Ωκεανών (ΝΟΑΑ) στην οποία ανήκει ο δορυφόρος πριν δώσει στη δημοσιότητα την εκπληκτική φωτογραφία την έστειλε στον Λευκό Οίκο με τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να αναφέρει σε μήνυμα του στο twitter «Είναι μια υπέροχη υπενθύμιση ότι πρέπει να προστατέψουμε τον μοναδικό πλανήτη που διαθέτουμε». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=724072

Ο πρωτοπόρος των κομητών Philae ξαναπέφτει σε κώμα. Το ρομποτικό όχημα Philae το οποίο βρίσκεται στην επιφάνεια του κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko από τον περασμένο Νοέμβριο «σιώπησε», όπως αναφέρουν οι επιστήμονες που εργάζονται για την αποστολή Rosetta του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Το Philae που ήταν το πρώτο όχημα το οποίο προσεδαφίστηκε σε κομήτη, εμφάνισε προβλήματα κατά την προσεδάφισή του. Αναπήδησε επάνω στην επιφάνεια του 67Ρ και τελικώς προσγειώθηκε σε μια θέση πολύ σκοτεινή με αποτέλεσμα ο ήλιος να μην μπορεί να φθάσει στους ηλιακούς συλλέκτες του. Ξύπνησε αλλά. .. ξανακοιμήθηκε Μετά από μήνες… ύπνου το όχημα φάνηκε ότι «ξύπνησε» τον Ιούνιο καθώς ο κομήτης μετακινήθηκε πιο κοντά στον ήλιο. Η τελευταία επαφή του με τη Γη ήταν στις 9 Ιουλίου. Ωστόσο τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι κάποιος παράγοντας – πιθανώς η έκλυση αερίων από την επιφάνεια του κομήτη – πιθανότατα το… κούνησε ξανά. «Το προφίλ του πόσο δυνατά πέφτει ο ήλιος και σε ποια πάνελ του οχήματος έχει αλλάξει από τον Ιούνιο στον Ιούλιο και αυτό δεν φαίνεται να εξηγείται μόνο από τη διαδοχή των εποχών στον κομήτη» ανέφερε ο Στέφαν Ούλαμετς, επικεφαλής προγράμματος του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής (DLR). H κεραία του Philae φαίνεται ότι έχει συναντήσει εμπόδια ενώ ένας από τους αναμεταδότες του πιθανότατα σταμάτησε να λειτουργεί, σημειώνουν τα μέλη της ομάδας της αποστολής Rosetta. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=150001382

Πύραυλος "Soyuz-FG"- επανδρωμένο σκάφος TPK "Soyuz TMA-17M" http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/photo_07-20.html Ημερίδα Δικτύωσης της Ελληνικής Διαστημικής Βιομηχανίας. Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η ημερίδα για το οικοσύστημα διαστημικής της χώρας με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών από την ένταξή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Η Ημερίδα Δικτύωσης, που διοργάνωσαν η Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), το si-Cluster, η Ένωση Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ) και το Corallia, είχε πάνω από 250 συμμετοχές από 100 φορείς και 52 παρουσιάσεις. Μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα παρουσιάσεων, το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα επιτεύγματα και τις εξελίξεις, τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και την αναπτυξιακή προοπτική της Ελλάδας στον τομέα του διαστήματος μέσα από οκτώ θεματικές: μικροηλεκτρονική για το διάστημα, λογισμικό για διαστημικές αποστολές και δορυφόρους, testing, προηγμένα υλικά και δομές, ρομποτική και αυτοματισμοί, δορυφορικές τηλεπικοινωνίες & συστήματα/εφαρμογές επίγειων σταθμών, υπηρεσίες/εφαρμογές παρατήρησης της γης, διαστημικές αποστολές & επιστημονική έρευνα/pure science. Οι συμμετέχοντες από τους σημαντικότερους φορείς του κλάδου προσήλθαν με πρωταρχικό στόχο τη διασύνδεση επιχειρήσεων, ερευνητικών κέντρων, πανεπιστημίων και δημόσιων φορέων που δραστηριοποιούνται στον ταχέως αναπτυσσόμενο κλάδο του διαστήματος και τη διερεύνηση των συνεργασιών μεταξύ των φορέων τόσο εντός όσο εκτός δραστηριοτήτων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), με έμφαση στη δημιουργία ανταγωνιστικών συμπράξεων, την υποβολή καινοτόμων προτάσεων και την ανάπτυξη πρωτοποριακών προϊόντων και υπηρεσιών. Αναλυτικότερα, η εκδήλωση συγκέντρωσε το ενδιαφέρον περίπου 150 στελεχών από τον επιχειρηματικό χώρο, 60 περίπου εκπροσώπων της ακαδημαϊκής κοινότητας και άνω των 40 συμμετεχόντων προερχόμενων από φορείς της Πολιτείας και λοιπούς οργανισμούς. Στην εκδήλωση συζητήθηκε η ανάγκη διαμόρφωσης εθνικής στρατηγικής για το διάστημα με τη συμβολή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, η αποσαφήνιση των ρόλων με στόχο την κοινωνική αποδοτικότητα και την περαιτέρω αξιοποίηση των οφελών της συμμετοχής της χώρας ως πλήρες κράτος-μέλος της ESA (π.χ. ραγδαία ανάπτυξη στην απόδοση μεγεθών όπως η γεω-επιστροφή) και οι συνεργασίες όχι μόνο μεταξύ φορέων του διαστήματος στην Ελλάδα και διεθνώς, αλλά και με οργανισμούς εκτός του διαστημικού χώρου, που λειτουργούν ως επιταχυντής σε αυτή την προσπάθεια. Το ενδιαφέρον επεκτάθηκε πέρα από τον ρόλο των διαστημικών τεχνολογιών στην ανάπτυξη επιστημονικής γνώσης και στη συνεισφορά τους ως εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης και βελτίωσης της καθημερινής ζωής των πολιτών. Η ροή της εκδήλωσης, με τις ομιλίες και με επιστέγασμα τις ενότητες αφιερωμένες αποκλειστικά στη δικτύωση, ενθάρρυνε την ανταλλαγή ιδεών, θέτοντας τη βάση για κοινές προσπάθειες για εφαρμοσμένη έρευνα, μελλοντικές συνεργασίες, και καινοτόμες ιδέες. Αναδείχθηκε η ανάγκη υποστήριξης της στρατηγικής διεθνοποίησης και εξωστρέφειας, που είναι σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια, ενισχύοντας τον εξαγωγικό προσανατολισμό και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της χώρας στο πεδίο των διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών. Την εκδήλωση καλωσόρισαν ο κ. Θωμάς Μαλούτας, Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας, ΥΠΠΘ, ο κ. Δημήτρης Τζώρτζης, Γενικός Γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ΥΠΟΥΝΤ, ο καθ. Βασίλειος Μακιός, General Director, Corallia, ο Δρ. Θανάσης Πότσης, Πρόεδρος ΕΒΙΔΙΤΕ, ο Δρ. Jorge-A. Sanchez-P., μέλος ΔΣ si-Cluster και CSFO του Corallia, η κα. Χριστίνα Γιαννόπαπα, εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, ο κ. Γιώργος Ξηρογιάννης, Διευθυντής Αναπτυξιακών Πολιτικών ΣΕΒ και ο κ. Νίκος Πρέκας, Προϊστάμενος Τμήματος Διεθνών Οργανισμών, ΓΓΕΤ, ΥΠΠΘ. Η Ημερίδα Δικτύωσης της Ελληνικής Διαστημικής Βιομηχανίας διοργανώθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 ετών από την είσοδο της Ελλάδας στην ESA, ως πλήρες κράτος-μέλος. http://www.pestaola.gr/hmerida-diktyosis-tis-ellinikis-diastimikis-viomixanias/

Βίντεο: Πτήση πάνω από τις πεδιάδες και τα βουνά του Πλούτωνα. Τα δεδομένα που έχει προλάβει να μεταδώσει το New Horizons, λίγες μέρες μετά το ιστορικό πέρασμα από τον πλανήτη νάνο Πλούτωνα, επέτρεψε στη NASA να δημιουργήσει ένα animation που μεταφέρει τον θεατή πάνω από παγωμένες πεδιάδες και βουνά από πάγο. Στο κέντρο ενός γιγάντιου σχηματισμού που θυμίζει καρδιά, το σκάφος ανακάλυψε μια αχανή πεδιάδα, από την οποία οι κρατήρες λάμπουν διά της απουσίας τους. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι ολόκληρη αυτή η επιφάνεια έχει ηλικία μικρότερη από 100 εκατομμύρια χρόνια, και δεν αποκλείεται να άλλαξε ακόμα και την περασμένη εβδομάδα. Η πεδιάδα σημαδεύεται από πολυγωνικούς σχηματισμούς, πλάτους 20 έως 30 χιλιομέτρων, οι οποίοι αντιστοιχούν πιθανότατα σε ρωγμές στον πάγο νερού και αζώτου. Παραμένει ασαφές εμφανίζονται επειδή ο πάγος συστέλλεται, όπως συμβαίνει για παράδειγμα σε λάσπη που ξεραίνεται, ή αν οφείλεται σε διαστολή του εδάφους, ως αποτέλεσμα της θερμότητας που πρέπει να αναβλύζει ακόμα από το κέντρο του Πλούτωνα. Εξίσου νεαρά εκτιμάται ότι είναι τα γιγάντια βουνά από πάγο, ορισμένα με ύψος 3,5 χιλιόμετρα, που βρίσκονται στο δεξί όριο της «καρδιάς». Παρόλο που η μετάδοση του συνόλου των δεδομένων που συνέλεξε το New Horizons κατά το πέρασμά του θα απαιτήσει 16 ολόκληρους μήνες, οι εικόνες καθιστούν σαφές ότι ο Πλούτωνας παραμένει γεωλογικά ενεργός, λένε οι ερευνητές της NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500013527 «Νέοι Ορίζοντες» μετά τον Πλούτωνα. Το διαστημικό σκάφος New Horizons είναι έτοιμο για τον επόμενο προορισμό του, μετά τον Πλούτωνα. Οι επιστήμονες της NASA εντόπισαν τρεις πιθανούς στόχους που θα μπορούσε να παρατηρήσει στη ζώνη Kuiper. Ο πιθανότερος στόχος ονομάζεται ΡΤ1 και το New Horizons θα μπορούσε να τον προσεγγίσει το 2018 ή 2019. Οι τρεις πιθανοί στόχοι απέχουν περίπου 1 δισεκατομμύριο μίλια από τον Πλούτωνα. Το φθινόπωρο το σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» θα βάλει μπρος τη μηχανή του για να εξερευνήσει ακόμα έναν παγωμένο κόσμο. Τα αντικείμενα που βρίσκονται στην ζώνη Kuiper είναι μικρά και δύσκολο να εντοπιστούν από τα επίγεια τηλεσκόπια. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Hubble για να προσδιορίσουν τους 3 πιθανούς στόχους (Potential Τargets). Ο πιο κοντινός είναι γνωστός ως PT1.Πόσο μεγάλο είναι το ΡΤ1; Πρόκειται για αστεροειδή εύρους περίπου 30 μιλίων, έναν από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς της ζώνης Kuiper, που στην παρακάτω εικόνα συγκρίνεται με το Μανχάταν: http://physicsgg.me/2015/07/19/%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1/

ESA Euronews: Βαρυτικά κύματα: αν υπάρχουν, θα δούμε το σύμπαν αλλιώς. Πριν από εκατό χρόνια ο Αλβέρτος Αϊνστάιν προέβλεψε ότι το διάστημα είναι γεμάτο από βαρυτικά κύματα. Ένα ελαφρύ ρυτίδωμα στον καμβά του διαστήματος και του χρόνου, θα μπορούσε να μας πει πολλά για τα μυστηριώδη αντικείμενα, όπως οι μαύρες τρύπες. Αλλά οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι αν ο Αϊνστάιν είχε δίκιο. Συνεχίζουν να ψάχνουν. Στο Ανόβερο της Γερμανίας βρίσκεται ένας από τους μεγαλύτερους αισθητήρες στην Ευρώπη: πρόκειται για μία συσκευή με μεγάλο εύρος και τεράστια ευαισθησία, που επιχειρεί να εντοπίσει βαρυτικά κύματα. Το βαρυτικό κύμα στην αστρονομία εφόσον επιβεβαιωθεί, θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/07/ESA_Euronews_The_quest_to_capture_gravitational_waves http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Varytikha_khumata_an_ypharchoyn_tha_dohume_to_shumpan_allihos

Αστεροειδής αξίας $5 τρισ. Ο αστεροειδής ονομάζεται 2011 UW158 και διέρχεται σε απόσταση 2,4 εκατομμυρίων χιλιόμετρων από τη Γη (6 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης). Puerto Rico’s Arecibo Observatory provides the first detailed images of Asteroid 2011 UW158 http://t.co/p6HJC9mdxC pic.twitter.com/wJZICJyzDC — Puerto Rico (@PuertoRicoPUR) July 18, 2015 Υπολογίζεται ότι στον αστεροειδή βρίσκονται 90 εκατομμύρια τόνοι πλατίνας, αξίας 5,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το μέγεθός του είναι 452×1011 μέτρα και δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι. Μπορείτε όμως να παρακολουθήστε την διέλευσή του live ΕΔΩ: http://live.slooh.com/stadium/live/the-5-trillion-asteroid Πάντως το πέρασμα αυτού του αστεροειδούς έφερε ξανά στην επιφάνεια τα σχέδια εξόρυξης αυτών των ορυχείων του διαστήματος και την οικονομική τους εκμετάλλευση: Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=WVgQx329o9A http://physicsgg.me/2015/07/19/%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-5-%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%83/ Ένα βήμα προς την κατεύθυνση των διαστημικών ορυχείων. Με επιτυχία εκτοξεύτηκε στο Διάστημα το διαστημικό σκάφος Arkyd 3 Reflight (A3R) της Planetary Resources- μίας από τις πρωτοπόρες εταιρείες στον χώρο του «asteroid mining», δηλαδή της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς. Ο μικρός δορυφόρος εκτοξεύτηκε με επιτυχία από τη θυρίδα Kibo του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και άρχισε την, διαρκείας 90 ημερών, αποστολή του. Στην ουσία πρόκειται για ένα σκάφος επίδειξης, που θα δοκιμάσει κάποιες βασικές τεχνολογίες- περιλαμβανομένων avionics, συστήματα ελέγχου και λογισμικού- που η εταιρεία θα ενσωματώσει σε μελλοντικά διαστημόπλοια τα οποία θα αναζητήσουν πλούσιους σε πρώτες ύλες αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα. To A3R είχε σταλεί στον ISS με πύραυλο Falcon 9 της SpaceX τον Απρίλιο, στο πλαίσιο της αποστολής ανεφοδιασμού CRS-6. «Η φιλοσοφία μας είναι να δοκιμάζουμε συχνά, και αν είναι δυνατόν, να δοκιμάζουμε στο Διάστημα. Το Α3R είναι το πιο εξελιγμένο, και συνάμα οικονομικό/ αποδοτικό, διαστημόπλοιο επίδειξης/ δοκιμών που φτιάχτηκε ποτέ. Καινοτομούμε σε κάθε επιπεδο, από τον σχεδιασμό ως την εκτόξευση» λέει ο Κρις Λιουΐκι, πρόεδρος και επικεφαλής μηχανικός της Planetary Resources. Από πλευράς του, ο Πίτερ Διαμαντής (M.D), συνιδρυτής και συν-πρόεδρος της εταιρείας, ανέφερε ότι η επιτυχής εκτόξευση του A3R είναι σημαντικό ορόσημο για την Planetary Resources, καθώς «ανοίγουμε ένα μονοπάτι προς την εκμετάλλευση πλούσιων σε πόρους αστεροειδών. Η ομάδα μας αναπτύσσει την τεχνολογία που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να δημιουργήσει μία οικονομία εκτός Γης, η οποία θα αλλάξει θεμελιωδώς τον τρόπο που ζούμε στον πλανήτη μας». Μόλις το Α3R ολοκληρώσει την αποστολή του, οι τεχνολογίες που δοκιμάστηκαν θα ενσωματωθούν στη σειρά εξερευνητικών διαστημοπλοίων Arkyd. Το επόμενο σκάφος επίδειξης, Arkyd-6 (A6) αναμένεται να εκτοξευθεί αργότερα μέσα στο έτος, δοκιμάζοντας την επόμενη γενιά συστημάτων, καθώς και ειδικούς αισθητήρες για τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση πόρων. Το Α6 θα «στοχεύσει» κυρίως στη δοκιμή τεχνολογιών για μετρήσεις πόρων σε αστεροειδείς πλούσιους σε νερό, ενώ θα χρησιμοποιηθεί και σε συγκεκριμένες περιοχές στον πλανήτη μας πριν αποσταλεί σε δορυφόρους κοντά στη Γη, σε μελλοντικές αποστολές. http://www.naftemporiki.gr/story/979983/ena-bima-pros-tin-kateuthunsi-ton-diastimikon-oruxeion

Τι είναι τα πεντακουάρκ (pentaquark) Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ήταν γνωστά περίπου 100 είδη σωματιδίων μαζί με τα συνηθισμένα πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια. Ήταν πολύ δύσκολο για τους φυσικούς να δεχτούν ότι όλα αυτά ήταν θεμελιώδη σωματίδια. Έτσι το 1964 οι Murray Gell-Mann και George Zweig συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσε να μπει μια τάξη σ’ αυτή τη ζούγκλα των σωματιδίων αν υπέθεταν την ύπαρξη ενός νέου θεμελιώδους σωματιδίου, με ηλεκτρικό φορτίο ±1/3 ή ±2/3 του στοιχειώδους ηλεκτρικού φορτίου. Ο Gell-Mann ονόμασε το νέο σωματίδιο κουάρκ (quark). Η λέξη quark εμφανίζεται στο μυθιστόρημα του James Joyce, «Finnegans Wake»: Three quarks for Muster Mark! Sure he has not got much of a bark And sure any he has it’s all beside the mark Οι Gell-Mann και Zweig, θεώρησαν ότι τα σωματίδια που ονομάζουμε αδρόνια (π.χ. πρωτόνια, νετρόνια, καόνια κ.λπ.) έχουν δομή και αποτελούνται από κουάρκ, τα οποία αλληλεπιδρούν διαμέσου των γλοιονίων που αποτελούν τον φορέα της ισχυρής αλληλεπίδρασης. ( Αντιθέτως, τα σωματίδια που ονομάζουμε λεπτόνια π.χ. ηλεκτρόνια, νετρίνα , δεν έχουν δομή ) Έτσι, προκύπτουν δυο κατηγορίες αδρονίων: τα βαρυόνια που συνίστανται από 3 κουάρκ και τα μεσόνια από 2 κουάρκ (ζεύγη κουάρκ – αντικουάρκ). Το μοντέλο των κουάρκ επέτρεπε επίσης και τον σχηματισμό σωματιδίων που συνίστανται από 5 κουάρκ (4 κουάρκ + 1 αντικουάρκ ή 1 κουάρκ + 4 αντικουάρκ) και ονομάζονται πεντακουάρκ (pentaquark), που όμως δεν είχαν παρατηρηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πριν από μερικές ημέρες, οι ερευνητές του LHCb ανακοίνωσαν (arxiv.org) την ανίχνευση της κατάστασης του πεντακουάρκ (pentaquark). http://arxiv.org/pdf/1507.03414v1.pdf Η ανακάλυψη προέκυψε από την μελέτη των διασπάσεων των βαρυονίων Λb προς τρία διαφορετικά σωματίδια: το μεσόνιο J/ψ, το αρνητικό καόνιο Κ¯ και το γνωστό μας πρωτόνιο. Μελετώντας τα φάσματα μαζών των J/ψ και πρωτονίων εντόπισαν τον ενδιάμεσο σχηματισμό δυο διαφορετικών πεντακουάρκ Pc+ (4380) και Pc+ (4450), με μάζες 4380 MeV και 4450 ΜeV, αντίστοιχα. H στατιστική αξιοπιστία των δεδομένων είναι πάρα πολύ καλή και επιτρέπει την επίσημη αναγνώριση της ανακάλυψης. Στις φωτογραφίες: Τα αδρόνια χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: τα βαρυόνια (τριάδες κουάρκ) και τα μεσόνια (ζεύγη κουάρκ-αντικουάρκ) Τα στοιχειώδη σωματίδια σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο To μπλε ιστογραμμα και η μωβ καμπύλη αποδεικνύουν την ύπαρξη των δυο καταστάσεων πεντακουάρκ http://physicsgg.me/2015/07/18/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%ac%cf%81%ce%ba-pentaquark/

Ο ISS σε κανονική λειτουργία. Στις 16 Ιουλίου 2015, το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής (MCC) η Roscosmos κατέγραψε τις πληροφορίες σχετικά με την πιθανή σύγκλιση «διαστημικών σκουπιδιών» με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Οι συνεργάτες του ISS πήραν την απόφαση να κινηθούν τα μέλη του πληρώματος στο TPK "Soyuz TMA-16M" - σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται για τις ενέργειες του πληρώματος της σε αυτή την κατάσταση. Το πλήρωμα οι κοσμοναύτες Γκενάντι Padalka και Mikhail Kornienko- ROSCOSMOS και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly, μπηκαν στο TPK "Soyuz TMA-16M για περίπου 10 λεπτά. Στο 15,00 MSK το πλήρωμα του ISS οι κοσμοναύτες και ο αστροναύτης επέστρεψαν στις προγραμματισμένες εργασίες στο σταθμό. http://www.federalspace.ru/21587/ 40 χρόνια από την πρώτη κοινή διαστημική αποστολή ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Ο πρώην αμερικανός διοικητής του διαστημόπλοιου Απόλλο, Τόμας Στάφορντ (Α) και ο ρώσος ομόλογός του, στο διαστημόπλοιο Soyuz 19 Αλεξέι Λεόνοφ ποζάρουν μαζί μπροστά στο φωτογραφικό φακό, στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στη Μόσχα, Ρωσία στις 15 Ιουλίου 2015, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη κοινή Αμερικανο-Σοβιετική αποστολή στο διάστημα. Το 1975, το Σογιούζ 19 και το Απόλλο συνδέθηκαν σε τροχιά, δημιουργώντας έναν κοινό χώρο διαβίωσης και για τα δυο πληρώματα. Αυτή ήταν η πρώτη κοινή αποστολή ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. http://gr.rbth.com/2015/07/16/40-hronia-apo-tin-proti-koini-diastimiki-apostoli-ipa-essd_258711 Προετοιμασίες του πληρωματος του «Σογιούζ TMA-17M" για την πτηση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/photo_07-17.html Ο μετεωρολογικός δορυφόρος της Ευρώπης MSG-4 παραδόθηκε σε τροχιά. Ο τελευταίος μετεωρολογικός δορυφόρος της εξαιρετικά επιτυχημένης Ευρωπαϊκής σειράς Meteosat δεύτερης γενιάς, εκτοξεύθηκε με ένα εκτοξευτή Ariane 5 στις 21:42 GMT (00:42 ώρα Ελλάδος) στις 15 Ιουλίου από το κοσμοδρόμιο της Ευρώπης στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. Το σύστημα δύο δορυφόρων MSG παρέχει έγκαιρη κάλυψη του καιρού πάνω από την Ευρώπη και την Αφρική κάθε 15 λεπτά και εικόνες «ταχείας ανίχνευσης» πάνω από την Ευρώπη κάθε πέντε λεπτά. Περίπου 40 λεπτά μετά την εκτόξευση, ο MSG-4 διαχωρίστηκε από τον Ariane 5 εντός της προγραμματισμένης τροχιάς μεταφοράς. Κατά τη διάρκεια των επόμενων 10 ημερών, το σύστημα πρόωσης του δορυφόρου θα τον ανυψώσει σε γεωστατική τροχιά περίπου 36 000 χιλιόμετρα πάνω από τον Ισημερινό, όπου η ταχύτητα του ταιριάζει με την περιστροφή της Γης. Μόλις αυτές οι αρχικές προσπάθειες ολοκληρωθούν από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων στο Ντάρμσταντ, Γερμανία, ο MSG-4 θα παραδοθεί στον ιδιοκτήτη του δορυφόρου, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων - Eumetsat – ώστε να θέσει σε λειτουργία το ωφέλιμο φορτίο. Ο Γενικός Διευθυντής της ESA, Johann-Dietrich Woerner, σχολίασε: "Μετά από μόλις δύο εβδομάδες ως νέος ΓΔ της ESA, ήταν χαρά μου όχι μόνο να παρακολουθήσω την εκτόξευση αυτού του δορυφόρου, αλλά και να τηρήσω την συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ της ESA και του Eumetsat. "Η αποψινή εκτόξευση επιτρέπει τη συνέχιση των παρατηρήσεων υψηλής ποιότητας του καιρού από το διάστημα, συμπεριλαμβανομένης της ταχείας ανίχνευσης και προειδοποίησης ακραίων καιρικών καταστάσεων - επιτακτική ανάγκη για τη διατήρηση της ασφάλειας των ευρωπαίων πολιτών." Μετά την έναρξη λειτουργίας, ο MSG-4 θα γίνει ο Meteosat-11 και θα «αποθηκευτεί» μέχρι να αντικαταστήσει έναν από τους προκατόχους του. Στη συνέχεια, θα εξασφαλίσει τη συνέχεια των δεδομένων μέχρι οι πρώτοι δορυφόροι Meteosat Τρίτης Γενιάς (MTG) τεθούν σε λειτουργία, κάτι που αναμένεται να γίνει το 2019 και το 2021. Έχουμε μάθει πολλά από τη μακροχρόνια αποθήκευση των δορυφόρων, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για άλλα λειτουργικά συστήματα, όπως οι Sentinels", σημείωσε ο Volker Liebig, Διευθυντής Προγραμμάτων Παρατήρηση της Γης της ESA. "Η άριστη κατάσταση των δορυφόρων Meteosat σε τροχιά σημαίνει ότι η εκτόξευση του MSG-4 έρχεται πέντε χρόνια αργότερα από ό, τι αναμενόταν." Η συνεισφορά της ESA στην παρακολούθηση του καιρού και του κλίματος δεν περιορίζεται στη σειρά δορυφόρων Meteosat - έχει επίσης αναπτύξει ακόμα τους Μετεωρολογικούς Επιχειρησιακούς δορυφόρους MetOp, που επίσης, λειτουργούν υπό τον EUMETSAT. Επιπλέον, οι αποστολές που ανέπτυξε η ESA, Sentinel-4 και -5 που είναι αφιερωμένες στην παρακολούθηση της σύνθεσης της ατμόσφαιρας για το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus θα συνεχιστούν με τους δορυφόρους MTG και MetOp δεύτερης γενιάς, αντίστοιχα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_meteorologikhos_doryphhoros_tes_Eyrhopes_MSG-4_paradhotheke_se_trochiha Μεταφορέας πύραυλος "Proton" 50 χρόνια!!! Πριν από 50 χρόνια στις 16 Ιουλίου 1965, από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε για πρώτη φορά το θρυλικό βαρύ όχημα εκτόξευσης (LV) "Proton"που για πολλά χρόνια εχει γίνει μια αξιόπιστη βάση για το σύστημα μεταφοράς της Ρωσιας(ΕΣΣΔ). Κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, εγιναν περισσότερες απο 450 εκτοξεύσεις για διάφορους σκοπούς. Κατά τη διάρκεια των χρόνων της λειτουργίας το συγκρότημα "Proton" είναι προσαρμοσμένο για να τρέχει όλα τα υπάρχοντα είδη των διαστημοπλοίων. Επί του παρόντος για ωφέλιμα βαριά φορτία και για βαρέως εκτόξευση σε τροχιά χρησιμοποιειται ο αναβαθμισμένος πυραύλος φορέας "Proton-M" με το ανώτερο στάδιο (RB) "Briz-M" που είναι σε θέση να φέρει σε γεωσύγχρονη τροχιά μεταφοράς ωφέλιμο φορτίο άνω των 6 τόνων, αλλά και απευθείας σε γεωστατική τροχιά - μέχρι 3,7 τόνους. Προγραμματιστής και κατασκευαστής των "Proton-M" και RB "Breeze-M" ειναι η Khrunichev. Khrunichev. Παραγωγή και η λειτουργία του πυραύλου «Proton-M" θα συνεχιστεί και τα επόμενα 10 χρόνια. Μέχρι το 2025 σχεδιάζεται να αντικαταστήσει πλήρως τον "Proton" ο "Angara-A5» που δημιουργήθηκε από Khrunichev. Khrunichev, σε συνεργασία με τη ρωσική διαστημική βιομηχανία. Βίντεο. http://www.federalspace.ru/21585/

Κάτι φαίνεται να σαλεύει στο υπέδαφος του Πλούτωνα. Υπάρχει κάτι πολύ παράξενο με τις τελευταίες εικόνες που μετάδωσε το New Horizons από τον Πλούτωνα και τον δορυφόρο του Χάροντα: οι κρατήρες είναι λίγοι και οι επιφάνειες των δύο σωμάτων δείχνουν να έχουν ανανεωθεί σχετικά πρόσφατα. Και αυτό δείχνει ότι κάτι πρέπει να κινείται κάτω από τον πάγο. Η καλύτερη μέχρι στιγμής εικόνα του Πλούτωνα εστιάζεται σε μια περιοχή στη ζώνη του ισημερινού, στο κάτω τμήμα ενός γιγάντιου σχηματισμού σε σχήμα καρδιάς. Η μεγάλη έκπληξη είναι μια οροσειρά ύψους 3,5 χιλιομέτρων, η οποία δεσπόζει σε μια επιφάνεια από πάγο αζώτου και μεθανίου. Το εντυπωσιακό με αυτή την περιοχή είναι η απουσία κρατήρων. Αν η επιφάνεια ήταν αρχαία, θα έπρεπε να είναι γεμάτη σημάδια από προσκρούσεις αστεροειδών. Η απουσία της υποδηλώνει ότι κάποια διαδικασία κάνει συνεχές «λίφτινγκ» στην επιφάνεια και σβήνει τους κρατήρες. Το συμπέρασμα είναι είναι ότι τα βουνά πρέπει να σχηματίστηκαν τα τελευταία 100 εκατομμύρια χρόνια, μόλις πριν μια στιγμή στην κλίμακα του γεωλογικού χρόνου, ανέφερε ο Τζεφ Μουρ του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA στην Καλιφόρνια. Αυτό, επισημαίνει, υποδηλώνει ότι η περιοχή αυτή, η οποία καταλαμβάνει γύρω στο 1% της επιφάνειας του Πλούτωνα, ήταν γεωλογικά ενεργή στο πρόσφατο παρελθόν και δεν αποκλείεται να συνεχίζει να αλλάζει. «Μπορεί να είναι ενεργή ακόμα και σήμερα» λέει ο ερευνητής. Η γεωλογική δραστηριότητα απαιτεί κάποια πηγή ενέργειας για να αναδιαμορφώνει τον πλανήτη νάνο. Ποια όμως μπορεί να είναι αυτή; Το πιθανότερο είναι ότι το κέντρο του Πλούτωνα παραμένει σήμερα θερμό, λένε οι ερευνητές: ουράνιο και άλλα ραδιενεργά υλικά που βυθίστηκαν στο κέντρο του πλανήτη νάνου μετά το σχηματισμό του δεν αποκλείεται να απελευθερώνουν μέχρι και σήμερα θερμότητα με τη διάσπασή τους. Το ίδιο συμβαίνει εξάλλου με τον πυρήνα της Γης, ο οποίος παράγει αρκετή θερμότητα για να τροφοδοτεί τη γεωλογία του πλανήτη. Πριν από το κοντινό πέρασμα του New Horizons, εξάλλου, οι πλανητολόγοι υποψιάζονταν ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Πλούτωνα μπορεί να κρύβεται ένας υπόγειος, υγρός ωκεανός -ένα ερώτημα που μένει ακόμα ανοιχτό. Ένα άλλο ερώτημα είναι η σύσταση των πλουτώνιων βουνών. Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του Πλούτωνα καλύπτονται από πάγους αζώτου, μεθανίου και μονοξειδίου του άνθρακα, όμως τα υλικά αυτά δεν είναι αρκετά σκληρά για να σχηματίζουν οροσειρές. Το πιθανότερο είναι ότι τα βουνά αποτελούνται από πάγο νερού, ο οποίος συμπεριφέρεται περισσότερο σαν πέτρωμα σε αυτές τις θερμοκρασίες, γύρω στους -230 βαθμούς, αναφέρει ο Μπιλ ΜακΚίνον του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, επίσης μέλος της αποστολής. Όπως φαίνεται, ο πάγος αζώτου και μεθανίου καλύπτει τον πλανήτη νάνο μόνο σε μια λεπτή κρούστα, κάτω από την οποία υπάρχει ένα υπόστρωμα παχύ υπόστρωμα πάγου. Ενδείξεις γεωλογικής δραστηριότητα παρουσιάζει εξάλλου ο Χάροντας, το μεγαλύτερο από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα. Η γκρίζα επιφάνεια είναι σχεδόν καθαρή από κρατήρες και επομένως πρέπει να είναι νέα. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ένας μακρόστενος σχηματισμός από χαράδρες και ρήγματα που εκτείνονται σε μήκος 1.000 χιλιομέτρων. Και αυτές οι δομές σχηματίστηκαν πιθανότατα από εσωτερικές διεργασίες, ένδειξη ότι ο Χάροντας διατηρεί ζεστή την καρδιά του και είναι ακόμα γεωλογικά ζωντανός. Πιο σαφή συμπεράσματα αναμένονται από τα δεδομένα του κοντινού περάσματος, των οποίων η μετάδοση θα διαρκέσει 16 μήνες. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500012939 H NASA βλέπει τον Χάροντα με τα μάτια της. Βουτιά στον Κάτω Κόσμο: η NASA παρουσίασε το καλύτερο μέχρι σήμερα πορτρέτο του Χάροντα, του μεγαλύτερου από τα πέντε ζοφερά φεγγάρια του Πλούτωνα. Ένας κόσμος καλυμμένος από πάγο, ο οποίος περιέργως δείχνει να έχει ζεστή καρδιά. Στο κέντρο της παραπάνω εικόνας του Χάροντα, η οποία ελήφθη από την αποστολή New Horizons της NASA στις 13 Ιουλίου, διακρίνεται ένας μακρόστενος σχηματισμός από χαράδρες και ρήγματα που εκτείνεται σε μήκος 1.000 χιλιομέτρων. Πάνω δεξιά, κοντά στην άκρη του φεγγαριού, ένα φαράγγι μεγαλύτερο από το Γκραν Κάνιον φτάνει σε βάθος επτά με εννέα χιλιομέτρων. Στο πάνω τμήμα της εικόνας, η περιοχή του βόρειου πόλου είναι σκούρα και δείχνει να καλύπτεται από ένα λεπτό στρώμα αποθέσεων, των οποίων η σύσταση μένει να προσδιοριστεί. Αυτό όμως που προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη στους ερευνητές του New Horizons είναι η σχεδόν πλήρη απουσία κρατήρων στον Χάροντα. Πολυάριθμα σημάδια από προσκρούσεις αστεροειδών θα έπρεπε να σημαδεύουν την παγωμένη επιφάνεια αν ήταν αρχαία, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην επιφάνεια της Σελήνης. Η απουσία κρατήρων υποδηλώνει ότι κάποια διαδικασία κάνει συνεχές «λίφτινγκ» στην επιφάνεια και σβήνει τα σημάδια. Οι κρατήρες απουσιάζουν εξάλλου και από την τελευταία εικόνα του Πλούτωνα, η οποία αποκαλύπτει την ύπαρξη μιας οροσειράς που φτάνει σε ύψος τα 3,5 χιλιόμετρα. Τα βουνά του Πλούτωνα, τα ρήγματα του Χάροντα και η απουσία κρατήρων αποτελούν ενδείξεις πρόσφατης ή συνεχιζόμενης γεωλογικής δραστηριότητας, ανέφερε η NASA. Όπως φαίνεται, τα δύο σώματα διατηρούν αρκετή θερμότητα στο εσωτερικό τους για να τροφοδοτούν γεωλογικές διαδικασίες. Πιθανότατα πρόκειται για θερμότητα από τη διάσπαση ραδιενεργών στοιχείων -η ίδια διαδικασία που διατηρεί καυτό το κέντρο της Γης. O Χάροντας και ο Πλούτωνας καλύπτονται και οι δύο πάγους (κυρίως άζωτο στον πλανήτη νάνο και κυρίως νερό στον δορυφόρο του) και πιστεύεται ότι σχηματίστηκαν από τη σύγκρουση δύο άλλων σωμάτων, η οποία συνέβη πιθανότατα πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Η διαφορά στο μέγεθός τους είναι πολύ μικρή σε σχέση με τη διαφορά ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη. Το New Horizons μέτρησε με ακρίβεια τη διάμετρο του Πλούτωνα στα 2.370 χιλιόμετρα, λιγότερο από το διπλάσιο της διαμέτρου του Χάροντα. Τα δύο σώματα κινούνται σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρο μάζας, το οποίο βρίσκεται έξω από τον Πλούτωνα και του προκαλεί έτσι μια χαρακτηριστική ταλάντωση. Εκτός από τον Χάροντα, ο Πλούτωνας περιτριγυρίζεται από ακόμα τέσσερα, μικρά φεγγάρια, όλα τους με ονόματα που εμπνέονται από τον Κάτω Κόσμο της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας: Νύχτα, Ύδρα, Κέρβερος και Στύγα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εικόνα της Ύδρας, της οποίας το σχήμα, η σύσταση και το ακριβές μέγεθος παρέμεναν άγνωστα μέχρι σήμερα. Ακόμα και τώρα, το μικροσκοπικό φεγγάρι καταλαμβάνει λίγα εικονοστοιχεία στην εικόνα. Η ανάλυσή της επέτρεψε ωστόσο στους ερευνητές να υπολογίσουν τις διαστάσεις του στα 33 επί 43 χιλιόμετρα. Το πιθανότερο είναι ότι καλύπτεται από πάγο νερού όπως ο Χάροντας. Οι καλύτερες εικόνες, όμως, ακόμα δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Το New Horizons θα χρειαστεί 16 ολόκληρους μήνες για να μεταδώσει όλα τα δεδομένα που συνέλεξε κατά το κοντινό πέρασμα. Κι αυτό σημαίνει ότι η γνωριμία μας με το σύστημα του Πλούτωνα δεν έχει ολοκληρωθεί. Τα καλύτερα αναμένονται. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500012960

Στο Μπαϊκονούρ συνεχίζεται η προετοιμασία για την επερχόμενη επανδρωμένη πτηση του TPK "Soyuz TMA-17M» http://www.federalspace.ru/21584/ Προετοιμασίες του διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-17M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/photo_07-15.html Η αμερικανική διαστημική βιομηχανία δεν «αντέχει» χωρίς τη Ρωσία. Παρά όλες τις διαφωνίες μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά μια απόλυτη καταστροφή των σχέσεων με τη Μόσχα, εάν θέλει να διατηρήσει την ανάπτυξη της δικής της διαστημικής βιομηχανίας: Οπως εξηγεί άρθρο-ανάλυση του The Christian Science Monitor, αυτό συμβαίνει διότι μετά τη διάλυση του αμερικανικού στόλου των διαστημικών λεωφορείων το 2011, πλέον οι ΗΠΑ εξαρτώνται πλήρως από τα ρωσικά διαστημικά σκάφη σχετικά με το θέμα αποστολής και παράδοσης πληρωμάτων και φορτίου στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). «Οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν πολλές σοβαρές διαφωνίες σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, τη Συρία και τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Ωστόσο, αυτά τα δυο κράτη ενώνονται σε κοινό τόπο, όταν την Παρασκευή, 3 Ιουλίου, εκτοξεύθηκε με επιτυχία από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ο πύραυλος-φορέας με το φορτίο για το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού» λέει ο αρθρογράφος Howard LaFranchi. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο, οι σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον έχουν φτάσει σε «υπερβολική ένταση». Αλλά, σύμφωνα με τον LaFranchi, και οι δύο χώρες είναι σε θέση να «αφήσουν τις διαφωνίες τους στην άκρη για να συνεργαστούν σε άλλους τομείς». http://gr.rbth.com/2015/07/15/i-amerikaniki-diastimiki-viomihania-den-horis-ti-rosia_258605 Εμπνέοντας τους Ευρωπαίους εκπαιδευτικούς να φέρουν το διάστημα μέσα στην τάξη. Από τις 8 έως τις 10 Ιουλίου, πάνω από 100 εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από 18 κράτη μέλη της ESA, ανάμεσα σε αυτά η Ελλάδα, συμμετείχαν στο Θερινή Εκπαιδευτική Ημερίδα της ESA στο Διαστημικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας της ESA (ESTEC) στο Νόρντβαικ της Ολλανδίας, όπου έμαθαν πώς να χρησιμοποιούν το διάστημα ως πλαίσιο για να διδάξουν θέματα STEM (Science, Technology, Engineering and Mathematics) στις τάξεις τους. Για πρώτη φορά από την ύπαρξή του, το εργαστήριο ήταν για δασκάλους της πρωτοβάθμιας όσο και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με πρακτικές συνεδρίες προσαρμοσμένες και για τις δύο ομάδες. Το εντατικό πρόγραμμα επικεντρώθηκε σε 5 κεντρικά θέματα: τη βαρύτητα, το ηλιακό σύστημα, την παρατήρηση της Γης, το φως και τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις. Το workshop αναπτύχθηκε γύρω από αυτά τα ευρέα θέματα, και παρείχε στους καθηγητές εργαλεία που τροφοδοτούν την έμπνευση και το κίνητρο και μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν κατά τη διδασκαλία με τα μαθήματα που σχετίζονται με τα STEM. ''Προτίθεμαι να χρησιμοποιήσω ένα πολύ μεγάλο μέρος των όσων ήμουν σε θέση να πειραματιστώ, μαζί με τους μαθητές μου. Όλα τα θέματα που καλύψαμε μέχρι τώρα συνδέονται άμεσα με την επιστήμη που διερευνούμε στην τάξη μου. Το προσιτό υλικό που χρησιμοποιείται και ο διασκεδαστικός τρόπος που θα παρουσιαστούν όλα τα πειράματα και οι δραστηριότητες στους μαθητές μου θα τους εμπνεύσει και να τους κάνει να ζητήσουν για όλο και περισσότερα! ", δήλωσε η Αλεξάνδρα Πολίτη, μια Ελληνίδα εκπαιδευτικός που εργάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κορυφαίοι στο είδος τους ειδικοί του διαστήματος ήταν παρόντες στην ημερίδα, όπως ο αστροναύτης της ESA André Kuipers, ο επιστήμονας του προγράμματος Rosetta Mat Taylor, ο βραβευμένος ηλιακός αστροφυσικός Pål Brekke, και ο Διευθυντής του Copernicus Space Segment της ESA Guido Levrini. Στους εκπαιδευτικούς δόθηκε άνευ προηγουμένου πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες από τους ανθρώπους που εμπλέκονται άμεσα στα διάφορα διαστημικά προγράμματα. Είχαν επίσης την ευκαιρία να υποβάλουν ερωτήσεις και να ανταλλάξουν λίγα λόγια με αυτούς τους κορυφαίους επιστήμονες. Όσοι παρουσίασαν ήταν επίσης εντυπωσιασμένοι από το έντονο ενδιαφέρον που επέδειξε το κοινό τους, και αναγνώρισαν τη σημασία των εκπαιδευτικών στο να ενθαρρύνουν τους μαθητές να ακολουθήσουν σπουδές και επαγγελματική σταδιοδρομία που σχετίζονται με την επιστήμη και την τεχνολογία. Ένας δάσκαλος είπε: "Αγαπώ τη διδασκαλία της επιστήμης και του διαστήματος, και το επόμενο έτος θα διδάξω σε ένα δημοτικό σχολείο (4-8 ετών), και αισθανόμουν ανασφαλής για το πώς να εισαγάγω διαστημικές έννοιες σε τόσο νεαρή ηλικία. Ωστόσο, οι ιδέες και οι έννοιες που θίξαμε στο εργαστήριο ήταν απλά φανταστικές, και ανυπομονώ πραγματικά να φέρω αυτές τις ιδέες στην τάξη μου, τον Σεπτέμβριο." Περισσότερα από 15 πρακτικά μαθήματα απέδειξαν πώς το διάστημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διδασκαλία και την εκμάθηση μαθημάτων STEM. Ένας από τους δασκάλους συνοψίζοντας την εμπειρία της είπε: "Μου άρεσε πολύ ο ενθουσιασμός όλων των ανθρώπων που ενεπλάκησαν. Όλοι οι ομιλητές ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό που παρουσίαζαν. Μου αρέσει επίσης το γεγονός ότι οι εκπαιδευτές έδειξαν ενδιαφέρον προς το κοινό τους, και ότι απάντησαν σε κάθε μεμονωμένη ερώτηση. Πριν έρθω εδώ, δεν περίμενα να αντιμετωπιστώ ως ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο. Λένε ότι οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι ζωτικής σημασίας για την παροχή κινήτρων στα παιδιά να σπουδάσουν την επιστήμη και το να κάνουμε έρευνα ήταν πραγματικά όμορφο. Ευχαριστώ! " Οι εκπαιδευτικοί έφυγαν από το εργαστήριο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό για τη διδασκαλία μαθημάτων σχετικά με τα STEM. "Τώρα έχω περισσότερη εμπιστοσύνη και τη γνώση για να δοκιμάσω νέες εμπειρίες και να βελτιώσω τις εκπαιδευτικές μεθοδολογίες στην τάξη», έγραψε ένας από τους καθηγητές στην έρευνα αξιολόγησης. Ο ρόλος των εθνικών γραφείων ESERO τονίστηκε κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου. Καθώς αποτελούν τα χέρια λειτουργίας της ESA σε εθνικό επίπεδο, προσφέρουν πόρους και συμβουλές στους εκπαιδευτικούς που θέλουν να χρησιμοποιούν το διάστημα ως ένα συναρπαστικό και εμπνευσμένο πλαίσιο στην καθημερινή τους διδασκαλία. Η ESA, μέσω των προγραμμάτων της και το Γραφείο Εκπαίδευσης, είναι εδώ για να βεβαιώνει πως το διάστημα προσδίδει αξία στους πολίτες και έμπνευση για τις επόμενες γενιές. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Empnheontas_toys_Eyropahioys_ekpaideytikohus_na_phheroyn_to_dihastema_mhesa_sten_thaxe

Πρώτες εικόνες από το New Horizons Ένας παγωμένος πλανήτης νάνος γεμάτος βουνά. Η αποστολή New Horizons της NASA έστειλε τις πρώτες κοντινές υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες από την επιφάνεια του πλανήτη. Πρόκειται για φωτογραφίες που ελήφθησαν από μία περιοχή κοντά στον ισημερινό του Πλούτωνα, όπου υπάρχουν βουνά που το ύψος τους ξεπερνά τα 3.000 μέτρα. Οι επιστήμονες έδωσαν επίσης στη δημοσιότητα φωτογραφίες με σημαντικές λεπτομέρειες από τους δορυφόρους του Πλούτωνα, Χάροντα και Ύδρα. Η επιφάνεια της Ύδρας είναι καλυμμένη από πάγο νερού. Πριν από την αποστολή του New Horizons οι επιστήμονες είχαν ελάχιστες πληροφορίες για το μέγεθος και τις διαστάσεις δορυφόρου του Πλούτωνα, που έχει σχήμα ...πατάτας. Γύρω από τον Πλούτωνα περιστρέφονται άλλοι τέσσερις μικροί δορυφόροι, με μεγαλύτερο τον Χάροντα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων τα βουνά αυτά του Πλούτωνα είναι σχετικά νέα, καθώς σχηματίστηκαν σχετικά πρόσφατα, πριν από 100 εκατ. χρόνια. Είναι δηλαδή σχετικά νέα σε σύγκριση με τα 4,56 δισεκατ. Χρόνια που είναι η ηλικία του Ηλιακού Συστήματος μας. Στην επιφάνεια του πλανήτη νάνου διακρίνεται μία τεράστια περιοχή σε σχήμα καρδιάς, στην οποία η επιστημονική ομάδα της NASA έδωσε το όνομα του αστρονόμου που τον ανακάλυψε, Κλάιντ Τομπώ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500012818 Οι γυναίκες της αποστολής New Horizons. Σε… γυναικεία υπόθεση έχει αναδειχθεί, τρόπον τινά, η αποστολή της NASA στον Πλούτωνα. Η επιστημονική ομάδα του προγράμματος New Horizons απαρτίζεται κατά 25% από γυναίκες, όπερ και σημαίνει πως ένας στους τέσσερις επιστήμονες που συντονίζουν την αποστολή είναι θηλυκού γένους. «Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι στη NASA, ήμουν η συντριπτική μειοψηφία σε ένα χώρο που κατακλυζόταν σχεδόν αποκλειστικά από άντρες», λέει η φυσικός Φράνσις Μπάνεγκαλ. Πλέον, η Μπάνεγκαλ αντιμετωπίζει το γεγονός της αύξησης του γυναικείου πληθυσμού των συνάδελφων της… στωικά κι αδιάφορα, με ένα απλό σήκωμα των ώμων της, σαν να λέει «ε, και;» «Ποτέ δεν το σκέφτηκα αυτό [το πόσες πολλές γυναίκες εργάζονται στο πρόγραμμα]», λέει η συνάδελφος της, Κιμ Ενίκο. «Το συνειδητοποιώ μόνο όταν τύχει και στο κέντρο έλεγχου έχουμε μείνει αποκλειστικά γυναίκες», συνεχίζει μειδιώντας. Ανάμεσα στις γυναίκες ξεχωρίζει και η ελληνίδα Σίλβια Πρωτόπαπα, που εργάζεται ως ερευνητική επιστήμονας στο Τμήμα Αστρονομίας του πανεπιστημίου του Μέριλαντ. Όπως τονίζουν όμως οι περισσότερες, «[στην αποστολή New Horizons] έχουν συγκεντρωθεί μερικά από τα πιο ταλαντούχα επιστημονικά μυαλά της ΝΑSΑ. Αυτό είναι που μας φέρνει κοντά». «Τα κορίτσια πάντα θα εμπνέονται από επιστήμονες και τα αγόρια θα μεγαλώσουν κάποια στιγμή και θα καταφέρουν να μην κάνουν διαχωρισμούς ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες όσον αφορά στους χώρους εργασίας», καταλήγει με νόημα η Λέσλι Γιάνγκ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500012723

Μαύρες τρύπες στο... μικροσκόπιο. Καμπανάκι χτύπησε πριν από λίγες ημέρες στην παγκόσμια αστρονομική κοινότητα όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift διαπίστωσε ότι μια κοντινή σε εμάς μελανή οπή «ξύπνησε» ύστερα από 26 έτη αδράνειας. Σε απόσταση 8.000 ετών φωτός από εμάς βρίσκεται το δυαδικό σύστημα V404 Cygni. Το σύστημα αυτό αποτελείται από ένα μεγάλο άστρο και μια σχετικά μικρού μεγέθους μελανή οπή που έχει μάζα ίση με εκείνη 12 άστρων σαν τον Ηλιο. Η μελανή οπή όταν βρίσκεται σε φάση δραστηριοποίησης «τρέφεται» με την ύλη του γειτονικού της άστρου. Οπως όμως έχει αποδειχθεί, πρόκειται για μια μάλλον... τεμπέλα μαύρη τρύπα, αφού ενεργοποιείται κάθε φορά για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια ξεκουράζεται. Για 26 χρόνια η μελανή οπή είχε «σιγήσει» και ξαφνικά πριν από λίγες ημέρες άρχισε και πάλι να κάνει αισθητή την ύπαρξή της. Ετσι οι επιστήμονες έχουν στρέψει τώρα πολλά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια στο V404 Cygni για να παρατηρήσουν το φαινόμενο. Με δεδομένο ότι τις προηγούμενες φορές που η μαύρη τρύπα ενεργοποιήθηκε τα τεχνικά μέσα που είχε στη διάθεσή της η επιστημονική κοινότητα δεν ήταν ούτε τόσο πολλά όσο σήμερα ούτε τόσο προηγμένα, θεωρείται βέβαιο ότι θα μάθουμε πολλά άγνωστα στοιχεία για τις μυστηριώδεις μελανές οπές. Με τη σύνδεση όλων των ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων οι επιστήμονες θέλουν να δημιουργήσουν ένα υπερτηλεσκόπιο. Στόχος είναι να μπορέσουν να διεισδύσουν στο κέντρο του γαλαξία μας και να παρατηρήσουν τη γιγάντια μελανή οπή που βρίσκεται εκεί Επιστήμονες σε όλον τον κόσμο ξεκίνησαν την προσπάθεια δημιουργίας του Event Horizon Telescope (EHT). Δεν πρόκειται για ένα νέο τηλεσκόπιο αλλά για τη σύνδεση όλων των ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων για να δημιουργήσουν ένα υπερτηλεσκόπιο. Στόχος είναι να μπορέσουν οι αστρονόμοι να διεισδύσουν με το EHT στο κέντρο του γαλαξία μας και να παρατηρήσουν τη γιγάντια μελανή οπή που βρίσκεται εκεί. Οι επιτελείς αυτής της προσπάθειας ευελπιστούν ότι με το EHT θα έχουν την ως σήμερα πιο «καθαρή»... θέα του κέντρου του Γαλαξία και των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα εκεί. Αν αυτή η σύνδεση των ισχυρών τηλεσκοπίων του πλανήτη επιτευχθεί, θα δημιουργηθεί ένα όργανο με δυνατότητες και ισχύ χίλιες φορές μεγαλύτερες από εκείνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Ηδη έχουν συνδεθεί το τηλεσκόπιο SPT στον Νότιο Πόλο με το τηλεσκόπιο Pathfinder Experiment στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή και το τηλεσκόπιο Large Millimeter Telescope στο Μεξικό. Οταν η σύνδεση ολοκληρωθεί, το σούπερ τηλεσκόπιο θα στοχεύσει τη μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία μας που έχει λάβει την ονομασία Τοξότης Α*. Η μαύρη τρύπα του Γαλαξία απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλίου. Οι ερευνητές που θα συμμετέχουν στις παρατηρήσεις θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν τον περίφημο «ορίζοντα γεγονότων». Πρόκειται για το σημείο χωρίς επιστροφή» μιας μαύρης τρύπας, δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Με απλά λόγια, όταν η ύλη σε οποιαδήποτε μορφή της (άστρα, αέρια, ακόμη και το φως) βρεθεί στον ορίζοντα των γεγονότων μιας μελανής οπής, η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη: θα τη ρουφήξει η μαύρη τρύπα. Ως σήμερα υπάρχουν οι θεωρητικές αναφορές για την ύπαρξη του ορίζοντα γεγονότων και κάποια έμμεσα ίχνη του. Οι επιστήμονες αναζητούν εδώ και χρόνια κάποιες απτές αποδείξεις της παρουσίας του και το EHT ίσως να καταφέρει να τις εντοπίσει. Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να συλλέξουν νέα δεδομένα με τα οποία θα ελέγξουν τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν αλλά και τη συμπεριφορά των μελανών οπών. Μια πραγματικά εντυπωσιακή, από κάθε άποψη, ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια XMM-Newton και NuSTAR. Τα δύο τηλεσκόπια κάνουν παρατηρήσεις σε διαφορετικά φάσματα φωτός των ακτίνων Χ και ο συνδυασμός των παρατηρήσεών τους αποκάλυψε ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο. Σε έναν γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 2 δισ. ετών φωτός από εμάς υπάρχει μια κολοσσιαία μελανή οπή η οποία έχει λάβει την ονομασία PDS 456. Οι ερευνητές εντόπισαν τους ανέμους που δημιουργούνται από τη δράση αυτής της μαύρης τρύπας. Πρόκειται, όπως λένε, για τους ισχυρότερους ανέμους που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι συγκεκριμένοι άνεμοι μεταφέρουν κάθε δευτερόλεπτο ενέργεια μεγαλύτερη από εκείνη που εκπέμπουν μαζί 1 τρισ. άστρα σαν τον Ηλιο! Οπως αναφέρουν, αν αυτή η τρομερή κοσμική θύελλα χτυπούσε έναν γαλαξία θα εξαφάνιζε όλα εκείνα τα συστατικά (αέρια, σκόνη) που είναι απαραίτητα για την παραγωγή άστρων. Με απλά λόγια ο γαλαξίας αυτός θα γινόταν άγονος. Η ανακάλυψη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science». Ονομάζεται P13 και είναι μια μελανή οπή που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον γαλαξία NGC7793. Γνωρίζαμε την ύπαρξη αυτής της μελανής οπής, όμως ερευνητές του Διεθνούς Κέντρου Ερευνας Ραδιοαστρονομίας (ICRAR) στην Αυστραλία την παρατήρησαν εκ νέου και διαπίστωσαν ότι βρίσκεται σε μια φάση κοσμικής... υπερφαγίας, αφού καταναλώνει την ύλη που βρίσκεται κοντά της 10 φορές ταχύτερα από όσο εκτιμούσαν ως σήμερα οι ειδικοί. Οι ερευνητές για να καταδείξουν την «κατανάλωση» που κάνει η P13 ανακοίνωσαν ότι κάθε λεπτό καταπίνει ποσότητα ύλης ίση με 100 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων... χοτ ντογκ! H ανακάλυψη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» προσφέρει στους επιστήμονες νέες πληροφορίες για τη λειτουργία των μελανών οπών. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=722654