Δροσος Γεωργιος

Η πρώτη ακτίνα γ από άλλο γαλαξία. Ομάδα ερευνητών στη Γαλλία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi εντόπισε μια παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας γ σε άλλο γαλαξία. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτού του είδους η ακτινοβολία έξω από τον γαλαξία μας και είναι φυσικά η πιο μακρινή που γνωρίζουμε. Η ακτινοβολία εντοπίστηκε στις παρυφές του νεφελώματος της Ταραντούλας σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Το νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων. Έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός ότι οι επιστήμονες που το βάφτισαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη. Ονομάζεται επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα. Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753539

Rosetta και Philae: ένας χρόνος από την προσγείωση σε έναν κομήτη. Ένα χρόνο από τότε που το Philae έκανε την ιστορική προσγείωση σε έναν κομήτη, οι ομάδες της αποστολής παραμένουν αισιόδοξες για την ανανέωση της επαφής με το όχημα προσεδάφισης, ενώ κοιτούν μπροστά στο επόμενο έτος για το μεγάλο φινάλε: όπου θα γίνει μια ελεγχόμενη σύγκρουση του οχήματος σε τροχιά Rosetta πάνω στον κομήτη. Η Rosetta έφτασε στο κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko στις 6 Αυγούστου 2014 και μετά από μια αρχική έρευνα και την επιλογή του χώρου προσγείωσης, το Philae παραδόθηκε στην επιφάνεια στις 12 Νοεμβρίου. Μετά την επαφή κάτω με την επιφάνεια του κομήτη στην περιοχή Agilkia όπως έχει προγραμματιστεί, το Philae δεν ασφαλίστηκε στον κομήτη και αναπήδησε σε μια νέα θέση, την Άβυδο. Η πτήση του σε όλη την επιφάνεια απεικονίζεται σε ένα νέο επεισόδιο κινουμένων σχεδίων, χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από τη Rosetta και το Philae ώστε να ανακατασκευαστούν η περιστροφή και η θέση του οχήματος προσεδάφισης. Κατά το έτος που ακολούθησε μετά την προσγείωση μια διεξοδική ανάλυση έχει διεξαχθεί σχετικά με το γιατί το Philae αναπήδησε. Υπήρχαν τρεις μέθοδοι για να ασφαλιστεί στην επιφάνεια του κομήτη μετά την προσγείωση: τρυπάνια πάγου, καμάκια και ένας μικρός προωθητήρας. Τα τρυπάνια πάγου είχαν σχεδιαστεί έχοντας κατά νου ένα σχετικά μαλακό υλικό αλλά η Agilkia κατέληξε να είναι πολύ σκληρή και δεν διαπέρασαν την επιφάνεια. Τα καμάκια ήταν σε θέση να λειτουργήσουν τόσο σε ένα μαλακό όσο και σε ένα σκληρότερο υλικό. Θα έπρεπε να εκτοξευθούν με την επαφή και να κλειδώσουν το Philae στην επιφάνεια, ενώ ένας προωθητήρας στην κορυφή του οχήματος προσεδάφισης θα έπρεπε να το σπρώξει προς τα κάτω για να εξουδετερώσει την ανάκρουση από τα καμάκια. Οι προσπάθειες οπλισμού του προωθητήρα το προηγούμενο βράδυ απέτυχαν: πιστεύεται ότι η σφράγιση δεν ανοίξε, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί και μια αστοχία του αισθητήρα. Στη συνέχεια, κατά την προσεδάφιση, τα ίδια τα καμάκια δεν εκτοξεύθηκαν. "Φαίνεται ότι το πρόβλημα ήταν, είτε με τα τέσσερα «σύρματα γέφυρα» που λάμβαναν ρεύμα για να ανάψει το εκρηκτικό που πυροδοτούσε τα καμάκια, ή το ίδιο το εκρηκτικό, που μπορεί να είχε υποβαθμιστεί με την πάροδο του χρόνου", εξηγεί ο Stephan Ulamec, διευθυντής του οχήματος προσεδάφισης Philae στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής DLR. "Σε κάθε περίπτωση, αν μπορούμε να ανακτήσουμε την επαφή με το Philae, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο μιας προσπάθειας να επαναλάβουμε την εκτόξευση." Ο λόγος είναι επιστημονικός: τα καμάκια περιέχουν αισθητήρες που θα μπορούσαν να μετρήσουν τη θερμοκρασία κάτω από την επιφάνεια. Παρά την απρογραμμάτιστη αναπήδηση, το Philae ολοκλήρωσε το 80% της προγραμματισμένης πρώτης επιστημονικής ακολουθίας πριν πέσει σε αδρανοποίηση τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Νοεμβρίου, όταν η κύρια μπαταρία εξαντλήθηκε. Δεν υπήρχε αρκετό ηλιακό φως στην τελική θέση του Philae στην Άβυδο ώστε να φορτίσει τις δευτερεύουσες μπαταρίες και να συνεχίσει τις επιστημονικές μετρήσεις. Η ελπίδα ήταν ότι καθώς ο κομήτης θα πλησίαζε τον Ήλιο, οδεύοντας προς την πλησιέστερη προσέγγιση τον Αύγουστο, θα υπήρχε αρκετή ενέργεια για να επανενεργοποιήσει το Philae. Πράγματι, υπήρξε επαφή με το όχημα προσεδάφισης στις 13 Ιουνίου, αλλά μόνο οκτώ διαλείπουσες επαφές έγιναν μέχρι τις 9 Ιουλίου. Το πρόβλημα ήταν ότι η αυξανόμενη ηλιοφάνεια οδήγησε επίσης σε αύξηση της δραστηριότητας στον κομήτη, αναγκάζοντας τη Rosetta να υποχωρήσει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα για να παραμείνει ασφαλής πολύ εκτός του εύρους επικοινωνίας με το Philae. Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες, με τη δραστηριότητα του κομήτη τώρα να υποχωρεί, η Rosetta έχει αρχίσει να προσεγγίζει ξανά τον κομήτη. Αυτή την εβδομάδα έφθασε τα 200 χλμ, το όριο για μια καλή επαφή με το Philae, και σήμερα βυθίζεται μέσα στα 170 χιλιόμετρα. Εν τω μεταξύ, οι ομάδες προσεδάφισης συνέχισαν την ανάλυση των δεδομένων που επιστράφησαν κατά τη διάρκεια των επαφών του Ιουνίου και του Ιουλίου, ελπίζοντας να κατανοήσουν την κατάσταση του Philae όταν εκείνο ξύπνησε για πρώτη φορά από την αδρανοποίηση. “Είχαμε ήδη διαπιστώσει ότι ένας από τους δύο δέκτες του Philae και ένας από τους δύο πομπούς ήταν πιθανό να μη λειτουργούν πια", λέει ο Koen Geurts, τεχνικός διευθυντής του Philae στο Κέντρο Ελέγχου του Οχήματος Προσεδάφισης στο DLR στην Κολωνία, Γερμανία, "και τώρα φαίνεται ότι ο άλλος πομπός πάσχει. Μερικές φορές δεν είχε ενεργοποιηθεί όπως αναμενόταν, ή είχε απενεργοποιηθεί πολύ νωρίς, πράγμα που σημαίνει ότι θα χάσαμε πιθανότατα κάποιες δυνατές επαφές." Η ομάδα λαμβάνει υπόψη αυτά τα νέα στοιχεία ώστε να προσδιορίσει την πλέον υποσχόμενη στρατηγική για να ανακτήσει τακτική επαφή. Αλλά είναι ένας αγώνας δρόμου ενάντια στο χρόνο: με το κομήτη τώρα να οδεύει έξω πέρα ​​από την τροχιά του Άρη, οι θερμοκρασίες πέφτουν. "Πιστεύουμε ότι έχουμε μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, πριν η εσωτερική θερμοκρασία του οχήματος προσεδάφισης παίρνει πάρα πολύ κρύο για να λειτουργήσει: δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτω από τους -51C", προσθέτει ο Koen. Εν τω μεταξύ, η Rosetta συνεχίζει να επιστρέφει μοναδικά δεδομένα με την σουίτα των οργάνων που διαθέτει, αναλύοντας τις αλλαγές στην επιφάνεια, την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον του πλάσματος του κομήτη με απίστευτη λεπτομέρεια. "Γιορτάσαμε πρόσφατα την πρώτη μας χρονιά στον κομήτη και ανυπομονούμε για τις επιστημονικές ανακαλύψεις που θα φέρει το επόμενο έτος", λέει ο Matt Taylor, επιστήμονας του έργου Rosetta της ESA. "Το επόμενο έτος, σχεδιάζουμε να κάνουμε άλλη μια μακριά εκδρομή, αυτή τη φορά μέσα από την ουρά του κομήτη και έξω στα 2000 χιλιόμετρα. Για να συμπληρωθεί αυτό ελπίζουμε να κάνουμε κάποιες πολύ κοντινές προσεγγίσεις προς το τέλος της αποστολής, καθώς προετοιμαζόμαστε να τοποθετήσουμε το όχημα σε τροχιά κάτω στον κομήτη." Το σχέδιο είναι να τελειώσει η αποστολή με μια «ελεγχόμενη σύγκρουση» της Rosetta στην επιφάνεια του κομήτη. Αυτή η ιδέα προέκυψε πριν από περίπου έξι μήνες, όταν ανακοινώθηκε η επέκταση των δραστηριοτήτων από τον Δεκέμβριο του 2015 ως τον Σεπτέμβριο του 2016. Η τροφοδοτούμενη με ηλιακή ενέργεια Rosetta θα λαμβάνει πλέον αρκετό ηλιακό φως για να λειτουργήσει καθώς ο κομήτης απομακρύνεται από τον Ήλιο, πέρα από την τροχιά του Δία στην 6,5 χρόνων διαδρομή του. Θα ταξιδέψει ακόμη μακρύτερα από οτι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 31 μηνών της διαστημικής αδρανοποίησης που έληξε τον Ιανουάριο 2014. Επιπλέον, όπως φαίνεται από τη Γη τον προσεχή Σεπτέμβριο, η Rosetta και ο κομήτης θα είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, καθιστώντας τη μετάδοση των επιστημονικών δεδομένων και των εντολών πολύ δύσκολη. Οι ομάδες της Rosetta ερευνούν τώρα τους ελιγμούς που απαιτούνται για τη λειτουργία κοντά στον κομήτη κατά τις εβδομάδες που θα προηγηθούν του δραματικού φινάλε της αποστολής. "Ακόμα συζητάμε για το τι θα περιλαμβάνει ακριβώς το τελικό σενάριο του τέλους της αποστολής," λέει ο Sylvain Lodiot, διευθυντής επιχειρήσεων του διαστημικού σκάφους Rosetta της ESA. "Είναι πολύ περίπλοκο και δύσκολο, ακόμη περισσότερο ακόμα και από την πορεία παράδοσης της διαστημοσυσκευής που οι ομάδες δυναμικής πτήσης έπρεπε να προγραμματίσουν για την παράδοση του Philae. "Το χρονοδιάγραμμα που κοιτάζουμε θα περιλαμβάνει αρχικά μια κίνηση σε εξαιρετικά ελλειπτικές τροχιές - ίσως τόσο χαμηλά όσο 1 χιλιόμετρο - τον Αύγουστο, πριν από τη μετάβαση από ένα πιο μακρινό σημείο για την τελική προσέγγιση, που θα θέσει τη Rosetta σε μια αργή πορεία σύγκρουσης με τον κομήτη στα τέλη του Σεπτεμβρίου." Αναμένεται ότι οι επιστημονικές παρατηρήσεις θα συνεχιστούν καθ 'όλη τη διάρκεια και σχεδόν μέχρι το τέλος της αποστολής, επιτρέποντας στα όργανα της Rosetta να συγκεντρώσουν μοναδικά δεδομένα σε άνευ προηγουμένου κοντινές αποστάσεις. "Θα ελέγχουμε τη Rosetta σε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος, αλλά όταν βρεθεί στην επιφάνεια θα είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα είμαστε σε θέση να «μιλήσουμε» με αυτή πια», προσθέτει ο Sylvain. "Η προσγείωση της Rosetta σε έναν κομήτη θα είναι ένα ταιριαστό τέλος σε αυτή την απίστευτη αποστολή," λέει ο Patrick Martin, διευθυντής της αποστολής Rosetta της ESA. Σχετικά με τη Rosetta Η Rosetta είναι μια αποστολή της ESA με συνεισφορές των Κρατών Μελών της και της NASA. Το Philae είναι η διαστημοσυσκευή της Rosetta που παρέχεται από μια κοινοπραξία υπό την ηγεσία του DLR, του MPS, του CNES και της ASI. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/11/Reconstructing_Philae_s_flight http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/09/Philae_s_descent_The_director_s_cut http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Rosetta_kai_Philae_henas_chrhonos_apho_ten_prosgehiose_se_henan_komhete

Η ισχυρότερη έκρηξη στο Σύμπαν μετά το Big Bang! Αστρονόμοι εντόπισαν το 2005 τη λάμψη ενός βίαιου κοσμικού φαινομένου σε απόσταση 2.6 δισ. ετών φωτός από εμάς. Νέες παρατηρήσεις στην περιοχή αποκαλύπτουν ότι η λάμψη αυτή προέρχεται σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν τα δεδομένα από την ισχυρότερη έκρηξη που έχει συμβεί στο Σύμπαν μετά τη Μεγάλη Εκρηξη! Η λάμψη προέρχεται από το γαλαξιακό σμήνος MS 0735.6+7421 που βρίσκεται στον Αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης και διεθνής ομάδα ερευνητών μελέτησε εικόνες και δεδομένα που συλλέξει από την περιοχή το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η λάμψη αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας έκρηξης. Σύμφωνα με τους ερευνητές η έκρηξη αυτή είναι προϊόν της δράσης μιας υπερμεγέθους μελανής οπής που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξιακού σμήνους. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μαύρη τρύπα έχει «συλλάβει» και καταπίνει ποσότητα ύλης ίση με εκείνη που περιέχουν 300 εκ. άστρα σαν τον Ηλιο! Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα την παραπάνω εικόνα που αποτελεί σύνθεση πολλών φωτογραφιών που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Σε αυτή εικονίζεται με γαλαζωπό χρώμα καυτό αέριο που περιβάλλει το γαλαξιακό σμήνος MS 0735.6+7421. Οι κοιλότητες που φαίνονται στην εικόνα είναι... τρύπες στο πέπλο αερίων οι οποίες δημιουργήθηκαν από ραδιοκύματα τα οποία δημιουργήθηκαν από την τρομερή έκρηξη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753143

Μυστηριώδη αντικείμενα... που "περπατούν" στον Άρη! - Η NASA προσπαθεί να καταλάβει τι είναι! Οι εικόνες έχουν διαπιστωθεί από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA και βρίσκονται κοντά στην περιοχή Nili Fossae, του πλανήτη Άρη. Οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να δώσουν μια επίσημη ερμηνεία και όλη η ομάδα από το resppnsabile Reconnaissance Orbiter της NASA, αναλύει ακόμη τις φωτογραφίες. Έτσι, η μυστηριώδης εικόνα του κόκκινου πλανήτη έχει δημιουργήσει πολλές διαφωνίες στο Διαδίκτυο, αλλά προφανώς δεν είναι η μόνη «τρελή» εικόνα που έχουμε από τον Άρη. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι τα ίχνη ενός αλλοδαπού άγνωστου πλάσματος που ζει στον πλανήτη. Οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα έχουν πει ότι αν η ανάλυση της εικόνας είναι 25 εκατοστά ανά pixel και το άγνωστο πλάσμα θα μπορούσε σύμφωνα με τις μετρήσεις τους να είναι τέσσερα μέτρα περίπου. Άλλοι λένε, όπως αναφέρει το sahiel, ότι η προέλευση της γραμμής είναι από ανεμοστρόβιλους στον πλανήτη Άρη, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η γραμμή είναι τόσο ευθύγραμμη και στενή, ενώ στη συνέχεια περισσότερες γραμμές έχουν ασυνεχή δομή σε ίσα διαστήματα κατά το μήκος τους. Η σύνθεση των αυλάκων ώθησε ερευνητές της NASA για να προωθήσουν αυτήν την υπόθεση, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί και να οφείλεται σε μια κλίση σε αυτό το τμήμα του Άρη, όπου μεγάλες πέτρες ενδέχεται να γλιστρούν και να σχηματίζουν αυτά τα κανάλια σαν να ήταν «ράγες». Πολλοί πάντως εμπειρογνώμονες έχουν αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ερευνάς τους στο περιοδικό «New Scientist». Εν τω μεταξύ, ο αστρονόμος Phil Plait, ο δημιουργός του ιστολογίου Bad Astronomy, επισημαίνει ότι δεν είναι σαφές τι ακριβώς ώθησε τα βράχια να μεταναστεύσουν με αυτόν τον τρόπο. «Θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθεί μια σειρά από ψηφιακές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης (HD), ώστε να δημιουργήσουν ένα τρισδιάστατο χάρτη του βράχου και να μπορούμε μέσω των φωτογραφιών να καταλάβουμε τι είναι. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B7-nasa-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1

Η βαρυτική έλξη του πλανήτη Άρη καταστρέφει σιγά σιγά τον Φόβο. Οι μακριές, ρηχές αυλακώσεις που καλύπτουν την επιφάνεια του Φόβου, πιθανόν να είναι τα πρώτα σημάδια της δομικής κατάρρευσης του, που ίσως οδηγήσουν σε καταστροφή το μεγαλύτερο φεγγάρι του πλανήτη Άρη. Με τροχιά 6000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη, ο Φόβος είναι το πιο κοντινό φεγγάρι σε πλανήτη του από οποιοδήποτε άλλο δορυφόρο στο Ηλιακό μας σύστημα. Έτσι η βαρύτητα του κόκκινου πλανήτη είναι αρκετά ισχυρή, ώστε έλκει τον Φόβο 2 μέτρα κάθε εκατό χρόνια. Οι επιστήμονες αναμένουν το φεγγάρι να καταστραφεί από τις βαρυτικές έλξεις του πλανήτη Άρη στα επόμενα 30 με 50 εκατομμύρια χρόνια. «Πιστεύουμε ότι ο Φόβος έχει ήδη αρχίσει να καταρρέει, και το πρώτο σημάδι αυτής της πτώσης είναι η παραγωγή αυτών των αυλακιών,» είπε ο Terry Hurford του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης στο Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. Τα ευρήματα του Hurford και των συναδέλφων του παρουσιάστηκαν την 10η του Νοέμβρη 2015, κατά την ετήσια συνεδρίαση του τμήματος πλανητικών επιστημών της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Μέριλαντ. «Είναι πολύ πιθανό τα κατάγματα στην επιφάνεια του Φόβου να προκλήθηκαν από τη σύγκρουση που σχημάτισε τον κρατήρα Stickney» είπε ο Hurford. Αυτή σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή, που παραλίγο να διαλύσει τον Φόβο. Ωστόσο, οι επιστήμονες τελικά διαπίστωσαν ότι οι αυλακώσεις δεν ανοίγονται προς τα έξω από τον κρατήρα, αλλά από ένα σημείο σε κοντινή απόσταση. Πρόσφατα, οι ερευνητές είχαν προτείνει ότι οι αυλακώσεις μπορεί να συμβούν από υλικό που εκτινάσσεται από τον Άρη. Αλλά νέα μοντέλα του Hurford και των συνεργατών του υποστηρίζουν την άποψη ότι τα αυλάκια είναι περισσότερο σαν «ραγάδες» που εμφανίζονται όταν το Φόβος παραμορφώνεται από παλιρροϊκές δυνάμεις. Η βαρυτική έλξη μεταξύ του πλανήτη Άρη και τον Φόβο παράγει αυτές τις παλιρροϊκές δυνάμεις. Ακριβώς όπως η Γη και η Σελήνη έλκουν το ένα το άλλο, παράγοντας παλίρροιες στους ωκεανούς του πλανήτη μας και το φεγγάρι να έχει ελαφρώς σχήμα αυγού και όχι ολοστρόγγυλο. Την ίδια εξήγηση προτάθηκε για τις αυλακώσεις πριν από δεκαετίες, αφού το διαστημόπλοιο Viking έστειλε τις πρώτες εικόνες του Φόβου στη Γη. Εκείνη την εποχή, όμως, ο Φόβος πιστευόταν ότι είχε περισσότερο σταθερή τροχιά. Όταν υπολογίστηκαν και οι παλιρροϊκές δυνάμεις, οι ελκτικές τάσεις ήταν πολύ αδύναμες για να σπάσουν ένα στερεό φεγγάρι αυτού του μεγέθους. Ωστόσο, οι επιστήμονες λένε τώρα ότι το εσωτερικό του Φόβου θα μπορούσε να είναι ένας σωρός ερειπίων, που περιβάλλεται από ένα στρώμα σε μορφή σκόνης εδαφικό κάλυμμα περίπου 100 μέτρα πάχος. «Το αστείο πράγμα σχετικά με το αποτέλεσμα των ερευνών είναι ότι δείχνει η επιφάνεια του Φόβου να έχει ένα είδος συνεκτικής σκόνης σαν ένα εξωτερικό ύφασμα,» δήλωσε ο Erik Asphaug της Σχολής της Γης και της Εξερεύνησης του Διαστήματος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και συν-ερευνητής της μελέτης. Το εσωτερικό έχει πολύ λίγη δύναμη και έτσι αναγκάζεται το εξωτερικό στρώμα να ταλαντώνεται από τις βαρυτικές παλιρροϊκές δυνάμεις του πλανήτη Άρη. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η εξωτερική στιβάδα του Φόβου συμπεριφέρεται ελαστικά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις που ενεργούν στον Φόβο μπορούν σε κάποια στιγμή να σπάσουν την επιφάνεια του, με καταστροφικά αποτελέσματα. Την ίδια τύχη μπορεί να έχει και το φεγγάρι του Ποσειδώνα ο Τρίτων, ο οποίος επίσης έλκεται σιγά-σιγά προς τα μέσα και έχει παρόμοια κατάγματα στην επιφάνεια του. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και σε εξωηλιακούς πλανήτες, σύμφωνα με τους ερευνητές. «Δεν έχουμε εικόνα γι αυτούς τους μακρινούς πλανήτες, αλλά αυτό που συμβαίνει στον Φόβο, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτά τα συστήματα, επειδή κάθε είδος πλανήτη που βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του θα μπορούσε να σκίζεται με τον ίδιο τρόπο», κατέληξε ο Hurford. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BB%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%AC-%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF

«Thermonuclear Art» Το βίντεο υψηλής ευκρίνειας της NASA υπό τον τίτλο «Thermonuclear Art» μας δείχνει όλα όσα δεν γνωρίζαμε για τον Ήλιο. http://www.defencenet.gr/defence/20151111/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-nasa-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD-video

Ο περιοδικός πίνακας της πυρηνοσύνθεσης. Που δημιουργήθηκαν οι πυρήνες των ατόμων που περιέχει ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων; Το Υδρογόνο και το Ήλιο (πορτοκαλί χρώμα) δημιουργήθηκαν λίγα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τα στοιχεία Λίθιο, Βηρύλλιο και Βόριο (πράσινο χρώμα) προκύπτουν κυρίως με θρυμματισμό από κοσμικές ακτίνες. Τα στοιχεία στο μωβ χρώμα δημιουργούνται από την σύντηξη στο εσωτερικό μικρών αλλά και μεγάλων άστρων, με κίτρινο χρώμα στο εσωτερικό κυρίως μεγάλων μεγάλων άστρων, με κόκκινο χρώμα στο εσωτερικό μεγάλων άστρων αλλά και κατά την έκρηξη των σουπερνόβα. Τα στοιχεία με μπλε χρώμα σχηματίζονται κατά την έκρηξη των σουπερνόβα. Τα στοιχεία με λευκό χρώμα κατασκευάστηκαν (-ζονται) από τους επιστήμονες στους επιταχυντές σωματιδίων. Κατεβάστε τον πίνακα σε PDF http://www.texample.net/media/tikz/examples/PDF/periodic-table-of-chemical-elements.pdf http://physicsgg.me/2015/11/11/%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5/

Μύθοι και πραγματικότητες για τις μαύρες τρύπες. 1. Ο όγκος μιας μαύρης τρύπας είναι τεράστιος. Μύθος Πραγματικότητα 2. Οι μαύρες τρύπες δεν έχουν μάζα. Μύθος Πραγματικότητα 3. Μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας Μύθος Πραγματικότητα 4. Ο Ήλιος μας θα γίνει τελικά μαύρη τρύπα. Μύθος Πραγματικότητα 5. Το φως δεν μπορεί να διαφύγει από μια μαύρη τρύπα. Μύθος Πραγματικότητα 6. Οι μαύρες τρύπες θα καταβροχθίσουν το περιεχόμενο του σύμπαντος και έτσι τελικά θα καταστραφεί. Μύθος Πραγματικότητα 7. Η NASA έστειλε ένα διαστημικό σκάφος σε μια μαύρη τρύπα. Μύθος Πραγματικότητα 8. Οι αστρονόμοι έχουν δεδομένα που επιβεβαιώνουν ότι οι συνηθισμένες μαύρες τρύπες είναι χωροχρονικές σήραγγες (σκουληκότρυπες). Μύθος Πραγματικότητα http://amazing-space.stsci.edu/resources/explorations/blackholes/lesson/whatisit/myths.html Τέσσερις δημοφιλείς μύθοι για τις μαύρες τρύπες. Εκτός από τα επιστημονικά άρθρα και πειράματα, οι μαύρες τρύπες έχουν γίνει συχνά πρωταγωνιστές σε βιβλία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αναλαμβάνοντας συνήθως τον ρόλο είτε της πύλης σε άλλους “κόσμους”, είτε του κοσμικού “τέρατος” που εξαφανίζει ό,τι βρεθεί στη “γειτονιά” του. Επομένως, ακόμη κι όποιος δεν έχει καμία επαφή με τη φυσική και την αστρονομία, γνωρίζει πως πρόκειται για ουράνια σώματα που έχουν τεράστια συγκέντρωση μάζας , ώστε από το βαρυτικό τους πεδίο να μην μπορεί να “δραπετεύσει” τίποτε, ακόμη κι αν κινείται με την ταχύτητα του φωτός. Η παρενέργεια, όμως, είναι πως οι μαύρες τρύπες έχουν πέσει… θύματα της δημοφιλίας τους, με συνέπεια να έχουν διαδοθεί αρκετοί μύθοι για τις ιδιότητές τους, από έργα που έγειραν την πλάστιγγα περισσότερο στη “φαντασία” και λιγότερο στο “επιστημονική”. 1ος Μύθος: Ο Ήλιος μας θα γίνει μαύρη τρύπα όταν “πεθάνει” Η μάζα του Ήλιου είναι αρκετά μικρή για να εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα. Αντίθετα, σε περίπου 6 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, θα μετατραπεί σε έναν τεράστιο κόκκινο γίγαντα, με διάμετρο που ενδεχομένως θα είναι μεγαλύτερη από την ακτίνα της τροχιάς της Γης. Στη συνέχεια, θα χάσει τα εξωτερικά στρώματα αερίων που θα τον περιβάλλουν και θα “μεταμορφωθεί” σε λευκό νάνο. 2ος Μύθος: Οι μαύρες τρύπες λειτουργούν σαν χωροχρονικές σήραγγες Αν και δεν μπορεί να αποκλεισθεί από μαθηματικής άποψης, αυτό το ενδεχόμενο είναι αρκετά προβληματικό. Είναι αλήθεια πως υπάρχουν όντως λύσεις των εξισώσεων της Γενικής Σχετικότητας, οι οποίες υποδεικνύουν ότι μια τέτοια κοσμική δομή θα μπορούσε να συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία στο σύμπαν ή δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ωστόσο, οι λύσεις αυτές παύουν να ισχύουν αν η μαύρη τρύπα περιστρέφεται ή διαταραχθεί, για παράδειγμα όταν απορροφήσει κάποιο αντικείμενο. Ακόμη χειρότερα, είναι απίθανο να καταφέρουμε ποτέ να ελέγξουμε στην πράξη κατά πόσο λειτουργεί όντως σαν χωροχρονική σήραγγα. Ο λόγος είναι πως οι επιστήμονες δεν μπορούν να κρατήσουν επικοινωνία με όποιο αντικείμενο βρεθεί μέσα σε μία μαύρη τρύπα. Κι αυτό γιατί τα σήματά του δεν είναι δυνατόν να “δραπετεύσουν” από το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο, ακόμη κι αν κινούνται με την ταχύτητα του φωτός. 3ος Μύθος: Η ύπαρξή τους δεν έχει επιβεβαιωθεί με παρατηρήσεις Παρόλο που δεν εκπέμπουν φως, και επομένως δεν μπορούν να εντοπισθούν άμεσα, οι αστρονόμοι έχουν ανιχνεύσει μαύρες τρύπες παρατηρώντας φαινόμενα που αυτές προκαλούν στη “γειτονιά” τους. Μάλιστα, μελετώντας με σύγχρονα τηλεσκόπια πώς επηρεάζονται οι τροχιές των πλησιέστερων αστέρων, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τη μάζα μιας μαύρης τρύπας. Με αυτό τον τρόπο, έχει βρεθεί για παράδειγμα ότι στο κέντρο του γαλαξία μας βρίσκεται ένα ουράνιο σώμα, το οποίο και έχει 4 εκατομμύρια φορές περίπου μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο, καταλαμβάνοντας όμως πολύ μικρό χώρο. Αυτό σημαίνει πως έχει τεράστια συγκέντρωση και, με δεδομένο ότι δεν εκπέμπει καθόλου φως, η μόνη εύλογη ερμηνεία είναι πως πρόκειται για μαύρη τρύπα. Οι αστρονόμοι την έχουν ονομάσει Τοξότης Α*. 4ος Μύθος: Θα “καταβροχθίσουν” τελικά όλη την ύλη του σύμπαντος Όχι γιατί όλες οι μαύρες τρύπες θα “πεθάνουν” τελικά, παρόλο που ο χρόνος “ζωής” τους είναι μεγάλος. Πιο συγκεκριμένα, στο μακρινό μέλλον του σύμπαντος, οι μαύρες τρύπες θα επιβιώσουν ακόμη κι αφότου σταματήσουν να δημιουργούνται καινούριοι αστέρες, απορροφώντας ύλη και ενέργεια που θα βρεθεί στην εμβέλειά τους. Ωστόσο, ούτε και αυτές είναι αιώνιες. Ο λόγος είναι πως εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία ονομάζεται ακτινοβολία Χόκινγκ από το όνομα του γνωστού Βρετανού φυσικού που ανακάλυψε τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει πως συρρικνώνονται αργά αλλά σταθερά, με συνέπεια σε τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυριών χρόνια από σήμερα να έχουν “εξατμισθεί” όλες. Τότε, το σύμπαν θα είναι ένας τεράστιος κενός χώρος, με μόνους “κατοίκους” του στοιχειώδη σωματίδια τα οποία θα κινούνται τυχαία. http://physicsgg.me/2015/11/11/%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d/

Οι δορυφόροι Galileo θα πραγματοποιήσουν ετήσιο πείραμα για τη θεωρία του Αϊνστάιν. Ο πέμπτος και έκτος Ευρωπαϊκοί δορυφόροι Galileo – οι οποίοι υπόκεινται σε περίπλοκους ελιγμούς διάσωσης μετά από την εκτόξευσή τους σε εσφαλμένες τροχιές το περασμένο έτος - θα βοηθήσουν στην εκτέλεση ενός φιλόδοξου πειράματος της διασημότερης θεωρίας του Αϊνστάιν που θα διαρκέσει ένα έτος. Οι Galileos 5 και 6 εκτοξεύθυηκαν μαζί σε έναν πύραυλο Soyuz, στις 22 Αυγούστου 2014. Όμως, το ελαττωματικό ανώτερο στάδιο τους εγκλώβισε σε επιμήκεις τροχιές που μπλόκαραν τη χρήση τους για την πλοήγηση. Οι ειδικοί της ESA ανέλαβαν δράση και επέβλεψαν ένα απαιτητικό σύνολο ελιγμών ώστε να ανυψωθούν τα χαμηλά σημεία των τροχιών των δορυφόρων για να γίνουν πιο κυκλικές. "Οι δορυφόροι μπορούν πλέον να λειτουργούν συνεχώς, αξιόπιστα τα ωφέλιμα φορτία πλοήγησης τους, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την υποστήριξη της ESA εξετάζει την ενδεχόμενη επιχειρησιακή χρήση τους", εξηγεί ο ανώτερος σύμβουλος satnav της ESA, Javier Ventura-Traveset. "Εν τω μεταξύ, οι δορυφόροι έχουν γίνει κατά λάθος εξαιρετικά χρήσιμοι επιστημονικά, ως εργαλεία για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν μετρώντας με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ τον τρόπο που η βαρύτητα επηρεάζει το πέρασμα του χρόνου." Παρά το γεγονός ότι οι τροχιές των δορυφόρων έχουν προσαρμοστεί, παραμένουν ελλειπτικές, με κάθε δορυφόρο να ανεβαίνει και να κατεβαίνει περίπου οκτώ χιλιάδες πεντακόσια χιλιόμετρα δύο φορές ημερησίως. Είναι αυτές οι τακτικές αλλαγές στο ύψος, και ως εκ τούτου τα επίπεδα της βαρύτητας, που είναι πολύτιμα για τους ερευνητές. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν προέβλεψε πριν από έναν αιώνα πως ο χρόνος θα κυλούσε πιο αργά κοντά σε ένα ογκώδες αντικείμενο. Έχει αποδειχθεί πειραματικά, με σημαντικότερο το πείραμα του 1976, όταν ένα ατομικό ρολόι μέιζερ υδρογόνου εκτοξεύθηκε στο Gravity Probe A 10 000 χιλιόμετρα στο διάστημα, επιβεβαιώνοντας την πρόβλεψη στα 140 μέρη ανά εκατομμύριο. Τα ατομικά ρολόγια στους δορυφόρους πλοήγησης πρέπει να λάβουν υπόψη τους πως τρέχουν πιο γρήγορα σε τροχιά από οτι εαν βρίσκονταν στο έδαφος - λίγα δέκατα του μικροδευτερόλεπτα ανά ημέρα, τα οποία ωστόσο θα μας δώσουν σφάλματα πλοήγησης περίπου 10 χιλιομέτρων ανά ημέρα. "Τώρα, για πρώτη φορά μετά τον Gravity Probe Α, έχουμε τη δυνατότητα να βελτιώσουμε την ακρίβεια και να επιβεβαιώσουμε τη θεωρία του Αϊνστάιν σε μεγαλύτερο βαθμό", σχολιάζει ο Javier. Αυτή η νέα προσπάθεια εκμεταλλεύεται το παθητικό ατομικό ρολόι μέιζερ υδρογόνου πάνω σε κάθε Galileo, τις επιμήκεις τροχιές που δημιουργούν διαφορετική χρονική διαστολή, και τη συνεχή παρακολούθηση χάρη στο παγκόσμιο δίκτυο επίγειων σταθμών. "Επιπλέον, ενώ το πείραμα του Gravity Probe A ενέπλεκε μια μοναδική τροχιά της Γης, θα είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε εκατοντάδες τροχιές κατά τη διάρκεια ενός έτους," εξηγεί ο Javier. "Αυτό ανοίγει την προοπτική του σταδιακού ξεκαθαρίσματος των μετρήσεων μας με τον εντοπισμό και την απομάκρυνση των συστηματικών σφαλμάτων. Η εξάλειψη αυτών των σφαλμάτων είναι πράγματι μία από τις μεγάλες προκλήσεις. "Για αυτό βασιζόμαστε στην υποστήριξη των καλύτερων εμπειρογνωμόνων της Ευρώπης καθώς και την ακριβή παρακολούθηση από τη Διεθνή Υπηρεσία Συστήματος Παγκόσμιας Δορυφορικής Πλοήγησης, μαζί με τον εντοπισμό με ακρίβεια εκατοστού από το λέιζερ." Τα αποτελέσματα αναμένονται σε περίπου ένα χρόνο και προβλέπεται να τετραπλασιάσουν την ακρίβεια των αποτελεσμάτων του Gravity Probe Α. Οι δύο ομάδες που εκπονούν τα πειράματα είναι το κέντρο ZARM Center of Applied Space Technology and Microgravity στη Γερμανία, και το Γαλλικό SYRTE Systegravemes de Reacutefeacuterence Temps-Espace, με εξειδίκευση και τα δύο στην έρευνα της θεμελιώδους φυσικής. Το επικείμενο πείραμα Atomic Clock Ensemble in Space, που έχει προγραμματιστεί να πετάξει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2017, θα ελέγξει τη θεωρία του Αϊνστάιν στα 2-3 μέρη ανά εκατομμύριο. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με: Javier Ventura-Traveset ESA Global Navigation Satellite Systems Senior Advisor Email: Javier.ventura-traveset@esa.int Pacocircme Delva SYRTE, Observatoire de Paris Email: pacome.delva@obspm.fr Sven Hermann ZARM Center of Applied Space Technology and Microgravity Email: sven.herrmann@zarm.uni-bremen.de Γυναίκα που πολέμησε στο Ιράκ διάλεξε ο Μπράνσον για να τον πάει στο διάστημα. Η πρώτη γυναίκα που έγινε πιλότος δοκιμών για την NASA «μετεγγράφηκε» στην Virgin Galactic για να καθοδηγήσει την εταιρεία του δισεκατομμυριούχου Ρίτσαρντ Μπράνσον στο διάστημα, με το Space Ship Two. Η Κέλι Λάτιμερ, αποστρατευμένη αντισμήναρχος της αμερικανικής αεροπορίας, έχει εργαστεί σε μεγάλα πρότζεκτ όπως η κατασκευή και ο χειρισμός του Boeing 747 που μετέφερε τα διαστημικά λεωφορεία, αλλά και η ανάπτυξη του ιπτάμενου δεξαμενόπλοιου KC-46/767, με πάνω από 6.000 ώρες πτήσεις και 1.000 ώρες δοκιμών με πάνω από 30 αεροσκάφη, στη NASA, την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αλλά και την Boeing. Μεταξύ άλλων, υπήρξε εκπαιδεύτρια στην βάση Εντουαρντς της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, αλλά και υψηλόβαθμη σύμβουλος της ιρακινής αεροπορίας. Παράλληλα, δεν της λείπει και η πολεμική εμπειρία, καθώς έχει εκτελέσει πάνω από 90 αποστολές στο Ιράκ και υπήρξε διοικητής του 418ου σμήνους δοκιμών. «Ηθελα να πάω στο διάστημα από τότε που θυμάμαι να κάνω ο,τιδήποτε ... Η πτήση είναι η κορυφή του παγόβουνου: Από τις πιο ουσιώδεις παραμέτρους της δουλειάς που θα κάνω είναι να συμμετέχω στην ομάδα της Virgin Galactic και την απίστευτη εμπειρία και οργάνωσή τους, για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός του οχήματος, ο έλεγχος και η συγκρότηση των διαδικασιών πριν την πρώτη πτήση», ανέφερε στην ανακοίνωση της εταιρείας η Λάτιμερ. «Η εντυπωσιακή ηγετική θέση της Κέλι στα προτζεκτ και η εμπειρία με βαριά αεροσκάφη και σε πτήσεις δοκιμών την καθιστούν κατάλληλη για την επερχόμενη επιστροφή μας στις πτήσεις ... Προσβλέπουμε στην συμβολή της και σε μία πολυάσχολη και γεμάτη ενδιαφέρον χρονιά που έρχεται», ανέφερε από την πλευρά του ο Μάικ Μόουζες, αντιπρόεδρος της εταιρείας. Η προσθήκη της Λάτιμερ στην ομάδα της Virgin Atlantic ανακοινώνεται ένα χρόνο μετά το τραγικό συμβάν στην έρημο Μοχάβε, όταν το πρωτότυπο Space Ship Two διαλύθηκε στον αέρα και συνετρίβη, σκοτώνοντας τον συγκυβερνήτη του Μάικλ Αλσμπουρι και τραυματίζοντας σοβαρά τον πιλότο, Πίτερ Ζίμπολτ. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64285705 Ένα διαστημικό σκουπίδι θα πέσει την Παρασκευή στα ανοιχτά της Σρι Λάνκα. Ένα διαστημικό "σκουπίδι", απομεινάρι προφανώς κάποιου σεληνιακού πυραύλου, θα μπει την Παρασκευή στην ατμόσφαιρα της Γης και θα διαλυθεί πάνω από τη Σρι Λάνκα, ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) που ελπίζει ότι θα μπορέσει να μελετήσει το φαινόμενο. Η ESA υπογράμμισε ότι ο κίνδυνος για τους κατοίκους της περιοχής είναι "πολύ μικρός" όμως οι επιστήμονες θα μπορέσουν να καταλάβουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο τα αντικείμενα --φυσικά ή κατασκευασμένα από τον άνθρωπο-- αντιδρούν όταν έρχονται σε επαφή με τη γήινη ατμόσφαιρα. Το "σκουπίδι", που φέρει το όνομα WT1190F και έχει διάμετρο "μερικά μέτρα", θα διαλυθεί στην ατμόσφαιρα γύρω στις 08.18 (ώρα Ελλάδας), δηλαδή στις 11.48 τοπική ώρα, διευκρίνισε ο αστρονόμος Ζερεμί Βομπαγιόν. Το μεγαλύτερο μέρος του WT1190F θα καεί στην ατμόσφαιρα. Ό,τι απομείνει, θα πέσει στον ωκεανό, σε απόσταση περίπου 65 χιλιομέτρων από τα νότια παράλια της Σρι Λάνκα. "Το μέγεθός του δεν είναι τέτοιο που να αποτελεί κίνδυνο για την περιοχή, όμως το θέαμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό γιατί για μερικά δευτερόλεπτα το αντικείμενο θα εμφανίζεται πολύ λαμπερό στον ουρανό", υπογράμμισε η ESA. Ο Βομπαγιόν διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για όσους βρίσκονται στην ξηρά, αφού τα υπολείμματα θα πέσουν στη θάλασσα, αλλά προειδοποίησε τους αλιείς να αποφύγουν την περιοχή γύρω στο μεσημέρι γιατί τότε θα παρατηρηθεί μια "βροχή από μικρά σκουπίδια". Το WT1190F εντοπίστηκε το 2013 και αρχικά οι αστρονόμοι νόμιζαν ότι ήταν ένας αστεροειδής, μέχρι που αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για ένα διαστημικό σκουπίδι. Καθώς πολλαπλασιάζονταν οι διαστημικές αποστολές, τα προηγούμενα χρόνια, άφηναν πίσω τους τέτοιου είδους "σκουπίδια". Όμως το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα: "Έρχεται από πολύ μακριά και η τροχιά του είναι χαοτική. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για τον τρίτο όροφο κάποιου σεληνιακού διαστημοπλοίου, όμως δεν ξέρουμε ποιας χώρας", είπε ο Βομπαγιόν. "Η τροχιά του είναι μαθηματικά αδύνατον να προβλεφθεί. Για αυτό και εξεπλάγησαν οι αστρονόμοι", εξήγησε. Το Αστεροσκοπείο του Παρισιού θα στείλει δύο επιστήμονες στη Σρι Λάνκα για να τραβήξουν φωτογραφίες από την επιστροφή του WT1190F στη Γη. Ειδικοί της ESA θα παρακολουθούν το φαινόμενο από ένα αεροπλάνο, κάτι που θα τους διασφαλίσει ότι θα έχουν καλή ορατότητα όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν στην περιοχή. Το Πολεμικό Ναυτικό της Σρι Λάνκα σκοπεύει εξάλλου να στείλει ένα πλοίο στην περιοχή για να περισυλλέξει τα συντρίμμια. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5309888/ena-diasthmiko-skoypidi-tha-pesei-thn-paraskeyh-sta-anoixta-ths-sri-lanka/

«V774104»: Εντοπίσθηκε το πιο μακρινό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Το πιο μακρινό αντικείμενο που έχουν ποτέ βρει στο ηλιακό μας σύστημα ανακάλυψαν οι αστρονόμοι. Πρόκειται για έναν παγωμένο βραχώδη κόσμο, πιθανότατα έναν νάνο πλανήτη, σε απόσταση 103 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο από ό,τι η Γη και τρεις φορές πιο μακριά από ό,τι είναι ο Πλούτων. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν από το 2005 ο νάνος πλανήτης Έρις, σε απόσταση 97 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον πλανήτη μας. Η σχετική ανακοίνωση από τον αστρονόμο Σκοτ Σέπαρντ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον έγινε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, σύμφωνα με το "Science", το «Nature» και το "New Scientist". Η ανακάλυψη έγινε με το διαμέτρου οκτώ μέτρων τηλεσκόπιο «Σουμπαρού» στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης. To εν λόγω αντικείμενο, με την ονομασία V774104, βρίσκεται πέρα από τη Ζώνη του Κάιπερ, όπου κινούνται ο Πλούτων και η Έρις, πιθανώς στα σύνορα του Νέφους του Όορτ, στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος. Μέχρι στιγμής, μόνο δύο σώματα είναι γνωστά στο Νέφος του Όορτ, η Σέντνα (ανακαλύφθηκε το 2003) και το αντικείμενο 2012 VP113 (ανακαλύφθηκε το 2012). Τα σώματα στο Νέφος του Όορτ, από όπου πιστεύεται ότι προέρχονται και πολλοί κομήτες που επισκέπτονται περιοδικά την «γειτονιά» της Γης, θεωρούνται μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, επειδή, καθώς βρίσκονται έξω από τη βαρυτική επίδραση του Ποσειδώνα, έχουν τροχιές πιθανώς αδιατάρακτες από την πρώιμη εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος πριν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, μερικοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται κάποιος κρυμμένος μεγάλος πλανήτης και η ανακάλυψη του νέου σώματος V774104 μπορεί να φέρει νέα στοιχεία και για την πιθανή ύπαρξή του «αγνώστου Χ». Οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν την ακριβή τροχιά του νέου νάνου πλανήτη, κάτι που θα γίνει εντός του 2016. Όσον αφορά τις διαστάσεις του, η διάμετρός του εκτιμάται σε 500 έως 1.000 χιλιόμετρα, δηλαδή μικρότερη από τον μισό Πλούτωνα. Περισσότερες παρατηρήσεις θα γίνουν με τα Μαγγελανικά Τηλεσκόπια στη Χιλή την επόμενη εβδομάδα. Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον το V774104 κινείται προς το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος από τη σημερινή του θέση, όπως κάνει η Ερις, ή προς το εξωτερικό, όπως το 2012VP113 και η Σέντνα. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64286038

Τερατώδεις δίνες μαστίζουν την Αφροδίτη. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες που έστειλε από την Αφροδίτη το σκάφος Venus Express που έφτασε στον πλανήτη το 2006 και τον εξερεύνησε για οκτώ έτη. Οι εικόνες απαθανατίζουν δίνες πάνω από τους πόλους του πλανήτη οι οποίες έχουν διάμετρο τεσσάρων χιλιάδων χιλιομέτρων και ταχύτητα 400 χλμ/ώρα. H Αφροδίτη θεωρείται ξαδέρφη της Γης, αφού διαθέτει ανάλογο μέγεθος και μάζα με τον πλανήτη μας και επιπλέον οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια είχε περιβάλλον ανάλογο με αυτό της Γης. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπήρχαν ωκεανοί και άρα συνθήκες ικανές για την ανάπτυξη ζωής. Στη συνέχεια όμως η Αφροδίτη για κάποιον λόγο πλησίασε περισσότερο προς τον Ήλιο και η ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας αποξήρανε τον πλανήτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500038391

Τα βουνά στον Πλούτωνα ήταν ηφαίστεια πάγου. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πιθανά ηφαίστεια που εκτόξευαν πάγο αντί για λάβα στην επιφάνεια του πλανήτη Πλούτωνα, εγείροντας ερωτηματικά για το πώς αυτός ο μικροσκοπικός, απόμακρος κόσμος μπόρεσε να είναι τόσο γεωλογικά ενεργός, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν χθες. Οι διαπιστώσεις, που δημοσιοποιήθηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Νάσιοναλ Χάρμπορ, στην πολιτεία Μέριλαντ, δίνουν μια πολύ πιο σύνθετη εικόνα για τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του από αυτήν που περίμεναν να δουν οι επιστήμονες. «Το σύστημα του Πλούτωνα μας έχει δημιουργήσει άκρα αμηχανία,» είπε ο ερευνητής πλανητών Άλαν Στερν του Ινστιτούτου Νοτιοδυτικής Έρευνας στο Μπόλντερ του Κολοράντο, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου μέσω του διαδικτύου. Ο Στερν είναι επικεφαλής της ομάδας στη NASA, του κέντρου διαστημικής έρευνας, η οποία ασχολείται με το διαστημόπλοιο New Horizons, που πέρασε από τον πλανήτη στις 14 Ιουλίου, ένα πρωτοφανές γεγονός στην διαστημική ιστορία. Οι φωτογραφίες και μετρήσεις που έλαβε από το ταξίδι του συνεχίζουν να μεταδίδονται στη Γη. Μεταξύ των 50 ερευνών που θα παρουσιάσουν στη συνάντησή τους οι επιστήμονες και οι οποίες αφορούν πληροφορίες από το διαστημόπλοιο, υπάρχουν αναπάντεχα στοιχεία για δύο βουνά στον Πλούτωνα, καθένα από τα οποία έχει 161 χιλιόμετρα διάμετρο και αρκετά χιλιόμετρα ύψος. Οι κορυφές τους παρουσιάζουν κοιλότητες που μοιάζουν με αυτές των ηφαιστείων του Άρη και της Γης. «Δεν έχει βρεθεί τίποτα παρόμοιο στο εξώτερο ηλιακό σύστημα,» δήλωσε ο Όλιβερ Ουάιτ, επιστήμονας της NASA στο ερευνητικό κέντρο Έιμς στο Μόφετ Φίλντ στην Καλιφόρνια. Αντί να βγάζουν λάβα, τα ηφαίστεια στον Πλούτωνα φαίνεται ότι εκτόξευαν παγωμένο νερό και άλλα, όπως παγωμένο άζωτο, αμμωνία ή μεθάνιο. Ο Ουάιτ ομολογεί πως η ιδέα ότι υπάρχουν ηφαίστεια στον πλανήτη αυτόν, που απέχει από τον Ήλιο περίπου 30 φορές πιο μακριά από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, ακούγεται παράλογη, «αλλά είναι το λιγότερο τρελλό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε» ως ερμηνεία για την ύπαρξη των βουνών αυτών. «‘Ο,τι και νά ΄ναι, είναι πολύ περίεργα,» είπε. Το New Horizons έστειλε και στοιχεία επίσης για πολλές βαθιές ρωγμές στην επιφάνεια του Πλούτωνα, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει μήκος 322 χιλιομέτρων. Η κορυφή της ρωγμής βρίσκεται υψομετρικά περίπου 4 χιλιόμετρα ψηλότερα από τη βάση της – δηλαδή πάνω από δύο φορές το ύψος των τοιχωμάτων του φαραγγιού Grand Canyon στις ΗΠΑ. «Το γεγονός ότι βρίσκονται τόσο μεγάλες ρωγμές στο τμήμα αυτό του Πλούτωνα σημαίνει ότι ο φλοιός του πλανήτη πέρασε φάση μεγάλης επέκτασης κάποια στιγμή στην ιστορία του,» είπε ο Ουάιτ. Μεταξύ άλλων, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διάσπαση των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων στον πυρήνα του πλανήτη ήταν η πηγή θέρμανσης για τη μεταμόρφωσή του. http://physicsgg.me/2015/11/10/%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1/

Βίντεο: Ζώντας με έναν κομήτη. Μια φορά κι έναν καιρό Το διαστημικό σκάφος Rosetta μας εξιστορεί όσα έμαθε για τον κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko … https://www.youtube.com/watch?v=Ibo3ppiv8Zk http://physicsgg.me/2015/11/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7/

Μοναδική Λήψη!!! Δεν πρόκειται για οπτική παραίσθηση, αλλά για μία ευτυχή, όσο και σπάνια συγκυρία, η οποία προσφέρει τη δυνατότητα στους επιστήμονες, αλλά και στους λάτρεις του διαστήματος, να παρατηρήσουν έναν από τους δορυφόρους του Κρόνου, τον Επιμηθέα. Σύμφωνα με τη NASA, το συγκεκριμένο φεγγάρι, όπως και τα άλλα τρία που περιστοιχίζουν τον μεγάλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, δεν διαχωρίζεται από τους δακτύλιους σε καμία περίπτωση. Πρόκειται για στιγμιαία λήψη της κάμερας, η οποία απαθανάτισε τη μοναδική αυτή συγκυρία. Τα φεγγάρια αυτά είναι εγκλωβισμένα στη μαγνητική έλξη του Κρόνου και θεωρείται ότι ήταν ουράνια σώματα με τυχαία πορεία, τα οποία «πιάστηκαν στο δίχτυ», όπως εξάλλου και τα υπόλοιπα υλικά που συνθέτους τους β δακτυλίους του εντυπωσιακού πλανήτη. Η λήψη που βλέπετε στη φωτογραφία είναι από απόσταση 800.000 χιλιομέτρων.

Ορυχεία σε αστεροειδείς: Φθηνότερα από κάποιες εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Γη. H προοπτική της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς, κάποτε προϊόν αποκλειστικά της Επιστημονικής Φαντασίας, εξετάζεται όλο και περισσότερο ως βιώσιμη και πιθανή δραστηριότητα, με εταιρείες όπως η Planetary Resources να δραστηριοποιούνται στο αντικείμενο. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg, η δημιουργία και έναρξη λειτουργίας ενός ορυχείου στη Σελήνη ή σε αστεροειδείς θα κόστιζε λιγότερο από την κατασκευή των μεγαλύτερων τερματικών φυσικού αερίου στη Γη, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε σε forum στελεχών εταιρειών και επιστημόνων της NASA. Μια αποστολή στη Δήμητρα, πλανήτη- νάνο σε απόσταση 257 εκατ. μιλίων από τον Ήλιο, στο μέγεθος του Τέξας, ενδεχομένως να κόστιζε 27 δισ. δολάρια: κόστος που περιλαμβάνει εκτοξεύσεις πυραύλων για τη μεταφορά εξοπλισμού, την εξόρυξη μετάλλων και νερού και την κατασκευή εγκατάστασης σε τροχιά για την επεξεργασία πρώτων υλών. Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από τη δουλειά τελειόφοιτων του αυστραλιανού University of New South Wales, που σε συνεργασία με τη NASA πάνω στην οικονομία του «space mining». Συγκριτικά, το μεγαλύτερο έργο ανάπτυξης όσον αφορά σε πόρους της Αυστραλίας – η εγκατάσταση Gorgon της Chevron, για υγροποιημένο φυσικό αέριο- έχει κόστος 54 δισ. δολάρια. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη απόσταση ακόμα στο να πειστούν οι επενδυτές να βάλουν τα λεφτά τους σε ένα εγχείρημα που φαντάζει τόσο παράτολμο. «Οι επενδυτές είναι εκεί έξω, αλλά πρέπει να ξέρουν ποιο θα είναι το ρίσκο και η ανταπόδοση» δήλωσε ο Ρενέ Φραντέ, διευθυντής του γραφείου μηχανολογίας και επιστήμης του JPL της NASA και ομιλητής στο πρόσφατο Off-Earth Mining Forum, που έλαβε χώρα στο Σίδνεϊ. Βασικό κεφάλαιο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο κύριος στόχος δεν θα είναι η αποστολή μετάλλων στη Γη, αλλά η παροχή υλικών από βιομηχανίες που θα επιχειρούν στο Διάστημα, για να υποστηριχθεί η εξερεύνηση και ο αποικισμός του Ηλιακού Συστήματος. Η εξόρυξη στη Σελήνη θα είναι σχετικά οικονομική, με κεφαλαιουχικές δαπάνες περίπου 9 δισ. σύμφωνα με την έρευνα. Επίσης, η «αιχμαλώτιση» αστεροειδών που βρίσκονται κοντά στη Γη για να αρχίσει εξορυκτική δραστηριότητα μπορεί να έχει κόστος «μόλις» 492 εκατ. δολαρίων. Οι υπέρμαχοι των εγχειρημάτων αυτών εκτιμούν πως το «space mining» θα εξελιχθεί σε μια βιομηχανία τρισεκατομμυρίων, παρέχοντας μέταλλα και νερό σε οικισμούς στο Διάστημα, καθώς και καύσιμα για διαστημόπλοια, σε μια αγορά στην οποία σε αρχική φάση θα κυριαρχούν προγράμματα εξερεύνησης και διαχειριστές δορυφόρων. Σύμφωνα με τον Τζεφ Κόλτον, λέκτορα της Σχολής Λογιστικής του UNSW (από όπου προήλθαν οι φοιτητές που έκαναν αυτές τις εκτιμήσεις) δεν πρόκειται ακόμα για μια επικερδή δραστηριότητα, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μέσα 20 -30 -50 χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/1028646/oruxeia-se-asteroeideis-fthinotera-apo-kapoies-egkatastaseis-fusikou-aeriou-sti-gi

Απονομή των επιστημονικών βραβείων Breakthrough στην Καλιφόρνια. Τα Νόμπελ έχουν τη δόξα, αλλά τα βραβεία Breakthrough, γνωστά και ως «Όσκαρ της επιστήμης», έχουν το χρήμα. Μερικοί ακόμη τυχεροί επιστήμονες έγιναν κατά πολύ πλουσιότεροι, καθώς τιμήθηκαν με τα φετινά βραβεία Breakthrough, τα πιο γενναιόδωρα στον κόσμο, καθώς συνοδεύονται από 3 εκατ. δολάρια για κάθε επιστήμονα (το Νόμπελ συνοδεύεται από ποσό σχεδόν 1 εκατ. δολ.). Τα βραβεία χρηματοδοτούνται από τον Ρώσο δισεκατομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ, ο οποίος είχε την αρχική ιδέα, καθώς και από μερικά διάσημα «ονόματα» της Σίλικον Βάλεϊ της Καλιφόρνια (όπου έγινε και η τελετή απονομής), όπως ο συνιδρυτής του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ και ο συνιδρυτής της Google Σεργκέι Μπριν. Αρχισαν να απονέμονται το 2012 και φέτος μοίρασαν συνολικά σχεδόν 22 εκατομμύρια δολάρια σε πολλούς επιστήμονες. Συνολικά, από τότε που καθιερώθηκαν, έχουν μοιράσει πάνω από 160 εκατ. δολάρια σε επιστήμονες. Οι βραβευθέντες για το 2015 είναι: Επιστήμες της Ζωής (πέντε βραβεία από 3 εκατ. δολ.): στους Έντουαρντ Μπόιντεν (ΜΙΤ), Καρλ Ντάϊσεροθ (Στάνφορντ), Τζον Χάρντι (University College Λονδίνου), Έλεν Χομπς (Πανεπιστήμιο Τέξας) και Σβάντε Πάαμπο (Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ). Φυσική (ένα βραβείο 3 εκατ. δολ.): θα το μοιρασθούν εξίσου πάνω από 1.300 επιστήμονες που ανήκουν σε πέντε ερευνητικές κοινοπραξίες, οι οποίες μελετούν τα νετρίνα. Πρόκειται για τις πειραματικές ομάδες Daya Bay (Κίνα), KamLAND (Ιαπωνία), Κ2Κ/Τ2Κ (Ιαπωνία), Sudbury Netrino Observatory (Καναδάς) και Super-Kamiokande (Ιαπωνία). Είναι η πρώτη φορά που ένα μεγάλο επιστημονικό βραβείο απονέμεται σε τόσους πολλούς (1370)επιστήμονες. Κάθε μία ομάδα θα πάρει από 600.000 δολάρια. Ο επικεφαλής κάθε πειράματος θα πάρει τα δύο τρίτα του ποσού και το υπόλοιπο ένα τρίτο θα μοιρασθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του. Υπενθυμίζεται ότι το φετινό Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε σε δύο μόνο επιστήμονες, επίσης για την έρευνα σε νετρίνα. Μαθηματικά (3 εκατ. δολ.): στον Ίαν 'Αγκολ (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ). Δόθηκαν επίσης σε νεότερους επιστήμονες εννέα βραβεία, συνοδευόμενα από 100.000 δολάρια το καθένα. Ένας από αυτούς, ο νεαρός γερμανός μαθηματικός Πέτερ Σόλτσε, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο. «Προκαλώντας τη συμβατική σκέψη και επεκτείνοντας τις γνώσεις μακροπρόθεσμα, οι επιστήμονες μπορούν να λύσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας», δήλωσε ο Ζάκερμπεργκ. H τελετή απονομής θύμιζε Χόλιγουντ, με τους επιστήμονες να τυγχάνουν αντιμετώπισης...ροκ σταρ. Γνωστοί ηθοποιοί όπως ο Ράσελ Κρόου και η Χίλαρι Σουάνκ, καθώς και άλλες προσωπικότητες από τον χώρο του θεάματος, συμμετείχαν στο «σόου», το οποίο για πρώτη φορά μεταδόθηκε απευθείας από το τηλεοπτικό κανάλι του "National Geographic", αν και ασφαλώς δεν απέπνεε την βασιλική μεγαλοπρέπεια της τελετής απονομής των Νόμπελ. Νωρίτερα φέτος, ο εμπνευστής των βραβείων Γιούρι Μίλερ ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει 100 εκατ. δολάρια στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500013752 Βίντεο. http://www.kathimerini.gr/838018/article/epikairothta/episthmh/aponomh-twn-episthmonikwn-vraveiwn-breakthrough-sthn-kalifornia

Σχετικότητα και βαρυτικά κύματα. Σ​​τις 25 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 100 έτη από την ημέρα που ο Albert Einstein παρουσίασε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών. Τέσσερα έτη μετά ο Αγγλος αστρονόμος Arthur Eddington σε ομιλία που έκανε στη Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας στις 6 Νοεμβρίου 1919 επιβεβαίωσε την πρόβλεψη της γενικής σχετικότητας για την εκτροπή του αστρικού φωτός από τον Ηλιο, την οποία είχε παρατηρήσει στη διάρκεια της ολικής έκλειψης του Ηλιου μερικούς μήνες νωρίτερα, στις 29 Μαΐου 1919. Την επομένη η εφημερίδα The Times του Λονδίνου με έναν τεράστιο τίτλο στην πρώτη σελίδα διακήρυσσε: «Επανάσταση στην Επιστήμη, Νέα Θεωρία του Σύμπαντος, Ανατρέπονται οι Νευτώνειες Ιδέες». Κι έτσι, μ’ αυτό το έργο ο Einstein έδωσε πραγματικά μία διαφορετική τροπή στην εξέλιξη των ιδεών μας για τον χώρο, τον χρόνο και τη βαρύτητα. Τα τελευταία 100 έτη, η βαρυτική αυτή θεωρία του Einstein έχει γίνει αποδεκτή ως η πιο ικανοποιητική απ’ όλες τις άλλες. Επιπλέον η θεωρία αυτή περιλαμβάνει με τον καλύτερο τρόπο όλα όσα γνωρίζουν σήμερα οι επιστήμονες για τη βαρύτητα. Παρ’ όλα αυτά κι αυτή αφήνει ορισμένα βασικά ερωτήματα αναπάντητα, όπως: η παραμόρφωση του χωρόχρονου συμβαίνει «αστραπιαία» ή μήπως μεταδίδεται με τη μορφή κυμάτων; Η αναζήτηση του Einstein για μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, τον οδήγησε σε μία εκπληκτική εκτίμηση: ακριβώς όπως υπάρχουν κύματα φωτός που μεταφέρουν ενέργεια από μέρος σε μέρος, έτσι θα πρέπει να υπάρχουν και βαρυτικά κύματα, τα οποία μεταφέρουν ενέργεια από τόπο σε τόπο. Θεώρησε δηλαδή ότι οι βαρυτικές δυνάμεις ακτινοβολούνται προς τα έξω σαν τα κύματα που δημιουργούνται από την πτώση μιας πέτρας στο νερό μιας λίμνης. Από πού όμως θα προέρχονταν τέτοια κύματα βαρύτητας; Ο Einstein υπέθεσε ότι τα κύματα αυτά θα εκπέμπονταν από διάφορα σώματα με τεράστιες μάζες που θα υφίσταντο βίαιες μεταβολές στο Διάστημα. Καταστροφικά κοσμικά φαινόμενα, όπως η εκρηκτική κατάρρευση ενός ετοιμοθάνατου γιγάντιου άστρου, ή η σπειροειδής σύμπτυξη ενός αστρικού ζεύγους θα πρέπει να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας στο Διάστημα με ταχύτητα ίση με την ταχύτητα του φωτός. Καθώς τα ταχυκίνητα αυτά κύματα έρχονται σε επαφή με διάφορα σωματίδια ύλης στο Διάστημα, η ταχύτητα των σωματιδίων αυτών θα πρέπει να μεταβάλλεται έτσι ώστε και τα σωματίδια αυτά να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας. Ακόμη όμως και μ’ αυτή την αλυσιδωτή βαρυτική αντίδραση, ο Einstein πίστευε ότι τα κύματα βαρύτητας ήταν τόσο αδύναμα ώστε να μην μπορέσουν να γίνουν ποτέ αντιληπτά. Γι’ αυτό και δεν έχουν εντοπιστεί έως τώρα, κι έτσι η θεωρία του Einstein για τα βαρυτικά κύματα παρέμενε χωρίς αποδείξεις. Τα τελευταία έτη, όμως, διάφορες ερευνητικές ομάδες ασχολούνται με τη διερεύνηση του εντοπισμού των βαρυτικών κυμάτων. Η μία από τις τρεις πειραματικές ομάδες του Ν. Πόλου, που ανήκει στο Σμιθσόνιαν Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ, ανακοίνωσε στις 17 Μαρτίου 2014 ότι ύστερα από παρατηρήσεις εννέα ετών εντόπισε την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων με τη μορφή ρυτιδώσεων στο χωρόχρονο, που προέρχονταν από τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της γέννησης του Σύμπαντος πριν από 13,82 δισ. έτη. Δυστυχώς δέκα μήνες μετά αποδείχτηκε ότι ο εντοπισμός οφειλόταν σε άλλα άσχετα φαινόμενα. Παρ’ όλα αυτά, οι ενδείξεις που συγκεντρώνονται σήμερα οδηγούν τους επιστήμονες να συμπεράνουν ότι ο Einstein είχε για άλλη μια φορά δίκιο στους υπολογισμούς του για το Σύμπαν. Υπάρχουν, δηλαδή, ορισμένες ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων με βάση την ανακάλυψη ενός συστήματος δύο πάλσαρ που έγινε το 1974 από τους Αμερικανούς αστροφυσικούς Russel Hulse και Joseph Taylor, οι οποίοι για την ανακάλυψή τους αυτή τιμήθηκαν το 1993 με το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής. Ως γνωστόν, τα πάλσαρ είναι ταχύτατα περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων με πανίσχυρα μαγνητικά πεδία που εκπέμπουν ακτινοβολίες, όπως ένας φάρος. Το αστρικό σύστημα των Hulse-Taylor έχει βοηθήσει στον έλεγχο αρκετών προβλέψεων της Γενικής Σχετικότητας. Γιατί, καθώς τα δύο άστρα νετρονίων στροβιλίζονται όλο και πιο κοντά το ένα στο άλλο, υπολογίζεται ότι θα συγκρουστούν σε περίπου 300 εκατ. έτη, αφού σύμφωνα με τον Einstein όταν ένα τέτοιο διπλό αστρικό σύστημα εκπέμπει βαρυτικά κύματα η περίοδος της τροχιάς του μειώνεται. Παρόλο που οι μεταβολές είναι πάρα πολύ μικρές, εντούτοις αντιστοιχούν με μεγάλη ακρίβεια στις τιμές που προβλέπει η Γενική Σχετικότητα, γεγονός που αποτελεί μια έμμεση ένδειξη ότι τα βαρυτικά κύματα που προέβλεψε ο Einstein πρέπει να υπάρχουν, αν και χωρίς την πειραματική τους επιβεβαίωση τίποτα δεν είναι σίγουρο. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο Richard Feynman: «Δεν έχει καμιά σημασία πόσο όμορφη είναι μια θεωρία, ή πόσο έξυπνος είναι αυτός που την διαμόρφωσε, ή πιο είναι το όνομά του. Αν διαφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα, είναι σίγουρα λάθος. Τελεία και παύλα». http://physicsgg.me/2015/11/08/%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/

Πρωτοπόρος στο DNA. Τώρα από τη Silicon Valley έρχεται στην Αθήνα και μετέχει στη μεγάλη εκδήλωση την οποία διοργανώνει το TedxAcademy σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής. Ανάμεσα και σε άλλους διακεκριμένους ομιλητές, η Φαίη Χριστοδούλου, μοριακή βιολόγος, θα παρουσιάσει τη μεθοδολογία που αναπτύχθηκε μέσα από έναν βιοχημικό μηχανισμό. Αφού ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας, με θέμα τον εξελικτικό ρόλο των μικρών RNA (τα μη κωδικοποιημένα μόρια), η κ. Χριστοδούλου συνέχισε την έρευνά της στο Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Αντικείμενο της μελέτης ήταν ο ρόλος των RNA στην καρκινογένεση του θυρεοειδούς. Η κ. Χριστοδούλου πάλεψε με τις δυσκολίες των καιρών και τα εργασιακά αδιέξοδα των ταλαντούχων επιστημόνων και βρέθηκε στην Κοιλάδα της Σιλικόνης στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών στο Singularity University. Η πρωτοπορία του εν λόγω πανεπιστημίου είναι ότι δημιουργεί ένα διεθνές δίκτυο επιστημόνων και επιχειρήσεων προκειμένου να αξιοποιήσουν τη νέα τεχνολογία για να λύσουν πρακτικά προβλήματα της ανθρωπότητας. Παράλληλα, φέρνει σε επαφή με το εταιρικό περιβάλλον τους νέους επιστήμονες, οι οποίοι αποκτούν αίσθηση της επιχειρηματικότητας. Αυτό το περιβάλλον λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης και η νεαρή επιστήμων συνίδρυσε τη νεοφυή επιχείρηση Miroculus με έδρα τη Σίλικον Βάλεϊ. Στόχος της start up είναι η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου και άλλων ασθενειών με την αξιοποίηση τεχνολογιών. Η πρωτοποριακή συσκευή Miriam που κατασκεύασαν επιτρέπει με ένα μικρό δείγμα αίματος την εύκολη και οικονομική ανίχνευση των μικρών RNA στο αίμα, η συγκέντρωση των οποίων σχετίζεται με διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Το πλέον ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για μια «απλοποιημένη» διεργασία με ελάχιστο κόστος, κάτι που θα διευκολύνει τη διάγνωση και θα την καταστήσει προσβάσιμη για μεγάλα τμήματα πληθυσμού. Η εκδήλωση του TedxAcademy το μεσημέρι στο Μέγαρο Μουσικής έχει ως κεντρικό θέμα την Εξέλιξη. Ανάμεσα σε διακεκριμένους ομιλητές συγκαταλέγονται ο Γιάννης Ιωαννίδης, διευθυντής Διδακτορικού Προγράμματος στην Επιδημιολογία και την Κλινική Ερευνα στο Πανεπιστήμιο Stanford, ο Νίκος Πασσάς, καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Northeastern, ο Τζόναθαν Τρεντ, βιομηχανικός της ΝΑΣΑ, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Λουκάς Τσούκαλης και ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. http://www.prisonplanet.gr/υγεια/97832-πρωτοπόρος-στο-dna Εντυπωσιακές εφευρέσεις από ομάδες αριστείας. Ρούχα με μικροσκοπικούς αισθητήρες για τη μέτρηση και βελτίωση αθλητικών επιδόσεων, μη επανδρωμένα ελικόπτερα για ναυαγοσώστες, αυτοκινητάκια που κινούνται μόνα τους και μικροσκοπικοί σταθμοί μέτρησης της ρύπανσης ή μικροκλιμάτων. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις εφαρμογές και τις εφευρέσεις που θα παρουσιαστούν στην ετήσια συνάντηση των κοινοτήτων του ανοικτού και ελεύθερου λογισμικού στο ΤΕΙ Αθηνών από σήμερα, και έχουν δύο σημαντικές ιδιαιτερότητες σε σχέση με αντίστοιχες εφευρέσεις που παρουσιάζονται κατά καιρούς: οι περισσότερες έρχονται από τις μονάδες αριστείας των πανεπιστημίων ή υλοποιούνται από φοιτητές και επαγγελματίες οι οποίοι δεν επιχειρούν να αναπτύξουν απλώς πρωτότυπες τεχνολογίες, αλλά εφαρμογές με εμπορικό ή κοινωνικό ενδιαφέρον, και έπειτα να τις διαθέσουν δωρεάν στο Διαδίκτυο ώστε να αναπτυχθούν από αυτές προϊόντα και υπηρεσίες. «Η ελεύθερη διάθεση τεχνολογικών ιδεών οδηγεί στη δημιουργία κοινοτήτων που εργάζονται πάνω σε αυτές και οι οποίες με τη σειρά τους ωθούν την καινοτομία. Εχουμε παρατηρήσει ότι οι προγραμματιστές μας μαθαίνουν περισσότερα σε αυτά τα πρότζεκτ από ό,τι στα αυστηρά ακαδημαϊκά ή εταιρικά προγράμματα» λέει ο κ. Νεκτάριος Κοζύρης, καθηγητής Πληροφορικής στο ΕΜΠ. Η συνάντηση των κοινοτήτων διοργανώνεται από εθελοντές για 8η συνεχή χρονιά, όμως φέτος φιλοξενείται στη Μονάδα Αριστείας του ΤΕΙ Αθηνών. Οι μονάδες αριστείας έχουν ωθήσει μερικές από τις ενδιαφέρουσες προτάσεις στην ωρίμανση, με προοπτική ανάπτυξής τους σε εταιρείες. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα wearable arduino, ένα σύστημα δώδεκα αισθητήρων που τοποθετούνται στα ρούχα ενός αθλητή του τένις με σκοπό να μετρήσουν τις επιδόσεις του και να βοηθήσουν στη βελτίωσή του. «Οταν ξεκινήσαμε, θέλαμε να φτιάξουμε ένα παιχνίδι 3D για την τηλεόραση με πολύ φτηνά υλικά. Στη μονάδα έστρεψαν την προσοχή μας στην προσπάθεια να λύσουμε κάποιο πραγματικό πρόβλημα», λέει ο κ. Απόστολος Αναγνωστόπουλος, τεχνικός Πληροφορικής του ΤΕΙ. Ο ίδιος και μια ομάδα φοιτητών και επαγγελματιών που εργάζονται εθελοντικά στο θέμα απευθύνθηκαν σε προπονητές τένις στο ΟΑΚΑ και ξεκίνησαν μια συνεργασία, η οποία απέδωσε την εφεύρεση. «Δεν θα μπορούσαμε μόνοι μας να σκεφτούμε ότι τους αθλητές τένις απασχολούν οι δρασκελιές με τις οποίες μπορούν να φτάσουν στο φιλέ ή κινήσεις των χεριών που επαναλαμβάνουν, όμως οι προπονητές μάς βοήθησαν να καταλάβουμε την ανάγκη και να φτιάξουμε κάτι χρήσιμο», εξηγεί ο ίδιος. Αφού ολοκληρώθηκε η φάση του προγραμματισμού, η ερευνητική ομάδα ετοιμάζεται για τις δοκιμές στον χώρο του γηπέδου τένις, αλλά και για τη συνεργασία με προπονητές άλλων αθλημάτων, όπως του ακοντίου, για την προσαρμογή της εφεύρεσης. Το droneLifeguard, αντίστοιχα, προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της ταχύτητας διάσωσης. Σε μια μεγάλη παραλία (ή σε ένα ναυάγιο), ο διασώστης δεν κινείται με μεγάλη ταχύτητα, όμως τηλεκατευθυνόμενα ελικόπτερα με κιτ επιβίωσης, όπως σωσίβια, μπορούν να προπορευθούν και να εξοικονομήσουν πολύτιμο χρόνο για τη διάσωση μιας ζωής. Κι εδώ η τεχνολογία του drone συνδυάζεται με τον ανοικτό προγραμματισμό, καλώντας την κοινότητα να συμμετάσχει στον σχεδιασμό μιας χρήσιμης τεχνολογίας. Μια άλλη ομάδα, η SciFy, αναπτύσσει το DemocracIT, μια πλατφόρμα πολιτικής διαβούλευσης πάνω στο opengov, που μένει αναξιοποίητο. «Οι διαβουλεύσεις στο opengov ενισχύουν τη διαφάνεια, αλλά όχι τη συμμετοχή. Οταν έχεις εκατοντάδες σχόλια, το ένα κάτω από το άλλο, απλώς δεν μπορεί να γίνει διάλογος και το αποτέλεσμα δεν είναι χρήσιμο για κανέναν», εξηγεί ο κ. Βασίλης Γιαννακόπουλος, εκ μέρους της ομάδας. Το DemocracIT δίνει τη δυνατότητα δημοσίευσης σχολίων σε επιμέρους εδάφια και συντάσσει μια έκθεση στο τέλος, με στατιστικά για τα πιο συζητημένα θέματα και στοιχεία που μπορεί να είναι χρήσιμα σε έναν πολιτικό. Εναν χρόνο μετά την έναρξή τους, οι μονάδες αριστείας των ελληνικών πανεπιστημίων στον χώρο του λογισμικού έχουν ήδη μερικά πολύ θετικά αποτελέσματα να παρουσιάσουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εταιρείας Ανοικτού Λογισμικού (ΕΕΛΛΑΚ), έχουν αναπτυχθεί 75 διαφορετικά έργα από 1.179 μέλη, έχει παραχθεί ελεύθερο εκπαιδευτικό υλικό σε 246 αρχεία και 269 βίντεο. Οι περιοχές δραστηριοποίησης αρχίζουν από τον τουρισμό και την ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης κρατήσεων ή μια πλατφόρμα προώθησης της μαστίχας στο εξωτερικό έως την ανάπτυξη λογισμικού για τις μεταφορές και τη ναυτιλία. «Στην Ελλάδα έχουμε πολλά μαθηματικά μυαλά και αυτό το βλέπει κανείς στις διακρίσεις που έρχονται. Αυτές οι συναντήσεις βοηθούν στην παραγωγή τεχνογνωσίας», εξηγεί ο κ. Κοζύρης, εκ μέρους της ΕΕΛΛΑΚ. http://www.prisonplanet.gr/sci-tech/97843-εντυπωσιακές-εφευρέσεις-από-ομάδες-αριστείας

Καμία ένδειξη εξωγήινων στο μυστηριώδες άστρο KIC 8462852. Αν όντως υπάρχει ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός στο άστρο KIC 8462852, οι μεταδόσεις του μάλλον δεν είναι αρκετά ισχυρές για να γίνουν αντιληπτές από τη Γη -το Ινστιτούτο SETI ανακοίνωσε πως απέτυχε να ανιχνεύσει κάποιο ενδιαφέρον σήμα. Το KIC 8462852 κέντρισε το ενδιαφέρον του SETI τον Οκτώβριο, όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του άστρου παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%. Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852. Μία από τις θεωρίες που προτάθηκαν είναι ότι το άστρο, το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμό του Κύκνου και απέχει 1.480 έτη φωτός από τη Γη, περιβάλλεται από ένα μεγάλο σμήνος κομητών. Ένα άλλο πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι τα αντικείμενα που κρύβουν το άστρο είναι γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852 και παράγουν ενέργεια. Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο. Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI. To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο. «Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen για να αναζητήσουμε σήματα ευρείας ζώνης» επισήμανε ο Τζέρι Χαρπ, ερευνητής του SETI. Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη, καταλήγει το SETI σε μελέτη που έχει αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1511.01606 Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινων στο παράξενο άστρο. Το SETI θα μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο σήματα εξαιρετικά μεγάλης ισχύος -στην περίπτωση των σημάτων στενής ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ξεπερνούσε κατά 100 φορές την συνολική παγκόσμια κατανάλωσης ενέργειας στη Γη. Και στην περίπτωση των σημάτων ευρείας ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν δέκα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας. Στην περίπτωση βέβαια που αυτά τα σήματα μεταδίδονταν απευθείας προς τη Γη και όχι σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν πολύ μικρότερη, επισημαίνει το SETI. Εκτιμά ακόμα ότι ένας πολιτισμός ικανός να κατασκευάσει σμήνος Dyson θα έπρεπε να έχει πρόσβαση σε ασύλληπτα ποσά ισχύος, της τάξης των 1027 watt. Αυτό υπερβαίνει ακόμα και την συνολική ισχύ του Ήλιου, περίπου 3,846×1026 W. «Η ιστορία της αστρονομίας μας διδάσκει πως, κάθε φορά που νομίζαμε ότι βρήκαμε ένα φαινόμενο που οφείλεται στις δραστηριότητες εξωγήινων, τελικά αποδείχθηκε ότι κάναμε λάθος» σχολιάζει ο αστρονόμος του SETI Σεθ Σόστακ. «Παρόλο όμως που είναι αρκετά απίθανό να οφείλεται σε φυσικούς παράγοντες, και όχι σε εξωγήινους, η παράξενη συμπεριφορά του άστρου, είναι σώφρον να ελέγχουμε κάποια πράγματα» προσθέτει. Για κάθε ενδεχόμενο, οι παρατηρήσεις του SETI θα συνεχιστούν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500037949

Που βρίσκεται και που κατευθύνεται το New Horizons; Το διαστημικό σκάφος New Horizons στις 7 Νοεμβρίου 2015, απέχει από τη Γη 5.143.174.805 χιλιόμετρα και 137.630.042 χλμ από τον Πλούτωνα:Στις 22, 25 και 28 Οκτωβρίου οι τεχνικοί της ΝΑSΑ πραγματοποίησαν τρεις ελιγμούς που διόρθωσαν την πορεία του σκάφους και στις 4 Νοεμβρίου ένας τέταρτος ελιγμός ολοκλήρωσε με επιτυχία την πορεία προς το αντικείμενο 2014 MU69 της Ζώνης Κούιπερ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του διαστήματος έγινε διόρθωση τροχιάς διαστημικού σκάφους από τόσο μεγάλη απόσταση Το αντικείμενο 2014 MU69 θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο νέος στόχος εξερεύνησης για το διαστημόπλοιο New Horizons, εφόσον εγκριθεί η επέκταση της αποστολής στις αρχές του 2016. To New Horizons βρίσκεται 1,44 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον νέο του στόχο και αναμένεται να τον πλησιάσει πιο κοντά από τα 12.500 km που προσέγγισε τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου 2015. http://physicsgg.me/2015/11/07/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%8d%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-ne/

Μαζική εξαφάνιση πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα! Μια νέα θεωρία αναφέρει ότι κάποτε στο ηλιακό μας σύστημα υπήρχαν δεκάδες βραχώδεις πλανήτες οι οποίοι εξοστρακίστηκαν από τους γίγαντες αερίου έξω από αυτό. Εχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Οι περισσότερες από αυτές συγκλίνουν στο ότι στην αρχική του μορφή το ηλιακό μας σύστημα ήταν εντελώς διαφορετικό από ότι σήμερα. Οι γίγαντες αερίου (Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας) ήταν πολύ πιο κοντά στο Ηλιο και υπήρχαν και υπήρχαν και κάποιοι ακόμη μικρότεροι πλανήτες. Η κάθε θεωρία προβάλει και διαφορετικό αριθμό πλανητών πέραν των τεσσάρων αέριων γιγάντων. Ομως όλες αυτές οι θεωρίες συμφωνούν πως η κίνηση των τεσσάρων γιγάντων αερίου και οι βαρυτικές τους έλξεις και αλληλεπιδράσεις είτε εξοστράκισαν κάποιους από τους άλλους πλανήτες είτε τους υποχρέωσαν να συγκρουστούν μεταξύ τους και να καταστραφούν. Ολες οι θεωρίες επίσης συμφωνούν ότι αυτή η χαοτική κατάσταση που επικράτησε στην πρώτη περίοδο ύπαρξης του ηλιακού μας συστήματος ισορρόπησε με την μετακίνηση των τεσσάρων γιγάντων αερίου στις θέσεις που βρίσκονται σήμερα. Οταν οι τέσσερις γίγαντες αερίου εγκαταστάθηκαν στα σημεία που βρίσκονται σήμερα σύμφωνα με κάποιες θεωρίες έγινε εφικτός ο σχηματισμός των εσωτερικών βραχωδών πλανητών από τα εναπομείναντα υλικά του δίσκου κοσμικής ύλης γύρω από τον νεαρό Ηλιο. Μια πρόσφατη θεωρία διαφοροποιείται αναφέροντας ότι Αρης, Αφροδίτη, Ερμής και η Γη δημιουργήθηκαν από τα υλικά που προέκυψαν από τις συγκρούσεις της πρώτης γενιάς πλανητών που προαναφέραμε. Την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος αποφάσισαν να μελετήσουν άλλοι δύο επιστήμονες. Ο Νέιθαν Κέιμπ, του Κέντρου Αστροφυσικών Ερευνών CIERA του αμερικανικού Πανεπιστημίου Northwestern University και ο Τζον Τσέιμπερς του Τμήματος Επίγειου Μαγνητισμού του Ινστιτούτου Carnegie στην Ουάσιγκτον σχεδίασαν και «έτρεξαν» χιλιάδες προσομοιώσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των προσομοιώσεων ανέδειξαν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Ενα πολύ ενδιαφέρον δεδομένο που προέκυψε είναι ότι οι τέσσερις γίγαντες αερίου εγκαταστάθηκαν στα σημεία που βρίσκονται σήμερα πριν σχηματιστεί η Γη. Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι εκτός από τους τέσσερις γίγαντες αερίου στο πρώιμο ηλιακό σύστημα είχαν δημιουργηθεί όχι ένας όχι δύο όχι πέντε αλλά δεκάδες βραχώδεις πλανήτες μικρού μεγέθους παρόμοιου με αυτό του Αρη ή της Γης! Σύμφωνα με τους ερευνητές οι βαρυτικές δυνάμεις των τεσσάρων γιγάντων αερίου οδήγησαν το σύνολο αυτών των πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Οι ερευνητές στο άρθρο τους στην υπηρεσία διαδικτυακών προδημοσιεύσεων Arxiv πάντως δεν δίνουν μια εξήγηση για την ύπαρξη της Γης και των άλλων βραχωδών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος από την στιγμή που αποκλείουν την πιθανότητα συγκρούσεων κάποιων εκ των βραχωδών πλανητών που σύμφωνα με τις προσομοιώσεις τους προϋπήρξαν. Στην υπηρεσία διαδικτυακών προδημοσιεύσεων Arxiv ταυτόχρονα με τη νέα θεωρία για τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος δημοσιεύεται και μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τον σχηματισμό των πλανητών που έχουν γίνει ευρύτερα γνωστοί με τον όρο «Καυτός Δίας». Καυτός Δίας ή αλλιώς Θερμός Δίας είναι ονομασία εξωηλιακής κατηγορίας μεγάλων πλανητών αερίου με μάζα περίπου παρόμοια η μεγαλύτερη του Δία. Οι πλανήτες αυτοί έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία επειδή κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο. Μάλιστα αυτοί ήταν οι πρώτοι πλανήτες που εντοπίστηκαν μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Οι πρώτοι εξωηλιακοί πλανήτες που ανακαλύφτηκαν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία πλανητών. Ο Αάρον Μπόλει, του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά υποστηρίζει ότι μπορεί οι γίγαντες αερίου να υποχρεώνουν μικρότερους πλανήτες να συγκρούονται μεταξύ τους όμως και εκείνοι είναι προϊόντα τέτοιων συγκρούσεων. Σύμφωνα με τον ερευνητή νεαροί σε ηλικία πλανήτες συγκρούονται και από αυτές τις συγκρούσεις σχηματίζεται ο πυρήνας ενός Καυτού Δία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=752477

Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται μεταξύ τους αντιπρωτόνια; Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της πυρηνικής φυσικής είναι να κατανοήσουμε τη δύναμη μεταξύ των νουκλεονίων, που είναι το απαραίτητο βήμα για την κατανόηση της δομής των πυρήνων και του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι πυρήνες μεταξύ τους. Οι πυρήνες των ατόμων ανακαλύφθηκαν από τον Rutherford το 1911 και οι γνώσεις μας σχετικά με την ισχυρή δύναμη προέκυψαν από τα πειράματα και τις μελέτες που έγιναν σε νουκλεόνια και πυρήνες της ύλης. Κι ενώ οι αντι-πυρήνες μέχρι και το αντι-ήλιο έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο και μετρήθηκαν οι μάζες τους , λίγα πράγματα είναι γνωστά σχετικά με την απευθείας αλληλεπίδραση των αντι-νουκλεονίων. Οι φυσικοί του πειράματος STAR (Solenoidal Tracker at RHIC) μέσα από συγκρούσεις δεσμών ιόντων χρυσού παρήγαγαν μεγάλο αριθμό αντιπρωτονίων, τα οποία στη συνέχεια συγκρούονταν μεταξύ τους. Έτσι κατάφεραν να πάρουν απευθείας πληροφορίες σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ αντιπρωτονίων. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι θεμελιώδους σημασίας για την κατανόηση της δομής περίπλοκων συστημάτων αντι-νουκλεονίων, δεδομένου ότι τα αντι-πρωτόνια είναι ένα από τα απλούστερα συστήματα αντι-νουκλεονίων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν αυτό που περίμεναν, ότι τα αντιπρωτόνια σε πολύ μικρές αποστάσεις έλκονται εξαιτίας της ισχυρής αλληλεπίδρασης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πρωτόνια. Το πείραμα αυτό έδειξε επίσης (όπως πάλι αναμενόταν) ότι δεν παραβιάζεται το δόγμα του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων, η περίφημη συμμετρία CPT. Τα αρχικά CPT αναφέρονται C: στην συζυγία φορτίου, τον μετασχηματισμό όπου ένα σωματίδιο αντικαθίσταται από το αντισωματίδιό του, P: στην ομοτιμία, η οποία συνδέεται με τον μετασχηματισμό αναστροφής του χώρου, και T: sτη συμμετρία αναστροφής του χρόνου, όπου εναλλάσσονται οι χρονικές συντεταγμένες t και -t. Oι ισχυρές και οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις παραμένουν αναλλοίωτες κάτω από τους προαναφερθέντες μετασχηματισμούς C, P και T, ενώ οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις παραβιάζουν μεμονωμένα και τις 3 αυτές συμμετρίες. Όμως, όταν οι μετασχηματισμοί C, P, Τ εφαρμόζονται μαζί, ως μετασχηματισμός CPT, τότε όλες οι αλληλεπιδράσεις – ασθενείς, ισχυρές και ηλεκτρομαγνητικές – παραμένουν αναλλοίωτες. Αυτό είναι το θεώρημα CPΤ και διατυπώνεται απλούστερα ως εξής: ένα σύστημα παραμένει αμετάβλητο αν τα σωματίδια αντικατασταθούν από τα κατοπτρικά συμμετρικά αντισωματίδιά τους και αντιστραφεί η ροή του χρόνου. To «αναλλοίωτο CPT» μας εγγυάται ότι ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του έχουν ίσες μάζες, ίσους χρόνους ζωής, ίδιο σπιν, αλλά αντίθετους προσθετικούς κβαντικούς αριθμούς όπως το ηλεκτρικό φορτίο, η z συνιστώσα του ισοσπίν, ο κβαντικός αριθμός της παραξενιάς κ.ά. Όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι δεν παραβιάζεται η συμμετρία CPT. Το ίδιο δείχνουν και οι μέχρι στιγμής οι μετρήσεις του πειράματος STAR. Σύμφωνα με τον Daniel Kaplan του Iνστιτούτου Tεχνολογίας του Illinois στις ΗΠΑ για να εντοπιστούν παραβιάσεις της συμμετρίας CPT (εφόσον υπάρχουν) στο πείραμα STAR θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο ακριβέστερες μετρήσεις Το γεγονός ότι δεν κλονίστηκαν τα θεμέλια της φυσικής μέσα από τις συγκρούσεις των αντι-πρωτονίων δεν μειώνει την επιτυχία του πειράματος STAR, που εκτός του ότι επιβεβαίωσε τις αναμενόμενες θεωρητικές προβλέψεις, ανοίγει νέους δρόμους όσον αφορά την πειραματική μελέτη των αλληλεπιδράσεων σωματιδίων της αντιύλης. http://physicsgg.me/2015/11/06/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be/

Η Ευρώπη ενώνει τις δυνάμεις της για τον διαστημικό καιρό. Δουλεύοντας με επιστήμονες σε 14 χώρες σε όλη την Ευρώπη, η ESA αναπτύσσει ένα δίκτυο προειδοποίησης που θα βοηθήσει στην προστασία μας από τις επιπτώσεις της δραστηριότητας του Ήλιου μας. Η προσπάθειες του προγράμματος Επίγνωσης της Κατάστασης του Διαστήματος της ESA (Space Situational Awareness - SSA) παράγει τώρα σχεδόν 60 «προϊόντα» - συμπεριλαμβανομένων μετρήσεων υψηλής ποιότητας, προβλέψεις, προειδοποιήσεις και ανάλυση από εμπειρογνώμονες - από τις ομάδες που συμμετέχουν στο δίκτυο διαστημικού καιρού του Οργανισμού, που αναμένεται να αυξηθούν σε πάνω από 140 την επόμενη χρονιά. Πολλοί χρησιμοποιούν δεδομένα πραγματικού χρόνου του Ήλιου μας και των διαταραχών που προκύπτουν και ανιχνεύθηκαν στο περιβάλλον γύρω από τη Γη, την ατμόσφαιρα μας και κάτω προς την επιφάνεια. Οι μη επεξεργασμένες πληροφορίες συλλέγονται από ένα μεγάλο και αυξανόμενο αριθμό επίγειων και διαστημικών αισθητήρων, και παραδίδονται μέσω ενός δικτύου Κέντρων Εξυπηρέτησης Εμπειρογνωμόνων, που ιδρύθηκε από την ESA για να συνδυάσει και να αξιοποίησει τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις στα Κράτη Μέλη. "Τα Κέντρα συνενώνουν τον πλούτο της εμπειρογνωμοσύνης των διαστημικών καιρικών συνθηκών και τις δυνατότητες που υπάρχουν σε εθνικό επίπεδο", λέει ο Alexi Glover της ESA, υπεύθυνος για την ανάπτυξη του δικτύου. "Αυτό αποτελεί μια μεγάλη προστιθέμενη αξία όχι μόνο στα Κράτη Μέλη και τις βιομηχανίες τους, αλλά για την Ευρώπη στο σύνολό της." Πολυάριθμοι τομείς στην οικονομία της Ευρώπης ενδέχεται να επηρεαστούν από τον διαστημικό καιρό, που κυμαίνονται από τις τηλεπικοινωνίες, τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, τις γεωτρήσεις, την εξερεύνηση, την πλοήγηση και τη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, κυρίως στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Ο Ήλιος προκαλεί «θύελλες» στο εσωτερικό της μαγνητόσφαιρας της Γης, όταν γιγάντιες εκρήξεις από την εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου - εκτινάξεις στεφανιαίας μάζας (CMEs) – λούζουν τον πλανήτη μας. Το πιο πρόσφατο πολύ μεγάλο γεγονός συνέβη το 2012, αν και δεν πέτυχε τη Γη. Λιγότερες CMEs συμβαίνουν τακτικά και φτάνουν τον πλανήτη κάνουμε την επίτευξη του πλανήτη, επηρεάζοντας καθημερινές οικονομικές δραστηριότητες. Η ESA ξεκίνησε την προσπάθεια διαστημικής επίγνωσης το 2009, εν μέρει, για την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής δυνατότητας παρακολούθησης, μελέτης και προειδοποίησης για τέτοια διαστημικά καιρικά φαινόμενα. "Η σημερινή επέκταση του δικτύου, τα οποία διασυνδέονται μέσω Διαστημικού Καιρού του συντονιστικού κέντρου Διαστημικού Καιρού της ESA στις Βρυξέλλες, Βέλγιο, αποδίδει τους καρπούς αρκετών χρόνων εργασίας," λέει ο Juha-Pekka Luntama, διευθυντής διαστημικού καιρού της ESA. Ο δορυφόρος Proba-2 της ESA που παρακολουθεί τον Ήλιο συμβάλλει επίσης. Στο εγγύς μέλλον, όργανα σε δορυφόρους που λειτουργούν από έναν αριθμό εταίρων της ESA θα πετούν, και ο Οργανισμός μελετά μια ειδική αποστολή για την έγκαιρη προειδοποίηση των εκτινάξεων στεφανιαίας μάζας και άλλων διαστημικών καιρικών φαινομένων. Το 2016, το δίκτυο διαστημικού καιρού της ESA θα αυξηθεί ώστε να περιλαμβάνει πάνω από 140 διαφορετικά προϊόντα, την παροχή επιστημονικών και προ-επιχειρησιακών εφαρμογών ως μέρος των 39 υπηρεσιών που παρέχονται στους χρήστες. "Η ανάπτυξη πρόδρομων υπηρεσιών διαστημικού καιρού στην Ευρώπη είναι μια αυξανόμενη επιτυχία, και υπόσχεται επίσης εμπορικές ευκαιρίες που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν μόλις πριν από λίγα χρόνια," λέει ο Juha-Pekka. Εκτός από τις επιχειρήσεις και τους κυβερνητικούς οργανισμούς που χρησιμοποιούν δεδομένα διαστημικού καιρού, ο ίδιος επισημαίνει τις ευκαιρίες για τους μηχανικούς ανάπτυξης εφαρμογών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για την εξυπηρέτηση, για παράδειγμα, της τουριστικής βιομηχανίας, καθώς πολλά σκανδιναβικά ξενοδοχεία και τουριστικοί πράκτορες θα ήθελαν να προσφέρουν προβλέψιμες εκδηλώσεις Σέλαος. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Eyrhope_enhonei_tis_dynhameis_tes_gia_ton_diastemikho_kairho H BAE Systems επενδύει 20,6 εκατ. λίρες σε επαναστατικό αεροδιαστημικό κινητήρα. Στρατηγική επένδυση ύψους 20,6 εκατ. λιρών στη Reaction Engines Limited, με σκοπό την επιτάχυνση της ανάπτυξης του επαναστατικού αεροδιαστημικού κινητήρα SABRE ανακοίνωσε η βρετανική BAE Systems. Ο εν λόγω κινητήρας συνδυάζει τεχνολογίες αεριωθούμενων (jet) και πυραύλων και, όπως εκτιμά η εταιρεία, έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον τομέα της πτήσης μεγάλων ταχυτήτων (hypersonic- 5 Μαχ και άνω). Ενδεικτικά, υπενθυμίζεται πως ένα αεροσκάφος σπάει την ταχύτητα του ήχου στο 1 Μαχ. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η BAE Systems θα επενδύσει το προαναφερθέν ποσό για την απόκτηση του 20% του μετοχικού κεφαλαίου και θα εισέλθει σε σχέση συνεργασίας (working partner). Ο κινητήρας SABRE (Synergetic Air-Breathing Rocket Engine) αποτελεί μία νέα κατηγορία αεροδιαστημικού κινητήρα, που θα είναι σχεδιασμένος να επιτρέπει σε αεροσκάφη να λειτουργούν τόσο ξεκινώντας από κατάσταση ακινησίας (σε αεροδρόμιο), μέχρι και σε ταχύτητες άνω των 5 Μαχ στην ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, o SABRE θα μπορεί να μεταβαίνει σε κατάσταση λειτουργίας πυραύλου, επιτρέποντας διαστημική πτήση σε ταχύτητες που αγγίζουν την τροχιακή ταχύτητα- ίση με 25 φορές αυτής του ήχου. Ο εν λόγω κινητήρας, ικανός να «αναπνέει» αέρα από την ατμόσφαιρα, παρέχει σημαντικά οφέλη όσον αφορά στην κατανάλωση προωθητικού και στην εξοικονόμηση βάρους, σε σχέση με συμβατικούς πυραυλοκινητήρες, που πρέπει να μεταφέρουν το δικό τους οξυγόνο. http://www.naftemporiki.gr/story/1025866/h-bae-systems-ependuei-206-ekat-lires-se-epanastatiko-aerodiastimiko-kinitira

Ο Αρης ήταν σαν τη Γη. Δισεκατομμύρια χρόνια προτού γίνει... κόκκινος, στεγνός και έρημος, ο πλανήτης Αρης είχε τη δική του ατμόσφαιρα, το δικό του μαγνητικό πεδίο που λειτουργούσε ως ασπίδα προστασίας από τον ήλιο, αλλά και το δικό του νερό, το οποίο έρρεε μάλιστα «άφθονο» στην επιφάνειά του. Σφοδρές ηλιακές καταιγίδες, ίσες σε «ορμή» με εκατομμύρια βόμβες υδρογόνου, «σάρωσαν» τη «γήινη» ατμόσφαιρα του Αρη πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια... αφήνοντας πίσω τους τον Κόκκινο Πλανήτη που ετοιμαζόμαστε πλέον να αποικίσουμε. Με άλλα λόγια, ο γνωστός σε εμάς Κόκκινος Πλανήτης ήταν άλλοτε... περίπου σαν τη Γη, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτή η διαπίστωση για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής εκεί. Οι πρώτες ενδείξεις. Τον Νοέμβριο του 2013 τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Αρη ο δορυφόρος MAVEN της NASA και λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα κατάφερε να συλλέξει σημαντικά στοιχεία για την απώλεια της ατμόσφαιρας και του νερού από τον πλανήτη. Ο ΜAVEN κατέγραψε σύννεφα ατόμων υδρογόνου, άνθρακα και οξυγόνου τα οποία δραπετεύουν από την ατμόσφαιρα του Άρη και χάνονται στο διάστημα -μια διαδικασία που συνεχίζεται εδώ και τρία δισεκατομμύρια χρόνια και άφησε τον πλανήτη παγωμένο και στεγνό. Εκτός των άλλων η απώλεια της ατμόσφαιρας άφησε τον πλανήτη ευάλωτο στην επίδραση του Ήλιου. Το Maven διαπίστωσε από τις πρώτες εβδομάδες της λειτουργίας του ότι το φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με τον Ήλιο να κλέβει ακόμα υλικό από την αραιή ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία είναι σήμερα 100 φορές πιο αραιή από της Γης. Τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος, γνωστά ως ηλιακός άνεμος, συγκρούονται με την ατμόσφαιρα και την συμπαρασύρουν στο Διάστημα. Αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία, η οποία όμως εντείνεται δραματικά όταν ο Ήλιος ξεσπά σε εκρήξεις, γνωστές ως ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικού υλικού. Το Maven κατέγραψε τον Σεπτέμβριο του 2014 ένα σύννεφο σωματιδίων από μια εκτίναξη στεμματικού υλικού να φτάνει στον Άρη. Δεν μπόρεσε όμως να παρατηρήσει την αντίδραση της ατμόσφαιρας, καθώς δεν είχαν ενεργοποιηθεί ακόμα όλα τα όργανά του. Το σκάφος κατάφερε ωστόσο να απεικονίσει σύννεφα ατομικού υδρογόνου, οξυγόνου και άνθρακα που χάνονται από την ατμόσφαιρα στο Διάστημα. Η επιβεβαίωση Την Πέμπτη το βράδυ η NASA ανακοίνωσε ότι το MAVEN συγκέντρωσε πλέον όλα τα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπεύθυνοι για την απώλεια της ατμόσφαιρας του Αρη είναι οι ηλιακοί άνεμοι. Οι μετρήσεις του δορυφόρου δείχνουν ότι κατά μέσο όρο κάθε δευτερόλεπτο περί τα 100 γρμ ατμόσφαιρας του Αρη εγκαταλείπουν τον πλανήτη. «Μοιάζει με μικρή απώλεια. Είναι σαν να κλέβει κάποιος καθημερινά από ένα ταμείο λίγα νομίσματα. Ομως η απώλεια αυξάνεται πολύ όταν κάνουν την εμφάνιση τους ηλιακοί άνεμοι και με δεδομένο ότι το φαινόμενο εξελίσσεται σε βάθος αρκετών δισ. ετών και ο ήλιος ήταν τότε νεότερος και πολύ πιο ενεργός είναι βέβαιο ότι απώλειες ήταν πολύ μεγαλύτερες» ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου ο Μπρους Τζέικοσκι, εκ των επικεφαλής της αποστολής MAVEN. «Ο Αρης φαίνεται ότι διέθετε ένα παχύ ατμοσφαιρικό στρώμα ικανό να υποστηρίξει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στοιχείο που γνωρίζουμε ότι είναι απαραίτητο για την παρουσία της ζωής, τουλάχιστον της ζωής που εμείς γνωρίζουμε. Μαθαίνοντας τι συνέβη στην ατμόσφαιρα του Αρη θα αυξήσουμε τις γνώσεις μας για την εξέλιξη και τους μηχανισμούς μιας ατμόσφαιρας σε ένα πλανήτη. Μαθαίνοντας τι προκάλεσε μια αλλαγή που μετέτρεψε ένα πλανήτη φιλόξενο στη ζωή έστω και τη μικροβιακή σε ένα εντελώς αφιλόξενο κόσμο όπως φαίνεται ότι συνέβη στον Αρη θα αποκτήσουμε πολύτιμες πληροφορίες στον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη» αναφέρει ο Τζον Γκράνσφελντ, αστροναύτης και στέλεχος της NASA. Η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η NASA χθες το βράδυ στην Ουάσιγκτον ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες που πλέον περιβάλλουν τον εν λόγω πλανήτη, με την Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ να προχωράει σε σειρά συναρπαστικών ανακοινώσεων-αποκαλύψεων. Τα νέα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες συμβάλλουν σημαντικά στην κατανόηση της «πορείας» που έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα ο Κόκκινος Πλανήτης αλλά και των μελλοντικών προοπτικών... αποίκισής του από τον άνθρωπο. Είναι σαφές άλλωστε ότι ανακαλύπτοντας περισσότερα πράγματα για το παρελθόν του Αρη, η NASA προετοιμάζει το έδαφος για το μέλλον. Οπως έγινε λοιπόν γνωστό χθες, ο Κόκκινος Πλανήτης είχε κάποτε (πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια) ατμόσφαιρα η οποία ωστόσο «σαρώθηκε» από ηλιακούς ανέμους, εκλάμψεις και καταιγίδες. Αυτό βέβαια δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη αλλά μέσα σε διάστημα εκατοντάδων χιλιάδων ετών. Οσο για το νερό που κάποτε κάλυπτε τον πλανήτη, αυτό είτε «εξατμίστηκε» στο διάστημα είτε βρίσκεται παγωμένο κάτω από την επιφάνειά του. Η χαμένη ατμόσφαιρα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επανέλθει στη θέση της. Η ζωή ωστόσο από την άλλη ετοιμάζεται να «μετακομίσει» στον Αρη υπό μορφή ανθρώπινων αποικιών. Σύμφωνα με το λεπτομερές «πλάνο αποικισμού» που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η NASA, οι πρώτοι άνθρωποι πρόκειται να εγκατασταθούν μόνιμα στην επιφάνεια του Αρη τη δεκαετία του 2030. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι πέρα από την αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, υπάρχουν κι άλλες εταιρείες που έχουν βάλει στόχο να πατήσουν πόδι στον Κόκκινο Πλανήτη, όπως είναι οι: SpaceX, Mars One, και Inspiration Mars Foundation. Βιώσιμες αποικίες Η μεγαλύτερη πρόκληση πλέον για τους επιστήμονες της NASA είναι το να καταφέρουν να αναλύσουν τον Αρη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσουν να βρουν τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρουν να κάνουν τις εκεί ανθρώπινες αποικίες βιώσιμες και ικανές να αυτοσυντηρούνται ανεξάρτητα από τη Γη. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, δεν είναι τυχαίος και ο «συνωστισμός» που παρατηρείται τελευταία στον εν λόγω πλανήτη, γύρω από τον οποίο βρίσκονται επί του παρόντος σε τροχιά όχι ένα ούτε δύο, αλλά συνολικά πέντε διαστημικά αεροσκάφη-δορυφόροι: τρία της NASA (MAVEN, Mars Odyssey, Mars Reconnaissance Orbiter), ένα της Ινδίας (Mangalyaan) και ένα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (Mars Express), ενώ πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη βρίσκεται ήδη από τον Αύγουστο του 2012 το ρομποτικό όχημα Curiosity. Κι όμως, παρότι ο στόχος της μετακόμισης στον Αρη είναι ακόμη μακριά, πίσω στη Γη έχουν ήδη αρχίσει οι κόντρες για... το ποιος έχει δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας (και επομένως ελέγχου, εγκατάστασης... και εκμετάλλευσης πόρων) στο διάστημα. Η μοναδική διεθνής συμφωνία για το θέμα είναι η Συνθήκη για το Εξώτερο Διάστημα (Outer Space Treaty), η οποία ωστόσο υπεγράφη τον Ιανουάριο του 1967, δηλαδή προτού καν πατήσει ο Νιλ Αρμστρονγκ στο φεγγάρι (αυτό θα γινόταν το καλοκαίρι του 1969). Ως εκ τούτου, η εν λόγω συνθήκη, η οποία κηρύττει το διάστημα «επαρχία ολόκληρης της ανθρωπότητας» και απαγορεύει στα κράτη να εγείρουν εκεί κυριαρχικά δικαιώματα, χρήζει άμεσης ανανέωσης. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64283461 http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=751762 Το αεροσκάφος… μπούμερανγκ. Ενα ακόμη πειραματικό σκάφος κατασκεύασαν οι μηχανικοί της NASA. Το Prandtl-D (Preliminary Research Aerodynamic Design to Lower Drag) σχεδιάστηκε έτσι ώστε να κινείται με τρόπο ανάλογο με εκείνο του… μπούμερανγκ, του παραδοσιακού εργαλείου-όπλου των φυλών της Ωκεανίας. Το σκάφος μπορεί να προσαρμόζει τα φτερά του με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται πιο αποδοτική η κίνηση του στον αέρα. Οι πρώτες δοκιμές του σκάφους δείχνει ότι μπορεί να περιορίζει την κατανάλωση καυσίμων κατά 11%. Η NASA εξετάζει μάλιστα την κατασκευή μιας drone-εκδοχή του σκάφους (Prandtl-Μ) για να το στείλει στον Αρη. Το σκάφος αυτό θα πετά κοντά στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και θα πραγματοποιεί διαφόρων ειδών έρευνες. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=751798

ESA Euronews:Φως στα μυστικά του Δία θα επιχειρήσει να δώσει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και η ΝΑΣΑ. Καλώς ήλθατε στο νέο επεισόδιο του Space. Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα ηλιακό μοντέλο στο οποίο κάποιοι πλανήτες θα έχουν κάτω από την επιφάνεια περισσότερο νερό από ότι υπάρχει στη γη. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Θα επανέλθουμε στο θέμα, αφού πρώτα μάθουμε κάποια διαστημικά νέα. Το διαστημόπλοιο Cassini της NASA άρχισε να στέλνει τις πρώτες εικόνες από τα βορειότερα τμήματα του Κρόνου. Στις περισσότερες εικόνες του Εγκέλαδου, ένα παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου, παρουσιάζει υδροθερμική δραστηριότητα στον πυθμένα του δικού του ωκεανού. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα έχουν σύντομα στοιχεία για το εάν ο πλανήτης θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος. Η αποστολή γίνεται κατόπιν συνεργασίας της NASA με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και την Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος. Ραδιοκύματα που κατεγράφησαν από ερασιτέχνες σε πολλά σημεία του πλανήτη, επιβεβαιώνουν ότι ο δορυφόρος AAU SAT5 CubeSat, είναι σε λειτουργία. Ο δορυφόρος που κατασκευάστηκε από μαθητές, τέθηκε σε λειτουργία από την Ευρωπαική Υπηρεσία Διαστήματος, στις 5 Οκτωβρίου. Ο δορυφόρος έχει το μέγεθος ενός σωλήνα 10x10x10 και αποτελεί την απόδειξη ότι ταχύτεροι και μικρότεροι δορυφόροι κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στη διαστημική τεχνολογία. Η αποστολή JUICE θα ξεκινήσει το 2022. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό να εξερευνήσουμε τον Δία και τα φεγγάρια του; Για να διερευνήσουμε το θέμα ήρθαμε στο Παρατηρητήριο του Παρισιού. Στη μυθολογία, ο Δίας ήταν ο Θεός του Ολύμπου. Είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα και ο πέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο. Η αποστολή της Ευρωπαικής Υπηρεσίας Διαστήματος, θα μας δώσει ενδιαφέρουσες πληροφορίες τόσο για τον γιγαντιαίο πλανήτη, όσο και για τα φεγγάρια του, που φαίνεται πως έχουν κάποιες κατοικήσιμες ζώνες κάτω από τους πάγους. Ο Δίας είναι έντεκα φορές μεγαλύτερος από τη γη και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, με το ένα τέταρτο της μάζας να είναι ήλιο. "Ο Δίας είναι ένας πλανήτης από υδρογόνο. Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος έφτανε στην ατμόσφαιρα του Δία, θα συναντούσε ένα πυκνό πυρήνα με ένα μείγμα στοιχείων, ένα στρώμα υγρού μεταλλικού υδρογόνου με λίγο ήλιο που τον περιβάλλει, και ένα εξωτερικό στρώμα κυρίως από μοριακό υδρογόνο. Ο ίδιος ο Δίας είναι ένα πλανητικό σύστημα με πολλούς δορυφόρους. Τέσσερις από αυτούς ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο τέσσερις αιώνες πριν. Ο κάθε δορυφόρος έχει διαφορετική γεωλογία. Η αποστολή του JUICE, θα τους μελετήσει αν όχι όλους τουλάχιστον τους τρεις κοντινότερους," μας εξήγησε ο Πιερ Ντροσάρτ, επικεφαλής του Παρατηρητηρίου του Παρισιού. Αυτό που κινεί την περιέργεια των αστρονόμων, είναι ότι ο πυρήνας του συχνά περιγράφεται ως βραχώδης, αλλά κάθε λεπτομέρεια στη σύνθεση του είναι άγνωστη. Λόγω της ταχείας περιστροφής του, το σχήμα του Δία είναι αυτό ενός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς. Η εξωτερική ατμόσφαιρα είναι εμφανώς χωρισμένη σε διάφορες ζώνες σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη. Κατά την διάρκεια των δυόμιση χρόνων της αποστολής, το JUICE θα ταξιδέψει στον γιγάντιο πλανήτη, μελετώντας την ατμόσφαιρα του και τέσσερις ή τρεις από τους δορυφόρους του. Τον Γανυμήδη, την Ευρώπη και την Καλλιστώ. Πριν από αυτό θα πρέπει να ταξιδέψουμε στο ηλιακό μας σύστημα για 8 χρόνια, έτσι ώστε να εγκαταλείψουμε με ασφάλεια την βαρύτητα της γης. Αυτή είναι μία από τις πλέον επικίνδυνες στιγμές της διαστημικής αποστολής. Το Juice θα παραμείνει για αρκετό σε τροχιά γύρω από τον Δία για να ανακαλύψει τα μυστικά του. Το να οργανώσεις μία διαστημική αποστολή απαιτεί χρόνια επίπονης δουλειάς στην οποία έχεις να δοκιμάσεις τα όρια της σύγχρονης τεχνολογίας η οποία σύντομα δεν θα θεωρείται πλέον σύγχρονη. Είναι σαν να λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα από το μέλλον με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/10/ESA_Euronews_Unlocking_the_secrets_of_the_Jupiter_s_Icy_Moons http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Phos_sta_mystikha_toy_Dhia_tha_epicheirhesei_na_dhosei_e_Eyropaikhe_Ypereshia_Diasthematos_kai_e_NASA