Δροσος Γεωργιος

Ξεκίνησαν οι συγκρούσεις σωματιδίων στο CERN. Υστερα από δύο χρόνια επισκευών και αναβαθμίσεων και αφού τον περασμένο Απρίλιο κυκλοφόρησε ξανά η πρώτη ακτίνα σωματιδίων στον, μήκους 27 χιλιομέτρων, μεγάλο υπόγειο επιταχυντή του CERN άρχισαν από την Τρίτη και πάλι οι συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων (πρωτονίων). Οι πρώτες αυτές συγκρούσεις έγιναν δοκιμαστικά με χαμηλή ενέργεια, μόνο 450 γιγαηλεκτρονιοβόλτ (GeV) ανά ακτίνα, δηλαδή συνολικά 900 GeV. Οι κανονικές συγκρούσεις σωματιδίων θα ξεκινήσουν εντός του Ιουνίου και, αν όλα πάνε καλά, ο επιταχυντής αναμένεται να φθάσει σταδιακά στο μέγιστο της ενεργειακής ισχύος του, δηλαδή στα 6,5 τεραηλεκτρονιοβόλτ (TeV) ανά ακτίνα ή 13 TeV συνολικά, περίπου 14 φορές μεγαλύτερη ενέργεια σε σχέση με τις τωρινές δοκιμαστικές συγκρούσεις των 900 GeV. Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί των τεσσάρων ανιχνευτών (ATLAS, CMS, ALICE, LHCb), κατά μήκος του επιταχυντή, βρίσκονται πλέον σε ετοιμότητα για την ανάλυση των δεδομένων από τα δισεκατομμύρια συγκρούσεις σωματιδίων ανά δευτερόλεπτο. Προσβλέπουν σε νέες σημαντικές ανακαλύψεις, μετά την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς το 2012, οι οποίες πιθανώς θα ανοίξουν νέους ορίζοντες στη Φυσική και στην κατανόηση της ύλης και του σύμπαντος. Μερικά ερωτήματα που ελπίζεται να απαντηθούν, είναι αν το σωματίδιο Χιγκς είναι μοναδικό ή μέλος μιας ευρύτερης οικογένειας συναφών σωματιδίων (που δίνουν μάζα στα άλλα σωματίδια), αν θα βρεθούν υπερσυμμετρικά σωματίδια (επιβεβαιώνοντας έτσι τη θεωρία της υπερσυμμετρίας) και αν θα βρεθεί επιτέλους κάποιο σωματίδιο που σχετίζεται με την σκοτεινή ύλη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=701277

Κίνδυνος άνοιας για τους αστροναύτες. Οι αστροναύτες που θα πάνε στον Άρη ή που θα κάνουν άλλα μακρινά ταξίδια (π.χ. σε κάποιον αστεροειδή), θα αντιμετωπίσουν μια άλλου είδους νοητική «Οδύσσεια του διαστήματος», εξαιτίας των κοσμικών ακτίνων, οι οποίες μπορεί να κάνουν ζημιά και μάλιστα μη αναστρέψιμη στον εγκέφαλό τους. Αυτό προειδοποιεί μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίσθηκε σε πειραματόζωα και δείχνει ότι η μακροχρόνια έκθεση στην ακτινοβολία του διαστήματος μπορεί να προκαλέσει άνοια. Με άλλα λόγια, οι αστροναύτες, πέρα από τους κινδύνους που φαντάζονται οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και το Χόλιγουντ (διαστημικά «σκουπίδια», απρόβλεπτους αστεροειδείς, βλάβη στον κινητήρα του σκάφους ή στο ρομπότ της αποστολής και φυσικά κακόβουλους εξωγήινους), θα έχουν να αντιμετωπίσουν κάτι πιο πεζό: τη δυσλειτουργία του εγκεφάλου και του νου τους, που μπορεί να φθάσει μέχρι σημείου εκδήλωσης σοβαρής άνοιας (Αλτσχάιμερ). Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ογκολογίας Τσαρλς Λίμολι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ιρβάιν πραγματοποίησαν εργαστηριακά πειράματα με τρωκτικά, τα οποία υπέβαλαν επί έξι εβδομάδες σε ακτινοβολία φορτισμένων σωματιδίων (ιονισμένο οξυγόνο και τιτάνιο). Στη συνέχεια, οι επιστήμονες, που χρηματοδοτήθηκαν από την NASA ανακάλυψαν ότι η ακτινοβολία είχε προκαλέσει φλεγμονή στον εγκέφαλο των πειραματόζωων, με συνέπεια να μη γίνεται σωστά η μετάδοση των ηλεκτροχημικών σημάτων μεταξύ των νευρώνων (των εγκεφαλικών κυττάρων), κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στην άνοια. Η απεικόνιση του εγκεφάλου των ζώων έδειξε ότι είχαν υποστεί μόνιμες δομικές αλλαγές στα νευρικά κύτταρά τους, καθώς και στις μεταξύ τους συνάψεις, που επιτρέπουν την επικοινωνία τους. Το τελικό αποτέλεσμα, όπως έδειξαν τα σχετικά τεστ, ήταν ότι τα τρωκτικά που είχαν ακτινοβοληθεί, εμφάνιζαν πλέον μειωμένες επιδόσεις μνήμης και μάθησης, καθώς και αυξημένη σύγχυση, έλλειψη περιέργειας και μειωμένη ενεργητικότητα. Τέτοιες εγκεφαλικές βλάβες παρατηρούνται και σε ασθενείς με καρκίνο εγκεφάλου, που κάνουν ακτινοθεραπεία σε υψηλή δοσολογία. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances» Η κοσμική ακτινοβολία του γαλαξία αποτελείται από παρόμοια υψηλής ενέργειας φορτισμένα σωματίδια, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από παλαιότερες εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων. Τα σωματίδια αυτά αναμένεται να «βομβαρδίζουν» συνεχώς τους αστροναύτες, προκαλώντας έτσι βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημά τους και τελικά άνοια. Ο κίνδυνος αυτός αποτελεί σοβαρό εμπόδιο για μια μακρινή διαστημική αποστολή, όπως ένα ταξίδι στον Άρη μετ’ επιστροφής, το οποίο θα διαρκέσει δύο έως τρία χρόνια. Το πρόβλημα, κατά τον Λίμολι, πιθανότατα θα εκδηλωθεί μερικούς μήνες μετά την έναρξη του ταξιδιού. Οι αστροναύτες που ζουν εναλλάξ για περίπου ένα εξάμηνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δεν αντιμετωπίζουν ανάλογο κίνδυνο, επειδή βρίσκονται σε χαμηλό ύψος και προστατεύονται από τη γήινη μαγνητόσφαιρα. Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί προβληματίζονται για το πώς θα μειώσουν τον εγκεφαλικό κίνδυνο ενός διαπλανητικού ταξιδιού. Μία προτεινόμενη λύση είναι να σχεδιασθούν έτσι τα διαστημικά σκάφη, ώστε να περιλαμβάνουν περιοχές για ύπνο και αναψυχή με πολύ αυξημένη προστασία έναντι της κοσμικής ακτινοβολίας. Αλλά και πάλι, τα κοσμικά σωματίδια θα διαπερνούν το διαστημόπλοιο και το σώμα των αστροναυτών. Μια εναλλακτική λύση θα ήταν η λήψη από τους αστροναύτες κατάλληλων φαρμάκων (βρίσκονται υπό ανάπτυξη), ώστε να ενισχύουν συβνεχώς την φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου. Η NASA σχεδιάζει να στείλει ανθρώπους σε αστεροειδείς γύρω στο 2025 και στον Άρη μέσα στη δεκαετία του 2030. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231404821 Επιτυχής δοκιμή πτήσης του δεκακινητήριου αεροσκάφους κάθετης απο/προσγείωσης της NASA. Κινείται με μπαταρία, έχει 10 κινητήρες και μπορεί να απογειώνεται ως ελικόπτερο και να πετάει σαν αεροπλάνο: το Greased Lightining (ή GL-10) αποτελεί ένα concept σκάφος που αναπτύσσεται από τη NASA, με στόχο σε πρώτη φάση την ανάπτυξη ενός πολλαπλών χρήσεων και δυνατοτήτων μη επανδρωμένου αεροσκάφους (UAV). Όπως ανακοινώθηκε, το GL-10 πραγματοποίησε με επιτυχία την πρώτη δοκιμή πτήσης του, με τον Μπιλ Φρέντερικς, μηχανικό αεροσκαφών, να επισημαίνει ότι θα μπορούσε να δει χρήση για παράδοση μικρών πακέτων, αποστολές που προϋποθέτουν κάθετη απο/προσγείωση, πτήσεις μακράς διαρκείας για σκοπούς παρακολούθησης σε τομείς όπως η γεωργία, η χαρτογράφηση κ.α. Επίσης, όπως πρόσθεσε, μία μεγαλύτερων διαστάσεων έκδοσή του θα αποτελούσε ένα πολλά υποσχόμενο προσωπικό ιπτάμενο όχημα, με δυνατότητα μεταφοράς ενός με τεσσάρων επιβαινόντων. Το αεροσκάφος είναι στη φάση σχεδιασμού και δοκιμών. Η αρχική σκέψη ήταν αυτή της ανάπτυξης ενός αεροσκάφους με άνοιγμα φτερών έξι μέτρων, που θα κινούνταν με υβριδικούς κινητήρες ντίζελ/ ηλεκτρικού, αλλά η ομάδα άρχισε με μικρότερες εκδόσεις για σκοπούς δοκιμών. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 12 πρωτότυπα, ξεκινώντας με πολύ μικρά, βάρους δυόμισι κιλών περίπου και φτάνοντας ως τα 25 κιλά. Το κάθε πρωτότυπο βοήθησε στην επίλυση διαφόρων τεχνικών ζητημάτων, κρατώντας παράλληλα το κόστος χαμηλά. Όπως αναφέρεται, κάποια καταστράφηκαν, ωστόσο αυτό είχε αποτέλεσμα την καλύτερη ρύθμιση του συστήματος ελέγχου πτήσης. Το GL-10 – το μοντέλο με άνοιγμα φτερών τριών μέτρων, οκτώ ηλεκτροκινητήρες στα φτερά, δύο στην ουρά, και βάρος 28 κιλών- έχει περάσει ήδη δοκιμές αιώρησης και τώρα αναμένεται η δύσκολη δοκιμή της μετάβασης από κάθετη σε οριζόντια πτήση, η οποία αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση, λόγω των ιδιαίτερων αεροδυναμικών χαρακτηριστικών που χαρακτηρίζουν αυτή την πτήση. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αεροσκάφους είναι η έλλειψη θορύβου, καθώς, όπως υποστηρίζει ο Φρέντερικς, το παρόν πρωτότυπο είναι αθόρυβο από έναν γείτονα που κουρεύει το γκαζόν». http://www.naftemporiki.gr/story/947743/epituxis-dokimi-ptisis-tou-dekakinitiriou-aeroskafous-kathetis-apoprosgeiosis-tis-nasa Πίνοντας εσπρέσο με θέα στο Διάστημα. Μετά από περίπου επτά μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η Σαμάνθα Κριστοφορέτι, η πρώτη Ιταλίδα που ταξίδεψε ποτέ εκτός της γήινης ατμόσφαιρας, έγινε και ο πρώτος άνθρωπος που απολαμβάνει έναν αυθεντικό εσπρέσο στο Διάστημα. Η Ιταλίδα αστροναύτης πόσταρε μάλιστα στον λογαριασμό της στο Twitter και σχετική φωτογραφία που την απεικονίζει να απολαμβάνει τον καφέ, μαζί με την μοναδική... θέα από τον Διαστημικό Σταθμό. "Coffee: the finest organic suspension ever devised." Fresh espresso in the new Zero-G cup! To boldly brew... pic.twitter.com/Zw2CllJgzF — Sam Cristoforetti (@AstroSamantha) May 3, 2015 Κι αν η κατανάλωση ενός εσπρέσο μοιάζει απλή και καθημερινή υπόθεση, κάθε άλλο παρά τέτοια είναι εκτός του γήινου περιβάλλοντος, όπως εξήγησε ο Ρομπέρτο Μπατιστόν, επικεφαλής της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος, κάνοντας λόγο «για πολύ σοβαρή φυσική μελέτη πάνω στα υγρά σώματα». «Μέχρι την Παρασκευή δεν γνωρίζαμε ακριβώς πώς αντιδρούν τα θερμά υγρά υπό υψηλή πίεση, σε ένα περιβάλλον σχεδόν μηδενικής βαρύτητας, όπως αυτό ενός διαστημικού σταθμού. Πλέον ξέρουμε», διευκρίνισε. Την «διαστημική» μηχανή εσπρέσο κατασκεύασαν από κοινού οι εταιρίες Argotec και Lavazza, υπό την καθοδήγηση της ιταλικής διαστημικής υπηρεσίας. Μάλιστα, αποτέλεσε και ένα από τα πειράματα τα οποία η Κριστοφορέτι καλείτο να πραγματοποιήσει μέχρι τα τέλη Μαΐου, όταν η «περιπέτεια» της στο διάστημα ολοκληρώνεται. Και όπως αποδείχθηκε, η αποστολή εξετελέσθη με απόλυτη επιτυχία. Βίντεο. http://www.kathimerini.gr/813969/article/epikairothta/kosmos/pinontas-espreso-me-8ea-sto-diasthma

Μια υπερ-Γαία με «τρελό» καιρό! Οι παρατηρήσεις σε ένα από τους πιο ενδιαφέροντες εξωπλανήτες αποκαλύπτει εντυπωσιακά και πρωτοφανή φαινόμενα. Ο 55 Cancri e, είναι ένας βραχώδης πλανήτης που ανήκει στην κατηγορία των υπερ-Γαιών. Γνωρίζαμε ότι οι θερμοκρασίες σε αυτόν τον πλανήτη είναι πολύ υψηλές. Διαπιστώνεται τώρα ότι οι διακυμάνσεις είναι εντυπωσιακές αφού μέσα σε λίγες ώρες μπορούν να μεταβληθούν κατά 1,700 βαθμούς Κελσίου! Οταν ξεκίνησε η μαζική ανακάλυψη πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα αρχικά εντοπίζονταν γιγάντιοι πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο ή και πολλαπλάσιο από αυτό του Δία. Προοδευτικά άρχισαν να εντοπίζονται και μικρότεροι πλανήτες ανάμεσά τους και πλανήτες με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης. Οι ειδικοί ονόμασαν αυτούς τους πλανήτες «Υπερ-Γαίες» και τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις σε αυτούς. Σε απόσταση 41 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται το δυαδικό σύστημα 55 Cancri με το ένα εκ των δύο άστρων του συστήματος να ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ηλιο. Το 2004 οι αστρονόμοι άρχισαν να εντοπίζουν πλανήτες στο εν λόγω σύστημα και μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί πέντε πλανήτες. Ενας από αυτούς είναι ο 55 Cancri e που έχει μάζα περίπου 8 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και διάμετρο περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του αφού υπολογίζεται ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά σε μόλις 18 ώρες. Ο πλανήτης είναι «κλειδωμένος» από άποψη περιφοράς, δηλαδή έχει στραμμένη μόνιμα την ίδια πλευρά στο άστρο του, συνεπώς δεν εμφανίζει εναλλαγή φωτός και σκότους. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον δρ. Μπράις-Ολιβιέ Ντεμορί του ιστορικού Εργαστηρίου Κάβεντις του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ χρησιμοποίησε το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA για να ανιχνεύσουν θερμικές εκπομπές από τον πλανήτη 55 Cancri e. Διαπίστωσαν ότι η θερμοκρασία στον πλανήτη μεταβάλλεται εντυπωσιακά και κυμαίνεται από τους χίλιους ως τους 2,700 βαθμούς Κελσίου. «Είναι η πρώτη φορά που έχουμε δει τέτοιες δραματικές μεταβολές στο φως, το οποίο εκπέμπεται από ένα εξωπλανήτη, πράγμα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο για μια υπερ-Γη. Κανένα ίχνος θερμικών εκπομπών ή επιφανειακής δραστηριότητας δεν είχε ποτέ ανιχνευθεί σε μία υπερ-Γη μέχρι σήμερα» δήλωσε ο ερευνητής Νίκου Μαντουσουντάν του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Κέμπριτζ. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αν «το θερμόμετρο τρελαίνεται» στον συγκεκριμένο εξωπλανήτη, αυτό οφείλεται στο ότι παράγονται τεράστιες στήλες αερίων και σκόνης, οι οποίες περιοδικά σκεπάζουν την επιφάνεια του πλανήτη. Ίσως μάλιστα -λόγω της πολύ υψηλής θερμοκρασίας- αυτή κατά διαστήματα να λιώνει και μετά να στερεοποιείται πάλι. Πιθανώς, η γεωλογική αυτή δραστηριότητα έχει ηφαιστειακή προέλευση, πολύ μεγαλύτερη μάλιστα από εκείνη στην Ιώ, το δορυφόρο του Δία, που είναι το πιο ενεργό γεωλογικό ουράνιο σώμα στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Προηγούμενες παρατηρήσεις του 55 Cancri e, που είχε ανακαλυφθεί το 2004, είχαν δείξει μια αφθονία άνθρακα, γεγονός που είχε οδηγήσει στην εντυπωσιακή εκτίμηση ότι πρόκειται για έναν εξωπλανήτη φτιαγμένο από διαμάντια. Όμως οι νέες ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις περιπλέκουν την εικόνα και γεννούν νέα ερωτήματα. Οι νέες παρατηρήσεις δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=700877

Blue Origin της Amazon. Η Blue Origin, η αεροδιαστημική εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής του Amazon Τζεφ Μπέζος, δημοσιοποίησε βίντεο της πρώτης δοκιμαστικής πτήσης του New Shepard, ενός σκάφους που προορίζεται για αποστολές αναψυχής στο όριο του Διαστήματος. Η κάψουλα New Shepard, χωρητικότητας έξι θέσεων, εκτοξεύτηκε χωρίς πλήρωμα από το Τέξας και κατάφερε να φτάσει στο προβλεπόμενο ύψος των 93 χιλιομέτρων, αναφέρει ο Μπέζος σε ιστολόγιό του. Στη συνέχεια έπεσε πίσω στο έδαφος αναπτύσσοντας τρία μεγάλα αλεξίπτωτα. Αυτό που δεν πήγε καλά στη δοκιμή της Τετάρτης είναι ότι ο πύραυλος με τον οποίο εκτοξεύτηκε η κάψουλα απέτυχε να επιστρέψει ομαλά στο έδαφος και να προσεδαφιστεί κατακόρυφα -η Blue Origin επενδύει στους επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους VTVL (κατακόρυφη εκτόξευση, κατακόρυφη προσεδάφιση) για μείωση του κόστους. Το ίδιο κάνει εξάλλου η SpaceX, η εταιρεία του δισεκατομμυριούχου αμερικανού Έλον Μασκ, η οποία επιχείρησε πρόσφατα να προσεδαφίσει τον πύραυλο Falcon 9 σε μια ρομποτική πλωτή εξέδρα στον ωκεανό. Η δοκιμή απέτυχε οριακά. Η Blue Origin δεν δημοσιοποίησε βίντεο ή εικόνες του πυραύλου, ανέφερε όμως ότι η αποτυχία προσεδάφισης οφείλεται σε βλάβη του υδραυλικού συστήματος, το οποίο θα πρέπει τώρα να αντικατασταθεί. Ο Μπέζος προανήγγειλε επίσης το «Very Big Brother», ένα σκάφος πολύ μεγαλύτερο από το New Shepard, το οποίο σχεδιάζεται για μεταφορά φορτίων σε τροχιά. Αν και η Blue Origin δεν έχει φτάσει μέχρι σήμερα στο Διάστημα, πέτυχε πρόσφατα μια σημαντική επιτυχία, αφού ανέλαβε να αναπτύξει τους κινητήρες για τον νέο πύραυλο Vulcan της United Launch Alliance, μιας μεγάλης δύναμης στην αγορά εκτόξευσης φορτίων στην οποία συνεργάζονται η Boeing και η Lockheed Martin. To New Shepard βαφτίστηκε προς τιμήν του Άλαν Σέπαρντ, του πρώτου αμερικανού στο Διάστημα. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF-%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%86-%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%B6%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF Ανθρωποι σε...χειμερία νάρκη Ο μηχανισμός της χειμερίας νάρκης που διαθέτουν διάφορα ζώα αποτέλεσε εδώ και δεκαετίες έμπνευση για τους συγγραφείς και τους σεναριογράφους επιστημονικής φαντασίας. Στα βιβλία και στις ταινίες οι αστροναύτες εισέρχονται σε κατάσταση βαθέος ύπνου ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις κάθε είδους οργανικές και άλλες παρενέργειες που έχει ένα μακρινό ταξίδι στο Διάστημα μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Τα τελευταία χρόνια και όσο η διαστημική εξερεύνηση εξελίσσεται οι διαστημικές υπηρεσίες έχουν αρχίσει να σκέφτονται σοβαρά την πιθανότητα ανάπτυξης μιας τέτοιας μεθόδου για τις επανδρωμένες αποστολές που ήδη σχεδιάζονται να γίνουν στο ηλιακό μας σύστημα είτε για εκείνες που θα πραγματοποιηθούν στο απώτερο μέλλον έξω από αυτό. Πριν από λίγες ημέρες ο Λέοπολντ Σάμερερ, επικεφαλής του Τμήματος Προηγμένων Σχεδίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), αναφέρθηκε στις προσπάθειες που έχουν ξεκινήσει στην κατεύθυνση της αναζήτησης κάποιων μεθόδων οι οποίες θα επιτρέπουν στους αστροναύτες να ταξιδεύουν στο Διάστημα σε κατάσταση ύπνου. «Οι έρευνες θα φέρουν την επιστημονική φαντασία πιο κοντά στην επιστημονική πραγματικότητα. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον μηχανισμό της χειμερίας νάρκης στα ζώα και τι συμβαίνει σε αυτά όσον αφορά την απώλεια οστικής και μυϊκής μάζας. Τα ευρήματα θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας τεχνικής προσαρμοσμένης στους ανθρώπους ώστε να χρησιμοποιηθεί σε μακρινές επανδρωμένες διαστημικές αποστολές. Η ανάπτυξη μιας τέτοιας τεχνικής δεν θα συμβεί αύριο αλλά πιστεύω ότι θα επιτευχθεί μέσα στις προσεχείς δύο-τρεις δεκαετίες» ανέφερε ο Σάμερερ. Η NASA τα τελευταία χρόνια πραγματοποιεί συνεχώς μελέτες για τις επιπτώσεις της πολύχρονης παραμονής στο Διάστημα στον ανθρώπινο οργανισμό. Μάλιστα πέρυσι χρηματοδότησε μια μελέτη επάνω ακριβώς στην ιδέα της χειμερίας νάρκης σε αστροναύτες. Τα οφέλη μιας τέτοιας εξέλιξης θεωρούνται άκρως σημαντικά. Θα απαιτούνται σημαντικά λιγότερες προμήθειες (τροφής και νερού), γεγονός που θα μειώσει το κόστος της αποστολής, ενώ θα αυξήσει τον διαθέσιμο χώρο στο σκάφος. Επίσης οι αστροναύτες ταξιδεύοντας... κοιμώμενοι δεν θα χρειάζεται να χάνουν χρόνο καθημερινά για να ασκούνται σωματικά, ενώ παράλληλα δεν θα κάνουν την εμφάνισή τους πιθανά ψυχολογικά προβλήματα από την πολύχρονη παραμονή μέσα σε ένα σκάφος που ταξιδεύει στο Διάστημα ή προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν προστριβές ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος ή να δημιουργήσουν άλλες επικίνδυνες καταστάσεις που θα θέσουν σε κίνδυνο την αποστολή. Η πιο ενδιαφέρουσα μελέτη που έχει γίνει επάνω σε αυτό το αντικείμενο ήταν αυτή που διεξήχθη για λογαριασμό της NASA και αφορούσε τη λεγόμενη «θεραπευτική νάρκωση» στον ανθρώπινο οργανισμό. Η θεραπευτική νάρκωση είναι ένας τύπος βαθέος ύπνου και θεωρείται μια μορφή χειμερίας νάρκης. Η NASA θέλει να μάθει αν η μέθοδος είναι πρακτικά εφαρμόσιμη και ασφαλής για ένα εγχείρημα όπως αυτό μιας μακρινής επανδρωμένης αποστολής. Η μέθοδος της θεραπευτικής νάρκωσης είχε αρχίσει να ακούγεται για πρώτη φορά στην επιστημονική κοινότητα τη δεκαετία του 1980, αλλά χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να εφαρμοστεί για πρώτη φορά. Το 2003 επιστήμονες χρησιμοποίησαν αυτή τη μέθοδο για να βάλουν σε καταστολή άτομα που έχουν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς. Ως σήμερα όμως η θεραπευτική νάρκωση δεν έχει χρησιμοποιηθεί για διάστημα μεγαλύτερο των επτά ημερών. Η NASA ενδιαφέρεται να μάθει αν αυτή η μέθοδος μπορεί να λειτουργήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ειδικοί έχουν προτείνει την ανάπτυξη ενός υποστηρικτικού μηχανισμού που θα παρεμβαίνει ενόσω οι αστροναύτες θα είναι ναρκωμένοι ώστε να συντηρεί το σώμα τους. Θα μπορούσε, όπως λένε, αυτός ο μηχανισμός να στέλνει ηλεκτρικά ερεθίσματα στο μυϊκό σύστημα του ναρκωμένου αστροναύτη ώστε να αποφευχθεί η ατροφία του. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=699943 Το Χ-37Β για τη δοκιμή ενός νέου κινητήρα ιόντων. Το μυστικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο της αμερικανικής Αεροπορίας X-37B πρόκειται να δοκιμάσει στην επόμενη αποστολή του στο διάστημα ένα νέο κινητήρα ιόντων. Συνολικά το Χ-37Β έχει παραμείνει σε τροχιά 1367 ημέρες πραγματοποιώντας αποστολές για τη φύση των οποίων δεν υπάρχει η παραμικρή πληροφόρηση. Όπως όμως ανακοίνωσε η αμερικανική Αεροπορία τουλάχιστον ένα από αυτά τα πειράματα θα γίνει γνωστό. Πρόκειται για τη δοκιμή ενός νέου κινητήρα ιόντων (Hall thrusters) πολλοί εκ των οποίων χρησιμοποιούνται ήδη σε δορυφόρους για την αλλαγή τροχιάς. Ο κινητήρας ιόντων λειτουργεί με τη δημιουργία ενός ηλεκτρικού πεδίου και ενός μαγνητικού καθίστα το ένα στο άλλο. Το ηλεκτρικό πεδίο επιταχύνει ιόντα από ένα ευγενές αέριο συνήθως ξένον και τα προωθεί από ένα ακροφύσιο προς τα έξω δημιουργώντας ώση. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=UugS42UkuDI http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%87-37%CE%B2-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1

Τα ζάρια του Einstein και ο γάτος του Schrödinger. Στο έτος 2015 που διανύουμε, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ανακάλυψη του Einstein, των εξισώσεων της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Δέκα χρόνια μετά ακολούθησε η ανακάλυψη του Schrödinger, της θεμελιώδους εξίσωσης της κβαντομηχανικής που φέρει το όνομα του. Είναι γνωστό πως ο Einstein θεωρούσε ότι η κβαντική θεωρία είναι μια ατελής θεωρία, παρότι αυτή ερμήνευε με μεγάλη επιτυχία τα πειραματικά δεδομένα. Το1935 διατυπώνει το παράδοξο EPR (Einstein, Podolsky, Rosen) αμφισβητώντας ότι η κβαντομηχανική μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα και ότι πρόκειται για μια ατελή θεωρία. Η δυσφορία του απέναντι στην πιθανοκρατική ερμηνεία των φυσικών φαινομένων του μικρόκοσμου συνοψίζεται στην γνωστή φράση του: «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια». Ο Schrödinger, παρότι θεωρείται από τους θεμελιωτές της κβαντομηχανικής, συμφωνούσε με τις απόψεις του Einstein. Οι δύο φυσικοί μοιράζονταν τις ιδέες τους μέσω αλληλογραφίας. Έτσι σε μια επιστολή του προς τον Schrödinger, ο Einstein περιέγραφε την περίπτωση μιας βόμβας που ήταν κατασκευασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να πυροδοτείται εξαιτίας κάποιου απρόβλεπτου κβαντικού γεγονότος. Την ιδέα αυτή χρησιμοποίησε ο Schrödinger στο δικό του νοητικό πείραμα, γνωστό ως ο γάτος του Schrödinger, για να επιτεθεί εναντίον της κβαντικής φυσικής. Τα ζάρια του Einstein και τον γάτο του Schrödinger, χρησιμοποίησε ο Paul Halpern για τίτλο του νέου βιβλίου του, «Einstein’s Dice and Schrödinger’s Cat« . Μια παρουσίαση του βιβλίου από τον Peter Woit μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ: The Half-Life of Physicists (… κι αν συναντήσετε δυσκολίες αναζητήστε πρώτα στη Google το άρθρο της WSJ με τον τίτλο του https://www.google.gr/search?q=The+Half-Life+of+Physicists”&oq=The+Half-Life+of+Physicists”+&aq ) http://www.wsj.com/articles/book-review-einsteins-dice-and-schrodingers-cat-by-paul-halpern-1430507769 Τους δυο μεγάλους φυσικούς δεν ένωνε μόνο η καχυποψία τους για την κβαντική θεωρία, αλλά και οι προσπάθειές τους για την ενοποίηση των πεδίων. Ο Einstein από το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Princeton και ο Schrödinger από το αντίστοιχο Ινστιτούτο στο Δουβλίνο, πάλευαν για την ενοποίηση, χωρίς όμως επιτυχία, αφού δεν χρησιμοποιούσαν την κβαντική θεωρία πεδίων. «Είστε ο πλησιέστερος αδελφός μου και το μυαλό σας δουλεύει παρόμοια με τό δικό μου», έγραφε ο Einstein στον Schrödinger το 1946. Παρ’ όλα αυτά, σε κάποια χρονική οι δυο άνδρες ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Στο πιο δραματικό απόσπασμα του βιβλίου «Einstein’s Dice and Schrödinger’s Cat» , περιγράφεται το ρήγμα που δημιουργήθηκε το 1947 στις σχέσεις των δυο μεγάλων φυσικών. Η ένταση προκλήθηκε στην προσπάθεια του Éamon de Valera προέδρου της ανεξάρτητης πλέον Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, και του ιρλανδικού τύπου, να ενισχύσουν το κύρος της Ιρλανδίας, προβάλλοντας τον Schrödinger ως ανώτερο του Einstein. Μπορούμε να διαβάσουμε ελεύθερα το κεφάλαιο αυτό ΕΔΩ: “Albert is an old fool”: Einstein vs Schrödinger in battle of the Nobel laureates http://www.salon.com/2015/04/18/albert_is_an_old_fool_einstein_vs_schrodinger_in_battle_of_the_nobel_laureates/ http://physicsgg.me/2015/05/03/%CF%84%CE%B1-%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-einstein-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-schrodinger/

Εκρήξεις του ήλιου. Εντυπωσιακές εικόνες κατέγραψε το ηλιακό παρατηρητήριο της NASA. Οι εκρήξεις του ήλιου, όπως δεν τις έχετε ξαναδεί. Ένα εκπληκτικό βίντεο ανέβασε η NASA στο Facebook, χαρίζοντάς μας μια μοναδική εικόνα του ήλιου. Στο βίντεο καταγράφονται εκρήξεις φωτιάς, που φυσικά από μακριά είναι απολαυστικές. Σύμφωνα με τη NASA, "Στις 21 Απριλίου, 2015, το παρατηρητήριό μας (SDO) κατέγραψε εκρήξεις φωτιάς που μοιάζουν με φλεγόμενα φτερά. Παρατηρήθηκαν διαφορετικά μήκη κύματος υπεριώδους ακτινοβολίας, που προκάλεσαν το μοναδικό αυτό φαινόμενο". Οι εικόνες είναι πράγματι εντυπωσιακές. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%86%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Progress Μ-27M «Μάχη» για την ανάκτηση του ελέγχου του ρομποτικού διαστημοπλοίου Progress 59 δίνει η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, ωστόσο, όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον η συγκεκριμένη αποστολή ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού δεν «σώζεται». Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του space.com, το διαστημόπλοιο φαίνεται ότι υπέστη βλάβη λίγο μετά την εκτόξευσή του την Τρίτη, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια ελέγχου του. Βίντεο από το σκάφος δείχνει ότι περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα, ενώ οι αρχικές ελπίδες για αναβολή της πρόσδεσής του στον ISS για αργότερα, την Πέμπτη, φαίνονται να εξαφανίζονται. Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, που επικαλείται πηγή στη ρωσική διαστημική βιομηχανία, το σκάφος σταδιακά χάνει ύψος από την τροχιά όπου βρίσκεται, ενώ οι προσπάθειες για ενεργοποίηση των κινητήρων του έχουν αποτύχει. Ο ρυθμός απώλειας ύψους εξαρτάται από τις συνθήκες της ατμόσφαιρας και τον ηλιακό άνεμο, ωστόσο σε κάθε περίπτωση έχουν χαθεί δεκάδες μέτρα μέσα στις τελευταίες 24 ώρες. Όπως και να έχει, θεωρείται ότι θα είναι δυνατός ο υπολογισμός της στιγμής και των σημείων εισόδου των συντριμμιών του στην ατμόσφαιρα, με προβάδισμα μερικών ωρών- κάποιες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για μία εβδομάδα μέχρι να βρει το σκάφος το τέλος του. Το σκάφος είχε εκτοξευθεί από το Μπαϊκονούρ την Τρίτη και είναι φορτωμένο με καύσιμα, οξυγόνο, τρόφιμα και επιστημονικό εξοπλισμό για τους αστροναύτες στον ISS. Σύμφωνα με την NASA, προβλήματα τηλεμετρίας παρουσιάστηκαν σχεδόν μετά τον αποχωρισμό του από τον πύραυλο. Το πλήρωμα του σταθμού, όπως τονίστηκε, δεν κινδυνεύει. Τα σκάφη Progress είναι αναλώσιμα ρομποτικά διαστημόπλοια που χρησιμοποιούνται για τον ανεφοδιασμό του ISS από το 2000 με μεγάλη αξιοπιστία- αν και τον Αύγουστο του 2011 δυσλειτουργία κατά την εκτόξευση είχε αποτέλεσμα την καταστροφή του Progress 44. Είναι εξοπλισμένα με σύστημα αυτόματης πλοήγησης Kurs, το οποίο επιτρέπει αυτόνομη πρόσδεση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εφεδρικό σύστημα επιτρέπει τον τηλεχειρισμό του από τους κοσμοναύτες του πληρώματος του ISS, ενώ σχεδιαστικά μοιάζει με το Σογιούζ. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/946343/rosiko-nauagio-sto-diastima

«Άλματα» από την ΙΒΜ προς την κατεύθυνση του κβαντικού υπολογιστή. Δύο σημαντικά επιτεύγματα όσον αφορά στη δημιουργία ενός πραγματικού, πρακτικά λειτουργικού κβαντικού υπολογιστή αποκάλυψαν ερευνητές της ΙΒΜ. Για πρώτη φορά επέδειξαν τη δυνατότητα εντοπισμού και μέτρησης και των δύο ειδών κβαντικών λαθών ταυτόχρονα, καθώς και ένα νέο σχέδιο τετράγωνου κυκλώματος κβαντικού bit, που αποτελεί τη μόνη φυσική αρχιτεκτονική η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μεγαλύτερες διστάσεις. Ο κβαντικός υπολογιστής θεωρείται πως θα αποτελέσει μία από τις εφευρέσεις που θα φέρουν μια πραγματικά νέα εποχή καινοτομίας, καθώς αναμέται να ανοίξει νέους δρόμους οι οποίοι δεν είναι δυνατοί με τους σημερινούς υπολογιστές. Χαρακτηριστικά, ένας κβαντικός υπολογιστής με μόλις 50 κβαντικά bits (qubits) θα υπερείχε σε σχέση με κάποιον συνδυασμό υπολογιστών από το σημερινό Top 500. Αναλυτικότερα, αυτό που πέτυχαν οι ερευνητές της ΙΒΜ ήταν για πρώτη φορά να επιδείξουν τη δυνατότητα εντοπισμού και μέτρησης των δύο ειδών κβαντικών λαθών (bit-flip, phase-flip), που θα λαμβάνουν χώρα σε κάθε πραγματικό κβαντικό υπολογιστή. Μέχρι τώρα, ήταν δυνατό αυτό μόνο για το ένα είδος, αλλά ποτέ και τα δύο μαζί. Το κύκλωμα, βασιμένο σε ένα τετράγωνο πλέγμα τεσσάρων qubits σε ένα μικροσκοπικό τσιπ επιτρέπει τον εντοπισμό και των δύο ειδών ταυτόχρονα. Η επιλογή ενός τετράγωνου σχεδίου εν αντιθέσει με ένα γραμμικό/ ευθύ δείχνει η πλέον πολλά υποσχόμενη όσον αφορά στην αύξηση μεγέθους, μέσω της πρόσθεσης νέων qubits. Όπως υπογραμμίζει ο Αρβίντ Κρίσνα, διευθυντικό στέλεχος της ΙΒΜ Research, οι κβαντικοί υπολογιστές θα επιτρέψουν την επίλυση προβλημάτων που είναι αδύνατον ή μη πρακτικό να λυθούν σήμερα. «Ενώ οι κβαντικοί υπολογιστές παραδοσιακά εξετάζονταν όσον αφορά στις δυνατότητές τους πάνω στην κρυπτογράφηση, ένας τομέας που θεωρούμε πολύ ελκυστικό είναι αυτός της χρήσης πρακτικών κβαντικών συστημάτων για την επίλυση προβλημάτων στη Φυσική και την κβαντική χημεία που δεν επιλύονται σήμερα» αναφέρει σχετικά. Επίσης, σε έναν κόσμο όπου τα αποκαλούμενα «Big Data» και η διαχείρισή τους παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο, κβαντικά συστήματα θα παρουσίαζαν εξαιρετικές επιδόσεις όσον αφορά στην εξέταση και αξιοποίηση τεραστίων βάσεων δεδομένων. Υπενθυμίζεται ότι η διαφορά μεταξύ ενός συμβατικού υπολογιστή και ενός κβαντικού έγκειται στο ότι ο πρώτος «καταλαβαίνει» bits (που μπορούν να έχουν μία από δύο τιμές, 1 ή 0) ενώ ο κβαντικός λειτουργεί με qubits (μπορούν να έχουν 1, 0 ή και τα δύο ταυτόχρονα). http://www.naftemporiki.gr/story/946855/almata-apo-tin-ibm-pros-tin-kateuthunsi-tou-kbantikou-upologisti

Το πιο ευαίσθητο πείραμα αναζήτησης της σκοτεινής ύλης από τα έγκατα της Γης. Ένας εξελιγμένος ανιχνευτής είναι στα σκαριά για το Εθνικό Εργαστήριο Gran Sasso στην Ιταλία, κοντά στην πόλη Λ’ Άκουιλα, ώστε από το φθινόπωρο το Εργαστήριο να φιλοξενεί το πιο ευαίσθητο πείραμα στον κόσμο για τον εντοπισμό σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Η αλήθεια είναι πως η προσπάθεια εντοπισμού σωματιδίων σκοτεινής ύλης έχει ξεκινήσει εδώ και μία δεκαετία στις υπόγειες εγκαταστάσεις του Εργαστηρίου, που βρίσκονται 1.400 μέτρα κάτω από την οροσειρά Gran Sasso. Ωστόσο, χάρις στον καινούριο ανιχνευτή, το πείραμα θα αναβαθμισθεί εντυπωσιακά, αποκτώντας 100 φορές μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα από αυτήν που έχει σήμερα. Το συγκεκριμένο πείραμα στην Ιταλία, όπως και αρκετές ανάλογες έρευνες που γίνονται σε άλλες χώρες, έχουν στόχο να διαλευκάνουν το μυστήριο της σκοτεινής ύλης, και πιο συγκεκριμένα το είδος των σωματιδίων που την απαρτίζουν. Παρόλο που είναι «αόρατη» στα τηλεσκόπια, αφού δεν απορροφά και δεν εκπέμπει ακτινοβολία, η ύπαρξή της προκύπτει από την επίδραση που ασκεί σε άστρα και γαλαξίες, τα οποία δεν κινούνται όπως προβλέπει η θεωρία της βαρύτητας. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ελλιπής η βαρυτική θεωρία. Εντούτοις, η πλειονότητα των φυσικών υποστηρίζει πως οι παρατηρούμενες ασυμφωνίες οφείλονται όντως στη σκοτεινή ύλη – η οποία μάλιστα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, κατακλύζει το σύμπαν σε ποσοστό που αγγίζει το 26,8%. Όσον αφορά τη φύση αυτής της «εξωτικής» ύλης, μέχρι σήμερα το μόνο που υπάρχει είναι απλώς θεωρίες, με μία από τις επικρατέστερες προτάσεις να υποστηρίζει πως το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης είναι τα WIMP (Weakly Interacting Massive Particles). Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως πειραματική ένδειξη που να συνηγορεί είτε υπέρ των WIMP είτε υπέρ κάποιων άλλων υποθετικών σωματιδίων. Στην περίπτωση του Εργαστηρίου Gran Sasso, ο νέος ανιχνευτής θα ονομάζεται XENON1T και η «καρδιά» του θα αποτελείται από μία δεξαμενή 3.300 κιλών με υγρό ξένο, το οποίο θα βρίσκεται σε θερμοκρασία περίπου -100 βαθμών Κελσίου. Η τεχνική ανίχνευσης βασίζεται στο γεγονός ότι, αν η σκοτεινή ύλη όντως υπάρχει, τότε ορισμένα από τα σωματίδιά της που θα φθάσουν μέσα στη δεξαμενή θα αλληλεπιδράσουν με άτομα ξένου, προκαλώντας την εκπομπή φωτός και ηλεκτρονίων. Έτσι, από αυτά τα δύο σήματα, οι επιστήμονες θα μπορούν να προσδιορίσουν το είδος των σωματιδίων αλλά και τα χαρακτηριστικά τους. Ο XENON1T δεν θα είναι πιο ευαίσθητος μόνο τον «προκάτοχό» του – τον ανιχνευτή XENON100 που λειτουργεί στο Εργαστήριο Gran Sasso από το 2008, με μία δεξαμενή 161 κιλών υγρού ξένου. Επίσης, θα έχει 40 φορές μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα από τον ανιχνευτή του LUX (Large Underground Xenon), το οποίο διεξάγεται σε ένα ορυχείο 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στη Νότια Ντακότα των ΗΠΑ και από το 2013 κατέχει τον τίτλο του πιο ευαίσθητου πειράματος στον κόσμο. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις στον ιστότοπο physicsworld.com της Έλενα Έιπριλ, καθηγήτριας αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια που μέλος της επιστημονικής ομάδας του πειράματος στο Εργαστήριο Gran Sasso. Σύμφωνα με την Έιπριλ, οι υπάρχοντες ανιχνευτές θα πρέπει να λειτουργήσουν για αιώνες, ώστε να πετύχουν την ίδια ευαισθησία με τον XENON1T. Την ίδια στιγμή που η υπερκείμενη οροσειρά Gran Sasso, και τα 1.400 μέτρα πετρωμάτων που θα βρίσκονται πάνω του, θα εξασφαλίζουν εξαιρετική προστασία από την ακτινοβολία του περιβάλλοντος και ενδεχόμενες εσφαλμένες μετρήσεις. http://www.naftemporiki.gr/story/946769/to-pio-euaisthito-peirama-anazitisis-tis-skoteinis-ulis-apo-ta-egkata-tis-gis

Διαστημόπλοια που συνετρίβησαν σε ουράνια σώματα για να «αυτοκτονήσουν» Το βράδυ της Πέμπτης, περίπου στις 22:30 ώρα Ελλάδας, το διαστημικό σκάφος MESSENGER θα πέσει με ταχύτητα περίπου 14.500 χλμ./ώρα στην επιφάνεια του Ερμή, ρίχνοντας έτσι αυλαία στη 10χρονη αποστολή. Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο εκτοξεύθηκε από τη NASA το 2004 και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη τον Μάρτιο του 2011. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μπόρεσε να συγκεντρώσει πολύτιμα δεδομένα για τον πλανήτη, όπως για παράδειγμα ενδείξεις για την ύπαρξη πάγου στις πολικές περιοχές του. «Για πρώτη φορά στην ιστορία έχουμε πραγματικές γνώσεις για τον Ερμή, οι οποίες μας αποκαλύπτουν έναν εντυπωσιακό κόσμο που συγκαταλέγεται στο πολυποίκιλο ηλιακό σύστημα», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Τζον Γκράνσφιλντ, διευθυντής των επιστημονικών αποστολών της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Τώρα, όμως, έχει έρθει η ώρα ώστε οι υπεύθυνοι της αποστολής του MESSENGER να δρομολογήσουν την «αυτοκτονία» του. Αν και το αρχικό χρονοδιάγραμμα προέβλεπε πως το σκάφος θα παρέμενε σε τροχιά γύρω από τον Ερμή, η NASA κατάφερε να διπλασιάσει τη διάρκεια της συγκεκριμένης φάσης, βρίσκοντας διάφορους τρόπους για να μειώσει την κατανάλωση των κινητήρων του. Ωστόσο, το διαστημόπλοιο έχει πλέον ξεμείνει εντελώς από καύσιμα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι η πρώτη φορά που ένα μη επανδρωμένο σκάφος συνετρίβη εσκεμμένα σε κάποιον διαστημικό βράχο στο ηλιακό σύστημα. Εξάλλου, τέτοιες προσκρούσεις έδωσαν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να απαντήσουν σε σημαντικά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα στο κατά πόσο υπάρχει νερό στο υπέδαφος της Σελήνης. Για να το ελέγξει, η NASA πραγματοποίησε το 2009 την αποστολή LCROSS, στέλνοντας στον δορυφόρο της Γης ένα πύραυλο, ο οποίος έπεσε με ορμή πάνω στον κρατήρα Cabeus. Τα θραύσματα που προκάλεσε η πρόσκρουση εκτινάχθηκαν από την επιφάνεια της Σελήνης, δίνοντας τη δυνατότητα σε ένα δεύτερο διαστημόπλοιο να μελετήσει τη σύστασή τους και έτσι να επιβεβαιώσει την ύπαρξη νερού. Παρόμοια λογική είχε και η αποστολή Deep Impact της NASA, αυτή τη φορά όμως για τη μελέτη του κομήτη Tempel 1. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το διαστημόπλοιο απελευθέρωσε ένα βλήμα με τροχιά σύγκρουσης με τον κομήτη – ακόμη και τρία δευτερόλεπτα πριν από την πρόσκρουση, το βλήμα συνέχιζε να φωτογραφίζει τον κομήτη, παρέχοντας στους επιστήμονες εικόνες που επιβεβαίωσαν την ύπαρξη μεγάλων κρατήρων. Το σκάφος ανέλυσε επίσης το υλικό που αποκολλήθηκε από τη βίαιη σύγκρουση, μελετώντας με αυτό τον τρόπο για πρώτη φορά την εσωτερική γεωολογική σύσταση ενός κομήτη. Όπως και στο Messenger, άλλες φορές η συντριβή προκρίνεται ως λύση για το «τέλος» ενός διαστημοπλοίου, όταν πια έχουν στερέψει τα καύσιμά του. Ο λόγος είναι η εξοικονόμηση χώρου και βάρους στο διαστημόπλοιο, ώστε να μπορέσει να μεταφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα επιστημονικά όργανα. «Ένα σκάφος που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από κάποιον πλανήτη, όπως το MESSENGER στον Ερμή, θα χρειαζόταν αρκετά περισσότερα καύσιμα για να συνεχίσει το ταξίδι του στο διάστημα. Έτσι, αυτή η επιπλέον ποσότητα καυσίμων “θυσιάζεται” προς όφελος του επιστημονικού εξοπλισμού», σημειώνει στο CBS o Σεθ Σόστακ, από το Ινστιτούτο Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) στην Καλιφόρνια. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις η εσκεμμένη συντριβή εξασφαλίζει πως το σκάφος δεν θα καταλήξει σε κάποιο άλλο ουράνιο σώμα, για το οποίο υπάρχουν υποψίες πως «φιλοξενεί» ζωή και επομένως το διαστημόπλοιο είναι πιθανό να επιμολύνει με βιολογικό υλικό από τη Γη. «Ενδεικτικό παράδειγμα το Galileo, το οποίο τέθηκε σε τροχιά σύγκρουσης με τον Δία, ώστε να εξασφαλισθεί πως δεν θα συντριβεί στην Ευρώπη, τον μεγάλο δορυφόρο του Δία στον οποίο ίσως υπάρχουν απλοί μικροοργανισμοί κάτω από την παγωμένη επιφάνειά του», προσθέτει ο Σόστακ. Για τον ίδιο λόγο το Cassini θα ολοκληρώσει την αποστολή του το 2017, πέφτοντας πάνω στον πλανήτη για να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανότητα να βρεθεί στην επιφάνεια των δορυφόρων του. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/946503/diastimoploia-pou-sunetribisan-se-ourania-somata-gia-na-autoktonisoun

Πάγος αζώτου φαίνεται να καλύπτει έναν από τους πόλους του Πλούτωνα. O Πλούτωνας, μια μικρή κουκκίδα ακόμα και στα μάτια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, αρχίζει να αποκαλύπτεται καθώς το New Horizons πλησιάζει. Μια φωτεινή περιοχή που μόλις διακρίνεται στον ορατό πόλο του πλανήτη νάνου είναι πιθανώς ένα κάλυμμα από παγωμένο άζωτο, εκτιμούν οι ερευνητές της NASA. Οι εικόνες ελήφθησαν στις αρχές και τα μέσα Απριλίου με το τηλεσκόπιο Lorri του σκάφους από απόσταση 113 εκατομμυρίων χιλιομέτρων -κάτι λιγότερο από την απόσταση Γης-Ήλιου. «Καθώς πλησιάζουμε τον Πλούτωνα αρχίζουμε να βλέπουμε ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά όπως μια φωτεινή περιοχή κοντά στον ορατό πόλο» λέει ο Τζον Γκράνσφελντ, αναπληρωτής διευθυντής στη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA. Προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι ο Πλούτωνας διαθέτει μια αραιή ατμόσφαιρα αποτελούμενη κυρίως από άζωτο. Οι πλανητολόγοι υποψιάζονται ότι, καθώς ο πλανήτης νάνος κινείται στην αργή τροχιά του γύρω από τον Ήλιο, οι εναλλαγές των εποχών οδηγούν στη στερεοποίηση του αζώτου και την επικάθισή του στο έδαφος. Στις ίδιες εικόνες διακρίνεται ο Χάροντας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα, ωστόσο ο χρόνος έκθεσης για τη λήψη των εικόνων ήταν υπερβολικά μικρός για να αναδείξει τα τέσσερα μικρότερα φεγγάρια του παγωμένου κόσμου. Στις 14 Ιουλίου, όταν το New Horizons περάσει από τον Πλούτωνα σε ελάχιστη απόσταση 10.000 χιλιομέτρων, θα μεταδώσει εικόνες της επιφάνειας με ανάλυση περίπου 100 μέτρων ανά εικονοστοιχείο. Θα είναι η πρώτη και τελευταία ευκαιρία -το New Horizons, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2006, είναι το ταχύτερο σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ στο βαθύ Διάστημα, και πλησιάζει τώρα τον στόχο του με ταχύτητα 13 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Δεν υπάρχει τρόπος να επιβραδύνει, και θα προσπεράσει τον Πλούτωνα για πάντα. Ο επόμενος στόχος της αποστολής δεν έχει ακόμα καθοριστεί. Θα είναι όμως ένα παγωμένο σώμα στη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, η οποία εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και περιέχει μυριάδες σώματα από βράχο και πάγο. Μέχρι το 2006, ο Πλούτωνας θεωρούνταν ο ένατος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Αυτό άλλαξε όταν η Διεθνή Ένωση Αστρονομίας υποβίβασε το σώμα στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων, στην οποία ανήκουν ακόμα τέσσερα σώματα: Δήμητρα, Έριδα, Χαουμέα και Μακεμάκε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231404163

Βλάβη στο"PROGRESS Μ-27Μ" που θα ανεφοδίαζε τον ΔΔΣ. Άγνωστο παραμένει αν το μη επανδρωμένο ρωσικό σκάφος Progress που εκτοξεύτηκε το πρωί της Τρίτης θα καταφέρει τελικά να συνδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για την παράδοση προμηθειών. Λόγω βλάβης που εμφανίστηκε λίγο μετά την εκτόξευση, η πρόσδεση του ρομποτικού φορτηγού αναβλήθηκε για τουλάχιστον 48 ώρες. Το σκάφος Progress Μ-27Μ εκτοξεύτηκε με πύραυλο Soyuz από το κοσμοδρόμιο που νοικιάζει η Ρωσία στο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν και προγραμματιζόταν να φτάσει στον ISS έξι ώρες αργότερα, γύρω στις 16.00 ώρα Ελλάδας. Όλα κύλησαν ομαλά μέχρι που το σκάφος αποσυνδέθηκε από τον πυραυλοφορέα. Οι ηλιακοί συλλέκτες του Progress αναπτύχθηκαν κανονικά, δεν συνέβη όμως το ίδιο με ορισμένες κεραίες πλοήγησης που κατευθύνουν τη σύνδεση του σκάφους με τον σταθμό. Σύμφωνα με το Associated Press, ρωσικά μέσα μεταδίδουν ακόμα ότι το Progress δεν κατάφερε να ανέβει στην προκαθορισμένη τροχιά του. Αναφορές υπάρχουν επίσης για προβλήματα στις επικοινωνίες. Λόγω της βλάβης, το Κέντρο Ελέγχου της αποστολής έξω από τη Μόσχα αποφάσισε να αλλάξει το δρομολόγιο του Progress και να παρατείνει το ταξίδι κατά δύο ήμερες ή κατά 32 πλήρεις περιφορές γύρω από τη Γη. Το διαστημικό μεταγωγικό μεταφέρει περισσότερους από 2,5 τόνους εξοπλισμού και προμηθειών για το εξαμελές πλήρωμα του πολυεθνικού εργαστηρίου. Μεταφέρει επίσης ένα αντίγραφο της Σημαίας της Νίκης, την οποία ύψωσαν οι σοβιετικοί στρατιώτες πάνω στο Ράιχσταντ του Βερολίνου μετά τη νίκη τους το 1945. Το ρωσικό Progress είναι ένα από τα τέσσερα μη επανδρωμένα σκάφη που μεταφέρουν φορτία στον ISS. Τα υπόλοιπα είναι τα ιαπωνικά ATV Η-ΙΙ, το Dragon της αμερικανικής εταιρείας SpaceX και το Cygnus της Orbital Sciences. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=698965 Στα σκαριά σκάφανδρο διάσωσης αστροναυτών. Μια μοναδική συσκευή για τη διάσωση των αστροναυτών που πραγματοποιούν διαστημικούς περιπάτους, κατάφεραν να δημιουργήσουν Ρώσοι επιστήμονες. Αυτή η συσκευή είναι συμπλήρωμα για το σκάφανδρο, το οποίο είναι σε θέση να επιστρέψει ανεξάρτητα αστροναύτες στο πλοίο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αυτό δήλωσε στα ΜΜΕ ο Σεργκέι Ποζντνιακόφ, ο οποίος ηγείται σήμερα του γραφείού σχεδιασμού, που έχει αναπτύξει το σκάφανδρο διάσωσης. Ο επιστήμονας στη δήλωσή του ανέφερε το παράδειγμα από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, στην οποία ο αστροναύτης πετάει στο ανοιχτό διάστημα. Για λίγα δευτερόλεπτα έπρεπε να βρει μια διέξοδο, αλλά ήταν αδύνατο. Αυτή η ιστορία έχει εμπνεύσει τους Ρώσους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα σκάφανδρο διάσωσης. Με ένα τέτοιο σκάφανδρο, ο αστροναύτης χρειάζεται να πατήσει μόνο το κατάλληλο κουμπί για να τον φέρει το σκάφανδρο πίσω στο πλοίο. Τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει μία συσκευή, η οποία έχει εμφάνιση ενός κανονικού σακιδιού. Η συσκευή είναι εξοπλισμένη με 16 μικροεπεξεργαστές και έναν πίνακα ελέγχου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τον επόμενο μήνα το σκάφανδρο θα οδηγηθεί για δοκιμές. http://gr.rbth.com/news/2015/04/28/sta_skaria_skafandro_diasosi_astronayton_36847.html Στρέβλωση της φυσαλίδας του χωροχρόνου. Οι επιστήμονες ερευνουν επειδή η NASA μπορεί να έχει τυχαία ανακαλύψει ένα στρεβλό πεδίο, μια λεωφόρο στην οποία τα διαστημόπλοια μπορούν να ταξιδέψουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός - κάτι που, μέχρι σήμερα, υπήρχε μόνο στην επιστημονική φαντασία. Στη δεκαετία του 1990, ο φυσικός Μιγκέλ Alcubierre πρότεινε την ιδέα ενός κύματος που θα μπορούσε να προκαλέσει συστολή στο χώρο μπροστά από ένα διαστημόπλοιο, ενώ ο χώρος πίσω από αυτό να επεκτείνεται. Αυτή η παραμόρφωση θα δημιουργούσε μια φυσαλίδα στρέβλωσης, στην οποία ένα πλοίο θα ταξίδευε, ενώ το ίδιο θα παρέμενε στάσιμο. Η τεράστια ποσότητα ενέργειας που απαιτείτο όμως έκανε αδύνατο να γίνει το όνειρο του Alcubierre πραγματικότητα. Με βάση τις θεωρίες του προκατόχου του, ο Harold "Sonny" White του Johnson Space Center της NASA έκανε αλλαγές που θα μειώσουν σημαντικά τις ενεργειακές ανάγκες. Εν τω μεταξύ, στο εργαστήριο, η NASA και άλλα διαστημικά προγράμματα πειραματίζονταν με την EmDrive, μια μηχανή ώθησης που θα είναι σε θέση να κινηθεί στο χώρο, χωρίς την ανάγκη για καύσιμα. Σύμφωνα με δημοσιεύσεις στο NASASpaceFlight.com, μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στη μηχανική πλευρά των ειδήσεων του διαστήματος, όταν δέσμες λέιζερ εκτοξεύθηκαν μέσω του θαλάμου συντονισμού της EmDrive, ορισμένες από τις δέσμες φάνηκαν να ταξιδεύουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Αν αυτό είναι αλήθεια, αυτό θα σήμαινε ότι η EmDrive παράγει ένα στρεβλό πεδίο ή φούσκα. Το «Μυστηριώδεις Σύμπαν» εντόπισε το ακόλουθο σχόλιο από ένα φόρουμ μετά τις δοκιμές: "Αυτή είναι η μεγάλη έκπληξη. Αυτή η υπογραφή (το σχέδιο παρέμβασης) στο EmDrive μοιάζει ακριβώς σαν μια στρεβλωμένη φούσκα. Και τα μαθηματικά πίσω από τη στρεβλωμένη φούσκα ταιριάζουν προφανώς στο σχέδιο παρέμβασης που βρέθηκε στο EmDrive. " Τι περισσότερο, από το ότι η ανακάλυψη ήταν τυχαία, καθώς αυτό το σχόλιο επισημαίνει: "Φαίνεται να είχαν μια τυχαία σύνδεση. Αναρωτιούνταν από πού θα μπορούσε να προέρχεται αυτή η «ώθηση». Ένας επιστήμονας πρότεινε ότι ίσως είναι μια στρέβλωση της φυσαλίδας του χωροχρόνου, η οποία προκαλεί την ώθηση." Για να αποδείξουν ότι η επίδραση της στρέβλωσης δεν προκλήθηκε από την ατμοσφαιρική θέρμανση, οι επιστήμονες θα πρέπει να επαναλάβουν τη δοκιμή στο κενό. Εάν επιτύχουν τα ίδια αποτελέσματα, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η EmDrive παράγει ένα πεδίο στρέβλωσης, το οποίο θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας κίνησης μέσω στρέβλωσης. http://www.prisonplanet.gr/sci-tech/85525-μήπως-η-nasa-έφτιαξε-κατά-λάθος-ένα-πεδίο-στρέβλωσης Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=270 18/12/2009-Σελ.19

Ζούμε σε ένα ολόγραμμα; Διεθνής ομάδα ερευνητών υποστηρίζει ότι είναι πιθανό το Σύμπαν να είναι ένα ολόγραμμα. Οτι είναι μια τρισδιάστατη «προβολή» ενός κόσμου δύο διαστάσεων. Στη δεκαετία του 1980 ορισμένοι επιστήμονες άρχισαν να ασχολούνται με μια νέα επαναστατική ιδέα που έκανε εκείνη την περίοδο την εμφάνισή της. Διατυπώθηκε η θεωρία ότι είναι πιθανό ο τρισδιάστατος κόσμος στον οποίο ζούμε να είναι στην πραγματικότητα ένα ολόγραμμα, ένα είδωλο της πραγματικότητας κωδικοποιημένο πάνω σε μια μακρινή δισδιάστατη επιφάνεια. Ο φυσικός Χουάν Μαλντασένα το 1997 παρουσίασε κάποιες εξισώσεις σύμφωνα με τις οποίες η πιθανότητα το Σύμπαν να είναι ένα ολόγραμμα ήταν μεγάλες. Ωστόσο οι εξισώσεις του ίσχυαν μόνο σε «εξωτικά» μοντέλα χώρου, τα οποία συγκρούονταν με τις κυρίαρχες θεωρίες για το Σύμπαν. Πάντως, η επιστημονική κοινότητα βρήκε αρκετά ενδιαφέρουσα τη θεωρία του ολογραφικού σύμπαντος και οι έρευνες συνεχίστηκαν με πιο σημαντικά τα πειράματα που έγιναν στο διάσημο εργαστήριο Fermilab στις ΗΠΑ. Επιστήμονες από την Αυστρία, την Ινδία και την Ιαπωνία, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Γκρούμιλερ του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Βιέννης πιστεύουν ότι, από μαθηματική άποψη, το Σύμπαν μπορεί να εξηγηθεί με μόνο δύο διαστάσεις, συνεπώς δεν είναι κατ' ανάγκη τρισδιάστατο, όπως μαρτυρούν οι αισθήσεις μας. Ετσι είναι πιθανό να αποτελεί τελικά ένα ολόγραμμα. Οι ερευνητές φρόντισαν πάντως να διευκρινίσουν ότι «δεν υπάρχουν ακόμη αποδείξεις πως ζούμε μέσα σε ένα ολόγραμμα». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ύπαρξη λιγότερων διαστάσεων στο Σύμπαν δεν είναι μόνο ένα μαθηματικό «τρυκ», αλλά πιθανώς ένα θεμελιώδες γνώρισμα του ίδιου του χώρου. Μία δισδιάστατη επιφάνεια μπορεί να περιέχει όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για ένα τρισδιάστατο αντικείμενο. Αυτό συμβαίνει στο τσιπάκι ασφαλείας μιας πιστωτικής κάρτας. Έτσι, ένα σύμπαν δύο διαστάσεων μπορεί να «προβάλλεται» σε τρεις διαστάσεις. Με άλλα λόγια, το σύμπαν (μας) μπορεί να είναι επίπεδο, αλλά στα μάτια μας να αποκτά μια ακόμη διάσταση. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Physical Review Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=698851

Ο πιο λεπτομερής χάρτης του σύμπαντος. Πολύτιμη βοήθεια για την καλύτερη κατανόηση της κατανομής της ύλης στο διάστημα, αλλά και της συμπεριφοράς της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, αναμένεται να δώσει στους επιστήμονες ο χάρτης που δημιούργησαν αστροφυσικοί από το πανεπιστήμιο του Βατερλό στον Καναδά και το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Κι αυτό γιατί στον συγκεκριμένο τρισδιάστατο χάρτη απεικονίζονται με τη μεγαλύτερη έως σήμερα λεπτομέρεια οι θέσεις των γαλαξιών στη «γειτονιά» μας στο σύμπαν, σε μία απόσταση μέχρι και 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη. «Η κατανομή των γαλαξιών δεν είναι ομοιόμορφη και δεν ακολουθεί κάποιο μοτίβο. Κάτι που περιμέναμε, από τη στιγμή που αυτές οι δομές μεγάλης κλίμακας προέκυψαν από κβαντικές διακυμάνσεις στο πρώιμο σύμπαν», αναφέρει στο δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου το Βατερλό ο Μάικ Χάντσον, καθηγητής στο ίδρυμα και ένας από τους δημιουργούς του χάρτη. Η ερευνητική δουλειά των αστρονόμων δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society», ενός από τα εγκυρότερα διεθνώς επιστημονικά περιοδικά αστρονομίας και αστροφυσικής. Τα σχήματα που είναι χρωματισμένα με λευκό και ανοικτό γαλάζιο αντιπροσωπεύουν περιοχές με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις γαλαξιών. Η κόκκινη περιοχή είναι το υπερσμήνος Shapley, η μεγαλύτερη συγκέντρωση γαλαξιών στο κοντινό μας σύμπαν. Οι ανεξερεύνητες περιοχές αποδίδονται με πιο σκούρο μπλε χρώμα. Γνωρίζοντας τη θέση και την κίνηση της ύλης στο αχανές διάστημα, οι αστροφυσικοί απέκτησαν ένα σημαντικό εργαλείο για να προβλέψουν την εξέλιξη της συμπαντικής διαστολής, όπως επίσης και πού υπάρχει σκοτεινή ύλη και με ποιον τρόπο αυτή δρα. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πως οι γαλαξίες κινούνται με διαφορετική ταχύτητα, λόγω των βαρυτικών επιδράσεων των κοσμικών δομών στην ταχύτητα της συμπαντικής διαστολής. Η διαταραχή αυτή ονομάζεται σχετική ταχύτητα, έχοντας ως συνέπεια ο γειτονικός μας γαλαξίας της Ανδρομέδας να διανύει 2 εκατομμύρια χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Τη στιγμή που παλιότερα μοντέλα δεν λάμβαναν πλήρως υπόψη τους αυτό το φαινόμενο, η επιστημονική ομάδα που δημιούργησε τον χάρτη ήθελε να ανακαλύψει ποιες δομές είναι υπεύθυνες για τις σχετικές ταχύτητες. Αυτές οι διαταραχές είναι εξαιρετικά χρήσιμες για τον προσδιορισμό της κατανομής τόσο της συμβατικής όσο και της σκοτεινής ύλης σε μεγάλες κλίμακες. Η σκοτεινή ύλη αντιπροσωπεύει το 84,5% της συνολικής ύλης του σύμπαντος, ενώ όσον αφορά τις ιδιότητές της, το μόνο που γνωρίζουν με βεβαιότητα οι επιστήμονες είναι πως δεν ανακλά ούτε απορροφά ακτινοβολία, με συνέπεια να μην μπορούν να την ανιχνεύσουν ή να τη μετρήσουν. Η ύπαρξη και ο τρόπος δράσης της προκύπτει μόνο από τον τρόπο που με τη βαρύτητά της επιδρά στη συμβατική ύλη και το φως. «Η καλύτερη κατανόηση της σκοτεινής ύλης έχει κεντρικό ρόλο στην κατανόηση της διαδικασίας σχηματισμού των γαλαξιών και των δομών στις οποίες αυτοί ανήκουν, όπως τα σμήνη και τα υπερσμήνη», σημειώνει ο Χάντσον. Το επόμενο βήμα για τους επιστήμονες θα είναι να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τον χάρτη, αξιοποιώντας πιο αναλυτικά στοιχεία για τις σχετικές κινήσεις των γαλαξιών. Γι αυτό τον σκοπό θα συνεργασθούν με ερευνητές από την Αυστραλία. http://www.naftemporiki.gr/story/945925/o-pio-leptomeris-xartis-tou-sumpantos

Διαστημικό σκάφος θεωρήθηκε νέο φεγγάρι της Γης. Για περισσότερες από δέκα ώρες την Δευτέρα 26 Απριλίου, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι η Γη είχε έναν ακόμα φυσικό δορυφόρο. Τελικά, όμως, αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο. Το απατηλό φεγγάρι εντοπίστηκε από το Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών της Διεθνούς Ένωσης Αστρονομίας, στη Μασαχουσέτη, το οποίο παρακολουθεί τους αστεροειδείς που πλησιάζουν τον πλανήτη. Το πρωί της Δευτέρας το κέντρο δημοσίευσε την περιγραφή του αστεροειδή 2015 HP116, ο οποίος εντοπίστηκε από τηλεσκόπιο στη Χαβάη να να περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η αρχική ανάλυση υπέδειξε ότι ο «βράχος» θα παρέμενε σε γεωκεντρική τροχιά από τον Οκτώβριο του 2014 έως τον Μάρτιο του 2019 -θα ήταν επομένως ένας από τους αστεροειδείς που μετατρέπονται σε παροδικούς φυσικούς δορυφόρους. Τέτοια αντικείμενα είναι γνωστό ότι υπάρχουν, και οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι ο αριθμός τους μπορεί να φτάνει τις εκατοντάδες. «Αυτά τα αντικείμενα όντως υπάρχουν, δυστυχώς όμως [το 2015 HP116] δεν είναι ένα από αυτά» λέει στο περιοδικό New Scientist ο Γκάρεθ Ουίλιαμς, ο ερευνητής που έκανε τη γκάφα. Τελικά το υποτιθέμενο φεγγάρι αποδείχθηκε πως ήταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, μια φιλόδοξη αποστολή που χαρτογραφεί ένα εκατομμύριο άστρα του Γαλαξία. Δεκατρείς ώρες μετά την αρχική ανακοίνωση, το Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών την ανακάλεσε. Πάντως το ατυχές περιστατικό δεν ήταν το πρώτο. Το 2007, το Κέντρο προειδοποίησε ότι το διαστημικό αντικείμενο 2007 VN 84 θα περνούσε ξυστά από τη Γη. Τελικά αποδείχθηκε πως ήταν το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta, το οποίο περνούσε από τη Γη για να αυξήσει ταχύτητα και να φτάσει τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231403536

Ουράνια πυροτεχνήματα γιορτάζουν την 25η επέτειο του Hubble. Αυτός ο λαμπερός πίνακας των νεαρών άστρων που εκρήγνυνται σε ζωή σε μια δραματική εκδήλωση με πυροτεχνήματα κυκλοφόρησε στις 23 Απριλίου για να γιορτάσει τα 25 απίστευτα χρόνια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το Hubble της σύμπραξης NASA / ESA εκτοξεύθηκε σε τροχιά από το Space Shuttle, στις 24 Απριλίου 1990. Ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο του είδους του, και έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, παρέχοντας για ένα τέταρτο του αιώνα ανακαλύψεις, εκπληκτικές εικόνες και εξαιρετική επιστήμη. Η επετειακή εικόνα είναι γεμάτη με ασημί επετειακά πυροτεχνήματα, παρουσιάζοντας ένα γιγάντιο νεαρό αστρικό σμήνος γνωστό ως Westerlund 2, που λαμπυρίζει με το φως των περίπου 3000 αστεριών. Το σμήνος βρίσκεται στο παραγωγικό αστρικό βρεφοκομείο που ονομάζεται Gum 29, περίπου 20 000 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Carina. Το αστρικό βρεφοκομείο είναι δύσκολο να παρατηρηθεί επειδή περιβάλλεται από σκόνη, αλλά συνδυάζοντας εικόνες από την προηγμένη κάμερα του Hubble Advanced Camera for Surveys στο ορατό και την κάμερα Wide Field Camera 3 στο εγγύς υπέρυθρα μήκη κύματος, οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να κοιτάξουν μέσα από το σκονισμένο πέπλο και να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα του σμήνους. Η οξεία όραση του Hubble επιλύει την πυκνή συγκέντρωση άστρων στο κεντρικό σμήνος το οποίο μετρά μόνο περίπου 10 έτη φωτός. Το γιγάντιο σμήνος αστεριών είναι μόνο περίπου δύο εκατομμυρίων ετών, αλλά περιέχει μερικές από τα πιο λαμπρά, πιο ζεστά και πιο ογκώδη αστέρια που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί. Μερικά από αυτές σκάλισαν βαθιές κοιλότητες στο περιβάλλον υλικό μέσω του έντονου υπεριώδους φωτός τους και των υψηλής ταχύτητας φορτισμένων σωματιδίων που περιέχονται στους αστρικούς ανέμους τους. Αυτά χάραξαν το νέφος αερίου υδρογόνου που περιβάλει το σμήνος, στο οποίο γεννήθηκαν τα αστέρια, με αποτέλεσμα ένα φαντασμαγορικό τοπίο με πυλώνες, κορυφογραμμές και κοιλάδες. Οι πυλώνες, που αποτελούνται από πυκνό αέριο και σκόνη, αντιστέκονται στη διάβρωση από την άγρια ακτινοβολία και τους ισχυρούς ανέμους. Αυτοί οι μονόλιθοι αερίου είναι μερικά έτη φωτός ψηλοί και δείχνουν προς το κεντρικό σμήνος. Κι άλλες πυκνές περιοχές περιβάλλουν τους πυλώνες, συμπεριλαμβανομένων των σκοτεινών ινών σκόνης και αερίου. Εκτός από τη σμίλευση του αερίου περιβάλλοντος, τα λαμπρά αστέρια μπορεί επίσης να βοηθήσουν στη δημιουργία της επόμενης γενιάς απογόνων. Όταν οι αστρικοί άνεμοι πλήττουν πυκνά τοιχώματα φυσικού αερίου, δημιουργούν κλυδωνισμούς, οι οποίοι μπορεί να δημιουργήσουν ένα νέο κύμα γέννησης αστέρων κατά μήκος του τοιχώματος της κοιλότητας. Πολλές από τις κόκκινες κουκκίδες που είναι διάσπαρτες σε όλο το τοπίο είναι πρόσφατα σχηματισμένα αστέρια που είναι ακόμη τυλιγμένα στα κουκούλια τους από αέριο και σκόνη. Αυτά τα αστρικά έμβρυα δεν έχουν ακόμα αναφλέξει το υδρογόνο στον πυρήνα τους ώστε να λάμψουν ως αστέρια. Ωστόσο, η εγγύς υπέρυθρη όραση του Hubble επιτρέπει στους αστρονόμους να προσδιορίσουν αυτά τα νεογνά. Εν τω μεταξύ, τα λαμπρά μπλε αστέρια που φαίνονται σε όλη την εικόνα είναι ως επί το πλείστον στο προσκήνιο. Αυτή η εικόνα είναι μια απόδειξη για την δύναμη της παρατήρησης του Hubble και δείχνει ότι, ακόμη και με 25 χρόνια λειτουργίας στο ενεργητικό του, η ιστορία του είναι κάθε άλλο παρά τελειωμένη. Το Hubble έχει θέσει τη βάση για το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Space Telescope - προγραμματισμένο για εκτόξευση το 2018 - αλλά δεν θα αντικατασταθεί άμεσα από το εν λόγω παρατηρητήριο επόμενης γενιάς, αλλά θα εργάζεται παράλληλα με αυτό. Τώρα, 25 χρόνια μετά την εκτόξευση, είναι η ώρα να γιορτάσουμε τις μελλοντικές δυνατότητες του Hubble καθώς και την αξιοσημείωτη ιστορία του. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oyrhania_pyrotechnhemata_giorthazoyn_ten_25e_epheteio_toy_Hubble

Το φεγγάρι του Κρόνου που μοιάζει με σφουγγάρι. Το αντικείμενο αυτής της εικόνας μοιάζει εκπληκτικά με ένα πορώδες θαλάσσιο σφουγγάρι, που επιπλέει στο κατάμαυρο περιβάλλον της βαθιάς θάλασσας. Πράγματι, το κρύο, εχθρικό και μοναχικό περιβάλλον των βαθέων υδάτων δεν είναι πολύ μακριά από το βαθύ διάστημα, το πραγματικό περιβάλλον αυτής της εικόνας στην οποία ένα από τα εξωτερικά φεγγάρια του Κρόνου, ο Υπερίων, μπορεί φανεί σε απίστευτη λεπτομέρεια. Αυτή η εικόνα λήφθηκε από το Cassini, όταν το διαστημικό σκάφος πραγματοποίησε flyby (κοντινή διέλευση) στο μικρό φεγγάρι στις 26 Σεπτεμβρίου 2005. Κατά τη διάρκεια της flyby, το Cassini πήρε περισσότερο από ό, τι περιμέναμε καθώς ο Υπερίων εξαπέλυσε μια έκρηξη φορτισμένων σωματιδίων προς το διαστημικό σκάφος, δίνοντας ένα τεράστιο ηλεκτρικό σοκ των 200-volt. Φαίνεται ότι η επιφάνεια του Υπερίωνος γίνεται ηλεκτροστατικά φορτισμένη καθώς λούζεται από φορτισμένα σωματίδια - τόσο εκείνα που συνεχώς ρέουν στο διάστημα από τον Ήλιο όσο και τα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη που φιλοξενεί το φεγγάρι, τον Κρόνο. Ενώ οι αστρονόμοι περίμεναν πως πολλά σώματα σε όλο το Ηλιακό Σύστημα είναι φορτισμένα, τα δεδομένα από την flyby του Cassini αντιπροσωπεύουν την πρώτη έως σήμερα εμπειρία ενός φορτισμένου φυσικού αντικειμένου στο διάστημα εκτός από το δικό μας φεγγάρι. Το σχήμα του Υπερίωνος μοιάζει λίγο με πατάτα και, με διαστάσεις 410 x 260 x 220 χιλιόμετρα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα που είναι γνωστό ότι είναι τόσο ακανόνιστα. Η παράξενη, σχεδόν «αφρώδης» εμφάνιση, μπορεί να αποδοθεί στο ότι έχει πολύ χαμηλή πυκνότητα για το μέγεθός του. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων ολόκληρο το φεγγάρι είναι πορώδες, σαν σφουγγάρι, με καλοδιατηρημένους κρατήρες όλων των σχημάτων και μεγεθών που συσκευάζονται μαζί σε όλη την επιφάνειά του. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η σελήνη αποτελείται κυρίως από πάγο νερού με μικρές ποσότητες βράχου. Οι εικόνες που λήφθηκαν χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες, φίλτρα πράσινης και υπεριώδους ακτινοβολίας ενώθηκαν για να δημιουργήσουν αυτή την άποψη. Η φυσική ερυθρότητα της επιφάνειας του Υπερίων μετριάστηκε σε αυτή την ψευδοχρωματισμένη εικόνα για να ενισχύσει την προβολή των χαρακτηριστικών της επιφάνειας του φεγγαριού. Το Cassini ήταν περίπου 62 000 χλμ από τον Υπερίωνα, όταν λήφθηκε η εικόνα, και η κλίμακα της εικόνας είναι 362 μέτρα ανά εικονοστοιχείο (pixel). Η αποστολή Cassini-Huygens είναι ένα πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ της NASA, ESA και της Ιταλικής διαστημικής υπηρεσίας ASI. Αυτή η εικόνα που είχε δημοσιευτεί προηγουμένως στο αρχείο εικόνων JPL photojournal το Σεπτέμβριο του 2005. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_phegghari_toy_Krhonoy_poy_moihazei_me_sphoygghari

"PROGRESS Μ-27Μ" Εγινε η εκτόξευση του «Σογιούζ-2.1a" για τη μεταφορα του οχήματος (THC) «Πρόοδος M-27M» απο την 31 θέση του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ στις 10:09:50 MSK. Συνολικά θα παραδόθουν φορτία 2359 kg, συμπεριλαμβανομένων των 1395 kg ξηρού φορτίου, καυσίμων 494 κιλά, 420 κιλά νερό και 50 κιλά τα συμπιεσμένα αέρια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της βαλλιστικής θα φτασει στο χώρο υποδοχής (CO) "Pierce" ISS στις 16:07 MSK. Το φορτηγό πλοίο "Progress M-27M" ήταν το δεύτερο πλοίο μεταφοράς, που ξεκίνησε από έναν πύραυλο «Σογιούζ-2.1α." http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-28.html ESA Euronews: Δορυφόροι αποκαλύπτουν τα μυστικά των ωκεανών. Kαλώς ήλθατε στην εκπομπή Space. Βρισκόμαστε στο καταστρώματα του ερευνητικού σκάφους Plymouth Quest. Εδώ στην Μάγχη θα δούμε πώς οι δορυφόροι χρησιμοποιούν τις μετρήσεις που γίνονται στην επιφάνεια της θάλασσας, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τους ωκεανούς. Ας ρίξουμε όμως πρώτα μία ματιά σε μερικές άλλες ειδήσεις που αφορούν το διάστημα. Tο Curiosity εντόπισε στοιχεία που δείχνουν ότι υπάρχει αρμυρό νερό στο έδαφος του ’ρη. Εντούτοις, ο κόκκινος πλανήτης εξακολουθεί προς το παρόν να θεωρείται "εχθρικός" για κάθε μορφή ζωής. Οι επιστήμονες της Rosetta δήλωσαν πως το Philae δεν έχει εντοπίσει στοιχεία μαγνητικών πεδίων στο κομήτη 67Ρ. Ένα στοιχείο που καταρρίπτει πολλούς μύθους. Η Αμερικανική εταιρεία διαστήματος ULA αποκάλυψε τα σχέδια της για την κατασκευή πυραύλων Vulcan. Θα χρησιμοποιεί Αμερικάνικους κινητήρες και όχι Ρωσικούς, όπως γινόταν στις προηγούμενες αποστολές. Επιστρέφουμε στο βασικό μας θέμα. Οι ωκεανοί καλύπτουν το 70% της επιφάνειας της γης. Πόσα όμως γνωρίζουμε για αυτούς; Το Πλίμουθ ένα από τα ιστορικότερα λιμάνια της Αγγλίας, είναι ένα μέρος από το οποίο χιλιάδες ναύτες και στρατιώτες ξεκινούσαν τα ταξίδια τους . Σήμερα δεν έχει αλλάξει πολύ καθώς μία ομάδα από το Εργαστήριο Θαλασσίων Ερευνών του Πλίμουθ, κατευθύνεται στον ερευνητικό σταθμό, που έχει στηθεί στο Κανάλι της Μάγχης, O ωκεανολόγος Τζέιμς Φισγουικ μας εξηγεί: "Σήμερα θα προσπαθήσουμε να συλλέξουμε δείγματα νερού και να χρησιμοποιήσουμε μερικούς ηλεκτρονικούς αισθητήρες ώστε να μπορέσουμε να μελετήσουμε το οικοσύστημα και να καταγράψουμε σημαντικά για εμάς στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με το νερό, ώστε να τα μεταφέρουμε στο σταθμό." Μεταξύ των επιστημόνων της αποστολής είναι και ο Ισπανός Victor Martinez Vicente, εξειδικευμένος σε θέματα σύγκρισης στοιχείων που συγκεντρώνονται από διαστημικούς δορυφόρους αλλά και την επιφάνεια της θάλασσας. "Συλλέγουμε δείγματα νερού από συγκεκριμένα βάθη, τα τοποθετούμε σε ειδικά φιαλίδια και εν συνεχεία τα πηγαίνουμε στα εργαστήρια" Αυτά τα δείγματα είναι πολύτιμα για τους ωκεανολόγους, καθώς δίνουν σημαντικές πληροφορίες, ώστε να δημιουργήσουμε μία μεγάλη εικόνα για το πως εξελίχθηκαν οι ωκεανοί. Σήμερα, στα δείγματα που έχουμε, θα εξετάσουμε το χρώμα καθώς αυτό δίνει πληροφορίες στους επιστήμονες για το φυτοπλαγκτόν- και τα μικροσκοπικά φύκια που είναι η βάση της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών, τα οποία παράγουν το μισό οξυγόνο στον πλανήτη Γη. Τα αποτελέσματα του Βίκτορ θα χρησιμοποιηθούν συμπληρωματικά, για να βελτιωθεί η ακρίβεια των πληροφοριών από τους δορυφόρους. "Σε αυτό το μικρό φιαλίδιο, συγκεντρώνονται εκατοντάδες χιλιάδες κύτταρα φυτοπλαγκτόν τα οποία μπαίνουν σε διαδικασία φωτοσύνθεσης, όπως κάνουν τα βακτήρια και άλλα σωματίδια. Μπορείς έτσι να τα εντοπίσεις χρησιμοποιώντας εργαστηριακές μεθόδους που καταγράφουν τα κύτταρα. Ένας από τους λόγους που το κάνουμε αυτό είναι για να συσχετίσουμε τα ευρήματα των δορυφόρων με εκείνα από το νερό", προσθέτει ο Βίκτορ. Μέσα στο χρόνο αυτό, ο δορυφόρος της ESA, Sentinel-3, θα συμμετάσχει στο στρατό Earth observers, που βρίσκεται ήδη σε τροχιά. Είναι μέρος του Ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus και εγκαινιάζει μία νέα εποχή στην έρευνα των ωκεανών, προσφέροντας μία τεράστια αλυσίδα πληροφοριών από γρήγορη πολική τροχιά. Γνωρίζαμε εδώ και χρόνια ότι οι ωκεανοί παίζουν καταλυτικό ρόλο στο κλίμα και την διαμόρφωση των κλιματικών συνθηκών. Όμως τώρα, έχοντας υπόψιν τα όσα ξέρουμε από τους δορυφόρους, έχουμε μία ευρύτερη προσέγγιση του τι συμβαίνει. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από το διάστημα, αλλά πάντα υπάρχει η ανάγκη να διασταυρώνουμε τα στοιχεία. Ένα από τα εργαλεία που υπάρχουν στο σκάφος είναι μία νέα συσκευή που αυτόματα μετράει το φως του ήλιου. Αυτή η παράμετρος, το χρώμα του ωκεανού δηλαδή μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά για τον πλανήτη. Συγκεκριμένα μας δείχνει πως οι ωκεανοί προσαρμόζονται στις αλλαγές. Η επανάσταση των δορυφόρων στην ωκεανολογία σημαίνει ότι όλες οι παράμετροι μπορούν να ερευνηθούν, να καταγραφούν και να αποτελέσουν πρότυπο σε παγκόσμια κλίμακα. Οι επιστήμονες καταγράφουν σημάδια αλληλεπίδρασης , μεταξύ του χρώματος του ωκεανού του βάθους και της θερμοκρασίας του. Με τόσες πληροφορίες στην διάθεση των επιστημόνων, από τόσες πολλές πηγές, από την θάλασσα και το διάστημα, αργά αλλά σταθερά έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε τα μυστικά των ωκεανών. Βιντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/04/ESA_Euronews_A_satellite_revolution_in_oceanography http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Doryphhoroi_apokalhuptoyn_ta_mystikha_ton_okeanhon Νέα πτήση για το «μίνι» διαστημικό λεωφορείο X-37B Σε μια τέταρτη αποστολή θα εκτοξευθεί το ρομποτικό διαστημοπλάνο της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, Χ-37Β, μέσα στον επόμενο μήνα. Το X-37B- το οποίο μοιάζει με ένα «μίνι» διαστημικό λεωφορείο θα εκτοξευτεί με πύραυλο Atlas V από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στις 20 Μαΐου. Σημειώνεται ότι το εν λόγω διαστημικό όχημα χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο πέπλο μυστικότητας όσον αφορά στα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις αποστολές του, ενώ κατέχει και ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα (675 ημέρες για το ένα από τα δύο σκάφη του τύπου, στο πλαίσιο της αποστολήςOTV-3). Μετά τις επιτυχείς, όπως χαρακτηρίζονται, πρώτες τρεις αποστολές, το σκάφος περνά στο στάδιο δοκιμών πειραματικών φορτίων τα οποία ωστόσο, όπως και οι δραστηριότητές του, είναι απόρρητα. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, ένας από τους σκοπούς της τέταρτης αποστολής θα είναι η δοκιμή ενός πειραματικού συστήματος προώθησης, καθώς και η μελέτη της αντοχής διαφόρων υλικών σε περιβάλλον διαστήματος. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ διαθέτει δύο X-37B, που έχουν κατασκευαστεί από την Phantom Works της Boeing. Χρησιμοποιούν ηλιακή ενέργεια και έχουν διαστάσεις 8,8 x 2,9 μέτρα, με άνοιγμα φτερών 4,6 μέτρα. Εκτοξεύονται κάθετα με πύραυλο και προσγειώνονται σε αεροδιάδρομο, όπως το διαστημικό λεωφορείο. Δεν έχει γνωστοποιηθεί ακόμα πιο από τα δύο σκάφη θα χρησιμοποιηθεί για την αποστολήλ OTV-4, ούτε το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα παραμείνει στο Διάστημα. Το σκάφος είναι σχεδιασμένο για παραμονή 270 ημερών σε τροχιά, ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και σε πολύ πιο μακροχρόνιες περιόδους. Το πέπλο μυστικότητας που χαρακτηρίζει το πρόγραμμα έχει πυροδοτήσει φημολογία περί δοκιμών του ως πλατφόρμας διαστημικών όπλων, ωστόσο η πολεμική αεροπορία απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς, υποστηρίζοντας ότι οι βασικοί του στόχοι είναι η ανάπτυξη και δοκιμή τεχνολογιών για επαναχρησιμοποιούμενα διαστημόπλοια και η διενέργεια πειραμάτων που θα επιστρέφουν στη Γη. http://physicsgg.me/2015/04/27/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%af%ce%bd%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bb%ce%b5%cf%89/

Κοσμικό τσουνάμι ξυπνά κωματώδεις γαλαξίες. Πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, δύο γιγάντια σμήνη γαλαξιών συγκρούστηκαν και ενώθηκαν εις σάρκα μίαν. Ακόμα και σήμερα, το ωστικό κύμα της σύγκρουσης σαρώνει τους γαλαξίες αυτής της γειτονιάς και προκαλεί τη γέννηση νέων άστρων. Η μελέτη που καταγράφει το φαινόμενο αφορά το γαλαξιακό σμήνος «Λουκάνικο», επισήμως γνωστό ως CIZA J2242.8+5301, μια από τις μεγαλύτερες ομάδες γαλαξιών που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Το φως του χρειάστηκε 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μέχρι τη Γη. Δημιουργήθηκε από συγχώνευση δύο μικρότερων γαλαξιακών σμηνών, τα οποία απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας κατά τη σύγκρουσή τους. Χρησιμοποιώντας μια ποικιλία επίγειων τηλεσκοπίων, διεθνής ερευνητική ομάδα κατάφερε να απαθανατίσει το ωστικό κύμα της σύγκρουσης, το οποίο διαδίδεται μέσα στο αέριο που περιέχει το σμήνος με ταχύτητα 9 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ανά ώρα. Το ταξίδι του κύματος συνεχίζεται εδώ και ένα δισεκατομμύριο χρόνια, αναφέρουν οι ερευνητές στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Οι δύο δημοσιεύσεις τους είναι διαθέσιμες εδώ και εδώ. http://mnras.oxfordjournals.org/content/450/1/646 http://mnras.oxfordjournals.org/content/450/1/630 Το σημαντικό είναι ωστικό κύμα κάνει τους γερασμένους γαλαξίες του σμήνους να λάμπουν σαν νέοι. Ουσιαστικά αναταράσσει το διάχυτο αέριο υδρογόνο του σμήνους, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται σταδιακά πυκνά, ψυχρά σύννεφα. Τα σύννεφα αυτά καταρρέουν τελικά υπό το ίδιο το βάρος τους και σχηματίζουν νέα άστρα. Τα άστρα αυτά είναι γιγάντια αλλά βραχύβια. Μερικές εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό τους, εξαντλούν τα πυρηνικά τους καύσιμα και εκρήγνυνται σε σουπερνόβα. Αυτό σημαίνει ότι το γιγάντιο ωστικό κύμα δίνει μόνο μια μικρή ανάσα ζωής στους ετοιμοθάνατους γαλαξίες: όταν τα νεογέννητα άστρα πεθάνουν, ο γαλαξίας επιστρέφει σε κωματώδη κατάσταση, γεμάτος παλιά, κοκκινωπά άστρα. Δεδομένου ότι το όλο φαινόμενο είναι σύντομο στην κλίμακα του κοσμικού χρόνου, οι ερευνητές ήταν πραγματικά τυχεροί που είχαν την ευκαιρία να το δουν να φωτίζει το σμήνος του Λουκάνικου Ελπίζουν τώρα να το ξαναδούν σε άλλα γαλαξιακά σμήνη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231403217 Εντοπίστηκαν γαλαξίες δραπέτες. Μια πολύ σημαντική ανακάλυψη έκαναν αστρονόμοι στη Ρωσία. Τα τελευταία χρόνια τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια επιτρέπουν στους επιστήμονες να δουν άστρα τα οποία διάφορα κοσμικά φαινόμενα απομακρύνουν από τη θέση όπου βρίσκονται και κυριολεκτικά τα εκτοξεύουν έξω από τον γαλαξία τους. Αυτά τα άστρα έχουν ονομαστεί «άστρα δραπέτες». Για πρώτη φορά εντοπίζονται και γαλαξίες δραπέτες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μόσχας έκαναν την ανακάλυψη μελετώντας δεδομένα του Sloan Digital Sky Survey, μιας ευρείας ερευνητικής προσπάθειας για την ψηφιακή χαρτογράφηση του ουρανού, και του διαστημικού παρατηρητηρίου GALEX. Οι ερευνητές εντόπισαν 11 γαλαξίες που έχουν απομακρυνθεί από το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκαν και κινούνται στο διαγαλαξιακό κενό του Διαστήματος. «Αυτοί οι γαλαξίες είναι αντιμέτωποι με ένα μοναχικό μέλλον, εξόριστοι από τα γαλαξιακά σμήνη στα οποία βρίσκονταν» αναφέρει ο Ιγκόρ Τσιλινγκάριαν, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψή της στην επιθεώρηση «Science». Οι ερευνητές θέλησαν να εντοπίσουν καινούργια, άγνωστα σε εμάς, μέλη μιας σπάνιας κατηγορίας γαλαξιών που έχουν λάβει την ονομασία «συμπυκνωμένοι ελλειπτικοί». Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια κοσμική δομή που περιέχει διάφορα σμήνη άστρων αλλά έχει μικρή έκταση - συνήθως μερικών εκατοντάδων ετών φωτός. Ο γαλαξίας μας που είναι από τους μεσαίου μεγέθους γαλαξίες έχει έκταση 100 χιλιάδων ετών φωτός. Μέχρι σήμερα είχαν εντοπιστεί μόλις 30 συμπυκνωμένοι γαλαξίες. Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν περίπου 200 νέους τέτοιους γαλαξίες και έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι 11 από αυτούς είναι δραπέτες. Κατάφεραν μάλιστα να ανακαλύψουν τον μηχανισμό που απομακρύνει έναν τέτοιο γαλαξία από το σμήνος του. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κάποιες φορές ένας συμπυκνωμένος ελλειπτικός γαλαξίας έρχεται κοντά με έναν μεγαλύτερο ο οποίος αρχίζει να του αποσπά την ύλη και τα άστρα. Οταν ένας τρίτος γαλαξίας πλησιάζει το γαλαξιακό ζεύγος προκαλούνται μια σειρά από κοσμικά φαινόμενα που έχουν ως αποτέλεσμα ο ελλειπτικός γαλαξίας να ξεφύγει από τα «σαγόνια» του μεγαλύτερου γαλαξία και να αρχίσει να τρέχει με ταχύτητα έξω από το σμήνος. Ο γαλαξίας «εισβολέας» στη συνέχεια τιμωρείται από τον μεγάλο γαλαξία αφού υποχρεώνεται να συγχωνευθεί μαζί του. Στην πρώτη εικόνα (από αριστερά) ένας σπειροειδής γαλαξίας πλησιάζει προς το κέντρο του σμήνους του όπου βρίσκεται ένας πολύ μεγάλος γαλαξίας ο οποίος «τρώει» έναν συμπυκνωμένο ελλειπτικό. Στη δεύτερη εικόνα καθώς ο σπειροειδής γαλαξίας πλησιάζει προς το γαλαξιακό ζευγάρι φαίνεται ότι αρχίζει να χάνει ύλη. Στην τρίτη εικόνα ο σπειροειδής γαλαξίας έχει εξαφανιστεί αφού τον έχει απορροφήσει ο μεγάλος γαλαξίας ενώ ο συμπυκνωμένος γαλαξίας έχει απελευθερωθεί και αρχίζει να εγκαταλείπει το σμήνος. Credit: (ESA/Hubble. Artwork by Andrey Zolotov) http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=698498

«Συμμαχία» αστρονόμων για την αναζήτηση πλανητών φιλόξενων στη ζωή. Αμερικανοί επιστήμονες από τα μεγαλύτερα ερευνητικά ιδρύματα στις ΗΠΑ, ανάμεσά τους το πανεπιστήμιο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ, ενώνουν τις δυνάμεις τους στο «κυνήγι» εξωπλανητών όπου επικρατούν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών ή, ακόμη περισσότερο, φιλοξενούν ήδη εξωγήινες μορφές ζωής. Η πρωτοβουλία χρηματοδοτείται από τη NASA και περιλαμβάνει 16 διαφορετικά πρότζεκτ που, αν και έχουν τον ίδιο στόχο, το κάθε ένα θα επιστρατεύσει και μία διαφορετική μέθοδο αναζήτησης. Έτσι, στα πλαίσια ενός από τα πρότζεκτ, οι αστρονόμοι θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν νέους εξωπλανήτες, ανιχνεύοντας τις απειροελάχιστες μεταβολές που προκαλούν αυτά στη θέση ή τη φωτεινότητα του «μητρικού» τους αστέρα. Ένα άλλο ερευνητικό έργο θα αξιοποιήσει το Gemini Planet Imager (GPI), ένα όργανο στο τηλεσκόπιο του παρατηρητηρίου Gemini South στη Χιλή, για να αποτυπώσει τις εικόνες των εξωπλανητών από τη θερμότητα που αυτοί εκπέμπουν. Το έργο ονομάζεται «Exoplanets Unveiled» και σε αυτό συμμετέχουν το πανεπιστήμιο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ. «Συνδυάζοντας διάφορες τεχνικές, θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε άγνωστες λεπτομέρειες για τη διαδικασία σχηματισμού των εξωπλανητών και τις ιδιότητές τους, όπως επίσης και να διαπιστώσουμε ποιο είδος είναι το πιο διαδεδομένο στο σύμπαν. Ο απώτερος στόχος είναι να βρούμε γήινους πλανήτες και περιβάλλοντα ευνοϊκά στην ανάπτυξη ζωής», λέει στο σάιτ του Μπέρκλεϊ ο Τζέιμς Γκράχαμ, καθηγητής αστρονομίας και υπεύθυνος του «Exoplanets Unveiled». Η βασική διαφορά του «Exoplanets Unveiled» από τα υπόλοιπα 15 πρότζεκτ είναι πως θα χρησιμοποιήσει το Gemini Planet Imager, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2014. Το συγκεκριμένο έργο ανήκει στο NExSS (Nexus for Exoplanet System Science), μια πρωτοβουλία της NASA για τη συνεργασία των «καλύτερων και πιο καταξιωμένων» αστρονόμων, όπως αναφέρει στο δελτίο Τύπου της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Στο NExSS συμμετέχουν ερευνητές από 10 αμερικανικά πανεπιστήμια, 3 ερευνητικά κέντρα της NASA και 3 ινστιτούτα, με ένας από τους βασικούς στόχους να κατανοηθεί καλύτερα με ποιον τρόπο η αλληλεπίδραση ενός εξωπλανήτη με τον «μητρικό» του αστέρα επηρεάζει την ανάπτυξη ζωής. Η βασική διαφορά του «Exoplanets Unveiled» από τα υπόλοιπα 15 πρότζεκτ είναι πως θα χρησιμοποιήσει το Gemini Planet Imager, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2014. Το όργανο έχει ήδη απεικονίσει δύο γνωστούς εξωπλανήτες, όπως και δίσκους σκόνης και αερίων γύρω από «νεαρά» αστέρια, όπου «γεννήθηκαν» πρόσφατα καινούριοι εξωπλανήτες. Στο πλαίσιο του «Exoplanets Unveiled», οι επιστήμονες θα αξιοποιήσουν επίσης τα δίδυμα τηλεσκόπια Keck στη Χαβάη και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT), το οποίο προγραμματίζεται να κατασκευασθεί επίσης στη Χαβάη και να αρχίσει να λειτουργεί από το 2024. Όσον αφορά πάντως το Gemini Planet Imager, το όργανο θα μπορεί να «δει» μόνο θερμούς εξωπλανήτες, με μέγεθος μεγαλύτερο από του Δία. Ο λόγος είναι πως οι εξωπλανήτες αυτοί εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία μεγάλης έντασης, που μπορεί να ανιχνευθεί από το Gemini Planet Imager. Αντίθετα, δεν θα μπορεί να απεικονίσει γήινους εξωπλανήτες, αφού η ακτινοβολία που ανακλούν είναι μικρότερη από τη διακριτική του ικανότητα. Μάλιστα, σύμφωνα με τους αστρονόμους, θα χρειασθεί τουλάχιστον μία δεκαετία για να κατασκευασθεί ένας «διάδοχος» του Gemini Planet Imager που θα έχει τόσο ευαίσθητη «όραση». «Οι τεχνολογίες και τα εξαρτήματα που αναπτύχθηκαν για το όργανο θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές προσπάθειες της NASA για την αναζήτηση εξωπλανητών, όπως στο διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων Wide-Field Infrared Survey Telescope (WFIRST)», λέει ο Μπρους Ντίκινσον από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο «Exoplanets Unveiled». Το WFIRST δεν αναμένεται να εκτοξευθεί πριν από μία δεκαετία, «σαρώνοντας» το σύμπαν στο εγγύς του υπέρυθρου φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, με σκοπό να μελετήσει τη σκοτεινή ενέργεια και να συμβάλει στην έρευνα για εξωπλανήτες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στα δεδομένα του συγκεκριμένου τηλεσκόπιου είναι πιθανό να εντοπίσουν μετρήσεις που είναι χαρακτηριστικές «υπογραφές» έμβιων διαδικασιών. Μια προοπτική που δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν δεν είχει υπάρξει το Gemini Planet Imager. http://www.naftemporiki.gr/story/945268/summaxia-astronomon-gia-tin-anazitisi-planiton-filoksenon-sti-zoi

Ζηστε στο Διαστημα ή θα πεθάνετε. Ο πολυβραβευμένος κορυφαίος Φυσικός προειδοποιεί πως ο άνθρωπος πρέπει να κατοικήσει στο Διάστημα εντός των επόμενων 1.000 ετών Οι «προφητείες» του πολυβραβευμένου Βρετανού Φυσικού Στίβεν Χόκινγκ προκαλούν πάντα αίσθηση και παγκόσμιο ενδιαφέρον. Για μία ακόμα φορά, λοιπόν, ο 73χρονος επιστήμονας που βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και επικοινωνεί μέσω υπολογιστή προειδοποιεί την ανθρωπότητα ότι το τέλος στον πλανήτη Γη πλησιάζει. Σύμφωνα με παρέμβασή του στην επιβλητική Όπερα του Σίδνεϊ ο άνθρωπος εντός των επόμενων 1.000 ετών θα πρέπει ήδη να κατοικεί στο Διάστημα, διαφορετικά κινδυνεύει με θάνατο. «Πρέπει να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στο Διάστημα για το μέλλον της ανθρωπότητας», τόνισε ο Χόκινγκ, προειδοποιώντας: «Δεν πιστεύω ότι θα επιζήσουμε 1.000 ακόμα χρόνια χωρίς να βρούμε καταφύγιο εκτός του εύθραυστου πλανήτη μας». Ο 73χρονος Φυσικός μίλησε στην κατάμεστη αίθουσα της Όπερας από το γραφείο του στο Κέμπριτζ μέσω ολογράμματος κατά τη διάρκεια μίας από τις δύο προγραμματισμένες παρεμβάσεις του. Όπως αναφέρει ο Independent στο τέλος της ομιλίας του, ο Χόκινγκ ενθάρρυνε το κοινό να «κοιτάζει τα αστέρια και όχι χαμηλά στα πόδια του». Κάλεσε, μάλιστα, τους δεκάδες ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν για να τον ακούσουν να αναζητήσουν την σημασία όσων βλέπουν και να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που κάνει το Σύμπαν να υπάρχει. «Να είστε περίεργοι και όσο και η ζωή μοιάζει δύσκολη, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείτε να κάνετε και να πετύχετε. Σημασία έχει να μην τα παρατήσετε», τόνισε ο Χόκινγκ από το αναπηρικό καροτσάκι του, στο οποίο βρίσκεται καθηλωμένος από νεαρή ηλικία εξαιτίας της αμυοτροφικής πλάγιας σκλήρυνσης, ασθένεια που έχει πλήξει τους κινητικούς νευρώνες του. Εξάλλου, ο ίδιος έχει πει αρκετές φορές ότι παρά τις δυσκολίες που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει, το καροτσάκι δεν έχει περιορίσει τη ζωή του. Την ίδια ώρα, προειδοποίησε για τους κινδύνους που ενδέχεται να συναντήσει η ανθρωπότητα στο μέλλον, ως αποτέλεσμα της αύξησης της τεχνητής νοημοσύνης και τους κινδύνους από την βαρβαρότητα και την ανθρώπινη επιθετικότητα. Τον περασμένο Φεβρουάριο, άλλωστε, είχε δηλώσει πως πρέπει να δημιουργηθούν αποικίες στο Διάστημα ως «ασφάλεια ζωής» για το ανθρώπινο είδος, καθώς όπως είχε τονίσει ίσως αποτελέσει τον μοναδικό τρόπο να εξακολουθήσει να υπάρχει ο άνθρωπος. Εντούτοις, ο σπουδαίος επιστήμονας δεν περιορίστηκε στα θαύματα του σύμπαντος, αλλά απέδειξε για μία ακόμα την αίσθηση χιούμορ που διαθέτει. Όταν, λοιπόν, μία γυναίκα από το κοινό του έθεσε ερώτημα για την αποχώρηση του... Ζέιν Μαλίκ από το συγκρότημα «One Direction», ο Χόκινγκ απάντησε αναλόγως. «Ποιες οι κοσμολογικές επιπτώσεις από την αποχώρηση του Ζέιν από τους One Direction που ράγισε την καρδιά εκατομμυρίων κοριτσιών σε ολόκληρο τον κόσμο;», ρώτησε η νεαρή για να λάβει την απάντηση ότι ίσως αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλου σύμπαντος. «Σε ένα από αυτά ο Ζέιν είναι ακόμα μέλος του συγκροτήματος και στο δεύτερο έχει παντρευτεί με την κοπέλα που έθεσε το ερώτημα», είπε ο Χόκινγκ ενθουσιάζοντας το κοινό. Στο τέλος της ομιλίας του, μάλιστα, έκανε αναφορά στην ταινία «Star Trek» και με την ατάκα «beam me up Scotty» εξαφανίστηκε από την οθόνη... http://www.prisonplanet.gr/διεθνη/85645-τελεσίγραφο-χόκινγκ-στην-ανθρωπότητα-ζήστε-στο-διάστημα-ή-θα-πεθάνετε

"PROGRESS Μ-27Μ" Η Τροχιακη μονάδα Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Progress M-27M ετοιμο για εκτοξευση. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-26.html Το Φορτηγό πλοίο "Progress M-25M" βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το (THC) «Πρόοδος M-25M" την Κυριακή σταμάτησε την αυτόνομη πτήση και βυθίστηκε στον Ειρηνικό ωκεανό. Η αποσύνδεση του TGC "Progress M-25M» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έγινε στις 25η Απριλίου του 2015 στην κανονική λειτουργία. Ο φυσικός διαχωρισμός του φορτηγού από τον χώρο "Pirs" του ISS συνέβη στις 9:41 MSK. Μετά από αυτό, το πλοίο ήταν περισσότερο από μια ημέρα σε ελεύθερη πτήση. Στο 15:08 MSK στις 26, Απρ το "Πρόοδος" έδωσε ώθηση στο φρενάρισμα. Το σύστημα πρόωσης λειτούργησε 189 δευτερόλεπτα και εκανε το πλοίο μεταφοράς να μειώσει την ταχυτητα σε 100,9 m / s. Περίπου στις 16:00 MSK τα δομικά στοιχεία του πλοίου που δεν ειχαν καεί στην ατμόσφαιρα ειχαν φτάσει στην επιφάνεια του Ειρηνικού Ωκεανού. Η εκτόξευση του TGC "Progress M-25M» διεξήχθη στις 29 Οκτώβρη 2014 από το όχημα εκτόξευσης "Soyuz-2.1a." Αυτό ο πύραυλος φορέας χρησιμοποιείται για πρώτη φορά. Πριν από αυτό ηταν ο πύραυλος "Soyuz-U". http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_04-27.html Πριβέ προβολή του Gravity για... τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) έχουν αποδεδειγμένα αίσθηση του χιούμορ: Σε διάλειμμα από τα καθηκόντά τους, επέλεξαν να... χαλαρώσουν βλέποντας την ταινία Gravity στην οθόνη που χρησιμοποιούν για τις τηλεδιασκέψεις με τη Γη. Η ταινία, που είχε κερδίσει μεταξύ άλλων επτά βραβεία Όσκαρ, διαδραματίζεται αρχικά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος και διαλύεται -η πρωταγωνίστρια καταφέρνει να πατήσει στη Γη αφού έχει μεσολαβήσει η καταστροφή σειράς άλλων επανδρωμένων και μη μέσων που βρίσκονται σε τροχιά. Ο αμερικανός Σκοτ Κέλι, που έχει κλείσει μόλις έναν μήνα στον ISS, δοκίμασε τη νέα οθόνη υψηλής ευκρίνειας στον Σταθμό παίζοντας την ταινία και, επειδή προφανώς η επιλογή ήταν εσκεμμένη, δεν παρέλειψε να ενημερώσει και στο twitter. Για του λόγου το αληθές, και να αναδείξει και τη... συνάφεια, φρόντισε μάλιστα το καρέ από την ταινία που να είναι το ίδιο με το σημείο που βρίσκεται η οθόνη στον Σταθμό. http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231403038 1ο Thessaloniki Science Festival. Ελάτε στο Περίπτερο 8 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και στον Πολυχώρο Αθλητισμού και Πολιτισμού WE από την Πέμπτη 14 έως την Κυριακή 17 Μαïου 2015, και ανακαλύψτε τον συναρπαστικό κόσμο της επιστήμης, στο 1ο Thessaloniki Science Festival. Tέσσερις ημέρες, γεμάτες εκδηλώσεις και δράσεις για όλες τις ηλικίες, που θα ξεδιπλώσουν τις άγνωστες πτυχές της επιστήμης στην καθημερινότητά μας με τον πιο πρωτότυπο και διασκεδαστικό τρόπο. Εντυπωσιακά πειράματα, εργαστήρια, διαδραστικές εκθέσεις και διαγωνισμοί, καθώς επίσης και ενδιαφέρουσες ομιλίες, συζητήσεις, παραστάσεις και προβολές ταινιών θα συνθέσουν, μεταξύ άλλων το πρόγραμμα του Φεστιβάλ, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αυτών ημερών. Οι ενότητες που καλύπτει το Φεστιβάλ περιλαμβάνουν: Φυσική / Χημεία / Βιολογία - Βιοεπιστήμες / Γεωλογία / Μαθηματικά / Επιστήμες Περιβάλλοντος / Αειφόρος Ανάπτυξη / Επιστήμες Υγείας / Διατροφή / Αστρονομία και Διάστημα / Καινοτομία και Επιχειρηματικότητα / Επιστήμη Υλικών / Ρομποτική / Ψηφιακή Τεχνολογία και Πληροφορική / Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης / Επιστήμη και Τέχνη. Το Thessaloniki Science Festival διοργανώνεται από το British Council και τον Εκπαιδευτικό Οργανισμό «Επιστήμη Επικοινωνία ‐ SciCo» σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, την HELEXPO-ΔΕΘ, τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας και τον Πολυχώρο Αθλητισμού και Πολιτισμού WE υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας. Συμμετέχει επίσης η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Πανεπιστημιακά Ιδρυμάτα, Εκπαιδευτικοί Οργανισμοί, Ερευνητικά και Τεχνολογικά Ινστιτούτα καθώς και οι μεγαλύτεροι Δημόσιοι και Ιδιωτικοί φορείς της Θεσσαλονίκης. Επισκεφτείτε την σελίδα του Φεστιβάλ: www.thessalonikisciencefestival.gr. http://www.kathimerini.gr/812937/article/epikairothta/episthmh/1o-thessaloniki-science-festival

Εκδήλωση στο Ίδρυμα Ευγενίδου για τα 25α γενέθλια του Hubble. Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble και η επιστημονική κοινότητα γιορτάζει και τιμά ένα από τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας! Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την γιορτή αυτή της επιστήμης, και προσκαλεί το κοινό σε μια μοναδική εκδήλωση την Δευτέρα 27 Απριλίου 2015, εκδήλωση η οποία περιλαμβάνει την προβολή της επετειακής παράστασης «Το Σύμπαν του Hubble». Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές (ώρες 20:00 και 21:00) με ελεύθερη είσοδο. Απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 19:30 της ίδιας ημέρας. Ο χώρος είναι προσβάσιμος και φιλικός σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ σκύλοι συνοδοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Την ημέρα αυτή θα υπάρχει διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα. Η παράσταση «Το Σύμπαν του Hubble» περιγράφει το ταξίδι του Hubble από τις παρυφές του Ηλιακού μας συστήματος μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος και στο απώτερο παρελθόν του, πλησιάζοντας μάλιστα, όσο ποτέ άλλοτε, την ίδια τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Η μεγαλύτερη ίσως κληρονομιά του Hubble είναι το ότι μας άνοιξε τα μάτια στις εκπληκτικής ομορφιάς εικόνες αστρογένεσης και αστρικών θανάτων καθώς και στα απόμακρα σμήνη γαλαξιών. Γιατί το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble είναι μέρος της συνεχιζόμενης αναζήτησής μας να κατανοήσουμε το Σύμπαν, αφού τα μάτια του Hubble είναι τα μάτια ολάκερης της ανθρωπότητας: αιώνες ονείρων, δεκαετίες σχεδιασμών και μια παγκόσμια επιστημονική και τεχνολογική προσπάθεια επιτρέπουν σʼ όλα αυτά τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα. 25 χρόνια Hubble Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble αποτελεί προϊόν συνεργασίας της ΝΑSΑ και ΕSA. Αναπτύχθηκε στα πλαίσια του προγράμματος μεγάλων παρατηρητηρίων, και τέθηκε σε τροχιά από το αμερικανικό Διαστημικό Λεωφορείο Ντισκάβερι στις 24 Απριλίου του 1990, έχοντας πάρει το όνομά του από τον αστρονόμο Έντγουιν Χαμπλ. Αν και δεν ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, ήταν ένα από τα πιο ευέλικτα και έδωσε σημαντικά αποτελέσματα με εικόνες που δεν ήταν εφικτό να ληφθούν από τα επίγεια τηλεσκόπια. Το Hubble συνεχίζει να προσφέρει σημαντικά στην εξερεύνηση νέων κόσμων. Όχι μόνο έχει ανακαλύψει εξωηλιακούς πλανήτες αλλά έχει βοηθήσει στην επιβεβαίωση της ύπαρξης εξωπλανητών που έχουν βρεθεί από άλλα τηλεσκόπια. Η διάρκεια, η σταθερότητα και η οργανική ευαισθησία του, το καθιστούν μοναδικό κομμάτι των διαστημικών τηλεσκοπίων. http://www.kathimerini.gr/812934/article/epikairothta/episthmh/ekdhlwsh-sto-idryma-eygenidoy-gia-ta-25a-gene8lia-toy-hubble

"PROGRESS Μ-27Μ" Συνεχίζεται η συνδεση της Τροχιακης μονάδας Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Progress M-27M. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-24.html Ένα πείραμα που διαρκεί 84 χρόνια. Το 2005 «βραβεύθηκε» με το Ig Nobel Φυσικής και φυσικά έχει κατέχει το ρεκόρ Guinness στην κατηγορία «πείραμα μεγαλύτερης διάρκειας» ! Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει μέσα σε 27 δευτερόλεπτα την ολοκλήρωση πτώσης της σταγόνας του πειράματος η οποία τελική πτώση στην πραγματικότητα διαρκεί δύο χρόνια. Το μακροβιότερο εργαστηριακό πείραμα του κόσμου, το οποίο τρέχει εδώ και 84 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, έφτασε σε στιγμή κορύφωσης όταν οι ερευνητές είδαν μια σταγόνα πίσσας να πέφτει. Η πειραματική διάταξη, σε συνεχή λειτουργία από το 1930 μέσα σε μια σφραγισμένη γυάλινη καμπάνα, αποτελείται από ένα χωνί γεμάτο πίσσα που καταλήγει σε ένα γυάλινο δοχείο. Το πείραμα στήθηκε από τον φυσικό Τόμας Πάρνελ προκειμένου να δείξει ότι, σε βάθος χρόνου, τα στερεά υλικά όπως η πίσσα ρέουν σαν υγρά. Η σταγόνα που κατέγραψαν οι βιντεοκάμερες που παρακολουθούν το πείραμα ήταν η ένατη που πέφτει από το χωνί. Η προηγούμενη είχε στάξει το 2000, χρειάστηκε όμως σχεδόν 13 χρόνια για να ξεκολλήσει από την έβδομη σταγόνα και να πέσει στον πυθμένα του δοχείου. Μέχρι σήμερα, όμως, κανείς δεν έχει δει με τα μάτια του μια σταγόνα να πέφτει. Ο επιστήμονας που επέβλεπε το πείραμα για 50 χρόνια, Τζον Μέινστοουν, πέθανε τον περασμένο Αύγουστο, είχε μια σειρά από ατυχίες στο ενεργητικό του: έχασε το πέσιμο της σταγόνας κατά μία μέρα το 1977 και κατά μόλις πέντε λεπτά το 1988. Η ατυχία συνεχίστηκε το 2000, όταν η κάμερα που παρακολουθούσε το πείραμα έχασε το συμβάν στη διάρκεια 20λεπτης διακοπής ρεύματος. To πείραμα παρακολουθείται πλέον από τρεις βιντεοκάμερες, και σχεδόν 25.000 άτομα από 158 χώρες είχαν δηλώσει συμμετοχή για την παρακολούθηση της ένατης σταγόνας στο theninthwatch.com. experiment «Είμαστε ανυπόμονοι να δούμε τι θα συμβεί στην ένατη σταγόνα» λέει ο νέος επιβλέπων του πειράματος, ο καθηγητής ’ντριου Γουάιτ. «Μπορεί να πέσει γρήγορα ή μπορεί να κάνει χρόνια να ξεκολλήσει από την επικείμενη δέκατη σταγόνα». Το πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ είναι το μακροβιότερο στον κόσμο, δεν είναι όμως το μόνο στο είδος του. Στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, οι ερευνητές παρακολουθούν ένα χωνί με πίσσα από τη δεκαετία του 1940. Η τελευταία σταγόνα έπεσε το 2013 και ήταν η πρώτη που βιντεοσκοπήθηκε. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/04/23/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%af-84-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5/

Νεώτερα από το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο. Νεώτερα αποτελέσματα από το πείραμα AMS (Alpha Magnetic Spectrometer) σχετικά με την κατανόηση της προέλευσης των κοσμικών ακτίνων και την πιθανή σχέση τους με την σκοτεινή ύλη, παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια των «ημερών AMS», μιας επιστημονικής συνάντησης που διεξήχθη στο CERN στις 15-17 Απριλίου, 2015 με την παρουσία φυσικών και ερευνητών από όλο τον κόσμο. Το πείραμα AMS που διεξάγεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καταγράφει το ηλεκτρικό φορτίο, την ενέργεια και την ορμή των κοσμικών ακτίνων. Η πειραματική διάταξη του πειράματος συναρμολογήθηκε στο CERN στη Γενεύη, όπου έγιναν και όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι. Τα τμήματα του ανιχνευτή κατασκευάστηκαν σε διάφορα πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο. Δεκαπέντε χώρες της Ευρώπης, Ασίας και Αμερικής συμμετείχαν στην κατασκευή του AMS (Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Κίνα, Κορέα, Μεξικό, Πορτογαλία, Ρωσία, Ταιβάν, Τουρκία, Φινλανδία). Το AMS εκτοξεύθηκε από τη NASA στον Διαστημικό Σταθμό με το τελευταίο διαστημικό λεωφορείο Endeavour στις 16 Μαίου 2011. Μόλις εγκαταστάθηκε το AMS άρχισε αμέσως να λειτουργεί συλλέγοντας δεδομένα τα οποία διαβιβάζονται στο Payload Operations Control Center (POCC) που βρίσκεται στο CERN. Το πείραμα καθοδηγείται από τον βραβευμένο με νόμπελ φυσικής Ting Samuel. Ένας από τους επιστημονικούς στόχους του AMS είναι η διερεύνηση ενδείξεων ύπαρξης σκοτεινής ύλης. Η σκοτεινή ύλη, που είναι πέντε φορές περισσότερη από την συνηθισμένη ύλη στο σύμπαν, είναι αόρατη και προς το παρόν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή της μόνο διαμέσου των βαρυτικών μακροσκοπικών αλληλεπιδράσεων με την συνηθισμένη ύλη. Αν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης συγκρουόμενα μεταξύ τους είτε διασπώμενα παρήγαγαν γνωστά σωματίδια (πρωτόνια, ηλεκτρόνια, αντιπρωτόνια, ποζιτρόνια κλπ), τότε οι κοσμικές ακτίνες που ανιχνεύει το AMS θα περιείχαν τέτοια σωματίδια με «σκοτεινή» προέλευση. Η θεωρία προβλέπει ότι τα σωματίδια αυτά θα είχαν συγκεκριμένες υψηλές ενέργειες. Ήδη έχουν γίνει πολλές μετρήσεις του λόγου ηλεκτονίων- ποζιτρονίων. Τα συμβατικά θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν ότι σε υψηλότερες ενέργειες, η ποσότητα της αντιύλης στις κοσμικές ακτίνες θα μειώνεται γρηγορότερα απ ότι το ποσό της ύλης στις κοσμικές ακτίνες. Τα μοντέλα που παίρνουν υπόψη τους και αλληλεπιδράσεις της σκοτεινής ύλης προβλέπουν περίσσεια αντισωματιδίων. Στην προαναφερθείσα επιστημονική συνάντηση, παρουσιάστηκαν δεδομένα που δείχνουν τον λόγο αντιπρωτονίων πρωτονίων σε ένα μεγάλο εύρος ενεργειών να παραμένει σχεδόν σταθερός, καθώς επίσης και δεδομένα που δείχνουν ότι ο λόγος ορμής φορτίου για πρωτόνια και πυρήνες ηλίου είναι υψηλότερος απ΄ ότι αναμενόταν στις υψηλότερες ενέργειες. Σύμφωνα με τον John Ellis, θεωρητικό φυσικό υψηλών ενεργειών στο CERN: «τα δεδομένα αυτά είναι περισσότερο ακριβή σε σχέση με τα προηγούμενα και θα μπορούσαν να μας δώσουν τη δυνατότητα ελέγχου των θεωρητικών μοντέλων παραγωγής αντιπρωτονίων πρωτονίων στο σύμπαν». Ο Γενικός Διευθυντής του CERN Rolf Heuer δηλώνει ότι: «τα ανεξήγητα αποτελέσματα στην επιστήμη συχνά αποτελούν ερέθισμα και πρόκληση στην επιστημονική κοινότητα, ανεξαρτήτως του αν είναι κανείς θεωρητικός ή πειραματικός φυσικός. Ίσως να υποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι κάποιας μεγάλης ανακάλυψης ή ενός νέου μυστηρίου». Για να διακρίνουμε εάν τα νέα φαινόμενα σχετίζονται με τη σκοτεινή ύλη ήδη διεξάγονται εκ νέου μετρήσεις στο AMS. Οι συζητήσεις ανάμεσα στους επικεφαλής ερευνητές των πειραμάτων IceCube, Pierre Auger Observatory, Fermi-LAT, H.E.S.S. και CTA, των Telescope Array, JEM-EUSO και ISS-CREAM και μερικούς από τους σημαντικότερους παγκοσμίως θεωρητικούς φυσικούς, ίσως υποδείξουν τις νέες κατευθύνσεις που θα πρέπει να ακολουθήσει μελλοντικά η έρευνα στο πεδίο των κοσμικών ακτίνων. Το AMS είναι το μόνο σημαντικό πείραμα φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων που διεξάγεται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (International Space Station). Στα πρώτα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται σε τροχιά, το AMS συγκέντρωσε περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια γεγονότα κοσμικών ακτίνων (ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, πρωτόνια, αντιπρωτόνια και πυρήνες ηλίου, λιθίου, βορίου, άνθρακα, οξυγόνου) σε ενέργειες που φθάνουν τα TeV. http://physicsgg.me/2015/04/24/%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%cf%86%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%8c/