Δροσος Γεωργιος

Εφτασε στο όρος Σαρπ του Αρη το Curiosity. Με αργό, αλλά σταθερό «βήμα» το ρόβερ Curiosity της NASA έφτασε τελικά στον προορισμό του, το όρος Σαρπ του Άρη , στο κέντρο του κρατήρα, όπου και θα εκτελέσει το κυρίως ερευνητικό έργο του «Το Curiosity θα ξεκινήσει τώρα ένα νέο κεφάλαιο ερευνών. Μετά από μια ιστορική και πρωτοποριακή προσεδάφιση και έπειτα από τις ως τώρα επιτυχημένες επιστημονικές ανακαλύψεις, έπεται η επιστημονική συνέχεια», δήλωσε ο Τζιμ Γκρίν, διευθυντής του Τμήματος Πλανητικής Επιστήμης της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Το ρόβερ, που βρίσκεται πλέον στους πρόποδες του όρους, θα αρχίσει να μελετά το κάτω μέρος της πλαγιάς και μετά θα επιχειρήσει μια μικρή ανάβαση. Το Curiosity θα χρησιμοποιήσει το μικρό γεωτρύπανό του για να συλλέξει δείγματα του υπεδάφους, τα οποία στη συνέχεια θα αναλύσει με τα όργανά του. Η επιλογή της διαδρομής του οχήματος γίνεται από τους επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), με επικεφαλής τον Τζον Γκρότζινγκερ, με τη βοήθεια εικόνων που τραβά συνεχώς από ψηλά ο δορυφόρος ΜRO, που κινείται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη». Οι επιστήμονες χρειάστηκε πάντως να κάνουν υποχρεωτικές αλλαγές στο «δρομολόγιο», όταν αντιλήφθηκαν προ μηνών ότι τα κοφτερά βράχια του αρειανού εδάφους προκαλούσαν φθορά στους τροχούς του ρόβερ, με αποτέλεσμα να το στρέψουν πρόσφατα σε πιο μαλακό έδαφος, πιο νότια, εκεί που βρίσκεται τώρα. Το κόστους 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων Curiosity προσεδαφίστηκε στο εσωτερικό του κρατήρα Γκέιλ τον Αύγουστο του 2012. Ο βασικός στόχος του είναι να μελετήσει γενικότερα το αρειανό περιβάλλον και ειδικότερα να εντοπίσει ίχνη αρχαίας ζωής. Πάντως, μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τα πορίσματα μιας ανεξάρτητης επιστημονικής επιτροπής που έγιναν γνωστά το καλοκαίρι, δεν λείπουν τα παράπονα ότι τα μέχρι στιγμής ευρήματα της αποστολής είναι μάλλον κατώτερα των αναμενομένων. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64062903

Το πλήρωμα TPK "Soyuz TMA-12M» επέστρεψε στη Γη. Στις 11 Σεπτεμβρίου στις 6:00 ώρα Μόσχας και 23 λεπτά νότια-ανατολικά της πόλης Zheskazgan (Καζακστάν) προσγειώθηκε το επανδρωμένο όχημα (WPK) "Soyuz TMA-12M." Επέστρεψε στη Γη το πλήρωμα ISS-39/40,ο κοσμοναύτης Alexander Skvortsov (Roscosmos), ο κοσμοναύτης Όλεγκ Artemyev (Roscosmos) και ο αστροναύτης Steven Swanson (NASA). Για τον Αλέξανδρο Skvortsov ηταν η δεύτερη πτήση στην καριέρα του, και για τον Oleg Artemyev ντεμπούτο. Ο αστροναύτης, διοικητής του ISS-40 Steven Swanson έκανε την τρίτη πτήση του. Σε τροχιά συνεχίζουν ISS-40/41 ο διοικητής Maxim Σουράγιεφ (Roscosmos), οι μηχανικοί πτήσης Reid Wiseman (NASA) και Alexander Gerst (ESA). Το διαστημόπλοιο "Soyuz TMA-12M» ξεκίνησε στις 26 Μαρτίου 2014, με τη βοήθεια του πυραύλου "Soyuz-FG", που ξεκίνησε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Συνδεθηκε με την ερευνητική μονάδα "Αναζήτηση" (MRM2) στις 28 Μαρτίου. Το συνολικό διάστημα της πτήσης ISS-39/40 ήταν 169 ημέρες. Κατά τη διάρκεια της ISS-39/40 ο Alexander Skvortsov και ο Oleg Artemyev εκαναν 648 εργασιες στα 50 επιστημονικά πειράματα και δύο διαστημικούς περιπάτους συνολικά 12 ώρες 24 λεπτά. http://www.federalspace.ru/20910/

Η ΝΑΣΑ σχεδιάζει να αποικίσει τον Αρη. Μπορεί η NASA να μη σχεδιάζει να στείλει ανθρώπους στον Άρη μέχρι τη δεκαετία του 2030, όμως η επικεφαλής επιστήμονας της Υπηρεσίας δήλωσε ότι η αποίκιση του πλανήτη αποτελεί ένα βασικό μέρος της ατζέντας, όπως και η αναζήτηση για εξωγήινες μορφές ζωής. Σε συνέντευξή της στον Guardian, η επικεφαλής επιστήμονας της NASA Ellen Stofan τόνισε ότι η προσπάθεια να βρεθεί εξωγήινη ζωή επικεντρώνεται κυρίως στο δικό μας ηλιακό σύστημα, ενώ στους πιθανούς στόχους περιλαμβάνεται , ο Άρης, ο δορυφόρος του Δία, Ευρώπη και ο δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας. Για να καταστεί δυνατή η πιο αποτελεσματική έρευνα για σημάδια ζωής, όμως, προτεραιότητα είναι να εγκατασταθούν εκεί άνθρωποι, ανέφερε η Stofan. «Προτιμούμε να μιλάμε για πρωτοπορία στον Άρη παρά απλώς για εξερεύνησή του, γιατί από τη στιγμή που θα φτάσουμε στον πλανήτη θα εγκαταστήσουμε ένα είδος μόνιμης παρουσίας», πρόσθεσε. Πρόσφατα η NASA πρότεινε να σταλεί ένα μικρό θερμοκήπιο στον πλανήτη ώστε να δοκιμαστεί η καλλιέργεια φυτών, κάτι που είναι απαραίτητο για τη δημιουργία μιας μόνιμης αποικίας στον Άρη στο μέλλον. Παρόλο που ο Άρης επί του παρόντος δεν φαίνεται να αποτελεί ένα καλό περιβάλλον για τις υπάρχουσες μορφές ζωής, η Stofan υποστηρίζει ότι είναι δυνατό αυτές να υπάρχουν μορφές ζωής κάτω από την επιφάνειά του, κάτι που μπορεί να διερευνηθεί αποτελεσματικό μόνο από ανθρώπους και όχι από ρομπότ. «Έχοντας ανθρώπους στον Άρη είναι νομίζω ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσουμε να αποδείξουμε με απόλυτα πειστικό τρόπο ότι η ζωή στον Άρη εξελίχθηκε». Προς το παρόν, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει να στείλει ανθρώπους στον Άρη το 2035, σχέδιο το οποίο εξαρτάται από την επιτυχή ολοκλήρωση διάφορων αποστολών, καθώς και από τη σταθερή χρηματοδότηση του εγχειρήματος στις επόμενες δύο δεκαετίες. Από οικονομική άποψη «δεν είναι ρεαλιστικό να πιστέψουμε ότι μπορούμε να επιτύχουμε το στόχο να φτάσουμε στον Άρη», δήλωσε ο Mitch Daniels, πρώην κυβερνήτης της Ιντιάνα και συμπρόεδρος της Επιτροπής για της Επανδρωμένες Διαστημικές Πτήσεις του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών. Η Stofan πάντως υποβάθμισε της ανησυχίες λέγοντας ότι η Υπηρεσία έχει «εξαιρετικά ευνοϊκούς προϋπολογισμούς τα τελευταία χρόνια». Στο μεταξύ, η μόλυνση είτε της Γης είτε του Άρη παραμένει «μια τεράστια ανησυχία». «Καταρχάς, δεν θα θέλαμε να φέρουμε κανένα παράξενο μικρόβιο από τον Άρη στη Γη το οποίο θα μπορούσε να είναι ενδεχομένως επιβλαβές για τον άνθρωπο», τόνισε η Stofan. «Στο μέλλον, όταν θα έχουμε στη διάθεσή μας δείγματα από τον Άρη, αυτά θα περάσουν από μια ενδελεχής διαδικασία καραντίνας ώστε να σιγουρευτούμε ότι δεν πρόκειται να μολύνουν τη Γη», σημείωσε. «Μετά, είναι και το θέμα της μόλυνσης του Άρη. Ψάχνουμε για ζωή στον Άρη οπότε δεν θέλουμε να μεταφέρουμε μαζί μας μικρόβια», ανέφερε η ίδια. Πάντως, σύμφωνα με την επικεφαλής επιστήμονα της NASA μια επίσκεψη στην Ευρώπη (τον δορυφόρο του Δία) είναι «ξεκάθαρα το επόμενο βήμα μας», με τον Τιτάνα να ακολουθεί. «Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να διαμορφώνουμε την επόμενη αποστολή μας στην Ευρώπη. Ξέρουμε ότι εκεί υπάρχει ένας ωκεανός κάτω από παγωμένη επιφάνεια», επεσήμανε. Στο μεταξύ, μόλις την περασμένη εβδομάδα, οι επιστήμονες της NASA παρουσίασαν ένα νέο σχέδιο το οποίο θα μπορούσε να επιτρέψει στην Υπηρεσία να στείλει ένα drone στον Τιτάνα ψάχνοντας για μορφές ζωής. http://www.prisonplanet.gr/conspiracy/63810-h-nasa-σχεδιάζει-να-αποικίσει-τον-άρη

Νέα εντυπωσιακή εικόνα του υπερκαινοφανούς Puppis A. O υπερκαινοφανής αστέρας Puppis A στον αστερισμό της Πρύμνας βρίσκεται σε απόσταση περίπου επτά χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η έκρηξη σουπερνόβα σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι πιθανό να έγινε ορατή στον πλανήτη μας πριν από περίπου 3,700 έτη. Τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra και XMM Newton έστρεψαν τους φακούς τους και φωτογράφησαν τον Puppis A. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που αποτελεί σύνθεση των εικόνων και δεδομένων που κατέγραψαν τα δύο τηλεσκόπια. Σε αυτή απεικονίζονται τα απομεινάρια του άστρου τα οποία υπολογίζεται ότι καλύπτουν μια έκταση δέκα ετών φωτός. Τα νέα δεδομένα θα φωτίσουν περισσότερο τον μηχανισμό και την εξέλιξη των υπερκαινοφανών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=630364

Πετώντας μέσα στο σέλας! Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα κατέγραψαν τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο Σταθμός κατά την τροχιακή του κίνηση γύρω από τη Γη βρέθηκε κάποια στιγμή «πρόσωπο με πρόσωπο» με το βόρειο σέλας και για λίγη ώρα έγινε... μέρος του. Ο γερμανός αστροναύτης του ISS Αλεξάντερ Γκερστ κατέγραψε εικόνες από τη σύμπλευση του Σταθμού με το σέλας και δημοσίευσε ορισμένες από αυτές. «Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω την εμπειρία του να πετάς μέσα στο σέλας. Δεν ξέρω καν από που να ξεκινήσω...» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γκερστ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=629986 Σειρά εκδηλώσεων για τη Βραδιά Ερευνητή 2014 Η Αθήνα και ακόμα οκτώ πόλεις της Ελλάδας φιλοξενούν τις επόμενες ημέρες εκδηλώσεις για τη Βραδιά Ερευνητή 2014, μια γιορτή για την επιστήμη και την έρευνα που πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε 24 ευρωπαϊκές χώρες. Η κύρια εκδήλωση της Βραδιάς Ερευνητή θα πραγματοποιηθεί στις 26 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα (στο ερευνητικό κέντρο «Δημόκριτος» στην Αγία Παρασκευή) τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Κόρινθο, την Πύλο, τη Ρόδο, το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο. Δύο προκαταρκτικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν τις επόμενες ημέρες στην Αθήνα. Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου: «Αθηνά» - Ερευνητικό Κέντρο Καινοτομίας στις Τεχνολογίες της Πληροφορικής, των Επικοινωνιών και της Γνώσης Στην εκδήλωση που διοργανώνεται στις 12/9 στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, από τις 18.00 έως τις 22.00, ερευνητές του ιδρύματος θα μιλήσουν για τη σπουδαιότητα της έρευνας στην καθημερινή ζωή, θα περιγράψουν το επάγγελμα του ερευνητή και θα εξηγήσουν πώς η έρευνα συνδέεται με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα. Θα παρουσιαστούν επίσης ντοκιμαντέρ, διαδραστικά πειράματα/δραστηριότητες για το σχεδιασμό φαρμάκων, τα μαγνητικά νανοσωματίδια και τα μυστικά του εγκεφάλου, μεταξύ άλλων. Αναλυτικά το πρόγραμμα της εκδήλωσης εδώ. http://news.in.gr/files/1/2014/Sci2/Ren14_pre-event_program_2Sep14_NHRF.pdf http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231346428

Η επανάσταση των δισδιάστατων υλικών συνεχίζεται με το «γερμανένιο» Ένα υποσχόμενο «δισδιάστατο» υλικό, του οποίου η ύπαρξη είχε προταθεί θεωρητικά πριν από μια πενταετία, δημιουργήθηκε για πρώτη φορά από ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες σε Ευρώπη και Κίνα. Είναι το «γερμανένιο», ξάδελφος του περίφημου γραφένιου που υπόσχεται επανάσταση στην ηλεκτρονική. Την τελευταία δεκαετία, ερευνητές σε όλο τον κόσμο αναπτύσσουν μια σειρά νέων υλικών στα οποία όλα τα άτομα βρίσκονται διατεταγμένα στο ίδιο επίπεδο -πρόκειται ουσιαστικά για φύλλα πάχους ενός μόλις ατόμου, τα οποία θεωρούνται «δισδιάστατα» και δεν απαντώνται στη φύση. Το πιο διάσημο υλικό της νέας κατηγορίας είναι το γραφένιο, χημικός ξάδελφος του γραφίτη, του οποίου η ανακάλυψη το 2004 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Φυσικής του 2010. Έκτοτε έχουν παρουσιαστεί δισδιάστατες μορφές του κασσίτερου, του πυριτίου και άλλων στοιχείων, ακόμα και δισδιάστατα πολυμερή. Το νέο μέλος της οικογένειας είναι τα μονοατομικά φύλλα γερμανίου, ενός σχετικά σπάνιου στοιχείου που χρησιμοποιείται σήμερα στις οπτικές ίνες και την ηλεκτρονική. Ευρωπαίοι ερευνητές αναφέρουν στo New Journal of Physics (μια επιθεώρηση του γερμανικού Ινστιτούτου Φυσικής και του Γερμανικής Εταιρείας Φυσικής) ότι δημιούργησαν γερμανένιο ακολουθώντας την ίδια τεχνική που είχε εφαρμοστεί για το «πυριτένιο», το αντίστοιχο υλικό από πυρίτιο. Το νέο υλικό παράχθηκε με την απόθεση μεμονωμένων ατόμων γερμανίου πάνω σε ένα λεπτό υπόστρωμα από χρυσό σε συνθήκες κενού και υψηλής θερμοκρασίας. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για γερμανένιο με φασματοσκοπικές μετρήσεις και με την εξέταση της δομής του με μικροσκόπιο σήραγγας, ικανό να διακρίνει μεμονωμένα άτομα. Τη δημιουργία γραφενίου αναφέρει ότι πέτυχαν ανεξάρτητα ερευνητές στην Κίνα. Αυτό που μένει τώρα είναι να επιβεβαιωθούν οι θεωρητικοί υπολογισμοί για τις ιδιότητες του νέου υλικού. Το γερμανένιο «αναμένεται να παρουσιάσει εντυπωσιακές ηλεκτρικές και οπτικές ιδιότητες και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ευρέως σε όλη τη βιομηχανία ηλεκτρονικών» αναφέρει η ερευνητική ομάδα στη Γερμανία, την Ισπανία και τη Γαλλία. Μια από τις πιθανές εφαρμογές θα ήταν η χρήση του γραφενίου ως «τοπολογικού μονωτή» στους μελλοντικούς κβαντικούς υπολογιστές. Το πρόβλημα βέβαια με το γερμάνιο είναι ότι δεν υπάρχει σε άφθονες ποσότητες όπως ο άνθρακας που χρησιμοποιείται στο γραφένιο: η ετήσια παραγωγή σε παγκόσμιο επίπεδο δεν ξεπερνά τους 120 τόνους το χρόνο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231346388

Μερικά στοιχεία για το φεγγάρι!!! 1. Η Σελήνη μας είναι το 5ο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα μετά: Το Γανυμήδη (φεγγάρι του Δία), τον Τιτάνα (φεγγάρι του Κρόνου), την Καλλιστώ και την Ιώ (επίσης φεγγάρια του Δία). 2. Η Σελήνη δεν ήταν πάντα εκεί. Σύμφωνα με την επικρατέστερη επιστημονική θεωρία, το φεγγάρι σχηματίστηκε όταν ένα ουράνιο σώμα στο μέγεθος του πλανήτη Άρη προσέκρουσε στη Γη. Τα ελαφρότερα υλικά που αποτελούσαν τότε τη Γη εκτοξεύτηκαν στο διάστημα κι από αυτά σχηματίστηκε η Σελήνη, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. 3. Θα έδειχνε 17 φορές μεγαλύτερο από τώρα αν... έμενε εκεί που γεννήθηκε! Το φεγγάρι άρχισε να δημιουργείται σε απόσταση μόλις 26.000 χλμ από τη Γη αλλά... 4. ... από τη δημιουργία του και μετά, το φεγγάρι απομακρύνεται διαρκώς από τη Γη Όπως έχει μετρηθεί, η Σελήνη φεύγει μακριά από τον πλανήτη μας, περίπου 3,8 εκατοστά το χρόνο (εντάξει, θέλει πάρα πολύ καιρό μέχρι να μην τη βλέπουμε, μην ανησυχείτε). 5. Πλέον βρίσκεται 384.400 χλμ μακριά από τον πλανήτη Γη Ο πρώτος που μέτρησε την απόσταση του φεγγαριού από τη Γη ήταν ο Έλληνας αστρονόμος Ίππαρχος, το 150 π.Χ. 6. Μας δείχνει πάντα το ίδιο "πρόσωπο" του Η Σελήνη κοιτά πάντοτε τη Γη με την ίδια μεριά. 7. Η λέξεις "μήνας" και "φεγγάρι" έχουν την ίδια ρίζα στην Αγγλική "Month" και "moon"! Όντως μπορεί να παρατηρήσει κανείς κάποια ομοιότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι δυο λέξεις έχουν κοινή ετυμολογική ρίζα. Γιατί; Διότι από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι μετρούσαν τους μήνες σε συνάρτηση με τους κύκλους του φεγγαριού. 8. Έχουν σταλεί 117 αποστολές στο φεγγάρι Οι περισσότερες μη επανδρωμένες. Κάποιες μάλιστα κατέληξαν σε μεγάλες αποτυχίες, ακόμη και συντριβή των διαστημικών σκαφών. 9. Και στη Σελήνη γίνονται σεισμοί και μάλιστα με διάρκεια ωρών! Όπως έχουν καταγράψει οι αστρονόμοι, και στο φεγγάρι γίνονται σεισμοί και μάλιστα τρομεροί! Από το 1969 μέχρι το 1977, οι επιστήμονες κατέγραψαν αλλεπάλληλους σεισμούς στη Σελήνη. Ένας μάλιστα είχε ένταση 5,5 Ρίχτερ και διάρκεια μιας ώρας! Επομένως, οποιαδήποτε μελλοντική βάση που θα εγκατασταθεί στο φεγγάρι πρέπει να είναι εξόχως... αντισεισμική! http://www.defencenet.gr/defence/item/9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9

Ο υπεραγώγιμος συγγενής του μποζονίου Χιγκς. Επιστήμονες εντόπισαν για πρώτη φορά μέσα σε υπεραγωγούς ένα σωματίδιο που σχετίζεται με το μποζόνιο Χιγκς, το φευγαλέο σωματίδιο του οποίου η ύπαρξη επιβεβαιώθηκε πειραματικά στο CERN το 2012, έπειτα από δεκαετίες ερευνών. To πεδίο Χιγκς, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ύπαρξη του ομώνυμου σωματιδίου, διακατέχει όλο το Σύμπαν και είναι αυτό που δίνει τη μάζα στα υπόλοιπα σωματίδια, «εμποδίζοντας» την κίνησή τους στο χώρο: ένα σωματίδιο με μικρή μάζα κινείται σχετικά ανενόχλητο στο πεδίο Χιγκς, ενώ ένα βαρύ σωματίδιο κινείται σα να βρίσκεται μέσα σε ένα παχύρευστο υγρό. Η αρχική ιδέα όμως για το συγκεκριμένο σωματίδιο, σχετίζεται άμεσα με τη μελέτη της συμπεριφοράς των φωτονίων μέσα στους υπεραγωγούς. Οι υπεραγωγοί είναι σώματα που επιτρέπουν υπό συνθήκες τη διέλευση των ηλεκτρονίων από το εσωτερικό τους δίχως αντίσταση και σε αυτούς τα φωτόνια συμπεριφέρονται διαφορετικά από ότι συνήθως, αφού αν και κανονικά έχουν μηδενική μάζα εντός των υπεραγωγών που έχουν ψυχθεί σε θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273ο Κ) επιβραδύνονται από τις δονήσεις του υλικού και αποκτούν μάζα. Οι δονήσεις που δίνουν τη μάζα στα φωτόνια είναι μαθηματικά ισοδύναμες με τα σωματίδια Χιγκς και είναι ακριβώς αυτές που παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά σε υπεραγωγούς σε θερμοκρασία δωματίου στο πανεπιστήμιο του Τόκιο από το Ρίο Σιμάνο και την ομάδα του. Για να δημιουργήσουν τις κατάλληλες δονήσεις στον υπεραγωγό, οι ερευνητές τον «ταρακούνησαν» με παλμούς φωτός. Με τον τρόπο αυτό παρήγαγαν τα πρώτα υπεραγώγιμα σωματίδια Χιγκς πριν από ένα χρόνο και έκτοτε μελετούν τις ιδιότητές τους οι οποίες όλα δείχνουν πως συμπίπτουν μαθηματικά με αυτές του μποζονίου Χιγκς. Οι ομοιότητες στη συμπεριφορά των δύο διαφορετικών σωματιδίων μπορούν να αποβούν επίσης χρήσιμες για τη μελέτη του ίδιου του μποζονίου Χιγκς, καθώς όπως περιγράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό Science «φαινόμενα που δε μπορούν να υλοποιηθούν σε πειράματα φυσικής σωματιδίων μπορούν πλέον να παρατηρηθούν σε ένα απλό τραπέζι. Ευελπιστούμε να ανακαλύψουμε όντως νέα φυσική, παρέχοντας δεδομένα και σε άλλους κλάδους», κατέληξαν. http://www.naftemporiki.gr/story/853773/o-uperagogimos-suggenis-tou-mpozoniou-xigks

«Κάρβουνο» ο κομήτης του Rosetta. Πριν από ένα μήνα το διαστημικό σκάφος Rosetta έφθασε μετά από ταξίδι δέκα ετών στον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο και ξεκίνησε αμέσως την μελέτη του με τα ειδικά όργανα που διαθέτει. Η πρώτη μέτρηση που έκανε η Rosetta ήταν αυτή που αφορούσε τη μάζα του κομήτη. Τώρα αποκαλύπτει στοιχεία για τη σύσταση και το περιβάλλον του ορισμένα από τα οποία προκαλούν έκπληξη στους επιστήμονες. Μετά από ένα μήνα εξερεύνησης και αναλύσεων με τα εξειδικευμένα όργανα του (όπως το Alice) το Rosetta δεν κατάφερε να εντοπίσει κανένα ίχνος πάγου στον κομήτη. Το εύρημα εξέπληξε τους επιστήμονες αφού ο κομήτης κινείται σε μεγάλη απόσταση από τον Ηλιο και θεωρούσαν ότι θα υπάρχει λιγότερος ή περισσότερος πάγος σε αυτόν. Επίσης θεωρούσαν ότι ο κομήτης θα έχει αυξημένη φωτεινότητα. Οπως διαπιστώνεται ο κομήτης είναι όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι της αποστολής «πιο σκούρος και από το κάρβουνο» σε ορισμένα τουλάχιστον μήκη κύματος του φωτός. Άλλη μια απρόσμενη ανακάλυψη του Rosetta είναι ότι γύρω από τον κομήτη έχει αναπτυχθεί μια ατμόσφαιρα που αποτελείται από υδρογόνο και οξυγόνο. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι γύρω από τους κομήτες δημιουργείται ένα είδος ατμόσφαιρας που αποτελείται κατά βάση από υδρατμούς και σκόνη. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του κομήτη κυμαίνεται πέριξ των -70 βαθμών Κελσίου που διαφέρει από εκείνη που πίστευαν οι ειδικοί ότι διαθέτει ο 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο. Με βάση την πορεία που ακολουθεί στο ηλιακό σύστημα οι ειδικοί εκτιμούσαν ότι ο κομήτης έχει μια θερμοκρασία πέριξ των -100 βαθμών Κελσίου. Την επόμενη εβδομάδα οι επιτελείς της αποστολής θα ανακοινώσουν τα πιθανά σημεία προσεδάφισης μιας συσκευής που θα απελευθερώσει η Rosetta η οποία θα επιχειρήσει να αγκιστρωθεί στην επιφάνεια του κομήτη. Η συσκευή θα συλλέξει και θα αναλύσει δείγματα του εδάφους του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=629678

Γιατί ο Hawking δηλώνει ότι το Higgs θα καταστρέψει το σύμπαν; Τα φώτα της δημοσιότητας συγκεντρώνει για μια ακόμη φορά ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ. που ως γνωστόν είναι παράλυτος και επικοινωνεί μέσω ειδικά σχεδιασμένου για αυτόν τον σκοπό υπολογιστή. Ο Χόκινγκ προλογίζει το βιβλίο «Starmus, 50 Years of Man in Space» http://www.starmus.com/en/starmus-festival-and-stephen-hawking-launch-the-book-starmus-50-years-of-man-in-space/ στο οποίο περιέχονται δοκίμια και διαλέξεις του φεστιβάλ αστρονομίας Starmus που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στα Κανάρια Νησιά. Ο Βρετανός επιστήμονας κάνει σε αυτόν τον πρόλογο κάνει ειδική αναφορά στο περίφημο μποζόνιο Χιγκς, το επονομαζόμενο «σωματίδιο του Θεού», υποστηρίζοντας ότι είναι πιθανό να προκαλέσει την καταστροφή του Σύμπαντος. Ο Χόκινγκ είναι όπως φαίνεται υποστηρικτής της θεωρίας του λεγόμενου «κυκλικού Σύμπαντος». Πρόκειται για μια θεωρία που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σύμφωνα με την οποία υπάρχει ένας αέναος κύκλος δημιουργίας συμπάντων. Η θεωρία αυτή βασίζεται στην ιδέα ενός κοσμικού «κενού» ή ενός «ασταθούς κενού» όπως το ονομάζουν οι ειδικοί. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία εκτός από τον τρισδιάστατο κόσμο που εμείς βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε υπάρχει και ένας ακόμη τρισδιάστατος κόσμος που δεν μπορούμε να δούμε και να αντιληφθούμε. Τους δύο κόσμους χωρίζει μια τέταρτη διάσταση που λειτουργεί ως ένα αδιαπέραστος κοσμικός φράχτης. Σε αυτόν τον φράχτη όμως υπάρχει ένα κενό, μικρό μεν αλλά ικανό, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, να επιτρέψει την αλληλεπίδραση των δύο κόσμων με τρόπο τέτοιον που τελικά να οδηγήσει στην αντικατάσταση του δικού μας σύμπαντος. Η συμπαντική εναλλαγή γίνεται σύμφωνα με αυτή τη θεωρία μέσω μιας φυσαλίδας που κβαντικές διακυμάνσεις δημιουργούν σε κάποιο κενό του υπαρκτού σύμπαντος. Αυτή η φυσαλίδα αρχίζει να μεγαλώνει και καθώς μεγαλώνει «καταπίνει» τον χώρο, δηλαδή το σύμπαν, στο όποιο δημιουργήθηκε επιτρέποντας έτσι σε ένα νέο σύμπαν να εγκατασταθεί στη θέση του προηγούμενου. Η θεωρία αυτή δεν είχε βρει πολλούς υποστηρικτές στην επιστημονική κοινότητα μέχρις ότου το 2012 επετεύχθη ο εντοπισμός του μποζονίου Χιγκς, του ιερού δισκοπότηρου της Φυσικής. Πρόσφατες αναλύσεις υποδεικνύουν ότι το μποζόνιο Χιγκς διαθέτει ενέργεια 126 δισεκατομμύρια ηλεκτροβόλτ (eV), ή αλλιώς ότι έχει 126 φορές μεγαλύτερη μάζα από το πρωτόνιο. Αυτό σημαίνει ότι το σύμπαν μπορεί να είναι θεμελιωδώς ασταθές αφού για να είναι σταθερό θα έπρεπε (θεωρητικώς) η ενέργεια του μποζονίου Χιγκς να είναι περίπου 130 δισ. eV. Αυτή η εξέλιξη έφερε στο προσκήνιο τη θεωρία του κυκλικού Σύμπαντος με αρκετούς επιστήμονες, ανάμεσα τους και μεγάλα ονόματα όπως ο Χόκινγκ, να τη βρίσκουν ιδιαίτερα ελκυστική και να θεωρούν πιθανό το μποζόνιο Χιγκς να προκαλέσει το τέλος του Σύμπαντος (μας). Βέβαια ακόμη και αν το κυκλικό Σύμπαν είναι τελικά ένα υπαρκτό φαινόμενο οι επιστήμονες αναφέρουν ότι είμαστε ασφαλείς για πάρα πολλά δισεκατομμύρια έτη. Οπως αναφέρουν ακόμη και αν αυτή η καταστροφική φυσαλίδα έκανε την εμφάνιση της σήμερα η επέκταση της στο Σύμπαν θα γινόταν με την ταχύτητα του φωτός (αν δεχτούμε τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν) και έτσι θα χρειαζόταν περί τα δέκα δις έτη μέχρι να φτάσει στο ηλιακό μας σύστημα. Ετσι και αλλιώς η Γη θα έχει καταστραφεί πολύ νωρίτερα αφού υπολογίζεται ότι σε 4,5 δισ. έτη ο Ηλιος που θα βρίσκεται τότε στη φάση του «κόκκινου γίγαντα» θα μετατρέψει τον πλανήτη μας σε ένα πυρακτωμένο βράχο ή θα διογκωθεί τόσο πολύ που τελικά θα τον καταπιεί. Ό,τι υπάρχει στο Σύμπαν πιστεύεται ότι χωρίζεται σε δύο κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων. Η πρώτη είναι τα φερμιόνια, τα οποία είναι συστατικά της ύλης. Η δεύτερη είναι τα μποζόνια, τα οποία λειτουργούν ως φορείς των φυσικών δυνάμεων και των αντίστοιχων πεδίων τους. Το φωτόνιο, για παράδειγμα, μεταδίδει την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στη μορφή φωτός και είναι φορέας του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Το μποζόνιο του Χιγκς είναι το σωματίδιο που αντιστοιχεί στο πεδίο του Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη. Είναι στοιχειώδες σωματίδιο, δηλαδή δεν έχει εσωτερική δομή και δεν αποτελείται από άλλα, συστατικά σωματίδια. Παρόλα αυτά, είναι εξαιρετικά ασταθές και όταν σχηματιστεί καταρρέει σχεδόν ακαριαία και δίνει άλλα υποατομικά σωματίδια. Αν και λέγεται και γράφεται ευρέως ότι το μποζόνιο του Χιγκς δίνει στα στοιχειώδη σωματίδια τη μάζα τους, αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Τη μάζα τη δίνει το πεδίο του Χιγκς, το οποίο δεν τη δημιουργεί εκ του μηδενός αλλά την εμπεριέχει από πριν ως ενέργεια. Τη στιγμή που εμφανίστηκε το Σύμπαν, τα στοιχειώδη σωματίδια δεν είχαν μάζα. Αυτό άλλαξε ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου αργότερα, όταν εμφανίστηκε το πεδίο του Χιγκς, λέει η θεωρία, την οποία πρότειναν τη δεκαετία του 1960 οι Χιγκς και Ενγκλέρ και άλλοι θεωρητικοί φυσικοί. Είναι δυνατόν το πεδίο Higgs να προκαλέσει την καταστροφή μας; Πρέπει να ανησυχούμε; Την απάντηση δίνει ο φυσικός Gian Giudice στο βίντεο που ακολουθεί: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=629745

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ!!! Ο Albert Einstein και J. Robert Oppenheimer έγραψαν μαζί ένα ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ έγγραφο έξι σελίδων, τον Ιούνιο του 1947 με τίτλο "Οι σχέσεις με τους κατοίκους των ουρανίων σωμάτων». Το έγγραφο αυτό αναφέρεται στην παρουσία αγνώστων διαστημικών σκαφών που είναι αποδεκτή από το στρατό.Ασχολείται επίσης με θέματα που απασχολούν ικανούς επιστήμονες για να τα αντιμετωπίσουν - όπως από πού προέρχονται, τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση αποικισμού ή / και στην ενσωμάτωση των λαών, και γιατί είναι εδώ; Τέλος, το έγγραφο εξετάζει την παρουσία των ουράνιων αστρόπλοιων στην ατμόσφαιρα, ως αποτέλεσμα ενεργειών στρατιωτικών πειραμάτων, με σχάση, σύντηξη, και συσκευές πολέμου. Το έγγραφο εμφανίζεται στο βίντεο, εσείς απλά πατήστε το κουμπί παύσης για να διαβάσετε τη σελίδα σε ελεύθερο χρόνο. http://www.youtube.com/watch?v=lpFjiYw0Zu0 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%89%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-albert-einstein-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-robert-oppenheimer-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-0

Όταν τα τρίχρονα «παίζουν» με γλώσσες προγραμματισμού... Μπορεί ένα παιδί τριών ετών να χρησιμοποιεί μια γλώσσα προγραμματισμού παίζοντας; Όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο σε τόσο μικρές ηλικίες, ο δρ. Θεοδόσης Σαπουνίδης κατάφερε να το κάνει πράξη, δημιουργώντας ένα «παιχνίδι», για το οποίο κέρδισε διεθνή διάκριση. Η δημιουργία του «Cubes Coding», που βασίστηκε στη διδακτορική διατριβή που εκπόνησε στο τμήμα Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) ο κ. Σαπουνίδης, κατάφερε να μπει στην ομάδα των νικητών που ξεχώρισαν ανάμεσα σε 611 προτάσεις από 77 χώρες. «Είναι ένα παιχνίδι με κύβους, οι οποίοι περιέχουν ηλεκτρονικά κυκλώματα, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όταν αυτοί ενώνονται. Το παιδί καλείται να βάλει τους κύβους στη σωστή σειρά για να φτιάξει ένα πρόγραμμα που θα εκτελέσει το ρομπότ» εξηγεί ο κ. Σαπουνίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Η διαδικασία αυτή 'συστήνει' το παιδί με τις βασικές αρχές του προγραμματισμού και τα κάνει να αγαπήσουν την επιστήμη της Πληροφορικής, προκαλώντας το ενδιαφέρον και την περιέργειά τους» προσθέτει. Η τεχνολογία αφορά ένα καθαρά γραφικό και ένα απτικό σύστημα, που αποτελείται από 44 κύβους, οι οποίοι αναπαριστούν εντολές και παραμέτρους. Οι κύβοι των παραμέτρων προσαρμόζονται στις εντολές και αλλάζουν τη λειτουργία τους. Με αυτό το σύστημα, οι χρήστες μπορούν να ελέγξουν «τη συμπεριφορά ενός NXT Lego Ρομπότ». Ο διαγωνισμός «Open Education Challenge» ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν η καινοτομία στην εκπαίδευση. Η Επιτροπή επέλεξε την Ομάδα του ΑΠΘ μεταξύ 600 ομάδων και την κατέταξε στις εννιά καλύτερες από τις συμμετέχουσες. Η κάθε μία από τις εννιά ομάδες κέρδισε το χρηματικό έπαθλο των 20.000 ευρώ, ως αρχικό κεφάλαιο και τη δυνατότητα να ταξιδέψουν τα μέλη της, σε διάστημα 12 εβδομάδων, στο Ελσίνκι, το Παρίσι, το Βερολίνο και το Λονδίνο για να παρουσιάσουν την ιδέα τους, να λάβουν συμβουλές από διακεκριμένους επενδυτές και ακαδημαϊκούς και να παρουσιάσουν τις ιδέες τους σε ανθρώπους που διαχειρίζονται επενδυτικά κεφάλαια. Τα μέλη της ομάδας, με επικεφαλής τον κ. Σαπουνίδη, που συμμετείχαν στην κατάθεση της πρότασης "Cubes Coding" είναι ο Αναστάσιος Τσίμπλινας και η Δανάη Σκουρνέτου, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στη Φιλανδία. Η βραβευμένη ιδέα θα παρουσιαστεί από τον κ. Σαπουνίδη, σήμερα, Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου, στο περίπτερο 14, στο 2ο Dev Fest που διοργανώνει το "Google Developers Group Thessaloniki" στο πλαίσιο της 79ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231345957

Οι μισοί εξωπλανήτες περιφέρονται γύρω από δύο άστρα. Σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό Astrophysical Journal, τα δυαδικά αστρικά συστήματα είναι εξίσου πιθανό να φιλοξενούν πλανήτες με τα ηλιακά συστήματα που έχουν στο κέντρο τους ένα άστρο, όπως το δικό μας. Η έρευνα στηρίζεται σε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο για τέσσερα χρόνια παρακολούθησε 150.000 άστρα ερευνώντας για πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος. Μέχρι σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περισσότερων από 1.500 εξωπλανητών από τα δεδομένα του Κέπλερ, ενώ υπάρχει ακόμη μία λίστα από 7.000 πιθανά αντικείμενα που θα μπορούσαν μελλοντικά να αποδειχθούν πλανήτες. Μία ομάδα αστρονόμων του πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα του πόσοι εξωπλανήτες βρίσκονται σε τροχιά γύρω από δυαδικά άστρα, υπολόγισε πως τουλάχιστον ένα 40 με 50% του συνολικού αριθμού των εξωπλανητών ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Για την έρευνά τους οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο WIYN στην Αριζόνα των ΗΠΑ και το Gemini στη Χαβάη, εστιάζοντας σε μερικά από τα άστρα που είχε χαρακτηρίσει το Κέπλερ ως πιθανούς τόπους για την ύπαρξη εξωπλανητών. Κάνοντας χρήση μίας μεθόδου που αποκαλείται στιγματική απεικόνιση, κατά την οποία οι ψηφιακές εικόνες που λάμβαναν επεξεργαζόντουσαν από ένα ειδικό λογισμικό με ανεπτυγμένους αλγορίθμους, οι ερευνητές ήταν σε θέση να αποκτήσουν εικόνες με ευκρίνεια μεγαλύτερη ακόμη και από αυτή του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ. Με τη μέθοδο αυτή, ήταν ανίχνευσαν αχνά άστρα με 125 φορές μικρότερη λάμψη από το συνοδό τους, καταφέρνοντας να αποδείξουν πως ήταν τελικά πάρα πολλά τα πλανητικά συστήματα με δύο άστρα στο κέντρο τους. «Είναι πολύ ενδιαφέρον πως τα πλανητικά συστήματα με περισσότερα από ένα άστρο φαίνεται πως είναι πολύ λιγότερο σπάνια από ότι πιστεύαμε πριν μερικά χρόνια», δήλωσε σχετικά ο Έλιοτ Χορτς, αστροφυσικός στο πανεπιστήμιο του νότιου Κονέκτικατ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. Το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω από δύο άστρα είναι καταρχάς εχθρικό: και μόνο οι παλιρροϊκές δυνάμεις από την αντιμαχόμενη βαρύτητα των δύο ήλιων θα μπορούσε να αποβεί καταστρεπτική για ένα πλανήτη, τεμαχίζοντάς τον στην κυριολεξία. Η ζωή, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε έναν πλανήτη σαν τον Tatooine του Luke Skywalker Ωστόσο η εικόνα ενός ηλιοβασιλέματος με δύο ήλιους, παρόμοια με αυτή από τον πλανήτη Τατουίν από τον πόλεμο των άστρων, θα ήταν αναμφισβήτητα ένα πολύ ξεχωριστό θέαμα. http://physicsgg.me/2014/09/09/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%cf%8d/

Mαθήματα γεωγραφίας. Ο Μάικ Χόπκινς και ο Ρικ Μαστράτσιο μέλη του πληρώματος Expedition 38 Earth Observations του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού παραδίδουν μαθήματα γεωγραφίας για το πώς φαίνεται η Γη από ψηλά. «Σταθμοί» του σκάφους Cupola η Ιταλία, η Ελλάδα και οι ΗΠΑ. Οταν η εικόνα φτάνει στην Ελλάδα, ένας εκ των δύο μελών του πληρώματος αναφέρει: «Είχα έναν καλό φίλο από την Ελλάδα. Εξαιρετικό φαγητό». Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/m%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%B9-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-vid

Σύννεφα στον Άρη. Το ρομποτικό όχημα της NASA Curiosity, το οποίο πρόσφατα γιόρτασε δύο χρόνια στην επιφάνεια του Άρη, έστειλε τις τελευταίες ημέρες φωτογραφίες από σύννεφα στον ουρανό του κόκκινου πλανήτη. Έχοντας εκπληρώσει ήδη την πρωταρχική του αποστολή, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη περιβάλλοντος που θα μπορούσε θεωρητικά να υποστηρίξει μικροβιακές μορφές ζωής, το Curiosity άρχισε πλέον να στρέφει το ενδιαφέρον του και στον ουρανό του Άρη, με σκοπό τη μελέτη των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν στον πλανήτη. Το Curiosity είναι ένα πραγματικό κινητό γεωλογικό εργαστήριο το οποίο οργώνει την επιφάνεια του Άρη σκαλίζοντας το έδαφος, αναλύοντας βράχους και φωτογραφίζοντας τις περιοχές που διανύει, στέλνοντας πίσω στη Γη ανεκτίμητες πληροφορίες στους αστροβιολόγους που προσπαθούν να μάθουν περισσότερα για το παρελθόν του πλανήτη, ο οποίος πιστεύεται πως στο παρελθόν συντηρούσε νερό σε υγρή μορφή. Τι είναι αυτό όμως που έχει στρέψει την ‘περιέργεια’ του οχήματος στον ουρανό του Άρη; Όπως εξηγεί ο πλανητολόγος της NASA Δρ. Ρόμπερτ Χάμπερλι, «τα σύννεφα αποτελούν τμήμα του κλιματικού συστήματος ενός πλανήτη και η συμπεριφορά τους αποκαλύπτει πολλά για τους ανέμους και τις θερμοκρασίες που επικρατούν σε αυτόν. Γνωρίζουμε για παράδειγμα πως οι άνεμοι είναι ο κύριος μηχανισμός που έχει διαμορφώσει την επιφάνεια του Άρη τα τελευταία 3-4 δισεκατομμύρια χρόνια, όντας υπεύθυνος για το σχηματισμός των βράχων, των καναλιών ή των κοιλάδων που καταγράφει το Curiosity». Η μελέτη των νεφών στον Άρη σήμερα μπορεί επίσης να αποκαλύψει και σε παρελθοντικές διαδικασίες που διαμόρφωσαν το κλίμα του πλανήτη στο χρόνο. «Έρευνες υποστηρίζουν πως στο παρελθόν τα σύννεφα θέρμαναν σημαντικά τον πλανήτη μέσω ενός φαινομένου θερμοκηπίου και γνωρίζουμε πως ένα θερμότερο περιβάλλον είναι περισσότερο ευνοϊκό για τη ζωή», συμπλήρωσε ο Δρ. Χάμπερλι. Τα σύννεφα του Άρη φαίνεται πως αποτελούνται από παγωμένους κρυστάλλους και ίσως και παγωμένες σταγόνες νερού. H καταγραφή και η ανάλυση των μετεωρολογικών δεδομένων από τον Άρη πάντως θα αποκαλύψει πολλά περισσότερα για το γεωλογικό του παρελθόν. http://physicsgg.me/2014/09/06/%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%bd%ce%b5%cf%86%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/ ExoLance: εκτόξευση «βελών» στον Άρη αναζητώντας ίχνη ζωής. Τη χρηματοδότηση απλών ανθρώπων, με δωρεές που ξεκινούν από 10 δολάρια, ζητεί μια ομάδα Αμερικανών επιστημόνων και ειδικών στην αεροδιαστημική, ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για μια αποστολή στον Αρη, η οποία θα μπορούσε να απαντήσει στον κατά πόσο ο Κόκκινος Πλανήτης φιλοξενεί ζωντανούς μικροοργανισμούς. Η ομάδα, στην οποία συμμετέχουν ακόμη και εργαζόμενοι στη NASA, ένας από τους οποίους μάλιστα ανήκει στους χειριστές του ρομπότ Curiosity, έχει «βαφτίσει» τη σχεδιαζόμενη αποστολή ExoLance. Και, με δεδομένη την ύπαρξη νερού στο υπέδαφος του Αρη που έχουν επιβεβαιώσει αρκετά μη επανδρωμένα διαστημόπλοια μέχρι σήμερα, θέλει να αναζητήσει μικρόβια λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Σύμφωνα με τους υπευθύνους, η ExoLance είναι απαραίτητη επειδή όλες οι αποστολές της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας επικεντρώθηκαν στο αν υπήρχε ζωή κατά το παρελθόν στον Αρη, και όχι στο κατά πόσο εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκεί έμβιες μορφές ζωής. Αν και η απάντηση κρύβεται στο υπέδαφος, ίσως και σε βάθη όχι μεγαλύτερα από 2 μέτρα, έως τώρα οι μόνες γεωτρήσεις που έχουν γίνει στον Κόκκινο Πλανήτη πραγματοποιήθηκαν από το Curiosity, τα τρυπάνια του οποίου ωστόσο δεν προχώρησαν περισσότερο από λίγα εκατοστά. Η ειδική βάση, που θα φθάσει στον Αρη μέσω ενός διαστημοπλοίου ή μιας άλλης αποστολής, θα αποχωρισθεί με την είσοδο στην αρειανή ατμόσφαιρα, αναπτύσσοντας υπερηχητικές ταχύτητες και θα εκτοξεύσει τα «βέλη» προς το έδαφος του πλανήτη. Για να ψάξει ακόμη βαθύτερα, η ExoLance προβλέπει την κατασκευή μιας ειδικής βάσης, η οποία θα περιέχει ειδικά μετρητικά όργανα, τα οποία θα μοιάζουν με μακριά βέλη. Φτάνοντας στον Κόκκινο Πλανήτη μέσω ενός διαστημόπλοιου μιας άλλης αποστολής, η βάση θα αποχωρισθεί με την είσοδο στην Αρειανή ατμόσφαιρα, αναπτύσσοντας υπερηχητικές ταχύτητες και εκτοξεύοντας τα «βέλη» προς το έδαφος, ώστε η «μύτη» τους να φτάσει σε βάθος 1-2 μέτρων. Αποχωρισμένη από το υπόλοιπο «σώμα» του βέλους, κάθε «μύτη» θα απελευθερώσει στο σημείο εξοπλισμό που θα μπορεί να ελέγξει για την ύπαρξη μικροοργανισμών, όπως για παράδειγμα αισθητήρες ανίχνευσης χημικών ουσιών, που εκλύονται αποκλειστικά από έμβιες διεργασίες. Στο μεταξύ, η «ουρά» κάθε βέλους θα παραμείνει πάνω από το έδαφος, ώστε να μεταδώσει ασύρματα τα ευρήματα σε ένα σκάφος που θα κινείται γύρω από τον πλανήτη. Η εκστρατεία χρηματοδότησης γίνεται μέσω του σάιτ Indiegogo, από την οποία οι επιστήμονες ελπίζουν πως μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου θα συγκεντρώσουν 250.000 δολάρια. Με αυτά τα χρήματα θα κατασκευάσουν τα πρωτότυπα μετρητικά όργανα, τα οποία θα δοκιμάσουν εκτοξεύοντάς τα από ένα αεροπλάνο στην έρημο Mojave. Το αμέσως επόμενο βήμα, για το οποίο θα χρειασθούν ακόμη περισσότερα κονδύλια, θα είναι να αναπτύξουν τον εξοπλισμό που θα μπορεί να ανιχνεύσει την ύπαρξη ζωής. Αν και αυτό ολοκληρωθεί με επιτυχία, τότε θα ξεκινήσουν επαφές για πιθανή συνεργασία με τη NASA, άλλες διαστημικές υπηρεσίες ή ακόμη και με ιδιώτες που σχεδιάζουν κάποια αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη, με σκοπό να εξασφαλίσουν ένα διαστημόπλοιο που θα μεταφέρει τη βάση μέχρι τον Αρη. Αν και στο σάιτ που έχουν δημιουργήσει στο Indiegogo οι επιστήμονες αναφέρουν πως τα ευρήματα της ExoLance θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, ωστόσο δεν κρύβουν τα εμπόδια που θα πρέπει να ξεπερασθούν για να γίνει πραγματικότητα η αποστολή. Εμπόδια που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το συνολικό κόστος, το οποίο ακόμη και στην πιο αισιόδοξη περίπτωση θα ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο δολάρια, αλλά και με μια σειρά από τεχνικές δυσκολίες. Βίντεο: http://physicsgg.me/2014/09/06/exolance-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b2%ce%b5%ce%bb%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd/

Τεκτονική δραστηριότητα ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά εκτός Γης. Η Ευρώπη, ένα μεγάλο φεγγάρι του Δία που κρύβει έναν βαθύ ωκεανό κάτω από ένα κάλυμμα πάγου, είναι το πρώτο σώμα εκτός της Γης στο οποίο ανιχνεύονται ενδείξεις τεκτονικής δραστηριότητας -ενδείξεις που αναπτερώνουν τις ελπίδες για ανακάλυψη μικροβιακής ζωής, και ίσως επιταχύνουν τις προσπάθειες της NASA για την εξερεύνηση αυτού του αινιγματικού κόσμου. Οι τεκτονικές πλάκες της Γης είναι γιγάντιες φέτες στερεού φλοιού που επιπλέουν στο υποκείμενο, ημίρρευστο στρώμα του μανδύα. Το ίδιο φαινόμενο δείχνει να διαμορφώνει και την επιφάνεια της Ευρώπης, μόνο που σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για γιγάντιες πλάκες πάγου που επιπλέουν είτε σε έναν υπόγειο ωκεανό είτε σε ένα στρώμα θερμότερου, πιο εύπλαστου πάγου. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η επιφάνεια της Ευρώπης είναι σχετικά νέα και ότι οι τεράστιες ρωγμές που διατρέχουν την επιφάνεια του φεγγαριού επιτρέπουν στο υπόγειο νερό να ανέβει στην επιφάνεια και να μετατραπεί σε φρέσκο πάγο. Μέχρι σήμερα, όμως, παρέμενε ασαφές πώς ο πάγος ανακυκλώνεται και ανανεώνει το κάλυμμα πάγου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άινταχο και του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς» αναφέρουν ότι βρήκαν την απάντηση σε εικόνες της αποστολής Galileo, η οποία μελέτησε το σύστημα του Δία από το 1995 έως το 2003. Εξετάζοντας το παγκόσμιο παζλ που σχηματίζουν οι πλάκες πάγου στην επιφάνεια, η ερευνητική ομάδα εντόπισε ένα κομμάτι πάγου, περίπου στο μέγεθος του Ισραήλ, το οποίο είχε με κάποιο τρόπο εξαφανιστεί. Σύμφωνα με το τεκτονικό μοντέλο που προτείνουν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στο Nature Geoscience, μεγάλες πλάκες πάγου στην Ευρώπη χάνονται γλιστρώντας κάτω από γειτονικές πλάκες -ένα φαινόμενο ανάλογο με την υποβύθιση των τεκτονικών πλακών στη Γη κατά μήκος μεγάλων ρηγμάτων. Η ανακάλυψη ενισχύει τώρα τις υποψίες για την ύπαρξη μικροβιακής ζωής στο παγωμένο φεγγάρι, καθώς η τεκτονική δραστηριότητα συνδέει τον υπόγειο ωκεανό με το υπερκείμενο στρώμα πάγου και επιτρέπει σε θρεπτικά συστατικά, ίσως και σε μικρόβια, να ανεβαίνουν από τα βάθη στην επιφάνεια και το αντίστροφο. Είναι η δεύτερη σημαντική ανακάλυψη στην Ευρώπη σε διάστημα λίγων μηνών, έπειτα από τον εντοπισμό γιγάντιων πιδάκων νερού στο νότιο πόλο του δορυφόρου. Οι ανακαλύψεις ίσως επιταχύνουν τώρα τα σχέδια εξερεύνησης της Ευρώπης. Η NASA εξετάζει εδώ και χρόνια το ενδεχόμενο μιας αποστολής στο μυστηριώδες φεγγάρι, θέτοντας όμως το μάλλον χαμηλό όριο του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για το κόστος της αποστολής. Το αμερικανικό Κογκρέσο έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη μελέτη της Ευρώπης, και μέχρι τις 17 Οκτωβρίου η NASA δέχεται ιδέες για τα επιστημονικά όργανα που θα μπορούσε να περιλαμβάνει η φιλόδοξη αποστολή. Θα περάσουν πάντως χρόνια μέχρι να οριστικοποιηθεί ο σχεδιασμός του εγχειρήματος και να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον παγωμένο αλλά πιθανώς φιλόξενο κόσμο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231345783

Μικρός αστεροειδής πέρασε πιο κοντά από τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους. Ένας διαστημικός βράχος σε μέγεθος σπιτιού πέρασε την Κυριακή από τη Γη σε απόσταση μικρότερη από αυτή στην οποία κινούνται οι τηλεπικοινωνιακοί και μετεωρολογικοί δορυφόροι. Η διάμετρός του εκτιμάται στα 20 μέτρα, περίπου όσο το μετέωρο που τραυμάτισε 1.500 ανθρώπους όταν εξερράγη πάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας το Φεβρουάριο, Ο αστεροειδής με την ονομασία 2014 RC βρέθηκε σε απόσταση μόλις 34.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης όταν πέρασε πάνω από τη Νέα Ζηλανδία στις 21.18 ώρα Ελλάδας την 7η Σεπτεμβρίου. Συγκριτικά, οι τηλεπικοινωνιακοί και μετεωρολογικοί δορυφόροι βρίσκονται λίγο πιο μακριά στα 36.000 χιλιόμετρα -αυτό είναι το ύψος της λεγόμενης γεωστατικής ή γεωσύγχρονη τροχιάς, η οποία επιτρέπει στους δορυφόρους να παραμένουν διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της Γης. Ο 2014 RC δεν έγινε ορατός με γυμνό μάτι ή με κιάλια, το πέρασμά του όμως καταγράφηκε από το Slooh Community Observatory και το Virtual Telescope Project, τα οποία οργάνωσαν ειδικά webcast. Σύμφωνα με τη NASA, η τροχιά του αστεροειδή θα τον ξαναφέρει κοντά στη Γη το Σεπτέμβριο του 2115, δεν υπάρχουν όμως ενδείξεις για πρόσκρουση. Ο αστεροειδής του Τσελιαμπίνσκ εκτιμάται ότι απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα ενέργεια 500 κιλοτόνων TNT, σχεδόν 30 φορές περισσότερη από ό,τι η ατομική βόμβα της Χιροσίμα. Ήταν το μεγαλύτερο αντικείμενο που εισέρχεται στη γήινη ατμόσφαιρα από την πρόσκρουση στην Τουνγκούσκα της Σιβηρίας το 1908. Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους όταν έπεσε στο Τσιξουλούμπ του Μεξικού πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια εκτιμάται ότι είχε διάμετρο γύρω στα 10 χιλιόμετρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231345673 Νικαράγουα: Αναστάτωση μετά από πτώση μετεωρίτη. Ένας μετεωρίτης ήταν η αιτία της δόνησης που ταρακούνησε την πρωτεύουσα της Νικαράγουα, Μανάγκουα λίγο πριν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, αναστατώνοντας χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για σεισμό. Ο μετεωρίτης έπεσε τις νυχτερινές ώρες σε μια δασική περιοχή κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της Μανάγκουα, όπως επιβεβαίωσε το Ινστιτούτο Γεωφυσικής της Νικαράγουας την Κυριακή. Οι κάτοικοι των περιοχών κοντά στο σημείο πρόσκρουσης του μετεωρίτη, μίλησαν για μια λάμψη την οποία ακολούθησε ένας ισχυρός κρότος και οσμή καμένου στην γύρω περιοχή. Ο μετεωρίτης που έκανε χιλιάδες κατοίκους να πεταχτούν έντρομοι από τα κρεβάτια τους άφησε στο σημείο όπου έπεσε έναν μεγάλο κρατήρα 12 μέτρων πλάτους και τουλάχιστον 5,5 μέτρων βάθους, σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα La Prensa. Ο μετεωρίτης σύμφωνα με τους γεωφυσικούς του ινστιτούτου της Νικαράγουα προκάλεσε ένα ελαφρύ σεισμικό κύμα, καθώς έπεσε στη Γη με γωνία περίπου 50 μοιρών. Περίπου πέντε πτώσεις μετεωριτών καταγράφονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. http://www.naftemporiki.gr/story/853134/nikaragoua-anastatosi-meta-apo-ptosi-meteoriti

Ο εκπληκτικός κόσμος των γαλαξιών. Πρόσφατα εντοπίσθηκε ένας γαλαξίας στα βάθη του Σύμπαντος, ένας πανάρχαιος γαλαξίας που δημιουργήθηκε όταν ο Κόσμος βρισκόταν ακόμη στην παιδική του ηλικία. Όμως ο γαλαξίας αυτός καλύπτεται εξωτερικά από ένα κοσμικό πέπλο, ένα πυκνό στρώμα σκόνης, και δεν ήταν δυνατή η μελέτη του. Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας επίγεια και διαστημικά όργανα παρατήρησης κατάφεραν να διεισδύσουν στο εσωτερικό του αποκαλύπτοντας ότι επρόκειτο για ένα γιγάντιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων που όμοιο του δεν υπάρχει πλέον στο Σύμπαν. Η επιστημονική κοινότητα έδωσε στον γαλαξία αυτό το παρατσούκλι «Σπίθα» αλλά κάποιοι έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν ως τον… Τυραννόσαυρο ρεξ των γαλαξιών. Η Σπίθα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 11 δισ. ετών φωτός από εμάς, δημιουργήθηκε δηλαδή περίπου τρία δισ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και τον υπέρυθρο φασματογράφο του αστεροσκοπείου Keck στη Χαβάη καταφέρνοντας να εισχωρήσουν στο εσωτερικό του αρχαίου γαλαξία. Οπως όλοι οι γαλαξίες της πρώιμης εποχής του Σύμπαντος έτσι και η Σπίθα είχε μικρό μέγεθος σε σχέση με εκείνους που σχηματίστηκαν αργότερα. Η Σπίθα έχει διάμετρο 6 χιλιάδων ετών φωτός όταν ο δικός μας γαλαξίας (που έχει μεσαίο γαλαξιακό μέγεθος) έχει διάμετρο 100 χιλιάδες έτη φωτός. Όμως η Σπίθα μπορούσε να παράγει περί τα 300 άστρα ετησίως ενώ ο δικός μας γαλαξίας υπολογίζεται ότι παράγει περί τα δέκα άστρα ετησίως. «Πρόκειται για ρυθμό παραγωγής άστρων που δεν υφίσταται πλέον. Το νεαρό Σύμπαν μπορούσε να δημιουργήσει γαλαξίες που να παράγουν τόσα άστρα αλλά το σημερινό Σύμπαν δεν μπορεί. Το Σύμπαν έμοιαζε τότε με ένα μικρό καζάνι που έβραζε μέσα από το οποίο ξεπετάγονταν συνεχώς νέα άστρα. Πλέον το Σύμπαν έχει μεγαλώσει σε μέγεθος τόσο πολύ ώστε οι συνθήκες σε αυτό δεν επιτρέπουν πλέον την ύπαρξη ενός τέτοιου εργοστασίου άστρων» αναφέρει η αστρονόμος Ερικα Νέλσον του Πανεπιστημίου Γέιλ που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Οπως η εποχή που η Γη είχε υψηλές θερμοκρασίες και υψηλά επίπεδα οξυγόνου επέτρεψε την εμφάνιση τεράστιων όντων όπως οι δεινόσαυροι έτσι και η πρώιμη εποχή του Σύμπαντος που ήταν πυκνό και ζεστό επέτρεψε την παρουσία γαλαξιών με τεράστια παραγωγή άστρων» αναφέρει ο Πιέτερ Βαν Ντόκουμ, πρόεδρος του τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Γέιλ. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» αναμένεται να προσφέρει νέα σημαντικά δεδομένα για την εξέλιξη των γαλαξιών αλλά και του Σύμπαντος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=628588

Κοσμοδρόμιο "Ανατολή" Στο πλαίσιο της επίσκεψης εργασίας του στην περιοχή Αμούρ, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μετειχε σε συνάντηση σχετικά με την ανάπτυξη του κοσμοδρόμιου "Ανατολή". Πριν από τη συνάντηση, ο Πρόεδρος επισκέφθηκε το εργοτάξιο του κοσμοδρόμιου και εξοικειώθηκε με τα έργα μαζι με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Dmitry Rogozin και τον επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας κ. Oleg Ostapenko. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι η κατασκευή του κοσμοδρόμιου "Ανατολή" είναι το μεγαλύτερο εθνικό σχέδιο που θα επιτρέψει στη Ρωσία να βγει στο βαθύ διάστημα, ανεξάρτητα από άλλες τοποθεσίες εκτόξευσης , που είναι έξω από τη Ρωσική Ομοσπονδία. "Ιδιωτική διαστημική υποδομή, σύγχρονο δίκτυο spaceports για διαφορετικούς σκοπούς θα επιτρέψει στη Ρωσία, όπως είπα, να ενισχύσει τη θέση της σαν ενα από τις κορυφαίες του διαστήματος έθνη του κόσμου και εμείς εγγυώμαστε την ανεξαρτησία των διαστημικών δραστηριοτήτων, τη διασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής των διεθνών προγραμμάτων», - δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Επίσης, κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο Ρώσος Πρόεδρος επέστησε την προσοχή στο χρονοδιάγραμμα κατασκευής και την αποτελεσματικότητα της εκτέλεσής του: «Έχουμε επισκεφθεί μόνο το εργοτάξιο. Πολλά έχουν γίνει, θέλω να τα αναφέρω, φυσικά, αλλά η κατασκευή ενός αριθμού αντικειμένων, όπως είπα, από το γράφημα ξεχωρίζουν. Είναι αναγκαίο να δοθεί προσοχή. Ως εκ τούτου, πρώτον, η ανάγκη να κατανοήσουμε τους λόγους αυτής της καθυστέρησης, να οικοδομήσουμε μια πιο ρυθμική, συντονισμένη εργασία. Σε αυτό το πλαίσιο, περιμένουμε συγκεκριμένες προτάσεις." Στη συνέχεια, εγινε παρουσίαση από τον επικεφαλής της Roscosmos Oleg Ostapenko, "Η δημιουργια του κοσμοδρόμιου έχει προγραμματιστεί σε τρεις φάσεις. Τα κύρια στάδια της κοσμοδρόμιο "Ανατολή" περιλαμβάνει τις ακόλουθες βασικές δραστηριότητες. Η πρώτη φάση (2011-2015) - είναι η δημιουργία του χώρου πυραύλων για το συγκρότημα "Soyuz-2". Η δεύτερη φάση (περίοδος 2016-2020) - τη δημιουργία του χώρου πυραύλων για το συγκρότημα βαριάς κατηγορίας οχημάτων εκτόξευσης "Angara". Το τρίτο στάδιο (την περίοδο 2021-2030 ετών) - η δημιουργία των αντικειμένων που παρέχουν την δυνατότητα εκτόξευσης πυραύλων βαρέως τάξης. Ως αρχική εκτόξευση απο το Ανατολή θα είναι το «Σογιούζ-2.1α» με ανώτερο στάδιο "Βόλγα με δύο διαστημικά σκάφη: ένα διαστημικό σκάφος "Lomonosov" και το διαστημόπλοια "Stork-2." τον Ιούνιο του 2015. Οι εργασίες για την ανάπτυξη του διαστημικού οχήματος "Lomonosov" έχουν προγραμματιστεί να ολοκληρωθουν τον Δεκέμβριο του 2014 και η παράδοση στο χώρο εκτόξευσης πρέπει να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο του 2015. Για το διαστημόπλοιο "Πελαργός-2": η ολοκλήρωση των εργασιών έχει προγραμματιστεί τον Ιούνιο του 2015, και θα σταλεί μαζί με το διαστημόπλοιο "Lomonosov". Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε σήμερα οτι υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι ο πύραυλος φορέας "Soyuz-2" από το κοσμοδρόμιο "Ανατολή" θα ξεκινήσει εγκαίρως και αυτό εξαρτάται από την ετοιμότητα των κατασκευών. Όσον αφορά την εφαρμογή του προγράμματος για τη χρήση του Μπαϊκονούρ, το 2018 έχει προγραμματιστεί να τεθουν σε λειτουργία νεες εγκαταστάσεις, εξασφαλίζοντας την εφαρμογή των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων. Για να προχωρήσουμε, θα πρέπει να ξεκινήσει ένα νέο στάδιο ανάπτυξης με ένα φιλόδοξο εθνικό σχεδιο αστροναυτικής που σχετίζεται με την ανάπτυξη πυραυλων υψηλής τροχιάς και για το βαθύ διάστημα. Καθορισμός και ζωτικής σημασίας για την επίλυση αυτού του προβλήματος είναι να δημιουργήσουμε ένα χώρο πυραύλων βαρέως τάξης. Φέτος, έχουμε ήδη αρχίσει να αναπτύσσουμε ένα προκαταρκτικό σχέδιο και την επιλογή του χώρου πυραύλων βαρέως τάξη. Οι εργασίες σχετικά με το σχεδιασμό του οχήματος εκτόξευσης αυτής της κατηγορίας έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσουν το 2016. Έτσι, η οργάνωση της εργασίας σε όλους τους βασικούς τομείς: την κατασκευή, την επιστημονική ανάλυση των προοπτικών - δίνει τον λόγο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να επιτύχουμε μια δεσπόζουσα θέση στον κόσμο στην ανάπτυξη της εξερεύνησης του διαστήματος ". http://www.federalspace.ru/20891/

Λανιακέα: το υπερσμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκουμε. Οι αστρονόμοι έχουν πλέον μια καλύτερη εικόνα για τη θέση του Γαλαξία μας. Διαπίστωσαν ότι βρίσκεται σε μια απόμερη «γειτονιά» ενός τεράστιου σούπερ-σμήνους γαλαξιών, άγνωστου μέχρι σήμερα, το οποίο πήρε το χαβανέζικο όνομα «Λανιακέα» (Απροσμέτρητος Ουρανός). Η ονομασία δόθηκε προς τιμή των Πολυνήσιων πλοηγών που χρησιμοποιούσαν τις γνώσεις τους για τον ουρανό, προκειμένου να διασχίζουν τον απέραντο Ειρηνικό ωκεανό. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον αστρονόμο Μπρεντ Τούλι του Πανεπιστημίου της Χαβάης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature”, χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική «χαρτογράφησης» του ουρανού, η οποία συνδυάζει τις αποστάσεις άνω των 8.000 κοντινών γαλαξιών με τις σχετικές μεταξύ τους κινήσεις. Ο νέος τρισδιάστατος κοσμικός «χάρτης» δείχνει ότι ο Γαλαξίας μας, μαζί με περίπου 100.000 άλλους γαλαξίες, ανήκει στο ίδιο γιγάντιο σμήνος γαλαξιών, που ονομάστηκε Λιανακέα. Το τελευταίο έχει διάμετρο περίπου 520 εκατ. ετών φωτός ή σχεδόν 5×1021 χιλιόμετρα.Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι πίστευαν ότι ο Γαλαξίας μας ανήκε στο μικρότερο υπερ-σμήνος γαλαξιών της Παρθένου, με διάμετρο 100 εκατ. ετών φωτός, το οποίο όμως, σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς, δεν είναι παρά ένα ‘παράρτημα’ της Λιανακέα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο Γαλαξίας μας στην πραγματικότητα ανήκει σε ένα υπερ-σμήνος γαλαξιών 100 φορές μεγαλύτερο σε όγκο και μάζα από ότι πίστευαν έως τώρα. Με τη Λιανακέα «συνορεύουν» άλλα τεράστια υπερ-σμήνη γαλαξιών, όπως του Περσέα-Ιχθύων (το κοντινότερο στον γαλαξία μας), του Ηρακλή, του Σάπλεϊ, της Κόμης κ.α., τα ακριβή όρια των οποίων δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί. «Δεν έχουμε ακόμη δει τα όρια των γειτόνων μας και δεν έχουμε δει τόσο μακριά, ώστε να κατανοήσουμε τι προκαλεί την πλήρη κίνηση του δικού μας γαλαξία», δήλωσε ο Τούλι. Η ανακάλυψη της Λιανακέα, όπως είπε, «είναι σαν να ανακαλύπτει κανείς για πρώτη φορά ότι η πόλη του στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης χώρας, που συνορεύει με άλλες». Τα σούπερ-σμήμη γαλαξιών είναι ανάμεσα στις μεγαλύτερες δομές στο σύμπαν. Αποτελούνται από μικρότερες ομάδες γαλαξιών, όπως η δική μας Τοπική Ομάδα, κάθε μία από τις οποίες περιέχει δεκάδες γαλαξίες, καθώς και από επιμέρους σμήνη γαλαξιών, το καθένα από τα οποία περιέχει εκατοντάδες γαλαξιών. Όλοι αυτοί οι γαλαξίες που ανήκουν στην ίδια δομή, είναι διασυνδεμένοι βαρυτικά μεταξύ τους. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι και η ίδια η Λιανακέα αποτελεί μέρος μιας ακόμη μεγαλύτερης γαλαξιακής δομής, που ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/09/04/%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ad%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bf/

Η γέννηση και ο θάνατος του Μονόκερου V838. To φως από τη μυστήρια έκρηξη του άστρου V838, 12 χρόνια μετά την ανακάλυψή της, συνεχίζει να αποτελεί σημείο συζήτησης και διαφωνιών μεταξύ των αστρονόμων. Το άστρο αποτελεί τμήμα του αστερισμού του Μονόκερου, περίπου 20.000 έτη φωτός μακριά μας. Τον Ιανουάριο του 2002, οι αστρονόμοι είχαν παρατηρήσει το V383 Monocerotis να εκρήγνυται και τους αμέσως επόμενους μήνες να μετατρέπεται σε ένα άστρο ένα εκατομμύριο φορές πιο λαμπρό από τον Ήλιο και με διάμετρο περίπου ενός δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων, όντας για ένα μικρό χρονικό διάστημα το πιο φωτεινό αντικείμενο του Γαλαξία. Το ερώτημα με το V383 ωστόσο είναι τι ακριβώς συνέβη, καθώς εάν και στην αρχή οι επιστήμονες θεωρούσαν πως επρόκειτο για μία συνηθισμένη έκρηξη καινοφανούς, γρήγορα έγινε αντιληπτό πως αυτή δεν ήταν μία τέτοια περίπτωση. Μετρήσεις της ακτινοβολίας του άστρου έδειξαν πως η έκρηξη έγινε σε τρεις διαδοχικούς κύκλους ανάφλεξης και ηρεμίας, που διήρκησαν μέχρι το Μάρτιο του 2002. Ορισμένοι αστρονόμοι πίστευαν το 2002 πως για τους κύκλους αυτούς θα μπορούσε να ευθύνεται η «κατανάλωση» πλανητών από το άστρο, το οποίο καθώς διαστελλόταν έκαιγε στο πέρασμά του ολόκληρους κόσμους. Άλλοι υποστήριξαν πως ίσως το V838 να έκρυβε ένα δυαδικό σύστημα αστέρων και οι εκρήξεις να ήταν το αποτέλεσμα της σύμπτυξής τους. Ό,τι πάντως και εάν πυροδότησε την έκρηξη του V838 οι αστρονόμοι το παρατηρούν ακόμη, προσπαθώντας να σχηματίσουν μία πιο εμπεριστατωμένη γνώμη . Όπως έχουν διαπιστώσει το άστρο περιβάλλεται από ένα γιγάντιο νέφος αερίων με διάμετρο τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων το οποίο και πιθανότατα δημιούργησε το V838 μόλις πριν από λίγα εκατομμύρια χρόνια. Μία εξήγηση για την παρατήρηση των σταδιακών εκρήξεων του άστρου, θα μπορούσε να είναι πως στο νέφος, υπήρχε ακόμη μία σχετικά διαταραχή λόγω της παλαιότερης δημιουργίας του άστρου, ενώ η ισχυρή έκρηξη κατά το θάνατο του άστρου πυροδότησε ορισμένα κύματα που συνεχίζουν να διαδίδονται ακόμη και σήμερα ακτινοβολώντας το δικό τους φως, όπως και η ηχώ συνεχίζει να διαδίδει τον ήχο αφού η πηγή έχει σωπάσει. Με τον τρόπο αυτό, στο φως που προέρχεται από το θάνατο του άστρου, εμπεριέχονται και πληροφορίες γύρω από τη γέννησή του, σε έναν ενδιαφέρον κύκλο της αστρικής ζωής. Τίποτε μπορεί να μην κρατάει για πάντα αλλά τίποτε δεν εξαφανίζεται κιόλας από το Σύμπαν. Όπως λέει και ο αστροφυσικός του πανεπιστημίου Κολούμπια Κάλεμπ Σαρφ, πολύ μετά από όταν πεθάνει κάποιος, το φως που έχει ανακλαστεί από το πρόσωπό του, έστω και εάν ξεθωριάζει καθώς απομακρύνεται, θα βρίσκεται για πάντα εκεί έξω. Για κάποιον με ένα αρκετά ισχυρό τηλεσκόπιο που μπορεί να ανιχνεύσει όλα αυτά τα αχνά σήματα, το γεγονός αυτό δίνει μία αίσθηση αθανασίας. http://www.naftemporiki.gr/story/852397/i-gennisi-kai-o-thanatos-tou-monokerou-v838

Αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» από την Γη την Κυριακή. Ένας αστεροειδής, μεγάλος σαν σπίτι, ο οποίος εντοπίστηκε μόλις πριν από λίγες μέρες, πρόκειται να περάσει πολύ κοντά από τη Γη, την Κυριακή, χαμηλότερα και από τις τροχιές μερικών δορυφόρων, αλλά δεν υπάρχει κίνδυνος πρόσκρουσης στον πλανήτη μας, σύμφωνα με τη NASA. Ο διαστημικός βράχος 2014 RC, που έχει διάμετρο 20 μέτρα, θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από τη Γη, κάπου πάνω από τη Νέα Ζηλανδία, στις 9.18 μ.μ. ώρα Ελλάδος το βράδυ της Κυριακής. Θα βρίσκεται σε ύψος λίγο χαμηλότερο από τα 36.000 χιλιόμετρα των τροχιών ορισμένων τηλεπικοινωνιακών και μετεωρολογικών δορυφόρων. Το κοντινότερο πλησιάσμά του θα τον φέρει, σύμφωνα με τη NASA, σε απόσταση περίπου 34.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, δηλαδή γύρω στο ένα δέκατο της απόστασης Γης-Σελήνης. Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε στις 31 Αυγούστου από το αστεροσκοπείο «Καταλίνα» στην Αριζόνα και η ύπαρξή του επιβεβαιώθηκε την επόμενη νύχτα από το τηλεσκόπιο Pan-STARRS 1 στη Χαβάη. Ο ταχέως κινούμενος αστεροειδής θα είναι πολύ αχνός, όταν περάσει κοντά από τη Γη και δεν θα είναι ορατός με γυμνό μάτι. Το κοντινό πέρασμα του βράχου θα δώσει την ευκαιρία στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα την τροχιά του για να εκτιμήσουν κατά πόσο μπορεί να αποτελέσει στο μέλλον απειλή για τον πλανήτη μας. Οι αστρονόμοι έχουν βρει μέχρι σήμερα στο ηλιακό μας σύστημα πάνω από 10.000 ουράνια σώματα, που οι τροχιές τους τα φέρνουν κοντά στη Γη. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64059402

Βράβευση Ελληνα ερευνητή στον τομέα της φασματομετρίας μάζας. Με το διεθνές βραβείο εφαρμοσμένης φυσικής «Curt Brunnée Award», στον τομέα της φασματομετρίας μάζας τιμήθηκε ένας νέος Έλληνας ερευνητής, ο δρ Δημήτρης Παπαναστασίου. Ο κ. Παπαναστασίου έλαβε το βραβείο σε ειδική τελετή κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Συνεδρίου IMSC, που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη. Το βραβείο απονέμεται κάθε τρία χρόνια από τη Διεθνή Εταιρεία Φασματομετρίας Μάζας σε έναν επιστήμονα- ερευνητή για την εξαιρετική συμβολή του στην ανάπτυξη καινοτόμων επιστημονικών οργάνων και αποτελεί τη μεγαλύτερη διάκριση παγκοσμίως για ερευνητές έως 45 ετών στον συγκεκριμένο τομέα. Ο Δημήτρης Παπαναστασίου τιμήθηκε για την προώθηση της θεωρητικής κατανόησης της συμπεριφοράς των ιόντων στην αέρια φάση και την εφαρμογή της γνώσης αυτής στον σχεδιασμό και την κατασκευή νέων ιοντικών οπτικών συστημάτων. Ο 38χρονος ερευνητής είναι συνιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής της ελληνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας Fasmatech S.A., η οποία εστιάζει στην έρευνα και ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών στον τομέα της φασματομετρίας μάζας και της φασματομετρίας κινητικότητας των ιόντων. Οι εφαρμογές αυτές αφορούν στην ανίχνευση και ανάλυση ουσιών, βιολογικού υλικού και άλλων μορίων σε πολύ χαμηλά επίπεδα συγκέντρωσης και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τομέων επιστημονικής έρευνας και εφαρμοσμένης επιστήμης, όπως στη διαγνωστική ιατρική, την προστασία του περιβάλλοντος, την ενεργειακή βιομηχανία κ.ά. Η Fasmatech S.A. διατηρεί εργαστήρια στο Τεχνολογικό και Επιστημονικό Πάρκο Αττικής «Λεύκιππος», εντός των εγκαταστάσεων του Κέντρου Έρευνας «Δημόκριτος». Η επιλογή του Δ. Παπαναστασίου έγινε μετά από σχετική πρόταση της Ελληνικής Εταιρίας Φασματομετρίας Μάζας, η οποία επίσης εδρεύει στον «Δημόκριτο». http://www.kathimerini.gr/782244/article/epikairothta/episthmh/vraveysh-ellhna-ereynhth-ston-tomea-ths-fasmatometrias-mazas

Σε νέο αστεροειδή στοχεύει η Ιαπωνία. Τα σχέδιά της για μία ρομποτική διαστημική αποστολή σε αστεροειδή παρουσίασε το περασμένο σαββατοκύριακο η ιαπωνική υπηρεσία διαστήματος (JAXA). To σκάφος με το όνομα Χαγιαμπούσα 2, αναμένεται να εκτοξευθεί αργότερα φέτος με προορισμό τον αστεροειδή 1999JU3. Έπειτα από ένα ταξίδι τεσσάρων χρόνων και αφού πλησιάσει το στόχο του, ένα ειδικό κανόνι θα εκτοξεύσει μία μεταλλική σφαίρα προς την επιφάνεια του αστεροειδούς, με σκοπό να περισυλλέξει ορισμένα από τα σωματίδια που θα φύγουν προς το διάστημα και να τα επιστρέψει μετέπειτα στη Γη. Εάν όλα εξελιχθούν σύμφωνα με το σχέδιο, το Χαγιαμπούσα 2 θα εισέλθει πίσω στη γήινη ατμόσφαιρα την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020, τους οποίους θα φιλοξενήσει το Τόκιο. Το σκάφος αποτελεί τη συνέχεια της προσπάθειας της JAXA να μελετήσει τους αστεροειδείς, καθώς το σκάφος Χαγιαμπούσα είχε καταφέρει το 2010 έπειτα από ένα περιπετειώδες επταετές ταξίδι στο διάστημα να επιστρέψει περίπου 1.500 μικροσκοπικά δείγματα από τον αστεροειδή Ιτοκάουα. Σύμφωνα με την ανάλυση που ακολούθησε, η σύνθεση του Ιτοκάουα ήταν παρόμοια με αυτή των αστεροειδών, αφού οι ερευνητές εντόπισαν στα σωματίδια ίχνη από ολιβίνη και πυρόξενο. Εάν και το Χαγιαμπούσα είχε αντιμετωπίσει πολλές τεχνικές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της αποστολής του, με βλάβες στα συστήματα επικοινωνίας και προώθησής του, η επιτυχημένη δειγματοληψία και η επιστροφή του δείγματος στη Γη αντιμετωπίστηκε ως θρίαμβος από τις ιαπωνικές αρχές, τον οποίο θα ήθελαν να επαναλάβουν. Ο σφαιρικός αστεροειδής 1999JU3, με διάμετρο περίπου ενός χιλιομέτρου περιέχει πιθανότατα περισσότερα δείγματα οργανικής ύλης και νερού από τον πολύ μικρότερο και με σχήμα πατάτας Ιτοκάουα, κάτι για το οποίο οι επιστήμονες ενδιαφέρονται ιδιαίτερα. Οι αστεροειδείς πιστεύεται πως διατηρούν ανέγγιχτα τα υλικά που υπήρχαν στις πρώιμες ημέρες του Ηλιακού μας Συστήματος, αντίθετα με τους μετεωρίτες ή τα πετρώματα της Γης που έχουν αλλοιωθεί από τις πιέσεις και τις υψηλές θερμοκρασίες. Για τους λόγους αυτούς η ανάλυση των δειγμάτων από το 1999JU3 θα δώσει περισσότερα στοιχεία στους ερευνητές για το πώς έμοιαζε το Ηλιακό Σύστημα πριν από 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν και δημιουργήθηκε. http://www.naftemporiki.gr/story/851590/se-neo-asteroeidi-stoxeuei-i-iaponia

Ο LHC ως επιταχυντής φωτονίων. Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) είναι γνωστός για τις συγκρούσεις πρωτονίων. Η ενέργεια από αυτές τις συγκρούσεις μετατρέπεται σε ύλη, με την παραγωγή νέων σωματιδίων, η μελέτη των οποίων μας επιτρέπει την κατανόηση των μυστηρίων του σύμπαντος. Στον LHC δημιουργούνται δέσμες πρωτονίων, η κάθε μια περιέχει 100 000 000 000 πρωτόνια, και όταν συγκρούονται στο κέντρο του ανιχνευτή CMS (Compact Muon Solenoid), μόνο ένας μικρός αριθμός πρωτονίων – περίπου 25 – συγκρούεται μεταξύ τους. Τα υπόλοιπα πρωτόνια συνεχίζουν την κίνησή τους μέσα στον LHC ανεμπόδιστα, μέχρι την επόμενη διασταύρωση – σύγκρουση. Μερικές φορές συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό. Καθώς τα πρωτόνια επιταχύνονται από τον LHC, εκπέμπουν φωτόνια, τα κβάντα του φωτός. Αν δυο πρωτόνια που κινούνται μέσα στον CMS προς αντίθετες κατευθύνσεις, πολύ κοντά το ένα στο άλλο, εκπέμψουν φωτόνια, υπάρχει η πιθανότητα να συγκρουστούν μεταξύ τους (τα φωτόνια) και να παράγουν νέα σωματίδια – όπως ακριβώς γίνεται και στις συγκρούσεις μεταξύ των πρωτονίων. Τα δυο μητρικά πρωτόνια παραμένουν εντελώς άθικτα, εκτός από την ανάκρουσή τους εξαιτίας της αλληλεπίδρασης φωτονίου – φωτονίου. H ανάκρουση των πρωτονίων προκαλεί μια μικρή εκτροπή από την αρχική τους τροχιά, αλλά η κίνησή τους συνεχίζεται κανονικά στον LHC. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι έγινε η αλληλεπίδραση των φωτονίων, εντοπίζοντας την απόκλιση των πρωτονίων! Έτσι, ο LHC μπορεί έμμεσα να λειτουργήσει ως επιταχυντής φωτονίων, ανοίγοντας νέους δρόμους στην έρευνα των στοιχειωδών σωματιδίων. Μια τέτοιου είδους παρακολούθηση των πρωτονίων δεν έγινε δυνατή μέχρι σήμερα στον LHC. Όμως ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα που ονομάζεται CMS-TOTEM Precision Proton Spectrometer (CTPPS) θα μας επιτρέψει σύντομα να μελετήσουμε αυτές τις σπάνιες συγκρούσεις. Το νέο αυτό πρόγραμμα συνδέει τις δυο ερευνητικές ομάδες του CERN, CMS και TOTEM, που είχαν συνεργαστεί και στο παρελθόν κατά την διάρκεια των συγκρούσεων πρωτονίων – μολύβδου το 2013. Το CTPPS θα τοποθετηθεί σε κάθε πλευρά του ανιχνευτή CMS, 200 μέτρα μακριά από το σημείο αλληλεπίδρασης στο κέντρο του ανιχνευτή. Η φυσική των συγκρούσεων φωτονίων έχει μπει στο προσκήνιο εδώ και πολλές δεκαετίες. Σε μια συνάντηση φυσικών το 1978, είχε συζητηθεί αυτή η προοπτική μελέτης τέτοιων συγκρούσεων από τον προκάτοχο του LHC, τον LEP, ο οποίος λειτούργησε ως επιταχυντής ηλεκτρονίων – ποζιτρονίων από το 1989 έως το 2000. Ένας από τους στόχους του πειράματος CTPPS είναι το να μελετήσει ο ανιχνευτής CMS αλληλεπιδράσεις στις οποίες δυο φωτόνια μετά την σύγκρουσή τους παράγουν δυο μποζόνια W, όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα FeynmanΣχεδιάγραμμα) Το πείραμα CTPPS θα έχει τη δυνατότητα να ερευνήσει για νέα σωματίδια με μάζες πάνω από 200 GeV (υπενθυμίζεται ότι η μάζα του μποζονίου Higgs που ανιχνεύθηκε πριν από δυο χρόνια ήταν περίπου 125 GeV). To CMS-TOTEM Precision Proton Spectrometer αναμένεται να λειτουργήσει το 2016. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: http://cms.web.cern.ch/news/lhc-photon-collider Στο σχεδιάγραμμα τα πρωτόνια (p) εκπέμπουν φωτόνια (γ), τα οποία αλληλεπιδρούν παράγοντας μποζόνια W. Με το πρόγραμμα CTPPS, ο ανιχνευτής CMS θα μπορέσει να μελετήσει το κατά πόσον τέτοιες αλληλεπιδράσεις είναι συμβατές ή όχι με το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων, με δύο τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη ακρίβεια απ’ ότι στο παρελθόν. http://physicsgg.me/2014/09/02/%ce%bf-lhc-%cf%89%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd/