Δροσος Γεωργιος

Ο υπερ-επιταχυντής που σχεδιάζει η Κίνα θα είναι διπλάσιος από τον LHC στο CERN. Η Κίνα ανακοίνωσε ότι θα δημιουργήσει σε συνεργασία με ξένους επιστήμονες, έναν τεράστιο επιταχυντή σωματιδίων μήκους 52 χιλιομέτρων, που θα είναι σχεδόν διπλάσιος από τον μήκους 27 χλμ. υπόγειο επιταχυντή του CERN στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, ο οποίος σήμερα είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Μάλιστα η Κίνα, σύμφωνα με το «Nature», http://www.nature.com/news/physicists-plan-to-build-a-bigger-lhc-1.14149 εξετάζει την πιθανότητα στο ίδιο τούνελ του πρώτου επιταχυντή ηλεκτρονίων-πρωτονίων να κατασκευάσει και έναν δεύτερο επόμενης γενιάς, που θα κάνει συγκρούσεις πρωτονίων μεταξύ τους, πράγμα που, αν όντως γίνει πραγματικότητα, θα καταστήσει τη χώρα παγκόσμια ‘πρωτεύουσα’ των επιταχυντών στο μέλλον. Μέχρι σήμερα, οι επιταχυντές ήταν ένα προνομιακό πεδίο έρευνας για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Όμως η πρόταση της Κίνας προς τη διεθνή επιστημονική κοινότητα κερδίζει πλέον έδαφος και μπορεί τελικά να φέρει τη χώρα στο προσκήνιο της σωματιδιακής φυσικής. Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Ενεργειών Υψηλής Ενέργειας (IHEP) του Πεκίνου προτείνουν την κατασκευή ενός τεράστιου υπόγειου δακτυλιοειδούς επιταχυντή 52 χλμ. έως το 2028, όπου θα γίνονται συγκρούσεις ηλεκτρονίων με ποζιτρόνια, κάτι που θα επιτρέψει την μελέτη του σωματιδίου (μποζονίου) του Χιγκς με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι είναι σε θέση να πετύχει ο επιταχυντής του CERN σήμερα. Το αρχικά προϋπολογίζόμενο κόστος για το νέο μηχάνημα είναι 3 δισεκατομμύρια δολάρια και θα καλυφθεί πιθανότατα χωρίς την παραμικρή ξένη βοήθεια, αλλά αποκλειστικά με κινεζικά κεφάλαια. Από την άλλη, ευρωπαίοι, αμερικανοί και άλλοι ερευνητές κάνουν τα δικά τους προχωρημένα σχέδια για ένα νέο ακόμη ισχυρότερο επιταχυντή πρωτονίων από τον τωρινό στο CERN, κάτι όμως που δεν αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί πριν το 2035. Στο μεταξύ όμως, οι Κινέζοι θα ήθελαν να έχουν θέσει σε λειτουργία τον δικό τους επιταχυντή ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων και, στη συνέχεια, να θέσουν υποψηφιότητα για να δημιουργήσουν στις ίδιες εγκαταστάσεις και τον σούπερ-επιταχυντή πρωτονίων-πρωτονίων. Καθώς είναι πολύ πιθανό ότι παγκοσμίως μόνο ένα τέτοιο πανάκριβο μηχάνημα θα κατασκευαστεί, η Κίνα θέλει να έχει τον πρώτο λόγο. Έτσι, σε πρώτη φάση, όπως ανακοίνωσε ο διευθυντής του ΙΗΕΡ Γιφάνγκ Γουάνγκ σε διεθνές συνέδριο φυσικής υψηλών ενεργειών στη Βαλένθια της Ισπανίας, η Κίνα προτίθεται να δημιουργήσει έναν επιταχυντή ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων διπλάσιο από αυτόν του CERN, προτού ασχοληθεί με τον σούπερ-επιταχυντή πρωτονίων, που η διεθνής κοινότητα σχεδιάζει για το 2035. Οι επιταχυντές ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων και οι επιταχυντές πρωτονίων αλληλοσυμπληρώνονται. Οι επιταχυντές αδρονίων, όπως ο LHC του CERN, κάνουν συγκρούσεις πρωτονίων (ένα είδος αδρονίων που αποτελούνται από τρία άλλα υποατομικά σωματίδια, τα κουάρκ) σε υψηλές ενέργειες, μελετώντας τι προκύπτει από αυτές τις συγκρούσεις. Οι επιταχυντές ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων δουλεύουν σε χαμηλότερες ενέργειες και πραγματοποιούν πιο ‘καθαρές’ συγκρούσεις, που είναι πιο εύκολο να μελετηθούν στη συνέχεια. http://physicsgg.me/2014/07/23/%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%af%ce%bd/

Αποσύνδεση του διαστημικού σκάφους- φορτίου "Progress M-23M Φωτορεπορτάζ αποσύνδεσης του διαστημόπλοιου «Progress M-23M» από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (22 Ιούλ 2014, 1:44 MSK). Φωτογραφίες κοσμοναύτης Όλεγκ Artemyev http://www.federalspace.ru/20789/ «Progress M-24M» http://www.federalspace.ru/20790/

Το σύμπαν είναι 400% πιο φωτεινό!!! Υπάρχει 400% περισσότερο φως στο διαγαλαξιακό διάστημα από όσο θα μπορούσαν να παραγάγουν οι γνωστές πηγές του, υποστηρίζει νέα μελέτη. Οι ειδικοί υποθέτουν ότι η αιτία είναι μία άγνωστη μέχρι σήμερα πηγή, χωρίς να αποκλείουν τη σκοτεινή ενέργεια. Υπάρχει, γενικά, η πεποίθηση ότι το σύμπαν μας είναι ένα σκοτεινό μέρος. Αυτή πηγάζει, κυρίως, από το γεγονός ότι οι σκέψεις για το διάστημα γεννιούνται, συνήθως, κάποιο βράδυ, όταν γυρνάμε το κεφάλι προς τα αστέρια, και τα βλέπουμε "καρφιτσωμένα" σε ένα κατάμαυρο φόντο. Στην πραγματικότητα, πάντως, το διάστημα δεν είναι δα και λίγο φωτισμένο. Το φως από δισεκατομμύρια άστρα φωτίζει τους αμέτρητους γαλαξίες του, και ακόμα και το διαγαλαξιακό διάστημα, αν και τείνει - ελλείψει αστέρων - να είναι αρκετά σκοτεινότερο, έχει ένα ανάλαφρο φως. Αυτός ο φυσικός φωτισμός, στο διάστημα μεταξύ των γαλαξιών, οφείλεται στη μοριακή διέγερση του αέριου υδρογόνου από υπεριώδη φωτόνια, των οποίων οι κύριες πηγές είναι δύο: οι θερμοί νεαροί αστέρες και τα κβάζαρ (απλοϊκά, υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, σε ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες). Τώρα, όμως, νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο The Astrophysical Journal Letters, υποστηρίζει ότι το φως στον διαγαλαξιακό χώρο είναι πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να οφείλεται στα φωτόνια που προέρχονται από όλες τις γνωστές σε εμάς πηγές τους. Για την ακρίβεια, 400% περισσότερο. Πρόκειται για τη δουλειά ερευνητών από το Ίδρυμα για την Επιστήμη Carnegie, οι οποίοι κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα, χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε υπέρ-υπολογιστές και τα δεδομένα από τον Φασματογράφο της Κοσμικής Προέλευσης του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble. Ειδικότερα, όπως αναφέρουν στη μελέτη τους, ακόμα και υπολογίζοντας τα φωτόνια από όλα τα κβάζαρ και όλους τους θερμούς νέους αστέρες, δεν μπορούμε να φτάσουμε στο συνολικό παρατηρούμενο από τον Φασματογράφο φως, με βάση τις τελευταίες παρατηρήσεις του. Με λίγα λόγια, για το φως που βλέπουν τα όργανά μας, στο διαγαλαξιακό διάστημα, δεν αρκούν τα φωτόνια που υπολογίζουμε ότι φτάνουν εκεί. Επομένως, είτε "οι πηγές φωτονίων παράγουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζαμε" είτε υπάρχει και κάποια άλλη πηγή, άγνωστη έως σήμερα. “Είναι σαν να είμαστε σε ένα ολόφωτο δωμάτιο, αλλά κοιτάμε γύρω μας και βλέπουμε μόνο μερικές λάμπες των 40 watt”, δήλωσε, σχετικά, η Juna Kollmeier, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, σε δελτίο τύπου, κάνοντας έναν επιτυχημένο παραλληλισμό. Το πιο περίεργο είναι ότι η ασυμφωνία μεταξύ υπολογισμών και παρατηρούμενου φωτός, υπάρχει μόνο στο διάστημα ανάμεσα στους πιο κοντινούς γαλαξίες. Στο διαγαλαξιακό διάστημα που βρίσκεται δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, οι παρατηρήσεις συμφωνούν με τους υπολογισμούς. Από που προέρχεται, λοιπόν, όλο αυτό το επιπλέον φως, και γιατί υπάρχει απόκλιση μεταξύ του μακρινού και του κοντινότερου σύμπαντος; Προς το παρόν, οι αστρονόμοι, πραγματικά, δεν ξέρουν. Μία υπόθεση, πάντως, είναι ότι η άγνωστη πηγή φωτονίων είναι η σκοτεινή ύλη σε αποσύνθεση. Είτε οφείλεται στη σκοτεινή ύλη είτε στις γνωστές πηγές, το σίγουρο είναι ότι υπάρχει εξτρά φως. "Το σπουδαίο με την απόκλιση της τάξης του 400% είναι ότι είναι τόσο μεγάλη που ξέρεις ότι κάτι πραγματικά είναι λάθος", είπε ο David Weinber, εκ των συγγραφέων της μελέτης. Και κατέληξε, στο ίδιο δελτίο τύπου, σε μία εντυπωσιακή και γενναία παραδοχή: "Ακόμα δεν ξέρουμε τι ακριβώς [σ.σ. είναι το λάθος], αλλά, τουλάχιστον, ένα πράγμα που νομίζαμε ότι ξέραμε για το σύγχρονο σύμπαν, δεν είναι αλήθεια". Μένει να δούμε αν έχει δίκαιο. http://www.defencenet.gr/defence/item/ajl-%C2%AB%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-400-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF%C2%BB

Το σόου της μαύρης τρύπας δεν ήρθε ποτέ. Οι αστρονόμοι κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα την περασμένη άνοιξη, περιμένοντας τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στην καρδιά του Γαλαξία μας να καταπιεί μια μάζα αερίου και να προκαλέσει υπερθέαμα. Τρεις νέες μελέτες δείχνουν τώρα να εξηγούν το γιατί. Το 2002 τα τηλεσκόπια εντόπισαν ένα σύννεφο αερίου, με την ονομασία G2, να πλησιάζει στον Τοξότη Α* (προφέρεται Α αστερίσκος του Τοξότη), μια περιοχή στην καρδιά του Μίλκι Ουέι στην οποία κρύβεται μια μαύρη τρύπα βαρέων βαρών, με μάζα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου (τέτοιες μαύρες τρύπες πιστεύεται εξάλλου ότι υπάρχουν στα κέντρα όλων των μεγάλων γαλαξιών). Οι αστρονόμοι προέβλεπαν τότε ότι ένα μέρος του νέφους G2 θα προσέκρουε φέτος την άνοιξη στο δίσκο υλικού που περιβάλλει τη μαύρη τρύπα. Η σύγκρουση υψηλής ενέργειας θα δημιουργούσε μια έντονη λάμψη που ίσως αποκάλυπτε νέα στοιχεία για τη συμπεριφορά του τέρατος. Το σόου όμως δεν ήρθε ποτέ. Στην πιο πρόσφατη από τις νέες μελέτες, ο ερευνητής που είχε προβλέψει τη σύγκρουση του G2, ο Στέφαν Γκίλεσεν του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Max Planck στη Γερμανία, παρουσιάζει νέες παρατηρήσεις από το «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι το G2 κινείται σε σχεδόν ταυτόσημη τροχιά με το G1, ένα άλλο νέφος αερίου που είχε πλησιάσει τη μαύρη τρύπα πριν από 13 χρόνια. Αυτό υποδηλώνει ότι τα G1 και G2 δεν ήταν ανεξάρτητα, απομονωμένα μεταξύ τους νέφη, αλλά αποτελούν τμήματα ενός μακρόστενου νέφους που μοιάζει με νήμα. Το σόου δεν ήρθε επειδή η ροή υλικού προς τη μαύρη τρύπα είναι μικρή αλλά συνεχής, και δεν έρχεται σε ριπές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν λάμψεις. Η έρευνα, η οποία αναρτήθηκε στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv, βρίσκεται σε συμφωνία με μελέτη για το ίδιο θέμα που είχε δημοσιευτεί τον Απρίλιο στο Astrophysical Journal Letters. Διαφορετική γνώμη έχει ωστόσο ομάδα αστρονόμων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, η ερευνητές ανέφεραν με άρθρο τους στην Διεθνή Ένωση Αστρονομίας ότι το G2 ίσως κρύβει στην καρδιά του ένα άστρο, του οποίου η βαρυτική έλξη προστάτευσε το νέφος αερίου από τις ορέξεις τη μαύρης τρύπας. Αυτό θα σήμαινε ότι το G2 δεν αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου νήματος αερίου. Σε κάθε περίπτωση, οι αστρονόμοι έχουν να ελπίζουν σε ένα μελλοντικό σόου. Σε μερικά χρόνια έως μερικές δεκαετίες, το G2 θα διασχίσει, ακολουθώντας μια σπειροειδή διαδρομή, το δίσκο σκόνης και αερίου που περιβάλλει τον Τοξότη Α*. Το πέρασμα θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για τις ιδιότητες του δίσκου, καθώς και για τις διατροφικές συνήθειες της μελανής οπής. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231336396

Γήινα και φιλόξενα εδάφη στον Άρη. Μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το Curiosity στον Αρη. Ο ρομποτικός εξερευνητής εντόπισε στον κρατήρα Γκέιλ όπου βρίσκεται κάποια σημεία όπου η σύσταση του εδάφους έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνα του εδάφους σε ορισμένες περιοχές της Γης. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί σε αυτά τα σημεία να υπήρχαν κάποτε ή και να εξακολουθούν να υπάρχουν μικροβιακές μορφές ζωής. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Όρεγκον μελέτησαν εικόνες που έστειλε το ρομπότ Curiosity και επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους σε κάποια σημεία της επιφάνειας του κρατήρα στα οποία υπάρχουν ρωγμές. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σύσταση του εδάφους εκεί και ειδικά τα επίπεδα φωσφόρου είναι τέτοια που τουλάχιστον στη Γη δημιουργούν προϋποθέσεις για την παρουσία μικροβιακών μορφών ζωής. Η ηλικία του συγκεκριμένου εδάφους υπολογίστηκε στα 3.7 εκ. έτη. Εδαφος σαν αυτό που εντοπίστηκε στον Αρη υπάρχει σύμφωνα με τους ερευνητές στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή και στις Ξηρές Κοιλάδες της Ανταρκτικής. Ακόμη και αν δεν υπάρχουν τώρα κάποιες μορφές ζωής σε αυτά τα σημεία του Κόκκινου Πλανήτη είναι πολύ πιθανό να υπήρχαν στο κοντινό ή απώτερο παρελθόν όταν οι κλιματικές συνθήκες ήταν πιο φιλικές για την παρουσία της ζωής. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geology. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231336093

Kepler 421b: o εξωπλανήτης με το μεγαλύτερο έτος. Αστρονόμοι εντόπισαν έναν πλανήτη εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος, ο οποίος εκτελεί μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 704 ημέρες, έχοντας τη μεγαλύτερη διάρκεια έτους που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα για εξωπλανήτη. Οι περίοδοι περιφοράς στους περισσότερους από τους 1.800 εξωπλανήτες που βρεθεί είναι σημαντικά μικρότερες καθώς οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο, κάτι που σημαίνει πως κινούνται ταχύτερα έχοντας ταυτόχρονα μικρότερη διαδρομή να διανύσουν. Συγκριτικά, ο Κέπλερ 421b έχει λίγο μικρότερη περίοδο από τον Άρη, ο οποίος χρειάζεται 780 γήινες ημέρες για να συμπληρώσει ένα πλήρες έτος. Αντίθετα υπάρχουν εξωπλανήτες στους οποίους ένα έτος διαρκεί λιγότερο από μία ημέρα, όπως στην περίπτωση του Κέπλερ 70b ο οποίος γυρνάει γύρω από το άστρο του κάθε 6 ώρες. Ο Κέπλερ 421b, όπως ονομάστηκε ο νέος εξωπλανήτης, έχει μέγεθος παρόμοιο με του Ουρανού και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα πορτοκαλί άστρο τύπου Κ, λίγο ψυχρότερου και θαμπότερου από το δικό μας Ήλιο. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 180 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το άστρο του, λίγο μακρύτερα δηλαδή σε σύγκριση με την απόσταση Γης-Ήλιου. Εξαιτίας της μεγαλύτερης απόστασης και της μικρότερης ακτινοβολίας του άστρου, η μέση θερμοκρασία στον Κέπλερ 421b είναι της τάξεως των -90ο C. Όπως υποδεικνύει και το όνομά του, ο πλανήτης ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο στα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του κατάφερε να παρατηρήσει δύο «περάσματα» του πλανήτη μπροστά από το άστρο του. «Το να βρούμε τον Κέπλερ 421b ήταν μεγάλη τύχη», εξηγεί ο Ντέιβιντ Κίπινγκ, ερευνητής του κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, o οποίος συμμετείχε στην έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό the Astrophysical Journal. «Όσο πιο μακριά είναι ο πλανήτης από το άστρο του, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το δούμε να περνάει μπροστά από αυτό. Πρέπει να ευθυγραμμίζεται τέλεια», εξήγησε. Ο πλανήτης σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται μετά τη νοητή «γραμμή του χιονιού», η οποία χωρίζει τους βραχώδεις με τους αέριους πλανήτες. Μετά τη γραμμή αυτή, το νερό παγώνει σχηματίζοντας παγωμένους κόκκους οι οποίοι συνενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας τον παγωμένο πυρήνα που πιστεύεται πως βρίσκεται στο κέντρο των αέριων πλανητών. Η δυνατότητα εύρεσης πλανητών σε μεγαλύτερες τροχιές είναι πολύ σημαντική για την έρευνα αφού με τον τρόπο αυτό μπορούν να ελεγχθούν ευρύτερα οι θεωρίες σχετικά με το σχηματισμό των πλανητών και των ηλιακών συστημάτων. http://physicsgg.me/2014/07/22/kepler-421b-o-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%ad%cf%84%ce%bf%cf%82/

Euronews: Το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο κατασκευάζεται στη Χιλή. Στην έρημο Ατακάμα, στη Χιλή, οι Ευρωπαίοι επιστήμονες ξεκίνησαν να φτιάξουν το μεγαλύτερο παγκοσμίως οπτικό και υπέρυθρο τηλεσκόπιο. Το σημείο κρίθηκε ιδανικό, καθώς έχει απόλυτα καθαρή θέα και είναι εξαιρετικά στεγνό. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/07/ESA_Euronews_E-ELT_Europe_s_extreme_new_telescope http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Euronews_To_megalhutero_teleskhopio_ston_khosmo_kataskeyhazetai_ste_Chilhe

Οταν οι μαυρες τρύπες εκραγούν!!! Σύμφωνα με μία νέα θεωρία οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να πεθάνουν από την μετατροπή τους σε μια «άσπρη τρύπα», η οποία θεωρητικά συμπεριφέρεται με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από εκείνες. Η θεωρία, όπως δημοσιεύτηκε πρώτα από το Nature.com , βασίζεται στη κβαντική θεωρία της βαρύτητας.Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η νέα έρευνα μπορεί να βοηθήσει να προσδιορίσουν τη μεγάλη συζήτηση για τις μαύρες τρύπες και για το αν καταστρέφουν τα πράγματα που «καταναλώνουν». Σύμφωνα με τη θεωρία, μια «λευκή τρύπα» θα μπορούσε να αποβάλει με μία έκρηξη όλα όσα καταναλώνται από μία μαύρη τρύπα. Το Nature.com εξηγεί τη νέα θεωρία που αναφέρει ότι η μετάβαση από την μαύρη τρύπα σε λευκή τρύπα θα λάβει χώρα αμέσως μετά τον αρχικό σχηματισμό της μαύρης τρύπας, αλλά επειδή η βαρύτητα διαστέλλει το χρόνο,οι εξωτερικοί παρατηρητές θα δουν τη μαύρη τρύπα να διαρκεί δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια χρόνια ή και περισσότερο, ανάλογα με το μέγεθός της. Αν οι συγγραφείς είναι σωστοί, μικροσκοπικές μαύρες τρύπες που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της πολύ πρώιμη ιστορία του Σύμπαντος θα είναι πλέον έτοιμες να σκάσουν μακριά σαν κροτίδες και θα μπορούν να ανιχνευθούν ως υψηλής ενέργειας ακτίνες ή άλλες ακτινοβολίες. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD

Η συνεργασία των πειραμάτων BaBar και Belle σχετικά με την παραβίαση της συμμετρίας CP. Επιστήμονες από δύο ανεξάρτητα πειράματα που λαμβάνουν χώρα στις δύο απέναντι πλευρές του Ειρηνικού Ωκεανού, συνειδητοποιώντας πως ο απώτερος στόχος της γνώσης είναι σημαντικότερος από το ποια ομάδα θα καρπωθεί μια μεγάλη ανακάλυψη, αποφάσισαν να συνεργαστούν ώστε να επισπευσθεί η ώρα που θα μάθουμε γιατί η ύλη έχει επικρατήσει της αντιύλης στο Σύμπαν. Πρόκειται για τα πειράματα BaBar από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ και το πείραμα Belle από την Ιαπωνία, το καθένα από τα οποία απασχολεί αρκετές εκατοντάδες επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Οι δύο ερευνητικές ομάδες συνεργάστηκαν επί έξι χρόνια, προκειμένου να παράγουν μια ογκωδέστατη μελέτη 900 σελίδων που ονομάζουν Physics of the B Factories. Τα δύο πειράματα σχεδιάστηκαν για να μελετήσουν το ίδιο φαινόμενο: την παραβίαση της συμμετρίας φορτίου και ισοτιμίας (CP violation), το οποίο θεωρείται πως είναι το κλειδί που μπορεί να εξηγήσει την επικράτηση της ύλης έναντι της αντιύλης στο Σύμπαν. Η αντιύλη ανακαλύφθηκε θεωρητικά από το βρετανό φυσικό Πολ Ντιράκ, ο οποίος το 1928 παρατήρησε πως υπήρχε μία ακόμη μαθηματικά αποδεκτή λύση στη εξίσωση που περιέγραφε τα ηλεκτρόνια όντας ο πρώτος που έκανε λόγο για τα ‘αντιηλεκτρόνια’. Τέσσερα χρόνια αργότερα, τα ποζιτρόνια, όπως ονομάζονται πλέον τα αντισωματίδια των ηλεκτρονίων, ανακαλύφθηκαν και πειραματικά από τον Καρλ Άντερσον. Πλέον γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως κάθε σωματίδιο έχει το δικό του αντισωματίδιο, το οποίο έχει ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες αλλά αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Όταν μάλιστα ένα σωματίδιο ύλης και αντιύλης συγκρουστούν, εξαϋλώνονται παράγοντας μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Ενώ όμως οι νόμοι της φυσικής δε δείχνουν κάποια προτίμηση είτε προς την πλευρά της ύλης, είτε της αντιύλης, στο Σύμπαν παρατηρούμε μόνο τη συνήθη ύλη, μια παρατήρηση που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης επιστήμης. Το BaBar και το Belle ήταν από μόνα τους επιτυχημένα πειράματα που συντέλεσαν στη βαθύτερη κατανόηση του φαινομένου της ασυμμετρίας ύλης και αντιύλης. Απέδειξαν και πειραματικά μάλιστα μια συγκεκριμένη κατηγορία διασπάσεων, η οποία οδήγησε στην απονομή του βραβείου Νόμπελ Φυσικής για το 2008. Ωστόσο κανένα από τα δύο πειράματα δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική διευθέτηση του ζητήματος, κάτι που οδήγησε σταδιακά και στην ανάγκη καταγραφής της συλλογικής προόδου που είχαν επιτύχει, προκειμένου να καθοδηγήσουν την έρευνα των επόμενων δεκαετιών. To έργο που παράχθηκε με τη σύμπραξη των δύο πειραμάτων θεωρείται πως είναι μεγάλης συμβολικής αλλά και πρακτικής σημασίας, αφού σηματοδοτεί ένα νέο είδος συνεργασίας, όχι με σκοπό τη δημοσίευση αλλά με γνώμονα την εκπαίδευση των επόμενων γενεών των πειραματιστών. http://physicsgg.me/2014/07/20/%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd-babar-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-belle/

To Διάστημα είναι για όλους. Συνέντευξη του Scott Parazynski, αστροναύτη της NASA. Ο άνθρωπος που κάθεται απέναντί μου έχει ταξιδέψει στο Διάστημα. Δρ Σκοτ Παραζίνσκι, το όνομά του, ετών 53, βετεράνος αστροναύτης της ΝΑSΑ και γιατρός. Πέντε αποστολές με το διαστημικό λεωφορείο στο ενεργητικό του καθώς επίσης επτά διαστημικοί περίπατοι (space walks). Από πού ν’ αρχίσω; Δοκιμάζω με την έσχατη πρόταση του μυθιστορήματος «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος», του Αρθουρ Κλαρκ: «Θεέ μου, είναι γεμάτο αστέρια», λέει ο αστροναύτης Φρανκ Μπόουμαν ατενίζοντας την απεραντοσύνη του Σύμπαντος. «Λοιπόν, είναι “γεμάτο αστέρια” εκεί πάνω;» ακούω τον εαυτό μου να λέει και συνειδητοποιώ ότι είναι μια μάλλον ηλίθια ερώτηση αλλά είναι πολύ αργά. Ο Σκοτ Παραζίνσκι είναι γεμάτος κατανόηση όμως – άμεσος, χαμογελαστός, προσιτός, ένας απλός άνθρωπος (που όμως έχει πάει στο Διάστημα). «Ω, ναι, είναι γεμάτο αστέρια», αποκρίνεται. «Ο Καρλ Σαγκάν είχε γράψει για δισεκατομμύρια άστρα. Εγώ λέω, τρισεκατομμύρια. Οταν βρίσκεσαι εκεί πάνω, εκεί έξω, δεν υπάρχει ατμόσφαιρα που να αλλοιώνει αυτό που βλέπεις. Τα άστρα δεν τρεμουλιάζουν, όπως όταν τα κοιτάζεις από τη γήινη επιφάνεια. Κι όταν το μάτι σου συνηθίσει στο σκοτάδι, αρχίζεις και βλέπεις τα πάντα, κυρίως τους άπειρους γαλαξίες. Ολα αυτά τα γιγαντιαία γαλακτοειδή, νηματοειδή συμπλέγματα. Είναι μια τρομακτική, αδιανόητη ομορφιά». Βιάζομαι να τον ρωτήσω για την εμπειρία του διαστημικού περιπάτου: να αιωρείσαι στο απόλυτο κενό του Σύμπαντος. «Θυμίζει λίγο την αίσθηση που έχεις όταν βρίσκεσαι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αιωρείσαι ακόμα και μέσα στη στολή σου, τα πέλματά σου δεν έρχονται σε άμεση επαφή με τις σόλες των διαστημικών παπουτσιών. Την πρώτη φορά που βγαίνεις στο κενό, θες να φέρεις σε πέρας την αποστολή που έχεις αναλάβει. Στη δεύτερη και την τρίτη φορά είσαι πιο χαλαρωμένος και μπορείς όντως να εκτιμήσεις καλύτερα την ασύλληπτη αυτή εμπειρία. Είσαι πάντοτε απορροφημένος από όσα πρέπει να κάνεις βάσει της εκπαίδευσης που έλαβες και της αποστολής που έχεις αναλάβει. Επειτα όμως κοιτάς τη Γη και βλέπεις τα Ιμαλάια ή ξεχωρίζεις την Κύπρο και την Κρήτη – υπέροχες, θαυμαστές εικόνες. Είναι μια εμπειρία που σε σφραγίζει τόσο βαθιά ώστε, αναπόφευκτα, βρίσκεις χρόνο για να κοιτάξεις γύρω σου και να σκεφτείς πού βρίσκεσαι και τι σου συμβαίνει. Βεβαίως, το να σε στείλουν στο Διάστημα είναι μια πανάκριβη επιχείρηση. Κάθε λεπτό είναι πολύτιμο. Υπάρχουν όμως και κάποια κενά από τη μια δουλειά στην επόμενη. Επίσης, στο ξεκίνημα και στο τελείωμα της κάθε μέρας, όπως κάνει κι ένας άνθρωπος στη Γη, είσαι μόνος με τον εαυτό σου. Προσωπικά περνούσα ένα μισάωρο μπροστά στο παράθυρο, παρατηρώντας τα άστρα και τη Γη». Περισσότερα. http://physicsgg.me/2014/07/09/to-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82/ Ημερομηνία Ορόσημο Συνεργασίας!!! Στις 17 Ιούλη 1975 στις 19 ώρα και 12 λεπτά διεξήχθη για πρώτη φορά στην ιστορία η σύνδεση του σοβιετικού διαστημικού οχήματος «Σογιούζ-19» με κοσμοναύτες τους Alexei Leonov και Valery Kubasov και του αμερικανικου «Απόλλων» με αστροναύτες τους Thomas Stafford, Donald Slayton και Vance Brand. Κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής πτήσης που πληρούσε όλους τους βασικούς στόχους του προγράμματος: ραντεβού και ελλιμενισμός των πλοίων, μετάβαση των μέλων του πληρώματος από πλοίο σε πλοίο αλληλεπίδραση Mission Control Center, καθώς και εκτελεση όλων των προγραμματισμένων κοινων επιστημονικων πειράματων. Το πλήρωμα του «Σογιούζ-19» επέστρεψε στη Γη στις 21 Ιουλίου, και το πλήρωμα του «Απόλλων» - 25 Ιουλίου. Η 17 Ιουλίου εγινε το πρότυπο της μελλοντικής διεθνούς συνεργασίας. Το πιο επιτυχημενο παράδειγμα ο Διεθνης Διαστημικός Σταθμός. http://www.federalspace.ru/20774/

Το λέιζερ του Star Trek φτάνει στην καρδιά του Κρόνου. Το διαμάντι είναι πιο σκληρό και ασυμπίεστο υλικό που γνωρίζουμε, δεν αντέχει όμως την ενέργεια του ισχυρότερου λέιζερ του κόσμου, το οποίο μάλιστα εμφανίστηκε πέρυσι στην ταινία Star Trek Into Darkness. Ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Λίβερμορ» στις ΗΠΑ στόχευσαν το λέιζερ σε ένα μικρό διαμάντι για να αναπαράγουν τις ακραίες πιέσεις που επικρατούν στο κέντρο του Κρόνου, περίπου 5 terapascal ή 50 εκατομμύρια ατμόσφαιρες. Ο λόγος για την «Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης», ή NIF, μια συστοιχία από 192 δέσμες λέιζερ οι οποίες στοχεύουν στο κέντρο μιας σφαίρας από αλουμίνιο διαμέτρου 10 μέτρων -της σφαίρας που εμφανιζόταν ως ο «πυρήνας» του κινητήρα στο Enterprise. Ο μικροσκοπικός στόχος που βρίσκεται στο κέντρο της σφαίρας δέχεται ισχύ έως 500 τρισεκατομμύρια Watt, 1.000 φορές μεγαλύτερη από ό,τι καταναλώνουν ολόκληρες οι ΗΠΑ ανά πάσα στιγμή. Το NIF κατασκευάστηκε για πειράματα πυρηνικής σύντηξης, όμως, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, δεν έχει ακόμα καταφέρει να παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει. Υπάρχουν όμως κι άλλες χρήσεις για το ισχυρότερο λέιζερ του κόσμου: η αναδημιουργία των συνθηκών που υπολογίζεται ότι επικρατούν στους πυρήνες γιγάντιων, αέριων πλανητών όπως ο Δίας, ο Κρόνος και ο Ποσειδώνας. Οι μετρήσεις στο NIF θα μπορούσαν να δώσουν στοιχεία για τη συμπεριφορά της ύλης σε ακραίες συνθήκες. Προηγούμενες μελέτες, εξάλλου, έχουν δείξει ότι ο Ποσειδώνας και ο Δίας ίσως κρύβουν διαμαντένιους πυρήνες, οι οποίοι σχηματίστηκαν από την κρυστάλλωση του άνθρακα σε συνθήκες ακραίες πίεσης και θερμοκρασίας. Ακόμα και έξω από το Ηλιακό Σύστημα, εξάλλου, υπάρχουν ενδείξεις για διαμαντένιους πλανήτες και διαμαντένιους πυρήνες νεκρών άστρων. Στο NIF, οι ερευνητές στόχευσαν 176 δέσμες λέιζερ σε ένα διαμάντι πλάτους λίγων χιλιοστών, το οποίο δέχθηκε ενέργεια 0,76 megajoule. Για μια στιγμή, τα κύματα πίεσης που σάρωσαν τον κρύσταλλο δημιούργησαν πίεση 50 terapascal, περίπου 14 φορές υψηλότερη από την πίεση στο κέντρο της Γης. «Το διαμάντι, το πιο ασυμπίεστο υλικό που γνωρίζουμε, συμπιέστηκε σε πρωτοφανή πυκνότητα, μεγαλύτερη από την πυκνότητα του μολύβδου» αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο Nature. Στη διάρκεια του πειράματος δεν καταγράφηκαν οι αλλαγές φάσεις από τις οποίες αναμένεται να περνά ο κρυσταλλικός άνθρακας καθώς η πίεση γιγαντώνεται. Οι ερευνητές κατέγραψαν όμως τις τάσεις, την πυκνότητα και τα κύματα πίεσης στο διαμάντι, μετρήσεις που μπορούν τώρα να συγκριθούν με τα μοντέλα των πλανητολόγων για τη διαδικασία σχηματισμού των πλανητών. Πάντως οι πιέσεις που μετρήθηκαν στο πείραμα ωχριούν σε σχέση με τις πιέσεις που επικρατούν στους πυρήνες των άστρων, της τάξης των μερικών petapascal. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231335420

Ο κομήτης του Rosetta είναι διχασμένη προσωπικότητα. Ο κομήτης τον οποίο προσεγγίζει η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta φαίνεται ότι είναι στην πραγματικότητα δύο σώματα που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους και κινούνται μαζί στο Διάστημα. Και η ανώμαλη επιφάνειά τους ίσως δυσκολέψει την επιχείρηση προσεδάφισης. Οι θολές εικόνες που δημοσιοποίησε την Πέμπτη η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA λήφθηκαν στις 14 Ιουλίου από απόσταση 12.000 χιλιομέτρων. Ο κομήτης 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο (67P/C-G) είναι χωρισμένος σε δύο τμήματα με σχήμα που θυμίζει πατάτα. Η εικόνα GIF, η οποία δημιουργήθηκε από τη συρραφή διαδοχικών λήψεων, δείχνει τον κομήτη να εκτελεί μια πλήρη περιστροφή με περίοδο 12,4 ωρών. Παραμένει ασαφές αν ο κομήτης ήταν κάποτε ενιαίος και έσπασε, ή αν πρόκειται για διαφορετικά σώματα που πλησίασαν το ένα το άλλο και σχημάτισαν ένα «δυαδικό σύστημα επαφής», όπως το ονομάζουν οι αστρονόμοι. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται τέτοιος δυαδικός κομήτης. Σε κάθε περίπτωση, το ανώμαλο σχήμα ίσως περιπλέξει την αποστολή. Το Rosetta, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2004 και ξύπνησε από την κατάσταση αναμονής τον περασμένο Ιανουάριο, προγραμματίζεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον 67P/C-G τον Αύγουστο, οπότε θα αρχίσει τη λεπτομερή χαρτογράφηση της επιφάνειάς του. Η αποστολή θα κορυφωθεί το Νοέμβριο, οπότε το Rosetta θα απελευθερώσει τη μικρή συσκευή Philae, η οποία θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί στον κομήτη. Το γεγονός ότι ο 67P/C-G είναι τόσο ανώμαλος δεν μπορεί παρά να περιπλέξει την επιλογή κατάλληλου σημείου για προσεδάφιση. Περισσότερα στοιχεία αναμένονται σε τρεις εβδομάδες, οπότε το σκάφος θα πλησιάσει σε απόσταση 100 χιλιομέτρων και θα στείλει πιο ευκρινείς εικόνες. Οι κομήτες, ή «διαστημικές χιονόμπαλες» όπως τις αποκαλούν πολλοί ερευνητές, αποτελούνται από σκόνη και πάγους και πιστεύεται ότι είναι κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Η αποστολή Rosetta θα βοηθήσει στην κατανόηση των διαδικασιών από τις οποίες σχηματίστηκαν οι πλανήτες και ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για τη θεωρία που θέλει τους κομήτες να έφεραν το νερό στη Γη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231335452

Έφτασε στον ISS το διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού Cygnus. Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού Cygnus που εκτοξεύτηκε την Κυριακή έφτασε σήμερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να ανεφοδιάσει με τρόφιμα και εξοπλισμό τους έξι αστροναύτες που βρίσκονται στον σταθμό. Το διαστημόπλοιο ανέλαβε ο τηλεχειριζόμενος βραχίονας του ISS στις 13:36 (ώρα Ελλάδας) και η πλήρης πρόσδεσή του στον σταθμό επρόκειτο να έχει ολοκληρωθεί σε δύο ώρες, όπως ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA. Το Cygnus εκτοξεύτηκε την Κυριακή από την αμερικανική ιδιωτική εταιρεία Orbital Sciences Corporation με τον πύραυλο φορέα Antares από το κοσμοδρόμιο στο νησί Ουάλοπς, στην Βιρτζίνια, ανατολικές ΗΠΑ. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι αστροναύτες αναμένεται να ανοίξουν τον αεροστεγή θάλαμο του διαστημοπλοίου Cygnus αύριο, αλλά ενδέχεται να μπορέσουν να το κάνουν ήδη από σήμερα αν η διαδικασία πρόσδεσης προχωρήσει πιο γρήγορα από αυτό που προβλέπεται. Το μη επανδρωμένο αυτό διαστημόπλοιο μεταφέρει περισσότερα από 1.600 κιλά προμηθειών για τους αστροναύτες του ISS, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων και υλικού για το πλήρωμα και για την διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων. Η αποστολή αυτή που φέρει την ονομασία Orb-2 αποτελεί το δεύτερο διαστημικό ταξίδι που πραγματοποιεί επισήμως το διαστημόπλοιο Cygnus, το οποίο τέλεσε την πρώτη παράδοση φορτίου τον Ιανουάριο του 2014. Πρόκειται επίσης για την όγδοη πτήση που πραγματοποιεί η Orbital η οποία έχει συνάψει συμβόλαιο με την NASA. Η Orbital Sciences και η SpaceX είναι οι δύο αμερικανικές ιδιωτικές εταιρείες που εξασφάλισαν σημαντικά συμβόλαια με την NASA για πολλές αποστολές προς τον ISS ύψους 1,9 δισεκατομμυρίου και 1,6 δισεκατομμυρίου δολαρίων αντίστοιχα. Η NASA δεν μπορεί πλέον η ίδια να εφοδιάζει τον ISS μετά την διακοπή στα τέλη του 2011 του αντίστοιχου προγράμματός της με την αποστολή διαστημικών λεωφορείων, το οποίο διήρκεσε 30 χρόνια. Για την αποστολή των αστροναυτών της στον ISS, η NASA εξαρτάται προς το παρόν εντελώς από τους ρωσικούς Σογιούζ με κόστος 70 εκατομμυρίων δολαρίων ανά αστροναύτη. Ωστόσο πολλές ιδιωτικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η SpaceX, ανταγωνίζονται αυτήν την στιγμή για να μπορέσουν να αναλάβουν αυτές την αποστολή των αστροναυτών στο προσεχές μέλλον. http://www.kathimerini.gr/776425/article/epikairothta/episthmh/eftase-ston-iss-to-diasthmoploio-anefodiasmoy-cygnus Κωδικός: «Απαλή προσεδάφιση» Πρόσφατα έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες ενός νέου σχεδίου της NASA για τη δημιουργία ενός συστήματος ασφαλούς προσεδάφισης των διαστημικών σκαφών. Πρόκειται για ένα σχέδιο βγαλμένο κυριολεκτικά από ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η μαγνητόσφαιρα της Γης - ο χώρος, δηλαδή, στον οποίο εκτείνεται η επιρροή του μαγνητικού πεδίου της - αποτελεί την πηγή έμπνευσης του νέου σχεδίου. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία είχε προκηρύξει διαγωνισμό για την ανάπτυξη μιας μεθόδου «αεροκάλυψης με μαγνητοκέλυφος» (magnetoshell aerocapture), μιας μεθόδου δηλαδή που θα επιτρέπει το «κλείσιμο» ενός διαστημοπλοίου μέσα σε μια μαγνητική «φούσκα» παρόμοια με την ασπίδα πλάσματος που περικλείει τον πλανήτη μας και άλλα ουράνια σώματα. Ενώ όμως η σφαίρα επιρροής του μαγνητικού πεδίου της προστατεύει (μεταξύ άλλων) τη Γη από την ηλιακή ακτινοβολία, η μαγνητική «φούσκα» που αναζητεί η NASA θα προστατεύει τα διαστημόπλοια από τις πτώσεις επιβραδύνοντας την πορεία τους με τη δύναμη αντίστασης που θα δημιουργεί. Οπως ανακοινώθηκε, τον διαγωνισμό κέρδισαν δύο ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες θα πρέπει να έχουν υλοποιήσει τα σχέδια που έχουν υποβάλει μέσα στο 2015. Αν οι δοκιμές που θα διεξαχθούν του χρόνου στεφθούν με επιτυχία, η νέα τεχνική θα επιτρέψει μελλοντικά σε μη επανδρωμένα διαστημικά σκάφη να προσεδαφίζονται χωρίς προβλήματα μεταφέροντας βαριά φορτία στον Αρη και θα διευκολύνει τα ταξίδια των επανδρωμένων αποστολών. «Είμαι ενθουσιασμένη με την εξέλιξη» δήλωσε η Μισέλ Μανκ της Διεύθυνσης Διαστημικής Τεχνολογίας Αποστολών της NASA. «Πρόκειται για έναν χαμηλού κόστους τρόπο να διερευνήσουμε αυτή την ιδέα και να δούμε αν θα αποδώσει καρπούς». Η NASA εργάζεται εδώ και οκτώ χρόνια στο Morpheus, το πρωτότυπο ενός συστήματος για προσεδάφιση επανδρωμένων ή μη αποστολών σε άλλους πλανήτες. Στην τελευταία δοκιμή, ενώ το σκάφος στο οποίο ήταν ενσωματωμένο το σύστημα βρισκόταν μετέωρο σε ύψος δεκάδων μέτρων, το Morpheus σάρωσε την περιοχή με τρεις συσκευές lidar - πρόκειται για συσκευές που μετρούν την απόσταση ανακλώντας μια δέσμη λέιζερ στον στόχο. Ακόμη και από απόσταση 400 μέτρων από το σημείο προσεδάφισης το σύστημα εντόπισε πέτρες διαμέτρου μόλις 30 εκατοστών. Εχοντας σαρώσει την περιοχή δημιούργησε έναν τρισδιάστατο χάρτη και επέλεξε το πιο ασφαλές σημείο για την προσεδάφιση χρησιμοποιώντας lidar Ντόπλερ για να ελέγχει ανά πάσα στιγμή το ύψος και την ταχύτητά του. «Χάρη σε αυτούς τους αισθητήρες θα μπορούσαμε να βρούμε το ασφαλέστερο σημείο για προσεδάφιση ακόμη και σε κατασκότεινους κρατήρες» λέει ο Ερικ Ρόμπακ, αρχιμηχανικός του συστήματος lidar στο Ερευνητικό Κέντρο του Λάνγκλεϊ της NASA στη Βιρτζίνια. Ανάμεσα στα άλλα που αναπτύσσει η NASA είναι και ένα νέο επαναστατικό σύστημα απογείωσης και προσγείωσης. Το σύστημα βασίζεται σε έναν πύραυλο που ονομάζεται «Xombie» και επιτρέπει στο σκάφος στο οποίο βρίσκεται να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα. Δοκιμάζεται για χρήση σε διαστημικά σκάφη που θα πραγματοποιούν προσεδαφίσεις σε άλλους πλανήτες ή αστεροειδείς. Στην ανάπτυξη του πυραύλου η NASA συνεργάζεται με τη Masten Space Systems. Η κάθετη προσγείωση και κυρίως προσεδάφιση κρίνεται ως πιο πρακτική και ασφαλής για τα διαστημικά σκάφη και όχι μόνο. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι αν σχεδιαστούν και αεροσκάφη που θα απογειώνονται και θα προσγειώνονται κάθετα στον πλανήτη μας, αυτά όχι μόνο θα μπορούν να φτάσουν σε «απροσπέλαστες» σήμερα περιοχές αλλά θα αλλάξουν συνολικά τη βιομηχανία αερομεταφορών. Οι ως τώρα δοκιμές του συστήματος έχουν στεφθεί με επιτυχία. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=616125 Απόπειρα νεκρανάστασης δορυφόρου ξέμεινε από καύσιμα. Λάτρεις του διαστήματος που αγόρασαν από τη NASA τα δικαιώματα χρήσης ενός δορυφόρου του 1978 απέτυχαν να ενεργοποιήσουν τους κινητήρες του για να το φέρουν κοντά στη Γη. Το ISEE-3 («Διεθνής Εξερευνητής Ήλιου/Γης»), το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, φαίνεται ότι έχει εξαντλήσει το αέριο υδρογόνο που χρειάζεται για να ενεργοποιήσει τους προωστήρες του. Αυτό σημαίνει ότι το σκάφος-ζόμπι είναι απίθανο να επανέλθει στο Λαγκράνζ-1 (L1), ένα σημείο ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη στο οποίο οι βαρυτικές έλξεις των δύο σωμάτων ακυρώνονται και επιτρέπουν έτσι στους δορυφόρους να παραμένουν σταθεροί στη θέση τους. Η αποστολή ISEE-3, προϊόν συνεργασίας των ΗΠΑ με την Ευρώπη, είχε στόχο τη μελέτη της αλληλεπίδρασης του γήινου μαγνητικού πεδίου με τον λεγόμενο ηλιακό άνεμο, ένα συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζουν από τον Ήλιο. Ο δορυφόρος παρέμεινε στη θέση L1 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οπότε η NASA τον έθεσε σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και τον έστειλε να περάσει μέσα από τις ουρές των κομητών Χάλεϊ και Τζιακομπίνι-Τσίνερ. Το 1997 οι υπεύθυνοι της αποστολής έστειλαν εντολή στο σκάφος να τεθεί εκτός λειτουργίας. Το 2008, όμως, το διεθνές δίκτυο επικοινωνίας με μακρινές διαστημικές αποστολές, το International Deep Space Network, επικοινώνησε με το σκάφος και έδειξε ότι θα μπορούσε να τεθεί εκ νέου σε λειτουργία. Η NASA ήθελε να θέσει σε λειτουργία την αποστολή προκειμένου να συλλέγει δεδομένα για τον ηλιακό άνεμο. Δεν μπορούσε όμως να διαθέσει τα απαιτούμενα κονδύλια. Τη λύση προσφέρθηκε να δώσει μια ομάδα ιδιωτών, με επικεφαλής τον Ντένις Ουίνγκο, επιχειρηματία και μηχανικό, και τον Κιθ Κάουνινκ του δικτυακού τόπου NASA Watch. Οι δύο λάτρεις του Διαστήματος συγκέντρωσαν πάνω από 130.000 δολάρια από online δωρεές του κοινού. http://www.rockethub.com/42228 Η ομάδα κατάφερε να επικοινωνήσει με το σκάφος το Μάιο και την περασμένη εβδομάδα ενεργοποίησαν τους προωστήρες του για να ρυθμίσουν την περιστροφή του. Την Τετάρτη, όμως, απέτυχαν να ενεργοποιήσουν τους προωστήρες για να επαναφέρουν το δορυφόρο στο L1. Όπως φαίνεται το αέριο υδρογόνο που απαιτείται για τη συμπίεση του καυσίμου υδραζίνης έχει πλέον εξαντληθεί. Οι ανάδοχοι του δορυφόρου αισιοδοξούν πάντως ότι θα μπορέσουν να συλλέξουν επιστημονικά δεδομένα τα επόμενα χρόνια -τα 11 από τα 13 όργανα του σκάφους, όπως και οι ηλιακοί συλλέκτες του, συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά. Στις 10 Αυγούστου το ISEE-3 θα περάσει ξυστά από τη Σελήνη και θα εισέλθει εκ νέου σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Παραμένει ασαφές αν θα συνεχίσει να επικοινωνεί με τη Γη όταν απομακρυνθεί από τον πλανήτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231334189

Αποστολή μη επανδρωμένου διαστημόπλοιου στον Άρη μέχρι το 2021 σχεδιάζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ). Αποστολή μη επανδρωμένου διαστημόπλοιου στον Άρη το 2021 σχεδιάζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη ο εμίρης του Ντουμπάι, σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ-Μακτούμ, τονίζοντας πως η αποστολή θα αποδείξει τη συνεισφορά που μπορεί να έχει στην επιστήμη ο Αραβικός κόσμος. «Η περιοχή μας είναι μία περιοχή πολιτισμού. Μοίρα μας είναι, ξανά, να εξερευνήσουμε, να δημιουργήσουμε, να χρίσουμε και να εκπολιτίσουμε», σημείωσε ο κ. αλ-Μακτούμ, ο οποίος υπηρετεί επίσης ως αντιπρόεδρος των ΗΑΕ. Διευκρίνισε πως η επιλογή του Άρη έγινε επειδή εμπνέει και δίνει κίνητρο. «Η στιγμή που θα σταματήσουμε να μιλάμε για προκλήσεις θα είναι η στιγμή που σταματάμε να προοδεύουμε», σχολίασε. Τα Εμιράτα πιέζουν επί χρόνια για την ίδρυση μίας παναραβικής υπηρεσίας διαστήματος. Η κυβέρνηση των ΗΑΕ δεν αποσαφήνισε το προβλεπόμενο κόστος του προγράμματος, επισήμανε όμως πως η διαστημική υπηρεσία θα είναι διοικητικά και οικονομικά αυτόνομη. Πολλά κράτη στη Μέση Ανατολή έχουν διαστημικά προγράμματα. Μεταξύ αυτών, η Τουρκία, η Ινδονησία, το Πακιστάν, το Ιράν, η Αίγυπτος και η Αλγερία. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%B7%CE%B1%CE%B5-%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF-2021

Οι αστροναύτες έτοιμοι για Star Wars. Εχετε φανταστεί εάν έχουν όπλα οι αστροναύτες και πως αυτά μοιάζουν; Πιστόλι λέιζερ; Blaster, ή σπαθί δέσμης φωτός, όπως στο κινηματογραφικό έργο επιστημονικής φαντασίας, «Star Wars»; Οχι, τα πράγματα είναι πολύ απλούστερα. Ναι, οι σοβιετικοί κοσμοναύτες όντως πήγαιναν στο διάστημα οπλισμένοι. Το μόνο που κουβαλούσαν μαζί τους όμως, δεν ήταν άλλο από ένα τρίκανο πιστόλι, που έμοιαζε περισσότερο με κυνηγετική καραμπίνα. Και χρησίμευε, όχι για μια διαστημική μάχη με εξωγήινα τέρατα, αλλά για να σώσει τις ζωές τους μετά από την προσγείωση τους στη Γη! Στην ΕΣΣΔ δεν προέβαλαν δημόσια ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Ομως, από την εποχή ακόμα του Γιούρι Γκαγκάριν, όλοι οι σοβιετικοί κοσμοναύτες πετούσαν στο διάστημα οπλισμένοι. Τα μέλη της ομάδας των κοσμοναυτών, ήταν εφοδιασμένα με το κλασικό πιστόλι «Μακάροφ» (PM), το ίδιο όπλο που είχαν και οι αστυνομικοί. Το όπλο δινόταν στους κοσμοναύτες για την περίπτωση της προσγείωσης τους σε μη προκαθορισμένο σημείο (προσγείωση έκτακτης ανάγκης), «για την προστασία τους από τα άγρια ζώα και τα εγκληματικά στοιχεία». Και σχεδόν κανένας δε σκέφτηκε να αλλάξει το «διαστημικό Μακάροφ» από το στάνταρτ εξοπλισμό των αποστολών μέχρι το 1965, όταν οι κοσμοναύτες Αλεξέι Λεόνοφ και Πάβελ Μπελιάγιεφ, έκαναν αναγκαστική προσγείωση σε δάσος της ταϊγκά. Η περιοχή που προσγειώθηκαν οι κοσμοναύτες ήταν απομακρυσμένη και δυσπρόσιτη. Οι ομάδες επίγειας διάσωσης άργησαν πολύ να φτάσουν στο σημείο έκτακτης προσγείωσης. Οι Λεόνοφ και Μπελιάγιεφ έπρεπε να περάσουν αρκετές ημέρες στις δύσκολες συνθήκες του δάσους της ταϊγκά, επιβιώνοντας μόνο με τις δικές τους δυνάμεις. «Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν τα ελικόπτερα ήταν να πετάνε πάνω από το σημείο που προσγειωθήκαμε και να αναφέρουν στο κέντρο τις κινήσεις μας: Ο ένας κόβει ξύλα και ο άλλος τα ρίχνει στη φωτιά…», θυμάται ο Λεόνοφ. Οι κοσμοναύτες είχαν δημιουργήσει ένα πρόχειρο καταφύγιο, αλλά άρχισαν να δέχονται απρόσκλητους ... επισκέπτες. Ήταν Μάρτιος και μόλις είχαν ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη. Ως εκ τούτου, ήταν πολύ πεινασμένες και επιθετικές. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι κοσμοναύτες, ήταν να πυροβολούν στον αέρα. Οι πυροβολισμοί όμως, μόνο την περιέργεια προκαλούσαν παρά φόβιζαν τα ζώα, που δεν είχαν συναντήσει ποτέ ανθρώπους. «Το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα «Μακάροφ», ήταν να αυτοπυροβοληθούμε», θυμάται αστειευόμενος ο Λεόνοφ. Ήταν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός ειδικού όπλου για την επιβίωση των κοσμοναυτών σε περίπτωση έκτακτης-αναγκαστικής προσγείωσης. Η ανάπτυξη του νέου όπλου έγινε υπό την εποπτεία του γενικού σχεδιαστή του διάσημου εργοστασίου όπλων της Τούλα, Βλαντίμιρ Παραμόνοφ. Οι σκέψεις ήταν τρεις: Περίστροφο, ημιαυτόματο όπλο λείας κάνης, τρίκανο πιστόλι. Η τελευταία επιλογή ήταν η πιο κατάλληλη για τον σκοπό της χρήσης του όπλου. Την προστασία από επικίνδυνα ζώα και εγκληματικά στοιχεία, το κυνήγι για την εξεύρεση τροφίμων και τη δυνατότητα εκτόξευσης φωτοβολίδας - σήμα κινδύνου για την οπτική παρατήρηση από τις ομάδες διάσωσης. Το πιστόλι που σχεδιάστηκε, αποτελείται είναι δύο λείες κάνες κυνηγετικού διαμετρήματος 32 (cal.32) και από κάτω, βρίσκεται μια τρίτη ραβδωτή κάννη των 5,45 χιλιοστών. Στον εξοπλισμό, συμπεριλαμβάνονταν τα ειδικά σχεδιασμένα φυσίγγια των 5,45 χιλιοστών SP - P (11 κυνηγετικά φυσίγγια), φυσίγγια cal.32 SP - D (10 κυνηγετικά φυσίγγια) και cal.32 SP - C (10 φυσίγγια για οπτικά σήματα). Οι εργάτες του εργοστασίου έδωσαν στο νέο πιστόλι το παρατσούκλι «το όνειρο του λαθροθήρα», αλλά στα επίσημα έγγραφα εμφανίζεται ως «SONAZ» (φορητό πυροβόλο όπλο έκτακτης ανάγκης). Επισήμως το «SONAZ» πρωτοχρησιμοποιήθηκε 1986. Την ίδια χρονιά, το TP-82 για πρώτη φορά βρέθηκε στο διάστημα. Με το έργο τέχνης των οπλουργών της Τούλα, οπλίστηκε το πλήρωμα της κοινής σοβιετικο-γαλλικής αποστολής. Το TP-82 διαθέτει μια άκρως ασυνήθιστη λαβή-μασέτα! Από μόνο του το εξάρτημα ήταν ένα μεγάλο μαχαίρι για το κόψιμο ξύλων, και, μαζί με τη σκληρή θήκη του, γινόταν το κοντάκι που μετέτρεπε το πιστόλι σε καραμπίνα. Οι λείες κάνες ήταν ιδανικές για κυνήγι μικρών ζώων, όπως οι λαγοί, μικρά πουλιά και άλλα μικρά ζώα του δάσους, η ραβδωτή κάνη για άλκες, αγριογούρουνα και για άλλα μεγάλα ζώα της ταϊγκά. Τα όπλα αποδείχθηκαν, όπως κάθε κλασικό ρωσικό όπλο, αρκετά αξιόπιστα. «Ρίξαμε άμμο στο εσωτερικό του πιστολιού, το πλημμυρίσαμε με νερό και τι δεν κάναμε στο όπλο... Το ΤP-82 πέρασε όλες τις δοκιμασίες και αποδείχθηκε αξιόπιστο», είπε ο αναπληρωτής επικεφαλής του τμήματος εκπαίδευσης κοσμοναυτών για επιβίωση σε ακραίες, συνθήκες του Κέντρου Προετοιμασίας Κοσμοναυτών (ΚΠΚ), Νικολάι Φιλάτοφ. Στα απομνημονεύματά του αναφέρει, ότι μόλις άκουσαν για το όπλο οι τσοπάνηδες στο Καζακστάν, αμέσως άρχισαν τις προσφορές στους κοσμοναύτες για το φανταστικό «ποιμενικό», όπως θεωρούσαν, όπλο: Για ένα TP-82 προσέφεραν ένα ολόκληρο κοπάδι με πρόβατα. Ενας βοσκός μάλιστα, πρότεινε σε αντάλλαγμα για το πιστόλι ακόμη και τη σύζυγό του (!). Αυτά τα όπλα ήταν περιζήτητα ανάμεσα στους πιλότους, τους γεωλόγους, τους περιηγητές στην άγρια φύση και τους κυνηγούς. Λίγο αργότερα, εμφανίστηκαν στην αγορά διάφοροι κλώνοι του διαστημικού όπλου, όπως τα πιστόλια «Βεπρ-1» και «Βεπρ-2». Τα ΤP-82 κατασκευάζονταν μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980. Η επίσημη εκδοχή της διακοπής της παραγωγής του ήταν ότι είχαν παραχθεί αρκετά όπλα. Σύμφωνα με την ανεπίσημη εκδοχή, τα οικονομικά προβλήματα στο εργοστάσιο στην περίοδο μετά την περεστρόικα, δεν έδιναν και πολλά περιθώρια σε χρόνο, πόρους και δυνατότητες για την παραγωγή αυτών των εξωτικών όπλων. Σχετικά με τη μετασοβιετική τύχη του TP-82 ελάχιστα είναι γνωστά. Το 2007, πληροφορίες που διέρρευσαν στον Τύπο ανέφεραν ότι, επειδή πέρασε η ημερομηνία λήξης του ορίου ζωής των πυρομαχικών του TP-82, ο αρχηγός της δέκατης έκτης κύριας αποστολής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) Γιούρι Μαλέντσενκο, πριν από την πτήση πήρε μαζί του στο διάστημα ένα πιστόλι «Μακάροφ». Το 1983, η εταιρεία «Savage» κατασκεύασε για τους αστροναύτες της NASA ένα όπλο, παρόμοιο με το TP-82, με την ονομασία 24-VS. Η εταιρεία «Randall made knives» δημιούργησε ειδικά γι’ αυτό το όπλο, το μαχαίρι Astro 17, στη λαβή του οποίου είχε τοποθετηθεί ένα κουτί πρώτων βοηθειών. Αλλά δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα, αν τώρα, οι αμερικανοί αστροναύτες παίρνουν μαζί τους όπλα στο διάστημα. Το αν ανήκει ακόμα το TP-82 ή κάποιο ανάλογό του στο διαστημικό οπλοστάσιο ή όχι, δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα, αλλά τον Φεβρουάριο του 2008 ο διάσημος Αμερικανός εμπειρογνώμονας σε θέματα του διαστήματος, πρώην μηχανικός της NASA, James Oberg, απαίτησε να απομακρυνθούν από το ΔΔΣ τα ρωσικά στρατιωτικά όπλα. Ο Oberg είπε ότι τα βλέπει σαν απειλή και πιστεύει ότι το πιστόλι δεν έχει θέση στην τροχιά γύρω από τη Γη, εκεί όπου οι άνθρωποι εργάζονται υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης και ψυχικής υπερέντασης. Ωστόσο, οι ρώσοι εμπειρογνώμονες διαφωνούν με τη γνώμη του μηχανικού της NASA. Σύμφωνα με τον επικεφαλής των ειδικών τύπων εκπαίδευσης κοσμοναυτών στο ΚΠΚ Γιούρι Γκιντζένκο, η αναγκαιότητα να φέρουν οι κοσμοναύτες όπλα επί του διαστημικού σκάφους έχει δοκιμαστεί και έχει επιβεβαιωθεί από την πρακτική των πτήσεων. Έτσι, προφανώς, για το TP-82 είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε ότι θα διαγραφεί από το οπλοστάσιο και θα εγγραφεί στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. http://gr.rbth.com/tecnology/2014/07/15/oi_astronayte_etoimoi_gia_star_wars_31559.html Το διαστημοπλάνο της ESA είναι έτοιμο για πτήση. Όλα τα μάτια είναι στραμμένα στο διαστημοπλάνο της ESA που θα πραγματοποιήσει επίδειξη τεχνολογιών επανεισόδου μετά την αντισυμβατική εκτόξευσή του με έναν πύραυλο Vega το Νοέμβριο. Αντί να κατευθυνθεί βόρεια προς μια πολική τροχιά - όπως σε προηγούμενες πτήσεις – ο Vega θα κατευθυνθεί προς τα ανατολικά για να απελευθερώσει το διαστημοπλάνο σε μια υποτροχιακή πορεία διανύοντας όλη τη διαδρομή προς τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι μηχανικοί προχωρούν με τις τελικές δοκιμές για το Ενδιάμεσο Πειραματικό Όχημα της ESA, Intermediate eXperimental Vehicle (IXV), για να βεβαιωθούν ότι μπορεί να αντέξει τις απαιτητικές συνθήκες, από την απογείωση έως την απελευθέρωση του από τον Vega. Αφού εκτοξευθεί στις αρχές Νοεμβρίου, το IXV θα δοκιμάσει τεχνολογίες πτήσης και κρίσιμα συστήματα για τα μελλοντικά Ευρωπαϊκά αυτοματοποιημένα οχήματα επανεισόδου στην ατμόσφαιρα που επιστρέφουν από χαμηλή τροχιά. Αυτό είναι μια πρωτιά για την Ευρώπη και όσοι εργάζονται σε αυτό τον τομέα το παρακολουθούν στενά. Η ερευνητική και η βιομηχανική κοινότητα έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες για την πρόοδο στην ατμοσφαιρική επανείσοδο, που προσανατολίζεται στα συστήματα μεταφορών με εφαρμογές στην εξερεύνηση, την επιστήμη, την παρατήρηση της Γης, τη μικροβαρύτητα και τον καθαρισμό του διαστήματος. Ο Jose Longo, επικεφαλής της αεροθερμοδυναμικής της ESA, δήλωσε: "Οι τεχνικές πρόοδοι που έχουν σημειωθεί από τα πρώτα πειράματα με τον Atmospheric Reentry Demonstrator το 1996 είναι τεράστια," Αυτή είναι η πρώτη πτήση επίδειξης των χαρακτηριστικών, όπως των εξαιρετικά προηγμένων θερμικών δομών: των προωθητήρων και πτερυγίων που αποτελούν μέρος του συστήματος ελέγχου, των 300 αισθητήρων και της υπέρυθρης κάμερας που θα χαρτογραφήσει την θέρμανση σε όλο το μήκος του διαστημικού σκάφους από το εμπρόσθιο τμήμα (μύτη) προς τα πτερύγια. Αυτά τα πράγματα απλά δεν μπορούν να ελεγχθούν με τον ίδιο τρόπο όπως στα εργαστήρια. " "Το γεγονός ότι το IXV της ESA θα εκτοξευθεί σε έναν πύραυλο Vega την καθιστά μια πλήρως ευρωπαϊκή αποστολή», σημείωσε ο Stefano Bianchi, επικεφαλής της ανάπτυξης εκτοξευτών της ESA. Το IXV ζυγίζει σχεδόν δύο τόνους, κοντά στην ανυψωτική ικανότητα του Vega, και θα βρίσκεται στενά τοποθετημένο μέσα στο προστατευτικό κύτος του οχήματος. "Σε αυτή την αποστολή παρακολουθούμε όχι μόνο το διαστημικό σκάφος καθ'όλη τη διάρκεια της αυτόνομης πτήσης του, αλλά παρακολουθούμε και την πορεία του πίσω στη Γη σε ένα συγκεκριμένο σημείο - αυτό είναι διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει", δήλωσε ο Giorgio Tumino, διευθυντής του προγράμματος IXV της ESA. Όταν τo IXV βουτήξει στον Ειρηνικό στο τέλος της αποστολής του, θα ανακτηθεί από ένα πλοίο και θα επιστρέψει στην Ευρώπη για λεπτομερή ανάλυση ώστε να εκτιμηθεί η απόδοση και η κατάσταση των εσωτερικών και των εξωτερικών δομών του. Η πραγματική απόδοση θα συγκριθεί με τις προβλέψεις με σκοπό τη βελτίωση της υπολογιστικής μοντελοποίησης των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και του σχεδιασμό του διαστημοπλάνου. Είναι τέτοιος ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον της βιομηχανίας για τις ευκαιρίες που σχετίζονται με τις τεχνολογίες επανεισόδου που το τρίτο workshop για το IXV στο Τεχνικό Κέντρο της ESA, ESTEC, στο Νόντβαικ, Ολλανδία ήταν γεμάτο την περασμένη εβδομάδα. "Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το πρόγραμμα αυτό", πρόσθεσε ο Giorgio. "Οι δραστηριότητες που θα ακολουθήσουν για αυτή την αποστολή θα αξιοποιήσουν την τρέχουσα βιομηχανική οργάνωση και οι συναφείς τεχνολογίες θα παρέχουν ευκαιρίες σε νεοεισερχόμενους." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_diastemoplhano_tes_ESA_ehinai_hetoimo_gia_pthese

H σχέση ανάμεσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική. O Κορνήλιος Καστοριάδης για τους τέσσερις τύπους σχέσεων ανάμεσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική. Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα μικρό, αλλά πολύ ενδιαφέρον, απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Λ. Ευαγγελόπουλου, “Μαθηματικά και Φυσική, μια ιδιαίτερη σχέση – Με αφορμή σκέψεις του Κορνήλιου Καστοριάδη”, εκδόσεις Ευρασία, 2010. http://www.korfiatisbooks.gr/index.php?page=shop.product_details&product_id=1564&flypage=flypage.tpl&pop=0&option=com_virtuemart&Itemid=4 Στο βιβλίο αυτό γίνεται αντιπαράθεση των απόψεων του Καστοριάδη (όπως διατυπώνονται στον διάλογο για τη φιλοσοφία και την επιστήμη: Κορνήλιος Καστοριάδης, Φιλοσοφία και Επιστήμη – Ένας διάλογος με τον Γεώργιο Λ. Ευαγγελόπουλο, δεύτερη, ανθεωρημένη έκδοση, Αθήνα, 2010 [2004]) http://www.korfiatisbooks.gr/index2.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=1572&category_id=3&manufacturer_id=90&option=com_virtuemart&Itemid=4 με εκείνες του μαθηματικού Δημήτρη Χριστοδούλου σύμφωνα με συνέντευξή του στο περιοδικό Quantum (τμήμα της συνέντευξης αυτής που αναφέρεται στο Christodoulou memory effect βρίσκεται ΕΔΩ: physicsgg.wordpress.com) http://physicsgg.me/2012/04/13/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF-christodoulou-memory-effect/ καθώς και με αυτές του Βασίλη Γ. Σακελλαρίου, όπως αναπτύσσονται στην διδακτορική του διατριβή, “Η Λογική της Μετάβασης από την Κλασσική στην Κβαντική Φυσική υπό το Πρίσμα Σύγχρονων μαθηματικών Εξελίξεων”. ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: (… )Όμως, η ύπαρξη αυτής της διάστασης δεν σημαίνει ότι υπάρχει μια απόλυτη αντιστοιχία ανάμεσα στο συνολοταυτιστικό των πραγματικών όντων και στο συνολοταυτιστικό των Μαθηματικών. Στο μέτρο που υπάρχει, εξηγεί την παράλογη, την αδικαιολόγητη αποτελεσματικότητα των Μαθηματικών. Εδώ γεννώνται πολλές επιμέρους εξηγήσεις. Επί παραδείγματι, υπάρχουν αυτοί οι περίεργοι τέσσερις τύποι σχέσεων ανάμεσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική, του οποίους περιγράφω σ΄ένα κείμενο που λέγεται «Το οντολογικό βάρος της ιστορίας της επιστήμης» και περιέχεται στους Χώρους του Ανθρώπου. Στην πρώτη περίπτωση των σχέσεών τους, τα Μαθηματικά και η Φυσική συμβαδίζουν. Στην περίπτωση του Νεύτωνα, λόγου χάρη, έχουμε ταυτόχρονα και, μπορώ να πω, ομοούσια με τη διατύπωση του διαφορικού λογισμού και τη θεμελίωση μιας νέας Φυσικής. Η μαθηματικοποίηση της Φυσικής άρχισε από τον Γαλιλαίο, συνεχίστηκε από τον Καρτέσιο και ολοκληρώθηκε, ή μάλλον, πιο σωστά, οριστικοποιήθηκε, με τον Νεύτωνα. Η δεύτερη περίπτωση είναι εκείνη όπου η μαθηματική επιστήμη προηγείται της Φυσικής. Για παράδειγμα, οι ρημάνειοι χώροι περίμεναν πενήντα πέντε ή εξήντα πέντε χρόνια, για να τους χρησιμοποιήσει η Φυσικοί. Αυτό έγινε μόλις το 1916, με τη διατύπωση της γενικής σχετικότητας από τον Einstein. Άλλωστε, σίγουρα μέχρι τότε η πλειονότητα των φυσικών αγνοούσε τη ρημάνεια γεωμετρία, αφού δεν χρειάστηκε στην έρευνα, εν αντιθέσει με τη χρησιμότητα που είχαν γι’ αυτήν τα «εργαλεία» που προσέφερε η κλασική Ανάλυση. Περισσότερα. http://physicsgg.me/2012/07/15/h-%cf%83%cf%87%ce%ad%cf%83%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%86/

Nέο εύρημα του ρόβερ Curioasity στον Άρη. Με ενθουσιασμό οι επιστήμονες της NASA παρουσίασαν το νέο εύρημα του ρόβερ Curioasity στον Άρη. Πρόκειται για τα απομεινάρια ενός «σιδερένιου» μετεωρίτη, παρόμοια με εκείνα που είχαν «δει» οι προκάτοχοί του, τα ρόβερ Spirit και Opportunity. Ο μετεωρίτης ονομάζεται «Lebanon» και η σύστασή του αποτελεί ένα κράμα σιδήρου και νικελίου. Ο «Lebanon» έχει μήκος 2 περίπου μέτρα. Oι «σιδερένιοι» μετεωρίτες θεωρούνται πιο σπάνιοι από τους πέτρινους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-curiosity-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1

Από πύραυλο η βολίδα φωτιάς. Ενα εκπληκτικό θέαμα απήλαυσαν οι κάτοικοι των ανατολικών πολιτειών της Αυστραλίας και ειδικότερα της Μελβούρνης το βράδυ της Πέμπτης. Φλεγόμενο ουράνιο αντικείμενο, το οποίο προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από προωθητικό πύραυλο των Ρώσων, έσκισε τον έναστρο ουρανό βάζοντας... φωτιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook και Twitter. Μόλις έγινε αισθητό το παράξενο ουράνιο θέαμα, πολλοί ήταν εκείνοι που στράφηκαν στο Twitter προκειμένου να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Αλλοι προτίμησαν να τηλεφωνήσουν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και να δώσουν τη δική τους ανταπόκριση περιγράφοντας την ομολογουμένως εντυπωσιακή «φωτεινή βολίδα» που διέσχιζε τον ουρανό με κατεύθυνση από νοτιοδυτικά προς βορειοανατολικά. Ενας από αυτούς περιέγραφε στον ραδιοσταθμό 3AW της Μελβούρνης το θέαμα λέγοντας «κινήθηκε με τεράστια ταχύτητα και ξαφνικά άρχισε να επιβραδύνεται μέχρι που χάθηκε αφήνοντας πίσω της μια καταπληκτική φωτεινή ουρά. Οταν πλησίασε αρκετά στο έδαφος, έμοιαζε σαν να έγινε χίλια κομμάτια. Ηταν κάτι εκπληκτικό». Ενας άλλος αυτόπτης μάρτυρας περιέγραψε με περισσότερο λυρισμό αυτά που βίωσε: «Ηταν ένα πολύ αστραφτερό φως με μια μακριά ουρά, λευκή με μερικά ψήγματα κόκκινου». Βέβαια δεν κατάφεραν όλοι οι θεατές να απολαύσουν στον ίδιο βαθμό την υπέροχη ουράνια φλόγα. Πολλοί από αυτούς, σε κατάσταση πανικού, κάλεσαν την αστυνομία υποστηρίζοντας ότι αυτό που έβλεπαν δεν ήταν μετεωρίτης ή έστω φλεγόμενο διαστημικό σκουπίδι, αλλά επιβατικό αεροσκάφος που συνετρίβη κάπου κοντά στην περιοχή. Οι ειδικοί, πάντως, γνωρίζουν πολύ καλά τι ήταν το άγνωστο φλεγόμενο αντικείμενο. Πρόκειται, είπαν, για έναν ρωσικό προωθητικό πύραυλο τρίτου σταδίου ο οποίος προερχόταν από την εκτόξευση του πυραύλου Meteor 2 στις αρχές της εβδομάδας. «Πρόκειται για κομμάτια των προωθητικών πυραύλων. Κάποια από αυτά τελικά πέφτουν στη Γη και απλά αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό», δήλωσε ο Μπράιαν Σμιτ, καθηγητής Αστρονομίας του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας και βραβευθείς, μαζί με Αμερικανούς, με το Νομπέλ Φυσικής το 2011. Κατά πάσα πιθανότητα το αντικείμενο είναι ένα από τα θεωρούμενα διαστημικά σκουπίδια και όχι κάποιος μετεωρίτης. Αυτό φαίνεται από τη χαμηλή ταχύτητα με την οποία ταξίδευε το αντικείμενο, που ακολούθησε, εξάλλου, πολύ χαμηλή τροχιά κοντά στην ατμόσφαιρα. «Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχουν κάποια αντικείμενα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη», προσέθεσε ο δρ Σμιτ. «Αυτή η βολίδα φωτιάς φαίνεται να ακολούθησε ακριβώς την τροχιά που θα είχε ο προωθητικός πύραυλος τρίτου σταδίου, ο οποίος άλλωστε αναμενόταν να επανενταχθεί στη γήινη ατμόσφαιρα περίπου την ίδια ώρα με αυτή που απολαύσαμε το θεσπέσιο ουράνιο θέαμα». Τέλος, όπως επισημαίνει ο Αυστραλός αστρονόμος Αλαν Ντάφι, είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί πού έπεσαν τα τμήματα του πυραύλου που διασώθηκαν μετά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα. http://www.kathimerini.gr/775909/article/epikairothta/episthmh/apo-pyraylo-h-volida-fwtias

Στο Διάστημα ο ελληνικός δορυφόρος. Εκτοξεύτηκε χθες από τις εγκαταστάσεις της NASA ο δορυφόρος Λ-Sat (Hellenic Satellite), o οποίος δημιουργήθηκε από Έλληνες επιστήμονες με επικεφαλής τον Μεσσήνιο Περικλή Παπαδόπουλο. Σύμφωνα με τη NASA, o ελληνικός δορυφόρος «πετάει» με τον πύραυλο Antares, ο οποίος μεταφέρει το σκάφος Cygnus με επιστημονικό και υποστηρικτικό υλικό για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το Cygnus αναμένεται να φθάσει στον ISS στις 16 Ιουλίου. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε χθες το βράδυ στις 19:52 (ώρα Ελλάδας). Αρχικά, η εκτόξευση ήταν προγραμματισμένη για το βράδυ της Παρασκευής, όμως αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας. Σύμφωνα με τη NASA, όλα «βαίνουν ομαλώς» μέχρι τώρα. Όπως σημειώνεται, στόχος του δορυφόρου είναι να μελετήσει την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας στο υλικό γραφένιο, όταν αυτό βρίσκεται σε συνθήκες χαμηλής γήινης τροχιάς. Στο πεδίο που σχετίζεται με την έρευνα του γραφενίου εργάζεται ο Έλληνας διδακτορικός φοιτητής Κώστας Αλεξάνδρου υπό την καθοδήγηση του διεθνούς φήμης Καθηγητή Ιωάννη Κυμίση του Πανεπιστήμιου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ο οποίος θα πραγματοποιήσει σε παγκόσμιο επίπεδο το πρώτο stress-test του γραφενίου στο διάστημα. Η έλλειψη βαρύτητας, η κοσμική ακτινοβολία και οι ακραίες αλλαγές θερμοκρασίας, θα δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για το πώς επιδρούν στο επαναστατικό αυτό υλικό. Το γραφένιο αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά καινοτόμα “υλικά” της νανοτεχνολογίας το οποίο σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί στα μελλοντικά τρανζίστορ, σε διάφανες και εύκαμπτες οθόνες, σε μπαταρίες του μέλλοντος και αρκετές ακόμη εφαρμογές. Αναφορικά με το πεδίο των τηλεπικοινωνιών, ο δορυφόρος Λ-sat με την λειτουργικότητα του AIS, θα είναι σε θέση να προσδιορίζει και να παρουσιάζει σε πραγματικό χρόνο την κίνηση όλων των ελληνικών εμπορικών πλοίων, παρέχοντας παράλληλα πληροφορίες για τα πλοία που απειλούνται από πειρατεία (!). Σημαντικό ρόλο για την ολοκλήρωση του δορυφόρου έπαιξε ο αρχιμηχανικός Βαγγέλης Χριστοδούλου σε συνεργασία με την Μαρία Δημητρακοπούλου στο system integration. Σημαντικότατη ήταν και η βοήθεια του Σίμου Κανή στα περιφερειακά συστήματα αλλά και της Αριάνας Πανοπούλου στις τελικές δοκιμές πιστοποίησης. Ο Χάρις Κουλούρης συνέβαλε στην δημιουργία του λογισμικού συστήματος. Επίσης το project αυτό πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον διακεκριμένο καθηγητή Νικήτα Νικητάκο και με το μεταπτυχιακό φοιτητή Γιώργο Μαντζούρη του πανεπιστημίου Αιγαίου, οι οποίοι βοήθησαν στην ανάπτυξη και εφαρμογή του AIS. Τον Λ-sat σχεδίασε και κατασκεύασε η διεθνής ελληνική επιστημονική/φοιτητική ομάδα που φέρει την ονομασία «Lambda Team», http://lambdasat.com/ με έδρα τη Silicon Valley, στην Καλιφόρνια και η οποία στην ιστοσελίδα της προβάλλει το σλόγκαν «Ελληνικά μυαλά με δράση» (Greek Minds at Work). Όπως υπογράμμισε ο δρ. Παπαδόπουλος (καθηγητής Αεροδιαστημικής Μηχανικής του πολιτειακού πανεπιστημίου της Καλιφόρνια San José) η ομάδα Lambda προωθεί και αναδεικνύει αξιόλογους Έλληνες επιστήμονες. Σε συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει σε ομογενειακά ΜΜΕ, ο δρ. Παπαδόπουλος ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το κόστος του «μικροδορυφόρου» ήταν περίπου 100.000 δολάρια και ότι η αποστολή του θα συνέβαλε επίσης και στην προστασία ελληνικών εμπορικών πλοίων από πειρατείες. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64036656 http://physicsgg.me/2014/07/11/%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%bb-sa/ Στην φωτογραφία: Part of the Lambda Team with (right to left) Dr. Periklis Papadopoulos, Kostas Alexandrou, Eriana Panopoulou, Vaggelis Christodoulou, Maria Dimitrakopoulou, Charalabos Koulouris and Simos Kanis. Πυραύλος «Angara»: Η Ρωσία επανακάμπτει σαν διαστημική υπερδύναμη. H επιτυχημένη εκτόξευση του προηγμένου, νέας γενιάς, «οικολογικού» πυραύλου «Angara» («Ανγκαρά») αλλάζει τα δεδομένα στις διαστημικές αποστολές. Ο πρώτος πύραυλος- φορέας εγχώριου σχεδιασμού στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας, τέθηκε «σε επιχειρησιακή λειτουργία» και ολοκλήρωσε με επιτυχία τις πτητικές δοκιμές. Ποιές είναι οι ευκαιρίες που ανοίγει στη ρωσική διαστημική βιομηχανία ο νέος οικολογικός πύραυλος-φορέας; Μπορεί να ανταγωνιστεί εμπορικά τους ξένους ανταγωνιστές του; Το συγκρότημα διαστημικών πυραύλων «Angara» είναι η νέα γενιά πολυώροφων πυραύλων-φορέων, αποκλειστικά ρωσικού σχεδιασμού και κατασκευής. Η οικογένεια του συγκεκριμένου τύπου φορέων, περιλαμβάνει πυραύλους διαφόρων κατηγοριών: Βαρέων, μεσαίων και ελαφρών, με δυνατότητα μεταφοράς φορτίου στο διάστημα που κυμαίνεται από τους 3,8 έως και τους 35 τόνους. Όλοι οι πύραυλοι της σειράς, μπορούν να εκκινήσουν από την ίδια εγκατάσταση εκτόξευσης. Κάθε μονάδα, είναι εξοπλισμένη με τον ισχυρό πυραυλικό κινητήρα υγρών καυσίμων RD-191. Η εκτόξευση του πυραύλου «Angara -1.2PP», του πρώτου «οικολογικού» πυραύλου-φορέα που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε εξ' ολοκλήρου στη Ρωσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από το κοσμοδρόμιο «Πλεσέτσκ» στην περιφέρεια Αρχάγγελσκ, στις 9 Ιουλίου. Η πτήση εκτελέσθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ο διαχωρισμός της πρώτης βαθμίδας έγινε πάνω από τη Θάλασσα του Μπάρεντς, τέσσερα λεπτά μετά την εκτόξευση. Και στο 21ο λεπτό, στο δεύτερο στάδιο της πτήσης, το δοκιμαστικό μοντέλο ωφέλιμου φορτίου απορρίφθηκε και έπεσε σε προκαθορισμένη περιοχή του πολυγώνου «Κουρά» στη χερσόνησο Καμτσάτκα. Η συνολική «διαδρομή» του πυραύλου ήταν 5.700 χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης. Η πρώτη εκτόξευση του «Angara» είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 25 Ιουνίου, αλλά αναβλήθηκε. Επίσημη αιτιολογία ήταν η διενέργεια συμπληρωματικών ελέγχων στα συστήματα του πυραύλου. Στις 28 Ιουνίου, το αυτόματο σύστημα του συγκροτήματος ακύρωσε τη διαδικασία, 19 δευτερόλεπτα πριν από την έναρξη της εκτόξευσης. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος αυτή τη φορά παρακολουθούσε προσωπικά την εκτόξευση μέσω τηλεοπτικής σύνδεσης, έδωσε εντολή να υποβληθεί άμεσα η έκθεση για τα αίτια της αστοχίας και η εκτόξευση αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Αποδείχθηκε, ότι ο «Angara» δεν εκτοξεύθηκε λόγω προβλημάτων διαρροής σε μια από τις βαλβίδες που δεν έχουν σχέση με τον κινητήρα. Η Ρωσική Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία, «Roscosmos», αποφάσισε να επισπεύσει τη διαδικασία, εκτελώντας τις εργασίες επιδιόρθωσης του «Angara» επί τόπου, στο χώρο του κοσμοδρομίου, και έτσι, στις 9 Ιουλίου,16.02 ώρα Μόσχας, ο ρωσικός πύραυλος εκτοξεύθηκε με επιτυχία. Οι διαφορετικές εκδόσεις του πυραύλου ξεχωρίζουν από τον αριθμό των καθολικών πυραυλικών δομοστοιχείων (πυραυλικών μπλοκ), που αποτελείται η πρώτη βαθμίδα (όροφος). Ο «Angara» που δοκιμάστηκε, ήταν μια ενδιάμεση έκδοση, που επέτρεψε στους μηχανικούς να ελέγξουν το πώς δουλεύει το σύστημα της πρώτης και της δεύτερης βαθμίδας του πυραύλου, σε μια μεικτή δομή. Ο πύραυλος είχε συναρμολογηθεί στην «ελαφρά» μορφή του όσον αφορά στην πρώτη βαθμίδα, ενώ ο δεύτερος όροφος είχε διαμορφωθεί με βάση την πιο βαριά εκδοχή. Στο μέλλον, οι πύραυλοι «Angara» της βαρέας κλάσης θα είναι εξοπλισμένοι με τρίτο όροφο, θα χρησιμοποιούν υδρογόνο, συνδυασμός που θα επιτρέψει τη μεταφορά στο διάστημα, από το Πλεσέτσκ, πολύ βαρύτερων φορτίων. Η πρώτη επανδρωμένη πτήση του «Angara» «βαρέων – βαρών», θα πραγματοποιηθεί το 2018 από το νέο ρωσικό κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι» στην περιφέρεια Αμούρ (στη ρωσική Άπω Ανατολή). Έτσι, μαζί με μια νέα κατηγορία πυραύλων προηγμένης τεχνολογίας, η Ρωσία εξασφάλισε τη διαστημική της ανεξαρτησία. Την εγγυημένη -αυτόνομη- πρόσβαση της χώρας στο διάστημα. Τώρα, μπορεί να θέτει μόνη της όλα τα είδη των δορυφόρων σε χαμηλή και σε γεωστατική τροχιές γύρω από τη Γη, χωρίς να αναγκάζεται να συμφωνεί για τις εκτοξεύσεις με το Καζακστάν, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το κοσμοδρόμιο «Μπαϊκονούρ». Επιπλέον, η παραγωγή αυτών των πυραύλων, δεν θα εξαρτάται από τρίτους εργολάβους. Για λόγους στρατηγικής ασφάλειας, το συγκρότημα έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί εξ’ ολοκλήρου από ρωσικές επιχειρήσεις, που βρίσκονται στο έδαφος της Ρωσίας. Είναι σημαντικό επίσης, ότι με την εισαγωγή σε εκμετάλλευση του «Angara» θα ενισχυθεί σε μεγάλο βαθμό ο δείκτης των «οικολογικών» εκτοξεύσεων. Αν ο πύραυλος «Proton» χρησιμοποιεί ως καύσιμο το επιβλαβές για το περιβάλλον επτύλιο, το μείγμα «κηροζίνης – οξυγόνου» που χρησιμοποιείται στον «Angara» θεωρείται ότι είναι κατά πολύ λιγότερο δηλητηριώδεςΕτσι, συμβάλλει στην περιβαλλοντική ασφάλεια τόσο της περιοχής εκτοξεύσεων, όσο και στα πεδία πτώσης των χρησιμοποιούμενων βαθμίδων του πυραύλου. Το αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής «Τσιολκόβσκι», Αντρέι Ιόνιν πιστεύει ότι, παράλληλα με τη κατασκευή των πυραύλων «Angara», που δεν θα χρησιμοποιούνται για εμπορικούς εκτοξεύσεις, η Ρωσία πρέπει να ξεκινήσει τη δημιουργία φθηνότερων –πιο εμπορικών- βαρέων πυραύλων. «Η χρήση του «Angara» στο κοσμοδρόμιο «Πλεσέτσκ» δεν θα έχει καμιά εμπορική προοπτική, αυτό θα πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό. Η αποστολή του, είναι να θέτει σε τροχιά ρωσικούς κρατικούς δορυφόρους, που έχουν κατασκευαστεί από πόρους του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού (σ.σ. δηλαδή, δορυφόρους που αφορούν σε εθνικούς πολιτικούς και αμυντικούς σκοπούς)», λέει ο επιστήμονας. Έτσι, η Ρωσία, προσθέτει, θα πρέπει σταδιακά να αρχίσει να σχεδιάζει βαρείς, αλλά ταυτόχρονα και φθηνούς πυραύλους-φορείς, βασισμένη στο παράδειγμα της αμερικανικής ιδιωτικής εταιρείας «SpaceX», η οποία κατασκευάζει πυραύλους που κοστίζουν περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια. «Για να μην βγει από την αγορά των εμπορικών εκτοξεύσεων, η Ρωσία θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τον «Proton» με κόστος εκτόξευσης περίπου 100 εκατ. δολάρια και να αρχίσει να κατασκευάζει πυραύλους που θα κοστίζουν περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια η κάθε εκτόξευση, για να μην αφήσει αυτό το τμήμα της αγοράς να πέσει εξ’ ολοκλήρου στα χέρια της «SpaceX», κατέληξε ο Ιόνιν. Η πρώτη επιτυχημένη εκτόξευση του «Angara», ήταν μια σημαντική εξέλιξη και για το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, σημείωσε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής «Τσιολκόβσκι», Ίγκορ Μαρίνιν. Ο «Angara» θα επιτρέψει την μεταφορά φορτίου από το «Πλεσέτσκ» σε γεωστατική τροχιά. Αυτή η δυνατότητα είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο για τις εμπορικές εκτοξεύσεις τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων, αλλά και για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Τώρα, μπορούμε να στέλνουμε στο διάστημα βαρείς πυραύλους από το έδαφος της Ρωσίας (το Πλεσέτσκ), και έτσι, αποδεσμευόμαστε από άλλα κράτη (σ.σ. Καζακστάν) για την εκτόξευση φορτίων και συσκευών στο διάστημα που αφορούν ειδικά το υπουργείο Άμυνας» εξηγεί ο Μαρίνιν. http://gr.rbth.com/tecnology/2014/07/13/pyraylo_angara_i_rosia_epanakamptei_san_diastimiki_yperdynami_31523.html

Η βίαιη ιστορία του νεαρού ήλιου λύνει ένα μυστήριο των μετεωριτών. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA για να εξετάσουν την ταραχώδη γέννηση ενός άστρου σαν τον Ήλιο, βρήκαν αποδείξεις των ισχυρών αστρικών ανέμων που θα μπορούσαν να λύσουν ένα αινιγματικό μυστήριο μετεωριτών στη δική μας περιοχή. Παρά την ήσυχη εμφάνισή τους στο νυχτερινό ουρανό, τα αστέρια είναι καυτοί φούρνοι που έρχονται στη ζωή μέσα από ταραχώδης διαδικασίες - και ο 4,5 δισ. ετών Ήλιος μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Για να έχουμε μια εικόνα από τις σκληρές πρώτες ημέρες του, οι αστρονόμοι συλλέγουν στοιχεία, όχι μόνο στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και μελετώντας τα νέα αστέρια αλλού στο Γαλαξία μας. Χρησιμοποιώντας το Herschel για την έρευνα της χημικής σύνθεσης των περιοχών όπου γεννιούνται σήμερα τα αστέρια, μια ομάδα αστρονόμων έχει παρατηρήσει ότι ένα αντικείμενο ειδικότερα, είναι διαφορετικό. Η ασυνήθιστη πηγή είναι ένα παραγωγικό αστρικό βρεφοκομείο που ονομάζεται OMC2 FIR4, μια συστάδα από νέα αστέρια ενσωματωμένα σε ένα νέφος με αέριο και σκόνη, κοντά στο διάσημο νεφέλωμα του Ωρίωνα. Ο βίαιος άνεμος φυσά γύρω από τον πρωταστέρα στον Ωρίωνα"Προς μεγάλη μας έκπληξη, διαπιστώσαμε ότι η αναλογία των δύο χημικών ειδών, εκείνου που βασίζεται στον άνθρακα και το οξυγόνο και το άλλο με βάση το άζωτο, είναι πολύ μικρότερη σε αυτό το αντικείμενο από ότι σε οποιονδήποτε άλλο πρωταστέρα γνωρίζουμε," λέει η Δρ Cecilia Ceccarelli, του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, Γαλλία, η οποία ηγείται της μελέτης με τον Δρ Carsten Dominik του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, στην Ολλανδία. Σε ένα εξαιρετικά κρύο περιβάλλον, η μετρούμενη αναλογία θα μπορούσε να προκύψει από μία από τις δύο ενώσεις που ψύχονται επάνω στους κόκκους σκόνης και γίνονται μη ανιχνεύσιμες. Ωστόσο, στη σχετικά «υψηλή» θερμοκρασία περίπου -200 ° C και σε περιοχές σχηματισμού άστρων όπως η OMC2 FIR4, αυτό δεν θα έπρεπε να προκύπτει. "Η πιο πιθανή αιτία σε αυτό το περιβάλλον είναι ένας βίαιος άνεμος με πολύ ενεργητικά σωματίδια, που απελευθερώνονται από τουλάχιστον ένα από τα εμβρυϊκά αστέρια που διαμορφώνονται σε αυτό το πρωτο-αστρικό κουκούλι," προσθέτει η Δρ Ceccarelli. Το μόριο που βρίσκεται σε αφθονία στα νέφη σχηματισμού αστεριών, το υδρογόνο, μπορεί να διασπαστεί, εκτός από τις κοσμικές ακτίνες, από τα ενεργητικά σωματίδια που διαπερνούν ολόκληρο το γαλαξία. Τα ιόντα υδρογόνου, στη συνέχεια, συνδυάζονται με άλλα στοιχεία που υπάρχουν - αν και μόνο σε ποσότητες ίχνους - σε αυτά τα νέφη: τον άνθρακα και το οξυγόνο, ή το άζωτο. Κανονικά, η ένωση αζώτου καταστρέφεται επίσης γρήγορα, δίδοντας περισσότερο υδρογόνο για την ένωση του άνθρακα με το οξυγόνο. Ως αποτέλεσμα, η τελευταία να είναι πολύ πιο άφθονη σε όλες τα γνωστά αστρικά βρεφοκομεία. Παραδόξως όμως αυτό δεν ήταν η περίπτωση για το OMC2 FIR4, γεγονός που υποδηλώνει ότι ένας πρόσθετος άνεμος ενεργητικών σωματιδίων καταστρέφει τα δύο χημικά είδη, κρατώντας την αφθονία σε περίπου παρόμοια επίπεδα. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι ένας παρόμοιος βίαιος άνεμος σωματιδίων φύσηξε επίσης και μέσα στο νεαρό Ηλιακό Σύστημα, και αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε επιτέλους να υποδείξει μια εξήγηση για την προέλευση ενός συγκεκριμένου χημικού στοιχείου που έχει παρατηρηθεί σε μετεωρίτες. Οι μετεωρίτες είναι τα ερείπια των διαπλανητικών συντριμμιών που επέζησαν από το ταξίδι μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Αυτοί οι κοσμικοί αγγελιοφόροι αποτελεούν ένα από τα λίγα εργαλεία που έχουμε για να εξετάσουμε άμεσα τα στοιχεία του Ηλιακού μας Συστήματος. "Ορισμένα στοιχεία που ανιχνεύθηκαν σε μετεωρίτες αποκαλύπτουν ότι, εδώ και πολύ καιρo, αυτοί οι βράχοι περιείχαν μια μορφή βηρυλλίου: αυτό είναι αρκετά αινιγματικό, καθώς δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πως βρέθηκε εκεί", εξηγεί ο Δρ Dominik. Και μόνο ο σχηματισμός αυτού του ισοτόπου - βηρύλλιο-10 - στο Σύμπαν είναι ένας περίπλοκος γρίφος. Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι δεν παράγεται στο εσωτερικό των άστρων, όπως και μερικά άλλα στοιχεία, ούτε στην έκρηξη σουπερνόβα που συμβαίνει στο τέλος της ζωής ενός τεράστιου αστεριού. Η πλειοψηφία του βηρυλλίου-10 διαμορφώθηκε στις συγκρούσεις των πολύ ενεργητικών σωματίδια με βαρύτερα στοιχεία, όπως το οξυγόνο. Αλλά επειδή αυτό το ισότοπο διασπάται πολύ γρήγορα σε άλλα στοιχεία, θα πρέπει να έχει παραχθεί λίγο πριν ενσωματωθεί στα βράχια που θα εμφανιστούν αργότερα στη Γη ως μετεωρίτες. Προκειμένου να προκαλέσει αυτές τις αντιδράσεις και να παράγει μια ποσότητα βηρυλλίου αντίστοιχη εκείνης που έχει καταγραφεί να βρίσκεται στους μετεωρίτες, ο δικός μας Ήλιος θα πρέπει να έχει φυσήξει έναν βίαιο άνεμο στα νιάτα του. Αυτές οι νέες παρατηρήσεις του OMC2 FIR4 δίνουν μια πολύ ισχυρή ένδειξη ότι είναι δυνατόν για ένα νέο αστέρι να το κάνει αυτό. "Παρατηρώντας τις περιοχές σχηματισμού άστρων με το Herschel δεν μας παρέχει μόνο μια εικόνα του τι συμβαίνει πέρα από την κοσμική γειτονιά μας, αλλά είναι επίσης ένας σημαντικός τρόπος να συμπληρωθεί το παζλ του παρελθόντος του δικού μας Ήλιου και του Ηλιακού Συστήματος", λέει ο Göran Pilbratt, επιστήμονας του έργου Herschel της ESA. Περισσότερες πληροφορίες. “Herschel finds evidence for stellar wind particles in a protostellar envelope: is this what happened to the young Sun?” από τους C. Ceccarelli et al., δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό The Astrophysical Journal Letters, Ιούλιος 2014. Η μελέτη βασίζεται σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με το όργανο Heterodyne Instrument for the Far-Infrared (HIFI) του Herschel, ως μέρος του προγράμματος Herschel Guaranteed Time Key Programme Chemical HErschel Surveys of Star forming regions (CHESS). http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_vhiaie_istorhia_toy_nearohu_helioy_lhunei_hena_mystherio_ton_meteorithon Γίνετε νονός ενός εξωπλανήτη. Αν ονειρευόσαστε να έχετε λόγο στη «βάφτιση» ενός πλανήτη, τώρα έχετε την ευκαιρία να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα. Για πρώτη φορά στα χρονικά η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU), ο φορέας που είναι αρμόδιος για την ονοματοδοσία των ουράνιων αντικειμένων, ανακοίνωσε τον διαγωνισμό NameExoWorlds μέσω του οποίου θα αποφασιστούν τα επίσημα ονόματα 20-30 εξωπλανητών βάσει των προτάσεων του κοινού. Ο διαγωνισμός, του οποίου τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν τον Αύγουστο του 2015, έρχεται ύστερα από απόφαση που είχε λάβει πέρυσι η IAU σχετικά με το «άνοιγμα» της διαδικασίας ονοματοδοσίας υποκύπτοντας σε έντονες πιέσεις που είχε δεχθεί. Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει περισσότερους από 1.800 πλανήτες που ανήκουν σε άλλα ηλιακά συστήματα. Κάποιοι από αυτούς φαντάζουν ιδιαίτερα ελκυστικοί, καθώς υπόσχονται μοναδικά τοπία με «διπλά» και «τριπλά» ηλιοβασιλέματα ή ακόμη και το ενδεχόμενο να φιλοξενούν τη ζωή. Τα ονόματά τους όμως είναι στην καλύτερη περίπτωση «στεγνά» – όπως λόγου χάρη Gliese 832c – ή αδύνατον να προφερθούν ή να απομνημονευθούν – όπως για παράδειγμα OGLE-05-390L b, HD 69830 d ή PSR 1257 12 c. Αποδεχόμενη τις εκκλήσεις αστρονόμων αλλά και απλών πολιτών για τη θέσπιση πιο «γοητευτικών» ονομάτων, η Ενωση «άνοιξε» αυτή την εβδομάδα τον σχετικό διαγωνισμό σε ειδική ιστοσελίδα. Τον περασμένο Αύγουστο η IAU είχε ανακοινώσει ότι εφεξής στο πλαίσιο της διαδικασίας ονοματοδοσίας των ουράνιων αντικειμένων θα λαμβάνονταν υπόψη και προτάσεις από το κοινό, θεσπίζοντας μάλιστα και τους κανόνες που πρέπει να πληρούνται προκειμένου οι προτάσεις ονομάτων να γίνονται αποδεκτές. Η απόφαση αυτή είχε έρθει έπειτα από έντονες πιέσεις. Ενα μεγάλο «πλήγμα» ήταν η διοργάνωση διαγωνισμών για την ονοματοδοσία εξωπλανητών από την ιδιωτική νεοφυή εταιρεία Uwingu η οποία καλούσε το κοινό να υποβάλει προτάσεις ή να ψηφίσει έναντι αντιτίμου (η πρόταση ονόματος κοστίζει 4,99 ευρώ και η ψήφος 0,99 ευρώ). Αν και η Uwingu έχει δηλώσει ότι τα χρήματα που συγκεντρώνονται από αυτούς τους διαγωνισμούς διατίθενται για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, το γεγονός είχε προκαλέσει την οργή της Διεθνούς Αστρονομικής Ενωσης η οποία, τονίζοντας ότι τα ονόματα των πλανητών δεν είναι για πούλημα, είχε σπεύσει να υπενθυμίσει ότι η ίδια είναι ο μόνος αρμόδιος φορέας για αυτή τη διαδικασία. Πράγματι η IAU είναι ο φορέας ο οποίος αποφασίζει τα ονόματα των πλανητών και των δορυφόρων τους από το 1915. Αν και η Ενωση δέχεται προτάσεις από τους αστρονόμους που κάνουν τις ανακαλύψεις, η ίδια έχει τον τελικό λόγο και συχνά τις απορρίπτει. Για παράδειγμα οι αστρονόμοι που είχαν ανακαλύψει τον πλανήτη-νάνο που έγινε η αιτία να «υποβαθμιστεί» ο Πλούτωνας είχαν προτείνει να του δοθεί το όνομα Xena, αλλά η Ενωση αποφάσισε επίσημα να ονομαστεί Ερις. Μια ανάλογη «ανατροπή» ήταν το δεύτερο «πλήγμα» που οδήγησε στο «άνοιγμα» των διαδικασιών της IAU. Πέρυσι οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν δυο νέους δορυφόρους του Πλούτωνα είχαν διοργανώσει δημόσια ψηφοφορία για τα ονόματά τους. Το κοινό είχε ψηφίσει για τον έναν από αυτούς το «Vulcan», το όνομα του Ηφαιστου στα λατινικά αλλά και του πλανήτη του Σποκ από τη σειρά «Star Treck», όμως η IAU έθεσε βέτο, προκαλώντας τη γενική κατακραυγή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231334433

Δοκιμή ελεύθερης πτώσης για το διάδοχο του διαστημικού λεωφορείου. Χωρίς απρόοπτα ολοκληρώθηκε στην έρημο της Αριζόνα η δοκιμή των αλεξίπτωτων του Orion, της διαστημικής κάψουλας που θα μεταφέρει τους Αμερικανούς στους αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Μεταγωγικό αεροπλάνο C-17 απελευθέρωσε το Orion σε ύψος 10,6 χιλιομέτρων πάνω από πεδίο βολής στην Αριζόνα -ήταν η πρώτη φορά που τα τρία κύρια αλεξίπτωτα του σκάφους ελέγχονται σε αυτό το ύψος, αλλά και η πρώτη φορά που δοκιμάζεται η πλήρης αλληλουχία της ανάπτυξής τους. Οι μηχανικοί της αποστολές υπέβαλαν τα αλεξίπτωτα σε αυξημένο στρες αφήνοντας την κάψουλα να πέσει ελεύθερα για δέκα δευτερόλεπτα πριν από το ξετύλιγμά τους. Βασικό τους μέλημα της NASA ήταν να ελέγξει αν θα άνοιγε χωρίς προβλήματα το προστατευτικό κάλυμμα πίσω από το οποίο ήταν τυλιγμένα τα αλεξίπτωτα. Το Orion, το νέο σκάφος της NASA μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων το 2011, είναι το πρώτο όχημα εδώ και 40 χρόνια που σχεδιάζεται για αποστολές πέρα από την τροχιά της Σελήνης -τα διαστημικά λεωφορεία μπορούσαν να πετάξουν σε ύψος μέχρι 600 χιλιόμετρα, λίγο πιο ψηλά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή με το Orion δεν αναμένεται πριν από τα τέλη της δεκαετίας, ωστόσο η πρώτη μη επανδρωμένη εκτόξευση προγραμματίζεται για το φετινό Δεκέμβριο. Στη διάρκεια της αποστολής θα φτάσει σε απόσταση 5.800 χιλιομέτρων και θα αναπτύξει την υψηλή ταχύτητα που απαιτείται για τον έλεγχο των συστημάτων του. Κατά την επιστροφή του στη Γη θα κινείται με ταχύτητα έως 32.000 χιλιομέτρων την ώρα και η θερμική ασπίδα στη βάση του θα εκτεθεί σε θερμοκρασίες άνω των 2.200 βαθμών Κελσίου. Αφού φτάσει στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, τα συνολικά πέντε αλεξίπτωτά του θα το επιβραδύνουν στα 30 χιλιόμετρα την ώρα, πριν πέσει τελικά στον Ειρηνικό. Η επόμενη δοκιμή τoυ Orion προγραμματίζεται για τον Αύγουστο, οπότε οι μηχανικοί του προγράμματος θα ελέγξουν αν η κάψουλα μπορεί να προσεδαφιστεί με ασφάλεια σε περίπτωση αποτυχίας ακόμα και δύο αλεξίπτωτων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231330268

«ATHENA» Θα λέγεται «Αθηνά» και θα είναι το μεγαλύτερο διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ, που έχει ποτέ κατασκευαστεί. Θα έχει μήκος 12 μέτρων, βάρος περίπου πέντε τόνων και θα είναι έτοιμο για εκτόξευση το 2028. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε, ότι επέλεξε σήμερα, σε συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής επιστημονικών προγραμμάτων στην Τουλούζη, να προχωρήσει στην υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος, που έχει προϋπολογισμό άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Το νέο δορυφορικό παρατηρητήριο με την πλήρη ονομασία «Advanced Telescope for High-ENergy Astrophysics» (αρκτικόλεξο: «ATHENA»), θα δώσει σημαντική ώθηση στην αστροφυσική υψηλών ενεργειών, μεταξύ άλλων βοηθώντας να απαντηθούν ερωτήματα όπως πώς και γιατί η κοινή ύλη δημιουργεί τους γαλαξίες και πώς αναπτύσσονται οι μαύρες τρύπες στο κέντρο των γαλαξιών. Η «Αθηνά» θα παρατηρεί τις εκπομπές ακτίνων-Χ από την πολύ καυτή ύλη, λίγο πριν την «καταπιεί» κάποια μαύρη τρύπα. Επίσης, χάρη στα εξελιγμένα επιστημονικά όργανά του, το νέο τηλεσκόπιο θα μελετήσει άλλα ακραία φαινόμενα, όπως τις ισχυρές εκρήξεις ακτίνων-γάμμα. Σήμερα, στο πεδίο της αστρονομίας ακτίνων-Χ, η Ευρώπη διαθέτει το τηλεσκόπιο «XMM-Newton» και η «Αθηνά» θα διασφαλίσει τη συνέχεια και πρόοδο της σχετικής έρευνας. Οι ΗΠΑ διαθέτουν τα τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ «Chandra», αλλά το νέο τηλεσκόπιο θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από τα υπάρχοντα. Το υπό κατασκευή τηλεσκόπιο, την ευθύνη του οποίου θα έχει το γερμανικό Ινστιτούτο Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ και ο διευθυντής του καθηγητής Πάουλ Νάντρα, θα τοποθετηθεί σε απόσταση περίπου 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη, στο λεγόμενο σημείο «Λαγκράνζ 2» (L2). Η Ευρώπη συνεχώς εντείνει τις επιστημονικές διαστημικές έρευνές της. Πρόσφατα εκτόξευσε τη διαστημοσυσκευή «Γαία», που θα χαρτογραφήσει τα άστρα του ουρανού. Θα ακολουθήσουν το 2016 η αποστολή «BepiColombo» σε συνεργασία με την Ιαπωνία για τη μελέτη του πλανήτη Ερμή και το 2022 η φιλόδοξη αποστολή «Juice» στον Δία και τους δορυφόρους του. Μετά την εκτόξευση της «Αθηνάς» το 2028, είναι πιθανό ότι θα είναι η σειρά μιας τριάδας δορυφόρων (Lisa) με στόχο την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων στο διάστημα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%ABathena%C2%BB-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-esa-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1

H ΝASA ετοιμάζει νέο διαστημικό μήνυμα. Ένα ακόμη μήνυμα προς πιθανούς εξωγήινους ετοιμάζεται να στείλει η NASA στο διάστημα οδηγούμενη από την ανακάλυψη ολοένα περισσότερων και πιο κοντινών εξωπλανητών -με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον πλανήτη Γκλίζε 832c- ικανούς να φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής. Ο πλανήτης Γκλίζε 832c είναι μια 'υπερ-Γη', με μάζα πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Γη, σε απόσταση μόνο 16 ετών φωτός, δηλαδή στη «γειτονιά» μας, και ο οποίος βρίσκεται στη δυνητικά φιλόξενη για ζωή ζώνη του άστρου του. Ο εξωπλανήτης χρειάζεται 36 μέρες (το έτος του) για να διαγράψει μια πλήρη τροχιά γύρω από το άστρο του, τον ερυθρό νάνο Γκλίζε 832, και θεωρείται ένας από τους τρεις πιο 'γήινους' εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφτεί μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το Space.com. Οι άλλοι δύο είναι ο Γκλίζε 667c και ο Κέπλερ 62e, αλλά ο Γκλίζε 832c είναι ο πιο κοντινός από τους τρεις, αν και προς το παρόν αποτελεί ερωτηματικό πόσο πραγματικά όμοιος με τη Γη είναι. Δεν αποκλείεται ότι μπορεί να διαθέτει μια πολύ πυκνή ατμόσφαιρα όπως της Αφροδίτης, κάτι που θα τον καθιστούσε μάλλον αφιλόξενο για ζωή. Αν και το άστρο του είναι πιο αχνό από τον Ήλιο μας, επειδή ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε αυτό από ό,τι η Γη, τελικά μπορεί να δέχεται περίπου την ίδια ποσότητα ηλιακής ενέργειας. Η ανακάλυψή του, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Γουίτενμάγιερ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, έγινε από τρία διαφορετικά τηλεσκόπια, το Αγγλο-Αυστραλιανό στην Αυστραλία και δύο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Ο Γκλίζε 832c είναι ο δεύτερος πλανήτης που ανακαλύπτεται γύρω από το άστρο Γκλίζε 832, καθώς το 2009 είχε βρεθεί ο Γκλίζε 832b, ένας αέριος γίγαντας μακριά από το άστρο του, με έτος διάρκειας εννέα ετών. Καθώς ολοένα περισσότεροι και πιο κοντινοί εξωπλανήτες ανακαλύπτονται, οι οποίοι μάλιστα μπορεί να φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής, πιθανότατα όχι νοήμονα, η NASA ετοιμάζεται να στείλει στο διάστημα ένα ακόμη μήνυμα προς πιθανούς εξωγήινους. Όταν η αποστολή «Νέοι Ορίζοντες» ολοκληρώσει την μελέτη του Πλούτωνα το καλοκαίρι του 2015, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα στείλει στο σκάφος μια σειρά από δεδομένα, που θα απαρτίζουν ένα ψηφιακό μήνυμα. Το σκάφος θα βγεί κάποια στιγμή από το ηλιακό μας σύστημα και, μεταφέροντας μαζί του μήνυμα, θα ελπίζει ότι κάποτε στο μέλλον θα υποπέσει στην αντίληψη κάποιου (υποθετικού) εξωγήινου πολιτισμού, που οι απόγονοί μας θα ήθελαν να αποδειχτεί ότι έχει φιλικές προθέσεις - κάτι όχι εγγυημένο, όπως προειδοποιούν διάσημοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο Στέφεν Χόκινγκ. Ήδη ανάλογα, πιο πρωτόγονης μορφής, μηνύματα έχουν σταλεί στο διάστημα με τις διαστημοσυσκευές «Ταξιδιώτης» (Voyager) και «Πρωτοπόρος» (Pioneer). Η επίσημη ανακοίνωση για την αποστολή και το περιεχόμενο του νέου μηνύματος θα γίνει στο τέλος Αυγούστου. Ήδη η NASA δέχεται σχετικές προτάσεις από οποιονδήποτε στον κόσμο. Μάλιστα, καθώς το διαστημικό σκάφος θα παραμείνει σε επικοινωνία με τη Γη, στην πορεία το μήνυμα θα είναι δυνατό να αλλάξει. Περισσότερα για το πρόγραμμα δημιουργίας του μηνύματος με την ονομασία «One Earth Message» μπορεί κανείς να βρει στη διεύθυνση: www.newhorizonsmessage.com. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64028142

Αινιγματικές ακτίνες-X δείχνουν τη σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν τα παρατηρητήρια υψηλής ενέργειας της ESA και της NASA ανακάλυψαν ένα δελεαστικό στοιχείο που παραπέμπει σε ένα δυσδιάκριτο συστατικό του Σύμπαντος μας: τη σκοτεινή ύλη. Αν και θεωρείτο αόρατη, δεν εκπέμπει ούτε απορροφά το φως, η σκοτεινή ύλη μπορεί να ανιχνευθεί μέσω της βαρυτικής επιρροής της στις κινήσεις και την εμφάνιση άλλων αντικειμένων στο Σύμπαν, όπως αστέρια ή γαλαξίες. Με βάση αυτή την έμμεση απόδειξη, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η σκοτεινή ύλη είναι το κυρίαρχο είδος της ύλης στο Σύμπαν - όμως παραμένει ασαφές. Σήμερα μπορεί να βρέθηκε μια ένδειξη μέσα από τη μελέτη των σμηνών των γαλαξιών, των μεγαλύτερων κοσμικών συγκεντρώσεων της ύλης που συνδέονται μεταξύ τους με τη βαρύτητα. Τα σμήνη των γαλαξιών δεν περιέχουν μόνο εκατοντάδες γαλαξίες, αλλά και μια τεράστια ποσότητα ζεστού αερίου που γεμίζει το διάστημα μεταξύ τους. Ωστόσο, η μέτρηση της βαρυτικής επίδρασης αυτών των συσπειρώσεων δείχνει ότι οι γαλαξίες και το φυσικό αέριο αποτελούν μόνο το ένα πέμπτο της συνολικής μάζας - το υπόλοιπο πιστεύεται ότι είναι η σκοτεινή ύλη. Το αέριο είναι κατά κύριο λόγο υδρογόνο και, σε πάνω από 10 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, είναι αρκετά θερμό ώστε να εκπέμπει ακτίνες-Χ. Ίχνη άλλων στοιχείων συνεισφέρουν επιπλέον «γραμμές» ακτίνων-X σε συγκεκριμένα μήκη κύματος. Εξετάζοντας τις παρατηρήσεις των διαστημικών τηλεσκοπίων XMM-Newton της ESA και Chandra της NASA, από αυτές τις χαρακτηριστικές γραμμές σε 73 σμήνη γαλαξιών, οι αστρονόμοι έπεσαν πάνω σε μια ενδιαφέρουσα αχνή γραμμή σε ένα μήκος κύματος που κανένας δεν είχε δει ποτέ πριν. Αν αυτό το παράξενο σήμα είχε προκληθεί από ένα γνωστό στοιχείο που υπάρχει στο αέριο θα έπρεπε να είχε αφήσει άλλα σήματα στο φως των ακτίνων X σε άλλα γνωστά μήκη κύματος, αλλά κανένα από αυτά δεν καταγράφηκε," λέει η Δρ Esra Bulbul από το Κέντρο Σμιθσόνιαν του Χάρβαρντ για την Αστροφυσική στο Cambridge, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που συζητά τα αποτελέσματα. "Γι 'αυτό και έπρεπε να ψάξουμε για μια εξήγηση πέρα από τη σφαίρα της γνωστής, συνηθισμένης ύλης." Οι αστρονόμοι προτείνουν ότι η εκπομπή μπορεί να δημιουργηθεί από τη διάσπαση ενός υποατομικού σωματιδίου εξωτικού τύπου που είναι γνωστό ως «στείρο νετρίνο», το οποίο έχει προβλεφθεί αλλά δεν έχει εντοπιστεί ακόμα. Τα συνήθη νετρίνα είναι σωματίδια πολύ μικρής μάζας που αλληλεπιδρούν σπάνια με την ύλη μέσω της λεγόμενης ασθενής πυρηνικής δύναμης, καθώς και μέσω της βαρύτητας. Τα στείρα νετρίνα πιστεύεται ότι αλληλεπιδρούν με την κοινή ύλη μέσω της βαρύτητας και μόνο, γεγονός που τα καθιστά πιθανά υποψήφια να αποτελούν σκοτεινή ύλη. "Αν η ερμηνεία των νέων παρατηρήσεων μας είναι σωστή, τουλάχιστον ένα μέρος της σκοτεινής ύλης σε σμήνη γαλαξιών θα μπορούσε να αποτελείται από στείρα νετρίνα," λέει η Δρ Bulbul. Τα παρατηρούμενα γαλαξιακά σμήνη βρίσκονται σε ένα ευρύ φάσμα αποστάσεων, από περισσότερα από εκατό εκατομμύρια έτη φωτός σε μερικά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Το μυστηριώδες, ασθενές σήμα βρέθηκε συνδυάζοντας πολλαπλές παρατηρήσεις των σμηνών, καθώς και σε μια μεμονωμένη εικόνα του σμήνους του Περσέα, μια τεράστια δομή στην κοσμική γειτονιά μας. Οι συνέπειες αυτής της ανακάλυψης μπορεί να είναι μακριά, αλλά οι ερευνητές είναι προσεκτικοί. Περαιτέρω παρατηρήσεις με το XMM-Newton, το Chandra και άλλα υψηλής ενέργειας τηλεσκόπια, περισσότερων τέτοιων σχηματισμών απαιτούνται πριν η σύνδεση με την σκοτεινή ύλη να μπορέσει να επιβεβαιωθεί. "Η ανακάλυψη αυτών των παράξενων ακτίνων Χ ήταν δυνατή χάρη στο μεγάλο αρχείο του XMM-Newton, και στην ικανότητα του παρατηρητηρίου για τη συλλογή πολλών ακτίνων Χ σε διαφορετικά μήκη κύματος, που οδήγησε σε αυτή την προηγουμένως άγνωστη γραμμή", σχολιάζει ο Norbert Schartel, επιστήμονας του προγράμματος XMM-Newton της ESA. "Θα ήταν εξαιρετικά συναρπαστικό να επιβεβαιωθεί ότι το XMM-Newton μας βοήθησε να βρούμε το πρώτο άμεσο σημάδι της σκοτεινής ύλης. "Δεν είμαστε αρκετά κοντά ακόμα, αλλά σίγουρα πρόκειται να μάθουμε πολλά σχετικά με το περιεχόμενο του παράξενου Σύμπαντος μας φτάνοντας εκεί." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ainigmatikhes_akthines-X_dehichnoyn_te_skoteinhe_hule

Ο γειτονικός εξωπλανήτης Gliese 832c μπορεί να φιλοξενεί ζωή. Ένα νέο πλανήτη ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, ο οποίος βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από το άστρο του, στην κατάλληλη δηλαδή απόσταση ώστε το νερό στην επιφάνειά του να μπορεί να έχει υγρή μορφή. Το αξιοπρόσεκτο με τον Gliese 832c, όπως ονομάστηκε ο πλανήτης, είναι πως βρίσκεται σχετικά δίπλα μας, τουλάχιστον συγκριτικά με τις αχανείς αποστάσεις στο Γαλαξία. Ο Gliese 832c έχει μάζα τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Γη, ανήκοντας στην κατηγορία των υπέρ-Γαίων, των πλανητών δηλαδή που έχουν μάζα μεταξύ της Γης και του Ουρανού, του μικρότερου από τους γίγαντες αερίων του Ηλιακού Συστήματος. Κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο Gliese 832, σε απόσταση μόλις 16 ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Ένα έτος στον Gliese 832c διαρκεί μονάχα 36 ημέρες, κάτι που σημαίνει πως ο πλανήτης βρίσκεται αρκετά κοντά στο άστρο του. Το γεγονός όμως πως το άστρο είναι αρκετά ψυχρότερο από τον Ήλιο, εξασφαλίζει πως ο γειτονικός αυτός πλανήτης λαμβάνει την κατάλληλη “δόση” θερμότητας ώστε να είναι σε θέση να συντηρήσει ζωή. Σύμφωνα μάλιστα με μία από τις μεθόδους μέτρησης της κατοικησιμότητας των πλανητών μέσω του Δείκτη Ομοιότητας με τη Γη (Earth Similarity Index- ESI), ο Gliese 832c είναι μέσα στους τρεις εξωπλανήτες που μοιάζουν περισσότερο με τη Γη. Στην κλίμακα ESI, που ένας τέλειος δίδυμος της Γης θα έπαιρνε βαθμολογία 1, ο Gliese 832c έχει δείκτη 0.81 λίγο μικρότερο από τον Gliese 667Cc, τον πλανήτη με τον υψηλότερο δείκτη ESI (0.84). Ο ακριβής βαθμός ωστόσο στον οποίο ο Gliese 832c μοιάζει με τον πλανήτη μας είναι άγνωστος, θεωρείται όμως βέβαιο πως η μεγάλη του μάζα μπορεί να του επιτρέψει να συντηρήσει ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ίσως τις κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση ζωής. H παρουσία του Gliese 832c έγινε αντιληπτή στους αστρονόμους του πανεπιστημίου της νέας νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, όταν στα στοιχεία από τρία διαφορετικά τηλεσκόπια παρατήρησαν ταλαντώσεις στην κίνηση του άστρου Gliese 832, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό σημάδι πως στην περιοχή κινείται κάποιος πλανήτης. Ο Gliese 832c είναι ο δεύτερος πλανήτης που ανακαλύφθηκε γύρω από το συγκεκριμένο άστρο, με τον 832b να είναι ήδη γνωστό από το 2009 πως αποτελεί ένα γίγαντα αερίων που κινείται σε μεγαλύτερη τροχιά, καθώς χρειάζεται εννέα χρόνια για να ολοκληρώσει ένα κύκλο γύρω από το άστρο του. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal http://physicsgg.me/2014/06/26/%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-gliese-832c/