Δροσος Γεωργιος

Η βαρύτητα έσωσε από την κατάρρευση το «νεαρό» σύμπαν. Στη βαρύτητα αποδίδει μια ομάδα φυσικών από την Ευρώπη το γεγονός ότι το σύμπαν δεν κατέρρευσε λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η έρευνά τους έχει στο επίκεντρο το μποζόνιο Higgs το οποίο, όπως επαλήθευσε ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων το 2012, είναι υπεύθυνο για το γεγονός ότι έχουν μάζα τα υπόλοιπα στοιχειώδη σωματίδια. Και έρχεται να απαντήσει σε προγενέστερες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες η παραγωγή μποζονίων Higgs στη φάση της απότομης διαστολής του πρώιμου σύμπαντος, όπως προβλέπει το πληθωριστικό μοντέλο, θα έπρεπε να το έχει αποσταθεροποιήσει. Για να εξηγήσουν γιατί το σύμπαν δεν κατέρρευσε, μέχρι σήμερα έχουν διατυπωθεί αρκετές ερμηνείες, οι οποίες προτείνουν νέες φυσικές θεωρίες που έως τώρα δεν έχουν επιβεβαιωθεί από πειράματα ή αστρονομικές παρατηρήσεις. Η συγκεκριμένη ομάδα, ωστόσο, πιστεύει πως η αιτία μάλλον είναι πολύ απλούστερη. Η ομάδα αποτελείται από φυσικούς από το Imperial College στο Λονδίνο και τα πανεπιστήμια του Ελσίνκι και της Κοπεγχάγης, οι οποίοι περιγράφουν αυτή την αιτία σε άρθρο τους στο Physical Review Letters. Σε αυτό, δείχνουν με ποιον τρόπο η καμπύλωση του χωροχρόνου, δηλαδή η βαρύτητα, σταθεροποίησε το σύμπαν σε εκείνο το στάδιο, με συνέπεια αυτό να «επιβιώσει» από την απότομη διαστολή. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες μελέτησαν την αλληλεπίδραση της βαρύτητας με το μποζόνιο Higgs, λαμβάνοντας υπόψη πως αυτή μεταβάλλεται με την ενέργεια. Έτσι, συμπεραίνουν πως ακόμη και η ασθενής αλληλεπίδρασή τους θα επαρκούσε για να σταθεροποιήσει το σύμπαν. «Το Καθιερωμένο Πρότυπο, το οποίο περιγράφει τα στοιχειώδη σωμάτια και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, δεν έχει μέχρι σήμερα παράσχει μια εξήγηση για το ότι το σύμπαν δεν κατέρρευσε», εξηγεί ο καθηγητής του Imperial College Άρτου Ρατζάντι, στο σάιτ του ιδρύματος. «Ουσιαστικά διερευνήσαμε την τελευταία άγνωστη παράμετρο του Καθιερωμένου Προτύπου, δηλαδή την αλληλεπίδραση της βαρύτητας με το μποζόνιο Higgs. Αν και αυτή η παράμετρος δεν μπορεί να μετρηθεί στους επιταχυντές, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την αστάθεια του μποζονίου Higgs στο στάδιο της απότομης κοσμικής διαστολής. Έτσι, ακόμη κι αν είχε μια σχετικά μικρή τιμή, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί “επιβίωσε” το σύμπαν, χωρίς να χρειάζεται κάποια νέα φυσική», προσθέτει. Η ομάδα σκοπεύει να συνεχίσει την έρευνά της, χρησιμοποιώντας αστρονομικά δεδομένα για να μελετήσει πιο διεξοδικά αυτή την αλληλεπίδραση και τη μετρήσει. Έτσι, φιλοδοξεί πως θα μπορέσει να προσδιορίσει με ακρίβεια την τελευταία άγνωστη παράμετρο του Προτύπου, κάνοντας παράλληλα ένα βήμα παραπάνω στην προσπάθεια απάντησης κι άλλων θεμελιωδών ερωτημάτων για τη σημερινή κατάσταση του σύμπαντος. http://www.naftemporiki.gr/story/881993/i-barutita-esose-apo-tin-katarreusi-to-nearo-sumpan

Δύο νέα σωματίδια ανακαλύφθηκαν στο CERN. Σύμφωνα με έναν από τους ερευνητές που συμμετείχαν στην έρευνα: «η φύση ήταν γενναιόδωρη δίνοντας μας δυο σωματίδια στην τιμή του ενός». Τα σωματίδια που ονομάζονται (φωτ.1) και (φωτ2) προβλεπόταν από τη θεωρία και δεν είχαν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα. Τα σωματίδια αυτά ανήκουν στη κατηγορία των βαρυονίων, σωματίδια τα οποία δημιουργούνται από συνδυασμούς τριών κουάρκ όπως το πρωτόνιο και το νετρόνιο. Τα βαρυόνια μαζί με τα μεσόνια αποτελούν την οικογένεια των αδρονίων, των σωματιδίων που συνίστανται από κουάρκ. Υπενθυμίζεται ότι τα βαρυόνια είναι φερμιόνια (έχουν ημιακέραιο σπιν), σε αντίθεση με τα μεσόνια που είναι μποζόνια (έχουν ακέραιο σπιν). Τα δυο νέα βαρυόνια έχουν έξι φορές μεγαλύτερη μάζα από τα πρωτόνια. Την ύπαρξη των νέων σωματιδίων αποκάλυψε η ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν στα πειράματα που διενεργήθηκαν το 2011 και το 2012 στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Η ανακάλυψη των δύο νέων σωματιδίων θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο φως στο πως λειτουργούν τα πράγματα πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων. http://physicsgg.me/2014/11/19/%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf-cern/

Το μεγάλο ταξίδι του αστεροειδή Bennu και η εξερεύνησή του από το διαστημικό σκάφος OSIRIS-REx Μετά την εξερεύνηση του κομήτη 67/Ρ από το διαστημικό σκάφος Rosetta και την ρομποτική διαστημοσυσκευή Philae – που δεν ολοκληρώθηκε ακόμα – σειρά έχει η εξερεύνηση ενός αστεροειδή. Η NASA επέλεξε τον αστεροειδή Bennu. Η αποστολή OSIRIS-REx έχει ως στόχο την λήψη δειγμάτων από τον Bennu και την μεταφορά τους στη Γη για μελέτη. Το Osiris-Rex, μια αποστολή συνολικού κόστους 800 εκατομμυρίων δολαρίων, είναι προγραμματισμένο να εκτοξευτεί το Σεπτέμβριο του 2016. Θα χρειαστεί περίπου δύο χρόνια να φτάσει τον αστεροειδή Bennu που έχει διάμετρο γύρω στα 200 μέτρα. Η NASA εκτιμά ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη πιθανότητα να προσκρούσει ο Bennu στη Γη σε περίπου δύο αιώνες. Ολοι ευλεπιστούν βέβαια ότι μέχρι τότε η ανθρωπότητα θα διαθέτει την τεχνολογία για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Το Osiris-Rex θα μπορούσε τώρα να προσφέρει νέα στοιχεία για τους εκατομμύρια αστεροειδείς που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα. Οι αστεροειδείς, ορισμένοι από τους οποίους αποτελούνται κυρίως από πετρώματα, ενώ άλλοι από σίδερο και νικέλιο, θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό των πλανητών πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Ετσι η μελέτη τους θα προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τη γέννηση και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Ο Bennu είναι πλούσιος σε οργανικά υλικά, λόγω όμως της σύστασής του είναι πραγματικά κατάμαυρος γεγονός που κάνει εξαιρετικά δύσκολο το σχεδιασμό καμερών κατάλληλων για τη μελέτη ενός τόσο σκοτεινού σώματος. Αν όλα πάνε καλά, το Osiris-Rex αρχικά θα χαρτογραφήσει το σώμα και αργότερα θα ακουμπήσει την επιφάνειά του. Μια ριπή πεπιεσμένου αερίου θα εκτινάξει από την επιφάνεια σκόνη και μικρές πέτρες, οι οποίες θα κυλήσουν μέσα σε ένα κάνιστρο συλλογής. Το κάνιστρο θα απελευθερωθεί από το σκάφος και θα πέσει με αλεξίπτωτο στη Γη το 2023. Το βίντεο που ακολουθεί, δημιουργήθηκε από το Goddard’s Conceptual Image Laboratory (CI Lab) και αναφέρεται στην αποστολή OSIRIS-REx, τον αστεροειδή Bennu και τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος: http://physicsgg.me/2014/11/18/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae-bennu/

TPK "Soyuz TMA-15M" Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-15M" για να ξεκινήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/photo_11-17.html

Νέα μελέτη για τη ζωή στον Αρη. Νέα μελέτη αμφισβητεί ότι υπήρξε κάποτε ζωή στον Αρη επειδή ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν πάντοτε εχθρικός προς την ζωή. Ο στόλος των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Αρη, οι ρομποτικοί εξερευνητές που βρίσκονται πάνω στην επιφάνεια του και τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια έχουν προσφέρει στους επιστήμονες τεράστιο όγκο δεδομένων για το ατμοσφαιρικό και γεωλογικό παρόν και παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευθεί σειρά μελετών άλλες εκ των οποίων αναφέρουν ότι κάποτε ο Αρης διέθετε ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής συνθήκες και άλλες υποστηρίζουν ότι ο πλανήτης δεν ήταν ποτέ φιλικός απέναντι στη ζωή. Η τελευταία σχετική μελέτη συγκλίνει με τη θεωρία της αδυναμίας του Κόκκινου Πλανήτη να φιλοξενήσει ζωή. Ομάδα ερευνητών από το αμερικανικό πανεπιστήμιο Brown και το Ινστιτούτο Επιστημών Weizmann στο Ισραήλ μελέτησαν τις ατμοσφαιρικές συνθήκες στον Αρη από την αρχή της ύπαρξης του. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά βάση στην επιφάνεια του Αρη επικρατούσαν πολύ χαμηλές, «παγωμένες», θερμοκρασίες. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι κάποιες περιόδους διάφορες γεωλογικές διεργασίες αύξαναν τη θερμοκρασία στην επιφάνεια και πιθανότατα έκανε την εμφάνιση και το απαραίτητο για την παρουσία της ζωής νερό σε υγρή μορφή. Ομως σύμφωνα με τους ερευνητές η αυξημένη θερμοκρασία και η παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του Αρη διαρκούσε μικρά χρονικά διαστήματα, τέτοια που δεν επέτρεπαν την εμφάνιση και διατήρηση στη συνέχεια της ζωής σε αυτόν. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=651652

Ο σκληρός κομήτης και η «επιστροφή» του Philae. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος το 80%-90% των εργασιών και μελετών που ήταν προγραμματισμένη να κάνει η διαστημοσυσκευή Philae πάνω στον κομήτη 67P πρόλαβε να τις πραγματοποιήσει πριν ξεμείνει από ενέργεια. Αρχίζουν τώρα να γίνονται γνωστά κάποια από αυτά τα δεδομένα. O Εκεχαρντ Κουρτ στέλεχος της Γερμανικής Υπηρεσίας Αεροδιαστήματος η οποία έχει τον συντονισμό της αποστολής Rosetta αποκάλυψε ότι από τα πρώτα δεδομένα που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες είναι ότι η επιφάνεια του κομήτη είναι πολύ πιο σκληρή από ότι εκτιμούσαν οι επιτελείς της αποστολής όταν την σχεδίαζαν. Επιπλέον τα στελέχη της αποστολής υποστηρίζουν ότι το Philae θα ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη στην οποία έχει πέσει την προσεχή άνοιξη. Οπως αναφέρουν σε 4-5 μήνες ο κομήτης θα έχει πλησιάσει τον Ηλιο τόσο ώστε να λούζεται ολόκληρος από το φως του μητρικού μας άστρου και έτσι θα μπορούν να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες του. Μάλιστα ο Γκέρχαρντ Σκβελμ πρώην στέλεχος της αποστολής Rosetta και νυν συνεργάτης της NASA ισχυρίζεται ότι τα ρεύματα αερίων που σχηματίζονται γύρω από τον κομήτη λόγω της εξάχνωσης καθώς αυτός μετακινείται προς τον Ηλιο θα επιταχύνουν την πορεία του και άρα θα πλησιάσει τον Ηλιο νωρίτερα από ότι υπολογίζεται και έτσι είναι πιθανό το Philae να ξυπνήσει εντός των επόμενων 2-3 μηνών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=651613 Σε υψηλή ανάλυση: Το Philae πέφτει, αναπηδά, εξαφανίζεται. Η κάμερα υψηλής ανάλυσης του σκάφους Rosetta είδε το ρομπότ Philae να πέφτει στον κομήτη 67P, να αναπηδά και να εξαφανίζεται πέρα από το οπτικό πεδίο της. Η κάθοδος του ρομπότ καταγράφηκε από την κάμερα OSIRIS του Rosetta, έγχρωμη και υψηλής ανάλυσης, από την οποία ελάχιστες εικόνες έχουν δημοσιοποιηθεί ως σήμερα. Τα νέα δεδομένα ίσως βοηθήσουν τώρα στον εντοπισμό του ρομπότ, το οποίο κατέληξε σε άγνωστη θέση λίγο μετά την ιστορική προσεδάφιση της Τετάρτης. Σώπασε, πιθανώς οριστικά, τα ξημερώματα του Σαββάτου. Η εικόνα καταγράφει το τελευταίο μισάωρο μιας αργής ελεύθερης πτώσης στον κομήτη, αρκετές ώρες μετά την αποδέσμευση του Philae από το μητρικό σκάφος. Το Philae αφήνει μια μικρή λακκούβα καθώς αναπηδά στη σκονισμένη επιφάνεια, μετά κινείται ιπτάμενο μέχρι να χαθεί στα δεξιά της εικόνας. Από μετρήσεις των αισθητήρων του γνωρίζουμε ότι παρέμεινε μετέωρο για δύο ώρες, αναπήδησε ξανά και έπεσε στην τελική του θέση επτά λεπτά αργότερα. Λίγα έχουν γίνει γνωστά για τα επιστημονικά δεδομένα που πρόλαβε να μεταδώσει το Philae –η ανάλυσή τους απαιτεί χρόνο και οι ερευνητές της αποστολής χρειάζονταν ξεκούραση έπειτα από αρκετά άγρυπνα βράδια. Ωστόσο η ομάδα του οργάνου MUPUS, στη γερμανική αεροδιαστημική υπηρεσία DLR, ανακοίνωσε ότι το θερμόμετρο λειτούργησε και πήρε κάποιες μετρήσεις. Τελικά όμως έσπασε καθώς προσπαθούσε να εισχωρήσει στην επιφάνεια με τη βοήθεια ενός «σφυριού». Διαφορετική ομάδα ερευνητών αναμένεται να ανακοινώσει αν το Philae κατάφερε να συλλέξει δείγματα με ένα τρυπάνι, που μπορεί να φτάσει σε βάθος 20 εκατοστών. Τα υλικά που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του κομήτη έχουν μείνει σχεδόν αναλλοίωτα στα 4,6 δισ. χρόνια που έχουν περάσει από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι τα δείγματα που θα προσέφερε το τρυπάνι θα μπορούσαν να δώσουν στοιχεία για τη γέννηση της Γης και τον ενδεχόμενο εμπλουτισμό της με νερό και οργανικές ουσίες από τις προσκρούσεις κομητών. Τα δεδομένα που έλαβε το Σάββατο από το Philae η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA θα είναι πιθανώς και τα τελευταία. Το ρομπότ έχει πέσει σε σκιά και η λιακάδα που δέχεται δεν επαρκεί για να φορτίσει τη μπαταρία του. Οι υπεύθυνοι θα περιμένουν πάντως για καιρό, ίσως και εννέα μήνες, μήπως οι συνθήκες φωτισμού αλλάξουν καθώς ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο. Το Rosetta θα τον ακολουθεί και το 2015. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231364388

Μετάδοση πληροφοριών μέσω στρεβλωμένου φωτός. Ερευνητές από την Αυστρία εξέπεμψαν στρεβλωμένες ακτίνες φωτός από σκεπές στη Βιέννη, στο πρώτο πείραμα κατά το οποίο στρεβλωμένο φως μεταδίδεται σε μεγάλες αποστάσεις σε εξωτερικό χώρο. Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στο New Journal of Physics του Institute of Physics και της German Physical Society. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για εκμετάλλευση του σημαντικών δυνατοτήτων μετάδοσης δεδομένων του φωτός, τόσο υπό τη μορφή συμβατικών όσο και κβαντικών επικοινωνιών. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι εάν μια ακτίνα φωτός συγκεκριμένου χρώματος ή μήκους κύματος στρεβλωθεί σε σχήμα τιρμπουσόν, ο αριθμός των καναλιών μέσω των οποίων μπορούν να μεταδοθούν δεδομένα μπορεί να αυξηθεί δραστικά. Αντί για την χρήση ενός μήκους κύματος φωτός ως ενός καναλιού επικοινωνίας, το φως μπορεί θεωρητικά να στρεβλωθεί σε έναν απεριόριστο αριθμό στροφών, με κάθε μία εξ αυτών να λειτουργεί ως ένα ξεχωριστό κανάλι επικοινωνίας. Αυτό το χαρακτηριστικό, γνωστό ως OAM (orbital angular momentum- τροχιακή στροφορμή) έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από ερευνητές και στο παρελθόν, με κάποια πειράματα να έχουν δείξει ότι είναι δυνατή η χρήση του για τη μετάδοση δεδομένων της τάξης των 2,5 terabits ανά δευτερόλεπτο μέσω μιας οπτικής ίνας. Ωστόσο οι οπτικές ίνες δεν είναι πάντα ιδανικές ή διαθέσιμες για είδη επικοινωνίας στα οποία χρησιμοποιείται φως, όπως στην περίπτωση επικοινωνίας μεταξύ Γης και δορυφόρων, οπότε και ερευνητές προσπαθούν να στείλουν στρεβλωμένο φως μέσω κενών χώρων, αποφεύγοντας παράλληλα προβλήματα και διαταραχές από πιθανές αναταράξεις στον αέρα. Μέχρι τώρα αυτό είχε επιτευχθεί μόνο σε μικρές αποστάσεις σε εργαστήριο. Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιέννης και του Institute of Quantum Optics and Quantum Information χρησιμοποίησαν μία πράσινη ακτίνα λέιζερ για να στείλουν στρεβλωμένο φως μέσω ενός φακού στην κορυφή ενός πύργου ραντάρ στη Βιέννη. Οι ερευνητές έστειλαν 16 διαφορετικές διαμορφώσεις ενός συγκεκριμένου μήκους κύματος φωτός σε έναν δέκτη σε απόσταση τριών χιλιομέτρων. Μια κάμερα χρησιμοποιήθηκε για να «πιάσει» τις ακτίνες φωτός και ένα τεχνητό νευρωνικό δίκτυο αναπτύχθηκε για να αποκαλύψει το χρησιμοποιούμενο μοτίβο, καθώς και να σβήσει πιθανές διαταραχές οι οποίες μπορεί να προκαλούνταν από αναταράξεις στον αέρα. Αφού διαπίστωσαν και κατηγοριοποίησαν 16 διαφορετικά μοτίβα, οι ερευνητές στη συνέχεια κωδικοποίησαν το φως εισάγοντας πραγματικές πληροφορίες, όπως εικόνες των Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Λούντβιχ Μότσαρτ και Έρβιν Σρέντιγκερ. Ο Μάριο Κρεν, ένας εκ των συντακτών της μελέτης, δήλωσε ότι «δείξαμε για πρώτη φορά ότι η πληροφορία μπορεί να κωδικοποιηθεί σε στρεβλωμένο φως και να αποσταλεί μέσω ενός εσωτερικού link πόλης τριών χιλιομέτρων, με ισχυρές αναταράξεις. Το ΟΑΜ φωτός είναι θεωρητικά απεριόριστο, κάτι που σημαίνει ότι, στη θεωρία, κάποιος έχει μία άνευ ορίων γκάμα διαφορετικών, διακριτών καταστάσεων στις οποίες μπορεί να κωδικοποιηθεί το φως. Οραματιζόμαστε ότι αυτός ο επιπλέον βαθμός ελευθερίας θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά τα data rates στη σύγχρονη επικοινωνία».Ο Κρεν και οι συνάδελφοί του πιστεύουν επίσης ότι το ΟΑΜ φωτός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε πειράματα κβαντικής επικοινωνίας, ανοίγοντας τον δρόμο για «κλειδιά» που θα είναι πολύ δύσκολο να «σπάσουν», και κατ’επέκταση πολύ πιο ασφαλείς επικοινωνίες. http://www.naftemporiki.gr/story/880797/metadosi-pliroforion-meso-streblomenou-fotos

Χάρτης που δείχνει την βροχή αστεροειδών στη Γη. Δεκάδες διαστημικοί βράχοι με διάμετρο τουλάχιστον ενός μέτρου εισέρχονται κάθε χρόνο στη γήινη ατμόσφαιρα, δείχνει νέος χάρτης που δημοσιοποίησε η NASA. Περίπου μια φορά το χρόνο, μετέωρα σε μέγεθος αυτοκινήτου απελευθερώνουν ακραίες ποσότητες ενέργειας, σπάνια όμως φτάνουν μέχρι το έδαφος. Τα συμβάντα που συγκεντρώνει ο χάρτης καταγράφηκαν από δίκτυα αισθητήρων που ανήκουν στην αμερικανική κυβέρνηση και παραχωρήθηκαν στη NASA για επιστημονική ανάλυση. Συνολικά 556 μετέωρα άνω του ενός μέτρου καταγράφηκαν σε διάστημα 20 ετών, από το 1994 έως το 2013, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Πρόγραμμα Κοντινών στη Γη Αντικειμένων (NEO), μια υπηρεσία της NASA που επαγρυπνεί για επικίνδυνους αστεροειδείς. Οι πορτοκαλί κύκλοι στο χάρτη αντιστοιχούν σε μετέωρα που καταγράφηκαν στη διάρκεια της ημέρας, ενώ οι μπλε κουκκίδες αντιστοιχούν σε νυχτερινά συμβάντα. Το μέγεθος κάθε κύκλου είναι ανάλογο της ενέργειας που απελευθέρωσε κάθε μετέωρο υπό τη μορφή θερμικής ακτινοβολίας. Το μεγαλύτερο συμβάν ήταν φυσικά η έκρηξη του μετεώρου του Τσελιαμπίνσκ στις 15 Φεβρουαρίου 2013, όταν ένα αντικείμενο διαμέτρου περίπου 20 μέτρων διαλύθηκε πάνω από τη Ρωσία τραυματίζοντας πάνω από 1.000 άτομα. Η ενέργεια που απελευθέρωσε εκτιμάται ότι ισοδυναμεί με μισό εκατομμύριο τόνους TNT, ή 20 με 30 φορές η ενέργεια της πυρηνικής βόμβας της Χιροσίμα. Κάθε μέρα, επισημαίνει το NEO σε ανακοίνωσή του, η Γη βομβαρδίζεται από περίπου 100 τόνους σκόνης και μικρών κόκκων από το Διάστημα. http://neo.jpl.nasa.gov/news/news186.html Αστεροειδείς σε μέγεθος αυτοκινήτου εισέρχονται στην ατμόσφαιρα περίπου μια φορά το χρόνο, ενώ μια φορά στα 5.000 χρόνια σώματα σε μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου προκαλούν σημαντικές καταστροφές. Μια φορά κάθε μερικά εκατομμύρια χρόνια, αντικείμενα διαμέτρου μερικών χιλιομέτρων προκαλούν καταστροφές σε επίπεδο ηπείρου ή πλανήτη. Με στόχο την προστασία της ανθρωπότητας από τέτοιες καταστροφές, το NEO καταγράφει και χαρακτηρίζει τους αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη σε απόσταση μικρότερη των 50 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Μέχρι σήμερα εκτιμάται ότι έχει εντοπίσει το 96% των δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου, και έχει στόχο να καλύψει τελικά το 90% των αστεροειδών με μέγεθος άνω των 140 μέτρων. http://physicsgg.me/2014/11/17/%cf%87%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9/

TPK "Soyuz TMA-15M" Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-15M" για να ξεκινήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/photo_11-15.html «Σιαμαίοι» δορυφόροι από την Boeing. Για την πρώτη στην ιστορία «σιαμαία» εκτόξευση δορυφόρων ετοιμάζεται η Βoeing, η οποία ολοκλήρωσε με επιτυχία τη σύνδεση δύο δορυφόρων 702SP (μικρή πλατφόρμα) σε «στοίβα». Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της εταιρείας, πρόκειται για ένα σημαντικό ορόσημο προς την εκτόξευση, στις αρχές του 2015, των δορυφόρων ABS-3A και Eutelsat 115 West B, των πρώτων εντελώς ηλεκτροκίνητων δορυφόρων που έχει προγραμματιστεί να τεθούν σε υπηρεσία. Η πλατφόρμα 702SP, που σχεδιάστηκε από τη Boeing Network & Space Systems και τη Phantom Works, διαθέτει ένα πλήρως ηλεκτρικό σύστημα προώθησης και ειδική διαμόρφωση για «σιαμαία» εκτόξευση. Μέσω της εξαφάνισης της χημικής, συμβατικού χαρακτήρα προώθησης και της χρήσης ηλεκτρικής, παρέχεται σημαντικό πλεονέκτημα μάζας, το οποίο συνεπάγεται αυξημένες δυνατότητες εκτόξευσης φορτίου και επιδόσεις, μειώνοντας τα έξοδα των πελατών. http://www.naftemporiki.gr/story/879856/siamaioi-doruforoi-apo-tin-boeing

Ακόμη πιθανότερη η παρουσία οργανικών ενώσεων στον Άρη. Πείραμα Γερμανών και Βρετανών επιστημόνων ενισχύει την υπόθεση πως τα οργανικά μόρια που ανίχνευσε το ρομπότ Curiosity στον Άρη προέρχονται στην πραγματικότητα από το έδαφος του Κόκκινου Πλανήτη, και δεν οφείλονται σε μόλυνση που προκάλεσε το ρομπότ. Έτσι, η ομάδα υποστηρίζει πως μειώνονται ακόμη περισσότερο οι πιθανότητες το αέριο χλωρομεθάνιο που ανακάλυψε το Curiosity στον Άρη, τον Νοέμβριο του 2012, να μην είναι όντως αρειανής «προέλευσης». Μάλιστα, σύμφωνα με τους ίδιους, το πιο βάσιμο σενάριο είναι πως η χημική ένωση σχηματίσθηκε από άνθρακα και υδρογόνο που «μετέφεραν» στον πλανήτη μετεωρίτες. Με επικεφαλής τον δρα Φρανκ Κέπλερ από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, η ομάδα χρησιμοποίησε στο πείραμά της δείγματα μετεωρίτη «ηλικίας» 4,6 δισεκατομμυρίων ετών, ο οποίος βρέθηκε στην Αυστραλία. Με αυτά, οι επιστήμονες αναπαρήγαγαν στο εργαστήριο τη διαδικασία ανίχνευσης οργανικών ενώσεων που χρησιμοποιεί το Curiosity στον Άρη, καταλήγοντας σε συγκεντρώσεις ισοτόπων που δείχνουν να αποκλείουν το σενάριο της μόλυνσης με χημικά από τη Γη. Το ερώτημα για το κατά πόσο υπάρχουν οργανικά μόρια στον Κόκκινο Πλανήτη, τα οποία είναι απαραίτητα για τη δημιουργία ζωής, παραμένει «ανοικτό» εδώ και δεκαετίες. Για να το απαντήσει, το όχημα περιπλάνησης Curiosity της ΝΑΣΑ, το οποίο έφτασε στον πλανήτη τον Αύγουστο του 2012, έχει αναλύσει δείγματα από το αρειανό έδαφος, θερμαίνοντάς τα και αναλύοντας τη σύνθεσή τους με τα όργανα με τα οποία είναι εξοπλισμένο. Παρουσία οργανικών ενώσεων στον Άρη Τον Νοέμβριο του 2012, ανακοινώθηκε πως το ρομπότ ανίχνευσε οργανικά μόρια, και πιο συγκεκριμένα αέριο χλωρομεθάνιο, το οποίο αποτελείται από χλώριο, άνθρακα και υδρογόνο. Σύμφωνα ωστόσο με τους υπεύθυνους της αποστολής, θα μπορούσε κάλλιστα η οργανική ένωση να σχηματίσθηκε κατά τη διαδικασία της χημικής ανάλυσης, από τα συστατικά της οποίας μόνο και το χλώριο είχε αρειανή «προέλευση» και απελευθερώθηκε από τη θέρμανσή των δειγμάτων. Αντίθετα, ο άνθρακας και το υδρογόνο πιθανότατα προήλθε από χημικές ενώσεις που μετάφερε το ρομπότ από τη Γη στον Κόκκινο Πλανήτη. Η ομάδα έλεγξε στο εργαστήριο μια εναλλακτική εξήγηση, σύμφωνα με την οποία τα δύο χημικά στοιχεία υπήρχαν όντως στο έδαφος του πλανήτη, φτάνοντας εκεί από μετεωρίτες. Γι’ αυτό τον σκοπό, χρησιμοποίησε δείγματα από έναν μετεωρίτη που βρέθηκε στην Αυστραλία και, όπως δέχονται οι περισσότεροι επιστήμονες, έχει παρόμοια χημική σύσταση με τους διαστημικούς «βράχους» που κάθε χρόνο καταλήγουν στο έδαφος του Άρη. Έτσι, θερμαίνοντας τα δείγματα παρουσία χλωρίου, διαπίστωσαν πως σχηματίζεται χλωρομεθάνιο. «Οι αναλογίες ισοτόπων άνθρακα και υδρογόνου στο αέριο που παράχθηκε δείχνουν ξεκάθαρα πως το χλωρομεθάνιο είχε εξωγήινη προέλευση», λέει ο Κέπλερ, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του πειράματος. «Ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλειστεί ένα ποσοστό της οργανικής ύλης να δημιουργήθηκε από μικροοργανισμούς που κάποτε ζούσαν στον πλανήτη», προσθέτει. Κάτι που θα απαντηθεί μόνο από μελλοντικές αποστολές στον Άρη, με τις οποίες θα μετρηθούν οι αναλογίες ισοτόπων στο αέριο. http://www.naftemporiki.gr/story/879910/akomi-pithanoteri-i-parousia-organikon-enoseon-ston-ari

Το πρωτοποριακό Philae ολοκληρώνει την κύρια αποστολή του πριν την αδρανοποίηση του. Το όχημα προσεδάφισης της Rosetta ολοκλήρωσε την κύρια επιστημονική αποστολή του μετά από σχεδόν 57 ώρες παραμονής στον κομήτη 67P / Churyumov–Gerasimenko. Έπειτα από ένα χρονικό διάστημα που η Rosetta ήταν εκτός επικοινωνιακής ορατότητας από τις 11:58 ώρα Ελλάδος την Παρασκευή, ανέκτησε επικοινωνία με το Philae στις 00:19 ώρα Ελλάδος εχθές το βράδυ. Το σήμα ήταν αρχικά διαλείπον αλλά σύντομα σταθεροποιήθηκε και παρέμεινε πολύ καλό μέχρι τις 02:36 ώρα Ελλάδος σήμερα το πρωί. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, το όχημα προσεδάφισης επέστρεψε όλα τα δεδομένα διαχείρισης του, καθώς και τα επιστημονικά δεδομένα από τα στοχευμένα όργανα, συμπεριλαμβανομένων των ROLIS, του COSAC, του Ptolemy, SD2 και του CONSERT. Αυτό ολοκλήρωσε τις μετρήσεις που προβλέπονταν για την τελική κατηγορία πειραμάτων στην επιφάνεια. Επιπλέον, το σώμα του οχήματος προσεδάφισης ανασηκώθηκε περίπου κατά 4 εκατοστά και περιστράφηκε περίπου 35 °, σε μια προσπάθεια να λάβει περισσότερη ηλιακή ενέργεια. Αλλά καθώς τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα τροφοδοτούνταν πίσω στη Γη, η ισχύς του Philae εξαντλούνταν ταχέως. "Ήταν μια τεράστια επιτυχία, όλη η ομάδα είναι κατευχαριστημένη," δήλωσε ο Stephan Ulamec, διευθυντής του οχήματος προσεδάφισης στο DLR, Γερμανικό Οργανισμό Αεροδιαστημικής, ο οποίος παρακολούθησε την πρόοδο του Philae από το Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων της ESA στο Ντάρμσταντ, Γερμανία, αυτή την εβδομάδα. "Παρά την απρογραμμάτιστη σειρά τριών προσεδαφίσεων, όλα τα όργανά μας μπόρεσαν να λειτουργήσουν και τώρα ήρθε η ώρα να δούμε τι έχουμε." Ενάντια σε όλες τις πιθανότητες - χωρίς πρόωση προς τα κάτω και με το αυτοματοποιημένο σύστημα αγκίστρων να μην έχει δουλέψει – το το Philae αναπήδησε δύο φορές μετά την πρώτη του επαφή με το έδαφος πάνω στον κομήτη, καταλήγοντας να ξεκουραστεί τελικά στη σκιά ενός γκρεμού την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου στις 19:32 ώρα Ελλάδος (σε χρόνο κομήτη - χρειάζεται πάνω από 28 λεπτά για το σήμα για να φθάσει στη Γη, μέσω της Rosetta). Η αναζήτηση για την τελική θέση προσγείωσης του Philae συνεχίζεται, με εικόνες υψηλής ανάλυσης από το όχημα σε τροχιά να αναλύονται ενδελεχώς. Εν τω μεταξύ, το όχημα προσεδάφισης έχει επιστρέψει πρωτοφανείς εικόνες από το περιβάλλον του. Ενώ οι εικόνες από την κάθοδο δείχνουν ότι η επιφάνεια του κομήτη καλύπτεται από τη σκόνη και υπολείμματα που κυμαίνονται σε μέγεθος από χιλιοστά έως μέτρα, οι οι πανοραμικές εικόνες δείχνουν τοιχώματα που αποτελούνται από στρώσεις από σκληρότερο-φαινομενικά υλικό. Οι επιστημονικές ομάδες μελετούν τώρα τα στοιχεία τους για να δουν αν έχουν δειγματοληπτήσει κάποιο από το υλικό αυτό με το τρυπάνι του Philae. "Έχουμε ακόμα να ελπίζουμε ότι σε ένα μεταγενέστερο στάδιο της αποστολής, ίσως όταν είμαστε πιο κοντά στον Ήλιο, θα μπορούσαμε να έχουμε αρκετό ηλιακό φως για να ξυπνήσει το όχημα προσεδάφισης και να αποκατασταθεί η επικοινωνία", πρόσθεσε ο Stephan. Από τώρα και στο εξής, καμία επαφή δεν θα είναι δυνατή παρά μόνον εάν επαρκής ηλιακή ακτινοβολία πέσει πάνω στα ηλιακά πάνελ ώστε να παράγουν αρκετή ενέργεια για να το ξυπνήσουν. Η πιθανότητα ότι αυτό μπορεί να συμβεί αργότερα στην αποστολή ενισχύθηκε όταν οι ελεγκτές της αποστολής έστειλαν εντολές για να περιστρέψουν το κύριο σώμα του οχήματος προσεδάφισης με τους σταθερούς ηλιακούς συλλέκτες του. Αυτό θα έπρεπε να εκθέτει μεγαλύτερο τμήμα των ηλιακών συλλεκτών στο φως του ήλιου. Το επόμενο πιθανό χρονικό παράθυρο επικοινωνίας αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου περίπου στις 12:00 ώρα Ελλάδος. Το όχημα σε τροχιά θα ακούσει για ένα σήμα, και θα συνεχίσει να το πράττει κάθε φορά που η τροχιά του φέρνει σε οπτική επαφή με το Philae. Ωστόσο, με δεδομένο το χαμηλό ρεύμα επαναφόρτισης που προέρχεται από τους ηλιακούς συλλέκτες αυτή τη στιγμή, είναι μάλλον απίθανο ότι η επαφή με το όχημα προσεδάφισης θα αποκατασταθεί στο εγγύς μέλλον. Εν τω μεταξύ, το τροχιακό διαστημόπλοιο Rosetta κινείται πίσω στην 30 χιλιομέτρων τροχιά του γύρω από τον κομήτη. Θα επανέλθει σε τροχιά 20 χλμ στις 6 Δεκεμβρίου και θα συνεχίσει την αποστολή του για να μελετήσει το σώμα με μεγάλη λεπτομέρεια, καθώς ο κομήτης θα γίνεται όλο και πιο ενεργός, καθ 'οδόν προς την πλησιέστερη συνάντησή του με τον Ήλιο στις 13 Αυγούστου του επόμενου έτους. Κατά τους επόμενους μήνες, η Rosetta θα αρχίσει να πετά σε πιο μακρινές «αδέσμευτες» τροχιές, ενώ θα εκτελέσει μια σειρά από τολμηρές προσεγγίσεις δίπλα από τον κομήτη, κάποιες σε απόσταση μόλις 8 χλμ από το κέντρο του. Τα δεδομένα που συλλέγονται από το όχημα σε τροχιά θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να παρακολουθήσουν τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην κομήτη, βοηθώντας να απαντηθούν μερικά από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την ιστορία του Ηλιακού μας Συστήματος. Πώς να σχηματίστηκε και εξελίχθηκε; Πώς λειτουργούν οι κομήτες; Τι ρόλο έπαιξαν οι κομήτες στην εξέλιξη των πλανητών, του νερού στη Γη, και ίσως ακόμη και της ζωής στο σπίτι μας τη Γη. "Τα δεδομένα που συλλέγονται από το Philae και τη Rosetta προορίζονται να αλλάξουν τα δεδομένα στην επιστήμη των κομητών", λέει ο Matt Taylor, επιστήμονας του έργου Rosetta της ESA. Ο Fred Jansen, διευθυντής της αποστολής Rosetta της ESA, λέει, "Στο τέλος αυτής της καταπληκτικής περιπετειώδους εβδομάδας, κοιτάζουμε πίσω σε μια επιτυχημένη πρώτη στα χρονικά ήπια προσγείωση σε έναν κομήτη. Αυτή ήταν μια πραγματικά ιστορική στιγμή για την ESA και τους συνεργάτες της. Ανυπομονούμε τώρα για πολλούς ακόμη μήνες συναρπαστικής επιστήμης με τη Rosetta και, ενδεχομένως, την επιστροφή του Philae από τη χειμερία νάρκη κάποια χρονική στιγμή." Περισσότερα για τη Rosetta Η Rosetta είναι μια αποστολή της ESA με συνεισφορές από τα Κράτη Μέλη της και τη NASA. Το όχημα προσεδάφισης της Rosetta, Philae, παρέχεται από μια σύμπραξη της οποίας ηγούνται τα DLR, MPS, CNES and ASI. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_protoporiakho_Philae_oloklerhonei_ten_khuria_apostolhe_toy_prin_ten_adranopohiese_toy

Ο διαγαλαξιακός άνεμος ξεγυμνώνει τους γαλαξίες από την πρώτη ύλη σχηματισμού των άστρων. Αστρονόμοι από τα πανεπιστήμια του Τορόντο και της Αριζόνα επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά με παρατηρησιακά δεδομένα την αιτία που η δημιουργία καινούριων άστρων είναι πιο περιορισμένη στα σμήνη γαλαξιών απ’ ό,τι στους «μοναχικούς» γαλαξίες. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, όταν ένας γαλαξίας εντάσσεται σε μια τέτοια ομάδα, τότε ο διαγαλαξιακός «άνεμος» διασκορπίζει τα αέρια συστατικά του, που είναι η «πρώτη ύλη» για να «γεννηθούν» νέοι αστέρες. Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια υπέθεταν πως καθώς ένας γαλαξίας προσεγγίζει ένα σμήνος, τότε αλληλεπιδρά με το νέφος θερμού αερίου που βρίσκεται στο κέντρο της ομάδας. Με δεδομένο ότι ο γαλαξίας κινείται με ταχύτητα χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, το νέφος λειτουργεί σαν «άνεμος», διασκορπίζοντας τα αέρια χωρίς να διαταράξει τα άστρα του. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, οι ειδικοί θεωρούσαν πως από αυτή τη διαδικασία δεν επηρεάζονται τα πυκνά νέφη υδρογόνου, από τα οποία δημιουργούνται οι νέοι αστέρες. «Αντίθετα, εμείς βρήκαμε πως ούτε το υδρογόνο μπορεί να αντισταθεί στον “άνεμο”, λέει ο Σούρες Σιβαναντάμ από το πανεπιστήμιο του Τορόντο. «Για περισσότερα από 40 χρόνια, προσπαθούμε να καταλάβουμε για ποιον λόγο τα σμήνη γαλαξιών έχουν πολύ λιγότερους αστέρες μικρής “ηλικίας”, συγκριτικά με τον Γαλαξία μας. Τώρα όμως παρατηρήσαμε σε δράση τον μηχανισμό που προκαλεί αυτό το φαινόμενο και ο οποίος αποτελεί μια σημαντική φάση στην εξέλιξη των γαλαξιών, από την εποχή του πρώιμου σύμπαντος μέχρι σήμερα», προσθέτει ο Τζορτζ Ρίκε από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Τα αποτελέσματα της ομάδας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Astrophysical Journal στις 10 Νοεμβρίου. http://iopscience.iop.org/0004-637X/796/2/89/ Καθώς προέρχονται από την παρατήρηση τεσσάρων διαφορετικών γαλαξιών, σε φάση «ένταξης» σε σμήνη, υποδεικνύουν πως ο μηχανισμός αποτελεί κανόνα στην ιστορία του σύμπαντος. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μετρήσεις από τα τηλεσκόπια Spitzer και Hubble στο ορατό, το υπέρυθρο και στο φάσμα εκπομπής του υδρογόνου, όπως επίσης και παλιότερα δεδομένα από επίγεια τηλεσκόπια. Όπως καταλήγει ο Ρίκε, με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να δουν να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους η διαδικασία που υπέθεταν πριν ξεκινήσουν τις αναλύσεις. http://physicsgg.me/2014/11/16/%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%be%ce%b5%ce%b3%cf%85%ce%bc%ce%bd%cf%8e%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf/

Ένας ιδιοφυής και αναρχικός μαθηματικός. O Alexander Grothendieck (Γκρόθεντικ) γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1928 από δυο αναρχικούς γονείς, τον Alexander “Sascha” Schapiro και την Johanna “Hanka” Grothendieck. O πατέρας του καταζητούνταν συνεχώς και ζούσε με ψευδώνυμο και πλαστά χαρτιά. Διέφυγε στο Παρίσι το 1933 για να αποφύγει τους Ναζί. Την επόμενη χρονιά διέφυγε και η μητέρα του, αφήνοντας τον μικρό Alexander σε μια ανάδοχη οικογένεια για πέντε χρόνια. Το 1936 οι αναρχικοί γονείς έλαβαν μέρος στον Ισπανικό εμφύλιο εναντίον του Φράνκο. Ο πατέρας του Grothendieck πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ενώ ο ίδιος και η μητέρα του, την ίδια περίοδο, είχαν εγκλειστεί επίσης σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γαλλία. Ο Grothendieck εκπόνησε την διδακτορική του διατριβή σχετική με τους τοπολογικούς διανυσματικούς χώρους στο Πανεπιστήμιο της Νανσί υπό την επίβλεψη του του Laurent Schwartz. Το 1953 έλαβε το διδακτορικό του και στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι και παρακολούθησε σεμινάρια στην Εκόλ Νορμάλ και στην Σορβόννη που οργάνωνε ο Henri Cartan. Εκεί γνώρισε όλους τους μαθηματικούς που σχετιζόταν με το όνομα του Nicolas Bourbaki και έλαβε μέρος στο συγγραφικό έργο της ομάδας για δέκα περίπου χρόνια. Ασχολήθηκε με προβλήματα τοπολογικών διανυσματικών χώρων, αλγεβρική τοπολογία, αναλυτική και αλγεβρική γεωμετρία. Διατύπωσε το θεώρημα Grothendieck–Riemann–Roch που αποτέλεσε την αρχή ενός θεμελιώδους έργου στην αλγεβρική γεωμετρία. Στην δεκαετία του 1950 δίδαξε στο Σαο Πάολο στης Βραζιλίας, στα Πανεπιστήμιο του Κάνσας και του Σικάγο. Περισσότερα. http://physicsgg.me/2014/11/15/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%86%cf%85%ce%ae%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9/

TPK "Soyuz TMA-15M" Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-15M" για να ξεκινήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/photo_11-14.html

Πέθανε ο πατέρας της αλγεβρικής γεωμετρίας Αλεξάντερ Γκρότεντικ. Ο Αλεξάντερ Γκρότεντικ, ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του 20ού αιώνα, πέθανε την Πέμπτη σε νοσοκομείο της νότιας Γαλλίας σε ηλικία 86 ετών, ανακοινώθηκε από νοσοκομειακές πηγές. Κεντρική προσωπικότητα πίσω από τη σύγχρονη άλγεβρα, ο Αλεξάντερ Γκρότεντικ (Alexander Grothendieck) είχε αποσυρθεί στη νοτιοδυτική Γαλλία και ζούσε απομονωμένος στο χωριό Λασέρ, θέλοντας να κρατηθεί μυστικός ο τόπος διαμονής του. Γεννήθηκε τον Μάρτιο 1928 στο Βερολίνο από πατέρα Ρώσο, Εβραίο, αναρχικό και μητέρα δημοσιογράφο, ακτιβίστρια. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Fields, το αντίστοιχο του Βραβείου Νόμπελ για την επιστήμη των Μαθηματικών. Υπήρξε πρωτοπόρος στη διατύπωση της θεωρίας της αλγεβρικής τοπολογίας και κεντρικό πρόσωπο στη διαμόρφωση της θεωρίας της αλγεβρικής γεωμετρίας. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία, αν και θεωρούσε τον εαυτό του απάτριδα. Το 1970 αποχώρησε για πολιτικούς λόγους από το Ινστιτούτο Ανωτάτων Επιστημονικών Σπουδών, όπου δίδαξε και πραγματοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, και επικεντρώθηκε σε πολιτικά ζητήματα. Συνταξιοδοτήθηκε επισήμως το 1988 και αργότερα μετοίκησε στη νότιο-δυτική Γαλλία, όπου έζησε σε συνθήκες απομόνωσης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231363740

Σε κίνδυνο ο πρωτοπόρος των κομητών Philae H συσκευή Philea σταθεροποιήθηκε στην επιφάνεια του κομήτη 67P, αφού πρώτα αναπήδησε δύο φορές και μετακινήθηκε εκατοντάδες μέτρα. Φαίνεται όμως ότι έχει πέσει δίπλα σε γκρεμό με το πλάι, και ίσως δεν βλέπει τον Ήλιο για αρκετές ώρες ώστε να φορτίσει τη μπαταρία του. To ρομπότ βρίσκεται κάτω από έναν γκρεμό σε άγνωστη τοποθεσία, με τα δύο σκέλη προσεδάφισης να ακουμπούν το έδαφος και το τρίτο να αιωρείται στο κενό, ανακοίνωσε ο Ζαν-Πιέρ Μπιμπρίνγκ, υπεύθυνος του οργάνου CIVA που μετέδωσε τις πρώτες εικόνες. Ο Στεφάν Ούλαμετς, πρότζεκτ μάνατζερ του Philae, έδειξε την εικόνα ενός κρατήρα, ο οποίος εξετάστηκε αλλά απορρίφθηκε ως τοποθεσία προσεδάφισης. «Ίσως βρισκόμαστε στο χείλος του κρατήρα, κάτι που θα εξηγούσε τον παράξενο προσανατολισμό του σκάφους» ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Για την ιστορική προσεδάφιση της Τετάρτης, το Philae απελευθερώθηκε από το μητρικό σκάφος Rosetta και έπεσε αργά μέχρι τον κομήτη. Απέτυχε όμως να ενεργοποιήσει δύο άγκιστρα με τα οποία θα συγκρατούνταν στην επιφάνεια -ο 67P έχει τόσο ασθενή βαρύτητα ώστε το ρομπότ κινδυνεύει να εκτιναχθεί στο Διάστημα. Αυτό παραλίγο να συμβεί όταν άγγιξε την επιφάνεια και αναπήδησε, παραμένοντας εν πτήσει για τουλάχιστον δύο ώρες πριν προσεδαφιστεί ξανά σε νέα θέση. «Ακόμα δεν έχουμε αγκιστρωθεί» ανέφερε ο Ούλαμετς. «Είμαστε σίγουροι ότι προσεδαφιστήκαμε την πρώτη φορά, μετά όμως έγινε ένα αρκετά μεγάλο άλμα». «Πρέπει έφτασε σε ύψος ενός χιλιομέτρου» είπε. Η μπαταρία του Philae επαρκεί για 60 ώρες λειτουργίας χωρίς νέα φόρτιση από τους ηλιακούς συλλέκτες. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι στο σημείο που έπεσε έχει λιακάδα μόλις για μιάμιση ώρα κάθε «μέρα» του κομήτη, διάρκειας 12 ωρών. Οι αισθητήρες έδειξαν ότι το ρομπότ, το οποίο έχει μέγεθος πλυντηρίου και βάρος 110 κιλά, αρχικά βυθίστηκε αρχικά σε βάθος 4 εκατοστών μέσα σε ένα μαλακό υλικό. Αυτό είναι αναμενόμενο, για ένα σώμα που αποτελείται από πάγο, σκόνη και βράχια. Το γεγονός ότι η συσκευή δεν αγκιστρώθηκε σωστά ίσως δημιουργεί κίνδυνο απογείωσης σε περίπτωση χρήσης του τρυπανιού για τη συλλογή δειγμάτων, είπε ο Ούλαμετς. Πρόσθεσε ότι οι μηχανικοί της αποστολής διστάζουν να ενεργοποιήσουν εκ νέου τα άγκιστρα για το φόβο εκτίναξης του ρομπότ πίσω στο Διάστημα. Θα μπορούσαν όμως να ξεδιπλώσουν έναν βραχίονα του ρομπότ για να το φέρουν στη σωστή θέση. Στο μεταξύ, το μητρικό σκάφος Rosetta συνεχίζει να αναζητά την ακριβή θέση του Philae, απέχει όμως δεκάδες χιλιόμετρα από τον κομήτη και δεν βλέπει ακόμα καθαρά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231363472 Πρώτη και τελευταία ευκαιρία για τη σωτηρία του ρομπότ Philae. Περιθώριο μίας μέρας φαίνεται ότι έχουν οι υπεύθυνοι του ρομπότ Philae να το φέρουν σε σωστή θέση και να αναλύσουν δείγματα του κομήτη 67P. Δεδομένου ότι η συσκευή βρίσκεται σε σκιά και δεν μπορεί να φορτίσει τη μπαταρία της, οι μηχανικοί ανησυχούν ότι θα πάψει να λειτουργεί το Σάββατο. Περισσότερα για την κατάσταση της υγείας του Philae αναμένονται σε συνέντευξη Τύπου που έχει προγραμματίσει για τις 15.00 ώρα Ελλάδας η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA. Σύμφωνα όμως ανεπίσημες με πηγές του BBC, οι μηχανικοί πιστεύουν ότι η επικοινωνία που θα έχουν με το Philae το βράδυ της Παρασκευής θα είναι η τελευταία αν δεν βρεθεί λύση. Θα δώσουν εντολή στο ρομπότ να περιστρέψει ελαφρώς το σώμα του πάνω στα σκέλη προσεδάφισης προκειμένου να στρέψει προς τον ήλιο τον μεγαλύτερο ηλιακό συλλέκτη του. Θα δώσουν επίσης εντολή στο Philae να ενεργοποιήσει το τρυπάνι του, το οποίο μπορεί να σκάψει σε βάθος 20 εκατοστών, σε μια προσπάθεια να εξετάσουν δείγματα της επιφάνειας όσο προλαβαίνουν. Θα είναι όμως μια ριψοκίνδυνη απόπειρα, καθώς το ρομπότ δεν έχει αγκιστρωθεί στο έδαφος και κινδυνεύει να εκτοξευτεί στο Διάστημα όταν πιέσει το έδαφος με το τρυπάνι. Η ESA έκανε λόγο για ιστορική επιτυχία όταν το Philae απελευθερώθηκε από το μητρικό σκάφος Rosetta και πραγματοποίησε την πρώτη ελεγχόμενη προσεδάφιση σε κομήτη. Δεν ήταν όμως και τόσο ελεγχόμενη, δεδομένου ότι το ρομπότ των 110 κιλών αναπήδησε δύο φορές και παρέμεινε ιπτάμενο για δύο ώρες πριν καταλήξει στην τελική του θέση. Η θέση αυτή παραμένει άγνωστη. Οι πανοραμικές εικόνες που μετέδωσε το ίδιο το Philae υποδηλώνουν πάντως ότι η συσκευή βρίσκεται στη σκιά ενός γκρεμού, με τα δύο σκέλη προσεδάφισης να ακουμπούν το έδαφος και το τρίτο να αιωρείται στο κενό. Οι υπεύθυνοι της αποστολής προσπαθούν τώρα να προσδιορίσουν τη θέση του με τριγωνομετρικές μεθόδους αξιοποιώντας τις ραδιοεπικοινωνίες του με το Rosetta. Το Rosetta απέχει τώρα αρκετά χιλιόμετρα από τον κομήτη, αργότερα όμως θα πλησιάσει και πιθανότατα θα εντοπίσει τελικά το ρομπότ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231363722 Ελληνική σφραγίδα στην επιτυχία της Ροζέτας. Ενα από τα πιο παράξενα φαινόμενα που αντιμετώπισαν οι επιστήμονες της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος κατά την προσεδάφιση της διαστημοσυσκευής Philae στον κομήτη 67P ή Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο, ήταν η καταγραφή μιας σειράς απροσδόκητων, όσο και μυστηριωδών μαγνητικών ταλαντώσεων. «Για να έχει ένα ουράνιο σώμα μαγνητικό πεδίο χρειάζεται να διαθέτει μάζα, αγώγιμο πυρήνα και να περιστρέφεται με ταχύτητα. Δεν περιμέναμε να συναντήσουμε τέτοια χαρακτηριστικά στους κομήτες» λέει ο Γιάννης Δαγκλής, καθηγητής του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός υπεύθυνος ενός από τα πειράματα της Ροζέτας, του διαστημοπλοίου που κατόρθωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της επιστημονικής εξερεύνησης να φτάσει σε ένα κομήτη. Ο επιστημονικός λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και κραυγές χαράς, όταν το ρομπότ πάτησε στην επιφάνεια του 67Ρ, ήταν γιατί ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να συλλέξουν και να αναλύσουν τη χημική σύσταση των υλικών που τον αποτελούν. Οι κομήτες θεωρούνται φορείς αρχέγονης ύλης με καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πλανητών. Η παρατήρηση για παράδειγμα οργανικών ενώσεων θα μπορούσε να δώσει πολύτιμα στοιχεία για τη δημιουργία της ζωής στη γη. Η Ροζέτα όμως είναι και μια ιστορία εκπληκτικής τεχνολογικής επιτυχίας της Ευρώπης, η οποία για πρώτη φορά ξεπερνάει τη NASA σε τόλμη και πρωτοτυπία και ως τέτοια κρύβει μυστικά. Οπως μια ελληνική επιστημονική καινοτομία, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να βρίσκεται μια ελληνική ομάδα σήμερα ανάμεσα στους επιστήμονες που πανηγυρίζουν την επιτυχία. Το 2008 η ESA προκήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή ενός ανιχνευτή σωματιδίων υψηλών ενεργειών, ο οποίος κατά παράβαση των ειωθότων, θα κατασκευαζόταν και θα λειτουργούσε από την ίδια και ο σκοπός του θα ήταν να συστήσει ένα σύστημα προστασίας των πειραμάτων πάνω στον δορυφόρο. Από το καταστατικό της, η ESA παρέχει τον πύραυλο, τον δορυφόρο και τις εγκαταστάσεις παρακολούθησης της αποστολής, όμως τα πειράματα που φορτώνονται στα διαστημόπλοια εγκρίνονται μετά διαγωνισμούς με ανταγωνιστικό τρόπο και χρηματοδοτούνται από εθνικά κεφάλαια. «Η Ελλάδα βεβαίως αποφεύγει να κάνει τέτοια προγράμματα, αφού η κρίση έχει εξανεμίσει τα σχετικά κονδύλια, όμως η προκήρυξη του προγράμματος από την ESA μας έδωσε την ιδέα να αναπτύξουμε ένα λεπτομερέστερο πρόγραμμα διαχείρισης του ανιχνευτή, που θα επέτρεπε καλύτερη λειτουργία και επιστημονικές παρατηρήσεις» εξηγεί ο Γιάννης Δαγκλής. Πράγματι, η ομάδα των ερευνητών που εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Αστεροσκοπείο Αθηνών, έκανε ένα μικρό θαύμα, κατασκευάζοντας ένα σύστημα διαχείρισης τόσο καλό, ώστε χρησιμοποιείται τόσο για την ασφάλεια του διαστημοπλοίου, όσο και για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων. Κατάφερε δε, να μεταδίδει στις υπόλοιπες επιστημονικές ομάδες αυτά τα στοιχεία επεξεργασμένα σε πραγματικό χρόνο. Η ESA υιοθέτησε την τεχνολογία την οποία χρησιμοποιεί πλέον σε όλες της τις αποστολές! «Το σύστημά μας κέρδισε τον σχετικό διαγωνισμό και πλέον εφαρμόζεται σε άλλες τρεις αποστολές, ενώ περιμένουμε να ακολουθήσουν άλλες δύο», λέει ο Γιάννης Δαγκλής. Εδώ πρέπει ίσως να εξηγήσουμε ότι ο Γιάννης Δαγκλής δεν είναι ένας «τυχαίος» επιστήμονας. Εχοντας διατελέσει επί σειρά ετών διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικής του Αστεροσκοπείου Αθηνών, εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και μέλος των επιτροπών εμπειρογνωμόνων, που σχεδιάζουν ή κρίνουν τα προγράμματα της ίδιας της Υπηρεσίας, ήξερε σε ποια κατεύθυνση να στρέψει την επιστημονική του ομάδα. Μέχρι και σήμερα το διαστημικό ρομπότ μεγέθους πλυντηρίου, που έχει γραπωθεί στη σκιά ενός βράχου στον P67, με δύο πόδια πάνω του και το τρίτο να χάσκει, ανησυχεί τους επιστήμονες. Αν δεν καταφέρει να αγκιστρώσει, τότε ίσως δεν καταφέρει να χρησιμοποιήσει το τρυπάνι του και να συλλέξει υλικά, αφού η χρήση του μπορεί να το εκτοξεύσει μακριά από το ασθενές βαρυτικό του πεδίο. Ομως τόσο ο Γιάννης Δαγκλής, όσο και το σύνολο των επιστημόνων της ESA θεωρούν την αποστολή επιτυχημένη. «Δύσκολη ήταν η προσέγγιση, η προσεδάφιση θεωρούνταν αδύνατη. Το ότι φτάσαμε ώς εδώ δεν το περίμενε κανείς μας. Επειτα, ποτέ δεν σχεδιάζεται ένα διαστημικό πρόγραμμα με έναν αποκλειστικό σκοπό, όπως είναι η μελέτη των κομητών σε αυτή την περίπτωση. Αυτό είναι μόνο το κύριο επιστημονικό αντικείμενο. Πίσω από αυτό η ESA δοκιμάζει, μεταξύ άλλων, τεχνικές προσεδάφισης για μια αποστολή στον Αρη». http://www.kathimerini.gr/791888/article/epikairothta/episthmh/ellhnikh-sfragida-sthn-epityxia-ths-rozetas Ο μουσικός κομήτης: Τι κρύβεται πίσω από τη μελωδία που έρχεται από το Διάστημα. Η Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014 θα μείνει στην Ιστορία για την προσεδάφιση του ρομπότ Philae στον κομήτη 67P, στο πλαίσιο της αποστολής Rosetta της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA). Αυτό, όμως, που δεν είναι γνωστό στους περισσότερους είναι ότι, λίγες ώρες πριν την ιστορική προσεδάφιση, τα όργανα του Rosetta καθώς πλησίαζαν τον κομήτη συνέλαβαν μυστηριώδεις ήχους, που χαρακτηρίστηκαν από τα μέλη της αποστολής ως ένα «τραγούδι» που λέει ο κομήτης. Πρόκειται για μια αναπάντεχη εξέλιξη, ένα φαινόμενο την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζαν και δεν ανέμεναν οι ειδικοί. Ηδη από τον περασμένο Αύγουστο, η Rosetta ενώ βρισκόταν σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από τον κομήτη είχε καταγράψει ηχητικά ακούσματα, τα οποία όμως αυτά ακούγονταν μόνο σε χαμηλή συχνότητα. Προκειμένου να καταλάβουν καλύτερα αυτό το μοναδικό «τραγούδι», οι επιστήμονες της αποστολής αύξησαν την συχνότητα 10.000 φορές ώστε να ακούγεται στο ανθρώπινο αυτί. Η πρώτη εκτίμηση των μελών της αποστολής είναι ότι το «τραγούδι» αυτό είναι ήχοι που παράγονται από ένα ρεύμα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που απελευθερώνονται από τον κομήτη καθώς αυτός διασχίζει το διαστημικό κενό. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5179795/o-moysikos-komhths-ti-krybetai-pisw-apo-th-melwdia-poy-erxetai-apo-to-diasthma/

Στον Ήλιο χρωστά το χρώμα της η Ερυθρά Κηλίδα του Δία. Αν δεν υπήρχε ο Ήλιος, τότε η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία θα ήταν πολύ περισσότερο «χλωμή», όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα ειδικών από το εργαστήριο Αεριοπροώθησης της ΝΑΣΑ στην Καλιφόρνια. Το συμπέρασμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αιτία στην οποία αποδίδουν οι περισσότεροι επιστήμονες το έντονο κόκκινο χρώμα της κηλίδας, δηλαδή στην πρωτογενή χημική σύσταση των νεφών που την αποτελούν. Τα νέα δεδομένα προέρχονται από το διαστημόπλοιο Cassini της ΝΑΣΑ, τα οποία συνδυάσθηκαν με εργαστηριακά πειράματα. Το αποτέλεσμα ήταν οι ερευνητές να συμπεράνουν πως το μεγάλο υψόμετρο στο οποίο φτάνει η Κηλίδα, μαζί με τη διάσπαση χημικών ενώσεων στη ατμόσφαιρα του πλανήτη λόγω της ηλιακής ακτινοβολίας, είναι οι δύο λόγοι που η συγκεκριμένη δομή έχει τόσο έντονο χρώμα που είναι ορατή ακόμη και με μικρά τηλεσκόπια. «Το μοντέλο που δημιουργήσαμε υποδεικνύει πως, κάτω από το ερυθρό ανώτερο στρώμα, το υπόλοιπο τμήμα της Κηλίδας έχει πολύ πιο άτονα χρώματα», λέει ο Κέβιν Μπέινς, από την ομάδα που πραγματοποίησε την έρευνα. «Πιθανότατα αυτά τα κατώτερα στρώματα είναι λευκά ή γκρίζα». Στα πειράματα στο εργαστήριο, οι ερευνητές «βομβάρδισαν» με υπέρυθρη ακτινοβολία (προσομοιώνοντας τη δράση του ήλιου) ένα μείγμα αμμωνίας και ακετυλενίου, δηλαδή των κύριων συστατικών της ατμόσφαιρας του Δία. Τα προϊόντα της αντίδρασης ταίριαζαν στις παρατηρήσεις που είχε κάνει το Cassini στον πλανήτη το 2000. Επίσης επιχείρησαν να διασπάσουν μόρια όξινου θειούχου αμμωνίου, μιας χημικής ένωσης που συναντάται σε μεγάλες ποσότητες στα υψηλότερα νέφη του Δία, αν και το χρώμα που προέκυψε ήταν πράσινο. Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα είναι ουσιαστικά μια τεράστια καταιγίδα που μαίνεται στον Δία τουλάχιστον από τον 16ο αιώνα, όταν και παρατηρήθηκε από τα πρώτα τηλεσκόπια. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει μειωθεί σημαντικά το μέγεθός της, παραμένοντας ωστόσο ακόμη και σήμερα πολύ μεγαλύτερη από τη Γη. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως η επικείμενη διαστημική αποστολή Juno, το 2016, θα τους παράσχει πολύ περισσότερα στοιχεία για τους φυσικούς μηχανισμούς που τη διέπουν. http://www.naftemporiki.gr/story/879568/ston-ilio-xrosta-to-xroma-tis-i-eruthra-kilida-tou-dia

Ζωή στα έγκατα της Γης. Οι ειδικοί αναζητούν απαντήσεις για τη δημιουργία της ζωής στην επιφάνεια της Γης. Ομως τα τελευταία χρόνια διάφορες έρευνες εντοπίζουν συνεχώς την παρουσία της ζωής σε ολοένα και μεγαλύτερα βάθη στο εσωτερικό της. Πριν από λίγες εβδομάδες ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ ανακοίνωσε ότι εντόπισε ευρήματα που υποδεικνύουν την παρουσία ζωής σε βάθος περίπου 20 χλμ. από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Οι ερευνητές εντόπισαν αραγωνίτη (ένα πολυμορφικό ορυκτό του ασβεστίου) σε πετρώματα που βρίσκονται σήμερα στην επιφάνεια της Γης αλλά έχει διαπιστωθεί ότι πριν από διάστημα 100 εκατ. ετών βρίσκονταν σε βάθος 20 χλμ. Η χημική ανάλυση του συγκεκριμένου αραγωνίτη δείχνει ότι σχηματίστηκε από μεθάνιο το οποίο παρήγαγαν μικροοργανισμοί που βρίσκονταν σε εκείνο το μεγάλο βάθος. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη αφού θα είναι το βαθύτερο ως σήμερα σημείο στον πλανήτη στον οποίο διαπιστώνεται η παρουσία ζωής. Επιπλέον, η παρουσία ζωής (έστω και σε μικροβιακό επίπεδο) σε τόσο μεγάλα βάθη αυξάνει τις ελπίδες να υπάρχει ζωή κάτω από το έδαφος πλανητών στην επιφάνεια των οποίων επικρατούν ακραίες και γενικότερα μη φιλικές για τη ζωή συνθήκες. Η «βαθιά βιόσφαιρα» Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν διεξήγαγαν αναλύσεις και μελέτες σε περιοχές της Γης που οι ειδικοί ονομάζουν «βαθιά βιόσφαιρα». Πρόκειται για περιοχές σε μεγάλα βάθη του πλανήτη. Ανακάλυψαν μικροβιακές μορφές ζωής που ζουν σε βάθη 5 χλμ. Εκτιμούν ότι τα μικρόβια αυτά ζουν αποκομμένα από τη βιόσφαιρα της επιφάνειας για εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια έτη. Τα μικρόβια που εντόπισαν οι ερευνητές αποτελούν μια ανεξάρτητη κοινότητα η οποία δεν επικοινωνεί με εκείνες της... άνω βιόσφαιρας. Από τις αναλύσεις όμως διαπιστώθηκε ότι τα μικρόβια του... κάτω κόσμου έχουν γενετικές ομοιότητες με εκείνα που ζουν στην επιφάνεια της Γης, γεγονός που υποδεικνύει την ύπαρξη ενός κοινού προγόνου ο οποίος πιθανότατα έζησε κατά την περίοδο εμφάνισης της ζωής στη Γη. Η ανακάλυψη έρχεται να στηρίξει μια νέα θεωρία που κερδίζει συνεχώς έδαφος στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, η ζωή στη Γη δημιουργήθηκε μέσα σε μικρές σχισμές υπόγειων πετρωμάτων - κάποια είδη πετρωμάτων κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης μπορούν να παραγάγουν υδρογόνο και μεθάνιο. Με αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαν να τροφοδοτούνται μικροβιακές μορφές ζωής και να μην έχουν έτσι ανάγκη την ενέργεια του Ηλιου. Φυσικά για τον σχηματισμό (και) των υπόγειων μορφών ζωής απαραίτητο συστατικό είναι το νερό. Οι θιασώτες της νέας θεωρίας αναφέρουν ότι μικρές ποσότητες νερού που κύλησαν μέσα στις σχισμές των υπόγειων πετρωμάτων ήταν αρκετές για να συμβάλουν στη δημιουργία των «εναλλακτικών» μικροβίων. Η κρατούσα θεωρία θέλει τη ζωή να δημιουργείται μέσα στην «αρχέγονη σούπα» των θαλασσών ή λιμνών της επιφάνειας της Γης. Ερευνητές από τις ΗΠΑ ανακάλυψαν ένα σκουλήκι το οποίο ζει 1,3 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, το μεγαλύτερο βάθος στο οποίο έχει εντοπιστεί ως σήμερα κάποιος πολυκύτταρος οργανισμός. Το ονόμασαν Halicephalobus mephisto προς τιμήν του Μεφιστοφελή, της ενσάρκωσης του Σατανά στον «Φάουστ» του Γκαίτε. Οι επιστήμονες αποκάλυψαν μάλιστα ότι στο σχετικό άρθρο, το οποίο δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», είχαν βάλει αρχικά τον τίτλο «Σκουλήκια από την Κόλαση» αλλά οι υπεύθυνοι της επιθεώρησης δεν τον αποδέχθηκαν. Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον αναζητεί ζωή στο υπέδαφος από το 1996. Βάσει των ερευνών της είναι κάποια ορυχεία στη Νότια Αφρική που εκτείνονται σε βάθος τριών χιλιομέτρων. Προηγούμενες μελέτες, κυρίως κάτω από τον ωκεάνιο πυθμένα, έχουν εντοπίσει σε βάθος περίπου δύο χιλιομέτρων την παρουσία μονοκύτταρων οργανισμών οι οποίοι καταφέρνουν να επιβιώνουν σε θερμοκρασίες που φθάνουν τους 110 βαθμούς Κελσίου. Το H.mephisto όμως είναι διαφορετική και μοναδική μέχρι στιγμής περίπτωση. Πρόκειται για ένα σκουλήκι μήκους 0,5 χιλιοστών το οποίο ζει σε σχισμές πετρωμάτων και τρέφεται με βακτήρια. Εντοπίστηκε στο χρυσωρυχείο Beatrix στη Νότια Αφρική και όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές καταφέρνει να αναπαραχθεί ασεξουαλικά, με διαίρεση των κυττάρων του και δημιουργία κλώνων του. Οι χημικές αναλύσεις που έκαναν οι επιστήμονες δείχνουν ότι το σκουλήκι ζει σε αυτά τα βάθη εδώ και τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια. Η ανακάλυψη του H.mephisto κάνει ακόμη πιο αισιόδοξη την επιστημονική κοινότητα για τον εντοπισμό όχι απλά μικροβιακών αλλά πιο πολύπλοκων μορφών ζωής στο Διάστημα αφού όπως φαίνεται η ζωή βρίσκει τρόπους να επιβιώνει σε εξαιρετικά ακραίες συνθήκες. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=650407

«Σογιούζ TMA-15M» Το διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-15M» με το πλήρωμα 42/43 έχει προγραμματιστεί η εκτοξευση για τις 24 του Νοέμβρη την 00 ώρες 01 λεπτά ώρα Μόσχας από την εξέδρα εκτόξευσης 31 του κοσμοδρόμιου Μπαικονούρ. http://www.federalspace.ru/21107/

Το Philae «αγκιστρώθηκε» στον κομήτη. «Το ρομπότ Philae "λειτουργεί καλά", αλλά βρίσκεται χωρίς αμφιβολία "σε μία απότομη πλαγιά "», ανακοίνωσε σήμερα η Γαλλική Διαστημική Υπηρεσία. Λίγο πριν επιστήμονες του ESA είχαν δώσει τέλος στην αγωνία σχετικά με την τύχη του, λέγοντας πως, παρά την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα να αγκιστρωθεί στην επιφάνεια, πλέον έχει σταθεροποιηθεί επάνω στον κινούμενο κομήτη. Μετά την προσεδάφισή του το ρομποτικό όχημα στέλνει εικόνες στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχει στείλει, το Philae προσεδαφίστηκε τουλάχιστον τρεις φορές στον κομήτη καθώς τα «καμάκια» του δεν λειτούργησαν την πρώτη φορά, ενώ πλέον έχει σταθεροποιηθεί στην επιφάνεια του Τσούρι. Όπως ανέφεραν μηχανικοί του ΕSA, είναι πιθανό το ρομποτικό όχημα να αναπήδησε πολλές εκατοντάδες μέτρα πάνω από την επιφάνεια του κομήτη, μετά την πρώτη προσεδάφιση. Μετά την ευφορία, ο προβληματισμός. Μετά την ευφορία των πρώτων στιγμών, οι υπεύθυνοι της αποστολής Rosetta ελπίζουν να έχουν σήμερα μία ακριβέστερη εικόνα της κατάστασης του μικρού Φίλαι, την επομένη της ιστορικής προσεδάφισής του στην επιφάνεια του κομήτη Τσούρι. Συνέντευξη Τύπου έχει προγραμματισθεί για τις 15.00 ώρα Ελλάδος σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων (ESOC), οπότε και θα παρουσιασθεί το ιατρικό δελτίο του μικρού ρομπότ. Τα πρώτα στοιχεία τα οποία ελήφθησαν μετά την προσεδάφιση αφήνουν να διαφανεί μία κατάσταση όχι και τόσο σύμφωνη με τα προβλεπόμενα και δημιουργούν αμφιβολίες για τις ικανότητες του Philae να φέρει εις πέρας το σύνολο του επιστημονικού του προγράμματος. «Δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πραγματικά τι συνέβη», δήλωσε ο Στέφαν Ούλαμεκ, υπεύθυνος για το Philae, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των δημοσιογράφων στο Κέντρο του Ντάρμσταντ. «Θα μάθουμε περισσότερα αύριο το πρωί». Οι διακυμάνσεις στα σήματα που εξέπεμψε το ρομπότ δείχνουν ότι είτε προσεδαφίσθηκε σε αμμώδη περιοχή, είτε αναπήδησε μαλακά στην επιφάνεια του κομήτη πριν ακουμπήσει μία δεύτερη φορά. «Αρα, ίσως σήμερα προσεδαφισθήκαμε δύο φορές», δήλωσε χθες ο Ούλαμεκ προκαλώντας τα γέλια της ομάδας. «Γνωρίζουμε ότι το ρομπότ άγγιξε την επιφάνεια του κομήτη. Λάβαμε ένα πολύ καθαρό σήμα και λάβαμε επίσης τα στοιχεία του συστήματος προσεδάφισης. Είναι μία πολύ καλή είδηση», είπε. «Η κακή είδηση είναι ότι, όπως φαίνεται, τα άγγιστρά του δεν λειτούργησαν και δεν έχει αγκιστρωθεί στην επιφάνεια», πρόσθεσε. Εάν το ρομπότ δεν είναι καλά στερεωμένο στο έδαφος, «αυτό θα διαταράξει ορισμένα όργανα», δήλωσε χθες στο Γαλλικό Πρακτορείο ο επικεφαλής του σχεδίου Rosetta στο Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Σπουδών (CNES) της Τουλούζης Φιλίπ Γκοντόν εξηγώντας: «Πρέπει να είναι στερεά αγγιστρωμένο στην επιφάνεια για να χρησιμοποιήσει το γεωτρύπανο που θα επιτρέψει τη συλλογή δειγμάτων του εδάφους». Η αποστολή του Philae είναι να πάρει δείγματα η ανάλυση των οποίων θα δώσει πληροφορίες για την προέλευση του ηλιακού συστήματος και για την εμφάνιση του νερού και της ζωής της Γη. Οι δυσκολίες αυτές δεν στάθηκαν ικανές να διαλύσουν την ευφορία που δημιούργησε αυτή η διεθνής πρώτη στα χρονικά της εξερεύνησης του Διαστήματος. «Είμαστε οι πρώτοι που καταφέραμε κάτι τέτοιο και θα μείνει για πάντα. Είναι μία μεγάλη επιτυχία. Ηταν μία μεγάλη ημέρα», δήλωσε ο Ζαν-Ζακ Ντορντέν, γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας. «Εχουμε επαφή με το Philae, γεγονός που αντικειμενικά είναι πολύ σημαντικό και η μπαταρία λειτουργεί. Οταν υπάρχει επαφή και ενέργεια, μπορούμε να συγκεντρώσουμε στοιχεία». Η NASA χαιρέτισε τη θεαματική επιτυχία «στην εξερεύνηση του ηλιακού μας συστήματος», «βήμα-κλειδί για τη διεθνή συνεργασία», σε μία αναφορά στα τρία αμερικανικά όργανα που μεταφέρει η Rosetta. Χρειάστηκαν επτά ώρες ελεύθερης πτώσης από την αποκόλλησή του από τη Rosetta μέχρι την προσεδάφιση του Philae στην επιφάνεια του πυρήνα του κομήτη. Κατά τη διάρκεια της πτώσης αυτής το μικρό ρομπότ τράβηξε φωτογραφίες του πιστού του συνεργάτη, της Rosetta. Οποια και αν είναι η κατάσταση του Philae στην επιφάνει του κομήτη, η Rosetta, που έχει ήδη διατρέξει απόσταση 6,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων στο Διάστημα, θα συνεχίσει να ακολουθεί τον Τσούρι τουλάχιστον μέχρι τις 13 Αυγούστου, όταν ο κομήτης θα βρεθεί στην κοντινότερη απόσταση από τον Ηλιο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64092806 Η μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου για τη Rosetta. 1. Rosetta’s waltz 2. Philae’s journey 3. Arrival

Ακραίες θύελλες σαρώνουν τον Ουρανό. Ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ίμκε ντε Πάτερ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Μπέρκλεϊ παρακολουθεί τη δραστηριότητα στον Ουρανό τόσο στο οπτικό, όσο και στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τον πλανήτη σκεπάζουν τεράστια συστήματα νεφών και προκαλούν εξίσου τεράστιες θύελλες. «Ο καιρός στον Ουρανό είναι απίστευτα δραστήριος», δήλωσε ο Ίμκε ντε Πάτερ. Μέχρι στιγμής έχουν παρατηρηθεί, μέσω του τηλεσκοπίου Keck της Χαβάης, οκτώ μεγάλες καταιγίδες στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, η μία από τις οποίες ήταν η ισχυρότερη που έχει εντοπιστεί ποτέ. Ακολούθησαν νέες παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο παρατήρησε πληθώρα νεφών σε διάφορα υψόμετρα, καθώς και πολλαπλές θύελλες που εκτείνονται σε μία απόσταση άνω των 9.000 χιλιομέτρων. Τα φωτεινά νέφη πιθανότατα δημιουργούνται από αέρια όπως το μεθάνιο, που υψώνονται στην ατμόσφαιρα και συμπυκνώνονται σε πάγους από μεθάνιο με μεγάλη ανακλαστικότητα. Οι ανακοινώσεις έγιναν σε συνέδριο της Αστρονομικής Αμερικανικής Εταιρείας που διαξάγεται στην Τουκσόν της Αριζόνα. Ο Ουρανός είναι ένας παγωμένος γίγαντας με διάμετρο περίπου τετραπλάσια του πλανήτη μας και απέχει από τον Ήλιο 30 φορές περισσότερο από ό,τι η Γη. Έχει μια ατμόσφαιρα από υδρογόνο και ήλιο και λιγοστό μεθάνιο, που της προσδίδει τη γαλαζωπή απόχρωσή της. Επειδή ο πλανήτης, αντίθετα με τη Γη, δεν έχει εσωτερική γεωλογική δραστηριότητα και κάποια εσωτερική πηγή θερμότητας, η ατμοσφαιρική δραστηριότητά του, όπως πίστευαν ως τώρα οι αστρονόμοι, επηρεάζεται αποκλειστικά από την ηλιακή ακτινοβολία, η οποία όμως αυτή την εποχή είναι ιδιαίτερα εξασθενημένη στο βόρειό ημισφαίριό του. Αυτό ακριβώς ξενίζει τους επιστήμονες, οι οποίοι αδυνατούν να εξηγήσουν την αιτία της πρόσφατης θυελλώδους δραστηριότητας στην ατμόσφαιρα του Ουρανού. Εξάλλου, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, με επικεφαλής τον Έριχ Καρκόσκα, ανακοίνωσαν στο ίδιο αστρονομικό συνέδριο πως ανακάλυψαν ανομοιότητες στην ατμοσφαιρική κυκλοφορία ανάμεσα στο βόρειο και στο νότιο ημισφαίριο του Ουρανού, κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί σε κανέναν άλλο αέριο γίγαντα πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Αναλύοντας δεδομένα που είχε στείλει το σκάφος «Voyager 2» της NASA, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μερικές περιοχές της ατμόσφαιρας στο νότιο ημισφαίριο περιστρέφονται έως 15% ταχύτερα από ό,τι στο βόρειο. Επίσης διαπιστώθηκε ότι ο νότιος πόλος του Ουρανού διαθέτει μια κηλίδα που περιστρέφεται πέντε ώρες πιο γρήγορα σε σχέση με το μυστηριώδες εσωτερικό του πλανήτη. Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάποια εξήγηση γι’ αυτές τις παρατηρήσεις. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=650215

Εξιχνιάστηκε η ταυτότητα μυστηριώδους αντικειμένου στον Γαλαξία μας. Εδώ και χρόνια, οι αστρονόμοι προβληματίζονταν για την παρουσία ενός παράξενου αντικείμενου στο κέντρο του Γαλαξία μας, το οποίο ορισμένοι ειδικοί υπέθεταν πως ήταν ένα νέφος αέριου υδρογόνου που κατευθυνόταν προς την τεράστια μαύρη τρύπα που βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Τώρα όμως, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) διατείνονται πως έλυσαν τον «γρίφο», εξιχνιάζοντας την ταυτότητα του αντικειμένου, το οποίο έχει ονομασθεί G2. Η ομάδα, η οποία έχει επικεφαλής την Αντρέα Γκετζ, καθηγήτρια φυσικής και αστρονομίας στο UCLA, συμπέραναν πως σχεδόν σίγουρα το G2 είναι ένα διπλό αστρικό σύστημα που περιστρεφόταν γύρω από τη μαύρη τρύπα, με τους αστέρες του να συγχωνεύονται σε ένα εξαιρετικά μεγάλο άστρο λόγω του πανίσχυρου βαρυτικού πεδίου της μελανής οπής. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, αν το G2 ήταν ένα νέφος υδρογόνου, τότε το πεδίο θα είχα σαν συνέπεια να διαλυθεί. «Αντίθετα, το G2 επέζησε και συνέχισε την τροχιά του, παραμένοντας σχεδόν ανεπηρέαστο από τη μαύρη τρύπα», ανέφερε η Γκετζ στο σάιτ του πανεπιστημίου. Οι μαύρες τρύπες, οι οποίες σχηματίζονται από την κατάρρευση γιγάντιων άστρων, έχουν τόσο μεγάλη πυκνότητα που τίποτε δεν μπορεί να διαφύγει από τη βαρυτική τους έλξη – ούτε καν το φως. Αν και δεν μπορούν να παρατηρηθούν άμεσα, οι ιδιότητές τους αποκαλύπτονται από την επίδραση που ασκούν σε γειτονικούς αστέρες. Η Γκετζ, η οποία έχει μελετήσει χιλιάδες αστέρες στη «γειτονιά» τεράστιων μελανών οπών, λέει πως το G2 φαίνεται πως είναι απλώς ένα από τα «νεογέννητα» άστρα, που δημιουργήθηκαν επειδή η βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας έγινε η αιτία να συγχωνευθούν διπλά αστρικά συστήματα. Στην περίπτωση μιας τέτοιας συγχώνευσης, τότε ο καινούριος αστέρας διαστέλλεται για περισσότερο από 1 δισ. χρόνια, πριν σταθεροποιηθεί. «Οι αστέρες στο κέντρο του γαλαξία μας είναι μεγάλοι και συχνά ανήκουν σε διπλά αστρικά συστήματα. Επομένως, είναι πιθανό πολλοί από αυτούς, για τους οποίους δεν κατανοούμε πλήρως τη συμπεριφορά τους, να προέρχονται από αυτό τον μηχανισμό και πλέον να είναι σταθεροί», συμπληρώνει η καθηγήτρια. Σύμφωνα με την ομάδα, το G2 βρίσκεται ακόμη σε στάδιο διαστολής. Το συγκεκριμένο αντικείμενο έχει μπει στο στόχαστρο αρκετών αστρονόμων τα πρόσφατα χρόνια, ιδιαίτερα καθώς προσέγγιζε τη μαύρη τρύπα. «Στην καριέρα μου, λίγα φαινόμενα έχουν μελετηθεί σε τέτοιο βαθμό», λέει χαρακτηριστικά η Γκετζ. Όπως συμπληρώνει, σε αυτή τη φάση το G2 επιμηκύνεται, κάτι που συμβαίνει συχνά όταν μεγάλα αντικείμενα περνούν κοντά από μαύρες τρύπες. Παράλληλα, τα αέρια στην επιφάνειά του θερμαίνονται από τους γειτονικούς αστέρες, δημιουργώντας έτσι ένα θεόρατο νέφος σκόνης και αερίων που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του. Η ομάδα υποστηρίζει πως δεν θα μπορούσε να φτάσει στα συμπεράσματά της αν δεν είχει χρησιμοποιήσει τα δίδυμα επίγεια τηλεσκόπια Keck στη Χαβάη και την τεχνολογία στην οποία αυτά βασίζονται, που τους επιτρέπει να «βλέπουν» καλύτερα την περιοχή γύρω από τη μαύρη τρύπα, εξαλείφοντας σε πραγματικό χρόνο την παραμόρφωση που προκαλεί η γήινη ατμόσφαιρα. «Χάρις στα τηλεσκόπια, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε για πρώτη φορά τόσο καλά αρκετά φυσικά φαινόμενα που σχετίζονται με τις μαύρες τρύπες», κατέληξε η Γκετζ. http://www.naftemporiki.gr/story/878769/eksixniastike-i-tautotita-mustiriodous-antikeimenou-ston-galaksia-mas

Η Google νοικιάζει αεροπορική βάση της NASA. Με στόχο την επέκτασή της στην εξερεύνηση του Διαστήματος και τη ρομποτική, η Google θα καταβάλει στη NASA 1,6 δισ. δολάρια για τη μίσθωση μιας ιστορικής αεροπορικής βάσης κοντά στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στη Σίλικον Βάλεϊ. Η διαχείριση του Ομοσπονδιακού Αεροδρομίου «Μόφετ», μιας έκτασης τεσσάρων εκατομμυρίων στρεμμάτων στη χερσόνησο του Σαν Φρανσίσκο, περνά για 60 χρόνια στην Planetary Ventures, μια μυστηριώδη εταιρεία που ανήκει στη Google. Λίγα είναι γνωστά για τις δραστηριότητές της, αν και σύμφωνα με ορισμένα ρεπορτάζ η εταιρεία δραστηριοποιείται στην αγορά ακινήτων. Η Google δεν αποκάλυψε πώς σκοπεύει να αξιοποιήσει την εγκατάσταση, σύμφωνα όμως με τη NASA ο χώρος θα χρησιμοποιηθεί για «έρευνα, ανάπτυξη, συναρμολόγηση και δοκιμές στους τομείς της εξερεύνησης του Διαστήματος, την αεροπλοΐα, τη ρομποτική και άλλες αναδυόμενες τεχνολογίες. Οι δύο ιδρυτές της Google, ο Λάρι Πέιτζ και ο Σεργκέι Μπριν, είναι γνωστό ότι ενδιαφέρονται για θέματα αεροπλοΐας και Διαστήματος, και πρόσφατα είχαν εξαγοράσει εταιρείες ρομποτικής και δορυφορικής τεχνολογίας. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η Planetary Ventures θα αναλάβει να αποκαταστήσει το «Υπόστεγο Ένα» του αεροδρομίου, μια γιγάντια κατασκευή που χρονολογείται στο 1933 και έχει κριθεί ιστορική και διατηρητέα. Συνολικά 200 εκατομμύρια δολάρια θα διατεθούν για την αποκατάσταση του Υποστέγου Ένα και δύο ακόμα παρόμοιων κατασκευών. Το Ομοσπονδιακό Αεροδρόμιο «Μόφετ» είχε χρησιμοποιηθεί από το αμερικανικό πολεμικό Ναυτικό πριν περάσει στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA. Χρησιμοποιείται ήδη για προσγειώσεις ιδιωτικών αεροπλάνων που μεταφέρουν υψηλόβαθμα στελέχη της Google. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231362869 Δίκτυο δορυφόρων για παροχή Ίντερνετ σχεδιάζει ο Έλον Μασκ. Η δημιουργία ενός δικτύου μικρών, οικονομικών δορυφόρων που θα παρέχουν σύνδεση στο Ίντερνετ ανά την υφήλιο, βρίσκεται στα σχέδια του, διάσημου για την Tesla Motors και την SpaceX, δισεκατομμυριούχου Έλον Μασκ, σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal. Όπως αναφέρει η WSJ, η οποία επικαλείται πηγές καλά πληροφορημένες για το θέμα, ο Μασκ συνεργάζεται με τον Γκρεγκ Γουάιλερ, βετεράνο της δορυφορικής βιομηχανίας και πρώην στέλεχος της Google, που έχει ιδρύσει την WorldVu Satellites Ltd. Σε συνομιλίες με στελέχη της βιομηχανίας, οι Μασκ Και Γουάιλερ φέρονται να έχουν συζητήσει την εκτόξευση περίπου 700 δορυφόρων, του καθενός κάτω των 110 κιλών- δηλαδή περίπου του μισού μεγέθους σε σχέση με τους πιο μικρούς δορυφόρους τηλεπικοινωνιών που χρησιμοποιούνται σήμερα για εμπορικούς σκοπούς. Ο «αστερισμός» των δορυφόρων αυτών θα ήταν 10 φορές μεγαλύτερος από το μεγαλύτερο «σμήνος» που υπάρχει αυτή τη στιγμή, το οποίο διαχειρίζεται η Irirdium Communications. Το εγχείρημα θεωρείται πως θα έβρισκε μπροστά του οικονομικά, τεχνικά και διαδικαστικά εμπόδια, ενώ εκτιμάται πως το σχετικό project θα απαιτούσε για την ανάπτυξή του περίπου ένα δισ. δολάρια. Τα άτομα που μίλησαν στη WSJ επεσήμαναν ότι το εγχείρημα βρίσκεται ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, και ότι η συμμετοχή του Μασκ δεν είναι απόλυτα σίγουρη. Ωστόσο, ανέφεραν ότι οι Μασκ και Γουάιλερ εξετάζουν το ενδεχόμενο κατασκευής εργοστασίου για τους δορυφόρους, καθώς έχουν λάβει χώρα συζητήσεις με τοπικούς αξιωματούχους της Φλόριντα και του Κολοράντο. Η WorldVu φέρεται να αναζητά έναν συνεργάτη στη δορυφορική βιομηχανία για την παροχή εξειδίκευσης/ τεχνογνωσίας, ενώ την εκτόξευση των δορυφόρων πιθανότατα θα αναλάβει η SpaceX, επεσήμαναν οι πηγές, αν και δεν έχει υπάρξει σχετική συμφωνία ακόμα. http://www.naftemporiki.gr/story/878065/wsJ-diktuo-doruforon-gia-paroxi-internet-sxediazei-o-elon-mask

3D εκτυπωμένη σεληνιακή βάση από την ESA. H ESA συνεχίζει να πρωτοπορεί με τα σχέδιά της για το μέλλον να αφορούν σε χρήση της τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης για την δημιουργία μία βάσης στη Σελήνη. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, η οποία βρίσκεται αρκετά στην επικαιρότητα τελευταία, λόγω της αποστολής της Rosetta για την εξερεύνηση των κομητών, έχει έρθει σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Foster & Partners στο Λονδίνο, με τη βοήθεια του οποίου έχει δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον βίντεο για το πώς οραματίζονται τη δημιουργία μίας βάσης στη Σελήνη, με χρήση 3D εκτύπωσης για το στήσιμό της. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/11/3D-printing_a_lunar_base Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη Σελήνη με τη σχεδόν ανύπαρκτη ατμόσφαιρα, οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα σκληρές και οι κάθε είδους υποδομές θα πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ακραίες καταστάσεις. Για το λόγο αυτό, η ESA χρησιμοποίησε βασάλτη από ηφαίστεια της Ιταλίας, που έχει 99,8% ομοιότητα με τα σεληνιακά πετρώματα για να εκτυπώσει τρισδιάστατα ένα κτίριο βάρους 1,5 τόνου. Το πορώδες υλικό έγινε αντικείμενο επεξεργασίας και οδήγησε στην τμηματική εκτύπωση στρωμάτων προκειμένου να μπορέσει κανείς να δημιουργήσει μία συγκεκριμένη δομή. Σε πρώτη φάση το όλο… πείραμα στέφθηκε με επιτυχία και εκτιμάται ότι θα γίνουν περισσότερες προσπάθειες εμπλουτισμού της τεχνικής αυτής με σκοπό να είναι εφικτή η διαμονή για μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω στην Σελήνη. http://www.pestaola.gr/3d-ektypwmenh-selhniakh-bash-apo-thn-esa/

Ακολούθησε τη σκόνη για να βρεις πλανήτες. Μετά το ραδιοτηλεσκόπιο ALMA που είδε την δημιουργία σχηματισμού πλανητών σειρά παίρνουν τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer της NASA και Herschel της ESA. Αστρονόμοι, αναλύοντας δεδομένα των δυο αυτών τηλεσκοπίων, εντόπισαν δυο διακριτές ζώνες σκόνης και αερίων, γύρω από τα άστρα HD 95086 και HR 8799, που βρίσκονται σε απόσταση 295 και 129 ετών φωτός από τη Γη, στους αστερισμούς της Τρόπιδος και του Πήγασου, αντίστοιχα. Οι δομές που εμφανίζονται γύρω από τα άστρα αυτά προσομοιάζουν πάρα πολύ με τα πρώτα στάδια σχηματισμού του δικού μας πλανητικού συστήματος.Γύρω από τον αστέρα HR 8799, που έχει μεγαλύτερη ηλικία από τον HD 95086, έχουν εντοπιστεί, ανάμεσα στις δύο ζώνες σκόνης, να περιφέρονται τέσσερις πλανήτες. Έτσι, η σύγκριση των δυο συστημάτων HD 95086 και HR 8799 θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τα στάδια της εξέλιξης του δικού μας πλανητικού συστήματος. http://physicsgg.me/2014/11/11/%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae/