Δροσος Γεωργιος

Πολιτισμοί εξω απο τα ορια των Γαλαξιων. «Μπορεί να υπάρχουν όντα που ζουν εκεί, στη μέση του ψυχρού σκοτεινού διαστήματος και που δεν έχουν Γαλαξία σαν τον δικό μας», λέει ο Harvey Moseley, ένας αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει αμυδρές κοσμικές λάμψεις, αθέατες μέχρι σήμερα, που μπορεί να προέρχονται από αστέρια που υπάρχουν ανάμεσα στους γαλαξίες. Η ανακάλυψη δείχνει, ότι περισσότερα από τα μισά όλων των άστρων στο Σύμπαν να παραμονεύουν έξω από τα γαλαξιακά όρια. Η εργασία που δημοσιεύθηκε στο NATURE , δείχνει πόσο λίγο ξέρουν οι αστρονόμοι για το διαγαλαξιακό διάστημα, και πώς αυτό συμβάλλει στην δημιουργία κοσμικής ενέργειας στο Σύμπαν, λέει η Juna Kollmeier, αστρονόμος στο Παρατηρητήριο Carnegie στην Πασαντένα. Τον Ιούνιο η Kollmeier και οι συνάδελφοί της ανέφεραν ένα πρόβλημα. «Λείπει φως». Δεν υπάρχουν αρκετά αστέρια και γαλαξίες για να εξηγήσει άλλες παρατηρήσεις στο διαγαλαξιακό χώρο. Αυτή την διαπίστωση την χαρακτηρίζει «προκλητική», αλλά δεν έχει πεισθεί από τα μοντέλα που η νέα μελέτη χρησιμοποίησε για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το φως προέρχεται από εξωγαλαξιακά αστέρια. Τα αστέρια πιθανώς να εκτοξεύτηκαν βιαίως έξω στο διαγαλαξιακό κενό, όταν γαλαξίες συγκρούστηκαν κάποτε (ίχνος των αστεριών από συγκρουόμενων γαλαξιών φαίνεται σε εικόνα του Hubble παραπάνω). Μια ομάδα με επικεφαλής τον αστροφυσικό Μιχαήλ Zemcov, του Οργανισμού Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) στην Πασαντένα,που δημοσίευσε την ανακάλυψη στο τεύχος 7 του Νοεμβρίου στο Science1. Τα ευρήματα προέρχονται από το διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων (CIBER), το οποίο πέταξε για λίγο στο διάστημα το 2010 και το 2012. Το CIBER εκτοξεύθηκε πάνω από την ατμόσφαιρα, «κοιτάζοντας» σε πέντε διαφορετικές περιοχές του διαστήματος για περίπου ένα λεπτό και συγκεντρώνοντας όσο περισσότερα μικροσκοπικά κοσμικά σωματίδια μπορούσε. Οι πτήσεις πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του έτους, έτσι ώστε οι αστρονόμοι να μπορούσαν να εξάγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα από το ζωδιακό φως και της λάμψης του ηλιακού φωτός, που σκεπάζονται από την διαπλανητική σκόνη. Το CIBER σχεδιάστηκε για να αναλύσει τις διακυμάνσεις στο υπέρυθρο φως και να ανακαλύψει σημάδια από τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν. Το φως αυτών των γαλαξιών έχει μια ερυθρά όψη στα υπέρυθρα μήκη κύματος λόγω της διαστολής του Σύμπαντος. Αλλά όταν ο Zemcov και οι συνεργάτες του άρχισαν να αναλύουν τα δεδομένα του CIBER, συνειδητοποίησαν ότι το φως που συνέλαβε δεν ήταν αρκετά ερυθρό για να έχει προέλθει από αρχαίους γαλαξίες. Το φως πρέπει να έρχεται από κάτι πιο κοντά και πιο νέο, όπως τους κοινούς αστέρες. Οι επιστήμονες, σύμφωνα με τα δεδομένα του CIBER, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πολύ περισσότερο φως στο Σύμπαν από ό, τι θα μπορούσε να εξαχθεί από τους γνωστούς γαλαξίες. Αυτό σημαίνει ότι το φως, είναι πιθανόν, να προέρχεται από τα αστέρια μεταξύ των γαλαξιών, λέει το μέλος της ομάδας Jamie Bock, αστροφυσικός στο Caltech. «Αυτά τα αστέρια παράγουν περισσότερο φως απ” ότι οι ίδιοι οι γαλαξίες», λέει. «Αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό». Αστέρες βεβαίως υπάρχουν κανονικά μέσα στους γαλαξίες, αλλά μπορεί να εκτοξεύονται έξω από βαρυτικές δυνάμεις, όταν συγκρούονται οι γαλαξίες. Ο Bock υποψιάζεται ότι πολλά από αυτά τα αστέρια «αποστάτες» θα μπορούσαν να προέρχονται από σχετικά ελαφρείς βαρυτικά γαλαξίες, που θα μπορούν να χάσουν άστρα τους πιο εύκολα από ό, τι πιο ογκώδεις γαλαξίες. «Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε υπάρχει ένας ολόκληρος πληθυσμός αστεριών που είναι ήδη εκεί έξω, αλλά επειδή είναι αμυδρά μπορούμε πραγματικά να τους δούμε μόνο στο σύνολο τους», λέει ο Moseley. Ο Bock και οι συνεργάτες του έχουν εργαστεί ήδη για ένα νέο πείραμα παρακολούθησης, το CIBER2, το οποίο θα εξετάσει περισσότερο τώρα τα ορατά πεδίο κύματος παρά το υπέρυθρο. Ελπίζουν ότι θα ανακαλύψουν νέες πληροφορίες σχετικά με το «φως» και ακριβώς τι είδους αστέρια θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε αυτό. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%AD%CE%BE%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-nasa

Νέα διαδρομή για Άρη θα μείωνε το κόστος των αποστολών. Δύο βασικά προβλήματα των αποστολών στον Άρη είναι ότι το παράθυρο της εκτόξευσης ανοίγει μόνο κάθε 26 μήνες και το σκάφος πρέπει να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες καυσίμων για να επιβραδύνει όταν φτάσει στον προορισμό. Ένα νέο δρομολόγιο που εξετάζει η NASA θα ξεπερνούσε και τα δύο εμπόδια, αν και η διάρκεια του ταξιδιού θα ήταν μεγαλύτερη. Ο παραδοσιακός τρόπος για να φτάσει κανείς στον Άρη είναι να υπολογίσει πού θα βρίσκεται ο πλανήτης μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και μετά να εκτοξεύσει ένα σκάφος έτσι ώστε να βρεθεί εκεί την ίδια στιγμή. Όλες οι αποστολές στον Άρη που έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα ακολουθούν αυτή τη διαδικασία, επισήμως γνωστή ως μεταφορά Χόμαν (Hohmann). Το πρόβλημα είναι ότι το σκάφος φτάνει στον στόχο με μεγάλη ταχύτητα και πρέπει να χρησιμοποιήσει πυραυλοκινητήρες για να επιβραδύνει αρκετά. Οι κινητήρες αυτοί, όμως, απαιτούν πολλά καύσιμα. Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ότι οι αποστολές μπορούν να εκτοξεύονται μόνο κάθε 26 περίπου μήνες, όταν η Γη και ο Άρης βρίσκονται στην ελάχιστη μεταξύ τους απόσταση. Το εναλλακτικό δρομολόγιο που προτείνουν δύο ερευνητές ονομάζεται «βαλλιστική σύλληψη» και βασίζεται σε μια μάλλον απλή ιδέα: αντί να στείλει κανείς το σκάφος κατευθείαν στον Άρη, το στέλνει σε μια συγκεκριμένη θέση μπροστά από τον πλανήτη και περίπου στην ίδια τροχιά, και μετά περιμένει τον πλανήτη να προφτάσει το σκάφος και να το αιχμαλωτίσει στο βαρυτικό πεδίο του. Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Αναπτύχθηκε πριν από περίπου 25 χρόνια από τον Έντουαρντ Μπελμπρούνο, τότε ερευνητή του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, ως ένας εύκολος τρόπος για την εκτόξευση αποστολών στη Σελήνη. Εφαρμόστηκε στην ιαπωνική αποστολή Hiten το 1991 και από το Grail της NASA το 2011, επισημαίνει το περιοδικό Scientific American. Ο Μπελμπρούνο, σήμερα ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και σύμβουλος της Boeing, βασικού εργολάβου της NASA για την ανάπτυξη του πυραύλου SLS που κάποτε θα μεταφέρει τους Αμερικανούς στον Κόκκινο Πλανήτη, πίστευε τότε ότι η βαλλιστική σύλληψη θα ήταν πρακτικά αδύνατη στην περίπτωση του Άρη, λόγω της μεγάλης ταχύτητάς του. Τώρα, ο Μπελμπρούνο αλλάζει γνώμη. Η τεχνική της βαλλιστικής σύλληψης είναι εφικτή και θα περιόριζε τις απαιτήσεις σε καύσιμα κατά περίπου 25%, αναφέρει σε μελέτη που συνυπογράφει με τον Φρανσέσκο Τοπούτο του Πολυτεχνικού Πανεπιστημίου του Μιλάνο. Το άρθρο έχει υποβληθεί για δημοσίευση στο Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy και είναι διαθέσιμο στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXiv. http://arxiv.org/abs/1410.8856 To πρόβλημα όμως είναι ότι το ταξίδι, το οποίο διαρκεί σήμερα τουλάχιστον έξι μήνες, θα απαιτούσε αρκετούς μήνες παραπάνω. Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι αυτό θα ήταν σημαντική επιβάρυνση για μια επανδρωμένη αποστολή, καθώς η μακρόχρονη παραμονή στο Διάστημα θα είχε ψυχολογικές και φυσιολογικές επιπτώσεις για το πλήρωμα. Πιστεύουν όμως ότι η βαλλιστική σύλληψη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ρομποτικές αποστολές που θα προηγούνταν και θα προετοίμαζαν το έδαφος για την άφιξη των αστροναυτών. Επιπλέον, επειδή οι αποστολές θα μπορούν να αναχωρούν οποιαδήποτε στιγμή, η νέα διαδρομή θα εξασφάλιζε μια σταθερή παροχή εφοδίων. Ο Μπελμπρούνο συνεργάζεται τώρα με τη NASA για ενδεχόμενη εφαρμογή της ιδέας του. Πρώτα όμως θα πρέπει να υπολογιστεί το δρομολόγιο με μεγαλύτερη ακρίβεια, λαμβάνοντας για παράδειγμα υπόψη τη βαρυτική επίδραση του Δία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231373946

Γιατί το 2015 ανακηρύχθηκε ως Έτος Φωτός. Είναι γνωστό ότι το 2015 επιλέχθηκε ως Διεθνές Έτος Φωτός (αλλά και των τεχνολογιών που βασίζονται στο φως). http://www.light2015.org/Home.html Γιατί όμως το έτος 2015 θεωρείται ορόσημο σχετικά με το φως; Σύμφωνα με την European Physical Society εξετάζοντας κανείς τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του παρελθόντος σχετικά με το φως, παρατηρεί ότι πραγματοποιήθηκαν 50, 100, 150 και 200 χρόνια πριν το 2015. Έτσι, το 1815 ο Fresnel δημοσίευσε την πρώτη εργασία του, που υποστήριζε την κυματική συμπεριφορά του φωτός. Το 1865 ο Maxwell διατυπώνει την ηλεκτρο-μαγνητική θεωρία του φωτός (την πρώτη φυσική θεωρία που ενοποίησε δυο είδη δυνάμεων – ηλεκτρική και μαγνητική). Το 1915 δημοσιεύεται η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein, όπου το φως κατέχει κεντρικό ρόλο. Το 1965 οι Penzias και Wilson ανακαλύπτουν την μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, την ηλεκτρομαγνητική ηχώ των πρώτων στιγμών της δημιουργίας του σύμπαντος. Επιπλέον, το 2015 απέχει 1000 χρόνια από το σημαντικό έργο στην οπτική, του άραβα επιστήμονα Ibn Al-Haytham και 400 χρόνια από την εφεύρεση της πρώτης τεχνολογικής κατασκευής που έκανε χρήση της ηλιακής ενέργειας.Υπενθυμίζεται ότι και το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2014 είχε άμεση σχέση με το φως. http://physicsgg.me/2014/12/28/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%84%ce%bf-2015-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b7%cf%81%cf%8d%cf%87%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%89%cf%82-%ce%ad%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%cf%8c%cf%82/ Wanderers: μια εκπληκτική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Tο «Wanderers» είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας μικρού μήκους από τον Erik Wernquist. Σύμφωνα με τον Wernquist η ταινία μας δείχνει το όραμα της μελλοντικής εξάπλωσης του ανθρώπινου είδους στο ηλιακό μας σύστημα. Στο φιλμ παρουσιάζονται διάφορες επιστημονικές ιδέες και απόψεις για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει το μέλλον μας στο διάστημα, αν αυτές γίνουν κάποτε πραγματικότητα. Όλες οι τοποθεσίες που βλέπουμε είναι ψηφιακές αναπαραστάσεις πραγματικών τοποθεσιών μέσα στο ηλιακό μας σύστημα. Ταυτόχρονα ακούμε τον Carl Sagan να διαβάζει απόσπασμα από το βιβλίο του «Η χλωμή μπλε κουκκίδα: Ένα όραμα για το ανθρώπινο μέλλον στο Διάστημα». http://physicsgg.me/2014/12/29/wanderers-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Ενας «γυμνός» γαλαξίας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble προσέθεσε άλλη μια επιτυχία στην τεράστια λίστα των ανακαλύψεων που έχει κάνει στο Σύμπαν από τη στιγμή που τέθηκε σε λειτουργία το 1990. Το Hubble εντόπισε ένα μυστηριώδη γαλαξία σε απόσταση 60 εκ. ετών φωτός από τη Γη. Ο γαλαξίας που έλαβε την κωδική ονομασία IC 335 δεν διαθέτει σπείρες και σύμφωνα με τους ειδικούς η μελέτη του μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία όχι μόνο για τη δημιουργία γαλαξιών αλλά και για τον σχηματισμό του Σύμπαντος. Οι πρώτες παρατηρήσεις στον γαλαξία δείχνουν ότι ανήκει σε σπάνιο τύπο γαλαξιών, τους SO, που είναι ευρύτερα γνωστοί με τον όρο φακοειδείς γαλαξίες. Ενας φακοειδής γαλαξίας είναι η ενδιάμεση μορφή εμφάνισης μεταξύ ελλειπτικού και σπειροειδή γαλαξία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=663008

Ευχές στη Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό! Οι αστροναύτες Barry Wilmore και Terry Virts, στέλνουν τις δικές τους ευχές στη Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό! Ο ΔΔΣ κατοικείται συνεχώς από τότε που το πρώτο πλήρωμα μπήκε στον σταθμό στις 2 Νοεμβρίου 2000, παρέχοντας έτσι συνεχή ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα. Αυτή τη στιγμή είναι επανδρωμένο με 6 αστροναύτες, οι οποίοι συμμετέχουν στην Αποστολή Νο 42. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) είναι ένας ερευνητικός διαστημικός σταθμός σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η συναρμολόγησή του ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1998 ενώ το πρώτο του πλήρωμα εγκαταστάθηκε τον Νοεμβρίο του 2000. Ο ISS εξακολουθεί και σήμερα να βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης. Είναι ορατός από τη Γη δια γυμνού οφθαλμού, με την απόστασή του από την επιφάνειά της να κυμαίνεται μεταξύ 319,6 και 346,9 χιλιομέτρων (198,6 έως 215,6 μίλια).Ταξιδεύει με μέση ταχύτητα ως προς την επιφάνεια της Γης 27.744 χιλιόμετρα ανά ώρα, συμπληρώνοντας 15,7 περιστροφές την ημέρα. Ο ISS είναι αναμφισβήτητα η πιο δαπανηρή ανθρώπινη κατασκευή που κατασκευάστηκε ποτέ, με κόστος περί τα 120 δισεκατομύρια ευρώ, ενώ η ύπαρξη και η λειτουργία του είναι αποτέλεσμα μιας από τις πιο σημαντικές διεθνείς συνεργασίες στη σύγχρονη ιστορία. Ο ISS χρησιμοποιείται ως ερευνητικό εργαστήριο μικροβαρύτητας και βιολογίας σε περιβάλλον έλλειψης βαρύτητας. Τα μέλη των πληρωμάτων του ΔΔΣ εκτελούν πειράματα στον τομέα της βιολογίας, της ανθρώπινης βιολογίας, της φυσικής, της αστρονομίας, της μετεωρολογίας κ.α. Ο σταθμός είναι επίσης κατάλληλος για τον έλεγχο διαστημικών συστημάτων και εξοπλισμού που απαιτείται για μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-iss-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF NASA και τα σημαντικότερα επιτεύγματα του 2014. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CF%84%CE%BF-2014-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF Η θεση μας στο Συμπαν!!! Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/209-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Θα μπορούσε ο νάνος-πλανήτης Δήμητρα να φιλοξενεί ζωή; Τον επόμενο Μάρτιο, το διαστημόπλοιο Dawn της ΝΑΣΑ θα γίνει το πρώτο ρομποτικό σκάφος που «επισκέφθηκε» ποτέ τη Δήμητρα, ξεκινώντας αμέσως μετά μετρήσεις που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να απαντήσουν στο κατά πόσο οι συνθήκες που επικρατούν στον νάνο-πλανήτη είναι ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής. Το Dawn έχει βάλει «πλώρη» για τη Δήμητρα από τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν ολοκλήρωσε τη μελέτη του αστεροειδή Εστία. Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο ουράνιο σώμα στη κύρια ζώνη αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες, η θερμοκρασία της αλλά και η ύπαρξη νερού την καθιστά ιδανικό υποψήφιο για την αναζήτηση εξωγήινων μικροοργανισμών. «Δεν νομίζω πως η Δήμητρα είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα από τη σκοπιά της αστροβιολογίας, συγκριτικά με άλλους πιθανά κατοικήσιμους κόσμους», ανέφερε πριν από λίγες ημέρες στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής ο Γιάν-Γιάνγκ Λι, από το αμερικανικό Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης στην πόλη Τούσον της Αριζόνα. Όπως πρόσθεσε ο Λι, οι βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ζωής είναι νερό σε υγρή μορφή, κάποια πηγή ενέργειας, και η ύπαρξη ορισμένων χημικών «συστατικών – κυρίως άνθρακα, υδρογόνου, αζώτου, οξυγόνου, φώσφοροι και θείου. Όσον αφορά το «υγρό στοιχείο», οι έως τώρα ενδείξεις συνηγορούν στο ότι αφθονεί στη Δήμητρα. Κάτι που προκύπτει τόσο από την ολική πυκνότητά της, όσο και από το γεγονός πως ότι έχουν ανιχνευθεί ένυδρα ορυκτά στην επιφάνειά της. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Λι, το νερό φαίνεται πως αντιστοιχεί στο 40% του όγκου του νάνου-πλανήτη. «Στην πραγματικότητα, η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο “κοίτασμα” νερού στο εσώτερο ηλιακό σύστημα, με εξαίρεση τη Γη. Προς το παρόν, ωστόσο, δεν ξέρουμε αν ένα ποσοστό του βρίσκεται σε υγρή μορφή», πρόσθεσε. Όσον αφορά την πηγή ενέργειας, η Δήμητρα θερμαίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό από τον Ήλιο, από τη στιγμή που απέχει μόλις 2,8 αστρονομικές μονάδες (ΑU) από αυτόν. Σε αντίθεση, η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος, δορυφόροι του Δία και του Κρόνου αντίστοιχα, στους οποίους θεωρείται εξίσου πιθανόν να έχει αναπτυχθεί ζωή, απέχουν 5,2 και 9 αστρονομικές μονάδες. Το ερώτημα είναι αν η Δήμητρα έχει αποθηκευμένη θερμότητα και στο εσωτερικό της, όπως η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος. Ένα ερώτημα που έκανε ακόμη πιο βάσιμο φέτος οι αστρονόμοι οι οποίοι ανακάλυψαν πίδακες ατμού να αναβλύζουν από τον νάνο-πλανήτη. Πάντως, σύμφωνα με τον Λι, εκτός από αποτέλεσμα της εσωτερικής θερμότητας, είναι πιθανό οι πίδακες να οφείλονται στη θέρμανση επιφανειακού πάγου από τον Ήλιο. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως το Dawn θα εξηγήσει το φαινόμενο, φωτίζοντας αρκετά ακόμη άγνωστα στοιχεία για τη Δήμητρα. Το διαστημόπλοιο θα χαρτογραφήσει λεπτομερώς την επιφάνεια του νάνου-πλανήτη, στέλνοντας πίσω στη Γη πολλές πληροφορίες σχετικά τη γεωλογία και τις θερμοκρασιακές συνθήκες μέχρι τον Ιούλιο του 2015, όταν θα ολοκληρωθεί η αποστολή του. http://www.naftemporiki.gr/story/895679/tha-mporouse-o-nanos-planitis-dimitra-na-filoksenei-zoi

Με επιτυχία η εκτόξευση του ρωσικού διαστημικού πυραύλου Angara A-5. Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα η εκτόξευση του προηγμένου διαστημικού πυραύλου νέας γενιάς Angara A-5 από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ, στα βόρεια της Ρωσίας, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για τις διαστημικές αποστολές. Την εκτόξευση παρακολούθησε μέσω βιντεοσύνδεσης από το Κρεμλίνο ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος, φανερά ικανοποιημένος δήλωσε: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συμμετέχοντες: μηχανικούς, σχεδιαστές και στρατιωτικό προσωπικό. Ο σκοπός ολοκληρώθηκε με απόλυτη υπευθυνότητα. Η απόλυτη επιτυχία μάς δείχνει πως η Ρωσία παραμένει ηγετική δύναμη στη διαστημική έρευνα». Ο διαστημικός πύραυλος νέας γενιάς Angara A-5 αποτελεί τον πρώτο «οικολογικό» πύραυλο – φορέα που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε εξ' ολοκλήρου στη Ρωσία. Καταναλώνει κηροζίνη και υγροποιημένο οξυγόνο, ενώ έχει δυνατότητα μεταφοράς έως και 25 τόνων σε χαμηλή τροχιά. Μετά από τις πρώτες επιτυχημένες δοκιμές, η Ρωσία σχεδιάζει την δημιουργία των διαστημικών οχημάτων όλων των τύπων από το έδαφός της ώστε να εξασφαλιστεί η ανεξάρτητη εγγυημένη πρόσβαση στο Διάστημα. Είναι ένα από τα έργα προτεραιότητας της ρωσικής διαστημικής βιομηχανίας. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=_4kJAAxIcKk http://gr.rbth.com/news/2014/12/23/me_epityxia_i_ektokseysi_toy_rosikoy_diastimikoy_pyrayloy_angara_a-5_34451.html

Hellas Planitia Ο κόκκινος πλανήτης έχει πλέον εξερευνηθεί αρκετά και πολλά σημεία του έχουν πάρει ονόματα πόλεων, νησιών, χωρών αλλά και σημαντικών προσωπικοτήτων. Έτσι στα τοπωνύμια του Άρη δεσπόζουσα θέση έχει η Ελλάδα, καθώς δίνει το όνομά της στη μεγαλύτερη κοιλάδα του Άρη και έχει ονομαστεί από τον μεγάλο Ιταλό αστρονόμο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, «Hellas Planitia». H «Hellas Planitia» έχει έκταση 2300 χιλιόμετρα και σχηματίστηκε από την πτώση μεγάλου αστεροειδούς πριν 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Η διαφορά ύψους από τις παρυφές μέχρι τη βάση είναι περίπου 9 χιλιόμετρα ενώ λόγω του μεγέθους της είναι το πλέον ευδιάκριτο σημείο στον πλανήτη Άρη. Τα ιζηματογενή πετρώματα της κοιλάδας έχουν προκαλέσει εντύπωση στους ερευνητές καθώς υποδηλώνουν ότι υπήρχε στην περιοχή μεγάλη θαλάσσια έκταση πριν από 3,5-4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, μία χρονική περίοδο που, για πολλούς επιστήμονες, οι συνθήκες στον Άρη ήταν πολύ πιο ευνοϊκές για την εξέλιξη της ζωής απ’ ότι ήταν στη Γη. Εκτός όμως από την κοιλάδα η Ελλάδα φιγουράρει και στον «Όλυμπο», το υψηλότερο βουνό του Άρη και σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Πρόκειται για ένα ηφαιστειακό βουνό ύψους 27 χιλιομέτρων, δηλαδή τρεις φορές ψηλότερο από το Έβερεστ. Το σύμπλεγμα της καλντέρας του έχει πλάτος 85 και βάθος 3 χιλιόμετρα, ενώ η βάση του βουνού έχει μήκος 550 χιλιόμετρα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Ανακαλύφθηκε νέος «γείτονας» του Γαλαξία μας. Ένα ακόμη μέλος πρόσθεσαν Αμερικανοί και Ρώσοι επιστήμονες στην Τοπική Ομάδα, δηλαδή στην γαλαξιακή ομάδα στην οποία ανήκει ο Γαλαξίας μας όπως και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Ο νέος γαλαξίας-νάνος που εντοπίστηκε, ο οποίος πήρε το όνομα KKs3, είναι απομονωμένος από την υπόλοιπη Τοπική Ομάδα και βρίσκεται σε απόσταση 7 εκατομμυρίων ετών φωτός. Με επικεφαλής της ομάδας τον καθηγητή Ίγκορ Καράτσενστεφ, από το Ειδικό Αστροφυσικό Παρατηρητήριο στη Ρωσία, οι αστρονόμοι περιγράφουν την έρευνά τους σε άρθρο στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Όπως αναφέρουν σε αυτό, η ανακάλυψη του KKs3 έγινε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Με βάση τα δεδομένα από το τηλεσκόπιο, ο γαλαξίας βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του ουράνιου θόλου, προς τη διεύθυνση του αστερισμού της Όφεως. Επίσης, είναι αρκετά μικρός, αφού υπολογίζεται πως οι αστέρες που περιλαμβάνει έχουν μόλις το 1/10 της μάζας του Γαλαξία μας. Ο KKs3 συγκαταλέγεται στην κατηγορία των «νάνων σπειροειδών» (dSph) γαλαξιών, στους οποίους δεν υπάρχουν οι «πρώτες ύλες» (αέρια και σκόνη) για να σχηματισθούν νέα άστρα. Επομένως, περιέχουν μόνον μεγάλους σε «ηλικία», και πιο αμυδρούς, αστέρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αέρια και η σκόνη έχουν απορροφηθεί από κοντινούς και πολύ μεγαλύτερους γαλαξίες, όπως ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Έτσι, οι «νάνοι σπειροειδής» σχηματισμοί κατά κανόνα βρίσκονται κοντά σε πολύ μεγαλύτερες δομές. Όσον αφορά τους πιο απομονωμένους σχηματισμούς, αυτοί πρέπει να είχαν διαφορετική εξελικτική ιστορία, με ένα από τα πιθανότερα σενάρια να είναι πως οι «πρώτες ύλες» τους εξαντλήθηκαν από τη μαζική «γέννηση» νέων άστρων, κάποια στιγμή στο παρελθόν. Συνεπώς, για τους αστρονόμους έχει ιδιαίτερη σημασία η ανακάλυψη «νάνων σπειροειδών» γαλαξιών, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν. Ωστόσο, ακόμη και με το τηλεσκόπιο Hubble, είναι δύσκολο να ανακαλυφθούν τέτοιοι σχηματισμοί πέρα από την Τοπική Ομάδα. Ακόμη χειρότερα, η απουσία νεφών υδρογόνου δυσχεραίνει επιπλέον τον εντοπισμό τους, με συνέπεια οι επιστήμονες να προσπαθούν να τους ανακαλύψουν βρίσκοντας μεμονωμένα άστρα τους. Κάτι που εξηγεί γιατί ο μόνος άλλος απομονωμένος «νάνος σπειροειδής» γαλαξίας που έχει βρεθεί, ο KKR 25, ανήκει κι αυτός στην Τοπική Ομάδα. Η ομάδα θα συνεχίσει να αναζητεί ανάλογους γαλαξίες με τους KKR 25 και KKs3, αφού σε περίπτωση που αποδειχθεί πως μόνο σπάνιοι δεν είναι, αυτό θα έχει καταλυτικές συνέπειες στις επιστημονικές θεωρίες για τη συμπαντική εξέλιξη. Στην πορεία, πάντως, οι αστροναύτες θα βρουν δύο σημαντικούς «συμμάχους», το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb και το επίγειο Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο της Ευρώπης, τα οποία χάρις στη διεισδυτική τους «ματιά» θα διευκολύνουν τις σχετικές έρευνες. http://www.naftemporiki.gr/story/895292/anakalufthike-neos-geitonas-tou-galaksia-mas

Η αλατότητα έχει σημασία. Οι μετρήσεις του αλατιού που πραγματοποιήθηκαν στην επιφάνεια του θαλασσινού νερού γίνονται ολοένα και πιο σημαντικές για μας ώστε να κατανοήσουμε την κυκλοφορία των ωκεανών και στον κύκλο του νερού της Γης. Η αποστολή SMOS της ESA αποδεικνύεται απαραίτητη για αυτή την αναζήτηση. Ο δορυφόρος Υγρασίας του Εδάφους και Αλατότητας των Ωκεανών (Soil Moisture and Ocean Salinity), SMOS, παρακολουθεί τις αλλαγές στην ποσότητα του νερού που συγκρατείται στα επιφανειακά στρώματα του εδάφους και των συγκεντρώσεων άλατος στο άνω στρώμα του θαλασσινού νερού – τα οποία και τα δύο είναι συνέπεια της συνεχούς ανταλλαγής νερού μεταξύ των ωκεανών, της ατμόσφαιρα και της γης. Από το 2009 που εκτοξεύθηκε, ο SMOS έχει δώσει τη μεγαλύτερη συνεχή καταγραφή των μετρήσεων αλατότητας στην επιφάνεια της θάλασσας από το διάστημα. Η αλατότητα των επιφανειακών θαλάσσιων υδάτων ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από την ισορροπία μεταξύ της εξάτμισης και της καθίζησης, ωστόσο το φρέσκο νερό από τα ποτάμια, και το πάγωμα και η τήξη των πάγων αλλάζει επίσης τις συγκεντρώσεις. Μαζί με τη θερμοκρασία, η αλατότητα καθοδηγεί την ωκεάνια κυκλοφορία, η οποία, με τη σειρά τη;, διαδραματίζει βασικό ρόλο στο παγκόσμιο κλίμα. Έχοντας τώρα στη διάθεση μας έναν πλούτο δεδομένων αλατότητας από τον SMOS που συμπληρώνονται με μετρήσεις από τον συνεργατικό δορυφόρο Aquarius των ΗΠΑ-Αργεντινής, ο οποίος χρησιμοποιεί μια διαφορετική τεχνική, οι επιστήμονες συγκεντρώθηκαν πρόσφατα στο Met Office στο Ηνωμένο Βασίλειο για να επανεξετάσουν τα οφέλη που έχει φέρει στην επιστήμη. Μιλώντας στο Ocean Salinity Science and Salinity Remote-Sensing Workshop,η καθ. Dame Julia Slingo, επικεφαλής επιστήμονας του Met Office, δήλωσε: «Πρέπει να κατανοήσουμε το ρόλο της αλατότητας στο κλείσιμο του κύκλου του νερού- αναμφισβήτητα το πιο αδύναμο σημείο στη μοντελοποίηση του παγκόσμιου κλίματος. "Η αλατότητα, και ιδιαίτερα η αλατότητα της επιφάνειας της θάλασσας, αποτελεί πρόκληση, αλλά είναι ένα σημαντικό θέμα για την κυκλοφορία των ωκεανών και την κλιματική μεταβλητότητα για την οποία πρέπει να μάθουμε περισσότερα, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η πρόσφατη διακοπή της θέρμανσης του πλανήτη. Η αποστολή SMOS, γιορτάζει σήμερα πέντε χρόνια σε τροχιά, παρέχει λεπτομερείς μετρήσεις της παγκόσμιας αλατότητας των ωκεανών που χρησιμοποιούνται σήμερα για την αντιμετώπιση ορισμένων από αυτές τις προκλήσεις." Το παραπάνω animation εμφανίζει τις αποκλίσεις στη μέση αλατότητα της επιφάνειας της θάλασσας εντός 10 ημερών χρησιμοποιώντας στοιχεία πενταετίας του SMOS. Ο Nicolas Reul από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ερευνών για την Εκμετάλλευση της Θάλασσας, Ifremer, είπε, "Η χρήση των δεδομένων αλατότητας του SMOS μπορέσαμε να καθορίσουμε και να ελέγξουμε για πρώτη φορά από το διάστημα ένα σύνολο βασικών διαδικασιών των ωκεανών για το κλίμα και τη βιοχημεία. "Αυτό περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τη λεπτομερή δομή της αλατότητας των τροπικών κυμάτων αστάθειας κατά μήκος του ισημερινού και το αλάτι που ανταλλάσσεται μεταξύ των μεγάλων ωκεάνιων μετώπων των ρευμάτων μέσω των ενεργητικών δαχτυλιδιών του ωκεανού. "Περιστατικά μεγάλης κλίμακας ανωμαλιών αλατότητας στην περιοχή του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού που σχετίζονται με το Ελ Νίνιο, το Λα Νίνια και το κλίμα του Ινδικού Ωκεανού αποδείχθηκαν ιχυρά από τα δεδομένα πέντε χρόνων. "Επιπλέον, η διασπορά του γλυκού νερού στον ωκεανό από τους μεγάλους τροπικούς ποταμούς, δηλαδή του Αμαζονίου, του Ορινόκο και του Κονγκό, οι επιπτώσεις τους στην εντατικοποίηση των τροπικών κυκλώνων και τα ωκεάνια αποτυπώματα των έντονων βροχοπτώσεων στις ζώνες σύγκλισης Trade Wind μπορούν τώρα να παρακολουθούνται τακτικά για να κατανοηθεί καλύτερα η μεταβλητότητα του ωκεάνιου μέρος του παγκόσμιου κύκλου του νερού." Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/12/Five_years_of_global_sea-surface_salinity_from_space http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_alathoteta_hechei_semashia

Εντοπίστηκε ένας απόκρημνος βράχος ενός χλμ στον κομήτη 67P. Η απότομη πλευρά ενός βράχου που έχει ύψος ένα χλμ φωτογραφήθηκε από το σκάφος Rosetta στον κομήτη που εξερευνά από το περασμένο καλοκαίρι. Μπορεί η διαστημοσυσκευή Philae να έχει πέσει σε… χειμερία νάρκη αναμένοντας την έλευση φωτός εκεί που βρίσκεται για να φορτιστούν οι μπαταρίες του όμως η Rosetta, το σκάφος που έστειλε το Philae πάνω στον κομήτη 67P, συνεχίζει την εξερεύνηση του κομήτη. Το σκάφος έχει στείλει πολλές εικόνες του κομήτη τις οποίες έχει δημοσιεύσει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Ενας βρετανός ερασιτέχνης αστρονόμος, ο Στιούαρτ Ατκινσον, παρατηρώντας μια από τις εικόνες εντόπισε κάτι που ξέφυγε από τα μάτια των μελών της αποστολής. Είδε ότι η Rosetta είχε φωτογραφίσει ένα εντυπωσιακό, απόκρημνο βράχο στον κομήτη. Οπως διαπιστώθηκε πρόκειται για την απότομη πλευρά ενός βράχου που έχει ύψος ενός χλμ και καταλήγει σε ένα λείο κομμάτι της επιφάνειας του κομήτη. Οπως αναφέρουν οι ειδικοί με δεδομένο ότι στον κομήτη υπάρχει σχεδόν ολική έλλειψη βαρύτητας αν κάποιος άνθρωπος βρεθεί στην άκρη του βράχου μπορεί να πηδήξει χωρίς κανένα φόβο και χωρίς να είναι δεμένος με κάποιο σκοινί! Η έλλειψη βαρύτητας όχι μόνο θα επιτρέψει σε αυτόν που θα κάνει το άλμα να φτάσει στη βάση του βράχου ομαλά και με ασφάλεια αλλά πιθανότατα μόλις πατήσει το πόδι του στην επιφάνεια η έλλειψη βαρύτητας θα λειτουργήσει σαν ελατήριο στέλνοντας τον πίσω στην κορυφή του βράχου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=662266

Εικόνες έξι μηνών από τον ISS σε ένα βίντεο έξι λεπτών. Κατά τη διάρκεια των έξι μηνών της αποστολής "Blue Dot" στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ο γερμανός αστροναύτης Αλεξάντερ Γκερστ άφηνε συχνά τη φωτογραφική του μηχανή σε λειτουργία, ενώ εργαζόταν και έκανε πειράματα. Αργότερα ο ίδιος μοιράστηκε πολλές από εκείνες τις εικόνες, οι οποίες έκαναν διασημότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πίσω στη Γη, ο Γκερστ δημιούργησε ένα timelapse έξι λεπτών που αποτελείται από τις καλύτερες λήψεις του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το βίντεο περιλαμβάνει βίντεο με εικόνες από το σέλας, αστέρια, ωκεανούς, φωτισμένες πόλεις και αστραπές. Η καταγραφή τους έγινε τόσο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όσο και από άλλα διαστημικά σκάφη. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231373046 Σχολή Αστρονομίας στον Βόλο. Στην ίδρυση Σχολής Αστρονομίας εξ αποστάσεως προχωρά από το 2015 η Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου, μετά από αίτημα πολλών μαθητών που βρίσκονται μακριά από τη θεσσαλική πόλη. «Η Σχολή Αστρονομίας εξ αποστάσεως προσφέρει στη νεολαία των θρανίων μια ακόμη πολύτιμη ευκαιρία για να ανοίξει τους ορίζοντές της και να ταξιδέψει στις καταπληκτικές χώρες της επιστήμης, εξερευνώντας το διάστημα και το σύμπαν, γενικότερα. Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία παρόμοια με τον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Αστρονομίας και Διαστημικής, που διεξάγει κάθε χρόνο σε όλα τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας από το 1996» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους μέλη της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος. Ο σκοπός της Σχολής Αστρονομίας εξ αποστάσεως είναι η βαθμιαία εισαγωγή των μαθητών στις ενδιαφέρουσες γνώσεις της Αστρονομίας. Η σχολή απευθύνεται σε μαθητές της Στ' Δημοτικού, του Γυμνασίου και της Α' Λυκείου, καθώς και σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Θα είναι τριετούς φοίτησης και η πρώτη τάξη αρχίζει τον Ιανουάριο και τελειώνει το Μάιο του 2015. Οι άλλες τάξεις θα λειτουργήσουν διαδοχικά τα επόμενα έτη. Στους εγγραφόμενους μαθητές θα σταλεί το βιβλίο «Στοιχεία Αστρονομίας και Διαστημικής» τεύχος 1ο, έκδοση της Εταιρείας, το οποίο αποτελεί βασικό βοήθημα για τα τρία τεστ, τα οποία θα γράψουν οι μαθητές. Τα θέματα των δύο πρώτων τεστ θα διαβιβασθούν στους μαθητές από τα προσωπικά e-mails τους, ενώ το τρίτο τεστ θα κληθούν οι μαθητές να το γράψουν στην έδρα της εταιρείας, στον Βόλο, τον Μάιο. Όλοι οι μαθητές προάγονται στην επόμενη τάξη ή απολύονται, λαμβάνοντας τον αντίστοιχο τίτλο σπουδών, στον οποίο αναγράφεται ο βαθμός επίδοσής τους. Η τελετή απονομής των τίτλων σπουδών και των απολυτηρίων πραγματοποιείται στον Βόλο σε ημερομηνία και ώρα που ορίζει η Εταιρεία. Η παρακολούθηση των μαθημάτων από τους μαθητές της Σχολής Αστρονομίας εξ αποστάσεως θα γίνει σε πειραματικό στάδιο φέτος μέσω διαδικτυακής μετάδοσης και ύστερα από ενεργοποίηση σχετικού κωδικού, ειδικά για τους μαθητές αυτούς. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5192867/sxolh-astronomias-eks-apostasews-anoigei-sto-bolo/

Τσιπ από γερμάνιο ως εναλλακτική στο πυρίτιο. Έναν νέο δρόμο για το μέλλον της βιομηχανίας ηλεκτρονικών υπολογιστών δείχνουν τα πρώτα εξελιγμένα ηλεκτρονικά κυκλώματα τα οποία είναι φτιαγμένα από γερμάνιο, ως εναλλακτική στο πυρίτιο. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του MIT Technology Review, ερευνητές του Purdue University επέδειξαν τα κυκλώματα αυτά στο International Electron Devices Meeting στο Σαν Φρανσίσκο. Αξίζει να σημειωθεί ότι μια στροφή από το πυρίτιο προς το γερμάνιο θα αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο ειρωνεία, καθώς το πρώτο τρανζίστορ, το οποίο δημιουργήθηκε στα Bell Labs το 1947, ήταν φτιαγμένο από μια πλάκα γερμανίου – ωστόσο παραγκωνίστηκε ως υλικό από το πυρίτιο, παρά τις ιδιότητές του, καθώς το δεύτερο ήταν ευκολότερο στη χρήση. http://physicsgg.me/2014/11/21/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B6%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81/ Ωστόσο, τα δεδομένα αλλάζουν, και καθώς οι κατασκευαστές αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά στη συνεχιζόμενη συρρίκνωση του πυριτίου, το γερμάνιο πιθανώς να βρίσκεται μπροστά σε μια «ολική επαναφορά». Τα κυκλώματα τα οποία επεδείχθησαν από τον μηχανολόγο Πέιντε Γιε του πανεπιστημίου και συναδέλφους του υποδεικνύουν ότι η πιθανή εμπορική εκμετάλλευση/ αξιοποίηση τσιπ με βάση το γερμάνιο ίσως να βρίσκεται μόλις λίγα χρόνια μακριά. Τα μικρότερα τρανζίστορ που βρίσκονται σε παραγωγή σήμερα έχουν μήκος μόλις 14 νανόμετρα, και ο «συνωστισμός» που χαρακτηρίζει την τοποθέτησή τους είναι εξαιρετικά έντονος. Η βιομηχανία ημιαγωγών διαπιστώνει ότι η περαιτέρω συρρίκνωση εμφανίζει προβλήματα, με κάποιους ερευνητές όπως ο Μαρκ Μπορ της Intel να προβλέπουν το τέλος της εποχής της συρρίκνωσης του πυριτίου μέσα σε μια δεκαετία. Το γερμάνιο, με τις αξιοσημείωτες ηλεκτρικές του ιδιότητες, αποτελεί ισχυρό «υποψήφιο», ικανό να παρέχει ταχύτερα κυκλώματα- ωστόσο δεν ήταν εφικτή η χρήση του για τη δημιουργία αποδοτικών κυκλωμάτων βάσει της καθιερωμένης κατασκευαστικής τεχνικής (CMOS- complementary metal-oxide semiconductor). Τα κυκλώματα CMOS χρησιμοποιούν τρανζίστορ τα οποία άγουν αρνητικά φορτία- nFETS- και τρανζίστορ που άγουν θετικά φορτία -pFETS. Αυτό που έκανε ο Γιε ήταν να σχεδιάσει νέαnFETs από γερμάνιο, τα οποία βελτιώνουν κατά πολύ τις επιδόσεις. Πέραν του γερμανίου, υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές (όπως οι νανοσωλήνες άνθρακα ή ημιαγωγοί από πολλαπλά στοιχεία), που επίσης εμφανίζονται πολλά υποσχόμενες, ως πιθανοί «διάδοχοι» του πυριτίου, ωστόσο θα είναι δυσκολότερο για τη βιομηχανία να προσαρμοστεί στα δεδομένα τους, τη στιγμή που οι κατασκευαστές ήδη χρησιμοποιούν γερμάνιο σε pFETsπυριτίου. http://physicsgg.me/2014/12/22/%cf%84%cf%83%ce%b9%cf%80-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80/

"Το Βαλς της Ροζέτα" από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Η ESA σε συνεργασία με τον παγκοσμίου φήμης Έλληνα μουσικό Βαγγέλη Παπαθανασίου κυκλοφόρησε μια τριάδα μουσικών βίντεο για να γιορτάσει την πρώτη απόπειρα ομαλής προσγείωσης που έγινε ποτέ σε ένα κομήτη, από την αποστολή Rosetta της ESA. Αυτή την μοναδική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας έντυσε με τις μελωδίες του ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, γνωστός διεθνώς ως Vangelis. Η αφύπνιση του σκάφους Rosetta τον Ιανουάριο του 2014, η συνάντηση με τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko τον Αύγουστο 2014 και η ιστορική προσεδάφιση του οχήματος Philae σε αυτόν, είναι κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές για την εξερεύνηση του διαστήματος για το 2014 που σε λίγες μέρες θα είναι παρελθόν. Αλλά και κοιτώντας πίσω στο 2014 τα επιτεύγματα της Ευρώπης στο Διάστημα, είναι μια χρονιά που θα μείνει στην ιστορία ως το έτος της «Ροζέτα», καθώς, για πρώτη φορά, προσγειωθήκαμε σε ένα κομήτη. Ο Βαγγέλης, εμπνεύστηκε από την Rosetta και συνέθεσε αυτά τα κομμάτια μουσικής ειδικά για την αποστολή Rosetta της ESA, τα οποία μεταδόθηκαν για πρώτη φορά στις 12 Νοεμβρίου, ημέρα προσγείωσης του Philae. Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται "Arrival" - "Άφιξη" στα ελληνικά Το δεύτερο μέρος τιτλοφορείται "Philae’s journey" – "Το ταξίδι του Φίλαι" στα ελληνικά Το τρίτο μέρος τιτλοφορείται "Rosetta’s Waltz" – "Το βαλς της Ροζέτα" στα ελληνικά Η μουσική του είναι συχνά συνδεδεμένη με θέματα της επιστήμης, της ιστορίας και της εξερεύνησης. Ο Βαγγέλης είναι γνωστός παγκοσμίως κυρίως για το βραβευμένο με Όσκαρ μουσικό θέμα της ταινίας Δρόμοι της Φωτιάς, και τις μουσικές συνθέσεις για τις ταινίες Ανταρκτική, Blade Runner, 1492: Conquest of Paradise και Αλέξανδρος, και τη μουσική του που χρησιμοποιήθηκε στη σειρά ντοκιμαντέρ Cosmos, του Carl Sagan. Ο Έλληνας μουσικός είχε πάντα ενδιαφέρον για το διάστημα και έχει συνεργαστεί στο παρελθόν και σε μερικές από τις αποστολές της NASA. "Η μυθολογία, η επιστήμη και η εξερεύνηση του διαστήματος είναι θέματα που με γοήτευαν από την πρώιμη παιδική ηλικία μου και ήταν πάντα συνδεδεμένα με κάποιο τρόπο με την μουσική που γράφω" είπε ο Βαγγέλης. Αυτή η συνεργασία του Βαγγέλη με την ESA δεν θα είναι η μοναδική. Ο Έλληνας συνθέτης και η ESA συνεργάζονται για ένα μεγαλύτερο σύνολο συνθέσεων που σχετίζονται με την αποστολή Rosetta καθώς και για ένα project για το 2015. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Vals_tes_Rozheta_apho_ton_Vagghele_Papathanashioy

«Εργοστάσιο» παραγωγής νερού ο φλοιός της Γης. Έναν άγνωστο έως σήμερα μηχανισμό που επιτρέπει στον πλανήτη μας να παράγει αρκετά μεγάλες ποσότητες του νερού που καλύπτουν την επιφάνειά του, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες από το πολιτειακό πανεπιστήμιο του Οχάιο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να αναθεωρήσει την «ηλικία» του κύκλου του νερού στη Γη σε αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, από μερικά εκατομμύρια που εκτιμάται σήμερα. Επίσης, η διαδικασία είναι ακόμη και σήμερα ενεργή, συνεχίζοντας να εμπλουτίζει τους ωκεανούς και τις θάλασσες. Η έρευνα έρχεται να φωτίσει την προέλευση του νερού στον πλανήτη, ένα ερώτημα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες τους επιστήμονες, με ορισμένους να υποστηρίζουν πως έχει εξωγήινη «καταγωγή», αφού προήλθε από παγωμένους μετεωρίτες που «βομβάρδισαν» τη Γη στον πέρασμα του χρόνου. Σύμφωνα πάντως με την ανακοίνωση που έκαναν προχθές οι ερευνητές του Οχάιο σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής, η γεωλογική διεργασία στα έγκατα της Γης που εντόπισαν ίσως έχει παραγάγει εξ ολοκλήρου τις ποσότητες νερού στον πλανήτη, αφού λειτουργεί αδιάλειπτα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η ανακάλυψη των ερευνητών, της αναπληρώτριας καθηγήτριας γεωφυσικής Γουέντι Πανέρο και του διδακτορικού ερευνητή Τζεφ Πίγκοτ, βασίσθηκε σε υπολογιστικές προσομοιώσεις και πειράματα στο εργαστήριο, στα οποία αναπαρήγαγαν τις συνθήκες υψηλών πιέσεων που επικρατούν στον γήινο φλοιό. Με αυτό τον τρόπο, θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο θα μπορούσε να παραχθεί νερό από υπόγεια πετρώματα που περιέχουν άτομα υδρογόνου, εγκλωβισμένα σε κρυσταλλικές ατέλειες. Με δεδομένο ότι αρκετά ορυκτά στο υπέδαφος είναι πλούσια σε οξυγόνο, τότε συγκεκριμένες χημικές αντιδράσεις θα μπορούσαν να απελευθερώσουν το υδρογόνο, το οποίο με την ένωσή του με το οξυγόνο θα σχημάτιζε νερό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα πετρώματα με εγκλωβισμένο υδρογόνο έχουν σχετικά μικρή συγκέντρωση στον γήινο φλοιό. Καθώς ωστόσο ο φλοιός αποτελεί πάνω από το 80% του όγκου του πλανήτη, ακόμη κι έτσι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλες ποσότητες νερού. Για να ελέγξουν την υπόθεσή τους, οι επιστήμονες πειραματίσθηκαν στο εργαστήριο με αρκετά πετρώματα που υπάρχουν στον γήινο φλοιό. Για να μελετήσουν τη συμπεριφορά των πετρωμάτων, τα υπέβαλαν σε υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, εξετάζοντας την ποσότητα του υδρογόνου που απελευθέρωναν. Στη συνέχεια, αξιοποίησαν τις πειραματικές μετρήσεις για να δουν κατά πόσο οι γεωλογικές διεργασίες θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ανάδυση αυτών των πετρωμάτων στην επιφάνεια της Γης – κάτι απαραίτητο, ώστε το νερό να καταλήξει στους ωκεανούς. Με αυτό τον τρόπο, συμπέραναν πως το νερό θα μπορούσε να προέλθει από το ορυκτό ρινγκουδίτη, μια μορφή ολιβίνης που εντοπίζεται σε βάθος 500-800 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια. Εκεί, οι ίδιες γεωλογικές διαδικασίες που βρίσκονται πίσω από την κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ανάδυση του παραγόμενου νερού στην ατμόσφαιρα. Παράλληλα, διαπίστωσαν πως ο γρανάτης, μια ομάδα πυριτικών ορυκτών που εντοπίζεται ακόμη βαθύτερα, είναι επίσης υποψήφια «πηγή» του νερού των ωκεανών. Με βάση τις προσομοιώσεις, τα υπόγεια κοιτάσματα αντιστοιχούν αυτή τη στιγμή περίπου στο 50% του νερού που υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ενώ αργά αλλά σταθερά συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να εμπλουτίζουν τους ωκεανούς. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση ο κύκλος του νερού στον πλανήτη μας δεν περιλαμβάνει μόνο τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, με συνέπεια να έχει ξεκινήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/893182/ergostasio-paragogis-nerou-o-floios-tis-gis Δορυφόρος βλέπει τα δάση να φωτοσυνθέτουν. Ο ολοκαίνουργιος δορυφόρος της NASA OCO-2, σχεδιασμένος να χαρτογραφεί το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, μετέδωσε τον πρώτο παγκόσμιο χάρτη της φωτοσύνθεσης, μιας διαδικασίας που μετριάζει την παγκόσμια θέρμανση. Μέσω της φωτοσύνθεσης, τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και το χρησιμοποιούν για να συνθέσουν σάκχαρα. Όση ώρα φωτοσυνθέτουν, τα φύλλα των φυτών επανεκπέμπουν στο Διάστημα περίπου το 1% της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχονται, ένα φαινόμενο γνωστό ως φθορισμός της χλωροφύλλης. Ο OCO-2 καταγράφει την αμυδρή ακτινοβολία της χλωροφύλλης και δίνει έτσι μια εικόνα για το πού και το πότε απομακρύνουν τα φυτά διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Οι πληροφορίες αυτές βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον κύκλο του άνθρακα σε παγκόσμιο επίπεδο, δεδομένου ότι το CO2 που απορροφούν τα φυτά πρέπει να αφαιρείται από τις ανθρωπογενείς εκπομπές του αερίου. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για περιοχές όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, όπου τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, ενώ η αποψίλωση παράγει διοξείδιο του άνθρακα. Τα πρώτα δεδομένα του OCO-2 παρουσιάστηκαν την Πέμπτη σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Γεωφυσικής στο Σαν Φρανσίσκο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372468

Η κάθοδος του Orion στην ατμόσφαιρα. Νέο βίντεο έδωσε στη δημοσιότητα η NASA που δείχνει τι θα έβλεπαν οι αστροναύτες κατά την επιστροφή τους στη Γη με το νέο σκάφος Orion. To Orion πραγματοποίησε την πρώτη δοκιμαστική πτήση του στις 5 Δεκεμβρίου. Oι ραδιοεπικοινωνίες του σκάφους με τη Γη διακόπηκαν για λίγο μετά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, καθώς η τριβή με τον αέρα ανέβασε τη θερμοκρασία στους 2.200 βαθμούς Κελσίου και τύλιξε την κάψουλα σε ένα υπέρθερμο σύννεφο πλάσματος, ή ιονισμένου αερίου. Το βίντεο ξεκινά δέκα λεπτά πριν από την προσθαλάσσωση του θαλαμίσκου στον Ειρηνικό και προέρχεται από κάμερες που βρίσκονταν στο κόκπιτ και κοιτούσαν τον ουρανό μέσα από τα παράθυρα. Το Orion εισέρχεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 32.100 χιλιομέτρων την ώρα, και σύντομα τυλίγεται σε πλάσμα. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, το πλάσμα αλλάζει χρώμα από άσπρο σε κίτρινο σε ελαφρύ μοβ και τελικά σε ματζέντα. Όταν πια ο θαλαμίσκος έχει επιβραδύνει αρκετά, το βίντεο δείχνει την ανάπτυξη μιας σειράς αλεξιπτώτων που το επιβραδύνουν μέχρι τα 32 χιλιόμετρα την ώρα. To Orion, με διάμετρο πέντε μέτρα και βάρος οκτώ τόνους, σχεδιάστηκε να μεταφέρει για πρώτη φορά τους αμερικανούς αστροναύτες πέρα από την τροχιά της Σελήνης -πρώτα στους αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Η επόμενη δοκιμαστική πτήση του Orion, και αυτή χωρίς πλήρωμα, προγραμματίζεται για το 2018. Η κάψουλα θα περάσει πίσω από τη Σελήνη πριν επιστρέψει τη Γη. Η πρώτη επανδρωμένη πτήση θα ακολουθήσει τη διετία 2020-2021. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/12/21/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%ba%ce%ac%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-orion-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1/ Το εργαλείο που σχεδιάστηκε στη Γη και εκτυπώθηκε στο Διάστημα. Ο Μπάρι Ουίλμορ, κυβερνήτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), χρειαζόταν επειγόντως ένα σωληνωτό κλειδί. Η NASA του έστειλε το σχέδιο με email και ο Ουίλμορ τύπωσε το εργαλείο επιτόπου. Το σωληνωτό κλειδί του κυβερνήτη κατασκευάστηκε από τον εκτυπωτή τριών διαστάσεων που εκτοξεύτηκε στoν ISS τον Σεπτέμβριο. Η NASA ελπίζει ότι η τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης αφενός θα μειώσει δραστικά τα λειτουργικά έξοδα του τροχιακού εργαστηρίου, αφετέρου θα διευκολύνει το πλήρωμα. Αν δεν υπήρχε ο εκτυπωτής 3D, ο Ουίλμορ θα έπρεπε να περιμένει για μήνες μέχρι να φτάσει το εργαλείο με επόμενη αποστολή ανεφοδιασμού. Ο Μάικ Τσεν, ιδρυτής της εταιρείας Made In Space που ανέπτυξε τον εκτυπωτή για τη NASA, διηγήθηκε τι ακριβώς συνέβη: «Ακούσαμε τον κυβερνήτη του ISS Μπάρι Ουίλμορ να λέει στη διάρκεια σύνδεσης με τη Γη ότι χρειαζόταν ένα κλειδί. Σχεδιάσαμε ένα με λογισμικό CAD και στείλαμε το σχέδιο πιο γρήγορα από ό,τι θα πήγαινε με πύραυλο». «Το σωληνωτό κλειδί είναι το πρώτο αντικείμενο που σχεδιάσαμε στο έδαφος και στείλαμε στο Διάστημα σε ψηφιακή μορφή». »Με την εκτύπωσή του ολοκληρώνεται το πρώτο μας πείραμα -μια σειρά 21 εκτυπώσεων, οι οποίες αποτελούν τα πρώτα εργαλεία που κατασκευάζονται εκτός Γης». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372458

Προετοιμασία για ένα χτύπημα από αστεροειδή. Η ESA και οι εθνικές υπηρεσίες αντιμετώπισης καταστροφών έκαναν πρόσφατα ασκήσεις ετοιμότητας για το πώς θα αντιδράσουν εάν ανακαλυφθεί ποτέ οτι ένας απειλητικός διαστημικός βράχος είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. Τον περασμένο μήνα, οι ειδικοί από το πρόγραμμα Διαστημικής Επιτήρησης (SSA) της ESA και οι Ευρωπαϊκοί εθνικοί οργανισμοί αντιμετώπισης καταστροφών συναντήθηκαν για μια διήμερη άσκηση για το τι πρέπει να γίνει εάν βρεθεί ποτέ πως ένας αστεροειδής έρχεται προς το δρόμο μας. Στην πρώτη άσκηση για σύγκρουση με αστεροειδή που έχει κάνει ποτέ η ESA, η σύγκρουση έγινε μετά από μια αντίστροφη μέτρηση, εξασκώντας τα βήματα που πρέπει να γίνουν σε περίπτωση που εντοπίζονταν αντικείμενα κοντά στη Γη, ή αλλιώς NEOs (near-Earth objects), σε διάφορα μεγέθη. Για την άσκηση θεωρήθηκε η απειλή από έναν φανταστικό, αλλά αληθοφανή, αστεροειδή, αρχικά θεωρώντας πως κυμαίνεται σε μέγεθος από 12 μέτρα έως 38 μέτρα - εκτεινόμενος σε ένα εύρος περίπου μεταξύ της εναέριας έκρηξης του 2013 Chelyabinsk και του γεγονότος του 1908 Tunguska - και με ταχύτητα 12,5 χλμ / δευτ. Οι ομάδες κλήθηκαν να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει σε πέντε κρίσιμα σημεία στο χρόνο, επικεντρώθηκαν στις προηγούμενες 30, 26, 5 και 3 μέρες και 1 ώρα μετά την κρούση. "Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μεταβλητών προς εξέταση στην πρόβλεψη των επιπτώσεων και των ζημιών από τυχόν πρόσκρουση του αστεροειδούς, κάνοντας προσομοιώσεις όπως αυτήν πολύ περίπλοκες», λέει ο Detlef Koschny, επικεφαλής της δραστηριότητας των NEO του τμήματος SSA. "Αυτές περιλαμβάνουν το μέγεθος, τη μάζα, την ταχύτητα, τη σύνθεση και την γωνία πρόσκρουσης. Παρ 'όλα αυτά, αυτό δεν θα πρέπει να αποτρέψει την Ευρώπη να αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων που θα μπορούσαν να ληφθούν από τις εθνικές πολιτικές αρχές, το οποίο μπορεί να είναι αρκετά γενικό ώστε να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πιθανών επιπτώσεων. "Το πρώτο βήμα είναι να μελετηθούν τα NEOs και οι επιπτώσεις σύγκρουσης μαζί τους και να κατανοηθεί η βασική επιστήμη." Πως θα πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη Οι συμμετέχοντες προήλθαν από διάφορα τμήματα και οργανισμούς της Γερμανίας και Ελβετίας, κρατών μελών της ESA, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας και Βοήθειας Καταστροφών της Γερμανίας. Μελέτησαν ερωτήματα όπως: πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη, ποίοι θα πρέπει να γνωρίζουν, ποιες πληροφορίες θα πρέπει να διανέμονται, και σε ποιον; "Για παράδειγμα, μέσα σε περίπου τρεις ημέρες πριν από την προβλεπόμενη σύγκρουση, θα είχαμε πιθανώς σχετικά καλές εκτιμήσεις της μάζας, της θέσης, του μεγέθους, της σύνθεσης και της θέσης σύγκρουσης", λέει ο Gerhard Drolshagen της ομάδας NEOs της ESA. "Όλα αυτά επηρεάζουν άμεσα τον τύπο των επιπτώσεων, το ποσό της ενέργειας που πρόκειται να παραχθεί και ως εκ τούτου τις πιθανές αντιδράσεις που οι πολιτικές αρχές θα μπορούσαν να λάβουν." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Proetoimashia_gia_hena_chthupema_apho_asteroeidhe Γειτονικά άστρα μπορούν να προκαλέσουν βροχή κομητών στη Γη. Άστρα που κινούνται στη γαλαξιακή γειτονιά μας θα μπορούσαν να περάσουν σε μικρή απόσταση από τον Ήλιο και να διαταράξουν το σύννεφο κομητών που περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα, δείχνει προσομοίωση της κίνησης των άστρων στον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, η Γη θα μπορούσε να δεχθεί βομβαρδισμό από αδέσποτους κομήτες. Σήμερα, το πλησιέστερο άστρο είναι ο Εγγύτατος του Κενταύρου (Proxima Centauri), ένας κόκκινος νάνος σε απόσταση 4,24 ετών φωτός. Δεν θα είναι όμως για πάντα ο πλησιέστερος γείτονας του Ήλιου, αφού όλα τα άστρα του Γαλαξία βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. O Κόριν Μπάιλερ-Τζόουνς, ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας Max Planck στη Χαϊδελβέργη, προσομοίωσε τις κινήσεις 50.000 άστρων, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Hipparcos, το οποίο χαρτογράφησε ολόκληρο τον ουρανό τη δεκαετία του 1990. Η προσομοίωση αποκάλυψε 14 άστρα που θα πλησιάσουν τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια τον Ήλιο σε απόσταση ενός parsec, ή 3,16 έτη φωτός. Ένα από αυτά, το Hip 8565, υπολογίζεται ότι έχει πιθανότητα 90% να περάσει σε απόσταση 0,13 έως 0,65 ετών φωτός σε 250 με 500 χιλιάδες χρόνια από σήμερα. Ένα δεύτερο άστρο, το GL 710, έχει πιθανότητα να βρεθεί σε απόσταση 0,32 έως 1,44 έτη φωτός τα επόμενα 1,3 εκατομμύρια χρόνια. Όπως εξηγεί ο ερευνητής στο περιοδικό New Scientist, τα δύο αυτά άστρα θα βρεθούν αρκετά κοντά για να διαταράξουν το Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο με δισεκατομμύρια κομήτες, το οποίο περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα σε απόσταση 0,0065 έως 1,63 έτη φωτός από τον Ήλιο. Η βαρυτική έλξη των διερχόμενων άστρων δεν μπορεί παρά να επηρέαζε την κίνηση των κομητών με αποτέλεσμα να εκτραπούν ορισμένοι από αυτούς προς το εσώτερο Ηλιακό Σύστημα και τη Γη. Ο Μπάιλερ-Τζόουνς θα συνεχίσει τώρα τις προσομοιώσεις για να υπολογίσει την πιθανότητα πρόσκρουσης κομητών στον πλανήτη. Πιο ακριβείς προβλέψεις θα μπορούσαν να δώσουν τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Gaia, η οποία χαρτογραφεί τα άστρα του Γαλαξία με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι το Hipparcos. H μελέτη του Μπάιλερ-Τζόουνς είναι διαθέσιμη στο arxiv.org. http://arxiv.org/abs/1412.3648 http://physicsgg.me/2014/12/19/%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%bf/

Μια «αεροπολιτεία» στην Αφροδίτη. Ενα νέο πρόγραμμα εξερεύνησης της Αφροδίτης βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας επεξεργάζεται η NASA. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πιθανώς κάποτε η Αφροδίτη διέθετε συνθήκες αν όχι παρόμοιες με αυτές της Γης πάντως αρκετά φιλικές στην παρουσία της ζωής. Κάποια στιγμή όμως οι γεωατμοσφαιρικές συνθήκες μεταβλήθηκαν δραματικά μετατρέποντας τον πλανήτη σε ένα άκρως τοξικό για την ζωή περιβάλλον. Τίποτε δεν μπορεί να σταθεί στην επιφάνεια της Αφροδίτης, σύμφωνα με τους ειδικούς μέσα σε διάστημα λίγων ωρών ένα σκάφος θα διαλυόταν. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει νέες παρατηρήσεις και ερευνητικές αποστολές στην Αφροδίτη αλλά η NASA θέλει να την εξερευνήσει εκ του σύνεγγυς. Για αυτό η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος έχει ζητήσει από τους τεχνικούς και τους μηχανικούς της νέες ιδέες για την εξερεύνηση της Αφροδίτης. Στο πλαίσιο αυτό μηχανικοί του Κέντρου Ερευνών Langley της NASA σχεδίασαν το HAVOC (High Altitude Venus Operational Concept), ένα αερόπλοιο που θα μπορεί να εγκαθίσταται πάνω από τα τοξικά νέφη της Αφροδίτης. Οι σχεδιαστές υποστηρίζουν ότι θα μπορούν να σταλούν πολλά HAVOC στην Αφροδίτη τα οποία να σχηματίσουν όχι απλά μια εναέρια βάση αλλά μια μικρή «αερόπολη» όπως την χαρακτηρίζουν οι ίδιοι. Τα πληρώματα των αερόπλοιων θα μπορούν να συλλέγουν δεδομένα και να πραγματοποιούν σε ασφαλές περιβάλλον μελέτες και αναλύσεις της Αφροδίτης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=661681

Μια νέα Υπερ-Γαία ανακάλυψε το Kepler. Για να παραφράσουμε τον Μαρκ Τουέιν, οι αναφορές για το θάνατο του Kepler ήταν άκρως υπερβολικές. Παρά τη σοβαρή βλάβη που απείλησε να τερματίσει την αποστολή, το διαστημικό τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε για τον εντοπισμό μακρινών πλανητών ζει και βασιλεύει. Απόδειξη η ανακάλυψη ενός ακόμα εξωπλανήτη σε απόσταση 180 ετών φωτός. «Σαν το μυθικό πουλί του Φοίνικα που αναδύθηκε από τις στάχτες του, το Kepler ξαναγεννήθηκε και συνεχίζει να προσφέρει ανακαλύψεις» καμαρώνει ο Άντριου Βάντερμπεργκ του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009, είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει την απειροελάχιστη μείωση της φωτεινότητας ενός άστρου όταν τύχει να περάσει από μπροστά του κάποιος πλανήτης. Στα τέσσερα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, το Kepler μπόρεσε να εντοπίσει πάνω από 3.500 πιθανούς εξωπλανήτες. Η αποστολή κόντεψε όμως να τερματιστεί στα μέσα του 2013, όταν το Kepler έχασε δύο από τους τέσσερις «σφόνδυλους αντίδρασης», μηχανισμούς που βοηθούν το σκάφος να διατηρεί τη θέση και τον προσανατολισμό του. Αυτό σήμαινε ότι το σκάφος δεν μπορούσε πια να κρατά σταθερό το βλέμμα του στην περιοχή του ουρανού που ήταν σχεδιασμένο να κοιτάει. Οι μηχανικοί της NASA έδωσαν τελικά τη λύση με ένα ευφυές τρικ: διατηρούν το σκάφος σταθερό αξιοποιώντας την πίεση του ηλιακού φωτός. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το φως ασκεί πίεση. Κι αυτό σημαίνει ότι το Kepler μπορεί να διατηρείται σταθερό αν κρατά τους ηλιακούς συλλέκτες του ομοιόμορφα φωτισμένους. Στη νέα φάση της αποστολής, η οποία βαφτίστηκε K2 από το όνομα της δεύτερης ψηλότερης κορυφής των Ιμαλαΐων, το Kepler αναγκαστικά εξετάζει διαφορετική περιοχή του ουρανού. Αυτό όμως δεν στερεί τη δυνατότητα νέων ανακαλύψεων. Η τελευταία είναι ο εξωπλανήτης HIP 116454b, o οποίος περιφέρεται γύρω από έναν πορτοκαλί νάνο σε απόσταση 180 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού των Ιχθύων. Έχει διάμετρο 32.000 χιλιόμετρα, περίπου διπλάσια από της Γης, και μάζα περίπου 12 φορές μεγαλύτερη. Αυτό σημαίνει ότι ο πλανήτης είναι μια «υπερ-Γαία», μια κατηγορία πλανητών που δεν υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα. Η μέση πυκνότητά του υποδηλώνει ότι ο HIP 116454b πρέπει να αποτελείται είτε από τρία τέταρτα νερό και ένα τέταρτο βράχων, είτε να αποτελείται από αέρια όπως ο Ποσειδώνας, με πολύ παχιά ατμόσφαιρα. Η ανακάλυψη του νέου πλανήτη επιβεβαιώθηκε με επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, οπότε οι ερευνητές είναι σίγουροι ότι το Kepler λειτουργεί. Απώτερος στόχος της αποστολής είναι η ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη με τα χαρακτηριστικά της Γης ο οποίος βρίσκεται στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό άστρο του ώστε να διαθέτει υγρό νερό. Αν το Kepler δεν καταφέρει να βρει ένα τέτοιο σώμα, οι αστρονόμοι θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2017, οπότε προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το TESS της NASA, ένας ακόμα καλύτερος κυνηγός εξωπλανητών. Η ανακάλυψη του HIP 116454b έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από το The Astrophysical Journal. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=661712

Η Ινδία εκτόξευσε πειραματικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο. Ο βαρύτερος πυραυλικός φορέας της Ινδίας ο οποίος μετέφερε φορτίο την πρώτη πειραματική κάψουλα για επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα εκτοξεύθηκε σήμερα από το διαστημικό κέντρο στο Sriharikota. Η εκτόξευση έγινε στις 9:30 τοπική ώρα και ο βάρους 630 τόνων πυραυλικός φορέας GSLV-Mark III και ύψους 43,43 μέτρων έθεσε με επιτυχία σε τροχιά 126 χλμ. το φορτίο του που αποκαλείται πρωσωρηνά ως CMAReE) (Crew Module Atmospheric Re-entry Experiment). Σύμφωνα με δηλώσεις Ινδών επισήμων το CMAReE) θα μπορεί να φιλοξενεί από 2 έως 3 αστροναύτες σε επανδρωμένες αποστολές. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF Απόπειρα προσγείωσης ακριβείας πυραύλου σε θαλάσσια πλατφόρμα. Την προσγείωση ακριβείας ενός πυραύλου Falcon 9 σε μια ειδικά κατασκευασμένη θαλάσσια πλατφόρμα- γνωστή ως «autonomous spaceport drone ship»- σκοπεύει να προσπαθήσει την Παρασκευή η SpaceX του Έλον Μασκ, σε μια απόπειρα η οποία, εάν επιτύχει, θα αποτελέσει κομβικό σημείο στον τομέα των επαναχρησιμοποιούμενων διαστημικό σκαφών. Η εταιρεία έχει ήδη επιδείξει δύο επιτυχείς «μαλακές» προσθαλασσώσεις, ωστόσο το νέο αυτό πείραμα είναι πολύ πιο προκλητικό. Η SpaceX αναγνωρίζει ότι οι πιθανότητες επιτυχίες είναι γύρω στο 50%, ωστόσο υπογραμμίζει πως είναι η πρώτη από μια σειρά δοκιμών που θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα έναν πλήρως επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο Falcon 9. To αυτόνομο πλωτό διαστημοδρόμιο έχει διαστάσεις 100 x 30 μέτρα περίπου (300 επί 100 πόδια), με πτερύγια που επεκτείνουν το πλάτος τους στα 55 περίπου μέτρα. Η ακρίβεια προσγείωσης (για την ακρίβεια, προσνήωσης) που επιχειρείται είναι τα δέκα μέτρα. Όπως υπογραμμίζει η SpaceX, ένας πλήρως και άμεσα επαναχρησιμοποιούμενος πύραυλος – κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν- θα αποτελέσει το κομβικής σημασίας επίτευγμα που θα μπορέσει να μειώσει δραματικά το κόστος της πρόσβασης στο Διάστημα. Αν και οι περισσότεροι πύραυλοι είναι σχεδιασμένοι να φλέγονται κατά την επανείσοδό τους, η εταιρεία κατασκευάζει πυραύλους για να είναι σε θέση να αντέξουν την επανείσοδο και να μπορούν να προσγειωθούν ξανά, έτσι ώστε να μπορούν να ανεφοδιαστούν και να επαναχρησιμοποιηθούν. Για το 2015 η SpaceX προγραμματίζει τουλάχιστον δώδεκα εκτοξεύσεις. «Δεδομένων αυτών που γνωρίζουμε σήμερα, θεωρούμε αρκετά πιθανό ότι μια από αυτές τις πτήσεις όχι απλά θα οδηγήσει σε προσγείωση ενός Falcon 9, αλλά θα είναι δυνατή και η επαναχρησιμοποίηση» σημειώνεται σχετικά στην ιστοσελίδα της SpaceX. Η εκτόξευση είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιηθεί από το Κέιπ Κανάβεραλ στη Φλόριντα. http://www.naftemporiki.gr/story/892883/apopeira-prosgeiosis-akribeias-puraulou-se-thalassia-platforma-apo-ti-spacex Rosetta, το επιστημονικό επίτευγμα της χρονιάς. Οι δύο κορυφαίες επιστημονικές επιθεωρήσεις Science» και «Nature όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή έτσι και φέτος κάνουν τον απολογισμό της χρονιάς και επιλέγουν τα κορυφαία επιτεύγματα στον κόσμο της επιστήμης το 2014. Οπως αναμενόταν η αποστολή Rosetta στον κομήτη 67/P βρίσκεται στην κορυφή της λίστας και των δύο επιθεωρήσεων. Το Νο1 Τον περασμένο Αύγουστο το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta μετά από ένα επικό ταξίδι έφθασε και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ/Γκερασιμένκο. Τον Νοέμβριο το Rosetta απελευθέρωσε τη διαστημοσυσκευή Philae η οποία κατάφερε να προσεδαφιστεί έστω και ανώμαλα πάνω στον κομήτη και πριν απωλέσει την ενέργεια του κατάφερε να πραγματοποιήσει μια σειρά από μελέτες. Η αποστολή Rosetta βρίσκεται στην κορυφή της λίστας του «Science». Το υπόλοιπο Top 10 2.Η μεταμόρφωση μερικών δεινοσαύρων σε πουλιά: Μία σειρά από πρόσφατες επιστημονικές εργασίες έριξαν περισσότερο φως στο πώς έγινε η εξελικτική μετάβαση, που επέτρεψε στα νέα είδη να επιβιώσουν μετά τη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια και σήμερα πια να κυριαρχούν στους αιθέρες. 3.Η ανακάλυψη ότι το αίμα από νεαρά ποντίκια μπορεί να αναζωογονήσει τους μυς και τον εγκέφαλο γερασμένων ποντικιών. Ήδη, βρίσκεται σε εξέλιξη κλινική δοκιμή όπου ασθενείς με Αλτσχάιμερ λαμβάνουν πλάσμα αίματος από νεαρούς δωρητές. 4.Η δημιουργία νέων ρομπότ και του κατάλληλου λογισμικού τους, που επιτρέπει σε «σμήνη» από μικροσκοπικά ρομπότ να συνεργάζονται αυτόνομα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. 5.Η δημιουργία των πρώτων μεγάλης κλίμακας «νευρομορφικών τσιπ» που μιμούνται την αρχιτεκτονική και τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. 6.Η ανάπτυξη δύο διαφορετικών μεθόδων, από ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, για την καλλιέργεια στο εργαστήριο κυττάρων παρόμοιων με τα κύτταρα βήτα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας, πράγμα που δίνει νέες ελπίδες για την αντιμετώπιση του διαβήτη. 7.Η ανακάλυψη, σε σπήλαιο της Ινδονησίας, έργων συμβολικής τέχνης ηλικίας 35.000 έως 40.000 ετών, που είναι εξίσου παλαιά- αν όχι παλαιότερα- από αντίστοιχες σπηλαιογραφίες στη Δυτική Ευρώπη. 8.Η χειραγώγηση της μνήμης ποντικιών μέσω οπτογενετικών μεθόδων (έλεγχος της νευρωνικής δραστηριότητας με ακτίνες φωτός), που επέτρεψε να σβηστούν πραγματικές αναμνήσεις και να «φυτευτούν» άλλες πλασματικές. 9.Η τοποθέτηση στο διάστημα φθηνών μίνι- δορυφόρων CubeSat, διαμέτρου μόλις δέκα εκατοστών, που άρχισαν να συμβάλουν στην επιστημονική έρευνα. 10.Η επέκταση του γενετικού αλφαβήτου με την τροποποίηση ενός βακτηρίου (E.coli), ώστε να περιέχει δύο πρόσθετα νουκλεϊκά οξέα Χ και Υ, πέρα από τα συνήθη «γράμματα» G, T, C και Α του γενετικού κώδικα του DNA. Πρόκειται για ένα άλλο επίτευγμα- ορόσημο της συνθετικής βιολογίας που φιλοδοξεί τελικά να δημιουργήσει ζωή με νέους όρους. H (ανθρώπινη) λίστα του Nature Η επιθεώρηση «Nature» επέλεξε ένα διαφορετικό τρόπο παρουσίασης των επιστημονικών επιτευγμάτων της χρονιάς που φεύγει. Δεν δημοσιεύει τις ανακαλύψεις που τα στελέχη της επιθεώρησης θεωρούν ότι ξεχώρισαν το 2014 αλλά παρουσιάζει κάποιους από τους επιστήμονες που συμμετείχαν σε αυτές. Οι τρεις κορυφαίοι. Πρώτο επέλεξε τον Αντρέα Ακομάτσο έναν από τους επιτελείς της αποστολής Rosetta. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η Σούζαν Τοπαλιάν μια γιατρός και ερευνήτρια στον τομέα του καρκίνου η οποία συμμετείχε στην ανάπτυξη μιας νέας αντικαρκινικής θεραπείας που έχει θετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με μελάνωμα ακόμη και σε προχωρημένο στάδιο. Η Τοπαλιάν πιστεύει ότι η θεραπεία αυτή μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική και σε άλλες μορφές καρκίνου. Η Ραντίκα Νάγκπαλ εμπνεόμενη από τη κοινωνική συμπεριφορά των εντόμων αναπτύσσει με ομάδα ερευνητών της οποίας είναι επικεφαλής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαντ ρομπότ που θα μπορούν να συνεργάζονται με άλλα ρομπότ για να ολοκληρώνουν γρήγορα μεγάλης κλίμακας εργασίες. Ο Σέικ Ουμάρ Καν είναι μέλος της ομάδας των ερευνητών που προσπαθούν να αποκωδικοποίησουν γενετικά τον ιό Εμπολα για να βρεθεί τρόπος αντιμετώπισης του. Οι υπόλοιποι της λίστας. Τον περασμένο Μάρτιο ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ που χρησιμοποίησε το εξειδικευμένο τηλεσκόπιο Bicep στην Ανταρκτική ανακοίνωσε ότι ανίχνευσε αρχέγονα βαρυτικά κύματα. Η ανακάλυψη έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο και χαρακτηρίστηκε ως η «ανακάλυψη της δεκαετίας» επειδή τα ευρήματα θα υποστήριζαν την κοσμολογική θεωρία του λεγόμενου πληθωρισμού. Ο αμερικανός αστροφυσικός Ντέιβιντ Σπέργκελ εντόπισε τα λάθη της συγκεκριμένης μελέτης υποχρεώνοντας τους ερευνητές να αναδιπλωθούν. Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ των ΗΠΑ Μαριάμ Μιρζαχανί έγινε η πρώτη γυναίκα που παίρνει το Μετάλλιο Φιλντς, το ένα από τα δύο ύψιστα βραβεία Μαθηματικών. Η έρευνα της Μιρζαχανί επικεντρώνεται στα μη γραμμικά δυναμικά συστήματα. Το έργο της έχει συμβάλει στην κατανόηση της συμμετρίας των καμπυλωτών επιφανειών και υπερβολικών αντικειμένων. Ο Πιτ Φρέιτς που μάχεται με μια πολύ σοβαρή ασθένεια ξεκίνησε μέσω των κοινωνικών δικτύων μια καμπάνια για τη συγκέντρωση χρημάτων που θα δίνονταν στην επιστημονική έρευνα. Το Ice bucket challenge όπου κάποιος προκαλούσε κάποιον άλλο για να δεχθεί ένα… μπουγέλο με παγωμένο νερό έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις με εκατομμύρια ανθρώπους ανάμεσα τους και πολλοί επώνυμοι (καλλιτέχνες, αθλητές, πολιτικοί) να δέχονται το μπουγέλο αυξάνοντας κάθε φορά το ποσό που συγκεντρωνόταν. Ο Κοπίλιλ Ραντχακρισνάν είναι ο επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος της Ινδίας που αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα με οργάνωση φιλόδοξων αποστολών όπως αυτές στη Σελήνη και τον Αρη. Η Μασάγιο Τακαχάσι οφθαλμολόγος στο Κέντρο RIKEN για την Αναπτυξιακή Βιολογία είναι η επικεφαλής μιας νέας θεραπείας με χρήση βλαστικών κυττάρων για την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, της κύριας αιτίας τύφλωσης ηλικιωμένων ατόμων. Ο Σγιόρς Σέρες βιολόγος στο Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας στη Βρετανία ανέπτυξε ένα λογισμικό που επιτρέπει στα μικροσκόπια να εντοπίζουν τα ηλεκτρόνια με πιο αποτελεσματικό τρόπο αλλά και να καταγράφουν εκατοντάδες εικόνες ανά δευτερόλεπτο από πρωτεΐνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372364

Εκπληκτικό κοσμικό «πυροτέχνημα» Ενα εντυπωσιακό από πολλές πλευρές κοσμικό φαινόμενο εντόπισε ομάδα αστρονόμων από διάφορα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ όπως το ΜΙΤ και το Χάρβαρντ. Χρησιμοποιώντας τρία διαστημικά τηλεσκόπια (Hubble, Chandra, Spitzer) οι ερευνητές εντόπισαν μια γαλαξιακή συγχώνευση. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο οι γαλαξιακές συγκρούσεις αλλά η συγκεκριμένη παράγει ιδιαίτερα εντυπωσιακά φαινόμενα. Η συγκεκριμένη συγχώνευση παράγει υπέρλαμπρη ακτινοβολία ακτίνων Χ στο Σύμπαν και φυσικά η όλη διεργασία όπως συμβαίνει συνήθως εκτός από ακτινοβολία παράγει και χιλιάδες νέα άστρα. Οι δύο γαλαξίες που συγχωνεύονται είναι ο NGC 2207 και IC 2163 που βρίσκονται σε απόσταση 130 εκ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Σύμφωνα με τους ερευνητές η υπέρλαμπρη ακτινοβολία προέρχεται από άστρα που βρίσκονται κοντά σε μελανές οπές. Οι ειδικοί έχουν εντυπωσιαστεί από την ένταση του φαινομένου και εικάζουν ότι είναι πιθανό κάποια από τις εμπλεκόμενες μελανές οπές να ανήκει σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα τύπο μελανής οπής. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=660889

Το 2015 οι οριστικές αποφάσεις της NASA για τη «σύλληψη» αστεροειδή. Για την επόμενη χρονιά μετέθεσε η ΝΑΣΑ την επιλογή του σεναρίου που θα ακολουθήσει τελικά, ώστε το 2019 να θέσει έναν αστεροειδή σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, όπου θα τον «συναντήσουν» αστροναύτες μερικά χρόνια αργότερα. Η αποστολή που θα κάνει πραγματικότητα αυτό τον στόχο ονομάζεται Asteroid Redirect Mission (ARM) και ανακοινώθηκε πέρυσι από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Ωστόσο, οι αποφάσεις για το ακριβές πλάνο της ARM δεν θα ληφθούν στα τέλη του 2014, όπως είχε ανακοινωθεί τότε, αλλά μετατέθηκαν για το 2015. Από τα δύο σενάρια για την αποστολή, το πρώτο προβλέπει τη «σύλληψη» ενός ολόκληρου ουράνιο σώματος, με διάμετρο έως περίπου 10 μέτρα, το οποίο θα τοποθετηθεί σε ένα πλαστικό κάλυμμα ώστε να μεταφερθεί στο φεγγάρι. Εναλλακτικά, η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του. Σε κάθε περίπτωση, ο βράχος που θα προκύψει θα οδηγηθεί στη Σελήνη, όπου θα τεθεί σε τροχιά. Εκεί, θα «περιμένει» τους αστροναύτες που θα συλλέξουν δείγματα από τα πετρώματά του και θα τα φέρουν πίσω στη Γη για ανάλυση. Το ταξίδι των αστροναυτών αναμένεται να γίνει μέσα στη δεκαετία 2020, με τη βοήθεια της κάψουλα Orion, η οποία θα συναντήσει τον αστεροειδή στην τροχιά του. Η ARM θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να διευκρινίσουν καλύτερα τη σύσταση των αστεροειδών, οι οποίοι είναι τα απομεινάρια από τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Παράλληλα, η αποστολή θα βοηθήσει τη ΝΑΣΑ να δοκιμάσει τεχνολογίες που ενδεχομένως χρειασθούν στο μέλλον για την εκτροπή ενός αστεροειδή από την πορεία σύγκρουσής του με τη Γη. Το κυριότερο, όμως, είναι πως θα είναι μια ιδανική ευκαιρία για να προετοιμασθεί για μελλοντικές αποστολές στο βαθύ διάστημα – και ειδικότερα το ταξίδι εξερεύνησης του Άρη. Στο δεύτερο σενάριο η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του. Ο λόγος αυτός είναι που η διαστημική υπηρεσία μετέθεσε χρονικά τις αποφάσεις της για την ARM, αφού οι ειδικοί της εμφανίζονται διχασμένοι αναφορικά με το δεύτερο πιθανό σενάριο. Και αυτό γιατί, παρόλο που είναι πιο περίπλοκο, προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τα συστήματα και τις τεχνολογίες που θα χρειασθούν και για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Πάντως, η καθυστέρηση επιλογής του τελικού σχεδίου για την ARM δεν πρόκειται να επηρεάσει το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής της. http://www.naftemporiki.gr/story/892950/to-2015-oi-oristikes-apofaseis-tis-nasa-gia-ti-sullipsi-asteroeidi «Φτιάξτε φάρμες σε αστεροειδείς» Μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε τους αστεροειδείς άκρως επικίνδυνα διαστημικά αντικείμενα με τα οποία δεν θέλαμε να έχουμε καμία σχέση και επαφή. Ομως αποδείχτηκε ότι έχουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον και οι διαστημικές υπηρεσίες σχεδιάζουν εξερευνητικές αποστολές. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι διαθέτουν τεράστιες ποσότητες ορυκτού πλούτου και έχουν ήδη ιδρυθεί ιδιωτικές εταιρείες που σκοπεύουν να δημιουργήσουν ορυχεία σε κάποιους αστεροειδείς. Διεθνής ομάδα ερευνητών συμμετείχε σε πειράματα ανάπτυξης φυτών σε συνθήκες μικροβαρύτητας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και υποστηρίζουν ότι οι συνθήκες στους αστεροειδείς είναι ιδανικές για... καλλιέργεια και αν βρεθεί τρόπος να δημιουργηθούν φάρμες πάνω σε αστεροειδείς είναι πιθανό να δοθεί λύση στα προβλήματα διατροφής τόσο του πληθυσμού της Γης όσο και διαστημικών αποικιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι φάρμες στους αστεροειδείς θα μπορούν να παράγουν γρήγορα και σε μεγάλες ποσότητες τρόφιμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=660636

Πανάρχαιο νερό κρύβεται στα έγκατα της Γης. Διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι υπολόγισε την ποσότητα του αρχαιότερου νερού της Γης που βρίσκεται εγκλωβισμένο στα βάθη του πλανήτη. Πριν από ένα χρόνο ερευνητές μπήκαν σε ένα ορυχείο στον Καναδά και από εκεί κατάφεραν να συλλέξουν δείγματα πετρωμάτων που βρίσκονταν σε βάθος 2,4 χλμ στο εσωτερικό της Γης. Οι αναλύσεις έδειξαν την παρουσία νερού η ηλικία του οποίου δεν έχει προσδιοριστεί ακριβώς αλλά εκτιμάται ότι είναι 1-2,5 δισ. ετών και είναι το αρχαιότερο νερό που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη. Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελέτησε δεδομένα που είχαν συλλεχθεί από 19 ορυχεία στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος Deep Carbon Observatory και όπως υποστηρίζουν κατάφεραν να υπολογίσουν την ποσότητα αυτού του πανάρχαιου νερού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών η ποσότητα του αρχαίου νερού είναι μεγαλύτερη από εκείνη όλων των ποταμών, λιμνών και βάλτων του πλανήτη! Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το νερό αυτό αλληλεπιδρά με τα πετρώματα με αποτέλεσμα να παράγεται υδρογόνο το οποίο μπορεί να αποτελέσει πηγή τροφής για κάποιους οργανισμούς. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό στα βάθη του εξωτερικού φλοιού της Γης να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν τα ευρήματα τους στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης και η μελέτη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Nature». Τον περασμένο Μάρτιο ερευνητές μελετώντας ένα διαμάντι που δημιουργήθηκε σε βάθος 400-600 χλμ υποστήριξαν ότι σε αυτά τα βάθη υπάρχουν κολοσσιαία αποθέματα νερού που διατρέχουν τα πετρώματα. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πιθανό σε βάθος εκατοντάδων χλμ στο εσωτερικό του πλανήτη μας να υπάρχει μια ζώνη που περιέχει όσο νερό διαθέτουν συνολικά όλοι οι ωκεανοί μαζί! Αν επιβεβαιωθεί ότι σε τόσο μεγάλο βάθος υπάρχει νερό σε υγρή μορφή αυτό θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στη μελέτη της Γης και την κατανόηση των γεωλογικών της διεργασιών. Επιπλέον θα ανοίξει νέους δρόμους στη διαστημική εξερεύνηση αφού, αν η Γη διαθέτει στο εσωτερικό της νερό, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε άλλους βραχώδεις πλανήτες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372064

Ο Johann-Dietrich Woerner ορίστηκε ως ο επόμενος Γενικός Διευθυντής της ESA. Σήμερα, το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ανακοίνωσε το διορισμό του Johann-Dietrich Woerner ως τον επόμενο Γενικό Διευθυντή της ESA, για μια περίοδο τεσσάρων ετών που αρχίζει την 1η Ιουλίου 2015. Θα διαδεχθεί τον Jean-Jacques Dordain του οποίου η θητεία λήγει στις 30 Ιουνίου 2015. Ο κος Woerner είναι σήμερα Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του DLR, Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής. Για το πλήρες βιογραφικό του, μεταβείτε στη διεύθυνση: http://bit.ly/1zYjci9 Σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) αποτελεί την πύλη της Ευρώπης στο διάστημα Η ESA είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός, που δημιουργήθηκε το 1975, με την αποστολή να διαμορφώσει την ανάπτυξη της διαστημικής ικανότητας της Ευρώπης και να εξασφαλίσει ότι οι επενδύσεις στο διάστημα προσφέρουν οφέλη για τους πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου. Η ESA έχει 20 Κράτη Μέλη: Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σουηδία, Τσεχική Δημοκρατία και η Φιλανδία εκ των οποίων τα 18 είναι Κράτη Μέλη της ΕΕ. Δύο άλλα Κράτη Μέλη της ΕΕ, η Εσθονία και η Ουγγαρία, πρόκειται σύντομα να γίνουν νέα Κράτη Μέλη της ESA. Η ESA έχει συνάψει Συμφωνίες Συνεργασίας με άλλα έξι κράτη μέλη της ΕΕ. Ο Καναδάς συμμετέχει σε ορισμένα προγράμματα της ESA στο πλαίσιο μιας Συμφωνίας Συνεργασίας. Η ESA συνεργάζεται επίσης με την ΕΕ για την υλοποίηση των προγραμμάτων Galileo και Copernicus. Με το συντονισμό των οικονομικών και πνευματικών πόρων των μελών του, η ESA μπορεί να αναλάβει προγράμματα και δραστηριότητες πολύ πέρα από το πεδίο της κάθε Ευρωπαϊκής χώρας μεμονωμένα. Η ESA αναπτύσσει τους εκτοξευτές, τα διαστημόπλοια και τις επίγειες εγκαταστάσεις που απαιτούνται για να διατηρήσει την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή των παγκόσμιων διαστημικών δραστηριοτήτων. Σήμερα, αναπτύσσει και εκτοξεύει δορυφόρους για την παρατήρηση της γης, την πλοήγηση, τις τηλεπικοινωνίες και την αστρονομία, στέλνει ανιχνευτές στα πέρατα του Ηλιακού συστήματος και συνεργάζεται στην εξερεύνηση του ανθρώπου στο διαστήματος. Μάθετε περισσότερα για την ESA στο www.esa.int Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήστε με: ESA Media Relations Office Email: media@esa.int Tel: +33 1 53 69 72 99 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Johann-Dietrich_Woerner_orhisteke_os_o_ephomenos_Genikhos_Dieythynthes_tes_ESA H NASA βλέπει τα φώτα των Χριστουγέννων από ψηλά. Μια...διαστημική άποψη των Χριστουγέννων χαρίζει η NASA στο κοινό με εικόνες από τον φωτισμένο πλανήτη, κατά την γιορτινή περίοδο. «Είναι επίσημο. Τα φώτα της εορταστικής περιόδου είναι τόσο φωτεινά που μπορούμε να τα δούμε από το διάστημα. Χάρη στο όργανο VIIRS από τον δορυφόρο Suomi NPP- ένα κοινό εγχείρημα της NASA και της NOAA (Εθνική διοίκηση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ)- οι επιστήμονες παρουσιάζουν έναν νέο τρόπο μελέτης των δορυφορικών δεδομένων που μπορεί να αποτυπώσει τα μοτίβα των φωτών κατά τις εορτές» αναφέρει στην ιστοσελίδα της η NASA. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64110257 Βόρειο Σέλας. Αμέτρητες είναι οι λήψεις τόσο σε βίντεο, όσο και σε φωτογραφίες του μαγευτικού φαινομένου του Βόρειου Σέλας. Ωστόσο, το time lapse βίντεο που δημιούργησε η Selmesfilms είναι πράγματι εντυπωσιακό. Η εταιρεία συνέθεσε το βίντεο, χρησιμοποιώντας υλικό από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. https://www.youtube.com/watch?v=IpvtTlZMt7Y http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-time-lapse-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Το Venus Express οδεύει ομαλά στο σκοτάδι. Το Venus Express της ESA ολοκλήρωσε την οκτάχρονη αποστολή του έχοντας υπερβεί κατά πολύ την προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του. Το διαστημικό σκάφος εξάντλησε τα καύσιμα κίνησης του κατά τη διάρκεια μιας σειράς αναφλέξεων πρόωσης για να ανυψώσει την τροχιά του μετά την αεροπέδηση σε χαμηλό ύψος νωρίτερα αυτό το έτος. Από την άφιξή του στην Αφροδίτη το 2006, το Venus Express βρισκόταν σε μια ελλειπτική 24-άωρη τροχιά, ταξιδεύοντας 66 000 χιλιόμετρα πάνω από το νότιο πόλο στο πιο απομακρυσμένο σημείο του και σε απόσταση 200 χιλιομέτρων πάνω από το βόρειο πόλο στο πλησιέστερο σημείο του, διεξάγοντας μια λεπτομερή μελέτη του πλανήτη και της ατμόσφαιρας του. Ωστόσο, μετά από οκτώ χρόνια σε τροχιά και με τα καύσιμα για το σύστημα πρόωσης του να εξαντλούνται, ανατέθηκε στο Venus Express στα μέσα του 2014 μια τολμηρή επιχείρηση αεροπέδησης, κατά την οποία βυθιζόταν σταδιακά σε χαμηλότερο ύψος στην ατμόσφαιρα κατά τις πλησιέστερες προσεγγίσεις του στον πλανήτη. Κανονικά, το διαστημικό σκάφος θα εκτελούσε αναφλέξεις πρόωσης ρουτίνας για να εξασφαλίσει ότι δεν θα έρχονται πολύ κοντά στην Αφροδίτη με κίνδυνο να χαθεί στην ατμόσφαιρα. Αλλά αυτή η μοναδική περιπέτεια είχε ως στόχο την επίτευξη του αντίθετου, δηλαδή τη μείωση του ύψους και να επιτρέψει την εξερεύνηση των προηγουμένως αχαρτογράφητων περιοχών της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Η επιχείρηση παρείχε επίσης σημαντική εμπειρία για μελλοντικές αποστολές – η αεροπέδηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τοποθέτηση σε τροχιά γύρω από πλανήτες με ατμόσφαιρα χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρουν τόσα καύσιμα κίνησης. Μεταξύ του Μαΐου και του Ιουνίου του 2014 το χαμηλότερο σημείο της τροχιάς μειώθηκε σταδιακά σε περίπου 130-135 χλμ, με το κύριο μέρος της επιχείρησης της αεροπέδησης να διαρκεί από τις 18 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου. Μετά από αυτό το μήνα που το Venus Express «σέρφαρε» μέσα και έξω από την ατμόσφαιρα σε χαμηλά υψόμετρα, το χαμηλότερο σημείο της τροχιάς υψώθηκε και πάλι μέσα από μια σειρά από 15 μικρές αναφλέξεις πρόωσης, τέτοιες ώστε μέχρι τις 26 Ιουλίου, ήταν πίσω περίπου στα 460 χιλιόμετρα, αποδίδοντας μια τροχιακή περίοδο μόλις λίγο περισσότερο από 22 ώρες. Η αποστολή στη συνέχεια συνεχίστηκε σε μια φάση μειωμένων επιστημονικών επιχειρήσεων, καθώς η πλησιέστερη προσέγγιση του διαστημικού οχήματος προς την Αφροδίτη μειώθηκε σταθερά και πάλι φυσικά με την βαρύτητα. Με την υπόθεση ότι είχε απομείνει ακόμα κάποια ποσότητα καυσίμων κίνησης, ελήφθη η απόφαση να διορθωθεί αυτή η φυσική εξασθένιση με μια νέα σειρά από την ανυψωτικούς ελιγμούς κατά το διάστημα 23 με 30 Νοέμβρη, σε μια προσπάθεια να παραταθεί η αποστολή ως το 2015. Ωστόσο, η πλήρης επαφή με το Venus Express χάθηκε στις 28 Νοεμβρίου. Από τότε, οι συνδέσεις τηλεμετρίας και τηλεχειρισμού είχαν μερικώς αποκατασταθεί, αλλά ήταν πολύ ασταθείς και μόνο περιορισμένες πληροφορίες θα μπορούσαν να ανακτηθούν. "Οι διαθέσιμες πληροφορίες παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία πως το διαστημικό όχημα χάνει τον έλεγχο πιθανότατα λόγω προβλημάτων στην πρόωση κατά την διάρκεια των ελιγμών ανύψωσης της θέσης," λέει ο Patrick Martin, διευθυντής της αποστολής Venus Express της ESA. "Φαίνεται πιθανό, λοιπόν, ότι το Venus Express εξήντλησε τα εναπομείναντα καύσιμά του περίπου στα μισά της διαδρομής μέσω των προγραμματισμένων ελιγμών τον περασμένο μήνα." Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Venus_Express_odehuei_omalha_sto_skothadi