Δροσος Γεωργιος

Ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης πλάτους 250 ετών φωτός. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, το γιγάντιο Νεφέλωμα της Γαρίδας λειτουργεί ταυτόχρονα ως γηροκομείο και ως μαιευτήριο: τα άστρα που πεθαίνουν δίνουν τροφή για την επόμενη γενιά αστέρων. Στην υπέροχη εικόνα που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο, τα αέρια του νεφελώματος φωτίζονται από τα άστρα που γεννήθηκαν μέσα του. Βαθιά μέσα στο νεφέλωμα κρύβονται τρεις ομάδες νεαρών, θερμών άστρων που φωτίζουν στο φάσμα του υπεριώδους και ιονίζουν τα αέρια κάνοντάς τα να λάμπουν. Όταν τα άστρα γεράσουν, θα αποτινάξουν ένα μέρος του υλικού τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα εκραγούν σε σουπερνόβα, σκορπίζοντας βίαια τα σωθικά τους μέσα στο νεφέλωμα. Ένα μέρος αυτού του αστρικού υλικού είναι βαριά στοιχεία που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυρηνικά καύσιμα από άλλα άστρα. Τα ετοιμοθάνατα άστρα απελευθερώνουν όμως και το αέριο υδρογόνο που δεν κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν -υδρογόνο που τελικά θα συμπυκνωθεί και θα σχηματίσει νέα άστρα. Το Nεφέλωμα της Γαρίδας, γνωστό επίσημα ως Gum 56, βρίσκεται κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Είναι αρκετά μεγάλο, με διάμετρο γύρω στα 250 έτη φωτός, και απέχει από τη γη 6.000 έτη φωτός. Αν θέλετε να το θαυμάσετε, στρέψτε το τηλεσκόπιο στον αστερισμό του Σκορπιού, και θα το δείτε να καταλαμβάνει έκταση τέσσερις φορές μεγαλύτερη από ό,τι το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης. Το βίντεο ξεκινά με μια ευρυγώνια άποψη του κέντρου του γαλαξία και τελικά ζουμάρει στο Νεφέλωμα της Γαρίδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500023745

Αλμπερτ Αϊνστάιν: Ο δάσκαλος που ήρθε απο το μέλλον. «Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο προς ανακάλυψη στη Φυσική σήμερα, το μόνο που απομένει είναι περισσότερες και ακριβέστερες μετρήσεις» διαβεβαίωνε τους ακροατές του σε μια επίσημη διάλεξή του στη Βρετανική Εταιρεία για την Προαγωγή της Φυσικής το 1900 ο λόρδος Κέλβιν, καταξιωμένος φυσικός. Δυστυχώς για αυτόν, ένας 26χρονος υπάλληλος του Ελβετικού Γραφείου Ευρεσιτεχνιών σκεφτόταν διαφορετικά. «Τι κάνεις, μωρή κατεψυγμένη φάλαινα, καπνιστή, αποξηραμένη, κονσερβοποιημένη ψυχή; Γιατί δεν μου έστειλες ακόμη τη διπλωματική εργασία σου; Σου υπόσχομαι σε αντάλλαγμα τέσσερα άρθρα. Το πρώτο ασχολείται με την ακτινοβολία και τις ενεργειακές ιδιότητες του φωτός και είναι λίαν επαναστατικό. (...) Το τέταρτο είναι ακόμη σε στάδιο προσχεδίου και έχει να κάνει με την ηλεκτροδυναμική των κινούμενων σωμάτων, χρησιμοποιώντας μια τροποποίηση της θεωρίας του χώρου και του χρόνου». Η ανεπίσημη επιστολή του Αλμπερτ Αϊνστάιν προς τον φίλο του, Κόνραντ Χάμπιχτ, το 1905, ήταν το προανάκρουσμα της ριζικής επιστημονικής ανατροπής που θα αποκαθήλωνε τη νευτώνεια Φυσική εντός του έτους, εγκαθιδρύοντας στη θέση της μια δραστικά αναμορφωμένη όψη του Σύμπαντος, πρώτα με την Ειδική και δέκα χρόνια αργότερα, το 1915, με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Με αφορμή τη συμπλήρωση, τον εφετινό Νοέμβριο, ενός αιώνα από τη διατύπωσή της, εορτάζεται σε πλήθος συνεδρίων, εκδηλώσεων και αφιερωμάτων, από το Διεθνές Ετος Φωτός που τρέχει υπό την εποπτεία του ΟΗΕ από τις αρχές Ιανουαρίου, ως το ειδικό τεύχος που κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο το περιοδικό «Scientific American». Μέτρο κάποτε της «αδυναμίας κατανόησης της σύγχρονης κατάστασης πραγμάτων - της πτώσης των μοναρχιών, της διαταραχής της κοινωνικής τάξης, όλων των αναταράξεων του 20ού αιώνα», όπως έγραφε ο ιστορικός της επιστήμης Ντέιβιντ Κάσιντι, η σκέψη του Αϊνστάιν συμβολίζει σήμερα περισσότερο τη δυνατότητα της ριζικής αναθεώρησης των ιδεών μας, όπως και της συνειδητοποίησης ότι το Σύμπαν υπακούει όχι στην ωρολογιακή, μηχανική ακρίβεια του Νεύτωνα, αλλά στην παράδοξη, εκ πρώτης όψεως, σύλληψη ενός τετρασδιάστατου καμπυλωμένου χωροχρόνου. Το «πρόσωπο του αιώνα», όπως τον χαρακτήρισε το «Time» το 1999, γεννήθηκε στην Ουλμ της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στις 14 Μαρτίου 1879. Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν υπήρξε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα που απεχθανόταν την αυστηρότητα των κοινωνικών ηθών και τη συμβατικότητα των κοινωνικών σχέσεων της εποχής του - τάσεις που επέδειξε ήδη από νεανική ηλικία: μέτριος μαθητής στο καταπιεστικό Γυμνάσιο του Μονάχου όπου φοιτούσε, διέπρεψε στο φιλελεύθερο Λύκειο του Ααράου στη Ζυρίχη, όπου ολοκλήρωσε τη γενική του παιδεία. Σπούδασε Φυσική στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης, γνώρισε τη σερβικής καταγωγής συμφοιτήτριά του Μιλέβα Μάριτς και την παντρεύτηκε παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του το 1903. Προετοιμάζοντας τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, αναζήτησε μάταια μια πανεπιστημιακή θέση, για να συμβιβαστεί το 1902 με εκείνη του τριτοβάθμιου τεχνικού εμπειρογνώμονα της Ελβετικής Υπηρεσίας Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη. Η απόκτηση του διδακτορικού του διπλώματος, το 1905, ήρθε σε μια χρονική στιγμή που ο νέος επιστήμονας ετοιμαζόταν να κλονίσει πεποιθήσεις και βεβαιότητες αιώνων αναφορικά με την τάξη του κόσμου. Η μετέπειτα ακαδημαϊκή πορεία του ήταν μια θριαμβευτική αναγνώριση των επιτευγμάτων του: Ζυρίχη, Πράγα, βραβείο Νομπέλ το 1921, σχεδόν 20 χρόνια στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου προτού εγκαταλείψει τη χιτλερική Γερμανία το 1933, 22 χρόνια στο ονομαστό Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών του Πρίνστον έως τον θάνατό του, το 1955. Ο Αϊνστάιν ως επιστήμονας είναι ταυτισμένος σήμερα με την κομψότερη ίσως εξίσωση της επιστήμης (E=mc2), τόσο περιληπτική, ώστε μοιάζει φτιαγμένη για να καταστεί το δημοφιλέστατο Τ-shirt που έγινε στην πορεία, με τον κοσμικό άγιο που βγάζει γλώσσα στο κοινό προκειμένου να αυτοσαρκαστεί και ταυτόχρονα να υποσκάψει τη σοβαροφάνεια των ομοίων του. Πράγματι, στο περιθώριο της δουλειάς του μπορούσε να είναι ο ασεβής χιουμορίστας της επιστολής του 1905 προς τον Χάμπιχτ. Εντός των γραμμών του τετραδίου ή του πλαισίου του μαυροπίνακα, όμως, δεν χωρούσαν χωρατά: το εμμονικό κυνήγι των παραμέτρων της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας το 1915 έγινε σε ένα «ερημικό» διαμέρισμα όπου επικρατούσε «ατμόσφαιρα εκκλησίας», όπως έγραφε σε ένα γράμμα εκείνης της περιόδου. Και η ομορφιά και η συμμετρία των παραγόμενων μαθηματικών τύπων επανέρχονται διαρκώς στον λόγο του, σχεδόν ως εγγενείς ιδιότητες, ως αναγκαία και ικανή συνθήκη επιστημονικής εγκυρότητας, σε βαθμό που να μοιάζει πρόθυμος να αναθεωρήσει οποιαδήποτε λύση που δεν θα πληρούσε παρόμοια κριτήρια. Γι' αυτό, παρά τον συσχετισμό του με την κατεδάφιση της κατεστημένης όψης της πραγματικότητας, ο Αϊνστάιν δεν ήταν οπαδός του σχετικισμού ούτε στην επιστήμη ούτε στη ζωή. Ως προσφιλές ανάγνωσμα μνημόνευε τις βιογραφίες μεγάλων επιστημόνων σε μια συνέντευξή του στο «Scientific American» το 1955, δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, και όχι τον λογοτεχνικό μοντερνισμό. Οι μουσικές προτιμήσεις του ευνοούσαν τον Μπαχ και τον Μότσαρτ, δεν έφταναν ως τον Στραβίνσκι ή τον Μάλερ. Η κβαντομηχανική και η βασική «αρχή της απροσδιοριστίας» της τον προβλημάτιζαν τόσο ώστε αναζητούσε τον προσδιορισμό τους σε «λανθάνουσες παραμέτρους» που θα επανέφεραν τη βεβαιότητα από το παράθυρο. Απορρίπτοντας τη στατικότητα του μηχανικού Σύμπαντος του Νεύτωνα, ήθελε στη θέση της μια νέα σταθερότητα, εξ ου και εισήγαγε στις εξισώσεις του την «κοσμολογική σταθερά» που θα εξασφάλιζε έναν αναλλοίωτο κόσμο, πέρα από διαστολές και συστολές. Δεν μπόρεσε ποτέ να συμφιλιωθεί με την ιδέα της «μαύρης τρύπας» όπου η ύλη χάνεται σε μια συμπαντική ανωμαλία. Από τις πιο διάσημες φράσεις του, η αποστροφή «ο Θεός δεν παίζει ζάρια» έχει δύο προϋποθέσεις: πρώτον, ότι η φυσική τάξη είναι αυστηρά καθορισμένη, χωρίς κατά προσέγγιση λύσεις ή εξωτικές απαιτήσεις, και, δεύτερον, ότι ως τέτοια μπορεί να γίνει πλήρως γνωστή από τον άνθρωπο. Ποιος ήταν, όμως, ο Αϊνστάιν ως άνθρωπος; «Ο Αϊνστάιν ήταν πολίτης του κόσμου, χωρίς σπουδαίους δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω του, ανεξάρτητος από τον συναισθηματικό περίγυρο της κοινωνίας στην οποία ζούσε» έλεγε ο συνάδελφός του, επίσης φυσικός, επίσης νομπελίστας, Μαξ Μπορν. Ακριβής και ταυτόχρονα απλουστευτική, η περιγραφή του δεν αρκούσε για να δώσει το στίγμα ενός τόσο πολύπλοκου χαρακτήρα. Η απόσταση του επιστήμονα από τα πράγματα ήταν εμφανής στην επίμονη αναζήτηση μιας θεωρίας για την ερμηνεία του κόσμου εν μέσω μιας σύρραξης, του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που αρκετοί σύγχρονοί του έβλεπαν ως «το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού». Η απόσταση του εξόριστου Εβραίου από τους ηθικούς πανικούς της κοινωνίας των ΗΠΑ ήταν ορατή στην παρρησία με την οποία επέκρινε την καπιταλιστική κοινωνία («μια αρπακτική φάση της ανθρώπινης εξέλιξης»). Και αν η πρώτη ήταν η απαρχή της παγκόσμιας αναγνώρισης, η τελευταία εξελίχθηκε σε αίτιο ψυχροπολεμικής απαξίωσης: ο φάκελός του στο FBI αριθμούσε 1.427 σελίδες και το περιοδικό «Life», θεσμός της αμερικανικής δημοσιογραφίας, τον ενέταξε σε μια λίστα με «50 εξέχοντες αχυρανθρώπους και συνοδοιπόρους του κομμουνισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες». Την ίδια στιγμή, ο Αϊνστάιν των υψηλών αρχών μπορούσε, όπως έκανε μετά τον «Μεγάλο Πόλεμο» τη δεκαετία του '20, να γίνει ο Αϊνστάιν των ερωτικών απολαύσεων, ο κυνηγός θηλυκών θηραμάτων, με τέτοιο πλήθος απιστιών προς τη δεύτερη σύζυγο (και πρώτη του εξαδέλφη), Ελσα Λέβενταλ, στο ενεργητικό του, ώστε εκείνη να καταφύγει στη συναίνεση της αποδοχής μίας από τις ερωμένες προκειμένου να απαλλαγεί από το φάσμα των υπολοίπων. Αν και τα περισσότερα γράμματα προς τους δύο γιους του από την πρώτη του σύζυγο αποκαλύπτουν έναν θεωρητικά στοργικό πατέρα, έστω και μονίμως διχασμένο ανάμεσα σε άλλες επιταγές και στο καθήκον προς την οικογένειά του, το γεγονός είναι ότι μετά το 1933 δεν ξαναείδε ποτέ τον μικρότερο γιο του, Εντουαρντ, ο οποίος είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια από την ηλικία των 20 ετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυθόρμητα ο Αϊνστάιν χαρακτήριζε με τις ίδιες λέξεις, ως «μεγαλύτερο λάθος» του, μια επιστημονική αβλεψία, την κοσμολογική σταθερά, και την πρωτοβουλία του να υπογράψει μαζί με τον φίλο του φυσικό Λέο Σίλαρντ μια επιστολή προς τον πρόεδρο Φράνκλιν Ρούζβελτ στις 2 Αυγούστου 1939, με την οποία καλούσε την αμερικανική κυβέρνηση να κατασκευάσει την ατομική βόμβα. Το τίμημα της απομάκρυνσης από τα διακηρυγμένα ειρηνιστικά ιδεώδη του ήταν οι χρόνιες ενοχές για τις προεκτάσεις της θεωρίας του μετά τη Χιροσίμα και η δημόσια καταδίκη των πυρηνικών όπλων: «Δεν γνωρίζω με ποια όπλα θα διεξαχθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι ο Τέταρτος θα γίνει με πέτρες». Οι επίγονοι των μεγάλων της Φυσικής του 20ού αιώνα είναι είτε παιδιά του Αϊνστάιν είτε παιδιά του Νιλς Μπορ - ακόλουθοι δηλαδή των εξελίξεων είτε της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας είτε της Κβαντικής Θεωρίας, στην πρωτοπορία της οποίας βρέθηκε ο μεγάλος δανός επιστήμονας. Συχνά είναι τέκνα και των δύο θεωριών στην παράδοση του ίδιου του Αϊνστάιν, ο οποίος αφιέρωσε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στην αναίρεση του δυϊσμού μεταξύ κβαντικών και βαρυτικών φαινομένων, προκειμένου να συνδυάσει όλες τις δυνάμεις της φύσης σε μία, πλήρη, περιεκτική και πάντοτε μαθηματικά καλαίσθητη ενοποιημένη θεωρία πεδίου - «Tης θεωρίας των πάντων», κατά τον τίτλο της περυσινής βιογραφικής ταινίας για τον Στίβεν Χόκινγκ. Ο Χόκινγκ, άλλωστε, υπήρξε στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο πιο πολλά υποσχόμενος διάδοχος του Αϊνστάιν στην προσπάθεια να διαβάσει «το μυαλό του Θεού». Το ότι δεν τα κατάφερε, όπως και κανείς άλλος έως σήμερα, δεν σημαίνει ότι τα πράγματα έμειναν στάσιμα: από τον ρώσο μαθηματικό Αλεξάντρ Φρίντμαν και την έννοια του διαστελλόμενου Σύμπαντος, ως τον Πίτερ Χιγκς και το σωματίδιό του που ανακαλύφθηκε το 2012 στο CERN, διά ονομάτων όπως αυτά των Ρίτσαρντ Φάινμαν, Στίβεν Γουάινμπεργκ, Τζον Στιούαρτ Μπελ, Κιπ Θορν, Εντουαρντ Γουίτεν, και πολλών άλλων, το πλήθος των προσώπων και των επιτευγμάτων δείχνει τόσο τις τεράστιες εκτάσεις που άνοιξε ο εμπνευστής της σχετικότητας για τον ανθρώπινο νου όσο και τα ζητήματα που άφησε ανοιχτά. Καταμετρώντας τους μαθητές του στο επετειακό του τεύχος, το «Scientific American» βρίσκει μια σειρά από επιστήμονες με εντυπωσιακές συλλήψεις και εντυπωσιακότερα πειράματα. Στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ο Λέσλι Ρόμπερτσον αναζητεί τα «αξιόνια», υποθετικά σωματίδια-φορείς της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης», η οποία υπολογίζεται στο 26,8% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος χωρίς να διακρίνεται στο ελάχιστο. Ερευνώντας συχνότητα προς συχνότητα την μπάντα των μικροκυμάτων για να ακούσει την ηχώ των αξιονίων, ο Ρόμπερτσον ελπίζει σε μια οριστική απόδειξη (η οποία, παρεμπιπτόντως, θα στηρίζει αποφασιστικά και την πρόταση του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα ως συνέπεια της καμπύλωσης του χωροχρόνου) έως το 2018. Την ίδια χρονική στιγμή αναμένει την ολοκλήρωση και του δικού του πρότζεκτ ο Τζόσουα Φρίμαν, του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Η δική του ομάδα χρησιμοποιεί ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 4 μ. στη Χιλή και την πιο προηγμένη κάμερα της σημερινής τεχνολογίας για να φωτογραφίσει 300 εκατομμύρια γαλαξίες και 4.000 υπερκαινοφανείς αστέρες ψάχνοντας ίχνη της «σκοτεινής ενέργειας» - πιο άπιαστης και πιο διαδεδομένης από τη σκοτεινή ύλη, εφόσον αυτή αποτελεί το 68,3% του παντός. Αν βρεθεί, λέει ο Φρίμαν, η ερμηνεία της, θα απαιτήσει την τροποποίηση της Θεωρίας της Σχετικότητας. Ο Κρεγκ Χόγκαν, διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντή Φέρμι, πειραματίζεται με κάτι ακόμη εξωτικότερο, το «Ολόμετρο». Η συσκευή του Χόγκαν πραγματοποιεί μετρήσεις σε ελάχιστα επίπεδα της κλίμακας (10-18 του μέτρου) διερευνώντας την ιδέα το τρισδιάστατο Σύμπαν να προέρχεται από μια δισδιάστατη υποκείμενη πραγματικότητα (την ονομαζόμενη «ολογραφική αρχή»), πιθανότητα που δεν θα καθιστά πια τα κβαντικά φαινόμενα και τη βαρύτητα της σχετικότητας αλληλοαποκλειόμενες εξηγήσεις του κόσμου. Επειτα από τέτοιες προτάσεις, οι θεωρίες των χορδών που εξηγεί στον αρθρογράφο Κόρι Πάουελ ο Λέοναρντ Ζίσκιντ του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ ή η πεισματική υπεράσπιση της υπεροχής της σχετικότητας έναντι της Κβαντικής Θεωρίας από τον Λι Σμόλιν του Περιμετρικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του Οντάριο, ακούγονται σχεδόν μπανάλ. Ολα όμως αποτελούν το μέτρο της καταλυτικής επιρροής του Αϊνστάιν ως δασκάλου, του πώς το μυαλό του, όπως γράφει ο Πάουελ, εκατό χρόνια μετά την πιο ανατρεπτική σύλληψη στα επιστημονικά χρονικά, «αφήνει ακόμη ένα διακριτό αποτύπωμα στους σύγχρονους ερευνητές». Οσο για τους υπόλοιπους, αρκεί να θυμηθεί κανείς το πρόσφατο «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν: τα παράδοξα του χωροχρόνου και τα παιχνίδια της βαρύτητας σε μια ταινία προορισμένη για δεκάδες εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο δείχνουν πόσο οι κατηγορίες του έχουν ενσωματωθεί στην καθημερινότητα, πόσο είμαστε όλοι παιδιά του Αϊνστάιν. Είτε επισφραγίζει τη δική του αναγνωρισμένη αφηγηματική ικανότητα είτε υποδηλώνει τη δική μας τάση ως αναγνωστών να υπογραμμίζουμε εκ των υστέρων ακολουθίες γεγονότων, οι ανακαλύψεις του Αϊνστάιν συνοδεύονται σχεδόν πάντα από ένα κινηματογραφικό στοιχείο. Ο ίδιος διηγούνταν ότι η Ειδική Σχετικότητα οφείλεται σε ένα πείραμα σκέψης που γεννήθηκε ξαφνικά στον νου του: «Ενας άνθρωπος σε ελεύθερη πτώση δεν αισθάνεται το βάρος του». Η αρχική σκέψη του στη συνέχεια φιλοτεχνήθηκε. Ο άνδρας σε ελεύθερη πτώση τοποθετήθηκε σε έναν θάλαμο, σε έναν ανελκυστήρα, ας πούμε. Ο ανελκυστήρας άρχισε να επιταχύνεται. Από τα τοιχώματά του μπήκε μία ακτίνα φωτός. Κάθε προσθήκη έθετε ένα νέο πρόβλημα, η απάντηση στο οποίο τοποθετούσε νέες ψηφίδες στο πορτρέτο που σε βάθος χρόνου θα εξελισσόταν στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Οταν έφτασε κοντά στην άρθρωσή της, δέκα χρόνια μετά, οι διαλέξεις του στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών τον Νοέμβριο του 1915 έγιναν, όπως αποκαλύπτεται από την αλληλογραφία του, ενώ στο παρασκήνιο έτρεχε ένας αγώνας δρόμου με τον μεγάλο μαθηματικό Ντάβιντ Χίλμπερτ για το ποιος θα διατυπώσει πρώτος τις εξισώσεις πεδίου της θεωρίας. Οι τύποι στους οποίους κατέληξε δεν εντυπώνονται τόσο εύκολα στο μυαλό όσο η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, γράφει ο Γουόλτερ Αϊζακσον στην εξαιρετική βιογραφία του «Αϊνστάιν: Η ζωή του και το Σύμπαν» (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί). Ωστόσο, το ουσιώδες μέρος τους, ο λεγόμενος «τανυστής του Αϊνστάιν» είναι «αρκούντως συμπαγής ώστε να φιγουράρει σε μπλουζάκια σχεδιασμένα για φοιτητές Φυσικής». Η αριστερή πλευρά μίας από τις πολλές μορφές της εξίσωσης της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, όπως παραθέτει στο βιβλίο του ο Αϊζακσον «συμπυκνώνει όλη την πληροφορία αναφορικά με το πώς η γεωμετρία του χωροχρόνου καμπυλώνεται από τα αντικείμενα. Η δεξιά πλευρά περιγράφει την κίνηση της ύλης εντός του βαρυτικού πεδίου». Και τα δύο τμήματα μαζί, χωρίς να χρειαστεί κανείς να μπει στην περιπέτεια της εξήγησης των συμβόλων, συνιστούν φόρο τιμής σε έναν ρηξικέλευθο νου, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρώπινη νόηση: Rμν – ½gμν R=8 Tμν http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=734773

Ελευθέριος Γουλιελμάκης: O ευρηματικός φυσικός του Μax Planck. Ο Ελευθέριος Γουλιελμάκης είναι φυσικός, επικεφαλής της ομάδας Αττοηλεκτρονικής στο Ινστιτούτο Κβαντικής Οπτικής Max Planck στο Μόναχο της Γερμανίας. Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Ελληνας; Πολύ συχνά. Κάθε φορά που συναντώ μια ελληνική λέξη στην επιστήμη μου, την αισθάνομαι δική μου, όχι επειδή είναι μια λέξη των αρχαίων Ελλήνων, αλλά επειδή την καταλαβαίνω λόγω της ελληνικής μου παιδείας. Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας; Στο να συνειδητοποιήσω ότι οι υψηλοί στόχοι στην επιστήμη, όσο δύσκολα κι αν είναι τα μονοπάτια που οδηγούν σε αυτούς, είναι εφικτοί με σκληρή δουλειά, με πάθος και επαρκή οργάνωση. Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία; Μόρφωση ισάξια των ευρωπαϊκών και διεθνών προτύπων και την πανίσχυρη ελληνική γλώσσα. Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως Ελληνες; Ως λαός είμαστε ευρηματικοί και κάνουμε πράγματα με πάθος. Ομως, παράλληλα, πάσχουμε από μια αδικαιολόγητη ηττοπάθεια: ότι οι άλλοι μπορούν, αλλά εμείς όχι, ότι είμαστε μια μικρή χώρα και άρα οι πρωτιές, η καινοτομία, η επιστήμη της πρώτης γραμμής είναι για τις μεγαλύτερες και οικονομικά εύρωστες χώρες - αυτό δεν είναι αλήθεια. Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο; Θα πρέπει να επαναδομηθεί σε νέα, αξιοκρατικά πλαίσια, να ξεφύγει από τα στερεότυπα του παρελθόντος και να αποκτήσει επαρκή ανεξαρτησία από κρατικούς φορείς. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε νέους τρόπους για να το κάνουμε αυτό. Ηδη υπάρχουν τα διεθνή και καλά δοκιμασμένα πρότυπα βάσει των οποίων τα πανεπιστήμια λειτουργούν με επιτυχία, είτε είναι δημόσια είτε ιδιωτικά. Οπως και στην επιστήμη, αφού υιοθετούμε εύκολα το σωστό και δοκιμασμένο, επικεντρώνουμε την ενέργειά μας στο καινούργιο και καινοτόμο. Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία; Χρειάζεται ενθάρρυνση από την πολιτεία, αλλά και από ιδιωτικά και κοινωφελή ιδρύματα. Τα τελευταία, ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη στιγμή, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο εάν αποφασίσουν να επιβραβεύσουν την καινοτομία σε σημαντικούς τομείς, της έρευνας, της τεχνολογίας και της ενέργειας. Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα; Δυστυχώς, εκφράζεται ελάχιστα κι έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε σε αυτόν τον τομέα. Τι ουσιαστικό μπορούν να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού; Οι Ελληνες που έχουν επιτύχει διεθνώς, αλλά και που παράλληλα κατανοούν την ελληνική πραγματικότητα, μπορούν να λειτουργήσουν και στους δύο -αρκετά διαφορετικούς- κόσμους, γεφυρώνοντάς τους και συνεισφέροντας έτσι ο καθένας από όπου μπορεί καλύτερα. Τι θα συμβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα; Αισιοδοξία. Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση - και ποιο είναι; Οχι προς το παρόν. Ομως, όλες οι μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία, την επιστήμη, την οικονομία ξεπήδησαν μέσα από μια κρίση - οπότε είμαι αισιόδοξος ότι θα αδράξουμε την ευκαιρία. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται από όλους μια ισχυρή δόση αυτοκριτικής. Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα; Ο Καβάφης λέει ότι αξία έχει ο δρόμος και όχι η Ιθάκη. Και αυτός ο δρόμος μπορεί κάποια μέρα να με φέρει πίσω στην πατρίδα. Δεν το θεωρώ σωστό να θέτει κανείς προϋποθέσεις, πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε για να οικοδομήσουμε τις βάσεις που θα οδηγήσουν την επιστήμη στη χώρα μας στην πρώτη γραμμή. Δεν είναι λίγοι οι συμπατριώτες μας που άφησαν επιτυχημένες καριέρες στο εξωτερικό για να γυρίσουν και να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο εδώ, στον τόπο μας. Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε; Κερνάω στα καφενεία και μιλάω μεγαλόφωνα. Ο Ελληνας ήρωάς σας. Ο Καποδίστριας, ένας Ελληνας που γύρισε χωρίς προϋποθέσεις. Παιχνίδι με τις λέξεις Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα. Το παστέλι. Το πρόσωπο που νοσταλγώ. Τη μητέρα μου, που μας άφησε νωρίς. Η γεύση που συχνά ανακαλώ. Πορτοκάλι από την αυλή του πατρικού μου. Η πιο ελληνική μου λέξη. Θάλασσα. Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας απ’ την Ελλάδα. Θυμαρίσιο μέλι. Σταθμοί στη ζωή του 1975: Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. 2000: Παίρνει πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. 2005: Μετά από μεταπτυχιακές σπουδές σε Αυστρία και Γερμανία αποκτά το διδακτορικό δίπλωμά του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Eρευνητής στο Ινστιτούτο Κβαντικής Οπτικής Max Planck, όπου ίδρυσε την ερευνητική ομάδα «Αττοηλεκτρονική». 2010: Διευθύνει την Ομάδα Αττοηλεκτρονικής στο Max Planck, εστιάζοντας την ερευνά του στη μελέτη της κίνησης των ηλεκτρονίων μέσα στην ύλη με ακτίνες λέιζερ, και φιλοδοξεί να θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που θα λειτουργούν με φως. 2012: Κερδίζει το βραβείο Gustav Hertz από τη Γερμανική Φυσική Εταιρεία (DPG) για τη συμβολή του στον τομέα της Αττοφυσικής και πιο συγκεκριμένα για την έρευνά του που αφορά στον έλεγχο των κυμάτων του φωτός. http://www.kathimerini.gr/829913/article/proswpa/synentey3eis/eley8erios-goylielmakhs-o-eyrhmatikos-fysikos-toy-max-planck

ISS διόρθωση της τροχιάς. Στις 7 Σεπτεμβρίου στις 7:00 και 25 λεπτά ώρα Μόσχας άρχισε η ρύθμιση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για να σχηματίστει μια τροχιά εργασίας για την προετοιμασία για την προσγείωση του «Soyuz TMA-16M». Αλλάζοντας την τροχιά της καλωδίωσης του κινητήρα TGK "Progress M-28Μ". Ως αποτέλεσμα των προσαρμογών το υψόμετρο θα πρέπει να αυξηθεί κατά 950 μέτρα και η μέση τιμή περίπου 402 χιλιόμετρα. Οι κινητήρες λειτούργησαν 550 δευτερόλεπτα. Η προσγείωση του WPK «Soyuz TMA-16M» έχει προγραμματιστεί για τις 12 Σεπτεμβρίου, 2015. http://www.federalspace.ru/21704/ Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen ξεκινά την πολυάσχολη περιήγηση του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen έφτασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά από μια διήμερη πτήση με τον κυβερνήτη του διαστημικού σκάφους Soyuz Sergei Volkov και τον κοσμοναύτη του Καζακστάν Aidyn Aimbetov. Η πτήση τους προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-18M ξεκίνησε στις 4:37 GMT (7:37 ώρα Ελλάδος, 10:37 τοπική ώρα), στις 2 Σεπτεμβρίου, καθώς έμπαιναν σε τροχιά από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Μετά από δύο μέρες περιστροφής γύρω από τον πλανήτη, το διαστημικό σκάφος προσδέθηκε στις 7:39 GMT (10:39 ώρα Ελλάδος) σήμερα το πρωί, 4 Σεπτεμβρίου. Η αυτοματοποιημένη ακολουθία ραντεβού άρχισε περίπου δύο ώρες πριν τη σύνδεση, με το πλήρωμα έτοιμο να αναλάβει εάν χρειαστεί, χειροκίνητα. Το τρίο άνοιξε την καταπακτή του διαστημικού σκάφους στις 10:15 GMT (13:15 ώρα Ελλάδος) για να συναντήσουν τους έξι αστροναύτες που βρίσκονται ήδη στο διάστημα, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των ανθρώπων στο σταθμό σε εννέα, για πρώτη φορά από το 2013. Η αποστολή της ESA ‘iriss’ που έχει αναλάβει ο Andreas διαρκεί δέκα ημέρες και ο ίδιος θα αφιερώσει το χρόνο του στο διάστημα για να δοκιμάσει νέες τεχνολογίες και τη βελτίωση των επιχειρήσεων στο διάστημα. Οι δραστηριότητές του περιλαμβάνουν τη δοκιμή μιας νέας μεμβράνης καθαρισμού του νερού που μιμείται τη φύση, γυαλιά hands-free για να βοηθούν τις πολύπλοκες εργασίες, ένα εφαρμοστό κοστούμι για να ανακουφίσει τον πόνο στην πλάτη κοινό πρόβλημα στους αστροναύτες και την οδήγηση τριών διαφορετικών οχημάτων στη Γη στην προετοιμασία τους για αποστολές μακρύτερα στο Ηλιακό μας Σύστημα. Η αποστολή iriss επινοήθηκε, σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε από την ESA, με τον έλεγχο της αποστολής να εργάζεται 24/7 στο Κέντρο Ελέγχου Columbus, που βρίσκεται στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής DLR, στο Ομπερπφαφενχόφεν, Γερμανία. Όλα τα πειράματα του Andreas χρησιμοποιούν το ευρωπαϊκό διαστημικό εργαστήριο Columbus ή το Ευρωπαϊκό παράθυρο παρατηρητήριο Cupola. Ο κυβερνήτης του Soyuz Sergei Volkov θα παραμείνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για πέντε μήνες, ενώ ο Andreas και ο Aidyn επιστρέφουν με τον κοσμοναύτη Gennady Padalka στο όχημα Soyuz TMA-16M. Η αλλαγή του διαστημικού σκάφους είναι μέρος της αποστολής του μαραθωνίου για τον αστροναύτη της NASA Scott Kelly και του κοσμοναύτη Mikhail Korniyenko, οι οποίοι θα διαμείνουν στο Σταθμό για 11 μήνες. Τα διαστημικά σκάφη Soyuz είναι σχεδιασμένα για να μένουν στο διάστημα για περίπου έξι μήνες, έτσι το όχημα του πληρώματος μακράς διαμονής θα πρέπει να αντικατασταθεί με την ευγενική προσφορά των Sergei, Andreas και Aidyn. Ο Andreas θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την ανταλλαγή διαστημικού σκάφους, βοηθώντας τους δύο κυβερνήτες του Soyuz σε κάθε πτήση στο ρόλο του ως μηχανικός πτήσης, ή ως δεύτερος στην ιεραρχία. Η ESA θα παρέχει συνεχείς ενημερώσεις των δραστηριοτήτων του Andreas απευθείας από τον έλεγχο της αποστολής μέσω του iriss blog και του Twitter. Η πτήση της επιστροφής τους έχει προγραμματιστεί για τις 12 Σεπτεμβρίου. Θα προσγειωθεί στη στέπα του Καζακστάν με τον Andreas να επιστρέφει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών στην Κολωνία της Γερμανίας για απολογισμό. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/09/iriss_mission_docking http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_astronahutes_tes_ESA_Andreas_Mogensen_xekinha_ten_polyhaschole_perihegese_toy_ston_Diethnhe_Diastemikho_Stathmho Η Boeing εγκαινιάζει εγκατάσταση εμπορικών διαστημοπλοίων. Και το όνομα αυτού Starliner: Με ευκαιρία τα εγκαίνια ενός υποστέγου συναρμολόγησης στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, η Boeing ανακοίνωσε το όνομα του νέου σκάφους που αναπτύσσει για εμπορικές επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα. Γνωστό μέχρι σήμερα με την ονομασία CST-100, το Starliner της Boeing αναπτύχθηκε στο πλαίσιο συμβολαίου με τη NASA για τη μεταφορά πληρωμάτων από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά τον παροπλισμό των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων το 2011, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα που μπορούν να μεταφέρουν αστροναύτες. Η εξάρτηση από τη Ρωσία προγραμματίζεται να τερματιστεί το 2017 με τις παρθενικές πτήσεις του Starliner και του Dragon Crew, ενός παρόμοιου σκάφους που αναπτύσσεται για τη NASA από την εταιρεία SpaceX του επιχειρηματία Έλον Μασκ. Και τα δύο σκάφη θα μπορούν να μεταφέρουν επτά άτομα ή ένα συνδυασμό φορτίου και επιβατών. Τα Starliner θα συναρμολογούνται και θα προετοιμάζονται σε ένα παλιό στέγαστρο των διαστημικών λεωφορείων που ενοικίασε και ανακαίνισε η Boeing στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Η Boeing, η οποία χρηματοδοτείται με 4,2 δισ. δολάρια για την ανάπτυξη του νέου σκάφους, έχει δηλώσει ότι η εμπορική επιτυχία του Starliner θα εξαρτηθεί από την προσέλκυση κι άλλων πελατών πέρα από τη NASA. Η SpaceX, όπως και μια δεύτερη εταιρεία με την ονομασία Orbital Sciences, έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια της NASA για τη μεταφορά φορτίων στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500023456

Γαλαξιακός «ανεμοστρόβιλος» Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία. Αυτή τη φορά φωτογράφησε τον γαλαξία NGC 3368 που είναι γνωστός επίσης και ως Μ96. Πρόκειται για ένα γαλαξία σε απόσταση περίπου 32 εκ. έτη φωτός στον αστερισμό του Λέοντα. Είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας του σμήνους στο οποίο ανήκει. Η λαμπρότερη κεντρική περιοχή έχει διάμετρο 65.000 έτη φωτός. Οπως αναφέρει στην ανακοίνωση της δημοσίευσης της φωτογραφίας o Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ο γαλαξίας μοιάζει με ένα κολοσσιαίο κοσμικό ανεμοστρόβιλο από έντονης λάμψης αέρια. Ο NGC 3368 έχει την ίδια μάζα και μέγεθος με τον δικό μας γαλαξία. Η νέα εικόνα αναμένεται να επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα και βάθος τον γαλαξία NGC 3368 και τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=735273

Μια νύχτα στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δεν υπάρχει πιο γλυκιά ανάμνηση. Να παρατηρεί κανείς τα αστέρια από την ασφάλεια που προσφέρουν οι μητρικές και πατρικές αγκαλιές, κάπου μεταξύ ουρανού και γης. Κάθε επαφή με την αστρονομία μάς γυρίζει πίσω, σε εκείνον τον εαυτό που διψούσε να ανακαλύψει τον κόσμο και τα όριά του. Με αυτό το συναίσθημα του παιδικού ενθουσιασμού, ανηφορίσαμε, ένα γλυκό καλοκαιρινό βράδυ του Αυγούστου, τον δρόμο που οδηγεί στο Αστεροσκοπείο του Θησείου. Στην κορυφή του βραχώδους λόφου των Νυμφών, με προνομιακή θέα προς τον Παρθενώνα, το υπέροχο κτίριο του Θεόφιλου Χάνσεν κρύβει μικρούς θησαυρούς. Λίγο παραπέρα, στην πρόσφατα επισκευασμένη Θόλο, ένα τηλεσκόπιο του 1902 μάς βάζει σε μια ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν «Ο περίπλους της Σελήνης». Ιδού ένα από τα πιο καλά φυλαγμένα μυστικά της Αθήνας, το οποίο γίνεται σιγά σιγά γνωστό στο εξωσχολικό κοινό χάρις σε ειδικά προγράμματα ξεναγήσεων που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια, σε μια προσπάθεια εξωστρέφειας του φορέα. Πριν από 169 χρόνια... Στη σιδερένια πόρτα της εισόδου μάς υποδέχεται το προσωπικό του Εθνικού Αστεροσκοπείου, στο οποίο συμμετέχει ο φυσικός του Διαστήματος Δημήτρης Τσιμπίδας. Είναι ένας συμπαθέστατος τριαντάρης που, μαζί με μερικούς ακόμα νέους σε ηλικία επιστήμονες, αναλαμβάνει να παρουσιάσει στους επισκέπτες τον χώρο, τα κτίρια και τα αστρονομικά όργανα. Με τα μαλακά χρώματα του δειλινού και τον ήχο των τζιτζικιών, μας διηγείται την ιστορία του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Οπως υποψιάζεται κανείς, η ίδρυσή του ταυτίζεται με την περίοδο που ακολούθησε τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, αλλά και την επιθυμία των εθνικών ευεργετών να δημιουργήσουν στην πρωτεύουσα θεσμούς αντίστοιχους με εκείνους που υπήρχαν στην Ευρώπη. Στην πρόσοψη υπάρχει η επιγραφή Servare Intaminatum (Να μείνει ανέπαφο) και ο θυρεός της οικογένειας Σίνα. Ο νεαρός αστροφυσικός μάς εξηγεί: «Γύρω στο 1840, ο βαρώνος Γεώργιος Σίνας, τότε πρόξενος της Ελλάδας στη Βιέννη, εκδήλωσε την πρόθεση να κάνει μια δωρεά για την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας. Ζήτησε τη συμβουλή του φίλου του κ. Prokesh-Osten, πρεσβευτή της Αυστρίας στην Ελλάδα, του οποίου γραμματέας τότε ήταν ο φυσικός και αστρονόμος, καθηγητής Γεώργιος Βούρης. Με τη δική τους προτροπή αποφασίζει να δωρίσει στο ελληνικό κράτος 500.000 δραχμές για την ίδρυση και τον εξοπλισμό του Αστεροσκοπείου στην Αθήνα. Είναι το πρώτο ερευνητικό ίδρυμα της χώρας μας, το οποίο θεμελιώθηκε το 1842, στις 26 Ιουνίου (8 Ιουλίου με το νέο ημερολόγιο), κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου. Τα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν ακριβώς πριν από 169 χρόνια στις 9 Σεπτεμβρίου/21 Σεπτεμβρίου του 1846». Αστρονομία και ναυτιλία «Ο πρώτος σκοπός του ιδρύματος ήταν να μετράμε την ώρα και να γίνεται επίσης καταγραφή των μετεωρολογικών δεδομένων. Ο σημερινός πρόεδρος του Αστεροσκοπείου, καθηγητής Αστροφυσικής Κανάρης Τσίγκανος, πιστεύει πως ο Σίνας και ο Βούρης είχαν τη διορατικότητα να αντιληφθούν πως η ναυτιλία θα είναι ένας από τους πιο στιβαρούς πυλώνες της ανάπτυξης του νεογέννητου κράτους. Εδωσαν έμφαση στον υπολογισμό της ακριβούς ώρας, διότι χωρίς αυτήν ένα καράβι που έφευγε από τον Πειραιά εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να υπολογίσει σωστά το στίγμα του στη θάλασσα με τα ναυτικά χρονόμετρα. Η εθνική ώρα υπολογιζόταν εδώ και διαδιδόταν σε όλη την Ελλάδα». Προτού επισκεφθούμε το εσωτερικό του κτιρίου απολαμβάνουμε την υπέροχη θέα του Ιερού Βράχου από την πίσω πλευρά του κτιρίου που βρίσκεται ακριβώς στην ευθεία του βλέμματος. Στον προαύλιο χώρο υπάρχει μάλιστα και το σημείο μηδέν, όπου υπολογίζονται όλες οι χιλιομετρικές αποστάσεις της Αθήνας με τις πόλεις της περιφέρειας και του εξωτερικού. Περνώντας το κατώφλι του ιστορικού κτιρίου Σίνα, αντιλαμβάνεται κανείς τη σπουδαιότητα που είχαν αυτά τα πρώτα κτίρια του ελληνικού κράτους για τη δημιουργία της εθνικής ταυτότητας. Επιβλητικά, δωρικά, με κομψό διάκοσμο, έθεταν τα μέτρα της αισθητικής μέσα από τον νεοκλασικισμό. Η συντήρηση του οικοδομήματος έχει γίνει με άψογο τρόπο στο παρελθόν από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Στο εσωτερικό του κτιρίου του Χάνσεν υπάρχουν διάφορες αίθουσες με αστρονομικά όργανα αλλά και μια βιβλιοθήκη που έχει ζηλευτά αποκτήματα. Πού αξίζει να σταθεί κανείς; Στην τεράστια προσφορά ενός από τους διαπρεπείς διευθυντές του ιδρύματος, του Γερμανού Ιουλίου Σμιτ, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία το 1858. Εμπλούτισε τη βιβλιοθήκη, τον εξοπλισμό, αλλά έμεινε στην ιστορία της επιστήμης για έναν μοναδικό χάρτη. Οι επισκέψεις στο Αστεροσκοπείο ξεκίνησαν το 2008. Ομως, από τη δεκαετία του 1980 το τηλεσκόπιο Δωρίδη σταμάτησε να λειτουργεί και παρουσίασε βλάβες στους μηχανισμούς (όχι στον φακό), όπως και στη Θόλο που δεν λειτουργούσε. Ο επικεφαλής του ομίλου ΟΤΕ, Μιχάλης Τσαμάζ, έτυχε να ξεναγηθεί στον χώρο το 2014 και, διαπιστώνοντας τις δυσκολίες, αποφάσισε να βοηθήσει: εξειδικευμένο τεχνικό κλιμάκιο του ΟΤΕ πραγματοποίησε ειδική μελέτη και αποκατάσταση των ηλεκτρικών και μηχανολογικών προβλημάτων στο ιστορικό τηλεσκόπιο και τη Θόλο. Παράλληλα, έγιναν εργασίες συντήρησης και στεγανοποίησης στο κτίριο, ενώ ολοκληρώθηκε και ο ηλεκτροφωτισμός του μονοπατιού για να είναι εύκολη η πρόσβαση στους επισκέπτες. Ο επικεφαλής του κλιμακίου Γιώργος Κλαδούχας λέει στην «Κ» για τις εργασίες που κράτησαν ένα δίμηνο: «Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να μπορέσουμε να επιδιορθώσουμε τις βλάβες και ήταν μια μοναδική εμπειρία για εμάς, τους τεχνικούς του ΟΤΕ που συντηρούμε δίκτυα και συσκευές, να δούμε πρώτοι την υπέροχη θέα των πλανητών. Ηταν κάτι που χαράχθηκε στη μνήμη μας. Οσο για τους ηλεκτροφωτισμούς των μονοπατιών, έγιναν τόσο σωστά που μας έχει ζητηθεί να κάνουμε το ίδιο και στην Πνύκα...».​​ Από τον Ιούλιο Βερν στον Ιούλιο Σμιτ και από την Ακρόπολη στο άπειρο Ο Γερμανός που διαδέχθηκε τον Βούρη κατάφερε να ολοκληρώσει τον μνημειακό τοπογραφικό χάρτη της Σελήνης χάρις στην καλή ορατότητα του αττικού ουρανού. Στην τελική του μορφή έχει διάμετρο δύο μέτρα και αποτελείται από 25 τμήματα που στο σύνολό τους απεικονίζουν την ορατή από τη Γη επιφάνεια της Σελήνης. Σχεδιάστηκε με τη βοήθεια του διοπτρικού τηλεσκοπίου Ploessl και συμπεριλαμβάνει πάνω από 32.000 λεπτομέρειες. «Αν και έγινε στα τέλη του 19ου αιώνα είναι χρήσιμος ακόμα και σήμερα», μας λέει ο Δημήτρης Τσιμπίδας. «Ηταν γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο και στην αρχική γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν “Ο περίπλους της Σελήνης” υπάρχει αναφορά σε αυτόν». Αντίγραφο βρίσκεται στο μουσείο και πράγματι εντυπωσιάζει για τις λεπτομέρειές του. Και αν θέλει να δει κανείς το τηλεσκόπιο, μέσα από τον φακό του οποίου ο Ιούλιος Σμιτ ολοκλήρωσε το κοπιώδες έργο του, δεν έχει παρά να ανεβεί έναν όροφο πιο πάνω. Δυστυχώς δεν είναι σε λειτουργία όπως και η Θόλος στην οροφή. Το τηλεσκόπιο Δωρίδη Αφήνοντας πίσω μας το κτίριο Σίνα, παίρνουμε ακόμα ένα μονοπάτι που είναι διακριτικά φωτισμένο και που μας οδηγεί στο πιο ενδιαφέρον τμήμα της ξενάγησης. Σε μια ξεχωριστή Θόλο που βρίσκεται λίγο μακρύτερα, θα δούμε από κοντά το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη του 1902. «Ο Δωρίδης είχε γεννηθεί και ανατραφεί στη Γαλλία», μας εξηγεί ο αστροφυσικός. «Δεν είχε επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα και ζούσε έναν μονήρη βίο στο Βουκουρέστι. Ντυνόταν φτωχικά και δεν έβγαινε ποτέ έξω. Οταν πέθανε, το 1866, διαπιστώθηκε πως η περιουσία του ήταν 12.000 φλουριά, τα οποία έκανε δωρεά υπέρ των σκοπών των ελληνικών δημοσίων ιδρυμάτων. Μερικές δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα χρήματα τελικά διατέθηκαν στην Ακαδημία Αθηνών, η οποία προίκισε το Αστεροσκοπείο με αυτό το θαυμάσιο τηλεσκόπιο». Είναι διοπτρικό τηλεσκόπιο με φακό 40 εκατοστών και εστιακή απόσταση 5 μέτρων. Στον άξονά του έχει σημάδια από σφαίρες από τις συγκρούσεις των Δεκεμβριανών του 1944. Ο νεαρός επιστήμονας ανοίγει τη Θόλο με το πάτημα ενός διακόπτη και έτσι αποκαλύπτεται ένα τμήμα του καλοκαιρινού ουρανού. Υστερα, με επιδέξιες κινήσεις -καθώς ο μηχανισμός είναι χειροκίνητος- φέρνει το τηλεσκόπιο απέναντι από τη Σελήνη. Για να μπορέσει κανείς να εφαρμόσει το μάτι του στον φακό, πρέπει να ανεβεί μια σκάλα. Το πλάνο ενός τμήματος του δορυφόρου μας φαίνεται ολοκάθαρα. Η συγκίνηση είναι αναπόφευκτη. Αυτός είναι και ο επίλογος της επίσκεψης, σε ένα από τα μικρά και άγνωστα «διαμάντια» της πρωτεύουσας που συνδέει την Ακρόπολη με το άπειρο... Οποιος θέλει να επισκεφθεί το Αστεροσκοπείο δεν έχει παρά να δει τις ημερομηνίες των ξεναγήσεων από τον ιστότοπο www.noa.gr και να κλείσει θέση στα γκρουπ, καθώς η προσέλευση είναι μεγάλη. Η γενική είσοδος είναι πέντε ευρώ και το μειωμένο εισιτήριο 2,5. http://www.kathimerini.gr/829443/article/epikairothta/episthmh/mia-nyxta-sto-asteroskopeio-a8hnwn

Πιθανό σημάδι ζωής η λάμψη εξωγήινων ωκεανών. Η φωτεινή αντανάκλαση των ωκεανών, που μπορεί να εντοπισθεί από πολύ μεγάλη απόσταση, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό «οδηγό» για τον εντοπισμό εξωπλανητών που ενδεχομένως φιλοξενούν ζωή. Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες από το ερευνητικό κέντρο Ames της NASA, με επικεφαλής τον Τάιλερ Ρόμπινσον, ερευνητή του κέντρου και ειδικό στη διαστημική επιστήμη και την αστροβιολογία. Συμπέρασμα που βασίζεται στα «σημάδια» τα οποία κατέληξαν πως θα έδινε και η ίδια η Γη σε έναν μακρινό παρατηρητή σχετικά με την ύπαρξή της. Σύμφωνα με τους ερευνητές, καθώς ο πλανήτης μας κινείται γύρω από τον Ήλιο, για έναν μακρινό παρατηρητή η εικόνα της θα μεταβάλλεται όπως συμβαίνει με τη Σελήνη. Μάλιστα, όταν μοιάζει να καλύπτεται ένα μέρος της από τη σκιά του Ήλιου, τότε ανακλά ένα μεγάλο ποσοστό από το φως που πέφτει πάνω στην επιφάνειά της. Κάτι που θα ισχύει και με τους εξωπλανήτες, όπως υποστηρίζουν οι Αμερικανοί επιστήμονες. Παρόλο που αρκετοί δορυφόροι «παρακολουθούν» τη Γη, λίγοι από αυτούς απεικονίζουν το σύνολο του πλανήτη μας. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επιστήμονες που ασχολούνται με την αναζήτηση μακρινών «κόσμων» στρέφονται σε μοντέλα για να καταλάβουν πώς θα φαινόταν η Γη από μεγάλη απόσταση. Εντούτοις, η ακρίβεια αυτών των μοντέλων είναι δύσκολο να εξακριβωθεί από τα παρατηρησιακά δεδομένα. Ορισμένες ερευνητικές ομάδες έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Το 1993, για παράδειγμα, ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν, μαζί με συναδέλφους του, χρησιμοποίησαν δεδομένα από τον δορυφόρο Galileo, ο οποίος μελετούσε τον Δία, για να εξακριβώσουν ποια είναι τα «ίχνη» που προδίδουν πως η Γη είναι κατοικήσιμος πλανήτης. Το 2009, η αποστολή LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite), η οποία πραγματοποιήθηκε για τη μελέτη της Σελήνης, αξιοποίησε τη Γη ως παρατηρησιακό «στόχο» για να ελεγχθεί η ακρίβεια των οργάνων του σκάφους. Τότε, ο Τάιλερ Ρόμπινσον και η ομάδα του ανέλυσαν τα δεδομένα και βρήκαν πως οι μετρήσεις του φωτός της Γης στο υπέρυθρο, το υπεριώδες και το ορατό αποτελούσαν μία καλή προσέγγιση για το πώς φαίνεται ο πλανήτης μας από μεγάλες αποστάσεις. Η μελέτη που έκανε με τους συναδέλφους του δημοσιεύτηκε το 2014 στο περιοδικό The Astrophysical Journal. «Αν και στην αποστολή LCROSS τα δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο των οργάνων, αποδείχθηκαν επίσης σημαντικά και για το συγκεκριμένο ερευνητικό αντικείμενο», λέει τώρα. Αυτά τα δεδομένα έδειξαν πως, παρόλο που η επιφάνεια της Γης ήταν λιγότερο ορατή όταν ένα μέρος της καλυπτόταν από τη σκιά του Ήλιου, σε αυτές τις φάσεις η φωτεινότητά της ήταν αυξημένη. Κάτι που οφειλόταν στην ανάκλαση από τους ωκεανούς. Έτσι, στο ορατό φάσμα, η ανάκλαση αύξανε τη φωτεινότητα της Γης κατά 40%. Στο υπέρυθρο, μάλιστα, το ανακλώμενο φως ήταν σχεδόν 80% μεγαλύτερο. Με την ομάδα του, ο Ρόμπινσον μελέτησε την ανάκλαση της Γης δύο φορές ακόμη, το 2005 και το 2010, χρησιμοποιώντας δεδομένα από την αποστολή Deep Impact της NASA. Αν και αυτά τα δεδομένα ήταν λιγότερο ακριβή, με βάση το μοντέλο που δημιούργησαν τώρα συμφωνούν με αυτά από την αποστολή LCROSS. Πάντως, όπως προειδοποιεί, παρόμοιες μετρήσεις από έναν εξωπλανήτη δεν είναι απαραίτητο πως θα προέρχονται από ωκεανούς, αφού τόσο τα νέφη όσο και ο πάγος μεταβάλλουν επίσης τη φωτεινότητα. Έτσι, θα χρειαστούν περαιτέρω μελέτες της ατμόσφαιράς του, για να αποκλεισθεί αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, ακόμη και μία τέτοια υπόνοια ανάκλασης θα είναι ένα εντυπωσιακό εύρημα. Μια εικόνα της Γης, που λήφθηκε από τον δορυφόρο τξς NASA, LCROSS, που δείχνει τον πλανήτη σαν «ημισέληνο». Το μικρότερο φως προς τα αριστερά είναι η Σελήνη. http://physicsgg.me/2015/09/04/%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ac%ce%b4%ce%b9-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b7-%ce%bb%ce%ac%ce%bc%cf%88%ce%b7-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%89/

Στο «στόχαστρο» του CERN η επικράτηση της ύλης στο πρώιμο σύμπαν. Πώς έμοιαζε το σύμπαν λίγες μόλις στιγμές μετά τη γέννησή του και για ποιον λόγο «γεννήθηκε» η ύλη που μας περιβάλλει, αφού τα πρώτα σωματίδια που δημιουργήθηκαν τότε θα έπρεπε να αλληλοεξουδετερωθούν πλήρως με τα αντισωματίδια που σχηματίσθηκαν παράλληλα; Αυτό το ερώτημα βρίσκεται στο επίκεντρο του πειράματος ALICE, το οποίο διεξάγεται στο CERN της Γενεύης, όπου παράλληλα πραγματοποιούνται πολλές ακόμη έρευνες στην κοσμολογία και τη σωματιδιακή φυσική. Στον ισχυρότερο αυτή τη στιγμή επιταχυντή στον κόσμο, τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, οι ερευνητές του CERN αναγκάζουν σε βίαιες συγκρούσεις πρωτόνια και πυρήνες μολύβδου. Οι θερμοκρασίες στο εσωτερικό του επιταχυντή είναι 100.000 φορές μεγαλύτερες από αυτές στον Ήλιο. «Έτσι, αναπαράγουμε συνθήκες που είναι αρκετά παρεμφερείς με ό,τι συνέβαινε λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη», λέει η Λόρα Φαμπιέτι, καθηγήτρια φυσικής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μαζί με τον Τόμστεντ Τόμας, η Φαμπιέτι είναι επικεφαλής των δύο ερευνητικών ομάδων του ALICE από το Μόναχο. Αυτό που αναπαράγεται στο εργαστήριο είναι πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων, το οποίο είχε σχηματισθεί ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η ποσότητα τεχνητού πλάσματος κουάρκ-γκλουονίων παραμένει σταθερή για λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Αν και αυτό το διάστημα είναι πολύ σύντομο, δίνει τη δυνατότητα στους ερευνητές να ανατρέξουν πίσω στον χρόνο, και στην εποχή όπου το σύμπαν είχε εξαιρετικά μικρή «ηλικία». Το πείραμα ALICE φιλοδοξεί να γράψει στην προσπάθεια να διελευκάνει ένα από τα σημαντικότερα συμπαντικά μυστήρια. Σύμφωνα με το θεώρημα CPT (φορτίο, ομοτιμία, χρόνος), υπάρχει μία θεμελιώδης συμμετρία ανάμεσα στα σωματίδια και τα αντισωματίδια του σύμπαντος. Ειδικότερα, δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο σύμπαν μας και ένα σύμπαν όπου αντισωματίδια είχαν πάρει τη θέση όλων των σωματιδίων, και το αντίστροφο. Ωστόσο, είναι αποδεδειγμένο πως υπάρχει κάποια διαφορά, επειδή σύμφωνα με τη θεωρία της κοσμικής δημιουργίας, αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη θα πρέπει να δημιουργήθηκαν ίσες ποσότητες σωματιδίων και αντισωματιδίων. Επιπλέον, όταν σωματίδια συγκρούονται με αντισωματίδια, τότε αλληλοεξουδετερώνονται. Ωστόσο, αν και αυτό θα σήμαινε πως δεν θα έπρεπε σήμερα να υπάρχει το παραμικρό «δομικό στοιχείο» ύλης και αντιύλης, ξέρουμε πως η ύλη κατακλύζει το σύμπαν και η αντιύλη είναι σχεδόν ολοκληρωτικά απούσα. Κάτι που σημαίνει πως, στην αρχή της κοσμικής δημιουργίας, τα σωματίδια έστω και ελαφρώς υπερτερούσαν των αντισωματιδίων. Επομένως, οι φυσικοί ψάχνουν για κάποια παραβίαση του θεωρήματος CPT, το οποίο θα μπορούσε να εξηγήσει την ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη. «Το πείραμα ALICE προσπαθεί να βρει ίχνη αυτής της παραβίασης, μετρώντας με υψηλή ακρίβεια τις ιδιότητες των σωματιδίων και των αντισωματιδίων που παράγονται με τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του επιταχυντή», εξηγεί η επιστήμονας. Στην πρόσφατη μελέτη των επιστημόνων, ερεύνησαν την αναλογία μάζας-φορτίου σε πυρήνες του ηλίου-3 και δευτέριου, όπως και των αντισωματιδίων τους. Το φορτίο και η μάζα υπολογίζονται μέσα σε έναν ανιχνευτή αερίων, ονόματι TPC (Time Projection Chamber). Το TPC είναι επομένως η «καρδιά» του πειράματος ALICE. Τα αποτελέσματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Nature Physics» είναι τα ακριβέστερα που έχουν γίνει έως σήμερα και επιβεβαιώνουν το θεώρημα συμμετρία. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν ήδη στα σκαριά βελτιώσεις στους ανιχνευτές ALICE, με σκοπό να αυξήσουν ακόμη περισσότερο την ακρίβεια των δεδομένων και να προσεγγίσουν την απάντηση. «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να καταγράφουμε 500 συγκρούσεις ανά δευτερόλεπτο», εξηγεί η Φαμπιέτι. «Σύντομα θα ανεβάσουμε αυτό το νούμερο στις 50.000 συγκρούσεις ανά δευτερόλεπτό». Η εγκατάσταση των νέων ανιχνευτών σχεδιάζεται για το 2018. http://www.naftemporiki.gr/story/999443/sto-stoxastro-tou-cern-i-epikratisi-tis-ulis-sto-proimo-sumpan

«Σογιούζ TMA-18M" Στις 4 Σεπτέμβρη στις 10:39 ώρα Μόσχας, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η πρόσδεση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz TMA-18M» με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το TPK «Soyuz TMA-18M" συνδέθηκε στην μικρή ερευνητική μονάδα (MRM2) «Поиск»-"αναζήτηση" του ρωσικού τομέα (RS) του ISS. Η διαδικασία σύγκλισης πραγματοποιήθηκε στην αυτόματη λειτουργία με ειδικο έλεγχο της Mission Control Κέντρο FSUE TsNIIMash, με το πλήρωμα του Soyuz -"Ένωσης" τον διοικητή κοσμοναύτη της Roscosmos Σεργκέι Volkov, τον ιπτάμενο μηχανικό - Ανδρέας Mogensen (ESA) και τον Αϊδινίου Aimbetova (Kazkosmos), καθώς και με βοήθεια του διοικητή του ISS αστροναύτης της Roscosmos Gennady Padalka . Μετά το άνοιγμα της καταπακτής μεταφοράς μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του σταθμού προς το ΔΔΣ θα ξεκινήσει το πλήρωμα που αποτελείται από 9 μέλη: κυβερνήτης Γκενάντι Padalka (Roscosmos), οι μηχανικοί πτήσης, οι κοσμοναύτες Roscosmos Mikhail Kornienko, Όλεγκ Κονονένκο και Σεργκέι Volkov, κοσμοναύτης Kazkosmos Aydin Aimbetova, οι αστροναύτες της NASA Scott Kelly και Τσέλα Λίντγκρεν και JAXA αστροναύτης Kimii και ο αστροναύτης της ESA Ανδρέας Mogensen. Σύμφωνα με το προγραμμα του Διεθνή Διαστημικου Σταθμού στις 12 Σεπτεμβρίου είναι προγραμματισμένη η αποσύνδεση του "Soyuz TMA-16M» με πλήρωμα Gennady Padalka, Ανδρέας Mogensen και Αϊδινίου Aimbetova. http://www.federalspace.ru/21701/ Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen εκτοξεύθηκε στον Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen, ο κυβερνήτης Sergei Volkov και ο Aidyn Aimbetov εκτοξεύθηκαν στο διάστημα το πρωί στις 4:38 GMT (7:38 ώρα Ελλάδος) από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Η εκτόξευση σηματοδοτεί την έναρξη της 10 ήμερης αποστολής της ESA «iriss» που εστιάζει στην πειραματική εφαρμογή νέων τεχνολογιών και στους τρόπους υλοποίησης πολύπλοκων διαστημικών αποστολών. Το διαστημικό σκάφος Soyuz TMA-18M τέθηκε σε τροχιά, όπως έχει προγραμματιστεί, επιταχύνοντας 50 χλμ/ώρα κάθε δευτερόλεπτο για τα πρώτα εννέα λεπτά. Το διαστημικό σκάφος που διαχωρίστηκε από τον εκτοξευτή Soyuz στις 4:46 GMT και το τρίο περιστρέφεται γύρω από τη Γη με 28.800 χλμ/ώρα. Θα περάσει τις επόμενες τρεις ημέρες, ή 36 τροχιές του πλανήτη μας φτάνοντας τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.(Συνδέθηκε Στις 4 Σεπτέμβρη στις 10:39 ώρα Μόσχας) Η σύνδεση τους είναι προγραμματισμένη στις 4 Σεπτεμβρίου στις 7:42 GMT (10:42 ώρα Ελλάδος), αλλά δεν θα μπουν στο νέο σπίτι τους στο διάστημα έως ότου οι αστροναύτες και στις δύο πλευρές της καταπακτής του διαστημικού σκάφους διασφαλίσουν ότι δεν υπάρχουν διαρροές. Για τον Andreas και τους συνεργάτες του, ο χρόνος για τη μετάβαση στο Σταθμό θα είναι σχετικά ήρεμος, με το διαστημόπλοιο να ταξιδεύει ως επί το πλείστον αυτόματα. Μόλις φτάσουν στον προορισμό τους το πρόγραμμα του Andreas είναι γεμάτο με πειράματα για τη σύντομης διάρκειας αλλά έντονη παραμονή του στο διάστημα. Ο Andreas θα ελέγχει τρία οχήματα από το διάστημα σε δύο πειράματα, θα κυνηγήσει απατηλά «ξωτικά» κατά τη διάρκεια καταιγίδων, θα καθαρίσει νερό με μια νέα μεμβράνη νανοτεχνολογίας που μιμείται τα κύτταρα που βρίσκονται σε κάθε ζωντανό ον στη Γη, θα φορέσει ένα χειροποίητο SkinSuit για να ανακουφίσει τα προβλήματα της πλάτης και θα χρησιμοποιήσει ένα κινητό ακουστικό που θα επιτρέπει στον έλεγχο εδάφους να ρίχνει μια ματιά καθώς εργάζεται. Μόλις οκτώ ημέρες μετά την άφιξη, ο Andreas και ο Aidyn θα επιστρέψουν στη Γη με έναν διαφορετικό κυβερνήτη και σε ένα διαφορετικό διαστημόπλοιο. Θα πετάξει στο Soyuz TMA-16M υπό τις διαταγές του Gennady Padalka, ο οποίος έχει περάσει περισσότερο χρόνο στο διάστημα από οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον. Ακολουθήστε ολόκληρη την αποστολή iriss στο Twitter μέσω του @esaoperations και στο μπλογκ της αποστολής iriss mission blog. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/09/iriss_mission_liftoff http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_astronahutes_tes_ESA_Andreas_Mogensen_ektoxehutheke_ston_Diastemikho_Stathmho Ασανσέρ ύψους 20 χλμ! Η Καναδέζικη εταιρεία ανάπτυξης διαστημικής τεχνολογίας Thoth Technology έλαβε έγκριση στην αίτηση ευρεσιτεχνίας που κατέθεσε στις αρμόδιες αμερικανικές Αρχές για ένα… διαστημικό ανελκυστήρα. Πρόκειται για ένα ασανσέρ που η είσοδος του θα είναι στην επιφάνεια της γης και η έξοδος του θα βρίσκεται σε ύψος 20χλμ! Στην οροφή του ανελκυστήρα θα βρίσκεται μια πλατφόρμα από την οποία θα ξεκινούν το ταξίδι τους διαστημικά σκάφη. Θεωρητικώς η εκκίνηση ενός διαστημικού σκάφους από ένα τέτοιο ύψος θα κάνει πιο εύκολη, πιο ασφαλή και με σημαντικά χαμηλότερο κόστος την εκτόξευση ενός διαστημικού σκάφους. Ο TothX Tower όπως ονομάζεται αυτή η κατασκευή θα αποτελείται από ένα εξωτερικό σύνολο φουσκωτών τμημάτων κατασκευασμένων από ειδικά ενισχυμένα υλικά. Στο εσωτερικό θα βρίσκεται μια κατασκευή, ο ανελκυστήρας, που θα λειτουργεί με ένα μηχανισμό πεπιεσμένου αέρα. Την σταθερότητα της γιγάντιας κατασκευής θα παρέχουν μεγάλοι σφόνδυλοι. Ο σφόνδυλος είναι ένας πολύ «βαρύς» τροχός που συνήθως προσαρμόζεται σε μία μηχανή για να εξομαλύνει την κίνησή της. Σφόνδυλοι χρησιμοποιούνται ανάμεσα στα άλλα στα αυτοκίνητα. Οι σφόνδυλοι θα λειτουργούν ως συμπιεστές για να δημιουργείται η απαραίτητη ατμοσφαιρική πίεση για να λειτουργεί ο μηχανισμός του ανελκυστήρα. Εκτός από τη χρήση του ως εξέδρα εκτόξευσης διαστημικών σκαφών ο πύργος αυτός θα μπορεί να παρέχει τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, να παράγει αιολική ενέργεια και φυσικά να αποτελέσει τουριστικό αξιοθέατο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=734600

Οι συγγενείς της Γης. Τα φώτα της δημοσιότητας σε παγκόσμιο επίπεδο συγκέντρωσε πρόσφατα η ανακοίνωση της ανακάλυψης του πιο συγγενικού προς τη Γη εξωπλανήτη από τους περίπου δύο χιλιάδες που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα στον Γαλαξία μας. Ο πλανήτης ονομάζεται Kepler-452b και οι επιστήμονες της NASA τον χαρακτήρισαν «εξαδέλφη της Γης». Βρίσκεται σε απόσταση 1.400 ετών φωτός από εμάς και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε 385 ημέρες. Εχει διάμετρο 60% μεγαλύτερη από αυτήν της Γης. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τη μάζα του ούτε τη σύστασή του, αν και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι μάλλον είναι βραχώδης, γεγονός που θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες να διαθέτει ή να διέθετε στο παρελθόν συνθήκες ευνοϊκές στην παρουσία της ζωής. Υπολογίζοντας την ηλιοφάνεια, τη θερμοκρασία και την ακτινοβολία που δέχεται από το μητρικό του άστρο οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι συνθήκες στον Kepler-452b ευνοούν τα μέγιστα την ανάπτυξη χλωρίδας. Με απλά λόγια, ο πλανήτης πιθανώς να είναι ένας παράδεισος φυτών. Ας ρίξουμε μια ματιά και σε μερικούς ακόμη συγγενικούς προς τη Γη εξωπλανήτες και πιο συγκεκριμένα στους πέντε πιο κοντινούς σε χαρακτηριστικά με τον δικό μας από όσους γνωρίζουμε. Gliese 667Cc Ανακαλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο στη Χιλή και είναι ο πιο κοντινός στη Γη, σε απόσταση μόλις 22 ετών φωτός. Εχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας και δεν είναι βέβαιον αν είναι βραχώδης. Βρίσκεται υπερβολικά κοντά στο άστρο του, που είναι όμως ένας αχνός ερυθρός νάνος πολύ πιο κρύος από τον δικό μας Ηλιο. Συνεπώς ο εξωπλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη αλλά δεν αποκλείεται και να «ψήνεται» από το άστρο του. Kepler-22b Σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος εξωπλανήτης που βρέθηκε στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου. Είναι 2,4 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και δεν είναι βέβαιον αν είναι βραχώδης ή αέριος. Kepler-69c Μακρινός εξωπλανήτης, σε απόσταση 2.700 ετών φωτός, περίπου 70% μεγαλύτερος από τη Γη, παραμένει επίσης ασαφές αν είναι βραχώδης. Απέχει από το άστρο του όσο η Αφροδίτη από τον Ηλιο, αλλά επειδή το άστρο του είναι κατά 20% λιγότερο λαμπρό από τον Ηλιο, ο εξωπλανήτης μπορεί να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη. Kepler-62f Σε απόσταση 1.200 ετών φωτός, είναι περίπου 40% μεγαλύτερος από τη Γη. Αν και το άστρο του είναι πιο πολύ κρύο από τον Ηλιο, ο πλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη. Kepler-186f Σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη, είναι σχεδόν στο μέγεθος της Γης (το πολύ 10% μεγαλύτερος) και φαίνεται να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του, που είναι ένας ερυθρός νάνος. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=734445

Γιγάντιοι «κόκκινοι κεραυνοί» φωτογραφήθηκαν από το Διάστημα. Ένα θεαματικό ηλεκτρικό φαινόμενο ψηλά στην ατμόσφαιρα, το οποίο έχει παρατηρηθεί ελάχιστες φορές μέχρι σήμερα, απαθανατίστηκε από το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Στη διάρκεια δύο μεγάλων καταιγίδων πάνω από την αμερικανική ήπειρο, οι αστροναύτες του τροχιακού εργαστηρίου πρόλαβαν να φωτογραφήσουν δύο ηλεκτρικές εκκενώσεις γνωστές ως red sprites ή «κόκκινα ξωτικά» σε ελεύθερη απόδοση. Το φαινόμενο πιστεύεται ότι είναι σύνηθες, σπάνια όμως γίνεται αντιληπτό από το έδαφος, αφού διαρκεί μόνο 20 χιλιοστά του δευτερολέπτου και εκτυλίσσεται σε ύψος δεκάδων χιλιομέτρων. Τα κόκκινα ξωτικά είναι ουσιαστικά ηλεκτρικές εκκενώσεις παρόμοιες με τους κεραυνούς. Εμφανίζονται συνήθως πάνω από μεγάλες καταιγίδες και πιστεύεται ότι προκαλούνται από τη συσσώρευση ηλεκτρικών φορτίων. Όπως συμβαίνει και με τους κεραυνούς, οι εκκενώσεις των κόκκινων ξωτικών κινούνται από πάνω προς τα κάτω. Η διαφορά είναι ότι οι κεραυνοί δημιουργούν ακραία υψηλές θερμοκρασίες, ενώ τα ξωτικά είναι σχετικά ψυχρά φαινόμενα που σχετίζονται με κρύο πλάσμα ή ιονισμένο αέριο. Το φαινόμενο φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μόλις το 1989. http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=78487 Η πρώτη από τις δύο εικόνες που δημοσιοποίησε η NASA δείχνει ένα ξωτικό πάνω από την περιοχή του Μιζούρι και του Ίλινοϊ στις 10 Αυγούστου, φωτογραφημένο από απόσταση 2.200 χιλιομέτρων. Μόλις 2 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα αργότερα, ο ISS περνούσε πάνω από το Ακαπούλκο του Μεξικό, όταν ένα δεύτερο ξωτικό εκδηλώθηκε πάνω από μια καταιγίδα έξω από τις ακτές του Ελ Σαλβαδόρ. Και στις δύο περιπτώσεις, οι εκκενώσεις έφτασαν σε ύψος τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500020985 Ο ιπτάμενος «Σπαρτιάτης» που φιλοδοξεί να πάει την Αυστραλία στο Διάστημα. Καθώς εντείνεται παγκοσμίως το ενδιαφέρον όσον αφορά στο πώς θα μπορούσαν οι εκτοξεύσεις δορυφόρων στο Διάστημα να γίνουν ευκολότερες και φθηνότερες, μία πρόταση από την Αυστραλία έχει ελληνικό «χρώμα». Ερευνητές του University of Queensland (Centre for Hypersonics) δουλεύουν πάνω στο «SPARTAN»: ένα πολυμορφικό διαστημικό πρόγραμμα/ σύστημα τριών επιπέδων, με στόχο την αποστολή σε τροχιά δορυφόρων μέχρι και 500 κιλών σε τροχιά. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Σμαρτ (Hypersonic Propulsion), το πρόγραμμα έχει στόχο να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες που δείχνουν να επικρατούν λόγω της σημαντικής ανάπτυξης στην αγορά των μικρών δορυφόρων – ανοίγοντας τον δρόμο για την αυστραλιανή αεροδιαστημική βιομηχανία. Στόχος, όπως εξηγεί, είναι η μείωση του κόστους, ώστε να γίνει οικονομικά πιο βιώσιμο για μικρότερες χώρες και οργανισμούς να εκτοξεύουν τους δικούς τους δορυφόρους και να παρακολουθούν/ επιβλέπουν τη διαστημική τους δραστηριότητα, μέσω της ανάπτυξης επαναχρησιμοποιούμενων συστημάτων εκτόξευσης. Το πρώτο στάδιο του συστήματος αποτελείται από το ALV (Austral Launch Vehicle), ένα επαναχρησιμοποιούμενο σκάφος/πύραυλος που θα ανεβάζει τα ανώτερα επίπεδα του οχήματος σε ταχύτητα όπου μπορεί να αναλάβει το scramjet (5 Μαχ), πριν επιστρέψει στη βάση χρησιμοποιώντας φτερά και έλικες. Το σκάφος απογειώνεται σαν αεροπλάνο, «κλείνει» τα φτερά του και μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τα ανοίγει ξανά για την επιστροφή. Το επόμενο στάδιο είναι το scramjet (SPARTAN), που επιτρέπει στο όχημα να πιάσει ταχύτητα 10 Μαχ, ώστε να φτάσει σε σημείο όπου μπορεί να αφεθεί ελεύθερος ο δορυφόρος. Ακολούθως, το σκάφος επιστρέφει στη βάση. Συνολικά, ο συνδυασμός αυτός (ALV-SPARTAN) θα επιτρέπει επαναχρησιμοποίηση του 95% του υλικού, με τα τεράστια πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται από οικονομικής πλευράς. Η ομάδα του πανεπιστημίου αναπτύσει εκδόσεις σε κλίμακα του ALV και του SPARTAN για επίδειξη/ δοκιμές τεχνολογίας, σε συνεργασία με την Heliaq Advanced Engineering. Θεωρείται πως το ALV-0, με άνοιγμα φτερών τριών μέτρων, θα είναι έτοιμο και θα πραγματοποιήσει πτήση κατά τα τέλη του 2015. http://www.naftemporiki.gr/story/995440/o-iptamenos-spartiatis-pou-filodoksei-na-paei-tin-australia-sto-diastima

Ολόκληρο το ιστορικό πέρασμα του New Horizons από τον Πλούτωνα. Ενάμισι μήνα μετά την πρώτη, ιστορική επίσκεψη της ανθρωπότητας στον Πλούτωνα, η NASA παρουσιάζει ένα βίντεο με ό,τι είδε η αποστολή New Horizons περνώντας βιαστικά δίπλα από τον πλανήτη νάνο. Στις 14 Ιουλίου, το New Horizons πλησίασε τον Πλούτωνα στην ελάχιστη απόσταση των 12.500 χιλιομέτρων, κινούμενο με ταχύτητα 14 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Λόγω της μεγάλης ταχύτητας και της ασθενούς βαρύτητας του Πλούτωνα, η οποία δεν θα μπορούσε να αιχμαλωτίσει το σκάφος σε τροχιά, το New Horizons δεν είχε τρόπο να επιβραδύνει και προσπέρασε τον Πλούτωνα με μεγάλη ταχύτητα. Τον Οκτώβριο, το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Πανεπιστήμιο «Τζονς Χόπκινς» του Μέριλαντ θα δώσει εντολή στο σκάφος θα ξεκινήσει νέες μανούβρες που θα το φέρουν σε πορεία για έναν νέο προορισμό: ένα ακόμα μέλος της λεγόμενης Ζώνης του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από παγωμένα σώματα πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Έχοντας χάσει πια τον τίτλο του πλανήτη, ο Πλούτωνας θεωρείται πλέον το μεγαλύτερο σε όγκο σώμα αυτής της γειτονιάς. Ένα βασικό εύρημα της αποστολής είναι ότι ο Πλούτωνας, του οποίου η επιφάνεια αποτελείται από πάγους αζώτου και μεθανίου στους -240 βαθμούς, διαθέτει πιθανότατα θερμό πυρήνα και παραμένει γεωλογικά ενεργός. Αν και εντυπωσιακά, τα ευρήματα που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής η NASA είναι μόνο η αρχή -η μετάδοση των δεδομένων που συλλέχθηκαν κατά τη σύντομη επίσκεψη θα απαιτήσει ούτε λίγο ούτε πολύ 16 μήνες. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500022590

Λέιζερ θα καταστρέφει αστεροειδείς. Ο Φίλιπ Λιούμπιν φυσικός του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Μπάρμπαρα και ο Γκάρι Χιούζ του Πολυτεχνικού Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ανέπτυξαν πριν από δύο χρόνια μια ιδέα για ένα σύστημα λέιζερ που θα μπορεί να καταστρέφει επικίνδυνους αστεροειδείς. Τώρα ξεκίνησαν τα πρώτα πειράματα αυτού του συστήματος το οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές που τα πραγματοποιούν μπορεί επίσης να προωθεί διαστημικά σκάφη με ταχύτητες κοντά σε αυτές του φωτός! Η ιδέα των Λιούμπιν και Χιούζ ήταν ένα σύστημα που θα βρίσκεται στο Διάστημα και θα καταστρέφει απειλητικά για τη Γη αντικείμενα. Το DE-STAR (Directed Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation) όπως ονομάστηκε το σύστημα αυτό σύμφωνα με τον σχεδιασμό των δύο επιστημόνων θα αποτελείται από μηχανισμούς οι οποίοι θα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και θα μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ακτίνες λέιζερ. Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν το σχέδιο υποστηρίζουν ότι το DE-STAR θα μπορεί όχι απλά να διαλύσει σε μικρότερα κομμάτια έναν αστεροειδή αλλά κυριολεκτικά να τον εξαϋλώσει. Οπως αναφέρουν, το DE-STAR θα μπορεί να εντοπίζει τον απειλητικό αστεροειδή όταν αυτός βρίσκεται σε πολύ μακρινή απόσταση από τη Γη - παρόμοια με εκείνη που έχει ο Ηλιος από τον πλανήτη μας. Το σύστημα θα αρχίζει να χτυπά τον αστεροειδή με τις ακτίνες λέιζερ από εκείνη την απόσταση με στόχο την καταστροφή του πολύ πριν φθάσει στη Γη. Ενας άλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια- Σάντα Μπάρμπαρα ο Τράβις Μπρασίερς βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την ιδέα του του DE-STAR και μαζί με φοιτητές του ξεκίνησαν πειράματα για να δοκιμάσουν αν και τι είδους μεγάλες δέσμες λέιζερ μπορούν να καταστρέψουν αστεροειδείς. Οι ερευνητές προσομοιώνουν στο εργαστήριο τις συνθήκες του διαστήματος και χτυπούν με ισχυρές δέσμες λέιζερ αντικείμενα που αποτελούνται από συστατικά που αποτελούνται και οι αστεροειδείς. Οι ερευνητές μελετούν τις αλλοιώσεις που επέρχονται στα αντικείμενα και στη συνέχεια εξετάζουν αν αυτές οι αλλοιώσεις θα μπορούσαν σε περίπτωση που γίνονταν σε ένα διαστημικό αντικείμενο, σε ένα αστεροειδή, είτε να τον καταστρέψουν, είτε να τον επιβραδύνουν ή να του αλλάξουν τροχιά. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=734279

Εννέα Κοσμοναύτες-Αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό!!! Στις 2 Σεπτεμβρίου στις 7:37 ώρα Μόσχας από την πλατφόρμας №1 («Gagarin αρχή») στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ πραγματοποιηθηκε η 500η εκτόξευση πυραύλων με "εκκίνηση του Gagarin» - για τον ΔΔΣ το " Soyuz-FG "που μεταφερει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο« Σογιούζ TMA-18M ». Μετά από 528 δευτερολέπτα πτήσης το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-18M" καθαρά διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και μπαινει στην υπολογισμένη τροχιά. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-18M" θα είναι πιο κοντά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) με 2 ημερήσιο πρόγραμμα. Ο ελλιμενισμός του WPK «Soyuz TMA-18M» με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 4 Σεπτέμβρη στις 10:42 ώρα Μόσχας. Δημιουργειται μια πραγματικά μοναδική κατάσταση στο ΔΔΣ που θα λειτουργει με εννέα άτομα που αντιπροσωπεύουν πέντε χώρες!!! Επί του σκάφους ο WPK "Soyuz TMA-18M» θα παραδοσει στον ISS περίπου 170 κιλά διαφόρων φορτίων. Το πλοίο θα είναι πιο κοντά στο σταθμό σε ένα κύκλωμα δύο ημερών, και θα ελλιμενίσθει στην μικρή ερευνητική μονάδα "Poisk» (MRM2) στις 10:42 MSK στις 4 Σεπτεμβρίου (Παρασκευή) στην 35η στροφή της πτήσης. «Θα συνεργαστούμε στα επιστημονικά προγράμματα της Ευρώπης, της Ρωσίας και του Καζακστάν. Συνολικά έχουν προγραμματιστεί να γίνουν 75 επιστημονικά πειράματα και θα συνεχίσουμε τις μελέτες που έχουν ήδη αρχίσει», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Σεργκέι Φολκόφ, που είναι ο κυβερνήτης στην πτήση αυτή. Βίντεο. http://www.energia.ru/ru/iss/iss45/photo_09-02.html Σκοτ Κέλι: Ο φιλέλληνας αστροναύτης. Στις 12 Ιουλίου, κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας Συνόδου Κορυφής,ο Κέλι είχε φωτογραφίσει την Αττική από το Διάστημα και είχε γράψει «Αθήνα, Ελλάδα, καλημέρα από το Διάστημα. Ευχές για το καλύτερο» Δεν είναι διόλου παράδοξο το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ασχολούνται εκτενώς με την αποστολή τoυ αστροναύτη της NASA Σκοτ Κέλι, και του ρώσου κοσμοναύτη Μιχαήλ Κορνιένκο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με σκοπό να παραμείνουν εκεί επί σχεδόν ένα ημερολογιακό έτος. Στόχος της αποστολής, γνωστής ως Expedition 44, είναι να πραγματοποιηθούν πειράματα προκειμένου να διαπιστωθούν οι αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος κατά τη μακρά παραμονή του εκτός γήινης ατμόσφαιρας. Οι άνθρωποι είχαν πάντοτε το βλέμμα στραμμένο πέρα από τον πλανήτη τους, τουλάχιστον από τότε που η εξερεύνηση του Διαστήματος κατέστη ρεαλιστικό ζητούμενο, έπειτα από τις πρώτες αποστολές κατά τη δεκαετία του '60. Κάθε φορά, σε κάθε εποχή, οι εξελίξεις περιβάλλονταν από το εκάστοτε πλαίσιο. Αλλοτε ήταν ο ανταγωνισμός του Ψυχρού Πολέμου και σήμερα είναι ο εντυπωσιασμός, στην εποχή του Τwitter και του Instagram. Η ιστορία του 51χρονου Κέλι, ιδωμένη τόσο από την επιστημονική όσο και από την ποπ πλευρά της, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Σκοτ Τζόζεφ Κέλι, αστροναύτης, μηχανικός και συνταξιούχος πλοίαρχος του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, προτού επιλεγεί για την Αποστολή 44 είχε συμμετάσχει σε τρεις ακόμη διαστημικές αποστολές. Η πρώτη πτήση του Κέλι ήταν με την ιδιότητα του πιλότου του διαστημικού λεωφορείου Discovery τον Δεκέμβριο του 1999, ενώ έγινε μέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τον Οκτώβριο του 2010 και σήμερα είναι επικεφαλής των επιχειρήσεων εκεί. Σήμερα, ο Κέλι έχει διανύσει 156 ημέρες στο Διάστημα, βρίσκεται περίπου στα μισά της αποστολής του. Μαζί του στον διαστημικό σταθμό βρίσκονται ακόμη πέντε άτομα, αλλά μόνον εκείνος και ο Κορνιένκο έχουν αποστολή να περάσουν έναν ολόκληρο χρόνο εκεί. Στόχος τους είναι να εξετάσουν το πώς επιδρά η μακρά παραμονή στο Διάστημα στο ανθρώπινο σώμα - στοιχεία αναγκαία για ένα μελλοντικό ταξίδι στον Αρη. Την ώρα που ο Κέλι αιωρείται στο Διάστημα, ο δίδυμος αδελφός του - ο βετεράνος αστροναύτης Μαρκ Κέλι - βρίσκεται στη Γη, συμμετέχοντας σε ένα πείραμα το οποίο μελετά το πώς οι δύο άνδρες θα αλλάξουν κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου. Ο Σκοτ Κέλι δήλωσε χαρούμενος που αυτός είναι ο ένοικος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, και το μόνο που θα αντάλλασσε με τον αδελφό του θα ήταν η «γήινη» διατροφή: «Καμιά φορά μού στέλνει φωτογραφίες τού τι τρώει και τότε, καθώς τρώω ένα καφετί πράγμα κλεισμένο σε μια σακούλα, ζηλεύω την μπριζόλα που τρώει» έχει δηλώσει. Ο Σκοτ και ο Μαρκ Κέλι είναι τα μόνα αδέλφια που έχουν ταξιδέψει στο Διάστημα. Πώς περνά μια ημέρα στο Διάστημα; Πρόκειται για μια πολύ συχνή ερώτηση, όπως φαίνεται από μια σειρά συνεντεύξεων που έχει παραχωρήσει ο αστροναύτης τον τελευταίο καιρό. Πριν από δύο εβδομάδες ο Κέλι συνομίλησε με τον Λάρι Κινγκ για το σόου του, «Larry King Now», και με την Κέιτι Κούρικ από την υπηρεσία ειδήσεων του Yahoo!. Και οι δύο δημοσιογράφοι τον ρώτησαν ακριβώς αυτό: Πώς περνάει μία ημέρα στο Διάστημα; «Ολες οι ημέρες είναι διαφορετικές, πράγμα που τις κάνει ενδιαφέρουσες» απάντησε ο Σκοτ Κέλι. «Κάποιες ημέρες αφιερώνονται εξ ολοκλήρου σε επιστημονικά πειράματα» περιέγραψε και σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια της ετήσιας παραμονής του στο Διάστημα θα διενεργηθούν περισσότερα από 400 επιστημονικά πειράματα. «Κάποιες φορές επιδιορθώνεις πράγματα» είπε ο Κέλι. «Το σύστημα απομάκρυνσης του διοξειδίου του άνθρακα ήταν ένα μεγάλο πρότζεκτ με το οποίο είχαμε ασχοληθεί εδώ και μήνες. Αυτές τις ημέρες αναμένουμε ένα φορτίο από την Ιαπωνία, οπότε θα πρέπει να το παραλάβουμε. Γενικώς, είναι ένας συνδυασμός επιστήμης, συντήρησης και γενικών εργασιών του "νοικοκυριού". Και έπειτα, περιστασιακά, εργασίες ρομποτικής ή μια βόλτα στο Διάστημα». Υπάρχει άραγε χρόνος για ξεκούραση; Ο ίδιος απάντησε ότι μαζεύονται με τα υπόλοιπα πέντε μέλη της αποστολής και παρακολουθούν ταινίες τα Σαββατοκύριακα. Στο μεταξύ, είπε ότι εκείνος και ο αστροναύτης της NASA Κίελ Λίντγκρεν παρακολουθούν ξανά την τηλεοπτική σειρά «Breaking Bad» και έχουν επίσης «μυήσει» στο δημοφιλές σίριαλ και τον ιάπωνα αστροναύτη Κιμίγια Γιούι. «Δεν έχουμε πλυντήριο ρούχων, επειδή αυτό απαιτεί πολύ νερό και το νερό είναι πολύτιμο εδώ πάνω. Επιπλέον, θα ήταν αρκετά δύσκολο να κατασκευαστεί ένα διαστημικό πλυντήριο, αν και δεν το θεωρώ απίθανο. Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό, απλώς πετάμε τα ρούχα μας. Νομίζω ότι φοράω το συγκεκριμένο παντελόνι εδώ και δύο μήνες. Δεν θα σας πω για πόσο φοράω τα υπόλοιπα». Ο Κέλι σημείωσε επίσης ότι καμιά φορά αισθάνεται ότι ονειρεύεται ενόσω βρίσκεται σε τροχιά. Είχε προσπαθήσει να καταγράψει τα όνειρά του, αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε λόγω έλλειψης χρόνου. «Στις αρχές του ταξιδιού μου, τα όνειρα που εκτυλίσσονταν στο Διάστημα ήταν σπάνια. Και τώρα που κλείνω σχεδόν 150 ημέρες, είναι σπάνια τα όνειρα που εκτυλίσσονται στη Γη» καταλήγει. Σε καθημερινή βάση ο Κέλι αναρτά στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram φωτογραφίες της καταπληκτικής θέας από το «υπνοδωμάτιό» του. Οι εκατοντάδες ακόλουθοί του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν την ευκαιρία να αντικρίσουν μια σειρά μαγικών φωτογραφιών. Στις 6 το πρωί της 20ής Αυγούστου, ο Κέλι ανάρτησε μια εντυπωσιακή φωτογραφία του τυφώνα Ντάνι, του πρώτου τυφώνα στον Ατλαντικό για το 2015. Στο στιγμιότυπο διακρίνεται και το καναδικής κατασκευής ρομποτικό χέρι, το οποίο χρησιμοποιείται για να «γραπώσει» τα κάθε λογής φορτία που αποστέλλονται στον σταθμό. Ο Κέλι έχει επιπλέον ανεβάσει δύο αντίστοιχες φωτογραφίες της Ελλάδας από το Διάστημα, καθώς η χώρα απασχολεί την παγκόσμια επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες. Η πρώτη είχε δημοσιευτεί στις 12 Ιουλίου, στο Τwitter, κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας Συνόδου Κορυφής. Την ώρα που όλος ο πλανήτης ήταν online, ο Κέλι είχε φωτογραφίσει την Αττική από το Διάστημα και είχε γράψει «Αθήνα, Ελλάδα, καλημέρα από το Διάστημα. Ευχές για το καλύτερο». Το Σάββατο 8 Αυγούστου, όταν βρέθηκε και πάλι πάνω από την Ελλάδα, έγραψε: «Στους καλούς μου φίλους στην Ελλάδα. Σας σκέφτομαι και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο βράδυ». Μάλιστα, ως συνεπής χρήστης του Τwitter, έχει και τις ανάλογες συζητήσεις με τους υπόλοιπους χρήστες. Η ηθοποιός Τζούλια Λούις-Ντρέιφους έστειλε ένα tweet στον Κέλι ρωτώντας τον αν παρακολουθεί το σίριαλ όπου πρωταγωνιστεί, το «Veep», το οποίο προβάλλεται από το αμερικανικό κανάλι HBO. Ο Κέλι απάντησε ότι του αρέσει πολύ η σειρά, όμως δεν την παρακολουθεί στον σταθμό. Ωστόσο, βλέπει ένα άλλο σίριαλ στο οποίο συμμετέχει η Ντρέιφους, το «Seinfeld». Πέρα από την αποστολή του Κέλι, οι ειδήσεις σχετικά με το Διάστημα δεν σταματούν να έρχονται. Την προηγούμενη εβδομάδα, η NanoRacks, μια εταιρεία με έδρα το Χιούστον του Τέξας, η οποία μεσολαβεί υπέρ επιχειρήσεων προκειμένου εκείνες να χρησιμοποιήσουν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υπέγραψε μια ιστορική συμφωνία με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Πεκίνου προκειμένου το εκπαιδευτικό ίδρυμα να αποστείλει δείγματα γονιδιώματος στο διαστημικό εργαστήριο κατά την επόμενη χρονιά. Οι ειδικοί στα θέματα περί του Διαστήματος θεωρούν τη συμφωνία ένα σημαντικό βήμα για τη μελλοντική συνεργασία μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ (η αμερικανική NASA μαζί με τις αντίστοιχες υπηρεσίες Διαστήματος της Ρωσίας, της Ιαπωνίας, του Καναδά και της Ευρώπης αποτελούν τους συγκατοίκους του Διαστημικού Σταθμού). Ο Σκοτ Κέλι με τον Μπαράκ Ομπάμα στις 20 Ιανουαρίου 2015, λίγες εβδομάδες προτού ξεκινήσει η διαστημική αποστολή του. Την 1η Αυγούστου οι δυο τους αντάλλαξαν και tweets: «Πανικοβάλλεσαι ποτέ όταν κοιτάζεις έξω από το παράθυρο;» ρώτησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. «Μόνο όταν δέχομαι μια ερώτηση από εσάς» απάντησε ο Κέλι. Δεν πρόκειται για την πρώτη περίπτωση σινοαμερικανικής προσέγγισης που έχει ως αφετηρία διαστημικά θέματα. Τον Ιούλιο του 1969, όταν επέστρεψε η αποστολή Apollo 11 από τη Σελήνη, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον έφυγε για παγκόσμια περιοδεία μαζί με το ενδεκαμελές πλήρωμά της. Ηταν τότε μόνο και με αφορμή αυτό το γεγονός που του επετράπη να συναντήσει τον τότε πρόεδρο της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου, τον οποίο το διπλωματικό επιτελείο των ΗΠΑ προσπαθούσε επί μήνες να προσεγγίσει. Ο Νίξον, αναφερόμενος στην επίτευξη της συνάντησης, φέρεται να έχει πει στο πλήρωμα ότι «και μόνο για αυτό, το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα έχει βγάλει τα χρήματά του». Η επαφή του με τον Τσαουσέσκου θεωρείται απαρχή της επαφής του με τον κομμουνιστικό κόσμο και πρόδρομος της ιστορικής επίσκεψής του στην Κίνα. Μπορεί η «διπλωματία του Διαστήματος» να έχει ατονήσει, ωστόσο το Διάστημα εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τους πάντες με τον ίδιο παιδικό τρόπο. Πρόσφατα το νεανικό γκρουπ One Direction κυκλοφόρησε το βιντεοκλίπ του για το τραγούδι «Drag Μe Down», που γυρίστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA και το οποίο ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια views! Μια φωτογραφία στο Instagram, ένα κλιπ στο YouTube και δύο-τρεις κουβέντες για τη ζωή σε «έναν γαλαξία πολύ πολύ μακρινό» μάλλον αρκούν ακόμη προκειμένου να μας συνεπάρουν όλους. http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=733495

«Φιλόξενος στη ζωή ο Πλούτωνας» Ο Μπράιαν Κοξ είναι καθηγητής σωματιδιακής φυσικής στη Σχολή Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και έγινε διεθνώς γνωστός από την παρουσίαση μιας σειράς εκπομπών για το Σύμπαν στο BBC. Ο Κοξ συγκεντρώνει τα τελευταία 24ωρα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του υποστηρίζοντας ότι τα δεδομένα που έστειλε από τον Πλούτωνα το σκάφος New Horizons που επισκέφτηκε τον πλανήτη νάνο τον περασμένο Ιούλιο υποδεικνύουν την ύπαρξη υπόγειων ωκεανών στους οποίους πιθανώς να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής. «Τα δεδομένα που έστειλε το New Horizons δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχουν ωκεανοί τα νερά των οποίων δεν είναι κρύα αλλά θερμά και άρα να υπάρχουν εκεί ζωντανοί οργανισμοί» δήλωσε σε συνέντευξη τους στους Times ο Κοξ. Το αν ο βρετανός επιστήμονας έχει δίκιο ή όχι θα το μάθουμε το προσεχές διάστημα αφού όπως έγινε γνωστό στα χέρια των επιστημόνων έχει φτάσει μόλις το 5% των δεδομένων που συγκέντρωσε το New Horizons το οποίο στέλνει σε δόσεις τις πληροφορίες που συγκέντρωσε. Ένα νέο πακέτο δεδομένων από το σκάφος αναμένεται να φτάσει στο κέντρο ελέγχου της αποστολής την επόμενη εβδομάδα.To New Horizons συνεχίζει το ταξίδι του στη Ζώνη Κάιπερ όπου υπάρχουν αναρίθμητα μικρά και μεγάλα παγωμένα σώματα δύο εκ των οποίων θα επισκεφτεί και θα μελετήσει τα επόμενα χρόνια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=733688

Η ισχυρότερη κάμερα του κόσμου θα στραφεί στον ουρανό. Θα χρειάζονταν 1.500 τηλεοράσεις υψηλής ευκρίνειας, τοποθετημένες δίπλα δίπλα, για να προβάλλουν μία μόνο εικόνα από την ισχυρότερη κάμερα του κόσμου -ένα τέρας των 3,2 gigapixel, που θα χρειάζεται μόνο λίγες μέρες για να χαρτογραφήσει ολόκληρο τον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου. Το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας ανακοίνωσε ότι ενέκρινε την κατασκευή της κάμερας, η οποία θα εγκατασταθεί στο τηλεσκόπιο LSST (Large Synoptic Survey Telescope) που κατασκευάζεται στο όρος Σέρο Πατσόν της Χιλής. Με την ολοκλήρωσή του το 2022, το LSST θα αρχίσει να συγκεντρώνει ψηφιακές εικόνες ολόκληρου του ουρανού του νότιου ημισφαιρίου, και θα δημιουργήσει τελικά τον μεγαλύτερο κατάλογο άστρων και γαλαξιών. Στα πρώτα δέκα χρόνια της λειτουργίας του αναμένεται να έχει ανιχνεύσει δισεκατομμύρια αντικείμενα, περισσότερα από όσοι είναι οι άνθρωποι του πλανήτη. Η κάμερα του τηλεσκοπίου, η οποία θα έχει μέγεθος αυτοκινήτου και βάρος σχεδόν τριών τόνων, θα κατασκευαστεί στο Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντή SLAC στην Καλιφόρνια. Χάρη στην υψηλή ανάλυσή της, σε συνδυασμό με την ευρυγώνια όραση του τηλεσκοπίου, θα μπορεί να καταγράψει σε μία λήψη μια περιοχή του ουρανού 40 φορές μεγαλύτερη από το φαινόμενο μέγεθος της πανσελήνου. Ένα σύστημα μετακινούμενων φίλτρων μπροστά στην κάμερα επιτρέπει παρατηρήσεις σε ένα μεγάλο εύρος μηκών κύματος, από το εγγύς υπεριώδες μέχρι το εγγύς υπέρυθρο. Τα δεδομένα θα επιτρέψουν στους αστρονόμους να μελετήσουν την εξέλιξη των γαλαξιών, να εντοπίσουν δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς, να παρατηρήσουν ετοιμοθάνατα άστρα να εκρήγνυνται και να κατανοήσουν τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια, τα μυστηριώδη συστατικά που αντιστοιχούν στο 95% του περιεχομένου του Σύμπαντος σε ύλη και ενέργεια. Μέχρι σήμερα, η ισχυρότερη κάμερα του κόσμου είναι πιθανότατα η Dark Energy Camera, ένα σύστημα σε μέγεθος τηλεφωνικού θαλάμου που έχει εγκατασταθεί σε τηλεσκόπιο 4 μέτρων στη Χιλή και διερευνά τη φύση της σκοτεινής ενέργειας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500022332

Νεώτερα για το μποζόνιο Higgs από τα πειράματα ATLAS και CMS Τρία χρόνια μετά την ανακάλυψη του σωματιδίου (μποζονίου) του Χιγκς, οι ερευνητικές κοινοπραξίες ATLAS και CMS του CERN παρουσίασαν από κοινού για πρώτη φορά, σε επιστημονικό συνέδριο (LHCP 2015), τις συνδυασμένες μετρήσεις τους για πολλές από τις ιδιότητες του σωματιδίου, ρίχνοντας έτσι περισσότερο φως στη φύση του. Οι νέες μετρήσεις βασίζονται στην ενδελεχή ανάλυση των δεδομένων από τις συγκρούσεις σωματιδίων που είχαν γίνει την περίοδο 2011-12. Τα νέα ευρήματα επιτρέπουν καλύτερες προβλέψεις για τη δημιουργία και τη διάσπαση του σωματιδίου και το πώς αυτό αλληλεπιδρά με άλλα σωματίδια. ATLAS/CERN Όλες οι ιδιότητες του «Χιγκς», σύμφωνα με τις νέες μετρήσεις, συμφωνούν με τις θεωρητικές προβλέψεις του «Καθιερωμένου Προτύπου» (Standard Model) της Φυσικής και θα αποτελέσουν το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα γίνουν νέες αναλύσεις τους επόμενους μήνες. Είχε προηγηθεί φέτος τον Μάιο η καλύτερη μέτρηση της μάζας του σωματιδίου Χιγκς, πάλι μετά από συνδυασμένη ανάλυση από τις δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες ATLAS και CMS. CMS/CERN Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να παραχθεί ένα μποζόνιο Χιγκς και να διασπασθεί σε άλλα σωματίδια. Οι φυσικοί των δύο πειραμάτων κατέληξαν, με την μεγαλύτερη ακρίβεια μέχρι σήμερα, στις πιο κοινές από αυτές τις διασπάσεις του. Οι φυσικοί του CERN συνεχίζουν να μελετούν το συγκεκριμένο σωματίδιο από κάθε δυνατή οπτική γωνία και δεν αποκλείουν ότι κάποια στιγμή θα ανοίξουν την πόρτα σε μια νέα Φυσική πέρα από τα όρια του Καθιερωμένου Προτύπου. Στην φωτογραφία τα αποτελέσματα της ανάλυσης από τα δυο ανεξάρτητα πειράματα CMS και ATLAS (κόκκινο – μπλε). Με μαύρο η ακρίβεια που προκύπτει από τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων και των δυο πειραμάτων http://physicsgg.me/2015/09/01/%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%b6%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf-higgs/

TPK "Soyuz TMA-18M" Την 1η Σεπτεμβρίου στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εγινε συνάντηση της κρατικής επιτροπής για τον έλεγχο της πτήσης των επανδρωμένων διαστημικών συστημάτων. Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της προετοιμασίας για τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του επανδρωμενου διαστημοπλοιου (TPC) «Soyuz TMA-18M" πτήση, η Κρατική Επιτροπή τα έχει εγκρινεί ως εξης: Το κύριο πλήρωμα: Sergey Volkov - ο διοικητής της WPK «Soyuz TMA-18M" (Roscosmos)? Ανδρέας Mogensen - Μηχανικός-1 TPK «Soyuz TMA-18M" (ESA)? Aydin Aimbetov - Μηχανικός 2 TPK "Soyuz TMA-18M" (Kazkosmos). Το εφεδρικό πληρωμα: Oleg Violins - ο διοικητής της WPK «Soyuz TMA-18M" (Roscosmos)? Tom Sands - Μηχανικός-1 TPK «Soyuz TMA-18M" (ESA)? Σεργκέι Prokopiev -Μηχανικός 2 TPK "Soyuz TMA-18M" (Roscosmos). Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-18M» έχει προγραμματιστεί για τις 2 Σεπτεμβρίου στο 7:37 MSK απο την θέση «αρχή του Gagarin» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.federalspace.ru/21693/ Αυτοθεραπευόμενο υλικό για διαστημόπλοια. Ο κίνδυνος πρόσκρουσης με ένα μικρό, αλλά θανάσιμο (λόγω των τεραστίων ταχυτήτων) στο Διάστημα είναι υπαρκτός για τους αστροναύτες και κοσμοναύτες που αποτελούν/ θα αποτελούν τα πληρώματα διαστημοπλοίων και διαστημικών σταθμών. Μέχρι σήμερα, για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος χρησιμοποιούνται πολύπλοκες μηχανολογικές μέθοδοι, με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό να αποτελεί το πιο βαριά προστατευμένο διαστημικό σκάφος που έχει πετάξει ποτέ. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, τα «bumpers» που χρησιμοποιούνται για την καταστροφή απειλητικών κομματιών πριν πληγούν τα τοιχώματα του σταθμού θα μπορούσαν να αποτύχουν, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας επικίνδυνης τρύπας. Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές του University of Michigan και της NASA ανέπτυξαν ένα πρωτοποριακό υλικό που θα μπορούσε να ανοίξει νέους ορίζοντες στο αντικείμενο, καθώς έχει τη δυνατότητα της «αυτοθεραπείας»- φράζοντας μέσα σε δευτερόλεπτα ρωγμές που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ακεραιότητα ενός διαστημοπλοίου στο Διάστημα και του πληρώματός του. Οι ερευνητές περιγράφουν τη δουλειά τους σε δημοσίευση στο ACS Macro Letters. Αυτό που έκαναν ήταν να δημιουργήσουν ένα υλικό το οποίο παραπέμπει στους…«αθάνατους» (καθώς επιδιορθώνονταν μόνοι τους συνέχεια, όσες ζημιές και να δέχονταν) κινηματογραφικούς «Εξολοθρευτές», κλείνοντας ένα αντιδραστικό υγρό ανάμεσα σε δύο στρώματα στέρεου πολυμερούς. Όταν το υλικό υφίσταται διάτρηση, το υγρό αντιδρά γρήγορα με το οξυγόνο (το οποίο θα υπάρχει στο εσωτερικό ενός διαστημοπλοίου), στερεοποιούμενο και δημιουργώντας μια «σφραγίδα» μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός δευτερολέπτου. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ένα υλικό με τόσο υψηλές επιδόσεις θα μπορούσε να δει χρήση και σε πιο «γήινες» συνθήκες- όπως σε κτήρια και στην αυτοκινητοβιομηχανία. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/08/28/%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%80%ce%b5%cf%85%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%cf%8c/ Κομμάτια κινεζικού πυραύλου έπεσαν πάλι σε σπίτι χωρικού. Για πολλοστή φορά, κομμάτια ενός πυραύλου που εκτοξεύτηκε από την Κίνα μεταφέροντας σε τροχιά έναν δορυφόρο πέρασαν μέσα από τη στέγη στο σπίτι χωρικού. Τοπικά μέσα μεταδίδουν τη φωτογραφία ενός άνδρα να στέκεται δίπλα σε κάτι που μοιάζει με ακροφύσιο του κινητήρα. Πίσω του διακρίνεται ένας ραγισμένος τοίχος, ενώ στο πάτωμα βρίσκονται σπασμένα τούβλα. Μια άλλη φωτογραφία δείχνει μια μεγάλη τρύπα στην κεραμοσκεπή. Τα συντρίμμια έπεσαν με θόρυβο στο σπίτι εννέα λεπτά μετά την εκτόξευση του πυραύλου Long March 4 από τη γειτονική επαρχία του Σενζί, ανέφερε το κρατικό πρακτορείο Xinhua. Φορτίο ήταν ένας κινεζικός δορυφόρος γεωσκόπησης, αναμεταδίδει το Reuters. Το Πεκίνο παρουσιάζει το φιλόδοξο διαστημικό του πρόγραμμα ως σύμβολο της ανάπτυξης της χώρας, όμως τέτοιου είδους ατυχήματα είναι μάλλον συνηθισμένα. Το 2013, για παράδειγμα, τμήματα του πυραύλου που μετέφερε το πρώτο κινεζικό ρομπότ στη Σελήνη συνετρίβησαν πάνω σε δύο σπίτια περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα από την εξέδρα εκτόξευσης. Το περιστατικό συνέβη στην επαρχία Χουνάν, η οποία δέχεται συντρίμμια από τις εκτοξεύσεις του Κέντρου Εκτόξευσης Δορυφόρων στο Σιτσάνγκ της επαρχίας Σετσουάν. Όπως είχε δηλώσει τότε τοπικός αξιωματούχος, οι κάτοικοι έχουν κληθεί να εκκενώσουν την περιοχή 30 φορές από το 1990. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500021539 Σαλάτα από ντόπια συγκομιδή σερβίρεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει διάφορα πειράματα καλλιέργειας φυτών, λαχανικών και φρούτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στόχος είναι η μελέτη της ανάπτυξης φυτών, λαχανικών και φρούτων στις διαστημικές συνθήκες και ειδικότερα σε αυτές τις μικροβαρύτητας. Οι επιστήμονες θέλουν να διαπιστώσουν αν και τι είδους μεταβολές παρουσιάζονται σε λαχανικά και φρούτα όσον αφορά το μέγεθος, την εμφάνιση, την θρεπτικότητα και την γεύση τους όταν καλλιεργούνται σε μη γήινες συνθήκες. Η ανάπτυξη λαχανικών, φρούτων και άλλων τροφών σε εξωγήινες συνθήκες είναι ευνοήτως κρίσιμες στην προσπάθεια μακράς παραμονής του ανθρώπου στο Διάστημα ή στην προσπάθεια αποίκησης άλλων πλανητών. Ένα από τα λαχανικά που καλλιεργούνται αυτή την εποχή στον ISS είναι μια ποικιλία κόκκινου μαρουλιού (romaine). Όπως ανακοίνωσε η NASA την Δευτέρα 10 Αυγούστου οι αστροναύτες του ISS θα συνοδέψουν το γεύμα τους με αυτό το κόκκινο μαρούλι. Οι αστροναύτες θα κόψουν από το θερμοκήπιο του Σταθμού λίγα φύλλα του μαρουλιού, θα τα καθαρίσουν με μαντιλάκια αποστειρωμένα με κιτρικό οξύ και θα τα φάνε. Aν όλα πάνε καλά (δεν εμφανισθεί κάποια παρενέργεια) οι αστροναύτες θα καταναλώσουν τις μισές ποσότητες των μαρουλιών που έχουν καλλιεργήσει και οι υπόλοιπες θα επιστρέψουν στη Γη για ανάλυση. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500017853

Με το βλέμμα στον Άρη, η NASA ξεκινά πείραμα 12μηνης απομόνωσης. Τι γυρεύουν σε αυτή την γυμνή βουνοπλαγιά της Χαβάης τέσσερις Αμερικανοί, ένας Γάλλος και ένας Γερμανός; Όχι, δεν πρόκειται για ανέκδοτο. Είναι ένα πείραμα απομονωμένης συγκατοίκησης, το μεγαλύτερο που έχει πραγματοποιήσει ως σήμερα η NASA ως πρόβα για μια μελλοντική αποστολή στον Άρη. Στο πλαίσιο του πειράματος HI-SEAS (Hawaii Space Exploration Analog and Simulation), oι έξι επίγειοι αστροναύτες κλείστηκαν το Σαββατοκύριακο σε έναν λευκό, φουτουριστικό θόλο με διάμετρο 11 μέτρα και ύψος έξι. Στην αφιλόξενη, σχεδόν αποστειρωμένη πλαγιά του Μάουνα Λόα, το πλήρωμα θα προσομοιώσει μια διαστημική αποστολή 12 μηνών, και δεν θα βγαίνει από τον θόλο παρά μόνο με διαστημικές στολές. Ο γάλλος αστροβιολόγος, ο γερμανός φυσικός και οι τέσσερις Αμερικανοί -ένας πιλότος, ένας αρχιτέκτονας, ένας γιατρός και ένας μικροβιολόγος- έχουν ο καθένας το δικό του δωμάτιο, όπου χωράει μετά βίας μια κουκέτα και ένα γραφειάκι. Θα πρέπει να επιζήσουν χωρίς φρέσκα τρόφιμα, τρώγοντας για παράδειγμα τυρί σε σκόνη και τόνο σε κονσέρβα, και θα έχουν περιορισμένη πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Το πείραμα σχεδιάστηκε ώστε να δίνει στο πλήρωμα πολύ περιορισμένο σεβασμό στην ιδιωτική ζωή, κάτι που αποσκοπεί στην καλύτερη κατανόηση των κοινωνικών και ψυχικών επιδράσεων μας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, διάρκειας ενός έως τριών ετών. Η NASA προγραμματίζει μια τέτοια αποστολή για τη δεκαετία του 1930, και έχει ήδη πραγματοποιήσει δύο ανάλογα πειράματα απομόνωσης, διάρκειας τεσσάρων και οκτώ μηνών. H υπηρεσία έχει ήδη δαπανήσει 1,2 εκατ. δολάρια σε αυτές τις προσομοιώσεις και έχει εξασφαλίσει ακόμα 1 εκατ. για τρία ακόμα τα επόμενα χρόνια. «Είναι πραγματικά φτηνό για τα δεδομένα της διαστημικής έρευνας» σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Κιμ Μπίνστεντ, επιστημονική υπεύθυνος του HI-SEAS. Προηγούμενα πειράματα προσομοίωσης έχουν πραγματοποιηθεί στο βυθό έξω από τις ακτές της Φλόριντα, στην Ανταρκτική αλλά και στη Ρωσία, όπου μια αποστολή απομόνωσης 520 ημερών ολοκληρώθηκε το 2011. Η στενάχωρη συγκατοίκηση σε τόσο μικρούς χώρους και για τόσο μεγάλο διάστημα είναι «αναπόφευκτο» να οδηγήσει σε «διαπροσωπικές συγκρούσεις», παραδέχτηκε η Μπίνστεντ. «Είναι σίγουρο ότι θα συμβεί σε αυτές τις αποστολές μεγάλης διάρκειας, ακόμα και με τους καλύτερους ανθρώπους» είπε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500021949

Ο νέος προορισμός του New Horizons μετά τον Πλούτωνα. Η NASA έχει επιλέξει τον επόμενο προορισμό του διαστημικού σκάφους «Νέοι Ορίζοντες», μετά την ιστορική πλέον προσέγγιση του στις 14 Ιουλίου του πλανήτη – νάνου Πλούτωνα. Πρόκειται για ένα μικρό αντικείμενο της ζώνης Kuiper, γνωστό ως 2014 MU69, που κινείται σε απόσταση περίπου ένα δισεκατομμύριο μίλια από τον Πλούτωνα. Παρόλο που το New Horizons της NASA έγραψε ιστορία πριν από ένα μήνα, ολοκληρώνοντας με επιτυχία τη διέλευσή του από τον Πλούτωνα, οι εξερευνήσεις του στο διάστημα κάθε άλλο παρά έχουν τελειώσει. Αντίθετα, έχοντας ήδη βάλει πλώρη για τη ζώνη του Κόιπερ, μια περιοχή που φιλοξενεί περίπου 100.000 διαστημικούς βράχους, η αμερικανική υπηρεσία κατέληξε στο σώμα που θεωρεί καταλληλότερο για να «επισκεφθεί» στη συνέχεια το σκάφος. Το σώμα αυτό ονομάζεται 2014 MU69 και, στα πλαίσια της αποστολής του New Horizons, έχει πάρει την κωδική ονομασία «Δυνητικός Στόχος 1» (ΡΤ1), αφού η επιλογή της NASA θα πρέπει να επικυρωθεί από ένα ανεξάρτητο σώμα ειδικών, για την επιστημονική της αξία. Για την επιλογή της, πάντως, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία βασίσθηκε στο γεγονός ότι το 2014 MU69 είναι ένα από τα «αρχαιότερα» σώματα στη ζώνη του Κόιπερ, με συνέπεια να μπορεί να παράσχει αρκετές πληροφορίες σχετικά με τη σύσταση του ηλιακού συστήματος στις πρώτες φάσεις δημιουργίας του. Επιπλέον, λόγω της θέσης του, για την «επίσκεψη» το διαστημόπλοιο δεν θα χρειασθεί να καταναλώσει πολλά καύσιμα. Δεν είναι σπάνιο μία διαστημική αποστολή της NASA να επεκταθεί, αφού πρώτα έχει εκπληρώσει τον αρχικό της στόχο. Για παράδειγμα, ο πρωταρχικός σκοπός για το ρομπότ Curiosity ήταν να παραμείνει σε λειτουργία 697 ημέρες πάνω στον πλανήτη Άρη, όπου πλέον έχει ολοκληρώσει πάνω από 1.100 ημέρες. Έτσι, από την εποχή που σχεδιαζόταν η αποστολή του New Horizons, οι υπεύθυνοι της αμερικανικής υπηρεσίας είχαν κατά νου ότι το σκάφος θα μπορούσε να μελετήσει από κοντά κάποιο σώμα στη ζώνη του Κόιπερ, μετά τη διέλευσή του από τον Πλούτωνα. Όπως φαίνεται και από το όνομά του, το 2014 MU69 ανακαλύφθηκε το 2014, κάτι που σημαίνει πως δεν περιλαμβανόταν στους υποψήφιους όταν σχεδιαζόταν η αποστολή του διαστημοπλοίου. Η αναζήτηση ενός κατάλληλου «στόχου» στη ζώνη του Κόιπερ ξεκίνησε ουσιαστικά το 2011, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό τον σκοπό κάποια από τα μεγαλύτερα επίγεια τηλεσκόπια. Στην αρχή, ωστόσο, φαινόταν πως κανένα από τα σώματα που εντοπίστηκαν δεν θα βρισκόταν σε απόσταση που θα μπορούσε να καλύψει το διαστημόπλοιο. Μόνο όταν το καλοκαίρι του 2014 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εξέτασε τη ζώνη, εντοπίστηκαν πέντε ουράνια σώματα τα οποία βρίσκονταν στην εμβέλεια του New Horizons, ανάμεσα στα οποία και το 2014 MU69. Το σώμα έχει διάμετρο περίπου 45 χιλιόμετρα και έχει αρκετά μεγάλη πυκνότητα. Πρόκειται για έναν τεράστιο κομήτη ή αστεροειδή, με σύσταση που εικάζεται πως είναι παρόμοια με αυτήν του Πλούτωνα και των υπόλοιπων νάνων-πλανητών. Η επιλογή της NASA πρέπει να επικυρωθεί έγκαιρα: όσο καθυστερεί ο επανασχεδιασμός της τροχιάς του διαστημοπλοίου, με προορισμό το 2014 MU69, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ποσότητα καυσίμων που θα πρέπει να καταναλώσει το σκάφος για να φτάσει στον προορισμό του. Αν αυτό το δεύτερο σκέλος της αποστολής του New Horizons πάρει τελικά το «πράσινο φως», τότε εκτιμάται πως θα φτάσει στο 2014 MU69 τον Ιανουάριο του 2019.http://physicsgg.me/2015/09/01/%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%bf%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-new-horizons-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84/

Η μεγάλη μέρα της Rosetta στον Ήλιο. Το σκάφος Rosetta της ESA έγινε χθες μάρτυρας της κοντινότερης προσέγγισης του κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko προς τον Ήλιο. Η ακριβής στιγμή του περιηλίου συνέβη στις 04:03 ώρα Ελλάδος χθες το πρωί, όταν ο κομήτης πέρασε στα 186 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Κατά το έτος που πέρασε από τότε που η Rosetta έφτασε, ο κομήτης έχει διανύσει περίπου 750.000.000 χιλιόμετρα κατά μήκος της τροχιάς του προς τον Ήλιο, την αυξανόμενη ηλιακή ακτινοβολία που θερμαίνει τον πυρήνα και προκαλεί τους ψυχρούς πάγους του να ξεφύγουν ως αέριο και να εκρεύσουν έξω στο διάστημα σε ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό. Αυτά τα αέρια και τα σωματίδια σκόνης παρασύρουν μαζί δημιουργούν την ατμόσφαιρα του κομήτη – την κόμη – και την ουρά. Η δραστηριότητα φτάνει στην μέγιστη ένταση της γύρω από το περιήλιο και κατά τις εβδομάδες που ακολουθούν – κάτι που είναι σαφώς ορατό στις εντυπωσιακές εικόνες που επιστρέφονται από το διαστημικό σκάφος κατά τους τελευταίους μήνες. Μια εικόνα που λήφθηκε από την κάμερα πλοήγησης της Rosetta είχε αποκτηθεί στις 3:04 ώρα Ελλάδος, μόλις μία ώρα πριν από τη στιγμή του περιήλιου, από μια απόσταση περίπου 327 χιλιομέτρων. Η επιστημονική κάμερα έλαβε επίσης εικόνες χθες - η πιο πρόσφατη διαθέσιμη εικόνα λήφθηκε στις 01:31 ώρα Ελλάδος στις 13 Αυγούστου, μόλις λίγες ώρες πριν από το περιήλιο. Η δραστηριότητα του κομήτη φαίνεται καθαρά στις εικόνες, με ένα πλήθος πιδάκων που προέρχονται από τον πυρήνα, συμπεριλαμβανομένου ενός ξεσπάσματος που αιχμαλωτίστηκε σε μια εικόνα που λήφθηκε στις 19:35 ώρα Ελλάδος προχθές. "Η δραστηριότητα θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα όπως είναι τώρα για πολλές εβδομάδες, και σίγουρα ανυπομονούμε να δούμε πόσοι περισσότεροι πίδακες και ξεσπάσματα θα συλληφθούν επ 'αυτοφώρω, όπως έχουμε ήδη δει τις τελευταίες εβδομάδες", λέει ο Nicolas Altobelli, επιστήμονας του έργου Rosetta. Οι μετρήσεις της Rosetta προτείνουν πως ο κομήτης εκτοξεύει έως 300 κιλά υδρατμών - ποσότητα περίπου ισοδύναμη με δύο μπανιέρες - κάθε δευτερόλεπτο. Αυτό είναι χίλιες φορές περισσότερο από ό, τι παρατηρήθηκε την ίδια στιγμή το περασμένο έτος, όταν η Rosetta πλησίασε πρώτη φορά τον κομήτη. Στη συνέχεια, καταγράφηκε ποσοστό εκροής μόλις 300 γραμμάρια ανά δευτερόλεπτο, που ισοδυναμεί με δύο μικρά ποτήρια νερό. Μαζί με το αέριο, ο πυρήνας επίσης εκτιμάται ότι σκορπά έως 1000 κιλά σκόνης ανά δευτερόλεπτο, δημιουργώντας επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για τη Rosetta. "Τις τελευταίες ημέρες, είμαστε αναγκασμένοι να μετακινηθούμε ακόμη πιο μακριά από τον κομήτη. Είμαστε σήμερα σε απόσταση μεταξύ 325 χιλιομέτρων και 340 χιλιομέτρων αυτή την εβδομάδα, σε μια περιοχή όπου οι αστροανιχνευτές της Rosetta μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να συγχέονται από τα υπερβολικά επίπεδα σκόνης - χωρίς αυτούς να λειτουργούν σωστά, η Rosetta δεν μπορεί να προσδιορίσει τη θέση της στο χώρο," σχολιάζει ο Sylvain Lodiot, διευθυντής επιχειρήσεων του διαστημοπλοίου της ESA. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_meghale_mhera_tes_Rosetta_ston_Helio ESA Euronews: Ροζέτα, η αναζήτηση για την προέλευση της ζωής. Περισσότερο από ένα χρόνο πριν το ραντεβού της Ροζέτα με τον κομήτη Τσούρι, το τροχιακό όχημα και το όχημα προσεδάφισης του Φίλαι, ολοκλήρωσαν κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος την αποστολή τους: τα δεδομένα που έχουν αποστείλει στους επιστήμονες φέρνουν επανάσταση στην κατανόηση των κομητών και μας προσφέρουν νέες προοπτικές για την προέλευση της ζωής. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/08/ESA_Euronews_Rosetta_s_quest_for_the_origin_of_life http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Rozheta_e_anazhetese_gia_ten_proheleyse_tes_zohes

Σωματίδια από το Διάστημα ρίχνουν φως στην καταστροφή της Φουκουσίμα. Τέσσερα χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα που κατέληξαν τα άκρως επικίνδυνα καύσιμα τριών αντιδραστήρων. Την απάντηση θα μπορούσε να δώσει η «τομογραφία μιονίων», μια φουτουριστική τεχνική που βασίζεται σε υποατομικά σωματίδια από το όριο του Διαστήματος. Η μέθοδος θυμίζει την κλασική ακτινογραφία και την αξονική τομογραφία: τα σωματίδια περνούν μέσα από το υπό εξέταση αντικείμενο, σκεδάζονται (εκτρέπονται) από υλικά μεγάλης πυκνότητας και καταλήγουν σε έναν ανιχνευτή, επιτρέποντας έτσι τη δημιουργία μιας τρισδιάστατης αναπαράστασης. Στη Φουκουσίμα, οι ερευνητές σκοπεύουν να αξιοποιήσουν τα μιόνια, αρνητικά φορτισμένα υποατομικά σωματίδια που μοιάζουν με το ηλεκτρόνιο αλλά έχουν 200 φορές μεγαλύτερη μάζα. Τα βραχύβια αυτά σωματίδια παράγονται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας όταν τα πρωτόνια της κοσμικής ακτινοβολίας συγκρούονται με μόρια αέρα. Οι συγκρούσεις αυτές δημιουργούν μια βροχή μιονίων που πέφτει στο έδαφος με ρυθμό περίπου 10.000 σωματιδίων ανά τετραγωνικό μέτρο ανά λεπτό. Χρησιμοποιώντας ογκώδεις ανιχνευτές μιονίων, δύο ιαπωνικά εργαστήρια έχουν ήδη προχωρήσει στην απεικόνιση δύο αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα. Οι πρώτες εικόνες είναι θολές, από το κέντρο τους όμως απουσιάζει η σκιά του πυρήνα του αντιδραστήρα, ένδειξη ότι οι ράβδοι πυρηνικού καυσίμου έλιωσαν και κύλησαν στο δάπεδο. Ο εντοπισμός αυτού του επικίνδυνου υλικού είναι βασική απαίτηση στις εργασίες διάλυσης του εργοστασίου Φουκουσίμα-Νταΐτσι, μια επιχείρηση που εκτιμάται ότι θα διαρκέσει τέσσερις δεκαετίες. Συντρίμμια από τις εκρήξεις που σημειώθηκαν στο εργοστάσιο μετά το χτύπημα τσουνάμι το Μάρτιο του 2011 εμποδίζουν την πρόσβαση στους χώρους των αντιδραστήρων, και τα ακραία επίπεδα ραδιενέργειας καταστρέφουν τις κάμερες. «Αυτήν τη στιγμή δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται τα καύσιμα» σχολιάζει στο αμερικανικό Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο (NPR) ο Κρίστοφερ Μόρις, ερευνητής του Εθνικού Εργαστηρίου του Λος Άλαμος στο Νιου Μέξικο. Το NPR πραγματοποίησε μάλιστα τα δικά του πειράματα με έναν δανεικό ανιχνευτή μιονίων σε σταθμό του μετρό στην Ουάσινγκτον. Ο Μόρις συνεργάζεται τώρα με την ιαπωνική Toshiba για τη χρήση πιο ευαίσθητων ανιχνευτών μιονίων. Οι ογκώδεις ανιχνευτές είναι έτοιμοι, όμως η εγκατάστασή τους στον επικίνδυνο χώρο γύρω από τους αντιδραστήρες είναι δύσκολη υπόθεση. Όταν το σύστημα τελικά λειτουργήσει, οι υπεύθυνοι ίσως μπορέσουν να μάθουν τι ακριβώς συνέβη στους τρεις αντιδραστήρες την ολέθρια μέρα της 11ης Μαρτίου 2011. Στις φωτογραφίες αριστερά, προσομοίωση μιας τομογραφίας μιονίων σε αντιδραστήρα. Δεξιά, μια πραγματική εικόνα από τις πρώτες απόπειρες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500022023

ISS- διόρθωση της τροχιάς. Στις 31 Αυγούστου στις 9:00 και 54 λεπτά ωρα Μόσχας πραγματοποιήθηκε ρυθμιση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σε τροχιά εργασίας για τον ελλιμενισμό του TPK "Soyuz TMA-18M» με τον ISS. Η αλλαγη της τροχιας εγινε με τους κινητήρες του TGK "Progress M-28Μ". Το ύψος πτήσης αυξήθηκε κατά 1 χιλιόμετρα και είναι περίπου 401 χιλιομέτρου. Οι κινητήρες λειτούργησαν κατα 495 δευτερόλεπτα. Η εκτόξευση του TPK «Soyuz TMA-18M» στο ISS έχει προγραμματιστεί για τις 2 Σεπτεμβρίου 2015 στις 7:37 ώρα Μόσχας. http://www.federalspace.ru/21691/ "Soyuz-FG" με TPK "Soyuz TMA-18M» http://www.energia.ru/ru/iss/iss45/photo_08-26.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss45/photo_08-28_2.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss45/photo_08-30.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss45/photo_08-31.html Ιαπωνικό μεταγωγικό έφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Έπειτα από την απώλεια τριών μη επανδρωμένων σκαφών που θα ανεφοδίαζαν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), το πλήρωμα του τροχιακού εργαστηρίου πρέπει να χάρηκε τη Δευτέρα με την άφιξη ενός ιαπωνικού μεταγωγικού που μεταφέρει τέσσερις τόνους προμηθειών. Το σκάφος Kounotori («λευκός πελαργός») εκτοξεύτηκε την περασμένη Τετάρτη από το διαστημικό κέντρο του μικρού νησιού Τανεγκασίμα νότια του Τόκιο. Έπειτα από ταξίδι πέντε ημερών, πλεύρισε τον ISS σε μικρή απόσταση και συνελήφθη από τον ρομποτικό βραχίονα του σταθμού προκειμένου να μεταφερθεί στη θυρίδα πρόσδεσης. Οι προμήθειες που περιέχει το Kounotori, βάρους 4.309 κιλών, είναι πολύτιμες για το πλήρωμα του σταθμού έπειτα από την απώλεια τριών αποστολών από τον Οκτώβριο. Ένα αμερικανικό σκάφος της εταιρείας Orbital Sciences εξερράγη κατά την εκτόξευση, ενώ ένα ρωσικό Progress απέτυχε να φτάσει στη σωστή τροχιά και καταστράφηκε φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε η απώλεια του σκάφους Dragon της αμερικανικής SpaceX, το οποίο εξερράγη λίγο μετά την εκτόξευση. Τη μεταφορά αστροναυτών από και προς το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα έχουν αναλάβει αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500020394

Βίντεο: 50 χρόνια εξερεύνησης του Άρη. Το 2015 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια επιτυχημένων αποστολών της NASA στον Άρη, οι οποίες ξεκίνησαν με το Mariner 4 το 1965. Από τότε 15 ρομποτικές αποστολές έχουν βάλει τις βάσεις για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον κόκκινο πλανήτη. Η εξερεύνηση του Άρη θα συνεχιστεί με ρομποτικές αποστολές που προγραμματίζονται για το 2016 και 2020, αλλά και επανδρωμένες αποστολές στη δεκαετία το 2030. http://physicsgg.me/2015/08/30/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-50-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac%cf%81%ce%b7/ Πυρηνοκίνητο όχημα στον Άρη το 2020. Πυρηνοκίνητο ρόβερ σκοπεύει να αποστείλει η NASA στον Άρη το 2020, σε ένα πρόγραμμα το οποίο σημειώνει συνεχή πρόοδο. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του space.com, η αποστολή αυτή θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αποστολή Curiosity (σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο όχημα είχε ως πηγή ενέργειας μία θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσότοπων, όπως τα Viking 1 και 2 του 1976), ωστόσο οι διαφορές είναι πολλές. Η αποστολή θα έχει σκοπό την εξερεύνηση ενός επιλεγμένου σημείου με πολύ ξεχωριστά γεωλογικά χαρακτηριστικά, που ενδεχομένως κάποια στιγμή στο παρελθόν να ήταν «κατοικήσιμο»- αναζητώντας παράλληλα ενδείξεις ύπαρξης ζωής στο μακρινό παρελθόν. Παράλληλα, θα συλλεχθούν και αποθηκευθούν δείγματα τα οποία θα αφεθούν σε προεπιλεγμένο σημείο αποθήκευσης, για να συλλεχθούν από μελλοντική ρομποτική αποστολή που θα τα φέρει πίσω στη Γη. Μέσα στον Αύγουστο έλαβε χώρα συνάντηση (από τις 4 έως τις 6 Αυγούστου) ειδικών για το προφίλ της αποστολής, κατά την οποία έγινε διαλογή μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού υποψήφιων σημείων προσεδάφισης, ενώ συζητήθηκαν και μηχανολογικά ζητήματα και χρονοδιαγράμματα. Το επερχόμενο όχημα θα αξιοποιεί την επιτυχή αρχιτεκτονική του Curiosity rover/ Mars Science Laboratory, που έφτασε στον Κόκκινο Πλανήτη τον Αύγουστο του 2012. Θα αποτελεί συνδυασμό «παλιού» και «καινούριου», με μέγιστη δυνατή χρήση υποσυστημάτων που δεν χρειάζονται αλλαγή, συν νέα στοιχεία και δεδομένα. Το επιστημονικό φορτίο θα περιλαμβάνει πιθανότατα νέα όργανα-αισθητήρες και επιστημονικό εξοπλισμό επαφής, καθώς και σύγχρονο σύστημα λήψης και αποθήκευσης δειγμάτων, για την εξαγωγή πυρήνων από βράχους. Ακόμη, θα χρειάζεται πιο αποτελεσματικό σύστημα επιχειρήσεων επιφανείας, που θα επιτρέπει τη λήψη τουλάχιστον 20 σημαντικών δειγμάτων εντός ενός αρειανού έτους, με κάθε δυνατό μέτρο ασφαλείας (για αποφυγή μόλυνσης κλπ). Συνολικά το όχημα θα είναι βαρύτερο, με βαρύτερους τροχούς (στο συγκεκριμένο κομμάτι αναμένεται να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές σε σχέση με το Curiosity, το οποιο αντιμετωπίζει προβλήματα με τους τροχούς του) και μακρύτερο «σώμα», οπότε θα υπάρξουν αλλαγές και στο σύστημα κίνησης και τον τρόπο αλληλεπίδρασης με το έδαφος. Επίσης, θα υπάρχει ενσωματωμένος επεξεργαστής ο οποίος θα «τρέχει» αλγορίθμους αυτόματης πλοήγησης, για να μπορεί το όχημα να κινείται ευκολότερα και να περνά λιγότερο χρόνο/ δαπανά λιγότερους πόρους «σκεπτόμενο» το ζήτημα της οδήγησής του. Κοινώς, το όχημα θα είναι πιο «έξυπνο», ικανό να ανταπεξέλθει στα δεδομένα πιο ανωμάλου εδάφους. http://www.naftemporiki.gr/story/996610/purinokinito-oxima-ston-ari-to-2020

Πετραδάκι-πετραδάκι «χτίστηκε» ο Δίας. Οι γίγαντες του ηλιακού μας συστήματος χτίστηκαν «πετραδάκι-πετραδάκι» σε βάθος 10 εκατ. ετών, εκτιμούν αμερικανοί αστρονόμοι από το Νοτιοδυτικό Ινστιτούτο Έρευνας στο Μπόλντερ, στο Κολοράντο. Συγκεκριμένα, οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο Δίας και ο Κρόνος δημιουργήθηκαν από αέρια τα οποία περικύκλωναν έναν πυρήνα στο μέγεθος της Γης αποτελούμενο από… διαστημικά βότσαλα. Προσομοιώσεις σε υπολογιστή αποκάλυψαν ότι δισεκατομμύρια τέτοια βότσαλα – με μέγεθος ενός εκατοστού έως και ενός μέτρου – «κόλλησαν» μεταξύ τους μέσα σε χρονικό διάστημα περίπου 10 εκατομμυρίων ετών, δημιουργώντας τους σημερινούς διαστημικούς τιτάνες. Στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν τέσσερις γίγαντες αερίου: ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός. Παρά το γεγονός ότι αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο και άλλα αέρια, όλοι τους διαθέτουν έναν πετρώδη πυρήνα. Ακριβώς επειδή βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση από την Γη, οι αστρονόμοι δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να τους μελετήσουν ενδελεχώς. Ο δρ Χάρολντ Λέβισον και η ομάδα του, με τη βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα διαστημικά αυτά βότσαλα αποτελούν ίσως το κυριότερο «δομικό» υλικό στην διαδικασία του σχηματισμού των γιγάντιων πλανητών. Όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature», πρόκειται για μια διαδικασία που ονομάζεται «slow pebble accretion», δηλαδή αργή επικάθηση των εν λόγω πετρωμάτων, και επιτρέπει την σταδιακή ανάπτυξη του πυρήνα των γιγάντιων αυτών πλανητών από την αργή και πολυετή συσσώρευση μιας «θάλασσας» από βότσαλα, δημιουργώντας πετρώδη σώματα γνωστά στην αστρονομία και ως «planetesimals». «Πιστεύεται ότι το πρώτο βήμα ως προς τον σχηματισμό των αέριων γιγάντων, όπως π.χ. του Δία και του Κρόνου, ήταν η δημιουργία του πετρώδους πυρήνα τους με μάζα σχεδόν δεκαπλάσια από εκείνον της Γης» αναφέρει ο δρ Λέβισον. «Η δημιουργία των εν λόγω πυρήνων μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έως 10 εκατομμυρίων ετών αποτελεί μια από τις βασικές προκλήσεις των μοντέλων γύρω από τον σχηματισμό των πλανητών» προσθέτει ο ίδιος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500020024