Δροσος Γεωργιος

Ανακάλυψη νέου τύπου μεσονίου. Επιστήμονες του πανεπιστημίου του Warwick ανακάλυψαν ένα νέο σωματίδιο το οποίο θα βοηθήσει στην πληρέστερη κατανόηση της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, μία εκ των τεσσάρων θεμελιωδών δυνάμεων του Σύμπαντος. Το σωματίδιο με όνομα Ds3*(2860)- είναι ένας νέος τύπος μεσονίου, ενός σύνθετου δηλαδή σωματιδίου που περιέχει ένα κουάρκ (τους δομικούς λίθους των πρωτονίων και των νετρονίων) και ένα αντικουάρκ (αντισωματίδια των κουάρκ). O δείκτης s3 υποδεικνύει πως έχει σπιν 3, έναν κβαντικό αριθμό που αντιπροσωπεύει ένα είδος εσωτερικής στροφορμής, ενώ στην παρένθεση σημειώνεται η μάζα του νέου σωματιδίου σε μονάδες MeV/c2, περίπου τριπλάσια δηλαδή από αυτή του πρωτονίου. To νέο σωματίδιο εμφανίζεται χάρις στην ίδια δύναμη που κρατάει συμπαγή τον πυρήνα των ατόμων, γεγονός που επιτρέπει στους ερευνητές να ερευνήσουν σε μεγαλύτερο βάθος τη συμπεριφορά της ισχυρής δύναμης. Η συγκεκριμένη δύναμη αποτελεί μία από τις τέσσερις γνωστές θεμελιώδεις δυνάμεις στο Σύμπαν, μαζί με τη βαρύτητα, τον ηλεκτρομαγνητισμό και την ασθενή πυρηνική. «Η βαρύτητα περιγράφει το Σύμπαν στις μεγάλες κλίμακες ενώ η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι υπεύθυνη για το σχηματισμό των μορίων και τη συντήρηση των ηλεκτρονίων σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα των ατόμων», εξηγεί ο Tim Gershon, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Warwick. «Η ισχυρή δύναμη είναι η δύναμη που συγκρατεί τα κουάρκ σχηματίζοντας νετρόνια και πρωτόνια (νουκλεόνια). Είναι τόσο ισχυρή που δίνει μέσω της διάσημης εξίσωσης μάζας και ενέργειας του Einstein E=mc2 περισσότερη μάζα των νουκλεονίων από τη μάζα των ίδιων των κουάρκ», συμπληρώνει. Οι υπολογισμοί στη θεωρία που περιγράφει τη συμπεριφορά της ισχυρής δύναμης, η οποία αποκαλείται κβαντική χρωμοδυναμική (QCD) είναι συνήθως πολύ μεγάλης δυσκολίας έως και αδύνατοι. Οι μοναδικές ιδιότητες του Ds3*(2860)- ως το πρώτο μεσόνιο με σπιν 3 που περιέχει και ένα charm κουάρκ αναμένεται να κάνει λίγο ευκολότερη τη σύγκριση μεταξύ των θεωρητικών προβλέψεων και των πειραματικών μετρήσεων, καθώς η αναγνώρισή του στα δεδομένα είναι απλούστερη από άλλες περιπτώσεις μεσονίων. Πέρα από τη μελέτη της ισχυρής δύναμης μέσω του Ds3*(2860)- οι ερευνητές στοχεύουν να δουν και την επίδραση της ασθενούς δύναμης σε αυτό, μία έρευνα που σχετίζεται και με ένα από μεγαλύτερα μυστήρια στη σύγχρονη επιστήμη, αφού αφορά στο γιατί στο Σύμπαν επικράτησε η ύλη αντί της αντιύλης. H ανακάλυψη δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters – http://arxiv.org/pdf/1407.7712.pdf – http://arxiv.org/pdf/1407.7574.pdf http://physicsgg.me/2014/10/13/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%8d%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85/

Στην τελική ευθεία το Orion της NASA. H NASA εργάζεται πυρετωδώς για την προετοιμασία της πρώτης εκτόξευσης του Orion, του διαστημοπλοίου νέας γενιάς, με την πρώτη δοκιμή να είναι προγραμματισμένη για τις 4 Δεκεμβρίου. Η εκτόξευση θα γίνει πάνω σε έναν πύραυλο βαρέως φορτίου Delta IV. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Orion είναι το πρώτο διαστημικό όχημα που θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει επανδρωμένες αποστολές πέρα από την χαμηλή τροχιά της Γης μετά την εποχή των αποστολών του Apollo. Πρόκειται για ένα νέο ορόσημο στην εξερεύνηση του Διαστήματος, ενώ η NASA πρεσβεύει ότι το Orion είναι ένα από τα πιο εξελιγμένα διαστημικά οχήματα που έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Η συναρμολόγηση του Orion έχει ολοκληρωθεί και όλα είναι έτοιμα στο Ακρωτήριο Canaveral από όπου και θα γίνει η εκτόξευση. Ο πύραυλος θα βγάλει το Orion από την τροχιά του πλανήτη, μόνο και μόνο για να δοκιμαστεί η αντοχή του στην επιστροφή στην ατμόσφαιρά μας μετά από 4 ώρες και 25 λεπτά. Το Orion θα κάνει μία προσομοίωση της επιστροφής μίας επανδρωμένης αποστολής από άλλους πλανήτες πίσω στην ατμόσφαιρα και τελικά στην Γη. Ο σκοπός είναι να δοκιμαστούν όλα τα συστήματα και να καθοριστεί ότι όλα δουλεύουν φυσιολογικά. Το σκάφος θα το συλλέξουν τα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και θα χρησιμοποιηθεί και για άλλες δοκιμαστικές αποστολές. Μετά από δύο τροχιές, το Orion θα μπει και πάλι την ατμόσφαιρα της Γης, με ταχύτητα 20.000 μιλίων ανά ώρα, και να φθάσει σε θερμοκρασίες κοντά στους 4.000 βαθμούς Fahrenheit, πριν το σύστημα αλεξίπτωτου που χρησιμοποιεί επιβραδύνει το διαστημόπλοιο για προσθαλάσσωση στον Ειρηνικό Ωκεανό.Καθώς η δοκιμαστική πτήση του Orion της NASA πλησιάζει, ο οργανισμός δημοσίευσε την Τετάρτη το βίντεο - που ονομάζεται "Trial By Fire" - λεπτομερή δοκιμή του διαστημικού σκάφους, και τους μηχανικούς που θα αξιολογήσουν τα κρίσιμα συστήματα κατά την πτήση της 4ης Δεκεμβρίου. http://www.pestaola.gr/stin-teliki-eytheia-to-orion-tis-nasa/ Τυφώνας Φανφόν. Την καταστροφική δύναμη του τυφώνα Φανφόν, ο οποίος έχει πάρει τις ζωές τουλάχιστον τεσσάρων ανθρώπων στην Ιαπωνία τις τελευταίες ημέρες, κατέγραψε από το διάστημα ο αστροναύτης της NASA, Ριντ Γουάιζμαν. Ο Γουάιζμαν τράβηξε την παρακάτω εικόνα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και την ανάρτησε στο Twitter. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Φανφόν είναι ο πιο ισχυρός τυφώνας που «χτυπά» τον πλανήτη Γη, έπειτα από το φονικό πέρασμα του Χαϊγιάν στις Φιλιππίνες, πριν από ένα περίπου χρόνο. Ο τυφώνας, o οποίος αναμένεται να φτάσει στη Ν. Κορέα την επόμενη εβδομάδα, συνοδεύεται από ανέμους που πνέουν με ταχύτητα έως 180 χλμ. την ώρα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CF%84%CF%85%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%86%CF%8C%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1

Χωρις Σχολια. Νεο περίεργο αντικείμενο στον Αρη. Τη φαντασία των απανταχού οπαδών των εξωγήινων έρχεται να «γαργαλίσει» ένα νέο εύρημα του Curiosity της Nasa, καθώς η ειδική κάμερα του οχήματος κατέγραψε κάτι που μοιάζει με κρανίο. Σε αυτό το κρανίο που παρατηρούμε μπορούμε να διακρίνουμε τα δόντια που φαίνονται στην άνω γνάθο. Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό το εύρημα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης από τη Nasa. Πρόκειται άραγε για κάποιο κρανίο από έναν δεινόσαυρο ή θηλαστικό που κυνηγήθηκε και θανατώθηκε σε κάποιο σημείο στο παρελθόν; Θα μπορούσε αυτό να έχει κάποια σχέση με το οστό που βρέθηκε πρόσφατα; Πολλά ερωτήματα εγείρονται και πολλές θεωρίες συνωμοσίας ανθίζουν τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο οι επιστήμονες δεν μπορούν να πουν τίποτα με βεβαιότητα. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B2%CF%81%CE%AD%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF-%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ανιχνεύοντας νετρίνα στο πείραμα NOvA Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα στοιχειώδη σωματίδια, σχεδόν χωρίς μάζα και ανήκουν στην κατηγορία των λεπτονίων. Αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη, μόνο διαμέσου των ασθενών δυνάμεων και για τον λόγο αυτό μπορούν να διασχίσουν ανεπηρέαστα τοίχους, βράχους, βουνά αλλά και ολόκληρους πλανήτες! To πείραμα NOvA στοχεύει στην μελέτη της φύσης αυτών των σωματιδίων, πίσω από τα οποία κρύβονται κάποιες από τις απαντήσεις σχετικά με την κατανόηση του σύμπαντος. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πείραμα νετρίνων που πραγματοποιήθηκε ποτέ στις ΗΠΑ και περιλαμβάνει δυο ανιχνευτές νετρίνων σε απόσταση 500 μιλίων μεταξύ τους. Οι ανιχνευτές κατασκευάστηκαν κατά μήκος της διαδρομής της δέσμης των νετρίνων που δημιουργείται στο Femilab. Ο ένας ανιχνευτής 300 τόνων τοποθετήθηκε κοντά στο σημείο που παράγονται τα νετρίνα, για να ελέγχει τα σωματίδια μόλις ξεκινούν το ταξίδι τους, ενώ ο δεύτερος ανιχνευτής 14.000 τόνων, σε απόσταση 500 μιλίων για να ανιχνεύει τις πιθανές αλλαγές των τριών τύπων νετρίνων: νe, ντ και νμ. Το πείραμα αυτό έχει σκοπό να μελετήσει και τις μάζες των τριών τύπων νετρίνων και να προσδιορίσει ποιο από αυτά είναι το βαρύτερο. Στην ομάδα του πειράματος NΟvΑ συμμετέχουν 208 επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Βραζιλία, την Τσεχία, την Ελλάδα, την Ινδία, τη Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Βίντεο: http://physicsgg.me/2014/10/09/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81/

Οι τετράποδοι ήρωες του διαστήματος. Εδώ και πολλές δεκαετίες, τα ζώα καταβάλλουν το δικό τους τίμημα στο βωμό της εξερεύνησης του διαστήματος. Είτε ταξιδεύουν ως προπομποί επανδρωμένων πτήσεων, είτε παραμένουν για πολύ καιρό στο διάστημα, τελικά δεν έχουν όλα ένα ευτυχισμένο τέλος. Πέντε σαύρες, ανάμεσα σε άλλα ζώα που είχαν σταλεί μόνα τους στο διάστημα τον περασμένο Ιούνιο, δεν επέστρεψαν ζωντανές πίσω στη Γη. Θα ενταχθούν κι αυτές στη λίστα των ζώων, που θα θυμόμαστε πάντα με στοργή, γιατί θυσιάστηκαν για να κατανοήσουμε το Σύμπαν. Η αποστολή των ζώων στο διάστημα με την κάψουλα Photon-M4 πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο στο πλαίσιο επιστημονικού πειράματος, που είχε ως στόχο να διαπιστωθούν οι συνέπειες για τους ζωντανούς οργανισμούς από την έλλειψη βαρύτητας. Τα ζώα είχαν επιλεγεί για τη συγκεκριμένη μελέτη από το Ινστιτούτο Βιοϊατρικής της Μόσχας, λόγω του ανθεκτικού μεταβολισμού τους (και των ποδιών τους που είναι κολλώδη) που θα τους επέτρεπαν να προσαρμοστούν στις ιδιαίτερες συνθήκες κατά τη διάρκεια του δίμηνου ταξιδιού τους. Αλλά η διαστημική κάψουλα επέστρεψε στη Γη χωρίς επιζώντες ή νέες γενιές επί του σκάφους. Η διαστημική φάρμα των ζώων Οι επιστήμονες θορυβήθηκαν τόσο πολύ από τους θανάτους που υποσχέθηκαν πως δεν θα ξαναστείλουν ποτέ σαύρες στο διάστημα, ενώ η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας Roscosmos συνέστησε επιτροπή έρευνας για τα αίτια του θανάτου των συμπαθών ζώων, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, καταψύχθηκαν εξαιτίας τεχνικού προβλήματος στα συστήματα υποστήριξης της ζωής τους. Αλλά, αυτό δεν ήταν το πρώτο ρωσικό διαστημικό πείραμα αναπαραγωγής ζώων. Πάνω από μια δεκαετία, ο διαστημικός σταθμός Μιρ εκπονούσε το πρόγραμμα «Πριρόντα» («Φύση»), και το 1990 γεννήθηκαν οι πρώτοι νεοσσοί ορτυκιών. Δεν μπορούσαν όμως να προσαρμοστούν στην έλλειψη βαρύτητας, οπότε σύντομα πέθαναν, και μόνον ένα ζευγάρι κατάφερε να επιστρέψει ζωντανό στη Γη. Σκύλοι στο διάστημα Τα περισσότερα ζώα που έχει στείλει η Ρωσία στο διάστημα-πριν από τις σαύρες- είναι τα συμπαθή τετράποδα, οι σκύλοι. Ποντίκια, αρουραίοι και ινδικά χοιρίδια ήταν χρήσιμα μόνο για πειράματα σε εργαστήρια, ενώ οι πίθηκοι, παρά τη βιολογική ομοιότητά τους με τον άνθρωπο, προσαρμόζονται πολύ αργά σε νέες συνθήκες. Η Αμερική έστειλε με κάψουλες στο διάστημα πιθήκους υπό την επήρεια ναρκωτικών, αλλά οι Ρώσοι επιστήμονες υποστήριξαν πως κάτι τέτοιο υποβαθμίζει τα αποτελέσματα του πειράματος, καθώς η νάρκωση "σβήνει" τον εγκεφαλικό φλοιό. Στις αποστολές των σοβιετικών διαστημικών προγραμμάτων χρησιμοποιούνταν αδέσποτα σκυλιά. Το 1960, δύο αδέσποτα ονόματι Μπέλκα και Στρέλκα, παρέμειναν μια μέρα στο διάστημα με τον Σπούτνικ 5. Ο Νικίτα Χρουστσόφ στη διάρκεια της «απόψυξης» του Ψυχρού Πολέμου χάρισε μάλιστα ένα από τα κουτάβια -την Στρέλκα- στην οικογένεια του Τζον Κένεντι. Πρόσφατα, επίσης, οι Μπέλκα και Στρέλκα ενέπνευσαν τη δημιουργία ταινίας κινουμένων σχεδίων για παιδιά. Οι πρώτοι σκύλοι-αστροναύτες Το ταξίδι των πιο γνωστών σκύλων-κοσμοναυτών, της Μπέλκα και της Στρέλκα, ολοκληρώθηκε με επιτυχία, αφού πέρασαν σχεδόν ένα 24ωρο σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας μέσα στο διαστημόπλοιο “Σπούτνικ-5”. Προτού πραγματοποιηθεί αυτή η πετυχημένη πτήση, είχαν χαθεί δεκαοκτώ άλλοι σκύλοι. Είχαν πεθάνει λόγω αποσυμπίεσης, βλάβης αλεξίπτωτου, ή προβλημάτων στο σύστημα υποστήριξης ζωής. Ένα μήνα πριν από την πτήση του Γκαγκάριν είχε ξεκινήσει μια δοκιμαστική πτήση με την σκυλίτσα, Ζβιόζντοτσκα (Μικρή Αστέρω), μέσα σε διαστημική κάψουλα. Όταν προσγειώθηκε πίσω στη Γη σε ένα χωριό κοντά στο Περμ, η σκυλίτσα είχε εξαφανιστεί από την κάψουλά της. Η ομάδα αναζήτησης τη βρήκε τελικά στο σπίτι κάποιου ντόπιου που την είχε πάρει μαζί του για να την ταΐσει. Σήμερα, στην πόλη Ιζέβσκ υπάρχει ένα άγαλμα προς τιμήν της. Ωστόσο, δεν είχαν ευτυχισμένο τέλος όλοι οι σκύλοι που ταξίδεψαν στο διάστημα. Το 1951 η Σοβιετική Ένωση έστειλε τα πρώτα σκυλιά στο διάστημα από την εξέδρα εκτόξευσης Καπούστιν Γιαρ. Ο πύραυλος Р-1B, που μετέφερε τους Ντέζικ και Τσιγκάν, πέταξε στα 88 χιλιόμετρα και στη συνέχεια, το μπροστινό τμήμα της κάψουλας διαχωρίστηκε από το πίσω μέρος, ενόσω τα σκυλιά ήταν μέσα, και με τη βοήθεια αλεξίπτωτου η κάψουλα προσεδαφίστηκε κοντά στο σημείο από όπου είχε ξεκινήσει. Οι Ντέζικ και Τσιγκάν ήταν ζωντανοί και σε καλή κατάσταση. Μια εβδομάδα αργότερα πραγματοποιήθηκε νέα πτήση με τον Ντεζίκ να έχει νέα παρέα την σκυλίτσα, Λίζα. Αυτή τη φορά όμως το αλεξίπτωτο της κάψουλας δεν άνοιξε και τα δύο σκυλιά πέθαναν. Αμέσως μετά την τραγωδία, τον Τσιγκάν που είχε επιβιώσει, από τον πρώτη πτήση τον υιοθέτησε ο επικεφαλής του προγράμματος, ο ακαδημαϊκός Μπλαγκονράβοφ και έκτοτε τα σκυλιά που γεννιόντουσαν στο διάστημα δίνονταν στους αξιωματούχους της ΕΣΣΔ ως μετάλλια για την εξαιρετική προσφορά τους. «Η πιο άτυχη σκυλίτσα στον κόσμο» Το 1957 συνέβη μια άλλη τραγωδία. Με αφορμή τα 40 χρόνια από τη σοβιετική επανάσταση αποφασίστηκε να εκτοξευθεί ένας δορυφόρος και να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη, με έναν ζωντανό πλάσμα επί του σκάφους. Μέχρι τότε οι σκύλοι επιβιβάζονταν σε διαστημικές κάψουλες μόνον για σύντομο χρονικό διάστημα. Οι φωτογράφοι μάλιστα πρότειναν να είναι λευκό σκυλί, γιατί «γράφει» καλύτερα στον φωτογραφικό φακό. Οι επιστήμονες είχανς τη διάθεσή τους μόνο τρεις κατάλληλες υποψηφίους: την Αλμπίνα, την Λάικα και την Μούχα. Η Αλμπίνα ήταν έγκυος και η Μούχα είχε ελαφρώς στραβά πόδια, που την έκαναν λιγότερο φωτογενή. Πριν από την πτήση εισήγαγαν στο σώμα της Λάικα συσκευές για τη μέτρηση της αναπνοής και του σφυγμού της. Η πτήση ξεκίνησε στις 3 Νοεμβρίου, 1957 κι όταν ο δορυφόρος τέθηκε σε τροχιά μέσω ραδιοφωνικών σημάτων, επιβεβαιώθηκε ότι είχε φτάσει ζωντανή στο διάστημα. Στις 5 Νοεμβρίου, όμως, η New York Times την αποκαλούσε ως την «πιο μοναχική, άτυχη μαλλιαρή σκυλίτσα στον κόσμο, σε τροχιά χιλίων μιλίων πάνω από τη Γη». Μόλις η Λάικα πέθανε, το Κρεμλίνο έλαβε επιστολές διαμαρτυρίας από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, για βάναυση μεταχείριση των ζώων, προτείνοντας την εκτόξευση στο διάστημα του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουτσόφ, αντί των ζώων. Τα πραγματικά αίτια του θανάτου της Λάικα αποκαλύφθηκαν 45 χρόνια μετά. Σε ένα συνέδριο στο Χιούστον ο ερευνητής του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής, Ντμίτρι Μαλασένκοφ, αποκάλυψε ότι είχε πεθάνει λίγες ώρες μετά την εκτόξευση από το άγχος και την υπερθέρμανση. Η ιστορία της Λάικα εξακολουθεί να συγκινεί ακόμη και σήμερα. Πολλοί δίνουν το όνομά της στα διαδικτυακά blog τους, ρώσοι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας θέλουν τη Λάικα να σώζεται από εξωγήινους, ενώ ροκ συγκροτήματα έχουν γράψει τραγούδια γι 'αυτήν. Μέχρι την άνοιξη του 1961, η Σοβιετική Ένωση είχε εκτοξεύσει 29 διαστημικές κάψουλες που μετέφεραν 48 σκυλιά, εννέα εκ των οποίων ταξίδεψαν στο διάστημα. Πολλά συμμετείχαν σε επιτυχείς αποστολές, αλλά 12 από τα 48 δεν επέστρεψαν ζωντανά στη Γη. Στην φωτογραφία Σκύλοι - αστροναύτες. Από τα αριστερά προς τα δεξιά: Μπέλκα, Ζβιόζντοτσκα, Τσερνούσκα και Στρέλκα. http://gr.rbth.com/tecnology/2014/10/09/oi_tetrapodoi_iroe_toy_diastimato_33089.html

Το πιο λαμπρό πάλσαρ στο Σύμπαν. Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ματέο Μπατσέτι του Αστεροσκοπείου του Κάλιαρι στην Σαρδηνία. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Nustar και εντόπισαν ένα υπέρλαμπρο άστρο νετρονίου. Το άστρο αυτό βρίσκεται στον γειτονικό γαλαξία Μ82, γνωστό και ως «γαλαξίας πούρο», που βρίσκεται σε απόσταση 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό το άστρο νετρονίου έχει φωτεινότητα παρόμοια με εκείνη δέκα εκατομμυρίων άστρων σαν τον Ηλιο και είναι το λαμπρότερο άστρο νετρονίου που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Ένα από τα αποτελέσματα μιας έκρηξης σουπερνόβα είναι ο σχηματισμός σωμάτων υψηλής πυκνότητας τα οποία ονομάστηκαν άστρα νετρονίου ή «πάλσαρ». Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=639459

Ο Hawking συμμετέχει στο νέο άλμπουμ των Pink Floyd. Ο Stephen Hawking, θα συμμετέχει στο νέο άλμπουμ των Pink Floyd με τίτλο «The Endless River», το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος μετά από 20 χρόνια. Η ηλεκτρονική φωνή του θα ακούγεται στο κομμάτι που ονομάζεται «Talkin’ Hawkin’». «Συμπτωματικά», στο τελευταίο άλμπουμ των Pink Floyd με τίτλο «The Division Bell» που κυκλοφόρησε το 1994, ακούγεται ένα απόσπασμα της ομιλίας του Hawking από μια διαφήμιση της British Telecom, στο κομμάτι «Keep Talking» Παρά το γεγονός ότι ο Hawking ακούει κυρίως στην κλασική μουσική, ο ίδιος δηλώνει θαυμαστής της μουσικής των Pink Floyd, τους οποίους μάλιστα έχει παρακολουθήσει να παίζουν ζωντανά. Το «Endless River» θα κυκλοφορήσει στις 10 Noεμβρίου. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/10/08/%ce%bf-hawking-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bc-%cf%84%cf%89%ce%bd-pink-floyd/

Νόμπελ Χημείας για τους κατασκόπους του μικρόκοσμου. Δύο αμερικανοί και ένας γερμανός ερευνητής τιμώνται με το Νόμπελ Χημείας 2014 για την ανάπτυξη του μικροσκοπίου φθορισμού υψηλής ανάλυσης, ανακοίνωσε την Τετάρτη η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας. Οι τρεις ερευνητές ουσιαστικά ξεπέρασαν έναν σημαντικό περιορισμό στην ανάλυση των οπτικών μικροσκοπίων και επέτρεψαν την απεικόνιση μορίων και άλλων αντικειμένων με διαστάσεις νανοκλίμακας. Με άλλα λόγια, μετέτρεψαν το οπτικό μικροσκόπιο σε οπτικό «νανοσκόπιο». Το βραβείο θα μοιραστούν διά τρία ο Έρικ Μπέτσιγκ του Ιατρικού Ινστιτούτου Howard Hughes στις ΗΠΑ, ο Στέφαν Χελ του Ινστιτούτου Βιοφυσικής Χημείας Max Planck στη Γερμανία, και ο Ουίλιαμ Μέρνερ του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ. Χάρη στους τρεις φετινούς νομπελίστες, οι επιστήμονες μπορούν σήμερα να παρακολουθούν μεμονωμένα μόρια μέσα σε ζωντανά κύτταρα, να παρακολουθούν το σχηματισμό συνάψεων ανάμεσα στους νευρώνες του εγκεφάλου, και να μελετούν πρωτεΐνες που σχετίζονται με τις νόσους του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ, μεταξύ άλλων. Πριν από μερικές δεκαετίες παρέμενε ασαφές στους επιστήμονες αν τα μικροσκόπια θα μπορούσαν ποτέ να μελετήσουν ζωντανά κύτταρα σε μοριακό επίπεδο. Το 1873, ο γερμανός φυσικός Οπτικής Ερνστ Άμπε, πατέρας της σύγχρονης οπτικής και συνιδιοκτήτης της εταιρείας οπτικών Carl Zeiss, προέβλεψε ότι η ανάλυση της οπτικής μικροσκοπίας δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει τα 0,2 μικρόμετρα (χιλιοστά του χιλιοστού). Για την ακρίβεια, ο Άμπε είπε ότι η ανάλυση δεν μπορεί ποτέ να είναι μεγαλύτερη από ό,τι το μισό του μήκους κύματος του φωτός. Οι Μπέτσιγκ, Χελ και Μέρνερ κατάφεραν την περασμένη δεκαετία να ξεπεράσουν αυτόν τον περιορισμό βελτιώνοντας τα λεγόμενα μικροσκόπια φθορισμού, τα οποία αντί να φωτίζουν το δείγμα καταγράφουν τη λάμψη μορίων που φθορίζουν μέσα του. Η αρχή έγινε το 2000, όταν ο Στέφαν Χελ ανέπτυξε το μικροσκόπιο STED, το οποίο χρησιμοποιεί δύο δέσμες λέιζερ: η πρώτη διεγείρει τα φθορίζοντα μόρια και τα αναγκάζει να εκπέμπουν φως, ενώ η δεύτερη ακυρώνει όλο το φθορισμό εκτός από εκείνον που προέρχεται από έναν μικρό όγκο διαστάσεων μερικών νανομέτρων. Η σάρωση του δείγματος, νανόμετρο προς νανόμετρο, δίνει εικόνες με ανάλυση που υπερβαίνει το θεωρητικό όριο του Άμπε. Ο Έρικ Μπέτσιγκ και ο Ουίλιαμ Μέρνερ ανέπτυξαν ανεξάρτητα μια δεύτερη μέθοδο, τη μικροσκοπία μεμονωμένων μορίων, η οποία βασίζεται στη δυνατότητα ενεργοποίησης και απενεργοποίησης των φθοριζόντων μορίων. Το μικροσκόπιο σαρώνει την ίδια περιοχή του δείγματος πολλές συνεχόμενες φορές, αφήνοντας λίγα διάσπαρτα μόρια να φωτίζουν σε κάθε «καρέ». Ο συνδυασμός όλων αυτών των καρέ δίνει εικόνες εξαιρετικά υψηλής ανάλυσης, στο επίπεδο της νανοκλίμακας. Ο Έρικ Μπέτσιγκ (Eric Betzig) γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1960. Είναι σήμερα ερευνητής του Ιατρικού Κέντρου Howard Hughes στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ο Στέφαν Χελ (Stefan Hell) γεννήθηκε το 1962 στη Ρουμανία αλλά είναι γερμανός πολίτης. Είναι σήμερα επικεφαλής του Ινστιτούτου Βιοφυσικής Χημείας Max Planck στο Γκέτινγκεν της Γερμανίας. Ο Ουίλιαμ Μέρνερ (William Moerner) γεννήθηκε το 1953 στην Καλιφόρνια και είναι σήμερα καθηγητής Χημείας και Εφαρμοσμένης Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Οι ανακοινώσεις των φετινών βραβείων ξεκίνησαν τη Δευτέρα με το Νόμπελ Ιατρικής - Φυσιολογίας και συνεχίστηκαν με το Νόμπελ Φυσικής την Τρίτη. Ακολουθεί η ανακοίνωση του Νόμπελ Λογοτεχνίας την Πέμπτη, Ειρήνης την Παρασκευή και Οικονομικών Επιστημών τη Δευτέρα. Η εκδήλωση απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231353957 Ο CryoSat αποκαλύπτει τα μυστικά του βυθού. Η αποστολή της ESA για τον πάγο χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει ένα νέο χάρτη βαρύτητας, εκθέτοντας χιλιάδες προηγουμένως άγνωστα «όρη», κορυφογραμμές και δομές του ωκεανού σε μεγάλα βάθη. Αυτή η παραστατική νέα εικόνα των λιγότερο εξερευνημένων μερών του ωκεανού προσφέρει νέες ενδείξεις για το πώς μορφοποιούνται οι ήπειροι και πως αποχωρίζονται. Φέροντας ένα αλτίμετρο ραντάρ, ο κύριος ρόλος του CryoSat είναι να παρέχει λεπτομερείς μετρήσεις του ύψους του παγκόσμιου πάγου. Αυτό μας επιτρέπει να δούμε πώς αλλάζει το πάχος του πάγου εποχιακά, και σε σχέση με την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, ο CryoSat λειτουργεί συνεχώς, είτε υπάρχει πάγος κάτω ή όχι. Αυτό σημαίνει ότι ο δορυφόρος μπορεί επίσης να μετρήσει το ύψος της επιφάνειας της θάλασσας. Αυτές οι μετρήσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν παγκόσμια μοντέλα θαλάσσιας βαρύτητας και, από αυτά, χάρτες του θαλάσσιου πυθμένα. Αν και αόρατη στο μάτι, η επιφάνεια της θάλασσας έχει κορυφές και κοιλάδες που θυμίζουν την τοπογραφία του πυθμένα του ωκεανού, αλλά σε πολύ μειωμένη κλίμακα. Το αποτέλεσμα της μικρής αύξησης της βαρύτητας που προκαλείται από τη μάζα του βράχου σε ένα υποθαλάσσιο βουνό είναι να προσελκύσει ένα ύψωμα νερού αρκετά μέτρα ύψος πάνω από το υποθαλάσσιο όρος. Βαθιές ωκεάνιες τάφροι έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Τα χαρακτηριστικά αυτά μπορούν να ανιχνευθούν μόνο με αλτίμετρα ραντάρ από το διάστημα. Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο στις ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους, αξιοποίησαν δύο νέες ακολουθίες δορυφορικών δεδομένων για να δημιουργήσουν ένα νέο χάρτη βαρύτητας αντανακλώντας τα χαρακτηριστικά του πυθμένα του ωκεανού - δύο φορές τόσο ακριβής όσο και η προηγούμενη έκδοση που παράχθηκε σχεδόν 20 χρόνια πριν. Χρησιμοποίησαν δεδομένα που έλαβε ο CryoSat πάνω από τους ωκεανούς τα τελευταία τέσσερα χρόνια, καθώς και μετρήσεις από τον δορυφόρο Jason-1 (Γαλλία-ΗΠΑ), ο οποίος επαναπρογραμματίστηκε να χαρτογραφήσει το βαρυτικό πεδίο κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους της 12-ετούς αποστολής του. Σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα δεδομένα, ο νέος χάρτης, που περιγράφεται στο επιστημονικό περιοδικό Science,αποκαλύπτει λεπτομέρειες από χιλιάδες υποθαλάσσια βουνά που υψώνονται ένα χιλιόμετρο ή περισσότερο από τον πυθμένα του ωκεανού. Ο νέος χάρτης προσφέρει νέα εργαλεία στη γεωφυσική, για τη διερεύνηση των ελάχιστα μελετημένων απομακρυσμένων λεκανών των ωκεανών και διαδικασιών, όπως η εξάπλωση του βυθού. "Τα είδη των πραγμάτων που μπορεί κανείς να δει πολύ καθαρά τώρα είναι αβυσσαίους λόφους, που είναι η πιο κοινή μορφή γης στον πλανήτη," δήλωσε ο David Sandwell, επικεφαλής επιστήμονας της εργασίας και καθηγητής γεωφυσικής στο Scripps. Οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι ο χάρτης παρέχει ένα νέο παράθυρο στην επιστήμη της τεκτονικής των βαθέων ωκεανών. Τα προηγουμένως αόρατα χαρακτηριστικά στο χάρτη περιλαμβάνουν νέο εκτεθιμένες ηπειρωτικές συνδέσεις σε όλη τη Νότια Αμερική και την Αφρική, καθώς και νέα στοιχεία για την εξάπλωση των κορυφογραμμών του πυθμένα στον Κόλπο του Μεξικού, που ήταν ενεργές πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια και είναι θαμμένες τώρα από στρώματα ιζημάτων πάχους πάνω από ένα χιλιόμετρο. Μία από τις πιο σημαντικές χρήσεις αυτού του νέου θαλάσσιου πεδίου βαρύτητας θα είναι να βελτιώσει τις εκτιμήσεις του βάθους του πυθμένα στο 80% των ωκεανών που παραμένει ανεξερεύνητο ή είναι θαμμένος κάτω από παχύ ίζημα. Ο νέος χάρτης θα παρέχει επίσης τη βάση για την επερχόμενη νέα έκδοση των ωκεανών της Google maps για την συμπλήρωση μεγάλων κενών στα προφίλ βάθους επί του πλοίου. Ο Richard Francis της ESA, συνεργάτης συγγραφέας και διευθυντής του προγράμματος για την ανάπτυξη του CryoSat, είπε, "Αν και η κύρια αποστολή του CryoSat είναι στην κρυόσφαιρα, ξέραμε αμέσως μόλις επιλέξαμε την τροχιά του ότι θα ήταν ανεκτίμητος για τη θαλάσσια γεωδαισία, και η εργασία αυτή το αποδεικνύει." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_CryoSat_apokalhuptei_ta_mystikha_toy_vythohu

Boarding pass για... ταξίδι στον Άρη. Τη δυνατότητα στο κοινό να δημιουργήσει ένα boarding pass με το όνομά του για ταξίδι σε προορισμούς πέρα από τη χαμηλή τροχιά της Γης, περιλαμβανομένου και του «Κόκκινου Πλανήτη», δίνει η NASA. Ειδικότερα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία προσκαλεί τους ενδιαφερόμενους να υποβάλουν τα ονόματά τους, τα οποία θα καταχωρηθούν σε μικροτσίπ που θα μεταφερθεί σε πρώτη φάση από το διαστημόπλοιο Orion στην πρώτη του δοκιμαστική πτήση (4 Δεκεμβρίου, Exploration Flight Test-1). Μετά από πτήση 4,5 ωρών για τη δοκιμή των συστημάτων του το σκάφος θα εισέλθει ξανά στην ατμόσφαιρα σε ταχύτητες που αγγίζουν τα 20.000 μίλια ανά ώρα και θα προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό. «Αλλά το ταξίδι του ονόματός σας δεν σταματά εδώ. Μετά την επιστροφή στη Γη, τα ονόματα θα πετάξουν σε μελλοντικές εξερευνητικές αποστολές της ΝΑSA και πτήσεις στον Άρη. Με κάθε πτήση, επιλεγμένα άτομα θα συγκεντρώνουν περισσότερα μίλια ως μέλη μίας παγκόσμιας κοινότητας ταξιδιωτών του Διαστήματος» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της NASA. «Η NASA ωθεί τα όρια της εξερεύνησης και δουλεύει σκληρά για να στείλει ανθρώπους στον Άρη στο μέλλον» αναφέρει ο Μαρκ Γκάιερ, υπεύθυνος προγράμματος για το Orion. «Όταν πατήσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη, θα εξερευνούμε για λογαριασμό ολόκληρης της Ανθρωπότητας. Με το να πετάμε με αυτά τα ονόματα θα δώσουμε τη δυνατότητα στον κόσμο να αποτελέσει κομμάτι του ταξιδιού μας». Η προθεσμία για τη δημιουργία ενός προσωπικού boarding pass για τη δοκιμαστική πτήση του Orion λήγει την Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου. Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει την υποβολή ονομάτων και μετά, που θα περιληφθούν σε μελλοντικές δοκιμαστικές πτήσεις και αποστολές στον Άρη. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν τα ονόματά τους εδώ, http://go.usa.gov/vcpz ενώ μπορούν να συμμετέχουν στη σχετική συζήτηση στα social media μέσω του hashtag #JourneyToMars. http://www.naftemporiki.gr/story/864791/boarding-pass-gia-taksidi-ston-ari-apo-ti-nasa Το όραμα του Elon Musk O Elon Musk είναι ένας γνήσιος οραματιστής και το έχει αποδείξει ποικιλοτρόπως, με τα τελευταία του σχέδια να αφορούν στον εποικισμό του πλανήτη Άρη (Mars). O ιδρυτής της Space X και της Tesla Motors, δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Aeon, ότι η οδός σωτηρίας της ανθρωπότητας είναι προς την κατεύθυνση του “κόκκινου πλανήτη”, στον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί μία βιώσιμη αποικία 1 εκατομμυρίου ανθρώπων στο κοντινό μέλλον, με τη βοήθεια 100.000 διαστημικών ταξιδιών. Όλα αυτά θα μπορούσαν να έχουν γίνει πραγματικότητα σε έναν αιώνα από τώρα, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Elon Musk, ο οποίος δεν διστάζει να κάνει πράξη αυτά που λέει συνήθως. Στο όραμα του Musk, οι πρώτοι άποικοι στον Άρη θα πρέπει να πληρώσουν μόνοι τους το κόστος του ταξιδιού τους, που θα φτάνει μέχρι και το μισό εκατομμύριο δολάρια για τον καθένα, με τη χρήση γιγάντιων μεταγωγικών διαστημοπλοίων, με τις φήμες να κάνουν λόγο ότι η Space X ενδιαφέρεται για την κατασκευή ενός τέτοιου σκάφους στο απώτερο μέλλον. Το όραμα του Musk δεν σταματά στον Άρη, καθώς θεωρεί ότι ο άνθρωπος μπορεί να εποικίσει αστεροειδείς, όπως και τα φεγγάρια του Κρόνου και του Δία, δημιουργώντας, σταδιακά, μία διαστημική οικονομία, που θα μπορούσε να βοηθήσει την ανθρωπότητα να επιβιώσει στους αιώνες.http://www.pestaola.gr/empros-mars-me-to-orama-toy-elon-musk/

Νόμπελ Φυσικής για τους εφευρέτες του γαλάζιου LED. Τρεις ερευνητές από την Ιαπωνία βραβεύονται με το Νόμπελ Φυσικής 2014 για την ανακάλυψη του γαλάζιου LED, μιας εφεύρεσης που επέτρεψε την ανάπτυξη λαμπρών, οικονομικών λαμπτήρων. Όπως ανακοίνωσε την Τρίτη η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας, το βραβείο απονέμεται από κοινού στον Ισάμο Ακασάκι του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια, τον Χιρόσι Αμάνο, επίσης στη Ναγκόγια, και τον Σούχι Νακαμούρα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα. http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/2014/press.pdf Η γαλάζια φωτοδίοδος που ανέπτυξαν οι τρεις ερευνητές, στις αρχές του 1990, ήρθε να συμπληρώσει την παλέτα των LED, έπειτα απο την εφεύρεση του κόκκινου και του πράσινου LED τριάντα χρόνια νωρίτερα. Η προσθήκη ενός τρίτου χρώματος επέτρεψε την ανάπτυξη φωτοδιόδων που προσφέρουν λευκό, λαμπρό φωτισμό. «Οι λάμπες πυράκτωσης φώτισαν τον 20ό αιώνα. Ο 21ος αιώνας θα φωτιστεί από λαμπτήρες LED» σημειώνει η επιτροπή των βραβείων στην ανακοίνωσή της. Τα σύγχρονα λευκά LED, ουσιαστικά τσιπ από πυρίτιο που συνδυάζουν LED τριών διαφορετικών χρωμάτων, προσφέρουν ασύγκριτα καλύτερη απόδοση σε σχέση με τους συμβατικούς λαμπτήρες. Δίνουν φωτισμό έντασης έως και 300 lumen ανά watt ηλεκτρικής ενέργειας, συγκριτικά με 16 lm/watt για τους λαμπτήρες πυράκτωσης και 70 lm/watt για τους λαμπτήρες φθορισμού. Δεδομένου ότι ο φωτισμός αντιστοιχεί γύρω στο ένα τέταρτο της ενεργειακής κατανάλωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, η νέα τεχνολογία προσφέρει σημαντικά οφέλη για το περιβάλλον. Περιορίζει εξάλλου την κατανάλωση υλικών, δεδομένου ότι οι λαμπτήρες LED διαρκούν έως 100.000 ώρες, εκατό φορές περισσότερο από τις λάμπες πυράκτωσης και δέκα φορές περισσότερο σε σχέση με τους λαμπτήρες φθορισμού. Ο Ισάμου Ακασάκι (Isamu Akasaki) γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1929 και είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια. http://en.nagoya-u.ac.jp/people/distinguished_award_recipients/nagoya_university_distinguished_professor_isamu_akasaki.html Ο Χιρόσι Αμάνο (Hiroshi Amano) γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1960 και είναι επίσης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια. http://profs.provost.nagoya-u.ac.jp/view/html/100001778_en.html Ο Σούχι Νακαμούρα (Shuji Nakamura) γεννήθηκε το 1954 στην Ιαπωνία αλλά είναι αμερικανός πολίτης. Είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα. http://ssleec.ucsb.edu/nakamura Οι ανακοινώσεις στη Σουηδία ξεκίνησαν τη Δευτέρα με το Νόμπελ Ιατρικής - Φυσιολογίας, το οποίο τιμά τρεις ερευνητές για την ανακάλυψη του «GPS του εγκεφάλου». Ακολουθεί η ανακοίνωση του Νόμπελ Χημείας την Τετάρτη, Λογοτεχνίας την Πέμπτη, Ειρήνης την Παρασκευή και Οικονομικών Επιστημών τη Δευτέρα. Η εκδήλωση απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231353609 «Χειμερία νάρκη» το νέο σχέδιο της NASA. Μια μέθοδο που έχουμε δει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας εξετάζει η NASA για να τη χρησιμοποιήσει σε μια επανδρωμένη πτήση στον Αρη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία χρηματοδοτεί μια μελέτη για την επίδραση της λεγόμενης «θεραπευτικής νάρκωσης» στον ανθρώπινο οργανισμό. Η θεραπευτική νάρκωση είναι ένας τύπος βαθέος ύπνου και θεωρείται μια μορφή χειμερίας νάρκης. Η NASA θέλει να μάθει αν η μέθοδος είναι πρακτικά εφαρμόσιμη και ασφαλής για ένα εγχείρημα όπως αυτό μιας μακρινής επανδρωμένης αποστολής. Το ταξίδι μέχρι τον Αρη με τα υπάρχοντα τεχνολογικά μέσα διαρκεί περίπου έξι μήνες. Το πλήρωμα μιας επανδρωμένης αποστολής θα πρέπει λοιπόν να ζήσει μέσα σε ένα σκάφος ταξιδεύοντας για τουλάχιστον δώδεκα μήνες γεγονός που κρύβει πολλών ειδών παγίδες και κινδύνους τόσο για την υγεία των αστροναυτών όσο και την ομαλή διαβίωση τους και την εξέλιξη της αποστολής. Μια επιλογή που έχει προταθεί εδώ και δεκαετίες από ειδικούς και μη είναι να τεθούν οι αστροναύτες σε κάποιο είδος χειμερίας νάρκης. Αυτό λύνει κάποια ζητήματα αλλά ανοίγει άλλα όπως για παράδειγμα, τα μυϊκά και άλλα προβλήματα που θα προκύψουν από την πολύμηνη αδράνεια του οργανισμού. Για αυτό η NASA αποφάσισε να διαπιστώσει αν η ύπνωση των αστροναυτών μπορεί έστω και θεωρητικά να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση σε μια μακρινή επανδρωμένη αποστολή. Η μέθοδος της θεραπευτικής νάρκωσης είχε αρχίσει να ακούγεται για πρώτη φορά στην επιστημονική κοινότητα στην δεκαετία του 1980 αλλά τελικά το 2003 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά για να μπαίνουν σε καταστολή άτομα που έχουν υποστεί σοβαρά τραυματισμούς. Μέχρι σήμερα όμως η θεραπευτική νάρκωση δεν έχει χρησιμοποιηθεί για διάστημα μεγαλύτερο των επτά ημερών. Για αυτό η NASA χρηματοδοτεί μια νέα έρευνα για να διαπιστωθεί αν αυτή η μέθοδος μπορεί να λειτουργήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ειδικοί που έμαθαν για αυτή την έρευνα προτείνουν την ανάπτυξη ενός υποστηρικτικού μηχανισμού που θα παρεμβαίνει κατά τη διάρκεια που οι αστροναύτες θα είναι ναρκωμένοι ώστε να συντηρεί το σώμα τους. Θα μπορούσε όπως λένε αυτός ο μηχανισμός να στέλνει ηλεκτρικά ερεθίσματα στο μυϊκό σύστημα του ναρκωμένου αστροναύτη ώστε αυτό να ενεργοποιείται και να μην ατροφήσει. Σε περίπτωση πάντως υπάρξει τεχνική δυνατότητα να ταξιδέψουν αστροναύτες στον Αρη… ναρκωμένοι αυτό θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις στο κόστος αλλά και σε άλλα επίπεδα της αποστολής αφού για παράδειγμα, θα απαιτηθεί πολύ μικρότερο σκάφος από ότι υπό κανονικές συνθήκες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=638792 Διάβαση του Διαστημικού Σταθμού μπροστά από τον Ήλιο. Ο αστροφωτογράφος Thierry Legault φωτογράφησε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό να διέρχεται μπροστά από τον Ήλιο τον Σεπτέμβριο του 2014. Στις φωτογραφίες είναι ορατό το ATV-5 Georges Lemaitre, το αυτοματοποιημένο όχημα μεταφοράς της ESA, και τα Soyuz 39 και Progress 56. Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο επίτευγμα δεδομένου ότι μια διέλευση του Διαστημικού Σταθμού μπροστά από τον Ήλιο διαρκεί λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο … Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/10/06/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%cf%80%cf%81%ce%bf/

Υπολογιστές αναγνωρίζουν ανθρώπινες μορφές στον κυβισμό. Η ανθρώπινη όραση έχει εξελιχθεί ώστε να αναγνωρίζει ανθρώπινες φιγούρες σε όλες τις διαφορετικές περιπτώσεις είτε πρόκειται για τον πραγματικό κόσμο, είτε για τέχνη μέσω αναπαραστάσεων. Η κατάσταση γίνεται λίγο πιο περίπλοκη όταν εμπλέκονται πιο αφηρημένες μορφές τέχνης όπως ο κυβισμός ή ο υπερρεαλισμός στις οποίες τα σχήματα αλλοιώνονται, δυσχεραίνοντας πολλές φορές την αναγνώρισή τους. Εάν μάλιστα οι άνθρωποι έχουν αποδείξει πως δε δυσκολεύονται ιδιαίτερα να αναγνωρίσουν έναν άνθρωπο σε ένα πίνακα του Πικάσο, για τους υπολογιστές τα πράγματα δεν φαίνονται να είναι τόσο απλά. Στο ερώτημα αυτό, στο κατά πόσο δηλαδή ένα πρόγραμμα υπολογιστή μπορεί να αναγνωρίσει ανθρώπινες φιγούρες σε πίνακες ζωγραφικής που εντάσσονται στο κίνημα του κυβισμού προσπάθησαν να απαντήσουν ορισμένοι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Μπέρκλι στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ στη μελέτη τους «Αναγνωρίζοντας ανθρώπους στον κυβισμό». O κυβισμός ήταν ένα από τα κινήματα στη ζωγραφική του 20ού αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή ανάμεσα στους καλλιτέχνες, με πρωτεργάτες ζωγράφους όπως τον Ζόρζ Μπρακ και τον Πάμπλο Πικάσο. Στις εικόνες των αντίστοιχων πινάκων οι μορφές παρουσιάζονται τεθλασμένες, σα να ενώνονται οι οπτικές που θα είχαν παρατηρητές από διαφορετικές γωνίες. Ως αποτέλεσμα, ένας πίνακας κυβισμού περιέχει πολλά θραύσματα της αντίληψης του ζωγράφου για το ίδιο αντικείμενο. Η μέθοδος που ακολούθησαν οι ερευνητές στην εργασία τους ήταν να επιλέξουν μία λίστα από 218 πίνακες κυβισμού με τίτλους που υποδείκνυαν πως περιείχαν ανθρώπινες φιγούρες. Στη συνέχεια ρώτησαν 18 συμμετέχοντες τα βαθμολογήσουν το βαθμό της αφαίρεσης σε κάθε εικόνα, σε μία κλίμακα από το 1 εώς το 5 και να σχηματίσουν ένα παραλληλόγραμμο γύρω από κάθε άνθρωπο. Έπειτα στράφηκαν στους υπολογιστές τους, προσπαθώντας να αναπαράγουν τα αποτελέσματα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν αλγορίθμους που βασίζονται στα νευρωνικά δίκτυα, μία τεχνική που τα τελευταία χρόνια έχει φέρει επανάσταση στον τομέα της αναγνώρισης προσώπου καθώς χρησιμοποιεί υπάρχοντα δεδομένα για να εκπαιδευθεί και να βελτιώσει την απόδοσή της. Εκπαιδεύοντας αρχικά το σύστημά τους με φωτογραφίες ανθρώπων, το τροφοδότησαν στη συνέχεια με τη βάση δεδομένων των 218 πινάκων που είχαν παρουσιάσει στους συμμετέχοντες στην έρευνα, με την ίδια απαίτηση να τοποθετήσουν ένα περίγραμμα γύρω από κάθε άνθρωπο. Τα αποτελέσματα δίνουν μία πολύ χρήσιμη ματιά στο πως λειτουργούν οι αλγόριθμοι υπολογιστικής όρασης ενώ είναι αποκαλυπτικά και για την ανθρώπινη αντίληψη. Δίχως να αποτελεί έκπληξη, οι άνθρωποι τα πηγαίνουν καλύτερα στην εκτίμηση του κυβισμού, συγκεντρώνοντας διπλάσιο βαθμό στη σχετική αξιολόγηση, σε σχέση με τους υπολογιστές. Καθώς μάλιστα η αφαίρεση στον πίνακα αυξάνεται, τα αποτελέσματα για τον αλγόριθμό γίνονται ολοένα και πιο καταστροφικά, αντίθετα με τους ανθρώπους οι οποίοι δε φαίνονται να επηρεάζονται τόσο. Η παρατήρηση αυτή αντίκειται σε μία διαδεδομένη αντίληψη των νευρολόγων πως οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα αντικείμενα αναλύοντας τα επιμέρους τμήματά τους Φαίνεται πάντως πως αν η υπολογιστική όραση μπορεί να ανταγωνιστεί την ανθρώπινη και ακόμη και να την ξεπεράσει σε φυσιολογικές συνθήκες, οι αφηρημένες συνθήκες που τους υποβάλλει η τέχνη δείχνει πως η ανθρώπινη αντίληψη είναι πολύ πιο ευέλικτη και αξιόπιστη. Τα αποτελέσματα πάντως της συγκεκριμένης έρευνας θα αξιοποιηθούν για τη βελτιστοποίηση της όρασης των υπολογιστών, οι οποίοι μία μέρα όχι πολύ μακριά από σήμερα, μπορεί να βρεθούν σε θέση να εκτιμήσουν καλύτερα ένα πίνακα μοντέρνας τέχνης. http://physicsgg.me/2014/10/05/%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%82/

Νετρίνα λύνουν κοσμικό μυστήριο. Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, ο σχεδόν ταυτόχρονος εντοπισμός μιας έντονης δραστηριότητας ακτινών Χ από το κέντρο του Γαλαξία, με πολύ ενεργά νετρίνα που έφθασαν από την ίδια κατεύθυνση, ίσως αποτελέσει κλειδί στη λύση του μυστηρίου της προέλευσης των κοσμικών ακτίνων. Οι κοσμικές ακτίνες αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια με μεγάλη μάζα τα οποία διασχίζουν το Σύμπαν με ενέργειες πολύ μεγαλύτερες και από τους πιο ισχυρούς επιταχυντές σωματιδίων που κατασκευάζουμε στη Γη. Ένας από τους μηχανισμούς που μπορεί να επιταχύνει τα σωματίδια σε τόσο υψηλές ταχύτητες είναι οι αστρικές εκρήξεις σουπερνόβα, ενώ άλλες κοσμικές ακτίνες έχουν άγνωστες μέχρι στιγμής πηγές αφού οι ιδιότητές τους δε μπορούν να εξηγηθούν από κάποιο γνωστό μηχανισμό. «Η προέλευση των κοσμικών ακτίνων είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις στη σύγχρονη αστροφυσική, επειδή όμως η πορεία τους αλλοιώνεται από την παρουσία μαγνητικών πεδίων, η ανίχνευση της πηγής τους είναι μία δύσκολη υπόθεση», εξηγεί ο Τοσιχίριο Φούτζι, πειραματικός φυσικός στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Πέρα από τις κοσμικές ακτίνες, υπάρχουν και τα νετρίνα, σωματίδια με πολύ μικρή μάζα και δίχως ηλεκτρικό φορτίο τα οποία είναι επίσης υποπροϊόντα των διαδικασιών που γεννούν τις κοσμικές ακτίνες. Καθώς τα νετρίνα δε παρεκκλίνουν από την πορεία τους υπό την παρουσία ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, μπορούν να αποτελέσουν κλειδί για τη λύση του μυστηρίου των κοσμικών ακτίνων, αρκεί να διαπιστωθεί πως προέρχονται από μία κοινή πηγή. Σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύει το επιστημονικό περιοδικό Physical Review D, οι επιστήμονες έγιναν μάρτυρες μιας τέτοιας σύμπτωσης, όταν στις 9 Φεβρουαρίου του 2012 το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra είχε καταγράψει μία έντονη λάμψη ακτίνων Χ με προέλευση το κέντρο του Γαλαξία, στο οποίο πιστεύεται πως βρίσκεται μία υπερμεγέθης μαύρη τρύπα. Τρεις ώρες αργότερα (χρονική περίοδο κατάλληλη ώστε τα μεγαλύτερα σωματίδια να έχουν διασπαστεί σε μικρότερα, μεταξύ των οποίων και νετρίνα), ένα τηλεσκόπιο νετρίνων που στεγάζεται στην Ανταρκτική εντόπισε ένα από τα πιο ενεργά νετρίνα που έχουν καταγραφεί ποτέ, επίσης με προέλευση το γαλαξιακό κέντρο, συνιστώντας πως ίσως η πηγή του να βρισκόταν εκεί. Για να πειστούν οι επιστήμονες πως τα συγκεκριμένα νετρίνα που εντόπισαν το 2012 προέρχονται από το κέντρο του Γαλαξία θα χρειαστούν εκτενέστερες μετρήσεις σε όλο το φάσμα των ενεργειών, προκειμένου να υπολογιστεί και η ενέργεια του «επιταχυντή» που τα έστειλε στην άλλη άκρη του Γαλαξία. Εάν η ανακάλυψη επαληθευτεί θα πρόκειται για την πρώτη διαπιστωμένη πηγή νετρίνων υψηλών ενεργειών που ανακαλύπτεται ποτέ και θα αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα για την αποκρυπτογράφηση του μυστηρίου της πηγής των κοσμικών ακτίνων. http://www.naftemporiki.gr/story/863739/netrina-lunoun-kosmiko-mustirio

Ο πρώτος δορυφόρος του Copernicus είναι πλέον σε λειτουργία. Με την ολοκλήρωση της ανάθεσης λειτουργίας του Sentinel-1A και τη μεταφορά του δορυφόρου στην ομάδα που είναι υπεύθυνη για την εκμετάλλευση του,τα δεδομένα του είναι διαθέσιμα από σήμερα σε όλους τους χρήστες. Αυτό σηματοδοτεί την έναρξη της επιχειρησιακής ζωής του δορυφόρου, που παρέχει κάλυψη ραντάρ για ένα μεγάλο εύρος εφαρμογών για τους ωκεανούς, τον πάγο, τη μεταβολή της γης και την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Ο διαχειριστής του έργου Ramón Torres, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας ανάπτυξης, παρέδωσε επίσημα το δορυφόρο στην ομάδα διαχείρισης της αποστολής του, Pierre Potin. "Έφτασε η ώρα για τον δορυφόρο να εκμεταλλευτεί εξαιρετικές ικανότητες του και να αρχίσει να βοηθά τους χρήστες», δήλωσε ο Ramón. "Ένα άλμα μπροστά από τον προγενέστερο Envisat της ESA, η πρωτοφανής ποιότητα των δεδομένων του Sentinel-1A θα διασφαλίσει ότι οι ανάγκες όλων των χρηστών ικανοποιούνται πλήρως. "Φυσικά, το αντίο είναι πάντα δύσκολο, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα είναι σε ικανά και ασφαλή χέρια για την επόμενη φάση του ταξιδιού του." Ο Sentinel-1A εκτοξεύθηκε στις 3 Απριλίου, και ολοκλήρωσε την έναρξη της λειτουργίας του στις 23 Σεπτεμβρίου - μια σημαντική διαδικασία που εξασφαλίζει ότι οι διαδικασίες του δορυφόρου, των οργάνων του, λήψης δεδομένων και επεξεργασίας των δεδομένων λειτουργεί καλά. Ο Sentinel-1A όχι μόνο πέρασε αυτές τις εξετάσεις και έφτασε στην τροχιά του στις 7 Αυγούστου, αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης πραγματοποίησε και οκτώ ελιγμούς αποφυγής σύγκρουσης για να αποφύγει διαστημικά σκουπίδια. Ο δορυφόρος τώρα θα αρχίσει να παρέχει σαρώσεις ραντάρ για μια σειρά λειτουργικών υπηρεσιών και επιστημονικής έρευνας. "Ο κύριος στόχος μου είναι να διασφαλιστεί ότι ο Sentinel-1 πληροί τις υψηλές προσδοκίες από τις διάφορες επιχειρησιακές υπηρεσίες και τους επιστημονικούς χρήστες," σημειώνει ο Pierre. "Κοιτάζοντας την απόδοση του δορυφόρου και επίγειου τομέα - όπως αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της έναρξης λειτουργίας - καθώς και από τα προκαταρκτικά αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα, είμαι βέβαιος ότι η αποστολή θα είναι μια μεγάλη επιτυχία" Ο δορυφόρος θα συνεχίσει να παρακολουθείται, λειτουργεί και ελέγχεται από το Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων στο Ντάρμσταντ, Γερμανία. Οι Sentinels είναι ένας νέος στόλος δορυφόρων της ESA έτοιμοι να παραδώσουν πλειάδα δεδομένων και εικόνων που είναι κεντρικής σημασίας για το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus. Προσφέροντας ένα σύνολο βασικών υπηρεσιών πληροφοριών για ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, αυτό το παγκόσμιο πρόγραμμα παρακολούθησης είναι μια αλλαγή στον τρόπο που διαχειριζόμαστε το περιβάλλον μας, κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, και διασφαλίζουμε την καθημερινή μας ζωή. Ο Sentinel-1 – μια συστάδα δύο δορυφόρων - είναι ο πρώτος στη σειρά και φέρει ένα προηγμένο ραντάρ για την παροχή παντός καιρού, ημέρα-και-νύχτα, εικόνων της επιφάνειας της Γης. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ανάθεσης λειτουργίας, ο Sentinel-1A απέδειξε τις δυνατότητές της στους διάφορους τομείς εφαρμογών. Μόλις λίγες ημέρες μετά την εκτόξευση, τα αποτελέσματα του συμπεριλήφθηκαν στους χάρτες των πλημμυρών που έπληξαν τη Ναμίμπια, καθώς και εκείνες των Βαλκανίων τον επόμενο μήνα. Αυτές οι πληροφορίες στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν από τις αρχές που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση των πλημμυρών. Εικόνες ραντάρ χρησιμοποιήθηκαν επίσης για την χαρτογράφηση της ρήξης που προκλήθηκε από το σεισμό στις 24, Αυγούστου που συγκλόνισε τη βόρεια Καλιφόρνια - τον μεγαλύτερο που έχει ζήσει η περιοχή τα τελευταία 25 χρόνια. Η ρυμούλκηση του κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia ανοικτά της δυτικής ακτής της Ιταλίας, συνελήφθη από το ραντάρ, αποδεικνύοντας την ικανότητα του Sentinel-1 να ερευνήσει το θαλάσσιο περιβάλλον. Αυτή και πολλές άλλες υπηρεσίες θα αρχίσουν να επωφελούνται πλέον από την επιχειρησιακή λειτουργία του Sentinel-1A. Αυτές περιλαμβάνουν υπηρεσίες που σχετίζονται με την παρακολούθηση της έκτασης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, τη χαρτογράφηση της μετατόπισης του θαλάσσιου πάγου, την επιτήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, την παρακολούθηση της επιφάνειας του εδάφους για τους κινδύνους από τη μετακίνηση, τη χαρτογράφηση του δάσους, το νερό και τη διαχείριση του εδάφους και τη χαρτογράφηση για να υποστηρίξει την ανθρωπιστική βοήθεια και τις καταστάσεις κρίσης. Οι συνεισφορές της αποστολής θα βελτιωθούν περαιτέρω από τη στιγμή ο πανομοιότυπος δίδυμος του δορυφόρου, Sentinel-1Β, εκτοξευθεί το 2016. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/01/Sentinel-1 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_prhotos_doryphhoros_toy_Copernicus_ehinai_plheon_se_leitoyrghia Πριν το τέλος της χρονιάς θα παρουσιάσει η Roscosmos το ομοσπονδιακό διαστημικό πρόγραμμα για την περίοδο 2016-2025. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos) θα παρουσιάσει το ομοσπονδιακό διαστημικό πρόγραμμα για την περίοδο 2016-2025 πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της υπηρεσίας Όλεγκ Οσταπένκο. «Η Roscosmos έχει ολοκληρώσει την εκπόνηση του προγράμματος και τώρα βρίσκεται στη φάση του συντονισμού με τα εμπλεκόμενα υπουργεία και τους οργανισμούς. Πρέπει να κάνουμε την παρουσίασή του πριν το τέλος του 2014», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Οσταπένκο. Μιλώντας για τον προϋπολογισμό του προγράμματος είπε ότι ακόμα συζητείται και επομένως «θα ήταν πρόωρο να αναφέρουμε στην παρούσα φάση κάποια στοιχεία», ωστόσο τόνισε ότι το μπάτζετ που αφορά τις επανδρωμένες αποστολές δεν θα μειωθεί, αφού, αναμφίβολα, πρόκειται για έναν από τους βασικότερους τομείς του προγράμματος. Στον τομέα της διαστημικής έρευνας η Ρωσία θα ρίξει το βάρος της κυρίως στην εξερεύνηση της Σελήνης και του Άρη. Η Roscosmos, σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, θα πραγματοποιήσει δύο στάδια της αποστολής ExoMars, το 2016 και το 2018. Το 2016 η Roscosmos σχεδιάζει να ενταχθεί στο πρόγραμμα BepiColombo, το οποίο «τρέχουν» η Ευρώπη και η Ιαπωνία. Το 2017 θα θέσει σε τροχιά το τηλεσκόπιο Spektr-RG, το 2019 θα στείλει στη Σελήνη το όχημα Luna-Globe, ενώ το 2020 θα γίνει η εκτόξευση ενός διαστημικού παρατηρητηρίου UV. Επίσης, αφού δοκιμαστούν διεξοδικά οι τεχνολογίες για τη Σελήνη και τον Άρη, περίπου το 2024, η Ρωσία ενδέχεται να επαναλάβει την αποστολή Phobos-Grunt στον δορυφόρο του Άρη Phobos, για να συλλέξει δείγματα εδάφους και να τα μεταφέρει στη Γη για μελέτη. http://gr.rbth.com/news/2014/10/06/prin_to_telo_ti_xronia_tha_paroysiasei_i_roscosmos_to_omospondiako_diast_33037.html Η (διαστημική) λάμψη της νυχτερινής εικόνας της Ευρώπης από δορυφόρο. Μια εντυπωσιακή εικόνα της Ευρώπης, της Βορείου Αφρικής και των περιοχών της Ανατολικής Μεσογείου όπως αυτές φαίνονται τη νύκτα από το Διάστημα έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Την εικόνα έχει καταγράψει ο δορυφόρος Suomi με έναν αισθητήρα υπέρυθρων εξαιρετικά υψηλής ανάλυσης. Ο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) λειτουργεί με μια «ζώνη ημέρας-νύχτας» η οποία του επιτρέπει να ανιχνεύει το φυσικό και το ανθρωπογενές φως με πρωτοφανή ανάλυση και ευκρίνεια. Στην εικόνα φαίνεται ποιες περιοχές κάθε χώρα ξεχωρίζουν ενεργειακά και καταγράφουν το φωτεινό τους αποτύπωμα και έξω από τον πλανήτη μας. Στην Ελλάδα όπως αναμενόταν η περιοχή που πραγματικά μοιάζει σαν πυγολαμπίδα μέσα στην υπόλοιπη χώρα είναι η Αττική. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=638361

Παγετώνες «σμίλεψαν» το Γκραν Κάνιον του Αρη. Ερευνητές στις ΗΠΑ ανακάλυψαν νέα ενδιαφέροντα ευρήματα για το Valles Marineris το εντυπωσιακό φαράγγι του Αρη που είναι και το μεγαλύτερο του ηλιακού μας συστήματος. Πρόσφατες παρατηρήσεις έδειξαν ότι το Valles Marineris είναι πολύ βαθύτερο από όσο πιστεύαμε. Με βάση προηγούμενες παρατηρήσεις οι ειδικοί είχαν υπολογίσει αρχικά ότι το Valles Marineris έχει μήκος 3.000 χλμ., πλάτος 200 χλμ. και βάθος 7 χλμ. Λίγο αργότερα οι μετρήσεις αναθεωρήθηκαν και οι ειδικοί έκαναν λόγο για μήκος 4.000 χλμ. και βάθος 8 χλμ. Οι τελευταίες παρατηρήσεις που έκανε ο δορυφόρος Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος δείχνουν ότι το μήκος και πλάτος του φαραγγιού είναι αυτά που έχουν υπολογιστεί μέχρι τώρα αλλά το βάθος του είναι ακόμη μεγαλύτερο αφού σε κάποια σημεία του φτάνει τα 10 χλμ.! Συγκριτικά, το Γκραν Κάνιον στην Αριζόνα έχει μήκος 446 χλμ., 29 χλμ. πλάτος, και το μέγιστο βάθος του φτάνει τα 1.800 μέτρα. Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν υποδείξει την παρουσία παγετώνων στο γιγάντιο φαράγγι στο πολύ μακρινό παρελθόν του Αρη. Κάποια οι παγετώνες στιγμή έλιωσαν προκαλώντας τεράστιες πλημμύρες οι οποίες … σμίλεψαν τα τοιχώματα του. Ερευνητές του Κολεγίου Bryn Mawr στην Πενσιλβάνια μελετώντας δεδομένα που έστειλε ο δορυφόρος MRO της NASA υποστηρίζουν ότι εντόπισαν στο φαράγγι ιζήματα η σύνθεση των οποίων επιβεβαιώνει την παρουσία των παγετώνων. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η θερμότητα από τα τοιχώματα του φαραγγιού προκάλεσαν το λιώσιμο των παγετώνων. Στη συνέχεια ο λιωμένος πάγος αλληλεπίδρασε με το θείο που υπήρχε στην πρώιμη ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Ετσι σύμφωνα με τους ερευνητές το λιωμένο από τους πάγους νερό ήταν άκρως τοξικό. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geology». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=638381 Από την Ινδία στον Άρη. Για να παρακολουθήσουμε τη Σάντρα Μπούλοκ και τον Τζορτζ Κλούνεϊ να εγκλωβίζονται στο Διάστημα στην ταινία «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν, η εταιρεία παραγωγής Warner Bros ξόδεψε 100 εκατ. δολάρια. Η συγκεκριμένη πληροφορία, αν και δεν είναι καινούργια, γράφτηκε ξανά και ξανά τις τελευταίες μέρες στον διεθνή Τύπο. Γιατί; Επειδή μια αληθινή αποστολή στο Διάστημα κόστισε λιγότερο. Για την ακρίβεια, το «Σκάφος του Αρη», όπως μεταφράζεται από τα χίντι το όνομα του ινδικού μη επανδρωμένου σκάφους Mangalyaan, χρειάστηκε συνολικά 74 εκατ. ευρώ για να κατασκευαστεί και να μπει στην τροχιά του Κόκκινου Πλανήτη, αποτελώντας ιστορικά μία από τις πιο οικονομικές αποστολές στο Διάστημα. Μια πιο ουσιαστική σύγκριση, πάντως, είναι αυτή ανάμεσα στην ινδική αποστολή και την 9 φορές ακριβότερη αντίστοιχη των ΗΠΑ: το αμερικανικό σκάφος Maven μπήκε στην τροχιά του Αρη λίγες ημέρες νωρίτερα, έχοντας κοστίσει 671 εκατ. δολάρια. Αν και μοιαζει με μια μεγάλη «νίκη» των Ινδών στον διαστημικό ανταγωνισμό, η επιφανειακή ανάγνωση των αριθμών δεν λέει όλη την αλήθεια. Η αμερικανική αποστολή είναι αρτιότερα εξοπλισμένη και η τροχιά του Maven θα είναι τέτοια ώστε να βρίσκεται συνεχώς κοντά στον πλανήτη, παρατηρώντας τον μεν καλύτερα, καταναλώνοντας δε πολύ περισσότερα καύσιμα. Από εκεί και πέρα, το κόστος στην Ινδία έμεινε φυσιολογικά σε χαμηλά επίπεδα λόγω του αισθητά φθηνότερου εργατικού δυναμικού της. Τα δεδομένα αυτά δεν μειώνουν την αξία της ινδικής αποστολής. Ο ISRO, ο οργανισμός διαστημικών ερευνών της ασιατικής χώρας, λειτουργεί εδώ και 45 χρόνια, έχοντας την απαραίτητη τεχνογνωσία για μια τέτοια αποστολή, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν καθόλου εύκολη: από το 1960 μόνο οι 21 από τις 51 αποστολές στον Αρη ήταν επιτυχημένες. Μπορεί, λοιπόν, τα 74 εκατ. δολάρια να ακούγονται λίγα, ισχύει όμως άραγε το ίδιο για το 1 δισ. δολάρια που είναι ο ετήσιος προϋπολογισμός της Ινδίας για διαστημικά προγράμματα; Είναι σωστό να απασχολούνται στον τομέα του Διαστήματος 16.000 επιστήμονες όταν τα δύο πέμπτα των παιδιών της χώρας υποφέρουν από υποσιτισμό και ο μισός πληθυσμός της δεν έχει πρόσβαση σε κανονικές τουαλέτες; «Αν ο ISRO μπορεί να σχεδιάσει και να στείλει ένα διαστημόπλοιο στην τροχιά του Αρη, τότε ασφαλώς θα υπάρχουν Ινδοί επιστήμονες που σε παρόμοιο χρονικό διάστημα θα μπορούν να σχεδιάσουν τουαλέτες χαμηλού κόστους, να αναπτύξουν τεχνολογίες καθαρισμού νερού και να καθαρίσουν τα ποτάμια μας», διαβάζουμε στη σελίδα της αγγλόφωνης ινδικής εφημερίδα «DNA». Υπάρχει και η εντελώς αντίθετη άποψη. Χάρη στις έγκαιρες δορυφορικές προβλέψεις, για παράδειγμα, ο κυκλώνας που έπληξε τις ανατολικές ακτές της χώρας τον περασμένο μήνα άφησε πίσω του ελάχιστα θύματα σε αντίθεση με αντίστοιχο του 1999, που είχε στερήσει τη ζωή σε 10.000 ανθρώπους. «Τα περισσότερα διαστημικά προγράμματα σχεδιάζονται για να τοποθετηθούν δορυφόροι στην τροχιά της Γης και να έχουμε καλύτερες τηλεπικοινωνίες, χαρτογράφηση, να παρατηρούμε τον καιρό, για στρατιωτικές επιχειρήσεις», διαβάζουμε στο περιοδικό Economist. «Από όλα αυτά επωφελούνται οι άνθρωποι σε καθημερινή βάση». Τα παραπάνω επιχειρήματα βρίσκονται στην ίδια ζυγαριά. Τι λύνει και τι όχι μια επένδυση στο Διάστημα το γνωρίζουν άριστα οι κυβερνήσεις κάθε χώρας. Στην περίπτωση της Ινδίας, όμως, ισχύει και κάτι ακόμη. «Θα έλεγα ότι το 85% της αποστολής μας γίνεται για τεχνολογική επίδειξη», παραδέχτηκε ο πρόεδρος του ISRO, Κοπιλίλ Ραντχακρισνάν, και όπως σχολιάζει το περιοδικό New Yorker, «η επιτυχία της αποστολής και η επακόλουθη δημοσιότητα θα φέρει περισσότερες δουλειές στην Antrix». Πρόκειται για μια εταιρεία ιδιοκτησίας της ινδικής κυβέρνησης, εμπορικό τμήμα ουσιαστικά του επίσημου οργανισμού Διαστήματος, η οποία κατασκευάζει και πουλάει εξοπλισμό, προγράμματα και δορυφόρους. Η οικονομική και αποτελεσματική αποστολή του Mangalyaan είναι η καλύτερη διαφήμιση για την Antrix που, έτσι κι αλλιώς, δραστηριοποιείται εδώ και δύο δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Τον Ιούνιο εγκατέστησε πέντε δορυφόρους: δύο για τον Καναδά και από έναν για Γαλλία, Γερμανία και Σιγκαπούρη, ενώ συνολικά τη χρονιά που πέρασε είχε έσοδα 213 εκατ. δολάρια. Αν αναλογιστούμε την πρόβλεψη της εταιρείας Euroconsult ότι οι περίπου 12.000 δορυφόροι που βρίσκονται σήμερα γύρω από τη Γη θα αυξηθούν την επόμενη δεκαετία κατά 42%, τότε καταλαβαίνουμε ότι η Ινδία έχει ανοιχτεί σε μια τεράστια αγορά. Ολο αυτό, ασφαλώς, είναι και μια άσκηση κύρους. «Η Ινδία αντιμετωπίζει ως απειλή τις πρόσφατες επιτυχίες της Κίνας στην επιστήμη του Διαστήματος και νιώθει ότι πρέπει κάπως να απαντήσει», δήλωσε στο CNN ο Αμερικανός καθηγητής Τζέιμς Κλέι Μολτζ, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, ενός βιβλίου με τίτλο «Asia’s space race». Με τον όρο «space race» έμεινε γνωστός ο διαστημικός ανταγωνισμός των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ενωσης τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και ο Μολτζ θεωρεί πως αυτήν τη στιγμή η Ασία είναι το επίκεντρο μιας νέας κόντρας, με βασικές ανταγωνίστριες την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία και τις Κορέα, Ινδονησία, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Βιετνάμ και Ταϊβάν να ακολουθούν. Τι έχουν να κερδίσουν αυτές οι χώρες στέλνοντας ένα σκάφος στο Διάστημα; Πρεστίζ, αξιοπιστία και (άρα) επενδυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι την επομένη της επιτυχούς διαστημικής αποστολής, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, παρουσίασε μια νέα καμπάνια ονόματι «Make in India», που έχει στόχο να μετατρέψει τη χώρα σε έναν βιομηχανικό κόμβο, μειώνοντας τη γραφειοκρατία, δημιουργώντας υποδομές και προσφέροντας ένα ελκυστικό πακέτο για επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο. Το μότο της καμπάνιας παραπέμπει στο γειτονικό και ανταγωνιστικό «Made in China», κάτι που ενισχύει την άποψη πως η «μάχη» του Διαστήματος γίνεται με τα μάτια στη Γη. Ισως, βέβαια, χρειαστεί να περάσουν μερικά χρόνια για να φανεί η πραγματική αξία του ταξιδιού του Mangalyaan. Υπολογίζεται ότι το 2020 η Ινδία θα είναι η πιο νέα χώρα στον κόσμο, με το 64% του πληθυσμού της να βρίσκεται σε ηλικία εργασίας - μια χώρα 1,2 δισ. κατοίκων. Ακόμη και τα παιδιά που σήμερα δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό πανηγύρισαν την επιτυχία και την προβολή της πατρίδας τους. Πάντα, άλλωστε, τα ταξίδια του ανθρώπου έξω από τη Γη αποτελούσαν πηγή έμπνευσης και ελπίδας. «Ορόσημο» χαρακτήρισε το γεγονός η εφημερίδα Indian Express, εξηγώντας ότι, εκτός από τα άμεσα οικονομικά κέρδη και τις νέες θέσεις εργασίας που θα προκύψουν, η Ινδία έχει την ευκαιρία να κατοχυρώσει τη θέση της ως μια νέα δύναμη στον κόσμο της τεχνολογίας. Τα 74 εκατ. δολάρια που κόστισε η συγκεκριμένη αποστολή η Ινδία δεν θα τα πάρει πίσω μόνο από τις εμπορικές δραστηριότητες της Antrix, αλλά κυρίως από τους αυριανούς επιστήμονες που άρχισαν να ονειρεύονται τη ζωή τους διαφορετικά, από τη στιγμή που το «Σκάφος του Αρη» μπήκε στην τροχιά του Κόκκινου Πλανήτη. http://www.kathimerini.gr/786812/article/epikairothta/kosmos/apo-thn-india-ston-arh

Δορυφορικός χάρτης αποκαλύπτει τα μυστικά των βυθών. Έναν πρωτοποριακό χάρτη που αξιοποιεί δορυφορικά δεδομένα για να παρέχει μια άνευ προηγουμένου εικόνα του πυθμένα των ωκεανών του πλανήτη δημιούργησαν ερευνητές του Scripps Institution of Oceanography (UC San Diego). Ειδικότερα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δύο προηγουμένως ανεκμετάλλευτες πηγές δεδομένων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πολύ πιο ζωντανής εικόνας των δομών που συνθέτουν το ψηφιδωτό των βαθύτερων, πλέον ανεξερεύνητων, τμημάτων του ωκεανού. Χιλιάδες προηγουμένως αχαρτογράφητα υποβρύχια βουνά και νέα στοιχεία για τον σχηματισμό των ηπείρων αναδεικνύονται από τον εν λόγω χάρτη, ο οποίος είναι δύο φορές πιο ακριβής σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση, η οποία είχε δημιουργηθεί περίπου πριν 20 χρόνια. Ο νέος χάρτης (που αξιοποιεί ένα επιστημονικό μοντέλο βαρυτικών μετρήσεων του πυθμένα των ωκεανών) αντλεί δεδομένα από τον δορυφόρο CryoSat-2 της ESA και τον Jason-1 της NASA. Ο πρώτος δορυφόρος συλλέγει δεδομένα για τους πολικούς παγετώνες, ωστόσο συνεχίζει να λειτουργεί και πάνω από τους ωκεανούς, ενώ ο δεύτερος αναδρομολογήθηκε για να χαρτογραφήσει το βαρυτικό πεδίο κατά το τελευταίο έτος της δωδεκαετούς αποστολής του. Σε συνδυασμό με υπάρχοντα δεδομένα και τη χρήση νέων οργάνων, ο νέος χάρτης, ο οποίος περιγράφεται στο Science, αποκάλυψε λεπτομέρειες για χιλιάδες υποθαλάσσια βουνά, τα οποία ανυψώνονται ένα χιλιόμετρο και άνω από τον πυθμένα. Επίσης, ο νέος χάρτης παρέχει στους γεωφυσικούς νέα εργαλεία για την εξ αποστάσεως διερεύνηση λεκανών και άλλων σημείων ενδιαφέροντος. «Αυτά που μπορείς να δεις ξεκάθαρα τώρα είναι οι αβυσσαίοι λόφοι, που είναι οι πιο κοινοί σχηματισμοί γαιών στον πλανήτη» αναφέρει ο Ντέιβιντ Σάντγουελ, επικεφαλής επιστήμονας του paper και καθηγητής γεωφυσικής στο Cecil H. and Ida M.Green Institute of Geophysics and Planetary Physics (IGPP) στο Scripps. Οι συντελεστές της μελέτης αναφέρουν επίσης ότι ο χάρτης παρέχει ένα νέο «παράθυρο» στην τεκτονική των ωκεανών. Άγνωστα παλαιότερα χαρακτηριστικά που υπάρχουν στον χάρτη περιλαμβάνουν ηπειρωτικές συνδέσεις κατά μήκος της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής και νέα ενδιαφέροντα στοιχεία στον Κόλπο του Μεξικού. «Μία από τις πιο σημαντικές χρήσεις αυτού του νέου θαλάσσιου βαρυτικού πεδίου θα είναι η βελτίωση των υπολογισμών για το βάθος του πυθμένα στο 80% των ωκεανών που παραμένει ανεξερεύνητο ή είναι θαμμένο κάτω από πυκνό ίζημα» εκτιμάται στο κείμενο. Ο νέος χάρτης επίσης αναμένεται να αποτελέσει τη βάση για την επερχόμενη νέα έκδοση ωκεανικών χαρτών της Google. http://www.naftemporiki.gr/story/863171/doruforikos-xartis-apokaluptei-ta-mustika-ton-buthon Το λιώσιμο των πάγων αποδυναμώνει τη βαρύτητα της Γης. Η απώλεια των πάγων της δυτικής Ανταρκτικής γίνεται αισθητή από το διάστημα, σύμφωνα με νέα μελέτη. Η ποσότητα των πάγων που έχουν λιώσει εκεί είναι τόσο μεγάλη που έχει αποδυναμώσει τοπικά τη βαρύτητα της Γης, η οποία αυξομειώνεται σε μικρές ποσότητες όταν προκαλούνται αλλαγές στη μάζα. Η έρευνα χρησιμοποίησε δεδομένα από τους δορυφόρους GOCE της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, μέρος μίας αποστολής χαρτογράφησης της βαρύτητας της Γης. Τα δεδομένα αυτά συνδυάστηκαν με άλλα, λιγότερο εξεζητημένα δορυφορικά δεδομένα της αποστολής GRACE της NASA και της Γερμανίας, η οποία καταγράφει τις αλλαγές στους πάγους της Γης μέσω της βαρύτητας. Κάθε μία από τις αποστολές αποτελείται από δύο δορυφόρους που βρίσκονται σε πολύ κοντινή τροχιά. Καθώς περνάνε πάνω από το ίδιο σημείο σημειώνονται ανεπαίσθητες αλλαγές στη μεταξύ τους απόσταση, ανάλογα με το πόσο βυθίζεται ή ανυψώνεται ο καθένας. Η αυξομείωση αυτής της απόστασης μεταφράζεται για να εκτιμηθεί το βαρυτικό πεδίο της Γης Οι μετρήσεις αυτές έδειξαν πως η δυτική Ανταρκτική έχασε 209 δισεκατομμύρια τόνους πάγου κάθε έτος μεταξύ 2009 και 2012. Εξάλλου οι επιστήμονες είναι τώρα οπλισμένοι με το πιο ακριβές μοντέλο βαρύτητας που κατασκευάστηκε ποτέ, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση. Αυτό θα οδηγήσει σε μια σαφώς καλύτερη κατανόηση πολλών πτυχών του πλανήτη μας, από το όριο μεταξύ του φλοιού της Γης και του ανώτερου μανδύα ως την πυκνότητα της ανώτερης ατμόσφαιρας. Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Γιοχάνες Μπούμαν του Γερμανικού Γεωδαιτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου θα αναλύσει στη συνέχεια την απώλεια πάγου ολόκληρης της Ανταρκτικής, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Τα δορυφορικά δεδομένα είναι ήδη στη διάθεση των επιστημόνων, καθώς η αποστολή GOCE ολοκληρώθηκε το 2013 όπως είχε σχεδιαστεί, όταν τα καύσιμα των δορυφόρων καταναλώθηκαν πλήρως. http://www.naftemporiki.gr/story/863148/to-liosimo-ton-pagon-apodunamonei-ti-barutita-tis-gis

Τυπώστε το δικό σας κομήτη του Rosetta. Ενόψει της πρώτης απόπειρας προσεδάφισης σε κομήτη, ένα ιστορικό εγχείρημα που προγραμματίζεται για τα μέσα Νοεμβρίου, η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA δημοσιοποίησε το τρισδιάστατο μοντέλο του κομήτη 67P, το οποίο επιτρέπει ακόμα και σε χομπίστες να δημιουργήσουν εκτυπώσεις 3D. Το σκάφος Rosetta τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον 67P (67P/Churyumov-Gerasimenko) τον Αύγουστο, έπειτα από ταξίδι δέκα ετών. Στις 12 Νοεμβρίου θα απελευθερώσει τη ρομποτική συσκευή Philae, βάρους 100 κιλών, η οποία θα αγγίξει την επιφάνεια του κομήτη και θα επιχειρήσει να αγκιστρωθεί στη σαθρή επιφάνεια από πάγο και σκόνη. To πρόβλημα είναι ότι η επιφάνεια του κομήτη είναι ανώμαλη, γεμάτη κοιλότητες και γκρεμούς, και η βαρύτητα είναι τόσο ασθενής ώστε το Philae κινδυνεύει να χαθεί στο διάστημα. Το νέο μοντέλο θα βοηθήσει τώρα το σχεδιασμό της διαδικασίας προσεδάφισης, η οποία προγραμματίζεται για το απόγευμα της Τετάρτης 12 Νοεμβρίου και αναμένεται να διαρκέσει περίπου επτά ώρες. Ο 67P είναι χωρισμένος σε δύο λοβούς που τον κάνουν να μοιάζει με πλαστικό παπάκι. Το «κεφάλι» έχει διαστάσεις 2,5 x 2,5 x 2.0 χιλιόμετρα, και το σώμα έχει διαστάσεις 4,1 x 3,2 x 1,3 χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι ο κομήτης έχει όγκο 25 κυβικών χιλιομέτρων. Η μάζα του εκτιμάται στους δέκα δισεκατομμύρια τόνους και η πυκνότητα στα 400 κιλά ανά κυβικό μέτρο -πολύ χαμηλότερη από την πυκνότητα του νερού Η περίοδος περιστροφής μετρήθηκε με ακρίβεια τεσσάρων δεκαδικών ψηφίων στις 12,4043 ώρες. Το δίμηνο Ιούλιος-Αύγουστος ο κομήτης έχανε 1,5 λίτρο ατμού ανά δευτερόλεπτο. Το σετ δεδομένων για την εκτύπωση τρισδιάστατων μοντέλων του κομήτη είναι διαθέσιμο ως αρχεία http://shell.windows.com/fileassoc/0409/ENFallback.asp?LangID=&EXT=obj http://shell.windows.com/fileassoc/0409/ENFallback.asp?LangID=&EXT=wrl Το Rosetta και ο κομήτης βρίσκονται σήμερα σε απόσταση 464 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Το σκάφος θα συνοδεύσει τον 67P για συνολικά ενάμιση χρόνο και θα γίνει έτσι η πρώτη αποστολή που παρακολουθεί από κοντά το ταξίδι ενός κομήτη γύρω από τον Ήλιο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231353109

Θεολογία και Σύγχρονη Φυσική ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ Ι, ΚΤΙΡΙΟ ΚΕΔΕΑ ΑΠΘ (3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ) & ΑΙΘΟΥΣΑ ΟΜΙΛΙΩΝ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΠΙΛΛΗ (ΠΛΑΤΕΙΑ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ), ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διοργανώνει μαζί με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) διήμερο συνέδριο με θέμα «Θεολογία και Σύγχρονη Φυσική: Ο άνθρωπος ανάμεσα στο μυστήριο του Θεού και στο μυστήριο του Σύμπαντος». Κύριοι ομιλητές είναι ο διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του CERN και καθηγητής της Οξφόρδης Εμμανουήλ Τσεσμελής, ο πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Χρυσόστομος Σταμούλης και ο καθηγητής της Οξφόρδης Andrew Briggs. Για το πλήρες πρόγραμμα, επισκεφθείτε το http://blogs.auth.gr/moschosg/2014/10/01/.

4 Οκτωβρίου 1957 - Το άνοιγμα της πορείας του ανθρώπου στο Σύμπαν πρίν απο 57 χρόνια. Στις 4 Οκτωβρίου 1957 στην τροχιά της Γης πέταξε ο πρώτος τεχνητος δορυφόρος στον κόσμο και άνοιξε το διάστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο δορυφόρος , που ήταν το πρώτο τεχνητό ουράνιο σώμα , ξεκίνησε απο έναν πύραυλο φορέα R - 7 από τον 5ο χώρο δοκιμών και Ερευνών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας , που αργότερα πήρε το κοινό όνομα του κοσμοδρομιου Μπαϊκονούρ. Το Διαστημόπλοιο PS - 1 ( η απλούστερα δορυφόρος - 1 ) ήταν μια σφαίρα διαμέτρου 58 εκατοστά, ζυγιζε 83.6 Κg, ήταν εξοπλισμένο με τέσσερις κεραίες μήκους 2,4 και 2,9 μέτρα για τη μετάδοση των σημάτων που λειτουργουσαν με μπαταρία πομπούς . Μετά από 295 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του PS - 1 που το κεντρικό μπλοκ των ρουκετών ζυγιζε 7,5 τόνους ξεκίνησε μια ελλειπτική τροχιά στα 947 χιλιόμετρα στο απόγειο και περίγειο στα 288 km. Στα 315 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του δορυφόρου διαχωρίζεται από το δεύτερο στάδιο του πυραύλου και αμέσως μετα το σήμα κλήσης θα ακουστεί σε όλο τον κόσμο με τροχιακή ταχύτητα περίπου 8000 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Η διάρκεια μιας πλήρους περιστροφής του δορυφόρου θα είναι 1 ώρα και 35 λεπτά , η γωνία κλίσης της τροχιάς προς το επίπεδο του ισημερινού ηταν 65 °. Ηταν εξοπλισμένο με δύο ραδιοπομπούς συνεχους εκπομπης με ραδιοκύματα με συχνότητα 20.005 και 40.002 MHz ( μήκος κύματος περίπου 15 και 7,5 μ. αντίστοιχα ) Ο PS - 1 πέταξε για 92 ημέρες , μέχρι τις 4 Ιανουαρίου 1958 , έχοντας κάνει 1.440 περιστροφές γύρω από τη Γη ( περίπου 60 εκατομμύρια μίλια), και οι πομποί του εργάστηκαν για δύο εβδομάδες. Τον Σεπτέμβριο του 1967, η Διεθνης Αστροναυτική Ομοσπονδία διακήρυξε την 4ης Οκτώβρη σαν- Η αρχή της διαστημικής εποχής. http://www.federalspace.ru/19873/ Πεντάγωνο: Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν τη συνεργασία τους με τη Ρωσία στους τομείς του Διαστήματος και της τρομοκρατίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν τη συνεργασία με τη Ρωσία σε τομείς στους οποίους οι δύο χώρες έχουν κοινά συμφέροντα, παρά την κατάσταση στην Ουκρανία. Αυτό δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Ουόρκ, μιλώντας στο αμερικανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. Σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και εν μέσω πολιτικών εντάσεων οι ΗΠΑ εξακολουθούν να συνεργάζονται σε τομείς όπου υπάρχουν κοινά. «Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το διαστημικό πρόγραμμα που πραγματοποιούμε από κοινού με τη Ρωσία» είπε στο ITAR-TASS ο Ουόρκ. (Αλήθεια μπορούν να κάνουν αλλοιως αφου δεν μπορουν να στείλουν αστροναυτες στον Δ.Δ.Σ.) Σύμφωνα με τον Αμερικανό αναπληρωτή Άμυνας, οι ΗΠΑ προσπαθούν να συνεργάζονται με τη Ρωσία «όσο το δυνατόν πιο στενά» και σε θέματα καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Νωρίτερα, στη συνέντευξη Τύπου, ο γραμματέας Τύπου του Λευκού Οίκου Τζος Έρνεστ δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Ρωσία για το θέμα της καταπολέμησης της εξτρεμιστικής ομάδας «Ισλαμικό Κράτος». http://gr.rbth.com/news/2014/10/02/pentagono_oi_ipa_tha_synexisoyn_ti_synergasia_toy_me_ti_rosia_stoy_tomei_32991.html

Εντοπίστηκε το φευγαλέο σωματίδιο Μαχοράνα. Μία ομάδα φυσικών από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον ανακοίνωσε σήμερα πως εντόπισε για πρώτη φορά ένα εξωτικό σωματίδιο με ξεχωριστές ιδιότητες η ύπαρξη του οποίου είχε προβλεφθεί πριν από περίπου 80 χρόνια από τον Ιταλό φυσικό Ετόρε Μαχοράνα. Όλα τα σωματίδια στη φύση έχουν το αντίστοιχο αντισωματίδιο καθώς η συνήθης ύλη και η αντιύλη αποτελούν δύο καθόλα μαθηματικά αποδεκτές εκδοχές της ύλης. Το σωματίδιο Μαχοράνα όμως, είναι το μόνο φερμιόνιο (σωματίδιο ύλης) που δεν έχει ξεχωριστό αντισωματίδιο αλλά αποτελεί το ίδιο το αντισωματίδιό του. Η έρευνα για το μυστηριώδες σωματίδιο είχε ξεκινήσει από τις πρώτες μέρες της επιστημονικής επανάστασης της κβαντικής μηχανικής, δίχως όμως να δώσει αποτελέσματα. Ειρωνεία της ιστορίας, πέρα από το μυστήριο με το σωματίδιο Μαχοράνα και η εξαφάνιση του ίδιου του Ιταλού φυσικού, λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση της πιο σημαντικής εργασίας του, αποτελεί ένα από τα σημαντικά μυστήρια της ιστορίας της σύγχρονης επιστήμης. Για να εντοπίσουν το σωματίδιο Μαχοράνα οι ερευνητές του Πρίνστον χρειάστηκαν ένα μικροσκόπιο ύψους δύο ορόφων με τη βοήθεια του οποίου παρατήρησαν την άκρη ενός πολύ λεπτού καλωδίου, με διάμετρο αντίστοιχη με ενός ατόμου το οποίο είχε ψυχθεί στη θερμοκρασία των -272ο C, προκειμένου να μετατραπεί σε αγωγό του ρεύματος δίχως ηλεκτρική αντίσταση. Τα σωματίδια Μαχοράνα είχε προβλεφθεί πως μπορούν να παρατηρηθούν στις αιχμές ορισμένων τέτοιων υλικών, τουλάχιστον όταν στην επιφάνειά τους προκαλούνται φαινόμενα που σχετίζονται με τη θεωρία της σχετικότητας. Για την ανίχνευση του φευγαλέου σωματιδίου, η ερευνητική ομάδα χρειάστηκε δύο χρόνια παρατηρήσεων. Για να εντοπίσουν το σωματίδιο Μαχοράνα οι ερευνητές του Πρίνστον χρειάστηκαν ένα μικροσκόπιο ύψους δύο ορόφων. «Εάν θέλει κανείς να βρει τέτοια σωματίδια θα πρέπει πράγματι να χρησιμοποιήσει ένα τόσο μεγάλο μικροσκόπιο, δήλωσε ο Αλί Γιαζντάνι, καθηγητής φυσικής στο Πρίνστον ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύει το περιοδικό Science. «Πρόκειται για μία συναρπαστική ανακάλυψη που θα αποφέρει και πρακτικούς καρπούς, καθώς η μέθοδός μας επιτρέπει στους επιστήμονες τη χρήση των σωματιδίων αυτών για εφαρμογές όπως οι κβαντικοί υπολογιστές», συμπλήρωσε. Πέρα από το θεωρητικό ενδιαφέρον γύρω από την ύπαρξή τους και τις προεκτάσεις που αυτή θα είχε στις φυσικές θεωρίες, τα σωματίδια Μαχοράνα πιστεύεται πως όντως μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των κβαντικών υπολογιστών καθώς αποτελούν πολύ σταθερά σωματίδια που αντιδρούν πολύ ασθενώς με το περιβάλλον τους. Η ιδιότητά τους αυτή επιτρέπει θεωρητικά την κατασκευή πολύ πιο σταθερών κβαντικών συστημάτων και ενός πιο αξιόπιστου τρόπου κωδικοποίησης της κβαντικής πληροφορίας. http://www.naftemporiki.gr/story/863052/entopistike-to-feugaleo-somatidio-maxorana

Διαστημική συνεργασία ΗΠΑ-Ινδίας στον «δρόμο» για τον «Κόκκινο Πλανήτη» Δύο έγγραφα, για τη διαμόρφωση ενός «μονοπατιού» για μελλοντικές συνεργατικές αποστολές για την εξερεύνηση του Άρη, και για την εκτόξευση μιας αποστολής για την παρατήρηση του πλανήτη μας, υπέγραψαν την Τρίτη ο διοικητής της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, και ο Κ. Ραντακρισνάν, πρόεδρος της ινδικής ISRO. Ειδικότερα, στο πλαίσιο του International Astronautical Congress, οι δύο επικεφαλής των διαστημικών υπηρεσιών συναντήθηκαν για να συζητήσουν και να υπογράψουν έναν καταστατικό χάρτη για την εδραίωση ενός NASA-ISRO Mars Working Group, με σκοπό τη διερεύνηση των δυνατοτήτων συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στην εξερεύνηση του «Κόκκινου Πλανήτη». Επίσης, υπέγραψαν διεθνή συμφωνία με την οποία καθορίζεται πώς οι δύο υπηρεσίες θα συνεργαστούν στο πλαίσιο της αποστολής NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar), η οποία είναι προγραμματισμένη για εκτόξευση το 2020. Υπενθυμίζεται ότι και οι δύο υπηρεσίες πρόσφατα σημείωσαν επιτυχίες στο «μέτωπο» του Άρη, με το σκάφος MAVEN της NASA, το οποίο κατέφθασε στον πλανήτη στις 21 Σεπτεμβρίου για να μελετήσει τα ανώτερα επίπεδα της ατμόσφαιράς του, και την αποστολή ΜΟΜ (Mars Orbiter Mission) της ISRO, που συνιστά «παρθενική επίσκεψη» της Ινδίας στον Άρη και κατέφθασε στις 23 Σεπτεμβρίου, για να μελετήσει την επιφάνεια και την ατμόσφαιρά του, επιδεικνύοντας παράλληλα τεχνολογίες που απαιτούνται για διαπλανητικές αποστολές. Το εν λόγω Mars Working Group θα έχει ως στόχο την κατάδειξη και εφαρμογή επιστημονικών, προγραμματικών και τεχνολογικών στόχων που μοιράζονται οι δύο υπηρεσίες όσον αφορά στον Άρη. Η ομάδα θα συναντάται μια φορά τον χρόνο για να σχεδιάζει κοινές δραστηριότητες, περιλαμβανομένης μιας πιθανής συνεργασίας σε μελλοντικές αποστολές στον πλανήτη. Παράλληλα, θα διερευνηθεί το ενδεχόμενο συνεργασίας μεταξύ MAVEN και MOM. Η αποστολή NISAR, όπου αντικείμενό της θα είναι οι μετρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με τα αίτια και τις επιπτώσεις μεταβολών στην επιφάνεια της Γης. Όσον αφορά στην αποστολή NISAR, αντικείμενό της θα είναι οι μετρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με τα αίτια και τις επιπτώσεις μεταβολών στην επιφάνεια της Γης. Πιθανοί τομείς έρευες περιλαμβάνουν τις διαταραχές οικοσυστημάτων, την κατάρρευση παγετώνων κ.α. Θα πρόκειται για την πρώτη δορυφορική αποστολή που θα χρησιμοποιεί δύο διαφορετικές συχνότητες ραντάρ (L-band, S-band) για να μετρήσει αλλαγές στην επιφάνεια του πλανήτη μικρότερες του ενός εκατοστού. Αυτό θα επιτρέψει την παρατήρηση μεγάλης γκάμας αλλαγών- από τις μεταβολές σε παγετώνες και στρώματα πάγου μέχρι τη δυναμική σεισμών και ηφαιστείων. Στην φωτογραφία ο διοικητής της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν (αριστερά) και ο Κ. Ραντακρισνάν, πρόεδρος της ινδικής ISRO (δεξιά), υπέγραψαν διεθνή συμφωνία με την οποία καθορίζεται πώς οι δύο υπηρεσίες θα συνεργαστούν στο πλαίσιο της αποστολής NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar), η οποία είναι προγραμματισμένη για εκτόξευση το 2020. http://www.naftemporiki.gr/story/862757/diastimiki-sunergasia-ipa-indias-ston-dromo-gia-ton-kokkino-planiti

Ετοιμάζεται το Cargo διαστημόπλοιο «Progress M-25M Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ προετοιμάζονται για τις επόμενες κινήσεις του προγράμματος ISS που είναι: το επανδρωμένο διαστημόπλοιο "Soyuz TMA-15M» και το Cargo διαστημόπλοιο «Progress M-25M". Το διαστημικό σκάφος μεταφέρθηκε από το χώρο συναρμολόγησης και δοκιμών στο Μπαϊκονούρ στο σημείο 254 2B, όπου θα υποβληθεί σε περαιτέρω δοκιμές σε ένα θάλαμο κενού. Αναμένεται ότι η δοκιμή "Progress M-25M» για διαρροές θα ξεκινήσει απόψε. Η εκτόξευση του «Progress M-25M" έχει προγραμματιστεί για την 29 Οκτωβρίου, και το επανδρωμένο διαστημόπλοιο "Soyuz TMA-15M" μέσα στη νύχτα 23-24 Νοέμβρη. http://www.federalspace.ru/20972/

Ρεκόρ ταχύτητας σε λέιζερ. Ερευνητές από το Imperial College London και το Friedrich-Schiller Universitat Jena στη Γερμανία σχεδίασαν ένα πρωτοποριακό λέιζερ το οποίο επιταχύνει την αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και ύλης κατά δέκα φορές. Όπως αναφέρεται σχετικά στο Nature Physics, http://www.nature.com/nphys/journal/vaop/ncurrent/full/nphys3103.html οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νανοκαλώδια ημιαγωγούς από οξείδιο του ψευδαργύρου, τα οποία τοποθέτησαν σε ασημένια επιφάνεια για να δημιουργήσουν ταχύτατα λέιζερ. Μέσω της χρήσης ασημιού αντί «συμβατικού» γυαλιού, οι επιστήμονες ήταν σε θέση να συρρικνώσουν τα λέιζερ σε διάμετρο μόλις 120 νανομέτρων- σχεδόν το 1/1000 της διαμέτρου μιας ανθρώπινης τρίχας. Η συρρίκνωση ήταν δυνατή μέσω της χρήσης επιφανειακών πλασμονίων, που αποτελούν κυματοειδείς κινήσεις διεγερμένων ηλεκτρονίων οι οποίες συναντώνται στην επιφάνεια μετάλλων. Όταν το φως «προσδένεται» σε αυτές τις ταλαντώσεις είναι δυνατή η πολύ πιο στενή εστίασή του. Μέσω της χρήσης επιφανειακών πλασμονίων κατάφεραν να «συμπιέσουν» το φως σε πολύ μικρό χώρο μέσα στο λέιζερ, κάτι που επέτρεψε στο φως να αλληλεπιδρά πολύ πιο έντονα με το οξείδιο του ψευδαργύρου. Η εντονότερη αλληλεπίδραση επιτάχυνε τον ρυθμό με τον οποίο το λέιζερ μπορούσε να «ανοίγει» και να «κλείνει» κατά δέκα φορές σε σχέση με ένα λέιζερ νανοκαλωδίων που χρησιμοποιεί γυάλινη επιφάνεια. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Imperial College London, πρόκειται για τα ταχύτερα λέιζερ που έχουν καταγραφεί ποτέ όσον αφορά στην ταχύτητα «ανοίγματος» και «κλεισίματος». Επίσης, ο σχεδιασμός είναι τέτοιος που το λέιζερ δεν είναι απλά εξαιρετικά ταχύ, αλλά επίσης σταθερό και αποτελεσματικό σε θερμοκρασίες δωματίου. Μία από τις πιθανές χρήσεις αυτής της τεχνολογίας θα ήταν η βελτίωση της τεχνολογίας επικοινωνιών μέσω μεγαλύτερων ταχυτήτων σύνδεσης και επιτάχυνσης της μεταφοράς των πληροφοριών. Η έρευνα έχει και ένα ιδιαίτερο ελληνικό «χρώμα», καθώς lead author είναι ο Θέμης Σιδηρόπουλος, ο οποίος ολοκληρώνει το PhD του στο τμήμα Φυσικής του Imperial College London. Όπως εξηγεί, «το να ανοίγει και να κλείνει κανείς ταχύτερα ένα λέιζερ σημαίνει περισσότερα 1 και 0 που μεταφέρουν πληροφορίες ανά δευτερόλεπτο, επιτρέποντας πολύ γρηγορότερες επικοινωνίες δεδομένων. Για την ακρίβεια, αυτά τα λέιζερ είναι τόσο γρηγορότερα από τα συμβατικά ηλεκτρονικά, που έπρεπε να αναπτύξουμε μία ειδική οπτική μέθοδο για να μετρήσουμε την ταχύτητά τους». Κατά τον Δρ. Ρούπερτ Ούλτον, του τμήματος Φυσικής του Imperial College London, senior author της έρευνας, «η δουλειά αυτή είναι τόσο συναρπαστική επειδή κάνουμε την αλληλεπίδραση φωτός και ύλης για την παραγωγή φωτός σε υλικά πολύ ταχύτερη από ό,τι συμβαίνει φυσικά». Επίσης, όπως αναφέρει ο Ρόμπερτ Ρέντερ, διδακτορικός φοιτητής στο Friedrich-Schiller Universitat Jena, «δεν είναι μόνο ‘παγκόσμιο ρεκόρ’ όσον αφορά στην ταχύτητα ‘ανοιγοκλεισίματος’. Πιθανότατα επιτύχαμε την μέγιστη δυνατή ταχύτητα με την οποία μπορεί να λειτουργηθεί ένα τέτοιο λέιζερ ημιαγωγών». Από πλευράς του, ο Dr. Κάρστεν Ρόνινγκ, από το γερμανικό πανεπιστήμιο, διευκρινίζει ότι το ρεκόρ επί της προκειμένης έχει να κάνει με την ταχύτητα με την οποία το λέιζερ ανοίγει και κλείνει, όχι με το μήκος του παλμού. «Ενώ τα ταχύτερα λέιζερ τυπικά χρειάζονται αρκετά νανοδευτερόλεπτα για ένα ‘κύκλο’, το νανολέιζερ ημιαγωγών μας χρειάζεται λιγότερο από ένα picosecond» αναφέρει σχετικά. http://physicsgg.me/2014/10/01/%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%bb%ce%ad%ce%b9%ce%b6%ce%b5%cf%81/

Αποκαλύφθηκαν οι κρυφές παραλληλόγραμμες κοιλάδες της Σελήνης. Κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης υπάρχει ένα κολοσσιαίων διαστάσεων παραλληλόγραμμο σύστημα από κοιλάδες, όπως αποκάλυψαν οι επιστήμονες μετά την αποστολή Grail της NASA το 2012. Το σύστημα των κοιλάδων αυτών έχει πλάτος περίπου 2.500 χιλιόμετρα και εκτιμάται ότι πρόκειται για εσοχές της επιφάνειας της Σελήνης οι οποίες καλύφθηκαν με λάβα, δημιουργώντας στο χώρο που περικλείει την επίπεδη περιοχή που ονομάζουμε σήμερα Ωκεανό των Καταιγίδων. Το μέγεθός του παραλληλόγραμμου αυτού φτάνει τα 4 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι ο λόγος που η περιοχή ονομάστηκε «ωκεανός» σε αντίθεση με τις άλλες επίπεδες περιοχές της Σελλήνης που ονομάζονται «θάλασσες». Η αποκάλυψη των κοιλάδων έγινε με την σύνταξη των χαρτών βαρύτητας στην επιφάνεια της Σελήνης από την αμερικανική αποστολή. «Είναι εντωπωσιακό το πόσο μεγάλο είναι αυτό το σύστημα ... καλύπτει περίπου το 17% της σεληνιακής επιφάνειας. Σε γήινες αναλογίες θα επρόκειτο για ένα χώρο αντίστοιχο με την Βόρειο Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία ενωμένες», όπως αναφέρει στο BBC ο καθηγητής ορυκτολογίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Τζέφερι Αντριους-Χάνα. «Οταν είδαμε τα στοιχεία από το Grail μείναμε έκπληκτοι από το μέγεθος, την σαφήνεια και το απρόσμενο του ευρήματος ... κανείς δεν θα περίμενε να δει ένα τετράγωνο ή παραλληλόγραμμο αυτής της κλίμακας σε οποιονδήποτε πλανήτη», όπως προσθέτει. Η εξήγηση που δίνεται αφορά τη σύσταση του υπεδάφους. Στην συγκεκριμένη πλευρά της Σελήνης εντοπίζονται ραδιενεργά στοιχεία όπως ουράνιο, θόριο και ποτάσιο, τα οποία θεωρείται ότι στην πρώιμη φάση της Σελήνης θέρμαιναν το συγκεκριμένο τμήμα του φλοιού. Οταν σταδιακά αυτό σταμάτησε, η επιφάνεια υποχώρησε προκαλώντας ρήγματα στην επιφάνεια, υπό την μορφή κοιλάδων, ενώ ο χώρος στη συνέχεια καλύφθηκε από λάβα. Στην Γη η θέρμανση και ψύξη προκαλεί εξάγωνες μορφές, οι οποίες έχουν γωνίες περίπου 120 μοιρών. Σε αυτή την τεράστια κλίμακα, ωστόσο, η καμπύλη της επιφάνειας της Σελήνης απαιτεί τελικά μόνο τέσσερις γωνίες για τις αντίστοιχες γωνίες των 120 μοιρών, όπως εξηγεί ο Αντριους-Χάνα. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64072807

Σχετίζεται το σωματίδιο Χιγκς με τη βαρύτητα; Μία νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό the Astrophysical Journal πραγματεύεται τη σύνδεση του σωματιδίου Χιγκς με τη βαρύτητα, μία πιθανότητα που θα αποτελούσε επέκταση των καθιερωμένων θεωριών για τη φύση. Εάν όντως το μποζόνιο Χιγκς συνδέεται με την κύρτωση του χωροχρόνου η οποία με τη σειρά της εξηγεί την ύπαρξη της βαρύτητας, τότε μερικά από τα πρώτα μέρη που θα σκεφτόταν να ερευνήσει κανείς θα ήταν οι μαύρες τρύπες ή οι πυρήνες των γαλαξιών, μέρη δηλαδή με έντονη βαρύτητα και υψηλές ενέργειες. Η κατεύθυνση ωστόσο που ακολούθησαν ο Ρομπέρτο Ονόφριο από το πανεπιστήμιο της Πάντοβα και ο Γκάρι Γουέγκνερ από το Κολλέγιο Ντάρτμουθ ήταν διαφορετική, προτείνοντας πως το ιδανικό μέρος για διαπιστώσει κανείς τη σύνδεση θα ήταν στο εσωτερικό ενός άστρου και συγκεκριμένα σε ένα λευκό νάνο. Οι λευκοί νάνοι είναι το τελευταίο στάδιο στη ζωή ενός μικρού ή και μεσαίου μεγέθους άστρου, όπως για παράδειγμα ο Ήλιος, ο οποίος προβλέπεται πως θα μετατραπεί σε λευκό νάνο σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Το πλεονέκτημα των αντικειμένων αυτών είναι πως στο φάσμα της ακτινοβολίας τους είναι διακριτές και οι ατομικές αλλά και οι μοριακές γραμμές, τα μήκη κύματος δηλαδή που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα άτομα και μόρια της σύνθεσής τους. Εάν το Χιγκς σχετίζεται με κάποιον τρόπο με τη βαρύτητα, αναμένεται να επηρεάζει με έναν προκαθορισμένο τρόπο τη συμπεριφορά των φασματικών γραμμών ενός λευκού νάνου που αντιστοιχούν σε άτομα και όχι αυτή των μορίων, δίνοντας τη δυνατότητα στους ερευνητές να εξετάσουν τη θεωρία τους. «Νομίζω πως η εργασία μας συνίσταται στη δημιουργία μίας κοινής γλώσσας μεταξύ μικροφυσικής και μακροφυσικής», εξηγεί ο Ονόφριο. «Μέχρι σήμερα είχαν ερευνηθεί οι επιδράσεις του πεδίου Χιγκς στο μικρόκοσμο, στη λεγόμενη κλίμακα Φέρμι (10-18) και της βαρύτητας σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες σε μέγεθος και μάζα, έστω και εάν και τα δύο έχουν σχετίζονται άμεσα με το θέμα της μάζας και το ρόλο που διαδραματίζει στη σωματιδιακή φυσική», συμπλήρωσε. Η κατανόηση του φαινομένου, εάν υπάρχει, θα είχε σημαντικές συνέπειες στη φυσική καθώς θα επηρέαζε ένα πλήθος από κλάδους όπως για παράδειγμα αυτόν της κοσμολογίας, όπου ήδη ερευνάται η πιθανότητα της σύνδεσης του πεδίου Χιγκς με το πεδίο πληθωρισμού που προκάλεσε την εκθετική διαστολή του Σύμπαντος τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη ή τη διερεύνηση του ρόλου που μπορεί να έχει το πεδίο Χιγκς στην επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος σήμερα. Στο μέλλον η βελτίωση των τεχνικών φασματικής παρατήρησης λευκών νάνων και αστέρων νετρονίων σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης έρευνας ίσως μπορέσει να δώσει περισσότερες απαντήσεις σχετικά με αυτά τα ζητήματα. http://www.naftemporiki.gr/story/862592/sxetizetai-to-somatidio-xigks-me-ti-barutita

Το στροβιλιζόμενο πολικό σύννεφο του Τιτάνα είναι κρύο και τοξικό. Η διεθνής αποστολή Cassini αποκάλυψε ότι ένα γιγάντιο, τοξικό σύννεφο πλανάται πάνω από το νότιο πόλο του μεγαλύτερου φεγγαριού του Κρόνου, τον Τιτάνα, μετά από την ψύξη της ατμόσφαιρας του με δραματικό τρόπο. Οι επιστήμονες αναλύοντας τα δεδομένα από την αποστολή διαπίστωσαν ότι αυτή η γιγαντιαία πολική δίνη περιέχει κατεψυγμένα σωματίδια των τοξικών κυανιούχων ενώσεων υδρογόνου. "Η ανακάλυψη δείχνει ότι η ατμόσφαιρα του νοτίου ημισφαιρίου του Τιτάνα ψύχεται πολύ πιο γρήγορα από όσο περιμέναμε", λέει ο Remco de Kok του Παρατηρητηρίου Leiden και του Ολλανδικού Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών SRON, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. Σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο φεγγάρι στο Ηλιακό Σύστημα, ο Τιτάνας καλύπτεται από μια πυκνή ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί το άζωτο, με μικρές ποσότητες μεθανίου και άλλων αερίων σε ίχνη. Σχεδόν 10 φορές μακρύτερα από τον Ήλιο από όσο η Γη, ο Τιτάνας είναι πολύ κρύος, επιτρέποντας το μεθάνιο και άλλοι υδρογονάνθρακες να μετατρέπονται σε βροχή στην επιφάνειά του σχηματίζοντας τα ποτάμια και τις λίμνες. Όπως η Γη, ο Τιτάνας βιώνει εποχές κατά τη διάρκεια της 29 ετών τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο μαζί με τον Κρόνο. Κάθε μία από τις τέσσερις εποχές διαρκεί περίπου επτά γήινα χρόνια και η πιο πρόσφατη εποχιακή αλλαγή συνέβη το 2009, όταν το νότιο ημισφαίριο μετέβει από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Τον Μάιο του 2012, εικόνες από το Cassini αποκάλυψαν ένα τεράστιο σύννεφο να στροβιλίζεται αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα σε όλη την έκτασή του, παίρνοντας μορφή στο νότιο πόλο. Αυτή η πολική δίνη φαίνεται να είναι ένα αποτέλεσμα της αλλαγής της εποχής, με μεγάλες ποσότητες αέρα που θερμαίνεται από την ηλιακή ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της άνοιξης στο βορρά και ρέοντας προς το νότιο ημισφαίριο. Μια αινιγματική λεπτομέρεια σχετικά με αυτό στροβιλιζόμενο σύννεφο είναι το ύψος του, περίπου 300 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Τιτάνα, όπου οι επιστήμονες πίστευαν ότι ήταν πάρα πολύ ζεστά ώστε να σχηματιστούν σύννεφα. "Πραγματικά δεν περιμέναμε να δούμε ένα τέτοιο τεράστιο σύννεφο τόσο ψηλά στην ατμόσφαιρα," λέει ο Δρ de Kok. Θέλοντας να καταλάβουν τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό το μυστηριώδες σύννεφο, οι επιστήμονες στράφηκαν προς τα πλούσια δεδομένα του Cassini. Μετά από προσεκτική εξέταση, βρήκαν μια σημαντική ένδειξη στο φάσμα του ηλιακού φωτός που ανακλάται από την ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Ένα φάσμα χωρίζει το φως από ένα ουράνιο σώμα στα συστατικά χρώματά του, αποκαλύπτοντας τις υπογραφές των στοιχείων και των μορίων που είναι παρόντα. Το Οπτικό και Υπέρυθρο Φασματόμετρο Χαρτογράφησης του Cassini λαμβάνει φάσματα σε πολλά διαφορετικά σημεία στον Τιτάνα, χαρτογραφώντας την κατανομή των χημικών ενώσεων στην ατμόσφαιρα και την επιφάνεια του. "Το φως που προέρχεται από την πολική δίνη έδειξε μια αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με άλλα τμήματα της ατμόσφαιρας του Τιτάνα," λέει ο Δρ de Kok. "Θα μπορούσαμε να δούμε ξεκάθαρα την υπογραφή των κατεψυγμένων μορίων υδροκυανίου - HCN" Ως αέριο, το HCN είναι ένα από τα μόρια που υπάρχουν σε μικρές ποσότητες στην πλούσια σε άζωτο ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Ωστόσο, η εξεύρεση αυτών των μορίων υπό τη μορφή πάγου ήταν πολύ αναπάντεχη, καθότι το HCN μπορεί να συμπυκνώνεται για να σχηματίσει κατεψυγμένα σωματίδια μόνο αν η ατμόσφαιρα είναι τόσο κρύα όσο -148ºC. "Αυτό είναι περίπου 100 ° C ψυχρότερα από τις προβλέψεις από τα τρέχοντα θεωρητικά μοντέλα της ανώτερης ατμόσφαιρας του Τιτάνα," εξηγεί ο συνεργάτης συγγραφέας της επιστημονική εργασίας Nick Teanby από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, Ηνωμένο Βασίλειο. "Για να ελέγξουμε κατά πόσο τέτοιες χαμηλές θερμοκρασίες ήταν πραγματικά δυνατόν να παρουσιαστούν, ερευνήσαμε ένα δεύτερο σύνολο παρατηρήσεων από το Σύνθετο Υπέρυθρο Φασματόμετρο του Cassini, το οποίο μας επιτρέπει να μετρήσουμε την ατμοσφαιρική θερμοκρασία σε διαφορετικά υψόμετρα." Δυστυχώς, δεν ελήφθησαν τέτοιες ενδείξεις το 2012 στο υψόμετρο αυτού του νέφους, αλλά οι επιστήμονες εξέτασαν τα δεδομένα από άλλες ημερομηνίες, την ατμόσφαιρα πάνω και κάτω από τον στρόβιλο. Αυτά τα δεδομένα έδειξαν ότι το νότιο ημισφαίριο ψύχεται με ταχείς ρυθμούς, καθιστώντας δυνατή την επίτευξη της χαμηλής θερμοκρασίας που απαιτείται για να σχηματιστεί το γιγαντιαίο τοξικό νέφος που εμφανίζεται στο νότιο πόλο. Αυτή η γρήγορη ψύξη της νότιας ατμόσφαιρας μπορεί να είναι μια συνέπεια της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας, η οποία έχει σύρει μεγάλες μάζες φυσικού αερίου προς το νότο από την αλλαγή της εποχής το 2009. Καθώς το αέριο HCN συμπυκνώνεται, τα μόρια του λάμπουν στα υπέρυθρα μήκη κύματος, ψύχοντας τον περιβάλλοντα αέρα κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει σε αυτή την ψύξη είναι η μειωμένη έκθεση στο ηλιακό φως στο νότιο ημισφαίριο του Τιτάνα. "Αυτό το αναπάντεχο αποτέλεσμα δείχνει πόσα μαθαίνουμε ακόμα για τον καιρό του Τιτάνα και της πολύπλοκης δυναμικής της ατμόσφαιρας του," λέει ο Nicolas Altobelli, επιστήμονας του Cassini-Huygens της ESA. "Μπορούμε να προσβλέπουμε σε πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις από το Cassini μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, καθώς συνεχίζει να παρακολουθεί τις εποχιακές αλλαγές στον Κρόνο και τα φεγγάρια του." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_strovilizhomeno_polikho_shunnepho_toy_Tithana_ehinai_krhuo_kai_toxikho