Δροσος Γεωργιος

Άδοξο τέλος για τις 5 σαύρες-αστροναύτες. Έγιναν θυσία στο όνομα της επιστήμης: Πέντε σαύρες που είχαν εκτοξευτεί σε τροχιά προκειμένου να μελετηθεί η σεξουαλική ζωή τους επέστρεψαν στη Γη νεκρά και κατεψυγμένα, ανακοίνωσε η ρωσική υπηρεσία Διαστήματος. «Δυστυχώς πέθαναν όλα» έγραφε η λιτή ανακοίνωση της Roscosmos, ενάμισι μήνα μετά την εκτόξευση του δορυφόρου Photon-M4 που φιλοξενούσε τα πειραματόζωα. Τα πέντε άτυχα ερπετά, τα οποία ανήκουν στην οικογένεια των γκεκκονιδών, όπου κατατάσσονται και τα σαμιαμίδια, φαίνεται ότι πέθαναν από το κρύο όταν το σύστημα θέρμανσης σταμάτησε να λειτουργεί στο δορυφόρο Photon-M4. Καλύτερη τύχη είχαν πάντως οι μύγες δροσόφιλα που βρίσκονταν στον δορυφόρο, οι οποίες όχι μόνο επέζησαν αλλά και αναπαράχθηκαν, επιτρέποντας στους επιστήμονες να μελετήσουν την επίδραση της έλλειψης βαρύτητας στο σεξ. Η αποστολή είχε σημαδευτεί εξ αρχής από κακοτυχίες, καθώς η Roscosmos έχασε για λίγο την επαφή με τον δορυφόρο λίγο μετά την εκτόξευσή του στις 19 Ιουλίου. Αργότερα αποκατέστησε την επικοινωνία και κατάφερε να θέσει το δορυφόρο στη σωστή τροχιά. Η απώλεια των πειραματόζωων ήταν μια ακόμα αναποδιά για το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα. Η ρωσική διαστημική βιομηχανία βασίζεται σήμερα στους πυραύλους Soyuz και στους πυραύλους Proton, οι οποίοι ντρόπιασαν τη Μόσχα σε μια σειρά θεαματικών αποτυχιών. H τελευταία απώλεια πυραύλου Proton ήταν το Μάιο, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της ρωσικής κυβέρνησης ότι θα επενδύσει 52 δισ. δολάρια στη διαστημική βιομηχανία έως το 2020. Δορυφόρος Photon-M είχε εκτοξευτεί τελευταία φορά το 2007 μεταφέροντας σαύρες, αμφίβια, πεταλούδες και άλλα ζώα. Μια προηγούμενη εκτόξευση το 2001 είχε εξελιχθεί σε τραγωδία όταν ο πύραυλος που μετέφερε το δορυφόρο συνετρίβη και σκότωσε έναν στρατιώτη. http://physicsgg.me/2014/09/02/%ce%ac%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-5-%cf%83%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%8d%cf%84%ce%b5/ Τεχνολογία για πιο... «αδύνατους» δορυφόρους. Μία νέα υπολογιστική τεχνική η οποία βοήθησε στην αύξηση των δυνατοτήτων των πολιτικών αεροσκαφών, μειώνοντας παράλληλα τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό τους, αρχίζει να εφαρμόζεται σε δορυφόρους. «Η μηχανολογική τάση είναι για όλο και περισσότερα ξεχωριστά ηλεκτρονικά κουτιά σε δορυφόρους, για να αυξηθούν οι δυνατότητές τους» εξηγεί ο Μάρτιν Χίλερ της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), επιβλέπων της πρωτοβουλίας «Integrated Modular Avionics (IMA) for Space». «Το πρόβλημα είναι ότι αυτό αυξάνει τη συνολική μάζα και έκταση των δορυφορικών ηλεκτρονικών συστημάτων- κάτι που δεν είναι ποτέ καλό για τις διαστημικές αποστολές, όπου είναι μεγάλης σημασίας το βάρος. Επίσης αυξάνει τις ενεργειακές απαιτήσεις των αποστολών. Οπότε αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα συγκρατήσουμε αυτή την τάση και διαπιστώσαμε ότι η αεροναυτική βιομηχανία αντιμετώπισε ένα παρεμφερές πρόβλημα τις δύο τελευταίες δεκαετίες». Η προσέγγιση ΙΜΑ έπαιξε σημαντικό ρόλο στους σχεδιασμούς του Boeing 787 Dreamliner και του Airbus A380. Περιλαμβάνει την αντικατάσταση μεμονωμένων επεξεργαστών που διαχειρίζονται διαφορετικά τμήματα εξοπλισμού με λιγότερες κεντρικές μονάδες επεξεργασίας, που «τρέχουν» τα ξεχωριστά λογισμικά τα οποία ελέγχουν τα τμήματα αυτά σε κοινή, ενιαία βάση. Στην περίπτωση του Α380 η προσέγγιση αυτή υποδιπλασίασε τις μονάδες επεξεργαστών που χρειάζονταν στη σουΐτα ηλεκτρονικών συστημάτων, με τελικό αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του βάρους και των εξόδων συντήρησης. Προσαρμοσμένη στα δεδομένα των δορυφόρων, η εν λόγω τεχνική θα σήμαινε ότι το λογισμικό για σημαντικά υποσυστήματα θα μπορούσε να «τρέχει» μέσα σε έναν κεντρικό επεξεργαστή αντί για ξεχωριστά τσιπ ενσωματωμένα μέσα σε τοπικό hardware. H ESA δουλεύει με βιομηχανικούς συνεργάτες σε διάφορα προγράμματα εντός του πλαισίου της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας. Πρωτότυπα συστήματα ΙΜΑ έχουν δοκιμαστεί στο πλαίσιο εικονικών διαστημικών αποστολών σε εγκαταστάσεις της ESA στην Ολλανδία. http://www.naftemporiki.gr/story/851043/texnologia-gia-pio-adunatous-doruforous

Το μυστήριο με τους δακτυλίους του Κρόνου. Ο Κρόνος με τους δακτυλίους του δημιουργούν μία από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες στο Ηλιακό Σύστημα, η οποία εξάπτει την περιέργεια των αστρονόμων από το 1610 όταν και παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από το Γαλιλαίο. Ένα από τα μυστήρια γύρω από τον Κρόνο είναι το πώς απέκτησε τους δακτυλίους του και κυρίως πως τους διατήρησε, αφού οι νόμοι της δυναμικής υπαγορεύουν πως τα μικρά σωματίδια που τους αποτελούν θα έπρεπε με μία σπειροειδή τροχιά να «πέσουν» τελικά στον πλανήτη. Αντί αυτού όμως, ο Κρόνος συνεχίζει να περιβάλλεται από δακτυλίους, οι οποίοι φαίνεται πως μπορούν επίσης να δημιουργήσουν και εσωτερικές δομές, χωρίς να ξέρει κανείς τον ακριβή μηχανισμό. Πλέον, ο Κρόνος βάζει έναν ακόμη γρίφο στους παρατηρητές του: σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό Icarus, o πιο μακρινός δακτύλιος του Κρόνου σήμερα λάμπει πιο πολύ από ό,τι έλαμπε το 1980-1981, όταν παρατηρήθηκε από το διαστημικό σκάφος Voyager. Επιπλέον το πλάτος του αυξήθηκε θεαματικά, από τα 200 χιλιόμετρα στα 580. Ο πιο πιθανός «ένοχος» για μία τέτοια εξέλιξη στο δακτύλιο F του Κρόνου, είναι ο δορυφόρος του πλανήτη Προμηθέας, ο οποίος βρίσκεται σε πιο κοντινή τροχιά στον Κρόνο από ότι ο δακτύλιος F και θεωρείται υπεύθυνος για τις δομές που παρατηρούνται στο εσωτερικό των δακτυλίων. Επίσης, ο Προμηθέας βρίσκεται σήμερα πιο κοντά στο δακτύλιο F σχετικά με τη δεκαετία του ’80, καθώς τον πλησιάζει πλέον σε απόσταση 200 χιλιομέτρων, 300 λιγότερων από ότι παλαιότερα. Θα έβγαζε κανείς το συμπέρασμα πως η αλλαγή αυτή ευθύνεται για την αυξημένη λάμψη του δακτυλίου F, ίσως για παράδειγμα μέσω βαρυτικών διαταραχών που ωθούν τα σωματίδια να συγκρούονται συχνότερα, όμως η ερευνητική ομάδα που εξέδωσε τη μελέτη διαφωνεί: το 2004 έως το 2009 η απόσταση μεταξύ Προμηθέα και δακτυλίου F ήταν επίσης μικρότερη από ότι δύο δεκαετίες νωρίτερα κι όμως οι ιδιότητες του δακτυλίου δεν είχαν μεταβληθεί, υποδεικνύοντας πως η αιτία βρίσκεται αλλού. Η θεωρία της ομάδας είναι η εξής: η περιοδικά μεταβαλλόμενη τροχιά του Προμηθέα και άλλων μικρών δορυφόρων ωθούν το δακτύλιο στο να πλατύνει και την τροχιά των σωματιδίων του να γίνεται ολοένα και πιο ασταθής. Κάποια σωματίδια σκόνης μάλιστα, καταφέρνουν να ξεφύγουν από το δακτύλιο και να τοποθετηθούν σε μεγαλύτερες τροχιές. Κάποια στιγμή, που εξαρτάται από τη συντονισμένη κίνηση των δορυφόρων, ορισμένα σύννεφα σκόνης πέφτουν σπειροειδώς και συγκρούονται με το δακτύλιο F, πυροδοτώντας λάμψεις όπως αυτή που παρατηρείται αυτό το διάστημα. Με άλλα λόγια, καθώς επεκτείνεται ο δακτύλιος F απελευθερώνει ομάδες από σωματίδια, που μετά από κάποιο χρόνο επιστρέφουν πάλι σε αυτόν, αυξάνοντας για ένα χρονικό διάστημα τη λάμψη του. Εάν αυτή η άποψη είναι σωστή, τότε σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων η λάμψη του δακτυλίου θα πρέπει να μειωθεί έως το 2016. Την πρόβλεψη αυτή θα μπορέσει να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το διαστημικό σκάφος Cassini που παρατηρεί τον Κρόνο και τους δορυφόρους του, οπότε για να απαντηθεί το ερώτημα θα χρειαστεί να περιμένουμε έως το 2017. Στο διαγραμμα η απόσταση της πλησιέστερης προσέγγισης μεταξύ του δορυφόρου του Κρόνου, Προμηθέα, και του δακτυλίου F. Σημειώνονται με γκρι τα χρονικά διαστήματα των παρατηρήσεων από τα Voyager, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και το Cassini, που χρησιμοποιήθηκαν από τους συγγραφείς της εργασίας “The Brightening of Saturn’s F Ring“ http://physicsgg.me/2014/09/01/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c/

Πείραμα JUNO: η Κίνα στο κυνήγι νετρίνων. Μία μεγάλη επένδυση ετοιμάζει η Κίνα στο ερευνητικό της πρόγραμμα για τη σωματιδιακή φυσική, με το πείραμα JUNO (Jiangmen Underground Neutrino Observatory) http://english.ihep.cas.cn/rs/fs/juno0815/ το οποίο προτάθηκε για πρώτη φορά πέρυσι αλλά πριν λίγες ημέρες επισημοποιήθηκε με τη συνεργασία έξι ακόμη κρατών. Το JUNO θα είναι ένας γιγάντιος ανιχνευτής νετρίνων ο οποίος θα κατασκευαστεί στην πόλη Γιανγκμέν της Κίνας, 100 χιλιόμετρα έξω από το Χονγκ-Κονγκ. Τα νετρίνα αποτελούν τα στοιχειώδη σωματίδια με την πιο αχαρτογράφητη συμπεριφορά: έχουν μία πολύ μικρή μάζα αλλά δεν είναι ακριβώς γνωστός ο μηχανισμός με τον οποίο την αποκτούν, έχουν τρεις διαφορετικούς τύπους και εναλλάσσουν τύπο με άγνωστο επίσης τρόπο, ενώ αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την υπόλοιπη ύλη, γεγονός που τους επιτρέπει να τη διαπερνάν πρακτικά ανενόχλητα (δισεκατομμύρια νετρίνα διασχίζουν το σώμα μας κάθε στιγμή). Το πείραμα JUNO βασίζεται σε δύο συστατικά μέρη: τον ανιχνευτή και την πηγή των νετρίνων. Ο ανιχνευτής που έχει προταθεί αποτελείται από μία ακρυλική σφαίρα διαμέτρου 34.5 μέτρων, γεμάτη με ένα ειδικό υγρό που αυξάνει τις πιθανότητες για να αντιδράσει με διερχόμενα νετρίνα. Όταν ένα νετρίνο αντιδράσει με το υγρό, μία αλυσιδωτή αντίδραση προκαλεί δύο μικρές λάμψεις και μία επιπρόσθετη σφαίρα που περιβάλλει την πρώτη, αποτελούμενη από φωτοανιχνευτές, λαμβάνει το σήμα. Όσο περισσότερο υγρό περιλαμβάνει ένα πείραμα ανίχνευσης νετρίνων, τόσο πιο πιθανό είναι και να τα παρατηρήσει. Το πείραμα Borexino για παράδειγμα στο Γκραν Σάσσο της Ιταλίας χρησιμοποιεί 300 τόνους υγρού, ενώ το KamLand στην Ιαπωνία 1.000 τόνους. Το JUNO είναι σχεδιασμένο να έχει στον πυρήνα του μία δεξαμενή από 20.000 τόνους, επιτρέποντάς του να ανιχνεύει πολλά περισσότερα νετρίνα από κάθε άλλο πείραμα που δε μελετά νετρίνα κοσμικής προέλευσης. Την πηγή των νετρίνων θα αποτελέσουν τα δύο κοντινά πυρηνικά εργοστάσια, ο συνδυασμός των οποίων αναμένεται να τροφοδοτήσει το JUNO με μεγάλη πυκνότητα σωματιδίων. Για την προστασία του πειράματος από άλλα είδη ακτινοβολίας, το JUNO θα τοποθετηθεί 800 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Το πείραμα, το οποίο αναμένεται να ξεκινήσει να λειτουργεί το 2020, θα προσπαθήσει να απαντήσει σε μία σειρά από ανοικτά ερωτήματα για τη συμπεριφορά των νετρίνων και να βελτιώσει την ακρίβεια των υπαρχόντων μετρήσεων. Τα έξι κράτη που θα βοηθήσουν την Κίνα σε αυτό το εγχείρημα είναι η Γαλλία, η Φινλανδία, η Γερμανία, η Τσεχία, η Ιταλία και η Ρωσία, ενώ και πολλοί Αμερικανοί επιστήμονες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή. http://physicsgg.me/2014/08/30/%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-juno-%ce%b7-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b3%ce%b9-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd/ H μάζα των νετρίνων λύνει ένα κοσμολογικό μυστήριο. Μία ομάδα αστρονόμων από τα πανεπιστήμια του Νόττινχαμ και του Μάντσεστερ έλυσαν ένα από τα αινίγματα της σύγχρονης κοσμολογίας, υπολογίζοντας στην πορεία τη μάζα των φευγαλέων νετρίνων. Οι ερευνητές ασχολήθηκαν με την ασυμφωνία από τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck, το οποίο μέτρησε την ακτινοβολία από τον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης (Cosmic Microwave Background) με τη μεγαλύτερη ακρίβεια μέχρι σήμερα, και μετρήσεων της καμπυλότητας του Σύμπαντος. Η ακτινοβολία υποβάθρου CMB είναι το αρχαιότερο φως στο Σύμπαν και η μελέτη της έχει επιτρέψει στους επιστήμονες να κάνουν εκτιμήσεις για το μέγεθος κοσμολογικών παραμέτρων, όπως ποσότητα ύλης που περιέχεται στο Σύμπαν, ή η ηλικία του. Αν και η μορφή της ακτινοβολίας αυτής είναι σε πρώτο βαθμό ομοιογενής (σε κλίμακα 5 δεκαδικών ψηφίων), κάποιες αρχικές απειροελάχιστες κβαντικές διακυμάνσεις ήταν οι «σπόροι» από τους οποίους προέκυψαν οι δομές στο Σύμπαν (γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών κτλ). Στην πορεία του χρόνου, η ελκτική δύναμη της βαρύτητας ενίσχυε αυτές τις τοπικές διακυμάνσεις, δημιουργώντας έτσι σχηματισμούς μεγάλης κλίμακας. Από τα δεδομένα του Planck όμως, οι επιστήμονες θα περίμεναν το σχηματισμό περισσότερων γαλαξιακών σμηνών στο Σύμπαν σε σχέση με αυτούς που παρατηρούν, όπως επίσης και μία μεγαλύτερη έκταση στο φαινόμενο του βαρυτικού φακού, όπου η βαρύτητα των μεγάλων δομών δρα ως μεγεθυντικός φακός που εστιάζει την ακτινοβολία που υπάρχει γύρω τους σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η απάντηση που δίνουν οι επιστήμονες σε αυτή τη διαφωνία των πειραματικών δεδομένων, βρίσκεται στη μάζα των νετρίνων, τα οποία είναι σωματίδια που εικάζεται πως έχουν μία απειροστή μάζα, αν και αυτή δεν έχει μετρηθεί ποτέ πειραματικά. Αντιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη (65 δισεκατομμύρια τέτοια σωματίδια με προέλευση τον Ήλιο διαπερνούν κάθε τετραγωνικό εκατοστό μας κάθε δευτερόλεπτο, χωρίς ασφαλώς να γίνονται αντιληπτά), ενώ χωρίζονται σε τρεις τύπους: νετρίνα ηλεκτρονίων, μιονίων και ταυ. Οι ερευνητές εκτιμούν πως εάν συνυπολογιστεί η μάζα των νετρίνων στο Καθιερωμένο Πρότυπο της Κοσμολογίας, οι ασυμφωνίες στις παρατηρήσεις του Planck με τις υπόλοιπες αστρονομικές παρατηρήσεις παύουν να υπάρχουν. Προχώρησαν μάλιστα στον υπολογισμό του εύρους τιμών για τη μάζα των νετρίνων, καταλήγοντας πως και τα τρία είδη μαζί πρέπει να ζυγίζουν 0.320 +/- 0.081 eV (1.5 εκατομμύρια φορές πιο ελαφριά από τα ηλεκτρόνια), της τάξης δηλαδή των 10-36 κιλών. Εάν αυτές οι τιμές είναι αληθείς, πέρα από την κατανόηση φαινομένων κοσμολογίας, η συγκεκριμένη έρευνα έχει και μεγάλη αξία για τη Σωματιδιακή Φυσική. Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters. http://www.naftemporiki.gr/story/764254/h-maza-ton-netrinon-lunei-ena-kosmologiko-mustirio Εντόπισαν νετρίνα από την καρδιά του Ηλιου. Διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε για πρώτη φορά νετρίνα που δημιουργήθηκαν στον πυρήνα του Ηλιου. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση τόσο αυτών των «εξωτικών» σωματιδίων όσο και της λειτουργίας του μητρικού μας άστρου. Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια που δημιουργούνται κατά τη ραδιενεργό διάσπαση, δηλαδή κατά τη διάρκεια πυρηνικών αντιδράσεων όπως αυτές που συντελούνται στο εσωτερικό των άστρων και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Δημιουργούνται επίσης κατά την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων με άτομα ύλης. Τα περισσότερα νετρίνα που φθάνουν στη Γη προέρχονται από τον Ηλιο. Το πρόβλημα με τα συγκεκριμένα σωματίδια έγκειται κυρίως στο ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν γιατί αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη και επιπλέον κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Υπολογίζεται ότι κάθε τετραγωνική ίντσα στη Γη δέχεται την επίσκεψη 420 δισ. νετρίνων από τον Ηλιο κάθε δευτερόλεπτο! Ορισμένα νετρίνα έχουν πολύ μεγαλύτερη ενέργεια, καθώς προέρχονται από πολύ πιο μακρινές και ισχυρές πηγές σε σχέση με τον Ήλιο, όπως από εκρήξεις ακτίνων γάμμα σε άλλους γαλαξίες, μαύρες τρύπες και ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες (κβάζαρ), γι’ αυτό και λέγονται «κοσμικά νετρίνα». Η παρατήρηση αυτών των μακρινών «αγγελιαφόρων» μπορεί να ρίξει περισσότερο φως στα πιο βίαια γεγονότα του Σύμπαντος. Διεθνής ομάδα φυσικών με επικεφαλής τον Αντρέα Ποκάρ του Πανεπιστημίου Amherst στη Μασαχουσέτη χρησιμοποίησε το Borexino, ένα υπερευαίσθητο ανιχνευτή που είναι εγκατεστημένος σε ένα εργαστήριο σε βάθος 1,4 χλμ κάτω από τα Απέννινα Ορη στην Ιταλία. Με τη βοήθεια του Borexino οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν νετρίνα που είχαν παραχθεί στον πυρήνα του Ηλιου. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα νετρίνα που εντόπισαν παρήχθησαν στη λεγόμενη αλυσίδα p-p (ή κύκλος p-p) στον μηχανισμό της πυρηνικής σύντηξης. Η αλυσίδα p-p θεωρείται το αρχικό στάδιο της όλης διεργασίας από την οποία προκύπτει το 99% της ενέργειας του Ηλιου. Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τα νετρίνα και ειδικότερα για τη διάρκεια της ζωής τους αλλά και κάποιες από τις ιδιότητες τους. Επίσης φωτίζονται οι διεργασίες στο εσωτερικό του μητρικού μας άστρου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=627202

Εκρήξεις ραδιοκυμάτων αποτελούν αίνιγμα για τους αστρονόμους. Στιγμιαίες εκρήξεις ακτινοβολίας στο μακρινό διάστημα, έχουν κάνει τους αστρονόμους να πιστεύουν πως βρίσκονται κοντά στην ανακάλυψη ενός ακόμη αστροφυσικού φαινομένου. Πρόκειται για τις ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων (Fast Radio Bursts – FRBs), οι οποίες διαρκούν μονάχα ορισμένα χιλιοστά του δευτερολέπτου και μέχρι πρόσφατα είχαν ανιχνευτεί μόνο από το παρατηρητήριο Παρκς στην Αυστραλία. Καθώς αστρονομική εξήγηση για την παρατήρηση των FRBs δεν υπήρχε, πολλοί επιστήμονες ήταν πεπεισμένοι πως η πηγή τους ήταν κάποια επίγεια παρεμβολή που επηρέαζε τις παρατηρήσεις. Σε δεδομένα από παρατηρήσεις του 2012 όμως έγινε αντιληπτό ένα αντίστοιχο συμβάν και από το ραδιο-τηλεσκόπιο Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο, βάζοντας τέλος στα σενάρια περί επίγειας προέλευσης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η φωτεινότητα, η διάρκεια και ο ρυθμός με των οποίο συμβαίνουν αυτές οι εκρήξεις, τις ταυτοποιούν με τις παρατηρήσεις από τα αυστραλιανά τηλεσκόπια. «Το αποτέλεσμα αυτό τερματίζει κάθε αμφιβολία πως αυτές οι εκρήξεις ραδιοκυμάτων έχουν πραγματικά κοσμική προέλευση», εξηγεί η Βικτόρια Κάσπι από το πανεπιστήμιο Μαγκίλ του Καναδά, η οποία συμμετείχε στην έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό the Astrophysical Journal. «Τα ραδιοκύματα φανερώνουν εξάλλου πως προέρχονται από έξω από το Γαλαξία, ένα πραγματικά ενδιαφέρον ενδεχόμενο», πρόσθεσε. Η μικρή διάρκεια των FRBs δυσχεραίνει τη μελέτη τους, ενώ μόλις επτά τέτοια συμβάντα έχουν καταγραφεί συνολικά, έπειτα από την πρώτη παρατήρηση το 2007. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη όμως, το μυστήριο γύρω απο τη φύση των FRBs μπορεί να λυθεί σύντομα αφού οι υπολογισμοί των αστρονόμων βάσει των στατιστικών τους στοιχείων δείχνουν πως στο ορατό Σύμπαν πρέπει να συμβαίνουν περί τις 10.000 τέτοιες εκρήξεις καθημερινά. Με το ρυθμό αυτό, συνυπολογίζοντας το τμήμα του ουρανού που παρατηρείται από ραδιοτηλεσκόπια, οι αστρονόμοι ευελπιστούν πως στα επόμενα χρόνια θα εντοπίσουν δύο με τρεις ακόμη FRBs. H πηγή τους πάντως παραμένει μυστήριο, με τους αστρονόμους να έχουν ήδη κάποιες εξωτικές ιδέες: από την εξάτμιση πρώιμων μελανών οπών έως τη συγχώνευση αστέρων νετρονίων και υπεραγώγιμες κοσμικές χορδές. Σε κάθε περίπτωση η υποτιθέμενη εξωγαλαξιακή προέλευσή τους καθιστά τις εκρήξεις αυτές έναν εξαιρετικό τρόπο για τη μελέτη του διαγαλαξιακού κενού, των σωματιδίων αερίων και σκόνης δηλαδή που βρίσκονται μεταξύ των γαλαξιών. http://www.naftemporiki.gr/story/850856/ekrikseis-radiokumaton-apoteloun-ainigma-gia-tous-astronomous

Ανιχνεύθηκε ραδιενεργό κοβάλτιο κατά την έκρηξη σουπερνόβα. Μια ομάδα αστροφυσικών διαπίστωσαν τον σχηματισμό ραδιενεργού κοβαλτίου κατά την έκρηξη ενός σουπερνόβα, επιβεβαιώνοντας έτσι τα αντίστοιχα θεωρητικά μοντέλα. Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε από την ανάλυση των δεδομένων του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων γ, INTEGRAL, και δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature με τίτλο «Cobalt-56 γ-ray emission lines from the type Ia supernova 2014J». http://www.nature.com/nature/journal/v512/n7515/full/nature13672.html Το ισότοπο 56Co που έχει χρόνο ημίσειας ζωής 77 ημέρες, παράγεται σε μεγάλες ποσότητες από τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της γιγαντιαίας έκρηξης του σουπερνόβα. Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι παράγεται μια ποσότητα ραδιενεργού κοβαλτίου περίπου ίση με το 60% της μάζα του Ήλιου. Το 56Co μεταπίπτει στη συνέχεια σε 56Fe, το πιο συνηθισμένο ισότοπο σιδήρου. Η ανίχνευση του ραδιενεργού κοβαλτίου έγινε στο σουπερνόβα τύπου Ιa, SN2014J, που βρίσκεται σε απόσταση 11 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Μέχρι τώρα οι αστροφυσικοί δεν είχαν καταφέρει να συλλέξουν ένα τέτοιο φάσμα. Ο λόγος ήταν η σπανιότητα των εκρήξεων τύπου Ia σε τέτοιες αποστάσεις. 11 εκατομμύρια έτη φωτός είναι μια μεγάλη απόσταση σε γαλαξιακές κλίμακες, αλλά σε μια διαγαλαξιακή κλίμακα είναι μια σχετικά μικρή απόσταση. Υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες γαλαξιών μέσα σε μια ακτίνα δέκα εκατομμυρίων ετών φωτός και σε έναν γαλαξία πραγματοποιείται περίπου μια έκρηξη έκρηξη σουπερνόβα (σαν αυτή που μελέτησε το INTEGRΑL), ανά μερικούς αιώνες. Για παράδειγμα την τελευταία φορά που εξερράγη ένα τέτοιο σουπερνόβα στον γαλαξία μας ήταν το 1606. Το σουπερνόβα SN2014J καταγράφηκε για πρώτη φορά στις 21 Ιανουαρίου του 2014 από τον αστρονόμο Steve Fossey, στον γαλαξία Μ82. http://physicsgg.me/2014/08/29/%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%b3%cf%8c-%ce%ba%ce%bf%ce%b2%ce%ac%ce%bb%cf%84%ce%b9%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%84/

Εντυπωσιακές εικόνες από ηλιακές εκλάμψεις. Νέο θεαματικό βίντεο που καταγράφει τις ηλιακές εκλάμψεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων επτά ημερών, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το Solar Dynamics Observatory της NASA, κατέγραψε μια σειρά εκρήξεων στην επιφάνεια του ήλιου κατά την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου. Οι ηλιακές εκλάμψεις συμβαίνουν όταν απελευθερώνεται ξαφνικά η μαγνητική ενέργεια στην ατμόσφαιρα του Ήλιου. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64057471

Το Spitzer είδε σύγκρουση αστεροειδών. Ενα εντυπωσιακό όσο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον επιστημονικά φαινόμενο εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Το τηλεσκόπιο έστρεψε το βλέμμα του στον αστερισμό της Ιστίας (Vela) και εστίασε σε ένα νεογέννητο άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 1,200 ετών φωτός από εμάς. Το NGC 2547-ID8, όπως ονομάστηκε το άστρο, έχει ηλικία μόλις 35 εκ. έτη και ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ηλιο. Γύρω από το NGC 2547-ID8 έχει σχηματιστεί ένας δίσκος σκόνης και ύλης και το Spitzer εντόπισε μια ξαφνική εμφάνιση μεγάλης ποσότητας σκόνης σε μια περιοχή του δίσκου. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Χουάν Μενγκ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα που μελετούν τον φαινόμενο υποστηρίζουν ότι η μεγάλη ποσότητας σκόνης που έκανε έντονη την παρουσία της στο φακό του Spitzer είναι προϊόν μιας σύγκρουσης αστεροειδών. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτού του είδους οι συγκρούσεις συμβάλουν στον σχηματισμό πλανητών. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=627186

Θεοδώρα Χατζηιωάννου: «Χωρίς επενδύσεις στην τεχνολογία, δεν υπάρχει μέλλον για μια χώρα» Με την έρευνά της, η Θεοδώρα Χατζηιωάννου ανοίγει το δρόμο για νέες ανακαλύψεις στη θεραπεία του AIDS. Η ομάδα της, στο κέντρο ερευνών Aaron Diamond στη Νέα Υόρκη, κατόρθωσε για πρώτη φορά να μολύνει μαϊμούδες με τον ιό HIV, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προοπτικές για τη δημιουργία νέων φαρμάκων ή ακόμη και ενός εμβολίου - ήδη συνεργάζεται με μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία, η οποία δοκιμάζει νέα φάρμακα σε μαϊμούδες-πειραματόζωα. Η Ελληνίδα ερευνήτρια και οι συνεργάτες της -ανάμεσά τους ο Αγγλος σύζυγός της Paul D. Bieniasz- δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στο περιοδικό Science τον περασμένο Ιούνιο, εξηγώντας πώς τροποποίησαν τον ιό HIV-1 (υπεύθυνο για τα περισσότερα περιστατικά AIDS στους ανθρώπους) και κατόπιν τον μετέδωσαν από τη μία μαϊμού στην άλλη μέχρι να μολυνθούν τα κύτταρα. Η Χατζηιωάννου σπούδασε στο πανεπιστήμιο Μπρίστολ στη Βρετανία και έκανε μεταπτυχιακά στο Imperial College του Λονδίνου. Πήρε το διδακτορικό της από το πανεπιστήμιο Claude Bernard στη Λιόν της Γαλλίας το 1999 και έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στα αμερικανικά πανεπιστήμια Columbia και Rockefeller, όπου συνεχίζει να εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια. Συνεντευξη. Από μικρή θέλατε να ανακαλύψετε κάτι καινούργιο; Οχι. Οταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω κτηνίατρος. Ηθελα να σώζω ζώα - όχι να τα σκοτώνω! Δεν είναι ανήθικο να μολύνετε ζώα; Ούτε εμένα μου αρέσει να κάνω πειράματα σε ζώα. Αλλά προτιμάτε να ζήσει μια μαϊμού ή ένας άνθρωπος; Η επιλογή είναι δική σας. Νιώθετε άσχημα όταν μία από τις μαϊμούδες σας πεθαίνει από AIDS; Δεν τις αφήνουμε να υποφέρουν. Κάνουμε ευθανασία. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, εγώ προσωπικά δεν τις βλέπω. Κρατούνται σε κυβερνητικά εργαστήρια στη Νέα Υόρκη. Δεν είναι μαϊμούδες που βρήκαμε στη ζούγκλα, αλλά μαϊμούδες που μεγαλώνουν για να χρησιμοποιηθούν σε πειράματα. Είναι διαφορετικό όταν εκτρέφουμε κοτόπουλα για να τα φάμε; Πώς θα είναι τα νέα φάρμακα για το AIDS; Θα πρόκειται για μια τελείως διαφορετική «γκάμα», που δεν υπάρχει σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί ασθενείς δεν παίρνουν τα φάρμακά τους όπως πρέπει, γι’ αυτό ο ιός εξελίσσεται και μεταλλάσσεται. Θα γίνετε πλούσια μόλις αρχίσουν να κυκλοφορούν στην αγορά; Δυστυχώς όχι... Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω την έρευνά μου αν η ίδια επωφελούμουν οικονομικά από τα φάρμακα. Θα υπήρχε σύγκρουση συμφερόντων! Ολα στην επιστήμη γίνονται μόνο για τη δόξα; Καλή δεν είναι κι αυτή; Από την αρχή της καριέρας μου ήθελα να δουλέψω πάνω σε μια ανθρώπινη νόσο. Ακόμα έχουμε 2,5 εκατομμύρια νέες προσβολές κάθε χρόνο από AIDS σε όλο τον κόσμο! Γιατί πετύχατε εσείς, όταν υπάρχουν τόσοι επιστήμονες στις ΗΠΑ που εργάζονται πάνω στο ίδιο πρόβλημα; Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα έρθει η καινούργια ιδέα. Εμείς δεν πήραμε τον ιό να τον βάλουμε αμέσως στις μαϊμούδες, αλλά σκεφτήκαμε πρώτα να μελετήσουμε τι γίνεται στο κύτταρο. Δηλαδή, ξεκινήσαμε πριν από χρόνια με βασική έρευνα, ενώ στην Αμερική η κυβέρνηση προωθεί πιο πολύ την εφαρμοσμένη έρευνα. Και αν είχατε αποτύχει έπειτα από τόσα χρόνια ερευνητικής προσπάθειας; Θα... αυτοκτονούσα; Δεν ξέρω. Ευτυχώς πετύχαμε. Στην πρώτη μας προσπάθεια το 2006 είχαμε καταφέρει να μεταλλάξουμε τον ιό στα κύτταρα των μαϊμούδων rhesus - που είναι το πιο διαδεδομένο είδος μακάκου. Αλλά μόνο στο εργαστήριο. Οταν πήραμε τον ίδιο ιό και τον βάλαμε στις μαϊμούδες, πατώσαμε. Τότε η απογοήτευσή μας ήταν φοβερή! Αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Βρήκαμε ένα άλλο είδος μακάκου, τις pigtailed μαϊμούδες, δοκιμάσαμε ξανά και τα καταφέραμε. Το εμβόλιο κατά του AIDS θα δοκιμαστεί στις ίδιες μαϊμούδες; Οχι ακόμα. Αυτήν τη στιγμή μεταλλάσσουμε λίγο το ανοσοποιητικό σύστημα των μαϊμούδων προκειμένου να πάθουν AIDS, αλλά, για να δοκιμάσεις ένα εμβόλιο, χρειάζεσαι ανέπαφο το ανοσοποιητικό σύστημα. Πάνω σε αυτό εργαζόμαστε τώρα. Μου ανανέωσαν τη χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, η οποία ανέρχεται σε μισό εκατομμύριο δολάρια. Τα καινούργια μοντέλα για τον ιό HIV είναι προτεραιότητα για το εθνικό σύστημα υγείας των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ κυριαρχούν στον κόσμο ή νιώθετε την… ανάσα άλλων χωρών στον ώμο σας; Γίνονται πολλές προσπάθειες και από εργαστήρια στην Ιαπωνία. Λένε επίσης ότι η επόμενη υπερδύναμη θα είναι η Κίνα, επειδή κάνει φοβερές επενδύσεις στην επιστήμη. Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα προφανώς δεν μπορεί να συναγωνιστεί σε χρήματα. Από την άλλη, αν δεν γίνονται επενδύσεις στην τεχνολογία, δεν υπάρχει μέλλον για μια χώρα. Στο εξωτερικό αρχίζουν τα πειράματα στο λύκειο, ενώ στο σχολείο στη Ρόδο, όπου μεγάλωσα, δεν γνώριζα τι είναι το DNA. Πότε μπήκατε πρώτη φορά σε ερευνητικό εργαστήριο; Σε πραγματικό εργαστήριο μπήκα όταν τελείωσα το μεταπτυχιακό μου στο Imperial και δούλεψα στο Λονδίνο πάνω στους ρετροϊούς. Ηταν απίστευτα! Με συνεπήρε το ότι μπορούσα να δημιουργήσω όλα αυτά τα πράγματα τα οποία κανείς άλλος δεν είχε δει πριν από μένα. Ενιωθα λίγο σαν Θεός... Γι’ αυτό λέω... Αν θέλεις να γίνεις επιστήμονας, πρέπει να δοκιμάσεις να δουλέψεις στο εργαστήριο και να αισθανθείς ότι ούτε στο καλύτερό σου όνειρο δεν θα ήθελες να κάνεις κάτι άλλο. Αντιμετωπίσατε διάκριση στην καριέρα σας στο εξωτερικό τόσα χρόνια ως Ελληνίδα; Το αντίθετο! Πρόβλημα είχα μόνο στην... Ελλάδα. Πριν εργαστώ στο Λονδίνο, είχα δοκιμάσει να επιστρέψω και σκέφτηκα να κάνω αίτηση για μία θέση μικροβιολόγου που είχε προκηρυχθεί σε ένα νοσοκομείο. Οπως έμαθα αργότερα, δεν κοίταξαν τις αιτήσεις, αλλά προσέλαβαν δύο επειδή είχαν γνωστούς στην κυβέρνηση, παρότι δεν ήταν οι πιο κατάλληλοι. Σήμερα η Ελλάδα σάς λείπει; Πολύ. Οι γονείς μου, η αδερφή μου και όλοι οι φίλοι μου μένουν στη Ρόδο. Ο γιος μου, που είναι επτά χρόνων, έχει αρχίσει να παρακολουθεί απογευματινό ελληνικό σχολείο στη Νέα Υόρκη. Και γκρινιάζει όπως στο «Γάμο α λα ελληνικά»; Οχι, του αρέσει πολύ. Τις προάλλες έφερε σπίτι ένα τηγανόσχημο, σαν αυτά που φτιάχνουν στις Κυκλάδες. Ελπίζω το ελληνικό σχολείο να αρέσει αργότερα και στη μικρότερη κόρη μου. Η Ελλάδα αρέσει στα παιδιά σας; Φυσικά! Εγώ βλέπω ότι όλα έχουν αλλάξει σε σχέση με παλιότερα. Οι συνομήλικοί μου έχουν εργασιακά προβλήματα και οι συντάξεις έχουν κοπεί. Σιγά σιγά αλλάζει και η νοοτροπία. Παλιότερα διασκεδάζαμε και χωρίς πολλά χρήματα. Τώρα έχουμε γίνει λίγο σαν τους Εγγλέζους. Πώς είναι να εργάζεστε με τον σύζυγό σας στην ίδια έρευνα; Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο. Τώρα έχουμε βρει την κατάλληλη ισορροπία. Παρόλο που το ονοματεπώνυμό του εμφανίζεται τελευταίο στο δημοσίευμα του περιοδικού Science και το δικό σας πρώτο; Στις επιστημονικές δημοσιεύσεις το τελευταίο όνομα είναι εξίσου σημαντικό με το πρώτο. http://www.kathimerini.gr/781910/article/proswpa/synentey3eis/8eodwra-xatzhiwannoy-xwris-ependyseis-sthn-texnologia-den-yparxei-mellon-gia-mia-xwra

Πανίσχυρος πύραυλος για διαπλανητικά ταξίδια από τη NASA. Tην ολοκλήρωση ενός εκτεταμένου κύκλου εξέτασης/ επιθεώρησης του Space Launch System (SLS) ανακοίνωσε η NASA. Τo SLS αποτελεί έναν εξερευνητικό πύραυλο για μεταφορά βαρέων φορτίων, ο οποίος προορίζεται για αποστολές πέρα από την τροχιά της Γης, σε άλλους πλανήτες – και ειδικότερα στον Άρη. Την ολοκλήρωση της επιθεώρησης ακολούθησε η έγκριση προόδου του προγράμματος από το στάδιο της διατύπωσης (formulation) στο στάδιο της ανάπτυξης (development)- κάτι που ουδεμία άλλη κλάση εξερευνητικού διαστημοπλοίου έχει επιτύχει από τον καιρό της ναυπήγησης του διαστημικού λεωφορείου. «Είμαστε σε ένα ταξίδι επιστημονικής και ανθρώπινης εξερεύνησης που οδηγεί στον Άρη» δήλωσε ο διοικητής της ΝASA, Τσαρλς Μπόλντεν. «Και είμαστε αποφασισμένοι να κατασκευάσουμε το σκάφος εκτόξευσης και άλλα συστήματα υποστήριξης που θα μας πάρουν σε αυτό το ταξίδι». Για την πρώτη πτητική δοκιμή του, το SLS θα διαμορφωθεί για δυνατότητα ανύψωσης φορτίων 77 τόνων και θα μεταφέρει ένα μη επανδρωμένο σκάφος Orion πέρα από χαμηλή τροχιά. Στην πλέον ισχυρή εκδοχή του, το SLS θα έχει άνευ προηγουμένου δυνατότητα ανύψωσης φορτίου 143 τόνων, κάτι που θα ανοίξει τον δρόμο για αποστολές σε προορισμούς του Ηλιακού Συστήματος όπως ο Άρης και αστεροειδείς. Η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη μετά από διαδικασία εξονυχιστικού ελέγχου, γνωστή ως Key Decision Point C (KDP-C), που παρέχει μία αρχική «βάση» όσον αφορά στο κόστος ανάπτυξης της έκδοσης του SLS (έκδοση των 77 τόνων) ύψους 7,021 δισ. δολαρίων, από τον Φεβρουάριο του 2014 μέχρι την πρώτη εκτόξευση και ένα πρόγραμμα ετοιμότητας εκτόξευσης βασισμένο σε μια αρχική πτήση του SLS όχι μετά τον Νοέμβριο του 2018. «Μετά από εκτεταμένη εξέταση, δεσμευόμαστε σε ένα επίπεδο χρηματοδότησης και μια ημερομηνία ετοιμότητας που θα μας κρατήσει στον δρόμο για την αποστολή ανθρώπων στον Άρη κατά τη δεκαετία του 2030- και θα τηρήσουμε αυτή τη δέσμευση», δήλωσε ο Ρόμπερτ Λάιτφουτ, ανώτερο στέλεχος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας που επέβλεψε τη διαδικασία εξέτασης/ επιθεώρησης. Σύμφωνα με τη ΝASA, το SLS θα είναι ο «ικανότερος» πύραυλος του κόσμου, και πέρα από το άνοιγμα νέων οριζόντων για εξερευνητές που θα ταξιδεύουν με το Orion, θα μπορέσει να παρέχει οφέλη και για επιστημονικές αποστολές οι οποίες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν εμπορικά διαθέσιμους πυραύλους. http://www.naftemporiki.gr/story/850277/panisxuros-puraulos-gia-diaplanitika-taksidia-apo-ti-nasa Ρομποτική «στρατιά» εξερευνητών άλλων πλανητών. Ομάδα ερευνητών της NASA θα αρχίσει σύντομα τις δοκιμές ενός γκρουπ ρομπότ και του σχετικού λογισμικού για να διαπιστωθεί εάν είναι δυνατόν για αυτόνομα οχήματα να αναλάβουν την εξερεύνηση άλλων πλανητών, αναζητώντας στην επιφάνειά τους και συλλέγοντας χρήσιμες ύλες- στα πρότυπα μίας αποικίας μυρμηγκιών. Βασιζόμενοι σε έρευνες που έγιναν από το University of New Mexico, οι μηχανικοί του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι αναπτύσσουν προγράμματα τα οποία υποδεικνύουν σε μικρά τροχοφόρα ρομπότ να κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις και να αναζητούν με τυχαίο τρόπο συγκεκριμένα υλικά μέσα σε καθορισμένες περιοχές. Στην παρούσα φάση οι δοκιμές έχουν σκοπό απλά να φανεί εάν το λογισμικό λειτουργεί και η ιδέα είναι βιώσιμη, οπότε τα ρομπότ ψάχνουν απλά κομμάτια χαρτιού με barcodes. Ωστόσο στο μέλλον ρομπότ τέτοιου είδους που θα λειτουργούν σε αστεροειδείς, στη Σελήνη ή στον Άρη θα είναι επαρκώς εξοπλισμένα για να αναζητούν στο έδαφος πάγο ή άλλους πόρους που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή καυσίμων ή αέρα για τους αστροναύτες. Προς το παρόν, οι δοκιμές περιορίζονται στους χώρους στάθμευσης γύρω από το Κέντρο Ελέγχου Εκτοξεύσεων του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, μέσω της χρήσης τεσσάρων απλών ρομπότ, υπό τη χαϊδευτική ονομασία «swarmies», που θυμίζουν τηλεκατευθυνόμενα φορτηγάκια. Το καθένα διαθέτει webcam, κεραία Wi-Fi και συσκευή GPS. Είναι προγραμματισμένα να λειτουργούν μόνα τους για να εξερευνούν μια περιοχή, μετά να καλούν τα άλλα όταν βρίσκουν ένα απόθεμα από κάτι πολύτιμο. Στην ουσία πρόκειται για τον ίδιο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί μία αποικία μυρμηγκιών: τα έντομα μαζεύονται γύρω από μία πηγή τροφής και διαμοιράζουν τον φόρτο εργασίας για την μεταφορά στη φωλιά. «Εισερχόμαστε στη φάση όπου πραγματοποιούμε μία μεγάλη σειρά από δοκιμές και συλλέγουμε τα δεδομένα- και αυτό είναι πολύ μπροστά από το πρόγραμμα» σημειώνει η Τσέριλ Μάκο, μηχανικός του Διαστημικού Κέντρου και επικεφαλής του προγράμματος. Κατά τον Κερτ Λόιχτ, άλλον έναν εκ των μηχανικών του προγράμματος, είναι πιθανόν το συγκεκριμένο concept να χρησιμοποιείται σε μεγαλύτερη κλίμακα σε μελλοντικές αποστολές για τον χειρισμό αριθμών από ρομπότ που αποστέλλονται στο Διάστημα. «Αν θεωρήσουμε ότι έχει αποτελέσματα, ξέρουμε ότι κάποιος θα το πάρει και θα το επεκτείνει πέρα από τα τέσσερα-πέντε ρόβερ που έχουμε εδώ» εκτιμά ο Λόιχτ. «Οπότε καθώς το σχεδιάζουμε και δουλεύουμε πάνω σε αυτό, έχουμε κατά νου θέματα όπως την ελαχιστοποίηση του bandwidth. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει κάποια ομάδα- εμείς ή κάποιοι άλλοι- που θα το πάρουν, θα το εξελίξουν και θα αυξήσουν την κλίμακά του». Καθώς οι δοκιμές προχωρούν, η ομάδα σχεδιάζει να συμπεριλάβει και το RASSOR, ένα πειραματικό εξορυκτικό ρομπότ που σχεδιάστηκε στο Κένεντι με σκοπό τις δοκιμές διαφορετικών τεχνικών για εκσκαφές στις επιφάνειες της Σελήνης ή του Άρη. Σε σχέση με επιστημονικού χαρακτήρα οχήματα όπως το Curiosity, τόσο τα swarmies όσο και το RASSOR είναι πολύ μικρότερα, καθώς έχουν κατασκευαστεί μόνο με λίγα όργανα και έναν συγκεκριμένο σκοπό. Ένα σύστημα τέτοιου είδους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στη Γη, για παράδειγμα σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης ή επιθεώρησης/ ελέγχου αγωγών κ.α. http://www.naftemporiki.gr/story/850022/rompotiki-stratia-eksereuniton-allon-planiton

Πληροφορίες για τον Αρη. Υπάρχει λες κάτι μαγικό με τον Άρη, τον πλανήτη που μπήκε από νωρίς στο στόχαστρο της ανθρωπότητας, τόσο ως αστρονομική παρατήρηση όσο και ως επιστημονική φαντασία. Οι άνθρωποι μαγεύτηκαν από νωρίς λοιπόν με τον «αιματοβαμμένο» πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, που μοιάζει σε πολλά με τη Γη, και βάλθηκαν να τον μελετήσουν και να τον μετατρέψουν φυσικά σε φανταστικό σπίτι των εξωγήινων γειτόνων μας, των Αρειανών! Σήμερα βέβαια, με τα οχήματα της NASA να προσφέρουν απλόχερες δόσεις του Κόκκινου Πλανήτη και την έντονη φημολογία για επανδρωμένες αποστολές να μην μπορεί να κρυφτεί, το ανθρώπινο ενδιαφέρον για τον Άρη έχει εκτοξευτεί κατακόρυφα. Ας δούμε λοιπόν τι ξέρουμε και κυρίως τι δεν ξέρουμε για τον κατακόκκινο γείτονά μας… Ο Άρης έχει μικρότερη βαρύτητα από τη Γη. Θέλετε να χάσετε μεγάλες ποσότητες βάρους χωρίς δίαιτα, γυμναστική και άλλες ενοχλητικές ασκήσεις; Το μόνο που χρειάζεται είναι να πεταχτείτε μέχρι τον Άρη. Κι αυτό γιατί η αρειανή βαρύτητα είναι κατά 62% μικρότερη από τη γήινη, κάτι που σημαίνει ότι ένας άνθρωπος βάρους 100 κιλών στη Γη θα ζυγίζει μόλις 40 κιλά στον Κόκκινο Πλανήτη! Φυσικά, η απώλεια βάρους είναι εδώ τεχνητή, καθώς άλλο η μάζα άλλο το βάρος: όσο περισσότερη μάζα και ενέργεια έχει ένας πλανήτης, τόσο πιο ισχυρή θα είναι και η βαρύτητά του. Κι έτσι η Γη, που είναι κατά 1,8794 φορές μεγαλύτερη από τον Άρη, έχει κατά πολύ μεγαλύτερή του βαρύτητα, κάνοντας τους κατοίκους της να μοιάζουν «βαρύτεροι». Αρειανά συντρίμμια υπάρχουν εδώ στη Γη. Περισσότεροι από 100 ταυτοποιημένοι μετεωρίτες που προήλθαν από τον Άρη είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της Γης. Κι αν οι επιστήμονες είκαζαν για χρόνια ότι τα διαστημικά ερείπια προέρχονταν από τον Άρη, δεν μπορούσαν να το αποδείξουν, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, όταν το όχημα Mars Curiosity της NASA απέδειξε πέραν αμφιβολίας την ίδια σύσταση των εν λόγω διαστημικών βράχων με τους αντίστοιχους του Άρη. Η ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη διαθέτει δύο ισότοπα αργού, το αργό-36 και το αργό-38, σε σταθερή μάλιστα αναλογία, κάτι που ανακάλυψε το διαστημικό όχημα της NASA και επιβεβαίωσαν εδώ στη Γη οι επιστήμονες στους συγκεκριμένους μετεωρίτες. Είναι ο σταθερός αυτός λόγος των ισοτόπων, πανομοιότυπος στις διαστημικές πέτρες της Γης, που επαλήθευσε την αρειανή καταγωγή τους… Ο Άρης έχει άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα. Σαν τη Γη, ο Άρης έχει τέσσερις εποχές, αν και αντίθετα από τον πλανήτη μας, οι εποχές εκεί δεν διαρκούν το ίδιο. Στο βόρειο ημισφαίριο του Κόκκινου Πλανήτη, η άνοιξη διαρκεί 7 μήνες, το καλοκαίρι 6 μήνες, 5,3 το φθινόπωρο και 4 ο χειμώνας. Η κλίση του νοητού άξονα του Άρη είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της Γης (25 μοίρες του Άρη, 23 της Γης), κι εδώ εδράζεται το φαινόμενο. Και κάτι ακόμα: πέρα από τις τέσσερις αυτές κύριες εποχές, ο Άρης μετρά δύο ακόμα, το περιήλιο και το αφήλιο, τα οποία οφείλονται στην ελλειψοειδή περιστροφή του Άρη, ακόμα μεγαλύτερη από της Γης, που παραείναι ασταθής. Το περιήλιο είναι η εποχή που ο πλανήτης βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς του προς τον Ήλιο, ενώ το αφήλιο είναι ο αντίποδας… Ο Άρης έχει τις πιο βίαιες αμμοθύελλες του ηλιακού μας συστήματος. Όσοι ονειρεύονται αποικισμό του Άρη, καλή τύχη με τις φοβερές αμμοθύελλες! Μπορεί ο Κόκκινος Πλανήτης να είναι μικρός σε μέγεθος, ξέρει όμως πώς να φτιάχνει φονικές αμμοθύελλες, κρατώντας τα σκήπτρα των πιο καταστροφικών σκονο-καταιγίδων του ηλιακού μας συστήματος. Ήδη από το 1971 οι επιστήμονες της NASA είχαν καταγράψει τις βίαιες θύελλες (μέσω των εικόνων που έστελνε το Mariner 9) που σάρωναν την επιφάνειά του και κράτησαν για έναν ολόκληρο μήνα! Ο ακριβής λόγος γιατί συμβαίνει αυτό διαφεύγει για την ώρα, αν και το γεγονός ότι ο Άρης είναι στην ουσία μια πελώρια έρημος παρέχει βολικές εξηγήσεις για το φαινόμενο… Άρης, ο διπρόσωπος πλανήτης. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Άρη είναι τα δύο του πρόσωπα: το βόρειο και το νότιο ημισφαίριο είναι εντελώς διαφορετικά! Κάτι που κάνει τον Άρη να μοιάζει σαν δύο πλανήτες που ενώθηκαν σε έναν. Την ώρα λοιπόν που το βόρειο ημισφαίριο είναι επίπεδο και σχεδόν λείο, ο νότιος γείτονάς του είναι «ανάγλυφος», γεμάτος με βουνά και ηφαιστειακούς κρατήρες, διαθέτοντας ταυτοχρόνως πολύ πιο παχύ φλοιό. Οι θεωρίες που αποπειρώνται να εξηγήσουν το αλλόκοτο αυτό γεγονός πολλές, αν και η πλέον επικρατούσα ενοχοποιεί τη σύγκρουση αστεροειδούς για την κατάφωρη αυτή ανισότητα της αρειανής επιφάνειας. Γιγαντιαίος μάλιστα κρατήρας που εντοπίστηκε πρόσφατα στο βόρειο ημισφαίριο του Κόκκινου Πλανήτη (σαν την Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία μαζί!) απέδειξε -σύμφωνα με τους επιστήμονες- ότι ένας αστεροειδής στο μέγεθος του Πλούτωνα που προσέκρουσε στον Άρη με ταχύτητες 32.000 χλμ/ώρα του χάρισε το διπλό του πρόσωπο… Ο Άρης έχει το μεγαλύτερο ηφαίστειο του ηλιακού μας συστήματος. Αν το Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της Γης, πολλαπλασιάστε το επί τρία και έχετε εύκολα το ψηλότερο όρος του ηλιακού μας συστήματος, το Olympus Mons του Άρη! Και βέβαια, πέρα από το μεγαλύτερο βουνό, το Olympus Mons είναι και το μεγαλύτερο ηφαίστειο του ηλιακού μας συστήματος. Η θεωρία που επιχειρεί να εξηγήσει τα κολοσσιαία ηφαίστεια του Κόκκινου Πλανήτη ισχυρίζεται ότι οι τεκτονικές πλάκες του Άρη σπάνια μετακινούνται, με την έλλειψη τεκτονικής δραστηριότητας να επιτρέπει στο μάγμα που βγαίνει από τα ηφαίστεια να συσσωρεύεται συνεχώς στην ίδια επιφάνεια. Τελικά, όταν ο πυρήνας του Άρη κρύωσε και η ηφαιστειακή δραστηριότητα σταμάτησε, το μέγεθος και η έκταση των τεράστιων αυτών ηφαιστειακών όγκων αποκρυσταλλώθηκε… Ο Άρης θα «φάει» κάποια στιγμή ένα από τα φεγγάρια του. Ο Άρης έχει δύο δορυφόρους, τον Φόβο και τον Δείμο. Από τα παιδιά του αυτά, ο Φόβος είναι αυτός που θα διαλυθεί στο μέλλον από τον ίδιο τον Άρη! Συγκριτικά με τον Δείμο, ο Φόβος είναι κατά πολύ μεγαλύτερος (διαστάσεις 27 x 22 x 18 χιλιόμετρα), ενώ ένα από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του είναι ότι εκτελεί τρεις περιστροφές γύρω από τον Άρη την ημέρα, σε μια απόσταση μόλις 9.378 χιλιομέτρων (συγκρίνετέ τη με την απόσταση της Σελήνης από τη Γη, στα 384.000 χιλιόμετρα)! Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της NASA, ο Φόβος πλησιάζει τον Άρη συνεχώς, με το ανησυχητικό νούμερο των 1,8 μέτρων ανά 100 χρόνια, κάτι που του δίνει μόνο 50 εκατομμύρια χρόνια ζωής: είτε θα διαλυθεί σε έναν δακτύλιο τελικά είτε θα προσκρούσει πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη… Ο Άρης είχε άλλοτε ποτάμια, λίμνες και έναν ωκεανό. Όταν ο ιταλός αστρονόμος Giovanni Schiaparelli φιλοτέχνησε τον πρώτο χάρτη του πλανήτη Άρη το 1877, δεν παρέλειψε να συμπεριλάβει μια σειρά από χερσαία χαρακτηριστικά που ονόμασε «canali». Στη μετάφραση των γνωστών χαρτών του στην αγγλική, τα ιταλικά «canali» αποδόθηκαν λανθασμένα ως «κανάλια», κάτι που έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ο Άρης είχε νερό. Και έπρεπε να περιμένει η ανθρωπότητα το Mariner της NASA για να ανακαλύψει ότι τα «κανάλια» αυτά ήταν απλές οπτικές πλάνες. Κι όμως, στις πρόσφατες αστρονομικές ανακαλύψεις που έγιναν στον Άρη φάνηκε ότι κάποτε ο πλανήτης φιλοξενούσε πράγματι νερό: ο Κρατήρας McLaughlin, για παράδειγμα, ξέρουμε τώρα ότι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια ήταν λίμνη. Αλλά και σε παλιότερη αποστολή του Mars Express, που είχε σταλεί από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), είχαν ανακαλυφθεί ιζηματογενείς αποθέσεις, οι οποίες «μυρίζουν» ωκεανό πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Το νερό του Άρη είτε εξατμίστηκε είτε μετασχηματίστηκε στον κρυμμένο πάγο που ελλοχεύει κάτω από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη… Ο Άρης μπορεί να είναι η πηγή της ζωής στη Γη. Αν αυτό φαντάζει δύσκολο να το δεχτεί κανείς, είναι μια έντιμη επιστημονική υπόθεση με αρκετούς υποστηρικτές. Όπως ο Steve Benner, για παράδειγμα, του Westheimer Institute for Science and Technology της Φλόριντα, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα ότι η ζωή στη Γη ενδέχεται να έχει προέλθει από τον Άρη. Η κοινή επιστημονική πεποίθηση είναι ότι η ζωή ξεκίνησε στη Γη πριν από 3,5 δισ. χρόνια και δύο ήταν τα στοιχεία που έδωσαν την απαραίτητη ώθηση: το βόριο και το οξείδιο του μολυβδαινίου. Μόνο που στην εποχή που μιλάμε τα δύο υπερπολύτιμα συστατικά της ζωής απλά δεν υπήρχαν στη Γη, η οποία είχε πολύ λίγο οξυγόνο για το οξείδιο του μολυβδαίνιου, την ίδια ώρα που το βόριο θέλει εξαιρετική ξηρασία για να αναπτυχθεί και τότε η Γη ήταν καλυμμένη από νερό! Γι’ αυτό και ο Benner υποθέτει ότι τα δύο συστατικά προήλθαν ουρανοκατέβατα από τον Άρη, καβάλα σε αρειανούς μετεωρίτες. Όσοι αστεροειδείς από τον Άρη έχουν μάλιστα εξεταστεί στην Γη έχει βρεθεί ότι περιέχουν βόριο… http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Πρωτοποριακή μέθοδος για τον καθαρισμό των «σκουπιδιών» του διαστήματος. Η έννοια της ελκτικής ακτίνας (tractor beam) είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, καθώς δεν νοείται…φανταστικό διαστημόπλοιο χωρίς αυτήν. Ωστόσο, ενδεχομένως για άλλη μια φορά η επιστημονική φαντασία να γίνει πραγματικότητα, για το σκοπό του καθαρισμού των «σκουπιδιών» που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, χάρη στην αξιοποίηση του στατικού ηλεκτρισμού. Οι αποκαλούμενες ηλεκτροστατικές δυνάμεις εμφανίζονται σε περιπτώσεις μεγάλης συγκέντρωσης ηλεκτρονίων. Ο «βομβαρδισμός» ενός «σκουπιδιού» που αιωρείται στο διάστημα με ηλεκτρόνια θα μπορούσε να του δώσει αρνητική φόρτιση μερικών δεκάδων κιλοβόλτ – στη συνέχεια, ένα μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος με θετική φόρτιση θα μπορούσε να το ρυμουλκήσει, εν είδει ελκτικής ακτίνας, σε υψηλότερη τροχιά και στη συνέχεια να το εκτοξεύσει προς το Διάστημα. Το σχετικό paper δημοσίευσε ο Χανσπίτερ Σάουμπ, μηχανικός αεροδιαστημικής του University of Colorado Boulder, στο Advances in Space Research. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Wired, το βασικό πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν απαιτεί επαφή (κάτι που συνεπάγεται αυξημένη ασφάλεια για το διαστημικό σκάφος που εκτελεί χρέη ρυμουλκού), τη στιγμή που αντίστοιχες τεχνικές που έχουν προταθεί κατά καιρούς προϋποθέτουν «άγγιγμα» του αντικειμένου- στόχου (πρόσδεση, «καμάκωμα», χρήση «διχτυού» κ.ο.κ). Το GLiDeR (Geosynchronous Large Debris Reorbiter) αποτελεί μία πρωτοποριακή μέθοδο , καθώς αξιοποιεί τόσο το συγκεκριμένο ελκτικό σύστημα όσο και ηλεκτρικό σύστημα προώθησης. Επίσης, δεν απαιτείται συγχρονισμός ταχύτητας με τον στόχο, ενώ είναι εξαιρετικά οικονομικό όσον αφορά στη λειτουργία του, καθώς το «ρυμουλκό» θα μπορούσε να μείνει σε λειτουργία για αρκετά χρόνια – για την ακρίβεια, εκτιμάται ότι ένα και μόνο GLiDeR θα μπορούσε να απομακρύνει τρία αντικείμενα (1-3 τόννων) κάθε χρόνο – 15 μέχρι το τέλος της επιχειρησιακής του ζωής. Τα σκουπίδια σε τροχιά αποτελούν πλέον σημαντικό πρόβλημα, καθώς τα πρώτα χρόνια της εξερεύνησης του Διαστήματος θεωρούνταν ότι ο χώρος γύρω από τη Γη μπορούσε να «απορροφήσει» απεριόριστες ποσότητες απορριμμάτων, χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα, με αποτέλεσμα κομμάτια πυραύλων και δορυφόρων να απειλούν πλέον να αχρηστεύσουν τις τροχιές γύρω από τον πλανήτη μας, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να αρχίσουν να συγκρούονται μεταξύ τους, δημιουργώντας χιλιάδες νέα μικρά κομμάτια. Αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι υπάρχουν πάνω από 1.200 αντικείμενα σχετικά μεγάλου μεγέθους σε γεωστατική τροχιά, και λιγότερο από το 1/3 αυτών λειτουργούν. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=7B49v6dR4zI http://www.naftemporiki.gr/story/719461/glider-protoporiaki-methodos-gia-ton-katharismo-ton-skoupidion-tou-diastimatos Βάση παρακολούθησης διαστημικών σκουπιδιών στην Αυστραλία. Την ανάπτυξη μίας εγκατάστασης παρακολούθησης διαστημικών σκουπιδιών που βρίσκονται σε τροχιά ανέλαβαν η Lockheed Martin και η Electro Optic Systems Pty Ltd. Η εγκατάσταση, που θα βρίσκεται στη Δυτική Αυστραλία, θα έχει ως στόχο τη δημιουργία μίας πιο ακριβούς εικόνας σχετικά με την κατάσταση γύρω από τον πλανήτη μας, με προσανατολισμό τόσο σε κυβερνητικούς όσο και ιδιωτικούς πελάτες. Για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιούνται λέιζερ και οπτικά συστήματα ακριβείας, όπως αυτά που συναντώνται σε τηλεσκόπια για τον εντοπισμό, την παρακολούθηση και τον χαρακτηρισμό τεχνητών αντικειμένων- διαστημικών απορριμμάτων. Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση της Lockheed Martin, ηλεκτροοπτικές τεχνολογίες που μπορούν να κάνουν zoom σε μεμονωμένα αντικείμενα μπορούν να αποτελέσουν σημαντική βοήθεια σε συστήματα ραντάρ όπως το Space Fence της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, το οποίο έχει τη δυνατότητα παρακολούθησης 200.000 αντικειμένων στον ουρανό. Αξιοποιώντας προηγμένους αισθητήρες και λογισμικό, η νέα εγκατάσταση θα εστιάζει σε συγκεκριμένα αντικείμενα και θα εξακριβώνει πόσο γρήγορα κινούνται, προς τι κατεύθυνση και από τι είναι κατασκευασμένα. «Η επίγεια επίγνωση κατάστασης όσον αφορά στο Διάστημα αποτελεί όλο και πιο αυξανόμενης σημασίας προτεραιότητα για κυβερνήσεις και οργανισμούς σε όλο τον κόσμο που πρέπει να προστατέψουν τις επενδύσεις τους στο Διάστημα» επεσήμανε ο Ρικ Άμπροουζ, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Lockheed Martin Space Systems. «Μέσω αυτής της συμφωνίας με την Electro Optic Systems θα προσφέρουμε στους πελάτες μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να απειλήσουν τους δορυφόρους τους, και θα το κάνουμε με υψηλή ακρίβεια και αποδοτικότητα όσον αφορά στο κόστος». Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του ΒΒC, υπάρχουν σχεδόν 2.000 δορυφόροι σε τροχιά αυτή τη στιγμή γύρω από τη Γη, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με περίπου 200 απειλές την ημέρα από διαστημικά σκουπίδια, τα οποία μπορεί να είναι πολύ μικρού μεγέθους- νυχιού ή βίδας- ωστόσο παραμένουν επικίνδυνα λόγω των ταχυτήτων με τις οποίες κινούνται. Θεωρείται ότι υπάρχουν περίπου 300.000 κομμάτια- διαστημικά απορρίμματα που κυμαίνονται από διάμετρο ενός εκατοστού μέχρι μέγεθος μπάλας του μπόουλινγκ και ότι κατά μέσο όρο ένας δορυφόρος καταστρέφεται ετησίως. http://www.naftemporiki.gr/story/849557/basi-parakolouthisis-diastimikon-skoupidion-stin-australia

NASA: Ενδεχόμενο χρήσης ιδιωτικών δορυφόρων αναμετάδοσης στον Άρη. Η NASA δημοσιοποίησε ένα Request for Information (RFI) με στόχο τη διερεύνηση του ενδεχομένου χρήσης δορυφόρων από ιδιωτικές εταιρείες για την παροχή υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών για μελλοντικές ρομποτικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. «Επιδιώκουμε τη διεύρυνση της συμμετοχής στην εξερεύνηση του Άρη, έτσι ώστε να περιλάβει νέα μοντέλα για κυβερνητικές και εμπορικού χαρακτήρα συνεργασίες» ανέφερε ο Τζον Γκρούνσφελντ, στέλεχος του Science Mission Directorate της υπηρεσίας. «Ανάλογα με το αποτέλεσμα, το νέο μοντέλο θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό κομμάτι σε μελλοντικές επιστημονικές αποστολές και στο μονοπάτι προς τον Άρη». Στο RFI αναφέρονται πιθανά νέα επιχειρηματικά μοντέλα, τα οποία θα περιελάμβαναν συμβόλαια από πλευράς της ΝΑSA για την αγορά υπηρεσιών από εμπορικούς/ ιδιωτικούς παρόχους υπηρεσιών, που θα κατείχαν και θα διαχειρίζονταν έναν ή παραπάνω δορυφόρους τηλεπικοινωνιών. Το RFI απευθύνεται σε κάθε είδους φορείς, από εταιρείες της αμερικανικής βιομηχανίας μέχρι πανεπιστήμια, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, ερευνητικά κέντρα, καθώς και κυβερνητικούς ή διεθνείς οργανισμούς. Η NASA ενδιαφέρεται για την διερεύνηση εναλλακτικών μοντέλων όσον αφορά στη συντήρηση και την εξέλιξη υποδομών τηλεπικοινωνίας για τον Άρη, με σκοπό να αποφευχθεί ένα «κενό επικοινωνίας» κατά τη δεκαετία του 2020. Το RFI ενθαρρύνει καινοτόμες ιδέες για οικονομικές και ταυτόχρονα αποδοτικές προσεγγίσεις οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες αναμετάδοσης για τα υπάρχοντα οχήματα/ακάτους, ενώ παράλληλα βελτιώνουν τις επιδόσεις. Ένας τομέας ο οποίος προσφέρεται για βελτιώσεις είναι των λέιζερ ή οπτικών επικοινωνιών: σημειώνεται ότι η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δοκίμασε με επιτυχία τεχνολογία επικοινωνίες λέιζερ τον Οκτώβριο του 2013 με την αποστολή LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer), επιτυγχάνοντας μετάδοση δεδομένων σε απόσταση 239.000 μιλίων, από τη Σελήνη στη Γη, σε download rate των 622 Mbps. Τα οχήματα και οι άκατοι μεταδίδουν δεδομένα στη Γη είτε μέσω direct communication link ή μέσω δορυφόρων σε τροχιά που λειτουργούν ως σταθμοί αναμετάδοσης. Η NASA χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή δύο σκάφη με τέτοιες δυνατότητες- εντο Odyssey και το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), ενώ τον Σεπτέμβριο αναμένεται να καταφθάσει το MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN) και το 2016 το ExoMars/Trace Gas Orbiter της ESA. H στρατηγική αυτή μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί αποτελεσματική λόγω της τακτικής αποστολής σκαφών στον Κόκκινο Πλανήτη- ωστόσο μετά το MAVEN η NASA δεν έχει προγραμματίσει κάποια αποστολή δορυφόρου, κάτι που δημιουργεί την ανάγκη εύρεσης επιλογών που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών αναμετάδοσης τηλεπικοινωνιών στο μέλλον. http://www.naftemporiki.gr/story/836963/nasa-endexomeno-xrisis-idiotikon-doruforon-anametadosis-ston-ari

Βλέποντας τον 7ο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Το να δούμε και να παρατηρήσουμε τον 7ο πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος από την Γη μας δεν είναι εύκολο. Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια με την χρήση καμερών CCD από τους ερασιτέχνες αστρονόμους, έκαναν την παρατήρηση του πιο εύκολη άσχετα που χρησιμοποιούμε μικρά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Ο πλανήτης Ουρανός είναι ένας μεγάλος αέριος πλανήτης που έχει την μισή σχεδόν μάζα από τον γειτονικό του πλανήτη τον Κρόνο, έχει όμως την διπλάσια απόσταση από τον Ήλιο από ότι ο Κρόνος και αυτό τον κάνει να μην μπορούμε τουλάχιστον μέσα από την πόλη να μπορούμε να τον διακρίνουμε δια γυμνού οφθαλμού. Αν θεωρήσουμε ότι η Γη μας είναι σε μια απόσταση από τον ήλιο μας στα 9.3 μέτρα, τότε ο πλανήτης Ουρανός θα βρισκόταν σε μια απόσταση 178.3 μέτρα και ο Κρόνος στα 88.6 μέτρα !!! Στην τελευταία παρατήρηση του Ερασιτέχνη Αστρονόμου Γιώργου Ταρσούδη έγιναν περίπου 3 λήψεις βίντεο περί των 30 λεπτών η κάθε μια, με τις οποίες μπορούμε να δούμε την κίνηση στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. http://www.lunar-captures.com/ Πολλοί ξένοι ερασιτέχνες πολλές φορές αναρωτιόνται αν οι εικόνες που παίρνουμε από τον πλανήτη είναι αληθινές και δεν έχουν ψευδενδείξεις (artifacts). Σύμφωνα με τον Γιώργο Ταρσούδη: «η απόδειξη ότι όντως αυτό που βλέπουμε είναι πληροφορία μπορεί να μας την δώσει όταν παίρνουμε μια αλληλουχία από εικόνες και τις δούμε σε κίνηση. Όταν καταφέρετε να βάλετε στο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου σας τον πλανήτη Ουρανό θα είστε σίγουρος ότι τον βλέπετε μιας και ξεχωρίζει από το να βλέπετε ένα άστρο το οποίο λαμπυρίζει. Με την δική μου μεγέθυνση στο τηλεσκόπιο μου, τον βλέπω στην οθόνη του υπολογιστή μου περί τα 0.8 cm !!!» Χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας του πλανήτη Ουρανού : – Υδρογόνο 83% – Ήλιο 15% – Μεθάνιο 2,3% Μερικές πληροφορίες για τον πλανήτη : – Η περίοδος περιστροφής γύρω από τον άξονά του είναι 17,9 ώρες. – Ο Ουρανός απέχει κατά μέσο όρο 2.870 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. – Η ελάχιστη απόστασή του από τη γη είναι 2,57 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. – Η μάζα του Ουρανού είναι περίπου 14,5 φορές μεγαλύτερη της Γης Όλο το project του αστρονόμου Γιώργου Ταρσούδη για την παρατήρηση του πλανήτη Ουρανού θα το βρείτε ΕΔΩ: http://www.lunar-captures.com/uranus.html Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε την χρήση δύο διαφορετικών φίλτρων, καθώς και την προβολή του Βορείου πόλου του πλανήτη. http://physicsgg.me/2014/08/27/%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-7%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%ce%b1/

RoboBrain: Ρομποτικός εγκέφαλος αντλεί γνώση από το Διαδίκτυο. Έναν ευφυή ρομποτικό «εγκέφαλο», ο οποίος αντλεί γνώσεις και βελτιώνει τις δεξιότητές του σερφάροντας στο Διαδίκτυο ανέπτυξαν αμερικανοί επιστήμονες. Ο Robo Brain, όπως ονομάζεται, αποτελεί προϊόν της συνεργασίας ερευνητών από τα πανεπιστήμια Κορνέλ, Μπράουν, Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. http://news.cornell.edu/stories/2014/08/robo-brain-mines-internet-teach-robots Το πρότζεκτ έχει την οικονομική υποστήριξη μεγάλων τεχνολογικών κολοσσών όπως π.χ. της Google, της Microsoft και της Qualcomm. Στόχος των ερευνητών είναι η δημιουργία ενός «έξυπνου» συστήματος που να επιτρέπει την διαρκή ενημέρωση των απανταχού ρομπότ για την καλύτερη διάδρασή τους με το περιβάλλον και τους ανθρώπους, οδηγώντας έτσι σε καλύτερη και αποδοτικότερη επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Σχεδιασμένος ώστε να «μαθαίνει» διαδικτυακά, ο Robo Brain συλλέγει πολύτιμες πληροφορίες από εκατομμύρια ιστοσελίδες που επισκέπτεται, τις οποίες στη συνέχεια προσφέρει στα απανταχού ανθρωποειδή, βοηθώντας τα με τον τρόπο αυτόν για την καλύτερη εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων. Ενα παρόμοιο πρόγραμμα βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και στην Ευρώπη, το οποίο υλοποιήθηκε με την πολύτιμη οικονομική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το RoboEarth, http://roboearth.org/ το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια διαδικτυακή «εγκυκλοπαίδεια» ή αλλιώς ένας «παγκόσμιος ιστός» για ρομπότ, παρουσιάστηκε επισήμως από ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Αιντχόφεν, στην Ολλανδία, τον περασμένο Ιανουάριο. Σύμφωνα με τους αμερικανούς επιστήμονες, o ρομποτικός τους εγκέφαλος στην παρούσα φάση «σαρώνει» και επεξεργάζεται περί το ένα δισεκατομμύριο φωτογραφίες, 120.000 βιντεάκια YouTube και 100 εκατομμύρια εγχειρίδια γύρω από κατασκευές ή την λειτουργία ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Μέχρι στιγμής, όπως περιγράφει η επίσημη ιστοσελίδα του, http://robobrain.me/#/ o Robo Brain αναγνωρίζει καρέκλες και κατανοεί πώς χρησιμοποιείται ένας φούρνος μικροκυμάτων ή μια ομπρέλα. Οι ερευνητές θεωρούν ότι δεν είναι ακόμα ικανός να αναγνωρίζει πολλά αντικείμενα, ωστόσο καταλαβαίνει πώς χρησιμοποιούνται, ενώ κατανοεί και πιο περίπλοκες έννοιες όπως π.χ. η ανθρώπινη γλώσσα και συμπεριφορά. Για παράδειγμα, καταλαβαίνει όταν κάποιος παρακολουθεί τηλεόραση και ξέρει πότε δεν πρέπει να μπλέκεται στα… πόδια του. «Αν ένα ρομπότ αντιμετωπίσει μια κατάσταση που δεν έχει ξανασυναντήσει, τότε μπορεί να ζητήσει οδηγίες από τον Robo Brain μέσω της τεχνολογίας του cloud» εξηγεί ο ερευνητής Ασουτός Σαζένα από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα ρομπότ θα μπορούσαν να μπουν στα νοικοκυριά σε περίπου 10 χρόνια. Ηδη ρομποτικές σκούπες και μηχανές κουρέματος του γκαζόν προσφέρουν σημαντική «χείρα βοηθείας» σε όσους διαθέτουν την τσέπη για να τα αποκτήσουν, καθώς για την ώρα το κόστος των εμπορικά διαθέσιμων ρομπότ είναι τσουχτερό. Τέλος οι αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα έξυπνα συστήματα ενημέρωσης και καθοδήγησης των ανθρωποειδών θα μπορούσαν να χαρίσουν πολύτιμες γνώσεις σε ρομποτικούς «νοσοκόμους», ως προς την φροντίδα ηλικιωμένων ατόμων ή ασθενών. http://physicsgg.me/2014/08/27/robobrain-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%ad%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bb%ce%b5%ce%af-%ce%b3%ce%bd%cf%8e%cf%83%ce%b7/

Η γάτα του Σρέντινγκερ σε κβαντικό «ενσταντανέ» Το διασημότερο αιλουροειδές της Φυσικής απαθανατίστηκε σε μοναδικό «ενσταντανέ» με τη βοήθεια ενός από τα πιο παράξενα φαινόμενα της Κβαντομηχανικής,, του κβαντικού συσχετισμού ή διεμπλοκής. Επιστήμονες από την Αυστρία πέτυχαν να πάρουν φωτογραφίες της «Γάτας του Σρέντινγκερ» χωρίς ουσιαστικά να τη φωτογραφίσουν πραγματικά: συνέλαβαν με την κάμερά τους όχι τα ίδια τα φωτόνια που είχαν ανακλαστεί από τη σιλουέτα της γάτας, όπως γίνεται στις κοινές φωτογραφίες, αλλά τα φωτόνια που ήταν συσχετισμένα μαζί τους και δεν είχαν αλληλεπιδράσει με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Ο κβαντικός συσχετισμός ή διεμπλοκή παρατηρείται όταν δυο σωμάτια που έχουν δημιουργηθεί μαζί παραμένουν συνδεδεμένα σε «κατάσταση διεμπλοκής» ανεξάρτητα από την απόσταση που υπάρχει μεταξύ τους: ακόμη και αν βρεθούν χιλιόμετρα μακριά (ή και στην άλλη άκρη του Σύμπαντος) το ένα από το άλλο, όταν το ένα δέχεται μια επίδραση το άλλο αντιδρά επίσης ακαριαία. Αυτό σημαίνει ότι οι μετρήσεις τους είναι συσχετισμένες και ότι μοιράζονται την ίδια κβαντική κατάσταση. Η Γκαμπριέλα Μπαρέτο Λέμος από την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών στη Βιέννη και οι συνεργάτες της σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν τον κβαντικό συσχετισμό μεταξύ φωτονίων για να δημιουργήσουν εικόνες όχι με τα φωτόνια που είχαν αλληλεπιδράσει με το αντικείμενο που θα φωτογράφιζαν αλλά με τα μακρινά τους «δίδυμα» που βρίσκονταν σε κατάσταση διεμπλοκής μαζί τους. Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» http://www.nature.com/nature/journal/v512/n7515/full/nature13586.html οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ως «μοντέλο» ένα στένσιλ που απεικόνιζε τη «Γάτα του Σρέντινγκερ» και δημιούργησαν διεμπλεκόμενα ζεύγη από κίτρινα και κόκκινα φωτόνια. Στη συνέχεια έστειλαν τα κίτρινα φωτόνια να ανακλαστούν στο στένσιλ, το οποίο ήταν φτιαγμένο από σιλικόνη διαπερατή από το ερυθρό φως, και τα κόκκινα στην κάμερα, η οποία μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο το ερυθρό φως..Εξαιτίας του συσχετισμού τους τα κόκκινα φωτόνια που έφθασαν στην κάμερα και ποτέ δεν είχαν «αγγίξει» το στένσιλ σχημάτισα την εικόνα της γάτας. Το επίτευγμα αποδεικνύει ότι είναι δυνατόν να απεικονίσουμε αντικείμενα τα οποία είναι αόρατα στο φως που μπορούμε να ανιχνεύσουμε – με άλλα λόγια ότι μπορούμε να απεικονίσουμε ένα αντικείμενο χρησιμοποιώντας φως διαφορετικού μήκους κύματος (χρώματος) από το φως το οποίο αλληλεπιδρά με το αντικείμενο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=626101

Η ηθική των επανδρωμένων αποστολών στο διάστημα. Το ηθικό ζήτημα της καταπόνησης της υγείας των αστροναυτών σε μελλοντικές επανδρωμένες διαπλανητικές αποστολές εξετάζει η NASA, η οποία παρήγγειλε τη συνεισφορά ειδικών ερευνητών. To μέλλον του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος περιλαμβάνει σχέδια για επανδρωμένη αποστολή εξερεύνησης σε κάποιον αστεροειδή και μακροπρόθεσμα στον πλανήτη Άρη (μετά το 2025). Τέτοιου τύπου εγχειρήματα αναμένεται να θέσουν το πλήρωμα σε κινδύνους που ξεπερνάνε τα αποδεκτά όρια, γεγονός που επιτάσσει την εξέταση της ηθικής σκοπιάς από την πλευρά της NASA. Από τα συμπεράσματα της μέχρι σήμερα παραμονής ανθρώπων στο διάστημα, είναι γνωστό πως παρατηρούνται προβλήματα στη μυϊκή και οστική τους μάζα, καταπόνηση της καρδιάς, αυξημένη έκθεση σε επικίνδυνη ακτινοβολία, ενώ ένας στους πέντε αστροναύτες που έχουν διαμείνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει αναφέρει προβλήματα στην όραση τα οποία προέκυψαν μετά την πτήση. Πέρα επίσης από τη σωματική καταπόνηση, η μακροχρόνια παραμονή στο διάστημα επιβαρύνει και τη ψυχική υγεία. Σήμερα οι περισσότεροι αστροναύτες περνούν έξι μήνες στον ISS, ενώ για το 2015 ένας Ρώσος και ένας Αμερικανός έχει προγραμματιστεί να μείνουν για ένα χρόνο. To ρεκόρ παραμονής στο διάστημα κατέχει ο Ρώσος κοσμοναύτης Σεργκέι Κρικάλεφ με συνολικό χρόνο παραμονής 2.2 χρόνια σε έξι συνολικά αποστολές στο διαστημικό σταθμό Μιρ και στον ISS. Είναι η ακτινοβολία θανάσιμη για τους αστροναύτες; O κοσμοναύτης Βαλέρι Πόλιακοφ κατέχει το ρεκόρ της μεγαλύτερης παραμονής στο διάστημα κατά τη διάρκεια μίας μεμονωμένης αποστολής, περνώντας 438 ημέρες στο Μιρ. Συγκριτικά, μία αποστολή στον Άρη αναμένεται πως θα διαρκούσε τουλάχιστον 32 μήνες, καθώς το ταξίδι για τη μία διαδρομή απαιτεί στην καλύτερη έξι μήνες, ενώ οι αστροναύτες θα έπρεπε να παραμείνουν για περίπου 600 ημέρες στον κόκκινο πλανήτη προτού ο Άρης και η Γη βρεθούν ξανά σε ευνοϊκή θέση για το ταξίδι της επιστροφής. Ένα τέτοιο ταξίδι υπολογίζεται πως θα αύξανε την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου για περισσότερο από 3% για τους συμμετέχοντες, κάτι που παραβιάζει τα όρια που έχει θέσει η NASA, ενώ ίσως εξέθετε το πλήρωμα και σε άγνωστους κινδύνους. Για το λόγο αυτό, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ζήτησε τη βοήθεια του αμερικανικού Ινστιτούτου Ιατρικής (ΙΟΜ) προκειμένου να εκτιμηθούν οι κίνδυνοι ενός τέτοιου εγχειρήματος. Σύμφωνα με το ΙΟΜ η NASA μπορεί να κάνει ορισμένες «εκπτώσεις» στις ηθικές αρχές της, καθώς οι αστροναύτες θα θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για το όφελος της χώρας τους και της ανθρωπότητας. Εξάλλου, σύμφωνα με τον Τζέφρι Καν, επικεφαλή της επιτροπής που εξέτασε το ζήτημα, «η διαστημική εξερεύνηση πίεσε εξαρχής τα όρια, ρισκάροντας με τις ζωές των αστροναυτών». Ορισμένες από τις προτάσεις του ΙΟΜ ήταν η παροχή ίσων ευκαιριών σε γυναίκες υποψήφιες για τέτοιες αποστολές, η εγγυημένη παροχή υπηρεσιών υγείας στους αστροναύτες για όλη τη διάρκεια της ζωής τους και η προσεκτική ισορροπία μεταξύ κινδύνων για τη ζωή των αστροναυτών και πιθανού οφέλους από την αποστολή. Η NASA θα πρέπει επίσης να ενημερώνει του αστροναύτες για όλους τους γνωστούς κινδύνους σε όλα τα στάδια της αποστολής αλλά και μετά την επιστροφή τους, ενώ θα πρέπει να σέβεται την αυτονομία τους επιτρέποντάς τους να λάβουν αποφάσεις που μπορούν να επηρεάσουν την αποστολή. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/792286/i-ithiki-ton-epandromenon-apostolon-sto-diastima «Αγροτικός» δορυφόρος από τη NASA. Τη συλλογή δεδομένων για αγροτικούς σκοπούς έχει ως στόχο ο δορυφόρος Soil Moisture Active Passive (SMAP) της NASA, o οποίος είναι προγραμματισμένο να εκτοξευτεί τον χειμώνα. Σύμφωνα με την υπηρεσία US Drought Monitor, το 60% της Καλιφόρνια περνά περίοδο ασυνήθιστης ξηρασίας, ενώ το 2012 αντίστοιχη προειδοποίηση είχε εκδοθεί και για το Τέξας και τις νοτιοανατολικές ΗΠΑ. Οι δύο τελευταίοι χειμώνες της Καλιφόρνια ήταν μεταξύ των πιο ξηρών από το 1879, με άσχημες επιπτώσεις για τον αγροτικό τομέα. Όπως επισημαίνεται από τη NASA, επί της παρούσης δεν υπάρχει κάποιο επίγειο ή δορυφορικό παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης της υγρασίας του εδάφους σε τοπικό επίπεδο. Για τέτοιους σκοπούς υπάρχει η επιλογή της τοποθέτησης αισθητήρων στο έδαφος, αλλά αυτοί παρέχουν μόνο περιορισμένα δεδομένα και είναι σπάνιοι σε περιοχές όπως η Αφρική, η Ασία και η Λατινική Αμερική. Η αποστολή Soil Moisture and Ocean Salinity της ESA έχει τέτοιο χαρακτήρα, ωστόσο τα δεδομένα της είναι χρήσιμα περισσότερο για προβλέψεις σε ευρύ επίπεδο. O δορυφόρος SMAP θα συλλέγει δεδομένα τα οποία, σύμφωνα με τη NASA, απαιτούνται σε τοπικό επίπεδο για τη γεωργία και τη διαχείριση υδάτινων πόρων. Θα χρησιμοποιεί δύο όργανα μικροκυμάτων για την παρακολούθηση πέντε εκατοστών εδάφους στην επιφάνεια της Γης, τα οποία θα μπορούν να παράγουν εκτιμήσεις υγρασίας εδάφους «ανάλυσης» περίπου εννέα χιλιομέτρων, «χαρτογραφώντας» όλη την υφήλιο κάθε δύο με τρεις ημέρες. Όπως επισημαίνεται, αν και αυτή η «ανάλυση» δεν θα μπορεί να δείξει πώς μπορεί να ποικίλλει η υγρασία εντός ενός μεμονωμένου πεδίου, το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση θα είναι οι πιο ακριβείς χάρτες του είδους που έχουν δημιουργηθεί ποτέ. «Η αγροτική ξηρασία προκύπτει όταν η ζήτηση νερού για παραγωγή σοδειάς υπερβαίνει τα διαθέσιμα αποθέματα από βροχοπτώσεις, νερό επιφάνειας και ανανεώσιμες αντλήσεις υπογείων υδάτων» αναφέρει ο Φόρεστ Μέλτον, του Ecological Forecasting Lab στο Ames Research Center της NASA. «Βάσει δεδομένων για τις βροχές και τις χιονοπτώσεις στην Καλιφόρνια, τον Μάρτιο είχαμε γνώση ότι το καλοκαίρι θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με έντονη αγροτική ξηρασία. Αλλά η άρδευση σε τμήματα της Ινδίας, της Μ. Ανατολής και άλλων περιοχών βασίζεται πολύ σε αντλήσεις υπογείων υδάτων κατά διαστήματα ή και ολόκληρο το έτος». Οι πόροι υπογείων υδάτων είναι δύσκολο να υπολογιστούν, οπότε οι αγρότες οι οποίοι βασίζονται σε αυτούς έχουν μειωμένες ενδείξεις όσον αφορά σε επερχόμενες ελλείψεις. Για αυτά τα μέρη του κόσμου, όπου οι αγρότες έχουν περιορισμένα δεδομένα για να τους βοηθήσουν στην κατανόηση των συνθηκών, οι μετρήσεις του SMAP θα αποτελούσαν σημαντική βοήθεια. «Οι επιστήμονες βλέπουν μεγάλες δυνατότητες στον SMAP» συμπληρώνει ο Μέλτον, τονίζοντας ότι θα παρέχει πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τις συνθήκες υγρασίας εδάφους, οι οποίες θα είναι πολύ σημαντικές για την παρακολούθηση της ξηρασίας, καθώς και ένα μεγάλο εύρος εφαρμογών που σχετίζονται με τη γεωργία. http://www.naftemporiki.gr/story/849103/agrotikos-doruforos-apo-ti-nasa

Σύννεφα βροχής πέραν του Ηλιακού Συστήματος. Αμερικανοί αστρονόμοι από το Επιστημονικό Ιδρυμα Carnegie, στην Ουάσινγκτον, εντόπισαν για πρώτη φορά σύννεφα βροχής πέραν του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 7,3 ετών φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη έγινε σε έναν καφέ νάνο, έναν «γίγαντα» αερίων που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο έναν αποτυχημένο αστέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί εξαιτίας της πολύ μικρής του μάζας, η θερμοκρασία και η πίεση στον πυρήνα του δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Σε αντίθεση με τους πλανήτες, ο καφέ νάνος ακτινοβολεί λίγο μέσω της δικής του θερμότητας. Ένας καφέ νάνος θα μπορούσε κάποια στιγμή να είχε ξεκινήσει αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης, αλλά να μην είχε φτάσει ποτέ σε μια σταθερή κατάσταση, με αποτέλεσμα τελικά να σβήσει. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν οι παρατηρήσεις τους ευσταθούν, τότε θα μπορούσαν να βοηθήσουν μελλοντικά στην ανακάλυψη κατοικήσιμων πλανητών με συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης. Βάσει των ευρημάτων των ειδικών, ο καφέ νάνος ονόματι WISE J0855-0714, είναι ο πιο παγωμένος που έχει βρεθεί ως τώρα, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -48 και -13 βαθμών Κελσίου. Μελετώντας την ακτινοβολία στο εγγύς υπέρυθρο συνολικά 151 λήψεων, προερχόμενων από το τηλεσκόπιο Magellan Baade στη Χιλή, οι ερευνητές είδαν ότι το χρώμα των αερίων που περιέβαλλαν τον καφέ νάνο αντιστοιχούσε σε εκείνο ενός μοντέλου που προέβλεπε την ύπαρξη σύννεφων νερού (δηλαδή πάγου λόγω των υπερβολικά χαμηλών θερμοκρασιών του) στην ατμόσφαιρά του. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τα συγκεκριμένα ευρήματα θα μπορέσουν να επαληθευθούν με τη βοήθεια του υπερ-τηλεσκοπίου της NASA, James Webb Space Telescope (JWST), το οποίο αποτελεί τον «διάδοχο» του Hubble και πρόκειται να τεθεί σε τροχιά το 2018. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=625676

Γιατί πρέπει να υπάρχει σκοτεινή ύλη. Κάθε άρθρο σχετικό με τα εναπομείναντα μυστήρια του σύμπαντος περιλαμβάνει, στις πρώτες θέσεις της λίστας των άλυτων προβλημάτων, την σκοτεινή ύλη. Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Που βρίσκεται; Πως μπορούμε να την ανιχνεύσουμε; Αυτά τα ερωτήματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή έρευνας της Κοσμολογίας. Η σκοτεινή ύλη είναι που με την επίδραση της βαρύτητάς της επηρεάζει τις κινήσεις άστρων, γαλαξιών, ακόμη και την εξέλιξη του ίδιου του Σύμπαντος. Κι όμως μέχρι σήμερα τα μεγάλα πειράματα (LUX, DAMA/Libra και CoGeNT και Super-CDMS) απέτυχαν να ανιχνεύσουν άμεσα την σκοτεινή ύλη και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν καν τι είδους σωματίδια την απαρτίζουν. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι για τους οποίους οι περισσότεροι επιστήμονες είναι πεπεισμένοι πως η σκοτεινή ύλη υπάρχει; Ιδού πέντε λόγοι για τους οποίους πρέπει να υπάρχει σκοτεινή ύλη: Περισσότερα: http://physicsgg.me/2014/08/26/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7/

Ανακαλύφθηκε νερό στον αστεροειδή Δήμητρα. Αστρονόμοι εντόπισαν για πρώτη φορά ίχνη νερού γύρω από ένα σώμα στη ζώνη αστεροειδών, με τη μορφή πιδάκων ατμού που αναβλύζουν από τον αστεροειδή Δήμητρα. Πρόκειται για μία σημαντική ανακάλυψη αφού η περιεκτικότητα νερού στη συγκεκριμένη περιοχή έχει συνέπειες και στην κατανόησή μας για το σχηματισμό και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Όταν το Ηλιακό Σύστημα δημιουργήθηκε πριν από 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια θεωρείται πως οι κεντρικές του περιοχές, εκεί που σήμερα βρίσκονται οι εσωτερικοί πλανήτες* δηλαδή, ήταν πολύ θερμές για να συγκρατήσουν μεγάλες ποσότητες νερού. Το νερό πιστεύεται πως μεταφέρθηκε αργότερα σε αυτούς τους πλανήτες, μέσω μίας παρατεταμένης περιόδου βομβαρδισμού από αστεροειδείς, πριν από 3.9 δισεκατομμύρια χρόνια. Άλλα αρχέγονα σώματα στο Ηλιακό Σύστημα όπως οι κομήτες είναι γνωστό πως περιέχουν νερό, όπως επίσης και οι δορυφόροι πλανητών, ενώ υπήρχαν ενδείξεις για ύπαρξη νερού και στους αστεροειδείς, είναι όμως η πρώτη φορά που υπάρχει επιβεβαιωμένη παρατήρηση νερού σε αστεροειδή. Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού διαστημικού παρατηρητηρίου Herschel, το οποίο ανίχνευσε τους υδρατμούς σε δύο διαφορετικές περιοχές της Δήμητρας. Οι παρατηρήσεις ξεκίνησαν το 2012, και επικεντρώθηκαν στις δύο περιοχές τον περασμένο Μάρτιο. Οι δύο αυτές περιοχές είναι 5% πιο σκούρες από τη μέση φωτεινότητα του πλανητοειδούς, γεγονός που σημαίνει πως απορροφούν περισσότερη ακτινοβολία. Το νερό μάλλον προέρχεται από απευθείας εξαέρωση κομματιών πάγου του αστεροειδούς που ήρθαν σε απευθείας επαφή με τις ακτίνες του Ήλιου. Ο πάγος ίσως «βγήκε» στην επιφάνεια έπειτα από την πρόσκρουση μετεωριτών στη Δήμητρα, που μπορεί να έξυσαν τμήματα του εδάφους της. «Υπολογίζουμε πως παράγονται περίπου 6 κιλά υδρατμών το δευτερόλεπτο, κάτι που απαιτεί να υπάρχουν κάποιες πολύ μικρές περιοχές της Δήμητρας που να καλύπτονται από νερό», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος Herschel, Λόρενς Ο’Ρουρκ. Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στη ζώνη των αστεροειδών (περιέχει το 20% της μάζας όλης της ζώνης), η οποία εκτείνεται μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία. Με διάμετρο 950 χιλιομέτρων είναι αρκετά μεγάλη ώστε να κατηγοριοποιείται ως πλανήτης-νάνος, όπως και ο Πλούτωνας. Πολλές περισσότερες πληροφορίες για τη Δήμητρα θα προκύψουν από τη διαστημική αποστολή DAWN, η οποία αναμένεται να την προσεγγίσει σε περίπου ένα χρόνο. To σκάφος DAWN θα χαρτογραφήσει με μεγάλη λεπτομέρεια την επιφάνεια της Δήμητρας, ενώ θα παρακολουθήσει και τη μεταβολή με το χρόνο στη δραστηριότητα των πιδάκων υδρατμού που βρέθηκαν. Οι νέες ανακαλύψεις δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Nature. http://www.naftemporiki.gr/story/756672/anakalufthike-nero-ston-asteroeidi-dimitra

Ροζέτα: Τα χρονικά όρια αναζήτησης τοποθεσίας προσεδάφισης στενεύουν. Χρησιμοποιώντας τις αναλυτικές πληροφορίες που συλλέχθηκαν από το διαστημόπλοιο Rosetta της ESA κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων τροχιάς γύρω από τον κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko, έχουν αναγνωριστεί πέντε σημεία ως υποψήφιες τοποθεσίες για να προσεδαφιστεί το όχημα Philae το Νοέμβριο - η πρώτη φορά που έχει ποτέ επιχειρηθεί μια προσγείωση σε έναν κομήτη. Πριν από την άφιξή της Rosetta, ο κομήτης 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko δεν είχε ποτέ παρατηρηθεί από κοντά και έτσι ο αγώνας δρόμου για να βρεθεί η κατάλληλη θέση για την προσγείωση των 100 κιλών προσεδαφιστή θα μπορούσε να αρχίσει μόνο όταν η Rosetta θα συναντιόταν με τον κομήτη στις 6 Αυγούστου. Η προσγείωση αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα μέσα Νοεμβρίου όταν ο κομήτης θα είναι περίπου 450 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, πριν η δραστηριότητα στην κομήτη φθάσει σε επίπεδα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφαλή και ακριβή απελευθέρωση του Philae στην επιφάνεια του κομήτη, και πριν το υλικό της επιφάνειας τροποποιηθεί από τη δραστηριότητα αυτή. Ο κομήτης βρίσκεται σε τροχιά 6,5 ετών γύρω από τον Ήλιο και σήμερα είναι 522 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από αυτόν. Κατά την πλησιέστερη προσέγγιση τους στις 13 Αυγούστου το 2015, ακριβώς λιγότερο από ένα χρόνο από τώρα, ο κομήτης και η Rosetta θα είναι 185 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, που σημαίνει μια οκταπλάσια αύξηση του φωτός που λαμβάνουν από τον Ήλιο. Ενώ η Rosetta και τα επιστημονικά εργαλεία της θα παρατηρούν το πώς ο κομήτης εξελίσσεται καθώς η θέρμανση από τον Ήλιο θα αυξάνουν, παρατηρώντας πώς θα αναπτύσσεται το «coma» της και τις επιφανειακές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου, ο προσεδαφιστής Philae και τα όργανά του, θα επιφορτιστούν με την παραγωγή συμπληρωματικών in situ μετρήσεων στην επιφάνεια του κομήτη. Επίσης ο προσεδαφιστής και το τροχιακό διαστημόπλοιο θα συνεργαστούν με τη χρήση του πειράματος CONSERT για να στείλουν και να ανιχνεύσουν ραδιο-κύματα μέσα στο εσωτερικό του κομήτη, προκειμένου να χαρακτηρίσουν την εσωτερική δομή του. Η επιλογή του σωστού χώρου προσγείωσης είναι μια σύνθετη διαδικασία. Αυτός ο χώρος θα πρέπει να εξισορροπεί τις τεχνικές ανάγκες του τροχιακού οχήματος και του οχήματος προσδάφισης κατά τη διάρκεια όλων των φάσεων του διαχωρισμού, την κάθοδο και την προσγείωση, και κατά τη διάρκεια των εργασιών στην επιφάνεια με τις επιστημονικές απαιτήσεις των 10 οργάνων που περιέχει το Philae. Ένα βασικό ζήτημα είναι ότι αβεβαιότητες κατά την πλοήγηση του οχήματος σε τροχιά κοντά στον κομήτη σημαίνει ότι είναι δυνατόν να καθοριστεί οποιαδήποτε δεδομένη ζώνη προσγείωσης μόνο σε όρους μιας έλλειψης – που καλύπτει μέχρι ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο - εντός του οποίου το Philae θα μπορεί να προσγειωθεί. Για κάθε πιθανή ζώνη, σημαντικά ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν: Θα είναι σε θέση το όχημα να διατηρεί τακτική επικοινωνία με τη Rosetta; Πόσο κοινοί είναι οι κίνδυνοι στην επιφάνεια, όπως οι μεγάλες πέτρες, οι βαθιές ρωγμές ή οι απότομες πλαγιές; Υπάρχει επαρκής φωτισμός για τις επιστημονικές εργασίες και αρκετό ηλιακό φως για να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες του προσεδαφιστή πέρα από την αρχική διάρκεια ζωής τους των 64 ωρών, ωστόσο να μην είναι τόσο μεγάλη ώστε να προκαλέσει υπερθέρμανση; Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία που αποκτήθηκαν από τη Rosetta όταν βρισκόταν σε απόσταση περίπου στα 100 χιλιόμετρα, συμπεριλαμβανομένων εικόνων υψηλής ανάλυσης από την επιφάνεια, μετρήσεις της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του κομήτη, και από την πίεση και την πυκνότητα του αερίου γύρω από τον πυρήνα. Επιπλέον, έχουν καθοριστεί οι μετρήσεις του προσανατολισμού του κομήτη σε σχέση με τον Ήλιο, η περιστροφή του, η μάζα του και η βαρύτητα επιφάνειας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν την τεχνική σκοπιμότητα της προσγείωσης σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη θέση για την κομήτη. Αυτό το Σαββατοκύριακο, η ιστοσελίδα του Landing Site Selection Group (περιλαμβάνει τους μηχανικούς και τους επιστήμονες από το κέντρο Επιστήμης, Επιχειρήσεων και Πλοήγησης του Philae, στο CNES, το Κέντρο Ελέγχου του Προσεδαφιστή στο DLR, τους επιστήμονες που εκπροσωπούν τα όργανα του Προσεδαφιστή Philae και η ομάδα της Rosetta της ESA), συναντήθηκαν στο CNES, στην Τουλούζη, ώστε να εξετάσουν τα τα διαθέσιμα δεδομένα και να καθορίσουν μια λίστα από πέντε υποψήφιους τόπους προσεδάφισης. "Αυτή είναι η πρώτη φορά που εξετάζονται τόποι προσεδάφισης σε έναν κομήτη," λέει ο Stephan Ulamec, Διευθυντής του Προσεδαφιστή στο DLR. "Με βάση το συγκεκριμένο σχήμα και την καθολική τοπογραφία του κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko, κατά πάσα πιθανότητα δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλές θέσεις έπρεπε να αποκλειστούν. Οι υποψήφιες περιοχές που θέλουμε να ακολουθήσουμε για περαιτέρω ανάλυση πιστεύεται ότι είναι τεχνικά εφικτές, με βάση μια προκαταρκτική ανάλυση της δυναμικής της πτήσης και άλλα βασικά ζητήματα - για παράδειγμα όλα παρέχουν τουλάχιστον έξι ώρες ημερήσιου φωτός ανά περιστροφή του κομήτη και προσφέρουν κάποιο επίπεδο έδαφος. Φυσικά, κάθε περιοχή έχει τη δυνατότητα για μοναδικές επιστημονικές ανακαλύψεις." "Ο κομήτης είναι πολύ διαφορετικός από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι σήμερα, και παρουσιάζει θεαματικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν έχουν γίνει ακόμα κατανοητα," λέει ο Jean-Pierre Bibring, η επικεφαλής επιστήμονας του προσεδαφιστή και κύριος ερευνητής του οργάνου CIVA. "Οι πέντε επιλεγμένες τοποθεσίες μας προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία για προσγείωση και μελέτη της σύνθεσης, της εσωτερικής δομής και της δραστηριότητας του κομήτη με τα δέκα πειράματα προσεδάφισης." Στις περιοχές αυτές δόθηκε από ένα γράμμα έπειτα από μια αρχική προ-επιλογή 10 πιθανών τοποθεσιών, που ωστόσο δεν δηλώνει την κατάταξη. Τρεις θέσεις (οι Β, Ι και J) βρίσκονται στον μικρότερο από τους δύο λοβούς του κομήτη και δύο θέσεις (οι Α και C) βρίσκονται στο μεγαλύτερο λοβό. Σύνοψη των πέντε υποψήφιων θέσεων προσγείωσης Θέση A Η Θέση Α είναι μια ενδιαφέρουσα περιοχή που βρίσκεται στο μεγαλύτερο λοβό, αλλά με μια καλή θέα προς το μικρότερο λοβό. Η μορφολογία του εδάφους μεταξύ των δύο λοβών είναι πιθανώς η πηγή κάποιας εκπομπής αερίων. Αλλά είναι απαραίτητη απεικόνιση υψηλότερης ανάλυσης για να μελετηθούν οι πιθανοί επιφανειακοί κίνδυνοι, όπως μικρές λακκούβες και πλαγιές, ενώ θα πρέπει επίσης να εξεταστούν περαιτέρω οι συνθήκες φωτισμού. Θέση B Η Θέση Β, με δομή παρόμοια με κρατήρα στο μικρότερο λοβό, έχει επίπεδο έδαφος και έτσι θεωρείται σχετικά ασφαλής για προσγείωση, αλλά οι συνθήκες φωτισμού μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα κατά την εξέταση του μακροπρόθεσμου επιστημονικού σχεδιασμού του Philae. Θα χρειαστεί υψηλότερης ανάλυσης απεικόνιση για την λεπτομερέστερη αξιολόγηση των κινδύνων από ογκόλιθους. Επιπλέον, οι ογκόλιθοι πιστεύεται επίσης πως αντιπροσωπεύουν πιο πρόσφατα επεξεργασμένο υλικό και ως εκ τούτου αυτή η θέση μπορεί να μην είναι τόσο παρθένα όσο κάποιες άλλες. Θέση C Η Θέση C βρίσκεται στον μεγαλύτερο λοβό και φιλοξενεί μια σειρά από επιφανειακά χαρακτηριστικά συμπεριλαμβανομένων ορισμένων φωτεινότερων υλικών, λακκούβες, γκρεμούς, λόφους και ομαλές πεδιάδες, αλλά είναι απαραίτητη απεικόνιση υψηλότερης ανάλυσης για την εκτίμηση του κινδύνου μερικών από αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι επίσης καλά φωτισμένη, γεγονός που θα ωφελήσει τον μακροπρόθεσμο επιστημονικό σχεδιασμό για το Philae. Θέση I Η Θέση I είναι μια σχετικά επίπεδη περιοχή στο μικρότερο λοβό που μπορεί να περιέχει κάποιο φρέσκο ​​υλικό, αλλά υψηλότερης ανάλυσης απεικόνιση είναι απαραίτητη για να εκτιμηθεί η έκταση του ανώμαλου εδάφους. Οι συνθήκες φωτισμού θα πρέπει επίσης να επιτρέπουν τον μακροπρόθεσμο επιστημονικό σχεδιασμό. Θέση J Η Θέση J είναι παρόμοια με τη Θέση I, επίσης στο μικρότερο λοβό, προσφέροντας ενδιαφέροντα επιφανειακά χαρακτηριστικά και καλό φωτισμό. Προσφέρει πλεονεκτήματα για το πείραμα CONSERT σε σύγκριση με τη Θέση I, αλλά είναι απαραίτητη απεικόνιση υψηλότερης ανάλυσης για να καθορίσει τις λεπτομέρειες του εδάφους, που δείχνουν κάποιους ογκόλιθους και δομή αναβαθμίδων. Το επόμενο βήμα είναι μια ολοκληρωμένη ανάλυση για κάθε μία από τις υποψήφιες τοποθεσίες, για να προσδιοριστούν πιθανές τροχιακές και επιχειρησιακές στρατηγικές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ώστε η Rosetta για να απελευθερώσει το όχημα προσεδάφισης σε κάποια από αυτές. Την ίδια στιγμή, η Rosetta θα κινηθεί σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από την κομήτη, επιτρέποντας μια πιο λεπτομερή μελέτη των προτεινόμενων θέσεων προσεδάφισης. Μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου, οι πέντε υποψήφιες περιοχές θα έχουν αξιολογηθεί και καταταχθεί, οδηγώντας στην επιλογή μιας πρωτογενούς θέσης προσγείωσης, για την οποία θα πρέπει να αναπτυχθεί μια πλήρως λεπτομερής στρατηγική για τις εργασίες προσεδάφισης, μαζί με μια εφεδρική. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, η Rosetta θα μετακινηθεί στα 20-30 χλμ από τον κομήτη, επιτρέποντας να γίνουν ακόμα πιο λεπτομερείς χαρτογραφήσεις των κατανομών των ογκόλιθων στην πρώτη και τις εφεδρικές θέσεις προσεδάφισης. Αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσε να είναι σημαντική προκειμένου να αποφασιστεί αν θα πρέπει να αλλάξουμε από την θέση πρώτης επιλογής σε κάποια εφεδρική. Η ομάδα της αποστολής Rosetta εργάζεται προς μια ονομαστική ημερομηνία προσεδάφισης, στις 11 Νοεμβρίου, ωστόσο η επιβεβαίωση της θέσης προσγείωσης πρώτης επιλογής και η ημερομηνία κατά πάσα πιθανότητα θα έρθει στις 12 Οκτωβρίου. Αυτό θα πρέπει να ακολουθείται από μια επίσημη Go / No Go από την ESA, σε συμφωνία με την ομάδα προσεδάφισης, μετά από μια συνολική αναθεώρηση ετοιμότητας στις 14 Οκτωβρίου. "Η διαδικασία επιλογής ενός τόπου προσεδάφισης είναι εξαιρετικά σύνθετη και δυναμική ενώ όσο πλησιάζουμε προς τον κομήτη, θα δούμε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες, οι οποίες θα επηρεάσουν την τελική απόφαση σχετικά με το πού και πότε μπορούμε να προσγειωθούμε, "λέει ο Fred Jansen, ο διοικητής της αποστολής Rosetta της ESA. "Έπρεπε να ολοκληρώσουμε την προκαταρκτική ανάλυσή μας για τις υποψήφιες θέσεις πολύ γρήγορα μετά την άφιξή στον κομήτη, και τώρα έχουμε μόλις λίγες εβδομάδες για να καθορίσει την κύρια θέση. Ο χρόνος περνά και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση να επιλέξουμε την καλύτερη δυνατή θέση προσγείωσης." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Rozheta_Ta_chronikha_horia_anazheteses_topotheshias_prosedhaphises_stenehuoyn

Είναι το Σύμπαν ένα δισδιάστατο ολόγραμμα; Ένα νέο πείραμα που ξεκίνησε τη λειτουργία του στο εργαστήριο Φέρμι στο Ιλινόις των ΗΠΑ, θα προσπαθήσει να απαντήσει σε μερικά πολύ βαθιά ερωτήματα για το Σύμπαν που αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Πρόκειται για το Ολόμετρο (Holometer) το οποίο θα μελετήσει το ενδεχόμενο το Σύμπαν μας να είναι ένα δισδιάστατο ολόγραμμα, λίγο πολύ όπως και η οθόνη μία τηλεόρασης η οποία σε μία επιφάνεια προβάλλει έναν τρισδιάστατο κόσμο. Όπως και στην τηλεόραση, εάν κοιτάξει κανείς πολύ κοντά θα δει την εικόνα να αποτελείται από πίξελς, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν πως με τον ίδιο τρόπο μπορεί να είναι οικοδομημένο και το Σύμπαν, με τις πληροφορίες να είναι εγγεγραμμένες σε δισδιάστατα πακέτα με μέγεθος 10 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια φορές μικρότερο από αυτό ενός ατόμου, στη λεγόμενη κλίμακα Πλανκ. “Θέλουμε να μάθουμε εάν ο χωροχρόνος είναι ένα κβαντικό σύστημα, εάν συμπεριφέρεται όπως η ύλη” λέει ο Κρεγκ Χόγκαν, διευθυντής του κέντρου σωματιδιακής αστροφυσικής στο εργαστήριο Φέρμι. “Εάν δούμε κάτι, θα αλλάξει ριζικά την ιδέα που έχουμε γύρω από το χώρο εδώ και χιλιάδες χρόνια”, συνέχισε. Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας, που βρίσκεται στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής, η ακριβής γνώση της ορμής και της θέσης ενός σωματιδίου είναι αδύνατες. Εάν ο χώρος αποτελείται όντως από δισδιάστατα τμήματα, τότε και εκείνος θα εμπίπτει στην ίδια αρχή. Μία άλλη ομοιότητα μεταξύ ύλης και χώρου σε αυτή την περίπτωση θα είναι πως ακόμη και σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, ο ψηφιοποιημένος χώρος θα πρέπει να δονείται από κβαντικές διακυμάνσεις. Πλέον σε πλήρη λειτουργία, το Ολόμετρο θα χρησιμοποιήσει ένα ζεύγος από συμβολόμετρα σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, το καθένα από τα οποία θα στέλνει μία πολύ ισχυρή δέσμη λέιζερ (ισοδύναμη με 200.000 στιλό λέιζερ) σε μία σχισμή που θα τη διαχωρίζει σε δύο διαδρομές 40 μέτρων. Στο τέλος της διαδρομής το φως ανακλάται και επιστρέφει στο σημείο που διαχωρίστηκε, προκειμένου να ξανασυνδυαστεί σε μία ακτίνα. Οι ερευνητές στη συνέχεια θα μελετήσουν τη συμπεριφορά της ακτίνας προκειμένου να ανιχνεύσουν οποιονδήποτε θόρυβο που θα μπορούσε να οφείλεται στη κβαντική φύση της δομής του χώρου. Ο “ολογραφικός θόρυβος” όπως τον αποκαλούν οι επιστήμονες, θα πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις συχνότητες, ωστόσο θα πρέπει να διαχωριστεί από οποιοδήποτε άλλο είδος δονήσεων. “Εάν εντοπίσουμε ένα θόρυβο που δε μπορούμε να ξεφορτωθούμε, ίσως ανακαλύψουμε κάτι θεμελιώδες για τη φύση”, λέει ο φυσικός του εργαστηρίου Φέρμι Άαρον Τσου. “Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή για τη φυσική. Ένα θετικό αποτέλεσμα μπορεί να ανοίξει μία λεωφόρο ερωτημάτων για το πως λειτουργεί ο χώρος”, ολοκλήρωσε. http://www.naftemporiki.gr/story/849381/einai-to-sumpan-ena-disdiastato-ologramma

Μεγάλο πρόβλημα στο Curiosity. Μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα φαίνεται ότι βρίσκονται οι επιστήμονες της NASA. Οι ατμοσφαιρικές συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη Άρη δεν επιτρέπουν στο Curiosity να αντέξει. Οι ρόδες έχουν αρχίσει να λιώνουν, ενώ τα μεταλλικά μέρη του οχήματος αρχίζουν να εμφανίζουν εικόνα φθοράς. Υπενθυμίζεται πώς στις 6 Αυγούστου η ΝASA γιόρτασε την παρουσία για δεύτερη χρονιά του ερευνητικού οχήματος Curiosity στον πλανήτη Άρη. Σύμφωνα με τους ειδικούς κατά τη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία στον Άρη πηγαίνει από τους 20 βαθμούς στους -73, ενώ οι αμμοθύελλες και οι αιχμηρές πέτρες κάνουν την κίνηση του οχήματος αρκετά δύσκολη. Το Curiosity είναι το τέταρτο κατά σειρά όχημα που μεταβαίνει στον Άρη, διαθέτει 17 κάμερες και ζυγίζει όσο ένα Μini Coοper. Αν και προηγουμένως είχαν προβλεφθεί όλες αυτές οι αντιξοότητες, εντούτοις οι απώλειες δεν έχουν μειωθεί. Οι ειδικοί της NASA πάντως προτείνουν αρχικά το όχημα να κινείται με την όπισθεν έτσι ώστε να μειώσουν στο ελάχιστο δυνατό τις τριβές, άρα και την καταστροφή του. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-curiosity-%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Αμερικανική «σωστική λέμβος» για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επόμενη γενιά των αμερικανικών διαστημοπλοίων που θα χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά αστροναυτών σε χαμηλή τροχιά θα πρέπει επίσης να εκτελεί και χρέη «σωστικής λέμβου» για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), για διάστημα μέχρι επτά μηνών, σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Όπως επισημαίνεται, τέτοιου είδους υπηρεσία έχουν να παράσχουν αμερικανικά σκάφη από το 1973-1974, όταν ένα σκάφος «Απόλλων» έμεινε προσδεδεμένο στο Skylab για διάστημα περίπου τριών μηνών. Αυτή τη στιγμή καθήκοντα «σωστικής λέμβου» στον διαστημικό σταθμό εκτελούν τα ρωσικά σκάφη Σογιούζ. Το κάθε Σογιούζ μπορεί να μεταφέρει τρία άτομα. Με δύο τέτοια σκάφη προσδεδεμένα στον σταθμό, μπορεί να υπάρχει ανά πάσα στιγμή πλήρωμα έξι ατόμων, το οποίο μειώνεται στα τρία στο διάστημα μεταξύ της αποχώρησης του ενός και της άφιξης ενός άλλου. Σύμφωνα με μηχανικούς της NASA που συνεργάζονται με εταιρείες του χώρου της αεροδιαστημικής στο πλαίσιο του Commercial Crew Program (CCP), ένα τέτοιο σκάφος πρέπει να μπορεί να λειτουργήσει ως καταφύγιο για τους αστροναύτες σε περίπτωση προβλήματος στον σταθμό, ενώ επίσης πρέπει να είναι δυνατή η γρήγορη ενεργοποίηση των συστημάτων του και η αναχώρησή του από τον ISS. «Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι παρέχει τις ίδιες δυνατότητες την 210η ημέρα με αυτές που παρείχε την πρώτη» σημειώνει ο Τζάστιν Κερ, μάνατζερ του CCP Spacecraft Office. Οι διαστημικές σωστικές λέμβοι έχουν δύο ιδιαιτερότητες όσον αφορά στον σχεδιασμό τους: την τροφοδοσία με ενέργεια και την προστασία από απειλές όπως μικρομετεωρίτες. Η «μερίδα του λέοντος» της ενέργειας που παράγεται από τους ηλιακούς συλλέκτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έχει να κάνει με τα συστήματα του σταθμού και τα επιστημονικά πειράματα που διεξάγονται, τη στιγμή που η ενέργεια που προορίζεται για ένα προσδεδεμένο σκάφος αντιστοιχεί σε αυτήν που απαιτεί ένα ψυγείο. «Υπάρχει πολύ λίγη ενέργεια διαθέσιμη για αυτά τα διαστημόπλοιο, οπότε αυτό το οποίο ωθούμε τους συνεργάτες μας να κάνουν είναι να αναπτύξουν ένα mode ‘ηρεμίας’ που απαιτεί πολύ λίγη ενέργεια» συμπληρώνει ο Κερ. Αν και ένα ιδανικό σενάριο θα ήταν το σκάφος να είναι εντελώς απενεργοποιημένο όσο είναι «δεμένο» στον σταθμό, κάτι τέτοιο μάλλον δεν θα είναι δυνατό, καθώς ο αέρας δεν κυκλοφορεί υπό συνθήκες έλλειψης βαρύτητας όπως κυκλοφορεί στη Γη: «δεν θέλουμε κάποιος να μπει στο διαστημόπλοιο και να λιποθυμήσει επειδή σε κάποιο σημείο δεν υπάρχει αέρας να αναπνεύσει» αναφέρει ο Σκοτ Θέρστον, αναπληρωτής μάνατζερ του CCP Spacecraft Office. Επίσης, αν και το σκάφος πρέπει να μπορεί να αντέξει πλήγματα από μικρούς μετεωρίτες, δεν μπορεί να φέρει πολλή θωράκιση, καθώς τότε θα ήταν πολύ βαρύ για να εκτοξευτεί. Ακόμη, το σκάφος αναμένεται να έχει τέσσερις με επτά θέσεις – κάτι που θα ανοίξει τον δρόμο για παρουσία μεγαλύτερου πληρώματος στον ISS. H Boeing, η Sierra Nevada Corporation και η SpaceX συνεργάζονται με τη NASA για τη διαμόρφωση σχεδίων που θα καλύπτουν αυτά τα κριτήρια. Σημειώνεται ότι κατά καιρούς τα μέλη του πληρώματος του σταθμού έχουν καταφύγει στο Σογιούζ, λόγω διέλευσης διαστημικών απορριμμάτων κοντά από τον σταθμό. http://www.naftemporiki.gr/story/802335/amerikaniki-sostiki-lembos-gia-ton-diethni-diastimiko-stathmo Πιθανή πρόοδος προς την κατεύθυνση πρωτοποριακού διαστημικού κινητήρα. Τα δεδομένα στον χώρο της διαστημικής τεχνολογίας ενδεχομένως να αλλάξει η δημοσιοποίηση στοιχείων από τη NASA – όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα – σύμφωνα με τα οποία ένα είδος διαστημικών κινητήρων/ προωθητήρων που μέχρι τώρα χαρακτηριζόταν «αδύνατο» ενδεχομένως να μπορεί τελικά να λειτουργήσει. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Wired.co.uk, ο βρετανός επιστήμονας Ρότζερ Σόγιερ εδώ και χρόνια προσπαθεί να προσελκύσει ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση του αποκαλούμενου EmDrive, η βασική αρχή πίσω από το οποίο είναι η μετατροπή ηλεκτρικής ενέργειας σε ωστική δύναμη χωρίς την ανάγκη χρήσης κάποιου προωθητικού υλικού (propellant-less), αλλά μέσω της κίνησης μικροκυμάτων μέσω σε ένα κλειστό «δοχείο». Ο Σόγιερ, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχει κατασκευάσει μια σειρά από συστήματα επίδειξης, ωστόσο οι επικριτές απορρίπτουν τη θεωρία επιμένοντας ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λειτουργήσει, εξαιτίας της αρχής της διατήρησης της ορμής. Σύμφωνα με το Wired.co.uk, πέρυσι μία κινεζική ομάδα ανακοίνωσε ότι δημιούργησε το δικό της EmDrive και επιβεβαίωσε την παραγωγή 720 mN (περίπου 72 γραμμαρίων) ώθησης- αρκετών για έναν προωθητήρα δορυφόρου, ο οποίος θα χρησιμοποιούσε ως πηγή ενέργειας τον Ήλιο, χωρίς να χρειάζεται να φέρει μαζί του καύσιμα. Παρόλα αυτά,ο ισχυρισμός αυτός δεν προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, «δεν φάνηκε να τον πίστεψαν πολλοί στη Δύση». Ωστόσο, ένας αμερικανός επιστήμονας, ο Γκουΐντο Φέτα, δημιούργησε τον δικό του propellant-less κινητήρα και έπεισε τη NASA να προβεί σε δοκιμές. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα του Wired.co.uk, τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών δημοσιοποιήθηκαν στις 30 Ιουλίο στην 50ή Joint Propulsion Conference στο Κλίβελαντ του Οχάιο- και είναι θετικά. Η ομάδα της NASA έδωσε στο σχετικό paper τον τίτλο «Anomalous Thrust Production from an RF [radio frequency] Test Device Measured on a Low-Thrust Torsion Pendulum». Οι ερευνητές πέρασαν έξι ημέρες στήνοντας τον εξοπλισμό και δύο ημέρες διεξάγοντας ποικιλία πειραμάτων, τα οποία, όπως αναφέρεται, είχαν θετικά αποτελέσματα, «επικυρώνοντας» τη θεωρία περί της λειτουργίας του κινητήρα, παρά την αρχή της διατήρησης της ορμής. Το «εξωτικό» της όλης υπόθεσης φαίνεται να έχει δημιουργήσει επιφυλάξεις- και όπως επισημαίνεται στο paper των ερευνητών της NASA, δεν συζητείται η Φυσική του συστήματος, αλλά τα αποτελέσματα των δοκιμών- ωστόσο έχει αρχίσει να προκαλεί το ενδιαφέρον διεθνών ΜΜΕ, καθώς σχετικά δημοσιεύματα εμφανίστηκαν επίσης στο Gizmodo και το Russia Today, ενώ ήδη τροποποίηση έχει γίνει και στη σχετική εγγραφή για το EmDrive στη Wikipedia. Ο Γκουΐντο Φέτα χαρακτηρίζει τον κινητήρα «Cannae Drive», από- σύμφωνα με το Wired- τη μάχη των Καννών, στην οποία ο Αννίβας συνέτριψε μία ανώτερη ρωμαϊκή δύναμη, καθώς «είσαι στα καλύτερά σου όταν είσαι στη γωνία». Παράλληλα, παρουσίασε ένα paper στο ΑΙΑΑ (American Institute of Aeronautics and Astronautics) για τον κινητήρα, υπό τον τίτλο «Numerical and Experimental Results for a Novel Propulsion Technology Requiring no On-Board Propellant». Αν και η θεωρία διαφέρει από αυτήν του EmDrive, από πλευράς του, ο Σόγιερ, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, βλέπει σαφείς ομοιότητες μεταξύ των δύο κινητήρων. Ο Φέτα εργάζεται πάνω σε μία σειρά προγραμμάτων τα οποία δεν ήταν σε θέση να συζητήσει, ενώ η ομάδα δημοσίων σχέσεων της NASA δεν ήταν σε θέση να παρέχει σχόλια από πλευράς των ερευνητών. Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα του Wired, αναμένεται τα αποτελέσματα της έρευνας να εξεταστούν ενδελεχώς, καθώς ένας τέτοιος κινητήρας, εάν λειτουργούσε, θα μπορούσε να φέρει πραγματική επανάσταση στην εξερεύνηση του Διαστήματος. http://www.naftemporiki.gr/story/839086/pithani-proodos-pros-tin-kateuthunsi-protoporiakou-diastimikou-kinitira Διαστημοπλάνο από τη Northrop. Ένα σχέδιο διαστημοπλάνου για τους σκοπούς του προγράμματος Experimental Spaceplane XS-1 του αμερικανικού Πενταγώνου αναπτύσσει η Northrop Grumman σε συνεργασία με τις Scaled Composites και Virgin Galactic. H εταιρεία δημοσιοποίησε φωτογραφία του concept, το οποίο αναπτύσσεται στο πλαίσιο ενός συμβολαίου διαρκείας 13 μηνών και αξίας 3,9 εκατ. δολαρίων. Το XS-1 θα διαθέτει επαναχρησιμοποιούμενο προωθητήρα ο οποίος σε συνδυασμό με ένα αναλώσιμο ανώτερο τμήμα θα παρέχει δυνατότητα εύκολης μεταφοράς διαστημοπλοίων της κατηγορίας των περίπου 1.300 κιλών σε χαμηλή τροχιά. Επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη που λειτουργούν (μέχρι ενός σημείου) ως αεροπλάνα αναμένεται να φέρουν επανάσταση στη συγκεκριμένη κατηγορία, ανοίγοντας τον δρόμο για νέες γενιές οικονομικότερων και πιο ανθεκτικών διαστημοπλοίων με πιο καινοτόμα χαρακτηριστικά. Επίσης, το XS-1 θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως πλατφόρμα δοκιμών για μια νέα γενιά hypersonic αεροσκαφών. Ένας εκ των στόχων του προγράμματος είναι οι δέκα πτήσεις μέσα σε δέκα ημέρες, μέσω της χρήσης του ελάχιστου δυνατού προσωπικού εδάφους και υποδομών. Η διενέργεια επιχειρήσεων όπως αυτών στα αεροσκάφη εκτιμάται ότι θα είχε αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους δέκα φορές στη συγκεκριμένη κατηγορία φορτίων. Η Northtop Grumman είναι μία από τις τρεις εταιρείες που διαγωνίζονται για το XS-1. Οι άλλες δύο είναι οι Boeing και Masten Space Systems, που επίσης κέρδισαν αντίστοιχα συμβόλαια. http://www.naftemporiki.gr/story/848742/diastimoplano-apo-ti-northrop-katastrofi-puraulou-tis-spacex-kai-problimata-gia-to-galileo

Το New Horizons διέσχισε την τροχιά του Ποσειδώνα. Πριν από 25 χρόνια (ακριβώς) το Voyager 2 περνούσε ανάμεσα στον Ποσειδώνα και τον δορυφόρο του Τρίτωνα Το διαστημικό σκάφος της ΝASA Νew Horizons διέσχισε την τροχιά του πλανήτη Ποσειδώνα και κατευθύνεται ολοταχώς προς τον Πλούτωνα για την προγραμματισμένη «στενή επαφή» μαζί του, στις 14 Ιουλίου του 2015. Το New Horizons που έχει το μέγεθος ενός πιάνου, εκτοξεύθηκε τον Ιανουάριο του 2006 και διάνυσε μέχρι σήμερα 4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (30 φορές περίπου την απόσταση Γης –Ήλιου), μέσα σε 8 χρόνια και 8 μήνες. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA, πριν από 25 χρόνια ακριβώς, ένα άλλο διαστημικό σκάφος, το Voyager 2 διέσχιζε επίσης την τροχιά του Ποσειδώνα στις 25 Αυγούστου 1989 – εξερευνώντας τον βόρειο πόλο του μεγαλύτερου δορυφόρου του, Τρίτωνα! Πραγματικά, μια εκπληκτική σύμπτωση. Ο Paul Schenk χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager κατασκεύασε ένα βίντεο που αναπαριστά την προσέγγιση του Voyager στον δορυφόρο του Ποσειδώνα, Τρίτωνα, τον Αύγουστο του 1989: Το Voyager 2, διέσχισε την τροχιά του Ποσειδώνα, διερχόμενο ανάμεσα στον πλανήτη και τον δορυφόρο του Τρίτωνα. Το New Horizons απείχε πολύ-πολύ μεγαλύτερη απόσταση από τον Ποσειδώνα όταν τράβηξε την παρακάτω φωτογραφία που φαίνεται ο γίγαντας πλανήτης Ποσειδώνας και ο ο δορυφόρος του Τρίτων, όπως τους “είδε” η κάμερα του διαστημικού σκάφους New Horizons, στις 10 Ιουλίου 2014, από μια απόσταση περίπου 3.96 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα – πάνω από 26 φορές η απόσταση Γης – Ήλιου Επίσης φωτογραφία που ελήφθη από το Voyager 2 το 1989: Ο πλανήτης Ποσειδώνας και ένας από τους δορυφόρους του, ο Τρίτωνας, σε φάση ημισελήνου. http://physicsgg.me/2014/08/25/%cf%84%ce%bf-new-horizons-%ce%b4%ce%b9%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd/

Σε λάθος τροχιά δύο δορυφόροι του Galileo. Δύο δορυφόροι του συστήματος Galileo που εκτοξεύτηκαν με πύραυλο Soyouz από τη Γαλλική Γουιάνα δεν κατέστη δυνατό να τεθούν στην προβλεπόμενη τροχιά, ανακοίνωσε η εταιρεία Areianespace, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καθυστερήσει η λειτουργία του ευρωπαϊκού συστήματος πλοήγησης που έχει στόχο να ανταγωνισθεί το αμερικανικό GPS. Οι δορυφόροι είναι αντίστοιχα ο πέμπτος και ο έκτος του δικτύου του Galileo που θα αριθμεί συνολικά 30 δορυφόρους (27 επιχειρησιακοί και 3 σε ενεργή εφεδρεία) και προγραμματίζεται να τεθεί σε πλήρη λειτουργία έως το 2020. Η εκτόξευση των Galileo Sat-5 και Sat-6, η οποία προβλεπόταν αρχικά να γίνει την Πέμπτη, χρειάσθηκε να αναβληθεί εξαιτίας των κακών μετεωρολογικών συνθηκών. Έπειτα από μια αποστολή 3 ωρών και 48 λεπτών, οι δύο δορυφόροι έπρεπε να τεθούν σε κυκλική τροχιά σε ύψος 23.222 χιλιομέτρων. Επρόκειτο να είναι επιχειρησιακοί το φθινόπωρο, μετά τις πρώτες δοκιμές τους στο Διάστημα, και να προστεθούν στους τέσσερις δορυφόρους που βρίσκονται ήδη σε τροχιά. «Οι συμπληρωματικές παρατηρήσεις που συγκεντρώθηκαν μετά την απόσπαση από τον πύραυλο των δορυφόρων της αποστολής Soyouz VS09 για το Galileo FOC M1, φανερώνουν μια απόκλιση ανάμεσα στην τροχιά που επιτεύχθηκε και αυτή που προβλεπόταν» αναφέρεται σε ανακοίνωση της Arianespace, που είναι υπεύθυνη για την εκτόξευση των δορυφόρων. «Οι δορυφόροι τέθηκαν σε τροχιά πιο χαμηλή απ' αυτή που προβλεπόταν τη στιγμή που αποσπάσθηκαν από τον πύραυλο. Μελετώνται οι επιπτώσεις που αυτό μπορεί να έχει για τους δορυφόρους» προσθέτει η Arianespace συμπληρώνοντας ότι «διεξάγονται έρευνες». Η Arianespace δεν έχει μιλήσει προς το παρόν για το ενδεχόμενο να διορθωθεί η τροχιά των δύο δορυφόρων. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), σε σύντομη ανακοίνωσή της, αναφέρει ότι η δορυφόροι «ελέγχονται με ασφάλεια από το επιχειρησιακό κέντρο της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231342278 Εξερράγη ένας πύραυλος 9R της SpaceX. Λίγα δευτερόλεπτα αμέσως μετά την απογείωσή του, εξερράγη ένας πύραυλος 9R της SpaceX, κατά τη διάρκεια μίας δοκιμαστικής πτήσης στο Τέξας των ΗΠΑ. «Κατά τη διάρκεια της πτήσης, μία ανωμαλία εντοπίστηκε στον πύραυλο και το σύστημα αυτοκαταστροφής αμέσως τερμάτισε την πορεία του», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η εταιρεία. Από την έκρηξη δε σημειώθηκε κανένας τραυματισμός. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CF%82-%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B7-%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-vid