Δροσος Γεωργιος

Eίδαν την καρδιά ενός σουπερνόβα. Το φως του έφτασε στη Γη το 1987Α από το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος και οι επιστήμονες του έδωσαν το όνομα 1987Α. Πρόκειται για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες υπερκαινοφανείς αστέρες που αποτελεί μόνιμο στόχο έρευνας των επιστημόνων. Ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας επίγεια ραδιοτηλεσκόπια κατάφερε να διεισδύσει βαθιά στο εσωτερικό του συγκεκριμένου υπερκαινοφανούς και να κάνει πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τις συστοιχίες τηλεσκοπίων ATCA και ALMA και εντόπισαν τα ίχνη της παρουσίας ενός αστέρα νετρονίου στην καρδιά του υπερκαινοφανούς. Η παρουσία ενός αστέρα νετρονίου (ή πάλσαρ) σε έναν υπερκαινοφανή αστέρα έχει διατυπωθεί εδώ και καιρό από τους ειδικούς αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν υπάρξει αποδείξεις ή έστω κάποιες ενδείξεις που να την επιβεβαιώνουν. Οι ερευνητές εντόπισαν κάτι που είτε είναι ένα νεφέλωμα που έχει σχηματιστεί στο εσωτερικό του 1987Α από την δραστηριότητα ενός πάλσαρ είτε είναι το ίδιο το πάλσαρ. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Προηγούμενες παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι στο εσωτερικό του 1987Α βρίσκονται τεράστιες ποσότητες κοσμικής σκόνης. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι η έκρηξη σουπερνόβα παράγει κοσμική σκόνη. Ομως δεν ήταν βέβαιοι αν παράγονται πολύ μεγάλες ποσότητες, ικανές, για παράδειγμα, να γεμίσουν με κοσμική σκόνη το Σύμπαν, όταν αυτό ήταν σε βρεφική ηλικία, και να ξεκινήσει ο σχηματισμός γαλαξιών. Μελετώντας δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra και τα ραδιοτηλεσκόπια του αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή ερευνητές από τις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι ο 1987Α αποτέλεσε ένα πραγματικό εργοστάσιο παραγωγής κοσμικής σκόνης, μεγάλο μέρος της οποίας εξακολουθεί να βρίσκεται εγκλωβισμένο στο εσωτερικό του. Η ανακάλυψη έρχεται να στηρίξει τη θεωρία για τον κρίσιμο ρόλο των υπερκαινοφανών αστέρων στη λειτουργία και την εξέλιξη του Σύμπαντος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=649560

Η Rosetta και το Philae έλαβαν την εντολή Go για τον διαχωρισμό τους. Μετά από μια νύχτα κρίσιμων Go/No Go αποφάσεων, η Rosetta και το Philae έλαβαν θετική εντολή για να διαχωριστούν. Η αποστολή αναμένεται να είναι η πρώτη στην ιστορία που προσγειώνεται σε έναν κομήτη. Κατά τη διάρκεια ελέγχων για την κατάσταση του οχήματος προσεδάφισης διαπιστώθηκε πως το ενεργό σύστημα καθόδου, που παρέχει την ώθηση αποφυγής αναπήδησης του οχήματος την ώρα της προσεδάφισης, δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί. Κατά την προσεδάφιση, το σύστημα προσγείωσης θα απορροφήσει τις δυνάμεις της προσγείωσης καθώς τα τρυπάνια του πάγου που βρίσκονται σε κάθε πόδι του οχήματος προσεδάφισης και ένα σύστημα που με καμάκια θα κλειδώσουν το Philae στην επιφάνεια. Παράλληλα, ο προωθητήρας στο πάνω μέρος του οχήματος προσεδάφισης θα το πιέζει προς τα κάτω για να αντισταθμίσει την ώθηση από τα καμάκια που θα το ωθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. "Ο προωθητήρας κρύου αερίου πάνω στο όχημα προσεδάφισης δεν φαίνεται να λειτουργεί συνεπώς κατά την προσγείωση θα πρέπει να βασιστούμε εξολοκλήρου στα καμάκια," λέει ο Stephan Ulamec, διαχειριστής του Philae Lander του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής DLR. "Θα χρειαστούμε λίγη τύχη για να μην προσεδαφιστούμε σε βράχο ή σε κάποια απότομη πλαγιά". "Προέκυψαν διάφορα προβλήματα με τις δραστηριότητες του διαχωρισμού κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Η Rosetta ευθυγραμμίστηκε για διαχωρισμό", λέει ο Paolo Ferri, επικεφαλής των επιχειρήσεων της αποστολής της ESA. Επομένως, παρόλο το δυνητικό πρόβλημα τη στιγμή της προσεδάφισης, ο διαχωρισμός θα προχωρήσει όπως έχει προγραμματιστεί. Ο διαχωρισμός θα πραγματοποιηθεί στο διάστημα στις 10:35 ώρα Ελλάδος, αλλά τα ραδιο-σήματα από τον εκπομπό της Rosetta θα χρειαστούν 28 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα να φτάσουν στη Γη και να ληφθούν από το Κέντρο Ελέγχου της Αποστολής της Rosetta στο Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων της ESA στο Ντάρμσταντ, Γερμανία. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να περιμένουμε περίπου μέχρι τις 11:03 ώρα Ελλάδος, για την επιβεβαίωση πως ο διαχωρισμός έγινε με επιτυχία. Οι αποφάσεις Go/No Go που οδήγησαν σε αυτό το κομβικό σημείο της αποστολής ξεκίνησαν εχθές το βράδυ στις 21:30 ώρα Ελλάδος, με την πρώτη από φαση να επιβεβαιώνει πως η Rosetta βρίσκεται στη σωστή τροχιά για να παραδώσει το Philae στην επιφάνεια του κομήτη στον επιθυμητό χρόνο. Το δεύτερο Go δόθηκε στις 2:00 π.μ ώρα Ελλάδος, επιβεβαιώνοντας πως οι εντολές ελέγχου του διαχωρισμού και της παράδοσης ολοκληρώθηκαν και είναι έτοιμες να μεταφορτωθούν στη Rosetta. Η εντολή Go επιβεβαίωσε επίσης πως η συνολική κατάσταση της Rosetta είναι καλή, και πως το τροχιακό όχημα είναι έτοιμο να επιχειρήσει. Στις 03:35 π.μ ώρα Ελλάδος, επιβεβαιώθηκε και η κατάσταση του Philae, παρέχοντας την τελική επιβεβαίωση πως το όχημα προσεδάφισης είναι έτοιμο για την ιστορική προσγείωση στον κομήτη. Ο τελικός ελιγμός από τη Rosetta έγινε στις 09:35 ώρα Ελλάδος, και φέρνει τη Rosetta σε μια απόσταση 22.5 χλμ από το κέντρο του κομήτη προκειμένου να γίνει ο διαχωρισμός. Τον ελιγμό ακολούθησε η τελική Go/No Go εντολή που επιβεβαίωσε πως τα δυο διαστημικά σκάφη, η τροχιά, οι επίγειοι σταθμοί και οι ομάδες είναι έτοιμα για προσγείωση. Μετά το διαχωρισμό, θα κάνουμε να ακούσουμε από το Philae για περίπου δύο ώρες, έως ότου το όχημα προσεδάφισης αποκτήσει δίαυλο επικοινωνίας με τη Rosetta. Το Philae δεν μπορεί να στέλνει απευθείας τα δεδομένα του στη Γη – μόνο μέσω της Rosetta. Η κάθοδος στην επιφάνεια του Κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko θα πάρει γύρω στις επτά ώρες, συνεπώς η επιβεβαίωση μιας επιτυχούς προσεδάφισης αναμένεται σε ένα χρονικό διάστημα μιας ώρας ανάμεσα με κέντρο τις 19:02 ώρα Ελλάδος. "Είμαστε αγχωμένοι αλλά ενθουσιασμένοι", είπε ο Jean-Pierre Bibring, ο επικεφαλής επιστήμονας του οχήματος προσεδάφισης, κατά τη διάρκεια της πρωινής συνέντευξης τύπου. "Δεν είναι κάθε μέρα που προσπαθούμε να προσεδαφιστούμε σε έναν κομήτη". http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Rosetta_kai_to_Philae_helavan_ten_entolhe_Go_gia_ton_diachorismho_toys

Ενημερώσεις Ζωντανά: Η προσεδάφιση της αποστολής Rosetta στον κομήτη. Στις 12 Νοεμβρίου, το διαστημικό όχημα διερεύνησης Philae της Rosetta έχει οριστεί να κάνει την πρώτη προσγείωση που έγινε ποτέ σε έναν κομήτη, όταν αγγίξει την επιφάνεια του κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko. Η απελευθέρωση του οχήματος προσεδάφισης έχει προγραμματιστεί για τις 11:03 ώρα Ελλάδος και η προσγείωση αναμένεται να επακολουθήσει περίπου επτά ώρες αργότερα, στις 18:02 ώρα Ελλάδος. Ακολουθήστε αυτό το ιστορικό γεγονός μέσω απευθείας ενημερώσεων που θα δημοσιεύονται στα παρακάτω κανάλια: ■Ζωντανή σύνδεση webcast από το κέντρο ελέγχου της αποστολής: http://new.livestream.com/esa/cometlanding Το Webcast θα ξεκινήσει στις 21:00 ώρα Ελλάδος και θα συνεχιστεί (με παύσεις) καλύπτοντας τα σημαντικά ορόσημα της αποστολής κατά τη διάρκεια της νύχτας την Τρίτη μέχρι την Τετάρτη. Δείτε το πρόγραμμα της ESA TV schedule εδώ για λεπτομέρειες. ■Rosetta blog: http://blogs.esa.int/rosetta Ενημερώσεις με νεότερα και πληροφορίες θα παρέχονται απευθείας από το κέντρο ελέγχου της αποστολής και τις επιστημονικές ομάδες. ■Twitter: Όλα τα κανάλια και ιστοσελίδες, καθώς και οι λογαριασμοί κοινωνικής δικτύωσης της ESA, Twitter, Rosetta Facebook και ESA Flickr, είναι συνδεδεμένα με την κεντρική ιστοσελίδα της αποστολής Rosetta: http://rosetta.esa.int http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Enemerhoseis_Zontanha_E_prosedhaphise_tes_apostolhes_Rosetta_ston_komhete

Το σέλας (aurora) από τον Διαστημικό Σταθμό. http://www.youtube.com/watch?v=IpvtTlZMt7Y

Παρακολουθείστε την ιστορική προσγείωση σε κομήτη. Ποτέ έως τώρα μία -ανθρώπινη τουλάχιστον- διαστημική συσκευή δεν έχει προσγειωθεί σε έναν κομήτη. Αυτό ακριβώς θα επιχειρήσει την Τετάρτη το πρωί το μητρικό μη επανδρωμένο ρομποτικό διαστημικό σκάφος «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Το Philae θα αρχίσει να κατεβαίνει αργά και, αν όλα πάνε καλά, η προσγείωσή του στον κομήτη θα γίνει μετά από επτά ώρες, στις 17:30 ώρα Ελλάδος, ενώ το ραδιοσήμα που θα επιβεβαιώνει την επιτυχία, θα φθάσει στη Γη μετά από μισή ώρα Το διαστημικό σκάφος έχει ήδη πλησιάσει κοντά στον κομήτη – στόχο 67Ρ/Τσουριούμοφ/Γκερασιμένκο και πρόκειται να απελευθερώσει μια μικρή θυγατρική επίσης ρομποτική συσκευή – εργαστήριο, με την αρχαία ελληνοαιγυπτιακή ονομασία «Φίλαι» (Philae), που θα επιχειρήσει να προσγειωθεί στον εν κινήσει κομήτη και να «αγκιστρωθεί» σε αυτόν. Η αποστολή, για την προετοιμασία της οποίας χρειάστηκαν δύο δεκαετίες περίπου, θεωρείται δύσκολη και η έκβαση του παράτολμου εγχειρήματος είναι αβέβαιη. Η επιφάνεια του παγωμένου κομήτη, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση περίπου μισού δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας, δεν είναι καθόλου ομαλή και οι υπεύθυνοι της αποστολής (μετά από κοπιώδεις μαθηματικούς υπολογισμούς) προσπάθησαν να διαλέξουν την λιγότερο κακή λύση -την τοποθεσία «Αγκιλκία» – όμως η επιτυχία κάθε άλλο παρά διασφαλισμένη είναι. Ο κομήτης φέρει το όνομα δύο ουκρανών αστρονόμων, οι οποίοι τον εντόπισαν για πρώτη φορά το 1969, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Οι φωτογραφίες που έχει τραβήξει ως τώρα η «Ροζέτα», η οποία έφθασε στον 67Ρ/Τσουριούμοφ/Γκερασιμένκο στις 6 Αυγούστου φέτος, δείχνουν ότι ο κομήτης, συνολικού μήκους περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων, έχει περίεργο σχήμα, αποτελούμενος από δύο ξεχωριστούς «λοβούς» ενωμένους μεταξύ τους με ένα λεπτό «λαιμό». Έχει πολύ σκούρο χρώμα, εκλύει αέρια με πολύ άσχημη μυρωδιά (κάτι μεταξύ κλούβιων αυγών και ούρων αλόγων) και στην επιφάνειά του υπάρχει μια πληθώρα από βράχους ύψους έως 50 μέτρων, ρωγμές και λοφίσκους με κλίσεις πάνω από 30 μοίρες. Είναι κάτι που δεν περίμεναν οι υπεύθυνοι της αποστολής και γι’ αυτό ανησυχούν κατά πόσο το «Φίλαι» θα καταφέρει να «δέσει» πάνω σε μια τέτοια επιφάνεια. Οι επιστήμονες δεν ξέρουν καν πόσο σκληρή είναι η επιφάνεια ενός κομήτη και κατά πόσο το ρομποτικό σκάφος θα βουλιάξει μέσα της. Ο αποχωρισμός του βάρους 100 κιλών οχήματος προσγείωσης «Φίλαι» από το βάρους τριών τόνων σκάφος «Ροζέτα» (που είχε εκτοξευτεί το 2004) θα λάβει χώρα περίπου στις 10:30 το πρωί ώρα Ελλάδος της Τετάρτης και ενώ θα βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από τον κομήτη. Το «Φίλαι» θα αρχίσει να κατεβαίνει αργά και, αν όλα πάνε καλά, η προσγείωσή του στον κομήτη θα γίνει μετά από επτά ώρες, δηλαδή στις 17:30 ώρα Ελλάδος, ενώ το ραδιοσήμα που θα επιβεβαιώνει την επιτυχία, θα φθάσει στη Γη μετά από μισή ώρα. Πενήντα εταιρείες από 14 ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ, καθώς και προσωπικό 200 ατόμων, συνέβαλαν για να υλοποιηθεί η φιλόδοξη αποστολή. Η όλη επιχείρηση, που έχει κοστίσει ως τώρα 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ, κατευθύνεται από το κέντρο ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Αν αποτύχει η πρώτη προσπάθεια, θα γίνει μια δεύτερη απόπειρα προσγείωσης σε λίγες εβδομάδες. Δεν μπορεί όμως να αποκλειστεί ότι το όχημα «Φίλαι» θα καταστραφεί κατά την προσπάθεια προσγείωσης, αν και οι μηχανικοί της αποστολής δίνουν πιθανότητες επιτυχίας γύρω στο 70%. Αν η «Φίλαι» τα καταφέρει, χάρη στα δύο ειδικά άγκιστρα – καμάκια που διαθέτει, να προσδεθεί στην ανώμαλη επιφάνεια του κομήτη, θα αρχίσει στη συνέχεια να κάνει φυσικές και χημικές μελέτες με τα δέκα επιστημονικά όργανά της. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει ποτέ πριν και αναμένεται να προσφέρει σημαντικά επιστημονικά στοιχεία. Χάρη στις μπαταρίες της, η «Φίλαι» θα έχει ενέργεια για τις πρώτες 60 ώρες και μετά θα χρησιμοποιήσει την ηλιακή ενέργεια, κάτι που μπορεί να της επιτρέψει να αντέξει ως τον Αύγουστο του 2015, όταν ο κομήτης θα έχει πλησιάσει τον Ήλιο. Μεταξύ άλλων, διαθέτει ένα μικρό γεωτρύπανο για να πάρει δείγματα από βάθος έως 20 εκατοστών στο υπέδαφος του κομήτη, ανιχνευτή ακτίνων-Χ, φασματογράφο, πανοραμικές μικροκάμερες κ.α. Τα ευρήματα των ερευνών θα στέλνονται στη «Ροζέτα» και από εκεί στη Γη. Οι κομήτες αποτελούνται από αρχαίο πάγο, σκόνη και άλλα υλικά που προέρχονται από την πρωτογενή ύλη, από όπου προήλθε το ηλιακό μας σύστημα πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν πάνω στον κομήτη ενδείξεις ακόμη και για την προέλευση της ζωής στη Γη. Εκδήλωση στο ΑΠΘ Τα μυστικά του κομήτη Τσουριούμοφ – Γκερασιμένκο (Churyumov – Gerasimenko), προορισμού του διαστημικού σκάφους Ροζέττα (Rosetta), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), θα πληροφορηθούν από… πρώτο χέρι οι Φοιτητές του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα πρώτα αδημοσίευτα αποτελέσματα από την επικείμενη προσεδάφιση της διαστημικής συσκευής “Philae” πάνω στον κομήτη, που θα πραγματοποιηθεί μεθαύριο, Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014, θα παρουσιάσει στους φοιτητές ο επιφανής Έλληνας αστροφυσικός, Senior Scientist του Εργαστηρίου Αστροφυσικής και Διαστημικής Έρευνας του Πανεπιστημίου του Σικάγο και σημαίνων συντελεστής της διαστημικής αποστολής του “Ροζέττα” Θανάσης Οικονόμου. Η ομιλία του θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 12.30, στην Αίθουσα Α31 του Τμήματος Φυσικής. Ζωντανη καλυψη. http://new.livestream.com/esa/cometlanding http://physicsgg.me/2014/11/10/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%b5%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b3%ce%b5/

Νέο πείραμα για τον «γρίφο» της μάζας των νετρινων. Ξεκίνησε τη λειτουργία της στις ΗΠΑ η μεγαλύτερη πειραματική διάταξη που κατασκευάσθηκε ποτέ για να εξιχνιάσει τα μυστήρια των νετρινων. Η διάταξη αποτελείται από δύο τεράστιους ανιχνευτές που βρίσκονται σε απόσταση 800 χιλιομέτρων μεταξύ τους, καταγράφοντας τα σωματίδια στην αρχή και το τέλος αυτής της διαδρομής. Έτσι, όπως ελπίζουν οι ειδικοί του Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντών Fermilab, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι του πειράματος, θα μπορέσουν να μετρήσουν με ακρίβεια τη μάζα των νετρίνων και να αναλύσουν τις ιδιότητές τους. Για δεκαετίες, οι φυσικοί θεωρούσαν πως τα νετρίνα έχουν μηδενική μάζα, κάτι που καταρρίφθηκε το 1998 από παρατηρησιακά δεδομένα. Μέχρι σήμερα όμως, δεν είναι γνωστές οι ακριβείς τιμές της και, ακόμη περισσότερο, για ποιον λόγο τα νετρίνα έχουν μάζα. Η απρόσμενη ανακάλυψη του 1998 αποκλίνει επίσης από τις προβλέψεις του Καθιερωμένου Προτύπου, του μοντέλου που περιγράφει τα γνωστά στοιχειώδη σωμάτια και τους 3 από τους 4 τρόπους με τους οποίους αυτά αλληλεπιδρούν. Έτσι, η καλύτερη κατανόηση αυτών των «φευγαλέων» σωματιδίων είναι πιθανό να ανοίξει τον δρόμο για να εξηγηθούν πληρέστερα οι νόμοι της φύσης. Παράλληλα, τα νετρίνα φαίνεται πως βρίσκονται στην «καρδιά» ενός ακόμη κοσμικού μυστηρίου: της αιτίας που το σύμπαν μας αποτελείται από ύλη και όχι αντιύλη. Αν και με τη Μεγάλη Έκρηξη πρέπει να δημιουργήθηκαν ίσες ποσότητες από στοιχειώδη σωματίδια και αντισωματίδια, για κάποιον αδιευκρίνιστο έως σήμερα λόγο στην πορεία η ύλη «επικράτησε» της αντιύλης. Έναν λόγο που οι επιστήμονες πιστεύουν πως θα ανακαλύψουν, αν λύσουν τον «γρίφο» της μάζας των νετρίνων. Τα νετρίνα κυριολεκτικά κατακλύζουν το σύμπαν, αφού ενδεικτικά κάθε δευτερόλεπτο περίπου 100 τρισεκατομμύρια περνούν μέσα από το σώμα μας. Ωστόσο είναι ακίνδυνα και δεν γίνονται αντιληπτά, αφού αλληλεπιδρούν ασθενώς με την ύλη. Επίσης, διακρίνονται σε τρία είδη, γνωστά και ως «γεύσεις»: τα νετρίνα ηλεκτρονίων, τα μιονικά νετρίνα και τα νετρίνα ταυ. Παρ’ όλα αυτά, «μεταμορφώνονται» από το ένα είδος στο άλλο, καθώς μπορούν να αλλάζουν «γεύση». Η δέσμη των νετρίνων του πειράματος παράγεται στο εργαστήριο Fermi, όπου ο πρώτος ανιχνευτής καταγράφει τα σωμάτια στην αρχή του «ταξιδιού» τους. Κινούμενα με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός, τα νετρίνα καλύπτουν σε ελάχιστο χρόνο τα 800 χιλιόμετρα της διαδρομής τους, καταλήγοντας στη βόρεια Μινεσότα, όπου αποτυπώνονται από τον δεύτερο ανιχνευτή. Μέσα στα επόμενα έξι χρόνια, οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν δέσμες από τρισεκατομμύρια νετρίνα αφού, με δεδομένο ότι τα σωματίδια αλληλεπιδρούν ασθενώς με την ύλη, ένα πολύ μικρό ποσοστό τους θα μπορέσει να καταγραφεί από τον δεύτερο ανιχνευτή. Επίσης, αν και οι παραγόμενες δέσμες θα αποτελούνται αποκλειστικά από μιονικά νετρίνα, στο τέλος της πορείας τους ένα ποσοστό θα έχει μετατραπεί σε νετρίνα ηλεκτρονίων και νετρίνα ταυ. http://www.naftemporiki.gr/story/878176/neo-peirama-gia-ton-grifo-tis-mazas-ton-netronion

Πίσω στη Γη τρία μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Δύο αστροναύτες από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, μαζί με έναν βετεράνο Ρώσο κοσμοναύτη, προσεδαφίστηκαν με κάψουλα Soyuz στη στέπα του Καζακστάν, έπειτα από πεντέμισι μήνες παραμονής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) Ο Ουάισμαν, μαζί με τον γερμανό Αλεξάντερ Γκερστ και τον ρώσο Μαξίμ Σουράφ, αναχώρησαν με στο Soyuz στις 02.31 την Κυριακή και έπεσαν με αλεξίπτωτο στο παγωμένο Καζακστάν, κοντά στο Αρκαλίκ, περίπου 3,5 ώρες αργότερα. Επέβαιναν το ίδιο σκάφος με το οποίο είχαν φτάσει στον ISS στις 28 Μαΐου. Το πρόγραμμα του σταθμού ήταν φορτωμένο τις τελευταίες εβδομάδες με την άφιξη ενός ρωσικού σκάφους ανεφοδιασμού Progress και την αναχώρηση του Dragon, ενός ρομποτικού φορτηγού της εταιρείας SpaceX που ανεφοδιάζει το συγκρότημα για λογαριασμό της NASA. Στις 29 Οκτωβρίου, όμως, το πλήρωμα του σταθμού είδε σε ζωντανή μετάδοση την έκρηξη του πυραύλου της Orbital Sciences λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση με προορισμό τον ISS. Στο σταθμό των 100 δισ. δολαρίων βρίσκονται τώρα δύο ρώσοι και ένας αμερικανός. Ακόμα τρία νέα μέλη πληρώματος προγραμματίζεται να φτάσουν στο συγκρότημα στις 23 Νοεμβρίου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231362407 Η συσσώρευση της γνώσης. Την ερχόμενη Τετάρτη, 12 Νοεμβρίου, η ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή «Ροζέτα» ετοιμάζεται να εκτοξεύσει μία μικρότερη, με την προσωνυμία «Philae», που θα προσεδαφιστεί ομαλά στην παγωμένη επιφάνεια του κομήτη «67P/Churyumov–Gerasimenko». Σκοπός της αποστολής είναι να ανακαλύψει κατά πόσο τα υλικά που περιλαμβάνουν οι κομήτες συνέβαλαν στη δημιουργία της ζωής πάνω στη Γη. Δεν είναι φυσικά ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία παρόμοια διαστημοσυσκευή, αφού μέχρι σήμερα πάνω από 6.800 τέτοια διαστημικά οχήματα έχουν τοποθετηθεί στο Διάστημα σε τροχιά γύρω από τη Γη ή ακόμη και πιο πέρα. Στις σχεδόν έξι δεκαετίες από την εκτόξευση του σοβιετικού «Σπούτνικ 1» έχουμε ήδη ρίξει τα πρώτα εύθραυστα σκάφη μας στα μυστικά ρεύματα του διαστημικού ωκεανού. Στην αρχή με φόβο και δισταγμό, κι αργότερα με όλο και πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση, καθώς εξερευνήσαμε τους πλανητικούς υφάλους γύρω μας. Χάρη στις αποστολές αυτές, δεκάδες διαφορετικοί κόσμοι μάς έχουν αποκαλύψει μια μεγάλη ποικιλία χαρακτηριστικών, που αποδεικνύουν καθαρά τη βίαιη φύση των αρχικών σταδίων της εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος, ενώ μας δίνουν επίσης και απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα όπως είναι η θέση του ανθρώπου στο σύμπαν. Ζούμε, δηλαδή, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα θα τη θυμάται για πάντα, μια εποχή στην οποία οι «Σπούτνικ», οι «Μάρινερ», τα «Βενέρα» και τα δεκάδες άλλα διαστημικά οχήματα ξεκίνησαν μιαν απαράμιλλη προσπάθεια εξερεύνησης του σύμπαντος. Και ίσως να αποδειχθεί, σύντομα, ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός απ’ όλους, το πιο αμύθητο μαργαριτάρι από την εξερεύνησή μας στο Διάστημα είναι η συνειδητοποίηση ότι ζούμε σ’ ένα νησί απομονωμένο σε μιαν απέραντη εβενόχρωμη θάλασσα την οποία μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να εξερευνούμε. Στον νέο αυτό ωκεανό του Διαστήματος τα σύγχρονα διαστημόπλοια είναι τα νέα μας φορτηγά, τα πλοία των θησαυρών του νέου ωκεανού, που εκτοξεύουν δορυφόρους και διαστημοσυσκευές και που στο μέλλον θα μεταφέρουν τα υλικά για την οικοδόμηση μόνιμων επανδρωμένων διαστημικών καταυλισμών. Πρόκειται για τα πλοία που θα ανοίξουν την απέραντη θάλασσα του Διαστήματος όπως ο Κολόμβος και ο Μαγγελάνος άνοιξαν στην ανθρωπότητα τους επίγειους ωκεανούς. Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι διαστημικές μας δραστηριότητες θα μας αποκομίσουν σύντομα πλούτη αδιανόητα για την εποχή του Κολόμβου και του Μαγγελάνου. Γιατί στις δικές μας περιπλανήσεις στο Διάστημα έχουμε ανακαλύψει τον δικό μας «χρυσό» και τα δικά μας «μπαχαρικά». Τα έχουμε ανακαλύψει στην καινούργια γνώση, στα νέα προϊόντα, στις νέες τεχνολογίες. Πλούτη και κέρδη πολλαπλάσια της επένδυσης που έχει γίνει. Και παρόλο που τα επικά ταξίδια της ανθρωπότητας δεν έγιναν ποτέ με ευκολία, ήσαν εντούτοις αναπόφευκτα, γιατί ακόμη κι αν ο Κολόμβος είχε αποτύχει στην προσπάθειά του, κάποιος άλλος θα είχε κάνει το ταξίδι στην Αμερική. Πάρτε για παράδειγμα τους Πολυνήσιους. Πολύ πριν οι Ευρωπαίοι θαλασσοπόροι αποτολμήσουν την εξερεύνηση των ωκεανών, οι Πολυνήσιοι είχαν ήδη αποικίες στον Ειρηνικό. Ξεκινώντας από τη Νέα Γουινέα και με μοναδικό οδηγό τη γνώση τους για τον άνεμο, τα ρεύματα και τα άστρα, ταξίδεψαν σε τεράστιες αποστάσεις στην ανοιχτή θάλασσα από το ένα μοναχικό νησί στο άλλο, ενώ στα πιο απομακρυσμένα νησιά το ταξίδι τους ήταν ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Παρ’ όλα αυτά, το επιχείρησαν. Οι θαλασσοδαρμένοι και εξόριστοι αυτοί εξερευνητές πήγαν για να δημιουργήσουν αποικίες και να εγκατασταθούν στο μέσο μιας άδειας θάλασσας. Κι εμείς σήμερα δεν είμαστε διαφορετικοί από τους Πολυνήσιους εκείνους. Καθόμαστε πάνω στο μικρό μας νησί, στις ακρογιαλιές του διαστημικού ωκεανού που μόλις τώρα αρχίζουμε να εξερευνούμε. Και απορούμε και αναρωτιόμαστε για τα άλλα φωτεινά νησιά που γεμίζουν τον νυχτερινό ουρανό. Θα φτάσουμε άραγε μια μέρα και σ’ αυτά; (Ναι,θα φτάσουμε) Κάποτε ο Κέπλερ είχε πει ότι «όταν θα έχουν επινοηθεί τα πλοία που θα ταξιδεύουν στο κενό μεταξύ των άστρων, θα υπάρξουν επίσης και οι άνθρωποι που θα ταξιδέψουν μ’ αυτά». Γιατί πραγματικά ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει έλλειψη Κολόμβων και Μαγγελάνων. Γιατί είναι αναπόφευκτο. Αν συνεχίσουμε να ωριμάζουμε ως είδος, αν είμαστε προσεκτικοί και ευγενικοί με τους εαυτούς μας και με τη Γη, κάποια μέρα κάποιοι από μας θα μπαρκάρουν για το πρώτο τους ταξίδι στα άστρα. Γιατί είναι στη φύση μας να εξερευνούμε, να είμαστε ταξιδιώτες και ανιχνευτές. Και κάποια μέρα, όταν θα είμαστε έτοιμοι, θα πάμε στα άστρα. Γιατί είναι δικαίωμά μας και μοίρα μας. ΔΙΟΝΥΣΗΣ Π. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ (επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου) Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/11/09/%ce%b7-%cf%83%cf%85%cf%83%cf%83%cf%8e%cf%81%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%bd%cf%8e%cf%83%ce%b7%cf%82/ 10 Νοεμβρίου-Οι δεινόσαυροι πεθαίνουν στο Πλανητάριο ΙΔΡΥΜΑ ΕΥΓΕΝΙΔΟΥ, ΠΕΝΤΕΛΗΣ 11 & ΛΕΩΦ. ΣΥΓΓΡΟΥ 387, Π. ΦΑΛΗΡΟ Την ψηφιακή παράσταση «Ο θάνατος των δεινοσαύρων» παρουσιάζει το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο αύριο και προσκαλεί μεγάλους και μικρούς σε ένα συναρπαστικό ταξίδι εκατομμύρια χρόνια πίσω στον χρόνο, στην εποχή της κυριαρχίας των δεινοσαύρων στη Γη αλλά και της μυστηριώδους εξαφάνισής τους. Το ταξίδι αυτό θα προβληθεί στον εντυπωσιακό τεράστιο θόλο του Πλανηταρίου με τρόπο που μετατρέπει την παράσταση σε μια εικονική περιπέτεια που κόβει την ανάσα. Κατά την αυριανή ημέρα της πρεμιέρας θα πραγματοποιηθούν τρεις παραστάσεις (ώρες 18.30, 20.00 και 21.00) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, βάσει δελτίων εισόδου που θα αρχίσουν να διανέμονται από τις 18.00. Την πρώτη παράσταση θα προλογίσει ο Μιχαήλ Δερμιτζάκης, ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=648710

«Σκόνη» η μεγαλύτερη ανακάλυψη. Τον περασμένο Μάρτιο μία ομάδα αστρονόμων από το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, που έγινε γνωστή ως ομάδα BICEP, παρατήρησε, από το ισχυρό τηλεσκόπιό της στον Νότιο Πόλο, «ζάρες στο ύφασμα» του Διαστήματος που πιθανώς να αποτελούν το απομεινάρι της ακτινοβολίας της Μεγάλης Εκρηξης. «Μία νέα εποχή στην κοσμολογία», «η μεγαλύτερη ανακάλυψη του 21ου αιώνα» και άλλα διθυραμβικά σχόλια συνόδευσαν τα ευρήματα, παρότι η επιστημονική κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας BICEP, τόνισε την ανάγκη επιβεβαίωσης των αποτελεσμάτων. Οι πρώτες σκιές αμφιβολίας ξεκίνησαν να πέφτουν τον Ιούνιο, όταν η ίδια ερευνητική ομάδα μετά εβδομάδες συζητήσεων, διαπληκτισμών και αντιπαραθέσεων με ανεξάρτητους κριτές επιστημονικών περιοδικών και άλλους αστροφυσικούς, παραδέχτηκε, με δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters, ότι υπάρχει πιθανότητα η διαστρική σκόνη να ευθύνεται για ένα ποσό ή και για ολόκληρο το σήμα που κατέγραψαν. Οι ελπίδες της επιστημονικής κοινότητας εναποτέθηκαν στα ευρήματα του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ΕSA) που τελικά, πριν από λίγες εβδομάδες, όπως ανακοινώθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Astronomy & Astrophysics, επιβεβαίωσε ότι η διαστρική σκόνη… έχει βάλει το χέρι της στα αποτελέσματα. «Η ομάδα BICEP είχε πράγματι επιλέξει μία από τις πιο καθαρές περιοχές του ουρανού για να ψάξει για βαρυτικά κύματα. Τώρα όμως που με το Planck έχουμε στα χέρια μας τον χάρτη της κατανομής της σκόνης σε ολόκληρο τον ουρανό, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει περιοχή του ουρανού χωρίς καθόλου σκόνη», λέει στην «Κ» ο Τίμοθι Πίρσον, από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας και μέλος της ερευνητικής ομάδας του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck. Οι ρυτιδώσεις που αναζητούν οι επιστήμονες ονομάζονται βαρυτικά κύματα και, αν αποδειχθεί η ύπαρξή τους, αποτελούν τη σφραγίδα της βίαιης διαστολής του σύμπαντος κατά τη διάρκεια των πρώτων στιγμών της δημιουργίας του. Η «βρεφική» αυτή εικόνα του σύμπαντος εκτός ότι μπορεί να δώσει πληροφορίες για τη δημιουργία των γαλαξιών, μπορεί να επιβεβαιώσει τη θεωρία του κοσμολογικού πληθωρισμού και ότι το ορατό μας σύμπαν αποτελεί ένα απειροελάχιστο κομμάτι ενός πολύ μεγαλύτερου κόσμου. Οι επιστήμονες του BICEP προσπάθησαν να ανιχνεύσουν το σήμα των βαρυτικών κυμάτων σε ένα μικρό τμήμα του ουρανού, μέσω της πόλωσης της Κοσμικής Μικροκυματικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου, γνωστή ως CMB (Cosmic Microwave Background), δηλαδή να παρατηρήσουν την πόλωση της ακτινοβολίας-απομεινάρι της Μεγάλης Εκρηξης στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα μικροκυμάτων. «Δεν λέμε ότι τα αποτελέσματα της ομάδας BICEP είναι λανθασμένα, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν με τα στοιχεία που είχαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που λέμε είναι ότι υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα η σκόνη να έχει αλλοιώσει τα αποτελέσματά τους», λέει ο δρ Πίρσον. Για να «ξεσκονίσουν» τα ευρήματά τους οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν τα χαρακτηριστικά της σκόνης και να μελετήσουν την πόλωσή της, ώστε να μπορέσουν να αφαιρέσουν τη συνεισφορά της από τα ευρήματά τους. «H σκόνη που υπάρχει στο Διάστημα ανάμεσα στα αστέρια, και η οποία μοιάζει με τη σκόνη όπως την ξέρουμε στο σπίτι μας, αποτελείται από υπολείμματα νεκρών αστεριών» εξηγεί στην «Κ» ο καθηγητής αστροφυσικής Κωνσταντίνος Τάσσης από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ειδικός στη φυσική της μεσοαστρικής ύλης. «Καθώς πεθαίνουν τα αστέρια επιστρέφουν το υλικό τους στο μεσοαστρικό χώρο, ένα υλικό που λειτουργεί σαν λίπασμα για να φτιαχτούν καινούργια αστέρια», προσθέτει η Βασιλική Παυλίδου, επίσης καθηγήτρια αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, η οποία μαζί με τον κ. Τάσση μετρούν την πόλωση της κοσμικής ακτινοβολίας μέσα από το τηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου στον Ψηλορείτη. Οπως εξηγούν οι Ελληνες επιστήμονες, επειδή οι θερμοκρασίες στον μεσοαστρικό χώρο είναι πολύ χαμηλές, τα βαρύτερα από τα στοιχεία που την αποτελούν στερεοποιούνται, προσκολλάται το ένα στο άλλο και δημιουργούν κόκκους σκόνης που μοιάζουν με μικροσκοπικές πευκοβελόνες. «Ο λόγος που παίρνεις πόλωση από τη σκόνη είναι πολύ διαφορετικός από την πόλωση των βαρυτικών κυμάτων, αλλά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι παρόμοιο» διευκρινίζει η κ. Παυλίδου. Οι κόκκοι της σκόνης, όπως και κάθε σώμα που έχει κάποια θερμότητα εκπέμπει ακτινοβολία, η οποία όμως δεν φαίνεται με το μάτι γιατί εκπέμπεται στα μικροκύματα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Πόλωση της σκόνης σημαίνει ευθυγράμμιση της ακτινοβολίας που εκπέμπει, μία ευθυγράμμιση για την οποία ευθύνονται τα μαγνητικά πεδία που διαπερνούν τον χώρο ανάμεσα στα αστέρια. «Ενα πολύ μικρό μαγνητικό πεδίο, 10 δισεκατομμύρια φορές μικρότερο από τα μαγνητικό πεδίο της Γης, είναι αρκετό για να ευθυγραμμίσει αυτές τις μικρές βελόνες και να πολώσει το φως που εκπέμπουν», συμπληρώνει ο κ. Τάσσης. Για να κατανοηθεί σε βάθος η συνεισφορά της σκόνης σε τέτοιες έρευνες, σύμφωνα με τους Ελληνες ερευνητές, είναι χρήσιμο να διερευνηθεί η δράση της όχι μόνο στα μικροκύματα, αλλά σε ολόκληρο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, συμπεριλαμβανομένου του ορατού. Παρότι η σκόνη από τη μία είναι πολύ ψυχρή και δεν ακτινοβολεί στο ορατό φάσμα, την ίδια στιγμή απορροφά μέρος του φωτός των αστεριών. Οπως πέφτει η ένταση του φωτός του ήλιου όταν αυτό περνά μέσα από τα σύννεφα, έτσι και η ακτινοβολία κάποιου αστεριού που περνά μέσα από ένα νέφος σκόνης πέφτει, γιατί ένα μέρος του φωτός απορροφάται από τη σκόνη. Η σκόνη, η οποία λειτουργεί σαν φακός polaroid, πολώνει αυτήν την ακτινοβολία. Την κατεύθυνση αυτής της πόλωσης, όπως και άλλων κοσμικών πηγών, μπορεί να μετρήσει το πολωσίμετρο RoboPol που έχει εγκαταστήσει μία διεθνής ερευνητική ομάδα στο μεγάλο τηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας στο Ηράκλειο. «Οταν παρατηρείς πόλωση στο ορατό δεν βλέπεις την CMB (Κοσμική Μικροκυματική Ακτινοβολία) βλέπεις μόνο σκόνη, οπότε μπορείς να δημιουργήσεις ένα χάρτη της σκόνης», λέει η κ. Παυλίδου, η οποία μαζί με τον κ. Τάσση ανήκουν στην ερευνητική ομάδα του RoboPol. «Στο μέλλον μία από κοινού ανάλυση της πόλωσης του αστρικού φωτός με τη μικροκυματική πόλωση που καταγράφει το Planck, θα μπορούσε να μας δώσει μία πληρέστερη εικόνα του γαλαξία, με την κατανομή της σκόνης και των μαγνητικών πεδίων σε αυτόν, ενώ σίγουρα θα βοηθήσει στην κατανόηση μελλοντικών παρατηρήσεων της CMB», λέει ο κ. Πίρσον, που εκτός από επιστήμονας του Planck συμμετέχει και στην ερευνητική ομάδα του RoboPol. «Αν η ομάδα BICEP έχει δίκιο και μέρος του σήματος που ανίχνευσε οφείλεται πράγματι σε βαρυτικά κύματα, μέσα σε ένα-δύο χρόνια θα μπορέσουν να το επιβεβαιώσουν με τηλεσκόπια από την επιφάνεια της Γης», λέει ο κ. Πίρσον. «Αν όμως αποδειχθεί ότι η ποσότητα της σκόνης στον ουρανό είναι τόσο πολλή που δεν μπορεί να διακριθεί το αρχέγονο φως, θα χρειαστεί να μπει σε εφαρμογή ένα νέο διαστημικό σχέδιο, ένα νέο διαστημικό τηλεσκόπιο», προσθέτει, εξηγώντας ότι σε αυτήν την περίπτωση δεν πρέπει να περιμένουμε σύντομα απαντήσεις, τουλάχιστον μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. http://physicsgg.me/2014/11/09/%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7-%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7/

Δύσκολο να προβλεφθεί το «ραντεβού» το νέου μετεωρίτη UR116 2014 με τη Γη... Αίσθηση έχει προκαλέσει στη επιστημονική κοινότητα η ανακάλυψη ενός νέου κοσμικού σώματος από ρώσους αστρονόμους. Το ρωσικό δίκτυο αυτόματων υπερσύγχρονων τηλεσκοπίων «Master» έφερε στο φως στα τέλη Οκτωβρίου στοιχεία για ένα νέο, επικίνδυνο αστεροειδή, ο οποίος ονομάστηκε UR116 2014 και έχει διάμετρο περίπου 370 μέτρα και είναι 20 φορές μεγαλύτερος από τον μετεωρίτη εξερράγη τον Φεβρουάριο του 2013 πάνω από την ρωσική πόλη Τσέλιαμπινσκ. Πιθανή σύγκρουσή του με τη Γη, εκτιμάται πως θα προκαλέσει έκρηξη, χίλιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Τσέλιαμπινσκ. Ο αστεροειδής UR116 2014 εντοπίστηκε από τον ρώσο εμπειρογνώμομα του Πανεπιστημιακού Αστρονομικού Ινστιτούτου της Μόσχας, Ντένις Ντενισένκο, ο οποίος κατά το παρελθόν έχει ανακαλύψει επτά σουπερνόβα και πάνω από 50 διαφορετικούς αστέρες. Η RBTH συνομίλησε μαζί του για τον νέο αστεροειδή και τους πιθανούς κινδύνους για τη Γη: «Εκτιμούμε πως ο UR116 2014 δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τη Γη στα επόμενα έξι χρόνια. Υπολογίζεται πως η επόμενη “συνάντησή” του με τη Γη θα είναι τον Οκτώβριο του 2017, σε απόσταση 1,8 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η ακριβής θέση του παραμένει ασαφής. Είναι αδύνατο να προβλεφθεί επίσης και μια μελλοντική “συνάντηση” με τον Άρη και την Αφροδίτη, η οποία θα μπορούσε ουσιαστικά να αλλάξει την τροχιά του». RBTH: Σε περίπτωση σύγκρουσης με τη Γη, ποια θα είναι η κατάσταση; Θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε; «Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα σύγκρουσης. Αστεροειδείς τέτοιου μεγέθους – διαμέτρου περίπου 370 μέτρων- είναι ικανοί να προκαλέσουν σημαντικές καταστροφές, αλλά δεν έρχεται το τέλος της ανθρωπότητας! Παραμένει πάντως αδύνατον να προβλεφθεί ακριβής ημερομηνία προσέγγισης του UR116 2014 στη Γη, ακριβώς όπως είναι αδύνατο να το πράξουμε και με οποιονδήποτε άλλον επικίνδυνο αστεροειδή. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του 2012, το ηλιακό μας σύστημα εμπεριέχει από 3.000 έως 6.000 δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς και , όπως είδαμε με τον μετεωρίτη στο Chelyabinsk, οι καταστροφές μπορεί να είναι μεγάλες. Σημαντικό ρόλο παίζει και η τροχιά σύγκρουσης, ανεξάρτητα από το μέγεθος». Στις 15 Φεβρουαρίου του 2013 ένας μετεωρίτης εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης, μετατράπηκε σε βολίδα και εξερράγη σε ύψος περίπου τριάντα χιλιομέτρων, πάνω από την πόλη Τσέλιαμπινσκ της Ρωσίας (ανατολικά από τα Ουράλια Ορη και βόρεια του Καζακστάν), με το ισχυρό ωστικό κύμα να προκαλεί μεγάλες ζημιές στα τζάμια πολλών κτιρίων, επιφέροντας εκατοντάδες μικροτραυματισμούς. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε κατά την έκρηξη του μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα ήταν περίπου 50 κιλοτόνοι ΤΝΤ, 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αστρικό σώμα που διλύθηκε μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης, μετά τον μετεωρίτη που εικάζεται πως προκάλεσε την Έκρηξη της Τουνγκούσκα το 1908. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνών της διεθνούς ομάδας επιστημόνων με επικεφαλής την ανώτερη επιστημονικό λειτουργό του Ινστιτούτου Δυναμικής Γεωσφαιρών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Όλγα Ποπόβα, τα θραύσματα του μετεωρίτη αποκάλυψαν σημαντικά στοιχεία: Ο μετεωρίτης μάζας περίπου 11 τόνων εισήλθε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας με ταχύτητα 19 χλμ/δευτερόλεπτο και διασπάστηκε σε πλήθος τμημάτων, η ταχύτητα των οποίων κατά την προσέγγιση της Γης αυξήθηκε στα 30 χλμ./δευτερόλεπτο. Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης ότι πολλά θραύσματα του κοσμικού σώματος κάηκαν στην ατμόσφαιρα και δεν έφτασαν στη Γη. Το μεγαλύτερο θραύσμα βάρους 650 κιλών ανελκύστηκε τον Οκτώβριο του 2013 από το βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ. http://gr.rbth.com/news/2014/11/09/nteni_ntenisenko_dyskolo_na_problefthei_to_ranteboy_to_neoy_meteoriti_ur_33645.html

«Transformer» - συναρμολογητής για τη NASA. Εμφανισιακά παραπέμπει σε κάποια τεχνολογία των κινηματογραφικών «Transformers», ωστόσο ο «ΙSAAC» (Integrated Structural Assembly of Advanced Composites) της NASA είναι πέρα για πέρα αληθινός. Ο ογκώδης ρομποτικός βραχίονας μπορεί να διαχειρίζεται υλικά με προγραμματισμένες μεθόδους, μετατρέποντας συγκολλητικές ουσίες και ίνες σε αεροδιαστημικές δομές και εξαρτήματα. «Δουλέψαμε δύο χρόνια για να αποκτήσουμε τη συγκεκριμένη ρομποτική τεχνολογία, τέτοιου επιπέδου ακριβείας. Αλλά είχαμε προτείνει την ιδέα πάνω από έξι χρόνια πριν» ανέφερε ο Τσόνσι Γου, μηχανολόγος δομικής μηχανικής. «Θα κάνει πραγματικά τη διαφορά πάνω στη δυνατότητά μας να καταλάβουμε τα σύνθετα υλικά και τις διαδικασίες χρήσης στην αεροπορία και τα διαστημικά σκάφη». Αν και η χρηματοδότηση αποτέλεσε πρόβλημα στην αρχή, ο Γου και οι συνάδελφοί του στο πρόγραμμα του ISAAC, Μπράιαν Στιούαρτ και Ρόμπερτ Μάρτιν έπεισαν το Langley Research Center να παρέχει 1,4 εκατ. δολάρια, το Aeronautics Research Mission Directorate να συνεισφέρει 1,1 εκατ., καθώς και το Space Technology Mission Directorate και το Space Technology and Exploration Directorate να συμμετέχουν με 200.000. Βίντεο από τη μεταφορά του ρομποτικού βραχίονα - συναρμολογητή ISAAC στις εγκαταστάσεις της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας στο Χάμπτον της Βιρτζίνια. Η ίδια η μεταφορά του ISAAC στις εγκαταστάσεις της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας στο Χάμπτον της Βιρτζίνια αποτέλεσε πρόκληση. Το σύστημα είναι ένα από τρία στον κόσμο τα οποία έχουν κατασκευαστεί από την Electroimpact, Inc (Μουκιλτέο, Ουάσιγκτον). Τα άλλα δύο χρησιμοποιούνται για συναρμολόγηση συνθέτων υλικών σε όγκο, όχι για ερευνητικούς σκοπούς, όπως προορίζεται το σύστημα που αποκτήθηκε από τη NASA. Το ρομπότ είναι γνωστό για την ακρίβεια της δουλειάς του, ωστόσο εξαιρετική ακρίβεια απαιτήθηκε και κατά τη μεταφορά και εγκατάστασή του στο εσωτερικό των εγκαταστάσεων, και ειδικότερα στο Advanced Manufacturing and Flight Test Articles Development Laboratory του ερευνητικού κέντρου. O ΙSAAC αναμένεται να είναι έτοιμος και πλήρως λειτουργικός στις αρχές του 2015, με πρώτο «πελάτη» το Advanced Composites Project (ACP) του Aeronautics Research Mission Directorate. Επίσης, σχεδιάζεται χρήση του και από τα διαστημικά προγράμματα της ΝΑSA, όπως το Composites for Exploration Upper Stage (C-EUS) Project. http://www.naftemporiki.gr/story/876717/transformer-sunarmologitis-gia-ti-nasa Οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τοποθέτησαν κάμερα μέσα σε μια φυσαλίδα νερού. Ενα πρωτότυπο πείραμα πραγματοποίησαν οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Δημιούργησαν μια φυσαλίδα νερού η οποία λόγω της έλλειψης βαρύτητας αιωρούνταν και στη συνέχεια κατάφεραν να τοποθετήσουν μέσα σε αυτή μια κάμερα (μια κάμερα GoPro). Η κάμερα κατέγραψε εικόνες και έτσι γνωρίζουμε πώς φαίνεται ο ISS μέσα από μια... μπουρμπουλήθρα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=648041 Ξενάγηση στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. http://video.in.gr/intro/#1857465

Ενας... ιχνηλάτης θα επιταχύνει την εξερεύνηση του Αρη. Βρετανοί μηχανικοί κατασκευάζουν ένα υψηλής νοημοσύνης μικρο-ρομπότ το οποίο θα συνοδεύει τους νέας γενιάς ρομποτικούς εξερευνητές που θα σταλούν στον Αρη. Το ρομποτάκι θα λειτουργεί ως ένα είδος ιχνηλάτη στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη: Θα προπορεύεται του εξερευνητή και με τα ειδικά προηγμένα του όργανα θα αναζητά ασφαλή διαδρομή για τον ρομποτικό εξερευνητή, ενώ παράλληλα θα μπορεί να εντοπίζει διαφόρων ειδών σημεία και κομμάτια βράχων ή χώματος που θα αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του ιχνηλάτη με αυτό τον τρόπο η διαδικασία της εξερεύνησης θα επιταχυνθεί, για αυτό και ονόμασαν το ρομποτάκι «Faster» (δηλαδή «πιο γρήγορα»). http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5177644/enas-ixnhlaths-ston-arh/

Θα ζούμε σε... εκτυπωμένες κατοικίες στη Σελήνη. Πριν από λίγους μήνες μια ολλανδική αρχιτεκτονική εταιρεία ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε στο Αμστερνταμ την κατασκευή ενός ολόκληρου σπιτιού τα μέρη του οποίου θα έχουν εκτυπωθεί στο σύνολό τους από τρισδιάστατο εκτυπωτή. Ο Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Διαστήματος βρήκε την ιδέα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και προχωρά στην υλοποίηση της δίνοντας μάλιστα στη δημοσιότητα και ένα ενδιαφέρον βίντεο. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με τη φημισμένη αρχιτεκτονική εταιρεία Foster&Partners που εδρεύει στο Λονδίνο για την κατασκευή μικρών οικημάτων στη Σελήνη. Οπως υποστηρίζουν τα στελέχη της ESA, η πρόοδος στην τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D printing) θα επιτρέψει τη δημιουργία μικρών οικημάτων που θα είναι φτιαγμένα από τα υλικά του εδάφους του φυσικού μας δορυφόρου. Τα πρώτα σχέδια που έδωσε στη δημοσιότητα η αρχιτεκτονική εταιρεία δείχνουν οικήματα στα οποία θα υπάρχει η δυνατότητα παραμονής τεσσάρων ατόμων. Οι σεληνιακές κατοικίες-βάσεις θα κατασκευάζονται από αυτόνομα ρομπότ, θα έχουν σχήμα θόλου και θα προστατεύουν πλήρως τους ανθρώπους από τις τοπικές κλιματικές συνθήκες, τη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία αλλά και την πτώση μετεωριτών. Το 90% των οικημάτων θα κατασκευάζεται από σεληνιακά υλικά. Τα υλικά αυτά θα γίνονται πρώτα ένας πολτός. Ο πολτός αυτός θα εισάγεται στο μηχάνημα της εκτύπωσης το οποίο μέσω ψεκασμού θα εκτυπώνει στερεά δομικά υλικά που θα χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του οικήματος. Με δεδομένο ότι ελάχιστα μέρη των οικημάτων θα πρέπει να μεταφερθούν από τη Γη, οι επιτελείς της ESA πιστεύουν ότι τα οικήματα αυτά είναι εφικτό να είναι έτοιμα να υποδεχθούν κατοίκους κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 40 έτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=648357

Ένας Έλληνας μαθητής ετοιμάζεται να ακολουθήσει από κοντά την περιπέτεια της Ροζέτα.. Μόνο λίγες ημέρες απέμειναν για την πρώτη προσπάθεια που έγινε ποτέ για προσγείωση σε έναν κομήτη. Την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου η Rosetta θα απελευθερώσει το όχημα προσεδάφισης Philae σε απόσταση 22,5 χλμ από το κέντρο του κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko, με μια προγραμματισμένη προσγείωση περίπου επτά ώρες αργότερα στην Agilkia. Την VIP εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί για την προσεδάφιση του Philae, θα παρακολουθήσουν ζωντανά στο Κέντρο Ελέγχου Διαστημικών Επιχειρήσεων της ESA (ESOC) στο Ντάρμσταντ, Γερμανία, ο μικρός μαθητής Γρύλλης Δημήτρης συνοδευόμενος από τον καθηγητή Φυσικής κο Κόσκο Σπυρίδων, εκπροσωπώντας το Δημοτικό Σχολείο της Ελληνογερμανικής Αγωγής που κέρδισε στο διαγωνισμό “WakeUp, Rosetta!”. "Θα επιθυμούσα να εκφράσω τον ενθουσιασμό μας για την ευκαιρία που έχει το σχολείο και ένας από τους μαθητές του να επισκεφθεί την ESA και μάλιστα σε μια τέτοια συγκυρία. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν τα 1002 παιδιά του δημοτικού σχολείου. Όλα τα παιδιά ενημερώθηκαν από τους δασκάλους τους για τη Ροζέτα και την αποστολή της, και ένα πρωινό φώναξαν όλα μαζί Ξύπνα Ροζέτα!", λέει η κα Αγάπη Βαβουράκη, Διευθύντρια του Δημοτικού της Ελληνογερμανικής Αγωγής. "Ο Δημήτρης Γρύλλης είναι μαθητής της ΣΤ' τάξης του δημοτικού. Εκπροσωπεί τους μαθητές της Ελληνογερμανικής Αγωγής που πήραν μέρος στο διαγωνισμό της ESA. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που είχαμε να πάρουμε." Το βιντεάκι – «αφύπνιση» που δημιούργησαν οι μαθητές με τη βοήθεια των καθηγητών τους, βοήθησε τους επιστήμονες να ξυπνήσουν επιτυχώς τη Rosetta από την αδρανοποίηση της διάρκειας 31 μηνών, με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκεται λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την πιο σημαντική στιγμή της αποστολής της; την απελευθέρωση και προσεδάφιση του Philae στον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko. Θυμηθείτε πως οι Έλληνες μαθητές βοήθησαν να ξυπνήσει η Rosetta: Όπως μας λέει η κα Βαβουράκη, "ο Δημήτρης επιλέχθηκε μεταξύ των 5 παιδιών της ομάδας με κλήρωση ένα πρωί στην πρωινή παράταξη του σχολείου μπροστά σε όλα τα παιδιά του δημοτικού, εκεί που φωνάξαμε «Ξύπνα Ροζέττα». "Επιλέχθηκε γιατί πέρυσι που έγινε ο διαγωνισμός συμμετείχε σε ομαδική διαθεματική εργασία της τάξης του (Ε/Δ) για τη μελέτη, το σχεδιασμό και την κατασκευή καταφυγίου για τον Άρη. Η εργασία της ομάδας (Δ. Γρύλλης, Λ. Μόσχου, Ρ. Μουλαβασίλη, Τ. Παλαιολόγου, Κ. Παπαπολύζου) στην οποία συμμετείχε μετά από εξωτερική αξιολόγηση (κ. Γαζέας Κ., λέκτορας αστροφυσικής ΕΚΠΑ, κ. Γιαννακής Ο., αστροφυσικός, ΙΑΑΔΕΤ, Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών) διακρίθηκε πρώτη". http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Henas_Hellenas_mathethes_etoimhazetai_na_akoloythhesei_apho_kontha_ten_peripheteia_tes_Rozheta

Τα μισά άστρα του Σύμπαντος περιφέρονται ορφανά. Αν επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για μια από τις πιο εντυπωσιακές κοσμολογικές ανακαλύψεις. Έχει διαπιστωθεί ότι κάποιες κοσμικές αλληλεπιδράσεις μπορούν να εκτρέψουν από την τροχιά τους τα άστρα και να τα υποχρεώσουν να εγκαταλείψουν με μεγάλη ταχύτητα τους μητρικούς τους γαλαξίες. Έχουν εντοπιστεί τέτοια άστρα αλλά τα μέχρι τώρα ευρήματα έδειχναν ότι το φαινόμενο είναι εξαιρετικά σπάνιο ότι τα άστρα που εγκαταλείπουν τους γαλαξίες τους δεν μπορεί να είναι περισσότερα από λίγες δεκάδες. Έχει επίσης παρατηρηθεί το φαινόμενο ομάδες άστρων να χάνουν τον... προσανατολισμό τους κατά τη διάρκεια γαλαξιακών συγκρούσεων και να βγαίνουν από τα σύνορα των γαλαξιών. Ομάδα επιστημόνων μελετώντας δεδομένα από την αποστολή CIBER αλλά και στοιχεία που έχει συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δισεκατομμύρια άστρα, «τα μισά άστρα του Σύμπαντος» όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, βρίσκονται έξω από τους γαλαξίες έχοντας δημιουργήσει ένα πελώριο ωκεανό... ορφανών άστρων. Η ανακάλυψη εκτός των άλλων προσφέρει μια εξήγηση στο γιατί το σύμπαν είναι πιο φωτεινό από ό,τι νομίζαμε. Ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής ειδικούς του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) μελέτησαν στοιχεία που προέκυψαν από το «πείραμα κοσμικού υπέρυθρου υποβάθρου» (Cosmic Infrared Background Experiment - CIBER), το οποίο έλαβε χώρα μεταξύ 2010 - 2012 με τη βοήθεια ενός πυραύλου που εκτοξεύτηκε πάνω από την ατμόσφαιρα και συνέλεξε με δύο κάμερες όσο περισσότερο υπέρυθρο κοσμικό φως μπορούσε. Στη συνέχεια προχώρησαν σε έλεγχο των ευρημάτων της μελέτης χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer που παρατηρεί την υπέρυθρη ακτινοβολία. Τα ευρήματα δείχνουν ότι στο Σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερο υπέρυθρο φως από αυτό που μπορεί να εξηγηθεί από την παρουσία και φωτεινότητα των γαλαξιών. Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο φως προέρχεται πιθανώς από μια άλλη πηγή, μεγάλες «στρατιές» των αφανών άστρων που κινούνται ανάμεσα στους γαλαξίες και που όλα μαζί βγάζουν αρκετό φως για να δικαιολογήσουν τη συνολική φωταύγεια του σύμπαντος. «Τα άστρα αυτά παράγουν τόσο φως υποβάθρου, όσο όλοι μαζί οι γαλαξίες» αναφέρουν οι ερευνητές που δημοσιεύουν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση «Science». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι γαλαξιακές συγκρούσεις (ή γαλαξιακές συγχωνεύσεις) δεν υποχρεώνουν μικρές ομάδες άστρων να εγκαταλείπουν τους γαλαξίες αλλά εκδιώχνουν πολύ μεγάλο αριθμό άστρων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από τη μελέτη τα ορφανά άστρα είναι μικρότερα σε μέγεθος, φωτεινότητα και θερμότητα από τον Ηλιο. Υπάρχουν πάντως επιστήμονες που εξέφρασαν την επιφύλαξή τους κατά πόσο όντως το πλεονάζον κοσμικό φως προέρχεται από εξωγαλαξιακά άστρα, κάτι που πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές έρευνες. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι το φως αυτό προέρχεται από πολύ μακρινούς γαλαξίες που δεν είναι ορατοί. Ανεξάρτητα πάντως από το ποια θεωρία είναι ορθή φαίνεται ότι οι επιστήμονες γνωρίζουν λίγα πράγματα για το τι υπάρχει ανάμεσα στους γαλαξίες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231361863

Η γέννηση ενός πλανητικού συστήματος Όχι, η εικόνα δεν είναι καλλιτεχνική απεικόνιση. Είναι το πραγματικό πορτρέτο ενός δίσκου αερίων και σκόνης, το οποίο σχηματίζει πλανήτες γύρω από ένα άστρο στον αστερισμό του Ταύρου. Είναι μια εικόνα πρωτοφανούς λεπτομέρειας, την οποία συνέλαβε το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου «Όταν πρωτοείδαμε την εικόνα μείναμε έκπληκτοι από το επίπεδο της λεπτομέρειας» καμαρώνει η Κατερίνα Βλαχάκη, μέλος της διεύθυνσης του τηλεσκοπίου ALMA. To ολοκαίνουργιο τηλεσκόπιο, μια συστοιχία από 66 επιμέρους ραδιοτηλεσκόπια διασκορπισμένα στην έρημο της Χιλής, έστρεψε το βλέμμα του στο άστρο HL του Ταύρου, ή HL Tauri, το οποίο εκτιμάται ότι άρχισε να λάμπει πριν από μόλις ένα εκατομμύριο χρόνια. Τα άστρα γεννιούνται από σύννεφα αερίου και σκόνης, τα οποία καταρρέουν υπό την επίδραση της βαρύτητας και σχηματίζουν πυκνούς πυρήνες, που τελικά πυροδοτούνται και γίνονται νέα άστρα. Το αέριο και η σκόνη που περίσσεψε περιβάλλει αρχικά τα νεαρά άστρα, αργότερα όμως συγκεντρώνεται σε έναν επίπεδο δίσκο, τον λεγόμενο πρωτοπλανητικό δίσκο. Μέσα σε αυτόν τον δίσκο, οι συγκρούσεις ανάμεσα σε σωματίδια σκόνης δίνουν όλο και μεγαλύτερα σώματα -πρώτα αστεροειδείς και κομήτες, αργότερα πλανήτες. Το άστρο HL Tauri είναι μικρότερο από τον Ήλιο, ωστόσο ο πρωτοπλανητικός δίσκος του (Α) είναι μεγαλύτερος από το Ηλιακό Σύστημα (Δ). Πηγή: ALMA/ESO/NAOJ/NRAO Η θεαματική εικόνα του ALMA δείχνει τον πρωτοπλανητικό δίσκο του HL Tauri χωρισμένο σε ομόκεντρους δακτυλίους, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν κενά. Πρέπει να είναι τα κενά που σχηματίζονται από την κίνηση νεογέννητων σωμάτων, τα οποία αργότερα θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ενήλικοι πλανήτες. Η περίπτωση του HL Tauri εξέπληξε τους αστρονόμους, οι οποίοι δεν περίμεναν να δουν ίχνη πρωτοπλανητών σε ένα τόσο νεαρό άστρο. «Το HL Tauri έχει ηλικία το πολύ ένα εκατομμύριο χρόνια, κι όμως ο δίσκος του φαίνεται να είναι γεμάτος από πλανήτες που βρίσκονται στο στάδιο του σχηματισμού τους» σχολίασε η Βλαχάκη. «Αυτή η εικόνα από μόνη της θα φέρει επανάσταση στις θεωρίες για το σχηματισμό πλανητών» είπε. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231361624

Ελληνικός διαγωνισμός για την εφαρμογή διαστημικών τεχνολογιών. Η ελληνική εταιρεία συμβούλων KiNNO, σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και με την υποστήριξη της Ελληνικής Αντιπροσωπείας του ESA και τη Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), διοργανώνει τον πρώτο διαγωνισμό «Down to Earth Competition» στην Ελλάδα. Ο διαγωνισμός έχει ως στόχο την ανάδειξη και επιβράβευση ιδεών και προτάσεων για την εφαρμογή διαστημικών τεχνολογιών σε τομείς της καθημερινότητας, όπως υγεία, ενέργεια, μεταφορές, ναυτιλία κλπ, συμβάλλοντας έτσι στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε επιστήμονες από επιχειρήσεις, ερευνητικούς οργανισμούς και πανεπιστήμια από την Ελλάδα και τους καλεί να διερευνήσουν τις πιθανές εφαρμογές της διαστημικής τους τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή και να υποβάλουν την πρότασή τους. Τα τελευταία χρόνια, παρόμοιες εφαρμογές έχουν βοηθήσει αρκετές εταιρείες να βελτιώσουν τις παραγωγικές τους διαδικασίες, ορισμένες βιομηχανίες να βελτιώσουν τα συστήματα διαχείρισης των αποβλήτων τους, τον ιατρικό κλάδο να αναπτύξει αποτελεσματικότερα όργανα μέτρησης, τον κλάδο των μεταφορών να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των διακινήσεων και πολλά άλλα. Η ιδέα με τη μεγαλύτερη δυναμική εφαρμογής θα βραβευθεί με μία παραβολική πτήση μηδενικής βαρύτητας, η οποία θα διεξαχθεί το 2015 στο Μπορντό της Γαλλίας με όλα τα έξοδα καλυμμένα. Οι παραβολικές πτήσεις προσομοιώνουν τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας σε ειδικά διαμορφωμένο αεροπλάνο. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν όσες προτάσεις επιθυμούν μέχρι την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014, συμπληρώνοντας την ηλεκτρονική φόρμα που θα βρουν στη διεύθυνση http://www.kinno.eu/en/what-we-do/space-technology-brokers/down-to-earth-competition-2014. Επίσης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για το διαγωνισμό και να ενημερωθούν για την πορεία του και τα αποτελέσματα μέσα από την ιστοσελίδα της εταιρείας www.kinno.eu ή επικοινωνώντας με τον Πάρη Ράλλη στο 210.6838950 ή στο rallis@kinno.eu. http://www.kathimerini.gr/790784/article/epikairothta/episthmh/ellhnikos-diagwnismos-gia-thn-efarmogh-diasthmikwn-texnologiwn Στο σφυρί η πρώτη φωτογραφική μηχανή που βγήκε στο Διάστημα. Μια Hasselblad 500c, το θρυλικό μοντέλο που αποτέλεσε το «σήμα κατατεθέν» της σουηδικής εταιρείας από το 1957 και για τα επόμενα 60 χρόνια, είναι οπωσδήποτε συλλεκτική. Oταν όμως η συγκεκριμένη φωτογραφική μηχανή είναι επιπλέον η πρώτη που «ανέβηκε» στο Διάστημα με μια αποστολή της NASA εγκαινιάζοντας την πενηντάχρονη συνεργασία της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας με τη Hasselblad και την Zeiss, όπως είναι φυσικό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία. Για τον λόγο αυτόν η πώλησή της σε πλειστηριασμό την ερχόμενη εβδομάδα έχει προκαλέσει ενδιαφέρον όχι μόνο στους λάτρεις των διαστημικών ταξιδιών και της φωτογραφίας αλλά και στους απανταχού συλλέκτες. Μια Hasselblad 500c, η πρώτη μηχανή που χρησιμοποιήθηκε από αστροναύτες της NASA για να τραβήξουν φωτογραφίες της Γης από το Διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του 1960, πωλείται σε πλειστηριασμό Η ιστορία του «δεσμού» της NASA με την ευρωπαϊκή οπτική τεχνολογία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 χάρη στο μεράκι ενός αστροναύτη. Ο Γουόλι Σίρα, ενθουσιώδης ερασιτέχνης της φωτογραφίας ο οποίος θα πετούσε με τη Mercury-Atlas 8 (ΜΑ-, την πέμπτη επανδρωμένη αμερικανική αποστολή, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1962, ήθελε να απαθανατίσει την εμπειρία του με την καλύτερη φωτογραφική μηχανή της εποχής. Αφού συζήτησε το θέμα με επαγγελματίες φωτογράφους και ειδικούς, η επιλογή στην οποία κατέληξε ήταν η Hasselblad 500c με φακό Zeiss 80 mm. Την αγόρασε, όπως είχε δηλώσει όταν ήταν ακόμη εν ζωή, από ένα κατάστημα φωτογραφικών ειδών στο Χιούστον λίγους μήνες νωρίτερα και την πήγε κατευθείαν στα εργαστήρια της NASA ώστε να προσαρμοστεί κατάλληλα για την αποστολή. Οι τεχνικοί της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας εργάστηκαν σε συνεργασία με τον Σίρα και τον συνάδελφό του αστροναύτη Γκόρντον Κούπερ κάνοντας μια σειρά από προσαρμογές: πρόσθεσαν μια θήκη για φιλμ των 100 ASA και ένα σκόπευτρο που τοποθετήθηκε πλευρικά, ενώ έκαναν διάφορες τροποποιήσεις στην επιφάνεια της μηχανής - μία από αυτές ήταν να βάψουν το μέταλλο στην μπροστινή της πλευρά με μαύρο ματ χρώμα για να ελαχιστοποιήσουν την ανάκλαση του φωτός. Εξοπλισμένος με την «πειραγμένη» Hasselblad 500c ο Σίρα τράβηξε τις πρώτες «πραγματικές» φωτογραφίες της Γης από το Διάστημα που είδαν τα γήινα μάτια. Η επιτυχία ήταν τέτοια ώστε στην επόμενη αποστολή, τη Mercury-Atlas 9 (MA-9), η οποία «πέταξε» τον Μάιο του 1963, ο Γκόρντον Κούπερ πήρε μαζί του μια Hasselblad (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις την ίδια που είχε χρησιμοποιήσει ο Σίρα), εξοπλισμένη με τον ίδιο φακό Zeiss (η «ταυτότητα» του φακού πιστοποιείται από τα σχετικά αρχεία). Σε αυτό το διαστημικό ταξίδι, όπως έχει περιγράψει ο κ. Κούπερ, εκτός του ότι τράβηξε «γενικές» φωτογραφίες η μηχανή χρησιμοποιήθηκε για τη διεξαγωγή μιας σειράς πειραμάτων. Ενα εξ αυτών ήταν το Πείραμα Προσδιορισμού του Ορίζοντα, το οποίο είχε ως στόχο να προσδιορίσει κατά πόσον το φωτισμένο από τον Ηλιο τμήμα της Γης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «σημάδι» πλοήγησης κατά την τελική φάση των προωθημένων διαστημικών πτήσεων (τα δεδομένα του χρησιμοποιήθηκαν από τα Εργαστήρια Draper του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης - ΜΙΤ - για την ανάπτυξη του συστήματος καθοδήγησης και πλοήγησης των αποστολών Apollo). Αλλα πειράματα για τα οποία χρησιμοποιήθηκε η Hasselblad αφορούσαν μετεωρολογικές φωτογραφίσεις με στόχο τη συλλογή πληροφοριών για τη μετεωρολογία και συγκεκριμένων δεδομένων για την ανάπτυξη προωθημένων μετεωρολογικών δορυφορικών συστημάτων καθώς και φωτογραφίσεις πεδίου της Γης με στόχο τη σύσταση καταλόγων με διαστημικές φωτογραφίες από διάφορα γεωλογικά στοιχεία (πτυχωσιγενή όρη, ζώνες ρηγμάτων ή ηφαιστειακά πεδία) και τη συλλογή τοπογραφικών πληροφοριών για την επιφάνεια της Γης. Η ιστορική φωτογραφική μηχανή βγαίνει σε πλειστηριασμό τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου από την RR Auctions στη Βοστώνη, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο οίκος πλειστηριασμών ζήτησε από τη NASA να διεξαγάγει ειδική έρευνα προκειμένου να πιστοποιήσει ότι πρόκειται για την ίδια κάμερα που είχε χρησιμοποιήσει ο Γκόρντον Κούπερ (και πιθανότατα ο Γουόλι Σίρα). Η μηχανή συνοδεύεται επίσης από μια ιδιόχειρη επιστολή του κ. Κούπερ, η οποία χρονολογείται γύρω στο 1995, είναι γραμμένη σε ένα φύλλο χαρτί από το προσωπικό του μπλοκ αλληλογραφίας και γράφει: «Αυτή η φωτογραφική μηχανή Hasselblad πέταξε στην MA-9 και χρησιμοποιήθηκε από εμένα για να πάρω αρκετές καλές εικόνες της Γης». Επιπλέον υπάρχει και μια δεύτερη, έντυπη επιστολή αυθεντικότητας του αστροναύτη, στην οποία δηλώνει τον σειριακό αριθμό της μηχανής, του φακού και της «έξτρα» θήκης του φιλμ που είχε μαζί του στην πτήση. Επιλέγοντας τη Hasselblad 500c με δική του πρωτοβουλία ο Γουόλι Σίρα ξεκίνησε χωρίς να το θέλει μια μακρά παράδοση. Μετά και την επιτυχημένη χρήση τους από τον Γκόρντον Κούπερ από το 1964, με την έναρξη του Project Gemini, οι μηχανές Hasselblad και οι φακοί Zeiss έγιναν ανεπίσημα ο αποκλειστικός φωτογραφικός εξοπλισμός της NASA σε όλες τις επόμενες επανδρωμένες αποστολές (ήταν επίσης το πρώτο γήινο φωτογραφικό «δίδυμο» που «πάτησε» τη Σελήνη συνοδεύοντας τους αστροναύτες της Apollo 11) και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται και σήμερα από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231361506

Πόσες φορές χωράει η Γη στα δαχτυλίδια του Κρόνου; Μια ενδιαφέρουσα εργασία πραγματοποίησε ο βρετανός ερασιτέχνης αστρονόμος Τζον Μπρέιντι. Πραγματοποίησε μια σειρά συγκρίσεων της Γης με πλανήτες και δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό αφού δημιουργήθηκε μια σειρά από εικόνες που παρουσιάζουν είτε την Γη, είτε κάποιες ηπείρους της σε άλλους πλανήτες αλλά και δορυφόρους άλλων πλανητών εντός του πλανήτη μας. Στις φωτογραφίες Τα δαχτυλίδια του Κρόνου μπορούν να «τυλίξουν» πολλούς πλανήτες σαν τη Γη. Η Γη θα μπορούσε άνετα να «φιλοξενήσει» αν χρειαζόταν την Ιώ, τον δορυφόρο του Δία με τα εκατοντάδες ενεργά ηφαίστεια. Η Ιώ καλύπτει όπως φαίνεται στην εικόνα μια έκταση περίπου όσο η Βόρειος Αμερική Στα εντυπωσιακά δαχτυλίδια του Κρόνου μπορεί να χωρέσει πολλές φορές η Γη Η Βόρειος Αμερική θα κάλυπτε μεγάλο μέρος του Αρη Αντίθετα με τον Αρη η Βόρειος Αμερική θα ήταν σχεδόν «αόρατη» στον γιγάντιο Δία http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=648067

Ροζέτα: Η φιλοδοξία να μετατρέψουμε την επιστημονική φαντασία σε επιστημονική πραγματικότητα. Φανταστείτε: Με καμβά μια άγονη γη, ο Δάσκαλος και η νεαρή Μαθητευόμενη του ετοιμάζονται να μετατρέψουν τα συντρίμμια των βράχων σε πλανήτες και φεγγάρια, αστεροειδείς και κομήτες. Αιωρούν τους κόσμους πάνω από τα κεφάλια τους, στροβιλίζοντας τους σε τροχιά γύρω από τον συμβολικό τους Ήλιο. Όπως καθιστά σαφές ο σκηνοθέτης της μικρού μήκους ταινίας Ambition (στα ελληνικά μεταφράζεται: Φιλοδοξία), Tomek Bagiński, είναι η ουσία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να επιχειρείς δύσκολα πράγματα, να δοκιμάζεις να φτάσεις φαινομενικά αδύνατο στόχους, να μαθαίνεις, να προσαρμόζεσαι και να εξελίσσεσαι. Και στην καρδιά αυτής της ταινίας είναι η Ροζέτα, η πραγματική αποστολή της ESA που θα συναντηθεί, θα συνοδεύσει και θα προσεδαφιστεί σε έναν κομήτη. Μια αποστολή που ξεκίνησε σαν ένα όνειρο, το οποίο μετά από δεκαετίες σχεδιασμού, κατασκευής και πτήσης μέσω του ηλιακού μας συστήματος, έχει φθάσει στο στόχο της. Στόχος της; Να ξεκλειδώσει τα μυστικά που κρύβονται μέσα στο παγωμένο σεντούκι του θησαυρού εδώ και 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Για να μελετήσει το σχηματισμό του και την ιστορία του. Να αναζητήσουμε στοιχεία για τη δική μας προέλευση. Από τα 100 χιλιόμετρα, στα 50, 30 και, στη συνέχεια, αψηφώντας κάθε προσδοκία, στα μόλις 10 χλμ, η Ροζέτα συνεχίζει να γοητεύει και να ιντριγκάρει με κάθε εικόνα και κάθε πακέτο δεδομένων που επιστρέφει στη Γη. Θα ξαναγράψουμε τα βιβλία της επιστήμης των κομητών. Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο, μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση, μια άλλη φιλόδοξη πρώτη: να προσγειωθεί στον κομήτη. Η σκηνή έχει οριστεί. Η ημερομηνία 12 Νοεμβρίου 2014. "Ως συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, είναι δύσκολο να σκεφτώ ένα πιο αναδυόμενο θέμα από την προέλευση και την τελική μοίρα της ζωής στο Σύμπαν», λέει ο Alastair Reynolds. "Με την άφιξη της Ροζέτα στον 67P / Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο - ένα εκπληκτικό, τολμηρό τεχνικό επίτευγμα, κυριολεκτικά η ουσία της επιστημονικής φαντασίας - είμαστε στα πρόθυρα ενός τολμηρού νέου κεφαλαίου στην κατανόηση για τη θέση μας στο Σύμπαν" Η ταινία Ambition είναι μια συνεργασία της ESA και της Platige Image. Με σκηνοθέτη τον Tomek Baginski και πρωταγωνιστές τους Aiden Gillen και Aisling Franciosi, τα γυρίσματα έγιναν στην Ισλανδία, και προβλήθηκε στις 24 Οκτώβρη κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου για την επιστημονική φαντασία Sci-Fi: Ημέρες Φόβου και Αναζήτησης, στο Σάουθμπανκ, Λονδίνο. Ambition website:http://ambitionfilm.com Παρακολουθήστε το teaser trailer Παρακολουθήστε την ταινία Παρακολουθήστε τα γυρίσματα της ταινίας Ακούστε το soundtrack Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/10/Ambition_the_film http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Rozheta_E_philodoxhia_na_metatrhepsoyme_te n_epistemonikhe_phantashia_se_epistemonikhe_pragmatikhoteta

Ο Ελληνας του ΜΙΤ. Διευθυντής Πληροφορικής από τα 28 του χρόνια στο διάσημο εργαστήριο Media Lab του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), ο 47χρονος σήμερα Κρητικός επιστήμονας, ένα από τα πιο «δυνατά» μυαλά στον χώρο της πληροφορικής και της σύγχρονης τεχνολογίας παγκοσμίως, θα μιλήσει το απόγευμα στο Κολέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Θέμα είναι η οπτική του Media Lab του ΜΙΤ σε ό,τι αφορά την τεχνολογία στη σύγχρονη εκπαίδευση. Ως βασικός συντελεστής του λεγόμενου «υπολογιστή των 100 δολαρίων» που μετεξελίχτηκε στο πρόγραμμα «Ενα Λάπτοπ Ανά Παιδί» (OLPC), ο Μπλέτσας δεν κρύβει τη βαθιά του πεποίθηση πως η ευρύτερη δυνατή διάχυση της σύγχρονης τεχνολογίας είναι το βασικό μέσο για τη διάδοση της γνώσης και κατά συνέπεια για την πρόοδο και την οικονομική ανάπτυξη στον πλανήτη. Το σχέδιο OLPC, που επεξεργάστηκε και υλοποίησε από κοινού με τον επίσης ελληνικής καταγωγής Νικόλας Νεγρεπόντε, διευθυντή του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του MIT -πολλοί θεωρούν τον Μπλέτσα διάδοχο του τελευταίου- έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια παιδιά σε δεκάδες χώρες του πλανήτη να έχουν σήμερα τον δικό τους υπολογιστή με ασύρματη ευρυζωνική σύνδεση στο Διαδίκτυο, χωρίς ύπαρξη συμβολαίου ή σχετικής εγκατάστασης. Τα βασικά πειράματα για την υλοποίηση του project έγιναν στην Πάτμο, αλλά και σε απρόσιτη ζούγκλα της Καμπότζης! Ο Ελληνας επιστήμονας πιστεύει πως η καινοτομία φέρνει τεχνολογική υπεροχή και αυτή με τη σειρά της οικονομική και πολιτισμική κυριαρχία, ενώ σε συνεντεύξεις του δεν έχει κρύψει τον προβληματισμό του για το ότι η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα σε αυτή την κατεύθυνση. Τα τελευταία χρόνια, το εργαστήριο στο οποίο προΐσταται έχει επικεντρώσει τις έρευνές του στα πεδία των νευροεπιστημών, της ψηφιακής νοημοσύνης και στα όρια μεταξύ υπολογιστών και ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο Μιχάλης Μπλέτσας γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1967. Σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ, στη βιοϊατρική και στη μηχανική υπολογιστών. Εργάστηκε αρχικά ως μηχανικός συστημάτων και το 1996, σε ηλικία μόλις 28 ετών, επιλέχτηκε μεταξύ 300 υποψηφίων μετά από 6μηνη διαδικασία, για τη θέση του διευθυντή Πληροφορικής του ΜΙΤ, θέση που κατέχει μέχρι σήμερα. Μεταξύ άλλων συνέβαλε στην ανάπτυξη του μόντεμ υψηλής ταχύτητας, γνωστού σε όλους τους χρήστες Διαδικτύου ως ADSL. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64089252 Η Ελληνίδα φοιτήτρια της Google. Η Μαρία Δημακοπούλου πέρυσι κατόρθωσε λύσει ένα πρόβλημα που είχε για τρία χρόνια «εγκλωβιστεί» στους επεξεργαστές της Intel με αποτέλεσμα να κερδίσει βραβεία από τη Google και την Intel. «Αν δεν είχα παρακολουθήσει τόσα χρόνια στενά τα μαθήματα της σχολής, αν δεν είχα τους καθηγητές μου να με στηρίζουν, δεν θα είχα καταφέρει τόσα. Ενα σημαντικό κομμάτι όσων έχω κάνει οφείλεται στους ανθρώπους που με δίδαξαν και με γαλούχησαν να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ», λέει η Μαρία Δημακοπούλου, που αποφοίτησε μόλις τον περασμένο Ιούνιο από το ΕΜΠ (Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), αλλά μετρά ήδη πολλά και εντυπωσιακά βραβεία. Από το τρίτο έτος της σχολής της, το 2012, άρχισε να εργάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες σε ομάδα αλγορίθμων της Google στο Παρίσι, δίπλα σε 40άρηδες εξειδικευμένους ερευνητές από όλο τον κόσμο. Ασχολήθηκε με προηγμένα πρότζεκτ και κατάφερε πέρυσι να βρει τη λύση για ένα πρόβλημα που έμενε άλυτο τρία χρόνια στους επεξεργαστές της Intel, με αποτέλεσμα να κερδίσει τιμητικά βραβεία από την Google και την Intel. «Δεν πάει κάποιος ξαφνικά στην Google και γίνεται έξυπνος. Είχα πολύ δυναμικούς καθηγητές με επιθυμία να είναι άριστοι στον χώρο τους διεθνώς. Η ποιότητα των μαθημάτων και της προσφερόμενης εκπαίδευσης ήταν για μένα καθοριστική για την επίδοσή μου». Στο ήδη πλούσιο βιογραφικό της καταγράφονται κι άλλα βραβεία. Οπως το διεθνές τιμητικό βραβείο και η υποτροφία Anita Borg Memorial της Google για την αριστεία στην επιστήμη υπολογιστών και στην τεχνολογία. Μετά τη λύση στο πρόβλημα της Intel την προσκάλεσαν να μιλήσει σε συνέδριο στο CERN, ενώ το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκε στη Silicon Valley των ΗΠΑ σε πρόγραμμα υπό την αιγίδα της NASA και της Google, όπου δούλεψε πάνω σε νανοτεχνολογία και τεχνητή νοημοσύνη. Τον Δεκέμβρη φεύγει για Νέα Υόρκη, για να δουλέψει πλέον στους αλγόριθμους που βρίσκονται πίσω από τα συστήματα διαφημίσεων της Google. «Δεν θα άλλαζα τις σπουδές μου με κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Οταν μπήκα πρώτη στη Σχολή, μου είχαν πει πως θα μπορούσα να πάω σε όποιο πανεπιστήμιο ήθελα. Ηταν συνειδητή επιλογή να μείνω εδώ και η πορεία με δικαίωσε. Πρόκειται για μια εξαιρετική σχολή αν έχεις τη διάθεση να προοδεύσεις». http://www.secnews.gr/archives/85665

Οι επιχειρηματίες επικεντρώθηκαν στο Galileo σε έναν υψηλού κύρους διαγωνισμό. Ένας πρωτοποριακός επίγειος δέκτης Galileo πήρε το μεγάλο βραβείο στο φετινό Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό "European Satellite Navigation Competition", ενώ το Βραβείο Καινοτομίας της ESA, "Innovation Prize" πήγε σε έναν ανιχνευτή για αντικείμενα όπως τα ρυμουλκά, τα κοντέινερ και τα ποδήλατα. Κατά την τελευταία δεκαετία, ο διαγωνισμός - επίσης γνωστός ως Galileo Masters - έχει ενθαρρύνει πολλές νέες εφαρμογές δορυφορικής πλοήγησης (satnav apps). Ο φετινός διαγωνισμός χαρακτηρίστηκε από το επερχόμενο ευρωπαϊκό σύστημα Galileo, με πάνω από το 40% των 434 συμμετοχών από περισσότερες από 40 χώρες, να επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν το Galileo και το συμπληρωματικό ευρωπαϊκό σύστημα European Geostationary Navigation Overlay System. Οι φετινοί νικητές του κύριου βραβείου των 20 000 €, οι Δρ Wolfgang Kogler και Δρ Jan Wendel από την Airbus Defence & Space, επικεντρώθηκαν στην μοναδική υπηρεσία Public Regulated Service του Galileo, ή αλλιώς PRS, προτείνοντας έναν νέο και αποδοτικό δέκτη. Ο δέκτης τους επιτρέπει στα αστυνομικά τμήματα, τις πυροσβεστικές υπηρεσίες, τις ιατρικές υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και σε άλλους δημόσιους φορείς να κάνουν εύκολη τη χρήση του πιο ακριβούς σήματος της υπηρεσίας PRS του Galileo. Ο νικητής του βραβείου ESA Innovation PrizeΤο "Innovation Prize" της ESA, των € 10 000, πήγε στον Kristoff Van Rattinghe και την ομάδα του από τη Βελγική εταιρεία sensolus για την εφαρμογή τους «Just stickNtrack», η οποία ανοίγει ένα ευρύ φάσμα νέων επιχειρηματικών ευκαιριών στην ανίχνευση ρυμουλκών, κοντέινερ, μηχανημάτων, εργαλείων, ποδηλάτων και άλλα παρόμοια. Με εξαιρετικά χαμηλή κατανάλωση ισχύος, το Just stickNtrack λειτουργεί για έως και 10 χρόνια χωρίς την ανάγκη φόρτισης των μπαταριών του, τη διαχείριση των καρτών SIM ή οποιωνδήποτε άλλων παρεμβατικών εγκαταστάσεων. Μειώνει στο μισό το κόστος κύκλου ζωής σε σύγκριση με τα τρέχοντα συμπαγή GPS προϊόντα. "Ο διαγωνισμός είναι ένα σημαντικό μέσο για να παρακινήσει τους επιχειρηματίες και τους εφευρέτες να σκεφτούν νέες ιδέες για το δορυφορικό μας σύστημα Galileo", δήλωσε ο Frank M. Salzgeber, επικεφαλής του προγράμματος Technology Transfer Programme της ESA. "Από την εκτόξευση του το 2004 και έπειτα, έχει ενισχυθεί η δημιουργία επιτυχημένων start-ups, και πολλοί από αυτούς έχουν μετατρέψει τις ιδέες τους σε επιχειρήσεις σε ένα από τα 11 κέντρα επώασης επιχειρήσεων (incubation centers) της ESA." Εκτός από το μεγάλο βραβείο, η πρόταση αυτή κατέκτησε και το περιφερειακό βραβείο της Βαυαρίας (Bavaria regional prize) και το βραβείο του διαγωνισμού PRS, το οποίο απονέμεται από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Μεταφορών και Ψηφιακής Υποδομής (BMVI) και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομίας και Ενέργειας. "Αυτό το ειδικό βραβείο αντικατοπτρίζει την προσπάθεια μας για να εξετάσουμε περαιτέρω τις δυνατότητες για τη χρήση των εφαρμογών του PRS," σημείωσε ο Δρ Tobias Miethaner, Γενικός Διευθυντής του BMVI Digital Society. "Είμαι ευτυχής που βλέπω ότι ο Διαγωνισμός παρέχει ήδη μια σημαντική ώθηση για την προώθηση και την ανάπτυξη καινοτόμων εφαρμογών του μελλοντικού συστήματος PRS του Galileo κατά το πρώτο του έτος." Άλλα τέσσερα ειδικά βραβεία από τους συνεργάτες του ESNC απονεμήθηκαν επίσης στην εκδήλωση στην έδρα της Deutsche Telekom στο Βερολίνο. Ο Giovanni Arturo Vecchione και η ομάδα του Deimos Space από την Ισπανία, κέρδισαν το ειδικό βραβείο "Global Navigation Satellite Systems Agency Special Prize" για μια νέα μονάδα του Galileo για smartphones. Παρέχει τη θέση των πεζών με ακρίβεια επιπέδου εκατοστού, ακρίβεια ανθεκτική στα ανακλώμενα σήματα από τα αστικά περιβάλλοντα. Ο Michal Rutkowski από την Πολωνία πήρε το Ειδικό Βραβείο του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής, DLR, "DLR German Aerospace Center Special Prize" για τη σχεδιαστική του πρόταση, που ενισχύει την κάλυψη των δορυφορικών συστημάτων επαυξημένης πλοήγησης για την εξασφάλιση ασφαλών προσγειώσεων σε όλους τους διαδρόμους των αεροδρομίων. Ο Peter Zentgraf και η ομάδα από το γερμανικό Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών του Rosenheim κέρδισαν το βραβείο "University Challenge Prize" με τα συστήματα αναφοράς ειδικών καιρικών συνθηκών, Hail Navigator και το Precipitation Reporting System, για αεροσκάφη. Ο Adrian Blackwood και η ομάδα του από την εταιρεία trakkies ™ Research BV, προερχόμενοι από το incubation center της ESA στο Νορντβαίκ, Ολλανδία, κέρδισαν το βραβείο "Global Navigation Satellite System Living Lab Prize" για την πλατφόρμα τους σχετικά με το 'Internet of Things'. Εντοπίζει υπάρχοντα, εκδηλώσεις, εργασίες, συναντήσεις και περισσότερα, με τη δημιουργία έξυπνων σημείων αναφοράς τοποθεσίας. Οι 25 περιφερειακοί νικητές ανακοινώθηκαν επίσης στην τελετή μαζί με τους νικητές των εννέα κατηγοριών του παράλληλου διαγωνισμού "Earth Monitoring Competition" και το συνολικό νικητή του Copernicus Masters 2014. Για την Ελλάδα, ο περιφερειακός νικητής για το 2014 είναι ο Φίλιππος Μπεβεράτος και ο συνεργάτης του Jean-Robert Malandra για την ιδέα YOOR, ένα εξατομικευμένο social app για ναυσιπλοΐα αναψυχής. Διοργανώνεται από το γερμανικό Anwendungszentrum Oberpfaffenhofen, η ESA είναι συνεργάτης στο διαγωνισμό από το 2005. Παλαιότεροι νικητές του Βραβείου "ESA Innovation Prize" της ESA περιλαμβάνουν ένα σύστημα πλοήγησης αφής που μπορεί να φορεθεί, ένα σύστημα ελέγχου της ρύπανσης των υδάτων, ένα σύστημα εντοπισμού θέσης σε πραγματικό χρόνο, ακρίβειας εκατοστού, μια υπηρεσία εγγύτητας για να παρακολουθείτε φίλους και συναδέλφους, καθώς και μια υπηρεσία καθοδήγησης για μουσείο. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με όλους τους νικητές είναι διαθέσιμες εδώ http://esnc.eu/index.php?kat=winner2014.html&anzeige=winner2014.html http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_epicheiremathies_epikentrhothekan_sto_Galileo_se_henan_ypselohu_khuroys_diagonismho Διεθνής διάκριση για το Δημόκριτο. Διεθνή διάκριση πέτυχε ερευνητική ομάδα του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», για μια πρότυπη μέθοδο καθαρισμού νερού. Πρόκειται για το διεθνές βραβείο «Alternative Water Resources Prize», το οποίο κέρδισε η ομάδα του δρα Πολύκαρπου Φαλάρα, ο οποίος είναι και συντονιστής του ευρωπαϊκού προγράμματος "Cleanwater". Η μέθοδος που προτείνει η ομάδα του Δημόκριτου αξιοποιεί την ηλιακή ενέργεια και με προηγμένα συστήματα νανοτεχνολογίας καθαρίζει το νερό αποτελεσματικά και χωρίς περιττό κόστος. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του «Δημόκριτου», ενώ οι συμβατικές μέθοδοι καθαρισμού βασίζονται στον φυσικό διαχωρισμό του νερού από τους παθογόνους μικροοργανισμούς και τους ρύπους, η νέα μέθοδος επιτυγχάνει την φωτοκαταλυτική διάσπαση των ρύπων, με αποτέλεσμα πιο καθαρό νερό. Η νέα τεχνολογία καλύπτεται από διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ήδη έχει κατασκευαστεί πρότυπη εργαστηριακή μονάδα καθαρισμού νερού. Παράλληλα, έχει προβλεφθεί η ενεργειακά αυτόνομη λειτουργία του συστήματος με οπτικές ίνες και φωτοβολταϊκά, ενώ έχει σχεδιαστεί η επέκτασή του σε μεγαλύτερη κλίμακα, ώστε μελλοντικά να μπορεί να εφαρμοστεί σε σπίτια η παραγωγικές μονάδες http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231360973 Διαστημικό σκάφος της ESA μετακινεί τον Διαστημικό Σταθμό για να αποφύγει τα συντρίμμια. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός απειλήθηκε από διαστημικά σκουπίδια την περασμένη εβδομάδα, αλλά το Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς της ESA έσωσε την κατάσταση πυροδοτώντας τους προωθητήρες του για να ωθήσει το τροχιακό φυλάκιο και τους έξι επιβάτες του έξω από την πορεία της ζημιάς. Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι διεθνείς εταίροι του Σταθμού απέφυγαν με τόση βιάση διαστημικά σκουπίδια. Οι επίγειοι σταθμοί παρακολουθούν συνεχώς τα διαστημικά σκουπίδια – hardware που έχει απομείνει από ανενεργούς δορυφόρους - για δυνητικά απειλητικές για τη ζωή συγκρούσεις. Ένα ψήγμα βαφής μπορεί να προκαλέσει σημαντική βλάβη όταν ταξιδεύεις με 28 800 χλμ/ώρα. Όταν σημάνουν τον κώδωνα του κινδύνου, οι ομάδες εδάφους μπορούν να μετακινήσουν το σταθμό σε μια ασφαλέστερη τροχιά. Οι υπολογισμοί λαμβάνουν πολλές φορές ώρες - αυτό θα πει επιστήμη πυραύλων - αλλά ευτυχώς, τις περισσότερες φορές, το δίκτυο ραντάρ δίνει υπεραρκετής διάρκειας προειδοποίηση. Μερικές φορές ένα επικίνδυνο αντικείμενο μπορεί να γλιστρήσει μέσα από το δίχτυ ή η ακανόνιστη συμπεριφορά του κάνει τις ακριβείς προβλέψεις δύσκολες. Σε αυτό το σημείο είναι που ήρθε το Ευρωπαϊκό ATV Georges Lemaître στις 27 Οκτωβρίου. Ένα κομμάτι του δορυφόρου Cosmos-2251 της Ρωσίας που έσπασε μετά από σύγκρουση με άλλο δορυφόρο το 2009 ήταν σε πορεία σύγκρουσης με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το αντικείμενο ήταν περίπου στο μέγεθος ενός χεριού και οι υπολογισμοί έδειξαν ότι θα περνούσε σε απόσταση 4 χλμ - πάρα πολύ κοντά για να θεωρηθεί ένα άνετο πέρασμα. Μόλις έξι ώρες πριν την πιθανή σύγκρουση, οι πέντε φορείς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συμφώνησαν να προβούν σε ένα ελιγμό έκτακτης ανάγκης. Η ομάδα του Κέντρου Ελέγχου του ATV στην Τουλούζη της Γαλλίας, πυροδότησε μια ώθηση 1,8 χλμ / ώρα, αρκετή για να ανεβάσει τον 420-τόνων σταθμό κατά 1 χιλιόμετρο και έξω από την πορεία της ζημιάς. Πριν από το 2012, αν ένα αντικείμενο εντοπιζόταν εντός 24 ωρών για μαι πιθανή σύγκρουση οι αστροναύτες επέστρεφαν στο διαστημικό σκάφος τους, προετοιμαζόμενοι για εκκένωση και ελπίζοντας για το καλύτερο. Από το 2012, ελιγμοί έκτακτης ανάγκης, με προειδοποίηση λιγότερο από 24 ώρες, είναι δυνατοί με τη χρήση του σκάφους εφοδιασμού Progress της Ρωσίας - αλλά κανένα δεν ήταν προσδεδεμένο στον Σταθμό νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Τα ATVs ήταν σε θέση να εκτελέσουν την κίνηση αυτή από το περασμένο έτος, αρχής γενομένης με το ATV Albert Einstein, αλλά οι υπηρεσίες του δεν απαιτήθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής του. Παρά το γεγονός ότι για αυτή η αποφυγή των συντριμμιών χρησιμοποιήθηκε ένας προκαθορισμένος ελιγμός, δόθηκε μεγάλη προσοχή για να βεβαιωθεί ότι η κίνηση αυτή δεν θα ωθούσε τον σταθμό σε μια χειρότερη τροχιά ή θα επηρέαζε την πρόσδεση του Progress της περασμένης εβδομάδας. "Αυτό είναι για το οποίο εκπαιδεύεται η ομάδα του Κέντρου Ελέγχου των ATV," δήλωσε ο διευθυντής της πτήσης της ESA Jean-Michel Bois. "Επτά ημέρες την εβδομάδα, 24 ώρες την ημέρα, είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε και ασκούμαστε συχνά σε προσομοιώσεις. "Αντιδρώντας τόσο γρήγορα για να σώσουμε τον Διαστημικό Σταθμό στην πραγματική ζωή ήταν έντονο, αλλά επιβραβευθήκαμε." Σε στενή συνεργασία με τα κέντρα ελέγχου του Σταθμού στη Μόσχα, Ρωσία και το Χιούστον, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η ομάδα του ATV διέταξε μια τεσσάρων λεπτών ανάφλεξη των προωθητήρων ξεκινώντας από τις 17:42 GMT (19:42 ώρα Ελλάδας). Η χείρα βοηθείας από το Georges Lemaître ήταν ένα από τα τελευταίους άσους στο μανίκι του ATV. Αυτά τα πολλαπλών χρήσεων σκάφη έχουν πετύχει πολλές πρωτιές για την ESA. Πρόκειται για τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά διαστημικά σκάφη που εκτοξεύθηκαν ποτέ και τα μόνα μη-ρωσικά οχήματα που δένουν αυτόματα στον Σταθμό. Αφού παρείχε πάνω από 6,6 τόνους προμηθειών, καυσίμων και αερίων, το Georges Lemaître θα αποσυνδεθεί τον Φεβρουάριο και θα καεί ακίνδυνα στην ατμόσφαιρα, μετά την επίδειξη μιας νέας αβαθούς επανεισόδου για τον προγραμματισμό παροπλισμού του Σταθμού. "Η αποφυγή συντριμμιών αποδεικνύει την αξιοπιστία του ATV και την σπουδαία ομάδα πίσω από τον έλεγχο της αποστολής," συμπεραίνει ο διοικητής της αποστολής του ATV-5 της ESA, Massimo Cislaghi. "Με τον ελιγμό αυτό, τα ATVs έχουν ανταποκριθεί σε κάθε απαίτηση του αρχικού σχεδιασμού." Αλλά η ευελιξία τους δεν τελειώνει εκεί. Η τεχνολογία των ATV θα αποτελεί κρίσιμο μέρος του Orion της NASA, που θα παράσχει ρεύμα και υποστήριξη για τη διαβίωση στην επόμενη γενιά των επανδρωμένων διαστημικών σκαφών. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Diastemikho_skhaphos_tes_ESA_metakinehi_ton_Diastemikho_Stathmho_gia_na_apophhugei_ta_syntrhimmia

Αντίο ‘J’, γειά σου Agilkia Η θέση όπου έχει προγραμματιστεί να προσγειωθεί το όχημα προσεδάφισης Philae της Rosetta στον κομήτη 67P / Churyumov–Gerasimenko στις 12 Νοεμβρίου τώρα έχει όνομα: Agilkia - στα ελληνικά Αγκιλκία. Η θέση προσγείωσης, παλαιότερα γνωστή ως «Θέση J», πήρε το όνομά της από τη νήσο Αγκιλκία, ένα νησί στον ποταμό Νείλο στο νότιο τμήμα της Αιγύπτου. Ένα συγκρότημα αρχαίων αιγυπτιακών κτιρίων, όπως ο περίφημος ναός της Ίσιδος, μεταφέρθηκε στην Αγκιλκία από το νησί του Philae, όταν Το τελευταίο πλημμύρισε κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης του φράγματος Ασουάν τον περασμένο αιώνα. Το όνομα επιλέχθηκε από μια κριτική επιτροπή που αποτελείται από μέλη της διευθύνουσας επιτροπής του προσεδαφιστή Philae (Philae Lander Steering Committee) ως μέρος του δημόσιου διαγωνισμού που έτρεξε στις 16-22 Οκτωβρίου από την ESA και τη γερμανική, τη γαλλική και την ιταλική διαστημική υπηρεσία. Η ‘Agilkia’ ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή προτεινόμενα ονόματα - προτάθηκε από πάνω από 150 συμμετέχοντες. Η Επιτροπή επέλεξε τον Alexandre Brouste από τη Γαλλία ως το συνολικό νικητή. Ως έπαθλο, ο κος Brouste θα κληθεί στο Διαστημικό Κέντρο Ελέγχου Επιχειρήσεων της ESA στο Ντάρμσταντ, Γερμανία, για να παρακολουθήσει ζωντανά την προσγείωση. Αν και όχι τόσο περίπλοκο όσο η πλοήγηση της Rosetta και του Philae προς τον κομήτη, το έργο του να επιλέξει ένα όνομα δεν ήταν καθόλου απλό. Περισσότερες από 8000 συμμετοχές από 135 χώρες υποβλήθηκαν σε μία εβδομάδα, δείχνοντας μεγάλη δημιουργικότητα και πολιτιστική πολυμορφία. «Η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη», λέει ο καθηγητής Felix Huber του DLR, Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής, πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής. "Λάβαμε τόσες πολλές καλές προτάσεις για το πώς να ονομάσουμε τη θέση J, και ήμασταν ευχαριστημένοι με μια τέτοια ενθουσιώδη ανταπόκριση από όλο τον κόσμο. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμμετέχοντες που μοιράστηκαν τις μεγάλες ιδέες τους μαζί μας." Οι συμμετέχοντες πρότειναν ονόματα σε διάφορες γλώσσες, αρχαίες και σύγχρονες, κάποιες ήταν ακόμα και στην γλώσσα Εσπεράντο. Υπήρξαν επίσης κάποια ενδιαφέροντα ακρωνύμια, περίεργες ακολουθίες ψηφίων, και onomatopoeiac λέξεις (λέξεις που ο ήχος τους θυμίζει αυτό το οποίο καλούνται να ονοματίσουν). Οι συμμετοχές κάλυψαν ένα τεράστιο φάσμα θεμάτων, από τις αφηρημένες έννοιες έως ονόματα τόπων στη Γη. Όπως και με τη νικήτρια συμμετοχή, πολλές προτάσεις επανέλαβαν τις αιγυπτιακές ρίζες της Rosetta και του Philae, που κατονομάζονται ως ορόσημα όσον αφορά την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών, το ιερό σύστημα γραφής της αρχαίας Αιγύπτου. Πολλά ονόματα χρονολογούνται πίσω στην ιστορία της εξερεύνησης του πλανήτη μας, καθώς οι μετακινήσεις προς το άγνωστο, είναι οι φυσικοί πρόγονοι της Rosetta και του Philae. Μυθολογικά ονόματα από όλο τον κόσμο, προτάθηκαν επίσης, συμπεριλαμβάνοντας θεούς και θεές του νερού, της γονιμότητας, της ζωής και της δημιουργίας, που σχετίζονται στενά με τα θεμελιώδη θέματα που διερευνώνται από την αποστολή. Άλλα ονόματα προήλθαν από την αρχαία ιστορία και την προϊστορία, ενώ άλλοι υπενθύμισαν τα ορόσημα στην ιστορία της επιστήμης, ιδιαίτερα την ιστορία της κατανόησης των κομητών. Η πρόοδος της Διαστημικής Εποχής τιμήθηκε επίσης με πολλές συμμετοχές. Υπήρξαν πολλές αναφορές στην επιστημονική φαντασία, τιμώντας μεταξύ άλλων το έργο του Ιουλίου Βερν, του Άρθουρ Τ. Κλαρκ και του Ντάγκλας Άνταμς. Προτάθηκαν επίσης φανταστικοί χαρακτήρες από ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, λογοτεχνικά και μουσικά έργα. Ορισμένοι μάλιστα αναφέρονται σε εικονικούς αστροναύτες του Διαστημικού Προγράμματος Kerbal, ένα δημοφιλές online παιχνίδι εξερεύνησης του διαστήματος. Πολλές συμμετοχές αναγνώρισαν την αποστολή Rosetta ως μια προσπάθεια που επιτυγχάνεται μέσω της συνεργασίας πολλών ευρωπαϊκών χωρών, ενώ άλλοι αναφέρονται στην πρωτοποριακή τεχνική και τα επιστημονικά επιτεύγματα της. Και, φυσικά, δεν έλειψαν και οι χιουμοριστικές καταχωρήσεις, πολλές αναφερόμενες στην ομοιότητά του πυρήνα του κομήτη με μια πάπια καουτσούκ, μια πατάτα ή ακόμα και το σκύλο κινουμένων σχεδίων, Snoopy. Όμως, η τελική επιλογή είναι Agilkia, όνομα το οποίο είναι το πώς θα πρέπει να αναφέρεται από την ESA και τους εταίρους της αποστολής της, η θέση προσγείωσης στον κομήτη. "Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα πιο κατάλληλο όνομα," σχολιάζει ο Fred Jansen, διοικητής της αποστολής της Rosetta της ESA. «Η μετεγκατάσταση των ναών του Philae στο νησί Agilkia ήταν ένα φιλόδοξο τεχνικό εγχείρημα που πραγματοποιήθηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 για να διατηρηθεί ένα αρχαιολογικό αρχείο της αρχαίας ιστορίας μας. «Σε οκτώ ημέρες, το Philae θα απελευθερωθεί από το όχημα σε τροχιά πάνω από την Agilkia. Στις 12 Νοεμβρίου, εμείς θα πρέπει να επιχειρήσουμε μια μοναδική προσγείωση σε κομήτη, ένα ακόμη πιο φιλόδοξο εγχείρημα για να ξεκλειδώσει τα μυστικά που κρύβουν οι πιο βαθιές ρίζες μας." Η Rosetta θα απελευθερώσει το Philae στις 8:35 GMT / 09: 35 CET (10:35 ώρα Ελλάδος) στις 12 Νοεμβρίου, σε απόσταση 22,5 χλμ από το κέντρο του κομήτη, με μια προγραμματισμένη προσγείωση περίπου επτά ώρες αργότερα στην Agilkia. Λαμβάνοντας υπόψη το χρόνο του ταξιδιού του σήματος από τη Rosetta στις 12 Νοεμβρίου, η επιβεβαίωση της προσγείωσης αναμένεται στη Γη γύρω στις 16.00 GMT / 17: 00 CET (18:00 ώρα Ελλάδος). Ζωντανή κάλυψη των βασικών Go / No-Go αποφάσεων κατά τη διάρκεια της νύχτας στις 11-12 Νοεμβρίου και με βάση τα γεγονότα μέσα στην ημέρα στις 12 Νοεμβρίου, θα παρέχονται από την τηλεόραση της ESA, σ τις ιστοσελίδες όλων των εταίρων, και στο Twitter (#CometLanding). Καθημερινά Δελτία Τύπου, από την ημέρα της προσγείωσης θα μεταδίδονται ζωντανά στο Διαδίκτυο στο www.esa.int/rosetta και στο www.dlr.de Η Rosetta είναι μια αποστολή της ESA με τη συμβολή των Κρατών Μελών της και τη NASA. Το όχημα προσεδάφισης της Rosetta, Philae, παρέχεται από μια σύμπραξη της οποίας ηγούνται το DLR, MPS, CNES και η ASI. Η Rosetta είναι η πρώτη αποστολή στην ιστορία που θα συναντηθεί με έναν κομήτη. Συνοδεύει τον κομήτη καθώς βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και θα απελευθερώσει ένα όχημα προσεδάφισης στην επιφάνειά του. Μάθετε περισσότερα για τη Rosetta στο: www.esa.int/rosetta Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/11/Once_upon_a_time_preparing_for_comet_landing http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Anthio_J_geiha_soy_Agilkia

Νέα θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα εξηγεί τα παράδοξα κβαντικά φαινόμενα. Πανεπιστημιακοί από το πανεπιστήμιο Γκρίφιθ και της Καλιφόρνια δίνουν μια ριζοσπαστική νέα ερμηνεία της κβαντικής φυσικής, προτείνοντας μια θεωρία για την ύπαρξη ενός μεγάλου αλλά πεπερασμένου πλήθους από παράλληλα σύμπαντα, τα οποία μάλιστα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Στο άρθρο που δημοσίευσαν στο περιοδικό Physical Review X, οι φυσικοί προτείνουν ότι τα παράλληλα σύμπαντα όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και ότι κάθε ένα από αυτά δεν εξελίσσεται εντελώς ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Αντίθετα, οι «πλησιέστεροι» κόσμοι αλληλεπιδρούν με μία ασθενή απωθητική δύναμη, η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει όλα τα παράδοξα φαινόμενα που περιγράφει η κβαντική φυσική. Η κβαντομηχανική είναι η μοναδική φυσική θεωρία που περιγράφει τον τρόπο λειτουργίας του σύμπαντος σε μικροσκοπική κλίμακα. Η ερμηνεία ωστόσο που δίνει σε αυτό τον τρόπο λειτουργίας είναι εξίσου παράδοξη με αυτά τα φαινόμενα, καθώς για παράδειγμα παραβιάζει τη σχέση αιτίου και αιτιατού. Όπως είχε πει κάποτε χαρακτηριστικά ο διάσημος θεωρητικός φυσικός Ρίτσαρντ Φέινμαν: «Νομίζω πως μπορώ να πως με βεβαιότητα πως κανείς δεν καταλαβαίνει την κβαντική μηχανική». Έτσι, η καινούρια θεωρία των «πολλαπλών κόσμων που αλληλεπιδρούν» προσφέρει μια εντελώς νέα και παράτολμη προσέγγιση σε αυτό το πεδίο. «Η ιδέα των παράλληλων συμπάντων έχει διατυπωθεί ήδη από το 1957», λέει στο σάιτ του πανεπιστημίου του Γκρίφιθ ο καθηγητής του ιδρύματος Χάουαρντ Γουάισμαν, ο οποίος συμμετείχε στη διατύπωσή της. «Στη γνωστή “ερμηνεία των πολλαπλών κόσμων”, κάθε σύμπαν γίνεται η “μήτρα” για νέα σύμπαντα, κάθε φορά που πραγματοποιείται μια καινούρια μέτρηση. Έτσι, σε αυτό το πουλυσύμπαν υλοποιούνται όλα τα πιθανά σενάρια – σε κάποιους από αυτούς τους κόσμους, για παράδειγμα, η Αυστραλία αποικίστηκε από τους Πορτογάλους». «Αρκετοί όμως επιστήμονες αμφισβητούν την ιδέα, από τη στιγμή που κάθε σύμπαν δεν αλληλεπιδρά με τα υπόλοιπα. Σε αυτό το σημείο είναι που η θεωρία μας διαφέρει εντελώς απ’ ό,τι ανάλογο έχει προταθεί έως σήμερα», προσθέτει. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το σύμπαν μας είναι ένα απλώς από τους πολυάριθμους κόσμος, κάποια από τους οποίους είναι σχεδόν παρόμοιοι με τον δικό μας, ενώ οι υπόλοιποι είναι πολύ διαφορετικοί. Όλοι αυτοί οι κόσμοι είναι εξίσου υπαρκτοί και διέπονται από αυστηρά καθορισμένους νόμους. Έτσι, όλα τα κβαντικά φαινόμενα οφείλονται σε μια ασθενή απωθητική δύναμη ανάμεσα σε «γειτονικούς» (δηλαδή παρόμοιους) κόσμους, οι οποία τείνει να τους διαφοροποιήσει ακόμη περισσότερο. Το καταλυτικό της καινούριας θεωρίας είναι ότι περιλαμβάνει υποθέσεις που δίνουν τη δυνατότητα να ελεγχθεί πειραματικά η ύπαρξη άλλων συμπάντων πέρα από το δικό μας. «Το ελκυστικό της προσέγγισής μας είναι πως, αν υπάρχει ένας μόνο κόσμος, αυτή ανάγεται στη Νευτώνεια μηχανική, ενώ μετασχηματίζεται στην κβαντική μηχανική στην περίπτωση ύπαρξης ενός τεράστιου αριθμού πολλαπλών κόσμων», επισημαίνει. Όταν ο αριθμός αυτός είναι περιορισμένος, τότε η θεωρία προβλέπει κάτι εντελώς καινούρια, που δεν είναι ούτε η νευτώνεια μηχανική ούτε η κβαντική φυσική. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πέρα από την αξία της για τη θεωρητική φυσική, η νέα θεωρία αν επιβεβαιωθεί θα μπορούσε να εξηγήσει καλύτερα φαινόμενα που έχουν να κάνουν με χημικές αντιδράσεις, όπως και με τη δράση διάφορα φαρμάκων. http://www.naftemporiki.gr/story/876021/nea-theoria-gia-ta-parallila-sumpanta-eksigei-ta-paradoksa-kbantika-fainomena

Φαμπιόλα Τζιανότι, η νέα επικεφαλής του CERN. Το CERN περνάει στα χέρια μιας γυναίκας: Tο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικής Eρευνας στη Γενεύη της Ελβετίας εξέλεξε την Φαμπιόλα Τζιανότι ως τη νέα γενική διευθύντρια του. Η ιταλίδα φυσικός –η πρώτη γυναίκα επιστήμονας που κατακτάει αυτό το ξεχωριστό επιστημονικό πόστο- θα διαδεχθεί τον απερχόμενο διευθυντή Ρολφ Ντίτερ Χόιερ. Η 52χρονη ερευνήτρια υπήρξε επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που επιβεβαίωσε την ύπαρξη του μποζονίου του Χιγκς στο CERN και διαθέτει ένα εντυπωσιακό βιογραφικό και πλήθος επιστημονικών δημοσιεύσεων. Η Τζιανότι κατάφερε να υπερισχύσει της υποψηφιότητας άλλων δυο διακεκριμένων συναδέλφων της: του Ολλανδού Φρανκ Λίντε, διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Nikhef του Άμστερνταμ και του Βρετανού Τέρι Γουάιατ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Τόσο ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, όσο και η υπουργός Παιδείας Στεφανία Τζιανίνι έδωσαν τα συγχαρητήρια τους στην ιταλίδα φυσικό. «Η εκλογή της Τζιανότι στη θέση της διευθύντριας του CERN αποτελεί μια τεράστια τιμητική διάκριση για τις ιταλικές επιστήμες. Είμαι σίγουρη πως η Τζιανότι θα κάνει την καλύτερη δυνατή δουλειά στη νέα της θέση, προσθέτοντας κι άλλες προσωπικές επιτυχίες στην ούτως ή άλλως σπουδαία της επιστημονική καριέρα μέχρι σήμερα» ήταν η δήλωση της Τζιανίνι. Πριν δυο χρόνια, η ιταλίδα φυσικός «κονταροχτυπήθηκε» με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα για το ποιο θα είναι το Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2012 κατά το αμερικανικό περιοδικό TIME. Το εξώφυλλο του περιοδικού τελικά κόσμησε ο αμερικανός πρόεδρος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231360982

Έτοιμο το διαστημόπλοιο Orion της NASA. Την ολοκλήρωση του διαστημοπλοίου Orion ανακοίνωσαν η NASA και η Lockheed Martin την Πέμπτη, σηματοδοτώντας το τέλος της ναυπήγησης του πρώτου σκάφους το οποίο προορίζεται για αποστολές στο βαθύ Διάστημα, πέρα από τη Σελήνη- περιλαμβανομένου ενός ταξιδιού στον Άρη. Η πρώτη δοκιμή πτήσης για το Orion είναι προγραμματισμένη στις 4 Δεκεμβρίου, για την οποία η NASA θα αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες στις 6 Νοεμβρίου, σε ειδική ενημέρωση στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Το σκάφος θα βρίσκεται στο Launch Abort System Facility του Κένεντι μέχρι την προγραμματισμένη μεταφορά του στην εξέδρα εκτόξευσης στις 10 Νοεμβρίου. Εκεί θα φορτωθεί στον πύραυλο United Launch Alliance Delta IV Heavy, που θα το μεταφέρει στο Διάστημα για τη μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση. «Αυτή είναι απλά η πρώτη από μία μακρά σειρά εξερευνητικών αποστολών πέρα από τη χαμηλή τροχιά, και σε μερικά χρόνια θα στέλνουμε τους αστροναύτες μας σε προορισμούς τους οποίους άνθρωποι δεν έχουν ξαναβιώσει» δήλωσε ο Μπιλ Χιλ, στέλεχος του Explorations Systems Development της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. «Είναι συναρπαστικό να συμμετέχει κανείς σε αυτό το ταξίδι τώρα, στην αρχή του». Η δοκιμαστική πτήση του Δεκεμβρίου θα στείλει το Orion 3.600 μίλια από τη Γη (15 φορές πιο μακριά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό), σε μία πτήση δύο τροχιών, με στόχο να εξακριβωθεί κατά πόσον τα κύρια συστήματά του είναι έτοιμα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των αποστολών στο βαθύ Διάστημα. Κατά την διάρκεια της πτήσης (Exploratory Flight Test-1) , διάρκειας 4,5 ωρών, το Orion θα ταξιδέψει πιο μακριά από οποιοδήποτε άλλο επανδρωμένο σκάφος μέσα σε διάστημα 40 ετών, πριν επιστρέψει στη Γη σε ταχύτητες κοντά στα 20.000 μίλια ανά ώρα και προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό. «Ένα άδειο κύτος διαστημοπλοίου έφτασε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι πριν από δύο χρόνια, και τώρα έχουμε ένα πλήρως συναρμολογημένο Orion» δήλωσε ο Μάικλ Χόουζ, υπεύθυνος του προγράμματος Orion στη Lockheed Martin. «Είμαστε έτοιμοι να το εκτοξεύσουμε στο Διάστημα και να δοκιμάσουμε κάθε ίντσα». Τα τελικά στάδια συναρμολόγησης του διαστημοπλοίου περιελάμβαναν την εγκατάσταση των πάνελ Ogive του σκάφους, τα οποία θα προστατεύουν το κομμάτι του πληρώματος από τις ακραίες από πλευράς ακουστικής και δόνησης συνθήκες κατά την εκτόξευση και την άνοδο. http://www.naftemporiki.gr/story/874686/etoimo-to-diastimoploio-orion-tis-nasa Προώθηση πυραύλων με λέιζερ. Έναν πρωτοποριακό τρόπο προώθησης πυραύλων, που παραπέμπει σε σελίδες επιστημονικής φαντασίας, προτείνουν ρώσοι ερευνητές. Ειδικότερα οι φυσικοί Γιούρι Ρεζούνκοφ και Αλεξάντερ Σμιντ παρουσίασαν σε έρευνά τους που δημοσιεύτηκε στο journal Applied Optics της OSA (Τhe Optical Society) μέθοδο για τη βελτίωση της ώθησης που παρέχεται από ένα σύστημα προώθησης με λέιζερ- η οποία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία τέτοιων συστημάτων που θα ενδείκνυνται για πρακτική χρήση. Αυτή τη στιγμή η μέγιστη ταχύτητα ενός διαστημοπλοίου περιορίζεται από την ποσότητα των στερεών ή υγρών καυσίμων που μπορεί να μεταφέρει. Η επίτευξη μεγαλύτερων ταχυτήτων συνεπάγεται ανάγκη χρήσης περισσότερου καυσίμου, το οποίο πρέπει πάντα να μεταφέρεται από το σκάφος. Ωστόσο, αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί με τη χρήση ενός λέιζερ – ευρισκομένου σε απόσταση και όχι πάνω στο ίδιο το διαστημόπλοιο – για την παροχή επιπλέον προωθητικής ισχύος. Για τη δημιουργία μιας προώθησης λέιζερ τέτοιου είδους έχει προταθεί μια σειρά συστημάτων. Ένα από τα πλέον υποσχόμενα συστήματα έχει να κάνει με μια διαδικασία που αποκαλείται κατάλυση/ εκτομή λέιζερ (laser ablation), κατά την οποία μία παλμική ακτίνα λέιζερ χτυπά μια επιφάνεια, την θερμαίνει και καίει υλικό για να δημιουργήσει αυτό που είναι γνωστό ως «λοφίο πλάσματος» (plasma plume), δηλαδή μία στήλη από φορτισμένα σωματίδια που ρέουν από την επιφάνεια. Η ροή αυτή έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ώθησης για την κίνηση του σκάφους. Στο paper τους στο Applied Optics, οι Ρεζούνκοφ και Σμιντ περιγράφουν ένα νέο σύστημα το οποίο ενσωματώνει σύστημα προώθησης laser ablation με τα συμβατικά/ «παραδοσιακά» ακροφύσια ενός διαστημοπλοίου. Ο συνδυασμός των δύο συστημάτων, σύμφωνα με τους ρώσους ερευνητές, μπορεί να αυξήσει την ταχύτητα της ροής αερίων έξω από το σύστημα σε υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας παράλληλα την ποσότητα του καμένου καυσίμου. Όπως επιδεικνύουν οι Ρεζούνκοφ και Σμιντ, η αποτελεσματικότητα των σημερινών τεχνικών προώθησης λέιζερ περιορίζεται από παράγοντες οι οποίοι περιλαμβάνουν την αστάθεια των υπερηχητικών αερίων καθώς διαχέονται έξω από το ακροφύσιο, καθώς και την παραγωγή ωστικών κυμάτων που έχουν αποτέλεσμα τη μείωση της ώθησης. Ωστόσο, αυτά μπορούν να μειωθούν με τη χρήση ενός «λοφίου πλάσματος» από laser ablation, που ανακατευθύνεται έτσι ώστε να ρέει κοντά στα εσωτερικά τοιχώματα του ακροφυσίου. Το τελικό αποτέλεσμα, όπως διαπιστώνουν οι δύο ερευνητές, βελτιώνει σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα, αυξάνοντας κατά πολύ την παραγόμενη ώθηση. «Συνοψίζοντας τα δεδομένα που προέκυψαν, μπορούμε να προβλέψουμε την εφαρμογή τεχνικών υπερηχητικής προώθησης λέιζερ όχι μόνο για την εκτόξευση μικρών δορυφόρων σε τροχιές γύρω από τη Γη, αλλά επίσης για επιπρόσθετη επιτάχυνση σε υπερηχητικά αεροσκάφη ώστε να επιτυγχάνουν ταχύτητες των 10 Μαχ και άνω» σημειώνει σχετικά ο Ρεζούνκοφ. http://physicsgg.me/2014/10/31/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%8e%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%8d%ce%bb%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b5-%ce%bb%ce%ad%ce%b9%ce%b6%ce%b5%cf%81/ Τη νύχτα, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός γίνεται τρομακτικός!!! Τα φώτα σβήνουν, το πλήρωμα πέφτει για ύπνο και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός μοιάζει να γίνεται σκηνικό για θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. O χαμηλός, πράσινος φωτισμός κάνει τον σταθμό να μοιάζει βυθισμένος. Την ώρα που οι πέντε συνάδελφοί του κοιμούνται, ο αστροναύτης Αλεξάντερ Γκερστ απαθανατίζει με την κάμερά του την απόκοσμη ατμόσφαιρα του τροχιακού εργαστηρίου. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη κάθε 90 λεπτά, οπότε το ξημέρωμα και η δύση επαναλαμβάνονται 16 φορές την ημέρα. Το πλήρωμα όμως ζει ακολουθώντας την Ώρα Γκρίνουιτς, και τα φώτα σβήνουν όταν έρθει η ώρα για ύπνο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το διαστημόπλοιο Nostromo από την ταινία Alien. Οι φωτογραφίες του Γκερστ, ο οποίος θα μείνει στον ISS συνολικά έξι μήνες, υπενθυμίζουν πόσο μοναχική είναι η ζωή εκεί πάνω. Μια οικογενειακή φωτογραφία είναι το μόνο σημείο ζωής στους πίνακες ελέγχου. Περισσότερες εικόνες είναι διαθέσιμες στο δικτυακό τόπο της ESA. http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/Blue_dot/Highlights/Spooky_Space_Station http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231360570

Ακάλεστο άστρο χάλασε το πάρτι της μαύρης τρύπας. Την περασμένη άνοιξη, οι αστρονόμοι περίμεναν με αγωνία τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του Γαλαξία μας να καταπιεί μια μάζα αερίου και να προσφέρει υπερθέαμα. Το σόου όμως δεν ήρθε ποτέ, πιθανότατα λόγω ενός γιγάντιου άστρου που χάλασε το πάρτι. «Δεν είδαμε πυροτεχνήματα» σχολιάζει η Άντρεα Γκεζ, κορυφαία αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. Η μελέτη της Γκεζ και των συνεργατών της αφορά το G2, ένα παράξενο αντικείμενο στο κέντρο του Μίλκι Ουέι, για το οποίο οι αστρονόμοι πίστευαν ότι είναι ένα νέφος υδρογόνου. Είχε εντοπιστεί το 2002 να πλησιάζει στον Τοξότη Α*, μια περιοχή στην καρδιά του Γαλαξία στην οποία κρύβεται μια μαύρη τρύπα βαρέων βαρών, με μάζα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου (τέτοιες μαύρες τρύπες πιστεύεται εξάλλου ότι υπάρχουν στα κέντρα όλων των μεγάλων γαλαξιών). Οι αστρονόμοι προέβλεπαν για χρόνια ότι το νέφος θα γινόταν φέτος βορά της μαύρης τρύπας. Η σύγκρουσή του στον δίσκο υλικού που περιβάλλει τη μαύρη τρύπα θα προκαλούσε μια έντονη λάμψη, η οποία θα αποκάλυπτε νέα στοιχεία για τη συμπεριφορά του τέρατος. Σύμφωνη με την τελευταία μελέτη, το σόου δεν ήρθε ποτέ επειδή το G2 δεν είναι νέφος αερίου αλλά ένα γιγάντιο άστρο, προϊόν της συγχώνευσης δύο μικρότερων, τυλιγμένο με ένα πέπλο αερίου και σκόνης. Η έρευνα δείχνει μάλιστα να διαψεύδει προηγούμενες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες το G2 είναι τμήμα ενός μακρόστενου νέφους που μοιάζει με νήμα. «Το G2 επέζησε και συνέχισε να κινείται στην τροχιά του. Ένα απλό νέφος αερίου δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό» λέει η Γκεζ, η οποία εξέτασε το αντικείμενο από το αστεροσκοπείο Keck της Χαβάης, στο οποίο λειτουργούν τα δύο μεγαλύτερα οπτικά και υπέρυθρα τηλεσκόπια του κόσμου. Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο The Astrophysical Journal Letters, http://iopscience.iop.org/2041-8205/796/1/L8/ οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το G2 είναι πιθανώς μέλος μιας νέας οικογένειας άστρων, τα οποία δημιουργούνται από τη συγχώνευση άλλων άστρων στην καρδιά του Γαλαξία. Στον δικό μας Γαλαξία, επισημαίνει η Γκεζ, τα μεγάλα άστρα ανήκουν συχνά σε δυαδικά συστήματα, είναι δηλαδή άστρα που κινούνται σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα. Το G2 φαίνεται να είναι ένα πρώην δυαδικό σύστημα που συγχωνεύτηκε σε ένα άστρο λόγω της ακραίας βαρυτικής επίδρασης της μαύρης τρύπας. Η μετάλλαξη αυτή πρέπει να συνέβη σχετικά πρόσφατα, καθώς το άστρο του G2 δείχνει να βρίσκεται ακόμα στη φάση μιας διόγκωσης που διαρκεί ένα εκατομμύριο χρόνια μετά τη συγχώνευση. Όπως λέει η Γκεζ, το άστρο φαίνεται να περνά τώρα σε μια φάση «σπαγγετοποίησης», ένα φαινόμενο κατά το οποίο μεγάλα σώματα επιμηκύνονται από τη βαρυτική επίδραση μιας μαύρης τρύπας. «Γύρω από τις μαύρες τρύπες παρατηρούμε φαινόμενα που δεν μπορούμε να δούμε πουθενά αλλού στο Σύμπαν» σχολιάζει η ερευνήτρια. «Αρχίζουμε να κατανοούμε τη φυσική των μελανών οπών με τρόπο που δεν ήταν δυνατός μέχρι σήμερα». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231360867 Πως φαίνονται δυο μαύρες τρύπες που συγκρούονται μεταξύ τους; Οι μαύρες τρύπες οφείλουν το όνομά τους στο γεγονός ότι ούτε το φως δεν μπορεί να γλυτώσει από αυτές. Κι όμως, οι οι αστρονόμοι θεωρούν ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους μελέτης αυτών των εξωτικών αντικειμένων είναι να εξετάσουν το πως επιδρούν στο πεδίο του φωτός που βρίσκεται πίσω τους. Οι μαύρες τρύπες λυγίζουν και στρεβλώνουν τόσο έντονα τον χώρο, ώστε τα άστρα και οι γαλαξίες που βρίσκονται πίσω τους να φαίνονται τρομερά παραμορφωμένα. Πρόκειται για το φαινόμενο που είναι γνωστό ως βαρυτική εστίαση. Ενώ λοιπόν τα φαινόμενα της βαρυτικής εστίασης που προκαλεί μόνο μια μαύρη τρύπα έχουν μελετηθεί από τη δεκαετία του 1970, ο τρόπος με τον οποίο ζεύγη μαύρων τρυπών στρεβλώνουν το χώρο ήταν πολύ δύσκολο να υπολογιστεί. Αν εξαιρέσει κανείς μια-δυο πολύ εξειδικευμένες περιπτώσεις, οι εξισώσεις που περιγράφουν το φαινόμενο είναι τρομερά περίπλοκες για να επιλυθούν. Αντ΄ αυτού οι αστροφυσικοί προσπαθούν να προσομοιώσουν την συμπεριφορά ζεύγους μαύρων τρυπών χρησιμοποιώντας πανίσχυρους υπερ-υπολογιστές. Το έκαναν κυρίως για να υπολογίσουν τα βαρυτικά κύματα που δημιουργεί το ζεύγος των μαύρων τρυπών καθώς κινούνται σπειροειδώς η μία προς την άλλη, καθώς επίσης και για το αν τα κύματα αυτά είναι αρκετά ισχυρά ώστε οι επίγειοι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων να μπορούν αν τα ανιχνεύσουν. Ο Andy Bohn από το Πανεπιστήμιο Cornell και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι οι ίδιοι υπολογισμοί μπορούν να μας αποκαλύψουν το πώς ένα τέτοιο στροβιλιζόμενο ζεύγος μαύρων τρυπών στρεβλώνει το πεδίο του φωτός γύρω από αυτές. Και χρησιμοποίησαν αυτούς τους υπολογισμούς ώστε να αναδείξουν – για πρώτη φορά – τα φαινόμενα βαρυτικής εστίασης που παράγουν οι δυαδικές μαύρες τρύπες. Χρησιμοποίησαν μια τεχνική από τα γραφικά των υπολογιστών που ονομάζεται ray – casting στην οποία υπολογίζεται η διαδρομή των ακτίνων φωτός. Το δύσκολο μέρος αυτής της εργασίας είναι ο υπολογισμός της τροχιάς των φωτονίων χρησιμοποιώντας τις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας. Συνήθως οι φυσικοί απλοποιούν αυτές τις εξισώσεις, υποθέτοντας ότι το σύστημα παραμένει σταθερό στο χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να διέλθει το φως. Η δυσκολία με τα ζεύγη των μαύρων τρυπών είναι ότι αυτή η προσέγγιση δεν ισχύει –κινούνται τόσο γρήγορα καθώς πλησιάζει η μία την άλλη που ο χωρόχρονος παραμορφώνεται επίσης πολύ γρήγορα, έτσι ώστε να μην μπορεί να εφαρμοστεί όπως πριν η υπόθεση της σταθερότητας κατά τη διέλευση του φωτός. Παρ’ όλα αυτά οι νέοι υπολογιστές μπορούν να τιθασεύσουν αυτές τις άναρχες εξισώσεις. Η ομάδα του Bohn ξεκίνησε με την προσομοίωση του φαινομένου της βαρυτικής εστίασης μιας μόνης μαύρης τρύπας και βαθμιαία έφτασαν σε ζεύγος μαύρων τρυπών. Όπως βλέπουμε και στην αρχική εικόνα, οι δυαδικές μαύρες τρύπες παράγουν επιπλέον μαύρες περιοχές σε σχήμα «φρυδιού» καθώς η μια μαύρη τρύπα προκαλεί φαινόμενα βαρυτικού φακού στην άλλη. Στην πραγματικότητα αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν δομή φράκταλ και μια προσεκτικότερη παρατήρηση αποκαλύπτει και μικρότερα «φρύδια». Έχοντας υπολογίσει τον τρόπο με τον οποίο ένα ζεύγος μαύρων τρυπών στρεβλώνει μια γεωμετρική εικόνα στο άπειρο, η ομάδα εφάρμοσε την ίδια παραμόρφωση σε μια εικόνα του γαλαξία μας. Το αποτέλεσμα είναι το είδος της παραμόρφωσης που θα έβλεπαν οι αστρονόμοι με την απαιτούμενη διακριτική ικανότητα, αν είχαν στη θέα τους ένα ζεύγος μαύρων τρυπών. Αυτό θέτει το ενδιαφέρον ερώτημα: είναι δυνατόν να παρατηρηθεί ένα τέτοιο φαινόμενα από τη Γη. Σύμφωνα με τους Bohn et al, αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει σε μεγάλες αποστάσεις. Το να παρατηρηθούν κάποια από τα χαρακτηριστικά που ανέδειξε η προσομοίωση, απαιτούνται κοντινότερες αποστάσεις και πολύ υψηλή διακριτική ικανότητα και σε κάθε περίπτωση θα είναι ένα τεράστιο επίτευγμα αν ποτέ πραγματοποιηθεί. http://physicsgg.me/2014/11/04/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%cf%85%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85/