Δροσος Γεωργιος

MESSENGER: Δέκα χρόνια στο διάστημα. Πριν από δέκα χρόνια, στις 3 Αυγούστου 2004, το διαστημικό όχημα της NASA MESSENGER (MErcury Surface, Space Environment)εκτοξεύθηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα με σκοπό την εξερεύνηση του πλανήτη Ερμή. Το MESSENGER διάνυσε 7,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (ένα ταξίδι που περιλάμβανε 15 πτήσεις γύρω από τον Ήλιο, μια γύρω από τη Γη, δυο φορές γύρω από την Αφροδίτη και τρεις φορές γύρω από τον Ερμή, πριν μπει στην τελική του τροχιά, το 2011, γύρω από τον Ερμή. Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων στο διάστημα η ομάδα του MESSENGER έδωσε στη δημοσιότητα το παρακάτω βίντεο που δείχνει την επιφάνεια του Ερμή μετά από μια κοντινή πτήση του διαστημικού οχήματος: http://physicsgg.me/2014/08/03/messenger-10-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Το νέο ρόβερ της NASA που θα εξερευνήσει την επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Η NASA ανακοίνωσε χτες τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες του και τους στόχους του νέου διαστημικού ρόβερ, διάδοχο του Curiosity, που θα αποστείλει στον Άρη το 2020: Το όχημα θα διαθέτει επτά ειδικά όργανα, με σκοπό τη διεξαγωγή «άνευ προηγουμένου ερευνών επιστήμης και εξερευνητικής τεχνολογίας» στον Κόκκινο Πλανήτη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε τα όργανα που επελέγησαν χθες στην Ουάσιγκτον, τα οποία διακρίθηκαν από ένα σύνολο 58 προτάσεων που είχαν υποβληθεί από τον Ιανουάριο από ερευνητές και μηχανικούς από όλο τον κόσμο. Οι προτάσεις ήταν διπλάσιες του συνηθισμένου, συγκριτικά με αντίστοιχους διαγωνισμούς του κοντινού παρελθόντος. «Αυτό αποτελεί ένδειξη του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος της επιστημονικής κοινότητας πάνω στην εξερεύνηση του Άρη» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση. Οι προτάσεις που επελέγησαν έχουν συνολική αξία ύψους 130 εκατ. δολαρίων όσον αφορά στην ανάπτυξη των οργάνων. Η αποστολή θα βασίζεται στα σχέδια του γνωστού Curiosity, το οποίο προσεδαφίστηκε στον Κόκκινο Πλανήτη πριν περίπου δύο χρόνια και επί της παρούσης επιχειρεί στον Άρη. Το όχημα θα διαθέτει πιο εξελιγμένο και αναβαθμισμένο hardware και νέα όργανα για τη διεξαγωγή γεωλογικών ερευνών στο σημείο προσεδάφισης, την αξιολόγηση του περιβάλλοντος όσον αφορά στο αν μπορεί να αποικιστεί και την άμεση αναζήτηση ιχνών αρχαίας ζωής. Το διαστημικό όχημα Mars 2020 θα μοιάζει με το Curiosity, το διαστημικό όχημα που εξερευνά την επιφάνεια του Άρη από το 2012, αλλά τα επιστημονικά όργανα που θα διαθέτει θα είναι πολύ πιο προηγμένα Το Mars 2020 rover θα χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό μίας συλλογής δειγμάτων βράχων και εδάφους που θα αποθηκευτούν για το ενδεχόμενο αποστολής τους στη Γη στο πλαίσιο κάποιας μελλοντικής αποστολής. Κατά τον Τζον Γκρούνσφελντ, αστροναύτη και στέλεχος του Science Mission Directorate της NASA η εν λόγω αποστολή «θα διευρύνει την αναζήτησή μας για ζωή στο σύμπαν και θα προσφέρει παράλληλα ευκαιρίες για την εξέλιξη νέων δυνατοτήτων στην τεχνολογία εξερεύνησης». Επίσης, θα συνεισφέρει στην έρευνα πάνω στο πώς εξερευνητές του μέλλοντος θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους φυσικούς πόρους που βρίσκονται στην επιφάνεια του πλανήτη. «Ο Άρης έχει πόρους που χρειάζονται για την υποστήριξη ζωής, κάτι που μπορεί να μειώσει την ποσότητα εφοδίων που θα πρέπει να μεταφέρουν οι επανδρωμένες αποστολές. Καλύτερη κατανόηση της αρειανής σκόνης και του καιρού θα παρέχει πολύτιμα δεδομένα για τον σχεδιασμό επανδρωμένων αποστολών» σημείωσε ο Ουίλιαμ Γκερστενμάιερ, στέλεχος του Human Exploration and Operations Mission Directorate της υπηρεσίας. Τα όργανα που επελέγησαν είναι τα εξής: -Mastcam-Z: ένα εξελιγμένο σύστημα καμερών με δυνατότητα λήψης πανοραμικών και στερεοσκοπικών εικόνων και τη δυνατότητα zoom. Το εν λόγω όργανο θα εξετάσει από ορυκτολογικής άποψης την επιφάνεια του Άρη και θα βοηθήσει στις επιχειρήσεις του οχήματος. -SuperCam: ένα όργανο για λήψη εικόνων, ανάλυση χημικής σύνθεσης και ορυκτολογική μελέτη. Επίσης, θα είναι σε θέση να εντοπίσει την παρουσία οργανικών ενώσεων σε βράχια και ρεγολίθους εξ αποστάσεως. -Planetary Instrument for X-ray Lithochemistry (PIXL): ένα φασματόμετρο φθορισμού ακτίνων Χ που θα περιέχει επίσης έναν imager υψηλής ανάλυσης για τον καθορισμό των στοιχείων που συνθέτουν τα υλικά της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη. Το PIXL θα παρέχει άνευ προηγουμένου δυνατότητες εντοπισμού και ανάλυσης χημικών στοιχείων. - Scanning Habitable Environments with Raman & Luminescence for Organics and Chemicals (SHERLOC): ένα φασματόμετρο που χρησιμοποιεί υπεριώδη λέιζερ για ορυκτολογικούς σκοπούς, καθώς και για τον εντοπισμό οργανικών ενώσεων, λειτουργώντας συμπληρωματικά σε άλλα όργανα. -Mars Oxygen ISRU Experiment (MOXIE): μία έρευνα εξερευνητικής τεχνολογίας, με σκοπό την παραγωγή οξυγόνου από διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα του Άρη. Η ατμόσφαιρα του Άρη αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, και αν το συγκεκριμένο σύστημα αποδειχθεί λειτουργικό, τότε ανοίγεται ο δρόμος για ευρείας κλίμακας παραγωγή οξυγόνου στον Άρη. -Mars Environmental Dynamics Analyzer (MEDA): αισθητήρες που θα διεξάγουν μετρήσεις θερμοκρασίας, ταχύτητας και κατεύθυνσης ανέμων, πίεσης, σχετικής υγρασίας και μεγέθους/ σχήματος σκόνης. -Radar Imager for Mars’ Subsurface Exploration (RIMFAX): ραντάρ υπεδάφους που θα εξετάσει τη γεωλογική δομή του υπεδάφους του Άρη. Τα προαναφερθέντα όργανα θα εγκατασταθούν σε ένα ρόβερ αντίστοιχο του Curiosity, που εξερευνά τον Άρη από το 2012. Το συγκεκριμένο όχημα πρόσφατα ολοκλήρωσε ένα αρειανό έτος στην επιφάνεια του πλανήτη (687 γήινες ημέρες) έχοντας ολοκληρώσει τον κύριο στόχο της αποστολής του- το αν ο Άρης κάποτε είχε περιβαλλοντικές συνθήκες ευνοϊκές για μικροβιακή ζωή.” Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/08/01/mars-2020-o-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-curiosity/

Το διαστημικό σκάφος Rosetta μετά από 10 χρόνια φθάνει στον κομήτη 67P. Με διαστάσεις 5Χ3 χιλιόμετρα, ο 67P/Churyumov-Gerasimenko είναι μία «μπάλα» από πάγο, σκόνη και οργανικά υλικά, που ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ηλιο κάθε 6,5 χρόνια. Οπως και τα υπόλοιπα ουράνια σώματα της κατηγορίας του, αποτελεί απομεινάρι του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος, με συνέπεια να έχει παραμείνει αναλλοίωτο για 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Εκτοξεύθηκε τον Μάρτιο του 2004, περιπλανήθηκε στο Διάστημα για 10 χρόνια και την επόμενη Τετάρτη, 6 Αυγούστου, θα φτάσει τελικά στον προορισμό του – τον κομήτη 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο (67P/Churyumov-Gerasimenko). Ο λόγος για το διαστημόπλοιο Rosetta της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), το οποίο θα μελετήσει τον κομήτη για έναν ολόκληρο χρόνο, ακολουθώντας τον από κοντινή απόσταση στο ταξίδι του. Με κέρδος, όπως ελπίζουν οι υπεύθυνοι της ESA, πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα τα οποία θα ρίξουν περισσότερο «φως» στις πρώτες φάσεις δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και στην προέλευση της ζωής στη Γη. «Πρόκειται για μια αποστολή-ορόσημο για τα διαστημικά χρονικά, αφού ποτέ άλλοτε δεν έχει μελετηθεί ένας κομήτης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και με τόση λεπτομέρεια» λέει στην «Κ» ο Ξενοφώντας Μουσάς, καθηγητής Φυσικής Διαστήματος και διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ετσι, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα ανακαλύψουν καινούργιες λεπτομέρειες για τα πρώτα στάδια σχηματισμού των πλανητών και των υπόλοιπων ουράνιων σωμάτων που περιφέρονται γύρω από την Ηλιο, όπως η «Στήλη της Ροζέτας» έδωσε τη δυνατότητα αποκρυπτογράφησης των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. «Παρόλο που γνωρίζουμε πλέον αρκετά για το πώς το ηλιακό σύστημα απέκτησε τη σημερινή μορφή του, ένα μεγάλο ερώτημα που απομένει είναι πώς ακριβώς δημιουργήθηκαν τα πρώτα συσσωματώματα ύλης από το νέφος σκόνης και αερίου που περιέβαλε τον “νεαρό” τότε Ηλιο, από τα οποία προήλθαν τελικά οι “κάτοικοι” του ηλιακού μας συστήματος» προσθέτει ο κ. Μουσάς. Για να ανακαλύψει στοιχεία για τον σχηματισμό των πλανητών, το βάρους 3 τόνων Rosetta δεν θα βασισθεί μόνο τα δικά του μετρητικά όργανα, αλλά και στο Philae, ένα σκάφος 100 κιλών που μεταφέρει μαζί του και το οποίο θα προσεδαφισθεί στον κομήτη, ώστε με το τρυπάνι του να ανακτήσει υλικό που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια και να το αναλύσει. Οι χημικές αναλύσεις είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αποκαλύψουν απλές μορφές υδρογονανθράκων. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της ESA υποστηρίζουν πως στο υπέδαφος του 67P/Churyumov-Gerasimenko είναι πιθανό να κρύβονται και αμινοξέα, τα οποία είναι βασικό συστατικό της ζωής, καθώς συνθέτουν τις πρωτεΐνες των έμβιων οργανισμών. «Με δεδομένο ότι αμινοξέα έχουν εντοπισθεί και σε έναν ακόμη κομήτη πριν από μερικά χρόνια, μια τέτοια ανακάλυψη θα ήταν ένα ακόμη σημαντικό επιχείρημα υπέρ της θεωρίας της πανσπερμίας, σύμφωνα με την οποία οι “δομικοί λίθοι” της ζωής στον πλανήτη μας προήλθαν από εξωγήινους βράχους», τονίζει ο Ελληνας επιστήμονας. Για το διαστημόπλοιο Ροζέτα χρειάστηκαν 1 δισ. ευρώ και εκατοντάδες επιστήμονες και τεχνικοί, οι οποίοι ανέπτυξαν και κατασκεύασαν το σκάφος, αλλά και σχεδίασαν την αποστολή. «Η επιλογή του 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο έγινε επειδή η τροχιά του κομήτη είναι αρκετά βολική για να τον επισκεφθεί το σκάφος και να παραμείνει κοντά του». Ακόμη κι έτσι, για να φτάσει στον προορισμό του, το Ροζέτα χρειάστηκε να κάνει περίπλοκους ελιγμούς, περνώντας για παράδειγμα 3 φορές από τη «γειτονιά» της Γης και 1 από τον πλανήτη Αρη. Μάλιστα, πέρασε τους 31 μήνες από το 10χρονο ταξίδι του σε «χειμερία νάρκη», βάζοντας σε αδράνεια τα όργανά του ώστε να εξοικονομήσει ενέργεια. Το διαστημόπλοιο «ξύπνησε» με επιτυχία στις 20 Ιανουαρίου, θέτοντας ξανά σε λειτουργία τους κινητήρες του, για να προσεγγίσει τον κομήτη. «Ακόμη και η ολοκλήρωση των έως τώρα σταδίων της αποστολής αποτελεί κατόρθωμα για την ESA» σημειώνει ο καθηγητής Φυσικής Διαστήματος. Πάντως, το σκάφος θα χρειασθεί να συνεχίσει τους περίπλοκους ελιγμούς και μετά τις 6 Αυγούστου, αυτή τη φορά γύρω από τον κομήτη για να «χαρτογραφήσει» την επιφάνειά του και έτσι να βοηθήσει τους υπεύθυνους της αποστολής να αποφασίσουν ποιο είναι το κατάλληλο σημείο για την προσεδάφιση του Philae. Η προσεδάφιση αναμένεται να γίνει τον Νοέμβριο, με το Philae να επιστρατεύει τότε δύο ειδικές «άγκυρες» για να στερεωθεί στον 67Ρ, αφού λόγω μικρού μεγέθους η βαρυτική έλξη του βράχου δεν είναι αρκετή για να το κρατήσει στην επιφάνεια. Αν και ο κομήτης αναμένεται να βοηθήσει να λυθούν αρκετά κοσμικά «αινίγματα», στη πορεία φρόντισε κι εκείνος να βάλει τα δικά του ερωτήματα. Οπως διαπιστώθηκε από φωτογραφίες που τράβηξε το Ροζέτα μέσα στον Ιούλιο, ο 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο φαίνεται να αποτελείται από δύο ξεχωριστά «εξογκώματα», τα οποία συνδέονται από ένα στενόμακρο τμήμα. Οι επιστήμονες υποθέτουν πως το σχήμα του μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως ο βράχος αποτελείται από δύο μικρότερους κομήτες, οι οποίοι συγκρούσθηκαν και έτσι συνενώθηκαν. Επίσης είναι πιθανό ο αρχικά ενιαίος και σφαιρικός κομήτης να μορφοποιήθηκε με αυτό τον τρόπο από την ανομοιογενή εξάτμιση υλικού του, στις αμέτρητες φορές που λόγω της τροχιάς του πέρασε κοντά από τον Ηλιο. Τι έδειξαν οι τρεις προηγούμενες αποστολές. Αν και το διαστημόπλοιο Rosetta είναι το τέταρτο κατά σειρά σκάφος που θα ερευνήσει επιτόπου έναν κομήτη, στις τρεις αποστολές που προηγήθηκαν τα διαστημόπλοια «επισκέφθηκαν» για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το ουράνιο σώμα που μελέτησαν. Η αρχή είχε γίνει πάλι από την Ευρώπη, με το μη επανδρωμένο σκάφος Giotto, το οποίο εξασφάλισε στους επιστήμονες τις πρώτες κοντινές εικόνες του κομήτη του Χάλεϊ. Τα μοναδικά στιγμιότυπα αποκάλυψαν πως ο συγκεκριμένος βράχος έχει μήκος 16 χιλιόμετρα και μακρόστενο σχήμα, ενώ κάθε φορά που περνά κοντά από τον Ηλιο εξατμίζονται από αυτόν υδρατμοί, μονοξείδιο του άνθρακα και οργανική ύλη. Τη σκυτάλη πήρε η ΝΑΣΑ και ο βολιστήρας Stardust, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2004 προσέγγισε τον Comet Wild 2. Το σκάφος περιείχε μια συσκευή με ένα υλικό σε μορφή αφρού (αερογέλη), στο οποίο παγιδεύτηκαν μερικά σωματίδια από την ουρά του κομήτη. Το δείγμα επέστρεψε στη Γη το 2006 και, από την ανάλυσή του, βρέθηκαν ίχνη γλυκίνης, ενός αμινοξέος που χρησιμοποιούν οι ζωντανοί οργανισμοί για να συνθέσουν πρωτεΐνες. Η τρίτη και τελευταία αποστολή ανήκει κι αυτή στον αμερικανικό οργανισμό που ασχολείται με την εξερεύνηση του Διαστήματος (ΝΑΣΑ) με το Deep Impact, το οποίο εκτοξεύθηκε τον Ιανουάριο του 2005. Οταν έφτασε στον στόχο του, τον Tempel 1, εκτόξευσε εναντίον του ένα βλήμα βάρους 370 κιλών. Από τα θραύσματα που εκτινάχθηκαν από την πρόσκρουση, οι επιστήμονες βρήκαν πως η σκόνη του κομήτη είναι λεπτότερη απ’ ό,τι αναμενόταν, ενώ ανίχνευσαν αρωματικούς υδρογονάνθρακες και πάγο νερού. http://physicsgg.me/2014/08/02/%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7-67p-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-1000-%cf%87/

"Progress M-23M» Στις 1 Αυγ. στις 02:42 MSK σε μια προκαθορισμένη περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού επεσαν τα άκαυστα υπολείμματα του οχήματος (THC) "Progress M-23M». Σύμφωνα με το πρόγραμμα οπως προβλέποταν οι ειδικοί στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του πλοίου Mission Control Center (MCC) FSUE TsNIIMash ανεστειλαν το συστημα πρόωσης, και στη συνέχεια άρχισε μια ελεγχόμενη μείωση του Progress M-23M από την τροχιά. Στον ISS τοTGC "Progress M-23M» ήταν 104 ημέρες. http://www.federalspace.ru/20811/ Ξεκινά η 40η συνέλευση της COSPAR Από τις 2 έως τις 10 Αυγούστου στη Μόσχα θα φιλοξενήσει την 40η Επιστημονική Συνέλευση COSPAR - ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή συνέδρια στον τομέα της διαστημικής έρευνας. Η Συνέλευση ιδρύθηκε το 1958 μετά από την εκτόξευση του Sputnik και πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια. Φέτος θα παρουσιαστουν απο την Roscosmos 4 επιχειρήσεις: Ενιαία Επιχείρηση "Επιστημονική και σύνδεσης παραγωγής. Lavochkin ", FSUE" Κεντρικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Machine Building ", JSC" Rocket and Space Corporation "Energia" SP Korolev »και FSUE" κράτος Έρευνας και Παραγωγής Space Center Khrunichev . " http://www.federalspace.ru/113/

Ρομπότ παραγωγής οξυγόνου στέλνουν στον Αρη. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα πληροφορίες για τον επόμενο ρομποτικό εξερευνητή που θα στείλει στον Αρη. Οπως συνέβη και τις προηγούμενες φορές έτσι και τώρα το νέο ρομπότ θα φέρει ακόμη πιο προηγμένο εξοπλισμό από εκείνα που βρίσκονται στον Κόκκινο Πλανήτη και θα μπορεί να εκτελέσει πιο σύνθετες αποστολές. Το Mars 2020 όπως λέει και το όνομα του θα ξεκινήσει το ταξίδι του για τον Αρη στις αρχές του 2020 και αναμένεται να φτάσει εκεί λίγους μήνες αργότερα. To ρομπότ θα διαθέτει νέα πιο προηγμένα συστήματα καταγραφής εικόνων, χαρτογράφησης και γεωλογικών ερευνών από όσα ρομπότ έχουν ταξιδέψει στον Αρη. Ομως εκείνο που κάνει το Mars 2020 να ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα ρομπότ εξερεύνησης που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα είναι ένα σύστημα μετατροπής του διοξειδίου του άνθρακα σε οξυγόνο. Η ατμόσφαιρα του Αρη αποτελείται σε ποσοστό 95% από διοξείδιο του άνθρακα. Αν το συγκεκριμένο σύστημα του ρομπότ αποδειχθεί λειτουργικό θα ανοίξει ο δρόμος για την επίτευξη οργανωμένης και σε ευρεία κλίμακα παραγωγής οξυγόνου στον Αρη διευκολύνοντας την παρουσία του ανθρώπου εκεί. Η παραγωγή οξυγόνου όπως είναι ευνόητο θα είναι πολύτιμη για την όσο τον δυνατόν πιο ομαλή διαβίωση των ανθρώπων αρχικά σε βάσεις και αργότερα σε αποικίες στον Κόκκινο Πλανήτη. Επιπλέον το οξυγόνο θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως καύσιμο διαστημικών σκαφών και έτσι οι αποστολές που θα ξεκινούν από τη Γη για τον Αρη δεν θα χρειάζεται να είναι φορτωμένα με καύσιμα και για την επιστροφή. Το κόστος του Mars 2020 αναμένεται να αγγίξει τα δύο δισ. δολάρια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=620224

Xαρτογράφηση του Άρη. Τι υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη; Τα τροχοφόρα ρομπότ που έχουν σταλεί στον Κόκκινο Πλανήτη συλλέγουν υλικό από την επιφάνειά του, προκειμένου να αναλυθεί και να διαπιστωθεί αν υπάρχουν σημάδια ζωής, που είτε υπήρξε στο παρελθόν ή μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Για να κατανοήσουν όμως πλήρως τα τοπία που υπάρχουν στον Άρη, οι επιστήμονες πρέπει να μπορέσουν να «κοιτάξουν» όλη την επιφάνεια του πλανήτη. Με άλλα λόγια χρειάζονται ένα παγκόσμιο γεωλογικό χάρτη, γράφει ο Joshua A. Krisch στους New York Times. Η τελευταία μεγάλη προσπάθεια χαρτογράφησης του Άρη είχε δημοσιευτεί το 1987. Από τότε τέσσερις επιπλέον δορυφόροι με ανώτερες ικανότητες απεικόνισης έχουν ταξιδέψει στην τροχιά του Άρη, συλλέγοντας δεδομένα και διαβιβάζοντας τα πορίσματά τους πίσω στη Γη. Επιστήμονες από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αυτά τα δεδομένα για να δημιουργήσουν έναν επικαιροποιημένο χάρτη ολόκληρης της επιφάνειας του Άρη. Ο νέος αυτός χάρτης αποτυπώνει έναν αρχαίο βράχο –που χρονολογείται πολλά δισεκατομμύρια χρόνια πριν, τότε που οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν στον Κόκκινο Πλανήτη πλησίαζαν αυτές της Γης- ο οποίος υπάρχει σε περισσότερες τοποθεσίες απ’ ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι τώρα. Επιπλέον, επειδή ο χάρτης επισημαίνει τη θέση παλαιότερων πετρωμάτων στον Άρη, θα μπορούσε να βοηθήσει τις μελλοντικές αποστολές να χαράξουν μια πορεία σε αυτές τις περιοχές. «Μας ενδιαφέρει πολύ το πρώτο μέρος της ιστορίας του Άρη, γιατί κατά τη διάρκεια εκείνου του διαστήματος θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερο νερό, το οποίο αποτελεί μία από τις πιο βασικές πτυχές της προέλευσης της ζωής» ανέφερε ο επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη στο εργαστήριο Jet Propulsion της Καλιφόρνια, David Beaty. Το πρόγραμμα, που χρηματοδοτείται από τη NASA, δεν ήταν απλά μια συλλογή φωτογραφιών που συλλέχθηκαν από δορυφόρους από την τροχιά του Άρη. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη δεδομένα από πρόσφατες έρευνες, όπως το Mars Global Surveyor που ξεκίνησε το 1996 και ήταν εφοδιασμένο με προηγμένης τεχνολογίας τοπογραφικά όργανα, που βοήθησαν τους χαρτογράφους να εντοπίσουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια χαρακτηριστικά τοπία του Άρη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ακόμη ψηφιακή τεχνολογία χαρτογράφησης. Ο νέος χάρτης του πλανήτη Άρη είναι ήδη έτοιμος και σύμφωνα με τον Dr. Tanaka, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα που είχε γίνει το 1987, οι επιστήμονες σε όλον τον κόσμο μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους έρευνες. «Τώρα γνωρίζουμε καλύτερα πού βρίσκονται τα παλιά πετρώματα και πού τα πιο νέα. Ο χάρτης είναι συγκλονιστικός. Αποτελεί πολύ σημαντική προσθήκη για την περαιτέρω εξερεύνηση του πλανήτη» κατέληξε ο Dr. Beaty. Οι μελλοντικές αποστολές στον Άρη πιθανότατα θα εστιάσουν στα παλαιότερα πετρώματα, επειδή αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας του Άρη, όταν θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη και νερό. Και αν κάποτε προκύψουν μερικά πιο φιλόδοξα σχέδια, όπως το να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη, οι αστροναύτες θα θέλουν να γνωρίζουν πού υπάρχουν ασφαλείς και επιστημονικά σημαντικές περιοχές για να προσγειωθούν τα διαστημικά αεροσκάφη και να αρχίσουν την έρευνά τους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Η αποκάλυψη του Αδη! Η Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4.5 δισ. έτη. Τα αρχαιότερα γεωλογικά υλικά που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες έχουν ηλικία περίπου 4 δισ. έτη. Τα πρώτα 500 εκ. έτη της ζωής της Γης παραμένουν μυστήριο αν και θεωρείται δεδομένο ότι ο πλανήτης μας βρισκόταν σε μια φάση διαμόρφωσης ενώ παράλληλα δεχόταν ένα ανηλεή βομβαρδισμό μικρότερων και μεγαλύτερων διαστημικών αντικειμένων. Κομήτες, αστεροειδείς και θραύσματα από την διαδικασία σχηματισμού των υπολοίπων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος έπεφταν με αμείωτο ρυθμό για διάστημα περίπου 800 εκ ετών πάνω στη Γη. Ηταν ένας σκοτεινός, κολασμένος κόσμος για αυτό και οι επιστήμονες τον έχουν ονομάσει Αδαίο μεγααιώνα. Μια νέα μελέτη επιχειρεί για πρώτη φορά να ρίξει φως στην «Εποχή του Άδη», όπως είναι επίσης γνωστή αυτή η πρώτη περίοδος ζωής του πλανήτη μας. Προηγούμενες μελέτες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο βομβαρδισμός που υπέστη η Γη στην πρώτη περίοδο της ύπαρξης της πρώτον δεν είχε επηρεάσει σημαντικά τη μορφή και γεωλογία του πλανήτη και δεύτερον ότι εκείνη την περίοδο η Γη ήταν ένας μόνιμα πυρακτωμένος βράχος ανέτοιμος ακόμη να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει τη ζωή. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Σιμόνε Μάρτσι, πλανητικό επιστήμονα στο Ινστιτούτο Ερευνών Southwest στο Κολοράντο, ανέλυσε μεταλλικά στοιχεία που ήταν παγιδευμένα μέσα σε κρυστάλλους ζιρκόνιου. Ανάμεσα τους ήταν και σιδηρόφιλα, μια ομάδα στοιχείων που δεσμεύουν τον σίδηρο σε στερεή ή τηγμένη κατάσταση. Η ανάλυση αυτών των στοιχείων βοήθησε τους επιστήμονες να σχηματίσουν την πλέον ολοκληρωμένη εικόνα που έχουμε για τη Γη στη βρεφική της ηλικία. Η ανάλυση των στοιχείων αποκαλύπτει ότι η πτώση των διαστημικών αντικειμένων στον πλανήτη μας τον τραυμάτιζαν βαθιά. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές ορισμένες από τις συγκρούσεις προκαλούσαν ρήγματα και καταστροφές σε βάθη ως και 100 χλμ από την επιφάνεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λιώνουν ο εξωτερικός φλοιός αλλά και ο μανδύας της Γης. Αυτό σημαίνει ότι η επιφάνεια της Γης τα πρώτα 800 εκ. της ζωής της θαβόταν ξανά και ξανά κάτω από τεράστιες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων. Αυτό το γεγονός σύμφωνα με τους ερευνητές εξηγεί και τον λόγο για τον οποίο έχουν επιβιώσει ελάχιστα πετρώματα από εκείνη την περίοδο κάνοντας εξαιρετικά δύσκολη την ζωή των γεωλόγων. Ομως οι ερευνητές έκαναν μια ακόμη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα διαπίστωση. Εκτιμούν ότι υπήρχε μεν συνεχής πτώση αντικειμένων αλλά τα πολύ μεγάλα που προκαλούσαν ευρείας έκτασης καταστροφή στον πλανήτη έπεφταν με απόσταση αρκετών εκατομμυρίων ετών. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πολύ πιθανό σε αυτά τα κενά να δημιουργήθηκαν στον πλανήτη μας κάποια σημεία που έκανε την εμφάνιση του το νερό. «Δεν ήταν η απόλυτη κόλαση που πιστεύαμε μέχρι σήμερα αφού κατά διαστήματα ίσως υπήρχαν υδάτινες οάσεις που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την παρουσία της ζωής» αναφέρει ο Μάρτσι. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619880

Λύθηκε το μυστήριο γύρω από το σχήμα του φεγγαριού. Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι επιστήμονες αναζητούσαν την αιτία για το ολίγον επίμηκες σχήμα της Σελήνης που όπως λένε πολλοί θυμίζει… λεμόνι. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σάντα Κρουζ υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση στο μυστήριο. Η Σελήνη σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία δημιουργήθηκε όταν ένα διαστημικό σώμα μεγέθους περίπου όσο ο πλανήτης Αρης έπεσε πάνω στη Γη πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη. Η κολοσσιαία σύγκρουση εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες υλικών στο Διάστημα μέρος των οποίων τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και προοδευτικά συγκολλήθηκαν δημιουργώντας τον φυσικό μας δορυφόρο. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη όταν σχηματίστηκε η Σελήνη βρισκόταν πιο κοντά στη Γη από ότι σήμερα και έτσι ήταν πολύ πιο ευάλωτη στις βαρυτικές και παλιρροϊκές δυνάμεις του πλανήτη μας. Επιπλέον σύμφωνα με τη νέα μελέτη η Σελήνη αρχικά περιστρεφόταν γύρω από τον άξονα της ταχύτερα από ότι σήμερα. Ο συνδυασμός της ταχύτερης περιστροφής της και των ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που δεχόταν από τη Γη μετέβαλε το σχήμα της Σελήνης. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619931

«Οι καλύτεροι Eλληνες επιστήμονες έχουν εξοριστεί από την Ελλάδα» Ο ελληνισμός διαθέτει περίπου το 3% των επιστημόνων κορυφαίας εμβέλειας παγκοσμίως, αν και ο πληθυσμός της Ελλάδας ή των Ελλήνων διεθνώς αντιστοιχεί μόνο στο 0,15% ή 0,20% από τα 6,92 δισεκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη. Κι όμως, παρά τη σημαντική παραγωγή Ελλήνων επιστημόνων, το 85% εκείνων με ισχυρή επιρροή δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Ειδικότερα, ο Ιωάννης Π. Α. Ιωαννίδης -τακτικός καθηγητής Πρόληψης Νοσημάτων, Παθολογίας, Ερευνας και Πολιτικής Υγείας, όπως και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ- στο τελευταίο βιβλίο του «Παραλλαγή πάνω στην τέχνη της φυγής και ένα απονενοημένο Ριτσερκάρ» (Κέδρος 2014) περιλαμβάνει δεδομένα που περιγράφουν μία πραγματικότητα με δύο όψεις: Τιμά τους Eλληνες επιστήμονες και ερευνητές, αλλά αναδεικνύει και τα προβλήματα του ελληνικού κράτους και του συστήματος οργάνωσης των ελληνικών πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον κ. Ιωαννίδη: • Για την καταγραφή των δεδομένων που παρουσιάζονται στο βιβλίο χρησιμοποιήθηκε η βάση Google Scholar που έχει το πλεονέκτημα να καλύπτει το ευρύτερο δυνατό φάσμα των επιστημών (θετικών, βιοϊατρικών, οικονομικών και κοινωνικών επιστημών, επιστημών πληροφορικής κ.λπ.) και αμβλύνει τις ανισότητες μεταξύ διαφορετικών πεδίων. Η διαδικασία αναζήτησης χρησιμοποίησε επίσης τις βάσεις Web of Science, Scopus και Microsoft Academic Search, ώστε να μεγιστοποιηθεί η πληρότητα της εντόπισης επιστημόνων υψηλής απήχησης. • Με βάση τις αναφορές που κάνουν άλλοι επιστήμονες στο έργο ενός τρίτου επιστήμονα, συνολικά 336 επιστήμονες με ελληνικά ονόματα περιλαμβάνονται στους πλέον κορυφαίους επιστήμονες, ως προς την επιρροή τους στη διεθνή βιβλιογραφία. Κριτήριο είναι ένας επιστήμονας να έχει πάνω από 10.000 αναφορές και τουλάχιστον μια δημοσίευση ή βιβλίο (ως πρώτος/τελευταίος/μόνος συγγραφέας), να έχει πάνω από 500 αναφορές ή 4.000 έως 10.000 αναφορές, αλλά τουλάχιστον μια δημοσίευση ή βιβλίο (ως πρώτος/τελευταίος/μόνος συγγραφέας) με πάνω από 1.000 αναφορές. Τα κριτήρια διασφαλίζουν τον μεγάλο συνολικό όγκο αναφορών, δίνοντας και έμφαση στο να υπάρχουν και συγκεκριμένες δημοσιεύσεις ή βιβλία εξαιρετικά υψηλής εμβέλειας. • Oμως το 85% από τους κορυφαίους 336 επιστήμονες με ελληνικά ονόματα βρίσκεται σήμερα στο εξωτερικό. Ακόμη και οι λίγοι που βρίσκονται στην Ελλάδα έχουν κάνει τις περισσότερες φορές το μεγαλύτερο μέρος του σημαντικού τους έργου εκτός Ελλάδας και πολλοί από αυτούς φεύγουν πάλι τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Ενδεικτικά, περίπου το 95% του δημοσιευμένου έργου των 336 έχει γίνει εκτός Ελλάδος. «Οι καλύτεροι Eλληνες επιστήμονες έχουν μαζικά εξοριστεί από την Ελλάδα. Μια φθίνουσα μειονότητα εξακολουθεί να ζει στην Ελλάδα, συχνά σε συνθήκες σκληρής εσωτερικής εξορίας. Η έλλειψη χρηματικών πόρων, υποδομών και υποστήριξης για την επιστήμη και την έρευνα είναι βέβαια πασιφανής, αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος γι’ αυτήν τη φυγή του καλύτερου δυναμικού που διαθέτει η χώρα. Θεωρώ ότι ακόμη χειρότερος λόγος είναι η έλλειψη συλλογικού κοινωνικού οράματος για την ανάδειξη της αριστείας και η εκτεταμένη επικράτηση των μετρίων στον ακαδημαϊκό, πολιτικό, και ευρύτερο κοινωνικό βίο που οδηγεί σε απαξίωση και μιζέρια. Αν και οι 336 αυτοί επιστήμονες είναι παγκοσμίως γνωστοί και διάσημοι, στον ελλαδικό χώρο, οι περισσότεροι είναι άγνωστοι, ενώ ακούγονται και επικρατούν κατά κόρον τα ονόματα μόνο διαφόρων ασήμαντων, φιλόδοξων και πολιτικά/συνδικαλιστικά/παραθρησκευτικά/ποδοσφαιρικά κ.λπ. δικτυωμένων» δήλωσε στην «Κ» ο κ. Ιωαννίδης. Και πρόσθεσε: «Εξίσου ασήμαντοι σε παγκόσμιο επίπεδο είναι και οι περισσότεροι που δρουν στο εξωτερικό, αλλά αναγνωρίζονται κατά καιρούς ως διακεκριμένοι από ελλαδικούς θεσμούς. Το ελλαδικό σύστημα έχει κατασκευάσει μια ανυπόστατη τεχνητή πραγματικότητα ακόμη και για τους Eλληνες του εξωτερικού. Η δεξαμενή μετριοτήτων ανατροφοδοτεί εσαεί τη μετριότητα σε θέσεις ισχύος». http://www.kathimerini.gr/778443/article/epikairothta/ellada/oi-kalyteroi-ellhnes-episthmones-exoyn-e3oristei-apo-thn-ellada

Διάκριση Ελλήνων μαθητών στη Φυσική. Η αγάπη για τη Φυσική, η υποστήριξη καθηγητών και γονέων αλλά και η υπερεντατική προετοιμασία στο Εργαστήριo Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπλισαν τους Ελληνες μαθητές που συμμετείχαν στην 45η Διεθνή Ολυμπιάδα Φυσικής (13-21 Ιουλίου) στην Αστανά του Καζαχστάν, ώστε τέσσερις από αυτούς να διακριθούν με εύφημη μνεία: η Ζωή Τσαγκαλίδου, μαθήτρια Β΄ Λυκείου από την Ξάνθη και οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου, Ιωάννης Ασμάνης από τη Χίο, Γεώργιος Σμυρνής και Νίκη Πατρινοπούλου από την Αθήνα, ξεχώρισαν ανάμεσα σε 380 μαθητές από 85 χώρες. Μεγαλύτερη αξία αποκτούν οι διακρίσεις των παιδιών, αν ληφθούν υπόψη τα εξαιρετικά απαιτητικά θέματα και το υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Η Ζωή, αν και μικρότερη, έδωσε εξετάσεις με τη Γ΄ Λυκείου: «Τελικά μου βγήκε σε καλό, παρόλο που δεν περίμενα να προχωρήσω τόσο πολύ!», δηλώνει χαρούμενη. Πόσο καλά προετοιμασμένη ήταν για την Ολυμπιάδα; «Κάποιοι καθηγητές με βοήθησαν - στο σχολείο δεν κάναμε τίποτε σχετικό. Βασίστηκα στην προετοιμασία της Αθήνας. Τότε είδα πρώτη φορά εργαστηριακό εξοπλισμό!». Στη βοήθεια του πατέρα της, φυσικού, στηρίχθηκε η Νίκη: «Ξεκινώντας από το γυμνάσιο, εκείνος με προετοίμασε – το σχολείο, μάλλον με αποθάρρυνε. Δεν θεωρούσαν τους διαγωνισμούς κάτι σημαντικό. Γενικά, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθάει – μόνο αν ένας καθηγητής αγαπάει αυτό που κάνει, βλέπει ένα παιδί που έχει κάτι να δώσει, το προχωράει. Για την προετοιμασία της Ολυμπιάδας, αναγκαστήκαμε να βγάλουμε την ύλη στις πέντε ημέρες προετοιμασίας στο Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών, επειδή οι καθηγητές μας διδάσκουν εθελοντικά. Μεγαλύτερο πρόβλημα, το πειραματικό μέρος: στην Ελλάδα δεν γίνονται πειράματα στα σχολεία. Εγώ πρώτη φορά έκανα στην προετοιμασία». Επίπεδο ανταγωνισμού; «Με τα παιδιά από τις ασιατικές χώρες δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε». Τι σημαίνει για τα παιδιά η συμμετοχή αλλά και η διάκριση στην Ολυμπιάδα Φυσικής; Για τη Ζωή, «η ευκαιρία για αλληλεπίδραση με παιδιά από άλλες χώρες ήταν υπέροχη. Επιπλέον, αισθάνομαι πως δικαιώθηκαν οι προσπάθειές μου. Οσο για τη βράβευση; Την ήθελα πολύ για το βιογραφικό μου, επειδή θέλω να φύγω στο εξωτερικό». Ονειρα φυγής κάνει και η Νίκη: «Θέλω να ασχοληθώ με την έρευνα. Πρώτο πτυχίο στην Ελλάδα, δυστυχώς, μετά θα αναγκαστώ να φύγω έξω». Με αφορμή τις διακρίσεις των μαθητών, ο κ. Γεώργιος Θεοφ.Καλκάνης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αρχηγός της αποστολής, δηλώνει: «Οι Ελληνες μαθητές, που βραβεύονται με μετάλλια ή εύφημες μνείες στις Διεθνείς Ολυμπιάδες Φυσικής, φθάνουν στα όρια των δυνατοτήτων τους, δεδομένου ότι είναι ιδιαίτερα απαιτητικές τόσο όσον αφορά τα θεωρητικά θέματα όσο και -κυρίως- τις πειραματικές δεξιότητες. Ελπίζεται ότι ο πραγματικός πειραματισμός στα σχολεία της χώρας που έχει αρχίσει από το δημοτικό σχολείο, συνεχίζεται με Φυσική με πειράματα στο γυμνάσιο και ευνοείται με την Τράπεζα Θεμάτων στο λύκειο, θα δώσει την ευκαιρία στους Ελληνες μαθητές να διεκδικούν στο μέλλον όλο και υψηλότερες διακρίσεις στον διεθνή συναγωνισμό». Οι συμμετοχές Ελλήνων μαθητών στις Διεθνείς Ολυμπιάδες Φυσικής, όπως και οι Πανελλήνιοι Διαγωνισμοί Φυσικής, με τους οποίους επιλέγονται οι συμμετέχοντες στις Ολυμπιάδες, οργανώνονται από την Ενωση Ελλήνων Φυσικών με την επιστημονική/εκπαιδευτική ευθύνη του Εργαστηρίου Φυσικών Επιστημών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Στην φωτογραφία από την προετοιμασία των Ελλήνων μαθητών Ι. Ασμάνη, Γ. Μενδρινού, Γ. Σμυρνή, Ζ. Τσανγκαλίδου και Ν. Πατρινοπούλου σε πειραματικές διατάξεις του Εργαστηρίου Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών πριν από την αναχώρησή τους για τη συμμετοχή τους στην Ολυμπιάδα. http://www.kathimerini.gr/778169/article/epikairothta/ellada/diakrish-ellhnwn-ma8htwn-sth-fysikh

«Ζύγισαν» τον γαλαξία μας! Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου πραγματοποίησαν την ακριβέστερη μέχρι σήμερα μέτρηση της μάζας του γαλαξία μας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν ο γαλαξίας μας είναι ελαφρύτερος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Μέχρι σήμερα οι μετρήσεις της μάζας του γαλαξία μας υπολόγιζαν μόνο την ύλη που υπάρχει στις εσωτερικές περιοχές του. Σύμφωνα με αυτές τις μετρήσεις ο γαλαξίας μας έχει μάζα τρία τρις. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου προχώρησαν σε μια νέα μέτρηση της μάζας του γαλαξία μας συμπεριλαμβάνοντας αυτή τη φορά και την ύλη στις εξωτερικές περιοχές του. Τα αποτελέσματα προκαλούν έκπληξη αλλά και ενδιαφέρον αφού κάποιος θα περίμενε οι ερευνητές να ανακοινώσουν ένα γαλαξιακό βάρος ακόμη μεγαλύτερο από εκείνο που γνωρίζαμε. Σύμφωνα όμως με τη νέα μέτρηση ο γαλαξίας μας έχει μάζα μόλις 800 δις. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου. Ενα ακόμη ενδιαφέρον δεδομένο που προέκυψε από τη νέα μέτρηση είναι ότι ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας αν και έχει παρόμοιο μέγεθος με το δικό μας γαλαξία έχει διπλάσια μάζα. Οι ερευνητές εκτιμούν τώρα ότι τα… περιττά κιλά της Ανδρομέδας είναι μεγάλες ποσότητες σκοτεινής ύλης, μιας αόρατης κοσμικής «ουσίας» η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Με βάση τη νέα μέτρηση η Ανδρομέδα και ο γαλαξίας μας είναι οι μεγαλύτεροι στη γαλαξιακή μας γειτονιά, το λεγόμενο «Τοπικό Σμήνος» που αποτελείται από τουλάχιστον 54 γαλαξίες. Η νέα μέτρηση είναι πιθανό να βοηθήσει τους ειδικούς στο να κατανοήσουν καλύτερα το πώς σχηματίζονται οι εξωτερικές περιοχές των γαλαξιών. Επίσης ίσως οι επιστήμονες μελετώντας τα νέα δεδομένα ανακαλύψουν καινούργια στοιχεία για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Η νέα μέτρηση δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619608

Πλανητικός «πονοκέφαλος» για τους αστρονόμους. Το «οικοσύστημα» των πλανητών στο Σύμπαν έχει πολύ μεγαλύτερη... βιοποικιλότητα από όση πιστεύαμε, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να ομολογούν ότι πρέπει να αναθεωρήσουν τις καθιερωμένες θεωρίες και τα μοντέλα δημιουργίας πλανητών. Η ανακάλυψη πλανητών στον γαλαξία μας είναι πλέον μια σχεδόν καθημερινή υπόθεση. Ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων αλλά και τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια εντοπίζουν συνέχεια νέους πλανήτες σε κοντινότερα και πιο μακρινά αστρικά συστήματα. Ορισμένοι από αυτούς τους πλανήτες όμως έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το μέγεθος, η θέση στην οποία βρίσκονται, η τροχιά τους γύρω από το μητρικό τους άστρο δεν συμβαδίζουν με τα καθιερωμένα και αποδεκτά μέχρι σήμερα από την επιστημονική κοινότητα πλανητικά μοντέλα. Οι αστρονόμοι και όλοι οι εμπλεκόμενοι στη διαστημική εξερεύνηση σηκώνουν τα χέρια ψηλά και αναφέρουν ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξη μιας σειράς πλανητών που έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια. Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργίας πλανητών και ότι πάνω-κάτω τα πλανητικά συστήματα στο Σύμπαν έχουν παρόμοια μορφή. Εκτιμούσαν ότι σε σχετικά κοντινή απόσταση από το μητρικό άστρο ενός πλανητικού συστήματος σχηματίζονται κατά βάση μικρού μεγέθους βραχώδεις πλανήτες ενώ οι μεγαλύτερου μεγέθους πλανήτες αερίου σχηματίζονται σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Ομως καθημερινά ανακαλύπτονται πλανήτες που ανατρέπουν αυτές τις παραδοχές. Εχουν ανακαλυφθεί πλανήτες που κινούνται όχι απλά κοντά αλλά κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό τους άστρο. Πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από το μητρικό τους άστρο σε λίγα 24ωρα (κάποιοι ακόμη και σε λίγες ώρες!) και διαθέτουν συνθήκες που είναι κάτι περισσότερο από... κολασμένες. Εχουν ανακαλυφθεί γιγάντιοι βραχώδεις πλανήτες, ο σχηματισμός των οποίων δεν μπορεί να εξηγηθεί από τα υπάρχοντα μοντέλα. Εχουν βρεθεί επίσης αρκετοί πλανήτες με μέγεθος δυο-τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης τους οποίους οι επιστήμονες έχουν βαφτίσει «Υπερ-Γαίες» Ο DENIS-P J082303.1-491201 b είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης που έχει εντοπιστεί ως σήμερα. Είναι 28,5 φορές μεγαλύτερος από τον γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος, τον Δία. Ο PSR B1257+12A είναι ο μικρότερος πλανήτης που έχει εντοπιστεί ως σήμερα. Εχει μέγεθος σχεδόν ίδιο με αυτό της Γης. Ο Kepler-70b είναι ο πλανήτης με τη μικρότερη τροχιά γύρω από το μητρικό του άστρο. Ολοκληρώνει μια περιστροφή σε μόλις 5,8 ώρες. Το σύστημα με τους περισσότερους πλανήτες είναι το HD 10180 που διαθέτει εννέα πλανήτες. Υπάρχουν πλανητικά συστήματα που διαθέτουν περισσότερα του ενός άστρα. Ο πλανήτης PH1b βρίσκεται σε ένα σύστημα τεσσάρων άστρων και είναι μέχρι στιγμής ο πλανήτης με τα περισσότερα άστρα. Είναι ορισμένοι επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει την επιστημονική κοινότητα η ύπαρξη πολλών ειδών πλανητών στο Σύμπαν με βάση την... απλή αριθμητική. Στον γαλαξία μας που αποτελεί έναν μεσαίου μεγέθους Γαλαξία στο Σύμπαν υπολογίζεται ότι υπάρχουν 200-400 δισ. άστρα σε μεγάλο ποσοστό εκ των οποίων έχουν δημιουργηθεί μικρότερα και μεγαλύτερα πλανητικά συστήματα. Μόνο στον γαλαξία μας λοιπόν ο αριθμός των πλανητών μπορεί να πλησιάζει ή και να ξεπερνάει το ένα τρισεκατομμύριο! Με δεδομένο ότι στο Σύμπαν υπάρχουν μερικές εκατοντάδες δισ. γαλαξίες ο αριθμός των πλανητών που υπάρχουν σε αυτό είναι απλά... ανυπολόγιστος. Είναι λοιπόν, όπως λένε κάποιοι, πολύ λογικό να υπάρχουν πολλά και εντελώς διαφορετικά είδη πλανητών. Μάλιστα ένας εξ αυτών των επιστημόνων, ο Σον Ρέιμοντ, αστρονόμος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Μπορντό της Γαλλίας, πραγματοποίησε μελέτη σύμφωνα με την οποία είναι πιθανό να υπάρχει ένα πλανητικό σύστημα που να περιλαμβάνει 60 κατοικήσιμους πλανήτες παρόμοιους με τη Γη! Το μεγαλύτερο σε αριθμό πλανητών σύστημα που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα έχει δημιουργηθεί γύρω από το άστρο HD 10180 που βρίσκεται σε απόσταση 127 ετών φωτός από τη Γη. Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει την παρουσία εννέα πλανητών που κινούνται γύρω από το άστρο αυτό. Ομως κανένας από αυτούς τους πλανήτες δεν είναι κατοικήσιμος αφού κάποιοι βρίσκονται πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο με αποτέλεσμα να επικρατούν σε αυτούς συνθήκες απαγορευτικές για την παρουσία της ζωής ενώ άλλοι είναι γίγαντες αερίου. Ο Ρέιμοντ θέλησε να διερευνήσει αν και υπό ποιες προϋποθέσεις είναι πιθανό να υπάρχουν πλανητικά συστήματα με περισσότερους από έναν κατοικήσιμους πλανήτες. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ιδανικό για τη δημιουργία ενός κοσμικού περιβάλλοντος φιλικού στην παρουσία περισσότερων του ενός κατοικήσιμων πλανητών είναι ένα άστρο με μέγεθος 50% μικρότερο από αυτό του Ηλίου και θερμοκρασία ίση με τη μέγιστη θερμοκρασία που υπάρχει σε έναν ερυθρό νάνο. Σύμφωνα με τον Ρέιμοντ ένα τέτοιο άστρο μπορεί να δημιουργήσει μια ευρεία και πολύ μεγάλης διάρκειας ζωής κατοικήσιμη ζώνη. Μια ζώνη στην οποία θα μπορούσαν να συνυπάρχουν αρκετοί πλανήτες με συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία και ανάπτυξη της ζωής. Στην εξίσωση ο Ρέιμοντ πρόσθεσε και μια σειρά από άλλες παραμέτρους όπως το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά των πλανητών αλλά και τις τροχιές τους. «Θέλουμε πλανήτες που να μην είναι πολύ μικροί ή πολύ μεγάλοι, όπως επίσης η θερμοκρασία να μην είναι ιδιαίτερα υψηλή ή ιδιαίτερα χαμηλή ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή. Πλανήτες παρόμοιους με τη Γη, δηλαδή πλανήτες που διαθέτουν ατμόσφαιρα, ωκεανούς και ηπείρους. Μιλάμε για πλανήτες με μέγεθος από 50% μικρότερο ως διπλάσιο από αυτό της Γης που να διαθέτουν από 10% περισσότερο ως 10% λιγότερο νερό από αυτό που υπάρχει στην επιφάνεια της Γης» αναφέρει ο Ρέιμοντ. Από αυτή την εξίσωση προέκυψε ένας εντυπωσιακός κόσμος. Ενα δυαδικό σύστημα (δύο γειτονικά άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο) στο οποίο «στοιβάζονται» συνολικά 60 κατοικήσιμοι πλανήτες, 36 στο ένα άστρο και 24 στο άλλο. Σύμφωνα με τον Ρέιμοντ, θεωρητικώς τουλάχιστον, η ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «το απόλυτο ηλιακό σύστημα», είναι εφικτή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619458

«Ζορζ Λεμέτρ»: Ένα νέο ρομποτικό σκάφος στον ISS. Ένα ακόμη ρομποτικό μεταγωγικό σκάφος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), το «Ζορζ Λεμέτρ», που θα είναι όμως το τελευταίο της σειράς του, ετοιμάζεται να ταξιδέψει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μεταφέροντας κάθε είδους προμήθειες και επιστημονικό εξοπλισμό για τους έξι αστροναύτες, που ζουν και εργάζονται σε αυτόν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Το πέμπτο Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς (Automated Transfer Vehicle - ATV-5) της ESA έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στις 02:44 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 30 Ιουλίου, με ένα πύραυλο «Αριάν 5», από το διαστημικό κέντρο της Ευρώπης, στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας στη Νότια Αμερική. Έχουν προηγηθεί άλλα τέσσερα ATV: τα «Ιούλιος Βερν» (2008), «Γιοχάνες Κέπλερ» (2011), «Εντοάρντο Αμάλντι» (2012) και «Άλμπερτ Αϊνστάιν» (2013). Το μήκους δέκα μέτρων και βάρους 20 τόννων ATV-5, που έχει μέγεθος διώροφου λεωφορείου, θα παραδώσει στον Σταθμό ένα φορτίο 6,6 τόνων πειραμάτων, ανταλλακτικών, ρούχων, τροφίμων (μεταξύ των οποίων 50 κιλά καφέ), καυσίμων (τρεις τόνους), αέρα, οξυγόνου και νερού, σπάζοντας το ρεκόρ βαρύτερου διαστημικού σκάφους που εκτοξεύθηκε ποτέ με έναν πύραυλο Ariane. Από επιστημονική άποψη, το «αστέρι» του φορτίου είναι ο βάρους 400 κιλών ηλεκτρομαγνητικός ανυψωτής (Electromagnetic Levitator) της ESA, ο οποίος θα μελετήσει τα αιωρούμενα μέταλλα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Στο φορτίο περιλαμβάνεται επίσης μια αντλία για να βοηθήσει την ανακύκλωση του νερού στο Σταθμό, ο οποίος δεν διαθέτει πλυντήριο ρούχων, έτσι τα φορτηγά σκάφη συχνά φέρνουν φρέσκες αλλαξιές ρούχων για τα πληρώματα. Αυτή τη φορά, το ATV-5 θα μεταφέρει τα υψηλής τεχνολογίας νέα φανελλάκια Spacetex της ESA, που υπόσχονται να μείνουν φρέσκα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ακόμη, στο σκάφος θα μεταφέρει το Haptics-1, ένα χειριστήριο (joystick) ευαίσθητο στην αφή, το οποίο θα διερευνήσει πώς οι άνθρωποι αισθάνονται την απτική ανάδραση στο διάστημα, προετοιμάζοντας έτσι τις μελλοντικές εξ αποστάσεως ρομποτικές επιχειρήσεις στο διάστημα. Το «Ζορζ Λεμέτρ» (που φέρει το όνομα του βέλγου ρωμαιοκαθολικού ιερέα και επιστήμονα, ο οποίος πρώτος πρότεινε στη διάρκεια του μεσοπολέμου την θεωρία της «Μεγάλης Έκρηξης» για τη δημιουργία του σύμπαντος) μεταφέρει και διάφορα πειράματα από τους ερευνητές - συνεργάτες του Σταθμού στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ, από μυς του ψαριού ζέβρα (Zebrafish) έως αναλυτές σώματος - κίνησης. Το ATV-5 θα παραδώσει επίσης στον ISS περισσότερο πόσιμο νερό από ποτέ (850 λίτρα), ενώ θα κάνει και την αναπλήρωση της αποθήκης τροφίμων των αστροναυτών. Το σκάφος θα μείνει συνδεδεμένο με το Σταθμό για περίπου έξι μήνες. Μεταξύ άλλων, θα «σπρώξει» με τις μηχανές του προς τα πάνω σε υψηλότερη τροχιά τον ISS, ο οποίος πέφτει προς τη Γη με ρυθμό περίπου 100 μέτρων τη μέρα λόγω της αντίστασης της ατμόσφαιρας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Ο Σταθμός βρίσκεται σε ύψος περίπου 400 χιλιομέτρων και κινείται με ταχύτητα 28.800 χλμ. την ώρα. Όταν μετά από ένα εξάμηνο ολοκληρώσει την αποστολή του, το «Ζορζ Λεμέτρ», γεμάτο σκουπίδια και ανθρώπινα απόβλητα, θα πάρει τον δρόμο της επιστροφής και θα αυτοκαταστραφεί κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, κάπου πάνω από τον ακατοίκητο Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Μετά την απόσυρση του στόλου των διαστημικών λεωφορείων των ΗΠΑ το 2011, τα ευρωπαϊκά σκάφη ATV ήσαν τα μεγαλύτερα μεταγωγικά που έφθαναν στον ISS. Τη δουλειά των μεταφορών πλέον θα κάνουν το ρωσικό «Progress» και τα σκάφη «Dragon» και «Cygnus» των αμερικανικών ιδιωτικών διαστημικών εταιρειών Space X και Orbital Sciences αντίστοιχα, οι οποίες έχουν συνάψει τη σχετική εμπορική συμφωνία με τη NASA. Η τελευταία, από την πλευρά της, ετοιμάζει το νέο επανδρωμένο σκάφος Orion, το οποίο θα ενσωματώσει στοιχεία από το ευρωπαϊκό ATV και προορίζεται για τη Σελήνη (και πέρα από αυτήν), με την πρώτη δοκιμαστική πτήση του να προγραμματίζεται για το 2017. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231337695 H NASA θα ψάξει για εξωγήινους... «Επιτέλους» Η NASA ανακοίνωσε ότι έχει ξεκινήσει τον σχεδιασμό ενός νέου διαστημικού τηλεσκοπίου. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο τηλεσκόπιο οι δυνατότητες του οποίου θα είναι τέτοιες που θα μπορεί να εντοπίσει την παρουσία διαφόρων μορφών ζωής σε μακρινούς κόσμους. Το τηλεσκόπιο ονομάζεται Atlast (Advanced Telescope Large-Aperture Space Telescope) και επειδή τα αρχικά του είναι όμοια με την λέξη «επιτέλους» δόθηκε η ευκαιρία σε όλα τα ΜΜΕ να κάνουν διάφορα λογοπαίγνια με αυτό. Η NASA έσπευσε να διευκρινίσει ότι το νέο τηλεσκόπιο θα αποτελέσει τον διάδοχο του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα τεθεί σε λειτουργία το 2018 και θα αποτελέσει τον διάδοχο του πατριάρχη των διαστημικών τηλεσκοπίων, του Hubble. Αυτό σημαίνει ότι το Atlast θα αρχίσει να εξερευνά το Σύμπαν αφού πρώτα θα έχει ολοκληρώσει την αποστολή του το James Webb, δηλαδή στα τέλη της δεκαετίας του 2020. Όπως ανακοίνωσε η NASA τα στελέχη της βρίσκονται ακόμη στην πρώτη φάση του εγχειρήματος και διερευνούν τις τεχνικές και οικονομικές παραμέτρους της κατασκευής του Atlast. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619108

Νέο ρεκόρ κατέρριψε το Opportunity στον Άρη. “…Το διαστημικό όχημα Opportunity της NASA έχει διανύσει πλέον 40,25 χιλιόμετρα στην επιφάνεια του Άρη, σπάζοντας το ρεκόρ εξωγήινης οδήγησης, που από το 1973 κρατούσε το σοβιετικό «Lunokhod 2», το οποίο είχε διασχίσει περίπου 39 χιλιόμετρα στη Σελήνη. Κανένα άλλο όχημα, κατασκευασμένο από τον άνθρωπο, δεν έχει κάνει περισσότερα χιλιόμετρα οπουδήποτε εντός του ηλιακού μας συστήματος. Το διαστημικό ρόβερ Opportunity κινείται στην επιφάνεια του Άρη από τον Ιανουάριο του 2004 και τον Ιούλιο του 2014 ξεπέρασε τα 40 χιλιόμετρα διαδρομής «Το Opportunity έχει πλέον πάει μακρύτερα από οποιοδήποτε άλλο όχημα με τροχούς σε έναν άλλο κόσμο. Το γεγονός είναι αξιοσημείωτο, αν σκεφτεί κανείς ότι το Opportunity προοριζόταν να διανύσει γύρω στο ένα χιλιόμετρο και ποτέ δεν είχε σχεδιαστεί για μία τόσο μεγάλη απόσταση» δήλωσε ο Τζον Κάλας του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ο οποίος είναι επικεφαλής της αποστολής του ρόβερ στον Άρη. Το «Lunokhod 2» της ΕΣΣΔ είχε φθάσει στη Σελήνη στις 15 Ιανουαρίου 1973 και παρέμεινε εν ενεργεία για σχεδόν πέντε μήνες. Ο υπολογισμός της απόστασης που είχε τότε διανύσει, έγινε με βάση εικόνες από τις κάμερες του σεληνιακού δορυφόρου Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) της NASA, που αποκαλύπτουν τις διαδρομές του από τα ορατά μέχρι σήμερα σημάδια που οι ρόδες του είχαν αφήσει στο έδαφος της Σελήνης. Μια ρωσική επιστημονική ομάδα, που είχε αναλύσει νωρίτερα τις ίδιες φωτογραφίες, είχε εκτιμήσει ότι το σοβιετικό ρόβερ είχε διανύσει 42 χιλιόμετρα. Ωστόσο, νεότερες εκτιμήσεις από τη NASA μείωσαν την απόσταση στα 39 χιλιόμετρα, αν και δεν είναι δεδομένο ότι οι Ρώσοι θα αποδεχτούν το νέο νούμερο. Πάντως οι αμερικανοί επιστήμονες φρόντισαν να δηλώσουν ότι οι αποστολές «Lunokhod» (η πρώτη το 1970), με τα εντυπωσιακά για την εποχή τους επιτεύγματα, άνοιξαν το δρόμο για τα μετέπειτα κατορθώματα των ρόβερ της NASA …” Στο διάγραμμα που ακολουθεί βλέπουμε συγκριτικά τις αποστάσεις που διάνυσαν όλα τα διαστημικά οχήματα που εξερεύνησαν (ή εξερευνούν ακόμα) τις επιφάνειες του Άρη και της Σελήνης. Από τα οχήματα αυτά εξακολουθούν να είναι ενεργά τα Opportunity και Curiosity της NASA και αποστάσεις που σημειώνονται διανύθηκαν μέχρι στις 28 Ιουλίου 2014. http://physicsgg.me/2014/07/29/%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%cf%81%ce%b9%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%bf-opportunity-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Πάνω από 100 τα «σιντριβάνια» του Εγκέλαδου. Το διαστημικό σκάφος Cassini από το 2004 εξερευνά το σύστημα του Κρόνου. Το 2005 το Cassini έφτασε στον Εγκέλαδο, ένα μικρό παγωμένο δορυφόρο του Κρόνου. Το Cassini ανακάλυψε ότι από το νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου πίδακες υλικού ξεπηδούσαν με ορμή στο Διάστημα. Εκτοτε το Cassini συνέχισε να κάνει τακτικές επισκέψεις στον Εγκέλαδο αποκαλύπτοντας την παρουσία γκέιζερ που λειτουργούν με τρόπο παρόμοιο με τα γκέιζερ της Γης. Οι επιστήμονες της αποστολής του Cassini συγκέντρωσαν και ανέλυσαν όλα τα δεδομένα που έχει συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια από τον Εγκέλαδο το Cassini. Εντόπισαν την ύπαρξη 101 γκέιζερ στο νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου τα οποία και χαρτογράφησαν. Η νέα μελέτη εκτός των άλλων επιβεβαιώνει τις υποψίες των ειδικών ότι βαθιά στο υπέδαφος του Εγκέλαδου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή και μάλιστα έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη υπόγεια θάλασσα. Το νερό όπως φαίνεται έχει βρει κάποιο τρόπο να ανεβαίνει στην επιφάνεια και να εκτοξεύεται στο Διάστημα μέσα από τα γκέιζερ. Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στον Εγκέλαδο έχει εξάψει το ενδιαφέρον των επιστημόνων για την πιθανότητα ύπαρξης ζωής εκεί. Για αυτό και έχει προταθεί η οργάνωση μιας νέας αποστολής στον Εγκέλαδο με στόχο την αναζήτηση ζωής. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomical Journal». Στην φωτογραφία ο χάρτης των γκέιζερ του Εγκέλαδου. Οι επιστήμονες έχουν χωρίσει σε ζώνες το νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου σε κάθε μια εκ των οποίων έχουν δώσει το όνομα μεγάλων πόλεων της Αιγύπτου και άλλων αραβικών χωρών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619313

Απο την αρχη της ανθρωπινης εξελιξης προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπους να μαντέψουμε το μέλλον. Ετσι βρήκαμε την αστρολογία,καφέδες,χαρτια,ταρώ,θυσίες στους θεούς και σπλαχνομαντεία,μαντεία και δεν εχει τέλος τα μέσα που σκεφτήκαμε για να μαντέψουμε το μέλλον. Πόσο τα πιστευουμε; Μάλλον τωρα πια λίγο!!! Μην κολλάμε σε μερικούς φανατικούς που δήθεν ξέρουν να σου πουν σχεδόν τα πάντα αν τους πείς το ζωδιο σου.Πάντα υπήρχαν και παντα θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ομως η συντριπτική πλειοψηφία τραβάει μπροστά με οδηγό την γνώση και την Επιστήμη!!! Και για να αλλάξει η Διάθεση Η οντολογία ενός εξωγήινου – Το «Μαύρο Σύννεφο» του Fred Hoyle Το «Μαύρο Σύννεφο» είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησε το 1957. Το έγραψε ο Fred Hoyle, ένας από τους μεγαλύτερους αστροφυσικούς του 20ου αιώνα. Περιγράφει την προσέγγιση ενός τεράστιου αστρικού νέφους στο πλανητικό μας σύστημα που αρχικά, καλύπτει το φως του ήλιου προκαλώντας σκοτάδι, που έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές στη γη. Το σύννεφο εμφανίζει κάποιες περίεργες ιδιότητες – για παράδειγμα όταν προσέγγιζε το πλανητικό μας σύστημα μείωσε την ταχύτητα του ή επέτρεπε συγκεκριμένα ραδιοφωνικά μήκη κύματος να το διαπεράσουν – και τελικά αποδεικνύεται ότι διαθέτει ανώτερη νοημοσύνη!! Οι επιστήμονες καταφέρνουν να έρθουν σε επικοινωνία μ’ αυτή την εξωτική μορφή ζωής και να «συζητήσουν» διάφορα θέματα…. Μετά από πολλά και διάφορα γεγονότα που περιγράφονται γλαφυρά από τον Hoyle , το Μαύρο Σύννεφο αποφασίζει ξαφνικά να εγκαταλείψει το πλανητικό μας σύστημα. Στην ερώτηση των επιστημόνων γιατί φεύγει δίνει την παρακάτω απάντηση: Μαύρο Σύννεφο: «….Μου είναι δύσκολο να απαντήσω στο ερώτημά σας αφού φαίνεται ότι απαιτεί κάποια εμπειρία την οποία τόσο εγώ όσο και εσείς δεν έχουμε. Τις προηγούμενες φορές δεν συζητήσαμε καθόλου για τη φύση των θρησκευτικών πίστεων των ανθρώπων. Τις βρήκα μη έλλογες, και αφού κατάλαβα ότι κι εσείς τις βρίσκετε το ίδιο, θεώρησα ότι δεν υπήρχε λόγος να συζητήσουμε γι’ αυτές. Σε γενικές γραμμές, η συμβατική θρησκεία, όπως την αποδέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι, είναι μη έλλογη όταν επιχειρεί να συλλάβει την έννοια οντοτήτων που βρίσκονται έξω από το Σύμπαν. Επειδή εξ ορισμού το Σύμπαν είναι κάτι που περιλαμβάνει τα πάντα, είναι προφανές ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από αυτό. Η ιδέα ενός “Θεού” δημιουργού του Σύμπαντος είναι ένας μηχανιστικός παραλογισμός και σίγουρα έχει τις ρίζες του στην κατασκευή μηχανών από το άνθρωπο. Θεωρώ ότι συμφωνούμε σ’ αυτά. Ωστόσο πολλά μυστηριώδη ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Προφανώς θα έχετε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποια διάνοια πολύ ανώτερη από τη δική σας. Με τον ίδιο τρόπο αναρωτιέμαι κι εγώ για την ύπαρξη κάποιας πολύ ανώτερης διάνοιας από μένα. Απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχει καμιά σ’ αυτόν τον Γαλαξία, ούτε και στους άλλους γαλαξίες. Όμως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι μια τέτοια διάνοια παίζει πραγματικά έναν καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξή μας. Αλλιώς πως καθορίζεται η συμπεριφορά της ύλης; Πως καθορίζονται οι νόμοι της φυσικής σας; Γιατί να υπάρχουν αυτοί οι νόμοι και όχι κάποιοι άλλοι; Αυτά τα προβλήματα….. παρουσιάζουν εξαιρετικές δυσκολίες, είναι τόσο δύσκολα ώστε δεν έχω καταφέρει να τα επιλύσω. Είναι σίγουρο ότι μια τέτοια διάνοια, αν υπάρχει, αποκλείεται να είναι χωρικά ή χρονικά περιορισμένη. Παρόλο που λέω αυτά τα προβλήματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα, υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορούν να επιλυθούν. Πριν από δυο εκατομμύρια χρόνια περίπου, κάποιος από μας υποστήριξε ότι είχε βρει τη λύση. Αυτός ο ισχυρισμός άρχισε να μεταδίδεται, αλλά πριν ολοκληρωθεί η εκπομπή με τη λύση, η μετάδοση διακόπηκε απότομα. Έγιναν προσπάθειες να αποκατασταθεί η επικοινωνία αλλά ήταν άκαρπες. Κι ακόμα δεν έχουν βρεθεί τα φυσικά ίχνη αυτού του ατόμου. Πριν από τετρακόσια εκατομμύρια χρόνια επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία. Αυτό το θυμάμαι καλά γιατί συνέβη λίγο μετά τη γέννησή μου, και θυμάμαι που έλαβα ένα θριαμβευτικό μήνυμα στο οποίο αναφερόταν ότι είχε βρεθεί η λύση των μεγάλων προβλημάτων. Και πάλι δεν βρέθηκε το συγκεκριμένο άτομο. Φαίνεται πως τώρα επαναλαμβάνονται για τρίτη φορά τα ίδια γεγονότα. Αυτός που ισχυρίζεται ‘ότι έκανε τη μεγάλη ανακάλυψη τυχαίνει να βρίσκεται μόνο λίγο περισσότερο από δυο έτη φωτός από εδώ. Επειδή είμαι ο πιο κοντινός του γείτονας πρέπει να φτάσω στον τόπο που διαδραματίζονται όλα αυτά χωρίς καμιά καθυστέρηση. Αυτός είναι ο λόγος της αναχώρησής μου ….. το τι ελπίζω να ανακαλύψω, ελπίζω να μπορέσω να λύσω μια παλιά διαμάχη. Έχει υποστηριχθεί, αν και πιστεύω όχι τόσο πειστικά, ότι αυτά τα μοναδικά περιστατικά προέρχονται από ανώμαλες νευρωνικές καταστάσεις που στη συνέχεια καταλήγουν σε αυτοκτονία. Δεν είναι ασυνήθιστο στην περίπτωση της αυτοκτονίας να πάρει αυτή τη μορφή, μιας τεράστιας πυρηνικής έκρηξης, προκαλώντας έτσι ολοκληρωτική διάσπαση του ατόμου. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να εξηγηθεί το γιατί αυτά τα άτομα δεν βρέθηκαν ποτέ. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να προλάβω να ελέγξω αυτή τη θεωρία γιατί το περιστατικό, άσχετα περί τίνος πρόκειται, συνέβη τόσο κοντά ώστε να μπορώ να φτάσω εκεί σε διακόσια με τριακόσια χρόνια. Αυτό το χρονικό διάστημα είναι αρκετά μικρό ώστε τα συντρίμμια από την έκρηξη, αν έχει γίνει έκρηξη, δεν θα έχουν διαλυθεί ως τότε» Οι επιστήμονες από τη Γη στη συνέχεια μεταξύ άλλων ρώτησαν το Μαύρο Σύννεφο, στην περίπτωση που αυτές οι οντότητες δεν αυτοκτόνησαν, αν έχει καμιά ιδέα για το τι συνέβη Μαύρο Σύννεφο: «… είναι δύσκολο να απαντήσω γιατί με δεδομένο το στάδιο εξέλιξης της επιστήμης σας, δεν θα καταλαβαίνατε την απάντηση. Πολύ γενικά, φαίνεται ότι ο τύπος των πληροφοριών που μπορούν να ανταλλάξουν ευφυή όντα υπόκειται σε εγγενείς φυσικούς περιορισμούς. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει ένα απόλυτο εμπόδιο στη μετάδοση των πληροφοριών που συνδέονται με μεγάλα προβλήματα. Φαίνεται ότι όποια διάνοια επιχειρεί να περάσει τέτοιες πληροφορίες τελικά εξαφανίζεται μέσα στο Διάστημα, δηλαδή ο χώρος κλείνει γύρω απ’ αυτή κι έτσι καθίσταται αδύνατη οποιαδήποτε επικοινωνία με άλλες διάνοιες της ίδιας τάξης…» «Το Μαύρο Σύννεφο», Fred Hoyle, εκδόσεις Λέξημα http://physicsgg.me/2011/07/29/%ce%b7-%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf-%c2%ab%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf-%cf%83/

Το Λονδίνο τιμά την πρώτη γυναίκα που «περπάτησε» στο διάστημα. Στις 25 Ιουλίου έκλεισαν 40 χρόνια από τότε που η πρώτη γυναίκα «περπάτησε» στο διάστημα. Ήταν η κοσμοναύτης Σβετλάνα Σαβίτσκαγια. Το Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου παρουσίασε την ιστορία της με έναν πρωτότυπο τρόπο, ενώ τους επόμενους μήνες ετοιμάζεται να ανοίξει μια έκθεση-ορόσημο των ρωσικών διαστημικών ταξιδιών. Κατά τη διάρκεια της εντυπωσιακής τελετής έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι 2014, πέντε κοσμοναύτες ύψωναν τη ρωσική σημαία, την ώρα που η χορωδία της Μονής Σρέτενσκι τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο. Μεταξύ των κοσμοναυτών ήταν και η Σβετλάνα Σαβίτσκαγια, η πρώτη γυναίκα που «περπάτησε» στο διάστημα. Φέτος, κλείνουν 40 χρόνια από τότε που η Σβετλάνα για τρεισήμισι ολόκληρες ώρες βγήκε στο ανοικτό διάστημα κόβοντας και συγκολλώντας μέταλλα έξω από τον Διαστημικό Σταθμό Σαλιούτ 7. Στο πλαίσιο της έκθεσης του Μουσείου Επιστημών του Λονδίνου οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να ακούσουν την εκπληκτική ιστορία της Σαβίτσκαγια από την ηθοποιό, Λούσι Τράντσελ. Στην άκρη του τρίτου ορόφου της έκθεσης που είναι αφιερωμένη στις εφευρέσεις του 18ου αιώνα, η Τράντσελ φορώντας διαστημική στολή, μόλις που προλαβαίνει να φάει, προτού καταφτάσει η επόμενη ομάδα των επτάχρονων για να ακούσουν τις διαστημικές της περιπέτειες. Το ταξίδι της Σβετλάνα Σαβίτσκαγια εξακολουθεί να εμπνέει. Η Σβετλάνα γεννήθηκε στη Μόσχα το 1948, ο πατέρας της ήταν ιπτάμενος σοβιετικός αξιωματικός και το όνειρο ζωής της ήταν να τον ακολουθήσει σε μια πτήση. Άρχισε να εκπαιδεύεται κρυφά ως αλεξιπτωτίστρια και στη συνέχεια έγινε ειδική στα ακροβατικά. Ο Βρετανικός Τύπος την είχε βαπτίσει "Μις Αίσθηση". Η Σουζάνα Ράινερ, αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια του μουσείου, αλλά και η ομάδα που επιμελήθηκε το έργο της ζωής της Σαβίτσκαγια εξέφρασαν στην RBTH την εκτίμηση ότι «η περίπτωση της Σβετλάνα δίνει τη δυνατότητα στα κορίτσια να αισθανθούν πως μπορούν να κατακτήσουν τον «ανδρικό κόσμο» του διαστημικού ταξιδιού». Πρόσφατα, μάλιστα, δημοσιεύτηκε μία επιστολή της NASA, γραμμένη το 1962, προς μία γυναίκα που επιθυμούσε να γίνει αστροναύτης. Η απάντηση ήταν απορριπτική: «Δεν έχουμε κάποιο πρόγραμμα που να περιλαμβάνει γυναίκες αστροναύτες, ούτε μπορούμε να εξετάσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο». Την επόμενη χρονιά, η Βαλεντίνα Τερεσκόβα θα γινόταν η πρώτη γυναίκα που ταξίδεψε στο διάστημα. Η Τράντσελ πάντως δηλώνει πρόθυμη να προωθήσει θετικά πρότυπα μέσα από το ρόλο της. «Κρίμα που δεν υπάρχουν παντού γυναίκες-παραπονιέται- καθώς είμαι και επιστήμονας έχω παθιαστεί με αυτή την υπόθεση». Στα παιδιά που την παρακολουθούν μαγεμένα, τους λέει με περηφάνια: «Η Τερεσκόβα έμεινε στο διάστημα περισσότερο από όλους τους (άνδρες) αστροναύτες του Προγράμματος Μέρκιουρι». «Κάποιες ομάδες επισκεπτών γνωρίζουν πολύ λίγα πράγματα για τα επιτεύγματα του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος», εκμυστηρεύεται η Σουζάνα Ράινερ, ενώ τα παιδιά του δημοτικού σχολείου από το Βόρειο Λονδίνου που επισκέπτονται το μουσείο εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο πρώτος άνθρωπος που πήγε στο διάστημα ήταν ο Νίλ Άρμοστρονγκ. Την ίδια ώρα, η Τράντσελ- υποδυόμενη τη Σαβίτσκαγια- σηκώνει τα χέρια ψηλά και με μια κίνηση-παρωδία τρόμου- καλεί τα παιδιά να επαναλάβουν το όνομα του Γιούρι Γκαγκάριν, ώσπου να το μάθουν. Κοντά στο Αστεροσκοπείο Greenwich τοποθετήθηκε πρόσφατα το άγαλμα του Γκαγκάριν, δίνοντάς στον κοσμοναύτη την προσοχή που του αρμόζει για ένα μουσείο με θέμα το διάστημα. Η έκθεση για τον Γκαγκάριν στο Μουσείο Επιστημών χρονολογείται μόλις από το 2011, με αφορμή τα 50 χρόνια από τη διαστημική πτήση του ρώσου κοσμοναύτη, ενώ το μεταλλικό φύλλο που κάλυπτε την αμερικανική σεληνάκατο είναι εκεί επί δεκαετίες. Ο Άντονι Ρίτσαρντς, επικεφαλής των προγραμμάτων Μάθησης στο Μουσείο Επιστήμης, δήλωσε στην RBTH ότι «οι παρουσιάσεις για τους ρώσους κοσμοναύτες ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια, ώστε να εξισορροπήσει εν μέρει η ιστορία ... Διαθέταμε όλα τα αμερικανικά αντικείμενα, κι όλο αυτό έδειχνε σαν να υπήρχαν μόνο οι Αμερικανοί στο διάστημα». Το Μουσείο είχε επισκεφθεί και η Τερεσκόβα, ενώ ο Ρίτσαρντς την περιγράφει ως «φοβερή γυναίκα». Πάντως, η Τράντσελ που υποδύεται την Σαβίτσκαγια, με τη βοήθεια ρωσόφωνων φίλων έχει τελειοποιήσει την προφορά της, αποκτώντας μια «υπέροχη μουσικότητα». Είναι τόσο πειστική, που οι περισσότεροι μαθητές και πολλοί καθηγητές πιστεύουν ότι είναι η ίδια η Σαβίτσκαγια, ενώ πολλοί Ρώσοι αρχίζουν να της μιλούν στα ρωσικά. «Πολλοί ενήλικες έρχονταν να μου πουν πως θεωρούσαν τιμή τους που με συνάντησαν… Κάποιος άνδρας μάλιστα, με ευχαρίστησε για τον μεγάλο ζήλο και τη συμβολή μου στην επιστήμη» εξομολογείται η Τράντσελ, η οποία όταν ήταν έφηβη είχε επισκεφθεί τη Σοβιετική Ένωση στο πλαίσιο της καμπάνιας για τη «Ειρήνη των Νέων». Θυμάται πάντα με νοσταλγία τις φιλικές κατασκηνώσεις των πιονέρων, και τα «περίφημα πάρτι με τα καρπούζια στην παραλία του Σότσι». Κατά την Σουζάνα Ράινερ όταν οι «πραγματικοί» άνθρωποι υποδύονται προσωπικότητες επιστημόνων «τους προσδίδουν μια ανθρώπινη διάσταση, δίνοντας την αίσθηση στους απλούς ανθρώπου ότι και αυτοί μπορούν και πως η επιστήμη τους αφορά, καθιστώντας τις έννοιες πιο ουσιαστικές». Τα παιδιά, κατά τη διάρκεια του μονολόγου της «Σαβίτσκαγια» δοκιμάζουν την ύπαρξη της βαρύτητας, μαθαίνουν για την ατμόσφαιρα και συμμετέχουν στο διαστημικό περίπατο σε εξομοιωτή. Τον Νοέμβριο του τρέχοντος έτους, το Μουσείο Επιστημών θα παρουσιάσει μια έκθεση-ορόσημο γύρω από τα ρωσικά διαστημικά ταξίδια με «πραγματικές διαστημικές κάψουλες, πρωτοποριακούς κινητήρες πυραύλων, διαστημικές στολές και ... αναμνηστικά των μεγαλύτερων ονομάτων που συμμετείχαν σε επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις». Η επιστήμονας και υπάλληλος του Μουσείου Επιστημών, Τζούλια Μουράι, δηλώνει ότι η έκθεση έχει ξεκινήσει επισήμως από το 2011, αλλά η ιδέα για τη διοργάνωσή της «ζυμώνεται εδώ και 20 χρόνια». «Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση στα σχέδιά μας ήταν πολύ ενθουσιώδης και προβλέπουμε ότι θα υπάρξει τεράστιο ενδιαφέρον από το κοινό» υποστηρίζει η κ. Μουράι. Σημειώνεται ότι, το μουσείο συνεργάστηκε με πολλούς οργανισμούς και ιδιώτες, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται το Δημόσιο Μουσείο Κοσμοναυτών της Μόσχας και η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας, Roscosmos. Άλλωστε, η συνεργασία είναι και το κεντρικό θέμα της ομιλίας της «Σαβίτσκαγια»: «Δεν νομίζω ότι ο αγώνας για την κατάκτηση του φεγγαριού ήταν ένας ωραίος αγώνας από την άποψη της συνεργασίας-αναφέρει στο θεατρικό της μονόλογο η ηθοποιός που την υποδύεται- η γη από το διάστημα φαντάζει πολύ όμορφη... στους χάρτες και στις υδρόγειους σφαίρες, υπάρχουν σύνορα μεταξύ των χωρών, αλλά όταν βλέπεις τον κόσμο από το διάστημα, όλα αυτά δεν υπάρχουν». http://gr.rbth.com/arts/2014/07/28/to_londino_tima_tin_proti_gynaika_poy_perpatise_sto_diastima_31811.html

ATV-5: φορτωμένο και ασφαλισμένο. Το πέμπτο Αυτοματοποιημένο όχημα Μεταφοράς (Automated Transfer Vehicle) της ESA έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 23:44 GMT στις 29 Ιουλίου (02:44 ώρα Ελλάδας στις 30 του Ιούλη) σε ένα πύραυλο Ariane 5 από το διαστημικό κέντρο της Ευρώπης στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας. Το ATV-5 θα παραδώσει πάνω από έξι τόνους φορτίου στον Σταθμό, και πάλι θα σπάσει το ρεκόρ για το βαρύτερο διαστημικό σκάφος που εκτοξεύθηκε σε έναν πύραυλο Ariane. Τα πάντα έχουν φορτωθεί και το σκάφος είναι τώρα σφραγισμένο ωσότου να φτάσει στο τροχιακό φυλάκιο. Ο αστροναύτης της ESA Alexander Gerst θα είναι ο πρώτος που θα ανοίξει την πόρτα του ATV Georges Lemaître στο διάστημα, όταν αυτός αναλάβει την ευθύνη για το φορτίο ως «υπεύθυνος εκφορτώσεως». Ο Alexander θα διαχειριστεί την εκφόρτωση των 6,6 τόνων πειραμάτων, ανταλλακτικών, ρούχων, τροφίμων, καυσίμων, αέρα, οξυγόνου και νερού για τους έξι αστροναύτες που ζουν στο εργαστήριο στην έλλειψη βαρύτητας. Το «αστέρι» του φορτίου είναι ο Electromagnetic Levitator της ESA ο οποίος θα μελετήσει τα αιωρούμενα μέταλλα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, καθώς θα τα θερμαίνει στους 1600 ° C και στη συνέχεια θα τους επιτρέπει να κρυώσουν. Η 400 κιλών μονάδα φορτώνεται προσεκτικά στο ATV-5 στο Κουρού πριν την πρόσδεση του σκάφους στη μονάδα πρόωσης. Έπειτα ενώθηκαν τα δύο κύρια τμήματα του ATV, αφήνοντας πρόσβαση στο φορτίο μόνο μέσω της μπροστινής καταπακτής που χρησιμοποιείται από τους αστροναύτες. Ένας ειδικός ανελκυστήρας επιτρέπεται τεχνικούς να εισέλθουν στην λαβή από πάνω μέσω αυτής της καταπακτής, εβδομάδες πριν από την τελική στιγμή κλεισίματος. Πενήντα επτά σακούλες φορτώθηκαν με αυτόν τον τρόπο, συμπεριλαμβανομένων ανταλλακτικών της τελευταίας στιγμής, όπως μια αντλία για να βοηθήσει την ανακύκλωση του νερού στο Σταθμό. Δεδομένου ότι ο Σταθμός δεν διαθέτει πλυντήριο ρούχων, τα φορτηγά σκάφη συχνά φέρουν φρέσκες ​​αλλαξιές ρούχων για τα πληρώματα. Αυτή τη φορά, το ATV-5 μεταφέρει επίσης τα υψηλής τεχνολογίας t-shirts Spacetex της ESA που υπόσχονται να μείνουν φρέσκα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ακόμη, μέσα στο σκάφος βρίσκεται το Haptics-1 ένα joystick ευαίσθητο στην αφή, το οποίο θα διερευνήσει το πώς οι άνθρωποι αισθάνονται την απτική ανάδραση στο διάστημα, προετοιμάζοντας για εξ αποστάσεως ρομποτικές επιχειρήσεις από τροχιά. Το Georges Lemaître μεταφέρει πολλά πειράματα από τους συνεργάτες του Σταθμού στην Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, από μύς του ψαριού - ζέβρα (Zebrafish) έως αναλυτές σώματος-κίνησης. Aκόμη μεταφέρει και αποθέματα κοινότυπου εξοπλισμού, κάθε εργαστηρίου που σέβεται τον εαυτό του, όπως γάντια, μαντηλάκια, σωλήνες αίματος και σετ δειγμάτων. Το ATV-5 θα παραδώσει επίσης περισσότερο πόσιμο νερό από κάθε άλλη φορά, ενώ και θα μεταφέρει και προμήθειες για την αναπλήρωση της αποθήκης τροφίμων των αστροναυτών. Ο Alexander και οι συνεπιβάτες του θα περάσουν πολλές ώρες για την εκφόρτωση του φορτίου, αλλά δεν υπάρχει καμία βιασύνη – αφού το Georges Lemaître θα μείνει συνδεδεμένο με το σταθμό για περίπου έξι μήνες. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ATV-5_phortomheno_kai_asphalismheno Μπονζάι και λουλούδια εκτοξεύονται στο Διάστημα ως τέχνη. «Ήθελα να δω την κίνηση και την ομορφιά φυτών και λουλουδιών που αιωρούνται στο Διάστημα» λέει ο Αζούμα Μακότο, ο 38χρονος ιάπωνας καλλιτέχνης που εκτόξευσε ένα δέντρο μπονζάι και μια πολύχρωμη ανθοδέσμη ψηλά στη στρατόσφαιρα. Πράγματι, οι εικόνες που παρουσίασε είναι μοναδικές. Ο Μακότο, κάτοικος του Τόκιο, συνεργάστηκε στο εγχείρημα με την JP Aerospace, μια αμερικανική οργάνωση εθελοντών που χρησιμοποιεί αερόστατα για να στείλει διάφορα αντικείμενα στο όριο του Διαστήματος. Την περασμένη Τρίτη, ο καλλιτέχνης και οι υποστηρικτές του απογείωσαν δύο αερόστατα ήλιου από την έρημο του Μπλακ Ροκ στη Νεβάδα. Το πρώτο μετέφερε έναν μεταλλικό κύβο πάνω στον οποίο είχε στερεωθεί το μπονζάι, ένα ιαπωνικό λευκό πεύκο ηλικίας 50 ετών· το δεύτερο μετέφερε μια πλούσια ανθοδέσμη από ορχιδέες, λίλιουμ, ορτανσίες και άλλα άνθη από όλο τον κόσμο. Η άνοδος των φυτών καταγραφόταν από φωτογραφικές μηχανές που δώρισε η Fuji Film και από βιντεοκάμερες Go Pro. Το αερόστατο με το μπονζάι ανέβηκε μέχρι τα 28 χιλιόμετρα πριν σπάσει λόγω της απουσίας εξωτερικής πίεσης, ενώ το δεύτερο περιορίστηκε στα 26,5 χιλιόμετρα -και τα δύο στο στρώμα της στρατόσφαιρας, πολύ κάτω από το επίσημο όριο του Διαστήματος στα 100 χιλιόμετρα. Το ύψος ήταν πάντως αρκετό για να γίνει ορατή η καμπυλότητα της Γης και να αλλάξει χρώμα ο ουρανός σε ένα βαθύ μπλε, σχεδόν μαύρο. Δύο αλεξίπτωτα άνοιξαν αυτόματα για να επιβραδύνουν την πτώση, και οι γόνδολες των αερόστατων βρέθηκαν μερικά χιλιόμετρα από το σημείο εκτόξευσης. Το μπονζάι και η ανθοδέσμη, όμως, είχαν εξαφανιστεί. «Πάντα ήθελα να ταξιδέψω στο Διάστημα» είπε ο καλλιτέχνης. «Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231336417 Δορυφόρος με σαμιαμίδια χάθηκε στο Διάστημα. Στο τελευταίο περιστατικό το Κέντρο Ελέγχου στη Μόσχα έχασε την η επαφή με έναν ερευνητικό δορυφόρο που μεταφέρει σαύρες. Τα πέντε άτυχα ερπετά, τα οποία ανήκουν στην οικογένεια των γκεκκονιδών, όπου κατατάσσονται και τα σαμιαμίδια, κινδυνεύουν τώρα να πεθάνουν από ασιτία σε διάστημα δυόμισι μηνών, ή και νωρίτερα αν τα συστήματα υποστήριξης ζωής έχουν παρουσιάσει δυσλειτουργία. Αν το Κέντρο Ελέγχου δεν καταφέρει να ανακτήσει την επικοινωνία, ο δορυφόρος Photon-M θα πέσει στη Γη σε μερικούς μήνες, δήλωσε πηγή της διαστημικής βιομηχανίας στο ρωσικό πρακτορείο Interfax. Ο δορυφόρος Photon-M, μοντέλο που χρησιμοποιείται σε επιστημονικές αποστολές από το 1985, είχε εκτοξευτεί με πύραυλο Soyuz στις 19 Ιουλίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, το οποίο μισθώνει η Ρωσία στο Καζακστάν. Η εκτόξευση είχε αναβληθεί για τρεις εβδομάδες λόγω καθυστέρησης στις δοκιμές των ηλεκτρικών συστημάτων του δορυφόρου. Η ρωσική διαστημική βιομηχανία βασίζεται σήμερα στους πυραύλους Soyuz που εκτοξεύονται από το Μπαϊκονούρ και το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, καθώς και στους πυραύλους Proton, οι οποίοι ντρόπιασαν τη Μόσχα σε μια σειρά θεαματικών αποτυχιών. H τελευταία απώλεια πυραύλου Proton ήταν το Μάιο, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της ρωσικής κυβέρνησης ότι θα επενδύσει 52 δισ. δολάρια στη διαστημική βιομηχανία έως το 2020. Δορυφόρος Photon-M είχε εκτοξευτεί τελευταία φορά το 2007 μεταφέροντας σαύρες, αμφίβια, πεταλούδες και άλλα ζώα. Μια προηγούμενη εκτόξευση το 2001 είχε εξελιχθεί σε τραγωδία όταν ο πύραυλος που μετέφερε το δορυφόρο συνετρίβη και σκότωσε έναν στρατιώτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231336946

Μια νέα μέθοδος αναζήτησης εξωγήινων πολιτισμών. Καθώς η ανακάλυψη νέων εξωπλανητών έγινε ρουτίνα για τους αστρονόμους, το ζητούμενο πλέον είναι αν αυτοί φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής, και γιατί όχι έναν προηγμένο πολιτισμό. Μελετώντας τις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών, οι αστρονόμοι μπορούν να διαπιστώσουν την ύπαρξη αερίων όπως οξυγόνο και μεθάνιο που συνυπάρχουν μόνο όταν αναπληρώνονται από ζωντανούς οργανισμούς. Αλλά αυτά τα αέρια προέρχονται από απλές μορφές ζωής, όπως τα μικρόβια. Όμως τι γίνεται με τους προηγμένους πολιτισμούς; Αφήνουν ανιχνεύσιμα σημάδια; Ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός μπορεί κάλλιστα να προκαλέσει βιομηχανική ρύπανση στην ατμόσφαιρα του πλανήτη του – κάτι που διαπιστώνουμε εύκολα ρίχνοντας μια ματιά στα δικά μας χάλια. Έτσι, σύμφωνα με την εργασία ερευνητών του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian [Detecting industrial pollution in the atmospheres of earth-like exoplanets], http://arxiv.org/abs/1406.3025 είναι δυνατός ο εντοπισμός των αποτυπωμάτων ορισμένων ρύπων κάτω από ιδανικές συνθήκες. Και αυτό δημιουργεί μια νέα προσέγγιση στην αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης. Οι συγγραφείς της εργασίας θεωρούν την βιομηχανική ρύπανση ως ένδειξη προηγμένου πολιτισμού, αν και ένας πιο προηγμένος πολιτισμός από τον δικό μας δεν θα άφηνε την ατμόσφαιρα του πλανήτη του να μολυνθεί … Σύμφωνα με την μελέτη το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Space Telescope θα είναι σε θέση να ανιχνεύσει δυο είδη χλωροφθορανθράκων (CF4 και CCl3 F) – πρόκειται για χημικές ενώσεις που καταστρέφουν το όζον της ατμόσφαιρας. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα μπορέσει να ανιχνεύσει ένα σήμα των χλωροφθορανθράκων, αρκεί η περιεκτικότητά τους στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη να είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Ένας ιδιαίτερα προηγμένος πολιτισμός θα μπορούσε ίσως να προκαλέσει σκόπιμα την μόλυνση της ατμόσφαιρας του πλανήτη του, ώστε να αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη, γιατί αλλιώς θα ήταν πολύ κρύος για τη διατήρηση της ζωής. Υπάρχει όμως ένας περιορισμός. Το τηλεσκόπιο James Webb μπορεί να ανιχνεύσει αυτές τις χημικές ενώσεις στην ατμόσφαιρα ενός κατοικίσιμου εξωπλανήτη, μόνο αν αυτός περιστρέφεται γύρω από έναν λευκό νάνο. Στην περίπτωση αυτή η ένταση των αποτυπωμάτων των χλωροφθορανθράκων μεγιστοποιείται. Η ανίχνευση αυτών των χημικών ενώσεων στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο όπως ο Ήλιος μας απαιτεί ένα τηλεσκόπιο ισχυρότερο από το James Webb. Όμως ακόμα κι αν ανιχνευθούν τέτοια σημάδια βιομηχανικής ρύπανσης εξωγήινου πολιτισμού σε κάποιον εξωπλανήτη, αυτό δεν σημαίνει ότι ο πολιτισμός αυτός κατάφερε να επιβιώσει ή ότι θα προλάβουμε να έρθουμε σε επαφή … http://physicsgg.me/2014/07/24/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd/

Το γαλαξιακό σμήνος MACSJ0416.1-2403 Μία ομάδα αστρονόμων με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ χαρτογράφησε την κατανομή της μάζας ενός μακρινού γαλαξιακού σμήνους με τη μεγαλύτερη ακρίβεια που έχει επιτευχθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το σμήνος MACS J0416.1-2403 το οποίο έχει μάζα 160 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και καταλαμβάνει μία περιοχή με διάμετρο 650.000 ετών φωτός. Το Χαμπλ μελέτησε το συγκεκριμένο αντικείμενο στο πλαίσια του προγράμματος Frontier Fields του οποίου ο βασικός στόχος είναι οι μελέτη έξι γαλαξιακών σμηνών που βρίσκονται στις παρυφές του ορατού Σύμπαντος, οι οποίοι εξέπεμψαν το φως που λαμβάνουμε την εποχή της δημιουργίας των πρώτων γαλαξιών. Για τη λεπτομερή μέτρηση της μάζας τόσο μακρινών αντικειμένων οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τις δυνατότητες των ισχυρότερων υφιστάμενων τηλεσκοπίων σε συνδυασμό με μια βοήθεια από τη φύση που ονομάζεται φαινόμενο του βαρυτικού φακού. Το φαινόμενο αυτό περιγράφει πώς μία μεγάλη μάζα μπορεί να παραμορφώσει τις ακτίνες φωτός που περνούν γύρω της, συγκεντρώνοντάς τες προς μία κατεύθυνση όπως και ένας μεγεθυντικός φακός μπορεί να συγκεντρώσει τις ακτίνες του Ήλιου. Με τον τρόπο αυτό, μεγάλοι γαλαξίες ή και γαλαξιακά σμήνη κατά μήκος μίας διαδρομής μπορούν να λειτουργήσουν ως φυσικοί ενισχυτές του αμυδρού σήματος που εκπέμπουν ορισμένα από τα πιο μακρινά αντικείμενα στο Σύμπαν. Μέσω των βαρυτικών φακών οι επιστήμονες κατόρθωσαν να παρατηρήσουν 51 νέους γαλαξίες εντός του σμήνους MACS J0416.1-2403 ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των γαλαξιών στους 68. Ο αριθμός αυτός επέτρεψε στους ερευνητές να υπολογίσουν την κατανομή της ορατής και της σκοτεινής ύλης στο σμήνος και να παράξουν ένα λεπτομερή χάρτη της μάζας του με τη διπλάσια ακρίβεια από αυτή που είχαν επιτύχει άλλα υπάρχοντα μοντέλα. Η ομάδα θα συνεχίσει να μελετάει το σμήνος κάνοντας χρήση των οργάνων του Χαμπλ προσπαθώντας να εντοπίσει μικρότερες δομές στα περίχωρά του. Σύντομα θα προχωρήσουν και παρατηρήσεις σε άλλα μήκη κύματος, όπως τη διερεύνηση των εκπομπών ακτινών Χ από τα θερμά αέρια της περιοχής, οι οποίες θα τους βοηθήσουν στην περαιτέρω βελτίωση των μοντέλων τους και στην κατανόηση της ιστορίας και της εξέλιξης του συγκεκριμένου γαλαξιακού σμήνους. Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν στο επιστημονικό περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. http://mnras.oxfordjournals.org/content/443/2/1549.short?rss=1 http://physicsgg.me/2014/07/25/%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd%ce%bf%cf%82-macsj0416-1-2403/

Επιτυχή εκτόξευση του "Soyuz-U" για τη μεταφορά του "Progress M-24M. Σήμερα 24 Ιουλίου στις 01:44 MSK από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εκτοξεύτηκε το "Soyuz-U" για τη μεταφορά του οχήματος (THC) "Progress M-24M" . Στις 01:53 MSK το "Progress M-24M" καθαρά διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο των πυραύλων σε τροχιά γύρω από τεχνητό δορυφόρο. Σύνδεση του "Progress M-24M» στον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 7:30 MSK 24 Ιουλίου 2014. Το "Progress M-24M» θα παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό περίπου 2,3 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένων των καυσίμων, το οξυγόνο, τα τρόφιμα, τον εξοπλισμό για επιστημονικά πειράματα και δεμάτων για το πλήρωμα. http://www.federalspace.ru/20794/ Πρόσδεση TGC "Progress M-24M» στον ISS. Στις 24 του Ιουλίου του 2014 στις 07.31 ώρα Μόσχας το πλοίο μεταφοράς φορτίου "Progress M-24M» συνδεθηκε με τη μονάδα σύνδεσης "Pirs" στο Ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Οι αυτόματες λειτουργίες σύνδεσης διεξήχθησαν υπό την εποπτεία των ρωσικών μέλων του πληρώματος του ΔΔΣ και του Κέντρου Ελέγχου FSUE TsNIIMash. http://www.federalspace.ru/20795/ Η διαστημική αποστολή που ονομάστηκε Principia. Ο Βρετανός αστροναύτης Tim Peake, ο οποίος θα ταξιδέψει την επόμενη χρονιά στο διάστημα, θέλησε να τιμήσει έναν σπουδαίο συμπατριώτη του: τον Ισαάκ Νεύτωνα. Η διαστημική αποστολή που θα τον οδηγήσει στο διάστημα για να παραμείνει έξι μήνες ονομάστηκε, με δική του πρωτοβουλία, Principia. Σαφής αναφορά στο σπουδαίο έργο του Νεύτωνα, Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας). Να υπενθυμίσουμε ότι ο Σερ Ισαάκ Νεύτων (1643 -1727) υπήρξε Άγγλος Φυσικός, Μαθηματικός, Αστρονόμος, Φιλόσοφος, Αλχημιστής και Θεολόγος. Θεωρείται πατέρας της Κλασσικής Φυσικής, ενώ τεράστια ήταν η συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και απειροστικού λογισμού. Τη θέση του στην Ιστορία της επιστήμης την κέρδισε διατυπώνοντας, εκτός των άλλων, τους νόμους της κίνησης και της βαρύτητας, που σύμφωνα με τον θρύλο την αναζήτησε ύστερα από την πτώση ενός μήλου από μια μηλιά. Περισσότερα από 4000 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Tim Peake, ο οποίος αναζητούσε όνομα για τη διαστημική αποστολή. Το όνομα Principia ήταν πολύ δημοφιλές ανάμεσα στις προτάσεις. Συνολικά προτάθηκε είκοσι φορές. «Είμαι ενθουσιασμένος με την επιλογή αυτού του ονόματος, η οποία τιμά έναν από τους σπουδαιότερους επιστήμονες της Βρετανίας», δηλώνει ο Tim Peake. Και προσθέτει: «Ελπίζω ότι αυτή η επιλογή θα ενθαρρύνει τους ανθρώπους να δουν τον κόσμο διαφορετικά, σαν να τον βλέπουν πρώτη φορά, όπως, ακριβώς, τον είχε δει και ο Ισαάκ Νεύτων». Το ταξίδι του Tim Peake, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, θα ξεκινήσει το Νοέμβριο του 2015 από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Εκεί μαζί με έξι ακόμα συναδέλφους του θα κάνουν επιστημονικά πειράματα που δεν μπορούν να γίνουν σε κανένα σημείο της γης. Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=2-DfhiZo828 http://physicsgg.me/2014/07/22/%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Αστρονόμοι έκαναν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τα μέτρα ενός εξωπλανήτη. Αστρονόμοι στις ΗΠΑ έκαναν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, της ακτίνας ενός πλανήτη εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, με τη βοήθεια των διαστημικών τηλεσκοπίων «Spitzer» και «Kelper» της NASA, το μέγεθος του εξωπλανήτη Kepler-93b μετρήθηκε πλέον με αβεβαιότητα μόλις 119 χιλιομέτρων. Η μέτρηση αποκάλυψε ότι η διάμετρος του Kepler-93b είναι περίπου 18.800 χιλιόμετρα, έναντι 12.750 χλμ. της Γης και επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μια "υπερ-Γη", μιάμιση περίπου φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας. Αυτή η κατηγορία εξωπλανητών είναι πολύ κοινή στον γαλαξία μας, σύμφωνα με τις έως τώρα ανακαλύψεις. Οι προηγούμενες μετρήσεις εκτιμούσαν την μάζα του συγκεκριμένου εξωπλανήτη ότι είναι περίπου 3,8 φορές μεγαλύτερη της Γης. Η πυκνότητά του, με βάση τους υπολογισμούς για την μάζα και την ακτίνα του, εκτιμάται ότι είναι παρόμοια με του δικού μας πλανήτη, πράγμα που παραπέμπει σε βραχώδη και μεταλλική σύνθεσή του. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Σάρα Μπάλαρντ του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον του Σιάτλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal», δήλωσαν ότι «η μέτρηση είναι τόσο ακριβής που ουσιαστικά είναι σαν να μπορείς να μετρήσεις το ύψος ενός ανθρώπου που βρίσκεται στον Δία, με απόκλιση μόλις δύο εκατοστών». Ο Kepler-93b βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο σε απόσταση περίπου 300 ετών φωτός από τον πλανήτη μας και το οποίο έχει σχεδόν την μάζα και την ακτίνα του Ήλιου μας. Επειδή ο εν λόγω εξωπλανήτης περιφέρεται πολύ κοντά στο άστρο (μόλις στο ένα έκτο της απόστασης Ερμή - Ήλιου) η θερμοκρασία της επιφάνειάς του φθάνει τους 760 βαθμούς Κελσίου, συνεπώς είναι υπερβολικά καυτός για τη φιλοξενία ζωής - τουλάχιστον όπως την ξέρουμε. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=618042

Η περιοχή της Σελήνης που περπάτησε για πρώτη φορά ο άνθρωπος. 20 Ιουλίου 1969: Ο Neil Armstrong και στη συνέχεια ο Edwin “Buzz” Aldrin περνάνε στην ιστορία ως οι πρώτοι άνθρωποι που περπάτησαν στην Σελήνη. 45 (!) χρόνια μετά, τα ίχνη που άφησαν παραμένουν ακόμα αναλλοίωτα στην επιφάνειά της.. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μια τρισδιάστατη αναπαράσταση της περιοχής προσελήνωσης της αποστολής Απόλλων 11, βασισμένη στις φωτογραφίες του διαστημικού σκάφους Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO): http://physicsgg.me/2014/07/20/%ce%b7-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5-%ce%b3%ce%b9/

Venus Express. Έχοντας φτάσει στο τέλος της αποστολής της, η ευρωπαϊκή διαστημική αποστολή Venus Express επιχείρησε πρόσφατα μία «βουτιά θανάτου» στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, προσπαθώντας να συλλέξει όσες το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σύστασή της. Αν και οι μηχανικοί της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) δεν ήταν σίγουροι πως το σκάφος θα «επιζούσε» έπειτα από τους ελιγμούς, το αφιλόξενο περιβάλλον που θα συναντούσε και την έλλειψη καυσίμων, το Venus Express διέψευσε για ακόμη μία φορά όλες τις εις βάρος του προσδοκίες καθώς αναδύθηκε άθικτο. Το Venus Express ολοκλήρωσε επίσημα την επιστημονική του αποστολή στις 15 Μαϊου, κλείνοντας οκτώ χρόνια σε τροχιά γύρω από το γειτονικό μας πλανήτη, όντας η μακροβιότερη αποστολή που έχει παρατηρήσει ποτέ την Αφροδίτη. Με αρχικά υπολογισμένη διάρκεια αποστολής τις 500 ημέρες, το σκάφος υπερέβη όλους τους επιστημονικούς του στόχους και λίγο πριν το οριστικό τέλος των καυσίμων του, οι επιστήμονες της αποστολής στόχευσαν σε μία ακόμη πρωτοπόρα κίνηση, κατεβάζοντας το σκάφος στο υψόμετρο των 130 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του καυτού εδάφους της Αφροδίτης, το πιο χαμηλό σημείο που έχει φθάσει διαστημικό σκάφος μετά τα ρωσικά Βέγκα, τη δεκαετία του 1980. Κατά την κάθοδο, το σκάφος συνέλεξε πολύτιμες πληροφορίες για την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, μετρώντας μια θεαματική αύξηση της πυκνότητάς της και θερμοκρασίες στα ηλιακά του πάνελ που έφθαναν τους 100ο C. Τα δεδομένα που συνέλεξε το Venus Express αναμένεται να βοηθήσουν στο σχεδιασμό μελλοντικών αποστολών εξερεύνησης στο Ηλιακό Σύστημα. H ατμόσφαιρα της Αφροδίτης έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για τους επιστήμονες, καθώς εκεί ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το φαινόμενο του θερμοκηπίου και οι ακραίες επιδράσεις που μπορεί να έχει αυτό στο κλίμα ενός πλανήτη. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CF%80%CE%AD%CE%B6%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-venus-express-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%84%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82

Χρόνια πολλά Chandra! Στις 23 Ιουλίου του 1999 το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA εγκαταστάθηκε στο Διάστημα και άρχισε να καταγράφει τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα του Σύμπαντος όπως παραδείγματος χάριν, τους υπερκαινοφανείς αστέρες. Στο πλαίσιο του εορτασμού η NASA δημοσιεύει μια σειρά από εικόνες που έχει στείλει το Chandra στη διάρκεια αυτών των 15 ετών οι οποίες έχουν «λουστραριστεί» και υποστεί επεξεργασία για να είναι όσο το δυνατόν πιο εντυπωσιακές στο… πάρτι γενεθλίων που διοργανώνει η NASA. Μια εξ αυτών των εικόνων απεικονίζει τον υπερκαινοφανή αστέρα G292.0+1.8, τα απομεινάρια του οποίου διακρίνονται με εξαιρετική λεπτομέρεια. Το μεγαλύτερο προσόν του Chandra είναι ότι μπορεί να εντοπίζει και να καταγράφει τους υπερκαινοφανείς αστέρες (τα σουπερνόβα), τα φαινόμενα και γενικότερα το κοσμικό περιβάλλον που έχει προκύψει από την τρομερή έκρηξη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=617749