Δροσος Γεωργιος

Lunar Xprize contest. Ο κολοσσός της Google αποτελεί έναν από τους αδιαμφισβήτητους κυρίαρχους του κόσμου της τεχνολογίας. Η εταιρεία που αποτελεί συνώνυμο των μηχανών αναζήτησης απλώνει τα φτερά της και πέρα από το Διαδίκτυο, επεκτεινόμενη σε άλλους τομείς, και χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό είναι το Lunar Xprize contest, το οποίο σκοπεύει να αποτελέσει έμπνευση για ομάδες ερευνητών και μηχανικών που σκοπεύουν να προσεδαφίσουν διαστημόπλοιο στη Σελήνη. Σε αυτό το πλαίσιο, η Google ανέβασε στο YouTube το ντοκιμαντέρ της Back to The Moon For Good- The New Space Race, που παρέχει επιπλέον στοιχεία για το Lunar Xprize. Αφηγητής είναι ο Τιμ Άλεν. Το ντοκιμαντέρ «ξεναγεί» τον χρήστη σε όλη την ιστορία της εξερεύνησης της Σελήνης, μέσω 3D γραφικών, πολύχρωμων γραφημάτων και εξελιγμένων animations. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81-%CF%84%CE%B7%CF%82-google-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

«Χρυσή θηλιά» άστρων! Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αποκάλυψε ένα ακόμη εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Το τηλεσκόπιο είδε τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε μια σύγκρουση δύο γαλαξιών σε απόσταση περίπου 100 εκ. ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για τη σύγκρουση των γαλαξιών NGC 7714 και 7715 η οποία εκτιμάται ότι ξεκίνησε πριν από 100-200 εκ έτη και ένα από τα ορατά στα τηλεσκόπια αποτελέσματα της είναι η δημιουργία μιας μεγάλης εντυπωσιακής ζώνης νέων άστρων. Σύμφωνα με τους ειδικούς που μελέτησαν τις εικόνες που κατέγραψε το Hubble στον NGC 7714 έχει σχηματιστεί μια κυλινδρική περιοχή γεμάτη από άστρα τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Ηλιου. Η σύγκρουση των δύο γαλαξιών παράγει συνεχώς νέα άστρα αλλά η συγκεκριμένη περιοχή που γεννήθηκε από τη σύγκρουση ομολογουμένως αποτελεί κάτι ξεχωριστό. Οι ειδικοί μάλιστα της προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό «Χρυσή Θηλιά» εξαιτίας του σχήματος της. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=672240

Μαύρη τρύπα παραμορφώνει αστρο. Μια μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά ενός μακρινού γαλαξία αποφάσισε να μετατρέψει ένα άτυχο άστρο σε σπαγγέτι. Φαίνεται όμως ότι κόντεψε να πνιγεί με το δείπνο. Διεθνής ομάδα ερευνητών παρουσιάζει την περίπτωση ενός άστρου που παραμορφώνεται, τεντώνεται και προσπαθεί να αντισταθεί καθώς καταβροχθίζεται αργά από το βουλιμικό τέρας. Η υπόθεση ξεκίνησε το 2009, όταν ένα μικρό τηλεσκόπιο στο Τέξας, σχεδιασμένο για την ανίχνευση σουπερνόβα, κατέγραψε μια εξαιρετικά λαμπρή λάμψη. «Όταν ανακαλύψαμε αυτό το αντικείμενο, φαινόταν παρόμοιο με τους υπερκαινοφανείς αστέρες που γνωρίζαμε. Όταν όμως συνεχίσαμε να παρακολουθούμε τις μεταβολές της φωτεινότητάς του, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν κάτι που κανείς δεν είχε δει στο παρελθόν» λέει ο Γιόζεφ Βίνκο του Πανεπιστημίου του Σέγκεντ στην Ουγγαρία, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο The Astrophysical Journal. http://iopscience.iop.org/0004-637X/798/1/12/ Πέντε χρόνια αργότερα μετά το συμβάν, η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι έχει βρει την εξήγηση. Παρατηρήσεις με ισχυρότερα τηλεσκόπια, σε συνδυασμό με προσομοιώσεις στον υπολογιστή, υπέδειξαν ότι η λάμψη προήλθε από την περιοχή μιας μαύρης τρύπας που βρίσκεται στην καρδιά ενός μικρού γαλαξία σε απόσταση 3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Η λάμψη που καταγράφηκε το 2009 πρέπει να προήλθε από ένα άστρο που είχε την ατυχία να πλησιάσει τη μαύρη τρύπα και παγιδεύτηκε στη θανάσιμη έλξη της. Το υλικό που αποσπάται από το άστρο λόγω της βαρυτικής έλξης της μαύρης τρύπας περιδινίζεται, θερμαίνεται και εκπέμπει φως πριν χαθεί για πάντα μέσα της. Το άστρο όχι μόνο χάνει υλικό, αλλά επιπλέον τεντώνεται και παίρνει μακρόστερνο σχήμα -ένα φαινόμενο που οι αστρονόμοι ονομάζουν «παλιρροϊκή διάσπαση». Σύμφωνα με το νόμο της παγκόσμιας έλξης που διατυπώθηκε από τον Νεύτωνα, η βαρυτική έλξη είναι αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης. Αυτό σημαίνει ότι η πλευρά του άστρου που κοιτάζει τη μαύρη τρύπα, βρίσκεται δηλαδή πιο κοντά της, δέχεται μεγαλύτερη έλξη από ό,τι η αντίθετη πλευρά. Δεδομένου ότι το βαρυτικό πεδίο της τρύπας είναι τόσο ισχυρό, οι ασύμμετρες παλιρροϊκές δυνάμεις που ασκούνται στις δύο πλευρές του άστρου προκαλούν την επιμήκυνσή του, ένα φαινόμενο που αποκαλείται συχνά «σπαγγετοποίηση». «Αυτές οι ιδιαίτερα ισχυρές παλλίρροιες μπορούν να είναι αρκετά ισχυρές ώστε να τεντώσουν το άστρο σε σχήμα μακαρονιού» λέει ο Κρεγκ Ουίλερ του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν. Μέχρι σήμερα αστρονόμοι είχαν δει αρκετές μαύρες τρύπες να καταπίνουν άστρα, αυτή η περίπτωση όμως είναι μοναδική: το δείπνο αρνείται να πάει κάτω εύκολα. Οι υπολογιστικές προσομοιώσεις των ερευνητών έδειξαν ότι το αστρικό υλικό που περιδινίζεται και θερμαίνεται γύρω από τη μαύρη τρύπα εκπέμπει τόσο ισχυρή ακτινοβολία ώστε ουσιαστικά αντιστέκεται στην θανάσιμη έλξη. Αυτό επιβραδύνει την κατάποση του γεύματος. Όμως, παρόλο που προσπαθεί να αντισταθεί, το άστρο είναι καταδικασμένο και σταδιακά θα χάσει όλο του το υλικό. Το θύμα, πιστεύουν οι ερευνητές, πρέπει να είχε ξεκινήσει τη ζωή του ως ένα μέτριο άστρο σαν τον Ήλιο. Κρίμα που τελειώνει τη ζωή του ως μακαρονάδα. Όμως και οι μαύρες τρύπες πρέπει να τραφούν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231381383

Ημέρα Μνήμης της NASA για το 2015. Φόρο τιμής στα πληρώματα του «Απόλλων 1» και των διαστημικών λεωφορείων Challenger και Columbia, καθώς και σε άλλα μέλη της, αποτίει σήμερα 28 Ιανουαρίου η NASA. Στο πλαίσιο της «Day of Remembrance» τιμώνται οι άνθρωποι της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας που έχασαν τις ζωές τους στο βωμό της εξερεύνησης και των ανακαλύψεων. «Σήμερα θυμόμαστε και λέμε ‘ευχαριστώ’ για τις ζωές και τις συνεισφορές αυτών που πλήρωσαν το μέγιστο τίμημα προσπαθώντας να πάνε παραπέρα τα όρια των ανθρωπίνων επιτευγμάτων. Σε αυτή την ιερή περίσταση, παύουμε τις καθημερινές μας ρουτίνες και θυμόμαστε το πλήρωμα του STS-107 Columbia, το πλήρωμα του STS-51L Challenger, το πλήρωμα του Απόλλων 1, τον Μάικ Άνταμς, τον πρώτο νεκρό του διαστημικού προγράμματος ενώ πιλοτάριζε το Χ-15 Νο 3 σε δοκιμαστική πτήση και αυτούς που χάθηκαν σε δοκιμαστικές πτήσεις και αεροναυτική έρευνα κατά τη διάρκεια της ιστορίας μας. Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες ήταν φίλοι μας, οικογένειά μας, συνάδελφοί μας. Είναι ακόμα. Καθώς πραγματοποιούμε ταξίδι στον Άρη, θα είναι μαζί μας. Έχουν τον αιώνιο σεβασμό μας, αγάπη και ευγνωμοσύνη. Σήμερα, η κληρονομιά τους ζει καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός εκπληρώνει την υπόσχεσή του ως σύμβολο ελπίδας για τον κόσμο και αλτήρας για αποστολές πιο μακριά στο ηλιακό σύστημα» γράφει σχετικά ο Τσάρλι Μπόλντεν, διοικητής της NASA και πρώην αστροναύτης. Μπορείτε να δείτε το εκτενές αφιέρωμα της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας στην Ημέρα Μνήμης κάνοντας κλικ εδώ. http://www.nasa.gov/externalflash/DOR2015/index.html http://www.naftemporiki.gr/story/907791/imera-mnimis-tis-nasa-gia-to-2015 Ο πύραυλος "Proton-M" με το διαστημικό δορυφόρο "Inmarsat-5F2" τοποθετείται στην εξέδρα εκτόξευσης. Σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής μετακινήθηκε σήμερα στις εγκαταστάσεις εκτόξευσης του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ ο πυραύλος φορέας «Proton-M» με το ανώτερο στάδιο "Αύρα-Μ» και τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο "Inmarsat-5F2" (Ηνωμένο Βασίλειο). Η μεταφορά ξεκίνησε στις 3:30 π.μ. ώρα Μόσχας απο τις τεχνολογικές πλατφόρμες πλήρωσης όπου γέμισε η δεξαμενή καυσίμων χαμηλής πίεσης "Breeze-M". Αυτή τη στιγμή ο πύραυλος «Proton-M" με το διαστημικό οχήμα "Inmarsat-5F2" παραδοθηκε στην εξέδρα εκτόξευσης 200 της διαστημικής βάσης σε κατακόρυφη θέση. Η εκτόξευση του "Proton-M" με το ανώτερο στάδιο "Αύρα-Μ» και τον τηλεπικοινωνιακό διαστημόπλοιο "Inmarsat-5F2" έχει προγραμματιστεί στις 15:31 MSK την 1η Φεβρουαρίου. Αυτή θα είναι η πρώτη εκτόξευση του 2015 και η 402 εκτόξευση στην ιστορία του πυραύλου "Proton". http://www.federalspace.ru/21265/

Μπορεί ο Ποσειδώνας να γίνει κατοικήσιμος; Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία για ένα μέχρι σήμερα άγνωστο φαινόμενο ανέπτυξαν δύο αστρονόμοι στις ΗΠΑ. Υποστηρίζουν ότι πλανήτες αερίου με τα χαρακτηριστικά του Ποσειδώνα μετατρέπονται ορισμένες φορές σε κατοικήσιμους βραχώδεις πλανήτες. Πλανήτες με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Ποσειδώνα σχηματίζονται κατά βάση αρκετά από μακριά από το μητρικό τους άστρο. Παγωμένα μόρια συγχωνεύονται με υδρογόνο και ήλιο δημιουργώντας ένα πλανήτη με παγωμένο/βραχώδη πυρήνα ο οποίος περιβάλλεται από μια πυκνή ατμόσφαιρα αερίων. Ο Ροντρίγκο Λούγκερ και ο Ρόρι Μπαρνς του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον υποστηρίζουν ότι ορισμένοι από αυτούς τους παγωμένους και αφιλόξενους κόσμους μπορούν να μετατραπούν σε κατοικήσιμους πλανήτες. Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες είναι δυνατόν οι παλιρροϊκές δυνάμεις ενός άστρου να εκτρέψουν από την τροχιά του ένα τέτοιο πλανήτη και να τον τραβήξουν πιο κοντά σε αυτό. Αν ο πλανήτης αυτός φτάσει στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του άστρου και σταθεροποιηθεί εκεί τότε θα ενεργοποιηθεί ένα δεύτερο κοσμικό φαινόμενο. Ο πλανήτης θα εκτεθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα ακτίνων Χ αλλά και υπεριώδους ακτινοβολία. Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα προοδευτικά να εξαφανιστούν τα αέρια από την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Ετσι αυτό που θα μείνει τελικά θα είναι ένα βραχώδες σώμα που θα βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη θα μετατραπεί αυτόματα σε ένα λιγότερο ή περισσότερο κατοικήσιμο κόσμο. Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες ιδανικοί για αυτή τη πλανητική μετάλλαξη είναι πλανήτες αερίων με τα γεωατμοσφαιρικά χαρακτηριστικά του Ποσειδώνα αλλά λίγο μικρότεροι σε μέγεθος από τον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος Οι ερευνητές χαρακτηρίζουν αυτούς τους πλανήτες «κατοικήσιμους εξατμισμένους πυρήνες» και πιστεύουν ότι θα ανακαλύψουμε σύντομα κάποιους εξ αυτών. Η θεωρία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrobiology». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=671838

Η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα μας καταστρέψει. Η πρόοδος στον τομέα της έρευνας πάνω στην Τεχνητή Νοημοσύνη συνοδεύεται από πολλούς προβληματισμούς γύρω από πολλούς επιστήμονες και διανοούμενους, οι οποίοι ανησυχούν για το ενδεχόμενο μιας «εξέγερσης των μηχανών», που θα μπορούσε να «εκθρονίσει» την Ανθρωπότητα από τη θέση του κυρίαρχου είδους στον πλανήτη μας. Ωστόσο, ο επικεφαλής της Microsoft Research, Έρικ Χόρβιτς, δεν είναι ένας από αυτούς: κατά τον ίδιο, δεν είναι απίθανο τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης να αποκτήσουν κάποια στιγμή συνείδηση, ωστόσο εκτιμά πως κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε απειλή για την ανθρώπινη ζωή. Οι απόψεις του Χόρβιτς εκφράστηκαν σε online βίντεο γύρω από τη βράβευσή του με το ΑΑΑΙ Feigenbaum Prize, το οποίο έχει να κάνει με την πρόοδο πάνω στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Όπως αποκάλυψε, πάνω από το ¼ του συνόλου της προσοχής και των πόρων της ερευνητικής του μονάδας επικεντρώνονται σε δραστηριότητες οι οποίες έχουν να κάνουν με την Τεχνητή Νοημοσύνη (Α.Ι.). «Υπάρχουν προβληματισμοί σχετικά με την προοπτική ότι μακροπρόθεσμα μπορεί να χάσουμε τον έλεγχο κάποιων ειδών νοημοσύνης. Θεμελιωδώς, πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Νομίζω ότι θα είμαστε εξαιρετικά ενεργοί όσον αφορά στη χρήση συστημάτων Α.Ι., και ότι στο τέλος θα είμαστε σε θέση να έχουμε απίστευτα οφέλη από τη μηχανική νοημοσύνη σε κάθε διάσταση της ζωής, από την επιστήμη μέχρι την εκπαίδευση, την οικονομία και την καθημερινή ζωή». Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του BBC, ο Χόρβιτς είναι επικεφαλής μιας ομάδας άνω των 1.000 επιστημόνων και μηχανικών στην πτέρυγα έρευνας της Microsoft. Η δουλειά του τμήματός του βοήθησε στη «γένεση» της Cortana- της φωνητικά ελεγχόμενης virtual βοηθού που «τρέχει» στα Windows Phone και σύντομα αναμένεται να καταφθάσει στα desktop συστήματα, μαζί με τα Windows 10. Ο Χόρβιτς εκτιμά ότι η Cortana και οι ανταγωνιστές της θα βοηθήσουν στην περαιτέρω πρόοδο στον τομέα. «Το επόμενο, αν όχι τελευταίο, διαρκές πεδίο μάχης μεταξύ των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας θα είναι η τεχνητή νοημοσύνη. Η έννοια των συστημάτων που θα μπορούν να σκέφτονται, να ακούνε, να συλλέγουν δεδομένα από χιλιάδες εμπειρίες χρηστών…έχει έρθει στο προσκήνιο τώρα. Έχουμε την Cortana, το Siri και το Google Now να στήνουν ένα ανταγωνιστικό τουρνουά από όπου θα προέλθει ο καλύτερος ‘νοήμων’ βοηθός…και αυτό το είδος ανταγωνισμού θα εντείνει την έρευνα και τις επενδύσεις, και θα τα φέρει περισσότερο στο προσκήνιο». Πολλές σημαίνουσες προσωπικότητες του χώρου της τεχνολογίας και της επιστήμης έχουν εκφράσει προβληματισμούς, μεταξύ των οποίων ο δισεκατομμυριούχος Έλον Μασκ, της SpaceX και της Tesla Motors, ο Στίβεν Χόκινγκ και ο σερ Κλάιβ Σινκλέρ, δημιουργός του υπολογιστή Spectrum. Επίσης, το ζήτημα έχει βρεθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τη λογοτεχνία και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον «Εξολοθρευτή», το «Battlestar Galactica», αλλά και τα «Ex Machina», «Transcendence», «Almost Human», «Avengers: Age of Ultron», «Mass Effect», «Chappie», «Her» και πολλά άλλα έργα (ταινίες, σειρές, βιβλία, παιχνίδια) επιστημονικής φαντασίας. http://physicsgg.me/2015/01/28/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ae-%ce%bd%ce%bf%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b8%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81/

5,25 εκατ. δολάρια σε ομάδες του διαγωνισμού Google Lunar Xprize. Κάνοντας ένα ακόμη βήμα για την πρώτη ιδιωτική αποστολή ενός μη επανδρωμένου σκάφους στη Σελήνη, ο διαγωνισμός Google Lunar Xprize απένειμε χρηματικά έπαθλα 5,25 εκατ. δολάρια σε πέντε από τις συμμετέχουσες ομάδες, επιβραβεύοντάς τις έτσι για τα τεχνολογικά επιτεύγματα που έχουν πετύχει μέχρι στιγμή. Τα βραβεία έχουν σαν στόχο να δώσουν ένα κίνητρο στις ομάδες να συνεχίσουν την ανάπτυξη και του υπόλοιπου εξοπλισμού που είναι απαραίτητος για να πετύχουν τον τελικό τους σκοπό. Έτσι, αφορούσαν τρεις κατηγορίες, για συστήματα προσεδάφισης του σκάφους, κίνησης και απεικόνισης του περιβάλλοντος. «Οι ομάδες στον διαγωνισμό Google Lunar Xprize πρέπει να εκπληρώσουν μια αποστολή πρωτόγνωρη στα χρονικά – να προσεδαφίσουν με ασφάλεια το σκάφος τους στη Σελήνη, το οποίο στη συνέχεια θα διανύσει μια απόσταση τουλάχιστον 500 μέτρων, μεταδίδονται φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ανάλυσης στη Γη», αναφέρει ο Ρόμπερτ Βάις, πρόεδρος του ιδρύματος Xprize στο δελτίο Τύπου για την ανακοίνωση των νικητών στις τρεις κατηγορίες. Η ομάδα που διακρίθηκε σε αυτή την ενδιάμεση βράβευση ήταν η αμερικανική Astrobotic, η οποία προέρχεται από την ομώνυμη εταιρεία διαστημικών ερευνών με έδρα την Καλιφόρνια. Η εταιρεία απέσπασε το έπαθλο του 1 εκατ. δολαρίων στην κατηγορία των συστημάτων προσεδάφισης, αυτό των 500.000 στην κατηγορία των τεχνολογιών κίνησης, όπως και 250.000 σε εκείνη των απεικονιστικών τεχνολογιών. Το Icebreaker, το διαστημόπλοιο που σχεδιάζει η Astrobotic, αποτελείται από δύο τμήματα – ένα όχημα εξερεύνησης ονόματι Polaris και ένα ξεχωριστό σκάφος προσεδάφισης. Το σχέδιο είναι το διαστημόπλοιο να απογειωθεί με έναν πύραυλο Falcon 9, της εταιρείας SpaceX, ώστε έπειτα από 4,5 ημέρες να φτάσει στο φεγγάρι. Εκεί, θα προσεδαφισθεί, με τα δύο τμήματα να διαχωρίζονται και το Polaris να ξεκινά αμέσως την εξερεύνηση της σεληνιακής επιφάνειας, αναζητώντας ίχνη αμμωνίας, μεθανίου και νερού. Τέτοιες ουσίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν είτε για τη λειτουργία μιας μόνιμης διαστημικής «αποικίας» στη Σελήνη, είτε για τον ανεφοδιασμό μιας αποστολής που προορίζεται για έναν πιο μακρινό προορισμό. Το έπαθλο που προβλέπει ο διαγωνισμός για τον μεγάλο νικητή ανέρχεται στα 20 εκατομμύρια δολάρια. Για να το αποσπάσει μια ομάδα, θα πρέπει να ολοκληρώσει την αποστολή της με επιτυχία έως το τέλος του 2016, ενώ η χρηματοδότησή της από οποιοδήποτε κρατική πηγή δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 10% του προϋπολογισμού της. http://www.naftemporiki.gr/story/907934/525-ekat-dolaria-se-omades-tou-diagonismou-google-lunar-xprize

Δοκιμαστική πτήση ενός διαστημικού «ιστιοφόρου» Όταν ακούει κανείς για διαστημικό «ιστιοφόρο», το μυαλό του πάει πιθανότατα σε εικόνες από περιπέτειες «space opera» ή ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως το «Treasure Planet». Ωστόσο, ως όρος ίσως να έχει τελικά μια χροιά πραγματικότητας, αν κρίνει κανείς από το ότι η Planetary Society ανακοίνωσε τη Δευτέρα την πρώτη δοκιμαστική πτήση του πρώτου της διαστημοπλοίου LightSail, το οποίο έχει χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά και μόνο από πολίτες. Ο δορυφόρος- «ηλιακό ιστιοφόρο» (χρησιμοποιεί «ηλιακό πανί») θα εκτοξευτεί με πύραυλο Atlas V από το Κέιπ Κανάβεραλ στη Φλόριντα. Η αποστολή θα έχει στόχο τη δοκιμή βασικών λειτουργιών του σκάφους, εν όψει δεύτερης αποστολής που έχει προγραμματιστεί για το 2016. Η δεύτερη αυτή πτήση θα σηματοδοτήσει την πρώτη ελεγχόμενη πτήση σε τροχιά με ηλιακό πανί και θα γίνει σε συνδυασμό με την πρώτη επιχειρησιακή εκτόξευση του πυραύλου Falcon Heavy της SpaceX. «Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό στην αεροδιαστημική, ‘μια δοκιμή αξίζει χίλιες γνώμες ειδικών’. Μετά από έξι χρόνια ανάπτυξης, είμαστε έτοιμοι επιτέλους να δούμε πώς πετάει το LightSail» αναφέρει ο Μπιλ Νάι, διευθύνων σύμβουλος της Planetary Society. «Το LightSail είναι τεχνικά θαυμάσιο, αλλά και θαυμαστά ρομαντικό συνάμα. Θα σαλπάρουμε σε ακτίνες του ήλιου. Αλλά υπάρχει κι άλλο: αυτό το μοναδικό, αξιοσημείωτο διαστημόπλοιο είναι χρηματοδοτημένο πλήρως από ιδιώτες, πολίτες, ανθρώπους που νομίζουν ότι η πτήση στο Διάστημα είναι cool». Η τεχνολογία αυτή αξιοποιεί χρησιμοποιώντας το φως του Ήλιου για προώθηση. Όταν ηλιακά φωτόνια πέφτουν πάνω στα ανακλαστικά πανιά του σκάφους, η δύναμή τους μεταφέρεται σε αυτό, σταδιακά επιταχύνοντάς το στο Διάστημα. Ενώ η ώθηση από τα φωτόνια είναι μικροσκοπική, είναι συνεχής και απεριόριστη. Τα ηλιακά πανιά θα μπορούν να φτάσουν ένα σκάφος σε ταχύτητες μεγαλύτερες αυτών που συνεπάγεται η χρήση συμβατικών χημικών πυραύλων. Το LightSail αποτελείται από τέσσερα όμοια τριγωνικά ιστία, τοποθετημένα σε κεραίες τεσσάρων μέτρων, με αποτέλεσμα ένα τετράγωνο πανί όταν υπάρχει πλήρης ανάπτυξη. Η πρώτη αυτή πτήση δεν θα πάει το σκάφος αρκετά ψηλά για να ξεφύγει από την ατμοσφαιρική έλξη της γης και ως εκ τούτου δεν θα υπάρξει ελεγχόμενη «ηλιακή ιστιοπλοΐα». Μόλις βρεθεί σε τροχιά, θα περάσει μια περίοδο ελέγχων τεσσάρων εβδομάδων πριν απλώσει τα πανιά του. Από εκεί και πέρα, θα δοκιμαστεί το σύστημα ελέγχου ύψους και θα μελετηθεί η «συμπεριφορά» των ιστίων για μερικές ημέρες. Τα δεδομένα θα σταλούν σε σταθμούς εδάφους στο Cal Poly San Luis Obispo και το Georgia Tech. Το LightSail είναι «πακεταρισμένο» σε έναν μικρό CubeSat. Η εν λόγω κλάση δορυφόρων έχει καταστήσει τις χαμηλού κόστους διαστημικές αποστολές για πανεπιστήμια και ερευνητικές ομάδες πραγματικότητα, και το LightSail αναμένεται να ανοίξει ακόμα μεγαλύτερους ορίζοντες. Όπως είπε ο Dr. Νιλ ντε Γκράς Τάισον, διευθυντής του Hayden Planetarium και μέλος του διευθυντικού συμβουλίου της Planetary Society, «με την αναμενόμενη εκτόξευση του Light Sail – ενός σκάφους που κινείται ανάμεσα στα άστρα με την ώθηση του ίδιου του φωτός- η έκταση του Διαστήματος εξελίσσεται σε κυριολεκτικό αντίστοιχο της ανοιχτής θάλασσας. Αν το Διάστημα είναι ο ωκεανός του αύριο, η επιφάνεια της Γης είναι οι ακτές του». Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/907154/dokimastiki-ptisi-enos-diastimikou-istioforou Οι αστροναύτες της NASA παρέα με ιδιώτες στον ISS. Η NASA αποφάσισε να δώσει στις ιδιωτικές εταιρείες SpaceX και Boeing τη δυνατότητα να μεταφέρουν αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) από το 2017. Η NASA δήλωσε ότι δεν προτίθεται να δώσει και πάλι χρήματα στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος της Ρωσίας για τη μεταφορά αστροναυτών στον ISS, καθώς σε σχετική συνέντευξη Τύπου, η NASA δια στόματος του Διευθυντή της, Charles Borden τόνισε ότι θέλει να επικεντρωθεί στην εξερεύνηση του διαστήματος και τις αποστολές προς τον Άρη και να αφήσει σε ιδιώτες τις αποστολές σε χαμηλή τροχιά. Η Boeing έχει έτοιμη την κάψουλα CST-100, ενώ το SpaceX Dragon είναι η πρόταση της εταιρείας του Elon Musk. Το κόστος της μεταφοράς ενός αστροναύτη με κάθε μία από τις δύο λύσεις φτάνει τα 58 εκατομμύρια δολάρια, ενώ -σύμφωνα με τη NASA- οι Ρώσοι ζητούν 70 εκατομμύρια δολάρια για κάθε μεταφορά αστροναύτη. Μέχρι στιγμής, η πρόταση της Boeing φαίνεται να υπερτερεί έναντι εκείνης της SpaceX για την ασφάλεια μεταφοράς αστροναυτών, ενώ η NASA ξεκαθαρίζει ότι δεν θέλει να επικρατήσει η μία λύση έναντι της άλλης, αλλά να έχει στη διάθεσή της και τις δύο επιλογές. Και οι δύο επιλογές αναμένεται να είναι διαθέσιμες από το 2017 και έπειτα, ενώ τη δεκαετία του 2030, η NASA επιδιώκει να έχει στείλει μία επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Από το 2011 και έπειτα, η NASA βασιζόταν στην ρωσική τεχνολογία προκειμένου να μπορεί να στέλνει ανθρώπους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.pestaola.gr/oi-astronautes-ths-nasa-parea-me-idiwtes-ston-iss/ Περικοπές 10% στον ρωσικό προϋπολογισμό για τη διαστημική βιομηχανία. Περικοπές ύψους 10% αποφάσισε η ρωσική κυβέρνηση στην χρηματοδότηση της διαστημικής βιομηχανίας μέσα στο 2015. Οπως ανακοίνωσε ο Γκριγκόρι Κβοροστιάνοφ, διευθυντής του πυραυλικού και διαστημικού κέντρου συντονισμού και μεταρρύθμισης (United Rocket and Space Corporation's Reform Coordination Center), «η κυβέρνηση έχει ζητήσει τη μείωση του συνολικού προϋπολογισμού των διαστημικών προγραμμάτων για το 2015 κατά 10% στα πλαίσια των περικοπών λόγω της οικονομικής ύφεσης». Επίσης ο Κβοροστιάνοφ τόνισε πως η συγχώνευση της ομοσπονδιακής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos με την URSC (United Rocket & Space) είναι απαραίτητη και αποτελεί «μια πολιτική απόφαση», καθώς θεωρείται απαράδεκτο, εν μέσω οικονομικής κρίσης, να υπάρχουν δύο οργανωτικές δομές που ανταγωνίζονται σε διευθυντικό επίπεδο. Η νέα υπηρεσία θα ονομαστεί Roscosmos State Corporation. http://gr.rbth.com/news/2015/01/28/perikope_10_ston_rosiko_proypologismo_gia_ti_diastimiki_biomixania_35027.html 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1986 Οταν το Challenger εξερράγη στον αέρα... Ήταν 28 Ιανουαρίου 1986 όταν συνέβη ίσως η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του Διαστήματος: η έκρηξη του διαστημικού λεωφορείου Challenger 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, στοιχίζοντας τη ζωή στους επτά επιβαίνοντας αστροναύτες του, καθώς και της δασκάλας Κρίστα ΜακΌλιφ. Το CNN ήταν το μόνο αμερικανικό δίκτυο που μετέδιδε ζωντανά την αποστολή και το γεγονός παρακολούθησαν από την τηλεόραση εκατομμύρια άνθρωποι. Η αποστολή είχε αναβληθεί για έξι ημέρες λόγω κακών καιρικών συνθηκών και τεχνικών προβλημάτων. Το πρωί της 28ης Ιανουαρίου είχε αρκετό κρύο και οι μηχανικοί είχαν προειδοποιήσει ότι οι δακτύλιοι που σφραγίζουν τους πυραύλους προώθησης ήταν ευάλωτοι στις χαμηλές θερμοκρασίας πύραυλοι προώθησης. Ωστόσο, αυτές οι προειδοποιήσεις έπεσαν στο κενό και στις 16.39 (ώρα Γκρίνουιτς) το Challenger εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα. Λίγο αργότερα, 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, μία έκρηξη μετέτρεψε το διαστημικό σκάφος σε συντρίμμια, γράφοντας μία από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία του Διαστήματος. Οι έρευνες για την τραγωδία είχαν δείξει σχεδιαστικό λάθος στους πυραύλους προώθησης του σκάφους το οποίο κατά την απογείωση προκάλεσε αλυσιδωτή αντίδραση και που τελικά προκάλεσε την στην έκρηξη και ολική καταστροφή του διαστημοπλοίου. Οι διαχειριστές της NASA γνώριζαν για αυτά τα σχεδιαστικά λάθη, αλλά ολιγώρησαν. Μετά την τραγωδία, η NASA σταμάτησε για δύο χρόνια τις αποστολές στο Διάστημα, προκειμένου να ξανασχεδιάσει ορισμένα χαρακτηριστικά των διαστημοπλοίων. Οι πτήσεις ξεκίνησαν εκ ν έου το Σεπτέμβριο του 1988 με την επιτυχή αποστολή του Discovery. Δέκα χρόνια μετά το δυστύχημα του Challenger, δύο μεγάλα κομμάτια του ξεβράστηκαν σε παραλία της Φλόριντα και πλέον φυλάσσονται στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64130803

Επιστήμονες ανακάλυψαν το γηραιότερο πλανητικό σύστημα. Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σίδνεϊ και του Μπέρμιγχαμ ανακάλυψαν ένα πλανητικό σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε στην «αυγή» του Γαλαξία μας, αφού ο μητρικός αστέρας του έχει ηλικία 11,2 δισεκατομμύρια χρόνια. Έτσι, με δεδομένο πως είναι ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί ποτέ, αυτό σημαίνει πως πλανητικά συστήματα σχηματίζονταν ακόμη και στο «νεαρό» σύμπαν, κάτι που με τη σειρά του διευρύνει το χρονικό «παράθυρο» στο οποίο θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί εξωγήινη ζωή. Η ανακάλυψη βασίσθηκε σε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της ΝΑΣΑ, από την ανάλυση των οποίων προέκυψε πως γύρω από τον αστέρα, που ονομάστηκε Kepler-444, περιστρέφονται πέντε πλανήτες μικρότεροι της Γης, με μέγεθος ανάμεσα στον Ερμή και την Αφροδίτη. «Πότε άλλοτε στο παρελθόν δεν είχε βρεθεί κάτι ανάλογο – η ηλικία του αστέρα και ο μεγάλος αριθμός των πλανητών καθιστούν ξεχωριστή την ανακάλυψη», ανέφερε στο δελτίο Τύπου της ερευνητικής ομάδας ο Ντάνιελ Χούμπερ, επιστήμονας από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ που συμμετείχε στη μελέτη. «Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένα τέτοιο σύστημα με γήινους πλανήτες σχηματίσθηκε στις απαρχές της κοσμικής ιστορίας, όταν το σύμπαν είχε το 1/5 της σημερινής ηλικίας του. Ο Kepler-444 έχει 2,5 φορές μεγαλύτερη ηλικία από το ηλιακό μας σύστημα, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό μας δείχνει πως οι πλανήτες τέτοιου μεγέθους σχηματίζονταν σε ακόμη μεγαλύτερο μέρος της “ιστορίας” του σύμπαντος». Σύμφωνα πάντως με τον Τιάγκο Καμπάντε, επικεφαλής των επιστημόνων από το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, η ακόμη πιο πρώιμη έναρξη σχηματισμού πλανητικών συστημάτων σημαίνει πως τυχόν εξωγήινες μορφές ζωής μπορεί να εμφανίσθηκαν νωρίτερα απ’ ό,τι υπολογιζόταν μέχρι σήμερα. «Πλέον ξέρουμε πως γήινοι πλανήτες δημιουργούνταν σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών ύπαρξης του σύμπαντος, διευρύνοντας έτσι το χρονικό πλαίσιο πιθανής ύπαρξης “αρχαίας” ζωής στον Γαλαξία». Για τον προσδιορισμό της ηλικίας του αστέρα και των πλανητών, οι επιστήμονες αξιοποίησαν μια τεχνική γνωστή ως αστροσεισμολογία. Έτσι, μέτρησαν τις μικρές περιοδικές μεταβολές της φωτεινότητας του αστέρα σε συγκεκριμένα μήκη κύματος, οι οποίες υποδηλώνουν τη διάμετρο, τη μάζα και την ηλικία του. Από την άλλη πλευρά, ο προσδιορισμός του μεγέθους των πλανητών έγινε με τη μέτρηση της μείωσης της φωτεινότητας που προκαλεί καθένα στο άστρο, όταν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτόν και τη Γη. Μάλιστα, όπως σημειώνει η ομάδα, οι μετρήσεις είναι τόσο ακριβείς, που η διάμετρος του μικρότερου πλανήτη υπολογίσθηκε με περιθώριο σφάλματος μόλις 100 χιλιόμετρα. Οι πλάνητες του Kepler-444 ολοκληρώνουν μία πλήρη περιστροφή σε λιγότερο από 10 ημέρες, και βρίσκονται σε αποστάσεις μικρότερες από το 1/10 της απόστασης ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο. Έτσι, λόγω της θερμοκρασίας που θα επικρατεί σε αυτές, αλλά και της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχονται, είναι απίθανο να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή και, κατά συνέπεια, κάποιου είδους μικροοργανισμό. Παρ’ όλα αυτά, τέτοιες ανακαλύψεις παρέχουν χρήσιμα στοιχεία για το κατά πόσο μπορεί α υπάρχει κάποιος πλανήτης που πραγματικά να αντιστοιχεί στη Γη. «Κάναμε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στο να βρούμε το “ιερό δισκοπότηρο” για εμάς τους αστρονόμους – έναν πλανήτη με μέγεθος όσο η Γη, ο οποίος να περιστρέφεται γύρω από τον μητρικό του αστέρα σε περίπου 1 γήινο έτος», καταλήγει ο Καμπάντε. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/907263/epistimones-anakalupsan-to-giraiotero-planitiko-sustima

Aragoscope: Εικόνες 1.000 φορές καλύτερες από ό,τι το Hubble. Ερευνητές του University of Colorado Boulder θα ενημερώσουν στελέχη της NASA σύντομα σχετικά με το concept του Aragoscope: ενός επαναστατικού διαστημικού τηλεοσκοπίου το οποίο θα είναι σε θέση να παρέχει εικόνες μέχρι και 1.000 φορές ευκρινέστερες από ό,τι το διάσημο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Σύμφωνα με τον καθηγητή Γουέμπστερ Κας, του αμερικανικού πανεπιστημίου, το «πακέτο» των οργάνων του τηλεσκοπίου (που παίρνει το όνομά του από τον γάλλο επιστήμονα Φρανσουά Αραγκό, ο οποίος πρώτος εντόπισε διαθλώμενα κύματα φωτός γύρω από έναν δίσκο)- θα περιλαμβάνει ένα διαστημικό τηλεσκόπιο σε τροχιά και έναν αδιαφανή δίσκο μπροστά του, ο οποίος θα έχει διάμετρο μέχρι και μισού μιλίου. Σύμφωνα με τον Κας, τα κύματα φωτός από ένα άστρο-στόχο ή άλλο αντικείμενο θα κάμπτονται γύρω από την περιφέρεια του δίσκου και θα συγκλίνουν σε ένα κεντρικό σημείο. Το φως στη συνέχεια θα «τροφοδοτείται» στο τηλεσκόπιο, για να παρέχονται υψηλής ανάλυσης εικόνες, εξήγησε. Το νέο τηλεσκόπιο, όπως πρόσθεσε, θα επιτρέπει στους επιστήμονες να «βλέπουν» τους «ορίζοντες» από μαύρες τρύπες, τις ανταλλαγές πλάσματος μεταξύ άστρων και άλλα ουράνια αντικείμενα και φαινόμενα. Επίσης, θα μπορεί να στραφεί προς τη Γη και να τραβήξει φωτογραφίες αντικειμένων μεγέθους…λαγού, ανοίγοντας τον δρόμο για πρακτικού χαρακτήρα χρήσεις, όπως η αναζήτηση αγνοουμένων. Το CU-Boulder Aragoscope ήταν μία από 12 προτάσεις που επελέγησαν για χρηματοδότηση Phase One τον Ιούνιο του 2014 από το πρόγραμμα NIAC (NASA Innovative Advanced Concept), που είναι σχεδιασμένο για τη «μεταφορά» της επιστημονικής φαντασίας σε πραγματικότητα μέσω προηγμένης τεχνολογίας. Το Aragoscope θα βρίσκεται σε γεωστατική τροχιά σε ύψος 25.000 μιλίων, κάτι που θα σημαίνει ότι θα φαίνεται ακίνητο από το έδαφος. Ο δίσκος θα είναι κατασκευασμένος από ένα ανθεκτικό, σκούρο «πλαστικοειδές» υλικό το οποίο θα εκτοξευθεί συμπιεσμένο/ διπλωμένο σαν αλεξίπτωτο και θα αναπτυχθεί σε τροχιά. Η «ασπίδα» αυτή θα είναι δεμένη στο τηλεσκόπιο, το οποίο θα βρίσκεται σε απόσταση μιλίων- αναλόγως το μέγεθος του δίσκου. http://www.naftemporiki.gr/story/907138/aragoscope-eikones-1000-fores-kaluteres-apo-oti-to-hubble

Οι «κίτρινες μπάλες» των άστρων. Εντοπίστηκε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα φαινόμενο, ένας «χαμένος κρίκος» όπως τον χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, στον σχηματισμό των άστρων. Το Milky Way Project είναι ένα ερευνητικό πρόγραμμα επεξεργασίας χιλιάδων εικόνων και μεγάλου όγκου δεδομένων που προέρχονται από διαστημικά τηλεσκόπια. Επειδή η επεξεργασία απαιτεί τεράστια υπολογιστική ισχύ στο πρόγραμμα συμμετέχουν χιλιάδες χρήστες του Διαδικτύου, φίλοι της διαστημικής εξερεύνησης, που συνεισφέρουν την ισχύ των υπολογιστών τους σε ένα κοινό δίκτυο. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα εντόπισαν σε φωτογραφίες που προέρχονταν από τις διαδικασίες σχηματισμού άστρων κάποιες παράξενες δομές. Λόγω του σχήματος και του χρώματος τους αυτές οι δομές έλαβαν την ονομασία «κίτρινες μπάλες». Επιστήμονες με επικεφαλής τον Τσαρλς Κέρτον, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊοβα μελέτησαν αυτές τις δομές και όπως διαπίστωσαν πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι σήμερα ενδιάμεσο στάδιο του μηχανισμού σχηματισμού των άστρων. Οπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της γέννησης και εξέλιξης των άστρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Στις φωτογραφίες στην πρώτη εικόνα μέσα στον κύκλο σημειώνεται η συμπύκνωση κοσμικής ύλης που αποτελεί το πρώτο στάδιο σχηματισμού ενός άστρου, του λεγόμενου «πρωτοαστέρα». Στη δεύτερη εικόνα μέσα στον κύκλο σημειώνεται μια «κίτρινη μπάλα» ενώ στην τρίτη μέσα στον κύκλο σημειώνεται μια φυσαλίδα που αποτελείται από υλικά που εκτοξεύει ένα νεογέννητο άστρο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=671478

Χειμώνας επιβίωσης στο Κέντρο Εκπαίδευσης. Από 19 Ιαν εως 9 Φεβ 2015 στο κεντρο εκπαίδευσης Yu.A. Gagarin οι υποψήφιοι κοσμοναύτες περνούν αυτόνομη ολοκληρωμένη εκπαίδευση για την ανάληψη δράσης σε περίπτωση αναγκαστικής προσγείωσης σε μια ελώδη περιοχή το χειμώνα ή με άλλα λόγια «επιβίωση». Στην εκπαίδευση συμμετείχουν τα πληρώματα του ΔΔΣ-48/49 Ανατόλι Ivanyshyn (Roscosmos), Takuya Onishi (JAXA), Kathleen Rubins (NASA) και τα πληρώματα του ΔΔΣ-49/50 Σεργκέι Ryzhikov (Roscosmos), Αντρέι Borisenko (Roscosmos), ο Robert Kimbrough (NASA) και οι συμμετέχοντες σαν κύρια και εφεδρικα πληρώματα του ΔΔΣ-45/46 Sarah Brightman και Satoshi Takamatsu. Αυτή την εβδομάδα, ο "χειμώνας επιβίωσης" είναι θεωρητικές και πρακτικές ασκήσεις για να δοκιμάσει τις δεξιότητες που απαιτούνται απο τα πληρώματα κατά τη προσεδάφιση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ» στις ακραίες συνθήκες του δάσους και ελώδων περιοχών το χειμώνα. Επιπλέον, στα πληρώματα πραγματοποιούνται ενημερώσεις σχετικά με τη χρήση των φορητών ειδων έκτακτης ανάγκης (ΝΑΕ) και ιατρικές πτυχές της "επιβίωσης". Τα πληρώματα του ΔΔΣ-48/49 και ΔΔΣ-49/50, καθώς και οι τουρίστες του διαστήματος κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης εργάστηκαν στην προσγείωση της κάψουλας καθόδου, την απομάκρυνση των στολών, την δημιουργία των διαφορετικών τύπων των πυρκαγιών (κύριας και για σήμα), κατασκευή teplovetrozaschitnogo καταφύγιου, το μαγείρεμα και το φαγητό, και εργάστηκαν σε δράσεις για την «αλληλεπίδραση έρευνας και διάσωσης" και "την παροχή ιατρικής βοήθειας στα θύματα." Η εκπαίδευση "επιβίωσης" που τελεί υπό την επίβλεψη ειδικών CPC που ελέγχουν τη διαδικασία της κατάρτισης μαζί με εκπαιδευτές, ιατρούς και ψυχολόγους. Στο τέλος των δοκιμών διενεργείται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των συμμετεχόντων. http://www.federalspace.ru/21257/ Προετοιμασίες για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα "Proton-M" με τον δορυφόρο "Inmarsat-5F2" Στο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του πυραύλου «Proton-M"με το διαστημικό οχημα "Inmarsat-5F2." Σήμερα το πρωί ο πύραυλος φορέας "Proton-M" με εγκατεστημένο το διαστημικό ωφέλιμο φορτίο στον "Briz-M» δηλαδή τον "Inmarsat-5F2», παραδόθηκε στην πλατφόρμα πλήρωσης καυσίμων(HRC). Μέσα σε δύο ημέρες έχει προγραμματιστεί να εκτελεστει η πλήρωση των δεξαμενών χαμηλής πίεσης του μπλοκ "Briz-M" με προωθητικά. Μετα είναι τελικές εργασίες πριν από την απομάκρυνση από τον χώρο εκτόξευσης πυραύλων. Η Προετοιμασία για την επικείμενη εκτόξευση ακολουθεί το εγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Η απόφαση σχετικά με την ετοιμότητα του πύραυλου "Proton-M" για την αφαίρεση και την εγκατάσταση στο εφαλτήριο θα λάβει η κρατική επιτροπή. Η εκτόξευση του "Inmarsat-5F2" με τον πύραυλο φορέα «Proton-M» έχει προγραμματιστεί για 1 Φεβρουαρίου 2015. Το βάρος εκτόξευσης του διαστημικού σκάφους θα είναι περίπου 6 τόνους. Αυτη θα είναι η πρώτη εκτόξευση στο διάστημα το 2015 με το όχημα εκτόξευσης "Proton". http://www.federalspace.ru/21258/

Εξερεύνηση του Άρη μέσω εικονικής πραγματικότητας. Καθώς ο Άρης παραμένει σταθερά στο «στόχαστρο» της NASA, είναι συχνά τα επιτεύγματα και ερευνητικά προγράμματα τα οποία σχετίζονται με αυτόν. Ένα εξ αυτών είναι και το Mars Helicopter: ένα προτεινόμενο add-on για τα μη επανδρωμένα οχήματα που θα εξερευνούν τον «Κόκκινο Πλανήτη», το οποίο θα μπορούσε να τριπλασιάσει την απόσταση την οποία μπορούν να καλύψουν αυτά τα οχήματα μέσα σε μία αρειανή ημέρα, παρέχοντας μεγάλο όγκο οπτικών πληροφοριών σχετικά με τις περιοχές που χρήζουν εξερεύνησης. Το ελικόπτερο θα μπορούσε να λειτουργεί ως ανιχνευτής, πετώντας μπροστά από το όχημα σχεδόν κάθε ημέρα, αναζητώντας πιθανά σημεία ενδιαφέροντος και βοηθώντας τους μηχανικούς πίσω στη Γη να σχεδιάσουν την καλύτερη πορεία. Επίσης, εικόνες από το μικρό αεροσκάφος θα μπορούσαν να επιτρέψουν τον εντοπισμό ενδιαφερόντων χαρακτηριστικών του εδάφους, που θα ήταν καλή ιδέα να εξερευνηθούν λεπτομερέστερα. Άλλο κομμάτι της δουλειάς του ελικοπτέρου θα ήταν να ψάχνει για τα καλύτερα σημεία όπου θα μπορούσε το όχημα να μαζέψει δείγματα και να τα αφήσει σε σημεία από όπου θα μπορούσε να τα συλλέξει ένα άλλο όχημα στο μέλλον. Οι διαστάσεις και το βάρος του ελικοπτέρου αναμένεται να είναι μικρές (ένα κιλό, 1,1 μέτρο). Το παρόν σχέδιο αποτελεί proof-of-concept επίδειξη τεχνολογίας που έχει δοκιμαστεί στο JPL της ΝΑSA. Σε διαφορετικό πλαίσιο, αλλά πάντοτε με το βλέμμα στον Άρη, η NASA και Microsoft συνεργάζονται για την ανάπτυξη του λογισμικού OnSight: μιας νέας τεχνολογίας που θα επιτρέψει σε επιστήμονες να εργάζονται εικονικά στον Κόκκινο Πλανήτη, χρησιμοποιώντας την wearable τεχνολογία της εταιρείας που παρουσιάστηκε πρόσφατα, το Microsoft Hololens. Το OnSight αναπτύσσεται από το JPL και θα δώσει στους επιστήμονες ένα μέσο να σχεδιάζουν και, μαζί με το Mars Curiosity, να διεξάγουν αποστολές επιστημονικού ενδιαφέροντος στον Κόκκινο Πλανήτη. «Το OnSight δίνει στους επιστήμονες των οχημάτων μας τη δυνατότητα να περπατούν και να εξερευνούν τον Άρη από τα γραφεία τους» είπε ο Ντέιβ Λέιβρι, στέλεχος προγράμματος της αποστολής Mars Science Laboratory. «Αλλάζει θεμελιωδώς την αντίληψή μας για τον Άρη, και το πώς κατανοούμε το αρειανό περιβάλλον γύρω από το ρόβερ». Το OnSight θα χρησιμοποιεί πραγματικά δεδομένα και θα επεκτείνει τις δυνατότητες των εργαλείων/ εξοπλισμού της αποστολής Curiosity δημιουργώντας μια τρισδιάστατη εξομοίωση του αρειανού περιβάλλοντος, όπου θα μπορούν να συναντηθούν επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Οι ερευνητές θα μπορούν να εξετάζουν τον χώρο εργασίας του οχήματος σε πρώτο πρόσωπο, να σχεδιάζουν νέες δραστηριότητες και να βλέπουν τα πρώιμα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Το OnSight χρησιμοποιεί ολογραφική τεχνολογία για να εισάγει οπτική πληροφορία και δεδομένα από το ρόβερ μέσα στο οπτικό πεδίο του χρήστη. Το «holographic computing» συνδυάζει την εικόνα του φυσικού κόσμου με εικόνες/ γραφικά από υπολογιστή, δημιουργώντας μια υβριδική εμπειρία που συνδυάζει το πραγματικό με το ψηφιακό. http://www.naftemporiki.gr/story/906387/eksereunisi-tou-ari-meso-eikonikis-pragmatikotitas-kai-ena-elikoptero-gia-ton-kokkino-planiti

Εντυπωσιακή εικόνα υπερκαινοφανούς αστέρα στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος. Μια εντυπωσιακή φωτογραφία ενός υπερκαινοφανούς αστέρα έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Η έκρηξη σουπερνόβα με τη κωδική ονομασία SNR 0519-69.0Αυτό συνέβη στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος και καταγράφηκε από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra. Η εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα αποτελεί μια σύνθεση αυτών των εικόνων και δείχνει το ωστικό κύμα της έκρηξης και τα... συντρίμμια του άστρου μέσα σε μια θάλασσα άστρων. Το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς και πρόκειται για έναν γαλαξία που αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των επιστημόνων αφού φιλοξενεί πολλές περιοχές γέννησης νέων άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=671176

Μαθαίνοντας τον κομήτη της Rosetta. Η Rosetta αποκαλύπτει πως ο κομήτης που τη φιλοξενεί παρουσιάζει μια αξιόλογη ποικιλία από χαρακτηριστικά στην επιφάνεια του και με πολλές διαδικασίες που συμβάλλουν στη δραστηριότητά του, απεικονίζει μια σύνθετη εικόνα της εξέλιξης της. Σε μια ειδική έκδοση του επιστημονικού περιοδικού Science, παρουσιάζονται τα πρώτα αποτελέσματα από επτά από τα 11 επιστημονικά όργανα της Rosetta που βασίζονται σε μετρήσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της προσέγγισης και σύντομα μετά την άφιξή της στο κομήτη 67P / Churyumov–Gerasimenko τον Αύγουστο του 2014. Τώρα έχουν μετρηθεί πολλά από τα βασικά στατιστικά στοιχεία του γνώριμου σχήματος διπλού λοβού του κομήτη: ο μικρός λοβός μετράται στα 2.6 × 2.3 × 1.8 χιλιόμετρα και ο μεγάλος λοβός στα 4.1 × 3.3 × 1.8 χιλιόμετρα. Ο συνολικός όγκος του κομήτη είναι 21.4 km3 και το όργανο Radio Science Instrument μέτρησε τη μάζα του να είναι 10 δισεκατομμύρια τόνοι, αποδίδοντας μια πυκνότητα 470 kg/m3. Θεωρώντας πως η συνολική σύνθεση του κυριαρχείται από παγωμένο νερό και σκόνη με πυκνότητα 1500-2000 kg/m3, οι επιστήμονες της Rosetta δείχνουν ότι ο κομήτης έχει ένα πολύ υψηλό πορώδες της τάξης του 70-80%, με την εσωτερική δομή του να περιλαμβάνει πιθανόν ασθενώς συνδεδεμένες μάζες πάγου- σκόνης με μικρά κενά μεταξύ τους. Η επιστημονική κάμερα OSIRIS, έχει απεικονίσει περίπου το 70% της επιφάνειας μέχρι σήμερα: η υπόλοιπη αόρατη περιοχή βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο, που δεν έχει ακόμη φωτιστεί πλήρως έπειτα από την άφιξη της Rosetta. Οι επιστήμονες έχουν μέχρι στιγμής εντοπίσει 19 περιφέρειες που χωρίζονται από διακριτά όρια και, ακολοθώντας το αρχαίο αιγυπτιακό θέμα της αποστολής Rosetta, οι περιοχές αυτές ονομάστηκαν σύμφωνα με αιγυπτιακές θεότητες, και ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με το είδος του εδάφους που κυριαρχεί σε αυτές. Πέντε βασικοί - αλλά διαφορετικοί - τύποι εδάφους έχουν προσδιοριστεί: καλυμμένοι με σκόνη; με εύθραυστα υλικά με κοιλότητες και κυκλικές δομές; λάκκους μεγάλης κλίμακας; λεία εδάφη; και εκτεθειμένες περισσότερο συμπαγείς επιφάνειες (σαν βράχοι). Το μεγαλύτερο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου είναι σκεπασμένο με σκόνη. Καθώς ο κομήτης θερμαίνεται, ο πάγος μετατρέπεται απευθείας σε αέριο που διαφεύγει για να σχηματίσει την ατμόσφαιρα ή την κόμη. Η σκόνη σύρεται μαζί με το αέριο σε χαμηλότερες ταχύτητες, και τα σωματίδια που δεν ταξιδεύουν αρκετά γρήγορα ώστε να ξεπεράσουν την αδύναμη βαρύτητα πέφτουν πίσω στην επιφάνεια. Μερικές πηγές μεμονωμένων πιδάκων δραστηριότητας έχουν επίσης ανιχνευτεί. Ενώ ένα σημαντικό μέρος της δραστηριότητας προέρχεται από την ομαλή περιοχή του λαιμού, πίδακες έχουν επίσης εντοπιστεί να αναβλίζουν από λάκκους. Τα αέρια που διαφεύγουν από την επιφάνεια φαίνεται επίσης να παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη μεταφορά της σκόνης σε όλη την επιφάνεια, παράγοντας κυματισμούς σαν θίνες, και βράχους με 'ουρές-ανέμου' - οι βράχοι δρουν ως φυσικά εμπόδια προς την κατεύθυνση της ροής του αερίου, δημιουργώντας ραβδώσεις στην υπήνεμη πλευρά του υλικού. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Mathahinontas_ton_komhete_tes_Rosetta Σε δίλημμα οι υπεύθυνοι της αποστολής Rosetta. Οι υπεύθυνοι της αποστολής Rosetta πασχίζουν να λάβουν μια απόφαση για το εάν θα στείλουν το σκάφος πιο κοντά στον κομήτη 67P προκειμένου να εντοπίσουν το αγνοούμενο ρομπότ Philae -μια αλλαγή της τελευταίας στιγμής που θα θυσίαζε κάποιες επιστημονικές παρατηρήσεις. Το Philae απελευθερώθηκε από το Rosetta και προσεδαφίστηκε σε άγνωστη τοποθεσία του κομήτη στις 12 Νοεμβρίου. Το μόνο που γνωρίζει η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA είναι ότι το ρομπότ πρέπει να βρίσκεται στη σκιά και δεν μπορεί να φορτίσει τη μπαταρία του με τους ηλιακούς συλλέκτες. Οι υπεύθυνοι της αποστολής υπολογίζουν ότι το Philae πρέπει να βρίσκεται σε μια μακρόστενη περιοχή διαστάσεων 20 επί 200 μέτρα. Μέχρι τώρα, όμως, το ρομπότ δεν έχει εντοπιστεί σε εικόνες υψηλής ανάλυσης που τράβηξε το Rosetta από απόσταση 20 χιλιομέτρων. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, η ESA εξετάζει το ενδεχόμενο να πραγματοποιήσει έρευνα για το ρομπότ στις 14 Φεβρουαρίου, όταν το Rosetta θα πετάξει μόλις 6 χιλιόμετρα πάνω από τον 67P. Το σχέδιο προβλέπει ότι το σκάφος θα πετάξει ανάμεσα στον κομήτη και τον Ήλιο και θα μπορέσει έτσι να φωτογραφήσει την επιφάνεια του 67P χωρίς σκιές, κάτι που θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την επιφάνειά του. Αν τελικά η ESA αποφασίσει να τροποποιήσει την αποστολή, το Rosetta θα πρέπει να περάσει πάνω από τη σκιασμένη περιοχή όπου πιστεύεται ότι κρύβεται το Philae. Ο εντοπισμός του ρομπότ δεν είναι απλώς ζήτημα τιμής για την ESA. Θα επιτρέψει στους επιστήμονες να αξιοποιήσουν τα δεδομένα του πειράματος Consert, το οποίο έστειλε ραδιοκύματα να περάσουν μέσα από τον κομήτη και στη συνέχεια να φτάσουν στο Rosetta. Το πείραμα, το οποίο θα μπορούσε να αποκαλύψει λεπτομέρειες για το εσωτερικό του 67P, δεν μπορεί να δώσει λεπτομερή στοιχεία αν δεν είναι γνωστή η θέση του ρομπότ. Επιπλέον, ο εντοπισμός του ρομπότ θα βοηθούσε τους επιστήμονες να εκτιμήσουν αν και πότε θα βρεθεί στη λιακάδα το Philae, ώστε να ξυπνήσει μόνο του από τη νάρκη. Το κοντινό πέρασμα στις 14 Φεβρουαρίου είναι μοναδική ευκαιρία, δεδομένου ότι ο κομήτης πλησιάζει πλέον στον Ήλιο και θερμαίνεται, οπότε εκτοξεύει στο διάστημα όλο και περισσότερο αέριο. Το Rosetta κινδυνεύει από αυτούς τους πίδακες και δεν θα ξαναπλησιάσει τον κομήτη σε μικρή απόσταση μέχρι το 2016, όταν ο 67P θα έχει αρχίσει να απομακρύνεται από τον Ήλιο. Η απόφαση της ESA για το πέρασμα του Φεβρουαρίου αναμένεται στα τέλη της εβδομάδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231380442

Ο πραγματικός Αρχοντας των Δαχτυλιδιών. Αν οι δακτύλιοι του Κρόνου ήταν τόσο μεγάλοι, θα φαίνονταν μεγαλύτεροι και από τη Σελήνη στον ουρανό της Γης. Είναι οι δακτύλιοι ενός γιγάντιου πλανήτη σε απόσταση 434 ετών φωτός, οι πρώτοι που ανακαλύπτονται εκτός του Ηλιακού Συστήματος. «Ο πλανήτης αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον Κρόνο και τον Δία, και το σύστημα των δακτυλίων του είναι περίπου 200 φορές μεγαλύτερο από τους δακτύλιους του Κρόνου» λέει ο Ερικ Μάμαγιεκ του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας που περιέγραψε τους δακτύλιους. Ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από το μικρό άστρο J1407 και έχει πάρει την ονομασία J1407b. Πρέπει να είναι ένας γίγαντας από αέριο, 40 φορές μεγαλύτερος από τον Κρόνο, και περιβάλλεται από τουλάχιστον 30 δακτυλίους, καθένας από τους οποίους εκτείνεται σε απόσταση δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η ομάδα του Μάμαγιεκ κατάλαβε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει όταν ανέλυσαν δεδομένα του ερευνητικού προγράμματος SuperWASP, σχεδιασμένου να ανιχνεύει μεγάλους πλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά άστρα τους. Το περίεργο ήταν ότι κάποιο γιγάντιο, μυστηριώδες αντικείμενο έκρυψε το άστρο για ολόκληρους μήνες. Και η ανάλυση υπέδειξε ότι επρόκειτο για έναν γιγάντιο δίσκο σκόνης. «Οι λεπτομέρειες που βλέπουμε στην καμπύλη του φωτός είναι απίστευτες» σχολιάζει ο Μάθιου Κένγουορθι, συνεργάτης του Μάμαγιεκ στο Αστεροσκοπείο του Λάιντεν στην Ολλανδία. «Η έκλειψη [του άστρου] διήρκεσε αρκετές εβδομάδες, είδαμε όμως ταχύτατες μεταβολές, σε χρονικές κλίμακες των μερικών δεκάδων λεπτών, ως αποτέλεσμα της λεπτής δομής των δακτύλιων», δηλαδή των κενών ανάμεσα στους δακτύλιους. «Το άστρο J1407 βρίσκεται υπερβολικά μακριά για να μπορούμε να το παρατηρήσουμε άμεσα, μπορέσαμε όμως να δημιουργήσουμε ένα ακριβές μοντέλο [των δακτυλίων] βασιζόμενοι στις ταχείες μεταβολές της φωτεινότητας καθώς το φως του άστρου περνούσε μέσα από το σύστημα δακτυλίων» εξηγεί ο ερευνητής. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη των δύο ερευνητών, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο έγκριτο Astrophysical Journal, το σύστημα δακτυλίων έχει διάμετρο 120 εκατομμύρια χιλιόμετρα, πάνω από 200 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τους δακτύλιους του Κρόνου. Το υλικό που περιέχει εκτιμάται ότι έχει μάζα συγκρίσιμη με τη μάζα της Γης και αποτελείται από μικρά σωματίδια σκόνης και πάγου.Οι ερευνητές εντόπισαν τουλάχιστον ένα κενό στη δομή των δακτυλίων, και πιστεύουν ότι δημιουργήθηκε από έναν νεογέννητο δορυφόρο που συσσωρεύει νέο υλικό καθώς κινείται στην τροχιά του. Καθώς το υλικό των δακτυλίων συμπυκνώνεται και σχηματίζει νέα φεγγάρια, οι δακτύλιοι θα γίνονται πιθανότατα όλο και λεπτότεροι και τελικά θα εξαφανιστούν σε μερικά εκατομμύρια χρόνια. Αυτό πιστεύεται εξάλλου ότι συνέβη και στον Δία, ο οποίος ίσως περιβαλλόταν στα αρχικά στάδια της ζωής του από έναν παρόμοιο δίσκο σκόνης. Ακόμα και οι δακτύλιοι του Κρόνου πρέπει να ήταν μεγαλύτεροι και πυκνότεροι στο μακρινό παρελθόν, πριν ακόμα σχηματιστούν οι δορυφόροι του πλανήτη. Με άλλα λόγια, το σύστημα του J1407b προσφέρει μια εικόνα για το παρελθόν του Ηλιακού Συστήματος, έστω κι αν είναι μια εικόνα σε μεγέθυνση. «Η κοινότητα της πλανητικής επιστήμης υποθέτει εδώ και δεκαετίες ότι οι πλανήτες σαν τον Δία και τον Κρόνο πρέπει να περιβάλλονταν στα αρχικά τους στάδια από δίσκους σκόνης που οδήγησαν αργότερα στον σχηματισμό δορυφόρων» λέει ο Μάμαγιεκ. «Μέχρι όμως να ανακαλύψουμε αυτό το αντικείμενο το 2012, κανείς δεν είχε δει ένα τέτοιο σύστημα δακτυλίων» επισημαίνει. Αυτό που έχουμε δει, όμως, είναι οι δίσκοι σκόνης που περιβάλλουν νεογέννητα άστρα και σχηματίζουν τελικά ολόκληρους πλανήτες αντί για φεγγάρια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=671146

Αστεροειδής αποκαλύπτει τη γέννηση και τον θάνατο του μαγνητικού πεδίου της Γης. Μια ερευνητική ομάδα από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τη μαγνητική «μνήμη» διαστημικών βράχων που κατέληξαν στη Γη προερχόμενοι από τον ίδιο αστεροειδή. Έτσι, οι επιστήμονες μπόρεσαν να ανακαλύψουν περισσότερα στοιχεία για τον μηχανισμό που δημιούργησε το μαγνητικό πεδίο της Γης, αλλά και το πώς θα εξελιχθεί στον χρόνο «ζωής» που του απομένει. Οι βράχοι είναι μετεωρίτες που βρέθηκαν στην Αργεντινή και οι οποίοι ενσωματώνουν στο εσωτερικό τους μικροσκοπικά σωματίδια που διατηρούν τη μαγνητική «ιστορία» του αστεροειδούς. Έτσι, κατ’ αναλογία φέρνουν στο «φως» το παρελθόν, αλλά και το μέλλον της γήινης μαγνητόσφαιρας. Ο «μητρικός» αστεροειδής των μετεωριτών κινείται σε τροχιά ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, ενώ όπως και τα υπόλοιπα παρόμοια σώματα στην ίδια ζώνη, αποτελεί υλικό από έναν μικρό πλανήτη που δεν σχηματίστηκε ποτέ λόγω της βαρυτικής επίδρασης του Δία. Επομένως, τα μαγνητικά «σήματα» στο εσωτερικό των βράχων αντιστοιχούν σε ολόκληρη τη χρονική περίοδο από τον σχηματισμό του πυρήνα του αστεροειδούς από ρευστό σίδηρο, ο οποίος παρήγαγε το μαγνητικό πεδίο, μέχρι τη στιγμή που ο πυρήνας ψύχθηκε και στερεοποιήθηκε, με συνέπεια το μαγνητικό πεδίο να εξαφανισθεί. Η αποκρυπτογράφηση αυτών των «σημάτων» αφορά και τη Γη, επειδή ένας παρόμοιος εξώτερος πυρήνας από ρευστό σίδηρο είναι η αιτία και του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας. Για να ανακτήσουν τα δεδομένα, οι Βρετανοί επιστήμονες επιστράτευσαν μια διάταξη γνωστή ως σύγχροτρο, όπου σωματίδια επιταχύνονται μέσα σε έναν θάλαμο με σχήμα δακτυλίου. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύτηκαν στην τελευταία έκδοση του περιοδικού Nature. «Οι ιδέες για το πώς μεταβάλλεται ο πυρήνας της Γης, κατά τη διάρκεια εξέλιξης του πλανήτη μας, βρίσκονται σήμερα υπό αναθεώρηση», δήλωση στο BBC o Δρ Ρίτσαρντ Χάρισον, επικεφαλής της έρευνας από το Κέιμπριτζ. «Μελετώντας τον αστεροειδή αποκτούμε μια εικόνα για τη γένεση και την εξαφάνιση του μαγνητικού του πεδίου, βλέποντας επομένως υπό νέο πρίσμα πώς λειτουργεί η ανάλογη διαδικασία στη Γη». Τα σωματίδια στους μετεωρίτες που φέρουν τη μαγνητική «υπογραφή» του αστεροειδούς είναι εξαιρετικά μικροσκοπικά, με διαστάσεις περίπου όσο το ένα χιλιοστό της ανθρώπινης τρίχας. Η «ιστορία» του μαγνητικού πεδίου που αποκαλύπτουν είναι πιο σύντομη από τον χρόνο «ζωής» της γήινης μαγνητόσφαιρας. «Από τη στιγμή που οι αστεροειδείς έχουν μικρότερο μέγεθος από τον πλανήτη μας, ο πυρήνας τους στερεοποιήθηκε πολύ πιο γρήγορα», προσθέτει ο ερευνητής. Η ίδια «μοίρα», δηλαδή η πλήρης στερεοποίηση, προβλέπεται και για τον πυρήνα της Γης. Τότε, θα εξαφανισθεί το γήινο μαγνητικό πεδίο, αφήνοντάς τον πλανήτη μας εκτεθειμένο στην ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία. Πάντως, σύμφωνα με τον Χάρισον, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί για μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα. http://www.naftemporiki.gr/story/906722/asteroeidis-apokaluptei-ti-gennisi-kai-ton-thanato-tou-magnitikou-pediou-tis-gis

Η υπέροχη δίνη του Σύμπαντος. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία Μ51Α (Whirpool), στον οποίο οι επιστήμονες έχουν προσδώσει, λόγω του σχήματός του, το όνομα «Γαλαξίας της Δίνης». Ο σπειροειδής γαλαξίας διαθέτει ιδιαίτερα καθαρή δομή βραχιόνων για αυτό και μοιάζει με μια κοσμική δίνη. Νέες παρατηρήσεις στον συγκεκριμένο γαλαξία ανέτρεψαν τα δεδομένα που γνωρίζαμε για αυτόν. Ο γαλαξίας δεν βρίσκεται σε απόσταση 23 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς όπως πιστεύαμε αλλά σε απόσταση 30 εκατομμυρίων ετών φωτός ενώ η διάμετρός του δεν είναι 40 χιλιάδες έτη φωτός αλλά 60 χιλιάδες. Η νέα φωτογραφία αποτελεί σύνθεση εικόνων των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Chandra. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=671117

Roscosmos και ACCD: δημιουργία κρατικών επιχειρήσεων και επιτάχυνση της μεταρρύθμισης. Στις 22 του Γενάρη του 2015 στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση της διαστημικής βιομηχανίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, υπό την προεδρία του αναπληρωτή πρωθυπουργού Ντμίτρι Rogozin, παρουσία των διευθυντών των ερευνητικών ιδρυμάτων και των επιχειρήσεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος και του διευθυντη της ACCD και του νέου επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos), Ιγκόρ Κομάροφ. Στις 21 Ιαν του 2015 ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ διόρισε Γενικό Διευθυντή της «ACCD" τον Ιγκόρ Komarov, επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos). Η ACCD και η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος σύντομα θα συγχωνευθούν σε κρατικό οργανισμό «Roscosmos". Στη συνάντηση συζητήθηκαν θέματα περαιτέρω ανάπτυξης του κλάδου. Ο Dmitry Rogozin τόνισε - την υποχρέωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε διεθνή προγράμματα και εμπορικές συμβάσεις της Roscosmos που θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται πλήρως εντός του καθορισμένου χρονικού πλαισίου. Η Μεταρρύθμιση της διαστημικής βιομηχανίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας συνεχίζεται: η ACCD θα αποτελέσει μέρος του νέου Corporation "Roscosmos". Γενικός Διευθυντής του "ACCD» διορίζεται ο Γιούρι Vlasov, ο οποίος στο παρελθόν εργάστηκε ως Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ACCD. Ντμίτρι Rogozin: «Ξεκινά η δεύτερη φάση της μεταρρύθμισης. Δεν είναι μόνο η βιομηχανία, όπως ήταν με την ACCD, αλλά η βιομηχανία στο σύνολό της. Περιμένουμε για τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος στο εγγύς μέλλον προτάσεις για τους βασικούς στόχους της. Η ενεργοποίηση της κατασκευής του κοσμοδρομίου Ανατολή και η πρώτη εκτόξευση του πυραύλου φορέα σύμφωνα με τους όρους που αναφέρονται από τον Πρόεδρο. Επίσης ζητουνται απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα της ρωσικής διαστημικής από την επανδρωμένη διαστημική πτήση στην βαθιά εξερεύνηση του διαστήματος. Igor Komarov: "Μεταρρύθμιση της αεροδιαστημικής βιομηχανίας είναι αδύνατη χωρίς τη μεταρρύθμιση του συνόλου του κλάδου. Η ρύθμιση των στόχων, η επιστήμη, η μηχανική, η κατασκευή, και η οικονομική διαχείριση και η εφαρμογή των δημόσιων προγραμμάτων σε ομοσπονδιακό επίπεδο πρέπει να ειναι σε ένα πακέτο. Υποστηρίζουμε, λοιπόν, την απόφαση για τη συγκέντρωση και τη δημιουργία μιας δημόσιας επιχείρησης. " Igor Komarov γεννήθηκε 25η Μαΐου του 1964 στην πόλη του Ένγκελς (περιοχή Saratov) Έγγαμος με πέντε παιδιά 1986: Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Πανεπιστήμιο, Σχολή Οικονομικών Επιστημών 1992-2002: εργασία σε ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα σε ηγετικές θέσεις («Inkom", "Εθνικό Αποθεματικό Τράπεζα", "Sberbank") 2002-2008: Αναπληρωτής. Γενικός Διευθυντής της «Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρία« Norilsk Nickel »για Οικονομίας και Οικονομικών 2008-2009: Σύμβουλος του Γενικού Διευθυντή του «Rostec" Μαίος 2009: Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της OAO "της Avtovaz" Αύγουστος 2009 - Οκτώβριος 2013: Πρόεδρος της "της Avtovaz" Οκτώβρη του 2013: Αναπληρωτής Επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos) Μάρτιος 2014-Ιανουάριος 2015: Διευθύνων Σύμβουλος ACCD Από τον Ιανουάριο του 2015 - επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos) Κρατικά βραβεία: Τάγματος της Αξίας (Ρωσία)- Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία) *** Yuri Vlasov Veniaminovich Γεννήθηκε 9, Δεκέμβρη 1959 στη Μεγάλη Ustyug (περιοχή Βόλογκντα) Έγγαμος, ενα γιο. 1983: Στρατιωτική Ακαδημία Διαστήματος. A.F.Mozhayskogo. 2007: Η Ρωσική Ακαδημία Δημόσιας Διοίκησης υπό τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 2006: Υποψήφιος των Τεχνικών Επιστημών. 1983-2012: Ένοπλες Δυνάμεις - από το μηχανικό έλεγχο στην κεφαλή των πυραύλων και διαστημικών όπλων και πυραύλων και διαστημικών εγκαταστάσεων άμυνα Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. 2012-2013: Πρώτος Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της NPO. Lavochkin. Από τον Απρίλιο του 2014 Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής για έργα και προγράμματα της JSC "Ηνωμένες πυραύλων και Διαστήματος Corporation". Τον Ιανουάριο του 2015 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του "ACCD". Κρατικά βραβεία: Τάγματος της Αξίας? Βραβείο της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos): Ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Roscosmos εξασφαλίζει την εφαρμογή της κρατικής πολιτικής στον τομέα των διαστημικών δραστηριοτήτων και την νομική ρύθμιση του, καθώς και την τοποθέτηση παραγγελιών για την ανάπτυξη, την κατασκευή και την προμήθεια της διαστημικής τεχνολογίας και της διαστημικής υποδομής. Στα καθήκοντά της περιλαμβάνεται επίσης η ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας στην εξερεύνηση του διαστήματος, καθώς και η δημιουργία των προϋποθέσεων για τη χρήση των διαστημικών δραστηριοτήτων για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας. ACCD (Ενωση πυραύλων και Διαστήματος Corporation): Open Joint Stock Company ειναι 100% κρατική, η οποία ξεκίνησε στις 5, Μαρτίου 2014. Θα πρέπει να παρέχει μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση της πυραυλικης και διαστημικής βιομηχανίας στη Ρωσία, τις τεχνικές και τις μεθόδους παραγωγής. Δράσεις της Επιχείρησης: ανάπτυξη, παραγωγή, έλεγχος προμήθεια εκσυγχρονισμό και εφαρμογή της διαστημικής τεχνολογίας πυραύλων. Η εταιρία θα περιλαμβάνει της 42 εταιρειες της διαστημικής βιομηχανίας. http://www.federalspace.ru/21255/

Ερχονται οι πρώτες κοντινές εικόνες του Πλούτωνα. Στην τελική ευθεία βρίσκεται πλέον το σκάφος New Horizons προς τον πρώτο προορισμό της αποστολής του, τον Πλούτωνα. Το σκάφος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε απόσταση περίπου 170 εκ. χλμ από τον πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος και αναμένεται να φτάσει σε αυτόν σε περίπου ένα μήνα. Η NASA ανακοίνωσε ότι σήμερα, Δευτέρα, το σκάφος μόλις βρεθεί σε κατάλληλη θέση θα καταγράψει εικόνες του Πλούτωνα οι οποίες θα είναι και οι πιο κοντινές που έχουμε στη διάθεση μας μέχρι τώρα από τον μακρινό παγωμένο κόσμο. Η αποστολή New Horizons, κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτοξεύτηκε το 2006 με στόχο να μελετήσει τη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από αρχέγονα, παγωμένα σώματα που βρίσκεται έξω από τις τροχιές των οκτώ πλανητών. Πρώτος στόχος της αποστολής είναι ο Πλούτωνας (ο οποίος δεν θεωρείται πλέον πλανήτης αλλά πλανήτης-νάνος), τον οποίο δεν έχει επισκεφθεί κανένα άλλο σκάφος στο παρελθόν -τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτό το μακρινό, μικρό σώμα προέρχονται κυρίως από θολές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Επειδή το New Horizons ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα, και το βαρυτικό πεδίο του Πλούτωνα είναι υπερβολικά ασθενικό για να συλλάβει το σκάφος, η αποστολή δεν θα τεθεί σε τροχιά αλλά απλώς θα προσπεράσει τον πλανήτη-νάνο συλλέγοντας παρατηρήσεις στη διάρκεια του σύντομου ραντεβού. Στη συνέχεια θα κατευθυνθεί στην Ζώνη Κάιπερ για να μελετήσει και άλλα σώματα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=670797

Η Κίνα στην Σελήνη το 2017. Η Κίνα, θα αποστείλει διαστημόπλοιο στην Σελήνη, το 2017, το οποίο και θα συλλέξει δείγματα εδάφους αναζητώντας το ισότοπο Helium 3, η χρήση του οποίου μπορεί να προκαλέσει επανάσταση στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Το Helium 3 έχει διαφορετική ατομική σύνθεση από το διαδεδομένο στη Γη Helium 4, καθώς ο πυρήνας του διαθέτει δύο πρωτόνια και ένα νετρόνιο και μπορεί να διευκολύνει την πρόκληση μιας “καθαρής” πυρηνικής σχάσης. Η σπανιότητα του Helium 3 το καθιστά ιδιαίτερα πολύτιμο, αλλά και πανάκριβο, καθώς κάθε γραμμάριο κοστίζει περίπου 1.000 δολάρια, ενώ ο μετρικός τόνος κοστίζει 1 δισ. δολάρια, την στιγμή που η πλατίνα, για παράδειγμα, κοστίζει 39,7 εκ. δολάρια, ο μετρικός τόνος. Αν και σπάνιο στη Γη, όμως, το Helium 3 βρίσκεται σε αφθονία στη Σελήνη, όπου υπολογίζεται πως υπάρχουν 1 έως 5 εκ. μετρικοί τόνοι. Το γήινο μαγνητικό πεδίο “εποστρακίζει” το πολύτιμο ισότοπο. Ωστόσο η Σελήνη δεν έχει μαγνητικό πεδίο, της αυτής έντασης, τουλάχιστον, με αποτέλεσμα το εν λόγω ισότοπο να βρίσκεται στην επιφάνειά της. Ωστόσο το κινεζικό σχέδιο προσκρούει σε μεγάλες δυσκολίες καθώς για την παραγωγή ενός τόνο Helium 3 θα απαιτηθεί η επεξεργασία εκατομμυρίων τόνων σεληνιακού εδάφους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CE%B7-%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AE-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1

Οι συνθήκες που επικρατούν κατά τον σχηματισμό γήινων πλανητών αναπαρήχθησαν στο εργαστήριο. Χρησιμοποιώντας τεχνικές συμπίεσης που βασίζονται σε λέιζερ, επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore (LLNL) στις ΗΠΑ και στα πανεπιστήμια του Μπέρκλεϊ και του Μπαϊρόιτ αναπαρήγαγαν τις συνθήκες που επικρατούν κατά τον σχηματισμό των γήινων πλανητών, όπως επίσης και στο εσωτερικό των Υπερ-Γαιών και τους γιγάντιων πλανητών. Τα πειράματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science, αποκαλύπτουν τις ασυνήθιστες ιδιότητες του οξειδίου του πυριτίου –βασικού συστατικού των πετρωμάτων– στις υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες που επικρατούν κατά τη δημιουργία ενός πλανήτη και στην εξέλιξη της εσωτερικής δομής του. Με τη χρήση λέιζερ, ο φυσικός του LLNL Μάριους Μίλοτ και οι συνάδελφοί του από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία κατάφεραν να συμπιέσουν και να μετρήσουν τη θερμοκρασία δειγμάτων οξειδίου του πυριτίου σε 5 εκατομμύρια ατμόσφαιρες, δηλαδή 5 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη πίεση από αυτήν που επικρατεί στην επιφάνεια της Γης και συγκρίσιμη με τις συνθήκες στο εσωτερικό των υπερ-Γαιών, στο σημείο όπου ο πυρήνας τους γειτνιάζει με τον μανδύα. Παρόμοιες συνθήκες επικρατούν επίσης στις βίαιες συγκρούσεις αστεροειδών και κομητών σε έναν πλανήτη, στα τελευταία στάδια της δημιουργίας του. «Στο εσωτερικό των πλανητών, η ακραία πυκνότητα, πίεση και θερμοκρασία αλλάζουν δραστικά τις ιδιότητες των υλικών», αναφέρει ο Μίλοτ στο σάιτ του LLNL. «Η θερμότητα που μπορούν να απορροφήσουν τα στερεά υπό πίεση μέχρι να λιώσουν, που είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για τον προσδιορισμό της εσωτερικής δομής ενός πλανήτη, μπορούν σήμερα να μετρηθούν άμεσα στο εργαστήριο». Σε συνδυασμό με προηγούμενες μελέτες για το σημείο τήξης άλλων οξειδίων και του σιδήρου, τα νέα δεδομένα υποδεικνύουν πως τα πυριτικά οξείδια του μανδύα και ο μεταλλικός πυρήνας έχουν παρόμοια σημεία τήξης πάνω από τα 3 εκατομμύρια ατμόσφαιρες, υποδεικνύοντας ότι ίσως όλοι οι μεγάλοι βραχώδεις πλανήτες διαθέτουν ωκεανούς μάγματος στο υπέδαφός τους. Σε αυτό το στρώμα μπορούν να δημιουργηθούν μαγνητικά πεδία. «Επιπλέον, η έρευνά μας δείχνει πως πιθανότατα είναι στερεός ο πυρήνας αέριων γιγάντων όπως του Ποσειδώνα, του Ουρανού ή του Κρόνου. Μια ανακάλυψη που δημιουργεί νέα δεδομένα για μελλοντικά βελτιωμένα μοντέλα τα οποία θα περιγράφουν τη δομή και την εξέλιξη των ουράνιων σωμάτων αυτής της κατηγορίας», επισημαίνει ο φυσικός. Η έρευνα έγινε εφικτή από τη στιγμή που οι ερευνητές κατάφεραν να συνθέσουν στο εργαστήριο στισοβίτη, μια μορφή οξειδίου του πυριτίου υψηλής πυκνότητας, το οποίο συνήθως υπάρχει σε μικρές ποσότητες σε κρατήρες από τη σύγκρουση μετεωριτών. «Ο στισοβίτης διατηρεί τη θερμοκρασία του χαμηλότερη όταν συμπιέζεται, γεγονός που μας επέτρεψε να μετρήσουμε σημεία τήξης σε μεγαλύτερη πίεση», σημειώνει ο Μίλοτ. Οι 1.000 και πλέον εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί έως σήμερα δείχνουν πως όλοι αυτοί οι «συγγενείς» της Γης έχουν μεγάλη ποικιλία σε μεγέθη και ιδιότητες. Χρησιμοποιώντας την ικανότητα αναπαραγωγής στο εργαστήριο των ακραίων συνθηκών που επικρατούν είτε στο εσωτερικό τους είτε κατά το σχηματισμό τους, οι επιστήμονες ελπίζουν πως θα συμβάλουν στην πληρέστερη κατανόηση δημιουργία της Γης, αλλά και της προέλευσης της ζωής. http://physicsgg.me/2015/01/24/%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b8%ce%ae%ce%ba%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%87/

Φωτογραφίες!!! Η επιφάνεια του ήλιου αλλάζει συνεχώς.Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory)- (SDO) της NASA τραβάει συνεχώς φωτογραφίες του ήλιου. Οι φωτογραφίες και τα πρώτα βίντεο του Solar Dynamics Observatory, το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει επί τουλάχιστον μία πενταετία, δείχνουν τεράστιες εκρήξεις στον ήλιο και εντυπωσιακά αέρια εξάρματα που ξεπηδούν από την επιφάνειά του. http://www.defencenet.gr/defence/item/14-%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%89%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85

Οι 5 ακριβότερες διαστημικές αποστολές. Τα πολλά ρηξικέλευθα επιστημονικά επιτεύγματα του 21ου αιώνα έχουν αλλάξει εντελώς τον σημερινό κόσμο. Τα αμέτρητα άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας έχουν συμβάλλει στην περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος. Για αυτόν τον ιερό σκοπό οι ερευνητές, οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι επιστήμονες διαθέτουν δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως στην επιστήμη, με την ελπίδα της επιτυχημένης, μακροπρόθεσμης προόδου στις ανακαλύψεις τους. Αυτά είναι τα 5 πιο ακριβά Space Projects / αποστολές όλων των εποχών 5. Viking Program – 3.8 δισ. δολάρια Το πρόγραμμα Viking ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου, 1975 και αφορούσε δύο αμερικανικές διαστημικές αποστολές που είχαν σταλεί στον Άρη, το Viking 1 και το Viking 2. Το διαστημικό σκάφος αποτελείται από δύο κύρια μέρη: ένα όχημα σε τροχιά που σχεδιάστηκε για να πάρει τις εικόνες της επιφάνειας του Άρη και η προσεδάφιση που σχεδιάστηκε για να μελετήσει τον πλανήτη από την επιφάνεια. Το κόστος των Βίκινγκς ήταν περίπου 3,8 δισεκατομμύρια δολάρια και η αποστολή στο σύνολό της ήταν εξαιρετικά επιτυχής στα πορίσματά της, που έχουν δώσει το μεγαλύτερο μέρος της γνώσης για τον Άρη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000. 4. James Webb Space Telescope – 8.8 δισ. δολάρια Αυτό το τηλεσκόπιο ονομάστηκε προς τιμήν του James Webb, που ήταν ο 2ος administer της NASA από το 1961 έως το 1968. Το JWST έχει οριστεί να ξεκινήσει το 2018 από τη Γαλλική Γουιάνα με έναν πύραυλο ESA Ariane 5. Το JWST θα μπορούσε να μας πει περισσότερα για τις ατμόσφαιρες των εξωηλιακών πλανητών, με την ελπίδα να βρουν τελικά στοιχεία ζωής αλλού στο σύμπαν. Λόγω της εξαιρετικά υπέρυθρης ευαισθησίας του τηλεσκοπίου, το JWST θα είναι σε θέση να δει μέσα από σύννεφα σκόνης με υψηλή ανάλυση, κάτι που ποτέ δεν ήταν σε θέση να γίνει πριν! Αυτό θα βοηθήσει τους αστρονόμους να συγκρίνουν τους πιο αμυδρούς, τους πιο πρωτόγονους γαλαξίες με τους σημερινούς ελλειπτικούς και θα κατανοήσουμε επίσης, πώς οι γαλαξίες σχηματίζονται κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών. Το κόστος του τηλεσκοπίου James Webb είναι 8,8 δισ. δολάρια. 3. Project Apollo Space Program – 25 δισ. δολάρια Δεν ήταν μόνο το διαστημικό πρόγραμμα Apollo ένα από τα πιο ιστορικά επιτεύγματα στην εξερεύνηση του διαστήματος, αλλά ήταν επίσης και ένα από τα πιο ακριβά. Ο Πρόεδρος Kennedy ήταν η κινητήρια δύναμη για τη διάρθρωση του προγράμματος Apollo, περίφημα υποσχόμενος ότι θα τοποθετήσει έναν άνθρωπο στο φεγγάρι. Ο στόχος αυτός επετεύχθη το 1969 με την αποστολή του Apollo 11, όταν ο Neil Armstrong και ο Buzz Aldrin κατέπληξαν τον κόσμο με την προσγείωση στο φεγγάρι. Αρχικά το εκτιμώμενο κόστος για το διαστημικό πρόγραμμα Apollo, ήταν 7 δισ. δολάρια, αλλά το αναφερόμενο κόστος της αποστολής ήταν 25 δισεκατομμύρια δολάρια. 2. International Space Station – 150 δισ. δολάρια Ακόμα κι αν αυτό κινείται ταχύτερα από οποιοδήποτε αστέρι και είναι στην πραγματικότητα πιο μακριά από οποιοδήποτε αεροπλάνο, όταν ο ουρανός είναι καθαρός, μπορείτε να δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) που ταξιδεύει μέσα από τον ουρανό. Η κατασκευή του ISS ξεκίνησε το 1998 και έχει καταληφθεί από τους ερευνητές από το 2000. Το πρώτο πλήρωμα έφτασε το 2000 και έκτοτε, οι αστροναύτες ζουν στο διαστημικό σταθμό. Η NASA και οι συνεργάτες της από όλο τον κόσμο, ολοκλήρωσαν την κατασκευή του διαστημικού σταθμού το 2011. Το κόστος κατασκευής του ISS είναι περίπου 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι αστροναύτες έχουν ανακαλύψει χρήσιμα πράγματα όπως το πώς να ξεπεράσουν την απώλεια οστικής μάζας στη Γη μέσω της έρευνάς τους. 1. NASA Space Shuttle Program – 196 δισ. δολάρια Το πρόγραμμα του διαστημικού λεωφορείου ιδρύθηκε το 1972 και περιελάμβανε συνολικά 135 αποστολές, όπου χρησιμοποιήθηκαν έξι διαστημόπλοια. Μεταξύ αυτών ήταν και το Challenger και το Columbia, τα οποία είχαν τραγική κατάληξη όταν εξερράγησαν προκαλώντας το θάνατο 14 αστροναυτών. Παρά τις δύο αυτές τραγωδίες, μέσα στα 30 χρόνια αποστολών των διαστημικών λεωφορείων που συνεχώς μεταφέρουν ανθρώπους σε τροχιά, η πρωτοποριακή έρευνα έχει οδηγήσει στην οικοδόμηση του μεγαλύτερου δομικού χώρου μέχρι σήμερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η τελική εκτόξευση διαστημικού λεωφορείου συνέβη στις 8 Ιουλίου του 2001, όταν το Atlantis στάλθηκε στο διάστημα και προσγειώθηκε στις 21 Ιουλίου 2011. Από την έναρξη του προγράμματος μέχρι την ολοκλήρωσή του, το τελικό κόστος έχει εκτιμηθεί ότι θα είναι 196 δισεκατομμύρια δολάρια. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-5-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%8E%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82 Επιστήμονες επιβράδυναν την ταχύτητα του φωτός. Σκωτσέζοι επιστήμονες κατάφεραν να κάνουν το φως να ταξιδέψει πιο αργά από την ταχύτητα του φωτός και το πέτυχαν αλλάζοντας το σχήμα των φωτονίων, με συνέπεια αυτά να επιβραδυνθούν. Το πρωτοποριακό πείραμα μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους στην επιστήμη του φωτός. Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Γλασκώβης και του Έριοτ Βατ, με επικεφαλής τον φυσικό Μάιλς Πάτζετ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Express", σύμφωνα με το BBC και το "New Scientist", δημιούργησαν -με τη βοήθεια ενός υπέρυθρου λέιζερ- μια «κούρσα» φωτονίων ανά ζεύγη, κατά την οποία το ένα φωτόνιο ταξίδευε στην κανονική κατάστασή του και το άλλο άλλαζε σχήμα, καθώς διέσχιζε μια ειδική μάσκα. Η σύγκριση των ταχυτήτων έδειξε ότι το δεύτερο φωτόνιο είχε οριακά χάσει ταχύτητα (κατά λίγα εκατομμυριοστά του μέτρου ή μια επιβράδυνση της τάξης του 0,001%). Το αξιοσημείωτο είναι ότι το φως συνέχισε να κινείται πιο αργά, ακόμη και όταν είχε βρεθεί ξανά σε κενό χώρο, έχοντας περάσει μέσα από την μάσκα (επρόκειτο για μια συσκευή υγρών κρυστάλλων ελεγχόμενη από ειδικό λογισμικό). Είναι γνωστό ότι το φως κινείται πάντα πιο αργά, όταν περνάει μέσα από υλικά όπως το νερό ή το γυαλί (το φαινόμενο της διάθλασης που δημιουργεί οπτικές στρεβλώσεις στα μάτια του παρατηρητή), όμως στον κενό χώρο θα πρέπει να έχει πάντα την ίδια απόλυτη ταχύτητα, που θεωρείται σταθερά (το γνωστό "c"). Όπως γράφουν όλα τα βιβλία Φυσικής, αυτή η ταχύτητα του φωτός σε συνθήκες κενού είναι 299.792.458 μέτρα (κάτι λιγότερο από 300.000 χιλιόμετρα) ανά δευτερόλεπτο. Στην περίπτωση του πειράματος όμως, τα φωτόνια ταξίδευαν με μικρότερη ταχύτητα ακόμη και στον κενό χώρο. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπαν οι ερευνητές, το πείραμά τους δεν αμφισβητεί τις θεωρίες σχετικότητας του Αϊνστάιν. Παραμένει επίσης ερωτηματικό, αν θα υπάρξουν πρακτικές εφαρμογές από τη νέα ανακάλυψη. Οι βρετανοί επιστήμονες πιστεύουν πάντως ότι αυτό που συμβαίνει με τα «παραμορφωμένα» φωτόνια, θα πρέπει να ισχύει επίσης για τα κύματα του ήχου, τα οποία αναμένεται και αυτά να χάνουν ταχύτητα, αν διέλθουν από μια παρόμοια μάσκα. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64128659

Rosetta: Αφωνοι οι επιστήμονες από τον παράξενο κομήτη. Την πρώτη «φουρνιά» ευρημάτων της περιπετειώδους αποστολής της διαστημικής συσκευής Rosetta του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), στον κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο έδωσαν στη δημοσιότητα οι επιστήμονες, μετά την έως τώρα ανάλυση των στοιχείων που συνέλεξαν. Το βασικό συμπέρασμα: ή ειδικά ο κομήτης αυτός είναι πολύ παράξενος ή γενικότερα θα πρέπει να αναθεωρηθούν πολλές από τις έως τώρα θεωρίες για τους κομήτες. Η Rosetta μετά το δεκαετές ταξίδι της για να φθάσει έως αυτόν, συνεχίζει να ακολουθεί κατά πόδας τον διαμέτρου τεσσάρων χιλομέτρων κομήτη, πάνω στον οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται το όχημα προσεδάφισης «Φίλαι» σε κατάσταση νάρκης. Οι κομήτες πιστεύεται ότι είναι παγωμένα απομεινάρια από τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Η Rosetta αναμένεται να ρίξει περισσότερο φως σε αυτή την πρώιμη φάση του ηλιακού μας συστήματος. Οι έως τώρα ανακαλύψεις της Rosetta (οι αναλύσεις για τα στοιχεία που πρόλαβε να στείλει το «Philae», θα δημοσιοποιηθούν αργότερα) δημοσιεύτηκαν σε επτά ξεχωριστές μελέτες, σε ειδικό τεύχος του περιοδικού Science, σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Reuters, το New Scientist και το Space.com. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι συνοπτικά οι εξής: Ο κακοτράχαλος κομήτης με σχήμα πάπιας είναι καλυμμένος με -απρόσμενα απλά- οργανικά μόρια, ενώ οι επιστήμονες περίμεναν να βρούν πιο πολύπλοκα μόρια. Στην επιφάνειά του ανιχνεύτηκε ελάχιστο νερό σε μορφή πάγου, αλλά μεγάλες ποσότητες υδρογονανθράκων (είναι η πρώτη φορά που γίνεται τέτοια ανακάλυψη σε κομήτη). Αυτό ανατρέπει την κυρίαρχη θεωρία ότι οι κομήτες αποτελούνται κυρίως από παγωμένο νερό, καθώς στην συγκεκριμένη περίπτωση ανιχνεύτηκε πολύ περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, παρά υδρατμοί. Ο κομήτης φαίνεται να αποτελείται από σχεδόν ισομεγέθεις «σβώλους», οι οποίοι πιθανώς αποτελούν τους αρχικούς δομικούς λίθους του ηλιακού μας συστήματος. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για σημαντική ανακάλυψη, κατά τους επιστήμονες. Η αρχική σκόνη και τα αέρια πιθανώς δημιούργησαν τα πρώτα «βότσαλα» και αυτά, με τη σειρά τους, τους μεγαλύτερους «σβώλους» διαμέτρου περίπου τριών μέτρων ο καθένας. Από τη συγκόλλησή τους, τελικά δημιουργήθηκε ο πυρήνας του κομήτη. O πυρήνας αυτός είναι πολύ πιο «αφράτος» και πορώδης από ό,τι προβλεπόταν (κατά 70% έως 80% το εσωτερικό του πιστεύεται ότι είναι κενός χώρος). Υπάρχει μια περίπτωση να πρόκειται για δύο μικρότερους κομήτες που κάποια στιγμή συνενώθηκαν. Οι ισχυρές ριπές του ανέμου, που φυσάνε με ταχύτητα 300 μέτρων το δευτερόλεπτο, φαίνεται να δημιουργούν αμμόλοφους σωματιδίων σκόνης πάνω στον κομήτη, πράγμα που άφησε άφωνους τους επιστήμονες. Το βόρειο ημισφαίριο του κομήτη είναι πιο ζεστό από το νότιο, μια ένδειξη για εποχικές αλλαγές. Η επιφάνεια του κομήτη αντανακλά μόλις το 6% της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχεται, γεγονός που τον καθιστά ένα από τα πιο μαύρα αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα. Ο κομήτης κάνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 12,4 ώρες, η μάζα του φθάνει τα 10 δισεκατομμύρια τόνους, ο όγκος του τα 21,4 κυβικά χιλιόμετρα και η πυκνότητά του τα 470 κιλά ανά κυβικό μέτρο (όσο του βαμβακιού). Η βαρύτητά του είναι τόσο μικρή, που αν ένας άνθρωπος στεκόταν πάνω στον κομήτη, θα αναπηδούσε ψηλά στο διάστημα (όπως δυστυχώς έκανε και το «Φίλαι»). Πολλές ιδέες που είχαν οι επιστήμονες για τους κομήτες, θα πρέπει να αλλάξουν τώρα που για πρώτη φορά έχουν στοιχεία από πρώτο χέρι για έναν από αυτούς. «Συνηθίζαμε να θεωρούμε τους κομήτες βρώμικες χιονόμπαλες», όμως θα ήταν καλύτερο να τους περιγράφαμε ως "παγωμένες σκονό-μπαλες"» δήλωσε ο Σάιμον Γκριν του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας. Αυτό δεν αποκλείει όμως ότι άλλοι κομήτες είναι όντως «βρώμικες χιονόμπαλες». Η κοντινότερη προσέγγιση της Rosetta στον κομήτη θα γίνει στις 13 Αυγούστου, σε απόσταση περίπου 186 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Έως τότε μπορεί να έχει «ξυπνήσει» και το «Φίλαι», αν δεχτούν περισσότερη ηλιακή ενέργεια οι συλλέκτες για τις εξαντλημένες μπαταρίες του. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64128744