Δροσος Γεωργιος

Σε τροχιά οι πρώτοι ηλεκτροκίνητοι δορυφόροι τηλεπικοινωνιών. Πύραυλος της εταιρείας SpaceX που εκτοξεύτηκε από στρατιωτική βάση του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ μετέφερε σε τροχιά τους δύο πρώτους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους που χρησιμοποιούν ηλεκτρικό σύστημα προώθησης. Ο πύραυλος Falcon 9, ο οποίος χρησιμοποιείται και για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, εκτοξεύτηκε το πρωί της Κυριακής στην τρίτη πτήση της SpaceX σε διάστημα δύο μηνών. Στην κορυφή του πυραύλου βρίσκονταν δύο δορυφόροι που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από τη Boeing για λογαριασμό της εταιρείας Eutelsat, με έδρα το Παρίσι, και της εταιρείας ABS, που έχει τη βάση της στις Βερμούδες. Και οι δύο εταιρείες ανήκουν στην ευρωπαϊκή επενδυτική εταιρεία Permira, και εκτόξευσαν μαζί τους δορυφόρους τους για περιορισμό του κόστους. Είναι οι πρώτοι δορυφόροι τηλεπικοινωνιών που χρησιμοποιούν ηλεκτρικούς κινητήρες αντί για τους συμβατικούς χημικούς προωστήρες. Σε γενικές γραμμές, οι ηλεκτρικοί κινητήρες εκπέμπουν μια δέσμη ιόντων, ή φορτισμένων σωματιδίων, η οποία επιταχύνει το σκάφος προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το βασικό πλεονέκτημά τους είναι το μικρό μέγεθος και βάρος, το οποίο μείωσε το κόστος της εκτόξευσης επέτρεψε στους δύο δορυφόρους να χωρέσουν στον Falcon 9, έναν πύραυλο μέσου μεγέθους. Το μειονέκτημα είναι ότι προσφέρουν σταθερή αλλά μικρή επιτάχυνση. Για το λόγο αυτό, οι δορυφόροι θα χρειαστούν μήνες, αντί για εβδομάδες, μέχρι να φτάσουν σε γεωστατική τροχιά σε ύψος 36.000 χιλιομέτρων, η οποία τους επιτρέπει να παραμένουν μετέωροι πάνω από το ίδιο σημείο της Γης. Όπως σχολίασε στο Reuters ο Μισέλ ντε Ροσέν, διευθύνων σύμβουλος της Eutelsat, η SpaceX του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Έλον Μασκ έσπασε το μονοπώλιο της ευρωπαϊκής Arianespace στην αγορά εκτόξευσης μικρών δορυφόρων. Οι όροι της συμφωνίας δεν δημοσιοποιήθηκαν, ωστόσο ο δικτυακός τόπος της SpaceX τιμολογεί τις εκτοξεύσεις του Falcon 9 στα 61 εκατομμύρια δολάρια. Ο νέος δορυφόρος της Eutelsat είναι το τελευταίο μέλος ενός αστερισμού 35 δορυφόρων που προσφέρουν υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας, βίντεο και Διαδικτύου. Η ABS, η οποία είχε μέχρι σήμερα έξι δορυφόρους, θα χρησιμοποιήσει το νέο σκάφος για υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών σε Ευρώπη, Αφρική και Μέση Ανατολή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231389462 Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σήμερα, 3 Μαρτίου στις 11:00 ώρα Μόσχας πραγματοποιήθηκε διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Η αλλαγή της τροχιάς εγινε με τους κινητήρες του TGC "Progress M-26M». Το ύψος πτήσης αυξήθηκε κατά 750 m και ειναι μέση τιμή 402,68 χιλιόμετρα, και η ταχύτητα του ISS αυξήθηκε κατά 0,43 m / s. Ο κύριος σκοπός των ελιγμών ηταν η πτήση του ΔΔΣ σε συγκεκριμένη τροχιά για την επιστροφή του πληρώματος του "Soyuz TMA-14M» και η σύνδεση με το TPK "Soyuz TMA-16M». Στις 12 Μαρτ. ειναι προγραμματισμένη η προσγείωση του πληρωματος TPK "Soyuz TMA-14M», το οποίο αποτελείται από τους αστροναύτες ROSCOSMOS Елена СЕРОВА и Александр САМОКУТЯЕВ και τον αστροναύτη της NASA Barry Wilmore, η διάρκεια της πτήσης τους θα ειναι 169 ημέρες. Στις 27 Μαρτίου έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το WPK "Soyuz TMA-16M» με τους κοσμοναύτες της ROSCOSMOS Gennady Padalka και Mikhail Kornienko και τον αστροναύτη της NASA Scott Kelly. Η κοινή πτήση Mikhail Kornienko και Scott Kelly θα είναι για περίπου ενα χρόνο. http://www.federalspace.ru/21333/

Το διαστημόπλοιο της NASA πλησιάζει στον ανεξερεύνητο νάνο πλανήτη Δήμητρα. Η «Αυγή» (Dawn), το διαστημικό σκάφος της NASA, μετά από ένα μακρινό ταξίδι επτάμιση ετών, πλησιάζει πλέον γοργά τη Δήμητρα, όπου αναμένεται να φθάσει την Παρασκευή. Αν όλα πάνε καλά, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ανεξερεύνητο νάνο πλανήτη, το μεγαλύτερο ουράνιο σώμα στη μεγάλη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, και θα τον εξερευνήσει για πρώτη φορά. Η διαστημοσυσκευή είχε προηγουμένως (2011 - 2012) επισκεφθεί τον μεγάλο αστεροειδή Εστία, διαμέτρου 525 χλμ., το δεύτερο μεγαλύτερο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών. Θα είναι η πρώτη φορά που ένα διαστημικό σκάφος θα τεθεί σε τροχιά γύρω από ένα νάνο πλανήτη και η πρώτη φορά που διαδοχικά θα τεθεί σε τροχιά γύρω από δύο ουράνια σώματα (Εστία και Δήμητρα). Η «Δήμητρα», που ανακαλύφθηκε από τον σικελό αστρονόμο και κληρικό Τζιουζέπε Πιάτσι το 1801 (ήταν το πρώτο σώμα της ζώνης των αστεροειδών που εντοπίστηκε), έχει διάμετρο περίπου 950 χιλιομέτρων και είναι πολύ μικρότερη από τη Σελήνη (3.480 χλμ). Η Αυγή έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα στις 2:20 το μεσημέρι ώρα Ελλάδος της Παρασκευής, σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερς και το Space.com. Η αποστολή του Dawn, κόστους 473 εκατ. δολαρίων, έχει κυλήσει απρόσκοπτα μέχρι στιγμής και οι επιστήμονες ανυπομονούν να μελετήσουν τη «Δήμητρα» (Ceres), ένα απομεινάρι από τους αρχικούς θεμέλιους λίθους που σχημάτισαν τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα μυστήριο που πρέπει να λύσουν οι αστρονόμοι, αφορά δύο πολύ λαμπερά φώτα που εσχάτως έχουν εμφανιστεί μέσα σε έναν κρατήρα πλάτους 92 χιλιομέτρων και για τα οποία δεν μπορεί να δοθεί καμία βέβαιη εξήγηση προς το παρόν. Πρώτα εμφανίστηκε το ένα και μετά, κοντά στο πρώτο, έκανε την εμφάνισή του κι ένα δεύτερο φως. Οι επιστήμονες υποπτεύονται ότι κάποτε κάτω από την επιφάνεια της «Δήμητρας» υπήρχε ένας ωκεανός, που μετά πάγωσε. Στη συνέχεια, πτώσεις αστεροειδών ή κομητών ίσως εξέθεσαν τμήματα αυτού του υπόγειου πάγου, ο οποίος αντανακλά σήμερα έντονα το φως που πέφτει πάνω του. Η «Αυγή» θα χρειαστεί ένα μήνα ακόμη, έως ότου τοποθετηθεί στη σωστή θέση για να κάνει παρατηρήσεις της «Δήμητρας», οι οποίες θα διαρκέσουν 14 μήνες (έως τον Ιούνιο 2016). Η διαστημοσυσκευή θα ακολουθήσει διάφορες τροχιές, με την πιο χαμηλή στα 378 χλμ. από την επιφάνεια του νάνου πλανήτη, κάτι που θα συμβεί τον Δεκέμβριο. Ένα άλλο σκάφος της NASA, το «Νέοι Ορίζοντες» (New Horizons), θα περάσει κοντά από τον νάνο πλανήτη Πλούτωνα τον Ιούλιο. Ο Πλούτωνας, που κάποτε θεωρείτο κανονικός πλανήτης, έχει πλέον υποβαθμιστεί σε νάνο πλανήτη. Η «Δήμητρα», από την άλλη, που κάποτε θεωρείτο πλανήτης και μετά πολύ μεγάλος αστεροειδής, έχει αναβαθμιστεί σε νάνο πλανήτη από το 2006. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5214965/diasthmoploio-ths-nasa-plhsiazei-ston-aneksereynhto-nano-planhth-dhmhtra/

Ο Δίας και οι δορυφόροι του ως ουράνιο ρολόι. Τον 17ο αιώνα ο Γαλιλαίος βελτιώνοντας μια παλαιότερη εφεύρεση, κατασκεύασε ένα ισχυρό αστρονομικό τηλεσκόπιο. Με την βοήθειά του έκανε μια εξαιρετική ανακάλυψη, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ουράνιο ρολόι. Ανακάλυψε ότι γύρω από τον πλανήτη Δία περιφερόταν τέσσερις δορυφόροι, αθέατοι με γυμνό οφθαλμό. H παρατήρηση των δορυφόρων του Δία είναι πολύ ευκολότερη με τα σύγχρονα τηλεσκόπια: Jupiter and bottom to top the moons Europa,Ganymede, and Io shot February 27, 2015 at 7:30 pm AST pic.twitter.com/uZ3JJQhPw9 https://mobile.twitter.com/RussellBateman1/status/571506624747184128/photo/1 — Russell Bateman (@RussellBateman1) February 28, 2015 Οι δορυφόροι αυτοί σχηματίζουν μια επιβλητική πομπή, που διαδοχικά εμφανίζεται μπροστά από τον πλανήτη κι εξαφανίζεται πίσω του. Εφόσον ο Δίας βρίσκεται αρκετά μακριά από τη Γη, παραμένει σχεδόν ορατός από κάθε σημείο της, κι έτσι λειτουργεί σαν «ουράνιο ρολόι», με τους δορυφόρους του να υποδύονται τους δείκτες του. Το 1612, ο Γαλιλαίος κατάρτισε πίνακες που έδειχναν τις θέσεις των δορυφόρων του Δία για διάφορες ώρες της νύχτας, πίνακες που μπορούσαν να συνταχθούν μήνες πριν χρησιμοποιηθούν κι έδειχναν την ώρα δυο διαφορετικών τόπων την ίδια στιγμή. Η εξέλιξη αυτή υπήρξε κρίσιμη για το άλυτο μέχρι τότε πρόβλημα του προσδιορισμού του γεωγραφικού μήκους, διότι «μετασχημάτιζε τον χώρο σε χρόνο» ως εξής: Η γήινη σφαίρα διαιρείται, κατά σύμβαση, σε 360 τομείς, που λέγονται άτρακτοι – φανταστείτε τους σαν τις λεπτές φέτες ενός μήλου. (Οπότε, σε κάθε άτρακτο αντιστοιχεί 1 μοίρα γεωγραφικού μήκους.) Καθώς η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, πραγματοποιεί μια πλήρη περιστροφή (άρα, κάθε τόπος διαγράφει τόξο 360 μοιρών) σε 24 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι η Γη περιστρέφεται κατά 15 μοίρες ανά μία ώρα, ή κατά μία μοίρα ανά 4 λεπτά. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η μια άτρακτος μετά την άλλη έρχεται με τη σειρά της «αντιμέτωπη» με τον Ήλιο, ο δε χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των διελεύσεων δυο διαδοχικών ατράκτων μπροστά από τον Ήλιο είναι 4 λεπτά της ώρας. Οπότε, πάνω στη γήινη σφαίρα, για κάθε μοίρα γεωγραφικού μήκους που μετακινούμαστε προς δυσμάς, η τοπική μεσημβρία (το μεσημέρι) μετατίθεται χρονικά κατά 4 λεπτά αργότερα, ενώ για κάθε μοίρα γεωγραφικού μήκους προς ανατολάς, η τοπική μεσημβρία επέρχεται 4 λεπτά νωρίτερα. Άρα, η εύρεση του γεωγραφικού μήκους ανάγεται απλώς στη γνώση της ώρας που έχουν δυο διαφορετικά μέρη την ίδια χρονική στιγμή. Και αφότου ο Γαλιλαίος αποκάλυψε στον κόσμο την ύπαρξη του παραπάνω ουράνιου ρολογιού, αυτό έγινε εφικτό. http://physicsgg.me/2015/03/02/%ce%bf-%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%89%cf%82-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%81/

Εντοπίστηκαν «εξωγαλαξιακά» άστρα. Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε ομάδα αστρονόμων στη Βραζιλία με επικεφαλής τον Ντενίλσο Καμάργκο του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου Rio Grande do Sul στο Πόρτο Αλέγκρε. Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE, οι ερευνητές ανακάλυψαν άστρα που βρίσκονται 16 χιλιάδες έτη φωτός έξω από τον γαλαξία μας. Εκεί υπάρχει ένα νεφέλωμα μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν αυτά τα άστρα τα οποία είναι τα πιο απομακρυσμένα άστρα του Γαλαξία. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι πιθανότατα οι κοσμικοί άνεμοι που παρήχθησαν μετά από μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα μετακίνησαν το νεφέλωμα και το οδήγησαν έξω από τον Γαλαξία. Ετσι, αν σε κάποια άστρα υπάρχουν (ή πρόκειται) να σχηματιστούν πλανήτες, οι κάτοικοί τους θα έχουν τον πιο εντυπωσιακό νυχτερινό ουρανό αφού δεν θα βλέπουν απλά κάποια άστρα αλλά ολόκληρο γαλαξιακό δίσκο. H ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=681769

Αιθέριος κομήτης απαθανατίζεται με την ισχυρότερη κάμερα του κόσμου. Η ισχυρότερη ψηφιακή κάμερα του κόσμου, σχεδιασμένη να ανιχνεύει φως από τις εσχατιές του Σύμπαντος, προσέφερε το πλέον θεαματικό πορτρέτο του κομήτη Lovejoy 20014 Q2, ενός σπάνιου επισκέπτη στην κοσμική γειτονιά μας. Σε πλήρη ανάλυση, η παραπάνω εικόνα έχει διαστάσεις 7.200 επί 9.600 εικονοστοιχεία. Τα επιμέρους τμήματά της καταγράφηκαν από τους 62 αισθητήρες της «Κάμερας Σκοτεινής Ύλης» (DECam), η οποία θεωρείται η ισχυρότερη κάμερα παγκοσμίως με ανάλυση 560 Megapixel. Δείτε την εικόνα σε μέση ανάλυση και σε πλήρη ανάλυση. http://www.fnal.gov/pub/presspass/misc/2015/images/c2014-q4-lovejoy-des-medres.jpg http://www.fnal.gov/pub/presspass/misc/2015/images/c2014-q4-lovejoy-des-highres.jpg Η κάμερα, ικανή να καταγράφει φως από απόσταση 8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, βρίσκεται εγκατεστημένη στο αμερικανικό τηλεσκόπιο Blanco, διαμέτρου 4 μέτρων, το οποίο λειτουργεί ψηλά στις χιλιανές Άνδεις. Το τηλεσκόπιο παρατηρεί κανονικά το βαθύ Διάστημα αναζητώντας στοιχεία για τη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδη δύναμη στην οποία αποδίδεται η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. Στις 27 Δεκεμβρίου 2014, το DECam απαθανάτισε τον Lovejoy 20014 Q2 στον ουρανό του νότιου ημισφαιρίου, όταν ο κομήτης βρισκόταν σε απόσταση 82 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, λίγο περισσότερο από το μισό της απόστασης Γης - Ήλιου. Λίγες μέρες αργότερα, ο κομήτης πέρασε στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου και έγινε ορατός με γυμνό μάτι. Είχαν περάσει περίπου 11.000 χρόνια από το τελευταίο κοντινό πέρασμα του κομήτη, όπως μαρτυρά η τροχιά του. Τα εντυπωσιακά χρώματα της εικόνας δεν αντιστοιχούν πάντως σε αυτά που θα έβλεπε το ανθρώπινο μάτι -το πορτρέτο είναι στην πραγματικότητα ένα ψευδοχρωματικό πορτρέτο που αντιστοιχεί σε μόνο δύο μήκη κύματος, ένα στο ορατό και ένα στο υπέρυθρο φάσμα. Παρόλα αυτά, τα χρώματα δεν είναι εντελώς παραπλανητικά. Παρατηρήσεις με άλλα τηλεσκόπια είχαν δείξει ότι ο Lovejoy περιβάλλεται όντως μια πράσινη ατμόσφαιρα, ή κόμη. Η απόχρωση οφείλεται στην παρουσία διατομικού άνθρακα και κυανίου, ουσίες που φθορίζουν με πράσινο χρώμα όταν δέχονται την υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου. Η ουρά του κομήτη, η οποία εμφανίζεται εδώ πράσινη, είναι στην πραγματικότητα γαλαζωπή λόγω της παρουσίας μονοξειδίου του άνθρακα. Η κόμη έχει διάμετρο γύρω στα 650.000 χιλιόμετρα, και είναι πραγματικά γιγάντια σε σχέση με τον ίδιο τον κομήτη, μια μπάλα από πάγο και σκόνη με διάμετρο μόλις 5 χιλιόμετρα. Ο κομήτης ανακαλύφθηκε τον Αύγουστο του 2014 από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Τέρι Λάβτζοϊ στην Αυστραλία. Ήταν ο πέμπτος κομήτης που ανακαλύπτεται από τον Λάβτζοϊ και παίρνει το όνομά του. Ένας άλλος κομήτης Lovejoy, ο 2001 W3, είχε περάσει ξυστά από τον Ήλιο το 2011. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231389421

Οι νεφώσεις του Σύμπαντος. Στους «ουρανούς» του Διαστήματος εμφανίζονται διαφόρων ειδών νέφη που εντυπωσιάζουν αλλά και προβληματίζουν τους επιστήμονες. Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε ο εντοπισμός ενός μυστηριώδους νέφους στον Αρη με τους επιστήμονες να προσπαθούν να βρουν στοιχεία για την ταυτότητά του. Τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει και άλλα μυστηριώδη και εντυπωσιακά σε έκταση και χαρακτηριστικά νέφη στο ηλιακό μας σύστημα αλλά και έξω από τον γαλαξία μας. Ας δούμε ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα κοσμικά νέφη. Το διαστημικό σκάφος Cassini που μελετά εδώ και μία δεκαετία το σύστημα του Κρόνου εντόπισε στον μεγαλύτερο και πιο ενεργό γεωλογικά δορυφόρο του, τον Τιτάνα, ένα μυστηριώδες νέφος. Το νέφος αυτό βρίσκεται στον Βόρειο Πόλο του Τιτάνα και, σύμφωνα με τη NASA, αποτελείται από πάγο μεθανίου. Το ενδιαφέρον είναι ότι το νέφος έχει πολλές ομοιότητες με νέφη που σχηματίζονται πάνω στους πόλους της Γης, γεγονός το οποίο ενισχύει αυτό που υποστηρίζουν οι ειδικοί, ότι δηλαδή ο Τιτάνας προσομοιάζει γεωλογικά στις συνθήκες που υπήρχαν στη Γη όταν αυτή βρισκόταν στη βρεφική της ηλικία. Ετσι η μελέτη του Τιτάνα προσφέρει από τη μια πλευρά σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη της Γης ενώ από την άλλη πλευρά επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν προβλέψεις με αυξημένες πιθανότητες να αποδειχθούν σωστές για το μέλλον του Τιτάνα. Ενα μυστηριώδες νέφος βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τον γαλαξία μας. Ενα γιγάντιο νέφος βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τον γαλαξία μας. Η σύγκρουση αναμένεται να προκαλέσει τη γέννηση εκατοντάδων χιλιάδων νέων άστρων. Το νέφος ανακαλύφθηκε πριν από 50 χρόνια από τη νεαρή τότε αμερικανίδα αστρονόμο Γκέιλ Σμιθ και πήρε το όνομά της. Το νέφος «Σμιθ» εντοπίστηκε από την αστρονόμο να κινείται σε απόσταση δεκάδων χιλιάδων ετών φωτός από τον γαλαξία μας. Εκτοτε τα δεδομένα που είχαν συγκεντρώσει για το νέφος αυτό οι επιστήμονες δεν ήταν ικανά να αποκαλύψουν σημαντικά στοιχεία όπως η ταχύτητα, η κατεύθυνσή του κ.ά. Τώρα ομάδα ειδικών, χρησιμοποιώντας νέα ισχυρά τηλεσκόπια, εντόπισε το νέφος και την πορεία του. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα τηλεσκόπια VLA και GBT και εντόπισαν το νέφος σε απόσταση 8.000 ετών φωτός από τον Γαλαξία. Οπως διαπίστωσαν, το νέφος κινείται προς τον γαλαξία μας με ταχύτητα 255 χλμ./δευτ. Οι υπολογισμοί που έκαναν δείχνουν ότι αν το νέφος συνεχίσει να κινείται έτσι θα πέσει πάνω στον Γαλαξία σε περίπου 30 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η σύγκρουση αυτή θα δημιουργήσει μια νέα περιοχή στις παρυφές του γαλαξία μας στην οποία θα γεννιούνται με εξαιρετικά ταχύ ρυθμό νέα άστρα. Με βάση προηγούμενες παρατηρήσεις η ποσότητα υδρογόνου που υπολογίζεται ότι περιέχει το νέφος Σμιθ οδηγεί τους ειδικούς στην εκτίμηση ότι η σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει στη γέννηση 1 εκατομμυρίου άστρων σαν τον Ηλιο. Τέτοιου είδους συγκρούσεις οδηγούν παράλληλα και στη γέννηση μεγάλου αριθμού άστρων που θα έχουν μικρή διάρκεια ζωής και θα αυτοκαταστρέφονται σε εκρήξεις σουπερνόβα. Το νέφος που «τυλίγει» γαλαξίες. Διεθνής ομάδα επιστημόνων, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Ανδρέας Ζέζας, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μελέτησε ένα γιγάντιο νέφος αερίων που βρίσκεται σε απόσταση 400 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra για να μελετήσουν το νέφος αερίων NGC 6240 που αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα νέφη στο Σύμπαν. Το νέφος αυτό έχει έκταση 300.000 έτη φωτός και μάζα που υπολογίζεται ότι είναι παρόμοια με εκείνη 10 δισ. άστρων σαν τον Ηλιο. Εκτός από το μέγεθός του, ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εντός του NGC 6240 βρίσκονται δύο σπειροειδείς γαλαξίες με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του δικού μας γαλαξία. Οι δύο γαλαξίες βρίσκονται μάλιστα σε διαδικασία σύγκρουσης από την οποία αναμένεται να προκύψει μια τεράστια μελανή οπή. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, από τις κοσμικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα κατά τη διαδικασία προσέγγισης των δύο γαλαξιών γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα, ορισμένα από τα οποία ζουν πολύ γρήγορα και εξελίσσονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα). Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=681844

Ετσι μοιάζει η ζωή στον Τιτάνα. Ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, βρίσκεται σύμφωνα με τους επιστήμονες σε μια γεωλογική και ατμοσφαιρική κατάσταση παρόμοια με εκείνη της πρώιμης Γης. Για αυτόν τον λόγο, εδώ και μια δεκαετία αποτελεί μόνιμο στόχο των ερευνητών, αφού η μελέτη του είναι πιθανό να αποκαλύψει πολλά στοιχεία για την εξέλιξη του πλανήτη μας αλλά και την παρουσία της ζωής τόσο στη Γη όσο και σε άλλους πλανήτες. Με βάση της συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στον Τιτάνα ομάδα ειδικών στη μοριακή δυναμική του Πανεπιστημίου Κορνέλ στις ΗΠΑ σχεδίασε μια μονοκύτταρη μορφή ζωής που θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί και να ζει στον δορυφόρο. Πρόκειται για μια μορφή ζωής που βασίζεται όχι στο οξυγόνο αλλά στο μεθάνιο το οποίο αφθονεί στον Τιτάνα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η μορφή ζωής θα μπορούσε να επιβιώνει και να αναπαράγεται με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν και οι αντίστοιχες κυτταρικές μορφές ζωής στη Γη. Η εργασία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=681777

ESA Euronews: Διαστημική τεχνολογία σε... γήινες εφαρμογές. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι κοριοί που βρήκατε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και το σκάφος Φίλε (Philae) συνδέονται με τη γεωθερμική ενέργεια και την σεληνιακή αποστολή Smart-1. Μιλήσαμε με τους επιχειρηματίες που «προσγειώνουν» τη διαστημική τεχνολογία. Για το λόγο αυτό πήγαμε στην Ισπανία και την Αγγλία. Η πρώτη μας συνάντηση έγινε σε ένα χωράφι κοντά στη Βαρκελώνη με μια start up, τα προϊόντα της οποίας κυριολεκτικά... πετάνε. "Είναι ένα drone που φτιάξαμε μόνοι μας και χρησιμοποιεί διαστημική τεχνολογία για αυτόνομη πλοήγηση", μας λέει ο Νταβίντ Ριέρα, υπεύθυνος ανάπτυξης. Τα αυτόνομα drones χρησιμοποιούν ένα ενισχυμένο σύστημα GPS με ακρίβεια δύο εκατοστών. Ένα πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό για τον έλεγχο χωραφιών μεγάλης έκτασης. Ο Ριέρα λέει ότι "σήμερα θα κάνουμε πρώτα μια χειροκίνητη πτήση για να τεστάρουμε το αντίζυγο, διότι το χρησιμποιούμε για πρώτη φορά. Έπειτα θα κάνουμε και μια αυτόνομη πτήση". Όταν δεν χειρίζονται τα drones τους, οι μηχανικοί βρίσκονται στο Κέντρο Επώασης Επιχειρήσεων (BIC) της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) στη Βαρκελώνη, ένα από τα 11 που υπάρχουν πανευρωπαϊκά. Οι νεοφυείς επιχειρήσεις λαμβάνουν συμβουλές, χώρους γραφείων και 50.000 ευρώ για τεχνολογικές επενδύσεις. Όμως πρώτα πρέπει να επιδείξουν μια βιώσιμη επιχείρηση διαστημικής τεχνολογίας. O Χόρχε Φουέντες, διευθυντής του BIC της Βαρκελώνης, εξηγεί: "Βασικά αξιολογούμε δύο πράγματα: Πρώτον τις απαιτήσεις για τη χρήση της διαστημικής τεχνολογίας σε ένα νέο καινοτόμο προϊόν ή υπηρεσία. Δεύτερον, το ίδιο το επιχειρηματικό σχέδιο". Σε αυτό το κέντρο εδρεύει η εταιρεία Barcelona Activa, η οποία παρέχει δορυφορικές υπηρεσίες με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Αναπτύσσει ευρυζωνικό ίντερνετ και τηλεφωνία μέσω ΙΡ συν μια υπηρεσία αποστολής. Διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας είναι ο Χοσέ Λουίς Γκαρσία, ο οποίος μας μίλησε για την καινοτομία που ανέπτυξε: "Βοηθά κάθε σκάφος να χρησιμοποιήσει υπηρεσίες διαδικτύου όπως το κάνει και στην ξηρά". Η τεχνολογία τους έχει να κάνει με χρήση λιγότερου δορυφορικού εύρους κύματος (bandwidth) σε σχέση με άλλα συστήματα, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα. Ο Γκαρσία μας δίνει ένα παράδειγμα για τη δράση της εταιρείας του: "Βοηθήσαμε κάποιον που βρισκόταν σε γιοτ στην Καραϊβική να πάρει ένα γερμανικό κι ένα καναδικό τηλεφωνικό νούμερο, ώστε να μιλήσει με τους πελάτες του και να κάνει τη δουλειά του". Πάμε τώρα στο Χάργουελ, κοντά στην Οξφόρδη, για να συναντήσουμε startups που εμπνεύστηκαν από το Φίλε, από αστροναύτες και μια πρόσφατη αποστολή στη Σελήνη. H εδώ μονάδα επιχειρηματικής επώασης της ESA υποστήριξε τον Ταφ Μόργκαν στη μεταφορά τεχνογνωσίας από τη δουλειά του στο Φίλε (Philae) για να αναπτύξει ένα σύστημα που ανιχνεύει το χημικό ίχνος των... κοριών. Ο ίδιος μας εξηγεί: "Φτιάξαμε ένα μικρό όργανο που το λένε Πτολεμαίο, ένα χημικό εργαστήριο σε μέγεθος κουτιού παπουτσιών. Μεταφέρουμε αυτήν την τεχνολογία στον τουρισμό και ειδικότερα στα ξενοδοχεία για να εντοπίσουμε κοριούς". "Συλλέγουμε δείγμα με τη συσκευή με αναρρόφηση του αέρα μέσω του σωλήνα. Είναι ακριβώς το ίδιο με ό,τι κάναμε στο Φίλε. Αναρρόφηση της ατμόσφαιρας, παγίδευση της σε ένα θάλαμο, έγχυση της στο φασματόμετρο κι έπειτα προχωρούμε στην ανάλυση", συνεχίζει ο Μόργκαν. Άλλη μια καινοτομία του Χάργουελ προέρχεται από διαστημική έρευνα που έγινε πριν 50 χρόνια. Πλέον έχει αναπτυχθεί σε μια συσκευή ελέγχου της καρδιάς και εν γένει της υγείας, όπως δηλώνει ο Τζακ Μπάρτον: "Ένας νέος τρόπος μέτρησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς. Θα το συνδυάσουμε με τον ακουστικό έλεγχο, τον έλεγχο της θερμοκρασίας και μέτρηση της επιτάχυνσης, κάτι που γίνεται με την κίνηση, όταν απλώς περπατάμε. Προέρχεται από καινοτομία που συνέλαβε η NASA στα τέλη της δεκαετίας του 60. Ήθελαν να ελέγχουν την υγεία των αστροναυτών στο διάστημα". Οι διαστημικές αποστολές εξωθούν τα όρια του δυνατού στη μηχανική. Αυτή η τεχνογνωσία μπορεί να εφαρμοστεί και αλλού. Η Oxford nanoSystems φτιάχτηκε από δύο αποφοίτους του BIC. Έφτιαξαν ένα κάλυμμα αιχμής από νανοϋλικό για τους εναλλάκτες θερμότητας. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ντέιβιντ Γκέιαμ εξηγεί: "Η καινοτομία μας προέρχεται από δουλειά που έχει γίνει σε αποστολή της ESA περίπου δέκα χρόνια πριν, το Smart-1, με την τεχνολογία επίστρωσης. Καταφέραμε να το μεταφέρουμε αυτό σε μια ικανότητα να δημιουργήσουμε μια νανοδομή που έχει φανταστικές ιδιότητες μεταφοράς ενέργειας, 300%- 400% πιο γρήγορα μέσω μιας επιφάνειας". Αυτή η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Φέτος θα δοκιμαστεί από ένα εργαστήριο γεωθερμικής ενέργειας στη Γερμανία. "Το σημαντικό, σύμφωνα με τον Γκέιαμ, είναι ότι μπορούμε να την τοποθετήσουμε σε περίπλοκες επιφάνειες, σωλήνες, αυλάκια, ακόμη και στο κέντρο ενός θερμικού εναλλάκτη με πολύ περίπλοκη επιφάνεια. Πρόκειται για πραγματική επανάσταση, διότι μας επιτρέπει να κάνουμε τις συσκευές μεταφοράς θερμότητας μικρότερες, ελαφρύτερες και πιο αποτελεσματικές". Φυσικά, η προσαρμογή μιας διαστημικής τεχνολογίας σε... γήινη δεν είναι κάτι απλό. Ο Χόρχε Φουέντες υπογραμμίζει πως "το θέμα είναι να βοηθήσουμε την εταιρεία να γίνει επιχείρηση. Διότι, στην αρχή ξεκινούν κανονικά με κάτι πολύ τεχνικό ή πολύ επιστημονικό. Άρα πρέπει να να απεργαστούν ένα επιχειρηματικό σχέδιο που να λειτουργεί πραγματικά". Οι startups εκμεταλλεύονται το χρόνο τους στο BIC για να δημιουργήσουν διασυνδέσεις. Όπως λέει και ο Νταβίντ Ριέρα, "βρισκόμαστε σε ένα μέρος με εταιρείες που αναπτύσσουν προϊόντα συνδεδεμένα με το διάστημα. Στο τέρμα του διαδρόμου βρίσκεται μια εταιρεία που εργάζεται στις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες. Έτσι, εμείς που θέλουμε να βελτιώσουμε τις επικοινωνίες μας μπορούμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Αυτή η δικτύωση είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα του να βρισκόμαστε εδώ". Μέχρι στιγμής, περίπου 200 εταιρείες έχουν περάσει από τα κέντρα επιχειρηματικής επώασης της ESA στην Ευρώπη. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/02/ESA_Euronews_Taking_space_tech_down_to_Earth http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Diastemikhe_technologhia_se_gheines_epharmoghes

Μπλε Ηλιοβασίλεμα!!! Μπορεί να μην είστε ανάμεσα στους 100 τυχερούς (ή άτυχους, όπως το πάρει κανείς) που θα κληθούν να χτίσουν ( μια νέα ζωή στον Άρη, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείτε να δείτε πώς μοιάζει ένα ηλιοβασίλεμα από εκεί! Η NASA λοιπόν, έδωσε στη δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό time-lapse video, φτιαγμένο από εικόνες που έστειλε το όχημα Opportunity, το οποίο είναι κάτοικος «Κόκκινου Πλανήτη», τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια. Το ηλιοβασίλεμα μάλιστα έχει ένα εντυπωσιακό μπλε χρώμα λόγω της σκόνης, αλλά και των καμερών του rover. «Η έγχρωμη εικόνα είναι ψευδής», τόνισε στην Daily Mail, ο John Bridges, ειδικός… πλανητολόγος από το Πανεπηστήμιο του Leicester, συμπληρώνοντας: «Το εντυπωσιακότερο όμως είναι το πόσο πολύ μικρότερος εμφανίζεται ο ήλιος σε σχέση τη Γη». Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=yXWEy1Y92mA http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Μυστηριωδης κομήτης. Οι αστρονόμοι είναι σε αμηχανία από τις εικόνες, που μεταδόθηκαν από την διαστημοσυσκευή SOHO, για έναν κομήτη που πέρασε «εξωφρενικά κοντά" στον Ήλιο, στις 19 Φεβρουαρίου 2015. Με την πρώτη ματιά φαίνεται να είναι ένα μικρό αντικείμενο, όχι μεγαλύτερο από έναν αστεροειδή ή κομήτη. Το αντικείμενο έμοιαζε να αποσυντίθεται στο καυτό ήλιο, ωστόσο, το αντικείμενο επέζησε και ήταν άθικτο, τότε απομακρύνθηκε από τον Ήλιο χωρίς συνέπειες. Ο Karl Battams του Ερευνητικού Εργαστηρίου Ναυτικού εξήγησε στην ιστοσελίδα SpaceWeather: «είναι ένας κομήτης που δεν είναι μέρος της κάθε ομάδας αντικειμένων, το οποίο σημαίνει ότι δεν φαίνεται να σχετίζεται με οποιοδήποτε άλλο κομήτη, ή οικογένειες των κομητών γνωστό σε εμάς, ή ότι έχουμε καταγράψει στο παρελθόν. Αυτό το αντικείμενο είναι πολύ ασυνήθιστο να έχει συμπεριφερθεί με τον τρόπο αυτό - συνεχίζει ο Battams - αλλά ο κομήτης ήταν σχετικά φωτεινός και δεν διαλύθηκε σε επαφή με τον ήλιο ». Ο Battams δηλώνει επίσης: «Είμαι πολύ έκπληκτος, σοκαρισμένος ... στην πραγματικότητα, ο κομήτης, θα είναι θα είναι ορατός από τη Γη σε μια-δυο εβδομάδες." http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF

Πρωτοποριακός αισθητήρας βλέπει πιο μακριά από το Hubble. Νέος φασματογράφος που εγκαταστάθηκε σε ένα ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο στη Χιλή χρειάστηκε μόλις 27 ώρες για να ολοκληρώσει μια απογραφή των γαλαξιών στις εσχατιές του Σύμπαντος, βλέποντας αντικείμενα αόρατα ακόμα και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το 1995, το Hubble έστρεψε το φακό του για δέκα συνεχόμενες μέρες σε μια μικρή περιοχή του ουρανού στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Τα δεδομένα που συγκέντρωσε, γνωστά ως «Βαθύ Πεδίο» (Hubble Deep Field) έφεραν επανάσταση στην κοσμολογία, καθώς αποκάλυψαν μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν. Αργότερα, το 1998, το διαστημικό τηλεσκόπιο πραγματοποίησε μια ανάλογη απογραφή των μακρινών γαλαξιών στον ουρανό του νότιου ημισφαιρίου, το λεγόμενο «Βαθύ Πεδίο του Νότου» ή HDF-S. Σε μια επίδειξη της τεχνολογικής προόδου που έχει σημειωθεί έκτοτε, ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) παρουσιάζουν μια νέα, λεπτομερέστερη εκδοχή του HDF-S. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics. http://www.aanda.org/articles/aa/abs/2015/03/aa25419-14/aa25419-14.html Κλειδί για το επίτευγμα ήταν ο «Φασματογραφικός Εξερευνητής Πολλαπλών Μονάδων», ή MUSE, ένας αισθητήρες που εγκαταστάθηκε σε ένα από τα τέσσερα επιμέρους τηλεσκόπια που συνιστούν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του ESO στο όρος Παρανάλ της Χιλής. Σε αντίθεση με άλλους αισθητήρες, οι οποίοι καταγράφουν μόνο την ένταση του φωτός σε κάθε εικονοστοιχείο (pixel), το MUSE καταγράφει 24 επιμέρους μήκη κύματος σε κάθε εικονοστοιχείο. Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science, τα επιπλέον δεδομένα επιτρέπουν στους αστρονόμους να υπολογίσουν άμεσα την απόσταση και τη σύσταση κάθε αντικειμένου, ακόμα και την εσωτερική κίνηση ορισμένων γαλαξιών. Με το Hubble, αντίθετα, οι αστρονόμοι έπρεπε να χρησιμοποιούν διαφορετικά όργανα για να αποκτήσουν το πλήρες φάσμα κάθε αντικειμένου που είχε δει νωρίτερα το διαστημικό τηλεσκόπιο. Το Muse ανακάλυψε 20 εξαιρετικά αμυδρά αντικείμενα που παρέμεναν αόρατα στο Hubble. Μέτρησε επίσης τις αποστάσεις 189 γαλαξιών στο οπτικό πεδίο του, δέκα φορές περισσότερους γαλαξίες από ό,τι είχαν μετρηθεί ως τώρα. Οι ενθουσιασμένοι ερευνητές του ESO ελπίζουν τώρα ότι το MUSE θα μπορέσει να δει τον λεγόμενο κοσμικό ιστό: αχανή νήματα πάνω στα οποία συγκεντρώνονται όλοι οι γαλαξίες του Σύμπαντος, αφήνοντας ανάμεσά τους άδειες εκτάσεις σαν τις τρύπες ενός σφουγγαριού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388894

Μυστικά για όλο το ηλιακό σύστημα ίσως κρύβει το δεύτερο «φεγγάρι» της Γης. Νέες αποκαλύψεις για την ιστορία και την εξέλιξη του ηλιακού συστήματος υπόσχεται ο 3753 Cruithne, ο δεύτερος φυσικός δορυφόρος που ανακαλύφθηκε να περιφέρεται στη «γειτονιά» της Γης, μαζί με το φεγγάρι. Σε αντίθεση όμως με τη Σελήνη, η οποία είναι συνεχώς ορατή από τον πλανήτη μας, η ύπαρξη του 3753 Cruithne ήρθε στο φως μόλις πρόσφατα, και πιο συγκεκριμένα το 1997. Ο λόγος είναι πως δεν ακολουθεί μία ομαλή ελλειπτική γύρω από τον πλανήτη μας, σαν τη Σελήνη, αλλά κινείται με τέτοιο τρόπο που η πορεία διαγράφει ένα περίπλοκο πεταλοειδές σχήμα. Έτσι, χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες ως ημι-τροχιακός δορυφόρος της Γης. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο σάιτ The Conversation o Ντάνκαν Φόρκαν, αστροφυσικός στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους, ακριβώς λόγω της πεταλοειδούς τροχιάς του, ο 3753 Cruithne είναι ιδανικός υποψήφιος για να κατανοηθεί πώς εξελίχθηκε το ηλιακό σύστημα υπό την επίδραση της βαρύτητας. Ο Φόρκαν προσθέτει επίσης πως, μαζί με τους αστεροειδείς και τους κομήτες, ο Cruithne μπορεί να αποκαλύψει επίσης σημαντικά στοιχεία για τη διαδικασία σχηματισμού των πλανητών. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, για να καταλάβει κανείς πώς περίπου μοιάζει μια τέτοια περίπλοκη τροχιά, αρκεί να φανταστεί ότι κινείται μαζί με τη Γη γύρω από τον Ήλιο. Τότε, ένα σώμα που διαγράφει απλή πεταλοειδή πορεία φαίνεται από τη φαινομενικά στατική Γη να προσεγγίζει τον πλανήτη μας και στη συνέχεια να απομακρύνεται από αυτόν, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το ίδιο μοτίβο. Πεταλοειδείς τροχιές ακολουθούν επίσης «φεγγάρια» σε άλλους πλανήτες, όπως στον Κρόνο, αλλά επίσης και άλλοι φυσικοί δορυφόροι της Γης, οι οποίοι ανακαλύφθηκαν μετά τον 3753 Cruithne. Αυτό που είναι ιδιαίτερο στην περίπτωσή του είναι ότι οι διαδοχικές θέσεις του σχηματίζουν έναν περίπλοκο δακτύλιο γύρω από τη γήινη τροχιά, ο οποίος είναι τόσο εκτεταμένος που φθάνει μέχρι τα όρια της Αφροδίτης και του Άρη. Μυστικά για όλο το ηλιακό σύστημα ίσως κρύβει το δεύτερο «φεγγάρι» της Γης Ο εντοπισμός του δεύτερου «φεγγαριού» της Γης, και στη συνέχεια άλλων σωμάτων που εκτελούν ανάλογες περίπλοκες αλλά σταθερές κινήσεις, σύμφωνα με τον Φόρκαν δείχνει πως τέτοιες αλληλεπιδράσεις θα πρέπει να συμβαίνουν από την εποχή που σχηματιζόταν το ηλιακό μας σύστημα. «Επειδή πιστεύουμε πως οι γήινοι πλανήτες δημιουργήθηκαν από τις συγκρούσεις σωμάτων με μέγεθος τουλάχιστον όσο ο 3753 Cruithne, αποτελούν μία νέα παράμετρο που πρέπει να λάβουμε υπόψη», σημειώνει χαρακτηριστικά. Την ίδια στιγμή, οι επιστήμονες γνωρίζουν σχετικά λίγα για τον 3753 Cruithne, αν και μπορούν να διαβεβαιώσουν με σχετική ασφάλεια ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο μεσαίου μεγέθους ανάμεσα στα μη πλανητικά σώματα του ηλιακού συστήματος. Η διάμετρός του είναι μόλις 5 χιλιόμετρα, περίπου όσο και ο κομήτης 67Ρ Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Κάτι που σημαίνει πως για τη μελέτη του θα χρειαζόταν ένα μη επανδρωμένο σκάφος παρόμοιο με το διαστημόπλοιο Ροζέτα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στον κομήτη 67Ρ. Σύμφωνα πάντως με τον αστροφυσικό από το πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους, ο 3753 Cruithne δεν έχει μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον, αφού θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κάλλιστα για τη δοκιμή τεχνολογιών που κάποια μέρα θα επιτρέψουν σε αστροναύτες να ερευνήσουν επιτόπου αστεροειδείς. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=lRaqYClJ154#t=26 http://www.naftemporiki.gr/story/920966/mustika-gia-olo-to-iliako-sustima-isos-krubei-to-deutero-feggari-tis-gis

Πρόσκρουση αστεροειδή δημιούργησε λίμνη στη Σουηδία. Έπειτα από δύο αιώνες αναζήτησης, η επιστήμη δείχνει να επιβεβαιώνει ότι η λίμνη Χούμελν στη νότια Σουηδία είναι στην πραγματικότητα ένας πλημμυρισμένος κρατήρας πρόσκρουσης. Το σχεδόν κυκλικό σχήμα της λίμνης προσέλκυσε για πρώτη φορά το επιστημονικό ενδιαφέρον τη δεκαετία του 1820, και για πολύ καιρό θεωρούνταν κρατήρας ανενεργού ηφαιστείου, αναφέρει το LiveScience.com. Νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geology, επιβεβαιώνει τις υποψίες που διατυπώθηκαν το 1960 ότι η λίμνη Χούμελν, η οποία έχει διάμετρο 1,2 χιλιομέτρων και βάθος 160 μέτρα, σχηματίστηκε από πρόσκρουση διαστημικού αντικειμένου, πιθανότατα αστεροειδή. Ο Καρλ Άλβμαρκ του Πανεπιστημίου της Λουντ στη Σουηδία εντόπισε στην περιοχή της λίμνης μικρούς κρυστάλλους χαλαζία που έφεραν ίχνη απότομης συμπίεσης. Οι σχηματισμοί αυτοί μπορούν να δημιουργηθούν μόνο από τις ακραίες πιέσεις μιας κοσμικής σύγκρουσης, αναφέρει ο ερευνητής στην επιθεώρηση Geology. Η λίμνη χρονολογείται γύρω στα 470 εκατομμύρια χρόνια, στα τέλη της Ορδοβίκιας Περιόδου. Εκείνη την εποχή, η Γη δεχόταν καταιγισμό από τα συντρίμμια μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο μεγάλα σώματα στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στη διάρκεια του βομβαρδισμού οι προσκρούσεις μετεωριτών ήταν 100 φορές συχνότερες από ό,τι σήμερα. Η χρονολόγηση της λίμνης ήταν εφικτή επειδή στα τέλη της Ορδοβίκιας Περιόδου μεγάλου μέρος του πλανήτη καλυπτόταν από ρηχές θάλασσες. Απολιθώματα ψαριών στα ιζήματα της λίμνης επέτρεψαν στους ερευνητές να προσδιορίσουν με ακρίβεια την ηλικία της. Όπως επισημαίνει ο Άλβμαρκ, ο βομβαρδισμός που δέχτηκε ο πλανήτης πριν από περίπου 470 εκατομμύρια χρόνια δεν αποκλείεται να ήταν τόσο έντονος ώστε να επηρέασε την εξέλιξη της ζωής. Το αντικείμενο που δημιούργησε τον κρατήρα του Χούμελν εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 100 με 150 μέτρα. Συγκριτικά, το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013, τραυματίζοντας περίπου 1.500 άτομα, είχε διάμετρο γύρω στα 20 μέτρα. Το αντικείμενο που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιόμετρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388913

Το αρχαιότερο σύστημα πλανητών Τον πιο ηλικιωμένο πρόγονο του ηλιακού μας συστήματος έφερε στο φως η πρόσφατη «αρχαιολογική» ανακάλυψη του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ: ένα αστέρι που μοιάζει με τον Ηλιο, γύρω του πέντε πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με αυτό της Γης, ένα σύστημα όμως επτά δισεκατομμυρίων ετών γηραιότερο από το ηλιακό μας σύστημα. «Οταν σχηματίστηκε η Γη, αυτοί οι πέντε πλανήτες και ο αστέρας τους ήταν ήδη μεγαλύτεροι σε ηλικία από τη σημερινή ηλικία της Γης» λέει στην «Κ» ο Τιάγκο Καμπάντε, ερευνητής αστεροσεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και επικεφαλής της μεγάλης έρευνας στην οποία συμμετείχαν επιστήμονες από δεκάδες ερευνητικά κέντρα της Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Δανίας, της Πορτογαλίας, της Αυστραλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας. Ο αστέρας Κέπλερ-444, όπως ονομάστηκε, σχηματίστηκε πριν από 11,2 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το σύμπαν, 13,8 δισεκατομμυρίων ετών σήμερα, ήταν ακόμα στη νεότητά του, ανακοίνωσε σε δημοσίευσή της η διεθνής ερευνητική ομάδα σε τεύχος του Φεβρουαρίου του επιστημονικού περιοδικού The Astrophysical Journal. «Είναι το αρχαιότερο σύστημα με πλανήτες σαν τη Γη, που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα» λέει ο δρ Παναγιώτης Νιάρχος, καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διαστημική αποστολή Κέπλερ έχει φέρει στο φως μέχρι σήμερα πάνω από 1.000 εξωπλανήτες, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο των διαβάσεων, δηλαδή την παρατήρηση του περάσματος του πλανήτη μπροστά από τον αστέρα του. Αυτές οι διαβάσεις των πλανητών μπροστά από τα αστέρια τους προκαλούν απειροελάχιστες διακυμάνσεις στη λαμπρότητα των αστέρων και, παρατηρώντας αυτή την πτώση στη φωτεινότητα, οι επιστήμονες μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα τόσο για τους πλανήτες, όσο και για τους ίδιους τους αστέρες. «Είναι σαν να προσπαθούμε να δούμε ένα κουνούπι να περνάει μπροστά από ένα φάρο και να μετρήσουμε τη μεταβολή του φωτός του φάρου λόγω του περάσματος του κουνουπιού. Μιλάμε για τέτοιας κλίμακας διακυμάνσεις» εξηγεί ο δρ Αλέξιος Λιάκος, ερευνητής στον τομέα της παρατηρησιακής αστροφυσικής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Τα εξελιγμένα τεχνολογικά και ευαίσθητα όργανα του Κέπλερ χρησιμοποιούνται από τους επιστήμονες για να μετρήσουν και άλλες διακυμάνσεις του φωτός, που οφείλονται στις αναπάλσεις του ίδιου του αστέρα, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο αυτός φουσκώνει και ξεφουσκώνει σε συνάρτηση με τον χρόνο. Η μελέτη αυτών των αναπάλσεων απασχολεί ένα συναρπαστικό τομέα της αστρονομίας που ονομάζεται αστεροσεισμολογία. «Οπως η συχνότητα με την οποία τρέμει ένα μπαλόνι γεμάτο με νερό προδίδει το περιεχόμενό του, έτσι και η παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο πάλλονται εξωτερικά τα αστέρια αποκαλύπτει τι κρύβουν στο εσωτερικό τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε έμμεσα σεισμολογία, βλέπουμε δηλαδή το υπέδαφος του αστεριού», συμπληρώνει ο δρ Κοσμάς Γαζέας, Λέκτορας Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος σε ένα μεγάλο μέρος της έρευνάς του χρησιμοποιεί τις μεθόδους της αστεροσεισμολογίας. Αυτές οι αναπάλσεις, οι οποίες στην περίπτωση του αστέρα Κέπλερ-444 είναι της τάξης των λίγων λεπτών, δημιουργούν αυξομειώσεις στη λαμπρότητα του αστέρα, που όταν παρατηρηθούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και αναλυθούν με τη βοήθεια μαθηματικών μοντέλων, βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν το εσωτερικό των αστέρων. «Από την ανάλυση αυτών των δεδομένων μπορούμε να συλλέξουμε πληροφορίες για την πυκνότητα του αστέρα, την επιφανειακή του βαρύτητα, τη μάζα, την ακτίνα, αλλά το σημαντικότερο, να υπολογίσουμε την ηλικία του» λέει ο δρ Νιάρχος, ο οποίος με την ερευνητική του ομάδα εφαρμόζει τη μέθοδο της αστεροσεισμολογίας σε δεδομένα που συλλέγει από γήινα τηλεσκόπια. Αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό ενός αστέρα και επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν την ηλικία του και την εξελικτική του κατάσταση, σχετίζεται με αλλαγές στην πυκνότητά του, δηλαδή στο πόσο συμπαγής είναι. «Πάρε για παράδειγμα τον Ηλιο, του οποίου η ηλικία είναι μικρότερη από 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Εάν τον μελετήσουμε σήμερα και μετά από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, θα παρατηρήσουμε πτώση στην πυκνότητά του, διότι ενώ θα έχει μεγαλύτερο μέγεθος, θα έχει διατηρήσει την ίδια μάζα» λέει ο δρ Καμπάντε. «Η επιβεβαίωση της τόσο μεγάλης ηλικίας του Κέπλερ-444 βοηθά να καθοριστεί η αρχή της εποχής σχηματισμού των πλανητών» τονίζει στην «Κ» ο δρ Νιάρχος. Πράγματι, οι επιστήμονες μέχρι πολύ πρόσφατα δεν θεωρούσαν δυνατό γύρω από τόσο γηραιά αστέρια, των οποίων η σύσταση ήταν φτωχή σε βαρέα μέταλλα, να μπορούν να σχηματιστούν πλανήτες του μεγέθους της Γης. «Aυτή η ανακάλυψη μας κάνει να αναθεωρήσουμε σχετικά με τα στενά όρια ηλικίας των πλανητών, τα οποία πιστεύαμε ότι ήταν κοντά στη δημιουργία του δικού μας πλανήτη. Μαθαίνουμε επίσης ότι και στο παρελθόν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία πλανητών μεγέθους ανάλογου με αυτού της Γης» λέει ο δρ Γαζέας. Η έρευνα όμως στον τομέα των εξωπλανητών δεν έχει ως μοναδικό στόχο τη μελέτη των ουράνιων σωμάτων και της ιστορίας του γαλαξία, αλλά ξυπνά την έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων για εύρεση απαντήσεων σε ερωτήματα όπως ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε, πού οδηγούμαστε, είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Παρότι βέβαια κανείς από τους πέντε πλανήτες του Κέπλερ-444 δεν είναι καλός υποψήφιος για την ύπαρξη ζωής – διότι περιφέρονται σε τροχιές πολύ κοντά στο αστέρι τους, όπου οι θερμοκρασίες είναι υπερβολικά υψηλές «το γεγονός ότι βρέθηκαν μικροί σε μέγεθος πλανήτες ηλικίας 11 δισεκατομμυρίων ετών, αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες να ανακαλυφθούν και άλλοι πλανήτες σαν τη Γη», επισημαίνει ο δρ Γαζέας. «Η ελπίδα αυτή τροφοδοτεί τη συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη πολιτισμών αρχαιότερων και πολύ πιο εξελιγμένων από τον δικό μας» προσθέτει. Ακόμα και εάν υπάρχει όμως εξελιγμένη τεχνολογικά αρχαία ζωή στον γαλαξία μας, σύμφωνα με τον δρα Καμπάντε, θα είναι πέρα από τα όρια της φαντασίας μας να τη συλλάβουμε. «Οταν εμείς οι άνθρωποι υπάρχουμε πάνω στη Γη εδώ και λιγότερα από 200.000 χρόνια, η πιθανότητα να αντιληφθούμε την ύπαρξη ενός πολιτισμού κάπου στο γαλαξία που είναι μερικά δισεκατομμύρια χρόνια παλιότερος από τον δικό μας, είναι μηδαμινή» λέει ο ίδιος. «Πάρε για παράδειγμα μία μυρμηγκοφωλιά που βρίσκεται δίπλα σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Πώς είναι ποτέ δυνατό να εξηγήσουμε στα μυρμήγκια τι είναι ο αυτοκινητόδρομος; Είναι κάτι τελείως εκτός της κατανόησής τους» προσθέτει. «Σήμερα, εμείς οι άνθρωποι, μπορεί να είμαστε αυτά τα μυρμήγκια στην άκρη του δρόμου...». http://www.kathimerini.gr/805538/article/epikairothta/episthmh/idoy-to-arxaiotero-systhma-planhtwn

Η NASA αποχαιρέτισε με ένα tweet τον Λέοναρντ Νιμόι. «Τόσοι πολλοί από εμάς εμπνεύστηκαν από το Star Trek» γράφει το tweet με το οποίο η NASA αποχαιρέτισε τον Σποκ της θρυλικής σειράς επιστημονικής φαντασίας, Λέοναρντ Νιμόι, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 83 του χρόνια. Η φωτογραφία με την οποία συνοδεύει την ανάρτησή της η NASA είναι του 1976, από τα αποκαλυπτήρια του πρώτου διαστημικού λεωφορείου. Διακρίνονται τα βασικά μέλη του καστ, μεταξύ των οποίων (στο κέντρο) ο Λέοναρντ Νιμόι, καθώς και ο δημιουργός του Star Trek ΤΖιν Ροντενμπέρι. Το πρώτο διαστημικό λεωφορείο ονομάστηκε Enterprise... RIP Leonard Nimoy. So many of us at NASA were inspired by Star Trek. Boldly go... http://t.co/qpeH5BTzQc pic.twitter.com/nMmFMKYv1L — NASA (@NASA) February 27, 2015 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231389036 «Πολύ πριν οι σπασίκλες γίνουν μόδα, υπήρχε ο Λέοναρντ Νίμοϊ» Φόρο τιμής στον ηθοποιό Λέοναρντ Νίμοϊ, τον Σποκ της θρυλικής σειράς επιστημονικής φαντασίας «Star Trek», ο οποίος πέθανε την Παρασκευή στα 83 του χρόνια, απέτισε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. «Λάτρευα τον Σποκ... Πολύ πριν το να είσαι νέρντ (σ.σ. σπασίκλας) ήταν της μόδας, υπήρχε ο Λέοναρντ Νίμοϊ... Ο Λέοναρντ ήταν διά βίου εραστής των τεχνών και των ανθρωπιστικών επιστημών, ένας υποστηρικτής των επιστημών, γενναιόδωρος με τον χρόνο και τα ταλέντα του» έγραψε ο Μπαράκ Ομπάμα στο Twitter. «Και φυσικά, ο Λέοναρντ ήταν Σποκ. Άνετος, λογικός, με μεγάλα αφτιά και ψύχραιμος, το κέντρο του αισιόδοξου, χωρίς αποκλεισμούς οράματος του Σταρ Τρεκ για το μέλλον της ανθρωπότητας» πρόσθεσε ο αμερικανός πρόεδρος. "Long before being nerdy was cool, there was Leonard Nimoy." —President Obama #LLAP — Barack Obama (@BarackObama) February 27, 2015 Ο ένας μετά τον άλλον άνθρωποι της πολιτικής αλλά και της εποποιίας του Διαστήματος αποχαιρέτησαν τον Λέοναρντ Νίμοϊ. Από τους πιο χαρακτηριστικούς αποχαιρετισμούς αυτός του αστροναύτη Τέρι Βιρτς, μέλους της αποστολής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που ανήρτησε μια φωτογραφία με το σήμα του χαιρετισμού του πλανήτη Βάλκαν, απ όπου καταγόταν ο ήρωας Σποκ, με φόντο τη Γη. http://www.tanea.gr/news/culture/article/5214228/o-ompama-apotinei-foro-timhs-ston-spok-poly-prin-oi-spasikles-ginoyn-moda-yphrxe-o-leonarnt-nimoi/ «Η ζωή είναι σαν ένας κήπος» - Tο τελευταίο tweet του Λέοναρντ Νιμόι «Η ζωή είναι σαν ένας κήπος. Μπορεί να υπάρχουν τέλειες στιγμές, αλλά δεν μπορούν να διατηρηθούν παρά μόνο στη μνήμη. LLAP». Αυτό ήταν το τελευταίο tweet του Λέοναρντ Νιμόι πριν από μερικές ημέρες (και συγκεκριμένα στις 23 Φεβρουαρίου). A life is like a garden. Perfect moments can be had, but not preserved, except in memory. LLAP — Leonard Nimoy (@TheRealNimoy) February 23, 2015 Ο γνωστός ηθοποιός που μένει στη δική μας μνήμη ως Σποκ και όχι μόνο, αναρτούσε συχνά φωτογραφίες, αποσπάσματα από ποιήματά του, σκέψεις για στιγμές της ζωής του στο Twitter. Κάθε του ανάρτηση τη συνόδευε με το LLAP (Live Long and Prosper), τη χαρακτηριστική φράση του Σποκ στο Star Trek. http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231389011

Διεθνες Ετος Φωτος. Με μία εκδήλωση για μικρούς και μεγάλους ξεκινά η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος Ευγενίδου το αφιέρωμά της στο Διεθνές Έτος Φωτός. Το απόγευμα της Τετάρτης 4 Μαρτίου, οι επισκέπτες θα συμμετάσχουν σε διαδραστικά παιχνίδια με θέμα το φως, θα παρακολουθήσουν εντυπωσιακές επιδείξεις πειραμάτων για το φως και τις οπτικές ψευδαισθήσεις, θα ακολουθήσουν ειδική διαδρομή στα διαδραστικά εκθέματα και θα φωτογραφηθούν με τρόπο μοναδικό, ανακαλύπτοντας τις ιδιότητες του φωτός. Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη για το κοινό και το πρόγραμμα περιλαμβάνει: 18:00, 19:00 και 20:00 Διαδραστικό Παιχνίδι: «Το παιχνίδι του φωτός» Μικροί και μεγάλοι συμμετέχουν σε ένα διασκεδαστικό διαδραστικό παιχνίδι με θέμα το φως και εξοικειώνονται με τον τρόπο διάδοσής του. Ποια πορεία ακολουθεί το φως; Τι θα μπορούσε να την αλλάξει; Οι επισκέπτες παίρνουν θέσεις στο ταμπλό, μαθαίνουν να κινούνται όπως μία φωτεινή ακτίνα και το παιχνίδι ξεκινά... 18:30, 19:30 και 20:30 Επίδειξη πειραμάτων «Επιστήμη… στο φως!» Λέιζερ, πρίσματα και φακοί είναι οι πρωταγωνιστές σε ένα μαγικό ταξίδι στα μυστικά του φωτός. «Χημικές» και «ηλεκτρομαγνητικές» εκπλήξεις κλέβουν την παράσταση. 18:00 έως 21:00 Διαδραστικό Έκθεμα: «Οι πολύχρωμες σκιές σου!» Η Διαδραστική Έκθεση παρουσιάζει το νέο της έκθεμα με τίτλο «Οι πολύχρωμες σκιές σου». Στο έκθεμα αυτό οι επισκέπτες ανακαλύπτουν πώς γίνεται η σύνθεση του λευκού φωτός, συμμετέχουν με ολόκληρο το σώμα τους και πειραματίζονται με τα χρώματα των σκιών που μπορούν να δημιουργήσουν. Το έκθεμα προσφέρεται για διάδραση και αναμνηστικές φωτογραφίες. 18:00 έως 21:00 Φωτογραφίες: «Γιορτάζοντας το Διεθνές Έτος Φωτός!» Ειδικά για την εκδήλωση, η Διαδραστική Έκθεση δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να αποκτήσει αναμνηστικές φωτογραφίες για το έτος φωτός. Για τις φωτογραφίες συνδυάζονται μεγάλος χρόνος έκθεσης του αισθητήρα στο φως και ένα μηχανικό στροβοσκόπιο. Το αποτέλεσμα εκπλήσσει. 18:00 έως 21:00 Διαδρομή για παιδιά από 8 έως 12 ετών: «Τι έχετε να πείτε… για το φως κ. Νεύτωνα;» Σε αυτή την ειδικά σχεδιασμένη διαδρομή, οι γονείς γίνονται ξεναγοί και μαζί με τα παιδιά ανακαλύπτουν τις βασικές ιδιότητες του φωτός. Επίσημος καλεσμένος της παρέας είναι ο Ισαάκ Νεύτωνας. Παράλληλα, από τις 7 Μαρτίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, η Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας θα έχει αφιέρωμα στο Διεθνές Έτος Φωτός. Οι επισκέπτες θα μπορούν να παρακολουθήσουν πολλές σχετικές δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνουν επίδειξη πειραμάτων για το φως και τις οπτικές ψευδαισθήσεις, εργαστήρι για παιδιά, διαδραστική αφήγηση, διαδρομή για γονείς και παιδιά 8 έως 12 ετών και ένα νέο έκθεμα έκπληξη. Πληροφορίες: Ίδρυμα Ευγενίδου: Λ. Συγγρού 387 Π.Φάληρο, Τηλ: 210 9469600 * Για τις δραστηριότητες αυτές δεν γίνεται κράτηση. Σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Οι χώροι είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με αναπηρία και εμποδιζόμενα άτομα (είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Υπάρχει δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση rd@eugenfound.edu.gr, ενώ οι σκύλοι-οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231388527 Η πρώτη φωτογραφία της Γης από το Διάστημα. Το πρώτο πορτρέτο της Γης από το Διάστημα τραβήχτηκε από έναν πύραυλο ναζιστικής τεχνολογίας. Η ασπρόμαυρη, μάλλον θολή εικόνα ελήφθη σε ύψος άνω των 100 χιλιομέτρων από έναν αμερικανικό πύραυλο V-2, ο οποίος εκτοξεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου 1946 από την βάση του Γουάιτ Σαντς στο Νιου Μέξικο των ΗΠΑ. Η φωτογραφική μηχανή των 35 χιλιοστών ανακτήθηκε μετά τη συντριβή του πυραύλου στο έδαφος, αναφέρει το περιοδικό New Scientist. Η πρωτότυπη εκτύπωση της ιστορικής εικόνας δημοπρατήθηκε την Πέμπτη από τον οίκο Dreweatts & Bloomsbury στο Λονδίνο, στην τιμή των 1.400 λιρών. Οι διαβόητοι πύραυλοι V-2 αναπτύχθηκαν στη ναζιστική Γερμανία από τον φυσικό και μηχανικό Βέρνερ φον Μπράουν, ο οποίος παρά την κακή φήμη του θεωρείται σήμερα πρωτοπόρος της διαστημικής εποχής. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B5%CF%81_%CF%86%CE%BF%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD Ο V-2, ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος μεγάλου βεληνεκούς, σχεδιάστηκε ειδικά για τον βομβαρδισμό Συμμαχικών στόχων, κυρίως του Λονδίνου, ως αντίποινα για το βομβαρδισμό γερμανικών πόλεων τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τη λήξη του πολέμου, ο Βέρνερ φον Μπράουν στρατολογήθηκε στο πυραυλικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, όπου εργάστηκε μέχρι το 1972. Επέβλεψε μάλιστα την ανάπτυξη του πυραύλου Saturn που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη το 1969. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388634 To 2016 στο διάστημα ο πύραυλος Angara A5. Για το 2016 προγραμματίζεται η επόμενη εκτόξευση του νεότερου βαρέως πυραύλου φιλικού προς το περιβάλλουν Angara A5 από την Ρωσία. Η επόμενη εκτόξευση έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί το 2016, σύμφωνα με τον επικεφαλής του Κρατικού Ερευνητικού Κέντρου Κρουνιτσεφ και του Κέντρου Διαστημικής Παραγωγής, Αντρέι Καλινόφσκι. «Ο πύραυλος θα είναι έτοιμος φέτος και η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για το 2016», είπε στους δημοσιογράφους ο Αντρέι Καλινόφσκι. Η πρώτη εκτόξευση του Angara Α5 πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2014. Ο πύραυλος έθεσε σε τροχιά με επιτυχία ένα εικονικό φορτίο. Η οικογένεια των διαστημικών πυραύλων Angara έχει σχεδιαστεί για να παρέχει δυνατότητες άρσης φορτίων μεταξύ 4 και 35 μετρικών τόνων, οι οποίοι μπορούν να εκτοξευθούν σε χαμηλές τροχιές της Γης. Σύμφωνα με την Διαστημικό Κέντρο Κρουνιτσεφ το σύστημα Angara θα παρέχει στη Ρωσία δυνατότητες εκτόξευσης κάθε τύπου διαστημικού οχήματος από την περιοχή της και θα διασφαλίσει την ανεξάρτητη πρόσβαση της Ρωσίας στο διάστημα. http://gr.rbth.com/news/2015/02/26/to_2016_sto_diastima_o_pyraylo_angara_a5_35599.html

Νέα θεωρία εξηγεί την προέλευση της ύλης στο σύμπαν. Την αιτία που ενδεχομένως κρύβεται πίσω από το γεγονός ότι η ύλη υπερίσχυσε της αντιύλης στα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας, με συνέπεια το σύμπαν σήμερα να κατακλύζεται από σωματίδια, διατυπώνουν Αμερικανοί φυσικοί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες σε άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review Letters, η ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη στο «νεαρό» σύμπαν σχετίζεται με το μποζόνιο Χιγκς, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε το 2012 από μετρήσεις στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN. Με βάση τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, όταν το σύμπαν είχε «ηλικία» μόλις 10-32 δευτερόλεπτα, ένα μέρος των φωτονίων που είχαν δημιουργηθεί άρχισε να μετατρέπεται σε ύλη, με τη μορφή ζευγών από σωματίδια και αντισωματίδια. Μόλις δημιουργούνταν, τα ζεύγη αυτά συγκρούονταν και αλληλοεξουδετερώνονταν, παράγοντας πάλι ακτινοβολία. Ωστόσο, δεν εξαϋλώθηκαν όλα τα σωματίδια αφού, έστω και σε απειρολάχιστο βαθμό, τα σωματίδια υπερείχαν αριθμητικά των αντισωματιδίων – για κάθε 1 δισεκατομμύριο αντισωματίδια υπήρχαν 1 δισεκατομμύρια και 1 αντισωματίδια. Μια ασυμμετρία στην οποία «χρωστάμε» το γεγονός ότι προέκυψαν τα πρώτα σταθερά υποατομικά σωματίδια, και εν τέλει το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Αν και αυτή η απειροελάχιστη υπεροχή είναι η αιτία που οι αστέρες και οι πλανήτες αποτελούνται από ύλη, με την αντιύλη να σπανίζει στο σύμπαν, συνιστά γρίφο για τους κοσμολόγους επειδή δεν μπορεί να εξηγηθεί με τους νόμους της φυσικής, οι νόμοι δεν κάνουν «διακρίσεις» ανάμεσα στα σωματίδια και τα αντισωματίδια. Σύμφωνα όμως με την ομάδα από το UCLA, πιθανόν οφείλεται στη συμπεριφορά του μποζονίου Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη και την αντιύλη. Πιο συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα, η ανισοκατανομή προήλθε από την κίνηση του πεδίου Χιγκς, το οποίο σχετίζεται με το μποζόνιο, η οποία είχε σαν συνέπεια σε εκείνο το στάδιο της κοσμικής δημιουργίας οι μάζες των σωματιδίων και των αντισωματιδίων να είναι παροδικά άνισες. Η εξήγηση αυτή βασίζεται στην υπόθεση πως, στις πρώτες φάσεις της Μεγάλης Έκρηξης, η ένταση του πεδίου ήταν πολύ μεγαλύτερη από την «τιμή ισορροπίας» που έχει σήμερα. Γεγονός που με τη σειρά του επέτρεψε στα σωματίδια να «κυριαρχήσουν» στα αντισωματίδια. Το σωματίδιο Χιγκς προτάθηκε το 1964 από τον Βρετανό Πίτερ Χιγκς και τον Γάλλο Φρανσουά Ανγκλέρ, ως ο μηχανισμός απόκτησης μάζας που συμπλήρωνε και την τελευταία «ψηφίδα» στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Το σωματίδιο κέρδισε τα φώτα της δημοσιότητας το 2012, όταν δύο ανεξάρτητα πειράματα στον επιταχυντή του CERN ανακοίνωσαν την πειραματική επαλήθευσή του. Την επόμενη χρονιά, οι δύο επιστήμονες απέσπασαν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την πρόβλεψή τους. http://www.naftemporiki.gr/story/920545/nea-theoria-eksigei-tin-proeleusi-tis-ulis-sto-sumpan

Φωτεινές πηγές Ένας πλανήτης νάνος εκπέμπει δύο φωτεινά σήματα σε ένα σκάφος της NASA το οποίο κατευθύνεται προς αυτόν και οι επιστήμονες δεν ξέρουν πραγματικά με τι έχουν να κάνουν. Όσο και παράξενο και αν ακούγεται αυτή είναι η κατάσταση που περιγράφεται με τον πλανήτη νάνο Δήμητρα (Ceres) το μεγαλύτερο σε διαστάσεις σώμα που βρίσκεται στην ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία. Το διαστημόπλοιο της NASA DAWN πλησιάζει τον πλανήτη πριν το «ραντεβού» της 6ης Μαρτίου. Η φωτογραφία που μπορείτε να δείτε ελήφθη στις 19 Φεβρουαρίου και σε απόσταση 46.000 χλμ. και δείχνει δύο έντονες φωτεινές πηγές στο έδαφος του μικρο-πλανήτη. Προηγούμενες φωτογραφίες της Δήμητρας από μεγαλύτερη απόσταση έδειχναν μια πηγή φωτός και ήταν εξίσου αινιγματικό. Στη συνέχεια το μυστήριο μεγάλωσε καθώς οι πηγές φωτός έγιναν δύο. «Πρόκειται για κάτι απρόβλεπτο και ακόμη παραμένει μυστήριο για εμάς», εξηγεί ο Andreas Nathues επικεφαλής της ομάδας που διαχειρίζεται τα δεδομένα της κάμερας στο ινστιτούτο Max Planck της Γερμανίας: «Το φωτεινότερο σημείο από τα δύο πάντως εξακολουθεί να είναι πολύ μικρό για να το αναλύσουμε με βάση τις φωτογραφίες, αλλά εκτός από το μέγεθός του είναι το φωτεινότερο σημείο στην επιφάνεια του μικρο-πλανήτη» συμπληρώνει. Τι μπορεί να είναι τότε αυτό που προκαλεί την αντανάκλαση αυτή του φωτός; Η πλέον προφανής εξήγηση είναι αυτή του πάγου αν και ο πάγος θα αντανακλούσε πολύ περισσότερο φως. Οι επιστήμονες έχουν προηγουμένως παρατηρήσει υδρατμούς να βγαίνουν από την επιφάνεια της Δήμητρας κάνοντας έτσι το σχηματισμό πάγου την πιο προφανή αιτία. Υπάρχουν όμως και άλλες εξηγήσεις. Πολλοί εκτιμούν πως πρόκειται για κομμάτια άλατος. Η μικρή απόσταση όμως των δύο αυτών σημείων συνιστούν για τους επιστήμονες ότι πιθανότατα πρόκειται για κάτι που σχετίζεται με ηφαιστειακή δραστηριότητα και πάγου δηλαδή που σχηματίζεται σε δύο κρατήρες ηφαιστείων. Πάντως σε ότι και να οφείλεται η φωτεινή αυτή διαταραχή στην επιφάνεια της Δήμητρας σύντομα θα μάθουμε καθώς το διαστημόπλοιο Dawn βρίσκεται λίγες ημέρες πριν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη και για τους επόμενους 16 μήνες θα αποστέλλει φωτογραφίες σε πολύ μεγαλύτερη ανάλυση. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9

Τελευταία ματιά στον Sentinel-2A. Πριν ο Sentinel-2Α συσκευαστεί και σταλεί στη Γαλλική Γουιάνα για εκτόξευση που στόχος είναι να πραγματοποιηθεί στις 12 Ιουνίου, εκπρόσωποι των ΜΜΕ και ειδικοί έριξαν μια τελευταία ματιά στον δεύτερο δορυφόρο του Ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus. Σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο IABG στο Μόναχο - όπου ο δορυφόρος υποβάλλεται σε δοκιμές από τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους - οι διαχειριστές του έργου ενημέρωσαν σχετικά με την κατάσταση του δορυφόρου. "Έχω ένα χαμόγελο στα μάτια μου, επειδή είμαστε πολύ κοντά στην ολοκλήρωση όλων των δοκιμών του Sentinel-2Α," δήλωσε ο Michael Menking από την Airbus Defence and Space, κύριο ανάδοχο που ηγείται της βιομηχανικής κοινοπραξίας που κατασκεύασε το δορυφόρο. "Όλες οι δοκιμές έχουν αποδείξει ότι ο δορυφόρος κάνει ό,τι χτίστηκε να κάνει. Είμαστε πολύ κοντά στην προετοιμασία του για αποστολή - μόνο δύο δοκιμές απομένουν" Προσφέροντας 'έγχρωμη όραση' για το πρόγραμμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης Copernicus της Ευρώπης, ο Sentinel-2A συνδυάζει υψηλή ανάλυση και καινοτόμες πολυφασματικές δυνατότητες - πρώτη φορά για την ESA. Με 290 χιλιόμετρα εύρος κάλυψης και συχνές επαναληπτικές επισκέψεις, ο Sentinel-2 θα παραδώσει απόψεις των μεταβαλλόμενων χερσαίων εκτάσεων της Γης με πρωτοφανή λεπτομέρεια και ακρίβεια. Οι πληροφορίες από αυτή την τελευταία αποστολή θα συμβάλουν στη βελτίωση των γεωργικών πρακτικών, την παρακολούθηση των δασών του κόσμου, την ανίχνευση της ρύπανσης σε λίμνες και παράκτια ύδατα, ενώ θα συμβάλλουν στη χαρτογράφηση καταστροφών και πολλά άλλα. "Ο Sentinel-2 είναι κατάλληλος για σημαντικές κοινωνικές προκλήσεις, όπως η ασφάλεια στα τρόφιμα για έναν αυξανόμενο πληθυσμό και η κλιματική αλλαγή", δήλωσε ο Volker Liebig, Διευθυντής των προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA. Αναφερόμενος στην ποικιλία των υπηρεσιών του Copernicus που θα υποστηριχθούν από τους Sentinels, ο Reinhard Schulte-Braucks από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις εφαρμογές στον τομέα της υγείας. "Είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε μέτρα για την καταπολέμηση της ελονοσίας στην Αφρική, και ελπίζω αυτό να γίνει ακόμα καλύτερα με τα δεδομένα Sentinel-2", είπε ο κος Schulte-Braucks. Ενώ συνέχισε παρέχοντας παραδείγματα για το πώς ο δορυφόρος θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τον αριθμό και του κύκλου αναπαραγωγής των κουνουπιών, οδηγώντας σε βελτιωμένη πρόβλεψη για τις περιοχές που κινδυνεύουν από ελονοσία. Ο Markus Probeck από τη γερμανική geo-information technology consultancy GAF-AG υπογράμμισε την βελτιωμένη κάλυψη που θα παρέχει ο Sentinel-2 - ιδιαίτερα χρήσιμη πάνω από τα τροπικά δάση όπου η νεφοκάλυψη είναι επίμονη. Θα επωφεληθούν επίσης οι επίγειες υπηρεσίες παρακολούθησης, όπως η επέκταση των οικισμών και προβλέψεις για την απόδοση των καλλιεργειών, όπου χρειάζονται συχνές ενημερώσεις. "Στα προηγούμενα έργα, μου πήρε επτά χρόνια για να έχω την πλήρη, σχετικά χωρίς σύννεφα κάλυψη της Γκαμπόν", είπε. "Αλλά με τον Sentinel-2, θα περιμένουμε να πάρουμε κάλυψη χωρίς σύννεφα μέσα σε ένα ή δύο χρόνια - ίσως και πιο σύντομα" Ο Sentinel-2A πρέπει ακόμη να υποβληθεί στις τελικές δοκιμές επικύρωσης πριν το Συμβούλιο Qualification and Acceptance Review Board επιτρέψει την αποστολή του στο διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας, που έχει προγραμματιστεί για τις 19 Απριλίου. Η ημερομηνία - στόχος για την εκτόξευση είναι στις 12 Ιουνίου. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/02/Colour_vision_for_Copernicus http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Teleytahia_matiha_ston_Sentinel-2A Ρωσικός Διαστημικός Σταθμός!!! Ο «Πόλεμος στο Διάστημα» για ΗΠΑ-Ρωσία και Κίνα συνεχίζεται με τις δύο τελευταίες να σχεδιάζουν τη δημιουργία των δικών τους σταθμών, με στόχο να εξερευνήσουν τον «άγνωστο» εξωγήινο κόσμο. Σε ρεπορτάζ του, το RT αποκαλύπτει ότι η Ρωσία και η εθνική της διαστημική υπηρεσία (σ.σ. Roscosmos), προτίθενται να δημιουργήσουν έναν σταθμό στο Διάστημα έως το έτος 2024. Αυτό θα αποτελέσει τον προπομπό μιας δικής της – εξωπλανητικής- βάσης. Εάν επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος, επανδρωμένες αποστολές εκτιμάται ότι θα γίνουν το 2030. Ο εμπνευστής της δημιουργίας ενός ρωσικού διαστημικού σταθμού, ο επικεφαλής του Roscosmos, κ. Oleg Ostapenko, ανέφερε σε δηλώσεις του ότι η εξέλιξη αυτή θα αποτελέσει «ένα βήμα μπροστά» για τη Ρωσία το οποίο θα μπορέσει να «εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%8C-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE Φωτογραφίες της NASA. Τουλάχιστον 700 φωτογραφίες από τη «χρυσή» εποχή της NASA στην εξερεύνηση του διαστήματος πωλούνται από την Bloomsbury Auctions στο Λονδίνο σήμερα, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης selfie που τραβήχτηκε στο διάστημα και μια σπάνια εικόνα του πρώτου αστροναύτη που πάτησε στη Σελήνη, Νιλ Άρμστρονγκ. Οι φωτογραφίες που βγαίνουν στο «σφυρί» αναμένεται να πωληθούν σε μέσες τιμές οι οποίες κυμαίνονται μεταξύ 300 και 10.000 στερλινών -και συνολικά πάνω από 500.000. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%AB%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%86%CF%85%CF%81%CE%AF%C2%BB-700-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Οι μυστηριώδεις «μαγνητικές εκρήξεις» στο στόχαστρο της NASA. Ο Ήλιος, ο διαστημικός καιρός, ακόμη και η συμπεριφορά της ύλης γύρω από τις μαύρες τρύπες θα βρεθούν σύντομα στο «μικροσκόπιο» της ΝΑΣΑ, με την αποστολή Magnetospheric Multiscale (MMS), η οποία αναμένεται να εκτοξευθεί μέσα στον επόμενο μήνα. Στα πλαίσια της MMS, τέσσερις μη επανδρωμένοι δορυφόροι θα τεθούν για τουλάχιστον δύο χρόνια σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, πετώντας σε σχηματισμό πυραμίδας. Από εκεί, θα προσφέρουν πολύτιμα στοιχεία για να μελετηθεί ένα φαινόμενο που κρύβει ακόμη πολλά μυστήρια για τους επιστήμονες, αν και επιδρά σημαντικά στην ηλιακή δραστηριότητα, ενώ παράλληλα μπορεί να επηρεάσει ανθρώπινες δραστηριότητες όπως τις αεροπορικές πτήσεις ή τις τηλεπικοινωνίες. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μαγνητική επανασύνδεση και βρίσκεται πίσω από τις ηλιακές εκλάμψεις, τις εκτοξεύσεις ηλιακής στεμματικής μάζας και τις γεωμαγνητικές καταιγίδες – οι οποίες είναι πιθανόν να είναι τόσο ισχυρές που να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους, να θέσουν εκτός λειτουργίας τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, αλλά και να έχουν σαν αποτέλεσμα πολύωρα μπλακάουτ. Η μαγνητική επανασύνδεση οφείλεται στην τοπική συσσώρευση ενέργειας σε μαγνητικά πεδία, η οποία απελευθερώνονται απότομα με «μαγνητικές εκρήξεις», δηλαδή με την επιτάχυνση φορτισμένων σωματιδίων σε ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Μία από τις πιο ακραίες περιπτώσεις που το φαινόμενο έκανε αισθητή την «παρουσία» του στη Γη συνέβη τον Οκτώβριο του 2003, με παρεμβολές στο δίκτυο GPS και αύξηση της ραδιενέργειας πάνω από τους πόλους, η οποία ανάγκασε για πρώτη φορά την αμερικανική Πολιτική Αεροπορία να εκδώσει προειδοποίηση στις αεροπορικές εταιρείες, ζητώντας να αποφεύγουν τα μεγάλα υψόμετρα. Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχαν καταγραφεί βίαιες ηλιακές εκλάμψεις, οι οποίες «βομβάρδισαν» όλο το ηλιακό σύστημα με ακτίνες Χ. Παράλληλα, από τον ήλιο ξεπήδησαν σε πίδακες τεράστια νέφη ύλης, τα οποία ονομάζονται εκτοξεύσεις ηλιακής στεμματικής μάζας και μετέφεραν φορτισμένα σωματίδια και ενέργεια στη γήινη μαγνητόσφαιρα, με συνέπεια να δημιουργηθεί μια έντονη γεωμαγνητική καταιγίδα. Σε όλη αυτή την «αλυσίδα» γεγονότων, κοινός παρανομαστής είναι η μαγνητική επανασύνδεση, για την οποία είναι περισσότερο γνωστές οι συνέπειές της, παρά πώς ακριβώς προκαλείται, αφού μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί μόνο με πειράματα κάτω στη Γη. Έτσι, η αποστολή MMS θα είναι η πρώτη που θα παρατηρήσει το φαινόμενο «σε δράση», περνώντας από περιοχές όπου εξελίσσεται. Οι επιστήμονες θέλουν να εξακριβώσουν με λεπτομέρεια τις συνθήκες που δημιουργούν τη μαγνητική επανασύνδεση, αποκτώντας έτσι καλύτερη εικόνα για το φαινόμενο από όσα έχουν γίνει γνωστά από θεωρητικές μελέτες, υπολογιστικά μοντέλα και πειράματα. Επειδή το φαινόμενο είναι τοπικό, τα τέσσερα σκάφη θα περνούν μέσα από μία τέτοια περιοχή σε μόλις ένα δευτερόλεπτο. Ωστόσο, οι αισθητήρες έχουν κατασκευασθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να λαμβάνουν μετρήσεις με εντυπωσιακή ταχύτητα. Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα, οι επιστήμονες θα έχουν για πρώτη φορά την ευκαιρία να μελετήσουν το φαινόμενο στην εξέλιξή του και ίσως να βρουν έτσι τρόπους προστασίας της Γης. Ένα φαινόμενο που πάντως δεν αφορά μόνο το ηλιακό μας σύστημα, αφού στο 99% του σύμπαντος καταλαμβάνεται από πλάσμα, δηλαδή το ιονισμένο αέριο που αποτελεί την προϋπόθεση για να εκδηλωθεί η μαγνητική επανασύνδεση. Έτσι, για παράδειγμα, αναμένεται να έρθουν στο «φως» νέα στοιχεία για τη συμπεριφορά των δίσκων ύλης που στροβιλίζονται γύρω από τις μαύρες τρύπες. http://www.naftemporiki.gr/story/920288/oi-mustiriodeis-magnitikes-ekrikseis-sto-stoxastro-tis-nasa

Ανακαλύφθηκε στο πρώιμο σύμπαν η μεγαλύτερη και λαμπερότερη μαύρη τρύπα-κβάζαρ. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια πανάρχαια και αδιανόητα μεγάλη μαύρη τρύπα, τόσο υπερμεγέθη που οι επιστήμονες μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις έως τώρα θεωρίες τους για το πως αναπτύσσεται μια μαύρη τρύπα. Η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, σε απόσταση 12,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, είναι η μεγαλύτερη και πιο λαμπερή που έχει ποτέ βρεθεί στις απαρχές του σύμπαντος, καθώς «γεννήθηκε» μόλις 900 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ). Έχει μάζα όσο 12 δισεκατομμύρια Ήλιοι, υπερδιπλάσια από τη μάζα άλλων μαύρων οπών παρόμοιας ηλικίας. Συγκριτικά, η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, έχει μάζα μόνο 4 έως 5 εκατ. φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Οι επιστήμονες, δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, με την ονομασία J0100+2802, που βρίσκεται σε ένα μακρινό κβάζαρ (ενεργό γαλαξιακό πυρήνα), μεγάλωσε τόσο γρήγορα. Μια πιθανότητα είναι ότι δύο μεγάλες μαύρες τρύπες στο νεαρό σύμπαν συγκρούστηκαν και συγχωνεύτηκαν σε μια ακόμη μεγαλύτερη. Τα κβάζαρ, που ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1963, είναι τα πιο λαμπερά αντικείμενα στο σύμπαν και βρίσκονται στο κέντρο μακρινών γαλαξιών. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί πάνω από 200.000 κβάζαρ. Αποτελούνται από υπερβολικά φωτεινά νέφη υλικών, στη διαδικασία απορρόφησής τους από μια τερατώδη μαύρη τρύπα. Η μαύρη τρύπα που μόλις εντοπίστηκε, δεν είναι μόνο το πιο μεγάλο κβάζαρ που έχει ποτέ ανακαλυφθεί, αλλά και το πιο φωτεινό, με λάμψη περίπου 420 εκατομμύρια φορές πιο έντονη από τον Ήλιο μας και επτά φορές πιο λαμπρή από το πιο μακρινό ήδη γνωστό κβάζαρ. Η ανακάλυψη από διεθνή ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον κινέζο καθηγητή Χούε Μπινγκ Γου του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature". http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64146574

Διεθνή Master Class στα στοιχειώδη σωματίδια για μαθητές Λυκείου. Κάθε χρόνο, την άνοιξη, ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο προσκαλούν μαθητές Λυκείου σε μια ημερίδα με σκοπό να γνωρίσουν την πρώτη γραμμή της βασικής έρευνας. Αυτές οι διεθνείς ημερίδες Master Classes δίνουν στους μαθητές την ευκαιρία να γίνουν ερευνητές στον τομέα των στοιχειωδών σωματιδίων για μια μέρα,αναλύοντας πραγματικά δεδομένα από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider, LHC) στο CERN. Φέτος, οι ημερίδες αυτές οργανώνονται από τις 24 Φεβρουαρίου ως τις 2 Απριλίου και θα συμμετάσχουν μαθητές από 42 χώρες από όλο τον κόσμο. Η φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ανερχόμενους τομείς στην επιστήμη. Η ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs το καλοκαίρι του 2012 οδήγησε σε μια μεγάλη μιντιακή έκρηξη και αντίστοιχο δημόσιο ενδιαφέρον. Οι ημερίδες παρακολουθούν αυτό το ενδιαφέρον και προσφέρουν σε μαθητές την ευκαιρία να ανακαλύψουν τον συγκεκριμένο τομέα της προηγμένης έρευνα. και να ασχοληθούν με πρόσφατα δεδομένα από τα πειράματα στον επιταχυντή LHC. Η βασική ιδέα αυτού του ετήσιου προγράμματος είναι να επιτρέψει σε μαθητές να εργαστούν ως πραγματικοί επιστήμονες. “Οι μαθητές ανακαλύπτουν την πραγματικότητα της επιστήμης δουλεύοντας μαζί με ερευνητές. Στα Διεθνή παίρνουν μια γεύση πώς ακριβώς δουλεύει η μοντέρνα έρευνα στη φυσική”, αναφέρει ο Michael Kobel, καθηγητής στον Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δρέσδης και Γενικός Συντονιστής του Προγράμματος. Τα τέσσερα πειράματα - ATLAS, CMS, ALICE και LHCb – έχουν προσφέρει δεδομένα για χρήση στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Οι μαθητές ελέγχουν τα αποτελέσματα των συγκρούσεων ανάμεσα σε στοιχειώδη σωματίδια που καθοδηγούνται στο 27 χιλιομέτρων επιταχυντή με ταχύτητες κοντά σε αυτήν του φωτός. Ένα μεγάλο φάσμα επεξεργασιών είναι διαθέσιμο. Για παράδειγμα, οι μαθητές ξανα-ανακαλύπτουν το σωματίδιο Ζ ή την δομή του πρωτονίου, ανακατασκευάζουν τα λεγόμενα “παράξενα” σωματίδια και μετράνε τον χρόνο ζωής του σωματιδίου D 0 ή ακόμα κυνηγάνε το σωματίδιο Higgs. Τα πειράματα ATLAS και CMS προσφέρουν πραγματικά υποψήφια για παραγωγή Higgs γεγονότα απ' όπου οι μαθητές θα προσπαθήσουν να ανιχνεύσουν αυτό το πολύ βραχύβιο και φευγαλέο σωματίδιο. Η Ελλάδα συμμετέχει στα Διεθνή Master Classes με ημερίδες στα Πανεπιστήμια Αθήνας (26 Φεβρουαρίου, 60 μαθητές), Θεσσαλονίκης (4 Μαρτίου, 100 μαθητές) και Κρήτης (14 Μαρτίου, 70 μαθητές), στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος (16 Μαρτίου, 40 μαθητές) και στο ΕΜΠ (4 Μαρτίου, 120 μαθητές), το οποίο διοργανώνει και ημερίδα για καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης (21 Μαρτίου, 50 καθηγητές). Τα Διεθνή Master Classes συντονίζουν το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Δρέσδης και το QuarkNet (ΗΠΑ) σε στενή συνεργασία με τη Διεθνή Ομάδα Εκλαΐκευσης Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων (International Particle Physics Outreach Group, IPPOG). Η IPPOG είναι μια ανεξάρτητη ομάδα από εκλαϊκευτές αντιπροσώπους από χώρες που συμμετέχουν στην έρευνα που γίνεται στο CERN και σε άλλα αντίστοιχα ερευνητικά κέντρα. Ο κύριος σκοπός της ομάδας είναι να κάνει την σωματιδιακή φυσική προσιτή στο ευρύ κοινό. Έλληνας εκπρόσωπος στην IPPOG και συντονιστής των Ελληνικών Master Classes είναι ο Νίκος Τράκας, Θεωρητικός Φυσικός, Καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών ΕΜΠ. Για περισσότερες πληροφορίες: Η σελίδα των Ελληνικών Master Classes http://www.physics.ntua.gr/MC_2015 http://www.kathimerini.gr/805030/article/epikairothta/episthmh/die8nh-master-class-sta-stoixeiwdh-swmatidia-gia-ma8htes-lykeioy

Οι «χαρταετοί» του Διαστήματος. Τη Δευτέρα οι ελληνικοί ουρανοί γεμίσαν από μικρούς και μεγάλους χαρταετούς οι οποίοι θα προσπαθούν να... αγγίξουν τα σύννεφα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι «χαρταετοί» που πετάνε πολύ πιο πάνω από τα σύννεφα. Πρόκειται για μια νέα γενιά επαναστατικών σκαφών και δορυφόρων που δεν κινούνται με αιολική αλλά με ηλιακή ενέργεια και έχουν ως αποστολή την εξερεύνηση του Διαστήματος. Η Ιαπωνική Υπηρεσία Διαστήματος JΑΧΑ δημιούργησε το επαναστατικό σκάφος ΙΚΑRΟS, το όνομα του οποίου παραπέμπει στον «ιπτάμενο» μυθικό ήρωα, αλλά ταυτόχρονα είναι και τα αρχικά της αποστολής (Ιnterplanetary Κitecraft Αccelerated by Radiation Οf the Sun) που σημαίνουν «Διαπλανητικός Χαρταετός-Σκάφος Κινούμενος με Ηλιακή Ακτινοβολία». Το ΙΚΑRΟS είναι στην ουσία ένα διαστημικό ιστιοφόρο με ένα μεγάλο «πανί» με διαγώνιο 20 μέτρων που διαθέτει ηλιακές κυψέλες οι οποίες συλλέγουν την ηλιακή ακτινοβολία και τη μετατρέπουν σε ενέργεια. Το σκάφος διαθέτει και συμβατικό κινητήρα προώθησης. Το IΚAROS έχει πετάξει στο Διάστημα σε αποστολές που ως στόχο έχουν το να διαπιστωθεί αν και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ταξιδέψει ένα σκάφος στο Διάστημα με τη χρήση ηλιακής ενέργειας. Το IΚAROS έχει καταφέρει να ταξιδέψει ως την Αφροδίτη. Αν διαπιστωθεί ότι τα διαστημικά ταξίδια με ηλιακή ενέργεια είναι εφικτά, θα ανοίξει μια νέα σελίδα στη διαστημική εξερεύνηση. Ελπίζοντας να αντικαταστήσει τους κινητήρες των διαστημικών σκαφών με τη δύναμη της λιακάδας, η Planetary Society, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για την προώθηση της διαστημικής εξερεύνησης, ανέπτυξε και δοκιμάζει ένα πειραματικό σκάφος με ηλιακό ιστίο. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι (τα ηλιακά ιστία) θα μπορούσαν να γίνουν σημαντικό εργαλείο για το μέλλον των διαπλανητικών αποστολών» ανέφερε ο Μπιλ Νάι, εκτελεστικός διευθυντής της Planetary Society και γνωστός εκλαϊκευτής της επιστήμης στην αμερικανική τηλεόραση. Το σκάφος LightSail 1 έχει σχήμα κουτιού με διαστάσεις 10 επί 10 επί 30 εκατοστά. Οταν εισέρχεται σε τροχιά, το σκάφος αναπτύσσει τέσσερις δοκούς μήκους σχεδόν τεσσάρων μέτρων, από τις οποίες ξεδιπλώνονται τέσσερα τριγωνικά «πανιά» από το ανθεκτικό συνθετικό Mylar. Οι μεμβράνες έχουν πάχος πολύ μικρότερο από μια σελίδα χαρτί αλλά διαθέτουν συνολική επιφάνεια 32 τετραγωνικών μέτρων. Το «ιστίο» αυτό προωθεί το σκάφος εκμεταλλευόμενο δύο δυνάμεις: η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλιακής ακτινοβολίας που δεν έχουν μάζα αλλά διαθέτουν ορμή. Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ηλιο προς το εξώτερο Διάστημα. Εχουν ήδη γίνει δοκιμαστικές πτήσεις του LightSail 1 στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Planetary Society, μέσα στο 2015 ένα δεύτερο πειραματικό σκάφος, το LightSail 2, θα εκτοξευτεί με πύραυλο της εταιρείας SpaceX σε μεγαλύτερο ύψος για να δοκιμαστεί σε καινούργιο περιβάλλον. Η NASA έχει κατασκευάσει έναν νανοδορυφόρο, που ονομάζεται ΝanoSailD, και διαθέτει ένα ηλιακό πανί περίπου 9 τετραγωνικών μέτρων το οποίο είναι φτιαγμένο από ειδικό πολυμερές. Η υπηρεσία έχει ήδη πραγματοποιήσει δοκιμαστικές πτήσεις του δορυφόρου σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη οι οποίες ήταν πετυχημένες. Ο δορυφόρος επικοινώνησε χωρίς προβλήματα με το κέντρο ελέγχου των αποστολών και μετέδιδε τα δεδομένα που ήταν προγραμματισμένος να μεταδώσει. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=679137 Roscosmos: νέες προοπτικές για τη διεθνή συνεργασία. Στις 20 Φεβρουαρίου εγινε συνάντηση του επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Igor Komarov με τον Γενικό Διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Διαστημικών Μελετών (CNES) της Γαλλίας, Jean-Yves Le Gall. Οι αρχηγοί των Οργανισμων συζήτησαν την κατάσταση και τις προοπτικές της διμερούς συνεργασίας στον τομέα του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής της "Ένωσης" στο Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας, "στην ιστορία του οποίου οι εργασίες θα μετρήσουν για περισσότερα από 15 χρόνια. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε μια σειρά από ρωσικά μακροπρόθεσμα προγράμματα επιστημονικής και εφαρμοσμένης τεχνικής.. Μετά τη συνάντηση, οι επικεφαλής των οργανισμών υπέγραψαν μια δήλωση προθέσεων για τη μακροπρόθεσμη συνεργασία στον τομέα της διαστημικής έρευνας. Γεγονός, το οποίο θα είναι η ενσάρκωση της μακροπρόθεσμης αμοιβαίας επωφελους συνεργασίας και θα γιορτάσουν την 50η επέτειο της ρωσο-γαλλικής συνεργασίας στο διάστημα το 2016. http://www.federalspace.ru/21318/

Μήπως το Curiosity καταστρέφει τα ίχνη αρειανής ζωής στα δείγματα που αναλύει; Μπορεί το ρομπότ Curiosity της ΝΑΣΑ να περιπλανιέται στον Άρη από το 2012 αναζητώντας οργανικές ενώσεις που θα «πρόδιδαν» την ύπαρξη μικροοργανισμών στον Κόκκινο Πλανήτη, ωστόσο ακόμη κι αν υπάρχουν τέτοιες ενώσεις στα δείγματα που μελετά, είναι πιθανό να τις καταστρέφει το ίδιο, εξαιτίας του τρόπου επεξεργασίας που χρησιμοποιεί. Αυτό υποστηρίζουν Βρετανοί επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, οι οποίοι θεωρούν ότι ενδεχομένως τα αποτελέσματα των αναλύσεων του ρομπότ αλλοιώνονται λόγω της σύστασης του εδάφους του Άρη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πρόβλημα προκύπτει από το ότι το Curiosity αναλύει τα δείγματα θερμαίνοντάς τα, τη στιγμή που υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις πως στο έδαφος του Κόκκινου Πλανήτη υπάρχει ένα ορυκτό το οποίο ονομάζεται ιαροσίτης. Έτσι, στην περίπτωση που το ρομπότ θερμάνει ένα δείγμα στο οποίο μαζί με τις οργανικές ενώσεις υπάρχει και ιαροσίτης, τότε το ορυκτό θα προκαλέσει τη διάσπαση των οργανικών μορίων. Επομένως, το ίδιο το Curiosity θα εξαφανίσει τα πιθανά ίχνη ζωής, πριν μπορέσει να τα ανιχνεύσει. Για τη μελέτη τους, οι ερευνητές αναπαρήγαγαν στο εργαστήριο τη διαδικασία ανάλυσης των αρειανών δειγμάτων που ακολουθεί το Curiosity με το όργανο SAM (Sample Analysis at Mars). Έτσι, θέρμαναν πετρώματα πλούσια σε ιαροσίτη και οργανικές ενώσεις από τους 400 έως τους 1000 βαθμούς Κελσίου, αυξάνοντας τη θερμοκρασία ανά 100 βαθμούς Κελσίου κάθε φορά, ώστε να προσδιορίσουν τη χημική σύσταση των προϊόντων που παράγονταν. «Αυτό που είδαμε είναι πως σε καμία περίπτωση δεν ανιχνεύθηκαν τα οργανικά μόρια που γνωρίζαμε πως υπήρχαν στα πετρώματα», λέει στο περιοδικό New Scientist ο Τζέιμς Λιούις από το Imperial College, ο οποίος πήρε μέρος στην έρευνα. Αντίθετα, οι χημικές ενώσεις που παράγονταν ήταν αυτές που αναμένονταν στην περίπτωση που ο ιεροσίτης αντιδρά με τα οργανικά μόρια, και τα διασπά σε απλούστερες ανθρακικές ενώσεις. «Αν τα πειράματα του Curiosity γίνονται σε παρόμοιες συνθήκες στον Άρη, σε μείγματα ιεροσίτη και οργανικών μορίων, τότε το ρομπότ δεν μπορεί να ανιχνεύσει τα οργανικά μόρια», προσθέτει. Η ενδεχόμενη αλλοίωση των αποτελεσμάτων από την ιεροσίτη οφείλεται στο γεγονός ότι, όταν θερμανθεί, απελευθερώνει οξυγόνο. Παλιότερες αποστολές μη επανδρωμένων διαστημοπλοίων και ρομποτικών οχημάτων εξερεύνησης έχουν εντοπίσει το ορυκτό σε διάφορες περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη. Μάλιστα, μόλις στις αρχές Φεβρουαρίου, η προκαταρκτική ανάλυση δειγμάτων που ανέλυσε το Curiosity από το όρος Sharp έδειξε πως το ορυκτό είναι παρόν και στο συγκεκριμένο σημείο. Η μελέτη των Βρετανών ερευνητών δεν έχει συνέπειες μόνο για την αποστολή του Curiosity, το οποίο προσεδαφίσθηκε στον πλανήτη πριν από τρία χρόνια, για να τον εξερευνήσει. Αντίθετα, αφορά και το ρομπότ ExoMars της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, το οποίο θα εκτοξευθεί το 2018 και θα χρησιμοποιήσει πάλι μία μέθοδο θέρμανσης για να αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης ζωής στον Άρη, είτε σήμερα είτε στο παρελθόν. Πάντως, όπως επισημαίνει ο Λιούις, η συγκεκριμένη μελέτη δεν σημαίνει πως οι τεχνικές θέρμανσης των δειγμάτων είναι εντελώς αναποτελεσματικές, κατ’ αρχάς γιατί ο ιεροσίτης και άλλα ανάλογα ορυκτά εμφανίζονται σε αρκετές παραλλαγές, από τις οποίες ορισμένες διασπώνται σε πολύ μεγαλύτερες θερμοκρασίες. Επομένως, προσθέτει, το κλειδί είναι να επιλεγούν τα σωστά δείγματα για ανάλυση. Επιπλέον, ο επιστήμονας από το Imperial College υποστηρίζει πως ενδεχομένως μπορεί να βρεθεί ένας τρόπος ερμηνείας των αποτελεσμάτων ώστε, από τα προϊόντα της διάσπασης, να μπορεί να εκτιμηθεί κατά πόσο υπήρχαν ή όχι οργανικές ενώσεις στο δείγμα, πριν αυτό θερμανθεί. http://physicsgg.me/2015/02/24/%ce%bc%ce%ae%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%bf-curiosity-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%b1%ce%bd/

Εξερευνώντας τα χρώματα στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου. Οι αστρονομικές εικόνες συχνά μοιάζουν με έργα τέχνης. Αυτή η εικόνα ενός από τους κοντινότερους γειτονικούς γαλαξίες μας, το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (Small Magellanic Cloud - SMC), σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση! Η σκηνή είναι πραγματικά μια συνεργασία μεταξύ δύο κοσμικών καλλιτεχνών - του διαστημικού παρατηρητηρίου Herschel της ESA και του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της NASA. Η εικόνα θυμίζει καλλιτεχνικό πίνακα από στίγματα ή πουαντιγιστικής τεχνοτροπίας, με πολλές μικρές, διακριτές κουκκίδες που συνδυάζονται μαζί για να δημιουργήσουν μια εντυπωσιακή όψη μεγάλης κλίμακας. Τα χρώματα εντός αυτής της εικόνας παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τη θερμοκρασία της σκόνης αναμιγνύεται με το αέριο σε όλο το γαλαξία. Η μικρή πράσινη απόχρωση που εκτείνεται προς τα αριστερά του πλαισίου και η κόκκινη απόχρωση του κυρίως σώματος του γαλαξία είναι από τις παρατηρήσεις του Herschel, που τονίζουν το κρύο υλικό, που βρίσκεται στην ψυχρή θερμοκρασία των -260 βαθμών Κελσίου. Τα φωτεινότερα μέρη του μπλε συνελήφθησαν από το Spitzer. Αυτές οι περιοχές αποτελούνται από ‘θερμότερο’ -περίπου -150 βαθμούς Κελσίου - αέριο και σκόνη, και μέσα σε μερικές από αυτές τις περιοχές γεννιούνται νέα αστέρια. Αυτά τα νεογέννητα άστρα με τη σειρά τους ζεσταίνουν το περιβάλλον τους, με αποτέλεσμα τις έντονες μάζες θερμαινόμενου αερίου και σκόνης μέσα στο γαλαξία. Αυτές οι μάζες εμφανίζονται φωτεινά σε αυτή την εικόνα, ιχνογραφώντας με σαφήνεια το σχήμα του γαλαξία - το SMC αποτελείται από μια κεντρική «γραμμή» σχηματισμού αστέρων, ορατή από την δεξιά πλευρά, και στη συνέχεια ένα πιο εκτεταμένη «φτερό», που εκτείνεται έξω προς τα αριστερά του καρέ. Συνολικά, το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου είναι περίπου το 1/20ο του μεγέθους του Γαλαξία μας. Μπορεί να το δει κανείς να λάμπει στον νυχτερινό ουρανό στο νότιο ημισφαίριο, και οι φωτεινότερες περιοχές του είναι εύκολα ορατές με γυμνό μάτι. Είναι ένας γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας - σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας, μαζί με τον μεγαλύτερο σύντροφο του, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Αυτοί οι δύο γαλαξίες έχουν μελετηθεί εκτενώς λόγω της εγγύτητάς τους σε εμάς; οι αστρονόμοι μπορούν να τους παρατηρούν σχετικά εύκολα για να διερευνήσουν πώς λειτουργεί ο σχηματισμός αστέρων και η γαλαξιακή εξέλιξη σε γαλαξίες εκτός από τον δικό μας. Τα δεδομένα σε αυτή την εικόνα είναι από τα όργανα: Spectral and Photometric Imaging Receiver (SPIRE), Photodetector Array Camera and Spectrometer (PACS) του Herschel, και το Multiband Imaging Photometer (MIPS) του Spitzer. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Exereynhontas_ta_chrhomata_sto_Mikrho_Nhephos_toy_Maggelhanoy