Δροσος Γεωργιος

Τι δείχνει η ανάλυση των δεδομένων του Planck για το Big Bang. Το «Καθιερωμένο Πρότυπο», το κυρίαρχο θεωρητικό μοντέλο της κοσμολογίας για την εξέλιξη του σύμπαντος, αρχής γενομένης από τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), κάθισε καλύτερα στο βάθρο του, καθώς και τα νέα επιστημονικά στοιχεία που συνέλεξε ο δορυφόρος «Πλανκ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), έρχονται να επιβεβαιώσουν τα έως τώρα «δόγματα» των επιστημόνων. Όμως, όσο κι αυτό ακούγεται καλό, μερικοί φυσικοί μάλλον στεναχωρήθηκαν, επειδή θα ήθελαν να προκύψει κάτι καινούριο και πιο απρόβλεπτο, που θα ανοίξει νέους δρόμους στην αναζήτησή τους για τα μυστήρια της φύσης. «Ήλπιζα να βρεθεί κάποια ανωμαλία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κοσμολόγος Ναζαρένο Μαντολέζι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας. Η προκαταρκτική παρουσίαση των νέων στοιχείων έγινε σε συνέντευξη Τύπου στη Φεράρα της Ιταλίας, στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης αστρονόμων, φυσικών και άλλων επιστημόνων, σύμφωνα με το «Science» και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν επίσημα στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy and Astrophysics» στις 22 Δεκεμβρίου. H ανάλυση των στοιχείων δείχνει ότι το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών, ότι αποτελείται από κοινή ατομική ύλη σε ποσοστό 4,9%, από μυστηριώδη σκοτεινή (μη ατομική) ύλη σε ποσοστό 26,6% και από την ακόμη πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια σε ποσοστό 68,5%. Ο δορυφόρος «Πλανκ» μελέτησε -με πιο εξελιγμένα όργανα από κάθε προηγούμενη προσπάθεια- την λεγόμενη «κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου» (CMB), δηλαδή το «αποτύπωμα» που άφησε το «Μπινγκ Μπανγκ» στο σύμπαν και γίνεται αντιληπτό μέχρι σήμερα. Από τότε που σχηματίστηκαν τα πρώτα άτομα της ύλης, 380.000 χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη», η ακτινοβολία υποβάθρου διαπερνά το διάστημα. Όσο το σύμπαν επεκτείνεται, τόσο αυτή η ακτινοβολία χάνει θερμότητα και μεταβάλλει το μήκος του κύματος της, με συνέπεια σήμερα πλέον να γίνεται αντιληπτή ως μικροκύματα. Η θερμοκρασία αυτής της ακτινοβολίας μικροκυμάτων ποικίλει ελαφρά στο διάστημα από περιοχή σε περιοχή, όπως και η πόλωσή της. Οι επιστήμονες αναλύουν αυτές τις μικρές διακυμάνσεις και βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα. Προτού εκτοξευτεί ο «Πλανκ» που έκανε τις μετρήσεις του μεταξύ 2009 – 2013, η προηγούμενη μέτρηση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είχε γίνει από τον δορυφόρο WMAP της NASA κατά την περίοδο 2001-2010. Η πρώτη ανακοίνωση των ευρημάτων του «Πλανκ» είχε γίνει το 2013 και είχε από τότε επιβεβαιώσει το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας. Ακολούθησε η πληρέστερη ανάλυση των στοιχείων του «Πλανκ» και η εξονυχιστική σύγκριση με τα αντίστοιχα στοιχεία του WMAP. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, η μεταξύ τους απόκλιση στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είναι πια μικρότερη από 0,3% (έναντι 1% έως 1,5% που ήταν το 2013), δηλαδή πλέον μέσα στο όριο του στατιστικού σφάλματος. Η νέα ανακοίνωση των ευρημάτων δεν άγγιξε πάντως το ευαίσθητο ζήτημα της υποτιθέμενης ανίχνευσης πέρυσι, από την αμερικανική ερευνητική ομάδα BICEP2, των αρχαίων βαρυτικών κυμάτων που γεννήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Αναμένεται με αγωνία από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα η επίσημη ανακοίνωση των επιστημόνων του «Πλανκ», σε συνεργασία με εκείνους του BICEP2, κατά πόσο τελικά επιβεβαιώνουν ή απορρίπτουν την επίμαχη ανακοίνωση, για την οποία πολλοί θεωρούν δεδομένο ότι πρόκειται για παραπλάνηση εξαιτίας της διαστρικής σκόνης. Η κοινή ανακοίνωση Πλανκ/BICEP2 αναμένεται έως το τέλος του έτους ή τον ερχόμενο Ιανουάριο. http://physicsgg.me/2014/12/02/%cf%84%ce%b9-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-p/

Χόκινγκ: Απειλή οι σκεπτόμενες μηχανές. Aκόμα και την ίδια την ύπαρξή μας απειλεί η ανθρώπινη προσπάθεια δημιουργίας σκεπτόμενων μηχανών επισημαίνει ο διαπρεπής επιστήμονας Στίβεν Χόκινγκ. «Η ανάπτυξη πλήρους τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να επιφέρει το τέλος του ανθρώπινου είδους», δήλωσε ο Χόκινγκ, ο οποίος παραμένει καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και μπορεί και εκφέρει λόγο χάρη στα τεχνολογικά βοηθήματα που διαθέτει. Ο θεωρητικός φυσικός, ο οποίος πάσχει από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, χρησιμοποιεί ένα νέο σύστημα, που αναπτύχθηκε από την Ιntel, προκειμένου να επικοινωνεί. Η νέα συσκευή μαθαίνει με ποιον τρόπο σκέπτεται ο διαπρεπής επιστήμονας και του υποδεικνύει τις λέξεις που ενδεχομένως θα ήθελε να χρησιμοποιήσει στη συνέχεια. Ο Χόκινγκ επισήμανε ότι κάποιες «πρωτόγονες» μορφές τεχνητής νοημοσύνης έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμες, αλλά ο ίδιος φοβάται πως θα καταστεί εφικτή η δημιουργία κάποιας μηχανής που θα υπερκεράσει τα όρια της ανθρώπινης ευφυΐας. «Θα μπορεί, λοιπόν, αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα να ξεκινήσει και να επανασχεδιάζει τον εαυτό του διαρκώς με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Οι άνθρωποι, οι οποίοι περιορίζονται από τη βραδεία βιολογική εξέλιξη, δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν και θα υπερκερασθούν». Δεν συμφωνούν, ωστόσο, όλοι oι ειδικοί με την προσέγγιση του καθηγητή Χόκινγκ. Ο Ρόλο Κάρπεντερ, κατασκευαστής του Cleverbot, του λογισμικού που μαθαίνει από τις προηγούμενες συνομιλίες καταφέρνοντας να παραπλανήσει πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν ότι μιλούν με κάποιο συνάνθρωπό τους, υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί επί της τεχνολογίας για πολύ καιρό ακόμη, ενώ χάρη σε αυτήν θα επιλυθούν πολλά από τα προβλήματα της παγκόσμιας κοινότητας. «Δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε τι πρόκειται να συμβεί αν τα μηχανήματα γίνουν εξυπνότερα από εμάς. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτό θα είναι κάτι που θα μας βοηθήσει, κάτι το οποίο θα είναι αδιάφορο ή κάτι που τελικά θα μας καταστρέψει». Ο ίδιος, ωστόσο, πιστεύει ότι θα είναι μία θετική δύναμη, ένα βοήθημα για το ανθρώπινο είδος. Αλλά, βέβαια, κάποιοι άλλοι ειδικοί και επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της τεχνολογίας δεν είναι τόσο αισιόδοξοι και διατυπώνουν τις αμφιβολίες τους για το μέλλον. Βραχυπρόθεσμα εκφράζονται φόβοι πως οι σκεπτόμενες μηχανές που θα μπορούν να αναλάβουν και να φέρουν σε πέρας ανθρώπινα καθήκοντα θα καταστρέψουν εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Μακροπρόθεσμα, όπως επισημαίνει και ο επιχειρηματίας του κλάδου Ιλον Μασκ, η τεχνητή νοημοσύνη είναι η «σημαντικότερη απειλή για την ύπαρξή μας». Ο καθηγητής Χόκινγκ αναφέρθηκε και στο Ιντερνετ λέγοντας ότι οι πάροχοι τέτοιων υπηρεσιών πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες ώστε το Διαδίκτυο να μη γίνει φυτώριο τρομοκρατών και να το επιτύχουν χωρίς να παραβιάσουν την ελευθερία ή την ιδιωτικότητα του βίου των χρηστών. Παρά την αναβάθμιση της τεχνολογίας επικοινωνίας που χρησιμοποιεί, η φωνή του θα παραμείνει ίδια, έστω κι αν ακούγεται ηλεκτρονική. «Εχει γίνει το σήμα κατατεθέν μου», λέει. http://www.kathimerini.gr/794226/article/epikairothta/episthmh/xokingk-apeilh-oi-skeptomenes-mhxanes Σύστημα της Intel βοηθά τον Στίβεν Χόκινγκ να επικοινωνεί. Ο αμερικανικός γίγαντας των ημιαγωγών Intel παρουσίασε ένα σύστημα επικοινωνίας ανοιχτού κώδικα το οποίο αναπτύχθηκε ειδικά για τον παράλυτο φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, μπορεί όμως να προσαρμοστεί στις ανάγκες πολλών ακόμα ασθενών. Ο Χόκινγκ, παράλυτος λόγω της ασθένειας της πλάγιας μυατροφικής σκλήρυνσης, μπορεί πλέον να πληκτρολογεί κείμενα τέσσερις φορές ταχύτερα, και να εκτελεί άλλες εργασίες, όπως η πλοήγηση στο Διαδίκτυο και η επεξεργασία κειμένου, δέκα φορές πιο γρήγορα. «Το παλιό μου σύστημα είχε ηλικία 20 ετών και ήταν για μένα όλο και δυσκολότερο να επικοινωνώ αποτελεσματικά» είπε ο καθηγητής, διάσημος για το έργο του στις μαύρες τρύπες, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο. «Το νέο σύστημα άλλαξε τη ζωή μου και ελπίζω ότι θα με εξυπηρετήσει τα επόμενα 20 χρόνια» αστειεύτηκε ο Χόκινγκ, σήμερα 72 ετών. Το νέο λογισμικό, με την ονομασία ACAT (Assistive Context Aware Toolkit) θα γίνει διαθέσιμο δωρεάν ως ανοιχτός κώδικας, και θα μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες κάθε ασθενή με τετραπληγία ή ασθένεια του κινητικού νευρώνα. Ο Χόκινγκ μπορεί να επικοινωνεί μόνο με τα μάτια και με μικρές κινήσεις του σαγονιού του, τις οποίες ανιχνεύει ένας αισθητήρας. Το σύστημα εμφανίζει χαρακτήρες και εντολές από τις οποίες μπορεί να επιλέξει ο χρήστης, και ένα συνθεσάιζερ φωνής αναλαμβάνει να εκφέρει τις λέξεις. Μια τροποποιημένη βερσιόν της δημοφιλούς εφαρμογής SwiftKeys προβλέπει ποια θα είναι η επόμενη λέξη που θα επιλεγεί. Το λογισμικό διαφέρει από αυτό που χρησιμοποιείται για πληκτρολόγηση στα κινητά τηλέφωνα, αφού γνωρίζει πως αν ο Χόκινγκ ξεκινήσει με το άρθρο «το» η επόμενη λέξη θα είναι πιθανότατα «Σύμπαν». Αν ο καθηγητής γράψει «μαύρη», το σύστημα συμπληρώνει την επόμενη λέξη «τρύπα». Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να ωφεληθούν από το σύστημα, εκτιμά η Intel. «Χωρίς την τεχνολογία δεν θα μπορούσα να σας μιλήσω σήμερα» είπε ο Χόκινγκ. Στη διάρκεια της ίδιας εκδήλωσης στο Λονδίνο, ο καθηγητής μίλησε στο BBC προειδοποιώντας ότι η ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους. Τον τελευταίο καιρό ο Χόκινγκ έχει επανέλθει στη δημοσιότητα λόγω της ταινίας Theory of Everything με θέμα τη ζωή του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367927 Ο Στίβεν Χόκινγκ θέλει να παίξει τον «κακό» σε ταινία του Τζέιμς Μποντ. Είναι ο επιστήμονας σταρ: Ο Στίβεν Χόκινγκ είναι μια φιγούρα που ξεπερνά τα όρια των συγγραμμάτων και της έρευνας και κυριαρχεί στη δημόσια σφαίρα ακόμη και στην τέχνη στις πιο λαϊκές εκφάνσεις της - από την εμφάνισή του στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «The Simpsons» μέχρι την παρουσία του το καλοκαίρι στην εκπομπή «Last Week Tonight with John Oliver». Υπό αυτό το πρίσμα η ζωή του έγινε και ταινία: Το φιλμ «The theory of everything» θα κάνει πρεμιέρα στα ελληνικά σινεμά στις 29 Ιανουαρίου 2015 και καλύπτει τις δεκαετίες της ζωής του από το 1960 ως και το 1980. Ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για τον διάσημο επιστήμονα - θέλει λέει να παίξει σε ταινία του Τζέιμς Μποντ και μάλιστα στον ρόλο του «κακού». Ο βρετανός φυσικός που πάσχει από τη νευρολογική νόσο ALS και ζει καθηλωμένος σε καροτσάκι, επικοινωνώντας μόνο δια μέσου ηλεκτρονικού υπολογιστή, δεν έχει χάσει το χιούμορ του. Σε συνέντευξη που έδωσε για το τεύχος Ιανουαρίου του περιοδικού Wired - και αποσπάσματά της προδημοσιεύει η Telegraph - ο Χόκινγκ αφού επαινεί τον ηθοποιό Εντι Ρεντμέιν που τον ενσαρκώνει στο φιλμ «Η θεωρία των πάντων», αποκαλύπτει τα δικά του τα κινηματογραφικά όνειρα: «Ονειρεύομαι να παίξω τον κακό σε ταινία του Τζέιμς Μποντ. Νομίζω ότι η αναπηρική καρέκλα και η συνθεσάιζερ ομιλία μου θα ταίριαζαν γάντι στο ρόλο. Πριν χάσω εντελώς τη φωνή μου, τραύλιζα μισόλογα - μόνο οι δικοί μου άνθρωποι μπορούσαν να με καταλάβουν. Με τη φωνή από το κομπιούτερ όμως μπορώ να επικοινωνώ και να δίνω μέχρι και διαλέξεις. Μόνο που το συνθεσάιζερ μου έχει δώσει αμερικανική προφορά - δεν το αλλάζω όμως, γιατί αυτή η φωνή έγινε το σήμα-κατατεθέν μου». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5185777/o-stiben-xokingk-thelei-na-paiksei-ton-kako-se-tainia-toy-tzeims-mpont/

Στην αστροφυσικό Βάσω Παυλίδου το Βραβείο L'OREAL- UNESCO Στην Επίκουρο Καθηγήτρια Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης κυρία Βάσω Παυλίδου απονεμήθηκε το Ελληνικό Βραβείο 2014 L'ORÉAL-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη στον κλάδο των Φυσικών Επιστημών Τα Ελληνικά Βραβεία L'ORÉAL-UNESCO αποτελούν άξονα του διεθνούς προγράμματος "L'ORÉAL-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη" το οποίο τιμά κάθε χρόνο τη συνεισφορά διακεκριμένων Γυναικών Επιστημόνων για τη συνέχιση της ερευνητικής τους δραστηριότητας. Το πρόγραμμα L'ORÉAL-UNESCO Για τις Γυναίκες στην Επιστήμη είναι το μοναδικό στον κόσμο για γυναίκες, αποτελεί ορόσημο της διεθνούς επιστημονικής αριστείας, μια ανεκτίμητη πηγή κινήτρων, υποστήριξης και έμπνευσης για τις γυναίκες στον Επιστημονικό κλάδο. Τα Βραβεία απονέμονται κάθε έτος εκ περιτροπής στους κλάδους των Βιοεπιστημών και των Φυσικών Επιστημών. Από το 1998 μέχρι σήμερα έχουν βραβευτεί παγκοσμίως γυναίκες από 106 χώρες, των οποίων η υποδειγματική σταδιοδρομία δημιούργησε νέες και ορισμένες φορές επαναστατικές ανακαλύψεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα Ελληνικά Βραβεία L'ORÉAL-UNESCO που θεσμοθετήθηκαν στην Ελλάδα το 2006 χορηγούνται κατ' έτος σε 3 Ελληνίδες Επιστήμονες, ηλικίας μέχρι 38 ετών, κατόχων διδακτορικού διπλώματος, οι οποίες ασχολούνται με την Επιστημονική Έρευνα στον τομέα των Βιοεπιστημών ή των Φυσικών Επιστημών και δραστηριοποιούνται σε Πανεπιστήμια ή Ερευνητικά Ιδρύματα της Ελλάδας. Τα Βραβεία συνοδεύονται με χρηματικό ποσό αξίας 10.000 ευρώ το κάθε ένα Η Βάσω Παυλίδου στην οποία απονεμήθει το ένα από τα 3 φετινά βραβεία σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έλαβε το Διδακτορικό της Δίπλωμα στην Αστροφυσική από το Πανεπιστήμιο της Ουρμπάνα, Ιλλινόϊς της Αμερικής. Με σταθμούς στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Ραδιοαστρονομίας της Γερμανίας ήρθε στο ΙΤΕ το 2012 με υποτροφία Marie Curie της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από το 2013 είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Εχει ήδη δημοσιεύσει περισσότερες από75 εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές και υπάρχουν περισσότερες από 4.000 αναφορές από άλλους επιστήμονες στο έργο της. Η κυρία Παυλίδου υπήρξε η κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία της διεθνούς συνεργασίας RoboPol η οποία κατασκεύασε, τοποθέτησε και λειτουργεί στο τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου Σκίνακα στον Ψηλορείτη ένα παγκοσμίως μοναδικό στο είδος όργανο (Πολωσίμετρο) για τη μελέτη εξωτικών φαινομένων στο σύμπαν, με ήδη σημαντικότατα αποτελέσματα. Στο πρόγραμμα RoboPol συμμετέχουν τα Ιδρύματα Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΙΤΕ, Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Ραδιοαστρονομίας της Γερμανίας, Πανεπιστήμιο Νικόλαος Κοπέρνικος της Πολωνίας και το Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Αστρονομίας και Αστροφυσικής της Ινδίας Στην ομιλία της κατά την παραλαβή του βραβείου η κυρία Παυλίδου υπογράμμισε τη σημασία του συνολικού ερευνητικού περιβάλλοντος στην παραγωγή υψηλής ποιότητας ερευνητικού έργου. «Καμία επιστημονική πορεία δεν παράγεται στο κενό» ανέφερε. «Οι συνάδελφοι στην Κρήτη, που έχτισαν από το μηδέν ένα από τα καλύτερα Τμήματα Φυσικής στην Ευρώπη, ένα κορυφαίο ερευνητικό κέντρο, το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, με απανωτές παγκόσμιες διακρίσεις, έναν εκδοτικό οίκο - κόσμημα, τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, και ένα παγκοσμίου φήμης Αστεροσκοπείο, το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα, και που, μαζί με το πανάξιο τεχνικό και διοικητικό μας προσωπικό κράτησαν όλες αυτές τις δομές, με προσωπικές θυσίες, όχι απλώς λειτουργικές, αλλά ακμάζουσες εν μέσω της χειρότερης οικονομικής συγκυρίας από ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Κρήτης, κατέστησαν δυνατό να είμαστε πιο παραγωγικοί στην Κρήτη από ότι υπήρξαμε ποτέ στην Αμερική ή τη Γερμανία.» Έκλεισε απευθύνοντας κάλεσμα στα νέα παιδιά: -«Προς τα νέα κορίτσια και αγόρια, με αγάπη και πάθος για την επιστήμη, πού δεν ξέρουν πώς να μετατρέψουν το πάθος τους σε έργο ζωής: Ελάτε. Εμείς στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σας περιμένουμε, να κάνουμε μαζί το θαυμάσιο ταξίδι στα όρια της ανθρώπινης γνώσης, και πέρα από αυτά, στο σκοτάδι, να το φωτίσουμε ρωτώντας καινούριες ερωτήσεις, βρίσκοντας καινούριες απαντήσεις, κατακτώντας νέα γνώση για λογαριασμό της ανθρωπότητας.» http://www.tovima.gr/society/article/?aid=655845

Η Ρωσία θα αποχωρήσει από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS. Η ρωσική κυβέρνηση σκοπεύει να αποχωρήσει από το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ISS όπως δήλωσε σήμερα ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας, Ντμίτρι Ρογκόζιν. Σύμφωνα με τον Ρογκόζιν, για την Ρωσία και για τους ρώσους κοσμοναύτες το στάδιο συμμετοχής στο πρόγραμμα του ISS αποτελεί παρελθόν. Ηδη η ρωσική ομοσπονδιακή διαστημική υπηρεσία Roscosmos προτίθεται να υποβάλει στις αρχές του 2015 σχέδιο ανάπτυξης δικού της τροχιακού διαστημικού σταθμού, ώστε οι εργασίες εγκατάστασης να ξεκινήσουν από το 2017. Η Roscosmos έχει εκφράσει την πεποίθησή της πως η Ρωσία έχει επαρκείς πόρους, τόσο οικονομικούς όσο και επιστημονικούς, για τη δημιουργία του δικού της διαστημικού σταθμού. Οπως έχει δηλώσει ο ρώσος υφυπουργός και αναπληρωτής επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Roscosmos Ντενίζ Λουσκόφ, η λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ISS είναι εξασφαλισμένη με τη συμμετοχή της Ρωσίας για τα επόμενα δύο -τρία χρόνια, καθώς η Roscosmos έχει δεσμευθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Από κει και πέρα, δεν είναι καθόλου σίγουρη η συνέχιση της συμμετοχής της στον ISS. Σχόλιο.Σίγουρα η Ρωσία μπορει να φτιάξει νέο Διαστημικό Σταθμό εξάλου ηταν η πρωτοπόρος με τον Σαλιούτ και μετα τον Μιρ.Ομως εχει δεσμευτεί μεχρι το 2020 για τον ISS.Περισσότερα στην δημοσίευση στις 20/11/2014.Στα σκαριά νέος ρωσικός διαστημικός σταθμός - «γέφυρα» με τη Σελήνη http://gr.rbth.com/news/2014/12/01/kremlino_i_rosia_tha_apoxorisei_apo_ton_diethni_diastimiko_stathmo_iss_34041.html Έλληνες μαθητές κατέκτησαν την έβδομη θέση στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής. Την έβδομη θέση κατέκτησαν οι Έλληνες μαθητές που συμμετείχαν στην 11η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής με θέμα «Ρομπότ και Διάστημα», στο Σότσι της Ρωσίας, καταφέρνοντας να ξεχωρίσουν μεταξύ 100 συμμετοχών από όλο τον κόσμο. Σε σχετική ανακοίνωση σημειώνεται ότι η δημιουργική σκέψη, η ικανότητα χειρισμού όλων των σύγχρονων τεχνολογιών και το ομαδικό πνεύμα της Ελληνικής αποστολής «Team Minders» υπό την καθοδήγηση του προπονητή κ. Μωραϊτη υπερίσχυσαν και χάρισαν στους Έλληνες μαθητές (Αγορόπουλος Στέλιος, Λέσσης Αλέξανδρος, Ελευθεριάδης Δημήτρης, Ταούκης Ιάσωνας και Ζαφείρης Ορφέας) την 7η θέση στην Open κατηγορία του διαγωνισμού εκπαιδευτικής ρομποτικής. Πρόκειται για μια σημαντική διάκριση καθώς ο διαγωνισμός WRO (World Robot Olympiad) δίνει τη δυνατότητα σε μαθητές από 8 έως 18 ετών να κατανοήσουν τις Φυσικές Επιστήμες, την Τεχνολογία, τη Μηχανική και την Πληροφορική, επιτρέποντάς τους να εμπλακούν σε μία διαδικασία επίλυσης ενός προβλήματος με τη χρησιμοποίηση όλων των σύγχρονων τεχνολογιών ρομποτικής που είναι διαθέσιμες σήμερα. Οι ομάδες για την Ολυμπιάδα του 2015 θα αναδειχθούν από τον 7ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό ο οποίος διοργανώνεται από την WRO Hellas (wrohellas.gr & FB / WRO Hellas) σε συνεργασία με τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης της Ελλάδας και διεξάγεται τον προσεχή Ιούνιο, υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Οι νικητές της κάθε κατηγορίας (από το Δημοτικό ως το Λύκειο), θα ανανεώσουν το ραντεβού τους για την επόμενη Ολυμπιάδα Ρομποτικής, στο Κατάρ, το 2015. http://www.naftemporiki.gr/story/885994/ellines-mathites-katektisan-tin-ebdomi-thesi-stin-olumpiada-ekpaideutikis-rompotikis

Πρώτη έγχρωμη εικόνα από τον κομήτη του Rosetta. Σχεδόν πέντε μήνες μετά την άφιξη της αποστολής Rosetta στον κομήτη 67P, και ενάμιση μήνα μετά την ιστορική προσεδάφιση του ρομπότ Philae, η πρώτη έγχρωμη εικόνα της σκονισμένης χιονόμπαλας βλέπει το φως της δημοσιότητας. Ερευνητές της αποστολής πρόκειται να παρουσιάσουν την εικόνα σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Φυσικής στις 15 Δεκεμβρίου, αναφέρουν λάτρεις της αστρονομίας στο δικτυακό τόπο Reddit. Η περίληψη της παρουσίασης και η εικόνα σε πλήρη ανάλυση είναι διαθέσιμες εδώ. https://agu.confex.com/agu/fm14/meetingapp.cgi#Paper/22395 Μέχρι στιγμής η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA δεν έχει παρουσιάσει έγχρωμες εικόνες από την κάμερα Osiris του Rosetta. Η δημοσιοποίηση της εικόνας δεν αποκλείεται τώρα να αναζωπυρώσει την διαμάχη για τα «μυστικά» δεδομένα της αποστολής, τα οποία οι ερευνητές θέλουν να κρατήσουν για τον εαυτό τους μέχρι να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα. Μέχρι σήμερα η υπηρεσία έχει δώσει στη δημοσιότητα εικόνες μόνο από την ασπρόμαυρη κάμερα πλοήγησης του Rosetta, η οποία προσφέρει πολύ χαμηλότερη ανάλυση. H νέα εικόνα του Osiris φαίνεται θολή επειδή ο κομήτης κινούνταν ανάμεσα στις διαδοχικές εκθέσεις. Τα χρώματά της περιγράφονται ως πραγματικά, αυτό όμως απέχει από την πραγματικότητα. Στο ανθρώπινο μάτι, έχουν ξεκαθαρίσει οι επιστήμονες, ο κομήτης θα φαινόταν πιο μαύρος από κάρβουνο. Χρήστης του Reddit διαχώρισε τα κανάλια του κόκκινου, πράσινου και μπλε χρώματος και δημιούργησε αυτό το animation Η γερμανική κάμερα Osiris χρησιμοποιεί φίλτρα που βλέπουν σε 11 μήκη κύματος, ορισμένα πέρα από τις δυνατότητες της ανθρώπινης όρασης. Όλα δείχνουν ότι η εικόνα συνδυάζει τα επιμέρους μήκη κύματος και έχει υποστεί επεξεργασία για να αναδείξει καλύτερα τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Στο συνέδριο,«θα συζητηθεί η χρωματική ποικιλότητα της επιφάνειας του κομήτη και η σχέση της με την επιφανειακή μορφολογία και δραστηριότητα» λένε οι συντάκτες της μελέτης. Σίγουρα πάντως η κάμερα Osiris μπορεί να συλλάβει εικόνες που πλησιάζουν τα πραγματικά χρώματα. Αυτό φαίνεται από το παραπάνω πορτρέτο του Άρη το οποίο μετέδωσε το Rosetta καθώς ταξίδευε προς τον τελικό προορισμό του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367576

Νίκος Μουστάκας. «Ηταν το πρώτο μου ταξίδι στη Γερμανία και με εντυπωσίασαν δύο πράγματα: το γνήσιο ενδιαφέρον των Γερμανών για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και τα εργοτάξια που συναντάς σχεδόν σε κάθε γωνιά. Παντού κάτι φτιάχνουν, και αυτό σου δίνει την αίσθηση πως η οικονομία κινείται, αλλά κυρίως ότι υπάρχει θέληση για βελτίωση», λέει ο Νίκος Μουστάκας, ο Ελληνας που βραβεύτηκε από το γερμανικό υπουργείο Παιδείας και Ερευνας, στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Green Talents». Ο 30χρονος ερευνητής ακτινοβολεί αισιοδοξία για το μέλλον, ενώ θεωρεί ότι υπήρξε τυχερός. «Είχα εξαιρετικούς καθηγητές, με όρεξη να μεταδώσουν τις γνώσεις τους. Παντού υπάρχουν προβλήματα, θεωρώ όμως ότι η προσωπική θέληση και η δύναμη της ομάδας μπορούν να επιτύχουν πολλά. Ειδικά σε περιόδους κρίσης, το σημαντικότερο είναι να δημιουργούμε ομάδες και να συνεργαζόμαστε. Μόνο με αισιοδοξία μπορούμε να προχωρήσουμε». Ο Νίκος είναι ένας ευγενής, μετριόφρων, θετικός νέος, που απολαμβάνει τη δουλειά του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην περιοχή του Γκύζη. «Πήγα σε δημόσιο σχολείο και η οικογένειά μου ήταν η τυπική ελληνική οικογένεια των τριών ατόμων. Είχα πάντα μεγάλη υποστήριξη στο θέμα της μόρφωσης. Μπορεί να μην είχα υπολογιστή τελευταίας τεχνολογίας, π.χ., αλλά ποτέ δεν μου είπαν όχι σε ουσιαστικές απαιτήσεις». Οταν έρχεται η στιγμή να εξηγήσει την έρευνά του, «με απλά λόγια, αν γίνεται», το πρόσωπό του φωτίζεται. «Στην τεχνητή φωτοσύνθεση χρησιμοποιούμε το ηλιακό φως για να διασπάσουμε το διοξείδιο του άνθρακα και να δημιουργήσουμε εκ νέου καύσιμα. Οπως τα φυτά που χρησιμοποιούν το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό για να παραγάγουν τη δική τους ενέργεια και να μεγαλώσουν, έτσι και εμείς προσπαθούμε να μιμηθούμε τη φύση. Στην Ελλάδα έχουμε τεχνογνωσία και πολλά πλεονεκτήματα λόγω της γεωγραφικής θέσης, της ακτογραμμής και, φυσικά, λόγω του ήλιου και του αέρα». Ο Νίκος σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης των Υλικών του Πανεπιστημίου Πατρών, έκανε μεταπτυχιακό στα Συστήματα Διαχείρισης Ενέργειας και Προστασίας Περιβάλλοντος (Πανεπιστήμιο Πειραιά και ΕΜΠ) και σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας (ΙΝΝ) του «Δημόκριτου». Το 2015 θα εργαστεί για τρεις μήνες σε ερευνητικό κέντρο της Γερμανίας. Πιστεύει ότι η «διαρροή μυαλών» δεν είναι κακή, αν ο επιστήμονας εξελιχθεί και κατόπιν επιστρέψει για να εφαρμόσει όσα αποκόμισε στη χώρα του. «Δεν είναι εύκολο, οι θέσεις στον ερευνητικό τομέα είναι δυσεύρετες και τα χρήματα λίγα. Γι’ αυτό και πολλοί συμφοιτητές μου έχουν ήδη μεταναστεύσει, κυρίως σε χώρες της βόρειας Ευρώπης». Ο ίδιος «πρόλαβε» και κάθε μήνα λαμβάνει υποτροφία ύψους 600 ευρώ για το διδακτορικό του, καθώς από το 2011 οι κρατικές υποτροφίες για τον «Δημόκριτο» κόπηκαν. Επίσης έχει την τύχη, όπως δηλώνει, να εργάζεται σε μια πολύ καλή ομάδα, με πολλές διεθνείς διακρίσεις. Η εύλογη ερώτηση είναι πώς ένας νέος επιστήμονας θα αντισταθεί σε όσα μπορεί να του προσφέρει, για παράδειγμα, η Γερμανία. «Δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις. Πρόκειται για μια χώρα που βασίζεται στη βιομηχανία. Τα εργαστήριά τους είναι άριστα εξοπλισμένα, κυρίως με γερμανικά όργανα και μηχανήματα. Οι ίδιες οι εταιρείες απευθύνονται στα πανεπιστήμια και χρηματοδοτούν την έρευνα. Επίσης, η Γερμανία προσελκύει επιστήμονες από όλο τον κόσμο, προκειμένου να εμπλουτίσει το δυναμικό της με διαφορετικές κουλτούρες. Ωστόσο, από όσα είδα εδώ και από τις συζητήσεις μου με τους άλλους βραβευθέντες, δεν απέχουμε πολύ σε επίπεδο έρευνας. Ο καλύτερος εξοπλισμός δεν συνεπάγεται πάντα καλύτερη έρευνα. Οι ομάδες μας είναι ανταγωνιστικές». http://www.kathimerini.gr/794055/article/epikairothta/episthmh/giati-to-germaniko-kratos-vraveyse-ton-niko-moystaka

Ποιοι άλλοι πλανήτες κατοικούνται εκτός από τη Γη; Χρειάζεται και το γέλιο!!! http://physicsgg.me/2014/12/01/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%ba/ Η πρώτη Υπερ-Γαία που είδαμε από τη Γη. Οταν ξεκίνησε η μαζική ανακάλυψη πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα αρχικά εντοπίζονταν γιγάντιοι πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο ή και πολλαπλάσιο από αυτό του Δία. Προοδευτικά άρχισαν να εντοπίζονται και μικρότεροι πλανήτες ανάμεσά τους και πλανήτες με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης. Οι ειδικοί ονόμασαν αυτούς τους πλανήτες «Υπερ-Γαίες» και τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις σε αυτούς. Ομάδα αστρονόμων κατάφερε για πρώτη φορά να παρατηρήσει μια Υπερ-Γαία με επίγειο τηλεσκόπιο γεγονός που αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στην ανακάλυψη και μελέτη εξωπλανητών. Οι ερευνητές έστρεψαν ένα από τα τηλεσκόπια στο αστεροσκοπείο La Palma στα Κανάρια νησιά προς το δυαδικό αστρικό σύστημα 55 Cancri που βρίσκεται σε απόσταση 41 ετών φωτός από τη Γη και έχουν εντοπιστεί εκεί μέχρι στιγμής 5 πλανήτες. Ενας από αυτούς είναι ο 55 Cancri e που έχει μάζα περίπου 8 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και διάμετρο περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του αφού υπολογίζεται ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο σε μόλις 18 ώρες. Η επιφάνειά του 55 Cancri e «ψήνεται» στους 2.700 βαθμούς Κελσίου και αποτελεί πιθανότατα τον πιο θερμό εξωπλανήτη που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=655615

H NASA ενδιαφέρεται για τη χρήση αερόπλοιων. H NASA δείχνει το ενδιαφέρον της για τη χρήση αερόπλοιων σε ειδικές χρήσεις στην Στρατόσφαιρα, τόσο ως ερευνητικές πλατφόρμες όσο και για εμπορικές χρήσεις. Η NASA ενδιαφέρεται να κάνει έναν ερευνητικό διαγωνισμό για το σχεδιασμό αερόπλοιων νέας γενιάς, τα οποία θα μπορούν να μείνουν σε συγκεκριμένες θέσεις στη Στρατόσφαιρα, με έπαθλο τη συμφωνία 2-3 εκατομμυρίων δολαρίων, με διάφορες απαιτήσεις. Σύμφωνα με το Gizmag, η πρώτη απαίτηση θα είναι να μπορεί ένα αερόπλοιο, με φορτίο 20 κιλών, να μπορεί να μείνει σε ύψος 20 χιλιομέτρων. Το αεροσκάφος θα πρέπει να μένει σταθερό σε μία έκταση ακτίνας 5 χιλιομέτρων από τη βάση του και έπειτα θα πρέπει να μπορεί να επιστρέψει το φορτίο του στη Γη. Το δεύτερο στάδιο των βραβευμένων projects στο πλαίσιο του διαγωνισμού αυτού θα περιλαμβάνει αερόπλοια τα οποία θα μπορούν να εκτελέσουν τις παραπάνω λειτουργίες με φορτίο 200 κιλών και παραμονή στο ύψος των 20 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, για 200 ώρες. Ο διαγωνισμός της NASA ονομάζεται 20-20-20 Airship Challenge και θα λάβει χώρα εντός του 2015, ενώ θα διαρκέσει αρκετά χρόνια. Τα αερόπλοια της NASA θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αστρονομικές παρατηρήσεις με την τοποθέτηση ειδικών τηλεσκοπίων, καθώς και για ποικίλες εφαρμογές παρατήρησης, όπως επίσης και για μετεωρολογικές μελέτες κάθε είδους. http://www.pestaola.gr/h-nasa-endiaferetai-gia-ti-xrisi-aeroploiwn/ NASA Morpheus: θα νιώσεις χαρά για το μέλλον της ανθρωπότητας. Με αργά και σταθερά βήματα η NASA εξελίσσει το Morpheus, το διαστημικό όχημα που απογειώνεται και προσγειώνεται αυτόματα χωρίς την παρέμβαση ανθρώπου. Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία ALHAT (Automated Landing and Hazard Avoidance Technology) το Morpheus μπορεί αυτόματα να απογειωθεί και να προσγειωθεί στο κατάλληλο σημείο, αποφεύγοντας οποιαδήποτε προβλήματα στην επιφάνεια και χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη παρέμβαση στην όλη διαδικασία. Η NASA βρίσκεται ήδη στην 5η δοκιμή του Morpheus και όπως φαίνεται στο βίντεο όλα πηγαίνουν μια χαρά. Δεν είναι βέβαιο αν το Morpheus χρησιμοποιηθεί ως έχει για μελλοντικές αποστολές στο διάστημα ή αποτελέσει την πλατφόρμα για ανάπτυξη νέου είδους οχημάτων για τις ανάγκες της NASA. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η τεχνολογία ALHAT υπάρχει, δουλεύει αξιόπιστα και προετοιμάζεται για το άμεσο μέλλον. Η πέμπτη δοκιμή του NASA Morpheus έγινε στις 10 Φεβρουαρίου 2014, στο Space Center. Βίντεο. http://www.pestaola.gr/nasa-morpheus-lander-completes-fifth-free-flight/ Πρώτη δοκιμή για το νέο σύστημα δορυφορικών επικοινωνιών της Ευρώπης. Ευρωπαϊκός δορυφόρος μετέδωσε στο έδαφος μια σειρά από εικόνες χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά ένα σύστημα επικοινωνιών που βασίζεται σε λέιζερ. Το σύστημα EDRS θα μεσολαβεί στις επικοινωνίες των δορυφόρων και θα προσφέρει για αδιάλειπτη σύνδεση με τα επίγεια κέντρα λήψης. Το EDRS (European Data Relay Satellite, Ευρωπαϊκός Δορυφόρος Αναμετάδοσης Δεδομένων) με κόστος που εκτιμάται στα 450 εκατομμύρια δολάρια, θα χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων στο πρόγραμμα Copernicus, ένα ευρωπαϊκό, πρόγραμμα γεωσκόπησης με ραντάρ, κόστους 7,5 δισ. ευρώ. Θα είναι επίσης διαθέσιμο για συνδρομητές επί πληρωμή. Όπως εξήγησε στο Reuters ο Γιόζεφ Άσμπαχερ της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, οι σημερινοί ευρωπαϊκοί δορυφόροι μπορούν να λαμβάνουν και να μεταδίδουν δεδομένα μόνο όταν έχουν οπτική επαφή με τους σταθμούς εδάφους. Η ESA χρησιμοποιεί τέσσερις σταθμούς σε όλο τον κόσμο, αυτό όμως δεν αρκεί για αδιάλειπτη σύνδεση. «Υπάρχουν διακοπές των 45 έως 90 λεπτών μέχρι να φτάσει ο δορυφόρος από τον ένα σταθμό στον άλλο» είπε ο Άσμπαχερ. Στην τελική του μορφή, το σύστημα EDRS θα περιλαμβάνει δύο δορυφόρους που θα μεσολαβούν στις επικοινωνίες άλλων δορυφόρων με τους σταθμούς εδάφους. Οι πομποδέκτες λέιζερ θα μεταδίδουν δεδομένα με ταχύτητα 1,8 gigabit ανά δευτερόλεπτο, εκατοντάδες φορές υψηλότερη σε σχέση με τις διαδικτυακές συνδέσεις ADSL. Το EDRS θα προσφέρει επίσης δυνατότητα κρυπτογράφησης για ευαίσθητα δεδομένα και θα περιορίσει την εξάρτηση της Ευρώπης από ξένους επίγειους σταθμούς. Στη δοκιμή της Παρασκευής, ο καινούργιος δορυφόρος Sentinel-1a του Copernicus μετέδωσε εικόνες ραντάρ σε δορυφόρο επικοινωνιών της Inmarsat που απείχε 36.000 χιλιόμετρα. Η επιτυχής δοκιμή ανοίγει τώρα το δρόμο για την ανάθεση του EDRS στην Astrium, μια εταιρεία του ομίλου Airbus. Ένα παραπλήσιο σύστημα επικοινωνιών με λέιζερ δοκιμάζεται από τη NASA για τις επικοινωνίες της με αποστολές στο βαθύ Διάστημα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367362

Πάχνη ξηρού πάγου καλύπτει την Ελλάδα του Άρη. Χάρη σε ένα διάλειμμα καθαρής ατμόσφαιρας πάνω από τη λεκάνη της Ελλάδας του Άρη, ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Mars Express μπόρεσε να κοιτάξει κάτω σε αυτό τη γιγάντια κοιλότητα βάθους επτά χιλιομέτρων. Η Λεκάνη Ελλάδας βρίσκεται στα υψίπεδα του νοτίου ημισφαιρίου του Άρη και είναι ουσιαστικά ο μεγαλύτερος ορατός κρατήρας του Ηλιακού Συστήματος, με διάμετρο 2.300 χιλιόμετρα. Σχηματίστηκε πριν από περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια στη διάρκεια του λεγόμενου Όψιμου Μεγάλου Βομβαρδισμού, όταν οι πλανήτες του εσώτερου Ηλιακού Συστήματος δεχόταν μια βροχή αστεροειδών και κομητών. Από το σχηματισμό της στα πρώτα στάδια της ζωής του Άρη, η λεκάνη της Ελλάδας σμιλεύτηκε από τον άνεμο, το νερό, τον πάγο και την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Αυτή είναι εξάλλου η περιοχή όπου ξεκινούν οι παγκόσμιες αμμοθύελλες του πλανήτη, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA. Η εικόνα που έλαβε η στερεοσκοπική κάμερα του Mars Express στις 23 Ιανουαρίου εστιάζεται στην περιοχή Χάος, σχεδόν στο κέντρο της λεκάνης. Μεγάλο μέρος του τοπίου καλύπτεται από πάχνη ξηρού πάγου -χιόνι από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο σχηματίζει μεγάλα καλύμματα στους πόλους του πλανήτη. Στα δεξιά της εικόνας, το «γλάσο» του ξηρού πάγου σημαδεύεται από «λάκκους εξάχνωσης», σχηματισμούς που δημιουργούνται από την εξάχνωση του διοξειδίου του άνθρακα, δηλαδή τη μετατροπή του από στερεό απευθείας σε αέριο. Οι λάκκοι εξάχνωσης εναλλάσσονται με πολυγωνικούς σχηματισμούς στο έδαφος, αποτέλεσμα της συστολής και της διαστολής στους κύκλους ψύξης-απόψυξης. Οι λόφοι που διατρέχουν το κέντρο της εικόνας φαίνονται χρυσαφένιοι, πιθανότατα επειδή ο Ήλιος βρισκόταν χαμηλά στον ορίζοντα όταν ελήφθη η εικόνα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367551

H Ιαπωνία επιστρέφει στους αστεροειδείς. Αναβλήθηκε λόγω καιρού για αύριο Δευτέρα 1στις 3 Δεκεμβρίου η εκτόξευση του ιαπωνικού διαστημικού σκάφους Hayabusa 2. Τέσσερα χρόνια μετά την ιστορική επιτυχία του Hayabusa, της πρώτης αποστολής που έφερε στη Γη δείγματα ενός αστεροειδή, η Ιαπωνία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει αυτήν την εβδομάδα το Hayabusa-2, το οποίο θα στείλει έναν μικρό στόλο από ρομπότ στην επιφάνεια ενός διαστημικού βράχου. Το Hayabusa-2 (στα ιαπωνικά σημαίνει «πετρίτης», ένα είδος γερακιού) επρόκειτο να αναχωρήσει την Κυριακή από το Διαστημικό Κέντρο Τανεγκασίμα στη νότια Ιαπωνία. Η εκτόξευση όμως αναβλήθηκε λόγω ακατάλληλου καιρού και προγραμματίζεται τώρα για την 1η Δεκεμβρίου το νωρίτερο. Το σκάφος είναι ουσιαστικά μια ενισχυμένη βερσιόν του πρώτου Hayabusa, το οποίο επισκέφθηκε τον αστεροειδή Itokawa το 2005 και επέστρεψε στη Γη πέντε χρόνια αργότερα. Παρά τα σοβαρά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε, το Hayabusa έριξε με αλεξίπτωτο ένα κάνιστρο που περιείχε το πρώτο δείγμα σκόνης αστεροειδή που πιάνουν στα χέρια τους οι επιστήμονες. Ορισμένοι αστεροειδείς πιστεύεται ότι αποτελούνται από υλικά που έχουν μείνει σχεδόν αναλλοίωτα εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η σκόνη και τα αέρια που περιέβαλλαν τον νεογέννητο Ήλιο άρχισαν να συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερα σωματίδια. Το Hayabusa-2, μια αποστολή της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA, έχει στόχο να φέρει δείγματα από τον αστεροειδή 1999 JU3, έναν διαστημικό βράχο μήκους 900 μέτρων. Ανήκει στην κατηγορία «C» των αστεροειδών, των οποίων η σύσταση θεωρείται πιο αρχέγονη συγκριτικά με την κατηγορία «J» όπου ανήκει ο Itoκawa. Το σκάφος προγραμματίζεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από το στόχο του το 2019. Αφού πρώτα χαρτογραφήσει την επιφάνεια και μετρήσει την ταχύτητα περιστροφής του αστεροειδή, το σκάφος θα πλησιάσει τον βράχο και θα επιχειρήσει να συλλέξει δείγματα της επιφάνειας ένα εργαλείο σαν κοντάρι. Μάλιστα, πριν από την τρίτη και τελευταία δειγματοληψία, το Hayabusa-2 θα εκτοξεύσει έναν χάλκινο δίσκο, βάρους 2 κιλών, με την ελπίδα ότι θα σηκώσει σκόνη και θα αποκαλύψει το τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια. Επιπλέον, το Hayabusa-2 μεταφέρει τρία μικρά ρομπότ που θα φωτογραφίζουν τον κομήτη καθώς αναπηδούν στην επιφάνειά του. Ένα παρόμοιο ρομπότ συμμετείχε στην πρώτη αποστολή Hayabusa, απέτυχε όμως να βρει το στόχο. Τέλος, το Hayabusa-2 θα στείλει στην επιφάνεια του αστεροειδή το ρομπότ Mascot, το οποίο αναπτύχθηκε στη Γερμανία και διαθέτει κάμερα, μικροσκόπιο και άλλα όργανα. Η προσεδάφισή του θα ελέγχεται από την ίδια ομάδα που είχε αναλάβει την ιστορική προσεδάφιση του ρομπότ Philae στον κομήτη 67P. Το Mascot αναπτύχθηκε από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο (DLR) το οποίο έπαιξε βασικό ρόλο στην ευρωπαϊκή αποστολή. Αν όλα πάνε καλά, το Hayabusa-2 θα αναχωρήσει από τον 1999 JU3 το 2019. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, το κάνιστρο με τα πολύτιμα δείγματα θα πέσει με αλεξίπτωτο στην έρημο της Αυστραλίας. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=dSZYK1VIjE0 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367326

Οι εξόριστοι του Σύμπαντος. Διεθνής ομάδα ερευνητών ανακοίνωσε πριν από δύο εβδομάδες ότι αναλύοντας έναν τεράστιο όγκο δεδομένων από παρατηρήσεις επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων εντόπισε μια μυστηριώδη πηγή φωτός σε απόσταση 90 εκατ. ετών φωτός. Το φως αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, ανήκει σε κάποιο κοσμικό αντικείμενο την ταυτότητα του οποίου δεν μπορούν ακόμη να διακρίνουν. Αυτό γιατί, όπως αναφέρουν, το αντικείμενο αυτό παρουσιάζει ασυνήθιστη συμπεριφορά. Το αντικείμενο έλαβε την κωδική ονομασία SDSS1133 και οι ερευνητές θεωρούν ότι πιθανότατα πρόκειται για μια μελανή οπή η οποία εξορίστηκε από τον γαλαξία στον οποίο βρισκόταν όταν αυτός συγχωνεύτηκε με κάποιον άλλον γαλαξία. Αν τελικά πράγματι πρόκειται για μια εξόριστη μαύρη τρύπα αυτή θα προστεθεί στον κατάλογο των εξόριστων κοσμικών αντικειμένων που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer αποκάλυψαν ένα εντυπωσιακό και άγνωστο ως σήμερα φαινόμενο. Οταν υπάρχει συγχώνευση γαλαξιών συντελούνται διάφορες κοσμικές διεργασίες. Μία από αυτές συνίσταται στο ότι ορισμένα άστρα και κυρίως άστρα που βρίσκονται στις περιοχές όπου εξελίσσεται η συγχώνευση εξορίζονται. Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που μελέτησε τα δεδομένα του Spitzer υποστηρίζει ότι αυτά τα εξόριστα άστρα παγιδεύονται μέσα σε «κουκούλια» της σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τους γαλαξίες. Αποτέλεσμα του φαινομένου είναι να δημιουργείται ένα είδος φωτοστέφανου γύρω από σημεία όπου υπάρχει σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μυστηριώδεις περιοδικές λάμψεις φωτός που παρατηρούνται στο υπέρυθρο φάσμα στο Διάστημα δεν προέρχονται από μακρινούς ή μικρούς και χαμηλής λαμπρότητας γαλαξίες, όπως πιστεύεται μέχρι σήμερα, αλλά από αυτά τα άστρα. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της γέννησης και εξέλιξης των πρώτων γαλαξιών του Σύμπαντος. Αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι ο Δίας έστειλε στην... εξορία έναν πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος Αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το ηλιακό μας σύστημα διέθετε έναν ακόμη πλανήτη, έναν γίγαντα αερίου, ο οποίος κατά τη διαμόρφωση του ηλιακού συστήματος έφυγε ή καλύτερα εκδιώχθηκε από αυτό και βρίσκεται τώρα μόνος του σε κάποιο σημείο του γαλαξία μας. Θα μπορούσε να αποτελεί μια ιστορία κοσμολογικής μυθολογίας αφού σύμφωνα με μια νέα μελέτη, ο βασιλιάς τους ηλιακού μας συστήματος, ο Δίας, χρησιμοποίησε την (βαρυτική) ισχύ του για να απομακρύνει έναν πλανήτη. Ο Ντέιβιντ Νεσβόρνι που εργάζεται στο Ινστιτούτο Ερευνών Σάουθγουεστ στο Κολοράντο πραγματοποίησε σειρά προσομοιώσεων θέλοντας να διερευνήσει το πώς ήταν διαμορφωμένο το ηλιακό μας σύστημα πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη, την ίδια δηλαδή περίοδο που δημιουργήθηκε η Γη. Οπως διαπίστωσε, οι πλανήτες εκείνη την εποχή κινούνταν ελεύθερα και δεν είχαν αποκτήσει τη θέση και την τροχιά γύρω από τον Ηλιο που έχουν σήμερα. Προχωρώντας σε προσομοιώσεις με βάση τους υπάρχοντες πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και τις κινήσεις τους, ο ερευνητής έβλεπε ότι σε καμία περίπτωση και σε κανένα σενάριο το ηλιακό μας σύστημα δεν εξελισσόταν στη μορφή που το γνωρίζουμε. Οταν όμως πρόσθεσε στην κοσμική εξίσωση και έναν ακόμη πλανήτη τότε οι πιθανότητες σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος στη σημερινή του μορφή πολλαπλασιάζονταν. Σύμφωνα με τον Νεσβόρνι ο πλανήτης αυτός ήταν ένας μεγάλος πλανήτης αερίου μεγέθους ανάλογου με αυτό του Ποσειδώνα και του Ουρανού. Η πρόσφατη ανακάλυψη πλανητών που βρίσκονται μόνοι τους απομονωμένοι σε διάφορα σημεία του Διαστήματος μακριά από άστρα και ηλιακά συστήματα υποχρεώνει την επιστημονική κοινότητα να κοιτάξει με ενδιαφέρον τη μελέτη του Νεσβόρνι και να μην την αγνοήσει, όπως πιθανώς θα συνέβαινε αν την παρουσίαζε πριν από λίγο καιρό. Ο ερευνητής υποστηρίζει ότι ο εξόριστος πλανήτης βρίσκεται απομονωμένος σε κάποιο σημείο του Γαλαξία και αποτελεί πλέον έναν σκοτεινό παγωμένο κόσμο. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=654681

Εκτεθειμένο DNA επιζεί της εκτόξευσης στο Διάστημα. Το DNA μπορεί να επιβιώσει σε μια βόλτα στο Διάστημα και πίσω στη Γη. Το αναπάντεχο αυτό εύρημα αυξάνει τις πιθανότητες να εισέρχονται στη Γη από το διάστημα εξωγήινα μόρια. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης στην Ελβετία τοποθέτησαν δείγματα DNA στο εξωτερικό μέρος ενός πυραύλου TEXUS-49. Όπως είδαν, τα δείγματα παρέμειναν λειτουργικά μετά από μια σύντομη υποτροχιακή πτήση 13 λεπτών στην οποία οι θερμοκρασίες ξεπερνούσαν τους 1.000 βαθμούς Κελσίου. «Μείναμε έκπληκτοι. Τα ευρήματα μας έκαναν να ανησυχήσουμε λίγο σχετικά με την πιθανότητα επιμόλυνσης των διαστημοπλοίων αλλά και των σημείων προσεδάφισης με γήινο DNA» ανέφερε η Κόρα Θίελ, μοριακή βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLoS ONE». Η Δρ Θίελ διεξήγαγε το πείραμα σε συνεργασία με τον Ολιβερ Ούλριχ, βιοχημικό του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης αλλά και του Πανεπιστημίου του Μαγδεβούργου στη Γερμανία. Οι ερευνητές τοποθέτησαν αρχικώς DNA εντός του χώρου του ωφέλιμου φορτίου του πυραύλου ο οποίος ήταν έτοιμος να εκτοξευθεί από το Διαστημικό Κέντρο Esrange στην Κιρούνα της βόρειας Σουηδίας προκειμένου να μελετηθεί η επίδραση της έλλειψης βαρύτητας στο γενετικό υλικό και στην ικανότητα λειτουργίας του. Κατά τις προετοιμασίες πριν την εκτόξευση οι επιστήμονες αποφάσισαν να τοποθετήσουν δείγματα DNA και στο εξωτερικό μέρος του πυραύλου – τόσο στο εξωτερικό μέρος της θυρίδας του φορτίου όσο και στις αυλακώσεις που έχουν τα κεφάλια από τις βίδες. Όταν ο πύραυλος επέστρεψε οι ερευνητές εντόπισαν τουλάχιστον ένα μικρό τμήμα DNA στα εξωτερικά σημεία. Όπως είδαν, σχεδόν το ένα τρίτο του DNA που είχε ταξιδέψει στο Διάστημα συνέχιζε να είναι λειτουργικό. Σημειώνεται ότι το DNA που χρησιμοποιήθηκε στο πείραμα δεν ήταν χρωμοσωμικό όπως αυτό που διαθέτουν οι άνθρωποι και οι περισσότεροι άλλοι ζωντανοί οργανισμοί. Ήταν πλασμιδικό, το οποίο διαθέτουν ορισμένα βακτήρια και λειτουργεί ελαφρώς διαφορετικά από το χρωμοσωμικό DNA – το πλασμιδικό DNA είναι περίπου 10 φορές μικρότερο από το βακτηριακό χρωμοσωμικό DNA, εξήγησε ο Δρ Ούλριχ. Ο ερευνητής τόνισε ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν τα μεγάλα μόρια χρωμοσωμικού DNA υπό τις ίδιες συνθήκες. «Κάτι τέτοιο πρέπει να διερευνηθεί στο πλαίσιο ξεχωριστού πειράματος. Ωστόσο εκτιμούμε ότι τα μικρά μόρια πλασμιδικού DNA πιθανότατα είναι πιο ανθεκτικά στις συνθήκες επανεισόδου στη γήινη ατμόσφαιρα σε σύγκριση με το χρωμοσωμικό DNA». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231366960

Η Γη στέλνει στον Άρη 90.000 χαιρετισμούς. Με ευκαιρία την επέτειο των 50 ετών από την πρώτη αποστολή στον Άρη, αμερικανική εταιρεία θα μεταδώσει την Παρασκευή στον γειτονικό πλανήτη 90.000 μηνύματα με χαιρετισμούς και φωτογραφίες. Η εταιρεία Uwingu (προφέρεται «ουίνγκου» και σημαίνει «ουρανός» στα σουαχίλι) η οποία συγκεντρώνει κονδύλια για τη χρηματοδότηση της διαστημικής έρευνας, οργάνωσε τη διαπλανητική μετάδοση για να γιορτάσει την 50ή επέτειο της αποστολής Mariner 4 της NASA και να συγκεντρώσει χρήματα για άλλες δραστηριότητες. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Beam me to Mars, η εταιρεία κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να στείλουν στον Άρη ψηφιακές καταγραφές με τα ονόματά τους, τα μηνύματα και τις φωτογραφίες τους, πληρώνοντας από 5 μέχρι 99 δολάρια. Στις 22.00 ώρα Ελλάδας την Παρασκευή, τα μηνύματα θα μεταδοθούν από κεραίες στην Χαβάη, την Αλάσκα και την Αυστραλία, οι οποίες κανονικά χρησιμοποιούνται στις επικοινωνίες με δορυφόρους. Ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός, τα ραδιοκύματα της μετάδοσης θα χρειαστούν 15 λεπτά για να φτάσουν στον πλανήτη. Ολόκληρη η μετάδοση θα επαναληφθεί δύο φορές. Στον Άρη βέβαια δεν υπάρχει κανείς να λάβει τους χαιρετισμούς, όμως οι διοργανωτές της εκδήλωσης λένε ότι αυτό δεν έχει σημασία. Αντίγραφα των μηνυμάτων θα παραδοθούν στο Κογκρέσο, στα αρχηγεία της NASA και στον ΟΗΕ ως ένδειξη στήριξης της διαστημικής εξερεύνησης. To Mariner 4 εκτοξεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1964 και χρειάστηκε οκτώ μήνες για να φτάσει στον Άρη και να στείλει τις πρώτες εικόνες της επιφάνειάς του. Έκτοτε, πάνω από 20 σκάφη έχουν περάσει από τον πλανήτη, έχουν τεθεί σε τροχιά ή έχουν προσεδαφιστεί. Σήμερα η NASA διαθέτει τρεις δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τον Άρη και δύο ρομπότ που λειτουργούν στην επιφάνεια. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA και η Ινδία έχουν από έναν δορυφόρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231366990

Ένα ντοκιμαντέρ για την κβαντική σύμπλεξη. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 1985 (!) σχετικό με την κβαντική φυσική και την κβαντική σύμπλεξη. Ακούγονται μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά του 20ου αιώνα, όπως ο John Archibald Wheeler, John Stewart Bell, Alain Aspect και David Bohm. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται και στη διαφωνία μεταξύ Bohr και Einstein όσον αφορά την ισχύ της κβαντικής μηχανικής. https://www.youtube.com/watch?v=wIubJ8IGcRA http://physicsgg.me/2014/11/27/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ad%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80/

Μια επιπλέον «ασπίδα» προστασίας της Γης από την ακτινοβολία. Επιστήμονες εντόπισαν έναν ακόμη φυσικό μηχανισμό, άγνωστο μέχρι σήμερα, που «θωρακίζει» τον πλανήτη μας από δυνητικά επικίνδυνη ακτινοβολία. Πιο συγκεκριμένα, ο μηχανισμός μπλοκάρει τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται στα εξωτερικά όρια των ζωνών Βαν Άλεν και τα οποία κινούνται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Έτσι, δεν επιτρέπει στα σωματίδια να προκαλέσουν βλάβες στους δορυφόρους ή, ακόμη χειρότερα, να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή των αστροναυτών σε σκάφη τα οποία κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Οι ερευνητές, στους οποίους συγκαταλέγονται επιστήμονες από το ΜΙΤ και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ, δημοσίευσαν την ανακάλυψή τους σε άρθρο στο περιοδικό Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v515/n7528/full/nature13956.html Σε αυτό αναφέρουν πως, παρά τη μεγάλη ενέργεια που έχουν τα ηλεκτρόνια, δεν μπορούν να πλησιάσουν την επιφάνεια του πλανήτη σε υψόμετρο μικρότερο από τα 11.000 χιλιόμετρα, καθώς «φρενάρονται» απότομα. «Είναι σαν να πέφτουν πάνω σε έναν διαστημικό αόρατο τοίχο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μυστηριώδες φαινόμενο», εξηγεί στο σάιτ του πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ ο Ντάνιελ Μπέικερ, επικεφαλής της έρευνας και διευθυντής του Εργαστηρίου Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής. Όπως συμπέρανε η ομάδα, το «φρενάρισμα» δεν οφείλεται στο γήινο μαγνητικό πεδίο, αλλά στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα χαμηλής συχνότητας που αναπτύσσονται στην πλασμόφαιρα, ένα στρώμα με πυκνό και χαμηλής ενέργειας πλάσμα. Αυτά τα κύματα μας προστατεύουν από τα ταχέως κινούμενα ηλεκτρόνια, αφού τα εκτρέπουν από την πορεία τους. Έτσι, τα σωματίδια συγκρούονται με ουδέτερα άτομα αερίων στα ανώτερα όρια της ατμόσφαιρας, με συνέπεια τελικά να απορροφώνται. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα «τείχος» με σαφώς καθορισμένα όρια, το οποίο κυριολεκτικά δεν αφήνει κανένα ηλεκτρόνιο να περάσει. «Επομένως, αν βάλουμε κάτω από αυτό το “τείχος” ένα δορυφόρο ή έναν διαστημικό σταθμό, ξέρουμε πια πως θα είναι ακόμη πιο ασφαλής», σημειώνει ο Τζον Φόστερ από το ΜΙΤ. Η ανακάλυψη βασίσθηκε στην ανάλυση δεδομένων από τους «δίδυμους» δορυφόρους της ΝΑΣΑ που, για περίπου 2 χρόνια βρέθηκαν μέσα στις ζώνες Βαν Άλεν, συλλέγοντας για πρώτη φορά τόσο λεπτομερείς μετρήσεις. Έτσι, κατάφεραν να φέρουν στο «φως» άγνωστες μέχρι σήμερα λεπτομέρειες για τη συμπεριφορά τους. http://physicsgg.me/2014/11/27/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%80%ce%bb%ce%ad%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82/

Ψάξτε στα δεδομένα του LHC για νέα σωματίδια με το πρόγραμμα Higgs Hunters. Επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, της Οξφόρδης, του Birmingham και του πειράματος ATLAS στο CERN, σε συνεργασία με τους ερευνητές του προγράμματος Zooniverse και δημιούργησαν το Higgs Hunters. Το νέο αυτό πρόγραμμα επιτρέπει στον καθένα – χωρίς να απαιτούνται γνώσεις φυσικής, μαθηματικών ή προγραμματισμού – μετά από απλή παρατήρηση εικόνων που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των πειραμάτων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), …. να εντοπίζει νέα σωματίδια. Ανακαλύψτε τα δομικά στοιχεία του σύμπαντος ΕΔΩ: HIGGS HUNTERS http://www.higgshunters.org/#/ Στο βίντεο που ακολουθεί δίνονται περαιτέρω επεξηγήσεις για το Higgs Hunters: http://physicsgg.me/2014/11/27/%cf%88%ce%ac%ce%be%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-lhc-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af/

Εκτυπώθηκε στο διάστημα το πρώτο τρισδιαστατο αντικείμενο. Το πρώτο αντικείμενο εκτυπώθηκε στο διάστημα από τρισδιάστατο εκτυπωτή ανακοίνωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, που χαρακτήρισε «ιστορική» την εξέλιξη. Στο μέλλον δεν θα χρειάζεται πλέον το κάθε τι να μεταφέρεται στο διάστημα έτοιμο από τη Γη, αλλά θα είναι δυνατό να κατασκευάζεται επί τόπου, κάτι πολύτιμο για τις μελλοντικές επανδρωμένες διαστημικές αποστολές. Μια ορθογώνια πλαστική πλακέτα -ένα ανταλλακτικό για τον ίδιο τον εκτυπωτή- με την επιγραφή «Κατασκευασμένο στο Διάστημα» (Made in Space/NASA) μόλις εκτυπώθηκε από τον αμερικανό αστροναύτη Μπάρι Γουίλμορ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η εντολή για την εκτύπωση στάλθηκε στον εκτυπωτή από το κέντρο ελέγχου στη Γη και ο αστροναύτης απλώς έβγαλε το αντικείμενο από τον εκτυπωτή. Η NASA δήλωσε πως ανοίγει ο δρόμος, ώστε ο ISS να εκτυπώνει μόνος του διάφορα ανταλλακτικά, τα οποία μέχρι σήμερα πρέπει να να μεταφέρονται από τη Γη. Στο απώτερο μέλλον, αυτή η δυνατότητα θα αξιοποιηθεί ευρύτερα για τα διαστημικά ταξίδια και για το στήσιμο βάσεων σε άλλους πλανήτες ή δορυφόρους. Προς το παρόν πάντως, ο ISS είναι το μόνο μέρος στο διάστημα, όπου μπορεί να δοκιμαστεί και να βελτιωθεί η τρισδιάστατη εκτύπωση. Τα πρώτα εκτυπωμένα στο διάστημα αντικείμενα θα εξετασθούν από τους ειδικούς της NASA το 2015, όταν θα επιστρέψουν στη Γη για ανάλυση, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Ο τρισδιάστατος εκτυπωτής, που είχε μεταφερθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πριν από περίπου δύο μήνες, παραχωρήθηκε από την εταιρεία «Made in Space» της Καλιφόρνια, η οποία εξειδικεύεται στην τεχνολογία κατασκευής αντικειμένων σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Περίπου 20 αντικείμενα θα εκτυπωθούν στον ISS τις επόμενες ενδομάδες, ενώ ακριβή αντίγραφά τους θα εκτυπωθούν στην έδρα της εταιρείας, ώστε μετά να γίνει σύγκριση με αυτά που θα έχουν παραχθεί στο διάστημα. Ήδη διαφάνηκε ένα πρόβλημα: κατά την εκτύπωση του πρώτου αντικειμένου ένα μέρος της πλαστικής ύλης (που αντικαθιστά τη συμβατική μελάνη των εκτυπωτών) κόλλησε στον εκτυπωτή, πράγμα που ίσως σημαίνει ότι η έλλειψη βαρύτητας επιδρά αρνητικά στην τρισδιάστατη εκτύπωση. Η «Made in Space», σε συνεργασία με τη NASA, πρόκειται να εγκαταστήσει εντός του 2015 στον ISS έναν πολύ μεγαλύτερο επαγγελματικό τρισδιάστατο εκτυπωτή. Παράλληλα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) σχεδιάζει να στείλει ένα παρόμοιο μηχάνημα στον ISS το επόμενο έτος. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%85%CF%80%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-pic

H NASA ενδιαφέρεται για την εκμετάλλευση αστεροειδών. Σύμφωνα με το Betawired, η NASA ανέθεσε σε δύο ιδιωτικές εταιρείες τη μελέτη του ενδεχομένου εξόρυξης υλικών από αστεροειδείς. Η μία εταιρεία είναι η Planetary Resources και έχει σκοπό να εκτοξεύσει δύο δορυφόρους, τον Arkyd 3 και τον Arkyd 6, προκειμένου να μελετήσει τη χρήση των επιμέρους συστημάτων που απαιτούνται για μία τέτοια αποστολή. Η Deep Space από την μεριά της, έχει ως σκοπό να αναπτύξει τα FireFlies, τα οποία είναι ειδικά διαστημικά οχήματα, τα οποία θα στείλουν ρομποτικά σκάφη για να συγκεντρώσουν χρήσιμες πληροφορίες για το σχήμα, την πυκνότητα και τα υλικά που υπάρχουν πάνω σε έναν αστεροειδή. Μέσα στα σχέδια της Deep Space είναι και η ανάπτυξη του διαστημοπλοίου Dragonfly, το οποίο θα έχει ως ρόλο του να πιάσει έναν αστεροειδή, να αντλήσει από αυτόν όποια υλικά μπορεί και να τα στείλει στη Γη με ειδικά διαστημικά σκάφη. Παράλληλα, η Planetary Resources, θα αναπτύσσει ένα δίκτυο από τηλεσκόπια που θα μελετούν τους κοντινούς στον πλανήτη μας αστεροειδείς προκειμένου να αποφασίζεται ποιος είναι ο κατάλληλος για εκμετάλλευση. Η NASA έχει δείξει ότι ενδιαφέρεται για το ζήτημα της εκμετάλλευσης αστεροειδών τόσο με χρηματοδότηση σχετικών πανεπιστημιακών ερευνητικών προγραμμάτων όσο και με τη συνεργασία της με φορείς που ασχολούνται με το ζήτημα αυτό. http://www.pestaola.gr/h-nasa-endiaferetai-gia-thn-ekmetalleysi-asteroeidwn/

Τον Φεβρουάριο η παρθενική πτήση του ευρωπαϊκού «διαστημοπλάνου» Στις 11 Φεβρουαρίου του 2015 θα πραγματοποιήσει την παρθενική του πτήση το πρώτο «διαστημοπλάνο» που ανέπτυξε ποτέ η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA). Το μη επανδρωμένο «διαστημοπλάνο» ονομάζεται Ενδιάμεσο Πειραματικό Όχημα (IXV) και θα εκτοξευθεί με έναν πύραυλο Vega από τη διαστημική βάση Κουρού, στη γαλλική Γουιάνα. Η διάρκεια της πρώτης πτήσης θα είναι αρκετά σύντομα, αφού δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 100 λεπτά. Με το IXV, οι επιστήμονες της ESA θέλουν να δοκιμάσουν όλες τις τεχνολογίες που θα τους επιτρέψουν να κατασκευάσουν στη συνέχεια ένα επαναχρησιμοποιήσιμο όχημα δεύτερης «γενιάς», για πτήσεις σε χαμηλή γήινη τροχιά. Με αυτό τον τρόπο, το όχημα θα μπορεί να πραγματοποιήσει διάφορες αποστολές, όπως για παράδειγμα τη μεταφορά πίσω στη Γη αστροναυτών από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Με την πρώτη δοκιμή του IXV, οι επιστήμονες της ESA θα συλλέξουν στοιχεία σχετικά με την υπερηχητική φάση της πτήσης. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή υπηρεσία, γι’ αυτό τον σκοπό το «διαστημοπλάνο» θα διαχωρισθεί από τον πύραυλο Vega σε ύψος 320 χιλιομέτρων, φτάνοντας στη συνέχεια μέχρι τα 450 χιλιόμετρα. Από εκείνο το υψόμετρο θα ξεκινήσει την καθοδική πορεία του, ώστε τελικά να προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό, με τη βοήθεια ενός αλεξίπτωτου. Το αρχικό χρονοδιάγραμμα προέβλεπε πως η «πρεμιέρα» του IXV θα γινόταν μέσα στον Νοέμβριο. Ωστόσο, η εταιρεία κατασκευής πυραύλων Arianespace αποφάσισε πως θα χρειασθεί τρεις ακόμη μήνες, για να αναλύσει με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια το σχέδιο πτήσης. Με μέγεθος όσο περίπου ένα αυτοκίνητο, το «διαστημοπλάνο» χρειάστηκε πέντε χρόνια και 150 εκατομμύρια δολάρια για να κατασκευασθεί. Ο «διάδοχός» του θα είναι αρκετά μεγαλύτερος και θα προσγειώνεται σε αεροδιάδρομο, όπως τα αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία. Αυτό το όχημα δεύτερης «γενιάς» θα συμπληρώσει τα ρωσικά Σογιούζ, αυτή τη στιγμή τα μόνα σκάφη που μπορούν να μεταφέρουν αστροναύτες στον Διαστημικό Σταθμό και να τους επαναφέρουν στη Γη. http://www.naftemporiki.gr/story/884118/ton-febrouario-i-partheniki-ptisi-tou-europaikou-diastimoplanou Καλύτερη πλοήγηση και επικοινωνία στο διάστημα υπόσχονται οι ακτίνες Χ Βελτιωμένη πλοήγηση στο βαθύ διάστημα και πιο αποτελεσματική επικοινωνία με τα διαστημόπλοια που βρίσκονται πιο μακριά από το εσωτερικό ηλιακό σύστημα, υπόσχονται τα συστήματα τα οποία θα βασίζονται στις ακτίνες Χ. Αυτό υποστηρίζουν οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ που προετοιμάζουν την αποστολή Nicer/Sextant για το 2016, με σκοπό μεταξύ άλλων να δοκιμάσουν τις αντίστοιχες τεχνολογίες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένα τέτοιο σύστημα θα έχει το πλεονέκτημα πως η επικοινωνία δεν θα διακόπτεται όταν ένα διαστημόπλοιο θα εισέρχεται στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη, αφού οι ακτίνες Χ θα διαπερνούν το στρώμα των αερίων. Επίσης θα κάνει ταχύτερη την επικοινωνία αφού, συγκριτικά με τα ραδιοκύματα, οι ακτίνες Χ μπορούν να μεταφέρουν μεγαλύτερο όγκο δεδομένων σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα. Με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η αποστολή Nicer/Sextant θα εκτοξευθεί τον μεθεπόμενο Αύγουστο, από όπου θα μελετήσει τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν οι αστέρες νετρονίων, σε μια προσπάθεια να κατανοηθούν ακόμη καλύτερα αυτά τα «νεκρά» άστρα. Παράλληλα, θα δοκιμασθεί ένα σύστημα πλοήγησης το οποίο βασίζεται σε ακτίνες Χ, ώστε να διαπιστωθεί πώς λειτουργεί στην πράξη. Ένα τέτοιο σύστημα θα επέτρεπε σε ένα σκάφος να προσδιορίσει τη θέση του στο διάστημα χρησιμοποιώντας τις ακτίνες Χ από τους πάλσαρ που είναι ορατοί από το ηλιακό μας σύστημα. Επειδή τα χαρακτηριστικά εκπομπής κάθε πάλσαρ είναι μοναδικά, ουσιαστικά θα αξιοποιηθούν σαν διαστρικοί «φάροι». Παράλληλα, επειδή είναι σχεδόν ομοιόμορφα κατανεμημένοι στο διάστημα, θα επιτρέπουν τη δημιουργία τρισδιάστατων χαρτών για τον ακριβή προσανατολισμό του σκάφους. Όσον αφορά την αμιγώς επιστημονική πτυχή της αποστολής, δηλαδή τη μελέτη των ακτίνων Χ από τους αστέρες νετρονίων, στόχος της αποστολής είναι να καταγράψει αυτές τις εκπομπές με πρωτόγνωρη ευαισθησία. Έτσι, αναμένεται να φέρει στο φως νέα στοιχεία σχετικά με την «εξωτική» δομή της ύλης στο εσωτερικό τους. http://www.naftemporiki.gr/story/882904/kaluteri-ploigisi-kai-epikoinonia-sto-diastima-uposxontai-oi-aktines-x H γιαγιά του Walter Lewin και οι στολές των αστροναυτών. Ο καθηγητής Walter Lewin, http://web.mit.edu/physics/people/faculty/lewin_walter.html είναι γνωστός από την διδασκαλία φυσικής στο MIT και τις απολαυστικές διαλέξεις του που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά τι σχέση έχουν οι στολές των αστροναυτών με την γιαγιά του Walter Lewin που αναφέρει ο τίτλος της ανάρτησης; Το εξηγεί ο ίδιος στο απόσπασμα που ακολουθεί από το βιβλίο του με τίτλο «Για την αγάπη της Φυσικής» (εκδόσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ): http://www.korfiatisbooks.gr/index.php?page=shop.product_details&category_id=3&flypage=flypage.tpl&product_id=2125&option=com_virtuemart&Itemid=4 «Η εκτίμηση την οποία τρέφω στον καίριο ρόλο των μετρήσεων στη φυσική είναι ένας λόγος που αντιμετωπίζω με δυσπιστία θεωρίες οι οποίες δεν μπορούν να επαληθευθούν μέσω πειραματικών αποτελεσμάτων. Οι θεωρητικοί φυσικοί – και υπάρχουν μερικοί εξαίρετοι επιστήμονες που εργάζονται στη θεωρία των χορδών – υπολείπονται ακόμη στο να καταλήξουν σε ένα απλό πείραμα, μια απλή πρόβλεψη ικανή να ελέγξει οποιαδήποτε από τις προτάσεις της θεωρίας αυτής. Τίποτα στη θεωρία των χορδών δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί πειραματικά – τουλάχιστον έως τώρα. Αυτό σημαίνει ότι η θεωρία των χορδών δεν έχει καμία προβλεπτική ικανότητα, και για αυτό ορισμένοι φυσικοί, όπως ο Sheldon Glashow στο Harvard, θέτουν υπό αμφισβήτηση το κατά πόσον είναι καν φυσική.(…) Αλλά όταν η θεωρία ξεφεύγει τόσο μακριά, εγώ θυμάμαι τη γιαγιά μου, τη μητέρα της μητέρας μου, μια πολύ σπουδαία κυρία, τα εξαιρετικά αποφθέγματα και οι συνήθειες της οποίας την αναδείκνυαν σε μια διαισθητική επιστήμονα. Συνήθιζε να μου λέει, φερ’ ειπείν, ότι είσαι κοντύτερος όταν στέκεσαι όρθιος απ’ ότι όταν ξαπλώνεις. Λατρεύω να το διδάσκω αυτό στους φοιτητές μου. Την πρώτη ημέρα των μαθημάτων τους ανακοινώνω ότι, προς τιμήν της γιαγιάς μου, θα ελέγξουμε πειραματικά την εξωφρενική της αντίληψη. Φυσικά, εκείνοι σαστίζουν. Μπορώ σχεδόν να δω τις σκέψεις τους, «Κοντύτερος όταν στέκομαι όρθιος απ’ ό, τι όταν ξαπλώνω; Αδύνατον!». Η δυσπιστία τους είναι κατανοητή. Οπωσδήποτε, αν υπάρχει οποιαδήποτε διαφορά στο μήκος μεταξύ όρθιας και ξαπλωτής θέσης, αυτή θα πρέπει να είναι μικρή. Εξάλλου, θα αντιλαμβανόμασταν μια διαφορά 30 εκατοστών, έτσι δεν είναι; Θα σηκωνόσασταν το πρωί από το κρεβάτι, θα στεκόμασταν όρθιοι και .. ιδού – 30 πόντοι κοντύτεροι! Αν όμως η διαφορά ήταν μόλις 0,1 εκατοστόμετρο, ίσως να μην το μαθαίνατε ποτέ. Για αυτό υποψιάζομαι ότι, αν όντως η γιαγιά μου είχε δίκιο, η διαφορά πιθανώς να είναι μόλις λίγα (ίσως 2 με 3) εκατοστόμετρα (…)» Στο τέλος του πειράματος δηλώνει: «Η γιαγιά μου είχε δίκιο! Πάντα είχε δίκιο!» Και συνεχίζει: «(…) Παραμένετε δύσπιστοι; Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι η γιαγιά μου ήταν καλύτερη επιστήμονας από τους περισσότερούς μας. Όταν στεκόμαστε, το τράβηγμα της βαρύτητας συμπιέζει τους χόνδρους μεταξύ των σπονδύλων στη ραχοκοκαλιά μας. Όταν όμως ξαπλώνουμε, η σπονδυλική στήλη εκτείνεται. Αυτό μπορεί να φαίνεται προφανές άπαξ και το μάθετε, αλλά θα το είχατε προβλέψει; Στην πραγματικότητα, ούτε καν οι επιστήμονες της NASA δεν προέβλεψαν το εν λόγω φαινόμενο όταν σχεδίαζαν τις πρώτες διαστημικές αποστολές. Οι αστροναύτες παραπονούνταν ότι οι στολές τούς στένευαν όταν βρίσκονταν στο διάστημα. Κατοπινές μελέτες, κατά τη διάρκεια της αποστολής Skylab, έδειξαν ότι και οι έξι αστροναύτες που μετρήθηκαν παρουσίασαν περίπου 3% αύξηση ύψους – λίγο περισσότερο από 5 εκατοστόμετρα για ύψος 1,83 μέτρα. Σήμερα οι στολές των αστροναυτών κατασκευάζονται πιο ευρύχωρες, ώστε να συμπεριλάβουν αυτή την αύξηση μεγέθους (…)» Στο βίντεο που ακολουθεί, βλέπουμε τον Walter Lewin να εκτελεί το εν λόγω πείραμα: http://physicsgg.me/2014/11/23/h-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-walter-lewin-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ad%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd/

Andy: Τετράτροχος ρομποτικός εξερευνητής της Σελήνης. Τον Andy, ένα τετράτροχο ρομπότ για αποστολές στη Σελήνη, σχεδιασμένο για να κινείται σε απότομες πλαγιές και να αντέχει στις απότομες μεταβολές θερμοκρασιών και την ισχυρή ακτινοβολία που θα χαρακτηρίζουν την εξερεύνηση του φυσικού δορυφόρου της Γης, παρουσίασαν ερευνητές του Carnegie Mellon University. «Κάθε ρομπότ για χρήση εκτός Γης έχει μέσα του λίγο ‘DNA’ από το Carnegie Mellon, αλλά ο Andy θα είναι το πρώτο ρομπότ που θα προέρχεται πραγματικά από το πανεπιστήμιο το οποίο θα κάνει το βήμα και θα φύγει από τη Γη» σημειώνει ο Ουίλιαμ «Ρεντ» Γουΐτακερ, καθηγητής ρομποτικής και διευθυντής του Field Robotics Center. «Πρόκειται για το αποκορύφωμα πολλής δουλειάς από πολύ κόσμο και είναι το επόμενο βήμα προς την κατεύθυνση της εξέλιξης του Carnegie Mellon σε ένα ‘διαστημοπόρο’ πανεπιστήμιο». Το ρομπότ πήρε το όνομά του από τους Άντριου Κάρνεγκι και Άντριου Μέλον και αναπτύχθηκε μέσα στους τελευταίους εννέα μήνες από μία ομάδα κυρίως φοιτητών. Στο πρόγραμμα υπήρξε συμμετοχή από διάφορα τμήματα του πανεπιστημίου, περιλαμβανομένων του School of Computer Science, του College of Engineering, του College of Fine Arts και του Mellon College of Science. Πρόκειται για τη συνεισφορά του πανεπιστημίου σε μία προσπάθεια της οποίας ηγείται η Astrobotic Technology, με στόχο την προσεδάφιση ενός ρομπότ στη Σελήνη και την κατάκτηση του Google Lunar XPrize, αξίας άνω των 20 εκατ. δολαρίων. Επίσης, αποτελεί τμήμα μεγαλύτερων φιλοδοξιών. «Δεν το κάνουμε απλά και μόνο για να κερδίσουμε ένα βραβείο. Αν φτάσουμε στη Σελήνη όπως και να έχει, θα κάνουμε και κάτι όσο είμαστε εκεί» σημειώνει ο Γουΐτακερ. Ένα ενδεχόμενο είναι η χρήση του Andy για την εξερεύνηση σεληνιακών λάκκων, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από τις καταρρεύσεις κενών στο υπέδαφος. «Οι λάκκοι αυτοί είναι συναρπαστικοί και ανεξερεύνητοι- θα είναι σαν να βρίσκεται κανείς στο Γκραντ Κάνιον» υποστηρίζει ο Γουΐτακερ. «Κάποιοι μπορεί να είναι είσοδοι σε σπήλαια. Δεν μπορείς να εξερευνήσεις σπήλαια από δορυφόρο, πρέπει να είσαι εκεί, στο έδαφος, οπότε τα ρομπότ είναι το επόμενο μεγάλο βήμα». Ο σχεδιασμός του Andy επιτρέπει σταθερότητα άνευ προηγουμένου, καθώς και αξιοσημείωτες επιδόσεις σε πλαγιές και ανώμαλα εδάφη. Επίσης, όπως τονίζει ο Γουΐτακερ, η υψηλή ευκινησία του ρομπότ επιτυγχάνεται με τροχούς μεγάλου πλάτους και χαμηλό βάρος. Η διάμετρος των τροχών είναι περίπου 30 εκατοστά- κάτι αξιοσημείωτο για ένα όχημα ενός μέτρου. Το βάρος του στη Σελήνη θα είναι μικρότερο των πέντε κιλών. Τα διαστημικά ρομπότ έρχονται αντιμέτωπα με επίπεδα ακτινοβολίας τα οποία μπορούν να κάψουν τα συνηθισμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Για αυτόν τον σκοπό, τα ηλεκτρονικά του Andy θα αναβαθμιστούν προ πτήσης με τμήματα ειδικά για τις συνθήκες του Διαστήματος, ωστόσο η ομάδα του ρομπότ έχει ήδη επιτύχει υψηλή αντοχή μέσω της χρήσης πιο συμβατικών, επίγειων εξαρτημάτων και ειδικού λογισμικού για τον εντοπισμό προβλημάτων και την εναλλαγή λειτουργίας μεταξύ τμημάτων, εάν κάτι τέτοιο κριθεί αναγκαίο. Επίσης, ο Κέρτις Μπόιρουμ, μεταπτυχιακός στη ρομποτική, επισημαίνει ότι το ρομπότ ενσωματώνει μια νέα μέθοδο για τον συνδυασμό εικόνων μιας περιοχής με τρισδιάστατα δεδομένα, προκειμένου να σχεδιάζεται και καταγράφεται η διαδρομή του. http://www.naftemporiki.gr/story/884139/andy-tetratroxos-rompotikos-eksereunitis-tis-selinis

H σπανιότητα της ζωής στο σύμπαν και οι εκλάμψεις ακτίνων γ. Το Σύμπαν ίσως είναι πιο ερημικό από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε: Ριπές θανάσιμης ακτινοβολίας καθιστούν εννέα στους δέκα γαλαξίες ακατάλληλους για την εμφάνιση ευφυούς ζωής, υπολογίζουν δύο αστροφυσικοί. Στους περισσότερους γαλαξίες, λένε οι ερευνητές, οι οι πλανήτες σχεδόν αποστειρώνονται από τις λεγόμενες «εκλάμψεις ακτίνων γάμμα», ή GRB, τις ισχυρότερες εκρήξεις που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Οι εκλάμψεις ακτίνων γάμμα ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1960 από δορυφόρους σχεδιασμένους να ανιχνεύουν εκρήξεις πυρηνικών δοκιμών. Σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για πίδακες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας -φωτόνια υψηλής συχνότητας και ενέργειας- που παράγονται από βίαια συμβάντα. Οι GRB χωρίζονται σε δύο είδη: εκλάμψεις μικρής διάρκειας, περίπου ενός ή δύο δευτερολέπτων, οι οποίες παράγονται από συγκρούσεις ανάμεσα σε δύο άστρα νετρονίων ή μαύρες τρύπες. Οι εκλάμψεις του δεύτερου είδους διαρκούν δεκάδες δευτερόλεπτα και εκδηλώνονται όταν γερασμένα άστρα καταρρέουν υπό το ίδιο το βάρος τους και ανατινάζονται. Οι εκρήξεις αυτές είναι πιο σπάνιες από τις σύντομες GRB, μεταφέρουν όμως 100 φορές περισσότερη ενέργεια. Οι πλανήτες που τυχαίνει να βρεθούν στην πορεία της θανάσιμης ακτινοβολίας δεν θα αποστειρωνόταν αμέσως. Οι ακτίνες γάμμα θα κατέστρεφαν όμως το στρώμα του όζοντος και θα άφηναν τον πλανήτη εκτεθειμένο σε επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία, αρκετή για να εξοντώσει κάθε περίπλοκη μορφή ζωής. Μόνο τα μικρόβια θα ήταν πιθανό να επιζήσουν σε μια τέτοια καταστροφή, εκτιμούν οι συντάκτες της νέας μελέτης. Μια έκλαμψη ακτίνων γάμμα, εξάλλου, έχει προταθεί ως εξήγηση για την μαζική εξαφάνιση ειδών του Ορβοβίκιου, πριν από 450 εκατομμύρια χρόνια, όταν χάθηκε το 80% των ειδών της Γης. Ο Τσβι Πίραν, θεωρητικός αστροφυσικός στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, συνεργάστηκε στην έρευνα με τον Ραούλ Χιμένεθ, αστροφυσικό του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης στην Ισπανία. Όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση Physical Review Letters [On the role of GRBs on life extinction in the Universe], http://arxiv.org/abs/1409.2506 στο 90% των γαλαξιών του ορατού Σύμπαντος οι εκρήξεις είναι τόσο συχνές που θα ήταν απίθανο να αφήσουν έστω και έναν ζωντανό πλανήτη απείραχτο. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι παρατεταμένες εκλάμψεις ακτίνων γάμμα είναι συχνότερες σε περιοχές με έντονη αστρογένεση οι οποίες είναι φτωχές σε χημικά στοιχεία πιο βαριά από το υδρογόνο και το ήλιο -περιοχές χαμηλής «μεταλλικότητας» όπως λένε οι αστροφυσικοί. Οι ερευνητές εκτίμησαν αρχικά τη συχνότητα των μακρών GRB στον Γαλαξία μας βάσει της μέσης μεταλλικότητας και της κατανομής των άστρων. Κοντά στο κέντρο του Γαλαξία, τα άστρα είναι πολύ στριμωγμένα και ο κίνδυνος πολύ μεγάλος: οι πλανήτες που βρίσκονται σε ακτίνα 6.500 ετών φωτός από το γαλαξιακό κέντρο έχουν πιθανότητα 95% να έχουν δεχθεί μια θανάσιμη ριπή ακτίνων γάμμα τα τελευταία ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Στην περίπτωση της Γης, η οποία βρίσκεται κοντά στην άκρη του Γαλαξία, 27.000 έτη φωτός από το κέντρο, η πιθανότητα εκτιμάται στο 50%. Σε άλλους γαλαξίες, η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη από ό,τι στον Μίλκι Ουέι. Οι περισσότεροι άλλοι γαλαξίες στο ορατό Σύμπαν είναι μικροί και παρουσιάζουν χαμηλή μεταλλικότητα. Στο 90% των γαλαξιών, οι εκλάμψεις ακτίνων γάμμα θα ήταν υπερβολικά συχνές για να αφήσουν τη ζωή να εξελιχθεί, υπολογίζουν οι ερευνητές. Επισημαίνουν επίσης ότι όλοι οι γαλαξίες είχαν μικρό μέγεθος και χαμηλή μεταλλικότητα στα πρώτα πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Και αυτό σημαίνει ότι η εμφάνιση πολύπλοκων μορφών ζωής ήταν αδύνατη παντού στον Κόσμο. «Προκαλεί έκπληξη το συμπέρασμα ότι μπορεί να υπάρχει [πολύπλοκη] ζωή μόνο στο 10% των γαλαξιών και μόνο έπειτα από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Science ο Μπράιαν Τόμας του Πανεπιστημίου Washburn στο Κάνσας, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Συνολικά όμως έχω την εικόνα ότι πιθανότατα έχουν δίκιο» λέει, αναφερόμενος στην τελευταία μελέτη. Τα ευρήματα των ερευνητών, εξάλλου, θα μπορούσαν να έχουν χρησιμότητα στην αναζήτηση ευφυών μορφών ζωής εκτός της Γης. Για παράδειγμα, το διάσημο Ινστιτούτο SETI στρέφει τα ραδιοτηλεσκόπιά του προς το γαλαξιακό κέντρο, όπου τα άστρα είναι πιο πυκνά. Όπως λένε οι ερευνητές, η προσοχή μας θα ήταν καλύτερο να στραφεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. http://physicsgg.me/2014/11/25/h-%cf%83%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9/

Η αστροναύτης της ESA, Samantha Cristoforetti έφτασε στο Διαστημικό Σταθμό. Το διαστημόπλοιο Soyuz εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν εχθές το βράδυ και προσδέθηκε σήμερα το πρωί με ασφάλεια με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μεταφέροντας την αστροναύτη της ESA Samantha Cristoforetti και το υπόλοιπο πλήρωμα στο κέντρο έρευνας χωρίς βαρύτητα όπου θα ζήσουν και θα δουλέψουν για πέντε μήνες. Σε αυτή την αποστολή, η Samantha πετάει ως αστροναύτης της ESA για την Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία (ASI) στο πλαίσιο μιας ειδικής συμφωνίας μεταξύ της ASI και της NASA. Μαζί με την Samantha είναι ο Ρώσος κυβερνήτης του Soyuz, Anton Shkaplerov, και ο αστροναύτης της NASA, Terry Virts. Και οι τρεις είναι μέρος του πληρώματος Expedition 42/43 του Σταθμού. Η αποστολή της Samantha ονομάζεται ‘Futura’ για να τονίσει την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα που θα πραγματοποιήσει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, βοηθώντας έτσι να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Το διαστημόπλοιο Soyuz TMA-15M εκτοξεύθηκε στις 23:01 ώρα Ελλάδος στις 23 Νοεμβρίου (03:01 τοπική ώρα 24 Νοέμβρη) και έφτασε σε τροχιά εννέα λεπτά αργότερα. Όπως γίνεται πλέον με το Soyuz, οι αστροναύτες έφτασαν στον προορισμό τους ακριβώς πέντε ώρες και 48 λεπτά μετά την εκτόξευση και τέσσερις τροχιές γύρω από τον πλανήτη μας. Το διαστημόπλοιο τους προσδέθηκε όπως σύμφωνα με το πρόγραμμα στις 04:49 ώρα Ελλάδος, και η καταπακτή προς το νέο τους σπίτι άνοιξε στις 07:00 ώρα Ελλάδος. Την Samantha και το υπόλοιπο πλήρωμα υποδέχθηκε ο κυβερνήτης του Σταθμού Barry Wilmore της NASA και οι κοσμοναύτες του Roscosmos, Yelena Serova και Alexander Samokutyaev. Οι τρεις κάτοικοι είχαν αποχαιρετίσει τον αστροναύτη της ESA, Alexander Gerst μόλις πριν δύο εβδομάδες. Για περισσότερες online πληροφορίες για την αποστολή Futura της Samantha, επισκεφθείτε τον ιστότοπο www.esa.int/Futura Ακολουθήστε την αποστολή Futura με ζωντανές συνδέσεις από τη Samantha και τους ίδιους τους διευθυντές της αποστολής στο blog της αποστολής Outpost 42 μέσω του outpost42.esa.int Ακολουθήστε τη Samantha στο Twitter: @astro_samantha http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_astronahutes_tes_ESA_Samantha_Cristoforetti_hephtase_sto_Diastemikho_Stathmho Orion: έτοιμο για την πρώτη εκτόξευση το νέο σκάφος της NASA. Ακρωτήριο Κανάβεραλ, Φλόριντα. Τρία χρόνια μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, η NASA ετοιμάζεται να εκτοξεύσει σε λίγες μέρες το νέο σκάφος Orion, σχεδιασμένο να μεταφέρει τους αμερικανούς αστροναύτες πέρα από τη Σελήνη, και τελικά στον Άρη. Θα είναι όμως μια δοκιμαστική πτήση χωρίς πλήρωμα.Ήδη τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου βαρέων-βαρών Delta ΙV, το Orion προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το πρωί της 4ης Δεκεμβρίου από το ακρωτήριο Κανάβεραλ.Στις 4,5 ώρες που θα διαρκέσει η αποστολή, η κάψουλα θα θα πραγματοποιήσει δύο περιφορές από τη Γη, φτάνοντας σε ύψος 5.800 χιλιομέτρων, 15 φορές μεγαλύτερο από το ύψος στο οποίο κινείται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Στη συνέχεια το Orion θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 32.000 χιλιομέτρων την ώρα, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία της θερμικής ασπίδας του στους 2.200 βαθμούς Κελσίου. Τελικά θα πέσει με αλεξίπτωτα στον Ειρηνικό, περίπου 800 χιλιόμετρα από τις αμερικανικές ακτές, και θα συλλεχθεί από σκάφη του αμερικανικού ναυτικού. To Orion μπορεί να θυμίζει τις κάψουλες του προγράμματος Apollo τη δεκαετία του 1970, φέρει όμως πιο προηγμένα συστήματα, όπως βελτιωμένη θερμική ασπίδα και χειριστήρια που αναπτύχθηκαν αρχικά για το Boeing 787 Dreamliner. Βασικός εργολάβος για την κάψουλα, η οποία έχει πέντε μέτρα διάμετρο και θα προσφέρει τέσσερις με έξι θέσεις, είναι η Lockheed Martin.Ο σχεδιασμός του Orion ξεκίνησε το 2004 επί προεδρίας Τζορτζ Μπους, στο πλαίσιο του προγράμματος Constellation για την επιστροφή των αμερικανών στη Σελήνη. Όταν ο νέος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ακύρωσε τα σχέδια του προκατόχου του, το Orion παρέμεινε αλλά ο προορισμός άλλαξε: η NASA πρώτα θα πραγματοποιήσει μια επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή και αργότερα, πιθανώς τη δεκαετία του 2030, θα προχωρήσει στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Μελλοντικά η κάψουλα θα εκτοξεύεται με τον πύραυλο SLS («Σύστημα Διαστημικών Εκτοξεύσεων») ο οποίος θα είναι ο ισχυρότερος που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Η ανάπτυξή του δεν έχει ολοκληρωθεί. Η επόμενη δοκιμαστική πτήση του Orion, και αυτή χωρίς πλήρωμα, προγραμματίζεται για το 2017. Η κάψουλα θα περάσει πίσω από τη Σελήνη πριν επιστρέψει τη Γη. http://physicsgg.me/2014/11/24/orion-%ce%ad%cf%84%ce%bf%ce%b9%ce%bc%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf/

Εκτοξεύτηκε το TPK "Soyuz TMA-15M" Τρία νέα μέλη πληρώματος, ανάμεσά τους η πρώτη Ιταλίδα αστροναύτης, έφτασαν τη Δευτέρα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το Soyuz με το οποίο ταξίδεψαν μετέφερε και ένα άλλο πολύτιμο φορτίο: χαβιάρι, φρέσκα φρούτα, αλλά και την πρώτη μηχανή εσπρέσο σχεδιασμένη για το Διάστημα. Το Soyuz εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν στις 3 τα ξημερώματα τοπική ώρα, μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας. Το ταξίδι διήρκεσε μόλις έξι ώρες, ακολουθώντας μια πιο σύντομη διαδρομή σε σχέση με παλαιότερες πτήσεις, οι οποίες διαρκούσαν πάνω από δύο μέρες. Η 37χρονη Σαμάνθα Κριστοφορέτι, σμηναγός της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας, έφτασε στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα μαζί με τον ρώσο Αντόν Σκαπλέροφ και τον αμερικανό Τέρι Βερτς. Θα μείνουν μέχρι τον Μάιο στον ISS, στον οποίο βρίσκονταν ήδη ένας αμερικανός και δύο ρώσοι. Θα μπορέσουν να απολαύσουν «15 κουτιά με 30 γραμμάρια χαβιάρι το καθένα, καθώς και μήλα, πορτοκάλια, τομάτες και 140 δόσεις γάλακτος σε σκόνη και μαύρο τσάι χωρίς ζάχαρη» όπως είπε ρώσος αξιωματούχος στο πρακτορείο Itar-Tass. To πλήρωμα θα έχει επίσης στη διάθεσή του μια μηχανή εσπρέσο, βάρους 20 κιλών, που σχεδιάστηκε από την ιταλική εταιρεία καφέ Lavazza και την εταιρεία Argotec, η οποία ειδικεύεται στη διαστημική κουζίνα. Ο καφές πάντως δεν θα σερβίρεται σε φλιτζάνια αλλά σε διαφανή σακουλάκια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231365911 Το πρώτο βήμα για την καλλιέργεια τροφής στο διάστημα. Τις βάσεις για να βρεθούν τρόποι ώστε οι αστροναύτες να καλλιεργούν στο μέλλον ένα σημαντικό ποσοστό της τροφής που καταναλώνουν, στοχεύει να βάλει το ερευνητικό πρόγραμμα Time Scale. Το πρόγραμμα θα διαρκέσει 10 χρόνια, ενώ σε αυτό συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και αρκετά ευρωπαϊκά επιστημονικά ιδρύματα, με επικεφαλής το Κέντρο Διεπιστημονικών Διαστημικών Ερευνών (CIRIS) από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, με έδρα το Τρόντχαϊμ. Η παραγωγή τροφής στο διάστημα θεωρείται σχεδόν απαραίτητη για να γίνουν πραγματικότητα τα σχέδια εποικισμού της Σελήνης ή ακόμη και της εξερεύνησης του πλανήτη Άρη από τον άνθρωπο. Έτσι, στα πλαίσια του Time Scale, θα μελετηθεί πώς αναπτύσσονται διάφορα είδη φυτών έξω από το περιβάλλον της Γης – με πρώτους «υποψήφιους» ποικιλίες ντομάτας, μαρουλιού και σόγιας. Όλα τα πειράματα θα γίνουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). «Πιστεύω πως θα καταφέρουμε να κάνουμε το πρώτο βήμα ώστε στο μέλλον να μπορεί να παραχθεί τροφή στη Σελήνη και τον Άρη, αν και δεν θα ήθελα να ριψοκινδυνεύσω να προβλέψω πότε αυτό θα μπορεί να γίνει σε μαζική κλίμακα. Παρόλο που ακόμη δεν έχουμε καταλήξει στα φυτά που θα μελετήσουμε, συζητάμε το ενδεχόμενο να πειραματιστούμε με ντομάτες, μαρούλια και σόγια», αναφέρει στο σάιτ Science Nordic η Αν-Ίρεν Κίτανγκ Γιόστ από το CIRIS, επιστημονική υπεύθυνη του Time Scale. Ακόμη και στον ΔΔΣ, κάθε αστροναύτης χρειάζεται σε ημερήσια βάση 30 κιλά νερού, τροφίμων και αέρα. Παρόλο που ένα μέρος του νερού ανακυκλώνεται, όλες οι προμήθειες σήμερα προέρχονται από τη Γη, με το κόστος του ανεφοδιασμού να είναι αρκετά υψηλό. Το CIRIS έχει ξεκινήσει να μελετά τη συμπεριφορά των φυτών στο διάστημα από το 2006, έχοντας κάνει ήδη αρκετά πειράματα στον ΔΔΣ. Μέχρι σήμερα, όμως, τα περισσότερα πειράματα αφορούν το Arabidopsis thaliana, ένα μη βρώσιμο ποώδες είδος. Σύμφωνα με την Κίτανγκ, για την καλλιέργεια πιο περίπλοκων φυτών, θα χρειασθεί πολύ μεγαλύτερη έρευνα. «Μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις είναι να βρούμε τις ακριβείς ποσότητες νερού και θρεπτικών συστατικών που χρειάζονται για να αναπτυχθούν σε περιβάλλον μικροβαρύτητας. Επίσης, έχουμε διαπιστώσει πως ο αέρας δεν ανακυκλώνεται, αφού γύρω από τα φυτά σχηματίζεται ένα στατικό λεπτό στρώμα», προσθέτει. Τα πειράματα στον ΔΔΣ θα γίνουν με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Συναρμολογούμενου Συστήματος Καλλιέργειας (EMCS), μιας διάταξης που χρησιμοποιείται στον Σταθμό εδώ και καιρό για ανάλογες μελέτες. Για τις ανάγκες ωστόσο του Time Scale, η διάταξη θα αναβαθμισθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/883554/to-proto-bima-gia-tin-kalliergeia-trofis-sto-diastima

Εκτόξευση και ανάπτυξη της αποστολής MMS της NASA Η αποστολή Magnetospheric Multiscale (MMS) θα ερευνήσει το φαινόμενο της μαγνητικής επανασύνδεσης με 4 διαστημικά σκάφη. Η μαγνητική επανασύνδεση είναι ο βασικός μηχανισμός που η μαγνητική ενέργεια διαχέεται στο σύμπαν. Η ενέργεια απελευθερώνεται όχι με συνεχή τρόπο, αλλά με «εκρήξεις», δημιουργώντας φαινόμενα όπως οι ηλιακές εκλάμψεις ή οι μαγνητοσφαιρικές υποκαταιγίδες. Οι βασικές αρχές της μαγνητικής επανασύνδεσης έγιναν κατανοητές προς το τέλος του 1950. Αν δυο πακέτα μαγνητισμένου πλάσματος βρίσκονται σε αντίθετης κατεύθυνσης μαγνητικά πεδία και υπάρχει μια περιοχή ασθενέστερου ή μηδενικού πεδίου μεταξύ τους, τότε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες τα πακέτα μπορούν να πλησιάσουν μεταξύ τους. Οι μαγνητικές ροές με αντίθετες κατευθύνσεις εξουδετερώνονται και το πλάσμα εκτοξεύεται προς τα έξω, κατά μήκος των διευθύνσεων όπου το πεδίο είναι ασθενέστερο, με μια χαρακτηριστική ταχύτητα που ονομάζεται ταχύτητα Alfvén. H μαγνητική επανασύνδεση είναι μια φυσική διαδικασία που πραγματοποιείται παρουσία πλάσματος κατά την οποία οι δυναμικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου (με αντίθετο προσανατολισμό) ενώνονται και αναδιατάσσονται, ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνεται μαγνητική ενέργεια εκσφενδονίζοντας φορτισμένα σωματίδια με μεγάλες ταχύτητες. Η αρχικές μαγνητικές γραμμές «επανασυνδέονται» και εμφανίζονται νέες όπως βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα. Καθώς το πλάσμα προσεγγίζει την κεντρική περιοχή, το μαγνητικό πεδίο αλλάζει κατεύθυνση πολύ γρήγορα, παράγοντας κανάλια με ηλεκτρικό ρεύμα μεγάλης πυκνότητας τα οποία θερμαίνουν το πλάσμα. Το ρεύμα έχει την μορφή νηματίων ή φύλλων και το μαγνητικό πεδίο συχνά δημιουργεί ένα χαρακτηριστικό σχήμα Χ. Αυτή η διαδικασία είναι η μαγνητική επανασύνδεση ή συγχώνευση.Πρόσφατες παρατηρήσεις στην μαγνητόσφαιρα και στο ηλιακό στέμμα μας δίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία για τον ρόλο της επανασύνδεσης στο πλάσμα του διαστήματος. Υπάρχουν πολλά εκκρεμή ζητήματα σχετικά με την μικρής κλίμακας δομή της περιοχής επανασύνδεσης, στην οποία κυριαρχούν τα φαινόμενα της κίνησης του πλάσματος. Σ’ αυτές της μικρής κλίμακας περιοχές, τα σωματίδια μπορούν να επιταχυνθούν σε υψηλές ενέργειες, οι μαγνητικές γραμμές «σπάνε» και επανασυνδέονται, πίδακες πλάσματος εκτοξεύονται, απελευθερώνεται θερμότητα και ενέργεια μεταφέρεται από τη μια περιοχή στην άλλη. Τα φαινόμενα αυτά, όπου η δυναμική μεγάλης κλίμακας και η φυσική πλάσματος μικρής κλίμακας έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο, θα μελετήσει η αποστολή της NASA, Magnetospheric Multiscale, ή MMS. Η αποστολή ξεκινάει τον Μάρτιο του 2015, όταν θα εκτοξευθούν και θα τεθούν σε τροχιά τέσσερα ειδικά εξοπλισμένα διαστημικά σκάφη. Στο βίντεο που ακολουθεί περιγράφεται το πως ακριβώς θα γίνει αυτή η έρευνα: http://physicsgg.me/2014/11/22/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%80%cf%84%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf/

Η Ευρώπη του Δία στα πραγματικά της χρώματα. Η παγωμένη, αινιγματική επιφάνεια της Ευρώπης, ενός από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του Δία, αποκαλύπτεται στα χρώματα που θα έβλεπε το ανθρώπινο μάτι. Το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα εκδοχή της ιστορικής εικόνας από την αποστολή Galileo τη δεκαετία του 1990. Η προηγούμενη βερσιόν είχε χαμηλότερη ανάλυση και έντονα ενισχυμένα χρώματα που έκαναν πιο ευδιάκριτα τα επιφανειακά χαρακτηριστικά. Η νέα εικόνα έχει πιο ρεαλιστικό χρώμα, ό,τι πλησιέστερο έχουμε σε μια πραγματική φωτογραφία. Οι φωτογραφικές μηχανές καταγράφουν τρία χρώματα -κόκκινο, πράσινο και μπλε. Όμως η εικόνα του Galileo, ένα φωτομωσαϊκό επιμέρους εικόνων, λήφθηκε με φίλτρα στο εγγύς υπέρυθρο, το πράσινο και το ιώδες, και έπρεπε να υποστεί επεξεργασία για να δώσει χρώματα πιο κοντά στα πραγματικά. Οι χρωματικές διαβαθμίσεις της εικόνας αντιστοιχούν σε διαφορές της γεωλογίας. Οι περιοχές που περιέχουν σχεδόν καθαρό πάγο νερού εμφανίζονται άσπρες και μπλε, ανάλογα με το μέγεθος των κόκκων του πάγου. Οι πολικές περιοχές, οι οποίες εμφανίζονται στα δεξιά και τα αριστερά της εικόνας, εμφανίζονται πιο γαλάζιες από ό,τι ο ισημερινός. Οι κοκκινωπές και καφέ περιοχές αντιστοιχούν σε άλλα υλικά που υπάρχουν μέσα στον πάγο σε ποικίλες συγκεντρώσεις. Οι εικόνες από τις οποίες αποτελείται το φωτομωσαϊκό λήφθηκαν από το Galileo το 1995 και το 1998, στην πρώτη και την δέκατη τέταρτη περιφορά του σκάφους γύρω από την Ευρώπη. Κάθε εικονοστοιχείο (pixel) αντιστοιχεί σε περιοχή πλάτους 1,6 χιλιομέτρων. Η επιφάνεια του παγωμένου φεγγαριού είναι γεμάτη μακρόστενες ρωγμές στον πάγο, οι οποίες έχουν κλείσει από νερό που ανέβηκε στην επιφάνεια, πάγωσε και έκλεισε το κενό. Κατά κάποιο τρόπο, οι μεγάλες πλάκες από πάγο είναι για την Ευρώπη ό,τι οι τεκτονικές πλάκες για τη Γη. Οι πλανητολόγοι υποψιάζονται ότι κάτω από την παγωμένη κρούστα κρύβεται ένας απέραντος ωκεανός υγρού νερού. Μέσα του θα μπορούσε να κρύβεται μικροβιακή ζωή, πιστεύουν οι αστροβιολόγοι. Στην φωτογραφία η Ευρώπη σε ρεαλιστικά χρώματα. Ο βόρειος πόλος είναι δεξιά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231365798