Δροσος Γεωργιος

Κίτρινος γίγαντας είναι 1.300 φορές μεγαλύτερος από τον Ήλιο. Ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων εντόπισε ένα άστρο, πραγματικό γίγαντα, το οποίο έχει διάμετρο τουλάχιστον 1.300 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Το άστρο είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές πιο λαμπερό από τον Ηλιο! Πρόκειται για το μεγαλύτερο κίτρινο άστρο που έχει ποτέ ανακαλυφθεί και ένα από τα δέκα μεγαλύτερα άστρα εν γένει που έχουν ποτέ παρατηρηθεί. Ερευνητές με επικεφαλής τον αστρονόμο Ολιβιέ Σεζνό του Αστεροσκοπείου της Κυανής Ακτής στη Νίκαια χρησιμοποίησαν το συμβολόμετρο του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή για να μελετήσουν το τεράστιο άστρο HR 5171 A. Το άστρο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κενταύρου, σε απόσταση περίπου 12.000 ετών φωτός από τη Γη. Είναι τόσο μεγάλο, που σχεδόν είναι δυνατό να παρατηρηθεί με γυμνά μάτια. Συνήθως τόσο μεγάλα άστρα δεν είναι κίτρινοι, αλλά ερυθροί γίγαντες, που φθάνουν να έχουν διάμετρο 1.000 έως 1.500 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι κίτρινοι γίγαντες δεν αναμένεται να έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 400 έως 700 φορές σε σχέση με αυτή του Ήλιου, γι’ αυτό η ανακάλυψη ενός τέτοιου άστρου, που είναι 1.300 φορές μεγαλύτερο αποτελεί κάτι ξεχωριστό. Το άστρο, που ήδη είναι κατά 50% μεγαλύτερο από έναν διάσημο γίγαντα, το ερυθρό άστρο Μπελτεγκέζ, γίνεται συνεχώς μεγαλύτερο κατά τα τελευταία 40 χρόνια. Όσο μεγαλώνει, τόσο πέφτει η θερμοκρασία του, η οποία σήμερα είναι περίπου 5.000 βαθμοί Κελσίου στην επιφάνειά του Ο γίγαντας έχει ένα μικρότερο και ελαφρώς πιο θερμό άστρο- συνοδό, που διαγράφει μια τρομερά κοντινή τροχιά γύρω του κάθε 1.300 γήινα χρόνια. Σύμφωνα με τον Σεζνό, «τα δύο άστρα είναι τόσο κοντά, που έρχονται σε επαφή και το όλο αστρικό σύστημα μοιάζει με ένα γιγάντιο φιστίκι». H ανακάλυψη δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv. Οι αστρονόμοι αξιοποίησαν την τεχνική τής συμβολομετρίας, η οποία τους επέτρεψε να συνδυάσουν το φως που συλλέγουν πολλά επιμέρους μικρότερα τηλεσκόπια, δημιουργώντας έτσι στην ουσία ένα γιγάντιο τηλεσκόπιο διαμέτρου 140 μέτρων. Στο παρελθόν, ακόμα και πριν από 60 χρόνια, είχαν υπάρξει κάποιες παρατηρήσεις του ίδιου άστρου, όμως είναι η πρώτη φορά που, χάρη στη νέα αστρονομική τεχνολογία, κατέστη εφικτό να διαπιστωθεί η πραγματική διάσταση και συμπεριφορά αυτού του διπλού συστήματος άστρων, του υπερ-γίγαντα και του μικρότερου συντρόφου του. Οι κίτρινοι υπερ-γίγαντες αποτελούν μια πολύ σπάνια κατηγορία άστρων και μέχρι σήμερα μόνο γύρω στους δέκα έχουν εντοπιστεί στο γαλαξία που βρίσκεται και η Γη, με πιο γνωστή περίπτωση το άστρο R της Κασσιόπειας. Τα κίτρινα άστρα είναι ανάμεσα στα μεγαλύτερα και φωτεινότερα άστρα του σύμπαντος, ενώ βρίσκονται σε μια ασταθή φάση του κύκλου της ζωής τους, κατά την οποία αλλάζουν με ταχύ ρυθμό. Εξαιτίας αυτής της αστάθειας, εκτινάσσουν μεγάλες ποσότητες αστρικών υλικών προς το διάστημα, δημιουργώντας μια εκτεταμένη «ατμόσφαιρα» γύρω τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231302617

Μαθήματα απ’ευθείας από το διάστημα, προς τιμήν του Γκαγκάριν! Mαθήματα κατ’ευθείαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS θα παραδώσουν οι ρώσοι κοσμοναύτες στους μικρούς μαθητές τον ερχόμενο Απρίλιο! Όπως δήλωσε υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας στο πρακτορείο RIA Novosti, η παράδοση από τους κοσμοναύτες θα μεταδοθεί ζωντανά σε πανεθνικό επίπεδο, την Παρασκευή 11 Απριλίου, μια ημέρα πριν την 53η επέτειο της ιστορικής πρώτης επανδρωμένης αποστολής στο διάστημα. Ηταν 12 Απριλίου του 1961, όταν ο Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην παγκόσμια ιστορία που ταξίδεψε στο διάστημα. Οι μικροί μαθητές θα ακούσουν ξανά την ιστορική φράση του «Παγιέχαλι!» (Πάμε!) τη στιγμή της εκτόξευσης με το διαστημόπλοιο Vostok. Να υπενθυμίσουμε πως ανάλογη τηλεδιάσκεψη από το διάστημα πραγματοποιήθηκε με αφορμή την 50ή επέτειο από την ιστορική πτήση της Βαλεντίνα Τερέσκοβα, της πρώτης γυναίκας που ταξίδεψε στο διάστημα. http://rbth.gr/news/2014/03/11/mathimata_apeytheia_apo_to_diastima_pro_timin_toy_gkagkarin_29015.html Νέα πηγή ενέργειας από το... Διάστημα. Οταν ο ήλιος δύει, τα ηλιακά πάνελ πάνε για... ύπνο, εκτός και αν συνοδεύονται από μια μπαταρία ικανή να αποθηκεύσει τη συλλεχθείσα ενέργεια. Ωστόσο αμερικανοί φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ οραματίζονται μια νέα πηγή ενέργειας η οποία θα εκμεταλλεύεται την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπει ο πλανήτης μας προς το Διάστημα. Με τη βοήθεια σύγχρονων τεχνολογιών, οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε να εκμεταλλευθούμε την υπερθέρμανση του πλανήτη μετατρέποντάς τη σε πολύτιμη πηγή ενέργειας. «Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να εκμεταλλευθούμε την υπέρυθρη ακτινοβολία του πλανήτη προς το παγωμένο Διάστημα» εξηγεί ο κύριος ερευνητής δρ Φεντερίκο Καπάσο. «Η παραγωγή ενέργειας από την εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποτελεί περίεργη υπόθεση. Παρ' όλα αυτά πιστεύουμε ότι με τη βοήθεια της Φυσικής και της νανοκλίμακας μια τέτοια καινοτόμος εφαρμογή θα ήταν εφικτή». Σε παρόμοια λογική με εκείνη των φωτοβολταϊκών πάνελ, η ιδέα των ερευνητών βασίζεται σε μια συσκευή η οποία αντί να αιχμαλωτίζει την ορατή ακτινοβολία θα παράγει ηλεκτρισμό, απελευθερώνοντας υπέρυθρη ακτινοβολία. «Το ηλιακό φως έχει ενέργεια, οπότε τα φωτοβολταϊκά έχουν νόημα: λειτουργούν συλλέγοντας την ηλιακή ενέργεια. Η αντίστοιχη παραγωγή ενέργειας μέσω υπερύθρων δεν είναι τόσο απλή» προσθέτει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», δρ Στίβεν Μπάιρνς. «Το πόση ενέργεια μπορούμε να παραγάγουμε μέσω της εν λόγω μεθόδου δεν είναι προφανές, ούτε το αν αξίζει να κινηθούμε κατ' αυτόν τον τρόπο, ωστόσο όλα αυτά γίνονται προφανή μόλις καθήσει κανείς και κάνει όλους τους απαραίτητους υπολογισμούς με χαρτί και μολύβι». «Η συσκευή αυτή θα μπορούσε να συνδυαστεί, για παράδειγμα, με μια ηλιακή μπαταρία, για να λαμβάνουμε επιπλέον ενέργεια κατά τη διάρκεια της νύχτας» προσθέτει ο Μπάιρνς. Για να παρουσιάσουν το τεράστιο εύρος των δυνατοτήτων της νέας μεθόδου παραγωγής ενέργειας, οι ειδικοί προτείνουν δύο είδη συσκευών: μια αντίστοιχη της ηλιακής γεννήτριας και μια δεύτερη παρόμοια με μια φωτοβολταϊκή μπαταρία. Η πρώτη συσκευή θα αποτελείται από δύο πλάκες: από μια θερμή, στη θερμοκρασία της Γης, και από μια παγωμένη η οποία θα είναι τοποθετημένη ακριβώς από πάνω της. Η παγωμένη επιφάνεια με όψη προς τα επάνω θα είναι κατασκευασμένη από ένα υλικό το οποίο παγώνει απελευθερώνοντας θερμότητα προς τον ουρανό. Βάσει μετρήσεων των εκπομπών υπερύθρων που πραγματοποιήθηκαν στη Λαμόντ, στην Οκλαχόμα, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στις δύο πλάκες θα ήταν ικανή να αποδώσει μερικά βατ ανά τετραγωνικό μέτρο μέρα-νύχτα. Η διατήρηση ωστόσο της παγωμένης πλάκας σε θερμοκρασία χαμηλότερη από εκείνη του περιβάλλοντος θα είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη. «Η συγκεκριμένη προσέγγιση βασίζεται σε αρχές που ήδη εφαρμόζονται» αναφέρει ο δρ Μπάιρνς. Η δεύτερη συσκευή των ερευνητών αφορά τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε διάφορα ηλεκτρονικά μέρη - διόδους και κεραίες - σε επίπεδο νανοκλίμακας. «Αν για παράδειγμα έχουμε δύο μέρη με ίδια θερμοκρασία, προφανώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, αν όμως έχουμε δύο μέρη με διαφορετική θερμοκρασία, μπορούμε να κάνουμε δουλειά» εξηγεί ο δρ Καπάσο. Με απλά λόγια, τα μέρη ενός ηλεκτρικού κυκλώματος μπορούν να διοχετεύουν το ηλεκτρικό ρεύμα προς διάφορες κατευθύνσεις - κάτι τέτοιο ονομάζεται ηλεκτρικός «θόρυβος». Βάζοντας στον ρόλο της αντίστασης μια μικροσκοπική κεραία οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσαν επιτυχώς να στείλουν την υπεριώδη ακτινοβολία προς τον ουρανό, ψύχοντας παράλληλα τα ηλεκτρόνια μόνο σε ένα μέρος του κυκλώματος. Οπως αναφέρουν στη δημοσίευσή τους, μια επίπεδη συσκευή καλυμμένη από πολλά μικροσκοπικά κυκλώματα με φορά προς τον ουρανό θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=574625 «Η ΓΗ ΑΠΟ ΨΗΛΑ» Πόσο απαραίτητοι είναι οι δορυφόροι Την ευκαιρία να γνωρίσουν τα οφέλη των δορυφόρων στην «παρακολούθηση» του πλανήτη έχουν όσοι μαθητές συμμετάσχουν στα εκπαιδευτικά εργαστήρια «Η Γη από Ψηλά». Τα εργαστήρια απευθύνονται σε μαθητές της Στ΄ Δημοτικού και των τριών τάξεων του Γυμνασίου ώστε, με τη βοήθεια εικόνων της εταιρείας Planet Observer, να ανακαλύψουν με διαδραστικό τρόπο και πειράματα με ποιον τρόπο η δορυφορική απεικόνιση βοηθά στην κατανόηση και την πρόβλεψη των φυσικών φαινομένων. Η εκπαιδευτική δραστηριότητα διεξάγεται στο πλαίσιο του γαλλοελληνικού φεστιβάλ «Γεωσυναντήσεις», με πρωτοβουλία του Μαριολοπουλείου- Καναγκινείου Ιδρύματος Επιστημών Περιβάλλοντος και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία 2014». Η συμμετοχή είναι δωρεάν, απαιτείται ωστόσο κράτηση θέσης. ​​ΠΟΥ: Ιδρυμα Ευγενίδου ΠΟΤΕ: Μέχρι 23 Μαρτίου www.eugenfound.edu.gr http://www.kathimerini.gr/757231/article/epikairothta/episthmh/protaseis-gia-thn-evdomada-poy-erxetai Διάλεξη με θέμα «Ενα περίεργο καινούριο Σύμπαν» Την Τετάρτη 12 Μαρτίου θα πραγματοποιηθείη δεύτερη διάλεξη του κύκλου «Μονοπάτια του πνεύματος και της επιστήμης - Η Αστρονομία στη ζωή μας» μιας πρωτοβουλίας του δήμου Αιγάλεω. Στόχος του δήμου είναι να προσφέρει στους πολίτες έξι δωρεάν εκλαϊκευμένες διαλέξεις με αντικείμενο την Αστρονομία και σκοπό την ανάδειξη θεμάτων ευρύτερου ενδιαφέροντος από τις επιστήμες και την πνευματική ζωή. Ο τίτλος της δεύτερης διάλεξης «Ένα περίεργο καινούργιο Σύμπαν» αφορά στον αθέατο κόσμο που μας αγκαλιάζει. Αυτόν τον κόσμο που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι ανθρώπινες αισθήσεις και γίνεται αισθητός μόνο μέσω των μαθηματικών. Εισηγητής θα είναι ο κ.Μάνος Δανέζης, επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με πλούσιο επιστημονικό έργο, γνωστός στο ευρύ κοινό και από τις επί μακρόν επιστημονικές τηλεοπτικές εκπομπές του στη δημόσια τηλεόραση. Η διαλέξη θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο «Γιάννης Ρίτσος» του Δήμου Αιγάλεω (Δημαρχείου και Κουντουριώτου, σταθμός μετρό «Αιγάλεω», τηλ.2105902440). Ώρα έναρξης 19.00. Είσοδος ελεύθερη χωρίς δήλωση συμμετοχής. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=575233

Το ουράνιο τόξο της Αφροδίτης. Ομάδα ερευνητών του Ινστιτούτου Ερευνας του Ηλιακού Συστήματος Max Planck στη Γερμανία έκαναν μια ιστορική ανακάλυψη. Εντόπισαν και κατέγραψαν ένα ουράνιο τόξο στην Αφροδίτη. Είναι η πρώτη φορά που το εντυπωσιακό ατμοσφαιρικό φαινόμενο εντοπίζεται σε κάποιο πλανήτη εκτός της Γης. Οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα και καταγραφές της ευρωπαϊκής αποστολής Venus Express που εξερευνά την Αφροδίτη και σε μια από αυτές εντόπισαν το φαινόμενο. Μάλιστα σύμφωνα με τους ερευνητές το ουράνιο που κατέγραψε το σκάφος είναι ένας σπάνιος τύπος ουράνιου τόξου που στα αγγλικά ονομάζεται «glory» αλλά στα ελληνικά έχει επικρατήσει ο όρος «διπλό ουράνιο τόξο». Πρόκειται στην ουσία για δύο «αλληλοεμπλεκόμενα» ουράνια τόξα. Το εσωτερικό ουράνιο τόξο είναι πιο φωτεινό, για αυτό και ονομάζεται πρωτεύον ουράνιο τόξο. Τα χρώματα είναι αντίθετα στα δυο ουράνια τόξα, δηλαδή, στο πρωτεύον τόξο εσωτερικά βρίσκεται το ιώδες και εξωτερικά το ερυθρό χρώμα, ενώ στο δευτερεύον τόξο έχουμε το ερυθρό στο εσωτερικό και το ιώδες στο εξωτερικό του τόξου. Οι δύο αυτές διαφορές οφείλονται στο γεγονός ότι στο πρωτεύον ουράνιο τόξο η ηλιακή ακτίνα αντανακλάται στο εσωτερικό της σταγόνας βροχής μια φορά, ενώ στο δευτερεύον τόξο έχουμε δυο διαδοχικές εσωτερικές ανακλάσεις, με αποτέλεσμα μικρότερη φωτεινότητα και αντιστροφή των ακραίων χρωμάτων του ηλιακού φάσματος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus». Σε αυτή την εικόνα προσομοίωσης δεξιά εικονίζεται το διπλό ουράνιο τόξο όπως φαίνεται στη Γη και αριστερά όπως φαίνεται στην Αφροδίτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=576032

25 χρόνια WWW: H ημέρα που άλλαξε ο κόσμος. Ηταν 12 Μαρτίου 1989 όταν γεννήθηκε το Web, που εξελίχθηκε στο μέσο επικοινωνίας με τη μεγαλύτερη επιρροή στην υφήλιο! Ξεπήδησε από το μυαλό ενός ανθρώπου και εξελίχθηκε στο μέσο επικοινωνίας με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, καταφέρνοντας να αλλάξει για πάντα τη ζωή μας. Ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web ή, εν συντομία, Web) γίνεται σήμερα 25 ετών. Αν ο όρος δεν σας λέει πολλά, καθήστε για μια στιγμή και σκεφτείτε: πόσες φορές δεν έχετε καταφύγει στο Google για να βρείτε πληροφορίες που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αναζητούσατε σε εγκυκλοπαίδειες, βιβλία, οδηγούς και τηλεφωνικούς καταλόγους; Πόσες φορές δεν έχετε μπει στο facebook ή στο Skype για να επικοινωνήσετε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, κάτι που παλαιότερα μπορούσατε να κάνετε μόνο από το τηλέφωνο (και μάλιστα επί πληρωμή); Και πόσες φορές δεν έχετε επισκεφθεί το Διαδίκτυο για να μάθετε τις τελευταίες ειδήσεις, να παρακολουθήσετε ταινίες και βίντεο και να ακούσετε μουσική; Χωρίς καμία δόση υπερβολής, όλα αυτά τα οφείλετε σε έναν λονδρέζο ιππότη: τον σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι. Ηταν 12 Μαρτίου 1989 όταν ο 33χρονος τότε μηχανικός υπολογιστών στο CERN (τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών, γνωστό σήμερα από την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς) πρότεινε τη δημιουργία ενός συστήματος διαχείρισης και ανταλλαγής πληροφοριών μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. «Αόριστο αλλά συναρπαστικό» ήταν η απάντηση του προϊσταμένου τού Μπέρνερς-Λι όταν διάβασε την πρότασή του. Πού να ήξερε, όμως, ότι πολύ σύντομα αυτό το «αόριστο» σχέδιο θα κατακτούσε ολόκληρο τον πλανήτη και θα έφερνε πραγματική επανάσταση στην επικοινωνία και στη μετάδοση της γνώσης, ενισχύοντας παράλληλα την προσπάθεια των ανθρώπων να κατακτήσουν περισσότερη ελευθερία - η οποία ψαλιδίζεται καθημερινά από αυταρχικά καθεστώτα, μυστικές υπηρεσίες και κυβερνοεγκληματίες που επιχειρούν να ελέγξουν ή να κλέψουν αυτά που κάνουμε στο Διαδίκτυο. Ευτυχώς για εμάς, ο διευθυντής τού Μπέρνερς-Λι πρόσθεσε τη λέξη «συναρπαστικό» και του επέτρεψε να υλοποιήσει την πρότασή του και να μας χαρίσει το Ιντερνετ στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Το ίδιο το Διαδίκτυο, βέβαια, είχε εφευρεθεί περίπου δύο δεκαετίες πριν από το Web, συνδέοντας δίκτυα υπολογιστών που διαχειρίζονταν κυβερνητικοί οργανισμοί, ερευνητικά ιδρύματα και οι ένοπλες δυνάμεις. Ποια είναι η διαφορά των δύο εφευρέσεων; Σκεφθείτε το Ιντερνετ ως μια σιδηροδρομική γραμμή και το Web ως ένα από τα τρένα που κινούνται επάνω της. Σήμερα υπάρχουν αρκετά άλλα «τρένα»: οι εφαρμογές (apps) που χρησιμοποιούμε στα κινητά μας, πλατφόρμες επικοινωνίας όπως το Skype, υπηρεσίες διαμοιρασμού αρχείων (file-sharing) κ.λπ. Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Ιστός είναι η «αμαξοστοιχία» που έφερε το Διαδίκτυο στα χέρια όλων μας, δίνοντάς μας πρόσβαση σε δισεκατομμύρια σελίδες με πληροφορίες. Το Web είναι ένα σύστημα συνδεδεμένων εγγράφων (γνωστά ως υπερκείμενα) στα οποία οι χρήστες έχουν πρόσβαση μέσω του Ιντερνετ χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα περιήγησης (όπως ο Mozilla Firefox, o Google Chrome και ο Internet Explorer). Θέλετε να δείτε τι καιρό θα κάνει αύριο; Απλώς πληκτρολογήστε www.emy.gr για να μπείτε στον ιστότοπο της ΕΜΥ. Δεν ξέρετε πότε πρέπει να καταθέσετε τη φορολογική σας δήλωση; Μια επίσκεψη στο www.gsis.gr, το σάιτ της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων, θα σας δώσει την απάντηση. Ολοι οι ιστότοποι είναι μέρος του Παγκόσμιου Ιστού, τον οποίο χρησιμοποιείτε καθημερινά έστω και αν δεν ξέρατε ώς τώρα το όνομά του.{ARX} Αν σήμερα κανονίζετε τις διακοπές σας, κάνετε τα ψώνια σας και υποβάλλετε αιτήσεις μέσω του Διαδικτύου – ενέργειες που έως πριν από λίγα χρόνια θα έμοιαζαν αδιανόητες – είναι διότι ο Τιμ Μπέρνερς-Λι εφηύρε το Web πριν από 25 χρόνια. Από τότε έως σήμερα κύλησε πολύ νερό στο ψηφιακό αυλάκι: ο όγκος του Παγκόσμιου Ιστού έγινε τεράστιος (μόνο οι σελίδες που είναι προσβάσιμες από τις μηχανές αναζήτησης υπερβαίνουν τα 2,3 δισεκατομμύρια) και, παράλληλα, γιγαντώθηκαν οι εταιρείες του Διαδικτύου – μαζί με αυτές και τα κέρδη τους. Το μόνο πρόσωπο που δεν πλούτισε από αυτήν την ιστορία είναι ο Μπέρνερς-Λι. Αν είχε δει το Ιντερνετ ως εμπορική ευκαιρία θα μπορούσε σήμερα να είναι κροίσος. Ωστόσο, εν πλήρει συνειδήσει προσπάθησε να οικοδομήσει ένα δίκτυο χωρίς όρια και φραγμούς. Παράλληλα, αντιτάχθηκε σθεναρά στις μεγάλες εταιρείες που προσπαθούν να μονοπωλήσουν το Διαδίκτυο και στις κυβερνήσεις που παρακολουθούν τους χρήστες του και υπερασπίστηκε το δικαίωμα όλων των πολιτών στην ισότιμη πρόσβαση στις πληροφορίες. Ο πατέρας του Web παραμένει σταθερά προσηλωμένος στην ανάπτυξη της εφεύρεσής του προς όφελος όλων των ανθρώπων. Συνεργάζεται με κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο και προσπαθεί να τις πείσει να καταστήσουν προσβάσιμες (ανοικτές) τις πληροφορίες που διαχειρίζονται. Ο ίδιος δεν διεκδίκησε ποτέ χρήματα για την εφεύρεσή του, την οποία χρησιμοποίησαν εταιρείες όπως η Google, η Apple και το facebook για να θησαυρίσουν. «Ο δισεκατομμυριούχος-παράσιτο Μαρκ Ζάκερμπεργκ πρέπει να δώσει τα μισά λεφτά του στον Τιμ Μπέρνερς-Λι» έγραψε πρόσφατα ένας αναγνώστης της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Γκάρντιαν». Τα εικοστά πέμπτα γενέθλια του Παγκόσμιου Ιστού βρίσκουν περίπου 2,7 δισ. ανθρώπους (λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της Γης) συνδεδεμένους με το Διαδίκτυο. Τι επιφυλάσσει το μέλλον; «Οπως συμβαίνει με τους περισσότερους εικοσάρηδες, οι πλήρεις δυνατότητες του Web μόλις τώρα αρχίζουν να φαίνονται» είπε πριν από λίγες ημέρες ο Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο οποίος το 2004 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ. Παράλληλα, όμως, επέκρινε τις παρακολουθήσεις της NSA (και όχι μόνο), προειδοποιώντας ότι ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Ιντερνετ κινδυνεύει και έκανε λόγο για την ανάγκη «να προστατευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα στην ιδιωτικότητα, στην έκφραση της γνώμης και στη συνάθροιση online». Το 1989, όταν έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου και στην Ελλάδα εξέπεμπαν τα πρώτα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, το Διαδίκτυο μετρούσε ήδη δύο δεκαετίες ζωής. Το σύστημα αυτό – άγνωστο στους περισσοτέρους – επέτρεπε την αποστολή και λήψη δεδομένων μεταξύ ηλεκτρονικών υπολογιστών ανεξάρτητα από τη γεωγραφική θέση τους. Ωστόσο, κανείς έως τότε δεν είχε καταφέρει να εφεύρει έναν αποτελεσματικό τρόπο που θα έκανε τα δεδομένα αυτά προσβάσιμα στο κοινό. Εκείνη την εποχή ο Τιμ Μπέρνερς-Λι εργαζόταν ως προγραμματιστής στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Από καιρό τον προβλημάτιζε η απώλεια των δεδομένων και των συμπερασμάτων που προέκυπταν από τα επιστημονικά πειράματα: πολύ συχνά έβλεπε τους ερευνητές να σπαταλούν τον χρόνο τους προσπαθώντας να λύσουν ένα πρόβλημα το οποίο είχε ήδη λυθεί από κάποιον άλλον συνάδελφό τους αλλά εκείνοι το αγνοούσαν. Σκέφτηκε λοιπόν ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια τεράστια βάση δεδομένων που θα περιέχει παντός είδους πληροφορίες οι οποίες θα μπορούν να εντοπισθούν αμέσως. Στις 12 Μαρτίου του ίδιου έτους συνέταξε ένα κείμενο με τον λιτό και σαφή τίτλο «Διαχείριση Πληροφοριών: Μία πρόταση». Ο Παγκόσμιος Ιστός, το σύστημα που είναι συνυφασμένο σχεδόν με κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής, είχε μόλις δημιουργηθεί – τουλάχιστον στα χαρτιά. «Τα προβλήματα της απώλειας πληροφοριών μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονα στο CERN, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το CERN είναι μια μικρογραφία αυτού που θα είναι ο υπόλοιπος κόσμος σε λίγα χρόνια. Το CERN αντιμετωπίζει σήμερα κάποια προβλήματα που ο υπόλοιπος κόσμος θα αντιμετωπίσει σύντομα. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο συνδεδεμένο σύστημα πληροφοριών» έγραψε ο Μπέρνερς-Λι. Στην ουσία, ο βρετανός επιστήμονας πρότεινε να δημιουργηθούν μονοπάτια που θα ανοίγουν δρόμους ανάμεσα σε τεράστια βουνά δεδομένων και θα κατευθύνουν τον χρήστη εκεί ακριβώς που θέλει να πάει. Η ιδέα δεν ήταν εντελώς νέα, ωστόσο ήρθε σε μια στιγμή που οι υπολογιστές ήταν πανταχού παρόντες και το Διαδίκτυο παρείχε την απαραίτητη υποδομή για την υλοποίησή της. Σε άρθρο που είχε δημοσιεύσει το 1945 ο αμερικανός μηχανικός Βάνεβαρ Μπους είχε προτείνει τη δημιουργία ενός συστήματος με το όνομα memex – εκ του memory (μνήμη) και του index (ευρετήριο) –, μέσω του οποίου θα μπορούσαμε να συμπιέσουμε και να αποθηκεύσουμε το περιεχόμενο όλων των βιβλίων και κάθε είδους πληροφορία που διατίθεται στη Γη. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Παγκόσμιος Ιστός περίπου 45 χρόνια αργότερα. Με αξιοσημείωτη διορατικότητα, ο Μπους προέβλεψε ότι «θα εμφανιστούν εξ ολοκλήρου νέες μορφές εγκυκλοπαιδειών τις οποίες θα διατρέχει ένα πλέγμα προσεταιριστικών μονοπατιών». Το άρθρο αυτό, καθώς επίσης και το έργο άλλων επιστημόνων όπως ο Ντάγκλας Ενγκελμπαρτ – ο δημιουργός του ποντικιού των υπολογιστών – επηρέασε καταλυτικά τον Μπέρνερς-Λι. Οταν δημιούργησε την πρώτη ιστοσελίδα στην Ιστορία, έγραψε σε αυτήν ότι «το Web είναι μια πρωτοβουλία για την ανάκτηση πληροφοριών που έχει στόχο να δώσει καθολική πρόσβαση σε ένα μεγάλο σύμπαν εγγράφων». Ο Τιμ Μπέρνερς-Λι πρωταγωνίστησε σε όλα τα στάδια της οικοδόμησης του Παγκόσμιου Ιστού: με τη βοήθεια συναδέλφων του επινόησε το πρωτόκολλο HTTP για την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ υπολογιστών, τη γλώσσα HTML που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ιστοσελίδων και το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης (browser) που ονόμασε – πώς αλλιώς; – WorldWideWeb. Σύντομα οι επιστήμονες του CERN άρχισαν να χρησιμοποιούν το νέο σύστημα για να μοιράζονται τα αποτελέσματα των πειραμάτων και των ερευνών τους, κάτι που προηγουμένως ήταν αδύνατο να πράξουν. Το 1993 ο οργανισμός ανακοίνωσε ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να χρησιμοποιήσει το Web. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Παγκόσμιος Ιστός μπήκε στη ζωή των απλών πολιτών (όσοι, βέβαια, είχαν σύνδεση στο Ιντερνετ) μέσω του Mosaic, του προγράμματος περιήγησης που σύστησε το Διαδίκτυο στο ευρύ κοινό. Στην αρχή υπήρξε διχογνωμία για το αν οι browsers θα έπρεπε να διατίθενται δωρεάν ή επί πληρωμή. Σήμερα, τα πιο δημοφιλή προγράμματα περιήγησης είναι ο Chrome της Google, ο Firefox του ιδρύματος Mozilla και ο Internet Explorer της Microsoft. Ολα παρέχονται δωρεάν. Ο Παγκόσμιος Ιστός είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο μέσο επικοινωνίας όλων των εποχών, το οποίο ξεπέρασε τους 50 εκατ. χρήστες μόλις τέσσερα χρόνια μετά τη δημιουργία του. Για να το κάνει αυτό το ραδιόφωνο χρειάστηκε να περάσουν 38 χρόνια, ενώ στην τηλεόραση πήρε 13 χρόνια. Βέβαια, το Web σήμερα είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο που εμφανίστηκε πριν από 25 χρόνια. Στο Web 1.0, το οποίο κυριαρχούσε ώς τα τέλη της δεκαετίας του 1990, εμφανίζονταν κείμενα μόνο για ανάγνωση μέσα σε στατικές ιστοσελίδες. Η εξέλιξη του Παγκόσμιου Ιστού ήταν το Web 2.0 το οποίο περιέχει διαδραστικά και δυναμικά στοιχεία και ταυτίστηκε με την εξάπλωση των μπλογκ, των κοινωνικών δικτύων και υπηρεσιών όπως οι online χάρτες. Σήμερα οι ειδικοί οραματίζονται το Web 3.0: πρόκειται για εφαρμογές που μπορούν να «καταλάβουν» το περιεχόμενο των ιστοσελίδων (ο λεγόμενος Σημασιολογικός Ιστός) και για το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, όπου όλες οι συσκευές θα επικοινωνούν μεταξύ τους κι εμείς θα μπορούμε να ελέγχουμε τη θέρμανση του σπιτιού μας από το κινητό μας, το ψυγείο μας θα παραγγέλνει μόνο του τα ψώνια στο σουπερμάρκετ και τα πάρκινγκ θα ενημερώνουν το αυτοκίνητό μας αν έχουν ή όχι κενές θέσεις! http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5096123/h-hmera-poy-allakse-o-kosmos/

Σταμάτιος Κριμιζής. Ο Καθηγητής Σταμάτιος Κριμιζής είναι Επίτιμος Διευθυντής στον Τομέα Διαστήματος του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins τών ΗΠΑ. Έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής ερευνητής σε μία πληθώρα διαστημικών αποστολών της NASA, συμπεριλαμβανομένων των Voyagers 1 και 2, Cassini-Huygens και Galileo. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 500 εργασίες και έχει λάβει ένα μεγάλο αριθμό επιστημονικών βραβείων διεθνούς κύρους. Εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 2004 όπου διευθύνει το Γραφείο Έρευνας της Επιστήμης του Διαστήματος, και από το 2006 είναι αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ενώ στη θητεία τους ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) επιτέλεσε σημαντικό έργο για την κατάρτιση ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού για την έρευνα στη χώρα μας. O Δρ Σταμάτιος Κριμιζής, ο οποίος προσφάτως μίλησε στο Eλεύθερο Πανεπιστήμιο στη Στοά του Βιβλίου, αναφέρεται στα βήματα που γίνονται με στόχο την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της συνεργασίας ιδιωτικών φορέων με εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, μιλώντας για επικείμενη αύξηση του μεριδίου των ιδιωτών στον τομέα της έρευνας στο 40% του συνόλου των επενδύσεων. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι ο στόχος του 1,5% του ΑΕΠ στην έρευνα το 2020 υπολείπεται του αντίστοιχου ευρωπαϊκού στόχου της τάξης του 3%, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι πρόκειται για ένα σημαντικό πρώτο βήμα ως προς την ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σύμφωνα με τον καθηγητή, αποτελεί η Φινλανδία, η οποία επενδύοντας σημαντικά στην καινοτομία βελτίωσε θεαματικά την οικονομική της θέση. Πάντως, σημειώνει ότι η αναξιοκρατία παραμένει μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να τοποθετεί σε θέσεις – κλειδιά ανθρώπους οι οποίοι κατά τη γνώμη του δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι. Ο Δρ Κριμιζής αναφέρεται επίσης στα διαστημικά προγράμματα στα οποία ο ίδιος συμμετείχε και που σημείωσαν μεγάλες επιστημονικές επιτυχίες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα Voyager 1 & 2, το Galileo και το Cassini. To Voyager 1, συγκεκριμένα, ήταν και η σημαντικότερη επιστημονική συνεισφορά του, ως το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα το οποίο πέρασε τα όρια του Ηλιακού μας Συστήματας και εισήλθε στο μεσοαστρικό χώρο του Γαλαξία. Στα μελλοντικά σχέδια του κ. Κριμιζή περιλαμβάνεται μία διαστημική αποστολή στον Ήλιο, το Solar Probe Plus, το οποίο θα πλησιάσει τον Ήλιο στην απόσταση των 6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, μελετώντας μία σειρά από ηλιακά φαινόμενα που δεν κατανοούμε, όπως τον ηλιακό κύκλο των 11 ετών ή την αναστροφή του ηλιακού μαγνητικού πεδίου κάθε 22 χρόνια. Το σκάφος θα χρειαστεί να ανταπεξέλθει σε ακραίες συνθήκες και σε θερμοκρασία της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, δημιουργώντας σημαντικές μηχανικές προκλήσεις. Ο καθηγητής μιλά συχρόνως για το μέλλον της επιστημονικής κοινότητας στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ως ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα την απώλεια του ανθρώπινου δυναμικού που μεταναστεύει στο εξωτερικό. Έδωσε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην παράμετρο της εργατικότητας, τονίζοντας πως τα αποτελέσματα εμφανίζονται πάντοτε μετά από σκληρή δουλειά. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/03/11/%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%ce%b6%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84/

Η εντροπία μιας μαύρης τρύπας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Jacob D. Bekenstein ήταν ένας από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του John Archibald Wheeler. Εκείνη την εποχή ένα από τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Wheeler και των συνεργατών του ήταν οι μαύρες τρύπες. Έτσι δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι το 1973 ο Bekenstein δημοσίευσε μια «ιστορική» εργασία με τίτλο «Black Holes and the Second Law» http://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.7.2333 στην οποία για πρώτη φορά συνδέεται το εμβαδόν του ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας με το μέτρο της εντροπίας της. Για να φτάσει στο συμπέρασμα αυτό ο Bekenstein στηρίχθηκε σε ιδέες του Δημήτρη Χριστοδούλου http://physicsgg.me/tag/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85/ – στην δημοσίευσή του o Bekenstein αναφέρεται σε τρεις προηγούμενες εργασίες του Δ. Χριστοδούλου και η μία από αυτές είναι το διδακτορικό του που ολοκλήρωσε σε ηλικία 20 ετών ! Περισσότερα. http://physicsgg.me/2014/03/12/%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%82/

Νανόπουλος: «Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε την προέλευση του 23% του σύμπαντος» «To σύμπαν αποτελείται κατά 4% από ύλη, κατά 73% από ενέργεια και κατά 23% από σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 23% του σύμπαντος. Γνωρίζουμε την ύπαρξη και τις ιδιότητες της, δεν γνωρίζουμε όμως την προέλευση της. Απαντήσεις σε αυτό αναμένεται να δώσει η απόδειξη της ύπαρξης υποατομκών σωματιδίων, όταν επανεκκινήσει τη λειτουργία του το CERN το 2015». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και διακεκριμένος καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, Δημήτρης Νανόπουλος, στους μαθητές του ΓΕΛ Φιλοθέης. Ο Δημήτρης Νανόπουλος βρέθηκε στο σχολείο ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση των μαθητών της Α' Λυκείου στο πλαίσιο της ερευνητικής τους εργασίας. με θέμα ονοματοδοσία σχολικών αιθουσών. Οι μαθητές επέλεξαν να δώσουν το όνομα του σπουδαίου επιστήμονα στο εργαστήριο φυσικών επιστημών του σχολείου τους. Το 1996 του απενεμήθη ο Tαξιάρχης του τάγματος της τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το 1997 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1999 και για δεύτερη φορά το 2005 απέσπασε το βραβείο του Ιδρύματος Ερευνών της Βαρύτητας, που εδρεύει στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Το 2006 του απενεμήθη το διεθνές βραβείο του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Enrico Fermi της Ιταλικής Εταιρείας Φυσικής (SIF). Επίσης, προτάθηκε δύο φορές από την Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών για την παραλαβή του Νόμπελ Φυσικής. «Υποδεχόμαστε έναν σπουδαίο επιστήμονα» είπε, μεταξύ άλλων, καλωσορίζοντας τον στο σχολείο ο κ.Πέτρος Ματζάκος, καθηγητής πληροφορικής και διευθυντής του σχολείου. Περιγράφοντας με κατανοητούς όρους στους μαθητές του σχολείου, ότι το μεγάλο ερώτημα των φυσικών κατά το δεύτερο μισό του 20υο αιώνα ήταν η προέλευση της μάζας των υποατομικών σωματιδίων. Λύση στο πρόβλημα αυτό έδινε σε θεωρητικό επίπεδο η πρόβλεψη του Χιγκς για την ύπαρξη του ομώνυμου σωματιδίου. Παρά το γεγονός ότι η ανακάλυψη του εκκρεμούσε (έγινε το 2012 στο CΕΡΝ) ο Δημήτρης Νανόπουλος προσχώρησε σε αυτή την σχολή σκέψης και θεωρώντας δεδομένη την ύπαρξη του συνέχισε τις έρευνες προς αυτήν την κατεύθυνση. Νέοι προβληματισμοί γεννήθηκαν οι οποίοι για να βρουν απάντηση προϋποθέτουν την ύπαρξη και άλλων υποατομικών σωματιδίων άγνωστων μέχρι σήμερα Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς έδειξε ότι οι έρευνες αυτές βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση. Αν στα επόμενο χρόνια επιβεβαιωθεί η ύπαρξη αυτών των σωματιδίων θα δοθούν απαντήσεις σε σπουδαία ερωτήματα που απασχολούν τους θεωρητικούς φυσικούς όπως η προέλευση της σκοτεινής ύλης που αποτελεί το 23% του σύμπαντος. Ο Δημήτριος Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Sussex της Aγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του το 1973 στη Θεωρητική Φυσική των Yψηλών Eνεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο Χιούστον, Τέξας, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάνη. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5096020/nanopoylos-eimaste-etoimoi-na-anakalypsoyme-thn-proeleysh-toy-23-toy-sympantos/

Εξακόσιοι έλληνες μαθητές λυκείων και γυμνασίων σε απευθείας σύνδεση με το επιστημονικό κέντρο CΕRΝ της Γενεύης. Το μεγαλύτερο και πολυπλοκότερο ερευνητικό κέντρο διεξαγωγής βασικής έρευνας στον κόσμο, το CERN της Γενεύης είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν εξακόσιοι μαθητές λυκείου και γυμνασίου από την Ελλάδα και την Κύπρο με απευθείας διαδικτυακής σύνδεσης, μέσω του λογισμικού Vidyo Desktop. Οι μαθητές ξεναγήθηκαν, μέσω διαδικτύου, από έναν Έλληνα ερευνητή , επιστήμονα, στους χώρους του CERN , ενώ είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το πείραμα ATLAS , στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων Large Hadron Collider, LHC, που ερευνά τα στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους, μ' ένα ανιχνευτή μεγέθους ενός πενταόροφου κτιρίου και ικανότητας να μετρά ίχνη σωματιδίων με ακρίβεια 0,01 χιλιοστού. Στη σύνδεση, που διήρκησε μία ολόκληρη ώρα, το μεσημέρι, συμμετείχαν συνολικά δώδεκα γυμνάσια και λύκεια, πέντε γυμνάσια και λύκεια από τον Έβρο, τα Λάβαρα, το Τυχερό, τις Φέρες, το Σουφλί και το Πέπλο, τα Εκπαιδευτήρια Πλάτων Πιερίας και Παλλήνης Αθηνών, το Λύκειο Καστελάνων Κέρκυρας, δύο λύκεια από την Κύπρο της Λεμεσού και της Λευκωσίας, και δύο λύκεια από τις Σέρρες, το Μουσικό Σχολείο Σερρών και το 3ο Γενικό Λύκειο Σερρών. Κατά τη διάρκεια της σύνδεσης οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να υποβάλουν ερωτήσεις στους έλληνες ερευνητές που εργάζονται στο CERN, για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών οι οποίες θα βρουν αργότερα εφαρμογή σε πολλούς τομείς της καθημερινής μας ζωής, για τη σύσταση και λειτουργία του σύμπαντος, μέσα από την ερευνητική προσπάθεια καθώς και το ‘’www’’, τον παγκόσμιο ιστό, το διαδίκτυο, το internet, που προέκυψε από επιστήμονες του CERN στην προσπάθειά τους να διευκολύνουν την επικοινωνία των ανά τον κόσμο ερευνητών για να μοιράζονται τα δεδομένα των ερευνών και γενικότερα να συνεργάζονται χωρίς να μετακινούνται από τη φυσική τους τοποθεσία. Η σύνδεση όλων των συμμετεχόντων μαθητών με το CERN καταγράφηκε και προωθήθηκε από την ομάδα επικοινωνίας του πειράματος ATLAS στα αντίστοιχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η συμμετοχή των σερραϊκών σχολείων προέκυψε μετά από πρωτοβουλία του φυσικού, Διευθυντή του Μουσικού Λυκείου Σερρών Γιώργου Βουδούρη, της καθηγήτριας φυσικής του 3ου Λυκείου Σερρών Μαρίας Πολυκαρπούλου και του Κέντρου Φυσικών Επιστημών στις Σέρρες. «Ήταν μία μοναδική εμπειρία για όλους τους μαθητές και τους καθηγητές που συμμετείχαν στη σημερινή δράση , καθώς έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα και συνάμα να ενημερωθούν για το μεγαλύτερο επιστημονικό κέντρο του κόσμου» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Μουσικού Λυκείου Γιώργος Βουδούρης. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5096035/eksakosioi-ellhnes-mathhtes-lykeiwn-kai-gymnasiwn-se-apeytheias-syndesh-me-to-episthmoniko-kentro-cern-ths-geneyhs/

Το Soyuz TMA-10M" επέστρεψε στη Γη. Σήμερα 11 Μάρτ. στις 7.24 ώρα Μόσχας σε μια δεδομένη περιοχή νοτιοανατολικά της Zhezkazgan (Καζακστάν) επέστρεψε το Soyuz TMA-10M. Ένας Αμερικανός αστροναύτης και δύο Ρώσοι κοσμοναύτες - οι οποίοι είχαν πραγματοποιήσει το Νοέμβριο μια ιστορική έξοδο στο διάστημα με την δάδα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι - προσγειώθηκαν σήμερα με ασφάλεια και σύμφωνα με το πρόγραμμα στο Καζακστάν, αψηφώντας την κακοκαιρία και τερματίζοντας την διάρκειας 166 ημερών αποστολή τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). «Προσγειωθήκαμε!», έγραψε μια τεράστια οθόνη στο ρωσικό Κέντρο Ελέγχου της αποστολής έξω από τη Μόσχα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, καθώς η κάψουλα καθόδου προσγειωνόταν στο παγωμένο έδαφος στις 09:24 (τοπική ώρα, 05:24 ώρα Ελλάδας) νοτιοανατολικά της πόλης Ζεζκαζγκάν στο κεντρικό Καζακστάν. «Ασφαλής άφιξη πίσω στη Γη», δήλωσε ένας τηλεοπτικός παρουσιαστής της NASA ενώ η εικόνα έδειχνε οχήματα 4Χ4 να σπεύδουν προς την κάψουλα διασχίζοντας μια παγωμένη στέπα. «Η υγεία του πληρώματος είναι καλή», ανακοίνωσε η NASA. Μέσα στην κάψουλα ήταν ο πρώην διοικητής του ISS, Όλεγκ Κλότοφ, και οι μηχανικοί πτήσης, Σεργκέι Ριαζάνσκι και Μάικλ Χόπκινς, της NASA. Οι τρεις είχαν αναχωρήσει μαζί για το διάστημα στις 25 Σεπτεμβρίου. Εκτός από την εργασία τους σε 35 επιστημονικά πειράματα, στις 9 Νοεμβρίου οι Κότοφ και Ριαζάνσκι έβγαλαν τη δάδα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι έξω από το σταθμό στη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου. Πίσω στον ISS άφησαν ένα μικρό πλήρωμα με επικεφαλής τον Κοΐτσι Ουακάτα, τον πρώτο Ιάπωνα που διοικεί το σταθμό. Άλλα τρία μέλη του πληρώματος πρόκειται να φθάσουν στον ISS αργότερα αυτό το μήνα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B6-%CE%BC%CE%B5-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%BF-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%BB%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD Δορυφόρος θα αναλάβει να καθαρίσει τη διαστημική περιοχή γύρω από τη Γη. Ενας δορυφόρος - σκουπιδοφάγος που κατασκευάστηκε από Ιάπωνες επιστήμονες θα αναλάβει σε λίγο καιρό δράση και αναμένεται να καθαρίσει τη διαστημική περιοχή γύρω από τη Γη, από τα αμέτρητα μεταλλικά σκουπίδια. Τα σκουπίδια αυτά, που ανέρχονται σε εκατομμύρια και έχουν διάφορα μεγέθη, είναι απομεινάρια και εξαρτήματα δορυφόρων ή διαστημοπλοίων. Περιφέρονται σε διάφορες αποστάσεις γύρω από τη Γη με μεγάλη ταχύτητα και αποτελούν μόνιμο κίνδυνο για κάθε διαστημική αποστολή. Ο ιαπωνικός δορυφόρος λέγεται «Stars-2» και κατασκευάστηκε από την Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης της χώρας. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται ο καθαρισμός της διαστημικής χωματερής που μας περιβάλλει, πολύ περισσότερο με αυτόν τον εντυπωσιακό τρόπο. Ο δορυφόρος είναι εξοπλισμένος με ένα πλέγμα το οποίο έχει μήκος 300 μέτρα και είναι φτιαγμένο από πολύ λεπτές ίνες ανοξείδωτου ατσαλιού και αλουμινίου. Μάλιστα, για την κατασκευή του πλέγματος βοήθησε με την τεχνογνωσία της και μια ιαπωνική εταιρεία που φτιάχνει δίχτυα αλιείας. Το πλέγμα θα δημιουργεί ηλεκτρισμό καθώς θα διέρχεται μέσα από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ο ηλεκτρισμός θα επιβραδύνει την ταχύτητα των μεταλλικών σκουπιδιών που περιφέρονται γύρω από τη Γη και θα τα παρασύρει κοντά της. Μόλις τα διαστημικά σκουπίδια, που μπορεί να είναι ακόμη και ολόκληροι αχρηστευμένοι δορυφόροι, ωθούνται από το πλέγμα προς τα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας θα αποτεφρώνονται. «Η δουλειά που θα κάνει ο δορυφόρος αποτελεί ένα πιλοτικό πείραμα για την τελειοποίηση μιας μεθόδου που θα μπορέσει στο απώτερο μέλλον να καθαρίσει αποτελεσματικά τη διαστημική μας γειτονιά από τα αμέτρητα σκουπίδια» ανέφερε ο Νασαχίρο Νόχμι από το Πανεπιστήμιο Καγκάβα. http://www.tanea.gr/news/world/article/5094622/doryforos-tha-analabei-na-katharisei-th-diasthmikh-perioxh-gyrw-apo-th-gh/ Επίγεια λέιζερ εναντίον διαστημικών σκουπιδιών. Η επιστημονική κοινότητα πασχίζει τα τελευταία χρόνια να βρει μια λύση στο πρόβλημα των λεγόμενων «διαστημικών σκουπιδιών» που έχουν περικυκλώσει τη Γη και ο όγκος τους αυξάνεται συνεχώς δημιουργώντας. Το θέμα επανήλθε στη δημοσιότητα με αφορμή την ταινία «Gravity» που σάρωσε πριν λίγες μέρες τα Οσκαρ παρουσιάζοντας το πρόβλημα με εντυπωσιακό ομολογουμένως τρόπο. Στο τραπέζι έχουν πέσει δεκάδες πιθανές αλλά και… απίθανες προτάσεις αντιμετώπισης των διαστημικών σκουπιδιών. Ειδικοί από την Αυστραλία προτείνουν μια νέα μέθοδο και πιο συγκεκριμένα την καταστροφή με τη χρήση επίγειων λέιζερ. Σε τροχιά γύρω από τη Γη υπολογίζεται ότι βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα που είναι συντρίμμια δορυφόρων και πυραύλων. Ο αριθμός τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται καθώς έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια. Τα διαστημικά σκουπίδια υπολογίζεται ότι κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες των 28 χιλιάδων χλμ./ώρα. Εκτιμάται ότι περίπου 20 χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών, γεγονός που τα καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Εκτιμάται επίσης ότι υπάρχουν περισσότερα από 370 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών τα οποία «ταξιδεύουν» στο Διάστημα. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και τα διαστημικά σκάφη που ξεκινούν από τη Γη για να πραγματοποιήσουν αποστολές. Σύμφωνα με τη NASA, ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό ώστε πολύ σύντομα θα είναι πλέον αδύνατο να πραγματοποιηθούν διαστημικές αποστολές. Και αυτό διότι θα είναι απίθανο τα σκάφη και οι δορυφόροι που θα εκτοξεύονται να μην χτυπηθούν κατά την έξοδο τους από τη Γη από κάποιο διαστημικό σκουπίδι. Ανάμεσα στις διάφορες προτάσεις που έχουν γίνει είναι η κατασκευή διαστημικών οχημάτων που θα συλλέγουν και στη συνέχεια με διαφόρους τρόπους θα καταστρέφουν τουλάχιστον τα μεγαλύτερα (και άρα πιο επικίνδυνα) διαστημικά σκουπίδια. Εχει προταθεί επίσης η δημιουργία διαστημικών σκαφών που θα χρησιμοποιώντας λέιζερ θα εξαϋλώνουν κυριολεκτικά τα διαστημικά σκουπίδια. Ομάδα ειδικών της Σχολής Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας υποστηρίζουν ότι είναι εφικτό με σχετικά χαμηλό κόστος να κατασκευαστούν επίγεια λέιζερ τα οποία σε μια διαδικασία που θυμίζει… vidogame θα εντοπίζει διαστημικά σκουπίδια, θα τα στοχεύει και θα εξαπολύει ισχυρές δέσμες λέιζερ που θα τα διαλύουν. Το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία ενός νέου αστεροσκοπείου στην Αυστραλία, το Mount Stromio Observatory, στη χρηματοδότηση του οποίου συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και ιδιωτικές εταιρείες. Το κόστος της δημιουργίας του αστεροσκοπείου υπολογίζεται ότι θα ανέλθει στα 150 εκ. δολάρια και αποστολή θα είναι ο εντοπισμός και η χαρτογράφηση όλων των διαστημικών σκουπιδιών. Βασικό εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία θα είναι υπερσύγχρονα λέιζερ υπερύθρων. Οι ειδικοί του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας υποστηρίζουν ότι με μια μικρή αύξηση του προϋπολογισμού (ίσως κατά λίγες δεκάδες εκ.) είναι εφικτό τα λέιζερ αυτά να αναβαθμιστούν έτσι ώστε να μπορούν εκτός από τον εντοπισμό και τη χαρτογράφηση να καταστρέφουν ολοσχερώς τα διαστημικά σκουπίδια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=575355

Ολοκαίνουργιο πορτρέτο της Ρέας. Μια νέα λεπτομερή φωτογραφία της Ρέας, του δεύτερου μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Την φωτογραφία έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά το σύστημα του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος.Το σκάφος φωτογράφησε τον δορυφόρο τον περασμένο Σεπτέμβριο καθώς τον έλουζε κυριολεκτικά το φως του Ηλιου. Η Ρέα έχει διάμετρο 1527 χλμ και διαθέτει χαμηλή πυκνότητα γεγονός που υποδεικνύει ότι αποτελείται από ένα βραχώδη πυρήνα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών ο πυρήνας της Ρέας αποτελεί το ένα τρίτο της μάζας της με τα υπόλοιπα δυο τρίτα να αποτελούνται από πάγο νερού. Η επιφάνειά της πρέπει να έχει υποστεί δραματικές αλλαγές, καθώς χαρακτηρίζεται από πολύ μακριές ανοιχτόχρωμες ρωγμές και χωρίζεται σε δυο περιοχές με διαφορετικά μεγέθη και χαρακτηριστικά κρατήρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=575709

Ταχύτητα ρεκόρ για αστρικό σμήνος με φορά προς το Γαλαξία μας. Τα περισσότερα αντικείμενα στο Σύμπαν που βρίσκονται εκτός του Γαλαξία, απομακρύνονται από εμάς καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται. Εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό αποτελούν αντικείμενα στην κοντινή περιοχή μας, όπου μία Τοπική Ομάδα 75 γαλαξιών συμπεριλαμβανομένου του δικού μας «αντιτίθεται» στη διαστολή εξαιτίας των βαρυτικών έλξεων. Ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας για παράδειγμα, πλησιάζει το δικό μας με την ταχύτητα των 300 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ενώ το αντικείμενο που μέχρι πρότινος κατείχε το ρεκόρ ταχύτητας προς τα εμάς, ήταν ένα άστρο στην Ανδρομέδα με ταχύτητα780 χλμ/δευτερόλεπτο. Όταν ένα αντικείμενο κινείται σε σχέση με έναν παρατηρητή, επηρεάζεται και η συχνότητα της ακτινοβολίας του μέσω του φαινομένου Ντόπλερ: τα αντικείμενα που μας πλησιάζουν φαίνονται πως εκπέμπουν φως με μεγαλύτερη συχνότητα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει για εκείνα που απομακρύνονται. Το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει κατ’ αντιστοιχία και με τη συχνότητα της σειρήνας ενός οχήματος που κινείται ως προς εμάς: όταν μας πλησιάζει ο ήχος «συμπυκνώνεται» και μας φαίνεται πιο οξύς, και καθώς μας προσπερνάει το μήκος κύματος αυξάνεται, ενώ στην πραγματικότητα η σειρήνα δεν έχει μεταβάλλει τη συχνότητά της. Καθώς το μπλε χρώμα έχει μεγαλύτερη συχνότητα από το ερυθρό στο φάσμα του ορατού φωτός, όταν μας πλησιάζει ένα αντικείμενο λέμε πως είναι μετατοπισμένο προς το μπλε, ενώ αντίθετα μιλάμε για ερυθρή μετατόπιση. Η μπλε μετατόπιση είναι πολύ σπάνια για αντικείμενα εκτός της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών στην οποία ανήκουμε. Παρόλα αυτά, ερευνητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, κατέγραψαν ένα αστρικό σμήνος που μας πλησιάζει με την ταχύτητα ρεκόρ των 1.026 χλμ/δευτερόλεπτο. Αν και οι αστρονόμοι είχαν καταγράψει ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες στο παρελθόν, δεν επρόκειτο ποτέ για ολόκληρο άστρο, πόσο μάλλον για αστρικό σμήνος. Η ερευνητική ομάδα είχε εστιάσει στον ελλειπτικό γαλαξία Μ87, στο κέντρο του σμήνους της Παρθένου, 54 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Αντίθετα με την Τοπική Ομάδα στην οποία βρίσκονται μόνο δύο μεγάλοι γαλαξίες (ο δικός μας και η Ανδρομέδα), το σμήνος της Παρθένου φιλοξενεί δεκάδες μεγάλους γαλαξίες. Το ενδιαφέρον με τον Μ87 είναι πως περιέχει ένα μεγάλο αριθμό από σφαιρωτά σμήνη, πυκνές συγκεντρώσεις άστρων δηλαδή με σφαιρικό σχήμα που περιφέρονται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο, και στο κέντρο του βρίσκεται μία γιγάντια μαύρη τρύπα, χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που κατοικεί στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ήδη από το 2005 ήταν γνωστό πως οι μαύρες τρύπες μπορούν να επιταχύνουν αστέρια: για παράδειγμα σε ένα ζεύγος αστέρων, όταν ένα από τα δύο αιχμαλωτιστεί από τη μαύρη τρύπα και πέσει εντός της, το άλλο αστέρι αναγκάζεται από τη διατήρηση της ενέργειας να εκσφενδονιστεί προς τα έξω. Για να επιταχυνθεί ολόκληρο το αστρικό σμήνος οι επιστήμονες υποψιάζονται πως κάποτε η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Μ87 ήταν ένα ζεύγος από δύο μικρότερες, και ήταν ο συνδυασμός τους που επιτάχυνε το σμήνος με κατεύθυνση προς τα εμάς. Για να επιβεβαιώσουν ωστόσο τη θεωρία τους, θα χρειαστούν περισσότερες μετρήσεις στο μέλλον, και τη διευκρίνιση περισσότερων μεγεθών. Μέχρι τότε δε χρειάζεται ασφαλώς να ανησυχήσει κανείς για το αστρικό σμήνος που μας πλησιάζει, αφού αφενός βρίσκεται πολύ μακριά από το Γαλαξία και αφετέρου οι εγκάρσιες ταχύτητες θα το στρίψουν εντέλει προς άλλη κατεύθυνση, στο διαγαλαξιακό κενό. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal Letters. http://physicsgg.me/2014/03/10/%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%cf%86/

Γκαγκάριν:80 χρόνια από τη γέννηση του πρώτου κοσμοναύτη. Η ιστορία του ανθρώπου που έμελλε να γίνει ο πρώτος κοσμοναύτης. Η πτήση του πρώτου κοσμοναύτη με το διαστημόπλοιο Vostok δεν τον έκανε μόνο να μείνει στην ιστορία, αλλά επέδρασε και με μοιραίο τρόπο στη ζωή του. Τον Γκαγκάριν ρωτούσαν συχνά, αν είδε στο διάστημα τον Θεό. «Ακόμα λίγο -απαντούσε αυτός- και θα μπορούσα κάλλιστα να έχω μια συνάντηση μαζί του». Στη διάρκεια της πτήσης υπήρξαν τουλάχιστον δύο περιστατικά τα οποία θα μπορούσαν να είχαν στοιχίσει τη ζωή του πρώτου κοσμοναύτη. Το πρώτο κατά την προσγείωση και το άλλο όταν βρισκόταν σε τροχιά. Αργότερα ο Γκαγκάριν αποκάλυψε: «αποφάσισα να μην ενημερώσω τη Γη, για μην προκαλέσω πανικό...». Γνώριζε πολύ καλά το μέγεθος του κινδύνου. Τέσσερις φορές πριν την πτήση του, είχαν στείλει στο διάστημα κούκλες. Μια από αυτές κάηκε. Για το γεγονός αυτό είχε τηρηθεί άκρα μυστικότητα, αλλά όλοι καταλάβαιναν ότι η αποστολή αυτή εμπεριείχε θανάσιμο κίνδυνο. Έως τις 12 Απριλίου του 1961, ο άνθρωπος που πήρε την απόφαση για μια διαστημική βόλτα θεωρούταν, ακόμη και από τους επιστήμονες, καμικάζι. Όμως ο Γκαγκάριν ανήκε στη γενιά των στρατιωτικών που δεν είχαν πολεμήσει. Ήταν από τα παιδιά που ονειρεύονταν τους άθλους και την αυτοθυσία. Η πτήση του σκάφους Vostok διήρκησε 180 λεπτά. Αυτό ήταν αρκετό ώστε ο Γκαγκάριν να γυρίσει στη Γη ως αστέρι παγκόσμιου βεληνεκούς. Ο Γκαγκάριν και 9 ακόμη υποψήφιοι ήρωες, εκπαιδεύονταν στην «πόλη των άστρων» στο κέντρο εκπαίδευσης των κοσμοναυτών, μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα. Τους μάθαιναν να αντέχουν τη μοναξιά, τη σωματική εξάντληση, τον πόνο. Η εξαιρετική κατάσταση της υγείας ήταν μια από τις υποχρεωτικές απαιτήσεις. Ο Γκαγκάριν θυμόταν, ότι «οι γιατροί έδιναν χτυπηματάκια με το σφυράκι σε κάθε κόκκαλο, εξέταζαν τη λειτουργία όλων των οργάνων, από την καρδιά μέχρι το αιθουσαίο σύστημα». Ακολουθούσαν ατέλειωτα τεστ, στη διάρκεια ορισμένων από αυτά, μια φωνή από τα ακουστικά υπαγόρευσε επίτηδες λανθασμένες απαντήσεις. Τους μάθαιναν και στις πιο ακραίες καταστάσεις να στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους». Ο Γκαγκάριν δεν διέθετε κάποια ιδιαίτερα ταλέντα σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους. Αθλητικός, μετρίου αναστήματος, αλλά πολύ κινητικός και έλεγχε καλά τις κινήσεις του. Όμως οι δοκιμασίες της εκπαίδευσης δεν περιορίζονταν μόνο στη σωματική προετοιμασία. Πολύ χρόνο πέρναγε με τους μελλοντικούς κοσμοναύτες ο στρατηγός Καμάνιν. Δούλευε τόσο έντονα μαζί τους πάνω στον ηθικό και πολιτικό τομέα, λες και αυτοί επρόκειτο να προπαγανδίσουν το σοσιαλιστικό σύστημα στους εξωγήινους. Ο δημοσιογράφος Γιαροσλάβ Γκολοβάνοφ, θυμάται τον Καμίνιν σαν «έναν άνθρωπο χωρίς καμιά αίσθηση του χιούμορ και πιστό σταλινιστή». Όλοι όμως κατανοούσαν ότι η πτήση στο διάστημα ήταν και ένα γεγονός μέγιστης ιδεολογικής σημασίας και έστω κι αν δεν σου αρέσει ο προϊστάμενος, έπρεπε να συμβιβαστείς με αυτό. Είναι δύσκολο να πει κανείς γιατί ο κλήρος έπεσε συγκεκριμένα στον Γκαγκάριν. Μπορεί μονάχα να υποτεθεί, ότι τον Νικίτα Χρουστσόφ παρακίνησε η κάπως απλή και -να το πούμε ευθέως- η ελάχιστα διανοούμενη προσωπικότητα του παλικαριού από τη ρωσική ενδοχώρα. Ο άνθρωπος που επελέγη για το ρόλο του πρώτου κοσμοναύτη θα γινόταν αμέσως δημόσιο πρόσωπο, «το πρόσωπο της χώρας». Φαίνεται ότι το πρόσωπο της ΕΣΣΔ ο Χρουστσιόφ το φανταζόταν ακριβώς έτσι: Ανοιχτό, αποπνέοντας σιγουριά για τις δυνάμεις του, λιγάκι αφελές... Επιπλέον, ο Γκαγκάριν ήταν όντως καλός πιλότος, θαρραλέος άνθρωπος και αντιμετώπιζε την εκπαίδευση με σοβαρότητα. Πέρναγε ώρες ολόκληρες στο γυμναστήριο, έτρεχε καθημερινά τα πρωινά, με λίγα λόγια αφιέρωνε όλες τις δυνάμεις του. Αν και βέβαια, καλοί πιλότοι και φιλόδοξοι υπήρχαν τη δεκαετία του ΄60 αρκετοί και θα μπορούσε να επιλεχθεί οποιοσδήποτε. Ύστερα από την πτήση, ο ταγματάρχης Γκαγκάριν γύριζε ακατάπαυστα τον κόσμο, εξυμνώντας τον σοβιετικό τρόπο ζωής. Δύο δεξιότητες ήταν απαραίτητες γι’ αυτά τα ταξίδια, να πίνει απεριόριστη ποσότητα αλκοόλ και να κάνει προπόσεις. Και τα δύο ο κοσμοναύτης τα κατείχε σε άρτιο βαθμό. Την παρέα του Γκαγκάριν, σε διάφορες περιστάσεις, αποτελούσαν διάσημοι ηθοποιοί, ηγέτες κρατών, ακόμη και η βασίλισσα της Αγγλίας. Όταν τα ταξίδια στο εξωτερικό τελείωσαν, ο Γκαγκάριν βρέθηκε σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Είναι ένα συναίσθημα το οποίο γνωρίζουν καλά οι πρώην αθλητές, τραγουδιστές, ηθοποιοί. Να το αποκαλέσουμε τυπικά, η «κατάσταση του διάττοντος αστέρα». Κατάθλιψη, σύγχυση, το αίσθημα ότι δεν είσαι απαραίτητος. Το ιδιωτικό αμάξι, το άνετο διαμέρισμα και τα άλλα αγαθά που χορήγησε στον Γκαγκάριν το κράτος, δεν μπορούσαν να επανορθώσουν τη χαμένη ενέργεια. Δε βοηθούσαν να ξεπεραστεί το άγχος. Μόλις πρόσφατα τον θαύμαζε ολόκληρος ο κόσμος και να που τώρα βρέθηκε σε κατάσταση αδράνειας. Άνθρωποι όπως στην περίπτωσή του, έχουν ανάγκη από ειδικά αγχολυτικά προγράμματα. Αυτά όμως αναπτύχθηκαν ύστερα από μια δεκαετία από την πτήση του Γκαγκάριν. Μη δυνάμενος να αντιμετωπίσει την έμμονη μελαγχολία, άρχισε να πίνει και να συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Οι φήμες για τις εξορμήσεις του που συνοδεύονταν με κατανάλωση αλκοόλ, κυκλοφόρησαν στη χώρα. Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες μέθης του Γκαγκάριν, συνέβη στο θέρετρο Φορός της Μαύρης θάλασσας. Χάνοντας εντελώς τον έλεγχό του, έπεσε από το μπαλκόνι του σανατόριου χτυπώντας πολύ στο κεφάλι και στο πρόσωπο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να περάσει ένα μήνα στο νοσοκομείο. Πάνω από το αριστερό φρύδι έμεινε μια ουλή, και το «πρόσωπο της χώρας» υπεβλήθη σε μια πλαστική εγχείρηση, την οποία εκείνο τον καιρό είχαν τη δυνατότητα να κάνουν μόνο τα αστέρια του Χόλυγουντ. Στις φωτογραφίες του από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60, ο πρώτος κοσμοναύτης δείχνει θλιμμένος. Το γοητευτικό χαμόγελο που έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο τις ημέρες της ιστορικής πτήσης, είχε εξαφανιστεί. Τον διόρισαν διοικητή της ομάδας κοσμοναυτών και τον Ιούνιο του 1966 ο Γκαγκάριν άρχισε να συμμετέχει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Soyuz». Φαινόταν ότι η δεύτερη πτήση δεν ήταν μακριά. Αυτός όμως δεν μπορούσε να συνέλθει, έπινε, μελαγχολούσε, έλεγε στους φίλους τους ότι καριέρα του τελείωσε. Στον ουρανό ο Γκαγκάριν ένιωθε πιο άνετα απ’ ότι στη γη. Ήταν επαγγελματίας πιλότος και η αεροπορία ήταν αυτή που του έδινε το συναίσθημα της προσωπικής ολοκλήρωσης. Το διάστημα ήταν πλέον κάτι πάνω από τις δυνάμεις του. Μια δοκιμασία, για την οποία ο ψυχισμός του δεν ήταν προετοιμασμένος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του πετούσε συνεχώς. Σχεδόν κάθε μέρα πήγαινε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Τσκάλοβσκι κοντά στη Μόσχα και καθόταν στο πιλοτήριο του MiG. Μια μέρα από αυτές, έμελε να είναι και η τελευταία του. Πραγματοποιώντας μια εκπαιδευτική πτήση, ο Γκαγκάριν συνετρίβη. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι είχε πιει πριν πετάξει. Υπήρξαν και άλλες εκδοχές, όπως η δολοφονία και η αυτοκτονία. Στην Ουγγαρία είχε βγει ένα βιβλίο στο οποίο αναφέρεται ότι πρώτος κοσμοναύτης δεν ήταν ο Γκαγκάριν, αλλά κάποιο άλλο πρόσωπο. Εξαιτίας αυτού του ψεύδους -υποστηρίζει ο συγγραφέας του βιβλίου- ο Γκαγκάριν βασανιζόταν σε όλη του τη ζωή και τελικά αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Στην εβδομαδιαία εκπομπή της ρωσικής τηλεόρασης «άκρως απόρρητο» παρατέθηκε μια εκδοχή, σύμφωνα με την οποία ο Γκαγκάριν υποτίθεται πως δεν σκοτώθηκε, παρά κρατείτο σε ψυχιατρείο λόγω του ότι εξεγέρθηκε κατά της πολιτικής του Μπρέζνιεφ. Και τέλος, η βουλγάρα μάντισσα Βάνγκα ανέφερε ότι ο Γκαγκάριν δεν σκοτώθηκε, αλλά «ανελήφθη στους ουρανούς». Ωστόσο, δεν αποκρυπτογράφησε τι ακριβώς σήμαινε αυτό. Όλες αυτές οι φήμες και εκδοχές είναι μια απόδειξη του ότι ο Γκαγκάριν ήταν μια πραγματικά θρυλική μορφή. Έτυχε να είναι ο πρώτος που πέταξε στο διάστημα. Είναι αλήθεια, ότι αυτό δεν του έφερε τύχη. http://rbth.gr/arts/2014/03/09/gkagkarin_apo_to_diastima_sti_syntribi_28987.html Η αιώνια δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη … κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση http://physicsgg.me/2013/03/10/%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%cf%85%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83/

Ο κρατήρας που «έστειλε» μετεωρίτες στη Γη. Οι μετεωρίτες με αρειανή προέλευση χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: σεργοτίτες, ναχλίτες και σασινίτες (shergottites, nakhlites, chassignites), ονόματα που προήλθαν από τις τοποθεσίες στις οποίες πρωτοανακαλύφθηκαν (Σεργκάτι-Ινδία, Νάχλα-Αίγυπτος, Σασινύ-Γαλλία). Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οσλο υποστηρίζουν ότι εντόπισαν το ακριβές σημείο από το οποίο προέρχονται οι σεργοτίτες. Πριν από πέντε εκατομμύρια έτη ένας μεγάλος αστεροειδής ή κομήτης έπεσε στην επιφάνεια του Αρη. Η τρομερή σύγκρουση δημιούργησε έναν μεγάλο κρατήρα ενώ ταυτόχρονα εκτόξευσε στο Διάστημα μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια του εδάφους του Αρη. Κάποια από αυτά ταξίδεψαν και έπεσαν στη Γη λίγο αργότερα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι από αυτή τη σύγκρουση προέρχονται οι σεργοτίτες και εκτιμούν ότι η σύγκρουση συνέβη σε μια περιοχή στον ισημερινό του Αρη και πιο συγκεκριμένα στον κρατήρα Μοχάβε. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι βασικά συστατικά των σεργοτιτών έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία (4.3 δισ. έτη) με τον κρατήρα Μοχάβε και άρα οι μετεωρίτες προέρχονται από εκείνο το σημείο. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Πάντως ορισμένοι ειδικοί διατυπώνουν σοβαρές αμφιβολίες, αφού προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα συστατικά των σεργοτιτών είναι πολύ νεότερα από την ηλικία στην οποία βασίζουν τα συμπεράσματά τους οι ερευνητές. «Η μελέτη αυτή μου μοιάζει περισσότερο να πιθανολογεί παρά να στοιχειοθετεί δεδομένα. Δεν έχω πειστεί» αναφέρει ο Καρλ Αγγι, διευθυντής του Ινστιτούτου Μετεωριτολογίας του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574449

Μια σκάλα προς τον ουρανό μέχρι τη Σελήνη ! H ιδέα της κατασκευής ενός συστήματος μεταφοράς ανάμεσα στη Γη και την Σελήνη διαμέσου ενός καλωδίου δεν είναι και τόσο τρελή όσο ακούγεται. Αν εξαιρέσουμε τον μύθο της Βαβέλ και το παραμύθι «ο Τζακ και η φασολιά», η πρώτη σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος έγινε από τον σοβιετικό μηχανικό Yuri N. Artsutanov , http://en.wikipedia.org/wiki/Yuri_Artsutanov ο οποίος σε ένα άρθρο που δημοσίευσε το 1960, απέδειξε ότι η κατασκευή ενός ασανσέρ μεταξύ της Γης και ενός γεωστατικού δορυφόρου ήταν εφικτή. Παρόμοια μελέτη σύνδεσης Γης και δορυφόρου με καλώδιο έκανε το 1975 και αμερικανός Jerome Pearson, http://en.wikipedia.org/wiki/Jerome_Pearson όπου το βάρος του καλωδίου μεταξύ δορυφόρου και Γης εξισορροπείται από τη φυγόκεντρο δύναμη που δέχεται ένα δεύτερο καλώδιο – πέραν του δορυφόρου – που συνδέεται με ένα αντίβαρο (The orbital tower: a spacecraft launcher using the Earth’s rotational energy). http://www.star-tech-inc.com/papers/tower/tower.pdf Έκτοτε αρκετοί έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό – είτε με το τεχνικό μέρος του συστήματος είτε με την επισήμανση των κινδύνων που εγκυμονεί μια τέτοια κατασκευή, στην περίπτωση αποκοπής του καλωδίου εξαιτίας σύγκρουσής του με μετεωρίτη και της αναπόφευκτης ελεύθερης πτώσης του με μεγάλη ταχύτητα προς την Γη. Πως θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε ένα ασανσέρ μεταξύ Γης και Σελήνης; Στο ερώτημα αυτό απαντά το βίντεο της ομάδας LiftPort από το Σιάτλ, «Lagrangian Elevator To The Moon – Is It Possible?» Περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα του βίντεο μπορεί κανείς να βρει ΕΔΩ ή ΕΔΩ. http://www.space.com/24905-moon-elevator-lunar-exploration-liftport.html?cmpid=514648_20140308_19673384 http://liftport.com/we-are-liftport/ Όμως, πέρα από τις πολύ ενδιαφέρουσες τεχνικές λεπτομέρειες προβλήματος, κάθε φορά που αναφέρεται η κατασκευή μιας σκάλας προς τον ουρανό, θυμόμαστε το τραγούδι των Led Zeppelin, «Stairway to Heaven», ίσως την καλύτερη σύνθεση στην ιστορία της ροκ μουσικής: http://www.youtube.com/watch?v=w9TGj2jrJk8 http://physicsgg.me/2014/03/08/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c/

Μετατροπή ραδιοκυμάτων σε φως. Δανοί και Αμερικανοί φυσικοί κατασκεύασαν μια υπερ-ευαίσθητη συσκευή που μπορεί να ανιχνεύει ασθενή ραδιοσήματα και να τα μετατρέπει σε οπτικά σήματα (φως λέιζερ), τα οποία είναι δυνατό να μεταδοθούν μέσω οπτικών ινών. Η ανακάλυψη θεωρείται δυνητικά σημαντική, επειδή μπορεί να έχει πλήθος πρακτικών εφαρμογών στις τηλεπικοινωνίες, στη βελτίωση των ιατρικών τεχνικών μαγνητικής απεικόνισης, στα ραδιο-τηλεσκόπια, στους δορυφόρους, στη διασύνδεση των μελλοντικών κβαντικών υπολογιστών σε δίκτυο (δηλαδή σε ένα «κβαντικό διαδίκτυο»), στην κβαντική κρυπτογράφηση κ.α. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιουτζίν Πόλτσικ του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature“. http://www.nature.com/nature/journal/v507/n7490/full/nature13029.html Η ανίχνευση πολύ ασθενών ραδιοσημάτων βρίσκεται στην καρδιά πολλών σύγχρονων τεχνολογιών, από τη δορυφορική πλοήγηση και τις τηλεπικοινωνίες μεγάλων αποστάσεων έως τη ραδιο-αστρονομία και την ιατρική διαγνωστική απεικόνιση. Οι δέκτες ραδιοκυμάτων χρησιμοποιούν κεραίες για να συλλέξουν τη σχετική ακτινοβολία. Τα κύματα δημιουργούν στη συνέχεια ένα ηλεκτρικό σήμα, που μεταδίδεται μέσω σύρματος. Όταν τα ραδιοσήματα είναι ασθενή, πρέπει προηγουμένως να ενισχυθούν μέσω ενισχυτών όπως τα τρανζίστορ, τα οποία όμως δημιουργούν θερμικό «θόρυβο» που «πνίγει» το ραδιοσήμα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο «θόρυβος», τόσο μικρότερη είναι η ευαισθησία του δέκτη, πράγμα που οδηγεί στην ανάγκη μεγάλης ψύξης των ηλεκτρικών ενισχυτών (έως τους μείον 265 βαθμούς Κελσίου) για να μειωθούν οι θερμικές δονήσεις που προκαλούν τον «θόρυβο». Η καινοτομία της δανο-αμερικανικής ανακάλυψης -που εντάσσεται στο πεδίο της οπτομηχανικής- είναι ότι η νέα συσκευή ανίχνευσης ασθενών ραδιοσημάτων τα μετατρέπει απευθείας σε οπτικά σήματα σε συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου, χωρίς να χρειάζεται να μεσολαβήσει η ενίσχυσή τους από κάποιον ενισχυτή. Η ακρίβεια του μεταδιδόμενου σήματος περιορίζεται μόνο από τις κβαντικές διακυμάνσεις του φωτός λέιζερ, αλλά ο παραγόμενος κβαντικός «θόρυβος» είναι μηδαμινός. Όμως, προς το παρόν, το σύστημα έχει χαμηλή αποδοτικότητα, καθώς μετατρέπει με επιτυχία σε φως ένα μικρό μόνο ποσοστό των ραδιοσημάτων, γι’ αυτό πρέπει να βελτιωθεί, προτού βρει πρακτικές εφαρμογές. Επίσης, οι ερευνητές σχεδιάζουν τη σμίκρυνσή της συσκευής, ώστε να χωρά σε ένα «τσιπάκι», καθώς και την περαιτέρω βελτίωση της ευαισθησίας της από την τάξη των megahertz σε εκείνη των gigahertz. http://physicsgg.me/2014/03/07/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%ae-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%ba%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%cf%86%cf%89%cf%82/

Δεν υπάρχει ο πλανήτης Χ σύμφωνα με έρευνα της NASA. Οι θεωρίες που θέλουν έναν άγνωστο ως σήμερα πλανήτη να κρύβεται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος δείχνουν να διαψεύδονται οριστικά από έρευνα της NASA που εξέτασε ολόκληρο τον ουρανό. Η υπόθεση του λεγόμενου «Πλανήτη Χ» χρονολογείται στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ο αμερικανός αστρονόμος Πέρσιβαλ Λόουελ πρότεινε την ύπαρξη ενός τέτοιου σώματος προκειμένου να εξηγήσει κάποια δυσεξήγητα χαρακτηριστικά της τροχιάς του πλανήτη Ουρανού. Όταν ανακαλύφθηκε ο Πλούτωνας το 1930, πολλοί αστρονόμοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την ανακάλυψη του περίφημου Πλανήτη Χ. Οι πανηγυρισμοί όμως ήταν πρόωροι, αφού ο Πλούτωνας διαπιστώθηκε τελικά ότι δεν είχε αρκετά μεγάλη μάζα για να εξηγεί τις τροχιακές ανωμαλίες των εξώτερων πλανητών. Σήμερα, οι περισσότεροι αστρονόμοι δεν πιστεύουν στην ιδέα ενός άγνωστου πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα, αν και η υπόθεση του Λόουελ παραμένει θεωρητικά ανοιχτή. Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal, http://iopscience.iop.org/0004-637X/781/1/4/ βασίστηκε σε δεδομένα από το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, το οποίο σάρωσε δύο φορές ολόκληρο τον ουρανό το διάστημα 2010-2011, με διάστημα έξι μηνών ανάμεσα στις σαρώσεις. Οι ερευνητές εξέτασαν τα 750 εκατομμύρια αντικείμενα που είχε παρατηρήσει το τηλεσκόπιο -άστρα, γαλαξίες, αστεροειδείς κλπ- και αναζήτησαν αντικείμενα που είχαν μετακινηθεί από την πρώτη σάρωση μέχρι τη δεύτερη, ένδειξη ότι βρίσκονται σχετικά κοντά στη Γη. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει αντικείμενο στο μέγεθος του Κρόνου ή μεγαλύτερο σε απόσταση μέχρι 10.000 αστρονομικές μονάδες. Μία αστρονομική μονάδα (AU) ισούται με τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο Πλούτωνας βρίσκεται σε απόσταση περίπου 40 AU από τον Ήλιο. Οι ερευνητές μπόρεσαν επιπλέον να αποκλείσουν μια δεύτερη, παρεμφερή θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο Ήλιος έχει ένα συνοδό άστρο το οποίο όμως βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση και με κάποιο τρόπο παραμένει άγνωστο ως σήμερα. Η θεωρία, η οποία έχει πλέον ελάχιστους υποστηρικτές, προτάθηκε για να εξηγήσει την υποτιθέμενη περιοδικότητα των βομβαρδισμών της Γης από αστεροειδείς. Το συνοδό άστρο υποτίθεται ότι πλησιάζει περιοδικά τον Ήλιο και διαταράσσει τις τροχιές των αστεροειδών, στέλνοντας ορισμένους προς τη Γη. Τέτοιο συνοδό άστρο ή συνοδός καφέ νάνος δεν εμφανίστηκε στα δεδομένα του WISΕ. «Το εξώτερο Ηλιακό Σύστημα πιθανότατα δεν περιέχει έναν γιγάντιο αέριο πλανήτη ή ένα μικρό, συνοδό άστρο» είναι το συμπέρασμα της μελέτης σύμφωνα με τον συντάκτη της, τον Κέβιν Λούμαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια. Είναι ένα πειστικό συμπέρασμα, δεδομένου ότι η αποστολή WISΕ πράγματι ανακάλυψε άγνωστα ως σήμερα που βρίσκονται σε σχετικά μικρές αποστάσεις. Σε μια δεύτερη μελέτη http://iopscience.iop.org/0004-637X/783/2/122/ που βασίστηκε στα δεδομένα του WISE, διαφορετική ερευνητική ομάδα ανακοινώνει την ανακάλυψη 3.525 άστρων και καφέ νάνων που βρίσκονται σε απόσταση μέχρι 500 έτη φωτός από τη Γη. «Δεν γνωρίζαμε τη γειτονιά του Ήλιου τόσο καλά όσο θα φανταζόταν κανείς» σχολιάζει ο Νεντ Ράιτ, κύριος ερευνητής της αποστολής WISE. Έπειτα από την ολοκλήρωση της πρωτεύουσας αποστολής του το 2011, το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο τέθηκε σε κατάσταση αναμονής. Το 2013 ξύπνησε και μετονομάστηκε NEOWISE προκειμένου να αναλάβει να βοηθήσει τη NASA στον εντοπισμό δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών. http://physicsgg.me/2014/03/10/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%cf%81%ce%b5/

Καραμπόλα κομητών σε κοντινό πλανητικό σύστημα. Θρύψαλα παγωμένων σωμάτων που δεν μπορεί παρά να είναι κομήτες ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά γύρω από ένα κοντινό άστρο. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν μάλιστα ότι στη βίαιη αυτή γειτονιά ένας μεγάλος κομήτης καταστρέφεται σε συγκρούσεις κάθε πέντε λεπτά. Διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε το ολοκαίνουργιο ραδιοτηλεσκόπιο ALMA στη Χιλή, το ισχυρότερο στην κατηγορία του, για να παρατηρήσει το βήτα του Οκρίβα (ή Οκρίβαντα), ένα άστρο σε απόσταση 63 ετών φωτός, γύρω από το οποίο έχουν μάλιστα ανακαλυφθεί πλανήτες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231285657 Οι πλανήτες μόλις που διακρίνονται ακόμα και με τα ισχυρότερα τηλεσκόπια, οπότε οι ερευνητές θα ήταν αδύνατο να παρατηρήσουν άμεσα μικρότερα σώματα όπως οι κομήτες -σώματα που αποτελούνται κυρίως από πάγους και σκόνη. Αυτό που ανίχνευσαν ήταν η φασματική υπογραφή του μονοξειδίου του άνθρακα. «Τα μόρια CO μπορούν να επιζήσουν γύρω από ένα άστρο μόνο για σύντομα χρονικά διαστήματα, περίπου 100 χρόνια, πριν τελικά καταστραφούν από την υπεριώδη ακτινοβολία του άστρου» αναφέρει ο Μπιλ Ντεντ, ερευνητής του ALMA στη Χιλή. «Οπότε το μονοξείδιο του θείου που παρατηρήσαμε πρέπει να ανανεώνεται διαρκώς, εκτός βέβαια αν το β του Οκρίβα βρίσκεται σε κάποια πολύ ασυνήθιστη φάση» εξηγεί. Δεδομένου ότι οι κομήτες περιέχουν CO, οι παρατηρήσεις βρίσκονται σε συμφωνία με την υπόθεση ότι το αέριο προέρχεται από καραμπόλα κομητών, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην ηλεκτρονική επιθεώρηση Science Express. http://www.sciencemag.org/content/early/2014/03/05/science.1248726 Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι διάσπαρτο στο δίσκο σκόνης και αερίου που περιβάλλει το άστρο. Είναι αντίθετα συγκεντρωμένο σε μια σχετικά μικρή περιοχή περίπου 13 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από το άστρο, απόσταση περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Ήλιου-Ποσειδώνα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το πυκνό αυτό σύννεφο CO σχηματίστηκε λόγω της επίδρασης ενός άγνωστου ως σήμερα πλανήτης, ο οποίος πρέπει να βρίσκεται κι αυτός σε μεγάλη απόσταση από το άστρο. Η βαρυτική έλξη ενός τέτοιου πλανήτη θα μπορούσε να συγκεντρώσει το αέριο σε μια σχετικά μικρή περιοχή, όπως συμβαίνει και στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα με τους λεγόμενους «τρωικούς αστεροειδείς», οι οποίοι αναγκάζονται να στριμωχτούν σε μια στενή τροχιά γύρω από τον Ήλιο λόγω της βαρυτικής επίδρασης του γιγάντιου Δία. Οι παρατηρήσεις του ALMA δείχνουν ότι η συνολική ποσότητα CO στο σύστημα ισούται χονδρικά με το ένα έκτο της μάζας του νερού στη Γη. «Για να φτάσουμε σε αυτή την ποσότητα, ο ρυθμός των συγκρούσεων θα πρέπει να είναι πραγματικά εκπληκτικός, με την πλήρη καταστροφή ενός μεγάλου κομήτη κάθε πέντε λεπτά» επισημαίνει ο Δρ Ντεντ. «Και το μονοξείδιο του άνθρακα είναι μόνο η αρχή. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν κι άλλα προ-οργανικά μόρια που απελευθερώνονται από παγωμένα σώματα». Στο Ηλιακό Σύστημα εκτιμάται ότι υπάρχουν αρκετά εκατομμύρια κομήτες, από τους οποίους οι περισσότεροι συγκεντρώνονται στο λεγόμενο Νέφος του Όορτ, σε απόσταση περίπου ενός έτους φωτός από τον Ήλιο. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/03/07/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%ce%be%cf%89-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd/

Ονομάστε την αποστολή. Ο αστροναύτης της ESA Ανδρέας Μόγκενσεν θα επιχειρήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το επόμενο έτος. Εκπαιδεύεται ως μηχανικός πτήσης του διαστημικού σκάφους Soyuz που θα πετάξει στα 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη, ωστόσο η αποστολή του δεν έχει ακόμα όνομα. Ο Ανδρέας σας ζητά να είστε δημιουργικοί και να υποβάλετε ένα όνομα για τη 10-ήμερη πτήση του στο διάστημα. Κατά την παραμονή του στο Διαστημικό Σταθμό θα επικεντρωθεί στη δοκιμή και την επίδειξη νέων τεχνολογιών, όπως το Skinsuit της ESA που έχει ως στόχο να ανακουφίσει τον πόνο της πλάτης. Ο Ανδρέας σπούδασε μηχανικός και εργάστηκε σε έργα της ESA, όπως η αποστολή Swarm και οι σεληνιακές αποστολές, πριν γίνει αστροναύτης το 2009. Με καταγωγή από τη Δανία, η εκπαίδευσή του τον έκανε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, καθώς και κάτω από αυτόν. Πέρασε μια εβδομάδα σε σπήλαια της Σαρδηνίας στην Ιταλία, στο πλαίσιο του υπόγειου εκπαιδευτικού προγράμματος της ESA, ενώ δαπάνησε σχεδόν μια εβδομάδα υποβρύχια στα ανοικτά των ακτών της Φλόριντα στο πρόγραμμα Seatest της NASA. Ως βασικές πληροφορίες για να σας καθοδηγήσουν στην επιλογή του νικητήριου ονόματος, ο Ανδρέας απολαμβάνει τα extreme sports και την επιστήμη: προπονείται στο ράγκμπι, το μπάσκετ, την ορειβασία και την ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, ενώ όταν βρίσκεται σπίτι, ενημερώνει τις γνώσεις του στην αστροφυσική, την εξωβιολογία και την εξέλιξη. Οι αποστολές αστροναυτών της ESA στο τροχιακό φυλάκιο έχουν ονομαστεί χρησιμοποιώντας το αρκτικόλεξο του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού (PromISSe) http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/PromISSe/About_the_PromISSe_mission_name_and_logo ήταν οι ίδιες ακρωνύμια (DAMA) http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/DAMA_mission/DAMA_Mission_name_and_logo ή απλά λέξεις (Volare, Futura). http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/Volare/Mission_patches Υπάρχουν μερικοί κανόνες, αλλά εφόσον η πρότασή σας είναι σύντομη και δεν προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα θα είναι κατάλληλη για υποψήφια. Ωστόσο ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός μόνο για τους κατοίκους των κρατών μελών της ESA. Κάντε κλικ στον σύνδεσμο για να διαβάσετε όλες τις λεπτομέρειες του διαγωνισμού και για να μας στείλετε την ιδέα σας. http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/Astronauts/Competition_details Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Onomhaste_ten_apostolhe Επιστημονική "μυωπία" Οι Fred Hoyle και George Gamow είχαν μια συνάντηση το 1956, η οποία θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά το τοπίο στο χώρο της κοσμολογίας. “Όλα έγιναν σε μια βόλτα που κάναμε εγώ κι ο Τζόρτζ με μια Κάντιλακ”, θυμόταν αργότερα ο Χόιλ. Εκείνη τη μέρα, ο Γκάμοφ επενέλαβε στον Χόιλ την ακλόνητη πεποίθησή του ότι η Μεγάλη Έκρηξη άφησε μια υπολειμματική ακτινοβολία που θα έπρεπε να είναι ορατή μέχρι σήμερα. Όμως, σύμφωνα με τα τελευταία αποτελέσματα του Γκάμοφ, η θερμοκρασία αυτής της ακτινοβολίας ανερχόταν στους 50 βαθμούς. Τότε, ο Χόιλ αποκάλυψε στον Γκάμοφ ότι είχε υπόψη του κάποια άγνωστη εργασία, γραμμένη απ’ τον Άντριου ΜακΚέλαρ, η οποία έδειχνε πως η θερμοκρασία στο διάστημα δεν μπορεί να ξεπερνά τους 3 βαθμούς. Μετρώντας τα φάσματα των ριζών άνθρακα – υδρογόνου (C-H) και άνθρακα – αζώτου (C-N) που υπάρχουν στο διάστημα, κατάφερε να δείξει ότι η θερμοκρασία του διαστήματος είναι γύρω στους 2,3 βαθμούς Κέλβιν. Με άλλα λόγια η ακτινοβολία υποβάθρου, που για την ακρίβεια είναι 2,7 βαθμοί, είχε μετρηθεί έμμεσα το 1941, αρκετά χρόνια πριν από τους Πενζίας και Γουίλσον. “Δεν ξέρω αν έφταιγε η χαλαρότητα που νιώθαμε μες στην Κάντιλακ ή το γεγονός ότι είχαμε πεισμώσει και οι δυο, ο Τζορτζ ότι η θερμοκρασία είναι πάνω από 3 βαθμούς κι εγώ ότι είναι ακριβώς μηδέν, πάντως ένα είναι βέβαιο: ότι χάσαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε αυτό που ανακάλυψαν εννιά χρόνια αργότερα ο Άρνο Πενζίας και Ρόμπερτ Γουίλσον”, θα έλεγε αργότερα με νοσταλγία ο Χόιλ. Αν η ομάδα Γκαμοφ δεν είχε κάνει αριθμητικά λάθη και είχε βρει χαμηλότερη θερμοκρασία, ή αν ο Χόιλ δεν έβλεπε τόσο εχθρικά τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, ίσως η ιστορία να γραφόταν διαφορετικά… (ΠΗΓΗ: Michio Kaku “Παράλληλοι κόσμοι”, εκδόσεις Τραυλός) http://physicsgg.me/2011/03/06/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%cf%85%cf%89%cf%80%ce%af%ce%b1/

Παρουσιάστηκε ένα επαναστατικού σχεδιασμού σκάφος προσεδάφισης και μελέτης. Στο πλαίσιο του διαγωνισμού LunarX Prize της Google για την κατασκευή ενός σκάφους που θα προσεδαφιστεί στη Σελήνη και θα στείλει εικόνες και βίντεο μια νέα εταιρεία, η SpaceLL, παρουσίασε την πρότασή της που είναι ομολογουμένως... ιδιαίτερη. Οι μηχανικοί και τεχνικοί της εταιρείας κατασκεύασαν ένα σκάφος που έχει μέγεθος πλυντηρίου πιάτων και ζυγίζει 140 κιλά. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν αρχικά 33 εταιρείες και έχουν πλέον απομείνει 18. Το σκάφος της SpaceLL έχει λάβει το προσωρινό όνομα «Σπουργίτι» και σύμφωνα με τα στελέχη της εταιρείας το κόστος του δεν θα ξεπεράσει τα 36 εκ. δολάρια ποσό που οι ίδιοι θεωρούν ότι θα είναι το μικρότερο από εκείνο των άλλων προτάσεων του διαγωνισμού. Το «Σπουργίτι» θα είναι εφοδιασμένο με εννέα υπολογιστές και οκτώ κάμερες και σε περίπτωση που τελικά πάρει την τελική έγκριση και φτάσει στη Σελήνη θα είναι το πιο μικρό και ταυτόχρονα πιο προηγμένο σκάφος που έχει προσεδαφιστεί στον φυσικό μας δορυφόρο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574420

Το τηλεσκόπιο Slooh κατεγραψε την πορεία αστεροειδή. Διαστημικός βράχος που εντοπίστηκε στις 28 Φεβρουαρίου με τροχιά... παρά τρίχα παρατηρήθηκε από το αστεροσκοπείο Slooh Space Camera στα Κανάρια Νησιά, με τους επιστήμονες να προσφέρουν μάλιστα ζωντανή κάλυψη του γεγονότος. Ο αστεροειδής, με επίσημο όνομα 2014 DX110, δεν ήταν και πολύ μεγάλος, με τη διάμετρό του να κυμαίνεται μεταξύ 15-30 μέτρων. Στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς της στη Γη, η αστρική πέτρα πέρασε κάπου 385.000 χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας, με τις πιθανότητες να συγκρουστεί με τη Γη να κρίνονται απειροελάχιστες. Σύμφωνα μάλιστα με τη NASA, οι επιστήμονες εντοπίζουν τουλάχιστον 20 αστεροειδείς που περνούν μέσα από την τροχιά της Σελήνης κάθε χρόνο, με το φαινόμενο να μην είναι ανησυχητικό ούτε και απειλητικό βέβαια για το μέλλον της ανθρωπότητας στον πλανήτη. Όσο για τον αστεροειδή, η επιφάνειά του δεν ήταν ιδιαίτερα ανακλαστική, κι έτσι η μέγιστη φωτεινότητά του ήταν συγκρίσιμη με την αντίστοιχη του πλανήτη Ουρανού, που δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι. Παρά το live σόου που είχε στήσει το Slooh, δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσε να καταγραφεί ο αστεροειδής, λόγω του μεγέθους και της αχνής φωτεινότητάς του. Το γνωστό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο Slooh προγραμματίζει τώρα άλλο ένα αστρονομικό υπερθέαμα για τις 11 Μαρτίου, όταν ο αστεροειδής 2014 CU13 θα γίνει ορατός στη Γη. Η νέα αυτή πέτρα έχει μέγεθος 80όροφου κτιρίου, δεν πρέπει λοιπόν να τη χάσει κανείς λάτρης της μεγάλης συμπαντικής κλίμακας! Το Slooh έδωσε στη δημοσιότητα και ένα time-lapse βίντεο του αστεροειδή ως αρνητικό, για καλύτερη θέαση... http://www.youtube.com/watch?v=RWkYtM5PPkM http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-slooh-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE-%C2%AB%CE%BE%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7 H διάλυση ενός αστεροειδή. Ερευνητές, χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια, εντόπισαν πέρυσι μια ομάδα διαστημικών βράχων, λουσμένων στο ηλιακό φως, να κινούνται «παρέα» στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρη και τον Δία. Η περιέργειά τους αυξήθηκε και έτσι έσπευσαν να στρέψουν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble προς το σημείο όπου κινούνταν οι βράχοι. Το Hubble παρατήρησε και φωτογράφησε αυτή την... παρέα μέσα στους μήνες που ακολούθησαν. Οι ερευνητές, αναλύοντας τα δεδομένα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό που παρακολούθησαν ήταν η διάλυση ενός μεγάλου αστεροειδή. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται παρατήρηση του φαινομένου ενώ αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ντέβιντ Τζιούιτ του Πανεπιστημίου του Λος Αντζελες (UCLA) είδαν λαμπρά αντικείμενα να διασχίζουν την μεγάλη ζώνη αστεροειδών και συνέχισαν την παρατήρηση χρησιμοποιώντας το Hubble. Οπως πιστεύουν, αυτό που είδαν ήταν η αυτοδιάλυση του αστεροειδή P/2013 R3. Ο αστεροειδής εκτιμάται ότι πριν αρχίσει να διαλύεται είχε διάμετρο 700-1.100 μέτρων. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο αστεροειδής δεν διαλύθηκε μετά από σύγκρουση με κάποιον άλλο αστεροειδή της ζώνης αλλά εξαιτίας της έκθεσής του στο ηλιακό φως. Η αύξηση της θερμοκρασίας στον αστεροειδή θέρμανε το παγωμένο εσωτερικό του δημιουργώντας μεγάλες πιέσεις που οδήγησαν αρχικά στην εξάτμιση των πάγων και εν συνεχεία στη διάλυσή του σε πολλά κομμάτια. Το Hubble κατέφερε να εντοπίσει δέκα από τα θραύσματα του αστεροειδή που, καθώς πέφτει επάνω τους το ηλιακό φως, μοιάζουν με φλεγόμενα αντικείμενα που διασχίζουν τον ουρανό. Στην πραγματικότητα βέβαια είναι τα υπολείμματα του αστεροειδή και οι ουρές τους που αποτελούνται από σκόνη. Τέσσερα από αυτά τα θραύσματα υπολογίζεται ότι έχουν διάμετρο περίπου 200 μέτρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574387

Συνάντηση Roscosmos - ESA Στις 4 Μαρτίου 2014 εγινε συνάντηση μεταξύ του επικεφαλής της Roscosmos O.N.Ostapenko με τον Γενικό Διευθυντή της ESA κ. Jean- Zh.Dordenom . Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, οι επικεφαλής των οργανισμών αντάλλαξαν απόψεις για την περαιτέρω συνεργασία για το έργο « EkzoMars » και συζήτησαν πιθανούς τομείς συνεργασίας στον τομέα της ρομποτικής εξερεύνησης της Σελήνης και στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών προγραμμάτων . Η Roscosmos και η ESA εξήραν την υφιστάμενη συνεργασία και συμφώνησαν για την ανάγκη να ενισχυθεί ο συντονισμός και η εντατικοποίηση των κοινών δραστηριοτήτων σε υφιστάμενους τομείς συνεργασίας . Επιπλέον , φέτος έχουν προγραμματιστεί μια σειρά συναντήσεων. http://www.federalspace.ru/20287/ Συνάντηση εργασίας μεταξύ του επικεφαλής της Roscosmos και τον Πρόεδρο της CNES. Στις 5 Μαρτίου 2014, πραγματοποιήθηκε συνάντηση εργασίας μεταξύ του επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος O.N.Ostapenko με τον πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Διαστημικών Μελετών της Γαλλίας (CNES) ϋ.-Υ. Le Gall. Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, συζητήθηκαν μια σειρά από επίκαιρα θέματα στη ρωσο-γαλλική συνεργασία στον τομέα του διαστήματος, με έμφαση στη συνεργασία στον τομέα της κοινής έρευνας. http://www.federalspace.ru/20291/ Συνάντηση με τον Πρόεδρο - Γενικό Διευθυντή της JSC " Arianespace " S.Izraelem Στις 4 Μαρτίου 2014 εγινε συνάντηση μεταξύ του επικεφαλής της Roscosmos O.N.Ostapenko και του Πρόεδρου - Γενικού Διευθυντή της JSC " Arianespace " S.Izraelem . Μετά από μια σύντομη επισκόπηση της εταιρείας , Roscosmos και " Arianespace " συζητήθηκε η πρόοδος των εν εξελίξει έργων , και συζήτησαν μια σειρά πιθανών διμερών προγραμμάτων συνεργασίας . Επιπλέον , κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του επικεφαλής της Roscosmos O.N.Ostapenko στο Παρίσι, πραγματοποιήθηκαν επίσης συναντήσεις με τους ηγέτες των διαφόρων κορυφαίων εταιρείων διαστημικών πυραύλων στην Ευρώπη . http://www.federalspace.ru/20288/

Η σκοτεινή ύλη «εξαφάνισε» τους δεινόσαυρους ; Είναι γνωστό ότι η πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη πριν από εκατομμύρια χρόνια προκάλεσε στη Γη τεράστια οικολογική καταστροφή, εξαφανίζοντας απότομα τους δεινοσαύρους αλλά και πολλά άλλα είδη της χλωρίδας και της πανίδας του πλανήτη. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τέτοιου είδους γεγονότα (κομήτες, μεγάλοι μετεωρίτες) δεν εμφανίζονται με τυχαίο τρόπο, αλλά συμβαίνουν με μια περιοδικότητα (≈ 35 εκατομμύρια χρόνια). Μια ερμηνεία αυτής της περιοδικότητας προτάθηκε από τον Richard Muller. Πρόκειται για την υπόθεση της ύπαρξης ενός φαιού νάνου – Νέμεσις το όνομά αυτού – που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο σε απόσταση περίπου 95000 αστρονομικές μονάδες. Η βαρύτητα αυτού του αστρικού αντικειμένου ευθύνεται για την περιοδική διαταραχή του νέφους Όορτ – μια σφαιρική περιοχή εξωτερικά του ηλιακού μας συστήματος που θεωρείται η πηγή όλων των κομητών. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CF%86%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%8C%CE%BF%CF%81%CF%84 Όμως μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί τέτοιος συνοδός του ήλιου. Έτσι, η γνωστή θεωρητικός φυσικός Lisa Randall http://en.wikipedia.org/wiki/Lisa_Randall σε συνεργασία με τον Matthew Reece δημοσίευσαν μια εργασία με τίτλο «Dark Matter as a Trigger for Periodic Comet Impacts» στην οποία υποστηρίζουν ότι η σκοτεινή ύλη είναι υπεύθυνη γι αυτή την περιοδικότητα των κομητών. Στην δημοσίευσή τους, οι Randall και Reece, παίρνουν υπόψη τους την περιστροφή του ήλιου γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας (διαβάστε σχετικά: Ο γύρος του Γαλαξία χωρίς ωτοστόπ ή ποια είναι η ηλικία του Ήλιου σε γαλαξιακά έτη http://physicsgg.me/2011/10/27/%CE%BF-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80/ και προτείνουν ως αίτιο της περιοδικής βαρυτικής διαταραχής του νέφους Όορτ την κατανομή της σκοτεινής ύλης που περιέχεται στον γαλαξία. Η σκοτεινή ύλη ευθύνεται για την κίνηση αυτή μέσω της οποίας ερμηνεύεται το γεγονός της πτώσης μεγάλων μετεωριτών στη Γη σε τακτά χρονικά διαστήματα, περίπου κάθε 35 εκατομμύρια χρόνια. Οι λεπτομέρειες της ανάλυσης περιέχονται ΕΔΩ http://arxiv.org/pdf/1403.0576v1.pdf και αν το σενάριο αυτό επαληθευθεί, τότε πράγματι θα μπορούμε να λέμε ότι οι εξαφάνιση των δεινοσαύρων οφείλεται στην σκοτεινή ύλη … http://physicsgg.me/2014/03/05/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%bd%cf%8c/

Το αληθινό «Gravity»: η NASA «ακολουθεί» τα Οσκαρ με φωτογραφίες από το Διάστημα. Μετά τον θρίαμβο του «Gravity» στα 86α Οσκαρ, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από το… πραγματικό Gravity, δηλαδή τις αποστολές των αστροναυτών της Διάστημα. Η ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν απέσπασε επτά χρυσά αγαλματίδια στις κατηγορίες μιξάζ, ηχητικού μοντάζ, οπτικών εφέ, φωτογραφίας, μοντάζ, μουσικής και σκηνοθεσίας. Λίγο μετά την απονομή, οι αστροναύτες της NASA και της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος που βρίσκονται σε αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έστειλαν τα συγχαρητήριά τους μέσω βίντεο, καθώς το φιλμ του Αλφόνσο Κουαρόν αποτελεί ύμνο στις προσπάθειες δύο αστροναυτών που υποδύονται η Σάντρα Μπούλοκ και ο Τζορτζ Κλούνι. Αργότερα, η NASA δημοσιοποίησε μια σειρά από εντυπωσιακές φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα. Στις φωτογραφίες αμερικανός αστροναύτης Μπρους ΜακΚάντλες κάνει τον πρώτο διαστημικό περίπατο στην ιστορία. Ο ΜακΚάντλες εκτοξεύθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1984 με το διαστημικό λεωφορείο Challenger και έμεινε στο διαστημικό κενό επί 12 ώρες, απομακρυνόμενος 100 μέτρα από το διαστημόπλοιο. Αυτή η πανοραμική φωτογραφία απεικονίζει τον ΜακΚάντλες ανάμεσα στο μαύρο του Διαστήματος και στο μπλε της Γης.(2) Η λεπτή γραμμή της ατμόσφαιρας της Γης και ο Ηλιος που δύει, όπως τα απαθανάτισε ένα μέλος του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.(5) Ο Ηλιος μοιάζει να χαιρετά τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την φωτογραφία τράβηξε ένα από τα μέλη του πληρώματος της αποστολής STS-129.(1) Η θέα της φωτισμένης Αυστραλίας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Διακρίνεται το Μπρίσμπεϊν, πρωτεύουσα του Κουίνσλαντ, την ώρα που ο σταθμός περνά πάνω από μια περιοχή νοτιοδυτικά της Καμπέρα.(3) Οι μηχανικοί πτήσης του Expedition 35 Κρις Κάσιντι (φωτογραφία) και Τομ Μάρσμπερν την ώρα που ολοκληρώνουν έναν διαστημικό περίπατο για την επιδιόρθωση βλάβης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.(4) Η Γη και το διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίς, όπως φαίνεται από τον ρωσικό διαστημικό σταθμό Mir. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5093071/ayto-einai-to-alhthino-gravity/

Ιστορίες και μύθοι από τη Σοβιετική «Οδύσσεια του διαστήματος» Όλες οι θρυλικές διαστημικές πρωτιές της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησαν από το ίδιο σημείο στο χάρτη της Γης, το χαμένο μέσα στη στέπα του Καζακστάν το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81 Το μέρος από όπου εκτοξεύτηκαν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της Γης, η πρώτη συσκευή που πέταξε προς τη Σελήνη και το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο, έγινε ένα από τα σύμβολα της αρχής της νέας διαστημικής εποχής. Και όπως συμβαίνει πάντα με οτιδήποτε θρυλικό, μέσα σε αυτές τις δεκαετίες η ιστορία του Μπαϊκονούρ εμπλουτίστηκε με τόσες πολλές ιστορίες, ώστε δεν είναι πάντα εύκολο να πει κανείς με απόλυτη σιγουριά τι απo όλα αυτά είναι μύθος και τι η αλήθεια. «Πλούσια κοιλάδα». Έτσι μεταφράζεται στη γλώσσα του Καζακστάν η λέξη Μπαϊκονούρ, η οποία ονοματίζει την έρημο ανατολικά από την πόλη Αράλσκ, το μέρος από όπου ξεκίνησε ο άνθρωπος την κατάκτηση του διαστήματος. Σύμφωνα με τις πρώτες εκδοχές των σχεδίων, το πρώτο (και μεγαλύτερο) κοσμοδρόμιο στον κόσμο θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί στο Νταγκεστάν, στην περιφέρεια Μαρήι Ελ, είτε στην περιφέρεια Άστραχαν. Επιλέχθηκε όμως η περιφέρεια Κζιλ-Ορντίνσκαγια και πήρε ταυτόχρονα το όνομα της κοιλάδας η οποία το φιλοξένησε. Το μέρος αυτό συνδύαζε ιδανικά όλα τα απαραίτητα στοιχεία, ξεκινώντας από τον άπλετο χώρο εγκατάστασης των μονάδων ηλεκτρονικών επικοινωνιών με τη σωστή απόσταση η μια απ’ την άλλη και τελειώνοντας με τη γεωγραφική θέση που συνεπάγεται πολλές φωτεινές μέρες το χρόνο. Μεταξύ των νομάδων που ζούσαν σε αυτά τα μέρη κυκλοφορούσε επί πολλούς αιώνες ο θρύλος για τον σκοτεινό βοσκό. Ανέφεραν, ότι πολύ παλιά ένας βοσκός με σκοτεινό χαρακτήρα είχε φτιάξει, από δέρματα μόσχων, ένα είδος τεράστιας σφεντόνας και όταν στον ορίζοντα εμφανίζονταν εχθροί, πέταγε με αυτή στον ουρανό πύρινες πέτρες. Πέφτοντας στο έδαφος αυτές, χτυπούσαν τους εχθρούς και τους ανάγκαζαν να τραπούν έντρομοι σε φυγή. Ενώ, στα σημεία όπου έπεφταν οι πέτρες, δεν ξαναφύτρωνε τίποτα, τα ζώα πέθαιναν και για πολύ καιρό έμεναν καμένες επιφάνειες γης. Όση φαντασία και αν περιλαμβάνει αυτός ο μύθος, κάτι ανάλογο μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε αυτό το μέρος και σήμερα, μια και από τη γιγαντιαία «σφεντόνα» του κοσμοδρομίου απογειώνονται τώρα «πύρινοι» πύραυλοι. Το πρώτο βήμα στο «δρόμο» του ανθρώπου προς το διάστημα έγινε στις 12 Ιανουαρίου του 1955. Την συγκεκριμένη ημέρα στον σιδηροδρομικό σταθμό Τιουρατάμ, αποσυνδέθηκαν από το αφιχθέν τρένο δυο βαγόνια και από αυτά βγήκε μια ομάδα ανθρώπων με ομοιόμορφα ημίπαλτα. Ήταν η πρώτη ομάδα εργασίας που είχε ως αποστολή να κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για την υποδοχή της κύριας ομάδας των κατασκευαστών του Μπαϊκονούρ. Από το σταθμό Τιουρατάμ οι γραμμές συνεχίζουν ένα χιλιόμετρο πέρα και σταματούν μέσα στη στέπα. Η σιδηροδρομική αυτή γραμμή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Λένε πως όταν έφτασε στον τόπο της κατασκευής των μελλοντικών εγκαταστάσεων ο γενικός σχεδιαστής διαστημικών πυραύλων Σεργκέι Κορολιόφ και είδε τις γραμμές να φεύγουν προς τη γυμνή πεδιάδα, πήρε την απόφαση να δημιουργηθεί το σημείο εκτοξεύσεων εκεί όπου αυτές διακόπτονταν. Έτσι εμφανίστηκε η πρώτη εξέδρα εκτόξευσης του Μπαϊκονούρ, η «Γκαγκάριν». Ενώ, πάνω στις γραμμές οι οποίες είχαν φτιαχτεί από τις αρχές του 20 αιώνα, μεταφέρονται μέχρι τώρα οι πύραυλοι στο σημείο εκτόξευσης. Να σημειωθεί ότι το κοσμοδρόμιο είχε πάρει αρχικά το όνομα αυτού του σιδηροδρομικού σταθμού. Καθώς όμως η κατασκευή γινόταν σε ατμόσφαιρα αυστηρότατης μυστικότητας, στα επίσημα έγγραφα φιγουράριζε με άλλη ονομασία. Επιπλέον, σε κοντινή απόσταση από το μελλοντικό κοσμοδρόμιο, για λόγους αποπροσανατολισμού, είχε κατασκευαστεί ένα ψεύτικο κοσμοδρόμιο με άδεια κτίρια, και δίπλα από αυτό, μια ολόκληρη εικονική πόλη με σχολεία, κατοικίες και άλλες υποδομές. Απόρρητο δεν ήταν μόνο το όνομα των υπό κατασκευή εγκαταστάσεων, αλλά και το ίδιο το γεγονός της κατασκευής. Όλα τα οικοδομικά υλικά για το κοσμοδρόμιο έφταναν στο σταθμό Τιουρατάμ σε συνηθισμένα επιβατηγά βαγόνια. Αλλά ακόμη και οι εργάτες, οι οποίοι τα ξεφόρτωναν αυστηρά μόνο στη διάρκεια της νύχτας, δεν έπρεπε να γνωρίζουν πιο μεγαλειώδες έργο παίρνει σάρκα και οστά από τα χέρια τους. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευαν ότι κτίζουν... στάδιο. Για ποιο λόγο χρειάζεται αυτό στην ακατοίκητη στέπα, δεν μπορούσαν να ρωτήσουν, επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις οι πολλές ερωτήσεις δεν ήταν κάτι που συνηθιζόταν… Σχετικά με την κατασκευή κυκλοφορεί και ένας άλλος θρύλος. Όταν στην εξέδρα «Γκαγκάριν» άρχισαν να σκάβουν το λάκκο για τη θεμελίωση, βρέθηκαν εκεί τα υπολείμματα μιας αρχαίας κατοικίας. Οι αρχαιολόγοι υπολόγισαν την ηλικία της από τα 10 έως τα 35 χιλιάδες χρόνια π.Χ. Ο Κορολιόφ θεώρησε αυτό το εύρημα τυχερό. Έως τις μέρες μας έχουν μεταφερθεί τα λόγια του: «Κτίζουμε στο σύνορο της ζωής. Αν υπήρχε εδώ πριν από εμάς ζωή, τότε αυτό το μέρος θα μας φέρει τύχη». Ελέχθη ότι ένα κομματάκι από την αρχαία κατοικία ο σχεδιαστής το έβαλε σε ένα σπιρτόκουτο για αναμνηστικό. Η επιτυχημένη απογείωση του ανθρώπου στο διάστημα αιφνιδίασε τη Δύση και προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον για το κοσμοδρόμιο. Όταν τον Ιούνιο του 1966 επισκέφθηκε την ΕΣΣΔ ο Σαρλ ντε Γκολ, υπογράφηκε μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Γαλλίας συμφωνία συνεργασίας έρευνας του διαστήματος για ειρηνικούς σκοπούς. Παράλληλα, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί για τα «ανώτατα πρόσωπα» μια ξενάγηση στο μέρος όπου εκτοξεύτηκαν τα πρώτα σοβιετικά διαστημικά μέσα. Η επιχείρηση υποδοχής των σημαντικών επισκεπτών καταχωρήθηκε στην ιστορία με την κωδική ονομασία «Φοίνικας». Ο «Φοίνικας -1» προοριζόταν για την αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον ντε Γκολ και τη διεύθυνε ο ίδιος ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ. Στις 25 Ιουνίου του 1966 η πόλη Λένινσκ, 45 χιλιόμετρα από το Μπαϊκονούρ, μετατράπηκε για μια μέρα σε «πόλη των άστρων». Πριν την άφιξη των ανώτατων αξιωματούχων πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση σχεδόν σε κάθε γωνιά, ξεκινώντας από την καινούρια άσφαλτο και καταλήγοντας στα φρεσκοβαμμένα σημεία της περιοχής. Για τους επισκέπτες οργανώθηκε μια εκτόξευση επίδειξης με τον επόμενο δορυφόρο «Kosmos» (διάστημα). Ο ντε Γκολ είχε μείνει έκθαμβος. Αναφέρεται ότι ο γιος του, ο οποίος παρατηρούσε με τα κιάλια την πτήση του πυραύλου «Vostok», δεν σταματούσε να επαναλαμβάνει: «Κολοσσιαίο! Κολοσσιαίο!». Συνολικά, σε ολόκληρη την ιστορία του κοσμοδρομίου στη στέπα του Καζαχστάν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, διεξήχθησαν τέσσερις «Φοίνικες». Τελευταία φορά στο Μπαϊκονούρ ανάλογη επίδειξη έγινε με την αφορμή της επίσκεψης του προέδρου της Γαλλίας Ζορζ Πομπιντού. Ωστόσο. οι «Φοίνικες» μπορεί να ήταν και περισσότεροι, ποιος γνωρίζει πόσα επεισόδια μπορεί να κρύβει ακόμη η ιστορία ενός από τα πιο μυστικά μέρη της ΕΣΣΔ. Στις φωτογραφίες Γιούρι Γκαγκάριν και Σεργκέι Κορολιόφ πριν από την εκτόξευση του διαστημόπλοιου "Vostok-1 και το Διαστημικό σκάφος "Μπουράν". http://rbth.gr/tecnology/2014/03/01/istorie_kai_mythoi_apo_ti_sobietiki_odysseia_toy_diastimato_28791.html Συγχαρητήρια από το... Διάστημα για το «Gravity» Συγχαρητήρια από το Διάστημα έλαβαν οι συντελεστές της ταινίας «Gravity» η οποία από τη λαμπερή τελετή των 86ων βραβείων Οσκαρ την Κυριακή το βράδυ στο Λος Αντζελες έφυγε με επτά χρυσά αγαλματάκια. Οι αστροναύτες της NASA και της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος που βρίσκονται σε αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έστειλαν τα συγχαρητήριά τους μέσω βίντεο, καθώς το φιλμ του Αλφόνσο Κουαρόν αποτελεί έναν ύμνο στις προσπάθειες δύο αστροναυτών που υποδύονται η Σάντρα Μπούλοκ και ο Τζορτζ Κλούνεϊ. Το «Gravity» απέσπασε επτά συνολικά χρυσά αγαλματίδια κερδίζοντας τις πρωτιές στις κατηγορίες μιξάζ, ηχητικού μοντάζ, οπτικών εφέ, φωτογραφίας, μοντάζ, μουσικής και σκηνοθεσίας. Ο Κουαρόν παρέλαβε δύο Οσκαρ καθώς υπέγραψε και το μοντάζ και τη σκηνοθεσία του φιλμ. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/culture/article/5092695/sygxarhthria-apo-to-diasthma-gia-to-gravity/

Κυλιόμενοι αμμόλοφοι στην Ελλάδα του Άρη. Οι γιγάντιοι αμμόλοφοι στον κρατήρα της Ελλάδας, τον μεγαλύτερο ορατό κρατήρα του Ηλιακού Συστήματος, είναι το θέμα που φωτογράφισε ο δορυφόρος MRO της NASA για να γιορτάσει ένα σημαντικό ορόσημο της καριέρας του στον Άρη. Στις 4 Νοεμβρίου του 2013, το MRO (Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Άρη) συμπλήρωσε τη μετάδοση 200 terabyte δεδομένων. Η NASA δίνει τώρα στη δημοσιότητα μια από τις εικόνες που τράβηξε ο δορυφόρος εκείνη την ημέρα. Οι αμμόλοφοι βρίσκονται στο δυτικό χείλος ενός γιγάντιου κρατήρα, ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά που ανακαλύφθηκαν στον Άρη με γήινα τηλεσκόπια. Η λεκάνη, με διάμετρο 2.400 χιλιόμετρα και βάθος 7 χιλιόμετρα, βαφτίστηκε Ελλάδα από τον ιταλό αστρονόμο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι (1835-1910). Πιστεύεται ότι σχηματίστηκε από την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή στα πρώτα στάδια της εξέλιξης του Άρη, και είναι η βαθύτερη περιοχή του πλανήτη. Οι σχηματισμοί στο δυτικό άκρο της Ελλάδας είναι αμμόλοφοι «μπάρκαν», ένα είδος αμμόλοφου που σχηματίζεται όταν ο άνεμος πνέει προς την ίδια κατεύθυνση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εδώ, ο άνεμος φυσάει προς τα δυτικά, ή από τα δεξιά προς τα αριστερά. Τέτοιοι αμμόλοφοι έχουν παρατηρηθεί να σέρνονται αργά πάνω στο εξωγήινο τοπίο, όπως συμβαίνει και με τους αμμόλοφους μπάρκαν στις ερήμους της Γης. Η φωτογραφία των αμμόλοφων συνοδεύεται από μια εικόνα της ευρύτερης περιοχής, στην οποία διακρίνονται μεγάλα οροπέδια, τα οποία σχηματίστηκαν όταν διαβρώθηκαν τμήματα των επιφανειακών ιζηματογενών πετρωμάτων. Το MRO παρακολουθεί τον πλανήτη από το Μάρτιο του 2006 και η NASA μπορεί να ελπίζει σε πολλά ακόμα terabyte δεδομένων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231299665