Δροσος Γεωργιος

Έλενα Serova - τέταρτη γυναίκα κοσμοναύτης στην ιστορία της Ρωσίας(Σοβιετική Ενωση) Συνεχίζονται οι εργασίες προετοιμασίας του "Союз ТМА-14М" Βίντεο. http://www.federalspace.ru/20941/ «Ποντικοναύτες» εναντίον της γήρανσης. Το τελευταίο φορτίο που έφθασε από τη Γη πριν από λίγα 24ωρα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό διέθετε πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο. Ανάμεσα στα διάφορα εφόδια και εξοπλισμό υπήρχε ένας εκτυπωτής 3D, 20 ποντίκια και 30 μύγες που θα λάβουν μέρος σε διάφορα πειράματα. Τα πειράματα με τα ποντίκια παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού είναι τα πρώτα θηλαστικά (μετά τον άνθρωπο) που θα παραμείνουν για αρκετές εβδομάδες σε διαστημικές συνθήκες. Τα ποντίκια θα μελετηθούν με στόχο την ανακάλυψη νέων στοιχείων που σχετίζονται με την φθορά των μυών και τον μηχανισμό της γήρανσης. Τα ποντίκια που βρίσκονται στον ISS είναι γενετικά τροποποιημένα για να μην διαθέτουν το γονίδιο MuRF-1. Πρόκειται για ένα γονίδιο που διαθέτουν και τα ποντίκια και οι άνθρωποι και έχει διαπιστωθεί ότι παίζει κεντρικό ρόλο στη φθορά των μυών ενώ επίσης η δράση του επιταχύνει την απώλεια μυϊκής μάζας μέσω της γήρανσης και άλλων χρόνιων παθήσεων. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μελετώντας αυτά τα… σούπερ ποντίκια σε συνθήκες μικροβαρύτητας θα εντοπίσουν νέα στοιχεία που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη φαρμάκων που θα εμποδίζουν την απώλεια μυϊκής μάζας στον άνθρωπο. Οι μηχανικοί της NASA σχεδίασαν ειδικές κατοικίες για τα ποντίκια στις οποίες θα μπορούν να διαβιώνουν και τρέφονται χωρίς προβλήματα, χωρίς δηλαδή να αιωρούνται η τροφή και το νερό τους http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=634300

Εντυπωσιακή φωτογραφία με τρία από τα πιο ενδιαφέροντα φεγγάρια του Κρόνου. Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα από το σύστημα του Κρόνου το οποίο εξερευνά από το 2004 έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini. Στον φακό του σκάφους αυτή τη φορά «ποζάρουν» τρία από τα δεκάδες φεγγάρια του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος. Σε πρώτο πλάνο εικονίζεται η Τηθύς, ένας παγωμένος δορυφόρος με διάμετρο 1,062 χλμ η επιφάνεια του οποίου παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία. Στη Τηθύ υπάρχουν μεγάλοι κρατήρες. Ο μεγαλύτερος ονομάζεται «Οδυσσέας» και έχει διάμετρο 400 χιλιόμετρα. Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της επιφάνειάς της Τηθύος είναι το «Χάσμα της Ιθάκης», ένα φαράγγι πλάτους εκατό χιλιομέτρων και βάθους πέντε. Πάνω αριστερά στην εικόνα διακρίνεται ο Υπερίωνας, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δορυφόρους όχι μόνο του Κρόνου αλλά ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος. Η περιστροφή του Υπερίωνα είναι χαοτική, δηλαδή ο άξονας του ταλαντεύεται τόσο πολύ, ώστε ο προσανατολισμός του στο διάστημα είναι απρόβλεπτος. Ο Υπερίωνας έχει διάμετρο 270 χλμ και είναι ο μόνος γνωστός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος που περιφέρεται χαοτικά. Είναι ακόμα ο μοναδικός ομαλός δορυφόρος στο Ηλιακό Σύστημα που δεν είναι παλιρροϊκά κλειδωμένος με τον πλανήτη του. Κάτω αριστερά διακρίνεται ο Προμηθέας, ένας μικρός δορυφόρος με διάμετρο 86 χλμ που ακουμπά πάνω σε ένα από τα μεγάλα δαχτυλίδια του Κρόνου. Ο Προμηθέας έχει επίμηκες σχήμα ενώ στην επιφάνειά του υπάρχουν αρκετές κορυφογραμμές, κοιλάδες και πολλοί κρατήρες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=634260

Οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες καταπίνουν μικρότερους γαλαξίες. Αστρονόμοι μελετώντας περισσότερους από 22.000 γαλαξίες διαπίστωσαν ότι οι μικρότεροι γαλαξίες είναι περισσότερο αποδοτικοί ως προς την δημιουργία άστρων σε σχέση με τους μεγαλύτερους γαλαξίες. Οι μεγαλύτεροι γαλαξίες δύσκολα δημιουργούν νέα άστρα και αντ’ αυτού μεγαλώνουν «τρώγοντας» άλλους γαλαξίες. Σύμφωνα με τον Aaron Robotham του πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας οι νάνοι γαλαξίες κατασπαράσσονται από τους μεγαλύτερους κοντινούς τους γαλαξίες. Οι μεγάλοι σε μέγεθος γαλαξίες χάνουν με την πάροδο του χρόνου την ικανότητα δημιουργίας νέων άστρων, σε αντίθεση με τους μικρότερους γαλαξίες που μεγαλώνουν συλλέγοντας το αρχέγονο αέριο υδρογόνο, μετατρέποντας το σε άστρα. Κινδυνεύουν όμως από τον κανιβαλισμό πολύ μεγαλύτερων γαλαξιών, που μπορεί να βρίσκονται κοντά τους. Ο δικός μας γαλαξίας, που δεν έχει συγχωνευτεί από μεγαλύτερο γαλαξία, πρόκειται να κατασπαράξει τους γειτονικούς του γαλαξίες, Μικρό και Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, σε 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Όμως το μεγάλο φαγοπότι θα γίνει σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια όταν θα συγχωνευθεί με τον μεγαλύτερο γειτονικό του γαλαξία Ανδρομέδα. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μια προσομοίωση της συγχώνευσης του Γαλαξία μας με τον γαλαξία της Ανδρομέδας: Η έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical» http://mnras.oxfordjournals.org/content/444/4/3986 αποτελεί μέρος του προγράμματος Galaxy And Mass Assembly (GAMA) και είναι μια από τις 60 και πλέον σχετικές δημοσιεύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ενώ προγραμματίζονται άλλες 180! http://physicsgg.me/2014/09/22/%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%b2%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be/

Διαστημικό τηλεσκόπιο Planck εναντίον BICEP2 Η ανάλυση των δεδομένων του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck προσθέτει περαιτέρω αμφιβολίες σχετικά με τους ισχυρισμούς περί ανακάλυψης αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων από την ομάδα BICEP2. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε σήμερα http://arxiv.org/pdf/1409.5738v1.pdf περιέχει τα προκαταρκτικά δεδομένα από το Planck και δείχνει πως όντως η συγκέντρωση σκόνης στην περιοχή του ουρανού που μελέτησε το BICEP2 είναι σαφώς πιο αυξημένη (κόκκινο χρώμα) από αυτή που έλαβε υπόψη του το πείραμα όταν ανακοίνωσε την ανακάλυψη. Ένας νέος χάρτης που απεικονίζει την κατανομή της διαγαλαξιακής σκόνης και δημοσιεύτηκε σήμερα ελάττωσε σημαντικά τις όποιες πιθανότητες είχαν απομείνει για να αποδειχτεί αληθινή η ανακάλυψη βαρυτικών κυμάτων από το πείραμα BICEP2. Τον περασμένο Μάρτιο, μία ομάδα αστρονόμων του κέντρου αστρονομίας του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ είχε δημοσίως ανακοινώσει πως ανίχνευσε ίχνη από την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων στην ακτινοβολία υποβάθρου (τον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης που γέννησε το Σύμπαν). H ανακάλυψη χαιρετίστηκε ως υψίστης σημασίας για τη Φυσική και την Κοσμολογία, αφού πέρα από τον εντοπισμό των βαρυτικών κυμάτων που αποτελούν μία ανεπιβεβαίωτη πρόβλεψη της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν, το παρατηρούμενο φαινόμενο επιβεβαίωνε και τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού, την ιδέα δηλαδή πως το Σύμπαν επεκτάθηκε εκθετικά για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Λίγους μήνες αργότερα είχαν υπάρξει οι πρώτες αμφιβολίες για το κατά πόσο οι ερευνητές του BICEP2 είχαν λάβει υπόψη τους την παραμόρφωση στην οποία υποβλήθηκε η ακτινοβολία υποβάθρου καθώς διέσχιζε το Σύμπαν, μέσω της αλληλεπίδρασής της με τη διαγαλαξιακή σκόνη. Καθώς οι φωνές αυτές εντείνονταν, η προσοχή στράφηκε στην αναμενόμενη έκδοση των αποτελεσμάτων του ευρωπαϊκού διαστημικού τηλεσκοπίου Planck, το οποίο μελέτησε την ακτινοβολία υποβάθρου με ασύγκριτη λεπτομέρεια. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε σήμερα περιέχει τα προκαταρκτικά δεδομένα από το Πλανκ και δείχνει πως όντως η συγκέντρωση σκόνης στην περιοχή του ουρανού που μελέτησε το BICEP2 είναι σαφώς πιο αυξημένη από αυτή που έλαβε υπόψη του το πείραμα όταν ανακοίνωσε την ανακάλυψη. Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς του Planck, φαίνεται πως αυτά που είδε το BICEP2 οφείλονταν στην παρουσία της σκόνης, χωρίς όμως να αποκλείεται το ενδεχόμενο ύπαρξης βαρυτικών κυμάτων μικρότερης έντασης στην ακτινοβολία υποβάθρου. Πλέον όλο το ενδιαφέρον στρέφεται στην περαιτέρω μελέτη των δεδομένων του Planck και στην αντιπαραβολή των αποτελεσμάτων με τα ευρήματα από το BICEP2 προκειμένου να δοθούν τελικές απαντήσεις. Φαίνεται πάντως πως το Planck θα είναι σε θέση να απαντήσει καταφατικά ή αρνητικά στο ερώτημα της ύπαρξης βαρυτικών κυμάτων στην ακτινοβολία υποβάθρου λαμβάνοντας σωστά υπόψη του την επιρροή της διαγαλαξιακής σκόνης, θα χρειαστεί όμως να περιμένουμε τουλάχιστον έως το Νοέμβριο. http://physicsgg.me/2014/09/22/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-planck-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bf%ce%bd-bicep2/

Προβολές στο Ευγενίδειο για τη φθινοπωρινή ισημερία. Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο γιορτάζει σήμερα την φθινοπωρινή ισημερία και παρουσιάζει αποσπάσματα ψηφιακών ταινιών, τα οποία από το 2004 μέχρι σήμερα βραβεύτηκαν στο DomeFest, το πρώτο φεστιβάλ ψηφιακών ταινιών θόλου στον κόσμο. Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο επέλεξε τα καλύτερα βραβευμένα αποσπάσματα από όλα τα DomeFest και τα παρουσιάζει σε ένα μοναδικό ψηφιακό πανόραμα διάρκειας 40 λεπτών. Τα αποσπάσματα αυτά καλύπτουν όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας ψηφιακών παραγωγών για θόλους. Μινιμαλιστικές προσεγγίσεις, μελλοντικές εικόνες, περίτεχνες συνθέσεις, πειραματικές εργασίες, φανταστικοί κόσμοι και ρεαλιστικές αναπαραστάσεις διαστημικών φαινομένων παρουσιάζονται με την εξαίρετη ποιότητα εικόνας και ήχου στον τεράστιο θόλο του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου. Θα πραγματοποιηθούν τρεις παραστάσεις για το κοινό στις 18:30, 19:30 και 20:30. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη, απαραίτητα είναι όμως τα δελτία προτεραιότητας, η διανομή των οποίων θα αρχίσει στις 18:00 και έως εξαντλήσεως των διαθέσιμων θέσεων από το ταμείο του Πλανηταρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το DomeFest είναι το πρώτο φεστιβάλ ψηφιακών ταινιών θόλου. Ξεκίνησε το 2004 από το εργαστήριο ARTS (Art Research Technology Science) του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού στο Αλμπουκέρκι των ΗΠΑ με εμπνευστή τον David Beining, παράλληλα με την άνθηση του πρώτου «κύματος» ψηφιακών παραγωγών για θόλο, προορίζονταν είτε για Πλανητάρια (σε μεγαλύτερο ποσοστό) είτε για άλλες εφαρμογές σε θόλους. Κατά τη διάρκειά του προβάλλονται σύντομα αποσπάσματα (2 με 6 λεπτά περίπου) από τις πιο ενδιαφέρουσες και πρωτοποριακές παραγωγές και διαγωνίζονται στούντιο και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, ακόμα και φοιτητές animation, γι’ αυτό και είναι πολύ αγαπητό και δημοφιλές σε όσους σχετίζονται με προβολές σε θόλους, καθώς και σε μεγάλη μερίδα του κοινού. Οι κατηγορίες που βραβεύονται κάθε φορά είναι α) Φοιτητική εργασία β) Τέχνη γ) Design δ) Σενάριο – αφήγηση ε) Πρωτοπορία στ) Best of Fest (το καλύτερο κομμάτι του φεστιβάλ) και ζ) Σκηνοθεσία. http://www.kathimerini.gr/784890/article/epikairothta/episthmh/provoles-sto-eygenideio-gia-th-f8inopwrinh-ishmeria

Εκτυπωτής 3D εκτοξεύτηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Έπειτα από αναβολή 24 ωρών, εξαιτίας των μετεωρολογικών συνθηκών, το ρομποτικό φορτηγό Dragon της εταιρείας SpaceX εκτοξεύθηκε το πρωί της Κυριακής με προορισμό το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το φορτίο περιλαμβάνει τον πρώτο εκτυπωτή τριών διαστάσεων για την παραγωγή εξαρτημάτων σε τροχιά. Ο εκτυπωτής 3D, σχεδιασμένος για τη NASA από την εταιρεία Made in Space, έχει μέγεθος φούρνου μικροκυμάτων και είναι πολύ πιο στιβαρός από τους επίγειους εκτυπωτές ώστε να αντέχει το τράνταγμα της εκτόξευσης. Εφόσον οι δοκιμές του συστήματος είναι επιτυχείς, ένα μεγαλύτερο μοντέλο θα εκτοξευτεί το 2015 για να παράγει εξαρτήματα από αλλεπάλληλα στρώματα λιωμένου πλαστικού. Η χρήση της τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης θα μπορούσε να μειώσει δραστικά τόσο τα λειτουργικά έξοδα του τροχιακού εργαστηρίου όσο και το κόστος των πυραύλων που χρησιμοποιούνται για εκτοξεύσεις. Ο πύραυλος Falcon 9 της SpaceX που μετέφερε το Dragon σε τροχιά εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα τοπική ώρα (08.52 ώρα Ελλάδας) σε έναν ανέφελο ουρανό. Είναι η πέμπτη αποστολή ανεφοδιασμού του ISS από τη SpaceX, μιας από τις δύο ιδιωτικές εταιρείες που ανέλαβαν τις μη επανδρωμένες αποστολές μετά τον παροπλισμό των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων το 2011. Την περασμένη εβδομάδα η SpaceX, μαζί με τη Boeing, εξασφάλισαν ακόμα πιο επικερδή συμβόλαια για επανδρωμένες πτήσεις στον ISS από το 2017. Το Dragon προγραμματίζεται να φθάσει στον ISS το πρωί της Τρίτης. Μεταφέρει 2,5 τόνους εφοδίων, μπαταρίες για τις στολές των αμερικανών αστροναυτών, καθώς και 20 ποντίκια και 30 μύγες δροσόφιλα για επιστημονικά πειράματα. Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=TH5EErE8QnI http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231349352 Εφαρμοστές στολές για αστροναύτες. Στις «pulp» ιστορίες επιστημονικής φαντασίας των παλιών δεκαετιών (Buck Rogers, Perry Rhodan κ.α.) οι αστροναύτες συχνά δεν παρουσιάζονταν να χρειάζονται ιδιαίτερη προστασία στους διαστημικούς περιπάτους τους, με τις στολές τους να απεικονίζονται ιδιαίτερα… στιλάτες και κολακευτικές όσον αφορά στη σιλουέτα τους. Η πραγματικότητα διέψευσε τις συγκεκριμένες προβλέψεις, καθώς οι στολές αστροναυτών αποδείχτηκαν μάλλον ογκώδης υπόθεση- ωστόσο αυτό ενδεχομένως να αλλάξει χάρη στη δουλειά ερευνητών του ΜΙΤ, που δουλεύουν πάνω σε διαστημικές στολές οι οποίες παραπέμπουν περισσότερο σε «δεύτερο δέρμα» παρά σε «πανοπλίες» και θα επιτρέπουν μεγαλύτερη ελευθερία και ευκινησία σε διαστημικούς περιπάτους και αποστολές στην επιφάνεια πλανητών. Η Ντέιβα Νιούμαν, καθηγήτρια αεροναυτικής και αστροναυτικής στο MIT και οι συνάδελφοί της εργάζονται πάνω στην ανάπτυξη ενδυμάτων ενεργής συμπίεσης, που ενσωματώνουν μικρά, «ελατηριοειδή» πηνία τα οποία συστέλλονται όταν αντιδρούν στη θερμότητα. Τα πηνία αυτά είναι κατασκευασμένα από SMA (shape-memory alloy), ένα είδος υλικού που μπορεί να «θυμάται» το σχήμα του και, όταν λυγίζει ή παραμορφώνεται, έχει τη δυνατότητα να το ανακτά όταν θερμαίνεται. Η ομάδα ενσωμάτωσε τα συγκεκριμένα πηνία σε «μανικέτια» που παραπέμπουν σε επιδέσμους και χρησιμοποίησε ηλεκτρικό ρεύμα για την παραγωγή θερμότητας. Σε συγκεκριμένη θερμοκρασία τα πηνία συστέλλονται στο σχήμα το οποίο «θυμούνται», σαν ελατήριο, σφίγγοντας το «μανικέτι». Σε δοκιμές που έγιναν διαπιστώθηκε ότι η πίεση που παράγεται από τα πηνία επαρκεί για να υποστηρίξει πλήρως έναν αστροναύτη στο Διάστημα. «Με τις συμβατικές διαστημικές στολές, στην ουσία είσαι μέσα σε ένα μπαλόνι με αέριο το οποίο σου παρέχει το απαραίτητο ένα τρίτο μιας ατμόσφαιρας (από πλευράς πίεσης) για να σε κρατήσει ζωντανό στο κενό του Διαστήματος» αναφέρει σχετικά η Νιούμαν, που δουλεύει πάνω στο αντικείμενο εδώ και μια δεκαετία. «Θέλουμε να επιτύχουμε την ίδια συμπίεση, αλλά μέσω μηχανικής αντίθλιψης- εφαρμόζοντας την πίεση απευθείας στο δέρμα, αποφεύγοντας συνολικά την πίεση του αερίου. Συνδυάζουμε παθητικά ελαστικά με ενεργά υλικά…τελικά, το μεγάλο πλεονέκτημα είναι η ευκινησία και μία πολύ ελαφριά στολή για εξερεύνηση πλανητών». Αν και εφαρμοστές στολές αστροναυτών έχουν προταθεί και στο παρελθόν, πάντα υπήρχε το πρόβλημα του πώς θα την φορέσει και θα τη βγάλει κάποιος, από τη στιγμή που μια τέτοια στολή θα είναι σχεδιασμένη για είναι εξαιρετικά κολλητή/ εφαρμοστή. Τα SMA παρέχουν λύση πάνω στο ζήτημα, καθώς «αντιδρούν» μόνο όταν θερμαίνονται- οπότε ψύχρανσή τους θα είχε ως αποτέλεσμα το «χαλάρωμα» της στολής. Η επόμενη πρόκληση που αντιμετωπίζει η ομάδα των ερευνητών είναι το πώς η στολή θα παραμένει εφαρμοστή. Οι επιλογές φαίνονται να είναι δύο: ή η διατήρηση μίας διαρκώς υψηλής θερμοκρασίας ή η ενσωμάτωση ενός μηχανισμού «κλειδώματος» που θα εμποδίζει τα πηνία να χαλαρώσουν. Οι ερευνητές προσανατολίζονται προς τη δεύτερη επιλογή, καθώς η πρώτη θα απαιτούσε βαριές μπαταρίες και θα υπερθέρμαινε τον αστροναύτη. Πέρα από τις διαστημικές στολές, η εν λόγω τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για πιο «γήινες» εφαρμογές, όπως σε αθλητικά ρούχα ή στρατιωτικές στολές. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τη ΝΑSA και το MIT Portugal Program. http://www.naftemporiki.gr/story/858301/efarmostes-stoles-gia-astronautes

Σε τροχιά γύρω από τον Αρη το διαστημικό σκάφος Maven. Το αμερικανικό διαστημικό σκάφος Maven της NASA, το ρομποτικό σκάφος που έχει αποστολή να ξεκινήσει το κυνήγι πληροφοριών που θα δώσουν απαντήσεις για την απώλεια του νερού στον πλανήτη Άρη, ολοκλήρωσε το 10μηνο διαστημικό του ταξίδι για να μπει σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο πλανήτη. «Μετά από δέκα μήνες ταξιδιού όπου διήνυσε μια απόσταση 711 εκατομμυρίων χιλιομέτρων το Maven (Mars Atmosphere and Volatile Evolution) έφτασε στην τροχιά του Άρη αργά την Κυριακή» ανέφερε στην επίσημη ιστοσελίδα της η NASA. Χειροκροτήματα ακούστηκαν στην αίθουσα ελέγχου της αποστολής στο Εργαστήριο Jet Propulsion στην Καλιφόρνια κατά την στιγμή της επιβεβαίωσης της εισόδου του διαστημικού σκάφους σε τροχιά σύμφωνα με τις εικόνες που αναμετέδωσε ζωντανά η NASA. Αν και η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ακόμη δεν έχει επιβεβαιώσει τον ακριβή χρόνο της εισόδου σε τροχιά στον Άρη του ρομποτικού σκάφους αυτή είχε προγραμματιστεί να γίνει στις 4:50 ώρα Ελλάδας τα ξημερώματα της Δευτέρας, όταν και είχε δοθεί εντολή ανάφλεξης στους αισθητήρες του κινητήρα για χρονικό διάστημα περίπου τριάντα λεπτών ώστε να επιτευχθεί η επιβράδυνση της ταχύτητας του σκάφους Maven. «Με την εκμάθηση των πληροφοριών που βρίσκονται σε εξέλιξη και από σήμερα ελπίζουμε να επεκταθούν θα μάθουμε πολλά για την ιστορία του Άρη» δήλωσε ο επιστήμονας Τζον Κλάρκ του πανεπιστημίου της Βοστόνης σε συνέντευξή του στην τηλεόραση της NASA. Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι ο Άρης δεν ήταν πάντα αυτός ο κρύος και ξηρός ερημικός πλανήτης που είναι σήμερα. Η επιφάνεια του είναι γεμάτη από ότι φαίνεται από αποξηραμένες όχθες ποταμών και μέταλλα τα οποία φαίνεται ότι σχηματίστηκαν από την παρουσία νερού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231349518

Νέο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση άνω των 25 χιλιομέτρων. Επιστήμονες στην Ελβετία πέτυχαν ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς, καταφέρνοντας να μεταφέρουν την κβαντική κατάσταση ενός φωτονίου (σωματιδίου του φωτός) σε έναν κρύσταλλο ύλης, μέσω μιας οπτικής ίνας, σε απόσταση άνω των 25 χιλιομέτρων. Το επίτευγμα συντρίβει το προηγούμενο ρεκόρ κβαντικής μεταφοράς σε απόσταση έξι χιλιομέτρων, το οποίο είχε πετύχει το 2003 η ίδια επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Γενεύης (UniGe), υπό τον καθηγητή φυσικής Νικολά Γκιζίν και τον συνεργάτη του Φελίξ Μπουσιέρ. Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φωτονικής Nature Photonics, ανέφεραν ότι το πέρασμα από το φως στην ύλη, καθώς ένα φωτόνιο τηλεμεταφέρθηκε σε έναν κρύσταλλο, δείχνει ότι στην κβαντική φυσική το σημαντικό δεν είναι η σύνθεση του σωματιδίου, αλλά η (κβαντική) κατάστασή του, η οποία παραμένει ίδια είτε στο φως, είτε στην ύλη. Το τελευταίο επιτυχές πείραμα επιβεβαιώνει ότι η κβαντική κατάσταση ενός σωματιδίου του φωτός είναι δυνατό να διατηρηθεί αμετάβλητη παρόλο που αυτό μεταφέρεται σε έναν υλικό κρύσταλλο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο κρύσταλλος λειτουργεί ως ένα είδος «τράπεζας μνήμης» που αποθηκεύει τις κβαντικές πληροφορίες του φωτονίου, οι οποίες έχουν τηλεμεταφερθεί μέσω μεγάλων χιλιομετρικών αποστάσεων. Η τηλεμεταφορά βασίζεται στο μυστηριώδες φαινόμενο της κβαντικής εμπλοκής. Στο συγκεκριμένο πείραμα, οι επιστήμονες ξεκίνησαν με δύο φωτόνια κβαντικά «μπλεγμένα» μεταξύ τους (δηλαδή αλληλεξαρτημένα με μια κοινή κβαντική κατάσταση), από τα οποία το ένα, αλλά όχι το «σιαμαίο αδελφάκι» του, στάλθηκε -μέσω μιας οπτικής ίνας μήκους 25 χιλιομέτρων- σε έναν κρύσταλλο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231349534

«Τεχνητός αμφιβληστροειδής» ως ανιχνευτής σωματιδίων. Οι ανιχνευτές είναι τα «μάτια» των φυσικών. Με αυτούς «βλέπουν» τα στοιχειώδη σωματίδια που παράγονται στους επιταχυντές, όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC). Προφανώς ένας ανιχνευτής σωματιδίων και ένα ανθρώπινο μάτι είναι εντελώς διαφορετικά ως προς τη δομή και την λειτουργία τους. Όμως, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα η ανάλυση των δεδομένων που συλλέγουν οι ανιχνευτές θα μπορούσε να βελτιωθεί τα μέγιστα αν μιμηθεί τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου αμφιβληστροειδούς. Το ανθρώπινο μάτι εμπνέει τους φυσικούς ώστε να δημιουργήσουν έναν επεξεργαστή που θα αναλύει στοιχειώδη σωματίδια 400 φορές πιο γρήγορα σε σχέση τις σημερινές δυνατότητες. Σύμφωνα με την δημοσίευση, «The artificial retina processor for track reconstruction at the LHC crossing rate», Abba et al, http://arxiv.org/pdf/1409.1565v1.pdf o πειραματικός επεξεργαστής χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο που προσομοιάζει την απίστευτη ικανότητα του αμφιβληστροειδούς να αναγνωρίζει μοτίβα εξαιρετικά γρήγορα και έχει προταθεί για πιθανή χρήση στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, το 2020. Είναι η πρώτη φορά που ο αλγόριθμος του τεχνητού αμφιβληστροειδούς χρησιμοποιείται για την ανακατασκευή τροχιών Στον αμφιβληστροειδή μας υπάρχουν νευρώνες εξειδικευμένοι στο να ανιχνεύουν συγκεκριμένα σχήματα ή προσανατολισμούς αντικειμένων και το κάνουν αυτόματα πριν ο εγκέφαλος αρχίσει τη συνειδητή επεξεργασία των δεδομένων. Σύμφωνα με τον Diego Tonelli, έναν από τους συγγραφείς της εργασίας, ο «τεχνητός αμφιβληστροειδής» ανιχνεύει ένα στιγμιότυπο της τροχιάς του σωματιδίου που στη συνέχεια αναλύεται άμεσα. Αυτά τα στιγμιότυπα στη συνέχεια αντιστοιχίζονται με έναν αλγόριθμο που μπορεί να τρέξει σε έναν υπολογιστή. Η σάρωση και η ανάλυση των τροχιών θα ταυτοποιήσει τα χαρακτηριστικά των σωματιδίων. Το ζητούμενο είναι η ταχύτητα επεξεργασίας. Στον LHC πραγματοποιούνται 40 εκατομμύρια συγκρούσεις ανά δευτερόλεπτο και η καθεμία από αυτές μπορεί να δημιουργήσει πολλά φορτισμένα σωματίδια, με αποτέλεσμα οι φυσικοί να έχουν έναν τεράστιο όγκων δεδομένων σε πραγματικό χρόνο. Αν χρησιμοποιηθεί ο νέος αλγόριθμος σε ένα τέτοιο πείραμα η συλλογή των δεδομένων θα γίνεται 400 φορές πιο γρήγορα, σύμφωνα με τον Tonelli. Ο νέος αλγόριθμος προορίζεται να χρησιμοποιηθεί στην «φυσική των γεύσεων» που ασχολείται με την αλληλεπίδραση των κουάρκ. Παρότι δεν έχει ως στόχο την έρευνα σχετικά με το μποζόνιο Higgs θα μπορούσε να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες γι αυτό, καθώς επίσης θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμος στην αναζήτηση σκοτεινής ύλης ή την μελέτη της αντιύλης. http://physicsgg.me/2014/09/20/%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b7%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%bc%cf%86%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%b7%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%cf%89%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87/

Μιράντα, το φεγγάρι που συνέθλιψε ο Ουρανός. Φαράγγια βάθους 20 χιλιομέτρων, πολυγωνικά οροπέδια που καταλήγουν σε απότομους γκρεμούς. Το ασυνήθιστο τοπίο της Μιράντας, ενός από τα 27 φεγγάρια του πλανήτη Ουρανού, πρέπει να οφείλεται σε παλιρροϊκές δυνάμεις που συμπίεζαν και τέντωναν τον παγωμένο δορυφόρο. Οι καλύτερες εικόνες που έχουμε από τη Μιράντα χρονολογούνται στο 1986, όταν η αποστολή Voyager 2 πέρασε από το δορυφόρο και πρόλαβε να φωτογραφίσει το νότιο ημισφαίριο. Ακόμα και σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβει το αθέατο βόρειο ημισφαίριο. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η επιφάνεια του φεγγαριού πρέπει να άλλαξε δραστικά σε κάποια φάση της εξέλιξής του. Αυτό που διακρίνεται σήμερα στο νότιο ημισφαίριο είναι πολυγωνικοί σχηματισμοί που ονομάζονται «κορόνες». Η μεγαλύτερη από αυτές, η κορόνα Arden, έχει πλάτος 200 χιλιομέτρων με μεγάλους γκρεμούς και κορυφογραμμές ύψους δύο χιλιομέτρων. Ποια διαδικασία μπορεί να οδήγησε στην εμφάνιση αυτών των παράξενων σχηματισμών. Χρησιμοποιώντας μαθηματικά μοντέλα, ερευνητές της Εταιρείας Γεωλογίας των ΗΠΑ κατέληξαν σε μια πιθανή απάντηση. Το πιθανότερο, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Geology, είναι ότι ολόκληρη η Μιράντα παραμορφώθηκε λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούσε η βαρυτική έλξη του Ουρανού. Ο δορυφόρος κινούνταν κάποτε σε μια άκρως ελλειπτική τροχιά, στην οποία η απόσταση του δορυφόρου από τον μητρικό του πλανήτη διαρκώς αυξομειωνόταν. Αυτό συνοδευόταν από σχετικά απότομες αυξομειώσεις της έλξης που ασκεί ο Ουρανός στο φεγγάρι του. Λόγω των αυξομειώσεων αυτών, ολόκληρος ο δορυφόρος περιοδικά συμπιεζόταν και μετά τεντωνόταν. Οι εσωτερικές αυτές παλίρροιες απελευθέρωναν τεράστιες ποσότητες θερμότητας λόγω της τριβής ανάμεσα στα πετρώματα. Η θερμότητα πιθανότατα δημιούργησε στρώματα θερμού, ελαφρότερου πάγου μέσα στον παγωμένο μανδύα, τα οποία ανέβηκαν προς την επιφάνεια και παραμόρφωσαν το φλοιό. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η θεωρία της παλιρροϊκής παραμόρφωσης εξηγεί όχι μόνο το σχηματισμό των κορονών αλλά και τις θέσεις στις οποίες βλέπουμε αυτούς τους σχηματισμούς σήμερα. Η Μιράντα κινείται πλέον σε μια πιο κυκλική τροχιά και η παραμόρφωση πιθανότατα έχει σταματήσει. Το φεγγάρι παίρνει το όνομα της κόρης του Πρόσπερου από το έργο Η Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Και οι 27 γνωστοί δορυφόροι του Ουρανού παίρνουν ονόματα από έργα του Σαίξπηρ και του άγγλου ποιητή του 18ου αιώνα Αλεξάντερ Πόουπ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231349084

Η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-14M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss41/photo_09-18.html Ευρωπαϊκή Βραδιά Ερευνητή: Μια βραδιά, πολλές εκατοντάδες πόλεις στην Ευρώπη και όχι μόνο. Η μεγάλη γιορτή της επιστήμης και των ερευνητών της θα πραγματοποιηθεί και φέτος στις 26 Σεπτεμβρίου συγχρόνως σε εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα σε πόλεις της Ευρώπης. Η ESA σε συνεργασία με το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», το Αστεροσκοπείο Αθηνών και τους συνεργαζόμενους φορείς ανανεώνει φέτος το ραντεβού της με τη Βραδιά του Ερευνητή, μια από τις πιο δημοφιλείς διοργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και σας προσκαλεί για ακόμα ένα ταξίδι στον υπέροχο κόσμο της έρευνας. Από τις 6 το απόγευμα έως και τα μεσάνυχτα, μικροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τους ερευνητές, το έργο τους και την σημαντική προσφορά τους, να πάρουν μια ιδέα από την καθημερινότητά τους και να χαρούν την μαγεία της επιστήμης. Φέτος ο Δημόκριτος συνδεθεί ζωντανά με το CERN στη Γενεύη της Ελβετίας, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου αλλά... και με το Διάστημα μέσα από ένα βίντεο ειδικά αφιερωμένο για τη βραδιά από τους αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Η έρευνα σε ταξιδεύει παντού» Από την παρατήρηση των πιο μακρινών άστρων μέχρι την εικονική περιήγηση στις ελληνικές θάλασσες κι από το κέντρο του ατόμου στην καρδιά του κυττάρου, η έρευνα σε ταξιδεύει παντού. Με αυτό το σύνθημα, η ESA θα ταξιδέψει το κοινό από τη Γη στο διάστημα και πάλι πίσω στη Γη με μια στάση στον Αττικό ουρανό. Οδηγοί στο ταξίδι αυτό θα είναι ένας αστροναύτης της ESA, δύο Έλληνες ερευνητές από το ESRIN και μια ξεχωριστή ομάδα πιλότων. Ο Πάολο Νέσπολι, αστροναύτης της ESA, θα απευθύνει χαιρετισμό στο κοινό του Δημόκριτου μέσα από ένα βίντεο ειδικά αφιερωμένο για τη φετινή βραδιά του ερευνητή, μιλώντας για τις μοναδικές εμπειρίες που έζησε και την έρευνα που διεξήγαγε κατά τη διαμονή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2011. Σε μια ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα, ο Δρ. Μιχάλης Φουμέλης και η Δρ. Γεωργία Δοξάνη από το Τμήμα Εφαρμοσμένων Επιστημών και Τεχνολογιών του Μέλλοντος στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN, θα παρουσιάσουν τι είναι η Παρατήρηση της Γης από το διάστημα και τι μπορεί αυτή να προσφέρει στους επιστήμονες αλλά και στην καθημερινότητα μας. Μεταξύ άλλων θα πραγματοποιηθεί και η παρουσίαση των πρώτων εικόνων του Sentinel 1A, του πρώτου δορυφόρου σε τροχιά από τη σειρά των δορυφόρων Sentinels, που προορίζονται για την επίγεια παρατήρηση στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus και θα εκτοξευθούν μέσα στην επόμενη δεκαετία. Λεπτομερής περιγραφή θα δοθεί επίσης για τα διαθέσιμα εργαλεία από την ESA σχετικά με τη θέαση και την επεξεργασία των δορυφορικών εικόνων, με στόχο να φέρει το κοινό όλων των ηλικιών πιο κοντά στην έρευνα μέσα από το παιχνίδι και τη διασκέδαση. Με μεγάλη χαρά η ΕSA μαζί με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών θα παρουσιάσουν φέτος μία ξεχωριστή ομάδα. Η WeFly! Team αποτελείται από πιλότους αεροπορικών επιδείξεων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν με ατσαλένια θέληση κινητικά προβλήματα. Η αποφασιστικότητα και το κουράγιο τους έχει συγκινήσει την Ιταλίδα αστροναύτη Samantha Christofetti, η οποία στο ταξίδι της μέχρι το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Νοέμβριο, θα μεταφέρει μαζί της την σημαία της ομάδας. Παράλληλα, στις οθόνες του Δημόκριτου θα γίνεται προβολή των δραστηριοτήτων της ESA μέσα από εντυπωσιακές εικόνες που έχει καταγράψει μέχρι σήμερα ο στόλος των δορυφόρων και παρατηρητηρίων της ESA στο διάστημα. Ενώ, θα προβληθεί επεισόδιο του προγράμματος ‘Earth from Space’ της ESA, υποτιτλισμένο στα ελληνικά, με θέμα την απεικόνιση της Αττικής απο το δορυφόρο Sentinel 1A. Εκτός από τις δραστηριότητες του Ευρωπαικού Οργανισμού Διαστήματος, στον εξωτερικό καταπράσινο χώρο του Δημόκριτου θα έχουν στηθεί μεταξύ άλλων ένα κινητό πλανητάριο, διαδραστικά πειράματα και τηλεσκόπια για αστροπαρατήρηση. Τη βραδιά θα ντύσουν με μουσικές και ρυθμούς οι ερευνητές/καλλιτέχνες σε μια πολυδιάστατη συναυλία. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους! http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Eyropaikhe_Vradiha_Ereynethe_Mia_vradiha_pollhes_ekatonthades_pholeis_sten_Eyrhope_kai_hochi_mhono

Eρευνώντας την ατμόσφαιρα του Άρη. Το διαστημικό σκάφος της NASA MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioΝ), μετά από ένα ταξίδι 10 μηνών έφτασε τον στόχο του και στις 21 Σεπτεμβρίου θα επιχειρήσει να μπει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Άρη. Η αποστολή MAVEN ξεκίνησε στις 18 Νοεμβρίου από το διαστημικό κέντρο Canaveral και ο σκοπός της είναι η μελέτη της ατμόσφαιρας και των κλιματικών αλλαγών του Άρη. Αναμένεται να ρίξει φως στις διαδικασίες διαμέσου των οποίων εξαφανίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιράς του. Με διαφορά 3 ημερών θα επιχειρήσει – στις 24 Σεπτεμβρίου – θα επιχειρήσει να μπεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη και το διαστημικό σκάφος της Ινδίας Mangalyaan. Το βίντεο που ακολουθεί περιγράφει την αποστολή MAVEN της NASA: http://physicsgg.me/2014/09/18/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%85%ce%bd%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85/

Σκοτεινή ύλη: νέα αποτελέσματα από το πείραμα AMS στο διάστημα. Ο βραβευμένος με νόμπελ φυσική Sam Ting, ο οποίος ηγείται του πειράματος AMS, παρουσίασε σήμερα το απόγευμα στο CERN που ατα αποτελέσματα της ανάλυσης των 41 δισεκατομμυρίων σωματιδίων που ανιχνεύθηκαν από τον ανιχνευτή AMS που είναι τοποθετημένος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Από τα 41 δισεκατομμύρια σωματιδίων που ανίχνευσε το AMS τα 10 εκατομμύρια ταυτοποιήθηκαν ως ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια. Η κατανομή αυτών των γεγονότων στο ενεργειακό διάστημα 0,5 έως 500 GeV δείχνει ξεκάθαρα αύξηση των παρατηρούμενων ποζιτρονίων από τα 8 GeV και μετά. Η αύξηση αυτή είναι ανεξάρτητη της κατεύθυνσης, γεγονός που δείχνει ότι δεν οφείλεται σε κάποιο συγκεκριμένο αστρικό αντικείμενο. Η ενέργεια όπου το κλάσμα ποζιτρονίων παύει να αυξάνεται έχει πλέον μετρηθεί και είναι τα 275±32 GeV. Είναι η πρώτη φορά από το 1964 – τότε άρχισαν τέτοιου είδους μετρήσεις – που παρατηρείται ένα τέτοιο σημείο καμπής Ο ρυθμός μείωσης του κλάσματος των ποζιτρονίων μετά από αυτό το όριο είναι πολύ σημαντικός για τους φυσικούς, γιατί θα μπορούσε να αποτελέσει μια ένδειξη εξαΰλωσης σωματιδίων σκοτεινής ύλης σε ζεύγη ηλεκτρονίων – ποζιτρονίων. Παρά το γεγονός ότι οι μέχρι τώρα μετρήσεις θα μπορούσαν να εξηγηθούν θεωρώντας την ακτινοβολία αστρικών αντικειμένων όπως τα πάλσαρ, είναι επίσης προκλητικά συνεπείς με μοντέλα που θεωρούν σωματίδια σκοτεινής ύλης με μάζες γύρω στo 1 ΤeV. Διαφορετικές θεωρίες σχετικά με τη φύση της σκοτεινής ύλης προβλέπουν διαφορετική συμπεριφορά του πλεονάσματος ποζιτρονίων, πέρα από το αναμενόμενο κλάσμα ποζιτρονίων εξαιτίας των συνηθισμένων συγκρούσεων κοσμικών ακτίνων. Συνεπώς, οι επιπλέον μετρήσεις στις υψηλότερες ενέργειες θα κρίνουν στο άμεσο μέλλον αν πίσω από τα δεδομένα του AMS βρίσκεται η σκοτεινή ύλη ή οφείλονται σε άλλου είδους κοσμική πηγή. Τα αποτελέσματα της ομάδας AMS δημοσιεύονται στο περιοδικό PHYSICAL REVIEW LETTERS με τον τίτλο: High Statistics Measurement of the Positron Fraction in Primary Cosmic Rays of 0.5–500 GeV with the Alpha Magnetic Spectrometer on the International Space Station Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: press.web.cern.ch http://press.web.cern.ch/sites/press.web.cern.ch/files/ams_new_results_-_18.09.2014.pdf http://physicsgg.me/2014/09/18/%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80/

Στο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται οι προετοιμασίες εκτόξευσης για την διαστημική πτήση (WPK) "Soyuz TMA-14M." http://www.federalspace.ru/20933/ Γιατί πέφτουν οι αστροναύτες. Αν είστε λάτρεις των μαγνητοσκοπημένων σκηνών από τις αποστολές στη Σελήνη θα έχετε παρατηρήσει ότι ανεξαιρέτως όλοι οι αστροναύτες που περπατούν στο έδαφος του δορυφόρου της Γης δυσκολεύονται να κρατήσουν την ισορροπία τους και συχνά πέφτουν. Η αιτία είναι γνωστή: η έλλειψη της βαρύτητας. Κανείς ωστόσο δεν ξέρει πώς ακριβώς αυτή επιδρά στην ανθρώπινη αίσθηση του χώρου. Με μια νέα μελέτη διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι η μειωμένη βαρύτητα μας κάνει να χάνουμε την αίσθηση του «πάνω» και του «κάτω». Η απώλεια αυτή, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, κυριολεκτικά «αναποδογυρίζει» το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. «Η αίσθηση του προσανατολισμού του εαυτού μας σε σχέση με τον κόσμο είναι σημαντική, όχι μόνο για την ισορροπία αλλά και για πολλές άλλες πλευρές της αντίληψής μας, όπως το να αναγνωρίζουμε πρόσωπα και αντικείμενα και να προβλέπουμε πώς τα αντικείμενα θα συμπεριφερθούν όταν τα αφήνουμε να πέσουν ή όταν τα πετάμε» εξήγησε σε δελτίο Τύπου ο Λόρενς Χάρις, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γιορκ στο Τορόντο του Καναδά, εκ των επικεφαλής της μελέτης. «Η παρερμηνεία τού προς τα πού βρίσκεται το "πάνω" μπορεί να οδηγήσει σε αντιληπτικά σφάλματα και να απειλήσει την ισορροπία όταν κάποιος χρησιμοποιήσει ένα λανθασμένο σημείο αναφοράς για να ισορροπήσει». Στα πειράματά τους οι επιστήμονες έβαλαν εθελοντές να «στροβιλιστούν» σε βαρυτικά πεδία με διαφορετική ισχύ μέσα σε έναν φυγοκεντρικό βραχίονα που τους παραχώρησε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Για να «μετρήσουν» την επίδραση της βαρύτητας στην αντίληψη του «πάνω» χρησιμοποίησαν ένα ειδικό τεστ που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Γιορκ: ενώ υπόκειντο σε βαρυτικά πεδία διαφορετικής ισχύος, οι εθελοντές έβλεπαν εικόνες ενός τοπίου ή το γράμμα «p», το οποίο αντιλαμβάνονταν ως «p» ή ως «d» ανάλογα με το πού θεωρούσαν ότι βρίσκεται το «πάνω». Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PLoS One», έδειξε ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν τη σωστή αντίληψη τού πού βρίσκεται το «πάνω» όταν η βαρύτητα πέφτει σε επίπεδα χαμηλότερα από το 15% της βαρύτητας της Γης. Στη Σελήνη η βαρύτητα είναι ίση με το 17% της βαρύτητας της Γης αλλά παρ' όλα αυτά περπατώντας στο έδαφός της οι αστροναύτες έπεφταν συχνά. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό ίσως εξηγείται από τον συνδυασμό της έλλειψης βαρύτητας με το ασυνήθιστο περιβάλλον το οποίο τους έκανε να χάνουν τον προσανατολισμό τους, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν ανέφεραν κάτι τέτοιο. Ο ρομποτικός εξερευνητής Curiosity πορεύεται χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες στο έδαφος του Αρη και το ίδιο αναμένεται για τους ανθρώπους που θα τον διαδεχθούν. Η βαρύτητα του Αρη, ίση με το 38% της βαρύτητας της Γης, κρίνεται φιλική για τους Γήινους. Με βάση τα ευρήματά τους οι επιστήμονες θεωρούν ότι η βαρύτητα του Αρη, η οποία είναι ίση με το 38% της βαρύτητας της Γης, δεν θα πρέπει να δημιουργήσει ιδιαίτερα προβλήματα ισορροπίας και προσανατολισμού στους αστροναύτες και επισκέπτες που θα πατήσουν μελλοντικά το έδαφός του. Το να γνωρίζουν πού βρίσκεται το «πάνω» θα βοηθήσει τους γήινους που θα βρεθούν στον Κόκκινο Πλανήτη να εκτιμήσουν τις κλίσεις των λόφων ή να στρίψουν σωστά κατά τις περιηγήσεις τους ενώ παράλληλα είναι καθοριστικό για την ασφάλειά τους. «Αν ο εγκέφαλος δεν αισθάνεται αρκετή βαρύτητα ώστε να προσδιορίσει προς τα πού βρίσκεται το "πάνω" οι αστροναύτες μπορεί να αποπροσανατολιστούν, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε σφάλματα, όπως το να γυρίσουν διακόπτες προς τη λάθος κατεύθυνση ή να κινηθούν με λάθος τρόπο σε περίπτωση κινδύνου» ανέφερε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Γιορκ Μάικλ Τζένκινς, επίσης εκ των επικεφαλής της μελέτης. «Επομένως είναι ζωτικής σημασίας να προσδιορίσουμε πώς δημιουργείται η αίσθηση της κατεύθυνσης του "πάνω" και πώς η βαρύτητα συμβάλλει σε αυτήν προτού ταξιδέψουμε σε περιβάλλοντα με επίπεδα βαρύτητας διαφορετικά από αυτά της Γης». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=632509 Hands-free για το Διάστημα και τον βυθό. Σε συσκευές οι οποίες είναι διαθέσιμες στο εμπόριο (ή προορίζονται να είναι), όπως το Google Glass, τα smartphones και τα tablets, βασίζεται το mobiPV (mobile procedure viewer) της ESA, που στην ουσία αποτελεί ένα είδος «hands-free» για χρήση στο Διάστημα και τον βυθό. Όπως αναφέρεται σε σχετική δημοσίευση στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, το mobiPV παρέχει στους αστροναύτες πρόσβαση σε hands-free οδηγίες μέσω audio και video που μόνο αυτοί μπορούν να δουν- και δοκιμάστηκε σε υποθαλάσσιες εκπαιδευτικές αποστολές στα ανοιχτά της Φλόριντα, στην εγκατάσταση Aquarius της NASA, που χρησιμοποιείται για εκπαίδευση αστροναυτών σε διαστημικούς περιπάτους και για δοκιμές νέων σχετικών τεχνολογιών. Κατά τον Μίκαελ Βολφ, στέλεχος της ESA, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος παρείχε το λογισμικό που «τρέχει» η συσκευή, με στόχο την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αξιοπιστία. «Ο κύριος σκοπός ήταν να αξιολογήσουμε το πώς το mobiPV μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις αστροναυτών σε εργασίες εξαφανίζοντας την ανάγκη να σταματήσουν για να λάβουν οδηγίες». Το mobiPV προορίζεται επίσης να αυξήσει τη βοήθεια που μπορούν να παρέχουν οι ομάδες εδάφους σε αστροναύτες σε πραγματικό χρόνο. «Ένας χειριστής εδάφους θα φορά μία έκδοση του mobiPV συνδεδεμένη με αυτή που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, βλέποντας ακριβώς ό,τι βλέπει και ο αστροναύτης» σημείωσε ο Βολφ. Κατά τον επικεφαλής μηχανικό, Ντέιβιντ Μαρτίνεζ Ολιβέιρα, ο στόχος είναι να καταστεί εφικτή η συνεργασία με την ομάδα εδάφους «σαν να κοιτούν πάνω από τον ώμο του αστροναύτη, επιτρέποντας την υποστήριξη των εργασιών βήμα-βήμα από ειδικούς στον έλεγχο εδάφους». http://www.naftemporiki.gr/story/857421/hands-free-gia-to-diastima-kai-ton-butho

Η πρώτη ινδική αποστολή στον Άρη ετοιμάζεται να τεθεί σε τροχιά. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχεδιασμό, η Ινδία θα γίνει την επόμενη εβδομάδα η πρώτη ασιατική χώρα που θέτει σκάφος σε τροχιά γύρω από τον Άρη -ένα δύσκολο εγχείρημα στο οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Ο ινδικός δορυφόρος Mangalyaan (σημαίνει «αρειανό σκάφος») έχει το μέγεθος ενός αυτοκινήτου και ζυγίζει 1,3 τόνους εκτοξεύτηκε το Νοέμβριο του 2013 και, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε στο αρχικό σκέλος του ταξιδιού, φαίνεται ότι θα καταφέρει να τεθεί σε τροχιά στις 24 Σεπτεμβρίου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231273096 H πρώτη αποστολή της Ινδίας στον Άρη χρειάστηκε μόλις δύο χρόνια προετοιμασίας και θα στοιχίσει συνολικά μόλις 73 εκατομμύρια δολάρια, σχεδόν δέκα φορές λιγότερο από τον δορυφόρο Maven της NASA, ο οποίος προγραμματίζεται να φτάσει στον Άρη τρεις μέρες νωρίτερα, στις 21 Σεπτεμβρίου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231272360 Στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης, περίπου τα δύο τρίτα των αποστολών στον Άρη έχουν αποτύχει. Η επιτυχία του Μangalyaan θα τόνωνε την ινδική διαστημική υπερηφάνεια, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία μιας αντίστοιχης κινεζικής αποστολής το 2011. Η επιτυχία της αποστολής θα στήριζε την Ινδία στην προσπάθειά της να γίνει σημαντικός παίκτης στην επικερδή αγορά εκτόξευσης δορυφόρων, καθώς υπερηφανεύεται ότι το κόστος είναι δέκα φορές μικρότερο σε σχέση με τις εκτοξεύσεις της NASΑ. Το Mangalyaan φέρει πέντε επιστημονικά όργανα, συνολικού βάρους μόλις 15 κιλών, με τα οποία θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια και θα εξετάσει τη σύσταση της ατμόσφαιρας. Για το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού το σκάφος είχε τεθεί σε κατάσταση αναμονής προκειμένου να εξοικονομηθεί ενέργεια, και οι υπεύθυνοι της αποστολής στον Ινδικό Οργανισμό Διαστημικής Έρευνας (ISRO) θα πρέπει να το ξυπνήσουν τις επόμενες ημέρες. Το σκάφος Mangalyaan την επόμενη εβδομάδα θα επιβραδύνει έτσι ώστε η ταχύτητά του να μειωθεί από 22,2 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο σε 2,14 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Στη συνέχεια θα έχει μια μόνο ευκαιρία για να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Η αποστολή Mangalyaan αντιμετωπίζει σκληρή κριτική.Η σφοδρή κριτική βασίζεται στην γνωστή συλλογιστική ότι μια χώρα που δεν μπορεί να θρέψει όλους τους κατοίκους της δεν επιτρέπεται να δαπανά χρήματα για διαστημικά ταξίδια. Με την συλλογιστική αυτή συμφωνούν απόλυτα οι επενδυτές κεφαλαίων υψηλού κινδύνου, οι έμποροι όπλων, οι κατασκευαστές τανκ- πολεμικών πλοίων- F16, οι τραπεζίτες, οι έμποροι ναρκωτικών κ.λ.π. (Ολα τα καλόπαιδα μαζί!!) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231348377

219 εκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας Δέκα χρόνια παρατηρήσεων χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί ο πληρέστερος χάρτης του Γαλαξία μας, ο οποίος συγκεντρώνει λεπτομερείς πληροφορίες για 219 εκατομμύρια άστρα στον κύριο δίσκο του γαλαξία μας. (Αραγε πόσοι τεχνολογικοί πολιτισμοι μπροστά ή πίσω απο μας μπορεί να υπαρχουν εκεί!!!) O Γαλαξίας, ένας σπειροειδής σχηματισμός με διάμετρο γύρω στα 100.000 έτη φωτός, εκτιμάται ότι περιέχει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια άστρα, ωστόσο τα περισσότερα από αυτά δεν είναι ορατά από τη Γη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα περισσότερα άστρα του Γαλαξία, συμπεριλαμβανομένου του Ήλιου, διατάσσονται στο ίδιο επίπεδο, τον λεγόμενο γαλαξιακό δίσκο. Αυτό σημαίνει ότι οι παρατηρητές στη Γη κοιτάζουν τον Γαλαξία από το πλάι και βλέπουν μόνο το γαλαξιακό επίπεδο, ορατό στο νυχτερινό ουρανό σαν φωτεινή λωρίδα. Είναι σαν να κοιτάζει κανείς ένα πιάτο από πλάι και να βλέπει μόνο μια γραμμή αντί για ένα στρογγυλό αντικείμενο. Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Montly Notices of the Royal Astronomical Society, http://mnras.oxfordjournals.org/content/444/4/3230.full.pdf+html χαρτογραφεί τα άστρα στο βόρειο τμήμα του γαλαξιακού δίσκου. Δημιουργήθηκε έπειτα από δέκα χρόνια παρατηρήσεων με το τηλεσκόπιο Isaac Newton στα Κανάρια Νησιά, το οποίο βλέπει άστρα ένα εκατομμύριο φορές πιο αμυδρά από αυτά που μπορεί να διακρίνει το ανθρώπινο μάτι (τα άστρα που μπορεί κανείς να δει στον ουρανό είναι περίπου 5.000). Ο νέος κατάλογος, διαθέσιμος δωρεάν για ερευνητές σε όλο τον κόσμο, συγκεντρώνει 219 εκατομμύρια άστρα, καθένα από τα οποία περιγράφεται με 99 επιμέρους παραμέτρους. Προσφέρει επίσης έναν χάρτη της αστρικής πυκνότητας στο γαλαξιακό επίπεδο, ο οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτίωση των μαθηματικών μοντέλων για το σχηματισμό και την εξέλιξη του Γαλαξία μας. Από τον χάρτη απουσιάζουν πάντως μερικά μικρά τμήματα του ουρανού, τα οποία είτε καλύπτονται από πυκνά σύννεφα γαλαξιακής σκόνης, είτε δεν ήταν δυνατόν να μελετηθούν λόγω κακοκαιρίας. http://physicsgg.me/2014/09/17/219-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%bc%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

Ανακάλυψαν γαλαξία νάνο σε μαύρη τρύπα... γίγαντα. Ενα ασυνήθιστο ζευγάρι των πιο ακραίων αντιθέσεων ανακάλυψαν αμερικανοί αστρονόμοι: ένας νάνος γαλαξίας που στο κέντρο του έχει μια τερατώδη σε μέγεθος μαύρη τρύπα. Πρόκειται για τον μικρότερο και πιο ελαφρύ γαλαξία που έχει ποτέ βρεθεί να φιλοξενεί μια τέτοια μαύρη τρύπα. Η μάζα της ισοδυναμεί με περίπου 21 εκατομμύρια Ήλιους, έναντι 4 εκατ. Ήλιων που είναι η μάζα της μικρότερης μαύρης τρύπας που βρίσκεται στον δικό μας πολύ μεγαλύτερο γαλαξία. Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι τελικά οι μαύρες τρύπες είναι πολύ πιο κοινές από ό,τι πιστευόταν ως τώρα. Όχι μόνο κάθε μεγάλος γαλαξίας σαν τον δικό μας διαθέτει μια τέτοια μαύρη τρύπα, φαίνεται πως ακόμη και οι μικροσκοπικοί γαλαξίες έχουν τη δική τους. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή αστρονομίας και φυσικής Ανίλ Σεθ του Πανεπιστημίου της Γιούτα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο "Nature", σύμφωνα με το τελευταίο και με το Space.com, μελέτησαν -με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ» της NASA και του οκτάμετρου οπτικού υπέρυθρου τηλεσκοπίου Gemini στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης- τον σχετικά κοντινό και φωτεινό νάνο γαλαξία M60-UCD1, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 54 εκατ. ετών από τη Γη. Ο εν λόγω λιλιπούτειος γαλαξίας, που περιφέρεται δορυφορικά γύρω από τον πολύ μεγαλύτερο γαλαξία Μ60, έχει στο κέντρο του μια μαύρη τρύπα που καταλαμβάνει το 15 έως 18% περίπου της συνολικής μάζας του μικρού γαλαξία, ενώ στον δικό μας γαλαξία η μαύρη τρύπα του δεν ξεπερνά το 0,01% της συνολικής μάζας του. «Αυτό είναι άκρως εντυπωσιακό, με δεδομένο ότι ο γαλαξίας μας είναι 500 φορές μεγαλύτερος και πάνω από 1.000 φορές βαρύτερος από τον εν λόγω νάνο γαλαξία», δήλωσε ο Ανίλ Σεθ. Νάνοι γαλαξίες, οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι στο σύμπαν από τους μεγάλους γαλαξίες, θεωρούνται αυτοί που είναι μικρότεροι από το ένα πεντηκοστό του δικού μας, έχοντας διάμετρο μόνο λίγες εκατοντάδες ή χιλιάδες έτη φωτός, έναντι περίπου 100.000 ετών φωτός του δικού μας. «Δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πώς σχηματίζονται οι τεράστιες μαύρες τρύπες», παραδέχτηκε ο ερευνητής Καρλ Γκέμπχαρντ του Πανεπιστημίου του Τέξας, Όστιν. Η άγνοια αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη, όσον αφορά τόσο μεγάλες μαύρες τρύπες σε τόσο μικρούς γαλαξίες. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64065774

Ο αστεροειδής των δεινοσαύρων «διαμόρφωσε τα σημερινά δάση» Τα σημερινά δάση κυριαρχούνται είτε από κωνοφόρα είτε από φυλλοβόλα δέντρα, και η κυριαρχία αυτή δεν αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα μιας προϊστορικής αποκάλυψης: η πρόσκρουση του αντικειμένου που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους φαίνεται ότι ευνόησε τα φυλλοβόλα είδη. Ερευνητές διαφόρων αμερικανικών ιδρυμάτων εξέτασαν περισσότερα από 1.000 απολιθωμένα φύλλα που βρέθηκαν στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Ντακότα και καλύπτουν διάστημα 2,2 εκατομμυρίων ετών, πριν και μετά την πρόσκρουση. Η ανάλυση έδειξε ότι πριν από το καταστροφικό συμβάν τα φύλλα των δέντρων είχαν κατά μέσο όρο παχύτερα φύλλα με λιγότερα νεύρα (αγγεία), σε σχέση με τα φύλλα που χρονολογήθηκαν μετά την πρόσκρουση. Τα λεπτά, νευρώδη φύλλα είναι τυπικό χαρακτηριστικό των φυλλοβόλων δέντρων. Απορροφούν ταχύτερα το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και επιτρέπουν έτσι στο φυτό να μεγαλώνει γρήγορα όσο οι καιρικές συνθήκες είναι ικανοποιητικές. Αντίθετα, τα αειθαλή αγγειόσπερμα φυτά μεγαλώνουν πιο αργά και συχνά απαιτούν πιο σταθερές συνθήκες. Αυτό φαίνεται ότι καταδίκασε τα αειθαλή δάση αγγειόσπερμων δέντρων, έπειτα από την πτώση ενός αστεροειδούς των 10 χιλιομέτρων στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια. Τα φυλλοβόλα είδη είχαν πια το πλεονέκτημα, αφού μπορούσαν να επιζήσουν τον παγκόσμιο χειμώνα που προκάλεσε η σκίαση της ηλιακής ακτινοβολίας από τη σκόνη της πρόσκρουσης. Ακόμα και σήμερα, επισημαίνουν οι ερευνητές, σχεδόν κανένα δάσος του πλανήτη δεν κυριαρχείται από αειθαλή αγγειόσπερμα δέντρα. Τα αγγειόσπερμα, η μεγαλύτερη ομάδα φυτών, περιλαμβάνει είδη που παράγουν πραγματικά άνθη. Τα κωνοφόρα, τα οποία είναι μεν αειθαλή αλλά δεν διαθέτουν πραγματικά άνθη, δεν καλύπτονται από τη νέα μελέτη. Τα δέντρα αυτά, ιδιαίτερα ανθεκτικά, κυριαρχούν ακόμα και σήμερα στα βόρεια δάση, εκεί όπου τα αγγειόσπερμα δεν αντέχουν τoν παρατεταμένο, βαρύ χειμώνα. Η μελέτη για την επίδραση της πρόσκρουσης στην οικολογία των δασών δημοσιεύεται στην ανοιχτή επιθεώρηση PLoS Biology. http://www.plosbiology.org/article/info:doi/10.1371/journal.pbio.1001949 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231348311

Έπειτα από χρόνια καθήλωσης, η NASA επιλέγει νέα διαστημικά ταξί. Η εξάρτηση των ΗΠΑ από τη Ρωσία για τη μεταφορά των Αμερικανών αστροναυτών από και προς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) θα τερματιστεί σε μερικά χρόνια με την εκτόξευση νέων διαστημικών σκαφών από τις εταιρείες Boeing και SpaceX, οι οποίες εξασφάλισαν τα μεγάλα συμβόλαια με τη NASA. Έπειτα από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων το 2011, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα επανδρωμένα σκάφη που μπορούν να προσεγγίσουν το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα, και η Μόσχα χρεώνει τη NASA 71 εκατομμύρια δολάρια ανά πτήση. «Από την πρώτη μέρα, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει ξεκαθαρίσει ότι το μεγαλύτερο έθνος του κόσμου δεν θα πρέπει να εξαρτάται από οποιοδήποτε άλλο κράτος για πρόσβαση στο Διάστημα» δήλωσε ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Ανέφερε ότι οι πρώτες δοκιμαστικές εκτοξεύσεις προγραμματίζονται για το 2017, τόνισε όμως ότι οι προδιαγραφές ασφάλειας είναι σημαντικότερη προτεραιότητα από την τήρηση του χρονοδιαγράμματος. Η Boeing, παραδοσιακός συνεργάτης της NASA και μεγάλος παίκτης της αεροδιαστημικής βιομηχανίας, θα λάβει συνολικά 4,2 δισ. δολάρια για την τελειοποίηση της κάψουλας CST-100, ενώ η SpaceX εξασφάλισε συμβόλαιο 2,6 δισ. δολάρια για τη δική της πρόταση, το σκάφος Crew Dragon. Το 2012, η μη επανδρωμένη έκδοση του Dragon έγινε το πρώτο σκάφος ιδιωτικής εταιρείες που ανεφοδιάζει τον ISS στο πλαίσιο συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Η SpaceX, μια εταιρεία του Έλον Μασκ, διευθύνοντος συμβούλου της Tesla Motors και συνιδρυτή της PayPal, έχει ήδη εξασφαλίσει συμφωνία με τη NASA για τον ανεφοδιασμό του ISS -η αρχή έγινε το 2012 με τη μη επανδρωμένη έκδοση του Dragon, το οποίο τώρα τροποποιείται για να μεταφέρει και πληρώματα. Τα νέα συμβόλαια προβλέπουν τουλάχιστον μια δοκιμαστική επανδρωμένη πτήση γύρω στο 2017. Αν τα σκάφη λάβουν την απαιτούμενη πιστοποίηση, θα ακολουθήσουν δύο με έξι επανδρωμένες αποστολές στον ISS για κάθε εταιρεία. Από τον διαγωνισμό για τα συμβόλαια της NASA αποκλείστηκε η Sierra Nevada Corp, η οποία είχε υποβάλλει πρόταση για ένα σκάφος σαν μίνι διαστημικό λεωφορείο με την ονομασία Dream Chaser. Στο διαγωνισμό δεν συμμετείχε η Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, ιδρυτή της Amazon, η οποία είχε λάβει χρηματοδότηση από τη NASA στα αρχικά της στάδια αλλά συνεχίζει τώρα ανεξάρτητα και δεν έχει δώσει λεπτομέρειες για τα σχέδιά της. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231348270

Μικροσκοπικά τσιπ χωρίς μπαταρία για το «Internet of Things» Ερευνητές του Stanford University, σε συνεργασία με επιστήμονες του University of California, Berkeley, κατασκεύασαν ένα ασύρματο τσιπ μεγέθους μυρμηγκιού, το οποίο είναι σε θέση να συλλέγει την ενέργεια που χρειάζεται από τα ίδια ηλεκτρομαγνητικά κύματα με τα οποία αλληλεπιδρά η κεραία του- χωρίς να απαιτούνται μπαταρίες. Σχεδιασμένο για να υπολογίζει, εκτελεί και να αναμεταδίδει εντολές, το εν λόγω τσιπ έχει εξαιρετικά μικρό κόστος κατασκευής, κάτι το οποίο ανοίγει τον δρόμο για τη γεφύρωση του «χάσματος» που υπάρχει αυτή τη στιγμή μεταξύ του Ίντερνετ όπως το γνωρίζουμε και του οράματος του «Ίντερνετ των Πραγμάτων» (Internet of Things), βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η ύπαρξη διασυνδεδεμένων «έξυπνων» gadgets. «Η επόμενη εκθετική εξέλιξη στη διασυνδεσιμότητα θα είναι η σύνδεση αντικειμένων μεταξύ τους και η απόκτηση δυνατότητας ελέγχου τους εξ αποστάσεως μέσω του web» σημειώνει ο Αμίν Αρμπαμπιάν, επίκουρος καθηγητής ηλεκτρολογίας- μηχανολογίας που πρόσφατα επέδειξε το εν λόγω τσιπ στο VLSI Technology and Circuits Symposium στη Χαβάη. Μεγάλο τμήμα των υποδομών που απαιτεί το Internet of Things υπάρχει ήδη – ωστόσο λείπει το ασύρματο εξάρτημα τηλεχειρισμού που είναι αρκετά φθηνό για να μπορεί να εισαχθεί σε κάθε συσκευή, οπουδήποτε και αν είναι. Όπως υπογραμμίζει ο Αρμπαμπιάν, αυτό λύνεται μέσω της τοποθέτησης όλων των βασικών στοιχείων ενός ασυρμάτου σε ένα μεμονωμένο και πολύ φθηνό τσιπ. Το χαμηλό κόστος είναι απαραίτητη προϋπόθεση, καθώς «μιλάμε για τη διασύνδεση τρισεκατομμυρίων συσκευών». Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2011- και χρειάστηκαν τρία χρόνια επειδή ο Αρμπαμπιάν ήθελε να ξανασκεφτεί την τεχνολογία ασυρμάτων από την αρχή. «Στο παρελθόν, όταν σκέφτονταν για συρρίκνωση των ασυρμάτων, το σκέφτονταν από πλευράς μείωσης του μεγέθους των εξαρτημάτων» σημειώνει. Ωστόσο η προσέγγισή του ήταν διαφορετική, καθώς στην «καρδιά» της βρισκόταν η συγκέντρωση όλων των ηλεκτρονικών που βρίσκονται, για παράδειγμα, σε μια συσκευή Bluetooth, σε ένα μεμονωμένο τσιπ πυριτίου, μεγέθους μυρμηγκιού. Η εν λόγω προσέγγιση θα είχε ένα επιπλέον όφελος: τη δραματική μείωση κατανάλωσης ενέργειας, επειδή ένα μεμονωμένο τσιπ χρειάζεται πολύ λιγότερη ενέργεια από ό,τι οι συμβατικές συσκευές (ενδεικτικά, εάν το τσιπ του Αρμπαμπιάν χρειαζόταν μπαταρία, τότε θα επαρκούσε μία απλή ΑΑΑ για να λειτουργεί για πάνω από έναν αιώνα). Ωστόσο χρειαζόταν ριζικός επανασχεδιασμός κάθε λειτουργίας: η κεραία έπρεπε να είναι μικρή (1/10 του μεγέθους μιας κεραίας Wi-Fi) και να λειτουργεί σε ταχύτητα 24 δισ. κύκλων ανά δευτερόλεπτο, κάτι που με τη σειρά του χρειαζόταν τη βελτίωση του σχεδιασμού βασικών κυκλωμάτων και ηλεκτρονικών. Εν τέλει ο Αρμπαμπιάν πέτυχε τη συγκέντρωση όλων των απαραίτητων τμημάτων σε ένα τσιπ: μία κεραία λήψης που επίσης συλλέγει ενέργεια από τα εισερχόμενα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, μία κεραία μετάδοσης για την εκπομπή και την αναμετάδοση σημάτων σε μικρές αποστάσεις και ένας κεντρικός επεξεργαστής για την ερμηνεία και την εκτέλεση εντολών. Η γαλλική STMicroelectronics έχει κατασκευάσει 100 τέτοια τσιπ, τα οποία και ο Αρμπαμπιάν χρησιμοποίησε για να αποδείξει ότι η ιδέα λειτουργεί. Πλέον οραματίζεται δίκτυα από τσιπ τοποθετημένα ανά μέτρο σε ένα σπίτι, τα οποία θα παρέχουν συνδεσιμότητα μεταξύ του Ίντερνετ και των οικιακών «έξυπνων» συσκευών – φέρνοντας την ξεκάθαρη «αυγή» του «Internet of Things». http://www.naftemporiki.gr/story/857031/mikroskopika-tsip-xoris-mpataria-gia-to-internet-of-things

Πλανήτης οδηγεί το άστρο του σε ταχύ γήρας! Η αλληλεπίδραση ενός γιγάντιου εξωπλανήτη με το μητρικό του άστρο προκαλεί μια σειρά από σπάνια κοσμικά φαινόμενα. Νέα μελέτη δείχνει ότι ο πλανήτης προκαλεί χάος στο εσωτερικό του άστρου προκαλώντας έτσι την πρόωρη γήρανση του. Το άστρο WASP 18 βρίσκεται σε απόσταση 325 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Φοίνικα και έχει λίγο μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Ήλιου. Το 2009 εντοπίσθηκε να κινείται κοντά στο άστρο ένας πλανήτης. Σε απόσταση μόλις 3 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το άστρο βρίσκεται ένας γιγάντιος πλανήτης αερίων που έχει μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Δία ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Οι γιγάντιοι πλανήτες αερίων που βρίσκονται κοντά στα μητρικά τους άστρα έχουν λάβει από την επιστημονική κοινότητα την ονομασία «καυτοί Δίες». Ο πλανήτης Wasp 18b είναι τόσο κοντά στο άστρο που ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό μόλις σε 24 ώρες! Μάλιστα κατά την τροχιακή του κίνηση ο πλανήτης πλησιάζει το άστρο σε απόσταση μικρότερη του ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων και με δεδομένο το μέγεθος του θα μπορούσε να πει κάποιος ότι σχεδόν το ακουμπάει... Πριν από τρία χρόνια ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια διαπίστωσαν ότι το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του Wasp 18b επηρεάζει το άστρο ασκώντας παλιρροϊκές δυνάμεις οι οποίες υποχρεώνουν την επιφάνεια του άστρου να ανασηκώνεται και να υποχωρεί. Τώρα ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ιγκνάσιο Πιλιτέρι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας διαπίστωσε ότι ο Wasp 18b διαταράσσει το «βιολογικό ρολόι» του μητρικού του άστρου. «Ο Wasp 18b είναι από τους μεγαλύτερους σε μέγεθος και πιο κοντινούς στο άστρο τους καυτούς Δίες που γνωρίζουμε. Το μέγεθος πλανήτη και η απόσταση του από το άστρο του παράγει μη αναμενόμενα αποτελέσματα. Αυτός ο πλανήτης υποχρεώνει το άστρο του να γερνά πριν την ώρα του» αναφέρει ο Πιλιτέρι. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η αλληλεπίδραση των δύο σωμάτων προκαλεί χάος στο μαγνητικό πεδίο του άστρου διαταράσσοντας την ομαλή κίνηση των καυτών αερίων στο εσωτερικό του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προκαλούνται σοβαρά προβλήματα στη μεταγωγή θερμότητας στο άστρο γεγονός που την σειρά του οδηγεί στην εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου του άστρου κάτι που τελικά προκαλεί την πρόωρη γήρανση του. Τα νέα ευρήματα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» οδήγησαν τους ερευνητές στο να χαρακτηρίσουν τον πλανήτη Wasp18b «ακραίο εξωπλανήτη». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=632289

Ο αστροναύτης του ISS-39/40 Oleg Artemyev πήρε μέρος σε επιστημονικά πειράματα. Στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Ερευνών και Ελέγχων Yury Gagarin εγιναν μια σειρά από πειραματικές μελέτες, προς το συμφέρον των διαπλανητικών πτήσεων και την εξερεύνηση των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος με τον κοσμοναύτη Όλεγκ Artemyev, ο οποίος επέστρεψε στη Γη στις 11 Σεπτεμβρίου μετά από μια μακράς διάρκειας διαστημική πτήση στο ΔΔΣ. Στις 12 Σεπτεμβρίου τη δεύτερη ημέρα μετά την άφιξή του στο Star City ο Oleg Artemyev εργαστηκε σε χειροκίνητη-ελεγχόμενη κατάβαση από τροχιά προς την επιφάνεια του "άλλου κόσμου" σε μια φυγόκεντρο CF-18. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί η δυνατότητα προσγείωσης με χειροκίνητη λειτουργία μετά από μια εξάμηνη διαστημική πτήση. Ο στόχος του πειράματος είναι να αξιολογήσει τη δυνατότητα των εργασιών του κοσμοναυτη για εκτός οχημάτων δραστηριότητες. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Oleg Artemyev εργάστηκε σε τυπικές λειτουργίες που σχετίζονται με την πρόσβαση στην επιφάνεια του πλανήτη: - Στολές συστήματα ελέγχου και λοιπού εξοπλισμού κατά τη διαδικασία του κλειδώματος? - Η κίνηση των αστροναυτών στην επιφάνεια του "άλλου κόσμου"? - Ανύψωση και κατέβασμα της σκάλας? - Εφαρμογή του ελλιμενισμού τους συνδετήρες? - Εγκατάσταση και απομάκρυνση των κεραιών. Επιπλέον, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των πειραμάτων ο Oleg Artemyev οδήγησε ένα εικονικό μοντέλο του οχήματος (rover) και κινείται με αυτό στην "Αρειανή επιφάνεια" σε μια συγκεκριμένη τροχιά. Τα πειράματα CPC συνεχίζουν να δείχνουν τη δυνατότητα των αστροναυτών στην επιφάνεια του "άλλου κόσμου" μετά από μια πτήση από έξι μήνες σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Βίντεο. http://www.federalspace.ru/20927/

Ο Άρης δεν αποκλείεται να φιλοξενεί ζωή. Ένας βράχος που αποσπάστηκε από τον Άρη πριν από 1,3 δισεκατομμύρια χρόνια, και έπεσε στη Γη ως μετεωρίτης το 1911, περιέχει ενδείξεις ότι ο γειτονικός πλανήτης δεν αποκλείεται να φιλοξενούσε ή να φιλοξενεί και σήμερα ζωή, υποστηρίζει ελληνο-βρετανική μελέτη. Ακόμα και σήμερα, λένε οι ερευνητές, μικρόβια θα μπορούσαν να επιβιώνουν σε θερμές περιοχές του υπεδάφους όπου υπάρχει υγρό νερό. Είναι όμως μια μάλλον προκλητική υπόθεση, η οποία δύσκολα μπορεί να αποδειχθεί με τα σημερινά δεδομένα. Ο Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης, επίκουρος καθηγητής Γεωλογίας στο ΕΜΠ, http://www.eliasch.gr/ ανακάλυψε έναν ύποπτο σχηματισμό σε θραύσμα του διάσημου μετεωρίτη του Νάκλα, ο οποίος έπεσε το 1911 κοντά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και αποδείχθηκε αργότερα ότι προέρχεται από τον Άρη. Οι πρώτες ενδείξεις για ίχνη βιολογικής δραστηριότητας στον μετεωρίτη χρονολογούνται στο 1999, μέχρι σήμερα όμως η θεωρία της βιολογενούς προέλευσης παραμένει αναπόδεικτη. http://en.wikipedia.org/wiki/Nakhla_meteorite Η τελευταία μελέτη, η οποία έγινε εξώφυλλο τον Αύγουστο στην επιθεώρηση Astrobiology, εξετάζει μια δομή «σαν κύτταρο» που βρέθηκε μέσα σε θραύσμα του αργιλώδους μετεωρίτη. Ο σχηματισμός δεν φαίνεται να είναι απολιθωμένο κύτταρο, πρέπει όμως να περιείχε κάποτε νερό, αναφέρει ο Δρ Χατζηθεοδωρίδης και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, οι οποίοι μελέτησαν το θραύσμα με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης. Το συμπέρασμα είναι ότι η μικροσκοπική κοιλότητα στον μετεωρίτη περιείχε κάποτε νερό σε υψηλή θερμοκρασία. Σήμερα, νερό πιστεύεται ότι υπάρχει στον Άρη μόνο στη μορφή πάγου στο υπέδαφος και τους πόλους του πλανήτη. Η ερευνητική ομάδα διατυπώνει την υπόθεση ότι το νερό της κοιλότητας θερμάνθηκε ως αποτέλεσμα πρόσκρουσης αστεροειδή. Τα ευρήματα «έρχονται να προστεθούν στις προηγούμενες ενδείξεις ότι μεγάλοι αστεροειδείς χτύπησαν τον Άρη στο παρελθόν και δημιούργησαν μακρόβια υδροθερμικά πεδία που θα μπορούσαν να συντηρήσουν ζωή» αναφέρει ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ τη Δευτέρα. http://www.manchester.ac.uk/discover/news/article/?id=12797 Όπως ανέφερε ο Ίαν Λάιον του πανεπιστημίου, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «η ζωή όπως την γνωρίζουμε, για παράδειγμα στη μορφή βακτηρίων, θα μπορούσε να υπάρχει στον Άρη, αν και δεν την έχουμε βρει ακόμα». Στην φωτογραφία του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου που δείχνει το ελλειπτικό βιόμορφο εύρημα. Αυτή η ύποπτη κοιλότητα στο μετεωρίτη πρέπει να περιείχε κάποτε υγρό νερό, λένε οι ερευνητές. http://physicsgg.me/2014/09/16/%ce%bf-%ce%ac%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%b5%ce%af-%ce%b6%cf%89/ Ο βασιλιάς των φαραγγιών. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε πριν από λίγο καιρό στη δημοσιότητα τις πρώτες υψηλής ανάλυσης και έγχρωμες εικόνες του Valles Marineris, του μεγαλύτερου φαραγγιού του Αρη που πιθανότατα είναι το μεγαλύτερο φαράγγι του ηλιακού μας συστήματος. Οι νέες παρατηρήσεις του Valles Marineris δείχνουν ότι είναι πολύ βαθύτερο από όσο πιστεύαμε. Με βάση προηγούμενες παρατηρήσεις οι ειδικοί είχαν υπολογίσει αρχικά ότι το Valles Marineris έχει μήκος 3.000 χλμ., πλάτος 200 χλμ. και βάθος 7 χλμ. Λίγο αργότερα οι μετρήσεις αναθεωρήθηκαν και οι ειδικοί έκαναν λόγο για μήκος 4.000 χλμ. και βάθος 8 χλμ. Οι νέες παρατηρήσεις που έκανε ο δορυφόρος Mars Express της ESA δείχνουν ότι το μήκος και πλάτος του φαραγγιού είναι αυτά που έχουν υπολογιστεί μέχρι τώρα αλλά το βάθος του είναι ακόμη μεγαλύτερο αφού σε κάποια σημεία του φτάνει τα 10 χλμ.! Συγκριτικά, το Γκραν Κάνιον στην Αριζόνα έχει μήκος 446 χλμ., 29 χλμ. πλάτος, και το μέγιστο βάθος του φτάνει τα 1.800 μέτρα. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=631738

O ήχος ενός ατόμου. Επιστήμονες του Πολυτεχνείου Chalmers χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ηχητικά κύματα για την επικοινωνία με τεχνητά άτομα. Με τη μέθοδό τους κατάφεραν να αναπαράγουν κβαντικά φαινόμενα στα οποία ο ήχος αντικατέστησε το φως, το συνήθη δηλαδή ύποπτο στα φαινόμενα του μικρόκοσμου. «Ανοίξαμε μία νέα πόρτα που οδηγεί στον κβαντικό κόσμο, μιλώντας στα άτομα και ακούγοντάς τα», εξηγεί ο Περ Ντέλσινγκ ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας των πειραματικών και θεωρητικών φυσικών που δημοσιεύει τα αποτελέσματά της στο επιστημονικό περιοδικό Science. «Στο μέλλον σκοπεύουμε να εκμεταλλευτούμε τους νόμους της κβαντομηχανικής και να δημιουργήσουμε ισχυρότερους υπολογιστές. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε κατασκευάζοντας κβαντικά ηλεκτρικά κυκλώματα τα οποία για την ώρα μελετάμε και μαθαίνουμε να ελέγχουμε», συνέχισε ο Ντέλσινγκ. Ένα τεχνητό άτομο όπως αυτό που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές είναι ένα παράδειγμα ενός ηλεκτρικού κυκλώματος, το οποίο μπορεί να φορτιστεί με ενέργεια και στη συνέχεια να την εκπέμψει με τη μορφή σωματιδίων. Συνήθως τα σωματίδια αυτά είναι φωτόνια, όμως στην προκειμένη περίπτωση το άτομο ήταν σχεδιασμένο ώστε να απορροφά και να εκπέμπει ενέργεια στη μορφή ηχητικών κυμάτων. Σύμφωνα με τη θεωρία, ο ήχος από το άτομο χωρίζεται κι εκείνος σε κβαντικά σωματίδια, το καθένα από τα οποία αντιπροσωπεύει τον ασθενέστερο ήχο που μπορεί να ανιχνευθεί. Από τη στιγμή που ο ήχος ταξιδεύει με ταχύτητα πολύ μικρότερη από αυτή του φωτός, οι επιστήμονες έχουν όλο το χρόνο ώστε να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο του συστήματος που μελετούν, κάτι που ανοίγει νέες δυνατότητες στη μελέτη αυτών των διατάξεων. H 100.000 φορές χαμηλότερη ταχύτητα του ήχου σε σχέση με το φως, υπονοεί επίσης και ένα μικρότερο μήκος κύματος, κάτι που σημαίνει πως τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν τα ηχητικά κύματα μπορούν να είναι επίσης μεγαλύτερα, δίνοντας περισσότερες επιλογές στους επιστήμονες που θέλουν να επιτύχουν απόλυτο έλεγχο της συμπεριφοράς των συστημάτων αυτών. Στο συγκεκριμένο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν ήχοι με συχνότητα 4.8 GHz, κοντά δηλαδή στη συχνότητα των μικροκυμάτων, ή αλλιώς 20 οκτάβες πιο υψηλές συχνότητες από την πιο ψηλή νότα που μπορεί να παραγάγει ένα πιάνο. Σε μία τέτοια συχνότητα, το μέγεθος του ατόμου που ήλεγξαν οι ερευνητές ήταν της τάξης των 0.01 χιλιοστών του μέτρου, πολύ μεγαλύτερο δηλαδή σε σχέση με τα συνήθη άτομα. Στην εικόνα μικροσκοπίου: Το τεχνητό άτομο, γκρι-μπλε πάνω δεξιά, μπορεί να εκπέμπει και να απορροφά τον ήχο που κινείται κατά μήκος της επιφάνειας ενός μικροτσίπ. Η γκρι-μπλε δομή κάτω αριστερά είναι ο συνδυασμός ηχείο / μικρόφωνο που χρησιμοποιείται για την ακουστική επικοινωνία με το άτομο. Από τη στιγμή που ο ήχος ταξιδεύει με ταχύτητα πολύ μικρότερη από αυτή του φωτός, οι επιστήμονες έχουν όλο το χρόνο ώστε να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο του συστήματος που μελετούν. http://physicsgg.me/2014/09/15/o-%ce%ae%cf%87%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%84%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Σεληνιακό πανόραμα από το κινεζικό ρόβερ Yutu. Η Κίνα στις 14 Δεκεμβρίου 2013 έγινε η τρίτη χώρα που έστειλε με επιτυχία διαστημικό σκάφος στη Σελήνη (μετά τις ΗΠΑ και την πρώην Σοβιετική Ένωση). Δυστυχώς όμως μια βλάβη χάλασε τα αρχικά σχέδια της αποστολής. Αλλά το Yutu παραμένει ακόμα ζωντανό στέλνοντας σήματα στη Γη, σύμφωνα με τον λογαριασμό στο Twitter της UHF Satcom http://www.uhf-satcom.com/ To βίντεο που ακολουθεί δείχνει τα ίχνη του ρόβερ Yutu και το διαστημικό σκάφος Chang’e-3 που μετέφερε στη Σελήνη το εξάτροχου ρόβερ: http://physicsgg.me/2014/09/13/%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%b6%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%81%cf%8c/ 55 χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του πρώτου σταθμού στον κόσμο που έχει φτάσει στην επιφάνεια της Σελήνης. Στις 12 Σεπ. 1959 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εκτοξεύτηκε το "Vostok-L" με τον αυτόματο διαπλανητικό σταθμό (AWS) "Luna 2". Στις 14 Σεπτεμβρίου το "Luna 2" έγινε ο πρώτος σταθμός στον κόσμο που έχει φτάσει στην επιφάνεια του φεγγαριού. Το"Luna 2" ήταν ένα αεροστεγές δοχείο σε σχήμα μπάλας, η οποία στεγαζε οργανα επιστημονικής μέτρησης και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Στο επιστημονικό εξοπλισμό περιλαμβάνονται μέσα για την καταχώριση της πυρηνικής ακτινοβολίας και των στοιχειωδών σωματιδίων (μετρητές σπινθηρισμών), μετρητές Geiger, μαγνητόμετρα, ανιχνευτές μικρομετεωρίτες. Για τη μετάδοση πληροφοριών στη Γη το AMC είχε τρεις ραδιοπομπους που λειτουργούν σε διαφορετικές συχνότητες. Ο σταθμός παραδωσε στην επιφάνεια της σελήνης δύο μέταλλικες κούφιες σφαίρες που αποτελείται απο μια μπάλα ποδοσφαίρου από πεντάγωνα-σημαίες με το εθνόσημο της Σοβιετικής Ένωσης και την επιγραφή "ΕΣΣΔ" από τη μία πλευρά και «την ΕΣΣΔ. Σεπτέμβριο 1959 "στην άλλη. Σημαντικές επιστημονικό επίτευγμα ήταν η ανακάλυψη της σεληνιακής αποστολής του ηλιακού ανέμου και άμεση μέτρηση του. Η ανάλυση των πληροφοριών που λαμβάνονται έδειξαν ότι το φεγγάρι δεν έχει σχεδόν κανενα εγγενή μαγνητικό πεδίο και ζώνη ακτινοβολίας. http://www.federalspace.ru/20914/