Δροσος Γεωργιος

Τρεις ελληνικές διακρίσεις στην 8η Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής. Με τρεις διακρίσεις στις... αποσκευές της επιστρέφει η ελληνική αποστολή από την 8η Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Σουτσάβα της βόρειας Ρουμανίας. Το χάλκινο μετάλλιο απονεμήθηκε στον μαθητή Νικόλαο Κουκουλεκίδη από το 1ο Γενικό λύκειο Κολλεγίου «Ανατόλια» στη Θεσσαλονίκη, ενώ η μαθήτρια Ελένη Τσαπράζη από το 1ο Γενικό Λύκειο «Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη» στη Θεσσαλονίκη και ο μαθητής Φώτης-Ιωάννης Γιασεμής από τις λυκειακές τάξεις του Γυμνασίου Αγίας Άννας Εύβοιας απέσπασαν εύφημο μνεία. Στις εξετάσεις πήραν μέρος 209 μαθητές από 37 χώρες από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για τους καλύτερους μαθητές που επελέγησαν να εκπροσωπήσουν τις χώρες τους στην Ολυμπιάδα. Ο πρώτος «χρυσός» μαθητής ήταν από τη Ρουμανία, ο οποίος κατάφερε να λύσει το 90% των θεμάτων. Επικεφαλής της αποστολής ήταν ο Καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ., Γιάννης Σειραδάκης και ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λουκάς Ζαχείλας, οι οποίοι σε συνεργασία με τον Καθηγητή του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ., Κωνσταντίνο Μελίδη, τον Επίτιμο Σχολικό Σύμβουλο Φυσικών Επιστημών, Χρήστο Ξενάκη από το Βόλο και την Χαρά Παπαθανασίου από το πανεπιστήμιο του Leiden στην Ολλανδία και απόφοιτη του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ., προετοίμασαν την ελληνική αποστολή στην ύλη της Ολυμπιάδας, με συστηματική διδασκαλία. «Οι διακρίσεις των Ελλήνων μαθητών είναι εντυπωσιακές, δεδομένης της κατάργησης του μαθήματος της Αστρονομίας από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας, χώρα στην οποία, όπως είναι γνωστό, γεννήθηκε η επιστήμη αυτή» δήλωσε ο κ.Σειραδάκης. Τα έξοδα μετάβασης και επιστροφής της αποστολής ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών ενώ τα τοπικά έξοδα ανέλαβε η διοργανώτρια χώρα. Η προετοιμασία της αποστολής έγινε σε εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και τα έξοδά της ανέλαβε το Ίδρυμα Ι. Λάτση. https://gr.news.yahoo.com/%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-8%CE%B7-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-201513202.html

Ενας «άνθρωπος» στον κομήτη. Από την περασμένη εβδομάδα το διαστημικό σκάφος Rosetta βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο τον οποίο και θα μελετήσει τους επόμενους μήνες. Το σκάφος στέλνει καθημερινά πολλές κοντινές εικόνες του κομήτη σε υψηλή ανάλυση αποκαλύπτοντας κάθε πτυχή και λεπτομέρεια. Ειδικοί του Κέντρου Αεροδιαστήματος της Γερμανίας μελετώντας τις νέες εικόνες εντόπισαν σε μια αυτές ένα γεωλογικό σχηματισμό σε μια από τις άκρες του κομήτη ο οποίος θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο. Οπως ήταν ευνόητο το εύρημα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τα X-Files σενάρια άρχισαν να κάνουν δυναμικά την εμφάνιση τους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=622451

Τι τρέχει εκεί πάνω!!! Δύσκολο να κλείσει κανείς μάτι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με χέρια και τα πόδια να αιωρούνται ανεξέλεγκτα και τον Ήλιο να ανατέλλει κάθε 90 λεπτά. Η μεγαλύτερη μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί για τον ύπνο σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας επιβεβαιώνει ότι η αϋπνία είναι σοβαρό πρόβλημα για τους αστροναύτες. Και τα υπνωτικά που χορηγούνται στα πληρώματα για να αντιμετωπιστεί η αϋπνία θα μπορούσαν να αποδειχθούν επικίνδυνα στην περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Παρόλο που το πρόγραμμα της NASA προβλέπει 8,5 ώρες συνεχούς ύπνου ανά 24ωρο, οι αστροναύτες σπάνια κοιμούνταν πάνω από πέντε ώρες, τόσο στα (καθηλωμένα πλέον) διαστημικά λεωφορεία όσο και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα πληρώματα των διαστημικών λεωφορείων κοιμούνταν σε υπνόσακους και δήλωσαν ότι ενοχλούνταν περισσότερο από το φως και το θόρυβο. Στον ISS οι αστροναύτες κοιμούνται σε σκοτεινές, πιο ήσυχες κουκέτες, αυτό όμως δεν φάνηκε να λύνει το πρόβλημα. Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Lancet Neurology, τα τρία τέταρτα των αστροναυτών χρησιμοποιούν υπνωτικά χάπια. Μάλιστα σε 4 από τις 13 αποστολές διαστημικού λεωφορείου που εξετάστηκαν, όλα τα μέλη του πληρώματος βρίσκονταν ταυτόχρονα υπό την επήρεια των υπνωτικών. Παραμένει ασαφές αν η ποιότητα του ύπνου επηρεάζεται από την ίδια την έλλειψη βαρύτητας ή από άλλους παράγοντες. Σε κάθε περίπτωση, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι τα υπνωτικά χάπια μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα προσοχής και τον έλεγχο των κινήσεων. Όπως αναφέρει η Λόρα Μπάργκερ της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης, «η ικανότητα ενός μέλους του πληρώματος να λειτουργεί στην περίπτωση που ξυπνήσει από συναγερμό ενδέχεται να τίθεται σε κίνδυνο από τη χρήση φαρμάκων για τον ύπνο». Δεδομένου όμως ότι η στέρηση ύπνου είναι παράγοντας που εμπλέκεται στο 80% των αεροπορικών ατυχημάτων, η NASA θα πρέπει να βρει λύση για τους ξάγρυπνους αστροναύτες. Επίσης από την επιδιόρθωση ενός ζευγαριού γυαλιών, μέχρι την εκτέλεση των πιο βασικών ανθρώπινων λειτουργιών, η ζωή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μπορεί να είναι άκρως προκλητική κι ενδιαφέρουσα. Όσοι έχουν την τύχη να ζήσουν κάποιο μέρος της ζωής τους εκεί -όπως ο Chris Cassidy, ο οποίος έχοντας υπηρετήσει στο Αφγανιστάν ως ναυτικός βρέθηκε στη NASA και από εκεί στο… Διάστημα- πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα στις νέες συνθήκες. Ο 44χρονος Cassidy από τα υποβρύχια βρέθηκε να είναι μέλος μιας διαστημικής αποστολής. Μετά από ένα ήρεμο τριήμερο ταξίδι προς το διαστημικό σταθμό με ένα διαστημικό λεωφορείο, το εξάωρο ταξίδι με το ρωσικό Soyuz ήταν κάπως διαφορετικό. «Το Soyuz είναι πολύ, πολύ μικρότερο. Μέσα σε αυτό ήμασταν τρεις, δύο Ρώσοι κι εγώ. Είσαι κάπως εγκλωβισμένος εκεί μέσα. Είναι πολύ μικρό. Φανταστείτε τρεις μεγαλόσωμους τύπους μέσα σε ένα Smart ή ένα Mini Cooper. Χωρούσε ακριβώς τους τρεις μας, μερικές βαλίτσες και κάτι ακόμη πράγματα. Δε θα το χαρακτήριζα ούτε καν Οικονομική θέση» είπε ο ίδιος μιλώντας στον David Millward και στη βρετανική εφημερίδα The Telegraph. Η στιγμή που πλησιάζει κανείς στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι η πιο αξέχαστη εμπειρία. «Όταν τον βλέπεις έξω από το παράθυρο μοιάζει με ένα μικρό αστέρι. Όσο πλησιάζεις γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο και αρχίζει να “γεμίζει” το παράθυρο» πρόσθεσε. Οι αποστολές αποτελούνται συνήθως από τρία άτομα και μένουν εκεί για περίπου έξι μήνες.Η απουσία βαρύτητας δημιουργεί νέες προκλήσεις στην καθημερινότητα, συμπεριλαμβανομένων των πιο βασικών σωματικών λειτουργιών και συνηθειών, όπως για παράδειγμα η χρήση της τουαλέτας. «Στην αρχή αναρωτιόμουν πώς θα καταλάβαινα ότι ήθελα να πάω στο μπάνιο. Τελικά το αίσθημα είναι ακριβώς το ίδιο. Δεν αλλάζει τίποτα» είπε ακόμη. «Η τουαλέτα έχει μια μικρή επένδυση από πλαστική σακούλα, όπου πέφτει… ό,τι είναι να πέσει. Στη συνέχεια αντικαθίσταται με μια καινούρια για τον επόμενο που θα χρησιμοποιήσει την τουαλέτα» εξήγησε ο αστροναύτης. Η έλλειψη βαρύτητας μπορεί να γίνει πολύ διασκεδαστική σε πολλές περιπτώσεις. «Είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα. Έχει πλάκα να μπορείς να ακουμπάς ένα τοίχο και να “πετάς” σε ένα άλλο μέρος. Τα μικρά καθημερινά πράγματα μπορεί να αποδειχθούν όμως πιο δύσκολα από τα μεγάλα. Όλα εντάσσονται σε ένα νέο πρίσμα προκλήσεων» συνέχισε. «Αν προσπαθείς να φτιάξεις τα γυαλιά σου και χάσεις το μικρό κατσαβίδι που χρειάζεσαι, αυτό μπορεί να καταλήξει καταστροφικό. Με τα μεγάλα αντικείμενα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, ακόμη κι όταν υπό φυσιολογικές συνθήκες ζυγίζουν πάρα πολύ. Μπορείς να τα αφήσεις να επιπλέουν εκεί μπροστά σου για πολύ ώρα» είπε ακόμη. Οι αστροναύτες, σύμφωνα με τον Cassidy, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους βλέποντας τηλεοπτικά προγράμματα στον υπολογιστή, ή παίζοντας –αν γνωρίζουν- κάποιο μουσικό όργανο: από φυσαρμόνικα, κιθάρα μέχρι και ukulele. Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούν ακόμη να μιλήσουν μέσω του υπολογιστή τους με την οικογένειά τους πίσω στη Γη. Για τον ίδιο η συνύπαρξη με τον Ιταλό αστροναύτη Luca Parmitano ήταν μια «διαστημική γαστρονομική εμπειρία» καθώς η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία είχε φροντίσει να του παρέχει μια σειρά από λιχουδιές, προκειμένου να μη νιώσει «μαγειρική νοσταλγία». «Είχε ιταλικό φαγητό και ήταν υπέροχο. Τα λαζάνια ήταν πολύ νόστιμα. Απλά έριχνες νερό και ήταν έτοιμα να τα φας» κατέληξε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339759 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1 Ολοκληρώθηκε η 8η Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής. Με εννέα μαθητές και δύο ομάδες εκπροσωπήθηκε φέτος η Ελλάδα στην 8η Διεθνής Ολυμπιάδα Αστρονομίας – Αστροφυσικής που διεξήχθη στην πόλη Seceava της Ρουμανίας. Η αποστολή είχε μεταβεί στη Ρουμανία στις 31 Ιουλίου, συνοδευόμενη από τους καθηγητές Φυσικής του ΑΠΘ, Γιάννη Σειραδάκη, και Οικονομικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λουκά Ζαχείλα, την Μαρία Κονταξή από το τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, και τον πρόεδρο της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου, Κώστα Μαυρομμάτη. Οι εννέα μαθητές επελέγησαν μετά από πολύ απαιτητικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερις φάσεις και οργανώθηκαν από την Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος, υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, με τη συμμετοχή συνολικά περίπου 200 μαθητών από όλη τη χώρα. Την προετοιμασία τους ανέλαβε μία ισχυρή ομάδα καθηγητών και φοιτητών πανεπιστημίων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Η πρώτη ομάδα της αποστολής απαρτίζεται από τους, κατά σειρά επιτυχίας: Κουκουλεκίδη Νικόλαο από το 1ο ΓΕΛ Κολλεγίου «Ανατόλια» Θεσσαλονίκης, Γιασεμή Φώτη-Ιωάννη από το Γυμνάσιο & Λύκειο Τ. Αγίας Άννας Εύβοιας, Παπαχατζάκη Γεώργιο από το 1ο ΓΕΛ Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης, Τσαπράζη Ελένη από το 1ο ΓΕΛ Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης και Κουκουφίλιππα Νικόλαο από τα Εκπαιδευτήρια "Ο Πλάτων" Αττικής. Η δεύτερη ομάδα απαρτίζεται από τους: Παλάσκο Αχιλλέα από το 1ο ΓΕΛ Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης, Κουταλιό Ιωάννη από το 1ο Πειρ. Λύκειο "Μαν. Ανδρόνικος" Αττικής, Πόλκα Μάρκο από το 5ο ΓΕΛ Νίκαιας Αττικής και Γιανναδάκη Παναγιώτη από το 1ο ΓΕΛ Αγ. Παρασκευής Αττικής.https://gr.news.yahoo.com/%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B7-8%CE%B7-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-204015193.html

Προσομοιώσεις σκοτεινού ουρανού. Μία ομάδα αστροφυσικών με τη συνεργασία μηχανικών λογισμικού δημιούργησε μία από τις λεπτομερέστερες προσομοιώσεις του Σύμπαντος που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα, δημοσιοποιώντας στη συνέχεια τον κώδικα και τα αποτελέσματα στο ευρύ κοινό. Στο πρόγραμμα Προσομοιώσεις του Σκοτεινού Ουρανού (Dark Sky Simulations) μοντελοποιείται η συμπεριφορά περισσότερων από ένα τρισεκατομμύρια σωματίδια, και τα δεδομένα από την προσπάθεια αυτή δημοσιοποιήθηκαν στο νεοσύστατο πρόγραμμα της Google coLaboratory, το οποίο έχει ως στόχο να δώσει τη δυνατότητα ανάλυσης δεδομένων σε πολλά άτομα την ίδια χρονική στιγμή. Για τη δημιουργία μίας τόσο περίπλοκης προσομοίωσης ήταν απαραίτητη η χρήση υπερυπολογιστών, κάτι που έγινε εφικτό μόλις η ομάδα εξασφάλισε έπειτα από έντονο ανταγωνισμό 80 εκατομμύρια ώρες υπολογισμού στον υπολογιστή Titan του ερευνητικού κέντρου Oak Ridge στις ΗΠΑ. Για 33 ώρες τον περασμένο Απρίλιο, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα 2/3 της συνολικής ισχύος του Titan, ενός από τους πιο ισχυρούς υπολογιστές στον κόσμο, προσπαθώντας να αναλύσουν την κίνηση των “ψηφιακών” σωματιδίων υπό την επίδραση της βαρύτητας στο πρώιμο Σύμπαν. Ένας από τους εμπνευστές της προσπάθειας ήταν και ο Μάικλ Γουόρεν, αστροφυσικός στο εργαστήριο του Λος Άλαμος, ο οποίος έγραφε τον κώδικα για περίπου δύο δεκαετίες. Όπως ο ίδιος εξηγεί, στην εποχή που έκανε το διδακτορικό του, προσομοιώσεις με λίγα εκατομμύρια σωματίδια απαιτούσαν τεχνολογία αιχμής, όμως με τη βελτίωση των επεξεργαστών οι επιδόσεις αυξήθηκαν θεαματικά. Οταν οι ερευνητές προετοιμάζουν μία προσομοίωση χρειάζεται να κάνουν δύο βασικές επιλογές: τον όγκο του χώρου στον οποίο εκτείνονται τα σωματίδια, και τον αριθμό των σωματιδίων που θα συμπεριληφθούν. Όσο περισσότερα τα σωματίδια σε ένα δεδομένο όγκο, τόσο μικρότερες είναι και οι δομές που μπορούν να παρατηρηθούν, με ταυτόχρονη αύξηση όμως της απαιτούμενης επεξεργαστικής ισχύος. Το τελικό αποτέλεσμα από την προσομοίωση του Απριλίου περιλαμβάνει περίπου 500 Terrabyte δεδομένων, κάτι που δυσχέραινε την πρόσβαση στο ευρύ κοινό. Τις επόμενες δέκα εβδομάδες από την προσομοίωση, οι ερευνητές προχώρησαν στη λεπτομερή ανάλυση των δεδομένων, κρατώντας τελικά μόνο εκείνα τα σημεία τα οποία περιέγραφαν κάποια σημαντική πληροφορία, δημιουργώντας μία πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμη μορφή της προσομοίωσης την οποία και έδωσαν στη δημοσιότητα, επιτρέποντας στον καθένα, με τη χρήση ενός απλού υπολογιστή, να εντρυφήσει στις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/08/10/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%b9%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

Επιστήμονες στην Αυστραλία ανασυνθέτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε το μητρικό μας άστρο. Μια σπουδαία κοσμολογική έρευνα πραγματοποιούν ερευνητές στην Αυστραλία. Ανασυνθέτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε ο Ηλιος. Οι διεργασίες που οδήγησαν στη γέννηση του μητρικού μας άστρου θα βοηθήσουν στη καλύτερη κατανόηση της δημιουργίας και εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος. Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Monash στην Αυστραλία προσπαθούν να συνθέσουν την εικόνα της «προϊστορικής» όπως την ονομάζουν φάσης του ηλιακού μας συστήματος. Της εποχής δηλαδή που στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα ο Ηλιος, οι πλανήτες, οι αστεροειδείς, οι κομήτες και τα υπόλοιπα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος δεν υπήρχε απολύτως τίποτε. Οι ερευνητές συγκεντρώνουν δεδομένα για το πότε ξεκίνησε και εξελίχθηκε η συγκέντρωση κοσμικής ύλης στη διαστημική μας γειτονιά, ύλης από την οποία γεννήθηκε ο Ηλιος. Οι ερευνητές μελετούν τόσο τη ροή όσο και τη σύσταση αυτής της ύλης στην περιοχή μας καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στη γέννηση του Ηλιου. Εχει διαπιστωθεί ότι ο Ηλιος γεννήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισ. έτη. Οι ερευνητές με βάση τα στοιχεία που έχουν συλλέξει μέχρι τώρα εκτιμούν ότι η συγκέντρωση της κοσμικής ύλης στην περιοχή μας ξεκίνησε εκατοντάδες εκατομμύρια έτη πριν τη γέννηση του Ηλιου. Κρίσιμο ρόλο σύμφωνα με τους ερευνητές στη γέννηση του Ηλιου έπαιξαν τα λεγόμενα βαρέα στοιχεία όπως ο χρυσός, ο σίδηρος και η πλατίνα καθώς και διάφορα σπάνια χημικά στοιχεία. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συγκέντρωση των βαρέων στοιχείων στην περιοχή μας ολοκληρώθηκε περίπου 100 εκ. έτη πριν τη γέννηση του Ηλιου. Σύμφωνα με τους ερευνητές η ολοκλήρωση της συγκέντρωσης των βαρέων στοιχείων συνιστά και την εκκίνηση των διεργασιών γέννηση του Ηλιου. Σχηματίζεται μια «κοσμική μήτρα» μέσα στην οποία δημιουργείται ένα κοκτέιλ από βαρέα και άλλα (σπανιότερα στη Γη) χημικά στοιχεία όπως ο μόλυβδος. Σύμφωνα με τους ερευνητές η συγκέντρωση των μη βαρέων χημικών στοιχείων σε αυτό το κοκτέιλ ολοκληρώθηκε περίπου 30 εκ. έτη πριν τη γέννηση του Ηλιου. Οι ερευνητές θεωρούν ως ορόσημο την ολοκλήρωση της συγκέντρωσης των βαρέων στοιχείων και αναφέρουν πώς όταν αυτό συνέβη ξεκίνησε μια φάση την οποία ονομάζουν φάση «εκκόλαψης». Στο διάστημα των 100 εκ. ετών που ακολουθεί στη κοσμική μήτρα που έχει δημιουργηθεί συντελούνται όλες οι απαραίτητες διεργασίες για να κάνει την εμφάνιση του ένα άστρο. Μάλιστα οι ερευνητές κάνουν μια ακόμη άκρως ενδιαφέρουσα υπόθεση. Πιστεύουν ότι η κοσμική κύηση ήταν… πολλαπλή και ο Ηλιος είχε αδέλφια την τύχη των οποίων δεν γνωρίζουμε. «Ο τελικός μας στόχος είναι να αποκτήσουμε μια καθαρή εικόνα των συνθηκών της προϊστορίας του ηλιακού μας συστήματος και της γέννησης του Ηλιου. Ανακαλύπτοντας τις διεργασίες που οδήγησαν στη γέννηση του Ηλιου και τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος καθώς και το πόσο διήρκεσε η κάθε διεργασία θα μπορέσουμε να έχουμε δεδομένα τέτοια ώστε να τα συγκρίνουμε με εκείνα άλλων πλανητικών συστημάτων του γαλαξία μας» αναφέρει η Μαρία Λουγκάρο, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=622384

Η αυγουστιάτικη πανσέληνος στην Ελλάδα, τον πλανήτη και το Διάστημα.

Διαπλανητικο συστημα προσγείωσης. Φαίνεται πώς ο κόκκινος πλανήτης έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο της NASA, αφού πρόσφατα ολοκλήρωσε τις δοκιμές ενός διαπλανητικού συστήματος προσγείωσης, το οποίο θα μεταφέρει μεγάλα ωφέλιμα φορτία στην επιφάνεια του Αρη και το βίντεο από τη διαδικασία είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο άσπρο μπαλόνι, οι μηχανικοί της ΝΑSΑ ανύψωσαν το δοκιμαστικό όχημα LDSD (Low Density Supersonic Decelerator) βάρους άνω των τριών τόνων, σε ύψος 58 χιλιομέτρων από τη Γη. Ωστόσο η δοκιμή δε στέφθηκε με 100% επιτυχία, αφού παρόλο που το σύστημα φρεναρίσματος αποδείχθηκε ανθεκτικό στις έντονες πιέσεις που αναπτύχθηκαν, το αλεξίπτωτο, δεν άντεξε και διαλύθηκε κατά την κάθοδο του οχήματος στη Γη. H NASA ετοιμάζεται τώρα για δύο νέες δοκιμές του διαπλανητικού συστήματος προσγείωσης ξεκινώντας τον Ιούνιο του 2015. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B4%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Πρωτοποριακό τσιπ της IBM μιμείται τον εγκέφαλο. Μιμούμενο την αρχιτεκτονική του εγκεφάλου, το μεγαλύτερο τσιπ που έχει κατασκευάσει ως σήμερα η IBM λειτουργεί με ένα εκατομμύριο «νευρώνες» και 256 εκατομμύρια «συνάψεις». Η νέα «νευρομορφική» προσέγγιση, εντελώς διαφορετική από την αρχιτεκτονική των σημερινών επεξεργαστών, θα μπορούσε να δώσει στις μηχανές αισθήσεις όπως οι ανθρώπινες. Το τσιπ TrueNorth της IBM, το οποίο παρουσιάζεται στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του Science , έχει διαστάσεις 3 επί 3 εκατοστά και συγκεντρώνει 5,4 δισεκατομμύρια τρανζίστορ, περισσότερα από κάθε άλλο τσιπ της ΙΒΜ. Η επιστημονική δημοσίευση είναι διαθέσιμη εδώ. http://www.sciencemag.org/lookup/doi/10.1126/science.1254642 Η κατανάλωση ενέργειας, ένας κρίσιμος παράγοντας για τις μελλοντικές εφαρμογές, είναι θεαματικά χαμηλή, γύρω στα 70 milliwatt. Συγκριτικά, ένας γρήγορος συμβατικός επεξεργαστής θα είχε περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη κατανάλωση, της τάξης των δεκάδων watt. To κύκλωμα χωρίζεται σε 4.096 «νευροσυναπτικούς πυρήνες», καθένας από τους οποίους αποτελείται από 256 νευρώνες. Κάθε νευρώνας συνδέεται με 256 διαφορετικούς νευρώνες, δίνοντας στο τσιπ συνολικά 256 εκατομμύρια συνδέσεις, ανάλογες με τις συνάψεις που σχηματίζουν μεταξύ τους οι νευρώνες του εγκεφάλου. Σε αντίθεση με τους σημερινούς υπολογιστές, στους οποίους ο επεξεργαστής βρίσκεται σε διαφορετική θέση από τη μνήμη, η νέα διάταξη ενοποιεί στενά τον επεξεργαστή με τη μνήμη, όπως τονίζει σε άρθρο του ο Δρ Νταρμέντρα Μόντα της IBM, επικεφαλής της ομάδας ανάπτυξης. Οι διαφορές δεν σταματούν εδώ, αφού το νέο τσιπ δεν τροφοδοτείται με «0» και «1» αλλά με παλμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Οι «νευρώνες» που ενεργοποιούνται από αυτούς τους παλμούς επικοινωνούν με γειτονικούς νευρώνες, οι οποίοι με τη σειρά τους αποφασίζουν αν θα παραγάγουν νέους παλμούς. Το αποτέλεσμα είναι ότι το νέο τσιπ είναι ιδιαίτερα ικανό σε εργασίες παράλληλης επεξεργασίας όπως η μηχανική όραση και η μηχανική ακοή -εργασίες στις οποίες οι σημερινοί υπολογιστές τα βρίσκουν σκούρα. Σε δοκιμή που πραγματοποίησε η ομάδα του Δρ Μόντα, το τσιπ ανέλυσε σε πραγματικό χρόνο ένα βίντεο και αναγνώρισε τους πεζούς, τα αυτοκίνητα, τα ποδήλατα και άλλα οχήματα στο δρόμο. Οι αισθητηριακές ικανότητες της νέας αρχιτεκτονικής, τονίζει ο ερευνητής, μπορούν να αυξάνονται επ΄αόριστον με τη σύνδεση όλων και περισσότερων τέτοιων τσιπ σε ένα σύστημα. Η IBM μάλιστα ήδη δοκιμάζει συστήματα με 16 εκατομμύρια νευρώνες και 4 δισεκατομμύρια συνάψεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η νέα αρχιτεκτονική απαιτεί και μια νέα γλώσσα προγραμματισμού, εντελώς διαφορετική από τις σημερινές. Παρόλα αυτά, η IBM ελπίζει ότι οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές δεν θα αργήσουν -η εταιρεία μεταξύ άλλων συνεργάζεται με την iniLabs Ltd, η οποία αναπτύσσει μια κάμερα για τυφλούς σχεδιασμένη να υποκαθιστά τον αμφιβληστροειδή. Αργότερα ελπίζει να ενσωματώσει την τεχνολογία του TrueNorth στην πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης Watson. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339739

Ο Carl Sagan γράφει για τον Stephen Hawking. O πρόλογος του Carl Sagan στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του Stephen Hawking «Tο χρονικό του Χρόνου»: «Περνάμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς να καταλαβαίνουμε σχεδόν τίποτε για τον κόσμο. Ελάχιστα προβληματιζόμαστε για την κοσμική μηχανή που παράγει φως και κάνει δυνατή την ύπαρξη ζωής• για την βαρύτητα που μας κρατάει πάνω σε έναν περιστρεφόμενο πλανήτη, έναν πλανήτη που αν δεν υπήρχε η βαρύτητα θα μας εκσφενδόνιζε στο Διάστημα• για τα άτομα που μας αποτελούν και από την σταθερότητά τους εξαρτιόμαστε. Εκτός από τα παιδιά (όσα δεν έχουν μάθει ακόμη να μην κάνουν έξυπνες ερωτήσεις), πολύ λίγοι από εμάς διαθέτουν κάποιο χρόνο απορώντας γιατί η Φύση είναι έτσι που είναι• αν δημιουργήθηκε ο Κόσμος ή αν υπήρχε από πάντα• αν ο χρόνος κάποια μέρα θα αρχίσει να ρέει αντίθετα και τα αποτελέσματα θα προηγούνται από τις αιτίες• αν υπάρχουν όρια στη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον Κόσμο. Υπάρχουν παιδιά, και έχω γνωρίσει αρκετά από αυτά, που θέλουν να μάθουν πως μοιάζει μια μαύρη τρύπα• ποια είναι τα μικρότερα κομμάτια της ύλης• γιατί θυμόμαστε το παρελθόν, αλλά όχι το μέλλον. Πως από το χάος που υπήρχε, δημιουργήθηκε η τάξη που βλέπουμε σήμερα• και γιατί τελικά υπάρχει το Σύμπαν. Στην κοινωνία μας είναι ακόμη συνηθισμένο φαινόμενο σε τέτοια ερωτήματα οι γονείς και οι δάσκαλοι να σηκώνουν τους ώμους ή να επικαλούνται κάποια μισοξεχασμένα θρησκευτικά διδάγματα. Πολλοί δεν αισθάνονται άνετα με αυτά τα θέματα, γιατί αγγίζουν τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Αλλά ένα μεγάλο μέρος από την φιλοσοφία και την επιστήμη οδηγήθηκε από την έρευνα αυτών των θεμάτων. Ένας συνεχώς μεγαλύτερος αριθμός ενηλίκων θέλουν να υποβάλλουν ανάλογα ερωτήματα, και κάποτε μένουν έκπληκτοι από τις απαντήσεις. Απέχοντας το ίδιο από τα άτομα και τα άστρα, διευρύνουμε τους ορίζοντες των απαντήσεων για να περιλάβουν και το πολύ μικρό και το πολύ μεγάλο. Την άνοιξη του 1974, περίπου δύο χρόνια πριν από την προσεδάφιση του διαστημοπλοίου “Viking” στον Άρη, συμμετείχα σε ένα συνέδριο στην Αγγλία• γινόταν με την ευθύνη της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου, και είχε θέμα του την έρευνα για εξωγήινη ζωή. Σε κάποιο διάλειμμα διαπίστωσα ότι σε μια γειτονική αίθουσα γινόταν μια πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση. Μπήκα γεμάτος περιέργεια. και τότε έγινα μάρτυρας μιας αρχαίας τελετουργίας, της ανακήρυξης νέων μελών της Βασιλικής Εταιρίας (ενός από τα παλαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα του πλανήτη). Στην πρώτη σειρά ένας νεαρός κύριος, καθισμένος σε μια αναπηρική πολυθρόνα, υπέγραφε πολύ αργά σε ένα βιβλίο• σε προηγούμενες σελίδες του ίδιου βιβλίου υπήρχε η υπογραφή του Ισαάκ Νεύτωνα. Όταν τελείωσε, στην αίθουσα έγινε πανδαιμόνιο. Σήμερα ο Hawking κατέχει την έδρα των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, την ίδια έδρα που κατείχε πρώτα ο Νεύτων και αργότερα ο P. A. M. Dirac – δυο λαμπροί εξερευνητές του πολύ μεγάλου και του πολύ μικρού. O Hawking είναι ο άξιος διάδοχός τους. Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο για τους μη ειδικούς, ένα από τα πλουσιότερα εκλαϊκευμένα βιβλία. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και γιατί περιέχει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων αλλά και γιατί αποκαλύπτει τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα του. Μας αποκαλύπτει με σαφήνεια τα σύνορα της φυσικής, της αστρονομίας, της κοσμολογίας και του θάρρους. Ακόμη είναι ένα βιβλίο για το Θεό … ή ίσως για την απουσία του Θεού. Η λέξη «Θεός» γεμίζει τις σελίδες του. Ο Hawking αναζητά την απάντηση στην περίφημη ερώτηση του Αϊνστάιν, αν ο Θεός είχε κάποια ελευθερία επιλογής στη δημιουργία του Σύμπαντος. ¨όπως ο ίδιος δηλώνει, προσπαθεί να καταλάβει τη σκέψη του Θεού. Και τα συμπεράσματα της προσπάθειάς του είναι όλο και πιο αναπάντεχα: ένα Σύμπαν χωρίς όρια στο χώρο, χωρίς αρχή ή τέλος στο χρόνο• ένα Σύμπαν που δεν χρειάζεται ένα Δημιουργό.» http://physicsgg.me/2014/08/08/%ce%bf-carl-sagan-%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b5%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-stephen-hawking/

Συνεργασία του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με διάσημο Ινστιτούτο για τη διαστημική επιστήμη. Τη δημιουργία παραρτήματος του Von Karman Institute στον τομέα της αεροναυπηγικής και της αεροδιαστημικής στην Πελοπόννησο, συζήτησε ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Πέτρος Τατούλης, κατά τις επαφές που είχε στην έδρα του Ινστιτούτου στις Βρυξέλλες και τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή, Jean Muylaert, συνοδευόμενος από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κωνσταντίνο Μασσέλο και τον πρύτανη της Πολυτεχνικής Σχολής του American University of Athens, Παναγιώτη Παπαδόπουλο. Οι πρώτες δράσεις της συνεργασίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και του Von Karman Institute περιλαμβάνουν τη διεξαγωγή σειράς διαλέξεων του Ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου σε θέματα κοινού ερευνητικού ενδιαφέροντος στη διαστημική επιστήμη και τη συνεπίβλεψη διδακτορικών διατριβών από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το Von Karman Institute. «Προσεγγίζουμε τον στόχο μας επιτυγχάνοντας συνεργασίες στρατηγικής σημασίας» τόνισε κατά την επίσκεψή του στο ινστιτούτο ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου και συμπλήρωσε: «Η δημιουργία παραρτήματος του σημαντικότερου ινστιτούτου στον τομέα της αεροναυπηγικής και αεροδιαστημικής στην Πελοπόννησο, θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της διαστημικής επιστήμης στη χώρα και στη Μεσόγειο, και θα αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα της Πελοποννήσου. »Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκουμε και τη διεθνοποίηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ώστε, μέσα από διεθνείς συνεργασίες να αναπτύξει τη στρατηγική του κατεύθυνση και να αποτελέσει σημαντικό πυλώνα έρευνας και καινοτομίας, όχι μόνο για την Πελοπόννησο και τη χώρα, αλλά και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα». Ο γενικός διευθυντής του Von Karman Institute εξήρε την απόφαση του περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη, «γιατί εν μέσω και παρά την κρίση διείδε τη στρατηγική σημασία της διαστημικής επιστήμης και επένδυσε σε αυτή», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε. Αφού εξέθεσε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Καλαμάτας, τα οποία την καθιστούν το ιδανικό σημείο για τη δημιουργία της πρώτης Ευρωπαϊκής Διαστημικής Πύλης, συμφώνησε στη δημιουργία ενός χάρτη ενεργειών που θα περιλαμβάνει και τη δημιουργία παραρτήματος στην Πελοπόννησο, και ξενάγησε, μαζί με τον κοσμήτορα της Σχολής τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, τον πρύτανη του Πανεπιστημίου και τον κ. Παπαδόπουλο στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου. O πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κωνσταντίνος Μασσέλος, αφού παρουσίασε τη δραστηριότητα του Πανεπιστημίου και ερευνητικά αποτελέσματα του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών σχετικά με τη διαστημική επιστήμη, τόνισε την τεράστια σημασία της συνεργασίας αυτής, τόσο σε επίπεδο έρευνας όσο και σε επίπεδο προγραμμάτων σπουδών. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5148271/synergasia-toy-panepisthmioy-peloponnhsoy-me-diashmo-institoyto-gia-th-diasthmikh-episthmh/

Πρόγραμμα δημιουργίας αφηγήσεων κατασκεύασαν αυστραλοί ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη. Φαίνεται πολύ πιθανό η παράκληση μικρών και μεγάλων «πες μου ένα παραμύθι», η παράκληση να σκαρφιστείς επιτόπου μια νέα ιστορία για να τους αφηγηθείς, να εκπληρώνεται σύντομα με το πάτημα ενός πλήκτρου. Κι αν δεν γίνεται ακόμη ακριβώς, πάντως η τεχνητή νοημοσύνη βαδίζει στον δρόμο της κατά παραγγελίαν αφήγησης. Συγκεκριμένα, ερευνητές στην Αυστραλία δημιούργησαν ένα πρόγραμμα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές το οποίο τροφοδοτείται με βασικά στοιχεία και ένα ηθικό δίδαγμα και μπορεί να κατασκευάσει μια ιστορία στο πρότυπο των αισώπειων μύθων. Το πρόγραμμα ονομάζεται Moral Storytelling System, το επινόησε η Margaret Sarlej από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας και δημιουργεί ιστορίες που καταλήγουν με ένα ηθικό δίδαγμα από τα έξι που συνήθως απαντούν στους Μύθους του Αισώπου περί τιμωρίας, απληστίας, αλαζονείας, ρεαλιστικών προσδοκιών, απερισκεψίας και ανταμοιβής. Όπως εξηγεί η δημιουργός του προγράμματος στον βρετανικό Guardian, οι χαρακτήρες των ιστοριών μπορούν να βιώσουν 22 συναισθήματα, από τη χαρά ως τη λύπη και από τη μετάνοια ως την ευγνωμοσύνη, σε τρεις διαφορετικούς αφηγηματικούς κόσμους. Δεν είναι πάντως εύκολο να «φορτώσει» κάποιος τα απαραίτητα για μια αφήγηση στοιχεία σε έναν υπολογιστή, γιατί εκτός από την ιστορία, την πλοκή, τους χαρακτήρες, το σκηνικό κτλ. δεν υπάρχει μέχρι στιγμής τρόπος να κάνει κάποιος τον υπολογιστή να αποκτήσει την ανθρώπινη «κοινή λογική» που παίζει σημαντικό ρόλο στις ιστορίες που αφηγούμαστε. «Για παράδειγμα, αν ο Μπομπ δώσει στην Άλις ένα μήλο, τότε η Άλις θα έχει το μήλο αλλά ο Μπομπ δεν θα το έχει. Αυτό είναι αυτονόητο για τους ανθρώπους αλλά όχι για έναν υπολογιστή», εξηγεί η Sarlej. «Αν αναρωτηθούμε λοιπόν πόσα μπορεί να συμβούν σε μια ιστορία, όλα τα πιθανά γεγονότα και τις πιθανές εκβάσεις τους, αντιλαμβανόμαστε πόσο εξαιρετικά περίπλοκο είναι να "εκπαιδεύσουμε" τον υπολογιστή σε αυτά. Από την άλλη, οι υπολογιστές χρειάζονται λογικές εξηγήσεις για όλα, πώς θα τους εκπαιδεύσουμε να αφηγούνται ιστορίες που θα έχουν συγκινησιακή απήχηση στους ακροατές τους;». Ο επόπτης της Sarlej Malcolm Ryan, ειδικός σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης, υποστηρίζει ότι οι υπολογιστές θα μπορούν μέσα στην επόμενη δεκαετία να γράψουν ενδιαφέρουσα λογοτεχνία, μολονότι εκτιμά ότι θα είναι «περισσότερο πειραματική παρά συμβατική εκφραστικά». Στο μεταξύ, όπως λέει η φοιτήτριά του, «Οι υπολογιστές μπορούν να δημιουργήσουν απλές ιστορίες οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν στην εκπαίδευση για την τόνωση της φιλαναγνωσίας. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί ενδιαφέρεται μονάχα για τα διαστημόπλοια και τους εξωγήινους, το να προσφέρει ένα πρόγραμμα τη δυνατότητα δημιουργίας πολλών διαφορετικών ιστοριών γι' αυτούς μπορεί να συντηρήσει το ενδιαφέρον του παιδιού για την αφήγηση και έτσι να διευκολύνει τη μάθηση». «Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και πολλή δουλειά και είναι σχεδόν απίθανο να δούμε ένα νέο "Πόλεμος και Ειρήνη" να γράφεται από έναν υπολογιστή» υποστηρίζει η Sarlej, η οποία εκτιμά ότι ο σκοπός δεν είναι να αντικαταστήσουν οι υπολογιστές τους φυσικούς αφηγητές. «Τα λογισμικά που δημιουργούμε στόχο έχουν να λειτουργήσουν ως εργαλεία ανακάλυψης νέων εμπειριών αφήγησης. Οι δυνατότητες διαδραστικότητας που προσφέρουν ανοίγουν ορίζοντες που πιθανώς οι παραδοσιακοί αφηγητές δεν είχαν ποτέ διανοηθεί». http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=621647

Βρήκαν ένα άστρο υπόλειμμα ενός σπάνιου είδους σουπερνόβα. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Rutgers στο Νιου Τζέρσι μελετούσαν υλικό που έχει καταγράψει τα τελευταία χρόνια το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από υπερκαινοφανείς αστέρες. Εντόπισαν ότι σε μια περίπτωση η έκρηξη δεν διέλυσε εκ θεμελίων το άστρο αλλά ένα μικρό μέρος του κατάφερε να επιβιώσει μετατρεπόμενο σε ένα «άστρο-ζόμπι» όπως το χαρακτηρίζουν οι ερευνητές. Το πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο συνέβη στις παρυφές του γαλαξία NGC 1309, ενός εντυπωσιακού σπειροειδούς γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 120 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Ηριδανού. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα σουπερνόβα τύπου Iax ενός σπάνιου υποείδους του τύπου Ia. Οι υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia προκύπτουν από τη διάλυση ενός λευκού νάνου και οι εκρήξεις αυτές θεωρούνται πιο ισχυρές από εκείνες των άλλων τύπων αστρικών εκρήξεων. Η έκρηξη Iax είναι αρκετά πιο αδύναμη από την Ia για αυτό πιθανότατα και επιβίωσε ένα μέρος του άστρου. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί μόλις 30 εκρήξεις Iax και οι αστρονόμοι σπεύδουν τώρα να διαπιστώσουν αν σε κάποια εξ αυτών υπάρχουν άστρα ζόμπι. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» και εκτός των άλλων αναμένεται να ρίξει νέο φως και στα δύο είδη αστρικών εκρήξεων http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621495

Θανάσης Οικονόμου: Ο Ελληνας που θα ανιχνεύσει πρώτος τη χημική σύσταση του κομήτη στον οποίο κατευθύνεται η Rosetta. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Ο Γιατρός των Πλανητών» αφού δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαστημική αποστολή προς κάποιον πλανήτη που να μην μεταφέρει και ένα όργανο με την υπογραφή του Θανάση Οικονόμου. Από το 1997 που η ιστορική αποστολή του Pathfinder έφτασε στον Άρη, μέχρι και τη Rosetta που τώρα ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko, ο έλληνας αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, φρόντιζε πάντα μαζί με συναδέλφους του να εφοδιάζει κάθε διαστημόπλοιο με ένα μικρό αλλά θαυματουργό όργανο που να εξετάζει τη χημική σύσταση των ουρανίων σωμάτων. Η Rosetta λοιπόν μεταφέρει το APXS που είναι ένα όργανο αντίστοιχο με εκείνο που είχε το Pathfinder και δοκιμασμένο για την αξιοπιστία του. «Απλώς, επειδή η Rosetta είναι ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο, το κατασκευάσαμε στη Γερμανία», λέει στα ΝΕΑ ο έλληνας επιστήμονας που έχει βραβευτεί άλλωστε και από τη NASA για την πολύχρονη συνεισφορά του στη διαστημική έρευνα. Το όργανο αυτό, έχει πολύ μικρό μέγεθος, αλλά όταν το διαστημόπλοιο προσεδαφιστεί τον Νοέμβριο πάνω στον κομήτη, θα είναι σε θέση με ειδικά ραδιοσήματα που θα στείλει στα πετρώματα του, να αναλύσει τη χημική του σύσταση και να βοηθήσει έτσι τους επιστήμονες να καταλάβουν ακριβώς από τι αποτελούνται οι κομήτες και πώς δημιουργήθηκαν. «Επί του παρόντος η εκτίμησή μας είναι ότι ο συγκεκριμένος κομήτης αποτελείται από ένα μείγμα σκόνης και παγωμένου νερού, παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα αλλά και κάποιων άλλων στοιχείων που παρατηρούνται και στα πετρώματα της Γης, όπως πυρίτιο, αλουμίνιο, σίδηρο, μαγνήσιο». Ωστόσο, όπως ο ίδιος επισημαίνει, «από τη στιγμή που θα γνωρίζουμε την ταυτότητα των συστατικών του στοιχείων, αυτά τα δεδομένα θα τα συγκρίνουμε με τα αντίστοιχα που έχουμε αποκομίσει από τον Άρη αλλά και από τη Γη, ώστε να αποκτήσουμε μία πληρέστερη εικόνα για τη δημιουργία των πλανητών και γενικότερα του ηλιακού μας συστήματος». Με τον τρόπο αυτό, θα υπάρχει η δυνατότητα να επαληθευτούν ή όχι διάφορες θεωρίες με προεξάρχουσα εκείνη που υποστηρίζει ότι ο τεράστιος υδάτινος όγκος που καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας της Γης, προήλθε στο απώτατο παρελθόν από κομήτες που βομβάρδιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον πλανήτη μας. Τα τελευταία 24ωρα η Rosetta έχει πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη από 40 χιλιόμετρα τον κομήτη και αυτό το πρωτότυπο ραντεβού εκτυλίσσεται σε απόσταση περίπου 300 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Είναι η πρώτη φορά που θα επιχειρηθεί ένα διαστημόπλοιο να προσεγγίσει έναν κομήτη και να προσεδαφιστεί στην επιφάνειά του, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος βαρύτητας. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5147947/thanashs-oikonomoy-o-giatros-twn-planhtwn-poy-anixneysei-prwtos-th-xhmikh-systash-toy-komhth-ston-opoio-kateythynetai-h-rosetta/ Περισσότερα: Η Ροζέτα έφτασε στον κομήτη προορισμό της. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Rozheta_hephtase_ston_komhete_proorismho_tes Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/08/06/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-rosetta-%ce%ad%cf%80%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%bf/

Εξωτικό κοσμικό σώμα. Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE ένα κοσμικό σώμα με κλιματικό ιστορικό που εντυπωσιάζει. Οι καφέ νάνοι είναι σώματα που οι ειδικοί τα αναφέρουν ως «αποτυχημένα άστρα» και είναι κάτι ανάμεσα σε άστρα και πλανήτες. Οι ερευνητές εντόπισαν στον αστερισμό της Καμίνου ένα υπο-είδος καφέ νάνου, ένα σώμα που ανήκει στη φασματική ομάδα Υ, το οποίο οι επιστήμονες ονομάζουν «Υ νάνο». Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος κοσμικού σώματος αφού έχουν εντοπισθεί μόλις 20 Υ νάνοι μέχρι σήμερα. Ο νέος Υ νάνος βρίσκεται σε απόσταση 33-55 εκ. ετών φωτός από εμάς και ονομάστηκε WISE J0304-2705. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σώμα αυτό έχει βιώσει ακραίες κλιματικές μεταβολές. Την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του στο WISE J0304-2705 αναπτύσσονταν θερμοκρασίες τουλάχιστον 2.800 βαθμών Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή διατηρήθηκε για περίπου 20 εκ. έτη και στη συνέχεια άρχισε σταδιακά να πέφτει. Όταν πλέον ήταν 120 εκ ετών το WISE J0304-2705 είχε θερμοκρασία 1.500 βαθμών Κελσίου η οποία γρήγορα έπεσε στους χίλιους βαθμούς και διατηρήθηκε σε αυτά τα επίπεδα για περίπου ένα δισ. έτη. Στη συνέχεια η θερμοκρασία του άρχισε να πέφτει και άλλο για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα που κυμαίνονται από 100-150 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη του WISE J0304-2705 ρίχνει νέο φως σε αυτή τη σπάνια κατηγορία σωμάτων αλλά προσφέρει και νέα δεδομένα για τις αλλαγές θερμοκρασίας που μπορεί να λαμβάνουν χώρα σε διάφορα κοσμικά σώματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Astronomical Society» Καλλιτεχνική απεικόνιση του σπάνιου καφέ νάνου που εντοπίστηκε και των μεταβολών θερμοκρασίας που βίωσε. Αρχικά ήταν καυτός σαν άστρο και υποχώρησε σταδιακά σε συνθήκες πλανήτη http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621223

“Η θεωρία των πάντων”, μια ταινία για τον Stephen Hawking Η θεωρία των πάντων” είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας που περιγράφει την ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους φυσικούς της εποχής μας, του Stephen Hawking. Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει το Νοέμβριο του 2014. Το τρέιλερ της ταινίας: Υπενθυμίζεται ότι το 2004 η τηλεόραση του BBC πρόβαλλε την εξαιρετική ταινία με τίτλο “Hawking”. Δείτε αποσπάσματα από την ταινία αυτή στις αναρτήσεις: “Μια στιγμή έμπνευσης του Stephen Hawking” http://physicsgg.me/2014/01/01/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE-%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-stephen-hawking/ και “Hawking εναντίον Hoyle http://physicsgg.me/2014/01/05/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-hawking-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CE%BD-hoyle/ http://physicsgg.me/2014/08/07/%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-s/

«Διαστημικές σαλάτες» με μαρούλι. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καλλιεργούνται λαχανικά και φρούτα για να διαπιστωθεί αν και τι ποιότητας τροφές μπορούν να αναπτυχθούν στο Διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει και σε ερευνητικά εργαστήρια στη Γη όπου καλλιεργούνται λαχανικά και φρούτα σε συνθήκες προσομοιωμένες με εκείνες του Διαστήματος. Ενα εξ αυτών είναι το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστήματος (DLR) στη Βρέμη. Εκεί καλλιεργούνται μαρούλια τα οποία όπως φαίνεται μεγαλώνουν σωστά και διαθέτουν την γεύση και τις θρεπτικές ουσίες του μαρουλιού αλλά το χρώμα τους είναι ολίγον διαφορετικό. Πιο συγκεκριμένα τα μαρούλια που αναπτύχθηκαν στο θερμοκήπιο του DLR είναι... ροζ. Οι ερευνητές στο DLR χρησιμοποιούν συστήματα φωτισμού με λάμπες LED και αεροπονικές μεθόδους καλλιέργειας ώστε να εξοικονομείται το άκρως πολύτιμο στο Διάστημα νερό. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τέτοιες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βάσεις και αποικίες στη Σελήνη και τον Αρη για τη παραγωγή τροφών. Να σημειωθεί ότι πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν επιλέξει τα μαρούλια ως προϊόν... διαστημικής καλλιέργειας και αναλόγως των μεθόδων και των συστημάτων ανάπτυξης τους έχουν δημιουργηθεί διαφόρων ειδών και χρωμάτων μαρούλια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621117 Αεροδιαστημικές και στρατιωτικές ρωσικές βιομηχανίες στρέφουν το βλέμμα στην Κίνα. Με τις κυρώσεις της Δύσης να «μπλοκάρουν» τις ρωσικές συναλλαγές με δεκάδες αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρίες, η Μόσχα στρέφεται στην αγορά της Κίνας για παραγγελίες ηλεκτρονικών εξαρτημάτων και προϊόντων πολλών δισεκατομμυρίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Isvestia, η οποία επικαλείται πηγή μέσα από την Ομοσπονδιακή Διαστημική Βιομηχανία Roscosmos, η ρωσική αεροδιαστημική και στρατιωτική βιομηχανία μελετά την εκτενή συνεργασία με την κινεζική CASIC (China Aerospace Science and Industry Corporation). «Εχουμε ήδη έρθει σε επαφή με την CASIC για προϊόντα που θα μας προσφέρουν μια άμεση εναλλακτική λύση στις ανάγκες της βιομηχανίας μας μετά τις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ» αναφέρει η πηγή στο δημοσίευμα της Izvestia. Η Roscosmos αλλά και οι ρωσικές στρατιωτικές βιομηχανίες σήμερα δεν χρησιμοποιούν κινεζικά εξαρτήματα και ανταλλακτικά. «Μέσα στα επόμενα δύο με δυόμισι χρόνια, σχεδιάζεται η αναπροσαρμογή των αναγκών με σχέδια αγοράς κινεζικών προϊόντων αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων» γράφει η Isvestia, συμπληρώνοντας πως κλιμάκιο 18 εκπροσώπων από 12 κινέζικες βιομηχανίες της CASIC θα επισκεφθούν τη Μόσχα μέσα στον Αύγουστο προκειμένου να συμμετάσχουν ειδική ημερίδα μαζί με ρώσους κατασκευαστές. Αντίστοιχη ημερίδα θα πραγματοποιηθεί και στην Αγία Πετρούπολη. Η θεμελίωση μιας συνεργασίας ευρείας κλίμακας με την Κίνα προωθείται στα πλαίσια της διευρυμένης συμμαχίας και στον τομέα της τεχνολογίας με τις χώρες των BRICS, τονίζει στην εφημερίδα ο επικεφαλής αναλυτής της GLONASS Αντρέι Ιόνιν. Εγραφα στις 19/5/2014 με θέμα την συνεργασία Ρωσίας – Κίνας σε διαστημικά προγράμματα. Σχόλιο.Πιθανή προώθηση της Διαστημικής Συνεργασίας Ρωσίας-Κίνας θα φέρει πλήρη ανατροπή στην πορεία της Διαστημικής Εξερευνησης οπως την ξέρουμε μεχρι τώρα.Η Διαστημική γνώση της Ρωσίας με την οικονομική δυναμική της Κίνας σε συνεργασία και με αλλες χώρες της ομάδας BRICS(Βραζιλία,Ρωσια,Ινδια,Κίνα,Νοτιος Αφρική) μπορει να φέρει νεα ανθηση στην Διαστημική Εξερευνηση. Σημειωτέον οτι το Ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μπορει να αποκοπεί απο το υπολοιπο τμήμα του Δ.Δ.Σ. και να ενωθει π.χ. με το μικρό διαστημικό σταθμό της Κίνας!!! Σημεωτέον οτι το αμερικάνικο τμημα του Δ.Δ.Σ. δεν μπορει να πετά ανεξάρτητο. http://gr.rbth.com/news/2014/08/06/aerodiastimike_kai_stratiotike_rosike_biomixanie_strefoyn_to_blemma_stin_32007.html

Κρύβει η Σελήνη ενεργειακό θησαυρό; Η απάντηση είναι ναι αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αποκτήσουμε. Πράγματι η σκόνη με την οποία είναι καλυμμένη η επιφάνεια της Σελήνης περιέχει ήλιο-3, ένα ισότοπο με το οποίο μπορεί να παραχθεί καθαρή και ασφαλής ενέργεια. H κινεζική κυβέρνηση έκανε γνωστό ότι ενδιαφέρεται για το ήλιο-3 της Σελήνης και μάλιστα κάποιοι Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως ο επικεφαλής του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, υποστηρίζουν ότι το ήλιο-3 τη Σελήνης μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας για τα επόμενα δέκα χιλιάδες έτη! Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα αφού οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το ήλιο-3 είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί για το αν και πώς μπορούμε να το... εισάγουμε από την Σελήνη. Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Πρόκειται για ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Στη Γη το ήλιο-3 υπάρχει σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες ενώ επίσης παράγεται και ως υποπροϊόν πυρηνικών δοκιμών όπου και πάλι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σημαντικές ποσότητες που θα το καθιστούσαν χρήσιμο. Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο. Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο. Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621125

Ιστορική πρωτιά για τον κυνηγό κομητών Rosetta. Μια δεκαετία κυνηγητού στο Διάστημα τέλειωσε για το ευρωπαϊκό Rosetta, το οποίο έγινε την Τετάρτη το πρώτο σκάφος που παίρνει σταθερή θέση γύρω από έναν κομήτη. Η αποστολή θα συνοδεύσει την κοσμική χιονόμπαλα για 15 μήνες και θα την δει από κοντά να ξετυλίγει την κόμη της. Θα επιχειρήσει μάλιστα να αγγίξει και την επιφάνειά της. «Είμαστε ενθουσιασμένοι που ανακοινώνουμε ότι επιτέλους φτάσαμε» δήλωσε ο Ζαν-Ζακ Ντορντέν, γενικός διευθυντής της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, όταν το σήμα έφτασε στο κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Το Rosetta, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2004, βρίσκεται τώρα σε σταθερή απόσταση 100 χιλιομέτρων από τον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο (67P/C-G) και κινείται μαζί του προς τον Άρη με ταχύτητα 55.000 χιλιομέτρων την ώρα. Αργότερα θα τεθεί σε τροχιά σε απόσταση μόλις 30 χιλιομέτρων και τελικά θα απελευθερώσει μια συσκευή που θα επιχειρήσει να αγκιστρωθεί στην επιφάνεια του παγωμένου σώματος. Όλες οι προηγούμενες αποστολές σε κομήτες (η αρχή έγινε το 1985, όταν το Giotto πλησίασε το διάσημο κομήτη του Χάλεϊ) είχαν σύντομα μόνο ραντεβού με τους στόχους τους. Το Rosetta θα έχει τώρα την ευκαιρία να καταγράψει τις δυναμικές διαδικασίες που θα κάνουν τον κομήτη να αχνίζει όλο και περισσότερο καθώς πλησιάζει τον Ήλιο. Οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Αποτελούνται κυρίως από πάγο και σκόνη, και μάλιστα δεν αποκλείεται να έφεραν νερό και βασικά συστατικά της ζωής βομβαρδίζοντας τη νεογέννητη Γη. Ο κομήτης 67P/C-G ακολουθεί μια ελλειπτική τροχια, με περίοδο 6,5 ετών, η οποία ξεκινά πέρα από την τροχιά του Δία και φτάνει ανάμεσα στον Άρη και την Γη όταν ο κομήτης βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339242

Αποστολές σε Σελήνη και Άρη, κορυφαίες διαστημικές προτεραιότητες της Ρωσίας. Περίπου 100 δισ. ρούβλια (2,8 δισ. δολάρια) θα κοστίσει μια επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, δήλωσε ο Ιγκόρ Μιτροφάνοφ, διευθυντής εργαστηρίου στη Ρωσική Ακαδημία του Επιστημονικού Ιδρύματος Διαστημικής Έρευνας. «Υπολογίζεται ότι το κόστος ενός έργου με στόχο τη δημιουργία αυτόματου σεληνιακού σταθμού είναι περίπου 10 δισ. ρούβλια. Το πρότζεκτ αναμένεται να ολοκληρωθεί σε πέντε με έξι χρόνια. Μια επανδρωμένη αποστολή στο Φεγγάρι θα κόστιζε δέκα φορές περισσότερο» δήλωσε ο Μιτροφάνοφ στους δημοσιογράφους, κατά τη διάρκεια του επιστημονικού συνεδρίου COSPAR, που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα. Σύμφωνα με τον Μιτροφάνοφ, ένας από τους συνεργάτες του Διαστημικού Ερευνητικού Κέντρου αναπτύσσει αυτόν τον καιρό τρεις σταθμούς, με τις ονομασίες Luna-25 (Luna-Glob project), Luna-26 και Luna-27, στο πλαίσιο του έργου Luna-Resource. Όπως ανέφερε ο Ρώσος επιστήμονας, ο Luna-25 και ο Luna-27 είναι προγραμματισμένοι να λειτουργήσουν για έναν χρόνο, ενώ ο Luna-26, που βρίσκεται σε τροχιά, θα παρακολουθεί τη Σελήνη για δύο χρόνια. Ερωτηθείς για το αν είναι πιθανόν να δημιουργηθεί ο πρώτος οικισμός στη Σελήνη, ο Μιτροφάνοφ απάντησε ότι το ζήτημα είναι πολύπλοκο και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Μια αποστολή στη Σελήνη αποτελεί μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες της Ρωσίας στον τομέα του Διαστήματος. Σχεδιάζεται μάλιστα, μέχρι το τέλος της δεκαετίας, να εκτοξεύσει τρία διαστημικά αεροσκάφη, δύο στην επιφάνεια κι ένα σε τροχιά. Η πρώτη αποστολή, που έχει προγραμματιστεί, με μεγάλη καθυστέρηση, για το 2016, έχει προορισμό τον Νότιο Πόλο της Σελήνης. Οι επόμενες δύο αποστολές θα υλοποιηθούν το 2018 και το 2019. Εκτός από την εξερεύνηση της Σελήνης όμως, οι επιστήμονες επικεντρώνονται και στην αποκάλυψη των μυστηρίων του κόκκινου πλανήτη. Όπως δήλωσε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών Λεβ Ζελένι στη διάρκεια του 40ού συνεδρίου COSPAR, «η Σελήνη και ο Άρης αποτελούν προτεραιότητές μας για το διάστημα 2016-2025». Σε αυτό το πλαίσιο, η Roscosmos (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος) σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος θα υλοποιήσουν δύο στάδια της αποστολής ExoMars το 2016 και το 2018. http://gr.rbth.com/news/2014/08/04/apostole_se_selini_kai_ari_koryfaie_diastimike_proteraitotite_ti_rosia_31971.html

Δημήτρης Νανόπουλος: Ηχώ από την αρχή του Σύμπαντος. Μια διάλεξη από το θερινό σχολείο 2014 που διοργάνωσε το ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος” Οι τελευταίες μετρήσεις της Κοσμικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου από το PLANK και BICEP2 υποστηρίζουν σθεναρά το μοντέλο του Κοσμολογικού Πληθωρισμού, αλλά μας δημιουργούν μερικά καινούργια προβλήματα. Στη διάλεξη του Δημήτρη Νανόπουλου βλέπουμε πως αυτά μπορούν να εξηγηθούν μέσα σε ένα πλαίσιο που προτάθηκε 30 χρόνια πριν, αυτό της No-Scale Supergravity, που, και πως οι Κοσμολογικές παρατηρήσεις σχεδόν προδικάζουν τι θα δούμε στο LHC14. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την διάλεξη του Δημήτρη Νανόπουλου. http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=1524 http://physicsgg.me/2014/08/05/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b7%cf%87%cf%8e-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%cf%84/

Αντίστροφη μέτρηση για το ιστορικό ραντεβού του Rosetta με κομήτη. Έπειτα από μια οδύσσεια των δέκα ετών και των 6,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta απέχει μόνο δύο μέρες από την άφιξή της στον κομήτη-στόχο στις 6 Αυγούστου. Όλες οι προηγούμενες αποστολές σε κομήτες (η αρχή έγινε το 1985, όταν το Giotto πλησίασε το διάσημο κομήτη του Χάλεϊ) είχαν σύντομα μόνο ραντεβού με τους στόχους τους. Το Rosetta της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA είναι η πρώτη αποστολή που ακολουθεί έναν κομήτη στο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο. Και τώρα φιλοδοξεί να είναι η πρώτη αποστολή που τίθεται σε τροχιά και η πρώτη που θα επιχειρήσει προσεδάφιση. To ταξίδι ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2004, όταν το Rosetta εκτοξεύτηκε από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, στην ισημερινή ζώνη της Νοτίου Αμερικής. Έκτοτε, το σκάφος έχει ολοκληρώσει πέντε περιφορές γύρω από τον Ήλιο και τέθηκε σε τροχιά παρόμοια με αυτή του στόχου του, του κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο (67P/C-G). Την Τετάρτη 6 Αυγούστου, το Rosetta θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων από τον κομήτη και θα περάσει στην κύρια φάση της αποστολής. Το κέντρο ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας θα χρειαστεί τότε να μελετήσει προσεκτικά το σχήμα και τις ιδιότητες του κομήτη για να τεθεί σε τροχιά γύρω του. Η αποστολή θα κορυφωθεί το Νοέμβριο, οπότε το Rosetta θα απελευθερώσει τη μικρή συσκευή Philae, η οποία θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί στον κομήτη. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, δεδομένου ότι ο 67P/C-G είναι χωρισμένος σε δύο κομμάτια που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους. Το Rosetta θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να μείνει κοντά στον κομήτη το 2015, όταν ο 67P/C-G θα βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο και θα εκτοξεύει μεγάλες ποσότητες ατμού και σκόνης. Ο πάγος και η σκόνη είναι εξάλλου τα βασικά συστατικά των κομητών, οι οποίοι θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. To Rosetta θα μπορούσε έτσι να βοηθήσει στην κατανόηση των διαδικασιών από τις οποίες σχηματίστηκαν οι πλανήτες και ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για τη θεωρία που θέλει τους κομήτες να έφεραν το νερό στη Γη.http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231338961

Οι κρατήρες απο τις πτώσεις αστεροειδών στη Γη. Μπορεί η Γη να μην είναι... σουρωτήρι γεμάτη κρατήρες όπως η Σελήνη, αλλά υπάρχουν χιλιάδες μικρότεροι και μεγαλύτεροι κρατήρες στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Κάποιοι εξ αυτών παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, με τους επιστήμονες να τους μελετούν αφού, όπως φαίνεται, κρύβουν πολλά και σημαντικά δεδομένα για την ιστορία της Γης αλλά και του ηλιακού μας συστήματος. Ο κρατήρας Vredefort στη Νότια Αφρική είναι ένας γιγάντιος κρατήρας-προϊόν της σύγκρουσης με έναν μεγάλο αστεροειδή πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια έτη. Τα ευρήματα μιας πρόσφατης μελέτης δείχνουν ότι ο Vredefort είναι ο μεγαλύτερος κρατήρας της Γης. Ο Vredefort έχει ακτίνα 190 χλμ. και στη διάρκεια των αιώνων έχει υποστεί σημαντικές διαβρώσεις που, όπως φαίνεται, δεν επέτρεψαν έως σήμερα να αποκαλυφθούν κρίσιμες πτυχές της ταυτότητάς του. Δύο ανεξάρτητες ομάδες ειδικών μελέτησαν εκ νέου τον κρατήρα αποκαλύπτοντας άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία. Στη μία ομάδα επικεφαλής ήταν ο Ντέσμοντ Μόουζερ, γεωχρονολόγος του Πανεπιστημίου Western στο Οντάριο του Καναδά, και στη δεύτερη ομάδα επικεφαλής ήταν ο Μάθιου Χάμπερ, πλανητικός γεωλόγος του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών. Στον κρατήρα υπάρχουν διάφορα «υλικά» (μάγμα, ορυκτά, πετρώματα κ.ά.) η προέλευση των οποίων προβληματίζει διαχρονικά τους ειδικούς. Κάποιοι θεωρούσαν ότι τα αρχαιότερα εξ αυτών των υλικών δεν ήταν προϊόν της σύγκρουσης με τον αστεροειδή αλλά είχαν δημιουργηθεί πριν από τη σύγκρουση στο εσωτερικό της Γης και η σύγκρουση απλώς τα οδήγησε στον κρατήρα. Αλλοι πίστευαν ότι κάποια από αυτά ήταν προϊόν της σύγκρουσης, γεγονός που θα αποκάλυπτε ενδιαφέροντα στοιχεία γι' αυτήν. Με βάση τις νέες αναλύσεις οριοθετήθηκε η χρονική περίοδος κατά την οποία δημιουργήθηκε ο κρατήρας. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σύγκρουση με τον αστεροειδή που τον δημιούργησε συνέβη πριν από 2,2 δισ. έτη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, ο αστεροειδής αυτός είχε διάμετρο 10 χλμ. και η πτώση του δημιούργησε μια... τρύπα δέκα φορές πιο βαθιά από το Γκραν Κάνιον. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι όταν σχηματίστηκε ο Vredefort είχε διάμετρο 300 χλμ. Πιστεύουν επίσης ότι η τρομερή σύγκρουση εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες στερεάς αλλά και εξατμισμένης ύλης στην ατμόσφαιρα, η οποία στη συνέχεια ταξίδεψε σε απόσταση 2.500 χλμ. και έπεσε σε μια πρωτοήπειρο από την οποία προέκυψαν στη συνέχεια η Σκανδιναβία και η Βορειοδυτική Ρωσία. Ενας κρατήρας διαμέτρου 100 χλμ., ο οποίος βρέθηκε στην περιοχή Μάνιτσοκ της Δυτικής Γροιλανδίας, είναι το αποτέλεσμα μιας πρόσκρουσης στη Γη αστεροειδούς ή κομήτη που συνέβη πριν από περίπου 3 δισ. έτη και είναι ο αρχαιότερος που έχει εντοπιστεί έως σήμερα. Ο κρατήρας δημιουργήθηκε όταν οι νεογέννητοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος βομβαρδίζονταν ανηλεώς από τα υλικά που είχαν περισσέψει κατά τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Ερευνητική αποστολή στην οποία συμμετέχουν το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες την προσπάθεια εξερεύνησης ενός μυστηριώδους κρατήρα στη Σιβηρία - πρόκειται για μια παράξενη, φαινομενικά απύθμενη τρύπα η διάμετρος της οποίας εκτιμάται στα 80 μέτρα. Για την προέλευση του κρατήρα έχουν αναπτυχθεί διάφορες πιθανές και απίθανες θεωρίες. Εξωγήινο διαστημόπλοιο; Χτύπημα μετεωρίτη; Ή μήπως υπόγεια έκρηξη φυσικού αερίου; Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει λύσει το μυστήριο του γιγάντιου κρατήρα που βιντεοσκοπήθηκε στη χερσόνησο Γιαμάλ της Σιβηρίας, της οποίας το όνομα σημαίνει στην ντόπια διάλεκτο «το τέλος του κόσμου». Εξήγηση ακόμη δεν υπάρχει, ωστόσο η θεωρία της πρόσκρουσης μετεωρίτη διαψεύστηκε κατηγορηματικά από το παράρτημα του υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων στο Γιαμάλ. Το έδαφος της περιοχής παραμένει μόνιμα κατεψυγμένο και, σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρία, η τοπική τήξη του εδάφους οδήγησε στην εκρηκτική απελευθέρωση φυσικού αερίου, περίπου όπως συμβαίνει και στο άνοιγμα μιας σαμπάνιας. Ο κρατήρας βρίσκεται μόλις 30 χιλιόμετρα από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στο Μποβανένκοβο. Μια τρίτη θεωρία θέλει τον λάκκο να σχηματίστηκε από την εκρηκτική ανάφλεξη φυσικού αερίου που ήρθε σε επαφή με αλάτι το οποίο παραμένει στο υπέδαφος από την τελευταία εποχή των παγετώνων, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα. Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι το χώμα που περιβάλλει τον κρατήρα πρέπει να εκτινάχθηκε από το εσωτερικό του. Και το σκούρο χρώμα στις πλαγιές του κρατήρα μαρτυρά ότι το φαινόμενο σχετίζεται με «θερμικές διαδικασίες», όπως μια έκρηξη φυσικού αερίου. Μια εντυπωσιακή όσο και αναπάντεχη ανακάλυψη έκαναν πριν από δύο χρόνια ερευνητές του Πανεπιστημίου Saskatchewan στον Καναδά. Διαπίστωσαν ότι ένας ιδιόμορφος γεωλογικός σχηματισμός στο νησί Βικτόρια που βρίσκεται στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος του Καναδά είναι ένας γιγάντιος κρατήρας ο οποίος δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη πριν από πολλά εκατομμύρια έτη. Ο κρατήρας έχει διάμετρο 25 χλμ. και, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των ερευνητών, η ηλικία του είναι κάπου ανάμεσα στα 130 και 350 εκατομμύρια έτη. Η ανακάλυψη είναι σημαντική εξαιτίας, εκτός των άλλων, του μεγέθους του κρατήρα, ο οποίος ονομάστηκε «Πρίγκιπας Αλβέρτος» από το όνομα της περιοχής στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο. Οι μετεωρίτες είναι μικρά κομμάτια που αποσπώνται από αστεροειδείς ή κομήτες οι οποίοι εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Το μέγεθος του κρατήρα υποδεικνύει ότι δημιουργός του ήταν ένας πολύ μεγάλος μετεωρίτης. Εως σήμερα στη Γη έχουν εντοπιστεί περίπου 180 κρατήρες που δημιουργήθηκαν από μετεωρίτες. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=620963

Η μακρά σειρά βαρυτικών μετρήσεων προαναγγέλει μια νέα αρχή. Παρότι ο δορυφόρος GOCE της ESA δεν υπάρχει πια, όλες οι μετρήσεις που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του όταν περιέβαλε τις παρυφές της ατμόσφαιρας μας, συμπεριλαμβανομένων και των πολύ τελευταίων παρατηρήσεων καθώς κινείτο σιγά-σιγά πίσω προς τη Γη, έχουν συγκεντρωθεί ώστε να παρέχουν νέες ευκαιρίες για την επιστήμη. Μεταφέροντας τον πρώτο 3D αισθητήρα βαρύτητας στο διάστημα, αυτός ο δορυφόρος τεχνολογίας αιχμής μέτρησε τη βαρύτητα της Γης με πρωτοφανή ακρίβεια. Τα τέσσερα χρόνια που βρισκόταν σε τροχιά ο GOCE, κατέληξαν σε μια σειρά από τέσσερα μοντέλα βαρύτητας, κάθε ένα πιο ακριβές από το προηγούμενο. Αυτά τα μοντέλα έχουν χρησιμοποιηθεί για να παράγουν αντίστοιχα "γεωειδή" - την επιφάνεια ενός παγκόσμιου ωκεανού διαμορφωμένου από τη βαρύτητα και μόνο. Διαμορφωμένο από τις βαρυτικές διαφορές, το γεωειδές είναι μια βασική αναφορά για την κατανόηση της κυκλοφορίας των ωκεανών, την αλλαγή της στάθμης της θάλασσας και τη δυναμική του πάγου. Από μια αποστολή που συνεχίζει να προσφέρει, ένα πέμπτο μοντέλο έχει τώρα παραχθεί. Ενσωματώνει τα δεδομένα που συλλέχθηκαν σε όλη την επιχειρησιακή ζωή του δορυφόρου διάρκειας 42 μηνών. Το προηγούμενο γεωειδές, κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2013 και βασίστηκε σε μετρήσεις 27 μηνών. Ο δορυφόρος σχεδιάστηκε ώστε να βρίσκεται σε τροχιά σε ένα εξαιρετικά χαμηλό υψόμετρο 255 χιλιομέτρων ώστε να λάβει τις καλύτερες δυνατές μετρήσεις της βαρύτητας. Στο τέλος του 2012, η χαμηλή κατανάλωση καυσίμων επέτρεψε στους χειριστές του να επεκτείνουν τη ζωή του και να αρχίσουν να χαμηλώνουν τη θέση του δορυφόρου περαιτέρω κατά 31 χιλιόμετρα για ακόμη πιο ακριβείς μετρήσεις. Αυτό ήταν κατά πολύ το όριο των δυνατοτήτων του, αλλά μεγιστοποίησε την απόδοση για την επιστήμη. Αφού ξεπέρασε το διπλάσιο της προγραμματισμένης ζωής του σε τροχιά, ο δορυφόρος ξέμεινε από καύσιμα και παρασύρθηκε πίσω στην ατμόσφαιρα, το Νοέμβριο του 2013. Το πέμπτο βαρυτικό μοντέλο και γεωειδές, τα οποία διέθεσε πρόσφατα η ESA, περιλαμβάνουν αυτές τις τελευταίες πολύτιμες μετρήσεις, ακριβώς μέχρι τη χρονική στιγμή που ο δορυφόρος σταμάτησε να λειτουργεί και ειρωνικά υπέκυψε στη δύναμη που σχεδιάστηκε να μετρά. Παρά το γεγονός ότι ο δορυφόρος δεν είναι πλέον σε τροχιά, οι επιστήμονες έχουν τώρα την καλύτερη δυνατή πληροφόρηση για τη βαρύτητα της Γης, ουσιαστικά μια νέα αρχή για την αποστολή. Ο GOCE έχει ήδη ρίξει νέο φως στις διάφορες πτυχές της Γης και ξεπέρασε το αρχικό πεδίο εφαρμογής του με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Χρησιμοποιήθηκε για να καταλάβουμε πώς οι ωκεανοί μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες θερμότητας γύρω από τον πλανήτη και για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου συστήματος αναφοράς ύψους. Παρείχε πληροφορίες σχετικά με την ατμοσφαιρική πυκνότητα και τους ανέμους, χαρτογράφησε το όριο μεταξύ του γήινου φλοιού και του ανώτερου μανδύα, και χρησιμοποιήθηκε για να καταλάβουμε τι συμβαίνει σε αυτά τα στρώματα που βρίσκονται πολύ κάτω από τα πόδια μας. Και τα επιτεύγματά του περιλαμβάνουν τη χαρτογράφηση μιας ουλής στην βαρύτητα της Γης που προκλήθηκε από τον σεισμό του 2011 στην Ιαπωνία. Το απόλυτο μοντέλο γεωειδούς και βαρυτικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν τα επόμενα χρόνια για μια βαθύτερη κατανόηση της Γης. Ο Διευθυντής της αποστολής GOCE της ESA, Rune Floberghagen, δήλωσε: "Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα της τελικής, υπερ-χαμηλού υψομέτρου φάσης της αποστολής μας. "Στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες που έγιναν από την ομάδα της αποστολής και από τους επιστήμονες για τη διασφάλιση των λειτουργιών πτήσης σε αυτά τα ακραία ύψη και επεξεργασίας των δεδομένων, είχαν ως αποτέλεσμα το διπλασιασμό του πληροφοριακού περιεχομένου και μια πολύ σημαντική αύξηση στη χωρική ανάλυση. "Πράγματι, η νέα έκδοση αποτελεσμάτων «Release 5 solutions» πάει πολύ πιο πέρα ​​από τους φιλόδοξους στόχους που είχαμε όταν το έργο GOCE ξεκίνησε. "Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο έχουν πλέον ένα μοντέλο βαρύτητας βασισμένο σε δορυφορικές παρατηρήσεις που θα παραμείνει το de facto πρότυπο για πολλά χρόνια στο μέλλον." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_makrha_seirha_varytikhon_metrheseon_proanagghelei_mia_nhea_archhe

Ο πιο μακρινός βαρυτικός φακός. Ερευνητές στην Ταϊβάν εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 9.6 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Ο γαλαξίας αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρυτικός φακός που θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ανακαλύψουν κοσμικά αντικείμενα σε ακόμη μεγαλύτερα βάθη του Σύμπαντος. Πρόκειται για τον πιο απομακρυσμένο γαλαξία που έχει εντοπιστεί και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρυτικός φακός. Η μέθοδος του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα και έχει συμβάλει πολύ στη διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, και βρίσκει εφαρμογή κυρίως στην αναζήτηση πλανητών. Οι ερευνητές επικεντρώνουν την προσοχή τους όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνει το μέγεθος και η φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται και για τον εντοπισμό πολύ μακρινών γαλαξιών. Χρησιμοποιούνται ως βαρυτικοί φακοί πολύ μεγάλοι γαλαξίες οι οποίοι στρεβλώνουν και μεγεθύνουν το φως των γαλαξιών που βρίσκονται σε πιο μακρινές αποστάσεις Ερευνητές του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής ASIAA στην Ταϊπέι εντόπισαν τον γαλαξία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Πρόκειται για ένα ελλειπτικό γαλαξία με μάζα 180 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου που στη νεότερη γενιά γαλαξιών θα ήταν ένας πολύ μικρός γαλαξίας. Ομως για την πρώτη γενιά γαλαξιών στην οποία και ανήκει ο συγκεκριμένος γαλαξίας είναι ένας γαλαξίας… τέρας. Για αυτό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βαρυτικός φακός. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι με τη βοήθεια του θα εντοπίσουν ακόμη πιο μακρινούς (και αρχαιότερους) γαλαξίες. Ευελπιστούν μάλιστα ότι θα ανακαλύψουν και πολύτιμα στοιχεία για τη παρουσία της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης στο πρώιμο Σύμπαν. Η ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=620267

MESSENGER: Δέκα χρόνια στο διάστημα. Πριν από δέκα χρόνια, στις 3 Αυγούστου 2004, το διαστημικό όχημα της NASA MESSENGER (MErcury Surface, Space Environment)εκτοξεύθηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα με σκοπό την εξερεύνηση του πλανήτη Ερμή. Το MESSENGER διάνυσε 7,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (ένα ταξίδι που περιλάμβανε 15 πτήσεις γύρω από τον Ήλιο, μια γύρω από τη Γη, δυο φορές γύρω από την Αφροδίτη και τρεις φορές γύρω από τον Ερμή, πριν μπει στην τελική του τροχιά, το 2011, γύρω από τον Ερμή. Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων στο διάστημα η ομάδα του MESSENGER έδωσε στη δημοσιότητα το παρακάτω βίντεο που δείχνει την επιφάνεια του Ερμή μετά από μια κοντινή πτήση του διαστημικού οχήματος: http://physicsgg.me/2014/08/03/messenger-10-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/