Δροσος Γεωργιος

Ο συνιδρυτής και επικεφαλής επιστήμονας της OpenAI θα φτιάξει την Ασφαλή Υπερνοημοσύνη. Ο Ίλια Σουτσκέβερ δημιουργεί τη δική start up τεχνητής νοημοσύνης. Ο Ίλια Σουτσκέβερ ήταν ιδρυτικό μέλος της Open AI και επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας που έφερε επανάσταση στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης με το πρόγραμμα γενετική νοημοσύνης ChatGPT. Ο Σουτσκέβερ ήταν μέλος του Δ.Σ. της OpenAI και το όνομα του έγινε ευρέως γνωστό όταν μαζί με άλλα μέλη του Δ.Σ της εταιρείας αποφάσισαν να απομακρύνουν αιφνιδιαστικά από την θέση του τον επικεφαλής της και επίσης εκ των ιδρυτών της Σαμ Άλτμαν.Αν και υπό την καθοδήγηση του Άλτμαν η εταιρεία μέσα σε λίγους μήνες μετά την εμφάνιση του ChatGPT έγινε διάσημη και συγκέντρωσε όχι μόνο τα φώτα της δημοσιότητας αλλά εισροή επενδυτικών κεφαλαίων δεκάδων δισ. δολαρίων κυρίως από την Microsoft o Σουτσκέβερ και άλλα μέλη του Δ.Σ κατηγόρησαν τον Άλτμαν ότι έπαιρνε αποφάσεις κόντρα στην συμφωνημένη πολιτική και στρατηγική της εταιρείας χωρίς να ενημερώνει κανένα και στις συζητήσεις στο Δ.Σ. είτε απόκρυβε πληροφορίες είτε έλεγε ψέματα.Η βασική κατηγορία εναντίον του Άλτμαν ήταν ότι προχωρούσε στην ανάπτυξη τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης με τρόπο που δεν είχε στον πυρήνα του την ασφάλεια των χρηστών αλλά την εμπορικότητα του προϊόντος κάτι που ήταν αντίθετο με τις αρχές ίδρυσης της εταιρείας.Η απόφαση απομάκρυνσης του Άλτμαν προκάλεσε ένα ντόμινο αντιδράσεων στο εσωτερικό της εταιρείας ενώ προκάλεσε και διαφόρων ειδών αναταράξεις και εξελίξεις γενικότερα στη βιομηχανία της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης. Ο Άλτμαν τελικά συμφώνησε να ενταχθεί στην Microsoft για να αναλάβει τη δημιουργία ενός νέου τμήματος τεχνητής νοημοσύνης του γίγαντα του λογισμικού ο οποίος στο μεταξύ είχε μέσω των επενδύσεων του στην OpenAI καταφέρει να πάρει το 49% των μετοχών της. Τελικά μετά από έντονες παρασκηνιακές διεργασίες τα μέλη του Δ.Σ που είχαν λάβει την απόφαση απομάκρυνσης του Άλτμαν παραιτήθηκαν από την θέση τους και ο Άλτμαν επέστρεψε πανηγυρικά ως απόλυτο αφεντικό στην εταιρεία με τους αναλυτές να εκτιμούν ότι στην ουσία η Microsoft ανέλαβε επί της ουσίας την διοίκηση της OpenAI. Η ασφάλεια O Σουτσκέβερ αποχώρησε τελικά πριν από λίγες εβδομάδες εντελώς από την OpenAI και ανακοίνωσε ότι ιδρύει μια νέα νεοφυή εταιρεία την οποία αποκαλεί Safe Superintelligence ή SSI.«Ξεκινάω μια νέα εταιρεία. Θα επιδιώξουμε την ασφαλή υπερνοημοσύνη σε μία εστίαση, έναν στόχο και ένα προϊόν» αναφέρει σε ανάρτηση στο X (πρώην Twitter» ο Σουτσκέβερ. Συνοδοιπόροι του Σουτσκέβερ σε αυτή την προσπάθεια είναι ένα ακόμη πρώην στέλεχος της OpenAI, o Ντάνιελ Λέβι και ο Ντάνιελ Γκρος ο οποίος επέβλεπε την ανάπτυξη τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης της Apple.Η εταιρεία που δημιούργησε γραφεία στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια καθώς και στο Τελ Αβίβ θα έχει όπως είναι ευνόητο στόχο την ανάπτυξη κάποιου προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης που σύμφωνα τουλάχιστον με τους δημιουργούς του θα είναι σχεδιασμένο εξ αρχής για να καλύπτει όλους τους όρους προστασίας της ιδιωτικότητας και ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων και κάθε άλλου πιθανού κινδύνου των χρηστών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1693220/o-synidrytis-kai-epikefalis-epistimonas-tis-open-ai-tha-ftiaxei-tin-asfali-ypernoimosyni/

Η κλιματική αλλαγή απειλεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Νέα μελέτη αποκαλύπτει τους κινδύνους για την υγεία των αθλητών από την υπερβολική ζέστη. Είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό αθλητικό γεγονός στον κόσμο. Αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες απειλούνται από την κλιματική αλλαγή. Ήδη οι προβλέψεις των μετεωρολόγων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν το φετινό καλοκαίρι στο Παρίσι κάνουν λόγο για καύσωνες που θα χτυπήσουν την Γαλλία και την πρωτεύουσα της χώρας στη διάρκεια των αγώνων θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών.Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι η υπερβολική ζέστη θα καταστήσει «αδύνατη» τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Θα μπορούσε να επιλεγεί μια λύση παρόμοια με αυτή που επέλεξε η FIFA η οποία διοργάνωσε το τελευταίο μουντιάλ στο Κατάρ στη διάρκεια του χειμώνα για να είναι οι θερμοκρασίες εκεί πιο ήπιες. Να διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες δηλαδή κάποια άλλη εποχή του χρόνου πιθανώς άνοιξη ή φθινόπωρο όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος οι συνθήκες εκείνη την περίοδο (π.χ κακοκαιρία) που να εμποδίσουν την διεξαγωγή πολλών αθλημάτων ή να καταστήσουν επικίνδυνο το περιβάλλον για τους αθλητές.«Με τις παγκόσμιες θερμοκρασίες να συνεχίζουν να αυξάνονται, η κλιματική αλλαγή θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όλο και περισσότερο ως υπαρξιακή απειλή για τον αθλητισμό», δήλωσε ο Λόρδος Σεμπάστιαν Κόε, πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου και τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης. Τα ευρήματα Μια ομάδα Ολυμπιονικών συνεργάστηκε με επιστήμονες του κλίματος και θερμοφυσιολόγους από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ για να αξιολογήσουν την απειλή που μπορεί να θέσει η υπερθέρμανση των θερμοκρασιών για τους αθλητές. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η έντονη ζέστη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού τον ερχόμενο Ιούλιο-Αύγουστο θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση των αθλητών και, στη χειρότερη περίπτωση, σε θάνατο αθλητή κατά τη διάρκεια των Αγώνων.Μία από τις συστάσεις της μελέτης περιλαμβάνει την αλλαγή των παραδοσιακών χρονοδιαγραμμάτων των αγώνων, ώστε να διεξάγονται σε πιο δροσερούς μήνες ή ώρες της μέρας που η ζέστη είναι μικρότερη.«Χωρίς συντονισμένες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι θερμοκρασίες της Γης βρίσκονται σε μια τροχιά που θα το καταστήσει σχεδόν αδύνατο, αν όχι εντελώς αδύνατο. για να φιλοξενήσει τους καλοκαιρινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η υπερβολική ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία σημαίνει ότι το σώμα δυσκολεύεται να κρυώσει, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε θερμικό στρες στο σώμα, ζάλη, εξάντληση και θερμοπληξία» δήλωσε η Κέιτλιν Τριντό ερευνήτρια στον ανεξάρτητο επιστημονικό οργανισμό Climate Central. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1692273/i-klimatiki-allagi-apeilei-toys-olympiakoys-agones/

Εντοπίστηκε ένα «UFO» αντικείμενο στο κέντρο του γαλαξία μας. Πρόκειται για ένα άγνωστης ταυτότητας κοσμικό σώμα. Ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ένα μυστηριώδες αντικείμενο στο κέντρο του γαλαξία μας τα χαρακτηριστικά του οποίου δεν ταιριάζουν με κάποιο από τα γνωστά στους επιστήμονες κοσμικά αντικείμενα ή δομές του Σύμπαντος. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το αντικείμενο εκπέμπει μικροκύματα, γεγονός που υποδηλώνει ότι περιέχει σκόνη και ταχέως κινούμενο αέριο που ταξιδεύει με περίπου 200 χιλιάδες χλμ./ώρα από μια πολύ μικρή περιοχή στην καρδιά του γαλαξία μας.Οι αστρονόμοι έχουν εξετάσει μια σειρά επιλογών για το τι θα μπορούσε να είναι το αντικείμενο, από μια μαύρη τρύπα, ένα νεφέλωμα που καταρρέει, ένα νεογέννητο άστρο που βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, συγχώνευσης άστρων κ.α. αλλά διαπίστωσαν ότι «τα χαρακτηριστικά του δεν ταιριάζουν καλά με αυτά οποιουδήποτε γνωστού τύπου αστρονομικού σώματος».«Το κέντρο του Γαλαξία μας περιέχει δισεκατομμύρια άστρα, δεκάδες εκατομμύρια τεράστιες μάζες αερίου, μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, το ένα δέκατο του συνεχιζόμενου σχηματισμού άστρων του Γαλαξία μας και ένα εκτεταμένο νεκροταφείο αστρικών υπολειμμάτων. Είναι επομένως το πιο πιθανό μέρος για να βρει κανείς νέες κατηγορίες αντικειμένων. Παρουσιάζουμε ένα τέτοιο αντικείμενο σε αυτή την εργασία» αναφέρουν οι ερευνητές σε δημοσίευση τους στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv . Η ανακάλυψη και τα μυστήρια Το αντικείμενο, με την ένδειξη G0.02467–0.0727, ανακαλύφθηκε με τη βοήθεια της συστοιχίας τηλεσκοπίων Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) στη Χιλή. Το αντικείμενο παρατηρήθηκε ενώ η ομάδα παρατηρούσε με τη συστοιχία ALMA μια περιοχή στο κέντρο του γαλαξία μας γνωστή ως κεντρική μοριακή ζώνη (CMZ).Το CMZ, με διάμετρο περίπου 700 έτη φωτός, περιέχει σχεδόν το 80 τοις εκατό όλου του πυκνού αερίου του γαλαξία και φιλοξενεί γιγάντια μοριακά σύννεφα και τεράστια σμήνη σχηματισμού άστρων για τα οποία γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Οι αστρονόμοι εντόπισαν τα αποκαλούμενα κύματα χιλιοστών που προέρχονται από το αντικείμενο το οποίο εκπέμπει συνεχή ακτινοβολία αλλά και συγκεκριμένα σήματα που προέρχονται από συγκεκριμένα μόρια όπως το μονοσουλφίδιο του άνθρακα και το μονοξείδιο του θείου.Το Μονοσουλφίδιο του άνθρακα έχει ανιχνευθεί σε μοριακά νέφη και το μονοξείδιο του θείου έχει παρατηρηθεί γύρω από την Ιώ, το ηφαιστειογενές φεγγάρι του Δία. Η θερμοκρασία των αερίων σε αυτό το σημείο διαπιστώθηκε ότι είναι κατά πολύ χαμηλότερη από αυτή στην υπόλοιπη περιοχή γεγονός που επίσης πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες που αναζητούν τώρα κάποιες απαντήσεις που να πατούν στα υπάρχοντα κοσμολογικά και αστρονομικά μοντέλα. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο γαλαξίας στο κέντρο του οποίου εντοπίστηκε το άγνωστο κοσμικό σώμα https://www.naftemporiki.gr/techscience/1692553/entopistike-ena-ufo-antikeimeno-sto-kentro-toy-galaxia-mas/

Rocket and Space Corporation "Energia" Το Baikonur υποδέχτηκε φιλόξενα το Progress MS-29 👍 Οι ειδικοί της Energia πραγματοποίησαν την αποδοχή: έλεγξαν για ζημιές μετά το μακρύ ταξίδι από το Korolev κοντά στη Μόσχα. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στον μηχανισμό ανοίγματος των ηλιακών συλλεκτών. Ολα είναι καλά. Το φορτηγό πλοίο θα έχει ναφθαλιστεί μέχρι να ξεκινήσουν οι προετοιμασίες για την καθέλκυση. Παρεμπιπτόντως, στη δεύτερη φωτογραφία υπάρχει ένα τρένο στο οποίο πλοία και άλλα διαστημόπλοια ταξιδεύουν γύρω από τη Γη. Η σύνθεση του μπλε χρώματος στο φόντο του ουρανού του κοσμοδρόμου δεν είναι μόνο όμορφη, αλλά και χρήσιμη. Το πλοίο ταξιδεύει σε ένα γκρι ρυμουλκούμενο, αλλά το μπλε εκτελεί τη λειτουργία του ελέγχου της θερμοκρασίας. Μέσω των επικοινωνιών, ο αέρας εισέρχεται στο διαμέρισμα του διαστημικού σκάφους, διατηρώντας την επιθυμητή θερμοκρασία. Η καθέλκυση του φορτηγού πλοίου στον ISS έχει προγραμματιστεί για το φθινόπωρο του 2024. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21292

Η μνήμη των βαρυτικών κυμάτων. Η παρατήρηση της μνήμης βαρυτικών κυμάτων μπορεί να βοηθήσει τους φυσικούς να ελέγξουν τις προβλέψεις της γενικής σχετικότητας σχετικά με συμμετρίες μεγάλης κλίμακας στον ιστό του χωροχρόνου.Φυσικοί επανεξέτασαν την μνήμη βαρυτικών κυμάτων ως το κλειδί για τη μέτρηση των χωροχρονικών συμμετριών. Συγκεκριμένα, έδειξαν πώς αυτές οι συμμετρίες μπορούν να διερευνηθούν μέσω των παρατηρήσεων βαρυτικής μνήμης μετατόπισης και περιστροφής, αντίστοιχα.Τα βαρυτικά κύματα παραμορφώνουν τον ίδιο τον χωροχρόνο. Έχουν όμως και μια λιγότερο γνωστή (και λιγότερο κατανοητή) ιδιότητα. Μετά το πέρασμά τους, αφήνουν ένα μόνιμο αποτύπωμα στο σύμπαν, αλλάζοντας για πάντα τις αποστάσεις μεταξύ δύο σημείων στο διάστημα. Αυτό το φαινόμενο της βαρυτικής μνήμης, προβλέπεται από τη γενική σχετικότητα να είναι πολύ μικρής έντασης, αλλά θα μπορούσε ενδεχομένως να ανιχνευτεί σε μελλοντικούς ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων, όπως η LISA (Laser Interferometer Space Antenna). Μια νέα θεωρητική μελέτη από τους Boris Goncharov et al διερευνά το τι θα μπορούσαμε να μάθουμε για τις χωροχρονικές συμμετρίες του σύμπαντος από την ανίχνευση της βαρυτικής μνήμης. Συμπεραίνουν ότι οι παρατηρήσεις του φαινομένου της βαρυτικής μνήμης θα μπορούσαν να προσφέρουν πληροφορίες για το πώς η γενική σχετικότητα μπορεί να ενοποιηθεί με την κβαντική θεωρία.Τα βαρυτικά κύματα δημιουργούνται όταν πραγματοποιούνται κατακλυσμικά φαινόμενα όπως εκρήξεις σουπερνόβα ή συγχώνευση μαύρων τρυπών ή ακόμη και η γέννηση του ίδιου του σύμπαντος με την Μεγάλη Έκρηξη. Όταν ένα βαρυτικό κύμα διαπεράσει δύο αντικείμενα – ας πούμε, δύο δοκιμαστικές μάζες σε έναν ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων – προκαλεί ταλαντώσεις στην απόσταση μεταξύ των αντικειμένων.Το 1991, ο Δημήτρης Χριστοδούλου στην εργασία του με τίτλο «Nonlinear nature of gravitation and gravitational-wave experiments» διατύπωσε το αποκαλούμενο στη Φυσική «Christodoulou memory effect» ή «Christodoulou permanent displacement» ή για συντομία φαινόμενο μνήμης που αφορά την επ’ άπειρον μη γραμμική φύση των βαρυτικών κυμάτων. Όταν ένα βαρυτικό κύμα κινείται μέσω μιας πειραματικής συσκευής, μετατοπίζει προσωρινά τις δοκιμαστικές μάζες που σύντομα σταματούν αφού περάσουν τα κύματα. Ο Χριστοδούλου έδειξε ότι οι δοκιμαστικές μάζες δεν επιστρέφουν ακριβώς στις αρχικές τους θέσεις. H γεωμετρία του χωροχρόνου διατηρεί μια μνήμη του διερχόμενου βαρυτικού κύματος και αλλάζει μόνιμα από αυτό – ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να ανιχνευθεί. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κατάσταση μιας επιφάνειας λίμνης που διαταράσσεται προσωρινά από μια πέτρα γιατί η λίμνη θα επιστρέψει τελικά στην αρχική της κατάσταση. H μόνιμη μετατόπιση των πειραματικών μαζών ενός ανιχνευτού βαρυτικών κυμάτων εξαιτίας του «φαινομένου μνήμης» οφείλεται στην μη-γραμμικότητα των εξισώσεων Αινστάιν.Το 2016, οι φυσικοί αποκάλυψαν ένα δεύτερο είδος βαρυτικής μνήμης, που ονομάζεται μνήμη ιδιοπεριστροφής, η οποία είναι ένα αποτύπωμα της στροφορμής των πηγών των βαρυτικών κυμάτων [«New Gravitational Memories«, Sabrina Pasterski, Andrew Strominger, Alexander Zhiboedov]. Αυτή η βαρυτική «συστροφή» έχει μόνιμη επίδραση στην περιστροφική κίνηση των αντικειμένων. Το φαινόμενο μνήμης ιδιοπεριστροφής αναμένεται να είναι πολύ μικρότερης έντασης σε σχέση με το φαινόμενο μνήμης Χριστοδούλου. Προς το παρόν τα σημερινά παρατηρητήρια βαρυτικών κυμάτων δεν μπορούν να ανιχνεύσουν κανένα από τα δύο φαινόμενα.Οι μελλοντικοί ανιχνευτές μπορεί να έχουν καλύτερη τύχη. Ο Goncharov και οι συνάδελφοί του εξετάζουν τις προοπτικές ανίχνευσης βαρυτικής μνήμης με τον ανιχνευτή LISA καθώς επίσης και με δύο ακόμα μελλοντικούς επίγειους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων, το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν (ET) και τον Κοσμικό Εξερευνητή. Σε αντίθεση με προηγούμενες εργασίες που εξερεύνησαν πιθανά σήματα βαρυτικής μνήμης, οι ερευνητές διερευνούν το πώς η ανίχνευση βαρυτικής μνήμης μπορεί να αποκαλύψει πληροφορίες για συμμετρίες που είναι ενσωματωμένες στο χωροχρονικό ιστό του σύμπαντος μας. Αυτές οι λεγόμενες ασυμπτωτικές συμμετρίες αφορούν γεωμετρικές διεργασίες (όπως μετατοπίσεις και περιστροφές) που εκτελούνται σε μεγάλες αποστάσεις – μακριά από κάθε γαλαξία ή άλλες μάζες – όπου η βαρύτητα τείνει στο μηδέν. Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα που περιγράφουν αυτές τις συμμετρίες και πόσες από αυτές υπάρχουν.Ο Goncharov και οι συνεργάτες του εξετάζουν την επίδραση που μπορεί να έχουν αυτά τα διαφορετικά μοντέλα συμμετρίας στις πιθανές παρατηρήσεις των φαινομένων μνήμης. Διαφορετικά μοντέλα συμμετρίας παράγουν διαφορετικές μορφές μνήμης επιτρέποντας διαφορετικές παραμορφώσεις του χωροχρόνου σε μεγάλες αποστάσεις. Ένα μοντέλο, για παράδειγμα, δημιουργεί μνήμη μετατόπισης αλλά όχι μνήμη περιστροφής, ενώ ένα άλλο παράγει και τα δύο φαινόμενα.Οι ερευνητές προσομοιώνουν σήματα βαρυτικών κυμάτων σε διάφορα σενάρια. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LISA θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει διάκριση μεταξύ διαφορετικών μοντέλων συμμετρίας σε γεγονότα συγχώνευσης υπερμαζικών μαύρων τρυπών. Το τηλεσκόπιο Αϊνστάιν και ο Κοσμικός Εξερευνητής μπορεί να δυσκολεύονται να δουν φαινόμενα μνήμης από μεμονωμένα γεγονότα, αλλά θα μπορούσαν να παρέχουν πληροφορίες από αθροιστικές παρατηρήσεις.Αν οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων μπορούν να απομονώσουν τα φαινόμενα μνήμης και επιπλέον, να δουν υπογραφές ενός συγκεκριμένου μοντέλου συμμετρίας, τότε οι ερευνητές θα μπορούσαν να εξάγουν κάποια συμπεράσματα για την κβαντική θεωρία πεδίου. Ο λόγος έχει να κάνει με το «Τρίγωνο Pasterski–Strominger–Zhiboedov», μια θεωρητική κατασκευή που συνδέει τρεις περιοχές στη θεμελιώδη φυσική: φαινόμενα μνήμης, χωροχρονικές συμμετρίες και τα λεγόμενα μαλακά θεωρήματα που περιγράφουν την συμπεριφορά σκέδασης χαμηλής ενέργειας στην κβαντική φυσική. Η κατανόηση μιας γωνίας του τριγώνου μπορεί να οδηγήσει σε πληροφορίες για τις άλλες γωνίες. Σύμφωνα με τον Goncharov: «Αυτό μπορεί να είναι ένας δρόμος προς μια ενοποίηση της βαρύτητας και της κβαντικής θεωρίας, ένας ακρογωνιαίος λίθος που λείπει στη σύγχρονη φυσική.«Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να [προβλέψουμε τα αποτελέσματα της μνήμης] από παρατηρησιακή άποψη», λέει ο Paul Lasky, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Monash της Αυστραλίας, ο οποίος δεν συμμετείχε στην μελέτη. Ωστόσο, επισημαίνει ότι οι περισσότεροι ερευνητές αναμένουν ότι τα σήματα μνήμης θα περιλαμβάνουν και συνεισφορές μετατόπισης και περιστροφής. Αν όμως οι μελλοντικοί ανιχνευτές δεν επιβεβαιώσουν αυτές τις προσδοκίες, κανείς δεν ξέρει τι θα σήμαινε αυτό για τη γενική σχετικότητα και την κβαντική θεωρία πεδίου. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει προς το παρόν μια σαφής κατανόηση του τρόπου ερμηνείας πιθανών παρατηρήσεων που δεν θα συμφωνούσαν με τις προσδοκίες μας. Κάτι που κάνει όλο αυτό πραγματικά διασκεδαστικό και ενδιαφέρον!». πηγές: 1. Gravitational-Wave Memory May Illustrate Spacetime Symmetries – https://physics.aps.org/articles/v17/95 2. Inferring fundamental spacetime symmetries with gravitational-wave memory: from LISA to the Einstein Telescope – https://arxiv.org/abs/2310.10718 3. Μια αναφορά στο «Christodoulou memory effect»

Πρόεδρος Εθνικού Αστεροσκοπείου: Η πραγματικότητα στην κλιματική αλλαγή ξεπερνά, δυστυχώς, τη φαντασία. «Έχω το δυσάρεστο καθήκον να παρουσιάσω την τρέχουσα κατάσταση όσον αφορά το κλίμα σήμερα» Προειδοποιήσεις για την ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται η κλιματική αλλαγή αλλά και για το αρνητικό αποτύπωμά της ιδίως στη Μεσόγειο απεύθυνε χθες ο Διευθυντής και Πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, καθηγητής Μανώλης Πλειώνης, σε πάνελ της Διεθνούς Διάσκεψης για την Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη που διοργάνωσε το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα.«Έχω το δυσάρεστο καθήκον να παρουσιάσω την τρέχουσα κατάσταση όσον αφορά το κλίμα σήμερα» είπε ο κ. Πλειώνης εκκινώντας την ομιλία του και υπογράμμισε ότι δυστυχώς σήμερα «η πραγματικότητα ξεπερνά πολλές φορές την φαντασία». Σε επίρρωση του ισχυρισμού του ανέφερε ότι ο φετινός Ιούνιος θα είναι ο 13ος συνεχόμενος θερμότερος μήνας που έχει μετρηθεί από την προβιομηχανική εποχή έως σήμερα. Συμπλήρωσε δε ότι κατά τους μήνες αυτούς η μέση θερμοκρασία ξεπέρασε το όριο της αύξησης του 1,5 βαθμού Κελσίου που έχει θέσει η Συμφωνία των Παρισίων έως το τέλος του αιώνα, «Ακόμη και αν δεν είναι μια τάση που θα συνεχιστεί – το ελπίζουμε – παρατηρούμε ότι το 2023 ξεπεράστηκε το όριο αυτό. Δηλαδή 67 χρόνια πριν από το τέλος του αιώνα» τόνισε ο καθηγητής του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ.«Αυτά δεν είναι εικασίες, είναι αποτελέσματα τα οποία δυστυχώς βιώνουμε» συμπλήρωσε και υπογράμμισε ότι η Μεσόγειος αποτελεί ένα «hot spot» για την κλιματική αλλαγή. «Αυτό σημαίνει ότι στη Μεσόγειο αισθανόμαστε τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής πολύ περισσότερο από ό,τι άλλες περιοχές του πλανήτη. Σε πραγματικούς αριθμούς στην περιοχή μας έχουμε μια διπλάσια αύξηση στις παγκόσμιες θερμοκρασίες» ανέφερε. Πρόσθεσε δε και χαρακτήρισε πολύ ανησυχητικά τα στοιχεία του Ιουνίου για τη θερμοκρασία της Μεσογείου. «Στην Ανατολική Μεσόγειο είμαστε δύο ή τρεις βαθμούς υψηλότερα από τον μέσο όρο, το ίδιο και χειρότερα συμβαίνει στη Μαύρη Θάλασσα» ανέφερε και κατέστησε σαφές ότι ζούμε «τις τρομακτικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής εάν όχι κλιματικής κρίσης». «Άρα λοιπόν θα πρέπει να δρούμε προληπτικά σε όλα τα επίπεδα: επιστημονικά, πολιτικά, κρατικά και κοινωνικά» ξεκαθάρισε. Η επερχόμενη κλιματική μετανάστευση Ο κ. Πλειώνης ανέφερε επίσης ότι υπάρχουν επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που δεν έχουν ληφθεί υπόψη όσο απαιτεί η σοβαρότητα και τη σημασία τους και έφερε ως παράδειγμα την κλιματική μετανάστευση. «Αυτό είναι κάτι το οποίο θα το βιώσουμε τα επόμενα χρόνια» είπε και έφερε ως παράδειγμα τις φυσικές καταστροφές που συνέβησαν πρόσφατα στην Ελλάδα. «Πέρυσι με τις πλημμύρες στις Θεσσαλία είχαμε μετακινήσεις. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τα στοιχεία για την μετακίνηση πληθυσμών από την περιοχή» εξήγησε.«Τις επόμενες δεκαετίες θα έχουμε μεταναστευτικές ροές από χώρες οι οποίες θα επηρεαστούν πάρα πολύ σοβαρά από την κλιματική αλλαγή. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει προβλέψει ότι τα επόμενα 20 με 25 χρόνια 140 εκατομμύρια πολίτες της Αφρικής θα εκτοπιστούν από τα σπίτια τους λόγω της κλιματικής αλλαγής» ανέφερε στο πάνελ. Επισήμανε, μάλιστα ότι αυτά είναι σημαντικά ζητήματα που θα πρέπει να λάβουν υπόψη οι πολιτικοί σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. «Διαφορετικά θα βρεθούμε απέναντι στο πρόβλημα όταν αρχίσει να συμβαίνει και αυτό δεν είναι προορατικός τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων που γνωρίζουμε ότι θα έρθουν» είπε και σχολίασε ότι «οι κλιματικοί μετανάστες δεν έχουν ακόμη αναγνωρισμένο νομικό καθεστώς αυτή τη στιγμή είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο». «Αυτό είναι ακόμη ένα μειονέκτημα που πρέπει να λάβουμε υπόψη» είπε. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1691947/proedros-ethnikoy-asteroskopeioy-i-pragmatikotita-stin-klimatiki-allagi-xeperna-dystychos-ti-fantasia/

Μακρινός γαλαξίας έχει δύο κοσμικά τέρατα στην καρδιά του που αλληλοσπαράσσονται λάμποντας στο Σύμπαν (βίντεο) Εντυπωσιακό και σπάνιο φαινόμενο. Ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που εξαιρετικά σπάνια έχουν την δυνατότητα να παρατηρήσουν οι επιστήμονες εντοπίστηκε σε έναν ενεργό γαλαξία περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο γαλαξίας με την κωδική ονομασία OJ 287 διαθέτει δύο μαύρες τρύπες στο κέντρο του η μια σε τροχιά γύρω από την άλλη με την αλληλεπίδραση τους να δημιουργεί ένα διπλό κβάζαρ.Ένα κβάζαρ είναι ο εξαιρετικά ενεργός πυρήνας ενός μακρινού γαλαξία στο Σύμπαν. Αυτή η δραστηριότητα είναι το προϊόν μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας που καταναλώνει… αχόρταγα ύλη σε ποσότητες τέτοιες που δεν μπορεί να διαχειριστεί όλη αυτή την ύλη με αποτέλεσμα κάποια να απομακρύνει την ύλη που εκτοξεύεται στο Διάστημα με την μορφή ενός μαγνητικά ευθυγραμμισμένου πίδακα.Όταν βλέπουμε έναν τέτοιο πίδακα φορτισμένων σωματιδίων (που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός) κατά μέτωπο, το κβάζαρ φαίνεται ιδιαίτερα φωτεινό. Οι επιστήμονες το λένε αντικείμενο blazar. Ο γαλαξίας OJ 287 είναι ένα από τα πλησιέστερα παραδείγματα blazar. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά φωτεινό για να φαίνεται από μεγάλα ερασιτεχνικά τηλεσκόπια και υπάρχουν παρατηρήσεις του OJ 287 που χρονολογούνται από τα τέλη του 1800.Παρατηρήσεις όπως αυτές δείχνουν ότι, κάθε 12 χρόνια, η OJ 287 φαίνεται να φωτίζεται. Το 2014 ο φοιτητής Πάουλι Φιχαόκι στο Πανεπιστήμιο Turku στη Φινλανδία πρότεινε ότι αυτή η λάμψη προκλήθηκε από την παρουσία μιας δεύτερης μικρότερης σε μάζα μαύρης τρύπας που περιφέρεται και αλληλεπιδρά με την κύρια μαύρη τρύπα. Εάν υπάρχει, η τροχιά της δεύτερης μαύρης τρύπας γύρω από την κύρια θα επιμηκύνεται, που σημαίνει ότι θα πλησιάζει την άλλη μαύρη τρύπα κάθε 12 χρόνια.Εκτός από την λάμψη του συστήματος, ο Φιχαόκι σκέφτηκε ότι αυτή η αλληλεπίδραση θα πρέπει επίσης να έχει ως αποτέλεσμα η μικρότερη μαύρη τρύπα να κλέβει ύλη από τον δίσκο συσσώρευσης ύλης γύρω από την κύρια μαύρη τρύπα και να παράγει τον δικό της, μικρότερο πίδακα κβάζαρ για λίγο. χρόνος. Ο Pihajoki προέβλεψε επίσης περίπου πότε θα συμβεί αυτό. Έτσι, τον Νοέμβριο του 2021, το διαστημικό παρατηρητήριο Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) της NASA διέκοψε προσωρινά τα καθήκοντα κυνηγιού εξωπλανητών για να εξονυχιστικά το γαλαξία OJ 287. Το TESS συνεργάστηκε με τα διαστημικά τηλεσκόπια Swift και Fermi της NASA, καθώς επίγεια αλλά ήταν ειδικά το TESS που έκανε τις κρίσιμες παρατηρήσεις. Κοσμικά τέρατα Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης των δεδομένων που κατέγραψαν τα τηλεσκόπια από τον γαλαξία OJ 287 επιβεβαιώνοντας πλήρως την θεωρία του Φιχαόκι αφού σύμφωνα με την μελέτη στον γαλαξία αυτό υπάρχουν πράγματι δύο μαύρες τρύπες στο κέντρο του που η αλληλεπίδραση τους δημιουργεί και στις δύο πίδακες ύλης.Η μελέτη αποκαλύπτει για πρώτη φορά και τα μεγέθη των δύο μαύρων τρυπών που είναι κολοσσιαία. Η κύρια μαύρη τρύπα έχει μάζα 18,35 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου ενώ η μικρότερη έχει μάζα 150 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Συγκριτικά η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, ο Τοξότης Α* έχει μάζα 4,1 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Η λάμψη που παράγεται εκτιμάται ότι έχει φωτεινότητα ίση με αυτή ενός τρισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ήλιο. Καλλιτεχνική απεικόνιση του γαλαξία με τις δύο μαύρες τρύπες και τους πίδακες ύλης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1691350/makrinos-galaxias-echei-dyo-kosmika-terata-stin-kardia-toy-poy-allilosparassontai-lampontas-sto-sympan-vinteo/

Οι αστρονόμοι βλέπουν μια τεράστια μαύρη τρύπα να ξυπνά σε πραγματικό χρόνο. Στα τέλη του 2019, ο γαλαξίας SDSS1335+0728 άρχισε ξαφνικά να γίνεται πιο φωτεινός. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από διάφορα διαστημικά και επίγεια παρατηρητήρια, συμπεριλαμβανομένου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO’s VLT), για να παρακολουθήσουν πώς μεταβάλλεται η φωτεινότητα του γαλαξία. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πρωτόγνωρη αυτή παρατήρηση είναι πιθανότατα το αποτέλεσμα μιας ξαφνικής αφύπνισης της τεράστιας μαύρης τρύπας στον πυρήνα του γαλαξία.«Φανταστείτε ότι παρατηρούσατε έναν μακρινό γαλαξία για χρόνια και πάντα φαινόταν ήρεμος και ανενεργός. Ξαφνικά ο πυρήνας του αρχίζει να παρουσιάζει δραματικές αλλαγές στη φωτεινότητα σε αντίθεση με οποιαδήποτε τυπικά γεγονότα που έχουμε δει στο παρελθόν», περιγράφει η Πόλα Σάντσεθ Σαέζ, αστρονόμος στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) στη Γερμανία και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Astronomy & Astrophysics».Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από διάφορα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια για να παρακολουθήσουν πώς μεταβλήθηκε η φωτεινότητα του γαλαξία, ο οποίος βρίσκεται 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Παρθένου. Όπως επισημαίνεται, ορισμένα φαινόμενα, όπως οι εκρήξεις σουπερνόβα, μπορούν να κάνουν τους γαλαξίες να φωτιστούν ξαφνικά, όμως αυτές οι μεταβολές της φωτεινότητας διαρκούν συνήθως μερικές (δεκάδες ή εκατοντάδες) ημέρες. Ο συγκεκριμένος γαλαξίας εξακολουθεί να γίνεται φωτεινότερος σήμερα, περισσότερα από τέσσερα χρόνια αφότου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά αυτή η φωτεινότητα. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι οι μεταβολές που ανιχνεύθηκαν στον γαλαξία δεν μοιάζουν με καμία άλλη μεταβολή που έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν.Συγκρίνοντας τα δεδομένα που ελήφθησαν πριν και μετά τον Δεκέμβριο του 2019 οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο συγκεκριμένος γαλαξίας εκπέμπει τώρα πολύ περισσότερο φως σε υπεριώδη και υπέρυθρα μήκη κύματος, ενώ τον Φεβρουάριο του 2024 άρχισε να εκπέμπει και ακτίνες Χ.Οι μαύρες τρύπες, «αυτά τα γιγάντια τέρατα συνήθως κοιμούνται και δεν είναι άμεσα ορατά. Στην περίπτωση του SDSS1335+0728 καταφέραμε να παρατηρήσουμε το ξύπνημα της τεράστιας μαύρης τρύπας. ‘Αρχισε ξαφνικά να τρέφεται με το αέριο που ήταν διαθέσιμο στο περιβάλλον της, με αποτέλεσμα να γίνει πολύ φωτεινή», εξηγεί ο Κλαούντιο Ρίτσι από το Πανεπιστήμιο Diego Portales, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.Προηγούμενες μελέτες ανέφεραν ότι ανενεργοί γαλαξίες γίνονται ενεργοί έπειτα από αρκετά χρόνια, αλλά οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που η ίδια η διαδικασία, το ξύπνημα της μαύρης τρύπας, παρατηρείται σε πραγματικό χρόνο.Διευκρινίζουν πάντως ότι χρειάζονται επακόλουθες παρατηρήσεις για να αποκλειστούν εναλλακτικές εξηγήσεις. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι βλέπουμε ένα συμβάν παλιρροϊκής διακοπής, κατά το οποίο ένα αστέρι περνά τόσο κοντά από μια μαύρη τρύπα, που απομακρύνεται από την παλιρροϊκή δύναμη της μαύρης τρύπας. Επίσης, δεν αποκλείουν ότι θα μπορούσε να συμβαίνει και ένα νέο φαινόμενο. Μ.Κουζινοπούλου – https://www.amna.gr/mobile/article/828136/Epistimones-entopizoun-mauri-trupa-na-xupna-se-pragmatiko-chrono –https://www.eso.org/public/news/eso2409/

Έρχονται τα κινητά τηλέφωνα με όραση Σούπερμαν που θα μπορούν να βλέπουν τι υπάρχει πίσω από εμπόδια. Θα διαθέτουν τεχνολογία ακτίνων Χ Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «IEEE» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει ένα τσιπ που θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε κινητά τηλέφωνα προσδίδοντας τους σούπερ… όραση. Τα κινητά τηλέφωνα με αυτή την τεχνολογία θα μπορούν σύμφωνα με τους ερευνητές να βλέπουν τι υπάρχει πίσω από τοίχους ή άλλα εμπόδια και να τα απεικονίζουν στην οθόνη τους για να ενημερώνονται οι κάτοχοι τους.Το τσιπ που βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο αποτελείται από μια συστοιχία τριών αισθητήρων εικονοστοιχείων (pixels) που εκπέμπουν και λαμβάνουν ραδιοσήματα υψηλής συχνότητας στη ζώνη συχνοτήτων του χιλιοστομετρικού μήκους κύματος (mmWave) του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Τα σήματα που αντανακλώνται πίσω από το αντικείμενο-στόχο στη συνέχεια ενισχύονται και επεξεργάζονται από το τσιπ επιτρέποντας την προβολή περιγραμμάτων του αντικειμένου σε μια οθόνη. Τα πειράματα Στις δοκιμές που πραγματοποιούνται το τσιπ κατάφερε να ανιχνεύσει ένα αντικείμενο πίσω από χαρτόνι. Χρειάστηκαν 15 χρόνια δουλειάς και μια βελτίωση στην απόδοση των εικονοστοιχείων κατά 100 εκατομμύρια φορές για να γίνει το τσιπ αρκετά μικρό ώστε να χωράει σε μια κινητή συσκευή, ανέφεραν οι ερευνητές σε μια δήλωση. Στο μέλλον τα smartphones που είναι εξοπλισμένα με το τσιπ μπορεί να μπορούν να ανιχνεύουν το περιεχόμενο φακέλων ή συσκευασιών ή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εύρεση καρφιών, καλωδίων ή ραγισμένων σωλήνων πίσω από τοίχους.«Σχεδιάσαμε το τσιπ χωρίς φακούς ή οπτικό εξοπλισμό ώστε να μπορεί να χωράει σε μια φορητή συσκευή. Τα pixel τα οποία δημιουργούν εικόνες ανιχνεύοντας σήματα που αντανακλώνται από ένα αντικείμενο στόχο, έχουν σχήμα τετραγώνου 0,5 χιλιοστών περίπου στο μέγεθος ενός κόκκου άμμου» αναφέρει ο Γουγιεόλ Τσόι καθηγητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Πέρα από το να καθιστά δυνατή την εξέταση μέσα από τοίχους και μέσα σε φακέλους, η νέα τεχνολογία απεικόνισης μπορεί να βρει εφαρμογές στην ιατρική και την υγειονομική περίθαλψη λένε οι ερευνητές. Είναι φυσικά ευνόητο ότι η τεχνολογία αυτή θα παρέχει τη δυνατότητα και για κακόβουλη χρήση παράνομης παρακολούθησης και απόκτησης πληροφοριών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1691001/erchontai-ta-kinita-tilefona-me-orasi-soyperman-poy-tha-mporoyn-na-vlepoyn-ti-yparchei-piso-apo-empodia/

Η Κίνα θέλει να φτιάξει τον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο για να βρει τα μυστικά του Σύμπαντος. Θα μελετήσει με λεπτομέρεια το μποζόνιο Χιγκς. Η Κίνα θέλει να πάρει την πρωτοκαθεδρία και στην έρευνα στον τομέα της Φυσικής κατασκευάζοντας τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο που θα είναι πιο μεγάλος και ισχυρός από επιταχυντή που θέλει να κατασκευάσει η Ευρώπη ως διάδοχο του επιταχυντή στο CERN.Ο κυκλικός επιταχυντής ποζιτρονίων μήκους 100 χιλιομέτρων Circular Electron Positron Collider (CEPC) όπως ονομάζεται ο κινεζικός επιταχυντής θα έχει ως πρώτο στόχο να πραγματοποιήσει μετρήσεις στο μποζόνιο Higgs, στο αποκαλούμενο σωματίδιο του Θεού σωματίδιο που δίνει μάζα σε όλα τα σωματίδια. Τέτοιες πληροφορίες θα μπορούσαν να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το πώς εξελίχθηκε το Σύμπαν και γιατί τα σωματίδια αλληλεπιδρούν με τον τρόπο που αλληλεπιδρούν.Το επόμενο έτος, η πρόταση για το CEPC θα υποβληθεί στην κινεζική κυβέρνηση για πιθανή συμπερίληψη στο επόμενο πενταετές σχέδιο της. Εάν μπορέσει να κερδίσει την κρατική υποστήριξη, η κατασκευή θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2027 και θα διαρκέσει περίπου μια δεκαετία.΄Η αρχική μελέτη για την κατασκευή του CEPC εκτιμά το κόστος για τη δημιουργία του στα 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια γεγονός που θα τον καθιστούσε σημαντικά φθηνότερο στην κατασκευή και τη λειτουργία του από τον κυκλικό επιταχυντή FCC που θέλει να κατασκευάσει η Ευρώπη και έχει κόστος 17 δισεκατομμύρια δολάρια. Η κατασκευή της ευρωπαϊκής εγκατάστασης θα ξεκινήσει τη δεκαετία του 2030 εάν υπάρξει φυσικά η απαραίτητη έγκριση. Η έρευνα Ο CEPC θα συντρίβει τα ηλεκτρόνια και τα αντισωματίδια τους, τα ποζιτρόνια, σε εξαιρετικά υψηλές ενέργειες για να δημιουργήσει εκατομμύρια μποζόνια Higgs. «Ο τεράστιος αριθμός τους θα επιτρέψει στους ερευνητές να μελετήσουν το σωματίδιο με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από ποτέ» λέει ο Άντριου Κοέν θεωρητικός φυσικός στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Χονγκ Κονγκ.Μετρώντας το Higgs με μεγαλύτερη ακρίβεια, οι ερευνητές θα μπορούν να διερευνήσουν ερωτήματα που φτάνουν πέρα από το Καθιερωμένο Μοντέλο, την κορυφαία αλλά ημιτελή θεωρία από τι αποτελείται το Σύμπαν, όπως η φύση της σκοτεινής ύλης και γιατί υπάρχει περισσότερη συνηθισμένη ύλη από αντιύλη στο Σύμπαν. Μακέτα της εγκατάστασης του επιταχυντή που θέλει να κατασκευάσει η Κίνα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1691156/i-kina-thelei-na-ftiaxei-ton-ischyrotero-epitachynti-somatidion-ston-kosmo-gia-na-vrei-ta-mystika-toy-sympantos/

Εγκλωβισμένοι εκτός Γης δύο αστροναύτες της NASA μετά το «σκάνδαλο» με το διαστημικό ταξί της Boeing. Το Starliner χάλασε στο παρθενικό του ταξίδι. Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκεται πλέον η Boeing αφού μετά το πλήθος των περιστατικών τον τελευταίο καιρό με αεροσκάφη της που παρουσίασαν πολύ σοβαρά τεχνικά προβλήματα ή προβλήματα στα υλικά και τoν εξοπλισμό τους ο αεροναυπηγικός γίγαντας βρίσκεται αντιμέτωπος με τη βλάβη που έχει υποστεί το ολοκαίνουργιο διαστημικό του σκάφος το οποίο μετέφερε πριν από λίγες μέρες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) δύο αμερικανούς αστροναύτες σε μια υπόθεση που χαρακτηρίζεται από τον διεθνή Τύπο ως το «τελευταίο σκάνδαλο» της εταιρείας.Η Boeing κατασκεύαζε εδώ και αρκετά χρόνια ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίων αλλά και επιβατών για λογαριασμό της NASA μετά την απόφαση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας να σταματήσει να παράγει η ίδια διαστημόπλοια και να συνεργαστεί με τον ιδιωτικό τομέα για την μεταφορά των αστροναυτών της σε διαστημικές αποστολές. Η NASA έδωσε 4,2 δισ. δολάρια στην Boeing για κατασκευάσει ένα διαστημικό ταξί που θα αποτελούσε μια εναλλακτική για την αμερικανική διαστημική υπηρεσία λύση ώστε να μην εξαρτάται αποκλειστικά από το αντίστοιχο σκάφος που έχει κατασκευάσει για αυτόν τον σκοπό η Space X, η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ.Όμως υπήρξε πολυετής καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της κατασκευής του σκάφους που ονομάστηκε Starliner και τελικά μετά από πολλές αναβολές στις 5 Ιουνίου το σκάφος εκτοξεύτηκε με δύο αστροναύτες της NASA οι οποίοι θα παρέμεναν για λίγες μέρες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και θα επέστρεφαν με το σκάφος σε μια αποστολή επανδρωμένης δοκιμής της λειτουργίας του Starliner.Λίγα λεπτά πριν την εκτόξευση διαπιστώθηκε μια διαρροή ηλίου η οποία δεν κρίθηκε από τους επιτελείς της αποστολής ως επικίνδυνη και προχώρησε η διαδικασία εκτόξευσης. Όμως εκτός της ήδη γνωστής ανιχνεύθηκαν στη διάρκεια της πτήσης δύο ακόμη διαρροές ηλίου. Τελικά το σκάφος έφτασε και προσδέθηκε ομαλά στον ISS. Η επιστροφή Παρόλα αυτά το πρόβλημα δεν έχει βρεθεί τρόπος να επιλυθεί με αποτέλεσμα ειδικοί να υποστηρίζουν ότι πλέον η μόνη λύση είναι να οργανώσει η NASA αποστολή απεγκλωβισμού των δύο αστροναυτών της από τον ISS. H Boeing υποστηρίζει ότι παρακολουθεί συνεχώς την κατάσταση του σκάφους και κάνει ελέγχους για να δει τι θα γίνει ενώ η NASA τηρεί σιγή ασυρμάτου όσον αφορά τις προθέσεις και το αν θα στείλει κάποιο σκάφος να παραλάβει τους δύο αστροναύτες της και να τους φέρει πίσω στη Γη.Η παραμονή πολύ πέραν του προγραμματισμένου για τους δύο αστροναύτες δεν είναι ασφαλής επιλογή αφού οι χώροι διαμονής, οι προμήθειες και ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός γενικότερα στον ISS είναι σχεδιασμένοι για τα πληρώματα και όχι για μακρά παραμονή επισκεπτών. Οι δύο αστροναύτες, η Μπατς Γουίλμορ και ο Σόνι Ουίλιαμς, θα έπρεπε σύμφωνα με τον προγραμματισμό της αποστολής να επιστρέψουν στις 18 Ιουνίου στη Γη κάτι που δεν πρόκειται για να συμβεί και εξετάζεται τώρα η κατάσταση για να αποφασισθεί τι ακριβώς θα συμβεί. Όπως είναι ευνόητο αν αποφασισθεί η επιστροφή των δύο αστροναυτών με το σκάφος της Space X το πλήγμα για την Boeing θα είναι τεράστιο σε πολλά επίπεδα και τα κέρδη για την εταιρεία του Ελον Μασκ ανάλογα μεγάλα. To εικονιζόμενο Starliner αντιμετωπίζει ένα σοβαρό τεχνικό πρόβλημα που το έχουν καθηλώσει στον ISS. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1690329/egklovismenoi-ektos-gis-dyo-astronaytes-tis-nasa-meta-to-skandalo-me-to-diastimiko-taxi-tis-boeing/

Πολύχρωμες αρχέγονες μαύρες τρύπες. Τα κουάρκ θεωρούνται ότι είναι στοιχειώδη σωματίδια με την ίδια έννοια όπως τα λεπτόνια, είναι δηλαδή σχεδόν σημειακά σωμάτια χωρίς εωτερική δομή. Σε αντίθεση όμως με τα λεπτόνια – όπως και σε οτιδήποτε άλλο στη φύση – υποτίθεται ότι έχουν κλασματικό ηλεκτρικό φορτίο. Ένα σοβαρό πρόβλημα που είχε προκύψει με τα κουάρκ ήταν το ότι ως φερμιόνια με σπιν 1/2 έπρεπε υπακούουν στην απαγορευτική αρχή του Pauli. Όμως σύνθετα σωματίδια που αποτελούνταν από δυο ή τρία κουαρκ του ίδιου είδους, όπως π.χ. το πρωτόνια ή το υπερόνιο Ω–, φαίνονταν ότι παραβίαζαν την απαγορευτική αρχή. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, έγινε η πρόταση ότι τα κουάρκ και τα αντι-κουάρκ έχουν μία επιπλέον ιδιότητα που μπορεί να εμφανίζεται με δυο διαφορετικούς τρόπους οι οποίοι ονομάζονται συμβατικά θετικό και αρνητικό. Στην περίπτωση των κουάρκ, αυτή η ιδιότητα έγινε γνωστή σαν «χρώμα», και οι τρεις δυνατότητες ονομάζονται κόκκινο, πράσινο και μπλε. Τα χρώματα των αντι-κουάρκ είναι τα αντι-κόκκινο, αντι-πράσινο και αντι-μπλε. Σύμφωνα με την υπόθεση του χρώματος, και τα τρία κουάρκ ενός βαρυονίου έχουν διαφορετικά χρώματα, υπακούοντας στην απαγορευτική αρχή του Pauli, αφού έχουν διαφορετικούς κβαντικούς αριθμούς. Ένας τέτοιος συνδυασμός μπορεί να θεωρηθεί λευκός σε αναλογία με τον τρόπο που το κόκκινο, πράσινο και μπλε φως συνδυάζονται για να αποτελέσουν λευκό φως – χωρίς να υπάρχει προφανώς σχέση μεταξύ των χρωμάτων των κουάρκ και των πραγματικών χρωμάτων. Ένα μεσόνιο υποτίθεται ότι αποτελείται από ένα κουάρκ ενός χρώματος και ενός αντι-κουάρκ του αντίστοιχου αντι-χρώματος με αποτέλεσμα την αναίρεση του χρώματος. Το αποτέλεσμα είναι τόσο τα βαρυόνια όσο και τα μεσόνια να μην έχουν χρώμα: το χρώμα των κουάρκ είναι ιδιότητα που έχει νόημα μεταξύ των αδρονίων χωρίς να είναι ποτέ άμεσα παρατηρήσιμο στον έξω κόσμο. Φορτίο χρώματος φέρουν και τα γλοιόνια, οι φορείς της ισχυρής αλληλεπίδρασης. Τι σχέση έχει το χρώμα των κουάρκ με τις αρχέγονες μαύρες τρύπες;Μερικές υπερελαφριές μαύρες τρύπες που σχηματίστηκαν αμέσως μετά τη μεγάλη έκρηξη, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση των Elba Alonso-Monsalve και David Kaiser, ίσως ήταν εξωτικά αντικείμενα με καθαρό «χρωματικό φορτίο» που θα μπορούσε να έχει αφήσει παρατηρήσιμες υπογραφές.Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες (Primordial black holes-PBHs) είναι υποθετικά αντικείμενα που σχηματίστηκαν από τη βαρυτική κατάρρευση πυκνών περιοχών στο πρώιμο σύμπαν. Πολλοί φυσικοί θεωρούν ότι θα μπορούσαν να αποτελούν συστατικό της σκοτεινής ύλης. Αλλά για να αποτελούν οι PBHs το σύνολο της σκοτεινής ύλης, θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ελαφριές, πιθανώς να έχουν μάζες μικρότερες από σχετικά μικρούς αστεροειδείς. Οι φυσικοί Elba Alonso-Monsalve και David Kaiser δείχνουν ότι αυτές οι μικροσκοπικές αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να διαθέτουν μια εξωτική ιδιότητα – ένα καθαρό χρωματικό φορτίο (τέτοιου είδους φορτία χαρακτηρίζουν τα κουάρκ και τα γλοιόνια στην κβαντική χρωμοδυναμική θεωρία). Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι τέτοιες χρωματικά φορτισμένες αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν αφήσει ίχνη που θα μπορούσαν να ανιχνευθούν.Οι παρατηρήσεις αποκλείουν ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες αστρικής μάζας θα μπορούσαν να εξηγήσουν πλήρως τη σκοτεινή ύλη, αλλά αυτές που ζυγίζουν μεταξύ 1017 και 1022 g εξακολουθούν να είναι υποψήφιοι. Δεδομένου ότι η μάζα μιας αρχέγονης μαύρης τρύπας θα πρέπει να σχετίζεται με την ηλικία της, αυτό το εύρος μάζας αντιστοιχεί στον σχηματισμό μαύρων τρυπών αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν το Σύμπαν ήταν ακόμα ένα καυτό πλάσμα κουάρκ και γλοιονίων. Οι περισσότερες αρχέγονες μαύρες τρύπες θα είχαν σχηματιστεί απορροφώντας τεράστιους αριθμούς κουάρκ και γλοιονίων με μια κατανομή χρωματικών φορτίων. Αυτές οι μαύρες τρύπες θα ήταν ουδέτερες ως προς το χρώμα και θα ήταν αρκετά ογκώδεις για να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Ωστόσο, οι υπολογισμοί δείχνουν ότι μερικές αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί από περιοχές τόσο μικροσκοπικές που τα φορτία των απορροφημένων γλοιονίων συσχετίζονται, δίνοντας σ’ αυτές ένα καθαρό χρωματικό φορτίο.Οι έγχρωμες μαύρες τρύπες θεωρούνταν μαθηματικά πιθανές, αλλά η νέα μελέτη είναι η πρώτη που προτείνει έναν ρεαλιστικό μηχανισμό σχηματισμού τους. Τα μικρά τους μεγέθη σημαίνουν ότι από τότε μέχρι σήμερα θα είχαν εξατμιστεί. Όμως, η παρουσία τους στο πρώιμο σύμπαν μπορεί να είχε διαταράξει την κατανομή θερμικής ισορροπίας των πρωτονίων και των νετρονίων, η οποία παίζει θεμελιώδη ρόλο στην πυρηνοσύνθεση στα πρώτα λεπτά μετά την Μεγάλης Έκρηξης, αφήνοντας διακριτικά ίχνη στην κοσμική αφθονία των στοιχείων. διαβάστε περισσότερα: 1. Colorful Primordial Black Holes – https://physics.aps.org/articles/v17/s69 2. Primordial Black Holes with QCD Color Charge – https://arxiv.org/abs/2310.16877

Rocket and Space Corporation "Energia" Γιατί να πληγώνουμε τους αστροναύτες; Για χάρη της επιστήμης, φυσικά! Το πείραμα Αλγομετρίας διεξάγεται στον ISS εδώ και πολλά χρόνια. Πρέπει να... πληγώσει ανθρώπους σε τροχιά. Μην βιαστείτε να καλέσετε δικηγόρους, θα σας εξηγήσουμε τα πάντα. Κάποτε οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο ουδός πόνου των αστροναυτών αυξάνεται κατά τη διάρκεια της πτήσης. Με τι συνδέεται αυτό εξακολουθεί να συζητείται. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν την αντίληψη του πόνου στο διάστημα: ▫ αίμα και άλλα υγρά κατανέμονται διαφορετικά σε όλο το σώμα σε μηδενική βαρύτητα. ▫ μια μακρά παραμονή στο διάστημα μπορεί να αλλάξει το κεντρικό νευρικό σύστημα. ▫ επίπεδο ορμονών - κορτιζόλη και αδρεναλίνη. ▫ Το άγχος και η προσαρμογή επίσης «σπρώχνουν» τον πόνο στο παρασκήνιο. Οι δείκτες είναι ατομικοί, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεστε όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα. Ακόμα και εκατό άνθρωποι για την επιστήμη είναι μια σταγόνα στη θάλασσα. Επομένως, το πείραμα είναι ένα από τα πιο «μακροχρόνια». Εντάξει, μην ανησυχείς, οι αστροναύτες δεν «βασανίζονται» πολύ. Υπάρχει μια μικρή καρφίτσα μέσα στη συσκευή. Πατάει το δάχτυλό του ενώ ο αστροναύτης κρατά πατημένο το κουμπί. Στην πραγματικότητα, μέχρι να νιώσει πόνο. Μια μικρή πλάκα εφαρμόζεται στο αντιβράχιο και θερμαίνεται σταδιακά - στο ίδιο αποτέλεσμα. Η συσκευή καταγράφει τους δείκτες και τους μελετά στη Γη. Το πείραμα δεν πρέπει να υποτιμάται. Άλλωστε, ο πόνος είναι η προστασία μας. Εάν βρίσκεστε εκατοντάδες (ή ακόμα και εκατοντάδες χιλιάδες) χιλιόμετρα από οποιοδήποτε νοσοκομείο και δεν παρατηρήσετε εγκαίρως ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα σας, οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21282 Roscosmos ‼ Η ημέρα της άδειας στο «σπίτι του διαστήματος» ξεκίνησε με τη διόρθωση της τροχιάς του ISS - ο σταθμός προετοιμάζεται για μελλοντική εκτόξευση και ελλιμενισμό με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-26, καθώς και για την προσγείωση του Soyuz MS-25 . Σήμερα στις 07:40 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες Progress MS-26 άναψαν, δούλεψαν για 1390,3 δευτερόλεπτα και παρήγαγαν ώθηση 2 m/s. Μετά τον ελιγμό, το μέσο υψόμετρο της τροχιάς του ISS αυξήθηκε κατά 3,5 km και ανήλθε σε 418,38 km πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573236 Roscosmos Ο Oleg Kononenko μίλησε για τα χαρακτηριστικά του καθαρισμού της ατμόσφαιρας του ISS από μικροακαθαρσίες Ο κοσμοναύτης μοιράστηκε ένα βίντεο του Nikolai Chub να εργάζεται με τη μονάδα καθαρισμού της ατμόσφαιρας. «Τα ενσωματωμένα συστήματα ISS περιέχουν ουσίες όπως αμμωνία, υδρογόνο, τριόλη, υδράργυρο, αλκαλικό ηλεκτρολύτη και θειικό οξύ. Η απελευθέρωση αυτών των επιβλαβών για τον άνθρωπο ουσιών στην ατμόσφαιρα μπορεί να την καταστήσει τοξική. Οι επικίνδυνες μικροακαθαρσίες συσσωρεύονται όχι μόνο ως αποτέλεσμα της λειτουργίας πολυάριθμου εξοπλισμού, αλλά και ως αποτέλεσμα της ζωτικής δραστηριότητας του πληρώματος. Ως εκ τούτου, εκτός από την παροχή οξυγόνου στο πλήρωμα και την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, η ατμόσφαιρα του ISS καθαρίζεται επίσης από αέριες μικροακαθαρσίες». https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244096%2Fc4262495b518710295%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573237

Η ηλιακή κηλίδα που έστειλε την τρομερή γεωμαγνητική καταιγίδα στη Γη έστειλε μια και στον Άρη και η NASA την κατέγραψε (βίντεο) Η ίδια γιγάντια ηλιακή κηλίδα που πριν από ένα μήνα προκάλεσε μια από τις ισχυρότερες γεωμαγνητικές καταιγίδες που χτύπησαν τη Γη τις τελευταίες δεκαετίες προκάλεσε μια ακόμη καταιγίδα φορτισμένων σωματιδίων η οποία χτύπησε τον Άρη. Το συμβάν στον Κόκκινο Πλανήτη συνέβη στις 20 Μαΐου και καταγράφηκε από τους δορυφόρους αλλά και ένα από τα ρόβερ της NASA που βρίσκονται στον Κόκκινο Πλανήτη με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία να δίνει στη δημοσιότητα ένα βίντεο που καταγράφονται εικόνες από το φαινόμενο.Οι ειδικοί κάνουν λόγο για μια ηλιακή έκλαμψη X12 που αποτελεί τον ισχυρότερο τύπο στην κλίμακα ταξινόμησης εκλάμψεων. Η έκλαμψη συνέβη στην ηλιακή κηλίδα AR3664 η οποία μετονομάστηκε καθώς εξελισσόταν στο μητρικό μας άστρο. Η ισχυρή εκτίναξη μάζας στέμματος (CME), έστειλε ένα τσουνάμι υπερθερμού ηλιακού πλάσματος (ιονισμένο αέριο) προς τον Άρη με ταχύτητα πολλά εκατομμύρια χλμ./ώρα. Η κατανόηση Η λήψη και μελέτη των δεδομένων από το συμβάν θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον γειτονικό μας πλανήτη και να σχεδιάσουμε μελλοντικές επισκέψεις πληρώματος σε αυτόν.«Πήραμε πραγματικά όλο το εύρος του διαστημικού καιρού στον Άρη από τις 11 έως τις 20 Μαΐου, από μεγάλες εκλάμψεις, CME και μια ακραία ηλιακή ενεργειακή έκρηξη σωματιδίων, και μόλις αρχίσαμε να ξύνουμε την επιφάνεια αναλύοντας τα δεδομένα. Η έκλαμψη της 14ης Μαΐου πραγματικά απέδωσε όπως αναμενόταν. Η έκλαμψη φούσκωσε σημαντικά και ζέστανε την ατμόσφαιρα του Άρη όπως αναμενόταν και το CME που προέκυψε παρήγαγε πράγματι σέλας» λέει ο Εντ Θίμαν, ηλιοφυσικός στο Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής (LASP) στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Μπούλντερ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1689393/i-iliaki-kilida-poy-esteile-tin-tromeri-geomagnitiki-kataigida-sti-gi-esteile-mia-kai-ston-ari-kai-i-nasa-tin-kategrapse-vinteo/

Το μαγνητικό πεδίο του ήλιου θα αναστραφεί. Ολοκληρώνεται ένας ηλιακός κύκλος και ξεκινά ένας νέος.To μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια του Ήλιου είναι της τάξης των 10-4 Tesla και έχει περίοδο αναστροφής 11 χρόνια, ενώ το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια της Γης είναι 5×10-5 Tesla και περίοδο αναστροφής ~104 χρόνια (Image credit: Created in Canva by Daisy Dobrijevic)Ο Ήλιος βρίσκεται στα πρόθυρα ενός σημαντικού γεγονότος: την αντιστροφή του μαγνητικού του πεδίου. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει περίπου κάθε 11 χρόνια και σηματοδοτεί ένα σημαντικό στάδιο στον ηλιακό κύκλο. Η μετατόπιση της πολικότητας υποδεικνύεται από το ηλιακό μέγιστο, την ένταση και τη συχνότητα των ηλιακών κηλίδων που είναι ορατές στην επιφάνεια και την αρχή της μετατόπισης προς το ηλιακό ελάχιστο.Η τελευταία φορά που το μαγνητικό πεδίο του ήλιου ανατράπηκε ήταν προς τα τέλη του 2013. Τι προκαλεί όμως αυτόν τον διακόπτη στην πολικότητα και είναι επικίνδυνος; Ας ρίξουμε μια βαθιά ματιά στην αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του ήλιου και ας διερευνήσουμε τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει στη Γη.Για να κατανοήσουμε την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου, πρώτα, είναι σημαντικό να εξοικειωθούμε με τον ηλιακό κύκλο. Αυτός ο περίπου 11ετής κύκλος ηλιακής δραστηριότητας καθοδηγείται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και υποδεικνύεται από τη συχνότητα και την ένταση των ηλιακών κηλίδων που είναι ορατές στην επιφάνεια. Το ύψος της ηλιακής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια ενός δεδομένου ηλιακού κύκλου είναι γνωστό ως ηλιακό μέγιστο και οι τρέχουσες εκτιμήσεις προβλέπουν ότι θα συμβεί από τα τέλη του 2024 έως τις αρχές του 2026.«Υπάρχει όμως ένας άλλος πολύ σημαντικός, αν και λιγότερο γνωστός, κύκλος που περικλείει δύο ηλιακούς κύκλους 11 ετών. Γνωστός ως κύκλος Hale, αυτός ο μαγνητικός κύκλος διαρκεί περίπου 22 χρόνια, μέσω των οποίων το μαγνητικό πεδίο του ήλιου αντιστρέφεται και στη συνέχεια επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση» αναφέρει ο ηλιακός αστροφυσικός Ράιαν Φρεντς.Κατά τη διάρκεια του ηλιακού ελάχιστου, το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου είναι κοντά σε ένα δίπολο, με έναν βόρειο και έναν νότιο πόλο, παρόμοιο με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Αλλά καθώς μετακινούμαστε προς το ηλιακό μέγιστο, «το μαγνητικό πεδίο του ήλιου γίνεται πιο περίπλοκο, χωρίς σαφή διαχωρισμό βορρά-νότου», λέει ο Φρέντς. Μέχρι να περάσει το ηλιακό μέγιστο και να φτάσει το ηλιακό ελάχιστο, ο Ήλιος έχει επιστρέψει σε ένα δίπολο, αν και με αναστροφή πολικότητας.Η επερχόμενη αλλαγή πολικότητας θα είναι από το βόρειο στο νότιο μαγνητικό πεδίο στο βόρειο ημισφαίριο και αντίστροφα στο νότιο ημισφαίριο. «Αυτό θα το φέρει σε παρόμοιο μαγνητικό προσανατολισμό με τη Γη, η οποία έχει επίσης το μαγνητικό πεδίο νότιου προσανατολισμού στο βόρειο ημισφαίριο» εξηγεί ο Φρεντς. Οι εκρήξεις Η αναστροφή προκαλείται από ηλιακές κηλίδες, μαγνητικά πολύπλοκες περιοχές της επιφάνειας του Ήλιου που μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά ηλιακά συμβάντα, όπως ηλιακές εκλάμψεις και εκτοξεύσεις μάζας στεμμάτων (CMEs) που αποτελούν μεγάλες εκρήξεις πλάσματος και μαγνητικού πεδίου. Οι εκρήξεις αυτές όταν προκαλούνται σε σημεία του Ήλιου που εκείνη την στιγμή βλέπουν τη Γη στέλνουν στον πλανήτη μας ένα τσουνάμι φορτισμένων σωματιδίων τα οποία προκαλούν φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας αλλά παράλληλα προκαλούν προβλήματα λειτουργίας σε τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα.Κατά τη διάρκεια του ηλιακού μέγιστου ένας μεγάλος αριθμός ηλιακών κηλίδων είναι ορατός στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη και κατά το ηλιακό ελάχιστο ένας πολύ μικρός αριθμός (μερικές φορές μηδέν) ηλιακών κηλίδων είναι ορατός στον ισημερινό. «Καθώς οι ηλιακές κηλίδες αναδύονται κοντά στον ισημερινό, θα έχουν προσανατολισμό που ταιριάζει με το παλιό μαγνητικό πεδίο, ενώ οι ηλιακές κηλίδες που σχηματίζονται πιο κοντά στους πόλους θα έχουν μαγνητικό πεδίο που ταιριάζει με τον εισερχόμενο μαγνητικό προσανατολισμό. Αυτό ονομάζεται νόμος του Hale» λέει ο Φρεντς«Το μαγνητικό πεδίο από ενεργές περιοχές κατευθύνεται προς τους πόλους και τελικά προκαλεί την αντιστροφή», λέει ο ηλιακός φυσικός Τοντ Χοέκσεμα διευθυντής του Ηλιακού Παρατηρητηρίου Wilcox στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.Αλλά η ακριβής υποκείμενη αιτία μιας τέτοιας ανατροπής της πολικότητας παραμένει μυστηριώδης. «Αυτό μπαίνει σε ολόκληρο τον ηλιακό κύκλο και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό. Δεν έχουμε ακόμα μια πραγματικά συνεπή μαθηματική περιγραφή του τι συμβαίνει. Και μέχρι να μπορέσουμε να το μοντελοποιήσουμε, είναι δύσκολο να το καταλάβουμε πραγματικά» λέει ο Φιλ Σκέρερ ηλιακός φυσικός του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.Εξαρτάται πραγματικά από το πού προέρχεται το μαγνητικό πεδίο. “Θα υπάρξουν πολλές ηλιακές κηλίδες; Και οι ηλιακές κηλίδες θα συμβάλουν στο μαγνητικό πεδίο του πόλου ή θα ακυρωθούν τοπικά; Σε αυτήν την ερώτηση δεν ξέρουμε ακόμη πώς να απαντήσουμε» λέει ο Χοεκσέμα. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1688886/o-ilios-etoimazetai-na-antistrepsei-to-magnitiko-toy-pedio-ti-simainei-ayto-gia-ti-gi-kai-tin-anthropotita/ – https://www.space.com/sun-magnetic-field-flip-solar-maximum-2024

Ο πυρήνας της Γης πάτησε φρένο και αλλάζει η διάρκεια της μέρας. Ανεπαίσθητη προς το παρόν η μεταβολή του χρόνου στον πλανήτη. Ενδιαφέροντα ευρήματα μιας νέας μελέτης τα οποία δείχνουν συντελούνται οι αλλαγές στον εσωτερικό πυρήνα της Γης γεγονός που μπορεί οδηγήσει στην αύξηση της διάρκειας της μέρας της Γης, η πιο σωστά να επιμηκυνθεί το 24ωρο.Ο πυκνός μεταλλικός πυρήνας της Γης υποχωρεί τώρα σε σχέση με την επιφάνεια του πλανήτη, σύμφωνα τη μελέτη επικεφαλής της οποίας είναι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. Εξετάζοντας τα δεδομένα σεισμών, διαπίστωσαν ότι η κίνηση του εσωτερικού πυρήνα του πλανήτη άρχισε να επιβραδύνεται γύρω στο 2010 επηρεάζοντας έστω και κατά λίγο την περιστροφή της Γης στο Διάστημα. Τα στρώματα και ο μηχανισμός Ο φλοιός είναι το βραχώδες εξωτερικό στρώμα όπου υπάρχει όλη η ζωή. Έχει πάχος μεταξύ 5 και 70 χλμ. και αποτελεί περίπου το ένα τοις εκατό της Γης. Ο μανδύας είναι το μεγαλύτερο από τα στρώματα της Γης και αποτελείται από θερμούς βράχους. Με πάχος περίπου τρεις χιλιάδες χλμ. αποτελεί το 84 τοις εκατό του όγκου του πλανήτη μας.Ο εξωτερικός πυρήνας έχει πάχος περίπου δύο χιλιάδες χλμ. αποτελείται από ένα στρώμα υγρού νικελίου και σιδήρου που θερμαίνεται στους 5,500 βαθμούς Κελσίου. Αυτό είναι το στρώμα που δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο της Γης.Τέλος, ο εσωτερικός πυρήνας είναι μια καυτή, πυκνή σφαίρα σιδήρου περίπου στο μέγεθος της Σελήνης. Δεδομένου ότι ο περιβάλλοντας εξωτερικός πυρήνας είναι εξ ολοκλήρου υγρός, αυτή η πυκνή μεταλλική σφαίρα είναι ελεύθερη να περιστρέφεται υπό την έλξη του μαγνητικού πεδίου της Γης και τη βαρυτική επίδραση των εξωτερικών στρωμάτων.Για χρόνια, πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι ο εσωτερικός πυρήνας περιστρεφόταν πιο γρήγορα από την επιφάνεια της Γης. Ωστόσο οι ερευνητές λένε ότι ο πυρήνας έχει πλέον επιβραδυνθεί και έχει αρχίσει να ακολουθεί μια αντίστροφή πορεία προκαλώντας μεταβολή στην περιστροφή της Γης γύρω από τον εαυτό της και τον Ήλιο η ταχύτητα της οποίας καθορίζει και τον χρόνο όπως τον αντιλαμβανόμαστε στην επιφάνεια του πλανήτη.Οι ερευνητές κάνουν λόγο πάντως για μεταβολή σε επίπεδα χιλιοστών του δευτερόλεπτου σε αυτή τουλάχιστον την φάση. Αν υπάρξουν περαιτέρω μεταβολές στον πυρήνα της Γης που οδηγήσουν σε άλλη κλιμάκωση του χρόνου αυτό θα αποτελέσει σίγουρα αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού για την επιστημονική κοινότητα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1688425/o-pyrinas-tis-gis-patise-freno-kai-allazei-i-diarkeia-tis-meras/

Σφαίρες Dyson στον Γαλαξία μας; Επιστήμονες εντόπισαν πρόσφατα επτά άστρα στον Γαλαξία μας που θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι γιγάντιες εξωγήινες δομές που ονομάζονται σφαίρες Dyson.Ο Φρίμαν Ντάιζον (Freeman Dyson) προέτρεπε τους αστρονόμους να αναζητούν στο διάστημα την ακτινοβολία των επονομαζόμενων σφαιρών Dyson και όχι απλά ραδιοσήματα. H σφαίρα Dyson προτάθηκε για πρώτη φορά από τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Όλαφ Στάπλεντον (Olaf Stapledon) στο μυθιστόρημα του με τίτλο Star Maker, το 1937. Η ιδέα αυτή μελετήθηκε αργότερα από τον Dyson. Πρόκειται για μια τεράστιας κλίμακας σφαίρα που περιβάλλει ένα άστρο–ήλιο σχεδιασμένη έτσι ώστε να συλλέγει την ενέργεια του άστρου. Σε μια ακραία περίπτωση που περιέγραψε ο Dyson, ένας προηγμένος πολιτισμός τύπου ΙΙ θα μπορούσε να περιβάλλει το άστρο του με μια σφαιρική υπερ-κατασκευή η οποία θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται το σύνολο της εκπεμπόμενης ενέργειας ενός άστρου. Επιπλέον, το εσωτερικό αυτής της σφαίρας θα μπορούσε φιλοξενήσει τον πολιτισμό και να ικανοποιήσει την δημογραφική αύξηση του πληθυσμού για εκατομμύρια χρόνια.Το 1960, ο διάσημος Βρετανο-αμερικανός φυσικός Φρίμαν Ντάισον έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Science με τίτλο «Search for Artificial Stellar Sources of Infrared Radiation» («Αναζήτηση τεχνητών αστρικών πηγών υπέρυθρης ακτινοβολίας»). Σε αυτό διατύπωνε την υπόθεση ότι ένας τεχνολογικά προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την ενέργεια ενός ολόκληρου άστρου, περικυκλώνοντάς το με ένα δίκτυο συλλεκτών ενέργειας. Την ιδέα αυτή την εμπνεύστηκε ο Ντάισον από το μυθιστόρημα του Όλαφ Στάπλεντον «Star Maker» (1937).Στη δημοσίευση με τίτλο «Project Hephaistos – II. Dyson sphere candidates from Gaia DR3, 2MASS, and WISE» οι Matías Suazo et al παρουσιάζουν μια ολοκληρωμένη αναζήτηση σφαιρών Dyson αναλύοντας παρατηρήσεις στο ορατό και υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος από το διαστημικό παρατηρητήριο Gaia , την έρευνα 2MASS και το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο WISE. Εντόπισαν επτά πιθανές περιπτώσεις που αξίζουν περαιτέρω ανάλυση. Όλα αυτά τα αντικείμενα είναι νάνοι M, που εκπέμπουν υπερβολική υπέρυθρη ακτινοβολία που δεν μπορεί να εξηγηθεί αστροφυσικά.Όπως διευκρίνισε αργότερα ο επιστήμονας, οι υποθετικές αυτές μεγαδομές, οι οποίες ονομάστηκαν σφαίρες Dyson, θα αποτελούνταν από «μια συλλογή ή ένα σμήνος αντικειμένων που ταξιδεύουν σε ανεξάρτητες τροχιές γύρω από το αστέρι». Αυτές οι σφαίρες θα εξέπεμπαν μια χαρακτηριστική «υπογραφή» με τη μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας. Ωστόσο, ο επιστήμονας είχε σημειώσει ότι η υπέρυθρη ακτινοβολία από μόνη της δεν θα σήμαινε απαραίτητα ότι επρόκειτο για εξωγήινη νοημοσύνη και ότι ένας από τους ισχυρότερους λόγους για την αναζήτηση τέτοιων πηγών ήταν ότι μπορεί να ανακαλυφθούν νέοι τύποι φυσικών αστρονομικών αντικειμένων. Τι έδειξε πρόσφατη μελέτη Πολλοί ερευνητές έχουν αναζητήσει τις σφαίρες Dyson, συμπεριλαμβανομένων του Ινστιτούτου SETI, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με αποστολή την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης και του Εθνικού Επιταχυντή Fermi Εργαστήριο, γνωστό ως Fermilab. Τώρα, μια νέα μελέτη που εξέτασε 5 εκατομμύρια αστέρια στον γαλαξία μας υποστηρίζει ότι υπάρχουν επτά αστέρια τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να φιλοξενούν σφαίρες Dyson.Οι συγγραφείς της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society», ξεκίνησαν να αναζητούν «υπογραφές» υπέρυθρης θερμότητας κοντά σε αστέρια, οι οποίες δεν μπορούσαν να εξηγηθούν με κανέναν άλλο τρόπο. Χρησιμοποιώντας ιστορικά δεδομένα από τηλεσκόπια που συλλέγουν υπογραφές υπέρυθρου, η ερευνητική ομάδα εξέτασε αστέρια που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη από 1.000 έτη φωτός από τη Γη.«Ξεκινήσαμε με ένα δείγμα 5 εκατομμυρίων αστέρων και εφαρμόσαμε φίλτρα ώστε να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τη μόλυνση των δεδομένων», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Ματίας Σουάζο, διδακτορικός φοιτητής στο τμήμα φυσικής και αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία.«Μέχρι στιγμής, έχουμε επτά πηγές που γνωρίζουμε ότι λάμπουν σε υπέρυθρο φως, αλλά δεν ξέρουμε γιατί, οπότε τις ξεχωρίσαμε» πρόσθεσε.Ωστόσο, δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις ότι τα επτά αστέρια φιλοξενούν σφαίρες Dyson, σημείωσε ο ερευνητής.«Δεν βρίσκουμε μια εξήγηση για αυτές τις πηγές, επειδή δεν έχουμε αρκετά δεδομένα για να αποδείξουμε ποια είναι η πραγματική αιτία του υπέρυθρου φωτός», είπε. «Θα μπορούσαν να είναι σφαίρες Dyson, επειδή συμπεριφέρονται όπως προβλέπουν τα μοντέλα μας, αλλά θα μπορούσαν να είναι και κάτι άλλο» πρόσθεσε.Ωστόσο, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε ως απάντηση στα ευρήματα του Σουάζο υποστηρίζει ότι τουλάχιστον τρία από τα επτά αστέρια δεν είναι σφαίρες Dyson και ενδέχεται να είναι «hot DOGs» – γαλαξίες που καλύπτονται από καυτή σκόνη – και ότι τα υπόλοιπα τέσσερα θα μπορούσαν πιθανώς να εξηγηθούν και με αυτόν τον τρόπο.Εάν οι σφαίρες Dyson υπάρχουν πραγματικά, ποια θα ήταν η χρήση τους;«Αν είχαμε τόση ενέργεια όση παρέχει ο ήλιος κάθε δευτερόλεπτο, θα μπορούσαμε να κάνουμε ανήκουστα πράγματα, όπως διαστρικά ταξίδια» είπε ο Σουάζο.Ωστόσο, η τεχνολογία και οι πρώτες ύλες που απαιτούνται για την κατασκευή των δομών αυτών είναι πολύ πέρα από τις σημερινές δυνατότητες της ανθρωπότητας.«Είναι τόσο μεγάλες που δεν έχουμε αρκετά υλικά στη Γη για να τις κατασκευάσουμε», πρόσθεσε ο Σουάζο. «Ο Φρίμαν Ντάισον είπε ότι πρέπει να διαλύσουμε τον πλανήτη Δία για να αντλήσουμε τις πρώτες ύλες».Αυτό σημαίνει πιθανώς ότι οι σφαίρες Dyson, αν όντως υπάρχουν, είναι πολύ σπάνιες.«Η σημασία αυτής της μελέτης είναι ότι παρέχει τις πρώτες ισχυρές αποδείξεις ότι δεν υπάρχουν πολλές σφαίρες Dyson στον γαλαξία μας, σε αντίθεση με τις προσδοκίες ορισμένων ότι μπορεί να είναι μια αναπόφευκτη τελική κατάσταση της επέκτασης των εξελιγμένων ειδών στο ηλιακό μας σύστημα», δήλωσε ο Τζέισον Ράιτ, καθηγητής αστρονομίας και αστροφυσικής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας.«Οι υποψήφιοι που βρήκε ο Σουάζο είναι σημαντικοί γιατί ό,τι κι αν είναι – και πιθανότατα είναι αστέρια που περιβάλλονται από υλικό κάποιου σπάνιου γεγονότος, όπως μια πλανητική σύγκρουση, αν και θα μπορούσαν να είναι σφαίρες Dyson – είναι σπάνια και ενδιαφέροντα αντικείμενα που αξίζουν περαιτέρω μελέτης, για παράδειγμα με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/ti-einai-oi-sfaires-dyson/

Διεθνές Συνέδριο «ATLAS WEEK 2024»: Το Μεγάλο Πείραμα του CERN έρχεται στο ΑΠΘ. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα του Πειράματος ATLAS του CERN επέλεξε το ΑΠΘ για να πραγματοποιήσει το ετήσιο Συνέδριο της, με τίτλο: «ATLAS WEEK 2024», από 17 έως 21 Ιουνίου 2024, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου είχε η συμβολή του ιδρύματος, μέσω του Εργαστήριου Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, στην ανάπτυξη του Πειράματος ATLAS του CERN, στην επιστήμη της Φυσικής, τη βασική έρευνα και τις εφαρμογές της. Στο Συνέδριο θα παρουσιαστούν οι τελευταίες εξελίξεις στις αναλύσεις για φλέγοντα θέματα φυσικής, με τα τελευταία δεδομένα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) που συλλέχθηκαν απ’ το πείραμα ATLAS, καθώς και η πορεία στην αναβάθμιση των ανιχνευτών του πειράματος για την επόμενη φάση λειτουργίας, του επιταχυντή. Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν εξέχοντες επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, αναμένονται περισσότεροι από 250 επιστήμονες από 38 χώρες και περισσότερα από 180 πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα. Η Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ τιμά τον Ιδρυτή του Πειράματος ATLAS, Καθηγητή Peter Jenni Το έτος 2024 σηματοδοτεί 70 χρόνια από την ίδρυση του CERN, του οποίου η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος. Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή εκδήλωση για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 30 χρόνων της ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS. Στην εκδήλωση, η Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ θα τιμήσει τον Ιδρυτή του Πειράματος ATLAS, Καθηγητή Peter Jenni, για την πολύτιμη συμβολή του στην επιστήμη, την κοινωνική προσφορά του αλλά και τη στήριξή του στη σημαντική συνεισφορά του ΑΠΘ στο Πείραμα ATLAS. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 18 Ιουνίου 2024 και ώρα 18.00, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Θα ακολουθήσει Μουσική Εκδήλωση. Ο Καθηγητής με τον ηγετικό ρόλο στην ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs O Καθηγητής Peter Jenni συμμετέχει στα πειράματα του CERN απ’ το 1972, με καίριες συνεισφορές στην ανακάλυψη των αδρονικών πιδάκων και των σωματιδίων W και Z, φορέων της ασθενούς αλληλεπίδρασης. Апό то 1980, ασχολείται με τον σχεδιασμό και υλοποίηση του Μεγάλου Αδρονικού Επιταχυντή και των πειραμάτων του και το 1992 δημιούργησε την κοινοπραξία ATLAS. Πρόκειται για μία συνεργασία την οποία συντόνισε μέχρι το 2009, καθ’ όλη τη διάρκεια του σχεδιασμού και κατασκευής του σύνθετου αυτού «υπερ ανιχνευτή» μεγέθους όσο μια οκταόροφη πολυκατοικία, με ανιχνευτές που κατασκευάστηκαν στα 180 συνεργαζόμενα με το Πείραμα εργαστήρια. Πρόσφατα, η συμβολή του ήταν καθοριστική στην Ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs από το Πείραμα ATLAS.Είναι μέλος της Βαυβαρικής Ακαδημίας Επιστημών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, της Σλοβενικής Εταιρείας Επιστημών και Τεχνών κι έχει εκλεγεί επίτιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ. Το 2013 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο στη θεμελιώδη φυσική για τον ηγετικό του ρόλο που οδήγησε στην ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs και μαζί με την Fabiola Gianoti, Διευθύντρια του CERN σήμερα, διέθεσαν τα χρηματικά ποσά των βραβείων τους στη χρηματοδότηση υποψηφίων διδακτόρων του Πειράματος ATLAS. 30 χρόνια στο Πείραμα ATLAS στο CERN Το Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ συμμετέχει ενεργά τα τελευταία 30 χρόνια στο Πείραμα ATLAS στο CERN και έχει παίξει σημαντικό ρόλο τόσο με την κατασκευή και έλεγχο μεγάλου αριθμού σύγχρονων ανιχνευτών σωματιδίων με αυστηρές προδιαγραφές, όσο και στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs. Σήμερα, το Εργαστήριο, εκτός από την συμμετοχή του στο Πείραμα ATLAS, δραστηριοποιείται ενεργά σε εφαρμογές της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στην Διαγνωστική και Θεραπευτική Ιατρική, σε δράσεις Πολιτισμού, όπως η μη επεμβατική χαρτογράφηση τύμβων με Τομογραφία Μιονίων Κοσμικής Ακτινοβολίας, αλλά και στη μελέτη Έργων Τέχνης. Οι εργασίες του Συνεδρίου δεν είναι ανοιχτές για το κοινό. Ανοικτή για το κοινό είναι η Τρίτη 17-6-2024, 15:50 – 20:30. Πρώτα με δύο προσκεκλημένες ομιλίες 15:50 – 17:10 : Μία θεωρητικής Φυσικής (καθ. Α. Δέδες, Πανεπιστήημιο Ιωαννίνων) και μία Αρχαιολογίας (καθ. Α. Κυριάκου) για τις Αιγές (δείτε εδώ) Ακολουθει (18:00 – 20:30) η ανοικτή εκδήλωση για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών. ●Ιστότοπος για δύο ομιλίες ανοικτές στο κοινό ●Πρόγραμμα της ανοικτής εκδήλωσης για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της ΣΘΕ ●Ιστότοπος της ανοικτής εκδήλωσης για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της ΣΘΕ πηγή: https://www.physics.auth.gr/event_announcements/6246?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR3sgS6XO7MudSV337P_zuWyhssw8Flgd1JSkhCkCpvBYnxWghY8ueolp7k_aem_ZmFrZWR1bW15MTZieXRlcw

Συνέντευξη του αστροφυσικού Αλέξανδρου Μαραγκουδάκη. Από μικρό παιδί μετρούσε τα άστρα. Σήμερα, στα 43 του ο Ελληνας αστροφυσικός Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης, συμμετέχει σε μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της ΝΑSA που χαρτογραφεί τη Ζώνη του Ωρίωνα.Κατά την παιδική του ηλικία, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης παρατηρούσε τον αττικό ουρανό και εντυπωσιαζόταν από τα μυστικά που έκρυβε. Σήμερα, από τη NASA όπου εργάζεται ως ερευνητής, ο Έλληνας αστροφυσικός μελετά τα μυστήρια του σύμπαντος και συνεχίζει να νιώθει δέος για τη γοητεία του ουρανού.«Από παιδί πάντα με γοήτευε ο ουρανός, τον κοιτούσα και αναρωτιόμουν τι γίνεται εκεί. Αυτή η γοητεία νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει. Με το ίδιο δέος που κοιτούσα τον ουρανό ως παιδί, με το ίδιο δέος το κάνω και τώρα. Μπορεί πλέον να έχω τα μέσα και να βλέπω τις εικόνες του σύμπαντος ωμές, ακατέργαστες, ίσως λιγότερο ωραιοποιημένες. Ωστόσο, σήμερα νιώθω την ομορφιά της ανακάλυψης, το τι θα δεις αναλύοντας τα δεδομένα που λαμβάνεις», λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ.O Aλέξανδρος Μαρακουδάκης συμμετέχει σε μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της NASA με τίτλο «PDRs4all», όπου μαζί με περισσότερους από 170 ερευνητές από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ιαπωνία μελετούν δεδομένα από τις παρατηρήσεις του James Webb Space Telescope (JWST). Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα διερευνάται η Ζώνη του Ωρίωνα, μια περιοχή αστρογένεσης στον Γαλαξία μας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, που με τη βοήθεια του πρωτοποριακού τηλεσκοπίου μελετάται διεξοδικά. Πρωτοπλανήτης που «βομβαρδίζεται» από ακτινοβολία Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις της ερευνητικής ομάδας στο πρόγραμμα αυτό, ήταν η ανίχνευση του χημικού στοιχείου methyl cation CH3+ σε μια περιοχή όπου δημιουργείται ένας πρωτοπλανήτης, ο οποίος «βομβαρδίζεται» από ακτινοβολία από μεγάλα και λαμπρά αστέρια που βρίσκονται τριγύρω. «Ενώ αρχικά δεν περιμένεις να το ανιχνεύσεις, το ανιχνεύεις και είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, γιατί δημιουργεί τη δίοδο για μεγαλύτερες ενώσεις άνθρακα που είναι σημαντικές για τη ζωή. Βλέπεις λοιπόν ποια είναι τα πρώιμα στάδια που μπορούν ενδεχομένως να οδηγήσουν στη ζωή», εξηγεί ο κ. Μαραγκουδάκης.Το 2019, οπότε η επιστημονική κοινότητα προετοιμαζόταν για την εκτόξευση του πολύπλοκου και πολύ εξελιγμένου τηλεσκοπίου JWST, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης ήταν ένας από τους 25 επιστήμονες σε ΗΠΑ και Καναδά που επιλέχθηκαν για να κάνουν εκπαίδευση στη λειτουργία του τηλεσκοπίου στο «Space Telescope Science Institute» (STScl) στη Βαλτιμόρη και στη συνέχεια να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους και στους συναδέλφους τους. Την περίοδο εκείνη, ο κ. Μαραγκουδάκης διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στο Western University, στο Οντάριο του Καναδά, και η εκπαίδευση αυτή στο JWST ήταν η αρχή της ενασχόλησής του με το τηλεσκόπιο-επίτευγμα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Τι έχει προσφέρει το JWST στη γνώση μας για το σύμπαν, τον ρωτάμε. «Μας παρείχε αρκετά νέα δεδομένα ιδιαίτερα σε αυτό που λέμε Κοσμική Αυγή, στο πρώιμο σύμπαν, κοντά χρονικά στη Μεγάλη Έκρηξη. Παίρνουμε πληροφορίες για το πώς λειτουργούσε το σύμπαν τότε, ενώ δεν μπορούσαμε να το δούμε με τις προηγούμενες αποστολές», επισημαίνει. Οι γαλαξίες της γειτονιάς μας Μπορεί στο «PDRs4All» το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των επιστημόνων να είναι αυτή η συγκεκριμένη περιοχή του Γαλαξία μας, όμως ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης έχει θέσει στο επίκεντρο της έρευνάς του κυρίως την εξωγαλαξιακή αστροφυσική και συγκεκριμένα την εξέλιξη εκατοντάδων χιλιάδων γαλαξιών που βρίσκονται στη «γειτονιά» μας. Τα θέματα που ερευνά αφορούν στη μελέτη των γαλαξιών σε διαφορετικά μήκη κύματος και στη μοντελοποίηση για την ερμηνεία των παρατηρήσεων, προκειμένου να κατανοήσει την εξέλιξη των γαλαξιών και να εντοπίσει τα κοινά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχουν οι διαφορετικοί γαλαξίες.Πόσα ξέρουμε, όμως, για τους γαλαξίες στη γειτονιά μας; «Αν είσαι ερευνητής δεν θα πεις ποτέ ότι ξέρουμε πολλά. Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείς να μάθεις. Έχεις μια καλή ιδέα ίσως για το τι γίνεται. Και όσο περισσότερο έχεις τα μέσα, όπως πιο εξελιγμένα τηλεσκόπια για να παρατηρείς με μεγαλύτερη ανάλυση τι γίνεται στα συστήματα αυτά, τόσο σιγά σιγά γεφυρώνεις αυτό το χάσμα με το τι γίνεται εκεί έξω. Και πάλι υπάρχει μια μεγάλη διαδρομή να καλυφθεί μέχρι να πεις ότι έχεις φτάσει σε ένα σημείο να έχεις μια καλή εικόνα. Αυτό όμως είναι και το συναρπαστικό, να εξακολουθείς να ψάχνεις το τι γίνεται, πώς λειτουργούν οι γαλαξίες για παράδειγμα, πώς εξελίσσονται και σιγά σιγά να μαθαίνεις και νέα πράγματα χωρίς να γνωρίζεις πόσο κοντά ή πόσο μακριά είσαι σε μια ολοκληρωτική περιγραφή της εξέλιξής τους». Διαγαλαξιακές… αλληλεπιδράσεις Σε έναν δεύτερο σημαντικό πυλώνα της έρευνάς του, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης μελετά τους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, οργανικές ενώσεις με άνθρακα και υδρογόνο, που δίνουν στους επιστήμονες μεταξύ άλλων, πληροφορίες για τον ρυθμό αστρογένεσης των γαλαξιών στους οποίους εντοπίζονται.Η μελέτη άλλων γαλαξιών μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες στην κατανόηση ακόμα και του δικού μας Γαλαξία, τονίζει ο κ. Μαραγκουδάκης. «Παράλληλα, μελετώντας και τον δικό μας Γαλαξία που είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε, μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει στους πιο μακρινούς γαλαξίες που δεν μπορούμε να τους μελετήσουμε με την ίδια διακριτική ικανότητα. Οπότε υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση στην έρευνα και του δικού μας Γαλαξία και των υπολοίπων». Από το Φυσικό Αθήνας στη NASA, με μια στάση στην Κρήτη Ο 43χρονος Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου έκανε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ακολούθησαν μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 2020 έλαβε μεταδιδακτορική υποτροφία από τη NASA και αυτό ήταν η αφετηρία της διαδρομής του στον αμερικανικό διαστημικό οργανισμό. Μετά την ολοκλήρωση της υποτροφίας, συνεχίζει να εργάζεται ως ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο AMES της NASA στην Καλιφόρνια.Πόσο μακρινή, όμως, ήταν η απόσταση που διένυσε μέχρι να φτάσει στη NASA; «Όπως το βιώνω είναι μια μεγάλη διαδρομή χρονικά αλλά κάθε κομμάτι της είχε κάτι το ξεχωριστό και διαφορετικό ερευνητικά», λέει. Σπεύδει να προσθέσει, όμως, ότι «δεν θυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι εδώ που είμαι, απλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ, ανεξάρτητα από το πού βρίσκομαι. Ενώ τα μάτια μου είναι στραμμένα προς τον ουρανό, το μυαλό είναι εδώ χαμηλά». πηγή: https://www.in.gr/2024/06/16/in-science/o-ellinas-astrofysikos-tis-nasa-pou-xartografei-ti-zoni-tou-oriona/

Roscosmos Πώς είναι η «διαστημική καθημερινή ζωή» στον ISS; Από τις 11 έως τις 12 Ιουνίου, οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin συνέχισαν να ξεφορτώνουν το Progress MS-27. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες συμμετείχαν σε επιστημονικά πειράματα: παρατήρησαν κρυστάλλους και υγρά σκόνης πλάσματος ("Plasma Crystal-4"), αξιολόγησαν την οικολογική κατάσταση του πλανήτη ("Econ-M"), μελέτησαν τη δυναμική του σχεδιασμού του ISS ("Identification") και δοκίμασαν τις δικές τους επιδόσεις ("Pilot-T"). Η ιατρική έρευνα και η άσκηση είναι σημαντικά βήματα κατά τη διάρκεια του τροχιακού ταξιδιού. Χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό, το πλήρωμα μέτρησε την ακοή του και έκανε επίσης πρακτική στον διάδρομο BD-2. Διαβάστε την πλήρη έκθεση στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/40623/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573233 Roscosmos Πείραμα "Crystal Plasma": εργασία σε τροχιά «Ολοκλήρωσα την επόμενη συνεδρία του πειράματος «Crystal Plasma», όπου μελετώνται κρύσταλλοι και υγρά σκόνης πλάσματος, μελετώνται οι διαδικασίες σχηματισμού διατεταγμένων δομών φορτισμένων στερεών μακροσωματιδίων στο πλάσμα μιας εκκένωσης αερίου υπό συνθήκες μικροβαρύτητας». Σύμφωνα με τον Oleg Kononenko, οι κύριοι στόχοι του πειράματος κατά τη διάρκεια της αποστολής είναι να μελετήσει τη δύναμη της οπισθέλκουσας ιόντων που ενεργεί στα μικροσωματίδια στο πλάσμα από μια κατευθυνόμενη ροή ιόντων. Το πείραμα στοχεύει επίσης στη μελέτη ενός δυαδικού μείγματος σε μια εκκένωση συνεχούς ρεύματος σε μια παγίδα που σχηματίζεται από μια θερμική κλίση. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244094%2Ffd1b5728ba8417b858%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573229

Πώς οι διαστημικές πτήσεις επηρεάζουν την υγεία των αστροναυτών. Ακόμα και οι διαστημικές πτήσεις μικρής διάρκειας σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη έχουν ως αποτέλεσμα μοριακές αλλαγές στο σώμα των αστροναυτών, σύμφωνα με μια σειρά δημοσιεύσεων στα περιοδικά του ομίλου «Nature».Η συλλογή άρθρων με κεντρικό τίτλο «Space Omics and Medical Atlas» είναι σύμφωνα με τον όμιλο «Nature» η μεγαλύτερη συλλογή δεδομένων για την αεροδιαστημική ιατρική και τη διαστημική βιολογία. Πάνω από 100 ερευνητικά ιδρύματα σε 25 χώρες συνεργάστηκαν για να διερευνήσουν μοριακές, κυτταρικές, φυσιολογικές και άλλες αλλαγές στο σώμα των αστροναυτών.Μέχρι σήμερα, οι επιπτώσεις των διαστημικών ταξιδιών στην υγεία έχουν χαρτογραφηθεί με τη μελέτη των επαγγελματιών αστροναυτών, πολλοί από τους οποίους εκπαιδεύτηκαν επί χρόνια για να ταξιδέψουν. Στα άρθρα αυτά τίθενται επιπλέον στο επίκεντρο οι επιπτώσεις των διαστημικών πτήσεων μικρής διάρκειας στους αστροναύτες-πολίτες, ανθρώπους με διαφορετικό ιστορικό υγείας ο κάθε ένας.Σύμφωνα με τις μελέτες, λίγες μόνο ημέρες σε τροχιά μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, αφυδάτωση και θολή σκέψη, αν και οι περισσότερες από αυτές τις καταστάσεις επανέρχονται στο φυσιολογικό σύντομα μετά την επιστροφή των ταξιδιωτών στη Γη.Σε μία από τις δημοσιεύσεις παρουσιάζονται δεδομένα από την αποστολή Inspiration4 της SpaceX το 2021, στο πλαίσιο της οποίας τέσσερις αστροναύτες-πολίτες, δύο άντρες και δύο γυναίκες ηλικίας 29-51 ετών, πέταξαν για τρεις ημέρες στα 590 χιλιόμετρα πάνω από την Γη, δηλαδή πιο ψηλά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που βρίσκεται σε τροχιά στα 370-460 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτή η μικρής διάρκειας αποστολή προκάλεσε κάποιες από τις ίδιες αλλαγές που παρατηρούνται στο σώμα των αστροναυτών που έχουν συμμετάσχει σε πολύ μεγαλύτερες αποστολές. Πάντως, οι αλλαγές που καταγράφηκαν επέστρεψαν στο κανονικό στο 95% των περιπτώσεων σύντομα μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη.Στα επιμέρους ευρήματα της έρευνας εντοπίστηκε ότι οι επιπτώσεις της μικρής διάρκειας διαστημικών πτήσεων στην καρδιαγγειακή φυσιολογία και στη γνωστική απόδοση ήταν μέτριες και πολύ μεταβλητές μεταξύ των ατόμων. Επίσης, ότι οι γνωστικές επιδόσεις τους δεν επηρεάστηκαν σημαντικά. Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι τα λίγα άτομα του πληρώματος (μικρό μέγεθος δείγματος) και ο περιορισμένος διαθέσιμος χρόνος τους για εκπαίδευση είναι κρίσιμοι παράγοντες για την αξιολόγηση της ποιότητας των συλλεγόμενων δεδομένων.Σε άλλη επιστημονική έρευνα, μια ομάδα επιστημόνων από 40 ερευνητικά ιδρύματα σε πέντε ηπείρους μελέτησε το κατά πόσο επηρεάζονται οι νεφροί από τις διαστημικές πτήσεις και εντόπισαν ότι η δομή και η λειτουργία τους μεταβάλλονται. Καθώς είχε εντοπιστεί προγενέστερα ότι αστροναύτες αναπτύσσουν πέτρες στους νεφρούς κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών, οι ερευνητές κατέδειξαν ότι στις διαστημικές πτήσεις μεταβάλλεται ριζικά ο τρόπος με τον οποίο οι νεφροί επεξεργάζονται τα άλατα και αυτό πιθανώς αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα. Σε προσομοιώσεις που διεξήγαν, διαπίστωσαν ότι οι νεφροί ποντικιών που εκτέθηκαν σε γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία για δυόμιση χρόνια παρουσίασαν μόνιμη βλάβη και απώλεια της λειτουργίας τους.Μια τρίτη δημοσίευση παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα κατά τη διάρκεια διαστημικών ταξιδιών. Οι αστροναύτες σε χαμηλή τροχιά, όπως στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υποφέρουν από προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος, ιδίως λοιμώξεις, επαναδραστηριοποίηση λανθανόντων ιών και ευαισθησία του δέρματος. Οι αντιδράσεις αυτές συμβαίνουν ακόμη και σε βραχυπρόθεσμες διαστημικές πτήσεις.Σημειώνεται ότι οι έρευνες περιλαμβάνουν δεδομένα από ένα ευρύ φάσμα αποστολών, μεταξύ των οποίων οι SpaceX Inspiration4, Polaris Dawn, Axiom, NASA Twins και τις αποστολές του JAXA. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η αξιοποίηση των δεδομένων μπορεί να συμβάλει στην επιτάχυνση της αεροδιαστημικής ιατρικής, στη βελτίωση της παρακολούθησης της υγείας των αστροναυτών και στον μετριασμό των κινδύνων για τις επερχόμενες διαστημικές αποστολές. Σύνδεσμος για τις δημοσιεύσεις: https://www.nature.com/immersive/d42859-024-00009-8/index.html https://www.amna.gr/home/article/826490/Pos-oi-diastimikes-ptiseis-epireazoun-tin-ugeia-ton-astronauton

Πυκνό διαστρικό σύννεφο πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια ίσως προκάλεσε την εποχή των παγετώνων. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πριν από εκατομμύρια χρόνια, το ηλιακό σύστημα μπορεί συνάντησε ένα διαστρικό νέφος τόσο πυκνό που θα μπορούσε να επηρεάσει την ηλιόσφαιρα, η οποία απεικονίζεται ως η σκουρόχρωμη γκρι φυσαλίδα με φόντο τον διαστρικό χώρο. Σύμφωνα με νέα έρευνα, αυτό θα μπορούσε να έχει εκθέσει τη Γη σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας και να επηρεάσει το κλίμα. Photo courtesy of Opher, et al., Nature Astronomy Η Γη ίσως να έχασε προσωρινά την προστασία του Ήλιου πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια και να αφέθηκε εκτεθειμένη στο ψύχος του διαστρικού Διαστήματος, καθώς το Ηλιακό Σύστημα περνούσε μέσα από ένα πυκνό νέφος αερίων και σκόνης, σύμφωνα με νέα έρευνα.Δύο εκατομμύρια χρόνια πριν η Γη ήταν πολύ διαφορετική, με τους μακρινούς προγόνους μας να ζουν δίπλα σε προϊστορικά θηρία- και σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς η Γη περνούσε μια περίοδο μεγάλου ψύχους, με εποχές των παγετώνων να έρχονται και να φεύγουν μέχρι περίπου 12.000 χρόνια πριν. Οι επιστήμονες εικάζουν πως οι εποχές των παγετώνων λαμβάνουν χώρα για μια σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων η κλίση και η περιστροφή του πλανήτη, η κίνηση των τεκτονικών πλακών, οι εκρήξεις ηφαιστείων, τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κ.α. Ωστόσο η νέα έρευνα [A possible direct exposure of the Earth to the cold dense interstellar medium 2–3 Myr ago] που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy από ερευνητές του Boston University βάζει στη συζήτηση έναν άλλο πιθανό παράγοντα: Τη θέση του Ήλιου (και του Ηλιακού Συστήματος) στον γαλαξία.Ειδικότερα, οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία πως πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια το Ηλιακό Σύστημα συνάντησε ένα διαστρικό νέφος τόσο πυκνό που μπορεί να επηρέασε τον ηλιακό άνεμο: Όπως θεωρούν, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η θέση του Ήλιου στο Διάστημα μπορεί να επηρεάζει την ιστορία της Γης περισσότερο από ό,τι αναμενόταν στο παρελθόν.Το Ηλιακό Σύστημα καλύπτεται από μια «ασπίδα» πλάσματος που εκπέμπεται από τον Ήλιο, την αποκαλούμενη Ηλιόσφαιρα. Αυτή προκύπτει χάρη σε μια συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων, τον αποκαλούμενο ηλιακό άνεμο, που εκτείνεται πέρα από τον Πλούτωνα- μια γιγαντιαία «φυσαλίδα» η οποία μας προστατεύει από την ακτινοβολία που θα μπορούσε να προκαλέσει μεταβολές στο DNA μας: Για την ακρίβεια επιστήμονες θεωρούν ότι είναι ένας από τους λόγους που η ζωή εξελίχθηκε στη Γη όπως εξελίχθηκε.Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το ψυχρό αυτό νέφος συμπίεσε την ηλιόσφαιρα με τέτοιο τρόπο που για λίγο η Γη και οι άλλοι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος τέθηκαν εκτός της επιρροής της.«Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο που δείχνει ποσοτικά ότι υπήρξε επαφή ανάμεσα στον Ήλιο και κάτι εκτός του Ηλιακού Συστήματος που θα επηρέασε το κλίμα της Γης» είπε η Μεράβ Οφέρ, διαστημική φυσικός και lead author του επιστημονικού άρθρου. Η θεωρία της, γενικότερα, είναι πως η ηλιόσφαιρα έχει το σχήμα ενός φουσκωμένου «κρουασάν»- και τώρα διερευνά το πώς η ηλιόσφαιρα και η κίνηση του Ήλιου στο Διάστημα επηρεάζει τη χημεία της ατμόσφαιρας. «Τα άστρα κινούνται και τώρα αυτό το άρθρο δείχνει όχι μόνο ότι κινούνται, μα και ότι συναντούν δραστικές αλλαγές» λέει η Οφέρ.Η ίδια και οι συνεργάτες της πρακτικά κοίταξαν πίσω στον χρόνο, χρησιμοποιώντας εξελιγμένα μοντέλα υπολογιστή για να «δουν» πού βρισκόταν ο Ήλιος πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια- και μαζί του η ηλιόσφαιρα και το υπόλοιπο Ηλιακό Σύστημα. Επίσης χαρτογράφησαν την πορεία του συστήματος «Local Ribbon of Cold Clouds» (τοπική κορδέλα ψυχρών νεφών)- μιας σειράς μεγάλων, πυκνών, πολύ ψυχρών νεφών που αποτελούνται κυρίως από άτομα υδρογόνου. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ένα από τα νέφη κοντά στο τέλος της «κορδέλας» (Local Lynx of Cold Cloud) μπορεί να συγκρούστηκε με την ηλιόσφαιρα.Αν συνέβη αυτό, λέει η Οφέρ, η Γη θα εκτέθηκε πλήρως στο διαστρικό κενό, όπου αέρια και σκόνη αναμειγνύονται με ατομικά στοιχεία που έχουν απομείνει από άστρα που εξερράγησαν. Κανονικά η ηλιόσφαιρα «φιλτράρει» τα πιο πολλά από αυτά τα ραδιενεργά σωματίδια, ωστόσο χωρίς προστασία μπορούν να φτάσουν εύκολα στη Γη. Σύμφωνα με το επιστημονικό άρθρο, αυτό συνάδει με γεωλογικά στοιχεία τα οποία δείχνουν αυξημένα ισότοπα (60Fe, 244Pu) στον ωκεανό, τα χιόνια στη Ανταρκτικής και πυρήνες πάγου από την ίδια περίοδο. Επίσης, υπάρχει αντιστοιχία με τα διαθέσιμα δεδομένα περί θερμοκρασίας τότε, που υποδεικνύουν πτώση της.Η εξωτερική πίεση ενδεχομένως μπλόκαρε την ηλιόσφαιρα για ένα διάστημα, που μπορεί να κυμαινόταν από λίγους αιώνες μέχρι και ένα εκατομμύριο χρόνια, λέει η Οφέρ- ανάλογα το μέγεθος του νέφους. «Μα μόλις η Γη απομακρύνθηκε από το ψυχρό νέφος, η ηλιόσφαιρα “αγκάλιασε” όλους τους πλανήτες, περιλαμβανομένης της Γης» σημειώνει.Δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα πώς επηρέασε τη Γη το ψυχρό νέφος- αν, για παράδειγμα έφερε μια εποχή των παγετώνω. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα ψυχρά νέφη στο διαστρικό κενό που ο Ήλιος πιθανώς συνάντησε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και πιθανότατα θα συναντήσει και άλλα σε βάθος εκατομμυρίων ετών. https://physicsgg.me/2024/06/14/πυκνό-διαστρικό-σύννεφο-πριν-από-2-εκατ/

Το James Webb εντόπισε τρομερή σύγκρουση αστεροειδών στο γαλαξία μας. Εκτοξεύθηκε ποσότητα σκόνη δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του αστεροειδή που εξόντωσε τους δεινόσαυρους. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε τα ίχνη μιας τρομερής σύγκρουσης στο γαλαξία μας. Πρόκειται για μια σύγκρουση δύο γιγάντιων αστεροειδών στο Beta Pictoris, ένα αστρικό σύστημα που βρίσκεται 63 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Pictoris.Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα η κολοσσιαία σύγκρουση εκτόξευσε 100.000 φορές περισσότερη σκόνη από αυτή που παρήγαγε η σύγκρουση του τεράστιου αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από περίπου 66 εκατ. έτη εξοντώνοντας το 80% της ζωής ανάμεσα τους και τους δεινόσαυρους. Ο νέος κόσμος του γαλαξία Το Beta Pictoris είναι βρεφικής ηλικίας σύστημα αφού υπάρχει μόνο για 20 εκατομμύρια χρόνια σε σύγκριση με τα αξιοσέβαστα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια του δικού μας ηλιακού συστήματος. Στο νεαρό αστρικό σύστημα έχει εντοπισθεί η παρουσία τουλάχιστον δύο μεγάλων πλανητών αερίου αλλά δεν υπάρχουν ίχνη βραχωδών κόσμων σαν τον δικό μας. Ωστόσο, οι βραχώδεις εσωτερικοί πλανήτες μπορεί να βρίσκονται σε διαδικασία σχηματισμού, χάρη σε μεγάλες συγκρούσεις που παράγουν σκόνη, όπως αυτή που εντόπισε το JWST, είπαν οι ερευνητές σε παρουσίαση που έκαναν στο 244ο Συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Μάντισον του Ουισκόνσιν.Επειδή είναι ακόμα πολύ νέος, ο περιστρεφόμενος δακτύλιος αερίου και σκόνης που περιβάλλει το αστέρι είναι ένα πολύ πιο βίαιο μέρος από το ηλιακό μας σύστημα καθιστώντας το ιδανικό μέρος παρατήρησης από τους αστρονόμους για να δουν τις διεργασίες σχηματισμού ενός πλανητικού συστήματος που μπορεί να προσφέρει και ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς δημιουργήθηκε το δικό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1685748/to-james-webb-entopise-tromeri-sygkroysi-asteroeidon-sto-galaxia-mas/

Roscosmos Πώς πάνε τα πράγματα στο «σπίτι του διαστήματος»; Χθες ήταν μια παραγωγική μέρα σε τροχιά! Οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin πραγματοποίησαν μια σειρά από πειράματα: ▪ «Cardiovector»: μελέτησε αλλαγές στη λειτουργία της καρδιάς. ▪ «Νευροανοσία»: ανέλυσε την επίδραση του στρες στην ανοσία. ▪ “Ekon-M”: φωτογράφισε τη Γη για να αξιολογήσει την περιβαλλοντική κατάσταση. Επιπλέον, το πλήρωμα εκπαιδεύτηκε σε ένα εργόμετρο ποδηλάτου και έλαβε ενημέρωση για την ασφάλεια αφού έδεσε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Starliner στον ISS. Διαβάστε για τις εργασίες στο σταθμό στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40610/ Η φωτογραφία του Alexander Grebyonkin δείχνει το «διαστημικό πάρκινγκ» του πλοίου Starliner. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573217

Εντοπίστηκε «απαγορευμένος παγετός» στον Άρη μεταβάλλοντας τα σχέδια των επανδρωμένων αποστολών. Μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι το φαινόμενο του πρωινού παγετού δεν υπήρχε στον Κόκκινο Πλανήτη. Στον ισημερινό του Άρη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά πρωινός παγετός που στη συνέχεια εξατμίζεται. Η ανακάλυψη έχει προκαλέσει έκπληξη στην επιστημονική κοινότητα αφού πιστευόταν ότι είναι αδύνατον να υπάρξει παγετός σε αυτή την περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη.Η ανακάλυψη μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη για τη μοντελοποίηση του πού υπάρχει νερό στον Άρη και πώς ανταλλάσσεται μεταξύ της ατμόσφαιρας του Κόκκινου Πλανήτη και της επιφάνειάς του. Αυτό θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για τη μελλοντική εξερεύνηση του Άρη με επανδρωμένες αποστολές. Τον παγετό εντόπισαν δύο διαστημικά σκάφη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), πρώτα το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), που έφτασε στον Άρη το 2016, και στη συνέχεια το Mars Express που εξερευνά τον Άρη από το 2003. Στην κορυφή του Ολύμπου Ο «απαγορευμένος παγετός» όπως τον αποκαλούν οι ειδικοί βρίσκεται στην περιοχή Θαρσίς, τη μεγαλύτερη ηφαιστειακή περιοχή στον Άρη, που φιλοξενεί 12 μεγάλα ηφαίστεια ανάμεσα στο οποίο το Olympus Mons, το οποίο δεν είναι μόνο το ψηλότερο ηφαίστειο στον Άρη, αλλά είναι επίσης η ψηλότερη κορυφή του ηλιακού συστήματος με ύψος 22 χλμ.«Σκεφτήκαμε ότι ήταν αδύνατο να σχηματιστεί παγετός γύρω από τον ισημερινό του Άρη, καθώς ο συνδυασμός ηλιοφάνειας και λεπτής ατμόσφαιρας διατηρεί τις θερμοκρασίες σχετικά υψηλές τόσο στην επιφάνεια όσο και στην κορυφή του βουνού σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε στη Γη, όπου θα περίμενε κανείς να δει παγωμένες κορυφές. Η ύπαρξή του εδώ είναι συναρπαστική και υπονοεί ότι υπάρχουν εξαιρετικές διεργασίες στο παιχνίδι που επιτρέπουν τη δημιουργία παγετού» λέει ο Άντομας Βαλαντίνας μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν που έκανε την ανακάλυψη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1684571/entopistike-apagoreymenos-pagetos-ston-ari-metavallontas-ta-schedia-ton-epandromenon-apostolon/