Δροσος Γεωργιος

ΑΡΧΙΚΗ › ΒΙΟΛΟΓΙΑ › ΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΘΗΚΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΘΗΚΟΙ; Αν οι άνθρωποι προέρχονται από τους πιθήκους, γιατί υπάρχουν ακόμα πίθηκοι; Α, ναι – αυτό ρωτάνε συνέχεια οι αρνητές της εξελικτικής θεωρίας. Αυτή η ερώτηση προέρχεται από την παρερμηνεία της χρονικής αλληλουχίας των πραγμάτων, όπως και του μηχανισμού της εξέλιξης. Ευχαρίστως να βοηθήσω να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Η εξήγηση είναι στην πραγματικότητα πολύ απλή: Οι άνθρωποι δεν προέρχονται από τους πιθήκους. Οι άνθρωποι δεν προέρχονται από τις μαϊμούδες. Οι άνθρωποι έχουν έναν κοινό πρόγονο με τους πιθήκους, αλλά και με τις μαϊμούδες, που έζησε πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια. Αντί οι πίθηκοι και οι μαϊμούδες να είναι μέλη της πυρηνικής μας οικογένειας, είναι μακρινά (πολύ μακρινά) ξαδέρφια μας … τα οποία βλέπουμε κατά καιρούς σε αμήχανες οικογενειακές συγκεντρώσεις … και απλώς χαρετιόμαστε με ένα νεύμα του κεφαλιού.Να πώς έχουν τα πράγματα: Πριν από περίπου είκοσι εκτομμύρια χρόνια, πολύ πριν υπάρξουν πίθηκοι, άνθρωποι και μαϊμούδες, υπήρχε ένας οργανισμός που ήταν η προγιαγια όλων μας, όπως και όλων των ειδών από τα οποία προήλθαμε. Με το πέρασμα του χρόνου, διαφορετικά είδη άρχισαν να αποκλίνουν όσο έβρισκαν τις δικές τους οικοθεσίες. Βλέπεις, τα νέα είδη εμφανίζονται όταν ζώα προσαρμόζονται για να μπορούν να επιβιώνουν καλύτερα στην πολύ συγκεκριμένη περιοχή όπου ζουν. Κάθε φορά που αλλάζουν λιγάκι για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός τους – ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση, τη διαθεσιμότητα της τροφής, το κλίμα, τους θηρευτές, κ.λπ. – γίνονται λίγο διαφορετικά από τα ζώα από τα οποία προήλθαν. Με τα χρόνια, μετά από αρκετές αλλαγές, αυτά τα ζώα γίνονται τόσο διαφορετικά, που ταξινομούνται ως εντελώς νέα είδη.Οι μαϊμούδες, οι πίθηκοι και οι άνθρωποι αποτελούν ομάδες που απέκλιναν και βρήκαν τις δικές τους οικοθέσεις. Οι μαϊμούδες απέκλιναν πρώτες, μετά οι ουρακοτάγκοι, οι γορίλες, οι χιμπατζήδες και οι άνθρωποι – δεν προερχόμαστε ο ένας από τον άλλον. Εξελιχθήκαμε παράλληλα, το κάθε είδος ανάλογα με τις δικές του ανάγκες.Αυτό σημαίνει ότι οι πίθηκοι υπάρχουν ακόμα επειδή εξελίχθηκαν διαφορετικά όσο εξελισσόμασταν κι εμείς (όπως έκαναν και τα πουλιά και τα ψάρια και τα παχουλούτσικα ρακούν). Μπορεί όντως να έχουμε περισσότερα κοινά με τους πιθήκους και τις μαϊμούδες, απ’ ότι έχουμε για παράδειγμα, με τις θαλάσσιες χελώνες. Όμως αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικά πλάσματα. Μα εντελώς διαφορετικά.Μετά από όλα αυτά, η επόμενη ερώτηση που κάνουν συνήθως στους επιστήμονες είναι η εξής: Γιατί οι χιμαπτζήδες δεν αναπτύχθηκαν νοητικά τόσο ώστε να εφεύρουν τους ηλεκτρικούς λαμπτήρες ή να φοράνε λουστρίνια ή να αναρωτιούνται για την προέλευση του σύμπαντος; Η αλήθεια είναι ότι απλώς δεν χρειάστηκε – προσαρμόστηκαν τόσο καλά στο περιβάλλον τους, που δεν υπήρχε η εξελικτική πίεση να συνεχίζουν να αλλάζουν. Βρήκαν την οικοθέση τους και ευδοκίμησαν. Και γι’ αυτό υπάρχουν ακόμα.Υπάρχει επίσης μεγάλη πιθανότητα να μας είδαν να δουλεύουμε εννιά με πέντε στα στενάχωρα γραφειάκεια μας και να είπαν: «Μπα, ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε». απόσπασμα από το βιβλίο της Εlson Leah, (ΔΕΝ) ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΑΖΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, εκδόσεις Παπαδόπουλος διαβάστε σχετικά: Καρόλου Ντάρβιν, «Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ», Μετάφραση: Πάγκαλος Ανδρέας Καρόλου Ντάρβιν, «Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ»Download https://physicsgg.me/2023/12/06/αν-οι-άνθρωποι-προέρχονται-από-τους-πι/

Gemini: Η Google ανακοίνωσε τη ναυαρχίδα τεχνητής νοημοσύνης της εταιρείας. Πρόκειται για ένα πολυτροπικό μοντέλο ΑΙ.H Google ανακοίνωσε την δημιουργία του Gemini το οποίο χαρακτηρίζει ως το «πιο ικανό μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης» που έχει κατασκευάσει μέχρι σήμερα. Το Gemini είναι το αποτέλεσμα μεγάλης κλίμακας συλλογικών προσπαθειών από ομάδες σε όλη την Google, συμπεριλαμβανομένου του Google DeepMind και της Google Research, και είναι το μεγαλύτερο επιστημονικό και τεχνικό έργο του τεχνολογικού κολοσσού.Η Google αναφέρει ότι βελτιστοποίησε το Gemini 1.0, την πρώτη έκδοση του μοντέλου δημιουργώντας τρεις εκδόσεις • Gemini Ultra — ένα ευρείας κλίμακας μοντέλο για εξαιρετικά πολύπλοκες εργασίες • Gemini Pro — ένα μοντέλο κλιμάκωσης σε ένα ευρύ φάσμα εργασιών • Gemini Nano — ένα μοντέλο για εργασίες σε φορητές συσκευές (π.χ. κινητά τηλέφωνα)Το Gemini είναι ένα πολυτροπικό μοντέλο AI. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γενικεύει και να κατανοεί απρόσκοπτα, να λειτουργεί και να συνδυάζει διαφορετικούς τύπους πληροφοριών, όπως: • Κείμενο • Εικόνες • Ήχος • Βίντεο • Γλώσσες κωδικοποίησης Το Gemini είναι σύμφωνα με την Google ικανό να λειτουργεί αποτελεσματικά σε κάθε πηγή από κινητές συσκευές έως κέντρα δεδομένων. Επίσης το Gemini θα βελτιώσει σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο οι προγραμματιστές και οι εταιρικοί πελάτες αναπτύσσουν τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1544431/gemini-i-google-anakoinose-tin-nayarchida-technitis-noimosynis-tis-etaireias/

Το James Webb εντόπισε νερό σε δίσκο σχηματισμού βραχωδών πλανητών σαν τη Γη (βίντεο) Για πρώτη φορά γίνεται τέτοιου είδους ανακάλυψη ανατρέποντας τα συμβατικά κοσμολογικά μοντέλα.Το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει η ανθρωπότητα επιβεβαιώνει κυριολεκτικά σε καθημερινή βάση τις υψηλές δυνατότητες του και τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτό. Σε μια ακόμη πρώτη στο είδος του ανακάλυψη το James Webb ανίχνευσε νερό στην εσωτερική περιοχή ενός δίσκου αερίου και σκόνης που περιβάλλει ένα καυτό νεογέννητο άστρο, δίσκο μέσα στον οποίο δημιουργούνται πλανήτες.Η ανακάλυψη είναι σημαντική επειδή το νερό, μαζί με άλλα μόρια που χρειάζονται για να σχηματίσουν κόσμους όπως η Γη, βρέθηκαν κοντά σε πολλά τεράστια, νεαρά αστέρια που παράγουν ακραία υπεριώδη ακτινοβολία. Τέτοια ακραία περιβάλλοντα θεωρούνταν προηγουμένως ακατάλληλα για το σχηματισμό βραχωδών πλανητών, αλλά αυτή η νέα ανακάλυψη υποδηλώνει ότι πλανήτες που μοιάζουν σε χαρακτηριστικά με τη Γη (π.χ. είναι βραχώδεις) μπορεί να είναι ικανοί να σχηματιστούν σε ένα ευρύτερο φάσμα κοσμικών περιβαλλόντων από ό,τι πιστεύαμε κάποτε.Τα ευρήματα θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς σχηματίστηκαν οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η έρευνα αντιπροσωπεύει επίσης τα πρώτα αποτελέσματα από το πρόγραμμα eXtreme Ultraviolet Environments (XUE) που εκτελείται με το James Webb το οποίο στοχεύει να χαρακτηρίσει τα περιβάλλοντα και τη χημεία των τεράστιων περιστρεφόμενων δίσκων σκόνης και αερίου που περιβάλλουν νεαρά αστέρια από τους οποίους προκύπτουν πλανήτες, αστεροειδείς και κομήτες.Την ανακάλυψη έκανε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και δημοσιεύουν τα ευρήματα τους στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters». Οι ερευνητές εστίασαν το James Webb στο Νεφέλωμα του Αστακού που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 5,5 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα αποτελεί περιοχή αστρογένεσης και έχουν εντοπισθεί εκεί 15 δίσκοι ύλης γύρω από νεογέννητα άστρα. Ο δίσκος που μελέτησαν οι ερευνητές έλαβε την ονομασία XUE1. Επειδή οι συνθήκες που βρίσκονται στον πρωτοπλανητικό δίσκο XUE 1 που βρίσκεται κοντά σε τεράστια άστρα είναι παρόμοιες με τις συνθήκες που βρίσκονται σε άλλες περιοχές σχηματισμού άστρων κοντά στη Γη που είναι γεμάτες με άστρα χαμηλής μάζας τα ευρήματα μας υποστηρίζουν την ιδέα ότι είναι σύνηθες φαινόμενο να σχηματίζονται βραχώδεις πλανήτες γύρω από άστρα διαφορετικής μάζας και σε ένα ευρύτερο φάσμα περιβαλλόντων από ό,τι πίστευαν προηγουμένως οι επιστήμονες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1544226/to-james-webb-entopise-nero-se-disko-schimatismoy-vrachodon-planiton-san-ti-gi-vinteo/

Νόμπελ Φυσικής 2023: Οι διαλέξεις των βραβευθέντων φυσικών. Οι Pierre Agostini, Ferenc Krausz και Anne L’Huillier βραβεύθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής 2023 ««για την ανάπτυξη πειραματικών μεθόδων που παράγουν παλμούς φωτός διάρκειας attosecond για την μελέτη της δυναμικής των ηλεκτρονίων στην ύλη». Στις 8 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο της απονομής των βραβείων τους από την Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών, οι βραβευθέντες φυσικοί θα δώσουν διαλέξεις με τους παρακάτω τίτλους: Anne L’Huillier: The route to attosecond pulses Pierre Agostini: The Genesis of an Attosecond Pulse Train Ferenc Krausz: Attosecond physics: exploring sub-atomic motions Μπορείτε να τις παρακολουθήσετε απευθείας ΕΔΩ: https://physicsgg.me/2023/12/07/νόμπελ-φυσικής-2023-οι-διαλέξεις-των-βραβ/

Τι κάνουν οι αστροναύτες στον ISS; Χθες ξεκίνησαν το πείραμα με τα Ορτύκια! Τα ιαπωνικά αυγά ορτυκιού παραδόθηκαν από τη Γη από την Progress MS-25. Το πλήρωμα έχει ήδη προετοιμάσει τον εξοπλισμό στη μονάδα Science και έχει τοποθετήσει τα αυγά στο εκκολαπτήριο Σχεδιάζεται να μελετηθεί η εμβρυϊκή ανάπτυξη των νεοσσών στη θερμοκοιτίδα: τα μισά από τα αυγά θα διατηρηθούν σε μηδενική βαρύτητα, τα άλλα σε μια φυγόκεντρο που προσομοιώνει τη βαρύτητα. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες συνέχισαν να ξεφορτώνουν το Progress MS-25 - μετέφεραν φορτίο προτεραιότητας στο σταθμό και γέμισαν τις δεξαμενές του σταθμού με πόσιμο νερό από τη δεξαμενή του πλοίου. Διαβάστε σχετικά με άλλα συμβάντα σε χαμηλή τροχιά στη Γη στην αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40028/ Φωτογραφία από την τροχιά Konstantin Borisov https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568419 Ας ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό της στολή Penguin; Η στολή Penguin βοηθά στην αποφυγή της μυϊκής ατροφίας και αυξάνει την οστική πυκνότητα. Ο κοσμοναύτης Konstantin Borisov είπε πώς λειτουργεί η στολή φορτίου και πώς φοριέται, και μοιράστηκε επίσης τις αισθήσεις που το φοράς. https://vk.com/roscosmos?z=video-33119141_456242776%2F4111b68a0fbea2c04d%2Fpl_wall_-30315369

Εντυπωσιακές εικόνες από drone του μεγαλύτερου παγόβουνου στον κόσμο (βίντεο) Έχει έκταση περίπου τεσσάρων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων.Πριν από λίγες μέρες διαπιστώθηκε ότι το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου κινείται έπειτα από περισσότερα από 30 χρόνια που βρισκόταν κολλημένο στον πυθμένα της θάλασσας. Το παγόβουνο, με την ονομασία A23a, είχε αποκολληθεί από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986. Ωστόσο γρήγορα κόλλησε στον πυθμένα της Θάλασσας Γουέντελ, έχοντας ουσιαστικά μετατραπεί σε ένα νησί πάγου.Με έκταση σχεδόν 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το παγόβουνο είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το Λονδίνο. Έχει πάχος περίπου 400 μέτρα, ενώ όταν αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική, φιλοξενούσε έναν σοβιετικό ερευνητικό σταθμό. Η Μόσχα τότε έστειλε μια αποστολή για να αφαιρέσει εξοπλισμό από τη βάση Druzhnaya 1, φοβούμενη ότι θα χαθεί. Ωστόσο, το παγόβουνο δεν απομακρύνθηκε πολύ από την ακτή, προτού «αγκυροβολήσει» στις λάσπες του βυθού της Θάλασσας Γουέντελ.Η Βρετανική Αποστολή της Ανταρκτικής (BAS), η παλαιότερη και πιο οργανωμένη ερευνητική αποστολή στην παγωμένη ήπειρο, έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες που κατέγραψε από το γιγάντιο παγόβουνο ένα drone του ερευνητικού σκάφους RRS Sir David Attenborough που έχει το όνομα του Βρετανού βιολόγου Ντέιβιντ Ατένμπορο που εδώ και επτά δεκαετίες οργανώνει και παρουσιάζει τα κορυφαία κατά τεκμήριο ντοκιμαντέρ της άγριας φύσης. Όπως τα περισσότερα παγόβουνα στη συγκεκριμένη περιοχή, το A23a θεωρείται βέβαιο ότι ακολουθώντας το πολικό ρεύμα της Ανταρκτικής, θα οδηγηθεί στον Νότιο Ατλαντικό, σε μια διαδρομή που έχει γίνει γνωστή ως «πέρασμα των παγόβουνων». Αυτή, εξάλλου, είναι και η κίνηση του νερού.Οι επιστήμονες παρακολουθούν στενά την πορεία του παγόβουνου. Εφόσον προσαράξει στο Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος της Νοτίου Γεωργίας, υπάρχουν φόβοι ότι θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στις φώκιες, τους πιγκουίνους και άλλα θαλασσοπούλια που αναπαράγονται στο νησί. Ο μεγάλος όγκος του A23a θα μπορούσε να διαταράξει τις συνήθεις διαδρομές που ακολουθούν κατά την αναζήτηση τροφής, εμποδίζοντάς τα να ταΐσουν σωστά τα μικρά τους.Ωστόσο θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι τα παγόβουνα αποτελούν απλώς εστίες κινδύνου. Καθώς μεγάλα παγόβουνα σαν το Α23α λιώνουν, απελευθερώνουν ορυκτή σκόνη που ενσωματώθηκε στον πάγο τους όταν ήταν μέρος των παγετώνων που ξεκινούσαν από τον βραχώδη πυθμένα της Ανταρκτικής. Αυτή η σκόνη αποτελεί πηγή θρεπτικών συστατικών για οργανισμούς που αποτελούν τη βάση της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1544132/entyposiakes-eikones-apo-drone-toy-megalyteroy-pagovoynoy-ston-kosmo-vinteo/

Εντοπίστηκαν στον Ερμή αλατόβουνα φιλικά στη ζωή. πηγή φωτό NASA Αναπάντεχη ανακάλυψη για τον κοντινότερο στον Ήλιο πλανήτη.Ο Ερμής είναι ο μικρότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με συνθήκες αφιλόξενες στην παρουσία της ζωής αφού δεν διαθέτει ατμόσφαιρα και στην επιφάνεια του αναπτύσσονται θερμοκρασίες από περίπου 280 ως 430 βαθμούς Κελσίου ενώ στις περιοχές που δεν φτάνει το ηλιακό φως οι θερμοκρασίες φτάνουν τους μείον 180 βαθμούς Κελσίου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Planetary Science» του ομώνυμου επιστημονικού Ινστιτούτου στην Αριζόνα ομάδα πλανητολόγων παρουσιάζει ένα πραγματικά αναπάντεχο όσο και εντυπωσιακό εύρημα. Ανακάλυψαν αλμυρούς παγετώνες κοντά στον βόρειο πόλο του Ερμή κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν δυνητικά αξιοσημείωτες πιθανότητες ο πλανήτης να μπορεί να φιλοξενήσει ζωή.«Το εύρημα μας συμπληρώνει άλλες πρόσφατες έρευνες που δείχνουν ότι ο Πλούτωνας έχει παγετώνες αζώτου κάτι που δείχνει ότι το φαινόμενο των παγετώνων εκτείνεται από τα πιο θερμά έως τα ψυχρότερα όρια εντός του ηλιακού μας συστήματος» λέει Άλεξ Ροντρίγκεζ, επικεφαλής της μελέτης.Αυτοί οι παγετώνες, που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια στους κρατήρες Raditladi και Eminescu του Ερμή, δεν είναι ακριβώς όπως τα τυπικά παγόβουνα που σκεφτόμαστε στη Γη. Αντίθετα, είναι ροές χλωριούχου νάτριου (αλάτι) που παγίδευαν πτητικές ενώσεις βαθιά κάτω από την επιφάνεια του Ερμή. Με όρους γεωλογίας, τα πτητικά είναι χημικές ουσίες που εξατμίζονται εύκολα σε έναν πλανήτη – όπως το νερό, το διοξείδιο του άνθρακα και το άζωτο.Τα περίεργα αλατόβουνα του Ερμή αποκαλύφθηκαν από κρούσεις αστεροειδών, που εξέθεσαν αυτό το υλικό που ήταν παγιδευμένο κάτω από την επιφάνεια. Για αυτό οι επιστήμονες τα ανακάλυψαν σε κρατήρες. Η ύπαρξη παγετώνων στον Ερμή είναι από μόνη της εκπληκτικό εύρημα λόγω της εγγύτητάς του με τον Ήλιο. Ο πλανήτης είναι 2,5 φορές πιο κοντά στο άστρο μας από ό,τι η Γη. Σε αυτή τη μικρή απόσταση, τα πράγματα είναι πολύ πιο ζεστά. Ωστόσο, αυτές οι ροές αλατιού θα μπορούσαν να έχουν διατηρήσει τα πτητικά τους για «πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια», σύμφωνα με τους ερευνητές. Οι κατοικήσιμες ζώνες Αν και αυτές οι γεωλογικές δομές του Ερμή δεν είναι ανάλογες με τα τυπικά παγόβουνα ή τους αρκτικούς παγετώνες, παρόμοια αλμυρά περιβάλλοντα υπάρχουν στη Γη, έτσι οι γεωλόγοι έχουν μια καλή ιδέα για το πώς είναι αυτά τα περιβάλλοντα και αν μπορεί να εμφανιστεί ζωή εκεί. «Ειδικές ενώσεις αλάτων στη Γη δημιουργούν κατοικήσιμες κόγχες ακόμη και σε μερικά από τα πιο σκληρά περιβάλλοντα όπου εμφανίζονται όπως η άνυδρη έρημος Ατακάμα στη Χιλή. Αυτή η γραμμή σκέψης μας οδηγεί να αναλογιστούμε την πιθανότητα ύπαρξης υπόγειων περιοχών στον Ερμή που μπορεί να είναι πιο φιλόξενες από την σκληρή επιφάνειά του» λέει ο Ροντρίγκεζ.Με τα πτητικά, τα οποία είναι απαραίτητα για τη ζωή, ειδικά το νερό παγιδευμένα κάτω από το έδαφος, ο Ερμής μπορεί να είναι σε θέση να διατηρήσει την υπόγεια ζωή προστατευμένη από την ηλιακή ακτινοβολία. Ακριβώς όπως τα πλανητικά συστήματα έχουν τις αποκαλούμενες «κατοικήσιμες ζώνες», περιοχές γύρω από το αστέρι τους όπου μπορεί να παραμείνει το νερό σε υγρή μορφή παράγοντας κρίσιμος για την παρουσία της ζωής, μπορεί και πλανήτες φαινομενικά αφιλόξενοι στη ζωή να έχουν μια παρόμοια δυνητικά κατοικήσιμη περιοχή κάτω από την επιφάνειά τους λένε οι ερευνητές. Και αν ο Ερμής μπορεί να φιλοξενήσει ζωή, τότε εξωπλανήτες παρόμοιοι με τον Ερμή θα μπορούσαν να γίνουν πιο δελεαστικοί ως στόχοι για τους επιστήμονες που αναζητούν εξωγήινη ζωή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1544145/entopistikan-ston-ermi-alatovoyna-filika-sti-zoi/

Στη σκοτεινή γαλαξιακή περιοχή με το παρατσούκλι «τούβλο» διείσδυσε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα της από το μοριακό νέφος με την κωδική ονομασία G0.253+0.016 που είναι πιο γνωστό με το παρατσούκλι «το Τούβλο» εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας και έντονης αδιαφάνειας του. Βρίσκεται στις κεντρικές περιοχές του γαλαξία μας και ενώ δείχνει ότι διαθέτει τις απαραίτητες συνθήκες (μέγεθος, ποσότητες κοσμικής ύλης και αλληλεπιδράσεις ύλης) για να αποτελεί ένα τόπο μαζικής αστρογένεσης ο σχηματισμός νέων άστρων φαίνεται ότι είναι πολύ μικρός.Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb η ερευνητική ομάδα κατάφερε να συλλέξει σημαντικά δεδομένα μέσα στο Τούβλο. Το πιο ενδιαφέρον ίσως εύρημα είναι η σημαντική παρουσία παγωμένου μονοξειδίου του άνθρακα στο μοριακό νέφος. Φιλοξενεί σημαντικά μεγαλύτερη ποσότητα πάγου μονοξειδίου του άνθρακα από ό,τι αναμενόταν προηγουμένως γεγονός που προσφέρει νέα στοιχεία για την κατανόηση των διαδικασιών σχηματισμού άστρων.«Οι παρατηρήσεις μας αποδεικνύουν ότι ο πάγος του μονοξειδίου του άνθρακα είναι πολύ διαδεδομένος εκεί σε σημείο που κάθε παρατήρηση στο μέλλον πρέπει να το λαμβάνει υπόψη λέει ο Άνταμ Γκίνσμπουργκ» αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Τα άστρα αναδύονται συνήθως όταν τα αέρια στα νεφελώματα που σχηματίζονται βρίσκονται σε χαμηλή θερμοκρασία και η σημαντική παρουσία πάγου μονοξειδίου του άνθρακα θα έπρεπε να υποδηλώνει μια ακμάζουσα περιοχή σχηματισμού άστρων στο Τούβλο. Ωστόσο, παρά τον πλούτο του μονοξειδίου του άνθρακα, οι ερευνητές βρήκαν ότι το μοριακό νέφος αψηφά τις προσδοκίες. Το αέριο μέσα στο Τούβλο είναι θερμότερο από αντίστοιχα μοριακά νέφη. Αυτές οι παρατηρήσεις αμφισβητούν την κατανόησή μας για την αφθονία του μονοξειδίου του άνθρακα στο κέντρο του Γαλαξία μας και την κρίσιμη αναλογία αερίου προς σκόνη εκεί.«Με το James Webb ανοίγουμε νέα μονοπάτια για τη μέτρηση μορίων στη στερεή φάση (πάγο), ενώ προηγουμένως περιοριζόμασταν στην εξέταση του αερίου. Αυτή η νέα άποψη μας δίνει μια πιο ολοκληρωμένη ματιά στο πού υπάρχουν τα μόρια και πώς μεταφέρονται» σημειώνει ο Γκίνσμπουργκ. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543793/to-james-webb-espase-to-toyvlo-toy-galaxia-mas/ – https://phys.org/news/2023-12-dark-galactic-region-nicknamed-brick.html

«Σκουπίδια» Vs Δορυφόρων στο Διάστημα – Η νέα απειλή. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) εκτιμά ότι σχεδόν 700.000 διαστημικά «σκουπίδια» βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, κινδυνεύοντας να συγκρουστούν με τους ενεργούς δορυφόρους.Συνολικά 6.718 δορυφόροι, κυρίως αμερικανικοί, περιφέρονται γύρω από τον πλανήτη μας. Στη συντριπτική πλειονότητά τους χρησιμοποιούνται για τις τηλεπικοινωνίες, τόσο για στρατιωτικούς όσο και για πολιτικούς σκοπούς.Οι μισοί ή 3.395 δορυφόροι σε τροχιά γύρω από τη Γη, ανήκουν στην SpaceX -την εταιρεία του Έλον Μασκ. Το 17% του συνόλου είναι επιστημονικοί δορυφόροι «παρατήρησης της γης». Βοηθούν στη βελτίωση της ακρίβειας των μετεωρολογικών ή γεωδαισιακών μετρήσεων, για παράδειγμα, καθιστούν δυνατή την παρακολούθηση των επιπτώσεων των δραστηριοτήτων μας στο περιβάλλον, αλλά και τη μελέτη φυσικών φαινομένων όπως ηφαιστειακές εκρήξεις ή τα ρήγματα που προκαλούν σεισμούς.Υπάρχει όμως μία σημαντική απειλή για τους δορυφόρους αυτούς. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) εκτιμά ότι σχεδόν 700.000 διαστημικά «σκουπίδια»μεγαλύτερα από 1 εκατοστό βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, κινδυνεύοντας να συγκρουστούν με τους ενεργούς δορυφόρους ή να τους αναγκάσουν να κάνουν ελιγμούς (δαπανηρούς σε καύσιμα) για να τους αποφύγουν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543671/skoypidia-vs-doryforon-sto-diastima-i-nea-apeili/

Αχιλλέας Παπαπέτρου ένας κοσμοπολίτης φυσικός στα βήματα του Αϊνστάιν. «Αχιλλέας Παπαπέτρου ένας κοσμοπολίτης φυσικός στα βήματα του Αϊνστάιν», Γιώργος Ν. Βλαχάκης, εκδόσεις εαπ Ο Αχιλλέας Παπαπέτρου υπήρξε μία εμβληματική μορφή της ελληνικής επιστήμης και ίσως ο σημαντικότερος Έλληνας θεωρητικός φυσικός μέχρι το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Παρόλα αυτά, σήμερα φαίνεται να είναι γνωστός, κυρίως, μόνο στους ειδικούς που ασχολούνται με τη θεωρία της σχετικότητας, ενώ ακόμα και το σύνολο των φυσικών επιστημόνων στην Ελλάδα μοιάζει να μη γνωρίζει κάτι για τη ζωή και το έργο του. Το μικρό αυτό βιβλίο αποτελεί μια πρώτη, ευσύνοπτη, απόπειρα να τον γνωρίσουμε καλύτερα και κυρίως να αποτελέσει την αφορμή για μία περισσότερο ενδελεχή μελέτη της επιστημονικής του συμβολής. Αν τελικά κάτι μας διδάσκει η διαδρομή του Αχιλλέα Παπαπέτρου, από την αυγή έως και τη δύση της σταδιοδρομίας και της ζωής του, είναι ότι παρά τις δυσκολίες, τις πικρίες και τα προβληματα που αντιμετωπίζουμε, τις σιωπές και τις απομονώσεις, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σταθούν στο πλευρό μας και να μας στηρίξουν χωρίς ιδιοτέλεια και πάντα αξίζει να κρατάμε στη μνήμη μας όμορφες και μοναδικές στιγμές, όπως το ξεφλούδισμα ενός πορτοκαλιού την ώρα που ανατέλει ο Ήλιος. Αυτό το φως, του πρωινού Ήλιου, θεωρώ ότι εκπέμπει για όλους μας ο Αχιλλέας Παπαπέτρου. Τα περιεχόμενα του βιβλίου Ευχαριστίες………………………………………………………………………….. 9 Δυο λόγια στην αρχή -Γιατί γράφτηκε αυτό το βιβλίο …………… 15 Μια σημαδιακή μέρα ……………………………………………………………. 17 Ο τόπος του …………………………………………………………………………. 19 Οι σπουδές και τα πρώτα χρόνια…………………………………………….23 Στη Γερμανία-για πρώτη φορά ……………………………………………..35 Πίσω στην Αθήνα ……………………………………………………………………..49 Μια μαύρη σελίδα………………………………………………………………… 81 Στη Γερμανία-για δεύτερη φορά…………………………………………….103 Επίλογος …………………………………………………………………………………. 117 Ενδεικτική εργογραφία………………………………………………………….118 Ένα απόσπασσμα από το βιβλίο: Μια σημαδιακή μέρα Είναι μια σκηνή που μπορεί και να συνέβη στ’ αλήθεια, μπορεί και όχι. Αλλά δεν έχει και τόση σημασία, γιατί ακόμα κι αν δεν ήταν το αγοράκι της ιστορίας στους δρόμους και στις πλατείες εκείνη την ημέρα ήταν πολλά άλλα που απλά δεν γνωρίσαμε, ακόμα, το όνομά τους. Στις 29 Ιουνίου 1913 ένα μικρό αγοράκι κρατώντας από το ένα χέρι τον πατέρα του και ανεμίζοντας στο άλλο μια μικρή χάρτινη ελληνική σημαία, ζωγραφισμένη με τη βοήθεια της μητέρας του, υποδεχόταν τον ελληνικό στρατό που απελευθέρωνε την πόλη των Σερρών από τον Οθωμανικό ζυγό. Στα μικρά του μάτια ο κόσμος φάνταζε θεόρατος. Ζητωκραυγές, πανηγύρια και ένα τεράστιο χαμόγελο που άστραφτε στο πρόσωπο του πατέρα που μοιραζόταν μαζί του μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του. Γιατί, ο πατέρας, δάσκαλος των ελληνικών γραμμάτων σε μια πόλη που στο πιο ψηλό της σημείο πάντα έβλεπε να κυματίζει μια κόκκινη σημαία με την ημισέληνο, αυτή η μέρα ονειρευόταν να έλθει κάποια στιγμή πριν ταξιδέψει στα αστροφώτιστα διαστήματα, για πάντα. Κάποια στιγμή, αποκαμωμένοι από την ένταση των συναισθημάτων και τη ζέστη της ημέρας κάθισαν σε ένα ζαχαροπλαστείο. Ο μικρούλης ήρωας της ιστορίας μας ένοιωθε σαν ένας μικρός βασιλιάς καθώς ένα παγωτό καϊμάκι τον προσκαλούσε σε ένα γευστικό ταξίδι απόλαυσης, και δεν είχε σχεδόν ποτέ μέχρι τότε την ευκαιρία να νοιώσει αυτή την υπέρτατη ευδαιμονία. Ο πατέρας του έμεινε για λίγο σιωπηλός καμαρώνοντάς τον. Ποιος ξέρει πως θα πορευόταν ο μικρός Αχιλλέας στη ζωή, αναρωτιόταν. Αλλά μια σπίθα που έβλεπε στο βλέμμα του γιου του τον έκανε να σκεφτεί πως οι Σέρρες δεν θα ήταν η πόλη που θα τον κρατούσε κοντά της για πάντα. Κάποια στιγμή αποφάσισε, σαν δάσκαλος που ήταν, να πει δυο λόγια στο αγοράκι που εκείνη τη στιγμή είχε ήδη βυθιστεί σε μια απροσδιόριστη νιρβάνα, αυτή ακριβώς που νοιώθει ένας τετράχρονος με μια τεράστια μπουκιά παγωτού να σιγολιώνει στο στόμα του. Άρχισε να του μιλά για μια χαμένη αυτοκρατορία, για ένα δικέφαλο αετό που τον πλήγωσαν τα βέλη των αλλόθρησκων, για πολλά σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν. Από όλα αυτά που σχεδόν δεν έφθαναν στα αυτιά, πόσο μάλλον στο μυαλό του μικρού Αχιλλέα μια λέξη μπόρεσε να ακούσει και για ένα παράξενο λόγο να μείνει χαραγμένη για πάντα στην καρδιά του. Ελευθερία. Πόσες φορές θα αναπολούσε αργότερα εκείνες τις στιγμές. Και πόσες φορές θα αναζητούσε την Ελευθερία, τη δική του, της πατρίδας του, των ανθρώπων. Ο τόπος του Σε εκείνη την περιοχή της Μακεδονίας, εκείνα τα χρόνια, ο κόσμος ήξερε ότι ήταν χριστιανός ή μουσουλμάνος, ραγιάς ή Τούρκος, σιγά σιγά μάθαινε ότι μπορεί να ήταν Έλληνας ή Βούλγαρος. Οι γείτονες που χρόνια γέμιζαν τα σταμνιά τους από τα ίδια πηγάδια και τα ζωντανά τους περπατούσαν πλάι-πλάι στον σχεδόν απέραντο κάμπο άρχισαν να κοιτούν κάπως παράξενα ο ένας τον άλλο. Κάτι σκοτεινό και αδιευκρίνιστο είχε μπει ανάμεσα τους, άλλοι το έλεγαν περηφάνια και άλλοι φόβο. Η Κάτω Τζουμαγιά αναπτύχθηκε προς το τέλος του 18ου αιώνα. Σύμφωνα με τους τοπικούς λαογράφους και ιστορικούς αρχικά υπήρξε ένας μικρός οικισμός Τούρκων και πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι τις Παρασκευές (Τζουμαά) οργάνωναν στη περιοχή παζάρι με εμπορεύματα. Για να διαχωρίζεται μάλιστα ο οικισμός από την Άνω Τζουμαγιά, το σημερινό Μπλαγκόεβραντ που ανήκει στη Βουλγαρία, στο όνομά της προστέθηκε ο προσδιορισμός Μπαϊρακλί που σημαίνει Κάτω. Ηράκλεια ονομάστηκε με το διάταγμα της 9ης Φεβρουαρίου 1926 σε ανάμνηση της αρχαίας ομώνυμης πόλης των Σιντών και με βασικό στόχο το νέο όνομα της πόλης να είναι μια ακόμα απόπειρα διαγραφής του πρόσφατου, εκείνα τα χρόνια, παρελθόντος της. Γιατί τώρα πια η Ηράκλεια ήταν και θα ήταν για πάντα ελληνική.1 Μάλιστα η πόλη, κατεστραμμένη από τους πολέμους, ανακαινίσθηκε το 1930 και απέκτησε τα χαρακτηριστικά μιας μικρής ευρωπαϊκής πόλης.2 Βέβαια οι κάτοικοι μιλούσαν μεταξύ τους το τοπικό ιδίωμα, την κουτσοβλάχικη γλώσσα, αλλά όπως έχει αποδειχθεί ως αυτόχθονες των ελληνικών χωρών, κάτοικοι των ορέων, δεν είχαν ποτέ αμφιβολία για την ελληνικότητά τους.3 Ο Στέφανος Δραγούμης γράφει για την περιοχή, λίγο πριν αυτή καταστραφεί από τους Βούλγαρους κατά το 1916-18: Εν τω μέσω πολλών χωρίων κατά το κέντρον της πεδιάδος, Σερρών, και ολίγον προς τα ΒΔ, έχει ιδρυθή η ελληνικωτάτη πόλις Βαρακλή Τσουμαγιά. Η όλη αυτής άποψις είναι λίαν επιβάλλουσα παντοειδών δένδρων, κήποι καλώς ηροτριωμένοι και πλήρεις οπορωφόρων δένδρων, κανονικήν συστοιχίαν συκομωρεών, πάντα ταύτα παρέχουσιν αυτή όψιν φαντασμαγορικής πόλεως, αλλά και η εσωτερική αυτής όψις αμιλλάται εκ του ίσου προς την εξωτερικήν ένεκα της κανονικής ρυμοτομής και του μεγάλου εύρους των οδών και της παραδειγματικής καθαριότητος και καλαισθητικής κατασκευής των οικιών… Οι Έλληνες κυριαρχούσι της πόλεως, ήτις φέρει χαρακτήρα ελληνικώτατον. Η γλώσσα εις την αγοράν και τα κέντρα είναι ελληνική. Σε αυτή την όμορφη πόλη υπήρχαν δύο εκκλησιές και «επιβλητικά εκπαιδευτήρια». Μετά ήρθαν οι Βούλγαροι και η καταστροφή, η εξορία των Τζουμαγιωτών στο Μελένικο, μια πόλη που έχει τη δική της ιστορία, μια ιστορία που πια την τοποθετεί στην άλλη πλευρά των συνόρων.4 Η πόλη τελικά απελευθερώνεται το 1918 με το τέλος του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου και οι Τσουμαγιώτες θα αρχίσουν το ταξίδι της επιστροφής. Ήταν ένα δύσκολο ταξίδι και κάποιοι λύγισαν από τις κακουχίες και τον τύφο. Όμως κι αυτούς τους έφεραν οι δικοί τους να αναπαυθούν στα χώματα της πατρώας γης. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα και χρειάστηκαν δεκατρία χρόνια μέχρις ότου στις 10 Μαΐου 1930 ο Ελευθέριος Βενιζέλος θέσει τον πρώτο θεμέλιο λίθο για την ανοικοδόμηση της Ηράκλειας. Τα χρόνια που ακολούθησαν οι νεώτεροι προσπαθούσαν να βρουν ξανά την αρχή του νήματος. Κάποιοι από αυτούς θυμούνται το δάσκαλο Νικόλαο Π. Παπαπέτρου και την οικογένειά του τα χρόνια πριν την καταστροφή. Από τα λίγα που γνωρίζουμε γι’ αυτόν συγκρατούμε ότι σπούδασε στο Διδασκαλείο Σερρών και διορίστηκε δάσκαλος στην Τζουμαγιά από το 1883 μέχρι το 1906 όταν ήρθε σε σύγκρουση με τους άρχοντες της πόλης και απομακρύνθηκε για να επιστρέψει ένα χρόνο μετά ως διευθυντής της Αστικής Σχολής Αρρένων. Μετά την ομηρία επέστρεψε ως δάσκαλος στο Σιδηρόκαστρο και τελικά έφυγε από τη ζωή το Ο Νικόλαος Παπαπέτρου συμμετείχε ενεργά στη ζωή του τόπου όπως φαίνεται από διάφορες αναφορές στο όνομά του σε έντυπα της περιόδου εκείνης. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι συμμετείχε στην ετήσια γιορτή της Φιλοπροοδευτικής Αδελφότητας Δεμίρ Ισάρ (Σιδηρόκαστρο)5 το 1889 μαζί με την τότε μνηστή του και μετέπειτα σύζυγο Ελισάβετ Κ. Κουρδούπαλου από το Μελένικο. Έχει ενδιαφέρον η περιγραφή του περιστατικού με το ύφος της εποχής στην εφημερίδα Νεολόγος: Μετά τον κ. πρόεδρον η Α. Πανιερότης ο άγιος Δαγνουσίας κ. Κωνσταντίνος κατέδειξε την σπουδαιότητα του σωματείου…Τοσούτον δε ενεθουσιάσθη το ακροατήριον εκ της προσφωνήσεως του κ. προέδρου, ώστε αυθωρεί ανεώγη κατάλογος, και πολλοί των παρεστώτων προσήνεγκον τον οβολόν των εις την εν λόγω αδελφότητα, εν οις και ο εν Τζουμαγιά ευπαίδευτος διδάσκαλος ελλόγιμος κ. Νικ. Παπαπέτρου όστις παρευρεθείς ενταύθα αυθορμήτως ανεκηρύχθη μέλος τακτικόν και δωρητής. Επίσης ανεκηρύχθη μέλος τακτικόν η μνηστή αυτού η ευηγμένη δεσποινίς Ελισάβετ Κ. Κουρδουπάλου. Κάποια άλλη στιγμή, το 1910, εκφωνεί τον επικήδειο της Μαρίας Ζιόμπη, που είχε δωρήσει ένα σπίτι για τις ανάγκες των εκπαιδευτηρίων της Τζουμαγιάς. Φαίνεται πως ήταν ένας άνθρωπος με σταθερές αρχές και πείσμα, που υπερασπιζόταν χωρίς υποχωρήσεις όσα πίστευε. Αν άφησε κάποια παρακαταθήκη στα παιδιά του σίγουρα ήταν αυτά τα χαρακτηριστικά. Εν τω μεταξύ όλα αυτά τα χρόνια ο Αχιλλέας ακολουθούσε το δικό του δρόμο. Ένα δρόμο που θα τον έκανε ένα κοσμοπολίτη φυσικό… Για την περιοχή και την ιστορία της βλ. Τζεμαΐλας Γ., «Συμβολή εις την ιστορία της Ηράκλειας (Κάτω Τζουμαγιάς) Ν. Σερρών», Σερραϊκά Χρονικά 6 (1973), 105-167. Καφταντζής Γιώργος & Θωμάς Τενεκετζής, Α: Η ιστορία της Ηρακλείας Νομού Σερρών, Β:Λαογραφικά Ηρακλείας, Σέρρες 1973. Θεοδωρίδου-Σωτηρίου, Λίλα. «Ηράκλεια Σερρών: μια νέα ευρωπαϊκή πόλη σε έξι μήνες.» Στο Ω, φιλτάτη Τζουμαγιά!: 100 χρόνια από την Ομηρία των Κατοίκων της Ηράκλειας Σερρών 1916-2016, 2016, 91-103. Κατσουγιάννη Τηλέμαχου Μ., Περί των Βλάχων των ελληνικών χωρών. Αʹ, Συμβολή εις τήν έρευναν περί τής καταγωγής τών Κουτσοβλάχων, Θεσσαλονίκη, 1964, Έκδοσις Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Εθνική Βιβλιοθήκη, αριθμ. 22. Κωνσταντίνος Τσώπρος, Αναμνήσεις (Μελένοικο – Θεσσαλονίκη), 1964, επανέκδ. Institute for Balkan Studies, 1990. Το 1900 στο Ντεμίρ Ισάρ κατοικούσαν 3.300 μουσουλμάνοι Τούρκοι, 1200 Βούλγαροι, 420 Τσιγγάνοι και μόλις 350 χριστιανοί Έλληνες και 120 χριστιανοί Βλάχοι. Η μετονομασία της κωμόπολης σε Σιδηρόκαστρο έγινε τη δεκαετία του 1930 πηγή: https://www.houp.gr/

Ένας πλανήτης που δεν έπρεπε να υπάρχει. «Υπερμεγέθης» πλανήτης αφήνει τους αστρονόμους να ξύνουν τα κεφάλια τους – Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι πίστευαν ότι τα μικρά αστέρια έχουν και μικρούς πλανήτες. Η αναλογία μεγέθους ανάμεσα στον νέο πλανήτη και το άστρο του συγκριτικά με τη Γη και τον Ήλιο Η κρατούσα θεωρία για τον σχηματισμό των πλανητών δείχνει να τίθεται υπό αμφισβήτηση μετά την ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που σύμφωνα με τους ερευνητές έχει υπερβολικά μεγάλη μάζα για να συντροφεύει ένα τόσο μικρό άστρο.Διεθνής ομάδα αστρονόμων αναφέρει στο κορυφαίο περιοδικό Science την ανακάλυψη ενός γιγάντιου πλανήτη, με μάζα που εκτιμάται ότι υπερβαίνει τη μάζα της Γης κατά 13 φορές, ο οποίος κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο LHS 3154, με μάζα εννέα φορές μικρότερη από του Ήλιου.Το αστέρι LHS 3154, του οποίου το κοκκινωπό φως είναι 1.000 φορές πιο ασθενικό από τον Ήλιο, ανήκει στην κατηγορία των «κόκκινων νάνων», τα μικρότερα άστρα του Σύμπαντος, τα οποία είναι και τα πιο πολυπληθή στον Γαλαξία μας.Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι γύρω από τέτοια άστρα μπορούν να σχηματιστούν μόνο μικροί, βραχώδεις πλανήτες μέχρι το μέγεθος της Γης.Ο λόγος έχει να κάνει με τη διαδικασία δημιουργίας των άστρων και των πλανητών: όλα τα άστρα σχηματίζονται από μεγάλες μάζες αέριου υδρογόνου που καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος και συμπιέζονται σε μια σφαίρα μέχρι να πυροδοτηθούν θερμοπυρηνικές αντιδράσεις.Οι δε πλανήτες σχηματίζονται από το υλικό που περισσεύει από τον σχηματισμό του άστρου και σχηματίζει έναν δίσκο υλικού γύρω του. Και όσο πιο μικρό είναι το άστρο, τόσο μικρότερος είναι ο δίσκος υλικού από τον οποίο μπορούν να σχηματιστούν πλανήτες.Η αναλογία μάζας ανάμεσα στον πλανήτη και το άστρο του είναι 100 φορές μεγαλύτερος από ό,τι στην περίπτωση της Γης και του Ήλιου, υπολογίζει η μελέτη.«Η ανακάλυψη αυτή αναδεικνύει πόσο λίγα γνωρίζουμε για το Σύμπαν» σχολίασε σε δελτίο Τύπου ο Σούβραθ Μαχαντίβαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, μέλος της ερευνητικής ομάδας.«Ο δίσκος γύρω από το άστρο χαμηλής μάζας LHS 3154 δεν αναμενόταν να διαθέτει αρκετή στερεά μάζα για να δημιουργήσει αυτόν τον πλανήτη. Παρόλα αυτά ο πλανήτης βρίσκεται εκεί, οπότε πρέπει να επανεξετάσουμε όσα γνωρίζουμε για τον σχηματισμό των άστρων και των πλανητών» είπε. Οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν ότι η μάζα του πλανήτη είναι περίπου 12 φορές μεγαλύτερη από της Γης. Δεν γνωρίζουν τη διάμετρό του, εκτιμούν όμως ότι είναι 3-4 φορές μεγαλύτερη.Ο πλανήτης είναι επομένως πιθανό να μοιάζει σε μέγεθος και σύσταση με τον Ποσειδώνα, έναν από τους τέσσερις αέριους γίγαντες του Ήλιακού Συστήματος, ο οποίος αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, ήλιο, αμμωνία και νερό.Η μελέτη βασίστηκε στο νέο φασματοσκόπιο HPF για τον εντοπισμό εξωπλανητών που εγκαταστάθηκε στο Αστεροσκοπείο «ΜακΝτάουελ» του Πανεπιστημίου του Τέξας. Το όργανο σχεδιάστηκε να καταγράφει τον ανεπαίσθητο κλυδωνισμό που προκαλεί η βαρυτική έλξη των μεγάλων πλανητών στην κίνηση των μητρικών άστρων τους.«Αυτό που ανακαλύψαμε προσφέρει μια ακραία περίπτωση για τον έλεγχο των θεωριών για τον σχηματισμό των πλανητών» σχολίασε ο Μαχαντίβαν,«Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δημιουργήσαμε το HPF, να ανακαλύψουμε πώς τα πιο κοινά άστρα του Γαλαξία μας σχηματίζουν πλανήτες». https://www.in.gr/2023/12/04/in-science/space/ypermegethis-planitis-afinei-tous-astronomous-na-ksynoun-ta-kefalia-tous/

H ΙΒΜ παρουσίασε τον «Κόνδορα», το ισχυρότερο κβαντικό τσιπ στον κόσμο. Η ύπαρξη του μπορεί να οδηγήσει σε νέα γενιά υπερυπολογιστών.Ένα βήμα πιο κοντά στη δημιουργία ενός κβαντικού υπολογιστή έκανε η IBM. O αμερικανικός κολοσσός κατασκευής υπολογιστών παρουσίασε ένα κβαντικό τσιπ που διαθέτει 1,121 qubits και είναι το ισχυρότερο κβαντικό τσιπ που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα. H δημιουργία κβαντικών υπολογιστών αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της πληροφορικής αφού αυτοί οι υπολογιστές αναμένεται φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.Τα τελευταία 15 χρόνια πολλές εταιρείες έχουν παρουσιάσει διαφόρων ειδών τσιπ τα οποία υποστηρίζουν ότι έχουν κβαντικές ιδιότητες και μπορούν να αποτελέσουν τους πυρήνες κβαντικών υπολογιστών. Όμως η κρατούσα θέση της επιστημονικής κοινότητας είναι ότι κανένα από αυτά τα τσιπ δεν καλύπτουν τις προϋποθέσεις (ή τουλάχιστον όλες εξ αυτών) που απαιτούνται για να λογίζονται ως κβαντικά και απλά είναι πιο εξελιγμένα τσιπ της υπάρχουσας συμβατικής τεχνολογίας υπολογιστών. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι αυτά τα τσιπ μπορούν να οδηγήσουν στην κατασκευή νέων ταχύτερων υπολογιστών ή υπερυπολογιστών αλλά όχι κβαντικών συστημάτων.Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι θα χρειαστούν ακόμη πολλές δεκαετίες συνεχούς εξέλιξης της τεχνολογίας για να δούμε ένα πραγματικό κβαντικό υπολογιστή. Παρόλα αυτά διάφορες εταιρείες συνεχίζουν να παρουσιάζουν τσιπάκια τα οποία χαρακτηρίζουν κβαντικά και όταν αυτό το κάνει το διαχρονικά κορυφαίο όνομα του τομέα των υπολογιστών, η IBM, είναι επόμενο να προκαλείται έντονο ενδιαφέρον. Τα qubits Στους υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών. Όγκος δεδομένων που με τους σημερινούς υπολογιστές, ακόμη και τους πιο ισχυρούς, απαιτείται χρονικό διάστημα πολλών ετών για να γίνει η επεξεργασία τους με τους κβαντικούς υπολογιστές η επεξεργασία θα γίνεται πριν προλάβει ο ερευνητής που πάτησε το enter να πιει τον καφέ του.H IBM έχει παρουσιάσει κατά καιρούς κβαντικά τσιπάκια όπως πριν δύο χρόνια τον «Αετό» που διέθετε 127 qubits και πέρυσι ένα ακόμη τσιπάκι με 433 qubits. Η εταιρεία παρουσίασε τώρα τον «Κόνδορα» που διαθέτει 1,121 qubits δείχνοντας ότι η κβαντική τεχνολογία που αναπτύσσει εξελίσσεται δυναμικά και γρήγορα αφού με αυτόν τον ρυθμό στο τέλος της δεκαετίας θα έχει κατασκευάσει κβαντικά τσιπάκι που θα μπορούν πιθανώς να υποστηρίξουν την παρουσία κάποιων έστω και πρώιμων κβαντικών υπολογιστών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543655/h-ivm-paroysiase-ton-kondora-to-ischyrotero-kvantiko-tsip-ston-kosmo/

OpenAI: O Σαμ Άλτμαν ομολόγησε την ύπαρξη του απόρρητου σούπερ προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης. Η ανάπτυξη του θεωρείται η αιτία της κρίσης που ξέσπασε στην εταιρεία.Για περίπου μια εβδομάδα η βιομηχανία της τεχνολογίας βίωσε αρχικά ένα σοκ και στη συνέχεια ένα θρίλερ με πολύπλευρες συνέπειες όταν το ΔΣ της OpenAI, της εταιρείας που έφερε στη ζωή μας τη τεχνολογία γενετικής νοημοσύνης και το ChatGPT, εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα απέλυσε τον συνιδρυτή και επικεφαλής της εταιρείας Σαμ Άλτμαν οδηγώντας ταυτόχρονα σε παραίτηση τον πρόεδρο και στενό συνεργάτη του Άλτμαν, Γκρεγκ Μπρόκμαν. Το ΔΣ ανέφερε ότι υπήρχε έλλειψη εμπιστοσύνης στον Άλτμαν ο οποίος είτε έλεγε ψέματα στα μέλη του ΔΣ είτε απέκρυπτε κρίσιμες πληροφορίες για τη λειτουργία της εταιρείας.Το γεγονός ότι καμιά από τις δύο πλευρές δεν άνοιξε τα χαρτιά της αναφέροντας την αιτία για όσα συνέβησαν οδήγησε όπως ήταν επόμενο σε μια έντονη φημολογία και παραφιλολογία. Ανάμεσα στα ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκαν για το τι μπορεί να οδήγησε το ΔΣ στην απόφαση για άμεση απομάκρυνση του Αλτμαν από την εταιρεία ήταν πώς είχε δώσει εντολή στους τεχνικούς της OpenAI να αναπτυχθεί μυστικά ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης το οποίο έδειχνε καθώς αναπτυσσόταν ότι εξελισσόταν σε ένα υπερευφυές πρόγραμμα.Το πρόγραμμα που είχε λάβει την ονομασία Q* (Q-Star) εξελισσόταν ταχύτατα και σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters είχε αρχίσει να δείχνει εκπληκτικές ικανότητες κυρίως στον μαθηματικό τομέα και έδειχνε ότι θα μπορούσε σύντομα να γίνει το πιο προηγμένο πρόγραμμα γενετικής νοημοσύνης με δυνατότητες απρόβλεπτες. Κάποιοι από τους ερευνητές της εταιρείας που δεν έγινε γνωστό αν εμπλέκονταν στο πρότζεκτ ή απλά ενημερώθηκαν για αυτό έστειλαν ενημερωτικό σημείωμα στα ανώτερα στελέχη της OpenAI και πιθανώς και σε μέλη του ΔΣ που πιθανώς γνώριζαν ότι δεν είχαν πολύ στενή σχέση με τον Άλτμαν. Το σημείωμα αυτό υποδείκνυε σοβαρούς κινδύνους ασφαλείας και κυρίως κινδύνους για την ανθρωπότητα από αυτό το σούπερ νέο πρόγραμμα ΑΙ.Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή τα μέλη του ΔΣ δεν γνώριζαν ούτε την ύπαρξη του προγράμματος ούτε την επικινδυνότητα του για αυτό και αποφάσισαν να εκδιώξουν άμεσα τον Άλτμαν κατηγορώντας τον στην ουσία για απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών για την εταιρεία και διαρρέοντας ότι προχωρούσε σε ανάπτυξη τεχνολογιών που δεν ήταν σύμφωνες με το καταστατικό αλλά και την φιλοσοφία της εταιρείας.Τελικά μετά από την μαζική αντίδραση των εργαζομένων της OpenAI που απείλησαν με ομαδική παραίτηση και τις παρασκηνιακές κινήσεις κυρίως της Microsoft, που έχει επενδύσει 13 δισ. δολάρια στην εταιρεία και κατέχει το 49%, τα μέλη του ΔΣ που είχαν απολύσει τον Άλτμαν υποχρεώθηκαν σε αποχώρηση και επέστρεψε ο Άλτμαν ως επικεφαλής στην εταιρεία με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί να δείχνει ότι στην ουσία η εταιρεία πέρασε στον έλεγχο της Microsoft η οποία είχε φροντίσει να προσλάβει αμέσως τον Άλτμαν, τον Μπρόκμαν και εργαζομένους της OpenAI που παραιτήθηκαν όταν απολύθηκε ο Άλτμαν σχεδιάζοντας τη δημιουργία ενός νέου τμήματος ανάπτυξης ΑΙ. Ναι μεν αλλά… Όμως ο Άλτμαν σε συνέντευξη που παραχώρησε στην δημοφιλή ιστοσελίδα τεχνολογικών ειδήσεων The Verge όταν ρωτήθηκε για το Q* είχε την ευκαιρία να αρνηθεί την ύπαρξη του αλλά εκείνος περιορίστηκε να πει ότι «αυτή η πληροφορία ήταν μια ατυχής διαρροή από την εταιρεία» επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την ύπαρξη του προγράμματος.«Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο για αυτήν την ατυχή διαρροή. Αλλά αυτό που λέγαμε πριν από δύο εβδομάδες, αυτό που λέμε σήμερα, αυτό που λέγαμε πριν από ένα χρόνο, αυτό που λέγαμε νωρίτερα είναι ότι αναμένουμε ότι η πρόοδος σε αυτήν την τεχνολογία θα συνεχίσει να είναι ταχεία και επίσης ότι να περιμένετε ότι θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε πολύ σκληρά για να καταλάβουμε πώς να κάνουμε αυτή την τεχνολογία ασφαλή και ωφέλιμη» είπε ο Άλτμαν τροφοδοτώντας όπως είναι ευνόητο ένα νέο κύκλο συζητήσεων τόσο για όσα συνέβησαν στην OpenAI αλλά και για το κρίσιμο ζήτημα της τρομερά γρήγορης εξέλιξης της τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης τον τελευταίο ένα χρόνο και των φόβων που υπάρχει για τον έλεγχο και τι επίπεδο ασφάλεια της. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543058/openai-o-sam-altman-omologise-tin-yparxi-toy-aporritoy-soyper-programmatos-technitis-noimosynis/

Η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας μεταβάλλει τον χωροχρόνο. XMM-Newton, ESA, NASA Εντυπωσιακή ανακάλυψη που ανοίγει νέο κεφάλαιο στην κοσμολογία.Η τεράστια μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας περιστρέφεται τόσο γρήγορα που αλλάζει τον χωροχρόνο σύμφωνα με ερευνητική ομάδα που μελέτησε δεδομένα τα οποία κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Η μαύρη τρύπα, που ονομάζεται Τοξότης A*, βρίσκεται 26.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη και εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη που πραγματοποίησε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια ο Τοξότης Α* σέρνει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο μαζί του συμπιέζοντας τον με τρόπο τέτοιο που να κάνει τον χωροχρόνο εκεί να μοιάζει με μπάλα ποδοσφαίρου.Η γρήγορη περιστροφή του Τοξότη Α* αποτελεί απόδειξη του τρόπου δημιουργίας του. Μια μαύρη τρύπα που περιστρέφεται γρήγορα σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της μάζας της δημιουργήθηκε από αλληλεπιδράσεις με ένα δίσκο ύλης που περιβάλλει μαύρες τρύπες και ονομάζεται δίσκος προσαύξησης. Οι μαύρες τρύπες που έχουν μικρότερο ρυθμό περιστροφής σχηματίζονται συνήθως από μικρότερες μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται μεταξύ τους. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για το σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας.Η διαφορά στην ταχύτητα περιστροφής είναι αρκετά σημαντική γιατί η μεγαλύτερη ταχύτητα θα βοηθήσει τους επιστήμονες να μετρήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια το κέντρο του γαλαξία μας. «Μετρώντας τις ιδιότητες του γαλαξία, ο επιστήμονας μπορεί να μάθει για την ιστορία και τη δομή του, να εξετάσει θεωρίες δοκιμών ή ακόμα και να συμπεράνει την ύπαρξη μερικών πολύ ενδιαφερόντων και συναρπαστικών αντικειμένων όπως οι σκουληκότρυπες», αναφέρει ο Ντέγιαν Στοίκοβοιτς, καθηγητής κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο που δεν συμμετείχε στη μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1542846/i-mayri-trypa-sto-kentro-toy-galaxia-mas-metavalei-ton-chorochrono/

Στις 1/12 το Soyuz with Progress MS-25 εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ; Στις 4/12 το φορτηγό θα προσδεθεί στον ISS. Θα παραδώσει 2500 κιλά φορτίου σε τροχιά: καύσιμα για τον ανεφοδιασμό του σταθμού, πόσιμο νερό, άζωτο, εξοπλισμός πόρων, συσκευασίες για πειράματα, ρούχα και τρόφιμα για το πλήρωμα. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243817%2F55aa686de4d621e8ef%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?z=clip-30315369_456243825%2F2480fe1da3264cca99%2Fpl_wall_-30315369 Αστροναύτες και Κοσμοναυτες, καλωσορίστε το νέο φορτηγό! Στις 4/12 στις 14:18 ώρα Μόσχας, το Progress MS-25 έδεσε στη μονάδα Poisk του ρωσικού τμήματος του ISS. Παρέδωσε 2.500 κιλά φορτίου στον ISS, συμπεριλαμβανομένων 515 κιλών καυσίμου, 420 κιλών πόσιμου νερού και 40 κιλών αζώτου, καθώς και 1.553 κιλών εξοπλισμού και εργαλείων, ρουχισμού και τροφίμων για το πλήρωμα. Από το 1978, αυτή ήταν η 186η προσάρτηση του διαστημικού σκάφους Progress σε τροχιακούς σταθμούς, συμπεριλαμβανομένου του 91ου με το ISS. Και εδώ είναι μια φρέσκια φωτογραφία του "Progress" από τον κοσμοναύτη μας Konstantin Borisov από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568410

Διαστημικό ποτάμι μεταφέρει άστρα στο γαλαξία μας. Καλλιτεχνική απεικόνιση του κοσμικού ποταμού που κουβαλάει μαζί του άστρα. πηγή φωτό. (CfA / Melissa Weiss) Εκπληκτικό εύρημα από εντυπωσιακό μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο.Ένα κοσμικό ποτάμι αερίου υδρογόνου ρέει στο Διάστημα από το εσωτερικό του Μέγα και του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου, δύο γειτονικών νάνων γαλαξιών. Το ποτάμι αυτό έχει μάλιστα κατεύθυνση το δικό μας γαλαξία . Το περιεχόμενο αυτού του ποταμού, που ονομάζεται Ρεύμα του Μαγγελάνου, έχει προβληματίσει τους αστρονόμους για δεκαετίες. Για πρώτη φορά μια ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ότι μέσα σε αυτό το κοσμικό ποτάμι βρίσκονται και άστρα. Η ανακάλυψη όχι μόνο θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα την εξέλιξη των δύο γαλαξιών από τους οποίους προέρχεται αυτό το κοσμικό ποτάμι αλλά και την κατανομή της ύλης στο δικό μας γαλαξία.Την ανακάλυψη έκαναν αστρονόμοι, από το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν (CfA) εντόπισαν τα άστρα χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Magellan Baade στο Παρατηρητήριο Las Campanas στη Χιλή. Με τη βοήθεια ενός λεπτομερούς χάρτη του γαλαξία μας που δημιουργήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.Οι ερευνητές κατέγραψαν 200 άστρα που βρίσκονται στις παρυφές του γαλαξία μας σε μια περιοχή προς την κατεύθυνση των δύο Νεφών του Μαγγελάνου. Ανέλυσαν το φάσμα του φωτός που προέρχονταν από αυτά τα αστέρια και διαπίστωσαν ότι η χημική σύνθεση ορισμένων άστρων ταίριαζε με εκείνη των Νεφών του Μαγγελάνου. Οι μετρήσεις πρότειναν επίσης ότι αυτά τα άστρα απέχουν μεταξύ 150.000 και 400.000 ετών φωτός από τη Γη, περίπου την αναμενόμενη απόσταση του Ρεύματος του Μαγγελάνου.Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το αέριο που αποτελεί το Ρεύμα του Μαγγελάνου αποσχίστηκε από τους δύο γαλαξίες από τη βαρυτική έλξη του δικού μας γαλαξία. Οι νέες παρατηρήσεις μπορεί να αποκαλύψουν περισσότερα για τη φύση του ρεύματος και να βοηθήσουν τους επιστήμονες που προσπαθούν να καταλάβουν πώς αλληλεπιδρά με το γαλαξία μας. Στον οποίο φαίνεται να… εκβάλει.«Με αυτά τα αποτελέσματα και άλλα παρόμοια, ελπίζουμε να κατανοήσουμε πολύ καλύτερα τον σχηματισμό του Μαγγελανικού Ρεύματος και των Νεφών του Μαγγελάνου, καθώς και τις προηγούμενες και μελλοντικές τους αλληλεπιδράσεις με τον γαλαξία μας» λέει ο Τσάρλι Κονρόι, καθηγητής Αστρονομίας στο CfA εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543063/diastimiko-potami-metaferei-astra-sto-galaxia-mas/

Εντοπίσθηκαν κοσμικές «μαύρες χήρες» που εξοντώνουν άστρα (βίντεο) Πρόκειται για μια σπάνια κατηγορία πάλσαρ που χαρακτηρίζονται ως... δολοφονικές αράχνες.Έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει μια ομάδα νεκρών άστρων που είναι γνωστά ως «πάλσαρ αράχνες» τα οποία καταστρέφουν τα άστρα που βρίσκονται κοντά τους. Ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε επισταμένες παρατηρήσεις στο σφαιρωτό σμήνος Ωμέγα Κενταύρου που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 17 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη σε μια προσπάθεια να εντοπίσει πάλσαρ αράχνες και να μελετήσει τη συμπεριφορά τους.Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του. Έχουν εντοπιστεί περίπου 160 σφαιρικά σμήνη στον γαλαξία μας και πιστεύεται ότι υπάχουν μερικές δεκάδες ακόμη που περιμένουν τους αστρονόμους να τα εντοπίσουν. Κατά μέσο όρο ένα σφαιρικό σμήνος περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ως περίπου ένα εκατ. άστρα. Οι σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας διαθέτουν συνήθως μερικές εκατοντάδες σφαιρική σμήνη ενώ οι ελλειπτικοί γαλαξίες μερικές χιλιάδες.Ένα πάλσαρ είναι ο περιστρεφόμενος πυκνός πυρήνας που παραμένει αφού ένα τεράστιο άστρο καταρρεύσει για να σχηματίσει ένα αστέρι νετρονίων. Τα ταχέως περιστρεφόμενα αστέρια νετρονίων μπορούν να παράγουν δέσμες ακτινοβολίας. Όπως μια περιστρεφόμενη δέσμη φάρου, η ακτινοβολία μπορεί να παρατηρηθεί ως μια ισχυρή, παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας ή πάλσαρ. Μερικά πάλσαρ περιστρέφονται δεκάδες έως εκατοντάδες φορές το δευτερόλεπτο, και αυτά είναι γνωστά ως «πάλσαρ χιλιοστών του δευτερολέπτου».Τα πάλσαρ αράχνες είναι μια ειδική κατηγορία των πάλσαρ χιλιοστών του δευτερολέπτου και παίρνουν το όνομά τους για τη ζημιά που προκαλούν σε μικρότερα γειτονικά άστρα. Μέσω των ανέμων ενεργητικών σωματιδίων που ξεχύνονται από τα πάλσαρ αράχνες τα εξωτερικά στρώματα των αστεριών συντρόφων του πάλσαρ απομακρύνονται από αυτά. ά. Η κοσμική φωλιά των αραχνών Χρησιμοποιώντας τα ραδιοτηλεσκόπια Parkes και MeerKAT ερευνητική ομάδα ανακάλυψε 18 πάλσαρ χιλιοστών του δευτερολέπτου στο σφαιρωτό σμήνος Ωμέγα Κενταύρου και στη συνέχεια χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra σε μια προσπάθεια να διαπιστώσει αν κάποια από αυτά είναι πάλσαρ αράχνες.Οι ερευνητές εντόπισαν τελικά δέκα πάλσαρ αράχνες. Υπάρχουν δύο ειδών πάλσαρ αράχνης με βάση το μέγεθος του αστεριού που καταστρέφεται. Τα πάλσαρ αράχνης «Redback» καταστρέφουν άστρα που έχουν μάζα περίπου 10% της μάζας του Ήλιου. Το δεύτερο είδος ονομάζονται πάλσαρ αράχνης ονομάζονται «μαύρες χήρες» και καταστρέφουν άστρα με λιγότερο από το 5 τοις εκατό της μάζας. Στην εικόνα σημειώνονται τα άστρα αράχνες που εντοπίστηκαν στο σφαιρωτό σμήνος Ωμέγα Κενταύρου. πηγή φωτό (X-ray: NASA/CXC/SAO; Optical: NASA/ESA/STScI/AURA; Image Processing: NASA/CXC/SAO/N. Wolk) Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα άστρα αράχνες Redback εκπέμπουν περισσότερο στο φάσμα των ακτίνων Χ από ότι οι μαύρες χήρες. Αυτό δίνει σαφείς αποδείξεις ότι η μάζα των άστρων στα οποία επιτίθενται τα άστρα αράχνες επηρεάζει την σχέση τους με τις ακτίνες Χ. Οι ακτίνες Χ που ανιχνεύθηκαν από το Chandra πιστεύεται ότι δημιουργούνται κυρίως όταν οι άνεμοι των σωματιδίων που ρέουν μακριά από τα πάλσαρ συγκρούονται με ανέμους ύλης που πνέουν μακριά από τα γειτονικά άστρα και παράγουν κύματα κρούσης, παρόμοια με αυτά που παράγονται από υπερηχητικά αεροσκάφη. Η εγγύτητα των γειτονικών άστρων με τα πάλσαρ σημαίνει ότι οι ακτίνες Χ μπορούν να προκαλέσουν σημαντική ζημιά σε αυτά τα άστρα μαζί με τον άνεμο των πάλσαρ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1542543/entopisthikan-kosmikes-mayres-chires-poy-exontonoyn-astra-vinteo/

Δημοπρατείται ο υπερυπολογιστής «Δαίδαλος» – «Αποκαλυπτήρια» του «ψηφιακού βοηθού» Ένα από τα πέντε μεγαλύτερα μηχανήματα στην Ευρώπη ο ελληνικός υπερυπολογιστής - Θα τοποθετηθεί στο τεχνολογικό πάρκο του Λαυρίου.Η πρώτη προσπάθεια του ελληνικού Δημοσίου να μπει στην τεχνητή νοημοσύνη, ο «ψηφιακός βοηθός» του gov.gr θα κάνει την προσεχή εβδομάδα τα αποκαλυπτήριά του στο κοινό, ενώ στα μέσα του τρέχοντος μήνα θα δημοπρατηθεί ο υπερυπολογιστής «Δαίδαλος», συνολικού προϋπολογισμού 50 εκατ. ευρώ.Τα παραπάνω γνωστοποίησε από τη Θεσσαλονίκη ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου, μιλώντας στο 11ο διεθνές συνέδριο με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες στην Τεχνητή Νοημοσύνη», που διοργάνωσε η Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος, σε συνεργασία με το Δίκτυο Ναυαρίνο και το Ίδρυμα Konrad Adenauer.Σύμφωνα με τον κ. Παπαστεργίου, ο «ψηφιακός βοηθός» θα παρουσιαστεί την Τετάρτη στον πρόεδρο της κυβέρνησης και την επόμενη μέρα στους δημοσιογράφους.Όπως εξήγησε, το νέο ψηφιακό εργαλείο για τη δημόσια διοίκηση με χρήση τεχνητής νοημοσύνης, θα δίνει συνδυαστικές απαντήσεις σε απλά μέχρι πιο σύνθετα ερωτήματα, ενώ η λειτουργία του θα βοηθήσει τη ζωή των πολιτών. Περιγράφοντας τη βασική ιδέα του «ψηφιακού βοηθού», ο κ. Παπαστεργίου ανέφερε ότι «προσπαθούμε να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε έναν πολίτη που ψάχνει κάτι στη δημόσια διοίκηση ή στο gov.gr, και είτε δεν μπορεί να το βρει εύκολα είτε δεν μπορεί να το εκφράσει».Ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση πολίτη τρίτης χώρας που βρίσκεται υπό διεθνή προστασία και ζητεί να μάθει εάν δικαιούται βεβαίωση παραμονής.Από ελληνικά πανεπιστήμια, κορυφαίοι της Τεχνητής νοημοσύνης. Από ελληνικά πανεπιστήμια, κορυφαίοι της Τεχνητής νοημοσύνης. Μιλώντας για την τεχνητή νοημοσύνη στη χώρα μας, ο κ. Παπαστεργίου τόνισε ότι «εκτός από ανθρώπους θέλει και υποδομές». «Τα νέα είναι καλά» όσον αφορά στις υποδομές, υπογράμμισε ο ίδιος, κάνοντας αναφορά στον ελληνικό υπερυπολογιστή «Δαίδαλος»- «ένα από τα πέντε μεγαλύτερα μηχανήματα στην Ευρώπη», όπως είπε, που θα τοποθετηθεί στο τεχνολογικό πάρκο του Λαυρίου (συνολικού προϋπολογισμού 35 εκατ. ευρώ και επιπλέον 15 εκατ. ευρώ για τις λοιπές μηχανολογικές υποδομές).«Εκτός από το έργο αυτό πρέπει μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης σε συνεργασία και με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων όχι απλά να καταναλώνουμε αλλά και να παράγουμε ώστε να μπορούμε να δώσουμε τα “όπλα” στην ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα να “τρέξει” διάφορες δοκιμές και “πρότζεκτ” για να συνεχίσουμε να είμαστε στην αιχμή της τεχνολογίας», τόνισε ο κ. Παπαστεργίου. Επικαλούμενος τα στοιχεία διεθνούς μελέτης, ανέφερε ότι το 11% των κορυφαίων προγραμματιστών τεχνητής νοημοσύνης έχει αποφοιτήσει από ελληνικά πανεπιστήμια. «Χρειαζόμαστε διπλάσια και τριπλάσια ταχύτητα» Στο ίδιο πάνελ που μίλησε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, με τίτλο «Τεχνητή Νοημοσύνη και Εθνική Στρατηγική», και συντόνισε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Δημήτρης Καιρίδης, συμμετείχε και η πρώην υπουργός και Ευρωπαία επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου. Η ίδια εξέφρασε την άποψη ότι η Ελλάδα παρά τα άλματα που έκανε τα τελευταία χρόνια εξακολουθεί να βρίσκεται, στην ευρωπαϊκή σύγκριση, στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τον ψηφιακό μετασχηματισμό στη δημόσια διοίκηση. «Ενώ κάναμε βήματα, έκαναν και οι άλλοι. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε διπλάσια και τριπλάσια ταχύτητα» επισήμανε.Αναφερόμενη στην τεχνητή νοημοσύνη, η κ. Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι φέρνει μεγάλες αλλαγές σε όλες τις επιστήμες. Έσπευσε όμως να εκφράσει την ανησυχία της για τη χρήση της, όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις δικαστικών αποφάσεων. «Το ζητούμενο είναι ποιοι βρίσκονται πίσω από τις αποφάσεις που παίρνει ο αλγόριθμος» ανέφερε χαρακτηριστικά.Θέτοντας το στοίχημα για τις νέες γενιές στη χρήση των νέων εργαλείων της τεχνολογίας, η πρώην υπουργός ιεράρχησε ως άμεση εθνική προτεραιότητα την «οριζόντια και κάθετη» εκπαίδευση των δασκάλων και καθηγητών, ενώ επισήμανε την ανάγκη αλλαγής, εκ θεμελίων, των προγραμμάτων σπουδών προς μία κατεύθυνση συνδυασμού των ψηφιακών δεξιοτήτων με τις ανθρωπιστικές σπουδές.«Οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που θα βοηθήσουν τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τα νέα εργαλεία» είπε, υπογραμμίζοντας ότι εάν δεν επιτευχθεί αυτή η σύνδεση ψηφιακών δεξιοτήτων με τις ανθρωπιστικές σπουδές «η γενιά αυτή θα έχει μειωμένη ικανότητα να ανιχνεύσει» τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543172/dimoprateitai-o-yperypologistis-daidalos-apokalyptiria-toy-psifiakoy-voithoy/

Αν οι πυγμαίοι ρίχνουν γιγάντιες σκιές, είναι επειδή νυχτώνει. Erwin Chargaff, «Heraclitean Fire, Sketches from a Life before Nature», 1978. Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο σε μορφή KINDLE ή PDF δωρεάν EΔΩ «(…) Η αυτοβιογραφία του Erwin Chargaff (Έργουιν Τσάργκαφ, 1905-2002) με τίτλο Heraclitean Fire (Ηρακλείτεια φωτιά) είναι μια ενδιαφέρουσα, αλλά και αινιγματική αυτοβιογραφία. Μολονότι η μητρική γλώσσα του Chargaff είναι η γερμανική, ο πεζός του λόγος στην αγγλική είναι εκτυφλωτικά λαμπρός, τόσο που η ίδια του η τελειότητα τον κάνει να φαίνεται κάπως τεχνητός. Η λεπτότητα του ύφους στην οποία αρέσκεται ο Chargaff αρμόζει περισσότερο στη γαλλική παρά στην αγγλική γλώσσα. Η αγγλική είναι τόσο γήινη και στιβαρή ώστε δεν αντέχει πολλά περιττά στολίδια. Από την άλλη, είναι ένας εκπληκτικά αποτελεσματικός στυλίστας, όπως φανερώνει μια πρόταση του άρθρου του ‘Preface to a Grammar of Biology: A hundred years of nucleic acid research‘ του 1971: «Αν οι πυγμαίοι ρίχνουν γιγάντιες σκιές, είναι επειδή νυχτώνει» (1).Ο Erwin Chargaff γεννήθηκε στη Ρουμανία και ανατράφηκε στη Βιέννη. Απέκτησε αυστηρή, κλασική εκπαίδευση, η οποία καλλιέργησε μέσα του την ακλόνητη πεποίθηση πως για να γίνει κανείς οτιδήποτε, ακόμη και θετικός επιστήμονας, πρέπει πρώτα να έχει γενική μόρφωση. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να γνωρίζει αρχαία ελληνικά και λατινικά – τουλάχιστον λατινικά. Τα αρχαία ελληνικά είναι σαφώς η μεγάλη του αγάπη. Είναι τόσο απόλυτα εμποτισμένος σ΄αυτά, όταν αναφέρεται στον Ηράκλειτο ή στον Αριστοτέλη, έχει κανείς την εντύπωση πως πρόκειται για συναδέλφους του στο Κολέγιο Ιατρικής και Χειρουργικής του πανεπιστημίου της Κολούμπια. Το πλήθος των αποσπασμάτων που παραθέτει στο πρωτότυπο αρχαιοελληνικό κείμενο είναι υπερβολικό και κάπως κουραστικό για μας τους λιγότερο ευρυμαθείς. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία όσον αφορά την αγάπη που τρέφει ο Chargaff για οτιδήποτε συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα, καθώς και την βαθιά του πεποίθεση ότι η κλασική παιδεία είναι απαραίτητη για οποιουδήποτε είδους πνευματικό επίτευγμα. Αυτή ακριβώς η πεποίθεσή του ήταν εκείνη που κλονίστηκε, και μάλιστα άσχημα, κατά τη διάρκεια της εκτίλυξης ενός από τα μεγάλα και συγκλονιστικά γεγονότα της σύγχρονης επιστήμης.Η ιστορία του DNA έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί από ειδικούς που την γνωρίζουν άμεσα. Ωστόσο, μπορούμε να ξαναθυμηθούμε ορισμένα σημαντικά γεγονότα. Το 1944, οι Ostwald Avery, Colin MacLeod και Μaclyn McCarty του τότε Ινστιτούτου Rockefeller για την Ιατρική Έρευνα δημοσίευσαν τα αποτελέσματα κλασικού τους πειράματος το οποίο απέδειξε, ίσως όχι απολύτως πειστικά εκέινη την εποχή, ότι το DNA είναι ο φορέας της γενετικής πληροφορίας. Ο Chargaff ήταν ένας από τους ελάχιστους βιοχημικούς που αποδέχτηκαν αμέσως το αποτέλεσμα της τριάδας του Rockefeller. Αναγνωρίζοντας τη μεγάλη σπουδαιότητα της ανακάλυψής τους, άλλαξε την κατεύθυνση της έρευνας στο εργαστήριό του προς μια εμβριθή και λεπτομερή μελέτη DNA. Το αποτέλεσμα ήταν η ανακάλυψη των περίφημων «κανόνων Chargaff»: Α=Τ, C=G. Τα γράμματα A, C, G και Τ συμβολίζουν την αδενίνη, την κυτοσίνη, τη γουανίνη και τη θυμίνη, δηλαδή τα τέσσερα νουκλεοτίδια (βάσεις) που αποτελούν τους δομικούς λίθους του DNA. To DNA σε διαφορετικά είδη έχει διαφορετικές ποσότητες A, C, G και Τ, αλλά σε όλα τα είδη, από την αμοιβάδα μέχρι τον άνθρωπο, το πλήθος των μορίων C είναι σχεδόν ίσο μ ετο πλήθος των μορίων G. Αυτή η εντυπωσιακή κανονικότητα ήταν μια από τις σημαντικότερες ενδείξεις που οδήγησαν στην ανακάλυψη της δομής του DNA, επίτευγμα που πραγματοποιήθηκε από τους James D. Watson και Francis H. C. Crick.Στο Heraclitean Fire o Chargaff διηγείται εν συντομία την μοναδική του συνάντηση με τους Watson και Crick, στο Καίμπριτζ της Αγγλίας τις τελευταίες μέρες του Μαΐου του 1952. Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, το 1978, όταν δημοσιεύθηκε το Heraclitean Fire, η περιφρόνηση του Chargaff για εκείνους που ανακάλυψαν τη δομή της διπλής έλικας του DNA παρέμενε αδιάπτωτη. Οπωσδήποτε, το βραβείο Νόμπελ με το οποίο τιμήθηκαν οι Watson και Crick το 1962 δεν βοήθησε τα πράγματα, και συνέβαλε αναμφίβολα στην πικρία που διαποτίζει το Heraclitean Fire. O Chargaff, όχι μόνο έχασε τον αγώνα αποκρυπτογράφησης της δομής του DNA (παρότι θα αρνούνταν ότι συμμετείχε ποτέ σ’ αυτόν τον αγώνα) αλλά και τον έχασε από δυο τυχάρπαστους, που κατά την άποψή του ήταν υδραυλικοί της επιστήμης. Το «αταίριαστο» ζευγάρι», για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Chargaff, όχι μόνο ήταν απαίδευτο (δηλαδή στερούνταν μια ευρωπαϊκού τύπου κλασική παιδεία), αλλά φάνηκε να αγνοεί ακόμα και τη χημεία, «την πιο πραγματική από τις θετικές επιστήμες». Ιδού λοιπόν ποιους αφορούσε ο υπαινιγμός για τους «πυγμαίους» και τις «γιγάντιες σκιές» τους.Αφού διάβασα τις απόψεις του Chargaff για τους Watson και Crick (2), μελέτησα ξανά το βιβλίο «Η διπλή έλικα» του Watson. Θυμάμαι πως όταν πρωτοδημοσιεύθηκε, πολλοί βιολόγοι ενοχλήθηκαν και τήρησαν ιδιαίτερα επικριτική στάση. Γι’ αυτούς, ο Watson παραβίασε κάποια φυλετικά ταμπού, όπως την απαγόρευση να εισβάλλει κανείς στα χωράφια των άλλων. (Στη βιολογία, αντίθετα απ’ ότι στη φυσική, κανείς δεν κατασκευάζει θεωρίες βασιζόμενος σε δεδομένα κάποιου άλλου.) Ακόμη χειρότερα πρόδωσε το «μυστικό» πως το κίνητρο για να κάνει κανείς επιστήμη δεν είναι απαραίτητα πάντοτε τόσο ευγενές όσο η αναζήτηση της αλήθειας. Μπορεί να είναι τόσο ευτελές όσο η ανόητη φιλοδοξία, ή ακόμη ευτελέστερο, όσο ο πόθος για τη συντριβή ενός ανώτερου ανταγωνιστή. Σ’ αυτή την περίπτωση επρόκειτο για τον Linus Pauling.Aυτο που ο Ghargaff απέτυχε να επισημάνει, ή ίσως επέλεξε να παραβλέψει, τόσο το 1952 όσο και το 1978, ήταν η προφανής μονομανία του Watson με το πρόβλημα της δομής του DNA. Oι ιδιομορφίες του Watson καθώς και το ανέμελο και ασεβές ύφος του χαρακτηρίζουν τόσο πολύ τον «συνηθισμένο κόσμο» ώστε τείνει κανείς να παραβλέψει τις περιστασιακές αναφορές στα όνειρά του σχετικά με τη δομή του DNA, όνειρα που χαρακτηρίζουν σαφώς έναν «άλλο κόσμο». Επίσης, όταν κατατρύχεται κανείς από ένα πρόβλημα, δεν το θέτει κατά μέρος για να αρχίσει να μελετά χημεία ή οτιδήποτε άλλο. Μαθαίνει στην πράξη! Αυτός ο τρόπος απόκτησης γνώσεων δεν είναι ούτε καθολικός ούτε συνιστώμενος, για ορισμένους όμως είναι αποτελεσματικός. Το γνωρίζω προσωπικά. Σχεδόν οτιδήποτε νέο έμαθα όσον αφορά τα μαθηματικά αφότου πήρα το διδακτορικό μου δίπλωμα, το έμαθα από ανάγκη, προσπαθώντας να λύσω κάποιο πρόβλημα. (…) Τι κάνει τον Ghargaff να ξεχωρίζει από τους άλλους επιστήμονες; Από κάθε άποψη, διαφέρει από όλους τους επιστήμονες που γνωρίζω ή για τους οποίους έχω διαβάσει. Για παράδειγμα, μπορείτε να φανταστείτε πως ένας βιολόγος συναντά μια διατριβή που προσφέρει βαθιά γνώση της φύσης της κληρονομικότητας και η οποία ανοίγει νέους ορίζοντες όσον αφορά την κατανόηση των διαδικασιών της ζωής, και δεν έρχεται σε επαφή με τους συγγραφείς της ώστε να μάθει περισότερα; Ο Ghargaff, που κατανόησε και εκτίμησε αμέσως την σημασία της ανακάλυψης διέμενε σε κοντινή απόσταση από την τριάδα του Rocckefeller. Ο Avery ίσως είχε συνταξιοδοτηθεί και μετακομίσει στο Τεννεσσή, αλλά τους McCarty και MacLeod ήταν εύκολο να τους προσεγγίσει κανείς. Ωστόσο, όπως σημείωσε ο George Uhlenbeck, συνάδελφός μου στο πανεπιστήμιο Rockefeller, ο οποίος αντιλαμβάνεται περισσότερο από μένα τέτοιου είδους θέματα, δεν υπάρχει ούτε μια νύξη στο βιβλίο που να υποδηλώνει ότι προσπάθησε να αναζητήσει τους συγγραφείς. Απίστευτο! Είναι αλήθεια ότι ο κώδικας συμπeριφοράς του Ghargaff ίσως υπαγόρευε κάποια επιφυλακτικότητα ως προς την προσέγγιση αγνώστων χωρίς τις κατάλληλες συστάσεις, αλλά, όταν η υπόθεση σχετίζεται με τη λύση ενός μείζονος προβλήματος, ποιός ενδιαφέρεται για τους καλούς τρόπους; Ο Jim Watson ασφαλώς δεν ενδιαφερόταν. Η αδιαφορία του ίσως υπερέβαινε τα αποδεκτά όρια. Θεωρητικά όλοι έχουμε έναν Jim Watson μέσα μας, ένα συστατικό που αποτελείται από κάποιο μείγμα αδιακρισίας, ανυπομονησίας, περιέργειας και, πάνω απ’ όλα, ανταγωνιστικότητας. Στερείται ο Ghargaff αυτά τα χαρακτηριστικά, ή προσπαθεί να τα κρύψει πίσω από ένα ποιητικό προσωπείο; Πιστεύω πως όχι. Η ποίηση είναι τόσο όμορφή και ειλικρινής ώστε δεν μπορεί να είναι απλώς προσωπείο. Φαντάζομαι ότι απλώς δεν συμβαδίζει με τους υπόλοιπους από μας.Τι περισσότερο θα μπορούσε να πει κανείς; Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πως, όντας ένας από τους λίγους εκλεκτούς που αποκάλυψαν ένα μυστικό της φύσης, κατάφερε να κατακτήσει ως ένα βαθμό τη γαλήνη σ’ αυτό τον ταραγμένο κόσμο. Ωστόσο, δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Εντούτοις, το βιβλίο του είναι ένα αξιόλογο λογοτεχνικό έργο και του αξίζει ευρύτερη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό. Στα καλύτερα σημεία του είναι υπέροχο. Στα χειρότερά του σημεία, ‘καταγέλαστος να είναι όποιος βάζει κακό στο νού του (*)» (*) «Honi soit qui mal y pense», ρητό στο έμβλημα του παρασήμου του Βρετανικού Τάγματος της Περικνημίδoς. απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου του Mark Kac, «Αινίγματα της Τύχης», μετάφραση Αλέξανδρος Μάμαλης, εκδόσεις κάτοπτρο, 1996 σημειώσεις: (1) Από την πρώτη κιόλας σελίδα του άρθρου ‘Preface to a Grammar of Biology‘, ο Erwin Chargaff εκφράζει την απαισιοδοξία του: ● είτε για την επιστήμη, παραθέτοντας ένα απόσπασμα της νουβέλας του Thomas Love Peacock, ‘Gryll Grange (1861)’: «Άλλο πράγμα η επιστήμη κι άλλο η σοφία. Η επιστήμη είναι ένα αιχμηρό εργαλείο με το οποίο οι άνθρωποι παίζουν σαν παιδιά και κόβουν τα δάχτυλά τους. Αν κοιτάξετε τα αποτελέσματα που έφερε η επιστήμη κατά την εξέλιξή της, θα βρείτε ότι προκάλεσε σχεδόν εξ ολοκλήρου βάσανα. Θα ξόδευα όλη την ημέρα, αν προσπαθούσα να απαριθμήσω τα κακά που επέφερε η επιστήμη στην ανθρωπότητα. Θα μπορoύσα να πω ότι η τελική μοίρα της επιστήμης είναι να εξοντώσει την ανθρώπινη φυλή» ● είτε για τους ανθρώπους, με τον διαχωρισμό τους κατά Αρχίλοχο σε αλεπούδες και σκατζόχοιρους: «η αλεπού ξέρει πολλά, αλλά ο σκαντζόχοιρος ένα, μεγάλο», και ίσως για τον εαυτό του με την φράση από το ημερολόγιο του Κίρκεγκωρ, ότι: «ένας μόνος άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει την εποχή του, μπορεί μόνο να εκφράσει την κατάρρευσή της». Στη συνέχεια, μερικές σελίδες παρακάτω, σχολιάζει την επιστημονική εξέλιξη στην εποχή του ως εξής: Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – και πιο συγκεκριμένα μετά τις ρωσικές επιτυχίες στο διάστημα (Σπούτνικ και Γκαγκάριν) – οι οικονομικοί πόροι που διοχετεύθηκαν στις φυσικές επιστήμες, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυξήθηκαν με έναν αδιανόητο ρυθμό για την εποχή. Αυτό οδήγησε σε μια αύξηση της επιστημονικής εκλαΐκευσης, αλλά και σε έναν τεράστιο εκχυδαϊσμό της επιστήμης. Τα επιτεύγματά της άρχισαν να παίρνουν τη μορφή ενός δημοφιλούς αθλήματος μεγάλης τηλεθέασης, με τους νέους επιστήμονες να ξεκινούν σαν άλογα κούρσας. Η επιστήμη διαστρεβλώθηκε από την κοινή γνώμη σε ένα είδος Χόλιγουντ και άρχισε να προσαρμόζεται σε αυτό το βάναυσο πρότυπο. … Όχι σπάνια, πολύ κοινότοπες ανακαλύψεις, ειδικά στον τομέα της γενετικής των ιών και των φάγων, πανηγυρίζονται σε εφημερίδες ή στην τηλεόραση όπως διαφημίζεται ένα υποτιθέμενο καλύτερο σαπούνι. Αν και αυτές είναι ως επί το πλείστον ψευδοανακαλύψεις, που δεν ισχύουν καν για μονοκύτταρους οργανισμούς, χρησιμοποιούνται πρες κόνφερανς, συνεντεύξεις κλπ, για να υπαινιχθούν την επικείμενη «σύνθεση της ζωής» ή τις επικείμενες θεραπείες από τη «γενετική μηχανική». Το κοινό, που ξεχνάει γρήγορα, διατηρεί την ευχάριστη γεύση του μεγαλείου και του σφρίγους των επιστημών. Το παλιό αστείο για τη συνομιλία μεταξύ δύο σκυλιών του Παβλώφ θα μπορούσε να τροποποιηθεί ελαφρώς: «Κάθε φορά, όταν χτυπάω το κουδούνι, έρχεται ένας τύπος και μου δίνει ένα βραβείο». Ωστόσο, προκαλεί πάντα έκπληξη το γεγονός ότι σε τόσο άσχημες εποχές – κατά κάποιο τρόπο μεταξύ Άουσβιτς και Βιετνάμ – έχει παραχθεί τόση καλή επιστήμη. Δεν ξέρω, όμως, τι να συμπεράνω (Όχι και τόσο κακές εποχές, όχι τόσο καλές επιστήμες;). Το ότι στις μέρες μας, οι πυγμαίοι ρίχνουν γιγάντιες σκιές, είναι μόνο επειδή νυχτώνει. (2) Στη συνέχεια παρατίθενται μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα από το ‘Heraclitean Fire‘, όπου ο Chargaff αναφέρεται στην συνάντησή του με τους «πυγμαίους» Crick και Watson: «Η πρώτη εντύπωση ήταν πράγματι κάθε άλλο παρά ευνοϊκή. Και αυτό δεν βελτιώθηκε από τα πολλά φαρσικά στοιχεία που ζωντάνεψαν τη συνομιλία που ακολούθησε…Επιπλέον, η στατιστική πιθανότητα να εμφανιστούν δύο ιδιοφυΐες μπροστά στα μάτια μου φαινόταν τόσο μικρή που ούτε καν το σκεφτόμουν. Η διάγνωσή μου ήταν σίγουρα γρήγορη και πιθανώς λανθασμένη… Από όσο μπορούσα να καταλάβω, ήθελαν, χωρίς καμία γνώση της εμπλεκόμενης χημείας, να χωρέσουν το DNA σε μια έλικα. Ο κύριος λόγος φαινόταν να είναι το μοντέλο της άλφα-έλικας του Pauling για μια πρωτεΐνη. Δεν θυμάμαι αν πράγματι μου έδειξαν το μοντέλο κλίμακας μιας πολυνουκλεοτιδικής αλυσίδας, αλλά δεν το πιστεύω, καθώς δεν ήταν ακόμα εξοικειωμένοι με τις χημικές δομές των νουκλεοτιδίων… Δεν θυμάμαι σε πόσα από τα στοιχεία ακτίνων Χ του King’s College (Rosalind Franklin, Wilkins) αναφέρθηκαν, αλλά μπορεί να μην είχα δώσει την κατάλληλη προσοχή… Ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι βρισκόμουν αντιμέτωπος με μια καινοτομία: τεράστια φιλοδοξία και επιθετικότητα, σε συνδυασμό με μια σχεδόν πλήρη άγνοια και περιφρόνηση για τη χημεία, αυτής της πιο πραγματικής από τις θετικές επιστήμες – μια περιφρόνηση που αργότερα επρόκειτο να ασκήσει κακή επιρροή στην ανάπτυξη της «μοριακής βιολογίας»… Τους είπα όλα όσα ήξερα… Ανέφερα τις πρώτες μας προσπάθειες να εξηγήσουμε τις σχέσεις συμπληρωματικότητας με την υπόθεση ότι, στην αλυσίδα νουκλεϊκού οξέος, το αδενυλικό ήταν πάντα δίπλα στο θυμιδυλικό οξύ και το κυτιδυλικό δίπλα στο γουανυλικό οξύ. Αυτό δεν οδηγούσε πουθενά όταν διαπιστώσαμε ότι η σταδιακή ενζυμική πέψη παρήγαγε ένα εντελώς απεριοδικό πρότυπο. Γιατί αν η αλυσίδα νουκλεϊκού οξέος είχε συντεθεί από μια διάταξη δινουκλεοτιδίων A-T και G-C, οι κανονικότητες θα έπρεπε να είχαν παραμείνει. Πιστεύω ότι το δίκλωνο μοντέλο του DNA προέκυψε ως συνέπεια της συζήτησής μας… Όταν, το 1953, οι Watson και Crick δημοσίευσαν την πρώτη τους εργασία για την διπλή έλικα, δεν αναγνώρισαν τη βοήθειά μου και ανέφεραν μόνο ένα σύντομο άρθρο μου που είχε δημοσιευθεί το 1952, λίγο πριν από το δικό τους, αλλά όχι, όπως θα ήταν φυσικό, στις δημοσιεύσεις μου του 1950 ή 1951. Αργότερα, όταν η μοριακή ταχυδακτυλουργία άρχισε να εξαπλώνεται, συχνά με ρωτούσαν λίγο πολύ καλοπροαίρετοι άνθρωποι γιατί δεν είχα ανακαλύψει το διάσημο μοντέλο της διπλής έλικας. Η απάντησή μου ήταν πάντα ότι ήμουν πολύ χαζός, αλλά ότι, αν εγώ και η Rosalind Franklin είχαμε συνεργαστεί, μπορεί να είχαμε καταλήξει στην διπλή έλικα μέσα σε ένα ή δύο χρόνια. Αμφιβάλλω, ωστόσο, ότι θα μπορούσαμε ποτέ να υψώσουμε τη διπλή έλικα σαν ‘το πανίσχυρο σύμβολο που έχει αντικαταστήσει τον σταυρό ως την υπογραφή του βιολογικού αναλφαβητισμού’.» https://physicsgg.me/2023/12/01/αν-οι-πυγμαίοι-ρίχνουν-γιγάντιες-σκιέ/

Παραμονή Χριστουγέννων η NASA θα εκτοξεύσει το «γεράκι» προς τη Σελήνη. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Peregrine στην επιφάνεια της Σελήνης Στο πλαίσιο της απόφασης που έχει πάρει η NASA να περιορίσει στο ελάχιστο την οργάνωση διαστημικών αποστολών με αποκλειστικά δικά της μέσα και τη σύναψη συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα για το σύνολο των δραστηριοτήτων της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία είχε συμφωνήσει με τις εταιρείες Astrobotic και United Launch Alliance για μια σημαντική αποστολή στη Σελήνη η οποία αποτελεί και το νέο μεγάλο πεδίο ενδιαφέροντος του συνόλου των χωρών που δραστηριοποιούνται στον τομέα του Διαστήματος.Η αποστολή Peregrine Lunar Lander πήρε το όνομα της από το γεράκι peregrine που είναι το ταχύτερο πτηνό κατάδυσης και γενικότερα το ταχύτερο ζώο στον πλανήτη. Σύμφωνα με τα παγκόσμια ρεκόρ Γκίνες, το 2005 ένα γεράκι peregrine καταγράφηκε να κάνει κατάδυση με ταχύτητες άνω των 380 χλμ./ώρα.Όπως έγινε γνωστό η αποστολή θα εκτοξευτεί την παραμονή των Χριστουγέννων όπου μια σεληνάκατος θα ξεκινήσει το ταξίδι της για τη Σελήνη πάνω σε ένα νέο τύπο πυραύλων, τον Vulcan Centaur. Η αποστολή είναι σημαντική εκτός των άλλων αφού πρόκειται για την πρώτη επίσημη εκτόξευση και μεταφορά φορτίου στο Διάστημα του νέου πυραύλου.Η αποστολή αυτή οργανώθηκε από το τμήμα Commercial Lunar Payload Services (CLPS) της NASA το οποίο δημιουργήθηκε για να ασχολείται με τις αποστολές μεταφοράς φορτίων στη Σελήνη σε συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς. Προηγμένο εργαστήριο Η σεληνάκατος της αποστολής είναι εξοπλισμένη με μια σειρά από όργανα μελέτης του σεληνιακού περιβάλλοντος. Ένα από τα όργανα αυτά είναι το PITMS (Peregrine ion trap mass spectrometer) θα ερευνήσει τη σεληνιακή εξώσφαιρα, η οποία είναι ένα λεπτό αέριο περίβλημα γύρω από το φεγγάρι, χρησιμοποιώντας τη φασματομετρία μάζας. Η φασματομετρία μάζας αναφέρεται στην τεχνική που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για να μετρήσουν την αναλογία μάζας προς φορτίο των ιόντων, τα οποία είναι φορτισμένα σωματίδια όπως άτομα υδρογόνου χωρίς ηλεκτρόνιο.«Τα αποτελέσματα της επιστήμης από το PITMS θα στοχεύουν στη βελτίωση της γνώσης μας για την αφθονία και τη συμπεριφορά των πτητικών οργανικών ενώσεων στο φεγγάρι (άχρωμα και άοσμα υγρά και αέρια) και τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνονται σε διαταραχές όπως η εξάτμιση πυραύλων», δήλωσε ο Ράιαν Γουάτκινς, στέλεχος στο Γραφείο Στρατηγικής και Ένταξης της Επιστημονικής Εξερεύνησης της NASA.Το Peregrine θα φέρει επίσης ένα σύστημα φασματόμετρου νετρονίων, το NSS, το οποίο θα μετρήσει την ποσότητα των νετρονίων κοντά στη σεληνιακή επιφάνεια καθώς και τις αλληλεπιδράσεις τους. Το NSS θα βοηθήσει τους επιστήμονες να καταλάβουν πόσο υδρογόνο υπάρχει στο σεληνιακό περιβάλλον καθώς και τα επίπεδα ενυδάτωσης του εδάφους.Η σεληνάκατος θα διαθέτει επίσης τη συστοιχία LRA, που είναι μια συσκευή που αποτελείται από οκτώ ανακλαστήρες που μοιάζουν με καθρέφτες σε μια μικρή δομή στήριξης αλουμινίου: Το LRA θα επιτρέψει την εμβέλεια λέιζερ ακριβείας για να βοηθήσει στον προσδιορισμό αποστάσεων από οποιοδήποτε διαστημόπλοιο σε τροχιά ή προσελήνωσης. Το LRA θα είναι ένα παθητικό οπτικό όργανο που θα λειτουργεί ως μόνιμος δείκτης θέσης στο φεγγάρι τις επόμενες δεκαετίες» λέει ο Γουάτκινς.Άλλα όργανα που στέλνει η NASA με την αποστολή περιλαμβάνουν το υπέρυθρο σύστημα φασματόμετρου πτητικών NIRVSS και το φασματόμετρο γραμμικής μεταφοράς ενέργειας LETS.«Το NIRVSS είναι μια σουίτα αισθητήρων που περιλαμβάνει ένα φασματόμετρο στο εγγύς υπέρυθρο, ένα θερμικό ραδιόμετρο και μια συσκευή απεικόνισης επτά χρωμάτων υψηλής ανάλυσης. Αυτοί οι αισθητήρες θα κάνουν παρατηρήσεις της σεληνιακής επιφάνειας για να καθορίσουν τη σύνθεση της επιφάνειας, τη μορφολογία και το θερμικό περιβάλλον» εξηγεί ο Γουάτκινς.Το LETS είναι μια οθόνη παρακολούθησης ακτινοβολίας που θα ξεκινήσει να κάνει μετρήσεις και αναλύσεις της επιφάνειας της Σελήνης όταν η σεληνάκατος είναι ακόμη σε τροχιά γύρω από τον φυσικό μας δορυφόρο. Η οθόνη αυτή θα βοηθήσει τους επιστήμονες να διαπιστώσουν της αλληλεπιδράσεις των ηλιακών σωματιδίων με τη σεληνάκατο κατά τη διάρκεια της πτήσης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί εάν οι άνθρωποι πρόκειται να μένουν σε σεληνιακή τροχιά για μεγάλα χρονικά διαστήματα αλλά και στη σεληνιακή επιφάνεια και θα είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποια προστατευτικά μέτρα θα πρέπει να ληφθούν για να αποτρέψουν την υπερβολική έκθεση στην επικίνδυνη ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1543224/h-nasa-stelnei-to-geraki-tis-sti-selini-vinteo/ – https://www.space.com/nasa-peregrine-lunar-lander-mission-christmas-eve

Αν όλο το νερό της Γης χωρούσε σε 100 κουβάδες. … τότε: Ερώτηση: Σύμφωνα με τα δεδομένα της παραπάνω εικόνας, αν λιώσουν όλοι οι πάγοι της Γης, πόσα μέτρα θα ανυψωθεί η στάθμη των ωκεανών; Απάντηση: Παρατηρούμε ότι η ποσότητα του νερού στους παγετώνες είναι ίση με το 2% της ποσότητας νερού στις θάλασσες (2 κουβάδες/95,5 κουβάδες ≈ 0,02). Ακολουθώντας την συλλογιστική των «σφαιρικών αγελάδων» θεωρούμε τους ωκεανούς στη Γη ως μια ορθογώνια παραλληλεπίπεδη λεκάνη όγκου V=x∙y∙z, με σταθερό εμβαδόν βάσης (x∙y). Έτσι, αν ο όγκος V του νερού των ωκεανών αυξηθεί κατά α%, τότε η στάθμη του νερού z ανέρχεται επίσης κατά α%. Επομένως, (α) Κάνοντας μια απλή εκτίμηση, αν θεωρήσουμε ότι το τυπικό βάθος των ωκεανών είναι μερικά χιλιόμετρα, τότε το 2% μας δίνει μερικές δεκάδες μέτρα ανύψωσης στάθμης. (β) Σε μια πιο «ψαγμένη» εκτίμηση, αναζητώντας ένα κατώτερο και ένα ανώτατο όριο, μια καλή προσέγγιση δίνεται συχνά από τον γεωμετρικό τους μέσο. Επιλέγοντας ένα λιγότερο βαθύ και ένα πολύ βαθύτερο μέρος των ωκεανών: τη Βόρεια Θάλασσα, ~1 km (Νορβηγική τάφρος) και τον Ειρηνικό Ωκεανό ~10 km (τάφρος των Μαριανών), ο γεωμετρικός μέσος είναι ≈3 km, και η εκτιμώμενη άνοδος της στάθμης των ωκεανών θα είναι 60 m. (γ) Με βάση αξιόπιστες διαδικτυακές πηγές, το μέσο βάθος ωκεανών της Γης είναι 3700 m, επομένως το 2% αντιστοιχεί περίπου σε 70 m. πηγή: https://arxiv.org/abs/2311.17976

Ποιά είναι η έβδομη αίσθηση των δελφινιών; Τα δελφίνια συγκαταλέγονται στα λίγα θηλαστικά που έχουν έξι αισθήσεις (γεύση, όσφρηση, όραση, αφή, ακοή, συν την αίσθηση του ηχοεντοπισμού), ωστόσο επιστήμονες διαπίστωσαν πως τα ρινοδέλφινα έχουν και μία έβδομη: ανιχνεύουν το ηλεκτρικό πεδίο. Τα δύο ρινοδέλφινα του πειράματος μπορούσαν να ανιχνεύσουν ηλεκτρικά πεδία τόσο ασθενή έως 2,4 και 5,5 μV/cm−1, αντίστοιχα. Το κατώφλι ανίχνευσης για πεδία εναλλασσόμενου ρεύματος (συχνότητας 1,5 και 25 Hz) ήταν γενικά υψηλότερο και η ευαισθησία για τα εναλλασσόμενα πεδία μειωνόταν με την αύξηση της συχνότητας. Τα δελφίνια είναι από τα λίγα θηλαστικά που έχουν έξι αισθήσεις. Εκτός από τη γεύση, την όσφρηση, την ακοή, την όραση και την αφή, έχουν και την αίσθηση του ηχοεντοπισμού, δηλαδή τα ηχητικά κύματα που παράγουν ανακλώνται από αντικείμενα στο νερό, γεγονός που τους επιτρέπει να ανιχνεύουν ακόμη και ένα μικρό ψάρι σε απόσταση μεγαλύτερη από 300 μέτρα.Όμως τώρα οι επιστήμονες ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι ένα είδος δελφινιού έχει και μία έβδομη αίσθηση. Συγκεκριμένα σύμφωνα με δημοσίευμα της El Pais, μία σειρά πειραμάτων διαπίστωσε ότι το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus) – το πιο συνηθισμένο είδος που συναντάται στα ενυδρεία – διαθέτει μια έβδομη αίσθηση: είναι ικανό να ανιχνεύει ηλεκτρικά πεδία, μια ικανότητα που θα το βοηθούσε να κυνηγάει ψάρια που κρύβονται στον πυθμένα της θάλασσας.Επίσης, οι ερευνητές θεωρούν ότι αυτή η ικανότητα της αντίληψης του ηλεκτρισμού, βοηθάει τα ρινοδέλφινα να προσανατολίζονται ακολουθώντας το μαγνητικό πεδίο της Γης. Πολύ σπάνια ικανότητα σε θηλαστικά Αν και πολλά ψάρια, ιδίως τα ελασμοβράγχια (σαλάχια και καρχαρίες), και ορισμένα αμφίβια μπορούν να ανιχνεύσουν ηλεκτρικά πεδία χαμηλής έντασης, αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο στα θηλαστικά. Τόσο σπάνιο, που μόνο δύο από τα πιο ασυνήθιστα ζώα στον πλανήτη έχουν αυτή την ικανότητα: ο πλατύποδας και η αυστραλιανή έχιδνα, και τα δύο μονοτρήματα που γεννούν αυγά και έχουν ένα μόνο άνοιγμα, την κλόακα, όπου συγκλίνουν το πεπτικό, το ουροποιητικό και το αναπαραγωγικό σύστημα.Το 2011, μια ομάδα Γερμανών επιστημόνων ανακάλυψε ότι το δελφίνι της Γουιάνας (Sotalia guianensis) αντιλαμβάνεται ηλεκτρικά σήματα. Αυτό το δελφίνι, που ενδημεί στον αμερικανικό Νότιο Ατλαντικό, από την Καραϊβική έως τις ακτές της Βραζιλίας, κυνηγά τα ψάρια που κρύβονται πάνω ή κάτω από την άμμο στον πυθμένα της θάλασσας. Πλέον μέλη της ομάδας που έκανε αυτή την ανακάλυψη επιβεβαίωσε ότι και τα ρινοδέλφινα έχουν αυτή την ικανότητα.Οι ηλεκτροδεκτικές ικανότητες του δελφινιού της Γουιάνας οδήγησαν τον Γκουίντο Ντένχαρντ, διευθυντή του Κέντρου Θαλασσίων Επιστημών του Πανεπιστημίου του Ροστόκ στη Γερμανία, να σκεφτεί ότι και άλλα δελφίνια θα μπορούσαν να έχουν αυτή την έβδομη αίσθηση.Ο Ντένχαρντ που ήταν ένας από τους υπεύθυνους της ανακάλυψης του 2011, ήταν πεπεισμένος ότι και τα ρινοδέλφινα πρέπει να έχουν αυτή την ικανότητα.«Και τα δύο είδη ακολουθούν μια βενθική στρατηγική διατροφής», εξήγησε στην El Pais μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αυτό σημαίνει ότι και τα δύο τρώνε ψάρια που ζουν στον πυθμένα του ωκεανού. Έτσι, αν το δελφίνι της Γουιάνας είναι ικανό να ανιχνεύει τον ηλεκτρισμό που παράγεται από τα ψάρια, γιατί να μην μπορεί να το κάνει και το ρινοδέλφινο; Το σήμα που ανιχνεύουν τα δελφίνια Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί δημιουργούν ηλεκτρικά πεδία γύρω από το σώμα τους όταν βρίσκονται στο νερό. Αυτό είναι το σήμα που ανιχνεύουν τα δελφίνια.Όπως εξήγησε ο μαθητής του Ντένχαρντ, Τιμ Χούτνερς: «Αυτά τα ηλεκτρικά πεδία δημιουργούνται από τη νευρική δραστηριότητα ή την κίνηση των μυών».Τα ψάρια δημιουργούν επίσης ένα πεδίο γύρω τους όταν οι βλεννογόνες μεμβράνες στο στόμα και στα βράγχιά τους «έρχονται σε άμεση επαφή με τον ωκεανό και απελευθερώνουν ιόντα στο νερό».Το νερό, χάρη στο αλάτι που περιέχει, βοηθά στη διάδοση αυτών των πεδίων, τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν από τα ζώα που έχουν αναπτύξει συστήματα για την αντίληψή τους. Οι καρχαρίες χρησιμοποιούν αυτή την αίσθηση για να πετύχουν τα θύματά τους σε μικρές αποστάσεις, ενώ για μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιούν την αίσθηση της όσφρησης. Πώς έγινε το πείραμα Για να επαληθεύσουν την ύπαρξη αυτής της αίσθησης στα ρινοδέλφινα, οι Χούνερς και Ντένχαρντ, χρησιμοποίησαν τις Ντόνα και Ντόλι, δύο θηλυκά δελφίνια του είδους που ζουν στο ενυδρείο της Νυρεμβέργης. Δημιούργησαν ένα σύστημα στο οποίο έπρεπε να αγγίξουν μια μπάλα όταν εντόπιζαν ένα ηλεκτρικό πεδίο- αν το έκαναν σωστά, ανταμείβονταν με μια ρέγγα.Τα πειράματα, τα οποία πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια και τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Journal of Experimental Biology, έδειξαν ότι και τα δύο είχαν μεγάλη ευαισθησία στα ηλεκτρικά πεδία. Αν και με κάποιες διαφορές μεταξύ τους, ένιωθαν τα πεδία που δημιουργούνταν τόσο με εναλλασσόμενο όσο και με συνεχές ρεύμα. Για να μετρήσουν το εύρος, οι ερευνητές ξεκίνησαν με ένα πεδίο με ηλεκτρικό δυναμικό 500 μικροβόλτ ανά εκατοστό (μV/cm) και στη συνέχεια το μείωσαν.Τόσο η Ντόνα όσο και η Ντόλι ήταν εξίσου ευαίσθητες στα ισχυρότερα πεδία. Στα μέτρια ισχύος πεδία, το ποσοστό επιτυχίας ήταν πάντα πάνω από 80%. Μόνο στα ασθενέστερα ηλεκτρικά πεδία η Ντόνα αποδείχθηκε ελαφρώς πιο ευαίσθητη, ανιχνεύοντας πεδία 2,4 μV/cm, ενώ η Ντόνι αντιλαμβανόταν πεδία 5,5 μV/cm.Ένα μικροβόλτ ισοδυναμεί με ένα εκατομμυριοστό του βολτ. Για λόγους σύγκρισης, οι πλατύποδες, οι οποίοι επίσης τρέφονται με ζώα που κρύβονται στον πυθμένα (των ποταμών, στην περίπτωσή τους), εντοπίζουν καβούρια, γαρίδες ή έντομα που αποκαλύπτονται με ηλεκτρικά πεδία 25 έως 50 μικροβόλτ. Πού βρίσκεται η έβδομη αίσθηση των δελφινιών Η έβδομη αίσθηση αυτών των δελφινιών φαίνεται να βρίσκεται σε αισθητήρες που θυμίζουν τα μουστάκια που έχουν οι γάτες ή οι φώκιες.«Κατά τη γέννησή τους, έχουν ακόμα θυλάκια με τρίχες που λειτουργούν ως μηχανοϋποδοχείς, αλλά χάνουν τις τρίχες λίγο μετά τη γέννηση και απομένουν μόνο άδειες κρύπτες», εξηγεί ο Χούτνερς.Για μεγάλο χρονικό διάστημα πίστευαν ότι αυτές οι τρύπες πάνω από το ρύγχος ήταν απομεινάρια του παρελθόντος που είχαν χάσει τη λειτουργία τους, ωστόσο όπως διαπίστωσε το πείραμα: «Σύμφωνα με τις δοκιμές μας και μια προηγούμενη μελέτη με ένα δελφίνι της Γουιάνας, οι κρύπτες δονούνται και μετατρέπονται από μηχανοϋποδοχείς σε ηλεκτροϋποδοχείς».Απλως και μόνο συστέλλοντας τους μύες τους ή ανταλλάσσοντας ιόντα με το νερό, τα υδρόβια ζώα δημιουργούν πεδία μεταξύ 50 και 500 μV/cm. Αν και οι συγγραφείς της μελέτης δεν χρησιμοποίησαν ζωντανά ψάρια για τα πειράματά τους, πιστεύουν ότι η ηλεκτροαντίληψη είναι το κλειδί για να τρέφονται τα δελφίνια.Τα ζώα αυτά έχουν ικανότητες ηχοεντοπισμού, αλλά όταν βρίσκονται εκατοστά μακριά από ένα κρυμμένο θήραμα, η άμμος παρεμβάλλεται στο σήμα της ηχούς. Ωστόσο, αν και το ηλεκτρικό πεδίο εξασθενεί με την απόσταση, σε κοντινή απόσταση αποκαλύπτει το θήραμα. Είδος μαγνητόμετρου Οι βιολόγοι αναφέρουν επίσης μια δεύτερη λειτουργία αυτής της έβδομης αίσθησης, με τις νευρικές απολήξεις σε αυτές τις κρύπτες στο ρύγχος να λειτουργούν ως ένα είδος μαγνητόμετρου.«Τα ηλεκτρικά και τα μαγνητικά πεδία είναι πάντα συνδεδεμένα», επισημαίνει ο Χούτνερς. Όταν ένα αγώγιμο σώμα κινείται μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο, δημιουργεί ένα ηλεκτρικό πεδίο. «Αυτό ονομάζεται ηλεκτρομαγνητική επαγωγή και υπάρχει στους καρχαρίες και πιθανώς στα δελφίνια», εξήγησε ακόμα ο ερευνητής. Καθώς κολυμπούν μέσα στο μαγνητικό πεδίο της Γης, δημιουργούν ένα ηλεκτρικό πεδίο γύρω από το σώμα τους.«Αυτό το ηλεκτρικό πεδίο θα μπορούσε να είναι αρκετά ισχυρό ώστε να ανιχνεύεται από το ίδιο το ζώο, παρέχοντας πληροφορίες που μοιάζουν με χάρτη, τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει για να προσανατολιστεί στον ωκεανό», καταλήγει ο Χούτνερς σημειώνοντας πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εξηγήσει τη συχνότητα με την οποία ξεβράζονται κήτοι μετά από μια ηλιακή καταιγίδα ή μια μαγνητική ανωμαλία. Ο στόχος των πειραμάτων Ο κύριος στόχος αυτών των πειραμάτων με τα ρινοδέλφινα ήταν να δείξουν ότι «η ηλεκτροαντίληψη δεν εμφανίζεται μόνο σε ένα είδος- είναι πιθανώς μια ικανότητα που έχει ίσως η πλειονότητα των οδοντωτών φαλαινών», ανέφερε ο Ντένχαρντ που είναι ο κύριος συγγραφέας αυτής της μελέτης.Το πρόβλημα θα είναι η επαλήθευσή της, αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι είναι αλήθεια. Πρόκειται για την περίπτωση των φαλαινών φυσητήρων, οι οποίες είναι επίσης οδοντωτά κητώδη και το βαρύτερο ζώο στον πλανήτη.Ο Ντένχαρντ εξήγησε ότι αυτοί οι θαλάσσιοι γίγαντες πέθαιναν κατά δεκάδες, παγιδευμένοι σε υποβρύχια καλώδια και όπως και τα δελφίνια, τρέφονται επίσης με βενθικά ψάρια και, κατά την αναζήτησή τους, έπεσαν πάνω στα καλώδια, σπάζοντας περισσότερα από ένα.Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες, δεν έχουν αναφερθεί πλέον θάνατοι αυτού του είδους. Η εξήγηση θα μπορούσε να είναι, σύμφωνα με τον Γερμανό επιστήμονα, «μια πρώτη ένδειξη της ικανότητας αυτών των κοιτών να αντιλαμβάνονται τα ηλεκτρικά πεδία».Τα πρώιμα τηλεγραφικά, και αργότερα, τηλεφωνικά συστήματα, χρησιμοποιούσαν καλώδια με μεταλλικό πυρήνα που δημιουργούσαν ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν προσελκύσει φάλαινες με ηλεκτρική αντίληψη. Ωστόσο, ούτε τα ομοαξονικά καλώδια ούτε οι οπτικές ίνες παράγουν αυτά τα πεδία, γι’ αυτό και οι φάλαινες φυσητήρες δεν αντιμετωπίζουν πλέον αυτό το πρόβλημα. πηγή: https://www.in.gr/2023/12/03/in-science/perivallon-b-science/kapoia-delfinia-exoun-evdomi-aisthisi-poia-einai-ayti/ – https://journals.biologists.com/jeb/article/226/22/jeb245845/334721/Passive-electroreception-in-bottlenose-dolphins

Επιστήμονες δημιούργησαν μικροσκοπικά ζωντανά ρομπότ από ανθρώπινα κύτταρα. Μελλοντικά, τα ανθρωπομπότ όπως ονομάστηκαν, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την επούλωση πληγών ή κατεστραμμένων ιστών. Επιστήμονες στις ΗΠΑ δημιούργησαν μικροσκοπικά ζωντανά ρομπότ από ανθρώπινα κύτταρα τα οποία μελλοντικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την επούλωση πληγών ή κατεστραμμένων ιστών. Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Tufts και του Ινστιτούτου Wyss του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ονόμασαν τις δημιουργίες τους, «ανθρωπομπότ». Η έρευνά τους βασίζεται σε προηγούμενες εργασίες που είχαν πραγματοποιήσει κάποιοι από τους ίδιους επιστήμονες, οι οποίοι δημιούργησαν τα πρώτα ζωντανά ρομπότ ή xenobots, από βλαστοκύτταρα που προήλθαν από έμβρυα του αφρικανικού νυχοβάτραχου (Xenopus laevis).«Κάποιοι πίστευαν ότι τα χαρακτηριστικά των xenobots στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι είναι εμβρυϊκά και αμφίβια», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Μάικλ Λέβιν, καθηγητής βιολογίας στη Σχολή Τεχνών και Επιστημών του Tufts. «Δεν νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι είναι έμβρυο. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ότι είναι βάτραχος. Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ πιο γενική ιδιότητα των έμβιων όντων», δήλωσε. «Δεν συνειδητοποιούμε όλες τις ικανότητες που έχουν τα κύτταρα του σώματός μας», πρόσθεσε. Ωστόσο, τα ανθρωπομπότ δεν είναι ολοκληρωμένοι οργανισμοί επειδή δεν έχουν πλήρη κύκλο ζωής, σύμφωνα με τον ερευνητή. Πώς δημιούργησαν τα ανθρωπομπότ Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ενήλικα ανθρώπινα κύτταρα από την τραχεία της αναπνευστικής οδού, από ανώνυμους δότες διαφορετικών ηλικιών και φύλων. Οι ερευνητές εστίασαν σε αυτόν τον τύπο κυττάρων επειδή η πρόσβαση σε αυτά είναι σχετικά εύκολη να προσβάσιμα λόγω της έρευνας που έχει γίνει για τον Covid-19 και τις πνευμονοπάθειες και, το σημαντικότερο, λόγω ενός χαρακτηριστικού που οι επιστήμονες πίστευαν ότι θα έδινε τη δυνατότητα κίνησης στα κύτταρα, δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Γκιζέμ Γκουμούσκαγια, διδακτορική φοιτήτρια στο Tufts.Τα κύτταρα της τραχείας καλύπτονται από τριχοειδείς προεξοχές που ονομάζονται «βλεφαρίδες» και κυματίζουν μπρος-πίσω. Συνήθως βοηθούν τα κύτταρα της τραχείας να σπρώξουν προς τα έξω μικροσκοπικά σωματίδια που βρίσκουν το δρόμο τους στις αεροδιαβάσεις των πνευμόνων. Προηγούμενες μελέτες είχαν επίσης δείξει ότι τα κύτταρα μπορούν να σχηματίσουν οργανοειδή – συστάδες κυττάρων που χρησιμοποιούνται ευρέως για την έρευνα.Η Γκουμούσκαγια πειραματίστηκε με τη χημική σύνθεση των συνθηκών ανάπτυξης των τραχειακών κυττάρων και βρήκε έναν τρόπο να ενθαρρύνει τις βλεφαρίδες να στραφούν προς τα έξω στα οργανοειδή. Μόλις βρήκε τη σωστή μήτρα, τα οργανοειδή απέκτησαν τη δυνατότητα κίνησης μετά από λίγες ημέρες, με τις βλεφαρίδες να κινούνται σαν κουπιά. Διαφορετικά σχήματα και μεγέθη Τα ανθρωπομπότ που δημιούργησε η ομάδα δεν ήταν πανομοιότυπα. Ορισμένα ήταν σφαιρικά και πλήρως καλυμμένα με βλεφαρίδες, ενώ άλλα έμοιαζαν περισσότερο σαν μπάλα ποδοσφαίρου και ήταν ακανόνιστα καλυμμένα με βλεφαρίδες. Κινούνταν επίσης με διαφορετικούς τρόπους – κάποια σε ευθείες γραμμές, κάποια σε στενούς κύκλους, ενώ άλλα απλά κουνιόντουσαν. Επιβίωσαν έως και 60 ημέρες σε εργαστηριακές συνθήκες. Τα πειράματα που περιγράφονται σε αυτή την τελευταία μελέτη βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο, αλλά ο στόχος είναι να διαπιστωθεί αν τα ανθρωπομπότ θα μπορούσαν να έχουν ιατρικές εφαρμογές. Οι ερευνητές θέλησαν επίσης να δουν αν τα ανθρωπομπότ μπορούσαν να κινηθούν πάνω σε ανθρώπινους νευρώνες που αναπτύχθηκαν σε εργαστηριακό πιάτο το οποίο είχε γρατζουνιστεί για να μιμηθεί τη βλάβη. Διαπίστωσαν πως τα ανθρωπομπότ ενθάρρυναν την ανάπτυξη στην κατεστραμμένη περιοχή των νευρώνων, αν και οι ερευνητές δεν κατανοούν ακόμη τον μηχανισμό επούλωσης.Σύμφωνα με τον Λέβιν, η ανάπτυξη ανθρωπομπότ δεν εγείρει ηθικά ζητήματα. Δεν είναι κατασκευασμένα από ανθρώπινα έμβρυα, έρευνα που είναι αυστηρά περιορισμένη, και δεν έχουν τροποποιηθεί γενετικά.«Μπορούν να επιβιώσουν σε ένα πολύ περιορισμένο περιβάλλον, οπότε δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βγουν με κάποιο τρόπο έξω ή να ζήσουν εκτός εργαστηρίου. Δεν μπορούν να ζήσουν έξω από αυτό το πολύ συγκεκριμένο περιβάλλον», εξήγησε. «Έχουν μια φυσική διάρκεια ζωής, οπότε μετά από μερικές εβδομάδες, απλά βιοδιασπώνται», πρόσθεσε. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Advanced Science». ΠΗΓΗ: CNN Εύη Τσιριγωτάκη – https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/epistimones-dimiourgisan-mikroskopika-zontana-rompot-apo-anthropina-kyttara/

Το φορτηγό πλοίο Progress MS-23 ολοκλήρωσε την πτήση του στο διάστημα Σήμερα, το φορτηγό πλοίο Progress MS-23, το οποίο δούλευε στον ISS για περισσότερους από έξι μήνες, εκτοπίστηκε από τροχιά, εισήλθε στην ατμόσφαιρα και κατέρρευσε. Άκαυστα δομικά στοιχεία του πλοίου έπεσαν σε μη πλωτή περιοχή του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Τη θέση του στο σταθμό θα πάρει το Progress MS-25, η εκτόξευσή του από το Baikonur θα γίνει την 1η Δεκεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568385 Το Progress MS-28 έφτασε στο Baikonur Οι ειδικοί της Roscosmos παρέλαβαν ένα τρένο με φορτηγό πλοίο. Από τον σταθμό Yuzhnaya το τρένο πήγε στην τοποθεσία 254. Στη συνέχεια, το πλοίο θα εγκατασταθεί στο χώρο εργασίας. Το Progress MS-28 θα βρίσκεται σε λειτουργία αποθήκευσης μέχρι να ξεκινήσουν οι άμεσες προετοιμασίες για την εκτόξευση. Ο πύραυλος Soyuz-2.1a έχει καθαριστεί για ανεφοδιασμό, η εκπομπή εκτόξευσης θα ξεκινήσει στις 11:00 ώρα Μόσχας Σήμερα στις 12:25 θα ξεκινήσει από το Μπαϊκονούρ το Soyuz με το φορτηγό πλοίο Progress MS-25. Σύνδεση του φορτηγού στη μονάδα Poisk του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού - 3 Δεκεμβρίου στις 14:15 ώρα Μόσχας. Διαβάστε περισσότερα στο κιτ τύπου μας: https://www.roscosmos.ru/40018/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568395

Ένας ακόμη «κανίβαλος» του Ήλιου έρχεται στη Γη (βίντεο) πηγή φωτό SDO Μια πολύ ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα θα φθάσει σήμερα στον πλανήτη μας.Οι ηλιακές εκλάμψεις ή στεμματικές εκπομπές μάζας (CME) είναι στην ουσία εκρήξεις που συμβαίνουν στον Ήλιο και εκτοξεύουν φως, ενέργεια και ηλιακό υλικό στο Διάστημα. Όταν συμβαίνει μια τέτοια έκρηξη ένα «τσουνάμι» ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων ξεκινά από το σημείο της έκρηξης και αν φτάσει στη Γη δεν μπορεί μεν να διαπεράσει την ατμόσφαιρα αλλά προκαλεί φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ειδικοί ονομάζουν το φαινόμενο ονομάζουν «γεωμαγνητική καταιγίδα» και στις πιο ισχυρές προσδίδουν και τον χαρακτηρισμό κανίβαλος.Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες κανίβαλοι είναι προϊόν μιας αρχικής έκρηξης CME που ακολουθείται από μια επόμενη τέτοιου είδους έκρηξη που γίνεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την πρώτη λίγες ώρες αργότερα η οποία είναι ακόμη πιο ισχυρή και ταχύτερη από την αρχική. Το τσουνάμι σωματιδίων της δεύτερης έκρηξης καταφέρνει να «πιάσει» λόγω της ταχύτητας της την πρώτη έκρηξη και συγχωνεύονται σε μια γεωμαγνητική καταιγίδα «κανίβαλο».Όπως έγινε γνωστό ένα μπαράζ εκρήξεων CME στις 28 και 29 Νοεμβρίου δημιούργησαν ένα ακόμη ηλιακό κανίβαλο ο οποίος αναμένεται να χτυπήσει σήμερα πρώτη Δεκεμβρίου τη Γη προκαλώντας εντυπωσιακό σέλας και πιθανά προβλήματα στους δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα. Το σέλας που έκανε την εμφάνιση του σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο στις αρχές Νοεμβρίου ακόμη και στην Ελλάδα οφειλόταν σύμφωνα με τους ειδικούς σε ένα ακόμη ηλιακό κανίβαλο. Μένει να δούμε αν θα έχουμε κάποιο παρόμοιο φαινόμενο και πάλι ορατό και στη χώρα μας. Οι διαστημικοί δορυφόροι που παρατηρούν μόνιμα τον Ήλιο όπως το SDO της NASA και καταγράφουν συνεχώς δεδομένα και εικόνες βοηθούν εκτός των άλλων στην έγκαιρη προειδοποίηση του φαινομένου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1542478/enas-akomi-kanivalos-toy-ilioy--sti-gi-vinteo/