Δροσος Γεωργιος

Βαρυτικά κύματα παντού. Νέα δεδομένα για το υπόβαθρο βαρυτικών κυμάτων στο σύμπαν Η δημοσίευση νέων δεδομένων της European Pulsar Timing Array (ΕΡΤΑ), σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα στοιχεία του Indian Pulsar Timing Array, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ύπαρξη υποβάθρου βαρυτικών κυμάτων στο σύμπαν. Η πιο πρόσφατη θεωρία υποστηρίζει πως το παρατηρούμενο υπόβαθρο είναι αναμειγμένα σήματα από συγχωνεύσεις, κυρίως υπερμαζικών μαύρων τρυπών.Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στο χωροχρόνο που προκαλούνται από βίαια γεγονότα στο σύμπαν. Προβλέπονται θεωρητικά από την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Τα βαρυτικά κύματα δημιουργούνται από επιταχυνόμενες μάζες, όπως η συγχώνευση μαύρων τρυπών, η σύγκρουση άστρων νετρονίων κλπ. Βαρυτικό κύμα ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2015 από το Παρατηρητήριο Βαρυτικών Κυμάτων LIGO.Το υπόβαθρο βαρυτικών κυμάτων είναι μια τυχαία κατανομή των κυμάτων βαρύτητας που διαχέονται στο σύμπαν και είναι αυτό που ανιχνεύθηκε από την EPTA. Το υπόβαθρο θεωρείται ότι προκύπτει από πολλά υπερτιθέμενα βαρυτικά κύματα που δημιουργούνται π.χ. από υπερμαζικά δυαδικά συστήματα μαύρων τρυπών. Η παρατήρηση του υποβάθρου των βαρυτικών κυμάτων, όπως και η Κοσμική Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου, μπορεί να μας δώσει μια μεγάλη ευκαιρία να μελετήσουμε τον σχηματισμό και την εξέλιξη των μεγαλύτερων δομών στο σύμπαν.Υπενθυμίζεται ότι στην δημοσίευση με τίτλο «Παρατηρησιακές υπογραφές της Υπερβαρύτητας άνευ κλίμακας στο πείραμα NANOGrav» (Σπύρος Βασιλάκος, Δημήτρης Νανόπουλος, Θεόδωρος Παπανικολάου, Εμμανουήλ Σαρειδάκης και Χαράλαμπος Τζερεφός), που πριν μερικές ημέρες απέσπασε τιμητική διάκριση από το Ίδρυμα Βαρυτικών Ερευνών των ΗΠΑ, υποστηρίζεται ότι υπάρχουν υπογραφές της θεωρίας των υπερχορδών στα δημοσιευμένα παρατηρησιακά δεδομένα υποβάθρου των βαρυτικών κυμάτων.Η τεχνική συστοιχίας χρονισμού πάλσαρ (pulsar timing array-PTA), χρησιμοποιεί τα πάλσαρ (αστέρες νετρονίων), ως φυσικά ρολόγια ακριβείας για να ανιχνεύσει τα βαρυτικά κύματα υποβάθρου. Τα πάλσαρ έχουν εξαιρετικά σταθερή περιστροφή και εκπέμπουν περιοδικούς παλμούς ραδιοκυμάτων (όπως ένας φάρος), που φτάνουν στη Γη σε προβλέψιμους χρόνους. Όταν ένα βαρυτικό κύμα περνά απ’ τη Γη, προκαλεί μια μικρή παραμόρφωση του χωροχρόνου που μεταβάλλει τον χρόνο άφιξης των παλμών. Συγκρίνοντας τους παρατηρηθέντες χρόνους άφιξης με τους αναμενόμενους, μπορούμε να μετρήσουμε την επίδραση του βαρυτικού κύματος και να εξάγουμε πληροφορίες για την πηγή και το πλάτος του. Επειδή η μεταβολή αυτή είναι εξαιρετικά μικρή και γίνεται σε χρονικές κλίμακες ετών έως δεκαετιών, απαιτούνται μακροχρόνιες παρατηρήσεις πολλών πάλσαρ ώστε να επιτευχθεί η ανίχνευση της επίδρασης των βαρυτικών κυμάτων. Στην δημοσίευση με τίτλο ‘The second data release from the European Pulsar Timing Array: IV. Implications for massive black holes, dark matter and the early Universe‘, με επικεφαλής τον Γιάννη Αντωνιάδη από το το Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ, διερευνώνται οι επιπτώσεις του κοινού σήματος χαμηλής συχνότητας που παρατηρείται στα τελευταία δεδομένα από τα συστήματα συστοιχίας χρονισμού πάλσαρ. Η μελέτη δείχνει αναμφισβήτητα την ύπαρξη του υποβάθρου βαρυτικών κυμάτων. Με την πάροδο του χρόνου και με την συγκέντρωση όλο και περισσότερων δεδομένων Pulsar Timing Array, το υπόβαθρο των βαρυτικών κυμάτων θα γίνεται όλο και πιο διακριτό. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: More Evidence for the Gravitational Wave Background of the Universe Συστοιχία Χρονισμού Πάλσαρ. Credit: David Champion/Max Planck

"Progress MS-27" σε βενζινάδικο. Το φορτηγό πλοίο παραδόθηκε στο πρατήριο καυσίμων της θέσης 31 για ανεφοδιασμό με εξαρτήματα καυσίμων και συμπιεσμένα αέρια. Μετά τον ανεφοδιασμό, το πλοίο θα επιστρέψει στο MIC της τοποθεσίας 254 για να συνεχίσει τις προετοιμασίες για την εκτόξευση. Εκκίνηση του Progress MS-27 - 30 Μαΐου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573135

Το λανθάνιο των άστρων Πυρηνικές αντιδράσεις που πραγματοποιούνται σε επιταχυντές μας αποκαλύπτουν πως ‘μαγειρεύεται’ το λανθάνιο στα καζάνια του σύμπαντος Στον περιοδικό πίνακα το χημικό στοιχείο λανθάνιο (La) είναι το πρώτο μέλος της σειράς των Λανθανιδών. Με τον πειραματικό προσδιορισμό της ενεργού διατομής σύλληψης νετρονίων του βαρίου-139, οι ερευνητές αναθεώρησαν προς τα κάτω τις προβλέψεις τους σχετικά με την αστρική αφθονία το λανθανίου.Την τελευταία δεκαετία σημειώθηκαν σημαντικές πρόοδοι στις παρατηρησιακές δυνατότητες των αστρονομικών τηλεσκοπίων. Έτσι προέκυψε, πέρα από τις εντυπωσιακές εικόνες του σύμπαντος και ένας αυξανόμενος αριθμός απροσδόκητων ευρημάτων, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρήσεων που δείχνουν ότι στο αρχέγονο σύμπαν υπήρχαν περισσότεροι φωτεινοί γαλαξίες από ό,τι προβλεπόταν. Πρόσφατα δεδομένα αποδεικνύουν επίσης ότι ορισμένα άστρα περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες συγκεκριμένων στοιχείων σε σχέση με αυτές που προβλέπουν τα θεωρητικά μοντέλα. Η επίλυση τέτοιων προβλημάτων αφθονίας στοιχείων είναι το κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης των βαρύτερων συστατικών του σύμπαντος.Η Άρτεμις Σπύρου από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ο Dennis Mücher από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, μέτρησαν την ενεργό διατομή σύλληψης νετρονίων της πυρηνικής αντίδρασης 139Ba(n ,γ)140Ba. Αυτή η πυρηνική αντίδραση σχετίζεται με την παραγωγή λανθανίου στο εσωτερικό άστρων που πραγματοποιείται μέσω της διαδικασίας i (intermediate neutron capture process). Οι μετρήσεις τους δείχνουν ότι παράγεται λιγότερο λανθάνιο σε σχέση με αυτό προβλέπουν θεωρητικά τα μοντέλα πυρηνοσύνθεσης. Έτσι, ελέγχονται τα μοντέλα που βοηθούν τους αστροφυσικούς να συμπληρώσουν τα κομμάτια παζλ που λείπουν σχετικά με το πώς ‘μαγειρεύονται’ τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα στα καζάνια του σύμπαντος.Τα περισσότερα από τα βαρύτερα στοιχεία του σύμπαντος σχηματίζονται στα άστρα διαμέσου κάποιας διαδικασίας σύλληψης νετρονίων. Μέχρι πρόσφατα, η αφθονία των στοιχείων που μετρήθηκε από τους αστρονόμους μπορούσε να εξηγηθεί από τις δύο πιο μελετημένες από αυτές τις διαδικασίες: τη διαδικασία αργής σύλληψης νετρονίων ή «διαδικασία s» και τη διαδικασία γρήγορης σύλληψης νετρονίων ή «διαδικασία r». Σχεδόν όλες οι παρατηρήσεις συμφωνούσαν με τα μοντέλα, λέει η Α. Σπύρου. Όμως στη συνέχεια, με τα νέα τηλεσκόπια βρέθηκαν άστρα με απροσδόκητες αναλογίες στοιχείων.Αυτές οι παρατηρήσεις οδήγησαν τους ερευνητές στο να εξερευνήσουν μια λιγότερο γνωστή διαδρομή πυρηνοσύνθεσης σύλληψης νετρονίων που ονομάζεται ενδιάμεση διεργασία ή «διαδικασία i». Η διαδρομή είχε προβλεφθεί για πρώτη φορά την δεκαετία του 1970, αλλά παρακάμφθηκε, καθώς δεν χρειαζόταν στην ερμηνεία των δεδομένων που ήταν τότε διαθέσιμα.Όπως δείχνει το όνομά της, οι ιδιότητες της διαδικασίας i βρίσκονται μεταξύ αυτών των διαδικασιών s και r. Για παράδειγμα, σε άστρα όπου τα στοιχεία σχηματίζονται μέσω της διαδικασίας s, ένας πυρήνας μπορεί να συλλάβει ένα νετρόνιο κάθε μερικές εκατοντάδες χρόνια. Η διαδικασία περιλαμβάνει συνήθως σχετικά σταθερούς πυρήνες που μπορούν να ζήσουν για μέρες ή μήνες πριν από την αποσύνθεση. Στον αντίποδα βρίσκεται η διαδικασία r, στην οποία συμμετέχουν πυρήνες που είναι εξαιρετικά ασταθείς. Εδώ, οι πυρήνες συλλαμβάνουν νετρόνια πολύ πιο γρήγορα – κάθε δευτερόλεπτο ή και λιγότερο – και οι χρόνοι διάσπασης είναι επίσης μικρότεροι του δευτερολέπτου. Ανάμεσα σε αυτά τα άκρα βρίσκεται η διαδικασία i, με σχετικές χρονικές κλίμακες μερικών δεκάδων λεπτών.Σύμφωνα με την Α. Σπύρου: «Η διαδικασία i είναι ενδιάμεση από κάθε άποψη. Οι παραδοσιακές μετρήσεις των ενεργών διατομών σύλληψης νετρονίων γίνονται με βομβαρδισμό ενός στόχου με δέσμη νετρονίων. Ωστόσο, η μελέτη της διαδικασίας i με αυτόν τον τρόπο είναι δύσκολη, εξαιτίας των μικρών χρόνων ημιζωής των σχετικών ισοτόπων που κάνουν αδύνατη την ενσωμάτωσή τους σε έναν σταθερό στόχο. Μια εναλλακτική μέθοδος θα ήταν να σχηματιστεί το ισότοπο που μας ενδιαφέρει σε μια δέσμη και να εκτοξευθεί σε έναν στόχο νετρονίων, αλλά ένας τέτοιος στόχος είναι εντελώς αδύνατος. Απλά, προς το παρόν δεν είναι εφικτές οι άμεσες μετρήσεις».Για να μελετήσουν τη διαδικασία i, οι ερευνητές μέτρησαν τη διάσπαση μιας δέσμης καισίου-140 προς βάριο-140. Κατά τη διάρκεια αυτής της διάσπασης, ένα νετρόνιο μετατρέπεται σε πρωτόνιο και ο πυρήνας του βαρίου-140 που προκύπτει εκπέμπει μια ακτίνα γάμμα, την οποία ανίχνευσαν. Αυτές οι μετρήσεις ακτίνων γάμμα τους επέτρεψαν να υπολογίσουν έμμεσα την ενεργό διατομή σύλληψης νετρονίων του βαρίου-140. Είναι μια έμμεση μέτρηση, αλλά μπορούμε να μάθουμε σχεδόν όλα όσα χρειαζόμαστε για να την χρησιμοποιήσουμε.Ένα από τα πράγματα που μπορούμε να μάθουμε είναι η πιθανότητα παραγωγής ισοτόπων άλλων στοιχείων, όπως το λανθάνιο-139. Αυτό το ισότοπο σχηματίζεται μέσω της διάσπασης του βαρίου-139, του οποίου η διατομή σύλληψης νετρονίων μπορεί να προσδιοριστεί από τα πειράματα βαρίου-140. Υπάρχει ένας πλούτος αστροφυσικών παρατηρήσεων για το λανθάνιο, καθιστώντας το ιδανικό υποψήφιο για τον έλεγχο των μοντέλων πυρηνοσύνθεσης. Ήταν οι μετρήσεις του λανθανίου που απαοκάλυψαν τα προβλήματα με τις διαδικασίες s και r στην εξήγηση πρόσφατων δεδομένων. Τα πειράματα της ομάδας δείχνουν ότι η ενεργός διατομή σύλληψης νετρονίων του βαρίου-139 είναι μεγαλύτερη από ό,τι προβλέπουν προς το παρόν τα θεωρητικά μοντέλα της πυρηνικής φυσικής. Μεγαλύτερη τιμή στην ενεργό διατομή σημαίνει ότι το βάριο-139 είναι πιο πιθανό να συλλάβει ένα νετρόνιο και να μετουσιωθεί προς άλλα στοιχεία, μειώνοντας την πιθανότητα αυτού του ισοτόπου να διασπαστεί προς λανθάνιο-139. Επομένως, το αποτέλεσμα αυτό συνεπάγεται μικρότερη αφθονία λανθανίου σε σύγκριση με τις μέχρι τώρα προβλεπόμενες τιμές σε άστρα όπου κυριαρχεί η διαδικασία i.Με αυτά τα δεδομένα στα χέρια, οι ερευνητές κατάφεραν να περιορίσουν την αναλογία βαρίου-λανθανίου με την οποία συνδέεται η διαδικασία i, μειώνοντας σημαντικά τις αβεβαιότητες των αστρονομικών παρατηρήσεων. «Οι διατομές σύλληψης νετρονίων που σχετίζονται με τη διαδικασία i είναι στην ουσία πειραματικά άγνωστες», λέει ο Arthur Choplain, ο οποίος μελετά τη διαδικασία σύλληψης νετρονίων στο Université libre de Bruxelles. Και είναι «συναρπαστικό» να βλέπουμε τέτοιες μετρήσεις για το βάριο και το λανθάνιο λόγω της σημασίας τους για τα μοντέλα πυρηνοσύνθεσης. Ο Choplain ελπίζει ότι η προσέγγιση της ομάδας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την μέτρηση της ενεργού διατομής σύλληψης νετρονίων και άλλων ισοτόπων. Κάθε τέτοια μέτρηση «να αυξάνει προοδευτικά την ακρίβεια των μοντέλων διαδικασiας i και τελικά επιτρέπει πιο αξιόπιστες συγκρίσεις μεταξύ θεωρητικών μοντέλων και παρατηρήσεων».Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα μελέτες προς αυτή την κατεύθυνση. Σχεδιάζουν επίσης να μετρήσουν την ενεργό διατομή σύλληψης νετρονίων του καισίου-137, ενός άλλου ισοτόπου σημαντικού στην διαδικασία i. Αυτή η διαδρομή είναι ιδιαίτερα ελκυστική για μελέτη, λέει ο Mücher, καθώς «είναι πιθανώς το μόνο ισότοπο της διαδικασίας i για το οποίο μπορούμε να μετρήσουμε απευθείας την ενεργό διατομή της αντίδρασης». διαβάστε περισσότερες λεπτομέρεις στο άρθρο του aps.org με τίτλο: Lanthanum Less Abundant Than Previously Thoughthttps://physics.aps.org/articles/v17/78

Roscosmos Το πείραμα Matryoshka-R πραγματοποιήθηκε στον ISS Σε επανδρωμένες πτήσεις μεγάλης διάρκειας, είναι σημαντικό να μετρώνται οι επιπτώσεις της ακτινοβολίας στο ανθρώπινο σώμα. Ο διοικητής του σώματος κοσμοναυτών Roscosmos, Oleg Kononenko, εξήγησε πώς προσδιορίζεται η δόση στα «κρίσιμα όργανα» - το αιμοποιητικό σύστημα, τον φακό του ματιού, το δέρμα, το γαστρεντερικό σύστημα, το κεντρικό νευρικό σύστημα και άλλα όργανα. Το "Matryoshka" αποτελείται από φαντάσματα κοντά στον ανθρώπινο ιστό, μέσα στα οποία τοποθετούνται αισθητήρες ακτινοβολίας. Το πείραμα πραγματοποιείται στον σταθμό από το 2004. «Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν εντός και εκτός του σταθμού υπό ήσυχες και διαταραγμένες συνθήκες, λαμβάνοντας υπόψη τη συμβολή τόσο των φορτισμένων σωματιδίων όσο και των νετρονίων στη δόση». Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://tass.ru/kosmos/20824627 https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244069%2Fe5a3627e797684ae3a%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573127

Γεωμαγνητικές καταιγίδες: Ο Συντονιστής των αποστολών ηλιακού συστήματος της ESA μιλά στη «Ν» για το κοσμικό φαινόμενο που χτύπησε τη Γη. O Δρ. Γιάννης Ζουγανέλης εξηγεί το φαινόμενο της γεωμαγνητικής καταιγίδας και μιλάει για το πρόγραμμα διαστημικής εξερεύνησης της ESA Μια από τις πιο ισχυρές γεωμαγνητικές καταιγίδες των τελευταίων δεκαετιών χτύπησε πριν από λίγες μέρες τον πλανήτη μας προκαλώντας μια έντονη εκδήλωση του σέλαος στην ατμόσφαιρα αλλά και δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα. Ένας από τους ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι ακριβώς συνέβη είναι ο Δρ. Γιάννης Ζουγανέλης που από το 2014 είναι deputy project scientist στην ευρωπαϊκή αποστολή μελέτης του Ήλιου με το διαστημικό παρατηρητήριο Solar Orbiter που παρακολουθεί συνεχώς την ηλιακή δραστηριότητα. Ο Έλληνας επιστήμονας που πρόσφατα έγινε Συντονιστής των αποστολών του ηλιακού συστήματος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) μιλά στο Naftemporiki.gr για την πρόσφατη ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα και το φαινόμενο αυτό γενικότερα καθώς και για το πρόγραμμα διαστημικής εξερεύνησης της ESA. Ποια ήταν η πηγή της πρόσφατης γεωμαγνητικής καταιγίδας και γιατί ήταν τόσο ισχυρή; Η πρόσφατη γεωμαγνητική καταιγίδα προκλήθηκε από μια σειρά ηλιακών εκρήξεων, συμπεριλαμβανομένων των εκτινάξεων στεμματικής ύλης (Coronal Mass Ejections – CMEs). Η καταιγίδα ήταν ιδιαίτερα ισχυρή λόγω ενός μεγάλου και μαγνητικά πολύπλοκου σμήνους ηλιακών κηλίδων, γνωστού ως περιοχή NOAA 3664, το οποίο εκτείνεται σε εντυπωσιακό μέγεθος 16 φορές τη διάμετρο της Γης. Αυτή η περιοχή παρήγαγε αρκετές ισχυρές εκλάμψεις, συμβάλλοντας στο αυξημένο επίπεδο συναγερμού και στην ένταση της γεωμαγνητικής καταιγίδας.Η καταιγίδα κατατάχθηκε ως G4 στην κλίμακα γεωμαγνητικών καταιγίδων, η οποία κυμαίνεται από G1 (ελαφριά) έως G5 (έκτακτη). Αυτές οι καταιγίδες προκύπτουν από διακυμάνσεις στον ηλιακό άνεμο που προκαλούν μεγάλες αλλαγές στα ηλεκτρικά ρεύματα, τις ιδιότητες του πλάσματος και τα πεδία στη μαγνητόσφαιρα της Γης. Οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτή την ισχυρή καταιγίδα περιελάμβαναν παρατεταμένες περιόδους υψηλής ταχύτητας ηλιακού ανέμου και ένα νότια κατευθυνόμενο μαγνητικό πεδίο ηλιακού ανέμου, το οποίο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό για τη μεταφορά ενέργειας από τον ηλιακό άνεμο στη μαγνητόσφαιρα της Γης.Ο αντίκτυπος μιας τέτοιας καταιγίδας μπορεί να είναι σημαντικός, με πιθανή διατάραξη των επικοινωνιών, του ηλεκτρικού δικτύου, της πλοήγησης, του ραδιοφώνου και των λειτουργιών των δορυφόρων. Ενώ οι γεωμαγνητικές καταιγίδες είναι φυσικά και συνήθη φαινόμενα, η δύναμη και η πιθανότητα διατάραξης μπορεί να διαφέρει, και αυτή η πρόσφατη καταιγίδα ήταν η ισχυρότερη από το 2003. Γνωρίζουμε ότι αυτές οι καταιγίδες εκτός από φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας προκαλούν προβλήματα λειτουργίας στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους. Υπάρχει περίπτωση κάποια γεωμαγνητική καταιγίδα να απειλήσει πιο σοβαρά την ανθρωπότητα; Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες, ενώ είναι κυρίως γνωστές για τις όμορφες εκδηλώσεις τους όπως το βόρειο σέλας, έχουν πράγματι τη δυνατότητα να προκαλέσουν σημαντικές διαταραχές στην τεχνολογικά εξαρτημένη κοινωνία μας. Η πιο σοβαρή απειλή που παρουσιάζουν είναι για τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα συστήματα επικοινωνίας και τους δορυφόρους μας. Μια ιδιαίτερα ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα θα μπορούσε, θεωρητικά, να προκαλέσει εκτεταμένες διακοπές ρεύματος και να διαταράξει τις λειτουργίες των δορυφόρων, πράγμα που θα είχε κατακλυσμικό αποτέλεσμα σε διάφορες πτυχές της σύγχρονης ζωής, συμπεριλαμβανομένων της πλοήγησης, των τηλεπικοινωνιών και ακόμη και των τραπεζικών συστημάτων.Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, ενώ οι γεωμαγνητικές καταιγίδες μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές τεχνολογικές διαταραχές, δεν είναι επιβλαβείς για τους ανθρώπους στην επιφάνεια της Γης απευθείας. Η ατμόσφαιρά μας και η μαγνητόσφαιρα παρέχουν αποτελεσματική προστασία από την ακτινοβολία αυτών των γεγονότων. Ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στην πιθανότητα αυτές οι καταιγίδες να επηρεάσουν την υποδομή στην οποία βασιζόμαστε.Όσον αφορά την περίπτωση μιας γεωμαγνητικής καταιγίδας να απειλήσει πιο σοβαρά την ανθρωπότητα, θα χρειαζόταν ένα εξαιρετικά ισχυρό γεγονός, παρόμοιο με εκείνο του Carrington το 1859, για να προκαλέσει καταστροφικές επιπτώσεις. Ένα τέτοιο γεγονός θεωρείται πολύ σπάνιο. Παρ ‘όλα αυτά, οι επιστήμονες και οι ειδικοί του διαστημικού καιρού εργάζονται για τη βελτίωση των ικανοτήτων πρόβλεψής μας και αναπτύσσουν τεχνολογίες για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτών των καταιγίδων για να αποτρέψουν τέτοια σενάρια. Βρισκόμαστε σε φάση έξαρσης της ηλιακής δραστηριότητας η οποία παράγει και τα φαινόμενα των εκλάμψεων που οδηγούν στις γεωμαγνητικές καταιγιδες και αν ναι υπάρχει κάποια πρόβλεψη για το πότε θα υπάρξει κάποια ύφεση της ηλιακής δραστηριότητας; Ναι, βρισκόμαστε στον Ηλιακό Κύκλο 25, ο οποίος ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2019. Η ηλιακή δραστηριότητα αυξάνεται ενόψει του προβλεπόμενου ηλιακού μέγιστου το 2025. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, ο Ήλιος εμφανίζει αυξημένη μαγνητική δραστηριότητα, που περιλαμβάνει πιο συχνές ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικής ύλης.Το ηλιακό μέγιστο είναι η περίοδος κατά την οποία το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου είναι πιο περίπλοκο, με αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο αριθμό ηλιακών κηλίδων και ηλιακών εκλάμψεων. Μετά το ηλιακό μέγιστο, τα επίπεδα δραστηριότητας θα μειωθούν σταδιακά προς ένα ηλιακό ελάχιστο, σηματοδοτώντας μια περίοδο χαμηλότερης ηλιακής δραστηριότητας. Η τρέχουσα πρόβλεψη υποδεικνύει ότι το αποκορύφωμα του Ηλιακού Κύκλου 25 θα συμβεί μεταξύ Νοεμβρίου 2024 και Μαρτίου 2026, λαμβάνοντας υπόψη τα σφάλματα της πρόβλεψης.Μετά την κορύφωση, η ηλιακή δραστηριότητα θα μειωθεί καθώς κινούμαστε προς το επόμενο ηλιακό ελάχιστο. Ωστόσο, η πρόβλεψη του ακριβούς χρόνου και διάρκειας αυτής της πτώσης είναι δύσκολη λόγω της πολύπλοκης φύσης των ηλιακών μαγνητικών πεδίων, τα οποία δεν κατανοούμε πλήρως. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ιστορικά δεδομένα και μοντέλα για να εκτιμήσουν αυτούς τους κύκλους, αλλά υπάρχει εγγενής αβεβαιότητα σε αυτές τις προβλέψεις. Σε ποια φάση βρίσκεται πλέον η αποστολή Solar Orbiter και ποιοι είναι οι άμεσοι αλλά και πιο μακρινοί στόχοι των παρατηρήσεων και ερευνών σας στον Ήλιο; Η αποστολή Solar Orbiter του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), σε συνεργασία με τη NASA, βρίσκεται επί του παρόντος στην κύρια φάση της αποστολής, η οποία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2021. Το διαστημικό σκάφος έχει σχεδιαστεί για να πραγματοποιήσει λεπτομερείς μετρήσεις της εσωτερικής ηλιόσφαιρας και του αναδυόμενου ηλιακού ανέμου, καθώς και για να πραγματοποιήσει στενές παρατηρήσεις των πολικών περιοχών του Ήλιου, οι οποίες είναι δύσκολο να παρατηρηθούν από τη Γη. Οι άμεσοι στόχοι της αποστολής είναι – Να λάβει τις πλησιέστερες ποτέ εικόνες του Ήλιου και για πρώτη φορά, να αποτυπώσει εικόνες από κοντά των πολικών περιοχών του Ήλιου. – Να μετρήσει τη σύνθεση του ηλιακού ανέμου και να τη συνδέσει με την περιοχή προέλευσής του στην επιφάνεια του Ήλιου. Οι πιο μακροπρόθεσμοι στόχοι έρευνας περιλαμβάνουν τα παρακάτω – Να κατανοήσει τι κινητοποιεί τον 11ετή κύκλο της μαγνητικής δραστηριότητας του Ήλιου. – Να διερευνήσει τι θερμαίνει το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου, το στέμμα, σε εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. – Να καθορίσει τι παράγει τον ηλιακό άνεμο και τι τον επιταχύνει σε ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. – Να μελετήσει πώς ο Ήλιος δημιουργεί και ελέγχει την ηλιόσφαιρα, την τεράστια φούσκα φορτισμένων σωματιδίων και μαγνητικών πεδίων που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα. Η αποστολή αναμένεται να συμβάλει καθοριστικά στην κατανόησή μας για το πώς λειτουργεί η εσωτερική ηλιόσφαιρα και τις επιπτώσεις της ηλιακής δραστηριότητας σε αυτήν. Το Solar Orbiter είναι εξοπλισμένο με 10 όργανα, συνδυάζοντας τηλεσκόπια υψηλής ανάλυσης με μετρήσεις από το περιβάλλον ακριβώς γύρω από το διαστημικό σκάφος για να δημιουργήσει μια περιεκτική εικόνα των εσωτερικών λειτουργιών του Ήλιου. Εκτός από τον Ήλιο με ποιο άλλο πεδίο έρευνας του Διαστήματος και των κοσμικών φαινομένων θα θέλατε να ασχοληθείτε; Πρόσφατα τοποθετήθηκα στη θέση συντονισμού των αποστολών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος στο ηλιακό σύστημα, οπότε ήδη ασχολούμαι με ένα πλήθος πεδίων έρευνας. Η ESA εμπλέκεται σε μια ευρεία γκάμα πεδίων διαστημικής έρευνας εντός του ηλιακού συστήματος, πέρα από τη μελέτη του Ήλιου, όπως στα παρακάτω παραδείγματα: – Εξερεύνηση της Αφροδίτης: Η ESA επέλεξε τον περασμένο Ιανουάριο την πρωτοποριακή αποστολή EnVision, που θα εκτοξευτεί το 2031, για να παρέχει μια ολιστική άποψη του πλανήτη Αφροδίτη, από τον εσωτερικό πυρήνα του μέχρι την ανώτερη ατμόσφαιρα. – Μελέτες Κομητών: Αποστολές όπως ο Philae lander της Rosetta έχουν εξερευνήσει κομήτες, όπως ο 67P/Churyumov-Gerasimenko. Το 2014 ήταν η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα, χάρη στην ESA, προσεδάφισε διαστημική αποστολή πάνω σε κομήτη, για να κατανοήσει τη σύνθεση και την ιστορία του κομήτη καθώς και την ιστορία του ηλιακού συστήματος. Η επόμενη αποστολή Comet Interceptor θα εκτοξευθεί το 2029. – Ο Κρόνος και οι Δορυφόροι του: Χρησιμοποιώντας δεδομένα από την αποστολή Cassini-Huygens, οι επιστήμονες μελετούν τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, τον Τιτάνα, και τις δυναμικές γεωλογικές διαδικασίες του. – Εξερεύνηση του Ερμή: Η αποστολή BepiColombo που εκτοξεύτηκε το 2018 σε συνεργασία με τον Ιαπωνικό Οργανισμό Διαστήματος, JAXA, στοχεύει στην εξερεύνηση του Ερμή, του εσωτερικότερου πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος. Η αποστολή οδεύει στον Ερμή τον οποίο θα πλησιάσε για τρίτη φορά τον Σεπτέμβρη του 2024 και αναμένεται να μπει σε τελική τροχιά στο τέλος του 2025. – Οι Παγωμένοι Δορυφόροι του Δία: Η αποστολή JUpiter ICy moons Explorer (JUICE), που εκτοξεύτηκε το 2023, θα εξερευνήσει τους παγωμένους δορυφόρους του Δία και ιδιαίτερα τον Γανυμήδη, επικεντρώνοντας στο δυναμικό τους να φιλοξενούν ζωή και στα μοναδικά περιβάλλοντά τους. Η έρευνα της ESA δεν αφορά μόνο την κατανόηση των ουράνιων σωμάτων, αλλά και την κατανόηση της σχέσης της Γης με άλλους πλανήτες και το ευρύτερο Σύμπαν. Αυτή η έρευνα βοηθά στην απάντηση σημαντικών ερωτημάτων σχετικά με την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος, την προέλευση της ζωής και εάν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν. Διαθέτουμε ένα πλήρες και συναρπαστικό πρόγραμμα διαστημικής εξερεύνησης και διαστημικής επιστήμης στα επόμενα χρόνια το οποίο θα διατηρήσει την Ευρώπη στην κορυφή της επιστημονικής έρευνας, ειδικά σε τομείς στους οποίους η Ευρώπη είναι ήδη πρωτοπόρα. O Δρ. Γιάννης Ζουγανέλης αποτελεί σημαντικό στέλεχος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1664209/o-syntonistis-ton-apostolon-toy-iliakoy-systimatos-tis-esa-dr-giannis-zoyganelis-mila-sti-n-gia-tis-geomagnitikes-kataigides-kai-to-eyropaiko-diastimiko-programma/

Η τεχνητή νοημοσύνη κατακτά και τον κόσμο του σαρκασμού. Ερευνητές κατάφεραν να εκπαιδεύσουν ένα σύστημα ΑΙ ώστε να κατανοεί το σαρκαστικό χιούμορ Μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να έχει καταφέρει να περάσει τις εξετάσεις απόκτησης ιατρικού και δικηγορικού πτυχίου, να διαβάζει σε παιδιά παραμύθια πριν κοιμηθούν με ωραία ανάγνωση αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς η ΑΙ δεν θα πλησιάσει ποτέ τη θαυμαστή λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού χωρίς πρώτα να κατακτήσει την αντίληψη του σαρκασμού.Αλλά αυτή η ικανότητα φαίνεται ότι είναι η επόμενη στη λίστα με τις δυνατότητες που κατακτά με τρομερή ταχύτητα την μια μετά την άλλη η τεχνητή νοημοσύνη. Ερευνητές στην Ολλανδία κατασκεύασαν έναν ανιχνευτή σαρκασμού που λειτουργεί με τεχνητή νοημοσύνη και μπορεί να ανιχνεύει και να ξεχωρίζει τα επίπεδα… IQ ενός αστείου, αν κάποιο αστείο είναι ποιοτικά κακό ή αν κρύβει μέσα του υψηλή νοημοσύνη αν με απλά λόγια πρόκειται για έξυπνο χιούμορ.«Είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τον σαρκασμό με αξιόπιστο τρόπο και ανυπομονούμε να τον αναπτύξουμε. Θέλουμε να δούμε πόσο μακριά μπορούμε να το προωθήσουμε» αναφέρει ο Ματ Κόλερ στο εργαστήριο τεχνολογίας ομιλίας του Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Υπάρχουν περισσότερα στο έργο από τους αλγόριθμους διδασκαλίας που μερικές φορές ακόμη και τα πιο διάχυτα σχόλια δεν μπορούν να ληφθούν κυριολεκτικά και πρέπει, αντ’ αυτού, να ερμηνευθούν ως το διαμετρικά αντίθετο. Ο σαρκασμός διαποτίζει τον λόγο μας περισσότερο από ό,τι θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε λέει ο Κόλερ επομένως η κατανόηση του είναι ζωτικής σημασίας εάν οι άνθρωποι και οι μηχανές θέλουν να επικοινωνούν απρόσκοπτα.«Όταν ξεκινάς να μελετάς τον σαρκασμό, αποκτάς υπερ-συναίσθηση του βαθμού στον οποίο τον χρησιμοποιούμε ως μέρος του συνήθους τρόπου επικοινωνίας μας. Αλλά πρέπει να μιλάμε στις συσκευές μας με πολύ κυριολεκτικό τρόπο, σαν να μιλάμε σε ένα ρομπότ. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι» λέει ο Κόλερ. Τα σήριαλ Οι άνθρωποι είναι γενικά επιδέξιοι στο να εντοπίζουν τον σαρκασμό αν και στο γραπτό λόγο είναι πιο δύσκολο να γίνει ο σαρκασμός αντιληπτός ό,τι σε μια πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδραση όταν ο τόνος και οι εκφράσεις του προσώπου αποκαλύπτουν την πρόθεση του ομιλητή. Κατά την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης τους οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι πολλές ενδείξεις βοηθούσαν τον αλγόριθμο ώστε να διακρίνει το σαρκαστικό από το ειλικρινές.Σε επιστημονικό συνέδριο που έγινε στον Καναδά η ερευνητική ομάδα εξήγησε πώς εκπαίδευσε ένα νευρωνικό δίκτυο σε κείμενο, ήχο και συναισθηματικό περιεχόμενο μέσα από κάποιες σκηνές δημοφιλών κωμικών σειρών όπως τα «Φιλαράκια» και το «The Big Bang Theory» που το σενάριο τους βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στον σαρκασμό βοηθώντας έτσι το σύστημα να κατανοήσει την έννοια του σαρκασμού. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1664350/i-techniti-noimosyni-katakta-kai-ton-kosmo-toy-sarkasmoy/

Ρουμανία: Οι 170 ευρωπαϊκοί βίσονες που «εξολοθρεύουν» ρύπους 2 εκατ. αυτοκινήτων. Η επανένταξη του συγκεκριμένου είδους στα Καρπάθια απεδείχθη ένας επωφελής σύμμαχος κατά της κλιματικής αλλαγής Ένα κοπάδι αποτελούμενο από 170 βίσονες που επανεισήχθησαν στα βουνά Τάρτσου της Ρουμανίας θα μπορούσε να βοηθήσει στην μάχη κατά των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και μάλιστα σε όγκο που ισοδυναμεί με την αφαίρεση από την κυκλοφορία περίπου 2 εκατομμυρίων αυτοκινήτων από τους δρόμους για έναν ολόκληρο χρόνο.Αυτό είναι το εντυπωσιακό πόρισμα νέας έρευνας που αποδεικνύει ότι η πανίδα μπορεί να συμβάλει στον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης.Ο ευρωπαϊκός βίσονας εξαφανίστηκε από τη Ρουμανία πριν από περισσότερα από 200 χρόνια, αλλά οι ΜΚΟ Rewilding Europe και η WWF Ρουμανίας επανεγκατέστησαν το είδος στα νότια Καρπάθια, το 2014.Εκτοτε περισσότεροι από 100 βίσονες εγκαταστάθηκαν στα βουνά Τάρτσου, οι οποίο σήμερα αυξήθηκαν σε περισσότερους από 170.Και μάλλον έπεται συνέχεια δεδομένου ότι το συγκεκριμένο τοπίο μπορεί να «σηκώσει» έως 350 με 450 βίσονες. Εξολοθρευτές Αυτό που έδειξε η έρευνα, (από επιστήμονες της Σχολής Περιβάλλοντος του Yale) είναι ότι τα συγκεκριμένα είδη πανίδας συλλαμβάνουν και αποθηκεύουν στο έδαφος, μέσω των αλληλεπιδράσεών με το οικοσύστημα, περίπου 2 εκατομμύρια τόνους άνθρακα ετησίως. Αυτό είναι σχεδόν 9,8 φορές περισσότερο από ό,τι θα συνέβαινε χωρίς τους βίσονες.Ο όγκος του απορροφώμενου του άνθρακα ισοδυναμεί με τις ετήσιες εκπομπές CO2 1,88 εκατομμυρίων βενζινοκίνητων αυτοκινήτων.Ο καθηγητής Οσβαλντ Σμιτζ (Oswald Schmitz) του Yale School of the Environment και κύριος συγγραφέας της μελέτης περιγράφει τη διαδικασία: «Ο βίσονας επηρεάζει τα λιβάδια και τα δασικά οικοσυστήματα, ανακυκλώνοντας θρεπτικά συστατικά για να γονιμοποιήσει το έδαφος, εντείνοντας τη διασπορά των σπόρων που εμπλουτίζουν το οικοσύστημα και συμπιέζοντας το έδαφος έτσι ώστε να αποτρέπεται η απελευθέρωση του άνθρακα. Ηρωες της κλιματικής αλλαγής «Αυτά τα πλάσματα εξελίχθηκαν επί εκατομμύρια χρόνια μέσα με λιβάδια και δασικά οικοσυστήματα, και η απομάκρυνσή τους, οδήγησε σταδιακά στην απελευθέρωση τεράστιων ποσοτήτων άνθρακα. Η αποκατάσταση αυτών των οικοσυστημάτων μπορεί να επαναφέρει την ισορροπία και οι επανατοποθετημένοι στη φύση βίσωνες μπορούν να αποδειχθούν σε ήρωες της κλιματικής αλλαγής.Ο Αλεξάντερ Λις (Alexander Lees), καθηγητής στο Manchester Metropolitan University, θεωρεί ότι η μελέτη συνιστά μια «πειστική περίπτωση για την επανένταξη του ευρωπαϊκού βίσονα ως μια κλιματική λύση βασισμένη στη φύση, και μια λύση με σημαντικά πλεονεκτήματα για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας».Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η μελέτη για τον ευρωπαϊκό βίσονα της Ρουμανίας είναι «η πρώτη στο είδος της», και ότι το μοντέλο παρέχει «ένα πολύ ισχυρό εργαλείο, διαθέσιμο να δώσει νέες κατευθύνσεις για περαιτέρω επανεντάξεις άγριας πανίδας».Ήδη η ομάδα που χειρίζεται την επανένταξη του βίσονα έχει εξετάσει άλλα εννέα είδη λεπτομερώς, συμπεριλαμβανομένου τοπυ ελέφαντα του τροπικού δάσους, των βοοειδών και των θαλάσσιων ενυδρίδων, και προχωρά και σε άλλα. Πολλά από αυτά τα είδη δείχνουν παρόμοια δυναμική υπόσχεση με αυτή του βίσονα, διπλασιάζοντας συχνά την ικανότητα ενός οικοσυστήματος να αντλεί και να αποθηκεύει άνθρακα, και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις πολύ περισσότερο. Πρόκειται πραγματικά για μια επιλογή με τεράστιες δυνατότητες». https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1662819/roymania-oi-170-eyropaikoi-visones-poy-exolothreyoyn-rypoys-2-ekat-aytokiniton/

Διεθνής τιμητική διάκριση για μελέτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και της Ακαδημίας Αθηνών Τιμητική διάκριση, τη μοναδική για ελληνικά ερευνητικά ιδρύματα, απέσπασαν η Ομάδα Βαρύτητας και Κοσμολογίας του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και η Ακαδημία Αθηνών, για τη μελέτη που κατέθεσαν στον φετινό Διεθνή Διαγωνισμό Βαρύτητας, που διεξήχθη από το Ίδρυμα Βαρυτικών Ερευνών των ΗΠΑ. https://www.gravityresearchfoundation.org/announcement Η ερευνητική ομάδα, την οποία αποτελούν ο διευθυντής του Ινστιτούτου ΙΑΑΔΕΤ Σπύρος Βασιλάκος, ο Ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος, ο ερευνητής του ΙΑΑΔΕΤ Μάνος Σαριδάκης, ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Θοδωρής Παπανικολάου και ο υποψήφιος διδάκτορας Χάρης Τζερεφός, καταπιάνεται με μια πολυσυζητημένη και ρηξικέλευθη φυσική θεωρία που δεν έχει αποδειχθεί παρατηρησιακά μέχρι σήμερα, τη Θεωρία των Υπερχορδών.Η Θεωρία των Υπερχορδών είναι μια βασική θεωρία που συνδυάζει την Κβαντική Θεωρία με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και θεωρεί ότι σε μικροσκοπικό επίπεδο και σε υποατομική κλίμακα, όλα τα σωματίδια είναι χορδές που ταλαντώνονται. Ο τρόπος με τον οποίο ταλαντώνεται κάθε χορδή ουσιαστικά αποτυπώνει το είδος του σωματιδίου.Οι ερευνητές του Αστεροσκοπείου και της Ακαδημίας επιχειρούν να δώσουν απάντηση σε ένα από τα σημαντικά προβλήματα της σύγχρονης φυσικής που απασχολεί την κοινότητα εδώ και 50 χρόνια, το αν θεωρίες, όπως η συγκεκριμένη, που δρουν σε ασύλληπτα μικροσκοπικά επίπεδα και υψηλές ενέργειες, εκεί που οι κβαντικοί νόμοι κυριαρχούν, μπορούν να αφήσουν πειραματικά και παρατηρησιακά ίχνη που να τις επιβεβαιώνουν ή να τις διαψεύδουν.Στη μελέτη με θέμα «Παρατηρησιακές υπογραφές της Υπερβαρύτητας άνευ κλίμακας στο πείραμα NANOGrav» που υποβλήθηκε στον διεθνή διαγωνισμό, η ερευνητική ομάδα καταδεικνύει ότι η Θεωρία των Υπερχορδών, όσο περίπλοκη και αν είναι, μπορεί να αφήσει παρατηρησιακά ίχνη, καθώς επηρεάζει έντονα τη συμπεριφορά του αρχέγονου σύμπαντος και συγκεκριμένα την παραγωγή αρχέγονων μαύρων τρυπών και βαρυτικών κυμάτων.«Τα βαρυτικά κύματα μάς ανοίγουν ένα νέο παράθυρο να πάμε μέχρι το αρχέγονο σύμπαν. Η Θεωρία των Υπερχορδών δείχνει τα φαινόμενα σε πάρα πολύ μικρές αποστάσεις και πολύ υψηλές ενέργειες και δεν θα μπορούσαμε να τη μελετήσουμε με άλλο τρόπο από το να «πάμε» εκεί που όλο το σύμπαν ήταν τόσο μικρό, δηλαδή στα αρχέγονα στάδιά του. Επομένως, με τα βαρυτικά κύματα «ακουμπάμε» αυτά τα αρχέγονα στάδια, όπου όλο το σύμπαν ήταν τόσο μικρό, ώστε οι υπερχορδές να αφήνουν έμμεσο ίχνος σε αυτά», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ένας από τους ερευνητές της μελέτης, ο Μάνος Σαριδάκης από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.Ένα διάχυτο υπόβαθρο βαρυτικών κυμάτων, για τα οποία δεν είναι γνωστή η προέλευσή τους και τι τα προκάλεσε, ενδεχομένως εντοπίστηκε το περασμένο καλοκαίρι από το πείραμα NANOGrav (North American Nanohertz Observatory for Gravitational Waves). Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές του Αστεροσκοπείου και της Ακαδημίας επιχειρούν να εξηγήσουν τον μηχανισμό δημιουργίας αυτών των βαρυτικών κυμάτων μέσω της Θεωρίας των Υπερχορδών. Όπως προτείνουν, αυτό το διάχυτο υπόβαθρο της διαταραχής του χωρόχρονου προέρχεται από το αρχέγονο σύμπαν και συγκεκριμένα από αρχέγονες μαύρες τρύπες, οι οποίες πριν εξαφανιστούν, δημιουργούν αυτή τη διαταραχή. Επιπλέον, όπως τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του ΙΑΑΔΕΤ, Σπύρος Βασιλάκος, «είναι δυνατόν να βρεθούν τα παρατηρησιακά ίχνη που θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν τελικά τη Θεωρία των Υπερχορδών αν μελετηθεί το σύμπαν στα εντελώς αρχέγονα στάδιά του, δηλαδή δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη».Το αμερικανικό Ίδρυμα Βαρυτικών Ερευνών ιδρύθηκε το 1948 με σκοπό να πραγματοποιεί έρευνα στον τομέα της βαρύτητας και των θεωριών που την περιγράφουν. Σε ετήσια βάση διεξάγει τον παγκόσμιο Διαγωνισμό Βαρύτητας, όπου ερευνητές από όλο τον κόσμο καλούνται να υποβάλουν μια πρωτοποριακή μελέτη που να δίνει απαντήσεις σε ανοικτά προβλήματα και να ανοίγει διαύλους για νέα πεδία επιστημονικής έρευνας. Στον φετινό διαγωνισμό η μόνη ελληνική συμμετοχή που διακρίθηκε ήταν η παραπάνω.Ο διευθυντής του ΙΑΑΔΕΤ, Σπύρος Βασιλάκος, επισημαίνει ότι «η επιτυχία αυτή επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά το υψηλό επίπεδο της βασικής έρευνας που πραγματοποιείται στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, στην Ακαδημία Αθηνών και γενικότερα στην Ελλάδα. Αυτή η τιμητική διάκριση μάς δίνει ένα επιπλέον κίνητρο στο να μελετήσουμε ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο φαινόμενο». https://www.amna.gr/home/article/819772/Diethnis-timitiki-diakrisi-gia-meleti-tou-Ethnikou-Asteroskopeiou-Athinon-kai-tis-Akadimias-Athinon

Οι Thomas Kuhn και John Heilbron «ανακρίνουν» τον Werner Heisenberg Η συνέντευξη αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του εγχειρήματος ‘Αρχεία για την Ιστορία της Κβαντικής Φυσικής’ (Archives for the History of Quantum Physics) του Αμερικανικού Ινστιτούτου Φυσικής (AIP), το οποίο περιλαμβάνει ηχογραφήσεις και μεταγραφές συνεντεύξεων προφορικής ιστορίας με περίπου εκατό φυσικούς. Οι πρωταγωνιστές συζητούν για τις καταβολές τους, για το πώς απέκτησαν ενδιαφέρον για τη φυσική, για την εκπαίδευσή τους, για τους ανθρώπους που τους επηρέασαν, για τις σταδιοδρομίες τους – συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδράσεων στην έρευνά τους και για την κατάσταση της ατομικής, πυρηνικής και κβαντικής φυσικής κατά την περίοδο που εργάστηκαν. Οι συζητήσεις εστιάζουν σε επιστημονικά θέματα, για αυτά που συνέβησαν μεταξύ του 1900 και 1930, με έμφαση στην ανακάλυψη και τις ερμηνείες της κβαντομηχανικής τη δεκαετία του 1920. Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Werner Heisenberg αποτελείται από 12 συναντήσεις, οι οποίες έλαβαν χώρα από το φθινόπωρο του 1962 έως το καλοκαίρι του 1963. Οι 10 πρώτες γίνονται από τον Thomas Kuhn και οι 2 τελευταίες από τον Kuhn και τον John Heilbron. Η εκτεταμένη αναφορά στο έργο του Kuhn επιδιώκει να προκαλέσει την προσοχή, όχι μόνο στις απαντήσεις του Heisenberg, αλλά και στις ερωτήσεις που τις προκάλεσαν. Κάποια σημεία της συνέντευξης μπορεί να θεωρηθούν τεχνικά σε σχέση με την εξέλιξη της κβαντομηχανικής. Αν ο αναγνώστης κουραστεί ας τα παραλείψει, προκειμένου να απολαύσει τις απαντήσεις που σχετίζονται με τις πανεπιστημιακές σπουδές στη φυσική την περίοδο του Μεσοπολέμου αλλά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Η συνέντευξη αποτελεί μεταγραφή προφορικού λόγου και όχι λογοτεχνικό κείμενο. Πρέπει να διαβαστεί με την επίγνωση ότι οι αναμνήσεις ενός γεγονότος συχνά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, ενώ μπορούν να μεταβληθούν με την πάροδο του χρόνου για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένων των μεταγενέστερων εμπειριών, των αλληλεπιδράσεων με άλλους και των συναισθημάτων για το γεγονός. Η συνέντευξη μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον φυσικό Αποστόλη Παπάζογλου και ανεβαίνει τμηματικά στον ιστότοπο ylikonet.gr. Mπορείτε να την διαβάσετε πατώντας ΕΔΩ. https://ylikonet.gr/2024/05/17/οι-thomas-kuhn-και-john-heilbron-ανακρίνουν-τον-werner-heisenberg/

Η Ινδία κατασκεύασε κινητήρα διαστημικών πυραύλων με… εκτυπωτή. Επαναστατική τεχνολογία 3D printing Η Ινδία έχει σε πλήρη εξέλιξη ένα φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα θέλοντας να γίνει σημαντικός παίκτης στην κούρσα της κατάκτησης της Σελήνης αλλά και της διαστημικής βιομηχανίας γενικότερα. Πρόσφατα η Ινδία πραγματοποίησε επιτυχημένη μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη και ο πρωθυπουργός της χώρας Ναρέντρα Μόντι ανακοίνωσε την οργάνωση επανδρωμένης αποστολής στην Σελήνη καθώς και τη δημιουργία επανδρωμένης βάσης εκεί.Ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας (ISRO) έκανε γνωστό ότι πραγματοποίησε μια επιτυχημένη δοκιμή ενός πυραυλικού κινητήρα που κατασκευάστηκε με χρήση τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης. Επαναστατικός Ο κινητήρας καίει ένα σύνθετο καύσιμο, ένα υπεργολικό μείγμα τετροξειδίου του αζώτου και μονομεθυλυδραζίνης. Ο κινητήρας λειτούργησε για διάρκεια 665 δευτερολέπτων, σηματοδοτώντας σύμφωνα με τους ειδικούς ένα σημαντικό ορόσημο. Ο κινητήρας προορίζεται για χρήση στον πύραυλο μεταφοράς φορτίων PSLV που κατασκευάζει για δική της χρήση η Ινδία.Η ISRO ανέφερε ότι χρησιμοποιήθηκε μια νέα τεχνική σύντηξης με λέιζερ για την κατασκευή του κινητήρα με την οποία κατορθώθηκε ένα πραγματικό επίτευγμα, η μείωση του αριθμού των εξαρτημάτων του κινητήρα από 14 σε ένα μόνο κομμάτι. Η νέα διαδικασία μειώνει επίσης τον συνολικό χρόνο παραγωγής κατά 60%. Μένει να διαπιστωθεί ποιες άλλες εφαρμογές και σε ποιους τομείς θα χρησιμοποιηθεί αυτή η νέα τεχνική 3D εκτύπωσης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1663487/i-india-kataskeyase-kinitira-diastimikon-pyraylon-me-ektypoti/ Η Κίνα εισέρχεται στον τομέα του διαστημικού τουρισμού. Το Πεκίνο θέλει να εκμεταλλευτεί και εμπορικά τις διαστημικές δυνατότητες της χώρας. Μπορεί κρατικές διαστημικές υπηρεσίες όπως αυτή της Ρωσίας να δέχονταν έναντι μεγάλης αμοιβής να στείλουν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ιδιώτες όμως ο αναπτυσσόμενος τομέας του οργανωμένου διαστημικού τουρισμού ήταν μέχρι τώρα πεδίο δραστηριοποίησης του ιδιωτικού τομέα με πρωτοπόρους μεγιστάνες όπως ο Τζεφ Μπέζος (Amazon) και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον (Virgin).Η Κίνα που εξελίσσει τα τελευταία 15 χρόνια ένα εντυπωσιακό πολυσύνθετο και ιδιαίτερα φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα γίνεται η πρώτη χώρα που θέλει να γίνει επιχειρηματίας στον τομέα διαστημικού τουρισμού. Η έναρξη και η τιμή Η κινεζική διαστημική εταιρεία CAS Space μεγαλομέτοχος της οποίας είναι η κρατική Κινεζική Ακαδημία Επιστημών ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει ένα «όχημα διαστημικού τουρισμού» που θα προσφέρει σε πρώτη φάση σύντομες βόλτες στα σύνορα της Γης με το Διάστημα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση το όχημα θα κάνει την πρώτη του δοκιμαστική πτήση το 2027 και αν όλα πάνε καλά θα ξεκινήσει τις διαδρομές με επιβάτες του 2028.Η CAS Space είπε ότι το όχημά της θα περιλαμβάνει μια καμπίνα που έχει τέσσερα πανοραμικά παράθυρα και μπορεί να μεταφέρει επτά επιβάτες ανά πτήση. Η εταιρεία σχεδιάζει να οργανώνει μια εκτόξευση κάθε 100 ώρες από ένα νεόκτιστο θεματικό πάρκο αεροδιαστημικής, με δέκα διαθέσιμα οχήματα για να μεταφέρουν τους τουρίστες στα όρια Γης και Διαστήματος. Για να κλείσει κάποιος θέση σε κάποια από αυτές τις πτήσεις θα πρέπει να καταβάλει ένα ποσό 415 χιλιάδων δολαρίων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1663413/i-kina-eiserchetai-ston-tomea-toy-diastimikoy-toyrismoy/

Roscosmos Το ART-XC παρουσίασε έναν νέο κατάλογο πηγών ακτίνων Χ στον ουρανό Για περισσότερα από δύο χρόνια από τον Δεκέμβριο του 2019, το τηλεσκόπιο ART-XC του αστεροσκοπείου Spektr-RG σάρωνε σχεδόν συνεχώς την ουράνια σφαίρα σε σκληρές ακτίνες Χ, εκτελώντας μια πλήρη έρευνα κάθε έξι μήνες. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκε ο «Κατάλογος Πέντε Κριτικών». Ο νέος κατάλογος περιλαμβάνει διπλάσιο αριθμό καταγεγραμμένων φωτονίων ακτίνων Χ. Περιέχει περισσότερα από μιάμιση χιλιάδες αντικείμενα. Οι περισσότεροι από αυτούς που ταξινομούνται είναι ενεργοί γαλαξιακές πυρήνες (περίπου 900), καθώς και κατακλυσμικές μεταβλητές (σχεδόν 200). Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης αυξανόμενα αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες, αστέρια με καυτές κορώνες, υπολείμματα σουπερνόβα και σμήνη γαλαξιών. Σύμφωνα με το πρόγραμμα του αστεροσκοπείου, η έρευνα ουρανού προγραμματίζεται να συνεχιστεί μέχρι το τέλος του 2025. Το μέγεθος του τελικού καταλόγου αναμένεται να διπλασιαστεί περίπου. Στο χάρτη του IKI RAS: θέση στον ουρανό (σε γαλαξιακές συντεταγμένες) πηγών που ανιχνεύθηκαν από το τηλεσκόπιο ART-XC https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573128

Ερευνητές λένε ότι υπάρχει «κοσμικό σφάλμα» στη θεωρία της σχετικότητας και ξέρουν πώς να το διορθώσουν. Νέα μελέτη ταράζει τα νερά της κοινότητα των κοσμολόγων και τον κόσμο της Φυσικής. Ένα περίεργο «κοσμικό σφάλμα» στη βαρύτητα θα μπορούσε να εξηγήσει την παράξενη συμπεριφορά που παρουσιάζει το Σύμπαν στις μεγαλύτερες κλίμακες του σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Η θεωρία της γενικής σχετικότητας διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1915 και παραμένει η καλύτερη και ακριβέστερη περιγραφή για το πώς λειτουργεί η βαρύτητα σε μεσαίες έως μεγάλες κλίμακες.Ωστόσο η παρατήρηση τεράστιων σε αριθμό ομάδων βαρυτικά δεσμευμένων γαλαξιών να αλληλεπιδρούν αποκάλυψε μερικές «ασυνέπειες» που υποδηλώνουν ότι η βαρύτητα, η οποία θεωρείται ότι είναι σταθερή σε όλους τους χρόνους και τις κλίμακες, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να γίνει ελαφρώς πιο αδύναμη σε μεγάλες κοσμικές αποστάσεις.Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Cosmology and Astroparticle Physics», οι ερευνητές περιέγραψαν αυτή την ασυνέπεια ως ένα «κοσμικό σφάλμα» και λένε ότι η προτεινόμενη λύση θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε μερικά από τα μεγάλα μυστήρια του Σύμπαντος.«Είναι σαν να φτιάχνεις ένα παζλ σε μια σφαιρική επιφάνεια μετά να βάζεις τα κομμάτια σε ένα επίπεδο τραπέζι και να προσπαθείς να τα ταιριάξεις μεταξύ τους. Κάποια στιγμή, τα κομμάτια στο τραπέζι δεν θα ταιριάζουν πολύ μεταξύ τους, γιατί χρησιμοποιείς λάθος πλαίσιο. Το σφάλμα αυτό μοιάζει με αναμμένο φυτίλι μια βόμβας που αν τελικά σκάσει θα αποκαλύψει μια θεμελιώδη παραβίαση της αρχής της ισοδυναμίας του Αϊνστάιν (ή της συμμετρίας Lorentz) κάτι που θα μπορούσε να υποδεικνύει ριζικά διαφορετικές εικόνες για την κβαντική βαρύτητα, τη Μεγάλη Έκρηξη ή τις μαύρες τρύπες» λέει ο Νιαγές Αφσόρντι καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Waterloo στο Οντάριο, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η τροποποίηση Η θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι εξαιρετικά καλή στο να περιγράφει το Σύμπαν πάνω από τις κβαντικές κλίμακες και έχει προβλέψει διάφορες πτυχές του Σύμπαντος συμπεριλαμβανομένων των μαύρων τρυπών, του φαινομένου του βαρυτικού φακού, των βαρυτικών κυμάτων και της Μεγάλης Έκρηξης.Ωστόσο, ορισμένες διαφορές μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας παραμένουν. Πρώτον οι προσπάθειες να μπει σε κάποια είδους κλιμάκωση η θεωρία της γενικής σχετικότητας για να περιγραφεί το πώς λειτουργεί η βαρύτητα σε κβαντικές κλίμακες έχει ως αποτέλεσμα οι συνήθως ισχυρές εξισώσεις της γενικής σχετικότητας να καταλήξουν σε ακατανόητες ανοησίες.Επιπλέον η ολοκλήρωση του τρέχοντος καθιερωμένου μοντέλου του Σύμπαντος απαιτούσε την εισαγωγή δύο μυστηριωδών προσθηκών γνωστών ως σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια. Πιστεύεται ότι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των περιεχομένων του Σύμπαντος αλλά τόσο η σκοτεινή ενέργεια όσο και η σκοτεινή ύλη δεν έχουν ποτέ εντοπιστεί άμεσα και ταυτόχρονα η ύπαρξη τους αποτυγχάνει να εξηγήσει γιατί ο κόσμος μας διαστέλλεται με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με το πού κοιτάμε.Ως απάντηση σε αυτά τα προβλήματα, οι συγγραφείς της νέας εργασίας κατέληξαν σε μια απλή πρόταση: μια προσαρμογή στη θεωρία του Αϊνστάιν σε διαφορετικές κλίμακες απόστασης. «Η τροποποίηση είναι πολύ απλή: Υποθέτουμε ότι η καθολική σταθερά της βαρύτητας είναι διαφορετική σε κοσμολογικές κλίμακες, σε σύγκριση με μικρότερες κλίμακες όπως το ηλιακό σύστημα ή το γαλαξιακό. Αυτό το ονομάζουμε κοσμικό σφάλμα» λέει ο Αφσόρντι. Τα μοτίβα Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό το σφάλμα δημιουργεί μεταβολές στα μοτίβα που βρίσκονται στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων, την υπολειπόμενη ακτινοβολία που παράχθηκε 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, καθώς και στη δομή και την διαστολή του Σύμπαντος. Αυτές οι προσαρμογές μοιάζουν ανεπαίσθητες αλλά το συμπέρασμα ότι οι νόμοι της βαρύτητας αλλάζουν στις κλίμακες απόστασης σε σημαντικό βαθμό.Οι ερευνητές είπαν ότι η ύπαρξη του σφάλματος θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί από νέες παρατηρήσεις γαλαξιών όπως με το διαστημικό τηλεσκόπιο Ευκλείδης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, το Φασματοσκοπικό Όργανο Σκοτεινής Ενέργειας και το Παρατηρητήριο Simons. Λένε ότι αυτά τα όργανα θα μπορούν να κάνουν τις μετρήσεις αυτού του σφάλματος με τέσσερις φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από ο,τι είναι δυνατό σήμερα και, ως εκ τούτου, να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τη θεωρία τους.Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες λένε ότι μια απλή τροποποίηση της σχετικότητας του Αϊνστάιν μπορεί να μην είναι αρκετή. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό οι αποκλίσεις που αποκαλύπτονται από αστρονομικές παρατηρήσεις να αποτελούν υποδείξεις ότι η κατανόησή μας για το Σύμπαν χρειάζεται μια πλήρη επανεκτίμηση.«Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό το νέο μοντέλο ταιριάζει λίγο καλύτερα στα δεδομένα, αλλά ίσως αυτό μας λέει κάτι. Σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε ακόμη λιγότερα από όσα νομίζαμε. Το πιστεύω μου είναι ότι αντί να προσθέτουμε περισσότερα νέα πράγματα, χρειαζόμαστε μια νέα εξήγηση. Αλλά κανείς δεν έχει βρει κάτι που να έχει νόημα ακόμα» υποστηρίζει ο Σκοτ Ντόντελσον πρόεδρος του τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon που δεν συμμετείχε στη μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1663787/ereynites-lene-oti-yparchei-kosmiko-sfalma-sti-theoria-tis-schetikotitas-kai-xeroyn-pos-na-to-diorthosoyn/

Τρία από τα αρχαιότερα άστρα του Σύμπαντος κρύβονταν στην άλω του Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι επινόησαν την έκφραση “Small Accreted Stellar System» ή «SASS», για αυτά τα άστρα, καθώς θεωρούν ότι ανήκαν κάποτε σε μικρούς αρχέγονους γαλαξίες, που αργότερα απορροφήθηκαν από τον δικό μας Γαλαξία.Τρία αστέρια που άρχισαν να λάμπουν όταν το Σύμπαν βρισκόταν ακόμα στην παιδική του ηλικία ανακαλύφθηκαν εντός του Γαλαξία μας, ανακοίνωσαν ερευνητές του MIT.Τα αρχαία άστρα γεννήθηκαν πριν από 12 με 13 δισεκατομμύρια χρόνια, την εποχή που άρχιζαν να σχηματίζονται οι πρώτοι γαλαξίες.Και τα τρία πιθανότατα προήλθαν από αρχέγονους γαλαξίες νάνους που κάποια στιγμή απορροφήθηκαν από τον δικό μας Γαλαξία, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Από το υδρογόνο στον σίδηρο Το Σύμπαν γεννήθηκε από τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια και τα πρώτα άστρα άναψαν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα.Τότε, το Σύμπαν αποτελούταν σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο, τα δύο ελαφρύτερα χημικά στοιχεία. Όλα τα βαρύτερα στοιχεία, από το οξυγόνο μέχρι τον σίδηρο, παρήχθησαν από θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στην καρδιά των πρώτων άστρων.Και όταν τα άστρα αυτά πέθαναν και εξερράγησαν, τα βαρύτερα αυτά στοιχεία εκτοξεύτηκαν στο Διάστημα και αναμείχθηκαν με τα σύννεφα υδρογόνου από τα οποία σχηματίζονται νέοι αστέρες.Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα άστρα που βλέπουμε σήμερα περιέχουν όχι μόνο υδρογόνο αλλά και μέταλλα, τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν με φασματικές αναλύσεις.Αυτή ήταν η τεχνική που αξιοποίησε η μελέτη για να εντοπίσει τους τρεις Μαθουσάλες: η φασματική ανάλυση έδειξε απουσία βαρέων στοιχείων όπως ο σίδηρος, το στρόντιο και το βάριο. Ανάποδη πορεία Τα τρία αστέρια αναγνωρίστηκαν με αναδρομική ανάλυση δεδομένων που είχαν συλλεχθεί σε διάστημα αρκετών ετών από επίγειο τηλεσκόπιο των 6,5 μέτρων. Στη συνέχεια, οι ερευνητές μελέτησαν την κίνησή τους.Και τα τρία άστρα βρίσκονται στη λεγόμενη άλω του Γαλαξία, ένα σφαιρικό, αραιό σύννεφο από αστέρια που περιβάλλει ολόκληρο τον γαλαξιακό δίσκο. Απέχουν περίπου 30.000 έτη φωτός από τη Γη, βρίσκονται όμως σε διαφορετικές περιοχές του Γαλαξία.Αξιοποιώντας παρατηρήσεις του διαστημικού αστρομετρικού τηλεσκοπίου Gaia, οι αστρονόμοι του MIT παρατήρησαν ότι τα τρία αρχέγονα άστρα ακολουθούν μια εντελώς ασυνήθιστη πορεία, καθώς κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση από τα άλλα άστρα στη γαλαξιακή άλω.Αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι ανήκαν αρχικά σε άλλους γαλαξίες που απορροφήθηκαν κάποια στιγμή από τον δικό μας.«Ο μόνος τρόπος να κινούνται τα άστρα αντίθετα από την υπόλοιπη παρέα είναι να μπήκαν με τον ανάποδο τρόπο» σχολίασε σε δελτίο Τύπου του MIT η καθηγήτρια Άνα Φρέμπελ, επικεφαλής της μελέτης.Το συμπέρασμα είναι ότι τα τρία άστρα προέρχονταν από αρχέγονους γαλαξίες νάνου που είχαν την ατυχία να συγκρουστούν με τον μεγαλύτερο δικό μας Γαλαξία.Τα ευρήματα προσθέτουν νέα στοιχεία για την εξέλιξη των αρχέγονων γαλαξιών νάνων, λένε οι ερευνητές, οι οποίοι σκοπεύουν να αναζητήσουν περισσότερα αρχαία αντικείμενα στον Μίλκι Ουέι.Ήδη έχουν εντοπίσει 65 ακόμα ύποπτα άστρα που κινούνται αντίθετα στη γαλαξιακή ροή με ασυνήθιστα υψηλές ταχύτητες μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. πηγή: https://www.in.gr/2024/05/16/in-science/space/tria-apo-ta-arxaiotera-astra-tou-sympantos-kryvontan-stin-galaksiaki-geitonia-mas/

Roscosmos. Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Oleg Kononenko μοιράστηκε ένα βίντεο από το πείραμα της Fullerene. «Οι κρύσταλλοι φουλερίτη που παράγονται στη μικροβαρύτητα έχουν καλύτερη δομή και ιδιότητες από τους επίγειους ομολόγους τους και αντιπροσωπεύουν μια νέα κατηγορία ημιαγωγών». Ο στόχος του πειράματος είναι να αναπτυχθούν μοναδικοί τέλειοι κρύσταλλοι φουλερενίου από την αέρια φάση υπό συνθήκες μικροβαρύτητας σε δείγματα μεγέθους αρκετών χιλιοστών. Roscosmos https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244068%2F705d372fc18ce6763a%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573122 Roscosmos. Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Oleg Kononenko μοιράστηκε ένα βίντεο από το πείραμα Kvarts-M. «Σήμερα πραγματοποιήσαμε μια δοκιμαστική συνεδρία ενός άλλου διαστημικού πειράματος, το οποίο εγκαταστήσαμε κατά τη διάρκεια του VKD-62 μας. Αυτή είναι η Kvarts-M. Κατά τη διάρκεια του πειράματος σε δυναμική λειτουργία, η διαστημική διάβρωση των εξωτερικών επιφανειών των μονάδων του ρωσικού τμήματος του ISS θα μελετηθεί υπό τη συνδυασμένη επίδραση εξωτερικών ατμοσφαιρικών παραγόντων υπό συνθήκες λειτουργίας. Σήμερα παρακολουθήσαμε τις συνθήκες του παρασκηνίου του πειράματος με φωτογραφική καταγραφή της συνεδρίας.» Το πείραμα στοχεύει στον εντοπισμό των μηχανισμών, των ζωνών εμφάνισης και της ανάπτυξης διαστημικής διάβρωσης υλικών και επιστρώσεων στις εξωτερικές επιφάνειες εργασίας των μονάδων του ρωσικού τμήματος του ISS προκειμένου να αναπτυχθούν συστάσεις για την προστασία τους από τις επιπτώσεις του. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244067%2Fbc04b4f7e7491c998f%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573116

Νέα ευρήματα αποκαλύπτουν την ημερομηνία γέννησης των ηπείρων και του γλυκού νερού ξαναγράφοντας την ιστορία της Γης. Ανασυνθέτεται το παζλ της εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας Οι επιστήμονες προσπαθούν διαχρονικά να συμπληρώσουν το παζλ της ύπαρξης της Γης τόσο όσον αφορά τις διεργασίες που οδήγησαν στη δημιουργία του πλανήτη μας όσο και στο πώς αυτός εξελίχθηκε για να γίνει ένας κόσμος φιλικός στη ζωή. Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών βοηθά στο να γίνονται συνεχώς νέες μελέτες και αναλύσεις δειγμάτων ή διαφόρων ευρημάτων στον πλανήτη οι οποίες επιχειρούν να ρίξουν φως στις γεωατμοσφαιρικές διεργασίες εξελίσσονταν στη Γη από τη στιγμή της γέννησης της και μετά.Ανάμεσα στα ζητούμενα που η επιστημονική κοινότητα δεν έχει ακόμη συμφωνήσει είναι το πότε και το πώς βρέθηκε το νερό στη Γη καθώς και στο πότε έκαναν την εμφάνιση τους οι ήπειροι. Το νερό και οι ήπειροι αποτελούν τα θεμέλια της ανάπτυξης φιλικών στη ζωή συνθηκών και μάλιστα εκείνων που οδήγησαν τελικά στην εμφάνιση του ανθρώπου.Η σύνθεση της πρώιμης Γης προβληματίζει εδώ και καιρό τους επιστήμονες. Όταν ο πλανήτης μας σχηματίστηκε για πρώτη φορά πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν μια ταραχώδης σφαίρα μάγματος. Ο αιώνας που ακολούθησε, που ονομάζεται Άδης (4,6 δισεκατομμύρια έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν) είναι ελάχιστα κατανοητός. Ενώ γνωρίζουμε ότι αυτό το μάγμα τελικά στερεοποιήθηκε και σχημάτισε φλοιό δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι συνέβη μετά από αυτό. Οι κρύσταλλοι Μερικοί επιστήμονες έχουν προτείνει ότι η Γη μπορεί να καλύφθηκε από νερό ήδη πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια χρονικό σημείο που συμβαδίζει με τους αρχαιότερους κρυστάλλους ζιργκόν που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σαφές πώς έφτασε το νερό. Μπορεί να ήταν μέρος της αρχικής σύνθεσης του πλανήτη ή μπορεί να ήταν αποτέλεσμα βομβαρδισμού από αστεροειδείς που φέρουν νερό αμέσως μετά τον σχηματισμό του εκδοχή που με βάση τα μέχρι τώρα ευρήματα και μελέτες μοιάζει πιο πιθανή.Ερευνητική ομάδα μελετώντας αρχαίους κρυστάλλους ζιργκόν από τους λόφους Jack στη Δυτική Αυστραλία ηλικίας τεσσάρων δισ. ετών διαπίστωσε ότι περιέχουν στοιχεία γλυκού νερού κάτι που δείχνει ότι 600 δισ. έτη μετά τη γέννηση του πλανήτη μας πρέπει να υπήρχαν κομμάτια γης καθώς το γλυκό νερό μπορεί να σχηματιστεί μόνο εάν υπάρχει γη για να λιμνάσει μετά από βροχόπτωση.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι ήπειροι έκαναν την εμφάνιση τους πριν από περίπου 3,3 δισ. έτη. Αν η νέα μελέτη είναι ορθή τότε η εμφάνιση των ηπείρων πάει πίσω περίπου 700 εκατ. έτη γεγονός που δημιουργεί νέα δεδομένα στο χάρτη της εξέλιξης του πλανήτη αλλά και της ζωής πάνω σε αυτόν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1661738/nea-eyrimata-apokalyptoyn-tin-imerominia-gennisis-ton-ipeiron-kai-toy-glykoy-neroy-xanagrafontas-tin-istoria-tis-gis/

Εκκίνηση για το «Μαμούθ» που καταπίνει 36 χιλιάδες τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα (βίντεο) Το εργοστάσιο «Μαμούθ» Πρόκειται για ένα εργοστάσιο δέσμευσης του CO2 από τον αέρα Η ελβετική νεοφυής επιχείρηση Climeworks η οποία ειδικεύεται σε τεχνολογίες δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα απευθείας από τον αέρα είχε ανακοίνωσει πριν από δύο χρόνια ότι ξεκίνησε να κατασκευάζει ένα εργοστάσιο σε νησί της Ισλανδίας για αυτό τον σκοπό. Η εταιρεία έχει ήδη κατασκευάσει ένα τέτοιο εργοστάσιο και πάλι στην Ισλανδία που δεσμεύει έως 4.000 τόνους διοξειδίου άνθρακα τον χρόνο. Το νέο εργοστάσιο που έχει ονομαστεί «Μαμούθ» θα μπορεί να δεσμεύει 36 χιλιάδες τόνους CO2 ετησίως και η Climeworks ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε να λειτουργεί. Στόχος της εταιρείας είναι να δημιουργήσει εγκαταστάσεις που θα δεσμεύουν εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2030 και ένα δισεκατομμύριο τόνους CO2 μέχρι το 2050. Κοντέινερ απορροφητήρες Δεδομένου ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα παρήγαγε περισσότερους από 37 δισ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα το 2023 οι ποσότητες δέσμευσης από αυτά τα εργοστάσια ακόμη και στο πιο προωθημένο τους σενάριο δεν φαίνονται ικανές να δώσουν δραστική λύση στο πρόβλημα αλλά παρόλα αυτά είναι μια καλή αρχή και αν ακολουθήσουν και άλλες εταιρείες ή/και κυβερνήσεις και δημιουργήσουν ανάλογες εγκαταστάσεις η ζημιά στο περιβάλλον και το κλίμα μπορεί να περιοριστεί αξιοσημείωτα.Τα εργοστάσια της ClimeWorks αποτελούνται από μεγάλα κοντέινερ παρόμοια εξωτερικά με εκείνα που χρησιμοποιούνται στη ναυτιλιακή βιομηχανία, τα οποία χρησιμοποιούν υψηλής τεχνολογίας φίλτρα και ανεμιστήρες προκειμένου να εξαγάγουν διοξείδιο του άνθρακα.Το διοξείδιο του άνθρακα αναμιγνύεται στη συνέχεια με νερό και διοχετεύεται βαθιά στο έδαφος όπου μετατρέπεται σιγά σιγά σε πέτρα. Αμφότερες οι τεχνολογίες τροφοδοτούνται από ανανεώσιμη ενέργεια που παράγεται από γειτονικά εργοστάσια γεωθερμίας. Να σημειωθεί ότι η πετρελαϊκή εταιρία των ΗΠΑ Occidental κατασκευάζει κοντά στις πετρελαιοπηγές της στο Τέξας μία εγκατάσταση που θα απορροφά περίπου ένα εκατομμύριο τόνους CO2 ετησίως. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1661498/ekkinisi-gia-to-mamoyth-poy-katapinei-36-chiliades-tonoys-dioxeidioy-toy-anthraka-apo-tin-atmosfaira-vinteo/

Ανακαλύφθηκαν δύο εξωτικοί εξωπλανήτες, ο ένας λιώνει και ο άλλος είναι… πουπουλένιος (βίντεο) Μια ακόμη απόδειξη της μεγάλης πλανητικής ποικιλομορφίας στο Σύμπαν Τα ολοένα και πιο προηγμένα τεχνικά μέσα που έχουν στη διάθεση τους οι αστρονόμοι σε συνδυασμό με νέες μεθόδους παρατήρησης του Διαστήματος έχουν οδηγήσει σε μια επανάσταση στον τομέα της ανακάλυψης εξωπλανητών, πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα.Έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες και έχει υποδειχθεί η ύπαρξη άλλων πέντε χιλιάδων και απομένει η επιβεβαίωση με νέες παρατηρήσεις. Παράλληλα οι ανακαλύψεις αυτές κατέρριψαν την άποψη που υπήρχε για δεκαετίες στην επιστημονική κοινότητα ότι οι τύποι πλανητών στο Σύμπαν είναι σε γενικές γραμμές όσοι τύποι πλανητών υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα.Όμως αποδείχτηκε ότι η ποικιλομορφία των πλανητών στο Σύμπαν είναι και πολύ μεγάλη αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακή όσον αφορά τα πραγματικά εξωτικά ή απόκοσμα χαρακτηριστικά που διαθέτουν πολλοί εξωπλανήτες.Ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός νέου εξωπλανήτη και ταυτόχρονα δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης ενός εξωπλανήτη που εντοπίστηκε πριν από λίγους μήνες. Οι δύο εξωπλανήτες εντυπωσιάζουν την επιστημονική κοινότητα αλλά και τους φίλου του Διαστήματος με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Ο ένας που μόλις εντοπίστηκε βρίσκεται σε απόσταση 66 ετών φωτός από τη Γη και έλαβε την ονομασία TOI-6713.01. Πρόκειται για ένα πραγματικά κολασμένο κόσμο αφού υπάρχουν σε αυτόν πάρα πολλά ενεργά ηφαίστεια που εκρήγνυνται συνεχώς με αποτέλεσμα να λάμπει στον εξωτερικό παρατηρητή σε μια φλογερή ερυθρή απόχρωση.Ο βραχώδης πλανήτης είναι ελαφρώς μεγαλύτερος από τη Γη και περιστρέφεται γύρω από το μητρικό του ηλικίας 5 δισεκατομμυρίων ετών κάθε 2,2 ημέρες. Παρά το γεγονός ότι σε πλανήτες όπως αυτός που κινούνται πολύ κοντά στο άστρο τους βασανίζονται από την ακτινοβολία και την θερμότητα που δέχεται από το άστρο. Στην προκείμενη περίπτωση ο εξωπλανήτης αυτός ταλαιπωρείται από όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό του και κυριολεκτικά λιώνει από… μέσα. Η βαρυτική επίθεση Κανένας πλανήτης σαν αυτόν δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ πριν λέει η ερευνητική ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα του κυνηγού εξωπλανητών TESS της NASA που εντόπισε τον TOI-6713.01. η επιφάνεια του είναι καλυμμένη με λιωμένη λάβα από τα εκατοντάδες ενεργά ηφαίστεια και η θερμοκρασία εκεί ξεπερνά 2,300 βαθμούς Κελσίου.«Αυτό σημαίνει ότι ο πλανήτης κυριολεκτικά λάμπει σε διάφορα οπτικά μήκη κύματος. Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές ανακάλυψης που σκέφτεσαι, ‘ουάου, είναι εκπληκτικό αυτό μπορεί πραγματικά να υπάρχει’» ανέφερε ο Στίβεν Κέιν, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Ριβερσάιντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι αστρονόμοι είπαν ότι οι γειτονικοί πλανήτες του TOI-6713.01. επιτίθονται σε αυτόν με τις βαρυτικές τους δυνάμεις δημιουργώντας αυτό που οι αστρονόμοι περιγράφουν ως «μια τέλεια παλιρροϊκή καταιγίδα». Πρόκειται για μια κοσμική διελκυστίνδα πυροδοτεί τεράστια εσωτερική τριβή και θερμότητα μέσα στον TOI-6713.01., την οποία απελευθερώνει μέσω των εκρήξεων των ηφαιστείων στην επιφάνεια του. Κοσμικό πούπουλο Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 1,200 ετών φωτός από τη Γη. Ο WASP-193b όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε ένα σύστημα όπου υπάρχει ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο. Ο εξωπλανήτης διαθέτει μεν όγκο 50% μεγαλύτερο από αυτόν του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος, του Δία, αλλά η σύμφωνα με τους ερευνητές η πυκνότητα του είναι παρόμοια με αυτή που έχει το… μαλλί τη γριάς. Ο WASP-193b είναι ο δεύτερος λιγότερο πυκνός πλανήτης που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, μετά τον Kepler-51d, ο οποίος είναι όμως πολύ μικρότερος σε μέγεθος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1661549/anakalyfthikan-dyo-exotikoi-exoplanites-o-enas-lionei-kai-o-allos-einai-poypoylenios-vinteo/

Ανακαλύφθηκε βραχώδης εξωπλανήτης στο μέγεθος της Γης. Βρίσκεται όμως σε απόσταση αναπνοής από το άστρο του και πιθανότατα δεν είναι φιλικός στη ζωή Μια μέρα μετά τις ανακοινώσεις για δύο νέους εξωτικούς εξωπλανήτες ομάδα αστρονόμων με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός ακόμη εξωπλανήτη. Πρόκειται για ένα βραχώδη πλανήτη στο μέγεθος της Γης που περιστρέφεται γύρω από ένα ψυχρό ερυθρό νάνο. Ο Speculoos-3b όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης απέχει 55 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από το μητρικό του άστρο ολοκληρώνοντας μια περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 17 ώρες, δηλαδή ένα έτος στον πλανήτη διαρκεί λιγότερο από μια γήινη μέρα.«Πιστεύουμε ότι ο πλανήτης περιστρέφεται έτσι ώστε η μια ίδια πλευρά βλέπει πάντα το άστρο όπως ακριβώς συμβαίνει με τη Σελήνη και τη Γη. Έτσι στη μια πλευρά είναι μόνιμα ημέρα και στην άλλη μόνιμα νύχτα» αναφέρει ο Μάικλ Τζίλον αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης στο Βέλγιο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας .Είναι μόλις το δεύτερο πλανητικό σύστημα που ανακαλύπτεται γύρω από ένα τέτοιο αστέρι μετά την ανίχνευση επτά βραχωδών κόσμων γύρω από το Trappist-1, έναν ακόμη ψυχρό ερυθρό νάνο σε απόσταση περίπου 40 έτη φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη του εξωπλανήτη έγινε με τη βοήθεια από το παγκόσμιο δίκτυο ρομποτικών τηλεσκοπίων Speculoos (Αναζήτηση για Πλανήτες EClipsing ULtra-cool Stars). Η ακτινοβολία Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι οι ψυχροί ερυθροί νάνοι αποτελούν περίπου το 70% των αστεριών του γαλαξία μας και έχουν εξαιρετικά μεγάλο προσδόκιμο ζωής που υπολογίζεται στα 100 δισεκατομμύρια χρόνια.Η μεγάλη διάρκεια ζωής αυτών των άστρων σημαίνει ότι οι πλανήτες που περιφέρονται γύρω τους μπορεί να διαθέτουν για μεγάλο χρονικό διάστημα συνθήκες τέτοιες που να ευνοούν την εμφάνιση της ζωής. Αλλά στην περίπτωση του Speculoos-3b, οποιαδήποτε ζωή θα αντιμετώπιζε ένα εξαιρετικά σκληρό περιβάλλον. Η πολύ κοντινή τροχιά του πλανήτη στο άστρο του σημαίνει ότι βομβαρδίζεται με ακτινοβολία, λαμβάνοντας σχεδόν 16 φορές περισσότερη ενέργεια ανά δευτερόλεπτο από τη Γη.«Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η παρουσία μιας ατμόσφαιρας γύρω από τον πλανήτη είναι εξαιρετικά απίθανη», λέει Τζούλιεν ντε Βιτ πλανητικός επιστήμονας στο MIT και συνδιευθυντής του Βόρειου Αστεροσκοπείου Speculoos και του τηλεσκοπίου Artemis. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1662473/anakalyfthike-vrachodis-exoplanitis-sto-megethos-tis-gis/

Ανιχνεύθηκε η πιο μακρινή συγχώνευση μαύρων τρυπών. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ‘είδε‘ την συγχώνευση δύο γαλαξιών και των τεράστιων μαύρων τρυπών τους, όπως εξελισσόταν 740 εκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Πρόκειται για την πιο απομακρυσμένη ανίχνευση συγχώνευσης μαύρων τρυπών που έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα.Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες με μάζες από εκατομμύρια έως δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από την μάζα του Ήλιου στο κέντρο των περισσότερων γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας Γαλαξία. Αυτές οι μαύρες τρύπες πιθανότατα παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των γαλαξιών στους οποίους εδρεύουν. Όμως, οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην κατανοούν πλήρως το πώς αυτά τα αντικείμενα μεγάλωσαν και έγιναν τόσο υπερμαζικά. Η εύρεση γιγάντιων μαύρων τρυπών που σχηματίστηκαν τα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη δείχνει ότι ανάπτυξη των υπερμαζικών μαύρων τρυπών πρέπει να συνέβη πολύ γρήγορα και πολύ νωρίς.Τώρα, οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb ρίχνουν νέο φως στην εξέλιξη των μαύρων τρυπών στο αρχέγονο Σύμπαν. Οι νέες παρατηρήσεις του James Webb έδωσαν στοιχεία για την συνεχιζόμενη συγχώνευση δύο γαλαξιών και των τεράστιων μαύρων τρυπών τους όταν το σύμπαν ήταν μόλις 740 εκατομμυρίων ετών. Το σύστημα είναι γνωστό ως ZS7.Οι τεράστιες μαύρες τρύπες που συσσωρεύουν ύλη στον δίσκο προσάυξησής τους έχουν ιδιαίτερα φασματογραφικά χαρακτηριστικά που επιτρέπουν στους αστρονόμους να τις αναγνωρίσουν. Για πολύ μακρινούς γαλαξίες αυτές οι υπογραφές είναι απρόσιτες από το τα γήινα τηλεσκόπια και μπορούν να φανούν μόνο με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. .Σύμφωνα με την Hannah Übler από το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο: «Βρήκαμε στοιχεία για πολύ πυκνό αέριο που κινείται γρήγορα στην γειτονιά της μαύρης τρύπας, καθώς και θερμό και υψηλά ιονισμένο αέριο που φωτίζεται από την ενεργητική ακτινοβολία που συνήθως παράγεται από τις μαύρες τρύπες στον δίσκο προσαύξησής τους. Χάρη στην άνευ προηγουμένου ευκρίνεια των δυνατοτήτων απεικόνισης του, το διαστημικό τηλεσκόπιο Webb επέτρεψε τους αστρονόμους διαχωρίσουν τις θέσεις των δύο γαλαξιών, επομένως και των υπερμαζικών μαύρων τρυπών τους.»Η μία από τις δύο μαύρες τρύπες έχει μάζα 50 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Η μάζα της άλλης μαύρης τρύπας είναι πιθανότατα παρόμοια, αν και είναι πολύ πιο δύσκολο να μετρηθεί επειδή αυτή η δεύτερη μαύρη τρύπα είναι καλυμμένη από πυκνό αέριο.Οι αστρονόμοι επισημαίνουν ότι μόλις οι δύο μαύρες τρύπες συγχωνευθούν, θα δημιουργήσουν επίσης βαρυτικά κύματα. Και γεγονότα όπως αυτό θα είναι ανιχνεύσιμα από την επόμενη γενιά παρατηρητηρίων βαρυτικών κυμάτων, όπως η μελλοντική αποστολή Laser Interferometer Space Antenna (LISA). Εστιάζοντας προς το γαλαξιακό σύστημα ZS7 (από αριστερά προς τα δεξιά). Η εκπομπή ιονισμένου υδρογόνου (Hβ) στο σύστημα ZS7 προσδιορίζεται από την πορτοκαλί περιοχή και η εκπομπή διπλά ιονισμένου οξυγόνου (OIII) είναι φαίνεται με σκούρο κόκκινο (δεξιά εικόνα) διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. Webb detects most distant black hole merger to date 2. GA-NIFS: JWST discovers an offset AGN 740 million years after the big bang – https://academic.oup.com/mnras/article/531/1/355/7671512

Roscosmos Οι εργάσιμες ημέρες στο διάστημα είναι καρποφόρες - το πλήρωμα ετοιμάζεται να αποσυνδέσει το Progress MS-25 από τον ISS Η επιχείρηση έχει προγραμματιστεί για τις 25 Μαΐου: χθες οι κοσμοναύτες μάζεψαν τον εξοπλισμό για να μεταφερθεί στο πλοίο. Επίσης, στις 13 Μαΐου, πραγματοποιήθηκαν διάφορα πειράματα στο ρωσικό τμήμα: ▪ "Kvarts-M" - προσδιορισμός μηχανισμών, ζωνών εμφάνισης και ανάπτυξης διαστημικής διάβρωσης υλικών και επικαλύψεων εξωτερικών επιφανειών εργασίας δομοστοιχείων για την ανάπτυξη συστάσεων για την προστασία τους από τις επιπτώσεις της. ▪ «Pilot-T» - μια μελέτη της αξιοπιστίας της επαγγελματικής δραστηριότητας ενός κοσμοναύτη κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας διαστημικής πτήσης. Λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα μας: https://www.roscosmos.ru/40534/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573114 Μια μετασχηματίσιμη δομή από πολυμερή υλικά αποκαλύφθηκε στο ISS (πείραμα προοπτικής-ΚΜ) Η διαστημική δομή από πολυεπίπεδα σύνθετα υλικά με εφέ μνήμης σχήματος παραδόθηκε στον σταθμό Progress MS-26 τον Φεβρουάριο του 2024 και εγκαταστάθηκε στη μονάδα Poisk από τους Oleg Kononenko και Nikolai Chub κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου τον Απρίλιο. Οι στόχοι του πειράματος Perspektiva-KM, εκτός από τη δοκιμή της τεχνολογίας για την ανάπτυξη και τη στερέωση του σχήματος της δομής, περιλαμβάνουν την απομακρυσμένη παρακολούθηση της συμπεριφοράς των υλικών και των στοιχείων της κατά τη διαστημική πτήση. Στην κατασκευή της κατασκευής, που αποτελείται από σωληνωτά στοιχεία και μεντεσέδες, χρησιμοποιήθηκε ένα πολυμερές σύνθετο υλικό με βάση το ανθρακονημάτινο ύφασμα και μια πολυμερής μήτρα, η οποία έχει αποτέλεσμα μνήμης σχήματος όταν θερμαίνεται. Στο μέλλον, τα αποτελέσματα του πειράματος μπορεί να βρουν εφαρμογή στη δημιουργία φέροντα στοιχεία μετασχηματιζόμενων διαστημικών κατασκευών μεγάλου μεγέθους, για παράδειγμα, ηλιακών συλλεκτών και ραντάρ. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573111

Η NASA φτιάχνει σεληνιακό τρένο που θα μπορεί να κινείται εύκολα παντού πάνω στο φεγγάρι Μακέτα του σεληνιακού σιδηροδρόμου που θέλει να δημιουργήσει η NASA Σχεδιάζεται ένα προηγμένο και μεταφερόμενο σιδηροδρομικό δίκτυo. Μπορεί πριν από λίγα χρόνια η ιδέα της κατασκευής ενός τρένου στη Σελήνη να ακουγόταν σαν κάτι από τις σελίδες ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας αλλά η αγώνας δρόμου που κάνουν πολλές κρατικές διαστημικές υπηρεσίες και ιδιωτικές εταιρείες για την κατάκτηση πλέον και όχι εξερεύνηση της Σελήνης καθιστά την πρόθεση δημιουργίας ενός μέσου μετακίνησης αρχικά των αστροναυτών και στη συνέχεια όσων θα διαμένουν μόνιμα στο φεγγάρι εύλογη.Ένα σεληνιακό τρένο είναι μία από τις έξι «έννοιες επιστημονικής φαντασίας» που λαμβάνει χρηματοδότηση από το πρόγραμμα Innovative Advanced Concepts της NASA. Το Flexible Levitation on a Track, ή FLOAT, σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει αιωρούμενα μαγνητικά ρομπότ για τη μεταφορά έως και 100 τόνων υλικών στη σεληνιακή επιφάνεια κάθε μέρα. Σύμφωνα με την ομάδα πίσω από το έργο αυτό θα παρείχε έναν αξιόπιστο και αυτόνομο τρόπο μετακίνησης των πόρων που θα εξορύσσονται στο φεγγάρι. Οι έξυπνες ράγες «Ένα ανθεκτικό, μακράς διάρκειας ρομποτικό σύστημα μεταφοράς θα είναι κρίσιμο για τις καθημερινές λειτουργίες μιας βιώσιμης σεληνιακής βάσης τη δεκαετία του 2030. Θέλουμε να κατασκευάσουμε το πρώτο σεληνιακό σιδηροδρομικό σύστημα, το οποίο θα παρέχει αξιόπιστη, αυτόνομη και αποτελεσματική μεταφορά ωφέλιμου φορτίου στο φεγγάρι» αναφέρει σε δήλωση του ο Δρ. Ίθαν Σάλερ μηχανικός ρομποτικής στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA, επικεφαλής του FLOATΟ Δρ. Σάλερ και η ομάδα του προτείνουν να δημιουργήσουν εύκαμπτες ράγες που θα μπορούν να «ξετυλιχθούν» απευθείας στη σεληνιακή επιφάνεια και με ηλεκτρομαγνητικό τρόπο να μετακινούνται γρήγορα τα ρομπότ μεταφοράς φορτίων. Οι ράγες έχουν σχεδιαστεί για να μειώνουν τον χρόνο κατασκευής ώστε σε περίπτωση μετεγκατάστασης μιας βάσης να μπορεί η γραμμή του τρένου να μετακινηθεί και αυτή στη νέα περιοχή εύκολα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1658997/i-nasa-ftiachnei-seliniako-treno-poy-tha-mporei-na-kineitai-eykola-pantoy-pano-sto-feggari/

Ίχνη υπόγειου ωκεανού στον Τιτάνα. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου ίσως είναι υδάτινος κόσμος Για πολλά χρόνια θεωρούσαμε ότι στο ηλιακό μας σύστημα μόνο η Γη διαθέτει νερό σε υγρή μορφή το οποίο εκτός των άλλων αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την παρουσία της ζωής. Όμως σε δορυφόρους πλανητών του ηλιακού μας συστήματος όπως η Ευρώπη (Δίας) και ο Εγκέλαδος (Κρόνος) καθώς και σε πλανήτες νάνους όπως ο Πλούτωνας και η Δήμητρα έχει διαπιστωθεί ή υποδειχθεί η ύπαρξη υπόγειων ωκεανών γεγονός που τους καθιστά υποψήφιους κόσμους που φιλοξενούν ζωή έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες της NASA αναφέρει ότι η μελέτη δεδομένων που της αποστολής Cassini υποδεικνύουν την παρουσία υπόγειου ωκεανού στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Ο Τιτάνας σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται σε μια γεωατμοσφαιρική κατάσταση παρόμοια με αυτή που ήταν η Γη στη βρεφική της ηλικία για αυτό και τα τελευταία 15 χρόνια αποτελεί μόνιμο στόχο παρατηρήσεων από την επιστημονική κοινότητα αφού εκτός των άλλων μπορούμε να μάθουμε στοιχεία για το πως εξελίχθηκε ο πλανήτης μας. H αμμωνία Η αποστολή Cassini της NASA θεωρείται μια από τις σημαντικές και πετυχημένες στην ιστορία της εξερεύνησης του Διαστήματος. Το σκάφος της αποστολής μελέτησε το σύστημα του Κρόνου από για 12 χρόνια και παρά το γεγονός ότι η αποστολή ολοκληρώθηκε το 2017 τα δεδομένα που κατέγραψε το σκάφος από τον πλανήτη και τους δεκάδες δορυφόρους του συνεχίζουν να αποκαλύπτουν άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία για τον άρχοντα των δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος και τα φεγγάρια του.«Το υγρό νερό είναι μια από τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση της ζωής. Το νερό σπάνια υπάρχει σε υγρή μορφή στην επιφάνεια των κόσμων του ηλιακού μας συστήματος αλλά ορισμένα φεγγάρια όπως ο Τιτάνας περιέχουν υπόγειους ωκεανούς. Ο ωκεανός του Τιτάνα πιθανότατα σχηματίστηκε πριν από πολύ καιρό γεγονός που εγείρει το ερώτημα γιατί δεν έχει ακόμη παγώσει στο ψυχρό περιβάλλον που επικρατεί στον δορυφόρο μακριά από τον Ήλιο. Η μελέτη μας υποστηρίζει την εξήγηση ότι η αμμωνία επέκτεινε τη ζωή του υγρού ωκεανού στον Τιτάνα. Επιπλέον, παρέχει μια εικόνα για τα βαθύτερα στρώματα του Τιτάνα» αναφέρει ο Σάντερ Γκούσενς του Διαστημικού Κέντρου Γκοντάρντ της NASA, επικεφαλής της μελέτης με τους ερευνητές να θεωρούν δεδομένη την ύπαρξη του υπόγειου ωκεανού στον Τιτάνα αλλά να μην αποτελείται από τελικά από νερό αλλά από υγρή αμμωνία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1659763/ichni-ypogeioy-okeanoy-ston-titana/

Εντοπίστηκε διαστημική καμινάδα που βγάζει «καπνό» από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας Απρόσμενη ανακάλυψη που φωτίζει άγνωστα κοσμικά φαινόμενα. Παρατηρήσεις και δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra και XMM-Newton είχαν υποδείξει την ύπαρξη μιας κοσμικής καμινάδας που απελευθερώνει ζεστό αέριο από μια περιοχή γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας. Νέες παρατηρήσεις από την επίγεια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων MeerKAT όχι μόνο επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτού του διαστημικού… φουγάρου αλλά δείχνει την επίδραση των μαγνητικών πεδίων που περικλείουν το αέριο στην καμινάδα.Τα στοιχεία για το άνοιγμα της εξάτμισης επισημαίνονται στο ένθετο, το οποίο περιλαμβάνει μόνο δεδομένα Chandra. Αρκετές κορυφογραμμές ακτίνων Χ που δείχνουν φωτεινότερες ακτίνες Χ εμφανίζονται σε λευκό χρώμα, περίπου κάθετα στο επίπεδο του Γαλαξία. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτά είναι τα τοιχώματα μιας σήραγγας, σε σχήμα κυλίνδρου, που βοηθά στη διοχέτευση του θερμού αερίου καθώς κινείται προς τα πάνω κατά μήκος της καμινάδας και μακριά από το Γαλαξιακό Κέντρο.Τα δεδομένα του Chandra αποκαλύπτουν αρκετές κορυφογραμμές ακτίνων Χ που οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι είναι τα τοιχώματα μιας κυλινδρικής σήραγγας που βοηθά στη διοχέτευση θερμού αερίου καθώς απομακρύνεται από το γαλαξιακό κέντρο. Αυτός ο «εξαερισμός» συνδέεται με μια «καμινάδα» που ανακαλύφθηκε προηγουμένως και βοηθά στην απελευθέρωση ζεστού αερίου που παράγεται από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο Γαλαξιακό Κέντρο. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες από την καμινάδα που βρίσκεται περίπου 700 έτη φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας. H σύγκρουση Η επιστημονική ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα και τις εικόνες πιστεύει ότι ζεστό αέριο που ανερχόταν μέσα από την καμινάδα συγκρούστηκε με ψυχρότερο αέριο που βρισκόταν στο δρόμο του. Η σύγκρουση αυτή προκάλεσε διάφορα κοσμικά φαινόμενα όπως κρουστικά κύματα παρόμοια με ηχητικές εκρήξεις από υπερηχητικά αεροπλάνα. Η αριστερή πλευρά της καμινάδας είναι πιθανότατα ιδιαίτερα φωτεινή στις ακτίνες Χ επειδή το αέριο που ρέει προς τα πάνω χτυπά το τοίχωμα της σήραγγας με πιο άμεση γωνία και με μεγαλύτερη δύναμη από άλλες περιοχές.Μια από τις εικόνες του αερίου που βγαίνει από την κοσμική καμινάδα στο κέντρο του γαλαξία όπως φαίνονται στο φάσμα των ακτίνων Χ. πηγή φωτό. (X-ray: NASA/CXC/Univ. of Chicago/S.C. Mackey et al.; Radio: NRF/SARAO/MeerKAT; Image Processing: NASA/CXC/SAO/N. Wolk)Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το θερμό αέριο πιθανότατα προέρχεται από μια αλληλουχία γεγονότων που περιλαμβάνουν υλικό που πέφτει προς τον Τοξότη Α*, τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας που εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου τέσσερα εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Πιστεύουν ότι οι εκρήξεις από τη μαύρη τρύπα οδήγησαν στη συνέχεια το αέριο προς τα πάνω και εισήλθαν στην κοσμική καμινάδα. Η ανακάλυψη όπως είναι φυσικό φωτίζει τα φαινόμενα και τις διεργασίες που συμβαίνουν στο κέντρο του γαλαξία μας αλλά και γενικότερα σε περιοχές που υπάρχει μια μεγάλη μαύρη τρύπα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1659521/entopistike-diastimiki-kaminada-poy-vgazei-kapno-apo-ti-mayri-trypa-sto-kentro-toy-galaxia-mas/

Στ. Κριμιζής για γεωμαγνητική καταιγίδα: Σαν «σεισμός» του μαγνητικού πεδίου – Ίσως απόψε η μεγαλύτερη ένταση Το φαινόμενο αρχίζει από τον ήλιο, εξήγησε ο Σταμάτης Κριμιζής Με τσουνάμι που πέφτει στην ξηρά, προκαλώντας έναν «σεισμό» ολόκληρου του μαγνητικού πεδίου, παρομοίασε ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Σταμάτης Κριμιζής, τη γεωμαγνητική καταιγίδα, σημειώνοντας ότι είναι από τις πιο έντονες που έχουν εμφανιστεί ποτέ.Μιλώντας στην ΕΡΤ, ο κ. Κριμιζής σημείωσε ότι το φαινόμενο αρχίζει από τον ήλιο, όπου ανά διαστήματα σημειώνοντας εκρήξεις που αφήνουν στο διάστημα δισεκατομμύρια τόνων υλικού (πρωτόνια και ηλεκτρόνια).«Αν αυτά συγκρουστούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης, τότε είναι σαν να πέφτει ένα τσουνάμι πάνω στην ξηρά και γίνεται ένας “σεισμός” ολόκληρου του μαγνητικού πεδίου. Όλα τα σωματίδια τα οποία είναι εγκλωβισμένα στο μαγνητικό πεδίο αρχίζουν και πέφτουν πάνω στην ατμόσφαιρα και δημιουργούνται ρεύματα τα οποία φτάνουν και στο υπέδαφος» πρόσθεσε.Επεσήμανε, δε, ότι θα μπορούσαν να προκληθούν ζημιές σε δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρισμού. Σημείωσε, επίσης ότι, σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες, ενδεχομένως απόψε η γεωμαγνητική καταιγίδα να έχει τη μεγαλύτερη έντασή της. Πόσο θα διαρκέσει Στη γεωμαγνητική καταιγίδα και το Βόρειο Σέλας που έγινε ορατό ακόμη και σε περιοχές πολύ νοτιότερα από ό,τι συνήθως αναφέρθηκε ο και καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής και Εφαρμοσμένης Γεωλογίας, Ευθύμιος Λέκκας, περιγράφοντας πώς εκτρέπεται η ακτινοβολία προς τους πόλους της Γης.Μιλώντας στην ΕΡΤ το Σάββατο, ο κ. Λέκκας ανέφερε ότι οι γεωμαγνητικές καταιγίδες εκπέμπονται από τον ήλιο. Όπως τόνισε, ο ήλιος εκπέμπει προς όλο το πλανητικό σύστημα ενέργεια που ουσιαστικά δίνει τη ζωή.Όπως τόνισε, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν, μια γεωμαγνητική καταιγίδα συνήθως έχει διάρκεια 1-3 εβδομάδες, αλλά συμπλήρωσε ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να το προβλέψει κάποιος με ασφάλεια.Εξηγώντας πώς δημιουργείται μια γεωμαγνητική καταιγίδα, επεσήμανε ότι υπάρχουν εκρήξεις στην επιφάνεια του ήλιου. Όταν εκπέμπεται από τον ήλιο αυτή η γεωμαγνητική ακτινοβολία, έρχεται και στη Γη, πρόσθεσε. Ο ρόλος του μαγνητικού πεδίου της Γης Ο κ. Λέκκας ανέφερε ότι η Γη, επειδή έχει το δικό της μαγνητικό πεδίο, ουσιαστικά εκτρέπει αυτήν την ακτινοβολία προς τους πόλους, αποτρέποντας την κάθετη πτώση της πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη. «Το μαγνητικό πεδίο είναι η ασπίδα που ωθεί τη γεωμαγνητική ακτινοβολία προς τους πόλους» συμπλήρωσε.Τόνισε επιπλέον ότι η γεωμαγνητική καταιγίδα δεν έχει επιδράσεις στον άνθρωπο και σημείωσε ότι το ποσό της γεωμαγνητικής ακτινοβολίας που πέφτει στη Γη συνολικά διατηρείται σταθερό τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια. Όπως διευκρίνισε, μια γεωμαγνητική καταιγίδα θα μπορούσε να επηρεάσει την υγεία του ανθρώπου εφόσον διατηρείτο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, κάτι που δεν φαίνεται να συμβαίνει τώρα.Ερωτηθείς αν αυτή η γεωμαγνητική καταιγίδα θα κάνει τον κύκλο της εντός 2-3 εβδομάδων, απάντησε «ακριβώς, όσο ήταν τα δύο προηγούμενα αντίστοιχα γεγονότα, το 2005 και το 1955 περίπου». «Ήρθε πρόωρα, αυτό δεν εξαρτάται από διεργασίες στον πλανήτη μας, είναι διαδικασία που γίνεται στον ήλιο, του οποίου τις μεγάλες εκρήξεις δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε» συμπλήρωσε.Ο κ. Λέκκας χαρακτήρισε συναρπαστικό φαινόμενο το Βόρειο Σέλας, επισημαίνοντας ότι παρατηρείται κυρίως στις βόρειες χώρες, όπου εκτρέπεται η γεωμαγνητική ακτινοβολία. Σε αυτήν την περίπτωση, σημείωσε ότι το φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό γιατί το ποσό της γεωμαγνητικής ακτινοβολίας είναι πολύ πιο μεγάλο. Είπε επιπλέον ότι η γεωμαγνητική καταιγίδα δημιουργεί παροδικά προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια, στα GPS. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1659375/st-krimizis-gia-geomagnitiki-kataigida-san-seismos-toy-magnitikoy-pedioy-isos-apopse-i-megalyteri-entasi/

Εγκέφαλος, Συνείδηση και Κβαντική Φυσική. To 1996 οι Roger Penrose και Stuart Hameroff σε μια δημοσίευσή τους με τίτλο ‘Orchestrated reduction of quantum coherence in brain microtubules: A model for consciousness‘, διατύπωσαν την ιδέα ότι η ανθρώπινη συνείδηση προκύπτει από τα κβαντικά φαινόμενα που παραγματοποιούνται σε μικροσωληνίσκους στον εγκέφαλο.Oι μικροσωληνίσκοι είναι οι μεγαλύτερες δομές του κυτταρικού σκελετού και υπάρχουν σε όλα τα είδη των ευκαρυωτικών κυττάρων. Είναι σωληνοειδείς δομές με διάμετρο 250 Å με βασικές δομικές μονάδες τις πρωτεΐνες α- και β-τουμπουλίνη. Οι μικροσωληνίσκοι είναι πολωμένοι, με αποτέλεσμα το ένα άκρο (+) να πολυμερίζεται και να αποπολυμερίζεται ταχύτερα, παρουσιάζοντας δυναμική αστάθεια. Δεδομένου ότι η συνείδηση δεν μπορεί να εξηγηθεί διαμέσου μιας υπολογιστικής διαδικασίας, θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο μη υπολογίσιμο στοιχείο στη λειτουργία του εγκεφάλου, κι αυτό σύμφωνα με τους Penrose και Hameroff, θα μπορούσε να είναι η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης της κβαντικής φυσικής. Σχεδόν κανείς(*) δεν πήρε σοβαρά την ιδέα τους, δεδομένης της σχετικά μεγάλης θερμοκρασίας και του θορύβου που κάνουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο ‘αφιλόξενο’ στην κβαντική φυσική. Όμως, πριν από ένα μήνα δημοσιεύθηκε μια νέα μελέτη (Ultraviolet Superradiance from Mega-Networks of Tryptophan in Biological Architectures), σύμφωνα με την οποία οι Penrose και Hameroff φαίνεται να είχαν δίκιο: υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι μικροσωληνίσκοι εμφανίζουν πραγματικά πραγματικά κβαντικά φαινόμενα. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ζήτημα παρουσιάζει η Sabine Hossenfelder στο βίντεο που ακολουθεί: (*) Η εργασία των Hameroff and Penrose εμφανίζεται στην βιβλιογραφία μιας ασυνήθιστης δημοσίευσης του Δημήτρη Νανόπουλου του 1995(!), σχετικής με την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου με τίτλο ‘Theory of Brain Function, Quantum Mechanics and Superstrings‘.