Δροσος Γεωργιος

Ψάχνοντας την κβαντική φύση της βαρύτητας. Η ασθενέστερη δύναμη της Φύσης, η βαρύτητα, είναι και η πιο σκληρή. Η επιθυμία να κατανοήσουμε τον ασύλληπτο χαρακτήρα της αναδεύει τις πεθαμένες ρίζες της επιστήμης, γεννώντας μερικά από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρώπινης σκέψης. Ταυτόχρονα, η ελάχιστη ισχύς της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, σε σύγκριση με όλες τις άλλες δυνάμεις, μας έχει βάλει στην δυσάρεστη κατάσταση να μην μπορούμε προς το παρόν να ερευνήσουμε την τελική της φύση. Το ερώτημα αν η βαρύτητα είναι θεμελιωδώς κλασικό ή κβαντικό πεδίο, ή ίσως μια οντότητα εντελώς διαφορετικού τύπου, παραμένει μέχρι στιγμής αναπάντητο.Ο Lami και οι συνεργάτες του προτείνουν ότι η «κβαντικότητα» της βαρύτητας θα μπορούσε να ελεγχθεί εξετάζοντας προσεκτικά τη δυναμική που προκαλείται από τη βαρύτητα ενός κβαντικού συστήματος δύο ταλαντούμενων εκκρεμών στρέψης (πράσινο). Τα εκκρεμή χωρίζονται με ηλεκτρομαγνητική και οπτική ασπίδα (μωβ). Οι ταλαντώσεις τους στις οπτικές κοιλότητες – που σχηματίζονται από τα άκρα των εκκρεμών και τους σταθερούς καθρέφτες (πορτοκαλί) – παρακολουθούνται με το φως (κόκκινο) των λέιζερ (μπλε) που στη συνέχεια φτάνει στους ανιχνευτές (γκρι).Ένα βήμα πιο κοντά στην διερεύνηση της φύσης της βαρύτητας έγινε χάρη σε μια πειραματική πρόταση του Ludovico Lami στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και των συνεργατών του. Το νέο πείραμα που ομοιάζει με εκείνο που πραγματοποίησε ο Henry Cavendish (Χένρι Κάβεντις) το 1798 για την μέτρηση της σταθεράς της παγκόσμιας έλξης (στην πραγματικότητα το πείραμα που πραγματοποίησε με τον ζυγό στρέψης, είχε ως πρωταρχικό στόχο τη μέτρηση της μάζας της Γης). Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως το πείραμα αυτό, αν πραγματοποιηθεί, θα μπορέσει να προσφέρει πληροφορίες σχετικά με το αν η βαρύτητα είναι τελικά κλασικό ή κβαντικό φαινόμενο. Θα ανοίξει λοιπόν το δρόμο στο ερώτημα που τίθεται για την ικανότητα ή μη «συμφιλίωσης» της βαρύτητας με τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις, μέσω κβαντομηχανικών περιγραφών.Τα πειράματα που είχαν προταθεί παλαιότερα για τον έλεγχο της «κβαντικότητας» της βαρύτητας επικεντρώνονταν στην κβαντική σύμπλεξη (entanglement) – ένα φαινόμενο της κβαντικής φυσικής που περιγράφει την συσχέτιση μεταξύ δύο σωματιδίων όσο μακριά κι αν βρίσκονται). Αυτά τα πειράματα βασίζονται στη δημιουργία κβαντικών συν-πλεκομένων καταστάσεων μεταξύ μεγάλων (σε μικροσκοπικό επίπεδο) αντικειμένων που τοποθετούνται σε άκρως απεντοπισμένες κβαντικές καταστάσεις. Οι θεωρητικοί προβλέπουν ότι, αν η βαρύτητα είναι εγγενώς κβαντική, η αμοιβαία βαρυτική έλξη μεταξύ των δύο αντικειμένων θα μπορούσε να οδηγήσει σε κβαντική σύμπλεξη (βλέπε: Μια δοκιμή της κβαντικής πλευράς της βαρύτητας). «Το κύριο πρόβλημα με αυτές τις παλαιότερες πειραματικές προτάσεις είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες απεντοπισμένες καταστάσεις βαρέων αντικειμένων», λέει ο Lami, ο επικεφαλής ερευνητής της νέας εργασίας. Επιπλέον, η σύμπλεξη είναι απίστευτα εύθραυστη και είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί.Η στρατηγική που προτείνεται από τον Lami και τους συνεργάτες του αποφεύγει αυτά τα ζητήματα επειδή δεν απαιτεί την παραγωγή άκρως απεντοπισμένων κβαντικών καταστάσεων ή την δημιουργία και ανίχνευση κβαντικής σύμπλεξης. Το προτεινόμενο πείραμά τους περιλαμβάνει δύο εκκρεμή στρέψης. Τα εκρεμμή έχουν σχήμα αλτήρων, με κάθε άκρο να ζυγίζει λιγότερο από ένα γραμμάριο και να αποτελεί το μισό μιας οπτικής κοιλότητας – το άλλο μισό είναι ένας σταθερός καθρέφτης. Καθώς τα εκκρεμή ταλαντώνονται, αλλάζουν το μέγεθος και επομένως το μήκος κύματος συντονισμού κάθε κοιλότητας. Αυτή η αλλαγή μπορεί να ανιχνευθεί εκπέμποντας φως λέιζερ στις κοιλότητες και στη συνέχεια μετρώντας την ένταση του προκύπτοντος μοτίβου παρεμβολής. Για να διασφαλιστεί ότι η βαρύτητα είναι η κυρίαρχη δύναμη μεταξύ των εκκρεμών, τοποθετείται μια ασπίδα στο μέσον για να απαλείψει τυχόν ηλεκτρομαγνητικές και οπτικές αλληλεπιδράσεις. Επιπλέον, η απόσταση που χωρίζει τα εκκρεμή επιλέγεται προσεκτικά έτσι ώστε η βαρυτική τους έλξη να είναι πάντα πολύ ισχυρότερη από τη δύναμη Casimir μεταξύ των εκρεμμών και της ασπίδας.Χρησιμοποιώντας τη σύζευξή τους με τις οπτικές κοιλότητες, τα εκκρεμή οδηγούνται πρώτα στη θεμελιώδη τους κατάσταση, στην οποία βρίσκονται σε ηρεμία, και στη συνέχεια τοποθετούνται σε τυχαία επιλεγμένες συνεκτικές καταστάσεις, στις οποίες ταλαντώνονται με ένα καλά καθορισμένο πλάτος. Έτσι, αφήνονται να εξελιχθούν υπό την επίδραση της βαρύτητας για συγκεκριμένο χρόνο. Στο τέλος αυτού του χρόνου υπολογίζονται οι αναμενόμενες καταστάσεις των εκκρεμών, υποθέτοντας ότι η βαρυτική αλληλεπίδραση είναι κβαντικής φύσης. Στη συνέχεια δίνεται στα εκρεμμή μια μικροσκοπική ώθηση για να επιστρέψουν οι υπολογισμένες καταστάσεις πίσω στη θεμελιώδη κατάσταση. Τέλος, μετά την εφαρμογή αυτής της ώθησης, τα εκκρεμή ελέγχονται για να διαπιστωθεί αν είναι πράγματι στη θεμελιώδη τους κατάσταση. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται πολλές φορές και προσδιορίζεται η πιθανότητα να βρεθούν τα εκκρεμή στη θεμελιώδη τους κατάσταση ακολουθώντας αυτά τα βήματα. Αν αυτή η πιθανότητα υπερβαίνει ένα ανώτερο όριο που υπολογίζεται για την κλασική βαρύτητα, σημαίνει ότι η βαρύτητα δεν είναι κλασική.Για να υπολογίσει αυτό το ανώτερο όριο, ο Lami λέει ότι «η ομάδα του χρησιμοποίησε και εξέλιξε πολύπλοκους μαθηματικούς μηχανισμούς από την κβαντική θεωρία πληροφοριών, που υπόκεινται σε έλεγχο. Το νέο προτεινόμενο πείραμα είναι ένας εναλλακτικός τρόπος που θα μπορούσε να δείξει οριστικά αν η βαρύτητα είναι τελικά εντελώς κλασική ή κατά κάποιο τρόπο μη κλασική – και επομένως πιθανότατα κβαντική. Αν και δεν ισχυριζόμαστε ότι η μέθοδός μας είναι η καλύτερη από τις άλλες, σίγουρα είναι αρκετά διαφορετική και, ανάλογα με την πειραματική πλατφόρμα, μπορεί να αποδειχθεί πιο εύκολη στην πράξη.» διαβάστε περισσότερα: 1. Ένα «τύπου-Cavendish» πείραμα αναζητά τη κβαντική ταυτότητα της βαρύτητας – https://www.tovima.gr/2024/06/03/science/ena-typou-cavendish-peirama-anazita-ti-kvantiki-taytotita-tis-varytitas/ 2. Testing the quantum nature of gravity without entanglement – https://arxiv.org/abs/2302.03075 3. Quantum Gravity Gets a New Test – https://physics.aps.org/articles/v17/65 4. A Test of Gravity’s Quantum Side – https://physics.aps.org/articles/v10/s138 5. Παρακολουθείστε το βίντεο, Testing quantumness without entanglement (Ludovico Lami):

Roscosmos. Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebenkin συναντούν το νέο φορτηγό: Το Progress MS-27 έφτασε στο ISS Σήμερα στις 14:43:05 ώρα Μόσχας, το φορτηγό πλοίο Progress MS-27 έδεσε αυτόματα στη μονάδα Poisk. Το πλοίο καθελκύστηκε από το Μπαϊκονούρ στις 30 Μαΐου. Το Progress MS-27 παρέδωσε 2504 κιλά φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, συμπεριλαμβανομένων 1290 κιλών συσκευής και εξοπλισμού για συστήματα σταθμών, συσκευασίες για πειράματα, ρούχα, τρόφιμα, ιατρικά και είδη υγιεινής για το πλήρωμα της 71ης μακροχρόνιας αποστολής, 754 κιλά καύσιμα για τον ανεφοδιασμό του σταθμού, 420 κιλά πόσιμο νερό για τους αστροναύτες και 40 κιλά άζωτο για την αναπλήρωση της ατμόσφαιρας του ISS. Ανάμεσα στο φορτίο είναι ένα υπερφασματόμετρο για την αποτύπωση της επιφάνειας της γης σε διάφορες φασματικές περιοχές ως μέρος του πειράματος Hurricane. Σχεδιάζεται να εγκατασταθεί σε φινιστρίνι μέσα στη μονάδα σέρβις Zvezda για την επίλυση προβλημάτων προς όφελος της οικολογίας, της γεωργίας, της δασοκομίας και της διαχείρισης των υδάτων, καθώς και για την παρακολούθηση διαφόρων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Επίσης στο πλοίο υπάρχουν εγκαταστάσεις για τη διεξαγωγή πειραμάτων "Biopolymer", "Interaction-2", "Virtual", "Correction", "Neuroimmunity" και "Pilot-T". Εν τω μεταξύ, ας μιλήσουμε για τα ενδιαφέροντα πράγματα που φέρνει το Progress MS-27. Αυτό περιλαμβάνει εξοπλισμό και αναλώσιμα για επτά πειράματα. "Τυφώνας" Ένα υπερφασματόμετρο πετάει στον ISS. Για παράδειγμα, θα επιτρέψει τη μελέτη της κατάστασης της γης για τη γεωργία και της σύνθεσης των δασών για περιβαλλοντικούς σκοπούς. Θα σας πούμε λεπτομερώς πώς λειτουργεί η συσκευή το Σαββατοκύριακο. "Βιοπολυμερές" Ανάπτυξη πολυμερών υλικών ανθεκτικών στη βιοδιάβρωση υπό συνθήκες πτήσης στο διάστημα. "Εικονικό" Χρησιμοποιώντας ειδικά όργανα, μελετούν την προσαρμογή των αστροναυτών (όραση και αιθουσαία συσκευή) στην έλλειψη βαρύτητας. "Αλληλεπίδραση-2" Καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης, οι ειδικοί παρακολουθούν πόσο καλά κατανοούν ο ένας τον άλλον οι αστροναύτες, καθώς και οι συνάδελφοί μας από το MCC. "Διόρθωση" Διερευνά το πρόβλημα της οστικής απώλειας κατά την πτήση στο διάστημα. "Νευροανοσία" Μελετά τις επιπτώσεις του στρες στο ανοσοποιητικό σύστημα και στο νευρικό σύστημα. "Pilot-T" Αναλύουν πόσο γρήγορα και αξιόπιστα ένας αστροναύτης εκτελεί πολύπλοκες εργασίες κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης διαστημικής πτήσης - από τον χειρισμό ενός διαστημικού σκάφους έως τον έλεγχο ενός ρομποτικού βραχίονα στην επιφάνεια του σταθμού. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239379%2Fae37e48ed8b262fc11%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21197 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573200

Το Chang’e-6 προσγειώνεται στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Σήμερα το πρωί (2/6/2024) το κινεζικό διαστημικό σκάφος Chang’e-6 προσεληνώθηκε στον στόχο του: τον κρατήρα Απόλλωνα, στη λεκάνη Aitken του Νότιου Πόλου της Σελήνης. Το Chang’e-6 έγινε το δεύτερο διαστημικό σκάφος που φτάνει επιτυχώς στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού. Την πρωτιά κατέχει το Chang’e 4, από τον Ιανουάριο του 2019. To Chang’e 6 προσεγγίζει την ‘σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού’ Οι ερευνητές θεωρούν ότι στην περιοχή αυτή υπάρχουν στοιχεία για την αρχέγονη ιστορία και την εξέλιξη της Σελήνης. Εκεί το Chang’e 6 θα συλλέξει 2 κιλά σεληνιακού εδάφους από την επιφάνεια, τα οποία θα μεταφερθούν στην Γη, ακολουθώντας τα βήματα του παρακάτω διαγράμματος:Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η αποστολή του Chang’e 6 θα ολοκληρωθεί σε 53 συνολικά ημέρες από την εκτόξευσή της στις 3 Μαίου. Η άφιξη των δειγμάτων στη Γη σύμφωνα με τον προγραμματισμό αναμένεται στις 25 Ιουνίου.Η κινεζική αποστολή Chang’e 6 συνεργάζεται με Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία και Πακιστάν, μεταφέροντας: α) Τον γαλλικό ανιχνευτή ραδονίου της ESA (Detection of Outgassing Radon ή DORN, προς τιμήν του φυσικού Friedrich Dorn ο οποίος ανακάλυψε το ραδόνιο). Ο ανιχνευτής θα μελετήσει το ραδόνιο, ένα αέριο που παράγεται συνεχώς στο σεληνιακό έδαφος. Οι μετρήσεις θα γίνουν σε τροχιά, αλλά και στην σεληνιακή επιφάνεια. Η μελέτη της μεταφοράς του ραδονίου στη Σελήνη θα βοηθήσει στην κατανόηση του πως η σεληνιακή σκόνη, το νερό κ.ά. μεταφέρονται μεταξύ του σεληνιακού ρεγολίθου και της σεληνιακής εξώσφαιρας. Θα είναι το πρώτο γαλλικό όργανο ενεργό στην επιφάνεια της Σελήνης. β) Το ιταλικό INstrument for Landing-Roving Laser Retroreflector Investigations (INRRI), παρόμοιο με αυτά που χρησιμοποιούνται από το Schiaparelli EDM και το InSight , που μετρά με ακρίβεια αποστάσεις. γ) Την συσκευή Swedish Negative Ions on Lunar Surface (NILS) που θα ανιχνεύει και θα μετράει τα αρνητικά ιόντα που ανακλώνται από τη σεληνιακή επιφάνεια. δ) Τον πακιστανικό δορυφόρο ICUBE-Q που θα μπεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Θα φωτογραφίσει την σεληνιακή επιφάνεια χρησιμοποιώντας δύο οπτικές κάμερες και θα μετρήσει το μαγνητικό πεδίο της Σελήνης. https://physicsgg.me/2024/06/02/βίντεο-το-change-6-προσγειώνεται-στην-αθέατ/ Συνέλεξε χώμα από την αθέατη πλευρά της Σελήνης και το στέλνει στη Γη. Συλλογή σεληνιακού εδάφους. Εκτόξευση του δείγματος από την επιφάνεια της Σελήνης. Εντυπωσιακά στιγμιότυπα από την αποστολή Chang’e 6 στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού Τμήμα διαστημικού σκάφους της Κίνας αποσεληνώθηκε επιτυχώς, μεταφέροντας δείγματα από την αθέατη πλευρά της ΣελήνηςΤμήμα διαστημικού σκάφους της κινεζικής αποστολής Chang’e 6 αποσεληνώθηκε επιτυχώς σήμερα, μεταφέροντας δείγματα που συγκεντρώθηκαν από την αθέατη πλευρά της Σελήνης, γεγονός άνευ προηγουμένου, μεταδίδει κινεζικό κρατικό μέσο ενημέρωσης.Η μονάδα ανύψωσης («ascender»), η οποία μεταφέρει δείγματα που συλλέχθηκαν στο πλαίσιο της διαστημικής αποστολής Chang’e 6 «υψώθηκε από το έδαφος» της σκοτεινής πλευράς της Σελήνης, επίτευγμα «άνευ προηγουμένου στην ανθρώπινη ιστορία της σεληνιακής εξερεύνησης», ανέφερε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα.Το Chang’e 6 προσεληνώθηκε την Κυριακή στην πελώρια λεκάνη του Νότιου Πόλου – Άιτκεν, έναν από τους μεγαλύτερους γνωστούς κρατήρες που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας πρόσκρουσης στο ηλιακό μας σύστημα, στην αθέατη από τη Γη πλευρά της Σελήνης, εξήγησε το Νέα Κίνα, επικαλούμενο την κινεζική υπηρεσία διαστήματος.Η αποστολή, προβλεπόμενης διάρκειας 53 ημερών, άρχισε την 3η Μαΐου, με σκοπό κυρίως να συγκεντρωθούν δείγματα από την πλευρά της Σελήνης η οποία σπανίως εξερευνάται. Το όχημα για τον σκοπό αυτό ήταν εφοδιασμένο με τρυπάνι, για να συλλεχθούν δείγματα από το σεληνιακό υπέδαφος, καθώς και ρομποτικό χέρι, για να ληφθούν δείγματα από την επιφάνεια.Αφού συγκεντρώθηκαν τα δείγματα, ξεδιπλώθηκε και τοποθετήθηκε «εθνική σημαία» της Κίνας «στην αθέατη πλευρά της Σελήνης για πρώτη φορά», πρόσθεσε το Νέα Κίνα. Η κινεζική σημαία στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού Οι επιστήμονες εκτιμούν πως η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης -αποκαλείται έτσι επειδή είναι αθέατη από τη Γη, όχι επειδή δεν φθάνουν σε αυτήν ακτίνες του Ήλιου- είναι πολλά υποσχόμενη όσον αφορά την έρευνα, καθώς οι κρατήρες εκεί δεν έχουν καλυφθεί τόσο από αρχαίες ροές λάβας όσο αυτές της πλευράς που είναι πιο κοντινή και ορατή.Τα δείγματα από την αθέατη πλευρά του φεγγαριού εκτιμάται πως θα βοηθήσουν να κατανοηθεί καλύτερα πώς σχηματίστηκε ο φυσικός δορυφόρος της Γης. πηγή: https://www.amna.gr/home/article/824309/Tmima-skafous-anichneuti-tis-Kinas-aposelinothike-epituchos–metaferontas-deigmata-apo-tin-atheati-pleura-tis-Selinis

Άδοξο τέλος για το ταξίδι στη Σελήνη του Ιάπωνα δισεκατομμυριούχου με τους φίλους του. Ο Γιουσάκου Μαεζάβα ακύρωσε την πτήση στο φεγγάρι. Ο Ιάπωνας δισεκατομμυριούχος Γιουσάκου Μαεζάβα που πούλησε την επιχείρησή του Zozo Inc στη SoftBank το 2019 έγινε διάσημος το 2020 όταν ανακοίνωσε ότι συμφώνησε με τη διαστημική εταιρεία του Ελον Μασκ, την Space X, να πραγματοποιήσει με το διαστημόπλοιο Starship της εταιρείας ένα ταξίδι γύρω από τη Σελήνη.Ο Μαεζάβα είχε ανακοινώσει τότε ότι δεν θα πάει μόνος του το ταξίδι αυτό αλλά θα δεχτεί αιτήσεις από γυναίκες που θα θελήσουν να πάνε μαζί σε αυτό το ταξίδι ως υποψήφιες σύντροφοι του στη ζωή με το όλο εγχείρημα να μαγνητοσκοπείται για την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ. Στη συνέχεια ο Μαεζάβα άλλαξε γνώμη και δήλωσε ότι δεν θα πάρει μαζί του μια πιθανή σύντροφο ζωής αλλά πάλι μέσω αιτήσεων θα πάρει μαζί του οκτώ άτομα που θα δραστηριοποιούνται στον χώρο των τεχνών καλύπτοντας φυσικά ο ίδιος τα έξοδα της συμμετοχής τους στο ταξίδι το οποίο ονόμασε «dearMoon Crew».Πραγματι ο Μαεζάβα επέλεξε τους οκτώ συνεπιβάτες του σε μια συμφωνία με την Space X για ένα ταξίδι κόστους περίπου 130 εκατ. δολαρίων που θα πραγματοποιούνταν το 2023. Η ακύρωση Τελικά μετά από αρκετές αναβολές του ταξιδιού ο Μαεζάβα ανακοίνωσε πώς αποσύρεται από το εγχείρημα αφού η Space X όχι μόνο δεν το υλοποίησε μέχρι σήμερα αλλά δεν υπάρχει στον ορίζοντα κάποιο χρονικό πλαίσιο από την εταιρεία πραγματοποίησης του ταξιδιού. Όπως είπε ο Ιάπωνας επιχειρηματίας δεν μπορούσε να συνεχίζει ο ίδιος να ζει με αυτή την διαρκή εκκρεμότητα γιατί τον εμπόδιζε να κάνει άλλα σχέδια για την ζωή του και επίσης δεν ήθελε να έχει επ΄ αόριστον σε αναμονή τους οκτώ συνεπιβάτες και λυπάται αλλά πρέπει να ακυρώσει το ταξίδι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1676862/adoxo-telos-gia-to-taxidi-sti-selini-toy-iapona-disekatommyrioychoy-me-toys-filoys-toy/

Η Intel ανακοίνωσε την είσοδο της στο μέτωπο της μάχης για τα τσιπ τεχνητής νοημοσύνης. Ο κολοσσός των επεξεργαστών παρουσίασε τη δική του πρόταση στα τσιπ AI Μια μέρα μετά τις ανακοινώσεις της Nvidia, της AMD και της ARM για τα τσιπάκια που ρίχνουν στην αγορά τα οποία υποστηρίζουν τις υπάρχουσες αλλά και αναδυόμενες τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης η παραδοσιακή ηγέτιδα δύναμη στον τομέα των επεξεργαστών, η αμερικανική Intel, έκανε την εμφάνιση της παρουσιάζοντας την δική της πρόταση.Ο κολοσσός της βιομηχανίας επεξεργαστών είχε κρατήσει στάση αναμονής το τελευταίο χρονικό διάστημα σχετικά με τα προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης δίνοντας χώρο στην Nvidia να αλώσει κυριολεκτικά τον τομέα των τσιπ τεχνητής νοημοσύνης αποκτώντας μερίδιο σε αυτή την αγορά της τάξης του 80% γεγονός που οδήγησε σε εκτόξευσης της τιμής της μετοχής της. Πολλά ατού Η Intel παρουσίασε τους επεξεργαστές Gaudi 3 οι οποίοι αποτελούν την έκτη γενιά της οικογένειας επεξεργαστών Xeon για διακομιστές (servers). Στον συγκεκριμένο τομέα πολύ ισχυρή είναι η AMD και σύμφωνα με τους αναλυτές η Intel θέλει με τα νέα τσιπ να ανταγωνιστεί την AMD για αυτό οι τιμές των Gaudi3 θα είναι σύμφωνα με τα στελέχη της Intel σημαντικά φθηνότερα από τα αντίστοιχα της AMD. Η Intel λέει επίσης ότι οι νέοι της επεξεργαστές θα έχουν καλύτερη απόδοση από τους υπόλοιπους αντίστοιχους επεξεργαστές που κυκλοφορούν στην αγορά απαιτώντας παράλληλα λιγότερη ενέργεια γεγονός που αν πράγματι ισχύει είναι εξαιρετικά σημαντικό για πολλούς λόγους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1678365/i-intel-anakoinose-tin-eisodo-tis-sto-metopo-tis-machis-gia-ta-tsip-technitis-noimosynis/

Εντοπίστηκε το μεγαλύτερο μαιευτήριο άστρων στο Σύμπαν (βίντεο) Στο κέντρο της εικόνας υπάρχει μια διάχυτη μπλε περιοχή - ένα χάος από λαμπερά σημεία που είναι πιο φωτεινά γύρω από τον πυρήνα του γαλαξία. Αυτά είναι μεγαλύτερα αστέρια. Οι τρύπες αερίου και σκόνης είναι επίσης ορατές. Με κίτρινο και πορτοκαλί απόχρωση στον πυρήνα, εδώ σχηματίζονται νέα αστέρια. Στις παρυφές του γαλαξία, αυτά τα έλικα είναι κυρίως σκούρο κόκκινο και είναι πλούσια σε υδρογόνο. Στο κάτω αριστερό μέρος της εικόνας υπάρχουν συμπαγείς, γαλάζιες περιοχές - σμήνη νεαρών αστεριών - μέσα στο κόκκινο, ιονισμένο αέριο. Πρόκειται για ένα γαλαξία που παράγει άστρα με πρωτοφανείς ρυθμούς Οι γαλαξίες σε όλο το Σύμπαν τείνουν να γεννούν νεογέννητα αστέρια με προβλέψιμο ρυθμό αλλά κάθε τόσο οι αστρονόμοι συναντούν ένα γαλαξία που αψηφά τους κοσμικούς νόμους. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κατέγραψε εικόνες από τον γαλαξία NGC 4449 ο οποίος φαίνεται να παράγει νέα άστρα με πολύ υψηλότερο ρυθμό από τον αναμενόμενο.Γιατί ο NGC 4449 είναι τόσο παραγωγικός είναι παραμένει άγνωστο. Η απόδοσή του μοιάζει με αυτή των πρώτων μεγάλων γαλαξιών, που πιστεύεται ότι αναπτύχθηκαν με τη συγχώνευση με μικρότερους γαλαξίες. Είναι άγνωστο πόσο καιρό θα συνεχίσει ο NGC 4449 να παράγει άστρα με αυτό τον ρυθμό αλλά οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι υπάρχει αρκετή ύλη (αέριο) για να τροφοδοτήσει τη γέννηση νέων άστρων για δισεκατομμύρια έτη στο μέλλον. Η διασπορά Ένα άλλο αίνιγμα που καλούνται να απαντήσουν οι επιστήμονες είναι ότι σε αντίθεση με τους περισσότερους γαλαξίες που έχουν μαζική παραγωγή άστρων αυτά γεννιούνται κατά βάση στις κεντρικές περιοχές του γαλαξία ενώ στον NGC 4449 υπάρχουν νεογέννητα άστρα τόσο στον πυρήνα του όσο και σε άλλες περιοχές του.Ο NGC 4449 είναι μέρος της ομάδας γαλαξιών M94, η οποία βρίσκεται κοντά στην αποκαλούμενη Τοπική Ομάδα, το σμήνος γαλαξιών που ανήκει ο γαλαξίας μας. Αυτή η σχετική εγγύτητα επιτρέπει στο πανίσχυρο James Webb να μελετήσει αυτόν το γαλαξία με εξαιρετική λεπτομέρεια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1677580/entopistike-to-megalytero-maieytirio-astron-sto-sympan/

Rocket and Space Corporation "Energia" Το Progress MS-25 θα εγκαταλείψει τον ISS πολύ σύντομα! 🫡 Στις 11:39 ώρα Μόσχας, το φορτηγό πλοίο θα αποσυνδεθεί από τη μονάδα Poisk. Πέρασε έξι μήνες σε τροχιά. Ο κινητήρας θα ανάψει για φρενάρισμα στις 14:48 ώρα Μόσχας και στη συνέχεια το διαστημόπλοιο θα απομακρυνθεί. Η αποστολή διαστημικού φορτηγού εκτοξεύτηκε την 1η Δεκεμβρίου. Το πλοίο μας παρέδωσε περίπου 2,5 τόνους φορτίου σε τροχιά, συμπεριλαμβανομένων 48 αυγών ιαπωνικών ορτυκιών για το ομώνυμο πείραμα. Το φορτηγό πέρασε έξι μήνες ως μέρος του ISS. Τώρα τη θέση του στο σταθμό θα πάρει το Progress MS-27, το οποίο θα ξεκινήσει στις 30 Μαΐου. Επομένως, δεν είμαστε λυπημένοι και περιμένουμε την εκτόξευση. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239377%2F1b879454f1b85b8ac4%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?z=video-30315369_456244071%2Fba11a35975c96935c0%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21160 Rocket and Space Corporation "Energia" Ανεφοδιασμένο και σχεδόν έτοιμο να πετάξει - Το Progress MS-27 πλησιάζει στην εκτόξευση. Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, το πλοίο ανεφοδιάστηκε με εξαρτήματα καυσίμου και συμπιεσμένα αέρια. Πολύ σύντομα το διαστημικό μας φορτηγό θα συναντηθεί με το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a. Ωστόσο, για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να εκτελέσετε μια σειρά από σημαντικές διαδικασίες - ελλιμενίστε το πλοίο με το μεταβατικό διαμέρισμα, το οποίο παρέχει επικοινωνία με το head fairing και τον πύραυλο, και στη συνέχεια τοποθετήστε το Progress MS-27 στο ίδιο το φέρινγκ, το οποίο θα το προστατεύει κατά την εκτόξευση σε τροχιά. Ενώ οι συνάδελφοί μας κάνουν τις τελευταίες προετοιμασίες πριν από την εκτόξευση, ας σας πούμε λίγα λόγια για την αποστολή Progress MS-27. Περίπου 2.500 κιλά φορτίου θα σταλούν στον ISS: ✔ 754 κιλά καυσίμου για σταθμό ανεφοδιασμού. ✔ 420 λίτρα πόσιμου νερού για το πλήρωμα. ✔ 40 kg συμπιεσμένου αζώτου που διατηρεί την ατμόσφαιρα του ISS. ✔ τρόφιμα, ιατρικά και είδη υγιεινής. ✔ αναλώσιμα και επιστημονικός εξοπλισμός για επτά πειράματα, που σίγουρα θα σας πούμε αναλυτικότερα λίγο αργότερα. Έναρξη στις 30 Μαΐου, στις 12:43 ώρα Μόσχας. Μη χάσετε την εκπομπή! https://vk.com/rsc_energia?z=video-30315369_456244072%2F139811bda48e9c8233%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21156

Η μελέτη Τρωικού αστεροειδή και του «φεγγαριού» που διαθέτει αποκαλύπτει τη γέννηση της Γης και της Σελήνης (βίντεο) Πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα για κοσμικά φαινόμενα στο ηλιακό μας σύστημα και το Σύμπαν Τον Οκτώβριο του 2021 εκτοξεύτηκε το σκάφος της αποστολής Lucy της NASA. Το σκάφος πραγματοποιεί ένα 12ετές ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου θα πλησιάσει δέκα αστεροειδείς του ηλιακού μας συστήματος οι περισσότεροι από τους οποίους ανήκουν στην κατηγορία των αποκαλούμενων Τρωικών αστεροειδών.Πρόκειται για δύο ομάδες αστεροειδών με ονόματα από την «Ιλιάδα» του Ομήρου: μία πριν τον Δία και μία μετά από αυτόν, παγιδευμένους αφενός από την ισχυρή βαρύτητα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και αφετέρου από τη βαρύτητα του Ήλιου. Η μία ομάδα αστεροειδών (με επίκεντρο το σημείο Λαγκράνζ L4 στο Διάστημα) φέρει ονόματα Ελλήνων ηρώων του πολέμου της Τροίας και η άλλη (με επίκεντρο το σημείο Λαγκράνζ L5) ονόματα Τρώων.Το σκάφος της αποστολής πλησίασε τον Τρωικό αστεροειδή Dinkinesh που στην Αμχαρική γλώσσα της Αιθιοπίας σημαίνει «Υπέροχος» και ανακάλυψε ότι ο αστεροειδής διαθέτει ένα δορυφόρο, ένα μικρότερο διαστημικό βράχο που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτόν. Ο Dinkinesh έχει διάμετρο 790 μέτρα ενώ ο μικρότερος αστεροειδής που ονομάστηκε Selam έχει διάμετρο 220 μέτρα. Με ανακοίνωση της η NASA παρουσιάζει μια σειρά από ευρήματα που αποκαλύφθηκαν από τη μελέτη του Dinkinesh και του… φεγγαριού του. Η συγκόλληση Η μελέτη δείχνει ότι ένα μεγάλο κομμάτι βράχου απελευθερώθηκε κάποια στιγμή στο παρελθόν από τον Dinkinesh. Το κομμάτι που έφτανε το ένα τέταρτο του συνολικού του μεγέθους του αστεροειδή δημιούργησε ένα κρατήρα στην επιφάνειά του στέλνοντας ταυτόχρονα υλικά του στο Διάστημα. Μερικά από αυτά τα υλικά πιθανότατα επέστρεψαν στην επιφάνεια του Dinkinesh ως ογκόλιθοι για να σχηματίσουν γεωλογικές δομές στον αστεροειδή ενώ άλλα υλικά ενώθηκαν για να σχηματίσουν το Selam που αποτελεί έναν τύπο διαστημικού σώματος που οι ειδικοί αποκαλούν «μικρό δορυφόρο δυαδικής επαφής». Με παρόμοιο τρόπο σχηματίστηκε η Σελήνη σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία. Από τα υλικά που εκτοξεύτηκαν από τη σύγκρουση της Γης με ένα πρωτοπλανήτη τα οποία τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας και συνενώθηκαν.«Όταν αναφερόμαστε σε μικρά σώματα στο ηλιακό σύστημα, δυαδική επαφή είναι όταν φαίνεται ότι ένα ενιαίο σώμα αποτελείται από δύο αντικείμενα που συγκρούστηκαν αλλά η σύγκρουση ήταν ασθενής και έτσι δεν υπήρξαν σοβαρές παρενέργειες και μεταβολές στα αντικείμενα και τη σχέση τους. Είναι ένα σχετικά συχνό φαινόμενο στο ηλιακό σύστημα αλλά ο Selam είναι ο πρώτος μικρός δορυφόρος δυαδικής επαφής που παρατηρείται» λέει η Κάθριν Κρέτκε πλανητολόγος του Southwest Research Institute (SwRI). ) στο Κολοράντο, εκ των επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature».«Πλανήτες σαν τη Γη σχηματίζονται από τη συσσώρευση αμέτρητων μικρών σωμάτων. Η κατανόηση των ιδιοτήτων μικρών αστεροειδών όπως ο Dinkinesh και ο Selam μας βοηθά να έχουμε μια καλύτερη εικόνα των πρώιμων φάσεων σχηματισμού πλανητών» εξηγεί ο Σιμόνε Μάρτσι, στέλεχος της αποστολής Lucy και μέλος της ομάδας που έκανε τη μελέτη. ps://www.naftemporiki.gr/techscience/1675683/i-meleti-troikoy-asteroeidi-kai-toy-feggarioy-poy-diathetei-apokalyptei-ti-gennisi-tis-gis-kai-tis-selinis-vinteo/

Φωτογραφήθηκε ο πιο μακρινός γνωστός γαλαξίας. … από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA Στην παρακάτω εικόνα που λήφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA με την NIRCam (Near-Infrared Camera) φαίνεται ο γαλαξίας JADES-GS-z14-0. Αυτός ο γαλαξίας εμφανίζει μετατόπιση προς το ερυθρό z=14,32 (+0,08/-0,20) και κατέχει πλέον το ρεκόρ(*) του πιο απομακρυσμένου γνωστού γαλαξία. Αυτό σημαίνει ότι ο γαλαξίας υπήρχε περίπου 290 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη ΈκρηξηCredit: NASA, ESA, CSA, STScI, B. Robertson (UC Santa Cruz), B. Johnson (CfA), S. Tacchella (Cambridge), P. Cargile (CfA).Ο γαλαξίας JADES-GS-z14-0 έχει εύρος πάνω από 1.600 έτη φωτός, και το φως που βλέπουμε από αυτόν προέρχεται κυρίως από νεαρά άστρα και όχι από περιοχή κοντά σε μια αυξανόμενη υπερμαζική μαύρη τρύπα. Η αφθονία του αστρικού φωτός δείχνει ότι ο γαλαξίας έχει μάζα αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου! Κι αυτό εγείρει το ερώτημα: Πώς η φύση δημιούργησε έναν τόσο φωτεινό, τεράστιο και μεγάλο γαλαξία σε λιγότερο από 300 εκατομμύρια χρόνια;Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε επίσης την παρουσία ισχυρής εκπομπής ιονισμένου αερίου στον γαλαξία που συνίσταται από υδρογόνο και οξυγόνο. Η παρουσία οξυγόνου τόσο νωρίς στη ζωή αυτού του γαλαξία εκπλήσσει διότι δείχνει ότι πολλές γενιές άστρων με μεγάλη μάζα είχαν ήδη ολοκληρώσει τον κύκλο τους πριν σχηματιστεί ο γαλαξίας.Αυτές οι παρατηρήσεις μας λένε ότι ο γαλαξίας JADES-GS-z14-0 δεν μοιάζει με τους τύπους γαλαξιών στο αρχέγονο σύμπαν που προβλέπονται από τα θεωρητικά μοντέλα και τις προσομοιώσεις υπολογιστών. Είναι πιθανό την επόμενη δεκαετία οι αστρονόμοι του Webb να βρουν πολλούς τέτοιους φωτεινούς γαλαξίες, πιθανώς σε ακόμη παλαιότερες εποχές. πηγή: https://blogs.nasa.gov/webb/2024/05/30/nasas-james-webb-space-telescope-finds-most-distant-known-galaxy/ (*) Κι όμως. Το 2018 αστρονόμοι χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια ALMA και VLT του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, ανακάλυψαν τον γαλαξία MACS1149-JD1 και υπολόγισαν ότι σχηματίστηκε περίπου 250(<290) εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, εμφανίζοντας μετατόπιση στο ερυθρό z=15(>14,32).

Προμήθειο: οι μυστηριώδεις ιδιότητες ενός σπάνιου ραδιενεργού στοιχείου. Καλλιτεχνική άποψη του προμήθειου, ενός στοιχείου των σπάνιων γαιών σε ένα φιαλίδιο που περιβάλλεται από ένα οργανικό σύμπλοκο. Οι επιστήμονες του ORNL ανακάλυψαν άγνωστα χαρακτηριστικά του προμήθειο, ανοίγοντας νεο δρόμο για την έρευνα και άλλων στοιχείων των σπάνιων γαιών. (Image credit: Jacquelyn DeMink, art; Thomas Dyke, photography; ORNL, U.S. Dept. of Energy)Σχεδόν 80 χρόνια αφότου οι επιστήμονες στο Εθνικό Εργαστήριο Oak Ridge στο Τενεσί των ΗΠΑ ανακάλυψαν ένα εξαιρετικά σπάνιο ραδιενεργό στοιχείο που ονομάζεται προμήθειο, μια άλλη ερευνητική ομάδα στο ίσιο εργαστήριο κατάφερε κάτι που θα μπορούσε να «ξαναγράψει τα βιβλία χημείας». Χρησιμοποιώντας μια πρωτοποριακή νέα μέθοδο, οι ερευνητές ανακάλυψαν τις βασικές ιδιότητες του προμηθείου, ενός στοιχείου σπάνιας γαίας με ελάχιστα κατανοητές εφαρμογές.Το προμήθειο ανήκει στην ομάδα των λανθανιδών– των λεγόμενων σπάνιων γαιών- και υπάρχει φυσικά σε ελάχιστες ποσότητες. Τα μέταλλα που ανήκουν σε αυτή την ομάδα χρησιμοποιούνται σε ένα ευρύ φάσμα βιομηχανικών και τεχνολογικών εφαρμογών.«Χρησιμοποιούνται σε λέιζερ, σε οθόνες κινητών, καθώς και σε πολύ ισχυρούς μαγνήτες σε ανεμογεννήτριες και ηλεκτρικά οχήματα», δήλωσε ο Ίλια Πόποβς, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Oak Ridge National Laboratory (ORNL) και συν-συγγραφέας μιας νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature».Το προμήθειο, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1945, έχει μερικές δευτερεύουσες εφαρμογές στις ατομικές μπαταρίες και στη διάγνωση του καρκίνου. Αλλά οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πολλά για τη χημεία του στοιχείου. Η μελέτη του ραδιενεργού αυτού στοιχείου αποτελεί πρόκληση για τους επιστήμονες επειδή δεν είναι δύσκολο να βρουν το κατάλληλο δείγμα.«Το προμήθειο δεν διαθέτει σταθερό ισότοπο – είναι όλα ραδιενεργά, που σημαίνει ότι διασπώνται [σε άλλα στοιχεία] με τον καιρό. Το στοιχείο αυτό προκύπτει μέσω μιας διαδικασίας σχάσης, επομένως είναι σπάνιο και δύσκολο να μελετηθεί» σημείωσε ο ερευνητής Αλεξάντερ Ιβάνοφ.Το ORNL είναι το μόνο που εργαστήριο στις ΗΠΑ που παράγει προμήθειο-147, ένα ισότοπο του στοιχείου με χρόνο ημιζωής 2,6 χρόνια. Χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που αναπτύχθηκε πέρυσι, οι ερευνητές διαχώρισαν αυτό το ισότοπο από τα απόβλητα των πυρηνικών αντιδραστήρων, προκειμένου να το μελετήσουν. Στη συνέχεια, συνδύασαν αυτό το δείγμα με έναν συνδέτη- ένα μόριο δηλαδή που έχει σχεδιαστεί για να παγιδεύει άτομα μετάλλου – προκειμένου να σχηματίσουν ένα σταθερό σύμπλεγμα στο νερό. Το μόριο, γνωστό ως PyDGA, σχημάτισε εννέα δεσμούς προμηθείου-οξυγόνου, δίνοντας στους ερευνητές την πρώτη ευκαιρία να αναλύσουν τις ιδιότητες σύνδεσης ενός συμπλέγματος προμηθείου.Ωστόσο, η ανάλυση δεν ήταν εύκολη υπόθεση. «Επειδή το προμήθειο είναι ραδιενεργό, μόλις αποσυντεθεί, μετατρέπεται στο παρακείμενο στοιχείο, που είναι το σαμάριο», είπε ο Ιβάνοφ. «Έτσι έχουμε μια μικρή ποσότητα μόλυνσης με τη μορφή σαμάριου» πρόσθεσε. «Το τελευταίο κομμάτι του παζλ» Η ομάδα χρησιμοποίησε μια εξειδικευμένη τεχνική που ονομάζεται φασματοσκοπία απορρόφησης ακτίνων Χ με βάση το σύγχροτρο. Φωτόνια υψηλής ενέργειας που παράγονται από έναν επιταχυντή σωματιδίων «βομβάρδισαν» το σύμπλεγμα του προμηθείου προκειμένου να δημιουργήσουν μια εικόνα των θέσεων των ατόμων και των μηκών των δεσμών. Οι ανεπαίσθητες διαφορές στα μήκη του δεσμού μετάλλου-οξυγόνου επέτρεψαν στην ομάδα να μελετήσει τον βασικό δεσμό προμηθείου-οξυγόνου. Έτσι, οι ερευνητές μπόρεσαν να συγκρίνουν τις ιδιότητες του προμηθείου με άλλα σύμπλοκα σπάνιων γαιών για πρώτη φορά.Οι λανθανιδες βρίσκονται στη φύση ως μίγματα στοιχείων, οπότε η κατανόηση των περιοδικών τάσεων, όπως τα μήκη των δεσμών και οι συμπεριφορές σχηματισμού συμπλόκων, βοηθά τους επιστήμονες να αναπτύξουν νέες και πιο αποτελεσματικές μεθόδους διαχωρισμού αυτών των πολύτιμων μετάλλων. ΠΗΓΗ: Live Science Σύνταξη: Εύη Τσιριγωτάκη – https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/ereynites-apokalypsan-tis-mystiriodeis-idiotites-enos-spaniou-radienergou-stoixeiou/

Τι απάντησε ο Στίβεν Χόκινγκ στην ερώτηση «εάν πιστεύει στον Θεό» Ο Στίβεν Χόκινγκ μοιράστηκε τις απόψεις του για τον Θεό στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα». Μεταξύ άλλων ερωτημάτων στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του πραγματεύεται το αιώνιο ερώτημα: «Υπάρχει Θεός;». Ξεκινά την απάντησή του ως εξής: «Η επιστήμη απαντά όλο και σε περισσότερα ερωτήματα που στο παρελθόν ανήκαν στην περιοχή της θρησκείας. Η θρησκεία ήταν μια πρώτη προσπάθεια να απαντήσουμε στις ερωτήσεις που θέτουμε όλοι μας: γιατί βρισκόμαστε εδώ, από πού ήρθαμε; Η απάντηση ήταν σχεδόν η ίδια: οι θεοί έκαναν τα πάντα. Η Γη ήταν ένας τρομακτικός τόπος, έτσι ώστε και άνθρωποι σκληροί όπως οι Βίκινγκς, πίστευαν σε υπερφυσικά όντα για δώσουν νόημα σε φυσικά φαινόμενα, όπως ο κεραυνός, οι καταιγίδες ή οι εκλείψεις. Σήμερα η επιστήμη παρέχει καλύτερες και συνεπέστερες απαντήσεις, αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν να προσκολλώνται στην θρησκεία, γιατί βρίσκουν ψυχική ηρεμία, αφού δεν εμπιστεύονται ούτε κατανοούν την επιστήμη.Πριν από μερικά χρόνια η εφημερίδα The Times είχε έναν τίτλο στην πρώτη σελίδα της που έλεγε: «Χόκινγκ: Ο Θεός Δεν Δημιούργησε το Σύμπαν». Το άρθρο περιείχε και δυο εικόνες. Τον Θεό μέσα από έναν πίνακα του Μιχαήλ Άγγελου που έδειχνε επιβλητικός και μια φωτογραφία μου που με έδειχνε υπερφίαλο. Τις έβαλαν έτσι ώστε να φαίνεται σαν μια μονομαχία μεταξύ μας.Αλλά δεν τρέφω μνησικακία εναντίον του Θεού. Δεν θέλω να δώσω την εντύπωση ότι σκοπός της εργασίας μου είναι να αποδείξω ή να διαψεύσω την ύπαρξη του Θεού. Η εργασία μου σχετίζεται με την εύρεση ενός λογικού θεωρητικού πλαισίου που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το σύμπαν που μας περιβάλλει. Στο παρελθόν πίστευαν ότι άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως κι εγώ, ζούσαν κάτω από την σκιά μιας κατάρας που προκλήθηκε από τον Θεό. Λοιπόν, είναι πιθανό να έχω συγχύσει κάποιον εκεί πάνω, αλλά προτιμώ να σκέφτομαι πως όλα μπορούν να εξηγηθούν με άλλο τρόπο. Από τους νόμους της φύσης. Εάν πιστεύετε στην επιστήμη, όπως και εγώ, θα πιστεύετε πως υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι σύμφωνα με τους οποίους λειτουργεί η φύση. Αν θέλετε, μπορείτε να λέτε ότι οι νόμοι είναι το έργο του Θεού, αλλά αυτό είναι περισσότερο ένας ορισμός του Θεού παρά μια απόδειξη της ύπαρξής του. Γύρω στο 300 π.Χ., ένας φιλόσοφος που ονομάζεται Αρίσταρχος εντυπωσιάστηκε από τις εκλείψεις, και ειδικότερα από τις εκλείψεις της Σελήνης. Ήταν αρκετά γενναίος για να αναρωτηθεί αν στ’ αλήθεια τις προκαλούσαν οι θεοί. Ο Αρίσταρχος ήταν ένας πραγματικός πρωτοπόρος της επιστήμης. Μελέτησε προσεκτικά τους ουρανούς και κατέληξε σ’ ένα τολμηρό συμπέρασμα: συνειδητοποίησε ότι την έκλειψη στην πραγματικότητα την προκαλούσε η σκιά της Γης που διερχόταν ανάμεσα στον Ήλιο και τη Σελήνη και όχι ένα θεϊκό γεγονός.»Και ο Hawking συνεχίζει περιγράφοντας την συλλογιστική του Αρίσταρχου, χωρίς να κρύβει τον θαυμασμό του για τον άνθρωπο που πριν 2300 χρόνια προσπαθούσε να κατανοήσει τον κόσμο με το μυαλό του, παρακάμπτοντας μύθους, θεούς και δεισιδαιμονίες:«Απελευθερωμένος με αυτή την ανακάλυψή του, ο Αρίσταρχος μπόρεσε να βρει τι πραγματικά συνέβαινε πάνω από το κεφάλι του και να σχεδιάσει διαγράμματα που έδειχναν τις πραγματικές θέσεις του Ήλιου, της Γης και της Σελήνης. Και με βάση αυτά κατέληξε σε ακόμα πιο σημαντικά συμπεράσματα. Συμπέρανε ότι η Γη δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος, όπως όλοι πίστευαν, αλλά αντ’ αυτού περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Στην πραγματικότητα, η κατανόηση αυτής της διάταξης εξηγεί όλες τις εκλείψεις. Όταν η Σελήνη ρίχνει τη σκιά της στη Γη, προκύπτει μια ηλιακή έκλειψη. Κι όταν η Γη σκιάζει τη Σελήνη, προκύπτει μια σεληνιακή έκλειψη. Όμως ο Αρίσταρχος έφτασε ακόμα παραπέρα. Πρότεινε ότι τα άστρα δεν ήταν φως από μικρές χαραμάδες του ουράνιου θόλου, όπως πίστευαν οι σύγχρονοί του, αλλά ότι τα άστρα ήταν άλλοι ήλιοι, σαν τον δικό μας, που όμως βρίσκονται πάρα πολύ μακριά. Κι αυτό πρέπει να ήταν χωρίς αμφιβολία μια εκπληκτική συνειδητοποίηση. Το σύμπαν είναι μια μηχανή που διέπεται από αρχές ή νόμους – νόμους που μπορούν να κατανοηθούν από το ανθρώπινο μυαλό.Πιστεύω ότι η ανακάλυψη αυτών των νόμων ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρωπότητας, γιατί αυτοί οι νόμοι της φύσης – όπως τους αποκαλούμε τώρα – είναι που θα μας πουν αν όντως χρειάζεται η έννοια του θεού για να εξηγήσουμε το σύμπαν. Οι νόμοι της φύσης είναι μια περιγραφή του πως πραγματικά λειτουργούν τα πράγματα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μας εξηγούν γιατί η μπάλα του τένις ακολουθεί μια συγκεκριμένη τροχιά. Και υπάρχουν πολλοί νόμοι που εφαρμόζονται, όπως ο πώς παράγεται η ενέργεια στους μύες των παικτών για να πραγματοποιηθεί το χτύπημα της ρακέτας, μέχρι την ταχύτητα με την οποία μεγαλώνει το γρασίδι κάτω από τα πόδια τους. Αλλά εκείνο που είναι πραγματικά σημαντικό είναι ότι αυτοί οι φυσικοί νόμοι, εκτός από το ότι είναι αναλλοίωτοι, είναι παγκόσμιοι. Δεν ισχύουν μόνο για την πτήση μιας μπάλας, αλλά και για την κίνηση ενός πλανήτη και οτιδήποτε άλλο στο σύμπαν. Σε αντίθεση με τους νόμους που δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους, οι νόμοι της φύσης δεν μπορούν να παραβιαστούν – γι’ αυτό είναι τόσο ισχυροί και, όταν τους δούμε από θρησκευτική σκοπιά, επίσης αμφιλεγόμενοι.Αν αποδέχεστε, όπως εγώ, ότι οι νόμοι της φύσης είναι σταθεροί, τότε δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να ρωτήσετε: ποιός είναι ο ρόλος του Θεού; Αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος της αντίφασης μεταξύ επιστήμης και θρησκείας, και παρόλο που οι απόψεις μου έχουν γίνει πρωτοσέλιδα, είναι στην πραγματικότητα μια αρχαία σύγκρουση. Θα μπορούσε κανείς να ορίσει τον Θεό ως την ενσάρκωση των νόμων της φύσης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θα σκέφτονταν ως Θεό. Σημαίνουν ένα ανθρώπινο ον, με το οποίο μπορεί κανείς να έχει προσωπική σχέση. Όταν κοιτάτε το τεράστιο μέγεθος του σύμπαντος, και πόσο ασήμαντη και τυχαία είναι η ανθρώπινη ζωή σε αυτό, φαίνεται πολύ απίθανο.Χρησιμοποιώ τη λέξη «Θεός» με μια απρόσωπη έννοια, όπως έκανε ο Αϊνστάιν, για τους νόμους της φύσης, επομένως η γνώση του μυαλού του Θεού σημαίνει γνώση των νόμων της φύσης. Η πρόβλεψή μου είναι ότι θα γνωρίσουμε το μυαλό του Θεού μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα.Η μόνη εναπομείνασα περιοχή που μπορεί τώρα να ισχυριστεί η θρησκεία είναι η προέλευση του σύμπαντος, αλλά ακόμη και εδώ η επιστήμη σημειώνει πρόοδο και σύντομα θα δώσει μια οριστική απάντηση στο πώς ξεκίνησε το σύμπαν. Δημοσίευσα ένα βιβλίο που ρωτούσε αν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και αυτό προκάλεσε σάλο. Ο κόσμος αναστατώθηκε που ένας επιστήμονας μπορούσε να πει κάτι για το ζήτημα της θρησκείας. Δεν έχω καμία επιθυμία να πω σε κανέναν τι να πιστέψει, αλλά για μένα το να ρωτήσω αν υπάρχει Θεός είναι μια εύλογη ερώτηση για την επιστήμη. Εξάλλου, είναι δύσκολο να σκεφτούμε ένα πιο σημαντικό ή θεμελιώδες μυστήριο από το τι ή ποιός δημιούργησε και ελέγχει το σύμπαν.Νομίζω ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε αυθόρμητα από το τίποτα, σύμφωνα με τους νόμους της επιστήμης. Η βασική υπόθεση της επιστήμης είναι ο επιστημονικός ντετερμινισμός. Οι νόμοι της επιστήμης καθορίζουν την εξέλιξη του σύμπαντος, δεδομένης της κατάστασής του σε καποια χρονική στιγμή. Αυτοί οι νόμοι μπορεί, μπορεί και όχι, να έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, αλλά δεν μπορεί να παρέμβει για να παραβιάσει τους νόμους, διαφορετικά δεν θα ήταν νόμοι. Αυτό αφήνει στον Θεό την ελευθερία να επιλέξει την αρχική κατάσταση του σύμπαντος, αλλά ακόμα και εδώ φαίνεται ότι μπορεί να υπάρχουν νόμοι. Άρα ο Θεός δεν θα είχε καθόλου ελευθερία.Παρά την πολυπλοκότητα και την ευρύτητα του σύμπαντος, αποδεικνύεται ότι για να το φτιάξετε χρειάζεστε μόνο τρία συστατικά. Ας φανταστούμε ότι θα μπορούσαμε να τα απαριθμήσουμε σε κάποιο είδος κοσμικού βιβλίου μαγειρικής. Ποια είναι λοιπόν τα τρία συστατικά που χρειαζόμαστε για να μαγειρέψουμε ένα σύμπαν; Το πρώτο είναι η ύλη – κάτι που έχει μάζα. Η ύλη είναι παντού γύρω μας, στο έδαφος κάτω από τα πόδια μας και έξω στο διάστημα. Σκόνη, πέτρες, πάγος, ρευστά. Τεράστια νέφη αερίων, τεράστιοι γαλαξίες άστρων – ο καθένας περιέχει δισεκατομμύρια ήλιους – που καλύπτουν απίστευτα μακρινές αποστάσεις.Το δεύτερο πράγμα που χρειάζεστε είναι ενέργεια. Ακόμα κι αν δεν το έχετε σκεφτεί ποτέ, όλοι ξέρουμε τι είναι ενέργεια. Κάτι που συναντάμε καθημερινά. Κοιτάξτε ψηλά στον Ήλιο και μπορείτε να τον νιώσετε στο πρόσωπό σας: ενέργεια που παράγεται από ένα άστρο 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Η ενέργεια διαποτίζει το σύμπαν, καθορίζοντας τις διαδικασίες που το κάνουν ένα δυναμικό, ατέρμονα μεταβαλλόμενο μέρος.Άρα έχουμε ύλη και έχουμε ενέργεια. Το τρίτο πράγμα που χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε ένα σύμπαν είναι το διάστημα. Πολύς χώρος. Μπορείτε να καταλογίσετε πολλά πράγματα στο σύμπον, να το πείτε – φοβερό, υπέροχο, βίαιο – αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορείτε να πείτε, ότι είναι στριμωγμένο. Όπου κι αν κοιτάξουμε βλέπουμε χώρο, περισσότερο χώρο κι ακόμη περισσότερο χώρο. Τέντωμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Είναι αρκετό για να κάνει το κεφάλι σου να γυρίζει. Από πού λοιπόν θα μπορούσε να προέλθει όλη αυτή η ύλη, η ενέργεια και ο χώρος; Δεν είχαμε ιδέα μέχρι τον εικοστό αιώνα.Η απάντηση ήρθε από τις ιδέες ενός ανθρώπου, ίσως του πιο αξιοσημείωτου επιστήμονα που έζησε ποτέ. Το όνομά του ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τον συναντήσω, αφού ήμουν μόλις δεκατριών ετών όταν πέθανε. Ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε κάτι πολύ ασυνήθιστο: ότι δύο από τα κύρια συστατικά που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός σύμπαντος – μάζα και ενέργεια – είναι βασικά το ίδιο πράγμα, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος αν θέλετε. Η διάσημη εξίσωσή του E = mc2 σημαίνει απλώς ότι η μάζα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος ενέργειας και αντιστρόφως. Έτσι, αντί για τρία συστατικά, μπορούμε τώρα να πούμε ότι το σύμπαν έχει μόνο δύο: ενέργεια και χώρο. Από πού λοιπόν προήλθε όλη αυτή η ενέργεια και ο χώρος; Η απάντηση βρέθηκε μετά από δεκαετίες εργασίας από τους επιστήμονες: ο χώρος και η ενέργεια προέκυψαν αυθόρμητα σε ένα γεγονός που τώρα ονομάζουμε Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang).Τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο σύμπαν και μαζί του και ο χώρος. Φούσκωσαν όλα, σαν να διαστέλλεται ένα μπαλόνι. Από πού λοιπόν προήλθε όλη αυτή η ενέργεια και ο χώρος; Πώς ένα ολόκληρο σύμπαν γεμάτο ενέργεια, η φοβερή απεραντοσύνη του διαστήματος και τα πάντα σε αυτό, εμφανίζεται απλά από το τίποτα;Για κάποιους, στο σημείο αυτό αναγκαστικά υπεισέρχεται το χέρι του Θεού. Ήταν ο Θεός που δημιούργησε την ενέργεια και τον χώρο. Η Μεγάλη Έκρηξη ήταν η στιγμή της δημιουργίας. Αλλά η επιστήμη μας λέει μια διαφορετική ιστορία. Με τον κίνδυνο να μπω σε μπελάδες, νομίζω ότι μπορούμε να καταλάβουμε πολύ περισσότερο τα φυσικά φαινόμενα που τρομοκρατούσαν τους Βίκινγκς. Μπορούμε ακόμη και να υπερβούμε την όμορφη συμμετρία ενέργειας και ύλης που ανακάλυψε ο Αϊνστάιν. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους νόμους της φύσης για να αντιμετωπίσουμε την ίδια την προέλευση του σύμπαντος και να ανακαλύψουμε αν η ύπαρξη του Θεού είναι ο μόνος τρόπος για να το εξηγήσουμε.Καθώς μεγάλωνα στην Αγγλία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μια εποχή λιτότητας. Μας έλεγαν ότι ποτέ δεν παίρνεις κάτι από το τίποτα. Αλλά τώρα, μετά από μια ζωή δουλειάς, νομίζω ότι στην πραγματικότητα μπορείς να αποκτήσεις ένα ολόκληρο σύμπαν δωρεάν.Το μεγάλο μυστήριο στην καρδιά της Μεγάλης Έκρηξης είναι να εξηγήσουμε πώς ένα ολόκληρο, φανταστικά τεράστιο σύμπαν χώρου και ενέργειας μπορεί να υλοποιηθεί από το τίποτα. Το μυστικό βρίσκεται σε ένα από τα πιο παράξενα γεγονότα για τον κόσμο μας. Οι νόμοι της φυσικής απαιτούν την ύπαρξη κάτι που ονομάζεται «αρνητική ενέργεια».Για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε αυτήν την περίεργη αλλά κρίσιμη ιδέα, επιτρέψτε μου να βασιστώ σε μια απλή αναλογία. Φανταστείτε ότι ένας άντρας θέλει να φιάξει έναν λόφο σε ένα επίπεδο κομμάτι γης. Ο λόφος θα αντιπροσωπεύει το σύμπαν. Για να φτιάξει αυτόν τον λόφο σκάβει μια τρύπα στο έδαφος και χρησιμοποιεί αυτό το χώμα για να σχηματίσει τον λόφο του. Αλλά φυσικά δεν κάνει απλώς έναν λόφο – κάνει επίσης μια τρύπα, στην πραγματικότητα μια αρνητική εκδοχή του λόφου. Το υλικό που υπήρχε στην τρύπα έχει γίνει πλέον ο λόφος, οπότε όλα εξισορροπούνται τέλεια. Αυτή είναι η αρχή πίσω από αυτό που συνέβη στην αρχή του σύμπαντος.Όταν η Μεγάλη Έκρηξη παρήγαγε μια τεράστια ποσότητα θετικής ενέργειας, παρήγαγε ταυτόχρονα την ίδια ποσότητα αρνητικής ενέργειας. Με αυτόν τον τρόπο, το άθροισμα θετικής και αρνητικής ενέργειας ισούνται πάντα με μηδέν. Είναι ένας ακόμα νόμος της φύσης.Πού είναι λοιπόν σήμερα όλη αυτή η αρνητική ενέργεια; Βρίσκεται στο τρίτο συστατικό του κοσμικού μας βιβλίου μαγειρικής – στον χώρο. Αυτό μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά σύμφωνα με τους νόμους της φύσης σχετικά με τη βαρύτητα και την κίνηση – από τους παλαιότερους νόμους στην επιστήμη – ο ίδιος ο χώρος είναι μια τεράστια αποθήκη αρνητικής ενέργειας. Αρκετή ώστε να διασφαλιστεί ότι το συνολικό άθροισμα είναι μηδέν.Θα παραδεχτώ, εκτός κι αν είστε πολύ καλοί στα μαθηματικά, ότι αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβετε. Όμως είναι αλήθεια. Ο ατελείωτος ιστός των δισεκατομμυρίων επί δισεκατομμυρίων γαλαξιών, που ο ένας έλκει τον άλλον με την δύναμη της βαρύτητας, λειτουργεί σαν μια γιγάντια συσκευή αποθήκευσης. Το σύμπαν είναι σαν μια τεράστια μπαταρία που αποθηκεύει αρνητική ενέργεια. Η θετική πλευρά των πραγμάτων – η μάζα και η ενέργεια που βλέπουμε σήμερα – είναι σαν τον λόφο. Η αντίστοιχη τρύπα ή αρνητική πλευρά των πραγμάτων, απλώνεται σε όλο τον χώρο.Τι σημαίνει λοιπόν αυτό στην προσπάθειά μας να μάθουμε αν υπάρχει Θεός; Σημαίνει ότι αν το σύμπαν δίνει ως άθροισμα το τίποτα, τότε δεν χρειάζεστε έναν Θεό για να το δημιουργήσετε. Το σύμπαν είναι το απολύτως δωρεάν γεύμα.Εφόσον γνωρίζουμε ότι το άθροισμα θετικών και αρνητικών ισούται με μηδέν, το μόνο που απομένει να κάνουμε τώρα είναι να βρούμε τι – ή τολμώ να πω ποιός– πυροδότησε την όλη διαδικασία εξαρχής. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει την αυθόρμητη εμφάνιση ενός σύμπαντος; Στην αρχή, φαίνεται ένα μπερδεμένο πρόβλημα – σε τελική ανάλυση, στην καθημερινή μας ζωή τα πράγματα δεν υλοποιούνται απλώς ασυνήθιστα. Δεν μπορείτε απλά να κάνετε κλικ στα δάχτυλά σας και να εμφανιστεί ένα φλιτζάνι καφέ όταν τον επιθυμείτε. Πρέπει να τον φτιάξετε χρσησιμοποιώντας διάφορα πράγματα όπως κόκκους καφέ, νερό και ίσως λίγη ζάχαρη και γάλα. Διεισδύστε για λίγο νοερά μέσα αυτό το φλιτζάνι καφέ – μέσα από τα σωματίδια του καφέ, φτάνοντας στο ατομικό και υποατομικό επίπεδο, και φτάνετε σε έναν κόσμο όπου είναι δυνατό να δημιουργηθεί κάτι από το τίποτα. Τουλάχιστον για λίγο. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αυτή την κλίμακα, σωματίδια όπως τα πρωτόνια συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους νόμους της κβαντικής μηχανικής. Και μπορούν πραγματικά να εμφανιστούν τυχαία, να παραμείνουν για λίγο και μετά να εξαφανιστούν πάλι, για να επανεμφανιστούν κάπου αλλού.Εφόσον γνωρίζουμε ότι το ίδιο το σύμπαν ήταν κάποτε πολύ μικρό – ίσως μικρότερο από ένα πρωτόνιο – αυτό σημαίνει κάτι πολύ αξιοπρόσεκτο. Σημαίνει ότι το ίδιο το σύμπαν, σε όλη του την απεραντοσύνη και την πολυπλοκότητά του, θα μπορούσε απλώς να έχει εμφανιστεί χωρίς να παραβιάσει τους γνωστούς νόμους της φύσης. Από εκείνη τη στιγμή κατά την οποία απελευθερώθηκαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, ο ο ίδιος ο χώρος διαστελλόταν ώστε να αποθηκεύεται όλη η αρνητική ενέργεια που απαιτείται ώστε το συνολικό ενεργειακό άθροισμα να είναι μηδέν. Αλλά φυσικά τίθεται ξανά το κρίσιμο ερώτημα: δημιούργησε ο Θεός τους κβαντικούς νόμους που επέτρεψαν να συμβεί η Μεγάλη Έκρηξη; Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε έναν Θεό που σχεδίασε και πυροδότησε την Μεγάλη Έκρηξη; Δεν έχω καμία επιθυμία να προσβάλω την πίστη κανενός, αλλά νομίζω ότι η επιστήμη μπορεί να προτείνει μια πιο συναρπαστική εξήγηση σε σύγκριση με τον θεϊκό δημιουργό.Η καθημερινή μας εμπειρία μάς κάνει να πιστεύουμε ότι όλα όσα συμβαίνουν πρέπει να προκαλούνται από κάτι που προηγήθηκε χρονικά, επομένως είναι φυσικό να πιστεύουμε ότι κάτι – ίσως ο Θεός – πρέπει να προκάλεσε την δημιουργία του σύμπαντος. Αλλά όταν μιλάμε για το σύμπαν ως σύνολο, δεν είναι απαραίτητα έτσι. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Φανταστείτε ένα ποτάμι, που ρέει σε μια βουνοπλαγιά. Τι προκάλεσε το ποτάμι; Μάλλον η βροχή που έπεσε νωρίτερα στα βουνά. Αλλά τότε, τι προκάλεσε τη βροχή; Μια καλή απάντηση θα ήταν ο Ήλιος που λάμπει – θέρμανε τη θάλασσα προκαλώντας υδρατμούς που δημιούργησαν τα σύννεφα. Εντάξει, και τι έκανε τον Ήλιο να λάμπει; Λοιπόν, αν εξετάσουμε το εσωτερικό του, διαπιστώνουμε την διαδικασία γνωστή ως πυρηνική σύντηξη, κατά την οποία άτομα υδρογόνου ενώνονται για να σχηματίσουν ήλιο απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Μέχρι εδώ καλά. Κι από πού προέρχεται το υδρογόνο; Απάντηση: από την Μεγάλη Έκρηξη. Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης μας λένε ότι όχι μόνο το σύμπαν θα μπορούσε να έχει εμφανιστεί χωρίς καμία εξωτερική παράμβαση, όπως ακριβώς ένα πρωτόνιο, κι αυτό να μην απαιτεί επιπλέον ενέργεια, αλλά επίσης ότι είναι πιθανό τίποτα να μην προκάλεσε τη Μεγάλη Έκρηξη. Τίποτα.Η ερμηνεία βρίσκεται στις θεωρίες του Αϊνστάιν και στις γνώσεις του για το πώς ο χώρος και ο χρόνος στο σύμπαν είναι θεμελιωδώς αλληλένδετοι. Κάτι πολύ θαυμαστό συνέβη στον χρόνο την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης. Ο χρόνος ξεκίνησε να ρέει.Για να κατανοήσετε αυτήν την εκπληκτική ιδέα, σκεφτείτε μια μαύρη τρύπα που επιπλέει στο διάστημα. Μια τυπική μαύρη τρύπα προκύπτει από ένα άστρο τεράστιας μάζας που έχει καταρρέρευσε βαρυτικά. Ούτε το φως μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητά του κα, γι’ αυτό και είναι σχεδόν απόλυτα μαύρο. Η βαρυτική του έλξη είναι τόσο ισχυρή, που στρεβλώνει και παραμορφώνει όχι μόνο το φως αλλά και τον χρόνο. Για να το καταλάβετε αυτό, φανταστείτε ότι ένα ρολόι έχει πέφτει προς την μαύρη τρύπα. Καθώς το ρολόι πλησιάζει όλο και πιο κοντά στη μαύρη τρύπα, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο αργό. Ο ίδιος ο χρόνος αρχίζει να επιβραδύνεται. Τώρα φανταστείτε το ρολόι καθώς εισέρχεται στη μαύρη τρύπα – εντάξει, υποθέτοντας φυσικά ότι δεν θα διαλυθεί από τις ακραίες βαρυτικές δυνάμεις – στην πραγματικότητα θα σταματούσε. Θα σταματούσε όχι επειδή έσπασε, αλλά γιατί μέσα στη μαύρη τρύπα ο ίδιος ο χρόνος δεν υπάρχει. Κι αυτό ακριβώς συνέβη στην αρχή του σύμπαντος.Τα τελευταία εκατό χρόνια έχουμε καταφέρει εντυπωσιακές εξελίξεις όσον αφορά την κατανόηση του σύμπαντος. Γνωρίζουμε τους νόμους που το κυβερνούν και το τι συμβαίνει σε όλες τις συνθήκες, εκτός από τις ακραίες, όπως αυτές που επικρατούσαν κατά την γέννηση του σύμπαντος ή στο εσωτερικό των μαύρων τρυπών. Ο ρόλος που παίζει ο χρόνος στην αρχή του σύμπαντος, είναι πιστεύω, το τελικό κλειδί για την εξάλειψη της αναγκαιότητας για έναν μεγάλο σχεδιαστή και την αποκάλυψη του πως το σύμπαν δημιουργήθηκε από μόνο του.Καθώς ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο προς την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, το σύμπαν γίνεται μικρότερο και συνεχώς όλο και πιο μικρότερο, μέχρι τελικά να φτάσει σε ένα σημείο όπου ολόκληρο το σύμπαν είναι τόσο μικρό χωρικά που στην πραγματικότητα είναι μια απλή απειροστά μικρή και απείρως πυκνή μαύρη τρύπα. Και ακριβώς όπως συμβαίνει με τις τωρινές μαύρες τρύπες που περιέχονται στο σύμπαν μας, οι νόμοι της φύσης μας υπαγορεύουν κάτι εξαιρετικό. Μας λένε ότι εδώ ο χρόνος πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορούμε να φτάσουμε σε κάποια χρονική στιγμή πριν από την Μεγάλη Έκρηξη γιατί δεν υπάρχει χρόνος πριν από την Μεγάλη Έκρηξη. Ανακαλύψαμε τελικά κάτι που δεν έχει αιτία, αφού δεν υπήρχε ο χρόνος για να υπάρξει η αιτία. Για μένα αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για έναν δημιουργό, διότι δεν υπάρχει χρόνος για υπάρξει ένας δημιουργός. Οι άνθρωποι θέλουν απαντήσεις στις μεγάλες ερωτήσεις, όπως γιατί και πώς βρισκόμαστε εδώ. Δεν περιμένουν οι απαντήσεις να είναι εύκολες, έτσι είναι προετοιμασμένοι να δυσκολευτούν λίγο. Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν αν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, τους λέω ότι η ίδια η ερώτηση δεν έχει νόημα. Ο χρόνος δεν υπήρχε πριν από την Μεγάλη Έκρηξη, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για την δημιουργία του σύμπαντος από τον Θεό. Είναι σαν να ρωτάμε που βρίσκεται η άκρη της Γης – η Γη είναι μια σφαίρα που δεν έχει κάποια άκρη, έτσι ψάχνουμε μάταια για κάτι που δεν υπάρχει. Έχω πίστη; Είμαστε όλοι ελεύθεροι να πιστέψουμε ότι θέλουμε, και θεωρώ πως η απλούστερη εξήγηση είναι ότι δεν υπάρχει Θεός. Κανείς δεν δημιούργησε το σύμπαν και κανείς δεν κατευθύνει την μοίρα μας. Αυτό με οδηγεί στο να συνειδητοποιήσω και κάτι βαθύτερο: πιθανότατα δεν υπάρχει ούτε παράδεισος, ούτε μεταθανάτια ζωή. Νομίζω ότι η πίστη στην ζωή μετά θάνατον είναι απλώς ευσεβής πόθος. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις για αυτό, και επιπλέον έρχεται σε αντίθεση με όλα τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα. Νομίζω ότι όταν πεθαίνουμε επιστρέφουμε στη σκόνη. Έχουμε αυτή την μοναδική ζωή για να εκτιμήσουμε την μεγαλείο του σύμπαντος, και γι’ αυτό είμαι εξαιρετικά ευγνώμων(…)». πηγές: 1. Stephen Hawking, «Stephen»Brief Answers to the Big Questions: the final book from Stephen Hawking», Hodder & Stoughton 2. Στίβεν Χόκινγκ: Γιατί δεν υπάρχει Θεός 3. Ο Στίβεν Χόκινγκ είχε μια πολύ απλή απάντηση στην ερώτηση εάν πιστεύει στον Θεό ή Stephen Hawking once gave a simple answer as to whether there was a God Κοινοποιήστε:

Έτοιμος για εκτόξευση ο πρώτος ξύλινος δορυφόρος. Ο πρώτος κατασκευασμένος από ξύλο δορυφόρος πρόκειται να εκτοξευθεί το Σεπτέμβριο με ένα πύραυλο SpaceX, ανακοίνωσαν οι Ιάπωνες ερευνητές που βρίσκονται πίσω από το εγχείρημα.Αυτός ο πειραματικός δορυφόρος σε σχήμα κύβου, που αναπτύχθηκε από τους επιστήμονες του πανεπιστημίου του Κιότο και της δασοπονικής εταιρείας Sumitomo Forestry, έχει πλευρές μήκους 10 εκατοστών.Οι δημιουργοί του περιμένουν ότι το ξύλο θα καεί εντελώς, όταν ο δορυφόρος θα επιστρέψει στην ατμόσφαιρα, κάτι που θα επιτρέψει να αποφευχθεί ο σχηματισμός μεταλλικών σωματιδίων κατά την επιστροφή του στη Γη.«Οι δορυφόροι που δεν είναι κατασκευασμένοι από μέταλλο θα πρέπει να προκρίνονται», δήλωσε χθες, Τρίτη, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο Τακάο Ντόι, αστροναύτης και ειδικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κιότο.Οι κατασκευαστές του προβλέπουν να παραδώσουν τον δορυφόρο «LignoSat», ο οποίος είναι κατασκευασμένος από ξύλο μανόλιας, την ερχόμενη εβδομάδα στην ιαπωνική διαστημική υπηρεσία JAXA.Θα σταλεί στο Διάστημα τον Σεπτέμβριο από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι με έναν πύραυλο SpaceX και προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), διευκρίνισαν.Στη συνέχεια, ο δορυφόρος θα απελευθερωθεί από την πειραματική ιαπωνική μονάδα του ISS για να δοκιμαστούν η αντοχή του και η βιωσιμότητά του στο Διάστημα.«Τα δεδομένα θα σταλούν από τον δορυφόρο στους ερευνητές, οι οποίοι θα μπορέσουν να ελέγξουν τις ενδείξεις πίεσης και αν μπορεί να αντέξει σε τεράστιες αλλαγές θερμοκρασίας», δήλωσε σήμερα στο Γαλλικό Πρακτορείο μία εκπρόσωπος της Sumitomo Forestry.Χθες, Τρίτη, ένας πύραυλος που μεταφέρει έναν άλλο δορυφόρο –μια συνεργασία ανάμεσα στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και τη JAXA– απογειώθηκε από την Καλιφόρνια για μια αποστολή με στόχο να μελετηθεί ο ρόλος που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν τα σύννεφα στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής.Ο δορυφόρος EarthCARE θα βρίσκεται για τρία χρόνια σε τροχιά σε ύψος σχεδόν 400 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης. Πηγή: ΑΠΕ-AFP – https://www.kathimerini.gr/life/technology/563048857/iaponia-kataskeyastike-o-protos-xylinos-doryforos/ Ψάρια στο διάστημα. Τα ψάρια χάνουν τον προσανατολισμό τους στον Διαστημικό Σταθμό Tiangong της Κίνας Ψάρι-ζέβρα κολυμπά στο μικρό ενυδρείο (1,25 λίτρα) του κινεζικού διαστημικού σταθμού Τέσσερα ψάρια-ζέβρα επιβιώνουν στο διάστημα, σχεδόν ένα μήνα μετά την εκτοξευσή τους με το Shenzhou-18, στον διαστημικό σταθμό Tiangong της Κίνας. Αποτελούν μέρος ενός πειράματος που μελετά την ανάπτυξη σπονδυλωτών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.Μπορεί τα ψάρια να έχουν επιβιώσει μέχρι στιγμής, παρουσιάζουν όμως κάποια σημάδια αποπροσανατολισμού. Οι αστροναύτες – Ye Guangfu, Li Cong και Li Guangsu – ανέφεραν περιπτώσεις κολύμβησης προς τα πίσω και κυκλικές κινήσεις, που δείχνουν ότι η μικροβαρύτητα έχει επίδραση στην αντίληψη του χώρου.Τα ψάρια-ζέβρα με το επιστημονικό όνομα Danio Rerio, είναι τα αγαπημένα ψάρια των επιστημόνων. Έχουν μήκος μόλις πέντε εκατοστά, ελάχιστο πάχος και εύκολα διατηρείται μεγάλος αριθμός τους στα εργαστήρια. Έχει παρόμοιο γενετικό κώδικα με τον άνθρωπο σε ποσοστό 70%, είναι σχεδόν διάφανο και μπορεί να επανορθώσει τυχόν βλάβες στην καρδιά του. Οι επιστήμονες έχουν ήδη χρησιμοποιήσει τα ψάρια αυτά για να κατανοήσουν τη λειτουργία εκατοντάδων ανθρωπίνων γονιδίων. Για όλους αυτούς τους λόγους έχει αναδειχθεί στον καλύτερο σύμμαχο των επιστημόνων στη μάχη κατά πολλών σοβαρών και χρόνιων παθήσεων. Μελετώντας το ψάρι-ζέβρα οι επιστήμονες επιχειρούν να ξεκλειδώσουν τον ρόλο των 20.000 γονιδίων του ανθρώπου. Δεδομένου ότι τα νεογέννητα ψαράκια είναι διάφανα, οι επιστήμονες μπορούν να παρατηρήσουν όλα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό τους. Κάνοντας κάθε είδους πειραματικές αλλαγές σε ένα ψάρι-ζέβρα, μπορεί κανείς δει αμέσως τα αποτελέσματα στη φυσιολογία τους.Για πρώτη φορά εκτοξεύθηκαν ψάρια στο διάστημα το 1973 στο Skylab. Ακολούθησαν: η αποστολή Apollo-Soyuz το 1975, η αποστολή Soyuz 21 στον σοβιετικό διαστημικό σταθμό Salyut 5 το 1976, και παρόμοιες αποστολές με τα διαστημικά λεωφορεία την δεκαετία του 1990. Επίσης, το 2012, ένα ιαπωνικό ερευνητικό πρόγραμμα μετέφερε ψάρια στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η μελέτη των οποίων αποκάλυψαν μείωση της οστικής πυκνότητας στα ψάρια μέσα σε μόλις δέκα ημέρες. Και οι αστροναύτες βιώνουν παρόμοια αποτελέσματα, όχι όμως σε τόσο γρήγορες χρονικές κλίμακες. Επιπλέον, όσον αφορά τους αστροναύτες, τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να μετριαστούν κάπως με συχνή άσκηση στο διάστημα. πηγή: https://www.universetoday.com/167115/fish-are-adapting-to-weightlessness-on-the-chinese-space-station/

Ο Άρης διέλυσε ένα κομήτη για να φτιάξει τα φεγγάρια του. Ο Φόβος ίσως κάποτε ήταν ένας περιπλανώμενος διαστημικός βράχος που φυλακίστηκε στον Άρη Νέα θεωρία για τους δορυφόρους του Κόκκινου Πλανήτη Ο Αμερικανός αστρονόμος Άσαφ Χολ ανακάλυψε τον Αύγουστο του 1877 τον Φόβο και τον Δείμο, τους δύο δορυφόρους του Άρη. Πρόκειται για δύο μικρά σε μέγεθος σώματα που τα χαρακτηριστικά τους προκαλούν προβληματισμό στους επιστήμονες όλα αυτά τα χρόνια που γνωρίζουμε την ύπαρξη τους.Το σχήμα τους που δεν είναι σφαιρικό, η πολύ κοντινή απόσταση στην οποία βρίσκονται από τον πλανήτη τους, η τροχιά τους και άλλα στοιχεία έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη διάφορων θεωριών για την προέλευση των δύο δορυφόρων. Μια από πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι ότι πρόκειται για αστεροειδείς που ανήκαν στην κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος η οποία βρίσκεται ανάμεσα στον Δία και τον Άρη και κάποια στιγμή η βαρυτική έλξη του Κόκκινου Πλανήτη τους εγκλώβισε για πάντα.Μια νέα μελέτη αδημοσίευτων εικόνων του Φόβου αναφέρει ότι ο Φόβος είναι ένας κομήτης ή μέρος ενός κομήτη που η βαρυτική έλξη του Άρη τον μετέτρεψε σε φεγγάρι του. Ένας από τους στόχους της αποστολής Martian Moons Exploration (MMX) της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης, η οποία έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2026, είναι να διαπιστωθεί η προέλευση του Φόβου.Η Σόνια Φορνασιέρ καθηγήτρια αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris Cité και επικεφαλής της νέας μελέτης, είναι επιστήμονας οργάνων για την αποστολή MMX. Ενώ αυτή και άλλοι επιστήμονες ανέλυαν εικόνες για να τελειοποιήσουν την προγραμματισμένη διαδρομή του διαστημικού σκάφους, η Φορνασιέρ έπεσε πάνω σε αδημοσίευτες φωτογραφίες του Φόβου. Τραβηγμένες από κάμερες υψηλής ανάλυσης του δορυφόρου Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) που μελετά τον Άρη και τα φεγγάρια του από το 2003 οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 300 εικόνες του Φόβου που αποκαλύπτουν λεπτομέρειες των χαρακτηριστικών του. Τα παιχνίδια του φωτός και η σύγκριση Σε αυτές περιλαμβάνεται και κρατήρας Stickney πλάτους 9 χιλιομέτρων που αποτελεί και το πιο σημαντικό γεωλογικό χαρακτηριστικό του Φόβου. Η Φορνασιέρ και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν τα στιγμιότυπα για να αναλύσουν την ένταση του ηλιακού φωτός που αντανακλάται ο Φόβος από διαφορετικές γωνίες. Αυτή η τεχνική, που ονομάζεται φωτομετρία, τους επέτρεψε να προσδιορίσουν πόσο φως αντανακλούσε ο Φόβος όταν ο ήλιος ήταν ακριβώς μπροστά ή σε γωνία μετατόπισης. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η επιφάνεια του Φόβου δεν αντανακλά ομοιόμορφα το φως. Ορισμένες περιοχές, όπως το βορειοανατολικό χείλος του κρατήρα, ήταν ιδιαίτερα ανακλαστικές. Αλλά η ανάλυση της ομάδας έδειξε επίσης ότι συνολικά, η επιφάνεια του Φόβου φαινόταν αισθητά πιο φωτεινή όταν ο Ήλιος βρισκόταν ακριβώς από πάνω. Αυτό το φαινόμενο, που ονομάζεται τάση αντίθεσης, είναι χαρακτηριστικό πολλών αντικειμένων του ηλιακού συστήματος που δεν υπάρχει ατμόσφαιρα και αέρας σε αυτά.Επίσης οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η επιφάνεια του Φόβου είναι πορώδης, όπως η άμμος. Αυτό οδήγησε την ομάδα να προτείνει ότι η επιφάνεια του Φόβου μπορεί να καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα σκόνης με αυλακωτά σωματίδια, των οποίων οι σκιές εξαφανίστηκαν όταν φωτίζονταν άμεσα. Και οι δύο αυτές ιδιότητες είναι επίσης χαρακτηριστικά των κομητών των οποίων οι τροχιές μεταβάλλονται από τις βαρυτικές δυνάμεις του Δία. Ένας από αυτούς είναι ο κομήτης 67P, τον οποίο μελέτησε από κοντά η αποστολή Rosetta της ESA το 2016. Στην πραγματικότητα, οι φωτομετρικές ιδιότητες του Φόβου ταίριαζαν σχεδόν τέλεια με τον Comet 67P. Έτσι, η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Φόβος ήταν πιθανώς ένας κομήτης που αιχμαλωτίστηκε από τον Άρη.Τα ευρήματα της μελέτης έχουν επιπτώσεις και για τον δεύτερο δορυφόρο του Άρη το Δείμο. Η Φορνασιέρ λέει ότι αν ο Φόβος ήταν κάποτε κομήτης ο Δείμος μπορεί να ήταν και αυτός. Στην πραγματικότητα, με βάση τη μελέτη, η ομάδα της προτείνει ότι τα δύο φεγγάρια μπορεί κάποτε να είχαν ενωθεί ως ένας κομήτης που παγιδεύτηκε και τελικά διαλύθηκε από τη βαρύτητα του Άρη. Με άλλα λόγια, τα δίδυμα φεγγάρια του Άρη μπορεί στην πραγματικότητα να είναι δύο μισά ενός ενιαίου συνόλου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1669183/o-aris-dielyse-ena-komiti-gia-na-ftiaxei-ta-feggaria-toy/

EarthCare: Ξεκινά η μελέτη της σχέσης σύννεφων και κλίματος με ελληνική συμμετοχή (βίντεο) O δορυφόρος της αποστολής EarthCare θα μελετήσει τα σύννεφα της Γης Στόχος οι καλύτερες προγνώσεις καιρικών συνθηκών. Εκτοξεύτηκε ο δορυφόρος της αποστολής «EarthCARE» που έχει στόχο την κατανόηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των νεφών, των αερολυμάτων και της ακτινοβολίας στη γήινη ατμόσφαιρα και τελικά την καλύτερη πρόγνωση των καιρικών και κλιματικών συνθηκών. Η αποστολή «EarthCARE» (Cloud, Aerosol and Radiation Explorer) αποτελεί κοινοπραξία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA).Ο δορυφόρος θα διερευνήσει τον ρόλο που παίζουν τα σύννεφα και τα αερολύματα στην ανάκλαση της ηλιακής ακτινοβολίας πίσω στο Διάστημα και στην παγίδευση της υπέρυθρης ακτινοβολίας που εκπέμπεται από την επιφάνεια της Γης, ώστε να κατανοηθεί καλύτερα η εξέλιξη της θερμοκρασίας της Γης. Οι παρατηρήσεις της ατμόσφαιρας θα γίνουν με τη χρήση μιας σειράς επιστημονικών οργάνων: ενός μηχανισμού λέιζερ lidar υψηλής φασματικής ανάλυσης, ενός Doppler ραντάρ νεφών και δεκτών ακτινοβολίας. H Μεσόγειος και η Ελλάδα Στην αποστολή συμμετέχει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. «Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουμε να λύσουμε σε θέματα κλιματικής έρευνας είναι τα νέφη. Τα αριθμητικά μοντέλα που χρησιμοποιούμε για την πρόγνωση καιρού και τις κλιματικές προβολές, πάσχουν από την αδυναμία μας να αναπαραστήσουμε με ακρίβεια πώς σχηματίζονται τα νέφη και πώς εξελίσσονται στο χρόνο. Αυτό γίνεται γιατί δεν ξέρουμε καλά τις φυσικές διεργασίες που διέπουν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ σωματιδίων, νεφών και ακτινοβολίας. Ο EarthCARE είναι ο πρώτος δορυφόρος που θα μας παράσχει ταυτόχρονα όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από το Διάστημα για να αποκωδικοποιήσουμε άγνωστες ατμοσφαιρικές διεργασίες που θα βελτιώσουν τις προγνώσεις» είχε αναφέρει πρόσφατα ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Βασίλης Αμοιρίδης.Το ΙΑΑΔΕΤ θα έχει σημαντική συνεισφορά στην αποστολή, καθώς έχει σχεδιάσει και θα υλοποιήσει για την ESA το πείραμα ACROSS με πρωταρχικό στόχο τη βαθμονόμηση και διακρίβωση των παρατηρήσεων του EarthCARE. Για την υλοποίησή του το ΙΑΑΔΕΤ θα αξιοποιήσει την τεχνογνωσία που έχει αναπτύξει ήδη σε τεχνικές παρακολούθησης της ατμόσφαιρας από το έδαφος. Το πείραμα προγραμματίζεται να διεξαχθεί το 2025 και το 2026 στη Μεσόγειο, με επίκεντρο τρεις τοποθεσίες στην Ελλάδα, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα Αντικύθηρα. Στο πείραμα θα συμμετέχουν το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο DLR, το Εργαστήριο Ατμόσφαιρας, Περιβάλλοντος και Διαστημικών Παρατηρήσεων LATMOS του Πανεπιστημίου του Παρισιού και το βρετανικό ερευνητικό εργαστήριο FAAM με όργανα και ερευνητές από διαφορετικά βρετανικά πανεπιστήμια.«Ο λόγος που έχουμε επιλέξει τη Μεσόγειο για το πείραμα είναι επειδή αποτελεί ένα σταυροδρόμι αέριων μαζών, με μεταφορά καπνού από δασικές πυρκαγιές στη Μεσόγειο, ερημική σκόνη από την Αφρική, ηφαιστειακή τέφρα από την Αίτνα, αλλά και ανθρωπογενή και θαλάσσια αιωρήματα. Επιπλέον, θα επικεντρωθούμε ιδιαίτερα στην παρατήρηση ακραίων φαινομένων, όπως οι μεσογειακοί κυκλώνες, για να μελετήσουμε τους μηχανισμούς που επηρεάζουν την εξέλιξή τους» είχε πει κατά την παρουσίαση της αποστολής η ειδική επιστήμονας του Αστεροσκοπείου και υπεύθυνη του πειράματος, Ελένη Μαρίνου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1673863/earthcare-xekina-i-meleti-tis-schesis-synnefon-kai-klimatos-me-elliniki-symmetochi-vinteo/

Το James Webb είδε γαλαξίες να γεννιούνται στις απαρχές του Σύμπαντος. Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη του ισχυρότερου διαστημικού τηλεσκοπίου. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» ομάδα αστρονόμων που χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αναφέρουν την ανακάλυψη τριών εκ των πρώτων γαλαξιών που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν κατά τη διαδικασία του σχηματισμού τους από το αρχέγονο νέφος υδρογόνου και αερίου ηλίου. Οι τρεις γαλαξίες φαίνεται να γεννιούνται περίπου 400-600 εκατ. έτη μετά την Μεγάλη Εκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία προέκυψε το Σύμπαν. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος είναι γνωστή ως εποχή του επαναιονισμού – μια εποχή που τα πρώτα αστέρια και οι γαλαξίες άρχισαν για πρώτη φορά να διαπερνούν τα σκοτεινά, πυκνά σύννεφα αερίου γύρω τους και έτσι να μετατραπεί το Σύμπαν στον διάφανο κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα.«Αυτοί οι γαλαξίες είναι σαν αστραφτερά νησιά σε μια θάλασσα από κατά τα άλλα ουδέτερο, αδιαφανές αέριο. Χωρίς το James Webb, δεν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε αυτούς τους πολύ πρώιμους γαλαξίες, πόσο μάλλον να μάθουμε τόσα πολλά για τον σχηματισμό τους. Το JWST έχει εντοπίσει αρχαίους γαλαξίες από αυτήν την εποχή στο παρελθόν, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που οι αστρονόμοι γίνονται μάρτυρες της ίδιας της γέννησής τους, και επομένως, της κατασκευής των πρώτων αστρικών συστημάτων στο Σύμπαν» αναφέρει ο Κάσπερ Χέιντζ, επίκουρος καθηγητής αστροφυσικής στο Cosmic Dawn Center (DAWN) στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Ο εντοπισμός Στη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το James Webb για να εξετάσουν 12 γνωστούς πρώιμους γαλαξίες που χρονολογούνται όχι περισσότερο από 600 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τότε, το σύμπαν μας ηλικίας 13,8 δισεκατομμυρίων ετών ήταν περίπου το 3% της τρέχουσας ηλικίας του. Η ομάδα κυνηγούσε ειδικά για γαλαξίες στους οποίους η ακτινοβολία απορροφούνταν από τα πυκνά σύννεφα ηλεκτρικά ουδέτερου αερίου υδρογόνου που διαπερνούσαν το Sύμπαν εκείνη την εποχή. Μια τέτοια απορρόφηση θα έδειχνε ότι οι γαλαξίες παρήγαγαν με το αέριο αυτό νέα άστρα.Εάν αυτά τα ευρήματα επιβεβαιωθούν με επόμενες παρατηρήσεις του James Webb μπορεί να επιτρέψουν στους αστρονόμους να απαντήσουν σε κρίσιμες ερωτήσεις σχετικά με τη φύση των νεφών αερίου που κάποτε έκρυβαν το Sύμπαν και πώς εμφανίστηκαν οι πρώτοι γαλαξίες για να τo φωτίσουν. Εικόνα ενός εκ των γαλαξιών που γεννιούνται στο πρώιμο Σύμπαν μέσα στα πυκνά νέφη αερίου https://www.naftemporiki.gr/techscience/1671293/to-james-webb-eide-galaxies-na-gennioyntai-stis-aparches-toy-sympantos/

Ανακαλύφθηκε κοντινός και πιθανώς «εύκρατος» φιλικός στη ζωή εξωπλανήτης (βίντεο) Βρίσκεται σε απόσταση 40 ετών από τη Γη και έχει παρόμοιο μέγεθος με τον πλανήτη μας Με ανακοίνωση της η NASA αναφέρει ότι δύο διεθνείς ερευνητικές ομάδες κατάφεραν αξιοποιώντας δεδομένα από την αποστολή TESS και άλλα τεχνικά μέσα να εντοπίσουν έναν εξωπλανήτη σε απόσταση 40 ετών φωτός από τη Γη ο οποίος έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του πλανήτη μας και μπορεί να γίνει υποψήφιος για να λάβει τον τίτλο του «κατοικήσιμου κόσμου, ενός πλανήτη δηλαδή με συνθήκες φιλικές στη ζωή κάτι που θα μπορέσει να υποδείξει με μεγαλύτερο βαθμό αξιοπιστίας σύντομα το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Η ατμόσφαιρα Ο πλανήτης που έχει μέγεθος κάπου ανάμεσα σε αυτά της Γης και της Αφροδίτης ονομάστηκε Gliese 12 b και περιφέρεται σε κοντινή απόσταση γύρω από ένα ψυχρό ερυθρό νάνο που έχει περίπου το 27% του μεγέθους του Ήλιου, με περίπου το 60% της θερμοκρασίας της επιφάνειας του μητρικού μας άστρου.Είναι πλησιέστερος, πιο εύκρατος κόσμος στο μέγεθος της Γης που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα» δήλωσε ο Μασαγιούκι Κουζουχάρα επίκουρος καθηγητής στο Κέντρο Αστροβιολογίας στο Τόκιο, ο οποίος ηγήθηκε της μιας ερευνητικής ομάδας. Αν διαπιστωθεί ότι ο εξωπλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα θα πρόκειται για πολύ σημαντική ανακάλυψη αφού θα ανοίξει ο δρόμος για να κατανοήσουν οι επιστήμονες περισσότερα για το πώς οι πλανήτες κοντά στα άστρα τους διατηρούν ή χάνουν την ατμόσφαιρα τους η ύπαρξη της οποίας αποτελεί απαραίτητο παράγοντα μαζί με την παρουσία νερού σε υγρή μορφή για την παρουσία της ζωής. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1669961/anakalyfthike-kontinos-kai-pithanos-eykratos-kai-filikos-sti-zoi-exoplanitis-vinteo/

Πώς επηρεάζουν οι εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης την ιδιωτική και κοινωνική μας ζωή. ΑΙ: Το μετανεωτερικό «ευαγγέλιο» της τεχνολογικής μας υπέρβασης Πώς δικαιολογείται, σήμερα, η πανταχού παρουσία της ΤΝ, της νέας επιστήμης και τεχνολογίας των ευφυών υπολογιστικών συστημάτων; Και πόσο κοινωνικά επιθυμητή είναι η πρόσφατη τεχνολογική δυνατότητα αναπαραγωγής -μέσω υπολογιστικών μηχανών ή, έστω, μέσω του αχανούς Διαδικτύου- μιας πλήρους και λειτουργικής προσομοίωσης του ανθρώπινου νου; Πώς εξηγείται επιστημονικά η αξιοθαύμαστη -αν και σχετικά πρόσφατη- ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός των ολοένα και πιο ευφυών συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης, δηλαδή της τεχνολογίας αιχμής μέσω της οποίας δημιουργούμε τους καινοφανείς «εγκεφάλους πυριτίου»;Πόσο επιστημονικά δόκιμη και τεχνολογικά εφικτή είναι η συστηματική προσπάθεια να δημιουργηθεί, μέσω υπολογιστικών μηχανών, μια πλήρης και λειτουργική προσομοίωση της ανθρώπινης νοημοσύνης; Κατά τη δεκαετία του 1960, χάρη στην προοδευτική ανάδυση της νέας γνωσιακής και υπολογιστικής τεχνοεπιστήμης και ειδικότερα της Τεχνητής Νοημοσύνης ή ΤΝ (Αrtificial Ιntelligence ή ΑΙ), άρχισε να διαφαίνεται, πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, η προοπτική υλοποίησης μιας πανίσχυρης τεχνολογίας των νοητικών φαινομένων. Τα επόμενα χρόνια, η ολότελα νέα επιστήμη και η τεχνολογία του νου θα συγκροτηθούν πάνω σε δύο θεμελιώδεις –αν και κάθε άλλο παρά προφανείς– παραδοχές: 1. Κάθε νοητικό φαινόμενο είναι πάντα ένα γνωσιακό φαινόμενο και 2. Κάθε γνωσιακό φαινόμενο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα υπολογιστικό φαινόμενο. Ισως έτσι εξηγείται γιατί, από τα πρώτα τους βήματα μέχρι σήμερα, τόσο η ΤΝ όσο και οι άλλες γνωσιακές επιστήμες (γνωσιακή ψυχολογία, υπολογιστική νευροεπιστήμη κ.ά.) υιοθέτησαν το «υπολογιστικό μοντέλο» ως αποκλειστικό πρότυπο για την κατανόηση όλων των τυπικά ανθρώπινων νοητικών φαινομένων, αλλά και γιατί οι νέοι, τότε, ηλεκτρονικοί υπολογιστές αναδείχτηκαν ως το βασικό ερευνητικό εργαλείο για τον έλεγχο της αλήθειας των υποθετικών μοντέλων και των θεωριών αυτών των επιστημών.Ωστόσο, αυτή η θεμελιώδης γνωσιακή παραδοχή, το ότι δηλαδή μια υπολογιστική μηχανή (π.χ. ένας ψηφιακός ή αναλογικός υπολογιστής) μπορεί, κατ’ αρχάς, να αναπαράγει όλες τις λειτουργίες ενός βιολογικού εγκεφάλου, οδηγεί στο ταυτολογικό συμπέρασμα ότι ο εγκέφαλός μας δεν είναι τίποτε άλλο από μια υπολογιστική μηχανή! Πράγματι, η θεμελιακή και, μέχρι πρόσφατα, αδιαμφισβήτητη υπόθεση εργασίας όλων όσοι εργάζονται σε φιλόδοξα προγράμματα κατασκευής «ευφυών μηχανών», ήταν η παραδοχή πως κάθε ανθρώπινη νοητική συμπεριφορά είναι μόνο μια υπολογιστική διεργασία: αλγοριθμικός χειρισμός συμβόλων βάσει κανόνων.Πρόκειται για το περίφημο και τεχνολογικά παραγωγικότατο μοντέλο της «υπολογιστικής θεωρίας» των νοητικών λειτουργιών (computationalism), η οποία είναι η προϋπόθεση για την επικράτηση στη σύγχρονη τεχνοεπιστήμη αυτού του νέου υπολογιστικού παραδείγματος, δηλαδή της ρητής παραδοχής ότι κάθε νοητική λειτουργία είναι ουσιαστικά μια υπολογιστική διεργασία. Η ουτοπία της εξαϋλωμένης νοημοσύνης της «hard AI» Ωστόσο, αυτό το νέο ερευνητικό πρόγραμμα της ΤΝ δεν προϋποθέτει απλώς αλλά και επιβάλλει την «καινοφανή» ιδέα ότι σε κάθε υπολογιστική μηχανή υπάρχει μια απόλυτη ή, αν θέλετε, «εκ φύσεως» διάκριση ανάμεσα στο λογισμικό (software) και το υλισμικό (hardware) τμήμα της μηχανής, αδιάφορο αν αυτή η υπολογιστική μηχανή είναι βιολογική ή ψηφιακή. Υπό αυτήν την έννοια, η αποδοχή του υπολογιστικού μοντέλου της ΤΝ συνεπάγεται την εξαΰλωση του νου: Μόνον αν οι νοητικές λειτουργίες ψηφιοποιηθούν αλγοριθμικά μπορούν να αποκοπούν από το βιολογικό τους υπόστρωμα και να μετακομίσουν ελεύθερα από τους βιολογικούς στους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους πυριτίου.Έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας συστηματικών ερευνών και εκπληκτικών εφαρμογών στο πεδίο της ΤΝ, κι όμως το αποφασιστικό ερώτημα, αν οι μηχανές μπορούν ή, έστω, αν θα καταφέρουν κάποτε να σκέφτονται με τρόπο ανθρώπινο, παραμένει αναπάντητο. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει ούτε καν στοιχειώδης ομοφωνία μεταξύ των ειδικών για το πώς θα έπρεπε να οριστούν ή να εννοηθούν επιστημονικά οι βασικοί όροι αυτού του ερωτήματος: τι ακριβώς είναι μια «μηχανή» και πότε ή τι σημαίνει ότι αυτή διαθέτει «νοημοσύνη» ή «σκέψη»;Διότι, βέβαια, όλα εξαρτώνται αφενός από το πώς ορίζει κανείς αυτές τις σκοτεινές έννοιες και αφετέρου από το πόσο αυστηρά ή ευέλικτα είναι τα επιστημονικά κριτήρια που υιοθετεί, όταν τις χρησιμοποιεί. Ετσι, για παράδειγμα, ανάλογα με την οπτική γωνία ή το πρότυπο νοημοσύνης που υιοθετεί κανείς, οι σύγχρονοι πανίσχυροι ψηφιακοί υπολογιστές μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν εντελώς «ανόητοι», ενώ, αντίθετα, μια απλή αριθμομηχανή μπορεί να χαρακτηριστεί ως «νοήμων».Παρ’ όλα αυτά, σήμερα, ουδείς αμφιβάλλει για τις εκπληκτικές προόδους που έχουν συντελεστεί στην επιστήμη των υπολογιστών και ειδικότερα για τις αποφασιστικής σημασίας εφαρμογές της ΤΝ στην παραγωγική διαδικασία και την κοινωνική διαχείριση. Αυτές οι πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις οδηγούν, άραγε, αναπόφευκτα στην εκπλήρωση του πανάρχαιου τεχνολογικού ονείρου της δημιουργίας νοημόνων μηχανών; Ακόμη και σε αυτό το ερώτημα οι απόψεις των ειδικών διίστανται.Οι οπαδοί της «σκληρής ΤΝ» (hard AI) υποστηρίζουν ότι η δημιουργία νοημόνων και αυτόνομα σκεπτόμενων μηχανών είναι αναπόφευκτη και, δεδομένου ότι τόσο τα υπολογιστικά προγράμματα όσο και το υλισμικό των υπολογιστών διαρκώς βελτιώνονται, αργά ή γρήγορα θα καταφέρουμε να προσομοιώσουμε τις βασικές ανθρώπινες νοητικές λειτουργίες σε εγκεφάλους πυριτίου. Και, όταν αυτές οι υπολογιστικές μηχανές αποκτήσουν επαρκή πολυπλοκότητα, ανάλογη με αυτήν των ανθρώπινων νοητικών λειτουργιών που προσομοιώνουν, τότε η νοημοσύνη τους θα αναδυθεί αυτομάτως.Η τυφλή εμμονή της επιστημονικής κοινότητας στο πρόγραμμα της «σκληρής ΤΝ» φαίνεται να δικαιολογείται επαρκώς, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, από τις καινοφανείς και πολύ ανατρεπτικές τεχνολογικές εφαρμογές της. Εντούτοις, αυτή η εξόφθαλμα αφηρημένη υπολογιστική και αμιγώς αλγοριθμική προσέγγιση της τεχνολογικής προσομοίωσης του ανθρώπινου νου, μολονότι οδηγεί στη δημιουργία αξιοθαύμαστων και πανίσχυρων ψηφιακών υπολογιστικών μηχανών, δεν έχει ακόμη καταφέρει να τις προικίσει με ανθρώπινου τύπου νοημοσύνη, ούτε βέβαια με κάποια στοιχειωδώς αυτόνομη δημιουργική σκέψη.Όμως, η (πρόσκαιρη;) αποτυχία της «σκληρής Τ.Ν.» στο να δημιουργήσει υπολογιστικές μηχανές ικανές να επιδεικνύουν ανθρώπινη νοημοσύνη δεν σημαίνει, βέβαια, ότι η ανθρώπινη γλώσσα, η έλλογη σκέψη, η συνείδηση, η φαντασία και τα συναισθήματα, δηλαδή όλες αυτές οι «ανώτερες» και αινιγματικές εκδηλώσεις του ανθρώπινου νου, είναι επιστημονικά ανεξήγητα ή υπερφυσικά φαινόμενα, δημιουργήματα κάποιων σκοτεινών δυνάμεων (της άυλης ψυχής, του Θεού κ.ο.κ.). Αποκαλύπτοντας τα δυϊστικά μεταφυσικά πρότυπα της ΤΝ Πάντως, η εμφανής τεχνολογική αδυναμία υλοποίησης των στόχων της «σκληρής Τ.Ν.» οδήγησε πρόσφατα σε μια πιο «πραγματιστική» ή «ήπια» εκδοχή της ΤΝ (soft AI). Αυτή υποστηρίζει ότι η έρευνα της τεχνητής νοημοσύνης, εκτός από την τεράστια πρακτική της αξία, αποτελεί και ένα μοναδικό και ιδιαίτερα χρήσιμο γνωσιολογικό πρόγραμμα κατανόησης των λειτουργιών του ανθρώπινου νου και άρα αυτογνωσίας. Κοντολογίς, τα νέα, πιο περίπλοκά υπολογιστικά μοντέλα της ΤΝ ίσως αποδειχτούν ένα ιδανικό εργαλείο για τον έλεγχο, δηλαδή για την επαλήθευση ή τη διάψευση των εναλλακτικών επιστημονικών προσεγγίσεων ή των θεωριών της ιδιαιτερότητας των ανθρώπινων νοητικών φαινομένων. Κάτι που επιβεβαιώνεται, για παράδειγμα, αν αντιπαραβάλουμε τα αλγοριθμικά μοντέλα του νου της «σκληρής ΤΝ» με τα πιο πρόσφατα «συνδετιστικά» μοντέλα που προκύπτουν από τις έρευνες στη Νευροϋπολογιστική, τα οποία βασίζονται στην αρχιτεκτονική των πραγματικών βιολογικών εγκεφάλων και όχι στα υπολογιστικά μοντέλα της γραμμικής επεξεργασίας ψηφιακών πληροφοριών.Πράγματι, όπως είδαμε, η Τεχνητή Νοημοσύνη συγκροτείται ως αυτόνομος επιστημονικός κλάδος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με το διακηρυγμένο εξαρχής πρόγραμμα να αναπαραγάγει, όσο καλύτερα γίνεται, κάθε ανθρώπινη νοήμονα συμπεριφορά με τεχνητά μέσα (υπολογιστικές μηχανές). Πρόκειται για το περίφημο και παραγωγικότατο τεχνολογικά ερευνητικό πρόγραμμα της «υπολογιστικής θεωρίας της νόησης» (computationalism). Η θεμελιώδης και η κυρίαρχη, μέχρι πρόσφατα, υπόθεση εργασίας όλων όσοι εργάζονται σε αυτό το φιλόδοξο πρόγραμμα ΤΝ, ήταν η παραδοχή πως κάθε ανθρώπινη νοητική λειτουργία είναι τελικά μια υπολογιστική διεργασία. Και άρα η ανθρώπινη σκέψη δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από υπολογισμός.Ωστόσο, πίσω από αυτή την καινοφανή τεχνολογικά ιδέα, κρύβεται μια διόλου αθώα επιστημονικά διάκριση του «λογισμικού» από το «υλισμικό» της κάθε υπολογιστικής μηχανής, διάκριση που παραπέμπει σε μια πολύ οικεία μεταφυσική προκατάληψη της Δύσης: τη δυϊστική φιλοσοφική προκατάληψη που, εδώ και αιώνες, επιβάλλει όχι μόνο να διαχωρίζουμε αυθαίρετα τον νου από τον εγκέφαλο, αλλά ουσιαστικά να αδιαφορούμε για το πραγματικό, το βιολογικό υπόστρωμα του ανθρώπινου νου, δηλαδή τον εγκέφαλο.Πράγματι, οι δυϊστικές προκαταλήψεις και πρακτικές αποδείχτηκαν το μεγαλύτερο εμπόδιο για την επίτευξη μιας πραγματικά αυτόνομης νοημοσύνης των μηχανών. Διόλου περίεργο, λοιπόν, ότι, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, ολοένα και περισσότεροι ερευνητές της ΤΝ αναγνωρίζουν τα εγγενή επιστημολογικά όρια ή τα εμπόδια στις προσπάθειές τους και τα αποδίδουν σε αυτήν ακριβώς τη δυϊστική μεταφυσική προκατάληψη, καθώς και στη γνωσιακή-μεθοδολογική τους αδυναμία να την υπερβούν.Στο επόμενο άρθρο θα εξετάσουμε αναλυτικότερα το γιατί η καθιέρωση του υπολογιστικού μοντέλου της ΤΝ προϋποθέτει, αλλά και συνεπάγεται την εξαΰλωση του ανθρώπινου νου. Μόνο έτσι μπόρεσε να εμφανιστεί η νέα υπολογιστική τεχνολογία, που, αποκόπτοντας αυθαίρετα τα νοητικά φαινόμενα από το βιολογικό τους υπόστρωμα, καθιστά εφικτή τη μετακόμισή τους από τους βιολογικούς εγκεφάλους στους… υπολογιστές.70 χρόνια πριν, θα αρχίσει να διαμορφώνεται ένας ολότελα νέος τομέας έρευνας της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης. Πρόκειται για την Τεχνητή Νοημοσύνη, που πολύ σύντομα θα εξελιχθεί σε ένα αξιοθαύμαστο παιδί της ανθρώπινης τεχνολογικής νοημοσύνης. Ως επίσημη ημερομηνία γέννησης του επαναστατικού προγράμματος της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) θεωρείται από τους ιστορικούς της επιστήμης η δημοσίευση του άρθρου «Υπολογιστικές μηχανές και νοημοσύνη», που έγραψε το 1950 ο κορυφαίος Βρετανός μαθηματικός και λογικολόγος Αλαν Τιούρινγκ (Alan Turing).Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ζωτική ανάγκη για συστηματική ενημέρωση και ευρύτατη κοινωνική διαβούλευση σχετικά με τις ιδιαίτερα ανατρεπτικές εξελίξεις στην ΤΝ, επειδή όλοι αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε ήδη σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του τεχνολογικού – επιστημονικού πολιτισμού μας. Και οι τελικές αποφάσεις για τις εφαρμογές της ΤΝ οφείλουν να ληφθούν από τους ενημερωμένους πολίτες και όχι βέβαια από τους ειδικούς. https://physicsgg.me/2024/05/27/πώς-επηρεάζουν-οι-εφαρμογές-της-τεχνη/

Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου δημιουργείται σε μικρότερο βάθος από ότι νομίζαμε μέχρι σήμερα . Είναι πολύ πρόσφατες οι εικόνες από το βόρειο σέλας που εμφανίστηκε νότια πριν από δυο εβδομάδες. Το φαινόμενο αυτό είναι αποτέλεσμα του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου όταν χτυπάει την ατμόσφαιρα της Γης. Ένα όμορφο φαινόμενο που όμως προκαλεσε σοβαρά προβληματα στις επικοινωνίες, στους δορυφόρους.Εϊναι σημαντικό να μπορούμε να προβλέπουμε έγκαιρα τις ηλιακές καταιγίδες πριν φτάσουν από τον Ήλιο στη Γη και μια νέα ανακάλυψη για τη δημιουργία των ηλιακών κηλίδων μπορεί να επιτρέψει αυτό ακριβώς.Ο καθηγητής διαστημικής φυσικής Ιωάννης Δαγκλής, πρόεδρος του ελληνικού κέντρου διαστήματος και καθηγητής διαστημικής φυσικής μίλησε στην εκπομπή Prime του ΕΡΤΝews με τον Ηλία Σιακαντάρη για την σημερινή ανακοίνωση των επιστημόνων, τι ανακάλυψαν και γιατί είναι χρήσιμο (παρακολουθείστε τη συνέντευξη ΕΔΩ).«Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τον Ήλιο σαν μια φωτεινή μπάλα στον ουρανό. Είναι ένα αστέρι που παράγει φωτόνια από τη σύντηξη της ύλης και αυτά τα φωτόνια ζεσταίνουν τον πλανήτη μας και επιπλέον, χάρη στη φωτοσύνθεση παράγεται και τροφή για όλα τα σύνθετα έμβια όντα.Αυτό όμως που λιγότεροι γνωρίζουν είναι ότι εκτός από τα φωτόνια, ο ήλιος παράγει και μαγνητικό πεδίο, το οποίο αντίθετα από το μαγνητικό πεδίο της Γης μας, δεν είναι ομοιόμορφο ούτε στον χώρο ούτε στον χρόνο», ανέφερε αρχικά.Πρόσθεσε πως: «Αυτός ο μεταβλητός μαγνητισμός είναι η αιτία διαφόρων φυσικών φαινομένων. Αυτά τα ονομάζουμε διαστημικό καιρό, που μόνο στη διαστημική εποχή μας μπορούμε να πούμε ότι μας επηρεάζουν. Παλιότερα, πριν από πριν αποκτήσει η ανθρωπότητα διαστημικές υποδομές, αυτά τα φαινόμενα δεν μας επηρέαζαν και ιδιαίτερα».Σύμφωνα με τη σημερινή ανακοίνωση στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, Nature, φαίνεται ότι το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου δημιουργείται σε μικρότερο βάθος από ότι νομίζαμε μέχρι σήμερα, εξήγησε ο καθηγητής.Όπως είπε ο Ιωάννης Δαγκλής: «Είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη γιατί θα μας βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της μαγνητικής συμπεριφοράς του Ήλιου και στην αποτελεσματικότερη πρόγνωσή τους. Την αποτελεσματικότερη πρόγνωση των ηλιακών καταιγίδων και των μαγνητικών καταιγίδων στη Γη που επιφέρουν αυτές οι ηλιακές εκρήξεις».Τόνισε μάλιστα πως υπάρχει μια πιθανή επίπτωση της μεταβλητής μαγνητικής συμπεριφοράς του Ήλιου και στο κλίμα της Γης. «Αυτό εικάζεται. Διότι γνωρίζουμε ότι υπήρχε μια περίοδος ανεξήγητης μέχρι σήμερα ύφεσης της μαγνητικής δραστηριότητας του Ήλιου τον 17ο αιώνα. Και αυτή η περίοδος ύφεσης συνδέθηκε με μια περίοδο έντονης πτώσης της μέσης θερμοκρασίας στη Γη», ανέφερε.Τέλος, ο κ. Δαγκλής τόνισε πως αυτό που μπορούμε να κάνουμε όταν γνωρίζουμε ότι πραγματικά επίκειται μια πολύ ισχυρή καταιγίδα, είναι τα κρίσιμα υποσυστήματα των δορυφόρων «να τα βάζουμε σε νάρκη για λίγο χρονικό διάστημα». πηγή: https://www.ertnews.gr

Βαρυτικά κύματα από αρχέγονες κοσμικές χορδές. Οι χωροχρονικές ρυτίδες γνωστές ως κοσμικές χορδές, που σχηματίστηκαν στο αρχέγονο σύμπαν, αποτελούν την βασική πηγή βαρυτικών κυμάτων σε υπερυψηλές συχνότητες, σύμφωνα με νέους υπολογισμούς.Οι υπάρχοντες και οι μελλοντικοί ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων, από συστοιχίες χρονισμού πάλσαρ έως συμβολόμετρα λέιζερ, ανιχνεύουν συχνότητες σήματος έως και αρκετά kilohertz. Αλλά στις υψηλότερες συχνότητες ανοίγεται ένα παράθυρο ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων απαλλαγμένο από αστροφυσικά σήματα (π.χ. από συγχωνεύσεις ζευγών μαύρων τρυπών), όπου θα μπορούν να εντοπιστούν σήματα προερχόμενα από διεργασίες του αρχέγονου σύμπαντος (πληθωρισμός, αρχέγονες μετατροπές φάσης κ.ά.). Η Géraldine Servant από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και το German Electron Synchrotron DESY και ο Peera Simakachorn από το Πανεπιστήμιο της Βαλένθια, υπολόγισαν το φάσμα από μία πιθανή πηγή αρχέγονων σημάτων, των κοσμικών χορδών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι κοσμικές χορδές μπορεί να είναι η κυρίαρχη πηγή σημάτων στις υπερ-υψηλές συχνότητες.Η έννοια των κοσμικών χορδών εισήχθη για πρώτη φορά από τον Tom Kibble την δεκαετία του 1970. Μπορούν να παραχθούν στα πλαίσια των μετατροπών φάσης στο αρχέγονο σύμπαν που προβλέπουν οι Μεγάλες Θεωρίες Ενοποίησης (GUTs) και η θεωρία των χορδών. Ο κύριος μηχανισμός βάσει του οποίου οι κοσμικές χορδές χάνουν ενέργεια είναι διαμέσου της παραγωγής βρόχων και της επακόλουθης εκπομπής βαρυτικών κυμάτων. Οι κοσμικές χορδές είναι σχεδόν μονοδιάστατες, τοπολογικές χωροχρονικές ατέλειες οι οποίες όπως οι ρωγμές στον πάγο, σχηματίζονται κατά τη διάρκεια μιας μετάβασης φάσης που σπάει τη συμμετρία. Τέτοιες χορδές μπορεί να σχηματίσουν βρόχους που διασπώνται απελευθερώνοντας βαρυτικά κύματα. Οι Servant και Cimakachorn υποστηρίζουν ότι αξίζει να αναζητηθούν τέτοιου είδους κύματα, καθώς οι κοσμικές χορδές εμφανίζονται στις περισσότερες θεωρίες που υπερβαίνουν το Καθιερωμένο Πρότυπο της Σωματιδιακής Φυσικής. Διερεύνησαν δύο σενάρια όπου οι χορδές προκύπτουν από το σπάσιμο της «τοπικής» και της «σφαιρικής» συμμετρίας και υπολογίζουν τις αντίστοιχες εκπομπές τους. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι τοπικές χορδές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο μέρος της εκπομπών υψηλής συχνότητας που επιτρέπεται από τους υπάρχοντες περιορισμούς παρατήρησης, μειώνοντας το σήμα από «παγκόσμιες» χορδές που σχετίζονται με μοντέλα που περιλαμβάνουν τα υποθετικά σωματίδια των «βαρέων αξιονίων».Αν οι ανιχνευτές φτάσουν κάποτε στην ευαισθησία που απαιτείται για να εντοπίζουν τέτοια σήματα, η μορφή του φάσματος θα μεταφέρει πληροφορίες για τα πεδία που παρήγαγαν τις χορδές, δίνοντας ενδεχομένως το κλειδί για την ανάπτυξη των μεγάλων ενοποιημένων θεωριών. Ωστόσο, οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν ότι καμία από τις μέχρι τώρα θεωρητικές ιδέες ανιχνευτών δεν προσφέρει σοβαρές δυνατότητες ανίχνευσης, λέει ο Simakachorn. Η Servant προσθέτει, «Είναι σαφές ότι θα χρειαζόμασταν ένα είδος επανάστασης στις τεχνικές ανίχνευσης, αλλά η επιστημονική υπόθεση για τα αρχέγονα σήματα είναι πολύ ισχυρή». πηγή: Matteo Rini – Cosmic Strings’ Imprints in High-Frequency Gravitational Waves: https://physics.aps.org/articles/v17/s62

Πέντε εντυπωσιακές φωτογραφίες του σύμπαντος. …. από την διαστημική αποστολή Ευκλείδης Πέντε εντυπωσιακές νέες όψεις του σύμπαντος, τις οποίες «αιχμαλώτισε» η διαστημική αποστολή Euclid του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) δημοσιεύονται σήμερα, σχεδόν έντεκα μήνες μετά την εκτόξευση της αποστολής.Οι νέες εικόνες συνοδεύουν τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα της αποστολής που επίσης δημοσιοποιούνται σήμερα και δέκα προσεχείς επιστημονικές εργασίες.Η επιστήμονας του προγράμματος Euclid, Βαλέρια Πετορίνο, κάνει λόγο για «ένα σημαντικό ορόσημο». «Οι εικόνες και τα σχετικά επιστημονικά ευρήματα είναι εντυπωσιακά διαφορετικά όσον αφορά στα αντικείμενα και τις αποστάσεις που παρατηρούνται. Περιλαμβάνουν μια ποικιλία επιστημονικών εφαρμογών και παρόλα αυτά αντιπροσωπεύουν μόλις 24 ώρες παρατηρήσεων. Δίνουν απλώς μια ιδέα για το τι μπορεί να κάνει ο Euclid. Ανυπομονούμε για άλλα έξι χρόνια δεδομένων που έρχονται», σημειώνει.Οι πρώτες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου στόχευσαν 17 αστρονομικά αντικείμενα, από κοντινά νέφη αερίου και σκόνης έως μακρινά σμήνη γαλαξιών και αποκάλυψαν πάνω από έντεκα εκατομμύρια αντικείμενα στο ορατό φως και επιπλέον πέντε εκατομμύρια στο υπέρυθρο φως.Το τηλεσκόπιο στοχεύει να αποκαλύψει τα μυστικά του σκοτεινού σύμπαντος. Θα χαρτογραφήσει δισεκατομμύρια γαλαξίες σε περισσότερο από το ένα τρίτο του ουρανού, θα εξερευνήσει πώς σχηματίστηκε και εξελίχθηκε το σύμπαν και θα μελετήσει τα πιο μυστηριώδη συστατικά του: την σκοτεινή ενέργεια και την σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με την ESA, οι εικόνες που λαμβάνονται από αυτό το διαστημικό τηλεσκόπιο είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές πιο ευκρινείς από εκείνες που μπορούμε να πάρουμε από επίγεια τηλεσκόπια.Η πρώτη εικόνα που δημοσιεύεται αφορά στο σμήνος γαλαξιών Abell 2390 και αποκαλύπτει περισσότερους από 50.000 γαλαξίες. Η δεύτερη παρουσιάζει το Messier 78, ένα φυτώριο αστεριών που περιβάλλεται από διαστρική σκόνη, στο οποίο το τηλεσκόπιο εντόπισε κρυφές περιοχές σχηματισμού άστρων για πρώτη φορά χαρτογραφώντας τα πολύπλοκα νήματα αερίου και σκόνης με λεπτομέρεια και αποκαλύπτοντας νεοσχηματισμένα αστέρια και πλανήτες.Στην τρίτη εικόνα το τηλεσκόπιο παρουσιάζει τον NGC 6744, ένα αρχέτυπο του είδους του γαλαξία που σχηματίζει τα περισσότερα αστέρια. Το μεγάλο οπτικό πεδίο του Ευκλείδη καλύπτει ολόκληρο τον γαλαξία αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες σε μικρές χωρικές κλίμακες.Η τέταρτη εικόνα απεικονίζει το σμήνος γαλαξιών Abell 2764, το οποίο περιλαμβάνει εκατοντάδες γαλαξίες μέσα σε ένα τεράστιο κομμάτι σκοτεινής ύλης. Επίσης, στο προσκήνιο φαίνεται ένα πολύ φωτεινό αστέρι που βρίσκεται στον δικό μας γαλαξία (V*BP-Phoenicis).Τέλος, παρουσιάζεται η ομάδα γαλαξιών Dorado Group και το τηλεσκόπιο καταγράφει γαλαξίες που εξελίσσονται και συγχωνεύονται.Σημειώνεται ότι η αποστολή Euclid λειτουργεί από την ESA σε συνεργασία με τη NASA. Η κοινοπραξία Euclid αποτελείται από περισσότερους από 2.000 επιστήμονες από 300 ινστιτούτα σε 15 χώρες της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του Καναδά και της Ιαπωνίας και είναι υπεύθυνη για την παροχή των επιστημονικών οργάνων και την ανάλυση των επιστημονικών δεδομένων. Το σμήνος γαλαξιών Abell 2390 Η περιοχή σχηματισμού άστρων Messier 78 Ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 6744 Το σμήνος γαλαξιών Abell 2764 Η ομάδα γαλαξιών Dorado https://www.amna.gr/home/article/821221/Pente-entuposiakes-opseis-tou-sumpantos-apo-tin-diastimiki-apostoli-Euclid#ESAEuclid – https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Euclid/ESA_s_Euclid_celebrates_first_science_with_sparkling_cosmic_view

Γκράβασταρ αντί για μαύρες τρύπες. Οι ιδιομορφίες των μαύρων τρυπών αψηφούν τους γνωστούς νόμους της φυσικής. Μια νέα θεωρία προτείνει μια τολμηρή λύση σε αυτό το αδιέξοδο. ‘Αντικαθιστά’ τις μαύρες τρύπες με ένα νέο τύπο άστρου που ονομάζεται γκραβαστάρ (gravastar, GRAvitational VAcuum STAR). Τα γκράβασταρ θεωρούνται ότι συνίσταται από την μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, στην οποία οφειλεται η επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος.Οι μαύρες τρύπες είναι τα πιο μυστηριώδη αντικείμενα στο σύμπαν, ικανά να παραμορφώσουν τον ιστό του χώρου γύρω τους τόσο βίαια που ούτε το φως μπορεί να ξεφύγει από τη βαρυτική τους ισχύ. Τα ολοένα και πιο ισχυρά διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια έχουν επιτρέψει στους επιστήμονες να αποκτήσουν αρκετές πληροφορίες ακόμη και απευθείας εικόνες των μαύρων τρυπών αρχίζοντας να τοποθετούν κάποια κομμάτια στο παζλ της ύπαρξης και της φύσης αυτών των διαστημικών σωμάτων.Όμως μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Physical Review D» στηρίζει μια επαναστατική θεωρία που έχει αναπτυχθεί για τις μαύρες τρύπες η οποία αναφέρει ότι πρόκειται για εντελώς διαφορετικές, αντισυμβατικές, κοσμικές οντότητες που έχουν ονομαστεί γκράβασταρ.Τα γκραβαστάρ είναι υποθετικά αστρονομικά αντικείμενα η ύπαρξη των οποίων διατυπώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα ως μια εναλλακτική ιδέα για το τι είναι οι μαύρες τρύπες. «Τα γκράβασταρ μπορούν να ερμηνευθούν ως άστρα κατασκευασμένα σκοτεινή ενέργεια: την αιτία στην οποία αποδίδεται η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος» λέει ο Ζοάο Λούις Ρόσα καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Γκντανσκ στην Πολωνία, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Τα γκράβασταρ θα πρέπει να προκύψουν στο τελικό στάδιο της εξέλιξης των άστρων μεγάλης μάζας, όταν η ενέργεια που απελευθερώνεται κατά τη θερμοπυρηνική καύση της ύλης μέσα τους δεν είναι πλέον αρκετή για να υπερνικήσει τη δύναμη της βαρύτητας και το άστρο καταρρέει σχηματίζοντας ένα πολύ πυκνότερο αντικείμενο, διαδικασία ίδια με αυτή που η κρατούσα θεωρία αναφέρει για τη δημιουργία των μαύρων τρυπών. Όμως, σε αντίθεση με τις μαύρες τρύπες, τα γκράβασταρ δεν προβλέπεται να διαθέτουν ιδιομορφίες (singularities) και πιστεύεται ότι είναι λεπτές σφαίρες ύλης των οποίων η σταθερότητα διατηρείται από την σκοτεινή ενέργεια που διαθέτουν. Οι ομοιότητες Για να μάθουν εάν τα γκράβασταρ είναι βιώσιμη εξήγηση για τις μαύρες τρύπες ο Ρόσα και οι συνεργάτες του εξέτασαν την αλληλεπίδραση των σωματιδίων και της ακτινοβολίας με αυτά τα υποθετικά αντικείμενα.Χρησιμοποιώντας τις θεωρίες του Αϊνστάιν οι ερευνητές εξέτασαν πώς θα εμφανίζονταν οι τεράστιες μάζες καυτής ύλης που περιβάλλουν τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες εάν αυτές οι μαύρες τρύπες ήταν όντως γκράβασταρ. Εξέτασαν επίσης τις ιδιότητες των «καυτών σημείων» – γιγάντιες φυσαλίδες αερίου που περιφέρονται γύρω από τις μαύρες τρύπες με ταχύτητες σχεδόν φωτός.Τα ευρήματά τους αποκάλυψαν εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ των εκπομπών ύλης των γκράβασταρ και των μαύρων τρυπών, υποδηλώνοντας ότι οι τα γκράβασταρ δεν έρχονται σε αντίθεση με τις πειραματικές παρατηρήσεις των επιστημόνων για το Σύμπαν. Επιπλέον, η ομάδα διαπίστωσε ότι το γκράβατσαρ θα πρέπει να εμφανίζεται σχεδόν σαν μια μοναδική μαύρη τρύπα, δημιουργώντας μια ορατή σκιά.«Αυτή η σκιά δεν προκαλείται από την παγίδευση του φωτός στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά από ένα ελαφρώς διαφορετικό φαινόμενο που ονομάζεται ‘βαρυτική ερυθρή μετατόπιση’ η οποία υποχρεώνει το φως να χάνει ενέργεια όταν κινείται μέσα από μια περιοχή με ισχυρό βαρυτικό πεδίο. Πράγματι, όταν το φως που εκπέμπεται από περιοχές κοντά σε αυτά τα εναλλακτικά αντικείμενα φτάσει στα τηλεσκόπια μας, το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του θα είχε χαθεί στο βαρυτικό πεδίο, προκαλώντας την εμφάνιση αυτής της σκιάς» λέει ο Ρόσα.Οι εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ του μοντέλου μιας μαύρης τρύπας όπως αυτή καταγράφεται στην κρατούσα θεωρία και των γκράβαταρ αναδεικνύουν τις δυνατότητες του τελευταίου ως μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση, απαλλαγμένη από τις θεωρητικές παγίδες των ιδιομορφιών. Ωστόσο, αυτή η θεωρία πρέπει να υποστηριχθεί με πειράματα και παρατηρήσεις, τα οποία οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι θα κάνουν την εμφάνιση τους σύντομα. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1672077/nea-epanastatiki-theoria-gia-to-pos-gennioyntai-kai-pos-leitoyrgoyn-oi-mayres-trypes/ – https://www.space.com/new-research-does-away-with-singularities-defy-physics

Τα σουπερνόβα που μας πλήγωσαν. Πόσο κινδυνεύει η Γη από τις εκρήξεις σουπερνόβα; Μέχρι τώρα τα ραδιενεργά θραύσματα από τις εκρήξεις σχετικά κοντινών σουπερνόβα προκάλεσαν ανώδυνες ‘ουλές’ στην Γη. Όταν ένα άστρο μεγαλύτερο από τον Ήλιο εξαντλήσει τα πυρηνικά του καύσιμα τότε ο πυρήνας του καταρρέει βαρυτικά και στη συνέχεια εκρήγνυται, εκτινάσσοντας τεράστιες ποσότητες ύλης και ενέργειας. Έτσι τα εξωτερικά στρώματα του άστρου εκτοξεύονται στο διάστημα με ταχύτητες πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, και αυτό είναι που δημιουργεί το θεαματικό και λαμπρό σουπερνόβα που βλέπουμε στην πραγματικότητα.Eίναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς πόση ενέργεια απελευθερώνεται από μια έκρηξη σουπερνόβα. Για παράδειγμα, η ενέργεια που απελευθερώνεται ως ορατό φως κάθε δευτερόλεπτο από ένα τυπικό σουπερνόβα είναι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη – και κάποιες φορές πολύ περισσότερο – από την αντίστοιχη ακτινοβολία του ήλιου μας. Κι ένα σουπερνόβα μπορεί να ακτινοβολεί με αυτόν τον ρυθμό για μέρες ή εβδομάδες. Επιπλέον, εκτός από την ακτινοβολία που αντιστοιχεί στο ορατό φως, εκπέμπεται και η πολύ επικίνδυνη ακτινοβολία των ακτίνων Χ και οι ακτίνων γ.Έτσι, η έκρηξη ενός σουπερνόβα που βρίσκεται κοντά στο ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να προκαλέσει την καταστροφή της γήινης βιόσφαιρας. Όμως η αίσθηση του «κοντά» για τους αστρονόμους είναι λίγο διαφορετική. Για να είναι επικίνδυνο ένα σουπερνόβα πρέπει να απέχει απόσταση περίπου 160 ετών φωτός, ή 1.5×1015 χιλιόμετρα από τη Γη. Στην ανθρώπινη κλίμακα, αυτή είναι μια σχεδόν άπειρη απόσταση. Σε γαλαξιακή κλίμακα, βρίσκεται στην άμεση γειτονιά μας.Τα συντρίμμια της έκρηξης ενός κοντινού σουπερνόβα (λιγότερο από 160 έτη φωτός από τη Γη) θα μπορούσαν να αλλάξουν κυριολεκτικά την χημική σύσταση της γήινης ατμόσφαιρας. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος επιτρέποντας στο επιβλαβές υπεριώδες φως από τον Ήλιο να φτάνει στην επιφάνεια της Γης αφιλτράριστο για χρόνια. Ή εξαιτίας της ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας το ατμοσφαιρικό άζωτο να διασπαστεί και στη συνέχεια να συνδεθεί με το οξυγόνο, σχηματίζοντας διοξείδιο του αζώτου, ένα σκούρο κοκκινοκαφέ (και δηλητηριώδες) αέριο. Μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά το ηλιακό φως που φτάνει στην επιφάνεια της Γης και να προκαλέσει φαινόμενο παγκόσμιας ψύξης. Επίσης, μια ισχυρή έκρηξη ακτινοβολίας θα μπορούσε χτυπώντας την ατμόσφαιρα να δημιουργήσει ένα τεράστιο κύμα ταχέως κινούμενων ηλεκτρονίων, προκαλώντας έναν ηλεκτρομαγνητικό παλμό που θα ήταν καταστροφικός για τα ηλεκτρονικά, τις επικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας κλπ.Ο Γαλαξίας μας είναι ένας μεγάλος γαλαξίας – με διάμετρο 120.000 έτη φωτός – και συναντάμε περίπου ένα σουπερνόβα κάθε μερικές δεκάδες έτη φωτός (10 έτη φωτός~1014 χιλιόμετρα). Η πιθανότητα να εκραγεί κάποιο άστρο τόσο κοντά στη Γη ώστε να την πληγώσει ανεπανόρθωτα, είναι ελάχιστη – αλλά, δυστυχώς, μη μηδενική. Τελικά, υπάρχουν κοντινά άστρα που θα επηρεάσουν τον πλανήτη μας όταν εκραγούν; Ένα άστρο που απέχει περίπου 250 έτη φωτός από τη Γη είναι ο Στάχυς (ή Spica ή α του αστερισμού της Παρθένου). Είναι ένα από τα φωτεινότερα άστρα του ουρανού, εύκολα ορατό στον αστερισμό της Παρθένου, και έχει μάζα δώδεκα ηλιακές μάζες περίπου. Μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξεμένει από πυρηνικά καύσιμα, ξεκινώντας το μακρύ στάδιο του ερυθρού υπεργίγαντα. Αναμένεται να εκραγεί ως σουπερνόβα μετά από εκατομμύρια χρόνια. Αλλά ακόμα κι αν είχε εκραγεί πριν από 250 χρόνια, η απόστασή του είναι πολύ μακρινή για να βλάψει αρκετά τη Γη. Όμως, θα γινόταν πολύ φωτεινό, ξεπερνώντας την πανσέληνο, κάτι που θα μπορούσε να βλάψει πολλούς κιρκάδιους ρυθμούς φυτών και ζώων. Κι αυτό δεν είναι καλό.Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο είδος σουπερνόβα. Αν ένας υπερπυκνός λευκός νάνος (ο πυρήνας που απομένει από ένα άστρο όπως ο ήλιος μετά το θάνατό του) βρίσκεται σε τροχιά γύρω από έναν κοντινό σύντροφο – π.χ. ένα άστρο όπως ο ήλιος, ή έναν άλλο λευκό νάνο – τότε μπορεί να αντληθεί μάζα από τον σύντροφό του και ο υπερπυκνός λευκός νάνος να αυξήσει την μάζα του φτάνοντας έως 1,4 φορές τη μάζα του Ήλιου και να δημιουργηθεί σουπερνόβα. Υπάρχει ένα τέτοιο δυαδικό σύστημα λευκού νάνου κοντά μας; Ναι, το δυαδικό αστρικό σύστημα HR 8210 σε απόσταση 154 έτη φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα κανονικό άστρο όπως ο Ήλιος μας που περιφέρεται γύρω από έναν λευκό νάνο. Προς το παρόν το σύστημα φαίνεται να είναι ασφαλές, αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει ένα σουπερνόβα. Τα κακά νέα είναι ότι βρίσκεται μόλις 150 έτη φωτός από εμάς, αρκετά κοντά για να είναι επικίνδυνο. Τα καλά νέα: Τα πάντα στο διάστημα κινούνται, συμπεριλαμβανομένου του Ήλιου και του HR 8210. Είναι απίθανο να εκραγεί στα επόμενα εκατομμύρια χρόνια και μέχρι τότε θα έχει απομακρυνθεί αρκετά μακριά ώστε η έκρηξη σουπερνόβα να είναι εντελώς ακίνδυνη. Εννοείται πως με την πάροδο του χρόνου είναι πιθανό άλλα άστρα που τώρα βρίσκονται πολύ μακριά να μας πλησιάσουν και να γίνουν επικίνδυνα όταν εκραγούν. Ας παρηγορηθούμε τουλάχιστον με το γεγονός ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σε εκτοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια χρόνια από τώρα.Από τα χιλιάδες σουπερνόβα που ανακαλύπτουν οι αστρονόμοι κάθε χρόνο, τα περισσότερα απέχουν εκατοντάδες εκατομμύρια έτη φωτός από εμάς. Βρίκονται τόσο μακριά που χρειαζόμαστε τεράστια τηλεσκόπια για να τα εντοπίσουμε.Όμως, περίπου μία φορά ανά αιώνα σε έναν μεγάλο γαλαξία όπως ο δικός μας εμφανίζεται ένα σουπερνόβα. Αλλά οι γαλαξίες (και η Γη) υπάρχουν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα είναι βέβαιο ότι πραγματοποιήθηκε η έκρηξη ενός πολύ κοντινού στη Γη σουπερνόβα. Και υπάρχουν πειστικά δεδομένα ότι κάτι τέτοιο συνέβη πράγματι στο παρελθόν. Τα σημάδια που άφησαν στη Γη οι εκρήξεις σουπερνόβα του παρελθόντος Το 2016 δύο ομάδες αστρονόμων δημοσίευσαν δύο εργασίες στο περιοδικό Nature με εκπληκτικά συμπεράσματα: βρήκαν υψηλές ποσότητες σιδήρου-60 σε δύο διαφορετικά στρώματα αρχέγονου ιζήματος στον βυθό της θάλασσας. Κάθε ένα από αυτά τα εμπλουτισμένα στρώματα με σίδηρο-60 (60Fe) σηματοδοτεί μια εποχή όπου κατά την διάρκεια των τελευταίων εκατομμυρίων ετών η Γη βομβαρδίστηκε από κοντινά σουπερνόβα.Ο σίδηρος-60 είναι ένα ραδιενεργό ισότοπο που διασπάται σε κοβάλτιο-60 με χρόνο ημιζωής 2,6 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι αν ξεκινήσετε με μια αρχική ποσότητα καθαρού σιδήρου-60, σε 2,6 εκατομμύρια χρόνια, η μισή από αυτή την ποσότητα θα έχει διασπαστεί σε κοβάλτιο-60. Σε άλλα 2,6 εκατομμύρια χρόνια θα αποσυντεθεί πάλι η μισή ποσότητα, απομένοντας μόνο το ένα τέταρτο της αρχικής ποσότητας σιδήρου-60 κ.ο.κ. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον ρυθμό διάσπασης οι φυσικοί μπορούν να βρούν πότε δημιουργήθηκε η αρχική ποσότητα του σιδήρου-60. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί γνωρίζουμε μόνο ένα φυσικό ‘εργαστήριο’ όπου μπορεί να δημιουργηθεί αυτό το ισότοπο: την έκρηξη σουπερνόβα, κατά την διάρκεια της οποίας πραγματοποιούνται διαδοχικές πυρηνικές αντιδράσεις, διαμέσου των οποίων προκύπτει και το ισότοπο 60Fe.Στην πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Nature, παρουσιάζεται η μελέτη της διαστρικής σκόνης που είχε αποτεθεί στον πυθμένα του ωκεανού. Από την ανάλυση προέκυψαν δύο μεγάλες κορυφές του ισοτόπου 60Fe σε ιζήματα που είχαν αποτεθεί περίπου 7,5 εκατομμύρια και 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν. (Σε μια ξεχωριστή μελέτη του 2016, μια άλλη ομάδα επιστημόνων βρήκε επίσης σίδηρο 60 σε απολιθωμένα βακτήρια στον πυθμένα του ωκεανού που ήταν σύμφωνο με την κορυφή που χρονολογείται περίπου πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια). Περιέργως, στη μελέτη του Nature, η περιεκτικότητα 60Fe δεν παρουσίαζε αιχμές, όπως θα περίμενε κανείς από ένα μόνο σουπερνόβα. Αντίθετα, η αφθονία του 60Fe κατανέμεται σε χρονικό διάστημα άνω του ενός εκατομμυρίων χρόνων, δείχνοντας ότι πολλά σουπερνόβα συνέβαλαν στην συγκέντρωση του ισοτόπου. Τα θεωρητικά μοντέλα των ερευνητών έδειξαν ότι το υλικό χρειάστηκε περίπου 200.000 χρόνια για να διασχίσει το διαστρικό διάστημα πριν πέσει στη Γη.Στη δεύτερη δημοσίευση του Nature, χρησιμοποιήθηκαν τα δεδομένα της πρώτης δημοσίευσης για να προσδιοριστεί που βρίσκονταν τα σουπερνόβα όταν εξερράγησαν. Η ανάλυση έδειξε ως πιθανή θέση και για τα δύο σουπερνόβα την περιοχή άστρων Σκορπιού-Κενταύρου (Sco-Cen), μια χαλαρά δεσμευμένη συστάδα νεαρών άστρων που βρίσκονται τώρα σε απόσταση περίπου 390 έως 470 έτη φωτός από τη Γη. Πολλά από αυτά τα άστρα είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μετατραπούν σε σουπερνόβα. Επιπλέον, ο Ήλιος μας βρίσκεται κοντά στο μέσον αυτού που ονομάζεται Τοπική Φυσαλλίδα, μια τεράστια κοιλότητα με διαστρικό υλικό ανάμεσα στα άστρα του Γαλαξία μας. Η φυσαλλίδα διογκώθηκε από τις εκρήξεις σουπερνόβα στην περιοχή Sco-Cen πριν από περίπου 14 εκατομμύρια χρόνια. Πιθανότατα πραγματοποιήθηκαν 14 έως 20 εκρήξεις τέτοιων άστρων. Αυτό το χρονοδιάγραμμα συμφωνεί με τις κορυφές του σιδήρου-60 που παρατηρούνται στα ιζήματα των ωκεανών.Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα δύο σουπερνόβα μπορεί να συνέβαλαν στην πιο πρόσφατη κορυφή, με το ένα να εκρήγνυται πριν από 2,3 εκατομμύρια χρόνια και το άλλο πριν από 1,5 εκατομμύρια χρόνια. Και τα δύο άστρα απείχαν περίπου 300 έτη φωτός από τη Γη όταν εξερράγησαν. Η ποσότητα του σιδήρου-60 στα ιζήματα είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρή, περίπου 100.000 άτομα ανά γραμμάριο υλικού. (Προσέξτε, ένα γραμμάριο ιζήματος έχει περίπου 1022 άτομα, οπότε ο σίδηρος-60 αποτελεί μόνο ένα εξαιρετικά μικροσκοπικό τμήμα του!) Αλλά το εκπληκτικό είναι πως τα απομεινάρια των άστρων που εξεράγησαν 2.800.000.000.000.000 (=2,8×1015) χιλιόμετρα μακριά από τη Γη βρέθηκαν στον πυθμένα των ωκεανών.Και να ληφθεί υπόψιν ότι ο σίδηρος-60 αποτελεί ένα μικρό κλάσμα του υλικού που εκτοξεύεται από ένα σουπερνόβα. Το υπόλοιπο της εκτοξευόμενης ύλης – περισσότεροι από 1028 τόνοι – επιταχύνεται επίσης προς τα έξω με ταχύτητες δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Η ύλη ενός κοντινού σουπερνόβα που φτάνει στη Γη, είναι μερικές εκατοντάδες τόνοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να ακούγεται πολύ, αλλά περίπου η ίδια ποσότητα μετεώρων και μετεωριτών πέφτουν στην ατμόσφαιρά μας κάθε μέρα. Έτσι, τα σουπερνόβα δεν αυξάνουν σημαντικά την μάζα της Γης, ούτε αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για εμάς με αυτόν τον τρόπο.Κάθε λίγα εκατομμύρια χρόνια, ένα σουπερνόβα συμβαίνει αρκετά κοντά στη Γη ώστε να μας βομβαρδίσει με ραδιενεργά συντρίμμια. Αυτό σημαίνει ότι, κατά τη διάρκεια της ζωής του πλανήτη μας, έχουμε χτυπηθεί χιλιάδες φορές από τις στάχτες άστρων που έσβησαν με εκρηκτικό τρόπο, και μέρος αυτού του υλικού ήταν πιθανότατα αρκετά κοντά ώστε να προκαλέσει καταστροφές στον πλανήτη.Στην περίπτωση της πιο πρόσφατης έκρηξης σουπερνόβα που επηρέασε την Γη, στον πλανήτη μας ζούσαν αρκετοί από τους κοντινούς μας προγόνους, όπως ο Αυστραλοπίθηκος Λούσι, που περπάτησε στη Γη πριν από περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια. Μπορεί η Λούσι να έχασε αυτό το συγκεκριμένο γεγονός, όμως κάποιοι απόγονοί της σίγουρα θα αναρωτήθηκαν γι αυτό το εκπληκτικά λαμπρό φως που εμφανίστηκε αναπάντεχα στον ουρανό. Πιο φωτεινό από κάθε άλλο άστρο, ακόμα και από την πανσέληνο.Σήμερα, εκατομμύρια χρόνια μετά, βρισκόμαστε εδώ στο ίδιο μέρος, κι ακόμα αναρωτιόμαστε για το ίδιο γεγονός που άφησε τα σημάδια του στο πυθμένα των ωκεανών. Η διαφορά είναι ότι τώρα έχουμε τα εργαλεία για να το ερευνήσουμε και να κατανοήσουμε την βαθύτερη επίδραση που έχουν αυτές οι τρομακτικές κοσμικές εκρήξεις στον πλανήτη μας. Αν απόψε (27/5) στις 22:28 κοιτάξετε νότια στον νυχτερινό ουρανό θα δείτε τον Στάχυ (Spica) στη θέση που φαίνεται στην παραπάνω εικόνα… Θα δείτε επίσης και το πέρασμα μερικών δορυφόρων Starlink (Λίγο νωρίτερα στις 21:54 θα εμφανιστεί και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός στις 10° βορειοδυτικά θα φτάσε σε μέγιστο ύψος 59° και θα εξαφανιστεί 25° ανατολικά νοτιοανατολικά) Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στα άρθρα του Phil Plait στο περιοδικό Scientific American, Surprising Supernova Scars Cover the Earth και Don’t Panic – At Least, Not about a Nearby Supernova

24,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη … και το Voyager 1 (ξανα)στέλνει επιστημονικά δεδομένα Το διαστημικό σκάφος Voyager 1 άρχισε να στέλνει τα επιστημονικά δεδομένα που συλλέγουν δύο από τα τέσσερα όργανά του για πρώτη φορά από τότε που προέκυψε πρόβλημα με τον υπολογιστή του, τον Νοέμβριο του 2023. Οι τεχνικοί των επιστημονικών οργάνων της αποστολής σχεδιάζουν τώρα βήματα ώστε να επαναβαθμονομήσουν τα άλλα δύο όργανα, κάτι που πιθανότατα θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες. Το επίτευγμα σηματοδοτεί την επαναφορά του διαστημικού σκάφους προς την κανονική λειτουργία.Τον Απρίλιο, μετά από πέντε μήνες προβλημάτων επικοινωνίας εξαιτίας βλάβης του υπολογιστικού συστήματός του, διορθώθηκε το σφάλμα που προκαλούσε το πρόβλημα και αποκαταστάθηκε η επικοινωνία με το διαστημικό σκάφος. Στις 17 Μαΐου, η NASA έστειλε εντολές στο 46χρονο διαστημόπλοιο ώστε να συνεχίσει την αποστολή επιστημονικών δεδομένων στη Γη. Με το Voyager 1 να βρίσκεται σε απόσταση 24,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, το σήμα χρειάζεται 22,6 ώρες να φτάσει στο διαστημόπλοιο και 22,6 ώρες για να επιστρέψει στη Γη. Έτσι οι επιστήμονες της NASA έπρεπε να περιμένουν σχεδόν δύο ημέρες για να διαπιστώσουν αν οι εντολές που έστελναν είχαν εκτελεστεί επιτυχώς.Τα όργανα Plasma Wave Subsystem (PWS) και Μαγνητόμετρο στέλνουν πλέον κανονικά τα δεδομένα τους. Στην προσπάθεια επαναφοράς του Voyager 1 σε κανονική λειτουργία, η αποστολή συνεχίζει τις εργασίες για τα όργανα Cosmic Ray Subsystem (CRS) και Low-Energy Charged Particles (LECP). Τα άλλα έξι όργανα του Voyager 1 είτε δεν λειτουργούν πλέον είτε απενεργοποιήθηκαν μετά το πέρασμα του διαστημοπλοίου από τον Κρόνο.Το Voyager 1 και το δίδυμο Voyager 2, εκτοξεύθηκαν το 1977 και φέτος θα γιορτάσουν τα 47 χρόνια λειτουργίας τους. Είναι τα μακροβιότερα ενεργά διαστημόπλοια της NASA και το Voyager 1 είναι πρώτο και μοναδικό διαστημικό σκάφος που εξερευνά πέραν της ηλιόσφαιρας. πηγή: https://blogs.nasa.gov/voyager/2024/05/22/voyager-1-resumes-sending-science-data-from-two-instruments/

Η αποκάλυψη του σκοτεινού τομέα. Ένα πείραμα στο CERN αναζητά την σκοτεινή ύλη υπολογίζοντας την ενέργεια και την ορμή που λείπει στα προϊόντα των συγκρούσεων μιονίων με πυρήνες μολύβδου.Οι φυσικοί που ψάχνουν για σκοτεινή ύλη χάνουν σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη τους στον κάποτε αγαπημένο τους υποψήφιο – το WIMP (Weakly Interacting Massive Particle=σωματίδιο με μάζα που αλληλεπιδρά ασθενώς – βλέπε Meetings: WIMP Alternatives Come Out of the Shadows). Μια εναλλακτική θεωρία υποθέτει μια σειρά από σωματίδια σκοτεινής ύλης – έναν «σκοτεινό τομέα» – που αλληλεπιδρούν με την κανονική ύλη όχι διαμέσου της ασθενούς δύναμης, όπως τα WIMPs, αλλά μέσω μιας νέας αλληλεπίδρασης την οποία ‘μεταφέρει’ ένα μποζόνιο που δεν ανακαλύφθηκε ακόμα. Η θεωρία υποστηρίζει επίσης ότι αυτό το μποζόνιο μπορεί να εξηγήσει και ένα άλλο αίνιγμα – την ασυμφωνία μεταξύ των μετρούμενων και των προβλεπόμενων τιμών της ανώμαλης μαγνητικής διπολικής ροπής του μιονίου (βλέπε: Το πείραμα Muon g-2). Ένα νέο πείραμα στο CERN θέτει όρια στις ιδιότητες του σκοτεινού τομέα και αμφισβητεί τον ρόλο του υποθετικού μποζονίου στην ανωμαλία g-2.Το πείραμα, που ονομάζεται NA64, περιλαμβάνει την σύγκρουση μιονίων υψηλής ενέργειας σε έναν στόχο που περιλαμβάνει εναλλασσόμενα στρώματα μολύβδου και ενός υλικού «σπινθηριστή». Ένας τέτοιος στόχος επιτρέπει την ανίχνευση δευτερογενών σωματιδίων που δημιουργούνται όταν τα μιόνια συγκρούονται με πυρήνες μολύβδου. Συνήθως, οι ερευνητές αναζητούν νέα σωματίδια εντοπίζοντας τα προϊόντα διάσπασής τους. Αλλά αν τα σωματίδια ανήκουν στον σκοτεινό τομέα, αλληλεπιδρούν ελάχιστα έως καθόλου με την κανονική ύλη, και γενικά θα διαφεύγουν απαρατήρητα.Η ερευνητική ομάδα NA64 λύνει το πρόβλημα αυτό μετρώντας την συνολική ενέργεια των ανιχνευόμενων σωματιδίων και την συγκρίνει με την ενέργεια που αναμένεται να παραχθεί από την πρόσπτωση της δέσμης μιονίων. Αν μια αλληλεπίδραση μιονίου-μόλυβδου παράγει ένα μποζόνιο σκοτεινού τομέα, η ενέργεια που διαφεύγει από τον ανιχνευτή θα πρέπει να εμφανίζεται ως ασυμφωνία στον τελικό ισολογισμό. Στην αρχική εκτέλεση του πειράματος NA64, που αφορούσε 1010 μιόνια, οι ερευνητές δεν βρήκαν τέτοια ασυμφωνία. Μετά από αναβαθμίσεις κατά την επόμενη διακοπή λειτουργίας του CERN, οι ερευνητές ελπίζουν να αποκτήσουν 2000 φορές περισσότερα δεδομένα, τα οποία θα τους επιτρέψουν να διερευνήσουν την υπόθεση του σκοτεινού τομέα πιο διεξοδικά. Η διάταξη του πειράματος NA64 στη γραμμή δέσμης μιονίων SPS (ή γραμμή δέσμης M2) πηγή: https://physics.aps.org/articles/v17/s54

Roscosmos Πώς ήταν το Σαββατοκύριακο των αστροναυτών; Οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin πραγματοποίησαν εκπαίδευση για τον έλεγχο του χειριστή ERA. Το πλήρωμα συμμετείχε επίσης σε επιστημονικά πειράματα. Ανάμεσα τους: "Fullerene" - ανάπτυξη κρυστάλλων φουλλερίτη σε μηδενική βαρύτητα. Τυφώνας" - φωτογράφηση της Γης για τον εντοπισμό φυσικών καταστροφών. Την επόμενη εβδομάδα το «σπίτι του διαστήματος» θα αποχαιρετήσει το Progress MS-25 και θα περιμένει ένα νέο φορτηγό. Ορίστε μια υπενθύμιση για τις 28 Μαΐου, ώστε να μην χάσετε την εκπομπή αποδέσμευσης. Διαβάστε για τις υποθέσεις στο σταθμό στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40538/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573138 Ο Τζεφ Μπέζος έστειλε στο Διάστημα τον γηραιότερο άνθρωπο που έχει ταξιδέψει έξω από τη Γη (βίντεο) Με πτήση της Blue Origin ταξίδεψε πρώην υποψήφιος αστροναύτης ηλικίας 90 ετών Η διαστημική εταιρεία του Τζεφ Μπέζος, Blue Origin, μετά από περίπου διετή αναβολή των τουριστικών της πτήσεων στο Διάστημα πραγματοποίησε μια νέα πτήση στην οποία ανάμεσα στους επιβάτες ήταν και ο γηραιότερος άνθρωπος που έχει ταξιδέψει ποτέ έξω από τα όρια της Γης.Ο Εντ Ντουάιτ ήταν πιλότος της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1960 και ήταν ο πρώτος αφροαμερικανός που επιλέχθηκε από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Κένεντι το 1961 για να εκπαιδευτεί ως αστροναύτης αλλά τελικά η NASA δεν τον επέλεξε για να συμμετάσχει σε κάποια από τις επανδρωμένες της αποστολές στο πρόγραμμα Apollo ή αργότερα με τις αποστολές των διαστημικών της λεωφορείων.«Είμαι εκστασιασμένος» είπε ο Ντουάιτ επιστρέφοντας από την πτήση ο οποίος σε ηλικία 90 ετών και οκτώ μηνών έγινε ο γηραιότερος άνθρωπος που βρέθηκε στο Διάστημα παίρνοντας το ρεκόρ από τον διάσημο ηθοποιό Ουίλιαμ Σάτνερ, τον Κάπτεν Κερκ του θρυλικού «Star Trek», ο οποίος το 2021 ταξίδεψε με πτήση της Blue Origin έξω από τη Γη σε ηλικία 90 ετών και έξι μηνών. To ταξίδι Ο Ντουάιτ και πέντε ακόμη επιβάτες μπήκαν μέσα στην διαστημική κάψουλα της Blue Origin που ήταν τοποθετημένη σε ένα πύραυλο στις εγκαταστάσεις της εταιρείας κοντά στην απομακρυσμένη πόλη της ερήμου Βαν Χορν. Ο πύραυλος διαχωρίστηκε από την κάψουλα, η οποία στη συνέχεια ανέβηκε πιο πέρα από τα όρια της ατμόσφαιρας της Γης στα 105,7 χλμ. Η πτήση διήρκεσε περίπου δέκα λεπτά και στη συνέχει η κάψουλα επέστρεψε στη Γη χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτα. Η Blue Origin έχει στείλει στο Διάστημα 37 ιδιώτες με τις πτήσεις της χωρίς να έχει γίνει γνωστό το ποσό που πρέπει να καταβάλει κάποιος για να πάρει θέση στην κάψουλα. Η θέση του Ντουάιτ χρηματοδοτήθηκε από έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που δραστηριοποείται στον τομέα του Διαστήματος και από ένα ιδιωτικό ίδρυμα. O γηραιότερος άνθρωπος που ταξίδεψε στο Διάστημα πανηγυρίζει βγαίνοντας από τη διαστημική κάψουλα της Blue Origin https://www.naftemporiki.gr/techscience/1665754/o-tzef-mpezos-esteile-sto-diastima-ton-giraiotero-anthropo-poy-echei-taxidepsei-exo-apo-ti-gi-vinteo/