kkokkolis

Mark IX Hawk, Space 1999 Εκτός από τον Αετό, υπήρξε και το Γεράκι...

Space 1999 Eagle Blueprints, Starbase79

Eagle Cutaways, Geoffrey Mandel, 1999

Aoshima, Eagle Variations, 2004

Eagle Transporter, Aoshima, 2004

Jeffries Automotive Landmaster, Damnation Alley, 1977 Αυτό δεν πετούσε, αλλά "φυσούσε"!

Scifi Airshow Museum Ορίστε μια όμορφη προσπάθεια.

Orion Space Plane, Scifi Airshow Museum, 2008 http://www.scifiairshow.com

Martin-Marietta Galactica Shuttle & Hughes Aircraft Colonial Viper, Scifi Airshow Museum, 2008 http://www.scifiairshow.com

Lockheed Spindrift Sub-orbital Transport, Scifi Airshow Museum, 2009 http://www.scifiairshow.com

Flying Sub, FS-1 Stingray, Scifi Airshow Museum, 2009 http://www.scifiairshow.com

Boeing “Liberty” X-27-REV, Scifi Airshow Museum, 2011 http://www.scifiairshow.com

Eagle Four, Scifi Airshow Museum, 2010 To Le Bourget του μέλλοντος! http://www.scifiairshow.com

Σάπφισμα σε αποκωδικοποίηση Γραμμικής Β' και Ελληναπώνιο Haiku. Τέλεια. Με καλύψατε πλήρως. Εγώ έχω πλήρη Παρνάγνοια. Η ποίηση είναι νεκρή όταν δεν είναι βιωματική.

Θέλουμε και haiku...

Ήταν η Διαστημική Εποχή! Όταν μπήκα στο Metro Της Washington DC αντίκρισα αυτό: Πριν διαβάσω ο,τιδήποτε κατάλαβα αμέσως την εποχή που περίπου κατασκευάστηκε (1976). Κατασκευάστηκε τη διαστημική εποχή. Τότε, μαζί με τα ζιβάγκο, τις καμπάνες, τις μπότες, τις φαβορίτες και τις ντισκόμπαλες ένας διαστημικός αέρας διέπνεε τα πάντα. Αυτή η εποχή (όπως τη βίωσα εγώ) άνοιξε με τον Sputnik και τον Gagarin, απογειώθηκε με την προσελήνωση και έκλεισε με το Columbia, το οποίο έδωσε την εντύπωση πως το ταξίδι στο διάστημα είναι πλέον ρουτίνα, αλλά και την ατυχία του Challenger. Τον Gagarin δεν τον πρόλαβα, υπήρχε όμως στο σπίτι μια φωτογραφία του με αυτόγραφο, από τα εκατομμύρια που υποθέτω πωλήθηκαν σε όλον τον κόσμο. Ήταν ένας εξωχολυγουντιανός υπέρλαμπρος αστέρας, σαν εκείνους που μόνο η εποχή του διαστήματος μπορούσε να γεννήσει. Στο σχολείο μας μάθαιναν για την Leica, τη Σεληνάκατο, το Palomar και το BTA-6. Γνωρίζαμε γιαυτά περισσότερα απ' ότι για τον Αβραάμ και τον Λόρδο Βύρωνα. Και η σάκκα μου είχε επάνω τον Mickey Αστροναύτη.

O "Αετός" του Space 1999 ήταν το πιο ρεαλιστικό σκάφος που εμφανίστηκε σε σειρά ή ταινία επιστημονικής φαντασίας της εποχής εκείνης. Ευφυέστατο και ομορφότερο από τους διαστημομπαρόκ κολοσσούς και τα Phantom του κενού που πρότειναν τα Star Wars, το Galactica, to Babylon 5 ακόμη και το Star Trek. Οι Martin Landau και Barry Morse ηθοποιάρες, οι γυναίκες η μια ομορφότερη από την άλλη (ποιός μπορεί να ξεχάσει τον θηλυκό Spok, την μυστηριώδη Maya ή το ψυχρό κάλλος της Dr Russel; ), η αισθητική αξεπέραστα 70s, τα Mainframe απέπνεαν δέος και το σενάριο έμοιαζε απολύτως πιθανό τότε, με πρόσφατη την κατάκτηση της Σελήνης. Συγγνώμη οπαδοί του Cpt Kirk και του Han Solo, αλλά το διάστημα 1999 ήταν διαφορετικό. Όταν με πυροβολούσαν με εξάσφαιρα στο σχολείο οι φαν του Terens Hill και του Clint Eastwood, εγώ τους αποσβόλωνα με Stun Gun!

Πλανητάριο Θεσσαλονίκης

Εμένα μου άλλαξαν αμέσως το RRF του Celestron που είχε πρόβλημα. Ένα από τα RDF μου κάνει επαφή μόνο όταν το πιέζω από το πλάι (στο κέντρο της ροδέλας). Είναι πολύ απλές και φθηνές κατασκευές.

Δεν έχετε δώσει μεγάλη σημασία στις δοκιμές που λένε πως ο Docter (το ίδιο ισχύει για Leitz & Leica) δεν αποδίδει καλά σε f/6. Εμείς με τα 10" και 12" κοντά νευτώνια θα είχαμε δυσάρεστες εκπλήξεις. Επίσης όλοι αυτοί οι φακοί έχουν κάποια κοινά. Σπανιότητα, μοναδικότητα, συλλεκτικότητα, ευρωπαϊκότητα (εξωτικά για τους Αμερικάνους). Δεν είναι το "καλύτερα" η σωστή λέξη εδώ. Σε κάποιους τομείς δεν είναι καλύτερα.

Εγώ το έκανα με το μάτι, προεξέχει λίγο αλλά δεν πειράζει, αφού καλύπτεται από την πλάτη του δευτερεύοντος. Άφησα και μια προεξοχή για να το προσθαφαιρώ εύκολα. Μπορείς να μετρήσεις τη διάμετρο με ένα χάρακα.

http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=15607 Ταξίδι στο Χρόνο, Σταύρος Χίος, 2012

Φυσικά. Οι... Pentax και οι Delos.

Πως δεν ξέρω; Είμαι ένα βήμα πριν το τελικό στάδιο. Ένα βηματάκι και τετέλεσται.

Πλανήτες, τον Ήλιο (με φίλτρο), τη Σελήνη και επίγειους στόχους. Θα δεις όμως και άλλα πράγματα, εκτός από γαλαξίες φυσικά. Είναι φθηνό και δυνατό. Χρειάζεσαι και έναν τρίποδα, Skywatcher ΑΖ3, Vixen PortaMount ή έναν καλό φωτογραφικό. Προτίμησε τρίποδα με μικρομετρικές ρυθμίσεις. Ένας Plossl 32 του ταιριάζει γάντι για έρευνα, ενώ πολύ καλές επιλογές είναι και 2 SWA (πχ Hyperions) 24 και 13mm. Σε άψογες συνθήκες και στη σελήνη και ένας SWA 10 ή και 8mm. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις βέβαια και τους φακούς που το συνοδεύουν για αρχή, 25 και 10mm. Μην παρασυρθείς για υψηλές μεγεθύνσεις. Λόγω διαμέτρου και εστιακής τα 40-50x θα είναι η χαμηλή και τα 90-100 η υψηλή. Υπό προϋποθέσεις ή στο φεγγάρι (που σηκώνει άνετα περισσότερες μπορείς να πας στα 130-140 και σπανιότερα στα 180. Οι zoom είναι πολύ ισχυροί για το τηλεσκόπιο αυτό. Αντιθέτως, ο Hyperion 13 με τα fine tune rings 14 & 28mm είναι ένας φθηνός τρόπος να ανεβάσεις την ισχύ όταν το επιθυμείς. Η βάση χρειάζεται άμεσα, οι φακοί είναι ιδέες για το μέλλον. Κραδασμοί; Είναι θέμα βάσης. Αν υπάρχει μια βάση με ατσάλινα πόδια (όπως η ΑΖ4 και η ΑΖ5) και μικρομετρικές ρυθμίσεις (όπως η ΑΖ3 και η Portamount) θα είναι η ιδανική. Δεν γνωρίζω τέτοια βάση όμως. Εγώ χρησιμοποιώ (πέρα από τον Manfrotto) μια βάση Bresser που μου κόστισε 35 ευρώ και την ονομάζω ΑΖ0. Της φορτώνω 4 μισόκιλα βάρη, βάζω και 3 υποπόδια απορρόφησης κραδασμών, δεν το παρακάνω με τις μεγεθύνσεις και χρησιμοποιώ φακούς με μεγάλο eye relief ώστε να μην ακουμπώ επάνω τους. Έτσι δουλεύει και με την ΑΖ0 ακόμη, γιατί όχι και με την ΑΖ3;