kkokkolis

Έχει σελήνη. Χάνεις το πλεονέκτημα του σκοτεινού ουρανού.

The Big Year, David Frankel, 2011 Καμμία σχέση με αστρονομία. Όσο την έβλεπα όμως αναγνώριζα παντού τον (αστρερασιτέχνη) εαυτό μου.

Shaun Berke, Optical Astronomy, 2011

Τάσο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις το tinyURL ή κάτι ανάλογο.

Καλή επιτυχία. Αυτή η απλούστερη λύση τι σου λέει; http://itunes.apple.com/us/app/ipushto/id418328464?mt=8 iPushTo By DDQ View More By This Developer Open iTunes to buy and download apps. Description **Works on compass-enabled iDevices: iPhone 3GS, iPad and iPhone 4 only** iPushTo is your navigation aid under the night sky! Just choose an object and Push To will show you the way. Version 1.7 Contains ALL Messier and NGC objects. Follow these easy steps! 1) Level your telescope. Horizontally. 2) Be sure to calibrate your built-in compass first! Otherwise the reading is not accurate! 3) Select a Messier/NGC object from the list in the search tab OR use the custom RA/DEC entry fields. 4) Place your iPhone/iPad flat on the back of your telescope! 5) Move the telescope until the telescope ALT/AZ coordinates match the Object ALT/AZ coordinates. The arrows will guide you. The object will appear in the finder and/or low power eyepiece.

Νορβηγία, Ήλιος του Μεσονυκτίου Ταχυδρομική κάρτα

Νορβηγία, 2009

Ίππαρχος, ΕΛΤΑ, 1965

Κρατημένο για τον Γιάννη.

Δεν διαφωνώ. Προφανώς εγώ έχω ασχοληθεί μόνο με τα εύκολα (υπάρχουν και τέτοια), τα οποία δεν γεμίζουν ούτε 1/4 της σελίδας και όχι 5,5 σελίδες που έχει το έγγραφο. Η διάμετρος κάνει το αστρικό υπόβαθρο φωτεινότερο αλλά δεν αλλάζει το κοντράστ, αφού γίνεται φωτεινότερο και το νεφέλωμα αναλογικά. Πάντως υπάρχουν σκοτεινά νεφελώματα που ξεπηδούν μπροστά σου όταν ψάχνεις κάτι άλλο, αυτά πού έχουν μέγεθος 5 ή 6 και είναι ορατά με το 8" αλλά και ένα 6". Για τα μεγέθους 1 και 2 τι όργανο απαιτείται επί τη ευκαιρία;

Δεν χρειάζεται μεγάλη διάμετρος για να δεις ένα σκοτεινό νεφέλωμα, επειδή δεν βλέπεις το φως του, αλλά τη διαφορά σε αντίθεση μεταξύ αυτού και του αστρικού υποβάθρου. Γενικά φαίνονται σχετικά εύκολα, ιδίως τα μεγαλύτερα. Ήδη έχεις δει αρκετά από αυτά ψάχνοντας άλλα αντικείμενα, αλλά πρέπει να γνωρίζεις που βρίσκονται για να τα προσέξεις. Πολύ ωραία έκδοση. Που είναι μαζεμένα όλα (μαζί με τα παλαιότερα που έχετε φτιάξει στην Κρήτη);

Αυτά βρήκα χρήσιμα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρωτήσει για κάποιον σχολιασμό, ή να τα δοκιμάσει και ο ίδιος.

La Luna, Runaway Horses, Belinda Carlisle, 1989 I remember when I met you All the stars were hanging in mid-air In these moments - nothing mattered But the way you caught me in your stare We were walking - we were talking We were laughing about the state of our lives How our fates brought us together As the moon was rising in your eyes On and on the night was falling Deep down inside us On and on a light was shining right through Ah La Luna La Luna The night that we fell under the spell of the moon Ah La Luna La Luna The light that will bring me back to you The light of La Luna In the hotels, in the cafes All the world was mad with romance In the harbor moonlit water All the ships were swaying in a dance Then you held me and you kissed me And I knew I had to be with you You didn't ask me you just took me To the tiny bed in your tiny room On and on the band was playing A song of surrender On and on the sun would soon break through Ah La Luna La Luna The night that we fell under the spell of the moon Ah La Luna La Luna The light that will bring me back to you The light of La Luna Now I walk along the streets of Marseilles The winter sky is cold and gray And I don't know why I left you that day And I don't know where you are

À la lune, L'Âme Solitaire, Albert Lozeau, 1902 Quand la lune au ciel noir resplendit claire et ronde, Le vers en mon cerveau comme une eau vive abonde. Il coule naturel comme une source au bois, Avec des sons fluets de flûte et de hautbois Et, souvent, des accords doux et mélancoliques D'harmonium plaintif et de vieilles musiques. La lune verse au coeur sa blanche intimité De rêve vaporeux où passe une beauté, Et dans les chemins creux où la fraîcheur s'exhale Ajoute aux flaques d'eau quelques mares d'opale, Où l'on voit quelquefois se noyer éperdu Un insecte ébloui dans de l'astre épandu. Mais elle qui parait pour toujours endormie, Apaisée a jamais dans la grande accalmie, Est si puissante encor qu'elle émeut l'Océan Et fait frissonner l'homme aussi dans son néant. Elle rend plus hardis les jeunes gens timides Et plus près de l'amour la vierge aux yeux candides. Tu n'es pas morte, non ! chère clarté des soirs Qui trembles sur les lacs comme sur des miroirs ! Et le cerf altéré qui boit à l'onde clairev En même temps que l'eau boit aussi ta lumière ; Tu circules en lui comme un sang plus divin, Car on n'absorbe pas de la splendeur en vain ! Le vaste ciel poudre d'étoiles d'or scintille. Quelqu'un dans l'ombre, en bas, attend qu'un rêve brille. La Lune bienveillante au sourire d'argent, Aide en son pur labeur le poète songeant, Et tendrement, le long de ses rayons sublimes, Laisse glisser des vers chantants aux belles rimes. O Lune ! quel mystère habite en ta clarté, Et quel pacte te lie a notre humanité ? Toi pour qui les anciens vivants eurent un culte, Tu fais régner sur nous ton influence occulte ; Et ton charme attirant fait même, comme un jeu, Tourner les papillons des nuits dans ton feu bleu ! II Quand tu parais, les soirs bénis, à ma fenêtre, Ta lumière lointaine et vague me pénètre, Et je me baigne en toi ! Transfigurant ma chair, Tu me fais pur et beau, surnaturel et clair ; Et je suis comme un dieu tout imprégné de lune, Participant ainsi qu'un astre à la nuit brune ! Oh ! l'heure incomparable et la divine nuit ! Où donc l'amer chemin ? Où donc le morne ennui ! La souffrance est passée, et ma joie est profonde De goûter ici-bas la paix d'un autre monde... Je ne me livre pas au néant du sommeil, Et j'attends l'heure triste où viendra le soleil... III Changeante Lune ! Un soir, au ciel couleur d'ardoise Tu montas rouge ainsi qu'un énorme tison ; Et petit à petit, en laissant l'horizon, Tu pris une nuance exquise de turquoise. Une autre fois, ce fut comme une boule d'or Que masquait par moment un passager nuage ; Et puis tu redevins la Lune au bleu visage, La Lune habituelle et que je vois encor. Un lourd après-midi de juillet, tu fus blanche Comme une immense hostie apparue en l'azur ; Tu fondis, tel un peu de neige au soleil dur, Et l'on ne revit plus ta face qui se penche... IV Quand tu pleus en reflets sur les grands arbres verts, Les oiseaux endormis que tu trempes d'opale Doivent songer a Toi, Lune adorable et pâle, Pénétrés de bien-être en leurs abris divers. Leur petite âme frêle, inquiète et farouche, Se pelotonne à l'aise en leurs chauds petits corps, Quand tu luis; chaque oiseau craignant les mauvais sorts Fait sa prière a Toi, Lune, quand il se couche. Et tu veilles sur l'homme autant que sur le nid, Du haut de ta demeure inaccessible et sombre ; Car le mal, ce complice ordinaire de l'ombre, A dû craindre souvent ton regard infini. O Lune ! jusqu'à toi permets que je m'élève ! Je rampe plein d'ennui ! Jette-moi des rayons, Que je m'en serve ainsi que de bleus échelons Pour suivre dans l'éther, ton domaine, mon rêve ! Albert Lozeau, tiré de L'Âme solitaire (1902-7) Quand la lune au ciel noir resplendit claire et ronde, Le vers en mon cerveau comme une eau vive abonde. Il coule naturel comme une source au bois, Avec des sons fluets de flûte et de hautbois Et, souvent, des accords doux et mélancoliques D'harmonium plaintif et de vieilles musiques. La lune verse au coeur sa blanche intimité De rêve vaporeux où passe une beauté, Et dans les chemins creux où la fraîcheur s'exhale Ajoute aux flaques d'eau quelques mares d'opale, Où l'on voit quelquefois se noyer éperdu Un insecte ébloui dans de l'astre épandu. Mais elle qui parait pour toujours endormie, Apaisée a jamais dans la grande accalmie, Est si puissante encor qu'elle émeut l'Océan Et fait frissonner l'homme aussi dans son néant. Elle rend plus hardis les jeunes gens timides Et plus près de l'amour la vierge aux yeux candides. Tu n'es pas morte, non ! chère clarté des soirs Qui trembles sur les lacs comme sur des miroirs ! Et le cerf altéré qui boit à l'onde clairev En même temps que l'eau boit aussi ta lumière ; Tu circules en lui comme un sang plus divin, Car on n'absorbe pas de la splendeur en vain ! Le vaste ciel poudre d'étoiles d'or scintille. Quelqu'un dans l'ombre, en bas, attend qu'un rêve brille. La Lune bienveillante au sourire d'argent, Aide en son pur labeur le poète songeant, Et tendrement, le long de ses rayons sublimes, Laisse glisser des vers chantants aux belles rimes. O Lune ! quel mystère habite en ta clarté, Et quel pacte te lie a notre humanité ? Toi pour qui les anciens vivants eurent un culte, Tu fais régner sur nous ton influence occulte ; Et ton charme attirant fait même, comme un jeu, Tourner les papillons des nuits dans ton feu bleu ! II Quand tu parais, les soirs bénis, à ma fenêtre, Ta lumière lointaine et vague me pénètre, Et je me baigne en toi ! Transfigurant ma chair, Tu me fais pur et beau, surnaturel et clair ; Et je suis comme un dieu tout imprégné de lune, Participant ainsi qu'un astre à la nuit brune ! Oh ! l'heure incomparable et la divine nuit ! Où donc l'amer chemin ? Où donc le morne ennui ! La souffrance est passée, et ma joie est profonde De goûter ici-bas la paix d'un autre monde... Je ne me livre pas au néant du sommeil, Et j'attends l'heure triste où viendra le soleil... III Changeante Lune ! Un soir, au ciel couleur d'ardoise Tu montas rouge ainsi qu'un énorme tison ; Et petit à petit, en laissant l'horizon, Tu pris une nuance exquise de turquoise. Une autre fois, ce fut comme une boule d'or Que masquait par moment un passager nuage ; Et puis tu redevins la Lune au bleu visage, La Lune habituelle et que je vois encor. Un lourd après-midi de juillet, tu fus blanche Comme une immense hostie apparue en l'azur ; Tu fondis, tel un peu de neige au soleil dur, Et l'on ne revit plus ta face qui se penche... IV Quand tu pleus en reflets sur les grands arbres verts, Les oiseaux endormis que tu trempes d'opale Doivent songer a Toi, Lune adorable et pâle, Pénétrés de bien-être en leurs abris divers. Leur petite âme frêle, inquiète et farouche, Se pelotonne à l'aise en leurs chauds petits corps, Quand tu luis; chaque oiseau craignant les mauvais sorts Fait sa prière a Toi, Lune, quand il se couche. Et tu veilles sur l'homme autant que sur le nid, Du haut de ta demeure inaccessible et sombre ; Car le mal, ce complice ordinaire de l'ombre, A dû craindre souvent ton regard infini. O Lune ! jusqu'à toi permets que je m'élève ! Je rampe plein d'ennui ! Jette-moi des rayons, Que je m'en serve ainsi que de bleus échelons Pour suivre dans l'éther, ton domaine, mon rêve !

Δορύαιχμες, δεν λες τίποτε. Άξιος ήν.

Λάβε Άκυρο, με πρόλαβαν. Αν υπάρχει στα Ελληνικά θα έχει πνευματικά δικαιώματα ο Έλληνας αντιπρόσωπος. Ζήτα το από εκείνον (Νομικός). LX-90_manual.pdf

Πωλείται Meade MySky Plus, Αγγλική έκδοση, 70 € Κατάσταση άψογη, πλήρες τα ακουστικά του και την θήκη του (διαμορφωμένη σε βαλιτσάκι. Υπενθυμίζεται πως η κυκλοφορία του έχει διακοπεί οριστικά. Λειτουργεί άψογα με μεγάλη ακρίβεια, αρκεί να είναι ελεύθερο από μαγνητικές παρεμβολές (δηλαδή 4-5 μέτρα από κτίρια και αυτοκίνητα). http://www.astroshop.eu/personal-planetaria/meade-personal-planetarium-mysky-plus--englische-version-/p,14874

Polaris, H.P. Lovecraft, 1918 Slumber, watcher, till the spheres, Six and twenty thousand years Have revolv'd, and I return To the spot where I now burn. Other stars anon shall rise To the axis of the skies ; Stars that soothe and stars that bless With a sweet forgetfulness : Only when my round is o'er Shall the past disturb thy door.

Ο ουρανός (η Γη δηλαδή) κινείται με ταχύτητα 15 μοιρών την ώρα. Αν έχεις πεδίο 1 μοίρας τότε ένα αντικείμενο μένει για 4 λεπτά στο πεδίο σου αν είναι στο ανατολικό άκρο, ή 2 λεπτά αν είναι στο κέντρο. Υποτιθέστω το τυπικό 8" f/5 (200/1200). Με τον Plossl 25mm (48x) έχεις αυτό το πεδίο 1 μοίρας. Η παρακολούθηση είναι άνετη. Με τον Plossl 10mm (120x) έχεις πεδίο 0.416. Σου μένουν 50 sec έως ότου ένα αντικείμενο που βρίσκεται στο κέντρο να χαθεί από το πεδίο. Με τον τυπικό ορθοσκοπικό 6mm (200x) σου μένουν μόνο 24 sec. Τα πράγματα δυσκολεύουν. Με μία καλώς συγκερασμένη βάση θα τα καταφέρεις να το παρακολουθήσεις, αλλά δεν θα έχεις χρόνο να το δείξεις σε ένα φίλο σου. Θα πρέπει το μάτι σου να είναι κολλημένο στο φακό. Με έναν Delos 6 θα έχεις 43 sec και με έναν Ethos 6 θα έχεις 60 sec, θα μείνει δηλαδή στο πεδίο στα 200x για περισσότερο χρόνο από ότι με τον Plossl 10 στα 120x. Αν μάλιστα ο φακός είναι καλής ποιότητας το είδωλο θα είναι αξιόλογο μέχρι και (σχεδόν) το άκρο του πεδίου, ενώ αν πρόκειται για κάποιον φθηνό φακό ίσως το 50% του πεδίου να μην είναι αξιοποιήσιμο (για τον πλανήτη πάντοτε μιλώντας) οπότε οι προαναφερθέντες χρόνοι αναπροσαρμόζονται στο ήμισυ. Αν είσαι φανατικός πλανητικός παρατηρητής (ή δύσκολων διπλών αστέρων), καλύτερα να αγοράσεις ένα μακρύ Νευτώνιο (f/8 ) ή κάποιο Maksutov σε ισημερινή στήριξη. Με μοτέρ ή ακόμη και ένα περιστροφικό χειριστήριο η παρακολούθηση θα είναι άνετη. Τα αντικείμενα βαθέως ουρανού αντιθέτως τα παρατηρούμε συνήθως με φακούς >10mm, οι οποίοι αν είναι και >SWA μας δίνουν επαρκείς χρόνους στα Dob.

Με φακούς 82 ή 100 μοιρών παρακολουθείς άνετα.

Καθάρισε εντελώς. Το μελτέμια ηρεμεί το βράδυ συνήθως. Τα λέμε επάνω.

Τα σύννεφα αραιώνουν. Ετοιμαστείτε.

Λέει πως θα καθαρίσει από το απόγευμα. Υπάρχει livecam στον Κιθαιρώνα; ΥΓ: Την βρήκα http://penteli.meteo.gr/stations/kaparelli/webcam.html Έχουμε και αέρα, 20km/h

Ο Δίας εκείνη την ώρα πάλι χαμηλά είναι. Αλλά αν έχεις κακό είδωλο και με τον 11mm τότε χάλασες την ευθυγράμμιση. Καλή μελέτη. Μην φοβάσαι να την πειράξεις, απ' ότι λες καλύτερη μπορείς να την κάνεις, χειρότερη όχι.

Παιδιά, πάλι έχει σύννεφα. Θύσανοι και στρωματοσωρείτες. Χθες καθάρισε (αλλά όχι 100%) μετά τα μεσάνυκτα. Θέλω να ανέβω πάντως. Θα παρακολουθώ τον καιρό και θα σας ενημερώσω.