kkokkolis

Nocturnes, L'Âme solitaire, Albert Lozeau, 1902 I Le vent mélodieux chante dans les pins sombres Dont les larges bras noirs bougent parmi les ombres Le ciel s'est étoilé lentement. La forêt Voit mille yeux bleus s'ouvrir sur son dôme discret, Et, sur le sol moelleux que vêt la feuille brune, Luire de fins rayons et des flaques de lune. Parfois vibre un bruit d'aile, et furtif, égaré, Un oiseau somnambule apparaît, effaré. Le soir tendre en chantant, doux comme une âme blanche Baise et fait frissonner chaque nid sur la branche. C'est grand comme la nuit et frais comme elle encor. Et je songe à Vigny, quand éclate le cor ! II La nuit mystérieuse éveille en nous des rêves, De beaux rêves rêvés le long des jaunes grèves, Qui s'élèvent aux clairs de lune familiers Comme les papillons nocturnes par milliers. Lourds encor du sommeil dont leurs ailes sont pleines, Ils montent incertains vers les lueurs sereines Et disparaissent. Puis, d'autres essaims bientôt Les joignent, qui s'en vont se perdre aussi là-haut... Mais le ciel nous les rend, le grand ciel magnanime, Car il sait que le coeur souvent le plus sublime Doit à quelque vieux rêve obstinément rêvé Sa force, et qu'il mourrait s'il en était privé. III La lune a mauvais teint ce soir, la lune est jaune. Elle ne charmera pas cette nuit le faune Qui danse à sa lueur, autour des troncs moussus. Tous les hôtes joyeux des bois seront déçus. Les oiseaux familiers blottis dans les ténèbres, À sa clarté n'auront que des songes funèbres. Ah ! Madame la Lune, avec vos traits flétris Vous ne réjouirez que les chauves-souris ! Mais peut-être aurez-vous sur le cerveau de l'homme Une influence heureuse, et, durant son long somme, Pour changer le plomb noir qui l'avilit encor, Voudrez-vous lui verser au coeur des rayons d'or... IV O Lune, qui ce soir a l'air d'une malade, Lune pâlement bleue, astre cher au nomade, Lampe d'or du poète et soleil des hiboux, O Lune ! qu'as-tu donc à pleurer comme nous ! Car ce sont bien tes pleurs, Lune triste et superbe, Qui perlent au matin à la pointe de l'herbe... Lune languide et blême, en ton beau ciel de nuit Être hantée ainsi d'un indicible ennui ; Au vaste paradis des divines étoiles Gémir comme une femme éplorée en ses voiles ! Ah ! Lune, nous pouvons nous lamenter un peu Quand tu pleures, si haut, nous, si loin du ciel bleu !..

http://www.tenniswood.co.uk/wp-content/uploads/2010/09/3824172978_1c2c1eee63_o.jpg Tom Lowe, Sky at Night Magazine Astronomy Photographer of the Year 2010

Photon Worshippers at Big Sur California, Steve Christenson, 2010

Astronomy Photographer of the Year, National Maritime Museum, Λονδίνο, 2010 Επικοινωνιακό υλικό

Astronomy Photographer of the Year, National Maritime Museum, Λονδίνο, 2010 Επικοινωνιακό υλικό

Ονειρεύομαι ένα κινούμενο παρατηρητήριο, να αδειάσει και λίγο το σπίτι.

Υπάρχει φωτογραφία αλλά χωρίς κάποιο γνωστό φακό δίπλα για σύγκριση. Είναι και σε παράξενη γωνία. Φαίνεται βραχύτερος του ES100 20 και λεπτότερος του ES82 30, αλλά μπορεί να φταίει η προοπτική. Εξάλλου είναι πρωτότυπο και δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκη με την τελική έκδοση. Μπορεί να είναι ακόμη και dummy.

Φίλε μας, ο χάρτης είναι σκαρίφημα και όχι χιλιοστομετρικής ακρίβειας. Αδρά όμως σκέψου πως έχει περιφέρεια (αζιμούθιο) 360 μοίρες, ή 24 ώρες αν προτιμάς, ενώ το ύψος είναι 180 μοίρες αντιδιαμετρικά (από N σε S για παράδειγμα) και 90 μοίρες από την περιφέρεια στο ζενίθ που ταυτίζεται με το κέντρο του κύκλου. Θα κυττάξεις λοιπόν δυτικά για την Αφροδίτη και περίπου στις 40 μοίρες αν κρίνεις από τον χάρτη και αν είναι σωστός χρονικά. Αλλά μην ανησυχείς, η Αφροδίτη βγάζει μάτι, δεν πρόκειται να μπερδευτείς. Τίποτε δεν είναι λαμπρότερο ανάμεσα στις (φαινομενικά) σημειακές πηγές φωτός από την Αφροδίτη.

Reaching for the Stars, kaotickell, 2011

Reach for the Stars - Afghanistan, Astronomers Without Borders, 2012

EDIT: Άκυρο. Τώρα κατάλαβα, είναι από 8" και 9.25" οι εικόνες. Ένας φίλος με Citroen Picasso να μας μιλήσει. Έχει χώρο και για εσωτερική πισίνα.

Αν έχει αυτό το μέγεθος στα 9mm, πως θα είναι ένα ανάλογο 20mm; Και πως θα είναι (συμπεριλαμβανομένων των φυσικών μεγεθών) το 25mm 100 (με το πεδίο του Nagler 31 και την κόρη εξόδου του Nagler 26) που θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών; Μου φαίνεται πως οι φακοί αυτοί δεν έχουν και τόση πρακτική σημασία (αν και οι "άρρωστοι" τους περιμένουν πως και πως) αλλά οπωσδήποτε πρόκειται ενδιαφέρουσες τεχνικές εξελίξεις.

Αυτό ακριβώς είναι. Ένας τρόπος να τονίσει η ES τις ανταγωνιστικές τιμές της. Μην αγχώνεστε λοιπόν.

5. Ένα τέτοιο κοντό διοπτρικό υπερτερεί στην επίγεια και στην παρατήρηση των αστρικών πεδίων του γαλαξία και των ανοικτών σμηνών. Ένα Mak υπερτερεί στους πλανήτες, τους διπλούς αστέρες και τα σφαιρωτά σμήνη (περίπου όπως ένα μακρύ διοπτρικό). Ένα νευτώνιο κάνει λίγο από όλα αυτά και υπερτερεί στην παρατήρηση νεφελωμάτων και γαλαξιών. Επίσης με τα ίδια χρήματα αγοράζεις νευτώνιο μεγαλύτερης διαμέτρου από διοπτρικό, Maksutov ή Scmidt. Γιαυτό πολλοί έχουν 2 ή 3 τηλεσκόπια διαφορετικών προδιαγραφών.

Έχω ένα παρόμοιο (Celestron) και θέλω να σου επισημάνω τα εξής: 1. Για την επίγεια παρατήρηση απαιτείται υψαζιμουθιακή στήριξη. Καλύτερα ένας φωτογραφικός τρίποδας ποιότητος (όπως Manfrotto) με κεντρική στήλη που ανεβοκατεβαίνει (με μανιβέλα ή με το χέρι). 2. Η επίγεια παρατήρηση δεν πρέπει να γίνεται σε υψηλές μεγεθύνσεις. Καλό είναι το τηλεσκόπιο να κινείται μεταξύ 10 και 50x περίπου (όλες οι διόπτρες αυτό το φάσμα έχουν). Το Mak με τον μικρότερο φακό SWA δίνει 54x (24mm SWA) ή 40x (32mm Plossl). Οι μεγεθύνσεις είναι υψηλές και η κόρη εξόδου μικρή (1.8-2.4). >Δηλαδή η εικόνα θα μεγεθύνει όλες τις ατμοσφαιρικές επιδράσεις και θα είναι σκοτεινή. Επίσης κάθε δόνηση θα μεγεθύνεται υπερβολικά. 3. Ιδανικό τηλεσκόπιο για επίγεια είναι ένα μικρό διοπτρικό. Κατάλληλα είναι τα κοντά αχρωματικά ST 80/400 ή 102/500 και για αυξημένη ποιότητα (ιδίως αν παρατηρείς και βράδυ, όπου τα φώτα αναδεικνύουν το χρωματικό σφάλμα) τα ημιαποχρωματικά SD 66/400- 80/600. Ένα 80/400 με φακό 32mm Plossl δίνει 12.5x με 4 μοίρες πεδίο, κόρη εξόδου 6.4 και φωτεινές, οξύτατες εικόνες. Με έναν 8mm πιάνεις και τα 50x. Το mak θα χρησιμοποιηθεί μόνο αν θέλεις να το σταθεροποιήσεις στοχεύοντας μια φωλιά πουλιών από μεγάλη απόσταση. Mε το διοπτρικό μπορείς να παρακολουθήσεις ένα πουλί (ή αεροπλάνο) που πετά ή και ένα ολόκληρο σμήνος. 4. Όταν κάνω επίγεια με το Mak χρησιμοποιώ πάντοτε μειωτή εστιακού λόγου, άλλο ένα έξοδο και άλλο ένα οπτικό στοιχείο. Με το διοπτρικό δεν χρειάζεται αυτό.

Οποιοδήποτε από τα 2 8" θα σε καλύψει. Το Nexstar θα σε περιορίσει στους πλανήτες και τα λαμπρά αντικείμενα, αλλά πράγματι εξοικονομεί χώρο (όχι χρήμα) αν μόνο αυτά σε ενδιαφέρουν.

Έγραψα μια μακροσκελή απάντηση και χάθηκε από αδέξιο χειρισμό. Με λίγα λόγια, το αλκοόλ προκαλεί περιφερειακή αγγειοδιαστολή. Το θερμό αίμα περνά ακριβώς κάτω από το δέρμα και οι θερμοϋποδοχείς ανιχνεύουν την θερμότητά του, στέλνοντας μήνυμα στον εγκέφαλο πως ζεσταινόμαστε. Στην πραγματικότητα όμως είναι τόσο κοντά στο εξωτερικό περιβάλλον που έχουμε απώλειες θερμότητας (αναλόγως με το μονωτικό στρώμα λιπώδους ιστού που διαθέτει ο καθένας). Κανονικά πρέπει να συμβαίνει εντελώς το αντίθετο στο κρύο. Το αίμα συγκεντρώνεται στα σπλάχνα ώστε να διατηρήσει την θερμοκρασία του και την θερμοκρασία των ζωτικών οργάνων (τα ένζυμα που καταλύουν τις μεταβολικές διαδικασίες είναι πρωτεϊνικής φύσης και έχουν αυστηρό φάκελο λειτουργίας σε σχέση με την θερμοκρασία). Στην περιφέρεια έχουμε αγγειοσύσπαση και περνά μόνο όσο αίμα είναι απαραίτητο, γιαυτό και τα άκρα "ξυλιάζουν", παρουσιάζουν υπαισθησία και σε ακραίες συνθήκες ακόμη και ανοξία που οδηγεί σε κρυοπαγήματα. Αυτός ο μηχανισμός (και το αντίθετό του) σε συνδυασμό με την τετράχωρη καρδιά διαφοροποιεί τα ομοιόθερμα από τα ποικιλόθερμα. Η ανθρωπογέννεση επιτελέσθηκε στην Αφρική και οι μηχανισμοί αποβολής θερμότητας στον άνθρωπο (περιφερική αγγειοδιαστολή και εφίδρωση κυρίως) είναι αποτελεσματικότεροι από εκείνους της διατήρησης της θερμότητας (δεν έχουμε παχύ στρώμα λίπους, ούτε και γούνα, ούτε οπλές ή ορνιθόμορφα κάτω άκρα), οπότε οτιδήποτε μας αυξάνει την αποβολή θερμότητας τον χειμώνα μας βλάπτει. Η ιατρική δεν είχε αναπτυχθεί και τόσο την εποχή των σκύλων του Αγίου Βερνάδου. Ουσιαστικά αυτοί οι σκύλοι "δάνειζαν" την ζεστασιά του σώματός τους, της ανάσας τους και της πυκνής τους γούνας και το αλκοόλ λειτουργούσε ως αναισθητικό (για τους τραυματισμούς) και παρηγορητικό. Οι άνθρωποι επινοούν πολλές δικαιολογίες για να πιούν αλκοόλ (και άλλα πράγματα). Η πραγματικότητα είναι μία. Είναι ψυχοτρόπος ουσία.

Κατά σύμπτωση ο εξοπλισμός μου μοιάζει πολύ με της Βερενίκης! Hyundai Matrix, Celestron 6SE, αστρογιλέκο, μέχρι πρότινος υπήρχε ακόμη και ο Old Holborn. Υπάρχουν κάποιες διαφορές καθώς, ενώ στην περσινή εξόρμηση πήρα μαζί μου το πορτοκαλάκι και την γυναίκα μου, εφέτος πήρα το 12", το 66ED και έναν φίλο με το δικό του εξοπλισμό. Είχα άγχος αν θα χωρέσουν όλα και τελικά περίσσεψε άφθονος χώρος και η θέα προς τα πίσω ουδόλως περιορίστηκε. Μάλιστα μπορείς να βάλεις και πράγματα επάνω στο σωλήνα, αν και καλό είναι να μην είναι ιδιαιτέρως βαριά. Μια που τ' αναφέραμε, ο φίλος έφερε και ρακή που την τίμησα την πρώτη βραδιά (καιρός φλεβαρίσιος επάνω στην αετοφωλιά) αλλά δεν κατάφερα να την συνταιριάξω με την παρατήρηση. Δεν ευνοεί τη διαύγεια πνεύματος, επηρεάζει την προσαρμογή στο σκοτάδι και τους οφθαλμοκινητικούς μυς, προκαλεί απώλεια θερμότητος (και ας δίνει την ψευδαίσθηση για το αντίθετο), τροποποιεί τον αντιληπτικό ουδό (μην επιμένουμε πως είδαμε κάτι που είναι 16mag και μας πάρουν με τις τομάτες) και φέρνει υπνηλία. Φυσικά είναι θέμα ανοχής, δεν επιδρά σε όλους με τον ίδιο τρόπο και στην ίδια ποσότητα.

Να το πάρουμε σε μια ομαδική, πριν από τα επόμενα μέτρα;

Νομίζω πως είναι υπερβολή. Με τα ροδάκια από κάτω δεν το γέρνεις, ούτε σκύβεις, ούτε έχεις αυτά τα παλούκια να προεξέχουν, ούτε κάνεις τόσες τρύπες στη μοριοσανίδα, ούτε χρειάζεσαι τόσα εξαρτήματα.

Δείτε μια κομψή ( ; ) λύση μεταφοράς...

Blue Diamond, Roy Tabora Giclée σε καμβά

Nocturne, Le Miroir des Jours , Albert Lozeau, 1907-1912 Comme il fait bon d'être plusieurs quand il fait noir, Et que nous subissions l'influence du soir, Rêveur, chacun de nous écoutait sa pensée Par le même silence intimement bercée. La nuit mélancolique épanchait sa douceur Avec un caressant geste de grande soeur, Et nous voyions passer dans l'ombre transparente, De temps en temps, soudaine, une étoile filante. Le firmament d'été fourmillait d'astres bleus Irradiant l'éther d'éclats miraculeux. L'heure était si puissante et si pleine de grâce Que chacun la sentait respirer dans l'espace, Dans le frissonnement d'une feuille, ou le bruit D'un insecte invisible et tournoyant qui fuit... Ah ! ce recueillement qui vient avec mystère, Et d'autant plus profond qu'il est involontaire ! La lampe s'est éteinte et le livre est fermé : Nul ne songe à l'ouvrir, nul à la rallumer. C'est dans son triste coeur, qu'éclaire la nuit noire, Que chacun continue une émouvante histoire... Rêve, ô supreme joie, ô consolation ! Baume qui nous guérit du mal de l'action, C'est le soir qu'on vous sent descendre sur nos plaies Et couler, comme par la pitié de mains vraies ! Et c'est vous qui dans les jours mauvais de combats Nous faites prendre un peu patience ici-bas, Et nous donnez, afin que nul ne se délivre, La lâcheté peut-être héroïque de vivre !

Εγώ τα πήρα από το Praktiker, υπάρχουν νομίζω και στα Leroy Merlin. Στο ΙΚΕΑ ήμουν το Σάββατο επί 6 ώρες και δε θυμάμαι να είδα ροδάκια. Εκεί πουλάνε έτοιμες λύσεις, ενώ στα άλλα καταστήματα απευθύνονται σε όσους κάνουν μαστορέματα. Θα τα βιδώσεις απ' ευθείας με ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι και ξυλόβιδες (μυτερές) οπότε μην ξεχάσεις να πάρεις και τις ανάλογες βίδες. Πρόσεξε το μήκος τους για να μην βγούν από την άλλη μεριά της βάσης. Πάρε μαζί σου έναν χάρακα και μέτρησε το πάχος της βάσης πριν πας στο κατάστημα.

Ο Stellarvue διαθέτει πιο παχύ σωλήνα από τους συνήθεις ερευνητές, ιδίως τους πλαστικούς. Πιθανότατα θα χωρέσει. Εγώ έχω βολευτεί με τους Celestron Quick Release πάντως. Χαμηλού προφίλ και αρκετά σταθεροί. Το πρόβλημα είναι πως η μία βίδα (η κόντρα με το ελατήριο) ρυθμίζεται δύσκολα, με Allen. Δεν θυμάμαι ποιούς φακούς έχεις titi, αλλά με έναν 24mm SWA καλής ποιότητας λαμβάνεις υπέροχες εικόνες του ουρανού (αν υποθέσουμε πως έχει παραπλήσια ποιότητα με τους SV) με κόρη εξόδου 6mm, 8 μοίρες πεδίο και περίπου 8x μεγέθυνση. "Το μάτι είναι το καλύτερο σταυρόνημα" λέει ένας φίλος αστροφωτογράφος και δεν πειράζει και πολύ το να μην έχει σταυρόνημα ο φακός (αν το χρειαστείς θα βάλεις τον μητρικό). Αν το θέλεις, βάζεις και έναν φακό 8mm για 25x, έχοντας 2-3 μοίρες πεδίο και πάλι. Ακόμη, δεν μπερδεύεσαι με τους χάρτες και τον Telrad- Rigel. Όλα θα έχουν την ίδια φορά, εκτός από το ίδιο το τηλεσκόπιο. Και το κυριότερο, δεν θα πάθεις αυχενικό σύνδρομο.