kkokkolis

Οι φακοί της ES πρέπει να είναι ήδη all time best sellers. Προφανώς η παραγωγή δεν μπορεί να καλύψει την ζήτηση. Αυτό είναι κάτι που διορθώνεται αν η εταιρία είναι αρκετά ευέλικτη. Φθάνει να μην επιλέξει υποδεέστερο εργοστάσιο ή να παραλείψει το QC για χάρη της ταχύτητας. Τότε καήκαμε και, το κυριότερο, θα καεί η ES. Είναι εντυπωσιακό το ότι οι σειρές που δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση είναι βασισμένες στα Meade UWA & SWA που αποσύρθηκαν λόγω πτωχών πωλήσεων. Και το ότι η William Optics δεν επέκτεινε την σειρά UWAN λόγω πτωχών πωλήσεων (σύμφωνα με δικά της λόγια). Άρα το marketing της ES είναι απολύτως επιτυχημένο και ίσως οι "εκπτώσεις" συνεχιστούν για άλλα 100 χρόνια!

Αν μεγαλώσει το ύψος, το σημείο θέασης γινετε πιο βολικό για την εκάστοτε τοποθέτηση (είτε πιο μπροστά, είτε πιο πίσω) ή όχι? Ναι, αλλά αν μπει τόσο πίσω τίποτε δε θα βοηθήσει.

Παιδιά; Ποιά παιδιά; Ρίξτε μια ματιά και στο Imaginarium.

Δυστυχώς τα αρκτικόλεξα UFO και ΑΤΙΑ έχουν δυσφημιστεί από διάφορους συνομωσιολόγους και ως εκ τούτου έχουν "καεί". Ο άνθρωπος λέει εδώ πως είδε ένα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο, όχι πως είδε κάτι εξωγήινης προέλευσης. Άρα δεν παραβιάστηκε κάποιος κανόνας. Ζητά τη βοήθειά μας ώστε να το ταυτοποιήσει. Το ίδιο έχω κάνει και εγώ και δεκάδες μέλη κατά καιρούς. Συνήθως βέβαια οι προσπάθειες παραμένουν άκαρπες. Αν αδυνατείς να αναγνωρίσεις το αντικείμενο στο πεδίο τότε είναι ακόμη δυσκολότερο να το αναγνωρίσεις από μια περιγραφή. Το ρετιρέ σήμερα κατοικείται ασφυκτικά. Πέρα από τα πουλιά (που δεν έχουν φώτα φυσικά) υπάρχουν εμπορικά και ψυχαγωγικά αεροπλάνα, ελικόπτερα, ραδιοελεγχόμενα παιχνίδια (που μιμούνται τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα), μη ελεγχόμενα εκτοξευόμενα παιχνίδια (με παρδαλά φώτα), αυτόγυρα, παραπέντ και διάφορα αλεξίπτωτα, διάφορα μπαλόνια (πολλά με ήλιο θα ξεφύγουν κάποια στιγμή από τα αδέξια παιδικά χέρια του ιδιοκτήτη τους και είναι γυαλιστερά με επακόλουθες ανακλάσεις ), δορυφόροι, μετέωρα και δεν ξέρω τι άλλο. Το γεγονός πως τα περισσότερα ΑΤΙΑ γίνονται αντιληπτά τη νύκτα νομίζω πως προκύπτει από τις δυσκολίες αναγνώρισης στο σκοτάδι. Αν δεις το ίδιο αντικείμενο στο φως το αναγνωρίζεις αμέσως και δεν είναι προφανώς αγνώστου ταυτότητας. Επίσης ο ουρανός είναι μεγάλος και είναι κάπως απίθανο 2 μέλη του φόρουμ να παρακολουθούν το ίδιο σημείο την ίδια στιγμή ώστε να αντιληφθούν ένα αντικείμενο με ταχεία εμφάνιση και εξαφάνιση. Αυτό ισχύει ιδίως όταν το αντικείμενο βρίσκεται χαμηλά, καθώς τα αντικείμενα του στερεώματος (δορυφόροι και μετέωρα) είναι αντιληπτά από τεράστιες γεωγραφικές περιοχές, ενώ εκείνα που πετούν χαμηλά (παιδικά παιχνίδια) γίνονται αντιληπτά τοπικά. Αν πρόκειται για νέα σελήνη και δούμε κάτι να κινείται προς τον Τοξότη και ουδείς άλλος το παρατηρήσει (ενώ γνωρίζουμε πως εκατοντάδες παρατηρούν και φωτογραφίζουν σε αυτές τις συνθήκες), τότε μάλλον πρόκειται για τοπικό φαινόμενο. Από την άλλη βέβαια, είδα προ καιρού μια φοβερή βολίδα από το μπαλκόνι μου στον Πειραιά, με ίχνος και "πυροτεχνική" έκρηξη στο τέλος, την οποία κανένας δεν επιβεβαίωσε. Σίγουρα την είδαν και άλλοι αλλά δεν διάβαζαν το forum υποθέτω. Νομίζω πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτά τα θέματα με λογική και ψυχραιμία.

Όχι, δεν είναι εργονομικό. Θα πρέπει να δίνεις μεγάλη κλίση στη σπονδυλική σου στήλη και θα πάθεις λουμπάγκο. Το βάζεις όσο πιο μπροστά γίνεται και πάλι το σημείο θέασης είναι αρκετά πίσω (και εδώ υπερτερεί η εργονομία του Rigel). Εγώ το έχω δεξιά από τον οπτικό ερευνητή και δουλεύει καλά.

Ακόμη και τροχόσπιτο, μόνο από την Televue που θα έλεγε ο Τάσος Βράτολης!

Nocturnes, L'Âme solitaire, Albert Lozeau, 1902 I Le vent mélodieux chante dans les pins sombres Dont les larges bras noirs bougent parmi les ombres Le ciel s'est étoilé lentement. La forêt Voit mille yeux bleus s'ouvrir sur son dôme discret, Et, sur le sol moelleux que vêt la feuille brune, Luire de fins rayons et des flaques de lune. Parfois vibre un bruit d'aile, et furtif, égaré, Un oiseau somnambule apparaît, effaré. Le soir tendre en chantant, doux comme une âme blanche Baise et fait frissonner chaque nid sur la branche. C'est grand comme la nuit et frais comme elle encor. Et je songe à Vigny, quand éclate le cor ! II La nuit mystérieuse éveille en nous des rêves, De beaux rêves rêvés le long des jaunes grèves, Qui s'élèvent aux clairs de lune familiers Comme les papillons nocturnes par milliers. Lourds encor du sommeil dont leurs ailes sont pleines, Ils montent incertains vers les lueurs sereines Et disparaissent. Puis, d'autres essaims bientôt Les joignent, qui s'en vont se perdre aussi là-haut... Mais le ciel nous les rend, le grand ciel magnanime, Car il sait que le coeur souvent le plus sublime Doit à quelque vieux rêve obstinément rêvé Sa force, et qu'il mourrait s'il en était privé. III La lune a mauvais teint ce soir, la lune est jaune. Elle ne charmera pas cette nuit le faune Qui danse à sa lueur, autour des troncs moussus. Tous les hôtes joyeux des bois seront déçus. Les oiseaux familiers blottis dans les ténèbres, À sa clarté n'auront que des songes funèbres. Ah ! Madame la Lune, avec vos traits flétris Vous ne réjouirez que les chauves-souris ! Mais peut-être aurez-vous sur le cerveau de l'homme Une influence heureuse, et, durant son long somme, Pour changer le plomb noir qui l'avilit encor, Voudrez-vous lui verser au coeur des rayons d'or... IV O Lune, qui ce soir a l'air d'une malade, Lune pâlement bleue, astre cher au nomade, Lampe d'or du poète et soleil des hiboux, O Lune ! qu'as-tu donc à pleurer comme nous ! Car ce sont bien tes pleurs, Lune triste et superbe, Qui perlent au matin à la pointe de l'herbe... Lune languide et blême, en ton beau ciel de nuit Être hantée ainsi d'un indicible ennui ; Au vaste paradis des divines étoiles Gémir comme une femme éplorée en ses voiles ! Ah ! Lune, nous pouvons nous lamenter un peu Quand tu pleures, si haut, nous, si loin du ciel bleu !..

http://www.tenniswood.co.uk/wp-content/uploads/2010/09/3824172978_1c2c1eee63_o.jpg Tom Lowe, Sky at Night Magazine Astronomy Photographer of the Year 2010

Photon Worshippers at Big Sur California, Steve Christenson, 2010

Astronomy Photographer of the Year, National Maritime Museum, Λονδίνο, 2010 Επικοινωνιακό υλικό

Astronomy Photographer of the Year, National Maritime Museum, Λονδίνο, 2010 Επικοινωνιακό υλικό

Ονειρεύομαι ένα κινούμενο παρατηρητήριο, να αδειάσει και λίγο το σπίτι.

Υπάρχει φωτογραφία αλλά χωρίς κάποιο γνωστό φακό δίπλα για σύγκριση. Είναι και σε παράξενη γωνία. Φαίνεται βραχύτερος του ES100 20 και λεπτότερος του ES82 30, αλλά μπορεί να φταίει η προοπτική. Εξάλλου είναι πρωτότυπο και δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκη με την τελική έκδοση. Μπορεί να είναι ακόμη και dummy.

Φίλε μας, ο χάρτης είναι σκαρίφημα και όχι χιλιοστομετρικής ακρίβειας. Αδρά όμως σκέψου πως έχει περιφέρεια (αζιμούθιο) 360 μοίρες, ή 24 ώρες αν προτιμάς, ενώ το ύψος είναι 180 μοίρες αντιδιαμετρικά (από N σε S για παράδειγμα) και 90 μοίρες από την περιφέρεια στο ζενίθ που ταυτίζεται με το κέντρο του κύκλου. Θα κυττάξεις λοιπόν δυτικά για την Αφροδίτη και περίπου στις 40 μοίρες αν κρίνεις από τον χάρτη και αν είναι σωστός χρονικά. Αλλά μην ανησυχείς, η Αφροδίτη βγάζει μάτι, δεν πρόκειται να μπερδευτείς. Τίποτε δεν είναι λαμπρότερο ανάμεσα στις (φαινομενικά) σημειακές πηγές φωτός από την Αφροδίτη.

Reaching for the Stars, kaotickell, 2011

Reach for the Stars - Afghanistan, Astronomers Without Borders, 2012

EDIT: Άκυρο. Τώρα κατάλαβα, είναι από 8" και 9.25" οι εικόνες. Ένας φίλος με Citroen Picasso να μας μιλήσει. Έχει χώρο και για εσωτερική πισίνα.

Αν έχει αυτό το μέγεθος στα 9mm, πως θα είναι ένα ανάλογο 20mm; Και πως θα είναι (συμπεριλαμβανομένων των φυσικών μεγεθών) το 25mm 100 (με το πεδίο του Nagler 31 και την κόρη εξόδου του Nagler 26) που θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών; Μου φαίνεται πως οι φακοί αυτοί δεν έχουν και τόση πρακτική σημασία (αν και οι "άρρωστοι" τους περιμένουν πως και πως) αλλά οπωσδήποτε πρόκειται ενδιαφέρουσες τεχνικές εξελίξεις.

Αυτό ακριβώς είναι. Ένας τρόπος να τονίσει η ES τις ανταγωνιστικές τιμές της. Μην αγχώνεστε λοιπόν.

5. Ένα τέτοιο κοντό διοπτρικό υπερτερεί στην επίγεια και στην παρατήρηση των αστρικών πεδίων του γαλαξία και των ανοικτών σμηνών. Ένα Mak υπερτερεί στους πλανήτες, τους διπλούς αστέρες και τα σφαιρωτά σμήνη (περίπου όπως ένα μακρύ διοπτρικό). Ένα νευτώνιο κάνει λίγο από όλα αυτά και υπερτερεί στην παρατήρηση νεφελωμάτων και γαλαξιών. Επίσης με τα ίδια χρήματα αγοράζεις νευτώνιο μεγαλύτερης διαμέτρου από διοπτρικό, Maksutov ή Scmidt. Γιαυτό πολλοί έχουν 2 ή 3 τηλεσκόπια διαφορετικών προδιαγραφών.

Έχω ένα παρόμοιο (Celestron) και θέλω να σου επισημάνω τα εξής: 1. Για την επίγεια παρατήρηση απαιτείται υψαζιμουθιακή στήριξη. Καλύτερα ένας φωτογραφικός τρίποδας ποιότητος (όπως Manfrotto) με κεντρική στήλη που ανεβοκατεβαίνει (με μανιβέλα ή με το χέρι). 2. Η επίγεια παρατήρηση δεν πρέπει να γίνεται σε υψηλές μεγεθύνσεις. Καλό είναι το τηλεσκόπιο να κινείται μεταξύ 10 και 50x περίπου (όλες οι διόπτρες αυτό το φάσμα έχουν). Το Mak με τον μικρότερο φακό SWA δίνει 54x (24mm SWA) ή 40x (32mm Plossl). Οι μεγεθύνσεις είναι υψηλές και η κόρη εξόδου μικρή (1.8-2.4). >Δηλαδή η εικόνα θα μεγεθύνει όλες τις ατμοσφαιρικές επιδράσεις και θα είναι σκοτεινή. Επίσης κάθε δόνηση θα μεγεθύνεται υπερβολικά. 3. Ιδανικό τηλεσκόπιο για επίγεια είναι ένα μικρό διοπτρικό. Κατάλληλα είναι τα κοντά αχρωματικά ST 80/400 ή 102/500 και για αυξημένη ποιότητα (ιδίως αν παρατηρείς και βράδυ, όπου τα φώτα αναδεικνύουν το χρωματικό σφάλμα) τα ημιαποχρωματικά SD 66/400- 80/600. Ένα 80/400 με φακό 32mm Plossl δίνει 12.5x με 4 μοίρες πεδίο, κόρη εξόδου 6.4 και φωτεινές, οξύτατες εικόνες. Με έναν 8mm πιάνεις και τα 50x. Το mak θα χρησιμοποιηθεί μόνο αν θέλεις να το σταθεροποιήσεις στοχεύοντας μια φωλιά πουλιών από μεγάλη απόσταση. Mε το διοπτρικό μπορείς να παρακολουθήσεις ένα πουλί (ή αεροπλάνο) που πετά ή και ένα ολόκληρο σμήνος. 4. Όταν κάνω επίγεια με το Mak χρησιμοποιώ πάντοτε μειωτή εστιακού λόγου, άλλο ένα έξοδο και άλλο ένα οπτικό στοιχείο. Με το διοπτρικό δεν χρειάζεται αυτό.

Οποιοδήποτε από τα 2 8" θα σε καλύψει. Το Nexstar θα σε περιορίσει στους πλανήτες και τα λαμπρά αντικείμενα, αλλά πράγματι εξοικονομεί χώρο (όχι χρήμα) αν μόνο αυτά σε ενδιαφέρουν.

Έγραψα μια μακροσκελή απάντηση και χάθηκε από αδέξιο χειρισμό. Με λίγα λόγια, το αλκοόλ προκαλεί περιφερειακή αγγειοδιαστολή. Το θερμό αίμα περνά ακριβώς κάτω από το δέρμα και οι θερμοϋποδοχείς ανιχνεύουν την θερμότητά του, στέλνοντας μήνυμα στον εγκέφαλο πως ζεσταινόμαστε. Στην πραγματικότητα όμως είναι τόσο κοντά στο εξωτερικό περιβάλλον που έχουμε απώλειες θερμότητας (αναλόγως με το μονωτικό στρώμα λιπώδους ιστού που διαθέτει ο καθένας). Κανονικά πρέπει να συμβαίνει εντελώς το αντίθετο στο κρύο. Το αίμα συγκεντρώνεται στα σπλάχνα ώστε να διατηρήσει την θερμοκρασία του και την θερμοκρασία των ζωτικών οργάνων (τα ένζυμα που καταλύουν τις μεταβολικές διαδικασίες είναι πρωτεϊνικής φύσης και έχουν αυστηρό φάκελο λειτουργίας σε σχέση με την θερμοκρασία). Στην περιφέρεια έχουμε αγγειοσύσπαση και περνά μόνο όσο αίμα είναι απαραίτητο, γιαυτό και τα άκρα "ξυλιάζουν", παρουσιάζουν υπαισθησία και σε ακραίες συνθήκες ακόμη και ανοξία που οδηγεί σε κρυοπαγήματα. Αυτός ο μηχανισμός (και το αντίθετό του) σε συνδυασμό με την τετράχωρη καρδιά διαφοροποιεί τα ομοιόθερμα από τα ποικιλόθερμα. Η ανθρωπογέννεση επιτελέσθηκε στην Αφρική και οι μηχανισμοί αποβολής θερμότητας στον άνθρωπο (περιφερική αγγειοδιαστολή και εφίδρωση κυρίως) είναι αποτελεσματικότεροι από εκείνους της διατήρησης της θερμότητας (δεν έχουμε παχύ στρώμα λίπους, ούτε και γούνα, ούτε οπλές ή ορνιθόμορφα κάτω άκρα), οπότε οτιδήποτε μας αυξάνει την αποβολή θερμότητας τον χειμώνα μας βλάπτει. Η ιατρική δεν είχε αναπτυχθεί και τόσο την εποχή των σκύλων του Αγίου Βερνάδου. Ουσιαστικά αυτοί οι σκύλοι "δάνειζαν" την ζεστασιά του σώματός τους, της ανάσας τους και της πυκνής τους γούνας και το αλκοόλ λειτουργούσε ως αναισθητικό (για τους τραυματισμούς) και παρηγορητικό. Οι άνθρωποι επινοούν πολλές δικαιολογίες για να πιούν αλκοόλ (και άλλα πράγματα). Η πραγματικότητα είναι μία. Είναι ψυχοτρόπος ουσία.

Κατά σύμπτωση ο εξοπλισμός μου μοιάζει πολύ με της Βερενίκης! Hyundai Matrix, Celestron 6SE, αστρογιλέκο, μέχρι πρότινος υπήρχε ακόμη και ο Old Holborn. Υπάρχουν κάποιες διαφορές καθώς, ενώ στην περσινή εξόρμηση πήρα μαζί μου το πορτοκαλάκι και την γυναίκα μου, εφέτος πήρα το 12", το 66ED και έναν φίλο με το δικό του εξοπλισμό. Είχα άγχος αν θα χωρέσουν όλα και τελικά περίσσεψε άφθονος χώρος και η θέα προς τα πίσω ουδόλως περιορίστηκε. Μάλιστα μπορείς να βάλεις και πράγματα επάνω στο σωλήνα, αν και καλό είναι να μην είναι ιδιαιτέρως βαριά. Μια που τ' αναφέραμε, ο φίλος έφερε και ρακή που την τίμησα την πρώτη βραδιά (καιρός φλεβαρίσιος επάνω στην αετοφωλιά) αλλά δεν κατάφερα να την συνταιριάξω με την παρατήρηση. Δεν ευνοεί τη διαύγεια πνεύματος, επηρεάζει την προσαρμογή στο σκοτάδι και τους οφθαλμοκινητικούς μυς, προκαλεί απώλεια θερμότητος (και ας δίνει την ψευδαίσθηση για το αντίθετο), τροποποιεί τον αντιληπτικό ουδό (μην επιμένουμε πως είδαμε κάτι που είναι 16mag και μας πάρουν με τις τομάτες) και φέρνει υπνηλία. Φυσικά είναι θέμα ανοχής, δεν επιδρά σε όλους με τον ίδιο τρόπο και στην ίδια ποσότητα.

Να το πάρουμε σε μια ομαδική, πριν από τα επόμενα μέτρα;