kkokkolis

Διόλου ενθαρρυντικό. Το άλλο τότε; Έχω Baader Clamp και αντίβαρο και Vixen plate. Τώρα στήνω το διοπτρικό στην Porta (Σελήνη και Δίας κοντά), αλλά θα ήθελα να μπορώ να στήνω ταυτόχρονα και ένα καταδιοπτρικο, χωρίς τα καλώδια του Nexstar.

Επειδή το μπαλκόνι μου έχει υψηλά κάγκελα. Σηκώνω την κεντρική κολώνα του Manfrotto και παρατηρώ με ελαφρά κλίση προς τα κάτω τα καράβια και τα πουλιά στη θάλασσα, όρθιος. Η PortaMount βλέπει κάγκελα και δεν παίρνει αρνητική κλίση.

Καλησπέρα. Έχω ένα τηλεσκοπιάκι WO 66ED, το οποίο χρησιμοποιώ εκτεταμένα, τόσο για επίγεια παρατήρηση, όσο και για αστρονομική και ηλιακή. Το έχω χρησιμοποιήσει με τη στήριξη Nexstar 6/8, στην Porta Mount, ακόμη και με τη Dobson του Heritage, αλλά με βολεύει περισσότερο ένας φωτογραφικός τρίποδας Manfrotto που έχω. Εδώ και χρόνια τον δουλεύω με κεφαλή μπίλιας Novoflex Magicball, η οποία καλύπτει άψογα την επίγεια παρατήρηση. Όταν όμως τον στρέφω πάνω από τις 30-40 μοίρες δεν τα βγάζει πέρα με τις ροπές (το τηλεσκοπιάκι είναι πολύ οπισθοβαρές) και όσο και να σφίξω πέφτει 1 χιλιοστό με επακόλουθο την απώλεια του αντικειμένου. Μιλάμε για περίπου 2.5kgr βάρος, όλα μαζί. Θα ήθελα να βρω μια νέα κεφαλή με αστρονομικές δυνατότητες (μικρομετρική ρύθμιση με γρανάζια ή κίνηση με Teflon όπως στα Dob), η οποία όμως να κάνει και για επίγεια παρατήρηση (να βλέπει προς τα κάτω 30 μοίρες και να κινείται ομαλά και ελεύθερα με το χέρι). Αυτή εδώ λέει 2kgr https://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/info/p725_TS-Optics-Geared-Head-and-Alt-azimuth-Mount-for-photo-tripods.html. Τη γνωρίζει κανένας; Μου θυμίζει τη στήριξη του Bresser από τα Lidl. Εναλλακτικά υπάρχει αυτή https://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/language/en/info/p9334_TS-Optics-Tilting-Head-and-Altazimuth-Mount-for-photo-tripods.html. Δεν έχει μικρομετρικές ρυθμίσεις αλλά έτσι ο διπλός ρόλος εξυπηρετείται καλύτερα. Σηκώνει 4kgr, άψογα. Βέβαια απαιτεί L plate για τα κιάλια (έχω της Porta Mount). Κρίνοντας από αυτές, έχω την πρόθεση να πληρώσω ~150 ευρώ με τα μεταφορικά. Γνώμες;

Βρίσκεις ευκολότερα το αντικείμενο, το κρατάς ευκολότερα στο πεδίο, χωράει στο πεδίο όταν είναι εκτεταμένο (νεφελώματα, αστρικά σμήνη), βλέπεις αστέρια γύρω - γύρω τα οποία μπορεί να ταυτίσεις με έναν χάρτη, και το πλαισιώνεις μαζί με άλλα αντικείμενα που μπορεί να βρίσκονται κοντά, πχ ο Zuben Elgenubi τώρα με τον Δία (σε μικρό διοπτρικό φαίνεται στο ίδιο πεδίο). Για πολλούς είναι και θέμα αισθητικής, κάτι εξ ορισμού υποκειμενικό. Εάν έχεις πολλούς ευρυγώνιους, διαλέγεις να πλαισιώσει το αντικείμενο με εκείνον στον οποίον χωράει με ακρίβεια και έτσι το βλέπεις σε μεγαλύτερη μεγέθυνση, τετραπλάσια με έναν Nagler σε σχέση με έναν Ortho και με έναν Ethos σε σχέση με έναν Plossl. Αυτό είναι το Wow Factor. Οι πλανήτες είναι μικροί και χωράνε σε μικρό πεδίο, άρα 40-50 μοίρες επαρκούν, ιδίως εάν έχεις tracking. Ήταν μόδα προ ετών οι σφαιρικοί φακοί για πλανητική παρατήρηση, παρόμοιοι με του Levenhook και γυαλί από την Edmund Scientific. Αυτοί έχουν ωφέλιμο πεδίο 25 μοιρών μόνο (!!!) αλλά είναι ενός στοιχείου, χωρίς κόλλα. Υπερβολή νομίζω. Οι Plossl και οι Ortho είναι σχετικά φθηνοί, ελαφρείς και μικροί (με εξαιρέσεις τους πανάκριβους Zeiss και Pentax), άρα και άλλους, ευρυγώνιους, φακούς να διαθέτεις, μπορείς να έχεις 1-2 για τους πλανήτες. Έχω τους Baader Genuine Ortho και η διαφορά είναι εμφανής, αλλά όχι μεγάλη. Δεν έχω δει κάτι σε έναν πλανητη που να μην φαίνεται και με έναν Nagler, όμως υπάρχει διαφορά στη φωτεινότητα και ελαφρώς στο χρώμα. Σε κοντινούς αστέρες στο όριο της διάκρισης μπορεί να υπάρχει διαφορά, αλλά δεν ασκώ αυτήν την πτυχή του χόμπι. Οι BGO και οι Classic έχουν διαφορά στην ποιότητα κατασκευής, αλλά υποτίθεται πως τα γυαλιά είναι ίδια, ή σχεδόν. Στους BGO προσφέρεται και 12.5mm.

Εάν έχεις 16 & 11, η ακολουθία είναι περίπου 33, 23, 16, 11, 7.5. Ένας φακός 22-24mm με ~ 2mn κόρη εξόδου θα είναι ο βασικός σου. Στα Cassegrain, όπως είπα, ξεκινώ πάντα με Nagler 22 T4. Ήθελα να πάρω κάποτε και 31 Nagler ή 30 ES 82 αλλά βολεύομαι μια χαρά με Hyperion Aspheric. Εάν επιμένεις για Nagler, υπάρχουν οι πανάκριβοι 31, 26 και 22.

Νομίζω πως πρόκειται για ψευδοδίλημμα. Θεωρητικά ο λόγος σου είναι f/10, με τον διαγώνιο και την εστίαση ανεβαίνεις λίγο προς το f/10.5-11. Άρα ο 11 σου δίνει ~ 1mm κόρη εξόδου, ο 9 ~ 0.8mm. Κάπου εκεί είναι το όριο για αποφυγή των πολλών ενοχλητικών εγκλείστων του υαλοειδούς (μυγάκια) που χαλάνε την παρατήρηση. Θεωρητικά μπορείς να πας στο 0.5 αλλά η εικόνα θα είναι σκοτεινή και θα έχεις αρκετά μυγάκια. Και τα δύο λοιπόν, όπως και το ενδιάμεσα 10mm είναι εντάξει, αλλά το 11 υπόσχεται καλύτερες εικόνες για περισσότερες νύχτες όπου το 9 θα είναι υπερβολή, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με Barlow, κάτι εκτός ορίων του 9 (κόρη εξόδου 0.4, απορριπτέα). Για εμένα ο 11 θα είναι καλύτερη επένδυση. Με τα λεφτά του Nagler 11 βεβαίως αγοράζεις ES82 11 & 8.8mm και έχεις την ίδια πρακτικά απόδοση.

Και εάν δεν έχεις τον ψυχαναγκασμό, ES82 8.8mm. Ή τον ES100 9mm στα χρήματα του Nagler. Εγώ, για κάποιους λόγους, με τα Cassegrain προτιμώ μεγάλο eye relief (Hyperion Aspheric, Nagler T4, Delos & Radian), ενώ με τα νευτώνια τους 100δες, ES & Ethos.

Το seeing ήταν χάλια, αλλά νομίζω πως περάσαμε όμορφα.

Να πω μιαν αλήθεια που ενδεχομένως πονάει, αν και ποτέ δεν με αποθάρρυναν οι αστροφωτογραφίες, ο ανταγωνισμός ορισμένων αστροφωτογράφων, υψηλού επιπέδου στην πλειονότητά τους, με τις αψιμαχίες, τα πικρόχολα σχόλια και την ενίοτε ερριστική συμπεριφορά, πολλές φορές με ενόχλησε. Βέβαια άνθρωποι είμαστε (και Έλληνες ειδικότερα, οι κατσίκες στο μαντρί του γείτονα έχουν ανάγκη από περιοδικό... ξεμάτιασμα, μην ξεχνιόμαστε) και αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Η συμπεριφορά θα ξεχαστεί -και καλά θα κάνει- οι φωτογραφίες θα μείνουν. Τη νύκτα της έκλειψης πέρασαν σχεδόν 100 άτομα από το τηλεσκόπιο και τα κιάλια. Δεν βλέπαμε γαλαξίες φυσικά, αλλά κανείς δεν μίλησε για φωτογραφίες. Όλοι σχεδόν και τα παιδιά ιδίως έβγαζαν επιφωνήματα: Αααα! Ωωωω! Κάθε οπτική εικόνα απαιτεί ένα πλαίσιο αναφοράς για να γίνει αντιληπτή και να αποκωδικοποιηθεί επιτυχώς. Με όλες τις εικόνες συμβαίνει αυτό. Ελάχιστες μουσιικές ιδιοφυΐες μπορούν να αναγνωρίσουν τη συχνότητα μιας νότας χωρίς πλαίσιο αναφοράς και αυτοί έχουν διαφορετικό εγκέφαλο. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να ακούσουμε κάποιο Λα για να συντονιστούμε. Το πλαίσιο αναφοράς είναι σχετικά απλό στην παρατήρηση. Βλέπεις κάποιο σημείο, το αντικείμενο ενδέχεται να είναι ορατό και με γυμνό μάτι, γνωρίζεις και μια βασική χαρτογράφηση του ουρανού, γνωρίζεις και τη μεγέθυνση που έχεις στην οπτική σου συσκευή. Άρα καταλαβαίνεις τι βλέπεις. Πολλά χρόνια πριν ασχοληθώ με την αστροπαρατήρηση έβλεπα αστροφωτογραφίες, στο Πτήση και Διάστημα, το National Geographic, το Γεόραμα κλπ. Δεν είχα πλαίσιο αναφοράς όμως, δεν γνώριζα τίποτε για τις μεθόδους αποτύπωσης, το σχετικό μέγεθος των αντικειμένων, το τι σήμαιναν τα χρώματα όπου υπήρχαν, το που βρίσκονται αυτά τα αντικείμενα. Ήταν σαν να έβλεπα απλές ψυχεδελικές εικόνες, οι οποίες σχετίζονταν περισσότερο με τον εσωτερικό μου κόσμο παρά με τον εξωτερικό. Εξαίρεση οι εικόνες με φόντο (το Σούνιο, την Ακρόπολη κλπ), όπου δίνεται πλαίσιο αναφοράς, αλλά αφορούν λίγα αντικείμενα. Όταν άρχισα να παρατηρώ και είδα το Veil, το νεφέλωμα του Ωρίωνα, την Ανδρομέδα κλπ, όλα άρχισαν να αποκτούν μορφή και νόημα. Ήταν αυτό που είχα δει, εκεί και τότε που το είχα δει, αποτυπωμένο με άλλες τεχνικές. Ο πυρήνας ήταν παρόμοιος και η φωτογραφία έδειχνε απλώς περισσότερα. Και μετά αντιλαμβανόμουν και φωτογραφίες με αντικείμενα που δεν είχα δει ή που φαίνονταν πολύ διαφορετικά με το μάτι. Χωρίς κάποια παρατηρησιακή εμπειρία, οι εικόνες για εμένα ήταν ουσιαστικά όμορφες μουτζούρες χωρίς πολύ νόημα. Δεν γνωρίζω εάν η φωτογραφία κάνει κακό στην παρατήρηση, αλλά η παρατήρηση κάνει οπωσδήποτε καλό στην απόλαυση και πληροφοριακή αξιοποίηση της φωτογραφίας.

Συγχαρητήρια!

ΟΚ, έστειλα και εγώ.

Θα βλέπεις σίγουρα καλύτερα, αλλά φυσικά θα είναι όλα ανάποδα. Γνωρίζεις τον Άγιο Νεκτάριο στα Βίλλια; Στρίβεις δεξιά (όπως έρχεσαι από Βίλλια) και περνάς 3 γεφυράκια. Αμέσως μετά το 3ο ένας δρόμος κατεβαίνει αριστερά. Προς το ξέφωτο υπάρχουν συχνά νεροφαγώματα. Μπορεί να μας απαγορεύσουν τη διάβαση τη νύκτα από την πυροσβεστική ωστόσο, λόγω ετοιμότητας για πυρκαγιές. Εάν απλώς θέλεις να δεις τους διαγωνίους, κατεβαίνεις για μπάνιο στην Ψάθα και να συναντηθούμε εκεί τη νύκτα, να δούμε και τους πλανήτες και τα σφαιρωτά με το Maksutov και κανέναν Περσείδη. Δεν θα έχουμε την ίδια μαγεία αλλά τη δουλειά μας θα την κάνουμε. Τηλεσκόπια έχω μαζί μου εγώ, 8" Νευτώνιο, 6" Maksutov και το 66ED διοπτρικό. Εσύ φέρε πολύ AUTAN.

Σχεδιάζετε τίποτε για τον Κιθαιρώνα για απόψε ή αύριο, να σου φέρω το 66ED να δεις;

Α, εντάξει. Όμως ο τρίποδας είναι κοντός. Πως θα παρατηρείς, θα γονατίζεις; Και όταν θα παρατηρείς ψηλά, θα ξαπλώνεις; Γιαυτό μίλησα για επέκταση του τρίποδα, κάτι που θα μεσολαβεί ανάμεσα στον τρίποδα και τη βάση και θα ανυψώνει το τηλεσκόπιο. Δες πόσο ψηλά πρέπει να ανέβει για να παρατηρείς όρθιος.

Επειδή έχω και εγώ διαγώνιο 45 μοιρών της WO, όταν καμμιά φορά το στρέφω στον ουρανό, ή ακόμη και όταν χαζεύω τα πυροφάνια στο Φάληρο, βλέπω μια μεγάλη φωτεινή γραμμή εκατέρωθεν του κάθε σημειακού φωτός, και άλλες, μικρότερες, αστεροειδώς. Αυτό το φαινόμενο προκαλείται στο σημείο ένωσης των πρισμάτων, το φως "γλύφει" εκεί. Είναι ενοχλητικό. Οι διαγώνιοι 90 μοιρών με ΚΑΤΟΠΤΡΟ, ακόμη και 90% να είναι -διόλου δεν πειράζει-, κάνουν ολική ανάκλαση (κατά το κλάσμα 0.90-0.99, όπως δηλώνουν) και τα αστερακια είναι σημειακά. Στην αποψινή παρατήρηση δες και εσύ. Και υπάρχει το θέμα του αυχένα, το οποίο στην ηλικία μας δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Η προέκταση που λες σκοπεύει να ανυψώνει τον σωλήνα και να τον φέρει στο ύψος του ματιού. Οι φωτογραφικοί τρίποδες έχουν ήδη αυτήν την προέκταση. Έχω δοκιμάσει και δεν με βολεύει. Όταν θα πηγαίνεις προς το ζενίθ, πάλι ο αυχένας σου θα υπερεκταθεί και θα πονέσεις ή θα πιαστείς. Ο κόπος δε και το χρήμα και ο χρόνος που θα ξοδέψεις θα ξεπεράσουν τα 20 ευρώ ενός μεταχειρισμένου διαγωνίου. Ένας μου έχει μείνει και τον έχω δώσει στην κόρη μου για το 80ST της, αλλά εάν βάλεις μια αγγελία σε κάποιον θα έχει ξεμείνει μετά από αναβάθμιση σε 2".

Ο διαγώνιος 90 μοιρών είναι καλύτερη λύση από την ανύψωση της βάσης, κατά τη γνώμη μου. Επειδή, όντως, δεν χρειάζεσαι φακούς 2", δεν θα στοιχίσει ακριβά. Καινούριο κοστίζει 50 στο Πλανητάριο, 40 στο Astroshop και 30 στο Telescope Express, μεταχειρισμένο θα βρεις και με 20. Όσο για τους φακούς, φυσικά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν. 2 κυρίως προβλήματα έχουν αυτοί οι φακοί. Αστιγματισμό (που δεν είναι εμφανής σε ημερήσια παρατήρηση, για την οποία αυτό το τηλεσκόπιο είναι εξοπλισμένο, εάν κρίνουμε από τον διαγώνιο) και κακό eye relief στις μικρές εστιακές. Οι Plossl 32 & 25mm είναι χαρά θεού, κάτω από τα 15mm όμως εγώ δεν μπορώ να παρατηρήσω. Οι ορθοσκοπικοί (που είναι πολύ φθηνοί για την ποιότητα εικόνας που προσφέρουν) έχουν ελαφρά καλύτερο eye relief και παρατηρώ και με τον 6mm, αν και με κάποια δυσκολία. Τα μικρά διοπτρικά, αχρωματικά και αποχρωματικά, με όλες τις αδυναμίες τους, κάνουν πράγματα που άλλα τηλεσκόπια δεν μπορούν. Επίγεια παρατήρηση, μεγάλο πεδίο, υψηλή φορητότητα και μηδενικές ανάγκες συντήρησης (ευθυγράμμιση, ψύξη), ενώ χρησιμοποιούνται και με έναν απλό φωτογραφικό τρίποδα. Μόνο τα μικρά Maksutov μπορούν να συγκριθούν και στην ουσία τα συμπληρώνουν με τη διπλάσια έως τριπλάσια εστιακή τους. Εμένα το αγαπημένο μου τηλεσκόπιο είναι μόλις 66mm.

Το ίδιο πράγμα είναι Delos και XW.

Όταν θα δεις μέσα από υψηλότατης ποιότητας φακό, δεν θα ξαναχρησιμοποιήσεις εκείνον που εμπεριέχετο στο πακέτο. Άρα δεν θα υπάρχει αλληλεπικάλυψη.

Οι δύο τάξεις τεχνικών (με τη βιντεοαστρονομία να τις γεφυρώνει τρόπον τινά), συμπληρώνουν όμορφα η μία την άλλη. Μπορούμε να απολαύσουμε υπέροχες λεπτομερείς φωτογραφίες, οι οποίες όμως φαίνονται ασάλευτες, άπνοες, απολιθωμένες, όσο και ο κάθε πίνακας των μεγάλων μάγιστρων της Αναγέννησης. Μπορούμε και να καταδυθούμε ζωντανά στις εικόνες που τρεμοπαίζουν πίσω από το αραχνοϋφαντο ατμοσφαιρικό πέπλο, με τον εγκέφαλό μας να ισορροπεί ακροβατικά τις εφεδρείες του για να καλύψει τις απαιτήσεις της εύρεσης και της παρακολούθησης με τις ανάγκες της αντίληψης και της απόλαυσης ενεργού συμμετοχής στο συμπαντικό δράμα. Καμμία από τις εικόνες δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, όλες είναι φαντάσματα της πραγματικότητας, αποτυπωμένες και φιλτραρισμένες σύμφωνα με αποσπάσματα των φασμάτων εκπομπής και απορρόφησης που εμπίπτουν στις δυνατότηες του συγκεκριμένου αστροφωτογραφικού ή βιολογικού συστήματος. Και οι δύο υπόκεινται σε περαιτέρω επεξεργασία, από πληροφοριακά προγράμματα ή ανώτερα προβλητικά εγκεφαλικά πεδία, ώστε να εντάσσονται σε κάποια πλαίσια αναφοράς τα οποία είναι απαραίτητα για να αντιληφθούμε και να απολαύσουμε την εμπεριεχόμενη οπτική πληροφορία. Και δαρβινικά εάν το θεωρήσεις, εφόσον έχουν επιβιώσει και θεριέψει και οι δύο πρακτικές, έχουν θέση στα ανθρώπινα δρώμενα. Προσωπικά έχω ασχοληθεί μόνο με την παρατήρηση, καθώς πολλές χιλιάδες άνθρωποι (και ρομπότ ακόμη) φωτογραφίζουν και μοιράζονται ελεύθερα το έργο τους ώστε να το απολαμβάνω άκοπα και ανέξοδα από τις ανέσεις του σπιτιού μου, αλλά κανείς δεν μπορεί να παρατηρήσει για εμένα.

Το κύριο πλεονέκτημα του barlow είναι η οικονομία. Είναι χρήσιμος και σε άλλες περιπτώσεις, όπως για ευθυγράμμιση κατόπτρων (μόνο ο Barlow, όχι ο Powermate), για φωτογράφιση πλανητών και για απόκρυψη οπτικών σφαλμάτων (με την αύξηση του εστιακού λόγου), αλλά στην αρχή θα σου επιτρέψει να αξιοποιήσεις το 10ρι σου και σε υψηλότερες μεγεθύνσεις, έως ότου μαζέψεις τα χρήματα για να αγοράσεις έναν καλό φακό κοντά στα 6mm. Γενικώς δεν είναι κακό να σου βρίσκεται ένας. Στην επιλογή σετ φακών είναι σημαντικό να επιλέξεις το βήμα, δηλαδή τον λόγο της εστιακής του ενός προς τον επόμενο. Μικροί λόγοι, 1.1-1.2 δεν έχουν κανένα νόημα, η διαφορά στη μεγέθυνση είναι αμελητέα. Λόγοι μεγαλύτεροι του 2 είναι συνήθως υπερβολικοί, χάνεις και το αντικείμενο από το πεδίο εάν δεν έχεις παρακολούθηση. Οι λόγοι λοιπόν συνήθως κυμαίνονται μεταξύ του 1.4x και του 2x. Επειδή ρίζα του 2 είναι το 1.4, κάθε δεύτερος φακός θα είναι διπλάσιος σε εστιακή, αλλά θα υπάρχει και ο ενδιάμεσος. Παράδειγμα η ακολουθία ρίζας 2 των Pentax: 5, 7, 10, 14, 20, 30, 40. Βλέπεις πως κάθε Pentax XW είναι διπλάσιος από τον προπροηγούμενο (με εξαίρεση τον 30 αντί 28 ), αλλά ο ένας από τον άλλον απέχουν κατά 1.4x. Σε αυτήν την πυκνή ακολουθία ο barlow δεν προσφέρει τίποτε, αλλά εάν δεν έχεις τα χρήματα να τους πάρεις όλους και έχεις μόνο τον 20 και τον 14, παράγεις τον 10 και τον 7. Ο επόμενος, αραιότερος, λόγος μπορεί να τείνει στο φ=1.6, δηλαδή στη χρυσή τομή, οπότε παράγεται ακολουθία Fibonacci, όπως στους αρχικούς Hyperions και Ethos. 5, 8, 13, 21. Εδώ ο Barlow 2x παράγει ενδιάμεσες μεγεθύνσεις, αλλά κοντά με τις υπόλοιπες, αφού ο λόγος με barlow γίνεται 1.3. Υπερβολικό αλλά δυνάμει χρήσιμο. Μετά πάμε προς τη ρίζα 3, περίπου 1.7(3), όπου έχουμε αραιότερη διαβάθμιση. Του τύπου 4.7, 8, 14, 24. Εδώ ο barlow λειτουργεί κάπως καλύτερα, αλλά και πάλι δεν είναι απαραίτητος. Εάν ανέβεις σε λόγο 2 (ας πούμε οι Pentax, αφαιρώντας τα ενδιάμεσα 7, 14), τότε ο Barlow 2x προκαλεί αλληλεπικάλυψη και στοχεύεις σε μικρότερο, ας πούμε 1.6x. Αυτοί είναι σπάνιοι, ο Antares 2", o Astrophysics 2" και οι Siebert. Δημιουργείς την ακολουθία Fibonacci ανάποδα. Εάν ισχύει το αισθητικό πλεονέκτημα της χρυσής τομής, τότε το έχεις και στους φακούς σου και οι μεγεθύνσεις σου αυξάνονται με ομαλή ακολουθία (το ίδιο μειώνονται και τα πραγματικά πεδία, εφόσον οι φακοί σου έχουν το ίδιο φαινομενικό πεδίο). Όσο μεγαλώνει ο λόγος, τόσο λιγότερα χρήματα θα ξοδέψεις σε φακούς. Γιαυτό και εγώ προτείνω σε αρχάριους με το 8" τον λόγο 2, χωρίς barlow, 6, 12 & 24, τρεις μόνο φακοί 200x, 100x & 50x για όλες τις δουλειές. Αν κάποιος το ακολουθήσει και θέλει και Barlow, δεν πρέπει φυσικά να πάρει κάποιον 2x, αλλά 1.6x (παράγει 15mm, 7.5mm & 3mm) ή 2.5x (παράγει 9.6mm, 4.8mm). Υπ' όψιν πως λίγοι Barlow τιμούν την ονομαστική τους ισχύ με ακρίβεια. Ο 1.5 μου είναι 1.7, ο 2 μου 2.3 και μόνο ο Powermate μου είναι 2.5, όσο ισχυρίζεται δηλαδή. Αλλά το σφάλμα είναι <1.15x, άρα εάν οι λόγοι σου είναι >1.6x παράγονται και πάλι κάποιες εστιακές δυνάμει χρήσιμες.

Η διαφορά δεν είναι μεγάλη, μπορείς να πάρεις όποιον θέλεις. Εγώ πήρα τον 10 και τον 6 επειδή είχα τους Nagler 22, 17 & 12 και Radian 8 & 5, δήθεν να μην υπάρχει αλληλεπικάλυψη.

Ναι, φυσικά και ο Pentax XW 10mm. Ό,τι είπα για τον Delos ισχύει για τον Pentax. Και αυτός ακριβός, στα 370€.

To Ζοομ της Baader δεν έχει καμμία σχέση με το τυπικό κινέζικο 21-7. Ωστόσο θα σου πω ποιούς φακούς 9-11 μπορείς να δοκιμάσεις. 1. Televue Ethos 10mm. Κορυφαία ποιότητα, πεδίο 100 μοιρών. Δεν έχω τον 10, αλλά τον 13, ωστόσο έχουν την ίδια απόδοση. 2. Explore Scientific 100 9mm. Εξαιρετικός φακός 100 μοιρών. Υπάρχει και 120 μοιρών αλλά είναι απλησίαστος. Στις 100 μοίρες υπάρχουν και άλλοι φακοί, από Nikon, William Optics, Meade κλπ. Αλλά οι δύο προαναφερθέντες είναι οι πλέον διαδεδομένοι και δοκιμασμένοι. Ο ES κάνει 300 ευρώ, τον έχω και δεν τον αφήνω για τίποτε. 3. Televue Nagler 11 ή 9mm Type 6. Κλασσικοί φακοί 82 μοιρών υψηλής ποιότητας, με μικρό eye relief (όπως και οι 100ρηδες). 4. Explore Scientific 82 8.8 ή 11mm. Με παρόμοια χαρακτηριστικά με τον 3, αλλά Best Value for Money. Έχω τους 6.7 & 4.7 και είχα τον 14, αλλά και οι 8.8-11 δεν διαφέρουν. Είναι και πανάλαφροι, όπως οι Nagler. Και εδώ υπάρχουν αρκετοί 82δες, αλλά ισχύει το παραπάνω σχόλιο. 5. Televue Delos 10. Απίστευτος φακός, 72 μοιρών με μεγάλο eye relief. ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΙΝΩ. Έχω τον 10 και τον 6 και είναι οι κυρίως χρησιμοποιούμενοι. 6. Televue DeLites 11 ή 9mm, παρόμοιος με τον Delos, αλλά με πεδίο 60 μοιρών. Καλοί και οι παλαιότεροι Radian, μόνο για το πεδίο μπορεί να παραπονεθείς. 7. Baader Morpheus 9mm, φακός 76 μοιρών με παρόμοια χαρακτηριστικά με τους Delos (και ανώτεροι των Hyperions). Υπάρχουν και άλλοι παρόμοιοι φακοί από Orion, Omegon κλπ. Ο φοβερός Nagler Type 4 είναι 12mm το λιγότερο, δυστυχώς. Παρακάτω σε τιμή υπάρχουν αρκετοί φακοί, αλλά αφού έχεις διάθεση να δώσεις 300, σταματάω εδώ. Ο Delos έχει 370 από Γερμανία, ο ES100 έχει ακριβώς 300. Ο Morpheus έχει εξαιρετικές κριτικές αλλά δεν τον έχω δοκιμάσει, κοστίζει 235 και το απόλυτο best buy, ο ES82 μόλις 149. Αποφάσισε πρώτα αν προτιμάς μεγάλο eye relief ή μικρό (το πρώτο είναι αναγκαστικό εάν χρειάζεται να φοράς γυαλιά) και μετά έχεις μερικές από τις καλύτερες επιλογές.

Στο Αλεποχώρι η βραδιά είναι απογοητευτική. Οι πλανήτες βράζουν, τα αστέρια έχουν χρωματικό σφάλμα και περνούν και σύννεφα πότε-πότε. Δεν πιστεύω να έχει πολύ καλύτερο seeing το υπόλοιπο Λεκανοπέδιο.

Δες και το Μ13 απόψε.