kkokkolis

Όχι βέβαια. Υποκειμενική εκτίμηση είναι, από κάποιον άπειρο που δεν έχει δει ιδιαιτέρως σκοτεινότερους ουρανούς, ούτε ξέρει την κλίμακα. Σε σύγκριση με τον Πειραιά μου φαίνονται πως είναι προς τα εκεί. Εσείς που έχετε ζήσει παλαιότερους και σκοτεινότερους ουρανούς (και εγώ έχω ζήσει αλλά δεν γνώριζα τα άστρα για να τους θυμάμαι καλά) το βλέπετε πιο αυστηρά. Το χειρότερο που μπορώ να πω είναι 3 για τον Κιθαιρώνα. Το μόνο καλύτερο που έχω δει προσφάτως είναι στην Καππαδοκία, μακριά από το Nevsehir (Νεάπολη) και το 9 το είδα στην Νέα Υόρκη και το Κάιρο. Όπως και να έχει, μετά τον Πειραιά, το Αλεποχώρι μου φαίνεται σαν ένας παράδεισος, έχει τόσα να δω ακόμη και με γυμνό μάτι. Γι αυτό ίσως είμαι επιεικής.

Πρέπει να βλέπουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα, αλλά από άλλη γωνία, άρα οι περιορισμοί των εποχών και του Ηλιακού φωτός (που διαχέεται στην ατμόσφαιρα) δεν θα ισχύουν. Όπως δείχνουν όμως οι φωτογραφίες από την σελήνη και τον ISS, τα έντονα φώτα και οι αντανακλάσεις (στις χρυσές ασπίδες και τις λαμπρές στολές) κάνουν και τον ουρανό του διαστήματος αστροπενή. Για να δούμε περισσότερα θα πρέπει να σβήσουμε τα φώτα της διαστημικής μας βολίδας ή δορυφόρου και να αποφύγουμε για πάνω από 30 λεπτά να δούμε την Γη και την Σελήνη προκειμένου να μην μας καταστρέψει την προσαρμογή η μεγάλη τους αντανακλαστικότητα. Θα πρέπει να πάμε πολύ μακριά για να αλλάξουν αξιοσημείωτα οι σχετικές θέσεις άστρων που βρίσκονται από μερικά έτη έως μερικές χιλιάδες έτη φωτός μακριά. Πόσο ακριβώς δεν γνωρίζω (το γνωρίζει όμως η τριγωνομετρία), σίγουρα όμως πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Μιλάω για αντιληπτές οπτικά διαφορές, όχι για μαθηματικές δευτέρων της μοίρας.

Οι ουρανοί (δεν) είναι δικοί μας... Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας φυσικά, αλλά η (τεχνητή, μέσω Stellarium) εικόνα είναι συνταρακτική. Να τι σημαίνει η παρατήρηση ανάμεσα σε αυθάδη, ξαμολημένα, αλανιάρικα φωτόνια. Το μπαλκόνι μου στον Πειραιά βαθμολογείται με 8 περίπου. Ο κηπάκος μου στο Αλεποχώρι ανάμεσα στο 2 και το 3 και ο Κιθαιρώνας ανάμεσα στο 2 και το 1. Είναι τεράστια η αντίληψη της διαφοράς όταν υπάρχει εποπτικό μέσο να την καταδείξει.

Στην δική μου περίπτωση, όταν χρησιμοποιώ το 80ST ή το SW130 οι δεύτεροι έσονται πρώτοι. Δεν μπορώ να στερηθώ τους Plossl 32 & 25 και τους Agena 20 & 15 στο διοπτρικό, ούτε στο Νευτώνιο του οποίου ο εστιαστής παθαίνει οσφυαλγία με τον Nagler T4 και ούτε μπορώ να τους στερήσω το αδερφάκι τους των 10mm, έστω και αν προτιμώ το 20+Barlow. Ούτως ή άλλως δεν καταναλώνουν αυτοί τον χώρο, αλλά οι Hyperions τους οποίους δεν θεωρώ δεύτερους (είναι οι καλύτεροι για το MAK) και ο ES14 που είναι εξαίρετος. Εξ' άλλου, οι 2+/-1 προσοφθάλμιοι που θα πάρω ακόμη είναι όλοι 2 ιντσών και θα δουλεύουν μόνο σε ένα τηλεσκόπιο από τα 4, άρα όλοι οι 1.25' θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται για πολύ καιρό.

Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για κακοτεχνία. Δοκίμασα μόλις τα Bresser (τα Rocktrail είναι στο αυτοκίνητο μόνιμα) με τα παρεκτάματα τερματισμένα μέσα και είχα kidney bean -νεφροειδή ημισυσκότιση ας πούμε) μόνο προσεγγίζοντας ιδιαιτέρως τους φακούς. Με τα παρεκτάματα τραβηγμένα προς τα έξω δεν έχω καθόλου. Υπ' όψιν πως την ημέρα είναι ευκολότερη η συσκότιση λόγω μικρής κόρης οφθαλμού: ο κώνος φωτός αποτυγχάνει να μπει στο μάτι από την κόρη (black out) ή μπαίνει κατά την έννοια κωνικής τομής ένα μέρος του (kidney bean) όταν κοιτάζεις λοξά. Αυτό συμβαίνει ουσιαστικά. Όταν η κόρη είναι μεγάλη προσλαμβάνει τον κώνο φωτός με ευχέρεια ακόμη και σε κοντινή απόσταση. Από ένα κινέζικο κιάλι που έσπασα, τροποποίησα τον προσοφθάλμιο με το σώμα ενός ερευνητή 6x30 (σχεδόν 1.25'' διάμετρος δηλαδή) και έφτιαξα έναν φακό για το τηλεσκόπιο (και άλλο ένα με τον αντικειμενικό του ερευνητή- όλα δουλεύουν, ακόμη και μεγεθυντικός του ελβετικού μου σουγιά!). Ήταν περίπου 25mm με πεδίο 50 μοίρες. Κανονικοί φακοί Kellner ή Erfle είναι, με μεγάλο eye relief λόγω μεγάλου εστιακού λόγου, οπότε έχουν ανάλογη συμπεριφορά. Όπως είπε ο Στέφανος, ένας Hyperion -μην πούμε για τους ακριβότερους- κοστίζει όσο 5 τέτοια κιάλια που έχουν 10 προσοφθαλμίους, 10 αχρωματικές διπλέτες, 20 πρίσματα, 10 εστιαστές (5 κεντρικούς, 5 διοπτρικούς), 5 σώματα, 5 θήκες, ιμάντες και πανάκια. Αν το σκεφτείς αυτό, βρίσκεις τρόπο να εξοικειωθείς με την σωστή απόσταση και να αποφεύγεις το blackout που έχει και ο Nagler T4 μου, ο οποίος κοστίζει όσο 16 ζευγάρια Rocktrail (δηλαδή 32 προσοφθαλμίους κλπ, κλπ, κλπ.) ______

Τράβηξε εντελώς έξω τα παρεκτάματα των προσοφθαλμίων. Είναι black out λόγω του μεγάλου eye relief που έχουν. Μπορείς όμως να δεις και με γυαλιά έτσι. Έχουν το κολλώδες ελαστικό υλικό που μαζεύει την σκόνη; Τα Bresser είναι σχεδόν ίδια, αλλά έχουν ένα καλύτερο στην αφή πλαστικό.

Earth and The Universe, Chisel Art, 2007 Ελαιογραφία σε καμβά, τεχνική Impasto

Eye of the Universe, Ronda Turk, ΗΠΑ Ακρυλικό

Intertwining Universe, Dave Lambert, Αυστραλία, 2009 Λάδι και σμάλτο σε καμβά

Milky Way, National Geographic

Solar System, National Geographic

The Universe, National Geographic

Ανδρέα, έχω την κλασσική από το Praktiker. Φαίνεται στην φωτογραφία, αλλά έχει υποδεχθει έκτοτε ένα 12Τ4 και ένα Radian 8, αναμένεται δε και ένα 22Τ4 που θα την τερματίσει εντελώς. Το πρόβλημα είναι πως είναι τα μεγάλα προσοφθάλμια (οι Τ4, οι περισσότεροι Hyperions και ο Powermate) δεν μπορούν να μπουν όρθια, είναι σχετικά ρηχή δηλαδή. Στην πραγματικότητα μπορούν να μπουν αλλά ασκείται μεγάλη πίεση που φοβάμαι μην προκαλέσει βλάβες και έτσι τα ξαπλώνω, κάτι αντιοικονομικό ως προς τον χώρο. Έχω και το επίσης κλασσικό βαλιτσάκι της Celestron, με τον ένα ερευνητή, τον Rigel και 3 διαγωνίους, λίγους Plossls και κάτι προσαρμογείς. Έχω δει και άλλες αλουμινίου (μία CDιέρα πχ) που δεν με έκαναν να νιώσω ιδιαιτέρως ασφαλής, μου περίσσεψε μάλιστα μία και μπορεί να την δοκιμάσω. Σε καταστήματα με είδη ταξιδίου είδα μερικές εξαιρετικές μεταλλικές, αλλά κοστίζουν περισσότερο από τις Pelican, οπότε τις απέκλεισα. Fred, I know about Pelicans and I asked for their representative in Athens, because I would like to touch and feel the case before I buy it. If you know I’d be obliged. I may end with a 1500 series, but I am searching about cheaper options for the time being. Thank you. Τάσο, ωραία φαίνεται και σε καλή τιμή, αν και προτιμώ το μέταλλο από το πλαστικό. Στην φωτογραφία φαίνεται ρηχή, όμως αν μπορεί να μπει ο 22Τ4 όρθιος όπως δείχνουν, εγώ είμαι ΟΚ (προς το παρόν τουλάχιστον). Θα την έχω υπ' όψιν, θα μου άρεσε μάλιστα να την δω και από κοντά. Ευχαριστώ.

Νά' μαστε πάλι εδώ: Μετά την τακτοποίηση πολλών από τα αστρομαραφέτια μου σε μου σε δύο θήκες Stanley http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13065&start=15, οι προσοφθάλμιοι άρχισαν να γκρινιάζουν πως νιώθουν στριμωγμένοι (αυτοί οι ψηλομύτηδες TV φταίνε, οι Υπερίωνες ποτέ δεν παραπονέθηκαν και ας έχουν ρίζες -λέμε τώρα- από την χώρα του über alles). Ρωτώ λοιπόν αν έχει βρεί ή και χρησιμοποιήσει κανείς καμμία πιο ευρύχωρη θήκη από την κλασσική κινέζικη αλουμινένια, που να είναι όμως κάπως φθηνότερη από μια ισομεγέθη Pelican. Σκέφτομαι για μια τρίτη Stanley επαρκώς παραγεμισμένη, αλλά μια βαλιτσούλα είναι σαφώς ελκυστικότερη. Καμμιά ιδέα;

Das Universum, National Geographic

The Year of the Comet, Of the Knowledge of Good and Evil, George Bradley, 1992 Appearing like a "blowtorch in the sky," It lit the night, and thus the naked eye At that time had no trouble in discerning What seemed for all the world to be a burning Bit of heaven, a rending of the veil Of the firmament, though in fact the tail, Composed of meteoric dust and gas, Held little to combust, so that it was Merely one more reflection of sunlight Arriving out of darkness to ignite Quick imaginations of idle men, Seventy-six years past, in 1910. For some, the comet heralded an age Of science, in which mankind would engage Ultimate questions and prevail, in which Technical advances would enrich Our lives and a benighted populace, As seeing means belief, rise to embrace The light of reason lately come in view ; For others, as belief is seeing, too, The visitation meant apocalypse, Wherein the comet's orbital ellipse Had brought it back on an appointed round To signal that the earth would soon be drowned In blood, the seals be broken, the sky catch Fire, that helpless sinners would soon watch A hapless world destroyed and kingdom come, For if the biblical millenium Was winding down, then judgment day was due. Well, we were ripe for change, that much was true, And both persuations, in a sense, have been Vindicated, as modern medicine Works new miracles to extend our years, While modern warfare brings this vale of seers To the point of prophecies that have gone Before the wildest visions of St. John ; Yet aren't they both evasions of the present, Utopia and doom, predictions pleasant Or otherwise, but easy answers to The daily mix-ups we must muddle through ? So men still mire in misery every day, While earth still spins along its merry way, Through days of bliss and seasons of distress And eons of redundant emptiness. The brightest memories occasioned by Such hours pass in the twinkling of an I, And once again the average life transpires Amidst the sort of era that acquires Historians but leaves the bard non-plussed, Three quarters of a century that must Like every other in its time, appear to its inhabitants as the nadir Of human kindness and the height of sense ; Meanwhile, a dirty "snowball" circumvents An end in space, accelerating through Our solar system toward its rendevous With sunshine, with the spectacles of men, And Halley's comet has come back again. I went out to look for it late last night ; You would have laughted to see me, for in light Of nearby towns and in my ignorance Of stars, I didn't stand a snowball's chance In Dante's hottest hell, where lost souls sigh Because they cannot see the nighttime sky. Oh, I may have seen something, I suppose, An unimpressive squib of light that rose In the southwest with Pegasus and might, If it wasn't a plane, or satellite, Or weather baloon, or simply a spot On my binoculars, as like as not Have been a comet ; that's the tale I plan To tell the children of an aged man, At any rate, how once, blazoned above, Me, I beheld the very sign that wove Its way into the Bayeaux tapestry When, waiting on the tide of history, Norman troops stood by the channel, how I Witnessed the same sight seen by the Magi. As Giotto pictured them in 1301, Making their augured journey to the Son, How light observed in Aristotle's time, And subsequently hailed as the sublime In the Philosopher's philosophy, Has showered down its countenance on me, Who have, I think, as much right as these To light streaming like "long hair in the breeze," As the phrase goes whence "comet" is derived. But truth to tell, what notions had survived In me to the grave age of thirty-three Of some grand cosmic continuity Stretching across generations of men And offering a type of order when Life here on earth is at its most confused Died in thirty seconds, and disabused Of superstition, I went back inside To soothe chagrin with thoughts that I had tried To see it, that the world had grown too old For auguries, and that my toes were cold. Indoors, warming myself in the bright glow And cold comfort cast by a picture show, I switched the channel to the late-night news, Where, among speeches, sports and interviews, The audience was treated to the sight Of footage filmed aboard a plane in flight, Featuring what resembled a small comma In space that punctuated the ring drama Of its recurrence with a mild display Of radience enhanced by cathode ray ; And so I saw the object after all, If not first hand, then in a crystal ball, The second sight of this dim century, That dispiriting medium, TV. I watched awhile and then shut off the set, Stood up, let the dog in, and went to get A drink before I let the cat out, locked The house up and turned in ; the ice-cubes rocked In my glass, clucking sympathy, while framed Within a windowpane, tiny stars flamed Enormously in the immense inane ; It seemed whatever musings might explain The disconcerting music of the spheres Had ceased to matter much, as no one hears Anything like harmony in the skies And comets are snuffed out before our eyes. Somewhere that misplaced punctuation mark Awaited faint distinctions in the dark, But I had vigils of my own to keep And made my way upstairs and so to sleep. Leaving the melting remnant of my drink To come to nothing at the kitchen sink And wishing other viewers more success When the next comet comes from emptiness (If it does come, if our poor atmosphere Is not pure smog, if we are even here) To set its blazing match-head to the straw Of human intellect and then withdraw, Wheeling around its perihelion And disappearing with the tail it spun.

Γραμματόσημο Edwin Hubble, ΗΠΑ, 2008

Γραμματόσημα Hubble Space Telescope, ΗΠΑ, 1999

Ο χαλαζίας χαράσσει κάθε γυαλί. Το θειούχο καρβίδιο στην κλίμακα Μος είναι ωστόσο πάνω από τον χαλαζία, σχεδόν ίσο με το κορούνδιο. Είναι από τα σκληρότερα υλικά μετά το διαμάντι. Κανονικά και με τα δύο κάνεις δουλειά. Ίσως είναι θέμα επαρκούς πίεσης.

Έστειλα μήνυμα 35sec μετά την δημοσίευση! Οι περισσότεροι στέλνουν μόνο CONUS (Continental United States), αλλά μέχρι τα Χριστούγεννα κάτι θα γίνει. Ευχαριστώ. Πάντως, προκειμένου να μην κάνουμε εξαγωγή συναλλάγματος, άλλο ένα UP.

Φίλε μας, είσαι πρωτοπόρος. Ποιός μπορεί να σου απαντήσει; Ποιόν ρώτησε ο Κολόμβος κατά πού πέφτει η Αιτή; Χαρά στο κουράγιο σου.

Μπα, θα ήταν βόρειο αν επρόκειτο για το ίδιο. Κάτι τέτοιο είχα δει και εγώ πριν λίγες ημέρες. Δεν είναι και τόσο σπάνιο τελικσ, αν μάθεις να έχεις το κεφάλι ψηλά.

Για τα φίλτρα πλανητών ρώτησε το παιδί. Τα Moon & Skyglow, UHC, OIII κλπ κάνουν άλλες δουλειές. Αλλά και αυτά δεν χρειάζονται αμέσως. Άσε που πρέπει πρώτα να αποφασίσεις αν θα είναι 2'' ή 1.25'' ανάλογα με τα προσοφθάλμια που χρησιμοποιείς για να μην τα αγοράζεις δυό φορές. Το Moon & Skyglow ομορφαίνει την εικόνα στον Πειραιά όπου η φωτορρύπανση είναι άγρια, αλλά σε άλλους ουρανούς και τηλεσκόπια μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη αξία.

Sir Isaac Newton, Χαρτονόμισμα 1 Βρετανικής λίρας, 1984

Μπορείς να βάλεις σφήνες, όπως τα φορτηγά στον κατήφορο. Από κραδασμούς πως να είναι; Φωτογραφίζεις με το S/N ή είναι μόνο για παρατήρηση;