kkokkolis

Πάντως το Avatar σου και κάτι παράπονα που είχες πετάξει έδειχναν την φαγούρα που είχες για παρατηρητήριο. Εδώ που τα λέμε και ποιός από μας δεν έχει. (την φαγούρα εννοώ, όχι παρατηρητήριο); Αχ, είναι ωραίο να έχεις μια φωλίτσα, όπως και να' ναι. Το τηλεσκόπιο μου και μίαν καλύβην. Ξανά συγχαρητήρια και σιδερένιο.

Κουκλί είναι. Να το χαρείς στο έπακρο. Μήπως να το σήκωνες σε μια πλατφόρμα, για να μην φουσκώσουν τα ξύλα στο πάτωμα από τα νερά;

Ο θάνατος των άστρων ήταν ακόμη καλύτερος. Να το δείτε αν υπάρξει ευκαιρία. Επίσης, είναι πάντοτε υπέροχο να παρακολουθείς παραστάσεις κάθε είδους και τριγύρω σου, συνθεατές, να βρίσκονται παιδιά και παιδάκια.

2000! 2000 καταχωρήσεις έργων τέχνης και τεχνημάτων, με εύμπνευση από ή για την αστρονομία, τον ουρανό και το διάστημα. Ὁ μὲν βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρή, ὁ δὲ καιρὸς ὀξύς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή. Η τέχνη είναι μεγάλη, όχι τόσο όσο το διάστημα αλλά μεγάλη. Συνεχίζουμε, στο άπειρο κι ακόμη παραπέρα!

Lego ISS

Lego Space Shuttle

Asteroids, Atari Inc, 1979

Playmospace, Playmobil

Le crépuscule du soir, Le Spleen de Paris, Charles Baudelaire, 1864 Le jour tombe.Un grand apaisement se fait dans les pauvres esprits fatigués du labeur de la journée; et leurs pensées prennent maintenant les couleurs tendres et indécises du crépuscule. Cependant du haut de la montagne arrive à mon balcon, à travers les nues transparentes du soir, un grand hurlement, composé d'une foule de cris discordants, que l'espace transforme en une lugubre harmonie, comme celle de la marée qui monte ou d'une tempête qui s'éveille. Quels sont les infortunés que le soir ne calme pas, et qui prennent, comme les hiboux, la venue de la nuit pour un signal de sabbat? Cette sinistre ululation nous arrive du noir hospice perché sur la montagne; et, le soir, en fumant et en contemplant le repos de l'immense vallée, hérissée de maisons dont chaque fenêtre dit : « C'est ici la paix maintenant ; c'est ici la joie de la famille! » je puis, quand le vent souffle de là-haut, bercer ma pensée étonnée à cette imitation des harmonies de l'enfer. Le crépuscule excite les fous. - Je me souviens que j'ai eu deux amis que le crépuscule rendait tout malades. L'un méconnaissait alors tous les rapports d'amitié et de politesse, et maltraitait, comme un sauvage, le premier venu. Je l'ai vu jeter à la tête d'un maître d'hôtel un excellent poulet, dans lequel il croyait voir je ne sais quel insultant hiéroglyphe. Le soir, précurseur des voluptés profondes, lui gâtait les choses les plus succulentes. L'autre, un ambitieux blessé, devenait, à mesure que le jour baissait, plus aigre, plus sombre, plus taquin. Indulgent et sociable encore pendant la journée, il était impitoyable le soir; et ce n'était pas seulement sur autrui, mais aussi sur lui-même, que s'exerçait rageusement sa manie crépusculeuse. Le premier est mort fou, incapable de reconnaître sa femme et son enfant; le second porte en lui l'inquiétude d'un malaise perpétuel, et fût-il gratifié de tous les honneurs que peuvent conférer les républiques et les princes, je crois que le crépuscule allumerait encore en lui la brûlante envie de distinctions imaginaires. La nuit, qui mettait ses ténèbres dans leur esprit, fait la lumière dans le mien; et, bien qu'il ne soit pas rare de voir la même cause engendrer deux effets contraires, j'en suis toujours comme intrigué et alarmé. O nuit ! ô rafraîchissantes ténèbres ! vous êtes pour moi le signal d'une fête intérieure, vous êtes la délivrance d'une angoisse! Dans la solitude des plaines, dans les labyrinthes pierreux d'une capitale, scintillement des étoiles, explosion des lanternes, vous êtes le feu d'artifice de la déesse Liberté ! Crépuscule, comme vous êtes doux et tendre ! Les lueurs roses qui traînent encore à l'horizon comme l'agonie du jour sous l'oppression victorieuse de sa nuit, les feux des candélabres qui font des taches d'un rouge opaque sur les dernières gloires du couchant, les lourdes draperies qu'une main invisible attire des profondeurs de l'Orient, imitent tous les sentiments compliqués qui luttent dans le coeur de l'homme aux heures solennelles de la vie. On dirait encore une de ces robes étranges de danseuses, où une gaze transparente et sombre laisse entrevoir les splendeurs amorties d'une jupe éclatante, comme sous le noir présent transperce le délicieux passé; et les étoiles vacillantes d'or et d'argent, dont elle est semée, représentent ces feux de la fantaisie qui ne s'allument bien que sous le deuil profond de la Nuit.

First Playmobil on the Moon, Yahoo Playmobil Group

Lego Space City, João Figueiredo, 2006

Across the Universe, Let it Be, The beatles, 1970 Words are flying out like endless rain into a paper cup They slither while they pass They slip away across the universe Pools of sorrow waves of joy are drifting thorough my open mind Possessing and caressing me Jai guru deva om Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Images of broken light which dance before me like a million eyes That call me on and on across the universe Thoughts meander like a restless wind inside a letter box they tumble blindly as they make their way across the universe Jai guru deva om Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Sounds of laughter shades of life are ringing through my open ears exciting and inviting me Limitless undying love which shines around me like a million suns It calls me on and on across the universe Jai guru deva om Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Nothing's gonna change my world Jai guru deva Jai guru deva

Ζώον δίπουν, άπτερον, πλατώνυχον

Δηλαδή Κόμη= μαλλί, σε στύλ άφρο αφάνα, κάσκας, καρέ ή και militair. Ουρά= μαλλί σε στυλ αλογοουράς, heavymetal, βοστρύχου ή, σε ορισμένους κομήτες, δύο βοστρύχων, a la Asterix. Εγώ θέλω τον κομήτη κερκοφόρο Rapunzel. Έτσι είναι οπωσδήποτε εντυπωσιακότερος.

Είναι υψαζιμουθιακή με ισημερινή σφήνα λοιπόν. Ε, μην την σηκώνεις και είσαι ΟΚ.

ASTRONOMICAL ROOM, CRAG COTTAGE, WILLIAM PEEL, 1857 Στο αστρονομικό δωμάτιο του Crag Cottage υπήρχε ένα κατοπτρικό Jones 7'' και ένα διοπτρικό Dolland που περιγράφεται ως "πολύ αχρωματικό" και έφερε την ακόλουθη επιγραφή: "Behold the lofty sky Declares its maker, God; And all His starry works on high, Proclaim His power abroad." Τέτοια όργανα την εποχή εκείνη κατείχαν οι εξαιρετικά εύποροι αστοί και σήμερα οι αρχάριοι της ερασιτεχνικής αστρονομίας στην χώρα μας. Φυσικά τα όργανα αυτά δεν είχαν να παλέψουν με τον σύγχρονο φωτορρυπασμένο ουρανό.

Ποιά έκδοση έχεις; Την παλαιότερη ισημερινή ή την πρόσφατη υψαζιμουθιακή; Αν είναι ισημερινή θα πρέπει να έχει αυχένα σαν εκείνους που είχαν οι Βροντόσαυροι και οι Διπλόδοκοι!

Αλληγορία Αστρονομίας, Jaques Stella, Γαλλία, 17ος αιώνας

Au chemin des étoiles, Les masques déchirés, 1932 Je m'en vais dans le soir comme un fiévreux qui rêve, Et qui monte très haut, flottant dans un linceul, Et qui voudrait qu'enfin le vertige s'achève, Mais qui monte toujours, étonné et tout seul. Dans l'espace, mes sens érigent leurs antennes, Pour distinguer le bruit qui naît du bruit qui meure ; Je cherche dans le ciel quelle étoile est la mienne, Je cherche des oublis qui sont toujours ailleurs. Quand le jour insolent raille mon stratagème, Je montre à son soleil les misères que j'ai ; Et pour parer mon deuil, je porte en diadème, La clarté que j'ai prise aux astres étrangers. Les astres qui brillaient pour d'autres, je les porte, Et je vais, attentive, à travers les humains, Songeant que mon étoile, un autre me l'apporte, Et nous échangeons nos astres en chemin.

Cassini–Huygens, NASA/ESA/ASI, 1997-2017 Τα τέσσερα φεγγάρια δεν ήταν τίποτε περισσότερο από σημειακά φωτάκια μέχρι την εποχή των διαστημικών βολίδων.

Ευρώπη και Ταύρος, Αττική Ερυθρόμορφη στάμνος, Μουσείο Ταρκυνίας, Ιταλία, 480πχ Στα μέσα του 20ου αιώνα μόλις υιοθετήθηκαν οι ονομασίες των φεγγαριών του Γαλιλαίου με βάση την ερωτική ζωή του Δία, όπως πρότεινε το 1614 ο Simon Marius στο σύγραμμά του Mundus Iovialis anno M.DC.IX Detectus Ope Perspicilli Belgici Μέχρι τότε τα 4 φωτάκια που χόρευαν γύρω από τον μέγα εραστή ονομάζονταν I, II, III και IV.

Δίας και Καλλιστώ, Peter Paul Rubens, 1613 Δεν θα αναφέρουμε όλες τις ερωμένες του Δία, έχω μόνο 84GB ελεύθερα στον δίσκο. Κλείνουμε προς το παρόν αυτό το ελάχιστο αφιέρωμα με την Καλλιστώ, την οποία ο Δίας ξεγέλασε μεταμορφωμένος στην παρθένο Άρτεμη.

Ο βιασμός της Ευρώπης, Τισιανός, 1562 Πως να νοιώθει η Ήρα σαν διασχίζει μοναχή το διάστημα ενώ η Ευρώπη γυροφέρνει των μεγάλο Ζάννα;

Η απαγωγή του Γανυμήδη, Rubens, 1611 Όλα τα φεγγάρια του Γαλιλαίου ονομάστηκαν από ερωμένες του Δία, εκτός από τον Γανυμήδη που ήταν ερωμένος του.

Δίας και Ιώ, Correggio, Ιταλία, 1532 Ναι, είναι αυτό που νομίζετε. Η φλογερή Ιώ με τα 400 τουλάχιστον ηφαίστεια, θα συντροφεύει τον βασιλέα των θεών μέχρι να πεθάνει ο ήλιος.