Μανούσος

Αυτή τη στιγμή έχω τον 32αρη TS RK μαμμίσιος ο οποίος είναι χάλια. Ο λόγος που θέλω να πάρω έναν 35mm είναι επειδή θα μου δίνει μέγιστο exit pupil (για αμυδρά εκτενή πλανητικά με ΟΙΙΙ). Απο κει και πάνω δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω προσοφθάλμια γιατί χάνω φως. Βέβαια τώρα που το καλοσκέφτομαι και ακριβώς στο όριο αν είσαι τώρα που το λέμε πάλι ρίσκο είναι γιατί το μάτι μου δεν ξέρω αν ανοίγει 7mm (κάποτε το είχα μετρήσει χονδρικά γύρω στο 6.5 με άλλεν), οπότε υπάρχει περίπτωση να χάνω φως και πάλι. Οπότε μάλλον θα στραφώ σε 30mm-32mm για να είμαστε σίγουροι.

Παιδιά θέλω τη βοήθειά σας όσο αφορά την επιλογή ενός προσοφθάλμιου στα 35mm. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχει τουλάχιστο 70 μοίρες πεδίο και να συμπεριφέρεται καλά στο 12" f/5 GSO που έχω. Η λύση του Panoptic είναι ακριβή και αναρωτιόμουν αν υπάρχουν παρόμοια προσοφθάλμια με ίδια ή έστω μέτρια ποιότητα αλλά να κοστίζουν λιγότερο.

Βασίλη η διάθλαση της ατμόσφαιρας ακριβώς στον ορίζοντα είναι περίπου 34'. Όσο είναι περίπου το φαινόμενο μέγεθος του Ήλιου. Οπότε αν δεις τον Ήλιο να αγγίζει τον ορίζοντα τότε στην πραγματικότητα έχει μόλις δύσει. Βέβαια η διάθλαση εξαρτάται και από την ατμόσφαιρα οπότε δεν είναι ακριβώς έτσι. Πάντως μπορείς να υπολογίσεις με περισσότερη ακρίβεια την Ανατολή και Δύση υπολογίζοντας τη διαφορά αυτή αλλά θα πρέπει να έχεις όσο γίνεται καλό seeing (όπως πάντα βέβαια σε όλες τις παρατηρήσεις). Για περισσότερες λεπτομέρειες μελέτησε δες εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Atmospheric_refraction ΥΓ. Α ρε ατμόσφαιρα τι μας κάνεις

Βασίλη πληροφορίες για τους γαλαξίες μπορείς να βρεις εδώ: http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/VizieR. Έχει πολύ πράμα εδώ μέσα αν το ψαχουλέψεις. Η λίστα συγκεκριμένα για τους ring φτιάχτηκε από σκόρπια στοιχεία στο google και από κάποια paper. Όσο για το 6" θα μπορείς σίγουρα να διακρίνεις τους πυρήνες των γαλαξιών και κάποια ίσως αμυδρά ίχνη από την άλω τους. Τα Quazars ετοιμάζοντε...

Οι εκδόσεις Μανούσος ξαναχτυπούν. Αυτή τη φορά με ένα ιδιαίτερο κατάλογο γαλαξιών. Οι Ring Galaxies όπως λέγονται είναι τύποι γαλαξιών με δακτυλιοειδή δομή στην περιφέρεια του δίσκου τους. Γενικά υπάρχουν 2 θεωρίες για το πώς σχηματίστηκαν οι δομές αυτές. Η μια θεωρία λέει ότι άλλοι γαλαξίες πέρασαν από μέσα και δημιούργησαν αυτό το κενό. Αν παρατηρήσετε τις φωτογραφίες, θα δείτε ότι όντως φαίνεται να γίνεται κάτι τέτοιο. Η άλλη θεωρία είναι ότι εξωτερικά λόγω μεγάλης επιτάχυνσης του δίσκου δημιουργούνται περισσότερες περιοχές πυκνές σε αέρια και συνεπώς καλύτερες συνθήκες για τη δημιουργία αστεριών με αποτέλεσμα να δημιουργείται αυτή τη δομή εξωτερικά. Όπως και να χει πάντως τα αντικείμενα αυτά αξίζουν να τα παρατηρήσει κανείς, ιδιαίτερα για κατόχους μεγάλων τηλεσκοπίων. Ο κατάλογος περιέχει 40 επιλεγμένους γαλαξίες με δακτυλιοειδή δομή. Τα αντικείμενα είναι ταξινομημένα ανά RA. Οι περισσότεροι γαλαξίες δεν είναι πολύ αμυδροί και φαίνονται γενικά με 6"-8". Η πρόκληση ωστόσο είναι να μπορέσει να διακρίνει κανείς την εξωτερική τους δομή. Μεταξύ των αντικειμένων υπάρχει και το περίφημο Hoag's Object αλλά και αρκετά άλλοι δύσκολοι στόχοι που αξίζει να προσπαθήσει κανείς. Καλές παρατηρήσεις σε όλους. RingGalaxies.pdf The Ring Galaxies catalog

Βάζοντας άλλα προσοφθάλμια δεν έχω πρόβλημα (για την ακρίβεια δεν βλέπω καθόλου κόμη). Οπότε αυτό που βλέπω δεν είναι κόμη αλλά είναι ο αστιγματισμός του προσοφθάλμιου τελικά.

Έλα Βασίλη, Όπως σου είπε ο φίλος παραπάνω έτσι έκανα κι εγώ. Βγάζεις την πρόσοψη με το τζαμάκι. Η αλήθεια είναι ότι είναι σφηνωμένη η μπαταρία. Εγώ έβαλα ένα μαχαίρι κάτω από την πλακέτα και την τράβηξα μετά με το δάχτυλό μου από πάνω. Αν έχεις μυτοτσίμπηδο ακόμη καλύτερα.

Μια άλλη εναλλακτική είναι μέσα από τις ρυθμίσεις του Google Earth όπου μπορείς να ρυθμίσεις να εμφανίζοντε όπως θέλεις.

Γεια σας. Τα περισσότερα τηλεσκοπία που αγοράζουμε σήμερα, έρχονται με ένα ή δύο προσοφθάλμια μέτριας έως κακής ποιότητας. Συγκεκριμένα το δικό μου μαμίσιο είναι ένα TS 32mm 2" το οποίο ναι μεν μου δίνει μεγάλο exit pupil αλλά ή κόμη του δεν είναι μόνο στα άκρα του πεδίου αλλά πιάνει σχεδόν όλο το πεδίο εκτός στο κέντρο. Η ερώτηση είναι η εξής: Μπορώ με έναν Paracor να διορθώσω την κόμη ώστε να έχω καλές εικόνες με το "κακό" προσοφθάλμιο; Πώς μπορώ να εξαλείψω εντελώς την κόμη σε αυτή την περίπτωση;

Το ίδιο ακριβώς γεγονός έζησα κι εγώ κατά σύμπτωση προχτές όταν ήμουν για παρατήρηση. Ξαφνικά βλέπω ένα αστέρι να λαμπει έντονα και μετά να λαμπει λιγότερο και μετά ξανά να ξαναδυναμώνει ακίνητο. Δεν φαινόταν να κινείται και μου κίνησε την περιέργεια. Θυμήθηκα την περιγραφή του φίλου. Το βάζω στον ερευνητή και παρατηρώ ότι κινείται πολύ αργά ενω ανά χρονικά διαστήματα φωτοβολεί έντονα. Το γεγονός ότι λάμπει σαν φάρος είναι επειδή περιστρέφεται και ανακλά το φως του ήλιου κάθε φορά. Σίγουρα ήταν δορυφόρος.

Έχω κι εγώ τον ίδιο barlow και το έχω προσέξει κι εγώ αυτό. Το είχα δοκιμάσει σε ίδιες μεγεθύνσεις και στον barlow το είδωλο δεν είναι το ίδιο. Πλέον τον χρησιμοποιώ όταν έχει πολύ καλό seeing όταν θέλω μεγεθύνσεις πάνω από 300Χ και όχι σε πλανητική αλλά σε deep sky.

Δεν μπορείς να έχεις ότι πάχος θέλεις κι αυτό γιατί αν είναι πολύ λεπτό το κάτοπτρο τότε καμπυλώνεται από το ίδιο του το βάρος και έχεις σφάλματα. Αν ήταν έτσι τότε όλοι θα έφτιαχναν πολύ λεπτούς καθρέπτες που θα ήταν πανάλαφροι. Τα πυρεξ είναι πιο μαλακά υλικά και γι'αυτό είναι πιο παχιά κάτοπτρα. Χονδρικά το πάχος του κατόπτρου εξαρτάται από τη διάμετρό του περίπου 10%-15%. Δηλαδή ένα κάτοπτρο 200mm πρέπει να είναι τουλάχιστο 20mm παχύ.

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ξαφνική. Δηλαδή μετά εξαφανίστηκε; Η λάμψη ενός υπερκαινοφανούς κρατάει αρκετές μέρες έως και εβδομάδες και δες εξαφανίζεται ξαφνικά. Οπότε μάλλον κάτι άλλο ήταν και σου φάνηκε. Μπορεί κάποιος διάττοντας κατά πάσα πιθανότητα να ερχόταν ακριβώς προς το μέρος σου.

Η κατασκευή ενός κατόπτρου είναι μια πάρα πολύ ωραία διαδικασία. Όταν πρόκειται για κάτοπτρα μέχρι 6-8 ιντσών από f/6 και πάνω η δυσκολία δεν είναι και τόσο μεγάλη. Ωστόσο χρειάζεται προετοιμασία, οργάνωση και προμήθεια αρκετών υλικών για να ξεκινήσεις. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να φτιάξεις ένα εργαλείο σκαψίματος (grinding tool) και ένα λείανσης (polishing tool). Μετά θα πρέπει να προμηθευτείς καρβίδια τα οποία είναι κόκοι άμμου διαφόρων μεγεθών που χρησιμοποιείς για να σκάψεις και να λειάνεις την επιφάνεις χρησιμοποιώντας κάθε φορά και μικρότερα μεγέθη. Η πρώτη φάση είναι το τραχύ σκάψιμο (rough grinding) με το εργαλείο όπου τρίβεις το κάτοπτρο με κινήσεις κυκλικές και εγκάρσιες και περιστρέφοντας ταυτόχρονα το κάτοπτρο. Οι κινήσεις αυτές σου επιτρέπουν να δώσεις στο γυαλί σφαιρικό σχήμα για αρχή. Η σφαιρικότητα εξαρτάται από τη διάμετρο του κατόπτρου και τον εστιακό λόγο με μια σχέση. Θα πρέπει να μετράς ανα διαστήματα τη σφαιρικότητα και αν πετύχεις στο περίπου μετά θα πρέπει να ξεκινήσεις το λεγόμενο figuring δηλαδή τη μετατροπή της καμπύλης από σφαίρα σε παραβολή. Η μετατροπή σε παραβολή είναι λεπτή διαδικασία και για να τεστάρεις με focault test και όχι με σφαιρόμετρο. Εμένα αυτό που με σταμάτησε ήταν ότι ήθελα να φτιάξω μεγάλο κάτοπτρο και είναι δύσκολο αν δεν έχεις φτιάξει άλλες φορές. Εσύ όμως που θέλεις να φτιάξεις 8" αξίζει να το παλαίψεις αν σου αρέσει. Όσο αφορά τις επιστρώσεις αλουμινίου να ξέρεις ότι οι απλές επιστρώσεις χωρίς έστω μια επικάλλυψη SiO χαλάνε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οπότε θα πρέπει να κάνεις επαλουμινώσεις τακτικά. Η διαδικασία να ξέρεις είναι επικίνδυνη και καλό είναι να την αποφύγεις. Αυτά εν ολίγης. Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα πήγαινε εδώ http://stellafane.org/tm/atm/index.html και διάβασέ τα όλα. Επίσης υπάρχουν έτοιμα kits με εργαλεία κάτοπτρο και υλικά λείανσης εδώ http://www.galvoptics.fsnet.co.uk/telescope1.htm Ελπίζω να βοήθησα

Μάνο νομίζω ότι όλα βασίζονται στη φόρμουλα υπολογισμού του NELM. Η φόρμουλα υπολογισμού NELM (Naked Eye Limited Magnitude) είναι: NELM = 7.93-5*log(10^(4.316-(Bmpsas/5))+1) Όπου Bmpsas είναι η ένδειξη του SQM. Αν προσέξουμε την εξίσωση η μέγιστη τιμή που παίρνουμε είναι το 7,93. Τι θέλω να πω. Ότι η κλίμακα του Bortle έχει ένα θεωρητικό όριο τα 8mag. Αν προσέξουμε εδώ: http://www.imo.net/visual/major/observation/lm έχει μια μέθοδο προσδιορισμού μετρώντας αστέρια σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Παρατηρώντας τους πίνακες εδώ το όριο είναι 7,5mag. Βλέπουμε δηλαδή ότι εδώ το όριο το το έχουν ορίσει 7,5. Στην πρώτη εξίσωση μπορούμε κάλλιστα να αλλάξουμε τη σταθερά και να βάλουμε 10 μέγιστη τιμή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ουρανός 10mag. Προφανώς ο Bortle έθεσε το όριο αυτό σαν απλό θεωρητικό όριο και όχι αντιπροσωπευτικό απαραίτητα σε πραγματικές μετρήσεις.

Πρώτη φορά βλέπω παρουσίαση παρατήρησης με κιάλια. Συγχαρητήρια και μπράβο για τους στόχους. Καλό θα ήταν να συνδιάσεις τα κιάλια με τον Pocket Sky Atlas και να παρατήσεις το Stellarium. Καλή συνέχεια...

Γεια σας Mastrovoxites Τελευταία έχουμε καταπιαστεί με κατσκευές και πατένες και μεταξύ άλλων θα ήθελα να σας δείξω μια πολύ εύκολη κατασκευή μιας θήκης προσοφθάλμιων πάνω στη στήριξη του τηλεσκοπίου. Επειδή οι εργοστασιακή έχει λίγες τρύπες αναγκαζόμουν να πηγαινοέρχομαι στο βαλιτσάκι, οπότε είπα να φτιάξω μια θήκη με περισσότερες τρύπες. Τα υλικά είναι ένα κομμάτι ξύλο 40Χ10 εκατοστά και 2 μικρές γωνιές για τη στήριξη και ένα σπρέι μαύρο ματ. Οι τρύπες είναι 32mm για τα προσοφθάλμια 1,25'' και 52mm για 2" οι οποίες έγιναν με ποτηροτρύπανο. Δείτε και τις θήκες για τα φίλτρα οι οποιες είναι τρύπες που δεν έχουν γίνει διαμπερές.

Εν αναμονή... Έρχονται και άλλοι κατάλογοι.

Πολύ ωραία παρουσίαση και ενδιαφέροντες στόχοι. Δεν το ήξερα ότι μπορεί να φανεί το Palomar 1 από 12". Μου έδωσες θάρρος να το προσπαθήσω κι εγώ.

Πρόσφατα προς αναζήτηση νέων στόχων βρήκα ενδιαφέρον να φτιάξω ένα κατάλογο με νεφελώματα ανάκλασης. Τα νεφελώματα ανάκλασης είναι νέφη σκόνης που ανακλούν το φως κοντινών αστέρων/αστέρα. Η ενέργεια του αστέρα δεν είναι ικανή να ιονίσει το νέφος ώστε να αρχίσει να εκπέμπει φως (όπως συμβαίνει στα νεφελώματα εκπομπής) αλλά ο βαθμός απορρόφησης σε συνάρτηση με τη λαμπρότητα του αστέρα και την επιφανειακή λαμπρότητα κάνουν τα νέφη να ανακλούν ένα ποσοστό φωτός. Τα νεφελώματα ανάκλασης συνήθως έχουν μπλε χρώμα κι αυτό γιατί το φαινόμενο της σκέδασης του φωτός είναι πιο έντονο στο μπλε (είναι η ίδια διαδικασία που κάνει τον ουρανό να φαίνεται γαλάζιος). (πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Reflection_nebula) Ο κατάλογος περιέχει 158 νεφελώματα του Van den Berg και είναι ταξινομημένα ανά RA. Τα κύρια χαρακτηριστικα των νεφελωμάτων ανάκλασης είναι: Τύπος Τύπου Ι: Είναι νεφελώματα τα οποία περιβάλλουν το αστέρι/αστέρια. Τύπου ΙΙ: Είναι νεφελώματα τα οποία είναι δίπλα από το αστέρι-αστέρια. Τύπου Ι-ΙΙ: Συνδιασμός των παραπάνω. Τύπου P: Ανώμαλη κατανομή. Άλλα χαρακτηριστικά είναι: Φαινόμενο μέγεθος αστέρα V-mag: Επιφανειακή λαμπρότητα SurfBr: VBR = Very Bright BR = Bright M = Moderate F = Faint VF = Very Faint Βαθμός απορρόφησης Absorb: STR = strong MOD = moderate WK = weak ABS = absent Γενικά πρόκειται για δύσκολα αντικείμενα τα οποία απαιτούν πολύ καλές συνθήκες διαύγειας για να φανούν. Στα περισσότερα από αυτά τα γνωστά φίλτρα δεν βοηθάνε, εκτός και αν το αστέρι είναι πολύ λαμπρό οπότε θα χρειαστεί να μειώσουμε κάπως το φως του. Πολλά από αυτά φαίνοντε σαν αμυδρά διάχυτα νέφη να περιβάλλουν το αστέρι-αστέρια, ενώ άλλα είναι πιο εκτεταμένα. Ελπίζω να σας αρέσει. Τον κατάλογο μπορείτε να τον κατεβάσετε από εδώ

Εγώ το προσπάθησα τη δεύτερη νύχτα σε μεγέθυνση 450Χ αλλά δεν μου εστίαζε καθόλου. Με δυσκολία έβλεπα το τραπέζιο με το οποίο ξεκινάς. Θέλει άριστο seeing για να μπορείς να εστιάσεις σε τέτοιες μεγεθύνσεις και να μπορείς να κάνεις star-hopping. Πάντως είναι από τους στόχους που αξίζει να προσπαθήσει κανείς.

Προς αναζήτηση νέων σκοτεινών ουρανών ανά την Κρήτη, και μετά από αρκετή έρευνα με το googl earth εντοπίσαμε ένα σημείο στο Λασίθι πολλά υποσχόμενο. Το πρόγραμμα ήταν σαφές (λέμε τώρα). Αναχώρηση από Ηράκλειο προς Λασίθι και ψάξιμο μέχρι να βρούμε σημείο. Μας πήρε λίγο το βράδυ μέχρι να βρούμε ένα ιδανικό σημείο αλλά τελικά μετά από πολλά χλμ κατασταλάξαμε στο Λιμνάκαρο, μια περιοχή πάνω από το οροπέδιο Λασιθίου. Στήνουμε γρήγορα γιατί είχε περάσει και η ώρα, σβήνουμε τα φώτα και παρατηρούμε ότι η φωτορύπανση είναι πολύ μακριά σε 2 σημεία ανατολικά και δυτικά όπου ήταν ο Α.Νικόλαος και το Ηράκλειο αντίστοιχα. Ωραία λέμε, άξιζαν τα χλμ που καναμε. Το πρόγραμμα είχε στηθεί για την πρώτη νύχτα και περιείχε σχεδόν όλων των ειδών αντικείμενα. Θα ξεκινούσα από τον Τοξότη και θα ανέβαινα μιας και οι Νότιοι αστερισμοί "κινούνται" ταχύτερα. Πρώτοι στόχοι λοιπόν, τα νεφελώματα ανάκλασης VdB118 και VdB119. Τα αντικείμενα αυτά είναι από τον κατάλογο του Van den Berg ο οποίος περιέχει 158 νεφελώματα ανάκλασης. Η δυσκολία με τα νεφελώματα αυτά είναι ότι επειδή είναι ανάκλασης βρίσκονται κοντά ή "πάνω" σε φωτεινά αστέρια οπότε και ανακλούν ένα μέρος του φωτός τους, οπότε είναι δύσκολο να διακριθούν. Τα νεφελώματα ήταν σχετικά χαμηλά στον Τοξότη αλλά η διαύγεια της βραδιάς επέτρεψε να φανούν χωρίς δυσκολία. Και τα δύο ήταν σχετικά μικρά σε μέγεθος ενώ τα αστέρια τους που ανακλούν το φως ήταν πίσω από αυτά. Μέσα στο ίδιο πεδίο φάνηκε και το επίσης ανάκλασης IC 1284 κάπως πιο αραιό και αχνό σε σχέση με τα άλλα δύο. Από αυτό το σημείο και μετά κατάλαβα ότι η βραδιά είχε καλές συνθήκες για να δοκιμάσουμε μερικές προκλήσεις. Ο επόμενος στόχος βρίσκεται πάλι στον Τοξότη και είναι μαντέψτε: ένας γαλαξίας. Είναι ο επονομαζόμενος NGC 6835 μόλις 12,5 mag. Ήθελα να τον δω για το λόγο ότι ήθελα να δω γαλαξία στον Τοξότη μιας και η περιοχή αυτή έχει παντελώς έλλειψη από γαλαξίες. Ο εντοπισμός του έγινε σχετικά εύκολα χρησιμοποιώντας τον 3ο τόμο του Torres ο οποίος δείχνει μέχρι 13 mag αστέρια. Ο χάρτης με την πρώτη ματιά φαίνεται μπουκωμένος σε κάποια σημεία αλλά αν τον συνηθίσεις είναι απίστευτη η ευκολία στο να βρίσκεις στόχους. Ειδικά σε περιοχές που έχουν πολλά αστέρια. Ο γαλαξίας αυτός ήταν αρκετά φωτεινός και το σχήμα του ήταν σε κόψη. Πολύ ωραίος και χαρακτηριστικός του είδους του. Σειρά έχει το πλανητικό NGC 6567 στον Τοξότη στα 11 mag. Η περιοχή του νεφελώματος γεμάτη αστέρες, πάνω στο δίσκο του γαλαξία. Εδώ και πάλι ο 3ος τόμος του Torres έδωσε ρέστα. Εντοπίστηκε πολύ γρήγορα. Το αστρικό του μέγεθος το κάνει να είναι εντοπίσημό μόνο με εναλλαγές ΟΙΙΙ μπροστά από το προσοφθάλμιο. Συνεχίζοντας βλέπω και έχω σημειώσει στο πρόγραμμά μου το σφαιρωτό Μ54 στον Τοξότη μόλις 7,6mag. Αυτό το αντικείμενο μου είχε ξεφύγει τόσο καιρό κυνηγώντας τα αμυδρά και τις προκλήσεις το είχα αφήσει στην άκρη. Το εντοπίζω και κοιτάζω βιαστικά. Πολύ όμορφο θέαμα. Φωτεινό με πολύ πυκνό πυρήνα που δεν διαχωρίζονταν με τίποτα. Ο διαχωρισμός στα άκρα του ήταν χαρακτηριστικός. Το επόμενο σφαιρωτό στη λίστα είναι από τον κατάλογο των Palomars και είναι το Palomar 9 με μόλις 8,4 mag. Είναι το ευκολότερο από τα υπόλοιπα Palomars. Ο εντοπισμός του κι αυτός εύκολος. Αρκεί να βρείτε τα αστέρια ν1 ν2 του Τοξότη και να εστιάσετε στο ν2. Είναι ακριβώς δίπλα στο αστέρι. Φάνηκε σαν ένα φωτεινό νέφος με 2-3 αστέρια να εμφανίζονται στο κέντρο του. Άλλο ένα Palomar μπήκε στο αρχείο καταγραφής. Η ώρα είχε περάσει και ο Τοξότης είχε περάσει πλέον στη δύση του. Η συνέχεια του μενού έχει σκοτεινά νεφελώματα στον Αετό. Η περιοχή βρίθει από τέτοιου είδους αντικείμενα που αξίζει κανείς να τα παρατηρήσει. Κάποια από αυτά είναι και τα B127, B130 και B129. Και τα 3 έχουν opacity 5 που σημαίνει ότι έχουν υψηλό βαθμό αδιαφάνειας. Και τα 3 νεφελώματα φάνηκαν στο ίδιο πεδίο να κρύβουν τα αστέρια του γαλαξία μας να ενώνονται και να σχηματίζουν ένα Π. Το ένα πόδι ήταν πιο κοντό και παχύ όπου αντιστοιχεί στο Β129 ενώ τα άλλα 2 σχημάτιζαν το γράμμα κάπως πιο ομοιόμορφα. Πολύ όμορφοι στόχοι. Επόμενος στόχος το B133 με opacity 6. Χαρακτηριστικό του νεφελώματος το έντονο οβάλ σχήμα του και ένα φωτεινό αστέρι να είναι δίπλα του. Προτείνεται ανεπιφύλακτα και αυτό. Το τελευταίο σκοτεινό του προγράμματος, το Β134 το οποίο ήταν κάπως πιο δυσδιάκριτο από τα προηγούμενα το οποίο φάνηκε με πλάγια όραση αφού είχα εστιάσει το μάτι μου σε φωτεινή περιοχή του γαλαξία. Ξεκινάμε λοιπόν με το Abell 53 στον Αετό με 15,5v-mag φαινόμενο μέγεθος. Εδώ είχα προετοιμαστεί. Είχα εκτυπώσει μια σελίδα Α4 με τη φωτογραφία από DSS ώστε να μπορώ να ταυτοποιήσω ακριβώς το πεδίο. Ήθελα να ήμουν σίγουρος για το αν μπορώ να το δω ή όχι. Στην αρχή προσπαθώ να το δω χρησιμοποιώντας μεγάλη μεγέθυνση χωρίς αποτέλεσμα. Ο Μάνος το είχε δει σε προηγούμενες εξορμήσεις και μου πρότεινε να δοκιμάσω με χαμηλή μεγέθυνση. Λογικό λέω αφού πρόκειται για μεγάλο αντικείμενο περίπου 30'' αν θυμάμαι καλά. Οπότε θέλουμε exit pupil. Σαν να φαίνεται κάτι αλλά δεν είμαι σίγουρος γι'αυτό. Πηγαίνω στο 16" να επιβεβαιώσω αν όντως αυτό που είδα ήταν στο σημείο αυτό και όχι κάτι άλλο της φαντασίας μου. Πηγαίνω στο 16", εντοπίσω το πεδίο και κοιτάζω. Βλέπω ότι όντως ήταν εκεί στο σημείο που το είχα δει από το δικό μου. Ξαναπηγαίνω στο 12" βλέπω και όντως φαινόταν εξαιρετικά αμυδρά ένα ίχνος να εμφανίζεται στο 50% του χρόνου που το κοιτούσα ενώ κοντά του ένα αστέρι περίπου 13 mag ήταν ο οδηγός μου με βάση τη φωτογραφία. Το γεγονός με συνεπήρε. Είχα ξεπεράσει κατά πολύ το θεωρητικό όριο του τηλεσκοπίου που είναι τα 15 mag. Η βραδιά προχωρούσε και οι πρόκληση να δω όσο γίνεται πιο αμυδρά αντκείμενα γινόταν εμμονή. Η βραδιά συνεχίζεται με ρυθμό έντονο. Είχα απορρωφηθεί εντελώς και δεν μιλούσα καν στο Μάνο. Στο πρόγραμμα είχα σημειώσει το Jones 1 που ήθελα να το ξαναδω αλλά πηγαίνοντας στο πεδίο του χάρτη βλέπω ένα ενδιαφέρον ζεύγος γαλαξιών να είναι πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο. Πρόκειται για του UGC 12665 και UGC 12667 αγνώστου mag και οι δύο. Φάνηκαν σχετικά εύκολα και με τον έναν να ακουμπάει τον άλλο. Είχε πάει 3:20 και η Σελήνη είχε ήδη ανατείλει. Είχα έναν τελευταίο στόχο για απόψε που έπρεπε να τον δω πριν το φως της "Κυρίας" όπως την αποκαλεί ο Μανος θα έκανε ξεκινούσε την πασσαρέλα της. Ο τελευταίος στόχος της 1ης βραδιάς ήταν ένα πλανητικό που μου είχε ξεφύγει το NGC 7354 12,2mag στον Κηφέα. Το log μου γράφει: "Μικρό στρογγυλό, με ομοιόμορφη λαμπρότητα. Κοντά του 2 αμυδρά αστέρια." Τελειώνοντας τους στόχους ένιωσα μια αίσθηση ικανοποίησης που είχα καταφέρει να τους δω όλους και ακόμη περισσότερο να δω και άλλους χωρίς καν να τους μελετήσω από πριν. Οι στόχοι της επόμενης βραδιάς ήταν λιγότεροι αλλά αρκετά "προκλητικοί". Η επόμενη βραδιά για μένα τελειωσε δυστυχώς νωρίς. Η υγρασία και το κρύο μου προκάλεσαν αργότερα ένα φοβερό πονοκέφαλο που δεν μπορούσα καν να κοιτάξω από τον ερευνητή. Αξίζει όμως να αναφέρω 3 στόχους που πρόλαβα να δω. Πρώτος και καλύτερος ήταν το εξαιρετικά δύσκολο Palomar 10 13,2mag στο βέλος. Θυμάμαι ότι το είχα ξαναεπιχειρήσει παλαιότερα χωρίς επιτυχία. Θυμάμαι το Μάνο και το είχε δει δύσκολα την προηγούμενη, αλλά θυμάμαι ότι φαινόταν σχετικά εύκολα από το 16άρι οπότε λέω να το δοκιμάσω με το 12άρι. Εντοπίζω κι εδώ το πεδίο με συνοπτικες διαδικασίες. Τελικά μετά από επαναλλαμβανόμενες προσπάθειες και με πλάγια όραση σαφώς, έβλεπα κάτι να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται δίπλα σε ένα πολύ αμυδρό αστέρι. Το αμυδρό αυτό αστέρι ήταν ο οδηγός μου και η επιβεβαίωση ότι εντόπισα κάτι το οποίο εμφανιζόταν κατά διαστήματα. Άλλη μια επιτυχία για το μικρό και ταπεινό 12". Σειρά έχει το επίσης δύσκολο πλανητικό PK0+17.1 14,4mag με 12'' μέγεθος στον Οφιούχο. Φανηκε αμυδρά με μικρό σχήμα και ελαφρά μακρόστενο. Εδώ μου έκανε εντύπωση ότι βάζοντας ΟΙΙΙ δεν βοήθησε καθόλου. Απλά το εξαφάνισε από το πεδίο. Στο 16αρι μου είχε πει ο Μάνος ότι το ΟΙΙΙ βοήθησε πολύ. Τι να πω ίσως σε τόσο αμυδρούς στόχους για το 12", το φίλτρο μερικές φορές να μην βοηθάει. Τελευταίος στόχος τη βραδιάς για μένα ήταν το νεφέλωμα εκπομπής Sh2-71 στον Αετό. Πολύ ωραίος στόχος. Μικρό, ελαφρά μακρόστενο με κάποιες φωτεινές περιοχές εσωτερικά του. Φαινόταν ένα μέρος της εσωτερικής του δομής. Πραγματικά αξίζει να το προσπαθήσετε. Αυτά κι από μένα... Ραντεβού το επόμενο ΣΚ με νέες περιπέτειες.

Ο χάρτης όπως φαίνεται από την πρώτη ματιά σε ελκύει. Συγκρίνοντάς τον με την Uranometria είδα ότι έχει ελλείψεις σε ανοιχτά σμήνη αλλά και πλανητικά όπως αναφέρει και ο Μάνος παραπάνω. Έχει όμως περισσότερα νεφελώματα (Sh και IC) και γαλαξίες. Επίσης κάνοντας σύγκριση και με τον Torre's BC βλέπω ότι έχει ακόμη περισσότερους γαλαξίες και είναι πολύ πιο ευδιάκριτος σε βάρος όμως πλανητικών αλλά και κάποιων επιπλέον νεφελωμάτων (VdB) που δεν τα καταγράφει. Ένα λάθος που θέλω να τονίσω είναι ότι στο site δεν κάνει εκτενή παρουσίαση του χάρτη πχ αριθμό για κάθε τύπο αντικειμένων δεν αναφέρει και δεν γνωρίζουμε σε πυκνές περιοχές τι γίνεται (πχ αν έχει close-ups χάρτες). Συμπέρασμα: Το μεγάλο ατού του χάρτη όπως φαίνεται από τα samples είναι οι γαλαξίες που έχει και ο αριθμός των αστέρων σε βάθος πεδίου. ΥΓ.Βαθμολογία δεν βάζω γιατί και οι 3 χάρτες έχουν ελλείψεις αλλά και πλεονεκτήματα αν τους συγκρίνουμε μεταξύ τους.

Δυστυχώς με τόσα χρήματα δεν μπορεί να πάρει κάτι αξιόλογο. Αν θέλει μπορεί να ξεκινήσει με κιάλια πάνω σε τρίποδο που θα μπορεί να δει αρκετά πράγματα αλλά η τιμή ανεβαίνει πάνω από τα 50 Ευρώ.

Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία. Πολλές πληροφορίες και ελεύθερα διακινούμενες. Πολύ καλό.