Ας θεωρήσουμε ότι βρισκόμαστε καθισμένοι αναπαυτικά στην πολυθρόνα μας στις 8 το βράδυ. Η βροχή που πέφτει έξω και η ζέστη του σπιτιού μας, έχει φέρει χαλάρωση και δε μπορούμε να ξεκολλήσουμε από την πολυθρόνα. Μετά από μισή ώρα βρισκόμαστε ακριβώς στην ίδια θέση, δεν έχουμε κουνήσει ούτε τα βλέφαρά μας... Θεωρητικά, λοιπόν, είμαστε τελείως ακίνητοι. Όμως, στη σύγχρονη Φυσική, ο χώρος και ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ορίζουν γεωμετρικά ένα διανυσματικό χώρο 4 διαστάσεων (αφινικό χώρο), όπου τα σημεία του (που στον τρισδιάστατο χώρο τα ορίζουμε ώς στίγμα), ορίζονται και ονομάζονται γεγονότα. Ζώντας, λοιπόν, σε αυτό το 4-διάστατο χώρο, και αφού δεν μπορούμε να απομονώσουμε το χώρο από το χρόνο, θα λέγαμε ότι παρότι δεν κουνήσαμε βλέφαρο, έχουμε κινηθεί μέσα στο χωροχρόνο. Άρα η ακινησία μας, είναι θεωρητική! Έχουμε ξεκινήσει από το γεγονός με συντεταγμένες (καρέκλα, 08.00μμ) και έχουμε καταλήξει στο γεγονός (καρέκλα, 08.30μμ), ή αν θέλουμε να το ορίσουμε μαθηματικά, έχουμε μια χωροχρονική μεταφορά (x,t) -> (x+x0, t+t0) Τελικά, ποιά είναι η άποψή σας; Ο κόσμος μας είναι 3-διάστατος; Ειλικρινα μπερδεύτηκα από την όλη συζήτηση και ειδικά στην εμπλοκή του αρχικού ερωτήματος σχετικά με την ακτινοβολία υποβάθρου με τις διαστάσεις του σύμπαντος. Το Σύμπαν είναι σαφώς 4 διαστάσεων (τουλάχιστον) μια και η θεωρία της σχετικότητος είναι αποδεδειγμένη πειραματικά. Αν αποδειχθεί και η θεωρία των χορδών (προσωπικά πιστεύω ότι είναι αρκετά δύσκολο) δεν σημαίνει ότι καταργείται τίποτα, απλά αποσαφηνίζεται. Για να γίνω πιο σαφής οι επιπλέον των 4 διαστάσεις είναι συμπαγοποιημένες. Δηλαδή όπως ένα φύλλο χαρτι θεωρείται 2 διαστάσεων (μήκος -πλάτος) ένω θεωρούμε αμελητέο το πάχος (υπάρχει όμως), έτσι οι επιπλέον των 4 διαστάσεων 6 ή 7( Μ-theory) διαστάσεις,είναι συμπαγοποιημένες. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ουσιαστική διαφωνία σε όσα γράφτηκαν.