wereniki

«Μιλώ σου», παραδοσιακό κρητικό Μιλώ σου με τα μάτια μου κι αυτό νομίζω φτάνει να καταλάβεις η καρδιά μου σε ποια μεριά σε βάνει. Τον τόπο που'χω στην καρδιά μου για σένα φυλαμένο είναι μπαξές που μήδε εγώ καμιά φορά δε μπαίνω. Ω την παντέρμη τη βραδιά και πως θα την περάσω που πάλι με τα μάτια μου μόνο θα σ'αγκαλιάσω. Μια τιμωρία ο Θεός μεγάλη μου 'χει δώσει στο όνειρο να 'μαστε μαζί κι όταν ξυπνούμε όχι. Ποτέ μου να μη σ' έβλεπα πάλι θα σ' αγαπούσα γιατί μέσα στα όνειρά μου συχνά σε συναντούσα. Να μην αργείς να φαίνεσαι να πάψει να με νοιάζει να έρθει η καρδιά μου στον τόπο τζη να μην αναστενάζει. Γίνου δεντρί κι εγώ πουλί στα φύλλα σου να λουφάσω κι αρόλιθο στα χείλη σου να πιώ να ξεδιψάσω. Ήθελα να 'μαι θάλασσα κι εσύ ποτάμι να 'σαι να έρχεσαι στην αγκάλη μου μωρό μου να κοιμάσαι. Αν ήσουνα ο ουρανός θα ήμουν το φεγγάρι και κάθε νύχτα αγάπη μου θα ήμασταν ζευγάρι. Πάντα θλιμένος περπατώ σαν το χλωμό φεγγάρι απού με ήλιο δε μπορεί να γίνουνε ζευγάρι. Γνωρίζωτο φεγγάρι μου πως σου 'χω γίνει βάρος μα και να πω τον πόνο μου αλλού δεν έχω θάρρος. Περίμενάσε ωψ αργάς φεγγάρι μα δε βγήκες κι αμοναχό στς μοναξιάς τον πόνο μου μ'αφήκες. Φεγγάρι τόσα μυστικά που σου 'χω ειπωμένα να μη σ' ακούσω μια φορά να μολοήσεις ένα/να μαρτυρήσεις ένα. Μέσα σε γυάλινο κλουβί θα βάλω την καρδιά μου να τη θωρείς να μην μπορείς να την πονάς κερά μου. Θα την αλλάξω την καρδιά μου αφού οι γιατροί μπορούνε μα ίσως κι αυτή να σ' αγαπά σαν την παλιά φοβούμαι. Θα την αλλάξω την καρδιά να βάλω μαύρο βράχο για να μπορώ κι εγώ καρδιά σαν τη δικιά σου να 'χω.

"Φεγγάρι αγάπη χωρισμός" Στίχοι: Μανώλης Λιδάκης Μουσική: Γιάννης Σπάθας Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης Φεγγάρι, αγάπη, χωρισμός ήλιος καρδιά και σκέψη θεέ μου θεριά που προσπαθεί άνθρωπος να παλέψει. Τι κρύβεται, τι κρύβεται στο βάθος της καρδιάς της ερημιάς μας η φωνή το φως μιας αγκαλιάς. Έβγα φεγγαράκι μου απόψε πιο δειλά σαν κόρη που τα μάτια της τά ‘χει χαμηλά κι ανάλαφρα περνά περνά μα δε μιλά. Αυγή και δείλι η ζωή στου ορίζοντα την άκρη τον ίδιο δρόμο περπατούν το γέλιο και το δάκρυ. Τι πέρασε, τι έρχεται φεγγάρι που θα φτάσει τη μοναξιά ο άνθρωπος πώς να την ξεπεράσει;

«Του φεγγαριού το δάκρυ» Στίχοι: Κώστας Φασουλάς Μουσική: Ζαχαρίας Σπυριδάκης Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης Λένε πως κάνει θαύματα του φεγγαριού το δάκρυ σαν πέσει πάνω σε πληγή κάποιος π' αγάπησε πολύ χωρίς να βρει την άκρη. Ρίξε φεγγάρι μου φωτιά μέσα μου λίγη στάξε και μιας αγάπης τον καημό κάψε απόψε κάψε. Λένε πως βγαίνει τ' όνειρο σαν θέλει το φεγγάρι και προπαντός να ονειρευτείς ότι μια μέρα θα σωθείς απ' του έρωτα τα βάρη. Ρίξε φεγγάρι μου φωτιά μέσα μου λίγη στάξε και μιας αγάπης τον καημό κάψε απόψε κάψε..

«Του φεγγαριού», παραδοσιακό της Κρήτης Στίχοι: Μιχάλης Χουρδάκης Μουσική: Γιάννης Νικολάου Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Νικολάου & Κώστας Χρονάκης ( Ντουέτο ) Άλλες ερμηνείες: Παντελής Θαλασσινός Δεν το μπορείς του φεγγαριού να βρεις ένα ψεγάδι γιατί σκορπά την ομορφιά στην πλάση κάθε βράδυ. Ζηλεύγω του, του φεγγαριού που πάντα σεργιανίζει γιατί θωρεί την π' αγαπώ τη νύχτα σαν πορίζει. Σαν θα περνάς την πόρτα τζη φεγγάρι μου σταμάτα χαιρέτα μου την,κι ύστερα συνέχισε τη στράτα χαιρέτα μου τη, κι ύστερα συνέχισε τη στράτα. Ήλιε μου παραγγέλνω σου να γοργοβασιλέψεις μην, το φεγγάρι, δεις αυγή γιατί δα ντου ζηλέψεις. Φεγγάρι μου ουρανόστρατο χαμήλωσε μια στάξη να φέγγει, η αγάπη μου στο σπίτι τζη να φτάξει. Σαν θα περνάς την πόρτα τζη φεγγάρι μου θυμήσου πόσες βραδιές περάσαμε αυτή κι εγώ μαζί σου πόσες βραδιές περάσαμε αυτή κι εγώ μαζί σου.

« Άστρα μη με μαλώνετε», παραδοσιακό της Κρήτης Στίχοι: Λευτέρης Καμπουράκης Μουσική: Λευτέρης Καμπουράκης Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης Κρίστη Στασινοπούλου Βαγγέλης Πυθαρούλης Άστρα μη με μαλώνετε (4) που τραγουδώ τη νύχτα Ω, γιατί 'χα πόνο στην καρδιά (2) γιατί 'χα πόνο στην καρδιά ψηλό μελαχρινάκι μου γιατί 'χα πόνο στην καρδιά και βγήκα και τον είπα. Άστρα μη με μαλώνετε που τραγουδώ τη νύχτα Στ' άστρα θα πω τον πόνο μου (4) απού δεν τον μαρτυρούνε Ω, απού 'χουνε κι υπομονή (2) αχ-ή, πώς με κατάντησες απού 'χουνε κι υπομονή ώρες με τσ' ώρες και γροικούνε. Στ' άστρα θα πω τον πόνο μου απού δεν τον μαρτυρούνε. Δεν έτυχε φεγγάρι μου (4) να 'ρθεις στο χάλι απού 'μαι Ω, κι έχεις το δίκιο να ρωτάς (2) αχ-ή, πώς εκατάντησα έχεις το δίκιο να ρωτάς γιάηντα στεναχωρούμαι. Δεν έτυχε φεγγάρι μου να 'ρθεις στο χάλι απού 'μαι. Έχασα την αγάπη μου (4) κι εσύ ρωτάς φεγγάρι Ω, για ήντα τσι νύχτες δεν μπορεί (2) αχ-ή, καημοί και βάσανα για ήντα τσι νύχτες δεν μπορεί ο ύπνος να με πάρει. Έχασα την αγάπη μου κι εσύ ρωτάς φεγγάρι.

Εκδηλώσεις στο Σκίνακα για τα 25 χρόνια του Αστεροσκοπείου το οποίο είχε δώσει τις πρώτες εκπληκτικές εικόνες από τον κομήτη του Χάλευ. http://www.alfavita.gr/artro.php?id=34174 Ήμασταν παρόντες στις εκδηλώσεις. Επιτέλους, καθαρός ουρανός και στο Νότο!

«Συμβαίνει. Απλώς συμβαίνει η αγάπη. Όπως συμβαίνει η θάλασσα.» Μπουκάλας Παντελής

"Η μπαλάντα του φεγγαριού" Στίχοι: Διονύσης Τσακνής Μουσική: Διονύσης Τσακνής Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής http://www.youtube.com/watch?v=jEPX-L9E9W4 Μα το φεγγάρι απόψε είναι εχέμυθο, δεν φανερώνει πια των άλλων ιστορίες, καθώς ψηλά μας χαιρετάει φαίνεται έτοιμο, να βγάζει στο σκοτάδι σιωπηλά, φωτογραφίες. Και των ερώτων μας τα σχέδια παρέδωσε στη σκοτεινή πλευρά του κλειδωμένα, γιατί το φως του φεγγαριού μια νύχτα έδωσε υπόσχεση ζωής, να τα κρατήσει φυλαγμένα. Και τώρα εδώ του κάστρου εμείς μια συμμορία με ερώτων πάθη, μια συμφωνία του ζητάμε εξ΄ αρχής για τους απ΄ έξω μυστικά να μάθει. Να τους προδώσει μ΄ ένα φως που μια πανσέληνος μονάχα ξέρει κι΄ έτσι να μάθουμε κι΄ εμείς το τί και πώς κι΄ ο χρόνος που θα ΄ρθει τί θα μας φέρει. Μα το φεγγάρι πάλι δεν απάντησε, γι΄ αυτό μια νύχτα που η φωτιά του ήταν σβησμένη, ο γκρίζος στόλος του εχθρού πάνω του πάτησε κι΄ έτσι απλά την κατοχή του υπομένει. Κι΄ όλα τα άστρα μονομιάς απομακρύνθηκαν για να μην έχουνε του φεγγαριού την τύχη, μέσα στο θόλο τ΄ ουρανού τρέξαν και κρύφτηκαν και στους απρόσκλητους εχθρούς σηκώσαν τείχη. Και τώρα εδώ του κάστρου εμείς μια συμμορία με ερώτων πάθη, μια συμφωνία του ζητάμε εξ΄ αρχής για τους απ΄ έξω μυστικά να μάθει. Να τους προδώσει μ΄ ένα φως που μια πανσέληνος μονάχα ξέρει κι΄ έτσι να μάθουμε κι΄ εμείς το τί και πώς κι΄ ο χρόνος που θα ΄ρθει τί θα μας φέρει.

Άχ, πόσο μου λείπουν οι οπτικές διαφυγές στον ουράνιο θόλο τις έναστρες νύχτες, που με απογειώνουν!!! (Ορατότης μηδέν... Φθινόπωρο προς Χειμώνα έχουμε στην Κρήτη )

΄...για παιδικά (και όχι μόνο) δωμάτια!

«Με ασβέστη και θάλασσα», 33 σπουδαστές της ΑΣΚΤ φιλοτεχνούν το έργο του Ελύτη. http://camerastyloonline.wordpress.com/2011/05/20/me-asvesti-kai-thalassa-erga-33-neon-dimiourgon-sto-cakoyiannis/

«Έφυγε» ο πολυβραβευμένος ποιητής Γιάννης Βαρβέρης Από τη συλλογή «Πιάνο βυθού» (1991) Αυτές οι νότες που σας στέλνω με την άνωση δεν έχουν πια κανένα μουσικό ενδιαφέρον. Απ’ τον καιρό του ναυαγίου που αργά μας σώριασε τους δυo ως κάτω στον βυθό σαν βάρος έκπληκτο το πιάνο του ολόφωτου υπερωκεανίου κι εγώ έχουμε γίνει μάλλον μια διακόσμηση πυθμένος μια υπόκωφη επίπλωση βυθού ένα λουλούδι εξωτικό ή ένα τεράστιο όστρακο φωλιά ιπποκάμπων διάδρομος ψαριών που όλο απορούν μπρος στην ασπρόμαυρη αυτή μνήμη του παπιγιόν των πλήκτρων του κολάρου. Κι αν σε καμιά βαρκάδα σας διακρίνετε στην ήρεμη επιφάνεια τρεις πέντε δέκα φυσαλίδες σαν ντο και σολ και μι μη φανταστείτε μουσική είναι λίγη σκουριά που όταν θυμάται πιέζει κι ανεβαίνει. Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε. το πιάνο μου κι εγώ είμαστ’ εδώ πολύ καλά εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου και ιδίως μακριά επιτέλους από κάθε προοπτική πνιγμού. (και στο βυθό ταξιδεύεις χωρίς βαρύτητα... πιστέψτε με!

Mουσικές στιγμές από την εκπομπή της ΝΕΤ «οι παρέες γράφουν ιστορία».. "Στους Πλανήτες", Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού "Ο κομήτης, ο ερημίτης κι ο αλήτης", Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού

«Πιο πολύ μήνυμα παρά τραγούδι». Τα λόγια είναι του Μίκη Θεοδωράκη από την εισήγησή του στο Συμπόσιο με θέμα:"Μουσική και Συμπαντική Αρμονία" 10-11 Μαρτίου 2006 στη Χερσόνησο Ηρακλείου Κρήτης. Τόσο η μουσική όσο και η φιλοσοφία του βίντεο αλλά και η σύνθεση των διαφόρων στοιχείων, συνεισφέρουν σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα!

"Η Τροφός", Κική Δημουλά - "Εύρετρα" Όχι, άλλες πληροφορίες για τον έρωτα δεν έχω μόνον ότι πρόκειται για αντιφέγγισμα φλόγας από καντήλι σε τάφο άστρου άσβεστη μένει νυχθημερόν με θύελλα βροχή και χιόνι χωρίς λάδι χωρίς φυτίλι από μόνη της καίει σα να 'ναι θαύμα ο έρωτας και επειδή από το θαύμα κρέμεται η συντήρησή μας τυφλά πιστεύουμε στην άσβεστη επιτάφια φλόγα του έρωτα. Μόνο αν πλησιάσεις με το κεράκι σου και πάρεις φως για το σπίτι το φως αυτό μετά από λίγα βήματα σβήνει από μόνο του χωρίς θύελλα βροχή και χιόνι όπως σβήνει κάθε θαύμα όταν το αποσπάσεις από την τροφό του ιδέα.

Τι να είμαστε άραγε;... Κομμάτι του Σύμπαντος; Ίχνος από την άκρη της σπείρας Γαλαξία; Κόκκος σκόνης νεφελώματος; "Είμαστε φτιαγμένοι από αστρόσκονη, είμαστε η ενσάρκωση του σύμπαντος που προσπαθεί να καταλάβει τον εαυτό του." Ας είναι οι ελπίδες μας έναστρες... http://www.youtube.com/watch?v=Sro3n3rk3c0

«Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά» Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά δεν είδανε πολέμους και θανάτους και πάνω απ' τη γαλάζια τους ποδιά φοράν τις Κυριακές τα γιορτινά τους Τις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό παράξενα παιδεύει το μυαλό τους τους φαίνεται καράβι μακρινό και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη του σύμπαντος αρρώστια και πληγή εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά και βάλαν από κείνη τη βραδιά μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά

Νανούρισμα, από το συγκρότημα Shriekback και το άλμπουμ Big Night Music, 1986: Sing a cradle-song now, as the light fades around us And you breathe like the ocean, lying small in my arms See it all in a moment - you so young and unclouded Shining bright as a lion - feel the motion of time As the world rolls away from the sun. I can feel your life burning - unlived moments within you Further than I can see... May the fire be your friend and the sea rock you gently, May the moon light your way - till the wind sets you free I remember your face as you cried for the first time The cold air of the world and the fierce light of day And the cruel separation in a world washed with tears; Numbed with pain to unfeeling - May you hold to your truth As you walk the dark night of unreason The stone walls which surround us - may your spirit fly round them Like the wind from the sea... May the fire be your friend and the sea rock you gently, May the moon light your way - till the wind sets you free May you never know hunger: may you love with a full heart - The light stay in your eyes... May the fire be your friend and the sea rock you gently, May the moon light your way - till the wind sets you free

"Γα την Ελένη" Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Μαρκετάκης Άλλες ερμηνείες: Αλεξάνδρα Μαρία Δημητριάδη http://www.youtube.com/watch?v=pGY7rW5ZBnQ Είκοσι χρόνια με ρωτάς ποιος πήρε την Ελένη μα εκείνη μόνη στο σχολειό τον Πάρη περιμένει Είκοσι χρόνια με ρωτάς ποιόν αγαπά η Ελένη είναι στη Σπάρτη,στα νησιά στην Τροία παντρεμένη Με ρωτούν για την Ελένη - αχ Ελένη που΄ναι εικόνα δακρυσμένη - αχ Ελένη μα εγώ δεν απαντώ την καρδιά μου τη σφραγίζω και την πίκρα μου κεντώ Είκοσι χρόνια με ρωτάς πού θα βρεθεί η Ελένη σαν ζωγραφιά στην εκκλησιά ή σαν κερί αναμμένη Είκοσι χρόνια με ρωτάς πού θάψαν την Ελένη μπορεί στο Άργος στους αγρούς μπορεί στην οικουμένη Με ρωτούν για την Ελένη - αχ Ελένη που΄ναι εικόνα δακρυσμένη - αχ Ελένη μα εγώ δεν απαντώ την καρδιά μου τη σφραγίζω και την πίκρα μου κεντώ

«Ελένη» Όταν ο μύθος εναρμονίζεται με την πραγματικότητα... Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα. Καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων ή των θεών. Η μοίρα μου που κυματίζει ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα και μιαν άλλη Σαλαμίνα, μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι. (ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ) Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα. Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας, στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι. Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη, μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

«Ελένη» Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Μουσική: Λίνος Κόκοτος Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης Σήκωνε το κλουβί μια δω μια κει κι ο ήλιος πήγαινε απ' την άλλη Ν'ανάψει τ' όμορφο κεφάλι μια δω μια κει ο ήλιος κάθε Κυριακή Φώναζε στην αυλή και ψι και ψι κι ο γάτος σήκωνε ποδάρι Μέσα απ' τα μάτια της να πάρει και ψι και ψι την αστραπή τους την χρυσή Πήγαινε ν' ανεβεί σκαλί σκαλί την αγκαλιά ρούχα γεμάτη Κι έλεγαν οι αγγέλοι νά'τη σκαλί σκαλί τη πιο μικρή μας αδερφή Κάτασπρο γιασεμί και μι και μι και μυστικέ μου αποσπερίτη πάρτε με πάρτε με στην Κρήτη και μη και μη και μη ρωτάτε το γιατί... το θαλασσινό τριφύλλι

«Γαλαξίες» Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας Μουσική: Λένα Πλάτωνος Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη http://www.youtube.com/watch?v=DJVI53E7mxs Και γαλαξίες θα περάσω το αστεράκι σου να βρω. Μαζί σου θέλω να γεράσω να σου σηκώνω το σταυρό. Κι όταν σημάνει παρά πέντε, μαζί στον ίδιο Γολγοθά. Φύσα, αναστάσιμε πουνέντε, να κυματίζει η καρδιά. Και γαλαξίες θα περάσω μ’ ένα τραγούδι να σε βρω, τα όνειρά σου να χαράξω στου παραδείσου το γιαλό. Κι όταν σημάνει παρά πέντε, μαζί στον ίδιο Γολγοθά. Φύσα, αναστάσιμε πουνέντε, να κυματίζει η καρδιά.

«Αστέρι αστεράκι» Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης Μουσική: Μίμης Πλέσσας Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Χορν http://www.youtube.com/watch?v=CKr4xGjFoK8&feature=related Άλλες ερμηνείες: Τζένη Βάνου Νανά Μούσχουρη Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι που λάμπει χλωμό να σου το χαρίσω, το έχω μεράκι αλλά δεν τολμώ. Είναι σαν διαμάντι, για φίνο χεράκι και άσπρο λαιμό το μικρό εκείνο, αστέρι - αστεράκι που λάμπει χλωμό Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι που λάμπει ψηλά να σου το προσφέρω απόψε δωράκι με παρακαλά, λέει πως στον λαιμό σου, ή και στο χεράκι θα ζει πιο καλά το μικρό εκείνο, αστέρι - αστεράκι που λάμπει ψηλά. Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι που ζει μοναχό στ΄ουρανού την πλάτη, το τρώει το σαράκι και κλαίει το φτωχό τ' άστρα των ματιών σου τ΄ανάψαν μεράκι κι ανησυχώ μη μου σβήσει εκείνο τ΄αστέρι αστεράκι που ζει μοναχό.

«Στον ουρανό είναι ένα αστέρι» Αλέκος Σακελλάριος Μουσική: Γιάννης Σπανός Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Χωματά Άλλες ερμηνείες: Δούκισσα Λένα Αλκαίου Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, είν’ ένα αστέρι μακρινό μες στον ατέλειωτο ουρανό. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, που είναι μονάχο του και που το συμπονώ. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, τις νύχτες όταν τριγυρνώ γυρνάει κι αυτό στον ουρανό. Στον ουρανό βρήκα ένα ταίρι, βρήκα ένα σύντροφο της νύχτας φωτεινό. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, είν’ ένα αστέρι εκεί ψηλά που πάντα μου χαμογελά. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, που του ’χω πει τα όνειρά μου τα δειλά. Το περσινό το καλοκαίρι μες στης νυχτιάς την ομορφιά μού εκρατούσε συντροφιά. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά.

Πολύχρονοι και...πολύχρωμοι όσοι γιορτάζουν σήμερα! Αφιερωμένα στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες του astrovox... ...στις σιωπές που τραγουδήσαμε... Πόπη Αστεριάδη «σήμερα γιορτάζει όλη η γη» Γιώργος Ζωγράφος «κάποιος γιορτάζει» http://www.youtube.com/watch?v=4lTr46hZ0Ms&feature=related Βασίλης Παπακωνσταντίνου «χρόνια πολλά»,