wereniki

Εικόνα αιωνιότητας και συμπαντικής αρμονίας, το Νότιο Σέλας (από τον διαστημικό σταθμό της NASA)

«Πες μου μια λέξη» Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Χορν & Μάρω Κοντού ( Ντουέτο ) http://www.youtube.com/watch?v=GIix5XaHr-I&NR=1 Άλλες ερμηνείες: Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Κώστας Γανωτής ( Ντουέτο ) Δήμητρα Γαλάνη Πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη, σε λίγο πια θα φέξει, θα 'ρθει η χλωμή αυγή. Κοντεύει έξι, ας πούμε αυτή τη λέξη που 'χει στα χείλη μπλέξει και δεν τολμά να βγει. Ο ουρανός, ο μεγάλος ουρανός είν' ακόμα σκοτεινός και η νύχτα κυλά. Μα εκεί ψηλά κοίτα έν' άστρο που δειλά μοναχό φεγγοβολά και μας χαμογελά. Νύχτα ασημένια κι η κάθε μου η έννοια σ' απόχη μεταξένια από ξανθά μαλλιά. Γλυκοχαράζει αλλά δε σε πειράζει που γέμισε μαράζι η άδεια μου αγκαλιά. Χορν - Κοντού

«Μ' ένα σου βλέμμα ότι πέρασα να νιώσεις να ημερέψει η αγριάδα στην ψυχή..» Στίχοι: Κώστας Καρτελιάς Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη Δίπλα στη θάλασσα θα μείνω για να ανοίξω έναν ορίζοντα στο βάθος της ψυχής και μια φωτιά μέσα στο στήθος μου θα κλείσω για να 'χω ένα σημάδι επιστροφής σε μιαν Ιθάκη που θα πρέπει να γυρίσω μ' ένα ταξίδι μιας ολόκληρης ζωής. Τρομάζω την οργή του Ποσειδώνα φοβάμαι των ανέμων το θυμό κρυώνω μοναχός μεσ' το χειμώνα μα σ' αγαπώ κι έχω από κάπου να πιαστώ. Ένα σεντόνι να κεντήσεις να το στρώσεις όταν γυρίσω να ξαπλώσουμε μαζί. Μ' ένα σου βλέμμα ότι πέρασα να νιώσεις να ημερέψει η αγριάδα στην ψυχή Κι αν κοιμηθώ, την αγκαλιά σου να μου δώσεις Μη με ρωτάς, δεν έχουν τέλος ούτε αρχή

"Αστέρια στο στερέωμα" Στίχοι: Ορφέας Περίδης Μουσική: Ορφέας Περίδης Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης Αστέρια στο στερέωμα τα ποιήματα κι οι στίχοι, γύρω απ' το φως χορεύουνε, της νύχτας πεταλούδες. Έλαμπαν χθες εκεί ψηλά κι αλλού θ' ανάψουν αύριο, φωτίζουν, μες στις φούχτες μου πετούν πυγολαμπίδες. Γαλάζια τριαντάφυλλα των άστρων παγωμένα, μέσα στο απόλυτο μηδέν σύναξαν μια ανθοδέσμη. Βροχή τα ροδοπέταλα μαρμάρι και στα φύλλα αυτός ο αέρας που φυσάει αιώνια ταξιδεύει. Να δω να απλώνει ο ορίζοντας τη γη απ' τη σελήνη, να γίνω αστερόσκονη στο σύμπαν να σκορπίσω. Άδειο διαστημόπλοιο άδειο μη επανδρωμένο, να σ' αγαπήσω πιο πολύ πολύ να σ' αγαπήσω.

Προβληματισμός χωρίς σχόλια... Http://video.bugun.com.tr/bugunPlayer.swf?file=dagilfilm.flv

"Νυχτερινό" Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει κι εκείνη μου 'πε: τη σιωπή για μυστικό της έχει τ' αστέρι ρώτησα μετά, τι έχει μάθει ως τώρα... Τα χίλια χρόνια, μ' απαντά, περνάνε σε μιαν ώρα Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια κόκκινη κηλίδα, λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ό,τι είδα. Το χώμα ρώτησα ξανά, παλιά αν ήταν σώμα και μου 'πε: τα ψηλά βουνά κι αυτά θα γίνουν χώμα. Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου και λες: το χέρι σου κρατώ κι εσύ είσαι δικός μου Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια χρυσαφένια βρύση, νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει.

ΜΟΥΣΙΚΗ Μουσική: ίσως των αγαλμάτων ανάσα, των εικόνων σιωπή. Γλώσσα, όπου οι γλώσσες τελειώνουν, χρόνος, που, πάνω σ` αφανισμένες καρδιές, κάθετος στέκει. Συναίσθημα, μα γιατί; Ω εσύ του συναισθήματος μεταμόρφωση, - αλλά σε τι; Σε τοπίο ήχων. Ω εσύ, ξένη: Μουσική! Της καρδιάς μας το άπειρο μεγαλώνεις. Τα βάθη μας είσαι, που μας διώχνουν, ξεπερνώντας μας - , ιερέ χωρισμέ: όταν μας περιβάλλουν τα βάθη μας, σαν γυμνασμένοι ορίζοντες, σαν άλλες πλευρές του ανέμου, αγνές, γιγάντιες, ακατοίκητες. Ράινερ Μαρία Ρίλκε

"ατομική μου ενέργεια" Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη Πάρε με νύχτα, πάρε με στων αστεριών το άρμα να σεργιανίσω μια ψυχή που τυραννάω καιρό.. Στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα γιατί ήρθα μ' ένα κάρμα το παραπέρα απ' τη ζωή να μάθω ν' αγαπώ! Ατομική μου ενέργεια κι ανάσα μου στα χείλη την πρώτη ουσία, την αρχή, σηκώστε με να δω.. Όχι από περιέργεια, μα δε χωράω στην ύλη κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή την έχει για θεό. Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου το πιο θλιμμένο όπα να στο γυρίσω μια στροφή με σώμα ευγενικό. Κι αν είναι από το είναι μου κι απ΄ την καρδιά που το 'πα να γίνει η αγάπη προσευχή και στάχτη το κακό. Ατομική μου ενέργεια κι ανάσα μου στα χείλη την πρώτη ουσία, την αρχή, σηκώστε με να δω.. Όχι από περιέργεια, μα δε χωράω στην ύλη κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή την έχει για θεό.

Σαν σήμερα το 1905 γεννήθηκε ο Μάρκος Βαμβακάρης "Φεγγάρι αν είσαι λαμπερό" Στίχοι: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος Πρώτη εκτέλεση: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος Χιλιάδες χρόνια στα ψηλά, συντρόφους έχεις τ' άστρα, απόφευγέ τηνε τη γη, γιατί ναι ξελογιάστρα, ποτέ μη θες φεγγάρι μου, ανθρώπους να γνωρίσεις, γιατί τα βάσανα της γης και συ θα τ' αποκτήσεις. Ανθρώπου μάτι μη σε δει, φεγγάρι μου να ζήσεις, γιατί αν είσαι λαμπερό, χωρίς να θες θα σβήσεις, κάτσε στην ησυχία σου, και μεσ'στην μοναξιά σου, όλη της γης ζηλεύουνε, να δούνε τα καλά σου. Παρτίδες με τους άνθρωπους, στο λέγω μην ανοίξεις, γιατί σκληρά θα πληγωθείς και θα μετανοήσεις, οι άνθρωποι είναι κακοί, στη γήινη τη σφαίρα κι από τη γη δεν πρόκειται, να δεις μιαν άσπρη μέρα. Πίκρες, καημούς και βάσανα, θα έχεις πρώτoi φίλοι, ποτέ δεν θα γελάσουνε, τα δυο γλυκά σου χείλη κι αν είσαι τόσο πλούσιο, μην έχεις εμπιστοσύνη, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουνε, ποτέ τους καλωσύνη.

Αν υπήρχε Διεθνές Ταμείο παραπονούμενων εποχών, θα είχε καταφύγει προ πολλού η φετινή Άνοιξη, έχοντας νικηθεί από έναν παρατεταμένο Χειμώνα, που δε λέει να αποκαλύψει το μεγαλείο του έναστρου ουρανού... τοιχογραφία από το Ακρωτήρι της Σαντορίνης

...και η Μαρία Νεφέλη λέει: Κάθε φεγγάρι ομολογεί Κάθε φεγγάρι ομολογεί και μες στα δέντρα κρύβεται μην και το καταλάβεις έχεις αναστατώσει τόσο τους καιρούς που μήτε ο ίδιος ξέρεις από πού το μήνυμα θα λάβεις. Εσύ 'σαι ο ένας απ’ αυτούς που του ‘δωσαν χαρτί μεγάλο για να γράψει και δεν έστερξε την πέννα του να πιάσει που του ‘ρθε η τύχη σαν λακκάκι μες στο μάγουλο και που δεν είπε μπάρεμ να χαμογελάσει. Εσύ 'σαι αυτός που του ριξαν το δίχτυ μέσα στο λουτρό να τον σκοτώσουν μα κρατάει μες στο βασίλειο του ακόμη που σπρώχνει την αγάπη απ’ το παράθυρο κι ύστερα κλαίγεται και λέει ότι τον αδικούν οι νόμοι. Κάθε φεγγάρι ομολογεί κι εσύ κάνεις πως τάχα δεν καταλαβαίνεις. Ξέρεις ότι φορείς τον ήλιο – και ότι πριν εκείνο κατέβει εσύ ανεβαίνεις. Δίνε δωρεάν το χρόνο αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια. ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ

"Πάρε τη λ έ ξ η μου, δώσ’ μου το χέρι σου " (Α. Εμπειρίκος)

Η μάνα μου Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Μίμης Πλέσσας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος Η μάνα μου φοράει τσεμπέρι σαν τις μανάδες τις παλιές Παίρνει την Παναγιά απ' το χέρι και τρέχουνε στις γειτονιές και σμίγουνε με τον κοσμάκη που λέει το ψωμί ψωμάκι Κι όταν γυρνάνε στα σοκάκια σα δυο σκιές μες στην βραδιά με τα φτωχά τους ρουχαλάκια όλο βροχή και λασπουριά δεν ξέρω να τις ξεχωρίσω ποιανής το χέρι να φιλήσω

αφιερωμένο

"Ο χορός των χιλίων χεριών" Θα εκπλαγούμε από το γεγονός, ότι αυτός ο χορός, εκτελείται από εντελώς κωφούς. Ναι, σωστά διαβάζετε! Όλες οι 21 χορεύτριες, είναι εντελώς κωφές. Στηριζόμενες μόνο στα σήματα από τους εκπαιδευτές τους που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της σκηνής, αυτές οι θαυμάσιες χορεύτριες, προσφέρουν μία οπτική πανδαισία. Το πρώτο σημαντικό διεθνές ντεμπούτο τους ήταν στην Αθήνα, στην τελετή λήξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αλλά εδώ και πολύ καιρό συμπεριλαμβάνονται στο ρεπερτόριο των κινέζικων Επιδείξεων Τέχνης "Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες", και ταξίδεψαν σε περισσότερες από 40 χώρες. Το βίντεο καταγράφηκε στο Πεκίνο, κατά τη διάρκεια του Εαρινού Φεστιβάλ.

Ηλιακό ρολόι χειρός, ένα ρολόι βγαλμένο από την αρχαιότητα. http://www.alfavita.gr/artro.php?id=31808 ηλιακό ρολόι χειρός

Φανταστείτε, να είχαμε επιτρέψει στη μουσική, να κατοικήσει στις απλές, καθημερινές μας δραστηριότητες! Θα ζούσαμε την καθημερινότητα σαν ποιητές, θα ταξιδεύαμε ψηλά, σε μέρη όπου οι αριθμοί είναι το μέτρο της ψυχής και η μουσική κινεί τους ουρανούς...

...Το ραγισμένο ηλιόγερμα λιγόστεψε κι εχάθη κι έμοιαζε πλάνη να ζητάς τα δώρα τ' ουρανού. Χαμήλωναν τα μάτια σου. Του φεγγαριού τ' αγκάθι βλάστησε και φοβήθηκες τους ίσκιους του βουνού. ...Μες στον καθρέφτη η αγάπη μας, πώς πάει και λιγοστεύει μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς μέσα στα βάθη του καιρού, πώς η καρδιά στενεύει και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς... Ερωτικός Λόγος - Γιώργος Σεφέρης κορίτσι μπροστά στον καθρέφτη, Pikasso

Επιμύθιο II: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες πού ονειρεύονται κήπους. από το «Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες» (εκδόσεις Κίχλη) Αργύρης Χιόνης..

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους Στίχοι: Federico Garcia Lorca Μουσική: Δημήτρης Μαραμής Πρώτη εκτέλεση: Μίνως Θεοχάρης Η νύχτα δίψασε για ίσκιους για χείλη δίψασε η πηγή στενάζει ο άνεμος στα φύλλα κι είναι η σελήνη μοναχή Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι να φτάνει ως τους ουρανούς δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους και δίχως έρωτες νεκρούς Ένα τραγούδι όλο γαλήνη ένα τραγούδι φωτεινό παρθένο από την αγωνία κι από τη θλίψη ορφανό Η νύχτα δίψασε για ίσκιους για χείλη δίψασε η πηγή μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι να φτάνει μέσα στην ψυχή

Ήλιος του Αλωνάρη Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης http://www.youtube.com/watch?v=GSaNLEprquo&feature=related Πώς να χωρέσεις μέσα σ' όρια και μέτρα; Το κλήμα στρίβεται στο κάγκελο ν' ανέβει... Ξέρω, στα παιδικά σου όνειρα συνέβη, να δεις τον γίγαντα που έστυβε την πέτρα. Παιδί μ' όνειρα θαλασσιά μες στου μυαλού το αμπάρι, ξετύλιγα τις Κυριακές στην τύχη μια κλωστή, μεγαλωμένος στους καυτούς τους ήλιους του Αλωνάρη, έφερνα πρόωρες βροχές και πότιζα τη γη. Τα πούπουλα που μου 'στρωνε η μάνα μαξιλάρι, τα κρέμαγα παράσημα σ' αρχηγικές στολές, ντυνόντουσαν τα γιορτινά στα σύνορα οι φαντάροι, και στήναν γλέντι αδελφικό με εχθρικές ορδές. Κι εγώ που παραδόθηκα στον ύπνο να με πάρει, και πέταξα με τα πουλιά προς τον ωκεανό, όσα δεν μπόρεσαν να πουν με τις κραυγές οι γλάροι, σαν εφιάλτες σήμερα μπροστά μου συναντώ.

Ήλιε μου, ήλιε μου Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού Στον ουρανό μην ψάχνεις για φτερά, όποιος μπορεί αιώνια τα φορά και περπατά μαζί με τη ζωή στον κεραυνό και στη νεροποντή. Ήλιε μου, ήλιε μου, τίποτα δεν είμαστε, ήλιε μου, φίλε μου, αύριο πού θα είμαστε, ήλιε μου, ήλιε μου, αεράκι είμαστε, μια αναπνοή. Στο χωρισμό μετράνε οι ψυχές, όσοι αγαπούν δε ρίχνουν μαχαιριές, αναχωρούν, καράβι ο καιρός κι ο ουρανός αδιάβαστος καημός. Ήλιε μου, ήλιε μου, τίποτα δεν είμαστε, ήλιε μου, φίλε μου, αύριο πού θα είμαστε, ήλιε μου, ήλιε μου, αεράκι είμαστε, μια αναπνοή.

"...Και πολλά τα λιόδεντρα που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως κι ελαφρό v' απλώνεται στον ύπνο σου και πολλά τα τζιτζίκια που να μην τα νιώθεις όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου αλλά λίγο το νερό για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του και το δέντρο μοναχό του χωρίς κοπάδι για να το κάνεις φίλο σου και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα φτενό στα πόδια σου το χώμα για να μην έχεις που ν' απλώσεις ρίζα και να τραβάς του βάθους ολοένα και πλατύς επάνου ο ουρανός για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη. ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!" απόσπασμα από το "Άξιον εστί', Οδυσσέα Ελύτη

Η γη μας Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης Μουσική: Μάνος Λοΐζος Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου Είν' η γη μας ένα άστρο μες στα τόσα χίλια μύρια κι όπως λέει κι ο μπαμπάς μου, είναι τ' άστρα εκατομμύρια. Μοιάζει με τα παραμύθια η κυρά αστρονομία μα το πιο σπουδαίο απ' όλα είναι που είναι η αλήθεια. Ο μπαμπάς μου λέει κι άλλα, θα μας μάθει η δασκάλα πως η γη είναι σαν μήλο και γυρνάει γύρω απ' τον ήλιο. Μοιάζει με τα παραμύθια η κυρά αστρονομία μα το πιο σπουδαίο απ' όλα είναι που είναι η αλήθεια.

"Η αστροναύτισσα" Στίχοι: Ρένα Καρθαίου Μουσική: Γιάννης Δροσίτης Πρώτη εκτέλεση: Παιδική Χορωδία Μουσικού Σχολείου Παλλήνης Φεύγω, πάω στο φεγγάρι με βαλίτσες κι άλλα βάρη. Παίρνω και μια σκούπα τόση, σκόνες, στάχτες να σαρώσει. Είμαι εγώ νοικοκυρά και τα θέλω καθαρά. Πάω να ρίξω χώμα σάκους σε κρατήρες και σε λάκκους. Πάω αέρα, πάω νερό και λουλούδια ένα σωρό. Πάω να φτιάξω μιαν αυλή φεγγαρίσια, στρογγυλή, με πολλά μυριστικά, γλάστρες και βασιλικά. Και στη μέση θα διαλέξω μια γαζία να φυτέψω, να ’χει ολάνθιστους χρυσούς, μικροφέγγαρους ανθούς, που το ολόγιομο φεγγάρι για παιδιά του θα τους πάρει. Κι όταν το άρωμά τους νοιώσει, μοναξιά δε θα ’χει τόση. Αστροναύτισσα κινάω στο φεγγάρι για να πάω κι αφού εκεί τα συγυρίσω, πάλι θα γυρίσω πίσω.