wereniki

"Βροχή" αστεριών τη Μεγάλη Εβδομάδα Μια νέα βροχή από "πεφταστέρια", τις Λυρίδες, θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν οι ξενύχτηδες στο βόρειο ημισφαίριο -και στην Ελλάδα -με αποκορύφωμα από το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής 22 Απριλίου μέχρι τα χαράματα του Μεγάλου Σαββάτου 23 Απριλίου-, στο μέτρο που οι καιρικές συνθήκες διευκολύνουν την παρατήρηση του ουρανού. Μετά τα μέσα Ιανουαρίου και μέχρι τα μέσα Απριλίου, υπάρχει κάθε χρόνο μια σχεδόν πλήρης έλλειψη διαττόντων αστέρων, μέχρι να εμφανιστούν οι Λυρίδες την άνοιξη. Αυτή η βροχή διαττόντων, η ένταση της οποίας είναι μάλλον απρόβλεπτη, καθώς ποικίλει από χρόνο σε χρόνο, αν και γενικά δεν θεωρείται από τις πιο εντυπωσιακές του έτους, οφείλεται στη "διασταύρωση" της τροχιάς της Γης με τα απομεινάρια σωματιδίων σκόνης του κομήτη Θάτσερ (C/1861 G1). Η βροχή φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου έχει πάρει και το όνομά της, και κυρίως από τον αστέρα Βέγα (Άλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο της Λύρας και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου. Οι Λυρίδες παρατηρούνται συνήθως από τις 16 έως τις 25 Απριλίου και ο ωριαίος ρυθμός πτώσης των μετεώρων δεν ξεπερνά τα 15 έως 20 την ώρα στο αποκορύφωμα, στις 21-23 Απριλίου, τα οποία κινούνται μέσα στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα έως 50 χιλιομέτρων την ώρα. Πέρα από αυτές τις τρεις νύχτες, οι Λυρίδες δεν παράγουν περισσότερα από ένα έως δύο μετέωρα την ώρα στο νυχτερινό ουρανό. Κατά την κορύφωση, οι παρατηρητές έχουν την καλύτερη ευκαιρία παρατήρησης αργά τη νύχτα, λίγο πριν το πρώτο φως της αυγής. Επειδή πάντως η σελήνη, φέτος, θα είναι "γεμάτη" κατά τα τρία τέταρτα, το φως της θα "σκεπάζει" σε ένα βαθμό τα "πεφταστέρια", ανάλογα και με τις κατά τόπους καιρικές συνθήκες. Σποραδικά, οι Λυρίδες δημιουργούν "μπάλες φωτιάς", δηλαδή μετέωρα πιο φωτεινά και από τον πλανήτη Αφροδίτη. Η παρατήρηση των μετεώρων γίνεται καλύτερα με γυμνά μάτια, παρά με κιάλια ή με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια, γιατί τα τελευταία περιορίζουν το οπτικό πεδίο στον ουρανό. Οι Λυρίδες καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 687 πΧ από τους Κινέζους και αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια, με βάρος περίπου ενός γραμμαρίου, που αποτελούν τμήμα της ουράς ενός κομήτη, που πέρασε κοντά από τη γη το 1861 και τον ανακάλυψε ο αμερικανός Α. Θάτσερ. Ο κομήτης εκτιμάται θα ξαναπεράσει κοντά από τον πλανήτη μας το 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια. Τα απομεινάρια από την ουρά του έχουν παραμείνει στο διάστημα μετά το τελευταίο πέρασμά του, τον 19ο αιώνα, και συνεχίζουν κάθε χρόνο να προκαλούν τη "βροχή" των Λυρίδων. Κατά καιρούς, αλλά όχι συχνά, δημιουργούνται θεαματικά αποτελέσματα, όπως το 1803 (με 500 μετέωρα την ώρα) και, πιο πρόσφατα, το 1982 (μέχρι 100 μετέωρα ανά ώρα). Ορισμένοι αστρονόμοι εκτιμούν ότι η επόμενη θεαματική βροχή Λυρίδων θα λάβει χώρα το 2040-41. (Το έρώτημα είναι: θα έχουμε καθαρό ουρανό για να δούμε; Γιατί φέτος μας πάει από το κακό στο χειρότερο...)

Ας μου επιτραπεί ένα μικρό διάλειμμα στις υπέροχες αναρτήσεις του Τετραφάρμακου, αλλά λόγω ημέρας νομίζω επιβάλλεται... Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου Γιώργος Νταλάρας Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε φυλάξου για το τέλος θα μου πεις.. Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις.. Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.. Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει.. Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή.. Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό..!

Το εσωτερικό του Ουρανού και του Ποσειδώνα μου φέρνουν στο νου το «ζεστό πάγο και το αλλόκοτα παράξενο χιόνι» που περιγράφεται στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. «Μεγάλη, σύντομη σκηνή για το νιο Πύραμο και για τη Θίσβη. Τραγικότατη διασκέδαση και τραγική μαζί και διασκεδαστική! Μεγάλη, σύντομη! Αυτό μοιάζει ζεστός πάγος και χιόνι αλλόκοτα παράξενο. Πού θα βρούμε τη συμφωνία σε τούτη την παραφωνία;» Ουίλιαμ Σέξπιρ, «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας»

«Η Αφροδίτη ταξιδεύει ... αλλά η φωνή μου διστάζει κακότεχνες ομοιοκαταληξίες χαλούν την ομορφιά της, εκείνης της οποίας το στήθος και το μέτωπο, και η γλυκύτητα της ανάσας της μαγεύουν τους κόσμους.» Κ.Σ. Λιούις, «Οι πλανήτες»

«Τι ισχυρή σαγήνη σε έλκει, ποιο πνεύμα σε οδηγεί, εσένα, Έσπερε, που λάμπεις γαλήνια, λες και όσο περισσότερο πλησιάζεις την κατοικία του ανθρώπου τόσο το στίγμα σου να γίνεται προσφιλέστερο τη μία νύχτα μετά την άλλη;» Ουίλιαμ Γουέρντσγουερθ, «Στον πλανήτη Αφροδίτη»

«Εσύ, ξανθόμαλλε άγγελε του δειλινού, τώρα, όσο ο Ήλιος αναπαύεται στα βουνά, άναψε το φωτεινό σου πυρσό της αγάπης το φεγγοβόλο στέμμα φόρεσε, και χάρισε το χαμόγελο στη νυχτερινή μας κλίνη! Χάρισε το χαμόγελό σου στις αγάπες μας, και, ενώ τραβάς τις μπλε κουρτίνες του ουρανού, σκόρπισε την ασημένια δροσιά σε κάθε άνθος που κλείνει τους γλυκούς οφθαλμούς του για να ‘ρθει ο ύπνος. Άφησε το δυτικό σου άνεμο να πλαγιάσει στη λίμνη. Σήμανε τη σιωπή με το λαμπύρισμα των οφθαλμών σου, και κατάκλυσε το σούρουπο με ασήμι.» Ουίλιαμ Μπλέικ, «Στον αποσπερίτη»

"Βαθὺ κι ἐξαίσιο βράδυ", Ναπολέων Λαπαθιώτης Ἦταν ἕνα βαθὺ κι ἐξαίσιο βράδυ. -Βράδυ λεπτὸ κι ἀσύλληπτο, Χιμαίρας!- Ποτέ, τόσο πολύ, τέλος ἡμέρας, δὲν εἶχε λάμψει τόσο, σὰ πετράδι... Κατέβαινε τὸ φῶς -μιὰ ὠχρὴ ἀγωνία-, σὲ κήπους, ὅλο βάλσαμα γιομάτους, τ᾿ ἄνθη μεθοῦσαν ἀπὸ τ᾿ ἄρωμά τους, μέσα σε μιὰν ἀνείπωτη ἁρμονία... Δὲν εἶχε κἂν ὑπάρξει τέτοια δύση, μήτε στὸ νοῦ τῶν πιὸ γλυκῶν ζωγράφων. Ἀκόμα καὶ τὰ μάρμαρα τῶν τάφων, μιὰ δόξα μυστικὰ τά ῾χε κερδίσει... Κι ὅταν τὸ θάμπος ἄρχιζε νὰ φθάνει κι ἡ νύχτα τ᾿ ἀργὰ μάγια νὰ κλώθει, τὸ φεγγάρι, παντοῦ, σὰ φλόγα ἁπλώθη... Κι ἦταν τὸ βράδυ αὐτὸ πού ῾χα πεθάνει...

Χόρχε Λούις Μπόρχες, "Μαθαίνεις" Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια …και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής. Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις… Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό. Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη Και ότι, αλήθεια, αξίζεις Και μαθαίνεις… μαθαίνεις …με κάθε αντίο μαθαίνεις

1961: Ο ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που μπαίνει σε τροχιά γύρω από τη Γη, με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ 1». http://greek.ruvr.ru/2011/03/21/47683816.html

"Οι Ψυχές και οι Αγάπες" Τίποτα στον κόσμο δεν τον νοιάζει παρά μόνο το μυαλό του ανοιχτό να μένει μέσα στην αδράνεια τρομάζει ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη κόβει το κορμί του και το θάβει σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει σ' άνυδρους ανέκφραστους αντάρτες στοιχειωμένους σε μια εθνική οδό που πήζει βρίσκει την αχτίδα π' απομένει και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί Οι ψυχές και οι αγάπες σιαμαίες αυταπάτες όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα σαν φωτάκια μες στη νύχτα βρίσκουν σώματα παρθένα στη συνήθεια πουλημένα με φιλιά τα εξαγνίζουν τους χαρίζονται Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων σαν αναπαραγωγής βωμός γυαλίζει κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει τη ψυχή του και άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγνώμη είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο και έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί Αχ μωράκι σαστισμένο μέσα στο μυαλό σου ξένο τι να πρωτοτραγουδήσεις και ποια πόρτα να χτυπήσεις να σου πω για να σε πείσουν στα μετάξια να σε ντύσουν να φανούν λευκά δοντάκια μες στο γέλιο σου Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης αλυσοδεμένος πολικός αστέρας άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν Κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου πρόσωπα λιμάνια κράτησέ τα "φεύγουν" κράτα με αγκαλιά και πάρε με μαζί σου βιντεοταινίες η ζωή που είδα του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ Αχ αγάπη μου αγάπη διαμαντάκι μέσ' τη στάχτη και νησάκι που 'χει φάρο ένα μεθυσμένο γλάρο γύρω σου που φτερουγίζει τ' όνομά σου συλλαβίζει σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται Στίχοι-Μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης

"...πόσα να πω όταν προέκταση ναυάγιου εντός μου η νύχτα ταξιδεύει..." Έκτωρ Κακναβάτος, Ποιήματα 1943-1987, "Η κλίμακα του λίθου"

Το Σογιούζ συνδέθηκε με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=265799

Τι μου θυμήσατε τώρα...! http://gr.europanetwork.org/?p=13738

«Κι αντί μολύβι να βαστώ, φτερό και καλαμάρι τση φύσης τ’ ανοιχτό χαρτί έκαμ’ αλφαβητάρι» Κώστας Φραγκούλης- Ανταίος σπηλιά παραλία Καρύδι

Τι με γοήτευσε: • η αχόρταγη προσμονή, των μακρινών - απόμακρων «ταξιδιών», όπου δε φτάνει ούτε ο νους • αυτή η έννοια του απόμακρου, που ενσαρκώνει τελικά την έννοια του πιο πλησίον: το βύθισμα εντός μας! • το κορυφαίο ΣΥΜΠΑΝ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του astrovox...!!! Τι με από-γοήτευσε: • ο περιορισμός του εξοπλισμού, όταν πια η ματιά οδηγεί το νου σε δρόμους ακόμα πιο μακρινούς και από το βαθύ ουρανό: πώς ξεπερνάμε τα όριά μας; • η προσπάθεια περιορισμού και φυλάκισης της τέχνης... ΜΠ

"...το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια κι εγώ δεν έχω άλλο όπλο απ' το να διηγούμαι ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω..." Τάσος Λειβαδίτης, "Κάτω απ' τον ίδιο αστερισμό - Η δύναμη των λέξεων" Leonid Meteors

"...κανείς δεν ξέρει πού πάει ρωτάμε αλλά η απάντηση υπάρχει μόνο όσο δεν την γνωρίζουμε είμαστε τ' όνειρο ενός μανιακού, η μεγαλοφυΐα ενός τρελού που δραπετεύει μέσα σε μια λέξη κι άλλοτε έρχονται στιγμές που πρέπει να πεθάνει κανείς - ίσως γι' αυτό τα βράδια παίρνουν κάποτε μία μαγεία που δεν την έχει η ζωή..." Τάσος Λειβαδίτης, "Κάτω απ' τον ίδιο αστερισμό - Η δύναμη των λέξεων"

"...τα βράδια πλανιέμαι στους δρόμους ανακαλύπτοντας ωραίες θλίψεις γι' αύριο κι η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο ω, μη ρωτάς πού πάμε..." Τάσος Λειβαδίτης, "Κάτω απ' τον ίδιο αστερισμό - Γεγονότα υπό αίρεσιν" neutron star

"Μαρέα" Γιάννης Κούτρας και Χρήστος Θηβαίος Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Ο Αλτεμπαράν ψάχνει να βρει μες στα νερά το παλινώριο που τον γέλασε δυο κάρτες Στης προβολής να τρέχουν βλέπαμε τους χάρτες του Chagall άλογα – τσίρκο του Seurat Πυξίδα γέρικη – ataxie locomotrice – και στοιχειωμένη από τα χείλια σου σφυρίχτρα Στην κόντρα γέφυρα προσμένατε κ’ οι τρεις να λύσει τ’ άστρο του Αλμποράν η χαρτορίχτρα Της τραμουντάνας τ’ άστρο, τ’ άστρα του Νοτιά παντρεύονται με πορφυρόχρωμους κομήτες Του Mazagan οι θερμαστές οι Σοδομίτες παίξαν του Σέσωστρη την κόρη στα χαρτιά Η ξύλινη που όλοι αγαπήσαμε Γοργόνα καθώς βουτά παίρνει παράξενες ανάσες Προτού κολλήσουμε για πάντα στις Σαργάσσες μας πρόδωσε μ’ ένα πνιγμένο του Νορόνα Πουλιά στα ξάρτια – καραντί – στεργιανή ζάλη χελιδονόψαρα – πνιγμένου δαχτυλίδι Του ναυτικού το δυσκολότερο ταξίδι το κυβερνάν του Μαγγελάνου οι παπαγάλοι Η καραβίσια σκύλα οσμίζεται ρεστία και το κορμί σου το νερό που θα καλάρει Τη νύχτα οι ναύτες κυνηγάνε το φεγγάρι και την ημέρα ταξιδεύουνε στ’ αστεία

Όντως, ήταν πάρα πολύ δυνατός (6,3 μας τον έδωσαν) και με μεγαλύτερη διάρκεια από προηγούμενους!!! Ευτυχώς, όλα καλά εδώ στην πλώρη της Κρήτης, δεν θα...απαλλαγείτε ακόμα από μένα, θα με υποστείτε κι άλλο!

ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ Στη δυτική Ισπανία, στην πόλη Σαλαμάνκα, υπάρχει ένας καθεδρικός ναός γοτθικού ρυθμού με αρκετά καλλιτεχνικά σκαλίσματα. Στην είσοδο του ναού αυτού υπάρχει σκαλισμένη "η πύλη των ανθέων", γιατί ένα μέρος της διακόσμησης αποτελείται από λουλούδια. Ανάμεσα στα πολύπλοκα σκαλίσματα ηλικίας 500 ετών, σε μία λεπτομέρεια, βρίσκεται σκαλισμένος ένας σύγχρονος αστροναύτης! Εντοπίστηκε πρόσφατα από έναν πιο παρατηρητικό τουρίστα, που φωτογράφιζε λεπτομέρειες όπως αυτές.. η πύλη των ανθέων Καθεδρικός ναός Σαλαμάνκας

Rene Magritte, "la chateau des pyrenees"

Καλό μήνα! Σας είπαν ψέματα φέτος την πρωταπριλιά; Εμένα κανείς. Ή μήπως μου είπαν όλοι και γι' αυτό δεν το κατάλαβα;;;... Τσαρούχης, "Απρίλιος"

Στο Μουσείο Μπενάκη, έως 22 Μαΐου, η έκθεση του θαλασσογράφου Ιωάννη Αλταμούρα (1852-1878) που οργανώνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Προφανώς γνωρίζετε το αστρονομικό ρολόι της Πράγας, που σχεδιάστηκε από τον Mikulas του Kadan το 1410. Βομβαρδίστηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά είναι πλέον πλήρως λειτουργικό και μοναδικό στον κόσμο. Ασφαλώς έχετε ακούσει για τον αστρολάβο που διαθέτει, τα ζώδια, τους Τροπικούς Αιγόκερου και Καρκίνου, τη Βαβυλωνιακή ώρα που δείχνει, τη διάρκεια των ωρών που ποικίλουν ανάλογα με τις εποχές, το ημερολόγιο και την παρέλαση των Αποστόλων κάθε ώρα, τις συμβολικές μορφές της Ματαιοδοξίας – Φιλαργυρίας – Θανάτου – Τούρκου, τα αγαλματίδια του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, ενός Φιλοσόφου, ενός Αστρονόμου κι ενός Χρονικογράφου! Δεν ξέρω όμως, αν γνωρίζετε, πως μετά την ολοκλήρωση του ρολογιού, τύφλωσαν τον σχεδιαστή και κατασκευαστή, για να μην μπορέσει ποτέ ξανά, να κατασκευάσει το ίδιο και να παραμείνει έτσι το αστρονομικό ρολόι της Πράγας μοναδικό!!!