trex

Πρώιμη Γη στον... Τιτάνα Ο δορυφόρος του Κρόνου εμφανίζει κοινά χαρακτηριστικά με τον πλανήτη μας Ακόμη μία ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν οι επιστήμονες στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, ο οποίος βρίσκεται στο «μικροσκόπιο» των επιστημόνων από το 2004, οπότε και έφθασε εκεί το διαστημικό σκάφος Cassini. Το Cassini έχει καθήκον να εξερευνά τα δεκάδες φεγγάρια του Κρόνου και έτσι, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, περνά από τον Τιτάνα και κάνει παρατηρήσεις. Η τελευταία παρατήρηση αφορά τον σχηματισμό στον Νότιο Πόλο του Τιτάνα μεγάλων νεφών που αποτελούνται από παγοκρυστάλλους, η παρουσία των οποίων θα «υποχρεώσει» την περιοχή να βιώσει μια παρατεταμένη περίοδο φθινοπώρου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το φθινόπωρο στον Νότιο Πόλο του Τιτάνα θα διαρκέσει επτά έτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο Τιτάνας βρίσκεται σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της πρώιμης Γης και έτσι κάθε ανακάλυψη σε αυτόν μας βοηθά να γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου και να δούμε τι (πιθανώς) συνέβη κατά τη γεωλογική και ατμοσφαιρική εξέλιξη του πλανήτη μας. Διαβάστε παρακάτω ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που μάθαμε τα τελευταία χρόνια για τον Τιτάνα. Η γέννηση Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας διεξήγαγαν μια μελέτη σχετικά με τη δημιουργία του Τιτάνα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, λίγο μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος η περιοχή όπου βρίσκεται ο Κρόνος ήταν ένα βίαιο πεδίο όπου γίνονταν συχνά συγκρούσεις γιγάντιων διαστημικών σωμάτων. Από αυτές τις συγκρούσεις δημιουργήθηκαν μεγαλύτερα και μικρότερα φεγγάρια στον Κρόνο, τα οποία στη συνέχεια συγχωνεύθηκαν σχηματίζοντας τελικά τον Τιτάνα. Κοσμικές «καραμπόλες» είναι, κατά τη μελέτη, υπεύθυνες και για την ύπαρξη τουλάχιστον άλλων έξι δορυφόρων του Κρόνου. Το λίφτινγκ Η μελέτη νέων εικόνων και δεδομένων που έστειλε το Cassini αποκάλυψε ένα πολύ ενδιαφέρον γεωλογικό φαινόμενο που εξελίσσεται στον Τιτάνα. Οπως φαίνεται, μεγάλες μάζες μιας «εξωτικής», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, άμμου μετακινούνται συνεχώς στην επιφάνεια του δορυφόρου και «γεμίζουν» τους κρατήρες του. Τα στελέχη της αποστολής του Cassini κάνουν λόγο για άμμο που αποτελείται από υδρογονάνθρακες και η οποία κάνει ένα είδος γεωλογικού λίφτινγκ στον Τιτάνα εξαφανίζοντας τις... ρυτίδες του. Το ψωμί Ακόμη μία πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση στον Τιτάνα έκαναν οι επιστήμονες της NASA μελετώντας νέες εικόνες και δεδομένα που έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini. Οπως φαίνεται, σε ορισμένα σημεία της επιφάνειας του Τιτάνα υπάρχουν ρωγμές που οφείλονται σε ένα γεωλογικό φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα και στη Γη. Οι επιστήμονες της NASA αναφέρουν ότι το έδαφος του Τιτάνα σε ορισμένες περιοχές ανυψώνεται και προκαλούνται ρωγμές με τον ίδιο τρόπο που το ψωμί φουσκώνει και η επιφάνειά του «σκάει» κατά τη διαδικασία του ψησίματος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το φαινόμενο οφείλεται στην ανύψωση του μάγματος από το εσωτερικό του Τιτάνα προς την επιφάνεια. Το ίδιο φαινόμενο λαμβάνει χώρα και στη Γη δημιουργώντας ένα νέο λεπτό στρώμα ορυκτών ανάμεσα στα ιζηματογενή πετρώματα του υπεδάφους. Τα ορυκτά αυτά έχουν λάβει την ονομασία «λακκόλιθοι». Ζωή στα «παγόβουνα»; Ομάδα επιστημόνων στους οποίους συμμετέχουν και ειδικοί της NASA εικάζει ότι είναι πιθανό να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής στον Τιτάνα. Η θεωρία που ανέπτυξαν είναι ότι το πιθανότερο μέρος όπου μπορεί να βρίσκονται αυτές οι μορφές ζωής είναι σε παγωμένα κομμάτια υδρογονανθράκων που επιπλέουν μέσα στις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια που έχουν εντοπιστεί στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Ο υπόγειος ωκεανός Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελέτησε δεδομένα που έστειλε το Cassini και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τιτάνας έχει έναν γιγάντιο υπόγειο ωκεανό. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο ωκεανός αυτός είναι μεγαλύτερος απ' όσο όλοι οι ωκεανοί της Γης μαζί! Θεωρούν επίσης ότι διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ύπαρξη ζωής. http://www.axortagos.gr/proimi-ston-titana.html

Μπάλα φωτιάς» στον ουρανό της Ισπανίας! Μια τεράστια φλεγόμενη σφαίρα διέσχισε με ιλιγγιώδη ταχύτητα το νυχτερινό ουρανό της Μαδρίτης. Το θέαμα άφησε αποσβολωμένους αστρονόμους και ερασιτέχνες παρατηρητές των άστρων. Στις 23:45 τοπική ώρα, το αντικείμενο από το διάστημα μπήκε φλεγόμενο στη γήινη ατμόσφαιρα. Η φωτεινότητά του ήταν τόσο έντονη, που ήταν ορατό από όλη την Ισπανία. Τη στιγμή κατέγραψε το παρατηρητήριο Hita, στο πανεπιστήμιο Huelva. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://www.axortagos.gr/vinteo-mpala-fotias-ston-ourano-tis-ispanias_2.html

Ο επόμενος κυνηγός εξωπλανητών Ο δορυφόρος TESS θα ξεκινήσει την αναζήτηση το 2017 Χιούστον, Τέξας Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα λεπτομέρειες του διαδόχου του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler που έχει ως αποστολή την ανακάλυψη πλανητών σε κοντινές περιοχές του Διαστήματος έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Ο δορυφόρος TESS θα εκτοξευθεί το 2017 και θα επικεντρωθεί κυρίως στην ανακάλυψη βραχωδών πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης. Η αποστολή Σύμφωνα με τον υπάρχοντα προγραμματισμό, το Kepler θα ολοκληρώσει την αποστολή του το 2016. Τη θέση του θα πάρει ο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) που θα «σαρώνει» μεγαλύτερη έκταση του Διαστήματος από εκείνη που καλύπτει με τα «μάτια» του το Kepler. Το Kepler εξερευνά περίπου 300 χιλιάδες άστρα στον Γαλαξία ενώ το TESS θα εξερευνά περί τα δύο εκατομμύρια άστρα. Βασικός στόχος του TESS θα είναι η ανακάλυψη μικρομεσαίων βραχωδών πλανητών που βρίσκονται στη λεγόμενη φιλόξενη ή κατοικήσιμη ζώνη. Πλανήτες που βρίσκονται σε απόσταση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να υπάρχουν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής όπως π.χ. νερό στην επιφάνεια τους. Οι δυνατότητες «Τα ευρήματα του Kepler δείχνουν ότι ο TESS δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ μακριά για να βρει έναν κόσμο σαν τον δικό μας. Αν υπάρχει - και το Kepler μας λέει ότι υπάρχει- ο TESS θα τον βρει» υποστηρίζει στην επιθεώρηση «New Scientist» η αστροφυσικός Νάταλι Μπατάλα, μέλος της αποστολής του Kepler. Οι επιτελείς της αποστολής TESS πιστεύουν ότι τα πρώτα δύο χρόνια της λειτουργίας του ο δορυφόρος θα έχει εντοπίσει χίλιους εξωπλανήτες που θα βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από εμάς και έτσι θα μπορούν οι επιστήμονες να τους μελετήσουν σε βάθος με τη βοήθεια των υπολοίπων διαστημικών και επίγειων οργάνων. Για παράδειγμα, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα αποτελέσει τον διάδοχο του Hubble θα μπορεί να συλλέγει στοιχεία από την ατμόσφαιρα πλανητών αναζητώντας ίχνη ύπαρξης ζωής. «Οι εξωπλανήτες που θα ανακαλύψει ο TESS θα συγκεντρώνουν πολύ υψηλές πιθανότητες εντοπισμού ιχνών οργανικής ζωής μακριά από το ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει ο Γιον Πέρκινς, μέλος τόσο της αποστολής Kepler όσο και εκείνης του TESS. «Είναι η ώρα να δούμε πώς είναι τα υπόλοιπα 'σπίτια' στη γειτονιά μας. Τόσο το Kepler όσο και o TESS μας βοηθούν να συναντήσουμε τους γείτονές μας» καταλήγει η Μπατάλα. Θα πρέπει τέλος να σημειωθεί το ιδιαίτερα χαμηλό κόστος του δορυφόρου το οποίο, σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA, δεν θα ξεπεράσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια.

Μαύρη τρύπα ξυπνάει για ένα ελαφρύ δείπνο Kατάπιε έναν πλανήτη ή κάποιο καφέ νάνο Παρίσι Μια ξαφνική, εξαιρετικά έντονη λάμψη που καταγράφηκε σε έναν μακρινό γαλαξία υποδεικνύει ότι η τερατώδης μαύρη τρύπα που κρύβεται στο κέντρο του κατάπιε έναν πλανήτη ή κάποιο καφέ νάνο. H παρατήρηση Οι παρατηρήσεις μας ήταν εντελώς αναπάντεχες, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος γαλαξίας παρέμενε ήσυχος εδώ και 30 χρόνια» σχολιάζει ο Μάρελ Νικολάγιουκ του Πανεπιστημίου του Μπιαλιστόκ της Πολωνίας, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Astronomy & Astrophysics. H ομάδα του χρησιμοποιούσε το ευρωπαϊκό διαστημικό παρατηρητήριο Integral για να μελετήσουν έναν διαφορετικό γαλαξία, όταν κατέγραψαν μια περίεργη λάμψη από μια διαφορετική περιοχή στο οπτικό πεδίο του οργάνου. Με τη βοήθεια δύο άλλων διαστημικών τηλεσκοπίων ακτίνων Χ, του αμερικανικού Swift της NASA και του ιαπωνικού Maxi, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι πηγή της λάμψης ήταν ο γαλαξίας NGC 4845, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 47 εκατομμυρίων ετών φωτός. Όπως όλοι οι γαλαξίες, ο NGV 4845 πιστεύεται ότι κρύβει στην καρδιά του μια μαύρη τρύπα, η οποία εκτιμάται ότι έχει μάζα 300.000 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Οποιοδήποτε αντικείμενο κάνει το λάθος να πλησιάσει την τρύπα διαλύεται από το βαρυτικό πεδίου του τέρατος. Πριν τελικά χαθεί για πάντα μέσα στη μαύρη τρύπα, το υλικό περιδινείται γύρω της σε ακραίες ταχύτητες, οπότε θερμαίνεται και εκπέμπει ισχυρή ακτινοβολία, κυρίως στο φάσμα των ακτίνων-Χ και των ακτίνων γάμμα, τις οποίες καταγράφει το Integral. H διάρκεια και η ένταση της λάμψης ακτίνων γάμμα στον NGV 4845 δείχνουν ότι η μαύρη τρύπα πρέπει να κατάπιε ένα αντικείμενο με μάζα 14 έως 30 φορές μεγαλύτερη από του Δία. Η εκτίμηση αυτή αφήνει ανοιχτές δύο πιθανές εξηγήσεις για την ταυτότητα του αντικειμένου. Ποιό ήταν το κοσμικό μενού; Η πρώτη περίπτωση είναι να επρόκειτο για κάποιον γιγάντιο εξωπλανήτη από αέριο που βρισκόταν αρχικά σε τροχιά γύρω από το μητρικό του άστρο, τελικά όμως εξοστρακίστηκε λόγω βαρυτικών επιδράσεων και άρχισε να κινείται αδέσποτος μέσα στον γαλαξία. Η άλλη εξήγηση είναι ότι το άτυχο αντικείμενο ήταν ένας καφέ νάνος, δηλαδή ένα άστρο υπερβολικά μικρό και ψυχρό για να μπορεί να συντηρήσει τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που τροφοδοτούν τα κανονικά άστρα. Οι υπολογισμοί των αστρονόμων δείχνουν πάντως ότι μόνο το 10% της συνολικής μάζας του αντικειμένου κατέληξε στη μαύρη τρύπα, ένδειξη ότι ο πυρήνας του αντικειμένου ενδέχεται να παραμένει τώρα σε τροχιά γύρω της. Η μαύρη τρύπα στο κέντρο του NGC 4845 φαίνεται μάλιστα ότι παίζει με το φαγητό της, αφού τα χαρακτηριστικά της λάμψης υποδεικνύουν ότι υπάρχει μια καθυστέρηση 2-3 μηνών ανάμεσα στα πρώτα στάδια διάλυσης του αντικειμένου και την εκπομπή της ακτινοβολίας. Μια ανάλογη λάμψη αναμένεται να καταγραφεί στο προσεχές μέλλον και στην περιοχή του Τοξότη Α*, της μαύρης τρύπας που κρύβεται στο κέντρο του δικού μας Γαλαξία. Σε αυτή την περίπτωση, το γεύμα θα είναι ένα σύννεφο αερίου που έχει παρατηρηθεί να πλησιάζει την τρύπα και εκτιμάτα http://www.newsnow.gr/article/399805/mavri-trypa-xypnaei-gia-ena-elafry-deipno.html

Είδαν το φως να... γέρνει Ερευνητές κατέγραψαν την καμπύλωση που περιγράφει ο Αϊνστάιν Πασαντίνα, Καλιφόρνια Διεθνής ερευνητική ομάδα έστρεψε τον φακό του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler σε ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από ένα λευκό νάνο και έναν κόκκινο νάνο. Στόχος τους ήταν να μετρήσουν τη μάζα των δύο άστρων. Ομως οι παρατηρήσεις επέτρεψαν στους ερευνητές να γίνουν μάρτυρες και διαφόρων φαινομένων τα οποία βοηθούν στο να γίνει καλύτερη κατανόηση των κοσμικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στη δημιουργία και εξέλιξη δυαδικών συστημάτων. Η καμπύλωση και το παράδοξο Ανάμεσα στα φαινόμενα που παρατήρησαν οι ερευνητές ήταν και η καμπύλωση του φωτός που σημειώθηκε όταν ο λευκός νάνος πλησίασε τον… σύντροφο του. Τα δεδομένα που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη παρατήρηση θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διαπιστώσουν αν και σε τι ποσοστό είναι συμβατά με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας στην οποία ο Αϊνστάιν αναφέρει ότι η βαρύτητα καμπυλώνει το φως. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο λευκός νάνος έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης αλλά μάζα παρόμοια με εκείνη του Ηλιου. Είναι τόσο… βαρύς ώστε ο κόκκινος νάνος, αν και μεγαλύτερος σε μέγεθος, είναι αυτός που κινείται γύρω από τον λευκό γείτονα του. Η έρευνα θα δημοσιευθεί στο προσεχές τεύχος της επιθεώρησης «Astrophysical Journal».

Νέα στοιχεία για την πρώτη εμφάνιση ζωής στη Γη Η έρευνα διήρκεσε τρία χρόνια και βασίστηκε σε ερευνητικές τεχνικές οι οποίες αναπτύχθηκαν σε βάθος 17 ετών Δομικός βιολόγος του Πανεπιστημίου Φλόριντα Στέιτ ανακοίνωσε ανακαλύψεις που μπορούν να οδηγήσουν την επιστημονική κοινότητα ένα βήμα πιο κοντά στο να κατανοήσουν πώς ακριβώς εμφανίστηκε ζωή στη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ο καθηγητής Μάικλ Μπλέηαμπερ και η ομάδα του δημοσίευσαν δεδομένα που υποστηρίζουν την ιδέα ότι δέκα αμινοξέα που υπήρχαν στη Γη πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν ικανά να σχηματίζουν αναδιπλούμενες πρωτεΐνες σε ιδιαίτερα αλόφιλο περιβάλλον. Τέτοιου είδους πρωτεΐνες θα είχαν τη δυνατότητα να παράσχουν μεταβολικές δραστηριότητες, ώστε οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί να εμφανιστούν πριν από 3,5 με 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Η έρευνα του Μπλέιμπερ διήρκεσε τρία χρόνια και βασίστηκε σε ερευνητικές τεχνικές οι οποίες αναπτύχθηκαν σε βάθος 17 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών. Οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί ήταν μικροσκοπικά κύτταρα με τη δυνατότητα αναπαραγωγής και προσαρμογής σε διάφορα περιβάλλοντα. «Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία πιστεύεται ότι το ριβονουκλεϊκό οξύ (RNA) σχηματίστηκε πρώτο σε περιβάλλοντα υψηλής θερμοκρασίας», δήλωσε ο Μπλέημπερ. «Τα δικά μας ευρήματα δείχνουν περισσότερο πως αρχικά εμφανίστηκαν οι πρωτεΐνες, και μάλιστα σε αλόφιλο περιβάλλον», συμπλήρωσε. Οι πρωτεΐνες μπορούν να σχηματίζουν ακριβείς δομές, απαραίτητες για τη διατήρηση της ζωής, χάρις στην ιδιότητά τους να αναδιπλώνονται. Η αναδίπλωση τούς δίνει τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με άλλες πρωτεΐνες και εκτέλεσης συγκεκριμένων χημικών αντιδράσεων, προκειμένου να προσαρμόζονται στο περιβάλλον. http://physicsgg.me/2013/04/08/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B6%CF%89/

Σχέδιο της NASA για ρυμούλκηση αστεροειδή ! Το ποσό των 100 εκατομμυρίων δολαρίων σε χρηματοδότηση θα λάβει η NASA για το φιλόδοξο πρόγραμμα ρυμούλκησης ενός αστεροειδούς σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη για ερευνητικούς και εξερευνητικούς σκοπούς, όπως δήλωσε ο γερουσιαστής Μπιλ Νέλσον. Όπως αναφέρει το space.com, το εν λόγω ποσό θα εντάσσεται στην πρόταση ομοσπονδιακού της κυβέρνησης Ομπάμα, που θα υποβληθεί σύντομα. Πρόκειται για ένα από τα πλέον φιλόδοξα προγράμματα που έχουν προταθεί από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, και περιλαμβάνει επίσης την αποστολή αστροναυτών στον αστεροειδή ως το 2021. Όπως είπε ο Νέλσον, το συγκεκριμένο πρόγραμμα συνδυάζει την επιστήμη των διαδικασιών εξόρυξης σε αστεροειδείς, καθώς και την ανάπτυξη τρόπων εκτροπής ενός από την πορεία του, κάτι που μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο σε περίπτωση που εντοπιστεί κάποιος σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Το σχέδιο της NASA περιλαμβάνει το «ψάρεμα» ενός αστεροειδούς από ένα ρομποτικό σκάφος, και στη συνέχεια τη ρυμούλκησή του σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Στη συνέχεια, θα ακολουθούσε αποστολή αστροναυτών το 2021, μέσω της χρήσης του διαστημοπλοίου Orion και του Space Launch System, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Μία τέτοια ιδέα είχε παρουσιαστεί πέρυσι από ερευνητές του Keck Institute for Space Studies του Caltech. Η εμπειρία και η τεχνογνωσία που θα κερδηθούν από ένα τέτοιο εγχείρημα θα είναι πολύτιμες για το σχεδιασμό αποστολών ακόμα παραπέρα, όπως στον Άρη και τους δορυφόρους του, Φόβο και Δείμο. Ωστόσο, σύμφωνα με το ινστιτούτο Keck, το ποσό που θα απαιτηθεί για ένα τέτοιο εγχείρημα θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο των 100 εκατομμυρίων δολαρίων, καθώς εκτιμάται πως θα ανέλθει στα 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια για τη ρυμούλκηση ενός αστεροειδούς βάρους 500 τόννων (αν και το πρόγραμμα της NASA αφορά μάλλον μικρότερο αστεροειδή). Οι ερευνητές του Caltech επεσήμαναν πως δεν τίθεται θέμα κινδύνου για τη Γη, καθώς ο προτεινόμενος αστεροειδής θα έχει την πυκνότητα ενός μεγάλου «κομματιού λάσπης», και θα έρθει στη θέση του πολύ πιο αργά από, για παράδειγμα, τον αστεροειδή που εξερράγη πάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας. http://physicsgg.me/2013/04/08/%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4/

Οξυζενέ στον δορυφόρο του Δία Ευρώπη. Θα μπορούσε να να αποτελεί πηγή ενέργειας για τις μορφές ζωής που θα μπορούσαν να βρίσκονται στον υπόγειο ωκεανό της. Η παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης, αυτού του αινιγματικού δορυφόρου του Δία, περιέχει σχετικά μεγάλες ποσότητες υπεροξειδίου του υδρογόνου, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί πηγή ενέργειας για τα μικρόβια που ενδεχομένως κρύβονται στον υπόγειο ωκεανό του φεγγαριού, ανακοίνωσαν ερευνητές της NASA. «Η ζωή όπως τη γνωρίζουμε χρειάζεται υγρό νερό, χημικά στοιχεία όπως ο άνθρακας, το άζωτο, ο φώσφορος και το θείο, καθώς και κάποια πηγή χημικής ενέργειας ή φωτός» δήλωσε ο Κέβιν Χαντ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. «Η Ευρώπη διαθέτει υγρό νερό και χημικά στοιχεία, και πιστεύουμε ότι το υπεροξείδιο του υδρογόνου ενδέχεται να καλύπτει ένα σημαντικό μέρος των απαιτήσεων σε ενέργεια». »Η παρουσία οξειδωτικών παραγόντων όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην εμφάνιση σύνθετων, πολυκύτταρων μορφών ζωής στη Γη» επισήμανε. Η Ευρώπη, ένα από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του Δία, συγκεντρώνει εδώ και χρόνια το ενδιαφέρον των αστροβιολόγων, καθώς υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι κάτω από τον πάγο που καλύπτει την επιφάνεια υπάρχει ένας παγκόσμιος ωκεανός, μέσα στον οποίο θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει εμφανιστεί μικροβιακή ζωή (το ίδιο ισχύει εξάλλου για τον δορυφόρο του Κρόνου Εγκέλαδο) Το υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η2Ο2) είναι μια υγρή, άοσμη ένωση με ισχυρές οξειδωτικές ιδιότητες. Το υδατικό του διάλειμμα, γνωστό ως οξυζενέ, χρησιμοποιείται ως απολυμαντικό. Για τους περισσότερους ζωντανούς οργανισμούς, το υπεροξείδιο του υδρογόνου σχηματίζεται ως παραπροϊόν των μεταβολικών αντιδράσεων και πρέπει να εξουδετερώνεται από τα κύτταρα καθώς έχει ισχυρή τοξική δράση. Ορισμένα βακτήρια, πάντως, χρησιμοποιούν το υπεροξείδιο ως πηγή ενέργειας. Οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη υπεροξειδίου του υδρογόνου στην Ευρώπη ήρθαν το 1997 από την αποστολή Galileo, η οποία όμως μελέτησε ένα μικρό τμήμα του υδρογόνου. Τώρα, οι ερευνητές K. P. Hand and M. E. Brown παρουσιάζουν στo The Astrophysical Journal Letters μια ανάλυση που καλύπτει μια πολύ μεγαλύτερη επιφάνεια. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Keck ΙΙ στη Χαβάη για να ανιχνεύσουν τη φασματική υπογραφή του Η2Ο2 στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Η ουσία ανιχνεύθηκε στην πλευρά του Ευρώπης που κοιτά προς την κατεύθυνση της κίνησης του φεγγαριού, σε συγκέντρωση 20 φορές μικρότερη από ό,τι στο οξυζενέ για οικιακή χρήση. Αυτό όμως που παραμένει άγνωστο είναι το κατά πόσο το υπεροξείδιο υπάρχει και μέσα στον ωκεανό της Ευρώπης, εκτός από την επιφάνεια που είναι σχεδόν σίγουρα νεκρή. «Στην Ευρώπη, το υπεροξείδιο θα μπορούσε να ικανοποιεί τις ενεργειακές απαιτήσεις που απαιτούνται για τη ζωή, εφόσον βέβαια αναμειγνύεται με το νερό του ωκεανού» επισήμανε ο Δρ Hand. Όσον αφορά το μηχανισμό σχηματισμού του υπεροξείδιου, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ένωση δημιουργείται από το βομβαρδισμό του επιφανειακού πάγου από ισχυρή ακτινοβολία. http://physicsgg.me/2013/04/08/%CE%BF%CE%BE%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%AD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7/

Αποστολή «Planck»: τρίζουν τα θεμέλια της κοσμολογίας; Οι μετρήσεις ακριβείας του διαστημοπλοίου «Planck» επιβεβαιώνουν την ασυμφωνία των δεδομένων με το καθιερωμένο πρότυπο δείχνοντας ότι το Σύμπαν δεν είναι ούτε ομογενές ούτε ισότροπο. Το διαστημόπλοιο «Planck» εκτοξεύθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος με σκοπό την όσο το δυνατόν λεπτομερέστερη καταγραφή της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου, η οποία αποτελεί τον απόηχο της Μεγάλης Εκρηξης κατά την οποία σχηματίστηκε το Σύμπαν που παρατηρούμε γύρω μας. Επειτα από 15 μήνες συνεχών παρατηρήσεων, δημοσιεύθηκαν πρόσφατα τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της αποστολής. Τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να αναγνωστούν με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο, αφού τα αποτελέσματα επαναλαμβάνουν απλώς τα ήδη γνωστά από παλαιότερες αποστολές χαρακτηριστικά αυτής της ακτινοβολίας, απλώς με μεγαλύτερη αριθμητική ακρίβεια. Ο άλλος είναι ότι τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν μια ασυνέπεια μεταξύ θεωρίας και παρατηρήσεων, η οποία δεν είναι πια δυνατό να αποδοθεί στην περιορισμένη ακρίβεια των μετρήσεων. Το ενδιαφέρον είναι ότι και οι δύο απόψεις είναι σωστές! Ο απόηχος της Μεγάλης Εκρηξης Το 1965 οι Arno Penzias και Robert Wilson, ηλεκτρονικοί μηχανικοί της AT&T Bell, της μοναδικής (τότε) εταιρείας τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ, παρατήρησαν μια ασθενή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία σε μήκη κύματος μερικών εκατοστών, η οποία έμοιαζε να προέρχεται με την ίδια ένταση από όλα τα σημεία του ουρανού. Σύντομα η ακτινοβολία αυτή αναγνωρίστηκε ως απόηχος της Μεγάλης Εκρηξης, και για τον λόγο αυτό οι Penzias και Wilson πήραν το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1978. Είναι φανερό ότι η μελέτη αυτής της ακτινοβολίας θα μπορούσε να μας δώσει πληροφορίες για τις φυσικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά την παιδική ηλικία του Σύμπαντος. Εξαρχής έγινε κατανοητό ότι η μελέτη αυτή θα ήταν καλύτερο να γίνει από το Διάστημα, επειδή οι επίγειες παρατηρήσεις επηρεάζονται από την ατμόσφαιρα και τις παρεμβολές πηγών ανθρωπογενούς μικροκυματικής ακτινοβολίας, αλλά και επειδή η ατμόσφαιρα απορροφά ορισμένα μήκη κύματος αυτής της ακτινοβολίας. Ετσι η NASA σχεδίασε δύο διαστημικές αποστολές με σκοπό τη χαρτογράφηση του ουρανού στα μήκη κύματος της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Η πρώτη, που είχε το όνομα COBE, εκτοξεύθηκε το 1989 και η δεύτερη, με το όνομα WMAP, το 2001. Τα αποτελέσματα των δύο αποστολών απασχόλησαν αρκετά τους επιστήμονες και τα μέσα ενημέρωσης, επειδή έδωσαν απάντηση σε πολλά κρίσιμα ερωτήματα των κοσμολόγων, όπως για παράδειγμα ποια είναι η ηλικία του Σύμπαντος, ποια είναι η έκτασή του και ποια είναι η σύστασή του. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από το γεγονός ότι η ένταση της ακτινοβολίας δεν είναι ακριβώς η ίδια από όλες τις κατευθύνσεις, αλλά εμφανίζει απειροελάχιστες μεταβολές, που μπορούμε να τις μεταφράσουμε σε μικρές διαφορές της θερμοκρασίας και της πυκνότητας του Σύμπαντος κατά την παιδική του ηλικία. Η στατιστική μελέτη αυτών των περιοχών, δηλαδή το πόσες περιοχές υπάρχουν με μια συγκεκριμένη διάμετρο, είναι αυτή που δίνει τα ζητούμενα από τους κοσμολόγους στοιχεία. Οι περιοχές με τη χαμηλότερη θερμοκρασία και την υψηλότερη πυκνότητα εξελίχθηκαν στους σχηματισμούς που σήμερα παρατηρούμε ως γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών και κοσμολογικές δομές ακόμη μεγαλύτερων διαστάσεων. Συμφωνεί με την… ασυμφωνία Οι παρατηρήσεις της αποστολής WMAP είχαν 20 φορές καλύτερη διακριτική ικανότητα από αυτήν του COBE, δηλαδή έδειχναν λεπτομέρειες 20 φορές μικρότερες. Αυτό βοήθησε σημαντικά στο να δοθεί ακριβέστερη απάντηση στα βασικά ερωτήματα των κοσμολόγων, αλλά παράλληλα έφερε στην επιφάνεια κάτι που δεν ήταν φανερό από τις παρατηρήσεις του COBE: η εικόνα του ουρανού στη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου δεν ήταν σύμφωνη με το μοντέλο του Σύμπαντος που αποδέχονται οι κοσμολόγοι. Υπήρχαν τρεις συγκεκριμένες ασυμφωνίες εκ των οποίων οι δύο, μια ασυμμετρία του βόρειου με το νότιο ημισφαίριο του ουρανού και η ύπαρξη μιας μεγάλης «ψυχρής κηλίδας», είναι ορατές με απλή επισκόπηση της εικόνας του ουρανού που προέκυψε από τη γραφική απόδοση των μετρήσεων. Οι ασυμφωνίες αυτές είναι άραγε πραγματικές ή απλώς αποτελούν αποτέλεσμα πειραματικών σφαλμάτων και ατελούς επεξεργασίας των δεδομένων; Σε αυτό το ερώτημα, αλλά και στην ακριβέστερη εκτίμηση των παραμέτρων του Σύμπαντος, θα μπορούσε να απαντήσει η αποστολή «Planck». Ξεκινώντας από το δεύτερο, επιβεβαιώθηκαν – με μικρές διαφορές – οι αριθμητικές τιμές των παραμέτρων που είχε μετρήσει η αποστολή WMAP. Το Σύμπαν είναι άπειρο, έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια και αποτελείται κατά 4,9% από συνηθισμένη ύλη, κατά 26,8% από σκοτεινή ύλη και κατά 68,3% από σκοτεινή ενέργεια. Οι παρατηρήσεις της αποστολής «Planck» όμως, που έχουν 2,5 φορές καλύτερη διακριτική ικανότητα από αυτή της αποστολής WMAP, απάντησαν και στο πρώτο ερώτημα: οι παρατηρούμενες ασυμφωνίες είναι πραγματικές. Ούτε ομογενές ούτε ισότροπο! Βασικό στοιχείο του σήμερα αποδεκτού μοντέλου του Σύμπαντος είναι ότι χαρακτηρίζεται ως «ομογενές και ισότροπο». Δηλαδή το Σύμπαν φαίνεται το ίδιο σε όποια θέση παρατήρησης κι αν βρεθούμε (ομογενές) και προς όποια κατεύθυνση και αν παρατηρήσουμε (ισότροπο). Φυσικά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν ισχύει για μικρές κλίμακες αποστάσεων, αφού η ύλη είναι συγκεντρωμένη σε «ομάδες» (άτομα, αστέρια, γαλαξίες). Ομως η θεωρία έλεγε ότι για πραγματικά μεγάλες διαστάσεις αυτές οι συγκεντρώσεις «χάνονται» και η εικόνα της ύλης στο Σύμπαν αρχίζει να μοιάζει με αυτή ενός ρευστού, του οποίου τα μόρια δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι. Μέχρι πρότινος η διάσταση αυτής της «ομογενοποίησης» θεωρούνταν ότι είναι της τάξεως των εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών φωτός. Ομως πριν από δύο μήνες ανακαλύφθηκε από επίγεια τηλεσκόπια μια ομάδα από quasars, η οποία έχει διάμετρο 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Η ανακάλυψη αυτή έδειξε ότι το Σύμπαν μοιάζει να μην είναι όσο ομογενές θα ήθελαν οι κοσμολόγοι, αφού η διάσταση αυτή είναι μόλις 4 φορές μικρότερη από τη μέγιστη απόσταση στην οποία μπορούμε να δούμε σήμερα, 13,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός, δηλαδή όση είναι η ηλικία του Σύμπαντος επί την ταχύτητα του φωτός. Αρα τέτοιου είδους δομές δεν είναι δυνατό να θεωρηθούν ως τα μόρια ενός ρευστού. Τώρα οι παρατηρήσεις της αποστολής «Planck» έδειξαν ότι το Σύμπαν δεν είναι ούτε όσο ισότροπο θα ήθελαν οι κοσμολόγοι. Το τελικό συμπέρασμα κάνει πολλούς από εμάς να νιώθουμε κάπως «άβολα» με το υπάρχον σήμερα μοντέλο του Σύμπαντος, αφού η διαμόρφωση των ερωτημάτων που τίθενται προς απάντηση από τις παρατηρήσεις βασίζεται στην κοσμολογική αρχή ότι το Σύμπαν είναι ομογενές και ισότροπο. Ομως οι ίδιες οι παρατηρήσεις, που καλούνται να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα, βάζουν σε αμφισβήτηση την ίδια την αρχή από την οποία τα ερωτήματα προέκυψαν! Σε άλλους η ασυμφωνία αυτή φαίνεται ως απλή λεπτομέρεια και σε άλλους ως σημαντικό πρόβλημα. Το μέλλον θα δείξει ποια από τις δύο «σχολές» προσεγγίζει καλύτερα την πραγματικότητα. Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής τουΤμήματος Φυσικής του ΑΠΘ. http://physicsgg.me/2013/04/07/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-planck-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF/

Ο αστεροειδής που έκαψε τη Γη... … πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια Φωτιές σε κάθε γωνιά της Γης, που κατέκαψαν σχεδόν κάθε δέντρο και αφάνισαν το 80% της ζωής, φαίνεται να προκάλεσε η πτώση του μεγάλου αστεροειδούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Η ομάδα ειδικών, με επικεφαλής τον Ντάγκλας Ρόμπερτσον από το Ινστιτούτο Ερευνας στις Περιβαλλοντικές Επιστήμες, χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα και οδηγήθηκαν στη διαπίστωση ότι η πτώση του αστεροειδούς ρευστοποίησε τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων, οι οποίες εκτοξεύτηκαν πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης. Οταν αυτό το υλικό άρχισε να πέφτει ξανά στη Γη, θέρμανε την ατμόσφαιρα σε τέτοιο βαθμό – η θερμοκρασία εκτιμάται ότι έφθασε στους 1.400 βαθμούς Κελσίου – σκοτώνοντας κάθε έμβιο οργανισμό που δεν ήταν προστατευμένος, είτε βρισκόταν στην ξηρά είτε στη θάλασσα. Καθώς το υλικό έφθανε στην ανώτερη ατμόσφαιρα και πάνω από αυτήν συμπυκνωνόταν σε κόκκους με μέγεθος ρυζιού. «Αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος στη Γη τότε, θα ήταν σαν να καθόταν για δυο-τρεις ώρες πάνω σε μια ψησταριά», είπε ο Ρόμπερτσον. Η ατμόσφαιρα για μερικές ώρες μετά την πτώση του αστεροειδούς εξέπεμπε ερυθρό χρώμα. Η συνολική ποσότητα της θερμότητας που προκλήθηκε από την υπέρυθρη ακτινοβολία ήταν αντίστοιχη με την έκρηξη βόμβας ενός μεγατόνου κάθε 7,5 χιλιόμετρα σε όλη την έκταση της Γης. Μία βόμβα υδρογόνου ενός μεγατόνου έχει περίπου την ίδια εκρηκτική ισχύ με 80 ατομικές βόμβες όπως εκείνη που ρίχτηκε στη Χιροσίμα. Η πρόσκρουση του αστεροειδούς στη Γη φαίνεται να απελευθέρωσε 100 εκατομμύρια μεγατόνους ενέργειας, λέει ο Ρόμπερτσον.

100 δισ. πλανήτες σαν τη Γη μπορεί να υπάρχουν στον γαλαξία μας Μέχρι και 100 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη μπορεί να υπάρχουν στον γαλαξία μας, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις αστροφυσικών. Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει 860 πλανήτες που περιφέρονται γύρω από κάποιο αστέρι ή από ένα σύστημα διπλών αστεριών και οι οποίοι βρίσκονται πολύ πιο μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των εξωπλανητών, όπως λέγονται, αυξάνεται συνεχώς και μόνο το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA έχει εντοπίσει 110. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι αρκετά μεγαλύτεροι από τη Γη. Ο εντοπισμός πλανητών δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί το μέγεθός τους είναι μικροσκοπικό συγκριτικά με εκείνο του ήλιου γύρω από τον οποίο περιφέρονται. Επίσης, πολλοί από τους εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν βρίσκονται τόσο κοντά στη μητρικό τους άστρο ώστε εξαιτίας της θερμότητας που δέχονται είναι αδύνατο να φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής. Αστροφυσικοί από το πανεπιστήμιο του Όκλαντ ισχυρίζονται ότι με μία καινούργια συνδυαστική τεχνική ανίχνευσης, θα καταστεί εφικτό στο άμεσο μέλλον να εντοπιστούν μέσα στο γαλαξία μας, πλανήτες με μάζα αντίστοιχης με της Γης που να βρίσκονται μάλιστα σε ιδανική απόσταση από τον ήλιο τους. Ο γαλαξίας μας άλλωστε, όπως λένε, φιλοξενεί περί τα 300 δισεκατομμύρια ήλιους. Ο δρ. Φιλ Γιοκ, λέει πως ο συνδυασμός δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που ανιχνεύει τους ουρανούς για νέους πλανήτες και της επίγειας τεχνικής των βαρυτικών φακών, θα οδηγήσει στον εντοπισμό εξωπλανητών που βρίσκονται ακόμη και σε απόσταση δύο φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου. Η τεχνική των βαρυτικών φακών στηρίζεται στη χρήση ρομποτικών τηλεσκοπίων που ανιχνεύουν μικροσκοπικές αποκλίσεις του φωτός των αστεριών εξαιτίας των πλανητών που περιφέρονται γύρω τους. «Εκτιμούμε ότι ο αριθμός των πλανητών σαν τη Γη πρέπει να κυμαίνεται στα 100 δισεκατομμύρια», λέει ο Γιοκ και προσθέτει ότι «θα απαιτηθεί πάρα πολύς καιρός για να επιβεβαιωθεί και στην πράξη αυτός ο αριθμός».

SN Wilson: τo πιο μακρινό σουπερνόβα Ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble Πριν από πολύ καιρό, σε έναν γαλαξία μακρινό, πολύ μακρινό, ένα άστρο εξερράγη απελευθερώνοντας τόση ενέργεια ώστε να λάμψει όσο δισεκατομμύρια ήλιοι σαν τον δικό μας. Το φως που εκπέμφθηκε έφτασε στη Γη μετά από 10 δισεκατομμύρια χρόνια και ανιχνεύθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Πρόκειται για το πιο μακρινό, και ως εκ τούτου το πιο αρχέγονο σουπερνόβα που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα. Αλλά πέρα από το γεγονός αυτό το συγκεκριμένο σουπερνόβα ανήκει στην ειδική κλάση των αστρικών εκρήξεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δείκτες διαγαλαξιακών αποστάσεων. Χρησιμοποιώντας απομακρυσμένα σουπερνόβα σαν κι αυτό ως “πρότυπα κεριά” για την μέτρηση αποστάσεων στο σύμπαν, επιβεβαιώνεται ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος είναι επιταχυνόμενος. Οι αστρονόμοι αποδίδουν την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος στην σκοτεινή ενέργεια. Το σουπερνόβα που ονομάζεται UDS10Wil ή SN Wilson (από τον αμερικανό πρόεδρο Woodrow Wilson), ανήκει στην ειδική κατηγορία των σουπερνόβα τύπου Ia και ανακαλύφθηκε από την ομάδα του Adam Riess του ινστιτούτου του διαστημικού τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη. O Riess βραβεύθηκε το 2011 με το Νόμπελ Φυσικής για την μελέτη απομακρυσμένων supernova τυπου Ια. http://physicsgg.me/2013/04/04/sn-wilson-%CF%84o-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%8C%CE%B2%CE%B1/

1. Ο Peter Higgs συνελήφθη στην Αργεντινή. Ο Peter Higgs συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Μπουένος Άιρες καθώς επέστρεφε από ένα συμπόσιο προς τιμήν του στο Πανεπιστήμιο του Ροζάριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, μετέφερε 1.25kg κοκαΐνης κρυμμένη σε βελούδινα μοντέλα στοιχειωδών σωματιδίων που ο Higgs μετετέφερε στις αποσκευές του. To συμβάν θυμίζει την περίπτωση ενός άλλου θεωρητικού φυσικού που συνελήφθη για τον ίδιο λόγο στην Αργεντινή, του Paul Frampton. 2. Ο τρούλος της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου θα χρησιμοποιηθεί ως πλανητάριο με την άδεια του νέου Πάπα. Το εσωτερικό του θόλου της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου έχει εσωτερική διάμετρο 41,5 μέτρων και μπορεί να γίνει το μεγαλύτερο πλανητάριο στον κόσμο. Οι αστερισμοί που θα προβάλλονται στο εσωτερικό του θόλου, θα είναι ακριβώς όπως εμφανίζονταν στον ουρανό όταν σταυρώθηκε ο Ιησούς. 3. Η σκοτεινή ύλη αποτελείται από μια κοσμική χορδή σύμφωνα με τα δεδομένα του AMS (Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο) Η είδηση διέρευσε δυο μέρες πριν την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πειράματος AMS. H μορφή της κοσμικής χορδής (βλέπε εικόνα) με ανοιχτό πράσινο όπως αναπαράχθηκε από την φασματική γραμμή των 468 ΜeV του ΑΜS πάνω στο διάγραμμα της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου του WMAP. 4. Το Σύμπαν είναι μια ψευδαίσθηση. Μια δημοσίευση στον ιστότοπο http://arxiv.org/ που αναλύει τα πρόσφατα κοσμολογικά αποτελέσματα της αποστολής Planck καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πίστη στην ύπαρξη του Σύμπαντός μας είναι μια ψευδαίσθηση! Η εργασία με τίτλο «Conspiratorial cosmology—the case against the Universe» των ερευνητών Jörg P. Rachen και Ute G. Gahlings βρίσκεται ΕΔΩ: http://arxiv.org. http://physicsgg.me/2013/04/01/h-%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE-higgs-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83/

Σουπερνόβα Iax: ένα νέο είδος αστρικής έκρηξης Ένα τρίτο είδος σχετικά πιο αδύναμης έκρηξης υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα), που έρχεται να προστεθεί στα δύο που είναι ήδη γνωστά και έχουν μεγαλύτερη ισχύ ανακάλυψαν οι αστρονόμοι. Παλιά και νέα είδη Το πρώτο είδος (Ia) προκύπτει από την πλήρη διάλυση ενός «λευκού νάνου», δηλαδή του υπολλείματος του πυρήνα άστρου που έχει πεθάνει. Το δεύτερο είδος (Ib και Ιc) λαμβάνει χώρα όταν καταρρέει βαρυτικά ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου με μάζα δέκα έως εκατό φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου μας. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι μια από τις πιο ισχυρές και λαμπερές εκρήξεις στο σύμπαν. Τώρα, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ένα είδος αστρικής έκρηξης, επίσης λόγω διάλυσης ενός «λευκού νάνου», η οποία έως τώρα θεωρείτο μια ασυνήθιστη υποπερίπτωση του πρώτου είδους (Ia), στην πραγματικότητα συνιστά ένα τελείως διαφορετικό είδος σούπερ-νόβα (που πήρε πλέον την ονομασία Iax). Αυτές οι μίνι-εκρήξεις απελευθερώνουν σημαντικά μικρότερη ποσότητα ενέργειας, το 1% έως 50% της εκλυόμενης ενέργειας από μια έκρηξη τύπου Ia. Λόγω του μικρότερου μεγέθους της έκρηξης, υπάρχουν ενδείξεις ότι σε αρκετές περιπτώσεις ένα τμήμα του άστρου κατορθώνει να επιβιώσει. Όπως και με τις μεγαλύτερης ισχύος εκρήξεις τύπου Ia, τα φάσματα των σούπερ-νόβα Iax δεν περιέχουν καθόλου ίχνη υδρογόνου. Ο μηχανισμός Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον αστρονόμο Ράιαν Φόλεϊ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ – Σμιθσόνιαν εκτιμούν ότι οι περισσότερες εκρήξεις του νέου τύπου Iax προέρχονται από διπλά συστήματα άστρων (δύο άστρα σε αμοιβαία βαρυτική έλξη και σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο). Το ένα άστρο-λευκός νάνος, που έχει μεγάλη πυκνότητα και είναι πλούσιο σε άνθρακα και οξυγόνο, «κλέβει» ήλιο από το άλλο άστρο (που είναι πλούσιο σε αυτό το χημικό στοιχείο, καθώς έχει πια «κάψει» το υδρογόνο του), ώσπου το πρώτο άστρο να έχει συσσωρεύσει τόσο μεγάλη μάζα, ώστε τελικά να εκραγεί. Οι ερευνητές θα κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal» (Type Iax Supernovae: A New Class of Stellar Explosion) Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει έως τώρα πολύ λίγες τέτοιου είδους αχνές εκρήξεις σούπερ-νόβα (γύρω στις 25 και μόνο σε πιο νέους γαλαξίες) όχι γιατί είναι σπάνιες, αλλά απλούστατα επειδή δεν είναι ιδιαίτερα λαμπερές. Εκτιμούν ότι για κάθε 100 εκρήξεις του πρώτου είδους (Ιa), συμβαίνουν περίπου 31 εκρήξεις σούπερ-νόβα του τρίτου είδους (Iax). Η παρατήρηση Το μελλοντικό μεγάλο τηλεσκόπιο Large Synoptic Survey Telecope στη Χιλή αναμένεται να εντοπίσει περίπου ένα εκατομμύριο εκρήξεις υπερκαινοφανών άστρων στη διάρκεια της λειτουργίας του και από αυτές πάνω από 10.000 θα μπορούσαν να είναι σούπερ-νόβα του τρίτου τύπου (Iax), δηλαδή περίπου όσες εκρήξεις πρώτου τύπου (Ia) έχουν συνολικά ανακαλύψει μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι. Μάλιστα, όπως είπε ο Ράιαν Φόλεϊ, δεν αποκλείεται τέτοιες εκρήξεις τρίτου τύπου να γίνονται κατά καιρούς και πολύ κοντά στη Γη, αλλά να μην έχουν ακόμα παρατηρηθεί. http://physicsgg.me/2013/03/27/%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%8C%CE%B2%CE%B1-iax-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CE%BA/

Αρειανή «πούδρα» από... νερό Νέο σημαντικό εύρημα από το Curiosity. Πασαντίνα, Καλιφόρνια Ενα ακόμη εύρημα από το Curiosity προστίθεται στον κατάλογο εκείνων που υποδεικνύουν την ύπαρξη νερού στο παρελθόν στον Αρη. Η κάμερα του ιστού του ρομποτικού εξερευνητή φωτογράφισε ένα κομμάτι ενός πετρώματος το οποίο μάλλον διασπάστηκε όταν συνετρίβη από τους τροχούς του. Οπως φαίνεται στο εσωτερικό του υπάρχει μια λευκή σκόνη. Σύμφωνα με τους ειδικούς η δημιουργία αυτής της «πούδρας» εξηγείται μόνο με την παρουσία νερού. Μάλιστα με βάση και τα προηγούμενα ευρήματα οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το νερό που υπήρχε στην περιοχή όπου βρίσκεται και εξερευνά το Curiosity περιείχε τέτοια συστατικά (μεταλλικά και άλλα στοιχεία) τα οποία έκαναν την περιοχή φιλόξενη για τη ζωή. Επιπλέον το νερό αυτό ήταν εξαιρετικά καθαρό και κατά πάσα πιθανότητα πόσιμο, σύμφωνα με τους ειδικούς. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=503680&h1=true

Ευρώπη και Ρωσία θα αναζητήσουν μαζί ζωή στον Αρη Θα συνεργαστούν σε δύο ρομποτικές αποστολές για να διαπιστώσουν αν ο πλανήτης φιλοξενεί μικρόβια. Παρίσι Οι διαστημικές υπηρεσίες της Ευρώπης και της Ρωσίας συμφώνησαν την Πέμπτη να συνεργαστούν σε δύο ρομποτικές αποστολές στον Άρη, οι οποίες έχουν στόχο να διαπιστώσουν αν ο πλανήτης φιλοξενεί ή φιλοξενούσε μικροβιακή ζωή. Η ευρωπαϊκή υπηρεσία ESA αναγκάστηκε να στραφεί στη Ρωσία μετά την περυσινή απόφαση της NASA να αποσυρθεί από την διπλή αποστολή ExoMars, η οποία προγραμματίζεται να ξεκινήσει το 2016. Τη θέση της NASA θα πάρει τώρα η αντίστοιχη ρωσική υπηρεσία Roscosmos, η οποία θα προσφέρει τον πύραυλο Proton για την εκτόξευση του σκάφους. Δύο τα σκέλη της αποστολής Η αποστολή ExoMars χωρίζεται σε δύο σκέλη. Το πρώτο προβλέπει την εκτόξευση ενός δορυφόρου που θα μελετήσει αν τα ίχνη αέριου μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη έχουν μικροβιακή προέλευση. Μαζί με τον δορυφόρο θα εκτοξευτεί μια συσκευή προσεδάφισης, η οποία θα δοκιμάσει τις τεχνολογίες που θα απαιτηθούν στο δεύτερο σκέλος, την εκτόξευση ενός εξάτροχου ρομπότ το 2018. Το τροχοφόρο ρομπότ, εξοπλισμένο με επτά όργανα, θα αναχωρήσει το 2018. Θα είναι το πρώτο ρομπότ που μπορεί σκάψει σε βάθος δύο μέτρων, προκειμένου να εξετάσει αν το υπέδαφος του Άρη φιλοξενεί μικρόβια που αποφεύγουν τις εχθρικές συνθήκες της επιφάνειας. To ίδιο το ρομπότ θα αναπτυχθεί από την ESA, ενώ η Roscosmos θα συνεισφέρει με τον πύραυλο εκτόξευσης και την πλατφόρμα με την οποία θα προσεδαφιστεί το όχημα. Η υπογραφή της σχετικής συμφωνίας την Πέμπτη έρχεται έπειτα από προκαταρκτική συνεννόηση των δύο πλευρών το 2012. Εξάλλου, η Ευρώπη και η Ρωσία συνεργάζονται ήδη στις διαστημικές επιχειρήσεις τους, με την ESA να χρησιμοποιεί ρωσικούς πυραύλους Soyuz για την εκτόξευση φορτίων από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο του Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα. http://www.axortagos.gr/europi-kai-rosia-anazitisoun-mazi-zoi-ston-ari.html

Απολιθώματα πλανητών πιο πυκνά από τον σίδηρο Πρόκειται για μυστηριώδεις εξωπλανήτες οι οποίοι «παραψήθηκαν» στη ζέστη των μητρικών τους άστρων. Λονδίνο Μια μυστηριώδης ομάδα εξωπλανητών, που φαίνεται να έχουν μικρό μέγεθος αλλά ακραία πυκνότητα, δεν αποκλείεται να είναι τα ζαρωμένα απομεινάρια γιγάντιων πλανητών σαν τον Δία, οι οποίοι είχαν την ατυχία να παραψηθούν στη ζέστη των μητρικών τους άστρων. Η νέα θεωρία προτείνεται προκειμένου να εξηγήσει μια από πιο απρόσμενες ανακαλύψεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο ειδικεύεται στην αναζήτηση μακρινών πλανητικών συστημάτων. Το Kepler μπορεί συχνά να προσφέρει εκτιμήσεις για τη μάζα των εξωπλανητών που εντοπίζει, σπάνια όμως επιτρέπει τον υπολογισμό και της μάζας και του μεγέθους αυτών των σωμάτων -τις δύο παραμέτρους που απαιτούνται για τον υπολογισμό της πυκνότητας. Τα παράδοξα αποτελέσματα Σε ορισμένες όμως από τις σπάνιες περιπτώσεις που αυτό ήταν εφικτό, οι υπολογισμοί οδηγούσαν σε περίεργα αποτελέσματα: κάποιοι πλανήτες δείχνουν έχουν μέγεθος παρόμοιο με τη Γη, η μάζα τους όμως είναι δυσανάλογα μεγάλη -τόσο μεγάλη ώστε η πυκνότητά τους θα πρέπει να υπερβαίνει τον καθαρό σίδηρο. Τα σημερινά μοντέλα για το σχηματισμό των πλανητών δεν μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρήσεις: «Δεν υπάρχει εξήγηση στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα» αναφέρει στο Νature.com ο Ολιβιέ Γκρασέ, γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Ναντ στη Γαλλία. Η νέα θεωρία Ο Γκράσε και οι συνεργάτες του διατύπωσαν τη νέα θεωρία σε συνέδριο που πραγματοποίησε η βρετανική Βασιλική Εταιρεία με θέμα τους εξωπλανήτες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι υπέρπυκνοι εξωπλανήτες είναι οι «απολιθωμένοι» πυρήνες γιγάντιων πλανητών σαν τον Δία. Όπως συμβαίνει και στο Ηλιακό Σύστημα, οι πλανήτες αυτοί αποτελούνται κυρίως από αέρια όπως το υδρογόνο και το ήλιο. Επιπλέον, οι γίγαντες αυτοί σχηματίζονται συνήθως μακριά από τα μητρικά τους άστρα. Φαίνεται όμως ότι ορισμένοι από αυτούς παρεκκλίνουν της τροχιάς τους λόγω της βαρυτικής αλληλεπίδρασης με άλλα σώματα του ίδιου συστήματος. Μπορούν έτσι να καταλήξουν κοντά στο μητρικό τους άστρο και να αρχίσουν να βράζουν από την ακραία ακτινοβολία. Απολιθωμένοι πυρήνες Σε θερμοκρασίες που φτάνουν τους 6.000 βαθμούς Κελσίου, τα αέρια και πτητικά συστατικά της ατμόσφαιρας διαστέλλονται και τελικά χάνονται στο Διάστημα. Και, έπειτα από μερικές χιλιάδες χρόνια σε αυτόν τον φούρνο, το μόνο που απομένει είναι ο πυρήνας των γιγάντιων κάποτε πλανητών. Οι πυρήνες αυτοί είναι λογικό να αποτελούνται από βαριά υλικά -σίδηρο, πυκνά πετρώματα- που είχαν βυθιστεί στο κέντρο του πλανήτη αμέσως μετά τον σχηματισμό του. Επιπλέον, οι πυρήνες σχηματίζονται κάτω από συνθήκες ακραίας πίεσης, επομένως τα υλικά τους μπορεί να είναι ασυνήθιστα συμπιεσμένα. Τα απομεινάρια των παραψημένων γιγάντων μπορούν επομένως να έχουν το μέγεθος της Γης αλλά με πολύ μεγαλύτερη μάζα -ένα είδος πλανητών που πήραν το όνομα «υπερ-Γαίες». Η θεωρία αυτή είναι ευλογοφανής, όπως σχολίασαν ανεξάρτητοι επιστήμονες, δεν μπορεί όμως να θεωρηθεί δεδομένη: Το Κepler σπάνια μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τη μάζα και την ακτίνα των εξωπλανητών. Πέρα όμως από την αβεβαιότητα στις μετρήσεις, οι πλανητολόγοι είναι πιθανό να μην έχουν κατανοήσει ακόμα πώς συμπεριφέρονται τα συστατικά των πλανητών σε ακραίες συνθήκες. Κανείς εξάλλου δεν είναι σίγουρος για το τι κρύβεται στην καρδιά του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα -των αέριων γιγάντων του δικού μας Ηλιακού Συστήματος. Μια θεωρία που έχει προταθεί είναι ότι ο πυρήνας του Δία δεν αποτελείται κυρίως από σίδηρο, αλλά από καθαρό διαμάντι. http://www.axortagos.gr/apolithomata-planiton-pio-pikna-apo-ton-sidiro.html

Αστροβιολόγοι βρήκαν αρχαία απολιθώματα σε μετεωρίτη. Αστροβιολόγοι ανακάλυψαν δομές παρόμοιες με άλγη εντός ενός μετεωρίτη στη Σρι Λάνκα, γεγονός που ισχυρίζονται ότι αποτελεί απόδειξη της πανσπερμίας, δηλαδή της ιδέας ότι υπάρχει ζωή διάσπαρτη στο σύμπαν και διανέμεται από αστεροειδείς και μετεωρίτες. Το απόγευμα της 29ης Δεκεμβρίου 2012 κομμάτια μετεωρίτη έπεσαν στην επαρχία Πολονναρούα της Σρι Λάνκα. Μέσα στις επόμενες ημέρες, οι τοπικές αρχές συνέλεξαν ένα μεγάλο αριθμό δειγμάτων και τις έστειλαν στο Ιατρικό Ινστιτούτο του Υπουργείου Υγείας στην πόλη Κολόμπο. Αφού παρατήρησαν ορισμένα παράξενα χαρακτηριστικά στο εσωτερικό των δειγμάτων, οι ερευνητές του ινστιτούτου προώθησαν τα κομμάτια του μετεωρίτη σε ομάδα αστροβιολόγων του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ στην Ουαλία για περαιτέρω ανάλυση. Οι Ουαλοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα πετρώματα περιείχαν απολιθωμένες βιολογικές δομές, ενώ όλα τα τεστ απέκλεισαν το ενδεχόμενο επίγειας μόλυνσης των δειγμάτων. Η ομάδα με επικεφαλής τον Τζέημι Γουώλλις παρέλαβε συνολικά 628 θραύσματα πετρωμάτων από τοπικούς ορυζώνες αλλά μπόρεσε να ταυτοποιήσει ξεκάθαρα μόνο τρία από αυτά ως πιθανούς μετεωρίτες. Οι γενικές ιδιότητες των τριών αυτών δειγμάτων τα ξεχώρισαν αμέσως. Για παράδειγμα, μία από τις πέτρες είχε πυκνότητα λιγότερη από ένα γραμμάριο ανά κυβικό εκατοστό, μικρότερη από κάθε άλλο γνωστό ανθρακώδη μετεωρίτη. Υπήρχαν αποδείξεις ατμοσφαιρικής θερμότητας, ανθρακικό περιεχόμενο της τάξεως του 4%, και πληθώρα οργανικών ενώσεων με υψηλό μοριακό βάρος. Βάσει αυτών των ευρημάτων, η ομάδα του Γουώλλις κατέληξε πως πρόκειται για μικρό κομήτη. Ωστόσο η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη ήταν οι δομές εντός των πετρωμάτων όπως απεικονίστηκαν από μικροσκόπιο ηλεκτρονίων. Συγκεκριμένα μία από τις εικόνες φανερώνει ένα σύνθετο μικροαπολίθωμα πλούσιο σε άνθρακα, το οποίο έχει μήκος περίπου 100 μm και φέρει πολλές ομοιότητες με μία ομάδα θαλάσσιων δινομαστιγωτών φυκών που τώρα έχει εξαφανιστεί από τη Γη. Μία άλλη εικόνα του δείγματος φανέρωσε ένα παρόμοιο μικροοργανισμό διαμέτρου 2 μm και μήκους 100 μm, γεγονός που σύμφωνα με τον Γουώλις αποτελεί απόδειξη σχηματισμού του οργανισμού σε ένα περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας και πίεσης. Ο Γουώλις και οι συνάδελφοί του εμφανίζονται σίγουροι ότι τα δείγματα δεν είναι γήινα και ότι η θεωρία της πανσπερμίας ισχύει. Αρκετά όμως μέλη της επιστημονικής κοινότητας υποστηρίζουν πως είναι πιο πιθανό τα πετρώματα να δημιουργήθηκαν από χτυπήματα κεραυνών ή να είναι υπολείμματα παλαιότερης σύγκρουσης αστεροειδούς με τη Γη, που συνέβη πριν από εκατομμύρια χρόνια και εκτόξευσε δισεκατομμύρια τόνους ύλης στο διάστημα. http://physicsgg.me/2013/03/14/%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CF%81%CE%AE%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CF%8E/

ALMA, το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου. Εγκαινιάστηκε το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στον κόσμο ALMA και ήδη άρχισε να ξαναγράφει την ιστορία του σύμπαντος, ανακαλύπτοντας τα πιο μακρινά ίχνη νερού που έχουν ποτέ βρεθεί. Το μεγαλύτερο διεθνές ραδιοτηλεσκόπιο στη Γη, το ALMA (Atacama Large Millimeter/Submillimeter Array), που βρίσκεται στην κατάξερη, μονίμως ανέφελη και θεοσκότεινη έρημο Ατακάμα της Χιλής, σε υψόμετρο πάνω από 5.000 μέτρα στην οροσειρά των Άνδεων, μόλις εγκαινιάστηκε επίσημα. Εδώ και κάποιο διάστημα πάντως ήδη λειτουργούσε, αν και αρκετά κάτω από τις πλήρεις δυνατότητές του. Μάλιστα ανακοινώθηκαν κιόλας από τους αστρονόμους σημαντικές ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου, το οποίο φαίνεται πως μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία του σύμπαντος. Ήδη, το ALMA ανίχνευσε τα πιο μακρινά μόρια νερού που έχουν ποτέ βρεθεί στο διάστημα, σε απόσταση περίπου 12,7 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Στην πραγματικότητα πρόκειται όχι για ένα τηλεσκόπιο, αλλά για μια διάταξη 66 ξεχωριστών αλλά διασυνδεμένων ραδιοτηλεσκοπίων (τα περισσότερα με διάμετρο 12 μέτρων). Από κοινού συνεργάζονται για να δημιουργήσουν εικόνες τόσο λεπτομερείς, που μόνο ένα ενιαίο γιγάντιο τηλεσκόπιο διαμέτρου 16 χιλιομέτρων θα μπορούσε να δώσει. Προς το παρόν, λειτουργούν οι 56 αντένες, ενώ όλες θα τεθούν σε λειτουργία έως το καλοκαίρι (κάθε αντένα έχει βάρος ενός τόνου). Για την κατασκευή του, που διήρκεσε μία δεκαετία και κόστισε περίπου 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια, συνέβαλαν 19 χώρες. Οι 15 χώρες-μέλη του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου, που βρίσκεται στην ίδια περιοχή, κατέχουν το 37,5%, ενώ σημαντικά μερίδια κατέχουν επίσης οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Για να επεξεργάζεται τα στοιχεία των παρατηρήσεων του ALMA, έπρεπε να κατασκευαστεί ένας σούπερ-υπολογιστής ικανός για 17 πεντάκις εκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο, ο οποίος στεγάζεται σε ένα κτίριο που λέγεται πως είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στη Γη (μετά από ένα κινεζικό σταθμό τρένων στο Θιβέτ). Με αφορμή τα εγκαίνια του ALMA, μια ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Γιοακίν Βιέιρα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), ανακοίνωσαν πως μέσω του ραδιοτηλεσκοπίου παρατήρησαν ότι οι πιο έντονες φάσεις εκρηκτικής δημιουργίας νέων άστρων στο σύμπαν έλαβαν χώρα πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν έως τώρα οι αστρονόμοι. Οι σχετικές επιστημονικές δημοσιεύσεις, που έγιναν στα περιοδικά «Nature» και «Astrophysical Journal», δείχνουν ότι απρόσμενα πρόωρα, στην «αυγή» κιόλας του σύμπαντος (που έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών φωτός), στο εσωτερικό γαλαξιών που βρίσκονται σε απόσταση άνω των 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, ήδη υπήρχε ένας «οργασμός» γέννησης τουλάχιστον 1.000 άστρων κάθε χρόνο (έναντι μόλις ενός τον χρόνο στον δικό μας γαλαξία) και αυτό συνέβαινε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια νωρίτερα από τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις. Μάλιστα, σε έναν από τους γαλαξίες-νήπια (που όμως ήσαν ήδη λαμπροί όσο 40 τρισεκατομμύρια Ήλιοι), ο οποίος είναι τόσο μακρινός, ώστε το φως του ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι του προς τον πλανήτη μας όταν ακόμα το σύμπαν είχε ηλικία μόνο ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός, εντοπίστηκαν μόρια νερού. Είναι η πιο μακρινή στο χωρόχρονο ανίχνευση νερού που έχει γίνει ποτέ. http://physicsgg.me/2013/03/14/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-alma-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80/

Νέα μέθοδος «βλέπει» μακρινούς πλανήτες Εντοπίζει στο φως τα «χημικά αποτυπώματά» τους. Λονδίνο Διεθνής ομάδα επιστημόνων ανέπτυξε μια νέα μέθοδο παρατήρησης πλανητών που βρίσκονται σε άλλα ηλιακά συστήματα και είναι ικανή να εντοπίζει τα «χημικά αποτυπώματά» τους, όπως τα χαρακτηρίζουν οι ερευνητές. Τα χημικά στοιχεία που εντοπίζονται με αυτή τη μέθοδο στους εξωπλανήτες επιτρέπουν στους επιστήμονες να εξακριβώσουν τις ατμοσφαιρικές και άλλες συνθήκες που επικρατούν σε αυτούς. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, είναι πιθανό με τη βοήθειά της να μπορέσουν να διαπιστώσουν αν σε κάποιον πλανήτη υπάρχει ζωή. Πως ξεπεράστηκε το εμπόδιο του μητρικού άστρου Ομάδα ειδικών από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ δημιούργησαν μια ομάδα εργασίας με τον τίτλο Project 1640. Στόχος της ομάδας είναι η μελέτη εξωηλιακών πλανητών. Αφού εντοπιστεί ένας εξωηλιακός πλανήτης το μεγάλο εμπόδιο για την ανακάλυψη στοιχείων για αυτόν είναι το φως του μητρικού του άστρου το οποίο «τυφλώνει» τα όργανα παρατήρησης. Οι ερευνητές του Project 1640 ανέπτυξαν μια μέθοδο με την οποία καταφέρνουν να «διεισδύουν» στο φως των άστρων γύρω από τους οποίους περιστρέφονται πλανήτες και να εντοπίζουν την μοναδική «φωτεινή υπογραφή» των διαφόρων χημικών στοιχείων που συγκροτούν τις ατμόσφαιρες των πλανητών αυτών. Το πετυχημένο πείραμα Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και από αρκετούς ερευνητικούς φορείς στις Ηνωμένες Πολιτείες συνεργάστηκαν στο Project 1640 και επέτυχαν να «διαβάσουν» έτσι τη χημική υπογραφή τεσσάρων εξωπλανητών του άστρου HR 8799 που βρίσκεται σε απόσταση 128 έτη φωτός από τη Γη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Hale στο Παρατηρητήριο Παλομάρ της Καλιφόρνιας. Το HR 8799 είναι ένα άστρο με πέντε φορές μεγαλύτερη φωτεινότητα και χίλιες φορές περισσότερο υπεριώδες φως από τον Ηλιο. Γύρω από αυτό το άστρο είχαν ήδη εντοπιστεί τέσσερις πλανήτες αλλά μέχρι τώρα δεν είχε επιτευχθεί η παρατήρηση και μελέτη τους. Με τη νέα μέθοδο οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν στοιχεία και για τους τέσσερις τα οποία δείχνουν ότι είναι πολύ τοξικοί και πολύ καυτοί για να διαθέτουν ζωή. Περίεργη χημεία Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι αυτοί οι πλανήτες έχουν πολύ μια ενδιαφέρουσα χημική ανισορροπία που αντιβαίνει όπως αναφέρουν τους βασικούς νόμους της χημείας. Διαπίστωσαν ότι οι τέσσερις πλανήτες διαθέτουν είτε μεθάνιο είτε αμμωνία αλλά κανείς δεν διαθέτει και τα δύο στοιχεία γεγονός που είναι παράδοξο βάσει των υπόλοιπων συνθηκών τους και ειδικά της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας τους. «Τέτοιες τεχνικές μπορεί κάποια μέρα να μας προσφέρουν τις πρώτες ασφαλείς αποδείξεις για την ύπαρξη ζωής σε ένα εξωηλιακό πλανήτη» αναφέρει ο ερευνητής Ιαν Πάρι που συμμετείχε στη μελέτη η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.axortagos.gr/nea-methodos-vlepei-makrinous-planites.html

Βρέθηκε πλανήτης-«φελιζόλ» Το τηλεσκόπιο Kepler ανακαλύπτει συνεχώς «παράξενους» Κόσμους. Λονδίνο Τα στελέχη της αποστολής του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler ανακοίνωσαν ότι τον τελευταίο καιρό ανακαλύπτονται συνεχώς πλανήτες με εντυπωσιακά και εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από άλλους. Υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία πλανητών και, όπως αναφέρουν οι ερευνητές, ορισμένοι από αυτούς είναι τόσο «παράξενοι» που ξεπερνούν κατά πολύ ακόμη και εκείνους που έχουν δημιουργήσει οι συγγραφείς και οι σεναριογράφοι επιστημονικής φαντασίας. Τεράστια γκάμα «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει τεράστια ποικιλία στα είδη των πλανητών γεγονός που μας έχει εκπλήξει» ανέφερε σε επιστημονικό συνέδριο στο Λονδίνο ο Ουίλιαμ Μπορούκι, στέλεχος της NASA και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας της αποστολής Kepler. To διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ασχολείται αποκλειστικά με τον εντοπισμό πλανητών και έχει μέχρι σήμερα υποδείξει την ύπαρξη 2.740 εξωπλανητών - για 114 εξ αυτών έχει γίνει επιβεβαίωση της ύπαρξής τους «Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει τελικά επιβεβαίωση για το 90% των υποψηφίων πλανητών» υποστήριξε ο Μπορούκι. Εξωτικοί πλανήτες «Εχουμε αρχίσει να ανακαλύπτουμε ηλιακά συστήματα στα οποία υπάρχουν περισσότεροι του ενός πλανήτες. Μέχρι τώρα όλοι αυτοί οι πλανήτες είναι πολύ διαφορετικοί από εκείνους στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Η μελέτη διαφόρων δεδομένων όπως η τροχιά ενός πλανήτη καθώς και η ανάλυση του φωτός που απορροφά η ατμόσφαιρά του, αποκαλύπτει την ύπαρξη μιας πολύ μεγάλης ποικιλίας πλανητών, πολύ μεγαλύτερης από εκείνης που προέβλεπαν οι ειδικοί όταν ξεκινούσε η αποστολή» ανέφερε ο Μπορούκι κατά τη διάρκεια του συνεδρίου που οργάνωσε η Βασιλική Εταιρεία της Βρετανίας. Ο επιστήμονας προσέθεσε ότι «έχουμε εντοπίσει έναν πλανήτη με πυκνότητα παρόμοια με εκείνη του φελιζόλ. Θα μπορούσες να τοποθετήσεις αυτόν τον πλανήτη σε μια θάλασσα και αυτός να επιπλέει πάνω της. Εχουμε βρει πλανήτη με πυκνότητα 50% μικρότερη και από τον πλανήτη-φελιζόλ. Η γκάμα των πυκνοτήτων στους πλανήτες ξεπερνά κάθε φαντασία. Εχουμε βρει πλανήτη με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης και πυκνότητα παρόμοια με αυτή του σιδήρου. Βρίσκεται σε τροχιά τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο που ολοκληρώνει την περιστροφή γύρω από αυτό σε λιγότερο από 24 ωρες. Είναι τόσο υψηλές οι θερμοκρασίες εκεί, τα πάντα θα είναι λιωμένα. Πρέπει να υπάρχουν ωκεανοί λάβας και πιθανά λιωμένος σίδηρος. Οσον αφορά το μέγεθος έχουμε εντοπίσει πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Σελήνης και πλανήτες πολλές φορές μεγαλύτερους από τον Δία. Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε ότι δεν μπορεί να υπάρχουν πλανήτες με μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό του Δία και ότι από αυτό το μέγεθος και μετά η μεγαλύτερη μάζα αυξάνει την πυκνότητα ενός πλανήτη και όχι τον όγκο του. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν πολλοί μεγαλύτεροι πλανήτες και δεν γνωρίζουμε ακόμη το πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό» κατέληξε ο Μπορούκι. http://www.axortagos.gr/vrethike-planitis-felizol.html

Curiosity: Ο Άρης είχε τις συνθήκες για την εμφάνιση ζωής. Ιζηματογενή πετρώματα που σχηματίστηκαν παρουσία νερού υποδηλώνουν ότι το περιβάλλον του Άρη θα μπορούσε να είχε υποστηρίξει την εμφάνιση μικροβιακής ζωής, ανακοίνωσαν οι ερευνητές της NASA που μελετούν τα δεδομένα της αποστολής Curiosity. Τον περασμένο μήνα, το εξάτροχο ρομπότ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το τρυπάνι του για να συλλέξει δείγματα από έναν βράχο στον Κρατήρα Γκέιλ. Οι χημικές αναλύσεις στο ενσωματωμένο εργαστήριο του Curiosity αποκάλυψαν ότι ο βράχος αποτελείται κατά 20% από άργιλο, ο οποίος πρέπει να σχηματίστηκε από την αντίδραση τρεχούμενου νερού με πυριγενή πετρώματα. Τα δεδομένα, ανακοίνωσε η NASA σε συνέντευξη Τύπου το απόγευμα της Τρίτης, δείχνουν ότι το ρομπότ βρίσκεται στις εκβολές ενός αρχαίου συστήματος ποταμών ή ρηχών λιμνών. Ίχνη από τέτοια υγρά περιβάλλοντα έχουν βρεθεί και σε άλλες περιοχές του Άρη, ωστόσο στο σημείο που μελετά το Curiosity το νερό δεν ήταν έντονα όξινο και οξειδωτικό, ούτε περιείχε αλάτι σε μεγάλες συγκεντρώσεις -παράγοντες που θα εμπόδιζαν την ανάπτυξη μικροβίων. Πιο συγκεκριμένα, η παρουσία θειικού ασβεστίου μαρτυρά ότι το νερό ήταν ουδέτερο ή ήπια αλκαλικό. Επιπλέον, τα υλικά που ανίχνευσε το Curiosity θα μπορούσαν να είχαν προσφέρει στα εξωγήινα μικρόβια μια πηγή χημικής ενέργειας για την ανάπτυξή τους, επισήμαναν οι ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) το οποίο διαχειρίζεται την αποστολή. «Μια θεμελιώδης ερώτηση που καλείται να απαντήσει αυτή η αποστολή είναι το κατά πόσο θα μπορούσε ο Άρης να είχε προσφέρει ένα περιβάλλον κατάλληλο για τη ζωή» δήλωσε ο Μάικλ Μέγιερ, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στα κεντρικά της NASA στην Ουάσινγκτον. «Με βάση όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα, η απάντηση είναι ναι» είπε. http://physicsgg.me/2013/03/12/curiosity-%CE%BF-%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83/

HD 140283 : ένα άστρο συνομήλικο με το Σύμπαν; To άστρο HD 140283 δημιουργεί πονοκέφαλο στους αστρονόμους δεδομένου ότι η ηλικία του φαίνεται να είναι μεγαλύτερη από την ηλικία του Σύμπαντος! Το άστρο HD 140283 είναι ένας υπεργίγαντας στη γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος – απέχει απόσταση 190,1 έτη φωτός – και είναι γνωστό στους αστρονόμους για περισσότερο από έναν αιώνα. Οι ερευνητές εδώ και καιρό γνώριζαν ότι το αντικείμενο αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από υδρογόνο και ήλιο – αλλά κανείς δεν ήξερε ακριβώς την ηλικία του. Η ομάδα του Bond που έκανε το νέο και πιο ακριβή προσδιορισμό της ηλικίας του άστρου δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνας στο περιοδικό «The Astrophysical Journal Letters» Οι υπολογισμοί των Bond et al καταλήγουν στην ηλικία για το άστρο HD 140283: 14.46 ± 0.31 Gyr (δισεκατομύρια χρόνια) ενώ η ηλικία του Σύμπαντος είναι 13.77 ± 0.06 Gyr! Σύμφωνα με δηλώσεις του Howard Bond: «Ίσως η Κοσμολογία να είναι λάθος, ίσως η Φυσική των άστρων να είναι λάθος ή η απόσταση του άστρου να είναι λάθος». Επειδή όμως τα δύο πρώτα είναι λίγο δύσκολο να τα επαναδιατυπώσουν, προγραμματίζουν επανάληψη του υπολογισμού της απόστασης. http://physicsgg.me/2013/03/08/hd-140283-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD/

Νέες μορφές βακτηριακής ζωής στη λίμνη Βοστόκ. Οι Ρώσοι επιστήμονες που κατάφεραν να τρυπήσουν τους πάγους πάνω από μια υπόγεια λίμνη της Ανταρκτικής για να φτάσουν σε αυτή και να τη μελετήσουν ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν κάποιες νέες μορφές ζωής. Πρόκειται για άγνωστα, όπως τα χαρακτηρίζουν, βακτήρια. Η λίμνη H λίμνη Βοστόκ στην Ανταρκτική είναι ένας μεγάλος όγκος γλυκού νερού που εδώ και τουλάχιστον 14 εκατομμύρια χρόνια παραμένει θαμμένος κάτω από σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα πάγου. Από τις περίπου 370 λίμνες γλυκού νερού που έχουν εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια κάτω από το κάλυμμα πάγου της Ανταρκτικής, η λίμνη Βοστόκ είναι μακράν η μεγαλύτερη, με έκταση 15.690 χιλιομέτρων. Οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξή της ήρθαν από βρετανικά ραντάρ τη δεκαετία του 1970. Έπειτα από μια δεκαετία προσπαθειών, η ρωσική αποστολή στην Ανταρκτική κατάφερε να διεισδύσει στη λίμνη και να πάρει δείγματα από αυτή. «Αφού αποκλείσαμε όλους τους πιθανούς εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να είχαν μολύνει τα βακτήρια, ελέγξαμε το DNA τους και είδαμε ότι δεν είναι συμβατό με κανένα άλλο γνωστό είδος. Η ομοιότητα του γενετικού υλικού με εκείνο γνωστών ειδών ήταν μικρότερη από 86%, ποσοστό ουσιαστικά μηδενικό όταν μιλάμε για έρευνα DNA. Οταν το επίπεδο της ομοιότητας είναι μικρότερο από 90% πρακτικά μιλάμε για άγνωστο είδος» αναφέρει ο Σεργκέι Μπουλάτ, του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης. «Αν αυτά τα βακτήρια τα είχαμε εντοπίσει στον Αρη τότε χωρίς καμιά αμφιβολία θα μιλούσαμε για αρειανή ζωή. Ομως πρόκειται για γήινο DNA. Αυτές τις μορφές ζωής θα τις χαρακτηρίσουμε είτε μη εντοπισμένες είτε μη ταξινομημένες» συνεχίζει ο ερευνητής. Τα δείγματα νερού στα οποία εντοπίστηκαν αυτά τα βακτήρια είναι πιθανότατα δείγματα στα οποία υπάρχουν παράγοντες που είχαν υπεισέλθει σε αυτά από τη γεώτρηση ή από την έκθεση μετά από εκατομμύρια έτη σε μη στεγανοποιημένο περιβάλλον. Για αυτό και οι ερευνητές έσπευσαν να τονίσουν ότι για να επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη θα πρέπει να μελετήσουν και δείγματα «καθαρού» νερού της υπόγειας λίμνης ώστε να δουν αν θα βρουν τους ίδιους ή πιθανώς άλλους άγνωστους μικροοργανισμούς. http://physicsgg.me/2013/03/08/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AD%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%BD/

Αρκεί να «γλείψετε» την επιφάνεια της Ευρώπης! Πιθανώς υπάρχουν στο παγωμένο έδαφος στοιχεία του υπόγειου ωκεανού Πασαντίνα, Καλιφόρνια Οι επιστήμονες είναι εδώ και πολλά χρόνια πεπεισμένοι ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης βρίσκεται ένας μεγάλος ωκεανός που ίσως κρύβει κάποιες μορφές ζωής. Σχεδιάζονται μάλιστα αποστολές εξερεύνησης του δορυφόρου του Δία. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αναζητείται ένας τρόπος ώστε να γίνει διείσδυση στον ωκεανό που βρίσκεται σε βάθος δεκάδων χιλιομέτρων κάτω από τη παγωμένη επιφάνεια. Μια νέα μελέτη δημιουργεί νέες προσδοκίες για την ανακάλυψη στοιχείων για αυτόν τον ωκεανό. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές είναι πιθανό αλμυρό νερό από τον ωκεανό να έχει βρει τρόπο να φτάσει στην επιφάνεια και έτσι λαμβάνοντας απλά κάποια δείγματα από την επιφάνεια να ανακαλύψουμε σημαντικά στοιχεία αυτόν. Η μελέτη Ομάδα επιστημόνων από τη NASA και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια αρχικά μελέτησε δεδομένα της αποστολής Galileo που για διάστημα οκτώ ετών (1995-2003) εξερεύνησε τον Δία και τα φεγγάρια του. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Keck II στη Χαβάη για να συμπληρώσουν τα κενά που υπήρχαν στις έρευνες του δορυφόρου ο οποίος δυστυχώς δεν διέθετε ένα προηγμένο φασματογράφο υπερύθρων. Αν υπήρχε ένα τέτοιο όργανο στον Galileo θα γνωρίζαμε εδώ και δέκα χρόνια με βεβαιότητα την ύπαρξη κάποιων υλικών και συστατικών που βρίσκονται στην επιφάνεια της Ευρώπης και θα είχαμε περισσότερα στοιχεία στη διάθεση μας ώστε να οργανωθούν καλύτερα οι νέες αποστολές εξερεύνησης σε αυτή. Η ανακάλυψη Οι ερευνητές χαρτογράφησαν την κατανομή του πάγου νερού στην επιφάνεια της Ευρώπης σε σχέση με άλλα υλικά και στοιχεία που βρίσκονται πάνω σε αυτή. Διαπίστωσαν ότι σε κάποια σημεία υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις πάγου νερού και σε άλλες μικρότερες. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας δεδομένα που γνωρίζουμε από πολλούς παγωμένους κόσμους σχεδίασαν προσομοιώσεις στις οποίες συνδύασαν την παρουσία του πάγου νερού με πολλά χημικά στοιχεία. Το στοιχείο που έκανε επίμονα την εμφάνιση του στις προσομοιώσεις ήταν ο εψωμίτης (θειικό άλας μαγνησίου). Σύμφωνα με τους ερευνητές ο εψωμίτης είναι ένα χημικό στοιχείο που ταιριάζει απόλυτα στην θεωρία τους αφού ο σχηματισμός του μπορεί να έχει προκύψει από την οξείδωση κάποιων μεταλλικών στοιχείων που έφτασαν στην επιφάνεια της Ευρώπης από τον ωκεανό. Τα συμπεράσματα Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές τα στοιχεία που προέκυψαν από την μελέτη τους δείχνουν ότι υπάρχει ανταλλαγή χημικών συστατικών ανάμεσα στην επιφάνεια και τον υπόγειο ωκεανό. Σύμφωνα με τους ερευνητές με αυτό τον τρόπο ο ωκεανός γίνεται ένα πλουσιότερο χημικά περιβάλλον. Εκτιμούν ότι αν ληφθούν δείγματα από την επιφάνεια της Ευρώπης, αν την «γλείψουμε» όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, είναι πολύ πιθανό να ανακαλύψουμε στοιχεία για τον ωκεανό. «Η ανταλλαγή ανάμεσα στην επιφάνεια και των ωκεανό σημαίνει ότι είναι πιθανό να ταξιδεύει στον ωκεανό ενέργεια γεγονός που αν συμβαίνει αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής εκεί. Σημαίνει ταυτόχρονα ότι αν θέλεις να μάθεις τι υπάρχει στον ωκεανό αρκεί να πάρεις και να αναλύσεις κάποια δείγματα από την επιφάνεια» αναφέρει ο Μάικ Μπράουν, μέλος της ερευνητικής ομάδας. H μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomical Journal». http://www.axortagos.gr/arkei-gleipsete-tin-epifaneia-tis-europis.html