trex

Νέοι κατοικήσιμοι κόσμοι Πλανήτες με τριπλό ηλιοβασίλεμα προσφέρονται για μετακόμιση Ουάσινγκτον Η διαπλανητική αγορά ακινήτων μόλις εμπλουτίστηκε με τρεις «κατοικήσιμους» πλανήτες που ανακαλύφθηκαν σε ένα ασυνήθιστο σύστημα με τρία άστρα. Οι τρεις νέες «υπερ-Γαίες», πλανήτες με μάζα λίγο μεγαλύτερη από της Γης, ανακαλύφθηκαν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του τριπλού συστήματος Gliese 667C, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 22 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού. Οι τρεις νέοι εξωπλανήτες περιφέρονται γύρω από ένα αμυδρό άστρο με μάζα τρεις φορές μικρότερη από του Ήλιου. Με τη σειρά του, το άστρο αυτό βρίσκεται σε τροχιά γύρω από δύο άλλα παρόμοια άστρα. Αυτό σημαίνει ότι από την επιφάνεια των πλανητών θα μπορούσε κανείς να δει τρία αστέρια, δύο από τα οποία παραμένουν ορατά ακόμα και στη διάρκεια της νύχτας και λάμπουν περίπου με την ένταση της πανσελήνου στη Γη. Στο σύστημα Gliese 667C είχαν ήδη εντοπιστεί τρεις μεγαλύτεροι πλανήτες, και αυτοί σε τροχιά γύρω από το ίδιο αμυδρό άστρο. Η διεθνής ερευνητική ομάδα που υπογράφει τη νέα ανακάλυψη στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics υποψιαζόταν ότι το σύστημα έκρυβε περισσότερους πλανήτες. Αναλύοντας τα δεδομένα Οι ερευνητές επανεξέτασαν τα διαθέσιμα δεδομένα και συνέλεξαν νέα στοιχεία με το όργανο Harps, το οποίο έχει εγκατασταθεί σε ένα τηλεσκόπιο 3,6 μέτρων που διατηρεί στη Χιλή το Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο του Νότου (ESO). Το Harps ειδικεύεται στον εντοπισμό εξωπλανητών με τη μέθοδο της γωνιακής ταχύτητας: συμπεραίνει την ύπαρξη των πλανητών από τον ασθενή κλυδωνισμό που προκαλούν οι πλανήτες αυτοί στο μητρικό τους άστρο. Η ανάλυση επιβεβαίωσε την ύπαρξη των τριών πρώτων μεγάλων πλανητών και επέτρεψε τον εντοπισμό ακόμα τριών ή τεσσάρων. Το σημαντικό είναι ότι, από τους έξι ή επτά πλανήτες του συστήματος, οι τρεις βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη, δηλαδή στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να είναι δυνατή η παρουσία υγρού νερού στην επιφάνειά τους. Στο Ηλιακό Σύστημα, η κατοικήσιμη ζώνη εκτείνεται από την τροχιά της Αφροδίτης μέχρι την τροχιά του Δία. Σε μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο το νερό απλά θα έβραζε, ενώ σε μεγαλύτερη θα μπορούσε να υπάρχει μόνο ως πάγος. Για τους υποψήφιους κατοίκους του Gliese 667C, όμως, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική: δεδομένου ότι το μητρικό άστρο είναι κρύο και αμυδρό, η κατοικήσιμη ζώνη βρίσκεται πολύ πιο κοντά του. Και οι τρεις «κατοικήσιμοι» πλανήτες βρίσκονται πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο. Και αυτό σημαίνει ότι ένας χρόνος στους νέους αυτούς κόσμους διαρκεί από 28 έως 62 ημέρες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η σύσταση των πλανητών και οι συνθήκες που επικρατούν στις επιφάνειές τους είναι προς το παρόν αδύνατο να εκτιμηθεί με ακρίβεια. Οι διαπλανητικοί μεσίτες θα πρέπει επομένως να περιμένουν πριν βάλουν αγγελία. http://www.axortagos.gr/neoi-katoikisimoi-kosmoi.html

Φιλικοί στη ζωή οι δύο Ηλιοι Οι πλανήτες σε διπλά αστρικά συστήματα έχουν ευνοϊκές συνθήκες Νέο Μεξικό Τους γνωρίσαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες ως πατρίδα του τζεντάι Λιούκ Σκάιγουοκερ στον «Πόλεμο των Αστρων». Τα τελευταία χρόνια τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια έχουν εντοπίσει πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά όχι γύρω από ένα άστρο όπως η Γη αλλά από δύο. Σύμφωνα με νέα μελέτη, η παρουσία δύο άστρων δημιουργεί προϋποθέσεις ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής στους πλανήτες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτά. Η αλληλεπίδραση της ζωής Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Νιου Μέξικο στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι δύο άστρα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπο τέτοιο ώστε να αλληλοεξουδετερώνουν ορισμένα φαινόμενα τα οποία δεν θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη ζωής σε έναν πλανήτη. Πρόκειται για φαινόμενα όπως οι ηλιακοί άνεμοι που «γεννιούνται» συχνά-πυκνά στον Ηλιο. Η παρουσία δύο ήλιων, σύμφωνα με τη μελέτη, διευρύνει τη λεγόμενη «κατοικήσιμη» ή «φιλόξενη» ζώνη, δηλαδή την περιοχή όπου οι πλανήτες που βρίσκονται εντός της διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής. Οι συνθήκες αυτές είναι θερμοκρασίες ούτε πολύ υψηλές ούτε πολύ χαμηλές και κυρίως η παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του εκάστοτε πλανήτη. http://www.axortagos.gr/filikoi-sti-zoi-dio-ilioi.html

Αποστολή στον Άρη ανακοίνωσε η ESA Tην πρόθεσή της να προχωρήσει σε αποστολή στον Άρη ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA), προκειμένου να εξερευνήσει εάν υπάρχει ζωή στον «Κόκκινο Πλανήτη». «Εάν υποθέσουμε ότι υπήρχε ποτέ ζωή κάπου αλλού εκτός της Γης ή ότι πρόκειται κάποτε να υπάρξει, τότε ο Άρης μοιάζει ως μια πολύ πιθανή επιλογή για εξερεύνηση» ανέφερε ο Ολιβιέ Ουϊτάς, επιστήμονας που εργάζεται στο Mars Express Project της ESA. Το πρόγραμμα της ESA αναμένεται να ξεκινήσει το 2016. Αρχικά, ένας δορυφόρος θα συλλέξει πολύτιμα δεδομένα για τον Άρη επί μια διετία, προτού το 2018, η ESA προχωρήσει στην αποστολή ενός διαστημικού ρόβερ, το οποίο θα πραγματοποιήσει έρευνες στον «Κόκκινο Πλανήτη». Το όνομα του ρόβερ της ESA είναι ExonMars. Ήδη, εδώ και πάνω από έναν χρόνο, το έδαφος του Άρη εξερευνεί το ρόβερ Curiosity της NASA. Το όχημα αναζητεί μικροοργανισμούς στην επιφάνεια του 'Άρη, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ζωή. Σύμφωνα με την ESA, το ExonMars θα έχει διαφορετική αποστολή από το Curiosity. «Το ExonMars, εξοπλισμένο με ειδικά εξαρτήματα, θα αναζητήσει ίχνη ζωής, πραγματοποιώντας γεωτρήσεις στο υπέδαφος του Άρη» υπογραμμίζει ο Βισέντζο Τζόρτζιο, αντιπρόεδρος της εταιρείας Thales Alenia, ενός από τους βασικούς συντελεστές του προγράμματος της ESA. Για τις ανάγκες της αποστολής, η ESA έχει υπογράψει συμφωνία ύψους 300 εκατ. δολαρίων με την Thales Alenia. Σημαντικός εταίρος της ESA στο όλο εγχείρημα είναι η Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία (Roscosmos), η οποία θα παρέχει, μεταξύ άλλων, τον μηχανισμό για την προσεδάφιση του ρόβερ στην επιφάνεια του «Κόκκινου Πλανήτη» αλλά και τους δύο πυραύλους Proton, που θα χρησιμοποιηθούν για την εκτόξευσή του από τη Γη. http://www.axortagos.gr/apostoli-ston-ari-anakoinose-esa.html

Γαλαξιακό τανγκό Το Hubble φωτογράφισε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο Χιούστον Τον κοσμικό χορό δύο γαλαξιών κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Πρόκειται για έναν σπειροειδή και έναν ελλειπτικό γαλαξία που βρίσκονται σε απόσταση 326 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς, στον αστερισμό της Υδρας. Η επιστημονική κοινότητα έχει δώσει σε αυτό το γαλαξιακό δίδυμο την ονομασία Arp142. Οι δύο γαλαξίες πότε προσεγγίζουν ο ένας τον άλλο σε σημείο τέτοιο που να φαίνεται ότι θα συγχωνευτούν και πότε απομακρύνονται μεταξύ τους. Αυτές οι κινήσεις δημιουργούν εντυπωσιακά φαινόμενα. Ενα από αυτά κατέγραψε το Hubble. Στην εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα οι δύο γαλαξίες έχουν βρεθεί σε μια θέση τέτοια που να μοιάζουν όπως λένε οι ειδικοί με ένα μικρό πτηνό και πιο συγκεκριμένα με κολιμπρί. http://www.axortagos.gr/galaksiako-tangko.html

Η μεγαλύτερη Πανσέληνος του έτους Την ερχόμενη Κυριακή, 23 Ιουνίου, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα αρκετά ενδιαφέρον φαινόμενο, την μεγαλύτερη Πανσέληνο του έτους. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν λανθασμένα ότι αυτό συμβαίνει κάθε Αύγουστο, που φυσικά δεν είναι σωστό αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα. Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Για παράδειγμα το πλησιέστερο περίγειο της Σελήνης το 2013 είναι στις 23 Ιουνίου (357.014 χιλιόμετρα), ενώ το μεγαλύτερο απόγειο ήταν στις 10 Ιουνίου (406.485 χιλιόμετρα). Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη. Η μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη (από κέντρο σε κέντρο) είναι 384.400 χλμ., ενώ στο περίγειό της βρίσκεται περίπου σε απόσταση 356.400 χλμ. και στο απόγειό της στα 406.700 χλμ. Υπάρχει δηλαδή μια διαφορά 50.000 χλμ. περίπου μεταξύ περιγείου και απογείου. Επόμενο είναι ότι στο περίγειό της η Σελήνη φαίνεται μεγαλύτερη απ’ ότι στο απόγειο, όπως επίσης κάποιο από τα 12 περίγεια ενός έτους θα είναι το πλησιέστερο και άρα η Σελήνη θα φαίνεται ως μεγαλύτερη του έτους ιδιαίτερα μάλιστα εάν συμπέσει την ίδια ημέρα να έχουμε και Πανσέληνο, όπως συμβαίνει φέτος στις 23 Ιουνίου! Η καθημερινή παρουσία της Σελήνης στον ουρανό αλλά και η συνεχής αλλαγή της φωτισμένης της μορφής επηρέαζε ανέκ αθεν τους ανθρώπους όπως φαίνεται στα τραγούδια, στις προλήψεις και στις δογματικές τους αντιλήψεις. Γιατί παρ’ όλο που η Σελήνη αντανακλά μόνο το 7% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω στη γεμάτη κοιλώματα επιφάνειά της, είναι αρκετά λαμπερή ώστε να καλύπτει με το φως της ένα αρκετά μεγάλο μέρος των άστρων της νύχτας. Πολλές μάλιστα παραδόσεις, που κρατάνε από την αρχαία ακόμη εποχή, συνδέουν τη Πανσέληνο του κάθε μήνα με διάφορες αγροτικές εργασίες. Στην αρχαιότητα η Σελήνη λατρεύτηκε σαν θεά. Για τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους η Σελήνη ήταν η θεά του κυνηγιού Άρτεμις που με το φως της βοηθούσε τους κυνηγούς να βλέπουν μεσ’ τη νύχτα. Η αγνή πανέμορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν για τον Όμηρο το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσης τη νυχτερινή δροσιά και τις βροχές, γι’ αυτό ονόμαζαν την Άρτεμη «Ποτάμια» και την λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίμνες όπου πίστευαν ότι λούζονταν μαζί με τις Νύμφες μακριά από τα βέβηλα μάτια των ανδρών. Ακόμη και σήμερα σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Ινδονησίας υπάρχουν φυλές που τη λατρεύουν με παρόμοιο τρόπο. Στην κλασική εποχή, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της Σελήνης, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο μηχανισμός των φάσεών της. Υπέθεσαν λοιπόν ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Επειδή όμως το φως του Ήλιου φωτίζει καθημερινά διαφορετικές περιοχές της πλευράς της που είναι στραμμένη προς τη Γη, βλέπουμε τη Σελήνη να αλλάζει μορφή συνεχώς ανάλογα με το πώς φαίνεται από τη Γη. Έτσι όταν η Σελήνη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με τον Ήλιο στρέφει προς εμάς το μη φωτιζόμενο ημισφαίριό της, οπότε λέμε ότι έχουμε Νέα Σελήνη ή Νουμηνία. Με την πάροδο των ημερών η Σελήνη μετατοπίζεται στην τροχιά της και έτσι από τη Γη αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος του φωτιζόμενου ημισφαιρίου της. Όταν η αποχή της από τον Ήλιο είναι 90 μοίρες, φαίνεται να είναι φωτισμένη κατά το 1/2, και η φάση αυτή ονομάζεται πρώτο τέταρτο. Η κίνηση συνεχίζεται μέχρις ότου η Σελήνη βρίσκεται σε αντίθεση προς τη θέση του Ήλιου, βρίσκεται δηλαδή απέναντι από τον Ήλιο με την Γη στη μέση, οπότε εμείς βλέπουμε από τη Γη ολόκληρο το φωτιζόμενο ημισφαίριό της και λέμε ότι έχουμε Πανσέληνο. Τότε η Σελήνη ανατέλλει όταν ο Ήλιος δύει. Ο χρόνος όμως κυλάει και η Σελήνη συνεχίζει την κίνησή της γύρω από τη Γη μέχρις ότου βρεθεί στη φάση του τελευταίου τέταρτου. Τέλος, η Σελήνη ξανάρχεται σε σύνοδο με τον Ήλιο, οπότε έχουμε και πάλι Νουμηνία ή Νέα Σελήνη. Από τη μια σύνοδο ως την επομένη, για τη συμπλήρωση δηλαδή όλων των φάσεων της Σελήνης, χρειάζονται περίπου 29,5 ημέρες, και για την ακρίβεια 29 ημέρες 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας και είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μας μήνας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που τα πρώτα ημερολόγια βασίζονταν σε έναν κύκλο σεληνιακών μηνών. Υπάρχει όμως και ο άλλος «μήνας», όπως είπαμε, που ονομάζεται «αστρικός μήνας», και είναι ο πραγματικός χρόνος μιας πλήρους περιφοράς της Σελήνης γύρω από τη Γη αφού μετράει την χρονική περίοδο μεταξύ δύο διαδοχικών περασμάτων της Σελήνης μπροστά από ένα δεδομένο άστρο. Η κίνηση αυτή γίνεται εμφανής καθώς η θέση της Σελήνης ανάμεσα στα άστρα αλλάζει από νύχτα σε νύχτα. Ο χρόνος αυτός είναι περίπου 27 ημέρες, και για την ακρίβεια 27 ημέρες 7 ώρες, 43 λεπτά και 11,5 δευτερόλεπτα. Η αιτία της μεγαλύτερης διάρκειας του συνοδικού μήνα σε σχέση με τον αστρικό μήνα είναι αρκετά απλή: Κατά τη διάρκεια ενός μήνα, το ντουέτο Γη και Σελήνη έχει διασχίσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση γύρω από τον Ήλιο. Έτσι όταν η Σελήνη έχει ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά της γύρω από τη Γη, πρέπει να ταξιδέψει επιπλέον πάνω από δύο ακόμη ημέρες για να ξαναγυρίσει στην ίδια γραμμική σχέση που είχε με την Γη και τον Ήλιο ώστε να δημιουργηθούν οι ίδιες πάλι προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να έχει την ίδια φάση με αυτή με την οποία άρχισε την τροχιά της γύρω από τη Γη http://physicsgg.me/2013/06/21/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82/

Η «σκονισμένη» μαύρη τρύπα Εντυπωσιακές παρατηρήσεις σε μακρινή μελανή οπή Σάντα Μπάρμπαρα, Καλιφόρνια Τις πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε μια μελανή οπή έκανε διεθνής ερευνητική ομάδα. Οι ερευνητές κατάφεραν να δουν τι συμβαίνει στο κέντρο του μακρινού γαλαξία NGC 3783 όπου βρίσκεται μια γιγάντια μαύρη τρύπα που καταβροχθίζει τεράστιες ποσότητες ύλης. Μεγάλο μέρος του «γεύματος» της μελανής οπής είναι κοσμική σκόνη η οποία κινείται γύρω από την τρύπα. Το… ντόνατ της σκόνης Ο γαλαξίας NGC 3783 βρίσκεται σε απόσταση δεκάδων εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς και η ενεργή μελανή οπή στο κέντρου εκπέμπει ακτινοβολία που είναι ορατή σε όλο το Σύμπαν. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και του Πανεπιστημίου Christian-Albrechts-Universitat zu Kiel στη Γερμανία χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή για να παρατηρήσουν τη μαύρη τρύπα. Οι ερευνητές ανέμεναν ότι η σκόνη θα είχε σχηματοποιηθεί σε έναν δίσκο σε σχήμα ντόνατ ο οποίος θα κινούνταν σε τροχιά γύρω από τη μελανή οπή. Εμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν ότι μεγάλες ποσότητες σκόνης υπήρχαν πάνω και κάτω από αυτό το κοσμικό… ντόνατ. Διαπίστωσαν επίσης ότι η σκόνη μέσα στο ντόνατ έχει υψηλή θερμοκρασία που κυμαίνεται από 700-1000 βαθμούς Κελσίου. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σκόνη που βρίσκεται έξω από τον δίσκο βρισκόταν στο εσωτερικό του αλλά για κάποιο λόγο εκδιώχθηκε από αυτόν. Η θερμοκρασία της «εξωτερικής» σκόνης είναι μικρότερη από εκείνη στο εσωτερικό του δίσκου. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.axortagos.gr/skonismeni-mavri-tripa.html

Άρης: Ο πλανήτης που είχε οξυγόνο πολύ πριν από τη Γη! Η ατμόσφαιρα του Άρη πιθανότατα ήταν πλούσια σε οξυγόνο πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή πολύ προτού συμβεί κάτι ανάλογο στη Γη, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις βρετανών επιστημόνων, αν και άλλοι επιστήμονες εμφανίζονται ακόμα επιφυλακτικοί να αποδεχθούν κάτι τέτοιο. Το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα της Γης αυξήθηκε σε αξιοσημείωτο επίπεδο πριν από περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή ενάμιση δισεκατομμύριο χρόνια αργότερα. Οι ερευνητές του Τμήματος Γεωεπιστημών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπέρναρντ Γουντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και τη «Γκάρντιαν», έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα αναλύοντας και συγκρίνοντας αρειανούς μετεωρίτες που βρέθηκαν στη Γη και αρειανούς βράχους που εξέτασε επί τόπου το ρομποτικό όχημα "Spirit" της NASA. Σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες, η ύπαρξη πρώιμου οξυγόνου στον Άρη ταιριάζει με τη γενικότερη εικόνα ενός πλανήτη ζεστού, υγρού και κατοικήσιμου στο απώτερο παρελθόν, όπως έχει διαμορφωθεί από τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα. Η δραστική αύξηση του οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα (το λεγόμενο «Συμβάν της Μεγάλης Οξείδωσης») συνδυάστηκε με την ανάδυση πιο πολύπλοκων μορφών ζωής, των φωτοσυνθετικών βακτηρίων. Από την άλλη, το αρειανό οξυγόνο εκτιμάται ότι παρήχθη από τη χημική διάσπαση του νερού (φωτόλυση), καθώς δηλαδή οι υδρατμοί στην ατμόσφαιρα του Άρη αλληλεπίδρασαν με την ακτινοβολία του Ήλιου, διασπάστηκαν σε υδρογόνο και οξυγόνο. Όμως δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί η πιθανότητα ότι, όπως και στη Γη, κάποιες αρχαίες μικροβιακές μορφές ζωής στον Άρη παρήγαγαν -εν μέρει τουλάχιστον- αυτό το οξυγόνο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα αρειανά πετρώματα οξειδώθηκαν λόγω της παρουσίας οξυγόνου στον αέρα, όταν βρίσκονταν στην επιφάνεια του «κόκκινου πλανήτη» πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Στη συνέχεια, μέσω των γεωλογικών διαδικασιών, εισχώρησαν στο υπέδαφός του Άρη και ανακυκλώθηκαν αργότερα, εμφανιζόμενα ξανά στην επιφάνεια μέσω των ηφαιστειακών εκρήξεων που κάποτε λάμβαναν χώρα στον γειτονικό πλανήτη. http://www.axortagos.gr/aris-planitis-pou-eixe-oksigono-poli-prin-apo.html

Ρεκόρ απόστασης μητρικού άστρου και πλανήτη Οι αστρονόμοι της NASA χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, βρήκαν αποδείξεις για το σχηματισμό ενός πλανήτη που απέχει 12 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από το μητρικό του άστρο (παραπάνω από διπλάσια απόσταση από ότι απέχει ο Πλούτωνας από τον Ήλιο), θέτοντας σε αμφισβήτηση τις θεωρίες μας για τη γέννηση των νέων πλανητών. Μέχρι σήμερα, έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη περίπου 900 εξωπλανητών, πλανητών δηλαδή που δεν ανήκουν στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αλλά περιφέρονται γύρω από άλλα άστρα του γαλαξία μας. Ο συγκεκριμένος πλανήτης, που περιστρέφεται γύρω από τον κόκκινο νάνο Ύδρα TW (περίπου το 55% του μεγέθους του Ήλιου), σε απόσταση 176 ετών φωτός μακριά από τη Γη, στον αστερισμό του Θαλάσσιου Ερπετού, κατέχει το ρεκόρ απόστασης μεταξύ πλανήτη και μητρικού άστρου. Το Hubble, εντόπισε ένα κενό μήκους 3 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων στο δίσκο αερίων που περιβάλλει το αστέρι, όταν ολόκληρος ο δίσκος έχει ακτίνα 65 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η θεωρία των αστρονόμων είναι πως το κενό αυτό σχηματίστηκε από έναν εξωπλανήτη που σχηματίζεται στην περιοχή αυτή, και ο οποίος έλκει με τη βαρύτητά του τα γειτονικά αέρια, «σκουπίζοντας» την περιοχή. Ο πλανήτης εικάζεται πως είναι σχετικά μικρός, με μέγεθος από 6 έως 28 φορές μεγαλύτερο από της Γης. Οι πλανήτες θεωρείται πως κάνουν εκατομμύρια χρόνια να σχηματιστούν πλήρως, καθώς πρόκειται για μια αργή διαδικασία, όπου ο πλανήτης απορροφά υλικά από το γύρω περιβάλλον του. Υπολογίζεται πως ένας πλανήτης τόσο μακριά από το αστέρι του θα έπαιρνε συγκριτικά 200 φορές περισσότερο καιρό να σχηματιστεί από ότι ο Δίας, ο οποίος χρειάστηκε περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια για να πάρει τη μορφή που παρατηρούμε σήμερα. Αυτή η εκτίμηση λαμβάνει υπόψη τη μικρότερη ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται ο πλανήτης γύρω από το άστρο, λόγω της μακρινής απόστασης, και συνεπώς της πιο αργής περισυλλογής υλικού, αλλά και της ανομοιογένειας των υλικών τόσο μακριά από το άστρο. Το άστρο Ύδρα TW όμως είναι μονάχα 8 εκατομμυρίων ετών σε ηλικία, κάτι που δε μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία του πλανήτη τόσο σύντομα, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία. «Είναι πολύ περίεργο να βρούμε ένα σύστημα σαν αυτό», λέει ο αστρονόμος John Debes. «Μαζεύοντας περισσότερες πληροφορίες, ίσως μπορέσουμε να προσθέσουμε κάτι στις θεωρίες για το σχηματισμό πλανητών τόσο μακριά από το αστέρι». Εναλλακτικές θεωρίες εικάζουν πως ένα μέρος του δίσκου μπορεί να γίνει βαρυτικά ασταθές και να καταρρεύσει από το ίδιο του το βάρος. Σε ένα τέτοιο σενάριο, ίσως είναι δυνατή η δημιουργία ενός πλανήτη ακόμη και σε διάστημα μερικών χιλιάδων ετών. Καθώς οι παρατηρήσεις αυτές είναι παλιές, από το 2005, αλλά η ανάλυσή τους πρόσφατη, μένει πλέον στους αστρονόμους να επικεντρώσουν εκ νέου την προσοχή τους στην περιοχή αυτή πριν καταλήξουν σε συμπεράσματα. http://www.planitikos.gr/2013/06/blog-post_8759.html

Νέα θεωρία για τη ζωή στο δορυφόρο του Δία Η υπέρυθρη φωτοσύνθεση μπορεί να είναι «πηγή ζωής». Για παράδειγμα, στο δορυφόρο του Δία, Ευρώπη. Ο Κουβανός φυσικός Ρολάντο Καρντένας (Cardenas) (The University «Marta Abeu») υποθέτω πως στο βυθό του ωκεανού που βρίσκεται κάτω από τους παγετώνες του δορυφόρου μπορεί να βρίσκονται ζώντες μικροοργανισμοί. Σύμφωνα με τη θεωρία του επιστήμονα, τα βακτήρια αυτά μπορεί να τρέφονται με υπεριώδες φως. Ο Καρντενάς θεωρεί πως στον ωκεανό, ο οποίος βρίσκεται κάτω από ένα χοντρό στρώμα πάγου στην Ευρώπη, υπό γιγαντιαία πίεση, από τα έγκατα αναβλύζει καυτό νερό. Εκεί αστραπιαία παγώνει. Η μετάπτωση της θερμοκρασίας μπορεί να αφορά σε μερικές εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου. Ταυτόχρονα διαχωρίζονται κβάντα υπεριώδους φωτός. Η βιολόγος του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας Γιλένα Βορομπιέβα θεωρεί την ιδέα του Καρντενάς πολύ ενδιαφέρουσα: Θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένας από τους δρόμους της πιθανής εμφάνισης της ζωής και σύνθετων βιολογικών συστημάτων στους πλανήτες. Οι παγωμένοι δορυφόροι του Διός διαφέρουν ουσιαστικά από τη Γη, ακόμη και από τον Άρη και θα πρέπει να έχουν τη δική τους ιδιομορφία. Η άποψη του επιστημονικού συνεργάτη του Ινστιτούτου Μικροβιολογίας «Βινογκράντσκι» Ζορίττο Ναμσαράγιεβ είναι: Αναφορικά με την θερμοκρασία του πυρήνα της Ευρώπης, όλα αυτά είναι θεωρίες. Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα. Εδώ όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο πρόβλημα. Θα πρέπει να μάθουμε τι είδους χημική σύνθεση έχει ο υγρός ωκεανός κάτω από το στρώμα του πάγου. Χάρη σε ορισμένα μοντέλα υποθέτουμε ότι εκεί το νερό έχει πολύ αλάτι, πράγμα που ουσιαστικά αποκλείει την ανάπτυξη σε αυτό πολλών ομάδων μικροοργανισμών. Παρόλη την τόλμη της, η υπόθεση του Κουβανού δεν είναι και ιδιαίτερα καινοτόμα. Θεωρίες για την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στα διαστημική σώματα υπάρχουν πολλές. Η πλειοψηφία τους όμως θεμελιώνεται σε ανακαλύψεις, τις οποίες κάνουν οι επιστήμονες στη Γη. Θεωρητικά παρόμοιες διαδικασίες μπορούν να λαμβάνουν χώρα και στην Ευρώπη, συνεχίζει ο επιστήμονας: Τα τελευταία χρόνια η αστροβιολογία έχει διανύσει μεγάλη απόσταση. Σήμερα οι βιολόγοι τείνουν να θεωρήσουν πως η ζωή έχει οικουμενική διάσταση και δεν περιορίζεται στον πλανήτη Γη. Δεν μπορούμε όμως να πούμε τίποτα για τη μορφή της, αν είναι ενεργή ή αν είναι παγωμένη. Οι υποθέσεις για τη ζωή στην Ευρώπη θα μπορούν να θεωρηθούν ακριβείς μόνο όταν επισκεφτούν το δορυφόρο διαστημικά σκάφη και πάρουν δείγματα του νερού κάτω από τους παγετώνες. Είναι αλήθεια ότι είναι αδύνατο να φτάσουν μέχρι εκεί, στο βαθμό που το πάχος του πάγου φτάνει τα εκατοντάδες μέτρα. Ο διαπλανητικός σταθμός θα βρεθεί στην Ευρώπη, κατά πάσα πιθανότητα, όχι νωρίτερα από το δεύτερο εξάμηνο του 2020. Έχοντας μεγάλη εμπειρία κατασκευής σκαφών με δυνατότητες προσγείωσης, ένα τέτοιο θα μπορούσε να κατασκευάσει και η Ρωσία. http://www.inews.gr/0/nea-theoria-gia-ti-zoi-sto-doryforo-tou-dia.htm

Ανακαλύφθηκε πλανήτης παρόμοιος με τη Γη Αστρονόμοι ανακάλυψαν πλανήτη εκτός του ηλιακού συστήματός μας που μοιάζει περισσότερο με τη Γη από κάθε άλλον. Η ομάδα χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο Κέπλερ για να βρει τον Κέπλερ 62f, ένα μικρό βραχώδη πλανήτη στον αστερισμό της Λύρας που είναι κατά 40% μεγαλύτερος από τη Γη. Ο Κέπλερ 62f περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο παραπλήσιο στον ήλιο και από το οποίο δέχεται τη μισή θερμότητα και ακτινοβολία σε σχέση με τη Γη. Ο Κέπλερ 62f είναι ένας από τους δύο πλανήτες που ανακαλύφθηκαν στη βιώσιμη ζώνη του άστρου Κέπλερ 62, στη ζώνη δηλαδή όπου ένας πλανήτης δεν είναι τόσο κοντά στο άστρο ώστε να εξατμιστεί το νερό της επιφάνειάς του, αλλά ούτε και τόσο μακριά ώστε αυτό να παγώνει. Ο άλλος πλανήτης, ο Κέπλερ 62e, είναι 60% μεγαλύτερος από τη γη και δέχεται 20% περισσότερη θερμότητα και ακτινοβολία σε σχέση με τον Kepler 62f. "Οι πλανήτες τέτοιου μεγέθους που ανακαλύπταμε μέχρι σήμερα ήταν πολύ κοντά στους αστέρες τους και άρα, υπερβολικά θερμοί για να είναι κατοικήσιμοι" λέει ο EricAgol, καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ. "Ο Kepler 62f είναι ο πρώτος πλανήτης ανακαλυμμένος από το τηλεσκόπιο Κέπλερ που πληροί τις προϋποθέσεις μεγέθους" δήλωσε. "Είναι σε ιδανική απόσταση από το άστρο του και έχει μικρό μέγεθος, χαρακτηριστικά που τον καθιστούν τον πιο παραπλήσιο στη Γη εξωπλανήτη. Βάσει του μεγέθους του, υποθέτουμε πως είναι στερεός και έχει ατμόσφαιρα, όχι όμως με πυκνά αέρια σαν αυτά του πλανήτη Ποσειδώνα". Αν και οι δύο πλανήτες γύρω από το άστρο Kepler 62 είναι πολύ μικροί για να υπολογιστούν οι μάζες τους, οι αστρονόμοι θεωρούν ότι αποτελούνται από νερό και πέτρα. "Ο Kepler-62e έχει πιθανόν ένα ουρανό με πολλά σύννεφα, ενώ το κλίμα του είναι υγρό και θερμό. Ο Kepler-62f είναι μάλλον πιο κρύος, αλλά παραμένει κατοικήσιμος" λέει ο αστρονόμος του Χάρβαρντ, DimitarSasselov. "Τα καλά νέα είναι ότι και οι δύο έχουν ευδιάκριτα χρώματα, πράγμα που κάνει την έρευνά μας για ενδείξεις ζωής πάνω στους πλανήτες αυτούς ευκολότερη". Η LisaKaltenegger, του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ υποστηρίζει πως οι πλανήτες αυτοί φιλοξενούν ζωή. «Ίσως υπάρχει ζωή εκεί – αλλά θα είναι βασισμένη στην τεχνολογία σαν εμάς; Η ζωή σε αυτούς τους πλανήτες πρέπει να είναι κυρίως υδρόβια, χωρίς εύκολη πρόσβαση σε μέταλλα, ηλεκτρισμό ή φωτιά για μεταλλουργία. Όπως και να έχει, οι πλανήτες αυτοί παραμένουν πανέμορφοι κόσμοι που περιστρέφονται γύρω από ένα πορτοκαλί ήλιο – και ίσως η εφευρετικότητα των εκεί οργανισμών να μας εκπλήξει» λέει η Kaltenegger. Οι αστρονόμοι πιστεύουν πως υπάρχουν μακράν περισσότεροι κατοικήσιμοι πλανήτες απ' όσους θεωρούσαμε πριν. Μια ομάδα από το τμήμα Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου PennState της Πενσυλβανία θεωρούν πως αν εξετάζαμε τα δέκα πλησιέστερα σε μας άστρα, θα βρίσκαμε περίπου 4 κατοικήσιμους πλανήτες. http://www.axortagos.gr/anakalifthike-planitis-paromoios_3.html

Αλλοι 503 υποψήφιοι πλανήτες Νέα ευρήματα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler Χιούστον To διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που παρατηρεί τον γαλαξία μας αναζητώντας πλανήτες υπέδειξε την πιθανή παρουσία μερικών ακόμη εκατοντάδων. Το Kepler υποδεικνύει την ύπαρξη άλλων 503 πλανητών ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των «υποψηφίων» πλανητών που έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα σε 3.216. Βέβαια μόνο για 132 εξ αυτών έχει υπάρξει επιβεβαίωση της ύπαρξής τους - σε ό,τι αφορά τους υπολοίπους οι αστρονόμοι συνεχίζουν την προσπάθεια εντοπισμού τους. Οι ειδικοί όμως εκτιμούν ότι το 90% των περιπτώσεων θα επιβεβαιωθεί. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ξεκίνησε την αποστολή του το 2009, φέρνοντας επανάσταση στη μελέτη των λεγόμενων εξωπλανητών, με την ανακάλυψη εκατοντάδων πλανητών που είναι σε τροχιά γύρω από άστρα που έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Ηλιου. Το τηλεσκόπιο βρίσκεται σε τροχιά περίπου 64 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη και έχει σχεδιαστεί να «κοιτάζει» σταθερά σε περίπου 100.000 άστρα του Γαλαξία αναζητώντας πλανήτες. http://www.axortagos.gr/alloi-503-ipopsifioi-planites.html

Ο βαρυτικός προστάτης των πλανητών Εντοπίσθηκε ο κοσμικός μηχανισμός που εμποδίζει την καταστροφή γιγάντων αερίου Νέα Υόρκη Μία νέα μελέτη φωτίζει ένα μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο. Τη μετανάστευση ενός γίγαντα αερίου από το σημείο στο οποίο δημιουργήθηκε και βρίσκεται σε τροχιά προς το εσωτερικό του συστήματος στο οποίο ανήκει, τη νέα θέση στην οποία εγκαθίσταται καθώς και το βίαιο τέλος του όταν κάποια στιγμή έρχεται «πρόσωπο με πρόσωπο» με το μητρικό του άστρο. Το φαινόμενο Εχει διαπιστωθεί ότι στα πλανητικά συστήματα όπου υπάρχουν γίγαντες αερίου σαν τον Δία, οι πλανήτες κατά βάση σχηματίζονται σε μεγάλες αποστάσεις από το άστρο του συστήματος. Η πεποίθηση των επιστημόνων μέχρι σήμερα ήταν ότι οι περισσότεροι γίγαντες αερίου κάποια στιγμή αρχίζουν να μετακινούνται προς το εσωτερικό του συστήματος και πλησιάζουν το μητρικό τους άστρο τόσο κοντά ώστε αυτό τελικά τους «καταπίνει». Κάποιοι λίγοι καταφέρνουν όμως να επιβιώσουν φτάνοντας μεν πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο αλλά σταματώντας σε μια απόσταση ασφαλείας. Το πώς καταφέρνουν αυτοί οι πλανήτες να γλιτώσουν από την… κόλαση αποτελεί ερώτημα για τους επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις. Η νέα μελέτη υποδεικνύει τον κοσμικό μηχανισμό που εμποδίζει ή καλύτερα αναβάλλει επ’ αόριστον την καταστροφή ενός γίγαντα αερίου από το μητρικό του άστρο. Επιπλέον τα ευρήματα της μελέτης κάνουν τους ειδικούς να πιστεύουν τώρα ότι οι γίγαντες αερίου που τελικά καταφέρνουν να επιβιώσουν δεν είναι λίγοι αλλά η πλειονότητα. Το κοσμικό εμπόδιο Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και του Ινστιτούτου Εξωπλανητικών Επιστημών της NASA μελέτησαν δεδομένα που έχει καταγράψει η αποστολή Kepler η οποία αναζητά πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Μέχρι σήμερα η αποστολή έχει εντοπίσει 126 εξωπλανήτες ενώ έχει υποδείξει την ύπαρξη περισσότερων από 2.300 εξωπλανητών. Η νέα μελέτη δείχνει ότι ένας συνδυασμός δυνάμεων (βαρυτικών και παλιρροϊκών) σταματά την «αυτοκτονική» πορεία του γίγαντα αερίου και τον σταθεροποιεί σε μια τροχιά πολύ κοντινή μεν στο άστρο αλλά ασφαλή για εκείνον. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο γίγαντας αερίου θα επιζήσει κινούμενος στη νέα κοντινή προς το άστρο τροχιά του για δισεκατομμύρια έτη και το τέλος του θα έρθει όταν πλησιάζει και το τέλος του άστρου και όχι νωρίτερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Τα ερωτήματα Η νέα μελέτη δίνει ορισμένες απαντήσεις αλλά δεν καταφέρνει να φωτίσει κάποια άλλα σκοτεινά ακόμη σημεία του φαινομένου. Υπάρχουν πλέον στοιχεία για την κατάληξη του ταξιδιού ενός γίγαντα αερίου από την εστία του προς το άστρο αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για το υπόλοιπο ταξίδι. Είναι γνωστό ότι καθώς ο γίγαντας αερίου κινείται προς το εσωτερικό του συστήματος «υποχρεώνει» μικρότερους πλανήτες να αλλάξουν τροχιά και να απομακρυνθούν πολύ από το άστρο του συστήματος. Στην περίπτωση που οι πλανήτες αυτοί είναι βραχώδεις αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο απομακρύνονται τόσο περισσότερο μειώνονται οι πιθανότητες να αναπτύξουν ζωή. Ευτυχώς για εμάς ο Δίας παρέμεινε και συνεχίζει να παραμένει σταθερός στη θέση του. http://www.axortagos.gr/varitikos-prostatis-ton-planiton.html

Οι «αμμοστρόβιλοι» που φτιάχνουν πλανήτες Ερευνητές παρατηρούν τις διεργασίες σε δίσκο κοσμικής ύλης Λονδίνο Διεθνής ομάδα επιστημόνων έχει στρέψει τη συστοιχία τηλεσκοπίων ALMA σε ένα νεαρό άστρο γύρω από το οποίο έχει σχηματιστεί ένας δίσκος κοσμικής ύλης. Οι επιστήμονες παρατηρούν τον δίσκο με την ελπίδα ότι θα γίνουν μάρτυρες των πολύπλοκων κοσμικών διεργασιών που συντελούνται εκεί και οδηγούν στη δημιουργία πλανητών. Ηδη έχουν κάνει ορισμένες ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις. Η κρατούσα θεωρία Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το εσωτερικό των δίσκων ύλης που σχηματίζονται γύρω από άστρα αποτελείται από αέρια και μικροσκοπικούς κόκκους σκόνης. Οι κόκκοι σκόνης ενώνονται συνεχώς μεταξύ τους σχηματίζοντας βραχώδη σώματα με μάζα μέχρι και δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Κάποια από αυτά τα σώματα ξεκινούν να συλλέγουν αέρια από τον δίσκο και τελικά μετατρέπονται σε πυρήνες γιγάντων αερίου όπως ο Δίας. Οι κοσμικές «αντιφάσεις» Ομως οι προσομοιώσεις δημιουργίας πλανητών από τους δίσκους ύλης έχουν δημιουργήσει πονοκεφάλους στους επιστήμονες. Τα μοντέλα δείχνουν ότι οι μάζες που αρχίζουν να σχηματίζονται μέσα στον δίσκο όσο περισσότερο διογκώνονται τόσο περισσότερο επιβραδύνεται η ταχύτητα τους καθώς κινούνται μέσα στα αέρια και τη σκόνη. Οι μάζες αυτές σταματούν κάποια στιγμή να περιδιαβαίνουν τον δίσκο και αρχίζουν να κινούνται προς το άστρο. Σύμφωνα με τα μοντέλα η πορεία αυτή έχει δύο πιθανές καταλήξεις. Οι μάζες είτε συγκρούονται μεταξύ τους και διαλύονται είτε μπαίνουν σε μια διαδικασία αυτοκαταστροφικής περιδίνησης. Τα μοντέλα δείχνουν επίσης ότι όσο πιο μακριά από το άστρο σχηματίζεται μια μάζα τόσο πιο μικρό είναι το μέγεθος της πριν ξεκινήσει να κινείται προς αυτό. Σε άστρα όπως ο Ηλιος, οι μάζες που σχηματίζονται σε αποστάσεις παρόμοιες με αυτή της Γης από το άστρο μας δεν μπορούν να μεγαλώσουν περισσότερο από ένα μέτρο σε διάμετρο. Αυτό σημαίνει ότι σε αποστάσεις όπως αυτές που βρίσκεται ο Ποσειδώνας οι μάζες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πυρήνες ενός πλανήτη δεν μπορούν να αναπτυχθούν περισσότερο από μόλις ένα χιλιοστό. Η παγίδα της σκόνης Κάποιοι επιστήμονες είναι θιασώτες μια θεωρίας που δίνει λύση σε αυτό το κοσμικό αδιέξοδο. Σύμφωνα με αυτήν, στο εσωτερικό του δίσκου υπάρχουν διαφορές πίεσης οι οποίες δημιουργούν στροβίλους. Οι στρόβιλοι αυτοί παγιδεύουν τη σκόνη και της επιτρέπουν να σχηματίζει μάζες μεγέθους τέτοιου ώστε να μην μπουν σε οποιαδήποτε διαδικασία αυτοκαταστροφής. Η γιγάντια μάζα Οι ερευνητές έστρεψαν το ALMA στο άστρο Oph IRS 48 και εντόπισαν έναν τέτοιο στρόβιλο στις εξωτερικές περιοχές του δίσκου της ύλης. Παλαιότερες παρατηρήσεις στο συγκεκριμένο άστρο και τον δίσκο του έχουν υποδείξει την παρουσία ενός γιγάντιου σώματος με μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Η μάζα αυτή βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο και σύμφωνα με τους ειδικούς «καθαρίζει» οτιδήποτε υπάρχει στην περιοχή που κινείται. Οι ερευνητές παρατηρούν τον δίσκο σε τρία μήκη κύματος, ένα στο οποίο εντοπίζονται μόνο τα αέρια του δίσκου, ένα όπου εντοπίζονται οι κόκκοι σκόνης άνω του ενός χιλιοστού και ένα όπου εντοπίζονται οι μικρότεροι κόκκοι σκόνης. Οπως διαπιστώθηκε οι μεγαλύτερου μεγέθους κόκκοι σκόνης είναι συγκεντρωμένοι σε μια πλευρά του άστρου σε διάταξη ημισελήνου, γεγονός που πιθανώς οφείλεται στην παρουσία ενός στροβίλου. «Το ενδιαφέρον σε αυτή την έρευνα είναι ότι βρήκαμε έναν δίσκο όπου οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος κόκκοι σκόνης είναι συγκεντρωμένοι σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος μηχανισμός που τους κρατά εκεί» αναφέρει η Νίνκε βαν ντερ Μάρελ του Αστεροσκοπείου Leiden στην Ολλανδία, μέλος της ερευνητικής ομάδας. H μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.axortagos.gr/ammostroviloi-pou-ftiaxnoun-planites.html

Η μελέτη του άστρου TW της Ύδρας μας αποκαλύπτει … … την συμπεριφορά του Ήλιου μας στην “παιδική του ηλικία” Η μελέτη ενός άστρου που μοιάζει με τον Ήλιο, είναι όμως πολύ μικρότερο σε ηλικία, δείχνει πώς μπορεί να συμπεριφερόταν το μητρικό μας άστρο όταν ήταν ακόμα νεαρό και ιδιαίτερα βουλιμικό. To αστρο βρέφος Το νεαρό άστρο, με την ονομασία TW της Ύδρας, βρίσκεται στο αστρικό σμήνος της Ύδρας, σε απόσταση 190 ετών φωτός, και έχει ηλικία μόλις δέκα εκατομμυρίων ετών. Ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο, αν και η μάζα του είναι 20% μικρότερη. «Μελετώντας το TW της Ύδρας μπορούμε να παρακολουθήσουμε τι συνέβαινε στον δικό μας Ήλιο όταν ήταν ακόμα πιτσιρίκι» σχολιάζει η Νάνσι Μπρίκχαους του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard Smithsonian, στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης. Το νεαρό άστρο είναι πιθανό να διανύει μια φάση την οποία πέρασε κάποτε και ο Ήλιος: συνεχίζει να μεγαλώνει απορροφώντας αέριο υδρογόνο από τον γιγάντιο δίσκο αερίων και σκόνης που το περιβάλλει. Οι παρατηρήσεις Η Μπρίκχαους και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, καθώς και επίγεια όργανα, για να παρακολουθήσουν το άστρο καθώς γευμάτιζε. Οι παρατηρήσεις στο φάσμα των ακτίνων Χ αποκάλυψαν ότι το αέριο που πέφτει μέσα στο νεαρό άστρο κινείται κατά μήκος των γραμμών του αστρικού μαγνητικού πεδίου. Οι ερευνητές κατάφεραν μάλιστα να δουν σύννεφα αερίου που συντρίβονται στην επιφάνεια του άστρου και δημιουργούν ωστικά κύματα που θερμαίνουν το αέριο στους 2,8 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. «Συλλέγοντας δεδομένα σε πολλαπλά μήκη κύματος μπορέσαμε να ακολουθήσουμε το αέριο σε όλη τη διαδρομή του. Είναι η πρώτη φορά που παρακολουθήσαμε ολόκληρη τη διαδικασία συσσώρευσης» νέας μάζας στο αστέρι, αναφέρει η ερευνήτρια. Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι TW της Ύδρας δεν καταπίνει αέριο με σταθερό ρυθμό: το γεύμα μπορεί να σταματάει απότομα για να συνεχιστεί την επόμενη μέρα σε μια νέα φάση βουλιμίας. Σήμερα, ο Ήλιος έχει ηλικία 4,6 δισεκατομμυρίων ετών και η μαγνητική του δραστηριότητα πιστεύεται ότι έχει πια εξασθενίσει. Οι ερευνητές πιστεύουν πάντως ότι οι τελευταίες παρατηρήσεις βελτιώνουν τις γνώσεις μας για την αλληλεπίδραση του μαγνητικού πεδίου ενός νεαρού άστρου με το δίσκο σκόνης από τον οποίο γεννιούνται τελικά οι πλανήτες. Ποιος ξέρει; Ίσως σε 4,6 δισ. χρόνια από σήμερα το TW της Ύδρας να μοιάζει με τον χαμένο δίδυμο αδελφό του σημερινού Ήλιου. Η μελέτη παρουσιάστηκε την Τετάρτη σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Αστρονομίας. http://physicsgg.me/2013/06/06/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-tw-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%8D%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA/

Οταν οι γαλαξίες συγκρούονται Το εντυπωσιακό φαινόμενο κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble Χιούστον Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για μια ακόμη φορά κατέγραψε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο και πιο συγκεκριμένα τη συγχώνευση δύο γαλαξιών. Ο φακός του Hubble έκανε κλικ σε μια από τις ενδιαφέρουσες φάσεις του φαινομένου. Το φαινόμενο Η συγχώνευση γίνεται ανάμεσα σε ένα σπειροειδή γαλαξία, σαν τον δικό μας, και σε ένα φακοειδή που θεωρείται ένα ενδιάμεσο είδος γαλαξία. Κάτι ανάμεσα σε σπειροειδή και ελλειπτικό γαλαξία. Στο κέντρο της εν εξελίξει συγχώνευσης (πολλοί ειδικοί προτιμούν τον όρο «σύγκρουση») διακρίνεται μια λαμπρή κοσμική δομή. Πρόκειται για τον πυρήνα του σπειροειδή γαλαξία στον οποίο υπάρχουν εκατομμύρια άστρα ο οποίος στη διαδικασία της συγχώνευσης μετακινείται. Στον πυρήνα που έλαβε την ονομασία ESO 576-69 επιδρούν ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις οι οποίες προκαλούν την επιμήκυνσή του κάνοντας τον να μοιάζει με ένα γιγάντιο αστρικό «στρόβιλο» που διαπερνά και τους δύο γαλαξίες. http://www.axortagos.gr/otan-galaksies-sigkrouontai.html

Ενας πλανήτης «μέσα» στην Κόμη της Βερενίκης Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας το δίκτυο τηλεσκοπίων KELT Ινδιανάπολη Ενα ακόμη πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ένα εξωπλανήτη, ανακοίνωσαν αστρονόμοι στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου που έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Κρόνου. Ο KELT-6b όπως ονομάστηκε ο νέος εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση 700 ετών φωτός από τη Γη στην Κόμη της Βερενίκης, ένα αστερισμό που στην Ελλάδα έγινε ευρύτερα γνωστός από το ομώνυμο δημοφιλές βιβλίο του διακεκριμένου καθηγητή Φυσικής Γιώργου Γραμματικάκη. Εχει εξάδελφο Ο KELT-6b βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε περίπου 8 μέρες. Την ανακάλυψη έκανε ομάδα επιστημόνων που αποτελούνταν από αμερικανικά Πανεπιστήμια και το Kentacky Space Grant Consortium που χρηματοδοτεί η NASA. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το KELT, ένα δίκτυο μικρών τηλεσκοπίων που βρίσκονται στις ΗΠΑ και τη Νότιο Αφρική. Το κάθε τηλεσκόπιο έχει ισχύ παρόμοια με εκείνη μιας υψηλής ανάλυσης συμβατικής ψηφιακής κάμερας. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο KELT-6b έχει κοινά χαρακτηριστικά με τον εξωπλανήτη HD 209458b που έχει απασχολήσει αρκετά τους επιστήμονες. Ειδικοί χαρακτηρίζουν τους δύο πλανήτες «ξαδελφάκια». Οι ερευνητές ανακοίνωσαν την ανακάλυψη τους στο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης Αστρονομίας που γίνεται αυτές τις μέρες στην Ινδιανάπολη. Είπαν επίσης ότι συνεχίζουν την προσπάθεια τους στο ίδιο αστρικό σύστημα ευελπιστώντας ότι θα ανακαλύψουν σύντομα και άλλους πλανήτες εκεί. http://www.axortagos.gr/enas-planitis-mesa-stin-komi-tis-verenikis.html

Μια υπεριώδης ματιά στα νέφη του Μαγγελάνου Oι γαλαξίες Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (Large Magellanic Cloud, LMC) και Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (Small Magellanic Cloud, SMC) είναι νεαρότεροι σε ηλικία από το Γαλαξία μας και είναι μέλη της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Είναι οι κοντινότεροι γαλαξίες που είναι ορατοί με γυμνό μάτι. Βρίσκονται σε απόσταση από τη Γη 168.000 έτη φωτός (το Μέγα Νέφος) και 195.000 έτη φωτός (το Μικρό Νέφος). Ο μόνος άλλος γαλαξίας που φαίνεται με γυμνό μάτι είναι ο Μέγας Γαλαξίας της Ανδρομέδας (Μ31), αλλά πολύ πιο δύσκολα από τα Νέφη του Μαγγελάνου. Ωστόσο, αντίθετα από αυτόν, τα Νέφη του Μαγγελάνου δεν φαίνονται ποτέ στον ελληνικό ή τον ευρωπαϊκό ουρανό, επειδή είναι πολύ νότια «αντικείμενα», αόρατα ακόμα και από τη βόρεια Αίγυπτο. Σε αυτό οφείλουν και το όνομά τους, καθώς ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος, γνωστός από τον πρώτο γύρο της Γης, τα έβλεπε επί πολλούς μήνες πλέοντας στις νότιες θάλασσες, ιδίως περιπλέοντας την νότιο Αμερική, το ίδιο όπως τα θαυμάζουν και σήμερα οι ναυτικοί του εμπορικού ναυτικού. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε λεπτομέρειες των γαλαξιών LMC και SMC όπως τις αποτύπωσε στο υπεριώδες φως το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift της NASA. http://physicsgg.me/2013/06/04/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CF%86%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5/

HD95086 b: ο ελαφρύτερος εξωπλανήτης … … που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα; Μία ομάδα Ευρωπαίων αστρονόμων, χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, «είδε» με άμεσο τρόπο ένα αχνό ουράνιο σώμα να κινείται κοντά σε ένα λαμπρό άστρο σε απόσταση περίπου 300 ετών φωτός από τη Γη. Με μάζα περίπου τέσσερις έως πέντε φορές μεγαλύτερη του Δία, ο εν λόγω πλανήτης, αν και τεράστιος, είναι ο πιο ελαφρύς που έχει έως τώρα παρατηρηθεί απευθείας εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ο νέος εξωπλανήτης ΗD 95086 b εντοπίστηκε να περιφέρεται γύρω από ένα νεαρό άστρο ηλικίας μόλις 10 έως 17 εκατ. ετών και η τροχιά του βρίσκεται σε απόσταση 56 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης- Ήλιου. Η θερμοκρασία του έχει κατ’ αρχήν εκτιμηθεί περίπου στους 700 βαθμούς Κελσίου, επιτρέποντας -θεωρητικά τουλάχιστον- την ύπαρξη υδρατμών και ίσως μεθανίου στην ατμόσφαιρά του. Μέχρι σήμερα περίπου 1.000 εξωπλανήτες έχουν εντοπιστεί με έμμεσο τρόπο, κυρίως, από τη μικρή βαρυτική επίδραση που ασκούν πάνω στο μητρικό άστρο τους ή από την αμυδρή μείωση της φωτεινότητας του άστρου τους, όταν ο εξωπλανήτης παρεμβαίνει ανάμεσα σε αυτό και τη Γη. Με τέτοιες τεχνικές, τεκμαίρεται, έμμεσα, από τους επιστήμονες η ύπαρξη ενός εξωπλανήτη ακόμα και μικρού μεγέθους. Ελάχιστοι όμως (γύρω στους 10) εξωπλανήτες, όλοι μεγάλοι σε μέγεθος, έχουν παρατηρηθεί άμεσα και ο πρώτος ήταν πριν από εννέα χρόνια, πάλι από το ίδιο τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου. Όσο μικρότερη είναι η μάζα ενός εξωπλανήτη, τόσο πιο δύσκολη είναι η απευθείας παρατήρησή του, γι’ αυτό κάθε απευθείας ανακάλυψη εξωπλανήτη θεωρείται ένα ορόσημο. Ο νέος εξωπλανήτης, αν και γιγάντιος σε σχέση με τη Γη, φαίνεται πως είναι ο πιο ελαφρύς που έχει άμεσα εντοπισθεί από ένα επίγειο ή διαστημικό τηλεσκόπιο. Η παρατήρηση στο υπέρυθρο φως έγινε από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Γάλλο Ζιλιέν Ραμό, του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, ενώ η σχετική δημοσίευση, στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». http://physicsgg.me/2013/06/03/hd95086-b-%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%86%CF%81%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82/

Ποιο θα είναι το μενού στον Αρη; Οι διαστημικές υπηρεσίες αναπτύσσουν νέα συστήματα τροφοδοσίας αστροναυτών και αποίκων σε άλλους πλανήτες Ενα από τα βασικότερα προβλήματα που έχουν να επιλύσουν οι επιστήμονες όσον αφορά τις μακρινές επανδρωμένες πτήσεις αλλά και την παραμονή σε έναν άλλον πλανήτη είναι το τι θα τρώνε οι αστροναύτες όσο ταξιδεύουν αλλά και όταν φθάσουν στον προορισμό τους. Διαστημικές υπηρεσίες και ιδιωτικές εταιρείες τα τελευταία χρόνια σχεδιάζουν μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη. Μια εταιρεία μάλιστα ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να κατασκευάσει μια μικρή αποικία στον Κόκκινο Πλανήτη. Μια σειρά ιδέες, συστήματα και τεχνολογίες αναπτύσσονται ώστε οι διαστημικοί ταξιδιώτες και οι κάτοικοι του Αρη να τρέφονται όσο το δυνατόν πιο σωστά και υγιεινά. Η αρχική ιδέα των ειδικών όταν τους απασχόλησε το πρόβλημα της διατροφής στα μακρινά ταξίδια ήταν ανάμεσα στα υλικά μαγειρέματος να περιλαμβάνονται φυτά, καρποί κ.ά., που θα καλλιεργούνται υδροπονικά σε ειδικά διαμορφωμένους θαλάμους του σκάφους. Η αρχική σκέψη των ειδικών ήταν ότι σημαντικό μέρος της διατροφής των αστροναυτών θα απετελείτο από κατεψυγμένες τροφές, οι οποίες θα αποψύχονταν σε φούρνους μικροκυμάτων και θα ήταν ειδικά επεξεργασμένες ώστε να διατηρούνται για τρία έως πέντε χρόνια χωρίς να αλλοιώνονται. Η αρχική ιδέα των ειδικών έγινε αντικείμενο επεξεργασίας και πριν από δύο χρόνια στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης Χημείας η Μάγια Κούπερ, επιστήμονας στο Εργαστήριο Συστημάτων Διαστημικών Τροφών της NASA, ανέφερε ότι εκείνη και οι συνάδελφοι της εξετάζουν την πιθανότητα ανάπτυξης ενός βιοαναγεννητικού συστήματος που ανάμεσα στις διάφορες εφαρμογές και λειτουργίες του θα επιτρέπει την καλλιέργεια λαχανικών και φρούτων εντός του διαστημόπλοιου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η καλλιέργεια λαχανικών και φρούτων θα έχει πολλαπλά οφέλη για τους αστροναύτες, αφού θα τους παρέχει φρέσκες και υγιεινές τροφές. Το σύστημα θα είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να βελτιώνει την ποιότητα του αέρα εντός του σκάφους, καθώς θα παράγεται οξυγόνο και θα απορροφάται το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Επιπλέον ένα προηγμένο σύστημα καλλιέργειας κρίνεται ιδανικό, αφού θα καταλαμβάνει μικρό χώρο, ενώ δεν θα χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα ώστε να αποσπάται η προσοχή των αστροναυτών από τις άλλες εργασίες τους. Οι επιστήμονες της NASA έχουν μάλιστα δημιουργήσει μια λίστα με διάφορα λαχανικά και φρούτα τα χαρακτηριστικά των οποίων είναι συμβατά με την καλλιέργειά τους εντός ενός διαστημικού σκάφους. Ανάμεσά τους είναι τα μαρούλια, το σπανάκι, οι τομάτες, τα καρότα, τα φρέσκα κρεμμύδια, τα ραπανάκια, οι πιπεριές, τα λάχανα και οι φράουλες. Η Κίνα, που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει ένα πολύ φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα, προχώρησε ένα βήμα περισσότερο. Ερευνητές προσπαθούν να φτιάξουν ένα σύστημα που θα παρέχει τροφή όχι μόνο στα μέλη των πληρωμάτων μιας επανδρωμένης αποστολής αλλά και σε όσους παραμείνουν στις βάσεις που θα δημιουργηθούν στο μέλλον στη Σελήνη και στον Αρη. Επιστήμονες στη χώρα ανακοίνωσαν ότι καλλιέργησαν με επιτυχία τέσσερα είδη λαχανικών με ένα «οικολογικό σύστημα υποστήριξης της ζωής», σε μια καμπίνα-θερμοκήπιο μεγέθους 300 κυβικών μέτρων που θα επιτρέψει στους αστροναύτες να δημιουργούν φρέσκο αέρα, νερό και φαγητό τόσο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όσο και κατά την παραμονή τους σε βάσεις. Εννέα έλληνες επιστήμονες αποφάσισαν να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα και τελικά κατάφεραν πριν από λίγες εβδομάδες να κερδίσουν την πρώτη θέση σε διαγωνισμό της NASA. Πρόκειται για την αποστολή «Popeye on Mars», η οποία βασίζεται στην πρόταση που παρουσίασαν οι έλληνες επιστήμονες και αφορά την ανάπτυξη ενός αεροπονικού και γεωπονικά αυτόνομου θερμοκηπίου στον Κόκκινο Πλανήτη. Στόχος του διαγωνισμού «International Space Apps Challenge 2013» της NASA ήταν οι διαγωνιζόμενοι να αναπτύξουν δομές που θα έχουν τη δυνατότητα να συμπληρώσουν τις προμήθειες τροφίμων, υποστηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο παρατεταμένες επανδρωμένες αποστολές στον Αρη. Η συγκεκριμένη ιδέα της ελληνικής ομάδας για το αεροπονικό θερμοκήπιο κέρδισε την πρώτη θέση στην κατηγορία «Best Mission Project» του διεθνούς διαγωνισμού «International Space Apps Challenge 2013» της NASA. Η τελευταία κίνηση της NASA για την επίλυση του ζητήματος της διατροφής των αστροναυτών είναι να επενδύσει στην κατασκευή ενός συστήματος… εκτύπωσης τροφίμων. Η εταιρεία Systems & Materials Research Corporation έλαβε χρηματοδότηση για την ανάπτυξη ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή που θα τυπώνει «γευστικό και θρεπτικό» φαγητό. Στόχος της εταιρείας είναι να κατασκευάσει μια μηχανή στην οποία θα τοποθετούνται διάφορα συστατικά σε μορφή σκόνης που θα μετατρέπονται σε φαγητό. Ως πρώτο εγχείρημα οι ερευνητές αποφάσισαν να προσπαθήσουν να εκτυπώσουν μια… πίτσα. Και επειδή τόσο οι αστροναύτες όσο και οι κάτοικοι των βάσεων και των αποικιών στο Διάστημα πρέπει να έχουν και στιγμές χαλάρωσης, επιστήμονες της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας δημιούργησαν μια μπίρα που αντί για αλκοόλη περιέχει διάφορες βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία τα οποία θεωρείται ότι βοηθούν στην καταπολέμηση του άγχους. H μπίρα προορίζεται για μέλη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, αλλά και γενικότερα για τα μέλη των διαστημικών αποστολών. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://www.axortagos.gr/poio-einai-menou-ston-ari.html

Αποδείξεις ύπαρξης νερού κατά το παρελθόν στον Άρη … … βρήκε το Curiosity Είναι πιθανότατα το πιο σημαντικό εύρημα του Curiosity στους εννέα μήνες που βρίσκεται στον Άρη. Μέχρι σήμερα είχαν εντοπιστεί ισχυρές ενδείξεις της παρουσίας νερού στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Αυτή τη φορά φαίνεται ότι ο ρομποτικός εξερευνητής βρήκε την πρώτη απόδειξη. Εντόπισε εκατοντάδες στρογγυλεμένα βότσαλα η ύπαρξη των οποίων, σύμφωνα με τους ειδικούς, εξηγείται μόνο με την παρουσία νερού. Υδάτινη γλυπτική Το Curiosity εντόπισε περισσότερα από 500 στρογγυλεμένα βότσαλα σε ένα σημείο του κρατήρα Γκέιλ στον οποίο βρίσκεται. Το σημείο ονομάζεται Hottah και πιστεύεται τώρα ότι ήταν κάποτε πυθμένας σε ένα ρυάκι. Η κάμερα Mastcam του ρομπότ έστειλε στη Γη εικόνες από τα βότσαλα που μελετήθηκαν από ομάδα επιστημόνων στην οποία συμμετείχαν οι υπεύθυνοι λειτουργίας της κάμερας και ειδικοί του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ στη Κοπεγχάγη. Όταν οι πέτρες είναι εκτεθειμένες στον αέρα και διαβρώνονται από αυτόν, αποκτούν γωνίες και ανώμαλη επιφάνεια, ενώ όσες βρίσκονται μέσα σε τρεχούμενο νερό, διαβρώνονται διαφορετικά και τελικά γίνονται λείες και στρογγυλεμένες. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα βότσαλα που εντόπισε το Curiosity είναι έργο του νερού που κυλούσε στην επιφάνεια του Άρη. Εκτιμούν ότι το ρυάκι το οποίο «σμίλεψε» τα βότσαλα είχε βάθος που μπορεί να έφτανε και το ένα μέτρο ενώ το νερό κυλούσε με ταχύτητα περίπου ένα μέτρο ανά δευτερόλεπτο. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» [Martian Fluvial Conglomerates at Gale Crater] Η ζωή Όπως είναι ευνόητο η επιβεβαίωση της παρουσίας νερού στην επιφάνεια του Άρη αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες να είχαν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Επιπλέον η ανακάλυψη του Curiosity δικαιώνει τους επιτελείς της αποστολής που επέλεξαν τον κρατήρα Γκέιλ ως τόπο εξερεύνησης αφού επιβεβαιώνονται τα στοιχεία που μαρτυρούσαν ότι υπήρχε εκεί κάποτε νερό και ότι αποτελεί ιδανικό σημείο για αναζήτηση ζωής. http://physicsgg.me/2013/05/31/20954/

Η Αφροδίτη δεν ήταν ποτέ δίδυμη αδελφή της Γης Ο κοσμικός μας γείτονας ήταν καταδικασμένος εκ γενετής λόγω της μικρότερης απόστασής του από τον Ηλιο Τόκιο Η Αφροδίτη έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Γη και κινείται σε γειτονική τροχιά -γι΄αυτό και πολλοί πλανητολόγοι πιστεύουν ότι ο εφιαλτικός σήμερα πλανήτης ίσως ήταν φιλόξενος για τη ζωή στο μακρινό παρελθόν. Καταδικασμένη εκ γενετής Φαίνεται όμως ότι η Αφροδίτη και η Γη δεν ήταν ποτέ δίδυμες αδελφές -ο κοσμικός μας γείτονας ήταν καταδικασμένος εκ γενετής, καταλήγει νέα μελέτη στην επιθεώρηση Νature. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τόκιο χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να υπολογίσουν πώς εξελίχθηκαν η Γη και η Αφροδίτη μετά το σχηματισμό τους πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Και οι δύο πλανήτες ήταν αρχικά διάπυρες σφαίρες από λιωμένα πετρώματα, οι οποίες πιθανότατα περιβάλλονταν από πυκνές ατμόσφαιρες υδρατμών. Όμως η Γη βρισκόταν ήδη λίγο πιο μακριά από τον Ήλιο, και επομένως πρόλαβε να κρυώσει και να στερεοποιηθεί μέσα σε μόλις 4 εκατομμύρια χρόνια. Οι υδρατμοί έπεσαν τότε ως βροχή και σχημάτισαν τους ωκεανούς της υδρογείου. Υπαίτια η μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο Η Αφροδίτη, όμως, δεν είχε την ίδια τύχη: Λόγω της μικρότερης απόστασής της από τον Ήλιο, ο πλανήτης πρέπει να χρειάστηκε έως και 100 εκατομμύρια χρόνια για να στερεοποιηθεί. Σε όλο αυτό το διάστημα, οι υδρατμοί ήταν αδύνατον να μετατραπούν σε υγρό νερό. Αντίθετα, βρίσκονταν διαρκώς κάτω από την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας, η οποία διέσπασε τα μόρια νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο, αέρια που σταδιακά διέρρευσαν στο Διάστημα. Και αυτό σημαίνει ότι η Αφροδίτη δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να σχηματίσει ωκεανούς, παρόλο που η ακτινοβολία του Ήλιου ήταν τότε πιο ασθενική από ό,τι σήμερα. Πιθανώς η Αφροδίτη ήταν ανέκαθεν όπως την ξέρουμε: ένας κόσμος αρκετά καυτός για να λιώσει μολύβι, καλυμμένος από θανατηφόρα σύννεφα που βρέχουν βιτριόλι. http://www.axortagos.gr/afroditi-den-itan-pote-didimi-adelfi-tis-gis.html

Είναι ενεργή γεωλογικά η Διώνη; Νέα στοιχεία υποδεικνύουν την ύπαρξη υπόγειου ωκεανού Ρόουντ Αϊλαντ Πολύ ενδιαφέροντα είναι τα νέα στοιχεία που έφθασαν στα χέρια των επιστημόνων από το διαστημικό σκάφος Cassini για τη Διώνη, έναν εκ των δεκάδων δορυφόρων του Κρόνου. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία η Διώνη ήταν κάποτε ενεργή γεωλογικά και πιθανώς να εξακολουθεί να διαθέτει κάποια γεωλογική δραστηριότητα. Εικάζεται ότι υπήρχε εκεί ένας υπόγειος ωκεανός. Το νερό «ζάρωσε» τον φλοιό Στο πιο πρόσφατο πέρασμά του από τη Διώνη το Cassini έστρεψε τα όργανα του σε ένα όρος της. Οι επιστήμονες το ονόμασαν Janiculum Dorsa και από τα δεδομένα που έχουν στη διάθεση τους εκτιμούν ότι έχει ύψος 1-2 χλμ και έκταση περίπου 800 χλμ. Εκτιμούν ότι ο φλοιός της Διώνης που βρίσκεται κάτω από το όρος έχει «ζαρώσει» σε βάθος 500 μέτρων. Ερευνητές που μελετούν τα νέα δεδομένα πιστεύουν ότι το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί αν κάποτε στο υπέδαφος της Διώνης επικρατούσαν αυξημένες θερμοκρασίες. «Ο καλύτερος τρόπος για να υπάρξει θερμότητα και να προκληθεί το φαινόμενο είναι η ύπαρξη ενός υπόγειου ωκεανού όταν σχηματιζόταν το βουνό» αναφέρει ο Νόα Χάμοντ, του Πανεπιστημίου Brown στις ΗΠΑ, επικεφαλής της έρευνας. Τα νέα ευρήματα υποχρεώνουν τους επιστήμονες να αρχίσουν να μελετούν πιο επισταμένα τη Διώνη με πρώτο στόχο να εξακριβωθεί αν εξακολουθεί να είναι γεωλογικά ενεργή. «Είναι πιθανό να υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι που διαθέτουν νερό και είναι ενεργοί από όσους πιστεύαμε μέχρι σήμερα» δηλώνει η Μπόνι Μπουράτι, μέλος της αποστολής του Cassini. Τα νέα ευρήματα για τη Διώνη δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Icarus». http://www.axortagos.gr/einai-energi-geologika-dioni.html

Nέο πλήρωμα έφτασε στον Διαστημικό Σταθμό Ένα διεθνές πλήρωμα έφτασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS μετά από πτήση λίγων ωρών Ένα διεθνές πλήρωμα αποτελούμενο από ένα βετεράνο κοσμοναύτη, έναν αρχάριο Ιταλό αστροναύτη και μια αμερικανίδα μητέρα που πραγματοποιεί τη δεύτερη πτήση της στο διάστημα, έφθασε σήμερα το πρωί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έπειτα από μια πτήση «εξπρές», η οποία διήρκεσε λιγότερο από έξι ώρες με ένα ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ. Ο (ελληνικής καταγωγής) Ρώσος Φεντόρ Γιουρτσίχιν, ο Ιταλός Λούκα Παρμιτάνο και η 43χρονη αμερικανίδα μηχανικός Κάρεν Νάιμπεργκ αναχώρησαν στις 23:31 (ώρα Ελλάδας) της Τρίτης από το ρωσικό κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στις στέπες του Καζακστάν, με ένα διαστημόπλοιο Σογιούζ TMA-09M. Ο 54χρονος Γιουρτσίχιν (Γραμματικόπουλος) είναι η τέταρτη φορά που βρίσκεται στο διάστημα. Ως ο 98ος κοσμοναύτης της Ρωσίας και 423ος στην παγκόσμια ιστορία του διαστήματος, θα ασκήσει αρχικά τα καθήκοντα μηχανικού της 36ης αποστολής και θα αναλάβει τη διοίκηση του Σταθμού κατά τη διάρκεια της 37ης –θα επιστρέψει στη Γη στις 11 Νοεμβρίου 2013. Στην τελευταία του επικοινωνία με έλληνες δημοσιογράφους, κατά τη διάρκεια του Φόρουμ για τον ιατρικό τουρισμό στη Μόσχα στις αρχές Μαΐου, ο Γιουρτσίχιν είχε δηλώσει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων «πιο ψύχραιμος, αλλά και πιο περίεργος από ποτέ, καθώς κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής θα πραγματοποιηθούν σημαντικά πειράματα, αλλά και θα προετοιμάσουμε το έδαφος για την υποδοχή και προσκόλληση στον ISS ενός νέου ρωσικού διαμερίσματος». Ο Γιουρτσίχιν ανέφερε ότι θα τραβήξει από το διάστημα πολλές φωτογραφίες των αγαπημένων του προορισμών στην Ελλάδα, αλλά και τη Ρωσία, όπως της μακρινής διαμαντοπαραγωγού Δημοκρατίας της Γιακουτίας, τη σημαία της οποίας μεταφέρει στο διάστημα σε μια ένδειξη και δικής του συμμετοχής στην αδελφοποίηση της πρωτεύουσάς της Γιακούτσκ με τον δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας. “Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε ακριβώς όπως είχε προβλεφθεί», δήλωσε μετά την εκτόξευση ο Ρομπ Ναβίας, ένας εκπρόσωπος της NASA. Η πρόσδεση του διαστημοπλοίου στο διαστημικό σταθμό πραγματοποιήθηκε γύρω στις 05:10 (ώρα Ελλάδας) σήμερα το πρωί, έπειτα από λιγότερο από έξι ώρες πτήσης, ενώ το ταξίδι διαρκούσε προηγουμένως δύο ημέρες, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos. Αυτό το τεράστιο κέρδος χρόνου κατέστη δυνατό χάρη σε τεχνολογικές βελτιώσεις που επιτρέπουν στο διαστημόπλοιο Σογιούζ να πραγματοποιεί μόνο τέσσερις τροχιές γύρω από τη Γη, πριν προσδεθεί στον ISS, έναντι των 34 που χρειάζονταν ως τώρα. Οι αστροναύτες εισήλθαν στη συνέχεια στον ISS γύρω στις 07:15 (ώρα Ελλάδας), έπειτα από τις περίπου δύο ώρες που χρειάζονται για τις διαδικασίες πρόσδεσης. Τους υποδέχθηκαν οι Ρώσοι Πάβελ Βινογκράντοφ και Αλεξάντρ Μισούρκιν και ο Αμερικανός Κρις Κάσιντι. Οι τρεις νεοαφιχθέντες αντικαθιστούν στον ISS προηγούμενη ομάδα που επέστρεψε στη Γη στις 14 Μαΐου έπειτα από πέντε μήνες στο διάστημα. Σ’ αυτήν περιλαμβανόταν ο διάσημος Καναδός Κρις Χάντφιλντ, ο οποίος έγινε παγκοσμίως γνωστός όταν δημοσιοποίησε τις εμπειρίες του στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Τον λογαριασμό του στο Twitter παρακολουθούν σήμερα 997.000 άνθρωποι. Οι Παρμιτάνο και Νάιμπεργκ φαίνεται πως θέλουν να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο. Άρχισαν ήδη να τροφοδοτούν τους αντίστοιχους λογαριασμούς τους πριν ακόμη από την απογείωση. Η παραμονή τους για έξι μήνες στον ISS θα περιλάβει πολλούς διαστημικούς περιπάτους και μια αποστολή επίδειξης του αμερικανικού διαστημοπλοίου ανεφοδιασμού Cygnus. Πρόκειται για τη δεύτερη πτήση «εξπρές» που φέρνει αστροναύτες στον ISS. Η προηγούμενη είχε πραγματοποιηθεί με επιτυχία το Μάρτιο. http://physicsgg.me/2013/05/29/n%CE%AD%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1/

Υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα; Κοσμικός χάρτης αποκαλύπτει για πρώτη φορά την ύπαρξη πολλαπλών παράλληλων συμπάντων Επιστήμονες υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν την πρώτη ισχυρή απόδειξη ύπαρξης παράλληλων συμπάντων. Ομάδα κοσμολόγων μελέτησε ένα χάρτη του σύμπαντος από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το διαστημόπλοιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ανωμαλίες που παρουσιάζει μπορούν να έχουν προκληθεί μόνο από τη βαρυτική έλξη άλλων συμπάντων. Ο χάρτης δείχνει την υπολειπόμενη ακτινοβολία από τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, η οποία εξακολουθεί να είναι ανιχνεύσιμη στο σύμπαν, και είναι γνωστή με την ονομασία κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Οι επιστήμονες είχαν προβλέψει ότι η ακτινοβολία αυτή θα πρέπει να κατανέμεται ομοιόμορφα, αλλά ο χάρτης υποδεικνύει μια ισχυρότερη συγκέντρωση στο νότιο μισό και ένα «ψυχρό σημείο», το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί από την τρέχουσα κατανόηση της φυσικής. Η Λώρα Μερσίνι-Χιούτον, θεωρητική φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολάινα στο Τσάπελ Χιλ, και ο Ρίτσαρντ Χόλμαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κάρνεγκι Μέλον, είχαν προβλέψει την ύπαρξη ανωμαλιών στην ακτινοβολία λόγω της έλξης από άλλα σύμπαντα από το 2005. Μετά την ανάλυση των δεδομένων του διαστημοπλοίου Planck, η δρ. Μερσίνι-Χιούτον πιστεύει ότι η υπόθεσή της έχει επαληθευθεί. Τα ευρήματα συνεπάγονται ότι είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης ενός απείρου αριθμού συμπάντων, πέρα από το δικό μας. «Αυτές οι ανωμαλίες προκλήθηκαν από άλλα σύμπαντα τα οποία προσέλκυσαν το δικό μας, όπως αυτό διαμορφωνόταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Έκρηξης», δήλωσε η Μερσίνι-Χιούτον. «Πρόκειται για τα πρώτα ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη άλλων κόσμων που έχουμε δει», πρόσθεσε. Αν και ορισμένοι επιστήμονες παραμένουν επιφυλακτικοί σχετικά με τη θεωρία των άλλων κόσμων, τα ευρήματα αυτά μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα για την αλλαγή της επικρατούσας άποψης πάνω στο ζήτημα. Οι υποστηρικτές της θεωρίας επισημαίνουν πως και η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης αρχικά αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, ακόμα και χλευασμό, μέχρι τη στιγμή που βρέθηκαν αποδείξεις όπως η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, και θεωρούν πως η περίπτωση των παράλληλων συμπάντων εμφανίζει τις ίδιες αναλογίες. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: http://www.naftemporiki.gr/story/655211

Σε εκτυπωτές γευμάτων επενδύει η NASA Στο πάτημα ενός κουμπιού οι 3D εκτυπωτές τροφίμων θα υλοποιούν τις επιθυμίες των αστροναυτών Ουάσινγκτον Μόλις ολοκληρώσατε τον διαστημικό σας περίπατο και ξαφνικά σας έρχεται η όρεξη για μουσακά. Πατάτε ένα κουμπί, και ένας εκτυπωτής αναλαμβάνει να τυπώσει διαδοχικά στρώματα πατάτας, κιμά και μπεσαμέλ. Αυτή είναι λίγο πολύ η κεντρική ιδέα της NASA για να έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή τροφίμων, ο οποίος θα κάνει το μενού των αστροναυτών λιγότερο βαρετό. Η υπηρεσία πρόκειται να χρηματοδοτήσει την εταιρεία Systems and Material Research, με έδρα το Όστιν του Τέξας, για το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τη δοκιμή ενός εκτυπωτή γευμάτων. Οι λεγόμενοι εκτυπωτές τριών διαστάσεων κατασκευάζουν στερεά αντικείμενα από αλλεπάλληλα στρώματα ρευστών υλικών που αργότερα στερεοποιούνται. Από σκόνη... μουσακάς! Το σύστημα που φιλοδοξεί να αναπτύξει η Systems and Material Research θα χρησιμοποιεί ως πρώτες ύλες αφυδατωμένη σκόνη πρωτεϊνών, αμύλου και λίπους, καθώς και νερό και ενισχυτικά γεύσης. Η εταιρεία ελπίζει ότι τα εκτυπωμένα γεύματα θα ήταν ιδανικά και για το στρατό, καθώς θα μείωναν τη σπατάλη και το κόστος. Το σύστημα θα μπορούσε μάλιστα να εξατομικεύει το μενού «ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες του στρατιώτη και τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας». Στην πρώτη φάση της συνεργασίας, η οποία θα διαρκέσει έξι μήνες, η Systems and Material Research θα λάβει από τη NASA 125.000 δολάρια. «Είναι μια ιδέα στα αρχικά στάδια που μπορεί ή μπορεί να μην χρησιμοποιηθεί στην πράξη» διευκρίνισε στο Reuters ο εκπρόσωπος της NASA Άλαρντ Μπόιτελ. Μουσακά κανείς; http://www.axortagos.gr/ektipotes-gevmaton-ependiei-nasa.html