trex

Άτυχος βάτραχος εκτοξεύτηκε μαζί με την τελευταία αποστολή της ΝASA To άτυχο αμφίβιο πιθανότατα κολυμπούσε σε μια από τις δεξαμενές νερού που βρίσκονται κάτω από την εξέδρα εκτόξευσης Τρία, δύο, ένα, μηδέν! Ο πύραυλος της ΝASA πυροδοτείται και εκτοξεύει ένα τρομαγμένο αμφίβιο ψηλά στον αέρα. Μια κάμερα που κατέγραψε την εκτόξευση της αποστολής LADEE στη Σελήνη συνέλαβε τη σιλουέτα ενός ιπτάμενου βάτραχου μέσα στα καυσαέρια του πυραύλου. «Η ομάδα φωτογράφισης επιβεβαιώνει ότι ο βάτραχος είναι αληθινός και καταγράφηκε σε ένα και μόνο καρέ από μια ασύρματη κάμερα» ανακοίνωσε η ΝASA στο προφίλ της στο Instagram. To άτυχο αμφίβιο πιθανότατα κολυμπούσε σε μια από τις δεξαμενές νερού που βρίσκονται κάτω από την εξέδρα εκτόξευσης προκειμένου να μειώνουν την ηχορύπανση και να αποτρέπουν την εκδήλωση πυρκαγιάς από τα καυσαέρια του πυραύλου. Η εκτόξευση του LADEE πραγματοποιήθηκε από βάση της NASA στο νησί Ουάλοπς έξω από τη Βιρτζίνια, μεγάλο μέρος του οποίου είναι καταφύγιο άγριας ζωής. «Στη διάρκεια των εκτοξεύσεων υπάρχουν διαταραχές σε μια μικρή ακτίνα από τις εξέδρες εκτόξευσης, είναι όμως βραχυπρόθεσμες και επιτρέπουν στις διαστημικές εκτοξεύσεις να συνυπάρχουν με την άγρια ζωή» διαβεβαιώνει η NASA. Σύμφωνα με την υπηρεσία η τύχη του βάτραχου είναι «αβέβαιη». Ίσως το ζωάκι να κινείται τώρα σε τροχιά μαζί με την αποστολή LADEE, η οποία θα μελετήσει την αραιή ατμόσφαιρα της Σελήνης. http://www.axortagos.gr/atixos-vatraxos-ektokseftike-mazi-me-tin-teleftaia-apostoli-tis-nasa.html Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το ζωικό βασίλειο εμπλέκεται σε εκτοξεύσεις της NASA. Για παράδειγμα στο παρακάτω βίντεο η δοκιμαστική εκτόξευση πυραύλου τρομάζει ένα κοπάδι από αγελάδες: ενώ στο επόμενο βίντεο βλέπουμε πουλιά να συγκρούονται με διαστημικό λεωφορείο κατά την εκτόξευσή του:

To μεγαλύτερο «μελίσσι» άστρων στο Σύμπαν Το Hubble εντόπισε μια περιοχή με 160 χιλιάδες σφαιρωτά σμήνη Νέα Υόρκη Μια ακόμη εκπληκτική ανακάλυψη στο Σύμπαν έκανε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Τα όργανα του τηλεσκοπίου εστίασαν σε ένα απομακρυσμένο γιγάντιο σμήνος γαλαξιών, το Abell 1689 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου δύο δισ. ετών φωτός από εμάς. Υπολογίζεται ότι στο Abell 1689 υπάρχουν περισσότεροι από χίλιοι γαλαξίες. Το Hubble εντόπισε στο Abell 1689 ένα τεράστιο αριθμό σφαιρωτών αστρικών σμηνών με τις πρώτες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 160 χιλιάδες τέτοια σμήνη. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός σφαιρωτών σμηνών που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα σε ένα γαλαξιακό σμήνος. Συγκριτικά στον δικό μας γαλαξία υπάρχουν 150 σφαιρωτά αστρικά σμήνη. Τα σφαιρωτά σμήνη Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία σχετικώς πυκνή συγκέντρωση αστέρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του. Οι αστέρες που αποτελούν τα σφαιρωτά σμήνη είναι ισχυρώς δεσμευμένοι από τη βαρύτητα του κάθε σμήνους, πράγμα που δίνει στα σμήνη αυτά το σφαιρικό τους σχήμα. Η μελέτη των σφαιρωτών αστρικών σμηνών είναι εξαιρετικά σημαντική για να συνθέσουν οι επιστήμονες το παζλ των κοσμικών διεργασιών που οδήγησαν στη μαζική παραγωγή άστρων στο πρώιμο Σύμπαν η οποία σηματοδότησε τη δημιουργία των γαλαξιών. Την ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα επιστημόνων και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.axortagos.gr/to-megalitero-melissi-astron-sto-simpan.html

Θυμασαι σε ενα παλιοτερο σχολιο σου που ελεγες "Δεν την γλιτωνουμε με τιποτα τελικα... Ο,τι προλαβουμε τοτε στο επομενο δις. ετη που μας απομενουν." Αν θυμασαι, για ποιο λογο θετεις τα ερωτηματα στην πρωτη παραγραφο;

Λαμπρός γαλαξίας μέσα σε μια... αντλία Νέες παρατηρήσεις του Hubble σε ένα μυστηριώδες σμήνος του Σύμπαντος Χιούστον Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογράφησε τον γαλαξία IC 2560 που βρίσκεται σε απόσταση 110 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη στο γαλαξιακό σμήνος της Αντλίας το οποίο βρίσκεται στον ομώνυμο αστερισμό. Ο IC 2560 ανήκει σε μια κατηγορία γαλαξιών που ονομάζεται Seyfert-2 κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο υπέρλαμπρος πυρήνας τους. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η υψηλή φωτεινότητα του πυρήνα αυτών των γαλαξιών οφείλεται σε γιγάντιες ποσότητες καυτών αερίων που πηγάζουν από το κέντρο τους στο οποίο βρίσκονται μελανές οπές. Δεν είναι όμως ο συγκεκριμένος γαλαξίας που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον αλλά συνολικά το σμήνος της Αντλίας που ανακαλύφθηκε από τον Αββά Νικολά Λουί ντε Λακάιγ και αρχικά ονομάστηκε «Αεραντλία» προς τιμήν της αεραντλίας που είχε εφευρεθεί τον 18ο αιώνα. Το σμήνος της Αντλίας περιλαμβάνει περί τους 200 γαλαξίες και σε αντίθεση με τα περισσότερα γαλαξιακά σμήνη στην Αντλία δεν υπάρχει κάποιος κυρίαρχος γαλαξίας. Οι νέες παρατηρήσεις προσφέρουν νέα στοιχεία για τους γαλαξίες Seyfert-2 αλλά και το σμήνος της Αντλίας. http://www.axortagos.gr/lampros-galaksias-mesa-se-mia-antlia.html

MOND: Μια εναλακτική θεωρία βαρύτητας … … ερμηνεύει κινήσεις γαλαξιών Μια εναλλακτική θεωρία βαρύτητας, η MOND (Modified Newtonian Dynamics), πέρασε τις πρώτες της εξετάσεις, προβλέποντας επιτυχώς τη διασπορά στις ταχύτητες των άστρων 10 γαλαξιών-νάνων που κινούνται σε τροχιά γύρω από το γειτονικό μας γαλαξία Ανδρομέδα. Η διασπορά στις σχετικές ταχύτητες των άστρων εντός ενός γαλαξία-νάνου αποδίδεται από την πλειοψηφία των επιστημόνων στη σκοτεινή ύλη. Γενικότερα, μια πληθώρα από αστρονομικά φαινόμενα που δε συνάδουν με τη καθιερωμένη θεωρία μας για τη βαρύτητα, τη Γενική Σχετικότητα, έχουν οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα στο εξής δίλημμα: είτε η Γενική Σχετικότητα σφάλλει, είτε υπάρχουν στο Σύμπαν η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια οι οποίες δύνανται να εξηγήσουν αυτές τις συμπεριφορές. Οι περισσότεροι επιστήμονες που ασχολούνται με αυτό το ζήτημα ακολουθούν τη δεύτερη οδό, ψάχνοντας για τη φύση της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, οι οποίοι αναζητούν νέες θεωρίες βαρύτητας που ίσως καταφέρουν να εξηγήσουν τα περίεργα αυτά φαινόμενα δίχως την ανάγκη για ύπαρξη σκοτεινής ύλης ή και σκοτεινής ενέργειας. Μια ιδέα προς αυτή την κατεύθυνση, είναι και η MOND. Όπως υποδεικνύει και τα αρχικά του όνοματός της τροποποιεί του δυναμικούς νόμους του Νεύτωνα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη χρειάζεται η παρουσία της σκοτεινής ύλης για να εξηγήσει τις κινήσεις των αστέρων στους γαλαξίες. Η τροποποίηση λαμβάνει χώρα σε πολύ μικρές επιταχύνσεις (ή βαρύτητες), 11 τάξης μεγέθους μικρότερες από αυτή στην επιφάνεια της Γης. Σε μια δημοσίευση στο περιοδικό The Astrophysical Journal, ο Mordehai Milgrom, ο «πατέρας» της MOND, και η καθηγήτρια αστρονομίας του πανεπιστημίου Case Western Reserve Stacy McGaugh, χρησιμοποιώντας την εναλλακτική θεωρία καταφέρνουν να υπολογίσουν σωστά τη διασπορά στις ταχύτητες σε 17 γαλαξίες-νάνους. Πρόκειται για σχεδόν σφαιρικούς, και σχετικά θαμπούς γαλαξίες δορυφόρους της Ανδρομέδας. Είναι από τους μικρότερους γαλαξίες που υπάρχουν, περιέχοντας μερικές χιλιάδες μόνο άστρα. Για να εξηγηθεί η κίνηση αυτών των άστρων τους, σύμφωνα με την κατεστημένη θεωρία απαιτούνται τεράστιες ποσότητες σκοτεινής ύλης. Ωστόσο, σύμφωνα με τους υπέρμαχους της MOND, με τη χρήση της νέας θεωρίας, κάθε ανάγκη για σκοτεινή ύλη παραβλέπεται. Μένει πλεόν να αποδειχθεί, ποιο από τα δύο μοντέλα είναι αληθές: η σκοτεινή ύλη ή η MOND. Η MOND προβλέπει ένα νέο φαινόμενο, όπου στους γαλαξίες που βρίσκονται μακριά από την Ανδρομέδα, τα βαρυτικά πεδία κυριαρχούνται από τα αστέρια των γαλαξιών, ενώ στους γαλαξίες κοντά στην Ανδρομέδα, κυριαρχεί εκείνη στα βαρυτικά τους πεδία. Η σκοτεινή ύλη δεν κάνει τέτοια διάκριση, δίνοντας έτσι μία πολύ καλή ευκαιρία για τους αστρονόμους για να συγκρίνουν τις δύο θεωρίες, με βάση νέες παρατηρήσεις. http://physicsgg.me/2013/09/03/mond-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82/

Προσοχή, επικίνδυνος αστεροειδής… Ενα φιλόδοξο σχέδιο χαρτογράφησης των διαστημικών βράχων που μπορεί να προσκρούσουν στη Γη Η αμερικανική μη κυβερνητική οργάνωση B612 Foundation θέλει να συγκεντρώσει 480 εκατομμύρια δολάρια από δωρεές, ώστε το καλοκαίρι του 2018 να εκτοξεύσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel, σε ένα ταξίδι που ίσως αποδειχθεί σωτήριο για ολόκληρες περιοχές του πλανήτη. Με το Sentinel, η B612 Foundation θέλει να ανακαλύψει και να χαρτογραφήσει το 90% των αστεροειδών με διάμετρο μεγαλύτερη από 140 μέτρα που είναι πιθανό να προσκρούσουν στη Γη, ώστε να υπάρξει έγκαιρη προειδοποίηση στην περίπτωση που κάποιος από αυτούς τους διαστημικούς βράχους βρίσκεται όντως σε πορεία σύγκρουσης. Αν το πετύχει, τότε η οργάνωση θα έχει εκπληρώσει μια αποστολή που, μολονότι κανονικά έχει ανατεθεί στη NASA, δεν φαίνεται πως η διαστημική υπηρεσία θα καταφέρει να φέρει εις πέρας. Ολοι αυτοί οι βράχοι ανήκουν στους «Πλησίον της Γης Αστεροειδείς» (Near Earth Asteroids, NEA), των οποίων η πορεία διέρχεται από τη «γειτονιά» του πλανήτη μας. Οι διαστάσεις τους ξεκινούν από τα λίγα μέτρα και φτάνουν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα, ενώ η απειλή που συνιστούν για τη Γη εξαρτάται κατ’ αρχάς από το πόσο κοντά αναμένεται να περάσουν από αυτήν. Ετσι, για να χαρακτηρισθεί «δυνητικά επικίνδυνος» ένας τέτοιος αστεροειδής, θα πρέπει να προσεγγίσει τον πλανήτη μας τουλάχιστον στα 7,5 εκατ. χιλιόμετρα. Οπως είναι φυσικό, η επικινδυνότητα εξαρτάται επίσης και από τη μάζα του ΝΕΑ. Για παράδειγμα, η σύγκρουση ενός σώματος με διάμετρο 1,5-2 χιλιόμετρα θα είχε επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα αφού, μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα, θα σχημάτιζε μια τεράστια φλεγόμενη μπάλα με μέγεθος όσο μια γεωγραφική ήπειρος. Μόνο η πρόσκρουσή του εκτιμάται ότι θα σχημάτιζε έναν κρατήρα με 15πλάσια διάμετρο, ενώ αν έπεφτε στον ωκεανό θα δημιουργούσε τεράστια παλιρροϊκά κύματα. Καταστροφές Για καλή μας τύχη, η NASA μπορεί με αρκετά μεγάλη βεβαιότητα να αποκλείσει τέτοια σενάρια βιβλικής αποκάλυψης. Ξεκινώντας συστηματικές έρευνες από το 1998, έχει ήδη εντοπίσει 850 αστεροειδείς με διάμετρο άνω του 1 χιλιομέτρου, χωρίς όμως κανείς να απειλεί τη Γη. Μάλιστα, η υπηρεσία εκτιμά ότι απομένουν ελάχιστες δεκάδες ακόμη διαστημικοί βράχοι αυτού του μεγέθους, που δεν έχει ακόμη ανακαλύψει και μελετήσει. Ωστόσο, αν κι ένα μικρότερο ουράνιο σώμα δεν θα είχε τόσο σημαντικές επιπτώσεις στον πλανήτη και τον άνθρωπο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα προκαλούσε εκτεταμένες καταστροφές. Ενδεικτική περίπτωση ο αστεροειδής που εξερράγη σε ύψος 5-10 χλμ. πάνω από τον ποταμό Tunguska στη Σιβηρία το 2008: αν και δεν είχε διάμετρο μεγαλύτερη από 90 μέτρα, ξερίζωσε 80 εκατομμύρια δέντρα σε μία έκταση 2.000 τετρ. χιλιομέτρων. Ετσι, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε το 2005 να αναθεωρήσει τους στόχους της NASA, αναθέτοντάς της να καταγράψει μέχρι το 2020 το 90% των ΝΕΑ που είναι μεγαλύτεροι από 140 μέτρα. Σύμφωνα με την B612 Foundation, η οποία ιδρύθηκε το 2002, μέχρι σήμερα έχει εντοπιστεί μόλις το 10% των ουράνιων σωμάτων με αυτές τις προδιαγραφές. Η αιτία, υποστηρίζει η B612 Foundation (όπως και πολλοί ανεξάρτητοι επιστήμονες), είναι ότι οι έρευνες της διαστημικής υπηρεσίας γίνονται κυρίως με επίγεια τηλεσκόπια, αφού ποτέ δεν χρηματοδοτήθηκε ένας δορυφόρος γι’ αυτό τον σκοπό, ένα κενό το οποίο φιλοδοξεί να καλύψει η οργάνωση με το Sentinel. Με σκοπό να ανακαλύψει τους άγνωστους «πλησίον της Γης αστεροειδείς», το τηλεσκόπιο θα λειτουργεί στο υπέρυθρο φάσμα, ώστε να ανιχνεύει την ακτινοβολία που εκπέμπουν, αντανακλώντας την ηλιακή. Μάλιστα, για να είναι εύκολος ο εντοπισμός των θερμικών υπογραφών, το Sentinel θα κινηθεί για 6,5 χρόνια σε μία τροχιά παρόμοια με αυτήν της Αφροδίτης. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός από το 90% των ΝΕΑ με διάμετρο άνω των 140 μέτρων, αναμένεται να χαρτογραφήσει επίσης το 50% των αστεροειδών με μέγεθος μεγαλύτερο από 40 μέτρα. Αν κάποιο από αυτά τα ουράνια σώματα φαίνεται πως πρόκειται να πλησιάσει επικίνδυνα τη Γη, τότε θα αναλάβουν δράση τεράστια επίγεια ραδιοτηλεσκόπια, τα οποία θα το «βομβαρδίσουν» με ραδιοκύματα, ώστε να υπολογίσουν με ακρίβεια την τροχιά του. Από μη κρατικό φορέα Αν τελικά πραγματοποιηθεί το σχέδιο της B612 Foundation, τότε θα πρόκειται για την πρώτη διαστημική αποστολή στο βαθύ διάστημα που έγινε ποτέ από έναν μη κρατικό φορέα. Οι υπεύθυνοι της οργάνωσης έχουν πάντως εμπιστοσύνη στους επιστήμονες και τεχνικούς που έχουν σχεδιάσει το «ταξίδι» του Sentinel και θα αναλάβουν την επίβλεψή του από τη Γη – καθώς, στην πλειονότητά τους, είναι άνθρωποι με μακρόχρονη εμπειρία σε αποστολές της NASA. Εξίσου έμπειρη είναι και η Ball Aerospace που θα κατασκευάσει το Sentinel, καθώς η εταιρεία έχει συμμετάσχει ήδη στην ανάπτυξη των διαστημικών τηλεσκοπίων Kepler και Spitzer. Προειδοποίηση με χρονικό περιθώριο τουλάχιστον 10 έτη Μαζί με τον αστροφυσικό Piet Hut από το Princeton και τον Clark Chapman, ειδικό στην πλανητική επιστήμη από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Southwest, ιδρυτές της B612 Foundation είναι οι Edward Lu και Russell Schweickart, δύο πρώην αστροναύτες οι οποίοι έχουν αναλάβει και το μεγαλύτερο βάρος για την προβολή της οργάνωσης. Αστροφυσικός με ειδίκευση στην ηλιακή φυσική, ο 50χρονος Lu συμμετείχε σε δύο αποστολές διαστημικών λεωφορείων και διέμεινε έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο 77 ετών Schweickart προήλθε, αντιθέτως, από τον Πολεμική Αεροπορία και πήρε μέρος στην αποστολή Apollo 9, κατά τη διάρκεια της οποίας δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η σεληνάκατος σε τροχιά γύρω από τη Γη. Οι τέσσερις ιδρυτές θεωρούν ότι οι διαθέσιμες τεχνολογίες είναι αρκετές για να αποτραπεί η πρόσκρουση ενός αστεροειδούς στη Γη, αρκεί η απειλή να εντοπισθεί εγκαίρως. Η οργάνωση έχει επεξεργαστεί μάλιστα διάφορα σχέδια εκτροπής διαστημικών βράχων, τα οποία θα μπορούσαν να πετύχουν, υπό την προϋπόθεση ότι το χρονικό περιθώριο θα ήταν τουλάχιστον 10 χρόνια. Οι περισσότεροι ανεξάρτητοι επιστήμονες έχουν εκφραστεί θετικά για την οργάνωση στα δεκάδες αφιερώματα που έχουν γίνει γι’ αυτήν – όπως στο CNN, τους New York Times και το περιοδικό Science. Οι σημαντικότερες επιφυλάξεις που έχουν διατυπωθεί είναι για το αν θα καταφέρει να συγκεντρώσει 20 εκατ. δολάρια το 2014 και 40 εκατ. ετησίως για την επόμενη δεκαετία, όπως έχει προγραμματίσει. Πάντως, αν και η B612 Foundation κρατά ακόμη κλειστά τα χαρτιά της, εκπρόσωπός της αποκάλυψε στο Science ότι έχει ήδη διασφαλισθεί ο στόχος για το 2014. Ωστόσο, με αφορμή την πρόσφατη έκρηξη του μετεώρου πάνω από τη Ρωσία, οι Αμερικανοί γερουσιαστές βλέπουν με άλλο μάτι τη χαρτογράφηση των «πλησίον της Γης αστεροειδών», έχοντας καλέσει από τότε 2 φορές τον Lu να μιλήσει ενώπιον μιας αρμόδιας επιτροπής. Ακόμη κι αν ο βράχος στη Ρωσία είχε διάμετρο μόλις 20 μέτρα και πιθανότατα δεν θα είχε εντοπιστεί ούτε από το τηλεσκόπιο. http://physicsgg.me/2013/09/08/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82/

Aναζητώντας μαύρες τρύπες σε μακρινούς γαλαξίες Μια διαστημική αποστολή της NASA με σκοπό την ανίχνευση γιγαντιαίων μαύρων τρυπών σε μακρινούς γαλαξίες, το NuSTAR, παρατήρησε εκτεταμένα τους πρώτους 10 στόχους του. To τηλεσκόπιο Wolter του NuSTAR είναι το μοναδικό στον κόσμο που είναι ικανό να μετατρέπει σε εικόνες ακτίνες χ τόσο υψηλών συχνοτήτων. Τα νέα ευρήματα είναι ένα μικρό μέρος των ανακαλύψεων που θα ακολουθήσουν, καθώς αναμένεται να παρατηρηθούν ακόμη εκατοντάδες τέτοιοι «γαργαντούες» τα επόμενα δύο χρόνια της αποστολής. Οι μαύρες τρύπες που ανακάλυψαν οι αστρονόμοι βρίσκονται σε γαλαξίες που απέχουν από 0.3 έως 11.4 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, κι έχουν μάζα έως και ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. ​ «Βρήκαμε τις μαύρες τρύπες σχεδόν τυχαία», εξηγεί ο David Alexander, μέλος της ερευνητικής ομάδας και συγγραφέας της σχετικής έρευνας που δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal. «Κοιτούσαμε σε γνωστούς στόχους, και ανακαλύψαμε τις μαύρες τρύπεςστο υπόβαθρο των εικόνων». Μόλις εξακριβώθηκε η ύπαρξη των 10 μελανών οπών, οι ερευνητές ανέλυσαν το αρχείο από παρατηρήσεις δύο ακόμη διαστημικών τηλεσκοπίων, του αμερικανικούChandra και του ευρωπαϊκού XMM Newton, τα οποία «βλέπουν» ακτίνες χ χαμηλότερης συχνότητας από τοNuSTAR, συνειδητοποιώντας πως η ύπαρξη των μαύρων τρυπών φαινόταν και από αυτές τις παρατηρήσεις. Ωστόσο η ανάλυση από τις δύο παρατηρήσεις λειτουργεί συμπληρωματικά, δίνοντας την ευκαιρία στους αστρονόμους να λύσουν κάποια μυστήρια όπως το πόσες τέτοιες μαύρες τρύπες κατοικούν στο Σύμπαν. http://www.axortagos.gr/anazitontas-mavres-tripes-se-makrinous-galaksies_2.html

Εξωπλανήτη με ατμόσφαιρα πλούσια σε νερό ανακάλυψαν Ιάπωνες επιστήμονες Εντυπωσιακό εξωπλανήτη με νερό στην ατμόσφαιρά του εντόπισαν Ιάπωνες ερευνητές, χαρακτηρίζοντας τον ως «Σούπερ-Γη». Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Subaru, οι ερευνητές παρατήρησαν τον μακρινό Gilese 1214 b και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ατμόσφαιρά του είναι πλούσια σε υδρογόνο. Με τον χαρακτηρισμό «Σούπερ-Γη», οι αστρονόμοι συνηθίζουν να χαρακτηρίζουν εξωπλανήτες, οι οποίοι έχουν το σχήμα της Γης, ωστόσο είναι αρκετά μεγαλύτεροι, αλλά όχι τόσο μεγάλοι όσο ο Διας ή ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Ο Gilese 1214 b (ή GJ 1214 b) βρίσκεται 40 έτη φωτός στον αστερισμό του Οφιούχου βορειοδυτικά από το κέντρο του γαλαξία μας. Η ομάδα των ερευνητών χρησιμοποίησε τις δύο οπτικές κάμερες Suprime-Cam και FOCAS του τηλεσκοπίου Subaru οι οποίες είναι εξοπλισμένες με μπλε φίλτρο μετάδοσης για να αναζητήσουν το ποσοστό του Rayleigh στο GJ 1214 b. Οι παρατηρήσεις της ομάδας έδειξεανότι η ατμόσφαιρα GJ 1214 Β δεν εμφανίζει αρκετό Rayleigh και το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι ο πλανήτης είναι πλούσιος σε νερό ή υδρογόνο και η ατμόσφαιρά του είναι γεμάτη σύννεφα. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα δεν αγνόησε εντελώς την πιθανότητα να κυριαρχεί μόνο το υδρογόνο στην ατμόσφαιρα, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο GJ 1214 b είναι πιθανό να είναι και πλούσιος σε νερό, ωστόσο η ομάδα σχεδιάζει να συνεχίσει τις παρατηρήσεις για να επιβεβαιώσει την άποψη αυτή. http://www.inews.gr/184/exoplaniti-me-atmosfaira-plousia-se-nero-anakalypsan-iapones-epistimones-eikona.htm

Ο «κομήτης του αιώνα» έφθασε στον Αρη Θα αρχίσει να γίνεται ορατός στη Γη με γυμνό μάτι τον Οκτώβριο του 2013 Ουάσινγκτον Ο κομήτης ΙSON, μια αδέσποτη χιονόμπαλα που υπόσχεται φαντασμαγορικό θέαμα όταν πλησιάσει τον Ήλιο στα τέλη του έτους, δίνει μια πρώτη παράσταση για τους Αρειανούς. «Ο κομήτης ISON επισκέπτεται τον Κόκκινο Πλανήτη» ανακοίνωσε ενθουσιασμένος ο Κάρι Λίσε του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. «Την 1η Οκτωβρίου ο κομήτης θα περάσει σε απόσταση 0,07 Αστρονομικών Μονάδων από τον Άρη, περίπου έξι φορές πιο κοντά από ό,τι θα πλησιάσει τη Γη». Θα πλησιάσει τον Αρη σε απόσταση 10,4 εκ. χιλιομέτρων Μία Αστρονομική Μονάδα (AU) ισούται με τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι ο ISON θα πλησιάσει τον Άρη σε απόσταση μόλις 10,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Ο κομήτης δεν αποκλείεται να είναι αρκετά φωτεινός ώστε να φωτογραφηθεί από το ρομπότ Curiosity στην επιφάνεια του Άρη. Σύμφωνα με τον δρα Λίσε, όμως, οι καλύτερες εικόνες θα μεταδοθούν πιθανότατα από τον Αναγνωριστικό Δορυφόρο του Άρη (MRO). Το τηλεσκόπιο του δορυφόρου, αναφέρει το Space.com, είναι σχεδιασμένο να παρακολουθεί την επιφάνεια του Άρη και η κάμερά του δεν προσφέρει αρκετά μεγάλους χρόνους έκθεσης. Πιθανότατα όμως θα μπορεί να δει την κόμη του ISON αν στραφεί προς το Διάστημα. Συνολικά 16 διαστημικά σκάφη της NASA και δεκάδες επίγεια τηλεσκόπια θα παρακολουθούν τον κομήτη καθώς πλησιάζει τη Γη και τον Ήλιο. H NASA έχει ξεκινήσει μάλιστα μια ασυνήθιστη εκστρατεία για να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ερασιτεχνών αστρονόμων. Τα μάτια στραμμένα στα «μάτια» του Hubble Οι καλύτερες παρατηρήσεις αναμένονται ωστόσο από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο ίσως διακρίνει καθαρά τον πυρήνα του κομήτη, μια μάζα από αρχέγονους πάγους και σκόνη. Ο ISON, ήδη γνωστός ως «κομήτης του αιώνα» θα αρχίσει να γίνεται ορατός με γυμνό μάτι τον Οκτώβριο του 2013, όταν θα φαίνεται να κινείται τις πρώτες πρωινές ώρες ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού του Λέοντα. Το μεγάλο σόου θα αρχίσει όταν ο κομήτης πλησιάσει τον Ήλιο, οπότε οι πάγοι της επιφάνειάς του θα αρχίσουν να εξαερώνονται από την ακτινοβολία και πιθανώς θα σχηματίσουν μια ουρά που εκτείνεται για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χιλιόμετρα στο Διάστημα. Κορύφωση του φαινομένου στα τέλη Νοεμβρίου 2013 Το φαινόμενο θα κορυφωθεί όταν ο κομήτης φτάσει στο περιήλιο, δηλαδή στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο, στις 28 Νοεμβρίου 2013. Υπό την επίδραση της ακραίας βαρύτητας του Ήλιου, ο ISON θα πραγματοποιήσει μια κλειστή στροφή πίσω από το άστρο για να εμφανιστεί και πάλι στην άλλη πλευρά του. Κανείς δεν γνωρίζει αν ο κομήτης θα επιζήσει αλώβητος ή αν θα σπάσει σε κομμάτια. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει επίσης πόσο μακριά και φωτεινή θα είναι η ουρά του -οι αστρονόμοι πάντως ελπίζουν να καταγράψουν τα πιο θεαματικά περάσματα των τελευταίων δεκαετιών. Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισ. χρόνια, οι επιστήμονες θα παρακολουθούν τον ISON αναζητώντας στοιχεία για τη σύστασή του. Οι περισσότεροι κομήτες πιστεύεται ότι προέρχονται από το λεγόμενο Νέφος του Όορτ, ένα υποθετικό «σύννεφο» παγωμένων, αρχαίων σωμάτων που περιφέρονται αργά σε απόσταση περίπου ενός έτους φωτός από τον Ήλιο. http://www.axortagos.gr/o-komitis-tou-aiona-eftase-ston-ari-plisiazei-ti-gi.html

Υπερκάμερα θα αναζητήσει τη σκοτεινή ενέργεια Η κάμερα των 570 Megapixel βρίσκεται σε τηλεσκόπιο στις Ανδεις της Χιλής Σαντιάγο, Χιλή Μια νέα κάμερα υπερυψηλής ανάλυσης, εγκατεστημένη μέσα σε ένα τηλεσκόπιο ψηλά στις Άνδεις της Χιλής, ξεκινά μια ακόμα προσπάθεια για την κατανόηση της λεγόμενης σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που πιστεύεται ότι αναγκάζει το Σύμπαν να επεκτείνεται με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα. Χαρτογράφηση 300 εκατομμυρίων γαλαξιών Η Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας, ή DES, έχει στόχο τη χαρτογράφηση 300 εκατομμυρίων γαλαξιών σε μια περιοχή που καταλαμβάνει το ένα όγδοο του ουρανού. Στις εικόνες των 570 Megapixel που θα συλλέγει το τηλεσκόπιο Blanco στο Παρατηρητήριο του Σέρο Τολόλο στη Χιλή, οι ερευνητές θα αναζητήσουν το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού», στο οποίο η εικόνα μακρινών αντικειμένων παραμορφώνεται από τη βαρύτητα μιας μάζας που βρίσκεται ανάμεσα σε αυτό το αντικείμενο και τον παρατηρητή. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι κοσμολόγοι πίστευαν ότι η έλξη της βαρύτητας θα επιβράδυνε τον ρυθμό της διαστολής του Σύμπαντος, και ίσως τελικά το ανάγκαζε να αρχίσει να συρρικνώνεται. Πρόγραμμα με αέρα Νομπέλ Η μεγάλη αλλαγή ήρθε το 1998, όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε ότι η διαστολή του Σύμπαντος όχι δεν επιβραδύνεται αλλά αντίθετα επιταχύνεται. Η ανακάλυψη είχε τόσο δραματικές συνέπειες για την κοσμολογία ώστε οι ερευνητές που την ανακάλυψαν -και οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα DES- τιμήθηκαν με το Νομπέλ Φυσικής του 2011. Προκειμένου να εξηγήσουν αυτές τις παρατηρήσεις, οι φυσικοί πρότειναν την ύπαρξη μιας άγνωστης ως τότε δύναμης, της σκοτεινής ενέργειας, η οποία δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και αναγκάζει τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους όλο και ταχύτερα. Οι υπολογισμοί μάλιστα δείχνουν ότι η σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί σχεδόν στο 70% του Σύμπαντος, δηλαδή στο 70% της συνολικής υλοενέργειας (σύμφωνα με τον Αϊνστάιν η ενέργεια και η μάζα είναι ισοδύναμες). Η κανονική ύλη αντιστοιχεί μόλις σε 5% του Σύμπαντος, ενώ το υπόλοιπο 25% καταλαμβάνεται από την εξίσου μυστηριώδη «σκοτεινή ύλη», ένα είδος ύλης που παραμένει αόρατη επειδή δεν εκπέμπει και δεν απορροφά ακτινοβολία. Φως στο κύριο συστατικό του Σύμπαντος Η αποστολή DES, σε συνδυασμό με άλλα παρόμοια εγχειρήματα, θα μπορούσε τώρα να ρίξει φως στο κύριο συστατικό του Σύμπαντος. Οι ερευνητές θα αναζητήσουν μεταξύ άλλων μακρινά σουπερνόβα των οποίων το φως εξασθενίζει λόγω της διαστολής του Σύμπαντος. Θα χαρτογραφήσουν επίσης σμήνη γαλαξιών σε διάφορες αποστάσεις από τη Γη προκειμένου να συλλέξουν στοιχεία για την επίδραση της σκοτεινής ενέργειας στην κατανομή της ύλης. Επίσης, θα αναζητήσουν τον απόηχο ηχητικών κυμάτων που διέτρεχαν το Σύμπαν μόλις 370.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, προκειμένου να μετρηθεί πώς ο ρυθμός διαστολής άλλαξε στην πορεία του χρόνου. H αποστολή ξεκίνησε επίσημα στις 31 Αυγούστου και αναμένεται να διαρκέσει πέντε χρόνια. http://www.axortagos.gr/iperkamera-tha-anazitisei-ti-skoteini-energeia.html

H νέα εξίσωση που υπολογίζει τον αριθμό των εξωγήινων πολιτισμών Πριν από παραπάνω από μισό αιώνα, ο αστρονόμος Frank Drake, κατασκεύασε μια εξίσωση που υπολόγιζε την πιθανότητα να βρίσκονται και άλλοι νοήμονες πολιτισμοί στο Γαλαξία πέρα από εμάς. Αξιολογώντας τα στοιχεία και τη γνώση που αποκομίσαμε έκτοτε, η Sara Seager, καθηγήτρια φυσικής και πλανητολογίας στο MIT, κατέληξε σε μια εναλλακτική εξίσωση, λαμβάνοντας υπόψη διαφορετικές παραμέτρους από ότι η εξίσωση Drake. Η εξίσωση Drake Το 1961, οι παράμετροι που έλαβε υπόψη του o Drake, ήταν ο μέσος ρυθμός δημιουργίας αστέρων στο Γαλαξία, το κλάσμα αυτών των άστρων που έχουν πλανήτες οι οποίοι μπορούν να συντηρήσουν ζωή και όντως αναπτύσσουν νοήμονα ζωή, και τέλος αναπτύσσουν πολιτισμό και αποκτούν τεχνολογία ικανή ώστε να γνωστοποιήσουν την ύπαρξή τους. Επίσης συνυπολόγισε και τ η χρονική διάρκεια που οι πολιτισμοί αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν συντηρώντας τη τεχνολογία τους. Σύμφωνα με τον Drake και τους συνεργάτες του, η καλύτερη εκτίμηση που μπορούσαν να κάνουν την εποχή εκείνη, υποδείκνυε τουλάχιστον 1000 νοήμονες πολιτισμούς στο Γαλαξία μας. Έκτοτε έχουν υπάρξει πολλές ακόμη εκτιμήσεις, με τεράστια όμως απόκλιση μεταξύ τους: από έναν πολιτισμό στο Γαλαξία (εμάς) έως και πολλά εκατομμύρια. Η κατάσταση αλλάζει Οι κυνηγοί πλανητών συνεχίζουν να ανακαλύπτουν εξωπλανήτες, εστιάζοντας σε εκείνους τους κόσμους που μοιάζουν περισσότερο με το δικό μας. Αν και έχουν ανακαλυφθεί ομοιότητες, στο μέγεθος ή στη θερμοκρασία, κανένας εξωπλανήτης μέχρι στιγμής δεν έχει πραγματικά απειλήσει να βάλει τέλος στη «μοναξιά» της Γης ως του μοναδικού πλανήτη που γνωρίζουμε στο Σύμπαν πως συντηρεί ζωή. Αυτό όμως πρόκειται να αλλάξει σύντομα, πιστεύει η Sara Seager. Μελλοντικές διαστημικές αποστολές όπως το τηλεσκόπιο James Webb, θα είναι σε μερικά χρόνια σε θέση να ανιχνεύσουν πλανήτες πανόμοιους με τη Γη. Η παρατήρηση χαρακτηριστικών της ατμόσφαιράς τους, όπως η σύνθεση των ατμοσφαιρικών αερίων θα μπορούσε να αποτελεί την πρώτη απόδειξη για ζωή σε άλλους πλανήτες, δίχως την απαίτηση του Frank Drake για απόκτηση τεχνολογίας από νοήμονες πολιτισμούς. Η εξίσωση Seager Αντί για εξωγήινους που επικοινωνούν με ραδιοκύματα, η εξίσωση της Seager εστιάζει στην παρουσία εξωγήινης ζωής γενικότερα. Η εξίσωσή της υπολογίζει τους πλανήτες που είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε πως συντηρούν ζωή στο Γαλαξία και έχει τη μορφή: N = N*FQFHZFOFLFS. Οι παράγοντες που λαμβάνει υπόψη είναι κατά σειρά ο αριθμός των άστρων στο Γαλαξία, το κλάσμα των οποίων είναι σχετικά «ήρεμα», το κλάσμα των οποίων φιλοξενεί βραχώδεις πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη (σε σωστή απόσταση από το άστρο ώστε το νερό να βρίσκεται σε υγρή μορφή), το κλάσμα των οποίων μπορούν να παρατηρηθούν, το κλάσμα των οποίων φιλοξενούν ζωή και το κλάσμα των οποίων η ζωή αφήνει ίχνη στην ατμόσφαιρα. Η εκτίμηση Υιοθετώντας τις πιο αξιόπιστες τιμές που δίνει η αστρονομία για κάθε μία από τις παραπάνω παραμέτρους, η καθηγήτρια Seager υπολογίζει πως θα ανακαλύψουμε στην προσεχή δεκαετία δύο πλανήτες με ίχνη εξωγήινης ζωής. Εάν επαληθευτούν οι προβλέψεις της, θα πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στην ιστοία της ανθρωπότητας. http://physicsgg.me/2013/09/04/h-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C/

«Κατεψυγμένο» Γκραν Κάνιον βρέθηκε στην Γροιλανδία - Βίντεο Ουάσινγκτον Κι όμως, υπάρχουν ακόμα περιοχές της Γης που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν τις έχει αντικρίσει: ένα γιγάντιο αλλά άγνωστο μέχρι σήμερα φαράγγι αποκαλύφθηκε από δορυφορικά ραντάρ που σάρωσαν την κατεψυγμένη επιφάνεια της Γροιλανδίας. Η γιγάντια σχισμή, αναφέρει διεθνής ομάδα ερευνητών στο περιοδικό Science, έχει μήκος τουλάχιστον 750 χιλιόμετρα, είναι δηλαδή μακρύτερο από το Γκραν Κάνιον στις ΗΠΑ, και σε ορισμένα σημεία έχει βάθος 800 μέτρα. Ξεκινά σχεδόν στο κέντρο της Γροιλανδίας και καταλήγει στις βόρειες ακτές της, στο φιορδ του Παγετώνα Πέτερσμαν. Παγωμένο μυστικό Το φαράγγι, κρυμμένο κάτω από σχεδόν δύο χιλιόμετρα πάγου, ακολουθεί την πορεία ενός αρχαίου δικτύου ποταμών που έρεαν πριν από περίπου τέσσερα εκατομμύρια χρόνια, πριν ακόμα η Γροιλανδία μπει στην κατάψυξη. «Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ολόκληρη η επιφάνεια της Γης έχει εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί πλήρως» σχολίασε ο Τζόναθαν Μπάμπερ, καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Η έρευνά μας δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά να ανακαλύψουμε». Η ερευνητική ομάδα επεξεργάστηκε δεδομένα από ιπτάμενα και δορυφορικά ραντάρ που συλλέχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από τη NASA και ερευνητές στη Βρετανία και τη Γερμανία. Ορισμένα μήκη κύματος στην ακτινοβολία των ραντάρ διαπερνούν τον πάγο αλλά ανακλώνται από τα υποκείμενα πετρώματα. Ο χρόνος που απαιτείται προκειμένου να ανακλαστεί ένας παλμός ακτινοβολίας και να επιστρέψει στο ραντάρ αποκαλύπτει και το βάθος της περιοχής που εξετάζεται. Παρόλο που το αρχαίο ποτάμι που σκάλισε το φαράγγι στο βράχο έχει πια εξαφανιστεί, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το Γκραν Κάνιον της Γροιλανδίας παίζει ακόμα σημαντικό ρόλο, καθώς πιθανότατα μεταφέρει μέχρι τη θάλασσα το υγρό νερό που σχηματίζεται από το επιφανειακό λιώσιμο των παγετώνων. http://www.axortagos.gr/katepsigmeno-gkran-kanion-vrethike-stin-groilandia-vinteo.html

Το Curiosity της NASA θα εξερευνεί τον Άρη χωρίς να χρειάζεται εντολές Για πρώτη φορά μέσα στον ένα χρόνο που βρίσκεται το Curiosity στον Άρη, οι ερευνητές της NASA ενεργοποίησαν το σύστημα αυτόματης πλοήγησης, προκειμένου να ξεπεράσουν το πρόβλημα του χρόνου που χρειάζονταν οι εντολές τους να φτάσουν από τη Γη στον Κόκκινο πλανήτη. Από την έναρξη αυτού του ταξιδιού το ρομπότ έχει διανύσει συνολικά 1,39 χιλιόμετρα και αναμένεται να καλύψει περίπου 7,18 χιλιόμετρα, ωστόσο η λειτουργία αυτόματης πλοήγησης, αναμένεται να διευκολύνει σημαντικά το έργο των υπευθύνων της αποστολής, οι οποίοι χρειάζονταν πολύ χρόνο για να στείλουν τις εντολές από τη Γη στον Άρη. Το σύστημα αυτόνομης πλοήγησης συλλέγει πολλαπλές, στερεοσκοπικές λήψεις του τοπίου δημιουργώντας στον υπολογιστή έναν ανάγλυφο χάρτη και εξετάζει διαφορετικές πιθανές διαδρομές επιλέγοντας εν τέλει την ασφαλέστερη και συντομότερη. http://www.axortagos.gr/to-curiosity-tis-nasa-tha-ekserevnei-ton-ari-xoris-na-xreiazetai-entoles.html

Παγόβουνα στον δορυφόρο του Κρόνου … … Τιτάνα Δεδομένα από το διαστημικό σκάφος Cassini, δείχνουν πως το κέλυφος του Τιτάν α, του μεγαλύτερου φεγγαριού του Κρόνου, αποτελείται από ένα συμπαγές στρώμα πάγου, με πάχος έως και 200 χιλιόμετρα. Ταυτόχρονα, από τα στοιχεία φαίνεται πως και το εσωτερικό του δορυφόρου, στο οποίο πιστεύεται πως κρύβεται ένας ωκεανός που ίσως να εμπεριέχει και πρωτόγονες μορφές ζωής, κρύβει κάποια εντυπωσιακά φαινόμενα. Η ανακάλυψη έγινε έπειτα από τη λεπτομερή καταγραφή της βαρύτητας και της τοπογραφίας του Τιτάνα, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια η οποία έκανε την ανακάλυψη, υπάρχει μία αρνητική συσχέτιση μεταξύ των βαρυτικών δεδομένων και των παρατηρήσεων της τοπογραφίας του δορυφόρου. «Συνήθως, όταν πετάς πάνω από ένα βουνό, περιμένεις μια τοπική αύξηση της βαρύτητας εξαιτίας της περίσσιας μάζας από το βουνό. Στον Τιτάνα, όταν πετάμε πάνω από ένα βουνό, η βαρύτητα μειώνεται. Αυτή είναι μια πολύ περίεργη παρατήρηση», λέει ο καθηγητής Francis Nimmo, o οποίος ηγείται της ομάδας των ερευνητών. Για να εξηγήσουν το φαινόμενο αυτό, οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα μοντέλο, στο οποίο κάθε εξόγκωμα στην επιφάνεια, έχει και δυσανάλογα μεγάλες «ρίζες» κάτω από αυτήν. Όπως το μεγαλύτερο μέρος από τα παγόβουνα κρύβεται κάτω από την επιφάνεια, έτσι και τα βουνά του Τιτάνα, εκτείνονται στο εσωτερικό του. Εικάζεται πως βαθιές ρίζες πάγου εισχωρούν στον ωκεανό που υπάρχει στο εσωτερικό του Τιτάνα. Από τη στιγμή που ο πάγος έχει μικρότερη πυκνότητα από το νερό, εξηγείται η μείωση στη βαρύτητα που παρατηρείται πάνω από τα βουνά του δορυφόρου. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το πάχος του κελύφους πάγου πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 χιλιόμετρα, ενώ μπορεί να φτάνει και τα 200 χιλιόμετρα. Ο λόγος για τη δημιουργία ενός κελύφους με τόσο μεγάλο πάχος παραμένει άγνωστος στους ερευνητές. Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι πως ο ωκεανός εντός του Τιτάνα, είναι πιο παγωμένος από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Καθώς το κέλυφος αυτό θεωρείται πολύ ισχυρό, η επιφάνεια του Τιτάνα πρέπει να είναι λιγότερο γεωλογικά ενεργή από ό,τι νομίζαμε, με μικρότερες αλλαγές στην πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, θα πρέπει να υπάρχουν διαβρώσεις στο κέλυφος που να φτάνουν και τα 200 μέτρα βάθος. Οι ερευνητές δε γνωρίζουν επίσης το λόγο για το σχηματισμό αυτών των παγόβουνων. Η άκρως ελλειπτική τροχιά του Τιτάνα γύρω από τον Κρόνο θα μπορούσε να δημιουργήσει παλιρροϊκά φαινόμενα, τα οποία θα μπορούσαν να ευθύνονται για αυτούς τους σχηματισμούς. Για την επίλυση όμως όλων των ερωτημάτων σχετικά με τον αινιγματικό αυτό δορυφόρο, θα χρειαζόταν μια διαστημική αποστολή αφιερωμένη σε αυτό το σκοπό. http://physicsgg.me/2013/08/29/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85/

Βίντεο: Ζουμ στο άστρο HIP 102152 … … μας δείχνει πως θα είναι ο Ήλιος μετά από 4 δισεκατομμύρια χρόνια Σάο Πάολο, Βραζιλία Χρησιμοποιώντας το ευρωπαϊκό «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» που λειτουργεί στην έρημο της Χιλής, διεθνής ομάδα αστρονόμων μελέτησε ένα άστρο που θεωρείται σχεδόν πανομοιότυπο με τον Ήλιο, είναι όμως σχεδόν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια γηραιότερο. Οι παρατηρήσεις δίνουν μια εικόνα για το πώς θα μοιάζει το μητρικό μας άστρο όταν φτάσει αυτή την προχωρημένη ηλικία. Ο Ήλιος έχει αλλάξει δραστικά στα 4,6 δισ. χρόνια της ζωής του. Προκειμένου να κατανοήσουν τα στάδια της εξέλιξής του, οι αστρονόμοι μελετούν άστρα με το ίδιο μέγεθος, την ίδια θερμοκρασία και την ίδια σύσταση, τα οποία όμως βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της ζωής του. Ο πρώτος «ηλιακός δίδυμος», όπως αποκαλούνται αυτά τα άστρα, ανακαλύφθηκε το 1997, και η αναζήτηση συνεχίζεται. Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrophysical Journal Letters, εξετάζει το άστρο HIP 102152, τον αρχαιότερο ηλιακό δίδυμο που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα -σχηματίστηκε πριν από 8,2 δισ. χρόνια, έχει δηλαδή σχεδόν διπλάσια ηλικία. Η μελέτη του άστρου, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 250 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Αιγόκερω, ίσως επιτρέπει στους ερευνητές να προβλέψουν τι θα συμβεί στον Ήλιο στα τελικά στάδια της ζωής του. Ήδη φαίνεται ότι υπάρχει μια σημαντική ανακάλυψη: «Ένα από τα θέματα που θέλαμε να εξετάσουμε είναι το εάν ο Ήλιος είναι ένα τυπικό άστρο όσον αφορά τη σύστασή του» σχολιάζει ο Χορχέ Μαλέντεζ του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο, μέλος της ομάδας. «Το κυριότερο ερώτημα είναι: γιατί ο Ήλιος έχει τόσο μικρή περιεκτικότητα σε λίθιο;» Το λίθιο, τρίτο ελαφρύτερο στοιχείο στον Περιοδικό Πίνακα, σχηματίστηκε σε μεγάλες ποσότητες μετά τη Μεγάλη Έκρηξη μαζί με το υδρογόνο και το ήλιο. Οι αστρονόμοι αναρωτιούνται εδώ και χρόνια γιατί ορισμένα άστρα είναι πλουσιότερα σε λίθιο από ό,τι άλλα, και η νέα μελέτη προσφέρει μια πιθανή απάντηση. Ο Ήλιος εκτιμάται ότι είναι 99% φτωχότερος σε λίθιο από ό,τι το νέφος αερίων και σκόνης από το οποίο σχηματίστηκε. Το HIP 102152, όμως, αποδεικνύεται ακόμα φτωχότερο στο σημαντικό αυτό στοιχείο. Η διαπίστωση αυτή έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενες μελέτες που προέβλεπαν ότι η περιεκτικότητα σε λίθιο μειώνεται καθώς τα άστρα γερνούν. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι το λίθιο των άστρων σαν τον Ήλιο πρέπει σταδιακά να καταστρέφεται, πιθανότατα σε πυρηνικές αντιδράσεις που συμβαίνουν βαθιά μέσα στο άστρο. Η νέα μελέτη αποκαλύπτει παράλληλα ότι το HIP 102152 μοιάζει με τον Ήλιο και σε ένα άλλο χαρακτηριστικό: είναι ιδιαίτερα φτωχό σε μια σειρά στοιχείων που υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες στη Γη αλλά απουσιάζουν σχεδόν τελείως από τον Ήλιο. Αυτό υποδηλώνει ότι, όπως και ο Ήλιος, το HIP 102152 είναι πιθανό να διαθέτει βραχώδεις πλανήτες σαν τη Γη, στους οποίους δεν αποκλείεται να έχει σχηματιστεί ζωή. Το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή του άστρου θα έρθει σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, όταν το HIP 102152 αρχίσει να εξαντλεί τα πυρηνικά του καύσιμα, οπότε σταδιακά θα γίνει θερμότερο, θα διογκωθεί και θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα. Το ίδιο πιστεύεται εξάλλου ότι θα συμβεί και στον Ήλιο σε περίπου 4,5 δισ. χρόνια, οπότε θα φουσκώσει και δεν αποκλείεται ακόμα και να καταπιεί τη Γη. http://physicsgg.me/2013/08/29/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-hip-102152/

«Wi-Fi» για ανθρώπινους εγκεφάλους Σύστημα τηλεπαθητικής επικοινωνίας συνδέει επιτυχώς δυο ανθρώπινους εγκεφάλους, μεταδίδοντας σήματα Ουάσινγκτον Ένα πειραματικό σύστημα που επιτρέπει τη μετάδοση σημάτων από έναν εγκέφαλο σε έναν άλλο επέτρεψε σε έναν ερευνητή να κουνήσει από μακριά το χέρι ενός συναδέλφου του που βρισκόταν σε διαφορετικό εργαστήριο. «Το Διαδίκτυο ήταν μέχρι σήμερα ένα μέσο για τη σύνδεση υπολογιστών. Τώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύνδεση εγκεφάλων» σχολιάζει ο Αντρεα Στόκο, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Η μελέτη, η οποία δεν έχει ακόμα υποβληθεί για δημοσίευση, είναι η πρώτη που επιδεικνύει μια μη επεμβατική μέθοδο για τη σύνδεση των εγκεφάλων δύο ανθρώπων. Έρχεται λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση ερευνητών του Χάρβαρντ για τη σύνδεση ανάμεσα στους εγκεφάλους ενός ανθρώπου και ενός ζώου. Το πρώτο επιτυχές πείραμα σύνδεσης εγκεφάλων είχε πραγματοποιηθεί νωρίτερα σε αρουραίους και παρουσιάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο. Απώτερος στόχος των πειραμάτων «είναι να μεταφέρουμε τις γνώσεις ενός εγκεφάλου απευθείας σε έναν άλλο εγκέφαλο» λέει τώρα ο δρ Στόκο. Η τελευταία έρευνα, πάντως, αφορά τη μετάδοση πολύ απλούστερων σημάτων. Το ενδιαφέρον πείραμα Ο ερευνητής Ράγιες Ράο, συνεργάτης του Στόκο, καθόταν στο εργαστήριό του φορώντας ένα καπέλο ηλεκτροεγκεφαλογράφου, το οποίο καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Τα σήματα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος μεταδίδοντας μέσω Skype στο εργαστήριο του δρ Στόκο, στην άλλη άκρη της πανεπιστημιούπολης. Ο Στόκο δεν έβλεπε και δεν άκουγε τον συνάδελφό του, είχε όμως τοποθετημένη στο κεφάλι του μια συσκευή «μαγνητικής διακρανιακής διέγερσης» ή TMS. Η συσκευή αυτή ήταν τοποθετημένη πάνω από τον κινητικό φλοιό του Στόκο, την περιοχή του εγκεφάλου που συντονίζει τις κινήσεις των άκρων. Όταν ο Ράο παρακολουθούσε ένα βιντεοπαιχνίδι και φανταζόταν ότι κουνάει τον δείκτη του χεριού του για να πατήσει ένα κουμπί στο πληκτρολόγιο. Τα σήματα μεταδίδονταν στον εγκέφαλο του Στόκο και τον ανάγκαζαν να κουνάει κι αυτός τον δείκτη του σαν να πατούσε ένα κουμπί. Ο ίδιος περιγράφει τις ακούσιες κινήσεις του σαν «νευρικό τικ». «Ήταν ταυτόχρονα συναρπαστικό και απόκοσμο να βλέπω μια φανταστική κίνησή μου να μεταφράζεται σε μια πραγματική κίνηση από έναν διαφορετικό εγκέφαλο» σχολιάζει ο Ράο. «Ήταν βασικά ένας μονόδρομος για τη ροή της πληροφορία από τον εγκέφαλό μου στον δικό του. Το επόμενο βήμα θα είναι να έχουμε μια περισσότερο ισότιμη επικοινωνία ανάμεσα στους δύο εγκεφάλους» λέει ο ερευνητής. Η δυνατότητα μετάδοσης γνώσεων, πάντως, φαίνεται να απέχει πολύ ακόμα. http://www.axortagos.gr/gia-anthropinous-egkefalous.html

Δορυφόρος με φωτοβολταϊκά θα «θρέφει» τη Γη Μέχρι το 2025, θα μπορούσε να καλύπτει το 1/3 της παγκόσμιας ανάγκης σε ηλεκτρική ενέργεια Ουάσινγκτον Εναν πανίσχυρο δορυφόρο, καλυμμένο από φωτοβολταϊκά και σε σχήμα που παραπέμπει σε… ποτήρι για κοκτέιλ, ο οποίος θα μπορούσε να σβήσει το 1/3 της ενεργειακής «δίψας» της Γης αναπτύσσει ο μηχανικός, Τζον Μάνκινς για χάρη της NASA. Ο δορυφόρος Solar Power Satellite via Arbitarily Large Phased Array ή SPS-APLHA, σύμφωνα με τον σχεδιαστή του, θα μπορούσε να τεθεί σε τροχιά μέχρι το 2025. «Ένας και μόνο δορυφόρος ηλιακής ενέργειας θα μπορούσε να προσφέρει αρκετή ενέργεια για την κάλυψη του 1/3 των παγκόσμιων αναγκών» εξηγεί ο Μάνκινς. Η τεχνολογία του ηλιακού «ποτηριού» Η φουτουριστική τεχνολογία θα βασίζεται στην αποστολή της συσσωρευμένης ενέργειας σε μονάδες ενέργειας στη Γη, οι οποίες θα την διανέμουν στη συνέχεια σε πελάτες. Το σύστημα του ενεργειακού δορυφόρου θα αποτελείται από χιλιάδες λεπτά και ελαφρώς καμπυλωτά κάτοπτρα, με δυνατότητα κίνησής τους ώστε να διασφαλίζεται η μέγιστη ενεργειακή συγκομιδή. Στο εσωτερικό του SPS-ALPHA θα πραγματοποιείται η μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε μικροκύμματα, τα οποία και θα αποστέλλονται στη συνέχεια στη Γη. http://www.axortagos.gr/doriforos-fotovoltaika-threpsei.html

Δέκα χρόνια ανακαλύψεων του τηλεσκοπίου Spitzer Η υπέρυθρη «ματιά» του μελέτησε κομήτες, αστεροειδής, άστρα και γαλαξίες Καλιφόρνια Μπορεί να μην είναι τόσο ευρέως γνωστό όσο το Hubble, άνοιξε όμως ένα μεγάλο παράθυρο στο Σύμπαν με τα υπέρυθρα μάτια του. Δέκα χρόνια μετά την εκτόξευσή του σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer συνεχίζει να φωτίζει τη σκοτεινή πλευρά του κόσμου. Το διαστημικό παρατηρητήριο της ΝASA είναι σχεδιασμένο να βλέπει την υπέρυθρη ακτινοβολία που διαπερνά τη διαστρική σκόνη και αποκαλύπτει μακρινά, ψυχρά και σκονισμένα αντικείμενα. Στη δεκαετή καριέρα του, το Spitzer μελέτησε κομήτες και αστεροειδής, μέτρησε άστρα και εξέτασε νεογέννητα άστρα και γαλαξίες. Ήταν επίσης το πρώτο τηλεσκόπιο που κατάφερε να ανιχνεύσει φως που ερχόταν από έναν πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος. Μπόρεσε επίσης να ανιχνεύσει έναν ακόμα μεγάλο δακτύλιο στον Κρόνο, ο οποίος δύσκολα διακρίνεται στο ορατό φως. Τώρα, η ΝASA σκοπεύει να αξιοποιήσει την υπέρυθρη όραση του Spitzer για να εντοπίσει τον κατάλληλο στόχο για μια αποστολή σύλληψης και εξερεύνησης ενός κοντινού αστεροειδή. Ο πρώτος υποψήφιος διαστημικός βράχος, ένας αστεροειδής με την ονομασία 2009 DB, θα εξεταστεί τον Οκτώβριο. Το Spitzer ήταν το τέταρτο και τελευταίο από τα λεγόμενα Μεγάλα Παρατηρητήρια της NASA. Την τετράδα συμπληρώνουν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο βλέπει στο ορατό τμήμα του φάσματος, το Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra και το Παρατηρητήριο Ακτίνων Γάμμα Comptοn, το οποίο πια δεν λειτουργεί. Η μαγεία του Διαστήματος με τα «μάτια» του Spitzer Το άστρο Ήτα στον αστερισμό της Τρόπιδας, η λευκή κουκκίδα στο κέντρο, είναι ένα από τα μεγαλύτερα άστρα του Γαλαξία, με μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και ακτινοβολία ένα εκατομμύριο φορές ισχυρότερη. Η ακτινοβολία αυτή σπρώχνει μακριά τη σκόνη και δημιουργεί τρύπες στο νεφέλωμα. To πλανητικό νεφέλωμα της Έλικας, σε απόσταση 700 ετών φωτός, μαγνητίζει τα τηλεσκόπια των ερασιτεχνών αστρονόμων λόγω της θεαματικής του εμφάνισης που θυμίζει μάτι. Τα πλανητικά νεφελώματα ονομάστηκαν έτσι επειδή θυμίζουν γιγάντιους πλανήτες όπως ο Δίας. Στην πραγματικότητα όμως είναι απομεινάρια νεκρών άστρων: τα εξωτερικά στρώματα του άστρου έχουν εκτιναχθεί στο Διάστημα και αυτό που μένει στο κέντρο είναι ένας λευκός νάνος. Μαιευτήριο άστρων στον αστερισμό της Κασσιόπης. Τα πιο ηλικιωμένα άστρα, τα οποία διακρίνονταιως μπλε κουκίδες, σπρώχνουν μακριά τα αέρια και τη σκόνη και σχηματίσουν κοιλότητες σαν φυσαλίδες. Στα όρια αυτών των φυσαλίδων, νεότερα άστρα εμφανίζονται ροζ. Νέα άστρα σχηματίζονται και μέσα στις λευκές περιοχές. To κέντρο του Γαλαξία μας σε μια εικόνα του Spitzer που καλύπτει απόσταση 2.400 ετών φωτός στον οριζόντιο άξονα. Η καρδιά του Μίλκι Ουέι κρύβεται μέσα σε ένα πέπλο αερίων και σκόνης, το οποίο όμως διαπερνά η υπέρυθρη ακτινοβολία που βλέπει το Spitzer. Οι φωτεινότεροι σχηματισμοί της εικόνας είναι άστρα. Το πράσινο αντιστοιχεί σε πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες της διαστρικής σκόνης, ενώ το κίτρινο και το μπλε αντιστοιχεί στη θερμική λάμψη της σκόνης. Η εικόνα αυτή δείχνει τον πρώτο χάρτη της επιφάνειας ενός εξωπλανήτη, δηλαδή ενός εξωπλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος. Ο χάρτης δείχνει τις διαφορές θερμοκρασίας στα σύννεφα ενός αέριου πλανήτη με την ονομασία HD 189733b. Τομή του μεγάλου δακτύλιου που ανακάλυψε το Spitzer στον Κρόνο. Ο μεγαλύτερος δακτύλιος του συστήματος έχει διάμετρο 200 φορές μεγαλύτερη από του Κρόνου και αποτελείται κυρίως από σωματίδια πάγου. Ο γαλαξίας Messier 104, ένα γιγάντιο κοσμικό σομπρέρο είναι ένα από τα διασημότερα ουράνια σώματα. Στις υπέρυθρες εικόνες του Spitzer ανακαλύφθηκε ένας ακόμα δακτύλιος από σκόνη, ο οποίος εμφανίζεται εδω κόκκινος. Το νεφέλωμα του Ωρίωνα είναι ορατό και με γυμνό μάτι ως κηλίδα στο ξίφος του ομώνυμου αστερισμού. Περίπου 1.000 νεογέννητα άστρα κρύβονται στη σκόνη αυτού του κοσμικού μαιευτήριου σε απόσταση 1.400 ετών φωτός.

Σιδερένιος πλανήτης γιορτάζει την Πρωτοχρονιά κάθε 4 ώρες Κέμπριτζ, Μασαχουσέτη Φανταστείτε πώς θα ήταν αν η βάρδια σας στη δουλειά διαρκούσε δύο συνεχόμενα έτη. Αυτό θα συνέβαινε αν εργαζόσασταν στον KOI 1843.03, τον πλανήτη με το συντομότερο έτος που έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα. Ερευνητές του MIT ανέλυσαν δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο είχε δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη του πλανήτη το 2012. Το Kepler είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει εξωπλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα. Στην περίπτωση του KOI 1843.03, τα περάσματα αυτά, γνωστά στους αστρονόμους ως διαβάσεις, ήταν εξαιρετικά συχνά, ένδειξη ότι το έτος του πλανήτη έχει μικρή διάρκεια. Οι παρατηρήσεις, αναφέρουν οι ερευνητές στο Astrophysical Journal Letters, δείχνουν ότι ο KOI 1843.03 είναι ο πλανήτης με τη μικρότερη γνωστή περίοδο περιφοράς, δηλαδή το συντομότερο έτος, με διάρκεια μόλις 4 ώρες και 15 λεπτά. Η μικρή διάρκεια περιφοράς οφείλεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης βρίσκεται σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από το μητρικό του άστρο και κινείται ασυνήθιστα γρήγορα, με ταχύτητα γύρω στα 250 χιλιόμετρα την ώρα. Συγκριτικά, η Γη «σέρνεται» γύρω από τον Ήλιο με μόλις 30 χιλιόμετρα την ώρα. Όμως η μικρή απόσταση του KOI 1843.03 από το μητρικό του άστρο πιθανότατα έχει και άλλες συνέπειες: η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι ο πλανήτης πρέπει να να έχει στραμμένη τη μία πλευρά του μόνιμα προς το άστρο, όπως η Σελήνη έχει τη μία πλευρά της μονίμως στραμμένη προς τη Γη. Και αυτό θα σήμαινε ότι η περίοδος περιφοράς είναι ίση με την περίοδο περιστροφής. Με άλλα λόγια, ένας χρόνος στον KOI 1843.03 πρέπει να διαρκεί όσο μία ημέρα. Τα παράξενα όμως δεν σταματούν εδώ: όταν ένας πλανήτης βρίσκεται σε τόσο μικρή απόσταση από το άστρο του δέχεται τις συνέπειες της βαρυτικής του έλξης, η οποία μπορεί να έχει διαφορετική ένταση σε κάθε περιοχή και να δημιουργεί έτσι ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις. «Όταν βρίσκεται κανείς τόσο κοντά στο άστρο, οι παλιρροϊκές αλληλεπιδράσεις γίνονται τόσο ισχυρές ώστε μπορούν να διαλύσουν τον πλανήτη. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο πλανήτης να συγκρατήσει τη μάζα του είναι να έχει πολύ μεγάλη πυκνότητα» σχολιάζει ο Ρομπέρτο Σάντσις-Οχέδα, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο MIT. Οι υπολογισμοί της μελέτης του δείχνουν ότι ο ΚΟΙ 1843.03, ο οποίος έχει μάζα ίση με 0,6 γήινες μάζες, είναι τόσο πυκνός ότι πρέπει να αποτελείται κατά τουλάχιστον 70% από σίδηρο, ή ακόμα και από μασίφ σίδερο. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο ΚΟΙ 1843.03 είναι ακόμα ένας «πιθανός πλανήτης», του οποίου η ύπαρξη δεν έχει επιβεβαιωθεί οριστικά. Αν τελικά αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει, το ρεκόρ του συντομότερου έτους πηγαίνει στον Kepler 87b. Σύμφωνα με ανεξάρτητη μελέτη, την οποία δημοσιεύουν στο Astrophysical Journal μέλη της ίδιας ερευνητικής ομάδας στο MIT, ο Kepler 87b, του οποίου η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί, γιορτάζει την Πρωτοχρονιά κάθε 8,5 ώρες. http://asterios-papastergiou.blogspot.gr/2013/08/4_25.html

Βίντεο: η πρώτη επίσκεψη σε αστεροειδή Στις 22 Αυγούστου η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες εικόνες και βίντεο που αναπαριστούν την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή που προγραμματίζεται για το 2025 (αν εγκριθεί ο προϋπολογισμός από το αμερικανικό Κογκρέσο). Ακολουθεί το animation που περιγράφει την αποστολή που θα ονομάζεται «Asteroid Redirect Mission»: http://physicsgg.me/2013/08/25/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE/

LADEE: η επόμενη αποστολή της NASA στη Σελήνη Μετά από τις αποστολές των τελευταίων χρόνων, Lunar Reconnaissance Orbiter (μελέτησε την επιφάνεια της Σελήνης) και GRAIL (κατέγραψε το βαρυτικό της πεδίο), η NASA στέλνει στις αρχές του Σεπτέμβρη ακόμη μια αποστολή στο φεγγάρι, αυτή τη φορά με σκοπό τη μελέτη της αραιής του ατμόσφαιρας. Το μικρό σκάφος, μεγέθος αμαξιού και κόστους 210 εκατομμυρίων ευρώ ονομάζεται LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer), και είναι μια ρομποτική αποστολή η οποία θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με σκοπό τη λεπτομερή συλλογή στοιχείων για τη σύνθεση και τη δομή της λεπτής ατμόσφαιρας του φυσικού μας δορυφόρου. Θα εκτοξευθεί στις 6 Σεπτεμβρίου από το διαστημικό κέντρο της NASA στην ακτή της Βιρτζίνια. Πρόκειται για την πρώτη φορά που εκτοξεύεται σκάφος πέρα από γήινη τροχιά από τη Βιρτζίνια (οι υπόλοιπες αποστολές εκτοξεύονται από το Kennedy Space Center στη Φλόριντα), ενώ θα είναι και η πρώτη διαστημική πτήση του νέου πυραύλου Minotaur V. Η ατμόσφαιρα της Σελήνης, η οποία αποκαλείται και εξώσφαιρα, είναι τόσο αραιή, που τα μεμονωμένα άτομα που την αποτελούν δε συγκρούονται καν μεταξύ τους. Ακόμη και η Γη έχει μια παρόμοια εξώσφαιρα, αλλά βρίσκεται στα ανώτερα στάδια της ατμόσφαιρας, σε αντίθεση με τη Σελήνη, όπου αγκαλιάζει την επιφάνειά της. Αν και οι πλανητικοί επιστήμονες ψάχνουν για εξωπλανήτες με ατμόσφαιρες παρόμοιες με αυτή της Γης, είναι πολύ πιο συχνό το φαινόμενο να περιβάλλονται από τέτοιου είδους εξώσφαιρες. Έτσι η μελέτη της εξώσφαιρας της Σελήνης, θα δώσει απαντήσεις και για άλλους δορυφόρους πλανητών και βραχώδη αντικείμενα, ή ακόμη και για πλανήτες όπως ο Ερμής. Η αποστολή θα είναι εξοπλισμένη με δύο φασματόμετρα και μια συσκευή που θα αναλύει τη σκόνη, ενώ θα φέρει και ένα νέο σύστημα τηλεπικοινωνιών, που θα χρησιμοποιεί υπέρυθρη ακτινοβολία για τη μετάδοση πληροφοριών αντί ραδιοκύματα. Αυτό θα επιτρέψει την αποστολή δεδομένων έξι φορές γρηγορότερα, με εξοπλισμό που ζυγίζει το μισό βάρος και καταναλώνει 25% λιγότερη ισχύ. Αν είναι επιτυχές, το νέο σύστημα θα επιτρέπει σε μελλοντικές διαπλανητικές αποστολές της NASA τη μετάδοση ακόμη και τρισδιάστατου βίντεο, κάτι πρωτάκουστο για διαστημική αποστολή. http://physicsgg.me/2013/08/24/ladee-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7/

Ηχος και φως προδίδουν τα μυστικά των άστρων Νέα τεχνική μετράει τη βαρύτητα της επιφάνειας των μακρινών ήλιων από τις αυξομειώσεις της φωτεινότητάς τους Λονδίνο Μια νέα τεχνική χρησιμοποιεί την αυξομείωση της έντασης του φωτός των άστρων για να μετρήσει τη βαρύτητα της επιφάνειάς τους με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από τις ήδη υπάρχουσες. Η ανακάλυψη, η οποία έγινε με βάση τα δεδομένα του εκτός «κυνηγετικής» μάχης πλέον τηλεσκοπίου Kepler της NASA, αναμένεται να οδηγήσει σε καλύτερη εκτίμηση των ιδιοτήτων των μακρινών ήλιων αλλά και του μεγέθους των εξωπλανητών που κινούνται γύρω τους. Ηχος και φως Η τεχνική, η οποία αναπτύχθηκε από διεθνή ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Κέιβαν Στάσουν, καθηγητή Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι εξαιρετικά απλή. Χρησιμοποιεί ως «δείκτη» για τη μέτρηση της επιφανειακής βαρύτητας τα μοτίβα των μεταβολών που παρατηρούνται στο «τρεμόσβημα» των άστρων για ένα διάστημα χρόνου – και συγκεκριμένα αυτών που διαρκούν οκτώ ώρες ή λιγότερο. Όπως αναφέρουν στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», αναλύοντας δεδομένα του Kepler οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για άστρα περίπου σαν τον Ηλιο οι μεταβολές αυτές σχετίζονται με την κόκκωση της επιφάνειάς τους, μια ένδειξη σημαντική για τη βαρύτητα: σε άστρα με μεγάλη βαρύτητα επιφανείας η κόκκωση είναι πιο λεπτή ενώ σε άστρα με μικρότερη βαρύτητα επιφανείας είναι πιο χονδρή. Όπως περιγράφεται στο σχετικό βίντεο, προκειμένου να ανιχνευθούν τα μοτίβα των μεταβολών στην αυξομείωση της έντασής του, το φως των άστρων μετατρέπεται από τους επιστήμονες σε ήχο. Μεγαλύτερη ακρίβεια Οι υπάρχουσες μέθοδοι για τη μέτρηση της βαρύτητας της επιφάνειας των άστρων είτε είναι εξαιρετικά πολύπλοκες, θέτοντας σοβαρούς περιορισμούς, είτε ενέχουν μεγάλο ποσοστό αβεβαιότητας. Οι φωτομετρικές μέθοδοι που μετρούν τη φωτεινότητα του άστρου είναι αρκετά απλές, όμως η αβεβαιότητά τους κυμαίνεται στο 90-150%. Η φασματοσκοπία είναι πιο περίπλοκη και περιορίζεται σε σχετικά φωτεινά άστρα, έχει όμως μικρότερη αβεβαιότητα, 25-50%. Η αστεροσεισμολογία επιτυγχάνει σχεδόν ιδανική ακρίβεια – έχει αβεβαιότητα μόλις 2% – αλλά είναι η δυσκολότερη από όλες στην εφαρμογή και περιορίζεται μόνο στα πιο κοντινά και φωτεινά άστρα. Η νέα τεχνική που προτείνει η ομάδα του Βάντερμπιλτ έχει αβεβαιότητα μόλις 25% και μπορεί να εφαρμοστεί σε πολύ μακρινά άστρα. Ο μόνος περιορισμός της είναι ότι απαιτεί δεδομένα εξαιρετικά υψηλής ποιότητας και για μεγάλο διάστημα χρόνου. Όπως όμως επισημαίνουν οι εμπνευστές της, ευτυχώς το Kepler προτού χάσει την όρασή του λόγω βλάβης έχει συλλέξει έναν τεράστιο όγκο τέτοιων δεδομένων. Καλύτερη εκτίμηση μακρινών άστρων και εξωπλανητών Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική καθώς θα επιτρέψει όχι μόνο μια ακριβέστερη «ταυτοποίηση» των νεοανακαλυφθέντων άστρων αλλά και μια καλύτερη εκτίμηση των ιδιοτήτων των μακρινών εξωπλανητών. «Από τη στιγμή που γνωρίζουμε τη βαρύτητα επιφανείας ενός άστρου τότε το μόνο που χρειάζεται είναι μια ακόμη μέτρηση, της θερμοκρασίας του, η οποία είναι αρκετά εύκολο να μετρηθεί, για να προσδιορίσουμε τη μάζα, το μέγεθος και άλλες σημαντικές φυσικές ιδιότητές του» εξήγησε ο δρ Στάσουν σε σχετικό δελτίο Τύπου. «Αυτή ίσως να είναι η εξέλιξη που χρειαζόμασταν ως τώρα για να προσδιορίσουμε το μέγεθος εκατοντάδων άστρων και εξωπλανητών» τόνισε από την πλευρά της η Μαρία Γούμακ, διευθύντρια του προγράμματος του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των Ηνωμενων Πολιτειών που χρηματοδότησε την έρευνα.«Το να έχουμε ακριβείς μετρήσεις του μεγέθους των εξωπλανητών είναι καθοριστικής σημασίας για τον υπολογισμό της πυκνότητας τους, η οποία αποτελεί ένα χαμένο κομμάτι του παζλ σε τόσους πλανήτες που έχουμε ανακαλύψει ως τώρα». http://www.axortagos.gr/ixos-kai-fos-prodidoun-mistika-ton-astron.html

Αγριο» αστρικό μωρό σε κοντινό πλάνο Το τηλεσκόπιο ALMA απαθανατίζει με πρωτοφανή λεπτομέρεια ένα νεογέννητο άστρο Ουάσινγκτον Η γέννηση ενός άστρου είναι ένα εξαιρετικά βίαιο γεγονός, εξίσου βίαια όμως είναι και τα πρώτα «βήματα» της ζωής του. Τα νεογέννητα άστρα εκτοξεύουν στο Διάστημα υλικά με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, δημιουργώντας πολλές φορές θεαματικούς φωτεινούς χειμάρρους στο περιβάλλον τους. Το τηλεσκόπιο ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) απαθανάτισε για πρώτη φορά σε «γκρο-πλαν» ένα «άγριο» αστρικό μωρό αποκαλύπτοντας νέα στοιχεία για τις διεργασίες που συνοδεύουν τα φαινόμενα του είδους Τα υλικά που εκτοξεύονται από τα νεογέννητα άστρα τρέχουν με ταχύτητες ως και 1 εκατ. χλμ. την ώρα. Καθώς, στην πορεία τους, συγκρούονται με νέφη αερίων και σκόνης δημιουργούν φωτεινές περιοχές νέφωσης οι οποίες ονομάζονται αντικείμενα Herbig Haro. Ένα θεαματικό τέτοιο αντικείμενο, το οποίο είναι γνωστό ως Herbig-Haro 46/47 και βρίσκεται στον αστερισμό της Ιστίας, περίπου 1.400 έτη φωτός μακριά από τη Γη, «χαρτογραφήθηκε» με πρωτοφανή λεπτομέρεια από το διεθνές ραδιοτηλεσκόπιο που βρίσκεται στη Χιλή. Οι νέες παρατηρήσεις έδειξαν ότι ορισμένα από τα υλικά του HH 46/47 κινούνται με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι τα νεογέννητα άστρα παράγουν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας και έχουν πολύ μεγαλύτερη ορμή από ό,τι εθεωρείτο ως τώρα. http://www.axortagos.gr/agrio-astriko-moro-kontino-plano.html

Βίντεο αστρονόμου παρουσιάζει νυχτερινά φωτεινά νέφη σε μοναδικούς σχηματισμούς και το εντυπωσιακό Βόρειο Σέλας Εδιμβούργο Ένα εντυπωσιακό βίντεο time-lapse που αποκαλύπτει τον «χορό» ανάμεσα σε νυχτερινά φωτεινά νέφη και στο Βόρειο Σέλας, όπως αυτός εκτυλίχθηκε στον νυχτερινό ουρανό του Κάιθνες στη Σκωτία, δημιούργησε ο αστρονόμος Ματσιέγ Βινιάρκζικ. Σύμφωνα με τον 41χρονο άνδρα, πρόκειται για δύο ιδιαίτερα σπάνια φαινόμενα. Ωστόσο, ο ίδιος ήταν τόσο τυχερός ώστε να τα δει μαζί μέσα σε μια νύχτα. Τα νυχτερινά φωτεινά νέφη δημιουργούνται από την αντανάκλαση του ηλιακού φωτός σε μικροσκοπικούς κρυστάλλους πάγου διαμέτρου μόλις 0.1 μικρομέτρου (εκατομμυριοστό του μέτρου), που βρίσκονται στο πιο κρύο σημείο της ατμόσφαιρας, σε απόσταση περίπου 80-85 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Συνήθως, είναι αρκετά αχνά με αποτέλεσμα να μην γίνονται αντιληπτά από το έδαφος. Λόγω της μεγάλης απόστασής τους από το έδαφος, η φωτογράφιση τους γίνεται συνήθως από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Ήταν ένα πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα» αναφέρει ο Βινιάρκζικ. «Ως αστρονόμος, ήθελα να περάσω μια νύχτα κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ήλπιζα να δω τα νυχτερινά φωτεινά νέφη, τα οποία εντόπισα λίγο μετά τη δύση του ήλιου, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησε η μαγεία του Βόρειου Σέλαος» προσθέτει ο ίδιος. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://www.axortagos.gr/spanios-xoros-sto-nixterino-ourano-tis-skotias.html

Αδέσποτοι πλανήτες που γεννιούνται ελεύθεροι Αρκετοί πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια να περιφέρονται χαμένοι στο Διάστημα, χιλιάδες έτη φωτός μακριά από οποιοδήποτε άλλο σώμα. Η κρατούσα θεωρία θέλει τους εξωπλανήτες αυτούς να έχουν εκδιωχθεί από τα μητρικά τους άστρα. Τώρα, όμως, οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι κάποιοι από αυτούς τους ελεύθερους πλανήτες πρέπει να γεννήθηκαν ελεύθεροι. Οι τελευταίες παρατηρήσεις, οι οποίες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενοι οι αδέσποτοι εξωπλανήτες να σχηματίστηκαν από μικρά αλλά πυκνά νέφη αερίου, τα οποία δεν περιείχαν αρκετή μάζα για να δώσουν άστρα. Διεθνής ερευνητική ομάδα μελέτησε τέτοια νέφη στο Νεφέλωμα της Ροζέτας, ένα γιγάντιο σύννεφο αερίου και σκόνης που βρίσκεται σε απόσταση 4.600 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Μονόκερου. «Το Νεφέλωμα της Ροζέτας φιλοξενεί περισσότερα από 100 τέτοια μικροσκοπικά νέφη. Τα ονομάζουμε σφαιρίδια [globulette]» αναφέρει ο Γκόστα Γκαμ του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, επικεφαλής της μελέτης. Τα «σφαιρίδια» αυτά έχουν μικρή διάμετρο, περίπου 50 φορές την απόσταση Ήλιου-Ποσειδώνα. «Διαπιστώσαμε ότι είναι πολύ πυκνά και συμπαγή, και πολλά από αυτά έχουν πολύ πυκνούς πυρήνες. Αυτό μας λέει ότι πολλά από αυτά θα καταρρεύσουν υπό το ίδιο τους το βάρος και θα σχηματίσουν ελεύθερους πλανήτες» συνεχίζει ο Δρ Γκαμ. «Πιστεύουμε ότι αυτά τα μικρά, σφαιρικά νέφη αποσπάστηκαν από ψηλές, σκονισμένες στήλες αερίου, των οποίων το σχήμα διαμορφώνεται από την ισχυρή ακτινοβολία γειτονικών νεαρών άστρων». Σύμφωνα με τον ερευνητή, η πίεση της ακτινοβολίας νεογέννητων άστρων μέσα στο Νεφέλωμα της Ροζέτας σπρώχνει μακριά στο Διάστημα τα μικρά νέφη και τους αδέσποτους πλανήτες τους. «Αν αυτά τα σφαιρικά νέφη σχηματίζουν πλανήτες, οι πλανήτες αυτοί πρέπει να εκτοξεύονται σαν σφαίρες στα βάθη του Γαλαξία μας» λέει ο Δρ Γκαμ. http://physicsgg.me/2013/08/21/%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5/