eliasg2004

Αι σταν-ντ κορεκτιντ! Νάσαι καλά Πάναγιώτη!

M3 και Μ2 θέλω κι εγώ τώρα... Πρέπει να βρω και κανένα άλλο ψιλο-πράγμα για να του κάνω κάποια στιγμή παραγγελία...

Η Scopestuff είναι περίπτωση.. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν άνθρωπο και κάποιους υπαλλήλους οι οποίοι είναι πελαγωμένοι. Στα email απαντά μονάχα ο Jim συνήθως άμεσα αλλά σε μια-δυο περιπτώσεις έχει κάνει και μήνα για να απαντήσει. Το σύστημα πληρώνω και μετά από 2-3 μέρες κάνω και δεύτερη πληρωμή με το κόστος των μεταφορικών δεν είναι και ιδιαίτερα "ευέλικτο", αλλά από την άλλη κάποια πράγματα τα βρίσκεις ΜΟΝΟ εκεί... Κώστα ειδικά γι αυτό το κατάστημα δεν θα μου έκανε εντύπωση αν σιωπηρά λάμβανες την επόμενη βδομάδα ένα δεύτερο πακετάκι με τα καπάκια σου ή αν λάβεις απάντηση σε κανένα μήνα. Μπορεί στην πρώτη περίπτωση να ξέχασε να σου στείλει ειδοποίηση και στη δεύτερη να έχουν μαζευτεί πολλά email. Η περίπτωση να έχουν μπλοκάρει τα μηνύματά σου σε κάποιο φιλτρο spam δεν είναι διόλου απίθανη. ΥΓ. Τελικά με τα νούμερα στις βίδες πέσαμε μέσα; Όλα οκ;

Αν αφεστιάζοντας το πολύ σε δύο δαχτυλίδια διαπιστώσεις ότι δεν είναι ακριβώς κεντραρισμένα, τότε ναι, ένα SCT δεν είναι καλά ευθυγραμμισμένο. Από εκεί και πέρα για το βέλτιστο αποτέλεσμα κάνεις ότι μικρο-διορθώσεις απαιτούνται μειώνοντας ολοένα και περισσότερο το μέγεθος του αστεριού και πλησιάζοντας στο σημείο εστίασης. Ιδανικά οι τελευταίες μικροαλλαγές γίνονται εξετάζοντας το airy disk του σωστά εστιασμένου αστεριού. Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, συνήθως αρκείται κανείς σε ότι αλλαγές κάνει, αφεστιάζοντας ελάχιστα από το σημείο 0: ίσα-ίσα να "χοντρύνει" λίγο το είδωλο και να αρχίσει να ξεχωρίζει το πρώτο δαχτυλίδι. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί πρέπει η όλη διαδικασία να γίνεται με διαρκώς μειούμενο είδωλο αστεριού. Θα ήταν ευκολότερο να δουλέψει με ένα μεγάλο donut και να κάνει ότι διορθώσεις χρειάζονται εκεί. Ο λόγος είναι ότι όσο αφεστιάζουμε, από ένα σημείο και μετά τα πάντα φαίνονται ...τέλεια. Όσο πιο πολύ πλησιάζουμε στο σημείο εστίασης τόσο τα προβλήματα ευθυγράμμισης γίνονται σαφέστερα. Καλή ιδέα και πολύ ευκολότερη διαδικασία - αφού δεν παρεμβάλλονται παχιά στρώματα ατμόσφαιρας - είναι να δοκιμάσεις να ευθυγραμμίσεις με ένα τεχνητό αστεράκι σε απόσταση ας πούμε 20-30 μέτρα και υπό γωνία: όχι στο ίδιο επίπεδο με το τηλεσκόπιο, αλλά τουλάχιστον 20 μοίρες πιο ψηλά για να "καθίσει" ο καθρέφτης όσο πιο κοντά γίνεται στη θέση που θα έχει όταν παρατηρείς και να αποφύγεις λάθη από μικρο-μετακινήσεις του πρωτεύοντος. Στο ebay υπάρχει ένα τέτοιο φθηνό τεχνητό αστεράκι σε σχήμα φακού με 5-6 τρυπούλες που αντιστοιχούν σε διαφορετικό μέγεθος αστέρα. Νομίζω ότι έρχεται στα $25 μαζί με τα μεταφορικά.

Διαβάζοντας ξανά τα παραπάνω για τα είδη τηλεσκοπίων, ένας ενδιαφέρον τύπος που δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος είναι τα mak-newtonian. Δεν βγαίνουν σε πολλές ίντσες, κάποια στιγμή η Skywatcher/Orion είναι βγάλει ένα 180άρι, αλλά δεν έχω ακούσει για κάτι μεγαλύτερο από 10 ίντσες. Δεν έχει τύχει να παρατηρήσω μέσα από αυτά, αλλά έχουν καλές προδιαγραφές για παρατήρηση: πολύ μικρή κεντρική παρεμπόδιση, εξαιρετικά διορθωμένο πεδίο και συγχρόνως είναι γρήγορα (εντάξει, αυτό είναι προσόν για την αστροφωτογράφιση). Το κακό είναι ότι αργούν να κρυώσουν και ότι από ότι ακούω είναι βαριά σε σχέση με αντίστοιχα νευτώνεια. Για τα RC που αναφέρθηκαν παραπάνω: έχει περάσει ένα 6ιντσο από τα χέρια μου. Στις χαμηλές μεγεθύνσεις προσφέρουν ένα καθαρό και διορθωμένο πεδίο από άκρη σε άκρη. Όσο όμως ανεβαίνεις σε μεγεθύνσεις η μεγάλη κεντρική παρεμπόδιση (50% στο 6ιντσο) κόβει πολύ από την απόδοσή του.. Φωτογραφικά είναι άλλη ιστορία. Εξάλλου - αν και θα με πάρουν με τις πέτρες - γνώμη μου είναι ότι στην φωτογράφιση DSO και σε αντίθεση με την πλανητική φωτογράφιση, τα κορυφαία οπτικά δεν είναι απαραίτητα. Ένας από τους καλύτερους Μ81/M82 που έχω δει είναι αυτός: http://www.astrovox.gr/forum/album_showpage.php?pic_id=10505 Ειχα ανεβάσει τη φωτογραφία στο φόρουμ με την άδεια του Πολωνού φίλου που την έβγαλε χρησιμοποιώντας ένα μέτριο 8ιντσο skywatcher σε μια εξαιρετική στήριξη (προσωπική μου άποψη: εδώ βρισκεται το 90% μιας επιτυχημένης φωτογραφίας) και με μια καλή κάμερα. Τα SCT είναι παρεξηγημένη ιστορία: έχουν εύκολη διαδικασία ευθυγράμμισης (πειράζει κανείς μόνο την κλίση του δευτερεύοντος) αλλά επειδή κάθε λάθος μεγεθύνεται Χ5, μια τρίχα εκτός έχει αντίκτυπο στο τελικό είδωλο. Συχνά η εντύπωση ότι δεν έχουν καλή εικόνα είναι αποτέλεσμα κακής ή μέτριας ευθυγράμμισης ή/και οφείλεται στο ότι δεν έχουν κρυώσει αρκετά. Σε αυτό το τελευταίο ως τηλεσκόπια κλειστού σωλήνα έχουν τα θέματά τους με την εξισορρόπηση θερμοκρασίας. Από την άλλη ως τηλεσκόπια γενικής χρήσης είναι αξεπέραστα. Να αναφέρω ένα συνηθισμένο κλισέ γι αυτούς τους σωλήνες που όμως είναι ακριβέστατο: κάνουν τα πάντα καλά αλλά όχι άριστα, ενώ διαθέτουν πληθώρα αξεσουάρ για κάθε δουλειά και ανάγκη. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το βασικότερό τους προσόν: είναι μικρά σε όγκο! Έχουν περάσει από τα χέρια μου ένα C5, δύο C8 και ένα C11 (αυτό το τελευταίο το έχω ακόμα 7 χρόνια τώρα). Νομίζω ότι η πιο ισορροπημένη έκδοση σε δυνατότητες, όγκο και value for money είναι το ούτως ή άλλως best seller C8.

Νομίζω μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι στην παρατήρηση η διάμετρος είναι αυτή που μετράει. Σε κάθε τομέα, μα σε πλανητική, μα σε σπάσιμο διπλών, φυσικά σε DSO, ένα τηλεσκόπιο με μεγαλύτερη διάμετρο (με δεδομένο ότι μιλάμε για καλά οπτικά, καλά ευθυγραμμισμένα και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος) θα δώσει καλύτερη εικόνα από ένα μικρότερο τηλεσκόπιο. Από εκεί και πέρα, τα διοπτρικά έχουν άλλη μαγεία και ομορφιά. Χωρίς να μιλήσουμε για high end σωλήνες, ακόμα και ένα καλο ED doublet ή ένα μακρύκανο αχρωματικό μπορεί να δώσει καταπληκτικές εικόνες αστεριών, πραγματικά σημειακά διαμαντάκια σε μαύρο φόντο, ενώ χρωματίζει καλύτερα τις αποχρώσεις φωτεινών διπλών. Στην πλανητική η εικόνα είναι σαφέστατα πιο σταθερή από τους μεγάλους καθρέφτες, πιο καθαρή, ενώ όσες λεπτομέρειες φαίνονται είναι πιο ευκρινείς και γενικότερα η εικόνα είναι - λέξη-κλειδί - πιο ... ευχάριστη. Οι Αμερικάνοι ερασιτέχνες έχουν μια έκφραση για εξαιρετικά καθαρές εικόνες: "refractor like", σαν από διοπτρικό. Νομίζω αυτό λέει πολλά Ένα μεγάλο νευτώνειο φυσικά θα δωσει μεγαλύτερη λεπτομέρεια στην πλανητική ενώ η μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα που διαθέτει θα του επιτρέψει να σπάσει περισσότερους διπλούς. Όμως ενώ η λεπτομέρεις που διακρίνονται στον πλανήτη είναι περισσότερες, σε περιπτώσεις απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια να τις διακρίνεις. Για τα παραδείγματα του Κώστα και για να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου , φυσικά η τελειότητα της μορφής δεν ήταν το ζητούμενο σε κανένα από αυτά τα παραδείγματα αλλά όχι για τους ίδιους λόγους: Όχι, αλλά δεν ήταν αυτό που επιζητούσε. Ο Van Gogh ήταν ιμπρεσιονιστής, τον ενδιέφερε να αποδώσει τη στιγμιαία εντύπωση η οποία είναι εκ φύσεως ατελής. Όχι, αλλά από την άλλη για λόγους παράδοσης είναι ένα είδος που εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια δεν έχει εξελιχθεί ούτε ως προς τα μέσα (ακόμα με χρώματα από κρόκους αβγού παιδεύονται) ούτε βέβαια ως προς τη φόρμα. Γιατί μεταφέρει αιώνες παράδοσης και είναι θρησκευτικά και συναισθηματικά φορτισμένη. Γιατί έχει σημαντικό ρόλο στην όλη θρησκευτική ατμόσφαιρα και τελετουργικό. Κώστα νομίζω ότι αυτό που υπαινίσσεσαι είναι κάτι που εμείς αποδίδουμε σε αυτό το είδος ζωγραφικής και όχι κάτι που πραγματικά υπήρχε. Οι αγγειοπλάστες της εποχής όπως και οι γλύπτες δεν ήταν καλλιτέχνες (όχι βέβαια ότι υπήρχε αυτή η έννοια ή λέξη εκείνη την εποχή) αλλά χειρώνακτες. Την ίδια στιγμή χωρίς να έχουν σωθεί έχουμε περιγραφές των καταπληκτικών έργων του Απελλή για παράδειγμα, ενώ οι ιστορικοί της εποχής είναι μάρτυρες της αληθοφάνειας και τελειότητας των έργων του, τελειότητα που δεν έχουν σύγχρονά του αγγεία. Τα αγγεία και πήλινα της εποχής ήταν απλά χρηστικά αντικείμενα και η αξία της τέχνης τους ίσως να ήταν αντίστοιχη της καλλιτεχνικής αξίας των σημερινών χρηστικών αντικειμένων. Το τι θέλουμε να βλέπουμε εμείς και τι τους αποδίδουμε σήμερα είναι άλλη ιστορία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αξία ή ότι προσωπικά δεν συγκινούμαι βλέποντας τα. Την ίδια όμως συγκίνηση προσλαμβάνω παρατηρώντας ένα παιδικό παιχνίδι της κλασικής εποχής που σίγουρα δεν έχει καλλιτεχνική αξία. Θυμήσου ότι οι μοντέρνοι καλλιτέχνες στην εποχή τους δεν προσπάθησαν να μιμηθούν την υψηλή καλλιτεχνική αξία αυτών των έργων αλλά την απλότητα και τον πρωτογονισμό τους. Ο αυλητής της Κέρου όπως και οι Αφρικάνικες μάσκες ήταν γι αυτούς πρωτογενές υλικό έμπνευσης. Σε ένα μεγάλο βαθμό ο θαυμασμός και η εκτίμηση των ανθρώπων του 20ού αιώνα για τον αυλητή της Κέρου βασίζεται στην εκπαίδευση του ματιού πάνω σε έργα μοντέρνων δημιουργών και σε μία εκ των υστέρων θεώρηση της Κυκλαδίτικης τέχνης. Σε κάθε περίπτωση για τους Κυκλαδίτες της εποχής τα συγκεκριμένα αγάλματα ήταν πιθανότατα λατρευτικά εδώλια και όχι έργα τέχνης. Ο Burnham στο εκπληκτικό Celestial Handbook αναφέρει σε κάποιο σημείο - δεν θυμαμαι ακριβώς τις λέξεις, αλλά την ουσία του πράγματος - μια αρχαία Κινέζικη έκφραση: "you have to be open to the AAAAAhhhhhh!!!! of things". Είναι η ιδέα που αποδίδουμε στα πράγματα και κατ΄επέκταση στις οπτικές εντυπώσεις που τους δίνει αξία και περιεχόμενο. Η αξία συνήθως δεν βρίσκεται καθ ολοκληρίαν - συχνά και καθόλου - στα ίδια τα πράγματα. Η μικρή θολούρα στο σκοτάδι είναι ένας γαλαξίας έτη φωτός μακριά. Μόνο και μόνο από τη συνείδηση και γνώση αυτού του γεγονότος η "θολούρα" αποκτά άλλη αξία

Πολύ ενδιαφέρον! Ευχαριστούμε Κωνσταντίνε! Αλέξανδρε θα δοκιμάσω κι εγώ με το SA πιθανότατα αύριο από Αθήνα αλλιώς το ΣΚ από εξοχικό!

Νομίζω έβαζαν και ένα κίτρινο χαρτάκι σφηνωμένο μεταξύ του βαρελιού 1.25" και του κάτω καπακιού με προειδοποίηση να μην ξεβιδωθεί το κάτω μέρος γιατί θα χυθούν όλα τα στοιχεία έξω - όπερ και εγένετο. Κι εσένα ευλογημένε πως σου ήλθε να λύσεις το προσοφθάλμιο για να το καθαρίσεις; Εκτός από ένα φύσημα με πουάρ συνήθως τα προσοφθάλμια δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω στο κάτω μέρος.. Φοβάμαι ότι θα πάει αρκετά ακριβά το πήγαινε-έλα Ελλάδα-ΗΠΑ-Ελλάδα + το κόστος καθαρισμού και συναρμολόγησης.

Πάρε ένα τηλέφωνο την Televue. Πιθανότατα θα πέσεις σε κάποιον από την οικογένεια Nagler και αν τους εξηγήσεις ότι παίρνεις από Ελλάδα ίσως να σου δώσουν κάποιες οδηγίες για να το συναρμολογήσεις..

Παναγιώτη πραγματικά "κακά" τηλεσκόπια υπάρχουν πολύ λίγα στην αγορά. Μια "λανθασμένη" επιλογή τηλεσκοπίου το πιθανότερο είναι ότι λέει περισσότερα για τον άνθρωπο που το επέλεξε και για το τι ήθελε να κάνει, και λιγότερα για το όργανο καθαυτό. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές πλευρές στο χόμπυ. Κανένα τηλεσκόπιο όπως αναφέρθηκε παραπάνω δεν κάνει για όλες τις δουλειές, ούτε βέβαια ο ΧΥ αγοραστής έχει την υποχρέωση να έχει δια βίου τα ίδια ενδιαφέροντα, το ίδιο αισθητικό κριτήριο ή στο κάτω-κάτω της γραφής τα ίδια μάτια. Για να μιλήσω από προσωπική πείρα, έχω καταλήξει αυτή τη στιγμή με 4 "ενεργά" τηλεσκόπια, ενώ από τα χέρια μου μπορώ να θυμηθώ με μια γρήγορη αναδρομή να έχουν περάσει άλλα ...11, μπορεί και παραπάνω. ΟΛΑ ήταν πολύ καλά έως εξαιρετικά όργανα, συμπεριλαμβάνοντας μέσα σε αυτά και ένα 12ρι flextube. Για τον Α ή Β λόγο δεν μου έκαναν. Η δική μου "αποτυχημένη" επιλογή μπορεί να είναι - και συχνά αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα - "επιτυχία" για κάποιον άλλο. Κοινώς αν δεν καείς δεν μαθαίνεις, ότι και να σου πει ο οποιοσδήποτε. Η ..."αποτυχία" θα σε περιμένει στα πρώτα ή στα ύστερα βήματα και κάποια στιγμή θα μετανιώσεις για κάποια μεγάλη ή μικρή αγορά. Είναι κι αυτό μέρος του χόμπυ

Αφού δεν έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα: Η Μυθολογία, η ονοματολογία και τα αξιοπαρατήρητα των Αστερισμών του Σταύρου Πλακίδη από το Σύλλογο προς Διάδοση Ωφελίμων Βιβλίων. Η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο δυσεύρετο αλλά νομίζω ότι υπάρχουν ακόμα αντίτυπα. και φυσικά για όσους έχουν άνεση στα αγγλικά, η τρίτομη ΒΙΒΛΟΣ, το Burnham's Celestial Handbook από τις εκδόσεις Dover. Αν δεν το έχετε διαβάσει, πρέπει να το βάλετε στο πλάνο!

Ωραίο βίντεο! Άψογη εστίαση, αλλά έχουν καεί λίγο οι πολύ φωτεινές περιοχές. Αχ,αχ,αχ, γιατί όταν είναι καιρός για δοκιμές κάνει πάντα κρύο; Νάσαι καλά Δημήτρη!