Δροσος Γεωργιος

Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο ARIEL Το ARIEL (Atmospheric Remote-sensing Infrared Exoplanet Large-survey), που είναι η τέταρτη μεσαίου μεγέθους αποστολή, η οποία εντάσσεται στο ευρύτερο πρόγραμμα «Cosmic Vision» (Κοσμικό Όραμα) της ESA, αναμένεται να είναι έτοιμο προς εκτόξευση κατά πάσα πιθανότητα στα μέσα του 2028. Στη σύσκεψη της Επιτροπής Επιστημονικού Προγράμματος της ESA, στο Παρίσι την Τρίτη, το ARIEL επικράτησε έναντι δύο άλλων ανταγωνιστικών προτάσεων: ενός τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ (Xipe) και ενός δορυφόρου μελέτης του πλάσματος των σωματιδίων υψηλής ενέργειας γύρω από τη Γη (Thor). Μέσα στην επόμενη διετία θα προσδιορισθούν οι ακριβείς τεχνικές προδιαγραφές του νέου ευρωπαϊκού τηλεσκοπίου, που θα έχει κόστος περίπου 450 εκατ. ευρώ και θα τοποθετηθεί στο λεγόμενο «σημείο Λαγκράνζ 2» μεταξύ Γης και Ήλιου, σε απόσταση 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας. Θα έχει βάρος περίπου 1,3 τόνων και η διάρκεια της αποστολής του προβλέπεται τετραετής. «Το ARIEL μπορεί πραγματικά να μας δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα από τι είναι φτιαγμένοι οι εξωπλανήτες, πώς σχηματίζονται και πώς εξελίσσονται» δήλωσε η επικεφαλής της νέας αποστολής, η ιταλικής καταγωγής καθηγήτρια πλανητικής επιστήμης Τζιοβάνα Τινέτι του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL). Το, διαμέτρου ενός μέτρου, κάτοπτρο και ο φασματογράφος του τηλεσκοπίου θα καταγράφουν τις παραμικρές αλλαγές στο ορατό και υπέρυθρο φως, το οποίο θα διαπερνά τα ατμοσφαιρικά αέρια που περιβάλλουν τους εξωπλανήτες, αποκαλύπτοντας έτσι τη χημική σύνθεσή τους. Τα όργανα του ARIEL θα μπορούν να μετρήσουν τις χημικές μεταβολές τόσο στα διάφορα στρώματα της ατμόσφαιρας, όσο και στην επιφάνεια ενός πλανήτη, κάτι που θα οδηγήσει και σε καλύτερες εκτιμήσεις για τη θερμοκρασία του. Τα στοιχεία αυτά σε συνδυασμό θα δώσουν πολύτιμες ενδείξεις στους επιστήμονες κατά πόσο ένας εξωπλανήτης διαθέτει συνθήκες φιλόξενες για ζωή και μοιάζει με τη Γη. Το ARIEL αναμένεται να μελετήσει πάνω από 1.000 ήδη γνωστούς εξωπλανήτες. Η ESA αναπτύσσει τρεις ακόμη μεσαίας κλίμακας αποστολές που θα προηγηθούν, καθώς βρίσκονται ήδη σε πιο ώριμο στάδιο: Solar Orbiter (παρατηρητήριο του Ήλιου που θα εκτοξευθεί το Φεβρουάριο 2019), Euclid (‘Ευκλείδης’-θα εκτοξευθεί το 2020 για να μελετήσει τη σκοτεινή ύλη) και PLATO (διαστημικό τηλεσκόπιο που θα εκτοξευθεί το 2026). Εκτός από το PLATO που είχε εγκριθεί το 2014, φέτος ή το 2019 αναμένεται να εκτοξευθεί επίσης ένα μικρό τηλεσκόπιο της ESA, το CHEOPS (Characterizing ExoPlanet Satellite), που θα μελετά το μέγεθος και την πυκνότητα των εξωπλανητών, οπότε το ARIEL θα είναι ο τρίτος κατά σειρά ευρωπαϊκός «κυνηγός» εξωπλανητών. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το δικό της τηλεσκόπιο αναζήτησης εξωπλανητών με την ονομασία TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), ενώ έπεται το πολυαναμενόμενο James Webb, ο πραγματικός διάδοχος του τηλεσκοπίου Hubble. Μετά από αρκετές καθυστερήσεις, φαίνεται ότι οριστικά θα εκτοξευθεί το 2019 και το οποίο, μεταξύ άλλων, επίσης θα μελετήσει τις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών. Όλα αυτά δείχνουν πόσο σημαντικό θεωρείται αυτό το πεδίο έρευνας για τους επιστήμονες. Από τις πρώτες ανακαλύψεις στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου 3.700 πλανητών γύρω από 2.800 άστρα. Στο μυαλό όλων ως προτεραιότητα βρίσκεται η ανακάλυψη μιας πραγματικά «δίδυμης» Γης. https://physicsgg.me/2018/03/21/%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b1%cf%8a%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-ariel/

Ένα εντυπωσιακό βίντεο με το βόρειο σέλας. Ο φωτογράφος Oliver Wright δημοσίευσε ένα βίντεο που δείχνει το βόρειο σέλας στον ουρανό πάνω από την πόλη Abisko στη Σουηδία, που προκλήθηκε από πρόσφατη γεωμαγνητική καταιγίδα στις 14 Μαρτίου. Παρατηρήστε την Μεγάλη Άρκτο πίσω από το εντυπωσιακό φαινόμενο:

Βραβείο Αμπελ στον Robert Langlands Στον Αμερικανο-καναδό μαθηματικό Robert P. Langlands από το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών του Πανεπιστημίου Princeton θα απονεμηθεί, σε ειδική τελετή που θα γίνει στο Όσλο στις 22 Μαΐου, το Βραβείο Αμπελ για το 2018. Την είδηση ανακοίνωσε η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων τονίζοντας την προσφορά του Langlands στην επιστήμη μέσα από «το οραματικό του πρόγραμμα που συνδέει τη θεωρία αναπαραστάσεων με τη θεωρία αριθμών». Πρόκειται για το κορυφαίο διεθνές βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο από τον Βασιλιά της Νορβηγίας σε έναν ή περισσότερους μαθηματικούς με σπουδαία συνεισφορά στην επιστήμη. Το βραβείο φέρει το όνομα του Νορβηγού μαθηματικού Νιλς Χένρικ Άμπελ(1802-1829) και συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 630.000 ευρώ. Ο Robert P. Langlands τιμάται, στα ογδόντα ένα του χρόνια, για ένα έργο που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1967. Εκείνη την εποχή, σε ηλικία 30 ετών και αναπληρωτής καθηγητής στο Princeton, έστειλε μια επιστολή δεκαεπτά σελίδων στον σπουδαίο, εξηντάχρονο τότε, Γάλλο μαθηματικό André Weil περιγράφοντας τις νέες μαθηματικές του ιδέες. «Εάν είστε πρόθυμος να διαβάσετε τον προβληματισμό μου πάνω σε αυτά τα θέματα, θα το εκτιμούσα. Αν όχι, είμαι σίγουρος ότι έχετε το κατάλληλο καλάθι αχρήστων για να πετάξετε την επιστολή μου», έγραφε ο Langlands στον Weil. Ευτυχώς, η επιστολή του δεν κατέληξε στα σκουπίδια. Σε αυτήν ο Langlands παρουσίαζε τη θεωρία που οδήγησε σε μια εντελώς νέα κατεύθυνση τη μαθηματική επιστήμη, αποκαλύπτοντας τους στενούς δεσμούς δύο πεδίων, της θεωρίας αριθμών και της αρμονικής ανάλυσης, που μέχρι τότε θεωρούνταν ασύνδετα. Από την ιδέα αυτή γεννήθηκε, επίσης, το περίφημο Πρόγραμμα Λάνγκλαντς, η μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία των Μαθηματικών η οποία επιτρέπει τα τελευταία πενήντα χρόνια στους ερευνητές να μεταφράζουν ευρήματα από το ένα πεδίο στο άλλο και να επιλύουν δύσκολα προβλήματα. Στο πρόγραμμα αυτό έχουν ενταχθεί και συνεργάζονται μερικοί από τους σημαντικότερους μαθηματικούς του κόσμου. Καμία άλλη πρωτοβουλία στα σύγχρονα μαθηματικά δεν έχει τόσο ευρύ πεδίο εφαρμογής, τόση απήχηση και τόσα θαυμαστά επιτεύγματα να επιδείξει. http://physicsgg.me/2018/03/20/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-robert-langlands/

Επτά αστροναύτες αποκαλύπτουν πως είναι η ζωή στο διάστημα. Το να μπορεί να δει κανείς τον πλανήτη μας από το διάστημα είναι μια σπάνια απόλαυση: Μόνο 540 άνθρωποι το έχουν καταφέρει. Επτά αστροναύτες που έχουν εκτοξευτεί από τη Γη με τη NASA μίλησαν για τις εμπειρίες τους στην εκπομπή του National Geographic «One Strange Rock». Η εκπομπή, την παραγωγή της οποίας υπογράφει ο Ντάρεν Αρονόφσκι, ρίχνει μια πιο προσεκτική ματιά στο πώς η ζωή στη Γη λειτουργεί από μια σειρά από οπτικες γωνίες: αντιπαραβάλλει τις μακροσκοπικές του πλανήτη από το διάστημα με μικροφωτογραφίες μερικών από τους μικρότερους οργανισμούς, που είναι τέσσερις φορές πιο μικροί από μια ανθρώπινη τρίχα. Ο Αρονόφσκι δήλωσε πως η εκπομπή αυτή στοχεύει να αναδείξει «το όμορφο ρολόι» της Γης. «Είναι πολύ πιο περίπλοκο από ότι ένας άνθρωπος μπορεί να συλλάβει» είπε. Οι αστροναύτες που μίλησαν στην σειρά ανέφεραν πως το να αφήσουν τη Γη άλλαξε το πώς βλέπουν τον κόσμο μας με αξιοθαύμαστους τρόπους. Μερικοί απέκτησαν μια διαφορετική κατανόηση της επιστήμης που διδάσκονταν ως παιδιά, ενώ άλλοι εκτίμησαν το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να ανακυκλώνουμε τα ούρα μας για να φτιάξουμε καφέ στη Γη. Οι επτά αστροναύτες συνομίλησαν και έδωσαν τη δική τους άποψη για το τι πραγματικά σημαίνει να βρίσκεσαι στο διάστημα. Και οι 7 είχαν μια ευρεία ποικιλία αντιδράσεων για τη ζωή στο διάστημα. Κάποιοι δήλωσαν ότι τους έκανε να αισθάνονται μικροί και ασήμαντοι, ενώ άλλοι είπαν ότι ένιωσαν σαν θεοί. Αλλά προέκυψε ένα κοινό θέμα: η ζωή στο διάστημα έδωσε την ευκαιρία στους αστροναύτες να συνδεθούν με το σπίτι τους με έναν εντελώς νέο τρόπο. «Με έκανε να αποβάλλω το αίσθημα της ασήμαντης αξίας» δήλωσε για την εμπειρία της, η αστροναύτης Μέι Τζέιμισον, που πήγε στο διάστημα το 1992. «Ένιωσα τόσο πολύ μέρος αυτού του σύμπαντος όσο κάθε στίγμα ενός αστεριού. Είχα το ίδιο δικαίωμα να είμαι εδώ». Ο αστροναύτης Τζέρι Λίνετζερ είπε πως όταν κοίταζε κάτω στη Γη, μερικές φορές ένιωθε σαν ένας κοσμικό δημιουργός. «Είμαι σαν Θεός» είπε. Όμως, το να είναι στο διάστημα τον έκανε να συνειδητοποιήσει και την παροδικότητα του στο σύμπαν. «Είμαι απλώς μία κουκίδα στο χρόνο» δήλωσε ο Λίνετζερ. «Το πώς εξελίχθηκε η ζωή είναι τόσο συναρπαστικό... όλα συνέβησαν μια δεδομένη στιγμή και να’ μαστε τώρα». Από την άλλη, ο αστροναύτης Μάικ Μασιμίνο εξεπλάγην από την υπέρτατη καμπυλότητα της Γης. Πιστεύει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρεθεί κάποια άλλη μορφή ζωής στο σύμπαν αλλά όπως είπε: «Δε θα εκπλαγώ, αν δεν υπάρχει κάτι τόσο ωραίο όσο αυτό το μέρος. Νομίζω ότι είμαστε αρκετά σημαντικοί. Και ίσως κάποιος άλλον να ζει σε έναν άλλο πλανήτη εκεί έξω, αλλά νομίζω ότι το δικό μας σπίτι (η Γη) είναι το καλύτερο». Ο διάσημος Καναδός αστροναύτης Κρις Χάντφιλντ δήλωσε ότι αφού γύρισε τον κόσμο με το ISS περίπου 2.650 φορές, άρχισε να βλέπει τον κόσμο του με μια πιο εκτεταμένη ματιά. «Μέχρι πρότινος έβλεπα τον κόσμο από χωρισμένο στην δική μου πατρίδα και τους υπόλοιπους. Τώρα πλέον είμαστε το ‘εμείς’. Η διαφορά μεταξύ του ‘εμείς’ και του ‘αυτοί’ δεν υπάρχει πια». Ο Τζεφ Χόφμαν ταξίδεψε στο διάστημα 5 φορές μεταξύ Απριλίου 1985 και Μαρτίου 1996. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, είδε το τροπικό δάσος του Αμαζονίου να συρρικνώνεται. «Αυτό πραγματικά τράβηξε την προσοχή μου» είπε. «Ακούω από άλλους μου συναδέρφους να λένε για το πώς από το διάστημα δε μπορείς να δεις τα όρια, αλλά δεν είναι αλήθεια – τα βλέπεις» δήλωσε ο Χόφμαν. «Βλέπεις τις διαφορετικές γεωργικές πρακτικές και την ανθρώπινη συμπεριφορά σε διαφορετικές πλευρές των συνόρων». Η αστροναύτης Νικόλ Στοτ ανέφερε πως, αρχικά, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έμεινε άναυδη «Αυτό που σκέφτεσαι είναι ‘Γαμώτο, τι βλέπω τώρα;». «Την πρώτη φορά που κοίταξα έξω από το παράθυρο, δεν ήξερα καν τι κοίταζα» είπε. Η Στοτ ανέφερε επίσης πως μια φορά, όταν ήταν έξω από το διαστημικό σταθμό και κρατιόταν από αυτό με το ένα μόνο χέρι, κατάλαβε γιατί η μαμά της είχε φρικάρει μόλις την ανακοίνωσε πως τα ταξίδευε στο διάστημα. Ίσως όμως κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι στο διάστημα όσο η Πέγκι Γουίτσον, η γυναίκα που έζησε εκεί 665 ημέρες, περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο Αμερικανό. Η Γουίτσον πέρασε τόσο χρόνο εκεί, που άρχισε να βλέπει τη Γη σαν ένα μεγάλο διαστημικό σκάφος – ένα πραγματικά εντυπωσιακό, ωστόσο. «Είμαστε εκεί πάνω προσπαθώντας να αναδημιουργήσουμε ότι συμβαίνει στη Γη, κι αυτό είναι πραγματικά δύσκολο» είπε. Η Γουίτσον είπε ότι στον πλανήτη μας έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε 100% ανεξάρτητοι και πως διαθέτουμε ένα ισχυρό σύστημα ανακύκλωσης. Εν συγκρίσει, ο διαστημικός σταθμός, λειτουργεί με περίπου 85% ικανότητα ανακύκλωσης, κάνοντας πράγματα όπως το να μετατρέπει τα ούρα σε νερό για τον καφέ. Οι άνθρωποι στηρίζονται από αυτόν τον πλανήτη, λέει, μια απλή αλήθεια που εκτιμά περισσότερο μετά το χρόνο της στο διάστημα. «Είναι ένα περίπλοκο, αλληλένδετο σύστημα που έχουμε στο διαστημόπλοιο Γη» λέει. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/675172_epta-astronaytes-apokalyptoyn-pos-einai-i-zoi-sto-diastima-foto

Τα ηφαίστεια «γέννησαν» τους ωκεανούς του Άρη. Πλήθος ευρημάτων δείχνει ότι στον Άρη υπήρχε κάποτε νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του. Οι επιστήμονες είναι βέβαιοι για την ύπαρξη του νερού αλλά δεν έχουν ακόμη χαρτογραφήσει την παρουσία του στον Κόκκινο Πλανήτη. Κάποιες θεωρίες κάνουν λόγο για ένα τεράστιο ωκεανό που κάλυπτε σχεδόν τα 2/3 του πλανήτη όταν αυτός βρισκόταν σε βρεφική ηλικία. Άλλες θεωρίες κάνουν λόγο για ύπαρξη περισσότερων του ενός ωκεανών και άλλες περιορίζουν την ύπαρξη του νερού σε μικρότερες και μεγαλύτερες λίμνες ή λιμνοθάλασσες που κάλυπταν την επιφάνεια των μεγάλων κρατήρων που υπάρχουν στον Άρη. Μια νέα μελέτη με επικεφαλής τον Μάικλ Μάνγκα, καθηγητή πλανητικής επιστήμης στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Μπέρκλι στις ΗΠΑ στηρίζει την θεωρία των πολλών ωκεανών στον Άρη αλλά κάνει παράλληλα και ένα βήμα περισσότερο υποδεικνύοντας τον δημιουργό τους. Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» οι ωκεανοί του Άρη είναι προϊόν έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας στον πλανήτη και μάλιστα δημιουργήθηκαν περίπου 300 εκατ. νωρίτερα από ότι εκτιμούσαν οι επιστήμονες. Τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχουν στην διάθεση τους οι επιστήμονες δείχνουν ότι ο Άρης σχηματίστηκε πριν από περίπου 4 δισ. έτη και η εμφάνιση του ή των ωκεανών σε αυτόν εκτιμάται ότι έγινε πριν από περίπου 3,4 δισ. έτη. Σύμφωνα με την νέα μελέτη οι ωκεανοί εμφανίστηκαν πριν από περίπου 3,7 δισ. έτη και ήταν αποτέλεσμα ακατάπαυστων τρομερών ηφαιστειακών εκρήξεων στην περιοχή Θάρσις. Η Θαρσίς είναι ένα τεράστιο ηφαιστειογενές υψίπεδο που απλώνεται σε μεγάλο μέρος της τροπικής ζώνης του δυτικού ημισφαιρίου του Άρη Η διαμέτρου πέντε χιλιάδων χλμ. περιοχή αυτή φιλοξενεί τα μεγαλύτερα ηφαίστεια σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα. Το υψηλότερο ηφαίστειο του πλανήτη (και του Ηλιακού Συστήματος), το όρος Ολυμπος που φτάνει σε ύψος τα 20 χλμ, συνδέεται μεν με την Θαρσίδα, αλλά για την ακρίβεια βρίσκεται μόλις έξω από το δυτικό της άκρο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα ηφαίστεια επέτρεψαν την παρουσία του νερού στην επιφάνεια του Άρη με δύο τρόπους. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές θεωρούν ότι οι συνεχείς εκρήξεις των ηφαιστείων δημιούργησαν ρωγμές στο έδαφος του Άρη μέσα από τις οποίες επετράπη στο νερό που βρισκόταν στο εσωτερικό του πλανήτη να φτάσει στην επιφάνεια. Ταυτόχρονα τα αέρια που εκτοξεύονταν στην ατμόσφαιρα από τις ηφαιστειακές εκρήξεις άλλαξαν την σύσταση της ατμόσφαιρας και επέτρεψαν στο νερό που έφτανε από το υπέδαφος στην επιφάνεια του Άρη να παραμένει σε υγρή μορφή. «Τα ηφαίστεια μπορεί να έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία των συνθηκών ώστε ο Άρης να γίνει υγρός» αναφέρει ο Μάνγκα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500207833

Εκδήλωση με θέμα «Η Οδύσσεια της Νανο-Ηλεκτρονικής» Όλος ο τόμος της Οδύσσειας σε ένα τσιπάκι πυριτίου, μόλις 0.05 τετραγωνικά χιλιοστά Την εξέλιξη της επιστήμης της Νανο-ηλεκτρονικής από τις λυχνίες μέχρι τις σημερινές υπερυπολογιστικές μηχανές, πραγματεύεται η επόμενη ομιλία του καινοτόμου θεσμού Cafe Scientifique. Η εκδήλωση, η οποία είναι ανοικτή για το κοινό, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 19:00 μμ, με ομιλητή τον Παναγιώτη Δημητράκη, Ερευνητή Β’ στο Ινστιτούτο Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος. Η Οδύσσεια είναι το προσωπικό ταξίδι του καθενός μας στη διάρκεια της ζωής του για να βρει το νόημά της. Όμως οι Επιστήμες και ιδιαίτερα αυτές που σχετίζονται με την τεχνολογία έχουν μια μακραίωνη εξέλιξη από την εμφάνιση του ανθρώπου, εκφράζοντας τη βαθύτερη ανησυχία του για την κατανόηση του κόσμου. Έχουν δηλαδή τη δική τους Οδύσσεια. Στη σύντομη αυτή ομιλία, μέσα από παραδείγματα της καθημερινής μας ζωής ώστε να γίνει πιο κατανοητή η αποδόμηση πολλών τεχνολογικών «θαυμάτων», θα προσπαθήσουμε να αποδομήσουμε την επιστήμη της Νανο-ηλεκτρονικής, ακολουθώντας τα βήματα της εξέλιξής της από την εμφάνιση των λυχνιών μέχρι τις σημερινές υπερυπολογιστικές μηχανές. Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία πέρα από τις όποιες καινούριες έννοιες και γνώσεις παρουσιαστούν, να σταθούμε και στο «επεισόδιο της Οδύσσειας» που επιτελείται στην Ελλάδα από επιστήμονες και ερευνητές προκειμένου να αλλάξει αμφίδρομα η σχέση τους με την κοινωνία: με σύγχρονες μεθόδους νανοτεχνολογίας που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή σύγχρονων Νανοηλεκτρονικών διατάξεων (έτσι καταφέραμε να έχουμε ισχυρούς mini υπολογιστές στα κινητά μας) γράφτηκε σε τσιπάκι πυριτίου όλος ο τόμος της Οδύσσειας (303 σελίδες Α4, ~15τμ επιφάνειας) σε μόλις 0.05 τετραγωνικά χιλιοστά, όπου το κάθε γράμμα είναι περίπου 50 δισεκατομμυριοστά του μέτρου (νανόμετρα). Ο Δρ Παναγιώτης Δημητράκης αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’όπου έλαβε και μεταπτυχιακό στη Φυσική Συμπυκνωμένης Ύλης, και συνέχισε το διδακτορικό του στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Έχει εργαστεί ως βοηθός έρευνας και ως ερευνητής σε πολλά εθνικά και ευρωπαϊκά ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα στο πεδίο της Μίκρο-Νάνοηλεκτρονικής, και ήταν υπεύθυνος έρευνας σε πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από την European Space Agency (ESA) και συντονιστής έργου στα πλαίσια διμερούς συνεργασίας Ελλάδας-Γερμανίας. Σήμερα είναι επιστημονικός υπεύθυνος του έργου EINSTEIN και συντονιστής του έργου MEM-Q που υλοποιούνται στο πλαίσιο της Ελληνο-Ρωσικής συνεργασίας σε κβαντικές τεχνολογίες, και επιστημονικός υπεύθυνος δύο έργων για την ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων σε συνεργασία με ελληνικές εταιρίες. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 60 εργασίες σε διεθνή περιοδικά. Έχει συμμετάσχει στις επιστημονικές επιτροπές πολλών συνεδρίων σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ενώ έχει οργανώσει επί σειρά ετών (2010-2016) στο MRS Spring/Fall Meeting (USA) συνέδρια για ηλεκτρονικές διατάξεις μνήμης. Ανήκει στο επιστημονικό προσωπικό του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας (ΙΝΝ) του ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος” από το 2007. Σήμερα είναι Κύριος Ερευνητής (Ερευνητής Β’) και υπεύθυνος διαχείρισης της υποδομής του Εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας και Μικροσυστημάτων. Η εκδήλωση του Cafe Scientifique θα πραγματοποιηθεί στο κελάρι του Athenaeum (Αδριανού 3, Θησείο, 210 3210239). Η είσοδος στις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, αλλά υπάρχει μια ελάχιστη κατανάλωση 3 ευρώ. Για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη συμμετοχή τηρείται σειρά προτεραιότητας (χωρητικότητα: περίπου 80 άτομα). http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500207550

Η Ελληνίδα που βραβεύτηκε ως καλύτερη δασκάλα του κόσμου: Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κέρδισα. «Ήμουν συγκλονισμένη, στην αρχή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κέρδισα», δήλωσε η Ελληνίδα εκπαιδευτικός Αντρια Ζαφειράκου η οποία ανακηρύχθηκε η καλύτερη Δασκάλα του κόσμου Τα συγχαρητήριά του εξέφρασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στη δασκάλα Αντρια Ζαφειράκου για την παγκόσμιας εμβέλειας διάκρισή της, η οποία τιμά τον Ελληνισμό. Ο Προκόπης Παυλόπουλος μίλησε τηλεφωνικώς με την Αντρια Ζαφειράκου και την συνεχάρη για την τιμητική της διάκριση σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Αντρια Ζαφειράκου κέρδισε το Παγκόσμιο Βραβείο Δασκάλου, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Η Ελληνίδα δασκάλα, η οποία διδάσκει καλλιτεχνικά σε ένα σχολείο που βρίσκεται σε μια ταραγμένη περιοχή του Λονδίνου, ήταν μια από τους δέκα φιναλίστ του διαγωνισμού, στον οποίο οι υποψήφιοι σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν πάνω από 30.000. Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα www.ellines.com, η νικήτρια του βραβείου δήλωσε: «Ήμουν συγκλονισμένη, στην αρχή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κέρδισα» και σημείωσε στην ομιλία της ότι οι καθηγητές στο Ηνωμένο Βασίλειο δουλεύουν πολύ σκληρά. «Αυτό το βραβείο ανήκει σε όλους μας», ανέφερε χαρακτηριστικά. Μεταξύ των πρώτων που την συνεχάρησαν ήταν η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 Λούις Χάμιλτον της απένειμε το βραβείο μαζί με τον εμίρη του Ντουμπάι, όπου έγινε και η βράβευση. Η Αντρια Ζαφειράκου εργάζεται στο κοινοτικό σχολείο Άλπερτον, στο Μπρεντ στο Βόρειο Λονδίνο, σε μια φτωχή γειτονιά όπου ζουν πολλοί μετανάστες. Εκατόν τριάντα διαφορετικές εθνικότητες ζουν στο Μπρεντ και η Ζαφειράκου αποφάσισε να μάθει ορισμένες βασικές εκφράσεις στις 35 γλώσσες που ομιλούνται στο σχολείο της, για να μπορεί να επικοινωνεί με τους μαθητές της και τους γονείς τους. Ανάμεσα στις γλώσσες στις οποίες μπορεί να συνεννοηθεί είναι η Χίντι, η Γκουτζαράτι και η Ταμίλ. Εάν το θεωρεί απαραίτητο, επισκέπτεται επίσης γονείς των μαθητών της στο σπίτι, εξασφαλίζοντας έτσι την καλύτερη ενσωμάτωση και την καλύτερη απόδοση των παιδιών στο σχολείο. Επιπλέον, έκανε αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών προκειμένου αυτό να προσαρμοστεί στην καθημερινή ζωή των μαθητών. Το βραβείο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων θα της καταβληθεί σε μια περίοδο δέκα ετών, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίζει να διδάσκει για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Όταν την ρώτησαν τι θα κάνει τα χρήματα, απάντησε: «Θα ήταν σπουδαίο, εάν μπορούσα να βοηθήσω, ώστε η τέχνη να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην κοινότητά μας.» http://www.kathimerini.gr/954624/article/epikairothta/ellada/h-ellhnida-poy-vraveythke-ws-kalyterh-daskala-toy-kosmoy-den-mporoysa-na-pisteyw-oti-kerdisa

(TPC) «Soyuz MS-08"-“Soyuz-FG Σήμερα, 19 Μαρτίου το μεσαίας τάξης «Soyuz-FG» με το επανδρωμένο σκάφος νέας σειράς «MS-08 Soyuz» βγαίνουν από το συγκρότημα και τον έλεγχο, και πηγαινουν στο εργοτάξιο νούμερο 1 «Γκαγκάριν Start» Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Αύριο, 20 Μαρτίου, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της κρατικής επιτροπής τα πληρώματα TPK «MS-08 Soyuz» και οι ISS-55/56 θα πρέπει να εγκριθουν και οι κοσμοναύτες και αστροναύτες θα απαντήσουν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Ως μέρος το κύριο πλήρωμα του WPK «Soyuz MS-08,»ειναι ο διοικητής κοσμοναύτης Όλεγκ Artemyev(Roscosmos) και οι μηχανικοί πτήσης TPK οι αστροναύτες της NASA Andrew FOYSTEL και Richard Arnold. Στο πλαίσιο της δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας ο διοικητής του πληρώματος, κοσμοναύτης Alexei Ovchinin (Roscosmos) και ο μηχανικός πτήσης TPK της NASA αστροναύτης Νικ Haig.Η εκτόξευση του πυραύλου «Soyuz-FG» με το TPK «Soyuz MS-08» έχει προγραμματιστεί για τις 21 Μάρτη 2018 από τον αριθμό πλατφόρμας 1 ( «Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. https://www.energia.ru/ru/iss/iss55/photo_03-19.html Μεταξύ 30/3 και 6/4 θα πέσει στη Γη ο διαστημικός σταθμός «Τιανγκόνγκ-1» Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα ακριβέστερη πρόβλεψη, σύμφωνα με την οποία ο κινεζικός διαστημικός σταθμός «Τιανγκόνγκ-1» (Ουράνιο Παλάτι-1) θα πέσει στη Γη μεταξύ 30 Μαρτίου και 6 Απριλίου. Για μία ακόμη φορά τονίζεται ότι το πού ακριβώς θα πέσει ο μήκους 10,4 μέτρων και βάρους 8,5 τόνων σταθμός είναι αδύνατο να προβλεφθεί. Η ζώνη της πτώσης εκτείνεται σε μια τεράστια έκταση, που περιλαμβάνει και την Ελλάδα, η οποία κατονομάζεται ξανά στη σχετική αναφορά του Γραφείου Διαστημικών Θραυσμάτων (Space Debris Office) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διαστημικών Επιχειρήσεων (ESOC) της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Η επανείσοδος στην ατμόσφαιρα του σταθμού θα λάβει χώρα οπουδήποτε σε γεωγραφικό πλάτος ανάμεσα στις 43 μοίρες βόρεια και 43 μοίρες νότια (περιοχή που περιλαμβάνει και την Ελλάδα). «Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι δυνατό να υπάρξει ακριβής εκτίμηση από την ESA για τον χρόνο και την τοποθεσία», επαναλαμβάνεται στη σχετική ανακοίνωση. Το μεγαλύτερο μέρος του σταθμού εκτιμάται ότι θα καεί, καθώς θα διασχίζει τη γήινη ατμόσφαιρα, θεωρείται όμως πιθανό ότι ορισμένα κομμάτια του θα πέσουν στην επιφάνεια της Γης και θα διασπαρούν σε μια μεγάλη έκταση, σε αποστάσεις έως 100 χιλιομέτρων μεταξύ τους. Σύμφωνα με την ESA, η πιθανότητα κάποιο κομμάτι να πέσει στο κεφάλι κάποιου ανθρώπου είναι δέκα εκατομμύρια φορές μικρότερη από την πιθανότητα να χτυπηθεί κανείς από κεραυνό μέσα σε ένα έτος ή μικρότερη από την πιθανότητα να χτυπηθεί από κεραυνό δύο φορές μέσα στο ίδιο έτος. Στην ιστορία των διαστημικών πτήσεων δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα καμία πτώση διαστημικού «σκουπιδιού» πάνω σε άνθρωπο. Τον Μάρτιο του 2016 έγινε γνωστό ότι ο σταθμός σταμάτησε να λειτουργεί και να ανταποκρίνεται στις εντολές του κινεζικού κέντρου ελέγχου, με συνέπεια να είναι πια σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτος. Ο «Τιανγκόνγκ-1» υπήρξε το πρώτο διαστημικό εργαστήριο της Κίνας, το οποίο εκτοξεύθηκε το 2011 για να βοηθήσει τη χώρα, που έχει μεγάλες διαστημικές φιλοδοξίες, να αποκτήσει τεχνογνωσία, έτσι ώστε να κατασκευάσει και να θέσει σε τροχιά ένα μεγαλύτερο επανδρωμένο σταθμό, κάτι που προγραμματίζεται να γίνει μέσα στη δεκαετία του 2020. Στη διάρκεια της ζωής του τον «Τιανγκόνγκ-1» είχαν επισκεφθεί τρεις κινεζικές αποστολές: η πρώτη το 2011 ήταν το ρομποτικό διαστημικό σκάφος Shenzhou και ακολούθησαν άλλες δύο το 2012 και 2013, τα επανδρωμένα σκάφη Shenzhou 9 και 10 αντίστοιχα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500207421

Γεωμηχανικές παρεμβάσεις στο κλίμα της Γης; Πρέπει η ανθρωπότητα να δροσίσει τη γη με παρέμβαση; Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL, η γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται κανόνες για μια τέτοια γεωμηχανική παρέμβαση. Ακόμα κι αν δεν το αισθανόμαστε πάντα και σε κάθε τόπο - τα στατιστικά στοιχεία της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι σαφή: τα πέντε θερμότερα έτη από την έναρξη της εκβιομηχάνισης έχουν καταγράφει από το 2010. Η ανθρωπότητα, τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, τα αυτοκίνητα και τα αεροσκάφη, ακόμη και οι στάβλοι και οι γεωργικές εκτάσεις, θερμαίνουν συνεχώς τη γήινη ατμόσφαιρα. Πολλά μέρη του κόσμου απειλούνται με επικίνδυνες συνέπειες της αλλαγής του κλίματος. Επομένως, απαιτούνται στοχοθετημένα αντίμετρα για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη από 1,5 έως 2 βαθμούς Κελσίου όπως προβλέπεται στη Συνθήκη για το Κλίμα του Παρισιού. Μέχρι στιγμής όμως οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν μειώνονται. Αντίθετα, το 2017 αυξήθηκαν και πάλι ελαφρά. Για το λόγο αυτό, οι ειδικοί συζητούν επανειλημμένα στοχευμένες παρεμβάσεις στο κλίμα της Γης για να δροσίσουν τον πλανήτη. Αυτή η αποκαλούμενη γεωμηχανική είναι αμφιλεγόμενη - αλλά πολλοί ερευνητές φοβούνται ότι χωρίς τέτοια μέτρα, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα μπορούσε να τεθεί εκτός ελέγχου. Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επεξεργάζεται τώρα τις κατευθυντήριες γραμμές που θα πρέπει τουλάχιστον να ρυθμίζουν την έρευνα για τη λεγόμενη θαλάσσια γεωμηχανική. Περιλαμβάνει την στοχευμένη εισαγωγή ουσιών στη θάλασσα, οι οποίες παρέχουν αυξημένη ανάπτυξη στα φύκια. Θα μπορούσε να δεσμευτεί τόσο πολύ άνθρακας που θα είχε θετικές επιπτώσεις στο κλίμα. Επίσης συζητείται μια στοχοθετημένη αναστροφή της όξυνσης των ωκεανών με τη βοήθεια ορυκτών. Υπάρχει όμως «ακόμη ανάγκη για έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις, τις συνέπειες και τους κινδύνους από τη χρήση της θαλάσσιας γεω-μηχανικής», δήλωσε ο Φλόριαν Πρόνολντ, υφυπουργός Περιβάλλοντος, απαντώντας σε γραπτή ερώτηση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων. Η γερμανική κυβέρνηση εξετάζει πάντως σχέδια νόμου για τη θαλάσσια γεωμηχανική που θα ρυθμίζουν την "εισαγωγή ουσιών στην ανοικτή θάλασσα" για "σκοπούς επιστημονικής έρευνας". Με τις προτεινόμενες νέες ρυθμίσεις για την χορήγηση τέτοιας άδειας και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου πρέπει να επιτρέπεται η χορήγηση άδειας μόνο εάν οι υπεύθυνοι του έργου πιστοποιούν ότι θα υπάρξει ένα υψηλό επίπεδο προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, λέει ο Πρόνολντ. Σε διεθνές επίπεδο, το θέμα ρυθμίζεται κυρίως στη "Σύμβαση του Λονδίνου" και στο "Πρωτόκολλο του Λονδίνου" . Ποιοι αντιδρούν Η κριτική των σχεδίων αυτών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προέρχεται από τη Λίζα Μπάντουμ, εκπρόσωπος της πολιτικής για το κλίμα στη Συμμαχία 90 / Πράσινοι. Η ίδια προειδοποιεί: «Οι κίνδυνοι της γεωμηχανικής ως σκόπιμης παρέμβασης στο κλιματικό σύστημα με στόχο να μετριάσει την ανθρωπογενή κλιματική κρίση είναι εντελώς απρόβλεπτοι. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει την «τυχαία πορεία της για την κλιματική πολιτική, αντί να επιβάλει μέτρα για μια καλύτερη πολιτική για το κλίμα όπως την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη σταδιακή κατάργηση των μηχανών εσωτερικής καύσης.» Οι Παγίδες της γεωμηχανικής «Δεν επιθυμούμε περαιτέρω παρεμβολές στον καιρό, στην ατμόσφαιρα και στη φύση», συνεχίζει η εκπρόσωπος των Πράσινων. Ο κ. Πρόνολντ από την άλλη, δήλωσε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εξακολουθεί "να δεσμεύεται πλήρως για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και των μέτρων προσαρμογής στην εθνική πολιτική για το κλίμα". Αυτή είναι και η θέση στο πλαίσιο των διεθνών διαπραγματεύσεων για το κλίμα. Οι έρευνες για τη θαλάσσια γεωμηχανική πρέπει να γίνονται μόνο "σύμφωνα με πιο πρόσφατες απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου και υπό αυστηρές συνθήκες". Προηγούμενη έρευνα σχετικά με τη θαλάσσια γεωμηχανική αποδείχτηκε αρκετά απογοητευτική: Μια Γερμανό-ινδική ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Alfred Wegener του Ινστιτούτου Πολικών και Θαλασσίων Ερευνών (AWI) το 2009 είχε πειραματιστεί σε ένα «οικόπεδο» 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο Νότιο Ατλαντικό, ρίχνοντας στη θάλασσα θειικό σίδηρο για την ανάπτυξη των φυκιών. Αυτό προκάλεσε διαμαρτυρίες από περιβαλλοντολόγους και μια ισχυρή διαμάχη στη γερμανική κυβέρνηση. Αλλά οι υποστηρικτές του εγχειρήματος αυτού δεν αποθαρρύνονται από τα μάλλον φτωχά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ένας αμερικανός επιχειρηματίας έριξε στην ακτή του Καναδά στον Ειρηνικό σωματίδια σιδήρου προκαλώντας την οργή των περιβαλλοντολόγων. Μια εταιρεία που σχετίζεται με αυτή τη δοκιμή σχεδιάζει τώρα μια ανάλογη εκστρατεία από τη Χιλή, ενδεχομένως φέτος. http://www.kathimerini.gr/954464/article/epikairothta/perivallon/germania-gewmhxanikes-paremvaseis-sto-klima-ths-ghs

H τελευταία θεωρία του Στίβεν Χόκινγκ για τα πολλά σύμπαντα. Μια πρόβλεψη για το αναπότρεπτο τέλος του κόσμου μας, αλλά και ένα ελπιδοφόρο τρόπο να ανιχνεύσουμε ίσως τα παράλληλα σύμπαντα, περιλαμβάνει η τελευταία θεωρία για το πολυσύμπαν που άφησε πίσω του, λίγο πριν πεθάνει, ο μεγάλος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ. Ο Βρετανός επιστήμονας εργαζόταν έως την τελευταία εβδομάδα πριν το θάνατό του πάνω στην τελευταία εργασία του με τίτλο «Μία ομαλή έξοδος από τον αιώνιο πληθωρισμό», που ήδη βρίσκεται σε διαδικασία εξέτασης από κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, στο οποίο έχει υποβληθεί. Σε αυτήν, σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο, ο Χόκινγκ προβλέπει ότι το σύμπαν μας θα λάβει τέλος, όταν τα άστρα ξεμείνουν από ενέργεια. Δεν αποκλείει όμως ότι στο μεταξύ οι επιστήμονες θα μπορέσουν τελικά να βρουν εναλλακτικά σύμπαντα με τη βοήθεια διαστημικών σκαφών με ειδικά όργανα. Ο Χόκινγκ, σύμφωνα με πληροφορίες συναδέλφων του, περιγράφει στην ακόμη αδημοσίευτη εργασία του τα πολύπλοκα μαθηματικά που χρειάζονται, ώστε μια διαστημοσυσκευή να ανιχνεύσει ίχνη από πολλαπλές «Μεγάλες Εκρήξεις» (Μπιγκ Μπανγκ). Η θεωρία αυτή μπορεί να αποδειχθεί η σημαντικότερη κληρονομιά που αφήνει πίσω του. Πολλοί επιστήμονες -μεταξύ των οποίων ο Χόκινγκ- πιστεύουν ότι το σύμπαν διεστάλη απότομα από ένα μοναδικό σημείο φθάνοντας πολύ γρήγορα στις σημερινές σχεδόν διαστάσεις του, μια θεωρία γνωστή ως «κοσμικός πληθωρισμός». Από τη θεωρία αυτή προκύπτει μια άλλη θεωρία για την ύπαρξη πολλών Big Bang, καθένα από τα οποία δημιούργησε το δικό του σύμπαν, με τελικό αποτέλεσμα ένα πολυσύμπαν (multiverse). Όμως, από τη θεωρία έως την πράξη υπάρχει τεράστια απόσταση. Κανείς δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να προσκομίσει αποδείξεις ότι όντως κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Ίσως όμως ο Χόκινγκ να είχε μια τελευταία λαμπρή ιδέα, που θα καταστήσει εφικτή την επιβεβαίωση του πολυσύμπαντος με απτά στοιχεία από την παρατήρηση. Όπως δήλωσε ο καθηγητής κοσμολογίας Κάρλος Φρενκ του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, ο Χόκινγκ πίστευε ότι το πολυσύμπαν άφησε το αποτύπωμά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου που διαπερνά το δικό μας σύμπαν και ότι συνεπώς μπορούμε να το ανιχνεύσουμε με τα κατάλληλα όργανα μιας διαστημοσυσκευής. Ο συνεργάτης του καθηγητής Τόμας Χέρτογκ του βελγικού Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, ο οποίος δούλεψε μαζί με τον Χόκινγκ πάνω στη νέα θεωρία, δήλωσε ότι, με αυτή την τελευταία εργασία, ο Χόκινγκ μπορεί να κατάφερνε να πάρει τελικά το Νόμπελ Φυσικής, αν όντως στην πορεία η θεωρία του επιβεβαιωνόταν με τις ανάλογες ανακαλύψεις. Στην φωτογραφια Thomas Hertog και Stephen Hawking. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500207412

H τελευταία θεωρία του Στίβεν Χόκινγκ για τα πολλά σύμπαντα. Μια πρόβλεψη για το αναπότρεπτο τέλος του κόσμου μας, αλλά και ένα ελπιδοφόρο τρόπο να ανιχνεύσουμε ίσως τα παράλληλα σύμπαντα, περιλαμβάνει η τελευταία θεωρία για το πολυσύμπαν που άφησε πίσω του, λίγο πριν πεθάνει, ο μεγάλος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ. Ο Βρετανός επιστήμονας εργαζόταν έως την τελευταία εβδομάδα πριν το θάνατό του πάνω στην τελευταία εργασία του με τίτλο «Μία ομαλή έξοδος από τον αιώνιο πληθωρισμό», που ήδη βρίσκεται σε διαδικασία εξέτασης από κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, στο οποίο έχει υποβληθεί. Σε αυτήν, σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο, ο Χόκινγκ προβλέπει ότι το σύμπαν μας θα λάβει τέλος, όταν τα άστρα ξεμείνουν από ενέργεια. Δεν αποκλείει όμως ότι στο μεταξύ οι επιστήμονες θα μπορέσουν τελικά να βρουν εναλλακτικά σύμπαντα με τη βοήθεια διαστημικών σκαφών με ειδικά όργανα. Ο Χόκινγκ, σύμφωνα με πληροφορίες συναδέλφων του, περιγράφει στην ακόμη αδημοσίευτη εργασία του τα πολύπλοκα μαθηματικά που χρειάζονται, ώστε μια διαστημοσυσκευή να ανιχνεύσει ίχνη από πολλαπλές «Μεγάλες Εκρήξεις» (Μπιγκ Μπανγκ). Η θεωρία αυτή μπορεί να αποδειχθεί η σημαντικότερη κληρονομιά που αφήνει πίσω του. Πολλοί επιστήμονες -μεταξύ των οποίων ο Χόκινγκ- πιστεύουν ότι το σύμπαν διεστάλη απότομα από ένα μοναδικό σημείο φθάνοντας πολύ γρήγορα στις σημερινές σχεδόν διαστάσεις του, μια θεωρία γνωστή ως «κοσμικός πληθωρισμός». Από τη θεωρία αυτή προκύπτει μια άλλη θεωρία για την ύπαρξη πολλών Big Bang, καθένα από τα οποία δημιούργησε το δικό του σύμπαν, με τελικό αποτέλεσμα ένα πολυσύμπαν (multiverse). Όμως, από τη θεωρία έως την πράξη υπάρχει τεράστια απόσταση. Κανείς δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να προσκομίσει αποδείξεις ότι όντως κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Ίσως όμως ο Χόκινγκ να είχε μια τελευταία λαμπρή ιδέα, που θα καταστήσει εφικτή την επιβεβαίωση του πολυσύμπαντος με απτά στοιχεία από την παρατήρηση. Όπως δήλωσε ο καθηγητής κοσμολογίας Κάρλος Φρενκ του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, ο Χόκινγκ πίστευε ότι το πολυσύμπαν άφησε το αποτύπωμά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου που διαπερνά το δικό μας σύμπαν και ότι συνεπώς μπορούμε να το ανιχνεύσουμε με τα κατάλληλα όργανα μιας διαστημοσυσκευής. Ο συνεργάτης του καθηγητής Τόμας Χέρτογκ του βελγικού Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, ο οποίος δούλεψε μαζί με τον Χόκινγκ πάνω στη νέα θεωρία, δήλωσε ότι, με αυτή την τελευταία εργασία, ο Χόκινγκ μπορεί να κατάφερνε να πάρει τελικά το Νόμπελ Φυσικής, αν όντως στην πορεία η θεωρία του επιβεβαιωνόταν με τις ανάλογες ανακαλύψεις. Στην φωτογραφια Thomas Hertog και Stephen Hawking. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500207412

«Ο Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός, βήμα για την ψηφιακή οικονομία του μέλλοντος» «Η συγκρότηση και λειτουργία του ΕΛΔΟ (Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός) θα αποτελέσει ένα από πλέον δυναμικά στοιχεία της πορείας μας προς την σύγχρονη ψηφιακή οικονομία του μέλλοντος», αναφέρει, στη συνέντευξή του προς το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο γενικός γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Βασίλης Μαγκλάρας. Ενόψει και της παρουσίασης του ευρωπαϊκού οργανισμού διαστήματος, σήμερα στις 13.00 το μεσημέρι, από τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Νίκο Παππά, ο κ. Μαγκλάρας υπογραμμίζει ότι «η χώρα μας συμμετέχει ήδη ενεργά στον ευρωπαϊκό οργανισμό διαστήματος και οφείλει να μπορεί να εκμεταλλεύεται για τις επιχειρήσεις, την έρευνα και όλους τους τομείς της οικονομίας τις ευκαιρίες που προκύπτουν από την ιδιότητα τού μέλους σε αυτούς τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του γγ Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Βασίλη Μαγκλάρα στη Δήμητρα Βαλαβανίδου για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: ΕΡ. Κύριε Μαγκλάρα, στην επίσκεψή σας στα Τρίκαλα υπεγράφη μεταξύ της Γενικής Γραμματείας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και του Δήμου Τρικκαίων, μνημόνιο συνεργασίας για την ανάπτυξη δικτύου 5G στην περιοχή. Η ΓΓΤΤ είναι η αρμόδια υπηρεσία για την προώθηση του οδικού χάρτη για την ανάπτυξη των δικτύων 5G στη χώρα. Μιλήστε μας για τον σχεδιασμό και τις επόμενες δράσεις σας. ΑΠ. Πράγματι, η υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας με τον Δήμο Τρικκαίων είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την ανάπτυξη δικτύων 5ης γενιάς στη χώρα μας. Ως ΓΓΤΤ παρακολουθούμε τις εξελίξεις σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο και είναι πολύ σημαντικό που η χώρα μας «μπαίνει στο χάρτη» του 5G σε ένα πρώιμο, θα έλεγα, στάδιο, καθώς τα συστήματα 5ης γενιάς είναι ακόμα υπό διαμόρφωση και η χώρα μας θα είναι από τις πρώτες όπου θα λειτουργήσουν πιλοτικά 5G δίκτυα. Σημειώνω εδώ ότι δεν θα περιοριστούμε στα Τρίκαλα, αλλά θα ακολουθήσουν και άλλες πόλεις της χώρας, με στόχο την καλύτερη δυνατή προετοιμασία για την ανάπτυξη των δικτύων 5G σύμφωνα με τους στόχους που έχουν τεθεί στην Ευρώπη. Τα δίκτυα 5G είναι μέρος της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας Gigabit Society 2025. Σύμφωνα με τον οδικό χάρτη που επικυρώθηκε στην υπουργική σύνοδο στο Ταλίν (2017), μέχρι το 2025 θα πρέπει όλες οι μεγάλες πόλεις, οι συγκοινωνιακοί άξονες, αλλά και τα πανεπιστήμια, τα δημόσια κτίρια, και οι μεγάλες εταιρείες να διαθέτουν πρόσβαση σε 5G δίκτυα. Για να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός αυτός απαιτούνται πολλά ενδιάμεσα βήματα- και στη ΓΓΤΤ προετοιμάζουμε τον αντίστοιχο οδικό χάρτη για την υλοποίηση του 5G στην Ελλάδα, που θα ενσωματωθεί στο Εθνικό Ευρυζωνικό Σχέδιο. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται όλη η σχετική προετοιμασία για την εξασφάλιση των απαραίτητων νέων ζωνών συχνοτήτων για τη λειτουργία των δικτύων 5ης γενιάς, σε συνεργασία με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, διευκολύνουμε τις διαδικασίες για την εγκατάσταση των νέων κεραιοσυστημάτων που θα απαιτηθούν (πριν λίγες ημέρες εκδόθηκε η νέα ΚΥΑ για την ηλεκτρονική διαδικασία αδειοδότησης μέσω του ΣΗΛΥΑ (Σύστημα Ηλεκτρονικής Υποβολής Αιτήσεων Κατασκευών Κεραιών) και προωθούμε την ανάπτυξη σύγχρονων σταθερών τηλεπικοινωνιακών υποδομών, βασισμένων κυρίως σε οπτικές ίνες, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη «φιλοξενία» των δικτύων 5G. Στην ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών θα βοηθήσει και το νέο ηλεκτρονικό σύστημα χορήγησης δικαιωμάτων διέλευσης που προετοιμάζουμε, αλλά και οι ρυθμίσεις για συνεγκατάσταση και κοινή χρήση υποδομών που περιλαμβάνονται στο ν.4463/2017. ΕΡ. Κρίσιμο και ψηλά στην ατζέντα του υπουργείου ΨΗΠΤΕ παραμένει η κάλυψη των «λευκών περιοχών» της χώρας με τηλεοπτικό σήμα. Πού βρίσκεται ο σχεδιασμός και αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα χρονοδιάγραμμα; ΑΠ. Το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης στοχεύει να επιλύσει οριστικά το πρόβλημα της απουσίας τηλεοπτικής κάλυψης σε περίπου 165.000 νοικοκυριά της χώρας. Η εν λόγω δράση αποτελεί σημαντικό βήμα για την ολοκληρωτική ψηφιακή μετάβαση σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και για την αντιμετώπιση του ψηφιακού αποκλεισμού πολιτών που διαμένουν σε απομακρυσμένες περιοχές που παρουσιάζουν γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες. Ειδικότερα έχει σχεδιαστεί δράση τύπου voucher, δηλαδή με επιδότηση στους δικαιούχους πολίτες μέσω της χορήγησης κουπονιού, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στο τηλεοπτικό περιεχόμενο των ελληνικών προγραμμάτων ελεύθερης λήψης των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας που διανέμεται από ψηφιακές πλατφόρμες. Δικαιούχοι της δράσης θα είναι οι μόνιμοι κάτοικοι των «λευκών» περιοχών. Η έναρξη υλοποίησης της δράσης εκτιμάται αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, δηλαδή τους επόμενους δύο μήνες, ενώ η δράση εκτιμάται ότι θα παραμείνει ανοικτή για τα επόμενα τρία χρόνια. Η Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, προκειμένου να επιτύχει έναν άρτιο σχεδιασμό της δράσης, έθεσε σε δημόσια διαβούλευση (ΔΔ) καίρια ερωτήματα προς τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, τους ΟΤΑ και τους πολίτες, απέστειλε ερωτηματολόγιο σχετικά με τη δυνατότητα λήψης τηλεοπτικού σήματος στους δήμους της χώρας (τρέχει από τον Οκτώβριο 2017), ενώ προέβη επίσης σε σύνταξη σχεδίου νόμου όπου προσδιορίζεται το πλαίσιο υλοποίησης της εν λόγω δράσης και το οποίο ετέθη σε δημόσια διαβούλευση που έληξε στις 9/3/2018, καθώς για την επιτυχή ολοκλήρωση της δράσης θεωρείται απαραίτητη η συμβολή όλων των ενδιαφερόμενων μερών. Η ΓΓΤΤ βρίσκεται στη διαδικασία επεξεργασίας των αποτελεσμάτων της δημόσιας διαβούλευσης και της ολοκλήρωσης των διαδικασιών ψήφισης του νομοσχεδίου από τη Βουλή, ενώ παραλλήλως συντάσσεται σχετική ΚΥΑ όπου θα περιγράφονται λεπτομερώς οι διαδικασίες της υλοποίησης της δράσης. ΕΡ. Μιλήσατε και εσείς ο ίδιος, από τα Τρίκαλα, για τα σχεδιαζόμενα έργα για την αξιοποίηση των ευρυζωνικών υποδομών στη χώρα, στοχεύοντας στην αναβάθμιση της Ελλάδας στην ψηφιακή εποχή. Τι ρόλο έχει να παίξει ο ιδιωτικός τομέας σε τέτοιες πρωτοβουλίες και κατά πόσο η κρατική βούληση μπορεί να εγγυηθεί ότι θα γίνουν άμεσα τα απαιτούμενα βήματα στον τομέα, καθώς πολλοί κλάδοι της οικονομίας βασίζονται στα νέα δίκτυα για την ανάπτυξή τους; ΑΠ. Αναμφισβήτητα, η σύγχρονη οικονομία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις ΤΠΕ (Τεχνολογία Πληροφοριών και Επικοινωνίας) και οι εφαρμογές τους είναι καταλύτης, με θετική επίδραση σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, οριζόντια. Η ύπαρξη, λοιπόν, σύγχρονων ΤΠΕ (φυσικών υποδομών, αλλά και υποδομών ψηφιακών υπηρεσιών) είναι προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη υγιούς, βιώσιμης επιχειρηματικότητας. Η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει πως το κύριο βάρος στην προσπάθεια αυτής της μετάβασης αναλαμβάνει ο ιδιωτικός τομέας, επενδύοντας σε νέες υποδομές, προσφέροντας στους πολίτες και τις επιχειρήσεις νέες, καινοτόμες υπηρεσίες. Ο ρόλος του κράτους είναι να διαμορφώνει ένα ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον και να παρεμβαίνει έμπρακτα όπου διαπιστώνεται αστοχία της αγοράς ή και για να διασφαλίζει ότι τα αγαθά της ψηφιακής κοινωνίας θα διατίθενται ισότιμα σε όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της χώρας. Το Εθνικό Ευρυζωνικό Σχέδιο περιλαμβάνει δύο πυλώνες δράσεων: ο πρώτος αφορά στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού και επενδυτικά φιλικού περιβάλλοντος, μέσω νομοθετικών και κανονιστικών παρεμβάσεων. Έχουμε ήδη κάνει πολύ σημαντικά βήματα με την ψήφιση του ν.4463/2017, που ενσωματώνει στο εθνικό δίκαιο την Οδηγία "Broadband Cost Reduction" και με την έκδοση της ΚΥΑ του ΣΗΛΥΑ, ενώ συνεχίζουμε με περαιτέρω απλοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης, μέσω του one-stop-shop που προετοιμάζουμε. Ο δεύτερος πυλώνας αφορά σε έμπρακτη παρέμβαση με την υλοποίηση έργων. Την προσεχή πενταετία, ο επικαιροποιημένος σχεδιασμός της ΓΓΤΤ περιλαμβάνει δράσεις προϋπολογισμού άνω των 700 εκατ. ευρώ για την προώθηση της ευρυζωνικότητας σε όλη τη χώρα, μέσω έργων ανάπτυξης υποδομών αλλά και στήριξης της ζήτησης υπηρεσιών υπερ-υψηλής ταχύτητας. Οι δράσεις αυτές έχουν σχεδιαστεί με τρόπο συμπληρωματικό στις σχεδιαζόμενες ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες αναμένεται να υπερβούν το 1,2 δισ. ευρώ. Στόχος είναι η χώρα μας να ξεκολλήσει από την τελευταία θέση των ευρωπαϊκών δεικτών και να αποκτήσει σύγχρονες δικτυακές υποδομές που θα της επιτρέψουν να είναι μέτοχος της επερχόμενης «Ψηφιακής Κοινωνίας και Οικονομίας» του αύριο. ΕΡ. Σήμερα παρουσιάζεται από τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκο Παππά ο νεοσύστατος διαστημικός οργανισμός της χώρας μας. Πείτε μας ποια θα είναι τα οφέλη από την ύπαρξη αυτού του οργανισμού; ΑΠ. Τα οφέλη της ύπαρξης ενός εθνικού διαστημικού οργανισμού (ΕΛΔΟ) για τη χώρα μας είναι πολλά και προφανή. Καταρχάς, να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα είναι από τις τελευταίες χώρες της ΕΕ που δεν διαθέτει έναν αντίστοιχο οργανισμό, ενώ το μικρό Λουξεμβούργο του μισού εκατομμυρίου κατοίκων διαθέτει έναν από τους πλέον δραστήριους διαστημικούς οργανισμούς της ΕΕ, με τα οφέλη για το ΑΕΠ τους από την ενασχόληση με την οικονομία του διαστήματος να αγγίζουν το 3% ετησίως. Συνεπώς, η συγκρότηση ενός διαστημικού οργανισμού και η προσπάθεια οργάνωσης του ευρύτερου τομέα του διαστήματος δεν αποτελεί περιττή πολυτέλεια αλλά απόλυτη αναγκαιότητα. Ο νεοσύστατος οργανισμός φιλοδοξούμε να αποτελέσει τον εθνικό κόμβο και τον επιχειρησιακό βραχίονα της χώρας για όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με α) την οργάνωση και ανάπτυξη του εθνικού οικοσυστήματος των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο, β) την ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας και της αξιοποίησης της από τις επιχειρήσεις του κλάδου, γ) την αναγνώριση των αναγκών του δημόσιου τομέα και κλάδων της οικονομίας, όπως ο πρωτογενής τομέας, η μεταποίηση και οι υπηρεσίες και ο σχεδιασμός των κατάλληλων εφαρμογών για την βελτίωση της παραγωγικότητας, την μείωση του κόστους και την βελτίωση της ζωής των πολιτών. Ενώ τέλος, θα συμβάλλει σημαντικά και στον τομέα της εθνικής άμυνας με την ανάπτυξη και διάθεση υπερυψηλών τεχνολογικών εφαρμογών. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι η χώρα μας συμμετέχει ήδη ενεργά στον ευρωπαϊκό οργανισμό διαστήματος και οφείλει να μπορεί να εκμεταλλεύεται για τις επιχειρήσεις, την έρευνα και όλους τους τομείς της οικονομίας τις ευκαιρίες που προκύπτουν από την ιδιότητα του μέλους σε αυτούς τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Είναι λοιπόν προφανές ότι η συγκρότηση και λειτουργία του ΕΛΔΟ θα αποτελέσει ένα από πλέον δυναμικά στοιχεία της πορείας μας προς την σύγχρονη ψηφιακή οικονομία του μέλλοντος. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5528806/o-ellhnikos-diasthmikos-organismos-bhma-gia-thn-pshfiakh-oikonomia-toy-mellontos/

HAMMER: Σχέδια για διαστημόπλοιο εκτροπής απειλητικών αστεροειδών. Επιστήμονες του Lawrence Livermore National (LLNL) στις ΗΠΑ συμμετέχουν σε μια ερευνητική ομάδα πλανητικής προστασίας η οποία σχεδίασε ένα concept διαστημόπλοιο, με σκοπό την εκτροπή απειλητικών για τη Γη αστεροειδών. Η ομάδα αξιολόγησε κατά πόσον το σκάφος αυτό θα ήταν σε θέση να εκτρέψει όντως έναν μεγάλο αστεροειδή, για τον οποίο υπάρχει μικρή πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη το 2135 και το σχετικό paper δημοσιεύτηκε στο Acta Astronautica. Το σκάφος έχει ύψος 9,9 μέτρα και βάρος 8,8 τόνους, και έλαβε το ταιριαστό όνομα HAMMER (Hypervelocity Asteroid Mitigation Mission for Emergency Response). Ο σχεδιασμός του είναι αρθρωτός, κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει είτε κινητικά, ως σκάφος πρόσκρουσης/ «πολιορκητικός κριός», είτε ως φορέας πυρηνικής κεφαλής. Η (πιθανή) αποστολή του θα ήταν η εκτροπή του 101955 Bennu, ενός μεγάλου αστεροειδούς διαμέτρου 500 μέτρων και βάρους περίπου 79 δισ. κιλών, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο με ταχύτητα περίπου 63.000 χλμ /ώρα. Οι αστεροειδής αυτός έχει 1 στις 2.700 πιθανότητες να χτυπήσει τη Γη στις 25 Σεπτεμβρίου 2135, και η ισχύς της πρόσκρουσης αυτής θα ήταν 1.200 μεγατόνοι. Το HAMMER (Σφυρί) εντάσσεται σε μια ευρύτερη πρωτοβουλία πλανητικής προστασίας σε εθνικό επίπεδο μεταξύ της NASA και της National Nuclear Security Administration (NNSA), που περιλαμβάνει το LLNL και το Los Alamos National Laboratory. H προτιμώμενη προσέγγιση ως προς την αντιμετώπιση ενός απειλητικού αστεροειδούς θα ήταν η εκτροπή του μέσω ενός κινητικού σκάφους πρόσκρουσης, που θα έδινε ένα σπρώξιμο επαρκές για να τον επιβραδύνει και να αλλάξει την πορεία του- αλλά όχι για να τον σπάσει σε κομμάτια. Η συγκεκριμένη μελέτη βοήθησε στο να οριστεί το όριο όπου μια τέτοια επιλογή δεν θα ήταν πλέον βιώσιμη- και για τον σκοπό αυτό, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν πόσα «σφυριά» θα χρειάζονταν για εκτροπή του Bennu. «Η ώθηση που πρέπει να δώσεις είναι πολύ μικρή αν εκτρέψεις τον αστεροειδή 50 χρόνια πριν (τη στιγμή της πρόσκρουσης)» λέει η Κίρστεν Χάουλι, φυσικός του LLNL και μία εκ των ερευνητών. «Αλλά τόσο μακριά, το πιθανότερο είναι να θεωρήσεις πως η πιθανότητα σύγκρουσης θα ήταν 1%. Η πιθανότητα πρόσκρουσης του Bennu ίσως να είναι μία στις 2.700 σήμερα, αλλά αυτό θα αλλάξει σχεδόν σίγουρα- προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο- καθώς συλλέγουμε δεδομένα για την τροχιά του. Η καθυστέρηση είναι ο μεγαλύτερος εχθρός οποιασδήποτε αποστολής εκτροπής αστεροειδούς». Εάν λαμβανόταν η απόφαση για αποστολή στον Bennu, εκτιμάται πως θα χρειάζονταν τουλάχιστον 7,4 χρόνια για να υλοποιηθεί, περιλαμβανομένου του χρόνου κατασκευής του σκάφους, σχεδιασμού της αποστολής και πτήσης. Επίσης, αν θεωρηθεί πως το σκάφος θα χτυπούσε επιτυχώς τον αστεροειδή, επιβραδύνοντάς τον ελαφρώς, θα χρειάζονταν αρκετά χρόνια για να οδηγήσει αυτή η μικρή αλλαγή ταχύτητας σε σημαντική αλλαγή τροχιάς. Οι ερευνητές αξιολόγησαν έναν αριθμό σεναρίων εκτροπής, που κυμαίνονταν από εκτόξευση 10 χρόνια πριν μέχρι 25 χρόνια πριν την πρόσκρουση. Στα σενάρια των 10 ετών, διαπιστώθηκε πως θα χρειάζονταν από 34 ως 53 εκτοξεύσεις πυραύλων Delta IV Heavy, ο καθένας με ένα HAMMER, για να εκτραπεί ένας αστεροειδής τέτοιου τύπου. Στα 25 χρόνια, ο αριθμός αυτός πέφτει στις 7 με 11 εκτοξεύσεις. «Όταν χρειάζονται πολλές εκτοξεύσεις για μια επιτυχημένη εκτροπή, η επιτυχία της αποστολής γίνεται όλο και πιο δύσκολη...αν είχαμε μόλις 10 χρόνια, θα χρειαζόταν να χτυπήσουμε τον Bennu με εκατοντάδες τόνους μάζας HAMMER για μια εκτροπή με μικρό περιθώριο» λέει η Μέγκαν Μπρουκ Σιάλ, φυσικός του LLNL και άλλη μια εκ των ερευνητών. Όσον αφορά στο πόσο μεγάλο αστεροειδή θα μπορούσε να εκτρέψει ένα μεμονωμένο σκάφος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα και μόνο HAMMER θα εξέτρεπε ένα αντικείμενο διαμέτρου 90 μέτρων, με διάστημα 10 ετών από τη στιγμή της εκτόξευσης μέχρι την εκτιμώμενη στιγμή πρόσκρουσης. Εάν χρειαζόταν εκτροπή μικρότερου περιθωρίου, ένα και μόνο σκάφος θα τα κατάφερνε με αστεροειδή διαμέτρου 152 μέτρων στο ίδιο σενάριο. Το τελικό συμπέρασμα ήταν πως η χρήση ενός HAMMER ως «κριού» δεν θα έφτανε για τον Bennu. Αν και πρόσφατες προσομοιώσεις με χρήση πυρηνικού όπλου δεν περιλαμβάνονταν στο paper, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι μια τέτοια επιλογή πιθανώς να επιβαλλόταν με μεγάλα αντικείμενα, μεγέθους Bennu, καθώς θα είχε ως αποτέλεσμα να ασκηθεί μεγαλύτερη δύναμη/ ενέργεια στον αστεροειδή. http://www.naftemporiki.gr/story/1330922/hammer-sxedia-gia-diastimoploio-ektropis-apeilitikon-asteroeidon

Στην αρχή ήσαν τα μαθηματικά. Με απόφαση του υπουργείου παιδείας το έτος 2018 ανακηρύχτηκε ως «Έτος Μαθηματικών». Στόχοι της ανακήρυξης είναι αφενός να προβληθεί και να αναδειχθεί η σημασία των Μαθηματικών και ο ρόλος τους στη δημιουργία και την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού και αφετέρου να ενισχυθεί το ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και τη διδασκαλία τους. Στο πλαίσιο του «Έτους Μαθηματικών» θα πραγματοποιηθούν σε όλες τις σχολικές μονάδες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, οι οποίες θα απευθύνονται κυρίως σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. ως «Έτος Μαθηματικών». Σε όλες τις σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων, ορίζεται η «ημέρα των μαθηματικών», η οποία θα διατεθεί για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων με θέμα τα μαθηματικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η διεξαγωγή ή η παρουσίαση του συνόλου των δραστηριοτήτων και των εκδηλώσεων περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη μέρα. Διαβάστε περισσότερα http://www.minedu.gov.gr/news/33223-01-03-18-2018-etos-mathimatikon-egkyklios. Κάτι είναι κι αυτό, παρότι δεν ανατρέπει την συστηματική υποβάθμιση των θετικών επιστημών που επιβλήθηκε σταδιακά και αθόρυβα στην μέση εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια. Οι καθηγητές και οι μαθητές θα βρουν πολλά χρήσιμα στοιχεία και ιδέες για τις εκδηλώσεις-δραστηριότητες του «Έτους Μαθηματικών» στο βιβλίο του Γιώργου Ευαγγελόπουλου «Μαθηματικά: Θεωρητική ή πρακτική επιστήμη, εντέλει;» (εκδόσεις ΕΥΡΑΣΙΑ 2016). Ποια είναι η σχέση των Μαθηματικών με την Φυσική, την Βιολογία, την Ιατρική, την Φαρμακευτική Επιστήμη, τα Οικοναμικά, την Νομική Επιστήμη και την Φιλοσοφία; Ο Γιώργος Ευαγγελόπουλος θέτει το ερώτημα σχετικά με την εφαρμοσιμότητα των μαθηματικών και την αλληλεπίδρασή τους με άλλες επιστήμες και επιχειρεί να αναδείξει τη σχέση μεταξύ του θεωρητικού και του πρακτικού χαρακτήρα των μαθηματικών». Ακολουθεί η παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου από την Δήμητρα Χριστοπούλου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «The Books’ Journal» ( τεύχος Μαρτίου 2018): http://booksjournal.gr/component/k2/item/2659-%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-84 Στην αρχή ήσαν τα μαθηματικά Το θέμα της δυνατότητας εφαρμογής των μαθηματικών στις (άλλες) επιστήμες (applicability issue) καταλαμβάνει ένα όχι ευκαταφρόνητο μέρος της βιβλιογραφίας και της αρθρογραφίας της σύγχρονης φιλοσοφίας των μαθηματικών. Τα σύγχρονα ρεύματα αυτού του φιλοσοφικού κλάδου επιχειρούν απαντήσεις στο ερώτημα γιατί τα μαθηματικά είναι εφαρμόσιμα με την γνωστή επιτυχία που χαρακτηρίζει τις εφαρμογές τους. Στο ερώτημα αυτό, ο λογικισμός, ο στρουκτουραλισμός, ο νατουραλισμός, οι διάφορες εκδοχές του ρεαλισμού αλλά και ο αντιρεαλισμός, στην εκδοχή του νομιναλισμού, έχουν επιχειρήσει διάφορες απαντήσεις. Ωστόσο, το βιβλίο του Γ. Ευαγγελόπουλου δεν συζητά τις εν λόγω προσεγγίσεις και τους λόγους που αυτές προβάλλουν για την εφαρμοσιμότητα των μαθηματικών στα άλλα επιστημονικά πεδία. Για μία φιλοσοφική διερεύνηση του θέματος, ο συγγραφέας ορθώς συνιστά το βιβλίο του M. Steiner[1]. Για να δείξει ο ίδιος τον τρόπο που ο θεωρητικός και ο πρακτικός χαρακτήρας των μαθηματικών συνυπάρχουν και συμπράττουν στις εφαρμογές, παραθέτει μια σειρά από ιστορικά προσδιορισμένα γεγονότα αλληλεπίδρασης των μαθηματικών με τη φυσική, τη βιολογία, την ιατρική αλλά και άλλες επιστήμες που δεν συμπεριλαμβάνονται στις θετικές όπως πχ. η νομική. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι τα μαθηματικά εφαρμόζονται με επιτυχία σε πλήθος επιστημονικών περιοχών αλλά και αντίστροφα, επηρεάζονται και ενισχύονται από αυτές. Επιπλέον, ο συγγραφέας υπενθυμίζει τη γνώμη του διακεκριμένου μαθηματικού Α. Φωκά, σύμφωνα με τον οποίο τα μαθηματικά τυποποιούν την ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου για αφαίρεση. Στο χαρακτηριστικό αυτό των μαθηματικών αποδίδεται η επιτυχής εφαρμοσιμότητα των μαθηματικών στις επιστήμες που περιγράφουν τον κόσμο. Ο Φωκάς πιστεύει ότι αυτό συμβαίνει επειδή «ο εγκέφαλος «κατασκευάζει» ό,τι είναι βασικό και αντιπροσωπευτικό μιας συγκεκριμένης κατηγορίας» (από τη διάλεξη του Α. Φωκά με θέμα “The importance of Unconscious Processes”). ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ Ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ (Werner Karl Heisenberg 1901–1976) ήταν γερμανός φυσικός, με σπουδαία συμβολή στη θεμελίωση της κβαντομηχανικής, για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1932.(Φωτ.) Ο Ευαγγελόπουλος εκκινεί από τη σχέση των μαθηματικών με τη φυσική και την ικανότητα των μαθηματικών να περιγράφουν τα φυσικά φαινόμενα με απαράμιλλη γλωσσική αυστηρότητα και ακρίβεια[2]. Στο πλαίσιο της σχέσης μεταξύ μαθηματικών και φυσικής, αναφέρεται στην επισήμανση του Φάινμαν ότι η συναγωγή μαθηματικών συμπερασμάτων από ένα σύνολο προσεκτικά διατυπωμένων μαθηματικών αξιωμάτων είναι δυνατή, ακόμα και χωρίς τη γνώση της σημασίας των χρησιμοποιούμενων λέξεων, κάτι που οφείλεται στην αφηρημένη παραγωγική συλλογιστική των μαθηματικών. Όμως, στην φυσική, απαιτείται η γνώση της σύνδεσης των λέξεων με τον φυσικό κόσμο και η μετάφραση των αποτελεσμάτων της αντίστοιχης συλλογιστικής στα «υλικά» των πειραμάτων, κάτι που καθιστά αναγκαία την κατανόηση της φυσικής σημασίας των εφαρμοζόμενων όρων. Ως προς τη συγκεκριμένη διαπίστωση του Φάινμαν πρέπει να σημειωθεί ότι η παρατήρησή του προϋποθέτει μια φορμαλιστική αντίληψη για τα μαθηματικά η οποία τονίζει κυρίως τη συντακτική πλευρά της μαθηματικής γλώσσας και την παραγωγική αποδεικτική διαδικασία. Ο Ευαγγελόπουλος αναφέρεται επίσης στον Χάιζενμπεργκ και στην επιστημολογική του αρχή ότι ο ορισμός των φυσικών μεγεθών πρέπει να αποτελεί συνάρτηση της διαδικασίας μέτρησής τους. Έννοιες που δεν έχουν πειραματικό αντίκρυσμα θα πρέπει να αποβάλλονται ως «μεταφυσικές οντότητες», σύμφωνα με τον Χάιζενμπεργκ. Κατά συνέπεια, η διατύπωση των κβαντικών νόμων απαιτεί μαθηματική ποσοτικοποίηση για τη διενέργεια πειραμάτων ενώ αυτή με τη σειρά της, χρειάζεται επίσης μία τεχνική διατύπωση της μετάπτωσης από την κβαντική κατάσταση n στην κβαντική κατάσταση m, πράγμα που τελικά οδήγησε στον σχηματισμό της τετραγωνικής «μήτρας» με δείκτη γραμμής n και δείκτη στήλης m. Μάλιστα, για να δώσει έμφαση ο συγγραφέας στο συγκεκριμένο επιχείρημα για τον ρόλο που έπαιξε η κβαντική θεωρία στη διαμόρφωση των μαθηματικών «μητρών», παραθέτει ένα απόσπασμα από ομιλία του ίδιου του Χάιζενμπεργκ στο Harvard σχετικά με την επινόηση της «θεωρίας των μητρών (πινάκων)» στο πλαίσιο της κβαντομηχανικής. Ο Ευαγγελόπουλος επιδιώκει να δείξει ότι όχι μόνο η φυσική χρησιμοποιεί τη μαθηματική γλώσσα για τις ακριβείς διατυπώσεις της αλλά και τα ίδια τα μαθηματικά αναπτύσσονται περαιτέρω μέσω συγκεκριμένων επινοήσεων που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο των θεωριών της φυσικής και για τις ανάγκες της φυσικής επιστήμης. Αριστερά, ο καθηγητής Χρήστος Παπαδημητρίου, σε σχέδιο του Αλέκου Παπαδάτου, από το Logicomics. Δεξιά, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Δασκαλάκης. Ο Γιώργος Ευαγγελόπουλος κάνει μνεία στις περιπτώσεις τους, παραπέμπτοντας στην «ισορροπία Nash» όπως προσεγγίστηκε σε σχετική εργασία των Δασκαλάκη, Παπαδημητρίου και Πωλ Γ. Γκόλντμπεργκ, και επισημαίνει την ανάπτυξη ενός υποκλάδου της θεωρίας των αλγορίθμων, των «αλγοριθμικών οικονομικών». Σημαντικό είναι ότι ο στόχος των Δασκαλάκη και Παπαδημητρίου είναι ο σχεδιασμός των κανόνων του παιγνίου με τέτοιο τρόπο ώστε οι ισορροπίες να μην υπονομεύουν αρχές όπως η ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας και η προστασία της ελευθερίας του λόγου.(Φωτ.) Κατά συνέπεια, όταν τα μαθηματικά εφαρμόζονται στην φυσική επιστήμη, επηρεάζονται τα ίδια και αναδιαμορφώνονται κατάλληλα. Προς επίρρωσιν αυτού του ισχυρισμού, συνεχίζει τις αναφορές του σε μαθηματικά που επινοήθηκαν στο πλαίσιο φυσικών θεωριών, όπως η θεωρία χορδών. Ο συγγραφέας αναρωτιέται μήπως η εκπληκτική εφαρμοσιμότητα των μαθηματικών στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλεται στο ότι η θεωρία χορδών αποτελεί μάλλον μαθηματική θεωρία παρά φυσική θεωρία. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970, η φυσική χρησιμοποιούσε στον φορμαλισμό της, τις ήδη υφιστάμενες μαθηματικές δομές. Αυτό ισχύει πχ. για την χρήση της γεωμετρίας Ρήμαν στη Γενική θεωρία της Σχετικότητας. Ωστόσο, στη συνέχεια, έχει παρατηρηθεί ότι ακόμα και τα «καθαρά» μαθηματικά χρησιμοποιούν εννοιολογικά εργαλεία που διαμορφώθηκαν στο πεδίο της φυσικής. Ως παραδείγματα, ο συγγραφέας αναφέρει τη χρησιμότητα των θεωριών βαθμίδος για την επίλυση τοπολογικών προβλημάτων από τους Atiyah και Donaldson, τη σύζευξη της θεωρίας των κόμβων και της στατιστικής μηχανικής και την απόδειξη της εικασίας “monstrous moonshine” των Conway και Norton. Επίσης αναφέρεται στο γεωμετρικό πρόγραμμα Langlands και στις εκπληκτικές εφαρμογές του στην αλγεβρική γεωμετρία και στην κβαντική θεωρία πεδίου. Μια άλλη εκδοχή της αλληλεπίδρασης μεταξύ μαθηματικών και φυσικών επιστημών που συζητά ο συγγραφέας είναι η περίπτωση κατά την οποία δεν διατίθενται αρχικώς τα μαθηματικά που χρειάζονται για την επίλυση κάποιων μαθηματικών προβλημάτων της φυσικής αλλά όταν αυτά τελικώς αναπτυχθούν, επιφέρουν «απροσδόκητες» συνέπειες στον έλεγχο του φυσικού φαινομένου. Θεωρεί ότι ένα τέτοιο απροσδόκητο αποτέλεσμα διαπιστώνουμε στην περίπτωση της απόδειξης της καθολικής μη γραμμικής ευστάθειας του χώρου Μινκόφσκι από τον Δ. Χριστοδούλου και τον S. Klainerman. To «απροσδόκητο» – όπως χαρακτηρίζεται- επακόλουθο αυτής της απόδειξης αφορά μια εφαρμογή στη φυσική, το γνωστό ως «φαινόμενο μνήμης» (“Christodoulou memory effect”). Κατά την αποκατάσταση του χωροχρόνου ως επίπεδου μετά την παρέλευση των βαρυτικών κυμάτων, η (μη τετριμμένη) σχέση μεταξύ του τελικού επίπεδου χωροχρόνου και του αρχικού επίπεδου χωροχρόνου συνδέεται με την παρατήρηση του φαινομένου μίας μόνιμης μετατόπισης των πειραματικών μαζών ενός ανιχνευτού βαρυτικών κυμάτων. Ο ίδιος ο Χριστοδούλου εξήγησε το φαινόμενο σε συνέντευξη που έδωσε στο ΒΗΜΑ το 2012 μιλώντας για την ερευνητική του εργασία και για τη σχέση μαθηματικών και φυσικής: «…Ουσιαστικά µια αρχική διαταραχή στο υφάδι του χωροχρόνου διαδίδεται (όπως η διαταραχή που προκαλείται σε µια ήσυχη λίµνη από το ρίξιµο µιας πέτρας) σε κύµατα, τα βαρυτικά κύµατα. Όµως, όπως έδειξα στη συνέχεια µε άλλη εργασία, υπάρχει µια λεπτή διαφορά ως προς το παράδειγµα της λίµνης. Γιατί ενώ ο χωροχρόνος γίνεται ξανά επίπεδος, όπως και το νερό της λίµνης, µετά το πέρασµα των κυµάτων ο τελικός (και «επίπεδος» πια) χωροχρόνος σχετίζεται κατά µη-τετριµµένο τρόπο µε τον αρχικό, κάτι που έχει ως συνέπεια ένα παρατηρήσιµο φαινόµενο, την µόνιµη µετατόπιση των πειραµατικών µαζών ενός ανιχνευτή βαρυτικών κυµάτων»[3] Έτσι, από την απόδειξη της μη γραμμικής ευστάθειας του χώρου Μινκόφσκι προέκυψε η διαπίστωση του περίφημου «φαινομένου μνήμης» σχετικά με τη μη γραμμική φύση των βαρυτικών κυμάτων. Ο Ευαγγελόπουλος παραθέτει ένα απόσπασμα από ομιλία του Χριστοδούλου στην Κρήτη, όπου εκείνος εξηγεί τη σχέση που είχε η προαναφερθείσα ανακάλυψη με ένα γεωμετρικό αναλλοίωτο το οποίο επίσης είχε ανακαλύψει. Χρησιμοποιώντας ο Χριστοδούλου τις εξισώσεις κινήσεως πειραματικών μαζών σε χωροχρόνο με συγκεκριμένες ασυμπτωτικές ιδιότητες, διαπίστωσε ότι το εν λόγω γεωμετρικό αναλλοίωτο που είχε ανακαλύψει αντιστοιχούσε σε μόνιμη μετατόπιση πειραματικών μαζών. ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ Σχετικά με τη βιολογία και ειδικότερα με τη θεωρία της εξέλιξης, ο συγγραφέας αναφέρεται στην εργασία των Χ. Παπαδημητρίου, A. Livnat, N. Pippenger και M. W. Feldman με θέμα έναν αλγόριθμο (γνωστό ως «αλγόριθμο του σεξ») ο οποίος εξηγεί τον τρόπο συμπεριφοράς των γονιδίων κατά τη δημιουργία νέων βιολογικών συνδυασμών. Σε αντίθεση με τη θεωρία του «εγωιστικού» γονιδίου του R. Dawkins, o τρόπος συμπεριφοράς των γονιδίων που υποδεικνύεται από τον εν λόγω αλγόριθμο δείχνει μια προτίμηση προς κατανομές 50-50% η οποία και θυμίζει οικονομική επένδυση σε πολλές μετοχές. Είναι ανάλογος, δηλαδή, με τη συμπεριφορά του επενδυτή ο οποίος με σύνεση επιδιώκει μια περίπου ισομερή κατανομή της επένδυσής του σε πολλές μετοχές και κατόπιν αναπροσαρμόζει τη δράση του ανάλογα με το βάρος της κάθε μετοχής. Ο Ευαγγελόπουλος επικαλείται στο σημείο αυτό τον βιολόγο Α. Perelson ο οποίος επισημαίνει την ολοένα και πιο στενή επικοινωνία της βιολογίας με τα μαθηματικά καθώς και τον M. Reed ο οποίος θεωρεί ότι και η βιολογία από την πλευρά της θέτει ερωτήματα προς τα μαθηματικά. Αυτή η ολοένα και πιο έντονη αλληλεπίδραση συνδέεται με α) τη δυνατότητα μέτρησης βιολογικών μεγεθών που αναπτύχθηκε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια και β) τη χρήση μαθηματικών εννοιολογικών εργαλείων από τις διαφορικές εξισώσεις, τη θεωρία γραφημάτων και τη θεωρία των κόμβων στην έρευνα των βιολογικών συστημάτων. Αντίστροφα, η γενετική συνετέλεσε σε εξελίξεις στην περιοχή της στατιστικής, της θεωρίας πιθανοτήτων και της συνδυαστικής. Στο ίδιο πλαίσιο, ο Ευαγγελόπουλος αναφέρει επίσης τη γνώμη του διακεκριμένου μαθηματικού Α. Φωκά σχετικά με την εφαρμοσιμότητα των μαθηματικών, σύμφωνα με τον οποίο ο ρόλος των μαθηματικών στο πεδίο της φυσικής είναι αποφασιστικός ενώ στο πεδίο της βιολογίας είναι υποστηρικτικός. Σε ό,τι αφορά την ιατρική, ο Ευαγγελόπουλος αναφέρεται στον Π. Α. Ιωαννίδη, καθηγητή παθολογίας, έρευνας και πολιτικής υγείας στο πανεπιστήμιο Stanford και στο επίτευγμά του της ανάπτυξης του κλάδου της μετα-ανάλυσης σχετικά με τη διερεύνηση της αξιοπιστίας των επιστημονικών μελετών και των μεθοδολογιών τους. Το πολυδιαβασμένο άρθρο του “Why most published research findings are false” (στο PLoS Medicine) αναδεικνύει ένα μαθηματικό μοντέλο το οποίο περιλαμβάνει ποσοτικοποίηση μεγάλων μεροληψιών και σφαλμάτων σε διάφορες μεθόδους και τελικώς υπολογίζει την πιθανότητα ενός ερευνητικού ευρήματος να είναι αληθές κάτω από διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικές ομάδες ενασχόλησης με ένα συγκεκριμένο ερευνητικό ζήτημα. Πρόκειται για διάγνωση μιας «διάχυτης σφαλερότητας» στην βιοϊατρική έρευνα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελόπουλος, την οποία ο Ιωαννίδης έκανε έκδηλη, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι στα ερευνητικά πεδία που συγκεντρώνουν μεγάλο ενδιαφέρον και συγχρόνως πολλές ομάδες ερευνητών, ο κίνδυνος σφάλματος είναι μεγαλύτερος. Επίσης, ο συγγραφέας εξαίρει την αποτελεσματικότητα της μαθηματικής μοντελοποίησης και της προσομοίωσης της μοριακής δυναμικής σε υπολογιστές στο πεδίο της φαρμακευτικής. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση των επιστημών της υγείας είναι ότι η πολυπλοκότητα των βιολογικών συστημάτων και της αλληλεπίδρασής τους με τα φάρμακα προσεγγίζεται και περιγράφεται με μαθηματικά μοντέλα πολλών παραμέτρων, μέσω στατιστικών κατανομών και προσομοιώσεων που προσαρμόζονται στην ιδιαιτερότητα διαφορετικών συνθηκών και πληθυσμών, προσεγγίσεων μη γραμμικής παλινδρόμησης και προτύπων διασποράς. Η φαρμακομετρία χρησιμοποιεί μοντελοποίηση μεικτών επιδράσεων και κατάλληλα υπολογιστικά προγράμματα, ενώ κατάλληλες διαφορικές εξισώσεις επιτυγχάνουν να περιγράψουν την κινητική των φαρμάκων. ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ Στη συνέχεια, ο συγγραφέας στρέφεται προς τη σχέση των μαθηματικών με τις κοινωνικές επιστήμες και αναφέρεται ειδικότερα στην ποσοτική μέθοδο μελέτης των κοινωνικών φαινομένων που προϋποθέτει επαρκή γνώση και κατάρτιση σε μαθηματικούς κλάδους όπως η στατιστική και η θεωρία πιθανοτήτων, η θεωρία παιγνίων και η θεωρία ορθολογικής επιλογής. Στην περίπτωση των οικονομικών, ενδιαφέρεται μάλιστα για τον ρόλο της θεωρητικής πληροφορικής και της θεωρίας αλγορίθμων σε θέματα θεωρίας παιγνίων. Γι αυτό, αναφέρεται στην «ισορροπία Nash» με βάση τη σχετική εργασία των Κ. Δασκαλάκη, Χρ. Παπαδημητρίου και P. W. Goldberg και επισημαίνει την ανάπτυξη ενός υποκλάδου της θεωρίας αλγορίθμων, των «αλγοριθμικών οικονομικών». Σημαντικό είναι ότι στόχος των Δασκαλάκη και Παπαδημητρίου είναι ο σχεδιασμός των κανόνων του παιγνίου με τέτοιο τρόπο ώστε οι ισορροπίες να μην υπονομεύουν αρχές όπως η ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας και η προστασία της ελευθερίας του λόγου. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται επίσης ότι τα μαθηματικά έχουν εφαρμογή στη νομική επιστήμη. Επισημαίνει κατ’ αρχάς ότι στο πλαίσιο της νομικής επιχειρηματολογίας γίνεται συχνά χρήση της στατιστικής ή της θεωρίας πιθανοτήτων σε ό,τι αφορά τη διαβάθμιση της δικανικής απόδειξης. Με βάση το έργο της S. Haack, αναρωτιέται σχετικά με την λειτουργία των επιστημονικών ενδείξεων, τον ρόλο της δικανικής απόδειξης και τη διαβάθμισή της, την δυνατότητα εφαρμογής της διαψευσιοκρατικής προσέγγισης του K. Popper και τον αναιρετικό έλεγχο της ποινικής απόδειξης. Ως προς το σημαντικό φιλοσοφικό ερώτημα σχετικά με τη χρησιμότητα της διαψευσιμότητας στην δικανική απόδειξη, αναφέρει την άποψη του ακαδημαϊκού Ν. Ανδρουλάκη ότι η διαψευσιμότητα με τη μεγάλη της θεωρητική και πρακτική σημασία οφείλει να εντάσσεται στη φιλοσοφία του αναιρετικού ελέγχου της απόδειξης. Αναφέρεται επίσης στον καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου Π. Παυλόπουλο (Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας) και στο ενδιαφέρον του για τη «γειτνίαση» μεταξύ του πεδίου της νομικής και των θετικών επιστημών, καθώς και στη μελέτη του Καθηγητού Ποινικού Δικαίου Χ. Μυλωνόπουλου σχετικά με τη συμβολή της θεωρίας αποφάσεων σε νομικά ζητήματα όπως η περίπτωση της περιουσιακής βλάβης. Ως προς τη σχέση μεταξύ των μαθηματικών και της φιλοσοφίας, ο συγγραφέας αναφέρει τη γνώμη του καθηγητού της φιλοσοφίας των μαθηματικών Δ. Αναπολιτάνου για τη γειτνίαση της φιλοσοφίας με τα μαθηματικά παρά την μεθοδολογική ρευστότητα της φιλοσοφίας. Και στα δύο πεδία η επικύρωση δεν είναι εμπειρικής προέλευσης όπως επίσης και στα δύο πεδία υιοθετείται η επιλογή θεωρητικών συστημάτων πρώτων αρχών (αξιωμάτων) και η παραγωγική συμπερασματική μέθοδος. Επιπλέον, στην αναλυτική φιλοσοφία και ειδικότερα σε περιοχές της όπως πχ. η φιλοσοφία της επιστήμης, η γνώση μαθηματικών είναι απαραίτητη και η ίδια η επιχειρηματολογία αυστηρή και εξαιρετικά τεχνική. Είναι φανερό ότι το εν λόγω πόνημα διαθέτει πλούτο πληροφοριών σχετικά με τις εφαρμογές των μαθηματικών σε ένα πλήθος επιστημονικών πεδίων από τις φυσικές επιστήμες μέχρι τη νομική, την οικονομία και άλλες κοινωνικές επιστήμες. Ιδιαίτερα, επιχειρεί να προσδιορίσει αλληλεπιδράσεις μεταξύ των άλλων επιστημών και των μαθηματικών από τις οποίες και τα ίδια τα μαθηματικά έχουν κέρδος, μάλιστα συχνά, σε θεωρητικό επίπεδο. Έτσι, ο θεωρητικός και ο πρακτικός χαρακτήρας των μαθηματικών δείχνουν αλληλένδετοι. Θα μπορούσε να συναχθεί από τον αναγνώστη το συμπέρασμα ότι η θεωρία των μαθηματικών εμφιλοχωρεί στις φυσικές εξηγήσεις επιφέροντας συγκεκριμένες εκλεπτύνσεις χάρη στην εννοιολογική της αυστηρότητα και ακρίβεια και έπειτα επιστρέφει στον εαυτό της πλουσιότερη από πλευράς τόσο περιεχομένου όσο και μεθοδολογίας. Ο συγγραφέας σταχυολογεί απόψεις διακεκριμένων επιστημόνων ειδικών στα αντίστοιχα επιστημονικά πεδία, με την κατάθεση της δικής τους εμπειρίας για την στενή σχέση διαφόρων μαθηματικών θεωριών με τα εν λόγω πεδία και τον ρόλο που τα μαθηματικά παίζουν στον έλεγχο και την επικύρωση των αντίστοιχων αποτελεσμάτων. Πρόκειται για μία ακόμα καλαίσθητη έκδοση του εκδοτικού οίκου Ευρασία, με γενικότερο ενδιαφέρον». http://physicsgg.me/2018/03/16/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%ce%ae%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac/

Φυσική: το πιο εύκολο μάθημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Στον πίνακα που ακολουθεί περιέχονται τα ποσοστά γραπτών με βαθμούς από 18 έως 20 στις Πανελλαδικές Εξετάσεις 2017 Ανθρωπιστικών: Νεοελληνική Γλώσσα: 1,15% Αρχαία Ελληνικά: 2,71% Ιστορία Κατ. : 12,34% Λατινικά: 20,25% Βιολογία Γεν: 12,5% Θετική: Νεοελληνική Γλώσσα: 2,02% Μαθηματικά ΟΠ: 4,39% Βιολογία Κατ. 19,48% Χημεία: 23,92% Φυσική: 25,56 Οικονομίας & Πληροφορικής: Νεοελληνική Γλώσσα: 0,25% Μαθηματικά ΟΠ: 0,46% ΑΟΘ: 11,6% ΑΕΠΠ: 14,17% Βιολογία Γεν: 9,1% Βλέπουμε πως από όλα τα μαθήματα, όλων των κατευθύνσεων, η Φυσική Κατεύθυνσης, είναι το μάθημα στο οποίο αριστεύουν οι περισσότεροι μαθητές! Που αποδίδεται άραγε αυτό το αναπάντεχο στατιστικό δεδομένο; http://physicsgg.me/2018/03/16/%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%cf%8d%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%bb%ce%bb/

Οι γαλαξίες συμπεριφέρονται σαν ρολόγια. Ένα αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό του Γαλαξία μας είναι η διαφορική περιστροφή του δίσκου του. Τα άστρα του δίσκου κινούνται σχεδόν σε κυκλικές τροχιές γύρω από το κέντρο του Γαλαξία. Το ίδιο και τα μεσοαστρικά νέφη αερίου. Η περιστροφή των άστρων και των νεφών αερίου γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας δεν είναι ομοιόμορφη, όπως η περιστροφή ενός στερεού σώματος. Η Γαλαξιακή περιστροφή γίνεται διαφορικά, με τέτοιον τρόπο ώστε τα εσωτερικά μέρη χρειάζονται λιγότερο χρόνο από τα εξωτερικά για μια πλήρη περιστροφή. Ο ήλιος μας για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο χρειάζεται περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια . Αν λάβει κανείς υπόψιν ότι η ακτίνα περιφοράς είναι περίπου 30.000 έτη φωτός , τότε η γραμμική ταχύτητα του ήλιο γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο είναι 250 km/sec, περίπου ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα! Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα των αστρονόμων Meurer et al, «Cosmic clocks: A Tight Radius – Velocity Relationship for HI-Selected Galaxies» , αν «καθίσετε» στην άκρη του Γαλαξία μας, σε απόσταση 50.000 ετών φωτός από το κέντρο του Γαλαξία, τότε θα ολοκληρώσετε έναν πλήρη κύκλο σε περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Το εντυπωσιακό όμως εύρημα της εν λόγω έρευνας είναι ότι το ίδιο ισχύει για όλους τους γαλαξίες, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους και την μάζα τους. Αν καθίσετε στην άκρη του γαλαξιακού δίσκου οποιουδήποτε γαλαξία, τότε η περίοδος της κυκλικής κίνησης γύρω από το γαλαξιακό κέντρο θα είναι 1 δισεκατομμύριο χρόνια! Για να καταλήξουν στα συμπεράσματα αυτά οι αστρονόμοι μέτρησαν τις ακτινικές ταχύτητες του ουδέτερου υδρογόνου στο εξωτερικό μέρος των δίσκων ενός πλήθους γαλαξιών – από μικρούς ακανόνιστους νάνους έως και σπειροειδείς γαλαξίες, καταλήγοντας στο εντυπωσιακό συμπέρασμα ότι τα εξωτερικά άκρα όλων των γαλαξιακών δίσκων χρειάζονται περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια για να ολοκληρώσουν μια πλήρη περιφορά. Η ανακάλυψη αυτής της κανονικότητας των γαλαξιών μας θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς που τους χαρακτηρίζουν. Η έρευνα των Meurer et al διαπίστωσε και κάτι ακόμα. Με βάση τα θεωρητικά μοντέλα αναμένεται στις παρυφές αυτών των γαλαξιών να βρίσκονται αραιοί πληθυσμοί νέων άστρων και μεσοαστρικό αέριο στα περίχωρα αυτών των γαλαξιών. Αλλά αντ΄ αυτού, ανακάλυψαν έναν σημαντικό πληθυσμό από γηραιότερα άστρα που αναμιγνύονται με νεαρότερα άστρα και μεσοαστρική αέρια ύλη. Αυτό είναι σημαντικό αποτέλεσμα διότι γνωρίζοντας που τελειώνει ο γαλαξίας οι αστρονόμοι μπορούν να περιορίσουν τις παρατηρήσεις τους και να μην σπαταλούν χρόνο, κόπους και επεξεργαστική ισχύ υπολογιστών για μελέτη δεδομένων από κεί και πέρα. Εκτός λοιπόν από το γεγονός ότι τα άκρα των γαλαξιών ολοκληρώνουν έναν κύκλο γύρω από το γαλαξιακό κέντρο σε 1 δισεκατομμύριο χρόνια, τα άκρα τους είναι γεμάτα από ένα μείγμα διαστρικών αερίων, [και] από νέα και παλαιότερα άστρα. https://physicsgg.me/2018/03/18/%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c/

Δύο πλήρως ηλεκτρικά οχήματα κατασκεύασαν φοιτητές στην Πάτρα. Δύο πλήρως ηλεκτρικά οχήματα, σχεδιασμένα και κατασκευασμένα αποκλειστικά από φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, παρουσιάστηκαν σήμερα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ). Η 40μελής ομάδα φοιτητών έχει αναπτύξει τα τελευταία έξι χρόνια μια διαδοχική σειρά από μονοθέσια ηλεκτροκίνητα αγωνιστικά οχήματα υψηλών επιδόσεων τύπου «Φόρμουλα», τα οποία μάλιστα έχουν ήδη επιτύχει σημαντικές πρωτιές και διακρίσεις σε διεθνείς φοιτητικούς διαγωνισμούς. Η ομάδα αυτή αποδεικνύει ότι -παρόλο που στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποια εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία- στα πανεπιστήμια της χώρας γίνεται πρωτοποριακή δουλειά πάνω στην ηλεκτροκίνηση των οχημάτων. Καθώς οι διεθνείς αυτοκινητοβιομηχανίες στρέφονται σταδιακά στην ηλεκτροκίνηση, ως μορφή μετακίνησης συνδεδεμένη με την αειφόρο ανάπτυξη, αυξάνεται το ενδιαφέρον και η ζήτηση για νέους μηχανικούς με εξειδικευμένες γνώσεις και καινοτόμες ιδέες πάνω στον σχεδιασμό και στην κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων. Tο Εργαστήριο Συστημάτων Παραγωγής και Αυτοματισμού του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών έχει ξεκινήσει εδώ και έξι χρόνια μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα προσπάθεια δημιουργίας ηλεκτροκίνητων μονοθεσίων υψηλών επιδόσεων. Τα οχήματα έχουν σχεδιασθεί και κατασκευασθεί αποκλειστικά από προπτυχιακούς φοιτητές της ομάδας Formula Student "UoP Racing". Στην προσπάθεια συμμετέχουν και μερικοί φοιτητές από άλλα Τμήματα του Πανεπιστημίου (Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Υπολογιστών, Οικονομικών κ.α.), ενώ πολλές εταιρείες στηρίζουν ως χορηγοί τους φοιτητές. Τα οχήματα διαγωνίζονται στους διεθνείς διαγωνισμούς Student Formula, όπου φοιτητές πολυτεχνικών σχολών από διάφορες χώρες παρουσιάζουν (και οδηγούν) τα μονοθέσια αγωνιστικά οχήματά τους. Συμμετέχουν οχήματα με μηχανές εσωτερικής καύσης, υβριδικές και -πιο πρόσφατα- ηλεκτροκίνητες. Οι διαγωνισμοί Formula Student δεν περιέχουν μόνο το αγωνιστικό σκέλος, αλλά και το "στατικό", κατά το οποίο κάθε ομάδα βαθμολογείται στο σχεδιασμό και στην κατασκευή του μονοθέσιου, το κόστος του, καθώς και στην ικανότητα να παρουσιάσει ένα ικανοποιητικό επιχειρηματικό πλάνο για την παραγωγή του οχήματος. Κύριος στόχος της προσπάθειας της ομάδας του Πανεπιστημίου της Πάτρας, όπως δήλωσαν οι εκπρόσωποί της κατά την παρουσίαση των οχημάτων της στο ΕΙΕ, είναι η καινοτόμος έρευνα, αλλά κυρίως η μάθηση μέσα από την πράξη. Όπως είπαν, αναπτύσσοντας τα νέα οχήματα, μπορούν να γνωρίσουν σε βάθος το αντικείμενο της ενασχόλησης τους, να αποκτήσουν άμεση και έμπρακτη επαφή με ένα ευρύ φάσμα της επιστήμης και να δοκιμάσουν νέες ιδέες. Η ομάδα είχε ξεκινήσει το 2001, πρωτοπορώντας τόσο σε ελληνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ασχολούμενη αρχικά με μονοθέσια οχήματα εφοδιασμένα με κινητήρες εσωτερικής καύσης. Στο τέλος του 2011, διαβλέποντας τις νέες διεθνείς τάσεις, η ομάδα έκανε στροφή στην ηλεκτροκίνηση. Προέκυψε έτσι αρχικά το UoP4e, το πρώτο πλήρως ηλεκτρικό όχημα υψηλών επιδόσεων στην Ελλάδα, με το οποίο το 2014 η ομάδα κατάφερε να αποσπάσει την πρώτη θέση στο διαγωνισμό Formula Student στην Τσεχία. Η συνέχεια έγινε με το UoP5e, καθώς και με την εξελιγμένη εκδοχή του, το UoP5evo, με το οποίο η ομάδα κατέκτησε την πρώτη θέση μεταξύ των ηλεκτροκίνητων μονοθεσίων το καλοκαίρι του 2017 στο διαγωνισμό της Μ. Βρετανίας. Τα μοντέλα 4 και 5evo παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση. Το πιο πρόσφατο, το 5evo, έχει βάρος 208 κιλών, επιτάχυνση 3,1 δευτερολέπτων (0-100 χιλιόμετρα/ώρα) και αναπτύσσει ταχύτητα έως 120 χιλιομέτρων την ώρα. Περίπου το 90% των μηχανικών και ηλεκτρονικών εξαρτημάτων (μεταξύ άλλων οι πολλοί αισθητήρες, οι μπαταρίες και τα συστήματα μετάδοσης) έχουν σχεδιασθεί και κατασκευασθεί από τους φοιτητές. Τα οχήματα διαθέτουν υπερσύγχρονα υλικά, όπως σύνθετα και κράματα αεροπορικού αλουμινίου, ενώ αρκετά μέρη έχουν παραχθεί από τρισδιάστατο εκτυπωτή. Όπως τονίσθηκε, από τη δημιουργία της το 2001 μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 200 φοιτητές έχουν συμμετάσχει στην ομάδα, αποκομίζοντας πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες στο σχεδιασμό και στην κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων υψηλής τεχνολογίας. Το γεγονός αυτό τους κατατάσσει μεταξύ των μηχανικών υψηλής εξειδίκευσης στο χώρο της διεθνούς αυτοκινητοβιομηχανίας. Κομβικό ρόλο στην όλη προσπάθεια ως επιβλέπων έχει παίξει ο έως πρόσφατα διευθυντής του Εργαστηρίου Συστημάτων Παραγωγής και Αυτοματισμού, ο ομότιμος πλέον καθηγητής Γιώργος Χρυσολούρης, ένας από τους πιο καινοτόμους, εκσυγχρονιστές και οραματιστές ακαδημαϊκούς στη χώρα. Όπως δήλωσε, ο συντονιστής της ομάδας Δρ Παναγιώτης Σταυρόπουλος, «το επίπεδο των Ελλήνων μηχανικών που ως φοιτητές έχουν περάσει από το Εργαστήριο Συστημάτων Παραγωγής και Αυτοματισμού που ιδρύθηκε από τον καθηγητή Γιώργο Χρυσολούρη, είναι ιδιαίτερα υψηλό και δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από αντίστοιχα τμήματα του εξωτερικού. Αυτό είναι φανερό τόσο από τις διακρίσεις της ομάδας UoP Racing, όσο και από το γεγονός πως οι φοιτητές μας προτιμούνται από εταιρίες-κολοσσούς τόσο στον χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας, όσο και σε άλλους βιομηχανικούς τομείς». Καθόλου τυχαία, σύμφωνα με τον δεύτερο συντονιστή της ομάδας, τον 29χρονο διδακτορικό φοιτητή, Χάρη Μπίκα, ήδη απόφοιτοι της Σχολής Μηχανολόγων του Πανεπιστημίου Πατρών και πρώην μέλη της ομάδας UoP Racing Team εργάζονται ως μηχανικοί σε αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Ford, η Daimler, η Porsche και η Aston Martin. Ο κ. Μπίκας τόνισε ότι ήδη η ομάδα έχει ολοκληρώσει το σχεδιασμό του επόμενης γενιάς ηλεκτροκίνητου οχήματος, του UoP 6, το οποίο βρίσκεται ήδη στη φάση κατασκευής του. Θα είναι έτοιμο έως το τέλος Μαΐου και θα δοκιμασθεί φέτος το καλοκαίρι για πρώτη φορά σε δύο αγώνες φοιτητικής «Φόρμουλα» στη Γερμανία και στην Ουγγαρία. Εκτός από την Πάτρα, ανάπτυξη ηλεκτροκίνητων οχημάτων γίνεται και από φοιτητική ομάδα της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ και άλλες ομάδες σε άλλα ελληνικά πανεπιστήμια ασχολούνται με την ανάπτυξη οχημάτων. Είναι, άλλωστε, ενδεικτική η πρόσφατη ίδρυση της εταιρείας Tesla Greece, με έδρα το Τεχνολογικό Πάρκο του «Δημόκριτου», ακριβώς επειδή μηχανικοί της εταιρείας στις ΗΠΑ είναι Έλληνες που έχουν σπουδάσει στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, όπου, μεταξύ άλλων, έχει αναπτυχθεί το όχημα «Πυρφόρος», επίσης με διεθνείς διακρίσεις. Ο κ. Σταυρόπουλος εξέφρασε τη χαρά του για την είσοδο της Tesla στη χώρα μας και δήλωσε ότι η ομάδα UoP του Πανεπιστημίου Πατρών ενδιαφέρεται για συνεργασία με την Tesla Greece. /forum/viewtopic.php?t=25425 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500206869

Ο επιταχυντής ενός εξωγήινου πολιτισμού τύπου ΙΙΙ Η διερεύνηση της φυσικής στην κλίμακα των Μεγάλων Θεωριών (GUTs) Την δεκαετία του 1970 η σωματιδιακή κοσμολογία γνώρισε μεγάλη ώθηση με την ανακάλυψη της ασυμπτωτικής ελευθερίας και την κατασκευή των πρώτων Μεγάλων Ενοποιημένων Θεωριών – συντομογραφικά GUTs – ένας όρος που επινοήθηκε από τον Δημήτρη Νανόπουλο. Η ασυμπτωτική ελευθερία αναφέρεται σε ένα απροσδόκητο φαινόμενο που εμφανίζεται σε ορισμένες κλάσεις θεωριών οι οποίες περιγράφουν τις αλληλεπιδράσεις σωματιδίων: η ένταση της αλληλεπίδρασης μειώνεται καθώς αυξάνεται η ενέργεια των σωματιδίων, αντί να αυξάνεται όπως συμβαίνει με τις περισσότερες δυνάμεις. Για πρώτη φορά, οι φυσικοί κατάφερναν να κάνουν ακριβείς υπολογισμούς για φαινόμενα όπως η ισχυρή πυρηνική δύναμη – που κρατάει τα κουάρκ δέσμια μέσα στα σωματίδια του πυρήνα όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια – αρκεί βέβαια να περιόριζαν τους υπολογισμούς σε πολύ υψηλές ενέργειες, πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτές που μπορούσαν να πραγματοποιηθούν πειραματικά. Η εισαγωγή των GUTs οδήγησε το ενδιαφέρον προς τις πολύ υψηλές ενέργειες. Οι φυσικοί θεωρούσαν ότι οι εντάσεις των τριών από τις θεμελιώδεις δυνάμεις – ηλεκτρομαγνητική, ασθενής και ισχυρή δύναμη – συνέκλιναν καθώς οι ενέργειες των σωματιδίων αυξανόντουσαν. Οι θεωρητικοί υπέθεταν ότι άπαξ και οι ενέργειες γίνονταν αρκετά μεγάλες, τότε οι τρεις δυνάμεις θα μπορούσαν να δρουν σαν μια ενιαία και μοναδική δύναμη. Η ενεργειακή κλίμακα στην οποία θα συνέβαινε αυτή η μεγάλη ενοποίηση ήταν κυριολεκτικά αστρονομική: περίπου 1024 ηλεκτρονιοβόλτ (1015 GeV), ή ένα τρισεκατομμύριο φορές υψηλότερη από τις μεγαλύτερες ενέργειες που είχαν πραγματοποιήσει οι φυσικοί χρησιμοποιώντας επιταχυντές σωματιδίων. Οι ενέργειες που απαιτούσαν οι GUTs ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν στα επίγεια εργαστήρια, όμως κάποιοι ερευνητές υπέθεταν πως αν ολόκληρο σύμπαν ξεκίνησε με μια θερμή μεγάλη έκρηξη, τότε η μέση ενέργεια των σωματιδίων κατά την διάρκεια των πρώτων στιγμών του σύμπαντος θα ήταν εκπληκτικά υψηλή. Έτσι, οι φυσικοί των στοιχειωδών σωματιδίων άρχισαν να μελετούν το πρώιμο σύμπαν: οι πρώτες στιγμές της μεγάλης έκρηξης θα τους πρόσφεραν «το εργαστήριο του φτωχού», που θα τους επέτρεπε να παρατηρήσουν αλληλεπιδράσεις υψηλότατων ενεργειών, που ήταν αδύνατον να αναδημιουργηθούν στην Γη. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: θα ήταν δυνατή η κατασκευή επιταχυντών που θα παρήγαγαν ενέργειες της τάξης των 1015 GeV, έστω κι από έναν πολιτισμό τύπου ΙΙΙ; Και ποιες θα ήταν οι απαιτήσεις για μια τέτοια κατασκευή; Υπενθυμίζεται ότι πολιτισμός τύπου ΙΙΙ, θεωρείται εκείνος ο πολιτισμός, ο οποίος αφού έχει εξαντλήσει την ενέργεια ολόκληρου του πλανητικού του συστήματος, έχει αποικίσει τον γαλαξία του και μπορεί να ελέγχει και να καταναλώνει όλη την παραγόμενη ενέργεια ενός άστρου (σαν τον ήλιο μας). Η κατανάλωση ενέργειας από τους τρεις τύπους πολιτισμών σύμφωνα με την κλίμακα Kardashev Η μελέτη με τίτλο «The Undulator Radiation Collider: An Energy Efficient Design For A √ s = 1015 GeV Collider» απαντά στο παραπάνω ερώτημα και υποδεικνύει τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν την κατασκευή ενός επιταχυντή που θα στόχευε την διερεύνηση των Μεγάλων Θεωριών Ενοποίησης. Οι σημαντικότεροι περιορισμοί αποδεικνύονται η απαιτούμενη ενέργεια και ο χρόνος που απαιτείται ώστε η δέσμη των σωματιδίων να αποκτήσει ικανή φωτεινότητα (ένα μέτρο της αποτελεσματικότητας με την οποία ένας επιταχυντής σωματιδίων παράγει γεγονότα σύγκρουσης). Ο επιταχυντής αυτός θα τροφοδοτείται από μια κατασκευή, σαν αυτές που περιέγραψε ο Dyson, όπου ένας προηγμένος πολιτισμός θα μπορούσε να περιβάλλει ένα άστρο με μια σφαιρική υπερ-κατασκευή, διαμέσου της οποίας θα γινόταν η χρήση του συνόλου της εκπεμπόμενης ενέργειας ενός άστρου. Ο επιταχυντής που προτείνεται θα προκαλεί συγκρούσεις φωτονίων, τα οποία θα παράγονται ως ακτινοβολία σε κοιλότητα με μαγνήτες (undulator) από δέσμες μιονίων υψηλής ενέργειας. Το μήκος του επιταχυντή εκτιμάται στα 1015 μέτρα περίπου και θα χρειάζονται 400 χρόνια για την συλλογή δεδομένων ικανοποιητικής στατιστικής, εφόσον ο επιταχυντής χρησιμοποιεί το σύνολο της εκπεμπόμενης αστρικής ενέργειας! Και πριν αρχίσει αρχίσει η κατασκευή του επιταχυντή θα πρέπει να ξεκαθαριστούν διάφορα θέματα, όπως για παράδειγμα το ζήτημα της σταθερότητας του κενού κ.ά., όπως άλλωστε έγινε και με τον επίγειο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). http://physicsgg.me/2018/03/18/%ce%bf-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83/

Τι είναι η Υπεραγώγιμη Συσκευή Κβαντικής Συμβολής (SQUID); Οι συσκευές SQUID (Superconducting Quantum Interference Device) είναι πολύ ευαίσθητα μαγνητόμετρα αποτελούμενα από μικροσκοπικούς υπεραγώγιμους βρόχους οι οποίοι περιέχουν επαφές Josephson. Χρησιμοποιούνται για την μέτρηση εξαιρετικά ασθενών μαγνητικών πεδίων και βρίσκουν εφαρμογή σε πολυάριθμους τομείς, από την ιατρική και την βιολογία μέχρι την κατασκευή υπερευαίσθητων τηλεσκοπίων και ανιχνευτών σκοτεινής ύλης. Το βίντεο που ακολουθεί περιέχει την διάλεξη με τίτλο «The Ubiquitous SQUID: History and Applications» , του φυσικού John Clarke, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Berkeley. Η διάλεξη δόθηκε πριν από λίγες μέρες στο Los Angeles, κατά την διάρκεια του συνεδρίου της Ένωσης Αμερικανών Φυσικών: https://physicsgg.me/2018/03/17/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%b3%ce%b9%ce%bc%ce%b7-%cf%83%cf%85%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ae-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9/

Πλησιάζοντας την χρονική στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος… μέσα από τους επιταχυντές του CERN. Λίγο πιο κοντά στην «χρονική στιγμή μηδέν» της γέννησης του σύμπαντος στοχεύει το CERN, το οποίο σχεδιάζει την ανάπτυξη δύο επιταχυντών νέας γενιάς, που θα λειτουργούν με υψηλότερες ενέργειες από τον γνωστό «Μεγάλο Επιταχυντή Ανδρονίων» (LHC), που το 2012 ανακάλυψε το σωματίδιο Higgs. Με τον τρόπο αυτό, οι επιστήμονες θα αναζητήσουν το άγνωστο, ελπίζοντας, αρχικά, να μάθουν περισσότερα για τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια που καλύπτει το 95% του σύμπαντος. Την ίδια στιγμή, η ήδη δοκιμασμένη τεχνολογία που χρησιμοποιεί το CERN, εφαρμόζεται σε περίπου 30.000 «μικρότερους» επιταχυντές που έχουν αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο και φέρνουν νέα δεδομένα στην ιατρική φυσική, κυρίως για την αντιμετώπιση ασθενειών όπως ο καρκίνος, και στη βιομηχανία, για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών συστημάτων. Το CERN -το μεγαλύτερο σε έκταση κέντρο πυρηνικών ερευνών, και συγκεκριμένα στη σωματιδιακή φυσική (Γενεύη)- έχει ξεκινήσει ήδη τον σχεδιασμό των δύο νέων επιταχυντών, ωστόσο, η κατασκευή και λειτουργία τους δεν φαίνεται να προσδιορίζεται στο άμεσο μέλλον, αφού ακόμη δεν υπάρχει η τεχνολογία για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για τον «Κυκλικό Επιταχυντή του μέλλοντος» (Future Circular Collider), που θα έχει περιφέρεια 100 χιλιομέτρων, και σε αυτόν θα γίνονται συγκρούσεις πρωτονίων με πρωτόνια, ηλεκτρονίων με ποζιτρόνια ή πρωτόνια. «Ακόμη δεν υπάρχει η τεχνολογία για να κατασκευαστεί κάτι τέτοιο. Θα χρειαστούμε, όπως έγινε και για το LHC, περίπου 20 χρόνια για να έχουμε την τεχνολογία που απαιτείται, ειδικά στους μαγνήτες, που κρατούν σε κυκλική τροχιά τα υψηλής ενέργειας σωματίδια», εξηγεί ο Φυσικός Υψηλών Ενεργειών στο CERN και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υπεύθυνος διεθνών σχέσεων στο CERN, καθηγητής Εμμανουήλ Τσεσμελής. «Σίγουρα δεν θα πάμε στην ώρα μηδέν, αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι με τις υψηλότερες ενέργειες να πάμε λίγο πιο κοντά», συμπληρώνει. Ο δεύτερος νέος επιταχυντής του CERN είναι ο Clic (Compact Linear Collider) «Συμπαγής Γραμμικός Επιταχυντής», θα έχει 50 χιλιόμετρα μήκος, και θα συγκρούει ηλεκτρόνια με ποζιτρόνια, με ενέργεια μέχρι και 3 Τέρα ηλεκτροβόλτ (TEV). Αυτός, ενδεχομένως να κατασκευαστεί νωρίτερα, μέσα στη δεκαετία του 2020-30, αφού ο σχεδιασμός του και οι μελέτες έχουν ξεκινήσει πριν από δεκαετίες. Στην ανάπτυξή τους θα συμμετέχουν ιδιωτικές εταιρίες, κυρίως ευρωπαϊκές, των κρατών – μελών του CERN, με συμβόλαια υψηλής τεχνολογίας. Ψάχνοντας το άγνωστο Στην πραγματικότητα, οι δύο νέοι επιταχυντές θα ψάξουν κάτι που κανείς δεν ξέρει τι θα είναι, όπως έγινε και στην περίπτωση του LHC. Πάντως, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι οι υψηλότερες ενέργειες θα βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα και ακριβέστερα τα χαρακτηριστικά του σωματιδίου Higgs και στη συνέχεια να «δουν» πέρα από αυτό, να εξηγήσουν τα σωματίδια και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. «Ξέρουμε ότι υπάρχει και κάτι πέρα από αυτό. Αν σήμερα εξηγείται το 5% αυτών που βλέπουμε γύρω μας, υπάρχει το υπόλοιπο 95% που δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε και έτσι χρειάζεται να συνεχιστεί η έρευνα, μέσα από τους επιταχυντές για να καταλάβουμε πχ την σκοτεινή ύλη μαζί με την σκοτεινή ενέργεια», λέει ο καθηγητής και συμπληρώνει ότι «ψάχνουμε κάτι που δεν ξέρουμε τι είναι. Όταν κατασκευάσουμε έναν επιταχυντή σε υψηλή ενέργεια δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Σίγουρα, όταν πάμε σε καινούργια περιοχή ενέργειας κάτι διαφορετικό θα δούμε, γιατί πηγαίνουμε σε άλλο μέρος του χρόνου του σύμπαντος, δηλαδή πάμε στην ώρα μηδέν του σύμπαντος, στο λεγόμενο big bang, ακόμη πιο κοντά από εκεί που είμαστε σήμερα με τον LHC. Και βέβαια να δούμε την εξέλιξη σε αυτά τα 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια από τότε». Και 30.000 μικρότεροι επιταχυντές στην υπηρεσία της επιστήμης Η τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί στο CERN εφαρμόζεται ήδη στην ιατρική φυσική και στη βιομηχανία, όπου χρησιμοποιούνται επιταχυντές μικρότερης ενέργειας και έντασης, για θεραπείες και για την ανάπτυξη βελτιωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων. Στην περίπτωση της ιατρικής, πρωτόνια, αντί των ακτίνων Χ, χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση του καρκίνου, καθώς εστιάζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια στα καρκινικά κύτταρα, χωρίς να επηρεάζουν τα γύρω υγιή. «Σήμερα υπάρχουν δύο κλινικές στην Ευρώπη – μία στην Ιταλία και μία στην Αυστρία – που διαθέτουν τέτοιους επιταχυντές, σχεδιασμένους από το CERN, σύμφωνα με την τεχνολογία του LHC, και εφαρμόζουν αυτή την τεχνολογία για θεραπείες καρκίνου», αναφέρει ο κ. Τσεσμελής. Επίσης, οι επιταχυντές χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ραδιοϊσοτόπων για να επιτευχθεί η ιατρική απεικόνιση, όπως για παράδειγμα με το PET SCAN. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν περίπου 30.000 επιταχυντές, κατασκευασμένοι στο πρότυπο της δομής του CERN. Στη βιομηχανία βρίσκουν εφαρμογή στα ηλεκτρονικά μικροτσιπ, χρησιμοποιώντας προσμίξεις ατόμων (impurities) που μεταφέρονται σε σιλικόνες μέσω των επιταχυντών. Σύμφωνα με τον καθηγητή, στόχος είναι τα προγράμματα βασικής έρευνας υψηλών ενεργειών να αναπτυχθούν σε Ευρώπη, Ασία και βόρεια Αμερική, και κάθε περιοχή να εστιάζει σε διαφορετικού είδους επιταχυντές και σε διάφορους τομείς της πειραματικής σωματιδιακής φυσικής. Στην Ασία και συγκεκριμένα στην Ιαπωνία έχει σχεδιαστεί ήδη ο νέος διεθνής γραμμικός επιταχυντής ηλεκτρονίων – ποζιτρονίων, και αναμένεται η έγκριση για την έναρξη κατασκευής του. Στη βόρεια Αμερική, στο Σικάγο κατασκευάζεται εγκατάσταση για τις δέσμες νετρονίων. «Βαδίζουμε σε μία εντελώς καινούργια περιοχή γνώσης. Προσωπικά, βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρουσα (από τη θεωρητική φυσική) τη δημιουργία υποδομών που να μπορούν να καταγράψουν όλη την ενέργεια που προκύπτει από μία σύγκρουση πρωτονίων και να δούμε κάτι που δεν το είχαμε σκεφτεί ποτέ πριν. Κάπως έτσι ξεκίνησε και ο LHC», καταλήγει ο καθηγητής. https://physicsgg.me/2018/03/16/%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4/

(TPC) «Soyuz MS-08"-“Soyuz-FG” Η προετοιμασία του διαστημικού οχήματος μεταφοράς ("TP") "Soyuz MS-08" για εκτόξευση στο πλαίσιο του προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνεχίζεται. Σήμερα, 16 Μαρτίου, τα πληρώματα του TPK «MS-08 Soyuz» διαστημικου σκάφους έκαναν μια επιθεώρηση έλεγχο της διαμόρφωσης εκκίνησης στην οποία τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα πρεπει να ειναι εξοικειωμένοι με τους ελέγχους και τη δοκιμαστική λειτουργία και ελέγξαν τη λειτουργικότητα των διαφόρων συστημάτων του οχήματος. Τα μέλη του κύριου πληρώματος εξέτασαν επίσης το φορτηγό φορτίο Progress-MS-09, το οποίο έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στις 10 Ιουλίου 2018. Ως μέρος το κύριο πλήρωμα του WPK «Soyuz MS-08,»ειναι ο διοικητής κοσμοναύτης Όλεγκ Artemyev(Roscosmos) και οι μηχανικοί πτήσης TPK οι αστροναύτες της NASA Andrew FOYSTEL και Richard Arnold. Στο πλαίσιο της δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας ο διοικητής του πληρώματος, κοσμοναύτης Alexei Ovchinin (Roscosmos) και ο μηχανικός πτήσης TPK της NASA αστροναύτης Νικ Haig. Η εκτόξευση του πυραύλου «Soyuz-FG» με το TPK «Soyuz MS-08» έχει προγραμματιστεί για τις 21 Μάρτη 2018 από τον αριθμό πλατφόρμας 1 ( «Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/print/24822/

Ρωσικές αποστολές στον Άρη και τη Σελήνη ανακοίνωσε ο πρόεδρος Πούτιν. Μια σειρά φιλόδοξων αποστολών στον Άρη και τη Σελήνη ανακοίνωσε ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν- ξεκινώντας με μη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη το 2019. «Σχεδιάζουμε μη επανδρωμένες και αργότερα επανδρωμένες εκτοξεύσεις- στο βαθύ διάστημα, στο πλαίσιο ενός σεληνιακού προγράμματος, και για την εξερεύνηση του Άρη. Η πιο κοντινή αποστολή θα λάβει χώρα πολύ σύντομα, σχεδιάζουμε να εκτοξεύσουμε μια αποστολή στον Άρη το 2019» είπε σε συνέντευξή του η οποία εντάσσεται σε ένα νέο ντοκιμαντέρ από τον Αντρέι Κοντράσοφ. Όπως αναφέρει το RT, ο Ρώσος πρόεδρος πρόσθεσε ότι το πρόγραμμα εξερεύνησης της Σελήνης θα επικεντρώνεται στους πόλους της. «Οι ειδικοί μας θα επιχειρήσουν προσελήνωση κοντά στους πόλους, επειδή υπάρχουν λόγοι να αναμένουμε την ύπαρξη νερού εκεί. Υπάρχουν έρευνες να κάνουμε εκεί, και από εκεί μπορούν να γίνουν έρευνες πάνω σε άλλους πλανήτες και στο εξώτερο διάστημα» σημείωσε. Τα ρωσικά σχέδια εξερεύνησης της Σελήνης περιλαμβάνουν ένα τεστ προσελήνωσης στον νότιο πόλο της Σελήνης που προγραμματίζεται για το 2019, τη δοκιμή τεχνολογιών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός μόνιμου σταθμού το 2023 και μια αποστολή λήψης δειγμάτων εδάφους το 2025. Εκτιμάται πως μόνιμη βάση θα μπορούσε να εγκατασταθεί μέσα στις δεκαετίες του 2040 ή του 2050. Υπενθυμίζεται πως η Ρωσία δεν έχει επιχειρήσει άλλες αποστολές στον Άρη μετά την αποτυχία της αποστολής Phobos-Grunt το 2011, που είχε προορισμό τον Φόβο, δορυφόρο του Κόκκινου Πλανήτη, ωστόσο η Roscosmos έχει συνεργαστεί με άλλες διαστημικές υπηρεσίες, όπως στην περίπτωση της αποστολής Schiaparelli το 2016, που ήταν κοινό πρόγραμμα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. http://www.naftemporiki.gr/story/1330468/rosikes-apostoles-ston-ari-kai-ti-selini-anakoinose-o-proedros-poutin

(TPC) «Soyuz MS-08"-“Soyuz-FG” Στις 15 Μαρ του 2018 οι κοσμοναύτες και αστροναύτες του «Soyuz MS-08» πραγματοποιησαν ανοιχτή προπόνηση για τα μέσα ενημέρωσης στο συγκρότημα της κατάρτισης Test (17) συγκρότημα «Μπαϊκονούρ». Οι κοσμοναύτες Όλεγκ Artemyev και Alex Ovchinin και οι αστροναύτες της NASA Andrew FOYSTEL, Richard Arnold και ο Nick Haig πραγματοποιήσαν μια προπόνηση στο πολλαπλών χρήσεων πλοίο σύγκλισης «Soyuz MS» με τον ISS και μαθήματα σχετικά με την τεκμηρίωση του σκάφους. Επίσης, τα πληρώματα εκπαιδεύτηκαν για παράγοντες διαστημικής πτήσης σε ειδικούς προσομοιωτές και αθλητική εκπαίδευση. Κατά παράδοση, οι κοσμοναύτες και αστροναύτες, για πρώτη φορά σε πτήση στο διάστημα που αναχωρεί από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, φύτευσαν δέντρα στην αλέα των κοσμοναύτων. Αυτή τη φορά για να φυτέψουν δέντρα έπρεπε οι αστροναύτες Andrew FOYSTELU και Richard Arnold, και το έκαναν με τη βοήθεια του συντρόφου τους στο ναυτολόγιο, διοικητή του WPK, κοσμοναύτη Όλεγκ Artemyev, ο οποίος έχει πετάξει στα πλοία «Σογιούζ» Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά την πρώτη πτήση στα πλοία Soyuz, ο Andrew και ο Richard έχουν ήδη μεγάλη εμπειρία σε διαστημικές αποστολές. Ο Andrew FOYSTEL έκανε δύο διαστημικές πτήσεις στο λεωφορείο «Ατλαντίς» (STS-125) και «Endeavor» (STS-134), που ηταν στον αέρα για 28 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πήγε 6 φορές στον ανοιχτό χώρο με συνολική διάρκεια 42 ώρες και 18 λεπτά. Ο Richard ARNOLD συμμετείχε σε μια διαστημική πτήση στο λεωφορείο "Discovery" (STS-119). Για 13 ημέρες πτήσης, βγήκε δύο φορές σε ανοιχτό χώρο. Στις 16 Μαρτίου του 2018 κοσμοναύτες και αστροναύτες του TPK «Σογιούζ MS-08» θα πραγματοποιήσουν μια δεύτερη προπόνηση στο όχημα. Επίσης, θα συνεχιστούν οι προετοιμασίες για τους παράγοντες διαστημικής πτήσης, οι διαβουλεύσεις για το πρόγραμμα πτήσεων, η σωματική άσκηση και οι ιατρικές εξετάσεις. Στις 17 Μαρ ειναι προγραμματισμένη συνάντηση της τεχνικής καθοδήγησης και της Κρατικής Επιτροπής για τη διεξαγωγή των δοκιμών πτήσης των επανδρωμένων συγκροτήματων και η ετοιμότητα του «Soyuz-FG» φορέας πυραύλων από TPK «Soyuz MS-08» στην εξέδρα εκτόξευσης. Η εξαγωγή του ίδιου του διαστημικού πυραύλου έχει προγραμματιστεί για τις 19 Μαρτίου. Στις 20 Μαρτίου κατά τη συνεδρίαση της Κρατικής Επιτροπής θα εγκριθεί η σύνθεση των κύριων και εφεδρικών πληρωμάτων. Μετά από την Επιτροπή οι κοσμοναύτες και αστροναύτες πληρώματα του TPK «Soyuz MS-08» θα λάβουν μέρος σε μια συνέντευξη Τύπου. https://www.roscosmos.ru/print/24817/ Ίδρυση «Διαστημικής Δύναμης» προτείνει ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε την Τρίτη πως η νέα του στρατηγική εθνικής ασφαλείας αναγνωρίζει πως το διάστημα είναι θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων και παρουσίασε την ιδέα της δημιουργίας μιας Διαστημικής Δύναμης (Space Force)- ενός κλάδου των ενόπλων δυνάμεων που θα επιχειρεί εκτός της ατμόσφαιρας της Γης. «Το διάστημα είναι ένα θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων, όπως η ξηρά, ο αέρας και η θάλασσα» είπε ο Τραμπ ενώπιον στρατιωτικών στην αεροπορική βάση Μιραμάρ των Πεζοναυτών, όπως αναφέρει το CNBC και άλλα αμερικανικά ΜΜΕ. «Θα μπορούσαμε να έχουμε μια Διαστημική Δύναμη...έχουμε την αεροπορία (Air Force), θα έχουμε τη Διαστημική Δύναμη (Space Force)» είπε σχετικά. Όπως είπε, είχε χρησιμοποιήσει αρχικά τον όρο χιουμοριστικά, συζητώντας τις αμερικανικές κυβερνητικές δαπάνες και τις ιδιωτικές επενδύσεις στο διάστημα. «Είπα “ίσως χρειαζόμαστε μια νέα δύναμη, θα την πούμε Διαστημική Δύναμη” και δεν μιλούσα σοβαρά. Μετά είπα “τι ωραία ιδέα”, ίσως θα έπρεπε να το κάνουμε» είπε, μιλώντας στους πεζοναύτες. Όπως πρόσθεσε, από την αρχή πολλοί αστροναύτες ήταν στρατιωτικοί, και οι στρατιωτικοί «θα είναι ζωτικής σημασίας στο να διασφαλιστεί πως η Αμερική θα συνεχίσει να ηγείται στον δρόμο προς τα άστρα». Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται τέτοιο θέμα: Αντίστοιχη πρόταση για τη δημιουργία «Space Corps» είχε γίνει και τον Ιούνιο του 2017 από υποεπιτροπή της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων. Η δύναμη αυτή προοριζόταν να λειτουργεί ως ξεχωριστό στρατιωτικό σώμα εντός του υπουργείου Αεροπορίας και υπό την πολιτική ηγεσία του υπουργού Αεροπορίας. Το σώμα αυτό θα είχε τον δικό του αρχηγό, που θα συμμετείχε στο γενικό επιτελείο, και θα λογοδοτούσε στον υπουργό Αεροπορίας. Επίσης, στο πλαίσιο της πρότασης προβλεπόταν και η δημιουργία μιας US Space Command, στο πλαίσιο της US Strategic Command. Η συγκεκριμένη πρόταση τελικά βρέθηκε εκτός του τελικού νομοσχεδίου για την εθνική άμυνα τον Νοέμβριο, ωστόσο υπήρχαν μερικές νέες οδηγίες στη νομοθεσία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ίδρυση μιας τέτοιας δύναμης στο μέλλον. http://www.naftemporiki.gr/story/1329985/idrusi-diastimikis-dunamis-proteinei-o-ntonalnt-tramp Σχολιο:Η ΗΠΑ αρνουνται πεισματικα να συμετεχει στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο η Κινα με την αποστολη Ταικοναυτων λογω οτι η Διαστημικη Υπηρεσι της Κινας αποτελει μερος της Κινεζικης Στρατιωτικης Υπηρεσίας.Ομως μιλαει για ιδρυση της Διαστημικής Δύναμης (Space Force) που θα είναι ζωτικής σημασίας στο να διασφαλιστεί πως η Αμερική θα συνεχίσει να ηγείται στον δρόμο προς τα άστρα.Μαλλον μας θεωρουν ηλιθίους για τις αποφασεις τους!!!

Ερχεται το τέλος για το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» Κινούμενο σε τροχιά γύρω από τη Γη, σε απόσταση περίπου 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο έχει ανακαλύψει χιλιάδες εξωπλανήτες στα εννιά χρόνια της ζωής του και έχει επιβιώσει από διάφορα τεχνικά προβλήματα, πλησιάζει πλέον οριστικά στη γραμμή του τερματισμού, καθώς ξεμένει από καύσιμα. Και επειδή στο διάστημα δεν υπάρχουν βενζινάδικα για ανεφοδιασμό - όχι ακόμη τουλάχιστον- αυτό αναγκαστικά σημαίνει το τέλος του σκληροτράχηλου τηλεσκοπίου, κάτι που αναμένεται να συμβεί σε μερικούς μήνες, χωρίς να μπορεί να προσδιορισθεί η ακριβής ημερομηνία, όπως ανακοίνωσε το Κέντρο Ερευνών Ames της NASA. Το 2013 το «Κέπλερ» υπέστη σοβαρό πλήγμα, όταν λόγω τεχνικής βλάβης κατέστη αδύνατο να κρατήσει σταθερή τη «ματιά» του στο οπτικό πεδίο του. Όμως οι μηχανικοί της NASA του έδωσαν μια δεύτερη ζωή (γνωστή ως αποστολή Κ2), καθώς χρησιμοποίησαν την πίεση της ηλιακής ακτινοβολίας για να διατηρήσουν την πορεία του, όπως ένα καγιάκ που κινείται με το ρεύμα του ποταμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το τηλεσκόπιο να αλλάζει πια κάθε τρεις μήνες περίπου το οπτικό πεδίο του στον ουρανό. Οι επιστήμονες της NASA δήλωσαν ότι θα αξιοποιήσουν στο μέγιστο όσο χρόνο απομένει στο «Κέπλερ» για να συλλέξουν νέα δεδομένα. Στο μεταξύ, ετοιμάζεται ο επόμενος αμερικανικός «κυνηγός» εξωπλανητών, το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα στις 16 Απριλίου. Το νέο τηλεσκόπιο θα εστιάσει γύρω από τα φωτεινότερα άστρα που βρίσκονται σε απόσταση έως 300 ετών φωτός από τη Γη και ελπίζει να συνεχίσει τις ανακαλύψεις εξωπλανητών του «Κέπλερ». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5527466/erxetai-to-telos-gia-to-diasthmiko-thleskopio-kepler/

«Αναζητώντας την Σκοτεινή Ύλη» στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Την νέα ψηφιακή πλανηταριακή παράσταση με τίτλο: «Αναζητώντας την Σκοτεινή Ύλη» παρουσιάζει στο κοινό το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο την Δευτέρα 19 Μαρτίου. Πρόκειται για μια παράσταση που μας εισάγει σε ένα πολύ ενδιαφέρον όσο και περίπλοκο θέμα. Περισσότερα από 80 χρόνια πέρασαν από τότε που ο αστρονόμος Fritz Zwicky ανακάλυψε τις πρώτες ενδείξεις για μία παράξενη μορφή ύλης που υπάρχει παντού και όμως είναι αόρατη: την σκοτεινή ύλη. Έκτοτε, οι ενδείξεις για την ύπαρξή της πολλαπλασιάστηκαν, αν και η φύση της εξακολουθεί να παραμένει «σκοτεινή» όσο ποτέ! Η ύπαρξή της αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα όσο και αναπάντητα ερωτήματα που σχετίζονται με την Φυσική του μακρόκοσμου και του μικρόκοσμου. Η νέα παράσταση: «Αναζητώντας την Σκοτεινή Ύλη» παρακολουθεί την επιστημονική υπόθεση για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, και «επισκέπτεται» τα σπουδαιότερα εργαστήρια ανά τον κόσμο για να δούμε με ποιους τρόπους κορυφαίες επιστημονικές ομάδες επιχειρούν να ανιχνεύσουν την σκοτεινή ύλη και να αποκρυπτογραφήσουν την φύση. Από τον μεγαλύτερο σωματιδιακό επιταχυντή του κόσμου, στο CERN, μέχρι τους υπόγειους ανιχνευτές σκοτεινής ύλης που έχουν εγκατασταθεί στα βάθη εγκαταλειμμένων ορυχείων, το «κυνήγι» για την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης συνεχίζεται. Αφηγητής της παράστασης είναι ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. Η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Παναγιώτη Δ. Σιμόπουλου, η επιστημονική επιμέλεια και το κείμενο αφήγησης είναι του Δρ Αλέξη Δεληβοριά, ενώ την μουσική και το sound design έχει αναλάβει ο Αναστάσιος Κατσάρης. Η πρεμιέρα της νέας παράστασης: «Αναζητώντας την Σκοτεινή Ύλη» θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν δύο παραστάσεις (ώρα 18:30 και 20:00) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 της ίδιας ημέρας. Κάθε άτομο θα μπορεί να προμηθευτεί έως 2 δελτία εισόδου. Θα διατεθούν 240 δελτία εισόδου για κάθε παράσταση. Προτείνεται για παιδιά 12 ετών και άνω. Οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ έχει προβλεφθεί διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ή/και χειλεανάγνωση. Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Λίγα λόγια για την Παράσταση «Αναζητώντας την Σκοτεινή Ύλη» Όλα όσα έχουμε ανακαλύψει έως τώρα καταδεικνύουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ύλης των γαλαξιών του Σύμπαντος δεν αντιστοιχεί στα αναρίθμητα άστρα και στα αέρια νέφη που μπορούμε να ανιχνεύσουμε με τα τηλεσκόπιά μας, αλλά είναι «σκοτεινή», διότι δεν αλληλεπιδρά με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και κατά συνέπεια είναι «αόρατη». Αν και δεν έχουμε κατορθώσει, ακόμη, να ανιχνεύσουμε τα ίδια τα σωματίδια που την απαρτίζουν, εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει, παρατηρώντας το πώς επηρεάζει σε μεγάλες συγκεντρώσεις με την βαρύτητά της την φωτεινή ύλη. Οι έμμεσες αυτές αποδείξεις, ωστόσο, είναι τόσες πολλές και πειστικές και προέρχονται από τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις, που η πλειονότητα των επιστημόνων θεωρεί την ύπαρξή της αναμφισβήτητη. Την ίδια στιγμή, όμως, κάποιοι θεωρητικοί φυσικοί επεξεργάζονται εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας, θεωρώντας ότι η αδυναμία μας να ανιχνεύσουμε την σκοτεινή ύλη οφείλεται στο ότι αυτή δεν υπάρχει, καθώς είναι μία «ψευδαίσθηση» που προκαλείται από τις ελλιπείς γνώσεις μας για την βαρύτητα. Πώς, όμως, κατέληξαν οι επιστήμονες να αποδεχθούν την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης και ποια μπορεί να είναι η φύση της; Ιστορικά, οι πρώτες ενδείξεις για την σκοτεινή ύλη προέκυψαν από την μελέτη της κίνησης των γαλαξιών στα γαλαξιακά σμήνη, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '30. Τότε ο αστρονόμος Fritz Zwicky διαπίστωσε ότι οι ταχύτητες των γαλαξιών που απαρτίζουν το γαλαξιακό σμήνος Κόμη είναι ασύμβατες με τους νόμους του Νεύτωνα, εκτός και εάν εμπεριέχουν περισσότερη ύλη απ’ αυτήν που αντιστοιχεί στην φωτεινή τους ύλη. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε περίπου 40 χρόνια αργότερα η αστρονόμος Vera Rubin, μελετώντας τις κινήσεις των άστρων, που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις από τους γαλαξιακούς πυρήνες. Εξίσου σημαντικές, αλλά παρόλ’ αυτά, έμμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης προκύπτουν και από κοσμολογικές μελέτες που εδράζονται στην Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης. Οι αποδείξεις αυτές προκύπτουν από μελέτες της αρχέγονης πυρηνοσύνθεσης, της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, των γαλαξιακών σμηνών και των συγκρούσεων μεταξύ τους, καθώς και από μελέτες που σχετίζονται με τον σχηματισμό και την εξέλιξη των δομών μεγάλης κλίμακας, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να αναπαραχθούν από εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας και χωρίς την «βοήθεια» της σκοτεινής ύλης. Με αυτά τα δεδομένα, οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει, αν και η φύση της εξακολουθεί να παραμένει «σκοτεινή» όσο ποτέ. Σύμφωνα, πάντως, με τις έρευνες που έχουν διεξαχθεί έως τώρα, τα σωματίδια που απαρτίζουν την σκοτεινή ύλη πρέπει να είναι εντελώς διαφορετικά από εκείνα που συνθέτουν την συνηθισμένη, βαρυονική όπως ονομάζεται, ύλη η οποία συγκροτεί όλα όσα βλέπουμε στο Σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι η σκοτεινή ύλη «πρέπει» να απαρτίζεται κυρίως από εξωτικά σωματίδια, όπως τα WIMPs και τα αξιόνια. Ποιο απ’ αυτά αποτελεί τον κύριο όγκο της σκοτεινής ύλης εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας. Οι προσπάθειες των επιστημόνων να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα τους έστρεψε από τα βάθη του ουρανού στα βάθη εγκαταλελειμμένων ορυχείων. Οι ανιχνευτές σκοτεινής ύλης κατασκευάζονται σε τέτοια βάθη, ώστε τα πετρώματα που τους περιβάλλουν να λειτουργούν ως «ασπίδα», περιορίζοντας στο ελάχιστο δυνατό τις «παρεμβολές» άλλων σωματιδίων, που θα τους «κατέκλυζαν». Ένας άλλος τρόπος να αποδείξουμε οριστικά την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης είναι να την αναδημιουργήσουμε στο εργαστήριο, με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα τις προσπάθειες των φυσικών να δημιουργήσουν σωματίδια σκοτεινής ύλης, μέσα από συγκρούσεις πρωτονίων στον Μεγάλο Αδρονικό Επιταχυντή στο CERN, το σπουδαιότερο ερευνητικό κέντρο στην φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων. Συμπερασματικά, η αποκρυπτογράφηση της φύσης της σκοτεινής ύλης παραμένει ένα από τα σπουδαιότερα και αναπάντητα ακόμη ερωτήματα που σχετίζονται με την φυσική του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι, εάν οι επιστήμονες κατορθώσουν να ανιχνεύσουν τα σωματίδια που απαρτίζουν την σκοτεινή ύλη, το γεγονός αυτό θα αποτελέσει ορόσημο στην εξέλιξη των φυσικών επιστημών και θα ανοίξει τον δρόμο σε νέα, ανεξερεύνητα ακόμη, πεδία έρευνας, πέρα από τα Καθιερωμένα Πρότυπα, που περιγράφουν τον μικρόκοσμο των στοιχειωδών σωματιδίων και τον μακρόκοσμο του Σύμπαντος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500206217