Δροσος Γεωργιος

Το νέο «καμάρι» της Ρωσίας: Aσπίδα προστασίας κατά των επικίνδυνων αστεροειδών. Το νέο καμάρι της Ρωσίας είναι ο επιστημονικός δορυφόρος «Λομονόσοφ», ο οποίος εκτοξεύθηκε τα χαράματα από το καινούριο κοσμοδρόμιο Βοστότσνι κοντά στα ανατολικά ρωσοκινεζικά σύνορα, πάνω σε έναν πύραυλο «Σογιούζ-2.1», μαζί με δύο μικρότερους δορυφόρους, τους SamSat-218 και Aist-2D. Ο δορυφόρος «Λομονόσοφ» δημιουργήθηκε από επιστήμονες του ομώνυμου Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας, σε συνεργασία με επιστήμονες από άλλες χώρες. Θα μελετήσει ακραία κοσμικά φαινόμενα, όπως οι εκρήξεις ακτίνων-γάμα και οι κοσμικές ακτινοβολίες υπερβολικά υψηλής ενέργειας. Παράλληλα, σε συνεργασία με ένα δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων, θα παρακολουθεί τυχόν επικίνδυνους αστεροειδείς που μπορεί να αποτελέσουν απειλή για τη Γη. Ζυγίζει 645 κιλά (εκ των οποίων τα 160 κιλά είναι επιστημονικά όργανα) και θα ακολουθεί μια τροχιά σε ύψος 490 χιλιομέτρων. Ανξαμένεται να παραμείνει στο διάστημα για τρία χρόνια. Για «μια σημαντική μέρα για το Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ, αλλά επίσης για τη Ρωσία και για την επιστήμη γενικότερα», έκανε λόγο ο πρύτανης του πανεπιστημίου Βίκτορ Σαντοβνίσι. Το πανεπιστήμιο είχε εκτοξεύσει τον πρώτο του δορυφόρο («Τατιάνα») το 2005 και έναν δεύτερο («Τατιάνα-2») το 2009. Πολλά πανεπιστήμια στον κόσμο συμμετέχουν στην υλοποίηση διαστημικών προγραμμάτων, αλλά κανένα δεν έχει τόσο εκτεταμένο δικό του διαστημικό και δορυφορικό πρόγραμμα, όπως είπε ο Σαντοβνίσι. Όλα τα επιστημονικά στοιχεία που θα συλλέξει ο δορυφόρος «Λομοσόσοφ», θα είναι διαθέσιμα στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Το νέο κοσμοδρόμιο Βοστότσνι στην περιοχή Αμούρ άρχισε να κατασκευάζεται το 2010. Προγραμματιζόταν να εγκαινιασθεί τον Δεκέμβριο του 2015, αλλά υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση στην ολοκλήρωσή του. Καλύπτει μια έκταση περίπου 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων και θα μειώσει την εξάρτηση της Ρωσίας από το ιστορικό σοβιετικό κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, που πλέον βρίσκεται στο Καζακστάν. http://www.pronews.gr/portal/20160428/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%C2%AB%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9%C2%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-a%CF%83%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD

Ο δορυφόρος του πλανήτη-νάνου Makemake Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι ο μακρινός νάνος πλανήτης Μακεμάκε διαθέτει τον δικό του μικρό δορυφόρο. Ο δορυφόρος ΜΚ2 είναι πολύ σκοτεινός, περίπου 1.300 φορές πιο αχνός από τον «μητρικό» πλανήτη του. Έχει διάμετρο περίπου 160 χιλιομέτρων έναντι 1.400 χλμ. του ίδιου του Μακεμάκε, ο οποίος είναι ένας από τους πέντε νάνους πλανήτες που έχει αναγνωρίσει μέχρι στιγμής η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Ο Μακεμάκε είναι, μετά τον Πλούτωνα, ο δεύτερος φωτεινότερος παγωμένος νάνος πλανήτης στη Ζώνη Κάϊπερ, στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Η ανακάλυψη του δορυφόρου έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Ο Μακεμάκε είχε ανακαλυφθεί το 2005 και φέρει το όνομα της θεάς της δημιουργίας του πολιτισμού των Ράπα Νούι της Νήσου του Πάσχα. Η τροχιά του δορυφόρου, η ηλικία του, η σύστασή του και η προέλευσή του παραμένουν άγνωστες προς το παρόν. Πιθανώς ο ΜΚ 2 προήλθε μετά από σύγκρουση του Μακεμάκε με άλλο σώμα της Ζώνης Κάϊπερ. Αίνιγμα αποτελεί επίσης η μεγάλη χρωματική διαφορά: ενώ ο νάνος πλανήτης είναι φωτεινός σαν φρέσκο χιόνι, ο δορυφόρος του είναι σκούρος σαν κάρβουνο. Η ανακάλυψη του δορυφόρου του Μακεμάκε, που έγινε από ομάδα ερευνητών του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Κολοράντο, ενισχύει την πεποίθηση των επιστημόνων ότι οι περισσότεροι νάνοι πλανήτες -πολλοί από τους οποίους βρίσκονται στη Ζώνη Κάϊπερ, διαθέτουν δορυφόρους. http://physicsgg.me/2016/04/27/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85-makemak/

Η βελτίωση της ηλεκτρικής ηλιακής προώθησης στόχος της NASA για μακρινές αποστολές. Στην επιλογή της Aerojet Rocketdyne, για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη ενός προηγμένου συστήματος ηλεκτρικής προώθησης που θα αυξήσει σημαντικά τις δυνατότητες αποστολών στο Διάστημα των ΗΠΑ, επιτρέποντας εξερευνητικές αποστολές σε μακρινές αποστάσεις στο Διάστημα, προέβη η NASA. Το συμβόλαιο AEPS (Advanced Electric Propulsion System) είναι διαρκείας 36 μηνών, συνολικής αξίας 67 εκατ. δολαρίων. Θεωρείται ότι η δουλειά που θα γίνει στο πλαίσιό του θα δεκαπλασιάσει την αποδοτικότητα καυσίμου σε σχέση με τη σημερινή τεχνολογία χημικής προώθησης, ενώ θα διπλασιάσει τις δυνατότητες προώθησης σε σχέση με τα σημερινά συστήματα ηλεκτρικής προώθησης. «Μέσα από αυτό το συμβόλαιο, η NASA θα αναπτύξει προηγμένα στοιχεία ηλεκτρικής προώθησης για αρχικές εφαρμογές σε διαστημικές πτήσεις, που θα ανοίξουν τον δρόμο για μια αποστολή επίδειξης ενός προηγμένου συστήματος ηλιακής ηλεκτρικής προώθησης μέχρι το τέλος της δεκαετίας» είπε ο Στιβ Τζούρτσικ, στέλεχος του Space Technology Mission Directorate (STMD) στην Ουάσινγκτον. «Η ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας θα αυξήσει τις μελλοντικές δυνατότητες διαστημικών μεταφορών μας για εύρος ρομποτικών και επανδρωμένων εξερευνητικών αποστολών, καθώς και εμπορικού χαρακτήρα αποστολών από ιδιώτες». Το σύστημα που θα αναπτύξει η Aerojet Rocketdyneθα αποτελείται από έναν προωθητήρα, μία PPU (power processing unit), ένα σύστημα ελέγχου ροής ξένου και άλλα τμήματα. Η εταιρεία θα κατασκευάσει, δοκιμάσει και παραδώσει μια μονάδα για έλεγχο και αξιολόγηση, με ορίζοντα την παραγωγή μονάδων πτήσης. Η NASA εργάζεται πάνω στο αντικείμενο της τεχνολογίας διαστημικής ηλεκτρικής προώθησης εδώ και 50 χρόνια, και την χρησιμοποιεί για μακροχρόνιες αποστολές μη επανδρωμένων σκαφών, όπως στην περίπτωση του Dawn, με προορισμό την Εστία και τη Δήμητρα μεταξύ του 2011 και του 2015. http://www.naftemporiki.gr/story/1097353/i-beltiosi-tis-ilektrikis-iliakis-proothisis-stoxos-tisnasagia-makrines-apostoles Στο στάδιο της τελικής κατασκευής ο πρώτος δορυφόρος ελληνικής κατασκευής, UPSat Στο στάδιο της τελικής κατασκευής και ενσωμάτωσης των υποσυστημάτων του, μετά την ολοκλήρωση του οποίου θα πραγματοποιηθούν οι τελικές δοκιμές, βρίσκεται ο δορυφόρος UPSat, ο πρώτος δορυφόρος πλήρως ελληνικής κατασκευής. Τον σχεδιασμό και την την ανάπτυξή του ολοκλήρωσαν το Πανεπιστήμιο Πατρών, σε συνεργασία με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Libre Space Foundation. Ο δορυφόρος συμμετέχει στη διεθνή επιστημονική αποστολή μελέτης της θερμόσφαιρας QB50 και, πέραν του ότι είναι ο πρώτος πλήρως ελληνικής κατασκευής δορυφόρος, είναι ο πρώτος δορυφόρος παγκοσμίως με ανοικτά και διαθέσιμα σε όλους σχέδια. Πρόκειται για έναν δορυφόρο «cubesat», με διαστάσεις 20 cm x 10cm x 10cm. Η αποστολή QB50 έχει σκοπό τη δημιουργία ενός «σμήνους» από 50 μικρούς δορυφόρους κατηγορίας cubesats για τη μελέτη των τα κατώτερων στρωμάτων της θερμόσφαιρας, που δεν έχουν μελετηθεί όσο άλλα τμήματα της ατμόσφαιρας της Γης. Τον σχεδιασμό και συντονισμό της αποστολής έχει αναλάβει το Ινστιτούτο Δυναμικής Ρευστών von Karman. Ο UPsat διαθέτει ειδικό όργανο (mNLP) για τη μέτρηση των συγκεντρώσεων πλάσματος στα στρώματα της θερμόσφαιρας. Όσον αφορά στα άλλα τμήματά του, όλα έχουν κατασκευαστεί, δοκιμαστεί και ενσωματωθεί από ερευνητές, μηχανικούς και προγραμματιστές του Πανεπιστημίου Πατρών και του Libre Space Foundation. Η παράδοση του δορυφόρου έχει προγραμματιστεί για τις αρχές του καλοκαιριού του 2016. Σημειώνεται ότι σκοπός του πανεπιστημίου και του Libre Space Foundation είναι η δημιουργία ενός ανοιχτού οικοσυστήματος γύρω από δορυφορικές και διαστημικές τεχνολογίες, με το UPSat να αποτελεί την πρώτη πραγματοποίηση αυτού του στόχου. http://www.naftemporiki.gr/story/1096892/sto-stadio-tis-telikis-kataskeuis-o-protos-doruforos-ellinikis-kataskeuis-upsat Βρετανός αστροναύτης έτρεξε Μαραθώνιο σε τροχιά. Τρεις ώρες και τριανταπέντε λεπτά χρειάστηκε ο βρετανός αστροναύτης Τιμ Πικ για να ολοκληρώσει τον Μαραθώνιο του Λονδίνου τρέχοντας στον διάδρομο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Ο Πικ ανέβηκε στον διάδρομο την Κυριακή στις 10 το πρωί ώρα Λονδίνου, την ώρα που άρχιζε ο αγώνας στους δρόμους της βρετανικής πρωτεύουσας, διευκρίνισε η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA. Ο κυλιόμενος διάδρομος χρησιμοποιείται κανονικά από το πλήρωμα του τροχιακού εργαστηρίου για να αποτρέψει την απώλεια μυϊκής και οστικής μάζας που προκαλεί η παρατεταμένη διαμονή στο Διάστημα. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, ένας ελαστικός ιμάντας που περνά από τους ώμους και στερεώνεται στο πάτωμα κρατά τον χρήστη σε επαφή με τον διάδρομο. «Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι αυτό το χαλινάρι [...] Τρίβεται στους ώμους και στη μέση μου» είχε δηλώσει ο Βρετανός πριν από την έναρξη του αγώνα. Ο Πικ είχε τρέξει και στον Μαραθώνιο του Λονδίνου το 1999, οπότε χρειάστηκε τον οποίο ολοκλήρωσε σε 3 ώρες, 178 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα. Η απόσταση του Μαραθωνίου είναι 42 χιλιόμετρα, στην πραγματικότητα όμως ο Πικ διήνυσε την Κυριακή πολύ περισσότερο: δεδομένου ότι ο ISS κινείται σε τροχιά με ταχύτητα 28.800 χιλιομέτρων την ώρα, η πραγματική απόσταση ξεπέρασε τα 86.000 χιλιόμετρα. http://ads.reembed.com/track.php?uid=9615&pid=11120&adid=571f573b3f8f9a296d8b4567&type=click&url= http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073539

Στο κέντρο της Γης, το ρολόι πάει 2,5 χρόνια πίσω. Τι ώρα είναι; Η απάντηση ποικίλλει ανάλογα με το βάθος: λόγω της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν, το κέντρο της Γης είναι 2,5 χρόνια νεότερο από το έδαφος που πατάμε, δείχνουν οι τελευταίοι υπολογισμοί. Όπως προέβλεψε πριν από έναν αιώνα ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο χρόνος τρέχει πιο αργά όταν η δύναμη της βαρύτητας μεγαλώνει. Και αυτό σημαίνει ότι στην κορυφή ενός βουνού ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα από ό,τι στη βάση του, αφού η απόσταση της κορυφής από το κέντρο του πλανήτη είναι μεγαλύτερη και η βαρύτητα μικρότερη. Το φαινόμενο έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά και πρέπει μάλιστα να λαμβάνεται υπόψη στο σύστημα GPS -ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα για τους δορυφόρους του συστήματος, και αν αυτή η διαφορά δεν λαμβανόταν υπόψη η απόκλιση στο γεωγραφικό στίγμα θα έφτανε τα πολλά χιλιόμετρα ανά ημέρα. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές της τελευταίας μελέτης, τη δεκαετία του 1960 ο αμερικανός κβαντικός φυσικός Ρίτσαρντ Φέινμαν είχε υπολογίσει ότι η χρονική απόκλιση ανάμεσα στην επιφάνεια και τον πυρήνα της Γης ήταν μία με δύο ημέρες. Ο Δρ Ούλριχ Ούγκερχοφ του Πανεπιστημίου του Ώρχους στη Δανία είχε τη σωφροσύνη να διασταυρώσει την εκτίμηση του Φέινμαν πριν την συμπεριλάβει σε ένα σύγγραμμα που συνέτασσε για τους προπτυχιακούς φοιτητές του. Υπολόγισε έτσι τη διαφορά στο βαρυτικό δυναμικό -ένα μέτρο του έργου που παράγει η βαρύτητα μετακινώντας ένα σώμα προς τα κάτω- ανάμεσα στο κέντρο και την επιφάνεια του πλανήτη. Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι, για κάθε δευτερόλεπτο που περνάει στην επιφάνεια, ο χρόνος στο κέντρο της Γης υπολείπεται κατά 3 x 10-10 δευτερόλεπτα. Στα τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια που έχουν περάσει από τον σχηματισμό του πλανήτη, η σωρευτική διαφορά φτάνει περίπου τον ενάμισι χρόνο. Αυτό, όμως, ισχύει μόνο αν θεωρήσει κανείς ότι η Γη είναι ομοιογενής. Στην πραγματικότητα δεν είναι, αφού ο πυρήνας του πλανήτη αποτελείται κυρίως από σίδηρο και έχει μεγαλύτερη πυκνότητα από τον μανδύα και τον φλοιό. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν το βαρυτικό πεδίο, ο Ούγκερχοφ καταλήγει στην εκτίμηση ότι ένα ρολόι στο κέντρο του πυρήνα θα πήγαινε 2,5 χρόνια πίσω σε σχέση με ένα ρολόι στην επιφάνεια της θάλασσας. Στην περίπτωση του γιγάντιου Ήλιου, προσθέτει ο ερευνητής, η χρονική διαφορά ανάμεσα στο κέντρο και την επιφάνεια είναι ακόμα μεγαλύτερη, γύρω στα 40.000 χρόνια. Παραμένει πάντως ασαφές αν ο Ρίτσαρντ Φέινμαν έκανε λάθος στις πράξεις, ή αν η εκτίμησή του μεταφέρθηκε αλλοιωμένη από «χρόνια» σε «μέρες» από άλλους επιστήμονες. Όπως επισημαίνει ο Ούγκερχοφ στο περιοδικό New Scientist, «θα πρέπει κανείς να είναι πάντα προσεκτικός και να διασταυρώνει τα λεγόμενα ακόμα και των διάσημων ανθρώπων». https://www.newscientist.com/article/2085599-earths-core-is-two-and-a-half-years-younger-than-its-crust/ Η μελέτη του είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1604.05507 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073369

Ο δορυφόρος MicroSCOPE και η αρχή της ισοδυναμίας. To σωτήριο έτος 1589, λέει ο θρύλος, ο Γαλιλαίος Γαλιλέι ανέβηκε στον Κεκλιμένο Πύργο της Πίζας και άρχισε να πετά σφαίρες από διάφορα υλικά, προκειμένου να δείξει ότι όλες πέφτουν ταυτόχρονα στο έδαφος ανεξάρτητα από το βάρος τους. Αν και το πείραμα πιθανότατα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, η Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν δικαίωσε την πρόβλεψη του Γαλιλαίου τον περασμένο αιώνα. Όμως ο Αϊνστάιν και ο Γαλιλαίος θα μπορούσαν να διαψευστούν από έναν δορυφόρο που εκτοξεύτηκε με πύραυλο Soyuz τα ξημερώματα της Τετάρτης από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. Ο γαλλικός δορυφόρος MicroSCOPE δεν θα ρίξει σφαίρες από το Διάστημα στη Γη για να διαπιστωθεί αν θα φτάσουν ταυτόχρονα στο έδαφος. Θα περιέχει όμως δύο ομόκεντρους κυλίνδρους από διαφορετικά υλικά, ο ένας από τιτάνιο και ο άλλος από κράμα πλατίνας-ροδίου, και θα ελέγξει εάν κάποιος από τους δύο δέχεται μεγαλύτερη έλξη από το βαρυτικό πεδίο της Γης. Μια τέτοια διαφορά θα διέψευδε μια βασική παραδοχή της Γενικής Σχετικότητας που ονομάζεται «αρχή της ισοδυναμίας» και παντρεύει δύο ελαφρώς διαφορετικές έννοιες της μάζας. Η πρώτη είναι η αδρανειακή μάζα, η οποία καθορίζει πόσο αντιστέκεται στην κίνηση ένα αντικείμενο που ωθείται από μια δύναμη. Η δεύτερη είναι η βαρυτική μάζα, η οποία καθορίζει πόσο ισχυρή είναι η δύναμη της βαρύτητας που δέχεται το αντικείμενο. Σύμφωνα με την αρχή της ισοδυναμίας, η βαρύτητα και η επιτάχυνση είναι το ίδιο πράγμα, επομένως η αδρανειακή και η βαρυτική μάζα είναι επίσης ένα και το αυτό, ανεξάρτητα από το βάρος ή τη σύσταση ενός αντικειμένου. Η παραδοχή του Αϊνστάιν έχει επιβεβαιωθεί με προηγούμενα πειράματα με ακρίβεια ενός μέρους στα δέκα τρισεκατομμύρια. Πολλοί φυσικοί θα ήθελαν όμως να τη δουν να διαψεύδεται: η Γενική Σχετικότητα δεν έχει συμφιλιωθεί μέχρι σήμερα με την κβαντική μηχανική, και ορισμένες από τις λύσεις που έχουν προταθεί για αυτή τη διαφωνία, όπως η θεωρία των χορδών, παραβιάζουν την αρχή της ισοδυναμίας. Ο δορυφόρος MicroSCOPE υπόσχεται τώρα να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τον Αϊνστάιν με ακρίβεια ενός μέρους στο τετράκις εκατομμύριο. Μέσα στο σκάφος αιωρούνται δύο κύλινδροι διαφορετικού μεγέθους αλλά ίδιας μάζας, ο ένας από τιτάνιο και ο άλλος από ένα κράμα πλατίνας-ροδίου. Αν η αρχή της ισοδυναμίας ευσταθεί, τα δύο σώματα θα κινούνται ακριβώς στην ίδια τροχιά και θα παραμένουν ευθυγραμμισμένα. Αν όχι, ένας από τους δύο κυλίνδρους θα κινηθεί ανεπαίσθητα πιο κοντά στη Γη σε σχέση με τον δεύτερο. Το τροχιακό πείραμα, κόστους 200 εκατομμυρίων δολαρίων, χρηματοδοτήθηκε κυρίως από το Γαλλικό Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Ερευνών (CNES). Το ποσό θεωρείται μάλλον μικρό για μια τέτοια φιλόδοξη αποστολή, η οποία θα επιχειρήσει να διαψεύσει τη Γενική Σχετικότητα. Αν το καταφέρει, ένα νέο παράθυρο θα ανοίξει για την πολυπόθητη συμφιλίωση του Αϊνστάιν με το μικρόκοσμο της κβαντομηχανικής. Και η εικόνα μας για τη βαρύτητα και το Σύμπαν θα αλλάξει. Για την ιστορία, το πείραμα πτώσης του Γαλιλαίου πιθανότατα δεν συνέβη ποτέ. Η πρώτη αναφορά στη θρυλική επίδειξη ήρθε μετά το θάνατο του Γαλιλαίου από τον βοηθό του Βιντσένζο Βιβιάνι, σύμφωνα με τον οποίο ο δάσκαλός του ήθελε να διαψεύσει την άποψη του Αριστοτέλη ότι τα βαριά αντικείμενα πέφτουν ταχύτερα από τα ελαφρά. Ο Γαλιλαίος είχε περιγράψει παρόμοια πειράματα το 1683. Πιθανότατα, όμως, οι μόνες δοκιμές που πραγματοποίησε για το θέμα είχαν να κάνουν με σφαίρες που κατρακυλούσαν σε ράμπες. Το πείραμα του MicroSCOPE, το οποίο προγραμματίζεται να διαρκέσει δύο χρόνια, θα είναι εκατομμύρια φορές πιο ακριβές. http://physicsgg.me/2016/04/26/%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-microscope-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%83%ce%bf%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%af/

Σύστημα EGNOS - Νέα εποχή στην δορυφορική πλοήγηση. "Το EGNOS είναι ένας πρόδρομος του Galileo, επί του παρόντος όμως αναπτύσσει ένα παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης." Αεροπλάνα και ελικόπτερα χρησιμοποιούν δορυφορικά συστήματα πλοήγησης εδώ και δεκαετίες αλλά το σήμα των GPS δεν είναι πάντα αρκετά ακριβές. Aυτό είναι μεγάλο πρόβλημα που όμως αντιμετωπίζεται. Η απάντηση στο πρόβλημα είναι το δορυφορικό σύστημα "EGNOS". Βασιζόμαστε στα δορυφορικά συστήματα πλοήγησης για την κίνησή μας στους δρόμους καθώς μας ανακοινώνουν ευγενικά την επόμενη στροφή μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Οι πραγματικές δυνατότητες του συστήματος είναι ωστόσο πολύ μεγαλύτερες. Στην βάση ελικοπτέρων – ασθενοφόρων στην πόλη Μπίλουντ της Δανίας, η δορυφορική πλοήγηση σώζει αληθινά ζωές. Η υπηρεσία που λειτουργεί στη Δανία υπό την εποπτεία της Νορβηγικής Υπηρεσίας Ιπτάμενων Ασθενοφόρων, είναι η πρώτη στην Ευρώπη που χρησιμοποιεί το καινοτόμο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης εξασφαλίζοντας ασφαλέστερη πτήση με χαμηλή ορατότητα. Όταν δεν ήταν διαθέσιμη η υπηρεσία, το 10% των πτήσεων ακυρώνονταν εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών. Αυτό σημαίνει 300 περιστατικά τη μέρα στη Δανία. Ο ήχος της σειρήνας είναι το κάλεσμα για το πλήρωμα του ελικοπτέρου – ασθενοφόρου. Κάποιος στην περιοχή χρειάζεται να μεταφερθεί από αέρος στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το πλήρωμα παραμένει απολύτως ήρεμο χωρίς να χάνει χρόνο: σε λιγότερο από πέντε λεπτά θα έχουν απογειωθεί ακόμη κι αν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες. Όπως λέει ο Γιοχάνες Τράμπεργκ Κρίστιανσεν, Project manager στην Danish Air Ambulance «αν δεν είχαμε δορυφορικό σήμα, δεν θα ήμασταν σε θέση να μεταφέρουμε ασθενείς στο νοσοκομείο και άρα δεν θα λάμβαναν την κατάλληλη θεραπεία. Για τον ασθενή που μεταφέρεται στο νοσοκομείο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου». Το δορυφορικό σύστημα EGNOS προσφέρει ακριβείς πληροφορίες για τη θέση, κάθετες και οριζόντιες συντεταγμένες, ώστε ο πιλότος να μπορεί να βασίζεται λιγότερο σε οπτικά στοιχεία και περισσότερο στα όργανα. Αν υπάρχει πυκνή ομίχλη ή σύννεφα, το πρόβλημα δεν είναι πια τόσο μεγάλο. Με το νέο σύστημα EGNOS, που είναι πολύ πιο ακριβές από ένα συνηθισμένο GPS τα ελικόπτερα είναι σε θέση να πλησιάσουν στο έδαφος και να πετάξουν ακόμα και σε συνθήκες σφοδρής κακοκαιρίας. Πως λειτουργεί το EGNOS Το EGNOS βασίζεται σε γεωσταθερούς δορυφόρους και σε ένα δίκτυο επίγειων σταθμών που συνεχώς διορθώνουν τα σήματα του GPS τα οποία μπορεί να χάσουν τη θέση του χρήστη με απόκλιση πέντε μέτρων. Οι διορθώσεις μεταδίδονται σε πραγματικό χρόνο στους δέκτες EGNOS μέσα στα ελικόπτερα, τα αεροπλάνα, στη θάλασσα ή στα οχήματα στη γη. Η διαδικασία μπορεί για παράδειγμα να ξεκινήσει από ένα νοσοκομείο στο Αρχους και να στείλει τα δεδομένα. Όταν φορτωθούν και επιβεβαιωθούν ενεργοποιείται ο αυτόματος πιλότος, γεγονός που επιτρέπει στο ελικόπτερο να κατέβει από μεγάλο ύψος στην επιφάνεια. Το σύστημα στιγματοθέτησης EGNOS είναι ελεύθερο προς χρήση από οποιονδήποτε διαθέτει δέκτη. Χρειάζεται απλώς οι πιλότοι να ενημερώνονται για τις διαδικασίες προσέγγισης σε κάθε σημεία τα οποία δημιουργούνται από τις αρμόδιες αρχές και αποθηκεύονται σε υπολογιστές εντός του αεροσκάφους. Όπως επισημαίνουν οι πιλότοι, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αυξημένα κόστη για τις διαδικασίες, δεν υπάρχει κόστος που να σχετίζεται με τη χρήση του EGNOS Τα επιβατικά αεροπλάνα μπορούν να επωφελούνται από το δορυφορικό σύστημα προκειμένου να προσγειώνονται με ασφάλεια σε αεροδρόμια που δεν είναι εξοπλισμένα με ILS, το σύστημα προσγείωσης που χρησιμοποιεί δαπανηρά επίγεια όργανα. «Το ενδιαφέρον με την πλοήγηση μέσω δορυφόρου και με το EGNOS ειδικότερα είναι πως μπορούμε να αντικαταστήσουμε ορισμένα μέσα πρόσβασης που εξαρτώνται από τα αεροδρόμια. Μπορούμε άρα να κάνουμε οικονομία σε ό,τι αφορά τις υποδομές των τοπικών αεροδρομίων», λέει η Αλίν Τροαντέκ, ειδικός δορυφορικής πλοήγησης του στην υπηρεσία Eurocontrol. Το EGNOS είναι ένα κοινό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της υπηρεσίας Eurocontol που ελέγχει τις καινοτομίες με εφαρμογή στην εναέρια κυκλοφορία στο ερευνητικό κέντρο. Είμαστε σε θέση να προβλέψουμε με ποιο τρόπο θα μπορούσε να πλοήγηση μέσω δορυφόρου να κάνει το ταξίδι ευκολότερο για τους απλούς επιβάτες; «Το EGNOS θα μπορούσε να προσφέρει ένα πιο αποδοτικό σύστημα από ό,τι στο παρελθόν και πιο συγκεκριμένα να βελτιώσει την πρόσβαση σε ορισμένα αεροδρόμια όπου επικρατούν δύσκολες καιρικές συνθήκες. Άρα περισσότερη ακρίβεια στα δρομολόγια και λιγότερες εκτροπές πτήσεων προς άλλα αεροδρόμια» λέει η Αλίν Τροαντέκ. Για την ώρα λιγότερο από το 10% των πληρωμάτων αεροπλάνων στην Ευρώπη δηλώνει έτοιμο να κάνει χρήση του EGNOS. Η Υπηρεσία Αεροδιακομιδών και Διάσωσης της Ελβετίας εκτελεί πάνω από 11.000 πτήσεις ελικοπτέρων το χρόνο. Έχει εξοπλίσει όλα τα ελικόπτερά της με τη νέα τεχνολογία και εκπαιδεύει τους πιλότους στη χρήση της. Αναμένεται πως σύντομα θα υιοθετηθεί σε εθνικό επίπεδο. Τα νοσοκομεία σε όλη την Ελβετία είναι έτοιμα να υποδεχτούν το EGNOS. Αυτό θα βοηθήσει για παράδειγμα στην καλύτερη αντιμετώπιση ατυχημάτων στο σκι όπου θα βελτιωθεί ο χρόνος απόκρισης για γρήγορη βοήθεια ακόμη κι αν οι κοιλάδες είναι καλυμμένες από ομίχλη και πυκνά σύννεφα. «Κάναμε πολλές δοκιμαστικές πτήσεις. Σε συνεργασία με την Ελβετική Πολεμική Αεροπορία έχουμε εγκαταστήσει σε πολλά ελικόπτερα ένα εργαλείο που υπολογίζει την ακρίβεια και την αξιοπιστία των συστημάτων GPS και EGNOS. Για την δική μας χρήση είναι όσο ακριβές και αξιόπιστο χρειάζεται » εξηγεί η Τομά Ναγκί, επικεφαλής της εκπαίδευσης πιλότων στην Swiss Air-Rescue Rega. Πρόκειται για την πρώτη ευρωπαϊκή προσπάθεια πλοήγησης μέσω δορυφόρου. Το EGNOS είναι ένας πρόδρομος του Galileo, επί του παρόντος όμως αναπτύσσει ένα παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης. «Το σύστημα EGNOS έρχεται ως συμπλήρωμα του GPS, αλλά υπάρχει ο στόχος να λειτουργήσει συμπληρωματικά και ως προς το Galileo. Δίνει ένα επιπλέον επίπεδο ασφάλειας στα συστήματα. Καθώς και διορθώσεις στα σήματα που εκπέμπουν. Βελτιώνει τις επιδόσεις των συστημάτων» λέει η Αλίν Τροαντέκ. Με όλες τις καιρικές συνθήκες, η ακριβής πλοήγηση δίνει στους πιλότους πιο ξεκάθαρη εικόνα ώστε να σώζουν ανθρώπους σε απόγνωση. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/04/ESA_Euronews_EGNOS_-_navigation_and_security http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Shustema_EGNOS_-_Nhea_epochhe_sten_doryphorikhe_plohegese Σε τροχιά το δεύτερο δορυφορικό μάτι της Ευρώπης. Ρωσικός πύραυλος Soyuz που εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα από τη Γαλλική Γουιάνα μετέφερε σε τροχιά τον Sentinel-1b, τον δεύτερο δορυφορικό ραντάρ του αστερισμού Copernicus που θα παρακολουθεί όλο τον πλανήτη. Το Copernicus, μια ευρωπαϊκή πλατφόρμα που συνδυάζει δορυφορικά και επίγεια δεδομένα, είναι το μεγαλύτερο δορυφορικό πρόγραμμα της Ευρώπης μετά το σύστημα πλοήγησης Galileo. Οι υπηρεσίες του χρησιμοποιούνται σε μια πληθώρα εφαρμογών, από την παρακολούθηση των πλοίων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης μέχρι τον εντοπισμό παγόβουνων και τη χαρτογράφηση της υποχώρησης του εδάφους. Μέχρι σήμερα το σύστημα έχει 36.000 εγγεγραμμένους χρήστες που έχουν κατεβάσει τέσσερα εκατομμύρια εικόνες, ανέφερε μετά την εκτόξευση ο Φόλκερ Λίμπιγκ, επικεφαλής του προγράμματος γεωσκόπησης της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, η οποία ανέλαβε την υλοποίηση του προγράμματος. Η δημιουργία του πρώτου κέντρου δεδομένων για το Sentinel έχει ανατεθεί στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231318117 Ο πρώτος δορυφόρος της σειράς εκτοξεύτηκε το 2014. Τις επόμενες εβδομάδες, ο Sentinel-1b θα φτάσει στην ίδια τροχιά με τον 1a αλλά σε γωνία 180 μοιρών, έτσι ώστε να βλέπει την αντίθετη πλευρά της Γης με το ραντάρ του, ικανό να διαπερνά τα σύννεφα. Ο δορυφόρος των 2,1 τόνων αναμένεται να καταστεί επίσημα λειτουργικός στις 14 Σεπτεμβρίου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073717 Η NASA λέει ''αντίο'' τον Prince με ένα μοβ νεφέλωμα. Με ένα μήνυμα στον λογαριασμό της στο Twitter αποχαιρέτισε τον Prince η NASA. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανάρτησε τη φωτογραφία ενός μοβ νεφελώματος, χρώμα που έχει συνδεθεί με τον καλλιτέχνη που έφυγε χθες από τη ζωή. Σημειώνεται πως ο πρίγκιπας της ποπ μουσικής βρέθηκε νεκρός στην έπαυλή του στη Μινεσότα, στα 57 του χρόνια. Ο Prince είχε κερδίσει επτά βραβεία Grammy, ενώ είχε βραβευθεί και με Οσκαρ για το τραγούδι του «Purple Rain» στην ομώνυμη ταινία του 1984. Κατά την διάρκεια 40 χρόνων καριέρας, πούλησε περισσότερα από 100 εκατ. δίσκους. “A purple nebula, in honor of Prince, who passed away today. https://t.co/7buFWWExMw pic.twitter.com/ONQDwSQwVa — NASA (@NASA) 21 Απριλίου 2016 http://www.pronews.gr/portal/20160422/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-nasa-%CE%BB%CE%AD%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-prince-%CE%BC%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%B2-%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Ολοκληρώθηκε η πρώτη βαθμονόμηση του συγκροτήματος φασματόμετρου ACS επί του οχήματος TGO της κοινής αποστολής της Roskosmos και της ExoMars του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος 2016 ( «ExoMars 2016"). Η Συσκευή ATSC / ACS ( «συγκρότημα για τη μελέτη της ατμοσφαιρικής χημείας") . Το συγκρότημα περιλαμβάνει τρία φασματόμετρα για να μελετήσει την Αρειανή ατμόσφαιρα, τη διανομή αερίων ίχνων, τα αερολύματα, τη θερμοκρασία και τη πίεση. http://www.roscosmos.ru/22179/

EE: Στοίχημα 1 δισ. ευρώ στις κβαντικές τεχνολογίες. Χωρίς τις τυμπανοκρουσίες που συνόδευαν τις προηγούμενες ανακοινώσεις για τη μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου και του θαυματουργού υλικού γραφενίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε σχέδιο για την επένδυση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ στις κβαντικές τεχνολογίες, από την κβαντική κρυπτογράφηση μέχρι τα ατομικά ρολόγια και τους κβαντικούς υπολογιστές. Το πρότζεκτ «θα φέρει την Ευρώπη στην εμπροσθοφυλακή της δεύτερης κβαντικής επανάστασης, φέρνοντας ριζοσπαστικές εξελίξεις στην επιστήμη, τη βιομηχανία και την κοινωνία την επόμενη δεκαετία» δήλωσε στο περιοδικό Science εκπρόσωπος της Κομισιόν. Ως πρώτη κβαντική επανάσταση νοείται η ανακάλυψη των νόμων της κβαντομηχανικής και η εφεύρεση του λέιζερ και του τρανζίστορ, μεταξύ άλλων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχει πιθανώς «σημαντικό ρόλο» στη χρηματοδότηση της προσπάθειας αν και θα υπάρχουν και άλλες πηγές, ανέφερε στο Nature ο Τομάσο Καλάρκο του Πανεπιστημίου της Ουλμ της Γερμανίας, μέλος της συντακτικής ομάδας ενός Κβαντικού Μανιφέστο, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο με αίτημα της Επιτροπής. Το ερευνητικό πρόγραμμα, του οποίου η ανακοίνωση κρύβεται σε ένα μεγάλο έγγραφο της Κομισιόν για την ενιαία ψηφιακή αγορά της ΕΕ, έρχεται να προστεθεί σε δύο εξίσου φιλόδοξα προγράμματα για τη μελέτη του εγκεφάλου και την αξιοποίηση του γραφενίου, μια μορφή του άνθρακα με πολλά υποσχόμενες ιδιότητες. Το πρόγραμμα για τον εγκέφαλο είχε πάντως δεχθεί σφοδρές επικρίσεις όσον αφορά τους στόχους και τη δομή του και χρειάστηκε να ανασχεδιαστεί μετά την απειλή εκατοντάδων νευροεπιστημόνων ότι θα το μποϊκοτάρουν. Μια προηγούμενη ερευνητική πρωτοβουλία για τις κβαντικές τεχνολογίες είχε εξάλλου απορριφθεί το 2013. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι ΗΠΑ και άλλες χώρες επενδύουν πολλά στην κβαντική καινοτομία. Google και NASA πειραματίζονται ήδη με κβαντικούς υπολογιστές, ενώ η Κίνα πλησιάζει στην ολοκλήρωση μιας σύνδεσης μήκους 2.000 χιλιομέτρων που θα προσφέρει κβαντική κρυπτογράφηση στις επικοινωνίες Πεκίνου-Σαγκάης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073347

Ταξίδι στο κέντρο του Εγκέλαδου. Ο Εγκέλαδος έχει διάμετρο 500 χιλιομέτρων και είναι ο έκτος κατά σειρά μεγέθους δορυφόρος του Κρόνου. Το διαστημικό σκάφος Cassini έχει εντοπίσει στην επιφάνειά του την ύπαρξη πιδάκων ή κρυο-ηφαιστείων όπως αποκαλούνται. Οι πίδακες αυτοί έχουν πρόσβαση στους υπόγειους ωκεανούς του δορυφόρου των οποίων η σύνθεση αποτελεί ένα ερώτημα με τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον. Υπολογίζεται πως ο Εγκέλαδος εκτοξεύει 200 κιλά υλικού στο διάστημα ανά δευτερόλεπτο. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη διαρροή θερμότητας και την έλλειψη κρατήρων στο νότιο πόλο του δορυφόρου αποτελούν σημάδια πως ο Εγκέλαδος παραμένει ιδιαίτερα ενεργός ακόμη και σήμερα. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για την εξερεύνηση του εσωτερικού του Εγκέλαδου είναι η εξής: το διαστημικό σκάφος Icy-Moon Cryovolcano Explorer (ICE για συντομία) προσγειώνεται στον νότιο πόλο του παγωμένου δορυφόρου. Το ICE συνίσταται από τρεις διαστημοσυσκευές – η μία περιέχεται στην άλλη σαν τις ρώσικες κούκλες. Η πρώτη διαστημοσυσκευή (Surface Module – SM) θα προσγειωθεί κοντά σε έναν πίδακα και θα απελευθερώσει μια δεύτερη ρομποτο-συσκευή (Descent Module – DM) η οποία θα παίξει το ρόλο του αλπινιστή εισχωρώντας στο εσωτερικό του κρυο-ηφαιστείου. Οι ερευνητές που σχεδίασαν την αποστολή υπολόγισαν ότι η εκτόξευση υλικού προς τα έξω δεν θα εμποδίσει την κατάβαση της ρομποτο-συσκευής DM, η οποία όταν φτάσει στον υπόγειο ωκεανό θα απελευθερώσει ένα αυτόνομο υποβρύχιο όχημα (AUV) για να εξερευνήσει τα αλμυρά βάθη των ωκεανών του Εγκέλαδου. http://physicsgg.me/2016/04/25/%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%ad%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%ad%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%bf%cf%85/

Το Hubble βλέπει μια κοσμική φυσαλίδα να φουσκώνει. Με ευκαιρία τα 26α γενέθλια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble στις 24 Απριλίου, η NASA δημοσιοποίησε μια εντυπωσιακή εικόνα του Νεφελώματος της Φυσαλίδας, μιας γιγάντιας σφαίρας που σχηματίζεται γύρω από ένα γιγάντιο, εξαιρετικά καυτό άστρο. Η κοσμική φυσαλίδα έχει διάμετρο επτά έτη φωτός και βρίσκεται 7.100 έτη φωτός μακριά από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού της Κασσιόπης. Μέσα στην φυσαλίδα, ένα άστρο με μάζα 45 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου εκπέμπει διαρκώς σωματίδια με ταχύτητα 6,4 εκατομμυρίων χιλιόμετρα ανά ώρα -είναι ο λεγόμενος αστρικός άνεμος που εξαπλώνεται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο άνεμος αυτός συναντά στην πορεία του παγωμένο διαστρικό αέριο, το οποίο ωθείται προς τα έξω και σχηματίζει το όριο της φυσαλίδας. Στη δεξιά πλευρά του άστρου όπως διακρίνεται στην εικόνα, το ψυχρό διαστρικό αέριο είναι πιο πυκνό και υποχωρεί λιγότερο στην πίεση του αστρικού ανέμου. Η ασυμμετρία αυτή κάνει το άστρο να φαίνεται εκτός κέντρου, πάνω και αριστερά μέσα στη φούσκα. Η εικόνα ελήφθη από τo Ηubble στο ορατό τμήμα του φάσματος και τα τρία βασικά χρώματά της αντιστοιχούν σε διαφορετικά στοιχεία: το μπλε χρώμα αντιστοιχεί σε υπέρθερμο οξυγόνο, το πράσινο σε υδρογόνο και το κόκκινο στο άζωτο. Σε δέκα με είκοσι εκατομμύρια χρόνια, το άστρο που σχηματίζει τη φυσαλίδα θα έχει εξαντλήσει όλα τα πυρηνικά καύσιμά του και πιθανότατα θα εκραγεί σε σουπερνόβα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073574

Markus I: Προσθετικό χέρι από Έλληνες φοιτητές που δεν απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Μόλις 250 ευρώ είναι το κόστος κατασκευής του Markus I- του προσθετικού μέλους που ανέπτυξαν ο Βασίλειος Χειλάς, τριτοετής φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και ο Γεώργιος Φιλανδριανός, τριτοετής φοιτητής της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ. Το Markus I παρουσιάστηκε στο Athens Science Festival, όπου είχε μεγάλη απήχηση, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επαναστατικό προσθετικό μέλος: Πέραν του χαμηλού του κόστους (σημειώνεται πως 250 ευρώ ήταν το κόστος κατασκευής του πρωτοτύπου), για τα δεδομένα των προσθετικών μελών, διαθέτει ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες, καθώς, όπως σημειώνουν οι δημιουργοί του, ελέγχεται αποκλειστικά με εγκεφαλικά κύματα και από την κίνηση των ματιών (χωρίς να απαιτείται κάποιου είδους χειρουργική επέμβαση), διαθέτει μεγάλη ενεργειακή αυτονομία και δεν απαιτεί πρόσθετη στήριξη από υπολογιστικό σύστημα. Ακόμη, οι δημιουργοί του τονίζουν τη δυνατότητα custom προσαρμογής του τόσο σε μηχανικό, όσο και σε προγραμματιστικό επίπεδο, ενώ το λογισμικό είναι γραμμένο σε ανοικτό κώδικα (open source code), παρέχοντας ελεύθερη πρόσβαση στους ενδιαφερόμενους προγραμματιστές για τη βελτίωση του Markus I, το οποίο βρίσκεται σε Beta version. Όπως εξήγησε στο naftemporiki.gr ο κ. Χειλάς, «ο έλεγχος γίνεται μέσω μιας ασύρματης στέκας. Το χέρι το κινείς ασύρματα, δεν έχουμε επέμβαση σε νεύρο. Η στέκα αυτή “διαβάζει” ένα άθροισμα εγκεφαλικών κυμάτων και το σήμα αυτό το στέλνει ασύρματα μέσω Bluetooth στο τεχνητό μέλος, στο χέρι. Όταν έχουμε επιλέξει να κάνουμε κάτι και συγκεντρωθούμε σε αυτό, η κίνηση θα γίνει ασύρματα, χωρίς παρέμβαση και καλώδια. Έχουμε φτιάξει μια κλίμακα των 100 με όριο το 55 (σαν να προσπαθείτε να πολλαπλασιάσετε το 17 x 9)- δηλαδή, αν κάποιος συγκεντρωθεί πάνω από το 55, τότε το χέρι θα εκτελέσει τη συγκεκριμένη λειτουργία που έχει επιλέξει». Η ιδέα, όπως αναφέρει, προέκυψε από ένα σεμινάριο εμβιομηχανικής βιοϊατρικής. «Εκεί καταλάβαμε ότι η διαδικασία προσθετικής ενός μέλους είναι πολύ επίπονη για τον χρήστη και πολύ κοστοβόρα. Και στην προσπάθεια να λύσουμε αυτά τα προβλήματα αναπτύξαμε το Markus I, καθώς οι τιμές που είχαμε δει για προσθετικά μέλη ήταν πάρα πολύ υψηλές: μπορούσαν να φτάνουν μέχρι 30.000 ευρώ για ένα δεξί χέρι, στην ουσία για ένα κομμάτι πλαστικό, το οποίο κάλυπτε την αισθητική σκοπιά του ζητήματος, δεν έλυνε κάποιο λειτουργικό πρόβλημα» αναφέρει ο κ. Χειλάς. «Συνολικά μας πήρε 8 μήνες. Μέσα στους πρώτους 2 μήνες είχαμε αναπτύξει τα σχέδια, αλλά η όλη διαδικασία πήγε πίσω λόγω capital controls, επειδή κάποια εξαρτήματα τα πήραμε από το εξωτερικό. Η εργασία έγινε στα σπίτια μας, ήταν μια πρωτοβουλία εντελώς δική μας, το κάναμε στον ελεύθερο χρόνο στο σπίτι μας» συμπληρώνει. Όσον αφορά στο πώς επετεύχθη τόσο χαμηλό κόστος, ο κ. Χειλάς υπογραμμίζει ότι σημαντικός παράγοντας είναι η 3D εκτύπωση, που μείωσε πολύ το κόστος, καθώς δεν χρειάστηκε καλούπι, βιομηχανική παραγωγή, κάποιου είδους εργοστάσιο γενικότερα. «Το γεγονός ότι βγήκε φθηνό βασίζεται εν μέρει και στα ίδια τα σχέδια: τόσο τα ηλεκτρονικά όσο και τα μηχανικά κατασκευάστηκαν έχοντας το κόστος κατά νου. Το πρώτο μας μέλημα ήταν να είναι φθηνό». Σχετικά με τις προοπτικές περαιτέρω εξέλιξης/ εμπορικής αξιοποίησης, ο κ. Χειλάς αναφέρει ότι στο Athens Science Festival δεν υπήρξαν κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις: «Απλά είχαμε μερικές συζητήσεις με ορισμένα άτομα του χώρου- ανταλλάξαμε κάποια email αλλά δεν είχαμε κάποια ουσιαστική πρόταση μέχρι τώρα». Ωστόσο, ανεξαρτήτως του ποια θα είναι η εξέλιξη, τονίζει τη σημασία του εγχειρήματος, υπογραμμίζοντας την καινοτομία της όλης υπόθεσης: «Για τα δεδομένα της Ελλάδας είναι κάτι αρκετά πρωτοποριακό και γνωρίζουμε ότι μπορεί να μη βρει ανταπόκριση, αλλά είναι κάτι καινούριο: Έγινε στην Ελλάδα, από 20χρονους, και έγινε με 250 ευρώ, και μάλιστα χωρίς επεμβατική μέθοδο». http://www.naftemporiki.gr/story/1096897/markus-i-prosthetiko-xeri-apo-ellines-foitites-pou-den-apaitei-xeirourgiki-epembasi

Ηλιακό αεροπλάνο διέσχισε για πρώτη φορά τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το ηλιακό αεροπλάνο Solar Impulse 2 προσγειώθηκε την Κυριακή στο Μάουντεν Βιου της Καλιφόρνια, έχοντας διασχίσει τον Ειρηνικό Ωκεανό με μία τριήμερη πτήση χωρίς τη χρήση καυσίμου. Πλησιάζοντας τη Σίλικον Βάλεϊ, το αεροσκάφος συνάντησε ισχυρούς ανέμους που εμπόδισαν την προσέγγισή του στο αεροδρόμιο Μόφετ, με αποτέλεσμα ο πιλότος Μπερτράν Πικάρ να διαγράψει αρκετούς κύκλους αναμονής ανοιχτά των ακτών. Το σκέλος αυτό της πτήσης γύρω από τον κόσμο ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο, εξαιτίας της έλλειψης σημείων όπου θα ήταν δυνατή η προσγείωση. Μεταξύ αυτών που καλωσόρισαν τον Πικάρντ ήταν και ο επικεφαλής και συνιδρυτής της Google, Σεργκέι Μπριν. Ο Πικάρντ έκανε λόγο για μια από τις πιο φανταστικές εμπειρίες που είχε στη ζωή του και πρόβλεψε πως, μέσα σε 50 χρόνια από σήμερα, ηλεκτρικά αεροσκάφη θα είναι σε θέση να μεταφέρουν μέχρι και 50 άτομα τη φορά. «Φανταστείτε να περνάει ένα ηλιακό αεροπλάνο την γέφυρα Golden Gate, όπως περνούσαν τους περασμένους αιώνες τα πλοία. Μόνο που αυτό δεν μολύνει το περιβάλλον και δεν κάνει θόρυβο» είπε από τον ασύρματο ο ελβετός πιλότος καθώς πετούσε πάνω από το Σαν Φρανσίσκο. «Είναι σημαντικό να συνδυάσουμε αυτό το εγχείρημα με το πρωτοποριακό πνεύμα της Σίλικον Βάλεϊ» πρόσθεσε ο Πικάρ. Το Solar Impulse είχε απογειωθεί την περασμένη Πέμπτη από τη Χαβάη, έπειτα από ένα οκτάμηνο επισκευών στις μπαταρίες που του επιτρέπουν να πετά στη διάρκεια της νύχτας. Κατά το προηγούμενο σκέλος της πτήσης, από την Ιαπωνία στη Χαβάη, οι μπαταρίες λιθίου που χρησιμοποιεί, είχαν υπερθερμανθεί έπειτα από μη αναμενόμενες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του αέρα. Ήταν το ένατο σκέλος της πτήσης του πρωτοποριακού αεροσκάφους, το οποίο ξεκίνησε από το Αμπού Ντάμπι τον περασμένο Μάρτιο και είναι προγραμματισμένο να καταλήξει πίσω στο Αμπού Ντάμπι έπειτα από μία περιπέτεια 35.000 χιλιομέτρων. Δύο πιλότοι, ο Πικάρ και ο επίσης ελβετός Αντρέ Μπόρσμπεργκ, διαδέχονται ο ένας τον άλλο στο κόκπιτ του Solar Impulse 2. Τα φτερά του Solar Impulse 2, μακρύτερα από τα φτερά ενός Boeing747, είναι καλυμμένα με 17.000 φωτοβολταϊκά στοιχεία που τροφοδoτούν τις μπαταρίες και τέσσερις έλικες. Παρά το μέγεθός του, το αεροπλάνο ζυγίζει μόλις 2,5 τόνους, όσο ένα ημιφορτηγό. H τρέχουσα θέση του αεροσκάφους εμφανίζεται στο SolarImpulse.com. http://www.solarimpulse.com/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073396

Το όραμα της NASA σε πόστερ φουτουριστικού ρετρό. Η γραφιστική τέχνη συναντά το Διάστημα στα «Οράματα του Μέλλοντος», μια σειρά από υπέροχα πόστερ της NASA σε ύφος ρετρό. Τα 14 πόστερ της σειράς, εμπνευσμένα από διαφημίσεις αμερικανικών εθνικών πάρκων τις δεκαετίες του 1930 και 40, είναι προϊόν μιας δημιουργικής ομάδας στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA με το όνομα The Studio. «Η φαντασία είναι το παράθυρό μας στο μέλλον» λέει το JPL σε ανακοίνωσή του, καλώντας μας να απολαύσουμε φουτουριστικούς προορισμούς όπως η Αφροδίτη ή το φεγγάρι του Κρόνου Εγκέλαδος. Όλα τα πόστερ είναι διαθέσιμα για δωρεάν κατέβασμα και εκτύπωση σε υψηλή ποιότητα. http://www.jpl.nasa.gov/visions-of-the-future/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072980

Αϊνστάιν vs Μπορ: Η ιστορική σύγκρουση των δύο μεγαλύτερων φυσικών. Ο 20ος αιώνας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο χρυσός αιώνας της εξέλιξης της φυσικής. Στις αρχές του όμως, πριν θεμελιωθεί η Κβαντική Θεωρία, δύο τεράστιοι φυσικοί διαφώνησαν, δημιουργώντας το μεγαλύτερο επιστημονικό debate της ιστορίας. Με το πέρασμα από τον 19ο στον 20ο αιώνα, ο κόσμος της φυσικής έμελε να αλλάξει κεφάλαιο. Οχι λόγω... χρονολογίας, αλλά λόγω των επαναστατικών ανακαλύψεων. Το 1900 ο Πλανκ εισάγει την έννοια του κβάντου, δίνοντας την πρώτη ώθηση για την θεμελίωση της πιο ολοκληρωμένης φυσικής θεωρίας των εποχών, αλλά και την αφορμή για μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές συγκρούσεις στην ιστορία. Μια διαμάχη σε βαθύτατο επιστημονικό αλλά και φιλοσοφικό επίπεδο. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Αϊνστάιν γενικεύοντας τις ιδέες του Πλάνκ φτάνει στην ερμηνεία του φωτοηλεκτρικού φαινομένου, αποδεικνύοντας ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία συνίσταται από κβάντα. Αυτή η ανακάλυψη έδωσε στον σπουδαίο φυσικό την απόλυτη επιστημονική διάκριση, το βραβείο Νόμπελ. Περίπου 20 χρόνια αργότερα όμως, η εξέλιξη της Κβαντικής Θεωρίας θα τον έβρισκε εντελώς αντίθετο... «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια» - Η στιγμή που ο Αϊνστάιν διαχώρισε την θέση του Μέχρι και το 1920 ο Αϊνστάιν και ο Μπορ πρωτοστατούσαν στον νέο τομέα της φυσικής, που στηριζόταν πάνω στην έννοια του κβάντου. Το 1926 όμως, ένας άλλος σπουδαίος φυσικός, ο Μπορν προτείνει πως η κβαντική μηχανική θα πρέπει να εξηγείται βάσει των πιθανοτήτων και όχι βάσει άλλων αιτιοκρατικών κριτηρίων. Κάπου εκεί, ο δρόμος του Αϊνστάιν και του Μπορ χωρίζει, διχάζοντας τον επιστημονικό κόσμο και ανοίγοντας ίσως την μεγαλύτερη αντιπαράθεση στον κόσμο της φυσικής. «Εγώ, σε κανένα βαθμό, δεν πιστεύω ότι ο Θεός παίζει ζάρια» γράφει ο Αϊνστάιν σε γράμμα του στον Γερμανό φυσικό, εκφράζοντας του την διαφωνία του. Αυτή η φράση έχει μείνει στην ιστορία, ενώ αρκετοί την συνδέουν εσφαλμένα με την αμφισβήτηση του Αϊνστάιν προς την κβαντομηχανική. Κάτι που δεν ισχύει. Ο Αϊνστάιν οφείλει το Νόμπελ του στην έννοια της κβάντωσης, ενώ τα έργα του χρησιμοποιήθηκαν ως θεμέλιοι λίθοι για το «χτίσιμο» της κβαντικής θεωρίας. Αυτό που δεν μπορούσε να αποδεχτεί, ήταν η «τυχαιότητα» μέσα στους νόμους της φυσικής. Από την άλλη, ο Μπορ θεώρησε πως η πιθανολογική φύση των προβλέψεων στην κβαντομηχανική, ήταν θεμελιώδης για την θεωρία. Οι θεμελιώδεις αρχές του ενός, ήταν ο λόγος που η θεωρία δεν ήταν ολοκληρωμένη για τον άλλο. Η κόντρα μεταξύ των δύο σπουδαίων φυσικών ήταν αναπόφευκτη. Το συνέδριο που μετατράπηκε σε... πεδίο μάχης – Οι πιθανότητες ενάντια στην αιτιοκρατία Στο 5ο συνέδριο του Solvay, το 1927 στις Βρυξέλλες, πραγματοποιήθηκε μια από τις πιο ιστορικές επιστημονικές συνευρέσεις όλων των εποχών. Από τους 29 σπουδαίους φυσικούς που συμμετείχαν, οι 17 ήταν (ή έγιναν) κάτοχοι βραβείου Νόμπελ Φυσικής. Η συνάντηση τους ήταν από μόνη της ένα αξιομνημόνευτο γεγονός. Αυτό που έκανε το συνέδριο να μείνει στην ιστορία όμως, ήταν η διαμάχη των δύο τιτάνων της φυσικής. Αϊνστάιν και Μπορ, ίσως οι δύο σπουδαιότεροι φυσικοί του 20ου αιώνα, βρέθηκαν αντιμέτωποι. Οι φυσικοί της εποχής βρέθηκαν σε αδιέξοδο. που δημΗ αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ που δημοσιεύτηκε εκείνη τη χρονιά, σύμφωνα με την οποία δεν είναι δυνατό να μετρηθεί ταυτόχρονα η θέση και η ταχύτητα ενός σωματιδίου, ήταν κάτι που δεν θα μπορούσαν να δεχτεί ένας ντετερμινιστής. Το συνέδριο είχε ως στόχο την προσπάθεια να δοθεί μια γενική ερμηνεία στα παράδοξα φαινόμενα που είχαν προκύψει μέσω της κβαντικής θεωρίας. Να βρεθεί, ίσως, μια κοινή συνισταμένη ώστε οι φυσικοί να συνεχίσουν να εργάζονται έχοντας πιο συγκεκριμένες και σταθερές βάσεις. Ωστόσο, από αυτή την άποψη, η συνάντηση απέτυχε παταγωδώς. Αφού ακούστηκαν απόψεις διάφορων φυσικών όπως ο Σρόντιγκερ και ο ντε Μπρολί, ήρθε η σειρά του Μπορ να πάρει τον λόγο, για να προσθέσει την... σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αιτιοκρατίας. Σύμφωνα με την πιθανολογική θεωρία που ασπαζόταν, ο Μπορ πρότεινε πως για την μελέτη φαινομένων, όπως για παράδειγμα τις κυματικές εξισώσεις, χρειάζεται να υπολογιστούν σώματα που στην πραγματικότητα μπορεί και να μην υπάρχουν. Οπως «διατάζουν» οι νόμοι των πιθανοτήτων. Αυτά που είπε ο Μπορ, αργότερα έμειναν στην ιστορία ως «η ερμηνεία της Κοπεγχάγης». Μια μεγάλη μερίδα των παρευρισκόμενων τάχθηκαν υπέρ του, στηρίζοντας ουσιαστικά πως ο κόσμος μας είναι καθαρά πιθανοκρατικός και πως η πλήρη κατανόηση του ενδέχεται να ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Αρκετοί ήταν αυτοί που διαφώνησαν με αυτήν την προοπτική. Ανάμεσα τους και ο Αϊνστάιν, ο οποίος πήρε τον λόγο για να αντικρούσει τα επιχειρήματα του Μπορ. «Αυτό που αποκαλούμε επιστήμη, έχει ως μοναδικό στόχο την διαπίστωση και την εξήγηση όσων υπάρχουν» είπε χαρακτηριστικά. «Είναι λάθος να θεωρούμε πως το καθήκον της φυσικής είναι να μάθει πως είναι η φύση» απάντησε ο Μπορ, σε μια συζήτηση καθαρά φιλοσοφικού χαρακτήρα. Η σύγκρουση που δεν τελείωσε ποτέ – Η άτυπη νίκη του Μπορ Με τον έναν να είναι υπέρμαχος της τυχαιότητας και τον άλλο να βλέπει την επιστήμη ως κάτι καθαρά αιτιοκρατικό, η αντιπαράθεση ήταν αδύνατο να λυθεί μέσα σε ένα και μόνο συνέδριο. Το 1935, ο Αϊνστάιν μαζί με τους Ποντόλκσι και Ρόζεν, δημιούργησαν ένα παράδοξο το οποίο ταρακούνησε την κβαντική θεωρία, χαρακτηρίζοντας ως «μη ικανοποιητική» την ερμηνεία της Κοπεγχάγης. Το γνωστό ως «Παράδοξο EPR» είχε να κάνει με το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής, κάτι που δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί αναλυτικά σε ένα άρθρο. Ωστόσο, η προσπάθεια του Αϊνστάιν δημιούργησε προβλήματα στην θεωρία του Μπορ. Παρόλα αυτά, ακόμα και με ένα παράδοξο στην... πλάτη, ακόμα και χωρίς σαφή αιτιοκρατία πίσω από τις πιθανότητες, οι νόμοι της Κβαντικής Θεωρίας επιβεβαιώνονται καθημερινά από πειραματικά αποτελέσματα. Οι επιστήμονες σήμερα έχουν αποδεχτεί πως σε αυτήν την ιστορική αντιπαράθεση, νικητής ήταν ο Μπορ. Αυτά που πρότεινε ο Δανός φυσικός, μαζί με τους υπόλοιπους υποστηρικτές της πιθανολογικής εξήγησης, είναι δεδομένο, πλέον, πως ισχύουν, έστω και χωρίς... φυσική εξήγηση. Από την στιγμή που κάτι «δουλεύει» άψογα πειραματικά, χωρίς το παραμικρό ίχνος λάθους, είναι σωστό. Ηταν ο Αϊνστάιν λάθος, όταν έλεγε πως η θεωρία είναι ημιτελής, επειδή δεν έχει θεωρητικό υπόβαθρο πίσω από την πιθανότητες; Αυτό είναι κάτι που ακόμα και σήμερα δεν είναι γνωστό. Το σίγουρο είναι πως η Κβαντική Θεωρία είναι σωστή και ως σήμερα αποτελεί το εργαλείο για πλήθος νέων τεράστιων ανακαλύψεων. Στις φωτογραφίες -Στιγμή από την βράβευση του Αϊνστάιν-Ο σπουδαίος φυσικός Νιλς Μπορ Φωτογραφία με τους συμμετέχοντες του 5ου συνεδρίου του Solvay http://www.pronews.gr/portal/20160421/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD-vs-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Διάλεξη του S. Hawking περί μαύρων τρυπών. Πιθανόν «πύλες» για άλλα σύμπαντα οι μαύρες τρύπες. Οι μαύρες τρύπες δεν είναι τελικά τόσο… μαύρες ενώ, παρόλο που εγκλωβίζουν ακόμη και το φως, ενδεχομένως αφήνουν κάποια δίοδο διαφυγής – η οποία μάλιστα πιθανόν να οδηγεί και σε κάποιο άλλο σύμπαν. Αυτά ήταν τα βασικά σημεία της ομιλίας που έδωσε το απόγευμα της Δευτέρας ο Στίβεν Χόκινγκ στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Ο διάσημος Βρετανός φυσικός βρέθηκε στο αμερικανικό ίδρυμα για να ενισχύσει την πρωτοβουλία ίδρυσης ενός ερευνητικού κέντρου με αντικείμενο τις μαύρες τρύπες. «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι αιώνιες φυλακές, όπως νομίζαμε κάποτε», ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του, σύμφωνα με την εφημερίδα Boston Globe. «Υπάρχει η δυνατότητα διαφυγής, πιθανόν μέσω ενός άλλου σύμπαντος». Μέσα σε μία περίπου ώρα, ο Χόκινγκ περιέγραψε τα σημαντικότερα ορόσημα για την επιστημονική κατανόηση των μελανών οπών, οι οποίες σχηματίζονται όταν ένας αστέρας μεγάλης μάζας ξεμείνει από «πυρηνικά καύσιμα» και καταρρεύσει υπό την επίδρασης της ίδιας της βαρύτητάς του. Πρόσθεσε πως χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να συμπεράνει πως οι μαύρες τρύπες όντως υπάρχουν και εκπέμπουν ακτινοβολία. «Αν και είναι πιο παράξενες από οτιδήποτε έχουν επινοήσει οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, η ύπαρξή τους είναι δεδομένη για την επιστήμη», συμπλήρωσε. Ο Βρετανός φυσικός αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από το πείραμα Advanced LIGO στις ΗΠΑ, η οποία εκτός των άλλων ήταν η πρώτη φορά που δύο μαύρες τρύπες «πρόδωσαν» άμεσα την παρουσία τους. Σύμφωνα με τον ίδιο, η διάμετρος μίας μαύρης τρύπας μπορεί να αγγίζει και τα 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, όσο περίπου η απόσταση του Δία από τη Σελήνη, ή το μέγεθός της να μην ξεπερνά ένα βουνό. Επίσης, είναι πιθανόν να δημιουργηθούν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες από τις συγκρούσεις στον επιταχυντή LHC στο CERN στη Γενεύη. Χαριτολογώντας συμπλήρωσε πως, σε μία τέτοια περίπτωση, θα κέρδιζε το βραβείο Νόμπελ. Μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του Βρετανού φυσικού ήταν ότι προέβλεψε θεωρητικά πως οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία έχει ονομαστεί ακτινοβολία Χόκινγκ. Παράλληλα, έχει αφιερώσει αρκετά χρόνια έρευνας στο «παράδοξο της χαμένης πληροφορίας», ένα γρίφο που εδώ και τέσσερις δεκαετίες κατατρύχει τους επιστήμονες, αφού φέρνει σε αντίθεση τους δύο βασικούς «πυλώνες» της φυσικής – τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και την Κβαντική φυσική. Σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα, καθώς μια μαύρη τρύπα «καταπίνει» για πάντα τα φωτόνια και τα σώματα που θα βρεθούν μέσα στην «εμβέλεια» του πανίσχυρου βαρυτικού της πεδίου, καταστρέφει για πάντα και τις περισσότερες πληροφορίες που είναι κωδικοποιημένες σε αυτά. Έτσι, από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, αυτές οι πληροφορίες δεν μπορούν να ανακτηθούν από έναν εξωτερικό παρατηρητή. Με βάση όμως την Κβαντική φυσική, η πληροφορία δεν μπορεί να εξαφανισθεί και θα πρέπει να διατηρείται πάντοτε. Αυτή η αντίφαση ονομάστηκε «παράδοξο της χαμένης πληροφορίας» και απασχολεί τους φυσικούς, η οποία αναζητούν μία λύση που θα εναρμόνιζε τις δύο θεωρίες. Αν και αρχικά ο Χόκινγκ υποστήριζε πως οι πληροφορίες χάνονται για πάντα, στην πορεία διαπίστωσε πως είχε κάνει λάθος. «Είναι σαν να κάψει κανείς μία εγκυκλοπαίδεια», είπε στην ομιλία του. «Οι πληροφορίες δεν έχουν χαθεί, αφού βρίσκονται στις στάχτες. Ωστόσο, είναι δύσκολο να ανακτηθούν». Αυτό σημαίνει πως οι μαύρες τρύπες είναι οι καλύτεροι «σκληροί δίσκοι» στο σύμπαν, όπως είπε χαρακτηριστικά. «Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια, που προσπαθούμε σκληρά να εξιχνιάσουμε, είναι με ποιον τρόπο μπορούν να αποθηκεύουν τόσο όγκο πληροφοριών», κατέληξε. http://physicsgg.me/2016/04/21/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-s-hawking-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%81%cf%85%cf%80%cf%8e%ce%bd/

"Soyuz-2.1A" Στις 20 Απρ. 2016 έχει ολοκληρωθει η συνολική κατασκευή του διαστημικου πυραυλου (RKN)« Σογιούζ-2.1α »με το διαστημικό σκάφος "Lomonosov", "Aist-2D" και Samsat-218 ( "SUNSAT-218»). Η πρώτη εκτόξευση του πρώτου διαστημικου πυραυλου απο το κοσμοδρόμιο Vostochny έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Απρ 2016. http://www.roscosmos.ru/22175/

Λυρίδες: η πρώτη βροχή διαττόντων της άνοιξης κορυφώνεται την Παρασκευή 22 Απριλίου. Οι Λυρίδες, η πρώτη βροχή από «πεφταστέρια» της άνοιξης, έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, όπου ανήκει και η Ελλάδα. Οι πτώσεις των συγκεκριμένων διαττόντων αστέρων θα αποκορυφωθούν το βράδυ της Παρασκευής 22 Απριλίου και τα χαράματα του Σαββάτου 23 Απριλίου, ενώ θα είναι ορατές έως τις 25 του μηνός, εφόσον ο καιρός επιτρέψει τις νυχτερινές παρατηρήσεις. Δυστυχώς όμως, επειδή την ακριβώς προηγούμενη μέρα, την Πέμπτη, θα υπάρξει πανσέληνος, ο ουρανός δεν θα είναι αρκετά σκοτεινός και κατάλληλος για παρατήρηση. Στο αποκορύφωμά του φαινομένου αναμένεται να εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και να πυρακτώνονται έως 20 διάττοντες ανά ώρα με ταχύτητα περίπου 50 χιλιομέτρων την ώρα. Οι Λυρίδες είναι γνωστό ότι καμία φορά δημιουργούν πολύ φωτεινά πεφταστέρια με μακριές ουρές, ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερόλεπτα. Κάποιες χρονιές μάλιστα, τα μετέωρά τους έφθασαν μέχρι και τα 100 χλμ. την ώρα. Η εν λόγω βροχή μετεώρων, που καταγράφηκε για πρώτη φορά το 687 π.Χ. από τους Κινέζους, φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου πήρε το όνομά της, και κυρίως από τον αστέρα Βέγα (Άλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο του συγκεκριμένου αστερισμού και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου. Η πραγματική, όμως, πηγή προέλευσής είναι ο κομήτης «Θάτσερ», που ανακάλυψε το 1861 ο Αμερικανός Α. Θάτσερ (συνεπώς καμία σχέση με την μισητή πρώην Βρετανίδα πρωθυπουργό) και ο οποίος αφήνει στο πέρασμά του μια ουρά σκόνης και σωματιδίων, που διασταυρώνεται κάθε χρόνο με την τροχιά του πλανήτη μας. Ο κομήτης εκτιμάται ότι θα ξαναπεράσει πολύ κοντά από τη Γη το έτος 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια. Τα απομεινάρια από την ουρά του, μετά το τελευταίο κοντινό πέρασμά του τον 19ο αιώνα, αιωρούνται ακόμα στο διάστημα και συνεχίζουν κάθε χρόνο να προκαλούν τη «βροχή» των Λυρίδων. http://physicsgg.me/2016/04/20/%ce%bb%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%84%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac/

45 χρόνια από την εκτόξευση του πρώτου διαστημικού σταθμού στον κόσμο. Ακριβώς πριν από 45 χρόνια στις 19 Απρίλη 1971 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ το όχημα εκτόξευσης "Proton" ξεκίνησε τον τροχιακό σταθμό «Σαλιούτ». Μετά από μια επιτυχημένη εκτόξευση σε τροχιά, έγινε ο πρώτος στην ιστορία μακροχρόνιος τροχιακός σταθμός. Το πλήρωμα της πρώτης αποστολής της Σοβιετικής Ενωσης οι κοσμοναύτες Βλαντιμίρ Shatalov, Α Eliseev και Νικολάι Rukavishnikov με το διαστημοπλοίο «Soyuz-10" ξεκίνησαν για τον σταθμό στις 23 Απριλίου 1971. Η σύνδεση με το σταθμό απέτυχε λόγω των προβλημάτων με το μηχανισμό σύνδεσης, και οι κοσμοναύτες αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη Γη. Η δεύτερη εκστρατεία ξεκίνησε στις 6 Ιουνίου 1971, με το διαστημοπλοίο "Soyuz-11". Το πλήρωμα που περιλαμβάνονται ο Γ Dobrovolsky, Volkov, V. Patsaev επιτυχώς ελλιμενίζονται στο σταθμό και οι κοσμοναύτες εργαζονται σε αυτό για περίπου 23 ημέρες και έθεσαν ένα αρχείο για όλη τη διάρκεια των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων. Το πρόγραμμα της επιστημονικής τεχνικής και τα ιατρικά πειράματα εκτελέστηκαν στο ακέραιο. Στις 11, Οκτ του 1971 ο σταθμός «Σαλιούτ» κατόπιν εντολής από τη Γη μειώνει την τροχιά του και καίγεται στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας και θραύσματα του βυθίζονται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ειδικότερα οι τεχνολογίες του αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του σταθμού "Mir" και του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Είχαν κατασκευαστεί και τεθεί σε τροχιά πέντε μονάδες της σειράς αυτής: «Σαλιούτ-1", "Salyut-3", "Salyut-4", "Salyut-6", "Salyut-7". Ο σταθμός «Σαλιούτ-2» και «Σαλιούτ-5" είχαν στρατιωτικό σκοπό. Το Πρόγραμμα "Salute" διήρκεσε απο το 1971-1986, και είχε ως αποτέλεσμα τη συσσωρευμένη τεράστια εμπειρία της μακροχρόνιας ανθρώπινης παρουσίας στο διαστημα. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_04-19.html Mέσα στην επόμενη δεκαετία θα είναι έτοιμα τα διαστημικά ξενοδοχεία. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ολοκληρώθηκε με επιτυχία μια διαστημική αποστολή η οποία, πιθανότατα, θα σημάνει την νέα εποχή της εξερεύνησης του διαστήματος. Τεράστιοι διαστημικοί σταθμοί και... διαστημικά ξενοδοχεία, προ των πυλών. Στα πλάνα της NASA, όπως έγινε γνωστό μετά την εύρεση νερού στον Αρη, είναι η εκτενείς, επανδρωμένες αποστολές στον κόκκινο πλανήτη. Παράλληλα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος σε συνεργασία με το ρωσικό Roscosmos, εξετάζουν το ενδεχόμενο μόνιμης εγκατάστασης στην Σελήνη, για την πλήρη εξερεύνηση της. Σε αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδια όμως, γεννιέται ένα ερώτημα. Που θα μένουν οι αστροναύτες που θα ταξιδέψουν ως εκεί; Αυτό το ερώτημα πρόκειται να απαντήσει η αποστολή που ολοκληρώθηκε την Κυριακή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πρώτο «φουσκωτό» δωμάτιο μεταφέρθηκε συμπιεσμένο στην διαστημική βάση, ώστε να δοκιμαστεί η λειτουργικότητα του. Οταν αποσυμπιεστεί, μπορεί να παρέχει άφθονο χώρο στους αστροναύτες, διευκολύνοντας την διαμονή τους εκτός του πλανήτη. Πίσω από αυτό το νέο τεχνολογικό επίτευγμα βρίσκεται η εταιρία Bigelow Aerospace, η οποία έχει βάλει στόχο να συνδέσει το όνομα της με την νέα... εποχή του διαστήματος. Αυτό, διότι η η αμερικανική εταιρία που ιδρύθηκε το 1999, πέραν από την επέκταση του διαστημικού σταθμού, έχει ως στόχο την δημιουργία καινούργιων, αλλά και την δημιουργία διαστημικών ξενοδοχείων! Μάλιστα αυτό το σενάριο δεν απέχει πολύ από το να γίνει πραγματικότητα. Το φουσκωτό δωμάτιο «BEAM» (Bigelow Expandable Activity Module), που εγκαταστάθηκε επιτυχώς στον ISS, θα έχει διάρκεια ζωής πέντε χρόνων. Σε πρώτο στάδιο, το BEAM θα αποσυμπιεστεί, αποκτώντας το πραγματικό του μέγεθος, ενώ τον Μάιο θα ακολουθήσει μια σειρά από αυτοματοποιημένα πειράματα για τον έλεγχο της λειτουργίας του. Μέχρι να ολοκληρωθούν, οι αστροναύτες δεν θα επιτρέπεται να μπουν μέσα του. Ουσιαστικά το πρώτο δωμάτιο που στάλθηκε από την Bigelow Aerospace αποτελεί το crash-test της εταιρίας. Αν οι μελέτες επιβεβαιωθούν, τότε τα επόμενα χρόνια ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα αποκτήσει επιτέλους λίγο παραπάνω χώρο. Ως τώρα, οι αστροναύτες έχουν μόλις 425 κυβικά μέτρα για να κινούνται. Παράλληλα, η δημιουργία ενός παρόμοιου σταθμού στον Αρη, δεν θα μπορούσε να είναι εφικτή. Οποτε η τεχνολογία του BEAM αναμένεται καθοριστική για την μελλοντική εξερεύνηση του Ηλιακού μας συστήματος. Μάλιστα, στα σχέδια της Bigelow Aerospace, είναι η αποστολή του BA 2100 Olympus, ενός χώρου που θα όταν «φουσκώσει» θα είναι διπλάσιος από τον τωρινό σταθμό! «Με την τοποθέτηση του BEAM στον ISS, έχουμε την ευκαιρία να αξιολογήσουμε την τεχνολογία μας, να βελτιώσουμε τα επίπεδα της ετοιμότητας μας αλλά και να δείξουμε πως μπορούμε να υποστηρίξουμε μια μόνιμη εγκατάσταση στο διάστημα» τόνισε η Lisa Kauke, αναπληρώτρια διευθυντής του προγράμματος της εταιρίας, πριν από λίγες εβδομάδες. Με την τεχνολογία του BEAM να είναι σχετικά φθηνή, αλλά παράλληλα ασφαλής, η Bigelow Aerospace ετοιμάζεται να δημιουργήσει κάτι που μείνει στην ιστορία. Μπορεί με το BEAM οι αστροναύτες να καταφέρουν να μείνουν στον Αρη και την Σελήνη, αλλά εκτός αυτού οι υπόλοιποι άνθρωποι θα έχουν την δυνατότητα να κάνουν διακοπές με... θέα την Γη. Είτε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, είτε οπουδήποτε αλλού αποφασίσει η εταιρία να ιδρύσει κάποιο διαστημικό ξενοδοχείο. Φυσικά, μια εκδρομή στο διάστημα θα κοστίζει ποσά που λίγοι μόνο μπορούν να διαθέσουν. Οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για τιμές που αγγίζουν το ένα εκατομμύριο δολάρια. Αν λοιπόν το crash test δώσει θετικά αποτελέσματα, τότε στα πλάνο της εταιρίας είναι η δημιουργία ξενοδοχείου σε βάθος δεκαετίας! http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/m%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C To Βόρειο Σέλας σε κινηματογραφική ποιότητα UHD. Την τελευταία λέξη της τεχνολογίας όσον αφορά την ποιότητα της εικόνας χρησιμοποίησε η NASA για να δημιουργήσει μια σειρά από νέα βίντεο. Το πρώτο από αυτά δείχνει το Βόρειο Σέλας όπως το έχουν καταγράψει οι κάμερες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τα βίντεο είναι τεχνολογίας Ultra High Definition η οποία προσφέρει μέγιστη καθαρότητα εικόνας, ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες, μεγαλύτερη γκάμα χρωμάτων, πιο έντονο δυναμικό contrast και ομαλότερα frame rates. Ουσιαστικά το «Ultra High Definition» είναι μία παραλλαγή του 4Κ κινηματογραφικού στάνταρ, της ποιότητας εικόνας δηλαδή που προσφέρεται στο σύγχρονο σινεμά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072544

Διατρητικό βλήμα θα μπορούσε να αναζητήσει ζωή στην Ευρώπη. Το μεγάλο ερώτημα του εάν ο δορυφόρος του Δία Ευρώπη φιλοξενεί μικροβιακή ζωή θα μπορούσε ίσως να απαντηθεί χάρη σε ένα βλήμα με το οποίο ευρωπαίοι ερευνητές σχεδιάζουν να τρυπήσουν τους πάγους του φεγγαριού. Οραματιστές της πλανητολογίας συναντώνται αυτήν την εβδομάδα στο Παρατηρητήριο του Παρισιού αναζητώντας την καλύτερη προσέγγιση για την εξερεύνηση του υποσχόμενου δορυφόρου, ο οποίος κρύβει έναν παγκόσμιο ωκεανό κάτω από ένα παχύ παγωμένο κέλυφος. Η λύση στην οποία θα καταλήξουν θα μπορούσε να προστεθεί στην αποστολή της NASA που προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τη δεκαετία του 2020 -η αμερικανική υπηρεσία έχει προσκαλέσει την ευρωπαϊκή ESA να συμμετάσχει στην προσπάθεια. Η ESA θα μπορούσε να συνεισφέρει ένα όργανο για το αμερικανικό σκάφος ή μια συσκευή που θα απελευθερωθεί από το σκάφος αυτό και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη. Όπως αναφέρει από το Παρίσι ο Τζόναθαν Έιμος του BBC, η ιδέα που έχει μελετηθεί περισσότερο μέχρι σήμερα είναι ένα βλήμα, γεμάτο επιστημονικά όργανα, που θα πέσει στην επιφάνεια της Ευρώπης με μεγάλη ταχύτητα και θα χωθεί μέσα στον πάγο σε μεγάλο βάθος. Εκεί, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σεισμογράφος για να μελετήσει τη γεωλογία του δορυφόρου, ή να ανιχνεύσει τη χημική υπογραφή της ζωής, πολύ κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου όπου η ακτινοβολία θα κατέστρεφε κάθε βιολογικό μόριο. Η ιδέα είχε εξασφαλίσει και παλαιότερα χρηματοδότηση της ESA για προκαταρκτικές δοκιμές: το 2013, η ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία Airbus εκτόξευσε ένα πειραματικό βλήμα που χτύπησε ένα μεγάλο μπλοκ πάγου με ταχύτητα 300 μέτρων το δευτερόλεπτο, ή 1.080 χιλιόμετρα την ώρα. «Για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, τα όργανα [στο εσωτερικό του βλήματος] δέχτηκαν μεγάλο σοκ» λέει ο Ζερέντ Τζόουνς του University College του Λονδίνου, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Παρόλα αυτά, κάποια από τα όργανα έχουν δοκιμαστεί σε αυτές τις ταχύτητες και επέζησαν» επισημαίνει. Η πρόσκληση της ESA για υποβολή προτάσεων αναμένεται στα τέλη Απριλίου, σίγουρα όμως θα περάσουν χρόνια μέχρι να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις και να εγκριθεί η πρόταση από τη NASA. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει εξάλλου μια ανεξάρτητη, σύντομη επίσκεψη στην Ευρώπη με την αποστολή Juice, η οποία προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2020 με προορισμό τον Γανυμήδη, ένα διαφορετικό φεγγάρι του Δία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072681

ΗΠΑ: Σχέδια για την αναβάθμιση των δίδυμων «κυνηγών» βαρυτικών κυμάτων. Με τις δύο πανομοιότυπες διατάξεις του, στην Ουάσιγκτον και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ, το πείραμα Advanced LIGO έχει ήδη γράψει ιστορία στη φυσική, αφού στις αρχές Φεβρουαρίου κατάφερε για πρώτη φορά να ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα. Αυτό ωστόσο κάθε άλλο παρά σημαίνει πως το πείραμα ολοκλήρωσε την αποστολή του. Αντίθετα, όχι μόνο οι διατάξεις συνεχίζουν να αναζητούν βαρυτικά κύματα, αλλά οι επιστήμονες εξετάζουν ήδη τρόπους για να τις αναβαθμίσουν, ώστε να αυξήσουν την ευαισθησία του πειράματος. Τέτοιοι προτεινόμενοι τρόποι τέθηκαν στο τραπέζι την περασμένη εβδομάδα, σε συνάντηση που οργάνωσε γι’ αυτό τον σκοπό η Ένωση Αμερικανών Φυσικών στο Salt Lake City. Με δεδομένο πως το Advanced LIGO βασίζεται στην απειροελάχιστη παραμόρφωση των αποστάσεων που προκαλούν τα βαρυτικά κύματα, στη συνάντηση κατατέθηκαν ιδέες για το πώς θα μπορούν να ανιχνευθούν παραμορφώσεις μικρότερες από το 0,01% της διαμέτρου του πρωτονίου. Κάθε ανιχνευτής του Advanced LIGO αποτελείται από δύο σήραγγες μήκους 4 χιλιομέτρων, οι οποίες είναι κάθετες μεταξύ τους. Στην κοινή τους βάση, μία συσκευή διαιρεί μία δέσμη λέιζερ, στέλλοντας από μία σε κάθε σήραγγα. Κάθε δέσμη θα διατρέξει τη σήραγγα, θα ανακλασθεί στο άκρο από ένα κάτοπτρό, και θα επιστρέψει. Αν οι δέσμες ταξιδέψουν ίσες αποστάσεις, τότε θα γυρίσουν ταυτόχρονα πίσω στη βάση. Αν όμως περάσει από τη διάταξη κάποιο βαρυτικό κύμα, τότε αυτό θα αλλοιώσει τις αποστάσεις που διανύουν οι δέσμες – μία αλλαγή που μπορούν να ανιχνεύσουν οι επιστήμονες. Όπως είναι φυσικό, για να μετρηθούν τόσο μικρές παραμορφώσεις, θα πρέπει να ξεπερασθούν αρκετά τεχνικά προβλήματα. Πρώτο και καλύτερο, το γεγονός ότι μία απειροελάχιστη δόνηση, ακόμη και από ένα αυτοκίνητο που περνά από την περιοχή, μπορεί να μετακινήσει ελαφρώς τα κάτοπτρα και επομένως να γίνει αιτία για πειραματικό σφάλμα. Μία στρατηγική για να απομονωθούν ακόμη πιο αποτελεσματικά οι διατάξεις από τέτοιους τοπικούς «θορύβους» είναι τα κάτοπτρα να μην αγγίζουν το έδαφος, αλλά να αιωρούνται κρεμασμένα από σκαλωσιές. Παράλληλα, σεισμογράφοι θα καταμετρούν την παραμικρή μετακίνηση του εδάφους, ώστε σε πραγματικό χρόνο να μεταβάλλεται η θέση των κατόπτρων για να παραμείνει σταθερή η απόστασή τους από την κοινή βάση. Μία τέτοια λύση, όμως, θα σήμαινε πως τα κάτοπτρα δεν θα επηρεάζονταν από τα τοπικά μικροτραντάγματα, αλλά μόνο από τις δονήσεις που προέρχονται από μεγάλες αποστάσεις – ακόμη κι από έναν σεισμό με επίκεντρο την Αυστραλία. Επομένως, για να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και οι σεισμογράφοι, και αυτοί δεν θα έρχονται σε επαφή με το έδαφος, αλλά θα αιωρούνται επίσης κρεμασμένοι από ειδικές σκαλωσιές. Εκτός από τεχνικά προβλήματα όπως το παραπάνω, για να αυξηθεί η ευαισθησία του πειράματος θα πρέπει να λυθεί ένα ακόμη πιο θεμελιώδες εμπόδιο, το οποίο προέρχεται από την κβαντική φυσική. Ο λόγος είναι πως, στην περίπτωση βαρυτικών κυμάτων πάνω από μία συγκεκριμένη συχνότητα (περίπου 1 kHz), μπαίνουν περιορισμοί από την αρχή της απροσδιοριστίας. Αυτό το βασικό αξίωμα της κβαντομηχανικής, το οποίο διατύπωσε ο Γερμανός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ τη δεκαετία του 1920, έχει εφαρμογή σε συγκεκριμένα ζεύγη φυσικών μεγεθών, όπως για παράδειγμα στη θέση και την ορμή, βάζοντας ένα όριο στην ακρίβεια των μετρήσεών τους. Έτσι, για παράδειγμα, όσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση της θέσης ενός σωματιδίου, τόσο λιγότερο ακριβής είναι η μέτρηση της ταχύτητάς του. Στην περίπτωση του Advanced LIGO, η αρχή της αβεβαιότητας σημαίνει πως όσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση της έντασης των δεσμών, τόσο λιγότερο ακριβής είναι η μέτρηση της φάσης των κυμάτων φωτός, από την οποία προκύπτουν οι ανιχνεύσεις των κυμάτων. Για να παρακαμφθεί το αξίωμα, Δανοί φυσικοί πρότειναν οι δέσμες να περνούν μέσα από έναν ειδικό κρύσταλλο. Το αποτέλεσμα θα είναι να μπορεί να μετρηθεί η φάση των κυμάτων με μικρότερο σφάλμα, «εις βάρος» της ακρίβειας κατά τη μέτρηση της έντασης. Μαζί με τις υπόλοιπες ιδέες, η τεχνική αυτή θα αξιοποιηθεί στην επόμενη φάση βελτιώσης του Advanced LIGO. Όταν έγινε η προηγούμενη αναβάθμιση του πειράματος, η οποία ολοκληρώθηκε τον περασμένο φθινόπωρο και κόστισε 200 εκατομμύρια δολάρια, δεν ήταν έτοιμη για να εφαρμοσθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/1096098/ipa-sxedia-gia-tin-anabathmisi-ton-didumon-kunigon-barutikon-kumaton

Στίβεν Χόκινγκ: «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν» Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν την Δευτέρα στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ όπου ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ έδωσε μια διάλεξη για τι άλλο; Τις μαύρες τρύπες οι οποίες αποτελούν το βασικό ερευνητικό του αντικείμενο εδώ και δεκαετίες. Ο Βρετανός επιστήμονας με τον δικό του πάντοτε ξεχωριστό από κάθε άποψη τρόπο αναφέρθηκε στα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τις μελανές οπές αλλά και σε όσα πιστεύει πλέον ο ίδιος για αυτές με βάση τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει από τις παρατηρήσεις και τα ευρήματα των τελευταίων ετών. «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν. Η ύλη μπορεί να διαφύγει από μια μαύρη τρύπα και ίσως να καταλήγει σε κάποιο άλλο Σύμπαν. Αν λοιπόν νιώθεις ότι είσαι μέσα σε μια μαύρη τρύπα μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια, υπάρχει δρόμος διαφυγής» ανέφερε ο Χόκινγκ με την μηχανική του φωνή στην κατάμεστη αίθουσα. «Οι μαύρες τρύπες είναι πιο παράξενες από οτιδήποτε έχουν φανταστεί οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αλλά παρά το ότι ο Αϊνστάιν αμφισβητούσε την ύπαρξη τους αυτές είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι υπάρχουν. Η πρόσφατη ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων είναι μια στερεή απόδειξη της ύπαρξης τους» ανέφερε ο 74χρονος επιστήμονας που πάσχει από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση η οποία τον έχει καθηλώσει σε αναπηρική καρέκλα αλλά συνεχίζει να εργάζεται, να δίνει διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και να γράφει βιβλία. «Το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας διαφέρει. Μπορεί να έχει διάμετρο περίπου δύο δισ. χλμ αλλά μπορεί να είναι και πολύ μικρές έχοντας μέγεθος παρόμοιο με εκείνο ενός βουνού. Είναι πιθανό μάλιστα να καταφέρουν οι ερευνητές στο CERN ή σε άλλο επιταχυντή να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια μίνι μαύρη τρύπα» ανέφερε ο Χόκινγκ και είπε χαριτολογώντας ότι «αν τα καταφέρουν φυσικά θα πρέπει να μου απονείμουν το βραβείο Νομπέλ». Ο Χόκινγκ έχει αναθεωρήσει την αρχική του άποψη ότι οι πληροφορίες της ύλης που πέφτουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα καταστρέφονται. «Είναι σαν να βάζεις φωτιά σε μια εγκυκλοπαίδεια. Οι πληροφορίες δεν χάνονται αν κρατήσεις τις στάχτες αλλά βέβαια είναι δύσκολο να τις διαβάσεις. Οι μαύρες τρύπες αποτελούν τους πιο αποδοτικούς σκληρούς δίσκους στο Σύμπαν. Το πώς καταφέρνουν να αποθηκεύουν τόσο μεγάλο όγκο δεδομένων είναι μεγάλο μυστήριο που προσπαθούμε σκληρά να φωτίσουμε» ανέφερε Χόκινγκ που στο τέλος της ομιλίας του μίλησε για την ανάγκη του ανθρώπινου είδους να βρει κατοικήσιμους κόσμους στο Σύμπαν και να τους αποικήσει γιατί στη Γη δεν μπορούμε να επιβιώσουμε ως είδος για μεγάλο χρονικό διάστημα. http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CE%BD-%CF%87%CF%8C%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%C2%AB%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5

Οι προετοιμασίες για τις πρώτες εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο Vostochny. Στο Vostochny κοσμοδρόμιο, συνεχίζονται οι εργασίες για την προετοιμασία για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα "Soyuz-2.1a" με τρία διαστημόπλοια (SC) "Lomonosov", "Aist-2D" και Samsat-218 ( "SUNSAT-218»).Οι ειδικοί του "RCC« Πρόοδος »έχουν ολοκληρώσει το χώρο υποδοχής και το κεφάλι του τρίτου σταδίου του πυραύλου φορέα« Σογιούζ-2.1α ». Η πρώτη εκτόξευση απο το κοσμοδρόμιο Vostochny έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Απρ 2016. Το επιστημονική διαστημικό σκάφος «Λομονόσοφ» δημιουργήθηκε με απόφαση του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας και έχει σχεδιαστεί για να πραγματοποιήσει επιστημονικά πειράματα για τη μελέτη μεταβατικών φαινομένων του φωτός *, τα χαρακτηριστικά ακτινοβολίας της μαγνητόσφαιρας της Γης και βασική κοσμολογική έρευνα. Το διαστημικό σκάφος είναι εξοπλισμένο με το διαστημικό τηλεσκόπιο για να μετρηθεί η σύνθεση και το ενεργειακό φάσμα και χημικών των κοσμικών ακτίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας από την τροχιά της Γης. Επιπλέον, τα συστήματα του οχήματος επί του σκάφους υπάρχουν εγκατεστημένες συσκευές για τη μελέτη των κοσμικών εκρήξεων ακτίνων γάμμα και κοντά στην μαγνητόσφαιρα της Γης. Το SC "Aist-2D" - ρωσικός δορυφόρος τηλεπισκόπησης (RS) με ανάλυση έως και 1,5 μέτρα. Ο σχεδιασμός του διαστημικου σκάφους εγινε μαζί απο τους μηχανικούς της "RCC" Πρόοδος "και του Κρατικου Πανεπιστημιου Aerospace Σαμαρά (Gray). Το Nanosatellite Samsat-218 είναι μέρος του επιστημονικού εξοπλισμού «Επικοινωνία», που δημιουργήθηκε από επιστήμονες και μηχανικούς της SSAU JSC "RCC" Progress ". Το δεύτερο μέρος του "Επικοινωνήστε μαζί μας" του συγκροτήματος θα βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό διαστημόπλοιο «Aist-2D." Το έργο του συγκροτήματος ειναι η ανάπτυξη της τεχνολογίας ελέγχου μικρών διαστημικών σκαφών. (Οι Παροδικές εκλάψεις φωτος * - οι γρήγορες λάμψεις φωτός στο υπεριώδες μέρος της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης σε υψόμετρο περίπου 100 χλμ. Μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου απελευθερώνεται ενέργεια πολλών megajoules. Αυτά τα φαινόμενα μπορεί να επεκταθεί για δεκάδες χιλιόμετρα και να δημιουργήσει ένα δυνητικό κίνδυνο για διαστημικούς πυραύλους. Η φύση αυτών των φαινομένων είναι τώρα το αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης. Το φαινόμενο εχει ανεπαρκώς μελετηθεί.) http://www.roscosmos.ru/22168/

Το Opportunity συνέλαβε έναν «δαίμονα της σκόνης» στον πλανήτη Άρη. Μία φωτογραφία ενός «Αρειανού δαίμονα σκόνης», την οποία τράβηξε το Opportunity, το ένα από τα δύο rover – εξερευνητές που βρίσκονται σε λειτουργία στον πλανήτη Άρη, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Πρόκειται για μία αναδυόμενη στήλη θερμού αέρα, η οποία καθώς περιστρέφεται, σηκώνει κόκκους από το έδαφος και δημιουργεί μία ορατή δίνη. Αυτά τα φαινόμενα ονομάζονται “δαίμονες” ή “διάβολοι σκόνης” (dust devils) και συναντώνται τόσο στη Γη όσο και στον Άρη. Μάλιστα, αν και για το Opportunity τέτοιοι “Αρειανοί δαίμονες” έχουν αποδειχθεί σπάνιο θέαμα (έχει «δει» πολύ λίγους), το διδυμάκι του, rover Spirit, όσο ήταν σε λειτουργία, είχε καταφέρει να “συλλάβει” πολλούς και να στείλει αρκετά πορτραίτα τους στη Γη. Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μία ακόμα φωτογραφία τους. Και μπορεί αυτός ο “δαίμονας” να μην μοιάζει με την τεραστίων διαστάσεων αμμοθύελλα που άνοιξε την ταινία The Martian, αλλά το θέαμα είναι, ούτως ή άλλως, υπέροχο: Η φωτογραφία, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 4 Απριλίου, λήφθηκε στις 31 Μαρτίου, καθώς το Opportunity ανέβαινε την πλαγιά με το όνομα “Ράχη (Ridge) Knudsen”, στο νότιο άκρο της “Κοιλάδας του Μαραθώνα” στον κρατήρα Endeavour. Το rover γύρισε την Navcam του προς τα πίσω, κοιτάζοντας προς την κοιλάδα, όπου στριφογύριζε ταχύτατα ο παραπάνω “διάβολος”, για αυτό διακρίνονται τα ίχνη του στην πλαγιά. Ήταν η 4332η (Αρειανή) μέρα του Opportunity στο έδαφος του κόκκινου πλανήτη. http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-opportunity-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%C2%AB%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Το μεγάλο «παράπονο» του Μπαζ Άλντριν. Στις ΗΠΑ, ο Μπαζ Άλντριν είναι ένας ζωντανός θρύλος. Ένας πατριώτης που ενσαρκώνει το αμερικανικό όνειρο και χάρισε στις ΗΠΑ μια μεγάλη πρωτιά. Ο αστροναύτης του Apollo 11 περπάτησε στη σελήνη μαζί με τον Νιλ Άρμστρονγκ και το επίτευγμά του γράφτηκε με «χρυσά γράμματα» στη διαστημική ιστορία των ΗΠΑ. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στο φεγγάρι. Και αυτό είναι και το μεγάλο του «παράπονο»! Σε συνέντευξή του, ο 86χρονος πλέον αστροναύτης εξήγησε γιατί τον ενοχλεί τόσο πολύ που για ολόκληρη τη ζωή του ήταν ένα βήμα πίσω από τον Άρμστρονγκ. «Στην αρχή δεν με ενοχλούσε. Ως ανώτερος της αποστολής, ο Νιλ έπρεπε να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στη σελήνη. Μετά από χρόνια και χρόνια που με συστήνουν ως ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στη σελήνη είναι, όμως, ενοχλητικό. Πρέπει δηλαδή να εξηγήσω ότι κάναμε την ίδια εκπαίδευση, προσεληνωθήκαμε την ίδια ώρα και βοηθήσαμε όλοι στην αποστολή;» είπε γελώντας σε συνέντευξή του στο National Geographic. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/to_megalo_parapono_tou_mpaz_alntrin-64363593/

To Hubble κοιτά το στόμα του Λέοντος. Ένας από τους μικρούς γαλαξίες που γυροφέρνουν τον δικό μας «Μίλκι Ουέι» αποκαλύπτεται σε μια από τις τελευταίες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Μικρός, αραιός και αχνός, ο Λέοντας Α περιέχει αναπάντεχα πολλά νεαρά άστρα. Ο γαλαξίας-νάνος Λέων Α, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών, είναι ένα από τους δεκάδες γαλαξίες της λεγόμενης Τοπικής Ομάδας, της γιγαντιαίας δομής στην οποία ανήκει ο δικός μας Γαλαξίας και ο διάσημος γαλαξίας της Ανδρομέδας. Οι αστρονόμοι, επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή τους, μελετούν τους γαλαξίες-νάνους επειδή έχουν απλούστερη δομή από τους γιγάντιους συγγενείς τους. Λόγω της μικρής απόστασής του, ο Λέων Α μπορεί να μελετηθεί με λεπτομέρεια. Τα λίγα εκατομμύρια άστρα από τα οποία αποτελείται ο Λέων Α είναι τόσο αραιά σκορπισμένα ώστε ορισμένοι μακρινοί γαλαξίες στο φόντο διακρίνονται κατευθείαν μέσα από τον νάνο. Ο Λέων Α, ουσιαστικά μια σφαιρική συγκέντρωση άστρων, είναι ένας από τα πιο απομονωμένα μέλη της Τοπικής Ομάδας και δεν παρουσιάζει ενδείξεις πρόσφατης αλληλεπίδρασης με άλλους γαλαξίες. Το περίεργο είναι ότι ο Λέων Α κυριαρχείται από σχετικά νέα άστρα -οκτώ στα δέκα έχει ηλικία κάτω των 8 δισεκατομμυρίων ετών. Το νεαρό της ηλικίας τους δεν έχει ακόμα εξηγηθεί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072372