Δροσος Γεωργιος

Απέτυχε η προσπάθεια του Έλον Μασκ να προσεδαφίσει πύραυλο κατακόρυφα. Η SpaceX, μια εταιρεία του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Έλον Μασκ, εκτόξευσε με επιτυχία ένα σκάφος Dragon που μεταφέρει προμήθειες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, συμπεριλαμβανομένης μιας μηχανής εσπρέσο. Όμως η απόπειρα της εταιρείας να προσεδαφίσει τον χρησιμοποιημένο πύραυλο σε μια πλωτή εξέδρα απέτυχε για δεύτερη φορά. Η SpaceX ελπίζει να μειώσει δραστικά το κόστος εκτόξευσης φορτίων τροποποιώντας τον πύραυλο Falcon 9 ώστε να επιστρέφει αυτόματα στην εξέδρα εκτόξευσης -οι σημερινοί πύραυλοι καταλήγουν συνήθως στον ωκεανό και δεν επαναχρησιμοποιούνται. Στην απόπειρα της Τρίτης, το πρώτο στάδιο του πυραύλου Falcon 9, με ύψος όσο ένα κτήριο 14 ορόφων, χτύπησε δυνατά την πλατφόρμα του μη επανδρωμένου πλοίου και αναποδογύρισε, όπως δείχνει το βίντεο που δημοσιοποίησε στο Twitter η εταιρεία. Falcon 9 first stage landing burn and touchdown on Just Read the Instructions https://t.co/4Te0BfT2Qn — SpaceX (@SpaceX) April 15, 2015 Ο Έλον Μασκ είχε ωστόσο δηλώσει ότι η πιθανότητα επιτυχίας είχε εκτιμηθεί κάτω από το 50%. Η προηγούμενη απόπειρα τον Ιανουάριο είχε παρόμοια κατάληξη. Ο πύραυλος συνετρίβη και ανεφλέγη πάνω στην πλωτή εξέδρα, ένα μη επανδρωμένο πλοίο με το όνομα «Just Read the Instructions», εμπνευσμένο από μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Ίαν Μπανκς. Η αποτυχία είχε τότε αποδοθεί σε εξάντληση των υγρών που χρησιμοποιεί το υδραυλικό σύστημα για τον έλεγχο των πτερυγίων που σταθεροποιούν τον πύραυλο κατά την επιστροφή του. Στη βάση του πυραύλου υπάρχουν επίσης σκέλη προσεδάφισης. «Ακόμα εξετάζουμε τα δεδομένα, θα πρέπει να αναλύσουμε τι συνέβη» σχολίασε μετά τη νέα απόπειρα ο Χανς Κένιγκσμαν, αντιπρόεδρος της SpaceX. «Σίγουρα θα χρειαστεί περισσότερη δουλειά στις επόμενες δύο αποστολές» είπε. Η επόμενη αποστολή της SpaceX στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προγραμματίζεται για τις 19 Ιουνίου. Στο μεταξύ, το σκάφος Dragon που εκτοξεύτηκε την Τρίτη από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ κινείται σε τροχιά και αναμένεται να φτάσει την Παρασκευή στον ISS για την παράδοση δύο τόνων προμηθειών και εξοπλισμού. Μεταξύ άλλων μεταφέρει την πρώτη μηχανή εσπρέσο που αναπτύχθηκε ειδικά για χρήση στο Διάστημα. Η SpaceX είναι μία από τις δύο ιδιωτικές εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει επικερδή συμβόλαια της NASA για τον ανεφοδιασμού του σταθμού. Η δεύτερη είναι η Orbital Science, η οποία υπέστη σημαντικό πλήγμα τον Οκτώβριο, όταν ο πύραυλος Antares που μετέφερε το σκάφος Cygnus εξερράγη λίγα δευτερόλεπτα μετά την πυροδότηση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400158 Το πείραμα των διδύμων αστροναυτών. Οι αμερικανοί αστροναύτες Scott and Mark Kelly είναι ομοζυγωτικοί δίδυμοι, ο πρώτος βρίσκεται εδώ και 12 μέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ενώ ο δεύτερος παρέμεινε στη Γη, συμμετέχοντας σε ένα πρωτότυπο βιολογικό πείραμα. Ενώ ο Scott Kelly θα παραμείνει στον διαστημικό σταθμό έξι μήνες, τα δυο αδέρφια θα υποβάλλονται συνεχώς σε ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να συγκριθεί πώς ο οργανισμός του αστροναύτη αλλάζει σε σχέση με έναν κλώνο του που παραμένει στο έδαφος. Το πείραμα με τους δίδυμους που πραγματοποιεί η NASA, προφανώς δεν έχει σκοπό την επιβεβαίωση του «παραδόξου των διδύμων» και της διαστολής του χρόνου που προβλέπει η θεωρία της σχετικότητας του Einstein Το διάστημα είναι γνωστό ότι επηρεάζει δραστικά την ανθρώπινη φυσιολογία. Εκτός του ότι εκτίθενται σε αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας, οι αστροναύτες εμφανίζουν εξασθένιση των μυών, των οστών και του ανοσοποιητικού συστήματος. Λόγω της έλλειψης βαρύτητας, τα υγρά του σώματος συγκεντρώνονται στον κορμό και το κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η καρδιά και η αυξάνεται η πίεση στο κεφάλι και τα μάτια, δημιουργώντας κίνδυνο για απώλεια όρασης. Απώτερος στόχος της μελέτης είναι ο σχεδιασμός της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, η οποία θα διαρκούσε τουλάχιστον ενάμισι έτος και θα έφερνε το πλήρωμα αντιμέτωπο με νέες προκλήσεις. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/04/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b4%cf%8d%ce%bc%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1/ Βίντεο: δυο διαστημικοί περίπατοι. Οι δυο διαστημικοί περίπατοι (EVA 30 και 31) έγιναν από τους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Terry Virts και Barry «Butch» Wilmore στις 25 Φεβρουαρίου 2015 και 1 Μαρτίου του 2015, για την ολοκλήρωση συγκεκριμένων τεχνικών εργασιών. Οι «περίπατοι» βιντεοσκοπήθηκαν από τον Terry Virts με κάμερα GoPro http://physicsgg.me/2015/04/15/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b4%cf%85%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%b9/ «Μανιτάρι» βαρύτητας ο επόμενος διαστημικός σταθμός. Η αμερικανική εταιρεία United Space Structures έδωσε στη δημοσιότητα την πρότασή της για έναν διαστημικό σταθμό. Ο σταθμός που προτείνει η εταιρεία έχει σχήμα μανιταριού και το βασικό του πλεονέκτημα σε σχέση με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι ότι θα προσφέρει στους κατοίκους του συνθήκες τεχνητής βαρύτητας. Αυτό σημαίνει ότι θα παρέχει καλύτερες και ευκολότερες συνθήκες διαμονής στους αστροναύτες επιτρέποντάς τους να μείνουν για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι στον ISS. Σύμφωνα με την εταιρεία, ο σταθμός αυτός θα μπορεί να ταξιδέψει στο Διάστημα συμβάλλοντας τα μέγιστα στη διαστημική εξερεύνηση και κυρίως στην αποίκηση άλλων κόσμων. Θα μπορεί για παράδειγμα να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Αρη και να παρέχει ασφαλές και άνετο καταφύγιο στους αστροναύτες που θα πραγματοποιούν αποστολές στην επιφάνεια του πλανήτη για να στήσουν εγκαταστάσεις παραμονής των ανθρώπων. Σύμφωνα με τα σχέδια της εταιρείας, αυτό το διαστημικό μανιτάρι θα έχει διάμετρο 100 μέτρων και μήκος 400 μέτρων ενώ το κόστος του υπολογίζεται ότι θα αγγίξει τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=694783

Ενδείξεις υγρού νερού στον σημερινό Άρη. Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και καιρό ότι στον Άρη υπάρχει νερό με μορφή πάγου στους πόλους του, καθώς και υδρατμοί στην ατμόσφαιρά του, ενώ προ ημερών έγινε και η εκτίμηση ότι μπορεί να υπάρχουν επίσης χιλιάδες παγετώνες σκεπασμένοι από την αρειανή σκόνη. Τώρα, για πρώτη φορά, νέες εκτιμήσεις με βάση τα στοιχεία που συνέλεξε ο ρομποτικός εξερευνητής Curiosity της NASA, δείχνουν ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχει υγρό νερό και μάλιστα λίγο κάτω από την επιφάνεια. Αν οι εκτιμήσεις γίνουν βεβαιότητα τότε έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικής σημασίας γεγονός. Αυτό γιατί η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες ύπαρξης κάποιων μορφών ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο ενώ επιπλέον διευκολύνεται η παρουσία του ανθρώπου στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα ευρήματα του Curiosity δείχνουν ότι τα κρύα βράδια συγκεντρώνεται νερό σε υγρή μορφή και εξατμίζεται πάλι μετά την ανατολή του Ήλιου, σε ένα αέναο κύκλο. Αν αυτό όντως συμβαίνει (και πρέπει να υπάρξει επιβεβαίωση με άμεση παρατήρηση), τότε αρχικά οι αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών στον Άρη και στη συνέχεια οι άποικοι θα έχουν άμεση πρόσβαση στο πολύτιμο νερό. Όπως διαπιστώθηκε, στο έδαφος του Άρη υπάρχουν υπερχλωρικές ενώσεις (άλατα), που χαμηλώνουν το σημείο ψύξης έως τους μείον 70 βαθμούς Κελσίου, έτσι ώστε το νερό να μην γίνεται πια πάγος, αλλά να παραμένει σε υγρή και αλμυρή μορφή (για τον ίδιο λόγο στη Γη ρίχνουμε αλάτι για να μην παγώσουν οι δρόμοι τον χειμώνα). Ομάδα ερευνητών από Πανεπιστήμια της Σουηδίας, της Δανίας και ειδικοί της NASA ανακάλυψαν υπερχλωρικό ασβέστιο, ένα άλας το οποίο απορροφά υδρατμούς από την ατμόσφαιρα, ιδίως στη διάρκεια των αρειανών νυχτών, και τους μετατρέπει σε ένα λεπτό υγρό στρώμα άλμης. Όταν πέφτει το βράδυ, ένα μέρος από τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα του Άρη συμπυκνώνεται και παγώνει στην επιφάνεια του πλανήτη, αλλά στη συνέχεια, εξαιτίας της παρουσίας των υπερχλωρικών ενώσεων και μέσω της διαδικασίας της υγροποίησης, μετατρέπεται σε υγρό αλμυρό νερό. Επειδή η επιφάνεια του πλανήτη είναι πολύ πορώδης, αυτό το νερό απορροφάται στο υπέδαφος, όχι όμως σε μεγάλο βάθος, αλλά μόλις 15 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια. Οι έως τώρα παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι κάποτε υπήρχαν ποτάμια και λίμνες στον Άρη. Πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια υπήρχε τουλάχιστον εξήμιση φορές περισσότερο νερό από ό,τι σήμερα και έως το ένα πέμπτο του πλανήτη μπορεί να ήταν καλυμμένο από νερό. Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, ένα μέρος αυτού του νερού μπορεί ούτε να έχει εξατμιστεί στο διάστημα, ούτε να έχει παγώσει, αλλά να παραμένει σε υγρή μορφή, τουλάχιστον παροδικά. Αν όντως αυτό συμβαίνει (και ορισμένοι επιστήμονες συνεχίζουν να αμφιβάλουν μέχρι να το δουν με τα μάτια τους), τότε ίσως αυξάνεται η πιθανότητα για εύρεση εξωγήινης μικροβιακής ζωής, αν και κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο με μέσες θερμοκρασίες κάτω των μείον 30 βαθμών Κελσίου (στη Γη τουλάχιστον, οι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να μεταβολίσουν και να αναπαραχθούν σε τόσο κρύο περιβάλλον). Επιπλέον, η κοσμική ακτινοβολία «βομβαρδίζει» συνεχώς τον απροστάτευτο από μαγνητικό πεδίο Άρη και φθάνει σε βάθος έως ενός μέτρου κάτω από την επιφάνειά του, οπότε τυχόν μικροοργανισμοί δύσκολα θα επιβίωναν - εκτός και αν κρύβονται ακόμη πιο βαθιά. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399819

Σημειωματάριο του Τούρινγκ πωλήθηκε για ένα εκατομμύριο δολάρια. Ενα εκατομμύριο δολάρια πωλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Bonhams, ένα σημειωματάριο 56 σελίδων με χειρόγραφες καταχωρίσεις του ειδικού στην αποκρυπτογράφηση και πρωτοπόρου της πληροφορικής Αλαν Τούρινγκ, του επικεφαλής της ομάδας που έσπασε τον κώδικα της συσκευής κρυπτογραφίας Enigma των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. H ζωή του αποτέλεσε το θέμα της πρόσφατης ταινίας Το Παιχνίδι της Μίμησης (The Imitation Game). Ο Τούρινγκ, ιδιοφυής βρετανός μαθηματικός, τέθηκε επικεφαλής της ομάδας των ειδικών οι οποίοι κατάφεραν να σπάσουν τον κώδικα Enigma, κάτι που οι Γερμανοί θεωρούσαν αδύνατο. Το έργο της ομάδας του Τούρινγκ θεωρείται ότι επέσπευσε το τέλος του πολέμου κι έσωσε αναρίθμητες ζωές. Η Κασσάνδρα Χάτον, ειδικός του οίκου Μπόναμς στον κλάδο των σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων, χαρακτήρισε το αποτέλεσμα της δημοπρασίας χειροπιαστή απόδειξη της κληρονομιάς του Τούρινγκ. Απέφυγε να αποκαλύψει ποιος είναι ο αγοραστής. «Αντανακλά την ιστορική του σπουδαιότητα. Νομίζω ότι πρόκειται για κάποιον που αξίζει περαιτέρω μελέτη, και ελπίζω ότι αυτό θα συμβάλλει να αυξηθεί το ενδιαφέρον για αυτόν και το έργο του», δήλωσε η Χάτον σε συνέντευξη που παραχώρησε. Επίσης, η δημοπρασία επιβεβαιώνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για επιστημονικό υλικό, την ιστορία των υπολογιστών, του διαστήματος, των εξερευνήσεων και των πρώιμων επιστημονικών ανακαλύψεων. Μέρος του ποσού που εισέπραξε ο οίκος θα διατεθεί σε μια φιλανθρωπική οργάνωση, που δεν διευκρινίστηκε ποια είναι. Το σημειωματάριο, το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει εκτεθεί ποτέ δημόσια, θεωρείται ότι αποτελεί το μόνο εκτεταμένο χειρόγραφο του Τούρινγκ που υπάρχει. Χρονολογείται από το 1942 και βρισκόταν στην κατοχή του φίλου του Ρόμπιν Γκάντι. Σε αυτό περιέχονται σημειώσεις για μαθηματικούς τύπους και βασικές αρχές πληροφορικής, αφήνοντας να διαφανεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε το λαμπρό μυαλό του. Ο Γκάντι είχε προσθέσει δικές του σημειώσεις ανάμεσα στις σελίδες με τους συλλογισμούς του Τούρινγκ. Κράτησε κρυμμένο το σημειωματάριο ως τον θάνατό του. Ο Τούρινγκ, που ήταν ομοφυλόφιλος, ουδέποτε τιμήθηκε για το πρωτοποριακό έργο του κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτοκτόνησε το 1954, σε ηλικία 41 ετών, ενώ του χορηγούνταν ορμόνες. Αυτή η θεραπεία ήταν ο εναλλακτικός τρόπος να εκτίσει την ποινή του μετά τη απαγγελία κατηγοριών σε βάρος του για απρέπεια το 1952, διότι έκανε σεξ με έναν άνδρα. Η ομοφυλοφιλία αποτελούσε τότε ποινικό αδίκημα στη Βρετανία. Εξήντα χρόνια μετά τον θάνατο του Τούρινγκ, η βασίλισσα Ελισάβετ του απένειμε χάρη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399744

Κυνηγοί σκοτεινής ύλης παρουσιάζουν χάρτη του αόρατου. Συνδεδεμένη σε ένα τηλεσκόπιο στη Χιλή, μια από τις ισχυρότερες ψηφιακές κάμερες του κόσμου ολοκλήρωσε τον πρώτο από μια σειρά χαρτών, ο οποίος εμφανίζει την κατανομή της μυστηριώδους ύλης σε ένα σχετικά μεγάλο τμήμα του ουρανού, και επιβεβαιώνει τον κρίσιμο ρόλο της στο σχηματισμό του Σύμπαντος όπως το γνωρίσουμε. Η σκοτεινή ύλη, ένα υλικό άγνωστης σύστασης που δεν ανακλά και δεν απορροφά το φως, είναι εξ΄ορισμού αόρατη. Πιστεύεται όμως ότι υπάρχει παντού γύρω μας σε ποσότητα τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την κανονική ύλη. Η ύπαρξή της μπορεί να γίνει έμμεσα αντιληπτή από την επίδραση της βαρύτητάς της όχι μόνο στην κανονική ύλη αλλά και στο ίδιο το φως: σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν, τα αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως οι μεγάλες συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης, παραμορφώνουν το χώρο και αναγκάζουν έτσι τις ακτίνες φωτός να ακολουθούν καμπύλη πορεία. Αυτή είναι η προσέγγιση που επέτρεψε τη δημιουργία του νέου χάρτη, ο οποίος παρουσιάστηκε τη Δευτέρα σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής στη Βαλτιμόρη, και πρόκειται να δημοσιευτεί στη βρετανική επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Ουσιαστικά οι ερευνητές μέτρησαν πώς οι συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης παραμορφώνουν με τη βαρύτητά τους τα είδωλα γαλαξιών που βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση -ένα φαινόμενο που ονομάζεται «βαρυτικός φακός». Ο χάρτης καλύπτει περίπου δύο εκατομμύρια γαλαξίες σε μια σχετικά μεγάλη περιοχή του ουρανού του Νότιου Ημισφαιρίου, μια περιοχή που αντιστοιχεί σε επιφάνεια 700 φορές μεγαλύτερη από ό,τι ο ηλιακός δίσκος όπως φαίνεται από τη Γη. Στις αποστάσεις των εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών φωτός που καλύπτει η μελέτη, η σκοτεινή ύλη διακρίνεται να συγκεντρώνεται σε γιγάντιους σβόλους και νήματα, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν αχανείς, άδειες εκτάσεις. Η εικόνα αυτή δείχνει να επιβεβαιώνει τα μοντέλα της σύγχρονης Κοσμολογίας, σύμφωνα με τα οποία η σκοτεινή ύλη κατηύθυνε το σχηματισμό των γαλαξιών. Δεδομένου ότι η σκοτεινή ύλη είναι πολύ περισσότερη από την κανονική, η βαρυτική έλξη της έπαιξε και πιο σημαντικό ρόλο. Η κανονική ύλη συγκεντρώθηκε αναγκαστικά εκεί όπου την τραβούσε η σκοτεινή ύλη και σταδιακά σχημάτισε τους γαλαξίες που βλέπουμε. Και, αν κοιτάξει κανείς στις μεγάλες κλίμακες που εξετάζει η νέα μελέτη, τόσο η σκοτεινή ύλη όσο και η κανονική συγκεντρώνονται σε νήματα και σβόλους. Αυτή είναι η αδρή υφή του Σύμπαντος, την οποία οι κοσμολόγοι αποκαλούν «κοσμικό ιστό». Ο νέος χάρτης καλύπτει μόλις το 3% της περιοχής που θα εξετάσει το διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα Dark Energy Survey μέχρι να ολοκληρωθεί το 2018. Βασίζεται στην Dark Energy Camera, μια κάμερα των 570 Mpixel που λειτουργεί συνδεδεμένη με το τηλεσκόπιο Victor Blanco, με κάτοπτρο 4 μέτρων, σε αστεροσκοπείο της Χιλής. Το ερευνητικό πρόγραμμα και η κάμερα παίρνουν το όνομά τους όχι από τη σκοτεινή ύλη αλλά από την ακόμα πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, μια δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος. Η προσπάθεια έχει ως απώτερο στόχο τη χαρτογράφηση της σκοτεινής ύλης με αρκετή ακρίβεια ώστε να είναι δυνατή η μέτρηση της σκοτεινής ενέργειας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399863

Μικρότερη η επιτάχυνση διαστολής του σύμπαντος; Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν δύο διαφορετικές ομάδες των υπερκαινοφανών αστέρων που χρησιμοποιούνται για τους υπολογισμούς αποστάσεων στο σύμπαν. Η ανακάλυψη αυτή επηρεάζει τις εκτιμήσεις για την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος, οι οποίες μέχρι σήμερα έπαιρναν ως δεδομένο ότι δεν υπάρχει καμία διάκριση ανάμεσα στους συγκεκριμένους υπερκαινοφανείς. Έτσι, με δεδομένο ότι η διαστολή αυτή φαίνεται πως γίνεται με μικρότερη επιτάχυνση απ’ ό,τι υπολογιζόταν έως τώρα, θα πρέπει να είναι μικρότερη και η ποσότητα της αιτίας που προκαλεί τη διαστολή του σύμπαντος, δηλαδή της σκοτεινής ενέργειας. Η ανακάλυψη έγινε από μία ομάδα αστρονόμων από το πανεπιστήμιο της Αριζόνας και περιγράφεται σε δύο άρθρα τους στο επιστημονικό περιοδικό Astrophysical Journal. http://iopscience.iop.org/0004-637X/803/1/20/ Όπως αναφέρουν οι αστρονόμοι, η επίδραση που δείχνει να έχει αφορά τη διαστολή του σύμπαντος μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, αφού υποδηλώνει πως η επιτάχυνση της διαστολής δεν είναι τόση όση υποστηρίζει η επικρατούσα θεωρία. Στο στόχαστρο των ερευνητών από την Αριζόνα μπήκαν οι υπερκαινοφανείς τύπου Ιa, οι οποίοι θεωρείται πως έχουν τόσο ομοιόμορφες ιδιότητες που χρησιμοποιούνται από τους κοσμολόγους ως κοσμικοί «φάροι», για τον υπολογισμό αποστάσεων στο σύμπαν. Στην πραγματικότητα, όπως συγκαταλέγονται σε διαφορετικούς πληθυσμούς – περίπου όπως οι λαμπτήρες ενός καταστήματος που, αν και έχουν ονομαστική ισχύ 100 Watt, διαφέρουν ως προς τη φωτεινότητα που παράγουν. «Βρήκαμε ότι οι διαφορές δεν είναι τυχαίες, αλλά διαιρούν τους υπερκαινοφανείς Ia σε δύο διακριτές ομάδες, με τη μικρότερη ομάδα πιο κοντά στη “γειτονιά” μας και την πολυπληθέστερη μακρύτερα», αναφέρει στον ιστότοπο του πανεπιστημίου της Αριζόνα ο Μπομπ Μάιλν, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αστρονομίας και επικεφαλής της έρευνας. «Υπάρχουν διαφορετικοί πληθυσμοί υπερκαινοφανών αστέρων, κάτι που δεν ήταν γνωστό μέχρι τώρα. Αντίθετα, η ισχύουσα και εσφαλμένη αντίληψη ήταν πως, ανεξάρτητα της απόστασης, οι υπερκαινοφανείς παραμένουν ίδιοι». Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην επικρατούσα θεωρία για τον ολοένα αυξανόμενο ρυθμό επιτάχυνσης του σύμπαντος, κάτι που οφείλεται στη δράση μιας μυστηριώδους δύναμης με όνομα σκοτεινή ενέργεια. Η θεωρία αυτή βασίζεται σε παρατηρήσεις που έκαναν τρεις επιστήμονες, για τις οποίες κέρδισαν το Νόμπελ φυσικής το 2011. Οι τρεις νομπελίστες βρήκαν ανεξάρτητα πως πολλοί υπερκαινοφανείς εμφανίζονται με πιο αμυδρό φως απ’ ό,τι προβλεπόταν, επειδή ήταν πιο μακριά από τη Γη απ’ ό,τι θα βρίσκονταν σε περίπτωση που το σύμπαν διαστελλόταν με σταθερό ρυθμό. Το εύρημα αυτό υποδείκνυε ότι αυξάνεται ο ρυθμός απομάκρυνσης των αστεριών και των γαλαξιών – με άλλα λόγια, ότι «κάτι» αυξάνει τις διαστάσεις τους σύμπαντος ολοένα και γρηγορότερα. «Η ιδέα πίσω από αυτή η θεωρία», εξηγεί ο Μάιλν, «είναι πως οι υπερκαινοφανείς τύπου έχουν την ίδια φωτεινότητα, κάτι που εξάλλου έκανε τους επιστήμονες να τους χρησιμοποιήσουν σαν “φάρους”. Επομένως, το γεγονός ότι οι απόμακροι υπερκαινοφανείς είναι πιο αμυδροί ώθησε τους επιστήμονες να συμπεράνουν πως στην πραγματικότητα βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση, και επομένως πως το σύμπαν διαστέλλεται σήμερα πιο γρήγορα απ’ ό,τι στο παρελθόν». Ο Μάιλν με τους συνεργάτες του παρατήρησαν έναν μεγάλο αριθμό υπερκαινοφανών Ia στο ορατό φως και το υπεριώδες φάσμα, με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπια Hubble και τον δορυφόρο Swift. Οι μετρήσεις του δορυφόρου ήταν εξαιρετικά πολύτιμες επειδή οι διαφορές στους δύο πληθυσμούς –ελαφρές μετατοπίσεις προς το ερυθρό ή το ιώδες τμήμα του φάσματος- είναι απειροελάχιστες στο ορατό φως, το οποίο χρησιμοποιούνταν παλιότερα για την ανίχνευση των υπερκαινοφανών τύπου Ia. Αντίθετα, έγιναν ευδιάκριτες μόνο με τη συσχέτισή τους με τα δεδομένα του Swift. Οι συγγραφείς των άρθρων συμπεραίνουν έτσι πως ένα μέρος της επιτάχυνσης της διαστολής του σύμπαντος μπορεί να εξηγεί με τις φασματικές διαφορές των δύο ομάδων υπερκαινοφανών, με συνέπεια ο ρυθμός διαστολής να είναι μικρότερος από τις έως σήμερα εκτιμήσεις. Κάτι που, όπως είναι φυσικό, συνεπάγεται πως χρειάζεται μικρότερη ποσότητα σκοτεινής ενέργειας για να προκληθεί. Την ίδια στιγμή, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να δώσουν μια εκτίμηση για το πόσο λιγότερη σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί στη μικρότερη επιτάχυνση της συμπαντικής διαστολής. Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει κάνουν τους ίδιους υπολογισμούς λαμβάνοντας υπόψη τις δύο ομάδες υπερκαινοφανών. Παράλληλα, υποστηρίζουν πως θα πρέπει να συγκεντρωθούν ακόμη περισσότερα στοιχεία, αναφορικά με τους δύο αυτούς διακριτούς πληθυσμούς. http://physicsgg.me/2015/04/14/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%ac%cf%87%cf%85%ce%bd%cf%83%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85/

Πώς θα έμοιαζε ο έναστρος ουρανός πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Την επόμενη φορά που θα θαυμάσετε το νυχτερινό ουρανό, σκεφτείτε ότι αυτό που βλέπετε θα έμοιαζε φτωχό και ξεθωριασμένο σε σχέση με το υπερθέαμα που θα απολάμβανε ένας υποθετικός παρατηρητής πριν από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη ακόμα δεν υπήρχε. «Η μελέτη μάς επιτρέπει να δούμε πώς θα μπορούσε να έμοιαζε ο Γαλαξίας στο μακρινό παρελθόν» δηλώνει η Κέισι Πάποβιτς του Πανεπιστημίου Texas A & M, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal. H έρευνα εξετάζει την εξέλιξη χιλιάδων γαλαξιών με μάζα παρόμοια με αυτή του Μίλκι Ουέι. Επιβεβαιώνει ότι ο ρυθμός γέννησης νέων άστρων είναι σήμερα 30 φορές μικρότερος σε σχέση με 10 δισ. χρόνια πριν, όταν η αστρογένεση έφτανε στο αποκορύφωμά της. Ο νυχτερινός ουρανός θα πλημμύριζε τότε από την κοκκινωπή αίγλη σύννεφων αερίου και τη λάμψη χιλιάδων νεογέννητων άστρων, όπως στην καλλιτεχνική απεικόνιση που παρουσίασαν οι ερευνητές. Ο δικός μας Ήλιος έχασε το μεγάλο γαλαξιακό πάρτι, καθώς σχηματίστηκε πολύ αργότερα, πριν από περίπου 5 δισ. χρόνια. Την περίοδο εκείνη ο ρυθμός αστρογένεσης στον Μίλκι Ουέι είχε πια πέσει και ο ουρανός είχε ήδη αρχίσει να ξεθωριάζει. Η μελέτη εξετάζει 2.000 σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας που βρίσκονται σε διάφορα στάδια της εξέλιξής τους και απέχουν μέχρι 10 δισ. έτη φωτός από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες που συλλέχθηκαν καλύπτουν δέκα δισεκατομμύρια χρόνια γαλαξιακής εξέλιξης. Η νέα ανάλυση, η οποία συνδυάζει παρατηρήσεις διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων σε ένα μεγάλο μέρος του φάσματος, από το υπεριώδες μέχρι το άπω υπέρυθρο, επιβεβαιώνει τα κυρίαρχα μοντέλα της Κοσμολογίας, σύμφωνα με τα οποία οι γαλαξίες σαν τον Μίλκι Ουέι ξεκίνησαν τη ζωή τους σαν μικρές ομάδες άστρων. Σταδιακά γιγαντώθηκαν απορροφώντας μεγάλες ποσότητες αερίου, οι οποίες συμπυκνώθηκαν και σχημάτισαν νέα άστρα. Ο Ήλιος γεννήθηκε αργά, όταν πια η έκρηξη αστρογένεσης είχε τελειώσει. Λίγο αργότερα, πριν από περίπου 4,6 δισ. χρόνια, ακολούθησε ο σχηματισμός της Γης και του υπόλοιπου Ηλιακού Συστήματος. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ένας πλανήτης σαν τη Γη δεν θα μπορούσε καν να υπάρξει όταν ο ουρανός πήρε φωτιά. Ο λόγος είναι ότι οι πρώτες γενιές άστρων στον Γαλαξία αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο, ενώ τα βαρύτερα στοιχεία όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο ήταν λιγοστά ως ανύπαρκτα. Τα στοιχεία αυτά, απαραίτητα για το σχηματισμό συμπαγών πλανητών αλλά και για την εμφάνιση ζωής όπως την γνωρίζουμε, παρήχθησαν στους πυρήνες αυτών των πρώτων άστρων. Και όταν τα άστρα αυτά πέθαναν, σκόρπισαν στο Διάστημα το περιεχόμενό τους, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία άλλων άστρων και πλανητών. Το γαλαξιακό υπερθέαμα έχει πια τελειώσει, όμως η σκόνη των άστρων που πρωταγωνίστησαν σε αυτό βρίσκεται σήμερα γύρω μας και μέσα μας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399548

Άκαρπη η αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών σε 100.000 γαλαξίες. Θέτοντας σε εφαρμογή μια ιδέα που είχε προταθεί τη δεκαετία του 1960, διεθνής ομάδα αστρονόμων σάρωσε 100.000 γαλαξίες αναζητώντας τη θερμότητα που πρέπει να εκπέμπουν οι προηγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί. Η έρευνα, όμως, δεν απέδωσε καρπούς. «Η ιδέα πίσω από την έρευνά μας είναι ότι, αν ένας ολόκληρος γαλαξίας έχει αποικιστεί από έναν προηγμένο πολιτισμό, η ενέργεια που παράγεται από τις τεχνολογίες του πολιτισμού αυτού θα ήταν ανιχνεύσιμη στα μήκη κύματος του μέσου υπέρυθρου» εξηγεί ο Τζέισον Ράιτ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, εμπνευστής της προσπάθειας. Η έρευνα ουσιαστικά αναζήτησε τη θερμική ακτινοβολία που θα εξέπεμπαν οι υποδομές ενός προηγμένου πολιτισμού που έχει μάθει να αξιοποιεί την ενέργεια των άστρων του γαλαξία. Η ιδέα είχε προταθεί τη δεκαετία του 1960 από τον θεωρητικό φυσικό Φρίμαν Ντάισον, αναφέρουν οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους. H αναζήτηση αξιοποίησε μετρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE, ικανού να ανιχνεύει ακτινοβολία στην περιοχή του μέσου υπέρυθρου. Από τους 100 εκατ. γαλαξίες που εξετάστηκαν, οι 50 βρέθηκαν να εκπέμπουν περισσότερη ακτινοβολία σε αυτά τα μήκη κύματος από ό,τι θα αναμενόταν. Ορισμένοι από αυτούς θα μπορούσαν να κατοικούνται, ωστόσο οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να αποκλείσουν άλλες εξηγήσεις και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η αναζήτηση δεν έδωσε πειστικά ευρήματα. Η έρευνα έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από την επιθεώρηση Astrophysical Journal Supplement Series. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400204

To Rosetta ανατρέπει θεωρία για το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος. Μετρήσεις που συνέλεξε η αποστολή Rosetta δείχνουν ότι ο κομήτης 67P δεν έχει μαγνητικό πυρήνα, μια διαπίστωση που δείχνει να ανατρέπει μια βασική θεωρία για το σχηματισμό των πλανητών. Η Γη και τα υπόλοιπα σώματα του Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν από τη σταδιακή συμπύκνωση των αερίων και της σκόνης που περιφέρονταν γύρω από τον νεογέννητο Ήλιο πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Η σκόνη αυτή πρέπει να περιείχε μαγνητικά σωματίδια σιδήρου, όπως αυτά που εντοπίζονται σήμερα μέσα σε μετεωρίτες. Ο μαγνητικός σίδηρος έκανε τους κόκκους σκόνης να έλκονται και να ενώνονται σε μεγαλύτερα σωματίδια. Αυτό για το οποίο διαφωνούν οι πλανητολόγοι είναι το κατά πόσο αυτός ο μαγνητισμός συνέχιζε να παίζει ρόλο όταν τα δομικά υλικά των πλανητών μεγάλωσαν και έφτασαν σε μέγεθος τα μερικά μέτρα, και τελικά τα δεκάδες και εκατοντάδες μέτρα. Τα σώματα αυτά είχαν πλέον αρκετά ισχυρή βαρύτητα για να μπορούν να τραβήξουν πάνω τους άλλα σώματα. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένα μαθηματικά μοντέλα, ακόμα και τα μεγάλα αυτά σώματα παρέμεναν μαγνητισμένα και επιτάχυναν τη διαδικασία συμπύκνωσης. Αν οι μετρήσεις στον κομήτη 67P ισχύουν και για άλλα αντικείμενα του Ηλιακού Συστήματος, η θεωρία αυτή θα πρέπει να εγκαταλειφθεί, αναφέρουν ερευνητές του Rosetta στο Science. «Εφόσον ο κομήτης 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο είναι αντιπροσωπευτικός όλων των πυρήνων κομητών, προτείνουμε την άποψη ότι οι μαγνητικές δυνάμεις είναι απίθανο να έπαιξαν ρόλο στη συσσωμάτωση πλανητικών δομικών λίθων με μέγεθος άνω του ενός μέτρου» δήλωσε ο Χανς-Ούλριχ Άουστερ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Τις μαγνητικές μετρήσεις πραγματοποίησε το Philae, μια συσκευή σε μέγεθος πλυντηρίου που αποσυνδέθηκε από το μητρικό σκάφος του Rosetta και προσεδαφίστηκε στον κομήτη αφού πρώτα αναπήδησε τρεις φορές. Το γεγονός ότι το ρομπότ ακούμπησε τον κομήτη σε τρία σημεία πριν καταλήξει στην τελική θέση αποδείχθηκε θετική εξέλιξη για τους ερευνητές του οργάνου Romap που ανιχνεύει τα μαγνητικά πεδία, αφού οι μετρήσεις ήταν περισσότερες από ό,τι είχαν προγραμματιστεί. Βάσει της ανάλυση των δεδομένων, είπε ο Άουστερ, «καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κομήτης 67P είναι ένα εντυπωσιακά μη μαγνητικό αντικείμενο». Το Philae εξάντλησε τη μπαταρία του και σταμάτησε να λειτουργεί λίγο μετά την προσεδάφισή του -προφανώς βρίσκεται σε σκιερή τοποθεσία και οι ηλιακοί συλλέκτες του δεν αποδίδουν. Οι υπεύθυνοι της αποστολής Rosetta στην ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA διατηρούν ελπίδες ότι το ρομπότ θα ξυπνήσει κάποια στιγμή μέχρι το καλοκαίρι, όταν ο 67P θα βρίσκεται πια κοντά τον Ήλιο και οι συνθήκες φωτισμού θα έχουν αλλάξει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231399906

Ο ιδιοκτήτης της Amazon μπαίνει στην κούρσα… του διαστήματος. Ο Jeff Bezos, ιδρυτής της Amazon, είναι ο επόμενος επιχειρηματίας μετά τους Elon Musk και Richard Branson που θα δραστηριοποιηθεί στον τομέα των εμπορικών διαστημικών πτήσεων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, η διαστημική εταιρεία Blue Origin, ιδιοκτησίας Bezos, ολοκλήρωσε τις εργασίες κατασκευής πυραυλοκινητήρων που θα χρησιμοποιηθούν στο υποτροχιακό διαστημικό σκάφος της εταιρείας. Μάλιστα, στελέχη της Blue Origin ανακοίνωσαν ότι οι πρώτες πτητικές δοκιμές θα πραγματοποιηθούν εντός του 2015. Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της Blue Origin, Rob Meyerson, δήλωσε ότι ολοκληρώθηκαν η ανάπτυξη και οι δοκιμές των πυραυλοκινητήρων BE-3, ενώ το επόμενο βήμα θα είναι η τοποθέτηση των κινητήρων στο διαστημικό σκάφος της εταιρείας. Το εν λόγω διαστημικό σκάφος έχει την ονομασία New Shepard και θα είναι σε θέση με πλήρωμα τριών ατόμων να πετάξει με επιβάτες ή φορτίο σε ύψος 100 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης. Η εκτόξευση του πρώτου σκάφους θα γίνει από τις εγκαταστάσεις της Blue Origin στο δυτικό Τέξας. Οι πρώτες δοκιμές του New Shepard θα πραγματοποιηθούν χωρίς πλήρωμα και σε δεύτερη φάση θα πραγματοποιηθούν δοκιμές επανδρωμένων πτήσεων. Το σκάφος της Blue Origin ανήκει στην ίδια κατηγορία με το SpaceShipTwo της Virgin Galactic, του Richard Branson, το οποίο θα είναι σε θέση μεταφέρει διμελές πλήρωμα και έξι επιβάτες. Άλλος ανταγωνιστής της Blue Origin θεωρείται η εταιρεία XCOR Aerospace με το διθέσιο σκάφος της Lynx που αναμένεται επίσης να πραγματοποιήσει την πρώτη του πτήση εντός του έτους. Αντίθετα, εταιρείες όπως οι Space Exploration Technologies, SpaceX και Boeing προσανατολίζονται στην ανάπτυξη συστημάτων που θα μπορούν να μπουν σε τροχιά γύρω από τη Γη. http://www.pestaola.gr/o-idioktitis-tis-amazon-mpainei-stin-koursa-tou-diastimatos/ Ρεκόρ επισκέψεων στην Ευρωπαϊκή Εκθεση Διαστήματος στην Αθήνα. Ρεκόρ επισκέψεων, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις στην Ευρώπη, πραγματοποιήθηκε στην Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος, με χορηγό το si-Cluster υπό τον συντονισμό του Corallia, που φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στον λευκό θόλο που στήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος, το ευρύ κοινό ενημερώθηκε για τις αεροδιαστημικές τεχνολογίες που σχεδιάζονται στην Ελλάδα και τα οφέλη τους στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος έγινε πόλος έλξης για περισσότερους από 104.000 επισκέπτες, ξεπερνώντας, τόσο το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε η Ρώμη με περίπου 52.000 επισκέπτες, όσο και το ρεκόρ επισκεπτών που έχουν καταγραφεί στη διάρκεια μίας ημέρας (πάνω από 15.000), μεταξύ των 24 χωρών, όπου έχει φιλοξενηθεί μέχρι σήμερα. Στα εγκαίνια της έκθεσης, το si-Cluster καλωσόρισε τους επισκέπτες της έκθεσης με χαιρετισμό από τον δρ. Jorge-A. Sanchez-P., παρουσία του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη και της επικεφαλής των Διαστημικών Προγραμμάτων Δορυφορικής Πλοήγησης Galileo και EGNOS της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αικατερίνης Καββαδά. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για τις δράσεις και τους σκοπούς του si-Cluster, με τις παρουσιάσεις του δρ. Αθανάσιου Πότση, προέδρου της ΕΒΙΔΙΤΕ και του κ. Παναγιώτη Γεωργιάδη, si-Cluster Manager. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5227313/rekor-episkepsewn-sthn-eyrwpaikh-ekthesh-diasthmatos-sthn-athhna/

Παγετώνες κάτω από την επιφάνεια του Άρη. Ο Άρης διαθέτει χιλιάδες παγετώνες που βρίσκονται θαμμένοι κάτω από τη σκονισμένη επιφάνειά του, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Δανών επιστημόνων. Οι παγετώνες αυτοί περιέχουν έναν τεράστιο όγκο παγωμένου νερού, αρκετό για να σκεπάσει όλο τον πλανήτη με ένα παχύ στρώμα πάγου τουλάχιστον ενός μέτρου. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, με επικεφαλής τη Νάνα Μπιόρνχολτ Κάρλσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και το «Science«, ανέφεραν ότι οι «καμουφλαρισμένοι» παγετώνες καλύπτουν κυρίως δύο εκτεταμένες ζώνες, μία στο βόρειο και μία στο νότιο ημισφαίριο του «κόκκινου» πλανήτη. Η ανάλυση των στοιχείων που έχουν συλλέξει τα ραντάρ των δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τον Άρη, καθώς και οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή, δείχνουν ότι ο γειτονικός πλανήτης έχει τουλάχιστον 150 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού παγιδευμένα στους παγετώνες του. Πρόκειται, όπως τόνισαν οι επιστήμονες, για ένα εντυπωσιακό απόθεμα νερού σε έναν κατά τα άλλα ξερό πλανήτη. Οι νέες εκτιμήσεις αυξάνουν ακόμα περισσότερο τα ερωτηματικά για το πώς ένας κάποτε υγρός και θερμός πλανήτης μετατράπηκε στη σημερινή παγωμένη έρημο, κάτι που πρέπει να συνέβη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν έχασε το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του και το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής ατμόσφαιράς του. Σήμερα πια, η αρειανή ατμόσφαιρα είναι τόσο αραιή και η ατμοσφαιρική πίεση τόσο χαμηλή, που το παγωμένο νερό εξατμίζεται και γίνεται υδρατμοί. Όμως οι παγετώνες έχουν προστατευθεί όλο αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή βρίσκονται κάτω από τα παχιά στρώματα σκόνης. Κάποτε ο Άρης διέθετε και έναν βαθύ ωκεανό που κάλυπτε σχεδόν το μισό βόρειο ημισφαίριό του. Σήμερα περίπου το 87% αυτού του νερού έχει χαθεί πια στο διάστημα και τα μεγαλύτερα γνωστά αποθέματα νερού βρίσκονται στους δύο πόλους του. Σε αυτά πλέον πρέπει να προστεθούν και τα μεγάλα αποθέματα νερού των θαμμένων παγετώνων. http://physicsgg.me/2015/04/09/%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac/

Η τροχιά του New Horizons προς τον Πλούτωνα. Το διαστημικό σκάφος New Horizons εκτοξεύθηκε στις αρχές του 2006 με στόχο την εξερεύνηση του Πλούτωνα και των δορυφόρων του. Επειδή κινείται με μεγάλη ταχύτητα (15 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο – με αυτή την ταχύτητα διασχίζει κανείς τις ΗΠΑ σε 5 λεπτά περίπου!) είναι αδύνατον να μπει σε τροχιά γύρω του. Έτσι, τα όργανα του διαστημικού σκάφους θα συλλέξουν τις απαιτούμενες πληροφορίες καθώς αυτό θα πλησιάζει τον πλανήτη-νάνο. Στα μέσα Ιουλίου, το New Horizons θα βρεθεί στην πιο κοντινή απόσταση από τον Πλούτωνα – 13.695 χιλιόμετρα. http://physicsgg.me/2015/04/09/%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-new-horizons-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1/

Νέα διαμάχη για την καταγωγή της Σελήνης. Δύο νέες μελέτες ρίχνουν φρέσκο νερό στον μύλο της αντιπαράθεσης των επιστημόνων για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη. Μετά από πολυετείς έρευνες και αντιπαραθέσεις οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο φυσικός μας δορυφόρος είναι προϊόν της σύγκρουσης με τη Γη ενός γιγάντιου διαστημικού σώματος. Εντούτοις η μελέτη της Σελήνης αποκαλύπτει συνεχώς νέα ευρήματα τα οποία δημιουργούν κενά στο παζλ που προσπαθούν να φτιάξουν οι επιστήμονες για το πώς φτιάχτηκε. Οι δύο νέες μελέτες καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα για το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη. Προτού προχωρήσουμε στην παρουσίαση των νέων θεωριών για τη δημιουργία της Σελήνης θα πρέπει πάντως να πούμε ότι η ανακάλυψη της προέλευσής της είναι ιδιαίτερα σημαντική για πολλούς λόγους. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε και οι συνθήκες δεν θα ήταν καθόλου ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα περιστρεφόταν πολύ ταχύτερα, η διάρκεια της ημέρας θα ήταν μικρότερη και οι κλιματικές συνθήκες θα ήταν ακραίες και πιθανώς χαοτικές. Η θεωρία στην οποία φαίνεται ότι συγκλίνουν οι περισσότεροι επιστήμονες και την οποία στηρίζουν τα περισσότερα ευρήματα των επιστημονικών ερευνών τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτή της σύγκρουσης της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που διατυπώθηκε σε ένα συνέδριο το 1975, η Γη συγκρούστηκε με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του... Αρη! Η σύγκρουση, όπως είναι ευνόητο, ήταν κατακλυσμική εκτοξεύοντας στο Διάστημα τεράστια «θραύσματα», ένα εκ των οποίων παρέμεινε κοντά στη Γη και μετατράπηκε σε φυσικό δορυφόρο της. Μάλιστα οι θιασώτες αυτής της θεωρίας ονόμασαν το διαστημικό σώμα που έπεσε στη Γη Θεία, από τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης. Κρίσιμος παράγοντας επιβεβαίωσης της στενής συγγενικής σχέσης Γης και Σελήνης είναι ότι η σύνθεση της Σελήνης σε σημαντικό ποσοστό έχει κοινά στοιχεία με εκείνη της Γης. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει υπάρξει κάποια μελέτη που να εξηγεί χωρίς να αφήνει καμία σκιά την ακριβή διαδικασία σχηματισμού της Σελήνης. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στη μελέτη που πραγματοποίησαν υποστηρίζουν την εκδοχή του «κοκτέιλ» που δημιουργήθηκε από τη τρομερή σύγκρουση Γης και Θείας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση εκτίναξε στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες υλικών και των δύο σωμάτων (περισσότερων της Γης) τα οποία αναμίχθηκαν. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές αυτό το κοκτέιλ Γης και Θείας σχημάτισε τη Σελήνη ενώ παράλληλα σημαντικό μέρος του επέστρεψε πίσω στον «τραυματισμένο» πλανήτη μας. Ετσι εξηγούνται όπως εκτιμούν τα κοινά γεωλογικά χαρακτηριστικά Γης και Σελήνης Διαφορετική εκτίμηση κάνουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ που υποστηρίζουν ότι η Θεία είχε παρόμοια σύνθεση με αυτή της Γης και έτσι τα… μπάζα που προέκυψαν από τη σύγκρουση και έφτιαξαν τη Σελήνη είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Οι δύο μελέτες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=693577

Ανακάλυψαν οργανικά μόρια σε μακρινό άστρο. Οι θεμέλιοι λίθοι της χημείας της ζωής φαίνεται πως είναι πανταχού παρόντες στο σύμπαν, καθώς οι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά πολύπλοκα οργανικά μόρια σε ένα βρεφικής ηλικίας αστρικό σύστημα. Η ανακάλυψη έγινε σε ένα πρωτοπλανητικό δίσκο (πρόπλασμα πλανήτη) που περιβάλλει έναν πολύ νεαρό άστρο. Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία, με επικεφαλής την αστρονόμο Κάριν Όμπεργκ του αμερικανικού Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», κατάφεραν τη σημαντική παρατήρηση με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ALMA στην Ατακάμα της Χιλής. Όπως επεσήμαναν, η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι οι συνθήκες που επικράτησαν στη Γη και ευνόησαν την ανάπτυξη ζωής, κάθε άλλο παρά μοναδικές είναι στο σύμπαν. Ο πρωτοπλανητικός δίσκος περιβάλλει το άστρο MWC 480 και περιέχει μεγάλες ποσότητες οργανικών μορίων (με βάση τον άνθρακα), κυρίως μεθυλοκυανίδιο (CH3CN), που είναι αρκετές για να γεμίσουν όλους τους ωκεανούς της Γης. Παρόμοια οργανικά μόρια, σε ανάλογες συγκεντρώσεις, έχουν βρεθεί στους κομήτες του ηλιακού συστήματός μας. Το άστρο MWC 480 έχει περίπου διπλάσια μάζα από τον Ήλιο, ηλικίας μόνο ενός εκατομμυρίων ετών (έναντι των άνω των 4 δισεκατομμυρίων ετών του Ήλιου) και βρίσκεται σε απόσταση 455 ετών φωτός, στην περιοχή του Ταύρου. Ο πρωτοπλανητικός δίσκος, που κάποια στιγμή θα εξελιχθεί σε κανονικό πλανήτη, έχει μόλις πρόσφατα δημιουργηθεί από ένα κρύο και σκοτεινό νεφέλωμα σκόνης και αερίων. Τέτοια διαστρικά νέφη θεωρούνται πολύ αποτελεσματικά «εργοστάσια» πολύπλοκων οργανικών μορίων. Τα μεθυλοκυανίδια θεωρούνται σημαντικά, επειδή αποτελούν βασικά συστατικά των αμινοξέων, των θεμέλιων λίθων των πρωτεϊνών και άρα όλης της ζωής. Έως σήμερα, οι επιστήμονες δεν ήταν βέβαιοι εάν τέτοια ζωτικά μόρια μπορούσαν να αντέξουν στο ταραχώδες περιβάλλον των υπό δημιουργία νέων αστρικών συστημάτων, όπου οι προσκρούσεις σωμάτων και οι ακτινοβολίες μπορούν εύκολα να διασπάσουν τους χημικούς δεσμούς. Η νέα ανακάλυψη αποκαλύπτει για πρώτη φορά, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι αυτά τα πολύπλοκα οργανικά μόρια, στα οποία βασίζεται η ζωή, όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά και αφθονούν στο περιβάλλον ενός υπό δημιουργία πλανήτη, όπως κάποτε θα ήταν και η Γη. «Από τη μελέτη των εξωπλανητών γνωρίζουμε ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι μοναδικό στον αριθμό των πλανητών του ή στην αφθονία του νερού. Τώρα πια ξέρουμε, επίσης, ότι δεν είμαστε μοναδικοί ούτε στην οργανική χημεία. Για άλλη μία φορά, μάθαμε ότι δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό, πράγμα που, από την οπτική γωνία του σύμπαντος, αποτελεί σπουδαία είδηση» δήλωσε η κ. Όμπεργκ. http://physicsgg.me/2015/04/08/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c/

Διαστημικές «αράχνες» για την κατασκευή σταθμών και διαστημοπλοίων σε τροχιά. Ένα σύστημα κατασκευής εγκαταστάσεων στο Διάστημα αναπτύσσει η εταιρεία Tethers Unlimited – το οποίο φαίνεται να εμπνέεται από τον τρόπο που οι αράχνες υφαίνουν τους ιστούς τους στον πλανήτη μας. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του space.com, αραχνοειδή ρομπότ θα συναρμολογούν μεγάλα αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη- ή και ακόμα παραπέρα. Η εν λόγω τεχνική θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή μεγάλων κεραιών, τμημάτων διαστημοπλοίων, ηλιακών συλλεκτών κ.α., σύμφωνα με τον Ρομπ Χόιτ, διευθύνοντα σύμβουλο και επικεφαλής επιστήμονα της εταιρείας- ωστόσο, ο ίδιος εκφράζει ένα ακόμα μεγαλύτερο όραμα: τη χρήση in-situ υλικών για την κατασκευή στο Διάστημα υποδομών για την υποστήριξη της επέκτασης της Ανθρωπότητας στο Ηλιακό μας Σύστημα. Κατά τον Χόιτ, το παρόν μοντέλο κατασκευής διαστημοπλοίων – που συναρμολογούνται στο σύνολό τους στο έδαφος- έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης, καθώς είναι δαπανηρό και χρονοβόρο, ενώ θέτει και περιορισμούς όσον αφορά στο μέγεθος, καθώς ό,τι κατασκευάζεται πρέπει και να εκτοξευτεί. Το SpiderFab κινείται προς την κατεύθυνση της μείωσης κόστους και της αύξησης της αποδοτικότητας, με την εκτόξευση των υλικών σε τροχιά σε πρώτη φάση, όπου και θα συναρμολογούνται από τα μικρά ρομπότ τα μεγαλύτερα τμήματα. Το βασικότερο πλεονέκτημα, όπως σημειώνει ο ίδιος, θα είναι η δυνατότητα για κατασκευές μεγαλύτερων μεγεθών, καθώς και πλεονεκτήματα από άποψης σχεδιασμού, καθώς τα σκάφη δεν θα πρέπει να είναι σχεδιασμένα εξαρχής έτσι ώστε να μπορούν να αντέξουν την καταπόνηση μιας εκτόξευσης. Το πρόγραμμα SpiderFab έχει λάβει δύο γύρους χρηματοδότησης από το πρόγραμμα NIAC της NASA, που υποστηρίζει την ανάπτυξη καινοτόμων διαστημικών τεχνολογιών. Ως μια από τις δυνατές εφαρμογές του συστήματος αυτού, ο Χόιτ ανέφερε το προτεινόμενο διαστημικό τηλεσκόπιο NWO (New Worlds Observer), το οποίο χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα μεγάλα μεγέθη. Το ρομπότ που βρίσκεται στην «καρδιά» του SpiderFab διαθέτει ποικιλία βραχιόνων, που θα χρησιμοποιούνται για την «ύφανση» του «ιστού». Η εταιρεία, όπως σημειώνει ο ίδιος, δουλεύει πάνω στην ανάπτυξη των τεχνολογιών που απαιτούνται για το εν λόγω φιλόδοξο πρόγραμμα, οι οποίες περιλαμβάνουν τεχνικές που παραπέμπουν στο 3D printing. http://www.naftemporiki.gr/story/936604/diastimikes-araxnes-gia-tin-kataskeui-stathmon-kai-diastimoploion-se-troxia «Πακέτο» 11 δορυφόρων στην πρώτη εκτόξευση του πυραύλου SLS της NASA. Μεγάλο εύρος εργασιών θα έχει η πρώτη εκτόξευση του φιλόδοξου πυραύλου SLS (Space Launch System) της NASA, καθώς η Exploration Mission-1 δεν θα εξετάζει απλά τις επιδόσεις του ίδιου και το επίπεδο ενσωμάτωσής του με το διαστημόπλοιο Orion, αλλά παράλληλα θα μεταφέρει σε τροχιά και 11 μικρο -δορυφόρους, αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες μεταφοράς του πυραύλου. Όσον αφορά στο Orion, o νέος πύραυλος της NASA θα εκτοξεύσει το σκάφος σε μια μη επανδρωμένη πτήση σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ωστόσο, στο τμήμα που θα συνδέει το σκάφος με τον πύραυλο θα υπάρχουν 11 αυτόνομοι μικροί δορυφόροι, ο καθένας μεγέθους ενός μεγάλου κουτιού παπουτσιών (της γνωστής πλέον κλάσης των CubeSats). Σχεδόν 10 λεπτά μετά την διαφυγή του πυραύλου από την ανθρώπινη βαρύτητα, ο πύραυλος και το Orion θα διαχωριστούν και το διαστημόπλοιο θα προχωρήσει προς τη Σελήνη. Όταν βρεθεί σε ασφαλή απόσταση, θα αρχίσει η ανάπτυξη των μικρών δορυφόρων, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές ανάλογα με τις αποστολές τους. Οι δορυφόροι είναι ιδιαίτερα ελαφρείς, όχι βαρύτεροι των 14 κιλών και δεν απαιτούν παροχή ενέργειας από το σκάφος μεταφοράς για να λειτουργήσουν- στην ουσία, θα «ταξιδέψουν στην πλάτη» του πυραύλου, αποφεύγοντας έτσι μια δαπανηρή ανεξάρτητη αποστολή. Σημειώνεται ότι ο SLS θα είναι ο ισχυρότερος πύραυλος που έχει κατασκευαστεί από τη NASA, και η χρήση του με δευτερεύοντα φορτία αναμένεται να αποτελέσει βασικό τμήμα των υπηρεσιών του. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλα παρεμφερή φορτία για την αποστολή EM-1 θα είναι τα NEA Scout (Near Earth Asteroid), Lunar Flashlight, BioSentinel. Το πρώτο θα πετάξει κοντά σε έναν μικρό αστεροειδή χρησιμοποιώντας προώθηση ηλιακών ιστίων για τη λήψη φωτογραφιών, το δεύτερο θα αναζητήσει πλούσιες σε χρήσιμους πόρους περιοχές στην επιφάνεια της Σελήνης και το BioSentinel θα εξετάσει τις επιπτώσεις της κοσμικής ακτινοβολίας σε ζωντανούς οργανισμούς σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Η αποστολή θα διαρκέσει 18 μήνες. http://www.naftemporiki.gr/story/936870/paketo-11-doruforon-stin-proti-ektokseusi-tou-puraulou-sls-tis-nasa NASA: Σε 20 χρόνια θα έχουμε αποδείξεις εξωγήινης ζωής. Η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής, ίσως το πιο συναρπαστικό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία μπορεί να μην αργήσει και τόσο όσο πιστεύουμε, όπως προβλέπει υψηλόβαθμος επιστήμονας της NASA. «Νομίζω ότι θα έχουμε ισχυρές ενδείξεις ζωής πέρα από την Γη μέσα σε μία δεκαετία και νομίζω ότι θα έχουμε απτές αποδείξεις μέσα σε 20-30 χρόνια» δήλωσε η επικεφαλής επιστήμονας της NASA, Έλεν Στόφαν την Τρίτη, κατά την διάρκεια ομιλίας. «Ξέρουμε πού να ερευνήσουμε. Ξέρουμε πώς να ερευνήσουμε» πρόσθεσε η Στόφαν. «Στις περισσότερες περιπτώσεις διαθέτουμε την τεχνολογία και ετοιμαζόμαστε για την εφαρμογή της. Επομένως πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο». Η NASA πιστεύει πως τέτοιες ανακαλύψεις θα μπορούσαν να συμβούν πολύ σύντομα, δεδομένου ότι δεν θα γίνουν στο βαθύ διάστημα, αλλά στο δικό μας ηλιακό σύστημα και σε άλλους στον Γαλαξία μας. Αν η ζωή, σε όποια μορφή κι αν υπάρχει, βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στα φεγγάρια του Δία, Ευρώπη ή Γανυμήδη ή στον δορυφόρο του Κρόνου, τον Εγκέλαδο, που έχουν θάλασσες κάτω από τις παγωμένες επιφάνειές τους. Ο Γαλαξίας μας είναι ένα «υγρό μέρος» εξηγεί ο διευθυντής του τμήματος αστροφυσικής της NASA, Πολ Χερτζ. «Μπορούμε να δούμε νερό στα διαστρικά νέφη από τα οποία σχηματίζονται τα πλανητικά και αστρικά συστήματα. Μπορούμε να δούμε νερό στα συντρίμμια που πρόκειται να γίνουν πλανητικά συστήματα γύρω από άλλα αστέρια και μπορούμε να δούμε κομήτες που διαχέονται σε άλλα ηλιακά συστήματα καθώς τα άστρα τους εξατμίζονται». http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64168802

Η βαρύτητα μετατρέπει γαλαξία σε «Δακτύλιο του Αϊνστάιν» Χάρη στις καλύτερες εικόνες που έχουν ληφθεί ως σήμερα από το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, οι αστρονόμοι είδαν έναν μακρινό γαλαξία να παραμορφώνεται από τη βαρύτητα ενός δεύτερου γαλαξία και να εμφανίζεται με τη μορφή ενός κοσμικού δαχτυλιδιού. To τηλεσκόπιο ALMA, μια συστοιχία 66 επιμέρους ραδιοτηλεσκοπίων στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, παρατήρησε μια σπάνια περίπτωση βαρυτικού φακού, ενός φαινομένου που είχε προβλέψει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στο πλαίσιο της Γενικής Σχετικότητας. Το φαινόμενο εκδηλώνεται όταν το φως ενός γαλαξία ή άλλου φωτεινού αντικειμένου παραμορφώνεται από τη βαρύτητα ενός άλλου γαλαξία ή αντικειμένου μεγάλης μάζας. Η βαρύτητα ουσιαστικά παραμορφώνει το χώρο έτσι ώστε οι ακτίνες φωτός να ακολουθούν καμπύλη πορεία. Ο «Δακτύλιος του Αϊνστάιν» στην παραπάνω εικόνα είναι μια παραμορφωμένη, μεγεθυμένη εικόνα ενός γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Ανάμεσα στη Γη και τον γαλαξία βρίσκεται ένας δεύτερος, ενδιάμεσος γαλαξίας σε απόσταση 4 δισ. ετών φωτός. Είναι μια σπάνια περίπτωση βαρυτικού φακού που εμφανίζεται ως σχεδόν πλήρης δακτύλιος, επισημαίνουν οι ερευνητές του ALMA. Αυτό συμβαίνει επειδή η Γη και οι δύο γαλαξίες είναι σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένοι. Η εικόνα έχει απίστευτα μεγάλη ανάλυση, καθώς καλύπτει μια περιοχή μόλις 0,0000063888888889 μοιρών στον ουρανό. Αυτό θα ισοδυναμούσε με το να βλέπει κανείς από τη Νέα Υόρκη το δαχτυλίδι μιας μπασκέτας στην κορυφή του Πύργου του Άιφελ. Χάρη στη μεγέθυνση του βαρυτικού φακού, το ALMA μπόρεσε να κοιτάξει ακόμα πιο μακριά στο Σύμπαν. «Το φαινόμενο του βαρυτικού φακού χρησιμοποιείται στην αστρονομία για τη μελέτη του πολύ μακρινού, πολύ αρχαίου Σύμπαντος, αφού προσφέρει μια εντυπωσιακή αύξηση ισχύος ακόμα και στα καλύτερα τηλεσκόπιά μας» αναφέρει η Κατερίνα Βλαχάκη, ερευνήτρια του ALMA. Χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό, οι αστρονόμοι θα μπορέσουν τώρα να υπολογίσουν το πραγματικό σχήμα του μεγεθυμένου γαλαξία. Η μελέτη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από την επιθεώρηση The Astrophysical Journal. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231398910

Aποστολή αστροναυτών στον Άρη μέχρι το 2040. Η NASA θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη της αποστολή στους δορυφόρους του Άρη μέχρι το 2033, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος ώστε το 2039 να προγραμματίσει το πρώτο «ταξίδι» αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη. Αυτό είναι το συμπέρασμα της έκθεσης που συνέταξαν ειδικοί από την Planetary Society, http://www.planetary.org/press-room/releases/2015/bill-nye-the-planetary.html τη διάσημη μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί την εξερεύνηση του διαστήματος. Η έκθεση συντάχθηκε από μέλη της οργάνωσης, τα οποία συμμετείχαν σε ένα διήμερο συνέδριο στην Ουάσιγκτον, με σκοπό να εξετάσουν τις τεχνικές και οικονομικές λεπτομέρειες για την «κατάκτηση» του Άρη. Όπως συμπέραναν, η τεχνογνωσία αλλά και ο προϋπολογισμός της NASA θα της επέτρεπαν να στείλει σε 18 χρόνια από σήμερα μια ομάδα αστροναυτών για να εξερευνήσουν τον Φόβο, τον δορυφόρο του Άρη, ενώ 6 χρόνια αργότερα να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή με προορισμό τον ίδιο τον Κόκκινο Πλανήτη. «Νομίζουμε πως μπορεί να καταστρωθεί ένα βιώσιμο πρόγραμμα κατάκτησης του Άρη», αναφέρει στη συνέντευξη Τύπου της Planetary Society ο Σκοτ Χάμπαρντ, μέλος του Δ.Σ. της οργάνωσης και καθηγητής στο τμήμα Αεροναυτικής και Αστροναυτικής του πανεπιστημίου Στάνφορντ. Παρών στη συνέντευξη ήταν επίσης ο Μπιλ Νάι, CEO της οργάνωσης και γνωστός μηχανικός, ηθοποιός, συγγραφέας, με εξαιρετικά πλούσιο βιογραφικό στην εκλαΐκευση της επιστήμης. Στο διήμερο, τα μέλη της Planetary Society κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η «κατάκτηση» του Άρη θα μπορούσε να υποστηριχθεί οικονομικά από τον προϋπολογισμό της NASA. Επίσης, συμφώνησαν ότι, πριν από την εξερεύνηση του πλανήτη, θα πρέπει να προηγηθεί μια επανδρωμένη αποστολή στον Φόβο – περίπου όπως, πριν ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης πατήσει το πόδι του στο φεγγάρι, είχε προηγηθεί μία επανδρωμένη αποστολή η οποία τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον δορυφόρο του πλανήτη μας. Η αποστολή στον Φόβο θα διαρκούσε περίπου 30 μήνες, από τους οποίους έναν περίπου χρόνο οι αστροναύτες θα παρέμεναν γύρω από τον δορυφόρο του Άρη. Από εκεί, θα μπορούσαν να μελετήσουν επίσης τον Δείμο, ένα ακόμη «φεγγάρι» του Κόκκινου Πλανήτη, ενώ θα είχαν τη δυνατότητα να τηλεχειρισθούν ρομπότ πάνω στην επιφάνεια του Άρη. Το ταξίδι θα μπορούσε να γίνει με το νέο διαστημόπλοιο Orion της NASA, σύμφωνα με την έκθεση. Όταν ρωτήθηκαν για τα εμπόδια που θα έπρεπε να ξεπερασθούν ώστε να γίνει πραγματικότητα το πρόγραμμα, οι δύο ειδικοί ανάφεραν ότι τα μεγαλύτερα προσκόμματα είναι πολιτικά, και όχι τεχνικά. «Δεν ισχυρίζομαι πως οι τεχνικές δυσκολίες δεν είναι πραγματικά σημαντικές», απάντησε ο Νάι. «Σίγουρα θα χρειασθούν πολλοί πεπειραμένοι μηχανικοί και επιστήμονες, οι οποίοι θα πρέπει να αφιερώσουν πολλή σκέψη. Το πραγματικό όμως πρόβλημα είναι πολιτικό». Σύμφωνα με τον Χάμπαρντ, πλέον η κατάκτηση του Άρη δεν θα συναντούσε ανυπέρβλητες τεχνολογικές και επιστημονικές προκλήσεις, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. «Παλιότερα, όταν έμπαινε το ερώτημα μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, απαριθμούσα μια σειρά από μεγάλα εμπόδια, όπως βιοϊατρικά ή μειονεκτήματα των συστημάτων εκτόξευσης», είπε. «Σήμερα νομίζω πως αυτά τα ρίσκα έχουν μειωθεί ή γνωρίζουμε πώς να τα μειώσουμε». http://physicsgg.me/2015/04/07/a%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%87%cf%81%ce%b9-%cf%84%ce%bf-2/

Μια πολύχρωμη κοσμική κουρτίνα. Αυτό το δραματικό πανόραμα παρουσιάζει μια πολύχρωμη, λαμπερή κουρτίνα σέλαος που αντανακλάται σε μια γαλήνια ισλανδική λίμνη. Η εικόνα λήφθηκε στις 18 Μαρτίου 2015 από τον Carlos Gauna, κοντά στη λιμνοθάλασσα Jokulsarlon Glacier Lagoon στη νότια Ισλανδία. Αυτό το ουράνιο θέαμα δημιουργήθηκε από μια στεφανιαία μαζική εκτίναξη, ή CME - μια μαζική έκρηξη στον ήλιο - στις 15 Μαρτίου. Ένας στολίσκος διαστημικών σκαφών που παρατηρούν τον Ήλιο, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρητηρίων SOHO και Proba-2, παρακολουθούσαν καθώς εκατομμύρια τόνοι μαγνητικά φορτισμένα σωματίδια εκτοξεύονταν στο διάστημα προς την κατεύθυνση της Γης. Σαρώνοντας το εσωτερικό ηλιακό σύστημα σε περίπου 3 εκατομμύρια χιλιόμετρα ανά ώρα, η έκρηξη έφτασε στη Γη, 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, σε μόλις δύο ημέρες. Το αέριο σύννεφο συγκρούστηκε με το μαγνητικό πεδίο της Γης γύρω στις 4:30 GMT (6:30 ώρα Ελλάδος), στις 17 Μαρτίου. Αρχικά, η σύγκρουση πυροδότησε μια σχετικά ήπια γεωμαγνητική καταιγίδα. Έπειτα η μαγνητική διαταραχή εντάθηκε μέχρι που έγινε η ισχυρότερη καταιγίδα του τρέχοντος ηλιακού κύκλου. Η αύξηση αυτή συνέβη επειδή οι επιπτώσεις της CME ενισχύθηκαν με την άφιξη ενός ταχέως κινούμενου ρεύματος σωματιδίων στον ηλιακό άνεμο. Η αύξηση στη συνολική γεωμαγνητική δραστηριότητα απελευθέρωσε ενέργεια στην ατμόσφαιρα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας θαυμάσιας, ευρείας εμφάνισης του βόρειου σέλαος - τα Φώτα του Βορρά. Όταν τα φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο διεισδύουν στην μαγνητική ασπίδα της Γης, διοχετεύονται προς τα κάτω κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου μέχρι να χτυπήσουν άτομα αερίου ψηλά στην ατμόσφαιρα. Σαν ένας γιγάντιος λαμπτήρας φθορισμού νέον, η αλληλεπίδραση με τα διεγερμένα άτομα οξυγόνου παράγει μια πράσινη ή, σπανιότερα, μια κόκκινη λάμψη στον ουρανό τη νύχτα, ενώ τα διεγερμένα άτομα αζώτου αποδίδουν χρώματα μπλε και μωβ. Κανονικά, το καλύτερο μέρος για να δείτε αυτές τις εντυπωσιακές ουράνιες επιδείξεις είναι μέσα στο «οβάλ σέλας», το οποίο βρίσκεται περίπου 65-70º βόρεια ή νότια του ισημερινού, που περιβάλλει τα πολικά καλύμματα. Όπως φαίνεται και σε αυτή την όμορφη εικόνα, η Ισλανδία είναι μια προνομιακή τοποθεσία για να παρατηρήσει κανείς το Βόρειο Σέλας. Ωστόσο, οι εμφανίσεις του σέλαος δεν είναι απλά διακοσμητικοί ουράνιοι περισπασμοί. Είναι πιο συχνοί όταν η δραστηριότητα του ήλιου πλησιάζει στο αποκορύφωμά της περίπου κάθε 11 χρόνια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εισροή σωματιδίων υψηλής ενέργειας και ο στροβιλισμός του μαγνητικού πεδίου της Γης μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει διακοπές ρεύματος, διακοπή των ραδιοεπικοινωνιών, βλάβες σε δορυφόρους, ακόμη και να απειλήσει την ασφάλεια των αστροναυτών. Για περισσότερο από μια δεκαετία, το κουαρτέτο δορυφόρων Cluster της ESA αποκαλύπτει τα μυστικά αυτής της περίπλοκης σύνδεσης Ήλιου-Γης. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Mia_polhuchrome_kosmikhe_koyrthina

Ο LHC ξεκινά την αναζήτηση του «σκοτεινού σύμπαντος» Μετά το διετές του διάλειμμα για… ξεκούραση και αναβάθμιση ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN τέθηκε και πάλι σε λειτουργία υποσχόμενος νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις στον κόσμο της Φυσικής. Σύμφωνα με τους επιτελείς του CERN οι πρώτες δοκιμαστικές συγκρούσεις σωματιδίων πραγματοποιήθηκαν χωρίς προβλήματα στον επιταχυντή ο οποίος δείχνει πανέτοιμος να πιάσει δουλειά. «Είναι φανταστικό ότι ο επιταχυντής ανταποκρίνεται τόσο καλά μετά από τόσο μεγάλη διακοπή λειτουργίας» δήλωσε ο γενικός διευθυντής του CERN Ρολφ Χόιερ. Πρώτος μεγάλος στόχος αυτής της φάσης των πειραμάτων είναι η αναζήτηση της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης αλλά και των υπερσυμμετρικών σωματιδίων, του «σκοτεινού σύμπαντος» όπως το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί. Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των κοσμολόγων το Σύμπαν αποτελείται από τη συμβατική ύλη (την ορατή ύλη) σε ποσοστό μόλις περίπου 5% ενώ η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 27%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αντιστοιχεί στην επίσης μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Ως σήμερα έχει καταστεί αδύνατο να εντοπίσουμε τη σκοτεινή ύλη. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετές για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί και ορισμένες «εξωτικές» θεωρίες για τη σκοτεινή ύλη. Κάποιες από αυτές υποστηρίζουν ότι αποτελεί ένα κβαντικό ελάττωμα που απέμεινε μετά τη γέννηση του Σύμπαντος, ότι διαθέτει μάζα σε άλλες διαστάσεις ή ότι συνιστά μια τροποποιημένη μορφή της βαρύτητας. Οι επιστήμονες αρχίζουν επίσης να υποψιάζονται ότι ο όρος «σκοτεινή» ύλη είναι παραπλανητικός και ότι ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τον όρο «διαφανής» ύλη ή απλώς «άγνωστη» ύλη (materia incognita). Η υπερσυμμετρία Η ελπίδα των επιστημόνων είναι, όπως δήλωσε η Μπεάτε Χάινεμαν, καθηγήτρια φυσικής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και εκπρόσωπος της ομάδας ATLAS του CERN, ότι επιτέλους θα βρεθεί το πρώτο υπερσυμμετρικό σωματίδιο, επιβεβαιώνοντας έτσι τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, σύμφωνα με την οποία κάθε γνωστό σωματίδιο ύλης έχει ένα (άγνωστο μέχρι σήμερα) βαρύτερο συμμετρικό του σωματίδιο. Για παράδειγμα, το φωτόνιο και το κουάρκ θεωρείται ότι έχουν ως υπερσυμμετρικά σωματίδια το φωτίνο και το σκουάρκ αντίστοιχα. «Αν είμαστε πραγματικά τυχεροί, η ανακάλυψη μπορεί να γίνει εφέτος κιόλας, έως το τέλος του καλοκαιριού. Ίσως βρούμε πλέον την υπερσυμμετρική ύλη. Για μένα, αυτό θα είναι πιο συναρπαστικό και από την ανακάλυψη του (σωματιδίου) Χιγκς», ανέφερε σε παλαιότερες δηλώσεις της η Μπεάτε Χάινεμαν. Η υπερσυμμετρία -γνωστή και ως SUSY στους επιστημονικούς κύκλους- φιλοδοξεί να συμπληρώσει το τωρινό «κυρίαρχο πρότυπο» της σωματιδιακής φύσης και να κλείσει τα κενά που αυτό ακόμη έχει, όσον αφορά την κατανόηση της ύλης και του Σύμπαντος. Το σωματίδιο του Χιγκς, που ανακαλύφθηκε το 2013 και χάρισε στον βρετανό φυσικό Πίτερ Χιγκς το Νομπέλ Φυσικής, εξηγεί γιατί τα αντικείμενα έχουν μάζα. Όμως παραμένουν ακόμη κρίσιμα ερωτήματα, όπως γιατί υπάρχει «σκοτεινή» ύλη, στα οποία φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις η υπερσυμμετρία. Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, με τους περισσότερους να «ποντάρουν» ότι, από τα πολλά πιθανά υπερσυμμετρικά σωματίδια, πρώτο θα ανακαλυφθεί το γκλουίνο, το κατοπτρικό «αδελφάκι» του γκλουόνιου, το οποίο «συγκολλά» μεταξύ τους τα κουάρκ, στο εσωτερικό των πρωτονίων και των νετρονίων. Ακόμη πιο σημαντικό όμως θα είναι αν ανακαλυφθεί το (προς το παρόν υποθετικό) νετραλίνο, το πιο ελαφρύ και σταθερό υπερσυμμετρικό σωματίδιο, από το οποίο μπορεί να αποτελείται η «σκοτεινή» ύλη. «Αυτό θα συντάραζε τον κόσμο» δήλωσε η Χάινεμαν. Θα είναι σαν η ανθρωπότητα να ανοίγει κυριολεκτικά την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=692942

Ζητείται όνομα για την αποστολή του αστροναύτη Thomas Ο αστροναύτης της ESA Thomas Pesquet θα πετάξει για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το επόμενο έτος για μια εξάμηνη επιστημονική περιπέτεια σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τώρα ο Thomas θέλει από εσάς να σκεφτείτε ένα όνομα για την πτήση του – το οποίο θα φαίνεται στο σήμα της αποστολής που θα φορά στο διάστημα. Ο Thomas γράφει: "οι Ευρωπαίοι αστροναύτες πετούν στο διάστημα για να ωφελήσουν τους ανθρώπους στη Γη μέσω της επιστημονικής έρευνας και της εξερεύνησης. Θέλω να μοιραστώ αυτή την εμπειρία ζωής με όλους τους ευρωπαίους πολίτες, και χρειάζομαι την υποστήριξή σας σε όλη τη διάρκεια." "Η εύρεση ενός υπέροχου ονόματος είναι το πρώτο βήμα του ταξιδιού μας, για αυτό μοιραστείτε την έμπνευσή σας και ελάτε μαζί στο ταξίδι!" Ο Thomas θα εκτοξευθεί με ένα διαστημόπλοιο Soyuz τον Δεκέμβριο του 2016, ως μέρος της αποστολής Expedition 50 με την αστροναύτη της NASA Peggy Whitson και τον Ρώσο κυβερνήτη Oleg Novitsky. Η πτήση του έπεται μιας πολυάσχολης χρονιάς για την τάξη αστροναυτών του 2009, με την Samantha Cristoforetti να βρίσκεται τώρα στο διάστημα στην αποστολή της Futura, που θα ακολουθηθεί από τον Andrea Mogensen και τον Tim Peake αργότερα αυτό το έτος. Ως τελικό βήμα της κατάρτισής του Thomas για την αποστολή του, θα λειτουργήσει εφεδρικά για τη 10ήμερη αποστολή του Andrea το Σεπτέμβριο. Η αποστολή του Tim, Principia, ξεκινά το Δεκέμβριο. Γεννημένος στη Ρουέν, Γαλλία, ο Thomas θα είναι ο 10ος Γάλλος που θα πάει στο διάστημα, ακολουθώντας διαστημοναύτες που τον ενέπνευσαν με τις αποστολές τους, όταν ήταν νεότερος. Ο τελευταίος Γάλλος αστροναύτης που εργάστηκε στο Σταθμό ήταν ο Léopold Eyharts της ESA το 2008, ο οποίος βοήθησε στην εγκατάσταση του εργαστηρίου Columbus της Ευρώπης. Ο Thomas θα εργαστεί στο Columbus για τα πειράματα των επιστημόνων από όλο τον κόσμο για να βελτιώσουν τη ζωή μας και να διερευνήσουν το Ηλιακό μας Σύστημα. Για τον Thomas, αυτό θα είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα όταν θα έχει πλέον εκτοξευθεί για το διάστημα. Είναι ο πρώτος πιλότος εμπορικού αεροσκάφους που έχει επιλεχθεί ως αστροναύτης και έχει πάθος για την αεροδιαστημική από πολύ νεαρή ηλικία. Όλα είναι στο όνομα Η ESA και ο Thomas σας προσκαλούν να υποβάλετε ένα όνομα για την αποστολή του. Καθότι το όνομα θα χρησιμοποιείται για το σήμα της αποστολή του και θα φαίνεται σε όλο τον κόσμο, θα πρέπει να είναι σύντομο και σαφές και εύκολο να προφέρεται στα γαλλικά, τα αγγλικά και πολλές άλλες γλώσσες. Διαβάστε όλους τους κανόνες πριν από την υποβολή της πρότασής σε μια φόρμα σε αυτή τη σελίδα. Η προθεσμία για την υποβολή είναι η 15η Απρίλη. http://www.esa.int/Our_Activities/Human_Spaceflight/Astronauts/Name_Thomas_mission_-_competition_details_and_form Εκτός από να δείτε το όνομα να πετά στο διάστημα, ο νικητής θα λάβει ένα σήμα της αποστολής υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Thomas. Ακολουθήστε τον Thomas Pesquet για έμπνευση από πρώτο χέρι και περισσότερες πληροφορίες μέσω του http://thomaspesquet.esa.int/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Zetehitai_honoma_gia_ten_apostolhe_toy_astronahute_Thomas

Το Hubble βρίσκει φαντάσματα από το παρελθόν των κβάζαρ. Αυτή η εικόνα δείχνει τα στριφογυριστά πράσινα νήματα που παρατηρήθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA μέσα σε οκτώ διαφορετικούς γαλαξίες. Οι αιθέριες τουλούπες σε αυτές τις εικόνες φωτίστηκαν, ίσως σύντομα, με μία έκρηξη ακτινοβολίας από ένα κβάζαρ - μια πολύ φωτεινή και συμπαγή περιοχή που περιβάλλει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία. Σε κάθε μία από αυτές τις οκτώ εικόνες μια δέσμη κβάζαρ προκάλεσε κάποια κάποτε αόρατα νήματα στο βαθύ διάστημα να λάμπουν, μέσα από μια διαδικασία που ονομάζεται φωτοϊονισμός. Το οξυγόνο, το ήλιο, το άζωτο, το θείο και το νέον στα νημάτια απορροφούν το φως από το κβάζαρ και σιγά-σιγά το εκπέμπουν εκ νέου σε πάνω από πολλές χιλιάδες χρόνια. Η σμαραγδένια απόχρωση τους προκαλείται από ιονισμένο οξυγόνο, το οποίο λάμπει με πράσινο χρώμα. Η ομάδα του Hubble βρήκε συνολικά είκοσι γαλαξίες που είχαν αέριο ιονισμένο από κβάζαρ; αυτοί που παρουσιάζονται εδώ είναι (από αριστερά προς τα δεξιά στην πάνω σειρά) ο Teacup (πιο επίσημα γνωστός ως 2MASX J14302986+1.339.117), NGC 5972, 2MASX J15100402+0.740.370 και UGC 7342, και (από αριστερά προς τα δεξιά στην κάτω σειρά) NGC 5252, Mrk 1498, UGC 11185 και 2MASX J22014163+1.151.237. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Hubble_vrhiskei_phanthasmata_apho_to_parelthhon_ton_kvhazar

Διαθέσιμο στο Διαδίκτυο το αρχείο ήχων της NASA. Από ιστορικές φράσεις όπως το «Χιούστον έχουμε πρόβλημα», μέχρι τους απόκοσμους ήχους των κεραυνών του Δία, η NASA ανάρτησε ένα μεγάλο μέρος των εξωγήινων ηχογραφήσεών της στο SoundCloud. Πολλοί από τους ήχους της συλλογής ήταν ήδη διαθέσιμοι στο ευρύ κοινό, όμως η συγκέντρωσή τους στην δημοφιλή πλατφόρμα μουσικής κάνει πιο εύκολο τον εντοπισμό τους. Οι ηχογραφήσεις δεν έχουν copyright και και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα από τους μουσικούς. Οι κατευθυντήριες γραμμές για τη χρήση υλικού της NASA είναι διαθέσιμες εδώ. http://www.nasa.gov/audience/formedia/features/MP_Photo_Guidelines.html#1 Ορισμένες από τις ηχογραφήσεις της NASΑ ήταν ήδη διαθέσιμες για κατέβασμα από αυτή τη σελίδα, http://www.nasa.gov/connect/sounds/index.html#.VSFwzY69Efx ενώ η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Archive.org προσφέρει μια ακόμα μεγαλύτερη συλλογή ήχων της NASA. Όπως αναφέρει το Createdigitalmusic.com, αντίστοιχες βιβλιοθήκες διαστημικών ήχων προσφέρουν επίσης η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Sounds_from_space και το Πανεπιστήμιο της Άιοβα. http://www-pw.physics.uiowa.edu/space-audio/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231398163 Παραξενοι σχηματισμοί! Το τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε πρόσφατα παράξενες εκλάμψεις πράσινου χρώματος στον ουρανό, οι οποίες αποδίδονται σε φωτεινά ρεύματα αερίων, ιονισμένα από φωτεινούς γαλαξιακούς πυρήνες που πλέον δεν υπάρχουν. «Νήματα» ηλίου, νέου, αζώτου, οξυγόνου ή θείου μπορούν να εκλύουν φως που έχει απορροφηθεί προ χιλιάδων χρόνων, την ώρα που οι κβάζαρ (σ.σ.: εξαιρετικά λαμπεροί και μακρινοί γαλαξιακοί πυρήνες) είναι ανενεργοί ή «νεκροί», μεταδίδει το RT. Οι φωτογραφίες είναι εντυπωσιακές: http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82 Ξεκινούν πειράματα καλλιεργειών σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Ένα ενδιαφέρον πείραμα ξεκινά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Θα καλλιεργηθούν διάφορα φυτά και θα μελετηθεί η εξέλιξη τους. Αν και σε τι βαθμό δηλαδή επηρεάζει την ανάπτυξη και την ποιότητα των φυτών η καλλιέργεια τους σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα με την ονομασία Plant Gravity Sensing και επικεφαλής είναι επιστήμονες του ιαπωνικού Πανεπιστημίου Ναγκόγια. Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να διαπιστώσουν αν τα φυτά διαισθάνονται τις αλλαγές στην βαρύτητα και προσαρμόζουν διάφορες παραμέτρους τους όπως για παράδειγμα, τα επίπεδα του ασβεστίου στα κύτταρα τους, στις νέες συνθήκες. Οι επιστήμονες αναμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα των πειραμάτων αφού μπορεί να αναδειχθούν νέοι τρόποι τόσο για αποτελεσματικότερη καλλιέργειας φυτών στη Γη όσο και για την καλλιέργεια φυτών σε άλλους πλανήτες γεγονός που θα διευκολύνει την παρουσία του ανθρώπου εκεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=692518

Ένα άστρο γεννιέται μπροστά στα μάτια των αστρονόμων. Για τα άστρα όπως και για τους ανθρώπους, τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι περίοδος ραγδαίων αλλαγών. Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι παρατηρούν δραματικές μεταβολές σε ένα νεογέννητο αστέρι εξετάζοντας διαδοχικές εικόνες που ελήφθησαν με διαφορά 18 ετών. Η μελέτη στο περιοδικό Science εξετάζει ένα νεαρό αλλά γιγάντιο άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 4.250 ετών φωτός και έλαβε την χαριτωμένη ονομασία W75N(B)-VLA 2. Το 1996, όταν οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων στο Νέο Μεξικό για να το μελετήσουν, το νεογέννητο άστρο εκτόξευε ιονισμένο αέριο προς όλες τις κατευθύνσεις, και το μαγνητικό πεδίο του δεν είχε συγκεκριμένο προσανατολισμό. Νέες παρατηρήσεις που ακολούθησαν το 2014 δείχνουν σαφείς αλλαγές: ο ηλιακός άνεμος πνέει με μεγαλύτερη ταχύτητα από τους πόλους του κοσμικού βρέφους, και το μαγνητικό πεδίο του έχει ευθυγραμμιστεί με το πεδίο του γιγάντιου νέφους αερίου μέσα στο οποίο σχηματίστηκε το άστρο. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, το υλικό που εκτοξεύεται από τους πόλους εξαπλώνεται ανεμπόδιστα στο Διάστημα, ενώ το υλικό που ρέει από την ισημερινή ζώνη επιβραδύνεται απότομα καθώς συναντά έναν επίπεδο δίσκο αερίου που περιβάλλει το άστρο. Θα περάσουν όμως εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι το αστέρι να περάσει την εφηβεία και να ενηλικιωθεί. Το W75N(B)-VLA 2 θα είναι τότε ένα άστρο με μάζα έξι φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου, εκτιμά η ερευνητική ομάδα. Η συνέχιση των παρατηρήσεων τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να επιτρέψει στους αστροφυσικούς να τελειοποιήσουν τα μαθηματικά μοντέλα τους για τη γέννηση των άστρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231397806

Σε λειτουργία ξανά ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN. Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί του CERN έχουν ξεκινήσει να θέτουν ξανά σε λειτουργία τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) μετά το κλείσιμο δύο χρόνων για αναβάθμιση -το μεγαλύτερο και ακριβότερο πείραμα στον κόσμο. Η διαδικασία γίνεται με ενεργοποίηση των δύο δεσμών πρωτονίων που κινούνται με αντίθετη φορά μέσα στο τούνελ. Αρχικά, η ενέργεια θα είναι (σχετικά) χαμηλή, και το CERN ελπίζει ότι θα καταφέρει εντός των επόμενων μηνών να φτάσει τον επιταχυντή στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Το CERN δίνει ζωντανά πληροφορίες για την πορεία της διαδικασίας, που μέχρι στιγμής κυλά χωρίς προβλήματα. http://run2firstbeam.web.cern.ch/ Ο επιταχυντής είχε κλείσει πριν από δύο χρόνια για τεχνική αναβάθμιση που τον έχει κάνει κατά πολύ ισχυρότερη -στόχος των εργασιών ήταν να μπορεί να λειτουργήσει στη μέγιστη ονομαστική του ισχύ, την οποία δεν είχε φτάσει μέχρι τώρα. Στο τέλος Μαρτίου, μικρό κομμάτι μετάλλου είχε πέσει σε μαγνήτη του επιταχυντή και απειλούσε με καθυστέρηση την επαναλειτουργία του. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231398092

Γη – Αρης σε 39 ημέρες! Η NASA ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη ενός νέου τύπου κινητήρα ο οποίος θα κάνει… τούρμπο τα διαστημικά σκάφη. Αν ο κινητήρας αυτός κατασκευαστεί και αποδειχθεί λειτουργικός, τότε τα ταξίδια στο Διάστημα θα γίνονται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι σήμερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα σκάφος που θα διέθετε αυτό τον κινητήρα θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι από τη Γη στον Αρη (που με τα σημερινά σκάφη διαρκεί έξι μήνες) σε μόλις 39 ημέρες. Από το 2005 μια εταιρεία στο Τέξας, η Ad Astra Rocket Company of Webster, έχει δουλέψει για να τελειοποιήσει έναν τύπο κινητήρα που λέγεται VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket). Αυτός ο τύπος πυραύλου χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για τη θέρμανση του ευγενούς αερίου αργόν, μετατρέποντάς το σε ένα καυτό πλάσμα – μια κατάσταση κατά την οποία τα ηλεκτρόνια δεν δεσμεύονται πλέον από τους ατομικούς πυρήνες. Μαγνητικά πεδία τότε εκτοξεύουν υπέρθερμο πλάσμα από το πίσω μέρος του κινητήρα, δημιουργώντας μια ώση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το μοντέλο αυτό του πυραύλου εκτοξεύει τα καύσιμα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι οι συμβατικοί κινητήρες, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται τεράστια επιτάχυνση. Η NASA αποφάσισε να δώσει στην εταιρεία δέκα εκατομμύρια δολάρια για να ολοκληρώσει την κατασκευή του κινητήρα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=691400 Παλαιότερες Δημοσιεύσεις για τον VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket). Στις 13/08/2009, ημέρα Πέμπτη και ώρα 12:18-Σελιδα 13. Οταν ξεκινησα το θεμα:Διαστημικη Εξερευνηση στις 23/10/2007 ρωτουσα αν υπαρχει προγραμμα κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο αυτες των χημικων καυσιμων. Τοτε για καλυτερη κατανοηση εδωσα ενα πινακα για τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος. Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*) Ελαχιστη Μεγιστη 1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ) 2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000 (256,43ημ=9,92ημ) 3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000* (398,11ημ=15,39ημ) 4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000* (967,83ημ=37,42ημ) 5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ) 2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ) 7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ) 4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ) 8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ) 7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ) Απο τον πινακα αυτο φαινεται καθαρα οτι αν θελουμε να αποικισουμε το ηλιακο μας συστημα θα πρεπει να φτιαξουμε κινητηρες προωθησης για μεγαλυτερες ταχυτητες. Στην συζητηση που επακολουθησε καταληξαμε οτι η καλυτερη λυση ειναι οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket-ειναι οι κινητηρες που μπορουν να δωσουν την ταχυτητα των 300 Km/sec(1/1000 ταχ. φωτος). Ετσι στις 14/1/2009 ρωτουσα:Ξερω οτι η ΝΑΣΑ το ψαχνει το VASIMR.Ξερει κανενας περισσοτερα;Aς το γραψει εδω. Οπως ομως φαινεται υπαρχουν θετικες εξελιξεις οπως γραφει το New Scientist:Μεγαλύτερη απήχηση έχει σήμερα ένα επανδρωμένο ταξίδι στον Άρη παρά στη Σελήνη. Ωστόσο, η απόσταση είναι πολύ μακρινή και κουραστική, αφού χρειάζονται περί τους έξι μήνες μέχρι τον Κόκκινο Πλανήτη. Ένας νέος κινητήρας ιόντων που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο ενδεχομένως να συντομεύσει το ταξίδι σε μόλις 39 ημέρες. Οι συμβατικοί πύραυλοι καίνε χημικά καύσιμα για να παράγουν ώθηση. Το μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων χρησιμοποιείται κατά την αρχική ώθηση του πυραύλου για να βγει από την επιφάνεια της Γης, και επομένως όσο είναι στο διάστημα, τον περισσότερο χρόνο, βρίσκεται σε ελεύθερη κίνηση. Οι κινητήρες πλάσματος, από την άλλη πλευρά, επιταχύνουν ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα, ή ιόντα, μέσω ενός ηλεκτρικού πεδίου, ωθώντας το διαστημόπλοιο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Παρέχουν πολλή λιγότερη ώθηση σε οποιαδήποτε στιγμή σε σχέση με τους χημικούς πυραύλους, το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορούν από μόνοι τους να βγουν από το πεδίο βαρύτητας της Γης. Ωστόσο, ενόσω βρίσκονται στο διάστημα, μπορούν να σπρώχνουν την άκατο για χρόνια, σαν ένα σταθερό αεράκι πίσω από τη βαρκούλα, επιταχύνοντας σταδιακά μέχρις ότου το διαστημόπλοιο να κινείται γρηγορότερα από τους χημικούς πυραύλους. Οι κινητήρες πλάσματος έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρκετές διαστημικές αποστολές, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής της NASA Dawn, η οποία βρίσκεται καθ' οδόν για τους αστεροειδείς Vesta και Ceres, καθώς και του ιαπωνικού διαστημόπλοιου Hayabusa, το οποίο συνάντησε τον αστεροειδή Itokawa το 2005. Ωστόσο, ένας νέος κινητήρας, με την ονομασία VASIMR (από τα Αγγλικά Πύραυλος Μαγνητοπλάσματος Μεταβλητής Ειδικής Πρόωσης) έχει πολύ μεγαλύτερη προωστική ισχύ σε σχέση με τους προηγούμενους. Και αυτό επειδή χρησιμοποιεί μία συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, παρόμοια με τους πομπούς που χρησιμοποιούνταν για να μεταδώσουν ραδιοφωνικές εκπομπές, για να θερμάνει τα φορτισμένα σωματίδια, ή αλλιώς το πλάσμα (το πλάσμα είναι η τέταρτη κατάσταση της ύλης μετά τη στερεά, την υγρή και την αέρια). Ο πυραυλοκινητήρας πλάσματος κατασκευάζεται από την εταιρεία Ad Astra Rocket Company, η οποία ιδρύθηκε από τον φυσικό και πρώην αστροναύτη Franklin Chang-Diaz. Ζεστό όσο ο ήλιος Ο VASIMR δουλεύει περίπου όπως η ατμομηχανή, με το πρώτο στάδιο να περιλαμβάνει μία εργασία ανάλογη με τον βρασμό νερού για την παραγωγή ατμού. Η γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ζεσταίνει ένα αέριο από άτομα αργού έως ότου τα ηλεκτρόνια «βράσουν» και παράγουν το πλάσμα. Το πλάσμα παράγει προωστική ισχύ, ωστόσο όχι και τόσο αποδοτική. Για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης, στο δεύτερο στάδιο, ο πύραυλος ανεβάζει τις θερμοκρασίες των ατόμων στους ένα εκατομμύριο βαθμούς, θερμοκρασία συγκρινόμενη με αυτές που επικρατούν στον πυρήνα του ήλιου. Για να το επιτύχει αυτό, εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι σε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, τα ιόντα περιστρέφονται σε συγκεκριμένη συχνότητα. Η γεννήτρια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων συντονίζεται στην ίδια συχνότητα, εκχέοντας παραπάνω ενέργεια στα ιόντα. Στη συνέχεια, ισχυρά μαγνητικά πεδία κατευθύνουν το πλάσμα στο πίσω μέρος του κινητήρα, ωθώντας τον πύραυλο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χάρη στη συσκευή παραγωγής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, ο VASIMR μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ισχύος του κινητήρα έως και εκατό φορές. «Πρόκειται για την πιο ισχυρή πηγή υπέρ-αγώγιμου πλάσματος που έχουμε αντικρύσει μέχρι σήμερα,» αναφέρει ο Jared Squire, διευθυντής έρευνας στην Ad Astra. Πρακτική εφαρμογή Η Ad Astra και η NASA συμφώνησαν να δοκιμάσουν τον πύραυλο στο διάστημα, συνδέοντας τον με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) το 2012 ή 2013. Μελλοντικά, ο VASIMR θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τις περιοδικές ριπές που χρειάζονται για τη διατήρηση του ISS στην τροχιά του. Με τα τωρινά επίπεδα ισχύος, ο VASIMR θα μπορούσε να λειτουργεί αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια. Θα ήταν ένα εξαιρετικό ρυμουλκό σε τροχιά γύρω από τη Γη, ρυμουλκώντας τους δορυφόρους σε διάφορες θέσεις. Θα μπορούσε επίσης να μεταφέρει φορτία σε βάσεις στη Σελήνη, και επειδή θα μπορούσε να ταξιδεύει σχετικά γρήγορα, θα χρησίμευε για τον εκτοπισμό αστεροειδών από την πορεία τους προτού πλησιάσουν επικίνδυνα τη Γη. Για να ταξιδέψει στον Άρη σε 39 ημέρες όμως, ο κινητήρας χρειάζεται 1000 φορές περισσότερη ισχύ από αυτήν που δύναται να παράσχει η ηλιακή ενέργεια. Γι' αυτό το σκοπό, ο VASIMR θα χρειαστεί έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Τα πρώτα δείγματα τεχνολογίας αντιδραστήρων είχαν χρησιμοποιηθεί κατά τις δεκαετίες 1960 έως και 1980 από την πρώην Σοβιετική Ένωση, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί στο διάστημα, επομένως κάτι τέτοιο θα χρειαστεί χρόνο. «Χρειάζεται αρκετός χρόνος για να φτάσουμε σε εφαρμόσιμη τεχνολογία,» αναφέρει ο Squire. Πάρα ταύτα, η πιθανότητα επίτευξης ενός ταξιδιού στον Άρη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα το νέο αρχηγό της NASA, Charles Bolden. Ο ίδιος ανέφερε ότι ένα σταθερό ποσό έχει ήδη διατεθεί από την υπηρεσία του για την ανάπτυξη του VASIMR, και τόνισε ότι η συνεργασία με την Ad Astra αποτελεί καλό παράδειγμα συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα ώστε να πετύχει η NASA τους στόχους της. Ο John Muratore από το Ινστιτούτο Διαστήματος του Πανεπιστημίου του Τεννεσί και πρώην μηχανικός στο διαστημικό πρόγραμμα της NASA λέει ότι μηχανές σαν τον VASIMR θα μπορούσαν να κάνουν πραγματικότητα τα πρώτα ταξίδια του ανθρώπου στον Άρη. «Εάν μπορούσαν να αναπτυχθούν μηχανές, όπως ο VASIMR, που να πάνε τον άνθρωπο στον Κόκκινο Πλανήτη σε 40 ημέρες, τότε το καθιστούν μέσα στα πλαίσια των ανθρώπινων δυνατοτήτων, ανέφερε στο New Scientist. «Ο VASIMR αλλάζει τα δεδομένα του παιχνιδιού.» Επίσης Σε σχετικο αρθρο βρηκα ακομα το ποσοστο βαρους των καυσιμων σε διαφορους κινητηρες.Σημαντικοτατο γιατι δινει το τι μπορεις να φορτωσεις για το ταξιδι σου. 1.Χημικοι-55% βαρος καυσιμων. 2.Θερμοπυρηνικοι-33% βαρος καυσιμων. 3.Ιοντικοι-22% βαρος καυσιμων. 4.Μαγνητοπλασματοδυναμικοι-6,7% εως 31% αναλογα την ωση που θα ζητηθει να παραγουν. 5.Παλμοεπαγωγικοι-14% βαρος καυσιμων. 6.VASIMR-(Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης)-2,4% εως 46% αναλογα την ωση. Φαινεται καθαρα οτι οι κινητηρες VASIMR ειναι οι πιο ικανοι για να δωσουν την δυνατοτητα να ταξιδεψουμε στο Ηλιακο μας Συστημα εν.αρχη και μετα βλεπουμε. ΣΧΟΛΙΟ:Αυτα συζητούσαμε το 2009 και εφτασε 2015 για να δώσει η ΝΑΣΑ την απαραίτητη οικονομικη ωθηση για το πρόγραμμα!! Τυφώνας Masyak Ο τυφώνας Masyak ανήκει στην κατηγορία 5 δλδ στην μέγιστη κατηγορία και συνοδεύεται από σφοδρούς ανέμους 260 χλμ / ώρα. Σχηματίστηκε δύο εβδομάδες μετά τον ισχυρό κυκλώνα Παμ, που αν θυμάστε είχε καταστρέψει τα πάντα στις 13 Μαρτίου στο αρχιπέλαγος στον Νότιο Ειρηνικό, όπου σημειώθηκαν και 11 θάνατοι. Να σημειωθεί ότι ο τυφώνας κινείται αργά (25 km / h) και αυτόματα τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο δεδομένου ότι διατηρεί την ισχύ του με το πέρασμα πάνω από κατοικημένες περιοχές. Μετεωρολόγοι από την Γαλλία προβλέπουν ότι η ισχύς των ριπών του θα μπορούσε να φθάσει 350 χλμ/ώρα, Τετάρτη 1 Απριλίου. Θα μπορούσε να φτάσει στις Φιλιππίνες κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Εν τω μεταξύ αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό παρακολούθησαν το τέρας από το διάστημα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%85%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B1-maysak

Νέα θεωρία «συμφιλιώνει» τις μαύρες τρύπες με την κβαντική φυσική. Τη λύση σε ένα «μυστήριο» 40 ετών, το οποίο φέρνει σε αντίθεση θεμελιώδεις αρχές της κβαντικής φυσικής με τις ιδιότητες των μαύρων τρυπών, υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στις ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, οι Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια νέα θεωρία που απαντά στο Παράδοξο της Χαμένης Πληροφορίας, έναν γρίφο που προσπαθούν να λύσουν οι φυσικοί εδώ και τέσσερις δεκαετίες, με σκοπό να αποδείξουν πως οι μαύρες τρύπες δεν παραβιάζουν την κβαντομηχανική. Το Παράδοξο συνδέεται με το γεγονός ότι μια μαύρη τρύπα έχει τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο ώστε να «καταπίνει» την ύλη και το φως που θα βρεθούν στην εμβέλειά του. Τότε, μαζί με τα φωτόνια και τα σωματίδια που «καταβροχθίζονται», φαίνεται πως εξαφανίζονται για πάντα και οι πληροφορίες που αυτά κωδικοποιούν. Κάτι που όμως αντιβαίνει σε έναν από τους θεμελιώδεις «πυλώνες» της κβαντικής φυσικής, σύμφωνα με τον οποίο η πληροφορία δεν μπορεί ποτέ να χαθεί, αλλά πάντοτε διατηρείται. Η νέα θεωρία αίρει το Παράδοξο, και έτσι «συμφιλιώνει» την κβαντική φυσική με τις ιδιότητες των μαύρων τρυπών, δείχνοντας πως η πληροφορία δεν χάνεται. «Η μελέτη μας έδειξε πως οι πληροφορίες δεν εξαφανίζονται όταν εισέλθουν σε μια μαύρη τρύπα», λέει χαρακτηριστικά στο σάιτ του πανεπιστημίου ο Ντέγιαν Στόικοβιτς, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής και ένας από τους επιστήμονες που τη διατύπωσαν, συμπληρώνοντας ότι οι πληροφορίες είναι δυνατόν να ανακτηθούν από την ακτινοβολία που εκπέμπει η μαύρη τρύπα. Η θεωρία περιγράφεται σε άρθρο των Αμερικανών φυσικών στο περιοδικό Physical Review Letters. Σε αυτό, οι συγγραφείς του δείχνουν με ποιον τρόπο από τις αλληλεπιδράσεις των σωματιδίων που εκπέμπει μια μαύρη τρύπα μπορούν να αποκαλυφθούν όχι μόνο τα χαρακτηριστικά της ύλης και της ενέργειας που έχει «καταπιεί», αλλά και οι ιδιότητες του άστρου από το οποίο αυτή προέκυψε. Σύμφωνα τον Στόικοβιτς, πρόκειται για μία σημαντική ανακάλυψη, αφού ακόμη και οι φυσικοί που θεωρούσαν ότι η πληροφορία δεν χάνεται σε μία μαύρη τρύπα δεν είχαν καταφέρει μέχρι σήμερα να περιγράψουν με μαθηματικά τον μηχανισμό που τη διατηρεί. Αντίθετα, στο άρθρο στο Physical Review Letters, παρατίθενται εξισώσεις που δείχνουν πώς διατηρείται η πληροφορία. Το Παράδοξο πρωτοδιατυπώθηκε πριν από 40 χρόνια, όταν ο Βρετανός φυσικό Στίβεν Χόκινγκ έδειξε πως οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, με συνέπεια να «εξαερώνονται» με την πάροδο του χρόνου. Μία άμεση συνέπεια αυτής της ανακάλυψης ήταν πως οι πληροφορίες στο εσωτερικό της θα χαθούν για πάντα όταν αυτή εξαφανισθεί, παραβιάζοντας έτσι την κβαντική φυσική. Αν και ο Χόκινγκ ήταν τόσο βέβαιος για το Παράδοξο που έβαλε στοίχημα με συναδέλφους του, λίγα χρόνια αργότερα έκανε στροφή 180 μοιρών, παρουσιάζοντας ένα θεωρητικό μοντέλο που επιτρέπει τη διατήρηση της πληροφορίας. Ωστόσο, η λύση του δεν έπεισε όλη την επιστημονική κοινότητα, με συνέπεια μέχρι σήμερα να μην έχει βρεθεί κοινά αποδεκτή εξήγηση. Με βάση τους ερευνητές από το Μπάφαλο, αυτή η εξήγηση «κρύβεται» τόσο στα σωματίδια που εκπέμπει μία μαύρη τρύπα, όσο και στις ασθενείς αλληλεπιδράσεις τους. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, δείχνουν ότι ένας εξωτερικός παρατηρητής έχει τη δυνατότητα να ανακτήσει τα χαρακτηριστικά της ύλης και της ενέργειας που έχει «καταπιεί» το ισχυρό βαρυτικό πεδίο. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές περιλαμβάνουν από τη βαρυτική έλξη μεταξύ των σωματιδίων μέχρι την ανταλλαγή φωτονίων. Παρόλο που αυτές οι «συσχετίσεις» δεν ήταν άγνωστες, οι περισσότεροι επιστήμονες τις θεωρούσαν ασήμαντες μέχρι τώρα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Στόικοβιτς, είναι το «κλειδί» που αίρει το Παράδοξο. http://www.naftemporiki.gr/story/935202/nea-theoria-sumfilionei-tis-maures-trupes-me-tin-kbantiki-fusiki