Δροσος Γεωργιος

Από το Α έως το Ω: Δημήτρης Νανόπουλος. Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν» και τάσσεται απερίφραστα κατά της δήλωσης του Υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά «η αριστεία είναι ρετσινιά» ως «επαίσχυντη» και «ακυρωτική». Σήμερα, μπορείτε να τον παρακολουθήσετε στην ομιλία του στο Εθνικό Θέατρο «Ελπίζοντας στην αβεβαιότητα -Η παράλληλη ανατροπή στη φυσική, στις τέχνες και στο θέατρο». Περισσότερα: http://www.kathimerini.gr/804853/article/proswpa/synentey3eis/apo-to-a-ews-to-w-dhmhtrhs-nanopoylos

«Είμαι πολύ περήφανος για σένα»: Συγχαρητήρια και δάκρυα από τον Στίβεν Χόκινγκ για την ερμηνεία του Εντι Ρεντμέιν. Συγχαρητήρια στον Εντι Ρεντμέιν, που κέρδισε το Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου υποδυόμενος τον Στίβεν Χόκινγκ, έστειλε και ο ίδιος ο Χόκινγκ. «Πολύ καλή δουλειά, Εντι. Είμαι πολύ περήφανος για σένα», διεμήνυσε στον βρετανό ηθοποιό μέσω Facebook. Ο 33χρονος Ρεντμέιν από την πλευρά του, παραλαμβάνοντας το χρυσό αγαλματίδιο, δήλωσε «πολύ τυχερός» και αφιέρωσε το βραβείο σε όλους όσοι, όπως ο Χόκινγκ, ζουν με τη Νόσο του Κινητικού Νευρώνα. «Η Θεωρία των Πάντων» ξετυλίγει το κουβάρι της περίπλοκης ζωής του βρετανού θεωρητικού φυσικού, καθώς και όλο τον αγώνα του με την εκφυλιστική νόσο. Επικεντρώνεται επίσης στη σχέση του με την πρώην σύζυγό Τζέιν Γουάιλντ, την οποία υποδύεται η Φελίσιτι Τζόουνς. Σε προηγούμενη δήλωσή του, ο Χόκινγκ είχε παραδεχθεί ότι ο Ρεντμέιν ήταν τόσο καλός στον ρόλο του, που ακόμη και ο ίδιος αισθάνθηκε ότι έβλεπε τον εαυτό του όταν παρακολούθησε για πρώτη φορά την ταινία. «Πιστεύω ότι ο Ρεντμέιν με έκανε πολύ καλά», είχε πει συγκεκριμένα ο Χόκινγκ και είχε εκμυστηρευθεί ότι είχε δακρύσει. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/culture/article/5212341/eimai-poly-perhfanos-gia-sena-sygxarhthria-kai-dakrya-apo-ton-stiben-xokingk-gia-thn-ermhneia-toy-enti-rentmein/

Οι πλανήτες «οφθαλμοί» είναι κατοικήσιμοι. Στο Σύμπαν υπάρχουν πολλά είδη πλανητών ορισμένα εκ των οποίων δεν τα γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα. Η πρόοδος στις επιστημονικές μεθόδους εξερεύνησης του Σύμπαντος και η συνεχής αναβάθμιση των δυνατοτήτων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πλανήτες ανάμεσα τους ορισμένοι εκ των οποίων ανήκουν σε αυτά τα άγνωστα είδη. Ανάμεσα στα νέα είδη πλανητών που εντοπίστηκαν πρόσφατα είναι και ένας περίεργος τύπος πλανήτη που οι ειδικοί ονόμασαν «πλανήτης οφθαλμός». Πρόκειται για πλανήτες που μόνο η μια τους πλευρά «βλέπει» το μητρικό τους άστρο. Αρχικά οι επιστήμονες έκριναν ότι αυτοί οι πλανήτες είναι αφιλόξενοι για την ζωή. Όμως μια μελέτη που έγινε πριν από ένα χρόνο από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια ανέφερε ότι οι πλανήτες οφθαλμοί όχι μόνο είναι φιλόξενοι για τη ζωή αλλά κατοικήσιμοι ακόμη και για τον άνθρωπο. Μια νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την θεωρία. Οι πλανήτες οφθαλμοί, εξαιτίας ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούνται επάνω τους, στρέφουν μόνο τη μία πλευρά της επιφάνειάς τους προς το μητρικό τους άστρο. Ετσι η μια πλευρά τους είναι μονίμως φωτεινή και σε αυτήν αναπτύσσονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ενώ η άλλη πλευρά είναι μονίμως σκοτεινή και ψυχρή. Η όψη αλλά και τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών «θύμισε» στους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν μαζί τους τους οφθαλμούς του ματιού, για αυτόν τον λόγο και τους προσέδωσαν το συγκεκριμένο «παρατσούκλι». Μέχρι στιγμής τέτοιοι πλανήτες έχουν εντοπιστεί να κινούνται μόνο γύρω από κόκκινους νάνους που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο τύπος πλανητών που κυριαρχεί στον γαλαξία μας αφού αντιστοιχεί περίπου στο 80% των άστρων που υπάρχουν σε αυτόν. Οι πρώτες μελέτες για τους πλανήτες οφθαλμούς ανέφεραν ότι οι συνθήκες για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής δεν είναι ευνοϊκές σε αυτούς. Στη μια πλευρά που «βλέπει» συνεχώς το μητρικό άστρο αναπτύσσονται τέτοιες θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή - στοιχείο απαραίτητο (με βάση τα όσα γνωρίζουμε) για τη δημιουργία και επιβίωση της ζωής. Η άλλη μόνιμα παγωμένη πλευρά επίσης δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής. Πριν από ένα χρόνο αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ υποστήριξαν ότι υπάρχει μια περιοχή σε αυτούς τους πλανήτες όπου υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στις δύο πλευρές αυτών των πλανητών. Κατά τη θεωρία των αστρονόμων του Κολούμπια, στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να υπάρχει μια στενή ζώνη όπου οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε το νερό ούτε να εξατμίζεται ούτε να παγώνει και να παραμένει μόνιμα σε υγρή μορφή. Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή συνδέεται άμεσα και με την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή. Οι αστρονόμοι που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία αναφέρουν μάλιστα ότι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη ζώνη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν πιθανότατα να υποστηρίξουν την παρουσία του ανθρώπου. Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nautilus» ο Σον Ρειμόντ, αστρονόμος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Μπορντό της Γαλλίας, αναφέρει ότι πράγματι στα σύνορα των δύο πλευρών στους πλανήτες οφθαλμούς αναπτύσσονται συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Αν τελικά τα πράγματα είναι έτσι τότε αυξάνονται τα πιθανά «σπίτια» στα οποία θα μπορούσε να αποικήσει ο άνθρωπος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=679856

Αναβάθμιση στον ISS για την υποδοχή νέων διαστημικών ταξί. Η NASA ξεκίνησε εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης για την υποδοχή δύο νέων μισθωμένων σκαφών εντός της δεκαετίας. Οι εργασίες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη μετακίνηση μιας υπομονάδας του σταθμού σε νέα θέση -τη μεγαλύτερη αλλαγή στη διάταξη του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου, του οποίου η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 2011 με κόστος άνω των 100 δισ. δολαρίων. Όταν η συναρμολόγηση του ISS ολοκληρώθηκε, η NASA παρόπλισε τα διαστημικά λεωφορεία της και ανέθεσε στη Ρωσία τη μεταφορά των αστροναυτών της από και προς τον σταθμό, μια υπηρεσία που χρεώνεται περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση. Με στόχο να τερματίσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία εντός του 2017, η NASA σύναψε συμβόλαια με δύο αμερικανικές εταιρείες, την Boeing και τη SpaceX, για την ανάπτυξη νέων διαστημικών ταξί για επανδρωμένες αποστολές στον ISS. Αυτό εκτιμάται ότι θα ρίξει το κόστος των μισθωμένων πτήσεων στα 58 εκατ. δολάρια ανά άτομο. Δύο αμερικανοί αστροναύτες πραγματοποίησαν το Σάββατο τον πρώτο από τους επτά διαστημικούς περιπάτους που προγραμματίζονται για φέτος εν όψει της άφιξης των νέων σκαφών το 2017. Μέχρι το Μάρτιο θα πρέπει να έχουν εγκατασταθεί συνολικά 233 μέτρα νέας καλωδίωσης, καθώς και συστήματα επικοινωνιών για την κάψουλα CST-100 της Boeing και το Dragon V2 της SpaceX. H μεγαλύτερη αλλαγή θα είναι όμως η μετακίνηση της υπομονάδας Leonardo του σταθμού από την υπομονάδα Unity στην υπομονάδα Tranquility -μια περίπλοκη εργασία που θα πραγματοποιηθεί με ρομποτικό βραχίονα που θα ελέγχεται σε πραγματικό χρόνο από τη Γη. Η αλλαγή της διαμόρφωσης του σταθμού απελευθερώνει χώρο προκειμένου να εγκατασταθούν δύο νέοι «Διεθνείς Αντάπτορες Πρόσδεσης», στους οποίους θα συνδέονται τα νέα σκάφη. Η μία θύρα θα βρίσκεται στην άκρη της υπομονάδας Harmony, εκεί όπου προσδένονταν τα διαστημικά λεωφορεία, η δεύτερη θα βρίσκεται στην πάνω πλευρά της ίδιας υπομονάδας. Τα νέα διαστημικά ταξί θα μπορούν να μεταφέρουν τέσσερα άτομα, ένα περισσότερο από ό,τι τα ρωσικά Soyuz. Αυτό θα επιτρέψει στο πλήρωμα του ISS να επεκταθεί από τα έξι στα επτά μέλη. Η SpaceΧ εκτιμά ότι η κάψουλα Dragon V2, μια αναβαθμισμένη βερσιόν του μη επανδρωμένου σκάφους Dragon που χρησιμοποιείται ήδη για τον ανεφοδιασμό του ISS, θα είναι έτοιμη για την πρώτη, μη επανδρωμένη πτήση στα τέλη του 2016. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή θα μπορούσε να ακολουθήσει στις αρχές του 2017. Η Boeing από την πλευρά της σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την πρώτη μη επανδρωμένη πτήση του CST-100 τον Απρίλιο του 2017 και την πρώτη επανδρωμένη αποστολή τον Ιούλιο του ίδιου έτους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231387594 Οι ομάδες που επιλέχθηκαν για την έκτη καμπάνια Spin Your Thesis της ESA. Τέσσερις ομάδες φοιτητών πανεπιστημίου επιλέχθηκαν να αναπτύξουν και να υλοποιήσουν τα πειράματα υπερβαρύτητας τους κατά τη διάρκεια της έκτης καμπάνιας 'Spin Your Thesis!' της ESA, που θα πραγματοποιηθεί στις 7-18 Σεπτέμβρη 2015. Η καμπάνια θα πραγματοποιηθεί στις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας της ESA (ESTEC) στο Νόρντβαικ της Ολλανδίας. Δύο ομάδες θα χρησιμοποιήσουν τον εξοπλισμό φυγοκέντρισης την πρώτη εβδομάδα, και θα ακολουθήσουν οι άλλες ομάδες τη δεύτερη εβδομάδα. Οι ομάδες που επιλέχθηκαν είναι: Dynamics: Μια ομάδα από 2 διδακτορικούς φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης (Ηνωμένο Βασίλειο) με σπουδές στην μηχανολογία και την χημεία. Στόχος τους είναι να προσδιοριστεί η επίδραση της βαρύτητας στις γεωτρήσεις σε κοκκώδες υλικό. Σε αυτό το πείραμα, η ομάδα θα μελετήσει τις συνθήκες υπερηχητικής δόνησης που απαιτείται για να διαπεραστεί κοκκώδες υλικό με μειωμένη δύναμη. HyperMed: Η ομάδα αποτελείται από 2 υποψήφιους διδάκτορες και 1 μεταπτυχιακό φοιτητή από το Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου / NILPRP (Ρουμανία) με σπουδές στις φυσικές και τις χημικές επιστήμες. Ο κύριος στόχος είναι να μελετήσουν την επίδραση της βαρύτητας στην ικανότητα διαβροχής των επιφανειών από όγκο διαλυμάτων ιατρικών φαρμάκων ή σταγονίδια. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και την τροποποίηση των επιφανειών ώστε να αποφεύγονται οι μεγάλες επιμολύνσεις μέσα σε ένα διαστημόπλοιο. LINVenus: Η ομάδα αποτελείται από 2 διδακτορικούς φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (Ιταλία) με σπουδές στη φυσιολογία των φυτών και τις γεωργικές επιστήμες. Θα μελετήσουν την ηλεκτρική δραστηριότητα και το ρόλο των καναλιών μεμβράνης στο μηχανισμό κλεισίματος των σαρκοφάγων φυτών Venus, καθώς και την επίδραση της βαρύτητας σε αυτή τη συμπεριφορά. MAH: Μια ομάδα από 3 διδακτορικούς φοιτητές από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Ελλάδα) που σπουδάζουν προγνωστική μικροβιολογία και επεξεργασία τροφίμων. Θα μελετήσουν το πώς οι μικροοργανισμοί επηρεάζονται από την έκθεση στην υπερβαρύτητα και τη θερμική καταπόνηση. Τα αποτελέσματά τους θα βοηθήσουν στη βελτίωση της γνώσης των χαρακτηριστικών των μικροοργανισμών και στην τροποποίηση των διαδικασιών αποστείρωσης, με πιθανή εμπλοκή στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινα περιβάλλοντα. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των πειραμάτων τους, οι φοιτητές θα υποστηρίζονται από το Γραφείο Εκπαίδευσης και από εμπειρογνώμονες που είναι υπεύθυνοι για τις εγκαταστάσεις του LCD. Τα μέλη του Ευρωπαϊκού συνδέσμου European Low Gravity Research Association (ELGRA) θα είναι επίσης σε ετοιμότητα για να παράσχουν συμβουλές και εμπειρογνωμοσύνη σε ότι αφορά στην μικροβαρύτητα και την έρευνα της υπερβαρύτητας. Η ESA θα προσφέρει οικονομική στήριξη στις ομάδες που επιλέχθηκαν για την κάλυψη μέρους του κόστους του πειραματικού υλικού,του ταξιδιού και της διαμονής. Αν θέλετε να δείτε πως είναι αυτές οι καμπάνιες μπορείτε να παρακολουθήσετε τα βίντεο: Spin Your Thesis! http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_omhades_poy_epilhechthekan_gia_ten_hekte_kamphania_Spin_Your_Thesis_tes_ESA Δυο βραβεία Όσκαρ στη φυσική. Ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ 2015. Μπορεί η ταινία «Birdman ή Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας» να κέρδισε τα σημαντικότερα βραβεία: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας και πρωτότυπου σεναρίου, όμως δυο από τα υπόλοιπα βραβεία είχαν άμεση σχέση με τη φυσική. Το βραβείο Α΄ Ανδρικού ρόλου κέρδισε ο Eddie Redmayne που υποδύεται τον Stephen Hawking στην ταινία «Θεωρία των Πάντων», ενώ το βραβείο καλύτερων ειδικών εφέ δόθηκε, όπως αναμενόταν, στην ταινία «Interstellar». http://physicsgg.me/2015/02/23/%ce%b4%cf%85%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%8c%cf%83%ce%ba%ce%b1%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Νέα στοιχεία για την εξέλιξη και τις ιδιότητες του σύμπαντος. Ένας καινούργιος χάρτης του γαλαξία μας και νέα στοιχεία για την εξέλιξη και τις ιδιότητες του σύμπαντος προέκυψαν από την πρόσφατη επεξεργασία από Ευρωπαίους, Αμερικανούς και Καναδούς επιστήμονες δεδομένων που προέκυψαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο εκτοξεύθηκε το 2009 και, στα 4,5 χρόνια που διήρκεσε η αποστολή του, κατέγραψε με ακρίβεια την ακτινοβολία που απέμεινε από τα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Έτσι, από τις μετρήσεις του Planck, η διεθνής επιστημονική ομάδα που είναι υπεύθυνη για την ανάλυσή τους ανακαλύπτει ακόμη και σήμερα άγνωστες πτυχές για την ιστορία του σύμπαντος, όπως και για συστήματα σαν τον γαλαξία μας που αυτό «φιλοξενεί». Αυτό το αρχέγονο φως ονομάζεται Μικροκυματική Κοσμική Ακτινοβολία Υποβάθρου (CMB) και δημιουργήθηκε στο «νεαρό» σύμπαν, μόλις 370.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Τότε, η ύλη έπαψε να είναι ιονισμένη, με συνέπεια η ακτινοβολία να αποδεσμευθεί και να αρχίσει να διαδίδεται. Αυτό σημαίνει πως, από τα δεδομένα του δορυφόρου, οι επιστήμονες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για την κατανομή της ύλης σε εκείνη την πρώιμη φάση. Παράλληλα όμως, λόγω της αλληλεπίδρασης της ακτινοβολίας με τη σκόνη, τα αέρια και τις κοσμικές δομές που δημιουργούνταν στην πορεία, δίνει πληροφορίες και για τις ιδιότητες του σύμπαντος καθώς αυτό εξελισσόταν. Μία από αυτές τις ιδιότητες που αναθεωρεί η τελευταία ανάλυση των επιστημόνων είναι η διάρκεια της Σκοτεινής Εποχής, δηλαδή της περιόδου από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτοι αστέρες. Παλαιότερες αναλύσεις με δεδομένα από άλλα τηλεσκόπια, όπως το WMAP της ΝΑSΑ, υποδείκνυαν πως η Σκοτεινή Εποχή ολοκληρώθηκε 300-400 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Τώρα, όμως, οι μετρήσεις του Planck ανεβάζουν αυτό το νούμερο στα 550 εκατομμύρια χρόνια. Η αποτύπωση της CMB από το δορυφορικό τηλεσκόπιο είναι επίσης σημαντική στη μέτρηση της μάζας που περιλαμβάνουν απομακρυσμένα σμήνη γαλαξιών. Με την καινούργια μελέτη, οι επιστήμονες καταλογογράφησαν 1.000 τέτοια σμήνη, προσδιορίζοντας για τα 400 από αυτά πως έχουν μάζες από 100 έως 1.000 φορές μεγαλύτερη από τον γαλαξία μας. Νούμερα, που η ομάδα μπόρεσε να υπολογίσει μελετώντας τις μεταβολές που υπέστη η μικροκυματική ακτινοβολία, περνώντας μέσα από αυτά τα συστήματα. Τα δεδομένα ενισχύουν επίσης την υπόθεση μιας μυστηριώδους δύναμης, γνωστής ως σκοτεινής ενέργειας, η οποία έχει αντίθετη δράση από τη βαρύτητα και ευθύνεται για την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Ορισμένοι κοσμολόγοι υποστηρίζουν πως η σκοτεινή ενέργεια δεν υπάρχει και ότι η επιταχυνόμενη διαστολή οφείλεται στη διαφορετική συμπεριφορά που έχει η βαρύτητα σε συμπαντικές διαστάσεις, την οποία δεν μπορεί να περιγράψει η γενική θεωρία της σχετικότητας στη σημερινή μορφή της. Ωστόσο, η ανάλυση των μετρήσεων του Planck δείχνει πως, τουλάχιστον προς το παρόν, η θεωρία του Αϊνστάιν εξακολουθεί να συμφωνεί με τις παρατηρήσεις. Κάτι που σημαίνει πως δεν δικαιολογείται μια τροποποίησή της, η οποία να κάνει περιττή την υπόθεση της σκοτεινής ενέργειας. http://physicsgg.me/2015/02/21/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%be%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b9%ce%b4/

Τα πληρώματα της αποστολής 43/44 στον ΔΔΣ άρχισαν να περνούν τις απαραίτητες εξετάσεις. Το κύριο πλήρωμα: οι κοσμοναύτες Gennady Padalka και Mikhail Kornienko της Roscosmos και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly και το εφεδρικό πλήρωμα: οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξέι Ovchinin και Σεργκέι Volkov και ο αστροναύτης της NASA Τζέφρι Ουίλιαμς εκπαιδευονται! Ο Διοικητής του πληρώματος Gennady Padalka και ο Alexei Ovchinin πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις στον προσομοιωτή «Телеоператор» ("εικονολήπτης"). Ο προσομοιωτής έχει σχεδιαστεί για να εκπαιδεύσει τα πληρώματα των μακροπρόθεσμων αποστολων στην χειροκίνητη λειτουργία του τηλεχειριστηρίου.Σε περίπτωση κατάστασης έκτακτης ανάγκης θα πρέπει οι κοσμοναυτες να είναι σε θέση να δέσουν το διαστημοπλοιο χειροκίνητα! Αυτή την εβδομάδα, τα πληρώματα της κύριας και εφεδρικής πτησης ξεκίνησαν εκπαίδευση στον προσομοιωτή «Дон-Союз». («Δον Ένωση).Στις 18 Φεβρουαρίου ο Gennady Padalka και ο Mikhail Kornienko κατέδειξαν τις υψηλές δεξιότητες τους για την σύνδεση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου στον σταθμό. Και στις 17 Φεβρουαρίου η ίδια δοκιμή ολοκληρωθηκε με επιτυχία και απο τα ρωσικα μέλη του εφεδρικου πληρώματος του ΔΔΣ-43/44. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας εξέταστηκαν οι κοσμοναύτες Alexei Ovchinin και Σεργκέι Volkov σε ειδικό προσομοιωτή σε φυγόκεντρο CF-7. Μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες μετά τη δοκιμή του εφεδρικου πληρώματος στον προσομοιωτή θα αρχίσουν εκπαίδευση τα κύρια μέλη του πληρώματος - Gennady Padalka και Mikhail Kornienko. http://www.federalspace.ru/21301/ «Εξερευνώντας» με πύραυλο το Βόρειο Σέλας. Το Βόρειο Σέλας αποτελεί ένα από τα πιο θαυμαστά φαινόμενα στον πλανήτη- ωστόσο ο συνδυασμός του με «σύννεφα» ηλεκτρονίων από την Αμερική δημιουργεί προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες των βορείων περιοχών. Η διερεύνηση αυτών, με στόχο την καλύτερη πρόβλεψη του καιρού στο Διάστημα, ήταν ο στόχος του πυραύλου ICI4, ο οποίος εκτοξεύτηκε το βράδυ της Πέμπτης, κατά τη διάρκεια ενός φαινομένου δραστηριότητας σέλαος. Η εκτόξευση (στιγμή/ τροχιά) καθορίστηκε βάσει μιας σειράς επίγειων οργάνων, περιλαμβανομένων ραντάρ στο Σβάλμπαρντ και τη βόρεια Νορβηγία, τα οποία επιβεβαίωσαν πως ο πύραυλος κατευθύνθηκε προς ένα τέτοιο φαινόμενο,όπως ήταν σκοπός του. Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του Όσλο, επρόκειτο για έναν πολύ γρήγορο «στόχο» (1.000 χλμ/ δευτερόλεπτο) και απαιτείται ανάλυση των δεδομένων για να εξαχθεί το συμπέρασμα εάν «αναχαιτίστηκε» επιτυχώς το επιλεχθέν φαινόμενο διαστημικού καιρού. Οι ηλιακές εκλάμψεις (solar flares) παράγουν πολλά παραπάνω από το Βόρειο Σέλας: το ηλιακό φως αποσπά ηλεκτρόνια από την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό «συννέφων» που κινούνται κατά μήκος της Αρκτικής. Τα σύννεφα αυτά είναι αόρατα στο μάτι, αλλά εμφανίζονται σε οθόνες ραντάρ και υπερευαίσθητες κάμερες. Όταν νυχτώνει στη Νορβηγία, σύννεφα ηλεκτρονίων σχηματίζονται στη Βόρεια Αμερική. Μετά από λίγες ώρες, φτάνουν στη Νορβηγία, καθώς «έλκονται» από τις πολικές περιοχές από το νυχτερινό Βόρειο Σέλας. «Όμορφο να το βλέπει κανείς, αλλά συνεπάγεται προβλήματα για συστήματα πλοήγησης και επικοινωνίας» σημειώνεται σχετικά στην ανακοίνωση του πανεπιστημίου – οι ερευνητές του οποίου διαπίστωσαν ότι τα σημαντικότερα προβλήματα/ παρεμβολές λαμβάνουν χώρα όταν τα σύννεφα ηλεκτρονίων συμπίπτουν με το Βόρειο Σέλας. Για τη διερεύνηση αυτού του φαινομένου θα αξιοποιηθούν τα δεδομένα από τον πύραυλο. Αν και δεν υπάρχει τεχνολογία η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος, θεωρείται πως ο πύραυλοςICI-4 θα βοηθήσει στην αύξηση της γνώσης πάνω στο συγκεκριμένο πεδίο. Σημειώνεται ότι ο πύραυλος ήταν σε στάση αναμονής από τις 9 Φεβρουαρίου, στο διαστημικό κέντρο της Αντόγια. http://www.naftemporiki.gr/story/918528/eksereunontas-me-puraulo-to-boreio-selas

Ίσως η σκοτεινή ύλη να μην είναι εντελώς σκοτεινή. Η σκοτεινή ύλη που αποτελεί το 85% της μάζας του σύμπαντος, παραμένει ακόμα αόρατη για τα τηλεσκόπια. Αυτό σημαίνει ότι η σκοτεινή δεν αλληλεπιδρά με το φως; Ερευνητές εξέτασαν το ενδεχόμενο η σκοτεινή ύλη να σκεδάζει το φως των άστρων, παράγοντας ένα ανιχνεύσιμο φωτεινό φαινόμενο γύρω από τους γαλαξίες. Παρότι δεν βρήκαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο ενός τέτοιου φαινομένου, ισχυρίζονται όμως ότι επιπλέον παρατηρήσεις, σε μεγαλύτερο εύρος μηκών κύματος, θα μπορούσε να μας δώσει την ευκαιρία να «δούμε» την σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης από την κίνηση των γαλαξιών. Περιστρεφόμενοι γαλαξίες, για παράδειγμα, θα έπρεπε να διαλυθούν αν – μαζί με την γνωστή ύλη – δεν υπήρχε η σκοτεινή ύλη να συγκρατεί βαρυτικά τις φυγόκεντρες τάσεις. Η κοινή παραδοχή είναι ότι τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης δεν αλληλεπιδρούν με το φως, αλλά κάποια θεωρητικά μοντέλα υποθέτουν ότι η σκοτεινή ύλη μπορεί να εκπέμψει φωτόνια ή να σκεδάζει τα φωτόνια σε σπάνιες περιπτώσεις. Οι Jonathan Davis και Joseph Silk, από το Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Παρισιού, ερευνούν το ενδεχόμενο να είναι παρατηρήσιμο το σκεδαζόμενο φως από την σκοτεινή ύλη. Παίρνουν ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον γαλαξία Μ101, γνωστό ως γαλαξίας ακιδωτός τροχός, που απέχει από μας 21 εκατομμύρια έτη φωτός. Αν το φως αλληλεπιδρά με την σκοτεινή ύλη, τότε σύμφωνα με τους ερευνητές, το φως που εξέρχεται από τον γαλαξία θα έπρεπε να σκεδάζεται προς την εξωτερική περιφέρειά του, δημιουργώντας μια λάμψη παρόμοια με το φως μιας λάμπας που περιβάλλεται από ομίχλη. Ένα τέτοιο φαινόμενο παρατηρείται ήδη στα ορατά μήκη κύματος από την διάταξη του τηλεσκοπίου Dragonfly. Όμως, επειδή θα μπορούσε να προέρχεται και από άλλες πηγές, όπως διαστρική σκόνη και απομονωμένα άστρα, προς το παρόν δεν υπάρχει τρόπος που να πιστοποιεί ότι η σκοτεινή ύλη συνεισφέρει στο φαινόμενο. Ωστόσο, οι Davis and Silk δείχνουν ότι οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να έχουν μια καλύτερη πιθανότητα ανίχνευσης του σκεδαζόμενου φωτός από την σκοτεινή ύλη σε υπέρυθρα μήκη κύματος, όπου το υπόβαθρο είναι μικρότερο. Τέτοιες παρατηρήσεις, με την απαραίτητη ακρίβεια, δεν έχουν γίνει ακόμα … Διαβάστε περισσότερα: http://physics.aps.org/synopsis-for/10.1103/PhysRevLett.114.051303 – http://arxiv.org/abs/1410.5423 http://physicsgg.me/2015/02/20/%ce%af%cf%83%cf%89%cf%82-%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%cf%8e/ Η σκοτεινή ύλη «ηθικός αυτουργός» της εξόντωσης των δεινοσαύρων. Η κρατούσα θεωρία για τη μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν για περίπου 150 εκ. έτη στη Γη υποδεικνύει ως υπεύθυνες τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που προκλήθηκαν από την πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς στη αμερικανική ήπειρο πριν από περίπου 65 εκ. έτη. Ο Μάικλ Ραμπίνο καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης υποστηρίζει ότι η πτώση του αστεροειδή ήταν επίσης αποτέλεσμα μιας αλυσίδας γεγονότων αυτή τη φορά κοσμικών. Ευρήματα των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης στα κέντρα των γαλαξιών κάτι που συμβαίνει και στο δικό μας γαλαξία. Η σκοτεινή ύλη σύμφωνα με τους ειδικούς είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Η Γη κατά την τροχιακή της κίνηση ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον γαλαξιακό δίσκο κάθε 250 εκ. έτη. Κάθε 30 εκ. έτη η Γη κατά την κίνηση της αυτή πλησιάζει το κέντρο του Γαλαξία. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, δηλ. κάθε 30 εκ. έτη, η Γη βιώνει εκτεταμένες καταστροφές και μαζικές εξαφανίσεις της ζωής. Ο Ραμπίνο υπολόγισε ότι την εποχή που εκτιμάται ότι έπεσε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους η Γη βρισκόταν κοντά στο γαλαξιακό κέντρο. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο η Γη κάθε φορά που πλησιάζει το γαλαξιακό κέντρο εισέρχεται σε ένα περιβάλλον πολύ ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων και βαρυτικών αλληλεπιδράσεων εξαιτίας της έντονης παρουσίας σκοτεινής ύλης. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις αλλάζουν τις τροχιές των αστεροειδών και των κομητών στέλνοντας κάποιους εξ αυτών κατευθείαν πάνω στη Γη. Αυτό συνέβη σύμφωνα με τον Ραμπίνο και πριν από 65 εκ.έτη. Επίσης ο Ραμπίνο υποστηρίζει ότι η έκθεση της Γης σε αυξημένες ποσότητες σκοτεινής ύλης θερμαίνει τον πυρήνα της με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα στον πλανήτη γεγονός που οδηγεί και αυτό σε μαζικές εξαφανίσεις ειδών. Η νέα θεωρία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=678971

Οι λόφοι του Άρη κρύβουν παγωμένο παρελθόν. Ένα περίπλοκο δίκτυο απομονωμένων λόφων, κορυφογραμμών και μικρών λεκανών που εκτείνονται σε 1.400 χιλιομέτρα στον Άρη θεωρείται ότι κρύβει μεγάλες ποσότητες νερού-πάγου. Τα Όρη της Φλέγκρας (Phlegra Montes) εκτείνονται από την ηφαιστειακή περιοχή Elysium περίπου 30ºN και βαθιά μέσα στα βόρεια πεδινά στα περίπου 50°Ν, και είναι ένα προϊόν των αρχαίων τεκτονικών δυνάμεων. Η ηλικία τους υπολογίζεται να είναι στα 3,65-3,91 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Mars Express της ESA απεικόνισε το τμήμα του Phlegra Montes που φαίνεται εδώ στις 8 Οκτωβρίου 2014. Συνέλαβε το νοτιότερο άκρο της σειράς με επίκεντρο σε συντεταγμένες 31ºN /160ºE. Με βάση τα δεδομένα ραντάρ από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA σε συνδυασμό με τις γεωλογικές μελέτες της περιοχής από τα άλλα διαστημικά οχήματα σε τροχιά, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκτεταμένοι παγετώνες κάλυπταν αυτή την περιοχή αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν. Και πιστεύεται ότι ο πάγος βρίσκεται ακόμα εκεί έως σήμερα, ίσως μόνο 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Η κλίση του πολικού άξονα του πλανήτη πιστεύεται ότι μεταβάλλεται σημαντικά με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να αλλάζει σημαντικά τις κλιματολογικές συνθήκες. Αυτό επέτρεψε την ανάπτυξη των παγετώνων σε ό,τι είναι σήμερα τα μέσα γεωγραφικά πλάτη του Άρη. Τα χαρακτηριστικά που είναι ορατά στην οροσειρά Phlegra Montes ποικίλουν, παρέχοντας ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για παγετωνική δραστηριότητα περιλαμβάνουν μικρές περιοχές από βραχώδη συντρίμμια γύρω από πολλούς από τους λόφους. Παρόμοια χαρακτηριστικά εμφανίζονται σε παγετώδεις περιοχές στη Γη όπου το υλικό έχει σταδιακά υποχωρήσει προς τα κάτω μέσα από την παρουσία του πάγου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια. Πρόσθετα χαρακτηριστικά της περιοχής περιλαμβάνουν μικρές κοιλάδες που περνούν μέσα από τους λόφους και φαίνεται να ρέουν σε περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο, ιδίως προς το κέντρο της εικόνας. Το λοφώδες έδαφος δίνει μια πλήρη αντίθεση στο τοπίο με τις ομαλές πεδιάδες που κυριαρχούν στο άνω μέρος αυτής της εικόνας. Το υλικό εδώ είναι πιστεύεται ότι είναι ηφαιστειακής προέλευσης, ίσως προέρχεται από το ηφαίστειο Hecates Tholus που βρίσκεται στην περιοχή Elysium περίπου 450 χιλιόμετρα προς τα δυτικά, και δημιουργήθηκε κάποια στιγμή μετά το σχηματισμό του Phlegra Montes. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, μπορεί κανείς να δει τις ριτιδιασμένες κορυφογραμμές στην πεδιάδα της λάβας. Αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν από την ψύξη και τη συστολή της λάβας λόγω των τεκτονικών δυνάμεων που τη συμπίεσαν μετά από την έκρηξη της επάνω στην επιφάνεια. Αυτή η περιοχή του Phlegra Montes και του τοπικού περιβάλλοντος απεικονίζουν μερικές από τις βασικές γεωλογικές διεργασίες που έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση του Κόκκινου Πλανήτη στην πάροδο του χρόνου, από τις αρχαίες τεκτονικές δυνάμεις, στην παγετωνοποίηση και την ηφαιστειακή δραστηριότητα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_lhophoi_toy_Hare_krhuvoyn_pagomheno_parelthhon

Στιγμιότυπα δύο δορυφόρων του Πλούτωνα από το New Horizons. Καθοδόν προς τη «γειτονιά» του Πλούτωνα, στην οποία θα φτάσει στις 14 Ιουλίου, το μη επανδρωμένο σκάφος New Horizons έστειλε πίσω στη Γη τις πρώτες ευκρινείς εικόνες από δύο δορυφόρους του νάνου πλανήτη. Στα στιγμιότυπα απεικονίζονται η Νιξ και η Ύδρα, δύο από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα, σε απόσταση από 201 έως 186 εκατομμύρια χιλιόμετρα, όπως αναφέρει η ΝΑΣΑ. Το υλικό δημοσιεύθηκε από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία χθες, Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου, 85 ακριβώς χρόνια αφότου ο Πλούτωνας ανακαλύφθηκε από τον Πέρσιβαλ Λόουελ, ιδρυτή του αστεροσκοπείου του Φλάγκσταφ της Αριζόνα. «Είναι εντυπωσιακό ότι ανακύπτουν ολοένα περισσότερες λεπτομέρειες, καθώς πλησιάζουμε στο “ραντεβού” της 14ης Ιουλίου», αναφέρει στη σχετική ανακοίνωση ο Τζον Σπένσερ, επικεφαλής του επιστημονικού επιτελείου της αποστολής της ΝΑΣΑ. «Σε αυτή τη διαδρομή, τα στιγμιότυπα των δύο δορυφόρων αποτελούν ένα ακόμη ορόσημο». Η Νιξ και η Ύδρα ανακαλύφθηκαν από την ομάδα του New Horizons το 2005, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Οι επιστήμονες εκτιμούν πως οι δύο δορυφόροι έχουν διάμετρο από 40 έως 153 χιλιόμετρα. Ακριβέστεροι υπολογισμοί θα προκύψουν από το διαστημόπλοιο αυτό το καλοκαίρι, όταν βρεθεί κοντά στον νάνο πλανήτη και τα «φεγγάρια» του. Από τους γνωστούς δορυφόρους, η τροχιά της Ύδρας έχει τη μεγαλύτερη ακτίνα, με τον δορυφόρο να ολοκληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον νάνο πλανήτη κάθε 38 ημέρες, σε απόσταση 64.700 χιλιομέτρων. Η Νιξ βρίσκεται 48.700 χιλιόμετρα από τον Πλούτωνα και ολοκληρώνει την τροχιά της ανά 25 ημέρες. Δύο ακόμη δορυφόροι του Πλούτωνα, η Στύγα και ο Κέρβερος, έχουν πιο περιορισμένο μέγεθος απ’ ό,τι η Νιξ και η Ύδρα και μικρότερη φωτεινότητα, με συνέπεια να μην διακρίνονται στις εικόνες. Το στίγμα του άλλου «φεγγαριού» του νάνου πλανήτη, του Χάροντα, συγχέεται στα στιγμιότυπα με το είδωλο του Πλούτωνα. Ο Χάρων έχει διάμετρο 1.200 χιλιόμετρα, περίπου τη μισή από τον νάνο πλανήτη. Η αποστολή του New Horizons κόστισε 700 εκατομμύρια και απογειώθηκε τον Ιανουάριο του 2006, με σκοπό να απαντήσει σε πολλές από τις απορίες που υπάρχουν για τον νάνο πλανήτη. Στις 14 Ιουλίου, θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 13.600 χιλιομέτρων από την επιφάνειά του. Μάλιστα, η διέλευσή του από τον Πλούτωνα ίσως δεν είναι το τέλος της περιπλάνησης του διαστημόπλοιου στις παρυφές του ηλιακού συστήματος, αφού η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να επαναπρογραμματίσει στη συνέχεια την τροχιά του, ώστε να βάλει «πλώρη» προς ένα άλλο ουράνιο σώμα στη Ζώνη του Κόιπερ. Αν υλοποιηθεί αυτό το σενάριο, τότε η δεύτερη «επίσκεψη» του διαστημοπλοίου θα γίνει το 2009. http://www.naftemporiki.gr/story/918395/stigmiotupa-duo-doruforon-tou-ploutona-apo-to-new-horizons

Στίβεν Χόκινγκ: Απαραίτητος ο εποικισμός του διαστήματος για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Η διαστημική εξερεύνηση, και η ανάπτυξη τεχνολογιών που θα ανοίξουν τον δρόμο για τη δημιουργία αποικιών σε άλλους πλανήτες, είναι απαραίτητες για να διασφαλισθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτό ανέφερε χθες ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, προσθέτοντας πως το μεγαλύτερο μειονέκτημα του ανθρώπινου είδους είναι η επιθετικότητα, η οποία με τα πυρηνικά οπλοστάσια θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του πολιτισμού μας. Οι δηλώσεις του 73χρονου επιστήμονα έγιναν στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου, στο οποίο ξενάγησε χθες την Άνταϊζ Ουγιάνουα, νικήτρια του διαγωνισμού «Guest of Honour». Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, η 24χρονη Αμερικανίδα ρώτησε τον Χόκινγκ ποιο είναι το πιο αρνητικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης προσωπικότητας και, αντίθετα, ποιο χαρακτηριστικό του είδους μας θα ενίσχυε αν μπορούσε. Όπως απάντησε, αυτό που θα ήθελε να εξαλειφθεί είναι η επιθετικότητα. «Μπορεί να αποτέλεσε πλεονέκτημα για τον άνθρωπο των σπηλαίων, ώστε να διεκδικήσει περισσότερη τροφή και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο, σήμερα όμως απειλεί να μας καταστρέψει όλους. Ένας πυρηνικός πόλεμος ευρείας κλίμακας θα μπορούσε να καταστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό και, ακόμη χειρότερα, το είδος μας», σημείωσε χαρακτηριστικά. Στον αντίποδα, υποστήριξε πως το θετικότερο γνώρισμα του ανθρώπου είναι η ενσυναίσθηση, δηλαδή η ικανότητα να κατανοούμε και να ταυτιζόμαστε συναισθηματικά με τους γύρω μας. Ο καθηγητής πρόσθεσε πως θα πρέπει να συνεχισθεί με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς η εξερεύνηση του διαστήματος, αφού είναι η «ασφάλεια ζωής» που εγγυάται πως ο άνθρωπος θα συνεχίσει να υπάρχει. «Οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη άλλαξαν το μέλλον του είδους μας με τρόπους που προς το παρόν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει», δήλωσε. «Μπορεί να μην έλυσαν κάποιο άμεσο πρόβλημα εδώ στον πλανήτη Γη, ωστόσο άνοιξαν νέους δρόμους για την επίλυσή τους και δημιούργησαν νέες προοπτικές. Πιστεύω πως το απώτερο μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στο διάστημα. Κι αυτό γιατί ο εποικισμός άλλων πλανητών είναι μια σημαντική “ασφάλεια ζωής”, που θα μπορούσε να αποτρέψει την εξαφάνιση της ανθρωπότητας». Ο διαγωνισμός «Guest of Honour» διοργανώθηκε από το σάιτ VisitLondon.com, με σκοπό την τουριστική προβολή της βρετανικής πρωτεύουσας. Η 24χρονη Αμερικανίδα αναδείχθηκε νικήτρια ανάμεσα σε περισσότερες από 10.000 συμμετοχές. Το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου δεν είναι, πάντως, η μόνη απειλή για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με τον Χόκινγκ. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο φυσικός υποστήριξε πως αυτό το μέλλον του ανθρώπου κινδυνεύει επίσης και από την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης. Ο λόγος είναι πως η ανάπτυξη εξελιγμένων «σκεπτόμενων» μηχανών, που θα έχουν τη δυνατότητα να αυτενεργούν, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του είδους μας. Μάλιστα, ένα μήνα αργότερα ο Χόκινγκ συνυπέγραψε με άλλους επιστήμονες και επιχειρηματίες όπως ο Έλον Μασκ μία ανοικτή επιστολή, ζητώντας να τεθούν κατευθυντήριες αρχές στην έρευνα, οι οποίες θα εξασφαλίζουν πως η τεχνητή νοημοσύνη θα συνεχίζει να εξελίσσεται προς όφελος της κοινωνίας. http://www.naftemporiki.gr/story/918451/stiben-xokingk-aparaititos-o-epoikismos-tou-diastimatos-gia-tin-epibiosi-tis-anthropotitas

«Μαύρη» θύελλα μπορεί να στειρώσει γαλαξίες! Μια πραγματικά εντυπωσιακή από κάθε άποψη ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια XMM-Newton και NuSTAR. Τα δύο τηλεσκόπια κάνουν παρατηρήσεις σε διαφορετικά φάσματα φωτός των ακτίνων Χ και ο συνδυασμός των παρατηρήσεων τους αποκάλυψε ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο. Σε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση δύο δισ. ετών φωτός από εμάς υπάρχει μια κολοσσιαία μελανή οπή η οποία έχει λάβει την ονομασία PDS 456. Οι ερευνητές εντόπισαν τους ανέμους που δημιουργούνται από τη δράση αυτής της μαύρης τρύπας. Πρόκειται σύμφωνα με τους ερευνητές για τους ισχυρότερους ανέμους που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι συγκεκριμένοι άνεμοι μεταφέρουν κάθε δευτερόλεπτο ενέργεια μεγαλύτερη από εκείνη που εκπέμπουν μαζί ένα τρισ. άστρα σαν τον Ηλιο! Οπως αναφέρουν οι ερευνητές αν αυτή η τρομερή κοσμική θύελλα χτυπούσε ένα γαλαξία θα εξαφάνιζε όλα εκείνα τα συστατικά (αέρια, σκόνη) που είναι απαραίτητα για την παραγωγή άστρων. Με απλά λόγια ο γαλαξίας αυτός θα γινόταν άγονος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=678933

Μπαϊκονούρ:το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-16M» δοκιμάζεται σε ένα θάλαμο πίεσης. Η Rocket and Space Corporation "Energia" παρέδωσε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-16M» στο χώρο 2b, όπου υπάρχει το συγκρότημα του θαλάμου πίεσης και θα διεξαχθεί δοκιμή στο σώμα του «Σογιούζ TMA-16M» για έλεγχο διαρροών του. Οι δοκιμές θα συνεχιστούν μέχρι το Σαββατοκύριακο. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» έχει προγραμματιστεί για τις 27 Μαρ 2015. Σε αυτό το πλήρωμα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα ταξιδέψουν για μια "ετήσια" μακρά εκστρατεία ο Ρώσος κοσμοναύτης Mikhail Kornienko και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly. Διοικητής του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» θα είναι ο Γκενάντι Padalka, γι 'αυτόν θα είναι η πεμπτη διαστημική πτήση του. http://www.federalspace.ru/21297/

Η σκοτεινή ύλη «ρυθμιστής» της ανάπτυξης μελανών οπών στους γαλαξίες. Νέα στοιχεία για τη σχέση ανάμεσα στο μέγεθος ενός ελλειπτικού γαλαξία και της μάζας της μαύρης τρύπας που αυτός «φιλοξενεί» στο κέντρο του, αποκαλύπτει έρευνα επιστημόνων το Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian (CfA). Σύμφωνα με τους ερευνητές, αν στους μεγαλύτερους γαλαξίες αναλογούν και οι μεγαλύτερες μαύρες τρύπες, αυτό οφείλεται στον τρόπο που η σκοτεινή ύλη που περιλαμβάνουν οι συγκεκριμένες κοσμικές δομές επηρεάζει την ανάπτυξή τους. «Φαίνεται πως υπάρχει μια ισχυρή συνάφεια ανάμεσα στην ποσότητα σκοτεινής ύλης ενός γαλαξία και του μεγέθους της μαύρης τρύπας στο κέντρο του, παρόλο που οι τιμές των δύο μεγεθών κινούνται σε εντελώς διαφορετικές κλίμακες», αναφέρει ο Άκος Μπογκτάν από το CfA και επικεφαλής της έρευνας. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με σκοπό να λυθεί ένας «γρίφος» που είχε προκύψει από την παρατήρηση των ελλειπτικών γαλαξιών. Μετρήσεις στο παρελθόν είχαν δείξει μία σχέση ανάμεσα στη μάζα της κεντρικής μαύρης τρύπας και στη συνολική μάζα των αστεριών ενός ελλειπτικού γαλαξία. Πιο πρόσφατες όμως έρευνες έδειξαν μια άμεση συνάφεια ανάμεσα στη μάζα της μαύρης τρύπας και τον δακτύλιο σκοτεινής ύλης περιμετρικά του γαλαξία. Έτσι, δεν ήταν ξεκάθαρο ποια σχέση ήταν η κυρίαρχη. Αν και οι επιστήμονες συνάγουν την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης από τη βαρυτική της δράση, έχουν συμπεράνει πως κάθε γαλαξίας περιβάλλεται από έναν δακτύλιο σκοτεινής ύλης, ο οποίος έχει μάζα ίση έως και 1 τρισεκατομμυρίου αστέρων και επεκτείνεται σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιάδων ετών φωτός. Για να διερευνήσουν τη σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους δακτύλιους και τις μαύρες τρύποες, ο Μπογκτάν και οι συνάδελφοί του μελέτησαν περισσότερους από 3.000 γαλαξίες. Στην ανάλυσή τους, χρησιμοποίησαν τις κινήσεις άστρων για τον υπολογισμό της μάζας των μαύρων τρυπών, και δεδομένα σχετικά με το θερμό αέριο που περιβάλλει έναν γαλαξία, για ην εκτίμηση της μάζας των δακτυλίου του από σκοτεινή ύλη. Έτσι, βρήκαν μία άμεση συσχέτιση ανάμεσα στα δύο μεγέθη, η οποία είναι βασικότερη από την αναλογία της μαύρης τρύπας με την αστρική μάζα του γαλαξία. Όπως υποστηρίζουν, η συσχέτιση αυτή πιθανότατα οφείλεται στον τρόπο εξέλιξης των ελλειπτικών γαλαξιών, οι οποίοι σχηματίζονται από τη συγχώνευση μικρότερων γαλαξιών, με συνέπεια να προστίθενται και οι ποσότητες από σκοτεινή ύλη που περιλαμβάνει καθένας τους. Η σκοτεινή ύλη όμως υπερτερεί από τη συμβατική ύλη που προκύπτει – με δεδομένο, άλλωστε, πως αποτελεί περίπου το 27% του σύμπαντος, συγκριτικά με το μόλις 4,9% της συμβατικής ύλης. Έτσι, παραμένει το κυρίαρχο συστατικό στον γαλαξία που προκύπτει, λειτουργώντας ουσιαστικά σαν ένα «κοσμικό καλούπι», που ρυθμίζει την εξέλιξή του. «Στην πραγματικότητα, δημιουργεί ένα βαρυτικό “προσχέδιο”, το οποίο θα ακολουθήσουν οι αστέρες και η μαύρη τρύπα που θα σχηματισθούν στην πορεία», εξηγεί ο Μπογκτάν. Η έρευνα του Κέντρο Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian πρόκειται να δημοσιευθεί σε επόμενη έκδοση του περιοδικού Astrophysical Journal. http://www.naftemporiki.gr/story/917872/i-skoteini-uli-ruthmistis-tis-anaptuksis-melanon-opon-stous-galaksies

Ζώντας στην επιφάνεια της Αφροδίτης. Η δίδυμη αδελφή της Γης είναι ο πλανήτης από την κόλαση: κρυμμένη κάτω από πυκνά σύννεφα θειικού οξέος, η επιφάνεια της Αφροδίτης σιγοβράζει μέρα και νύχτα σε θερμοκρασία αρκετά υψηλή για να λιώσει μολύβι. Οι επανδρωμένες αποστολές αποκλείονται, ωστόσο οι πλανητολόγοι έχουν μια ιδέα για το πώς θα ήταν η ζωή στον γειτονικό πλανήτη. Η Αφροδίτη και η Γη αποκαλούνται συχνά δίδυμοι πλανήτες επειδή έχουν περίπου την ίδια μάζα και σύσταση. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα έχουν σταλεί στον πλανήτη πάνω από 40 σκάφη. Το τελευταίο ήταν ο δορυφόρος Venus Express της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, ο οποίος εκτοξεύτηκε το 2005 και ολοκλήρωσε πρόσφατα την αποστολή του. «Η επιφάνεια της Αφροδίτης διαφέρει πολύ σε σχέση άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος» αναφέρει στο Space.com ο Χέκεν Σβέλντεμ, ερευνητής της αποστολής Venus Express. Δεδομένου όμως ότι ο πλανήτης καλύπτεται από ένα αδιαφανές πέπλο, η επιφάνειά του είναι ορατή μόνο με ραντάρ. Τη δεκαετία του 1990, η αποστολή Magellan της NASA χαρτογράφησε την Αφροδίτη με ραντάρ και αποκάλυψε μοναδικά γεωλογικά χαρακτηριστικά: βουνά και πολυάριθμα γιγάντια ηφαίστεια, από τα οποία ρέουν ποτάμια λάβας με μήκος μέχρι 5.000 χιλιόμετρα. Όμως τα τρία τέταρτα του πλανήτη καταλαμβάνονται από απέραντες πεδιάδες -ίσως η πιο κατάλληλη τοποθεσία για μόνιμη εγκατάσταση. Το να περπατά όμως κανείς εκεί δεν θα ήταν ευχάριστη εμπειρία. Η πυκνή ατμόσφαιρα, αποτελούμενη κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, δημιουργεί ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που ανεβάζει τη θερμοκρασία της επιφάνειας στους 462 βαθμούς. Η βαρύτητα του πλανήτη είναι περίπου 10% πιο ασθενής από τη γήινη, οπότε τα αντικείμενα θα φαίνονταν ελαφρότερα και τα άλματα θα έφταναν λίγο ψηλότερα. «Πιθανότατα δεν θα παρατηρούσατε τη διαφορά στη βαρύτητα, αυτό όμως που σίγουρα θα προσέχατε είναι η πυκνή ατμόσφαιρα» λέει ο Σβέλντεμ. «Ο αέρας είναι τόσο πυκνός ώστε θα νιώθατε αντίσταση αν προσπαθούσατε να κουνήσετε γρήγορα το χέρι σας. Θα ήταν σχεδόν σαν να βρίσκεστε μέσα σε νερό» περιγράφει. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που δύσκολα θα διέφευγε της προσοχής είναι η ατμοσφαιρική πίεση, 92 φορές υψηλότερη από την ατμοσφαιρική πίεση στη Γη. Για να φτάσει κανείς αυτά τα επίπεδα, θα έπρεπε να καταδυθεί στη θάλασσα σε βάθος σχεδόν ενός χιλιομέτρου. Λόγω της ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, η προσεδάφιση στην Αφροδίτη μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Μόνο οι σοβιετικές αποστολές Venera, που ολοκληρώθηκαν το 1984, κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια και να μεταδώσουν εικόνες. Αν είστε διατεθειμένοι να υποστείτε το μαρτύριο για να θαυμάσετε την ανατολή ή το ηλιοβασίλεμα, προσέξτε σε ποια κατεύθυνση κοιτάζετε: η Αφροδίτη περιστρέφεται ανάποδα από τους υπόλοιπους πλανήτες, με κατεύθυνση δεξιόστροφη. Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος ανατέλλει στη δύση και δύει στην ανατολή. Η Αφροδίτη χρειάζεται 225 γήινες μέρες για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο, και 243 γήινες μέρες για να συμπληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό της. Επειδή όμως περιστρέφεται ανάποδα, η διάρκεια της ημέρας είναι 117 γήινες μέρες, επισημαίνει ο Σβέντεμ. Ακόμα και το μεσημέρι, όμως, ο Ήλιος δεν θα φαινόταν καθαρά στον ουρανό. Λόγω της πυκνής ατμόσφαιρας, θα γινόταν ορατός ως διάχυτη λάμψη πίσω από τα σύννεφα. Τη νύχτα, πάλι, ο ουρανός είναι κατάμαυρος χωρίς κανένα άστρο. Και, σε αντίθεση με τον γαλάζιο ουρανό της Γης, ο ουρανός της Αφροδίτης έχει ένα μουντό πορτοκαλί χρώμα λόγω της σκέδασης [εκτροπής] του ηλιακού φωτός από τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα. Η επιφάνεια του πλανήτη είναι καυτή, τουλάχιστον όμως δεν πλήττεται από κακοκαιρία. Τα σύννεφα θειικού οξέος βρέχουν βιτριόλι, ωστόσο λόγω της υψηλής θερμοκρασίας οι σταγόνες της βροχής εξατμίζονται σε ύψος 25 χιλιομέτρων και δεν φτάνουν ποτέ στο έδαφος. Ακόμα, οι άνεμοι στην επιφάνεια δεν υπερβαίνουν σε ταχύτητα τα 3 χιλιόμετρα την ώρα, παρόλο που η ταχύτητά τους ψηλά στην ατμόσφαιρα μπορεί να φτάσει τα 400 χιλιόμετρα την ώρα. Αν δεν πτοείστε από όλα αυτά και επιμένετε να μετακομίσετε στην Αφροδίτη, ένας τελευταίος παράγοντας που πρέπει να λάβετε υπόψη είναι οι καθυστερήσεις στην επικοινωνία σας με τους φίλους σας στη Γη. Όταν η Αφροδίτη βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή της από τη Γη, το μήνυμα θα χρειαζόταν μερικά λεπτά για να φτάσει στον προορισμό του. Όταν πάλι οι δύο πλανήτες βρίσκονται στη μέγιστη απόσταση, με τον Ήλιο ακριβώς ανάμεσά τους, η καθυστέρηση θα ξεπερνούσε τα 15 λεπτά. http://physicsgg.me/2015/02/18/%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82/

Μετέωρο στον ουρανό των ΗΠΑ έγινε πιο λαμπρό από την Πανσέληνο. Ένας αστεροειδής βάρους 250 κιλών εισήλθε στην ατμόσφαιρα πάνω από τις ανατολικές ΗΠΑ και καταγράφηκε από κάμερες της NASA καθώς πετούσε πάνω από το Οχάιο, την Πενσιλβάνια και το Πίτσμπουργκ. Σύμφωνα με το Γραφείο Περιβάλλοντος Μετεωροειδών της NASA, ο διαστημικός βράχος, διαμέτρου περίπου 60 εκατοστών, καταγράφηκε τη στιγμή που κινούνταν με ταχύτητα 72.000 χιλιομέτρων την ώρα. Λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα, το αντικείμενο έγινε για λίγο πιο λαμπρό από τη Σελήνη, ανακοίνωσε ο ερευνητής της υπηρεσίας Μπιλ Κουκ. «Οι κάμερες το έχασαν όταν βρισκόταν σε ύψος 13 μιλίων [21 χλμ] πάνω από το Κίτανινγκ» είπε ο Κουκ, αναφερόμενος σε περιοχή της Πενσιλβάνια. Εκτίμησε ότι μικρά θραύσματα από το μετέωρο ενδέχεται να έπεσαν ως μετεωρίτες στην Πενσιλβάνια. Η πτώση του καταγράφηκε από ευρυγώνιες κάμερες της NASA που λειτουργούν σε δημόσιους χώρους και παρακολουθούν τον ουρανό για μετέωρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231386691

Ο θάνατος του Ήλιου ίσως θα είναι εκρηκτικός. Ο Ήλιος δεν έχει αρκετή μάζα για να εκραγεί σε σουπερνόβα όταν πεθάνει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν πυροτεχνήματα. Παρατηρήσεις σε ένα ετοιμοθάνατο άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο υποδεικνύουν ότι το μητρικό μας αστέρι θα έχει εκρηκτικό τέλος. Δεν θα είμαστε όμως εδώ για να το δούμε, αφού η Γη θα έχει καταστραφεί πολύ νωρίτερα. Σε περίπου 5,4 δισεκατομμύρια, το υδρογόνο στον πυρήνα του Ήλιου θα αρχίσει να εξαντλείται, οπότε οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης υδρογόνου θα μεταφερθούν σε ένα στρώμα που περιβάλλει τον πυρήνα. Λόγω αύξησης της θερμοκρασίας σε αυτό το στάδιο, ο Ήλιος θα αρχίσει να διογκώνεται και θα μετατραπεί τελικά σε «ερυθρό γίγαντα», με διάμετρο περίπου 250 φορές μεγαλύτερη από τη σημερινή. Η Γη είτε θα χαθεί μέσα στον γιγάντιο ερυθρό γίγαντα, είτε θα επιβιώσει οριακά και καψαλισμένη, ανίκανη να συντηρήσει οποιαδήποτε μορφή ζωής. Στην τελευταία φάση της ζωής του, ο Ήλιος θα αποτινάξει τα εξωτερικά του στρώματα, των οποίων το υλικό θα απλωθεί στο Διάστημα και θα σχηματίσει ένα γιγάντιο σύννεφο που ονομάζεται πλανητικό νεφέλωμα. Στο κέντρο του νεφελώματος θα βρίσκεται το απομεινάρι του Ήλιου, ένα εξαιρετικά πυκνό σώμα γνωστό ως λευκός νάνος. Οι αστροφυσικοί πιστεύουν γενικά ότι η μετάβαση από το στάδιο του ερυθρού γίγαντα στο τελικό στάδιο του λευκού νάνου είναι μια σχετικά ήπια διαδικασία. Αντίθετα, τα άστρα μεγαλύτερης μάζας πεθαίνουν με βίαιες εκρήξεις που ονομάζονται υπερκαινοφανείς αστέρες ή σουπερνόβα. Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο The Astrophysical Journal, υποδεικνύει ότι ακόμα και τα μικρότερα άστρα όπως ο Ήλιος πεθαίνουν κι αυτά με βίαιο τρόπο, αν και όχι τόσο βίαιο όσο τα σουπερνόβα. Διεθνής ομάδα ερευνητών εστιάστηκε στο άστρο IRAS 15103-575, ένα ετοιμοθάνατο άστρο που βρίσεται στο στάδιο της μετάβασης από ερυθρό γίγαντα σε πλανητικό νεφέλωμα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του IRAS 15103-575 είναι ένας πίδακας ακτινοβολίας που παράγεται από τη διέγερση μορίων νερού λόγω της αστρικής ακτινοβολίας. Η ύπαρξη του πίδακα επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν την ταχύτητα του υλικού που αποβάλλεται από το άστρο και εκτινάσσεται στο Διάστημα, όπου δημιουργεί το πλανητικό νεφέλωμα. «Στο IRAS 15103-575 βλέπουμε για πρώτη φορά πίδακες με ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο τη μεταμόρφωση ενός άστρου σε πλανητικό νεφέλωμα» λέει ο Χοσέ Φρανθίσκο Γκόμεθ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Οι υψηλές ταχύτητες μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο με μια έκρηξη» επισημαίνει ο ερευνητής. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι, αντίθετα με τις πιο διαδομένες θεωρίες, μια τεράστια έκρηξη, σύντομη αλλά με πολύ υψηλή ενέργεια, συμβαίνει όταν ένα άστρο μετατρέπεται σε πλανητικό νεφέλωμα. Τα ευρήματα, λέει η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν να γίνει κατανοητό πώς η εσωτερική δομή των άστρων αλλάζει απότομα λίγο πριν το τέλος. Και αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να εξηγήσει γιατί υπάρχει μια τόσο μεγάλη ποικιλία σχημάτων στα πλανητικά νεφελώματα που γνωρίζουμε. Προκειμένου πάντως να επιβεβαιωθούν τα συμπεράσματα της μελέτης, οι αστρονόμοι θα πρέπει να εντοπίσουν και να παρατηρήσουν και άλλους κόκκινους γίγαντες που ετοιμάζονται να μετατραπούν σε νεφελώματα. Εικόνα του ετοιμοθάνατου άστρο IRAS 15103-575 στο φάσμα του υπέρυθρου φωτός και των ραδιοκυμάτων. Τα χρώματα δείχνουν την ταχύτητα του εκτινασσόμενου υλικού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231386665

Το "Progress M-26M" ελλιμενίζεται στον ΔΔΣ! Η προσέγγιση του "Progress M-26M" με το σταθμό εγινε αυτόματα μετα τους πρώτους τέσσερις κυκλους της πτήσης στον πέμπτο κύκλο. Η ενωση με τον σταθμό σύνδεσης "Zvezda" Ρωσικό τμήμα (RS), πραγματοποιήθηκε στις 19:57 ώρα Μόσχας. Το πλήρωμα του ISS Expedition 42/43 που εργάζονται πάνω στο σταθμό, παρακολουθουσαν τις διαδικασιες σύνδεσης. Όλες οι εργασίες έγιναν κάτω από την επίβλεψη του ελέγχου πτήσης (LOCT) που λειτουργούν σε MCC-Μ. Οι εργασίες διεξάγονται υπό την άμεση επίβλεψη της Τεχνικής Διαχείρισης για τις πτητικές δοκιμές των επανδρωμένων διαστημικών συστημάτων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της τηλεμετρίας και τις εκθέσεις από το πλήρωμα των συστημάτων του σταθμού ISS και των διαστημοπλοίων λειτουργούν κανονικα. Το πλοίο θα παραδώση στο σταθμό περίπου 2,4 τόνους φορτίου. Αυτά περιλαμβάνουν: την προμήθεια καυσίμων, νερού, αέρα, οξυγόνο, τρόφιμα (συμπεριλαμβανομένων των φρέσκων τροφίμων) ειδών υγιεινής, επιστημονικών οργάνων και εξοπλισμού για τα συστήματα και τα στοιχεία του ΔΔΣ , βίντεο και φωτογραφικού εξοπλισμού, και αμερικανικά αγαθά για το ρωσικό πλήρωμα. Αυτη την στιγμή στον Δ.Δ.Σ. βρίσκονται τα επανδρωμένα διαστημόπλοια «Σογιούζ TMA-14M» και «Soyuz TMA 15M "και τα φορτηγά πλοία Progress M-25M» και «Πρόοδος M-26M». Το πληρωμα του ISS : οι Ρώσοι κοσμοναύτες Αλεξάντερ Samokutyaev, Έλενα Σερώφ, Anton Shkaplerov, ΗΠΑ αστροναύτης Barry Wilmore και ο Terry Вертс και η Ευρωπαϊα αστροναύτης Samantha Cristoforetti. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-17_2.html

Η σκοτεινή ύλη είναι… fit. Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των κοσμολόγων το Σύμπαν αποτελείται από τη συμβατική ύλη (την ορατή ύλη) σε ποσοστό μόλις περίπου 5% ενώ η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 27%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αντιστοιχεί στην επίσης μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Ως σήμερα έχει καταστεί αδύνατο να εντοπίσουμε τη σκοτεινή ύλη. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανέπτυξε μια νέα θεωρία σύμφωνα με την οποία τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης είναι ελαφρύτερα από όσο πιστεύαμε και για αυτό δεν μπορούμε να τα εντοπίσουμε. Οι ερευνητές προτείνουν την ύπαρξη ενός νέου (υποθετικού) σωματιδίου με μάζα μόλις 0,02% της μάζας του ηλεκτρονίου, ρίχνοντας στο τραπέζι την ιδέα ότι η σκοτεινή ύλη αποτελείται από αυτό το σούπερ ελαφρύ σωματίδιο. «Η ύπαρξη του σωματιδίου που προτείνουμε ακούγεται ίσως κάπως τρελή αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα δεδομένα, παρατηρήσεις ή κάποια άλλη απτή απόδειξη που να αποκλείει την ύπαρξή του» αναφέρει ο καθηγητής Τζέιμς Μπέιτμαν, μέλος της ερευνητικής ομάδας, η θεωρία της οποίας δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports». Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι η θεωρία τους θα τύχει αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα σε βαθμό τέτοιο ώστε να οργανωθεί μια προσπάθεια εντοπισμού του σωματιδίου που προτείνουν. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετές για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Μια γιγάντια δεξαμενή κατεψυγμένου αερίου, κρυμμένη σε βάθος ενάμισι χιλιομέτρου μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο χρυσωρυχείο στη Νότια Ντακότα στις ΗΠΑ, συγκεντρώνει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των επιστημόνων που αναζητούν τη σκοτεινή ύλη. Τα πρώτα πειράματα που έγιναν εκεί δεν κατάφεραν να εντοπίσουν την παρουσία ή έστω τα ίχνη της, αλλά τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα νέο πείραμα που είναι και το πιο φιλόδοξο από όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε ό,τι αφορά την αναζήτηση της σκοτεινής ύλης. Ο Μεγάλος Υπόγειος Ανιχνευτής Ξένου (ή LUX) είναι ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης και σχεδιάστηκε για την αναζήτηση υποθετικών σωματιδίων που ονομάζονται WIMP (ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια μεγάλης μάζας, σε ελεύθερη απόδοση), από τα οποία ενδέχεται να αποτελείται η λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Ενας δακτύλιος σκοτεινής ύλης είναι πιθανό να περιβάλλει τον πλανήτη μας Αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι τη Γη περιβάλλει ένας δακτύλιος σκοτεινής ύλης η παρουσία του οποίου προσθέτει... κιλά στην κοσμική ζυγαριά και αυξάνει το βάρος του πλανήτη μας. Ο Μπεν Χάρις, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας, μελέτησε δεδομένα που έχουν συλλέξει δορυφόροι καταγραφής και εντοπισμού στίγματος (GPS). Αυτοί οι δορυφόροι αποτελούν πηγές καταγραφής των βαρυτικών δυνάμεων και βαρυτικών αλληλεπιδράσεων της Γης. Αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιούνται ανάμεσα στα άλλα και για τον υπολογισμό της μάζας του πλανήτη μας. Ο Χάρις υπολόγισε ότι η Γη είναι 0,005%-0,008% βαρύτερη από όσο αναφέρει η επίσημη τιμή που έχει καθιερώσει η Διεθνής Αστρονομική Ενωση. Σύμφωνα με τη ΔΑΕ το βάρος της Γης είναι 5,972,000,000,000,000,000,000,000 κιλά. Ο καθηγητής εκτιμά ότι η διαφορά αυτή στο βάρος είναι συμβατή με την παρουσία ενός δακτυλίου σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τον ισημερινό του πλανήτη μας. Ο δακτύλιος αυτός, σύμφωνα με τον Χάρις, έχει διάμετρο 70 χιλιάδες χλμ., πάχος 191 χλμ. και επηρεάζοντας τη βαρύτητα της Γης επηρεάζει και τη μάζα της. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=678083

Ο SMOS για το οξύ. Με τις θεμελιώδεις αλλαγές που συμβαίνουν στην χημεία των ωκεανών του κόσμου, οι πληροφορίες για την αλατότητα από την αποστολή της ESA, SMOS, χρησιμοποιούνται με άλλα δεδομένα παρατήρησης της Γης για να πάρουμε πληροφορίες σχετικά με το 'άλλο πρόβλημα του διοξειδίου του άνθρακα' - την οξίνιση των ωκεανών Το νέο αυτό βήμα έχει οριστεί να προωθήσει τον τρόπο που οι βιολόγοι των ωκεανών και οι κλιματολόγοι μελετούν τους ωκεανούς. Περισσότερο από το ένα τέταρτο του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο απορροφάται από τους ωκεανούς. Αρχικά, αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι καλό, μετριάζοντας την υπερθέρμανση του πλανήτη, ωστόσο υπάρχει ένα μειονέκτημα. Καθώς όλο και περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα διαλύεται στους ωκεανούς, τόσο πιο όξινο γίνεται το θαλασσινό νερό - με πολύ αρνητικές επιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα, η οξίνιση των ωκεανών έχει τη δυνατότητα να αλλάξει πολλά θαλάσσια οικοσυστήματα, έτσι ώστε να επηρρεαστεί η θαλάσσια ζωή καθώς και η αλιεία - μια βασική πηγή τροφής στην οποία βασίζονται πολλοί. Η προσεκτική αξιολόγηση των μεταβολών στην οξύτητα των ωκεανών είναι απαραίτητη, και ιδιαίτερα επειδή αυτές οι αλλαγές δεν είναι ομοιόμορφες σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τώρα, οι πληροφορίες αυτές ήταν διαθέσιμες μόνο από μετρήσεις που λαμβάνονται από τα ερευνητικά σκάφη και τα εργαστηριακά πειράματα, που είναι σαφώς περιορισμένες. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, το Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ, το Ifremer, η ESA και μια ομάδα διεθνών συνεργατών αναπτύσσσουν νέες μεθόδους που επιτρέπουν να ποσοτικοποιηθεί η οξύτητα των ωκεανών σε όλο τον κόσμο με τη χρήση δορυφορικών μετρήσεων. Συναρμολογώντας τα δεδομένα αλατότητας από τον SMOS με μετρήσεις θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας μέσω δορυφόρου και πρόσθετα βοηθητικά δεδομένα, είναι δυνατόν να αντιληφθούμε το pH του θαλασσινού νερού και ως εκ τούτου να πάρουμε ακριβείς πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του αυξανόμενου προβλήματος της οξίνισης των ωκεανών. Ο Roberto Sabia, μηχανικός επεξεργασίας δεδομένων παρατήρησης της Γης στην ESA, εξηγεί, "Με την ενοποίηση διαφόρων προσπαθειών, για πρώτη φορά, είμαστε τώρα σε θέση να χρησιμοποιούμε δορυφόρους για να προσδιοριστεί συστηματικά το pH των επιφανειακών θαλάσσιων υδάτων. "Ειδικότερα, με την αξιοποίηση των μετρήσεων αλατότητας από τον SMOS, έχουμε ως στόχο να δημιουργήσουμε μια νέα ρουτίνα προϊόντων προστιθέμενης αξίας από τα δεδομένα: Έναν παγκόσμιο άτλαντα του pH της επιφάνειας του ωκεανού." Ο Jamie Shutler από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, ο οποίος ηγείται της έρευνας, πρόσθεσε, "Οι δορυφόροι είναι πιθανό να γίνουν όλο και πιο σημαντικοί για την παρακολούθηση της οξύτητας των ωκεανών, ιδίως σε απομακρυσμένα νερά. "Είμαστε πρωτοπόροι αυτής της προσέγγισης συγχώνευσης δεδομένων, έτσι ώστε να μπορούμε να παρατηρούμε μεγάλες περιοχές των ωκεανών της Γης, που μας επιτρέπει γρήγορα και εύκολα να εντοπίσουμε τις περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο από την αύξηση της οξίνισης." Η έρευνα, η οποία διεξάγεται μέσω του Earth Observation Support to Science Element (STSE) της ESA, δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Environmental Science and Technology. Ο επικεφαλής συγγραφέας Peter Land, από το Θαλάσσιο Εργαστήριο του Πλίμουθ, είπε, "Είναι πλέον καιρός να αξιολογήσουμε πώς να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τους δορυφόρους και τα in situ δεδομένα για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την οξίνιση των ωκεανών, καθώς και να προσδιοριστεί πού τα δεδομένα τηλεπισκόπησης μπορεί να συνεισφέρουν καλύτερα". http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_SMOS_gia_to_oxhu

Το άστρο που πέρασε πιο κοντά από τη «γειτονιά» μας. Οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα άστρο που πιστεύουν ότι έχει περάσει κοντύτερα από τη «γειτονιά» μας από οποιοδήποτε άλλο. Πρόκειται για ένα αχνό άστρο που «τρύπωσε» στο ηλιακό μας σύστημα και διέσχισε το γεμάτο κομήτες Νέφος του Όορτ πριν από περίπου 70.000 χρόνια. Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες, με επικεφαλής τον Έρικ Μάματζεκ του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters» [ΤΗE CLOSEST KNOWN FLYBY OF A STAR TO THE SOLAR SYSTEM], http://iopscience.iop.org/2041-8205/800/1/L17/ ανέφεραν ότι κανένα άλλο άστρο δεν έχει ποτέ πλησιάσει τόσο πολύ το ηλιακό μας σύστημα. Το λεγόμενο «άστρο του Σολτς» (ονομάστηκε έτσι επειδή ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αστρονόμο Ραλφ-Ντίτερ Σολτς του Ινστιτούτου Αστροφυσικής «Λάϊμπνιτς» του Πότσνταμ το 2013) υπολογίζεται ότι πέρασε σε απόσταση περίπου 52.000 αστρονομικών μονάδων ή 0,8 ετών φωτός (σχεδόν 8 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων). Το εν λόγω άστρο πλησίασε πέντε φορές πιο κοντά από ό,τι το κοντινότερο σήμερα άστρο στον Ήλιο μας, ο Εγγύς του Κενταύρου, που απέχει 4,2 έτη φωτός. Το άστρο του Σολτς στον αστερισμό του Μονόκερου, στην ουσία είναι ένα δυαδικό σύστημα ενός ερυθρού νάνου και του συνοδού του, ενός καφέ νάνου. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποτε πέρασε μέσα από το Νέφος του Όορτ, μια περιοχή στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, που είναι γεμάτη από τρισεκατομμύρια παγωμένους κομήτες, μερικοί από τους οποίους ακολουθούν τροχιές που τους φέρνουν κοντά στον Ήλιο και στη Γη. Το άστρο του Σολτς απομακρύνεται πλέον με μεγάλη ταχύτητα από το ηλιακό μας σύστημα και σήμερα απέχει γύρω στα 20 έτη φωτός. Μέχρι σήμερα, το άστρο που θεωρείτο ότι είχε κάνει το κοντινότερο πέρασμα, ήταν το ΗΙΡ 85605, το οποίο εκτιμάται ότι άγγιξε το ηλιακό μας σύστημα πριν από 240.000 έως 470.000 χρόνια. Σήμερα απέχει 200 έτη φωτός από τη Γη. Τέτοια πλησιάσματα είναι δυνητικά επικίνδυνα, επειδή τα άστρα ασκούν ισχυρές βαρυτικές επιδράσεις σε άλλα σώματα γύρω τους, όπως στους κομήτες, με συνέπεια να τους ωθήσουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας. Η νέα αποστολή «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα μετρήσει τις αποστάσεις και ταχύτητες ενός δισεκατομμυρίων άστρων, ώστε οι επιστήμονες να έχουν καλύτερη εικόνα για το ποιά άλλα άστρα μπορεί κάποτε να πέρασαν κοντά από τη Γη – ή μπορεί να περάσουν στο μέλλον. http://physicsgg.me/2015/02/18/%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b5/

Ο πρώτος δορυφόρος για τη μελέτη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών. Πολύτιμα στοιχεία για τη χημεία, τον σχηματισμό και την εξέλιξη των πλανητών που έχουν εντοπισθεί σε άλλα ηλιακά συστήματα, αναμένεται να προσφέρει ο νέος δορυφόρος Twinkle από το 2019, όταν θα τεθεί σε τροχιά. Κατασκευασμένος από μια ομάδα Βρετανών επιστημόνων και τεχνικών, με επικεφαλής το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL) και την εταιρεία Surrey Satellite Technology, ο Twinkle θα παραμείνει σε λειτουργία για τουλάχιστον τρία χρόνια, μελετώντας αποκλειστικά τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών. «Πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη αποστολή», αναφέρει η Τζιοβάνα Τινέτι, καθηγήτρια στο UCL. «Αν και μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί σχεδόν 2.000 εξωπλανήτες, στην πραγματικότητα οι γνώσεις μας για αυτούς τους ξένους κόσμους είναι πολύ λίγες. Ξέρουμε τη μάζα, την πυκνότητα και την απόσταση από τον μητρικό τους αστέρα. Από αυτά τα στοιχεία, έχουμε συμπεράνει πως κάποιοι είναι παγωμένοι, άλλοι τόσο θερμοί που η επιφάνειά τους είναι ρευστή, ορισμένοι ότι είναι τεράστιες “μπάλες” αερίων, και λίγοι με βραχώδες ανάγλυφο, σαν τη Γη. Πέρα όμως από αυτά, δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο… Έτσι, ο Twinkle θα μας επιτρέψει για πρώτη φορά να αναλύσουμε την ατμόσφαιρά τους, αποκτώντας μια εντελώς νέα εικόνα για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται». Όταν ένας εξωπλανήτης περνά μπροστά από τον μητρικό του Ήλιο, ένα μικρό ποσοστό από το αστρικό φως φιλτράρεται από τα μόρια και τα νέφη στην ατμόσφαιρά του. Ο δορυφόρος θα καταγράψει αυτό το φως και θα προσδιορίσει τις φασματικές «υπογραφές» που φανερώνουν τη σύσταση της ατμόσφαιρας – για παράδειγμα, αν περιέχει υδρατμούς ή διοξείδιο του άνθρακα. Με τη σειρά της, η χημική σύσταση θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να καταλαβαίνουν αν ένας εξωπλανήτης «γεννήθηκε» στην τροχιά που κινείται σήμερα ή βρέθηκε εκεί από κάποια άλλη θέση του πλανητικού του συστήματος. Επίσης, η χημική σύνθεση επηρεάζεται από διάφορα φαινόμενα και διεργασίες – όπως την πρόσκρουση μετεωριτών ή αστεροειδών, την ηφαιστειακή δραστηριότητα, ή ακόμη και την ύπαρξη ζωντανών μικροοργανισμών. Συνεπώς, αποκαλύπτει και την εξέλιξη ενός εξωπλανήτη. Ο Twinkle θα αναλύσει με τον υπέρυθρο φασματογράφο του τουλάχιστον 100 εξωπλανήτες στον Γαλαξία μας, στους οποίους θα περιλαμβάνονται μια μεγάλη ποικιλία ουράνιων σωμάτων – από «υπεργαίες» με διάμετρο έως και 10 φορές μεγαλύτερη από της Γης, έως υπέρθερμους αέριους γίγαντες που περιφέρονται πολύ κοντά από τον μητρικό τους αστέρα. Για τους μεγαλύτερους εξωπλανήτες, ο δορυφόρος θα μπορέσει επίσης να χαρτογραφήσει τα νέφη τους και να προσδιορίσει τη θερμοκρασιακή κατανομή τους. «Το φως που φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη είναι μόλις το 0,01% της ακτινοβολίας που εκπέμπει το μητρικό του άστρο», προσθέτει η Τινέτι. «Επομένως, για τις μετρήσεις χρειάζονται πολύ αξιόπιστα όργανα, τα οποία θα βρίσκονται έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα και τις αλλοιώσεις που αυτή θα προκαλούσε». Η κατασκευή του εξοπλισμού θα γίνει από τη Surrey Satellite Technology, ο οποίος μαζί με την εκτόξευση και τη λειτουργία του δορυφόρου, θα στοιχίζει περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό, το οποίο θα προέλθει από κρατικά και ιδιωτικά κεφάλαια, είναι περίπου το 1/10 του προϋπολογισμού ανάλογων διαστημικών αποστολών που έχουν αναπτυχθεί από διεθνή προγράμματα διαστημικών υπηρεσιών. Γεγονός που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι τα περισσότερα εξαρτήματα θα είναι hardware που πωλείται ήδη στο εμπόριο. Το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η «ζωή» του δορυφόρου να επεκταθεί για δύο ακόμη χρόνια ή και περισσότερο. http://www.naftemporiki.gr/story/917431/o-protos-doruforos-gia-ti-meleti-tis-atmosfairas-ton-eksoplaniton

Αδιευκρίνιστη η προέλευση του αστεροειδoύς που πριν δύο χρόνια έπληξε τη Ρωσία. Μπορεί να πέρασαν δύο χρόνια από την έκρηξη του αστεροειδούς πάνω από την πόλη Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, ωστόσο η προέλευσή του εξακολουθεί να προβληματίζει τους επιστήμονες. Ο αστεροειδής είχε διάμετρο 20 μέτρων και μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης στις 15 Φεβρουαρίου 2013, με συνέπεια να εκραγεί σε υψόμετρο 30 περίπου χιλιομέτρων πάνω από τη ρωσική πόλη, δημιουργώντας ένα ωστικό κύμα που προκάλεσε τον τραυματισμό περισσότερων από 1.200 κατοίκων. Οι πρώτες μελέτες υποδείκνυαν πως το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, όπως ονομάστηκε, προήλθε από τον 1999 NC43, έναν αστεροειδούς με διάμετρο 2 χιλιομέτρων και αποκολλήθηκε από αυτόν στη φάση κατά την περιφορά του στη «γειτονιά» της Γης. Πρόσφατη ωστόσο έρευνα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης, το οποίο βρίσκεται στην Αριζόνα των ΗΠΑ, αμφισβητεί αυτό το συμπέρασμα. Κι αυτό γιατί, όπως αναφέρουν σε άρθρο τους στο περιοδικό Icarus, η αντιπαραβολή της τροχιάς και της σύστασης των δύο σωμάτων έφερε στο «φως» αξιοσημείωτες διαφορές. «Οι αρχικές έρευνες όντως υποδείκνυαν πως τα δύο σώματα είχαν αρκετές ομοιότητες», αναφέρει σε δελτίο Τύπου ο Βίσνου Ρέντι, επιστήμονας από το Ινστιτούτο και επικεφαλής της έρευνας. «Ωστόσο, η εξέταση του τμήματος που βρέθηκε μετά την έκρηξη έδειξε πως η σύστασή του ταιριάζει με μια κατηγορία μετεωριτών που ονομάζονται χονδρίτες τύπου LL και δεν συμφωνεί με αυτή του αστεροειδούς». Παράλληλα, ο Ρέντι με τους συναδέλφους του υποστηρίζουν στο άρθρο τους πως είναι απίθανο να προβλεφθεί από ποιους αστεροειδείς θα μπορούσε να αποκολληθεί ένα βράχους, ο οποίος να καταλήξει τελικά στη Γη. Επειδή οι περισσότεροι αστεροειδείς είναι μικροί και οι τροχιές τους χαοτικές, όπως αναφέρουν, είναι δύσκολο να γίνει μια τέτοια εκτίμηση. Η έκρηξη του μετέωρου του Τσελιάμπινσκ είχε ισχύ 30 και πλέον φορές μεγαλύτερη από αυτή της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα. Με δεδομένο ότι ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο αντικείμενο που διαλύθηκε βίαια στην γήινη ατμόσφαιρα, μετά την Έκρηξη στην Τουνγκούσκα το 1908, έκανε πιο έντονο το ενδιαφέρον για τον εντοπισμό αστεροειδών που θα μπορούσαν να καταλήξουν στον πλανήτη μας. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή διαστημική Υπηρεσία (ESA) ίδρυσε ένα Κέντρο για την παρακολούθηση των αστεροειδών. Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα B612 Foundation εξέδωσε μία ανακοίνωση, καλώντας τις υπηρεσίες όλων των χωρών να εντείνουν τις προσπάθειές τους για τον εντοπισμό ακόμη και σχετικά μικρών ουράνιων σωμάτων, με διάμετρο μικρότερη από 1 χιλιόμετρο. Παρόλο που τέτοια σώματα δεν θα αφάνιζαν τη ζωή από τη Γη, θα μπορούσαν να καταστρέψουν ολόκληρες περιοχές του πλανήτη. Το ίδρυμα, το οποίο προσπαθεί να προωθήσει τις σχετικές έρευνες, ελπίζει πως θα συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια, ώστε το 2018 να εκτοξεύσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel, το οποίο θα μπορεί να εντοπίσει βράχους με διάμετρο μεγαλύτερη των 140 μέτρων. «Σε αντίθεση με άλλες φυσικές απειλές, στην περίπτωση των αστεροειδών η λύση είναι καθαρά τεχνική και μπορεί να επιτευχθεί με σχετικά μικρό κόστος», αναφέρει στην ανακοίνωση ο δρ Εντ Λου, πρώην αστροναύτης της ΝΑΣΑ και συνιδρυτής του B612 Foundation. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/917415/adieukrinisti-i-proeleusi-tou-asteroeidous-pou-prin-duo-xronia-eplikse-ti-rosia

Οι εκτυπωτές 3D μπήκαν σε... διαστημική τροχιά. Από «παιχνίδι» υψηλής τεχνολογίας, οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές εξελίσσονται σε απαραίτητο εργαλείο της βαριάς βιομηχανίας, που οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα φέρει την επόμενη τεχνολογική επανάσταση. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες οι αστροναύτες στον διαστημικό σταθμό ISS είχαν στα χέρια τους τα πρώτα εκτυπωμένα ανταλλακτικά. Τα σχέδια εστάλησαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και μέσα σε λίγα λεπτά ο αστροναύτης Μπάρι Γουίλμορ, 400 χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, είχε στα χέρια του το πρώτο εργαλείο, εκτυπωμένο από τον τρισδιάστατο εκτυπωτή. Στη συνέχεια εκτύπωσε τα πλέον απαραίτητα: ανταλλακτικά για τον ίδιο τον εκτυπωτή. Η τεχνολογία των 3D εκτυπώσεων έχει ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία και στην ιατρική, όμως πλέον διαφαίνεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε μαζική παραγωγή. Εταιρείες όπως η Siemens και η Airbus επενδύουν στους τρισδιάστατους εκτυπωτές, κυρίως για δύο λόγους: αφενός τα απαιτούμενα ανταλλακτικά για τα μηχανήματα μπορούν να παραχθούν επιτόπου, κοντά στον πελάτη που τα χρειάζεται και άρα να μην υπάρχει λόγος για χρονοβόρα κατασκευή, αποθήκευση και αποστολή τους. Οπως υπολογίζουν στη Siemens, ο χρόνος επισκευής μίας συσκευής μπορεί να μειωθεί κατ' αυτόν τον τρόπο κατά 90%, ενώ το επισκευαστικό κόστος κατά 30%. Ηδη η γερμανική πολυεθνική εκτυπώνει ανταλλακτικά για ορισμένες τουρμπίνες. Αφετέρου ο τρισδιάστατος εκτυπωτής είναι το όνειρο κάθε σχεδιαστή, καθώς μπορούν να κατασκευαστούν σχήματα και φόρμες οι οποίες δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εύκολα από το ανθρώπινο χέρι ή το κόστος κατασκευής τους θα ήταν πολύ υψηλό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το άνοιγμα εξαερισμού στο μη επανδρωμένο αεροσκάφος Atlante της Airbus, το οποίο κατά δήλωση των τεχνικών της εταιρείας «δεν θα μπορούσε να παραχθεί με τις συμβατικές τεχνικές». Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα δούμε σε μαζική παραγωγή σχήματα και υλικά τα οποία μέχρι τώρα υπήρχαν μόνο σε φουτουριστικές ταινίες στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές μπορούσαν να εξυπηρετήσουν μόνο την παραγωγή μεμονωμένων αντικειμένων, ωστόσο η τεχνολογία προχωρά και πλέον υπάρχουν τεράστια μηχανήματα που μπορούν να δημιουργήσουν κατασκευές μεγάλου ύψους. Η General Electric, η μεγαλύτερη κατασκευάστρια τουρμπινών για αεροσκάφη, αγόρασε μεγάλο μερίδιο σε δύο εταιρείες κατασκευής 3D εκτυπωτών, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι σε λίγα χρόνια δεν θα εκτυπώνονται μόνο ανταλλακτικά, αλλά ολόκληρες τουρμπίνες. Το υλικό αποτελούσε ακόμη ένα εμπόδιο, καθώς οι πρώτες εκτυπώσεις ήταν αποκλειστικά από πλαστικό, γεγονός που καθιστούσε απαγορευτική τη χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας σε πολλούς τομείς. Σήμερα οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν σκόνη από σύνθετα υλικά, τα οποία είναι πολύ ανθεκτικά, όπως διάφορα πολυμερή, τιτάνιο, ακόμη και χρυσό και ασήμι. Μέχρι το τέλος του 2015, δε, αναμένεται ότι θα κατασκευάζονται με απόλυτη ασφάλεια ανταλλακτικά από τιτάνιο, τα οποία θα πληρούν τις αυστηρές προδιαγραφές των αεροσκαφών. Αυτήν τη στιγμή γίνονται δοκιμές με μείγματα από τιτάνιο, αλουμίνιο, νικέλιο και πλαστικό, τα οποία ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί σε μικρά τμήματα του τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου Atlantic Bird 7. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64141675 Ιππότες Τζεντάι για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Με ένα ξεχωριστό τρόπο θέλησε η αποστολή υπ αριθμόν 45 για τον διεθνή διαστημικό σταθμό να ανακοινώσει την επερχόμενη πτήση τους τον Σεπτέμβριο του 2015. Έτσι τα 6 μέλη της αποστολής φρόντισαν να εμφανιστούν ως… ιππότες Τζεντάι κρατώντας φωτόσπαθα από τη γνωστή ταινία ο πόλεμος των άστρων. Στην αποστολή συμμετέχουν 6 άτομα εκ των οποίων δύο ο Αμερικανός Scott Kelly και ο Ρώσος Mikhail Korniyenko πρόκειται να παραμείνουν στον ISS για ένα χρόνο φέρνοντας σε δοκιμασία τον ανθρώπινο οργανισμό σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%E2%80%A6-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82-45-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-iss Ο Μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-U" με το TGC "Progress M-26M» εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Στις 17 Φεβρουαρίου στις 14:00 MSK εκτοξεύτηκε απο το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ το "Soyuz-U» για τη μεταφορά του φορτηγου οχήματος (THC) «Πρόοδος M-26M" . Στις 14:09 το MSK "Progress M-26M" καθαρά διαχωρίστηκε από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και εισήλθε στην τροχιά. Το διαστημικό σκάφος τέθηκε σε τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους: κλίση του 51,65 μοίρες, το ελάχιστο ύψος των 192,70 χιλιόμετρα, κατ 'ανώτατο όριο - 246,30 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,58 λεπτά. Η σύνδεσης του με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 19:59 MSK στις 17 του Φλεβάρη 2015 στο διαμέρισμα της Ενότητας "Zvezda". Το TGC "Progress M-26M" θα παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό περίπου 2,3 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού για επιστημονικά πειράματα οπως "Η κατάσταση", "Parodont-2", "Αναγέννηση-1", "βιοφίλμ", "Cascade" "βιοαποικοδόμηση", "BAR" και καύσιμα για τη διατήρηση της τροχιάς του ΔΔΣ, καθως δεμάτων με τρόφιμα για τους κοσμοναύτες και αστροναύτες και τα δώρα που προορίζονται για τα μέλη του πληρώματος για τις επικείμενες διακοπές. http://www.federalspace.ru/21293/

Μυστηριώδες νέφος καλύπτει την επιφάνεια του Αρη. Οι αστρονόμοι ξύνουν το κεφάλι τους, αδυνατώντας να δώσουν εξήγηση για ένα εκτεταμένο μυστηριώδες «νέφος» που εμφανίστηκε πρόσκαιρα πάνω από την επιφάνεια του Άρη. Το τεράστιο νέφος, αρχικά εντοπίστηκε από ερασιτέχνες αστρονόμους το 2012 πάνω από το νότιο ημισφαίριο του γειτονικού πλανήτη. Διήρκεσε περίπου δέκα μέρες, χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε στην ίδια περιοχή μετά από ένα μήνα, πάλι επί ένα δεκαήμερο, προτού τελικά εξαφανιστεί. Από τότε, δεν έχει κάνει ξανά την εμφάνισή του. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον ισπανό αστρονόμο Αγκουστίν Σάντσεζ Λαβέγα του βασκικού Πανεπιστημίου του Μπιλμπάο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature ", http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature14162.html σύμφωνα με το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και το "New Scientist", ανέλυσαν τις σχετικές εικόνες και εκτίμησαν ότι το νέφος ξεπέρασε σε έκταση τα 1.000 χιλιόμετρα, μεγαλύτερο από κάθε άλλο που έχει ποτέ παρατηρηθεί στον «κόκκινο πλανήτη». Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι πρόκειται για ένα νέφος διοξειδίου του άνθρακα και υδρατμών. Όμως, το νέφος παρατηρήθηκε σε μεγάλο υψόμετρο 200 έως 250 χιλιομέτρων, διπλάσιο από ό,τι τα κοινά σύννεφα του Άρη που φθάνουν έως τα 100 χιλιόμετρα. Ούτε στη Γη υπάρχουν νέφη που φθάνουν τόσο ψηλά, γι' αυτό ορισμένοι πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για νέφος. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν το αινιγματικό «νέφος» να είναι τελικά ένα υπερβολικά φωτεινό σέλας (έως 1.000 φορές πιο έντονο από το γήινο σέλας), αν και αγνοούν πώς μπορεί να σχηματίστηκε στην αρειανή ανώτερη ατμόσφαιρα. "Προκύπτουν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις», δήλωσε ο ερευνητής Γκαρθία Μουνιόθ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Μερικοί έριξαν στο τραπέζι την ιδέα της βιολογικής προέλευσης (μήπως και των εξωγήινων, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί το παραμικρό ίχνος ζωής στον Άρη. Για να λυθεί το μυστήριο, θα πρέπει να επανεμφανιστεί το φαινόμενο και να μελετηθεί προσεκτικά. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64141773

Η τελευταία επανείσοδος του ATV αφήνει παρακαταθήκη για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος. Το πέμπτο αυτοματοποιημένο όχημα της ESA ολοκλήρωσε την αποστολή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σήμερα, όταν ξαναμπήκε στην ατμόσφαιρα και κάηκε με ασφάλεια πάνω σε μια ακατοίκητη περιοχή του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Το τέλος της αποστολής, καθώς το σκάφος έσπασε όπως έχει προγραμματιστεί περίπου στις 20:04 ώρα Ελλάδας σηματοδοτεί το τέλος του προγράμματος Automated Transfer Vehicle - ATV (Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς στα Ελληνικά). Το πρόγραμμα έχει υπηρετήσει το Σταθμό με το πιο πολύπλοκο διαστημικό όχημα που αναπτύχθηκε ποτέ στην Ευρώπη, επιτυγχάνοντας πέντε εκτοξεύσεις σε έξι χρόνια μετά το ντεμπούτο του το 2008. Τα ATVs έχουν παραδώσει περισσότερα από 31.500 κιλά προμηθειών κατά τη διάρκεια των πέντε αποστολών τους. Έδωσαν ώθηση στο σταθμό για να ανυψώσει την τροχιά του πολλές φορές και ομοίως τον μετακίνησαν έξω από το δρόμο των διαστημικών αποβλήτων. Τα οχήματα απέδειξαν την Ευρωπαϊκή τελειοποίηση στην αυτοματοποιημένη σύνδεση, μια τεχνολογία που είναι ζωτικής σημασίας για την περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος. Αυτό το τελευταίο ATV, Georges Lematre, έθεσε το ρεκόρ για την βαρύτερη εκτόξευση ενός Ariane 5, όταν ανέβηκε στο διάστημα από το διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στη γαλλική Γουιάνα στις 29 Ιουλίου 2014. Πριν από την αποσύνδεση, το πλήρωμα του Σταθμού το φόρτωσε με άχρηστα υλικά, ελευθερώνοντας χώρο στο ερευνητικό κέντρο όπου απουσιάζει η βαρύτητα. Το Ευρωπαϊκό φορτηγό όχημα αποσυνδέθηκε στις 14 Φεβρουαρίου στις 15:40 ώρα Ελλάδας και πραγματοποίησε μόνο του ελιγμούς προς μια ασφαλή τροχιά κατάβασης. Το ATV επινοήθηκε το 1987, όταν οι ιδέες για έναν διεθνή διαστημικό σταθμό για να διαδεχθεί το συγκρότημα της Ρωσίας Mir είχαν αρχίσει να βγαίνουν στην επιφάνεια. Το 1994, η ESA και η Ρωσία συζήτησαν τη δυνατότητα χρήσης του οχήματος για ένα νέο σταθμό. Η απόφαση για την κατασκευή ελήφθη τον Οκτώβριο του 1995 και ξεκίνησε την ανάπτυξη το επόμενο έτος. Το πρόγραμμα ATV ήταν μέρος μιας συμφωνίας ανταλλαγής μεταξύ της ESA και των διεθνών εταίρων της, μέσω του οποίου η ESA πληρώνει το μερίδιό της για τα έξοδα λειτουργίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με την παροχή ζωτικής σημασίας εξοπλισμού και συστημάτων. Το διαστημικό σκάφος αποτελούσε μέρος του στόλου της τροφοδότησης του Σταθμού, παράλληλα με την πρόοδο της Ρωσίας και του Σογιούζ, της Ιαπωνίας και του οχήματος μεταφοράς HII και των φορτηγών οχημάτων Dragon και Cygnus της Αμερικής. Η γνώση που αποκτήθηκε από την ESA και την ευρωπαϊκή βιομηχανία μέσα από το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία των πολύπλοκων αποστολών ATV υπήρξε καθοριστική για τη συμμετοχή της ESA στο διαστημικό σκάφος Orion της NASA που θα μεταφέρει αστροναύτες στη Σελήνη και ακόμα παραπέρα. Οι βιομηχανικοί εταίροι της ESA ήδη κατασκευάζουν το European Service Module, τεχνολογικά τον διάδοχο του ATV, μια σημαντική μονάδα για το Orion που θα παρέχει ισχύ, αέρα και πρόωση κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής πτήσης το 2017. "Είναι με ένα αίσθημα υπερηφάνειας που κοιτάζουμε πίσω στο επιτεύγματά μας σχετικά με το πρόγραμμα ATV," λέει ο Thomas Reiter, Διευθυντής Επανδρωμένων Διαστημικών Πτήσεων και Επιχειρήσεων. "Ανυπομονούμε να εφαρμόσουμε την εμπειρία και τη γνώση που αποκτήθηκε από το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία των πέντε διαστημοπλοίων ATV με άριστα αποτελέσματα σε μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης χρησιμοποιώντας τον διάδοχο του European Service Module του οχήματος Orion." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_teleytahia_epanehisodos_toy_ATV_aphhenei_parakatathheke_gia_te_mellontikhe_exerehunese_toy_diasthematos Εκτοξεύοντας πυραύλους στο Διάστημα από ανεμόπτερα και μαχητικά. Την επιτυχή δοκιμή ενός πρωτότυπου ρυμουλκούμενου ανεμοπτέρου με δύο ατράκτους, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκτόξευση πυραύλων στο Διάστημα από μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε μεγάλα υψόμετρα, πραγματοποίησε η NASA τον περασμένο Οκτώβριο- ενώ παράλληλα η DARPA του Πενταγώνου σημειώνει πρόοδο στην κατεύθυνση του προγράμματος ALASA, για εκτόξευση δορυφόρων από μαχητικά αεροσκάφη. Τέτοιες μέθοδοι θα μείωναν δραστικά το κόστος και θα καθιστούσε αποδοτικότερη την όλη υπόθεση της εκτόξευσης μικρών δορυφόρων σε τροχιά. Το ρυμουλκούμενο ανεμόπτερο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του concept υπό την ονομασία Towed Glider Air-Launch System (TGALS). Ερευνητές τουNASA Armstrong δουλεύουν πάνω στο πρόγραμμα, το οποίο χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του προγράμματος Game Changing Development του Space Technology Mission Directorate. Το ανεμόπτερο δοκιμών, ανοίγματος φτερών οκτώ μέτρων, ρυμουλκήθηκε από το Dryden Remotely Operated Integrated Drone (DROID), ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος, στους ουρανούς πάνω από την αεροπορική βάση Έντουαρντς. Μετά την «απελευθέρωσή» του, πέταξε και προσγειώθηκε με ασφάλεια. Στη δεύτερη πτήση οι επιδόσεις ήταν επίσης καλές. Σκοπός αυτών των δοκιμών είναι να αποδειχτεί η αξιοπιστία του σκάφους πριν γίνει δοκιμή με το βασικό φορτίο- έναν πειραματικό πύραυλο, που θα εκτοξευτεί εν πτήσει. Εάν όλα πάνε καλά, το τελικό αποτέλεσμα πιθανώς να είναι ένα αρκετά χαμηλού κόστους μη επανδρωμένο (ή προαιρετικά επανδρωμένο) ανεμόπτερο που θα ρυμουλκείται σε μεγάλο ύψος από μεταγωγικά αεροσκάφη, θα αφήνεται ελεύθερο και θα εκτοξεύει πύραυλο περίπου σε ύψος 40.000 ποδών, στη βέλτιστη δυνατή τροχιά έτσι ώστε να τεθεί σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Παρεμφερούς χαρακτήρα είναι και το πρόγραμμα ALASA (Airborne Launch Assist Space Access) της DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, γύρω από την εκτόξευση πυραύλων με δορυφόρους από «συμβατικές» σημερινές πλατφόρμες, όπως μαχητικά αεροσκάφη. Το αεροσκάφος – φορέας (όπως για παράδειγμα ένα μαχητικό F-15) θα πετάει σε μεγάλο ύψος και θα «απελευθερώνει» το όχημα εκτόξευσης/ πύραυλο, που θα αρχίζει την πτήση από εκεί και θα θέτει σε τροχιά τον δορυφόρο. Η Phase 1 του προγράμματος έχει ολοκληρωθεί, με τη Boeing να έχει υπογράψει συμβόλαιο για τη Phase 2, που θα περιλαμβάνει 12 δοκιμαστικές εκτοξεύσεις. Απώτερος στόχος είναι η δυνατότητα εκτόξευσης δορυφόρων μέσα σε διάστημα 24 ωρών από το σχετικό αίτημα/ εντολή, με κόστος κάτω του ενός εκατ. ανά εκτόξευση. Το αεροσκάφος – φορέας (όπως για παράδειγμα ένα μαχητικό F-15) θα πετάει σε μεγάλο ύψος και θα «απελευθερώνει» το όχημα εκτόξευσης/ πύραυλο, που θα αρχίζει την πτήση από εκεί και θα θέτει σε τροχιά τον δορυφόρο. http://www.naftemporiki.gr/story/916666/ektokseuontas-puraulous-sto-diastima-apo-anemoptera-kai-maxitika Προετοιμασίες του «Progress M-26M" για να εκτοξευτει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Υλοποιήθηκε η μεταφορά του «Σογιούζ» από το Μηχανισμό συναρμολόγησης και δοκιμής στην εξέδρα εκτοξευσης. Ο πύραυλος "Soyuz-U" και το διαστημόπλοιο "Progress M-26M" έχουν τοποθετηθεί στη θέση εκκίνησης. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-15.html