Δροσος Γεωργιος

Πως ήταν ο Αρης πριν 4 δισ.χρόνια. Μπορεί σήμερα ο Άρης να είναι ένας ψυχρός και έρημος πλανήτης αλλά πολλά στοιχεία δείχνουν πως στο (μακρινό) παρελθόν δεν ήταν έτσι τα πράγματα… Συγκεκριμένα, πολλοί επιστήμονες εκτιμούν πως πριν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν εντελώς διαφορετικός και έμοιαζε αρκετά με τη Γη. Για να στηρίξουν αυτούς τους ισχυρισμούς, το εργαστήριο Goddard Conceptual Image Lab της NASA δημιούργησε ένα video που παρουσιάζει πώς ήταν ο Άρης εκείνη την εποχή βάσει των στοιχείων που έχουν συλλεχθεί ως σήμερα. Όπως εξηγεί ο Δρ. Joseph Grebowsky από το Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard, στον Άρη υπάρχουν κανάλια τα οποία, όπως και στη Γη, παρουσιάζουν σημάδια διάβρωσης από τη ροή του νερού. Μάλιστα υπάρχουν κρατήρες συνδεδεμένοι με κανάλια που μετατράπηκαν σε λίμνες και υπέστησαν διάβρωση από το νερό πριν 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Όπως επισημαίνει ο επιστήμονας, στην επιφάνεια του Άρη υπάρχουν ορυκτά που μπορούν να δημιουργηθούν μόνο με την παρουσία νερού, όπως για παράδειγμα ο αιματίτης και ο άργιλος. Αν κάποτε στον Άρη υπήρχε υγρό νερό, τότε η ατμόσφαιρά του θα έπρεπε να έχει διαφορετικό, θερμότερο κλίμα. Τα σύννεφα που κινούνται γρήγορα στο video δείχνουν την πάροδο του χρόνου και τη μεταβολή από θερμό σε ένα παγωμένο, ξηρό κλίμα. Οι λίμνες ξηραίνονται και παγώνουν, ενώ η ατμόσφαιρα αλλάζει και ο ουρανός από γαλάζιος γίνεται ροζ, όπως οι εικόνες που έχουμε από τον Άρη σήμερα. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν αν αυτό το ευνοϊκό κλίμα διήρκησε αρκετά ώστε να γεννηθεί ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη. «Τα μόνα άμεσα στοιχεία για την ύπαρξη ζωής στην ιστορία της εξέλιξης ενός πλανήτη είναι αυτά που συγκεντρώνουμε μελετώντας τη Γη», δήλωσε ο Δρ. Grebowsky. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-4-%CE%B4%CE%B9%CF%83-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η απόκρυψη του Κρόνου από τη Σελήνη. Παρακολουθείστε στις 14 Μαΐου live την απόκρυψη του Κρόνου από την Σελήνη http://www.virtualtelescope.eu/webtv/ όπως θα την βλέπουν οι παρατηρητές από την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε το ίδιο φαινόμενο, όπως το συνέλαβε ο Colin Legg από το Perth της Αυστραλίας, στις 22 Φεβρουαρίου 2014 : http://physicsgg.me/2014/05/13/%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Στέλνουμε selfie στους… εξωγήινους! Το διαστημικό σκάφος Rosetta κυνηγά ένα κομήτη και για ένα διάστημα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) είχε θέσει το σκάφος σε ένα είδος «χειμερίας νάρκης» για να γλιτώσει ενέργεια. Η «αφύπνιση» του σκάφους ήταν προγραμματισμένη για τον περασμένο Ιανουάριο και στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας η ESA οργάνωσε ένα χάπενινγκ. Ζήτησε από τους φίλους του Διαστήματος να φτιάξουν και να της στείλουν βίντεο με τον εαυτό τους, ένα video-selfie δηλαδή. Το Rosetta αφυπνίστηκε και ξεκίνησε εκ νέου το κυνήγι του κομήτη και αφού όλα πάνε καλά στην αποστολή οι επιτελείς της ESA αποφάσισαν να αξιοποιήσουν τα video-selfies. Αποφάσισαν να τα μεταδώσουν στο Διάστημα και να τα αφήσουν να ταξιδέψουν στα πέρατα του Σύμπαντος. Αν κάποιος νοήμον πολιτισμός τα εντοπίσει η πρώτη επαφή που θα έχουν οι εξωγήινοι μαζί μας θα είναι λοιπόν ένα… selfie. H ESA θα μεταδώσει τα video-selfie από την πολύ ισχυρή κεραία ραδιοσημάτων που έχει εγκαταστήσει στον σταθμό Cebreros στην Ισπανία. Οι επιστήμονες της ESA μάλιστα υπολόγισαν το ταξίδι των video-selfies στο Διάστημα. Σε ένα δευτερόλεπτο τα selfies θα έχουν φτάσει στη Σελήνη, σε πέντε λεπτά στον Ερμή και σε 21 λεπτά στην κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος. Σε 4 ώρες θα έχουν ξεπεράσει τον Ποσειδώνα και σε περίπου 15 ώρες θα έχουν βγει από το ηλιακό μας σύστημα. Σε ένα έτος θα έχει βγει από το τοπικό διαστρικό νέφος στο οποίο ανήκει ο Ηλιος. Σε 300 έτη τα selfie θα βγουν από την σπείρα του Ωρίωνα στην οποία βρίσκεται το ηλιακό μας σύστημα. Σε 20 χιλιάδες έτη θα εγκαταλείψουν τον γαλαξία μας και σε 2.5 εκ. έτη θα φτάσουν στον γαλαξία της Ανδρομέδας. Σε 10 εκ. έτη θα εγκαταλείψουν το τοπικό σμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκει ο και ο δικός μας. Θα έχει σίγουρα τεράστιο το αν τα selfie θα τα δουν κάποιοι εξωγήινοι και ακόμη περισσότερο αν αποφασίσουν να απαντήσουν με… τον ίδιο τρόπο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=594962 Το ισχυρότερο ατομικό λέιζερ αναπτύχθηκε στην Κρήτη. Ένα λέιζερ που αναπτύχθηκε από ερευνητές στην Κρήτη και εκπέμπει άτομα αντί για φως είναι το ισχυρότερο του είδους του στον κόσμο. Ο όρος «λέιζερ ατόμων» είναι ελαφρώς παραπλανητικός, αφού το ακρωνύμιο laser (light amplification by stimulated emission of radiation) αφορά εξ΄ορισμού την εκπομπή φωτός. Παρόλα αυτά, η λέξη λέιζερ περιγράφει με ακρίβεια τη λειτουργία της νέας συσκευής, η οποία εκπέμπει μια συνεκτική δέσμη ύλης που συμπεριφέρεται ως κύμα. Τα λέιζερ ατόμων θα μπορούσαν να βρουν σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, κυρίως στην έρευνα, μέχρι σήμερα όμως ήταν υπερβολικά αδύναμα. Το νέο λέιζερ που αναπτύχθηκε στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) προσφέρει τώρα επτά φορές υψηλότερη ροή ατόμων σε σχέση με τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ. Η ροή φτάνει τα 40 εκατομμύρια άτομα ανά δευτερόλεπτο, αναφέρει η ομάδα του Δρ Βολφ φον Κλίτσινγκ στο New Journal of Physics. Όπως ισχύει και σε άλλα ατομικά λέιζερ, η πειραματική διάταξη αντλεί άτομα από ένα «συμπύκνωμα Μπόζε-Άινσταϊν», ένα νέφος αερίου κατεψυγμένο κοντά στο απόλυτο μηδέν, στο οποίο όλα τα άτομα συμπεριφέρονται ως μια ενιαία κβαντική οντότητα. Ισχυρά ραδιοκύματα αποσπούν άτομα από τη μαγνητική παγίδα που συγκρατεί το συμπύκνωμα και τα διοχετεύουν στη συνεκτική δέσμη του λέιζερ. Εκτός όμως του ότι αύξησαν τη ροή ατόμων, τη λεγόμενη «λαμπρότητα» του λέιζερ, οι ερευνητές κατάφεραν επίσης να παραγάγουν δέσμες από εξαιρετικά κρύα άτομα, σε θερμοκρασία μόλις 200 nanokelvin. Στο μέλλον, αναφέρει η ερευνητική ομάδα, με πρώτη συγγραφέα τη μεταδιδακτορική ερευνήτρια Βασιλική Μπόλπαση, λέιζερ ατόμων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη μέτρηση των μαγνητικών και ηλεκτρικών ιδιοτήτων μιας επιφάνειας με πρωτοφανή ακρίβεια, ή ακόμα και στο σχεδιασμό ηλεκτρονικών κυκλωμάτων. http://physicsgg.me/2014/05/10/%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%85%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bb%ce%ad%ce%b9%ce%b6%ce%b5%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%cf%81%ce%ae/

Μια συζήτηση με τον Δημήτρη Νανόπουλο. Ας ξεκινήσουμε από τα παιδικά σας χρόνια. Θέλω να θυμηθείτε πότε ανακαλύψατε για πρώτη φορά την αγάπη σας για την φυσική, τις θετικές επιστήμες γενικότερα; Η ιστορία ξεκίνα από το γυμνάσιο που μας χώριζαν οι καθηγητές σε κλασικές και θετικές σπουδές. Είχα διαλέξει αρχικά τις κλασικές σπουδές. Δεν ήμουν και καλός μαθητής, μάλλον μέτριος ήμουν. Ύστερα όμως συνέβη κάτι παράξενο στη ζωή μου. Ο πατέρας μου στην 4η γυμνάσιου μου έφερε ένα καταπληκτικό εξωσχολικό βιβλίο φυσικής. Όταν το έπιασα στα χέρια μου μαγεύτηκα, τρελάθηκα. Και το παράξενο είναι, πως πραγματικά μου ήρθε και το πήρα στα χέρια μου γιατί τότε δεν ήμουν αυτό που μπορεί να φαντάζονται. Δεν ήμουν το κάλο παιδί με τα γυαλιά μυωπίας, που τριγυρνούσε γύρω από τη μάνα του και τα βιβλία του. Καμιά σχέση, εγώ το μυαλό μου τότε μέχρι και την 3η γυμνάσιου το είχα στα γήπεδα και στις αλάνες. Εκεί λοιπόν που ξεφύλλιζα το βιβλίο άρχισα να το διαβάζω μετά μανίας, όπως όταν διαβάζει κάποιος πρώτη φορά στη ζωή του ένα μυθιστόρημα. Δεν το άφηνα από τα χέρια μου, έλεγα συνέχεια «τι γίνεται, τι λέει εδώ πέρα;» αυτό το βιβλίο ήταν που μου έδωσε την πρώτη μεγάλη ώθηση. Στην 4η Γυμνασίου άρχισα να λύνω συνέχεια ασκήσεις φυσικής από μόνος μου. Είχε αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον στη ζωή μου αυτή η επιστήμη. Θυμάμαι ότι από τότε, από την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου, αρκετά παιδιά παγαίνανε φροντιστήριο για να λύσουν αυτές τις ασκήσεις και εγώ καθόμουν και τις έλυνα μόνος μου. Με σηκώνει κάποια στιγμή ο καθηγητής να πω το μάθημα, λύνω τις ασκήσεις και με ρωτάει Νανόπουλε μόνος σου τις έλυσες; Είχε το βλέμμα τις δυσπιστίας, δεν μπορούσε να το πιστέψει, φανταζόταν και εκείνος πως το πιθανότερο ήταν να πηγαίνω φροντιστήριο όπως και οι υπόλοιποι συμμαθητές μου. Το φροντιστήριο για μένα τότε ήταν μια πολυτέλεια. Δεν είχαμε πολλά χρήματα για να κάνουμε τέτοιες κινήσεις. Μια φυσιολογική μικροαστική οικογένεια ήμασταν. Μετά προς το τέλος του γυμνάσιου, άλλαξα σχολείο και γνώρισα ένα φοβερό καθηγητή φυσικής τον Τσιγκούνη, που με βοήθησε πάρα πολύ. Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Αλλά είχα τρέλα. Είχα τρέλα με τη μπάλα και με τη φυσική. (Συνέντευξη: Τάσος Αντωνόπουλος) Περισσότερα. http://physicsgg.me/2014/05/11/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%85%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf/ Στη σκηνή παρουσιάζεται η ανάλυση του φαινομένου του φωτός. Μέσω της εκτέλεσης του κομματιού Follow me. Το λευκό φως είναι μια σύνθεση όλων των γνωστών χρωμάτων και όταν του αναλύουμε στην ουσία χωρίζουμε τα χρώματα με τη βοήθεια ενός πρίσματος. Η επιστήμη είναι παντού. Πίσω από ένα στίχο. Ένα τραγούδι. Μια μπάντα.

Copernicus - Οι δορυφόροι Sentinels στην υπηρεσία της Κοινωνίας και του Περιβάλλοντος. H Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) οργανώνει σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκδήλωση με αντικείμενο το Πρόγραμμα Παρατήρησης Γης Copernicus με τίτλο: «Copernicus – Sentinels Serving Society and the Environment», που θα λάβει χώρα στην Αθήνα στις 12-13 Μαΐου 2014. Ο τομέας του Διαστήματος αναγνωρίζεται ως βασική παράμετρος για την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, ενώ η Παρατήρηση Γης παρέχει πλήθος εφαρμογών χρήσιμων για την αντιμετώπιση κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών. Στόχος της εκδήλωσης που φιλοξενηθεί στο ίδρυμα Ευγενίδου, είναι να δώσει έμφαση στην επικείμενη εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου Sentinel στο πλαίσιο του προγράμματος Copernicus, που σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για το πιο φιλόδοξο Πρόγραμμα Παρατήρησης Γης μέχρι σήμερα. Το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus χρησιμοποιεί ακριβή δεδομένα, που παρέχονται έγκαιρα από τους δορυφόρους παρατήρησης της Γη και άλλες πηγές, για την παροχή βασικών υπηρεσιών πληροφοριών ώστε να βελτιώσει τον τρόπο διαχείρισης του περιβάλλοντος, την άμβλυνση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ενώ θα επιτρέψει τη δημιουργία νέων εφαρμογών και υπηρεσιών για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, και θα διευκολύνει τη διασφάλιση της καθημερινής ζωής. Παράλληλα με τη βελτίωση της καθημερινής ζωής, το φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα αναμένεται επίσης να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και επιχειρηματικές ευκαιρίες σε όλη την Ευρώπη για όλους. Το συνέδριο επικεντρώνεται στο πώς πληροφορίες μέσω του προγράμματος Copernicus μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη λήψη τεκμηριωμένων αποφάσεων, για τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών και των επιχειρήσεων με γνώμονα τα κοινωνικό - οικονομικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Τα οφέλη και τη σημασία του Copernicus για τους πολίτες της Ευρώπης θα συζητηθούν. Με τον πρώτο δορυφόρο Sentinel να έχει εκτοξευθεί πρόσφατα, οι ομιλίες θα καλύψουν το πώς οι εικόνες που θα παρέχει η νέα αυτή αποστολή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μια πληθώρα εφαρμογών. Επιπλέον, θα συζητηθούν οι εφαρμογές παρατήρησης της Γης σε όλο τον κόσμο καθώς και οι αναδυόμενες τεχνολογίες και υπηρεσίες. Ο δορυφόρος Sentinel-1A της ESA που εκτοξεύθηκε στις 3 Απριλίου παρέδωσε ήδη τις πρώτες εικόνες ραντάρ της Γης. Οι εικόνες αυτές προσφέρουν μια δελεαστική γεύση από το είδος των επιχειρησιακών εικόνων που θα παρέχει αυτή η νέα αποστολή για το πρόγραμμα παρακολούθησης του περιβάλλοντος Copernicus. Την πρώτη ημέρα, η Εκδήλωση θα ξεκινήσει τις εργασίες της με μια εισαγωγική συνεδρία στην οποία θα τοποθετηθούν ομιλητές υψηλού επιπέδου από σημαντικό αριθμό Ευρωπαϊκών και Διεθνών Οργανισμών που αναμένεται να επωφεληθούν από τις υπηρεσίες του Copernicus. Θα ακολουθήσουν θεματικές συνεδρίες οι οποίες θα παρουσιάσουν το ρόλο του Copernicus ως προς την Οικονομική και Περιφερική Ανάπτυξη, τη Θάλασσα και την Αλιεία, τη Γεωργία, τον Τουρισμό και την διατήρηση της Φυσικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό και τις Δημόσιες Υπηρεσίες, την Ασφάλεια και τον Έλεγχο των Συνόρων και τη Διαχείριση Εκτάκτων Αναγκών (Πολιτική Προστασία). Η ημέρα θα κλείσει με πολιτικές τοποθετήσεις εκπροσώπων της Ελληνικής Κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Αντικείμενα της δεύτερης ημέρας της Εκδήλωσης θα είναι η πρόσβαση στα δεδομένα του Copernicus καθώς και η πρόκληση του να διατηρηθεί αυτή βιώσιμη στα επόμενα χρόνια – δύο ιδιαίτερα σημαντικά θέματα με πολλαπλές προεκτάσεις. Το κλείσιμο της Εκδήλωσης θα γίνει με μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης από την οποία θα προκύψουν συμπεράσματα που θα παρουσιάζουν τις μελλοντικές υπηρεσίες του Copernicus από τη σκοπιά των - εν δυνάμει - χρηστών. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Copernicus_-_Oi_doryphhoroi_Sentinels_sten_ypereshia_tes_Koinonhias_kai_toy_Perivhallontos Ένα εκατομμύριο ευρώ για σοβιετική διαστημική κάψουλα. Στην πρώτη δημοπρασία του είδους της στην Ευρώπη, μια σοβιετική κάψουλα που μετέφερε τρεις κοσμοναύτες στο Διάστημα τη δεκαετία του 1970 πουλήθηκε για ένα εκατομμύριο ευρώ. Σύμφωνα με το γερμανικό οίκο Lempertz, ο οποίος πραγματοποίησε τη δημοπρασία στα νέα γραφεία του στις Βρυξέλλες, η κάψουλα πουλήθηκε σε Ευρωπαίο αγοραστή που υπέβαλε προσφορά μέσω τηλεφώνου. Η κάψουλα Vozvrashchayemyi Apparat («συσκευή επανεισόδου») εκτοξεύτηκε σε μια επανδρωμένη αποστολή το 1977 και μια μη επανδρωμένη το 1978, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκε για εκπαίδευση κοσμοναυτών. Πριν από την πώληση αφαιρέθηκαν τα μαύρα ίχνη που είχαν καλύψει την κάψουλα κατά την τελευταία επανείσοδό της στην ατμόσφαιρα και το λευκό της χρώμα αποκαταστάθηκε. Δεδομένου μάλιστα ότι η κάψουλα θεωρείται ακόμα λειτουργική, η δημοπρασία έπρεπε να λάβει άδεια από τη ρωσική κυβέρνηση. Στο σφυρί βγήκαν την ίδια μέρα και δύο διαστημικές στολές. Η στολή που φορούσε ο αμερικανο-βρετανός αστροναύτη Μάικλ Φόουλ κατά το ταξίδι του προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2003 έπιασε 70.000 ευρώ, ενώ η στολή που χρησιμοποίησε ο Ρώσος Αλεξάντερ Καλέρι σε μια πτήση προς τον ρωσικό σταθμό MIR το 1996 πουλήθηκε για 63.000 ευρώ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231317198

Ενας κατακλυσμός στον Αρη μας οδηγει σε εξωγηινη ζωη. Μικροβιακή ζωή μπορεί να κρύβεται σε πάγους κάτω από τα τεράστια κανάλια που παρατηρούνται στην επιφάνεια του Άρη, υποστηρίζει νέα μελέτη Ολλανδών επιστημόνων. Η νέα δουλειά δείχνει ότι τα κανάλια δημιουργήθηκαν από τεράστιες πλημμύρες, στον κόκκινο πλανήτη, οι οποίες δεν αποκλείεται να μετέφεραν σκληραγωγημένους ζωντανούς οργανισμούς. Ο Άρης, τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των επιστημών του διαστήματος, αποτελώντας όχι μόνο πεδίο ερευνών, για την εύρεση εξωγήινης ζωής, αλλά και πιθανό προορισμό για εποίκηση, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Παράλληλα, οι μελέτες που υποστηρίζουν ότι οι ενδείξεις πως ο κόκκινος πλανήτης, κάποτε, φιλοξενούσε ή φιλοξενεί, ακόμα, ζωή όλο και πληθαίνουν. Τώρα, μία νέα επιστημονική δουλειά έρχεται να στηρίξει μία ακόμα θεωρία που κινείται προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Πρόκειται για μελέτη Ολλανδών επιστημόνων, σύμφωνα με την οποία, ο Άρης, πριν από εκατομμύρια χρόνια, βίωσε μία κολοσσιαία πλημμύρα, όταν ο πάγος που κάλυπτε μία λίμνη άνοιξε, και το νερό που συγκρατούνταν από κάτω όρμησε προς την επιφάνεια. Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο σενάριο είναι το γεγονός ότι υπαινίσσεται πως, κάποτε, στον γειτονικό πλανήτη, υπόγειες λίμνες, όπως αυτή της θεωρίας, αποτελούσαν καταφύγιο για μικρόβια, τα οποία μπορεί, ακόμα και σήμερα, να βρίσκονται αδρανή, σε πάγο στο υπέδαφος. Στο παρελθόν, ορισμένες περιοχές στον Άρη έχουν χαρακτηριστεί ως η πηγή τεράστιων καναλιών εκροής. Μέχρι σήμερα, τέσσερα σενάρια έχουν προταθεί για να εξηγήσουν τη δημιουργία τους. Η νέα μελέτη ελέγχει αυτά τα σενάρια, με αναλύσεις εικόνων και υψομετρικών δεδομένων. Η βασική θεωρία πίσω από τα σενάρια λέει ότι στα εν λόγω κανάλια που έχουν παρατηρηθεί στον Άρη, και τα οποία φαίνεται να προέρχονται από κρατήρες που δημιουργήθηκαν από συγκρούσεις με άλλα ουράνια σώματα, έρεαν με ορμή τεράστιες ποσότητες νερού. Ωστόσο, το έδαφος στο οποίο βρίσκονται χρονολογείται από μία εποχή που ο Άρης εξελισσόταν στην κρύα έρημο που γνωρίζουμε σήμερα. Οι συνθήκες, επομένως, ήταν ακατάλληλες για την ύπαρξη νερού. Από που ήρθε, λοιπόν, το νερό που εκτιμάται ότι τα σχημάτισε; Για να απαντήσουν στο ερώτημα, ο Manuel Roda του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης και η ομάδα του, εξέτασαν τον κρατήρα Aram Chaos και το κανάλι του, το οποίο έχει πλάτος 10 χιλιομέτρων και βάθος 2 χιλιομέτρων, και οδηγεί μακριά από εκείνον. Η ομάδα πίστευε ότι μία λίμνη γέμιζε τον κρατήρα, όταν ο Άρης ήταν ακόμα ζεστός, η οποία, καθώς ο πλανήτης ψύχονταν, πάγωσε και, σιγά-σιγά, καλύφθηκε από ένα στρώμα ιζημάτων. Την επόμενη περίοδο, ο παγιδευμένος πάγος ζεσταινόταν από τη γεωθερμική ενέργεια από κάτω του. Παρόλο που, έτσι, τα πιο χαμηλά επίπεδα της παγωμένης λίμνης άρχισαν να λιώνουν, το υγρό σώμα που δημιουργήθηκε παρέμενε παγιδευμένο. Ωστόσο, χιλιάδες χρόνια μετά, το στρώμα ιζημάτων κατέρρευσε ξαφνικά, σπάζοντας τον πάγο και επιτρέποντας στο νερό να ξεχυθεί στην επιφάνεια. Πράγματι, οι μορφολογικές και γεωλογικές αναλύσεις της ομάδας έδειξαν μία μεγάλης κλίμακας κατάρρευση και καθίζηση ολόκληρης της περιοχής του κρατήρα, πριν από εκατομμύρια χρόνια, η οποία είναι συνεπής με τη θεωρία ότι από εκεί υπήρξε μία μαζική έξοδος υγρού νερού. Μάλιστα, για το χάραγμα του καναλιού στον Aram Chaos, ο Roda και η ομάδα του υπολόγισαν ότι θα χρειάστηκε να έρεαν μέσα του, σχεδόν, 90 χιλιάδες κυβικά χιλιόμετρα νερού, για περίοδο, στη μέγιστη περίπτωση, 10 ημερών! Ένα πραγματικά καταστροφικό πέρασμα. Επομένως, το παραπάνω σενάριο, τώρα, έχει τα γεωλογικά και υδρολογικά στοιχεία που δείχνουν ότι θα μπορούσε να έχει συμβεί, κατά τη διάρκεια της πρώιμης ιστορίας του Άρη. Και τα αποτελέσματα της νέας μελέτης μπορεί, επίσης, να αποτελούν έναν καλό οιωνό, στο κυνήγι για εξωγήινη ζωή. Ξέρουμε ότι παγωμένα περιβάλλοντα στη Γη μπορούν να φιλοξενούν μικρόβια, που καταφεύγουν σε μία αδρανή κατάσταση, για χιλιάδες χρόνια, αναβιώνοντας μόνο όταν το κλίμα αναθερμανθεί. Οπότε, δεν αποκλείεται, στον Άρη, να συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Συγκεκριμένα, η νέα έρευνα προτείνει ότι, στην περίπτωση του Aram Chaos, το υγρό μέρος της παγωμένης λίμνης μπορεί να ήταν το σπίτι σκληραγωγημένων μικροβίων, τα οποία ελευθερώθηκαν με το σπάσιμο του πάγου, και κινήθηκαν στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη. Εκεί, λόγω του ψυχρού κλίματος, πιθανότατα να πάγωσαν ξανά, μαζί με το νερό που τα μετέφερε, και να καλύφθηκαν, στο πέρασμα των αιώνων, από ιζήματα. Ίσως, λοιπόν, σε αυτά τα κανάλια εκροής, αρειανά μικρόβια να μας περιμένουν να ανοίξουμε μία τρύπα, να πάρουμε ένα δείγμα πάγου και να τα επαναφέρουμε στη ζωή. *Οι φωτογραφίες δεν είναι πραγματικές - Αποτελούν τυχαίες καλλιτεχνικές απεικονίσεις* http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CE%AF-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE

Από το 2030 η πρώτη ρωσική αποικία στο φεγγάρι! Τον... εποικισμό της Σελήνης προγραμματίζει από το 2030 η Ρωσία, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Izvestia. Σύμφωνα με το το ρωσικό “σεληνιακό σχέδιο” που εκπονήθηκε από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος Roscosmos, τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών και το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας προβλέπονται οι πρώτες αποστολές κοσμοναυτών με σκοπό τη δημιουργία μιας μόνιμης σεληνιακής βάσης δοκιμών καθώς επίσης και μία βάση εξαγωγής των φυσικών πόρων. Οπως είχε γράψει ο ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν σε άρθρο του που δημοσίευσε η εφημερίδα Rossiiskaya Gazeta στις 11 Απριλίου, οι στρατηγικοί στόχοι της Ρωσίας στην εξερεύνηση του διαστήματος συνδέονται με τον εποικισμό της Σελήνης και την περαιτέρω εξερεύνηση του Αρη και άλλων πλανητών του ηλιακού συστήματος. Σύμφωνα με το σημερινό δημοσίευμα της Izvestia, το σχέδιο δεν αποκλείει και την προσέλκυση ιδιωτών επενδυτών στα διαστημικά προγράμματα στην Σελήνη, τα οποία θα διερευνήσουν ευκαιρίες ανάπτυξης που θα μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή τα επόμενα 20-30 χρόνια. «Η Σελήνη είναι η πρώτη στάση σε ένα μακρύ και βαθύ ταξίδι στο διάστημα» λέει ο επικεφαλής επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής Ιβάν Μοϊσέγιεφ: «Είναι απόλυτα λογικά να θεωρείται η Σελήνη ένα πολλά υποσχόμενο διαστημικό λιμάνι! Όσον αφορά στην εξόρυξη ορυκτών πόρων, είναι παράλογο να σκεφθεί κανείς την... εισαγωγή στη Γη, δεδομένου και του τεράστιου κόστους μεταφοράς, ακόμα και εάν επρόκειτο για διαμάντια! Σε κάθε περίπτωση όμως οι έρευνες μπορούν να ξεκινήσουν από την παραγωγή οξυγόνου, το οποίο βρίσκεται σε πολλές χημικές ενώσεις σεληνιακών στοιχείων», κατέληξε ο επιστήμονας. Σύμφωνα με την Roscosmos, οι πρωτοβουλίες στο ομοσπονδιακό διαστημικό πρόγραμμα θα παρέχουν μια πολύ σημαντική εμπειρία σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων και επιστημόνων από διάφορες βιομηχανίες, ώστε να υποβάλλουν συγκεκριμένες προτάσεις στην κυβέρνηση. http://gr.rbth.com/news/2014/05/08/apo_to_2030_i_proti_rosiki_apoikia_sto_feggari_30265.html

Στην καρδιά της Φλόγας! Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία από το νεφέλωμα της Φλόγας που βρίσκεται σε απόσταση 1.400 ετών φωτός από τη Γη. Η φωτογραφία αποτελεί σύνθεση εικόνων που έχουν καταγράψει από το νεφέλωμα τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra και Spitzer. Στην εικόνα εμφανίζονται με λεπτομέρεια ορισμένες από τις περιοχές γέννησης άστρων στο εσωτερικό του. Το νεφέλωμα της Φλόγας ανήκει σε ένα κολοσσιαίο σύνθετο μοριακό νέφος που έχει ονομαστεί Μεγάλο Νεφέλωμα του Ωρίωνα. Εκεί βρίσκονται πολλά νεφελώματα με έντονη κοσμική δραστηριότητα και συνεχή παραγωγή άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=593780

Κατι διαφορετικό!!! Οταν ο Πλουταρχος μιλούσε για ΑΤΙΑ στους "Βίους Παράλληλους" Εδώ και πολλά χρόνια αρκετοι ιστορικοί και "ερευνητές" επισημαίνουν την ύπαρξη πολλών αναφορών σε αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενων αντικειμένων (ΑΤΙΑ) μέσα στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Σχεδόν σπάνια όμως κάποιος παρέθετε περαιτέρω στοιχεία, όπως συγκεκριμένα βιβλία, κεφάλαια, εδάφια, για να μπορεις να κάνεις την δική σου μελέτη. Έτσι βρέθηκε μετά απο καιρό το έργο του Πλούταρχου "Λεύκολλος" από τους Βίους Παράλληλους. Διαβάζοντάς το, υπάρχει μία αναφορά που είχε γίνει για το συγκεκριμένο έργο, σχετικά με την εμφάνιση ενός αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενου αντικειμένου κατά την διάρκεια μίας μάχης. Στο παρακάτω απόσπασμα, ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Λεύκολλος με τον Ρωμαϊκό στρατό του ήταν έτοιμος να πολεμήσει εναντίον του Βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη καί του συμμάχου του Μαρίου, τον οποίον είχε στείλει ο Σερτώριος προς βοήθεια του Μιθριδάτη. Ενώ ο στρατός των Ρωμαίων είχε παραταχθεί εναντίων του στρατού του Μιθριδάτη και όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει η μάχη, ξαφνικά, μέσα από τα σύννεφα εμφανίζεται ένα αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενο αντικείμενο... "[...]καταστὰς δ' εἰς ἔποψιν τῶν πολεμίων καὶ θαυμάσας τὸ πλῆθος, ἐβούλετο μὲν ἀπέχεσθαι μάχης καὶ τρίβειν τὸν χρόνον, Μαρίου δ', ὃν Σερτώριος ἐξ Ἰβηρίας ἀπεστάλκει Μιθριδάτῃ μετὰ δυνάμεως στρατηγόν, ἀπαντήσαντος αὐτῷ καὶ προκαλουμένου, κατέστη μὲν εἰς τάξιν ὡς διαμαχούμενος, ἤδη δ' ὅσον οὔπω συμφερομένων, ἀπ' οὐδεμιᾶς ἐπιφανοῦς μεταβολῆς, ἀλλ' ἐξαίφνης τοῦ ἀέρος ὑπορραγέντος, ὤφθη μέγα σῶμα φλογοειδὲς εἰς μέσον τῶν στρατοπέδων καταφερόμενον, τὸ μὲν σχῆμα πίθῳ μάλιστα, τὴν δὲ χρόαν ἀργύρῳ διαπύρῳ προσεοικός, ὥστε δείσαντας ἀμφοτέρους τὸ φάσμα διακριθῆναι. τοῦτο μὲν οὖν φασιν ἐν Φρυγίᾳ περὶ τὰς λεγομένας Ὀτρύας συμβῆναι τὸ πάθος." "[...] όταν αντίκρισε τους εχθρούς, απόρησε με το πλήθος τους καί θέλησε να αποφύγει την μάχη καί να καθυστερήσει, επειδή όμως ο Μάριος, που είχε στείλει από την Ιβηρία ο Σερτώριος στον Μιθριδάτη ως στρατηγό μαζί με στρατιωτική δύναμη, τον συνάντησε καί τον προκαλούσε, παρατάχθηκε για να πολεμήσει. Ενώ βάδιζαν ήδη προς τη σύγκρουση, χωρίς να συμβεί καμμιά φανερή μεταβολή, άνοιξε ο αέρας καί φάνηκε να κατεβαίνει με ορμή ένα μεγάλο σώμα σαν φλόγα, που έμοιαζε πολύ με πιθάρι στο σχήμα καί με πυρακτωμένο ασήμι στο χρώμα, καί οι δύο στρατοί φοβισμένοι από το όραμα αποσύρθηκαν. Λένε λοιπόν πως αυτό έγινε στη Φρυγία, κοντά στις λεγόμενες Οτρύες." Αυτό το γεγονός συνέβη κατά τον Τρίτο Μιθριδατικό Πόλεμο, τα έτη 74-66 π.Χ. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3-%CE%BC%CE%B9%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF

Ολη η εξέλιξη του Σύμπαντος σε... 4 λεπτά. Την πιο ολοκληρωμένη οπτική προσομοίωση της εξελικτικής πορείας του σύμπαντος, ξεκινώντας λίγο μετά τη δημιουργία του με τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια και φθάνοντας μέχρι σήμερα, πραγματοποίησε μια ομάδα Αμερικανών και Γερμανών αστροφυσικών και κοσμολόγων, με τη βοήθεια ισχυρών υπερυπολογιστών. Είναι η πρώτη φορά που το σύμπαν έχει «μοντελοποιηθεί» με τόσο μεγάλη ακρίβεια, πράγμα που, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει στον έλεγχο της αξιοπιστίας διαφόρων επιστημονικών θεωριών σχετικά με την προέλευση και τη σύστασή του. Η νέα προσομοίωση- μαμούθ με την ονομασία «Illustris» αποτελεί ένα είδος χρονομηχανής, επιτρέπει στους επιστήμονες να δουν με οπτικοποιημένο τρόπο αυτό που περιγράφουν οι εξισώσεις τους εδώ και χρόνια, όσον αφορά τη δημιουργία των άστρων και των γαλαξιών, ιδίως σε σχέση με τον ρόλο της σκοτεινής ύλης. Στην ουσία, πρόκειται για ένα εξελιγμένο πρόγραμμα λογισμικού, το οποίο ενσωματώνει τις βασικές κοσμολογικές θεωρίες και, στη συνέχεια, αναλαμβάνει το ίδιο να αναδημιουργήσει την «ιστορία» του σύμπαντος. Η προσομοίωση ξεκινά «μόλις» 12 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη και παρακολουθεί την εξέλιξη του σύμπαντος μέχρι να δημιουργηθεί στην εποχή μας ένα κύβος με πλευρά 350 εκατ. ετών φωτός, ο οποίος περιέχει 41.416 γαλαξίες. Οι μικρότερες δομές που δείχνει η προσομοίωση, έχουν έκταση περίπου 1.000 ετών φωτός. Η όλη εργασία που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» και είχε επικεφαλής τον αστροφυσικό Μαρκ Βογκελσμπέργκερ του ΜΙΤ. Η προσομοίωση δίνει για πρώτη φορά ένα τελικό αποτέλεσμα που φαίνεται να επιβεβαιώνει τα βασικά αξιώματα της κοσμολογίας, καθώς συμφωνεί τόσο πολύ με τις πραγματικές παρατηρήσεις των αστρονόμων μέσω των επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων- χωρίς πάντως να λείπουν και οι μεταξύ τους διαφορές, κάτι που πρέπει να εξηγηθεί στο μέλλον. Το νέο συμπαντικό μοντέλο κατέστη εφικτό χάρη στη συνδυασμένη επεξεργαστική ισχύ αρκετών αμερικανικών και ευρωπαϊκών υπερυπολογιστών που χρησιμοποιήθηκαν. Ένας απλός φορητός ή επιτραπέζιος υπολογιστής θα χρειαζόταν 2.000 χρόνια για να «τρέξει» μια τέτοια προσομοίωση. Για τη δημιουργία της προσομοίωσης, η οποία είναι μία από τις πιο πολύπλοκες που έχουν ποτέ δημιουργηθεί για οποιονδήποτε λόγο και η οποία χρησιμοποιεί 12 δισεκατομμύρια τρισδιάστατα εικονοστοιχεία (πίξελ), χρειάστηκαν τρεις μήνες υπολογιστικής εργασίας, με τη βοήθεια των βελτιωμένων αλγόριθμων του «έξυπνου» λογισμικού Arepo. Όπως είπε ο Βογκελσμπέργκερ, η προσομοίωση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της σκοτεινής ύλης ως συνδετικού ιστού και «σκελετού» γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται οι μεγάλες δομές των γαλαξιών. «Αν δεν την συμπεριλαμβάναμε, η προσομοίωση δεν θα έμοιαζε με το πραγματικό σύμπαν» όπως είπε. Η προσομοίωση επίσης είναι η πρώτη που δείχνει την ορατή ύλη να προκύπτει από τη σκοτεινή. Εκτιμάται ότι το σύμπαν αποτελείται κατά περίπου 4% από κοινή ύλη, 23% από τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη και 73% από -την ακόμη πιο μυστηριώδη- σκοτεινή ενέργεια. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=593742

Το κοντινότερο άστρο «δραπέτης» Πριν από λίγο καιρό οι επιστήμονες εντόπισαν μια ομάδα άστρων στον γαλαξία μας την ύπαρξη των οποίων αγνοούσαμε μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μοναχικά άστρα που κινούνται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη των συμβατικών. Αυτού του είδους τα άστρα ονομάζονται άστρα υπερυψηλής ταχύτητας τα οποία σπάνε τα βαρυτικά δεσμά του γαλαξία μας και μπορούν να το εγκαταλείψουν. Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε ένα ακόμη τέτοιο άστρο που είναι το κοντινότερο στη Γη άστρο αυτού του είδους. Τα άστρα υπερυψηλής ταχύτητας είναι γιγάντιοι υπέρθερμοι μπλε αστέρες που ανήκουν σε δυαδικά συστήματα τα οποία βρίσκονται κοντά στην κολοσσιαία μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία μας. Το ένα άστρο του συστήματος παγιδεύεται από τη βαρυτική έλξη μαύρης τρύπας δημιουργώντας μια κοσμική «σφεντόνα» που εκτοξεύει το άλλο άστρο προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση με τρομερή ταχύτητα επιτρέποντας του να βγει από τα γαλαξιακά σύνορα. Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι για να δημιουργηθεί μια κοσμική «σφεντόνα» είναι απαραίτητο να εμπλέκεται μια γιγάντια μελανή οπή ενώ η ταχύτητα που πρέπει να αναπτύξει το άστρο...βολίδα για να ξεφύγει από τη βαρυτική έλξη του γαλαξία του θα πρέπει να ξεπερνάει το 1,6 εκ.χλμ/ώρα. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει 18 άστρα «δραπέτες» στον Γαλαξία μας τα οποία βρίσκονταν όλα στο κέντρου του όπου ως γνωστόν υπάρχει μια γιγάντια μελανή οπή. Πρόσφατα όμως εντοπίστηκε μια ομάδα 20 τέτοιων άστρων που βρίσκονται πολύ μακριά από το κέντρο του γαλαξία μας προκαλώντας πονοκεφάλους στους ειδικούς. Ομάδα αστρονόμων από τις ΗΠΑ και την Κίνα έκαναν παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο LAMOST στο αστεροσκοπείο Xinglong που βρίσκεται 200 χλμ έξω από το Πεκίνο. Εντόπισαν ένα νέο άστρο υπερυψηλής ταχύτητας το οποίο είναι το πλέον κοντινό σε εμάς από όλα τα άστρα του είδους. Το άστρο ονομάστηκε LAMOST-HVS1, τρέχει με ταχύτητα περίπου 1,6 εκ. χλμ/ώρα και είναι το πιο φωτεινό από όλα τα άστρα υπερυψηλής ταχύτητας που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophsysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=593756

Η θέα της Γης από την Σελήνη. Το διαστημικό σκάφος της NASA, Lunar ReconnaissanceOrbiter (LRO), που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, βλέπει την «ανατολή» της Γης 12 φορές κάθε μέρα. Όμως, η LROC (συντομογραφικά η κάμερα του LRO) είναι συνεχώς απασχολημένη με την απεικόνιση της σεληνιακής επιφάνειας και πάρα πολύ σπάνια έχει την δυνατότητα να συλλάβει την εικόνα της Γης. Όμως, την 1η Φεβρουαρίου 2014, καθώς η τροχιά του LRO κατευθυνόταν προς τον βόρειο πόλο της Σελήνης, η κάμερά του συνέλαβε την ανατολή της Γης που βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα. Είναι αξιοσημείωτη η φωτεινότητα της Γης σε σχέση με αυτή της Σελήνης. Λεπτομέρειες για τις τεχνικές των εικόνων. http://www.nasa.gov/content/goddard/lro-view-of-earth/#.U2qhQYby58r http://physicsgg.me/2014/05/08/%ce%b7-%ce%b8%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία μας όπως το είδε το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Έναν χάρτη που απεικονίζει το μαγνητικό πεδίο στο Γαλαξία μας με τη μεγαλύτερη έως σήμερα λεπτομέρεια δημοσίευσε μία διεθνής ομάδα αστροφυσικών, στηριζόμενη στα στοιχεία από το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ. Πρωταρχική αποστολή για το Πλανκ ήταν η μελέτη της ακτινοβολίας υποβάθρου, της θερμικής ακτινοβολίας που αποτελεί τον απόηχο από τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια. Η ακτινοβολία υποβάθρου είναι το παλαιότερο φως στο Σύμπαν και σήμερα πιστεύουμε πως εκπέμφθηκε όταν το Σύμπαν είχε ηλικία 380.000 χρόνων και θερμοκρασία κατάλληλη ώστε τα ελεύθερα πρωτόνια και ηλεκτρόνια να συνενωθούν σε πυρήνες υδρογόνου, επιτρέποντας έτσι στο πρώτο φως να διαδοθεί. Πέρα όμως από τη μεγάλη επιτυχία της παρατήρησης της ακτινοβολίας υποβάθρου με ασύγκριτη λεπτομέρεια, το Πλανκ ήταν εξοπλισμένο και με ένα όργανο παρατήρησης των σωματιδίων σκόνης που υπάρχουν στο Γαλαξία. Τα σωματίδια αυτά εκπέμπουν το δικό τους φως αφού θερμανθούν από το φως των κοντινών τους άστρων. Παρατηρώντας την πόλωση του συγκεκριμένου φωτός οι επιστήμονες ήταν σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν τον προσανατολισμό του μαγνητικού πεδίου του Γαλαξία, το οποίο είναι γνωστό πως είναι 100.000 φορές ασθενέστερο κατά μέσο όρο σε σύγκριση με αυτό της Γης. Όπως ακριβώς όμως πολλά φαινόμενα στον πλανήτη μας μπορούν να εξηγηθούν μέσω του μαγνητικού του πεδίου, έτσι και στο Γαλαξία είναι εξίσου σημαντική η γνώση της συμπεριφοράς του. Στο χάρτη φαίνεται ξεκάθαρα πως υπάρχουν ισχυρές μαγνητικές γραμμές παράλληλες με το επίπεδο του Γαλαξία, ενώ σχηματίζονται και αρκετοί έντονοι βρόχοι και σπείρες σε περιοχές με υψηλή συγκέντρωση αερίων και σκόνης. «Η σκόνη συχνά παραμελείται στις μελέτες, πρέπει όμως να θυμόμαστε πως περιέχει τα ίδια υλικά από τα οποία σχηματίζονται οι βραχώδεις πλανήτες», υποστηρίζει ο καθηγητής Πίτερ Μάρτιν εκ μέρους του Καναδικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Αστροφυσικής, που συμμετείχε στην έρευνα. «Παρατηρώντας τη σκόνη, το Πλανκ μας βοήθησε να κατανοήσουμε τη σύνθετη ιστορία του Γαλαξία και συνεπώς και της ζωής σε αυτόν», καταλήγει. Το αποτύπωμα του μαγνητικού πεδίου του Γαλαξία θα δημοσιευτεί σε τέσσερα διαδοχικά άρθρα του επόμενου τεύχους του περιοδικού Astronomy & Astrophysics. http://physicsgg.me/2014/05/07/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

Πτήση ανάμεσα σε 1.700 εξωπλανήτες με ένα... animation. Όλοι οι γνωστοί πλανήτες που κινούνται γύρω από μεμονωμένα άστρα περιστρέφονται σαν ζαλισμένοι στο animation που δημιούργησε ένας διδακτορικός φοιτητής στη Βρετανία. Ο Τομ Χαντς του τμήματος Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ συγκέντρωσε δεδομένα από τον Ανοιχτό Κατάλογο Εξωπλανητών και τα τροφοδότησε σε ένα πρόγραμμα Javascript για να απεικονίσει τις τροχιές τους. Όλα τα γνωστά πλανητικά συστήματα -με εξαίρεση αυτά που αφορούν δυαδικά συστήματα, δηλαδή συστήματα στα οποία ένα άστρο κινείται γύρω από ένα δεύτερο άστρο- εμφανίζονται κατά σειρά φθίνουσας ακτίνας τροχιάς. Αυτό σημαίνει ότι οι πρώτοι πλανήτες που εμφανίζονται στο animation κινούνται σε μεγάλες αποστάσεις γύρω από το μητρικό τους άστρο και χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρώσουν μια πλήρη περιφορά. Αντίθετα, στους πλανήτες που εμφανίζονται στο τέλος του animation το έτος διαρκεί μόνο λίγες μέρες ή ώρες. O Ανοιχτός Κατάλογος Εξωπλανητών περιλαμβάνει μέχρι σήμερα 1.776 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες κατανεμημένους σε 1082 συστήματα, από τα οποία τα 62 είναι δυαδικά συστήματα. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5117219/pthsh-anamesa-se-1-700-ekswplanhtes/

Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=270 (18/12/2009)

Η «Περσεφόνη» που θα σώσει τον άνθρωπο. Η NASA και η DARPA (η Yπηρεσία Προηγμένων Τεχνολογιών του αμερικανικού στρατού των ΗΠΑ) έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους μαζί με ιδιωτικές εταιρείες, ερευνητικά ιδρύματα και ακαδημαϊκούς φορείς σε ένα φιλόδοξο project που έχει λάβει την ονομασία «Περσεφόνη». Βασικός στόχος του προγράμματος είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ικανού να μεταφέρει σε μεγάλες αποστάσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα τον άνθρωπο. Το σκάφος αυτό θα μπορεί να μεταφέρει ατρόμητους εξερευνητές που θέλουν να ανακαλύψουν μακρινούς κόσμους και θα τους επιστρέφει μετά στη Γη για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Θα μπορεί φυσικά να μεταφέρει αποίκους σε μακρινούς πλανήτες ή, σε περίπτωση που η Γη για οποιονδήποτε λόγο γίνει αφιλόξενη για τη ζωή, να αποτελέσει το μέσο διάσωσης του ανθρώπινου είδους. Το σκάφος αυτό θα διαθέτει ενεργειακή αυτονομία και ταυτόχρονα θα αποτελεί ένα «ζωντανό οικοσύστημα» που θα λειτουργεί έτσι ώστε να συντηρούνται οι επιβάτες του για όσο διάστημα χρειαστεί. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, η κατασκευή της διαστημικής κιβωτού μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 100 έτη. Ως τότε οι υπεύθυνοι του προγράμματος ευελπιστούν ότι η επιστημονική πρόοδος θα έχει επιλύσει μια σειρά από τεχνικά ζητήματα - ορισμένα από τα οποία είναι αλήθεια ότι φαίνεται δύσκολο να έχουν επιλυθεί -, αλλά, από την άλλη πλευρά, αν κάποιος που ζούσε στις αρχές του 20ού αιώνα έμπαινε σε μια χρονομηχανή και έβγαινε σήμερα είναι βέβαιο ότι θα «τρελαινόταν» με όσα θα έβλεπε σε επίπεδο τεχνολογικής και επιστημονικής εξέλιξης. Συνεπώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα οι τεχνολογίες που απαιτούνται για τη διαστημική κιβωτό να έχουν αναπτυχθεί σε 100 χρόνια από σήμερα. Η πρώτη και βασικότερη δυνατότητα που θα πρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο, να διαθέτει η κιβωτός είναι κάτι ανάλογο με την περίφημη «ταχύτητα δίνης» του διαστημοπλοίου Enterprise στο «Star Trek». Με απλά λόγια, μια τεχνολογία που θα επιτρέπει στο σκάφος να... διπλώνει τον χωροχρόνο και να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις σε χρόνο dt. Το δεύτερο κρίσιμο χαρακτηριστικό του σκάφους θα είναι το «ζωντανό οικοσύστημα» που θα βρίσκεται στο εσωτερικό του, το οποίο οι επιτελείς του project ονόμασαν «Περσεφόνη». «Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε εκατό χρόνια θα έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε σκάφη που θα μπορούν να πραγματοποιήσουν μακρινά διαστημικά ταξίδια. Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε έναν τρόπο ώστε το εσωτερικό του σκάφους να αποτελεί μια μίνι Γη. Να διαθέτει τις καιρικές, κλιματικές και άλλες συνθήκες που στηρίζουν την ύπαρξη και επιβίωση του ανθρώπου. Πρέπει οι επιβάτες του σκάφους να ακολουθούν τους ίδιους φυσικούς και χημικούς ρυθμούς που βιώνει ο άνθρωπος στη Γη, και παράλληλα να έχει προβλεφθεί η ύπαρξη συνθηκών που θα επιτρέπουν εκτός από τη βιολογική και την ομαλή κοινωνική συμβίωση των επιβατών» ανέφερε η Ρέιτσελ Αρμστρονγκ, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Γκρίνουιτς που είναι η επικεφαλής του προγράμματος «Περσεφόνη». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=593127 Δεν επηρεάζουν τα κοινά διαστημικά σχέδια Ρωσίας – ΗΠΑ οι κυρώσεις. Οι κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ κατά της Ρωσίας λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία, δεν έχουν επηρεάσει μέχρι στιγμής τα σχέδια της ρωσο-αμερικανικής κοινοπραξίας International Launch Services (ILS) που αφορά στην εμπορική εκμετάλλευση των πυραύλων Proton με πρόγραμμα εκτοξεύσεων από το διαστημικό κέντρο Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν. Σύμφωνα με δήλωση της εκπροσώπου της ILS, Κάρεν Μόναγκαν, οι περιορισμοί που έθεσε ο Λευκός Οίκος στις προμήθειες αμερικανικών στρατιωτικών προϊόντων στην Ρωσία δεν αφορούν, ούτε «μπλοκάρουν» την ρωσο-αμερικανική διαστημική συνεργασία. http://gr.rbth.com/news/2014/05/06/den_epireazoyn_ta_koina_diastimika_sxedia_rosia_ipa_oi_kyrosei_30231.html

Η αέναη υδρόγειος σε προσομοίωση της NASA. Οι ωκεανοί της Γης μοιάζουν να ζωντανεύουν σε δύο animation της NASA που προσομοιώνουν τα ρεύματα των ωκεανών και την ανανέωση των υδάτων της Μεσογείου. Δορυφορικά δεδομένα και μετρήσεις στην επιφάνεια της θάλασσας συνδυάστηκαν με μαθηματικά μοντέλα σε μια προσομοίωση της ωκεάνιας κυκλοφορίας από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι τον Οκτώβριο του 2007. Στην αρχή του βίντεο μπορεί κανείς να διακρίνει το Ρεύμα του Κόλπου, το οποίο ξεκινά έξω από τη Φλόριντα και μεταφέρει θερμότητα μέχρι την Ευρώπη -χωρίς το ρεύμα αυτό, η Βρετανία θα κινδύνευε με μπει στην κατάψυξη. Δύο άλλα σημαντικά ρεύματα είναι το Αγκούλας, το οποίο κινείται νότια κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Αφρικής, καθώς και το Κουροσίο στον Ειρηνικό που μεταφέρει θερμότητα βορειοανατολικά στην Ιαπωνία. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα ωκεάνια ρεύματα λειτουργούν ως κυλιόμενος ιμάντας που μεταφέρει θερμότητα από τους τροπικούς μέχρι τους πόλους και διαμορφώνει το κλίμα του πλανήτη. Ένα διαφορετικό animation που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του ίδιου ερευνητικού προγράμματος προσομοιώνει την κυκλοφορία των υδάτων στον ανατολικό Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, γεμάτη κυκλοτερή ρεύματα που ονομάζονται δίνες. Τα animation δημιουργήθηκαν στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσεις Goddard σε συνεργασία με το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) και το MIT. Οι απεικονίσεις βοηθούν τους ερευνητές να κατανοήσουν το ρόλο της ωκεάνιας κυκλοφορίας στο κλίμα και τον κύκλο του άνθρακα. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231316488

Πώς θα είναι το σκάφος CST-100 που θα μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα το 2017. H Boeing έδωσε στη δημοσιότητα πληροφορίες αλλά και φωτογραφίες για το σκάφος CST-100 που κατασκευάζει το οποίο προορίζεται να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. Αρχικά το σκάφος θα μεταφέρει τα πληρώματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αλλά στόχος της εταιρείας είναι να προσφέρει και χαμηλού κόστους τουριστικές διαστημικές πτήσεις. Το CST-100 έχει χωρητικότητα επτά επιβατών και η καμπίνα του δεν θυμίζει σε τίποτε τα συμβατικά διαστημικά σκάφη. Θα έλεγε κάποιος ότι μοιάζει περισσότερο με ένα high-tech γυμναστήριο ή με ένα φουτουριστικής αισθητικής spa. «Αυτό που σίγουρα δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες μπαίνοντας στο σκάφος είναι 1.100 ή 1.600 διακόπτες και κουμπάκια. Ουσιαστικά το πλήρωμα θα είναι απλά επιβάτες που πρέπει να φτάσουν στον διαστημικό σταθμό και δεν είναι δουλειά τους να πιλοτάρουν αυτό το σκάφος. Ετσι δεν θα είναι απαραίτητο να κάνουν πολύμηνη εκπαίδευση για να μάθουν τις λειτουργίες του» αναφέρει ο Κρις Φέργκιουσον στέλεχος της Boeing και πρώην αστροναύτης. Ο έλεγχος των λειτουργιών του CST-100 θα γίνεται εύκολα μέσα από κοινές ταμπλέτες του εμπορίου που θα χρησιμοποιούν οι αστροναύτες που θα εισέρχονται σε αυτό. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Boeing το σκάφος θα είναι έτοιμο να ταξιδέψει στο Διάστημα το 2017. Το CST-100 είναι ένα από τα σκάφη που έχει προκρίνει η NASA ως αντικαταστάτες των διαστημικών της λεωφορείων και γι αυτό χρηματοδοτεί την κατασκευή του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592938 Ζωντανά στο Διαδίκτυο βίντεο της Γης από τον ISS. Ζωντανή ροή βίντεο στο Διαδίκτυο προσφέρουν πλέον τέσσερις κάμερες που εγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) και βρίσκονται μόνιμα στραμμένες στη Γη. Οι κάμερες υψηλής ευκρίνειας, μοντέλα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, δοκιμάζονται στο πλαίσιο του πειράματος HDEV για την επιλογή του εξοπλισμού εικονοληψίας που θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Οι τέσσερις κάμερες ενεργοποιούνται εναλλάξ στο βίντεο που προβάλλεται στο κανάλι του πειράματος στο Ustream, ενώ μια ξεχωριστή εφαρμογή της NASA προβάλλει τη θέση στην οποία βρίσκεται ανά πάσα στιγμή ο σταθμός δίπλα στο ζωντανό βίντεο. http://eol.jsc.nasa.gov/HDEV/ Σε περίπτωση απώλειας του σήματος, ή όταν οι κάμερες του HDEV δεν λειτουργούν, το κουτί του ζωντανού streaming δείχνει μόνο μια γκρίζα κάρτα. Οι κάμερες, εγκατεστημένες μέσα σε αεροστεγή κουτιά ελεγχόμενης θερμοκρασίας, μεταδίδουν σήμα απευθείας στη Γη και δεν ελέγχονται από το πλήρωμα του ISS. Το πείραμα προγραμματίζεται να διαρκέσει μέχρι τον Οκτώβριο του 2015. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231316071 25 φωτογραφίες που έχει τραβήξει η NASA. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί 25 φωτογραφίες που έχει τραβήξει η NASA από το διάστημα, βγαλμένες κυριολεκτικά από άλλο κόσμο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-25-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-vid Εφικτή η ασπίδα διαστημοπλοίων του Star Wars. Πολλά είναι τα σημεία αναφοράς του κινηματογραφικού έπους του Star Wars. Ενα από αυτά ήταν η περίφημη ασπίδα προστασίας που προστάτευε τα διαστημόπλοια από τα αντίπαλα πυρά. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Λέστερ υποστηρίζουν ότι είναι εφικτό να δημιουργηθεί μια τέτοια ασπίδα. Όπως υποστηρίζουν υπάρχουν οι πρώτες ύλες για την ανάπτυξη μια τέτοιας τεχνολογίας. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μια τέτοια ασπίδα θα βασίζεται στη χρήση πολύ ισχυρών μαγνητών οι οποίοι θα μπορούν να εξοστρακίζουν τις βολές από αντίπαλα όπλα και συγκεκριμένα όπως και στην ταινία από όπλα που εκτοξεύουν δέσμες λέιζερ. Αναφέρουν μάλιστα ότι η ίδια η φύση έχει δημιουργήσει ένα «πρωτότυπο» μιας τέτοιας ασπίδας που δεν είναι άλλο από την ιονόσφαιρα. Πρόκειται για ένα από τα ανώτερα στρώματα του πλανήτη μας που εμποδίζει την επικίνδυνη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία να διεισδύσει στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές μια ασπίδα προστασίας σε σκάφη θα πρέπει να συνδυάζει την παρουσία ενός κελύφους πλάσματος (υπέρθερμα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια) και ενός μαγνητικού πεδίου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στα χαρτιά τουλάχιστον ο συνδυασμός αυτός είναι ικανός να μπλοκάρει ακτίνες λέιζερ. «Η ιονόσφαιρα είναι στην ουσία ένα πλάσμα που προστατεύει τη Γη. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και το πλάσμα που περιγράφουμε στην εργασία μας» αναφέρει ο Αλεξάντερ Τούχι, ένας εκ των ερευνητών. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592991

Ο Ακιδωτός τροχός του Σύμπαντος. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra φωτογράφισε τον εντυπωσιακό γαλαξία Μ101 που λόγω της μορφολογίας του οι επιστήμονες τον έχουν ονομάσει «Ακιδωτό τροχό». Πρόκειται για ένα ραβδωτό σπειροειδή γαλαξία που είναι 70 φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας γαλαξία. Ο Μ101 βρίσκεται σε απόσταση 21 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου. Η ασυμμετρία του Μ101 οφείλεται σύμφωνα με τους ειδικούς στην συνεχή αλληλεπίδραση του με γειτονικούς γαλαξίες που μεταβάλει συνεχώς το σχήμα του. Επιπλέον αυτές οι αλληλεπιδράσεις έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάθε φορά περιοχές γέννησης νέων άστρων. Οι νέες εικόνες του Μ101 αναμένεται να αποκαλύψουν νέα στοιχεία για αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592881

Δείτε την «καρδιά» ενός σουπερνόβα. Η έκρηξη ενός άστρου αποτελεί το πιο βίαιο κοσμικό φαινόμενο οι επιπτώσεις του οποίου είναι πολυεπίπεδες. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν μεγάλο μέρος του μηχανισμού ενός υπερκαινοφανούς αστέρα αλλά με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα είναι αδύνατο να παρατηρήσουν απευθείας το φαινόμενο. Ο δρ.Φίλιπ Μόστα και ο Κρίστιαν Οτ, καθηγητής θεωρητικής αστροφυσικής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) δημιούργησαν ένα 3D animation το οποίο παρουσιάζει τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό ενός άστρου που έχει μπει στην τελική φάση της αυτοκαταστροφής του. Ειδικότερα το animation δείχνει την κατάρρευση του πυρήνα ενός άστρου που βρίσκεται στα τελικά στάδια της αυτοκαταστροφής του. Πρόκειται για ένα άστρο που περιστρέφεται πολύ γρήγορα ενώ ταυτόχρονα εξακολουθεί να διαθέτει ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Αυτού του είδους τα άστρα είναι σχετικά σπάνια. Τέτοια χαρακτηριστικά έχει μόνο ένα στα εκατό άστρα με μέγεθος δέκα ή περισσότερες φορές μεγαλύτερα από τον Ηλιο που είναι και κατά βάση τα άστρα εκείνα που μετατρέπονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες. Στο παρελθόν έχουν γίνει προσομοιώσεις και animation των διεργασιών σε υπερκαινοφανείς αστέρες με γρήγορη περιστροφή και ισχυρό μαγνητικό πεδίο αλλά παρουσίαζαν το φαινόμενο σε δύο διαστάσεις. Τα δύο διαστάσεων animation εμφάνιζαν μια τέλεια συμμετρία γύρω από τον άξονα της περιστροφής του άστρου. Ομως οι δύο επιστήμονες έχουν την άποψη πως τίποτε στη φύση δεν είναι τέλειο και για αυτό στις προσομοιώσεις τους προσέθεσαν μια ακόμη διάσταση γύρω από τον άξονα περιστροφής. «Αυτή η έξτρα διάσταση λειτουργεί όπως οι σπόνδυλοι στη σπονδυλική στήλη. Αν ένας σπόνδυλος έχει βγει ελαφρώς από τη θέση του θα υπάρχει μεγαλύτερη πίεση στη μια πλευρά της σπονδυλικής στήλης και μικρότερη στην άλλη πλευρά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο δίσκος και τα υλικά ανάμεσα στον σπόνδυλο να συμπιέζονται προς την πλευρά που δέχεται τη μικρότερη πίεση. Το ίδιο συμβαίνει αν γίνει μια προσθήκη στον άξονα συμμετρίας ενός άστρου με ισχυρό μαγνητικό πεδίο το οποίο καταρρέει. Αντί να παράγονται δύο απόλυτα πανομοιότυποι πίδακες η μαγνητική στρέβλωση παράγει δύο ασύμμετρους λοβούς» αναφέρει ο Κρίστιαν Οτ. Αυτή η παρέμβαση με την έξτρα διάσταση επέτρεψε στους δύο επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα 3D animation της κατάρρευσης του πυρήνα ενός άστρου το οποίο, όπως πιστεύουν, αποτυπώνει με μεγαλύτερη ακρίβεια το τι συμβαίνει εκεί. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592924

Το 1950 ξεκίνησε το Ανθρωπόκαινο. Τα τελευταία 11 χιλιάδες έτη ο πλανήτης ζει στην εποχή του Ολόκαινου που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής Παγετώνων στη Γη και στην εμφάνιση του σύγχρονου πολιτισμού του ανθρώπου. Ομως η παρουσία και δραστηριότητα του ανθρώπου πάνω στη Γη αφήνει ανεξίτηλα το στίγμα του στον πλανήτη και μάλιστα σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς η δράση του ανθρώπου έχει τέτοια έκταση αλλά κυρίως τέτοια καταλυτική αρνητική επίδραση που πρέπει να μιλάμε πλέον για μια νέα γεωλογική περίοδο. Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας έχουν ονομάσει αυτή τη νέα περίοδο «Ανθρωπόκαινο». Ομάδα ειδικών οριοθετεί την εκκίνηση του Ανθρωπόκαινου. Προτείνουν μάλιστα ως ημερομηνία έναρξης της νέας αυτής περιόδου το 1950. Η Διεθνής Επιτροπή Στρωματογραφίας (ICS) έχει δημιουργήσει μια ομάδα εργασίας που ονομάζεται «Ομάδα Εργασίας Ανθρωπόκαινου». Στο συνέδριο της Ευρωπαΐκής Ενωσης Γεωεπιστημών μέλη αυτής της ομάδας εργασίας αναφέρθηκαν στις μελέτες τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές ορόσημο είναι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αμέσως μετά τη λήξη του ξεκινά μια περίοδος ραγδαίας αύξησης του ανθρώπινου πληθυσμού. Ξεκινά μια αλματώδης βιομηχανική ανάπτυξη ενώ παράλληλα υπάρχει ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Παρατηρείται επίσης πολύ μεγάλη αύξηση στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Από τη δεκαετία του 1950 αρχίζει σύμφωνα με τους ερευνητές η εκτεταμένη καταστροφή των δασών και η υπερεντατική αλιεία. Ολοι αυτοί οι παράγοντες έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες είδη να βρίσκονται στα όρια της εξαφάνισης. Ενα κομβικό σημείο που οδηγεί τα μέλη της ομάδας εργασίας να οριοθετούν το 1950 ως ημερομηνία εκκίνησης της νέας εποχής είναι ότι ξεκινούν μαζικά οι δοκιμές πυρηνικών όπλων που εκτός των άλλων απελευθερώνουν σε αέρα, υπέδαφος και θάλασσα μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. Επίσης από τη δεκαετία του 1950 αρχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο εμφανή τα σημάδια των μεταβολών από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Οι κλιματικές αλλαγές και η αύξηση της θερμοκρασίας αλλά και η μόλυνση της ατμόσφαιρας που σε πολλές περιοχές του πλανήτη έχει μετατρέψει τον αέρα σε μια τοξική σούπα. Η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς τους κάνει πιο όξινους και σε συνδυασμό με τον ολοένα αυξανόμενο όγκο σκουπιδιών σε αυτούς δημιουργεί ένα κυριολεκτικά δηλητηριώδες και ασφυκτικό περιβάλλον στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα. Οι κλιματικές αλλαγές και η μόλυνση του περιβάλλοντος ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό των θανάτων στον πλανήτη. Στη στεριά ο άνθρωπος μετακινεί και καταστρέφει δέκα φορές μεγαλύτερο όγκο εδάφους από ότι όλα μαζί τα φυσικά φαινόμενα (τεκτονική δραστηριότητα, ηφαιστειακή δραστηριότητα, κατολισθήσεις κλπ). «Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο άνθρωπος αλλάζει τη Γη με νέους τρόπους. Εξελισσόμαστε πολιτιστικά πολλές φορές ταχύτερα από ότι εξελισσόμαστε βιολογικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παγκόσμιο οικοσύστημα να αλλάζει χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις μορφές και επιπτώσεις αυτών των αλλαγών. Πρέπει να καταφέρουμε να γίνουμε τόσο σοφοί ώστε να ελέγχουμε τις αλλαγές που προκαλούμε» δήλωσε στο συνέδριο ο καθηγητής Ζαν Ζαλάσιεβιτς, επικεφαλής της ομάδας εργασίας του Ανθρωπόκαινου η οποία θα εκδώσει και ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο «A Stratigraphic Basis for the Anthropocene». http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592591

Πρώτες εικόνες του φευγαλέου «κοσμικού ιστού» Ένα νέο όργανο που λειτουργεί σε τηλεσκόπιο της Καλιφόρνια επέτρεψε στους αστρονόμους να συλλάβουν τις πρώτες εικόνες του λεγόμενου διαγαλαξιακού μέσου, αχανών νημάτων αερίου που εκτείνονται ανάμεσα στους γαλαξίες και περιέχουν το μεγαλύτερο μέρος της κανονικής ύλης στο Σύμπαν. Τη δεκαετία του 1980 οι κοσμολόγοι προέβλεψαν ότι το αέριο από το οποίο αποτελούνταν το νεογέννητο Σύμπαν δεν ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένο στο Διάστημα, αλλά διατάχθηκε σε μορφή μικρών και μεγάλων καναλιών που ρέουν ανάμεσα στους γαλαξίες. Τα κανάλια αυτά, ή νήματα αερίου, πιστεύεται ότι σχηματίζουν μια δομή σαν σφουγγάρι, τον λεγόμενο κοσμικό ιστό ή διαγαλαξιακό μέσο. Το αέριο που περιέχουν τα διαγαλαξιακά νήματα, σχεδόν αποκλειστικά αρχέγονο υδρογόνο, εκτιμάται ότι αντιστοιχεί στα τρία τέταρτα της κανονικής ύλης που βλέπουμε το Σύμπαν (τα δύο άλλα βασικά συστατικά είναι η αόρατη σκοτεινή ύλη και η μυστηριώδης σκοτεινή ενέργεια). Μέχρι σήμερα, η δομή του κοσμικού ιστού ήταν εν πολλοίς αντικείμενο θεωρητικής εικασίας. Αυτό τώρα αλλάζει χάρη στο Cosmic Web Imager, ενός φασματογράφου που λειτουργεί στο τηλεσκόπιο Hale του Αστεροσκοπείου Πάλομαρ στην Καλιφόρνια. Ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) χρησιμοποίησαν το Cosmic Web Imager για να μελετήσουν δύο περιοχές του ουρανού που φωτίζονται από δύο εξαιρετικά λαμπρά αντικείμενα, ένα κβάζαρ και ένα νεογέννητο γαλαξιακό σμήνος. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ένα λεπτό νήμα αερίου, μήκους ενός εκατομμυρίου ετών φωτός, να ρέει προς το κβάζαρ, όπου πιθανώς τροφοδοτεί τη γέννηση νέων άστρων στο γαλαξία που φιλοξενεί το κβάζαρ. Στην περίπτωση του γαλαξιακού σμήνους, οι ερευνητές ειδαν τρία νήματα που δείχνουν να ρέουν προς το κέντρο του σμήνους. Τα δύο λαμπρά αντικείμενα της μελέτης, τα οποία φαίνονται από τη Γη όπως ήταν μόλις 2 δισ. χρόνια μετά τη γέννηση του Σύμπαντος, αναγκάζει το αέριο των νημάτων να λάμπει: το υδρογόνο του σύννεφου απορροφά την εισερχόμενη ακτινοβολία και την επανεκπέμπει σε χαρακτηριστικό μήκος κύματος το οποίο ανίχνευσαν οι ερευνητές. Ακόμα πιο καθαρές εικόνες του κοσμικού ιστού ίσως προκύψουν από σχεδιαζόμενες παρατηρήσεις με τηλεσκόπια σε ερευνητικά αερόστατα ή σε τροχιά. Η τελευταία μελέτη παρουσιάζεται σε δύο επιμέρους δημοσιεύσεις στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592285 Σχεδιο Περσεφόνη! Η κλιματική αλλαγή αποτελεί αισθητό κίνδυνο για την ισορροπία του πλανήτη μας, ωστόσο οι ερευνητές σε όλο τον κόσμο προετοιμάζονται για τα χειρότερα. Αυτό επιβεβαιώνει το «σχέδιο Περσεφόνη», μία πρωτοποριακή κιβωτός του Νώε, που θα μεταφέρει το ανθρώπινο είδος μακριά από τον πλανήτη Γη, όταν αυτός καταστεί εντελώς αφιλόξενος. Οπως αναφέρει σε σχετικό της άρθρο η εφημερίδα Τα Νέα, τουλάχιστον 13 σχεδιαστές από τη Βρετανία, την ΗΠΑ, την Ολλανδία, την Ιταλία εργάζονται για το συγκεκριμένο project, το οποίο σε περίπου 100 χρόνια, υπολογίζεται να μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους καθώς και δείγματα της χλωρίδας και της πανίδας του πλανήτη μας στο διάστημα, προς αναζήτηση ενός πιο φιλόξενου πλανήτη. Ο σκελετός και τα υλικά του σκάφους θα είναι κατασκευασμένα από οργανική ύλη, όπως άλγη και τεχνητό έδαφος και θα χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια για να παράγουν βιοκαύσιμα, ικανά να κρατήσουν τους επιβάτες ζωντανούς για πολλές γενιές. Ουσιαστικά, όπως αναφέρουν τα Νέα, πρόκειται για ένα ιπτάμενο οικοσύστημα που θα παράγει τεχνητό φως, βιοκαύσιμα, βαρύτητα, τροφή, οξυγόνο και πόσιμο νερό. Ωστόσο, πριν εκτοξευθεί η διαστρική κιβωτός, οι ερευνητές σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν παρόμοιες τεχνολογίες για να κατασκευάσουν πράσινες και βιώσιμες πόλεις. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%AB%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B5%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%B7%C2%BB-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD H NASA γιορτάζει την «ημέρα Star Wars» Η 4η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως επίσημη ημερομηνία εορτασμού του... Star Wars. Τα εκατομμύρια των φίλων του κινηματογραφικού διαστημικού έπους έχουν επιλέξει την συγκεκριμένη ημερομηνία για να αποτελούν φόρο τιμής στον Τζορτζ Λούκας και τον υπέροχο κόσμο που δημιούργησε. Η 4η Μαΐου δεν επιλέχθηκε τυχαία. Το βασικό μότο του Star Wars είναι το «May The Force be with you» (Είθε η Δύναμη να είναι μαζί σου) το οποίο παραφράστηκε από κάποιους σε «May the Fourth be with you» (H 4η Μαΐου να είναι μαζί σου) και έτσι η 4η Μαΐου έγινε η επίσημη μέρα εορτασμού του «Πολέμου των Αστρων». Φέτος η NASA αποφάσισε να συμμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις δημιουργώντας ένα πολύ ωραίο βίντεο στο οποίο συνδυάζεται ο κόσμος του Star Wars με τον πραγματικό διαστημικό κόσμο. Στο βίντεο το θρυλικό ρομπότ R2-D2 της πρώτης τριλογίας του έπους ταξιδεύει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592536 Μεγαλώνει ο Περιοδικός Πίνακας. Μεγαλώνει διαρκώς ο διάσημος Περιοδικός Πίνακας, χάρη σε νέες ανακαλύψεις στοιχείων που είναι πολύ «βαριά». Ένα ακόμη χημικό στοιχείο, με τον ατομικό αριθμό 117, πρόκειται να προστεθεί στον Πίνακα. Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, το στοιχείο 117 ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2010 από μια αμερικανο-ρωσική επιστημονική ομάδα και τώρα, όπως παραδοσιακά απαιτείται, υπήρξε η επιβεβαίωση της ύπαρξης του, καθώς μια δεύτερη διεθνής ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής γερμανούς επιστήμονες, κατάφερε επίσης να «δει» το εν λόγω στοιχείο. Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με το New Scientist, θα είναι πλέον η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και η αντίστοιχη Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής (IUPAP) να αποδεχτούν επίσημα την επιβεβαίωση και να αποφασίσουν αν χρειάζονται και άλλα πειράματα ή αν θα αναγνωρίσουν οριστικά το νέο στοιχείο 117, οπότε αυτό θα πρέπει πλέον να πάρει ένα όνομα. Η κοινή επιτροπή των δύο επιστημονικών Ενώσεων θα κρίνει ποιός ερευνητικός φορέας δικαιούται να «βαφτίσει» το νέο στοιχείο; Η τιμή ανήκει πρωτίστως στους επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, που έκαναν τη σχετική αρχική ανακάλυψη προ τετραετίας. Η επιβεβαίωση έγινε στον γερμανικό επιταχυντή του Κέντρου Έρευνας Βαρέων Ιόντων Χέλμχολτς στο Ντάρμσταντ. Οι γερμανοί και άλλοι χημικοί και πυρηνικοί φυσικοί (συνολικά 72 ερευνητές από 11 χώρες), με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφ Ντίλμαν, βομβάρδισαν με ιόντα ασβεστίου έναν εξωτικό στόχο, ένα ραδιοϊσότοπο του μπερκελίου (Bk-249), και από τη σύγκρουση αυτή σχηματίστηκαν δύο άτομα του στοιχείου 117, που «έζησαν» λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Το στοιχείο 117 -για το οποίο υπήρξε και σχετική επιστημονική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters»- διασπάται πολύ γρήγορα στα στοιχεία 113 και 115, τα οποία είχαν ανακαλυφθεί το 2004, στο πλαίσιο της ίδιας αμερικανο-ρωσικής ερευνητικής συνεργασίας. Τα χημικά στοιχεία μετά τον ατομικό αριθμό 104 (αφορά τον αριθμό των πρωτονίων σε ένα πυρήνα ατόμου) θεωρούνται υπερβαρέα και είναι συνήθως φευγαλέα. Όμως τα πιο σταθερά από αυτά (που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί) πιστεύεται ότι «κατοικούν» στη λεγόμενη «νησίδα σταθερότητας», μια περιοχή όπου αναμένεται να βρεθούν πυρήνες σταθερών υπερβαρέων χημικών στοιχείων με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Προς το παρόν -και μέχρι να βρεθούν τέτοια υπερβαρέα στοιχεία στη φύση- αυτά παράγονται σε επιταχυντές με τη σύγκρουση σωματιδίων. Η σύντηξη δύο ελαφρύτερων πυρήνων, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει, μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή ενός υπερβαρέος στοιχείου, το οποίο ζει ελάχιστα. Εδώ και 30 χρόνια αδιάκοπων ερευνών, νέα «τεχνητά» υπερβαρέα στοιχεία ανακαλύπτονται με ρυθμό ένα ανά δύο έως τρία χρόνια και με απώτερο στόχο πάντα την ανακάλυψη της «νησίδας σταθερότητας». Οι πιο πρόσφατες προθήκες στον Περιοδικό Πίνακα ήσαν τα στοιχεία 114 και 116, που ανακοινώθηκαν το 2011. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-117

Η τεχνητή νοημοσύνη «το μεγαλύτερο γεγονός, ίσως όμως το τελευταίο» Η επιτυχία στη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης θα αποτελούσε το μεγαλύτερο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, μπορεί όμως να είναι και το τελευταίο, εάν δεν μάθουμε πώς να αποφύγουμε τους κινδύνους, προειδοποιεί ομάδα τεσσάρων κορυφαίων επιστημόνων, μεταξύ των οποίων ο Στίβεν Χόκινγκ, τονίζοντας την ανάγκη να υπάρξει σοβαρή έρευνα επί των συνεπειών μία τέτοιας εξέλιξης. Το άρθρο, http://www.independent.co.uk/news/science/stephen-hawking-transcendence-looks-at-the-implications-of-artificial-intelligence--but-are-we-taking-ai-seriously-enough-9313474.html που δημοσιεύεται στον βρετανικό Ιndependent με αφορμή την ταινία του Χόλιγουντ «Transcendence», προειδοποιεί ότι θα ήταν λάθος «και πιθανώς το μεγαλύτερο σφάλμα στην ιστορία» να υποθέσουμε ότι η δημιουργία ευφυών μηχανών είναι απλά «επιστημονική φαντασία». Οι επιστήμονες τονίζουν ότι μία σειρά από τεχνολογικά επιτεύγματα, από τα αυτοκίνητα που οδηγούνται μόνα τους έως τους προσωπικούς βοηθούς στα κινητά, υποδηλώνουν ένα «αγώνα εξοπλισμών υψηλής τεχνολογίας» του οποίου τα σημερινά επιτεύγματα θα ωχριούν απέναντι σε αυτά που έρχονται τις επόμενες δεκαετίες. Τα δυνητικά οφέλη είναι τεράστια, όπως σημειώνεται στο άρθρο, το ίδιο όμως τεράστιοι είναι και οι κίνδυνοι. «Η επιτυχία στη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης θα αποτελούσε το μεγαλύτερο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία. Δυστυχώς, όμως, μπορεί να είναι και το τελευταίο, εάν δεν μάθουμε πώς να αποφύγουμε τους κινδύνους» τονίζουν. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί μία «εκρηκτική μετάβαση» στην τεχνητή νοημοσύνη, υπογραμμίζοντας: «Ενώ οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες της τεχνητής νοημοσύνης εξαρτώνται από το ποιος την ελέγχει, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες εξαρτώνται από το εάν μπορεί καν να ελεγχθεί». «Εάν ένας ανώτερος εξωγήινος πολιτισμός μας έστελνε ένα μήνυμα που λέει "Φτάνουμε σε μερικές δεκαετίες" θα απαντούσαμε: "Εντάξει, ειδοποιήστε μας όταν φτάσετε, θα έχουμε τα φώτα αναμμένα"; Πιθανότατα όχι. »Και όμως αυτό πάνω-κάτω συμβαίνει με την τεχνητή νοημοσύνη. Αν και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το δυνητικά καλύτερο ή χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία, λίγη σοβαρή έρευνα γίνεται σε αυτά τα θέματα», προειδοποιούν οι τέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες. Εκτός από τον διάσημο βρετανό κοσμολόγο Στίβεν Χόκινγκ, το άρθρο συνυπογράφουν ο Στιούαρτ Ράσελ, καθηγητής πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ· ο Μαξ Τέγκμαρκ, καθηγητής φυσικής στο MIT, καθώς και ο νομπελίστας φυσικός του ΜΙΤ Φρανκ Βίλτσεκ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231315669 Ολοκληρωμένο κύκλωμα μιμείται τον εγκέφαλο. Ερευνητές στις ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που μιμείται τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Το κύκλωμα αυτό επεξεργάζεται εννέα χιλιάδες φορές πιο γρήγορα τα δεδομένα από τα ολοκληρωμένα κυκλώματα ενός συμβατικού ηλεκτρονικού υπολογιστή και φυσικά ξεπερνά τις επιδόσεις πολύ προηγμένων υπολογιστικών συστημάτων. Το επαναστατικό ολοκληρωμένο κύκλωμα δημιούργησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και το ονόμασαν «Neurogrid» δηλαδή, πλέγμα νευρώνων. Το κύκλωμα έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο ενός iPad και αποτελείται από 16 τσιπάκια που οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «Neurocore» (νευρώνα πυρήνα). Το Neurogrid μπορεί να προσομοιώσει τη λειτουργία ενός εκατομμυρίου νευρώνων και δισεκατομμυρίων συνάψεων. Οι δυνατότητες του Neurogrid ξεπερνούν κατά πολύ άλλα ηλεκτρονικά συστήματα που μιμούνται την εγκεφαλική λειτουργία. Η δημιουργία του Neurogrid αναμένεται να φέρει επανάσταση στους τομείς της ρομποτικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επίσης είναι πιθανό να επιτρέψει στους επιστήμονες να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τη λειτουργία του εγκεφάλου. Μια πρώτη εφαρμογή του Neurogrid πάνω στην οποία εργάζεται η ερευνητική ομάδα που το δημιούργησε είναι μια νέα γενιά προσθετικών μελών. Τα μέλη αυτά θα λειτουργούν με τσιπάκια που θα αποκωδικοποιούν τα εγκεφαλικά σήματα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά χωρίς παρενέργειες, όπως παραδείγματος χάριν να υπερθερμαίνεται ο εγκέφαλος. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592521

Φλεγόμενο αντικείμενο στην Ιμπιζα. Ένα φλεγόμενο αντικείμενο καταγράφηκε στον ουρανό της Ibiza, και έχει προκαλέσει αμηχανία στους ντόπιους, και μία ποικιλία υποθέσεων, που κυμαίνονται από UFO, μετεωρίτη, ως και διαστημικά σκουπίδια. Η ερασιτεχνική καταγραφή δείχνει ένα λευκό, φωτεινό σώμα που διασχίζει τον ουρανό πριν εξαφανιστεί πίσω από ένα βουνό χωρίς οποιαδήποτε σημάδια έκρηξης. Ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας, βλέποντας το βίντεο, απέρριψε την πιθανότητα ενός στρατιωτικού οχήματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι από ένα διαστημόπλοιο ή τμήμα που κόπηκε από έναν εκτοξευτήρα καθώς ξαναμπήκε στην ατμόσφαιρα. Μέλη της Agrupación Astronomica de Eivissa, αναφέρουν ότι απορρίπτεται η υπόθεση μετεωρίτη, λόγω της γωνίας του αντικειμένου, και κλίνουν προς την πιθανότητα να είναι ανθρωπογενείς συσκευή. Ο Ignacio de la Cueva, ένα μέλος της οργάνωσης αυτής, ανέφερε ότι το τηλεσκόπιο Cala d «Hort είχε επίσης συλλάβει το αντικείμενο σε μια περίεργη τροχιά, καθώς το αντικείμενο άλλαξε πορεία, η οποία θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο αν ήταν αυτοκινούμενη. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι και άλλα ισπανικά παρατηρητήρια ανίχνευσαν το αγνώστου προελεύσεως ιπτάμενο αντικείμενο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα σχετικά με τους το μέγεθος, το υψόμετρο και την πιθανή περιοχή συντριβής Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=3YlgR7DxWGk http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%B1-vid

Υπάρχει ο Πλανήτης - Χ; Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε ανακαλύφθηκε ο πλανήτης Ποσειδώνας ύστερα από την επιτυχημένη θεωρητική πρόβλεψη των Λεβεριέ και Ανταμς, πολλοί αστρονόμοι υπέθεσαν την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο μεγάλος ερασιτέχνης αστρονόμος Πέρσιβαλ Λόουελ, μάλιστα, είχε δώσει στον άγνωστο αυτόν πλανήτη το όνομα Πλανήτης-Χ, από το όνομα του αγνώστου στις αλγεβρικές εξισώσεις. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί τέτοιος πλανήτης, παρ' όλο που στην περιοχή αυτή έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες άλλα μικρότερα σώματα, μεταξύ των οποίων και ο νάνος πλανήτης Πλούτωνας. Η πρόσφατη όμως ανακάλυψη ενός ακόμη ουράνιου σώματος, που έχει το προσωρινό όνομα 2012 VP113, έδωσε νέα πνοή στην υπόθεση της ύπαρξης του πλανήτη-Χ. Ο λόγος είναι ότι η τροχιά αυτού του σώματος, σε συνδυασμό με την στατιστική ανάλυση των μέχρι σήμερα δεδομένων, συμφωνεί με την ύπαρξη ενός μεγάλου πλανήτη στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος, σε απόσταση ίσως χίλιες φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστοί οι πέντε, πλησιέστεροι προς τον Ηλιο, πλανήτες, δηλαδή (από τον πλησιέστερο προς τον πιο απομακρυσμένο), οι Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Αρης, Δίας και Κρόνος. Τον 18ο αιώνα ο αγγλο-γερμανός αστρονόμος Χέρσελ (Frederick Herschel) ανακάλυψε τον Ουρανό και στα μέσα του 19ου αιώνα ο γερμανός αστρονόμος Γκάλε (Johann Galle) ανακάλυψε τον Ποσειδώνα έπειτα από υπόδειξη του γάλλου αστρονόμου Λεβεριέ (Urbain Le Verrier), ο οποίος είχε υπολογίσει θεωρητικά τη θέση του με βάση την επίδραση που είχε η βαρυτική έλξη του στην τροχιά του Ουρανού. Οι τροχιές όλων αυτών των πλανητών έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: είναι προσεγγιστικά κυκλικές και είναι σχεδόν συνεπίπεδες με την τροχιά του Δία. Εκτοτε πολλοί αστρονόμοι πρότειναν, για διάφορους θεωρητικούς λόγους, την ύπαρξη ενός νέου πλανήτη, αλλά οι προβλέψεις αυτές διαψεύσθηκαν από τις παρατηρήσεις. Αντ' αυτού, όμως, ανακαλύφθηκαν δύο νέες κατηγορίες ουράνιων σωμάτων που περιφέρονται γύρω από τον Ηλιο: οι αστεροειδείς, στην περιοχή μεταξύ Αρη και Δία, και τα υπερποσειδώνια αντικείμενα της ζώνης Ετζγουορθ - Κάιπερ (Edgeworth-Kuiper), στην περιοχή πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Τα σώματα και των δύο αυτών κατηγοριών έχουν έντονα ελλειπτικές τροχιές οι οποίες βρίσκονται έξω από το επίπεδο της τροχιάς του Δία. Ο πρώτος αστεροειδής, η Δήμητρα, ανακαλύφθηκε το 1801 από τον ιταλό αστρονόμο Πιάτσι (Giuseppe Piazzi) και το πρώτο σώμα της ζώνης Κάιπερ, ο νάνος πλανήτης Πλούτωνας, το 1930 από τον αμερικανό αστρονόμο Τόμπο (Clyde Tombaugh). Αξίζει να σημειωθεί ότι την εποχή της ανακάλυψής του ο Πλούτωνας θεωρήθηκε ως ο πλανήτης-Χ του Λόουελ και ο ένατος μεγάλος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, πριν διαπιστωθεί τελικά ότι είναι ένα από τα μικρά σώματα της ζώνης Κάιπερ, αφού έχει μάζα μικρότερη από αυτήν της Σελήνης και έντονα ελλειπτική τροχιά, η οποία βρίσκεται έξω από το επίπεδο της τροχιάς του Δία. Σήμερα γνωρίζουμε πάνω από 200.000 αστεροειδείς και πολλές εκατοντάδες υπερποσειδώνια αντικείμενα. Ομως σχεδόν όλα αυτά, με εξαίρεση τον νάνο πλανήτη Σέντνα (Sedna), έχουν τροχιές το πλησιέστερο σημείο των οποίων προς τον Ηλιο, το περιήλιο, βρίσκεται κοντά στην τροχιά του Ποσειδώνα. Η πρόσφατη ανακάλυψη του μικρού πλανήτη 2012 VP113, η τροχιά του οποίου μοιάζει με αυτήν της Σέντνα, επιβεβαίωσε τις θεωρητικές εκτιμήσεις για την ύπαρξη μικρών πλανητών σε μεγάλες αποστάσεις από τον Ηλιο και ενίσχυσε τη σύγχρονη θεωρία για την ύπαρξη ενός άγνωστου μέχρι σήμερα μεγάλου πλανήτη σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον Ηλιο. Σύμφωνα με το σενάριο δημιουργίας του Ηλιακού Συστήματος, οι πλανήτες δημιουργήθηκαν από τα υπολείμματα του νέφους αερίων και σκόνης από το οποίο δημιουργήθηκε ο Ηλιος. Οι οκτώ μεγάλοι πλανήτες καθώς και οι αστεροειδείς δημιουργήθηκαν σε περιοχές όπου η πυκνότητα αυτού του νέφους ήταν μεγάλη, δηλαδή σε απόσταση μέχρι περίπου 30 φορές την απόσταση Γης - Ηλίου. Ετσι φαίνεται κατ' αρχάς δυσεξήγητο το γεγονός ότι παρατηρούμε σήμερα σχετικά μεγάλα σώματα σε αποστάσεις μεγαλύτερες από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ομως το πρόβλημα λύνεται αν υποθέσουμε ότι λίγο μετά τη δημιουργία των πλανητών (δηλαδή μόλις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια!) ακολούθησε μια περίοδος χαοτικής εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος κατά την οποία πάρα πολλά σώματα εκτινάχθηκαν σε μεγάλες αποστάσεις μέχρι το σύστημα να ισορροπήσει στη σημερινή του μορφή. Ενα από αυτά τα σώματα θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ο πλανήτης-Χ του Λόουελ. Η υπόθεση αυτή στηρίζεται πια σε τρεις σημαντικές ενδείξεις: (α) στην κατανομή των υπερποσειδώνιων αντικειμένων ανάλογα με την απόστασή τους από τον Ηλιο, (β) στις προσομοιώσεις της αρχικής χαοτικής εποχής του Ηλιακού Συστήματος και (γ) σε μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα των τροχιών της Σέντνα και του 2012 VP113. Οι δύο πρώτες ενδείξεις είναι θεωρητικής - στατιστικής φύσεως και προϋπήρχαν της ανακάλυψης του 2012 VP113. Η πρώτη στηρίζεται στην παρατήρηση ότι ο αριθμός των μικρών πλανητών και τα τροχιακά χαρακτηριστικά τους μεταβάλλονται καθώς απομακρυνόμαστε από τον Ηλιο, με τρόπο που θα μπορούσε να οφείλεται στην ύπαρξη ενός μεγάλου πλανήτη σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν του Ποσειδώνα. Η δεύτερη στηρίζεται στο γνωστό «μοντέλο της Νίκαιας», στη διατύπωση του οποίου σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο έλληνας αστρονόμος Κλεομένης Τσιγάνης, που ερμηνεύει τη σημερινή εικόνα του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, οι τέσσερις γίγαντες πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας, δημιουργήθηκαν σε μικρότερη απόσταση προς τον Ηλιο από τη θέση όπου βρίσκονται σήμερα και μετακινήθηκαν μεταγενέστερα, την εποχή της χαοτικής εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα λοιπόν με προσομοιώσεις στο πλαίσιο αυτού του μοντέλου, οι τροχιές των τεσσάρων γιγάντων πλανητών που υπάρχουν σήμερα συμφωνούν καλύτερα με την υπόθεση ότι αρχικά υπήρχαν πέντε γίγαντες πλανήτες, ένας εκ των οποίων εκτοξεύθηκε στη συνέχεια σε μεγάλη απόσταση παρά με την υπόθεση ότι οι γίγαντες - πλανήτες ήταν εξαρχής τέσσερις. Η τρίτη ένδειξη προκύπτει από την παρατήρηση ότι τα περιήλια των τροχιών της Σέντνα, του VP113 και των υπόλοιπων μικρών σωμάτων που έχουν βρεθεί σε τόσο μεγάλες αποστάσεις σχηματίζουν πρακτικά μια νοητή ευθεία. Αν το γεγονός αυτό δεν είναι αποτέλεσμα σύμπτωσης, τότε πιθανότατα οφείλεται στην ύπαρξη ενός απομακρυσμένου γίγαντα πλανήτη, με μάζα χονδρικά 10-15 φορές μεγαλύτερη της Γης και σε απόσταση χονδρικά 1.000 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου. Ενα τέτοιο μεγάλο σώμα θα «τακτοποιούσε» τα περιήλια των υπόλοιπων μικρότερων στην ίδια κατεύθυνση με το δικό του. Αλλά στη μεγάλη αυτή απόσταση η περίοδος της τροχιάς του είναι εξαιρετικά μεγάλη, της τάξης των 30.000 ετών, οπότε κινείται πάρα πολύ αργά, και η λαμπρότητά του είναι εξαιρετικά μικρή, έτσι ώστε η ανακάλυψή του, αν υπάρχει, θα είναι ένας πραγματικός άθλος της παρατηρησιακής Αστρονομίας. Ομως η επιστήμη αυτή μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε άθλους, σαν κι αυτόν της πρόσφατης ανακάλυψης των βαρυτικών κυμάτων του πρώιμου Σύμπαντος. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του νάνου πλανήτη Σέντνα, με τον Ηλιο στο βάθος. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=592086